Δροσος Γεωργιος

Από τους τελευταίους στην ΕΕ οι Έλληνες στη χρήση ηλεκτρονικών υπολογιστών. Ένα από τα χαμηλότερα ποσοστά χρήσης ηλεκτρονικών υπολογιστών στην ΕΕ καταγράφει η Ελλάδα, στις ηλικίες 16- 74 ετών, σύμφωνα με στοιχεία της Eurostat. Για το 2011, μόνο το 59% του πληθυσμού της Ελλάδας, από 16 ως 74 ετών, έχει χρησιμοποιήσει ηλεκτρονικό υπολογιστή. Το ποσοστό αυτό είναι το τρίτο χαμηλότερο στην ΕΕ, μετά τη Ρουμανία (50%) και τη Βουλγαρία (55%). Τα υψηλότερα ποσοστά καταγράφονται στη Σουηδία (96%) και ακολούθως στη Δανία, στο Λουξεμβούργο και στην Ολλανδία (94%). Το αντίστοιχο ποσοστό στην «ΕΕ των 27» είναι 78%. Σε ό,τι αφορά τη χρήση υπολογιστών από τους νέους ηλικίας 16- 24 ετών, η Ελλάδα καταγράφει ποσοστό 97%, έναντι 96% που είναι ο ευρωπαϊκός μέσος όρος. Στο 100% ανέρχεται η χρήση ηλεκτρονικών υπολογιστών για τους νέους στην Ολλανδία, την Αυστρία, το Λουξεμβούργο, τη Σουηδία, τη Φινλανδία και τη Μ. Βρετανία. Τα χαμηλότερα ποσοστά καταγράφονται στη Ρουμανία (81%), στη Βουλγαρία (87%) και στην Ιταλία (90%). Σε ό,τι αφορά τις δεξιότητες των νέων ηλικίας 16- 24 ετών, που χρησιμοποιούν ηλεκτρονικούς υπολογιστές στην Ελλάδα, το 88% έχει αντιγράψει ή μεταφέρει ηλεκτρονικό αρχείο (έναντι 89% στην ΕΕ), το 65% έχει χρησιμοποιήσει βασικές αριθμητικές φόρμουλες σε φύλλα εργασίας (έναντι 67% στην ΕΕ) και το 17% έχει γράψει πρόγραμμα ηλεκτρονικού υπολογιστή (έναντι 20% στην ΕΕ). Τέλος, στην Ελλάδα, το 4,2% των απόφοιτων τριτοβάθμιας εκπαίδευσης διαθέτει πτυχίο πληροφορικής, έναντι 3,4% στην ΕΕ των 27. Σχόλιο:Τουλάχιστον οι νέοι προχωρούν καλά και αυτο είναι αισιοδοξο μήνυμα για το μέλλον.

Αμφιβητείται η επικρατούσα θεωρία δημιουργίας της Σελήνης. Οι επιστήμονες, εδώ και χρόνια, πιστεύουν ότι η Σελήνη δημιουργήθηκε μετά από μία σφοδρή σύγκρουση ενός μεγάλου ουράνιου σώματος όσο ο 'Αρης πάνω στη Γη, πριν από περίπου 4,5 δισ. χρόνια. Όμως αυτή η επικρατούσα θεωρία τίθεται τώρα σε αμφισβήτηση, καθώς μία νέα χημική ανάλυση των σεληνιακών πετρωμάτων, όσον αφορά την ποσότητα του τιτανίου, διαπίστωσε ότι είναι υπερβολικά όμοια με την αντίστοιχη των γήινων πετρωμάτων, κάτι που δεν δικαιολογείται αν το φεγγάρι είχε σχηματιστεί από δύο διαφορετικά σώματα, τη Γη και το άλλο που έπεσε πάνω της. Οι ερευνητές του πανεπιστημίου του Σικάγο, με επικεφαλής την γεωχημικό Τζουντζούν Ντρανγκ του πανεπιστημίου του Σικάγο, που δημοσίευσαν τη σχετική μελέτη στο περιοδικό γεωεπιστήμης «Nature Geoscience», σύμφωνα με το «Science» και το «Nature», χρησιμοποίησαν ένα φασματογράφο μάζας για να κάνουν την πιο ακριβή μέτρηση που έχει γίνει μέχρι σήμερα, της αναλογίας των ισοτόπων τιτανίου-50 και τιτανίου-47, τα οποία περιέχονται στα δείγματα σεληνιακών βράχων που έφεραν για μελέτη στη Γη οι αποστολές «Απόλλων» τη δεκαετία του ΄70 (τα άτομα των περισσότερων χημικών στοιχείων, όπως το τιτάνιο, υπάρχουν στη φύση σε ελαφρώς διαφορετικές μορφές, που λέγονται ισότοπα και έχουν διαφορετικές μάζες ανάλογα με τον αριθμό των νετρονίων στον πυρήνα τους). Οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι η αναλογία των δύο ισοτόπων στη Σελήνη είναι ουσιαστικά ίδια με αυτή που υπάρχει στον μανδύα της Γης (το στρώμα μεταξύ του φλοιού και του πυρήνα), δηλαδή περίπου 4 μέρη ανά εκατομμύριο. Όμως αυτή η ομοιότητα δεν δικαιολογείται, αν η Σελήνη, από γεωλογική άποψη, αποτελεί όχι κομμάτι μόνο της Γης, αλλά μίγμα δύο ουρανίων σωμάτων. Κανονικά, η χημική «υπογραφή» της Σελήνης θα έπρεπε να αντανακλά και τους δύο «γονείς» της, τόσο τη Γη, όσο και το άλλο άγνωστο σώμα που συγκρούστηκε με τον πλανήτη μας. Το σώμα αυτό πρέπει να είχε διαφορετική γεωχημική σύσταση από τη γήινη, αφού οι μελέτες μετεωριτών που έχουν πέσει στη Γη από το διάστημα, δείχνουν ότι έχουν αφθονία ισοτόπων τιτανίου (έως 600 μέρη ανά εκατομμύριο). Οι επιστήμονες έχουν υπολογίσει ότι, μετά την τρομακτική πρόσκρουση και τα υλικά που εκτινάχτηκαν στο διάστημα για να σχηματίσουν τελικά το δορυφόρο μας, η Γη συνεισέφερε κατά προσέγγιση έως το 60% της Σελήνης και το άλλο σώμα τουλάχιστον το 40%. Έτσι, η Σελήνη δεν θα έπρεπε σήμερα να έχει ακριβώς ίδια με τη Γη αναλογία των ισοτόπων τιτανίου στο έδαφός της. Η νέα ανάλυση δεν είναι η μόνη που ρίχνει σοβαρή σκιά αμφιβολίας στην προέλευση της Σελήνης. Οι επιστήμονες ήδη γνωρίζουν ότι η αναλογία των ισοτόπων οξυγόνου στα σεληνιακά πετρώματα είναι επίσης ίδια με αυτή στον μανδύα της Γης. Η ανακάλυψη ότι κάτι ανάλογο συμβαίνει με το τιτάνιο, ενισχύει την άποψη ότι κάτι πάει λάθος με την κυρίαρχη θεωρία δημιουργίας της Σελήνης. Μία εναλλακτική θεωρία, που θα εξηγούσε καλύτερα τα νέα στοιχεία, είναι ότι η Σελήνη δημιουργήθηκε αποκλειστικά από τη Γη, όταν ένα τμήμα της τελευταίας αποκόπηκε, όσο ακόμα η φυγόκεντρη δύναμη του πλανήτη μας ήταν ισχυρότερη από την κεντρομόλο δύναμη της βαρύτητας. Όμως και αυτό το σενάριο έχει διάφορες αδυναμίες. Από την άλλη, οι επιστήμονες προσπαθούν να φανταστούν μία κατάλληλη τροποποίηση του κυρίαρχου μοντέλου της δημιουργίας της Σελήνης μετά από πρόσκρουση, έτσι ώστε να εξηγούνται και τα νέα στοιχεία. Σε κάθε περίπτωση πάντως, δεν υπάρχει ακόμα οριστική απάντηση για τον τρόπο που δημιουργήθηκε το φεγγάρι.

Ορφανοί πλανήτες δραπετεύουν από τον Γαλαξία όσο ταχύτερα μπορούν. Πριν από επτά χρόνια, οι αστρονόμοι έμειναν έκπληκτοι όταν ανακάλυψαν αδέσποτα άστρα που απομακρύνονται από τον Γαλαξία μας με ταχύτητα γύρω στα 2,4 εκατομμύρια χιλιόμετρα την ώρα. Τώρα, Αμερικανοί ερευνητές υπολογίζουν ότι υπάρχουν πλανήτες που αποσπώνται από τα μητρικά τους άστρα και ταξιδεύουν προς το διαγαλαξιακό κενό με ακόμα μεγαλύτερες ταχύτητες, έως και 30 εκατομμύρια εκατομμύρια χιλιόμετρα την ώρα. «Αν εξαιρέσει κανείς τα υποατομικά σωματίδια, δεν γνωρίζω να υπάρχουν ταχύτερα αντικείμενα στο Γαλαξία» σχολιάζει ο Άινταν Γκίνσμπουργκ του Κολεγίου Ντάρτμαουθ, επικεφαλής της νέας μελέτης. Ο μηχανισμός που εκσφενδονίζει αυτούς τους οφανούς πλανήτες είναι ο ίδιος με αυτόν που δημιουργεί τα αδέσποτα άστρα. Όλα αρχίζουν όταν ένα δυαδικό σύστημα, αποτελούμενο από δύο άστρα σε τροχιά το ένα γύρω από το άλλο, πλησιάζει μια μαύρη τρύπα μεγάλης μάζας. Το δυαδικό σύστημα τελικά διαλύεται από την ακραία βαρυτική έλξη της μαύρης τρύπας. Το ένα από τα δύο άστρα συλλαμβάνεται από το βαρυτικό πεδίο και τίθεται σε τροχιά γύρω από τη μαύρη τρύπα, ενώ το δεύτερο εκσφενδονίζεται μακριά. Αν αυτό το δεύτερο άστρο διαθέτει πλανήτες, η βαρυτική επίδραση της μαύρης τρύπας μπορεί να τα αποσπάσει και να τα εκτινάξει στο διαγαλαξιακό κενό. Μελετώντας προσομοιώσεις στον υπολογιστή, η ομάδα του Δρ Γκίνσμπεργκ εκτιμά ότι ο μέσος ορφανός πλανήτης εκσφενδονίζεται με ταχύτητα από 11 έως 16 εκατ. χιλιόμετρα την ώρα. Τα μοντέλα όμως έδειξαν ότι, κάτω από ιδανικές συνθήκες, οι πλανήτες μπορούν να επιταχυνθούν μέχρι τα 30 εκατομμύρια χιλιόμετρα την ώρα. Το πρόβλημα είναι ότι αυτοί οι ορφανοί πλάνητες είναι πολύ αμυδροί, μακρινοί και σπάνιοι για να γίνουν αντιληπτοί από τα σημερινά όργανα. Δεδομένου όμως ότι σήμερα είναι εφικτή η ανακάλυψη πλανητών που κινούνται σε μικρή απόσταση από τα μητρικά τους άστρα, οι αστρονόμοι ελπίζουν τουλάχιστον να ανακαλύψουν πλανήτες σε τροχιά γύρω από αδέσποτα άστρα, πριν προλάβουν να χαθούν στο διαγαλαξιακό κενό. Η μελέτη έχει γίνει δεκτή για δημοσίευση στη βρετανική επιθεώρηση Monthly Notices of the Royal Astronomical Society.

Ενδείξεις παγωμένου νερού στον Ερμή. Συνεχή και εντυπωσιακά είναι τα ευρήματα της αποστολής Messenger που εξερευνά τον Ερμή. http://www.lpi.usra.edu/meetings/lpsc2012/pdf/1476.pdf Λίγα 24ωρα μετά την ανακοίνωση της NASA ότι ο Ερμής, σε αντίθεση με ό,τι πιστεύαμε μέχρι σήμερα, ήταν κάποτε ιδιαίτερα ενεργός γεωλογικά, οι επιτελείς της αποστολής επανήλθαν με νέα ανακοίνωση στην οποία αναφέρουν ότι υπάρχουν ενδείξεις νερού σε παγωμένη μορφή στο υπέδαφος του πλανήτη. Τα λαμπερά σημεία. Παλαιότερες παρατηρήσεις του Ερμή από επίγεια τηλεσκόπια είχαν εντοπίσει κάποια σημεία στον Ερμή που, σύμφωνα με τους ειδικούς, διέφεραν από τον ανενεργό γεωλογικά πλανήτη και φαινόταν να υπάρχει «κάτι» εκεί. Με δεδομένο ότι οι θερμοκρασίες στην επιφάνεια του Ερμή αγγίζουν τους 400 βαθμούς Κελσίου οι επιστήμονες απέκλειαν το ενδεχόμενο αυτό το «κάτι» να είναι πάγος. Η επιφάνεια του Ερμή καλύπτεται από μεγαλύτερους και μικρότερους κρατήρες που δημιουργήθηκαν από την πτώση αστεροειδών στον κοντινότερο στον Ηλιο πλανήτη του ηλιακού μας συστήματος.Το Messenger που εξερευνά από πέρυσι τον Ερμή εντόπισε και φωτογράφισε στους δύο πόλους του πλανήτη κρατήρες που δεν τους βλέπει ποτέ ο Ηλιος. Σύμφωνα με τους ειδικούς αυτοί οι σκιεροί κρατήρες είναι «ψυχρές παγίδες» και πιθανώς κρύβουν στο υπέδαφός τους νερό σε παγωμένη μορφή. Τα επίμαχα σημεία που ίσως κρύβουν το παγωμένο νερό εμφανίζονται στις εικόνες ως λαμπερά σημεία τόσο μέσα στους «σκοτεινούς» κρατήρες όσο και γύρω από αυτούς. «Όταν εντοπίστηκαν αυτά τα σημεία από τα επίγεια τηλεσκόπια έπεσαν στο τραπέζι διάφορες ιδέες. Κάποιοι υποστήριξαν ότι πρόκειται απλά για περιοχές στην επιφάνεια του Ερμή που έχουν μετασχηματιστεί και έχουν αποκτήσει πιο σκληρό έδαφος από τις υπόλοιπες. Κάποιοι άλλοι πιθανολόγησαν την παρουσία υπόγειων αποθεμάτων θείου. Τα νέα δεδομένα που έστειλε το Messenger ενισχύουν τις άποψη ότι κάτι υπάρχει εκεί και είναι πολύ πιθανό αυτό να είναι νερό σε παγωμένη μορφή» δήλωσε η Μαρία Ζούμπερ επιστήμονας στο ΜΙΤ που μετέχει στην μελέτη των δεδομένων που στέλνει το Messenger. Σύμφωνα με τη Ζούμπερ σύντομα θα ολοκληρωθεί η ανάλυση όλων των δεδομένων που έχει στείλει το σκάφος και θα δοθεί οριστική απάντηση για το αν υπάρχει παγωμένο νερό στον Ερμή. http://www.bbc.co.uk/news/science-environment-17470151

Καταιγίδες μεθανίου έρχονται με το καλοκαίρι στον Τιτάνα. Πάνω στον Τιτάνα το φεγγάρι του Κρόνου σπάνια πέφτουν βροχές, οι επιστήμονες υπολογίζουν κάθε 1000 χρόνια. Φυσικά όχι βροχές με νερό, αλλά βροχές υγρού μεθανίου που πλημμυρίζουν εκτάσεις μεγαλύτερες από την Ελλάδα. Έτσι, η Γη και ο Τιτάνας είναι τα μόνα γνωστά μέρη στο ηλιακό σύστημα που πέφτουν υγρές βροχές σε στερεά επιφάνεια – αν και έχουν διαφορετική σύσταση. Στα σώματα αυτά επιβεβαιωμένα διαθέτουν ποτάμια και λίμνες, αλλά ο υδρολογικός κύκλος που καθορίζει τις κλιματικές συνθήκες στη Γη, αντικαθίσταται στον Τιτάνα από τον κύκλο του μεθανίου. Χρησιμοποιώντας δεδομένα του Cassini, της πρώτης αποστολής που κατάφερνε να διακρίνει την επιφάνεια του Τιτάνα κάτω από την παχιά πορτοκαλί του ατμόσφαιρα, οι πλανητολόγοι μπορούν για πρώτη φορά να μελετήσουν το κλίμα ενός εξωγήινου κόσμου. Βρέθηκε λοιπόν πως στους πόλους του Τιτάνα, το μεγαλύτερο φεγγάρι του Κρόνου, τα καλοκαίρια φέρνουν μουσώνες με καταρρακτώδεις βροχές. Με τη μέση θερμοκρασία να κυμαίνεται γύρω στους -179 βαθμούς Κελσίου, το μεθάνιο στον Τιτάνα μπορεί να υπάρχει σε στερεά, υγρή και αέρια κατάσταση, όπως συμβαίνει με το νερό στη Γη. Στην τελευταία μελέτη, ερευνητές του Πανεπιστημίου Τζον Χόπκινς υπολογίζουν ότι οι βροχές στον Τιτάνα γενικά δεν είναι συχνές. Για ένα οποιοδήποτε τυχαίο σημείο της επιφάνειας, η βροχή έρχεται μόλις μια φορά ανά χίλια χρόνια. «Περνούν ολόκληροι αιώνες πριν ξανάρθει η βροχή. Όταν όμως έρθει, απελευθερώνει δεκάδες εκατοστά ή ακόμα και μέτρα μεθανίου» ανέφερε ο Ralph Lorenz, επικεφαλής της μελέτης. στο Συνέδριο Σεληνιακής και Πλανητικής Επιστήμης στο Τέξας οπου παρουσιάστηκε η ερευνα. http://www.lpi.usra.edu/meetings/lpsc2012/pdf/2472.pdf Ο καιρός, όμως, είναι πολύ διαφορετικός στους πόλους του Τιτάνα, όπου η αμυδρή ζέστη του καλοκαιριού εξατμίζει το μεθάνιο, μετατρέποντάς στο σε νέφη και τελικά σε βροχές. «Οι προσομοιώσεις δείχνουν ότι στη διάρκεια της καλοκαιρινής περιόδου μπορούν να πέσουν έως και 1.000 κιλά μεθανίου ανά τετραγωνικό μέτρο, ενώ τοπικά μπορεί να φτάσουν τα 2.000 κιλά ανά τετραγωνικό μέτρο» ανέφερε στο συνέδριο ο Ralph Lorenz. Ο υπολογισμός της ενέργειας που τροφοδοτεί το κλίμα του Τιτάνα δείχνει ότι σε παγκόσμιο επίπεδο οι βροχοπτώσεις είναι πολύ πιο περιορισμένες, και φτάνουν κατά μέσο όρο τα 0,3 με 0,6 μέτρα βροχής. Καταρρακτώδεις βροχές φαίνεται όμως ότι φτάνουν και μέχρι τον ισημερινό, έστω και σπάνια: Διαφορετική ομάδα ερευνητών στο Τζον Χόπκινς παρουσίασε στο συνέδριο τις παρατηρήσεις του Cassini το 2004 και το 2010, όταν το σκάφος είδε μεγάλες περιοχές κοντά στον ισημερινό να σκοτεινιάζουν απότομα. Το συμπέρασμα είναι ότι επρόκειτο για εκτεταμένες πλημμύρες, οι οποίες κάλυψαν με υγρό μεθάνιο μια έκταση 500.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων, σχεδόν τέσσερις φορές μεγαλύτερη από την Ελλάδα. Σχεδιάζονται ήδη κάποιες μελλοντικές αποστολές, μεταξύ των οποίων η Titan Mare Explorer (TiME) η οποία θα φτάσει σε μια από τις μεγαλύτερες λίμνες του Τιτάνα – την Ligeia Mare – και για 96 ημέρες θα αναλύσει το βάθος της όπως και την χημεία της. Θα συλλέξει επίσης στοιχεία για το γύρω περιβάλλον, δηλαδή και τον καιρό που επικρατεί εκεί πάνω. Η TiME είναι μία από τις τρεις τελικές προτάσεις για την αποστολή στον Τιτάνα. Οι άλλες δύο είναι η InSight και η CHopper. Η απόφαση για ποιά πρόταση θα επιλεγεί θα παρθεί τον άλλο μήνα. Πηγή: BBC και in.gr

Μυστηριώδες λαμπερό υλικό στην Εστία. Η NASA έδωσε στη δημοσιότητα νέες εντυπωσιακές εικόνες της Εστίας (Vesta) τις οποίες κατέγραψε το διαστημικό σκάφος DAWN που έχει τεθεί από πέρυσι σε τροχιά γύρω από τον αστεροειδή. Πρόκειται για κοντινές και εξαιρετικής φωτεινότητας εικόνες στις οποίες αποκαλύπτεται η ύπαρξη ενός λαμπερού μυστηριώδους υλικού που υπάρχει στους κρατήρες του. «Μαγνήτης» συγκρούσεων. Η Εστία έχει διάμετρο 530 χιλιόμετρα και διαχρονικά αποτελεί πόλο έλξης μετεωριτών και μικρών διαστημικών βράχων που πέφτουν πάνω της δημιουργώντας ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον και πλούσιο γεωλογικό περιβάλλον. Οι επιστήμονες που μελετούν τον αστεροειδή εκτιμούν ότι το μυστηριώδες υλικό βρίσκεται στο υπέδαφός του και βγαίνει στην επιφάνεια κάθε φορά που πέφτει πάνω του κάποιος μετεωρίτης. Εχουν μάλιστα επικεντρώσει την προσοχή τους στο να διαπιστώσουν για το τι ακριβώς υλικό πρόκειται και ευελπιστούν να τα καταφέρουν πριν το DAWN εγκαταλείψει την Εστία. Σύμφωνα με τον προγραμματισμό το σκάφος θα συνεχίσει να μελετά τον αστεροειδή μέχρι το καλοκαίρι και στη συνέχεια θα φύγει από εκεί για να πάει να συναντήσει και να μελετήσει την Δήμητρα (Ceres) ένα αστεροειδή με μέγεθος σχεδόν διπλάσιο από αυτό της Εστίας. Μια από τις νέες εντυπωσιακές φωτογραφίες της Εστίας που έστειλε το DAWN. Το μυστηριώδες λαμπερό υλικό υπάρχει μέσα στον μεγάλο κρατήρα αλλά όπως φαίνεται και στην εικόνα εκτείνεται και έξω από αυτόν.

Συνέντευξη με τον αστροναύτη. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231187855

Aν το σωματίδιο Higgs ήταν στοιχείο του περιοδικού συστήματος...σε ποια θέση θα έμπαινε; Σύμφωνα με τα δεδομένα του καλοκαιριού του 2011 οι εκτιμήσεις για το εύρος μαζών του μποζονίου Ηiggs ήταν μεταξύ 114,4 GeV έως 149 GeV. Αυτό το εύρος αντιστοιχεί σε 123 έως 160 amu (ατομικές μονάδες μάζες). Τα στοιχεία που βρίσκονται σ' αυτό το εύρος μαζών είναι τα: Τελλούριο, Ιώδιο, Ξένον, Καίσιο, Βάριο καθώς και ένα μέρος από τις Λανθανίδες από το Λανθάνιο μέχρι το Τέρβιο - με κόκκινη υπογράμμιση στον παρακάτω πίνακα 1. Όμως σύμφωνα με τα νεώτερα δεδομένα του Μαρτίου του 2012, η πιο πιθανή μάζα του μποζονίου Higgs βρίσκεται κοντά στα 125 GeV, που αντιστοιχεί σε 134,2 amu. Παίρνοντας λοιπόν υπόψη το εύρος της αβεβαιότητας γύρω από την τιμή αυτή .... τα στοιχεία που απομένουν κοντά στην μάζα του μποζονίου Higgs είναι τα: Τελλούριο, Ιώδιο, Ξένον και Καίσιο -με κόκκινη υπογράμμιση στον παρακάτω πίνακα 3.

Κιτρινωπή γεμάτη φυσαλίδες η ηφαιστειακή επιφάνεια της Ιούς. Η Αμερικανική Γεωλογική Επιθεώρηση (US Geological Survey) δημοσίευσε τον πρώτο ολοκληρωμένο χάρτη της Ιούς, του μικρού δορυφόρου του Δία που είναι γεμάτος από ενεργά ηφαίστεια. Οι επιστήμονες χρησιμοποίησαν δεδομένα από τέσσερις εικόνες σαν ψηφιδωτά, που δημιουργήθηκαν από τις αποστολές Voyager και Galileo. Μια από τις πιο ενδιαφέρουσες παρατηρήσεις των επιστημόνων είναι ότι η Ιώ, σε αντίθεση με όλα τα στερεά σώματα του ηλιακού μας συστήματος (πλανήτες και δορυφόρους), δεν έχει στην επιφάνειά της ούτε έναν κρατήρα. Αυτό δεν οφείλεται στο ότι δεν υπάρχει πτώση αστεροειδών στην Ιώ αλλά ότι, εξαιτίας της αέναης γεωλογικής δραστηριότητας που λαμβάνει χώρα εκεί, η επιφάνειά της ανανεώνεται συνεχώς εξαφανίζοντας κάθε φορά τις «ρυτίδες» της. Η Ιώ είναι το πιο ηφαιστιογενές μέρος στο ηλιακό μας σύστημα, έτσι είναι μεγάλο το ενδιαφέρον που δείχνουν οι γεωλόγοι, επειδή η επιφάνεια του είναι αναζωογονητική – δηλαδή συνεχώς ανανεώνεται. Κι έτσι δεν υπάρχουν κρατήρες στην επιφάνεια του. Ο David Williams, επιστημονικός συνεργάτης της Σχολής της Γης και της Εξερεύνησης του Διαστήματος στην Αριζόνα,πέρασε έξι χρόνια αναλύοντας εξαντλητικά τα ψηφιδωτά μέχρι 19 διαφορετικούς τύπους επιφανειακού υλικού. Έτσι, ο χάρτης αυτός μπορεί πλέον να χρησιμοποιηθεί ως σημείο αναφοράς για περαιτέρω μελέτες της Ιούς, επιτρέποντας στους επιστήμονες να παρακολουθούν το πώς αλλάζει το φεγγάρι. Οι παλιρροιακές δυνάμεις μεταξύ Δία, Ιούς και των άλλων φεγγαριών Γανυμήδη, Καλλιστώ και Ευρώπη προκάλεσαν στρεπτικές κινήσεις στον φλοιό της Ιούς, δημιουργώντας θερμότητα μέσα στο φεγγάρι και προκαλώντας την ηφαιστειακή δράση της. Με τις παλιρροϊκές δυνάμεις η επιφάνεια του εδάφους της Ιούς ανεβοκατεβαίνει συνεχώς. Ο χάρτης περιλαμβάνει τις ροές της λάβας, θόλους (ηφαιστειακούς θόλους), καλδέρες και πεδιάδες με θείο. Μπορείτε να κατεβάσετε ολόκληρο το χάρτη εδώ http://pubs.usgs.gov/sim/3168/ Τα ηφαίστεια της Ιούς ανακαλύφθηκαν το 1979 από το σκάφος Voyager και η κρατούσα θεωρία είναι ότι οι παλίρροιες θερμαίνουν το εσωτερικό του δορυφόρου λιώνοντας τους βράχους και μαζί με θειούχα αέρια ξεπετάγονται συνεχώς στην επιφάνεια με βίαιες ηφαιστειακές εκρήξεις. Υπολογίζεται ότι στην Ιώ παράγεται κάθε χρόνο 100 φορές περισσότερη λάβα από ό,τι σε όλα μαζί τα ηφαίστεια της Γης.

Τα «αινίγματα» του ηλιακού μας συστήματος. Εδώ και δεκαετίες, το ηλιακό μας σύστημα εξερευνάται από μη επανδρωμένες αποστολές, τα ρομποτικά «μάτια» και «χέρια» των οποίων έχουν δώσει πολύτιμες πληροφορίες στην επιστημονική κοινότητα σχετικά με την κοσμική μας γειτονιά. Ωστόσο, εκτός του ότι είναι πολλά τα ερωτήματα τα οποία δεν έχουν απαντηθεί, πολλά αινίγματα έχουν προκύψει ακριβώς εξαιτίας των δεδομένων από τις ρομποτικές αποστολές. Είμαστε μόνοι στο ηλιακό μας σύστημα; Το γεγονός ότι στον πλανήτη μας έχουν βρεθεί μορφές ζωής οι οποίες ευδοκιμούν σε εξαιρετικά αφιλόξενες συνθήκες (όπως στην Ανταρκτική ή στον πυθμένα των ωκεανών) αποτελεί τη βάση για υποθέσεις περί ύπαρξης ζωής και σε άλλα σώματα του ηλιακού μας συστήματος. Ο Άρης ενδεχομένως στο μακρινό παρελθόν να είχε ωκεανούς και λίμνες, αλλά πλέον αποτελεί μία παγωμένη έρημο, εκτεθειμένη σε κοσμική ακτινοβολία. Ωστόσο, ο εντοπισμός μεθανίου στην ατμόσφαιρα δημιούργησε υποθέσεις περί ύπαρξης μορφών μικροβιακής ζωής. Οι πιθανότητες για κάτι τέτοιο θεωρούνται ακόμα μεγαλύτερες στην Ευρώπη, τον παγωμένο δορυφόρο του Δία, και τον Εγκέλαδο, δορυφόρο του Κρόνου, καθώς ωκεανοί σε υγρή μορφή ενδεχομένως να υπάρχουν στα εν λόγω σώματα Μεθάνιο στον Άρη. Ο εντοπισμός μεθανίου στην ατμόσφαιρα του Άρη από το Mars Express σημαίνει πως υπάρχει κάτι στον πλανήτη το οποίο παράγει αυτό το αέριο, αντικαθιστώντας αυτό που καταστρέφεται από τις ακτίνες του Ήλιου. Αυτό το «κάτι» θα μπορούσε να είναι ενεργά ηφαίστεια, πολύπλοκες γεωλογικές διαδικασίες στο υπέδαφος, ή μικρόβια. Το συγκεκριμένο θέμα θα διερευνήσει η αποστολή Maven (Mars Atmosphere and Volatile EvolutioN) της NASA, η οποία θα εκτοξευτεί το 2013. Αντίστοιχα ερωτηματικά υπάρχουν και για τον Τιτάνα, αν και σε αυτή την περίπτωση η αποστολή Huygens απέκλεισε το ενδεχόμενο βιολογικής προέλευσης. Τα «δύο πρόσωπα» του Άρη. Δεν πρόκειται για τη γνωστή συνωμοσιολογική θεωρία περί ύπαρξης πυραμίδων και ενός σχηματισμού που θυμίζει πρόσωπο στην περιοχή Κυδωνία (Cydonia) του Άρη, αλλά για την αντίθεση μεταξύ του βορείου και του νοτίου ημισφαιρίου: το βόρειο τμήμα του πλανήτη αποτελείται από γεωλογικά νέες πεδιάδες, ενώ το νότιο χαρακτηρίζεται από λόφους, βουνά και κρατήρες. Επίσης, το Mars Global Surveyor της NASA έχει δείξει ότι ο φλοιός στο νότο είναι πιο παχύς από ό,τι στο βορρά, καθώς και το ότι στο νότιο ημισφαίριο παρατηρούνται μαγνητικές ανωμαλίες που δεν παρατηρούνται στο βόρειο. Οι θεωρείες ποικίλλουν, από σύνθετες γεωλογικές διαδικασίες μέχρι συντριβή (ή συντριβές) σωμάτων κολοσσιαίων διαστάσεων. Τα δαχτυλίδια του Κρόνου. Το «σήμα κατατεθέν» του Κρόνου αποτελείται κατά 90% από πάγο, ο οποίος συναντάται σε κομμάτια διαφορετικών διαστάσεων- ωστόσο, κανείς δεν ξέρει ακριβώς πώς δημιουργήθηκαν. Για πολλά χρόνια οι αστρονόμοι θεωρούσαν ότι το σύστημα των δαχτυλιδιών ήταν ηλικίας αντίστοιχης του ηλιακού μας συστήματος (4,6 δισεκατομμύρια χρόνια). Αλλά αν ίσχυε κάτι τέτοιο, τότε δεν θα ήταν τόσο φωτεινά, καθώς θα είχαν «λερωθεί» από τα περάσματα μετεωριτών, οπότε πλέον δεν είναι λίγοι αυτοί που θεωρούν ότι είναι νεότερο. Μία «υβριδική» θεωρία λέει ότι τα πιο μεγάλα δαχτυλίδια είναι πολύ παλιά, ενώ τα νεότερα και πιο φωτεινά δημιουργήθηκαν πιο μετά, λόγω της συνεχούς διαδικασίας διάσπασης και επανένωσης των πάγων. Ως το αίτιο του σχηματισμού τους, πιστεύεται ότι μπορεί να ήταν το πέρασμα ενός κομήτη ο οποίος «αιχμαλωτίστηκε» από τη βαρύτητα του πλανήτη και καταστράφηκε, ή ότι μπορεί να αποτελούν προϊόντα της σύγκρουσης ενός μεγάλου ουρανίου σώματος με παγωμένη επιφάνεια με τον Κρόνο.

Ο Ερμής ήταν κάποτε γεωλογικά ενεργός. Τα νέα δεδομένα του σκάφους Messenger της NASA που εξερευνά τον Ερμή δείχνουν ότι ο πλανήτης ήταν κάποτε ιδιαίτερα ενεργός γεωλογικά. Ηταν ένας «δυναμικός κόσμος» όπως αναφέρουν οι επιστήμονες. Στην επιφάνεια του Ερμή υπάρχουν πολλοί μεγάλοι και μικρότεροι κρατήρες προϊόντα της πτώσης αστεροειδών. Οι νέες παρατηρήσεις του Messenger δείχνουν ότι οι κρατήρες έχουν υποστεί αλλοιώσεις εξαιτίας γεωλογικών διεργασιών που λάμβαναν χώρα για μεγάλο χρονικό διάστημα μετά τη δημιουργία τους. «Πολλοί επιστήμονες πιστεύουν ότι ο Ερμής έχει πολλά κοινά γεωλογικά χαρακτηριστικά με τη Σελήνη. Σχηματοποιήθηκε στην οριστική του μορφή και κατάσταση στις απαρχές της δημιουργίας του ηλιακού μας συστήματος και σε όλη τη διάρκεια της ζωής του ήταν ένας νεκρός πλανήτης. Τα τελευταία στοιχεία μας δείχνουν ότι υπήρξαν ασυνήθιστα δυναμικές διεργασίες στον πλανήτη γεγονός που υποδεικνύει ότι ήταν ενεργός και μάλιστα για μεγάλο χρονικό διάστημα» αναφέρει η Μαρία Ζούμπερ, του MIT μέλος της ερευνητικής ομάδας που μελετά τα δεδομένα του Messenger. Σύμφωνα με τους ερευνητές οι γεωλογικές διεργασίες στον Ερμή ανασχημάτισαν την επιφάνεια του μετά την πτώση των αστεροειδών και τη δημιουργία των κρατήρων. Η έρευνα δημοσιεύεται στην επιθεώρηση Science. Η αποστολή. Το Messenger είναι το πρώτο σκάφος που τίθεται σε τροχιά γύρω από τον Ερμή και τον μελετά. Κάνει δύο πλήρεις περιστροφές γύρω από τον πλανήτη κάθε 24 ώρες. Το Messenger έχει καταγράψει μέχρι στιγμής 100 χιλιάδες εικόνες του Ερμή και έχει συλλέξει περισσότερα από τέσσερα εκατομμύρια δεδομένα από μετρήσεις που έχει κάνει στην επιφάνεια του. Στην φωτογραφία ο κρατήρας Ντεγκά (Degas) του Ερμή από το MESSENGER. Στο πλαίσιο, αριστερά, η αντίστοιχη εικόνα του Ντεγκά από το Mariner 10.

Ο Πάολο Νέσπολι απαθανατίζει μοναδικά τοπία του πλανήτη από τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. 1)Η λίμνη Φρομ, στη Νότια Αυστραλία, είναι μια ρηχή και σχεδόν ξερή λίμνη αλμυρού νερού, συνολικής έκτασης σχεδόν 2.600 τ.χλμ. Σύμφωνα με μύθο των ιθαγενών, δεν γεμίζει σχεδόν ποτέ, γιατί η θεότητα με τη μορφή γιγάντιου φιδιού, Άκουρα, για να σβήσει τη δίψα της ήπιε όλο το νερό του ποταμού Arkaroola Creek, που καταλήγει εκεί. 2)Εξωγήινο τοπίο στη Γη. Η τεράστια χαράδρα του Γκραν Κάνιον, στην Αριζόνα, στις ΗΠΑ, με βάθος μεγαλύτερο του ενάμισι χιλιομέτρου θα μπορούσε εύκολα να παρερμηνευτεί ως τοπίο κάποιου μακρινού πλανήτη. 3)Το πέρασμα των φαλαινών. Εντυπωσιακοί χρωματισμοί στα ανοιχτά του Χέρβει Μπέι, στο Κουίνσλαντ, στην Αυστραλία. Η περιοχή αποτελεί «παρατηρητήριο» φαλαινών, αφού φιλοξενεί μεγάπτερες φάλαινες που μεταναστεύουν κατά μήκος της ακτογραμμής κάθε χρόνο, μεταξύ Απριλίου και Οκτωβρίου. 4)Σύμβολα Μπράϊγ στην έρημο. Οι μαύρες «κουκκίδες» στην έρημο της Λιβύης αποτελούν κυκλικές καλλιέργειες, που βασίζονται σε σύστημα άρδευσης κεντρικού άξονα. Όπως και στην περίπτωση της Σαχάρας, το μεγαλύτερο μέρος της συγκεκριμένης ερήμου αποτελείται από άμμο και πετρώματα. 5)Καταγάλανη Ελλάδα. Πλαισιωμένη από τα πολύτιμα «ζαφείρια» της η χώρα μας από το Διάστημα σε τίποτα δε θυμίζει τη μνημονιακή Ελλάδα του σήμερα. 6)Ανθρώπινο έμβρυο στο νερό. Ο κοραλλιογενής ύφαλος Μίντλετον βρίσκεται στη Θάλασσα της Τασμανίας, μεταξύ Αυστραλίας και Νέας Ζηλανδίας. Έρευνες του Ινστιτούτου Θαλάσσιων Επιστημών της Αυστραλίας έδειξαν ότι αποτελεί καταφύγιο για πληθώρα απειλούμενων ειδών. 7)Ξυλόγλυπτο σε πράσινο φόντο.. Ο ποταμός Παρανάς διασχίζει τη Βραζιλία, την Παραγουάη και την Αργεντινή. Είναι ο δεύτερος μεγαλύτερος ποταμός της Νοτίου Αμερικής μετά από τον Αμαζόνιο.

Πως θα γίνετε χαρτογράφοι της Σελήνης. Θέλετε να συνεισφέρετε στην επιστήμη της Σελήνης; Αν ναι τότε μπορείτε να γίνετε μέλος της ομάδας του Lunar Reconnaissance Orbiter http://www.nasa.gov/mission_pages/LRO/main/index.html και να διερευνήσετε φωτογραφίες υψηλής ανάλυσης από τη Σελήνη, ψάχνοντας σημαντικά - για τους πλανητικούς επιστήμονες - χαρακτηριστικά της. Το MoonMappers project βρίσκεται στην διαδικτυακή διεύθυνση: http://cosmoquest.org/mappers/moon/ και απευθύνεται σε ανθρώπους που ενδιαφέρονται για την επιστήμη – χωρίς να είναι επιστήμονες. Ένας από τους βασικούς στόχους της CosmoQuest είναι ο εντοπισμός κρατήρων στην επιφάνεια της Σελήνης. Κι αυτό γιατί από τους κρατήρες προκύπτουν σημαντικές πληροφορίες σχετικά με την επιφάνεια, όπως ποια είναι η ηλικία της, πόσο παχύ είναι το σεληνιακό έδαφος, τι είδους διάβρωση συνέβη και ποια είναι η σύνθεση του σεληνιακού εδάφους κάτω από την επιφάνεια. Με μια απλή εγγραφή γίνεστε μέλος της ομάδας και αρχίζετε την έρευνα. Ας σημειωθεί ότι οι Paul Davies και Robert Wagner από το πανεπιστήμιο της Αριζόνα πριν από μερικούς μήνες υποστήριξαν ότι οι εκατοντάδες χιλιάδες φωτογραφίες της Σελήνης από την αποστολή Lunar Reconnaissance Orbiter της NASA (LRO) θα πρέπει να ερευνηθούν εξονυχιστικά και για ίχνη από εξωγήινους επισκέπτες. Διαβάστε σχετικά: Ψάχνοντας για ίχνη εξωγήινων στην επιφάνεια της Σελήνης. http://physicsgg.wordpress.com/2011/12/25/%CF%88%CE%AC%CF%87%CE%BD%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%B1%CF%82-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CE%AF%CF%87%CE%BD%CE%B7-%CE%B5%CE%BE%CF%89%CE%B3%CE%AE%CE%B9%CE%BD%CF%89%CE%BD-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B5%CF%80%CE%B9/ Βίντεο:

Νέος «χάρτης» του ουρανού από το υπέρυθρο τηλεσκόπιο WISE. Πολύ ψυχρά άστρα, που έχουν θερμοκρασία μόλις 25 βαθμών Κελσίου, δηλαδή λιγότερο και από το ανθρώπινο σώμα, ανακάλυψε το υπέρυθρο διαστημικό τηλεσκόπιο WISE (Wide-field Infrared Survey Explorer) της NASA. Το τηλεσκόπιο δημιούργησε έναν νέο «'Ατλαντα» του ουρανού, ο οποίος περιέχει πάνω από μισό δισεκατομμύριο άστρα, γαλαξίες, αστεροειδείς και άλλα ουράνια σώματα. Το τηλεσκόπιο, που από τον Δεκέμβριο του 2009 «σαρώνει» το διάστημα με άκρως εξελιγμένες υπέρυθρες κάμερες, ήδη το 2010 δημιούργησε τον πρώτο αναλυτικό «χάρτη» του ουρανού. Ο νέος «'Ατλας» περιλαμβάνει πάνω από 560 εκατ. ουράνια αντικείμενα, ορατά στο υπέρυθρο φως, από κάθε μέρος του ουρανού που είναι ορατό από τη Γη, μερικά από τα οποία γίνονται αντιληπτά για πρώτη φορά. Αρκετά από αυτά τα άστρα δεν είναι ορατά με τα συμβατικά οπτικά τηλεσκόπια, επειδή φαίνονται μόνο στο υπέρυθρο τμήμα του φάσματος του φωτός. Ο νέος «χάρτης» του ουρανού αποτελείται από τη συνένωση άνω των 18.000 εικόνων του διαστημικού τηλεσκοπίου, που επεξεργάστηκαν οι επιστήμονες της NASA και οι οποίες προσθέτουν νέα αστρονομικά δεδομένα στις ως τώρα γνώσεις τους. Πιο χαρακτηριστική, σύμφωνα με τη βρετανική «Ντέιλι Μέιλ», ήταν η ανακάλυψη ενός άστρου που φαίνεται σαν μια αχνή πράσινη κουκίδα, το οποίο είναι ο πιο κρύος «καφέ νάνος» που έχει ποτέ ανιχνευτεί. Όπως και τα άλλα άστρα της κατηγορίας του, δεν πρόλαβε να γίνει ένα κανονικό άστρο- ήλιος, καθώς κατέρρευσε υπό το βάρος του και μετατράπηκε σε μια πυκνή σφαίρα αερίων, χωρίς ποτέ να «ανάψει» σαν ήλιος. Αντίθετα με τα λαμπερά άστρα, δεν «καίει» γιατί δεν έχει αρκετή μάζα ώστε να πυροδοτήσει την πυρηνική σύντηξη στο εσωτερικό του. Έτσι, σταδιακά έχει ψυχρανθεί και πλέον εκπέμπει μόνο μια αδύναμη λάμψη υπερύθρου φωτός. Οι πρώτοι ψυχροί «καφέ νάνοι» ανακαλύφθηκαν το 1995 και από τότε οι αστρονόμοι ψάχνουν να βρουν ολοένα πιο κρύα άστρα αυτού του είδους. Μια άλλη απρόσμενη ανακάλυψη του WISE ήταν ο εντοπισμός του πρώτου αστεροειδούς που έχει την ίδια τροχιά με τη Γη. Το τηλεσκόπιο εξάλλου έκανε μια δειγματοληπτική έρευνα στους αστεροειδείς κοντά στον πλανήτη μας και βρήκε ότι υπάρχουν αρκετά λιγότερα, μεσαίου μεγέθους, τέτοια σώματα από ό,τι πίστευαν οι αστρονόμοι ως τώρα. Παράλληλα, το WISE έδειξε ότι η NASA έχει βρει πάνω από το 90% (αλλά όχι όλους) των κοντινών στη Γη μεγάλων αστεροειδών. Στην φωτογραφία η κόκκινη κουκίδα μέσα στον κύκλο είναι ο καφέ νάνος που έχει θερμοκρασία μόλις 25 βαθμούς Κελσίου.

Δοκιμάστηκε συσκευή για την αναζήτηση νερού στον Άρη. Μια ρωσική συσκευή για την αναζήτηση νερού στον Άρη, που ονομάζεται Detector of Albedo Neutron (DAN) δοκιμάστηκε κατά τη διάρκεια της πτήσης προς τον Άρη από το αμερικανικό επιστημονικό εργαστήριο MSL. «Η πρώτη χρήση της συσκευής DAN είχε επιτυχία. Λειτούργησε επί μία ώρα χωρίς προβλήματα και έσβησε κανονικά έπειτα από τη σχετική εντολή», αναφέρεται στην ανακοίνωση της υπηρεσίας Τύπου του Ινστιτούτου Διαστημικών Μελετών της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών. Η ρωσική συσκευή DAN προορίζεται για μετρήσεις κατά μήκος της διαδρομής κίνησης του σκάφους επιφανείας του Άρη Curiosity προς αναζήτηση νερού και υδρογονούχες ενώσεις. Στην επιφάνεια του Κόκκινου πλανήτη το σκάφος Curiosity μεταφέρεται από τον αυτόματο διαστημικό σταθμό MSL.

Ίχνη νερού στην επιφάνεια του Άρη. HiRISE,(High Resolution Imaging Science Experiment) είναι μια κάμερα υψηλής ευκρίνειας που μεταφέρει το διαστημικό σκάφος της NASA, Mars Reconnaissance Orbiter (MRO), που βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τον Άρη από το 2006. http://en.wikipedia.org/wiki/Mars_Reconnaissance_Orbiter Η κάμερα HiRISE, που κατασκευάστηκε από μια συνεργασία με επιστήμονες του Πανεπιστημίου της Αριζόνα, καταγράφει με εκπληκτική λεπτομέρεια την επιφάνεια του πλανήτη Άρη. Μια από τις εικόνες που συνέλαβε η κάμερα – και έκανε τον γύρo του κόσμου πριν από δυο εβδομάδες – ήταν ένας Οφιοειδής Ανεμοστρόβιλος Σκόνης στην επιφάνεια του Άρη.(Προηγούμενη δημοσίευση) Μια άλλη πρόσφατη φωτογραφία της HiRISE, με πολύ εντυπωσιακά χρώματα, απεικονίζει στρώματα ιζημάτων νερού στα πετρώματα του πυθμένα ενός κρατήρα. Από την ύπαρξη αυτών των ιζημάτων, οι επιστήμονες συμπεραίνουν πως στο μακρινό παρελθόν η επιφάνεια του Άρη διέθετε νερό.

Ξεκινά η μάχη του διαστημικού τουρισμού. Σημαντικές εξελίξεις λαμβάνουν χώρα στην εκκολαπτόμενη βιομηχανία του διαστημικού τουρισμού. Στην τελική φάση βρίσκονται οι ετοιμασίες για τις δοκιμαστικές πτήσεις του SpaceShipTwo, του πρώτου ιδιωτικού σκάφους που θα μεταφέρει ανθρώπους στο Διάστημα. Επίσης έγινε γνωστό ότι στην τελική φάση κατασκευής βρίσκεται άλλο ένα ιδιωτικό διαστημικό σκάφος, το Lynx. Σήμερα για να ταξιδέψει κάποιος ιδιώτης στο Διάστημα πρέπει να πληρώσει 20-35 εκατομμύρια δολάρια, να περάσει από εκπαίδευση και να ταξιδέψει στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό όπου και θα παραμείνει για λίγες μέρες Μέχρι στιγμής μόνο επτά άτομα έχουν λάβει τον τίτλο του διαστημικού τουρίστα. Ομως ορισμένοι ειδικοί αλλά και επιχειρηματίες είδαν ότι υπό τις κατάλληλες προϋποθέσεις ο διαστημικός τουρισμός μπορεί να έχει (πιο απτό) μέλλον. Ετσι με μπροστάρη τον πάντα πρόθυμο σε…προωθημένες ιδέες μεγιστάνα Ρίτσαρντ Μπράνσον – ιδιοκτήτη της Virgin – ξεκίνησε η προσπάθεια ανάπτυξης της βιομηχανίας του διαστημικού τουρισμού. Ο Μπράνσον προσέθεσε στον όμιλο εταιριών του την Virgin Galactic η οποία θα οργανώνει διαστημικά ταξίδια με το σκάφος SpaceShipTwo. Τα δύο σκάφη. Το SpaceShipTwo είναι ήδη έτοιμο και σχεδιάζονται οι πρώτες δοκιμαστικές πτήσεις του οι οποίες θα γίνουν εντός των προσεχών μηνών. Το σκάφος έχει μάξιμουμ χωρητικότητα οκτώ ατόμων (έξι επιβατών και δύο πιλότων) και το εισιτήριο για μια βόλτα στο Διάστημα έχει οριστεί από την εταιρία στις 200 χιλιάδες ευρώ, ποσό που αναμένεται να πέσει όταν υπάρξει ανταγωνισμός. Μέχρι στιγμής η Virgin Galactic έχει δεχτεί 500 αιτήσεις από υποψήφιους διαστημικούς τουρίστες και αν όλα πάνε καλά στις δοκιμαστικές πτήσεις οι πρώτοι επιβάτες θα μπουν στο SpaceShipTwo εντός του 2013. Αντίπαλος της Virgin Galactic στο πεδίο του διαστημικού τουρισμού είναι η XCOR Aerospace με το σκάφος Lynx που βρίσκεται στο τελικό στάδιο κατασκευής του. Το Lynx είναι ένα διθέσιο σκάφος (ένας πιλότος, ένας επιβάτης) που εκτός από τουριστικό θα έχει και εμπορικό χαρακτήρα αφού θα μπορεί να μεταφέρει φορτία και δορυφόρους στο διάστημα. Η XCOR έχει ανακοινώσει ότι η τιμή για μια βόλτα στο διάστημα με το Lynx θα είναι 95 χιλιάδες δολάρια. Μην ελπίζεις στους εμπόρους Ομπάμα. Η ΝΑΣΑ θα παρατείνει τη χρησιμοποίηση των ρωσικών διαστημοπλοίων ως το 2017, προκειμένου να μεταφέρει τους αστροναύτες της στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Αυτή η δυνατότητα, σύμφωνα με την εφημερίδα «Γουόλ-στριτ τζόρναλ» (The Wall Street Journal), εμπίπτει στα σχέδια της ΝΑΣΑ. Όπως φαίνεται, οι Αμερικανοί θα υπολογίζουν στη βοήθεια της Ρωσίας και σε ό,τι αφορά τις τροχιακές μεταφορές φορτίων. Πέρυσι την τελευταία του πτήση πραγματοποίησε το αμερικανικό σατλ. Η ΝΑΣΑ τερμάτισε την περαιτέρω χρησιμοποίηση του συστήματος “Space Shuttle” χωρίς να προετοιμάσει αντικατάστασή του. Συγκεκριμένα θεωρούσε ότι μπορούν να αποτελέσουν εναλλακτική λύση τα ιδιωτικά διαστημόπλοια και πύραυλοι. Την εκπόνησή τους στις ΗΠΑ είχαν αρχίσει 4 εταιρίες, οι οποίες πήραν επιδοτήσεις από τη ΝΑΣΑ, συν άλλες 3 εταιρίες χωρίς τέτοιες επιδοτήσεις. Όπως προγραμματιζόταν, περίπου από το 2016 οι αστροναύτες θα μπορούσαν να χρησιμοποιούν τα ιδιωτικά «εμπορικά ταξί». Π.χ., το διαστημόπλοιο “Dragon” της εταιρίας “Space X”, η οποία προέβλεψε στο δημιούργημά της τη δυνατότητα παράλληλης κατασκευής του σε μεταγωγική, επανδρωμένη και μεικτή τροποποίηση. Η εκδοχή του μεταγωγικού διαστημοπλοίου ήδη έχει κατασκευαστεί και στα τέλη του 2010 αυτό πέταξε και έκανε ένα γύρο της Γης. Το δεύτερο εξάμηνο αυτού του έτους πρέπει να αρχίσει την εμπορική μεταφορά φορτίων στο ΔΔΣ. Όμως ανεξαρτήτως του πως θα διαμορφωθεί η κατάσταση, η κατασκευή του επανδρωμένου Dragon καθυστερεί, γιατί το Κογκρέσο των ΗΠΑ έχει μειώσει στο μισό το κονδύλι για τα εμπορικά προγράμματα μέσω της ΝΑΣΑ για το τρέχον έτος. Το «διαστημικό ταξί» του 2016 πρέπει να ξεχαστεί. Έτσι στο Σταθμό θα συνεχίσουν να μεταφέρουν ανθρώπους μόνο τα «Σογιούζ», είναι πεπεισμένος ο ακαδημαϊκός της Ρωσικής Ακαδημίας Κοσμοναυτικής Αλεξάντρ Ζελεζνιακόφ: «Ως το 2017 στη διάθεση της ΝΑΣΑ δεν θα υπάρχουν άλλα διαστημόπλοια, με τα οποία θα είναι δυνατή η μεταφορά αστροναυτών στο Σταθμό. Οι Αμερικανοί βέβαια δεν σκοπεύουν να τερματίσουν την παρουσία τους στον τροχιακό σταθμό. Γι΄αυτό είναι αναγκασμένοι να αγοράζουν θέσεις στα ρωσικά «Σογιούζ». Αυτό το κάνουν σήμερα και θα το κάνουν ωσότου βρουν άλλη εναλλακτική λύση από τα διαστημόπλοιά μας. Ο αρχηγός της ΝΑΣΑ Τσαρλζ Μπόλντεν παρόλα αυτά ελπίζει ότι τα ιδιωτικά διαστημόπλοια θα αρχίσουν να πετούν όχι αργότερα από το 2017. Ωστόσο δεν υπάρχει εγγύηση, είπε ο Μπόλντεν στους δημοσιογράφους ότι η πλήρης και αξιόπιστη αντικατάσταση των «Σογιούζ» θα εμφανιστεί πριν την ολοκλήρωση της περιόδου χρησιμοποίησης του ΔΔΣ το 2020. Όσον αφορά την εξασφάλιση του Σταθμού με φορτία, οι εμπειρογνώμονες προβλέπουν ότι ως το 2014 στο σταθμό είναι πιθανή κρίση στα καταναλωτικά υλικά, μάλιστα ανεξαρτήτως του αν θα πετάξει ως τότε το μεταγωγικό Dragon. Και η ΝΑΣΑ, πιθανόν, θα αναγκαστεί να αγοράζει μια-δυο πτήσεις του ρωσικού μεταγωγικού διαστημοπλοίου «Προγκρές» (που μπορεί να μεταφέρει 2,5 τόνους). Ρομποτικό γάντι της NASA προσφέρει χείρα βοηθείας. Αξιοποιώντας τεχνολογίες που είχαν αναπτυχθεί αρχικά για τον Robonaut, τον ρομποτικό αστροναύτη που εργάζεται στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, η NASA και η General Motors δημιούργησαν ένα ρομποτικό χέρι που βοηθά τους ανθρώπους στις βαριές δουλειές. Όπως εξηγεί η NASA σε ανακοίνωσή της, τo Robo-Glove αφενός αυξάνει τη δύναμη με την οποία ο χρήστης κλείνει τα δάχτυλα, αφετέρου του επιτρέπει να κρατά εργαλεία για μεγάλα χρονικά διαστήματα χωρίς να χρειάζεται να ασκεί διαρκώς δύναμη. Για παράδειγμα, ένας αστροναύτης που εργάζεται στο εξωτερικό του σταθμού, ή ένας εργάτης στη γραμμή παραγωγής ενός εργοστασίου, χρειάζεται δύναμη 7 με 9 κιλών για να κρατήσει ένα εργαλείο. Με το ρομποτικό γάντι, όμως, χρειάζεται να ασκεί δύναμη μόνο 2 έως 5 κιλών. Και αυτό όχι μόνο κάνει την εργασία πιο ξεκούραστη, αλλά επιπλέον μειώνει και τον κίνδυνο τραυματισμού από τις επαναλαμβανόμενες κινήσεις. Το Robo-Glove ουσιαστικά μιμείται τον τρόπο λειτουργίας του χεριού του Robonaut, του πειραματικού ρομποτικού αστροναύτη της NASA και της GM, ο οποίος σχεδιάστηκε να χρησιμοποιήσει ανθρώπινα εργαλεία. Στο πάνω τμήμα του, το γάντι φέρει αισθητήρες πίεσης που καταλαβαίνουν πότε ο χρήστης κλείνει τα δάχτυλα, καθώς και ηλεκτροκινητήρες συνδεδεμένους σε τεχνητούς τένοντες, οι οποίοι ασκούν πίεση και βοηθούν τα δάχτυλα να κλείσουν. Το πρωτότυπο του συστήματος, βάρους δύο κιλών, διαθέτει επίσης μια μικρή οθόνη για διαγνωστικές λειτουργίες και τροφοδοτείται από μια μπαταρία λιθίου που κρέμεται από τη ζώνη του χρήστη. Στην επόμενη έκδοσή του, που αναμένεται να ολοκληρωθεί σύντομα, το σύστημα θα είναι λιγότερο ογκώδες και πιο ελαφρύ. Θα είναι τότε σχεδόν έτοιμο να... πιάσει δουλειά στο Διάστημα. Μικρές ειδήσεις. Η Ροσκόσμος καταπολεμά τα διαστημικά σκουπίδια. Το Ροσκόσμος θα δαπανήσει 65 εκατ. ρούβλια για την δημιουργία αυτόματου συστήματος προειδοποίησης για κινδύνους σύγκρουσης των «διαστημικών σκουπιδιών» με τα διαστημόπλοια και τους δορυφόρους. Οι όροι του διαγωνισμού του αντίστοιχου αυτόματου συστήματος έχουν δημοσιευθεί στην ιστοσελίδα του Ροσκόσμος. Στόχος των κατασκευαστών είναι εξασφάλιση της υποστήριξης 30 «προστατευόμενων» διαστημικών σκαφών και της προειδοποίησης για τον κίνδυνο 30 ώρες πριν. Επιπλέον, το σύστημα θα προβλέπει την ώρα της καθόδου από την τροχιά των διαστημικών σκαφών και την περιοχή που θα πέσουν, ένα μήνα πριν. Τώρα το Ροσκόσμος δημιουργεί στην βάση του Κέντρου Ελέγχου των Πτήσεων, τμήμα ελέγχου των διαστημικών σκουπιδιών και της ασφάλειας των διαστημοπλοίων. Η πλειονότητα των μικροανταλλακτικών για το Διάστημα θα παράγεται στη Ρωσία. Ως το 2020 το μεγαλύτερο μέρος των ανταλλακτικών μικροηλεκτρονικής για τον διαστημικό τομέα θα είναι ρωσικής παραγωγής, ανακοίνωσε την Παρασκευή στους δημοσιογράφους ο επικεφαλής της εταιρείας «Ρωσικά Διαστημικά Συστήματα» (ΡΔΣ) Γιούρι Ούρλιτσιτς.(Σημ.Αναφέρθηκε σαν αιτία πτωσης του Fobos-Grunt εισαγόμενο συστημα μικροηλεκτρονικής)«Δεν θα κατορθώσουμε εντελώς να αποφύγουμε τις αγορές εισαγόμενων μικροανταλλακτικών για το Διάστημα, αυτά τα αγοράζουν όλες οι ανεπτυγμένες χώρες, μεταξύ των οποίων και οι ΗΠΑ. Όμως στο μέλλον, προς το 2020, υπολογίζουμε ότι το βασικό μερίδιο ανταλλακτικών μικροηλεκτρονικής θα κατασκευάζονται στη Ρωσία, τουλάχιστον για τις ανάγκες της διαστημικής βιομηχανίας», σημείωσε ο επικεφαλής της ΡΔΣ. Το σκάφος των εξωγήινων αποδείχθηκε ηλιακή "πύρινη γλώσσα" Ειδικοί της Αμερικανικής Διαστημικής Υπηρεσίας διέψευσαν τις πληροφορίες, που διαδόθηκαν στο Διαδίκτυο ότι ένα διαστημόπλοιο εξωγήινων πλησίασε κοντά στον Ήλιο για να γεμίσει τις δεξαμενές του από την ενέργεια του πλάσματος. Τις τελευταίες ημέρες στον κόμβο του ΥouTube δημοσιεύτηκαν φωτογραφίες, τραβηγμένες από ειδικούς της NASA, όπου απεικονίζεται μια μακριά φωτεινή ακτίνα, που αγγίζει την επιφάνεια του Ηλίου. Πολυάριθμοι επισκέπτες τους κόμβου κατέληξαν στο συμπέρασμα, ότι μπορεί να γίνει λόγος για διαστημικό σκάφος εξωγήινων, το οποίο «τροφοδοτείται με πλάσμα». Στην ανακοίνωση, που διακινήθηκε την Τετάρτη, ειδικοί της NASA σημειώνουν ότι επρόκειτο για μια «γιγαντιαία ηλιακή πύρινη γλώσσα». «Δυστυχώς στην προκειμένη περίπτωση, δεν μπορούμε να μιλήσουμε για το ότι εντοπίστηκαν αποδείξεις ύπαρξης εξωγήινου πολιτισμού», παρατήρησε ο εκπρόσωπος της NASA.

Πόσο μεγάλος φαίνεται ο Ήλιος από τον Πλούτωνα; O Πλούτωνας είναι ένας πλανήτης-νάνος του ηλιακού μας συστήματος που διαθέτει τέσσερις δορυφόρους. Πριν υποβιβαστεί από την κατηγορία των πλανητών λέγαμε ότι πρόκειται για τον πιο απομακρυσμένο πλανήτη του ηλιακού συστήματος. Η μέση απόσταση του Πλούτωνα από τον Ήλιο είναι περίπου 40 αστρονομικές μονάδες ή 6 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα και η περιφορά του γύρω απ’ αυτόν ολοκληρώνεται σε 248 γήινα χρόνια (και κάτι μήνες). Η τροχιά του Πλούτωνα είναι μια έλλειψη και το πλησιέστερο σημείο της τροχιάς του από τον Ήλιο απέχει απόσταση 4,4 δισεκατομμύρια, ενώ το πιο απομακρυσμένο σημείο περίπου 7,3 δισεκατομμύρια. Έτσι, όταν ο Πλούτωνας βρίσκεται στο πλέον απομακρυσμένο από τον ήλιο (που ονομάζεται αφήλιο), η διάμετρος του ήλιου φαίνεται πολύ μικρότερη από ένα δευτερόλεπτο της μοίρας, και φαίνεται σαν μια τελεία. Όταν ο Πλούτωνας βρίσκεται στην πλησιέστερη απόσταση (περιήλιο) η διάμετρός του φαίνεται να είναι περίπου ένα δευτερόλεπτο της μοίρας. Και στην περίπτωση αυτή κάποιος με πολύ οξυμένη όραση ίσως μπορεί να τον αντιληφθεί ως κάτι παραπάνω από ένα φωτεινό σημείο... Ο MacKenzie Burton έκανε ένα απλό διάγραμμα που δείχνει πόσο μεγάλος φαίνεται ο ήλιος από όλους τους πλανήτες: Στο σχήμα δεν περιέχεται ο Πλούτωνας ... γιατί από τον Πλούτωνα ο Ήλιος θα φαίνεται ακόμη πιο μικρότερος απ’ ότι φαίνεται από τον Ποσειδώνα! Τελικά, μερικές φορές ξεχνάμε το πόσο μεγάλο είναι το ηλιακό μας σύστημα.... Το διαστημικό σκάφος New Horizons που εκτοξεύθηκε στις αρχές του 2006, με στόχο την εξερεύνηση του Πλούτωνα, παρότι κινείται με μεγάλη ταχύτητα (15 χιλιόμετρα ανά δευτερόλεπτο - με αυτή την ταχύτητα διασχίζει κανείς τις Ηνωμένες Πολιτείες περίπου σε 5 λεπτά!), βρίσκεται ακόμα στο μέσον της απόστασης και θα φτάσει στον Πλούτωνα το 2015. Στην φωτογραφία που βρίσκεται ΣΗΜΕΡΑ - 17 Μαρτίου 2012 - το διαστημικό σκάφος New Horizons Γιατί ο Πλούτωνας δεν θεωρείται πλανήτης. http://physicsgg.wordpress.com/2011/07/21/%CE%B3%CE%B9%CE%B1%CF%84%CE%AF-%CE%BF-%CF%80%CE%BB%CE%BF%CF%8D%CF%84%CF%89%CE%BD%CE%B1%CF%82-%CE%B4%CE%B5%CE%BD-%CE%B8%CE%B5%CF%89%CF%81%CE%B5%CE%AF%CF%84%CE%B1%CE%B9-%CF%80%CE%BB%CE%B1%CE%BD%CE%AE/

Σε νέο πείραμα, τα νετρίνα δεν είναι ταχύτερα από το φως. Η επανάληψη του αμφιλεγόμενου πειράματος, στο οποίο τα νετρίνα βρέθηκαν να κινούνται ταχύτερα από το φως, δείχνει ότι τα φευγαλέα υποατομικά σωματίδια δεν θα ανατρέψουν τελικά τη θεωρία της Eιδικής Σχετικότητας. Η ταχύτητα των νετρίνων μετρήθηκε εκ νέου στην ίδια διαδρομή των 730 χιλιομέτρων όπου είχε πραγματοποιηθεί το αρχικό πείραμα, με την ονομασία Opera. Και σε αυτή την περίπτωση, μια δέσμη νετρίνων ταξίδεψε από το CERN, που βρίσκεται στα γαλλο-ελβετικά σύνορα, μέχρι το εργαστήριο του Γκραν Σάσο στην Ιταλία, περνώντας μέσα από εκατοντάδες χιλιόμετρα βράχου. Η ομάδα Icarus του Γκραν Σάσο έχει αναρτήσει τα νέα αποτελέσματα στην υπηρεσία προδημοσίευσης arXiv. http://arxiv.org/abs/1203.3433 «Είμαστε απόλυτα συμβατοί με την ταχύτητα του φωτός όπως τη διδαχθήκαμε στο σχολείο [...] Είμαστε πλέον 100% σίγουροι ότι η ταχύτητα του φωτός είναι η ταχύτητα των νετρίνων» δήλωσε στο BBC ο Δρ Σάντρο Τσέντρο, εκπρόσωπος της ομάδας Icarus. Πιο επιφυλακτικός εμφανίστηκε πάντως ο Σέρτζιο Μπερτολούτσι, διευθυντής ερευνών του CERN: «Αρχίζουμε να έχουμε ενδείξεις με βάση τις οποίες τα αποτελέσματα του πειράματος Opera οφείλονται σε λάθος μετρήσεις» είπε στο Γαλλικό Πρακτορείο. Τον περασμένο Σεπτέμβριο, η ομάδα Opera του Γκραν Σάσο σόκαρε τους φυσικούς σε όλο τον κόσμο ανακοινώνοντας, έστω και με επιφύλαξη, τα αποτελέσματα του πειράματος χρονομέτρησης. Τα νετρίνα επέμειναν να υπερβαίνουν την ταχύτητα του φωτός και στην επανάληψη του πειράματος από την ίδια ομάδα. Παρόλα αυτά, ο προκλητικός ισχυρισμός αντιμετωπίστηκε με δυσπιστία, και οι ερευνητές του Icarus υπολόγισαν το Νοέμβριο ότι τα αποτελέσματα πρέπει να ήταν εσφαλμένα λόγω προβλημάτων στη χρονομέτρηση. Αυτό άρχισε να φέρνει ανακούφιση σε πολλούς θεωρητικούς φυσικούς, καθώς η υπέρβαση της ταχύτητας του φωτός θα ανέτρεπε την Ειδική Σχετικότητα του Αϊνστάιν. Η θεωρία αυτή εξετάζει την παραμόρφωση του χωροχρόνου όταν κανείς κινείται με μεγάλες ταχύτητες, και προβλέπει ότι η ταχύτητα του φωτός είναι ανεξάρτητη από την ταχύτητα του παρατηρητή. Για την ακρίβεια, η γενική σχετικότητα προβλέπει ότι ο χρόνος σταματά εντελώς όταν κανείς φτάσει την ταχύτητα των φωτονίων, τα οποία κινούνται με 299.792.458 χιλιόμετρα το δευτερόλεπτο στο κενό. Πάντως, για την οριστική διάψευση των αποτελεσμάτων του Opera, οι επιστήμονες σχεδιάζουν αρκετά ακόμα πειράματα: νέες δοκιμές θα πραγματοποιήσουν οι τέσσερις ομάδες που χρησιμοποιούν την ίδια δέσμη νετρίνων στο Γκραν Σάσο, καθώς και τα ανεξάρτητα εργαστήρια Fermilab στις ΗΠΑ και KEK στην Ιαπωνία. Στην φωτογραφία η άφιξη των νετρίνων καταγράφεται σε αυτόν το γιγάντιο ανιχνευτή στο Γκραν Σάσο.

«Συμπυκνωμένο» ηλιακό σύστημα. Πριν από δύο μήνες ανακαλύφθηκε ένα νέο ηλιακό σύστημα που τα πρώτα στοιχεία έδειχναν ότι είχε πολλά κοινά χαρακτηριστικά με το δικό μας. Οι επιστήμονες της NASA που το παρατηρούν αναφέρουν τώρα ότι το ΚΟΙ 961 (όπως ονομάστηκε το σύστημα) είναι «συμπυκνωμένο» αφού το μητρικό άστρο και οι πλανήτες που έχουν εντοπιστεί γύρω από αυτό κινούνται πολύ κοντά ο ένας στον άλλο. Όπως αναφέρουν, το ηλιακό σύστημα μοιάζει περισσότερο με έναν μεγάλο πλανήτη με τα φεγγάρια του όπως, παραδείγματος χάριν, ο Δίας. Το νέο σύστημα. Το ΚΟΙ 961 βρίσκεται σε απόσταση 130 ετών φωτός, στον αστερισμό του Κύκνου. Γύρω από το μητρικό άστρο έχουν εντοπιστεί μέχρι στιγμής τρεις πλανήτες, οι δύο με μέγεθος παρόμοιο με εκείνο της Γης και ένας «αντίγραφο» του Άρη. Την ανακάλυψη του νέου πλανητικού συστήματος έκαναν επιστήμονες του Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Καλιφόρνιας (Caltech) χρησιμοποιώντας το διαστημικό τηλεσκόπιο Kepler και το Παρατηρητήριο Keck στη Χαβάη. Το άστρο του συστήματος είναι ένας κόκκινος νάνος με μάζα έξι φορές μικρότερη από αυτή του Ήλιου. Το KOI-961 είναι λιγότερο ζεστό από τον Ήλιο και το φως που εκπέμπει έχει ερυθρή και όχι κίτρινη απόχρωση όπως του δικού μας άστρου. Οι πλανήτες. Γύρω από το άστρο έχουν εντοπιστεί μέχρι στιγμής να κινούνται τρεις πλανήτες. Ο ΚΟΙ-961.01 έχει μέγεθος 27% μικρότερο από αυτό της Γης και ο ΚΟΙ-961.02 έχει μέγεθος 22% μικρότερο από αυτό του πλανήτη μας. Ο τρίτος πλανήτης, ο ΚΟΙ-961.03, παρουσιάζει το μεγαλύτερο ενδιαφέρον αφού έχει μέγεθος σχεδόν ίσο με αυτό του Άρη. Ο ΚΟΙ-961.03 είναι μόλις 8% μεγαλύτερος από τον Άρη και είναι ο μικρότερος σε μέγεθος πλανήτης που εντοπίζεται μακριά από το ηλιακό μας σύστημα. Με δεδομένο ότι και οι τρεις πλανήτες κινούνται πολύ κοντά στο άστρο τους οι συνθήκες που επικρατούν εκεί (υψηλή θερμοκρασία κ.α.) είναι απαγορευτικές για την παρουσία ζωής.

Έστειλαν κωδικοποιημένο μήνυμα χρησιμοποιώντας δέσμη νετρίνων. Oι άνθρωποι εφευρίσκουν συνεχώς νέους τρόπους επικοινωνίας. Τα ηλεκτρομαγνητικά κύματα που μεταφέρουν τα ραδιοτηλεοπτικά σήματα σταματούν όταν συναντούν μπροστά τους μεγάλα εμπόδια. Ένα διαστημόπλοιο που βρίσκεται πίσω από τη Σελήνη χάνει την επαφή του με τη Γη, όπως και ένα υποβρύχιο που βρίσκεται πολύ βαθιά στη θάλασσα δεν μπορεί να επικοινωνήσει με τη βάση του. Άραγε υπάρχουν "κύματα" που μπορούν να διασχίσουν αυτά τα εμπόδια μεταφέροντας πληροφορίες; Σε αντίθεση με τα φωτόνια της ραδιοτηλεοπτικής ακτινοβολίας που δυσκολεύονται να διασχίσουν την ύλη, τα νετρίνα μπορούν να διασχίσουν τεράστιες αποστάσεις μέσα στην ύλη χωρίς να αλληλεπιδράσουν (διασχίζουν ολόκληρη τη Γη χωρίς καμία αλληλεπίδραση!). Κάποιοι λοιπόν επιστήμονες κατάφεραν για πρώτη φορά να μεταδώσουν σήματα χρησιμοποιώντας τα νετρίνα ως φορέα της πληροφορίας. Ο ηλεκτρολόγος μηχανικός, Dan Stancil, του Πανεπιστημίου της πολιτείας βόρειας Καρολίνας, ήταν αυτός που πρότεινε την πρόσφατη δοκιμή επικοινωνίας χρησιμοποιώντας τον ανιχνευτή νετρίνων στο Fermilab που φέρει το όνομα MINERvA(Main Injector Experiment for ν-A) http://minerva.fnal.gov/ Ο 170 τόνων ανιχνευτής MINERvA σχεδιάστηκε για να μελετήσει λεπτομερώς τις αλληλεπιδράσεις των νετρίνων και όχι για να λειτουργήσει ως δέκτης «τηλεγραφικής» επικοινωνίας με νετρίνα. Όμως δεδομένου ότι ο ανιχνευτής βρίσκεται κοντά σε μία από τις πιο ισχυρές πηγές δεσμών νετρίνων στον κόσμο - επιπλέον η δέσμη είναι και παλμική, ήταν μια πρώτης τάξης ευκαιρία για να δοκιμαστεί και ως δέκτης επικοινωνίας. Χρησιμοποιώντας για δυο ώρες την γραμμή παραγωγής δέσμης νετρίνων NuMI (Neutrinos at Main Injector) στο Fermilab , οι επιστήμονες κατάφεραν να δημιουργήσουν και να μεταφέρουν το μήνυμα που περιείχε τη λέξη: "νετρίνο" Χρησιμοποιώντας τον κώδικα ASCII μετέτρεψαν το μήνυμα σε μια σειρά χαρακτήρων από 0 και 1, κάπως έτσι : neutrino ≡ 0110111001100101011101010111010001110010011010010110111001101111 Ο αριθμός 1 αντιπροσωπευόταν από έναν παλμό νετρίνων και ο αριθμός 0 από την απουσία παλμού. Οι επιστήμονες του ανιχνευτή MINERvA αποκωδικοποίησαν το μήνυμα με 99 % ακρίβεια μετά από μόλις δύο επαναλήψεις του σήματος. Στη δοκιμή αυτή το μήνυμα μεταφέρθηκε σε απόσταση περίπου ενός χιλιομέτρου (τα νετρίνα στη διαδρομή τους διέσχισαν και ένα βράχο μήκους 240 μέτρων). Το ζητούμενο όμως είναι να μπορούν καλυφθούν πολύ μεγαλύτερες αποστάσεις. Όπως και τα ραδιοκύματα, έτσι και οι δέσμες νετρίνων υφίστανται διασπορά. Για να μην χάνεται το «σήμα» λόγω διασποράς όταν διανύει μεγάλες αποστάσεις απαιτούνται πιο ισχυρές δέσμες νετρίνων και ακόμα πιο ισχυροί ανιχνευτές. http://www.symmetrymagazine.org/breaking/2012/03/14/scientists-successfully-communicate-via-neutrino-beam/ Διαβάστε επίσης: Τα νετρίνα ως μέσο επικοινωνίας στην αναζήτηση ευφυούς ζωής στο σύμπαν. http://physicsgg.wordpress.com/2011/01/11/%CF%84%CE%B1-%CE%BD%CE%B5%CF%84%CF%81%CE%AF%CE%BD%CE%B1-%CF%89%CF%82-%CE%BC%CE%AD%CF%83%CE%BF-%CE%B5%CF%80%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%B9%CE%BD%CF%89%CE%BD%CE%AF%CE%B1%CF%82-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B1/ Στις φωτογραφίες η διάταξη παραγωγής της δέσμης των νετρίνων και ο ανιχνευτής MINERvA.

Το Cassini χαρτογραφεί το σημαδεμένο πρόσωπο της Ρέας. Η Ρέα, ο δεύτερος μεγαλύτερος δορυφόρος του Κρόνου, αποκαλύπτεται σε υψηλή ανάλυση στις τελευταίες εικόνες που μετέδωσε η αποστολή Cassini της NASA. Περνώντας σε απόσταση 42.000 χιλιομέτρων από τη Ρέα στις 10 Μαρτίου, το σκάφος φωτογράφισε τόσο την πλευρά που κοιτάζει μονίμως τον Κρόνο όσο και την «αθέατη» πλευρά του φεγγαριού. Οι παρατηρήσεις συμπεριέλαβαν τους μεγαλύτερους σχηματισμούς στην επιφάνεια του δορυφόρου, τον κρατήρα Μαμάλντι, που έχει διάμετρο 480 χιλιόμετρα, και τον κρατήρα Τιράουα, με διάμετρο 380 χιλιόμετρα. Αποτελούμενη κυρίως από βράχο και πάγους, η ίδια η Ρέα έχει διάμετρο 1.530 χιλιόμετρα και είναι το δεύτερο μεγαλύτερο από τα περίπου 60 φεγγάρια του Κρόνου, μετά τον μυστηριώδη Τιτάνα. Ήταν ένας από τους τέσσερις δορυφόρους του Κρόνου που ανακάλυψε τον 17ο αιώνα ο αστρονόμος Τζιοβάνι Ντομένικο Κασσίνι, προς τιμήν του οποίου βαφτίστηκε η αποστολή Cassini. Στην ελληνική μυθολογία, η Ρέα ήταν παιδί του Ουρανού και της Γαίας. Ήταν επίσης σύζυγος και αδελφή του Κρόνου.

Βίντεο: 4,5 δισ. χρόνια εξέλιξης της Σελήνης σε 2,5 λεπτά. Το Lunar Reconnaissance Orbiter http://www.nasa.gov/mission_pages/LRO/main/index.html είναι ένα διαστημικό όχημα της NASA που βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη από τις 23 Ιουνίου του 2009. Στις 19 Μαρτίου θα συμπληρώσει χίλιες ημέρες σε τροχιά! Για να γιορτάσει το γεγονός η NASA κυκλοφόρησε το παρακάτω βίντεο που δείχνει την ιστορία της Σελήνης:

Μετεωρολογικό δελτίο στον Δία. H NASA έδωσε στην δημοσιότητα ένα εντυπωσιακό βίντεο με γραφιστικές απεικονίσεις των καιρικών συνθηκών στον Δία. Οι επιστήμονες εξηγούν τις ομοιότητες και διαφορές στις μετεωρολογικές συνθήκες του γίγαντα του ηλιακού μας συστήματος και της Γης.

Ο Hawking θα εμφανιστεί σε επεισόδιο του «The Big Bang Τheory» H αμερικανική κωμική σειρά “The Big Bang Theory” http://physicsgg.wordpress.com/2011/11/06/h-%CE%BA%CF%89%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%81%CE%AC-the-big-bang-theory-%CE%B1%CF%85%CE%BE%CE%AC%CE%BD%CE%B5%CE%B9-%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%82-%CF%86%CE%BF%CE%B9%CF%84%CE%B7%CF%84/ έχει ως θέμα τη ζωή δυο νεαρών φυσικών στην Καλιφόρνια. Ο διάσημος θεωρητικός φυσικός θα φιλοξενηθεί στο επεισόδιο της 5ης Απριλίου της κωμωδίας που προβάλλει το δίκτυο CBS. Ο Stephen Hawking http://physicsgg.wordpress.com/2012/01/08/%CF%83%CE%B1%CE%BD-%CF%83%CE%AE%CE%BC%CE%B5%CF%81%CE%B1-%CE%B3%CE%B5%CE%BD%CE%BD%CE%AE%CE%B8%CE%B7%CE%BA%CE%B5-%CE%BF-stephen-hawking/ θα συναντηθεί με τον Sheldon Cooper (Jim Parsons) "για να μοιραστεί το υπέροχο μυαλό του με τον πιο ένθερμο θαυμαστή του" σύμφωνα με το CBS. Ο παραγωγός της σειράς Bill Prady δήλωσε ότι η πρόταση στον Hawking να εμφανιστεί στη σειρά είχε γίνει εδώ και καιρό, αλλά αναβαλλόταν εξαιτίας των προβλημάτων υγείας του μεγάλου φυσικού, που φέτος συμπλήρωσε τα 70 του χρόνια. Ο Hawking έχει εμφανιστεί στο παρελθόν στη χιουμοριστική σειρά "The Simpsons".