Δροσος Γεωργιος

Γιγαντιαίος εξωπλανήτης χωρίζεται σε δύο κομμάτια στο μέγεθος της Γης. Σε μια ανακάλυψη που δημιουργεί πρόσθετα ερωτήματα σχετικά με το πώς οι πλανήτες τελειώνουν τις ζωές τους, επιστήμονες έχουν εντοπίσει τα υπολείμματα ενός γιγάντιου κόσμου που καταστράφηκε από έντονες παλιρροιακές δυνάμεις που ασκούνταν από το μητρικό άστρο του. Τα δε συντρίμμια περιφέρονται γύρω από το ‘πρησμένο’ κόκκινο γίγαντα άστρο KIC 05807616. Αλλά η ποσότητα των συντριμμιών είναι εξαιρετικά μεγάλη. Αστρονομικές παρατηρήσεις εντόπισαν αντικείμενα μεγέθους δύο πλανητών σε τροχιά γύρω από αυτό το άστρο, καθένα δε από τα οποία είναι ελαφρώς μόνο μικρότερα από τη Γη. Οι ερευνητές προτείνουν ότι αυτά τα δυο κομμάτια ανήκαν κάποτε σε ένα ενιαίο, μεγαλύτερο εξωηλιακό πλανήτη. Σύμφωνα με τους ειδικούς, ο μεγαλύτερος κόσμος (εξωπλανήτης) μπορεί να έχει καταστραφεί, όταν μια ακραία βαρυτική έλξη από το φουσκωμένο άστρο του, τον ανάγκασε να κινηθεί σπειροειδώς προς το αντικείμενο. Οι παλιρροιακές δυνάμεις στη συνέχεια το έκοψαν σε κομμάτια. Μερικά απ ‘αυτά πιθανότατα έπεσαν προς το άστρο, ενώ άλλα εγκαταστάθηκαν σε σταθερές τροχιές. Αυτές οι ανακαλύψεις ρίχνουν νέο φως στο πώς οι πλανήτες τελειώνουν τις ζωές τους. Μέχρι τώρα, είχε θεωρηθεί ότι οι περισσότεροι εξωπλανήτες καταναλώνονται από τα μητρικά αστέρια τους, όταν αυτά γίνονται σουπερνόβα, και πετάγονται έξω στο βαθύ διάστημα κάτι που οφείλεται στις βαρυτικές αλληλεπιδράσεις, ή καταναλώνονται ολοσχερώς από τις νεοσυσταθείσες μαύρες τρύπες μετά την υπερκαινοφανή έκρηξη. Αλλά η νέα έρευνα δείχνει ότι κι άλλη μοίρα μπορεί να περιμένει τους πλανήτες.Τα συμπεράσματα της έκθεσης δείχνουν ότι η αρχή και το τέλος του κόσμου δεν ορίζεται πάντα με σαφήνεια. “Οι πλανήτες μπορεί ακόμα και να εξελιχθούν, διαλυόμενοι σε διάφορα μικρά σώματα, ή να καταστραφούν ολοσχερώς," λένε οι συγγραφείς της έκθεσης Ealeal Bear και Noam Soker από το Ινστιτούτο Τεχνολογίας του Ισραήλ. Οι ειδικοί λένε ότι το αντικείμενο KIC 05807616 ήταν κάποτε ένας κίτρινος νάνος, σαν τον Ήλιο μας. Καθώς έφτασε στο τέλος της κύριας ακολουθίας του, τα εξωτερικά στρώματα της ατμόσφαιρας του φούσκωσαν, εκτινάσσοντας τα προς τα έξω σε μεγάλες αποστάσεις. Αυτό θα συμβεί και στο ηλιακό σύστημα μας κάποτε. Σύμφωνα με τα υπολογιστικά μοντέλα, οι τρεις εσωτερικοί πλανήτες - Ερμής, Αφροδίτη και Γη – θα περιτυλιχθούν μέσα στον Ήλιο. Ο Άρης μπορεί να υποστεί μια παρόμοια μοίρα, αν και είναι ασαφές εάν θα καταστραφεί ή όχι. Οι άλλοι όμως κόσμοι θα μείνουν ανεπηρέαστοι. Όσο για τους δύο κόσμους που είναι σε τροχιά γύρω από το KIC 05807616, βρίσκονται πολύ κοντά στο γονικό αστέρι τους, μόλις 900.000 χιλιόμετρα και 1.100.000 χιλιόμετρα, αντίστοιχα. Αυτό σημαίνει πως οι συνθήκες εκεί πάνω είναι πολύ σκληρές: κοντά 9,000° Κελσίου. Είναι δε γνωστοί ως KOI 55,01 και KOI 55.02. Σε μια τέτοια μικρή απόσταση, είναι πιθανόν να είναι κλειδωμένοι παλιρροιακά στο αστέρι τους, πράγμα που σημαίνει ότι θα έχουν πάντα την ίδια όψη προσανατολισμένη προς το αντικείμενο. Μια παρόμοια κατάσταση μπορεί να παρατηρηθεί μεταξύ της Σελήνης και της Γης. «Ελπίζαμε ότι άλλες ομάδες θα μελετούσαν την ανακάλυψη αυτή και θα προτείνουν τις δικές τους ιδέες, ή να βελτιώσουν τις ερμηνείες μας σχετικά με το αντικείμενο. Είμαστε λοιπόν χαρούμενοι ότι αυτό συνέβη πολύ γρήγορα, από τους Ealeal Bear και Noam Soker. Οι δύο τους πρότειναν αυτή την πραγματικά ενδιαφέρουσα εναλλακτική λύση για το σενάριο μας, εξηγεί ο Stéphane Charpinet από το Ινστιτούτο Ερευνών της Τουλούζης και κύριος ερευνητής της ανακάλυψης. Πηγή: SoftPedia

Περισσότερα για την Βράβευση Ελλήνων μαθητών στον Ευρωπαϊκό Διαγωνισμό Διαστήματος. http://www.esa.int/esaCP/SEMO3GQWJ1H_Greece_0.html

Σχέδιο επανάληψης του πειράματος Mars-500 στο ΔΔΣ. Το Mars-500, πείραμα προσομοίωσης της αποστολής στον Άρη, κατά τη γνώμη των υπεύθυνων του προσώπων, θα ήταν σκόπιμο να συνεχιστεί σε περίγεια τροχιά. Το πρόγραμμα Mars-500, διαρκείας 520 ημερών ολοκληρώθηκε τον Νοέμβριο του 2011 στο μοσχοβίτικο Ινστιτούτο Βιοϊατρικών Προβλημάτων (IBMP). Τρείς πολίτες της Ρωσίας, ένας Γάλλός, ένας Ιταλός και ένας Κινέζος βρίσκονταν μέσα σε ακίνητο τεχνολογικό σύστημα, που έμοιαζε με διαστημόπλοιο, σε πλήρη απομόνωση από τον έξω κόσμο. Η συσσωρευμένη εμπειρία εκτιμάται πολύ θετικά από τους ειδικούς, οι οποίοι τονίζουν ότι τα δεδομένα που έχουν συλλεχθεί θα αποτελέσουν τη βάση κατά τον σχεδιασμό των μελλοντικών διαπλανητικών αποστολών. Παρόλα αυτά, οι άνθρωποι, εκτελώντας στην πραγματικότητα τη διαστημική αποστολή θα βρεθούν αντιμέτωποι με πολλούς ολέθριους παράγοντες του διαστημικού χώρου, οι οποίοι δεν υπάρχουν στη Γη - π.χ. με τη διαστημική ακτινοβολία και την έλλειψη βαρύτητας. Η ραδιενέργεια βλάπτει το DNA, τον κρυσταλλοειδή φακό και αμφιβληστροειδή χιτώνα, τον εγκέφαλο και το νευρικό σύστημα, κάτι που μπορεί να οδηγήσει σε μοιραία λάθη κατά τη διαχείριση του διαστημοπλοίου. Ο παράγοντας έλλειψης βαρύτητας έχει πολύ μεγάλη σημασία κατά την εκτίμηση της απώλειας ασβεστίου και της μείωσης της πυκνότητας των οστέων των αστροναυτών. Η εμπειρία δε στο ΔΔΣ θα γινόταν πιο αυθεντική. Πολλά εδώ εξαρτούνται από τη θέση που θα πάρει η Υπηρεσία Διαστήματος της Ρωσίας (Ροσκόσμος),- ειπε ο διευθυντής του σχεδίου Μπορίς Μορούκοφ. -Οι αντίστοιχες προτάσεις έχουν διατυπωθεί και έχουν σταλεί στην Υπηρεσία. Χρειάζεται να παρθεί απόφαση βούλησης και να καθοριστεί συγκεκριμένο πρόγραμμα, αρχίζοντας από την προετοιμασία. Θα μας ικανοποιήσει οποιαδήποτε λύση. Είμαστε έτοιμοι να εργαστούμε και να τα κάνουμε όλα μόνοι μας. Πολύ καλή θα είναι επίσης και η λύση για την αποκατάσταση διεθνούς συνεργασίας,- παρατήρησε ο Μπορίς Μορούκοφ. -Ιδανικό θα ήταν να επαναληφθεί η εμπειρία σε ένα νέο ρωσικό δομοστοιχείο, που θα σταλεί πολύ σύντομα στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό και που άρχισε ήδη να προετοιμάζεται για αυτό τον σκοπό. Παρόλα αυτά δεν θα αποφευχθούν όλες οι δυσκολίες. π.χ., στον τομέα της τηλεπικοινωνίας. Πώς μπορεί να εξασφαλιστεί η πρόσβαση στις τηλεπικοινωνίες; Σε σχέση με αυτό προκαλεί ανησυχίες το γεγονός ότι η πρόσβαση αυτή για διάφορα μέλη του πληρώματος θα είναι διαφορετική, αλλά στην εξυπηρέτηση του Σταθμού, κατά τη γνώμη μου, θα πρέπει να συμμετέχουν όλα τα μέλη. Χρειάζεται να αλλάξει ο αλγόριθμος διαχείρισης του Σταθμού. Η απαλλαγή δε από την γήινη κηδεμονία δεν είναι εύκολο πρόβλημα και, μάλιστα, οι διαστημικές πτήσεις πρέπει να συνεχιστούν. Εξάλλου, η ίδια η αύξηση του χρόνου πτήσης ως 500 ημέρες δεν πρέπει να προκαλεί προβλήματα. Πραγματικά σχεδόν το ίδιο χρονικό διάστημα - 437 ημέρες- εργάστηκε στο Διάστημα ο Ρώσος κοσμοναύτης Βαλέρι Πολιακόφ και παρέμεινε υγιής. Το πλήρωμα του Σταθμού, ο οποίος προορίζεται για 6 άτομα, θα ήταν λογικό να διαίρεθεί στα δύο: οι τρεις -να εργάζονται στο πλαίσιο του τυποποιημένου προγράμματος και οι άλλοι τρείς στο πλαίσιο του πειράματος. Εκφράζεται η ελπίδα ότι μέχρι το τέλος της λειτουργίας του ΔΔΣ το 2020, παρόμοια πειράματα σε ένα ή άλλο βαθμό θα πραγματοποιηθούν,- παρατήρησε ο Μπορίς Μορούκοφ. Ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός θα βοηθήσει στην υλοποίηση του ονείρου για διαπλανητικές πτήσεις. Ο μισός αιώνας της διαστημικής εποχής δεν εξάντλησε όλες τις δυνατότητες για επιστημονικές έρευνες σε τροχιά κοντά στη Γη, δήλωσε ο επικεφαλής της διεύθυνσης επανδρωμένων προγραμμάτων της Ρωσικής Διαστημικής Υπηρεσίας Αλεξέι Κρασνόφ στο Συμπόσιο των εταίρων του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού, που άνοιξε σήμερα τις εργασίες τους στο Βερολίνο. «Η διεύθυνση ενός τόσο τεράστιου μηχανισμού, όπως ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός (ΔΔΣ), αποτελεί μια εντελώς μοναδική εμπειρία και είμαι πεπεισμένος ότι αυτή θα μας δώσει τη δυνατότητα, πιθανώς αυτή τη δεκαετία, είτε στις αρχές της επόμενης να κάνουμε το επόμενο βήμα προς τις διαπλανητικές διαστημικές πτήσεις, τουλάχιστον στο πλαίσιο της εταιρικής σχέσης, που διαμορφώθηκε γύρω από τον ΔΔΣ», είπε ο Κρασνόφ. Η εκτόξευση του Dragon αναβλήθηκε ξανά. Η πρώτη πτήση προς το ΔΔΣ το ιδιωτικού σκάφους-κάψουλας Dragon έχει αναβληθεί για ακόμη μία φορά. Αυτό οφείλεται στην ανάγκη να γίνουν επιπρόσθετοι έλεγχοι του λογισμικού. Η νέα ημερομηνία της εκτόξευσης παραμένει άγνωστη. Αρχικά η εκτόξευση προγραμματιζόταν για τις 7 Φεβρουαρίου, όμως επανειλημμένα είχε αναβληθεί. Οι κατασκευαστές θεωρούν την αναμενόμενη αποστολή ως ορόσημο στην ιστορία των διαστημικών πτήσεων, διότι το Dragon θα γίνει το πρώτο εμπορικό σκάφος, το οποίο θα συνδεθεί με το ΔΔΣ.

Μαύρη τρύπα καταβροχθίζει άστρο! Διαστημικά και επίγεια τηλεσκόπια εντόπισαν ένα από τα πιο βίαια αλλά και εντυπωσιακά κοσμικά φαινόμενα. Ενα άστρο πέφτει στα βαρυτικά δίχτυα μιας μαύρης τρύπας η οποία το κυριολεκτικά το διαλύει. Είναι η πρώτη φορά που τηλεσκόπια «βλέπουν» σε εξέλιξη τον χορό θανάτου ανάμεσα σε μια μαύρη τρύπα και ένα άστρο και η NASA έδωσε στη δημοσιότητα μια καταπληκτική εικόνα του φαινομένου. Ομάδα αστρονόμων στις ΗΠΑ θέλησε να βρει στοιχεία για τη «συνάντηση» ενός άστρου και μιας μαύρης τρύπας, συνάντηση που είναι συνήθως μοιραία για το άστρο. Οι ερευνητές έριξαν στη μάχη πολλά διαστημικά και επίγεια όργανα όπως το διαστημικό παρατηρητήριο GALEX και το τηλεσκόπιο Pan-STARRS1 που βρίσκεται στη Χαβάι. Τα τηλεσκόπια σάρωναν το Σύμπαν για να εντοπίσουν το φαινόμενο και τελικά εντόπισαν τα ίχνη του σε έναν μακρινό γαλαξία. Ο γαλαξίας αυτός βρίσκεται σε απόσταση 2,7 δισ. ετών φωτός από εμάς και στο κέντρο του βρίσκεται μια γιγάντια μαύρη τρύπα. Τα τηλεσκόπια εντόπισαν ένα άστρο που βρισκόταν στο στάδιο του «κόκκινου γίγαντα» να είναι παγιδευμένο από την μαύρη τρύπα η οποία το «απομυζά». «Οταν ένα άστρο συλλαμβάνεται από μια μαύρη τρύπα οι βαρυτικές της δυνάμεις το διαλύουν. Ενα μέρος της ύλης του άστρου πέφτει μέσα στην τρύπα ενώ το υπόλοιπο εκτοξεύεται με μεγάλη ταχύτητα στο Διάστημα. Στην προκειμένη περίπτωση βλέπουμε τη λάμψη των αερίων του άστρου να πέφτει μέσα στην τρύπα αλλά και το αέριο που εκτοξεύεται το οποίο αποτελείται κυρίως από ήλιο. Είναι σαν να συγκεντρώνουμε στοιχεία από μια σκηνή εγκλήματος» αναφέρει ο Σούβι Γκεζάρι, του Πανεπιστημίου Johns Hopkins, επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας.

Προσομοίωση εξερεύνησης του Αρη στις…Αλπεις. Φορώντας μια νέα διαστημική στολή ομάδα επιστημόνων εισήλθε σε μια σπηλιά στα βάθη των Αλπεων πραγματοποιώντας μια αποστολή προσομοίωσης στον Αρη. Οι ερευνητές δοκίμασαν τη στολή ενώ πραγματοποίησαν και διάφορα πειράματα. Επιστήμονες στην Αυστρία έχουν δημιουργήσει το Austrian Space Forum, μια ομάδα έρευνας και ανάπτυξης διαστημικών τεχνολογιών που τα τελευταία χρόνια έχει επικεντρώσει την προσοχή της στην προετοιμασία μιας επανδρωμένης αποστολής στον Αρη. Διασημότερο προϊόν αυτής της προσπάθειας είναι η στολή Aouda X. Πρόκειται για μια βαριά στολή το πρωτότυπο της οποίας ζυγίζει 45 κιλά και δημιουργήθηκε για τους αστροναύτες που θα πατήσουν στο έδαφος του Αρη. Η στολή έχει ενσωµατωµένους υπολογιστές, αισθητήρες και διάφορα συστήµατα (όπως παραδείγματος χάριν, αερισμού) τα οποία οι ειδικοί του ASF βελτιώνουν και αναβαθμίζουν μετά από κάθε τεστ στα οποία υποβάλλεται. Μέχρι σήμερα η στολή έχει δοκιμαστεί σε διάφορα ακραία περιβάλλοντα, όπως σε άνυδρες ερήμους. Πριν από λίγα 24ωρα μέλη της ASF έβαλαν τη στολή και εισήλθαν σε ένα περιβάλλον το οποίο πιστεύουν ότι είναι πιθανό να μπορεί να φιλοξενήσει κάποιες μορφές ζωής στον κόκκινο πλανήτη. Οι ερευνητές εισήλθαν στο σπήλαιο Dachstein το οποίο βρίσκεται βαθιά μέσα στις Αλπεις κοντά στην πόλη του Σάλτσμπουργκ. Στην πραγματικότητα πρόκειται για ένα σύμπλεγμα παγωμένων σπηλαίων τα οποία σύμφωνα με τους επιτελείς της ASF αποτελούν μια «επιστημονική παιδική χαρά». Βασικός στόχος της αποστολής είναι να αναπτύξει μεθόδους εξερεύνησης οι οποίες δεν θα αφήνουν καμία αμφιβολία ότι οι μικροβιακές μορφές ζωής που πιθανώς θα εντοπιστούν στον Αρη είναι πράγματι αρειανές. «Αν ήμασταν στον Αρη αναζητώντας ίχνη ζωής θα έπρεπε να έχουμε διασφαλίσει ότι η έρευνα γίνεται με όλες τις δικλίδες ασφαλείας ώστε να αποκλειστεί η περίπτωση να βρούμε μια μορφή ζωής που έχει φτάσει στον Αρη από τη Γη ως λαθρεπιβάτης. Τις τελευταίες μέρες οι γνώσεις μας έχουν αυξηθεί σε πολύ μεγάλο βαθμό» δηλώνει ο Γκέρνοτ Γκρένερ, επικεφαλής της έρευνας. Επόμενη αποστολή προσομοίωσης έχει προγραμματιστεί να γίνει τον Φεβρουάριο του 2013 σε μια περιοχή της βόρειας Σαχάρας. http://www.reuters.com/article/2012/05/01/us-science-mars-idUSBRE8400TY20120501

Η αποστολή Juice θα εξερευνήσει δορυφόρους του Δία. Η ευρωπαϊκή διαστημική υπηρεσία ESA ανακοίνωσε την Τετάρτη την έγκριση της φιλόδοξης αποστολής Juice, η οποία θα μελετήσει από κοντά τρεις μεγάλους δορυφόρους του Δία που πιστεύεται ότι κρύβουν υπόγειους ωκεανούς, μέσα στους οποίους ενδέχεται να έχει εμφανιστεί μικροβιακή ζωή. Οι 19 χώρες-μέλη της ESA, ανάμεσά τους και η Ελλάδα, συναντήθηκαν στο Παρίσι και υπερψήφισαν την πρότασης για το Juice (JUpiter ICy moon Explorer, εξερευνητής των παγωμένων φεγγαριών του Δία), το οποίο θα μπορούσε να αναχωρήσει το 2022 για να φτάσει στο σύστημα του Δία οκτώ χρόνια αργότερα. Η φιλόδοξη αποστολή επελέγη έπειτα από πενταετή διαγωνισμό για το επόμενο διαστημικό εγχείρημα «μεγάλης κλάσης» της Ευρώπης. Το σκάφος, κόστους ενός δισ. ευρώ και βάρους σχεδόν πέντε τόνων, θα πετάξει σε μικρή απόσταση από την Καλλιστώ και την Ευρώπη, πριν τεθεί τελικά σε τροχιά γύρω από τον Γανυμήδη. Και τα τρία φεγγάρια καλύπτονται σε όλη τους την επιφάνεια από πάγο νερού, ωστόσο οι πλανητολόγοι υποψιάζονται ότι κάτω από το παγωμένο κάλυμμα υπάρχουν μεγάλες ποσότητες υγρού νερού λόγω της θερμότητας που απελευθερώνουν γεωλογικές διαδικασίες. Βασικός στόχος της αποστολής θα ήταν να εκτιμήσει την «κατοικησιμότητα» αυτών των πιθανών υδάτινων κόσμων, δηλαδή το δυναμικό τους να φιλοξενούν βιολογικά συστήματα. Η ESA έχει προϋπολογίσει το κόστος στα 830 εκατ. ευρώ, σύμφωνα όμως με το BBC το ποσό αυτό δεν περιλαμβάνει το κόστος των 11 επιστημονικών οργάνων, τα οποία θα κατασκευαστούν από χώρες μέλη. Το συνολικό κόστος για την κατασκευή, την εκτόξευση και τη λειτουργία του σκάφους μέχρι το 2033 εκτιμάται ότι θα αγγίξει τα 1,1 δισ. ευρώ. To Juice έρχεται αρκετές δεκαετίες μετά την ιστορική αποστολή Galileo της NASA, η οποία που αναχώρησε για Δία το 1989 και αυτοκαταστράφηκε στην ατμόσφαιρα του πλανήτη το 2003. Κυρίως για λόγους κόστους, η NASA έχει αποφασίσει να μην συμμετάσχει στην αποστολή της ESA. Μετά την οριστική του έγκριση το Juice αναμένεται να μετονομαστεί Laplace προς τιμήν του Γάλλου αστρονόμου και μαθηματικού Πιέρ-Σιμόν Λαπλάς.

Προσγειώθηκε με επιτυχία το Soyuz. Προσγειώθηκε στις 03:45 μμ, ώρα Μόσχας με ασφάλεια στο Καζακστάν το Soyuz TMA-22, η κάψουλα που μετέφερε τον αστροναύτη της NASA Dan Burbank καιτους Ρώσους κοσμοναύτες Anton Shkaplerov και Anatoly Ivanishin. Τα πληρώματα της αποστολής στο ΔΔΣ αναχωρούν για το Μπαϊκονούρ. Τα πληρώματα της πρώτης φέτος μακρόχρονης αποστολής στο ΔΔΣ αναχωρούν σήμερα για το κοσμοδρόμιο Μπαϊκονούρ, όπου θα περιμένουν την εκτόξευση του διαστημοπλοίου Σογιούζ. Οι Ρώσοι κοσμοναύτες Γκενάντι Πάνταλκα και Σεργκέι Ρέβιν, καθώς επίσης και ο αστροναύτης της NASA και Τζόζεφ ΄Ακαμπα θα κάνουν τις τελευταίες δοκιμές των σκαφάνδρων πτήσης και θα ελέγξουν για άλλη μιά φορά τη βολικότητα της διαχείρισης του ψηφιακού διαστημοπλοίου Σογιούζ, με το οποίο θα πετάξουν στο Διάστημα. Η εκτόξευση του διαστημοπλοίου έχει προγραμματιστεί για τις 15 Μαΐου και η σύζευξή του με Διεθνή Διαστημικό Σταθμό - για τις 17 Μαΐου. Σπάνιο κοσμικό φαινόμενο εντόπισε το τηλεσκόπιο Chandra. Ενα εντυπωσιακό κοσμικό φαινόμενο κατέγραψε το διαστημικό τηλεσκόπιο Chandra. To Chandra εντόπισε μια περιοχή στον γαλαξία Μ83 η οποία λούζεται κυριολεκτικά από την ακτινοβολία που εκπέμπει ένα μυστηριώδες είδος μαύρης τρύπας. Το οπτικό αποτέλεσμα του φαινομένου είναι μοναδικό αφού η περιοχή του γαλαξία που δέχεται την ακτινοβολία έχει λάβει ένα έντονο ροζ χρώμα. Το φαινόμενο προκαλείται από μια πηγή ακτίνων X την οποία οι ειδικοί έχουν ονομάσει «υπερφωτεινή» πηγή ακτίνων X (ultraluminous X-ray ή ULX). Αυτές οι υπερφωτεινές πηγές είναι ένα μυστηριώδες είδος μελανών οπών που παράγουν γιγάντιες ποσότητες ενέργειας με την μορφή ακτίνων Χ. Υπολογίζεται ότι αυτές οι μαύρες τρύπες εκπέμπουν ενέργεια ανάλογη με εκείνη που εκπέμπουν ένα εκατομμύριo άστρα σαν τον Ηλιο. Οι επιστήμονες εικάζουν ότι οι μαύρες τρύπες του είδους έχουν μάζα πολλές φορές μεγαλύτερη από εκείνη των «συμβατικών» μελανών οπών που υπάρχουν στο Σύμπαν.

Βράβευση Ελλήνων μαθητών στον Ευρωπαϊκό Διαγωνισμό Διαστήματος Δεύτερο βραβείο διαστημικής τεχνολογίας, για τους μαθητές του 3ου Λυκείου Μυτιλήνης, στον Ευρωπαϊκό Διαγωνισμό Διαστήματος. Δεύτεροι, στον ευρωπαϊκό διαγωνισμό διαστημικής για μαθητές «CanSat», που πραγματοποιήθηκε στη Νορβηγία, οργανωμένος από τον Ευρωπαϊκό Οργανισμού Διαστήματος (ESA), αναδείχθηκαν οι μαθητές του 3ου Λυκείου Μυτιλήνης. Ο δορυφόρος που δημιούργησαν, ο «Ιcaromenippus 3D», κατάφερε να βρεθεί ένα χιλιόμετρο πάνω από το έδαφος της Γης και να απεικονίσει, τρισδιάστατα, τις λήψεις που έκανε. Όλα έγιναν στη χιονισμένη περιοχή Άντεα, στο βορειότερο τμήμα της Νορβηγίας, στον αρκτικό κύκλο. Ο «Icaromenippus 3D» είναι ένα εξελιγμένο μοντέλο του πρώτου δορυφόρου, με τον οποίο συμμετείχε στον ίδιο διαγωνισμό, πριν δύο χρόνια, προηγούμενη ομάδα του σχολείου και πάλι, όμως, με τον καθηγητή φυσικής του σχολείου Γιώργο Κοντέλλη, ο οποίος τότε είχε λάβει και το τρίτο βραβείο στον Πανευρωπαϊκό Διαγωνισμό Πρωτοπόρων Δασκάλων, που ακολούθησε. Το όνομα του «Icaromenippus 3D» προκύπτει από ένα λογοπαίγνιο μεταξύ του αριθμού «τρία» (αφού είναι ο τρίτος δορυφόρος που κατασκευάζει το συγκεκριμένο σχολείο) και της αποστολής που όφειλε να φέρει σε πέρας, κατά τη διάρκεια του διαγωνισμού στη Νορβηγία και η οποία αφορούσε στη λήψη εικόνων της επιφάνειας της Γης, ένα χιλιόμετρο πάνω από το έδαφος και στην τρισδιάστατη απεικόνισή της, μέσα από ειδική επεξεργασία. Μέχρι και το μεσημέρι της περασμένης Τρίτης, οπότε κι έγινε η εκτόξευση των δορυφόρων όλων των σχολικών ομάδων που συμμετείχαν στο διαγωνισμό, οι μαθητές πραγματοποιούσαν συνεχώς δοκιμές, θυσιάζοντας ακόμη και τον ύπνο τους. «Τα παιδιά είχαν πολύ έντονη την αίσθηση του καθήκοντος» δήλωσε ο κ. Κοντέλλης. «Είχαμε δει πως ήμασταν στους καλύτερους και θέλαμε να ανταμειφθούμε, όχι απλώς να … εντυπωσιάσουμε τους κριτές» πρόσθεσε. Οι προσπάθειες και τα ξενύχτια δεν πήγαν χαμένα. Ο «Icaromenippus 3D» κατάφερε να κάνει τις λήψεις του, χωρίς κανένα πρόβλημα, την ίδια στιγμή που δορυφόροι άλλων ομάδων καταστρέφονταν κατά την εκτόξευσή τους ή κατά τη διάρκεια των υπερπτήσεων. Τα αποτελέσματα ανακοινώθηκαν την περασμένη Τετάρτη. Σε 14, συνολικά, σχολικές ομάδες από ισάριθμες ευρωπαϊκές χώρες, η ομάδα του 3ου Λυκείου Μυτιλήνης πήρε το δεύτερο βραβείο, με πρώτη, την ομάδα σχολείου από την Σκωτία και τρίτη, την ομάδα σχολείου από την Πορτογαλία. Το έπαθλο ήταν ένα γυάλινο γλυπτό, με τρισδιάστατη απεικόνιση ενός «CanSat» στο εσωτερικό του, ενώ στους μαθητές θα δοθεί ως δώρο και ένα τηλεσκόπιο. «Ήταν μια φοβερή εμπειρία!» δήλωσε, ενθουσιασμένος, ο μαθητής Ηλίας Ψυρούκης, υπεύθυνος για την τρισδιάστατη απεικόνιση, την ανάπτυξη λογισμικού και την προώθηση του όλου εγχειρήματος. «Στην απονομή, έγινε ιδιαίτερη αναφορά στον πρωτοποριακό σχεδιασμό που είχαν, στις ιδέες που έβαλαν, στο μεράκι και την ομαδικότητά τους. Και είναι τρομακτικό, το ότι αναγκάσαμε τους πάντες να μιλούν ελληνικά, με το όνομα του δορυφόρου μας!» υπογράμμισε ο κ. Κοντέλλης. Η αποστολή του 3ου Λυκείου- που επιστρέφει το Σάββατο από τη Νορβηγία- αποτελείται, πέραν του καθηγητή Γιώργου Κοντέλλη και του διευθυντή του σχολείου Μιχάλη Καπιωτά, από δέκα, συνολικά, μαθητές και μαθήτριες του σχολείου. Τα ονόματα των μαθητών της αποστολής, που ήταν η μόνη ελληνική αποστολή στο διαγωνισμό, είναι: Γιώργος Χατζέλλης (ανάλυση δεδομένων, τρισδιάστατη επεξεργασία, μοντελισμός, κατασκευή), Ηλίας Ψυρούκης (ανάπτυξη λογισμικού, επεξεργασία δεδομένων, τρισδιάστατη απεικόνιση και μοντελισμός), Ηλίας Θεοδωρίδης (κατασκευή, ηλεκτρονικά, υλικό, τρισδιάστατη απεικόνιση), Ευστράτιος Τσιρτσής (ανάπτυξη λογισμικού, ηλεκτρονικά, ανάλυση δεδομένων, υλικό), Ιωάννης Μυρσινιάς (κατασκευή, ηλεκτρονικά, υλικό, τηλεπικοινωνίες), Αλέξανδρος Αλαμανέλλης Ζισιμόπουλος (στήσιμο ηλεκτρονικού υλικού), Ευστράτιος Μακρής (υλικό, τηλεπικοινωνίες, ηλεκτρονικά), Γιώργος Πολυχρόνης (υλικό, ηλεκτρονικά, κατασκευή), Μυρσίνη Σβώρου (κατασκευή, τρισδιάστατος μοντελισμός και απεικόνιση, τηλεπικοινωνίες), Ελένη Γαβριηλάτου (τρισδιάσταση απεικόνιση και χάρτης, τηλεπικοινωνίες). Το σήμα της ομάδας έχει φιλοτεχνήσει ο συμμαθητής τους, Φίλιππος Βλάχος, ενώ την ομάδα βοήθησε και ο Χαρτογράφος και Πολιτικός Μηχανικός, Γιώργος Τάταρης. Με σημερινή ανακοίνωσή του, ο δήμαρχος Λέσβου, Δημήτρης Βουνάτσος, συγχαίρει τους μαθητές, τις μαθήτριες, τον υπεύθυνο καθηγητή, Γιώργο Κοντέλλη, τον διευθυντή και τον Σύλλογο Διδασκόντων του 3ου Λυκείου Μυτιλήνης, για την επιτυχία τους. Ας σημειωθεί ότι, με πρόταση του δημάρχου Λέσβου και ομόφωνη απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου, ο δήμος στάθηκε αρωγός, χρηματοδοτώντας με το ποσό των 3.500 ευρώ, την αποστολή του σχολείου στη Νορβηγία.

Ανακαλύφθηκε μια τεράστια δομή από δορυφόρους γαλαξίες: Μήπως οι συνοδοί του Γαλαξία μας θέτουν πρόβλημα για την σκοτεινή ύλη; Αστρονόμοι από το Πανεπιστήμιο της Βόννης έχουν ανακαλύψει μια τεράστια δομή από δορυφόρους γαλαξίες και αστρικά σμήνη να περιβάλλουν τον Γαλαξία μας, απλωμένα σε μια έκταση ενός εκατομμυρίου έτη φωτός. Η μελέτη αμφισβητεί την ύπαρξη της σκοτεινής ύλης, που είναι ένα σημαντικό τμήμα του καθιερωμένου μοντέλου για την εξέλιξη του σύμπαντος. Ο επικεφαλής της έρευνας και υποψήφιος διδάκτορας Marcel Pawlowski εκθέτει τα πορίσματά της ομάδας του στο περιοδικό Monthly Notices της Βασιλικής Αστρονομικής Εταιρείας. Ο Γαλαξίας μας αποτελείται από περίπου τριακόσια δισεκατομμύρια αστέρια, καθώς και μεγάλες ποσότητες αερίου και σκόνης που διευθετούνται σε βραχίονες σε ένα επίπεδο δίσκο που ξεφεύγουν από μία κεντρική ράβδο. Η διάμετρος του κύριου τμήματος του Γαλαξία μας είναι περίπου 100.000 έτη φωτός, πράγμα που σημαίνει ότι μια ακτίνα του φωτός χρειάζεται 100.000 χρόνια για να ταξιδέψει κατά μήκος του. Ένας αριθμός μικρότερων δορυφόρων γαλαξιών και σφαιρικών σμηνών άστρων (τα λεγόμενα σφαιρωτά σμήνη) είναι σε τροχιά σε διάφορες αποστάσεις από τον Γαλαξία μας. Τα συμβατικά μοντέλα για την προέλευση και την εξέλιξη του σύμπαντος (κοσμολογία) έχουν σαν βάση την παρουσία της «σκοτεινής ύλης», το αόρατο υλικό που πιστεύεται ότι αποτελεί περίπου το 23% του σύμπαντος που όμως δεν έχει ανιχνευθεί ποτέ άμεσα. Σε αυτό το μοντέλο, ο Γαλαξίας αναμένεται να έχει πολύ περισσότερους δορυφόρους γαλαξίες από όσο έχουμε δει στην πράξη. Στην προσπάθειά τους να κατανοήσουν ακριβώς τι περιβάλλει τον Γαλαξία μας, οι επιστήμονες χρησιμοποίησαν μια σειρά από εικόνες του εικοστού αιώνα με εικόνες από το ρομποτικό τηλεσκόπιο Sloan Deep Sky Survey. Χρησιμοποιώντας όλα αυτά τα στοιχεία οι ειδικοί συγκέντρωσαν μια εικόνα που περιλαμβάνει φωτεινούς «κλασικούς» δορυφόρους γαλαξίες, αμυδρούς δορυφόρους που πρόσφατα εντοπίστηκαν και μικρότερα σφαιρωτά σμήνη. «Μόλις είχαμε ολοκληρώσει την ανάλυσή μας, μας προέκυψε μια νέα εικόνα της κοσμικής γειτονιάς», λέει ο Pawlowski. Οι αστρονόμοι διαπίστωσαν ότι όλα τα διαφορετικά αντικείμενα κατανέμονται σε ένα επίπεδο κάθετο προς το γαλαξιακό δίσκο. Η πρόσφατα ανακαλυφθείσα δομή είναι τεράστια, που εκτείνεται από 33.000 έτη φωτός και πέρα και απέχει ένα εκατομμύριο έτη φωτός από το κέντρο του Γαλαξία. Αυτή όμως η επίπεδη δομή δεν ήταν αναμενόμενη με βάση τις θεωρίες περί σκοτεινής ύλης Το μέλος της ομάδας Pavel Kroupa, καθηγητής αστρονομίας στο Πανεπιστήμιο της Βόννης, προσθέτει «Νιώθαμε αμηχανία από το πόσο καλά οι κατανομές των διαφόρων τύπων των αντικειμένων συμφωνούσαν μεταξύ τους.» Καθώς οι διάφοροι συνοδοί κινούνται γύρω από τον Γαλαξία μας, χάνουν υλικό, αστέρια και μερικές φορές αέριο, που σχηματίζουν μεγάλο ρεύματα κατά μήκος των διαδρομών τους. Τα νέα αποτελέσματα δείχνουν ότι αυτό το χαμένο υλικό ευθυγραμμίζεται πάρα πολύ με το επίπεδο των γαλαξιών και των σμηνών. "Αυτό δείχνει ότι τα αντικείμενα, όχι μόνο βρίσκονται μέσα σε αυτό το επίπεδο τώρα, αλλά ότι κινούνται μέσα σε αυτό”, λέει ο Παβλόφσκι. "Η δομή είναι σταθερή." Τα διάφορα μοντέλα σκοτεινής ύλης προσπαθούν να εξηγήσουν αυτή τη διευθέτηση. «Στις καθιερωμένες θεωρίες, οι δορυφόροι γαλαξίες θα έχουν σχηματιστεί ως μεμονωμένα αντικείμενα, πριν συλληφθεί από τον Γαλαξία μας», εξηγεί ο Kroupa. "Καθώς αυτοί θα προέρχονται από πολλές κατευθύνσεις, είναι σχεδόν αδύνατο όλοι αυτοί να καταλήγουν να διανέμονται σε μια τέτοια λεπτή επίπεδη δομή." Ο μεταδιδακτορικός ερευνητής και μέλος της ομάδας Jan Pflamm-Altenburg προτείνει μια εναλλακτική εξήγηση. "Οι δορυφόροι γαλαξίες και τα σμήνη πρέπει να έχουν σχηματιστεί μαζί σε ένα σημαντικό γεγονός, όπως μια σύγκρουση των δύο γαλαξιών." Τέτοιες συγκρούσεις είναι σχετικά συχνές και οδηγούν μεγάλα κομμάτια γαλαξιών να σχίζονται λόγω της βαρύτητας και των παλιρροιακών δυνάμεων που ενεργούν πάνω στα αστέρια, το αέριο και την σκόνη που περιέχουν, σχηματίζοντας ουρές, που είναι οι γενέτειρες των νέων αντικειμένων, όπως αστρικά σμήνη και γαλαξίες νάνους. Ο δε Παβλόφσκι προσθέτει, «Πιστεύουμε ότι ο Γαλαξίας μας συγκρούστηκε με ένα άλλο γαλαξία στο μακρινό παρελθόν. Ο άλλος γαλαξίας έχασε μέρος του υλικού, το υλικό αυτό σχημάτισε τότε δορυφόρους γαλαξίες του δικού μας Γαλαξία και τα νεώτερα σφαιρωτά σμήνη καθώς και το εξόγκωμα στο γαλαξιακό κέντρο. Οι συνοδοί που βλέπουμε σήμερα είναι τα συντρίμμια της σύγκρουσης των 11 δισεκατομμυρίων ετών. " Ενώ ο Kroupa καταλήγει υπογραμμίζοντας την ευρύτερη σημασία του νέου έργου. «Το μοντέλο μας φαίνεται να αποκλείει την παρουσία της σκοτεινής ύλης στο σύμπαν, απειλώντας ένα κεντρικό πυλώνα της τρέχουσας κοσμολογικής θεωρίας. Θεωρούμε ότι αυτό αποτελεί την αρχή μιας αλλαγής παραδείγματος, αυτό που θα μας οδηγήσει τελικά σε μια νέα κατανόηση του σύμπαντος μας στο οποίο κατοικούμε. " Πηγή: ScienceDaily Στην φωτογραφία το γαλαξιακό ζευγάρι UGC 9618 / VV 340, δύο σπειροειδείς γαλαξίες κατά την έναρξη της σύγκρουσης.

Βίντεο για το Exomars.

Το Voyager 1 βγαίνει από το ηλιακό μας σύστημα. Η NASA ανακοίνωσε ότι το Voyager 1 που ταξιδεύει στο Διάστημα εδώ και 35 χρόνια είναι έτοιμο να κάνει το μεγάλο βήμα και να βγει εκτός του ηλιακού μας συστήματος. Σύμφωνα με τη NASA το σκάφος θα βγει από τα σύνορα του ηλιακού μας συστήματος σε λίγους μήνες και θα εισέλθει στον λεγόμενο διαστρικό χώρο στον οποίο δεν έχει βρεθεί ποτέ κάποιο γήινο σκάφος. Το Voyager 1 εκτοξεύθηκε στις 5 Σεπτεμβρίου του 1977 και αυτή τη στιγμή βρίσκεται σε απόσταση 17 δισ. χλμ από τον Ηλιο πετώντας μέσα σε μια μαγνητική «θάλασσα», μια περιοχή φορτισμένων σωματιδίων που οι επιστήμονες εκτιμούν ότι προέρχονται από τον Ηλιο. Ετσι, «τεχνικά» τουλάχιστον, το σκάφος βρίσκεται ακόμη εντός του Ηλιακού Συστήματος. Σύμφωνα με τους επιτελείς της NASA το Voyager 1 σε λίγους μήνες θα περάσει αυτή την κοσμική «θάλασσα» και θα βρεθεί σε μια πλήρως αχαρτογράφητη περιοχή. Οι υπεύθυνοι της αποστολής υπολογίζουν ότι το σκάφος έχει ακόμη διαθέσιμη ενέργεια για να συνεχίσει την πορεία του μέχρι το 2020. Ετσι ευελπιστούν ότι το Voyager 1 θα μας αποκαλύψει στοιχεία για το τι υπάρχει έξω από τη διαστημική μας γειτονιά. Το Voyager 2 Ο «αδελφός» του Voyager 1, το Voyager 2, εκτοξεύτηκε τον Αύγουστο του 1977 (λίγες ημέρες νωρίτερα δηλαδή από τον στενό «συγγενή» του), αλλά έμεινε πίσω στον διαστημικό... μαραθώνιο που πραγματοποιούν τα δύο σκάφη. Αυτή τη στιγμή το Voyager 2 βρίσκεται περίπου 2 δισ. χλμ πίσω από το Voyager 1. Αρχικός στόχος της όλης αποστολής ήταν η εξερεύνηση του Δία, του Κρόνου και του Ουρανού, έργο που ολοκληρώθηκε το 1989. Προς έκπληξη των επιστημόνων, τα δύο σκάφη όχι μόνο συνέχισαν απρόσκοπτα την πορεία τους, αλλά δεν σταμάτησαν ποτέ να στέλνουν πληροφορίες και δεδομένα παρέχοντας πολύτιμα στοιχεία από τις εσχατιές του ηλιακού μας συστήματος.

Πράσινο φως για την πρώτη ιδιωτική αποστολή στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Σε ένα σημαντικό ορόσημο στην ιστορία των διαστημικών επιχειρήσεων, η NASA έδωσε το πράσινο φως για την εκτόξευση ενός ιδιωτικού μεταγωγικού σκάφους στο πολυεθνικό εργαστήριο του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού. Το Dragon της εταιρείας SpaceX, την οποία ίδρυσε ένα μεγάλο κεφάλι της Σίλικον Βάλεϊ, προγραμματίζεται να αναχωρήσει στις 30 Απριλίου, με καθυστέρηση λίγων μηνών. Το Dragon, μια κωνική κάψουλα που θα μπορούσε να αναβαθμιστεί στο μέλλον ώστε να μεταφέρει και πληρώματα εκτός από εξοπλισμό και εφόδια, επρόκειτο να εκτοξευτεί τον περασμένο Νοέμβριο, ωστόσο η SpaceX, ή Space Exploration Technologies, έκρινε ότι χρειαζόταν περισσότερο χρόνο για δοκιμές. Τον περασμένο Δεκέμβριο, το Dragon έγινε το πρώτο σκάφος ιδιωτικής εταιρείας που τέθηκε σε χαμηλή γήινη τροχιά και αργότερα επέστρεψε στη Γη. Η Space Χ, το νέο εγχείρημα του Ίλον Μασκ, συνιδρυτή του PayPal, είναι μία από τις μία από τις πέντε εταιρείες που εξασφάλισαν συμβόλαια με τη NASA για αποστολές ανεφοδιασμού στον ISS, με την προοπτική να αναλάβουν αργότερα και τις μεταφορές πληρωμάτων. Αυτό σημαίνει ότι ο ιδιωτικός τομέας θα αναλάβει να καλύψει το κενό που άφησε η απόσυρση των διαστημικών λεωφορείων. Στο μεταξύ, τα ρωσικά Soyuz είναι τα μόνα σκάφη που μπορούν να προσεγγίσουν τον ISS, και η Ρωσία χρεώνει 60 εκατομμύρια δολάρια για τη μεταφορά κάθε Αμερικανού αστροναύτη. Η δεύτερη από τις εταιρείες που συνεργάζονται με τη NASA, η Orbital Sciences Corp., προγραμματίζει την παρθενική εκτόξευση της δικής της κάψουλας, με την ονομασία Cygnus, πιθανώς εντός του 2012. Οι υπόλοιπες εταιρείες είναι η Boeing, η Sierra Nevada και η Blue Origin, η εταιρεία που δημιούργησε ο ιδρυτής της Amazon.com Τζεφ Μπέζος. Στην πρώτη ιδιωτική αποστολή ανεφοδιασμού του ISS, το Dragon θα μεταφέρει 521 κιλά τροφίμων, ρούχων και μη κρίσιμου εξοπλισμού. Θα υποβληθεί σε μια σειρά ελέγχων όταν τεθεί σε τροχιά και θα προσδεθεί στον σταθμό στις 3 Μαΐου. Θα παραμείνει εκεί για αρκετές εβδομάδες, οπότε θα γεμίσει με ένα φορτίο 660 κιλών και θα πέσει στον Ειρηνικό Ωκεανό, από όπου θα ανακτηθεί. Ο πύραυλος Falcon της SpaceX, πάνω στον οποίο θα τοποθετηθεί το Dragon, προγραμματίζεται να εκτοξευτεί από το Ακρωτήριο Κανάβεραλ στις 19.22 ώρα Ελλάδας στις 30 Απριλίου. Boeing. H Boeing σκοπεύει να μεταφέρει αστροναύτες στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό με μια νέα κάψουλα που προγραμματίζεται να εκτοξευτεί στην παρθενική της πτήση το 2016. Το διαστημικό ταξί της Boeing («ταξί» με την έννοια του μισθωμένου οχήματος) είναι το CST-100, μια επταθέσια κωνική κάψουλα διαμέτρου 4,5 μέτρων, η οποία βασίζεται σε τεχνολογίες των αποστολών Apollo και του διαστημικού λεωφορείου. Στις 3 Απριλίου, το πρωτότυπο του CST-100 υποβλήθηκε επιτυχώς σε δοκιμή πτώσης στην έρημο της Νεβάδα, προκειμένου να ελεγχθούν τα τρία αλεξίπτωτα με τα οποία το σκάφος θα επιστρέφει στη Γη. Η κάψουλα θα ακουμπά στο έδαφος προστατευμένη από αερόσακους, θα μπορεί όμως να να προσθαλασσώνεται σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης. «Θα μπορούσαμε να προχωρήσουμε στην πρώτη εκτόξευση ακόμα και το 2015, ανάλογα με τη χρηματοδότηση [από τη NASA], με το σημερινό προϋπολογισμό όμως θα είναι πιθανότατα το 2016» είπε στο Space.com ο Τζον Έλμπον, αντιπρόεδρος του τμήματος διαστημικής εξερεύνησης της Boeing. Η Boeing, πάντως, σκοπεύει να αξιοποιήσει το CST-100 και στην αγορά του διαστημικού τουρισμού, συνεργαζόμενη με την Bigelow Aerospace, η οποία αναπτύσσει φουσκωτά διαστημικά ξενοδοχεία, καθώς και με την Space Adventures, η οποία σχεδιάζει να προσφέρει ταξίδια αναψυχής σε χαμηλή γήινη τροχιά. Το πλήρωμα του ΔΔΣ επιστρέφει στη Γη. Τα μέλη του πληρώματος του ΔΔΣ οι Ρώσοι Αντόν Σκάπλεροφ και Ανατόλι Ιβανίσιν, καθώς επίσης και ο Αμερικανός Ντάνιελ Μπέρμπανκ επιστρέφουν στη Γη. Η προσεδάφισή τους έχει προγραμματιστεί για σήμερα στις στέπες του Καζακστάν. Για τελευταία φορά θα χρησιμοποιηθεί για αυτό τον σκοπό το ρωσικό αναλογικό διαστημόπλοιο Σογιούζ, το οποίο θα αντικατασταθεί από οχήματα ψηφιακής διαχείρισης. Οι κοσμοναύτες εργάστηκαν στο ΔΔΣ 165 ημέρες. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου πραγματοποίησαν δεκάδες επιστημονικά πειράματα, έκαναν περιπάτους στο ανοικτό Διάστημα και παρακολουθήσεις της επιφάνειας της Γης. Στο Σταθμό εξακολουθούν να εργάζονται ο Ρώσος Ολέ Κονονένκο, ο Αμερικανός Ντόναλντ Πέτιτ και ο αστροναύτης του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος Αντρέ Κέιπερς. Στις 17 Μαΐου στο Σταθμό θα φτάσει νέο ρωσοαμερικανικό πλήρωμα. To Hubble κατασκοπεύει το επιθανάτιο σόου ενός άστρου. Το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble μετέδωσε την εντυπωσιακότερη ως σήμερα εικόνα του Νεφελώματος του Αβγού, ενός φαντασμαγορικού σύννεφου από αέρια και σκόνη που περιβάλλει ένα ετοιμοθάνατο άστρο. Πίσω από το πυκνό, αδιαφανές νέφος που διακρίνεται στην εικόνα πιστεύεται ότι κρύβεται ένα άστρο μέσου μεγέθους, το οποίο έχει φτάσει το τέλος της ζωής του και μετατρέπεται σε κόκκινο γίγαντα. Σε αυτή τη βραχύβια φάση της αστρικής εξέλιξης, οι πυρηνικές αντιδράσεις σύντηξης βγαίνουν εκτός ελέγχου και διογκώνουν το άστρο, το οποίο τελικά εκτινάσσει τα εξωτερικά του στρώματα στο διάστημα. Αυτό που προκύπτει είναι ένα «πρωτοπλανητικό νεφέλωμα», το οποίο θα διατηρηθεί ακόμα και μετά το θάνατο του άστρου, οπότε θα ονομάζεται πλανητικό νεφέλωμα. Στο Νεφέλωμα του Αβγού, που βρίσκεται στην κατεύθυνση του αστερισμού του Κύκνου, το αστρικό υλικό εκτινάσσεται προς τα έξω κατά κύματα, δημιουργώντας μια σειρά από φωτεινούς κύκλους και τόξα στην εικόνα. Το ίδιο το άστρο δεν είναι ορατό στη φωτογραφία, ωστόσο ολόκληρο το νεφέλωμα φωτίζεται από λαμπρες δέσμες ακτινοβολίας, οι οποίες πιστεύεται ότι πηγάζουν από δακτυλιοειδείς τρύπες στο εσωτερικό στρώμα σκόνης. Ο μηχανισμός που γεννά αυτές τις τρύπες παραμένει άγνωστο, ωστόσο μια πιθανή εξήγηση είναι ότι στο κέντρο του νεφελώματος βρίσκεται όχι ένα άστρο αλλά ένα δυαδικό σύστημα, δηλαδή δύο άστρα σε τροχιά το ένα γύρω από το άλλο. Η αλληλεπίδρασή τους θα μπορούσε να δημιουργεί δέσμες υλικού που εκτινάσσονται προς τα έξω και τρυπούν τα σύννεφα σκόνης. Τα πρωτοπλανητικά νεφελώματα δεν είναι καλά κατανοητά επειδή είναι εξαιρετικά σπάνια: διαρκούν μόνο μερικές χιλιάδες χρόνια, ένα αμελητέο χρονικό διάστημα στα δισεκατομμύρια χρόνια που ζει το μέσο άστρο. Το Νεφέλωμα του Αβγού ανακαλύφθηκε πριν από 40 χρόνια, ακόμα και σήμερα, όμως, οι αστρονόμοι δεν μπορούν καν να προσδιορίσουν το μέγεθος και την απόστασή του. Σύμφωνα με την καλύτερη εκτίμηση βρίσκεται σε απόσταση 3.000 ετών φωτός, δεν αποκλείεται όμως να είναι μεγαλύτερο και να βρίσκεται σε μεγαλύτερη απόσταση, ή να είναι μικρότερο και να βρίσκεται πιο κοντά. Η εικόνα δημιουργήθηκε από εκθέσεις στο ορατό και το υπέρυθρο φως με την Ευρυγώνια Κάμερα 3 του Hubble.

Η επίμονη ζωή.Αντεξε και εξελίχθηκε μέσα σε βροχή αστεροειδών και κοσμική ακτινοβολία. Δύο νέες μελέτες έρχονται να επιβεβαιώσουν την παραδοχή ότι η ζωή είναι πολύ ανθεκτική και βρίσκει τρόπους για να συντηρείται και να εξελίσσεται. Η μια μελέτη αναφέρει ότι την εποχή που η ζωή μόλις είχε κάνει την εμφάνιση της η Γη βομβαρδιζόταν από πτώσεις μεγάλων αστεροειδών. Η δεύτερη αναφέρει ότι η ζωή όχι μόνο επέζησε αλλά συνέχισε να εξελίσσεται σε περιόδους που η Γη δέχτηκε πολύ ισχυρές δόσεις κοσμικής ακτινοβολίας. Η βροχή αστεροειδών. Οι επιστήμονες έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι αμέσως μετά τη δημιουργία της Γης πριν από περίπου 4 δις έτη ο πλανήτης βίωσε μια περίοδο όπου αστεροειδείς και κομήτες έπεφταν συνεχώς πάνω του. Η περίοδος που έχει λάβει την ονομασία «Τελευταίος Βαρύς Βομβαρδισμός» εκτιμάται ότι είχε διάρκεια περίπου 300 εκατομμύρια έτη και έληξε πριν από 3.8 δις έτη. Ερευνητές του Ινστιτούτου Ερευνών Southwest στο Κολοράντο πραγματοποίησαν προσομοιώσεις οι οποίες δείχνουν ότι η πτώση αστεροειδών ορισμένοι εκ των οποίων ήταν γιγάντιοι δεν διήρκεσε 300 εκατομμύρια έτη αλλά περίπου δύο δισεκατομμύρια έτη! Αυτό σημαίνει ότι οι αστεροειδείς έπεφταν μαζικά στον πλανήτη όταν οι πρώτες μορφές ζωής είχαν ήδη κάνει την εμφάνιση τους οι οποίες βρήκαν τρόπο να επιβιώσουν. Η έρευνα δημοσιεύεται στην επιθεώρηση Nature. Η «μαγική» ακτινοβολία. Επιστήμονες του Πολυτεχνείου της Δανία (DTU) μελέτησαν γεωλογικά και αστρονομικά δεδομένα ηλικίας 500 εκατομμυρίων ετών και κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι σε περιόδους που εκρήξεις «γειτονικών» σουπερνόβα έλουζαν με κοσμική ακτινοβολία τη Γη η ζωή στον πλανήτη μας όχι μόνο κατάφερνε να επιβιώνει αλλά συνέχιζε να εξελίσσεται! Σύμφωνα με τους ερευνητές η ιδιαίτερα βλαβερή κοσμική ακτινοβολία όχι μόνο δεν προκάλεσε προβλήματα στη ζωή στη Γη αλλά αντίθετα ίσως να την έδωσε και ώθηση για να εξελιχθεί! «Κάθε φορά που υπήρχε μια έκρηξη σουπερνόβα η ζωή άνθιζε. Η εξέλιξη της ζωής αντανακλά της εξέλιξη του Γαλαξία» αναφέρει ο καθηγητής Χένρικ Σβένσμαρκ, μέλος της ερευνητικής ομάδας.

Η Ρωσία θα συνεργαστεί με την Ευρώπη στο «Exomars» Η Ρωσκόσμος και η Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Διαστήματος (ESA) στις 10 Μαΐου θα υπογράψουν συμφωνία για συνεργασία στα πλαίσια του σχεδίου Exomars, το οποίο προβλέπει αποστολές στον Άρη το 2016 και το 2018. Το θέμα της προσχώρησης της Ρωσίας στο αρχικά ευρωαμερικανικό σχέδιο είχε αρχίσει να συζητείται από το 2011. Οι Αμερικανοί έχουν ήδη εκτοξεύσει για τον Ερυθρό πλανήτη το επιστημονικό εργαστήριο «MSL». Και εξαιτίας της περικοπής του προϋπολογισμού η συμμετοχή τους στο δεύτερο παρόμοιο σχέδιο ήταν υπό αμφισβήτηση. Έπρεπε να εξασφαλίσουν τους πυραύλους και να κατασκευάσουν το ένα από τα δύο οχήματα για τον Άρη. Ενώ για τους ευρωπαίους ήταν ιδιαίτερα σημαντικό να πετύχουν την προσεδάφιση στον πλανήτη, όπου είχαν καθίσει μόνο συσκευές της Ρωσίας και των ΗΠΑ. Όταν η ΝΑΣΑ αποχώρησε από το Exomars, το πρόγραμμα διορθώθηκε, είπε στη " Φωνή της Ρωσίας" ο Υποδιευθυντής του Ινστιτούτου Διαστημικών Ερευνών Ολέγκ Κοραμπλιόφ: «Το 2016 προγραμματίζεται να τεθεί σε τροχιά του Άρη η τροχιακή συσκευή «TGO» (Trace Gas Orbiter), καθώς και η «συσκευή επίδειξης προσεδάφισης». Και τα δύο στοιχεία μεταφέρονται σε τροχιά με ένα ρωσικό πύραυλο «Proton». Οι επιστημονικές συσκευές θα μοιραστούν «φίφτι-φίφτι» στα πλαίσια της αποστολής του 2016 μεταξύ της Ρωσίας και της Ευρώπης. Η εκτόξευσή θα πραγματοποιηθεί επίσης με «Proton». Στην τροχιακή συσκευή θα τοποθετηθούν ρωσικά όργανα για την εξέταση των αεριωδών συστατικών στοιχείων της ατμόσφαιρας και κυρίως του μεθανίου, που είχε ανακαλυφθεί στη σύνθεσή της πριν 8 χρόνια. Τότε αυτό είχε προκαλέσει θόρυβο, γιατί το μεθάνιο μπορεί να έχει βιολογική προέλευση. Τα υπόλοιπα όργανα θα ασχοληθούν με τους υδρατμούς στην ατμόσφαιρα και θα καταρτίσουν χάρτη του πάγου κάτω από την επιφάνεια του πλανήτη, πράγμα που χρειάζεται για την επιλογή του σημείου προσεδάφισης στα πλαίσια του δεύτερου σταδίου του Exomars. Το δοσίμετρο παρέχει τη δυνατότητα μέτρησης του βαθμού κινδύνου ραδιενέργειας για τους κοσμοναύτες στην τροχιά του Άρη». Η μονάδα προσεδάφισης, που θα ξεκινήσει το 2018, αποτελείται από δύο μέρη. Το ένα είναι το ευρωπαϊκό όχημα βάρους περίπου 300 κιλών, η διαφορά του οποίου από το MSL είναι ότι μπορεί να διατρυπήσει και να πάρει δείγμα εδάφους από βάθος, στο οποίο είναι πιθανή η ύπαρξη ιχνών ζωής. Το άλλο μέρος της λειτουργικής μονάδας είναι ένα σύστημα συσκευών και οργάνων πάνω σε σταθερή πλατφόρμα, λέει ο Κοραμπλιόφ: «Αυτός ο γεωφυσικός σταθμός έχει προγραμματιστεί πλήρως με την προϋπόθεση του ρόλου της Ρωσίας, η οποία θα είναι υπεύθυνη για την όλη προσεδάφιση. Η όψη της πλατφόρμας προς το παρόν δεν έχει καθοριστεί. Η προτεραιότητά της θα είναι η μακρόπνοη παρακολούθηση». Στα πλαίσια των αποστολών του Exomars θα ερευνηθεί επίσης η κατανομή και ο εποχιακός κύκλος του νερού στον πλανήτη. Αυτά είναι πολύ πιο λεπτά ζητήματα, από την απλή αναζήτηση ιχνών του. Όπως είπε ο επιστήμονας, σήμερα τέτοιο θέμα ούτε καν τίθεται, εφόσον η επιστήμη ήδη ξέρει ότι νερό στον Άρη υπάρχει σε όλες τις καταστάσεις.

Ο αστεροειδής Apophis φέρνει στη Γη τρομακτικές καταστροφές. Στη Ρωσική Διαστημική Υπηρεσία (Ροσκόσμος) θεωρούν ότι το 2036 είναι πιθανή η σύγκρουση του αστεροειδή Apophis με τη Γη, πράγμα που μπορεί να επιφέρει περισσότερες καταστροφές από ό,τι η πτώση του μετεωρίτη του Τουνγκούσκα.Αυτή η πληροφορία περιέχεται στην έκθεση του αναπληρωτή επικεφαλής της Ροσκόσμος Βιτάλι Νταβίντοφ, που παρουσιάστηκε την Πέμπτη στη Μόσχα στο επιστημονικό συνέδριο του Συμβουλίου Ασφαλείας της Ρωσίας «Εθνικά συμφέροντα της Ρωσίας στο πλαίσιο της παγκόσμιας ασφάλειας».Ο αστεροειδής Apophis καταγράφηκε το 2004 από το αμερικανικό εθνικό αστεροσκοπείο The Kitt Peak National Observatory στην Αριζόνα. Το ουράνιο σώμα έχει διάμετρο περίπου 300 μέτρα.

Ένα κόμικ για το σωματίδιο Higgs. Διαβάστε το κόμικ: http://www.phdcomics.com/higgs/index.php?page=-1 Βίντεο:

Μια εικόνα όσο...100 δισ. πλανήτες. Η NASA έδωσε στη δημοσιότητα μια καλλιτεχνική απεικόνιση του Γαλαξία η οποία βασίζεται στα ευρήματα μιας πρόσφατης μελέτης σύμφωνα με την οποία στο γαλαξία μας υπάρχουν περίπου 100 δισεκατομμύρια πλανήτες. Η μελέτη που δημοσιεύτηκε στην επιθεώρηση Nature είναι προϊόν των τελευταίων ερευνών του προγράμματος PLANET (Probing Lensing Anomalies NETwork) στο οποίο συμμετέχουν επιστήμονες από όλο τον κόσμο συντονίζοντας τη λειτουργία πολλών επίγειων τηλεσκοπίων. Το μέγεθος της Γης «φοριέται» πολύ Σύμφωνα με τη μελέτη αυτή όχι μόνο υπάρχουν δεκάδες δισεκατομμύρια πλανήτες στον Γαλαξία αλλά εκείνοι που έχουν μέγεθος παρόμοιο με αυτό της Γης είναι περισσότεροι από εκείνους που έχουν μέγεθος παρόμοιο με αυτό του Δία. Η συγκεκριμένη διαπίστωση είναι σημαντική γιατί οι επιστήμονες πίστευαν ότι οι μεγάλοι πλανήτες είναι πιο κοινοί στο Διάστημα από ότι οι μικροί. «Αυτή η καταπληκτική εικόνα μας προσφέρει μια νέα οπτική του γαλαξία μας και φωτίζει τις εντυπωσιακές ανακαλύψεις που μπορούμε να κάνουμε πραγματοποιώντας ευρείας έκτασης μελέτες του διαστήματος» αναφέρει ο Νικ Κρος, καθηγητής του Σχολής Φυσικής και Αστρονομίας του Πανεπιστημίου του Εδιμβούργου.

H τελευταία πτήση του διαστημικού λεωφορείου Discovery .... πάνω από την Ουάσινγκτον. Την τελευταία του πτήση πάνω σε ειδικά τροποποιημένο αεροσκάφος πραγματοποίησε την Τρίτη το παροπλισμένο πλέον διαστημικό λεωφορείο Discovery προς το Εθνικό Μουσείο Αέρος και Διαστήματος κοντά στην Ουάσινγκτον όπου θα εκτεθεί μόνιμα. Το Β-747 της NASA απογειώθηκε από το Διαστημικό Κέντρο Κένεντι κοντά στο ακρωτήριο Κανάβεραλ στη Φλόριντα. Πριν προσγειωθεί στο διάδρομο του διεθνούς αεροδρομίου Ντάλες της Βιρτζίνια, που βρίσκεται κοντά στο παράρτημα του Μουσείου όπου θα εκτεθεί το λεωφορείο, πέταξε σε μικρό ύψος πάνω από το κέντρο της Ουάσινγκτον. Την Πέμπτη θα πραγματοποιηθεί στο Μουσείο τελετή για την επίσημη άφιξη του Discovery, του παλαιότερου από τα τρία διαστημικά λεωφορεία του στόλου. Το Discovery είχε κάνει το τελευταίο ταξίδι του σε τροχιά τον Φεβρουάριο-Μάρτιο 2011, για μια αποστολή 13 ημερών στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS) και ήταν το πρώτο από τα τρία λεωφορεία που τέθηκε μετά από τρεις δεκαετίες εκτός λειτουργίας. Εκτοξεύτηκε για πρώτη φορά στις 30 Αυγούστου του 1984 και έχει πραγματοποιήσει τις περισσότερες ημέρες επανδρωμένων διαστημικών πτήσεων (συνολικά 352), διασχίζοντας 241 εκατομμύρια χιλιόμετρα σε τροχιά γύρω από τη Γη. Μετέφερε επίσης κατά τη διάρκεια 39 αποστολών 246 αστροναύτες, τον μεγαλύτερο αριθμό από τα άλλα λεωφορεία. Τα δύο άλλα λεωφορεία, το Atlantis και το Endeavour, θα μετακινηθούν αντίστοιχα στο Μουσείο του Λος Άντζελες και στο κέντρο επισκεπτών του Διαστημικού Κέντρου Κένεντι στη Φλόριντα. Το Enterprise, ένα πρωτότυπο που ποτέ δεν πέταξε στο διάστημα και βρισκόταν και αυτό στο Μουσείο Διαστήματος, όπου θα αντικατασταθεί από το Discovery, θα εκτεθεί στη συνέχεια σε ένα μουσείο στη Νέα Υόρκη. Υπενθυμίζεται ότι το Challenger είχε καταστραφεί λίγο μετά την εκτόξευση του τον Ιανουάριο του 1986 και το Columbia είχε καταστραφεί κατά την επάνοδό του στη Γη τον Φεβρουάριο του 2003. Συνολικά δεκατρείς αστροναύτες έχασαν τη ζωή τους. Το πρόγραμμα των διαστημικών λεωφορείων ολοκληρώθηκε τον Ιούλιο του 2011 με την πτήση του Atlantis. Στο εξής, οι Ηνωμένες Πολιτείες θα εξαρτώνται από τα ρωσικά διαστημόπλοιά Soyuz για να στείλουν τους αστροναύτες τους στον ISS μέχρι το 2015 όταν ένα νέο αμερικανικό διαστημόπλοιο θα αναλάβει και πάλι αποστολές. Η NASA υπολογίζει στον ιδιωτικό τομέα και ενθαρρύνει περισσότερες εταιρείες να εισέλθουν στην κούρσα του διαστήματος. Το διαστημόπλοιο SpaceX θα κάνει την πρώτη ιδιωτική πτήση επίδειξης με φορτίο προς τον ISS στις 30 Απριλίου, σύμφωνα με τον προγραμματισμό, ενώ θα μεταφέρει και αστροναύτες στη συνέχεια. Η Ρωσία ετοιμάζεται για μια νέα φάση στην εξερεύνηση του Διαστήματος. Για την υλοποίηση του φιλόδοξου σχεδίου απαιτούνται όχι μόνο διαστημόπλοια νέας γενιάς, αλλά και εκσυγχρονισμένα κοσμοδρόμια. Σχεδιάζεται ότι μέχρι το 2020 το 90 τοις εκατό των διαστημικών εκτοξεύσεων θα γίνεται από ρωσικό έδαφος. Η βασικό εξέδρα εκτόξευσης της χώρας ήταν για πολύν καιρό το κοσμοδρόμιο Μπαϊκονούρ, που χτίστηκε ακόμη από τα σοβιετικά χρόνια. Το 1991 το Καζαχστάν, στο έδαφος του οποίου βρίσκεται το κοσμοδρόμιο, έγινε ανεξάρτητο κράτος. Η Ρωσία ξοδεύει ετησίως 165 εκατομμύρια δολάρια για την ενοικίαση και τη συντήρηση των εγκαταστάσεων του ιστορικού αυτού κοσμοδρομίου, λέει ο κοσμοναύτης, δύο φορές Ήρωας της Σοβιετικής Ένωσης Αλεξάντρ Αλεξαντρόφ: Για εμάς αυτό είναι ένα πολύ σημαντικό καθήκον: να έχουμε το δικό μας κοσμοδρόμιο, ώστε να απελευθερωθούμε από τη μίσθωση του Μπαϊκονούρ από το Καζαχστάν. Έως εκεί και η διαδρομή δεν είναι μικρή για τη μεταφορά του εξοπλισμού και η συντήρηση της υποδομής δεν είναι φθηνή. Το νέο ρωσικό κοσμοδρόμιο «Βοστότσνι» (σ.τ.μ. ανατολικό) κατασκευάζεται στην περιφέρεια του Αμούρ. Στο σχεδιασμό του συμπλέγματος έχουν συμπεριληφθεί δύο εξέδρες εκτόξευσης, ένα κέντρο για την εκπαίδευση και την ιατρική εξέταση των κοσμοναυτών, εργοστάσια παραγωγής υδρογόνου και οξυγόνου. Συνολικά θα αποτελείται από περίπου χίλια πεντακόσια κτiρια και εγκαταστάσεις υψηλής τεχνολογίας. Η έναρξη της λειτουργίας της πρώτης εξέδρας εκτόξευσης και οι πρώτες εκτοξεύσεις μη επανδρωμένων σκαφών έχουν προγραμματιστεί για το 2015. Κατά τους προκαταρκτικούς υπολογισμούς το 2020 από το «Βοστότσνι» θα εκτοξευθούν περίπου τα μισά ρωσικά διαστημικά σκάφη. Ως εκείνη τη στιγμή σε αντικατάσταση των διαστημοπλοίων της σειράς «Σογιούζ» πρέπει να έρθει το επαναχρησιμοποιούμενο επανδρωμένο διαστημόπλοιο «Ρους», που είναι σχεδιασμένο για πτήσεις όχι μόνο στη γήινη, αλλά και στη σεληνιακή τροχιά. Το πλήρωμα του διαστημοπλοίου νέας γενιάς θα αποτελείται όχι από τρεις, όπως τώρα στα «Σογιούζ», αλλά από έξι άτομα. Θα είναι σε θέση να παίρνουν μαζί τους στο Διάστημα τουλάχιστον 500 κιλά φορτίου. Δίπλα στις εξέδρες εκτόξευσης του «Βοστότσνι» θα αναπτυχθεί μια πόλη με πληθυσμό 35 χιλιάδες κατοίκους. Οι αρχιτέκτονες έλαβαν υπόψη τους ότι θα πηγαίνουν εκεί τουρίστες όχι μόνο από τη Ρωσία, αλλά και από όλο τον κόσμο. Γι’ αυτό το «Βοστότσνι» έχει σχεδιαστεί ως μια μοναδική cosmo-land. Το μερίδιο του δεύτερου βασικού και ήδη λειτουργούντος κοσμοδρομίου στο «Πλισέτσκ» θα αναλογεί περίπου το 40% των διαστημικών εκτοξεύσεων. Όσο για το κοσμοδρόμιο «Μπαϊκονούρ», η Ρωσία σχεδιάζει να πραγματοποιεί από εκεί μόνο το 10% των εκκινήσεων. Σε απόσταση 12,7 δισ. ετών φωτός βρίσκεται το πιο μακρινό σμήνος γαλαξιών. Ιάπωνες αστρονόμοι ανακάλυψαν ένα σμήνος γαλαξιών σε απόσταση 12,72 δισεκατομμυρίων ετών φωτός από τη Γη και, όπως ανακοίνωσαν, είναι το πιο μακρινό, στον χώρο και τον χρόνο, που έχει ποτέ ανακαλυφθεί. Η ανακάλυψη, σύμφωνα με το Γαλλικό Πρακτορείο, έγινε από ερευνητές του Πανεπιστημίου Προωθημένων Σπουδών και του Εθνικού Αστρονομικού Παρατηρητηρίου της Ιαπωνίας, με τη χρήση του ισχυρού επίγειου τηλεσκοπίου Σουμπαρού στη Χαβάη. Οι αστρονόμοι, που θα κάνουν τη σχετική δημοσίευση στο αμερικανικό περιοδικό αστροφυσικής «Astrophysical Journal», «διείσδυσαν» στο απώτατο παρελθόν, σε μια εποχή περίπου ένα δισεκατομμύριο χρόνια μετά την αρχική «έκρηξη» της δημιουργίας του σύμπαντος (Μπιγκ Μπανγκ). Όπως είπαν, η ανακάλυψή τους δείχνει ότι ήδη από τα πρώιμα στάδια του σύμπαντος, όταν δεν είχε κλείσει καν το πρώτο δισεκατομμύριο της σημερινής ηλικίας του (περίπου 13,7 δισ. έτη), ένα σμήνος γαλαξιών είχε προλάβει κιόλας να σχηματισθεί. Αυτό το πρώιμο γαλαξιακό «πρώτο-σμήνος» θα βοηθήσει τους επιστήμονες να κατανοήσουν καλύτερα τη διαχρονική εξέλιξη της δομής του σύμπαντος και ειδικότερα την εξέλιξη των γαλαξιών. Στο παρελθόν ερευνητές, χρησιμοποιώντας το διαστημικό τηλεσκόπιο «Hubble» της NASA, είχαν ανακοινώσει ότι την ανακάλυψη ενός πιθανού σμήνους γαλαξιών ακόμα πιο μακριά από τη Γη, περίπου στα 13,1 δισεκατομμύρια έτη φωτός, όμως εκείνη η ανακάλυψη δεν έχει ακόμα επιβεβαιωθεί, σύμφωνα με τους Ιάπωνες ερευνητές. Γενέθλια έχει το Hubble. Εγινε 22 ετών. Ηταν 24 Απριλίου του 1990 όταν η NASA ανακοίνωσε ότι το πρώτο διαστημικό τηλεσκόπιο εκτοξεύτηκε επιτυχώς. Οι εκτιμήσεις των ειδικών ανέφεραν ότι το Hubble θα είχε διάρκεια ζωής η οποία δεν θα ξεπερνούσε τα δέκα έτη. Ομως χάρις στις τακτικές επανδρωμένες αποστολές επισκευής και αναβάθμισης το Hubble όχι μόνο συνεχίζει να λειτουργεί αλλά βλέπει ακόμη πιο βαθιά και «καθαρά» μέσα στο Σύμπαν. Η επιτυχημένη λειτουργία του Hubble οδήγησε τις διαστημικές υπηρεσίες σε όλο τον κόσμο να κατασκευάσουν και να εκτοξεύσουν πλήθος διαστημικών τηλεσκοπίων δημιουργώντας ένα μικρό στόλο που καταγράφει συνεχώς όλα όσα συμβαίνουν στις κοντινότερες αλλά και πιο μακρινές διαστημικές περιοχές. Βιογραφικό. Εκτόξευση: 24 Απριλίου 1990 Βάρος: 11 τόνοι Μήκος: 43.5 μέτρα Θέση: 569 χλμ έξω από τη Γη Τροχιά: Ολοκληρώνει μια περιστροφή της Γης σε 97 λεπτά Ονομα: Πήρε το όνομα του από τον κορυφαίο αστρονόμο Εντουιν Χαμπλ που ανακάλυψε ότι το Σύμπαν επεκτείνεται βάζοντας τα θεμέλια για τη διατύπωση της θεωρίας της Μεγάλης Εκρηξης Κόστος: Η κατασκευή και εκτόξευση του κόστισε 1,5 δις δολάρια Εργασία: Το τηλεσκόπιο μεταδίδει κάθε εβδομάδα περί τα 120 GB δεδομένων ποσότητα που ισοδυναμεί με ένα ράφι γεμάτο βιβλία μήκους ενός χιλιομέτρου. Βίντεο: Η διασημότερη φωτογραφία που έχει τραβήξει το Hubble-«Πύλες της Δημιουργίας»και για Δώρο γενεθλίων του Hubble μια εικόνα του νεφελώματος της Ταραντούλας

Η επίδραση του ανθρώπου στη Γη.

Ένας ρομποτικός εξερευνητής θα τρυπά με λέηζερ τον πάγο σε παγωμένους δορυφόρους του Δία για να βρει ζωή. Τα εξερευνητικά σκάφη του μέλλοντος θα μπορούσαν να τροφοδοτούνται με υψηλής ισχύος λέιζερ, το οποίο θα περνά μέσα από λεπτά καλώδια οπτικών ινών μήκους πολλών χιλιομέτρων. Αυτή η τεχνολογία θα μπορούσε να επιτρέψει στα ρομποτικά σκάφη να τρυπούν βαθιά στρώματα πάγου για να εξερευνήσουν π.χ. λίμνες στην Ανταρκτική ή ακόμη και τους υπόγειους ωκεανούς παγωμένων δορυφόρων όπως η Ευρώπη και ο Εγκέλαδος. «Ο μετριοπαθής μας στόχος μέσα στα επόμενα τρία χρόνια είναι να χρησιμοποιήσουμε ένα λέιζερ των 5.000 βατ για να περάσουμε ένα cryobot μέσα από 250 μέτρα πάγου», λέει ο εφευρέτης και εξερευνητής Bill Stone, ο οποίος παρουσίασε την ιδέα του σε συνέδριο της NASA. «Όλα τα δεδομένα δείχνουν ότι δεν υπάρχει τίποτε που να μας εμποδίζει, αν και όπως το βλέπω εγώ, όλα αυτά είναι παιχνιδάκι μπροστά σε όσα θα μπορούσαμε να κάνουμε». Μέχρι σήμερα, το μεγαλύτερο εμπόδιο για τους επιστήμονες που ήλπιζαν να μελετήσουν μεταξύ άλλων τον ωκεανό, ο οποίος πιστεύεται ότι υπάρχει κάτω από την επιφάνεια της Ευρώπης – δορυφόρου του Δία- ήταν η ποσότητα ενέργειας που θα απαιτούνταν για να τρυπήσει ένα πολύ παχύ στρώμα πάγου. Οι υπάρχουσες μπαταρίες δεν θα διαρκούσαν τόσο πολύ, η ηλιακή ενέργεια δεν θα λειτουργούσε παρά μόνο στην επιφάνεια ενώ, εάν μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ένας μικρός πυρηνικός αντιδραστήρας, το «αποτύπωμά» του για μια τέτοια επιχείρηση θα ήταν πολύ μεγάλο. Το ρομπότ του Στόουν, ο οποίος στο παρελθόν έχει σχεδιάσει και δοκιμάσει αρκετούς ρομποτικούς εξερευνητές, ονομάζεται «Βαλκυρία». Είναι κυλινδρικό, με μήκος περίπου ένα μέτρο και 80 εκατοστά και διάμετρο μόλις 25 εκατοστά. Η ακτίνα λέιζερ θα μεταφέρεται μέσω από καλώδια οπτικών ινών, τα οποία θα «ξετυλίγονται» καθώς το ρομπότ θα τρυπάει τον πάγο. Η «Βαλκυρία» θα εξερευνά τον ωκεανό συλλέγοντας δείγματα κι έπειτα θα λιώνει ξανά τον πάγο για να επιστρέψει στην επιφάνεια, σφραγίζοντας την τρύπα πίσω της. «Όλες οι σπουδαίες ιδέες χρειάζονται θεμέλια», λέει ο επικεφαλής μηχανικός του προγράμματος Bart Hogan. «Πριν από δέκα χρόνια, η τεχνολογία που απαιτείται γι’ αυτό το πρότζεκτ δεν υπήρχε». Η ομάδα του Στόουν «πάντρεψε» επιτεύγματα από αρκετούς κλάδους. «Είναι σαν να υπάρχουν πολλές διαφορετικές ομάδες που κατασκευάζουν φακούς για καλύτερα γυαλιά και ξαφνικά κάποιος προτείνει να συνδυαστούν όλοι αυτοί οι φακοί για να φτιαχτεί ένα τηλεσκόπιο», εξηγεί ο Bart Hogan. Το σύστημα έχει ήδη δοκιμαστεί στο εργαστήριο, ενώ οι πρώτες δοκιμές στην πράξη προγραμματίζονται για τον Ιούνιο του 2013, σε παγετώνα της Αλάσκας.

Εκτοξεύτηκε το "Прогресс М-15М". Από το κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ στις 16:50:24 ώρα Μόσχας στις 20/4/2012 εκτοξεύτηκε το φορτηγό διαστημόπλοιο "Πρόοδος M-15M." Ο σκοπός του ειναι η εξασφαλίση τη συνέχισης της λειτουργίας του σε τροχιάς Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού (ISS), σύμφωνα με τις υποχρεώσεις της ρωσικής πλευράς για το έργο αυτό. Ο κύριος στόχος της πτήσης ειναι η παράδοση στον σταθμό άνω των 2,6 τόνων διαφόρων φορτίων που απαιτούνται για τη συνέχιση του ΔΔΣ σε επανδρωμένη λειτουργία και να διασφαλίστει η ζωή και το έργο του πληρώματος. Το διαστημόπλοιο τέθηκε σε τροχιά αναφοράς με τις ακόλουθες παραμέτρους: την κλίση του 51,63 βαθμούς, το ελάχιστο ύψος των 193,68 χιλιόμετρα, μέγιστο - 256,52 χιλιόμετρα, τροχιακή περίοδος - 88,7 λεπτά. Στον ΔΔΣ σε τροχιά εργάζονται τώρα: οι Ρώσοι κοσμοναύτες Anton Shkaplerov, Ανατόλι Ivanishin και Oleg Kononenko, οι Αμερικανοί αστροναύτες Ντάνιελ Burbank και Donald Pettit και του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος ο αστροναυτης Αντρέ Kuipers (Κάτω Χώρες). Το "Прогресс М-15М". συνδέθηκε με το "Pierce" ρωσικό τομέα (RS), στις 18:39:33 ώρα Μόσχας στις 22/4/2012. Το διαστημικό σκάφος «Progress» θα το μετατρέψουν σε εργαστήριο. Το ρωσικό φορτηγό διαστημικό σκάφος «Progress» αποσυνδέθηκε στις 19/4/2012 από το ΔΔΣ και για 9 εικοσιτετράωρα θα το μετατρέψουν σε επί της τροχιάς εργαστήριο. Μετά την αποσύνδεση του «φορτηγού» από τον σταθμό, το «Progress M-14M», γεμάτο με σκουπίδια από το ΔΔΣ θα αρχίσει την αυτόνομη πτήση. Το σκάφος θα το μεταφέρουν σε ακίνδυνη απόσταση από τον σταθμό και για μερικές μέρες θα πραγματοποιούν πάνω του το πείραμα «Ραντάρ-Προγκρές». Στόχος του πειράματος – ο προσδιορισμός της χωροχρόνου εξάρτησης της πυκνότητας, της θερμοκρασίας, της ιοντικής σύνθεσης της τοπικής ανομοιογένειας της ιονόσφαιρας, η οποία προκύπτει από την λειτουργία των κινητήρων του σκάφους. Μετά την διεξαγωγή του πειράματος το «Progress» θα βυθιστεί σε ειδική περιοχή του Ειρηνικού Ωκεανού στο «νεκροταφείο των διαστημοπλοίων». Νέα αποστολή στο ΔΔΣ. Στην Αστρούπολη θα εγκριθεί σήμερα το πλήρωμα της νέας αποστολής στο ΔΔΣ. Εκεί επίσης θα δωθεί η πρώτη πριν την πτήση συνέντευξη τύπου του βασικού και του αναπληρωματικού πληρώματος. Όπως αναμένεται, μέλη του βασικού πληρώματος θα είναι οι κοσμοναύτες της Ροσκόσμος Γκενάντι Πάνταλκα και Σεργκέι Ρέβιν, καθώς επίσης και ο αστροναύτης της ΝΑΣΑ Τζόζεφ Άκαμπα. Το επανδρωμένο διαστημόπλοιο Σογιούζ προβλέπεται θα πετάξει στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό στις 15 Μαΐου από το Μπαϊκονούρ. Πειράματα με φυσαλίδες στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Πίσω από τα διαστημικά παιχνίδια με τις φυσαλίδες βρίσκεται ο Ντον Πετίτ ο οποίος επισκέπτεται για τέταρτη φορά τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Ο αστροναύτης ήταν για πρώτη φορά μέλος του πληρώματος του Σταθμού το 2002, επέστρεψε το 2003 και ξανά το 2008. Τώρα είναι μέλος της αποστολής «Expedition 30».. Ο Πετίτ στον ελεύθερο χρόνο του συνηθίζει να «στήνει» διάφορα παιχνίδια χρησιμοποιώντας τις συνθήκες έλλειψης βαρύτητας που επικρατούν στον ISS. Ολα αυτά τα παιχνίδια τα καταγράφει σε βίντεο τα οποία δείχνουν τη συμπεριφορά αντικειμένων, υγρών και άλλων στοιχείων σε συνθήκες έλλειψης βαρύτητας. Ορισμένα από αυτά τα βίντεο, όπως ένα όπου ο Πετίτ προσπαθεί να πιεί καφέ («Zero G Coffee Cup»), έχουν γίνει ιδιαίτερα δημοφιλή στον κυβερνοχώρο. Αυτή τη φορά ο Πετίτ αποφάσισε να περάσει τον χρόνο του εγχέοντας φυσαλίδες μέσα σε… φυσαλίδες. Καταφέρνει επίσης να «κλείσει» μέσα σε μια φυσαλίδα ένα αναβράζον δισκίο το οποίο διαλύεται στο εσωτερικό της χωρίς αυτή να σπάσει. Τα πραγματικά εντυπωσιακά αποτελέσματα των παιχνιδιών-πειραμάτων παρουσιάζονται στο σχετικό βίντεο που ήδη έχει προκαλέσει μεγάλο ενδιαφέρον. http://www.thatvideosite.com/v/230 H ωραιότερη θέα στο Ηλιακό Σύστημα! Ο Αλεξ Ρίβεστ, φοιτητής του ΜΙΤ, έχει γίνει γνωστός τον τελευταίο καιρό από τα βίντεο που φτιάχνει χρησιμοποιώντας εικόνες από διαστημικά και επίγεια τηλεσκόπια καθώς και από δορυφόρους. Ο Ρίβεστ συνθέτει και μοντάρει τις εικόνες με μοναδικό τρόπο. Η τελευταία του δημιουργία έχει συγκεντρώσει τα φώτα της δημοσιότητας στον κυβερνοχώρο και όχι άδικα. Εδώ ο Ρίβεστ συνέθεσε εικόνες που έχουν καταγράψει αστροναύτες στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό και έφτιαξε ένα πραγματικά εκπληκτικό βίντεο που "τοποθετεί" τον θεατή μέσα σε ένα σκάφος που κινείται πάνω από τη Γη. Οι εικόνες του πλανήτη μας αλλά και η αίσθηση που προσφέρει στον θεατή είναι τόσο εντυπωσιακά ώστε το βίντεο έλαβε τον χαρακτηρισμό της «ωραιότερης θέας στο Ηλιακό Σύστημα». http://www.youtube.com/watch?v=fePOlaSc6jA

Κατι διαφορετικό τωρα για τους αστεροειδείς. Ορυχεία σε κοντινούς αστεροειδείς «από την επόμενη δεκαετία» Φιλοδοξώντας ότι θα μετατρέψει μια ιδέα της επιστημονικής φαντασίας σε πραγματικά κέρδη, η Planetary Sciences, μια νεοσύστατη εταιρεία με τη στήριξη της Google και του Τζέιμς Κάμερον, παρουσιάζει το σχέδιό της για την ανάπτυξη ρομποτικών σκαφών που θα φέρνουν χρυσό, πλατίνα και άλλα ορυκτά από τους δεκάδες διαστημικούς βράχους που περιτριγυρίζουν τη Γη. Το σχέδιο της αμερικανικής εταιρείας, το οποίο αρκετοί ειδικοί θεωρούν υπερφιλόδοξο, προγραμματίζεται να περάσει στην πρώτη φάση υλοποίησης σε ενάμισι με δύο χρόνια, οπότε θα εκτοξευτεί μια σειρά μικρών διαστημικών τηλεσκοπίων που θα εντοπίζουν τους αστεροειδείς. Οι ιδρυτές και οι επενδυτές της εταιρείας ελπίζουν ότι το 2020 θα έχουν θέσει σε τροχιά έναν σταθμό ανεφοδιασμού καυσίμων, ο οποίος θα εξυπηρετεί τις αποστολές από και προς τα μακρινά ορυχεία. «Αν κοιτάξει κανείς πίσω στην Ιστορία και εξετάσει τι έκανε τους ανθρώπους να επενδύσουν στην εξερεύνηση και τις μεταφορές, διαπιστώνει ότι πάντα έβαζε ως στόχο τους φυσικούς πόρους, είτε επρόκειτο για τους Ευρωπαίους που κυνηγούσαν τους δρόμους των μπαχαρικών, είτε για τους Αμερικανούς αποίκους που στράφηκαν στη δύση αναζητώντας χρυσό, πετρέλαιο, ξυλεία, ή Γη» σχολίασε στο Reuters ο Πίτερ Διαμαντής, συνιδρυτής της Planetary Sciences. Ο Διαμαντής και ο έτερος ιδρυτής της εταιρείας Έρικ Άντερσον είχαν οργανώσει ταξίδια αναψυχής στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό για τους λίγους υποψήφιους τουρίστες που μπορούσαν να πληρώσουν το εισιτήριο των 20 εκατ. δολαρίων. Στην εντυπωσιακή λίστα των επενδυτών και των συμβούλων της νέας τους εταιρείας περιλαμβάνονται ο εκτελεστικός πρόεδρος της Google Έρικ Σμιντ, ο συνιδρυτής της Google Λάρι Πέιτζ, καθώς και ο περιπετειώδης σκηνοθέτης Τζέιμς Κάμερον (ο οποίος μόλις επέστρεψε από το ταξίδι του στο βαθύτερο σημείο των ωκεανών. Αρκετοί επιστήμονες χαρακτηρίζουν το σχέδιο της Planetary Sciences φιλόδοξο, δύσκολο και ακριβό Είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς πώς το εγχείρημα θα μπορούσε να αποδειχθεί οικονομικά βιώσιμο, δεδομένου ότι μια αποστολή που σχεδιάζει η NASA για να φέρει στη Γη δείγμα 60 γραμμαρίων από κάποιον αστεροειδή θα κοστίσει γύρω στο 1 δισεκατομμύριο δολάρια. Η ιδέα της αξιοποίησης των φυσικών πόρων του Διαστήματος υπάρχει βέβαια εδώ και καιρό. Οι αστεροειδείς δημιουργήθηκαν πριν από περίπου 4,5 δις χρόνια με υλικά που περίσσεψαν από το σχηματισμό του Ήλιου και των πλανητών. Οι περισσότεροι κινούνται στη λεγόμενη Ζώνη των Αστεροειδών, ανάμεσα στον Άρη και τον Δία, υπάρχουν όμως και χιλιάδες που έχουν ξεφύγει από αυτή τη ζώνη και περιφέρονται σχετικά κοντά στη Γη. Πολλοί αστεροειδείς αποτελούνται σχεδόν αποκλειστικά από σίδερο και νικέλιο, άλλοι περιέχουν χρυσό, πλατίνα και δυσεύρετα στοιχεία που ονομάζονται σπάνιες γαίες και χρησιμοποιούνται σήμερα ευρέως στις ηλεκτρονικές συσκευές. Σύμφωνα με τον Άντερσον, από τους 1.500 κοντινούς αστεροειδείς με διάμετρο τουλάχιστον 50 μέτρα, το 10% είναι πλούσιο σε νερό και πολύτιμα στοιχεία. Οι αστεροειδείς αυτοί, προβλέπει το σχέδιο της Planetary Sciences, θα αναγνωρίζονται με τη βοήθεια μιας σειράς διαστημικών τηλεσκοπίων, μήκους μόλις ενός μέτρου και κόστους μόλις 10 εκατ. δολαρίων, τα οποία θα μπορούσαν να εκτοξευτούν εντός της επόμενης διετίας. Στο επόμενο στάδιο, οι αστεροειδείς θα συλλαμβάνονται από μη επανδρωμένων σκάφη που θα λειτουργούν ουσιαστικά ως αυτόματα διαστημικά ορυχεία. Τα σκάφη αυτά όχι μόνο θα εξορύσσουν πολύτιμα ορυκτά, αλλά επιπλέον θα διασπούν το παγωμένο νερό των αστεροειδών σε οξυγόνο και υδρογόνο για να παραχθούν τα καύσιμα της επιστροφής. Κεντρικό στοιχείο θα ήταν και η εκτόξευση ενός σταθμού ανεφοδιασμού καυσίμων σε γήινη τροχιά, ο οποίος θα παραλάμβανε τα εισερχόμενα φορτία και θα τα χρησιμοποιούσε για τον ανεφοδιασμό άλλων διαστημικών αποστολών. «Ένα βενζινάδικο στο διάστημα εντός μιας δεκαετίας φαίνεται εφικτός στόχος. Ελπίζω ότι θα υπάρχει κάποιος να το χρησιμοποιήσει» σχολίασε ο Άντριου Τσενγκ του Πανεπιστημίου Τζον Χόπκινς, συνεργάτης της NASA σε μια παλαιότερη αποστολή σε αστεροειδή. «Διατηρώ ελπίδες ότι οι εμπορικές χρήσεις του διαστήματος θα είναι κερδοφόρες και πέρα από τη γήινη τροχιά. Ίσως ο καιρός έχει έρθει» πρόσθεσε. Άλλοι ειδικοί, όπως ο Τζέι Μέλος του Πανεπιστημίου Purdue, επισήμαναν ότι το κόστος για την υλοποίηση του σχεδίου θα είναι αστρονομικό. Η Planetary Resources δεν αποκαλύπτει πόσα κονδύλια έχει συγκεντρώσει, διαβεβαιώνει όμως ότι τα λειτουργικά της έξοδα θα είναι μικρά σε σχέση με κρατικά προγράμματα όπως η NASA. ΑΝΤΙΛΟΓΟΣ Η ιδέα της εξόρυξης φυσικών ορυκτών πόρων, κυρίως σιδήρου και νικελίου από τα ουράνια σώματα συζητείται εδώ και αρκετές δεκαετίες. Αλλά σύμφωνα με όλους τους υπολογισμούς, το σχέδιο αυτό θα γίνει μια «μαύρη τρύπα» η οποία θα καταβροχθίσει απλώς αυτά τα τρισεκατομμύρια δολάρια, θεωρεί ο Γιούρι Κάρας, αντεπιστέλλον μέλος της Ρωσικής Ακαδημίας Κοσμοναυτικής. -Κανείς δεν έχει κάνει ακόμα διατρήσεις στους αστεροειδείς. Έγιναν δύο προσεδαφίσεις πάνω στην επιφάνεια ενός αστεροειδή και έχουν μεταφερθεί στη Γη δείγματα του υλικού του. Ωστόσο γίνεται λόγος μόνο για κάποια ξυσίματα, που έγιναν στην επιφάνειά του και είναι δύσκολο να πει κανείς σήμερα τι βρίσκεται εκεί, κάτω από την επιφάνεια του αστεροειδή και, το κυριότερο, για πιο σκοπό χρειάζεται να γίνουν όλα αυτά. Μήπως είναι λίγος ο σίδηρος που υπάρχει στη Γη; Δεν θα ήταν καλύτερα να εξορύσσουμε σίδηρο από το βυθό της θάλασσας; Πραγματικά, το έργο αυτό είναι πολύ ευκολότερο και φθηνότερο. Εκτός από την οικονομική σκοπιμότητα, προκαλούν αμφιβολίες και οι τεχνικές δυνατότητες υλοποίησης αυτού του σχεδίου. Σήμερα οι ενθουσιώδεις εκπρόσωποι του Google βλέπουν δύο τρόπους αξιοποίησης των διαστημικών ορυκτών – η αποστολή ρομπότ στους αστεροειδείς είτε η μετατόπισή τους με τη βοήθεια κάποιου διαστημικού σκάφους πιο κοντά στη Γη, όπου οι άνθρωποι θα μπορούν να φτάσουν πιο εύκολα. Εξάλλου, θεωρείται ότι το διαστημικό «ρυμουλκό» μπορεί να είναι έτοιμο, μάλιστα υπό τον όρο επαρκούς χρηματοδότησής του σχεδίου, ως το 2025. Εν τω μεταξύ, η ρυμούλκηση κάποιου αστεροειδή είναι μόνο το ήμισυ του έργου. Οι σημερινές «γήινες» τεχνολογίες που χρησιμοποιούνται στην εξορυκτική βιομηχανία, δεν θα λειτουργήσουν σε συνθήκες σχεδόν πλήρους έλλειψης βαρύτητας. Έτσι, λοιπόν, θα χρειαστεί να δημιουργηθεί μηχανισμός που δεν θα επιτρέψει στον εξοπλισμό να φύγει από την επιφάνεια του αστεροειδή και να πετάξει στο ανοιχτό Διάστημα. Για τη δημιουργία του θα απαιτηθούν αρκετές δεκαετίες. Προς το παρόν δε, όπως θεωρούν ορισμένοι εμπειρογνώμονες, θα ήταν καλά να μάθει ο κόσμος τουλάχιστον να αλλάσσει την τροχιά πτήσεις των αστεροειδών, έτσι ώστε αυτοί που πετούν προς τη Γη, να μπορούν να μετατοπιστούν και απομακρυνθούν σε ασφαλή απόσταση.

Τα πρώτα τσιπ με τρισδιάστατα τρανζίστορ. Τους πρώτους επεξεργαστές με τρισδιάστατες πύλες, που ελπίζει ότι θα της ανοίξουν διάπλατα τον δρόμο προς τα smartphone και τα tablet, διέθεσε η Intel. Οι Ivy Bridge είναι τα πρώτα τσιπ με τις «τρισδιάστατες πύλες» της Intel. Η εταιρεία άλλαξε το σχεδιασμό στο βασικό δομικό στοιχείο των τσιπ, τα τρανζίστορ. Με τους Ivy Bridge υπόσχεται όχι μόνο αυξημένες επιδόσεις αλλά και σημαντικά αυξημένη αυτονομία. Συγκεκριμένα, Intel ανακοίνωσε 13 τετραπύρηνους επεξεργαστές και στο χρονοδιάγραμμά της αργότερα την άνοιξη έχει νέους διπύρηνους. Οι περισσότεροι από τους νέους Ivy Bridge προορίζονται για υπολογιστές desktop, αν και η Apple αναμένεται να τους αξιοποιήσει στη σειρά MacBook Pro. Τα laptop τα οποία θα βασίζονται στους επεξεργαστές Ivy Bridge θα έχουν μικρότερη κατανάλωση ενέργειας, βελτιωμένη απόκριση, καλύτερα χαρακτηριστικά ασφαλείας και έξυπνη επεξεργασία γραφικών, έχει δηλώσει η Intel. Οι επεξεργαστές Ivy Bridge είναι το πρώτο ολοκληρωμένο τσιπ μαζικής παραγωγής της Intel που χρησιμοποιεί την τεχνολογία 22nm και την επαναστατική σχεδίαση τρανζίστορ Tri-Gate, με το σχεδιασμό 3D που παρουσιάστηκε τον Μάιο του 2011. Ο αντιπρόεδρος της Intel κ. Maloney είχε επίσης, επισημάνει ως συμπληρωματική τη χρήση των τεχνολογιών USB 3.0 και Thunderbolt, «οι οποίες αποτελούν δείγμα της διαρκούς προσπάθειας που κάνει η Intel για την εξέλιξη της πλατφόρμας των PC». Μετά την οικογένεια Ivy Bridge, οι επεξεργαστές Haswell, οι οποίοι έχουν προγραμματιστεί για το 2013, αποτελούν το τρίτο βήμα προς την υλοποίηση των Ultrabook, «μέσα από την οποία ανακαλύπτουμε το laptop του μέλλοντος, με νέες δυνατότητες, μικρό πάχος, χαμηλό βάρος, καλύτερη απόκριση και αυξημένη ασφάλεια», σύμφωνα με την Intel. Με την οικογένεια Haswell, η Intel υπόσχεται να αλλάξει το ενεργειακό προφίλ των λεγόμενων mainstream laptop, μειώνοντας την κατανάλωση των μικροεπεξεργαστών στο μισό της σημερινής. Γιατί θεωρούνται επαναστατικό επίτευγμα οι πύλες 3D της Intel Το επίτευγμα της Intel θεωρείται επαναστατικό όχι μόνο γιατί αλλάζει τον τρόπο σχεδίασης των πυλών (των τρανζίστορ) που έχει παραμείνει ίδιος από το 1959, αλλά γιατί κατάφερε να δώσει νέα πνοή στον Νόμο του Moore (χωρίς να αυξήσει πολύ το κόστος -περί το +3% λέει η εταιρεία). Ήδη χρόνια πριν οι μηχανικοί προμήνυαν το τέλος του περίφημου νόμου. Η εκτίμηση ανήκε, παραδόξως, σε ερευνητές της Intel. Όπως διαπίστωναν, οι διακόπτες που σηματοδοτούν τα 0 και τα 1 των υπολογιστών μας δεν θα είναι δυνατό να συρρικνωθούν περαιτέρω μετά το 2021. Όμως, η διαρκής σμίκρυνση των τρανζίστορ είναι εκείνη που διατηρεί σε ισχύ τον περίφημο Νόμο του Μoore, από το 1965. Χάρη στα μικρότερα τρανζίστορ, οι επεξεργαστές από την εμφάνισή τους μέχρι σήμερα (σχεδόν κάθε δύο χρόνια διπλασιάζεται η επεξεργαστική ισχύς), γίνονται ολοένα μικρότεροι, ταχύτεροι και φθηνότεροι. Για πρώτη φορά το 2004, ερευνητές της Intel προέβλεπαν ότι ο νόμος του ιδρυτή και επίτιμου πλέον προέδρου της εταιρείας που εργάζονται έχει όρια. Η μελέτη τους, υπό τον τίτλο «Limits to Binary Logic Switch Scaling-A Gedanken Model», δημοσιεύτηκε το Νοέμβριο του 2003 σε έκδοση του Ινστιτούτου IEEE. Η θεωρία των ερευνητών καταλήγει στο συμπέρασμα ότι οι κατασκευαστές θα μπορούν να παράγουν τσιπ με τεχνολογία μέχρι και 16 νανομέτρων (και πύλες 5nm). Ένα νανόμετρο είναι ένα δισεκατομμυριοστό του μέτρου και για να αποκτήσουμε (κατά το δυνατό) αίσθηση του μεγέθους του θα μπορούσαμε να πούμε ότι μια ανθρώπινη τρίχα σε αυτή την κλίμακα θα έμοιαζε με.. φουγάρο, αφού έχει διάμετρο 50.000 νανόμετρα! Αν και είναι ασύλληπτο, σήμερα έχουν ήδη αρχίσει να κατασκευάζονται τσιπ στα 45 νανόμετρα και μετά την ανακοίνωση της Intel, στα 22 νανόμετρα. Σύμφωνα με τις πιο απαισιόδοξες εκτιμήσεις τότε, θα φτάναμε στο φράγμα των 16nm το 2013 και το 2015 δεν θα είναι δυνατό να επιτευχθεί περαιτέρω βελτίωση. Λιγότερο απαισιόδοξες προβλέψεις εκτιμούν ότι θα φτάσουμε στο όριο το 2021. Τα προβλήματα που θα εμποδίσουν τους κατασκευαστές να ξεπεράσουν το όριο των 16nm είναι ένα φαινόμενο «σήραγγας» που τείνει να καταστήσει αναξιόπιστη τη λειτουργία των εξαιρετικά μικρών πλέον διακοπτών αφού τα ηλεκτρόνια περνούν τις πύλες αυτεπάγγελτα, το τσιπ υπερθερμαίνεται, το συνακόλουθο κόστος της ψύξης τους είναι υψηλό, κ.ά. Ωστόσο, από τότε ήταν ορατό ότι μπορούν να βρεθούν εναλλακτικές λύσεις, όπως οι νανοσωλήνες άνθρακα, ή η σχεδίαση τρισδιάστατων τσιπ με τρανζίστορ σε διαφορετικά επίπεδα, οι οποίες όμως δεν θα μικρύνουν ακόμα περισσότερο τα τσιπ αλλά θα συνεχίσουν να αυξάνουν τις επιδόσεις τους και να μειώνουν την κατανάλωση ενέργειας. Αυτό που τελικά κατάφερε η Intel είναι να μειώσει την κλίμακα ολοκλήρωσης στα 22 νανόμετρα (από τα 45nm), να αυξήσει τις επιδόσεις και να μειώσει την κατανάλωση ενέργειας Δείτε τι σημαίνει κλίμακα 22 νανομέτρων

Η Γη μπορεί να έχει διαδώσει την ζωή σε κοντινά αστέρια. Σύμφωνα με μια νέα θεωρία οι πτώσεις των αστεροειδών πάνω στη Γη, που έλαβαν χώρα κατά το μακρινό παρελθόν, θα μπορούσαν να μεταδώσουν υλικό του DNA που υπήρχε στον πλανήτη μας προς το βαθύ διάστημα. Έτσι, αυτό μπορεί να έχει στη συνέχεια βρει το δρόμο του σε άλλους κόσμους – πλανήτες που βρίσκονται γύρω από κοντινά αστέρια. Με αυτόν τον τρόπο, η ζωή μπορεί να έχει ταξιδέψει από τον πλανήτη μας σε άλλες τοποθεσίες στην αστρική γειτονιά του Ήλιου μας. Οι επιστήμονες γνωρίζουν ήδη ότι η Γη και ο Άρης αντάλλασαν μετεωρίτες και άλλα υλικά στο παρελθόν, και ότι μερικές μορφές ζωής που έχουν εξελιχθεί εδώ μπορεί να αντέξουν πάνω στον Κόκκινο Πλανήτη, ακόμη και τώρα. Επιπλέον, άλλες μελέτες έχουν δείξει πρόσφατα ότι οι βασικές δομικές μονάδες της ζωής μπορεί να αντέξουν σε πτώσεις των αστεροειδών σε πλανήτες, επιβιώνοντας για εκατομμύρια χρόνια πάνω σε διαστημικούς βράχους, και στη συνέχεια να αντέξουν στις πύρινες συνθήκες κατά την είσοδο τους στην ατμόσφαιρα ενός άλλου πλανήτη. Μια ομάδα αστρονόμων αυτή τη στιγμή ψάχνει για εξωηλιακούς πλανήτες που να βρίσκονται σε τροχιά γύρω από αστέρια, που να γεννήθηκαν από το ίδιο αστρικό βρεφοκομείο με αυτό του Ήλιου. Αν υπάρχουν αυτοί οι κόσμοι, τότε μπορεί να έχουν σπαρθεί με ζωή που να γεννήθηκε εδώ στη Γη μας, εδώ και πολύ καιρό. Οι αστρονόμοι υποψιάζονται ότι το αστρικό αυτό βρεφοκομείο που γέννησε τον Ήλιο μας διαλύθηκε περίπου πριν 3,5 δισεκατομμύρια χρόνια, ή περίπου 1 δισεκατομμύριο χρόνια αφότου το μητρικό αστέρι μας σχηματίστηκε. Πριν τα πιθανά δίδυμα αστέρια διαχωριστούν, μπορούν να είχαν ανταλλάξει μεταξύ τους υλικά των αντίστοιχων συστημάτων τους. «Η ιδέα αυτή υποστηρίζει πως αν ένας πλανήτης έχει η ζωή, όπως η Γη, και αν την χτυπήσει ένας αστεροειδής, θα δημιουργήσει συντρίμμια, μερικά από τα οποία θα δραπετεύσουν στο διάστημα», εξηγεί ο Mauri Valtonen, ένας αστρονόμος στο Πανεπιστήμιο Τουρκού, στη Φινλανδία. "Και αν τα συντρίμμια είναι αρκετά μεγάλα, όπως για παράδειγμα με πλάτος 1 μέτρο, μπορεί αυτά να προστατεύσουν τη ζωή από την γύρω θανατηφόρο ακτινοβολία, και έτσι η ζωή μπορεί να επιζήσει μέσα σε αυτά για εκατομμύρια χρόνια, μέχρι που προσγειωθούν τα συντρίμμια κάπου αλλού. Αν συμβεί να προσγειωθεί σε έναν πλανήτη με τις κατάλληλες συνθήκες, τότε μπορεί να αρχίσει η ζωή εκεί πάνω," λέει ο Mauri Valtonen. Αν και η ιδέα μπορεί να φαίνεται τραβηγμένη με μια πρώτη ματιά, στην πραγματικότητα δεν είναι. Κατά τις πρώτες μέρες του ηλιακού συστήματος, οι τροχιές που σήμερα κατοικούνται από τους τέσσερις βραχώδεις πλανήτες – Ερμής, Αφροδίτη, Γη και Άρη – βομβαρδίζονταν από χιλιάδες χιλιάδων βράχων που κτυπούσαν συνεχώς τους νέους πλανήτες. Η περίοδος αυτή έγινε γνωστή ως Τελευταίος Βαρύς Βομβαρδισμός. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, όλοι οι εσωτερικοί κόσμοι κτυπήθηκαν αλύπητα από αστεροειδείς και κομήτες. Τα πρώιμα βακτήρια και αλληλουχίες του DNA μπορεί λοιπόν εύκολα να είχαν μεταφερθεί στο διάστημα, πάνω σε μεγάλα κομμάτια από συντρίμμια. "Αν βρούμε έναν πλανήτη σαν τη Γη τότε θα ήταν ένας ωραίος στόχος για μια νέα γενιά ανιχνευτών ώστε να ψάξει την ατμόσφαιρα του πλανήτη. Αν υπάρχει ένας πλανήτης και έχει σημάδια ζωής, τότε θα μπορούσαμε να πούμε ότι ίσως είμαστε συγγενείς κατά κάποια έννοια," καταλήγει ο Valtonen. Πηγή: SoftPedia – Space

Ερευνητική ομάδα φαίνεται να λύνει την ανωμαλία του Pioneer οριστικά. Στις αρχές της δεκαετίας του ‘70 η NASA εκτόξευσε δύο εξερευνητικά διαστημόπλοια, τα Pioneer 10 και 11. Η αποστολή τους ήταν να συλλέξουν πληροφορίες για το ηλιακό σύστημα. Από τότε ταξιδεύουν συνέχεια, ολοένα και πιο μακριά από τον ήλιο έως ότου τελικά έφυγαν τελείως από το ηλιακό μας σύστημα. Αν και δεν τα έχουμε ακούσει από το 2003, και τα δύο είχαν μπερδέψει τους επιστήμονες από τη δεκαετία του ‘80, επειδή δεν επιτάχυναν με το ρυθμό που οι φυσικοί είχαν προβλέψει, ένα φαινόμενο που έχει γίνει γνωστό ως ανωμαλία Pioneer.Τώρα φαίνεται πως μια μικρή ομάδα αφοσιωμένων στο πρόβλημα ερευνητών (Slava Turyshev, Viktor Toth, κλπ) έχει καταλάβει τι συμβαίνει, και όπως εξηγούν στη μελέτη τους που δημοσιεύτηκε στο arXiv, http://arxiv.org/abs/1204.2507 αυτή η ανωμαλία τελικά οφείλεται στον τρόπο που το σύστημα πρόωσης επί του σκάφους κάνει τη δουλειά του. Το βασικό πρόβλημα ήταν ότι το διαστημικό σκάφος απέτυχε να επιταχύνει στον ρυθμό που είχε προβλεφθεί, και που αρχικά φαινόταν να το κάνει με έναν σταθερό ρυθμό. Μεταγενέστερες έρευνες στη δεκαετία του ‘90, έδειξαν ότι κάτι εμπόδιζε το σκάφος από το να επιταχυνθεί στην ταχύτητα που αναμενόταν. Έτσι, οδήγησε κάποιους να πιστεύουν ότι το εμπόδιο οφειλόταν στην ραδιοϊσοτοπική θερμοηλεκτρική γεννήτρια (RTG) του σκάφους, η οποία δημιουργούσε την απαραίτητη ηλεκτρική ενέργεια που χρησιμοποιούσαν οι ηλεκτρονικές συσκευές για να κάνουν μετρήσεις και να τις στέλνουν πίσω στη Γη. Το ρεύμα θερμότητας από την RTG θα μπορούσε να αντιστέκεται στην κίνηση του σκάφους, αν αποβαλλόταν προς την αντίθετη κατεύθυνση, που δεν ήταν αποδεδειγμένο ότι έτσι γινόταν. Το πρόβλημα όμως ήταν ότι το πλουτώνιο που χρησιμοποιείται για την τροφοδοσία της πυρηνικής γεννήτριας RTG είχε χρόνο ημιζωής 88 χρόνια, ενώ το φαινόμενο μείωσης της επιτάχυνσης συνέβη σε μόλις 22 χρόνια. Για να λύσει το αίνιγμα η νέα ερευνητική ομάδα έκτισε μια προσομοίωση σε υπολογιστή χρησιμοποιώντας οποιαδήποτε δεδομένα που θα μπορούσαν να συλλεχθούν σχετικά με την κίνηση του διαστημόπλοιου εδώ και δεκαετίες. Με τον τρόπο αυτό, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι η θερμότητα που παράγεται από την RTG δεν ήταν ο ένοχος που έψαχναν, γιατί η θερμότητα του εκπέμπεται προς όλες τις κατευθύνσεις.Τα ηλεκτρονικά, από την άλλη πλευρά, επειδή ήταν τοποθετημένα στο πίσω μέρος του σκάφους, μακριά από τον ήλιο και διέχεαν θερμότητα κυρίως προς την ίδια κατεύθυνση, θα μπορούσε πράγματι να εξηγήσει την παρατηρούμενη διαφορά. Αλλά το πιο σημαντικό, οι ερευνητές βρήκαν και κάτι που άλλοι πριν δεν είχαν βρει, και αυτό ήταν η μείωση της αποτελεσματικότητας των θερμοστοιχείων που κάνουν τη μετατροπή της θερμότητας σε ηλεκτρική ενέργεια, και η οποία οδηγούσε σε όλο και λιγότερη παραγωγή θερμότητας, έναν ρυθμό που, όταν συνδυάστηκε με τη ραδιενεργό διάσπαση του πλουτωνίου, απλά έτυχε να συμπέσει με το ρυθμό που βλέπαμε να κινείται το σκάφος. Και τελικά αυτός ο λόγος ήταν που έφταιγε που το σκάφος δεν έχει επιταχυνθεί με τον υπολογισθέντα ρυθμό. Πηγή: Physorg