Δροσος Γεωργιος

Αναδημιουργία της πρώτης ιστοσελίδας στο CERN. Συμπληρώθηκαν 20 χρόνια από την υπογραφή του ιστορικού εγγράφου https://cds.cern.ch/record/1164399 με το οποίο οι υπεύθυνοι του CERN αποποιήθηκαν τα πνευματικά δικαιώματα για τη δημιουργία του Παγκόσμιου Ιστού, ο οποίος έκτοτε ανήκει σε όλη την ανθρωπότητα. (Ενα τεράστιο δωρο σε ολο τον πλανήτη!!!) Η επέτειος αυτή συμπίπτει με το πρόγραμμα που ξεκινά στο CERN για την αναδημιουργία της πρώτης σελίδας του Διαδικτύου, http://info.cern.ch/hypertext/WWW/TheProject.html που επιπλέον θα τρέχει στον αρχικό εξοπλισμό Πριν από 20 χρόνια ο πυρηνικός φυσικός Tim Berners-Lee «ανέβασε» στον ηλεκτρονικό υπολογιστή του CERN την πρώτη ιστοσελίδα. H αρχέγονη αυτή ιστοσελίδα περιείχε λίγες γραμμές κειμένου και αρκετούς υπερσυνδέσμους. Το γεγονός αυτό μπορεί τότε να πέρασε απαρατήρητο. Στη συνέχεια όμως επηρέασε την εξέλιξη του πολιτισμού μας περισσότερο από οποιαδήποτε (μέχρι τώρα) ανακάλυψη των επιταχυντών του CERN. Πολλές φορές δημιουργείται σύγχυση μεταξύ του Διαδικτύου (Internet) και του Παγκόσμιου Ιστού (World Wide Web ή www). Το Internet είναι η υποδομή πάνω στην οποία στηρίζεται ο Παγκόσμιος Ιστός. Το Internet δημιουργήθηκε στη δεκαετία του 70, όταν πολλά ανεξάρτητα δίκτυα υπολογιστών συνδέθηκαν σε μία ενιαία δομή, αλλά η χρήση του ήταν περιορισμένη. Χρησιμοποιείτο μόνο απ’ όσους είχαν πρόσβαση στους μεγάλους υπολογιστές της εποχής (προσωπικοί υπολογιστές τότε δεν υπήρχαν) και τέτοιους διέθεταν μόνο ο αμερικανικός στρατός (Arpanet), ερευνητικά κέντρα, πανεπιστήμια ή μεγάλες επιχειρήσεις. Το 1990 ο άγγλος φυσικός Tim Berners-Lee, που εργαζόταν στο CERN υλοποίησε κάτι πρωτοποριακό σχετικά με τη χρήση του Διαδικτύου. Μέχρι τότε το διαδίκτυο το χρησιμοποιούσαν κυρίως για την αποστολή ηλεκτρονικών μηνυμάτων. Ο Berners-Lee σκέφτηκε ότι αν κάποιος ήθελε να «μεταδώσει» μια πληροφορία , αντί να την στέλνει με email σε ανυποψίαστους αποδέκτες, θα μπορούσε εναλλακτικά να κάνει το εξής: να την αποθηκεύσει πρώτα στον υπολογιστή του και στη συνέχεια να επιτρέψει στους υπόλοιπους χρήστες που είναι συνδεδεμένοι στο Internet να έχουν πρόσβαση σε αυτήν – σ’ αυτό που σήμερα λέμε ιστοσελίδα. Και υλοποίησε την ιδέα του σε δύο υπολογιστές NeXT, τους οποίους παρήγαγε τη διετία 1988-1990 η ομώνυμη εταιρεία του Steve Jobs, που τότε είχε εκδιωχθεί από την Apple. Επιπλέον Berners-Lee ανακάλυψε και το υπερ-κείμενο (hypertext) http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A5%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%BA%CE%B5%CE%AF%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CE%BF : «πίσω» από ορισμένες λέξεις ή εικόνες του κειμένου της ιστοσελίδας υπάρχει η διεύθυνση μιας άλλης ιστοσελίδας που είναι σχετική με τη λέξη ή την εικόνα. Έτσι μπορούμε εύκολα να μεταβαίνουμε από μια ιστοσελίδα σε μια άλλη, χωρίς απαιτείται η γνώση των διευθύνσεών τους. Στην πρώτη ιστοσελίδα ο Burners-Lee είχε συμπεριλάβει οδηγίες για τη γραφή του κώδικα που «περιγράφει» τη δομή μιας ιστοσελίδας καθώς και για την εκτέλεσή του, έτσι ώστε στην οθόνη να εμφανίζεται το κείμενο με τον τρόπο που επιθυμεί ο συντάκτης της ιστοσελίδας. Τα πράγματα όμως απλοποιήθηκαν, όταν κυκλοφόρησε ο πρώτος λειτουργικός περιηγητής (browser), που ήταν ο Mosaic και στη συνέχεια πιο εύχρηστοι περιηγητές, όπως ο Netscape, ο Internet Explorer, ο Firefox και ο Chrome. Στις φωτογραφίες: Η πρώτη ιστοσελίδα: http://info.cern.ch/hypertext/WWW/TheProject.html Η πινακίδα που βρίσκεται στο CERN, εκεί όπου δημιουργήθηκε το World Wide Web. Ο υπολογιστής NeXT Ο Tim Berners-Lee, ο εφευρέτης του World Wide Web. Στιγμιότυπο οθόνης από το πρώτο πρόγραμμα περιήγησης.

Ο πιο επικίνδυνος αστεροειδής απέκτησε όνομα. Ο αστεροειδής 1999 RQ36, προς τον οποίο το 2016 θα κατευθυνθεί το διαστημόπλοιο OSIRIS-Rex για να συλλέξει δείγματα και να τα φέρει πίσω στη Γη, μετά το διαγωνισμό που διεξηχθει μεταξύ μαθητών, απέκτησε ένα νέο όνομα – το Benu, προς τιμήν της αρχαίας αιγυπτιακής θεότητας-ερωδιό, προσωποποίηση της ψυχής του Όσιρις, αναφέρεται στη σελίδα του προγράμματος. Ο αστεροειδής (101955) 1999 RQ36 μεγέθους 500 μέτρων, τον οποίο ανακάλυψαν οι επιστήμονες απασχολημένοι στο πρόγραμμα LINEAR του Τεχνολογικού Ινστιτούτου της Μασαχουσέτης, το 2182 θα προσεγγίσει τη Γη. Μετά από την «ακύρωση» της απειλής του Άποφις και μια σειράς άλλων αστεροειδών, αποτελεί τώρα πια το βασικό επικίνδυνο αντικείμενο για τον πλανήτη μας. http://greek.ruvr.ru/2013_05_01/112291228/

Το SpaceShipTwo πυροδοτησε τον κινητήρα του. Το σκάφος SpaceShipTwo της Virgin Galactic, της φιλόδοξης εταιρείας διαστημικών εκδρομών που ίδρυσε ο μεγιστάνας Ρίτσαρντ Μπράνσον, πυροδότησε για πρώτη φορά τον πυραυλοκινητήρα του σε δοκιμαστική πτήση. Στη δοκιμή της Δευτέρας, το SpaceShipTwo απογειώθηκε κρεμασμένο κάτω από το μητρικό αεροπλάνο WhiteKnightTwo. Όταν έφτασε σε ύψος 45.000 ποδών (14 χιλιόμετρα) πάνω από την έρημο Μοχάβε της Καλιφόρνια, το διαστημικό σκάφος αποδεσμεύτηκε, απομακρύνθηκε σε απόσταση ασφάλειας από το WhiteKnightTwo, και πυροδότησε τον πυραυλοκινητήρα του για 16 δευτερόλεπτα. Παρά τη μικρή διάρκεια πυροδότησης, το σκάφος επιτάχυνε μέχρι τα Mach 1,2. Στη συνέχεια επιβράδυνε και επέστρεψε στο αεροδρόμιο με ελεύθερη πτήση. Στις επόμενες δοκιμές, ο κινητήρας, ο οποίος καίει ένα μείγμα στερεού λάστιχου και υγρού υποξειδίου του αζώτου, θα ενεργοποιείται για όλο και μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, μέχρι το αεροσκάφος να φτάσει το τελικό ύψος των 100 χιλιομέτρων -το επίσημο όριο του Διαστήματος. Οι μελλοντικοί επιβάτες της Virgin Galactic θα μπορούν έτσι να απολαύσουν μια υποτροχιακή πτήση και να ζήσουν για λίγα λεπτά την εμπειρία της έλλειψης βαρύτητας. Η πτήση ονομάζεται υποτροχιακή επειδή το SpaceShipTwo δεν μπορεί να αναπτύξει αρκετά μεγάλη ταχύτητα ώστε να μπει σε τροχιά. Σύμφωνα με το αρχικό χρονοδιάγραμμα της εταιρείας, οι τουριστικές πτήσεις θα έπρεπε ήδη να έχουν αρχίσει. Όμως οι δοκιμές του SpaceShipTwo και του WhiteKnightTwo έχουν καθυστερήσει, και η εταιρεία είναι απρόθυμη να διευκρινίσει πότε θα αρχίσει να προσφέρει τις υπηρεσίες της. Ωστόσο περισσότεροι από 500 υποψήφιοι πελάτες, ανάμεσά τους και ο διάσημος βρετανός φυσικός Στίβεν Χόκινγκ, έχουν ήδη δώσει προκαταβολές για τα μελλοντικά τους εισιτήρια. Το διαστημόπλοιο της Virgin Galactic θα απογειώνεται από το νέο διαστημικό κέντρο Spaceport America στο Νιου Μέξικο. Βίντεο: http://physicsgg.me/2013/04/29/%ce%b2%ce%af%ce%bd%cf%84%ce%b5%ce%bf-%cf%84%ce%bf-spaceshiptwo-%cf%80%cf%85%cf%81%ce%bf%ce%b4%ce%bf%cf%84%ce%b5%ce%af-%cf%84%ce%bf%ce%bd-%ce%ba%ce%b9%ce%bd%ce%b7%cf%84%ce%ae%cf%81%ce%b1-%cf%84%ce%bf/ Η Ολυμπιακή φλόγα θα μεταφερθεί στο Διάστημα. Κατά τη διάρκεια της ολυμπιακής λαμπαδηδρομίας πριν τους Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες στο Σότσι, η δάδα θα μεταφερθεί στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό και θα «κάνει ακόμα και περίπατο» στον ανοιχτό χώρο. Θα την παραδόσουν μέσα σε πανηγυρική ατμόσφαιρα ο ένας στον άλλο ο Ολέγκ Κότοφ και ο Σεργκέι Ριαζάνσκι, οι οποίοι θα προσχωρήσουν στο βασικό πλήρωμα του Σταθμού. Για να πετάξει η Ολυμπιακή φλόγα στο Διάστημα, η εκτόξευση του διαστημοπλοίου Σογιούζ με το εναλλασσόμενο πλήρωμα του ΔΔΣ θα μεταφερθεί σε προγενέστερη ημερομηνία. Αρχικά προβλεπόταν ότι το Σογιούζ θα πετάξει στο ΔΔΣ στις 25 Νοεμβρίου, αλλά σύμφωνα με το νέο χρονοδιάγραμμα, η εκτόξευσή του έχει προγραμματιστεί για την 7η Νοεμβρίου. Εκτός από το νέο πλήρωμα με το διαστημόπλοιο αυτό θα μεταφερθεί στο Σταθμό και ο πυρσός με την Ολυμπιακή φλόγα, η οποία θα επιστρέψει στη Γη μετά από 5 ημέρες μαζί με το πλήρωμα που εργάζεται τώρα στο ΔΔΣ. Η ημερομηνία προσεδάφισης θα μεταφερθεί επίσης από τις 10 στις 12 Νοεμβρίου. Στο Σταθμό θα διαμορφωθεί σπάνια κατάσταση: εκεί θα εργαστούν για ορισμένο χρονικό διάστημα δύο πληρώματα, συνολικά 9 άτομα. Η Ολυμπιακή Λαμπαδηδρομία ξεκινά από τη Μόσχα στις 7 Οκτωβρίου. Στο δρόμο προς Σότσι, οι δρομείς θα περάσουν από 2900 κατοικημένα σημεία, επισκεπτόμενοι και τις 83 οντότητες της Ρωσικής Ομοσπονδίας. Για την Λαμπαδηδρομία θα κατασκευάσουν 14.000 δάδες ασημενιο-κόκκινου χρώματος με τη μορφή φτερού του μυθολογικού πουλιού Φοίνικα, που φέρνει καλή τύχη. Ο «διαστημικός» πυρσός θα έχει το ίδιο σχήμα, το ίδιο μέγεθος και θα είναι του ίδιου χρώματος με το συνηθισμένο. Μέχρι τον τελευταίο καιρό αποτελούσε κάποια ίντριγκα μόνο το αν η φλόγα θα καίγεται πραγματικά ή όχι. Η ανοιχτή φωτιά στο διαστημικό σκάφος μπορεί να είναι πολύ επικίνδυνη. Σε σχέση με αυτό ο αντιπρόεδρος της Ομοσπονδίας Κοσμοναυτικής της Αγίας Πετρούπολης Ολέγκ Μούζιν είπε: - Ο όγκος του αέρα γύρω από τη φλόγα θα καεί. Αν αποφασιστεί να χρησιμοποιηθεί πραγματικός καυστήρας, χρειάζεται να εξασφαλιστεί η συνεχής ενεργοποίησή του. Θα πρέπει να σταλούν στο Σταθμό μεγάλες ποσότητες αερίου και ο καυστήρας θα κάψει εκεί όλο το οξυγόνο. Στη Γη η φωτιά μπορεί να μεταφέρεται, μαζί και αεροπορικώς, αλλά όχι στο διαστημικό χώρο επειδή είναι εντελώς διαφορετικές συνθήκες υπερφόρτωσης. Έτσι, λοιπόν, για να καίγεται η φλόγα στο ΔΔΣ και κατά την έξοδο των αστροναυτών στο ανοιχτό διάστημα, χρειάζεται εκτός από το δοχείο με αέριο, να υπάρχει επίσης και μεγάλο απόθεμα οξυγόνου. Στις συνθήκες έλλειψης βαρύτητας, τα πυρακτωμένα προϊόντα δεν θα υψώνονται προς τα πάνω, όπως συμβαίνει στην επιφάνεια της Γης, αλλά θα συγκεντρώνονται γύρω από τη φωτιά. Το γεγονός αυτό μπορεί να προκαλέσει υπερθέρμανση των δοχείων και έκρηξή τους, αν δεν προβλεφθεί ειδική, υπερβολικά ογκώδη προστατευτική εγκατάσταση. Για αυτό τον λόγο η Ρωσική Υπηρεσία Διαστήματος αποφάσισε να μην ρισκάρει και τα βγάλει πέρα χωρίς τη ζωντανή φωτιά. Εξάλλου, δεν αποκλείεται ότι οι ειδικοί θα μιμηθούν κάπως την φλόγα στο «διαστημικό πυρσό». Εκτός από το Διάστημα κατά την Ολυμπιακή Λαμπαδηδρομία θα χρησιμοποιηθούν και άλλες ασυνήθιστες διαδρομές. Η Ολυμπιακή φλόγα προβλέπεται να μεταφερθεί επίσης στην κορυφή του Ελμπρούς - του υψηλότερου βουνού της Ευρώπης, στο Βόρειο Πόλο, καθώς επίσης και να βυθιστεί στο βυθό της λίμνης Βαϊκάλης. Λεπτομέρειες της «υποβρύχιας» διαδρομής, η οποία ως προς την πολυπλοκότητά της είναι συγκρίσιμη με τη διαστημική» προς το παρόν δεν αποκαλύπτονται. http://greek.ruvr.ru/2013_04_30/112121243/ Οι αστροναύτες βρήκαν μια «τρύπα από σφαίρα» σε ηλιακή μπαταρία του ΔΔΣ. Ένας μικρός μετεωροειδής ή ένα κομμάτι των διαστημικών σκουπιδιών χτύπησε μιά από τις ηλιακές συστοιχίες του ΔΔΣ,- ανέφερε ο Καναδός αστροναύτης Κρις Χάντφιλντ. «Η τρύπα από σφαίρα – μικρή πέτρα από το Διάστημα διαπέρασε την ηλιακή μας μπαταρία. Ευτυχώς δεν χτύπησε το σώμα του Σταθμού»,- έγραψε ο Κρις Χάντφιλντ στο μικρομπλόγκ του στο Twitter. Τα λόγια αυτά συνοδεύονται από μια φωτογραφία των ηλιακών συλλεκτών, σε ένα από τους οποίους διακρίνεται μια μικρή τρύπα. Οι ειδικοί θεωρούν ότι αιτία του συμβάντος μπορούσε να γίνει ένα κομμάτι των διαστημικών σκουπιδιών. http://greek.ruvr.ru/2013_04_30/112139824/ H εξερεύνηση του ηλιακού μας συστήματος. Μέχρι στιγμής για κάθε εσωτερικό πλανήτη του ηλιακού μας συστήματος – Ερμής, Αφροδίτη, Γη (και η Σελήνη), Άρης - υπάρχει τουλάχιστον ένα ρομπότ ή διαστημικό σκάφος που τους εξερευνά. Ταυτόχρονα υπάρχουν κι άλλα διαστημικά σκάφη που παρακολουθούν τον Ήλιο, αστεροειδείς και κομήτες, ένα βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τον Κρόνο, το New Horizons κατευθύνεται προς τον Πλούτωνα, ενώ άλλα έχουν ολοκληρώσει τον σκοπό τους και κινούνται προς τον διαστρικό χώρο πέραν του ηλιακού μας συστήματος (βλέπε εικόνες) http://physicsgg.me/2013/04/30/h-%ce%b5%ce%be%ce%b5%cf%81%ce%b5%cf%8d%ce%bd%ce%b7%cf%83%ce%b7-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%b7%ce%bb%ce%b9%ce%b1%ce%ba%ce%bf%cf%8d-%ce%bc%ce%b1%cf%82-%cf%83%cf%85%cf%83%cf%84%ce%ae%ce%bc%ce%b1%cf%84%ce%bf/

Δεν είναι σταθερή η ταχύτητα του φωτός; Αν υπάρχει μια κοσμική σταθερά πάνω στην οποία μάλιστα βασίζονται οι επιστήμονες στις έρευνές τους, αυτή είναι η ταχύτητα του φωτός. Δύο νέες μελέτες υποστηρίζουν ότι το λεγόμενο «διαστημικό κενό» δεν είναι εντελώς άδειο αλλά υπάρχει αλληλεπίδραση σωματιδίων που μεταβάλλει ελαφρώς την ταχύτητα του φωτός. Οι δύο μελέτες δημοσιεύονται στην επιθεώρηση «European Physics Journal D» και αναφέρουν ότι στο διαστημικό κενό, εκεί που θεωρητικά δεν υπάρχει απολύτως τίποτε, κάνουν την εμφάνιση τους κάποια σωματίδια τα οποία οι ερευνητές χαρακτηρίζουν «εικονικά» σωματίδια. Αυτά τα εικονικά σωματίδια εμφανίζονται και εξαφανίζονται κυριολεκτικά μέσα σε μια στιγμή, σε μια διαδικασία που διαρκεί εκατομμυριοστά του δευτερολέπτου. Η μια μελέτη διεξήχθη από ερευνητές του Πανεπιστημίου Paris-Sud στο Παρίσι και η δεύτερη από το τμήμα Φυσικής του Φωτός του Ινστιτούτου Max Planck στη Γερμανία. Οι δύο μελέτες περιγράφουν μεν διαφορετικούς μηχανισμούς παρουσίας και αλληλεπίδρασης των σωματιδίων στο διαστημικό κενό αλλά καταλήγουν στο ίδιο συμπέρασμα. Υποστηρίζουν ότι τα φωτόνια καθώς ταξιδεύουν στο Διάστημα και περνούν από το διαστημικό κενό «συλλαμβάνονται» και απελευθερώνονται από τα «εικονικά» σωματίδια. Οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι η ενέργεια αυτών των σωματιδίων και ειδικότερα το φορτίο που διαθέτουν επηρεάζει την ταχύτητα του φωτός. Από τη στιγμή που η ποσότητα της ενέργειας ενός σωματιδίου όταν πέσει πάνω του ένα φωτόνιο είναι τυχαία, τότε και η ταχύτητα των φωτονίων θα μεταβάλλεται αναλόγως. Βέβαια αυτή η μεταβολή είναι σχεδόν ανεπαίσθητη αλλά παρόλα αυτά υπαρκτή. Οι ερευνητές εκτιμούν ότι η μεταβολή της ταχύτητας του φωτός είναι της τάξης ενός εκατομμυριοστού του δισεκατομμυριοστού του δευτερολέπτου ανά τετραγωνικό μέτρο. Αν διαπιστωθεί ότι η ταχύτητα του φωτός μεταβάλλεται αυτό θα έχει σημαντικές επιπτώσεις. Παραδείγματος χάριν, η Ειδική θεωρία της Σχετικότητας του Αϊνστάιν και άλλες θεωρίες όπως εκείνη των χορδών βασίζονται στο σταθερό μέγεθος της ταχύτητας του φωτός. Η μελέτη του Σύμπαντος και δεδομένα όπως το μέγεθός του σχετίζονται άμεσα με την ταχύτητα του φωτός. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=510445

Ο μετεωρίτης του Τσελιάμπινσκ απειλεί με νέα καταστροφή. Ο μετεωρίτης, που περισσότερο από δύο μήνες πριν έπεσε στα Νότια Ουράλια έξω από το Τσελιάμπινσκ, μπορεί να στερήσει από τους κατοίκους της περιοχής το νερό. Εάν ανασυρθεί το θραύσμα του μετεωρίτη βάρους μισού τόνου από τον πυθμένα της λίμνης Τσεμπαρκούλ, μπορεί να σημειωθεί μια τοπική φυσική καταστροφή. Το θέμα είναι ότι η λίμνη αυτή είναι η μόνη πηγή πόσιμου νερού για τους κατοίκους της ομώνυμης πόλης. Τώρα οι τοπικές Αρχές και οι επιστήμονες αναζητούν τρόπους για το πώς να γίνει αυτό χωρίς να πληγεί ταυτοχρόνως και το σύστημα ύδρευσης της πόλης. Ο βυθός στο σημείο της πτώσης του ουράνιου θραύσματος είναι καλυμμένος από στρώμα λάσπης πολλών μέτρων και σ’ αυτό έχει κυριολεκτικά κολλήσει ο μετεωρίτης. Η τεχνική που αντλεί το ιζηματογενές έδαφος δεν θα βοηθήσει. Εάν αναδευθεί το νερό, αυτό σημαίνει πως η χώρα θα μείνει χωρίς πόσιμο νερό. Οι ειδικοί έχουν προτείνει δύο πιθανές τεχνολογικές διαδικασίες. Είναι δυνατό να ανοιχθούν στο θραύσμα μικρές τρύπες, να τοποθετηθούν γάντζοι και προσεκτικά να ανασυρθεί ο μετεωρίτης με συρματόσχοινα. Να όμως που ένας επιστήμονας από την Τσεχία πρότεινε στα Ουράλια μια μοναδική τεχνολογία υποβρύχιας αλίευσης του μετεωρίτη. Το ριζοσπαστικό και ασφαλή αυτό τρόπο επινόησε ο Γκιούντερ Κλιέτσκα, ένας Τσέχος γεωφυσικός, βιολόγος και αστροβιολόγος. Εργάστηκε για 14 χρόνια στην Αμερικανική Διαστημική Υπηρεσία NASA, συμμετείχε στην εκτόξευση της ακάτου εξερεύνησης του Άρη Curiosity και τώρα πρότεινε έναν τρόπο ανέλκυσης του μετεωρίτη. Για το σκοπό αυτό θεωρεί ο επιστήμονας πρέπει να τον παγώσουν, για την ακρίβεια όλη τη λάσπη γύρω από το μετεωρίτη. Αυτό δεν είναι δύσκολο να γίνει, καθώς τώρα η θερμοκρασία στον πυθμένα της λίμνης είναι μόλις 3 βαθμοί Κελσίου, λέει ο Τσέχος γεωφυσικός Γκιούντερ Κλιέτσκα: Η αρχή εδώ έχει ως εξής. Πάνω από τον μετεωρίτη υπάρχουν 10 μέτρα νερού. Συν άλλα τρία μέτρα λάσπης, στην οποία έχει κυριολεκτικά βυθιστεί, όταν έπεσε στο βυθό. Πρωτίστως πάνω από τον μετεωρίτη είναι απαραίτητο να αφαιρεθεί το στρώμα της ιλύς, ώστε να τοποθετηθεί σε αυτόν ένας αισθητήρας. Ο αισθητήρας είναι απαραίτητος για να υπολογιστεί το βάρος και το μέγεθος του «ξένου» επισκέπτη από το Διάστημα. Εν συνεχεία στον μετεωρίτη θα πλησιάσουν σωλήνες, οι οποίοι θα τροφοδοτούν με υγρό άζωτο. Ο χώρος γύρω τους παγώνει και σχηματίζει έτσι ένα είδος τεράστιου τούβλου από λάσπη. Μπορεί να ανελκυστεί χωρίς βλάβη για το αστικό σύστημα ύδρευσης υποστηρίζει ο Γκιούντερ Κλιέτσκα: Στον πυθμένα πρέπει να τοποθετηθεί μια φουσκωτή βάρκα, στην οποία μπορεί να ακουμπήσει ο μετεωρίτης. Απομένει να διοχετευτεί αέρας υπό πίεση στο φουσκωτό, ώστε να σηκώσει το μετεωρίτη στην επιφάνεια. Έτσι λοιπόν η εκσκαφή της λάσπης και κατ’ αυτόν τον τρόπο ο διασκορπισμός της σε ολόκληρη τη λίμνη μολύνοντας ολόκληρο το σύστημα διανομής νερού δεν θα χρειαστεί. Ο Τσέχος επιστήμονας είναι βέβαιος ότι ο μετεωρίτης θα μπορούσε να μεταφέρει στη Γη οργανισμούς από το Διάστημα. Και δεν χρειάζεται να τους διοχετεύσουμε στο σύστημα ύδρευσης της πόλης. Οι Ρώσοι επιστήμονες ήδη με ακρίβεια έχουν προσδιορίσει τον τόπο, που τώρα βρίσκεται ο μετεωρίτης. Με τη βοήθεια μαγνητομέτρου έχουν καταρτίσει τον μαγνητικό χάρτη της λίμνης και εντόπισαν ανώμαλες ενδείξεις στα 50 μέτρα από το άνοιγμα του πάγου στην επιφάνεια της λίμνης, που δημιουργήθηκε μετά την πτώση του ξένου επισκέπτη. Οι εργασίες για την ανέλκυση του μετεωρίτη σχεδιάζεται να αρχίσει τις αμέσως επόμενες ημέρες. http://greek.ruvr.ru/2013_04_29/112035069/

Προσδέθηκε ομαλα το "Progress M-19M" Στις 26 Μαρ, 16 ώρες και 25 λεπτά. 27 δευτερόλεπτα ωρα Μοσχας ελλιμενισθηκε το οχημα φορτίου (THC) «Progress M-19M" στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS). Το THC "Progress M-19M» ελλιμενίστηκε στο διαμερισμα της μονάδας "Zvezda" Η διαδικασία σύγκλισης διεξήχθη στην αυτόματη λειτουργία, υπό την εποπτεία των ειδικών Ελέγχου της αποστολής του κέντρου και TsNIIMash FSUE και τα ρωσικά μέλη του πληρώματος του ΔΔΣ -. Κοσμοναύτη Roman Romanenko, Pavel Vinogradov και ο Αλέξανδρος Misurkin. SOS από NASA και Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Διαστήματος για τα διαστημικά σκουπίδια. Οι κυβερνήσεις πρέπει να δράσουν γρήγορα για να μειώσουν τα διαστημικά σκουπίδια που περιφέρονται σε τροχιά γύρω από τη Γη ώστε να περιοριστεί ο κίνδυνος που αντιπροσωπεύουν αυτά τα «απορρίμματα» για τους υπάρχοντες δορυφόρους, για τις επανδρωμένες αποστολές αλλά και για τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS), ανέφεραν σήμερα ευρωπαίοι ειδικοί που συναντήθηκαν για το σκοπό αυτό στη Γερμανία. Η ESA (Ευρωπαϊκή Διαστημική Υπηρεσία) και η NASA έχουν καταγράψει περισσότερα από 23.000 αντικείμενα μεγέθους άνω των 10 εκατοστών. Τα περισσότερα από αυτά κινούνται σε χαμηλές τροχιές (κάτω από τα 2.000 χιλιόμετρα), τις ίδιες που χρησιμοποιούν οι δορυφόροι και ο ISS. Για να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα θα πρέπει να βρεθεί κάποιο σύστημα ώστε οι γερασμένοι, εκτός λειτουργίας δορυφόροι να επιστρέφουν στη γήινη ατμόσφαιρα όπου θα αυτοκαταστρέφονται. Ταυτόχρονα, προκειμένου να σταθεροποιηθεί η κατάσταση, θα πρέπει κάθε χρόνο να απομακρύνονται από το διάστημα 5-10 από τα μεγαλύτερα σκουπίδια. Τμήματα διαστημοπλοίων, γερασμένοι δορυφόροι, εργαλεία που έχασαν οι αστροναύτες στις διαστημικές «βόλτες» τους και άλλα αντικείμενα είναι τα κατάλοιπα των περίπου 4.900 εκτοξεύσεων που έχουν γίνει από την αρχή της διαστημικής εποχής. Οι ειδικοί επισημαίνουν ότι με τα χρόνια πολλαπλασιάζεται ο κίνδυνος για μια αλυσιδωτή σύγκρουση των αντικειμένων αυτών, που θα προκαλούσε το λεγόμενο «σύνδρομο του Κέσλερ». Από το 1978 ο αριθμός των διαστημικών σκουπιδιών έχει τριπλασιαστεί και ο κίνδυνος σύγκρουσης «πολλαπλασιάστηκε», προειδοποίησε ο Χάινερ Κλίνκαρντ, διευθυντής του τμήματος διαστημικών σκουπιδιών της ESA. «Μέσα σε μερικές δεκαετίες ένα τέτοιο περιβάλλον θα γινόταν ασταθές», υπογράμμισε κατά το 6ο ευρωπαϊκό συνέδριο για τα διαστημικά σκουπίδια που φιλοξενήθηκε στο Ντάρμστατ. http://www.tanea.gr/news/world/article/5014345/o-katharismos-toy-diasthmatos-apo-ta-skoypidia-epeigei-lene-nasa-kai-eyrwpaikh-diasthmikh-yphresia/ Ρωσικός κινητήρας τοποθέτησε σε τροχιά αμερικανικό πύραυλο-φορέα. Στις ΗΠΑ έχει δοκιμαστεί με επιτυχία ο πύραυλος Antares, που προορίζεται για την εμπορική μεταφορά φορτίων στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ΔΔΣ). Είναι ενδιαφέρον το γεγονός ότι ο ίδιος ο πύραυλος-φορέας έχει κατασκευαστεί από Αμερικανούς ειδικούς, ενώ ο κινητήρας του είναι δημιούργημα Ρώσων ή με ακριβεια ακόμα Σοβιετικών επιστημόνων. Ο Antares είναι ο πρώτος ιδιωτικός πύραυλοις-φορέας μιας χρήσης, που είναι ικανός να τοποθετεί σε τροχιά φορτία βάρους 5,5 τόνων. Κατά την δοκιμαστική εκτόξευσή του ο πύραυλος μετέφερε με επιτυχία στο Διάστημα τον λεγόμενο προσομοιωτή μάζας, ο οποίος στο μέλλον θα αντικατασταθεί από το δομοστοιχείο φορτίου που θα συνδέεται με το ΔΔΣ. (Σχετ.Δημοσίευση:Η εκτόξευση του πυραύλου Antares.26/4/2013) Ο πύραυλος έχει δύο ορόφους. Στον πρώτο είναι τοποθετημένοι δύο κινητήρες οξυγόνο-κηροζίνης NK-33. Η ιστορία των κινητήρων NK-33 είχε αρχίσει πριν 40 χρόνια στο πλαίσιο του σοβιετικού σεληνιακού σχεδίου. Για την υλοποίηση αυτού του σχεδίου απαιτούνταν ελαφροί, αλλά σταθεροί κινητήρες, ικανοί να ανυψώσουν σε τροχιά υπερβαρύ πύραυλο N-1 και να μεταφέρουν κοσμοναύτες στη Σελήνη. Υπό την καθοδήγηση του Σοβιετικού μηχανολόγου Νικολάι Κουζνετσόφ είχαν κατασκευάσει έναν μοναδικό στο είδος του κινητήρα. Σύντομα, όμως, αποφασίστηκε ότι το σχέδιο δεν έχει μέλλον και το έκλεισαν. Για τους άλλους πυραύλους ο κινητήρας ΝΚ-33 αποδείχθηκε ότι είναι υπερβολικά ισχυρός και έβαλαν δεκάδες έτοιμες πια συσκευές στην αποθήκη. Εξάλλου, τα χαρακτηριστικά αυτού του κινητήρα αποδείχτηκαν απαράμιλλα μέχρι τώρα,- είπε ο Ρώσος εμπειρογνώμονας Αλεξάντρ Ιβανόφ. - Ο κινητήρας του κλειστού κυκλώματος είναι πολύ οικονομικός. Οι σχεδιαστές μας στην πόλη Κούιμπισεφ, τώρα Σαμάρα, κατάφεραν να του προσδώσουν ακόμα ένα σπάνιο χαρακτηριστικό - είναι πολύ ελαφρός. Ο NK-33 είναι ο ελαφρύτερος κινητήρας στην δική του κατηγορία έλξης 150-200 τόνων. Στα τέλη της δεκαερίας του ‘90 του περασμένου αιώνα έβγαλαν τους κινητήρες από την αποθήκη και πραγματοποίησαν δοκιμές πιστοποίησης. Οι Αμερικανοί, όταν έμαθαν για τις τεχνικές προδιαγραφές του NK-33, εντυπωσιάστηκαν πολύ,- παρατήρησε ο ακαδημαϊκός της Ρωσικής Ακαδημίας Κοσμοναυτικής Ίγκορ Μαρίνιν. - Έχουμε ακόμα και πιο συμπαγείς κινητήρες που είναι τοπουθετημένοι στην ουσία μέσα στις δεξαμενές καυσίμων. Έτσι, λοιπόν, αυτό δεν είναι καθόλου εντυπωσιακό για μας. Για τους Αμερικανούς αυτό αποτελεί έκπληξη γιατί ποτέ δεν έδιναν προσοχή στα μεγέθη. Όποιον κινητήρα κι αν κατασκεύαζαν, τον τοποθετούσαν στον πύραυλο. Για αυτό τον λόγο το μικρό μέγεθος με τέτοια ισχύ κέντρισε το ενδιαφέρον των Αμερικανών. Οι Αμερικανοί αγόρασαν από τη Ρωσία μερικούς κινητήρες NK-33 και υπέγραψαν προσύμφωνο για την προμήθεια 50 άλλων τέτοιων κινητήρων. Εκτός από τους κινητήρες ήθελαν να αγοράσουν και την άδεια παραγωγής τους στις ΗΠΑ, αλλά η Ρωσία προτίμησε να κατασκευάζει η ίδια αυτούς τους κινητήρες και να εξασφαλίζει την τεχνική προετοιμασία τους για εκτοξεύσεις στο Διάστημα. Πολύ περισσότερο που φέτος ο κινητήρας NK-33 προβλέπεται να χρησιμοποιηθεί ως βασική κινητήρια δύναμη του νέου ρωσικού πυραύλου-φορέα ελαφρού τύπου Soyuz-2.1V. http://greek.ruvr.ru/2013_04_23/111499839/ Ανακάλυψη εξωτικού ζεύγους άστρων από νεαρό Έλληνα αστρονόμο της διασποράς. Μία ακόμα φορά, η γενική θεωρία σχετικότητας του Αϊνστάιν, η οποία προβλέπει ότι η βαρύτητα «βασιλεύει» στο σύμπαν, επιβεβαιώθηκε στις κοσμικές διαστάσεις της, χάρη σε μια ασυνήθιστη αστρονομική ανακάλυψη από μια μεγάλη διεθνή επιστημονική ομάδα, με επικεφαλής τον ελληνικής καταγωγής Γιάννη Αντωνιάδη του Ινστιτούτου Ραδιοαστρονομίας Μαξ Πλανκ στη Βόννη της Γερμανίας. Οι επιστήμονες από πολλές χώρες, που έκαναν τη σχετική σημαντική δημοσίευση στο περιοδικό «Science», ανακάλυψαν ένα ασυνήθιστο ζευγάρι πολύ πυκνών άστρων (ένα άστρο νετρονίων και ένα λευκό νάνο) που γυρίζουν το ένα γύρω από το άλλο κάθε 2,5 ώρες και σε απόσταση μόλις διπλάσια από αυτή μεταξύ Γης - Σελήνης, ενώ οι τροχιές τους ακολουθούν τις πορείες ακριβώς που προβλέπει η θεωρία της σχετικότητας. Σε απόσταση περίπου 7.000 ετών φωτός από τη Γη, ανακαλύφθηκε ένα άστρο νετρονίων (πάλσαρ) διαμέτρου 20 χιλιομέτρων, που προέκυψε μετά τον θάνατο ενός παλαιότερου μεγάλου άστρου μέσω έκρηξης σούπερ-νόβα και το οποίο πλέον περιστρέφεται αστραπιαία γύρω από τον εαυτό του με ρυθμό 25 φορές ανά δευτερόλεπτο. Γύρω από αυτό, εντοπίστηκε να περιφέρεται ένα άστρο-λευκός νάνος, δηλαδή το απομεινάρι κάποιου επίσης παλαιότερου άστρου σαν τον Ήλιο μας, που σταδιακά γέρασε, έχασε τα εξωτερικά στρώματά του και άρχισε να ψύχεται. Το δυαδικό αυτό αστρικό σύστημα (με την ονομασία PSR J0348+0432) ασκεί, λόγω της τεράστιας μάζας του, τεράστια βαρυτική επίδραση στο περιβάλλον του, εκατοντάδες δισεκατομμύρια φορές μεγαλύτερη από τη βαρύτητα στη Γη. Έτσι, παρέχει μια ακραία, αλλά ιδανική, ευκαιρία για να ελεγχθεί η θεωρία βαρύτητας του Αϊνστάιν. Οι ερευνητές εκμεταλλεύθηκαν τη σπάνια ευκαιρία ανακάλυψης των δύο υπέρ-πυκνων άστρων για να δουν αν η θεωρία του Αϊνστάιν καταρρέει σε αυτές τις εξωτικές συνθήκες, αλλά για μια ακόμη φορά δεν κατάφεραν να την κλονίσουν από το βάθρο της. Ο Γιάννης Αντωνιάδης, σύμφωνα με το «Nature» και το Space.com, παρατήρησε ως διδακτορικός φοιτητής το δυαδικό αστρικό σύστημα με τη βοήθεια του Πολύ Μεγάλου Τηλεσκοπίου (VLT) του Ευρωπαϊκού Νοτίου Αστεροσκοπείου στη Χιλή και, όπως είπε, ανακάλυψε ότι το συγκεκριμένο άστρο νετρονίων έχει τη μεγαλύτερη μάζα από οποιαδήποτε άλλο άστρο πάλσαρ έχει ποτέ ανακαλυφθεί. Το βαρυτικό πεδίο που δημιουργεί γύρω του το πάλσαρ, μεταβάλλει τον περιβάλλοντα χώρο και, κατά συνέπεια, την τροχιά του λευκού - νάνου γύρω του, ακριβώς όπως προβλέπει η θεωρία της γενικής σχετικότητας. Οι ερευνητές μέτρησαν μια αλλαγή στην τροχιά του λευκού νάνου της τάξης των οκτώ εκατομμυριοστών του δευτερολέπτου ανά έτος, ακριβώς όσο προβλέπει η θεωρία του Αϊνστάιν. Ένα τέτοιο αστρικό σύστημα, σύμφωνα με τη θεωρία του Αϊνστάιν, θα πρέπει επίσης να «ακτινοβολεί» στον χωροχρόνο ενέργεια με τη μορφή βαρυτικών κυμάτων, όμως οι επιστήμονες δεν έχουν καταφέρει ακόμα να εντοπίσουν τέτοια κύματα, παρόλο που τα αναζητούν επίμονα με διάφορους επίγειους πειραματικούς ανιχνευτές. Ο Αϊνστάιν είχε προτείνει τη γενική σχετικότητα το 1915 και αυτή έκτοτε έχει κατά καιρούς επιβεβαιωθεί σε διάφορες συνθήκες, αλλά ακόμα δεν έχει καταστεί εφικτό να συμφιλιωθεί με την άλλη μεγάλη θεωρία της φυσικής, την κβαντομηχανική. Ο Γιάννης Αντωνιάδης γεννήθηκε στο Διδυμότειχο και σπούδασε Φυσική στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Από τον Μάρτιο του 2010 είναι διδακτορικός φοιτητής στο Ινστιτούτο Ραδιοαστρονομίας Μαξ Πλανκ στη Βόννη, ειδικευόμενος στην αναζήτηση και μελέτη δυαδικών αστρικών συστημάτων πάλσαρ, χρησιμοποιώντας οπτικά τηλεσκόπια και ραδιοτηλεσκόπια σε διάφορες περιοχές του κόσμου. Link: Για την πρωτότυπη επιστημονική εργασία (με συνδρομή) στη διεύθυνση: http://www.sciencemag.org/content/340/6131/1233232 Περισσότερα: http://www.astrovox.gr/forum/viewtopic.php?p=205522#205522 http://portal.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathciv_1_26/04/2013_496076 Στο διάστημα θα μεταφέρουν την Ολυμπιακή φλόγα Ρώσοι κοσμοναύτες. Η ρωσική Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Διαστήματος (Roscosmos) ενέκρινε το σχέδιο για έναν μη προγραμματισμένο διαστημικό περίπατο των ρώσων κοσμοναυτών από το Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS), κατά τη διάρκεια του οποίου θα βγάλουν την Ολυμπιακή φλόγα στο διάστημα. "Δεν θα είναι ένα αντίγραφο, αλλά ακριβώς το ίδιο είδος δάδας που θα χρησιμοποιηθεί στην Ολυμπιάδα. Μία από τις πολλές χιλιάδες δάδες," δήλωσε ο αναπληρωτής επικεφαλής της Roscosmos, Βιτάλι Ντάβιντοφ, στο πρακτορείο Interfax-AVN. Συμπλήρωσε ωστόσο ότι η δάδα δεν θα είναι αναμμένη, διότι κανείς δεν το επιτρέπει μέσα στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, και ότι το σενάριο του διαστημικού περιπάτου με τη δάδα έχει συμφωνηθεί με την Ολυμπιακή Επιτροπή. «Νομίζω ότι αυτό έχει ήδη συμφωνηθεί» είπε, χωρίς ωστόσο να υπεισέλθει σε περαιτέρω λεπτομέρειες για το πώς η δάδα θα μεταφερθεί στον εξωτερικό χώρο του διαστήματος. http://rbth.gr/news/2013/04/28/sto_diastima_tha_metaferoyn_tin_olympiaki_floga_rosoi_kosmonayte_21867.html

Βροχή μετεώρων διαταράσσει τους δακτύλιους του Κρόνου. Ένα είδος βροχής διαττόνων καταγράφηκε για πρώτη φορά μακριά από τη Γη: η αποστολή Cassini φωτογράφισε σύννεφα υλικού που εκτινάχθηκαν από τους δακτύλιους του Κρόνου έπειτα από προσκρούσεις μικρών αντικειμένων. Το σκάφος της ΝASA κατέγραψε πέντε συμβάντα την τριετία 2009-2012. Οι ερευνητές υποθέτουν τώρα ότι τα αντικείμενα που χτύπησαν τους δακτύλιους είναι θραύσματα μικρών κομητών ή αστεροειδών που παγιδεύτηκαν στο βαρυτικό πεδίο του Κρόνου. Και οι προσκρούσεις που δημιούργησαν τα γραμμικά ίχνη εκτιμάται ότι είχαν συμβεί το πολύ μία ώρα πριν τη φωτογράφηση από το Cassini. Οι γραμμές σκόνης που δημιούργησαν οι προσκρούσεις, μήκους πολλών χιλιομέτρων, έγιναν ορατές χάρη στην προσεκτική ρύθμιση της γωνίας λήψης, επισημαίνουν οι ερευνητές στη δημοσίευσή τους στο Science. http://www.sciencemag.org/content/340/6131/460.full?sid=0cf310b3-0b68-4b29-b59c-410084a30932 To Cassini έπρεπε να βρίσκεται στη σκιά του γιγάντιου πλανήτη και να κοιτάζει προς τον Ήλιο μέσα από τους δακτύλιους. «Αυτή είναι η ίδια γεωμετρία που κάνει τη σκόνη να διαγράφεται στον αέρα του σπιτιού σας. Αν κοιτάξει κανείς μια σκονισμένη επιφάνειας προς την κατεύθυνση της πηγής του φωτός, η σκόνη φαίνεται πολύ πιο καθαρά σε σχέση με άλλες γωνίες θέασης» εξήγησε ο Μάθιου Τισκαρένο του Πανεπιστημίου Cornell της Nέας Υόρκης, πρώτος συγγραφέας της δημοσίευσης. Δεδομένου ότι οι προσκρούσεις αυτού του είδους επηρεάζουν την εξέλιξη των δακτυλίων του Κρόνου, οι ερευνητές ελπίζουν τώρα να κατανοήσουν καλύτερα τη διαδικασία σχηματισμού αυτών των ουράνιων κύκλων. Όπως επισήμανε ο Τισκαρένο, «ακόμα δεν γνωρίζουμε αν οι δακτύλιοι είναι κατάλοιπα από την εποχή που σχηματίστηκε ο Κρόνος ή αν δημιουργήθηκαν πιο πρόσφατα από μια μεγάλη, καταστροφική πρόσκρουση. Στην φωτογραφία ενα μικρό, φωτεινό αντικείμενο διακρίνεται να σπάει τον δακτύλιο F. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231246161

Το μεταγωγικό διαστημόπλοιο Progress ξεκίνησε για το ΔΔΣ. Ο πύραυλος-φορέας Soyuz-U με το διαστημικό μεταγωγικό Progress-M 19M, ξεκίνησε με προορισμό το Διεθνή Διαστημικό Σταθμό από το κοσμοδρόμιο Μπαϊκονούρ. Το Progress θα μεταφέρει στο Σταθμό πάνω από 2,5 τόνους φορτίων – επιστημονικό εξοπλισμό για τη δραστηριότητα του πληρώματος, καύσιμο για τη διατήρηση της τροχιάς του Σταθμού, είδη διατροφής, νερό και αέρα για τους κοσμοναύτες και τους αστροναύτες. Το γεγονός ότι η κεραία του συστήματος πλοήγησης Kurs του εκτοξευθέντος από το κοσμοδρόμιο Μπαϊκονούρ μεταγωγικού διαστημοπλοίου Progress Μ-19Μ δεν άνοιξε δεν επηρεάζει τους ελιγμούς της περαιτέρω προσέγγισης με το Διεθνή Διαστημικό Σταθμό και προς το παρόν η ημερομηνία και ο χρόνος σύνδεσης με το σταθμό παραμένουν χωρίς αλλαγές. Αυτό ανακοίνωσε ο εκπρόσωπος του Κέντρου Διεύθυνσης Πτήσεων του «Κεντρικού Ερευνητικού Ινστιτούτου Μηχανουργίας». «Δεν είναι τίποτα το φοβερό, παρόμοιες περιπτώσεις είχαν συμβεί και στο παρελθόν. Προς το παρόν η ημερομηνία και ο χρόνος σύνδεσης με το ΔΔΣ παραμένουν χωρίς αλλαγές», - πρόσθεσε ο εκπρόσωπος. Η σύνδεση του διαστημοπλοίου με το Σταθμό έχει προγραμματιστεί για την Παρασκευή, στις 16,27 ώρα Μόσχας και θα είναι αυτόματη. Η κεραία του συστήματος Course, που διαθέτει το φορτηγό διαστημόπλοιο Progress M-19M και δεν έχει ανοίξει, μπορεί να αγκιστρωθεί στην υποδοχή πρόσδεσης και να μην επιτρέψει την πλήρη σύνδεση του διαστημοπλοίου μέχρι τον αεροφράκτη με απόλυτα ερμητικό τρόπο, δήλωσε πηγή στη διαστημική βιομηχανία της χώρας. Για να διορθωθεί η κατάσταση ίσως χρειαστεί μία επιπλέον έξοδος των κοσμοναυτών στο ανοιχτό Διάστημα. Το ρωσικό φορτηγό διαστημόπλοιο Progress M-19M σήμερα θα συνδεθεί με το ΔΔΣ στις 16:26 ώρα Μόσχας. «Προς το παρόν η ημερομηνία και η ώρα σύζευξης παραμένουν αμετάβλητες», - ανακοίνωσε η Ροσκόσμος. Οι ειδικοί του Κέντρου Ελέγχου Διαστημικών Αποστολών έχουν προβλέψει εφεδρικό σύστημα αυτόματης προσέγγισης και σύνδεσης, όπου δεν χρησιμοποιούνται οι πληροφορίες από την κεραία που δεν έχει ανοίξει. http://greek.ruvr.ru/2013_04_26/111815150/ Η εκτόξευση του πυραύλου Antares. Η αμερικανική Orbital Sciences Corporation, μια από τις δύο εταιρείες που επέλεξε η NASA για την παράδοση φορτίων στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, ολοκλήρωσε με επιτυχία την πρώτη δοκιμαστική εκτόξευση του πυραύλου της Antares. O πύραυλος Antares, ύψους 40 μέτρων, πυροδοτήθηκε τα μεσάνυχτα της Κυριακής ώρα Ελλάδας στο αναβαθμισμένο διαστημικό κέντρο του νησιού Ουάλοπς, έξω από τις ακτές της Ουάσινγκτον. Περίπου δέκα λεπτά αργότερα, είχε θέσει ένα δοκιμαστικό, αδρανές φορτίο σε τροχιά σε ύψος 254 χιλιομέτρων. Ο Antares προορίζεται να χρησιμοποιηθεί για την εκτόξευση της μη επανδρωμένης κάψουλας Cygnus, η οποία θα παραδίδει έως τρεις τόνους προμηθειών στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS) και στη συνέχεια θα αυτοκαταστρέφεται πέφτοντας στον ωκεανό. Η αποστολή της Δευτέρας ήταν η πρόβα τζενεράλε για την πρώτη δοκιμαστική αποστολή ανεφοδιασμού το Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού (ISS) αργότερα φέτος. H Orbital Sciences έχει εξασφαλίσει συμβόλαιο με τη NASA, ύψους 1,9 δισ. δολαρίων, για οκτώ μη επανδρωμένες αποστολές φορτίων στον ISS που θα ξεκινήσουν το 2016. Παρόμοιες αποστολές πραγματοποιεί ήδη η εταιρεία SpaceX, η οποία έχει ολοκληρώσει δύο από τις 12 εκτοξεύσεις φορτίων, για τις οποίες θα λάβει συνολικά 1,6 δισ. δολάρια από τη NASA. Βίντεο: http://physicsgg.me/2013/04/22/%ce%b7-%ce%b5%ce%ba%cf%84%cf%8c%ce%be%ce%b5%cf%85%cf%83%ce%b7-%cf%84%ce%bf%cf%85-%cf%80%cf%85%cf%81%ce%b1%cf%8d%ce%bb%ce%bf%cf%85-antares/ Εκτοξεύθηκαν κινητά τηλέφωνα στο διάστημα. Η NASA έθεσε σε τροχιά 3 κινητά τηλέφωνα σε απόσταση 241 χιλιομέτρων από τη Γη με σκοπό να δοκιμαστεί η δυνατότητα των smartphone να λειτουργούν ως κεντρικός υπολογιστής σε μελλοντικούς μικρο – δορυφόρους χαμηλού κόστους. Σύμφωνα με τη NASA πρόκειται για τρία μοντέλα HTC Nexus One (η παραγωγή του μοντέλου HTC Nexus One έχει σταματήσει). Ήδη, το 2011 η NASA είχε στείλει δύο κινητά τηλέφωνα iPhone στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Εκεί οι συσκευές δοκιμάστηκαν σε συνθήκες διαστήματος, προκειμένου να διαπιστωθεί αν μπορούν να λειτουργήσουν εκτός Γης. Τα σημερινά κινητά τηλέφωνα, σύμφωνα με την αμερικανική υπηρεσία Διαστήματος, διαθέτουν πολλά από τα συστήματα που χρησιμοποιούν οι δορυφόροι: γρήγορους επεξεργαστές, ευέλικτο λογισμικό, κάμερες υψηλής ανάλυσης, GPS, γυροσκόπια και άλλους ενσωματωμένους αισθητήρες. Ο σκοπός της διαστημικής εκτόξευσης των τριών έξυπνων κινητών είναι η δημιουργία δορυφόρων με κόστος μικρότερο των 10.000 δολαρίων. Ενώ οι περισσότεροι δορυφόροι κοστίζουν περισσότερο από 1 εκατομύρια δολάρια, οι τρεις PhoneSats κοστίζουν από 3.500 έως 7.000 δολάρια ο καθένας. Η τριάδα των PhoneSats — που ονομάστηκαν Alexander, Graham και Bell — εκτοξεύθηκε με επιτυχία την περασμένη Κυριακή ως το ως δευτερεύον φορτίο του πυραύλου Antares. Τα κινητά θα παραμείνουν σε τροχιά για δύο εβδομάδες και θα μεταδίδουν σήματα σε επίγειους σταθμούς λήψης. Ραδιοερασιτέχνες απ’ όλο τον κόσμο έχουν τη δυνατότητα να συμμετέχουν στην αποστολή λαμβάνοντας σήματα και εικόνες των νανοδορυφόρων. Δείτε λεπτομέρειες ΕΔΩ: http://www.phonesat.org/ Βίντεο: http://physicsgg.me/2013/04/25/%ce%b5%ce%ba%cf%84%ce%bf%ce%be%ce%b5%cf%8d%ce%b8%ce%b7%ce%ba%ce%b1%ce%bd-%ce%ba%ce%b9%ce%bd%ce%b7%cf%84%ce%ac-%cf%84%ce%b7%ce%bb%ce%ad%cf%86%cf%89%ce%bd%ce%b1-%cf%83%cf%84%ce%bf-%ce%b4%ce%b9%ce%ac/ Στο Μπαϊκονούρ προετοιμάζεται η εκτόξευση του Resource-P. Στο κοσμοδρόμιο Μπαϊκονούρ ξεκίνησαν πάλι οι εργασίες για την προετοιμασία εκτόξευσης της ρωσικής διαστημικής μηχανής τηλεπισκόπησης της Γης Resource-P. Η διαστημική μηχανή Resource-P κατασκευάστηκε από την εταιρεία TsSKB Progress στη Σαμάρα για να παρατηρεί την επιφάνεια της Γης και να διαβιβάζει τα δεδομένα μέσω ραδιοσυχνοτήτων στο συγκρότημα στη Γη. Ο νέος δορυφόρος έχει τη δυνατότητα να παρέχει εξαιρετικά ακριβή υπερφασματική και στερεοφωνική εικόνα. Επιπλέον, η νέα κατασκευή έχει μεγαλύτερη διάρκεια ζωής σε τροχιά. http://greek.ruvr.ru/2013_04_25/111708136/ Το Εκουαδόρ εκτόξευσε τον πρώτο του δορυφόρο. Με πύραυλο φορέα που εκτοξεύτηκε από το κινεζικό κοσμοδρόμιο Jiuquan, τοποθετήθηκε σε περίγεια τροχιά το διαστημικό σκάφος Pegasus (Πήγασος). Η συσκευή έχει σχήμα κύβου με μήκος πλευράς 10 εκατοστών και που είναι εξοπλισμένη με ηλιακούς συλλέκτες μήκους 75 εκατοστών. Καθήκον του δορυφόρου είναι η ανίχνευση και η καταγραφή των διαστημικών αποβλήτων. Πετώντας πάνω από το Εκουαδόρ ο Pegasus θα μεταδίδει την απεικόνιση του διαστημικού χώρου και της Γης σε πραγματικό χρόνο με σκοπό την ενημέρωση των κατοίκων της χώρας για την πρακτική αστρονομία. Προβλέπεται ότι ο Pegasus θα λειτουργήσει σε τροχιά πέντε χρόνια και μετά θα βυθιστεί στον ωκεανό. http://greek.ruvr.ru/2013_04_26/111812322/

Ο πυρήνας της Γης είναι 1.000 βαθμούς Κελσίου πιο καυτός από ό,τι πίστευαν ως τώρα οι επιστήμονες. Ο καυτός πυρήνας της Γης έχει ακόμα μεγαλύτερη θερμότητα από ό,τι πίστευαν ως τώρα οι επιστήμονες. Η νέα εκτίμηση από γάλλους ερευνητές δείχνει ότι είναι περίπου 1.000 βαθμούς Κελσίου θερμότερος, φθάνοντας τους 6.000 βαθμούς, δηλαδή τόσο καυτός όσο και η επιφάνεια του Ήλιου. Οι ερευνητές από το γαλλικό Εθνικό Κέντρο Επιστημονικών Ερευνών (CNRS), τη γαλλική Επιτροπή Ατομικής Ενέργειας (CEA) και την Εγκατάσταση Ακτινοβολίας του Ευρωπαϊκού Σύγχροτρου (ESRF) στη Γκρενόμπλ, με επικεφαλής την Ανιές Ντεβαέλ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Science», ανέφεραν ότι η νέα μεγαλύτερη εκτίμηση της θερμοκρασίας εξηγεί καλύτερα ορισμένα ζωτικά γεωφυσικά φαινόμενα, όπως η δημιουργία του γήινου μαγνητικού πεδίου. Επειδή δεν είναι δυνατό να γίνει απευθείας μέτρηση στο κέντρο της Γης, αλλά θεωρείται δεδομένο ότι αυτό περιέχει λιωμένο σίδηρο στο μεταίχμιο μεταξύ του εσωτερικού και του εξωτερικού τμήματός του πυρήνα, οι επιστήμονες έκαναν εργαστηριακά πειράματα ακριβείας για να μετρήσουν τη θερμοκρασία που λιώνει το συγκεκριμένο μέταλλο υπό συνθήκες μεγάλης πίεσης. Με αυτό τον τρόπο, έβγαλαν τα συμπεράσματά τους για τη θερμοκρασία που πρέπει να επικρατεί στα έγκατα της Γης. Ο πλανήτης μας έχει ένα στερεό εσωτερικό πυρήνα κυρίως από σίδηρο, που περιβάλλεται από ένα ρευστό εξωτερικό πυρήνα (όπου ο λιωμένος σίδηρος ρέει σχεδόν όπως το νερό), γύρω από τον οποίο υπάρχει ο μανδύας, ενώ πιο επιφανειακά βρίσκεται το στρώμα του φλοιού. Ανάμεσα στον εσωτερικό πυρήνα και στον μανδύα εκτιμάται ότι υπάρχουν διαφορές θερμοκρασίας της τάξης των 1.500 βαθμών Κελσίου, έτσι ώστε να παράγεται το μαγνητικό πεδίο της Γης, σε συνδυασμό με την περιστροφή της γύρω από τον άξονά της (όπως σε ένα «δυναμό»). Όμως ένα προηγούμενο ανάλογο πείραμα το 1993, με επικεφαλής τον Ράινχαρντ Μπέλερ του πανεπιστημίου του Μάιντς στη Γερμανία, δεν είχε μετρήσει μια τέτοια θερμοκρασιακή διαφορά, πράγμα που από τότε είχε προβληματίσει τους επιστήμονες, αλλά η νέα μέτρηση που εκτιμά πλέον πιο καυτό τον πυρήνα, συμφωνεί καλύτερα με τις κυρίαρχες γεωφυσικές θεωρίες. Η νέα μέτρηση βασίστηκε σε μια εξελιγμένη τεχνική ακτίνων-Χ που επιτρέπει ταχύτερες και ακριβέστερες μετρήσεις. Το πείραμα έδειξε ότι ο σίδηρος, υπό πίεση 2,2 εκατ. φορές μεγαλύτερη από την επιφάνεια της Γης, λιώνει στους 4.800 βαθμούς Κελσίου. Από αυτή τη διαπίστωση, προκύπτει η νέα εκτίμηση ότι στο κέντρο της Γης, στο σύνορο ανάμεσα στον εσωτερικό και τον εξωτερικό πυρήνα, όπου υπάρχει ακόμα μεγαλύτερη πίεση (3,3 εκατομμύρια φορές από ό,τι στην επιφάνεια του πλανήτη μας), η θερμοκρασία πρέπει να φθάνει στους 6.000 βαθμούς Κελσίου (συν/πλην 500 βαθμούς). Για την πρωτότυπη επιστημονική εργασία (με συνδρομή) στη διεύθυνση: http://www.sciencemag.org/content/340/6131/464.abstract http://portal.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathciv_1_26/04/2013_496043

H ανίχνευση των νετρίνων Bert και Ernie. Ένας τεράστιος ανιχνευτής βρίσκεται στην Ανταρκτική και ονομάζεται IceCube. http://icecube.wisc.edu/ Σκοπός του είναι η ανίχνευση των σωματιδίων που ονομάζονται νετρίνα. Τα νετρίνα είναι ηλεκτρικά ουδέτερα, οπότε δεν αλληλεπιδρούν ηλεκτρομαγνητικά και το γεγονός ότι ανήκουν στην κατηγορία των λεπτονίων σημαίνει ότι δεν αλληλεπιδρούν ούτε διαμέσου της ισχυρής δύναμης. Αλληλεπιδρούν μόνο διαμέσου των ασθενών δυνάμεων με την ύλη – συνεπώς πολύ σπάνια – και για τον λόγο αυτό είναι πάρα πολύ δύσκολο να ανιχνευθούν. Τα νετρίνα μπορούν να διασχίσουν ανεπηρέαστα ανθρώπους, τοίχους, ακόμη και την Γη ολόκληρη. Ο ανιχνευτής IceCube καταγράφει τις σπάνιες αλληλεπιδράσεις των νετρίνων με τον πάγο. Για την ανίχνευση των νετρίων, το IceCube περιλαμβάνει ένα κυβικό χιλιόμετρο πάγων (χωράει τη μεγάλη πυραμίδα της Γκίζας 400 φορές), και είναι εξοπλισμένο με 5.160 οπτικούς αισθητήρες, σε βάθος που φτάνουν μέχρι και 2,5 χιλιόμετρα βαθιά μέσα στον πάγο. Η ομάδα των επιστημόνων που «χειρίζεται» αυτόν τον τεράστιο ανιχνευτή νετρίνων IceCube στην Ανταρκτική δημοσίευσε μια εργασία με τίτλο «First observation of PeV-energy neutrinos with IceCube», http://arxiv.org/pdf/1304.5356.pdf στην οποία αναφέρεται η ανίχνευση των δυο (!!) πρώτων νετρίνων με ενέργειες της τάξης των PeV (1 Peta – electronvolt = 1015 eV) , πιο συγκεκριμένα με ενέργειες 1.04 ± 0.16 και 1.14 ± 0.17 PeV. Το πρώτο γεγονός ανιχνεύθηκε στις 8 Αυγούστου 2011 και του δόθηκε το παρατσούκλι “Bert”, ενώ το δεύτερο που βαφτίστηκε “Ernie”, εντοπίστηκε στις 3 Ιανουαρίου 2012. Τα δυο αυτά νετρίνα μάλλον δημιουργήθηκαν έξω από το ηλιακό μας σύστημα (τα νετρίνα που παράγονται κατά τη διάρκεια των πυρηνικών αντιδράσεων στο εσωτερικό του Ήλιου έχουν πολύ μικρότερες ενέργειες). Την τελευταία φορά που ανιχνεύθηκαν εξωηλιακά νετρίνα ήταν το 1987 και προήλθαν από την έκρηξη του σουπερνόβα 1987Α. http://en.wikipedia.org/wiki/SN_1987A Αν η ανακάλυψη επιβεβαιωθεί θα μπορούσε να μας οδηγήσει σε μια διαφορετική θεώρηση του σύμπαντος και στην επίλυση μιας σειράς από κοσμικούς γρίφους, για παράδειγμα την προέλευση των κοσμικών ακτίνων πολύ υψηλών ενεργειών. Μια από τις πιθανές πηγές τέτοιων κοσμικών ακτίνων είναι οι εκλάμψεις ακτίνων γάμα (Gamma Ray Bursts – GRB). Πρόκειται για πίδακες ακτίνων γάμα και Χ τεράστιας ισχύος (μέσα σε ελάχιστα δευτερόλεπτα απελευθερώνεται όση ενέργεια παράγει ο ήλιος μας σε όλη του τη ζωή) που εκπέμπονται από άστρα που πεθαίνουν καθώς καταρρέουν βαρυτικά σχηματίζοντας αστέρες νετρονίων ή μαύρες τρύπες. Όμως οι κοσμικές ακτίνες εκτρέπονται από τα μαγνητικά πεδία που συναντούν και είναι δύσκολο να ανιχνευθούν στη Γη. Μαζί με τις κοσμικές ακτίνες παράγονται και νετρίνα. Ο ανιχνευτής νετρίνων IceCube, ψάχνει και για νετρίνα που παράγονται από εκλάμψεις ακτίνων γάμα, μαζί με τις κοσμικές ακτίνες. Σύμφωνα με τη δημοσίευση της συνεργασίας IceCube, υπάρχει και μια μικρή πιθανότητα τα νετρίνα Bert και Ernie να μην έχουν εξωηλιακή προέλευση, αλλά να δημιουργήθηκαν στα ανώτερα στρώματα της ατμόσφαιρας, καθώς οι κοσμικές ακτίνες μπορούν να παράγουν τα σωματίδια που ονομάζονται γοητευτικά μεσόνια τα οποία με τη σειρά τους δίνουν νετρίνα με ενέργειες της τάξης των PeV. Αλλά και αυτό το σενάριο είναι επίσης κάτι καινούργιο και συναρπαστικό. Εννοείται πως απαιτείται περαιτέρω έρευνα, διότι δύο γεγονότα δεν αποδεικνύουν τίποτα. Αποτελούν όμως μια καλή αρχή για την αστρονομία νετρίνων υψηλής ενέργειας. http://physicsgg.me/2013/04/25/h-%ce%b1%ce%bd%ce%af%cf%87%ce%bd%ce%b5%cf%85%cf%83%ce%b7-%cf%84%cf%89%ce%bd-%ce%bd%ce%b5%cf%84%cf%81%ce%af%ce%bd%cf%89%ce%bd-bert-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-ernie/

Εντοπίστηκε δομικό υλικό του Ηλιακού Συστήματος. Πρόκειται για σκόνη που πιθανώς προέρχεται από το σουπερνόβα Κασσιόπεια Α. Μια ενδιαφέρουσα ανακάλυψη έκαναν ερευνητές στις ΗΠΑ. Εντόπισαν κοσμική σκόνη η οποία είναι πιθανό να προέρχεται από την πηγή από την οποία προέκυψαν τα δομικά υλικά της δημιουργίας του ηλιακού μας συστήματος. Μελετώντας δείγματα ύλης που έχει φτάσει στη Γη με μετεωρίτες, ερευνητές του Κέντρου Διαστημικών Επιστημών McDonell ανακάλυψαν κόκκους διοξειδίου του πυριτίου. Η θαλάσσια άμμος αποτελείται κυρίως από διοξείδιο του πυριτίου η κρυσταλλική μορφή του οποίου είναι ο χαλαζίας. Η μελέτη κοσμικής σκόνης που έχει φτάσει στη Γη με μετεωρίτες αποτελεί ερευνητικό εργαλείο για τους ειδικούς. Η μελέτη αυτής της σκόνης αποκαλύπτει στοιχεία για άστρα που έχουν σβήσει πολύ πριν τη γέννηση του ηλιακού μας συστήματος. Στοιχεία που δεν είναι δυνατόν να αναδειχθούν με τα υπάρχοντα τεχνικά μέσα - είτε με τηλεσκόπια είτε με προσομοιώσεις. Οι κόκκοι που ανακάλυψαν οι ερευνητές φαίνεται ότι προέρχονται από μια έκρηξη υπερκαινοφανούς αστέρα. Σε άρθρο τους που θα δημοσιευθεί στην επιθεώρηση «Astrophysical Journal Letters» οι επιστήμονες πιθανολογούν ότι οι κόκκοι αυτοί προέρχονται από το σουπερνόβα Κασσιόπεια Α. Το συγκεκριμένο σουπερνόβα πιστεύεται ότι εμπλούτισε τα νεφελώματα αερίων και σκόνης που υπήρχαν στη διαστημική μας γειτονιά με τα συστατικά εκείνα που ήταν απαραίτητα για να ξεκινήσει η διεργασία της γέννησης αρχικά του Ηλιου και στη συνέχεια των πλανητών. Βίντεο: http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=509553

Νέα αποτελέσματα σχετικά με την αντιύλη από τον Μεγάλο Επιταχυντή Αδρονίων (LHC) Τα νέα στοιχεία διευρύνουν τη γνώση μας αλλά το ερώτημα της βαρυονικής ασυμμετρίας παραμένει. Η υπεροχή της ύλης έναντι της αντιύλης στο ορατό σύμπαν αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα άλυτα μυστήρια της φυσικής. Νέα στοιχεία που θα βοήθησουν στην κατανόηση αυτού του μυστηρίου προέκυψαν από πρόσφατα πειράματα του Μεγάλου Επιταχυντή Αδρονίων του CERN. Στο πείραμα LHCb, ένα από τα επτά που διεξάγονται στο Μεγάλο Επιταχυντή, παρατηρήθηκε για πρώτη φορά η διάσπαση σωματιδίων, γνωστών ως μεσόνια Bs, να καταλήγει σε σωματίδια ύλης (καόνια) με μεγαλύτερη συχνότητα από ότι στα αντιυλικά «δίδυμά» τους. Ωστόσο η διαφορά δεν είναι τόσο μεγάλη ώστε να εξηγεί τη συντριπτική υπεροχή της ύλης στο σύμπαν. Κάθε σωματίδιο που γνωρίζουμε έχει ένα αντιυλικό «δίδυμο», πανομοιότυπο από κάθε άποψη εκτός του ότι διαθέτει αντίθετο ηλεκτρικό φορτίο. Για παράδειγμα τα αντισωμάτια του ηλεκτρονίου και του πρωτονίου είναι το ποζιτρόνιο και το αντιπρωτόνιο αντίστοιχα. Σύμφωνα με την ισχύουσα θεωρία, μετά τη Μεγάλη Έκρηξη θα πρέπει να δημιουργήθηκαν ίσες ποσότητες ύλης και αντιύλης. Όμως όταν η ύλη (πρωτόνια, ηλεκτρόνια, νετρόνια κ.ο.κ) συναντά την αντιύλη (αντιπρωτόνια, ποζιτρόνια, αντινετρόνια) τότε αλληλοεξουδετερώνονται και το μόνο που απομένει είναι ένα πλήθος φωτονίων. Αυτό σημαίνει ότι κάποιοι φυσικοί νόμοι είχαν διαφορετική επιρροή πάνω στην ύλη από ότι στην αντιύλη, προκειμένου να υπάρξει πλεόνασμα ύλης και να σχηματιστεί το σύμπαν όπως το ξέρουμε. Προηγούμενα πειράματα στο LHCb είχαν υποδείξει υποψίες πλεονασμού ύλης σε συνδυασμούς των θεμελιωδών σωματιδίων κουαρκς. Σε πειράματα άλλων εργαστηρίων είχαν βρεθεί παρόμοια πλεονάσματα σε δύο τύπους μεσονίων χωρίς ηλεκτρικό φορτίο. Το τωρινό πείραμα επικεντρώθηκε στην παρατήρηση των μεσονίων Bs και στο πώς αυτά διασπώνται σε καόνια ή αντικαόνια. «Αν κάποιο μεσόνιο διασπάται πιο συχνά σε μία από τις δύο τελικές καταστάσεις, τότε αυτό δείχνει μια θεμελιώδη διαφορά μεταξύ ύλης και αντιύλης», δήλωσε ο Κρις Παρκς του Πανεπιστημίου του Μάντσεστερ, εκπρόσωπος του LHCb. «Ακριβώς αυτό έχουμε παρατηρήσει να συμβαίνει σε ποσοστό 25%», πρόσθεσε. Τα ευρήματα είναι ενθαρρυντικά αλλά το πλεόνασμα που παρατηρείται δεν αρκεί για να αποτελέσει εξήγηση της βαρυονικής ασυμμετρίας. Σύμφωνα με τον Παρκς, η επιστημονική ομάδα θα χρειαστεί να σκεφτεί νέες προσεγγίσεις για τα επόμενα πειράματα, αλλά τα αποτελέσματα δείχνουν πως βρίσκονται στο σωστό δρόμο. Βίντεο: http://physicsgg.me/2013/04/25/%ce%bd%ce%ad%ce%b1-%ce%b1%cf%80%ce%bf%cf%84%ce%b5%ce%bb%ce%ad%cf%83%ce%bc%ce%b1%cf%84%ce%b1-%cf%83%cf%87%ce%b5%cf%84%ce%b9%ce%ba%ce%ac-%ce%bc%ce%b5-%cf%84%ce%b7%ce%bd-%ce%b1%ce%bd%cf%84%ce%b9%cf%8d/

Θεαματική πρόσκρουση κομήτη έφερε νερό στον Δία. Τα μόρια νερού που ανακαλύφθηκαν το 1995 στη στρατόσφαιρα του Δία προήλθαν από τον κομήτη Shoemaker-Levy 9, ο οποίος ενθουσίασε τους αστρονόμους σε όλο τον κόσμο όταν προσέκρουσε στον γιγάντιο πλανήτη ένα χρόνο νωρίτερα. Δεκάδες τηλεσκόπια σε όλο τον κόσμο στράφηκαν προς τον Δία τον Ιούλιο του 1994 για να παρακολουθήσουν τη δραματική πορεία του Shoemaker-Levy 9, ο οποίος είχε σπάσει σε 21 θραύσματα που κατευθύνονταν προς το νότιο ημισφαίριο του πλανήτη. Ήταν η πρώτη πρόσκρουση στο Ηλιακό Σύστημα που κατέγραψαν οι αστρονόμοι σε πραγματικό χρόνο. Οι γιγάντιες κηλίδες που άφησαν οι προσκρούσεις στην ατμόσφαιρα του Δία παρέμειναν ορατές για εβδομάδες. Το νερό στην ατμόσφαιρα του Δία ανακαλύφθηκε ένα χρόνο αργότερα και οι πλανητολόγοι υποψιάστηκαν αμέσως ότι επρόκειτο για νερό από τον διαλυμένο κομήτη, ο οποίος πιστεύεται ότι αποτελούνταν κυρίως από πάγο νερού. Οι υπολογισμοί των ειδικών δείξει εξάλλου ότι τα μόρια νερού δεν θα μπορούσαν να είχαν ανέβει στη στρατόσφαιρα από βαθύτερα στρώματα του Δία. Η υπόθεση της κοσμικής προέλευσης ήταν η πιο ευλογοφανής, ωστόσο μέχρι σήμερα δεν υπήρχαν αξιόπιστες απαντήσεις. Τη λύση στο μυστήριο προσφέρουν τώρα οι υπέρυθρες παρατηρήσεις του Herschel, ενός διαστημικού τηλεσκοπίου του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA). Όπως αναφέρει στην επιθεώρηση Astronomy & Astrophysics διεθνής ομάδα ερευνητών, http://www.aanda.org/index.php?option=com_article&access=doi&doi=10.1051/0004-6361/201220797&Itemid=129 τα υπέρυθρα μάτια του Herschel διαπίστωσαν ότι το νερό του νοτίου ημισφαιρίου είναι τρεις φορές περισσότερο από ό,τι στο βόρειο, και μάλιστα συγκεντρώνεται γύρω από τις περιοχές των προσκρούσεων. «Σύμφωνα με τα μοντέλα μας, έως και το 95% του νερού στη στρατόσφαιρα προέρχεται από την πρόσκρουση του κομήτη» λέει ο Τιμπό Καμπαλιέ του Εργαστηρίου Αστροφυσικής του Μπορντώ στη Γαλλία, πρώτος συγγραφέας της δημοσίευσης. Περισσότερα στοιχεία για τη σύσταση της ατμόσφαιρας τόσο του γιγάντιου πλανήτη όσο και των παγωμένων φεγγαριών του αναμένεται να προσφέρει η ευρωπαϊκή αποστολή JUICE, η οποία προγραμματίζεται να αναχωρήσει για το σύστημα του Δία το 2022. Στις φωτογραφίες η πορεία του Shoemaker-Levy 9 προς τον Δία σε συρραφή εικόνων από το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble, οι κηλίδες που άφησαν οι προσκρούσεις στην ατμόσφαιρα του Δία και η κατανομή του νερού στη στρατόσφαιρα του Δία σύμφωνα με τις παρατηρήσεις του Herschel. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231245710

Τρεις μοναχικοί γαλαξίες «δεμένοι» με σκοτεινή ύλη. Ερευνητική ομάδα στην Ολλανδία εντόπισε τρεις μοναχικούς γαλαξίες που δεν ανήκουν σε κάποιο γαλαξιακό σμήνος αλλά ζουν μόνοι τους σε μια απομονωμένη, κρύα και σκοτεινή περιοχή του Σύμπαντος. Μάλιστα οι τρεις γαλαξίες σύμφωνα με τους ερευνητές βρίσκονται μέσα σε ένα νέφος αερίου (υδρογόνου) και είναι πιθανό να είναι δεμένοι με ένα κοσμικό σχοινί που αποτελείται από σκοτεινή ύλη. Την ανακάλυψη έκαναν ερευνητές του Ινστιτούτου Αστρονομίας Kapteyn του Πανεπιστημίου του Γκρόνιγκεν. Η συγκεκριμένη ερευνητική ομάδα ασχολείται με την αναζήτηση απομονωμένων γαλαξιών στο Σύμπαν. Το ερευνητικό πρόγραμμα ονομάζεται VGS (Void Galactic Survey) και μέχρι στιγμής έχουν εντοπιστεί 60 τέτοιοι γαλαξίες. Είναι η πρώτη φορά όμως που εντοπίζεται μια γαλαξιακή τριπλέτα αυτού του είδους. Το γαλαξιακό τρίο ονομάστηκε VGS_31 και βρίσκεται 42 εκατομμύρια έτη φωτός μακριά από το κοντινότερο γαλαξιακό σμήνος. «Δεν έχω ξαναδεί ένα τέτοιο σύστημα στο διαγαλαξιακό κενό» αναφέρει ο Μπουρτσού Μπειγιού, επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας. Η συντριπτική πλειοψηφία των γαλαξιών βρίσκεται σε σμήνη που αποτελούνται από εκατοντάδες ή και χιλιάδες γαλαξίες. Μάλιστα πριν από λίγα χρόνια διαπιστώθηκε ότι τα γαλαξιακά σμήνη ενώνονται μεταξύ τους με «γέφυρες» ύλης, πιθανώς σκοτεινής ύλης, δημιουργώντας έτσι έναν κοσμικό ιστό μέσα στο Σύμπαν. Σύμφωνα με τους ερευνητές οι τρεις γαλαξίες μοιάζουν με ένα παράξενο «οικοδόμημα» που στέκει μόνο του μέσα σε μια ερημική περιοχή. Υπήρξε στασιμότητα στην ανάπτυξη τους αφού στην περιοχή που βρίσκονται δεν υπήρχε αρκετή κοσμική τροφή, κυρίως αέρια. Για αυτό και η ανάπτυξη τους, ειδικά στα πρώιμα στάδια της, έχει χαρακτηριστικά που σπάνια βλέπουμε σε γαλαξίες που βρίσκονται σε σμήνη. Το περιβάλλον μέσα στο οποίο αναπτύχθηκαν και υπάρχουν τα «μέλη» του καθιστά το VGS_31 ιδανικό για να μελετηθεί το πώς αναπτύσσονται και εξελίσσονται οι γαλαξίες. Η ανακάλυψη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Astrophysical Journal». http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=509381

Νέα στοιχεία για τη μαγνητόσφαιρα που προστατεύει τη Γη. Η NASA έδωσε στη δημοσιότητα μια εντυπωσιακή εικόνα της μαγνητόσφαιρας, της γιγάντιας μαγνητικής «φυσαλίδας» μέσα στην οποία βρίσκεται η Γη και μέσω της οποίας προστατεύεται από τα σωματίδια του Ηλιου. Στην εικόνα απεικονίζεται η αλληλεπίδραση της φυσαλίδας με τα σωματίδια του Ηλιου που προσπαθούν να διεισδύσουν σε αυτή και να φτάσουν τον πλανήτη μας. Ειδικοί της Κέντρου Διαστημικής Πτήσης Goddard συνέθεσαν τη νέα εικόνα της μαγνητόσφαιρας μελετώντας τα δεδομένα που στέλνει το διαστημικό σκάφος WIND. Το σκάφος παρατηρεί τα φαινόμενα που σχετίζονται με τον λεγόμενο «ηλιακό άνεμο», το ρεύμα φορτισμένων σωματιδίων που εκτοξεύεται από την ανώτερη ατμόσφαιρα του Ήλιου. Στην εικόνα, όπου η Γη βρίσκεται στην καρδιά του κοσμικού φαινομένου, απεικονίζεται η αναπήδηση των φορτισμένων σωματιδίων στη «φυσαλίδα» η οποία κινείται στο διαπλανητικό (ή μεσοπλανητικό) Διάστημα. Κατά την κίνηση της μαγνητόσφαιρας δημιουργούνται διάφορα δυναμικά συστήματα που αλληλεπιδρούν με τα σωματίδια του Ηλιου. Η μορφή που έχει η μαγνητόσφαιρα είναι προϊόν της πίεσης που ασκεί ο ηλιακός άνεμος. Η περιοχή όπου αρχίζει η αλληλεπίδραση ηλιακού ανέμου με το γεωμαγνητικό πεδίο ονομάζεται Τοξοειδές Κύμα Κρούσης (Bow Shock). Πριν από αυτό υπάρχει το Εμπρόσθιο Κύμα Κρούσης (Foreshock) . Η εικόνα και τα δεδομένα που τη συνοδεύουν αναμένεται να βοηθήσει τους επιστήμονες να κατανοήσουν καλύτερα τι συμβαίνει στο Εμπρόσθιο Κύμα Κρούσης και να βρουν απαντήσεις για το πώς η ενέργεια από το Διάστημα βρίσκει τον δρόμο για να φτάσει στη μαγνητόσφαιρα. Οι συνθήκες στο Εμπρόσθιο Κύμα Κρούσης μεταβάλλονται εξαιτίας της επαφής με τα σωματίδια του Ηλιου των κινούμενων μαγνητικών πεδίων και των μαγνητικών κυμάτων. «Η μπροστινή πλευρά της μαγνητόσφαιρας βρίσκεται στη περιοχή του Διαστήματος ανάμεσα στη Γη και τον Ηλιο. Είναι λοιπόν μια κρίσιμη περιοχή για να κατανοήσουμε ποια μικρά πράγματα μπορούν να οδηγήσουν σε μεγάλα επακόλουθα. Το τι συμβαίνει στο μαγνητικό πεδίο της Γης εξαρτάται από τι συμβαίνει στο Τοξοειδές Κύμα Κρούσης. Και αυτό που συμβαίνει είναι δραματικό. Επηρεάζει το πόση ενέργεια προωθείται στη μαγνητόσφαιρα. Από τη στιγμή που η ενέργεια αυτή θα διεισδύσει στη μαγνητόσφαιρα θα δημιουργήσει ισχυρές ηλιακές καταιγίδες που μπορεί να επηρεάσουν τους τηλεπικοινωνιακούς δορυφόρους» αναφέρει ο Ντέιβιντ Σίμπεκ, μέλος της ερευνητικής ομάδας. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=509337 Το «σύνδρομο της Αφροδίτης» απειλεί τον άνθρωπο. Διακεκριμένος επιστήμονας υποστηρίζει ότι οι κλιματικές αλλαγές όχι μόνο είναι υπαρκτές αλλά εξελίσσονται με τέτοιο τρόπο ώστε, αν δεν γίνει κάτι δραστικό σύντομα, η Γη κινδυνεύει να υποστεί ό,τι και η Αφροδίτη και να μετατραπεί σε έναν κόσμο όπου η ανθρωπότητα δεν θα μπορεί να επιβιώσει. Ο κλιματολόγος Τζέιμς Χάνσεν εδώ και πολλά χρόνια κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για τις κλιματικές αλλαγές που λαμβάνουν χώρα στη Γη. Πρόσφατα αποφάσισε μάλιστα να αποχωρήσει από τη θέση του διευθυντή του Κέντρου Διαστημικής Πτήσης Goddard της NASA για να αφοσιωθεί στην προσπάθεια που κάνει για να ευαισθητοποιήσει την παγκόσμια κοινή γνώμη για τους κινδύνους της κλιματικής αλλαγής. «Αν συνεχίσουμε να καίμε ορυκτά καύσιμα στη Γη δεν θα εκλείψουν μόνο οι πάγοι αλλά και οι άνθρωποι» αναφέρει ο Χάνσεν, τις απόψεις του οποίου πάντως αρκετοί - εντός και εκτός επιστημονικής κοινότητας - θεωρούν από υπερβολικές ως και και αμφιλεγόμενες. Ο Χάνσεν έγραψε πρόσφατα ένα κείμενο που τιτλοφορείται «Το σύνδρομο της Αφροδίτης» στο οποίο παραλληλίζει την κατάσταση που εξελίσσεται στη Γη με εκείνη της Αφροδίτης. Σύμφωνα με την κρατούσα θεωρία, η Αφροδίτη είχε κάποτε συνθήκες παρόμοιες με εκείνες της Γης αλλά για άγνωστο λόγο άρχισε η θερμοκρασία να αυξάνεται συνεχώς με αποτέλεσμα να μετατραπεί σε έναν κόσμο αφιλόξενο για τη ζωή. «Αν συνεχίσουμε να κάνουμε καύση των ορυκτών καυσίμων είναι βέβαιο ότι τα επίπεδα της θάλασσας θα αυξηθούν κατά δεκάδες μέτρα. Το μόνο ερώτημα είναι το πόσο γρήγορα η στάθμη του νερού θα έχει αυξηθεί τόσο ώστε να πλημμυρίσουν οι παραθαλάσσιες περιοχές. Ταυτόχρονα η καύση των ορυκτών καυσίμων θα προκαλέσει τελικά ένα υπερθερμικό επεισόδιο, το οποίο θα μετατρέψει τη Γη σε Αφροδίτη» υποστηρίζει ο Χάνσεν. Σύμφωνα με τον αμερικανό επιστήμονα, η ανθρώπινη δραστηριότητα και ειδικά η χρήση ορυκτών καυσίμων θα δημιουργήσει μια αλυσιδωτή αντίδραση η οποία σε πρώτη φάση θα προκαλέσει την εξάτμιση των υδάτων στη Γη με το υδρογόνο να «δραπετεύει» στο Διάστημα. Παράλληλα η θερμοκρασία στην ατμόσφαιρα θα αυξηθεί προοδευτικά σε σημείο τέτοιο ώστε η τροπόσφαιρα να διασταλεί και να καταλάβει την περιοχή όπου βρίσκεται σήμερα η στρατόσφαιρα. Ολα αυτά θα μετατρέψουν τη Γη σε μια «δεύτερη» Αφροδίτη. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=509155

Η μετονομασία του σωματιδίου Higgs. Τη μετονομασία του σωματιδίου Χιγκς, που έχει πάρει το όνομά του από τον Βρετανό φυσικό Πίτερ Χιγκς το 1964, ζητούν επιστήμονες, που επίσης συνέβαλαν την ίδια περίπου εποχή στη θεωρητική ανακάλυψη, ανεξάρτητα από τον καθηγητή του πανεπιστημίου του Εδιμβούργου. Η «καμπάνια» μετονομασίας κερδίζει σιγά-σιγά έδαφος σε ορισμένες χώρες, όπως η Γαλλία, όπου σε ένα επιστημονικό συνέδριο τον προηγούμενο μήνα οι φυσικοί κλήθηκαν να μη χρησιμοποιούν το όνομα «Χιγκς» για το σωματίδιο. Ο 76χρονος Αμερικανός συνάδελφός του Χιγκς, καθηγητής Καρλ Χέιγκεν, ο οποίος έχει συμβάλει στην ανακάλυψή του, θεωρεί ότι το σωματίδιο πρέπει να φέρει ένα όνομα τέτοιο που να μην ταυτίζεται μόνο με έναν από τους επιστήμονες που είχαν την αρχική ιδέα για την ύπαρξή του. Η πρόταση αυτή -με την οποία δεν φαίνεται να είναι αντίθετος ο ίδιος ο 83χρονος Χιγκς- έρχεται να αναζωπυρώσει μια μακροχρόνια διαμάχη γύρω από την ανακάλυψη του συγκεκριμένου σωματιδίου (μποζονίου), το οποίο προσδίδει μάζα στα άλλα σωματίδια της ύλης. Η ανίχνευση του σωματιδίου από τον επιταχυντή του CERN ανακοινώθηκε επίσημα πέρυσι. Το μεγάλο διακύβευμα είναι το φετινό βραβείο Νόμπελ Φυσικής, που φημολογείται ότι ίσως δοθεί για την ανακάλυψη του εν λόγω σωματιδίου. Το πρόβλημα είναι ότι μόνο έως τρεις εν ζωή επιστήμονες μπορούν να τιμηθούν με το ίδιο βραβείο, ενώ στη συγκεκριμένη περίπτωση υπάρχουν πέντε ζωντανοί επιστήμονες που ανεξάρτητα από τον Χιγκς κατέληξαν σε παρόμοια συμπεράσματα και διεκδικούν επίσης αυτή την τιμή (πέραν των Χιγκς και Χέιγκεν, είναι οι Φρανσουά Ενγκλέρ, Τζέραλντ Γκούρανλνικ και Τομ Κιμπλ, ενώ ο Ρομπέρ Μπρουτ πέθανε το 2011). Οι Βέλγοι Ενγκλέρ και Μπρουτ μάλιστα είχαν δημοσιεύσει τη δική τους θεωρητική εργασία λίγο πριν τον Χιγκς. Ο 80χρονος Ενγκλέρ, που σιγοντάρει τον αγώνα του Χέιγκεν, δήλωσε στους «Τάιμς του Λονδίνου» ότι «η ονομασία Χιγκς είναι λανθασμένη για αυτό το σωματίδιο, επειδή ήταν δική μας εργασία (σ.σ. με τον Μπρουτ), που πρώτη περιέγραφε το μηχανισμό και τη δομή του. Ίσως το όνομα δεν θα έπρεπε να παίζει ρόλο, αλλά δεν είναι ευχάριστο να αγνοείται η σημαντική δουλειά που έχεις κάνει». «Πάντα πίστευα ότι το όνομα (σ.σ. του σωματιδίου) δεν ήταν το αρμόζον. Το να ξεχωρίζεις τον ένα (σ.σ. επιστήμονα), περιθωριοποιεί τη συνεισφορά των άλλων που συμμετείχαν στην ανακάλυψη. Αν και δεν ξεκίνησα αυτή την πρωτοβουλία για να αλλάξει το όνομα, την καλωσορίζω», δήλωσε ο Καρλ Χέιγκεν, σύμφωνα με το BBC. «Ο Πίτερ Χιγκς αντιμετωπίστηκε ως ένα είδος «ροκ σταρ» και οι υπόλοιποι από εμάς με το ζόρι αναγνωριστήκαμε από το μεγαλύτερο μέρος του ακροατηρίου. Είναι προφανές πως ο Πίτερ Χιγκς ήταν το κυρίαρχο όνομα εξαιτίας του γεγονότος ότι το όνομά του σχετίστηκε με τα μποζόνιο», πρόσθεσε ο αμερικανός καθηγητής. Το παράπονό του αναφέρεται στην περυσινή εκδήλωση για την ανακοίνωση της ανακάλυψης του σωματιδίου στο CERN, όταν παραβρέθηκαν και οι πέντε επιστήμονες που συνέβαλαν σε αυτήν, αλλά μόνο ο Πίτερ Χιγκς έτυχε αποθεωτικής υποδοχής από τους περισσότερους παρευρισκόμενους ερευνητές. Εκπρόσωπος του CERN δήλωσε ότι δεν είναι αρμοδιότητα του ερευνητικού κέντρου η μετονομασία του σωματιδίου. Όπως είπε, «τα σωματίδια συνήθως «βαφτίζονται» από τους θεωρητικούς επιστήμονες που προβλέπουν την ύπαρξή τους όπως στην περίπτωση του κουάρκ ή από πειραματικούς φυσικούς που ανακαλύπτουν άγνωστα έως τότε σωματίδια όπως στην περίπτωση του νετρονίου. Σε κάθε περίπτωση, το όνομα τελικά υιοθετείται ευρέως και γίνεται αποδεκτό από την κοινότητα των φυσικών, όπως έχει συμβεί με τα μποζόνια του Χιγκς». Διάφορες εναλλακτικές ονομασίες έχουν προταθεί για το σωματίδιο, όπως «BEHGHK» (ακρωνύμιο από τα αρχικά γράμματα του επιθέτου των έξι φυσικών που προέβλεψαν την ύπαρξή του) ή «SM Scalar Boson» (Βαθμωτό Μποζόνιο του Καθιερωμένου Προτύπου) ή «SM Scalar Meson» (Βαθμωτό Μεσόνιο – ονομασία που προτείνει ο Χέιγκεν). Όμως καμία από αυτές τις ονομασίες δεν είναι ούτε κατά διάνοια τόσο εύηχη όσο η λέξη «Χιγκς» (κάτι που εξηγεί σε πολύ μεγάλο βαθμό και την εύκολη υιοθέτησή της από τη διεθνή επιστημονική κοινότητα). Την υπάρχουσα ονομασία «Χιγκς» πάντως αποδέχεται μεγαλόψυχα ο έτερος «διεκδικητής», ο 80χρονος καθηγητής Τομ Κιμπλ του Imperial College του Λονδίνου, ο οποίος δήλωσε ότι «το όνομα μποζόνιο του Χιγκς χρησιμοποιείται εδώ και 40 χρόνια. Θα ήταν ανόητο να προσπαθήσουμε να το αλλάξουμε». Πέρα όμως από το όνομα, τι θα γίνει τελικά με το Νόμπελ που συνοδεύεται με πάνω από ένα εκατομμύριο δολάρια; Ο Κάρλ Χέιγκεν πιστεύει ότι και οι έξι επιστήμονες (πέντε εν ζωή σήμερα), μαζί με όλους τους επιστήμονες και μηχανικούς του CERN, αξίζουν το βραβείο. «Είναι ατυχές που οι κανονισμοί της επιτροπής του Νόμπελ απαγορεύουν κάτι τέτοιο. Ελπίζω ότι κάποια λύση θα βρεθεί για να παρακαμφθούν. Αν όχι, θα πρέπει να ζήσουμε με όποια απόφαση ληφθεί», όπως είπε στωικά. Τέλος, ας σημειωθεί ότι ο ίδιος ο Πίτερ Χιγκς έχει δηλώσει πως είναι άθεος και γι’ αυτό απεχθάνεται τον χαρακτηρισμό «σωματίδιο του Θεού», που συχνά αποδίδεται στο μποζόνιό «του». Στην φωτογραφία οι «πατέρες» του μποζονίου Higgs (από αριστερά προς τα δεξιά): Francois Englert, Peter Higgs, Carl Hagen και Gerald Guralnik. http://physicsgg.me/2013/04/23/%ce%b7-%ce%bc%ce%b5%cf%84%ce%bf%ce%bd%ce%bf%ce%bc%ce%b1%cf%83%ce%af%ce%b1-%cf%84%ce%bf%cf%85-%cf%83%cf%89%ce%bc%ce%b1%cf%84%ce%b9%ce%b4%ce%af%ce%bf%cf%85-higgs/

Διάστημα: Από υπερδύναμη, στη δεύτερη θέση η Ρωσία. Στις 12 Απριλίου γιορτάζεται η παγκόσμια Ημέρα Κοσμοναυτικής. Αυτή την ημέρα, το 1961, ο Γιούρι Γκαγκάριν “πέταξε” στο Διάστημα. Ήταν η εποχή του διαστημικού ανταγωνισμού ΕΣΣΔ-ΗΠΑ. Ο δύο φορές «Ήρωας της ΕΣΣΔ», Γκεόργκι Γκρέτσκο, μιλάει για το τότε και το σήμερα. Με πίκρα μιλάει για την θέση που κατέχει η Ρωσία σήμερα στον τομέα του Διαστήματος, ο ηλικίας 80 ετών, Γκεόργκι Γκρέτσκο. Οι επιστήμονες και κάθε ειδικός παλαιότερα “ό,τι έπιαναν στα χέρια τους, γινόταν χρυσός”, λέει, ενώ υπογραμμίζει ότι σήμερα η Ρωσία, από πρωτοπόρος και μακράν πιο μπροστά από τις ΗΠΑ την εποχή της ΕΣΣΔ, σήμερα τρέχει πίσω από τους Αμερικάνους. Αναλυτικά, η συνέντευξή του έχει ως εξής: Βλαντίμιρ Γιερκόβιτς: Μπορούμε να χαρακτηρίσουμε τον “διαστημικό ανταγωνισμό”, Ψυχρό πόλεμο στο Διάστημα; Γκεόργκι Γκρέτσκο: Δεν ξέρω πώς τον αντιμετώπιζαν οι πολιτικοί, αλλά εμείς οι κοσμοναύτες και το τεχνικό προσωπικό του διαστημικού προγράμματος δεν εκλαμβάναμε τους Αμερικάνους σαν εχθρούς. Τους αντιμετωπίζαμε σαν συναδέλφους, μοιραζόμασταν τους ίδιους στόχους, τους ίδιους κινδύνους, και στα κοινά προγράμματα όπως το «Soyuz-Apollo», μπορούσαμε να στηριχτούμε όχι στους πολιτικούς, αλλά στον επαγγελματισμό ο ένας του άλλου. Η πολιτική για μας καταλάμβανε την τελευταία θέση. ΕΡ: Η Σοβιετική Ένωση είχε σπουδαίες επιτυχίες στο Διάστημα, ήταν πρωτοπόρος σχεδόν σε όλους τους τομείς. Ο πρώτος δορυφόρος, σκυλιά στο Διάστημα, η πτήση του Γκαγκάριν, πρώτη έξοδος στο ανοιχτό Διάστημα, πρόσδεση διαστημοπλοίων και δορυφόρων, εικόνες από τη σκοτεινή πλευρά της Σελήνης. Ομως, παρότι η ΕΣΣΔ μπήκε πρώτη στη σεληνιακή τροχιά, οι Αμερικάνοι εν τέλει ήταν αυτοί που πάτησαν πρώτοι στη Σελήνη. Γιατί συνέβη αυτό; ΑΠ: Αν ανοίξετε ένα σοβιετικό φιλοσοφικό λεξικό εκείνων των ετών, θα δείτε να γράφει το εξής: Η Κυβερνητική-Πληροφορική είναι ψευδοεπιστήμη. Γι’ αυτό και όσους ασχολούνταν με αυτή, μόνο που δεν τους έστελναν στη φυλακή ως ιδεολογικά αντιφρονούντες. Αλλά για τον έλεγχο ενός διαστημοπλοίου, αυτό ακριβώς ήταν που χρειαζόταν. Ηταν η εξέλιξη στον τομέα της κυβερνητικής. Είχα δει κάποτε σε ένα εκθεσιακό περίπτερο συσκευές, δικές μας και αμερικανικές. Ενώ η δική μας συσκευή είχε μέγεθος γροθιάς, η αμερικανική είχε μέγεθος όσο ένα νύχι. Απλούστατα, όλος ο απαραίτητος εξοπλισμός δεν χωρούσε στο διαστημόπλοιό μας. Αστειευόμασταν μάλιστα, λέγοντας ότι οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές μας είναι οι μεγαλύτεροι στον κόσμο. Στην κούρσα του Διαστήματος μείναμε πίσω χρονικά. Την εποχή που οι Αμερικάνοι ήταν έτοιμοι να αποβιβάσουν αστροναύτες στη Σελήνη, εμείς μπορούσαμε μόνο να πετάξουμε γύρω της και να επιστρέψουμε στη Γη. Την πτήση αυτή, την ακύρωσαν οι πολιτικοί με το επιχείρημα ότι εφόσον οι Αμερικάνοι κατέβηκαν ήδη στο φεγγάρι, το συγκεκριμένο πρόγραμμα δεν έχει πια νόημα. Παρά το γεγονός, ότι όλοι όσοι εργάζονταν πάνω στο πρόγραμμα θεωρούσαν ότι θα έπρεπε να πετάξουμε και να αποκομίσουμε αυτή την πολύτιμη εμπειρία, να επεξεργαστούμε νέες τεχνολογίες. ΕΡ: Κατά πόσο επηρέασε την ανάπτυξη της διαστημικής βιομηχανίας μας ο θάνατος του βασικού σχεδιαστή Σεργκέι Κορολιόφ; ΑΠ: Ο Σεργκέι Κορολιόφ ήταν ο άνθρωπος εκείνος, ο οποίος μπορούσε να τους ενώσει όλους. Το κύρος του ήταν τόσο υψηλό, ώστε όλοι οι διακεκριμένοι σχεδιαστές εργάζονταν μαζί του σαν μια ενιαία ομάδα, μέσα στην οποία οι ικανότητές τους αξιοποιούνταν και πολλαπλασιάζονταν. Με αυτόν, η ένωση των σχεδιαστών, ήταν μια πραγματική ένωση. ΕΡ: Όταν ο πρόεδρος Κένεντι ανέλαβε τα καθήκοντά του, έκανε στον Χρουσιόφ μία πρόταση για κοινή εξερεύνηση του Διαστήματος. Τι πιστεύετε, ήταν ορθή η απόφαση της ΕΣΣΔ να απορρίψει αυτή την πρόταση; ΑΠ: Αν οι δυνατότητες των χωρών ήταν εκείνη την εποχή περίπου οι ίδιες, τότε η πρόταση μάλλον θα γινόταν δεκτή. Τότε όμως, ήμασταν πολύ μπροστά από τις ΗΠΑ και ο Χρουσιόφ δεν θέλησε να μοιραστεί τα επιτεύγματά μας. Ενώ στη συνέχεια, αυτοί προχώρησαν περισσότερο και πλέον δεν το ήθελαν οι ίδιοι. Γενικά πάντως, πιστεύω ότι τα διαστημικά προγράμματα πρέπει να είναι κοινά, και η πτήση στον Άρη -όταν πραγματοποιηθεί- θα είναι διεθνής. ΕΡ: Μπορούμε να συμπεράνουμε δηλαδή ότι το πρόγραμμα «Soyuz-Apollo» αποτέλεσε μια σημαντική εξέλιξη στις σχέσεις των δύο χωρών, στις οποίες μέχρι τότε επικρατούσε ο ανταγωνισμός; ΑΠ: Αναμφίβολα. Δεν ήταν μόνο μια σημαντική εξέλιξη στο χώρο του Διαστήματος, αλλά και ένα σημαντικό στάδιο για τις σχέσεις των δύο χωρών. Οι ηγεσίες και οι απλοί άνθρωποι είπαν, «εφόσον συνεργαζόμαστε στο Διάστημα, γιατί να μην κάνουμε το ίδιο και στη Γη;» Ήταν μια πολύ σημαντική πτήση η οποία άλλαξε τον τρόπο σκέψης του κόσμου, και αυτό είναι κάτι πολύ πιο δύσκολο από το αλλάξεις τον σχεδιασμό ενός πυραύλου. ΕΡ: Αν αναφερθούμε στην κατάσταση που επικρατεί τον τελευταίο καιρό, θα δούμε ότι δεν πάνε όλα καλά για σας στη διαστημική βιομηχανία... ΑΠ: Οι μεταρρυθμίσεις στο πνεύμα της αγοράς -αν και εγώ τις αποκαλώ «στο πνεύμα του παζαριού»- ουσιαστικά χρεοκόπησαν την κοσμοναυτική, εφόσον αυτή δεν αποφέρει άμεσα έσοδα. Έδιωξαν από τον κλάδο τους συνταξιούχους, οι οποίοι διέθεταν τεράστια εμπειρία. Προσλήφθηκε νέο προσωπικό το οποίο ξεκίνησε τα πάντα από την αρχή. Σήμερα αυτοί αποκτούν την πείρα, την οποία εμείς είχαμε αποκτήσει τη δεκαετία του ΄50 και του ΄60. Τα βέλτιστα σημερινά αποτελέσματα είναι περίπου τα ίδια με εκείνα των χειρότερων εποχών. Σε 10-15 χρόνια πιθανόν η απόδοση να έχει βελτιωθεί, αλλά το πού θα έχουν φτάσει σε αυτό το χρονικό διάστημα οι ανταγωνιστές μας, είναι άγνωστο. ΕΡ: Στη διάρκεια των εορτασμών της Ημέρας της Κοσμοναυτικής, ο Βλαντίμιρ Πούτιν ανέφερε εκτενώς ότι πρέπει να αναβαθμιστεί ο διαστημικός κλάδος, και υποσχέθηκε ότι θα διατεθούν μεγάλα ποσά. Πιστεύετε ότι αυτό θα φέρει αποτέλεσμα; ΑΠ: Είμαι 80 ετών, και όλα αυτά τα χρόνια οι ηγεσίες της χώρας έλεγαν τα ίδια. Ο Κορολιόφ διηγούταν πως μετά την εκτόξευση του πρώτου δορυφόρου, ο Χρουσιόφ τον κάλεσε και του είπε: «Κοίτα μήπως φτιάξεις σε ένα μήνα τίποτα πιο καινούργιο». Σε αυτό, ο Κορολιόφ του απάντησε ότι δεν εξαρτώνται τα πάντα από τον ίδιο και τους ανθρώπους του. Στη διαδικασία συμμετέχουν και άλλα υπουργεία τα οποία μπορεί να καθυστερήσουν το πρόγραμμα. Και τότε ο Χριουσόφ του είπε: «Πάρε ένα γραφείο στο Κρεμλίνο και δώσε σε όλους κατευθύνσεις. Και ας τολμήσει κανείς να μην εκτελέσει». Ποιά είναι όμως η κατάσταση σήμερα; Θα μπορέσει ο Ποπόβκιν από τη Ρωσική Διαστημική Υπηρεσία να δίνει εντολές σε όλους του υπουργούς, τους ολιγάρχες και ούτω καθεξής; Άλλοτε, ο τομέας του Διαστήματος ήταν η ατμομηχανή για πολλούς κλάδους της βιομηχανίας. Πρέπει να κατανοήσετε ότι είχαμε μοναδικό προσωπικό, το οποίο «ό,τι έπιανε στα χέρια του γινόταν χρυσάφι». Καταπληκτικοί τεχνικοί, οι οποίοι δεν ζητούσαν από τους μηχανικούς σχεδιογραφήματα, αλλά εργάζονταν με σκίτσα. Ιδιοφυείς επιστήμονες. Ενώ τώρα, οι ιδιοφυείς επιστήμονες δεν τυγχάνουν φυσιολογικής αντιμετώπισης, και τους δέχονται αλλού, όπως στη NASA. Γι’ αυτό, ακόμη και αν σήμερα ειπωθούν πολλά και μεγάλα λόγια, δεν θα είναι εύκολο να επιβεβαιωθούν από τις πράξεις. http://rbth.gr/international/2013/04/19/diastima_apo_yperdynami_sti_deyteri_thesi_i_rosia_21685.html Δώδεκα σοβιετικές και ρωσικές πρωτιές στο διάστημα. Ο πρώτος βαλλιστικός πύραυλος. Τον Αύγουστο του 1957 εκτοξεύτηκε ο πρώτος βαλλιστικός πύραυλος στον κόσμο, ο R-7, έντεκα χρόνια μετά το Μάιο του 1946, όταν ο Στάλιν υπέγραψε το Διάταγμα για τη δημιουργία της βιομηχανίας πυραύλων. Ο Σεργκέι Κορολιόφ ανέλαβε την διεύθυνση του προγράμματος που είχε ένα ευρύ φάσμα στόχων. Οι γερμανικές μελέτες, ειδικά εκείνες που σχετίζονταν με τον πύραυλο V2, που περιήλθαν στα χέρια της ΕΣΣΔ στο τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, αποτέλεσαν ένα μεγάλο βοήθημα. Εγκαινιάστηκε μια εξέδρα εκτόξευσης κοντά στο χωριό Τιουρατάμ, γνωστό αργότερα ως Μπαϊκανούρ (Καζακστάν). Το φθινόπωρο του 1957 ο διηπειρωτικός βαλλιστικός πύραυλος έβαλε σε τροχιά τον πρώτο τεχνητό δορυφόρο της γης. Ο πρώτος τεχνητός δορυφόρος. Στις 4 Οκτωβρίου 1957, η ΕΣΣΔ έθεσε σε λειτουργία τον πρώτο τεχνητό δορυφόρο της γης, Σπούτνικ 1, ανοίγοντας μ' αυτόν τον τρόπο το δρόμο για τη διαστημική εποχή. Στη Ρωσία αυτή η ημέρα εορτάζεται ως Ημέρα των Διαστημικών Δυνάμεων. Η είδηση για την εκτόξευση προξένησε δέος σε όλο τον κόσμο. Ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Κένεντι παραδέχτηκε: “Όταν ακούσαμε ότι οι Ρώσοι είχαν θέσει σε λειτουργία τον τεχνητό δορυφόρο, η είδηση αυτή μας καθήλωσε και δεν μπορούσαμε να πάρουμε αποφάσεις και να τη σχολιάσουμε για μία εβδομάδα”. Ο δορυφόρος εξέπεμπε επίσης ραδιοκύματα και το σήμα του θα μπορούσε να ληφθεί απ' όλους τους ραδιοερασιτέχνες. Το περιοδικό “Ράντιο” δημοσίευσε λεπτομερείς οδηγίες σχετικά με το πώς διαβάζονται τα σήματα από το διάστημα. Η Μπέλκα και η Στρέλκα. Τα πραγματικά ονόματα των δύο σκυλιών-κοσμοναυτών ήταν Αλμπίνα και Μαρκίζα, αλλά η κρατική ηγεσία δεν τα ενέκρινε επειδή ακούγονταν ξενικά. Έτσι τα δύο ημίαιμα πήραν καινούργια ονόματα και τον Αύγουστο του 1960 έγιναν τα πρώτα ζωντανά πλάσματα που ταξίδεψαν σε τροχιά. Η πτήση τους διήρκεσε περισσότερο από 24 ώρες, κατά τις οποίες το διαστημόπλοιο έκανε 15 περιστροφές γύρω από τη Γη. Τα σκυλιά χρησίμευσαν για τη μελέτη των επιπτώσεων της διαστημικής πτήσης (υπερφόρτιση, έλλειψη βαρύτητας και ακτινοβολίες) πάνω σε ζωντανό οργανισμό. Και τα δύο σκυλιά έζησαν πολλά χρόνια και πέθαναν αργότερα από φυσικό θάνατο. Τα βαλσαμωμένα κορμιά τους εκτίθενται στο Μουσείο Κοσμοναυτικής στη Μόσχα. Το πρώτο ταξίδι στη Σελήνη. Όταν οι Αμερικάνοι έγιναν οι πρώτοι άνθρωποι που πάτησαν στο φεγγάρι, οι σοβιετικές σημαίες υπήρχαν εκεί εδώ και χρόνια. Εγκαταστάθηκαν στην επιφάνεια της Σελήνης στις 14 Σεπτεμβρίου του 1959 από το σοβιετικό διαστημόπλοιο Λουνά-2, που ήταν το πρώτο διαστημόπλοιο που έφθασε στον δορυφόρο της γης. Το ίδιο έτος το ερευνητικό σοβιετικό σκάφος Λουνά-3 φωτογράφισε την αθέατη πλευρά της Σελήνης. Ο πρώτος άνθρωπος στο διάστημα. Στις 12 Απριλίου του 1961 ο Ρώσος κοσμοναύτης Γιούρι Γκαγκάριν έγινε ο πρώτος άνθρωπος που ταξίδεψε στο διάστημα. Διαστημική στολή. Η πρώτη πραγματική στολή πλήρους πίεσης κατασκευάστηκε στην ΕΣΣΔ στα τέλη του 1959. Η διαστημική στολή έπρεπε να προστατεύσει τους κοσμοναύτες και κατά την προσεδάφιση. Ο διαστημικός αρχιμηχανικός Σεργκέι Κορολιόφ επέμεινε μέχρι τέλους και έτσι δημιουργήθηκε η στολή πλήρους πίεσης SK-1. Το πρώτο ρομπότ στο φεγγάρι. Το πρώτο ρομπότ που άγγιξε την επιφάνεια της Σελήνης, το Λουνοχόντ-1, κατασκευάστηκε στην ΕΣΣΔ. Ο προορισμός του ήταν να εξερευνήσει την σεληνιακή επιφάνεια, την ακτινοβολία των κοσμικών ακτίνων Χ και άλλες ακτινοβολίες, τη χημική σύνθεση και άλλα δεδομένα του σεληνιακού βράχου. Έφτασε στην επιφάνεια της Σελήνης στις 17 Νοεμβρίου του 1970 και λειτουργούσε για 10 μήνες, ένα χρονικό διάστημα τρεις φορές μεγαλύτερο από το προβλεπόμενο. Το Λουνοχόντ-1 κάλυψε συνολικά απόσταση 10,5 χιλιομέτρων, αναμεταδίδοντας 211 πανοραμικές λήψεις και 25 000 φωτογραφίες της Σελήνης. Επίθεση στην Αφροδίτη. Οι σοβιετικοί επιστήμονες ήταν οι πρώτοι που εγκατέστησαν διαστημικά όργανα σ' έναν άλλον πλανήτη (την Αφροδίτη). Το Αφροδίτη-7, ένας αυτοματοποιημένος ερευνητικός σταθμός προσγειώθηκε στην επιφάνεια του πλανήτη στα μέσα Δεκεμβρίου του 1970. Ο σταθμός ήταν φτιαγμένος από τιτάνιο για να αντέξει την πίεση των 100 ατμοσφαιρών και τη θερμοκρασία των 500 βαθμών. Οι πρώιμοι ανιχνευτές ήταν σχεδιασμένοι να αντέχουν αυτές τις παραμέτρους και να καταγράφουν από υψόμετρο περίπου 25 χιλιομέτρων. Ο πρώτος περίπατος στο διάστημα. Τον Μάρτιο του 1965 ο Ρώσος κοσμοναύτης Αλεξέι Λεόνοφ έγινε ο πρώτος που εκτέθηκε στο ανοιχτό διάστημα. Έμεινε για δέκα λεπτά σε ελεύθερη κίνηση σε απόσταση μεγαλύτερη των πέντε μέτρων από το διαστημικό σκάφος. Κάλυψε μια μεγάλη απόσταση από την τροχιά του διαστημόπλοιου (που κινείτο με ταχύτητα πάνω από 7 χιλιόμετρα το δευτερόλεπτο). Η διαστημική του στολή σχεδιάστηκε έτσι ώστε να αντέξει μισή ώρα στο διάσημα, αλλά ο Λεόνοφ έπρεπε να απελευθερώσει το πλεόνασμα αέρα που περιείχε η στολή του για να μπορέσει να επιστρέψει περνώντας μέσα από την θυρίδα εξόδου. Ένας “γλάρος” στην τροχιά. Η Βαλεντίνα Τερεσκόβα (με το κωδικό όνομα Τσάικα - “γλάρος”) ήταν η πρώτη γυναίκα κοσμοναύτης. Πέρασε σχεδόν τρεις ημέρες στο διάστημα μέσα στην κάψουλα Βοστόκ-6. Αργότερα παντρεύτηκε τον κοσμοναύτη Αντριάν Νικολάγιεφ. Η κόρη τους Έλενα έγινε το πρώτο παιδί που γεννήθηκε σε μια “διαστημική” οικογένεια”. Ο πρώτος διαστημικός σταθμός. Ο διαστημικός σταθμός Μιρ ήταν το πρώτο εξελιγμένο και πολυλειτουργικό συγκρότημα στο διάστημα. Το κύριο τμήμα τέθηκε σε τροχιά στις 20 Φεβρουαρίου του 1986. Κατά την διάρκεια των επόμενων δέκα ετών προστέθηκαν έξι ενότητες. Το Μιρ έχει καλύψει μια απόσταση λίγο μεγαλύτερη από εκείνη που χωρίζει τη Γη από τον Ουρανό (2.871x109 χμ). Το 2001 ο σταθμός υπέστη βύθιση στον Ειρηνικό Ωκεανό. Διαστημικός τουρισμός. Ο πρώτος κοσμοναύτης επι πληρωμή ήταν ο Ιάπωνας δημοσιογράφος Τογιοχίρο Ακιγιάμα, που ταξίδεψε στο διάστημα με το Σογιούζ TM-11 στις αρχές Δεκεμβρίου του 1990. Εντούτοις η εποχή του διαστημικού τουρισμού θεωρείται ανοιχτή μετά από το ταξίδι του Αμερικανού επιχειρηματία Ντένις Τίτο στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Τα τουριστικά ταξίδια στο διάστημα έχουν λύσει τουλάχιστον δύο προβλήματα: διατήρησαν σ' ένα υψηλό επίπεδο το ενδιαφέρον των μέσων μαζικής ενημέρωσης για την αστροναυτική και περιέκοψαν τις κρατικές δαπάνες για διαστημικά προγράμματα με την εισαγωγή ιδιωτικών κεφαλαίων. http://rbth.gr/articles/2012/11/16/dodeka_sobietike_kai_rosike_protie_sto_diastima_18187.html

Ο μετεωρίτης του Τσελιάμπινσκ και το ιαπωνικό τηλεσκόπιο. Μετά από το συμβάν με τον μετεωρίτη του Τσελιάμπινσκ, ο οποίος εξερράγη στον ουρανό πάνω από την περιφέρεια των Ουραλίων στις 15 Φεβρουαρίου, Ιάπωνες επιστήμονες αποφάσισαν να δημιουργήσουν ένα ειδικό «τηλεσκόπιο-φρουρό», το οποίο θα επιτρέπει να προσδιορίζεται η ύπαρξη στο Διάστημα μικρών ουρανίων σωμάτων, πριν αυτά συγκρουστούν με τη Γη. Ανακοίνωσαν ότι εργάζονται για ένα τέτοιο τηλεσκόπιο εκπρόσωποι της Ιαπωνικής Υπηρεσίας Αεροδιαστημικών Ερευνών σε συνάντηση με επιστήμονες από το Κρατικό Πανεπιστήμιο του Τσελιάμπινσκ. Η εκπρόσωπος Τύπου του Κρατικού Πανεπιστημίου του Τσελιάμπινσκ Όλγκα Στσάπινα αφηγείται: Οι Ιάπωνες επιστήμονες συναντήθηκαν με τους ερευνητές μας, είδαν τη συλλογή από θραύσματα του μετεωρίτη, επισκέφθηκαν τη λίμνη Τσεμπαρκούλ, όπου εκτιμάται ότι έπεσε ο μετεωρίτης. Είναι σημαντικό να προσδιοριστεί η τροχιά της πτήσης και η περιοχή της πτώσης, καθώς και οι διαστάσεις, που είχε ο μετεωρίτης. Αυτές οι μελέτες στοχεύουν στην επιτάχυνση της δημιουργίας ενός ειδικού τηλεσκοπίου. Για την κατασκευή του θα δαπανηθούν περισσότερα από 32 εκατομμύρια δολάρια ΗΠΑ. Τώρα όλοι έχουν σκεφτεί ότι ο κίνδυνος από τους μετεωρίτες υπάρχει και το μέγεθος των καταστροφών θα μπορούσε να είναι μεγαλύτερο. Οι Ιάπωνες δεν είναι οι μόνοι ξένοι επιστήμονες, που επισκέφθηκαν το τελευταίο διάστημα το Τσελιάμπινσκ λόγω της πτώσης του μετεωρίτη. Λίγο νωρίτερα μετέβη στα Ουράλια ένας ειδικός της NASA. Μελετούν τώρα ταυτοχρόνως τον μετεωρίτη του Τσελιάμπινσκ αρκετές ερευνητικές ομάδες, τόσο ρωσικές, όσο και ξένες. Ανάμεσά τους η ομάδα του καθηγητή του Κρατικού Πανεπιστημίου του Τσελιάμπινσκ Aλεξάντρ Ντουντόροφ. Ο αστροφυσικός είδε με τα μάτια του την έκρηξη στον ουρανό πάνω από το Τσελιάμπινσκ και την πτώση του μετεωρίτη. Χάρη στις παρατηρήσεις του και τη μελέτη των θραυσμάτων, που συνεχίζουν ακόμη να ανακαλύπτουν στην περιφέρεια του Τσελιάμπινσκ, κατόρθωσε εν μέρει να διαλευκάνει το μυστήριο του ουράνιου επισκέπτη. Για παράδειγμα, το γεγονός ότι η βολίδα αυτή είναι συνομήλικη της Γης, δηλαδή είναι 4,5 δισεκατομμυρίων ετών: Ο μετεωρίτης του Τσελιάμπινσκ κρύβει προς το παρόν πολλά μυστήρια. Οι επιστήμονες εκτίμησαν το βάρος του στους 10.000 τόνους, αλλά υπέθεσαν ότι κατά την είσοδό τους στην ατμόσφαιρα διαλύθηκε, με αποτέλεσμα να πέσουν στο έδαφος περίπου 10 τόνοι μετεωριτικού υλικού. Προς το παρόν έχουν βρεθεί περίπου 60 κιλά θραυσμάτων. Αν το σημείο της έκρηξης είναι ήδη γνωστό, ο τόπος, όπου έπεσε το μεγαλύτερο τμήμα του μετεωρίτη, προς το παρόν είναι άγνωστο. Ή μάλλον δεν μπορεί να ειπωθεί γι’ αυτό κάτι με ακρίβεια: το διαμέτρου 8 μέτρων άνοιγμα στον πάγο της λίμνης Τσεμπαρκούλ και οι κρατήρες στον πυθμένα της προδηλώνουν εύγλωττα ότι η αναζήτηση πρέπει να γίνει εδώ. Αλλά οι δύτες καταδύθηκαν στα νερά της λίμνης μόνο μία φορά και δεν κατόρθωσαν να ανακαλύψουν τίποτε, γιατί ήταν πάρα πολύ η ιζηματική λάσπη. Όσον αφορά τη χημική σύνθεση του μετεωρίτη, οι επιστήμονες εντόπισαν στα θραύσματά του 19 στοιχεία του περιοδικού πίνακα Μεντελέεφ, μεταξύ των οποίων σίδηρος, νικέλιο, κάλιο, νάτριο και ψευδάργυρος. Το επόμενο έτος, όταν θα έχουν συγκεντρωθεί περισσότερες πληροφορίες, το Τσελιάμπινσκ θα διοργανώσει μια διεθνή διάσκεψη αφιερωμένη στο «δικό» του μετεωρίτη. http://greek.ruvr.ru/2013_04_22/111429004/

3 χρόνια του Ήλιου μέσα σε 3 λεπτά. Από την άνοιξη του 2010, το Solar Dynamics Observatory (SDO) της NASA, παρακολουθεί ανελλιπώς τη δραστηριότητα του Ήλιου. Το βίντεο που ακολουθεί συμπυκνώνει μέσα σε τρία λεπτά τις παρατηρήσεις τριών ετών: http://physicsgg.me/2013/04/22/3-%cf%87%cf%81%cf%8c%ce%bd%ce%b9%ce%b1-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%ae%ce%bb%ce%b9%ce%bf%cf%85-%ce%bc%ce%ad%cf%83%ce%b1-%cf%83%ce%b5-3-%ce%bb%ce%b5%cf%80%cf%84%ce%ac/

Η διαστημική φάρμα των ζώων. Την Παρασκευή από το κοσμοδρόμιο Μπαϊκονούρ αναχώρησε για το Διάστημα ο δορυφόρος Bion-M1, η πρώτη μετά το 2007 διαστημική αποστολή για βιολογικές έρευνες, στην οποία περιλαμβάνονται και ζώα. Έτσι, στον κατάλογο των “επιβατών” του Bion περιελήφθη ένας ολόκληρος ζωολογικός κήπος. Στο ταξίδι, διάρκειας ενός μήνα, μετέχουν οκτώ μογγολικά χάμστερ (Meriones unguiculatus). Οι επιστήμονες τα επέλεξαν με κριτήριο τη μικρή μάζα τους (το καθένα ζυγίζει 40-50 γραμμάρια) αλλά και την ολιγάρκειά τους σε σύγκριση με τους αρουραίους, μειώνοντας έτσι αισθητά και τον όγκο της πειραματικής εγκατάστασης. Το είδος αυτό των τρωκτικών ταξιδεύει για δεύτερη φορά στο Διάστημα, καθώς το 2007 μογγολικά χάμστερ ταξίδεψαν με τον δορυφόρο Foton-M3, για δύο εβδομάδες. Δεδομένου, ότι ζουν περίπου 2-2,5 χρόνια, η πτήση για ένα μήνα στο Διάστημα, ισοδυναμεί με την παραμονή μερικών ετών στο Διάστημα για έναν άνθρωπο. Ποντίκια κοσμοναύτες. Τα γενετικά «καθαρά» ποντίκια (Mus musculus) στο Bion, θα είναι 45. Τα γονίδια των συγκεκριμένων ζώων παρακολουθούνται συστηματικά. Όπως ανέφερε ο υποδιευθυντής του προγράμματος Bion από το Ινστιτούτο Ιατρικών και Βιολογικών θεμάτων της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών, Γιεβγκένι Ιλίν, «πρόκειται για μαύρα ποντίκια τύπου С57black/6, το καθένα από τα οποία διαθέτει το δικό του γενετικό διαβατήριο, και έχουν σταλεί για συγκεκριμένες μελέτες στον τομέα της γενετικής». Όπως επισημαίνει ο κ. Ιλίν, τέτοια ποντίκια δεν έχουν ταξιδέψει ποτέ στο Διάστημα, και στη διάρκεια της πτήσης οι επιστήμονες θα παρακολουθούν τη συμπεριφορά τους με ειδικές κάμερες, ενώ θα μετρούν το σφυγμό και την αρτηριακή τους πίεση. Μετά το ταξίδι, θα μελετήσουν λεπτομερώς όλους τους ιστούς και τα όργανά τους. Επίσης, θα μελετηθούν διεξοδικά οι γενετικές αλλαγές από την επίδραση της έλλειψης βαρύτητας. Τα δύο προαναφερθέντα είδη τρωκτικών θα είναι μόνο αρσενικού γένους. Σαύρες με λεπτό τρίχωμα. Γειτόνισσες των ποντικιών στο Bion θα είναι οι 15 σαύρες (Chondrodactylus turneri) , οι οποίες όπως και τα χάμστερ, είναι βετεράνοι του Διαστήματος, αφού πρόγονοί τους είχαν πετάξει στο Διάστημα με το Foton. «Είναι ένα βολικό και λιτό αντικείμενο για μελέτη», εξηγεί ο Ιλίν. Ψάρια ενυδρείου. Τα ψάρια ενυδρείου (Oreochromis mosambicus), θα είναι οι μοναδικοί «αλλοδαποί» του Bion. Στο πλαίσιο πειράματος, το οποίο εκπόνησαν γερμανοί επιστήμονες υπό την καθοδήγηση του δόκτορα Ρέινχαρντ Χίλμπιγκ (Reinhard Hilbig) από το πανεπιστήμιο Χοενχάιμ, σε τροχιά θα σταλεί ένα ολόκληρο οικοσύστημα. Στο ενυδρείο Omegahab-B1βρίσκονται υδρόβια φυτά και μονοκύτταρα φύκια, τα οποία θα προμηθεύουν οξυγόνο. Τροφή για τα ψάρια θα αποτελούν μαλάκια του γλυκού νερού Biomphalaria glabrata και οστρακοειδή Hyalella azteca. Όπως διευκρίνισε ο Ιλίν, τα πειράματα αυτά διεξάγονται με σκοπό τη δημιουργία μελλοντικών βιολογικών συστημάτων υποστήριξης της ζωής, για τα διαστημικά πληρώματα που πρόκειται να πραγματοποιήσουν πολυετή ταξίδια. Βρώσιμα σαλιγκάρια. Στο Bion θα βρίσκονται σε δύο κιβώτια σαλιγκάρια Helix pomatia Linnaeus μέσω των οποίων οι επιστήμονες θα μελετήσουν τους αισθητηριακούς υποδοχείς (κάτι ανάλογο με το αιθουσαίο σύστημα στους ανθρώπους, το οποίο ελέγχει την αίσθηση της κίνησης και της ισορροπίας). Επιπλέον, οι επιστήμονες θα μελετήσουν μικροοργανισμούς, για παράδειγμα την ανθεκτικότητα των λειχήνων και των σπόρων φυτών στις συνθήκες του Διαστήματος. Συνθήκες στο σκάφος. Ο δορυφόρος Bion-M1 κατασκευάστηκε στο επιστημονικό κέντρο πυραυλικής και διαστημικής τεχνολογίας Progress της Σαμάρα και ο σχεδιασμός του έχει ως βάση τεχνικά στοιχεία που είχαν χρησιμοποιηθεί παλαιότερα για τα διαστημικά σκάφη Vostok και ακολούθως για τους φωτογραφικούς δορυφόρους Zenit. Από το 1973 ως το 1996 κατασκευάστηκαν 11 τέτοια σκάφη. Στις εικόνες αυτών των δορυφόρων φαίνεται καθαρά το «σφαιρίδιο», δηλαδή η στρογγυλή συσκευή στην οποία βρίσκονται οι ζωντανοί οργανισμοί και ο εξοπλισμός που θα επιστρέψουν στη Γη. Το βάρος του επιστημονικού εξοπλισμού στο εσωτερικό και έξω από το «σφαιρίδιο» είναι περίπου 650 κιλά, ενώ η συσκευή ζυγίζει συνολικά 6,84 τόνους. Ο πύραυλος Soyuz-2.1a που θα εκτοξευτεί από το Μπαϊκονούρ, θα τη θέσει σε τροχιά. Θα πετάξουν επίσης στο Διάστημα κάνοντας «παρέα» στον Bion, ο δορυφόρος Aist που κατασκεύασαν οι φοιτητές του Πανεπιστημίου Αεροδιαστημικής της Σαμάρα, τα σκάφη Beesat-2, Beesat-3 και SOMΡ που δημιούργησε το Τεχνικό Πανεπιστήμιο του Βερολίνου, και επίσης ο αμερικανικός δορυφόρος DOV-2 ο οποίος θα δοκιμάσει τεχνολογίες ερευνών στη Γη από διάφορες αποστάσεις. Στο εσωτερικό του σκάφους θα υπάρχει ελεύθερος χώρος περίπου 3,3 κυβικών μέτρων, στον οποίο το κοινό για όλους τους «επιβάτες» σύστημα υποστήριξης της ζωής, διατηρεί την απαραίτητη για τη διαβίωση συγκέντρωση οξυγόνου, θερμοκρασία περίπου 24 βαθμών και υγρασία 40-70%. Τα μεγαλύτερα ζώα θα παρακολουθούνται με βιντεοκάμερες, μερικές εκ των οποίων θα είναι υπέρυθρες. http://rbth.gr/tecnology/2013/04/20/i_diastimiki_farma_ton_zoon_21703.html Διαστημικό περίπατο ξεκίνησαν δύο ρώσοι κοσμοναύτες Εξάωρο διαστημικό περίπατο ξεκίνησαν , δύο ρώσοι κοσμοναύτες του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού, για να πραγματοποιήσουν μια σειρά από εργασίες συντήρησης, ανακοίνωσε το Κέντρο της Ρωσικής Αποστολής. Οι μηχανικοί διαστημικών πτήσεων, Πάβελ Βινογκράντοφ και Ρομάν Ρομανένκο πρόκειται να εγκαταστήσουν την πειραματική συσκευή Obstanovka, στην επονομαζόμενη μονάδα του σταθμού Zvezda, προκειμένου να μελετηθούν τα κύματα του πλάσματος και η επίδραση του διαστημικού καιρού στην ιονόσφαιρα της Γης. Επιπλέον, θα ανακτήσουν τη δεύτερη συσκευή από το πείραμα Biorisk, όπου μελετήθηκε η επίδραση των μικροβίων στις δομές του διαστημόπλοιου, και θα αντικαταστήσουν μια συσκευή ανακλαστήρα, που θα διευκολύνει τον ελλιμενισμό των Αυτοματοποιημένων Μεταφορικών Οχημάτων -4 του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος, όταν φτάσουν στον τροχιακό σταθμό τον Ιούνιο. Εάν ο χρόνος το επιτρέψει, οι κοσμοναύτες θα ανακτήσουν και ένα τμήμα της πειραματικής συσκευής Vinoslivost, με δείγματα διαστημικών υλικών. Ο Πάβελ Βινογκράντοφ είναι πλέον διαστημικός βετεράνος, καθώς έχει περπατήσει σε ανοικτό χώρο στο διάστημα, πάνω από 31 ώρες και 41 λεπτά στους προηγούμενους έξι διαστημικούς περιπάτους του, ενώ ο Ρομάν Ρομανένκο επιχειρεί για πρώτη φορά στην καριέρα του την έξοδο από τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό http://rbth.gr/news/2013/04/19/diastimiko_peripato_ksekinisan_dyo_rosoi_kosmonayte_21695.html Στον Ειρηνικό διαλύθηκε το Progress M-17M Το διαστημικό τροχιακό σκάφος υποστήριξης Progress M-17M το οποίο αποκόπηκε από τον διεθνή διαστημικό σταθμό στις 15 Απριλίου διαλύθηκε σήμερα στον Ειρηνικό, δήλωσε η ρωσική διαστημική υπηρεσία. Πιο συγκεκριμένα οι κινητήρες του Progress έσβησαν στις 17:07 ώρα Ελλάδας κατά τη διάρκεια επανεισόδου του σκάφους στην ατμόσφαιρα και όσα κομμάτια του δεν κάηκαν έπεσαν κάπου στον Ειρηνικό στις 18:58 ώρα Ελλάδας μακριά από κάθε γραμμή ναυσιπλοΐας όπως διευκρινίστηκε. Το μη επανδρωμένο Progress είχε φτάσει στο διαστημικό σταθμό στις 31 Οκτωβρίου του 2012 και ήταν το δεύτερο διαστημικό σκάφος το οποίο πραγματοποίησε τη σύντομη νέα διαδρομή που επιτρέπει την πρόσδεση με τον διαστημικό σταθμό σε χρόνο κάτω των 6 ωρών, από την εκτόξευσή του που πραγματοποιήθηκε στο διαστημικό κέντρο του Μπαικονούρ. Η πρώτη επιταχυνόμενη πρόσδεση όπως ονομάζεται η νέα διαδρομή είχε πραγματοποιηθεί από το Progress M-16M τον Αύγουστο του 21012. Η αναχώρηση του Progress M-16 από τον ISS και πιο συγκεκριμένα στο σημείο πρόσδεσης του τμήματος Zvezda αφήνει το χώρο ανοικτό για την πρόσδεση του νέου Progress M-19M το οποίο θα μεταφέρει προμήθειες και θα εκτοξευθεί στις 24 Απριλίου. Βίντεο: http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=rowKB_9_JQE http://www.defencenet.gr/defence/item/%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%B5%CE%B9%CF%81%CE%B7%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CF%8C-%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CE%BB%CF%8D%CE%B8%CE%B7%CE%BA%CE%B5-%CF%84%CE%BF-progress-m-17m Νέο είδος πυραυλικού καυσίμου ανακάλυψε μία μαθήτρια. Στο Καζακστάν η δεκαεξάχρονη μαθήτρια Γκαουχάρ Ζαϊντένοβα ανακάλυψε ένα νέο είδος καυσίμου για πυραύλους και βραβεύτηκε στον 9ο Διεθνή Επιστημονικό Διαγωνισμό Διαστημικών Ερευνών, αναφέρει ο ανταποκριτής της «Φωνής της Ρωσίας». Η Γκαουχάρ κατάφερε να εξάγει έναν τύπο, ο οποίος δίνει τη δυνατότητα στο καύσιμο να μην παγώνει ακόμα και στους μείον 60°C. Η κοπέλα ασχολήθηκε με αυτή την έρευνα για σχεδόν 2 χρόνια. Τώρα η Γκαουχάρ σκοπεύει να κατοχυρώσει με ευρεσιτεχνία την εργασία της. http://greek.ruvr.ru/2013_04_21/111365163/ Πώς φαίνονται οι καταιγίδες από το Διάστημα. Μια κακοκαιρία, όταν τη βλέπει κάποιος από το Διάστημα, μπορεί να είναι μαγευτική, ιδιαίτερα όταν απεικονίζεται με τα «ψεύτικα» χρώματα των επιστημονικών οργάνων. Στη φωτογραφία μπορείτε να δείτε το ισχυρό κύμα κακοκαιρίας που πλήττει τις τελευταίες ημέρες τις Μεσοδυτικές Πολιτείες των ΗΠΑ έτσι όπως «απαθανατίστηκε» από τον δορυφόρο GOES-13 της NASA. Το σκούρο πορτοκαλί χρώμα σε ορισμένα σημεία των νεφών υποδηλώνει ότι είναι πάρα πολύ ψυχρά, εν αντιθέσει με τον αέρα που τα περιβάλλει ο οποίος είναι θερμός και υγρός (στη συγκεκριμένη απεικόνιση ο θερμός αέρας είναι διαφανής και άρα δεν είναι ορατός). Αυτή η μεγάλη αντίθεση ανάμεσα στα ψυχρά ανώτερα στρώματα και τα θερμότερα και υγρά κατώτερα στρώματα δημιουργεί ανισορροπία στην ατμόσφαιρα προκαλώντας καταιγίδες και – ενίοτε – ανεμοστρόβιλους, εξήγησαν οι μετεωρολόγοι της αμερικανικής Εθνικής Υπηρεσίας Ωκεανών και Ατμόσφαιρας (NOAA). http://www.tovima.gr/science/technology-planet/article/?aid=508795 Bίντεο: ύπνος στο διάστημα

Νέες εκπληκτικές εικόνες από το νεφέλωμα του «Αλόγου» Ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα νεφελώματα στον ουρανό, το Νεφέλωμα «Κεφαλή του Αλόγου» “Horsehead Nebula” στον Ωρίωνα, αποθανάτισε το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble επί τη ευκαιρία της 23ης επετείου από την τοποθέτησή του σε τροχιά. Το Hubble έχει και άλλες φορές φωτογραφίσει το διαστημική αυτή συγκέντρωση του μοριακού νέφους είναι όμως η πρώτη φορά που αυτό γίνεται με τόση λεπτομέρεια και ευκρίνεια. Η κόκκινη λάμψη προέρχεται από υδρογόνο σε αέρια κατάσταση κυρίως πίσω από το νεφέλωμα, ιονισμένο από το κοντινό φωτεινό αστέρι Sigma Orionis. Το σκοτάδι του Horsehead προκαλείται κυρίως από την πυκνή σκόνη, αν και το κάτω μέρος του «λαιμού του Αλόγου» ρίχνει μια σκιά προς τα αριστερά. Οι ροές των αερίων που εξέρχονται από το νεφέλωμα διοχετεύονται από ένα ισχυρό μαγνητικό πεδίο. Φωτεινά σημεία στη βάση του νεφελώματος είναι νεαρά αστέρια ακριβώς στη διαδικασία διαμόρφωσης τους. Το φως διαρκεί περίπου 1.500 χρόνια για να μας φτάσει από το νεφέλωμα. Βίντεο: http://www.defencenet.gr/defence/item/%CE%BD%CE%AD%CE%B5%CF%82-%CE%B5%CE%BA%CF%80%CE%BB%CE%B7%CE%BA%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AD%CF%82-%CE%B5%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CE%BD%CE%B5%CF%82-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84%CE%BF-%CE%BD%CE%B5%CF%86%CE%AD%CE%BB%CF%89%CE%BC%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CF%85-%C2%AB%CE%B1%CE%BB%CF%8C%CE%B3%CE%BF%CF%85%C2%BB

Εταιρεία διαστημικών μεταφορών αναβάλλει την πρώτη εκτόξευση. Η αμερικανική Orbital Sciences Corporation, μια από τις δύο εταιρείες που επέλεξε η NASA για την παράδοση φορτίων στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, ανέβαλε λόγω τεχνικού προβλήματος την δοκιμαστική εκτόξευση του πυραύλου της Antares. H αντίστροφη μέτρηση σταμάτησε όταν ένας από τους σωλήνες που βρίσκονταν συνδεδεμένοι στο δεύτερο στάδιο του πυραύλου αποσυνδέθηκαν πρόωρα, ανέφερε ο σχολιαστής του NASA TV. Η πυροδότηση ήταν προγραμματισμένη για τα μεσάνυχτα της Τετάρτης ώρα Ελλάδας σε νέο διαστημικό κέντρο, το οποίο βρίσκεται σε ένα νησί ανατολικά της Βιρτζίνια. Ο πύραυλος Antares, ύψους 40 μέτρων, επρόκειτο να τεθεί σε τροχιά, σε ύψος 250 χιλιομέτρων, περίπου δέκα λεπτά μετά την εκτόξευση. Καιρού επιτρέποντος, νέα προσπάθεια εκτόξευσης αναμένεται την Παρασκευή το νωρίτερο. Η αποστολή θα ήταν η πρόβα τζενεράλε για την πρώτη δοκιμαστική αποστολή ανεφοδιασμού το Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού (ISS) αργότερα φέτος. H Orbital Sciences έχει εξασφαλίσει συμβόλαιο με τη NASA, ύψους 1,9 δισ. δολαρίων, για οκτώ μη επανδρωμένες αποστολές φορτίων στον ISS που θα ξεκινήσουν το 2016. Παρόμοιες αποστολές πραγματοποιεί ήδη η εταιρεία SpaceX, η οποία έχει ολοκληρώσει δύο από τις 12 εκτοξεύσεις φορτίων, για τις οποίες θα λάβει συνολικά 1,6 δισ. δολάρια από τη NASA. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231244826 Επαφή. Μια συζήτηση ανάμεσα σε έναν άνθρωπο και σε ένα εξωγήινο ον…. Εξωγήινος: “Το ξέρεις καλά, βέβαια, όπως ξέρεις και ότι ποτέ δε φτάνεις στο τέλος του π. Δεν υπάρχει πλάσμα στο σύμπαν, δεν έχει σημασία πόσο έξυπνο είναι, που να μπορεί να υπολογίσει το π μέχρι το τελικό του ψηφίο – γιατί δεν υπάρχει τελικό ψηφίο, μονάχα μια απειρία από αυτά. Οι μαθηματικοί σας έχουν επιχειρήσει να υπολογίσουν ως….” Η Έλλι ένιωσε και πάλι το μυρμήγκιασμα. “…οι μαθηματικοί σας έκαναν μια προσπάθεια να το υπολογίσουν μέχρι και…. ας πούμε μέχρι και το δεκάκις δισεκατομμυριοστό ψηφίο. Δεν θα εκπλαγείς αν μάθεις ότι άλλοι μαθηματικοί έχουν προχωρήσει περισσότερο. Λοιπόν, τελικά σε κάποιο σημείο – ας πούμε στο 1020 – κάτι συμβαίνει. Σταματά η τυχαία εναλλαγή των αριθμών και για ένα απίστευτα μεγάλο διάστημα δεν συναντάς παρά μονάδες και μηδενικά… Ενώ μιλούσε σχεδίαζε αφηρημένα ένα κύκλο στην άμμο με τη μύτη του ποδιού του. Η Έλλι δίστασε για μαι στιγμή πριν ρωτήσει: “Και αυτά τα μηδέν και τα ένα σταματούν κάποτε; Το π ξαναγυρίζει στην τυχαία σειρά των αριθμών;” Βλέπονατς ένα μικρό ενθαρυντικό γνέψιμο του κεφαλιού του, συνέχισε γοργά. “Και ο αριθμός των 0 και των 1; είναι γινόμενο πρώτων αριθμών;” “Ναι, έντεκα απ’ αυτούς είναι”. “Θέλεις να πεις ότι βαθιά μέσα στον αριθμό π υπάρχει ένα μήνυμα έντεκα διαστάσεων; Ότι κάποιος στο σύμπαν επικοινωνεί με …. μαθηματικά; …. Πως μπορείς να κρύψεις κάποιο μήνυμα μέσα στο π; Το π ενυπάρχει στην ίδια δομή του σύμπαντος.” “Ακριβώς”. Εκείνη τον κοίταξε με απορία. “Και συμβαίνει κάτι ακόμα καλύτερο” συνέχισε εκείνος. “Ας υποθέσουμε ότι η ακολουθία των 1 και 0 εμφανίζεται μονάχα στην βάση του δέκα, αν και καταλαβαίνεις ότι κάτι παράξενο θα συνέβαινε και σε κάθε άλλη αριθμητική βάση. Ας υποθέσουμε ακόμη ότι τα πλάσματα που έκαναν αυτή την ανακάλυψη είχαν δέκα δάχτυλα. Βλέπεις τι συμβαίνει; Λες και το π περίμενε δισεκατομμύρια χρόνια τους δεκαδάχτυλους μαθηματικούς με τους γρήγορους ηλεκτρονικούς υπολογιστές. Κατά κάποιο τρόπο, είναι σαν το Μήνυμα να απευθύνεται σε μας.” “Όμως όλα αυτά είναι μια απλή αναλογία, έτσι; Δεν εννοείς στην κυριολεξία το π και το δέκα στην εικοστή δύναμη; Ούτε και έχετε στ’ αλήθεια δέκα δάχτυλα” “Μην το λές”. Της χαμογέλασε πάλι. “Τότε, για όνομα του Θεού, τι λέει το Μήνυμα;”………. …..από το μυθιστόρημα του Carl Sagan, “Contact” Βίντεο: http://physicsgg.me/2011/04/18/%ce%b5%cf%80%ce%b1%cf%86%ce%ae/ NASA: Μειώθηκε η ποσότητα των διαστημικών σκουπιδιών. Η ποσότητα των διαστημικών σκουπιδιών στη γήινη τροχιά έχει μειωθεί ελαφρώς το τελευταίο τρίμηνο, ενημέρωσε η NASA. Μέχρι την 3 Απριλίου στον κατάλογο της Στρατηγικής διοίκησης των ΗΠΑ είχαν καταγραφεί 16649 αντικείμενα τεχνητής προέλευσης, ελαφρώς λιγότερα σε σχέση με την 1 Ιανουαρίου (16686 αντικείμενα). Από αυτόν τον αριθμό τα 3588 είναι διαστημόπλοια (ενεργά και εκτός λειτουργίας), 13061 αντικείμενα – «διαστημικά σκουπίδια», δηλαδή βαθμίδες ώσης πυραύλων και συντρίμμια διαστημικών μηχανημάτων. Την πρώτη θέση στο πέταμα σκουπιδιών στο διάστημα κατέχει η Ρωσία. Της ανήκουν τα 6257 αντικείμενα των «διαστημικών σκουπιδιών». Στη δεύτερη θέση βρίσκονται οι ΗΠΑ με 4938 αντικείμενα. http://greek.ruvr.ru/2013_04_17/111069936/ Η συμπεριφορά των υγρών στο διάστημα.

Nέο πορτρέτο του σουπερνόβα που φώτισε τον ουρανό το 1006 μ.Χ. Την 1η Μαΐου του 1006 μ.Χ, ένα αντικείμενο πιο φωτεινό από την Αφροδίτη έμεινε ορατό για εβδομάδες στον ουρανό και καταγράφηκε από αστρονόμους στην Ευρώπη, την Κίνα, την Ιαπωνία και τον αραβικό κόσμο. Μια χιλιετία μετά, διαστημικό τηλεσκόπιο ακτίνων Χ απεικονίζει με μοναδική λεπτομέρεια ό,τι απέμεινε από το ιστορικό σουπερνόβα. H εντυπωσιακή νέα εικόνα προέρχεται από διαστημικό παρατηρητήριο Chandra της NASA, το οποίο μελέτησε για οκτώ μέρες το αντικείμενο SN 1006, το υπόλειμμα ενός σουπερνόβα (ή υπερκαινοφανούς αστέρα) Τύπου Ιa. Τα σουπερνόβα αυτής της κατηγορίας εμφανίζονται όταν ένας λευκός νάνος -ένα νεκρό αλλά εξαιρετικά πυκνό άστρο- απορροφά μεγάλες ποσότητες μάζας από ένα συνοδό άστρο, οπότε εκρήγνυται. Εναλλακτικά, τα σουπερνόβα Ιa προέρχονται από δύο λευκούς νάνους που συγχωνεύονται και αμέσως εκρήγνυνται. Στο λεπτομερές νέο πορτρέτο του SΝ 1006, τεράστιες ποσότητες υλικού που εκτινάχθηκαν κατά την έκρηξη διακρίνονται να εξαπλώνονται στο Διάστημα με ταχύτητες που φτάνουν τα 17 εκατομμύρια χιλιόμετρα την ώρα. Το κόκκινο, πράσινο και μπλε χρώμα αντιστοιχούν σε ακτίνες Χ χαμηλής, μέσης και υψηλής ενέργειας αντίστοιχα Τα σουπερνόβα Τύπου Ιa είναι ιδιαίτερα σημαντικά για τους αστρονόμους. Τα επίπεδα της ακτινοβολίας που εκπέμπουν αυτά τα αντικείμενα είναι προβλέψιμα και σταθερά, κάτι που σημαίνει ότι η φωτεινότητα του σουπερνόβα όπως το βλέπουμε από τη Γη εξαρτάται κυρίως από την απόστασή του. Και το χαρακτηριστικό αυτό επιτρέπει στους αστρονόμους να χρησιμοποιούν τα σουπερνόβα Ia σαν ένα είδος μεζούρας για τον υπολογισμό αποστάσεων στο Σύμπαν. Οι παρατηρήσεις του Chandra στο υπόλειμμα του σουπερνόβα SN 1006 ίσως βοηθήσουν τώρα τους αστροφυσικούς να κατανοήσουν καλύτερα τους μηχανισμούς των υπερκαινοφανών αστέρων Ia. Εξετάζοντας την αναλογία διαφόρων στοιχείων, όπως το οξυγόνο, το πυρίτιο και το μαγνήσιο, οι ερευνητές ίσως μπορέσουν να συμπεράνουν πώς έμοιαζε το άστρο πριν εκραγεί και πώς ακριβώς εκδηλώθηκε η έκρηξη. Η μελέτη παρουσιάστηκε από διεθνή ερευνητική ομάδα σε συνέδριο Αστροφυσικής Υψηλής Ενέργειας που πραγματοποίησε στην Καλιφόρνια η Αμερικανική Εταιρεία Αστρονομίας. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231244883

Νέος σχεδιασμός δεκαπλασιάζει την ισχύ των μπαταριών. Ερευνητές αμερικανικού πανεπιστημίου παρουσίασαν τις «ισχυρότερες μπαταρίες του κόσμου», μικρές συσκευές που δεκαπλασιάζουν την πυκνότητα και την παροχή ενέργειας και επιπλέον φορτίζονται 1.000 φορές ταχύτερα. Ένα κινητό τηλέφωνο που χρησιμοποιεί τις νέες μπαταρίες θα φορτιζόταν σε περίπου ένα δευτερόλεπτο και θα ήταν αρκετά ισχυρό ώστε να μπορεί να βάλει μπρος ένα αυτοκίνητο με χαλασμένη μπαταρία, υποστηρίζει η ερευνητική ομάδα στο Πανεπιστήμιο του Ίλινοϊ. Οι νέες μπαταρίες ιόντων λιθίου βασίζονται σε «τρισδιάστατα» ηλεκτρόδια, χάρη στα οποία μειώνεται η απόσταση που πρέπει να διανύσουν τα ιόντα (φορτισμένα άτομα) από το ένα ηλεκτρόδιο στο άλλο. Η διάταξη αυτή, αναφέρουν οι ερευνητές στην επιθεώρηση Nature Communications, http://www.nature.com/ncomms/journal/v4/n4/full/ncomms2747.html θα επέτρεπε στις μπαταρίες να μικρύνουν ακολουθώντας τον εντυπωσιακό ρυθμό συρρίκνωσης των ηλεκτρονικών συσκευών. Οι σημερινές τεχνολογίες αποθήκευσης ηλεκτρικής ενέργειας αναγκάζουν το χρήστη να επιλέξει ανάμεσα στην ισχύ και τη χωρητικότητα: οι μπαταρίες προσφέρουν είτε μεγάλη χωρητικότητα είτε ισχυρό ηλεκτρικό ρεύμα, όχι όμως και τα δύο ταυτόχρονα. Η νέα, «τρισδιάστατη» τεχνολογία θα μπορούσε τώρα να καταργήσει αυτόν τον περιορισμό, αφού μπορεί να αυξάνει τόσο τη χωρητικότητα όσο και την ισχύ. «Θα μπορούσε κανείς να αντικαταστήσει τη μπαταρία του αυτοκινήτου του με μια από τις δικές μας μπαταρίες, η οποία θα ήταν δέκα φορές μικρότερη ή δέκα φορές ισχυρότερη» λέει ο καθηγητής Ουίλιαμ Κινγκ, επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας. Όλες οι μπαταρίες χρειάζονται δύο στοιχεία για να λειτουργήσουν: το ηλεκτρόδιο ανόδου (-) το οποίο απελευθερώνει ηλεκτρόνια στο κύκλωμα, και το ηλεκτρόδιο καθόδου (+) το οποίο προσλαμβάνει τα ηλεκτρόδια στην άλλη άκρη του κυκλώματος. Για να φτάσουν από την άνοδο στην κάθοδο, τα ηλεκτρόνια αναγκάζονται να περάσουν μέσα από τη συνδεδεμένη ηλεκτρική συσκευή. Δεν μπορούν να διανύσουν την απόσταση ταξιδεύοντας απευθείας από την άνοδο στην κάθοδο, δεδομένου ότι τα ηλεκτρόδια χωρίζονται από έναν υγρό ηλεκτρολύτη που εμποδίζει τη διέλευσή τους. Μέσα από τον ηλεκτρολύτη, όμως, περνούν ιόντα (φορτισμένα άτομα) που κινούνται επίσης από την άνοδο προς την κάθοδο προκειμένου να ξανασυναντήσουν τα ηλεκτρόνια που αποχωρίστηκαν. Το ιδιαίτερο με τη νέα μπαταρία είναι η χρήση ηλεκτροδίων από τρισδιάστατες μεταλλικές δομές, χάρη στις οποίες μειώνεται η απόσταση ανάμεσα στην άνοδο και την κάθοδο. Το πρωτότυπο της συσκευής έχει μήκος μόλις μερικά χιλιοστά, ωστόσο οι ερευνητές ελπίζουν ότι η τεχνική τους μπορεί να αξιοποιηθεί και σε μεγαλύτερα συστήματα. Στη σημερινή της μορφή η μικρομπαταρία βασίζεται σε έναν εύφλεκτο ηλεκτρολύτη, ο οποίος θα πρέπει να αντικατασταθεί για λόγους ασφάλειας. Η ερευνητική ομάδα δεν διευκρινίζει πότε περιμένουν να αξιοποιηθεί εμπορικά η τεχνολογία τους. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231244861

Διαστημικός «φύλακας» θα περιφρουρεί τη Γη. Το πρώτο ιδιωτικό διαστημικό τηλεσκόπιο Sentinel (Φύλακας ή φρουρός), που προορίζεται για την αναζήτηση αστεροειδών, θα εκτοξευτεί το 2017. Το απαιτούμενο χρηματικό ποσό ύψους 450 εκατομμυρίων δολαρίων, το συλλέγει το μη εμπορικό Ιδρυμα B612 Foundation, που ιδρύθηκε από τους αστροναύτες των ΗΠΑ. Το Ίδρυμα θα μοιράζεται τις πληροφορίες, που θα συλλέγει το τηλεσκόπιο με τη NASA. Η NASA με τη σειρά της, θα παραχωρήσει τεχνικό εξοπλισμό τηλεπικοινωνίας με σκοπό την αποκατάσταση της σύνδεσης με το τηλεσκόπιο. Η εκτόξευση του τηλεσκοπίου θα εξασφαλίσει τον εντοπισμό του 90% των περίγειων αστεροειδών μέγεθους από 140 μέτρα, οι οποίοι είναι ικανοί κατά την πτώση τους στη Γη να καταστρέψουν, για παράδειγμα, ολόκληρη πόλη. Σύμφωνα με τους αστρονόμους, ο αριθμός τέτοιων αστεροειδών φτάνει τις 500 χιλιάδες το λιγότερο. Ας πούμε για σύγκριση, σήμερα έχουν συγκεντρωθεί πληροφορίες μόνο για 10 χιλιάδες τέτοιους αστεροειδείς. Ώς προς τον τύπο του το Sentinel είναι υπέρυθρο τηλεσκόπιο, που θα αντιδρά ακόμα και στην ελάχιστη διαφορά της θερμοκρασίας ανάμεσα στην επιφάνεια του αστεροειδή, που έχει ζεσταθεί ελαφρά από τον Ήλιο και στο σχεδόν μηδενικό (μηδέν του Κελβίνο) γενικό φόντο του Διαστήματος. Για την εξασφάλιση καλύτερης ευαισθησίας, τους αισθητήρες του τηλεσκοπίου θα τους κρυώσουν μέχρι τις κρυογονικές θερμοκρασίες. Θα το εκτοξεύσουν σε τροχιά γύρω από τον Ήλιο, η οποία βρίσκεται κοντά στην τροχιά της Αφροδίτης. Αυτό σχετίζεται με το γεγονός ότι, όταν οι αστεροειδείς πετούν από την πλευρά του Ηλίου, δεν είναι ορατοί από τη Γη. Ο διαστημικός «φύλακας» δεν θα στερήσει νόημα στα επίγεια συστήματα προειδοποίησης για την απειλή αστεροειδών, τα οποια δημιουργούνται τώρα στη Ρωσία και άλλες χώρες. Σε σχέση με αυτό ο Ντμίτρι Βίμπε, επικεφαλής του τμήματος φυσικής και εξέλιξης των αστέρων του Ινστιτούτου Αστρονομίας της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών είπε: - Τα επίγεια όργανα έχουν αναρίθμητες ελλείψεις, συνδεδεμένες με τους περιορισμούς σε ό,τι αφορά τις καιρικές συνθήκες και την ώρα του ημερονυχτίου. Η δημιουργία δε τέτοιου δικτύου στοιχίζει σχετικά λίγα χρήματα. Εκτός απ’ αυτό τα επίγεια τηλεσκόπια μπορούν να εκσυγχρονίζονται αδιάκοπα. Από την άλλη πλευρά, όμως το διαστημικό τηλεσκόπιο έχει πολύ μεγαλύτερες δυνατότητες από το επίγειο δίκτυο. Αλλά τέτοιο τηλεσκόπιο στοιχίζει πολύ ακριβά και η επισκευή του είναι αδύνατη. Έτσι, λοιπόν δεν πρέπει να ποντάρουμε μόνο σε μιά λύση. Προτιμότερο είναι να χρησιμοποιούνται τόσο τα επίγεια, όσο και τα διαστημικά τηλεσκόπια Η αποστολή "Sentinel" θα επιτρέψει στους επιστήμονες να δημιουργήσουν τρισδιάστατο δυναμικό χάρτη του εσωτερικού μέρους του ηλιακού συστήματος. Αυτό σημαίνει ότι οι στιγμές επικίνδυνης προσέγγισης των αστεροειδών με τη Γη θα προβλεφθούν για δεκαετίες. Συνεπώς, η ανθρωπότητα θα έχει χρόνο για την προετοιμασία ειδικής επιχείρησης αποτροπής της σύγκρουσης. http://greek.ruvr.ru/2013_04_17/111049501/