Δροσος Γεωργιος

Ξαναβρέθηκε χαμένος αστεροειδής με λίγη βοήθεια από την ESA. http://www.esa.int/esaCP/SEMSMH4S18H_Greece_0.html

Μαζι διαμορφώνονταν ο Γαλαξίας και η Γη. Η κρατούσα θεωρία αναφέρει ότι ο σχηματισμός των γαλαξιών ολοκληρώνεται πολλά δισεκατομμύρια έτη πριν αρχίσουν να δημιουργούνται ηλιακά συστήματα και να κάνουν την εμφάνιση τους οι πρώτοι πλανήτες μέσα σε αυτά. Νέα μελέτη της NASA έρχεται να ανατρέψει αυτή τη θεωρία και μάλιστα με τον πιο εντυπωσιακό τρόπο αφού, όπως δείχνει, οι γαλαξίες συνεχίζουν να εξελίσσονται για πολλά δισεκατομμύρια έτη μετά τη γέννησή τους. Μάλιστα, σύμφωνα με τη μελέτη, ο γαλαξίας μας ολοκλήρωσε τη διαμόρφωσή του και έφτασε το τελικό σημείο σχηματισμού του, αυτό που γνωρίζουμε σήμερα, την ίδια ακριβώς εποχή που γεννιόταν το ηλιακό μας σύστημα. Επιστήμονες της NASA χρησιμοποίησαν το τηλεσκόπιο Keck στη Χαβάη και μελέτησαν 544 γαλαξίες. Η μελέτη ονομάστηκε DEEP2 Redshfit Survey και οι ερευνητές παρατήρησαν γαλαξίες που βρίσκονταν σε απόσταση 2-8 δισεκατομμύρια έτη φωτός από τον δικό μας γαλαξία. Οι επιστήμονες επικέντρωσαν την προσοχή τους σε λαμπρούς γαλαξίες η μελέτη των οποίων μπορεί να αποκαλύψει πολλά στοιχεία για την εσωτερική λειτουργία τους. Σύμφωνα με τα όσα πίστευαν μέχρι σήμερα οι αστρονόμοι, οι γαλαξίες - ειδικά εκείνοι στη συμπαντική μας γειτονιά, συμπεριλαμβανομένου του δικού μας - ολοκλήρωσαν τις διεργασίες σχηματισμού και μορφοποίησής τους πριν από περίπου 8 δισεκατομμύρια έτη και έκτοτε εμφάνισαν μικρές και άνευ ιδιαίτερης σημασίας μεταβολές. Οι ερευνητές της NASA κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι κάτι τέτοιο δεν ισχύει και ότι ειδικά οι σπειροειδείς γαλαξίες (όπως ο δικός μας) συνεχίζουν να εξελίσσονται και να διαμορφώνονται για αρκετά δισεκατομμύρια έτη μετά το χρονικό όριο που έχει θέσει η κρατούσα θεωρία. Οι ερευνητές εκτιμούν ότι ο γαλαξίας μας συνέχιζε να βρίσκεται σε διαδικασία εξέλιξης και διαμόρφωσης πριν από 4,6 δισεκατομμύρια έτη, την εποχή δηλαδή που είχε ξεκινήσει και ο σχηματισμός του ηλιακού μας συστήματος. Υπολογίζεται ότι η Γη γεννήθηκε πριν από περίπου 4,5 δισεκατομμύρια έτη, οπότε, αν η μελέτη της NASA είναι ορθή, ο πλανήτης μας βρισκόταν σε διαδικασία σχηματισμού του ταυτόχρονα με τον Γαλαξία.

Ο γαλάζιος Ουρανός. Εδώ και δεκαετίες, οι καλύτερες εικόνες του μακρινού πλανήτη Ουρανού δείχνουν μόνο μια γαλαζοπράσινη σφαίρα χωρίς κανένα ορατό χαρακτηριστικό. Τώρα, μια νέα τεχνική παρατήρησης επέτρεψε στους αστρονόμους να διακρίνουν λεπτομέρειες και βίαια μετεωρολογικά συστήματα. Αν και είναι ο τρίτος μεγαλύτερος πλανήτης του Ηλιακού Συστήματος, μετά τον Δία και τον Κρόνο, ο Ουρανός παραμένει μυστηριώδης, αφού βρίσκεται 30 φορές πιο μακριά από τον Ήλιο, σε σχέση με τη Γη, και παραμένει κρυμμένος στο αιώνιο λυκόφως. Ακόμα και η αποστολή Voyager, η οποία πέρασε από τον Ουρανό το 1986, κατάφερε να δει μόνο μια τιρκουάζ σφαίρα. Οι νέες εικόνες αποκαλύπτουν ότι ο Ουρανός μοιάζει τελικά με τους υπόλοιπους αέριους γίγαντες του Ηλιακού Συστήματος, τον Δία, τον Κρόνο και τον Ποσειδώνα: είναι τυλιγμένος σε ζώνες περιστρεφόμενων σύννεφων και η ατμόσφαιρά του μαστίζεται από γιγάντιους κυκλώνες. Τα νέα πορτρέτα του Ουρανού συνδυάζουν πολλαπλές υπέρυθρες λήψεις με το τηλεσκόπιο Keck II, το οποίο βρίσκεται στην κορυφή του ηφαιστείου Μάουνα Κέα της Χαβάης. Με επικεφαλής τον Λάρι Σρομόφσκι του Πανεπιστημίου του Ουισκόνσιν στο Μάντισον, οι ερευνητές κατάφεραν να απομονώσουν το θόρυβο και να αποκαλύψουν έτσι τα χαρακτηριστικά της ατμόσφαιρας. Οι αστρονόμοι διαπίστωσαν ότι βαθιά μέσα στην ατμόσφαιρα του Ουρανού, η οποία αποτελείται από υδρογόνο, ήλιο και μεθάνιο, οι άνεμοι πνέουν συνήθως από τα ανατολικά, με ταχύτητες που φτάνουν τα 900 χιλιόμετρα την ώρα. Είναι εντυπωσιακό το γεγονός ότι ο άνεμος είναι τόσο ισχυρός, δεδομένου ότι η ενέργεια της ατμόσφαιρας είναι περιορισμένη στη θερμοκρασία των -240 βαθμών Κελσίου. «Ο ήλιος είναι στον ουρανό 900 φορές πιο ασθενής από ό,τι στη Γη, οπότε πέφτει και η ένταση της ηλιακής ενέργειας που τροφοδοτεί το σύστημα» εξηγεί ο Δρ Σρομόφσκι. Επισημαίνει επίσης ότι στο βόρειο πόλο του Ουρανού διακρίνονται για πρώτη φορά ρεύματα μεταφοράς θερμότητας, τα οποία θυμίζουν τη γιγάντια δίνη που μαίνεται στο νότιο πόλο του Κρόνου. Η μελέτη παρουσιάστηκε σε συνέδριο της Αμερικανικής Εταιρείας Αστρονομίας στο Ρένο της Νεβάδα.

Τιτάνας, σύντομα ο ισχυρότερος υπολογιστής του κόσμου. Με την ολοκλήρωση μιας σημαντικής αναβάθμισης τις επόμενες εβδομάδες, ο ισχυρότερος υπερυπολογιστής των ΗΠΑ θα γίνει ο ισχυρότερος του κόσμου. Το σύστημα Titan, το οποίο ετοιμάζεται στο Εθνικό Εργαστήριο του Όουκ Ριτζ στο Τενεσί, θα φτάσει σε ισχύ τα 10 με 20 petaflops, δηλαδή θα εκτελεί 20 τετράκις εκατομμύρια υπολογισμούς κινητής υποδιαστολής ανά δευτερόλεπτο. Το νούμερο αντιστοιχεί σε μισό εκατομμύριο οικιακά PC και υπερβαίνει κατά σχεδόν δέκα φορές την ισχύ του συστήματος στη σημερινή του μορφή, με την ονομασία Jaguar. Ο αναβαθμισμένος υπερυπολογιστής θα αναλάβει να αναλύει νέα στελέχη του ιού της γρίπης, θα πραγματοποιεί εικονικές δοκιμές εμβολίων και θα βοηθήσει στην ανάπτυξη νέων βιοκαυσίμων και συστημάτων ηλιακής ενέργειας. Το Jaguar κατασκευάστηκε από την αμερικανική Cray, η οποία ειδικεύεται στους υπερυπολογιστές. Περιλαμβάνει 224.256 επεξεργαστές Opteron της AMD και τρέχει μια ειδική έκδοση του Linux. Με την αναβάθμιση το σύστημα θα εφοδιαστεί με μερικές χιλιάδες επεξεργαστές γραφικών (GPU), παρόμοιους με αυτούς που χρησιμοποιούνται σε κονσόλες όπως το PlayStation, όπως θέλει μια νέα τάση στην αγορά υπερυπολογιστών. Χάρη στην δυνατότητά τους για παράλληλη επεξεργασία των δεδομένων, τα τσιπ GPU μπορούν να επιταχύνουν σημαντικά ορισμένες, αλλά όχι όλες, τις εργασίες. Το Τitan θα εξοπλιστεί με τα τσιπ Tesla και Kepler της Nvidia. H αναβάθμιση δεν αναμένεται πάντως να αυξήσει σημαντικά την κατανάλωση ρεύματος, με το λογαριασμό σε ετήσια βάση να φτάνει τα 25 εκατομμύρια δολάρια. Την πρωτιά του ταχύτερου υπολογιστή του κόσμου κατέχει σήμερα ο κινεζικός Tianhe-1A, ενώ ο Jaguar ακολουθεί στη δεύτερη θέση. Στην φωτογραφία ο υπερυπολογιστής Jaguar της Cray.

Το νερό και ο αέρας του Άρη. Το ρωσικό φασματοσκόπιο ουδετερονίων DAN στη συσκευή Curiosity άρχισε να ερευνά με καθετηρίαση την επιφάνεια του Άρη αναζητώντας κοιτάσματα πάγου από νερό. Εν τω μεταξύ το μέλλον του Άρη σήμερα καθορίζεται στη Γη. Στη ΝΑΣΑ ετοιμάζονται τα σχέδια MAVEN και InSight για την εξερεύνηση της ατμόσφαιρας και της εσωτερικής δομής του πλανήτη, ενώ η (ESA) και η Ρωσκόσμος σχεδιάζουν να ερευνήσουν λεπτομερώς τη σύσταση της ατμόσφαιρας του Άρη η οποία, ίσως, θα υποδείξει αν υπάρχει ή όχι ζωή σ΄αυτό τον πλανήτη. Το ρωσικό φασματοσκόπιο ουδετερονίων DAN, που βρίσκεται στο όχημα Curiosity, ήδη άρχισε την εκτέλεση του επιστημονικού προγράμματος πειράματος στην επιφάνεια του Άρη. Το πρώτο αποτέλεσμα του DAN αποδέχτηκε απρόσμενο – στο σημείο της προσεδάφισης του Curiosity στο υπέδαφος ανακαλύφθηκε αρκετά μικρή ποσότητα υδρογόνου – περίπου τόση, όση αντιστοιχεί σε 1-2% νερού. Αυτός ο δείκτης δεν αντιστοιχεί εντελώς στα προηγούμενα τροχιακά στοιχεία, τα οποία είχε πάρει η ρωσική συσκευή HEND του δορυφόρου Mars Odyssey (ΝΑΣΑ). Σύμφωνα με τους χάρτες, που είχαν σχεδιαστεί με τη βοήθεια του HEND, η περιοχή της προσεδάφισης του Curiosity στον κρατήρα του Γκέιλ μπορεί να θεωρείται μάλλον υγρή – ο προσδιορισμένος όγκος υδρογόνου αντιστοιχεί περίπου σε ποσοστό 5-6% περιεκτικότητας νερού. Πάντως, «απρόσμενο» δεν σημαίνει «ακατανόητο» - η διακριτική ικανότητα του HEND στο χώρο ανέρχεται σε εκατοντάδες χιλιόμετρα, ενώ το DAN μετρά την περιεκτικότητα του υδρογόνου ακριβώς κάτω από το Curiosity με διακριτική ικανότητα μερικών μέτρων. Μάλλον, μπορούμε να πούμε ότι η πραγματική κατανομή του πάγου στο υπέδαφος είναι πολύ πιό πολύπλοκη, από ότι θα μπορούσαμε να υποθέσουμε, γι΄αυτό χρειάζονται όλο και πιό λεπτές μετρήσεις, για τις οποίες ακριβώς είχε επινοηθεί το Curiosity. Αυτή την απαίτηση τη λαμβάνουν ήδη και τα νέα σχέδια για τον Άρη. Προχωρούν ολοταχώς οι εργασίες στα πλαίσια των προγραμμάτων MAVEN και InSight (ΝΑΣΑ) και ExoMars (ESA και Ρωσκόσμος), για να μην αναφερθούμε και στα επιστημονικά προγράμματα άλλων χωρών. Οι επιστημονικοί τους στόχοι σε κάποια σημεία ομοιάζουν, όμως μόνο στο βαθμό, που τους συνενώνουν τα άλυτα ερωτήματα σε ό,τι αφορά την εξαίρεση του Άρη – πως αναπτυσσόταν ο πλανήτης, γιατί έχασε το μαγνητικό του πεδίο και το νερό και υπήρχε άραγε στον Άρη ζωή ή κάτι προγενέστερό της. Οι απαντήσεις σ΄αυτές τις ερωτήσεις μπορούν να βρεθούν μέσω της έρευνας της ατμόσφαιρας του πλανήτη, της εσωτερικής του δομής, της κατανομής του πάγου από νερό και των ορυκτών στην επιφάνεια και το ανώτερο στρώμα του υπεδάφους. Ο Κρεγκ Βέντερ δηλώνει βέβαιος ότι θα βρει DNA στον Άρη. Ο Κρεγκ Βέντερ, ο ερευνητής που δημιούργησε το πρώτο συνθετικό γονιδίωμα, θέλει τώρα να στείλει στον Άρη ένα ρομπότ που θα αναζητήσει γενετικό υλικό από εξωγήινα μικρόβια. «Σίγουρα θα υπάρχουν και εκεί μορφές ζωής που βασίζονται στο DNA» είπε ο Αμερικανός βιολόγος σε συνέδριο Υγείας που πραγματοποίησε την περασμένη εβδομάδα το περιοδικό Wired. http://fora.tv/2012/10/16/Craig_Venter_Health_Genomics_Research_and_Power O υπερφιλόδοξος Βέντερ παρουσίασε τα σχέδιά του για μια ρομποτική αποστολή στον Άρη που θα διαθέτει τον απαραίτητο εξοπλισμό για γενετικές αναλύσεις. Το ρομπότ, είπε, θα μπορούσε να συλλέγει δείγματα του υπεδάφους, να ανιχνεύει μικροβιακές μορφές ζωής, να προσδιορίζει τη γενετική αλληλουχία τους και να μεταδίδει τα δεδομένα στη Γη. Αυτό, επισήμανε, θα επέτρεπε στους αστροβιολόγους να μελετήσουν τα αρειανά μικρόβια χωρίς να χρειάζεται να μεταφερθούν δείγματα στη Γη. Είναι ένα ακόμα ανορθόδοξο σχέδιο για τον Κρεγκ Βέντερ, ο οποίος έγινε διάσημος το 2000, όταν ολοκλήρωσε την αλληλουχία του ανθρώπινου γονιδιώματος πριν από τη διεθνή ερευνητική κοινοπραξία του Human Genome Project. Αργότερα υλοποίησε πρόγραμμα για τη μαζική γενετική ανάλυση των μικροβίων των ωκεανών, εξέτασε το γονιδίωμα των μικροβίων στον αέρα της Νέας Υόρκης, και πιο πρόσφατα δημιούργησε τη «Σύνθια», το πρώτο ζωντανό βακτήριο με συνθετικό γονιδίωμα. Το ενδιαφέρον του για τα αρειανά μικρόβια ακούγεται υπερβολικό, υπάρχουν όμως κι άλλοι επιστήμονες που θεωρούν ότι ένα τέτοιο σχέδιο θα ήταν καλή ιδέα. Ο Βέντερ ανέφερε ότι τεχνολογίες αυτόματου προσδιορισμού αλληλουχίας δοκιμάζονται ήδη στην έρημο Μοχάβε στην Καλιφόρνια με την προοπτική να αξιοποιηθούν σε μια μελλοντική αποστολή στον Άρη. Στο συνέδριο του Wired, ερευνητές του MIΤ ανέφεραν ότι αναπτύσσουν ένα μηχάνημα προσδιορισμού αλληλουχίας με την ονομασία SETG (Search for Extraterrestrial Genomes), το οποίο θα αναζητήσει DNA και RNA από εξωγήινες μορφές ζωής. «Θα αναζητήσουμε κάτι που είτε είναι ζωντανό είτε έχει πεθάνει πρόσφατα» είπε ο Κρις Καρ, μέλος της ομάδας. Οι τελευταίες αποστολές της NASA έχουν δείξει με σχετική βεβαιότητα ότι ο Άρης δεν ήταν πάντα παγωμένος και άνυδρος όπως σήμερα. Το τροχοφόρο ρομπότ Curiosity που έφτασε τον Αύγουστο στον Άρη ανακάλυψε για παράδειγμα τα ίχνη ενός αρχαίου ποταμού, ο οποίος όμως ξεράθηκε πριν από αρκετά δισεκατομμύρια χρόνια. Το DNA σε καμία περίπτωση δεν διατηρείται για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα -μέχρι σήμερα οι επιστήμονες έχουν καταφέρει να αναλύσουν γενετικό υλικό μόνο μερικών εκατοντάδων χιλιάδων ετών. Ο Βέντερ, όμως, πιστεύει ότι τα αρειανά μικρόβια ζουν και βασιλεύουν στο βαθύ υπέδαφος του Άρη, στο οποίο δεν έχουν καταφέρει να φτάσουν ακόμα τα ρομπότ της NASA.

Το Curiosity παίρνει μια πρώτη γεύση των εδαφών του Άρη. Το Curiosity, ο ρομποτικός εξερευνητής του Άρη, συνέλεξε ένα μικρό δείγμα εδάφους του Κόκκινου Πλανήτη και ξεκίνησε τις αναλύσεις με τα προηγμένα όργανα που διαθέτει. Βασικός στόχος των επιτελών της αποστολής σε αυτή την εξέταση είναι να αποκαλυφθούν τα διάφορα συστατικά του εδάφους και ειδικότερα εκείνα των μεταλλικών στοιχείων που υπάρχουν σε αυτό. Η ανάλυση θα αποκαλύψει εκτός των άλλων και το κατά πόσον είναι πιθανόν τα συστατικά αυτά να υποστηρίξουν τη μικροβιακή ζωή. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον προξένησαν στους ερευνητές κάποια λαμπερά ρινίσματα που αρχικώς αποδόθηκαν σε υλικό προερχόμενο από τον ίδιο τον ρομποτικό εξερευνητή Curiosity. Τελικά όμως φαίνεται πως μάλλον τα ρινίσματα αυτά προέρχονται από κάποιο μέταλλο του Κόκκινου Πλανήτη και διεσπάρησαν ύστερα από την τομή που πραγματοποίησε στο έδαφος ο ρομποτικός βραχίονας. Σε κάθε περίπτωση οι ερευνητές θα επιχειρήσουν να συντάξουν την πλήρη «λίστα» των ορυκτών του Άρη. Τα ρομπότ που τα προηγούμενα χρόνια εξερεύνησαν τον Άρη δεν διέθεταν τέτοια όργανα ανάλυσης και έτσι είναι η πρώτη φορά που θα γίνει ένα τεστ που μπορεί ενδεχομένως να αποκαλύψει την ύπαρξη ζωής στον πλανήτη. Γι αυτό και η επιστημονική κοινότητα αναμένει τα αποτελέσματα της ανάλυσης με μεγάλο ενδιαφέρον.

Επετεύχθη ζεύξη qubits σε απόσταση μέσω ενός υπεραγώγιμου κυκλώματος μικροκυμάτων ή «quantum bus» Οι κβαντικοί υπολογιστές θεωρούνται ακόμη ένα μάλλον μακρινό όνειρο, το όνειρο αυτό φαίνεται όμως να έρχεται ένα βήμα πιο κοντά με το επίτευγμα μιας ομάδας αμερικανών επιστημόνων. Οι ερευνητές κατόρθωσαν να δημιουργήσουν ζεύξη ανάμεσα σε κβαντικά μπιτ (qubit) που βρίσκονται σε απόσταση μεταξύ τους, ανοίγοντας τον δρόμο για την υλοποίηση κυκλωμάτων κβαντικών υπολογιστών σε μεγαλύτερη κλίμακα. Οι ειδικοί από το Πανεπιστήμιο του Πρίνστον και το Joint Quantum Institute του Πανεπιστημίου του Μέριλαντ πέτυχαν να ενώσουν τα δυο «μακρινά» spin qubit χρησιμοποιώντας ως όχημα ένα... «κβαντικό λεωφορείο» ή quantum bus – ένα υπεραγώγιμο κύκλωμα μικροκυμάτων σε ορισμένη συχνότητα ώστε να εισέρχονται σε κβαντική σύμπλεξη. Τα σπιν ηλεκτρονίου παγιδευμένα σε κβαντικές τελείες έχουν προταθεί στο παρελθόν ως βασικά δομικά στοιχεία για την κατασκευή κβαντικών υπολογιστών. Εξ αιτίας της ασθενούς μαγνητικής ροπής των ηλεκτρονίων ήταν όμως εξαιρετικά δύσκολο να συζευχθούν spin qubits που βρίσκονταν σε μεγάλη απόσταση μεταξύ τους, γεγονός το οποίο καθιστούσε ουσιαστικά αδύνατη τη «λειτουργική» χρήση τους για την κατασκευή κβαντικών υπολογιστών. Βασιζόμενοι σε προηγούμενες έρευνες οι οποίες είχαν δώσει ενδείξεις ότι η χρήση υπεραγώγιμων κυκλωμάτων μικροκυμάτων επιτρέπει την αλληλεπίδραση μακρινών μεταξύ τους spin qubits, ο Τζέισον Πέτα του Πανεπιστημίου του Πρίνστον και οι συνεργάτες του έδειξαν ότι αυτό είναι εφικτό χρησιμοποιώντας νανονήματα ημιαγωγών ώστε να ενισχύσουν τη ζεύξη των qubits με το υπεραγώγιμο κύκλωμα μικροκυμάτων. Η μελέτη δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση «Nature». http://www.nature.com/nature/journal/v490/n7420/full/nature11559.html Ο παλαιότερος υπολογιστής στον κόσμο άρχισε πάλι να λειτουργεί. Δύο μηχανικοί από τη Μ.Βρετανία κατόρθωσαν να θέσουν ξανά σε λειτουργία έναν υπολογιστή, που είχε παραχθεί στις αρχές της δεκαετίας του 1960. Για να επαναφέρουν στη ζωή τον υπολογιστή διαστάσεων 6 με 6,5 μέτρα και βάρους μισού τόνου, οι ενθουσιώδεις μηχανικοί χρειάστηκαν 9 χρόνια. Ο υπολογιστής έπρεπε πρώτα να αποσυναρμολογηθεί και να βρεθούν τα εξαρτήματα, που έλειπαν. Το 1962 ο υπολογιστής είχε αγοραστεί από το Πανεπιστήμιο του Λονδίνου έναντι 250.000 λιρών στερλινών. Βασική αποστολή του ήταν να επεξεργάζεται τα αποτελέσματα των εξετάσεων. Ο υπολογιστής επίσης μπορούσε να εκτυπώνει πιστοποιητικά. Τώρα οι μηχανικοί σχεδιάζουν να παραδώσουν το σπάνιο τεχνολογικό έκθεμα σε κάποιο ινστιτούτο ή μουσείο.

Μετά το CERN δεν θα είναι τίποτα το ίδιο στην κοινωνία. http://physicsgg.wordpress.com/2012/10/21/%ce%bc%ce%b5%cf%84%ce%ac-%cf%84%ce%bf-cern-%ce%b4%ce%b5%ce%bd-%ce%b8%ce%b1-%ce%b5%ce%af%ce%bd%ce%b1%ce%b9-%cf%84%ce%af%cf%80%ce%bf%cf%84%ce%b1-%cf%84%ce%bf-%ce%af%ce%b4%ce%b9%ce%bf-%cf%83%cf%84%ce%b7/

Η επιφάνεια του Τιτάνα «φουσκώνει» όπως το... ψωμί. Μια ακόμη πολύ ενδιαφέρουσα παρατήρηση στον Τιτάνα, τον μεγαλύτερο δορυφόρο του Κρόνου, έκαναν οι επιστήμονες της NASA μελετώντας νέες εικόνες και δεδομένα που έστειλε το διαστημικό σκάφος Cassini το οποίο εξερευνά τον Κρόνο και τα δεκάδες φεγγάρια τα τελευταία 15 χρόνια. Οπως φαίνεται σε ορισμένα σημεία της επιφάνειας του Τιτάνα υπάρχουν ρωγμές που οφείλονται σε ένα γεωλογικό φαινόμενο το οποίο λαμβάνει χώρα και στη Γη. Οπως αναφέρουν οι επιστήμονες της NASA το έδαφος του Τιτάνα σε ορισμένες περιοχές ανυψώνεται και προκαλούνται ρωγμές με τον ίδιο τρόπο που το ψωμί φουσκώνει και η επιφάνεια του «σκάει» κατά την διαδικασία του ψησίματος. Σύμφωνα με τους επιστήμονες της NASA το φαινόμενο έχει να κάνει με την ανύψωση του μάγματος από το εσωτερικό του Τιτάνα προς την επιφάνεια. Το φαινόμενο συμβαίνει και στη Γη δημιουργώντας ένα νέο λεπτό στρώμα ορυκτών ανάμεσα στα ιζηματογενή πετρώματα του υπεδάφους. Τα ορυκτά αυτά έχουν λάβει την ονομασία «λακκόλιθοι». Η ανακάλυψη θεωρείται σημαντική αφού οι ειδικοί εκτιμούν ότι ο Τιτάνας βρίσκεται σε μια κατάσταση ανάλογη με εκείνη της πρώιμης Γης και έτσι κάθε ανακάλυψη σε αυτόν μας βοηθά να γυρίσουμε πίσω το ρολόι του χρόνου και να δούμε τι (πιθανώς) συνέβη κατά τη γεωλογική και ατμοσφαιρική εξέλιξη του πλανήτη μας. Μια μέρα μετά την ανακοίνωση της NASA για το γεωλογικό φαινόμενο στον Τιτάνα επιστήμονες του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας παρουσίασαν σε συνέδριο της Αμερικανικής Αστρονομικής Ενωσης την μελέτη τους σχετικά με τη δημιουργία του μεγαλύτερου δορυφόρου του Κρόνου. Σύμφωνα με τους ερευνητές λίγο μετά τη δημιουργία του ηλιακού μας συστήματος η περιοχή όπου βρίσκεται ο Κρόνος ήταν ένα βίαιο πεδίο όπου γίνονταν συχνά συγκρούσεις γιγάντιων διαστημικών σωμάτων. Από αυτές τις συγκρούσεις δημιουργήθηκαν μεγαλύτερα και μικρότερα φεγγάρια στον Κρόνο τα οποία στη συνέχεια συγχωνεύθηκαν σχηματίζοντας τελικά τον Τιτάνα. Κοσμικές «καραμπόλες» είναι σύμφωνα με την μελέτη υπεύθυνες και για την ύπαρξη τουλάχιστον άλλων έξι δορυφόρων του Κρόνου. Η έρευνα δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Icarus». Μια από τις νέες εικόνες που έστειλε το Cassini από μια περιοχή του Τιτάνα οι οποίες δείχνουν το «φουσκωμένο» και γεμάτο ρωγμές έδαφος.

Πως σχηματίστηκε η Σελήνη; Νέα ευρήματα δίνουν λύση στο μυστήριο της ύπαρξης της Σελήνης. Δύο νέες μελέτες επιβεβαιώνουν τη θεωρία ότι η Σελήνη είναι τελικά προϊόν της τρομερής σύγκρουσης της Γης με ένα διαστημικό σώμα με μέγεθος ανάλογο με αυτό του πλανήτη Άρη. Η ύπαρξη της Σελήνης και το πώς δημιουργήθηκε αποτελεί ένα από τα μεγάλα σύγχρονα αναπάντητα επιστημονικά ερωτηματικά. Εχουν αναπτυχθεί διάφορες θεωρίες αλλά η πιο δημοφιλής είναι αυτή που διατυπώθηκε σε ένα συνέδριο το 1975 και ανέφερε ότι η Σελήνη δημιουργήθηκε μετά από τη σύγκρουση της Γης με ένα γιγάντιο διαστημικό σώμα το οποίο οι θιασώτες της θεωρίας ονόμασαν Θεία, τη μυθολογική μητέρα της Σελήνης. Η παλαιότερη θεωρία, διατυπώθηκε από τον υιό του Καρόλου Δαρβίνου, Τζορτζ, που ανέφερε ότι η Σελήνη δημιουργήθηκε από τη Γη, όταν ένα κομμάτι ύλης αποσπάστηκε από την περιοχή του ισημερινού του πλανήτη μας λόγω της φυγόκεντρης δύναμης. Η θεωρία αυτή εγκαταλείφθηκε, επειδή για να συμβεί ένα τέτοιο φαινόμενο θα έπρεπε η Γη να περιστρέφεται εξαιρετικά γρήγορα. Άλλη θεωρία είναι ότι η Σελήνη ήταν ένας αστεροειδής που παγιδεύτηκε από τη βαρυτική έλξη της Γης. Ούτε αυτή η θεωρία «περπάτησε» ιδιαίτερα αφού θα έπρεπε να υπάρχουν συγκεκριμένες ατμοσφαιρικές και άλλες συνθήκες στη Γη (π.χ πολύ πυκνή ατμόσφαιρα) οι οποίες με βάση τα όσα γνωρίζουμε δεν υπήρξαν ποτέ. Άλλη θεωρία είναι ότι Σελήνη και Γη δημιουργήθηκαν ταυτόχρονα από τα υλικά του κοσμικού δίσκου του Ήλιου κατά την περίοδο της γέννησης και των υπολοίπων πλανητών του ηλιακού μας συστήματος. Όμως οι έρευνες που έγιναν προς αυτή την κατεύθυνση δεν εντόπισαν στοιχεία που να την επιβεβαιώνουν. Ερευνητές του Πανεπιστημίου Ουάσιγκτον στο Σεντ Λιούις μελέτησαν πετρώματα που έφεραν πίσω οι αστροναύτες τα οποία όπως διαπίστωσαν είναι πλούσια σε βαρέα ισότοπα ψευδαργύρου. Αυτό σύμφωνα με τους ερευνητές είναι απόδειξη ότι η Σελήνη είναι προϊόν μιας τρομερής σύγκρουσης της Γης με ένα γιγάντιο διαστημικό σώμα πριν μερικά δισεκατομμύρια έτη. Οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι η ύπαρξη της «βαριάς» μορφής ψευδαργύρου στη Σελήνη εξηγείται επειδή τα βαρύτερα άτομα συμπυκνώθηκαν έξω από το νέφος των εξατμισμένων (από τη σύγκρουση) πετρωμάτων ταχύτερα από τα πιο ελαφριά άτομα. Η ανακάλυψη της προέλευσης της Σελήνης είναι ιδιαίτερα σημαντική για πολλούς λόγους. Άλλωστε οι επιστήμονες έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι αν δε υπήρχε η Σελήνη η Γη θα ήταν πολύ διαφορετική από αυτή που γνωρίζουμε και οι συνθήκες δεν θα ήταν καθόλου ευνοϊκές για την ανάπτυξη και επιβίωση της ζωής στον πλανήτη μας. Οι ειδικοί εκτιμούν ότι αν δεν υπήρχε η Σελήνη η Γη θα περιστρεφόταν πολύ ταχύτερα, η διάρκεια της μέρας θα ήταν μικρότερη και οι κλιματικές συνθήκες θα ήταν ακραίες και πιθανώς χαοτικές. Η νέα μελέτη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση Nature. Ερευνητές του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ πραγματοποίησαν προσομοιώσεις οι οποίες επίσης επιβεβαιώνουν τη θεωρία της σύγκρουσης. Οι προσομοιώσεις δείχνουν ότι η σύνθεση αλλά και η χημική σύσταση της Σελήνης είναι σε πολύ μεγάλο ποσοστό ταυτόσημη με εκείνη της Γης. Αυτό σύμφωνα με τους ερευνητές σημαίνει ότι η Σελήνη δημιουργήθηκε από υλικά της Γης και σύμφωνα με τους ερευνητές η μόνη πιθανή εξήγηση είναι να υπήρξε μια κολοσσιαία σύγκρουση της Γης με κάποιο διαστημικό σώμα που να εκτόξευσε αυτά τα υλικά στο διάστημα. Ένα δεύτερο ενδιαφέρον εύρημα της μελέτης επιβεβαιώνει και τη θεωρία ότι η παρουσία της Σελήνης ήταν απαραίτητη ώστε η Γη να είναι ένας κόσμος φιλικός για τη ζωή. Η προσομοιώσεις έδειξαν ότι η Γη πριν τη δημιουργία της Σελήνης περιστρεφόταν πολύ γρήγορα και η μέρα διαρκούσε 2-3 τρεις ώρες. Αυτό σημαίνει ότι οι συνθήκες στον πλανήτη μας θα ήταν ακραίες και θα ήταν πολύ δύσκολο αν όχι απίθανο να αναπτυχθεί και να επιβιώσει η ζωή σε αυτόν. Σύμφωνα με τους ερευνητές του Χάρβαρντ οι βαρυτικές αλληλεπιδράσεις ανάμεσα στη Γη και τον Ήλιο καθώς και ανάμεσα στη Γη και τη Σελήνη ομαλοποίησαν την περιστροφή του πλανήτη μας και δημιούργησαν τις συνθήκες που οδήγησαν στην εμφάνιση και την εξέλιξη της ζωής σε αυτόν. Η μελέτη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση Science. http://www.sciencemag.org/content/early/2012/10/16/science.1225542.abstract Ερευνητές του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ πραγματοποίησαν προσομοιώσεις οι οποίες επίσης επιβεβαιώνουν τη θεωρία της σύγκρουσης.Φωτ.

Μοναδικός πλανήτης απολαμβάνει τετραπλό ηλιοβασίλεμα. Δύο χρήστες του Διαδικτύου που συμμετείχαν σε εθελοντικό πρόγραμμα για τον εντοπισμό εξωπλανητών ανακάλυψαν τον μοναδικό γνωστό πλανήτη που φωτίζεται από τέσσερα άστρα ταυτόχρονα. Ο εξωπλανήτης PH1, σε απόσταση 5.000 ετών φωτός από τη Γη, είναι ένας γίγαντας από αέριο με διάμετρο 6 φορές μεγαλύτερη από της Γης, συγκρίσιμος σε μέγεθος με τον Ποσειδώνα. Είναι πάντως απίθανο να υπάρχουν εξωγήινοι που απολαμβάνουν το τετραπλό ηλιοβασίλεμα του PH1, αφενός επειδή δεν διαθέτει στέρεη επιφάνεια, αφετέρου επειδή η θερμοκρασία του εκτιμάται ότι κυμαίνεται από τους 250 έως τους 340 βαθμούς Κελσίου. Ο PH1 κινείται σε τροχιά γύρω από ένα δυαδικό σύστημα -ένα σύστημα που αποτελείται από δύο άστρα σε τροχιά το ένα γύρω από το άλλο. Το ένα από τα δύο αυτά άστρα έχει μέγεθος παρόμοιο με τον Ήλιο, ενώ το άλλο είναι ένας μικρός, αμυδρός κόκκινος νάνος. Τα δυαδικά συστήματα δεν σπανίζουν στον Γαλαξία μας, ωστόσο το σύστημα του PH1 παρουσιάζει μια επιπλέον ιδιαιτερότητα, αφού ένα δεύτερο δυαδικό σύστημα εντοπίστηκε να κινείται σε τροχιά γύρω από το πρώτο σε απόσταση 1.000 αστρονομικών μονάδων (μια αστρονομική μονάδα, ή AU, είναι η απόσταση της Γης από τον Ήλιο, περίπου 150 εκατομμύρια χιλιόμετρα). Παρά την περιπλοκότητα αυτής της διάταξης, ο πλανήτης PH1 φαίνεται ότι βρίσκεται σε σταθερή τροχιά και δεν κινδυνεύει να πέσει μέσα στα άστρα ή να εκσφενδονιστεί στο διαστρικό διάστημα. Η ανακάλυψη παρουσιάστηκε τη Δευτέρα σε συνέδριο της Αμερικανικής Ένωσης Αστρονομίας στο Ρένο της Νεβάδα. Η μελέτη είναι επίσης διαθέσιμη στην υπηρεσία προδημοσίευσης ArXIV. http://arxiv.org/abs/1210.3612 O πλανήτης PH1 πήρε το όνομά του από το πρόγραμμα PLanetHunters.org, http://www.planethunters.org/ το οποίο ζητά από χρήστες του Διαδικτύου να βοηθήσουν στην ανάλυση των δεδομένων που μεταδίδει το τηλεσκόπιο Kepler της NASA, ειδικά σχεδιασμένο για τον εντοπισμό εξωπλανητών. Δύο Αμερικανοί εθελοντές, ο Κίαν Τζεκ από το Σαν Φρανσίσκο και ο Ρόμπερτ Γκαγκλιάνο από την Αριζόνα, αναγνώρισαν στα δεδομένα του Kepler την ανεπαίσθητη μείωση της φωτεινότητας που προκαλούσε ο πλανήτης καθώς περνούσε μπροστά από τα μητρικά του άστρα. Όπως ανακοίνωσε το Πανεπιστήμιο του Γέιλ, το οποίο διαχειρίζεται το PlanetHunters.org, ανακάλυψη επιβεβαιώθηκε αργότερα με τη βοήθεια του μεγάλου τηλεσκοπίου Keck στη Χαβάη. Από την εκτόξευσή του το 2009, το διαστημικό τηλεσκόπιο Kepler έχει συλλέξει ενδείξεις για 2.300 εξωπλανήτες. Μίνι πλανητικό σύστημα. Αν ζούσατε σε έναν από τους πλανήτες του άστρου KOI-500, θα μπορούσατε να γιορτάζετε τα γενέθλιά σας ακόμα και κάθε μέρα. Το ασυνήθιστο σύστημα που εντόπισε το διαστημικό τηλεσκόπιο Kepler είναι τόσο μικρό ώστε όλοι οι πλανήτες του περιφέρονται γύρω από το μητρικό άστρο με πραγματικά αστρονομική ταχύτητα. Το Kepler έχει ανακαλύψει αρκετά συστήματα με πλανήτες που βρίσκονται κοντά στα μητρικά τους άστρα, όμως το ΚΟΙ-500 είναι το πιο μικρό και πυκνό που έχει βρεθεί ως σήμερα, ανακοίνωσαν Αμερικανοί αστρονόμοι. Και οι πέντε πλανήτες του συστήματος, όλοι μεγαλύτεροι από τη Γη, βρίσκονται στριμωγμένοι σε μια περιοχή 12 φορές μικρότερη από αυτή που ορίζει την τροχιά της Γης και τέσσερις φορές μικρότερη από τη διάμετρο της τροχιάς του Ερμή, του πλησιέστερου στον Ήλιο πλανήτη. «Θα μπορούσε κανείς να χωρέσει δεκάδες τέτοια συστήματα μέσα στο δικό μας Ηλιακό Σύστημα» σχολίασε η Δρ Ντάριν Ραγκότσιν του Πανεπιστημίου της Φλόριντα, η οποία ανακοίνωσε την ανακάλυψη σε συνέδριο της Αμερικανικής Εταιρείας Αστρονομίας. Ο μηχανισμός σχηματισμού ενός τόσο μικρού πλανητικού συστήματος παραμένει άγνωστος, ωστόσο η Δρ Ραγκότσιν υποψιάζεται ότι οι πλανήτες είχαν αρχικά σχηματιστεί σε μεγαλύτερη απόσταση από το άστρο και αργότερα μετανάστευσαν κοντά του. Όπως και να συνέβη, γεγονός είναι ότι οι πέντε πλανήτες του KOI-500 συμπληρώνουν μια περιφορά γύρω από το άστρο τους πολύ ταχύτερα από ό,τι ο Ερμής, στον οποίο ένα έτος διαρκεί 88 γήινες ημέρες. Στο μίνι πλανητικό σύστημα, τα «έτη» των πέντε πλανητών διαρκούν 1 (γήινη) ημέρα, 3,1 ημέρες, 4,6 ημέρες, 7,1 ημέρες και 9,5 ημέρες. Αυτό σημαίνει ότι τα γενέθλια, καθώς και τα Χριστούγεννα και κάθε άλλη γιορτή, θα ερχόταν σχεδόν κάθε μέρα. Θα ήταν ένας καλός λόγος για μετακόμιση, αρκεί κανείς να αντέχει την ακραία λιακάδα και τη ζέστη ενός άστρου που γεμίζει τον ουρανό.

Το νερό του φεγγαριού «δημιουργήθηκε με τη βοήθεια του Ήλιου» Αμερικανοί ερευνητές διαπίστωσαν την παρουσία σωματιδίων νερού στην επιφάνεια της Σελήνης. Η ανακάλυψη είναι ιδιαίτερα σημαντική αφού αλλάζει τα δεδομένα για την παρουσία του νερού στον φυσικό μας δορυφόρo. Η Σελήνη εθεωρείτο άνυδρη αλλά τα τελευταία χρόνια εντοπίστηκε νερό σε παγωμένη μορφή στο υπέδαφός της. Το μεγάλο ερώτημα που κλήθηκαν να απαντήσουν οι επιστήμονες ήταν από πού προήλθε το νερό. Η θεωρία την οποία ασπάστηκαν οι περισσότεροι ειδικοί ήταν ότι το νερό μεταφέρθηκε στη Σελήνη από αστεροειδείς και άλλα διαστημικά σώματα που έπεσαν εκεί. Όμως τα νέα ευρήματα δείχνουν ότι είναι πολύ πιθανό η Σελήνη να μπορεί να παράγει και η ίδια νερό. Ερευνητές του Πανεπιστημίου του Τενεσί μελέτησαν δείγματα εδάφους που έχουν φέρει στη Γη οι αστροναύτες των επανδρωμένων αποστολών του προγράμματος Apollo της NASA. Διαπίστωσαν ότι στο έδαφος υπήρχαν υδάτινα μόρια. Πιο συγκεκριμένα, οι ερευνητές εντόπισαν μόρια υδροξυλίου. Το υδροξύλιο αποτελείται από ένα άτομο υδρογόνου και ένα άτομο οξυγόνου, αντί των δύο ατόμων υδρογόνου και ενός οξυγόνου που σχηματίζουν ένα συμβατικό μόριο νερού. Σύμφωνα με τους ειδικούς, τα υδάτινα μόρια δημιουργήθηκαν από μια χημική διεργασία που έλαβε χώρα στην επιφάνεια της Σελήνης. Οι επιστήμονες εκτιμούν ότι υπήρξε μια αλληλεπίδραση των φορτισμένων σωματιδίων του ηλιακού ανέμου με τις σεληνιακές συνθήκες η οποία παρήγαγε τελικά σωματίδια νερού. Τα σωματίδια του ηλιακού ανέμου διαθέτουν υδρογόνο και οι ερευνητές υποθέτουν ότι η ένωσή τους με το οξυγόνο που υπάρχει στον φυσικό μας δορυφόρο οδήγησε στη δημιουργία μορίων υδροξυλίου. Η παρουσία μορίων υδροξυλίου στο έδαφος της Σελήνης είχε υποδειχτεί και στο παρελθόν από ανάλογες μελέτες σε δείγματα εδάφους του δορυφόρου μας. Όμως πιστευόταν ότι τα δείγματα είχαν «μολυνθεί» από τον υγρό αέρα που υπάρχει στην περιοχή όπου είχαν γίνει οι μελέτες και ότι τα υδροξύλια που είχαν εντοπιστεί σε αυτά ήταν...γήινα. Οι ερευνητές της νέας μελέτης υποστηρίζουν ότι τα υδροξύλια που εντόπισαν οι ίδιοι είναι σεληνιακά. Αν βρεθεί τρόπος εκμετάλλευσης του νερού που υπάρχει (ή παράγεται) στη Σελήνη θα διευκολυνθούν αφάνταστα τα σχέδια δημιουργίας επανδρωμένων βάσεων εκεί. Εκτός από τις προφανείς χρήσεις του νερού, η επεξεργασία του μπορεί να έχει και άλλες σημαντικές εφαρμογές. Το οξυγόνο μπορεί να εξασφαλίσει αέρα για να αναπνέουν οι αστροναύτες, ενώ τόσο το υδρογόνο όσο και το οξυγόνο μπορούν επίσης να χρησιμοποιηθούν για καύσιμα πυραύλων ή για παραγωγή ενέργειας. Ένα κομμάτι της Σελήνης στη μεγαλύτερη δημοπρασία μετεωριτών. Μετεωρίτες από τον Άρη αλλά και ο μεγαλύτερος βράχος από τη Σελήνη που έχει πουληθεί σε ιδιώτη περιλαμβάνονταν στον κατάλογο της «μεγαλύτερης δημοπρασία μετεωριτών της ιστορίας», η οποία έληξε την Κυριακή στη Νέα Υόρκη με πωλήσεις ενός εκατομμυρίου δολαρίων. Από τους 125 μετεωρίτες που βγήκαν στο σφυρί από τον οίκο Heritage Auctions, το πιο ακριβό αντικείμενο ήταν ένας βράχος 1,8 κιλών που βρισκόταν κάποτε στην αθέατη πλευρά του φεγγαριού, μέχρι που η πρόσκρουση ενός αστεροειδή τον εκτίναξε στο Διάστημα και τον έφερε τελικά στη Γη. Ο σεληνιακός μετεωρίτης, κομμένος σε δύο φέτες, πουλήθηκε για 330.000 δολάρια, αναφέρει τη Δευτέρα το Reuters. Μεγάλο ήταν το ενδιαφέρον και για μια γυαλισμένη φέτα του μετεωρίτη του Σεϊμτσάν που βρέθηκε στη Σιβηρία τη δεκαετία του 1960. Η γυαλιστερή πλάκα με πλάτος 23 εκατοστών, γεμάτη κρυστάλλους του ορυκτού ολιβίνη, ξεπέρασε κατά 12 φορές την αρχική τιμή και έκλεισε στα 43.750 δολάρια. Απούλητο έμεινε όμως ένα μεγάλο τμήμα από τον μετεωρίτη του Τίσιντ, ο οποίος εκτινάχθηκε από τον Άρη στη διάρκεια κάποια αρχαίας πρόσκρουσης και έπεσε πέρυσι στο Μαρόκο. Αντίθετα, ένα κομμάτι του μετεωρίτη του Πίσκιλ, ο οποίος βιντεοσκοπήθηκε κατά την πτώση του πριν από 20 χρόνια, λίγο πριν σκάσει πάνω σε ένα αυτοκίνητο στη Νέα Υόρκη, έπιασε 16.250 δολάρια. Πετυχημένη, στην τιμή των 1.375 δολαρίων, ήταν η δημοπράτηση μιας πέτρας στην οποία αποδίδεται ο μόνος καταγεγραμμένος θάνατος από μετεωρίτη. Η πτώση του διαστημικού βράχου είχε σκοτώσει μια αγελάδα το 1972.

«Φως» στους Δούρειους Ιππους του Δία. Είναι γνωστοί ως οι «Δούρειοι Ίπποι του Δία» και πρόκειται για μια μεγάλη ομάδα αστεροειδών που ακολουθούν την ίδια πορεία γύρω από τον Ήλιο με εκείνη του γίγαντα αερίου του ηλιακού μας συστήματος. Το διαστημικό τηλεσκόπιο WISE αποκαλύπτει νέα, άγνωστα μέχρι σήμερα στοιχεία για αυτά τα μυστηριώδη διαστημικά σώματα. Ο πρώτος Δούρειος Ιππος του Δία ανακαλύφθηκε στις 22 Φεβρουαρίου του 1906 από τον γερμανό αστρονόμο Μαξ Γουλφ. Είχε διάμετρο 350 χλμ και ο Γουλφ αποφάσισε να τον ονομάσει «Αχιλλέα» προς τιμήν του ήρωα της Ιλιάδας. Εκτοτε έχουν εντοπιστεί αρκετές εκατοντάδες Δούρειοι Ιπποι του Δία η ύπαρξη των οποίων έχει προκαλέσει πλήθος ερωτημάτων στα οποία προσπαθούν να βρουν απαντήσεις οι επιστήμονες. Ποια είναι η προέλευση τους; Από τι αποτελούνται; Γιατί δεν μοιάζουν με τους αστεροειδείς της μεγάλης ζώνης αστεροειδών του ηλιακού μας συστήματος που βρίσκεται ανάμεσα στον Αρη και τον Δία ή με εκείνους της επίσης μεγάλης ζώνης αστεροειδών που βρίσκεται στα «περίχωρα» του Πλούτωνα; Αυτά είναι ορισμένα από τα μυστήρια που καλύπτουν τους Δούρειους Ιππους του Δία. Το WISE έστρεψε το υπέρυθρο βλέμμα του προς τους Δούρειους Ιππους του Δία και έκανε πολύ ενδιαφέρουσες παρατηρήσεις. Οπως φαίνεται οι αστεροειδείς είναι χωρισμένοι σε δύο ομάδες. Μια που προπορεύεται, στην οποία και βρίσκεται η πλειοψηφία των Δούρειων Ιππων, και μια δεύτερη που την ακολουθεί από κάποια απόσταση. Μια άλλη σημαντική ανακάλυψη που έκανε το WISE είναι ότι οι Δούρειοι Ιπποι του Δία είναι μεγαλύτεροι και μικρότεροι βράχοι με έντονο σκούρο χρώμα η επιφάνεια των οποίων δεν αντανακλά το ηλιακό φως. Τα νέα ευρήματα μελετούν ειδικοί του προγράμματος NEOWISE οι επιστήμονες του οποίου ασχολούνται με τις παρατηρήσεις που κάνει το τηλεσκόπιο σε αστεροειδείς. Ανέπτυξαν μάλιστα μια θεωρία με βάση όλα όσα γνωρίζουμε πλέον για τους Δούρειους Ιππους του Δία. Σύμφωνα με αυτήν οι συγκεκριμένοι αστεροειδείς κινούνταν σε τροχιά γύρω από τον Δία και τον Κρόνο σε μια εποχή που οι δύο πλανήτες δεν είχαν ακόμη βρει την θέση τους στο ηλιακό σύστημα και κινούνταν σε ασταθείς τροχιές. Οταν οι δύο πλανήτες σταθεροποιήθηκαν ο Δίας ως μεγαλύτερος και πιο ισχυρός κατάφερε τελικά να τραβήξει κοντά του όλη αυτή την ομάδα αστεροειδών. Αν και δεν μπορούν ακόμη να εκτιμήσουν τον τόπο καταγωγής αυτών των αστεροειδών οι ειδικοί εικάζουν ότι αποτελούνται από υλικά που υπήρχαν στα πρώιμα στάδια του ηλιακού μας συστήματος. Αν ισχύει κάτι τέτοιο η μελέτη των Δούρειων Ιππων του Δία αποκτά νέο ενδιαφέρον αφού εκτός των άλλων θα μας αποκαλύψουν πολύτιμες πληροφορίες για την γέννηση και εξέλιξη του ηλιακού μας συστήματος.

Πύραυλος Σογιούζ τοποθετεί σε τροχιά δορυφόρους για το πρόγραμμα Galileo. Ένας ρώσικης κατασκευής πύραυλος τύπου Σογιούζ εκτοξεύθηκε την Παρασκευή από τη Γαλλική Γουιάνα και τοποθέτησε σε τροχιά δύο δορυφόρους για το πρόγραμμα Galileo, το παγκόσμιο σύστημα εντοπισμού θέσης (GPS) στην Ευρώπη. Είναι η τρίτη φορά που ένας πύραυλος Σογιούζ -για πρώτη φορά εκτοξεύτηκε το 1966- απογειώθηκε από βάση εκτός Ρωσίας. Ο πύραυλος εκτοξεύτηκε στις 15:15 (τοπική ώρα) από την ευρωπαϊκή διαστημική βάση κοντά στο Κουρού, της γαλλικής Γουιάνας στη βορειοανατολική ακτή της Νότιας Αμερικής. Μετά από σχεδόν τέσσερις ώρες πτήσης, οι δορυφόροι χωρίστηκαν από τον πύραυλο και μπήκαν σε τροχιά. Ο αριθμός των δορυφόρων Galileo ανήλθε, έτσι, στους τέσσερις. Δύο ακόμα δορυφόροι είχαν απογειωθεί από τη Γουιάνα τον περασμένο χρόνο. Το πρόγραμμα Galileo έχει ως στόχο να δώσει στην Ευρώπη αυτονομία όσον αφορά τα συστήματα εντοπισμού θέσης, τα οποία συνήθως ελέγχονται από την κυβέρνηση των ΗΠΑ ή άλλες χώρες όπως η Ρωσία και η Κίνα. Το διαστημικό λεωφορείο «Εντέβορ» στους δρόμους του Λος Άντζελες. Φωτεινοί σηματοδότες μετακινήθηκαν, δέντρα κόπηκαν, καλώδια ηλεκτρικού ρεύματος μαζεύτηκαν από δρόμους του Λος Αντζελες για να περάσει το διαστημικό λεωφορείο «Εντέβορ» που αποσύρεται και θα εκτίθεται πλέον σε μουσείο. Το «Εντέβορ», που κάποτε πετούσε στο Διάστημα με ταχύτητα 28.160 χλμ την ώρα, κινείται στις λεωφόρους του Λος Αντζελες με μόλις 3,2 χλμ την ώρα. Για να καλύψει μια απόσταση 19 χιλιομέτρων, θα χρειαστεί δυο μέρες: ξεκίνησε την Παρασκευή και αναμένεται να φθάσει στο Κέντρο Επιστημών της Καλιφόρνιας το Σάββατο. «Είναι πολύ περίεργο να βλέπεις ένα διαστημόπλοιο στον δρόμο», είπε ένας από το πλήθος που συγκεντρώθηκε στους δρόμους για να δει το «Εντέβορ» να περνά. Το διαστημικό λεωφορείο, που ζυγίζει 75 τόνους, ξεκίνησε τα ταξίδια του το 1992. Μέχρι να αποσυρθεί, πραγματοποίησε 25 ταξίδια στο Διάστημα, κάλυψε 198 εκατομμύρια χιλιόμετρα και έκανε τον γύρο της Γης σχεδόν 4.700 φορές. Το «Εντέβορ» κατασκευάστηκε για να αντικαταστήσει το «Τσάλεντζερ» το οποίο καταστράφηκε σε ατύχημα το 1986 σκοτώνοντας επτά αστροναύτες. Η ΝΑΣΑ απέσυρε τα διαστημικά λεωφορεία της πέρυσι προκειμένου να επικεντρωθεί σε προορισμούς πέρα από την τροχιά της Γης, όπως σε αστεροειδείς και στον Αρη. Τα τρία υπόλοιπα διαστημικά λεωφορεία βρίσκονται ήδη ή πρόκειται να μεταφερθούν σε μουσεία _ το «Εντερπράιζ» εκτίθεται στο Μουσείο Θάλασσας, Αέρα και Διαστήματος της Νέας Υόρκης, το «Ντισκάβερι» στο Εθνικό Αεροπορικό και Διαστημικό Μουσείο της Ουάσινγκτον και το «Ατλαντίς» θα εκτεθεί στο Τμήμα Επισκεπτών του Διαστημικού Κέντρου Κένεντι στη Φλόριντα. Για το ταξίδι του στους δρόμους του Λος Αντζελες, το «Εντέβορ» τοποθετήθηκε σε ένα τρέιλερ με 160 ρόδες το οποίο κινείται με τηλεχειρισμό. Το διαστημικό λεωφορείο έφθασε στο αεροδρόμιο του Λος Αντζελες πριν από τρεις εβδομάδες μέσα σε ένα ειδικά διαμορφωμένο Boeing 747. «Όλα πηγαίνουν σύμφωνα με το πρόγραμμα», δήλωσε ο διευθυντής του Κέντρου Επιστημών της Καλιφόρνιας Τζέφρι Ρούντολφ. «Εχουμε ακόμη πολύ δρόμο να καλύψουμε, όμως πρόκειται για εξαιρετικά περίπλοκη μετακίνηση». Τετρακόσια δέντρα χρειάστηκε να κοπούν από τα πεζοδρόμια για να χωρέσουν τα φτερά του «Εντέβορ». Η πόλη του Λος Αντζελες υποσχέθηκε να φυτέψει 1.000 δέντρα ως αντάλλαγμα. Καλώδια ηλεκτρικού ρεύματος υψώθηκαν ψηλότερα και φωτεινοί σηματοδότες μετακινήθηκαν αλλά παρόλα αυτά, το «Εντέβορ» μόλις που χωρά να περάσει από ορισμένα σημεία. Ο Μαρκ Κέλι, που οδήγησε το «Εντέβορ» στην τελευταία του αποστολή στο Διάστημα, εξέφρασε την ελπίδα ότι το διαστημικό λεωφορείο θα αποτελέσει έμπνευση για μια νέα γενιά αστροναυτών. «Ισως μια μέρα, ένα από αυτά τα παιδιά που βλέπουν το "Εντέβορ" να περνά σήμερα στον δρόμο θα είναι ο αστροναύτης που θα πατήσει πρώτος στον Αρη», είπε.

Γιγαντιαίο «μάτι» στο Σύμπαν. Από τις αρχές του 17ου αιώνα, όταν το πρώτο τηλεσκόπιο έστρεψε το «βλέμμα» του στον έναστρο ουρανό, έχουν αλλάξει πολλά. Με την εξέλιξη της τεχνολογίας, ανοίγει ο δρόμος στους επιστήμονες για λεπτομερέστερη μελέτη των διαστημικών σωμάτων με τη βοήθεια εκλεπτυσμένων συστημάτων που μπορούν πλέον να «βλέπουν» μέσα από το οπτικό και κοντινό υπέρυθρο τμήμα του ηλεκτρομαγνητικού πεδίου. Το Ευρωπαϊκό Νότιο Αστεροσκοπείο (ESO), το οποίο εφέτος κλείνει 50 χρόνια από την ίδρυσή του, έχει συμβάλει σημαντικά στην αστρονομική έρευνα. Με μακρά εμπειρία στην κατασκευή τηλεσκοπίων, έχει τώρα ρίξει όλη του την προσοχή στο χτίσιμο ενός υπερτηλεσκοπίου, με διάμετρο πρωτεύοντος κατόπτρου σχεδόν 40 μέτρων, στο όρος Αρμαζόνες στη Βόρεια Χιλή, το οποίο από τις αρχές του 2020 θα αποτελεί «το μάτι της ανθρωπότητας προς το Σύμπαν». Εμείς μιλήσαμε με τον δρ Ιάσονα Σπυρομίλιο, ο οποίος από το 2006 ως το 2010 διετέλεσε επικεφαλής της ομάδας έργου του ESO για την ανάπτυξη του λεγόμενου Εξαιρετικά Μεγάλου Τηλεσκοπίου της Ευρώπης (E-ELT). Ο δρ Σπυρομίλιος θα βρίσκεται στη χώρα μας αύριο, Δευτέρα, για να παρουσιάσει την τιτάνια αυτή προσπάθεια, στο πλαίσιο της επετειακής εκδήλωσης «Η Ευρώπη στα Αστρα: 50 χρόνια Ευρωπαϊκού Νότιου Αστεροσκοπείου» που διοργανώνει το Ιδρυμα Ευγενίδου. Χτίζοντας το... Τέρας «Το E-ELT έχει ήδη σχεδιαστεί και ελπίζουμε ότι βάσει αυτού του σχεδιασμού θα το χτίσουμε» λέει μιλώντας προς το «Βήμα» ο δρ Σπυρομίλιος. «Βέβαια ως την ολοκλήρωσή του μπορεί να γίνουν αλλαγές, αλλά στο στάδιο που βρισκόμαστε τώρα, δηλαδή πολύ κοντά στην αρχή υλοποίησης, συνήθως τα πράγματα δεν αλλάζουν ιδιαίτερα. Εχουμε κατασκευάσει πρότυπα κάτοπτρα και κάποια από τα μηχανήματα, ενώ έχουν γίνει όλες οι απαραίτητες υπολογιστικές μελέτες, μέσα σε μια πενταετία πυρετώδους προετοιμασίας. Μέχρι στιγμής έχουν δαπανηθεί περί τα 50 εκατ. ευρώ» αποκαλύπτει ο ειδικός. Το «τέρας» των τηλεσκοπίων ως προς τα οπτικά μήκη κύματος θα διαθέτει πέντε βασικά κάτοπτρα από τα οποία το μεγαλύτερο θα έχει διάμετρο 39 μ., τη στιγμή που άλλα έχουν διάμετρο μόλις 10 μ. «Καταλαβαίνετε λοιπόν ότι πρόκειται για ένα τεράστιο βήμα. Αυτό που μετρά κάποιος σε ένα τηλεσκόπιο είναι το πόσο μεγάλο είναι το κύριο κάτοπτρο. Τα τηλεσκόπια που λειτουργούν τώρα στα οπτικά μήκη κύματος που έχουμε ως ESO έχουν μια επιφάνεια 50 τ.μ. το καθένα και έχουμε τέσσερα τέτοια» αναφέρει ο έλληνας αστρονόμος. «Το Ε-ELT θα έχει μια επιφάνεια 1.000 τ.μ., δηλαδή ενός στρέμματος. Επιπλέον, θα διαθέτει ενσωματωμένη την τεχνολογία προσαρμοστικής οπτικής, η οποία μας επιτρέπει να διορθώνουμε την "καθαρότητα" της εικόνας. Αυτό που συμβαίνει όταν περνά το φως μέσα από την ατμόσφαιρα είναι ότι τα αστέρια δεν είναι τόσο ευκρινή. Με τη βοήθεια της συγκεκριμένης τεχνολογίας, που χρησιμοποιείται ήδη στα σημερινά τηλεσκόπια, είναι σαν να βρίσκεται το τηλεσκόπιο πάνω από την ατμόσφαιρα. Το E-ELT είναι το πρώτο τηλεσκόπιο που χτίζουμε εμείς με ενσωματωμένη την εν λόγω τεχνολογία - δεν βρίσκεται δηλαδή πια στην εστία του τηλεσκοπίου μαζί με άλλα όργανα (κάμερες κτλ.) αλλά μέσα σε αυτό. Κάτι τέτοιο θα μας επιτρέπει να λαμβάνουμε εικόνες από πλανήτες που είναι γύρω από άλλα αστέρια και όχι γύρω από τον Ηλιο». Αυτό που έχει μονοπωλήσει το ενδιαφέρον των ειδικών τώρα είναι η τρομακτική ακρίβεια με την οποία θα μπορούσαν να μελετήσουν το Σύμπαν. «Είναι σαν να βλέπει κάποιος μέσα από θολά γυαλιά. Μπορεί μεν να δει το νησί, αλλά δεν βλέπει τίποτα επάνω του. Αν τα γυαλιά είναι καθαρά όμως, τότε βλέπει το νησί, τις παραλίες και άλλες λεπτομέρειες. Είναι άλλο δηλαδή, το τι καταλαβαίνει κανείς απλώς ξέροντας ότι κάτι βρίσκεται εκεί έξω και άλλο το τι καταλαβαίνει όταν έχει τη δυνατότητα να το μελετήσει. Με το συγκεκριμένο τηλεσκόπιο η μελέτη μας μπορεί να φτάσει ως την "άκρη" του ορατού Σύμπαντος». Βαρύς προϋπολογισμός Το κόστος του πολυαναμενόμενου τηλεσκοπίου εκτιμάται στο 1,1 δισ. ευρώ. «Το κόστος που έχουμε υπολογίσει τα τελευταία χρόνια είναι όσο πιο ακριβές γίνεται. Αν υπάρχει κάποια αναπροσαρμογή αυτή δεν θα ξεπερνά ένα 5% - 10%» υποστηρίζει ο δρ Σπυρομίλιος. Στις αρχές της επόμενης δεκαετίας αναμένεται να ξεκινήσει η λειτουργία του E-ELT. Παρά το γεγονός ότι η διάρκεια ζωής ενός τηλεσκοπίου αγγίζει τα 30-40 χρόνια, ο ίδιος υπογραμμίζει ότι οι τεχνολογίες των τηλεσκοπίων δεν αλλάζουν τόσο γρήγορα.«Αυτό που συμβαίνει στην περίπτωση των τηλεσκοπίων είναι ότι δεν αλλάζει η βασική τους υποδομή, αλλάζουν επιμέρους όργανά τους - όπως δηλαδή συμβαίνει και με μια καλή φωτογραφική μηχανή, η ίδια δεν αλλάζει πολύ, αλλά αλλάζει π.χ. φακούς. Στην προκειμένη περίπτωση, ο φακός είναι το τηλεσκόπιο και δεν αλλάζει, αλλάζει όμως η μηχανή που βρίσκεται πίσω από αυτόν. Οπότε αν υπάρχει καινούργια ψηφιακή τεχνολογία για τις κάμερες ή κάτι τέτοιο, μπορούμε να την προσαρμόσουμε. Αλλωστε υπάρχει πλάνο για την ανανέωση των τεχνολογιών αυτών ανά δεκαετία» αναφέρει χαρακτηριστικά. Στόχος των ειδικών είναι να εντοπίσουν πλανήτες γύρω από άλλα αστέρια και να μελετήσουν μεμονωμένα αστέρια σε γαλαξίες κοντά στον δικό μας. «Θέλουμε να μελετήσουμε τους γαλαξίες στα όρια του Σύμπαντος. Τώρα το τι θα θέλουν να κάνουν οι αστρονόμοι σε 40 χρόνια από σήμερα δεν το γνωρίζουμε. Το μόνο που γνωρίζουμε είναι ότι για να κάνουμε αυτά που θέλουμε στην παρούσα φάση χρειάζεται η συγκεκριμένη υποδομή» μας λέει ο δρ Σπυρομίλιος. Στόχος η σκοτεινή ύλη Η σκοτεινή ύλη και η σκοτεινή ενέργεια, κατά τον επιστήμονα, αποτελούν ενδείξεις ότι ακόμα δεν καταλαβαίνουμε ακριβώς πώς δουλεύουν το Σύμπαν και η βαρύτητα. «Το Ε-ELT θα μπορούσε να βοηθήσει στην περαιτέρω κατανόηση της σκοτεινής ύλης. Είναι ένα από τα θέματα που θέλουμε να μελετήσουμε. Οσο πιο ακριβή είναι τα δεδομένα και όσο πιο μεγάλη είναι η λεπτομέρεια που μελετάμε τόσο καλύτερα καταλαβαίνουμε την επίδραση της σκοτεινής ενέργειας και της σκοτεινής ύλης στη βαρύτητα» υποστηρίζει ο διακεκριμένος έλληνας αστρονόμος. Το επιταχυνόμενα διαστελλόμενο Σύμπαν των Σολ Περλμιούτερ, Μπράιαν Σμιτ, Ανταμ Ρις ήταν εκείνο που τιμήθηκε πέρυσι με το Νομπέλ Φυσικής. Μέλος της ερευνητικής ομάδας των Σμιτ και Ρις ήταν και ο δρ Σπυρομίλιος. «Αισθάνθηκα μεγάλη χαρά για τους συνεργάτες μου που πήραν το Νομπέλ. Η συγκεκριμένη εργασία είχε ήδη βραβευθεί πολλάκις οπότε ξέραμε ότι είχε πιθανότητες να πάρει και Νομπέλ» παραδέχεται ο ίδιος. Επετειακή εκδήλωση. Η εκδήλωση για την 50ή επέτειο του ESO, με ομιλητές τον διευθυντή Ερευνών και διευθύνοντα στο Κέντρο Ερευνών Αστρονομίας της Ακαδημίας Αθηνών κ. Πάνο Πάτση και τον κ. Ιάσονα Σπυρομίλιο, θα διοργανωθεί τη Δευτέρα 15 Οκτωβρίου και ώρα 19.00 στο Αμφιθέατρο του Ιδρύματος Ευγενίδου, με ελεύθερη είσοδο για το κοινό. Πηγη:BHMA science.

Σε βίντεο ο αστεροειδής που πέρασε ξυστά από τον πλανήτη μας.

Ρομποτικές αποστολές στο φεγγάρι σκέφτεται η Ρωσία. Ο διευθυντής του Space Research Institute της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών, καθηγητής Lev Zeleny και ο επικεφαλής της ρωσικής Υπηρεσίας Διαστήματος Vladimir Popovkin μίλησαν για αυτό το πρόγραμμα στη Μόσχα την Παρασκευή στο τρίτο διεθνές Συμπόσιο Ηλιακού Συστηματος. Συγκεκριμένα το πρόγραμμα περιλαμβάνει: Την αποστολή Luna-Glob-1, που θα πραγματοποιηθεί το 2015 και θα επικεντρωθεί στις δοκιμές για τεχνολογίες ομαλής προσγείωσης. Την αποστολή Luna-Glob-2, το 2016 η οποία θα είναι ένα σηληνιακό όχημα σε τροχιά εξερεύνησης του φεγγαριού. Το διαστημόπλοιο Luna-Resurs, που θα προωθηθεί το 2017, το οποίο θα έχει βαρύ εξοπλισμό και φορτίο. Αρχικά είχε προγραμματιστεί να εκτοξευτεί στο φεγγάρι με έναν Ινδικό πύραυλο μαζί με ένα Ινδικό διαστημόπλοιο. Ωστόσο, τώρα η Ρωσία σχεδιάζει να το στείλει με έναν ρωσικό πύραυλο πρωτονίου. Τέλος, το Luna-Grunt που θα εκτοξευτεί το 2019, θα είναι μια αποστολή ανίχνευσης όπου θα παράσχει στους Ρώσους επιστήμονες ένα δείγμα ενός σεληνιακού βράχου που βρίσκεται περίπου 2 μέτρα κάτω από την επιφάνεια του φεγγαριού.

Υπέροχο Grand Canyon μέσα από βίντεο. Στη μαγική τοποθεσία του Grand Canyon μας ταξιδεύει το time-lapse βίντεο που ακολουθεί. Για τη δημιουργία του χρειάστηκαν περισσότερες από 80.000 φωτογραφίες και χρονικό διάστημα επτά εβδομάδων. Το βίντεο γίνεται ακόμα πιο εντυπωσιακό χάρη στην ηλιακή έκλειψη που πραγματοποιήθηκε στις 20 Μαΐου του 2012, η οποία περιλαμβάνεται σε αυτό.

Η επιφάνεια του μακρινού Τιτάνα «έχει την υφή υγρής άμμου» Αν μπορούσε κανείς να περπατήσει στο κατεψυγμένο έδαφος του Τιτάνα, του μεγαλύτερου και πιο ενδιαφέροντα δορυφόρου του Κρόνου, θα είχε την αίσθηση ότι πατά σε «μαλακή, υγρή άμμο», εκτιμούν ερευνητές που επανεξέτασαν τα δεδομένα της αποστολής Huygens. H ευρωπαϊκή εξερευνητική συσκευή Huygens (βαφτίστηκε προς τιμήν του Δανού αστρονόμου Κρίστιαν Χόιγκενς) απελευθερώθηκε το 2004 από το διαστημικό σκάφος Cassini της NASA, λίγο πριν από την άφιξη του Cassini στο σύστημα του Κρόνου. Λίγους μήνες αργότερα, τον Ιανουάριο του 2005, έγινε το πρώτο ανθρώπινο αντικείμενο που ακουμπά την επιφάνεια του εξωτικού Τιτάνα, ο οποίος κρύβεται κάτω από μια πορτοκαλί, παχιά και αδιαφανή ατμόσφαιρα. Τα δεδομένα της αποστολής Cassini-Huygens αποκάλυψαν την ύπαρξη αχανών εκτάσεων με σχηματισμούς που θυμίζουν αμμόλοφους. Πιο εντυπωσιακή ήταν όμως η ανακάλυψη ότι στον Τιτάνα υπάρχουν σχετικά μεγάλες λίμνες, οι πρώτες που εντοπίζονται εκτός της Γης. Αντί για νερό, όμως, οι εξωγήινες λίμνες αποτελούνται από υγρό μεθάνιο και άλλους υδρογονάνθρακες, οι οποίοι περιοδικά πέφτουν στην επιφάνεια ως βροχή. Το Huygens, μια αποστολή της ευρωπαϊκής διαστημικής υπηρεσίας ESA, συνέλεξε πολύτιμα δεδομένα για την ατμόσφαιρα καθώς έπεφτε με αλεξίπτωτο. Όταν τελικά έφτασε στο έδαφος, κατάφερε να παραμείνει σε λειτουργία για αρκετό χρόνο ώστε να μεταδώσει μια μοναδική εικόνα του εξωγήινου τοπίου. Επτά χρόνια μετά, τα δεδομένα που συνέλεξαν τα όργανα της συσκευής, και κυρίως οι μετρήσεις από τα επιταχυνσιόμετρα, επανεξετάστηκαν από ερευνητές του Ινστιτούτου Έρευνας Ηλιακού Συστήματος Max Planck στη Γερμανία. Η ανάλυση, αναφέρει η ερευνητική ομάδα στην επιθεώρηση Planetary and Space Science, αποκαλύπτει ότι, με την πρώτη επαφή του στο έδαφος, το Huygens άνοιξε έναν λάκκο βάθους 12 εκατοστών. Στη συνέχεια αναπήδησε, προσγειώθηκε σε μια επίπεδη επιφάνεια και γλίστρησε για 30 με 40 εκατοστά. Στην τελική του θέση, ταλαντώθηκε πέρα-δώθε πέντε φορές και τελικά ακινητοποιήθηκε. Οι μετρήσεις δείχνουν ότι «στην πρώτη ταλάντωση, η συσκευή μάλλον χτύπησε ένα βότσαλο που προεξείχε περίπου δύο εκατοστά από την επιφάνεια του Τιτάνα, και πιθανώς έσπρωξε το βότσαλο μέσα στο έδαφος» αναφέρει ο Δρ Στέφαν Σρέντερ, επικεφαλής της μελέτης. «Αυτό υποδεικνύει ότι η επιφάνεια είχε την πυκνότητα μαλακής υγρής άμμου» καταλήγει. Τα αποτελέσματα διαψεύδουν προηγούμενες εκτιμήσεις άλλων επιστημόνων, οι οποίοι υποψιάζονταν ότι η επιφάνεια του φεγγαριού είναι μόνιμα υγρή και λασπώδης λόγω της βροχής υδρογονανθράκων. Ο Δρ Σρέντερ σημειώνει ωστόσο ότι στα δεδομένα του Huygens υπάρχουν ενδείξεις για ένα «χνουδωτό» υλικό σαν άμμο, το οποίο εκτινάχθηκε από την επιφάνεια κατά την προσεδάφιση και παρέμεινε αιωρούμενο για περίπου τέσσερα δευτερόλεπτα. Το υλικό αυτό πρέπει να ήταν στερεό, παρατήρηση που υποδεικνύει ότι στην συγκεκριμένη περιοχή του Τιτάνα δεν είχε βρέξει για καιρό. Περισσότερα στοιχεία για τον μυστηριώδη δορυφόρο θα μπορούσε να προσφέρει στο μέλλον του Cassini, το οποίο συνεχίζει να εξερευνά το σύστημα του Κρόνου από το 2004. H θολή αυτή εικόνα είναι η πρώτη φωτογραφία από την επιφάνεια του Τιτάνα.

Ασυνήθιστο πέτρωμα με «γήινη» χημεία μπαίνει στο μικροσκόπιο του Curiosity. Λέγεται Τζέικ Ματίεβιτς και αν και… Αρειανός, μοιάζει πολύ με ορισμένους «κατοίκους» της Γης. Το πρώτο πέτρωμα που συνέλεξε το «Curiosity» πριν από τρεις εβδομάδες έχει ονοματεπώνυμο και είναι διαφορετικό από αυτά που έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε στον Άρη. Όπως δείχνουν τα αποτελέσματα των αναλύσεων που δόθηκαν μόλις στη δημοσιότητα, είναι στενός συγγενής κάποιων όχι ιδιαίτερα διαδεδομένων αλλά γνωστών πετρωμάτων που συναντάμε σε ηφαιστειογενείς περιοχές του πλανήτη μας. Το πέτρωμα, το οποίο ονομάστηκε Τζέικ Ματίεβιτς εις μνήμην ενός μηχανικού της αποστολής που έφυγε πρόσφατα από τη ζωή, αποτέλεσε έκπληξη για τους ειδικούς. Σκουρόχρωμο, με σχήμα πυραμίδας και μέγεθος μπάλας ποδοσφαίρου, όταν συνελέγη από το Curiosity στις 21 Σεπτεμβρίου έμοιαζε να είναι άλλο ένα κομμάτι αρειανού βασάλτη. Τελικά όμως ο Τζέικ αποδείχθηκε ξεχωριστός. «Ταιριάζει πολύ ως προς τη χημική του σύσταση με ένα όχι ιδιαίτερα συνηθισμένο αλλά γνωστό είδος πυριγενούς πετρώματος που βρίσκουμε σε πολλές ηφαιστειογενείς περιοχές της Γης» ανέφερε ο Έντουαρντ Στόλπερ του Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Καλιφόρνιας (Caltech), εκ των επιστημονικών υπευθύνων της αποστολής Curiosity. «Ο Τζέικ είναι παράξενο αρειανό πέτρωμα» συμπλήρωσε από την πλευρά του ο Ραλφ Γκέλερτ του Πανεπιστημίου Γκελφ στο Οντάριο του Καναδά, επιστημονικός υπεύθυνος του φασματογράφου APXS που πραγματοποίησε μέρος των αναλύσεων. «Έχει υψηλή περιεκτικότητα σε στοιχεία που ταιριάζουν με το ορυκτό άστριος και χαμηλή σε μαγνήσιο και σίδηρο». Τα γήινα πετρώματα που έχουν παρόμοια χημική σύσταση με αυτή του Τζέικ προέρχονται από τα έγκατα της Γης, και συγκεκριμένα από τον μανδύα, κάτω από τον φλοιό. Έχουν σχηματιστεί από την κρυσταλλοποίηση σχετικά πλούσιου σε νερό μάγματος σε υψηλές πιέσεις. Όπως εξήγησε ο κ. Στόλπερ, δεν είναι πολύ συνηθισμένα σε όλο τον πλανήτη, είναι όμως διαδεδομένα σε ωκεάνια νησιά όπως η Χαβάη, η Αγία Ελένη ή οι Αζόρες καθώς και σε περιοχές τεκτονικών βυθισμάτων όπως ο ποταμός Ρίο Γκράντε. Υποδηλώνει η παρουσία του Τζέικ την παρουσία νερού στο παρελθόν του Άρη καθώς και ότι στο εσωτερικό του συντελούνταν κάποτε διαδικασίες παρόμοιες με αυτές που συντελέστηκαν στη Γη; «Με μόνο μια αρειανή πέτρα αυτού του είδους είναι δύσκολο να γνωρίζουμε αν έχουν συντελεστεί οι ίδιες διαδικασίες. Είναι όμως λογικό να ξεκινήσουμε να εξετάζουμε την προέλευσή του από αυτή τη βάση» απάντησε ο ερευνητής. Στην φωτογραφία οι κόκκινες κουκκίδες δείχνουν τα σημεία όπου στόχευσε το λέιζερ της Κάμερας Χημείας, οι μωβ αντιστοιχούν με τα σημεία «στόχευσης» του φασματογράφου APXS

Το πλήρωμα του ΔΔΣ προχώρησε στην εκφόρτωση του Dragon. Οι αστροναύτες του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού- η Αμερικανίδα Σανίτα Γουΐλιαμς και ο Ιάπωνας συνάδελφός της Ακιχίτο Χοσίντε προχώρησαν την Πέμπτη στην εκφόρτωση του ιδιωτικού αμερικανικού διαστημοπλοίου Dragon, το οποίο μία ημέρα πριν συνδέθηκε με τον Σταθμό. Για την εκφόρτωση του Dragon θα απαιτηθούν ακόμα μερικές ημέρες και μετά θα αρχίσει η αντίστροφη διαδικασία. Το Dragon πρόκειται να επιστρέψει στη Γη στα τέλη Οκτωβρίου. Η σημερινή του πτήση είναι η πρώτη εμπορική αποστολή στο πλαίσιο της σύμβασης ανάμεσα στη NASA και την κατασκευάστρια καλιφορνέζικη εταιρεία Space X. Συνολικά προβλέπεται να πραγματοποιηθούν 12 παρόμοιες αποστολές μεταφοράς υλικών στον ΔΔΣ. Το ύψος της τροχιάς του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού θα ανυψωθεί κατά ένα χιλιόμετρο. Το Κέντρο Διεύθυνσης Πτήσεων προγραμματίζει να διορθώσει την τροχιά του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού (ΔΔΣ) στις 17 Οκτωβρίου, ανακοίνωσαν εκπρόσωποι του Κέντρου. Η εναλλακτική ημερομηνία είναι η 19η Οκτωβρίου. Το ύψος της τροχιάς του ΔΔΣ σχεδιάζεται να ανυψωθεί περίπου κατά ένα χιλιόμετρο. Το μέσο ύψος της τροχιάς του Σταθμού παρ’ όλ’ αυτά θα παραμείνει γύρω στα 415 χιλιόμετρα. Για την επίτευξη της διόρθωσης θα χρησιμοποιηθούν οι κινητήρες του τεχνικού διαμερίσματος «Ζβεζντά», οι οποίοι θα τεθούν σε λειτουργία επί 35 δευτερόλεπτα και θα προσδώσουν επιτάχυνση 0,55 μέτρα το δευτερόλεπτο. Τα πληρώματα εγείρουν σημαίες. Στις 11 Οκτωβρίου στο Κοσμοδρόμιο Μπαϊκονούρ στο κέντρο δοκιμών και κατάρτισης Gagarin εγινε η τελετή της ανύψωσης της σημαίας των κρατών που συμμετέχουν στο πρόγραμμα των πληρωμάτων πτήσης 33/34. Αυτή είναι μια παραδοσιακή εκδήλωση που λαμβάνει χώρα μετά την άφιξη του πληρωματος στο Μπαϊκονούρ και σηματοδοτεί την έναρξη του τελικού σταδίου της προετοιμασίας τους για την επανδρωμένη εκτόξευση. Την τελετή παρακολούθησαν τα κύρια και εφεδρικά πληρώματα της επανδρωμένης πτήσης του διαστημόπλοιου"Soyuz TMA-06M», η ομάδα εργασίας , εκπρόσωποι της Κοσμοδρόμιο Μπαϊκονούρ, και της Δημοκρατίας του Καζακστάν. Μετά τη δημιουργία της επιχειρησιακης ομάδας με τους Oleg Novitsky, Eugene Tarelkin, Kevin Ford, Pavel Vinogradov, ο Αλέξανδρος και ο Christopher Cassidy Misurkin έθεσαν σημαίες της Ρωσίας, των ΗΠΑ και του Καζακστάν. Οι συμμετέχοντες στην τελετή ευχήθηκαν επιτυχία στα πληρώματα. Η Ρωσία και η Ευρώπη θα προετοιμάσουν κοινές αποστολές στη Σελήνη, την Αφροδίτη και τον Δία ΄Ετσι δήλωσε ο επικεφαλής της Ομοσπονδιακής Διαστημικής Υπηρεσίας της Ρωσίας κατά τη συνάντησή του με τον γενικό διευθυντή του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος. Προβλέπονται, όπως είπε, πτήσεις προς τον Δία με την προσεδάφιση σε έναν από τους παγωμένους δορυφόρους του, λήψη και μεταφορά στη Γη των δειγμάτων χώματος από την πολική περιοχή της Σελήνης και η εξερεύνηση της ατμόσφαιρας της Αφροδίτης με την προσεδάφιση σ΄αυτό τον πλανήτη. Η εφαρμογή των σχεδίων προγραμματίστηκε για την περίοδο 2016 -2020. Ρωσία και διαστημικές μεταφορές. Η Ρωσία διατηρεί σταθερά την πρωτοπορία στην αγορά των υπηρεσιών εκτόξευσης διαστημικών συσκευών και τοποθέτησης σε τροχιά: από τις 640 επιτυχείς εκτοξεύσεις των τελευταίων δέκα ετών στο μερίδιο της Ρωσικής Ομοσπονδίας αντιστοιχούν 255. Τη δεύτερη θέση κατέχουν οι ΗΠΑ με 191 εκτοξεύσεις, ενώ την ηγετική τριάδα συμπληρώνει η Κίνα, η οποία πραγματοποίησε 87 επιτυχείς εκτοξεύσεις στα 10 αυτά χρόνια. Η Ρωσία δοκίμασε για τον εαυτό της το ρόλο του διαστημικού «αγωγιάτη» τη δεκαετία του 1990, όταν ο αριθμός των εκτοξεύσεων για τις δικές της ανάγκες μειώθηκε απότομα και ο διαστημικός κλάδος έπρεπε με κάποιο τρόπο να συντηρηθεί. Η έκρηξη της «εμπορικής» εκμετάλλευσης του Διαστήματος, που άρχισε χάρη στην επιστημονικoτεχνική επανάσταση διευκόλυνε αρκετά την αύξηση του αριθμού των «εμπορικών» εκτοξεύσεων. Τη στιγμή, όμως, που η Ρωσία κατακτούσε τον χώρο των διαστημικών μεταφορών, στον τομέα άρχισαν να εμφανίζονται συστημικές αλλαγές. Η πρώτη τάση ήταν η μεγάλη υπεροχή που πέτυχαν έναντι της Ρωσίας οι βασικοί της ανταγωνιστές, ΗΠΑ και ΕΕ, σε ό,τι αφορά στην πολυπλοκότητα των αποστολών, που πραγματοποιούσαν στο Διάστημα. Τα Χαμπλ, Κάσινι και μια σειρά από σκάφη με προορισμό τον Άρη κλπ, την ώρα που περιοριζόταν ο αριθμός των περίπλοκων ρωσικών σχεδίων. Η δεύτερη τάση ήταν η ανάπτυξη των εθνικών προγραμμάτων με πυραύλους-μεταφορείς από χώρες της δεύτερης διαστημικής «σειράς». Η Κίνα και η Ινδία ήδη είχαν ορισμένες επιτυχίες και το μερίδιο των διαστημικών συσκευών, που θέτουν αυτές σε τροχιά από μόνες τους, θα αυξηθεί. Μελλοντικά θα είναι σε θέση να εισχωρήσουν και στη διεθνή αγορά εκτοξεύσεων. Εντέλει σημαντικός παράγοντας έγινε το δημιούργημα του Ελόν Μασκ, η εταιρεία SpaceX, η οποία όλο και πιο αποφασιστικά κατακτά θέσεις στην αγορά αυτή με τον πύραυλο Falcon 9 και το διαστημόπλοιο Dragon. Το δικό τους ρόλο έπαιξαν και τα νέα ευρωπαϊκά και ιαπωνικά προγράμματα. Ο συνδυασμός των παραγόντων, που απαριθμήθηκαν ανωτέρω οδήγησε επίσης στο ότι οι θέσεις της Ρωσίας ως πρωτοπόρας στην αγορά των διαστημικών εκτοξεύσεων τίθενται υπό απειλή. Η ανάπτυξη του προγράμματος Falcon 9 και Dragon απειλεί στο ορατό μέλλον να προσφέρει στους παραγγελιοδότες μια εμπορικά πιο συμφέρουσα σύνθετη λύση, από ό,τι τα σκάφη Soyuz και Prοgress. Η μοναδική υπαρκτή διέξοδος για τη Ρωσία σήμερα είναι να προχωρήσει στη σχεδιασμένη ανάπτυξη δικού της διαστημικού προγράμματος χωρίς να αποσπά την προσοχή της στις επιτυχίες στον τομέα των «εμπορικών» εκτοξεύσεων. Σ’ αυτήν την κατεύθυνση πρέπει να αντιμετωπίσει μια σειρά προκλήσεις. Το πρώτο είναι να αυξηθεί η αξιοπιστία στην εκμετάλλευση των ήδη υπαρχόντων συστημάτων, τα οποία προς το παρόν αποτελούν τη βάση του ρωσικού διαστημικού προγράμματος. Το δεύτερο είναι να θέσει σε λειτουργία νέο σύστημα πυραύλου-πλατφόρμας μεταφοράς, που θα είναι σε θέση να αντικαταστήσει τα Progress και Soyuz και να ανταγωνιστεί τα ξένα διαστημόπλοια νέας γενεάς. Και τέλος, να επιστρέψει η Ρωσία ως ανεξάρτητος παίκτης στο πεδίο των περίπλοκων και ακριβών προγραμμάτων εξερεύνησης και κατάκτησης του Διαστήματος. Μάλιστα η Σελήνη και ο Άρης, που είναι σημαντικοί ως στρατηγικοί στόχοι, δεν θα πρέπει να καλύψουν τεράστιο πεδίο δραστηριότητας στον εγγύς της Γης διαστημικό χώρο. Εγγύηση αυτής της ανάπτυξης με τη σειρά της πρέπει να είναι η αλλαγή της στάσης έναντι του Διαστήματος. Οι προοπτικές αυτού του τομέα δεν μπορούν να συνδέονται αποκλειστικά με το εμπορικό κέρδος, διαφορετικά πολύ σύντομα ακόμη και οι υπάρχουσες δυνατότητες να εισπράττεται αυτό το όφελος θα εξαλειφθούν. Το 2012 πέραν των εκτοξεύσεων που προβλέπονται από το πρόγραμμα Morskoi Start και το ρωσο-ευρωπαϊκό σχέδιο Soyuz στο Κουρού, η Ρωσία είναι πρόθυμη να πραγματοποιήσει 36 εκτοξεύσεις πυραύλων-φορέων από τα κοσμοδρόμια Μπαϊκονούρ και Πλεσέτσκ. 31 εκτοξεύσεις θα πραγματοποιηθούν από το κοσμοδρόμιο Μπαϊκονουρ και άλλες πέντε – από το κοσμοδρόμιο Πλεσέτσκ. Το 2011 η Ρωσία κετέρριψε όλα τα ρεκόρ της τελευταίας δεκαετίας και πραγματοποίησε 35 εκτοξεύσεις πυραύλων-φορέων, και 32 από τις οποίες πραγματοποιήθηκαν από τα κοσμοδρόμια Μπαϊκονούρ, Πλεσέτσκ και βάση εκτοξεύσεων Ντομπαρόβσκι περιοχή Ορενμούργκ). Δύο εκτοξεύσεις πραγματοποιήθηκαν από το κοσμοδρόμιο Κουρού στη Νότια Αμερική και άλλη μία – σύμφωνα με το πρόγραμμα Morskoi Start. Το επιθανάτιο σόου των άστρων λάμπει στις ακτίνες Χ. Ο εκρηκτικός θάνατος των μικρομεσαίων άστρων, από τον οποίο προκύπτουν φαντασμαγορικοί σχηματισμοί σαν αέρινα πέπλα, είναι το αντικείμενο νέου ερευνητικού προγράμματος για το διαστημικό τηλεσκόπιο Chandra της NASΑ, σχεδιασμένο να βλέπει στο φάσμα των ακτίνων Χ. Περίπου 59 «πλανητικά νεφελώματα», όπως ονομάζονται τα κοσμικά απομεινάρια, θα μελετηθούν για πρώτη φορά στο φάσμα των ακτίνων Χ, σε μια προσπάθεια να κατανοήσουν τα βίαια φαινόμενα που συνοδεύουν το θάνατο άστρων σαν τον Ήλιο. Σε γενικές γραμμές, τα άστρα με μάζα πάνω από οκτώ φορές τη μάζα του Ήλιου μετατρέπονται σε υπερκαινοφανείς αστέρες, ή σουπερνόβα όπως έχει επικρατήσει, όταν φτάσουν στο τέλος της ζωής τους. Τα πλανητικά νεφελώματα σχηματίζονται αντίθετα από άστρα μεσαίας και μικρής μάζας, μέχρι 0,8 ηλιακές μάζες. Η ονομασία τους είναι μάλλον ατυχής αφού δεν έχουν καμία σχέση με πλανήτες: βαφτίστηκαν έτσι από τον μεγάλο αστρονόμο Ουίλιαμ Χέρσελ, ο οποίος τα παρατήρησε με το τηλεσκόπιο και, χωρίς να γνωρίζει τη φύση τους, τα παρομοίασε με τους αέριους πλανήτες όπως ο Ουρανός. Στα τελευταία στάδια της ζωής τους, όταν πια αρχίζουν να εξαντλούν το υδρογόνο που τα τροφοδοτούσε για δισεκατομμύρια χρόνια, τα μικρομεσαία άστρα περνούν σε μια νέα, πιο βίαιη φάση θερμοπυρηνικών αντιδράσεων, οπότε διογκώνονται και μετατρέπονται σε «κόκκινους γίγαντες». Σε επόμενο στάδιο, οι κόκκινοι γίγαντες αρχίζουν να εξασθενούν και να καταρρέουν υπό το ίδιο τους το βάρος. Ο πυρήνας τους συμπιέζεται και φτάνει σε ακραίες θερμοκρασίες, γύρω στα 100 εκατομμύρια βαθμούς Κελσίου, ενώ τα εξωτερικά στρώματα διογκώνονται και τελικά εκτινάσσονται απότομα στο Διάστημα. Αυτό που απομένει είναι ένα αμυδρό λείψανο που ονομάζεται λευκός νάνος, και ο οποίος περιβάλλεται από συμμετρικά νέφη αερίου, κατάλοιπα της ατμόσφαιρας που εκτινάχθηκε. Από τα περίπου 120 πλανητικά νεφελώματα που έχουν εντοπιστεί σε απόσταση μέχρι 5.000 έτη φωτός από τον Ήλιο, πολλά έχουν μελετηθεί στο ορατό και το υπέρυθρο μέρος του φάσματος. Σε αυτά τα μήκη κύματος, όμως, τα νέφη αερίου είναι σχεδόν αδιαφανή και ο αστρικός πυρήνας που βρίσκεται στο κέντρο του νεφελώματος παραμένει αόρατος. Το νέο ερευνητικό πρόγραμμα του Chandra είναι το πρώτο που εξετάζει μαζικά τα πλανητικά νεφελώματα καταγράφοντας τις εκπομπές ακτίνων Χ, οι οποίες διαπερνούν τα αέρινα πέπλα και αποκαλύπτουν την πραγματική εσωτερική δομή. «Με την εξαιρετική όραση ακτίνων-Χ του τηλεσκοπίου Chandra, μπορούμε να ανιχνεύσουμε το πλάσμα [ιονισμένο αέριο] του ενός εκατομμυρίου βαθμών Κελσίου, το οποίο βρίσκεται μέσα στο κέλυφος του άστρου, αλλά και να μετρήσουμε την ενέργεια του αστρικού ανέμου που τα σχηματίζει» αναφέρει ο Τζόελ Κάστνερ του Ινστιτούτου Τεχνολογίας Rochester, ο οποίος ανέλαβε την πρώτη φάση του προγράμματος. Μεταξύ άλλων, το Chandra θα μπορούσε να προσφέρει μια εξήγηση για τα νεφελώματα με ασύμμετρο, αντί σφαιρικό σχήμα. Η γεωμετρία των νεφελωμάτων παραμένει σε πολλές περιπτώσεις δυσεξήγητη, και το τηλεσκόπιο θα μπορούσε να διακρίνει αν δίπλα στο νεκρό άστρο υπάρχουν άλλα σώματα που επηρεάζουν το σχήμα του νεφελώματος. H θάλασσα και το διάστημα συναντώνται σε Ελλάδα και Ιρλανδία. http://www.esa.int/esaCP/SEMFZ23S18H_Greece_0.html

Δείγματα από την επιφάνεια του Άρη θα ήθελε να φέρει στη Γη η Κίνα. Κινεζική αποστολή θα μπορούσε να συλλέξει δείγματα από την επιφάνεια του Άρη και να τα φέρει πίσω στη Γη γύρω στο 2030, δήλωσε αξιωματούχος του φιλόδοξου διαστημικού προγράμματος της Κίνας. Ο Οουγιάνγκ Τσιουγουάν, επιστημονικός υπεύθυνος της αποστολής Chang'e--3, η οποία προγραμματίζεται να προσσεληνωθεί το 2013, μίλησε για την αποστολή στον Άρη στη διάρκεια συνάντησης της Κινεζικής Εταιρείας Αστροναυτικής. Όπως αναφέρει το πρακτορείο Xinhua και αναμεταδίδει το Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων, ο Οουγιάνγκ ανέφερε ότι η αποστολή στον Άρη θα αποτελείται από δύο σκέλη: ένα σκάφος που θα παραμείνει σε τροχιά και ένα δεύτερο σκάφος που θα προσεδαφιστεί, θα συλλέξει δείγματα και θα αναχωρήσει στη συνέχεια για τη Γη. Καμία χώρα δεν έχει επιχειρήσει ως σήμερα να φέρει δείγματα από τον γειτονικό πλανήτη. Η ρωσική αποστολή Fobos-Grunt, η οποία θα έφερνε δείγματα από τον Φόβο, ένα από τα δύο μικρά φεγγάρια του Άρη, απέτυχε παταγωδώς κατά την εκτόξευσή της στα τέλη του 2011. Η Κίνα, όμως, όπου οι διαστημικές αποστολές θεωρούνται σύμβολο της αυξανόμενος ισχύος της χώρας, έχει αποφασίσει να βάλει τον πήχυ ψηλά. Μεταξύ άλλων σχεδιάζει την κατασκευή κινεζικού διαστημικού σταθμού και πιθανώς μιας κινεζικής βάσης στη Σελήνη. Η αποστολή Chang'e--3, είπε ο Κινέζος αξιωματούχος, θα μπορούσε να ανοίξει το δρόμο για μια αποστολή στον Άρη εγκαθιστώντας στη Σελήνη έναν αναμεταδότη για την επικοινωνία με τον κόκκινο πλανήτη. Για τη δεκαετία του 2030 προγραμματίζουν και οι ΗΠΑ την πρώτη επανδρωμένη αποστολή στον Άρη. Σαφές χρονοδιάγραμμα, πάντως, δεν έχει τεθεί.

Ένας διαμαντένιος πλανήτης. Ο βραχώδης πλανήτης «55 Κάνκρι-ε (55 Cancri e)» http://physicsgg.wordpress.com/2012/05/09/to-%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CF%8C-%CF%84%CE%B7%CE%BB%CE%B5%CF%83%CE%BA%CF%8C%CF%80%CE%B9%CE%BF-spitzer-%CE%B2%CE%BB%CE%AD%CF%80%CE%B5%CE%B9-%CF%84%CE%BF-%CF%86%CF%89/ περιφέρεται γύρω από ένα άστρο – ήλιο, το 55 Cancri, -που απέχει 40 έτη φωτός και βρίσκεται στον αστερισμό του Καρκίνου. Κινείται τόσο γρήγορα που ένα έτος εκεί διαρκεί μόνο 18 ώρες. Ο πλανήτης ανακαλύφθηκε από μια ομάδα Γάλλων και Αμερικανών αστρονόμων. Η ακτίνα του είναι διπλάσια από εκείνη της Γης και η μάζα του οκτώ φορές μεγαλύτερη. Είναι επίσης ένας «καυτός» πλανήτης αφού η θερμοκρασία στην επιφάνειά του αγγίζει τους 1.648 βαθμούς Κελσίου. «Η επιφάνεια του πλανήτη αυτού πιθανότατα καλύπτεται από γραφίτη και διαμάντια αντί για νερό και γρανίτη», δήλωσε ο Νίκου Μαντουσουντάν, ερευνητής στο Πανεπιστήμιο Γέιλ οι μελέτες του οποίου θα δημοσιευτούν στην επιστημονική επιθεώρηση Astrophysical Journal Letters. Η μελέτη, σε συνεργασία με τον Ολιβιέ Μουσί του Ερευνητικού Ινστιτούτου Αστροφυσικής και Πλανητολογίας της Τουλούζης της Γαλλίας, υπολογίζει ότι τουλάχιστον το ένα τρίτο της μάζας του πλανήτη –δηλαδή τρεις φορές η Γη– μπορεί να αποτελείται από διαμάντια. Πλανήτες από διαμάντια έχουν εντοπιστεί και στο παρελθόν, όμως αυτή είναι η πρώτη φορά που ένας τους έχει μελετηθεί με τόσες λεπτομέρειες. Η μοναδικότητά του επίσης έγκειται στο γεγονός ότι περιφέρεται γύρω από έναν ήλιο. «Αυτή είναι η πρώτη ματιά που ρίχνουμε σε ένα βραχώδη κόσμο με θεμελιωδώς διαφορετική χημεία από αυτήν της Γης», εξήγησε ο Μαντουσουντάν, προσθέτοντας ότι η ανακάλυψη σημαίνει ότι δεν θα πρέπει πλέον να υποθέτουμε ότι οι μακρινοί, βραχώδεις πλανήτες έχουν χημική σύσταση, ατμόσφαιρα ή βιολογία παρόμοια με της Γης. Ο Ντέιβιντ Σπέργκελ, αστρονόμος στο Πανεπιστήμιο Πρίνστον, δήλωσε ότι είναι σχετικά εύκολο να διαπιστωθεί η βασική δομή και η ιστορία ενός αστεριού εφόσον γίνουν γνωστά η μάζα και η ηλικία του. «Οι πλανήτες είναι πιο σύνθετοι. Αυτή η «διαμαντένια σούπερ-Γη» είναι απλώς ένα παράδειγμα από τις σημαντικές ανακαλύψεις που μας περιμένουν καθώς θα αρχίσουμε να εξερευνούμε τους πλανήτες γύρω από τα κοντινά μας άστρα», τόνισε.

Ορυκτό που φέρει ομοιότητες με βράχους της Γης ανακάλυψε το Curiosity στον Άρη. Όταν οι επιστήμονες επέλεξαν ένα βράχο στον πλανήτη Άρη, προκειμένου να δοκιμάσουν το λέιζερ του ρομποτικού οχήματος Curiosity, δεν περίμεναν ότι τα ορυκτά στοιχεία που περιείχε θα είχαν πολλές ομοιότητες με τους βράχους που υπάρχουν στη Γη. Ο βράχος μοιάζει χημικά πολύ με ένα ασυνήθιστο είδος ορυκτού που μπορεί να βρεθεί στα ωκεάνια νησιά, όπως είναι η Χαβάη, καθώς και σε άλλες περιοχές που εκτείνονται από το Κολοράντο έως και το Μεξικό. "Ήταν αρκετά μεγάλη έκπληξη για εμάς τα ευρήματα ανακαλύψαμε σε αυτό τον βράχο» δήλωσε σε δημοσιογράφους κατά τη διάρκεια συνέντευξης τύπου ο επιστήμονας ειδικός στο Curiosity, Ραλφ Γκέλερτ. «Είναι πυριγενής, αλλά από ότι φαίνεται είναι ένα νέο είδος βράχου που ανακαλύψαμε στον κόκκινο πλανήτη», πρόσθεσε. Οι επιστήμονες παρατήρησαν ότι ο βράχος δεν εμπεριέχει μαγνήσιο και σίδηρο -στοιχεία που υπάρχουν σε πυριγενή πετρώματα που είχαν εξεταστεί παλαιότερα από τα προηγούμενα ρομποτικά οχήματα, Spirit και Opportunity.

Ο αριθμός των χρηστών του Διαδικτύου έφθασε τα 2,3 δισ. ανθρώπους στον κόσμο. Ο αριθμός των χρηστών του Διαδικτύου στον κόσμο αυξήθηκε στο τέλος της περασμένης χρονιάς κατά 11 %, φθάνοντας τα 2,3 δισ. ανθρώπους. Αυτό αναφέρεται στην έκθεση «Μέτρηση της κοινωνίας των πληροφοριών, 2012» της Διεθνούς Ένωσης Ηλεκτρονικών Επικοινωνιών (ΔΕΗΕ). Παρ’ όλ’ αυτά σχεδόν το ένα τέταρτο όλων των χρηστών του Παγκόσμιου Ιστού διαμένουν στην Κίνα. Ταυτοχρόνως αυξάνεται ο αριθμός των ανθρώπων, που χρησιμοποιούν το Διαδίκτυο από το σπίτι τους. Ως άλλη μια σημαντική πλευρά οι ειδικοί της ΔΕΗΕ κατονομάζουν το γεγονός ότι η αύξηση του αριθμού των συνδρομητών της κινητής ευρυζωνικής επικοινωνίας αυξήθηκε κατά 40 %, ξεπερνώντας το ένα δισεκατομμύριο ανθρώπους.