Δροσος Γεωργιος

Ποιο είναι το χρώμα του γαλαξία μας; Υπάρχει η εξής ιστορία «εξεταστικής τρέλας»: Η εξέταση στο μάθημα της αστρονομίας από τον ιδιόρρυθμο καθηγητή γινόταν ως εξής: πρόβαλλε μια φωτογραφία από τηλεσκόπιο που περιείχε την εικόνα ενός γαλαξία, πανομοιότυπου με τον δικό μας. Και ρωτούσε τον φοιτητή: «είναι αυτός ο γαλαξίας μας;». Αν ο φοιτητής παρασυρμένος από την ομοιότητα του γαλαξία της φωτογραφίας με τον δικό μας απαντούσε «ναι είναι ο γαλαξίας μας», μηδενιζόταν. Στις διαμαρτυρίες των άτυχων φοιτητών ο καθηγητής απαντούσε ειρωνικά με την ερώτηση: «πότε ο άνθρωπος κατάφερε το κοσμοϊστορικό κατόρθωμα να βγει έξω από τα όρια του γαλαξία μας και να τον φωτογραφήσει;» Μια ομάδα αστρονόμων ίσως να εμπνεύστηκε από την ιστορία αυτή και αποφάσισε να διερευνήσει το πώς φαίνεται ο γαλαξίας μας σε κάποιον που τον παρατηρεί από μακριά. Και ενώ το σχήμα του γαλαξία μας είναι γνωστό, η ομάδα επικέντρωσε την έρευνά της στο χρώμα του. Τι χρώμα έχει ο γαλαξίας μας για έναν εξωτερικό παρατηρητή; Η ομάδα των αστρονόμων του πανεπιστημίου Pittsburgh (Dietrich School of Arts and Sciences) ισχυρίζεται ότι είναι καθαρό λευκό, σαν το χιόνι την άνοιξη. Δεδομένου ότι βρισκόμαστε μέσα στον γαλαξία ο μόνος τρόπος για να προσδιοριστεί το χρώμα του είναι να εξεταστούν άλλοι γαλαξίες παρόμοιοι με τον δικό μας. Το χρώμα ενός γαλαξία χαρακτηρίζει και την ηλικία του. Σύμφωνα με τους αστρονόμους οι νέοι σε ηλικία γαλαξίες έχουν χρώμα μπλε εξαιτίας των άστρων που γεννιούνται, ενώ οι γαλαξίες σε προχωρημένη ηλικία στους οποίους σταμάτησε η δημιουργία άστρων είναι κόκκινοι. Ο δικός μας γαλαξίας βρίσκεται σε ενδιάμεση ηλικία και αυτοί οι γαλαξίες έχουν λευκό χρώμα ένα φως παρόμοιο με το φως μιας λάμπας σε θερμοκρασία 4700 έως 5000 βαθμούς της κλίμακας Κέλβιν. http://physicsgg.me/2012/01/12/%cf%80%ce%bf%ce%b9%ce%bf-%ce%b5%ce%af%ce%bd%ce%b1%ce%b9-%cf%84%ce%bf-%cf%87%cf%81%cf%8e%ce%bc%ce%b1-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%b3%ce%b1%ce%bb%ce%b1%ce%be%ce%af%ce%b1-%ce%bc%ce%b1%cf%82/

Κωνσταντίνος Δασκαλάκης: από την πληροφορία στην πληροφορική. Από την κρυπτογραφία έως τη θεωρία παιγνίων, και από τη θεωρία αριθμών στην υπολογιστική φυσική, η χθεσινή διάλεξη «Από την πληροφορία στην πληροφορική», του αναπληρωτή καθηγητή στο τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Επιστήμης Υπολογιστών του ΜΙΤ Κωνσταντίνου Δασκαλάκη, στo πλαίσιo των hub science events, περιλάμβανε λίγα μόνο θέματα από τα πολλά και ενδιαφέροντα που ερευνά μαζί με τους συνεργάτες του. Ο κ. Δασκαλάκης, 32 ετών σήμερα, αποφοίτησε από τη Σχολή Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών του ΕΜΠ με το μεγαλύτερο βαθμό που έχει μέχρι σήμερα επιτύχει απόφοιτος της σχολής (9.98), πριν συνεχίσει με διδακτορικές σπουδές στο πανεπιστήμιο Μπέρκλεϋ στην Καλιφόρνια των ΗΠΑ. Η διατριβή του τιμήθηκε με το βραβείο ACM (Association for Computing Machinery) ως η καλύτερη διδακτορική εργασία για το 2008, ενώ μοιράστηκε με τους Πολ Γκόλντμπεργκ και Χρήστο Δασκαλάκη (τον επιβλέποντά του) το βραβείο Θεωρίας Παιγνίων και Θεωρίας Υπολογιστών για την εργασία τους «Η πολυπλοκότητα στον Υπολογισμό Ισορροπιών Νας», η οποία διευθέτησε ένα γρίφο της θεωρίας παιγνίων που κρατούσε από το 1950. Περισσότερα: http://physicsgg.me/2014/01/09/%ce%ba%cf%89%ce%bd%cf%83%cf%84%ce%b1%ce%bd%cf%84%ce%af%ce%bd%ce%bf%cf%82-%ce%b4%ce%b1%cf%83%ce%ba%ce%b1%ce%bb%ce%ac%ce%ba%ce%b7%cf%82-%ce%b1%cf%80%cf%8c-%cf%84%ce%b7%ce%bd-%cf%80%ce%bb%ce%b7%cf%81/ Βίντεο:

NASA:Ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός μέχρι το 2024 Για 4 ακόμη χρόνια επιμηκύνεται η διάρκεια ζωής του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού (ISS), ως το 2024, όπως ανακοίνωσε απόψε η NASA υπογραμμίζοντας τη σημασία του –αξίας 100 δισεκατομμυρίων δολαρίων σταθμού–, που βρίσκεται σε τροχιά σε απόσταση περίπου 400 χιλιομέτρων από την επιφάνεια της Γης, για την επιστημονική έρευνα και την εξερεύνηση του διαστήματος. «Πιστεύω ότι πρόκειται για μια θαυμάσια ανακοίνωση» δήλωσε ο Γουίλιαμ Γκερστενμάγερ, αναπληρωτής διευθυντής της Εθνικής Υπηρεσίας Αεροναυτικής και Διαστήματος των ΗΠΑ υπεύθυνος για τις επανδρωμένες αποστολές εξερεύνησης του διαστήματος, κατά τη διάρκεια μιας τηλεδιάσκεψης. Η απόφαση να δοθεί για δεύτερη φορά παράταση κατά τέσσερα έτη στο χρόνο λειτουργίας του Σταθμού βασίστηκε στις επιστημονικές δυνατότητές του, ιδίως την δυνατότητα εκτεταμένης χρήσης του εργαστηρίου του, του μεγαλύτερου που έχει τεθεί ποτέ σε τροχιά, εξήγησε ο Ντέιβιντ Γουίβερ, διευθυντής επικοινωνίας της NASA. Όπως μεταδίδει το πρακτορείο ειδήσεων Ρόιτερς, η Εθνική Υπηρεσία Αεροναυτικής και Διαστήματος των ΗΠΑ θα κερδίσει κατ' αυτόν τον τρόπο χρόνο ώστε να αναπτύξει τις τεχνολογίες εκείνες που θα επιτρέψουν επανδρωμένες αποστολές στον Άρη, κάτι το οποίο αποτελεί τον μακροπρόθεσμο στόχο του διαστημικού προγράμματος της NASA. Ταυτόχρονα, διατηρώντας το Σταθμό σε τροχιά πέραν του 2020 ανοίγει ένα παράθυρο προκειμένου εμπορικές επιχειρήσεις και ερευνητές να επωφεληθούν από τη σημαντική αμερικανική επένδυση στο σταθμό. Η κυβέρνηση των ΗΠΑ δαπανά περίπου 3 δισεκ. δολάρια σε ετήσια βάση για την επιχειρησιακή λειτουργία του ISS, ενώ άλλο ένα 1,5 δισεκ. δολάρια δαπανάται για να μεταφέρονται στο σταθμό προσωπικό και εφόδια. Το σταθμό επανδρώνουν αδιάκοπα εναλλασσόμενα πληρώματα αστροναυτών και κοσμοναυτών από το 2000 ως και σήμερα. http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathremote_1_09/01/2014_535094 Πραγματικά μια θαυμάσια ανακοίνωση για το μέλλον της Διαστημικής Εξερεύνησης γιατι ο Δ.Δ.Σ. μπορεί να αποτελέσει το ενδιάμεσο βήμα και για την δημιουργία βάσεων στην Σελήνη πριν το αλμα για τον Αρη γιατι θα μπορουν να εκτοξεύονται τμήματα για την Σελήνη που θα συναρμολογούνται στον Δ.Δ.Σ. και μετα οικονομικότερα και ευκολότερα θα φτάνουν στην Σελήνη. 'Εκτακτη έξοδος των Ρώσων κοσμοναυτών στο ανοικτό διάστημα. Οι Ρώσοι κοσμοναύτες, Ολέγκ Κοτόφ και Σεργκέι Ριαζάν, είναι πιθανό να πραγματοποιήσουν στα τέλη Ιανουαρίου έναν απρογραμμάτιστο διαστημικό περίπατο για την εγκατάσταση καμερών παρατήρησης της Γης, στην κάψουλα «Zvezda», του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού. Αυτές οι κάμερες δεν λειτούργησαν κατά την προηγούμενη έξοδο, με αποτέλεσμα να χρειαστεί να επιστρέψουν στο εσωτερικό του σταθμού. Αυτές οι εργασίες έξω από το ΔΔΣ αποδείχθηκαν ως η πιο παρατεταμένη έξοδος στο ανοικτό διάστημα με ρωσικές διαστημικές στολές και διήρκεσε 8' και 7''. Οι ειδικοί πιστεύουν ότι τα προβλήματα με τη λειτουργία των καμερών οφείλονται στα καλώδια στο εσωτερικό του σταθμού και όχι στην κατάσταση των ίδιων των καμερών. http://greek.ruvr.ru/news/2014_01_09/258655849/ Εκτόξευση διαστημικού φορτηγού αναβάλλεται λόγω ηλιακής καταιγίδας. Λόγω μιας ισχυρής ηλιακής έκλαμψης που θα μπορούσε να απειλήσει την αποστολή, η αμερικανική Orbital Sciences Corp., μια από τις δύο εταιρείες που έχουν αναλάβει τις αποστολές ανεφοδιασμού στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, αναγκάστηκε να αναβάλλει την εκτόξευση του μεταγωγικού Cygnus την Τετάρτη. Η πρώτη μεγάλη ηλιακή έκλαμψη για το 2014 ξέσπασε το απόγευμα της Τρίτης ώρα Ελλάδας και αύξησε δραματικά την ακτινοβολία που φτάνει στη Γη. Λίγο μετά την εμφάνιση της λάμψης ακολούθησε μια «εκτίναξη στεμματικού υλικού» (CME) μια έκρηξη που εκτόξευσε στο Διάστημα δισεκατομμύρια τόνους σωματιδίων, τα οποία αναμενόταν να φτάσουν στη Γη σε διάστημα δύο-τριών ημερών. Τόσο η ακτινοβολία όσο και τα σωματίδια θα μπορούσαν να επηρεάσουν τα ηλεκτρονικά συστήματα της κάψουλας Cygnus, η οποία περιμένει τώρα σε εξέδρα εκτόξευσης της Βιρτζίνια, φορτωμένη με σχεδόν τρεις τόνους προμηθειών. Η επόμενη ευκαιρία εκτόξευσης είναι την Πέμπτη, ωστόσο η τελική απόφαση δεν έχει ακόμα ληφθεί. Σε κάθε περίπτωση, το εξαμελές πλήρωμα του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού (ISS) δεν απειλείται από την ηλιακή καταιγίδα χάρη στην ειδική θωράκιση του πολυεθνικού τροχιακού εργαστηρίου. Η ηλιακή έκλαμψη της Τρίτης ξέσπασε στην περιοχή μιας ηλιακής κηλίδας, η οποία είναι σύμφωνα με τη NASA η μεγαλύτερη που έχει καταγραφεί τα τελευταία δέκα χρόνια. Ο Ήλιος βρίσκεται αυτές τις εβδομάδες στο λεγόμενο ηλιακό μέγιστο, την αποκορύφωση της ηλιακής δραστηριότητας σε έναν κύκλο αυξομείωσης με περίοδο 11 ετών. Η Orbital Sciences Corp. έχει εξασφαλίσει συμβόλαιο με τη NASA, ύψους 1,9 δισ. δολαρίων, για τη μεταφορά περίπου 18 τόνων προμηθειών στον ISS μέχρι το 2016. Η αποστολή που προγραμματιζόταν να αναχωρήσει την Τετάρτη θα ήταν η πρώτη κανονική αποστολή της Orbital Sciences μετά τη δοκιμαστική πτήση του περασμένου Σεπτεμβρίου. Η δεύτερη εταιρεία που έχει εξασφαλίσει ανάλογο συμβόλαιο της NASA είναι η SpaceX με την κάψουλα Dragon. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231285635 Η Gaia εισέρχεται στην επιχειρησιακή τροχιά της. Ο παρατηρητής δισεκατομμυρίων αστεριών της ESA, Gaia είναι πλέον στην επιχειρησιακή τροχιά του γύρω από ένα βαρυτικά σταθερό εικονικό σημείο στο διάστημα που ονομάζεται "L2", σε απόσταση 1.500.000 χιλιομέτρων από τη Γη. Η Gaia κατευθυνόταν προς το L2 από τις 19 Δεκεμβρίου, όταν, λίγο πριν την αυγή τοπική ώρα, εκτοξεύθηκε θεαματικά από το Διαστημικό λιμάνι της ESA στο Κούρου της Γαλλικής Γουϊάνας. Μια ημέρα αργότερα, η Gaia πραγματοποίησε μια σημαντική προώθηση για να καθορίσει τη διαδρομή μέχρι τον προορισμό της. Χθες το βράδυ, ένας κρίσιμος ελιγμός ενίσχυσε τη Gaia στα 263 000 x 707 000 x 370 000 χλμ. της 180-ημερών τροχιάς της γύρω από το L2. Μια μικρή διόρθωση της πορείας θα γίνει την επόμενη εβδομάδα ώστε να ολοκληρωθεί ο ελιγμός. "Η εισαγωγή σε τροχιά γύρω από το L2 είναι ένα μάλλον περίπλοκο εγχείρημα, που επιτυγχάνεται με την πυροδότηση των προωθητήρων του Gaia με τέτοιο τρόπο ώστε να ωθήσουν το διαστημόπλοιο προς την επιθυμητή κατεύθυνση, κρατώντας ταυτόχρονα τον Ήλιο μακριά από τα ευαίσθητα επιστημονικά όργανα του", περιγράφει ο David Milligan, διευθυντής των επιχειρήσεων διαστημικών αεροσκαφών. "Μετά από μια πανέμορφη εκτόξευση από το Κούρου τον περασμένο μήνα, είμαστε πολύ χαρούμενοι που τώρα έχουμε φθάσει στον προορισμό μας, και ανυπομονούμε για την έναρξη των επιστημονικών επιχειρήσεων τους επόμενους μήνες", λέει ο Giuseppe Sarri, διευθυντής του προγράμματος Gaia της ESA. Μόλις τα όργανα του διαστημόπλοιου έχουν πλήρως δοκιμαστεί και βαθμονομηθεί- μια δραστηριότητα που ξεκίνησε καθ 'οδόν προς L2 και θα συνεχιστεί για άλλους τέσσερις μήνες – η Gaia θα είναι έτοιμη να εισέλθει σε μια επιχειρησιακή φάση πέντε ετών. Η Gaia θα κάνει πολύ ακριβείς παρατηρήσεις του ενός δισεκατομμυρίου αστέρων, αποτυπώνοντας τις ακριβείς θέσεις και τις κινήσεις τους, καθώς και τις θερμοκρασίες τους, τις λαμπρότητες και τις συνθέσεις τους. Αυτή η τεράστια απογραφή θα έχει ως αποτέλεσμα τον πιο ακριβή 3D χάρτη που έχει γίνει μέχρι σήμερα για το Γαλαξία μας και θα επιτρέψει στους αστρονόμους να καθορίσουν την προέλευση και την εξέλιξή του. Για να επιτύχει το στόχο της, η Gaia θα περιστρέφεται αργά, σαρώνοντας με τα δύο τηλεσκόπια της όλο τον ουρανό και εστιάζοντας το φως τους ταυτόχρονα σε μια ψηφιακή φωτογραφική μηχανή - τη μεγαλύτερη που έχει πετάξει ποτέ στο διάστημα με σχεδόν ένα δισεκατομμύριο pixels. Η Gaia θα παρατηρήσει κάθε αστέρι κατά μέσο όρο 70 φορές κατά την πενταετή αποστολή της, μετά την οποία το αρχείο δεδομένων θα υπερβαίνει το ένα εκατομμύριο Gigabytes, που ισοδυναμούν περίπου με 200 000 DVDs δεδομένων. Το έργο της επεξεργασίας και της ανάλυσης αυτού του κολοσσιαίου θησαυρού δεδομένων θα ανατεθεί στο Gaia Data Processing and Analysis Consortium, το οποίο περιλαμβάνει περισσότερα από 400 άτομα σε επιστημονικά ινστιτούτα σε όλη την Ευρώπη. "Η Gaia, η μηχανή ανακάλυψή μας, θα μας κρατήσει απασχολημένους καθ 'όλη την αποστολή, με τα τελικά αποτελέσματα να έρχονται μόνο μετά από πέντε χρόνια που τα δεδομένα θα έχουν αναλυθεί. Αλλά θα αξίζει η αναμονή, δίνοντάς μας τελικά μια νέα άποψη για την κοσμική γειτονιά μας και την ιστορία της", λέει ο Timo Prusti, επιστήμονας του έργου Gaia της ESA. Βίντεο. http://spaceinvideos.esa.int/Videos/2013/12/Gaia_launch_to_orbit http://spaceinvideos.esa.int/Videos/2013/12/Inside_Gaia_s_billion-pixel_camera http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/E_Gaia_eisherchetai_sten_epicheiresiakhe_trochiha_tes

Το βιογραφικό του Ηλιου. To πανίσχυρο μαγνητικό πεδίο του Ηλιου αλλάζει πολικότητα κάθε 11 χρόνια. Η NASA ανακοίνωσε πριν από λίγες ημέρες ότι έπειτα από διεργασίες λίγων μηνών το φαινόμενο ολοκληρώθηκε στο μητρικό μας άστρο. Ανάμεσα στα άλλα, η αντιστροφή αυτή επηρεάζει τη λεγόμενη ηλιόσφαιρα, μια γιγάντια σφαίρα που εκτείνεται πέρα από την τροχιά του Πλούτωνα και αντιστοιχεί στην περιοχή μέσα στην οποία ασκεί την επιρροή του το μαγνητικό πεδίο του Ηλιου. Ποιος είναι όμως ο Ηλιος; Ας δούμε δέκα από τα πιο χαρακτηριστικά «βιογραφικά» στοιχεία του. 1) Ο Ηλιος συγκεντρώνει το 99,8% της μάζας ολόκληρου του ηλιακού μας συστήματος. Ενδιαφέρον είναι το γεγονός ότι ο πυρήνας του Ηλιου, αν και καταλαμβάνει μόνο το 2% του όγκου του μητρικού μας άστρου, διαθέτει το 50% της μάζας του. 2) Ο Ηλιος κινείται με ταχύτητα 220 χλμ./δευτ. και χρειάζεται 225-250 εκατομμύρια έτη για να ολοκληρώσει μια πλήρη περιφορά γύρω από τον Γαλαξία. 3) Με περιφέρεια κοντά στα 4,5 εκατομμύρια χλμ. ο Ηλιος θα μπορούσε να χωρέσει μέσα του ένα εκατομμύριο πλανήτες σαν τη Γη. 4) Ο Ηλιος αποτελείται κατά 92,1% από υδρογόνο και κατά 7,8% από ήλιο και περιστρέφεται γύρω από τον άξονά του ολίγον... ασύμμετρα. Στον ισημερινό η περιστροφή γύρω από τον άξονά του γίνεται μία φορά κάθε 25 ημέρες, ενώ στους πόλους η περιστροφή αυτή διαρκεί 36 ημέρες. 5) Κάποια στιγμή έπειτα από μερικά δισ. έτη ο Ηλιος θα έχει μέγεθος παρόμοιο με αυτό της Γης. Αρχικά το άστρο θα «φουσκώσει» και θα γίνει ερυθρός γίγαντας καταπίνοντας κυριολεκτικά τον Ερμή, την Αφροδίτη και πιθανώς τη Γη. Στη συνέχεια θα μετατραπεί σε έναν λευκό νάνο, ένα άστρο με μικρό μέγεθος αλλά γιγάντια μάζα. 6) Το μαγνητικό πεδίο του Ηλιου παράγει τους λεγόμενους «ηλιακούς ανέμους», γιγάντιες ποσότητες φορτισμένων σωματιδίων που ταξιδεύουν στο Διάστημα και όταν πλησιάζουν τη Γη προκαλούν προβλήματα στις τηλεπικοινωνίες και στα ηλεκτρικά δίκτυα. 7) Οι επιστήμονες δεν έχουν ακόμη πλήρη εικόνα για τον μηχανισμό αντιστροφής των μαγνητικών πεδίων του Ηλιου. Η θερμοκρασία στην επιφάνεια του Ηλιου αγγίζει τους 5.500 βαθμούς Κελσίου. Στον πυρήνα του οι θερμοκρασίες που αναπτύσσονται αγγίζουν τους 15 εκατομμύρια βαθμούς Κελσίου! 9) Στον Ηλιο λαμβάνουν χώρα μαγνητικές «καταιγίδες» που απελευθερώνουν μαγνητική ενέργεια και οι οποίες με τη σειρά τους παράγουν γιγάντιες «φλόγες» που εκτινάσσονται από το εσωτερικό του άστρου στο Διάστημα. Θεωρείται το πιο βίαιο φαινόμενο στο ηλιακό μας σύστημα. 10) Στον Ηλιο εμφανίζονται οι λεγόμενες «ηλιακές κηλίδες», σκοτεινά σημεία όπου η θερμοκρασία είναι αισθητά χαμηλότερη από τις υπόλοιπες περιοχές του άστρου. Οι ηλιακές κηλίδες προκαλούνται από διαταραχές του ηλιακού μαγνητικού πεδίου. Ο αριθμός τους αυξομειώνεται (από το ελάχιστο στο μέγιστο και ξανά στο ελάχιστο) κάθε 11 χρόνια, χρονικό διάστημα που μεσολαβεί ανάμεσα στην αντιστροφή των μαγνητικών πόλων του Ηλιου. Η δράση των κηλίδων προκαλεί το φαινόμενο των «ηλιακών καταιγίδων» (ή ηλιακών εκλάμψεων), την εκτόξευση τεράστιων ποσοτήτων φορτισμένων σωματιδίων. Οι ηλιακοί άνεμοι οδηγούν αυτά τα σωματίδια σε όλα τα μήκη και πλάτη του ηλιακού μας συστήματος. http://www.tovima.gr/science/article/?aid=555145 Ο ηλιακός άνεμος φέρνει στη Γη μαγνητική θύελλα. Η ανθρωπότητα ετοιμάζεται να δεχτεί χτύπημα από ένα διαστημικό φαινόμενο μια ολόκληρη σειρά ισχυρών εκρήξεων στον Ήλιο, οι οποίες έλαβαν χώρα την 7η Ιανουαρίου, το αμέσως επόμενο διάστημα θα προκαλέσουν στη Γη μια ισχυρή μαγνητική θύελλα. Η Φωνή της Ρωσίας θέλησε να μάθει για τις επιπτώσεις της και ρώτησε ειδικούς. Η τωρινή εκτίναξη του ηλιακού πλάσματος, κατά τη γνώμη των ειδικών, είναι μία από τις ισχυρότερες των τελευταίων ετών. Αυτό κατ αρχάς συνδέεται με το γεγονός ότι οι εκρήξεις έγιναν στο κεντρικό τμήμα της ηλιακής επιφάνειας, το επονομαζόμενο «τμήμα κρούσεως» του Ηλίου. Όπως είπε στη «Φωνή της Ρωσίας» ο αστρονόμος Ίγκορ Νικούλιν, αυτό εξηγεί την ένταση της επίδρασής της στη Γη: Οι εκρήξεις που γίνονται κοντά στην ηλιακή περιφέρεια, σπανίως επιδρούν στη γήινη μαγνητική σφαίρα. Εκείνες όμως που γίνονται πιο κοντά στο κέντρο, προκαλούν, συνήθως, μαγνητική θύελλα. Παράλληλα, επιδρούν όχι μόνο το μαγνητικό πεδίο, αλλά και στους δορυφόρους, και τη βιοσφαίρα, και στους ανθρώπους. Σύννεφο μολυσμένων σωματιδίων, το οποίο, κατά διαφορετικές εκτιμήσεις, θα φτάσει στον πλανήτη μας το επόμενο δωδεκάωρο, θα συγκρουστεί με το μαγνητικό πεδίο της Γης μια ιδιότυπη ασπίδα, η οποία μας προστατεύει από τη διαστημική ραδιενέργεια. Ωστόσο η δύναμη του χτυπήματος θα είναι τέτοια που στα ατμοσφαιρικά στρώματα του πλανήτη θα ξεκινήσουν ισχυρές μαγνητικές αναταράξεις. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε δυσάρεστες συνέπειες, θεωρεί ο επιστημονικός γραμματέας του Ινστιτούτου Γενικής Φυσικής της Ρωσικής Ακαδημίας Επίστημών Στεπάν Αντρέγιεφ: Πρώτα θα πληγεί το δίκτυο των δορυφόρων. Τα μολυσμένα σωματίδια θα προκαλέσουν αναταραχή στη μαγνητική σφαίρα και στα στρατόσφαιρα, οι οποίες είναι εκείνο το περιβάλλον, το οποίο πραγματοποιεί τη μεταφορά πληροφορίας και τη διάδοση των ραδιοκυμάτων. Όταν έχουμε ισχυρές εκρήξεις στον Ήλιο, τότε η ραδιοεπικοινωνία κυριολεκτικά χάνεται για ένα διάστημα. Επίσης, σοβαρή επίδραση η μαγνητική θύελλα θα ασκήσει στους ανθρώπους με εξάρτηση από τις μετεωρολογικές αλλαγές. Πριν απ όλα, αυτό αφορά όλους εκείνους που υποφέρουν από χρόνια καρδιοαγγειακές παθήσεις. Ωστόσο, οι αναταράξεις στην μαγνητική σφαίρα μπορεί να επηρεάσει και απολύτως υγιείς ανθρώπους, σημείωσε στη συζήτηση που είχε με τη «Φωνή της Ρωσίας, ο ειδικός Αλεξάντρ Μελερζάνοφ: Οι άνθρωποι αρχίζουν να έχουν πονοκεφάλους, ανησυχία, διαταραχές του ύπνου. Μπορεί να υπάρξουν και άλλα συμπτώματα, αλλά μόνο σε ατομικό επίπεδο. Συνήθως, αυξάνει ο αριθμός των ανθρώπων που απευθύνονται στα νοσοκομεία, κυρίως ανθρώπων μεγάλης ηλικίας. Οι ειδικοί ισχυρίζονται πως η μαγνητική θύελλα είναι φαινόμενο παγκόσμιο και είναι αδύνατο να το αποφύγει κανείς. Ταυτόχρονα, λένε πως οι αναταράξεις στη μαγνητική σφαίρα της Γης μπορούν να αποδειχτούν ευχάριστη έκπληξη είναι πολύ πιθανό οι κάτοικοι ορισμένων περιοχών κοντά στη γραμμή του ισημερινού θα δουν το Βόρειο Σέλας, φαινόμενο το οποίο συνήθως μπορεί να παρατηρήσει κανείς μόνο στον αρκτικό κύκλο. http://greek.ruvr.ru/2014_01_09/258663094/

Στους ρυθμούς ενός αστροναύτη. Όποιος έχει πετάξει σε μεγάλες αποστάσεις θα γνωρίζει το jetlag που συμβαίνει όταν ταξιδεύουμε μέσα στις διάφορες ζώνες της ώρας. Τα βιολογικά μας ρολόγια χρειάζονται χρόνο για να προσαρμοστούν σε διαφορετικές ώρες της ημέρας, όπως γνωρίζουν πάρα πολύ καλά οι ταξιδιώτες υψηλών πτήσεων ή οι τακτικοί ταξιδιώτες. Αλλά τι γίνεται με τους αστροναύτες, οι οποίοι ταξιδεύουν στις υψηλότερες αποστάσεις από κάθε άλλον; Μήπως πάσχουν από rocket-lag; Οι αστροναύτες στο διάστημα μπορεί να αντιμετωπίζουν προβλήματα ύπνου ακριβώς όπως στη Γη. Η πίεση, ο μεγάλος φόρτος εργασίας, το άγχος, ο θόρυβος, το φως και η ποιότητα του αέρα μπορεί όλα να ταράξουν τα βιολογικά ρολόγια τους. Η ελαχιστοποίηση των διαταραχών ύπνου για τους αστροναύτες είναι μόνο ένας από τους στόχους της ιατρικής ομάδας του Ευρωπαϊκού Κέντρου Αστροναυτών. "Όπως στη Γη, υπάρχουν τρεις βασικοί τρόποι που συμβάλουν στην διευθέτηση ενός κανονικού προτύπου ύπνου", σημειώνει ο Volker Damann, επικεφαλής του γραφείου διαστημικής ιατρικής. Οι αστροναύτες στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό έχουν μια πολύ δομημένη μέρα, εργάζονται δέκα ώρες κατ 'ανώτατο όριο που ακολουθείται από μια περίοδο ύπνου οκτώ ώρες. Περιλαμβάνει ακόμα πρωινό, μεσημεριανό γεύμα και δείπνο σε τακτά χρονικά διαστήματα, καθώς και περιόδους χαλάρωσης, ενημερώσεων, χρόνο για να επικοινωνούν με την οικογένεια και τους φίλους, προσωπικό χρόνο και χρόνο για αθλητικές δραστηριότητες. Το πρόγραμμα βασίζεται σε μια 24-άωρη γήινη ημέρα συγχρονισμένη με την ώρα Γκρίνουϊτς. Ακόμα κι αν οι αστροναύτες βιώνουν 16 ανατολές και ηλιοβασιλέματα κάθε 24 ώρες, η εβδομάδα τους δεν διαφέρει από την κοινή επαγγελματική ζωή στη Γη. Μετά από μια εβδομάδα εργασίας από Δευτέρα έως Παρασκευή, το Σάββατο δαπανάται για περισσότερη δουλειά, συντήρηση, καθαριότητα και προσωπικό χρόνο, ενώ την Κυριακή δεν έχουν κανένα καθήκον, αν και πολλοί αστροναύτες συνεχίζουν να εκτελούν εθελοντικά επιστημονικές εργασίες και συντήρηση. Το πρόγραμμα σχεδιάζεται, ελέγχεται και συντονίζεται, αλλά διακόπτεται συχνά από τις απαιτήσεις της αποστολής, τα απρόβλεπτα γεγονότα, τις επισκευές, τη συντήρηση και την επιπρόσθετη επιστήμη. Τα διαστημόπλοια που φθάνουν, συχνά απαιτούν αλλαγές στο πρόγραμμα και το πλήρωμα μπορεί να κληθεί να κοιμηθεί νωρίτερα για να ξυπνήσει ανανεωμένο για σύνδεση . "Λόγω της δομημένης ρουτίνας τα χημικά συμπληρώματα για να βοηθήσουν τον ύπνο δεν είναι συνήθως απαραίτητα", λέει ο Volker. "Αν προκύψει η αίσθηση του jetlag, μπορεί να προτείνουμε μελατονίνη σε έναν αστροναύτη". Η μελατονίνη παράγεται από το σώμα μας για να ρυθμίσει τους βιορυθμούς μας. Βοηθά να συγχρονιστεί το εσωτερικό μας ρολόι σε μια αλλαγή στην ώρα που ξυπνάμε ή την ώρα που πέφτουμε για ύπνο, κάτι που συμβαίνει και στις διηπειρωτικές πτήσεις και τις πτήσεις σε τροχιά. Η κοινότητα διαστημικής ιατρικής πειραματίζεται επίσης με φως διαφορετικών χρωμάτων. Το πρωινό και απογευματινό φως του ήλιου στη Γη περιέχει περισσότερο κόκκινο, ενώ το έντονο ηλιακό φως κατά τη διάρκεια της ημέρας έχει περισσότερο μπλε μήκη κύματος, δίνοντας στο σώμα μας μια αίσθηση πως έχει ώρα μπροστά του. Ο μπλε φωτισμός στο Διαστημικό Σταθμό θα μπορούσε να επηρεάσει το σώμα να είναι σε εγρήγορση, ενώ ο κόκκινος φωτισμός θα μπορούσε να επιφέρει τον ύπνο. Η φαρμακευτική αγωγή είναι μια επιλογή εάν αποτύχουν όλα τα άλλα, αλλά οι ανεπιθύμητες ενέργειες περιλαμβάνουν υπνηλία και δυσκολίες στο ξύπνημα. Πονοκέφαλοι ακόμη και παραισθήσεις είναι λιγότερο από ιδανικά όταν επιχειρείται επιστημονικός εξοπλισμός στο διάστημα. Το Κέντρο του Αστροναύτη δοκιμάζει φάρμακα για παρενέργειες, επειδή αυτές μπορεί να διαφέρουν μεταξύ των αστροναυτών. Τα τυπικά φάρμακα ύπνου επιφέρουν τον ύπνο, αλλά φιλτράρονται γρήγορα από το σώμα. "Δεν θέλουμε οι αστροναύτες να κοιμούνται σε συναγερμούς πυρκαγιάς επειδή έχουν πάρει πάρα πολύ αγωγη., λέει ο Volker. Η διαστημική φαρμακολογία είναι ακόμα στα σπάργανα. Κανείς δεν ξέρει πραγματικά πώς λειτουργούν τα φάρμακα σε συνθήκες έλλειψης βαρύτητας και κατά πόσον μια τυπική δόση στη Γη θα είναι πολύ λίγο ή πάρα πολύ στο διάστημα. Οι Ευρωπαίοι ερευνητές ερευνούν αυτόν τον τομέα, ώστε οι αστροναύτες να μπορούν να κοιμούνται ήσυχοι γνωρίζοντας ότι οι άνθρωποι στο έδαφος ψάχνουν για αυτούς. Βίντεο. http://spaceinvideos.esa.int/Videos/2013/12/From_night_to_day_to_night_again http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/Stoys_rythmohus_enhos_astronahute Οι πρώτοι λιθουανικοί δορυφόροι φθάνουν στο ΔΔΣ. Την Τετάρτη, στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό θα παραδοθούν οι δύο πρώτοι δορυφόροι της Λιθουανίας, κατασκευασμένοι από δύο πανεπιστήμια της χώρας: ο LitSat-1 του Τεχνολογικού Πανεπιστημίου του Κάουνας (CTI) και ο LituanicaSat-1 του Πανεπιστημίου του Βίλνιους. Σύμφωνα με την συνεργάτιδα του προγράμματος «Αποστολή Lituanica 80», που πραγματοποιείται από το CTI, Αούστρα Κουκελκάιτε, αναμένεται ότι οι λιθουανικοί δορυφόροι θα τεθούν από το Διεθνή Διαστημικό Σταθμό σε τροχιά το Φεβρουάριο. Προβλέπεται, ότι οι λιθουανικές δορυφόροι, που ζυγίζουν περίπου ένα κιλό, θα βρίσκονται σε υψόμετρο 400 χλμ. επί έξι μήνες. http://greek.ruvr.ru/news/2014_01_08/258541584/ Μαγνητική καταιγίδα πλησιάζει τη Γη. Στις 7 Ιανουαρίου στον Ήλιο σημειώθηκε ισχυρή τριαντάλεπτη έκρηξη ακτίνων Χ της πιο ισχυρής από τις πέντε υπάρχουσες κατηγορίες. Πηγή της έκρηξης ήταν μία ομάδα πολύ μεγάλων ηλιακών κηλίδων, η πιο μεγάλη κηλίδα της ομάδας είχε μέγεθος διπλάσιο της Γης. Σύμφωνα με ειδικούς, το νέφος πλάσματος που εκτοξεύθηκε ως αποτέλεσμα της έκρηξης θα φτάσει στη Γη προς την Πέμπτη (9 Ιανουαρίου), προκαλώντας στον πλανήτη μία ισχυρή μαγνητική καταιγίδα. Εκείνη τη μέρα είναι πιθανή η δυσλειτουργία των ηλεκτρονικών συσκευών και η αδιαθεσία ανθρώπων. http://greek.ruvr.ru/news/2014_01_08/258530635/

Τρομερές θύελλες μαίνονται πάνω σε καφέ νάνους. Εξάλλου, στο ίδιο αμερικανικό αστρονομικό συνέδριο, ανακοινώθηκε ότι το τηλεσκόπιο «Σπίτσερ» για πρώτη φορά αποκάλυψε θυελλώδεις μετεωρολογικές συνθήκες σε «αποτυχημένα» άστρα (καφέ νάνους). Οι ερευνητές παρατήρησαν 44 άστρα-καφέ νάνους και εξεπλάγησαν, όταν είδαν ότι σχεδόν στα μισά από αυτά φαίνεται να λαμβάνουν χώρα εντυπωσιακές θύελλες. Οι επιστήμονες, με εικεφαλής τον καθηγητή Άνταμ Μπέργκασερ του πανεπιστημίου της Καλιφόρνια, σύμφωνα με το BBC, εκτιμούν ότι σε τέτοια ουράνια σώματα μπορεί να βρέχει λιωμένο σίδερο και να «χιονίζει» καυτή άμμο, ενώ παράλληλα μαίνονται τρομεροί τυφώνες μαζί με εκτυφλωτικές αστραπές. Το όλο σκηνικό είναι πολύ πιο βίαιο ακόμα και από την «Μεγάλη Ερυθρά Κηλίδα» του Δία, την περιοχή του ηλιακού μας συστήματος όπου εδώ και αιώνες μαίνεται μια πανίσχυρη θύελλα. Ενδεικτικά, σε ένα καφέ νάνο η θύελλα καλύπτει το 20% της επιφάνειάς του, έναντι μόλις 1% που καλύπτει η μεγάλη θύελλα του Δία. «Τελικά η μεγάλη ερυθρά κηλίδα δεν είναι και τόσο μεγάλη», δήλωσε χαρακτηριστικά ο Άνταμ Μπέργκασερ. Οι νέες εκτιμήσεις αποτελούν ένα ακόμα βήμα προόδου για τη νέα επιστήμη της «αστρο-μετεωρολογίας», η οποία ευελπιστεί μελλοντικά να κάνει προβλέψεις για τον καιρό σε εξωπλανήτες. http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22769&subid=2&pubid=63944757#

Το τηλεσκόπιο Χαμπλ «είδε» χιλιάδες άγνωστους γαλαξίες. Το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble της NASA «είδε» πιο μακριά στις εσχατιές του σύμπαντος, από κάθε άλλη φορά έως τώρα, δημιουργώντας μια εικόνα «βαθιού πεδίου», η οποία, μεταξύ άλλων, αποκαλύπτει περίπου 3.000 άγνωστους μέχρι σήμερα γαλαξίες, οι οποίοι είχαν δημιουργηθεί κατά τα δύο πρώτα δισεκατομμύρια χρόνια μετά την «Μεγάλη Έκρηξη» (Μπιγκ Μπανγκ). Για τη νέα φωτογραφία χρειάστηκε να εκτεθεί η κάμερα του τηλεσκοπίου επί 50 ώρες, ώστε να συλλέξει επαρκές συμπαντικό φως, καταφέρνοντας έτσι να «δει» υπερβολικά αχνούς γαλαξίες, που βρίσκονται σε απόσταση άνω των 12 δισεκατομμυρίων ετών φωτός. «Είναι η βαθύτερη φωτογράφηση του σύμπαντος που έχει γίνει ποτέ. Βλέπουμε πράγματα 10 έως 20 φορές πιο αχνά από ό,τι έχουμε δει ποτέ», δήλωσε η επικεφαλής της έρευνας Τζένιφερ Λοτζ στο συνέδριο της Αμερικανικής Αστρονομικής Εταιρίας. Η πρώτη εικόνα «βαθιού πεδίου» του τηλεσκοπίου Χαμπλ είχε ληφθεί το 1996 και είχε γίνει αμέσως διάσημη. Κάτι ανάλογο αναμένεται να συμβεί με τη νέα σειρά νέων εικόνων «βαθιού πεδίου» (με την ονομασία "Frontier Fields"), που άρχισε να τραβά η αναβαθμισμένη κάμερα του τηλεσκοπίου. Το τηλεσκόπιο αξιοποιεί, παράλληλα, τη νέα αστρονομική τεχνική του «βαρυτικού φακού», η οποία χρησιμοποιεί τα παρεμβαλλόμενα ουράνια αντικείμενα (π.χ. γαλαξιακά σμήνη) ως μεγεθυντικούς φακούς για να «δει» πολύ πιο μακρινά αντικείμενα, ενισχύοντάς τα έτσι σε μέγεθος και φωτεινότητα κατά δέκα έως 20 φορές. Τον Μάιο το «Χαμπλ» θα διπλασιάσει τον συνολικό χρόνο έκθεσης της κάμερας βαθιού πεδίου στις 103 ώρες, έτσι ώστε να παράγει ακόμα πιο αποκαλυπτικές φωτογραφίες από τα σύνορα του αισθητού σύμπαντος. Ένα βασικό ερώτημα που αναζητά απάντηση, όπως είπε η Λοτζ, είναι να διαπιστωθεί πότε για πρώτη φορά εμφανίστηκαν γαλαξίες όπως ο δικός μας, όπως επίσης πότε εμφανίστηκαν οι πρώτοι-πρώτοι γαλαξίες στο σύμπαν. Οι γαλαξίες πιστεύεται ότι δημιουργούνται μέσα σε νέφη σκοτεινής ύλης, κάτι όμως που δεν έχει επιβεβαιωθεί. Τα επόμενα χρόνια, οι νέες οπτικές και υπέρυθρες παρατηρήσεις του «Χαμπλ» θα συνδυαστούν με τις παρατηρήσεις σε πρόσθετα μήκη κύματος του ηλεκτρομαγνητικού φάσματος από δύο άλλα διαστημικά τηλεσκόπια της NASA, το «Σπίτσερ» (υπέρυθρο) και το «Τσάντρα» (ακτίνων-Χ), καθώς και από το μεγάλο επίγειο ευρωπαϊκό τηλεσκόπιο ALMA στη Χιλή, για να δώσουν μια πληρέστερη εικόνα του σύμπαντος κατά την πρώτη περίοδο δημιουργίας του, ιδίως όσον αφορά τη διαχρονική εξέλιξη των γαλαξιών και των συνοδευτικών μαύρων οπών. http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22769&subid=2&pubid=63944757#

Σήμερα είναι τα γενέθλια του Stephen Hawking. Γεννήθηκα στις 8 Ιανουαρίου 1942, ακριβώς τριακόσια χρόνια μετά το θάνατο του Γαλιλαίου. Υπολογίζω, ωστόσο, ότι την ίδια ημέρα ήρθαν στον κόσμο και άλλα, περίπου διακόσιες χιλιάδες μωρά. Δεν ξέρω αν κάποιο από αυτά ενδιαφέρθηκε αργότερα για την αστρονομία.(…) (…) Έζησα μια πλήρη και ικανοποιητική ζωή. Πιστεύω ότι τα άτομα με ειδικές ανάγκες πρέπει να επικεντρώνονται σ’ αυτά που δεν τα εμποδίζει η αναπηρία τους να κάνουν, και όχι να λυπούνται γι’ αυτά που δεν μπορούν. Προσωπικά εγώ, κατάφερα να κάνω περισσότερα απ’ όσα ήθελα. Έχω ταξιδέψει σχεδόν σε όλο τον κόσμο (…) Έχω βρεθεί στον βυθό της θάλασσας με υποβρύχιο, ψηλά στον αέρα με αερόστατο, σε μια πτήση μηδενικής βαρύτητας, και έχω κλείσει θέση για ταξίδι στο διάστημα με τη Virgin Galactic. Η πρώιμη εργασία μου έδειξε πως η κλασική γενική σχετικότητα κατέρρεε πάνω σε μοναδικότητες, κατά τη Μεγάλη Έκρηξη και στις μαύρες τρύπες. Η μεταγενέστερη εργασία μου κατέδειξε πως μπορεί η κβαντική θεωρία να προβλέψει τι συμβαίνει στην αρχή και στο τέλος του χρόνου. Ήταν μια ένδοξη εποχή για να ζεις και να κάνεις έρευνα στη θεωρητική φυσική. Θεωρώ τον εαυτό μου ευτυχή, αν έχω προσθέσει ένα λιθαράκι στην κατανόησή μας για το σύμπαν.» (Και εμείς ευτυχείς που σε γνωρίσαμε!!!) Απόσπασμα από το βιβλίο: «Stephen Hawking – Το χρονικό της ζωής μου», Εκδόσεις Τραυλός http://physicsgg.me/2014/01/08/%cf%83%ce%ae%ce%bc%ce%b5%cf%81%ce%b1-%ce%b5%ce%af%ce%bd%ce%b1%ce%b9-%cf%84%ce%b1-%ce%b3%ce%b5%ce%bd%ce%ad%ce%b8%ce%bb%ce%b9%ce%b1-%cf%84%ce%bf%cf%85-stephen-hawking/

Ρομποτικά σαμιαμίδια θα επισκευάζουν τα ευρωπαϊκά διαστημόπλοια. Τα πόδια του σαμιαμιδιού αποτέλεσαν την έμπνευση για ρομπότ που σκαρφαλώνουν σε τοίχους και ταβάνια και θα μπορούσαν μια μέρα να αναλαμβάνουν τις εξωτερικές εργασίες σε διαστημικά σκάφη. Το Abigaille III, ένα ρομπότ αναρρίχησης που ανέπτυξαν ερευνητές στο Πανεπιστήμιο «Σάιμον Φρέιζερ» του Καναδά δοκιμάστηκε με επιτυχία σε έναν μεγάλο θάλαμο κενού που λειτουργεί στην Ολλανδία για δοκιμές της ESA, της ευρωπαϊκής διαστημικής υπηρεσίας. Οι κολλητικές ταινίες και οι ρευστές κόλλες θα ήταν ακατάλληλες για χρήση στο Διάστημα καθώς θα μάζευαν σκόνη και θα απελευθέρωναν αναθυμιάσεις που μπορούν να επηρεάσουν τον ευαίσθητο εξοπλισμό. Τη λύση έδωσαν οι σαύρες της ομάδας των γκεκκωτών, στην οποία ανήκουν και τα σαμιαμίδια. Τα ερπετά της ομάδας αυτής μπορούν να σκαρφαλώνουν σε τοίχους και ταβάνια χάρη στη μικροσκοπική δομή των ποδιών τους : οι πατούσες τους είναι καλυμμένες με τριχίδια, των οποίων το άκρο έχει πλάτος 100 με 200 νανόμετρα, μικρότερο από το μήκος πολλών βακτηρίων. Χάρη στις μικροσκοπικές διαστάσεις αυτών των δομών, οι διαμοριακές δυνάμεις Βαν Ντερ Βάαλς που αναπτύσσονται ανάμεσα στα τριχίδια και την επιφάνεια είναι αρκετά ισχυρές ώστε να συγκρατήσουν τη σαύρα. Σύμφωνα μάλιστα με προηγούμενη μελέτη, ακόμα και ένας άνθρωπος θα μπορούσε να περπατήσει στο ταβάνι αν κάλυπτε τις παλάμες και τα πέλματά του με ένα συνθετικό υλικό που μιμείται τα σαμιαμίδια. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=461802 Τα πειράματα στο εργαστήριο της ESA έδειξαν ότι τα «πέλματα» του Abigaille III δεν χάνουν την απόδοσή τους σε συνθήκες καινού. Στο Διάστημα, μάλιστα, το ρομπότ θα ήταν αρκετά πιο σταθερό, καθώς δεν θα χρειαζόταν να σηκώνει το βάρος του. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231284802 Σαν σήμερα: 7 Ιανουαρίου. 1610: Ο ιταλός μαθηματικός και αστρονόμος Γαλιλαίος (Γκαλιλέο Γκαλιλέι) ανακαλύπτει τέσσερις από τους δορυφόρους του Δία: την Ιώ, την Ευρώπη, τον Γανυμήδη και την Καλλιστώ. 1943: Πέθανε ο σέρβος φυσικός και εφευρέτης, από τους πρωτοπόρους στη χρήση του εναλλασσόμενου ηλεκτρικού ρεύματος, Νίκολα Τέσλα.

Η καρδιά του σουπερνόβα 1987Α παράγει κοσμική ύλη. Εντοπίστηκαν γιγάντιες ποσότητες κοσμικής σκόνης στο εσωτερικό ενός υπερκαινοφανούς αστέρα. Η ανακάλυψη δείχνει τον κρίσιμο ρόλο που παίζουν οι εκρήξεις σουπερνόβα στην εξέλιξη του Σύμπαντος. Το φως του έφτασε στη Γη το 1987Α από το Μεγάλο Μαγγελανικό Νέφος και οι επιστήμονες του έδωσαν το όνομα 1987Α. Πρόκειται για ένα από τους πιο ενδιαφέροντες, όπως αποδεικνύεται, υπερκαινοφανείς αστέρες που μελετούν οι επιστήμονες. Ομάδα ερευνητών στις ΗΠΑ διαπίστωσε ότι στο εσωτερικό του βρίσκονται τεράστιες ποσότητες κοσμικής σκόνης. Οι επιστήμονες υποψιάζονταν ότι η έκρηξη σουπερνόβα παράγει κοσμική σκόνη. Ομως δεν ήταν βέβαιοι αν παράγονται πολύ μεγάλες ποσότητες ικανές για παράδειγμα, να γεμίσουν με κοσμική σκόνη το Σύμπαν όταν αυτό ήταν σε βρεφική ηλικία και να ξεκινήσει ο σχηματισμός γαλαξιών. Μελετώντας δεδομένα από τα διαστημικά τηλεσκόπια Hubble και Chandra και τα ραδιοτηλεσκόπια του αστεροσκοπείου ALMA στη Χιλή οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι ο 1987Α αποτέλεσε ένα πραγματικό εργοστάσιο παραγωγής κοσμικής σκόνης μεγάλο μέρος της οποίας εξακολουθεί να βρίσκεται εγκλωβισμένο στο εσωτερικό του. Η ανακάλυψη έρχεται να στηρίξει τη θεωρία για τον κρίσιμο ρόλο των υπερκαινοφανών αστέρων στη λειτουργία και εξέλιξη του Σύμπαντος. Οι ερευνητές έκαναν τη σχετική ανακοίνωση στο ετήσιο συνέδριο της Αμερικανικής Αστρονομικής Εταιρίας που γίνεται αυτές τις μέρες στην Ουάσινγκτον και θα δημοσιεύσουν τα ευρήματα τους στην επιθεώρηση «Astrophysical Journal Letters». http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=554615

2014 ΑΑ: ένας αστεροειδής στη γήινη ατμόσφαιρα. Ένας διαστημικός βράχος διαμέτρου 2-3 μέτρων έγινε αντιληπτός από τους αστρονόμους λίγο πριν διαλυθεί φλεγόμενος στη γήινη ατμόσφαιρα το βράδυ της Πρωτοχρονιάς ή την επόμενη μέρα, ανακοίνωσε η NASA. Κανένα τηλεσκόπιο δεν παρακολούθησε την πλήρη διαδρομή του αστεροειδή, ωστόσο οι μετρήσεις της τροχιάς του υποδεικνύουν ότι πρέπει να εισήλθε στην ατμόσφαιρα κάποια στιγμή από τις 21.00 ώρα Ελλάδας την Τετάρτη 1 Ιανουαρίου έως τις 17.00 της Πέμπτης 2 Ιανουαρίου. Ο αστεροειδής είναι μάλιστα ο πρώτος που ανακαλύπτεται το 2014 και πήρε την ονομασία 2014 ΑΑ. Εντοπίστηκε νωρίς την Τετάρτη από τηλεσκόπιο στην Αριζόνα και η πιθανή τροχιά του προσδιορίστηκε με υπολογισμούς τριών ανεξάρτητων ομάδων. Σύμφωνα με τον Στιβ Τσέσλι του προγράμματος NEO της NASA (Πρόγραμμα Κοντινών στη Γη Αντικειμένων) η αβεβαιότητα που υπάρχει όσον αφορά την τροχιά του 2014ΑΑ εμποδίζουν τον προσδιορισμό του σημείου εισόδου στην ατμόσφαιρα. Το σημείο αυτό πρέπει πάντως να βρίσκεται κατά μήκος ενός τόξου που εκτείνεται από την Κεντρική Αμερική μέχρι την Ανατολική Αφρική. Το πιθανότερο σενάριο είναι ότι ο βράχος εισήλθε στην ατμόσφαιρα έξω από τις ακτές της Δυτικής Αφρικής γύρω στις 04.00 τα ξημερώματα της Πέμπτης ώρα Ελλάδας. Σε κάθε περίπτωση ο αστεροειδής είναι απίθανο να έφτασε μέχρι την επιφάνεια. Είχε περίπου το ίδιο μέγεθος με τον 2008 TC3, ο οποίος ανακαλύφθηκε λίγο πριν διαλυθεί στην ατμόσφαιρα πάνω από το Σουδάν τον Οκτώβριο του 2008. Στην φωτογραφία η περιοχή στην οποία πιθανολογείται η πτώση του αστεροειδούς 2014 ΑΑ. http://physicsgg.me/2014/01/03/2014-%ce%b1%ce%b1-%ce%ad%ce%bd%ce%b1%cf%82-%ce%b1%cf%83%cf%84%ce%b5%cf%81%ce%bf%ce%b5%ce%b9%ce%b4%ce%ae%cf%82-%cf%83%cf%84%ce%b7-%ce%b3%ce%ae%ce%b9%ce%bd%ce%b7-%ce%b1%cf%84%ce%bc%cf%8c%cf%83%cf%86/ NASA: το τέλος του κόσμου μπορεί να έρθει την 5η Φεβρουαρίου, 2040. Επιστήμονες της NASA δήλωσαν ότι σε 30 χρόνια η Γη θα απειληθεί από σύγκρουση με έναν αστεροειδή 2011 AG5, το μέγεθος του οποίου είναι περίπου 150 μ. Η καταστροφή θα συμβεί την 5η Φεβρουαρίου 2040, με αρκετά μεγάλη πιθανότητα - 1 προς 625. Πιο ακριβή στοιχεία σχετικά με την πορεία της κίνησης του 2011 AG5 και την πιθανότητα σύγκρουσης με τη Γη, οι ερευνητές θα διαθέτουν τα επόμενα χρόνια, όταν το ουράνιο σώμα θα βρεθεί σε μια ικανοποιητική για παρατήρηση απόσταση από τη Γη. Η σύγκρουση του αστεροειδή 2011 AG5 με τη Γη θα οδηγήσει στο θάνατο εκατομμυρίων ανθρώπων, χωρίς όμως να επιφέρει πλήρη εξαφάνιση της ανθρωπότητας - ισχυρίζονται οι επιστήμονες. http://greek.ruvr.ru/news/2014_01_06/258338296/

ΚΟΙ-314c: ο πιο ελαφρύς εξωπλανήτης. Ο εξωπλανήτης ΚΟΙ-314c είναι ο πιο ελαφρύς πλανήτης, του οποίου έχουν μετρηθεί η μάζα και οι διαστάσεις μέχρι σήμερα. H διάμετρός του είναι 60% μεγαλύτερη, επειδή ο εν λόγω πλανήτης, που απέχει περίπου 200 έτη φωτός, είναι σε μεγάλο βαθμό αεριώδης, καθώς διαθέτει μια πολύ μεγάλη και πυκνή ατμόσφαιρα. Ο εξωπλανήτης ΚΟΙ-314c είναι ο πιο ελαφρύς πλανήτης, του οποίου έχουν μετρηθεί η μάζα και οι διαστάσεις μέχρι σήμερα. Το προηγούμενο ρεκόρ κατείχε ο πλανήτης Κέπλερ-78b. Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Ντέηβιντ Κίπινγκ του Κέντρου Αστροφυσικής Χάρβαρντ – Σμιθσόνιαν, που έκαναν τη σχετική ανακοίνωση στο συνέδριο της Αμερικανικής Αστρονομικής Εταιρίας, σύμφωνα με το «Nature» και τη βρετανική «Γκάρντιαν», δήλωσαν ότι «ο πλανήτης μπορεί να έχει την ίδια μάζα με της Γης, αλλά σίγουρα δεν μοιάζει με τη Γη. Αποδεικνύεται, έτσι, ότι δεν υπάρχει κάποια ξεκάθαρη διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στους βραχώδεις κόσμους όπως η Γη και στους πιο «αφράτους» πλανήτες όπως οι υδάτινοι κόσμοι και οι αέριοι γίγαντες». Η ανακάλυψη έγινε τυχαία, στη διάρκεια της ανάλυσης των δεδομένων του -εκτός λειτουργίας πλέον- διαστημικού τηλεσκοπίου «Κέπλερ» της NASA. Ο ΚΟΙ-314c περιφέρεται γύρω από ένα άστρο – ερυθρό νάνο, ολοκληρώνοντας μια πλήρη τροχιά (ένα «έτος») κάθε 23 ημέρες. Η θερμοκρασία του εκτιμάται σε 104 βαθμούς Κελσίου, δηλαδή είναι πολύ θερμός για τη φιλοξενία ζωής (τουλάχιστον όπως την ξέρουμε στη Γη). Ο συγκεκριμένος εξωπλανήτης έχει πυκνότητα μόλις 30% μεγαλύτερη από το νερό. Αυτό σημαίνει ότι, κατά πάσα πιθανότητα, περιβάλλεται από μια εκτεταμένη ατμόσφαιρα υδρογόνου και ηλίου με πάχος εκατοντάδων χιλιομέτρων. Γύρω από το ίδιο μητρικό άστρο ΚΟΙ-314, εντοπίστηκε ένας ακόμα εξωπλανήτης, ο KOI-314b, που έχει μεν περίπου το ίδιο μέγεθος με τον ΚΟΙ-314c, όμως είναι κατά πολύ πυκνότερος, αφού έχει μάζα περίπου τέσσερις φορές μεγαλύτερη από αυτή της Γης. http://physicsgg.me/2014/01/07/%ce%ba%ce%bf%ce%b9-314c-%ce%bf-%cf%80%ce%b9%ce%bf-%ce%b5%ce%bb%ce%b1%cf%86%cf%81%cf%8d%cf%82-%ce%b5%ce%be%cf%89%cf%80%ce%bb%ce%b1%ce%bd%ce%ae%cf%84%ce%b7%cf%82/ Tριπλό αστρικό σύστημα, ιδανικό τέστ για τη σχετικότητα. Μια ομάδα αστρονόμων από το Αμερικανικό Παρατηρητήριο Ράδιο Αστρονομίας στη Βιρτζίνια των ΗΠΑ εντόπισε έναν σπάνιο σχηματισμό τριών άστρων, των οποίων η συμπεριφορά μπορεί να αποβεί ένα από τα πιο κρίσιμα τεστ μέχρι σήμερα για τη θεωρία της Γενικής Σχετικότητας. Τα αστρικά συστήματα που περιλαμβάνουν τρία συνήθη άστρα σε τροχιά γύρω από το κοινό κέντρου βάρους τους, δεν είναι κάτι πρωτόγνωρο στο Γαλαξία μας. Η σπανιότητα της συγκεκριμένης περίπτωσης έγκειται στο γεγονός πως πρόκειται για τρία νεκρά άστρα, ένα από τα οποία είναι περιστρεφόμενος αστέρας νετρονίων (πάλσαρ) με δύο λευκούς νάνους να συμπληρώνουν την τριάδα. Οι αστέρες νετρονίων δημιουργούνται έπειτα από μία υπερκαινοφανή έκρηξη η οποία συνήθως έχει αρκετή ορμή ώστε να διώξει τα υπόλοιπα άστρα εκτός σχηματισμού. Κάτι τέτοιο δε φαίνεται όμως να συνέβη στη συγκεκριμένη περίπτωση, αφού η ερευνητική ομάδα εκτελώντας ακριβείς μετρήσεις της ακτινοβολίας του πάλσαρ, εντόπισε παρεμβολές στο σήμα που αντιστοιχούν σε δύο λευκούς νάνους με μεγάλες ελλειπτικές τροχιές. «Αυτά τα συστήματα είναι πολύ σπάνια, ένα στο δισεκατομμύριο», δήλωσε σχετικά ο Σκοτ Ράνσομ, που συμμετείχε στην έρευνα που δημοσιεύεται στο περιοδικό Nature. http://www.nature.com/nature/journal/vaop/ncurrent/full/nature12917.html «Έχουν γίνει πολλές προσομοιώσεις σε υπολογιστή, αλλά συνήθως τέτοιου είδους συστήματα δεν επιβιώνουν», σημείωσε. Για να επιτευχθεί ένας τέτοιος σχηματισμός χρειάζεται να συμβεί μια ακολουθία από γεγονότα: το πιο βαρύ από τα τρία άστρα, εκρήγνυται σε μία λαμπρή έκρηξη αφήνοντας πίσω του έναν υπέρπυκνο αστέρα νετρονίων. Στη συνέχεια τα υπόλοιπα δύο άστρα, έχοντας επιζήσει της έκρηξης, εκτοξεύονται σε μεγάλες τροχιές. Ένα δισεκατομμύριο περίπου χρόνια αργότερα, το άστρο που βρίσκεται εξωτερικά των υπόλοιπων μετατρέπεται σε λευκό νάνο, αποβάλλοντας υλικό στο εσωτερικό του συστήματος και ακόμη ένα δισεκατομμύριο χρόνια μετά το μεσαίο άστρο ακολουθεί την ίδια πορεία. Το πάλσαρ στο κέντρο έλκει το υλικό από τα δύο άλλα άστρα αρχίζοντας να περιστρέφεται γρηγορότερα. Το αποτέλεσμα είναι ένας περίπλοκος συνδυασμός από βαρυτικές δυνάμεις, και ένας αστρικός χορός που αποτελεί μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για μία ακόμη δοκιμή της ισχυρής αρχής της ισοδυναμίας, που βρίσκεται στην καρδιά της θεωρίας της Γενικής Σχετικότητας του Αϊνστάιν. Η συγκεκριμένη αρχή αναφέρει πως η βαρύτητα παραμένει ανεπηρέαστη από την ταχύτητα και τη θέση ενός αντικειμένου. Η πυκνότητα και η σχετική θέση των τριών αυτών αντικειμένων μετατρέπουν το συγκεκριμένο σύστημα σε ένα από τα καλύτερα «εργαστήρια» για την επαλήθευση ή τη διάψευση της αρχής της ισοδυναμίας, η οποία θα γίνει έπειτα από τις ακριβείς μετρήσεις των περιόδων και των μαζών των τριών σωμάτων και κατόπιν των συγκρίσεών τους με τις προβλέψεις της θεωρίας του Αϊνστάιν. Μέχρι σήμερα η Γενική Σχετικότητα έχει περάσει με επιτυχία όλα τα τεστ στα οποία την έχουν υποβάλει οι επιστήμονες, η αναντιστοιχία της όμως με τη κβαντική φυσική όπως και η αδυναμία της να προβλέψει τα φαινόμενα της σκοτεινής ύλης και της σκοτεινής ενέργειας έχουν δημιουργήσει την υποψία πως ίσως στο βάθος να κρύβεται μια πληρέστερη θεωρία. Βίντεο. http://physicsgg.me/2014/01/07/t%cf%81%ce%b9%cf%80%ce%bb%cf%8c-%ce%b1%cf%83%cf%84%cf%81%ce%b9%ce%ba%cf%8c-%cf%83%cf%8d%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%bc%ce%b1-%ce%b9%ce%b4%ce%b1%ce%bd%ce%b9%ce%ba%cf%8c-%cf%84%ce%ad%cf%83%cf%84-%ce%b3%ce%b9/

Πτήση στον Άρη: «Μας είπαν να μην ελπίζουμε τίποτα» Ο ρώσος Αρτιόμ Γκοντσαρόφ, ο οποίος ήταν ένας από τους υποψήφιους ως μέλος της αποστολής στον Άρη στα πλαίσια της αποίκισης του κόκκινου πλανήτη Mars One, παραχώρησε συνέντευξη στο ρωσικό ραδιοφωνικό σταθμό Business FM. «Προς το παρόν οι διοργανωτές δεν υπόσχονται τίποτα. Δηλαδή, λένε ότι η πτήση είναι χωρίς επιστροφή, ώστε κανείς να μην ελπίζει τίποτα. Δεν αποκλείεται όμως, 40 χρόνια μετά την αποστολή στον Άρη να εμφανιστεί η δυνατότητα επιστροφής πίσω. Από την πρώτη τετράδα των αποίκων απαιτείται απλά να ζήσει εκεί, να προετοιμάσει το «έδαφος» για τους ανθρώπους που θα φτάνουν στον πλανήτη κάθε 2 χρόνια», - είπε ο υποψήφιος κάτοικος του Άρη. Ο Γκοντσαρόφ επίσης είπε ότι οι συγγενείς του δεν πιστεύουν ότι η πτήση προς τον 4ο σε απόσταση από τον Ήλιο πλανήτη θα γίνει και γι’ αυτό δε θεωρούν πως θα τους εγκαταλείψει για πάντα. Σχόλιο:Και εμείς αυτό πιστευουμε!!! http://greek.ruvr.ru/news/2014_01_04/258153962/

Tα πειράματα του CERN στο 2014. Καθώς ο Μεγάλος Επιταχυντής Αδρονίων (Large Hadron Collider – LHC) βρίσκεται εκτός λειτουργίας αφού θα αναβαθμίζεται για περίπου δύο ακόμη χρόνια, θα περίμενε κανείς πως θα είναι ένας πολύ ήσυχος χρόνος για το Ευρωπαϊκό Κέντρο Πυρηνικών Ερευνών (CERN). Κι όμως, με δύο μικρότερους επιταχυντές να τίθενται σε λειτουργία στο δεύτερο μισό του έτους αλλά και ένα νέο εντυπωσιακό πείραμα που αποσκοπεί στην πειραματική ανακάλυψη μιας σπάνιας διάσπασης, η φετινή χρονιά προμηνύεται κάθε άλλο παρά αδιάφορη. Τα σωματίδια που επιταχύνονται και συγκρούονται στον LHC «προθερμαίνονται» σε μικρότερους επιταχυντές πριν περάσουν στο μεγάλο στίβο. Το Σύγχροτρο Πρωτονίων (PS) και το Υπερσύγχοτρο Πρωτονίων (SPS) είναι δύο από τους μικρότερους επιταχυντές που αναμένεται να λειτουργήσουν μέσα στο νέο έτος παρέχοντας τα πρώτα δεδομένα σε αρκετά νέα πειράματα. Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα νέα πειράματα είναι το ΝΑ62, ένα πείραμα μήκους 270 μέτρων που εξελίσσεται στον επιταχυντή SPS ο οποίος έχει περίμετρο 7 χιλιομέτρων. Στο πείραμα συμμετέχουν 150 φυσικοί από 20 διαφορετικά ινστιτούτα και ο πρωταρχικός σκοπός είναι η λεπτομερής μέτρηση της πιθανότητας διάσπασης ενός θετικά φορτισμένου καονίου σε ένα πιόνιο και ένα νετρίνο/αντινετρίνο. Η δυσκολία έγκειται στο γεγονός πως πρόκειται για μία πολύ δύσκολη μέτρηση αφού μία τέτοια διάσπαση συμβαίνει μία φορά στις 10 δισεκατομμύρια διασπάσεις καονίων. Η συγκεκριμένη μέτρηση αποτελεί μία ακόμη πρόκληση για το Καθιερωμένο Πρότυπο, τη θεωρία για τις θεμελιώδεις δυνάμεις τις Φύσης και τις αλληλεπιδράσεις τους, και μπορεί να ανοίξει δρόμους για φυσική που εκτείνεται πέρα από αυτό. Το πείραμα ξεκινά με τη σύγκρουση μίας δέσμης πρωτονίων που έχουν ενέργεια 400 GeV, σε ένα διάφραγμα βηρυλλίου μήκους 40 εκατοστών. Η συγκεκριμένη σύγκρουση παράγει περίπου 800 εκατομμύρια φορτισμένα σωματίδια το δευτερόλεπτο, 6% από τα οποία είναι τα καόνια που ενδιαφέρουν το συγκεκριμένο πείραμα. Τα καόνια αυτά εντοπίζονται από ένα είδος ακτινοβολίας που εκπέμπουν, που ονομάζεται ακτινοβολία Τσερένκοφ. Ειδικοί ανιχνευτές καταγράφουν τις διασπάσεις των καονίων, ενώ εκτελούν και μετρήσεις της ταχύτητας των πιονίων που προκύπτουν. Στις 8 εβδομάδες που θα διαρκέσει το αρχικό στάδιο του πειράματος οι επιστήμονες υπολογίζουν πως θα ανιχνεύσουν δύο από τις εν λόγω διασπάσεις. Στη συνέχεια το πείραμα θα συνεχιστεί για ακόμη τρία χρόνια, στα οποία αναμένεται να καταγραφούν άλλες 100 διασπάσεις. Εάν οι μετρήσεις διαφέρουν κατά ένα παράγοντα 1 προς 2 σε σχέση με την αναμενόμενη τιμή, το NA62 θα είναι σε θέση να ανακοινώσει την ανακάλυψη νέας φυσικής με ακρίβεια 5σ, η οποία είναι και το όριο για μία επιστημονική ανακάλυψη. Ταυτόχρονα με το ΝΑ62 θα λειτουργήσει και ένα πλήθος από νέα πειράματα, όπως το AEGIS στον Επιβραδυντή Αντιπρωτονίων (AD) το οποίο αναμένεται να υπολογίσει τη βαρυτική έλξη της Γης στην αντιύλη, ή το πείραμα BASE το οποίο θα εκτελέσει τη λεπτομερέστερη έως σήμερα μέτρηση της μαγνητικής ροπής του αντιπρωτονίου. Bίντεο. http://physicsworld.com/cws/article/news/2014/jan/03/cern-gears-up-for-new-experiments http://physicsgg.me/2014/01/03/t%ce%b1-%cf%80%ce%b5%ce%b9%cf%81%ce%ac%ce%bc%ce%b1%cf%84%ce%b1-%cf%84%ce%bf%cf%85-cern-%cf%83%cf%84%ce%bf-2014/

Hawking εναντίον Hoyle. Είναι γνωστό ότι ο Stephen Hawking επιθυμούσε να εκπονήσει την διδακτορική του διατριβή, στις αρχές της δεκαετίας του 1960, υπό την επίβλεψη του Fred Hoyle, τον διάσημα Βρετανό αστρονόμο του οποίου η συνεισφορά υπήρξε θεμελιώδης όσον αφορά την κατανόηση της σύνθεσης των πυρήνων στο εσωτερικό των άστρων (Hoyle state - Β2FH). Όμως ο Hoyle είχε ήδη φορτωμένο πρόγραμμα και τελικά ο Hawking ξεκίνησε την διατριβή του με τον Dennis Sciama. O Hoyle ήταν υπέρμαχος της θεωρίας της σταθερής κατάστασης και δεν παραδέχθηκε ποτέ την ιδέα της Μεγάλης Έκρηξης την οποία χαρακτήριζε «παπαδίστικη». Η θεωρία της σταθερής κατάστασης, που διατυπώθηκε από τους Fred Hoyle, Hermann Bondi και Thomas Gold το 1948, παραδέχεται ότι το σύμπαν διαστέλλεται, αρνείται όμως ότι έχει μια αρχή. Η θεωρία παραδέχεται την συνεχή δημιουργία της ύλης εκ του μηδενός, και όχι την δημιουργία ολόκληρης της ύλης του σύμπαντος σε ένα μεμονωμένο γεγονός που συνέβη μόνο μια φορά στο παρελθόν. Ο Hoyle συνήθως συσχέτιζε τις μελέτες του με το κοσμολογικό πρότυπο της σταθερής κατάστασης, και ερχόταν πάντα σε σύγκρουση με τους οπαδούς της Μεγάλης Έκρηξης – άλλωστε ο όρος Big Bang εισήχθη από τον ίδιο τον Hoyle για να υποτιμήσει τη θεωρία, την οποία χαρακτήριζε «καρτουνίστικη». Μια τέτοια δημόσια αντιπαράθεση είχε και με τον Stephen Hawking το 1964, όταν o τελευταίος ήταν ακόμα υποψήφιος διδάκτορας. O Hawking αναφέρεται στο βιβλίο του «Stephen Hawking – Το χρονικό της ζωής μου», Εκδόσεις Τραυλός στην σύγκρουσή του με τον Fred Hoyle, ως εξής: «… Έμαθα πως ο Χόιλ και ο Ναρλικάρ είχαν ήδη επεξεργαστεί την ηλεκτροδυναμική Γουίλερ-Φέινμαν σε διαστελλόμενα σύμπαντα και στη συνέχεια, διατύπωσαν μια χρονικά συμμετρική καινούργια θεωρία της βαρύτητας, την οποία παρουσίασε ο Χόιλ σε μια συνεδρίαση της Βασιλικής Εταιρείας, το 1964. Ήμουν στη διάλεξη και όταν ήρθε η ώρα των ερωτήσεων, είπα πως η επίδραση όλου του υλικού περιεχομένου σε ένα σύμπαν σταθερής κατάστασης, θα οδηγούσε στον απειρισμό των μαζών του. Ο Χόιλ με ρώτησε γιατί το είπα αυτό, και του απάντησα πως το είχα υπολογίσει. Όλοι νόμισαν ότι εννοούσα πως το είχα κάνει από μνήμης, την ώρα της διάλεξης, αλλά η αλήθεια ήταν ότι μοιραζόμουν ένα γραφείο με τον Ναρλικάρ και είχα ήδη διαβάσει ένα προσχέδιο της εργασίας τους, γεγονός που μου επέτρεψε να κάνω τους υπολογισμούς πριν από τη συνεδρίαση. Ο Χόιλ έγινε έξω φρενών. Προσπαθούσε να στήσει ένα δικό του ινστιτούτο και απειλούσε να «την κάνει» κι αυτός στην Αμερική, αν δεν τον χρηματοδοτούσαν. Πίστεψε πως ήμουν βαλτός, για να σαμποτάρω τα σχέδιά του. Ωστόσο, πήρε το ινστιτούτο του και αργότερα μου πρόσφερε δουλειά, άρα, προφανώς, δεν μου κράτησε κακία …» Το επεισόδιο αυτό περιγράφεται επίσης και στην ταινία του BBC με τίτλο «Hawking», με τον Hawking να ζητάει από τον Narlikar και να παίρνει την εργασία του Hoyle για να της ρίξει μια ματιά. Την εργασία αυτή θα παρουσίαζε την επομένη ο Hoyle στη συνεδρίαση της Βασιλικής Εταιρείας. Τελικά όμως η μελέτη τον απορροφά ολοκληρωτικά και κατά τη διάρκεια της νύχτας βρίσκει ότι η εργασία είναι λανθασμένη. Χωρίς να έχει κοιμηθεί ούτε λεπτό, το πρωί επιστρέφει το χειρόγραφο στον Narlikar και παίρνει θέση στην αίθουσα που ο Hoyle θα δώσει την σχετική διάλεξη. Στο τέλος της ομιλίας ο Hawking, με άκομψο τρόπο ομολογουμένως, επισημαίνει το λάθος προκαλώντας την οργή του Hoyle … Ιδού το αντίστοιχο απόσπασμα από την ταινία: Στην φωτογραφία ο Hawking με τα μέλη της λέσχης κωπηλασίας στην Οξφόρδη. http://physicsgg.me/2014/01/05/%ce%b2%ce%af%ce%bd%cf%84%ce%b5%ce%bf-hawking-%ce%b5%ce%bd%ce%b1%ce%bd%cf%84%ce%af%ce%bf%ce%bd-hoyle/

Πιο Κοντά Στην Παραγωγή Ενέργειας Μέσω Πυρηνικής Σύντηξης. Η πυρηνική σύντηξη είναι το ιερό δισκοπότηρο των πηγών ενέργειας. Σε εξέλιξη εδώ και περισσότερα από 60 χρόνια ήδη, η δημιουργία ηλεκτρισμού μέσω πυρηνικής σύντηξης αποτελεί το στόχο γενεών επιστημόνων. Αν ποτέ πετύχουμε την αυτοδιατηρούμενη, ελεγχόμενη αντίδραση σύντηξης θα έχουμε ουσιαστικά δαμάσει την ενέργεια των άστρων. Μιά νέα επαναστατική ανακάλυψη, που δημοσιεύτηκε τελευταία από το Πανεπιστήμιο του Twente στην Ολλανδία, μας έφερε πιο κοντά από ποτέ στον ευγενή σκοπό. Το βασικό πρόβλημα στην πυρηνική σύντηξη είναι ότι πραγματοποιείται σε απίστευτα υψηλές θερμοκρασίες. Το πλάσμα στην καρδιά ενός αντιδραστήρα στον οποίο συντελείται η διαδικασία, μπορεί να φτάσει τους 150 εκατομμύρια βαθμούς Κελσίου. Αυτού του είδους η θερμότητα απαιτεί μια πολύ ισχυρή δύναμη για να ελεγχθεί, όπως ένα μαγνητικό πεδίο με ισχύ μεγέθους 13 τέσλα (για να αντιληφθείτε το μέγεθος, το μαγνητικό πεδίο της γης είναι κατά μέσο όρο 0,00005 Τέσλα). Όλα αυτά σημαίνουν ότι οι δυνάμεις και οι πιέσεις που ασκούνται μέσα σε ένα αντιδραστήρα σύντηξης είναι απίστευτα ισχυρές και τείνουν να φθείρουν κάθε υλικό που έρχεται σε επαφή με αυτές πάρα πολύ γρήγορα. Εδώ λοιπόν έρχεται η νέα επαναστατική ανκάλυψη να δώσει λύση: πλέξη. Πλέκοντας δύο υπεραγώγιμα καλώδια, τα οποία είναι υπεύθυνα για τη δημιουργία αυτών των μαγνητικών πεδίων, μαζί με ένα καλώδιο χαλκού δημιουργείται ένα καλώδιο με αυξημένη αντίσταση στις μεταβολές της θερμότητας. Η διαδικασία πλεξίματος μπορεί μετά να επαναληφθεί, μέχρι να κατασκευαστούν τα τεράστια καλώδια που χρειάζονται για έναν αντιδραστήρα σύντηξης. Επίσης, φαίνεται ότι αυξάνοντας το μήκος των σπειρών του χάλκινου καλωδίου σε αυτήν τη δύο σε ένα πλέξη, τα καλώδια γίνονται πολύ πιο αποδοτικά στην αποβολή της θερμότητας. Όταν συμβαίνει αυτό, επειδή η περισσευούμενη θερμότητα των καλωδίων αποβάλεται συνεχώς, οι αντιδράσεις σύντηξης μπορούν να διατηρηθούν. Διατηρούμενες αντιδράσεις σημαίνει αξιόπιστη ενεργειακή απόδοση, η οποία θα μπορούσε πιθανότατα να μας οδηγήσει στη χαλιναγώγηση των μεθόδων παραγωγής ενέργειας του σύμπαντος. Μιλάμε λοιπόν, για σοβαρά εκπληκτικό πλέξιμο. http://www.dailytech.gr/

Ελληνική συνταγή για τηγανητές πατάτες στον Δία. Πόσο τραγανές θα έβγαιναν οι πατάτες αν τις τηγανίζατε στον Κρόνο ή τον Δία; Ίσως οι πιο τραγανές που έχετε δοκιμάσει, δείχνουν τα πειράματα τηγανίσματος σε φυγόκεντρο που πραγματοποιούν δύο έλληνες ερευνητές. Ο Γιάννης Λιούμπας και ο Θοδωρής Καρα­πάντσιος, ερευνητές του τμήματος Χημείας του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, χρησιμοποιούν για τις μελέτες τους την Φυγόκεντρο Μεγάλης Διαμέτρου (LDC) της ευρωπαϊκής διαστημικής υπηρεσίας ESA στην Ολλανδία. Το γιγάντιο περιστρεφόμενο μηχάνημα, παρόμοιο με τις φυγοκέντρους στις οποίες εκπαιδεύονται πιλότοι και αστροναύτες, δημιουργεί συνθήκες υψηλής επιτάχυνσης, πολύ υψηλότερης από την επιτάχυνση του γήινου βαρυτικού πεδίου. Οι ερευνητές έκοψαν πατάτες σε λεπτές λωρίδες και τις τηγάνισαν μέσα σε ένα είδος φριτέζας με αγνό παρθένο ελαιόλαδο, η οποία περιστρεφόταν μέσα στη φυγόκεντρο. Ειδικά θερμόμετρα που είχαν εισαχθεί στις πατάτες έδειξαν ότι η αύξηση της βαρύτητας επιταχύνει τη μεταφορά θερμότητας από το λάδι στις πατάτες. Αυτό σημαίνει ότι το τηγάνισμα αφενός είναι ταχύτερο, αφετέρου δημιουργεί μια πιο παχιά και τραγανή κρούστα. Τα αποτελέσματα επιβεβαιώνουν προηγούμενες έρευνες των ίδιων ερευνητών, σύμφωνα με τις οποίες η βέλτιστη επιτάχυνση για τραγανές τηγανητές πατάτες είναι 3 g. H επιτάχυνση αυτή είναι τρεις φορές μεγαλύτερη από την επιτάχυνση της βαρύτητας στην επιφάνεια της θάλασσας. Είναι επίσης ελαφρώς μεγαλύτερη από την βαρυτική επιτάχυνση στον Δία, περίπου 2,52g. Περαιτέρω αυξήσεις της βαρύτητας δεν προσέφεραν οφέλη, αναφέρει το ερευνητικό δίδυμο στην επιθεώρηση Food Research International. Η έρευνα αποκαλύπτει τη βέλτιστη τιμή της βαρύτητας για ιδανική κρούστα, ωστόσο οι πατάτες των 3 g δεν έχουν ακόμα τελειοποιηθεί: η κάτω επιφάνειά τους στη φυγόκεντρο δεν βρισκόταν σε επαφή με το λάδι, καθώς εκτόξευε ατμό που δημιουργούσε ένα λεπτό επιφανειακό στρώμα. Και αυτό σημαίνει ότι η μία πλευρά κάθε πατάτας έβγαινε μαλακή και μουλιασμένη. Το πρόβλημα θα μπορούσε πάντως να λυθεί με περαιτέρω πειράματα στην περιστρεφόμενη φριτέζα. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231284484 Σαν σήμερα: 3 Ιανουαρίου. 1496: Ο Λεονάρντο ντα Βίντσι δοκιμάζει ανεπιτυχώς να πετάξει με ιπτάμενη μηχανή.

Ο κυνηγός του μετεωρίτη του Τσεμπαρκούλ από τα Ουράλια άλλαξε τον κόσμο. Ο επιστήμονας από τα Ουράλια Βίκτορ Γκροχόφσκι είναι ανάμεσα στους δέκα ανθρώπους, που άλλαξαν την αντίληψη για τον σύγχρονο κόσμο. Το έγκυρο επιστημονικό περιοδικό Nature δημοσίευσε το όνομά του στον τελικό κατάλογο των επιφανών προσώπων του 2013. Ο Γκροχόφσκι έλαβε την αναγνώριση για τη μελέτη του μετεωρίτη του Τσεμπαρκούλ, ο οποίος έπεσε στα περίχωρα της πόλης Τσελιάμπινσκ των Ουραλίων το Φεβρουάριο. «Κυνηγός μετεωριτών» – έτσι αποκάλεσαν τον αναπληρωτή καθηγητή του Ομοσπονδιακού Πανεπιστημίου των Ουραλίων Βίκτορ Γκροχόφσκι όχι μόνο οι συνάδελφοί του, αλλά και η σύνταξη του έγκυρου βρετανικού περιοδικού Nature. Σύμφωνα με το περιοδικό, ο Ρώσος επιστήμονας είναι μεταξύ των δέκα ανθρώπων του 2013, που άλλαξαν την αντίληψη για τον κόσμο. Και όλα αυτά χάρη στη μελέτη του μετεωρίτη, ο οποίος στις 15 Φεβρουαρίου εισήλθε στην ατμόσφαιρα της Γης και έπεσε στα περίχωρα του Τσελιάμπινσκ. Ο Βίκτορ Γκροχόφσκι και οι μαθητές του ήταν από τους πρώτους, που βρέθηκαν στο σημείο συντριβής του ουράνιου σώματος. Ο επιστήμονας αμέσως οργάνωσε μία αποστολή για την ανεύρεση θραυσμάτων και δύο μέρες αργότερα βρήκε τα πρώτα θραύσματα. Η ομάδα του Γκροχόφσκι ήταν αυτή που οργάνωσε τη διαδικτυακή μετάδοση από τη λίμνη Τσεμπαρκούλ, και ολόκληρος ο κόσμος μπόρεσε να δει τα θραύσματα του μετεωρίτη. Στη συνέχεια ο επιστήμονας κατάφερε να προσδιορίσει την τροχιά του μετεωρίτη και να προχωρήσει στη μελέτη των φυσικών και χημικών ιδιοτήτων του ουράνιου σώματος. Με μεθόδους οπτικής και ηλεκτρονικής μικροσκοπίας οι ειδικοί εντόπισαν μία ασυνήθιστη ποικιλομορφία εγκλείσεων σιδηρονικελίου, σουλφιδίων, αυτοφυή χαλκού στο μετεωρίτη. Επιπλέον, διαπίστωσαν μία ασυνήθιστα χαμηλή αντοχή του υλικού. Αυτό καθόρισε τον ιδιαίτερο χαρακτήρα της καταστροφής του διαστημικού σώματος. Με τη συμμετοχή του Βίκτορ Γκροχόφσκι οργανώθηκαν περισσότερες από εκατό αποστολές, στις οποίες συγκεντρώθηκαν περίπου 700 θραύσματα του μετεωρίτη. Και όταν τον Οκτώβριο του 2013 ανέλκυσαν από τον πυθμένα της λίμνης Τσεμπαρκούλ το μεγαλύτερο θραύσμα, επιβεβαιώθηκε η θεωρία του επιστήμονα και της επιστημονικής ομάδας του για την προέλευση του διαστημικού επισκέπτη. Οι εργασίες για τη μελέτη του μετεωρίτη του Τσεμπαρκούλ έφεραν παγκόσμια φήμη και στο Ομοσπονδιακό Πανεπιστήμιο των Ουραλίων. Επιστήμονες από διάφορες χώρες ερχόντουσαν για να συνομιλήσουν με τον Γκροχόφσκι και να μεταφέρουν την εμπειρία του. Άτυπα αναγνωρίστηκε ως ένας από τους σημαντικότερους ειδικούς στα θέματα μετεωριτών. http://greek.ruvr.ru/2014_01_03/258007632/ Αστεροειδής πέντε μέτρων έπεσε στη Γη. Ο πέντε μέτρων αστεροειδής 2014 ΑΑ εισήλθε στην ατμόσφαιρα της Γης πάνω από τον Ατλαντικό το πρωί της Πέμπτης, μία μέρα μετά την ανακάλυψή του. Το πιθανότερο είναι ότι το ουράνιο σώμα διαλύθηκε πλήρως και δεν έφτασε μέχρι τη Γη. Ο αστεροειδής 2014 ΑΑ ανακαλύφθηκε το πρωί 1 Ιανουαρίου από το αμερικανικό παρατηρητήριο Μάουντ Λέμον. Οι αστρονόμοι πραγματοποίησαν σειρά μετρήσεων, οπότε προσδιόρισαν ότι σε μία μέρα το αντικείμενο θα πρέπει να πέσει στον πλανήτη μας. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς η πιθανότερη περιοχή πτώσης εκτείνεται από την Κεντρική Αμερική μέχρι την Ανατολική Αφρική. Το μέγεθος του αστεροειδή 2014 ΑΑ ήταν από 3 μέχρι 5 μέτρα. http://greek.ruvr.ru/news/2014_01_02/257944997/

ESA Euronews: Κυνηγώντας... κομήτες! Εδώ και αιώνες οι αστρονόμοι κυνηγούν κομήτες στον ουρανό αναζητώντας στοιχεία για την καταγωγή του ηλιακού μας συστήματος. Ταχύτατοι και λαμπεροί, οι κομήτες αποτελούν ένα μαγευτικό θέαμα. Για τον Ρότζερ Μορίς Μπονέ επιστήμονα στο Διεθνές Ινστιτούτο Επιστήμης του Διαστήματος οι κομήτες "είναι όμορφοι, είναι παροδικοί. Μερικοί αποδεικνύονται πιστοί καθώς επιστρέφουν για να μας δουν από καιρό σε καιρό." Προερχόμενοι από το διάστημα οι κομήτες εμφανίζονται λόγω της βαρύτητας του Ήλιου.Σκορπούν σκόνη και αέρια καθώς θερμαίνονται αποκαλύπτοντας μερικά από τα μυστικά τους. "Ενας κομήτης αποτελείται από ένα μείγμα βράχων και πάγου, κάτι σαν το Μοντ Μπλαν των Άλπεων - αυτό είναι το μέγεθος ενός κομήτη." μας εξηγεί Ο Χέρμαν Μπένχαρντ ερευνητής του Ηλιακού Συστήματος του Ινστιτούτου Μαξ Πλανκ . Περισσότερα: http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/ESA_Euronews_Kyneghontas_komhetes! Βίντεο: http://spaceinvideos.esa.int/Videos/2013/12/ESA_Euronews_Blazing_a_trail_in_search_of_the_secrets_of_comets

Θαύματα του ουρανού σε δέκα βραβευμένες φωτογραφίες. Η αψίδα που σχηματίζει στον ουρανό η καρδιά του Γαλαξία μας και η διάπυρη ατμόσφαιρα του Ήλιου είναι δύο από τις φωτογραφίες που βραβεύονται από το Αστεροσκοπείο του Γκρίνουιτς στο Λονδίνο στο πλαίσιο του διαγωνισμού. http://www.rmg.co.uk/whats-on/exhibitions/astronomy-photographer-of-the-year/ http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231284518

Ένας δίσκος σκοτεινής ύλης γύρω από τη Γη; Το GPS (Global Positioning System), είναι ένα σύστημα εντοπισμού θέσης και βασίζεται σε μια ομάδα δορυφόρων που περιστρέφονται γύρω από Γη. Εκτός του ότι στην καθημερινή ζωή μας βοηθάει να βρούμε μια διαδρομή, θα μπορούσε ίσως να δώσει απαντήσεις και σε θεμελιώδη ερωτήματα της φυσικής. Η αποδεκτή μάζα της Γης σήμερα είναι M⊕ = 5.97219 x 10στην24 kg (nasa.gov). Η ανάλυση των τροχιών των δορυφόρων GPS δείχνει ότι η Γη είναι βαρύτερη κατά 3,8819 x 10στην20 kg ή 0,005 με 0,008 % μεγαλύτερη από την τιμή της μάζας της Γης που δέχεται η Διεθνής Αστρονομική Ένωση. Και που οφείλεται αυτή η απόκλιση; Στην σκοτεινή ύλη, σύμφωνα με τον Ben Harris του Πανεπιστημίου του Τέξας. Η σκοτεινή ύλη, παρότι δεν έχει ανιχνευθεί ακόμη και η φύση της παραμένει άγνωστη μέχρι σήμερα, θεωρείται ότι αποτελεί το 80% και πλέον της ύλης του σύμπαντος. Δεδομένου ότι πρέπει να υπάρχει άφθονη σκοτεινή ύλη στο σύμπαν, θα υπάρχει και στη γειτονιά του πλανήτη μας και ίσως να επηρεάζει τις τροχιές των δορυφόρων. Το 2009 ο Steve Adler του Ινστιτούτο Προχωρημένων Μελετών του Πρίνστον, έδειξε πώς η σκοτεινή ύλη που δεσμεύεται από τη βαρύτητα της Γης θα μπορούσε να εξηγήσει αυτές τις ανωμαλίες. [«Can the flyby anomaly be attributed to earth-bound dark matter?», Stephen L. Adler] Ο Ben Harris διερεύνησε το πως η σκοτεινή ύλη θα μπορούσε να επηρεάσει τους δορυφόρους. Δεδομένου ότι γνωρίζουμε πάρα πολύ καλά τις τροχιές των δορυφόρων GPS, αναλύοντας δεδομένα εννέα μηνών από αυτούς, υπολόγισε την μάζα της Γης. Έτσι, στο συνέδριο της Αμερικανικής Γεωφυσικής Ένωσης που πραγματοποιήθηκε τον Δεκέμβριο, ανακοίνωσε τους υπολογισμούς του, που δείχνουν ότι η μάζα της Γης είναι μεγαλύτερη από την καθιερωμένη τιμή κατά 0,005 – 0,008%. Η απόκλιση αυτή θα μπορούσε να εξηγηθεί αν υπήρχε ένας δίσκος σκοτεινής ύλης γύρω από τον ισημερινό της Γης, με πάχος 191 χιλιομέτρων και διάμετρο 70000 χιλιόμετρα. Ας σημειωθεί ότι στους υπολογισμούς του ο Ben Harris δεν έλαβε υπόψη τις διαταραχές στις τροχιές των δορυφόρων από την βαρυτική έλξη του Ήλιου και της Σελήνης, καθώς επίσης και τις διορθώσεις που προκύπτουν από την γενική σχετικότητα. Και γι’ αυτό ο ισχυρισμός του για την ύπαρξη δίσκου σκοτεινής ύλης γύρω από τη Γη παραμένει προς το παρόν μια εικασία. http://physicsgg.me/2014/01/02/%ce%ad%ce%bd%ce%b1%cf%82-%ce%b4%ce%af%cf%83%ce%ba%ce%bf%cf%82-%cf%83%ce%ba%ce%bf%cf%84%ce%b5%ce%b9%ce%bd%ce%ae%cf%82-%cf%8d%ce%bb%ce%b7%cf%82-%ce%b3%cf%8d%cf%81%cf%89-%ce%b1%cf%80%cf%8c-%cf%84%ce%b7/

Κβαντικό «σούπερ» υπολογιστή θέλει να φτιάξει η NSA. Η αμερικανική υπηρεσία πληροφοριών NSA προσπαθεί να αναπτύξει έναν κβαντικό υπολογιστή που θα μπορεί να σπάσει κάθε επιπέδου κρυπτογράφηση, σύμφωνα με έγγραφα που επικαλείται Washington Post από το «φάκελο Σνόουντεν». Η ανάπτυξη κβαντικού υπολογιστή θεωρείται κατά γενική ομολογία ο στόχος για το επόμενο βήμα στην πληροφορική, αλλά η εφημερίδα υποστηρίζει πως η NSA δεν βρίσκεται πιο κοντά στην επίτευξή του από άλλους ερευνητές. H θεωρητική ανάπτυξη ενός τέτοιου υπολογιστή θα έδινε στην υπηρεσία τη δυνατότητα να σπάει με ευκολία την κρυπτογράφηση με την οποία προστατεύονται τραπεζικά στοιχεία, ιατρικά αρχεία και κρατικά δεδομένα. Σύμφωνα με τα έγγραφα που επικαλείται η εφημερίδα, η έρευνα γύρω από την ανάπτυξη ενός τέτοιου «υπερ-υπολογιστή» είναι μέρος του ερευνητικού προγράμματος της NSA με τίτλο «Διείσδυση σε σκληρούς στόχους» και κόστος 79,7 εκατ. δολάρια. Η επιστημονική και ερευνητική κοινότητα έκανε εδώ και καιρό αρκετές εικασίες για το εάν η NSA είχε κάνει προόδους στην ανάπτυξη κβαντικών υπολογιστικών μηχανών. Τα έγγραφα που επικαλείται η εφημερίδα δεν δίνουν την εντύπωση ότι η υπηρεσία βρίσκεται σημαντικά πιο κοντά στον στόχο από τις υπόλοιπες ερευνητικές ομάδες (οι οποίες, σύμφωνα με τα έγγραφα της NSA, βρίσκονται εκτός των ΗΠΑ, στην Ελβετία και την ΕΕ). http://news.in.gr/world/article/?aid=1231284574

Η Ιαπωνία θα θέσει σε τροχιά δορυφόρο με τη βοήθεια ρωσικού πυραύλου. Η Ιαπωνία προγραμματίζει τον Αύγουστο του 2014 να θέσει σε τροχιά ένα νέο φτηνό δορυφόρο παρατήρησης ASNARO με τη βοήθεια ρωσικού πυραύλου-φορέα. Προγραμματίζεται ότι ο δορυφόρος θα εκτοξευθεί από το κοσμοδρόμιο Γιάσνι στην περιφέρεια Ορενμπούργκ. Τους δορυφόρους ASNARO η Ιαπωνία σχεδιάζει να εξάγει χάρη στη χαμηλή τιμή τους – περίπου $95 εκατ., που είναι σχεδόν τρεις φορές φτηνότερο από τις αμερικάνικες και ευρωπαϊκές συσκευές. Με τη βοήθεια του ASNARO μπορεί να γίνεται συλλογή πληροφοριών για τις ζώνες φυσικών καταστροφών και να γίνεται αστικός σχεδιασμός. http://greek.ruvr.ru/news/2014_01_01/257831480/ Η «γόνδολα» του Διαστήματος. Η αμερικανική εταιρεία World View Experience ανακοίνωσε ότι θα προσφέρει σε δύο χρόνια από σήμερα αυτό ακριβώς που λέει το όνομα της. Θα δίνει δηλαδή την ευκαιρία σε όποιον το επιθυμεί να έχει μια ανεπανάληπτη εμπειρία θέασης του πλανήτη. Η εταιρεία κατασκευάζει ένα νέο μέσο μεταφοράς ανθρώπων έξω από την ατμόσφαιρα της Γης. Πρόκειται για μια κάψουλα την οποία οι δημιουργοί της ονομάζουν «γόνδολα» αφού μέσα σε αυτή οι επιβάτες θα… πλέουν στο Διάστημα απολαμβάνοντας την μοναδική θέα του πλανήτη μας. Τη «γόνδολα» θα μεταφέρει έξω από τα όρια της Γης ένα μεγάλο μπαλόνι που θα κινείται με ήλιο. Σύμφωνα με τα στελέχη της εταιρείας η «γόνδολα» θα είναι έτοιμη να υποδεχτεί τους πρώτους επιβάτες της το 2016. Θα μπορεί να μεταφέρει οκτώ άτομα τα οποία θα απολαύσουν μια βόλτα εννέα περίπου ωρών έξω από τη γήινη ατμόσφαιρα. Το εισιτήριο για να μπει κάποιος στη «γόνδολα» θα κοστίζει περί τις 55.000 ευρώ. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=553347

Για την πτήση στον Άρη επιλέχτηκαν 1058 άτομα. Η διοίκηση του προγράμματος Mars One επέλεξε τους υποψήφιους για την πτήση στον Κόκκινο πλανήτη. Το 2025 αυτοί θα μπορέσουν να δημιουργήσουν τον πρώτο οικισμό στον Άρη. Αιτήσεις για τη συμμετοχή στο πρόγραμμα είχαν υποβάλλει περισσότερα από 200 000 άτομα από όλο τον κόσμο. Τώρα στον κατάλογο των υποψηφίων έμειναν 1058 άτομα – 586 άνδρες και 472 γυναίκες. Αναμένεται ότι οι επιλεγμένοι υποψήφιοι τα επόμενα 2 χρόνια θα περάσουν δοκιμασίες, στις οποίες θα αξιολογηθούν οι φυσικές και ψυχοσυναισθηματικές δυνατότητες. Στον τελικό 6 ομάδες των 4 ατόμων στην καθεμία θα διαγωνιστούν για το δικαίωμα να ταξιδέψουν στον Κόκκινο πλανήτη. Η τελική επιλογή θα γίνει με τη βοήθεια της ψηφοφορίας του κοινού. http://greek.ruvr.ru/news/2013_12_31/257722355/

Έστειλαν οι Κινέζοι διαστημικό σκάφος στη Σελήνη; … θα αναρωτιούνται οι συνωμοσιολόγοι ή πρόκειται για άλλη μια αριστοτεχνικά στημένη σκηνοθεσία, όπως εκείνη των Αμερικανών με τις αποστολές Apollo; Τότε ήταν οι Σοβιετικοί που “παρακολουθούσαν” στενά τους Αμερικανούς, τώρα οι Αμερικανοί “παρακολουθούν” τους Κινέζους! Yutu σημαίνει “κουνέλι από νεφρίτη” και είναι το όνομα ενός μυθικού κουνελιού που ζούσε στη Σελήνη ως κατοικίδιο της θέας της Σελήνης Chang’e. To κινεζικό ρόβερ Yutu εξερευνά την επιφάνεια της Σελήνης από τις 14 Δεκεμβρίου – όταν το διαστημικό σκάφος Chang’e 3 προσεληνώθηκε με επιτυχία. Η επιβεβαίωση της προσελήνωσης του κινεζικού διαστημικού σκάφους και η ύπαρξη του ρόβερ Yutu έρχεται από τη NASA. Διότι τίποτε δεν ξεφεύγει από τα «μάτια» του δορυφόρου της Lunar Reconnaissance Orbiter (LRO), που περιστρέφεται σε χαμηλό ύψος γύρω από την Σελήνη. Η NASA, μέσω του LRO, φωτογράφισε το ρόβερ Yutu πάνω στην επιφάνια της Σελήνες, στις 25 Δεκεμβρίου. Υπενθυμίζεται ότι το κινεζικό ρόβερ έχει εύρος ενάμισι μέτρο και ζυγίζει 150 κιλά: Το διαστημικό όχημα εμφανίζεται στην φωτογραφία ως δυο φωτεινά εικονοστοιχεία, εξαιτίας της ανάκλασης του φωτός στα ηλιακά του πάνελ! Πως όμως είμαστε σίγουροι ότι πρόκειται για το κινεζικό όχημα και όχι για κάποιον σεληνιακό βράχο; Απλά, συγκρίνοντας με την φωτογραφία που λήφθηκε συμπτωματικά στις 30 Ιουνίου 2013 με τον ίδιο περίπου φωτισμό. Τις δυο φωτογραφίες βλέπουμε μαζί παρακάτω: http://physicsgg.files.wordpress.com/2013/12/yutu_before8516r_after2775r_enhance_0.gif http://physicsgg.me/2013/12/31/%ce%ad%cf%83%cf%84%ce%b5%ce%b9%ce%bb%ce%b1%ce%bd-%ce%bf%ce%b9-%ce%ba%ce%b9%ce%bd%ce%ad%ce%b6%ce%bf%ce%b9-%ce%b4%ce%b9%ce%b1%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%bc%ce%b9%ce%ba%cf%8c-%cf%83%ce%ba%ce%ac%cf%86%ce%bf/