Δροσος Γεωργιος

Η χωματερή που «πνίγει» τη Γη. Υποψήφιο στα Οσκαρ και σε άλλα κινηματογραφικά βραβεία θα είναι εφέτος το «Gravity», το οποίο επανέφερε στο προσκήνιο το πρόβλημα με τα διαστημικά σκουπίδια που κινούνται σε τροχιά γύρω από τη Γη προκαλώντας κατά καιρούς διάφορα προβλήματα. Ο γερμανός φωτογράφος Μίχαελ Νάγιαρ,με τη βοήθεια ειδικών του Ινστιτούτου Αεροδιαστημικών Συστημάτων του Πανεπιστημίου του Μπράουνσβαιγκ, έφτιαξε μια εικόνα με βάση τα τελευταία στοιχεία από τον όγκο των διαστημικών σκουπιδιών. Στην εικόνα αποτυπώνεται το συνεχώς διογκούμενο πρόβλημα με τα διαστημικά σκουπίδια τα οποία «κυκλώνουν» επικίνδυνα πλέον τη Γη και αν δεν υπάρξει σύντομα κάποια δραστική λύση είναι πιθανό να αντιμετωπίσουμε πολύ σοβαρά προβλήματα στις διαστημικές αποστολές. Σε τροχιά γύρω από τη Γη υπολογίζεται ότι βρίσκονται δεκάδες χιλιάδες αντικείμενα που είναι συντρίμμια δορυφόρων και πυραύλων. Ο αριθμός τους μάλιστα πολλαπλασιάζεται καθώς έρχονται σε σύγκρουση μεταξύ τους και σπάνε σε περισσότερα κομμάτια. Τα διαστημικά σκουπίδια υπολογίζεται ότι κινούνται με ταχύτητες μεγαλύτερες των 28 χιλιάδων χλμ./ώρα. Εκτιμάται ότι περίπου 20 χιλιάδες διαστημικά σκουπίδια έχουν μέγεθος άνω των δέκα εκατοστών, γεγονός που τα καθιστά ιδιαιτέρως επικίνδυνα. Εκτιμάται επίσης ότι υπάρχουν περισσότερα από 370 χιλιάδες αντικείμενα μεγέθους 1-10 εκατοστών τα οποία «ταξιδεύουν» στο Διάστημα. Τα διαστημικά σκουπίδια απειλούν τους δορυφόρους που βρίσκονται σε τροχιά γύρω από τη Γη, τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό αλλά και τα διαστημικά σκάφη που ξεκινούν από τη Γη για να πραγματοποιήσουν αποστολές. Σύμφωνα με τη NASA, ο αριθμός των διαστημικών σκουπιδιών αυξάνεται με τέτοιο ρυθμό ώστε πολύ σύντομα θα είναι πλέον αδύνατο να πραγματοποιηθούν διαστημικές αποστολές. Και αυτό διότι θα είναι απίθανο τα σκάφη και οι δορυφόροι που θα εκτοξεύονται να μην χτυπηθούν κατά την έξοδο τους από τη Γη από κάποιο διαστημικό σκουπίδι. Ετσι η ανάγκη ανάληψης δράσης εναντίον των διαστημικών σκουπιδιών είναι κάτι περισσότερο από επιτακτική. Τα τελευταία χρόνια έχουν πέσει στο τραπέζι διάφορες ιδέες και σχέδια συλλογής ή καταστροφής των διαστημικών σκουπιδιών, κανένα τους όμως δεν αντιμετωπίζει «μαζικά» το πρόβλημα. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=549432 Σαν σήμερα: 17 Δεκεμβρίου. 1903: Πραγματοποιείται στη Βόρειο Καρολίνα από τους αδελφούς Ορβιλ και Γουίλμπορ Ράιτ η πρώτη πτήση παγκοσμίως με μηχανοκίνητο αεροπλάνο Η πτήση τους διαρκεί 1 λεπτό, καλύπτοντας 850 πόδια. Μεσα σε 110 χρόνια η ανθρωπότητα εκανε τεραστια βηματα στην αεροδιαστημική τεχνολογία με αποτέλεσμα χιλιάδες αεροπλανα να διασχίζουν ολο τον πλανήτη και εκατοντάδες δορυφόροι,διαστημικοί σταθμοι και rover να εξερευνούν ολο το Ηλιακο μας σύστημα.

Μυστηριώδες υλικό ρέει στο εσωτερικό ενός κρατήρα του μεγάλου αστεροειδή. Μια εντυπωσιακή εικόνα από την Εστία έδωσε στη δημοσιότητα η NASA. Στην εικόνα καταγράφεται μια ενδιαφέρουσα αλλά μυστηριώδης προς το παρόν γεωλογική διεργασία που εξελίσσεται στον μεγάλο αστεροειδή τον οποίο πλησίασε και μελέτησε το διαστημικό σκάφος Dawn. Πιο συγκεκριμένα στην επεξεργασμένη χρωματικά εικόνα καταγράφεται η ροή κάποιου άγνωστου υλικού που κυλά εντός αλλά και εκτός του κρατήρα «Αέλια» που βρίσκεται στον αστεροειδή. Το διαστημικό σκάφος Dawn προσέγγγισε και μελέτησε την Εστία (Vesta) από τον Ιούλιο του 2011 ως τον Σεπτέμβριο του 2012. Το Dawn συνεχίζει την αποστολή του κυνηγώντας τον ακόμη μεγαλύτερο από την Εστία αστεροειδή Δήμητρα (Ceres) τον οποίο αναμένεται να πλησιάσει και να ξεκινήσει να εξερευνά τον Φεβρουάριο του 2015. Η Εστία έχει διάμετρο 530 χλμ, μέγεθος που την κατατάσσει στην κατηγορία των «πρωτοπλανητών», οι οποίοι αποτελούν τα απομεινάρια των συγκρούσεων μεταξύ μικρών σε μέγεθος πλανητών. Διαχρονικά αποτελεί πόλο έλξης μετεωριτών και μικρών διαστημικών βράχων οι οποίοι πέφτουν επάνω της δημιουργώντας ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον και πλούσιο γεωλογικό περιβάλλον. Σύμφωνα με τους ειδικούς, ο τρόπος δημιουργίας της Εστίας και ο σχηματισμός του φλοιού, του μανδύα και του πυρήνα σιδήρου που διαθέτει είναι παρόμοιοι με της Γης και της Σελήνης. Για τον λόγο αυτό και αποφασίστηκε να γίνει εκεί μια αποστολή εξερεύνησης. Το Dawn μας έδωσε εικόνα από έναν πραγματικά μοναδικό κόσμο που δεν έχει σχέση με τους υπόλοιπους αστεροειδείς. Η πιο εντυπωσιακή ανακάλυψη είναι ένα γιγάντιο βουνό που βρίσκεται κοντά στον Νότιο Πόλο της Εστίας. Η κορυφή του βρίσκεται σε ύψος 22 χλμ από την επιφάνεια! http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=549725

Πρώτες εικόνες από την κινεζική αποστολή στη Σελήνη. Δύο μέρες μετά την ιστορική προσσελήνωση της αποστολής Chang'e-3, το ρομπότ Yutu κατέβηκε από τη ράμπα της σεληνακάτου, άρχισε να εξοικειώνεται με τη σεληνιακή επιφάνεια και μετέδωσε τις πρώτες καρτ-ποστάλ. Λίγες ώρες μετά την προσεδάφιση στη Θάλασσα των Δακρύων το μεσημέρι του Σαββάτου ώρα Ελλάδας, το Chang'e-3 ανέπτυξε μια ράμπα για τη μεγάλη έξοδο του ρομπότ. Οι τροχοί του Yutu ξεκλειδώθηκαν με την ενεργοποίηση πυροτεχνικών συσκευών, το καλώδιο που το συνέδεε με τη σεληνάκατο κόπηκε, και το ρομπότ κατέβηκε μαλακά μέχρι την επιφάνεια. Την Κυριακή, η σεληνάκατος και το ρομπότ φωτογράφισαν το ένα το άλλο και μετέδωσαν τα πορτρέτα στο Κέντρο Ελέγχου Αεροδιαστήματος στο Πεκίνο. Το Chang'e-3 δεν είναι η πρώτη ρομποτική αποστολή που φτάνει στην επιφάνεια της Σελήνης, είναι όμως η πρώτη φορά από το 1976 που επιχειρείται μια «μαλακή», ή ελεγχόμενη προσεδάφιση -αυτό σημαίνει ότι το σκάφος πρέπει να χρησιμοποιήσει προωθητήρες για να ρυθμίζει την ταχύτητα και τον προσανατολισμό του για την κάθοδο. Η τελευταία φορά που είχε συμβεί αυτό ήταν στην σοβιετική αποστολή Luna 24, η οποία έφερε πίσω στη Γη δείγματα του σεληνιακού εδάφους. Η τελευταία μαλακή προσσελήνωση των ΗΠΑ πραγματοποιήθηκε το 1972 με την επανδρωμένη αποστολή Apollo 17. Το Yutu («κουνέλι από ιαδεΐτη») παίρνει το όνομα ενός μυθικού κουνελιού που ζει στο φεγγάρι μαζί με τη θεά Τσανγκ-ε. Το Chang'e-3 είναι η τρίτη αποστολή της Κίνας στη Σελήνη -οι δύο πρώτες, Chang'e 1 και 2, είχαν τεθεί σε τροχιά γύρω από το φεγγάρι αναζητώντας κατάλληλη τοποθεσία για προσσελήνωση. Η νέα, ιστορική αποστολή εκτοξεύτηκε την 1η Δεκεμβρίου και αρχικά τέθηκε σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη. Το Σάββατο βγήκε από τροχιά και χρησιμοποίησε τους προωθητήρες του για να κατέβει μέχρι το ύψος των 4 μέτρων από την επιφάνεια, οπότε αφέθηκε να πέσει ελεύθερα μέχρι το έδαφος (η δύναμη της βαρύτητας στη Σελήνη είναι έξι φορές ασθενέστερη από ό,τι στη Γη. Η αποστολή προγραμματιζόταν αρχικά να προσεδαφιστεί στον Κόλπο των Δακρύων, μια μεγάλη βασαλτική λεκάνη σχεδόν ελεύθερη από μεγάλες πέτρες. Αρκετά κινεζικά μέσα ανέφεραν ότι το Chang'e-3 προσσεληνώθηκε σε αυτή την περιοχή, αργότερα όμως έγινε σαφές ότι το σκάφος προσεδαφίστηκε πιο ανατολικά, στη Θάλασσα των Δακρύων. Το Chang'e-3 θα παραμείνει σε λειτουργία για ένα χρόνο και θα πραγματοποιήσει μεταξύ άλλων αστρονομικές παρατηρήσεις της Γης και άλλων σωμάτων. Η περιήγηση του Yutu προγραμματίζεται να διαρκέσει περίπου τρεις μήνες. Το εξάτροχο ρομπότ διαθέτει δύο ηλιακούς συλλέκτες για την τροφοδοσία του με ενέργεια, πιστεύεται όμως ότι είναι επίσης εξοπλισμένο με μια θερμοηλεκτρική γεννήτρια πλουτωνίου, παρόμοια με αυτή που χρησιμοποιεί το ρομπότ Curiosity της NASA στον Άρη, η οποία θα το κρατά ζεστό τις παγωμένες σεληνιακές νύχτες. H Κίνα δεν έχει αποκαλύψει τεχνικές λεπτομέρειες για την αποστολή, σύμφωνα όμως με κινεζικά μέσα το Yutu μεταφέρει επιστημονικά όργανα βάρους 20 κιλών και έχει εμβέλεια περίπου 10 χιλιομέτρων. Στο κάτω τμήμα της μπροστινής πλευράς υπάρχουν κάμερες για την αποφυγή εμποδίων, ενώ δύο πανοραμικές κάμερες υπάρχουν σε έναν ιστό που υψώνεται κάθετα στο μέσο του ρομπότ. Το Yutu φέρει επίσης έναν ρομποτικό βραχίονα, στην άκρη του οποίου υπάρχει ένα φασματόμετρο πρωτονίων, σωματιδίων α και ακτίνων Χ. Σύμφωνα με τα κινεζικά μέσα, τέλος, το ρομπότ είναι επίσης εξοπλισμένο με ένα ραντάρ εδάφους το οποίο λειτουργεί σε δύο μήκη κύματος και απεικονίζει το υπέδαφος σε βάθος 30 έως 100 μέτρων. Θα μπορέσει έτσι να μελετήσει το επιφανειακό στρώμα που ονομάζεται ρεγόλιθος και θα φτάσει βαθύτερα μέχρι τα ηφαιστειακά, βασαλτικά πετρώματα της Θάλασσας των Δακρύων. Οι παρατηρήσεις της αποστολής Chang'e-3, και η σύγκριση των δεδομένων με τις μετρήσεις των αμερικανικών αποστολών Apollo, θα μπορούσαν να αποκαλύψουν νέα στοιχεία για το σχηματισμό και την εξέλιξη της Σελήνης. Το Chang'e-3 πιστεύεται εξάλλου ότι ανοίγει το δρόμο για μια κινεζική αποστολή συλλογής και επιστροφής δειγμάτων το 2017, ή ακόμα και για μια επανδρωμένη αποστολή στη Σελήνη την επόμενη δεκαετία. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231281221

Στολή για επιχειρήσεις σε αστεροειδείς αναπτύσσει η ΝASA Μοιάζει με πρόβα κουστουμιών για τα γυρίσματα του Armageddon: Αστροναύτες της NASA δοκιμάζουν μέσα σε μια πισίνα τη στολή που θα χρησιμοποιηθεί στην πρώτη επανδρωμένη αποστολή σε αστεροειδείς. Η αποστολή αστροναυτών σε έναν τέτοιο διαστημικό βράχο επιλέχθηκε ως το επικρατέστερο σενάριο για το σχεδιασμό της NASA έπειτα από την απόφαση της κυβέρνησης Ομπάμα να ακυρώσει το σχέδιο για νέες επανδρωμένες αποστολές στη Σελήνη. (Λαθος που μάλλον σύντομα ο Προεδρος και η ΝΑΣΑ θα διορθώσουν βλεποντας τις κινήσεις των αλλων διαστημικών δυνάμεων) Όποιος κι αν είναι ο προορισμός, οι μελλοντικές επανδρωμένες αποστολές στο βαθύ διάστημα θα βασίζονται στο Orion, μια κάψουλα που αναπτύσσει η NASA έπειτα από τον παροπλισμό των διαστημικών λεωφορείων. Το πρόβλημα όμως είναι ότι οι στολές που φορούν σήμερα οι αστροναύτες στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό είναι υπερβολικά ογκώδεις για τον περιορισμένο χώρο του Orion. Μια νέα, μικρότερη και πιο ευκίνητη στολή δοκιμάζεται τώρα στο Εργαστήριο Ουδέτερης Πλευστότητας, μια γιγάντια πισίνα στο Τέξας στην οποία οι συνθήκες έχουν ρυθμιστεί προσεκτικά έτσι ώστε οι αστροναύτες να έχουν ίδια πυκνότητα με το νερό ώστε να μπορούν να παραμένουν μετέωροι, περίπου όπως συμβαίνει σε συνθήκες έλλειψης βαρύτητας. Η στολή είναι μια τροποποιημένη έκδοση του «Προηγμένου Συστήματος Διαφυγής Πληρώματος», μια μάλλον περίπλοκη ονομασία για την πορτοκαλί στολή που φορούσαν οι αστροναύτες κατά την εκτόξευση και κατά την επιστροφή του διαστημικού λεωφορείου. Μερικές από τις τροποποιήσεις είναι τα μεγαλύτερα γάντια και η αυξημένη ελευθερία των αρθρώσεων στους αγκώνες. Ας ελπίσουμε ότι οι αστροναύτες της NASA θα νιώθουν το ίδιο άνετα όσο ο Μπρους Ουίλις στον «Αρμαγεδδών». http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231281279 Η πτώση του μετεωρίτη του Τσελιάμπινσκ σε 3D (βίντεο) Αμερικανοί επιστήμονες συνεχίζουν τη μελέτη του μετεωρίτη του Τσελιάμπινσκ. Χρησιμοποιώντας τα δεδομένα επιστημονικών παρατηρήσεων και φωτογραφιών κατοίκων του Τσελιάμπινσκ, δημιουργούν μονταρισμένο τρισδιάστατο μοντέλο της πτώσης του εν λόγω μετεωρίτη. http://greek.ruvr.ru/news/2013_12_16/255977756/

Το si-cluster καταλύτης στην ανάπτυξη της διαστημικής τεχνολογίας στην Ελλάδα. Με το βλέμμα στραμμένο στο διάστημα, η έναρξη των εργασιών των συνεργατικών δράσεων των μελών του si-Cluster στο πλαίσιο του προγράμματος της ΓΓΕΤ "Δημιουργία Καινοτομικών Συστάδων Επιχειρήσεων - Ένα Ελληνικό Προϊόν, Μία Αγορά: Ο Πλανήτης", είναι γεγονός και παρουσιάστηκαν στις 11 Δεκεμβρίου στην Αθήνα. Με κοινό στόχο την εδραίωση δεσμών μεταξύ ακαδημαϊκών ιδρυμάτων και εταιρειών σε τομείς τεχνολογικής υπεροχής και σκοπό την παραγωγή καινοτόμων προϊόντων και υπηρεσιών υψηλής τεχνολογίας σχετικών με την πλοήγηση, τις τηλεπικοινωνίες και την παρατήρηση της γης, το πρόγραμμα στοχεύει να αποτελέσει την πλατφόρμα, όπου συνδυάζονται αρμονικά όλα τα σχετικά διαστημικά προγράμματα διαφόρων υπουργείων και κυβερνητικών οργανώσεων ώστε να επιτευχθούν οικονομίες κλίμακας. Το πρώτο ελληνικό cluster στον τομέα των Διαστημικών Τεχνολογιών και Εφαρμογών θα δώσει μια μοναδική ευκαιρία ώστε να αναδειχθούν κυρίως στη διεθνή αλλά και την εγχώρια αγορά, οι δυνατότητες που προσφέρονται στην Ελλάδα σε αυτόν τον ταχέως αναπτυσσόμενο κλάδο. Το παρόν στην εκδήλωση έδωσε και ο καθηγητής Δρ. Κωνσταντίνος Σταυρινίδης, Ηead of Mechanical Engineering Department, στο κέντρο ESTEC της ESA. "Ήταν μια πραγματική τιμή και ιδιαίτερη ικανοποίηση να συμμετέχω στα εγκαίνια του si-cluster. Θα ήθελα να ευχαριστήσω ειδικά τον καθηγητή Μακιό και τον Δρ.Πότση για αυτό το σημαντικό επίτευγμα να συνδέσουν επαγγελματικά στην Ελλάδα περίπου 20 βιομηχανίες και 5 πανεπιστήμια ώστε να προωθήσουν ενεργά τις διαστημικές δραστηριότητες", δήλωσε. "Το διάστημα αποτελεί ένα εργαστήριο για την ανάπτυξη τεχνολογιών αιχμής", είπε ο κ. Χρήστος Βασιλάκος, Γενικός Γραμματέας Έρευνας και Τεχνολογίας, του Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων. Τα εργαλεία, οι υπηρεσίες και τα προϊόντα που αναπτύσσονται για το διάστημα παρέχουν πολλές φορές καινοτόμες και έξυπνες λύσεις για προβλήματα σε μη-διαστημικούς τομείς, όπως για παράδειγμα η Ιατρική. "Καθημερινά υπάρχουν περίπου 27 χρήσεις που χρησιμοποιεί ένας πολίτης και σχετίζονται με το διάστημα και δεν τις γνωρίζει", ανέφερε χαρακτηριστικά ο καθηγητής Δρ. Κωνσταντίνος Σταυρινίδης. Η εξερεύνηση του διαστήματος προσφέρει μία αστείρευτη πηγή γνώσης προς όφελος των πολιτών και η προώθησή της συμβάλλει στην απρόσκοπτη ανάπτυξη των επιστημών και της τεχνολογίας. Από το 2005 που εντάχθηκε ως πλήρες μέλος στον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Διαστήματος (ESA) η Ελλάδα συμμετέχει σε προγράμματα που αφορούν τους τομείς των τηλεπικοινωνιών, των τεχνολογιών της πληροφορίας, καθώς και της παρατήρησης της Γης, όπως η πρωτοβουλία Copernicus για την διαχείριση των φυσικών πόρων και την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής. "Το si-cluster αναμένεται να λειτουργήσει καταλυτικά στην αύξηση της συμμετοχής της Ελλάδας στην ESA, μέσα από ευκαιρίες για νέες συμφωνίες με τον Οργανισμό καθώς και την αύξηση του επιπέδου του μηχανισμού geo-return στη χώρα", δήλωσε ο Δρ.Βασιλάκος. Η βελτίωση του επιπέδου ενεργής συμμετοχής των Ελληνικών οργανισμών σε προγράμματα της ESA θα προσφέρει πολλά οφέλη. Νέες ευκαιρίες απασχόλησης θα προκύψουν για υψηλά καταρτισμένους νέους επιστήμονες που τώρα αναζητούν την τύχη τους σε χώρες του εξωτερικού. Το σημαντικότερο είναι πως θα επωφεληθεί η κοινωνία με τη μορφή των υπηρεσιών και των προϊόντων που θα αναπτυχθούν. Μέσα στα πρώτα δύο χρόνια, σκοπός του si-cluster είναι να δημιουργηθούν προϊόντα για τη διεθνή αγορά του Διαστήματος. Ένα τέτοιο επίτευγμα θα ενισχύσει και την κατεύθυνση της ESA να εξοπλίζει τις αποστολές της με όργανα και εργαλεία λογισμικού και hardware που αναπτύσσονται κυρίως εντός Ευρώπης, ωφελώντας παράλληλα την ανάπτυξη του ανθρωπίνου δυναμικού και την οικονομία των κρατών μελών της, όπως η Ελλάδα. "Όπως ανέφερε και ο Γενικός Γραμματέας της ΓΓΕΤ, Δρ. Βασιλάκος, το si-cluster μπορεί να παίξει καίριο ρόλο στην πρόωθηση των επιδιώξεων της Ελληνικής βιομηχανίας στην ανάπτυξη και τις εφαρμογές της διαστημικής τεχνολογίας, στα πλαίσια ακόμα και της Ελληνικής συμμετοχής της Ελλάδας στην ESA. Ανυπομονούμε να συμμετάσχουμε ενεργά στη μελλοντική πορεία , η οποία θα παρέχει σίγουρα ευκαιρίες στην πρόοδο των διαστημικών δραστηριοτήτων στην Ελλάδα και την εμπλοκή υψηλά καταρτισμένων επαγγελματιών σε αυτόν τον τομέα", αναφέρει ο καθηγητής Δρ.Σταυρινίδης. Οι δράσεις που αναπτύσσονται στο πλαίσιο του si-Cluster αποτελούν αναμφισβήτητα μία μοναδική ευκαιρία ώστε να αναδειχθούν στην εγχώρια και στη διεθνή αγορά οι δυνατότητες που προσφέρονται στην Ελλάδα στον κλάδο της αεροδιαστημικής τεχνολογίας και των εφαρμογών της. Διαβάστε το Δελτίο Τύπου για την έναρξη της λειτουργίας του si-cluster εδώ http://new.si-cluster.gr/images/stories/documents/si-Cluster-Corallia-PressRelease-2013-12-11.pdf http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/To_si-cluster_katalhutes_sten_anhaptyxe_tes_diastemikhes_technologhias_sten_Ellhada Και δεύτερη αποστολή πιθήκου στο Διάστημα ανακοίνωσε το Ιράν. Το Ιράν ανακοίνωσε ότι κατάφερε για δεύτερη φορά το 2013 να στείλει πίθηκο στο Διάστημα. Ο ίδιος ο πρόεδρος της χώρας, Χασάν Ρουχανί, συνεχάρη τους επιστήμονες, συμπληρώνοντας ότι ο «Φαργκάμ» επέστρεψε υγιής στη Γη. Ο πίθηκος ταξίδεψε με πύραυλο, στον οποίο για πρώτη φορά χρησιμοποιήθηκε υγρό καύσιμο, μετέδωσε το πρακτορείο ειδήσεων ISNA. Πάντως, στη Δύση αντιμετωπίζουν με καχυποψία τις ανακοινώσεις για το θέμα, όπως με καχυποψία αντιμετωπίζονται οι «διαστημικές» προθέσεις του Ιράν. Η Τεχεράνη υποστηρίζει ότι οι αποστολές αυτές είναι πρόβα για μια μελλοντική επανδρωμένη αποστολή, ωστόσο οι ΗΠΑ και αρκετές ακόμα κυβερνήσεις θεωρούν ότι το διαστημικό πρόγραμμα του Ιράν είναι στην πραγματικότητα μια συγκεκαλυμμένη προσπάθεια ανάπτυξης βαλλιστικών πυραύλων, ικανών να μεταφέρουν πυρηνικές κεφαλές. Η προηγούμενη ανακοίνωση των ιρανών για την αποστολή πιθήκου στο Διάστημα (το Φεβρουάριο του 2013) είχε χαρακτηριστεί από τους ειδικούς ως... «μαϊμού». Για την ιστορία, αρκετοί πίθηκοι έχουν ταξιδέψει στο Διάστημα σε δοκιμαστικές αποστολές. Οι ΗΠΑ, έστειλαν τον «Γιόρικ» έξω από την ατμόσφαιρα το 1951. Όπως το θέτει η NASA, ήταν «ο πρώτος πίθηκος που επέζησε μιας πτήσης στο Διάστημα». http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231280833 Η τροχιά του ΔΔΣ ανυψώθηκε κατά 2 χλμ. από τη Γη. Το ρωσικό μεταγωγικό διαστημόπλοιο Progress Μ-21Μ, που είναι συνδεδεμένο με το Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, αύξησε με τη βοήθεια των κινητήρων του το ύψος πτήσης του Σταθμού κατά 2,3 χλμ., ανακοίνωσε ο εκπρόσωπος του Κέντρου Διεύθυνσης Πτήσεων στα περίχωρα της Μόσχας. Το μέσο ύψος της τροχιάς του ΔΔΣ μετά τον ελιγμό είναι 417,6 χλμ. Ο στόχος αυτής της ενέργειας ήταν η προετοιμασία της σύνδεσης με το Σταθμό του μεταγωγικού διαστημοπλοίου Progress Μ-22Μ, η εκτόξευση του οποίου από το κοσμοδρόμιο Μπαϊκονούρ έχει προγραμματιστεί για τις 5 Φεβρουαρίου http://greek.ruvr.ru/news/2013_12_13/255631984/ Στη Ρωσία κατασκευάστηκε φωνητικός βοηθός για τους κοσμοναύτες. Το ρωσικό «Κέντρο Τεχνολογιών Λόγου» σχεδίασε για τους κοσμοναύτες ένα σύστημα φωνητικής διεύθυνσης της διαστημικής τεχνολογίας. «Με τη βοήθεια των τεχνολογιών λόγου μπορεί να δίνει εντολές στους διαχειριστές, χωρίς να αφήνει από τα χέρια του τα αναγκαία αντικείμενα, να χρησιμοποιεί τον κατάλογο, να θέτει σε λειτουργία μια κάμερα και να σβήνει μιαν άλλη, να μεταφράζει σύνθετες φράσεις των συναδέλφων του στη μητρική γλώσσα του κοσμοναύτη, να δέχεται φωνητικές πληροφορίες για τους εναπομείναντες πόρους του σκάφανδρου και μάλιστα θα προσδιορίζει το επίπεδο άγχους των μελών του πληρώματος», - ανακοίνωσα από το γραφείο Τύπου του «Κέντρου Τεχνολογιών Λόγου». Το σύστημα φωνητικού διαλόγου ανθρώπου – υπολογιστή αναγνωρίζει το 99,5 των λεχθέντων. http://greek.ruvr.ru/news/2013_12_14/255742576/ Σαν σήμερα: 16 Δεκεμβρίου 1915: Ο γερμανός φυσικός και μαθηματικός Αλμπερτ Αϊνστάιν δημοσιεύει τη νέα «Θεωρία της Σχετικότητας»

Οι πόλοι της Γης μετακινούνται λόγω και της κλιματικής αλλαγής. Οι γεωγραφικοί πόλοι της Γης αλλάζουν σιγά-σιγά θέση υπό την επίδραση και της κλιματικής αλλαγής, καθώς εξαιτίας της λιώνουν οι πάγοι της Γης, με συνέπεια να μεταβάλλεται ελαφρώς ο άξονας περιστροφής του πλανήτη μας, σύμφωνα με νέες εκτιμήσεις Αμερικανών επιστημόνων. Η ανακάλυψη σημαίνει πως πιθανώς είναι δυνατό να παρακολουθεί κανείς την εξέλιξη της κλιματικής αλλαγής παγκοσμίως, μέσω της καταγραφής της θέσης του Βόρειου Πόλου. Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον κινεζικής καταγωγής Τζιανλί Τσεν του πανεπιστημίου του Τέξας, που έκαναν τη σχετική ανακοίνωση στο ετήσιο διεθνές συνέδριο της Αμερικανικής Ένωσης Γεωφυσικής στο Σαν Φρανσίσκο, σύμφωνα με το «New Scientist», έδειξαν ότι το λιώσιμο των πάγων επηρεάζει την κατανομή της μάζας στην επιφάνεια της Γης. Αυτό, με τη σειρά του, μεταβάλλει ανεπαίσθητα τον άξονα περιστροφής του πλανήτη μας, κάτι που έχει επιβεβαιωθεί από επιτόπιες μετρήσεις και στους δύο πόλους. Η αργή μετακίνηση του άξονα περιστροφής της Γης προκύπτει κυρίως από ένα συνδυασμό δύο διαφορετικών παραγόντων: του γεγονότος ότι η Γη δεν είναι απολύτως άκαμπτη και του γεγονότος ότι ο πλανήτης μας περιφέρεται σε ετήσια βάση γύρω από τον Ήλιο. Όμως κι αν υπολογισθούν αυτές οι δύο αιτίες, πάλι ένα μέρος της μετακίνησης του άξονα μένει ανεξήγητο. Από τότε που άρχισαν οι πρώτες μετρήσεις το 1899, υπολογίζεται ότι ο γεωγραφικός Βόρειος Πόλος μετακινείται προς τα νότια με μέσο ρυθμό δέκα εκατοστών το χρόνο, κατά μήκος της γραμμής του γεωγραφικού μήκους που βρίσκεται 70 μοίρες δυτικά και η οποία διέρχεται από τον ανατολικό Καναδά. Αυτή η αργή μετακίνηση οφείλεται επίσης στην μεταβολή της κατανομής της μάζας της Γης, καθώς ο γήινος φλοιός αργά αλλά σταθερά ανασηκώνεται συνεχώς μετά το τέλος της τελευταίας εποχής των πάγων, όταν το μεγαλύτερο μέρος τους έλιωσε κι έτσι απάλλαξε την επιφάνεια του πλανήτη από το βάρος τους. Όμως, σύμφωνα με τη νέα αμερικανική μελέτη, το 2005 υπήρξε μια ξαφνική και απρόσμενη μεταβολή, καθώς ο γεωγραφικός Βόρειος Πόλος άρχισε να μετακινείται προς τα ανατολικά πλέον και ήδη από τότε μέχρι σήμερα έχει διανύσει συνολικά 1,2 μέτρα περίπου. Αναλύοντας στοιχεία παρατηρήσεων από τον περιβαλλοντικό δορυφόρο GRACE της NASA, που παρακολουθεί τις διαχρονικές διακυμάνσεις στο γήινο βαρυτικό πεδίο, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι γι’ αυτή την αλλαγή του άξονα περιστροφής προς τα ανατολικά ευθύνεται κυρίως το πιο πρόσφατο μαζικό λιώσιμο των πάγων της Γροιλανδίας, της Ανταρκτικής και των άλλων παγετώνων του πλανήτη μας, που είχε ως συνέπεια τη σταδιακή άνοδο της στάθμης των υδάτων των θαλασσών. «Το λιώσιμο των πάγων και η άνοδος της στάθμης των θαλασσών μπορούν να εξηγήσουν το 90% της μετακίνησης προς τα ανατολικά. Η κινητήρια δύναμη γι’ αυτή την ξαφνική αλλαγή είναι η κλιματική αλλαγή» δήλωσε ο Τζιανλί Τσεν. Σύμφωνα με τους νέους υπολογισμούς, η μεγαλύτερη συνεισφορά στην μετακίνηση του γήινου άξονα και, κατά συνέπεια, των γήινων πόλων προέρχεται από το λιώσιμο των πάγων της Γροιλανδίας, η οποία χάνει περίπου 250 γιγατόνους ετησίως. Το λιώσιμο των παγετώνων των βουνών συνεισφέρει 194 γιγατόνους και το λιώσιμο της Ανταρκτικής άλλους 180 γιγατόνους το χρόνο. Υπενθυμίζεται ότι οι μαγνητικοί πόλοι της Γης αλλάζουν θέση με ακόμα μεγαλύτερη ταχύτητα σε σχέση με τους γεωγραφικούς. http://portal.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathciv_1_16/12/2013_532414

Μπορούμε άραγε να ζήσουμε μακριά από τον Ήλιο; Νέα όρια της ζώνης, που μπορεί να κατοικηθεί και αφορά σε πλανήτες του τύπου της Γης, πρότειναν οι ερευνητές από το Κρατικό Πανεπιστήμιο της Πενσιλβάνια των ΗΠΑ. Χρησιμοποιώντας ως βάση μελέτης ακριβέστερους συντελεστές απορρόφησης μορίων νερού και διοξειδίου του άνθρακα, κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι εν δυνάμει «κατοικήσιμοι» πλανήτες πρέπει να αναζητηθούν μακρύτερα από τα άστρα, σε σχέση με ότι πιστεύαμε παλαιότερα. Ανάλογες μελέτες είναι πολύ σημαντικές για το σχεδιασμό των μελλοντικών προγραμμάτων αναζήτησης «εξωπλανητών», αλλά προς το παρόν δεν επαρκεί η κατανόησή σχετικά με το πώς είναι κατασκευασμένες οι κλιματικές μηχανές. Κινητήρια δύναμη για την αναζήτηση πλανητών εκτός του Ηλιακού μας συστήματος αποτελεί η προσπάθεια να βρεθεί ζωή πέραν της μοναδικής μέχρι στιγμής κοιτίδας της. Ο αριθμός των «νέων κόσμων» αυξάνεται με τεράστια ταχύτητα: για περίπου 700 ουράνια σώματα είναι σχεδόν με βεβαιότητα γνωστό ότι πρόκειται όντως για εξωπλανήτες γύρω από άλλα άστρα, ενώ πάνω από 2.000 «υποψήφιοι» εξωπλανήτες, που έχουν ανακαλυφθεί από το τηλεσκόπιο «Κέπλερ», περιμένουν να επιβεβαιωθούν ή όχι ως τέτοιοι. Στο εγγύς μέλλον ο αριθμός αυτός θα αυξηθεί περαιτέρω. Είναι απαραίτητο με κάποιο τρόπο να ταξινομηθεί αυτή η αφθονία, ώστε κατόπιν να επιλεγούν για συστηματική μελέτη τα πιο ενδιαφέροντα ουράνια σώματα, δηλαδή εκείνα, που είναι πιθανότερο να αποτελέσουν τόπο διαβίωσης ζωντανών οργανισμών. Κριτήριο για την επιλογή ενδέχεται να αποτελέσει η θέση του πλανήτη εντός της λεγόμενης «κατοικήσιμης ζώνης», το διαστημικό χώρο γύρω από ένα αστέρι, εντός του οποίου ένας πλανήτης με γήινη μάζα και παρόμοια σύνθεση ατμόσφαιρας (άζωτο, νερό, διοξείδιο του άνθρακα) μπορεί να διατηρήσει στην επιφάνειά του υγρό νερό. Όπως είναι γνωστό, στην επιφάνεια της Αφροδίτης και του Άρη δεν υπάρχει νερό. Τα όρια της ζώνης, που μπορεί να κατοικηθεί, επηρεάζονται όχι μόνο από τη θερμοκρασία του αστεριού, αλλά και τη σύνθεση ή τις ιδιότητες της ατμόσφαιρας του ίδιου του πλανήτη. Όλα αυτά τα χαρακτηριστικά περιλαμβάνονται στο μοντέλο, βάσει του οποίου εν συνεχεία υπολογίζονται οι αποστάσεις, που συνήθως μετρώνται σε αστρονομικές μονάδες, δηλαδή την απόσταση του Ήλιου από τη Γη (1,5 εκατ. χιλιόμετρα). Η νέα εργασία της ομάδας των ερευνητών από το Κρατικό Πανεπιστήμιο της Πενσιλβάνια, τη NASA, καθώς και από τα Πανεπιστήμια της Ουάσιγκτον και του Μπορντό στη Γαλλία έθεσε υπό αμφισβήτηση το μοντέλο, που είχε σχεδιαστεί νωρίτερα από τον Τζορτζ Κάστινγκ, το οποίο προέβλεπε ότι τα εσωτερικά και εξωτερικά όρια της κατοικήσιμης ζώνης για τον Ήλιο μας βρίσκονται μεταξύ 0,95 και 1,67 αστρονομικής μονάδας. Είναι αλήθεια ότι χρησιμοποιήθηκε σ’ αυτήν ένα αρκετά απλό μοντέλο πλανήτη, χωρίς σύννεφα. Σε κάθε περίπτωση προέκυπτε ότι η Γη βρίσκεται σε εντελώς οριακό σημείο της περιοχής, που είναι κατάλληλη για ζωή. Ωστόσο, όπως επισημαίνει ο πρώτος συντάκτης της νέας μελέτης, Ραβί Κουμάρ Κοπαράπου, στο μοντέλο του Κάστινγκ χρησιμοποιήθηκαν πεπαλαιωμένοι και λιγότερο ακριβείς συντελεστές απορρόφησης της ηλιακής ακτινοβολίας από μόρια νερού και διοξειδίου του άνθρακα, το σημαντικότερο δηλαδή από τα αέρια του θερμοκηπίου. Τα δεδομένα αυτά είναι εξαιρετικά σημαντικά για την κατανόηση του πώς η ακτινοβολία των αστέρων επηρεάζει τη φωτοχημεία της ατμόσφαιρας, τη θερμοκρασία της επιφάνειας και την κατακράτηση ύδατος. Επιπλέον, στο μοντέλο υπήρχαν και κάποιες άλλες ανακρίβειες, ενώ δεν εξέταζε και τους αστέρες τύπου M (αρκετά κρύα και μικρά αστέρια και τους ερυθρούς νάνους). Αυτές τις ανακρίβειες ανέλαβε να διορθώσει η νέα μελέτη. Στο μοντέλο πρωτίστως έχουν συμπεριληφθεί τα πλέον πρόσφατα στοιχεία για την απορρόφηση της ηλιακής ακτινοβολίας. Εν συνεχεία διασαφηνίστηκαν κάποιοι φυσικοί μηχανισμοί συμπεριφοράς της ακτινοβολίας στην ατμόσφαιρα. Στην εργασία τους οι ερευνητές παρέθεσαν ταυτοχρόνως αρκετά συμπεράσματα: πού θα βρίσκεται η κατοικήσιμη ζώνη γύρω από τα αστέρια διαφόρων τύπων και τί είδους θα είναι αυτή για τους διάφορους πλανήτες. Είναι ενδιαφέρον, ποιους περιορισμούς θέτει η «ζώνη» σχετικά με τη θέση της Γης έναντι του Ηλίου. Αποδεικνύεται ότι ο πλανήτης μας μόλις και μετά βίας συμπεριλαμβάνεται στα αναγκαία όρια: το εσωτερικό σύνορο της «κατοικήσιμης ζώνης» βρίσκεται στην 0,99 αστρονομική μονάδα από τον Ήλιο και το εξωτερικό στην 1,70, πράγμα που σημαίνει συνολικά λίγο περισσότερο από ότι έδινε το μοντέλο του Κάστινγκ. Εκτός αυτού, αρκετοί από τους εξωπλανήτες που ανακαλύφθηκαν, όπως για παράδειγμα ο HD85512b, σύμφωνα με το νέο μοντέλο, τίθεται εκτός της «κατοικήσιμης ζώνης», αν και στο παρελθόν θεωρούνταν ότι βρίσκεται εντός αυτής. Οι ίδιοι οι συγγραφείς επισημαίνουν ότι το μοντέλο είναι απίθανο να θεωρηθεί πλήρες, λόγω της έλλειψης υπολογισμού των νεφών στην ατμόσφαιρα, τα οποία είναι σε θέση να αντανακλούν την ηλιακή ακτινοβολία και επομένως να εμποδίζουν με αυτό τον τρόπο την υπερθέρμανση του πλανήτη και να χρησιμεύουν ως «κάλυμμα» για την εσωτερική θερμότητα, μη επιτρέποντάς της να διαφύγει στο Διάστημα. Με την εμφάνιση των νεφών τα όρια της ζώνης μπορούν να διευρυνθούν προς αμφότερες τις κατευθύνσεις. Επιπλέον, προσθέτουν οι σχολιαστές, ο ίδιος ο πλανήτης μπορεί να θερμαίνεται χάρη στις εσωτερικές διεργασίες του, κάτι που επίσης δεν έχει υπολογιστεί στο μοντέλο. Τι προσφέρει όμως η μελέτη, εκτός από μια ακόμη κατά προσέγγιση εκτίμηση; Οι συγγραφείς επισημαίνουν ότι, βάσει των αποτελεσμάτων τους είναι δυνατή με μεγαλύτερη ακρίβεια η «στόχευση» των εργαλείων, που προορίζονται να αναζητήσουν δυνητικά κατοικήσιμους πλανήτες, ιδιαίτερα γύρω από αστέρια τύπου K και M. Για παράδειγμα, το μελλοντικό τηλεσκόπιο James Webb (JWST) έχει τη δυνατότητα να καταγράψει το φάσμα ενός παρόμοιου με τη Γη πλανήτη, που περιστρέφεται γύρω από ένα αστέρι τύπου M. Στο βαθμό, που το JWST δεν έχει σχεδιαστεί κυρίως για τη μελέτη εξωπλανητών, οι έρευνες αυτές θα πρέπει να είναι πολύ προσεκτικά στοχευμένες. Το άρθρο εγκρίθηκε και θα δημοσιευθεί στο περιοδικό Astrophysical Journal. Εκτός από τα έντυπα συμπεράσματά τους, οι συντάκτες του σχεδίασαν επίσης και ένα «υπολογιστικό σύστημα κατοικήσιμης ζώνης», ένα διαδικτυακό πρόγραμμα, που επιτρέπει να υπολογιστούν τα όρια της ζώνης για αστέρες βασικής ακολουθίας με θερμοκρασίες 2.600-7.200 βαθμών Kelvin. Φυσικά, αυτή η προσομοίωση βασίζεται μόνο στη σημερινή κατανόηση του προβλήματος, αλλά είναι απίθανο χωρίς αυτές τις αναγκαστικά κατά προσέγγιση προσπάθειες να κατανοήσουμε πώς είναι δυνατή η ζωή στο Σύμπαν. http://greek.ruvr.ru/2013_12_16/254030942/

Ενας άτλας για τον Γαλαξία. Η αντίστροφη μέτρηση έχει ξεκινήσει για τη φιλόδοξη αποστολή GAIA του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος. Η εκτόξευση του σκάφους της αποστολής είναι προγραμματισμένη να γίνει την Πέμπτη 19 Δεκεμβρίου. Το σκάφος της αποστολής θα διαθέτει διάφορα όργανα, όπως μια σούπερ κάμερα 1,5 gigapixel, με τα οποία θα επιχειρήσει να χαρτογραφήσει και μάλιστα τρισδιάστατα περίπου ένα δισεκατομμύριo άστρα του γαλαξία μας. Επιπλέον το σκάφος θα εντοπίζει πλανήτες ενώ επίσης θα σημειώσει με ακρίβεια στους συμπαντικούς χάρτες τη θέση κοντινών αλλά και απομακρυσμένων γαλαξιών. Το GAIA θα ταξιδέψει σε απόσταση 1,5 εκατομμυρίων χλμ από τη Γη και θα τεθεί σε τροχιά σε ένα σημείο του Διαστήματος όπου θα έχει την καλύτερη δυνατή θέση για να κάνει τη χαρτογράφηση και να μπορεί ταυτόχρονα να μεταδίδει απρόσκοπτα δεδομένα πίσω στη Γη. Υπολογίζεται ότι το σκάφος θα στείλει όγκο δεδομένων που θα ξεπερνά τα 200 terabytes. «Η αποστολή GAIA θα προκαλέσει επανάσταση στην αστρονομία και αυτό δεν είναι απλά μια αισιόδοξη πρόβλεψη» δηλώνει ο Πίτερ Άλλαν, του Rutherford Appleton Laboratory στη Βρετανία που είναι μέλος της αποστολής. Βίντεο. http://www.youtube.com/watch?v=bRoca9jCnCQ http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=549389

Η Κίνα πανηγυρίζει για την ιστορική προσσελήνωση του Chang'e-3 Η σεληνάκατος Chang'e-3 της Κίνας έγινε το Σάββατο η πρώτη αποστολή που πραγματοποιεί ελεγχόμενη προσεδάφιση στη Σελήνη εδώ και 37 χρόνια. Το σκάφος μεταφέρει ένα τροχοφόρο ρομπότ που θα εξερευνήσει τον Κόλπο της Ίριδας στην ορατή πλευρά του φεγγαριού, και παράλληλα θα επιδείξει στη διεθνή κοινότητα τη διαστημική κινεζική τεχνογνωσία. Το Chang'e-3 είχε τεθεί σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη έπειτα από την εκτόξευσή του την 1η Δεκεμβρίου. Το Σάββατο, γύρω στη 1 μετά το μεσημέρι ώρα Ελλάδας, ενεργοποίησε τους προωθητήρες του για την τελική κάθοδο, κατά την οποία έστελνε φωτογραφίες που μεταδόθηκαν απευθείας στην κρατική τηλεόραση. Δώδεκα λεπτά μετά την έξοδο από τροχιά, η σεληνάκατος άγγιξε τη σεληνιακή έρημο. Το Chang'e-3 δεν είναι η πρώτη ρομποτική αποστολή που φτάνει στην επιφάνεια της Σελήνης, είναι όμως η πρώτη φορά από το 1976 που επιχειρείται μια «μαλακή», ή ελεγχόμενη προσεδάφιση -αυτό σημαίνει ότι το σκάφος πρέπει να χρησιμοποιήσει προωθητήρες για να ρυθμίζει την ταχύτητα και τον προσανατολισμό του για την κάθοδο. Η τελευταία φορά που είχε συμβεί αυτό ήταν στην σοβιετική αποστολή Luna 24, η οποία έφερε πίσω στη Γη δείγματα του σεληνιακού εδάφους. Η τελευταία μαλακή προσσελήνωση των ΗΠΑ πραγματοποιήθηκε το 1972 με την επανδρωμένη αποστολή Apollo 17. Λίγο μετά την προσσελήνωση, το Chang-3 ανέπτυξε τους ηλιακούς συλλέκτες του, οι οποίοι είχαν παραμείνει διπλωμένοι στη διάρκεια της καθόδου. Την Κυριακή προγραμματίζεται να ανοίξει τη θυρίδα του και να απελευθερώσει το ρομπότ Yutu, το οποίο προγραμματίζεται να περιηγηθεί στη σεληνιακή επιφάνεια για αρκετούς μήνες. Το ρομπότ των 130 κιλών φέρει δύο ηλιακούς συλλέκτες, πιστεύεται όμως ότι διαθέτει και μια θερμοηλεκτρική γεννήτρια πλουτωνίου, όπως συμβαίνει και με το ρομπότ Curiosity της NASA στον Άρη. Το Yutu («κουνέλι από ιαδεΐτη») παίρνει το όνομα ενός μυθικού κουνελιού που ζει στο φεγγάρι μαζί με τη θεά Τσανγκ-ε. Η σεληνάκατος θα παρακολουθεί το τροχοφόρο ρομπότ, παράλληλα όμως θα πραγματοποιεί αστρονομικές παρατητήσεις της Γης και άλλων σωμάτων. Οι τεχνολογίες που αξιοποιούνται στην αποστολή ανοίγουν τώρα το δρόμο για μια μελλοντική αποστολή συλλογής και επιστροφής δειγμάτων, ίσως και για μια επανδρωμένη αποστολή στο φεγγάρι τη δεκαετία του 2020. Νωρίτερα, μέχρι το 2020, προγραμματίζεται να έχει συναρμολογηθεί και ο πρώτος κινεζικός διαστημικός σταθμός. Οι ίδιες τεχνολογίες επικοινωνίας και παρακολούθησης πιστεύεται ωστόσο ότι μπορούν να χρησιμοποιηθούν και για τις δραστηριότητες του κινεζικού στρατού στο διάστημα, όπως η παρακολούθηση κινεζικών και ξένων δορυφόρων. Στην αποστολή Change'e-3, πάντως, η Κίνα χρειάστηκε τη συνδρομή της ευρωπαϊκής διαστημικής υπηρεσίας ESA, η οποία ανέλαβε να παρακολουθεί το σκάφος με τους επίγειους σταθμούς της. Ο Κόλπος της Ίριδας (Sinus Iridium) που θα εξερευνήσει η αποστολή είναι μια μεγάλη ηφαιστειακή λεκάνη με έδαφος επίπεδο και σχεδόν καθόλου μεγάλες πέτρες. Βίντεο. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231280848 Ανακαλύφθηκε ένα λάθος κατά την προσγείωση του κινεζικού σεληνιακού οχήματος. Το πρώτο κινέζικο σεληνιακό τροχοφόρο ρομπότ «Yutu» («Λαγός από νεφρίτη») στις 14 Δεκεμβρίου προσσεληνώθηκε περίπου 400 χλμ ανατολικά του κρατήρα Κόλπος της Ίριδας στη Θάλασσα των Βροχών, όπου σύμφωνα με το σχέδιο έπρεπε να πραγματοποιηθεί η προσεδάφιση. Το λάθος διαπιστώθηκε από μέλη του αμερικανικού φόρουμ Unmannedspaceflight.com από το βίντεο, που ελήφθη κατά την κάθοδο της συσκευής. Επίσημη επιβεβαίωση της πληροφορίας για το λάθος δεν υπάρχει. Εν τω μεταξύ η Κίνα ανέφερε ότι τη νύχτα προς Κυριακή το σεληνιακό τροχοφόρο ρομπότ εγκατέλειψε με επιτυχία τη σεληνάκατο και βγήκε στην επιφάνεια του δορυφόρου της Γης. http://greek.ruvr.ru/news/2013_12_15/255805920/

Νέα προστασία της γης από τους επικίνδυνους αστεροειδείς. Οι ειδικοί του ρωσικού διαστημικού κλάδου συναρμολογούν μικρά διαστημικά σκάφη με ηλεκτρικό πυραυλικό κινητήρα, τα οποία στο μέλλον θα βοηθήσουν στη διόρθωση της τροχιάς των επικίνδυνων για τη Γη αστεροειδών, στρέφοντας τους προς άλλη κατεύθυνση. Η νέα γενιά μικρών δορυφόρων τύπου «Ανάπα» θα μελετήσει τις διαστημικές ακτινοβολίες, την ηλιακή δραστηριότητα, την ιονόσφαιρα της Γης και την ραδιενέργεια στο διάστημα. Χάρη στους σχεδιαζόμενους κινητήρες οι μικροί δορυφόροι θα είναι σχεδόν ιδανικοί για μακρινές πτήσεις σε μεγάλες αποστάσεις. Άλλωστε, προς το παρόν οι νέοι δορυφόροι προορίζονται, μάλλον, για την προστασία της Γης από επικίνδυνους αστεροειδείς. Το πρώτο πρόγραμμα, στο οποίο θα συμμετάσχουν, είναι η έρευνα ενός από τους πλέον γνωστούς αστεροειδείς, του Άποφις. Τελευταία φορά γύρω από τη Γη ο Άποφις πέρασε φέτος τον Ιανουάριο, ενώ η επόμενη προσέγγιση του, σύμφωνα με τις προβλέψεις, θα γίνει το 2029. «Μετά την είσοδο του σκάφους στην τροχιά του Άποφις, με επιστημονικές συσκευές θα γίνει η μελέτη του, ενώ με συνεδρίες επικοινωνιών με τη Γη θα γίνει εξακρίβωση των παραμέτρων της κίνησής του», - είπε ο επικεφαλής της ομάδας των σχεδιαστών Αλεξάντρ Σαχάνοφ. Αυτό θα βοηθήσει στην υλοποίηση της θεωρίας της απόκλισης των επικίνδυνων αστεροειδών. Οι νέοι δορυφόροι θα μπορούν να μεταφέρουν μέχρι 30 κιλά επιστημονικών συσκευών. Σε αυτές θα περιλαμβάνονται αρχικά σαρωτές για τη χαρτογράφηση των αστεροειδών, οπτικές συσκευές για τη μέτρηση της υπέρυθρης ακτινοβολίας και πομποί ραδιοσημάτων. Η εργασία των μικρών σκαφών θα είναι και ο έλεγχος της λειτουργίας των ηλεκτρικών πυραυλικών κινητήρων, οι οποίοι θα μπορούν να χρησιμοποιούνται και για μακρινές διαπλανητικές αποστολές. Μετά από λίγα χρόνια θα πρέπει να υλοποιηθεί ένα από τα πλέον φιλόξενα προγράμματα του διαστημικού κλάδου – η αποστολή ενός βαρέως διαστημοπλοίου «Intergeliozond» στον Ήλιο. Σε αυτόν θα υπάρχει ηλεκτρικός πυραυλικός κινητήρας, σχεδιασμένος από ρώσους μηχανικούς. http://greek.ruvr.ru/2013_12_14/255688496/

Κοινοποιήθηκε η ημερομηνία έναρξης της κατασκευής του μεγαλύτερου τηλεσκοπίου στον κόσμο. Η προετοιμασία του χώρου στη Χιλή, στον οποίο θα εγκατασταθεί το μεγαλύτερο τηλεσκόπιο E-ELT (Ευρωπαϊκό Εξαιρετικά Μεγάλο Τηλεσκόπιο), θα αρχίσει το Μάρτιο του 2014. Η συμφωνία για την έναρξη των εργασιών κατασκευής υπεγράφη με την τοπική κατασκευαστική εταιρεία ICAFAL Ingenieria y Construccion. Το τηλεσκόπιο E-ELT με τμηματικό κάτοπτρο με διάμετρο 39,3 m θα αρχίσει λειτουργία στις αρχές του 2020 και θα είναι το μεγαλύτερο οπτικό τηλεσκόπιο στην ιστορία της ανθρωπότητας. http://greek.ruvr.ru/news/2013_12_11/255390626/

Πρόσκρουση αστεροειδή «ίσως χάρισε ζωή» στη μακρινή Ευρώπη. Η επανεξέταση των δεδομένων μιας παλαιότερης αποστολής της NASA αποκαλύπτει ενδείξεις για μια αρχαία πρόσκρουση αστεροειδή ή κομήτη στο δορυφόρο του Δία Ευρώπη -μια πρόσκρουση που δεν αποκλείεται να έφερε τα δομικά συστατικά της ζωής. «Οργανικά υλικά, τα οποία είναι σημαντικοί δομικοί λίθοι της ζωής, ανιχνεύονται συχνά σε κομήτες και αρχέγονους αστεροειδείς» δήλωσε ο Τζιμ Σίρλεϊ του Εργαστηρίου Αεριώθησης (JPL) της Καλιφόρνια. «Ο εντοπισμός των υπολειμμάτων αυτής της πρόσκρουσης στην επιφάνεια της Ευρώπης ίσως ανοίγει ένα νέο κεφάλαιο στην ιστορία της αναζήτησης ζωής στην Ευρώπη» πρόσθεσε. Όπως επισημαίνει η NASA σε ανακοίνωσή της, πολλοί επιστήμονες πιστεύουν ότι η Ευρώπη είναι ο καλύτερος προορισμός για την ανακάλυψη μικροβιακής ζωής εκτός της Γης. Ένα από τα τέσσερα μεγάλα φεγγάρια του Δία, η Ευρώπη καλύπτεται από ένα στρώμα πάγου, κάτω από το οποίο πιστεύεται ότι υπάρχει ένας παγκόσμιος, βαθύς ωκεανός υγρού νερού. Τις ελπίδες για τον εντοπισμό ζωής στην Ευρώπη ενισχύει στο μεταξύ και μια δεύτερη μελέτη στο Science Express, η οποία χρησιμοποίησε το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble για να ανακαλύψει γιγάντιους πίδακες νερού στην Ευρώπη. Οι πίδακες, οι οποίοι φτάνουν σε ύψος 200 χιλιομέτρων, καθιστούν σαφές ότι οι μελλοντικές αποστολές εξερεύνησης θα μπορούσαν να φτάσουν μέχρι το νερό του υπόγειου ωκεανού και να πραγματοποιήσουν φασματοσκοπικές και χημικές αναλύσεις. Η μελέτη για την αρχαία πρόσκρουση, η οποία θα παρουσιαστεί την Παρασκευή σε συνέδριο της Αμερικανικής Γεωφυσικής Εταιρείας, εντοπίζει στην Ευρώπη φυλλοπυριτικά πετρώματα, βασικά συστατικά του αργίλου ή πηλού. Το υλικό αυτό, ορατό σε υπέρυθρες εικόνες της αποστολής Galileo, βρέθηκε να σχηματίζει έναν δακτύλιο γύρω από τη λεκάνη ενός κρατήρα διαμέτρου 30 χιλιομέτρων. Ο Σίρλει και οι συνεργάτες του επανεξέτασαν υπέρυθρες εικόνες που μετέδωσε το Galileo το 1998. Οι εικόνες δεν προσφέρουν υψηλή ανάλυση, ωστόσο μια νέα τεχνική επεξεργασίας επέτρεψε τη μείωση του θορύβου και τον εντοπισμό νέων χαρακτηριστικών. Δεδομένου ότι ο άργιλος δεν θα μπορούσε να είχε περάσει τον παγωμένο φλοιό για να φτάσει στην επιφάνεια από το εσωτερικό του δορυφόρου, η πιθανότερη εξήγηση για τις αποθέσεις είναι ότι προήλθε από κάποια κοσμική πρόσκρουση. Η γεωμετρία των αποθέσεων αργίλου υποδηλώνει ότι ο αστεροειδής ή κομήτης προσέκρουσε επιφάνεια υπό γωνία τουλάχιστον 45 μοιρών σε σχέση με την επιφάνεια. Μια τέτοια ρηχή γωνία θα επέτρεπε σε μεγάλο μέρος των συντριμμιών να επιστρέψει στο έδαφος αντί να εκτιναχθεί στο Διάστημα. Βάσει του μεγέθους του κρατήρα, οι ερευνητές εκτιμούν ότι το εισερχόμενο αντικείμενο ήταν είτε αστεροειδής διαμέτρου 1.100 μέτρων είτε κομήτης διαμέτρου 1.700 μέτρων. Το ίδιο περίπου μέγεθος είχε ο κομήτης ISON που καταστράφηκε πριν από μερικές εβδομάδες σε κοντινό πέρασμα από τον Ήλιο. Στην φωτογραφία το Hubble ανίχνευσε τη φασματική υπογραφή του οξυγόνου και του υδρογόνου στα οποία διασπώνται οι υδρατμοί των πιδάκων. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231280389

Εξωγήινες λίμνες και θάλασσες από υδρογονάνθρακες στον δορυφόρο του Κρόνου Τιτάνα Το βίντεο που ακολουθεί δημιουργήθηκε από τα δεδομένα που στέλνει στη Γη το διαστημικό σκάφος Cassini της NASA. Το Cassini εξερευνά τον Κρόνο και τους δορυφόρους του εδώ και δέκα χρόνια. Στο βίντεο βλέπουμε το βόρειο τμήμα του δορυφόρου του Κρόνου, Τιτάνα. Πρόκειται για το μόνο μέρος του ηλιακού μας συστήματος (εκτός από τη Γη) που στην επιφάνειά του υπάρχει το υγρό στοιχείο. Το υγρό στοιχείο που σχηματίζει τις λίμνες και τις θάλασσες του Τιτάνα είναι υδρογονάνθρακες, κυρίως μεθάνιο και αιθάνιο. Βίντεο. http://physicsgg.me/2013/12/13/b%ce%af%ce%bd%cf%84%ce%b5%ce%bf-%ce%b5%ce%be%cf%89%ce%b3%ce%ae%ce%b9%ce%bd%ce%b5%cf%82-%ce%b8%ce%ac%ce%bb%ce%b1%cf%83%cf%83%ce%b5%cf%82-%cf%85%ce%b4%cf%81%ce%bf%ce%b3%ce%bf%ce%bd%ce%b1%ce%bd%ce%b8/

Ο δολοφόνος των δεινοσαύρων «έσπειρε» ζωή στο Διάστημα! Μια από τις πιο δημοφιλείς θεωρίες για την εμφάνιση της ζωής στη Γη αναφέρει ότι η ζωή δεν είναι προϊόν του πλανήτη μας αλλά τουλάχιστον τα δομικά της υλικά έφτασαν εδώ με αστεροειδείς ή κομήτες βρίσκοντας φιλόξενο περιβάλλον. Μια νέα μελέτη αναφέρει ότι σε μια τουλάχιστον περίπτωση είναι πολύ πιθανό να υπήρξε το αντίστροφο δρομολόγιο, δηλαδή να έφυγε ζωή από τη Γη και να κατέληξε σε έναν πλανήτη ή δορυφόρο του ηλιακού μας συστήματος. Οι ερευνητές υποστηρίζουν μάλιστα ότι αυτό πιθανότατα συνέβη όταν έπεσε στη Γη ο τεράστιος αστεροειδής που πιστεύεται ότι οδήγησε στην εξαφάνιση των δεινοσαύρων. Η κρατούσα θεωρία αναφέρει ότι πριν από περίπου 66 εκ. έτη ένας αστεροειδής με διάμετρο δέκα χλμ έπεσε σε μια περιοχή της Κεντρικής Αμερικής και πιο συγκεκριμένα στο σημερινό Μεξικό. Η σύγκρουση ήταν κολοσσιαία με τους ειδικούς να εκτιμούν ότι η ενέργεια που απελευθερώθηκε ήταν περίπου ένα δισ. φορές μεγαλύτερη από εκείνη των δύο ατομικών βομβών που έπεσαν στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι! Οι αλυσιδωτές επιπτώσεις αυτής της σύγκρουσης εξώθησαν σύμφωνα με τους περισσότερους ειδικούς τους δεινοσαύρους σε εξαφάνιση βάζοντας τέλος στην κυριαρχία τους στον πλανήτη και επιτρέποντας έτσι σε άλλα είδη ζώων να αναπτυχθούν και να «ανθίσουν», ανάμεσα στα οποία και τα θηλαστικά. Ερευνητές του Πολιτειακού Πανεπιστημίου Penn στην Πενσυλβάνια των ΗΠΑ μελέτησαν την πτώση του συγκεκριμένου αστεροειδή και διεύρυναν το πεδίο της έρευνάς τους όχι μόνο στις επιπτώσεις της πρόσκρουσης επί της Γης, αλλά αν και εκτός αυτής. Είναι δεδομένο ότι η τρομερή σύγκρουση εκτόξευσε στο Διάστημα μεγάλες ποσότητες πετρωμάτων, εδάφους και γενικότερα υλικών της Γης. Οι προσομοιώσεις έδειξαν ότι ορισμένα από αυτά τα πετρώματα περιείχαν κάποιους μορφές ζωής, κάποιους ζωντανούς οργανισμούς, οι οποίοι όχι μόνο επιβίωσαν της σύγκρουσης αλλά κατάφεραν να επιβιώσουν και στο μη φιλικό για τη ζωή διαστημικό περιβάλλον. Σύμφωνα τουλάχιστον με αυτές τις προσομοιώσεις τα πετρώματα πρέπει να έφτασαν και να έπεσαν σε σημεία του ηλιακού μας συστήματος όπου οι οργανισμοί που περιείχαν θα μπορούσαν να επιβιώσουν και να αναπτυχθούν. Σύμφωνα με τους ερευνητές υπάρχει 50% πιθανότητα, τα πετρώματα που μετέφεραν ζωντανούς οργανισμούς να έπεσαν στον Αρη και την Ευρώπη, τον παγωμένο δορυφόρο του Δία στο υπέδαφος του οποίου πιστεύεται ότι υπάρχει ένας μεγάλος ωκεανός. «Θα είναι μεγάλη έκπληξη για μένα αν τελικά δεν έφτασε η ζωή από τη Γη στο Αρη. Ακόμη και με τις πιο συντηρητικές εκτιμήσεις και προβλέψεις οι πιθανότητες να έφτασαν στον ωκεανό της Ευρώπης και να εξακολουθούν να ζουν εκεί μορφές ζωής από τη Γη είναι αυξημένες» αναφέρει η Ρέιτσελ Γουόρθ, επικεφαλής της μελέτης που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Astrobiology». Οι ερευνητές πάντως επισημαίνουν ότι αν τελικά το σενάριο ότι έφτασε στον Αρη ζωή από τη Γη ως απόρροια του συγκεκριμένου συμβάντος αποδειχθεί αληθινό, αυτό δεν αναιρεί την πιθανότητα ότι η ζωή στη Γη έφτασε με τον ίδιο τρόπο από τον Αρη πριν από δισεκατομμύρια έτη. Η ανακάλυψη πριν από λίγα χρόνια ενός γιγάντιου κρατήρα διαμέτρου 180 χλμ βαθιά στο υπέδαφος της χερσονήσου του Γιουκατάν οδήγησε τους ειδικούς στο συμπέρασμα ότι πρόκειται για τον κρατήρα που δημιουργήθηκε από την πτώση του αστεροειδή που έπεσε στη Γη πριν από 66 εκ. έτη. Όμως τα διαθέσιμα τεχνικά μέσα δεν έχουν επιτρέψει ακόμη στους επιστήμονες να φτάσουν στον κρατήρα και να συλλέξουν δείγματα από αυτόν για να βρουν στοιχεία για αυτό το εντυπωσιακό αλλά και μεγάλης ιστορικής αξίας συμβάν. Ομάδα ειδικών του Ερευνητικού Ινστιτούτου του Ενυδρείου Monterey Bay και του Ινστιτούτου Ωκεανών Schmidt έστρεψε το ενδιαφέρον της σε ένα υποθαλάσσιο απόκρημνο βράχο που βρίσκεται κοντά στο σημείο της πρόσκρουσης. Χρησιμοποιώντας εξελιγμένο εξοπλισμό χαρτογράφησαν λεπτομερώς τον απόκρημνο βράχο που ονομάζεται Campeche Escarpment, εκτείνεται στον πυθμένα σε μήκος 600 χλμ και κάποια σημεία του έχουν ύψος 4 χλμ! Οι ερευνητές πιστεύουν ότι η μελέτη του βράχου θα προσφέρει ενδιαφέροντα δεδομένα για τη σύγκρουση με τον αστεροειδή αφού θεωρούν ότι ίχνη υλικών που εκτοξεύτηκαν κατά την πρόσκρουση θα καταστεί δυνατόν να εντοπιστούν στις διαστρωματώσεις του. Μάλιστα έχουν προσφέρει μέρος των χαρτογραφήσεων του απόκρημνου βράχου στις υπηρεσίες Google Earth και Google maps. http://www.tovima.gr/science/technology-planet/article/?aid=548168

Philip Anderson: από την υπεραγωγιμότητα στο μποζόνιο Higgs O Superconducting Super Collider (SSC) θα ήταν ο μεγαλύτερος επιταχυντής του κόσμου, αν το πρόγραμμα κατασκευής δεν ματαιωνόταν το 1993 εξαιτίας των προβλημάτων στην χρηματοδότησή του. Θα είχε περιφέρεια 87 χιλιομέτρων και θα μπορούσε να επιταχύνει πρωτόνια μέχρι ενέργειες 20 TeV, ξεπερνώντας κατά πολύ τον σημερινό Large Hadron Collider (LHC) του CERN. Ήταν ο πρώτος επιταχυντής στον κόσμο που σχεδιάστηκε αποκλειστικά για την αναζήτηση του σωματιδίου Higgs. Το 1988 ο πρόεδρος των ΗΠΑ Ronald Reagan ενέκρινε το πρόγραμμα κατασκευής, το οποίο υποστήριξε επίσης και ο διάδοχός του, ο τεξανός George W. Bush, μιας και εγκατάσταση του επιταχυντή ορίστηκε σε μια μικρή πόλη του Τέξας. Θα ήταν η ακριβότερη και η μεγαλύτερη εγκατάσταση φυσικής στην ιστορία. Οι φυσικοί των υψηλών ενεργειών υπερασπίστηκαν την κατασκευή αυτή με μεγάλη θέρμη. Υποστήριζαν ότι ένας τέτοιος σούπερ – επιταχυντής, εκτός του ότι θα απαντούσε σε θεμελιώδη ερωτήματα της φυσικής, θα βοηθούσε επίσης στην ανάπτυξη ιατρικών τεχνικών π.χ. εναντίον του καρκίνου – και αυτό θα γινόταν παράλληλα διαμέσου της έρευνας σχετικά με την κατασκευή των απαραίτητων υπεραγώγιμων μαγνητών. Υπήρχαν όμως και φυσικοί που υποστήριζαν ότι με το γιγαντιαίο και πανάκριβο πρόγραμμα του SSC, η φυσική των υψηλών ενεργειών υπερχρηματοδοτούνταν σε βάρος άλλων τομέων της φυσικής, όπως π.χ. της φυσικής στερεάς κατάστασης. Πολέμιος του SSC ήταν ο Philip Warren Anderson, ένας Αμερικανός φυσικός, βραβευμένος με το Νόμπελ φυσικής το 1977, για τις έρευνές του στην φυσική στερεάς κατάστασης (μαζί με τους Nevill F. Mott και John H. van Vleck). Ο Philip Anderson πολύ νωρίς – από το 1971 – είχε εκφράσει την άποψη ότι «η πίτα είναι πεπερασμένη και ό,τι είναι “υπέρ” της φυσικής των υψηλών ενεργειών είναι “κατά” για κάποιον άλλο τομέα της φυσικής, και αν θέλουμε να διατηρήσουμε μια υγιή επιστήμη τότε πρέπει να αντιμετωπίζουμε όλους τους τομείς της με κριτική διάθεση». Ο Anderson διαφωνούσε έντονα με τους «ηγέτες» της φυσικής των στοιχειωδών σωματιδίων (Steven Weinberg, Leon Lederman κ.ά) και τους ισχυρισμούς τους ότι η φυσική των στοιχειωδών σωματιδίων είναι μονόδρομος για την αποκάλυψη θεμελιωδών ερωτημάτων της επιστήμης. Υποστήριζε ότι εξίσου θεμελιώδης ήταν η έρευνα του Alan Turing στους υπολογιστές, όπως και η ανακάλυψη της δομής του DNA από τους Crick και Watson. Τελικά το καλοκαίρι του 1993 ματαιώθηκε η κατασκευή του Superconducting Super Collider. Οι απόψεις του νομπελίστα Anderson σίγουρα έπαιξαν κάποιο ρόλο στην ματαίωση του μεγάλου έργου, αλλά το βέβαιο είναι ότι εξόργισαν την κοινότητα των φυσικών που ασχολούνται με τα στοιχειώδη σωματίδια. Και κάποιοι λένε ότι αυτός είναι ο λόγος που ο Philip Anderson δεν πλαισίωνε τους Englert και Higgs στην τελετή απονομής του βραβείου Νόμπελ φυσικής 2013. Η ειρωνεία της τύχης έφερε τον Anderson, έναν φυσικό της στερεάς κατάστασης – εξπέρ στην υπεραγωγιμότητα – ο οποίος εναντιώθηκε στην κατασκευή του αμερικανικού υπερ-επιταχυντή που πιθανόν να ανίχνευε το σωματίδιο Higgs πριν φύγει ο εικοστός αιώνας, να είναι ο πρώτος που προσέγγισε θεωρητικά τον μηχανισμό Higgs . Περισσότερα: http://physicsgg.me/2013/12/12/philip-anderson-%ce%b1%cf%80%cf%8c-%cf%84%ce%b7%ce%bd-%cf%85%cf%80%ce%b5%cf%81%ce%b1%ce%b3%cf%89%ce%b3%ce%b9%ce%bc%cf%8c%cf%84%ce%b7%cf%84%ce%b1-%cf%83%cf%84%ce%bf-%ce%bc%cf%80%ce%bf%ce%b6%cf%8c/

Εκτός λειτουργίας κύκλωμα ψύξης του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού. Εκτός λειτουργίας τέθηκε ένα από τα κυκλώματα ψύξης στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS), χωρίς ωστόσο να βρίσκεται σε κίνδυνο το πλήρωμα, όπως ανέφερε η NASA. Σύμφωνα με το Reuters, η NASA εξετάζει το πρόβλημα στο ένα από τα δύο συστήματα ψύξης του ΔΔΣ, το οποίο θεωρεί δυνητικά σοβαρό, αλλά όχι απειλητικό για τη ζωή των μελών του πληρώματος, όπως δήλωσαν αρμόδιοι αξιωματούχοι. Το σύστημα ψύξης που είναι εκτός λειτουργίας χρησιμοποιείται για να μειώσει τη θερμοκρασία του ηλεκτρολογικού εξοπλισμού του σταθμού δήλωσε στο Γαλλικό Πρακτορείο ο Τζος Μπίερλι εκπρόσωπος της αμερικανικής διαστημικής υπηρεσίας. Ωστόσο όπως είπε « σε καμία στιγμή το πλήρωμα δεν βρέθηκε σε κίνδυνο» προσθέτοντας ότι όλα τα μέλη του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού είναι καλά . Η αποτυχία στο σύστημα ψύξης πιθανόν να σχετίζεται με κάποιο πρόβλημα σε μια ελαττωματική βαλβίδα μέσα σε μια αντλία που βρίσκεται έξω από το σταθμό συμπλήρωσε ο εκπρόσωπος της NASA. Το σύστημα κλείνει αυτόματα μετά την ανίχνευση μη φυσιολογικών θερμοκρασιών, δήλωσε επίσης ο εκπρόσωπος της NASA στο Johnson Space Center του Χιούστον. Η επισκευή της ζημιάς πιθανόν να απαιτήσει ένα διαστημικό περίπατο, σύμφωνα με τη NASA καθώς δεν είναι ακόμη εξακριβωμένο αν πρόκειται για πρόβλημα στο λογισμικό του σταθμού ή αν πρόκειται για αστοχία υλικού. Ο σταθμός έχει τρεις εφεδρικές αντλίες που βρίσκονται έξω από το σταθμό. Αν οι μηχανικοί αποφασίσουν ότι η βαλβίδα δεν μπορεί να επισκευαστεί και τα διευθυντικά στελέχη το επιτρέψουν τότε θα γίνει ο διαστημικός περίπατος είπε ο εκπρόσωπος της NASA. Πάντως οι διαστημικοί περίπατοι έχουν ανασταλεί από τον Ιούλιο όταν σε έναν από αυτούς ο Ιταλός αστροναύτης Λούκα Παρμιτάνο αντιμετώπισε πρόβλημα διαρροής με αποτέλεσμα το κράνος του για να γεμίσει με νερό. Ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός αξίας 100 δισεκατομμυρίων δολαρίων είναι σε τροχιά περίπου 250 μίλια ( περίπου 400 χιλιόμετρα) πάνω από τη Γη. http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22769&subid=2&pubid=63932738 Στο ΔΔΣ πραγματοποιήθηκε δοκιμαστική διόρθωση της τροχιάς. Στο Διεθνές Διαστημικό Σταθμό (ΔΔΣ) πραγματοποίησαν μια δοκιμαστική διόρθωση της τροχιάς για τη δημιουργία των βέλτιστων συνθηκών σύνδεσης με το ρωσικό φορτηγό σκάφος Προγκρές Μ-22Μ το οποίο θα συνδεθεί με το διαστημικό σταθμό στις 5 Φεβρουαρίου του 2014, ανέφεραν σήμερα στο Κέντρο Ελέγχου Πτήσεων στα προάστια της Μόσχας. Ως αποτέλεσμα το ύψος της τροχιάς του ΔΔΣ αυξήθηκε κατά 1,7 χιλιόμετρα. Η βασική διόρθωση της τροχιάς έχει προγραμματιστεί για τις 13 Δεκεμβρίου. http://greek.ruvr.ru/news/2013_12_11/255392249/

Θα βγει από τη «χειμερία νάρκη» το Rosetta. Το σκάφος Rosetta που έχει στόχο να πλησιάσει και να εξερευνήσει έναν κομήτη βρίσκεται τα τελευταία χρόνια σε ένα είδος «χειμερίας νάρκης» ώστε να προστατέψει την ενέργεια που θα του χρειαστεί για το τελικό στάδιο της αποστολής του. Οι τεχνικοί της αποστολής ανέλαβαν και πάλι υπηρεσία και κάνουν τις απαραίτητες προετοιμασίες ώστε σε λίγες εβδομάδες να προσπαθήσουν να «ξυπνήσουν» το σκάφος για να συνεχίσει την πορεία του προς τον κομήτη. Τον Μάρτιο του 2004 το διαστημικό σκάφος Rosetta του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA) ξεκίνησε ένα φιλόδοξο ταξίδι με στόχο να φτάσει και να εξερευνήσει έναν κομήτη. Επί επτά χρόνια το Rosetta ταξίδευε στο ηλιακό σύστημα προσπαθώντας να βρεθεί κοντά στον κομήτη 67Ρ/Τσουρίμοφ-Γκερασιμένκο. Στην πορεία του έκανε σειρά ερευνών παρατηρώντας πλανήτες και αστεροειδείς που βρίσκονταν στην πορεία του. Τον Ιούνιο του 2011 οι υπεύθυνοι της αποστολής, όπως προέβλεπε το σχέδιο, απενεργοποίησαν ορισμένα από τα όργανά του και ουσιαστικά έθεσαν το σκάφος σε ένα είδος χειμερίας νάρκης ώστε να μην ξοδέψει άλλη ενέργεια η οποία θα είναι απολύτως απαραίτητη για την τελική φάση της αποστολής. Οπως ανέφεραν οι επιτελείς της αποστολής στο συνέδριο της Αμερικανικής Ενωσης Γεωφυσικής που γίνεται αυτές τις μέρες στο Σαν Φρανσίσκο η τελική φάση της αποστολής θα ξεκινήσει στις 20 Ιανουαρίου. Το πρωί εκείνης της μέρας οι τεχνικοί θα προσπαθήσουν να «ξυπνήσουν» το Rosetta και να το θέσουν στην τελική ευθεία για την συνάντηση με τον κομήτη. Η προετοιμασία για την προσπάθεια επανεκκίνησης του σκάφους έχει ξεκινήσει και οι επιτελείς της ESA ευελπιστούν ότι όλα θα πάνε καλά. «Πρόκειται για μια διαδικασία που δεν έχει ξαναγίνει στο παρελθόν. Το σκάφος διαθέτει ένα εσωτερικό ξυπνητήρι το οποίο θα πρέπει να λειτουργήσει και να του πει ότι είναι ώρα να ξυπνήσει. Το πρωί της 20ης Ιανουαρίου θα ξεκινήσει η προσπάθεια για να ξυπνήσει το σκάφος. Είναι δεδομένο ότι το σκάφος δεν θα ξυπνήσει και θα αναλάβει δουλειά αμέσως αλλά θα ‘χασμουρηθεί’ λιγάκι μέχρι να ξεκινήσει. Λογικά το σκάφος θα χρειαστεί λίγες ώρες μέχρι να τεθούν όλα τα συστήματα του σε λειτουργία και να λάβουμε τα πρώτα σήματα από αυτό. Θα χρειαστεί αρκετή υπομονή από όλους όσους θα βρίσκονται στο κέντρο ελέγχου αλλά ευελπιστούμε ότι όλα θα πάνε καλά» αναφέρει ο Ματ Τέιλορ, εκ των επικεφαλής της αποστολής. Το Rosetta αναμένεται να φθάσει στον κομήτη μέσα στο 2014 και αν καταφέρει να τον πλησιάσει θα αποδεσμεύσει μια συσκευή που θα προσεδαφιστεί στον κομήτη και θα πραγματοποιήσει μελέτες σε αυτόν. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=547361 Την επόμενη εβδομάδα το Ιράν θα εκτοξεύσει τον ερευνητικό πύραυλο Kaveshgar-7 Την επόμενη εβδομάδα το Ιράν θα εκτοξεύσει στο διάστημα τον ερευνητικό πύραυλο Kaveshgar-7, δήλωσε σήμερα ο αναπληρωτής Υπουργός Άμυνας και επικεφαλής του Οργανισμού ανάπτυξης των αεροδιαστημικών τεχνολογιών του Ιράν Μεχντί Φαραντί. «Η χώρα μας πρέπει να αναλάβει ηγετικό ρόλο στον τομέα των διαστημικών ερευνών», είπε ο πρόεδρος του ερευνητικού κέντρου στο Ιρανικό Διαστημικό Οργανισμό Χασάν Καριμί. Ο ίδιος πρόσθεσε ότι «το Ιράν προγραμματίζει να εκτοξεύσει μερικούς δορυφόρους και πυραύλους δικής του κατασκευής τα επόμενα χρόνια». http://greek.ruvr.ru/news/2013_12_10/255274650/

Νέα στοιχεία για τις απώλειες του μεγέθους του από την στιγμή της γέννησης του. Εχει διαπιστωθεί ότι γεωλογικές διεργασίες και ειδικότερα εκείνες που εξελίσσονταν καθώς ο πλανήτης σχηματιζόταν οδήγησαν στη συρρίκνωση του. Νέα στοιχεία δείχνουν ότι αυτή η συρρίκνωση ήταν μεγαλύτερη από όση πιστεύαμε. Η επιφάνεια του Ερμή καλύπτεται από τεράστιες χαράδρες. Κάποιες εξ αυτών έχουν μήκος που ξεπερνά τα 500 χιλιόμετρα και ύψος που ξεπερνά τα 3.000 μέτρα. Οι επιστήμονες υπολογίζουν ότι οι χαράδρες αυτές είναι ρήγματα που δημιουργήθηκαν καθώς ο τεράστιος σιδερένιος πυρήνας του Ερμή συρρικνώνονταν. Ο πυρήνας αυτός αποτελεί το 80% της μάζας του Ερμή και έχει διάμετρο 3.600 χιλιομέτρων. Ο πυρήνας δηλαδή του Ερμή είναι μεγαλύτερος από ολόκληρη τη Σελήνη. Η συρρίκνωση επήλθε με την αργή στερεοποίησή του πλανήτη, καθώς δηλαδή άρχιζε σιγά σιγά να ψύχεται και να συστέλλεται. Οι προηγούμενες μελέτες ανέφεραν ότι ο Ερμής συρρικνώθηκε κατά 2-3 χλμ. Μια νέα μελέτη που πραγματοποίησαν επιστήμονες του Ινστιτούτου Επιστήμης Carnegie στις ΗΠΑ δείχνει ότι η συρρίκνωση ήταν πολύ μεγαλύτερη. Οι ερευνητές μελέτησαν δεδομένα που έστειλε η αποστολή Messenger που εξερευνά και χαρτογραφεί τον Ερμή. Κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι ο Ερμής είναι σήμερα κατά 11 χλμ μικρότερος από όταν δημιουργήθηκε πριν από περίπου 4 δισ. έτη. Η μελέτη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Nature». http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=547725

Ριάλιτι σόου η πρώτη ανθρώπινη αποικία στον Άρη. Μία ολλανδική εταιρεία άρχισε την υλοποίηση του σχεδίου της να στείλει την πρώτη ιδιωτική ρομποτική αποστολή στον Άρη, σε ένα ταξίδι που φιλοδοξεί να ανοίξει το δρόμο, σε επόμενο στάδιο, για τη δημιουργία της πρώτης ανθρώπινης αποικίας στο διάστημα. Στην πορεία το όλο εγχείρημα, για να χρηματοδοτηθεί, θα μετατραπεί σε κανονικό τηλεοπτικό «ριάλιτι σόου». Η εταιρία Mars One ανακοίνωσε ότι συμφώνησε να συνεργαστεί για την ομώνυμη αποστολή με δύο μεγάλες εταιρίες, την αμερικανική αεροναυπηγική Lockheed Martin και τη βρετανική εταιρία κατασκευής τηλεπικοινωνιακών δορυφόρων SSTL. Σύμφωνα με τον προγραμματισμό, η αποστολή Mars One θα είναι έτοιμη για εκτόξευση το 2018, ενώ στη συνέχεια θα ακολουθήσει έως το 2025 το ταξίδι (χωρίς επιστροφή, αφού θα γίνουν άποικοι) των πρώτων ερασιτεχνών αστροναυτών στον «κόκκινο πλανήτη». Η ρομποτική αποστολή θα δοκιμάσει την αναγκαία τεχνολογία και θα προλειάνει το έδαφος για την μετέπειτα επανδρωμένη αποστολή. Μεταξύ άλλων, θα διεξάγει πειράματα για τη δημιουργία νερού στην επιφάνεια του πλανήτη και θα δοκιμάσει τη συλλογή ηλεκτρικής ενέργειας από ειδικά πολύ λεπτά φωτοβολταϊκά πάνελ. Η Lockheed έχει διαστημική εμπειρία από τη συνεργασία της με τη NASA και το όχημα που σχεδιάζεται να προσεδαφιστεί στον Άρη, θα κατασκευαστεί με πρότυπο το όχημα «Φοίνιξ» που έφθασε στον πλανήτη το 2008. Το όχημα αυτό, σύμφωνα με το BBC, τη βρετανική «Γκάρντιαν» και το «New Scientist», θα συνεργάζεται με ένα τηλεπικοινωνιακό δορυφόρο, ο οποίος θα τεθεί σε τροχιά γύρω από τον γειτονικό πλανήτη και θα αποτελεί έτσι τον μόνιμο συνδετικό κρίκο για την επικοινωνία με τη Γη. Αν το σχέδιο πετύχει, τότε θα ανοίξει μια νέα εποχή στην εξερεύνηση του διαστήματος αποκλειστικά από ιδιώτες, χωρίς την έως τώρα κρατική καθοδήγηση. Όπως είπε ο διευθύνων σύμβουλος της Mars One Μπας Λάνσντορπ, η ρομποτική αποστολή «θα είναι το πρώτο βήμα στο συνολικό σχέδιο μας για την εγκαθίδρυση μιας μόνιμης ανθρώπινης εγκατάστασης στον Άρη». Το προϋπολογιζόμενο κόστος για την πρώτη ανθρώπινη αποστολή, σύμφωνα με τον ίδιο, θα είναι όχι πάνω από 6 δισεκατομμύρια δολάρια, όμως άλλοι ειδικοί το θεωρούν υπερβολικά μικρό για ένα τόσο μεγαλεπήβολο στόχο. Η χρηματοδότηση του εγχειρήματος, σύμφωνα με το σχέδιο της Mars One, θα γίνει από πλούσιους φιλάνθρωπους, από επιχειρηματικούς χορηγούς και από την πώληση δικαιωμάτων (τηλεοπτικών κ.α.). Η εταιρία είναι αποφασισμένη να μετατρέψει την αποστολή σε «ριάλιτι-σόου», που θα παρακολουθεί -χάρη στον τηλεπικοινωνιακό δορυφόρο γύρω από τον Άρη- κάθε βήμα των αστροναυτών. Η ολλανδική εταιρία μάλιστα έκανε γνωστό ότι αν η πρώτη τετραμελής ανθρώπινη αποστολή υλοποιηθεί με επιτυχία, σκοπεύει να στέλνει τετραμελή πληρώματα στον Άρη κάθε δύο χρόνια (προφανώς με νέες δυνατότητες για τηλεοπτική αξιοποίηση του -επικίνδυνου- θεάματος). Κανείς από όλους αυτούς τους εθελοντές δεν θα γυρίσει πίσω στη Γη, αλλά όλοι θα απαρτίσουν την πρώτη εξωγήινη αποικία. Ήδη η Mars Οne έχει λάβει πάνω από 200.000 αιτήσεις ενδιαφερομένων άνω των 18 ετών για την πρώτη αποστολή (κάθε αίτηση κοστίζει 75 δολάρια). Όσοι επιλεγούν για το δεύτερο γύρο αξιολόγησης, θα ενημερωθούν έως το τέλος του έτους (θα υπάρχουν συνολικά τέσσερα στάδια επιλογής). Η εταιρεία μάλιστα προγραμματίζει να διαφημίσει την αποστολή της σε σχολεία και πανεπιστήμια μέσα από διαγωνισμούς, με στόχο οι νικητές να κερδίσουν μια θέση σε κάποια μελλοντική αποστολή. Ακόμα, όποιος θέλει από οπουδήποτε στον κόσμο, θα μπορεί να κάνει και την πιο μικρή χρηματική συνεισφορά στην αποστολή μέσω της πλατφόρμας Indiegogo. Όμως μια ανθρώπινη αποστολή στον Άρη δεν θα είναι παιχνιδάκι. Θα αντιμετωπίσει πολλαπλούς κινδύνους, όπως τα αυξημένα επιπέδα ακτινοβολίας καθ’ οδόν και πάνω στην επιφάνεια του πλανήτη, την ασθενή βαρύτητα του Άρη που θα επιφέρει σημαντική απώλεια οστικής και μυϊκής μάζας στους αποίκους, καθώς και την μεγάλη ψυχολογική πίεση από την απομόνωση και τις τρομακτικές προκλήσεις του νέου περιβάλλοντος. http://portal.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathciv_1_11/12/2013_531697 Οι επιστήμονες υπολόγισαν την απειλή της ραδιενέργειας σε μια πτήση στον Άρη. Οι Αμερικανοί επιστήμονες παρουσίασαν την πρώτη λεπτομερή έκθεση για τη ραδιενέργεια στην επιφάνεια του Άρη. Η έκθεση βασίστηκε στα στοιχεία που έχουν συγκεντρωθεί από τον ανιχνευτή αξιολόγησης της ραδιενέργειας, που είναι τοποθετημένος στο ρόβερ του Άρη Curiosity, κατά τη διάρκεια των πρώτων 300 ημερών της αποστολής. Τα αποτελέσματα δείχνουν ότι η ραδιενέργεια παρόλο που αποτελεί απειλή για την υγεία των αστροναυτών, δεν ματαιώνει τα σχέδια για επανδρωμένες πτήσεις. Κατά τις εκτιμήσεις των ειδικών, η συνολική δόση που θα λάβουν οι διαστημικοί ταξιδιώτες κατά τη διάρκεια όλη του ταξιδιού προς τον Άρη θα είναι περίπου ένα sievert. Η δόση αυτή δεν θεωρείται μοιραία, όμως αυξάνει τον κίνδυνο των θανατηφόρων μορφών καρκίνου κατά τουλάχιστον 5%. http://greek.ruvr.ru/news/2013_12_10/255240861/ Εντοπίστηκε υγρασία σε έδαφος του Αρη. Νέες εικόνες από την επιφάνεια του Αρη υποδεικνύουν την ύπαρξη νερού και μάλιστα σε υγρή μορφή εκεί όχι στο μακρινό παρελθόν αλλά ακόμη και σήμερα! Δορυφορικές εικόνες δείχνουν κάποια σημεία στον ισημερινό του Κόκκινου Πλανήτη όπου το έδαφος μοιάζει να έχει...υγρασία. Οι ειδικοί εκτιμούν ότι είναι πιθανό στο υπέδαφος εκείνων των περιοχών να υπάρχει νερό σε παγωμένη μορφή και κάποιες περιόδους (άνοιξη, καλοκαίρι) ο πάγος λιώνει και το νερό σε υγρή πλέον μορφή ρέει. Σύμφωνα με αυτή τη θεωρία κάποιες ποσότητες του νερού που ρέει στο υπέδαφος ανεβαίνει στην επιφάνεια και «βρέχει» το έδαφος αλλά σύντομα εξατμίζεται. Οι νέες εικόνες δείχνουν σημεία στο γιγάντιο φαράγγι του Αρη, το Valles Marineris, που κάποιες εποχές εμφανίζονται εντελώς ξερά ενώ κάποιες άλλες στιγμές φαίνεται να τα έχει «επισκεφτεί» νερό. Η ανακάλυψη είναι σημαντική εκτός των άλλων επειδή μέχρι σήμερα δεν είχαν εντοπιστεί ίχνη παγωμένου νερού στο υπέδαφος των τροπικών περιοχών του Αρη. Η ανάλυση των εικόνων και η ανάπτυξη της θεωρίας της σύντομης παρουσίας νερού σε υγρή μορφή στο έδαφος του Αρη έγινε από ερευνητές του Πανεπιστημίου της Αριζόνα. Προηγούμενες μελέτες ανέφεραν ότι οι τροπικές περιοχές του Αρη είναι υπερβολικά ξερές για να υποστηρίζουν οποιεσδήποτε μορφές ζωής εκεί. Οι συγκεκριμένες περιοχές εξαιτίας των κλιματικών συνθηκών τους και επειδή θεωρούνται απόλυτα άνυδρες καταγράφονται ως ασφαλή σημεία προσεδάφισης διαστημικών σκαφών. Αν όμως η νέα μελέτη είναι ορθή τότε οι διαστημικές υπηρεσίες θα πρέπει να αναθεωρήσουν τα σχέδια τους και να αναζητήσουν νέα σημεία ασφαλούς προσεδάφισης σε μελλοντικές αποστολές στον Κόκκινο Πλανήτη. Η μελέτη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Nature. Στην φωτογραφία μια από τις εικόνες που ανέλυσαν οι ερευνητές. Πρόκειται για μια πλαγιά η αριστερή πλευρά της οποίας διαφέρει εμφανώς από την δεξιά που εμφανίζεται απόλυτα ξερή. Οι ερευνητές εικάζουν ότι στην αριστερή πλευρά έκανε κάποια στιγμή την εμφάνιση του νερό. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=547780

Η Γη και η Σελήνη όπως τις είδε τo διαστημικό σκάφος Juno. Η NASA κυκλοφόρησε μία εκπληκτική ταινία της Γης και της Σελήνης να «χορεύουν» μαζί στο διάστημα. Οι κοσμικές πιρουέτες που συνθέτουν την ταινία απαθανατίστηκαν από τον δορυφόρο Juno του Δία, όταν πέρασε από τον πλανήτη μας στις 9 Οκτωβρίου 2013. Η Γη και η Σελήνη μπαίνουν στη «σκηνή» από την αριστερή πλευρά, την ώρα που το Juno βρίσκεται περίπου 1.000.000 χλμ. μακριά. Η Σελήνη αρχίζει να παρασέρνεται σταδιακά προς τα δεξιά και η Γη, που περιστρέφεται γύρω από τον άξονά της, πλησιάζει ολοένα και περισσότερο στο πλάνο, την ώρα που το Juno ετοιμάζεται για την εκσφενδόνισή του προς το Δία. Σύμφωνα με τον Scott Bolton, επικεφαλής του Juno, που μίλησε στο χειμερινό συνέδριο της Αμερικανικής Ένωσης Γεωφυσικών στο Σαν Φρανσίσκο, «οι άνθρωποι βλέπουν τη Γη και τη Σελήνη στον δικό τους κοσμικό χορό.» Στο παρελθόν, έχουν υπάρξει και άλλα βίντεο που δείχνουν τη Γη και τη Σελήνη σε κίνηση, αλλά κανένα από αυτά δεν είναι από τόσο κοντινή απόσταση. Η ταινία είναι διαθέσιμη στο Youtube, ενώ η εκπληκτική μουσική που ντύνει το εκπληκτικό βίντεο είναι από τον διεθνούς φήμης έλληνα συνθέτη Vangelis. Το διαστημικό σκάφος Juno εκτοξεύτηκε από το Διαστημικό Κέντρο Kennedy στη Φλόριδα στις 5 Αυγούστου 2011. Για να μπορέσει να φτάσει στο Δία (το 2016), χρειάστηκε να περάσει γύρω από τη Γη ώστε η βαρυτική ώθηση να τον εκσφενδονίσει προς τον αέριο γίγαντα. Οι επιστήμονες, ωστόσο, δεν άφησαν την ευκαιρία να πάει χαμένη και τράβηξαν μοναδικές φωτογραφίες. Το σύστημα του Juno που τράβηξε τις φωτογραφίες δεν είναι το κύριο σύστημα κάμερας του διαστημικού σκάφους αλλά ο εξοπλισμός που χρησιμοποιείται συνήθως για την παρακολούθηση των αστεριών για σκοπούς πλοήγησης. Το δύσκολο με τη συγκεκριμένη κάμερα χαμηλής ανάλυσης και φωτός ήταν ότι έπρεπε να συντονιστεί με τέτοιο τρόπο ώστε να μπορεί να τραβήξει φωτογραφίες ενός πολύ φωτεινού αντικειμένου. Η συγκεκριμένη κάμερα σχεδιάστηκε για να τραβά φωτογραφίες στο σύστημα του Δία, όπου τα φώτα είναι εκατό φορές πιο αμυδρά από αυτά που μπορούμε να δούμε στην ταινία. Όταν το Juno φτάσει στον Δία, θα επιχειρήσει να εξηγήσει το ηλιακό σύστημα ερευνώντας την προέλευση και την εξέλιξη του μεγαλύτερου πλανητικού μέλους του. Τα όργανα του διαστημικού σκάφους θα μετρήσουν τη σύνθεση, τη θερμοκρασία, την κίνηση και άλλες ιδιότητες του πλανήτη, με την ελπίδα να προσφέρει σημαντικές πληροφορίες για τις χρωματιστές ζώνες που τον περιτυλίγουν αλλά και για την περίφημη Μεγάλη Κόκκινη Κηλίδα -την κολοσσιαία καταιγίδα που μαίνεται στον Δία εδώ και εκατοντάδες χρόνια. Βίντεο: http://physicsgg.me/2013/12/11/%ce%b2%ce%af%ce%bd%cf%84%ce%b5%ce%bf-%ce%b7-%ce%b3%ce%b7-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%ce%b7-%cf%83%ce%b5%ce%bb%ce%ae%ce%bd%ce%b7-%cf%8c%cf%80%cf%89%cf%82-%cf%84%ce%b9%cf%82-%ce%b5%ce%af%ce%b4%ce%b5-%cf%84o/ Η Κίνα θα δημιουργήσει στρατιωτική βάση στη Σελήνη. Οι Κινέζοι επιστήμονες διεξάγουν εργασίες για τη δημιουργία στη Σελήνη στρατιωτικής βάσης. Υποτίθεται ότι έως το 2050 αυτή η βάση θα αρχίσει να λειτουργεί κανονικά. Ειδικότερα, από τη Σελήνη θα εκτοξεύονται στρατιωτικοί πύραυλοι, διαστημικά σκάφη. Εκτός τούτου, η Κίνα προγραμματίζει να δημιουργήσει μια ξεχωριστή ζώνη για δοκιμές νέων όπλων. Είναι πιθανό ότι ένα μεγάλο μέρος του Κινεζικού Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού θα μεταφερθεί στη Σελήνη. Ανεπίσημα το πρόγραμμα αυτό ονομάζεται «Το αστέρι του θανάτου». http://greek.ruvr.ru/news/2013_12_11/255322451/ Σχόλιο:Υπάρχει συμφωνία για την μη στρατικοποιηση του Διαστήματος σίγουρα υπογεγραμένη απο την Η.Π.Α. και την Ρωσια(Σοβιετική Ενωση).Απο οτι φαίνεται η Κίνα δεν την εχει υπογραψει και μάλλον δεν θα το κάνει.Σημειωτέον η Διαστημική Εξερευνηση στην Κίνα ειναι τομέας του Λαικου Στρατού και οχι ανεξαρτητος οργανισμος οπως η ΝΑΣΑ,ΕΣΑ Ή ΡΟΣΚΟΣΜΟΣ!!!

Απέτυχε να τεθεί σε τροχιά ο σινοβραζιλιάνικος δορυφόρος. Ο σινοβραζιλιάνικος δορυφόρος τηλεπισκόπισης CBERS-3, ο οποίος εκτοξεύθηκε σήμερα από την Κίνα, δεν τέθηκε στην προκαθορισμένη τροχιά, όπως ανακοίνωσε το Εθνικό Ινστιτούτο Διαστημικών Ερευνών (INPE) της Βραζιλίας, αποδίδοντας την αποτυχία σε μια δυσλειτουργία κατά τη διάρκεια της εκτόξευσης. «Στις 11:26 ώρα Πεκίνου (05:26 ώρα Ελλάδας) σήμερα εκτοξεύθηκε ο δορυφόρος CBERS-3, ο οποίος αναπτύχθηκε από κοινού από τη Βραζιλία και την Κίνα (. . .). Ωστόσο υπήρξε βλάβη στη λειτουργία του πυραύλου-φορέα κατά τη διάρκεια της πτήσης, με αποτέλεσμα ο δορυφόρος να μην τεθεί στην προβλεπόμενη τροχιά» εξήγησαν εκπρόσωποι του δημόσιου αυτού Ινστιτούτου σε ανακοίνωσή του. Μετά τη δυσλειτουργία που παρουσιάστηκε, την οποία οι Βραζιλιάνοι επιστήμονες αποδίδουν στον κινεζικό πύραυλο-φορέα, «οι πρώτες εκτιμήσεις υποδεικνύουν ότι ο δορυφόρος επέστρεψε στη Γη» εξηγεί το Ινστιτούτo. Πρόκειται για τον τέταρτο δορυφόρο τηλεπισκόπισης της Γης που έχουν κατασκευάσει η Κίνα και η Βραζιλία. Ο τρίτος κατά σειρά δορυφόρος τέθηκε εκτός λειτουργίας το 2010. Επρόκειτο για ένα σημαντικό εργαλείο για τη Βραζιλία, που παρακολουθούσε μέσω αυτού το ρυθμό αποψίλωσης του δάσους του Αμαζονίου, του μεγαλύτερου τροπικού δάσους στον κόσμο, και την εξέλιξη της γεωργίας και την εκτροφής βοοειδών. Η κατασκευή του δορυφόρου τηλεπισκόπισης αποτελεί καρπό της συμφωνίας του 1988 μεταξύ Κίνας και Βραζιλίας, η οποία οδήγησε στην εκτόξευση ενός πρώτου δορυφόρου CBERS το 1999, ενός δεύτερου το 2003 και ενός τρίτου το 2007.Ο δορυφόρος που επρόκειτο να τεθεί σε τροχιά ήταν εξοπλισμένος με κάμερες υπερυψηλής ανάλυσης ώστε να καταγράφει εικόνες όλης της έκτασης της Βραζιλίας και της Κίνας. http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22769&subid=2&pubid=63931304

Ρώσοι αστρονόμοι ανακάλυψαν νέο αστεροειδή. Ρώσοι αστρονόμοι έχουν ανακαλύψει ένα νέο αστεροειδή, ανάμεσα στον Άρη και τον Δία. Κατάφεραν να κάνουν αυτή την ανακάλυψη με τη βοήθεια του αυτοματοποιημένου τηλεσκοπίου Master Tunka-Baikal, το οποίο είναι τοποθετημένο στο αστροφυσικό χώρο του Πανεπιστημίου της πόλης Ιρκούτσκ. Το νέο ουράνιο σώμα κατατάχθηκε στα συνήθη αντικείμενα της κύριας ζώνη των αστεροειδών. Το διαστημικό σώμα έχει διάμετρο περίπου 600 μέτρα. Σύμφωνα με προκαταρκτικά στοιχεία, είναι Mars-Crosser, δηλαδή διασχίζει την τροχιά του Άρη. Τώρα βρίσκεται στον ουρανό κοντά στο σύμπλεγμα αστέρων Πλειάδες. http://greek.ruvr.ru/news/2013_12_10/255210499/

Aρχαία λίμνη στον Αρη εντόπισε το Curiosity. Η λίμνη που υπήρχε κάποτε στον Κρατήρα Γκέιλ στον Αρη θα μπορούσε να φιλοξενεί μικρόβια όπως αυτά που ζουν σήμερα στα βάθη της Γης σύμφωνα με την τελευταία ανάλυση των στοιχείων που έχει συλλέξει το Curiosity. Παράλληλα ο ρομποτικός εξερευνητής προέβη σε ένα ιστορικό κατόρθωμα -πραγματοποίησε την πρώτη επιτόπια ραδιοχρονολόγηση πετρωμάτων σε άλλον πλανήτη. Τα αποτελέσματα της χρονολόγησης δείχνουν ότι τα πετρώματα στο συγκεκριμένο σημείο είναι ηλικίας 4,2 δισεκατομμυρίων ετών με περιθώριο σφάλματος 300.000 χρόνια – όσο δηλαδή υπολογίζεται ότι είναι και η ηλικία του Αρη. Σύμφωνα ωστόσο με τις αναλύσεις βρίσκονται εκτεθειμένα στην κοσμική ακτινοβολία μόλις εδώ και 80 εκατομμύρια χρόνια, γεγονός το οποίο σημαίνει ότι βγήκαν από το εσωτερικό του πλανήτη στην επιφάνειά του περίπου εκείνη την περίοδο. Τα αποτελέσματα των αναλύσεων από τα δεδομένα του Curiosity παρουσιάστηκαν στο ετήσιο συνέδριο της Αμερικής Γεωφυσικής Ένωσης (AGU) στο Σαν Φρανσίσκο. Πρόκειται για μια «συγκεντρωτική» εκτίμηση όλων των δεδομένων – φωτογραφιών, χημικών αναλύσεων κ.α. – του εξερευνητή της NASA, η οποία αποτελεί επίσης το αντικείμενο έξι άρθρων που θα δημοσιευθούν ταυτόχρονα online στην επιθεώρηση «Science». Όπως ανέφεραν οι επιστήμονες κάποια βασικά ευρήματα έχουν ήδη δοθεί στη δημοσιότητα, οι νέες μελέτες όμως συμπληρώνουν την εικόνα με νέα στοιχεία. Οι πέτρες που ανέλυσε το Curiosity από μια κοιλότητα που βρίσκεται στον πυθμένα του Κρατήρα Γκέιλ κοντά στο σημείο της προσεδάφισής του, αν και τώρα είναι απολύτως «στεγνές», κάποτε φαίνεται ότι ανήκαν σε υδρόβιο περιβάλλον. Τα ιζήματά τους, όπως εξήγησαν οι ερευνητές, μαρτυρούν ότι βρίσκονταν μέσα σε νερό το οποίο κυλούσε σε ρυάκια και διοχετευόταν σε μια λίμνη. Η λίμνη αυτή μάλιστα, όπως δείχνουν όλα τα στοιχεία, θα μπορούσε να φιλοξενεί τη ζωή. Συγκεκριμένα οι συνθήκες που επικρατούσαν εκεί θα μπορούσαν να συντηρήσουν χημειολιθοαυτότροφα, μικρόβια τα οποία ζουν στη Γη, στο εσωτερικό των σπηλαίων και στον βυθό των ωκεανών. Οι οργανισμοί αυτοί δεν χρειάζονται φως για να επιβιώσουν – αντλούν ενέργεια διασπώντας πετρώματα και μεταλλικά στοιχεία. Οι ειδικοί θεωρούν ότι το νερό που υπήρχε στο συγκεκριμένο σημείο του Αρη ήταν άφθονο, υπήρχε για μεγάλο διάστημα και είχε ουδέτερο pH – αυτά υποδηλώνει, όπως αναφέρουν, η παρουσία αργιλικών μεταλλικών στοιχείων τα οποία σχηματίζονται σε συγκεκριμένες συνθήκες. «Νομίζω ότι το σημαντικό εδώ είναι ότι βρήκαμε πολύ ισχυρές ενδείξεις ότι αυτά τα αργιλικά μεταλλικά στοιχεία σχηματίστηκαν επί τόπου» τόνισε ο Τζον Γκρότζινγκερ, καθηγητής στο Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Καλιφόρνιας και επικεφαλής επιστήμονας του προγράμματος, μιλώντας στο BBC. «Είναι αντιπροσωπευτικά του υδάτινου περιβάλλοντος που υποδηλώνει η όψη των πετρωμάτων και αυτό το περιβάλλον θα πρέπει να ήταν κατοικήσιμο». Η ραδιοχρονολόγηση στην οποία προέβη ο ρομποτικός εξερευνητής του Κόκκινου Πλανήτη έχει επίσης προκαλέσει ενθουσιασμό στους επιστήμονες. «Ήταν για εμάς ένα όνειρο να κάνουμε ραδιοχρονολόγηση στον Άρη» δήλωσε ο Κεν Φάρλεϊ, επιστήμονας της αποστολής του Curiosity. «Πριν από αυτές τις αναλύσεις ο μόνος τρόπος για να προσδιορίσει κάποιος τον χρόνο ήταν να μετράει τους κρατήρες πρόσκρουσης χρησιμοποιώντας ένα μοντέλο που έχει εξαχθεί από τη Σελήνη όταν χρονολογήθηκαν τα πετρώματά της. Το μοντέλο προσαρμόζεται στη συνέχεια στην κλίμακα του Αρη, έχει όμως μεγάλο βαθμό αβεβαιότητας». Όπως υπογραμμίζουν ωστόσο οι ερευνητές, η χρονολόγηση αυτή πρέπει να ερμηνευθεί με προσοχή. Αυτό γιατί αναφέρεται στην ηλικία των μεταλλικών στοιχείων που εισέρρευσαν στη λίμνη και όχι στη χρονική στιγμή της εναπόθεσής τους στα πετρώματα – αυτή πρέπει, όπως εκτιμάται, να συντελέστηκε αρκετές εκατοντάδες εκατομμύρια χρόνια αργότερα. Εφαρμόζοντας μια άλλη τεχνική οι επιστήμονες μπόρεσαν επίσης να υπολογίσουν πότε η διάβρωση έφερε τις πέτρες αυτές στην επιφάνεια του πλανήτη όπου τις βλέπουμε σήμερα: την τοποθετούν πριν από 78 εκατομμύρια, με περιθώριο σφάλματος 30 εκατομμύρια χρόνια – δηλαδή πολύ πρόσφατα για τα κοσμολογικά δεδομένα. «Είναι πάρα πολύ νεαρά» σχολίασε ο καθηγητής Γκρότζινγερ στο «New Scientist». «Οι περισσότεροι θα περίμεναν ότι ένας δεδομένος βράχος στην επιφάνεια του Άρη θα ήταν εκεί για εκατοντάδες εκατομμύρια χρόνια, αν όχι δισεκατομμύρια χρόνια. Ήταν λοιπόν σοκ για μας». http://physicsgg.me/2013/12/10/a%cf%81%cf%87%ce%b1%ce%af%ce%b1-%ce%bb%ce%af%ce%bc%ce%bd%ce%b7-%cf%83%cf%84%ce%bf%ce%bd-%ce%b1%cf%81%ce%b7-%cf%86%ce%b9%ce%bb%cf%8c%ce%be%ce%b5%ce%bd%ce%b7-%cf%83%cf%84%ce%b7-%ce%b6%cf%89%ce%ae/

MX-1: το iPhone του Διαστήματος για αποστολές στη Σελήνη. Τα σχέδιά της για τη δημιουργία ενός ρομποτικού σκάφους/ ακάτου για την περαιτέρω εξερεύνηση της Σελήνης και ποικιλία άλλων εφαρμογών αποκάλυψε η ιδιωτική εταιρεία Moon Express. Το MX-1 θα έχει το μέγεθος ενός τραπεζιού του καφέ και θα κινείται με ηλιακή ενέργεια και υπεροξείδιο του υδρογόνου ως καύσιμο για τον κινητήρα του. Ο χαρακτηρισμός που του προσδίδει η εταιρεία του, «iPhone του Διαστήματος», οφείλεται στις πολλαπλές εφαρμογές για τις οποίες θα μπορεί να χρησιμοποιηθεί, στις οποίες θα συμπεριλαμβάνεται και η μεταφορά φορτίων στη Σελήνη για πολύ μικρό κόστος. «Το MX-1 δεν είναι απλά μια σεληνάκατος, αλλά ένα διαστημόπλοιο “για όλες τις δουλειές”, για πολλές πιθανές αγορές» λέει σχετικά ο συνιδρυτής και διευθύνων σύμβουλος της Moon Express, Μπομπ Ρίτσαρντς. «Το MX-1 είναι το “iPhone του Διαστήματος”: μία πλατφόρμα ικανή να υποστηρίξει πολλές εφαρμογές, περιλαμβανομένου του σχεδίου μας για την εξερεύνηση της Σελήνης με σκοπό τον εντοπισμό εφαρμογών για πόρους προς όφελος της ανθρωπότητας». Το σκάφος είναι ειδικά σχεδιασμένο για να αποστέλλεται σε τροχιά ως δευτερεύον φορτίο σε εκτοξεύσεις πυραύλων ιδιωτικών εταιρειών, όπως στην περίπτωση του Falcon 9 της SpaceX, που ούτως ή άλλως έχουν ως στόχο τη μείωση του κόστους των διαστημικών αποστολών. Το MX-1 θα έχει τη δυνατότητα να φτάνει στη Σελήνη ξεκινώντας από γεωσύγχρονη τροχιά. Στις αποστολές που θα μπορεί να αναλάβει θα περιλαμβάνονται και ανάπτυξη μικρών δορυφόρων (cubesats), παροχή υπηρεσιών συντήρησης σε άλλους δορυφόρους και καθήκοντα «ρυμουλκού» σε αποστολές εκκαθάρισης διαστημικών «σκουπιδιών». Η εταιρεία, η οποία είναι ένας από τους διαγωνιζομένους για το Lunar XPRIZE της Google (ύψους 30 εκατ. δολαρίων) σκοπεύει να έχει κατασκευάσει και στείλει στη Σελήνη το MX-1 μέχρι τα τέλη του 2015. http://physicsgg.me/2013/12/09/mx-1-%cf%84%ce%bf-iphone-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%b4%ce%b9%ce%b1%cf%83%cf%84%ce%ae%ce%bc%ce%b1%cf%84%ce%bf%cf%82/

Ο «Proton» έθεσε σε τροχιά βρετανικό δορυφόρο. Ο πύραυλος «Proton-M», που εκτοξεύθηκε σήμερα από το κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ, έθεσε σε χαμηλή τροχιά το βρετανικό τηλεπικοινωνιακό δορυφόρο Inmarsat-5F1. Η έξοδος του δορυφόρου στην υπολογισμένη τροχιά έχει προγραμματιστεί για το πρωί της 9ης Δεκεμβρίου. Ο Inmarsat-5F1 θα ενταχθεί στο δίκτυο τριών δορυφόρων, οι οποίοι μαζί με τους επίγειους σταθμούς θα αποτελέσουν το παγκόσμιο σύστημα κινητής δορυφορικής επικοινωνίας Global Xpress. Οι υπόλοιπες δύο διαστημικές συσκευές θα εκτοξευθούν τον επόμενο χρόνο. Οι δορυφόροι Global Xpress θα παρέχουν επικοινωνία σε όλες τις ηπείρους, εκτός της Ανταρκτικής. Επίσης, με τη βοήθεια αυτού του συστήματος οι κυβερνήσεις διαφόρων χωρών θα μπορούν να ανταλλάσσουν πληροφορίες για έκτακτες καταστάσεις. http://greek.ruvr.ru/news/2013_12_08/255019766/