Δροσος Γεωργιος

Αποθήκευση πληροφορίας σε μόλις 12 άτομα πέτυχαν ερευνητές της IBM. Η IBM Research παρουσίασε τη μικρότερη μονάδα αποθήκευσης δεδομένων που έχει αναπτυχθεί ως σήμερα, μια πειραματική διάταξη που αποθηκεύει 1 bit πληροφορίας σε 12 μόλις άτομα σιδήρου. Συγκριτικά, οι σημερινοί σκληροί δίσκοι και οι μνήμες flash χρειάζονται γύρω στο ένα εκατομμύριο άτομα για να εκτελέσουν την ίδια λειτουργία. Όπως γράφουν οι ερευνητές στο κορυφαίο περιοδικό Science, η νέα τεχνολογία, βασισμένη σε μια εξωτική μορφή μαγνητισμού που ονομάζεται «αντισιδηρομαγνητισμός», θα επιτρέψει στο μέλλον την αύξηση της πυκνότητας των δεδομένων κατά 100 φορές. Σήμερα, η αποθηκευτική ικανότητα των σκληρών δίσκων διπλασιάζεται κάθε περίπου δύο χρόνια, ακολουθώντας τον λεγόμενο Νόμο του Μουρ, στον οποίο υπακούν τα ηλεκτρονικά κυκλώματα. Ωστόσο, η σμίκρυνση των στοιχείων μαγνητικής αποθήκευσης δεν μπορεί να συνεχιστεί επ' αόριστον με αυτό το ρυθμό, καθώς αναμένεται να συναντήσει εμπόδια από κβαντικά φαινόμενα που εκδηλώνονται σε ατομική κλίμακα. Ο Σεμπάστιαν Λοθ και οι συνεργάτες του στα ερευνητικά εργαστήρια της IBM ήθελαν να εξετάσουν ποια είναι η ελάχιστη ποσότητα ύλης στην οποία μπορεί να αποθηκευτεί ένα bit πληροφορίας (κάθε bit μπορεί να λάβει δύο τιμές, «0» ή «1»). Το όριο στο οποίο έφτασαν οι ερευνητές ήταν τα 12 άτομα -κάτω από αυτό το όριο, η πληροφορία χάνεται με τυχαίο τρόπο λόγω κβαντικών φαινομένων. Συγκεκριμένα, η IBM Research ανέπτυξε ένα σύστημα στο οποίο 8 bit των 12 ατόμων το καθένα συνδυάζονται στο ίδιο κύκλωμα και σχηματίζουν ένα byte (ένα byte ισούται με 8 bit και αντιστοιχεί στην πληροφορία που περιέχει ένας αλφαριθμητικός χαρακτήρας). Το σύστημα, αποτελούμενο από συνολικά 96 άτομα σιδήρου, χρησιμοποιήθηκε για να αποθηκευτεί γράμμα προς γράμμα η λέξη Think (Σκέψου), το παλιό εταιρικό σλόγκαν της IBM. Το μυστικό της επιτυχίας ήταν ότι οι ερευνητές δεν χρησιμοποίησαν τα συμβατικά, σιδηρομαγνητικά υλικά. Στα υλικά αυτά, το μαγνητικό πεδίο που θα δημιουργούσε ένα bit τόσο μικρών διαστάσεων θα επηρέαζε τη μαγνητική κατάσταση των γειτονικών bit και θα αλλοίωνε έτσι την πληροφορία. Συγκεκριμένα, στα σιδηρομαγνητικά υλικά, το σπιν (η μαγνητική κατάσταση) κάθε ατόμου αναγκάζει τα γειτονικά άτομα να στρέψουν το δικό τους σπιν προς την αντίθετη κατεύθυνση. Αντίθετα, στα αντισιδηρομαγνητικά υλικά, το σπιν κάθε ατόμου ευθυγραμμίζεται με το σπιν των γειτονικών ατόμων έτσι ώστε να στρέφεται προς την αντίθετη κατεύθυνση, αντί προς την ίδια. Οι ερευνητές αξιοποίησαν αυτή τη μαγνητική αλληλεπίδραση των ατόμων ώστε να «σταθεροποιήσουν» την αποθηκευμένη πληροφορία. Τα άτομα σιδήρου τοποθετήθηκαν ένα-ένα στη θέση τους με τη βοήθεια ενός μικροσκοπίου ατομικής σήραγγας, ενός οργάνου που μπορεί να απεικονίζει και να μετακινεί μεμονωμένα άτομα. Η τεχνική αυτή θα ήταν δύσκολο να εφαρμοστεί σήμερα σε βιομηχανική κλίμακα. Επιπλέον, η πειραματική διάταξη λειτουργεί αποτελεσματικά μόνο σε χαμηλές θερμοκρασίες. Παρά τα προβλήματα, πάντως, οι ερευνητές αισιοδοξούν ότι συστήματα που αποθηκεύουν ένα bit δεδομένων σε 200 με 300 άτομα θα παραμένουν σταθερά σε θερμοκρασία δωματίου και θα αξιοποιηθούν σύντομα σε πρακτικό επίπεδο.

Ο Phobos-Grunt θα πέσει στη Γη το σαββατοκύριακο. Ο δορυφόρος Phobos-Grunt θα πέσει στη Γη μεταξύ της 14ης και της 16ης Ιανουαρίου. Σε νεα πρόγνωση, που δημοσιεύθηκε στην ιστοσελίδα της Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Διαστήματος «Ρωσκόσμος», η πιθανότερη στιγμή πτώσης είναι η 15η Ιανουαρίου και ώρα Μόσχας 13 και 18 λεπτά. Όπως αναμένεται, τα θρύμματα θα πέσουν στον Ινδικό ωκεανό νοτιοδυτικά της πρωτεύουσας της Ινδονησίας Τζακάρτα. Δεδομένου ότι από 12 Ιανουαρίου το διαστημόπλοιο (SC) «Phobos-Grunt» είναι επί της γης σε ελλειπτική τροχιά με τις ακόλουθες παραμέτρους: - Απόγειο (μέγιστο υψόμετρο) - 193,9 χιλιομέτρων? - Περίγειο (ελάχιστο ύψος) - 163,5 χιλιομέτρων? - Κλίση - 51,45 μοίρες. - Τροχιακή περίοδος - 87,9 λεπτά. Ως την επιφάνεια της Γης θα φτάσουν καμένα κομμάτια από τα πιό πυρίμαχα μέταλλα – 20-30 τεμάχια συνολικής μάζας όχι πάνω από 200 κιλά. Ο ΔΔΣ κινδυνεύει να συγκρουστεί με θράσμα δορυφόρου. Η τροχιά του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού σήμερα θα ανυψωθεί λόγω της απειλής σύγκρουσης του σταθμού με θρύμμα του αμερικανικού δορυφόρου Iridium, ανακοίνωσε την Πέμπτη το αμερικανικό Κέντρο Διεύθυνσης Πτήσεων στο Χιούστον της πολιτείας του Τέξας. Σύμφωνα με τα δεδομένα της ΝΑΣΑ, προς το ΔΔΣ πλησιάζει κομμάτι διαμέτρου 10 εκατοστών. Χωρίς την αλλαγή της τροχιάς του σταθμού το Σάββατο νωρίς το πρωί ώρα Μόσχας θα βρεθεί δύο φορές σε επικίνδυνη απόσταση από το ΔΔΣ – 1 έως 24 χλμ. Ο ελιγμός θα πραγματοποιηθεί με τη βοήθεια της ρωσικής λειτουργικής μονάδας «Ζβεζντά», οι κινητήρες της οποίας προγραμματίζεται να τεθούν σε λειτουργία σήμερα στις 8.10 μ.μ. ώρα Μόσχας.

Το χρώμα του Γαλαξία μας είναι «ανοιξιάτικο λευκό» Οι αστρονόμοι ήθελα να μάθουν πως φαίνεται ο Γαλαξίας μας από την εξωτερική του πλευρά, μία αποστολή εξαιρετικά δύσκολη, καθώς η Γη βρίσκεται στο εσωτερικό του. Μία σύγκριση με τους διαφορετικούς τύπους γαλαξιών που υπάρχουν στο διάστημα έδωσε την αναπάντεχη απάντηση: είναι λευκός. Όχι, όμως απλά λευκός, αλλά το λευκό της άνοιξης μία ώρα μετά την ανατολή ή μία ώρα πριν από τη δύση του Ήλιου. Η ανακάλυψη αυτή ανακοινώθηκε στη 219η συνάντηση της Αμερικανικής Αστρονομικής Κοινότητας «Για τους αστρονόμους, μία από τις σημαντικότερες παραμέτρους είναι το χρώμα του Γαλαξία» επισημαίνει ο Τζέφρι Νιούμαν από το πανεπιστήμιο του Πιτσμπουργκ και εξηγεί: «Το χρώμα μας λέει βασικά ποια είναι η ηλικία των άστρων σ’ έναν γαλαξία, πόσο πρόσφατα σχηματίσθηκαν, σχηματίζονται σήμερα ή σχηματίστηκαν πριν από πολλά δισεκατομμύρια χρόνια;»Μάλιστα, ο κ. Νιούμαν σημείωσε: «Είναι όμως πολύ δύσκολα. Όχι μόνο κοιτάμε τον γαλαξία από το εσωτερικό του, αλλά μία ομίχλη εμποδίζει την οπτική μας. Μπορούμε να δούμε μόνο 1 – 2.000 έτη φωτός μακριά προς κάθε κατεύθυνση». Χρωματικό διάγραμμα. Έτσι, ο καθηγητής Νιούμαν μαζί με τον φοιτητή του Τιμ Λίκια τοποθέτησαν το Γαλαξία μας στο χάρτη άλλων γαλαξιών που μπορούμε να δούμε από την εξωτερική τους πλευρά. Συγκέντρωσαν στοιχεία από το φασματοσκοπικό τηλεσκόπιο Sloan Digital Sky Survey για περίπου ένα εκατομμύριο γαλαξίες. Συνέκριναν αυτά τα στοιχεία με όλα όσα ήξεραν για τον συνολικό όγκο στον Γαλαξία μας, καθώς τον αριθμό των άστρων, αναζητώντας αντίστοιχες αναλογίες σε άλλους γαλαξίες. Η μικρή επιστημονική μονάδα έβγαλε έναν μέσο όρο από τα στοιχεία όσων γαλαξιών ταυτίζονταν σχεδόν με τον δικό μας Γαλαξία και έβγαλαν μία ακριβή μέτρηση για το χρώμα που θα πρέπει να έχει ο Γαλαξίας μας. «Η καλύτερη περιγραφή που μπορώ να δώσω είναι πως αν κοιτάξετε το φρέσκο ανοιξιάτικο χιόνι, μία ώρα μετά την αυγή ή μία ώρα πριν από το ηλιοβασίλεμα, θα δείτε το ίδιο φάσμα φωτός που θα δει κι ένας εξωγήινος αστρονόμος από έναν άλλο γαλαξία κοιτώντας προς τον δικό μας Γαλαξία» ανέφερε ο κ. Νιούμαν. Και τι λέει το χρώμα για την εξέλιξη του Γαλαξία μας; Είναι νεαρός ή έχει περάσει την ακμή του; «Απ’ ότι φαίνεται ο Γαλαξίας μας είναι μεταξύ των δύο αυτών σταδίων. Βάσει του χρώματος μπορούμε να συμπεράνουμε ότι το ποσοστό σχηματισμού νέων άστρων πέφτει με την πάροδο του χρόνου» δηλώνει ο Αμερικανός καθηγητής και τονίζει: «Ο Γαλαξίας μας βρίσκεται αυτή τη στιγμή σε ένα ενδιαφέρον στάδιο της εξέλιξή τους».

"ΕξωΚρόνος": ένας εξωπλανήτης με δακτυλίους. Οι αστροφυσικοί που ασχολούνται με την έρευνα των εξωπλανητών δεν πρόκειται να μας αφήσουν να πλήξουμε ούτε στιγμή! Κάθε μέρα έχουν να παρουσιάσουν και κάτι καινούργιο - εξωπλανήτες στην κατοικήσιμη ζώνη, εξωπλανήτες στο μέγεθος της Γης, εξωπλανήτες στο μέγεθος του Άρη, και τώρα .... εξωπλανήτης με δακτυλίους σαν τον Κρόνο. Μια ομάδα αστροφυσικών από το πανεπιστήμιο του Rochester ανακάλυψε στον αστερισμό του Κενταύρου έναν πλανήτη με δακτυλίους, όπως ο Κρόνος, χρησιμοποιώντας τα δεδομένα από τα SuperWASP (Wide Angle Search for Planets) και All Sky Automated Survey (ASAS) Ο εξωπλανήτης με τους δακτυλίους περιστρέφεται γύρω από το άστρο 1SWASP J140747.93-394542.6. Το άστρο αυτό είναι παρόμοιο σε μάζα με τον ήλιο, αλλά είναι πολύ νεώτερο σε ηλικία - περίπου 16 εκατομμυρίων ετών ή 1/300-στο της ηλικίας του ηλιακού συστήματος - και βρίσκεται περίπου 420 έτη φωτός μακριά. Η βασική ιδέα της έρευνας αυτής είναι παρόμοια με τον τρόπο που εντοπίζει εξωπλανήτες το διαστημικό τηλεσκόπιο Kepler. Όταν ο εξωπλανήτης περνάει μπροστά από το άστρο - ήλιο τότε η ένταση του φωτός μειώνεται. Ενώ συνήθως η διάρκεια της "έκλειψης" διαρκεί μικρό χρονικό διάστημα, στην περίπτωση αυτή διαρκούσε σχεδόν δυο μήνες! Παρότι ο πλανήτης δεν παρατηρείται άμεσα, η ερμηνεία των δεδομένων είναι ότι πρόκειται για ένα σύστημα παρόμοιο με τον Κρόνο και τους δακτυλίους. Επιπλέον μεταξύ των δακτυλίων πρέπει να υπάρχουν κενά που εξηγούν τις αυξομειώσεις της ροής του φωτός κατά τη διάρκεια της έκλειψης. Εντοπίζονται τέσσερις δακτύλιοι με συνολική διάμετρο δεκάδων εκατομμυρίων χιλιομέτρων! Παραμένει ακόμα ανοικτό το θέμα σχετικά με το τι είναι το αντικείμενο στο κέντρο του συστήματος των δακτυλίων: είναι καφέ νάνος - ένα άστρο πολύ μικρής μάζας - ή ένας πλανήτης; Η απάντηση βρίσκεται στη μάζα του αντικειμένου. Για να είναι ένας καφέ νάνος, το αντικείμενο θα πρέπει να έχει μάζα μεταξύ 13 MJ και 75 ΜJ (ΜJ = μάζα Δία). Εάν η μάζα του αντικειμένου είναι μικρότερη από 13 MJ , πρόκειται για πλανήτη σαν τον Κρόνο. http://www.rochester.edu/news/show.php?id=3983 Στην φωτογραφία καλλιτεχνική απεικόνιση του εξωπλανήτη που μοιάζει με τον Κρόνο και του άστρου γύρω από το οποίο περιστρέφεται (Illustration Credit: Michael Osadciw/University of Rochester) Τρισεκατομμύρια πλανήτες στον Γαλαξία! Σύμφωνα με τα ευρήματα μιας νέας μελέτης σχεδόν όλα τα άστρα του Γαλαξία διαθέτουν τουλάχιστον έναν πλανήτη. Με δεδομένο ότι ο αριθμός των άστρων στον γαλαξία μας εκτιμάται ότι είναι 200-400 δισεκατομμύρια, αν η μελέτη είναι ορθή, ο αριθμός των πλανητών (και των δορυφόρων τους) είναι πιθανό να ξεπερνάει- και μάλιστα κατά πολύ -το ένα τρισεκατομμύριο. Τα μεγάλα επίγεια και διαστημικά τηλεσκόπια όπως το Kepler που αναζητούν πλανήτες ακολουθούν μεθόδους εντοπισμού τους σε κοντινές στο δικό μας ηλιακό σύστημα περιοχές και σε άστρα που μοιάζουν με τον Ήλιο. Αυτές οι μέθοδοι εντοπίζουν κατά βάση μεγάλους και πολύ μεγάλους σε μέγεθος πλανήτες. Η μελέτη. Οι ερευνητές αυτή τη φορά επέλεξαν να μελετήσουν και να επεξεργαστούν δεδομένα που έχουν προκύψει από έρευνες που έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια με τη μέθοδο της βαρυτικής μικροσκοπίας. Η συγκεκριμένη μέθοδος δημιουργεί ένα είδωλο του πλανήτη, μεγεθύνοντας το φως του μέσω της βαρύτητας. Η συγκεκριμένη μέθοδος επιτρέπει την παρατήρηση διαφόρων ειδών άστρων σε μεγαλύτερες αποστάσεις. Οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι σχεδόν όλα τα άστρα του Γαλαξία διαθέτουν πλανήτες και κατά μέσο όρο κάθε άστρο διαθέτει περίπου δύο πλανήτες. Οι ερευνητές εκτιμούν μάλιστα ότι υπάρχουν περί τα δέκα δισεκατομμύρια πλανήτες με μέγεθος ανάλογο ή και μικρότερο από αυτό της Γης. H έρευνα δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Nature». Σχόλιο:Τελικά τι μας περιμένει εκει εξω!!!

Το μεγαλύτερο σμήνος γαλαξιών στο πρώιμο σύμπαν. Μια διεθνής ομάδα αστρονόμων ανακάλυψε το μεγαλύτερο σμήνος γαλαξιών και μια άλλη το πιο μακρινό σμήνος, που έχουν ποτέ παρατηρηθεί. Τα γαλαξιακά σμήνη, που περιλαμβάνουν εκατοντάδες ή και χιλιάδες γαλαξίες, είναι οι μεγαλύτερες δομές ύλης στο σύμπαν. Η πρώτη ανακάλυψη, με επικεφαλής τον Φιλίπ Μεναντό του πανεπιστημίου Rutgers, έγινε με το τηλεσκόπιο Atakama στη Χιλή και το διαστημικό τηλεσκόπιο ακτινών-Χ Chadra της NASA. Το σμήνος, που βρίσκεται σε απόσταση περίπου επτά δισεκατομμυρίων ετών φωτός, έχει πολλά τρισεκατομμύρια φορές μεγαλύτερη μάζα από τον ήλιο μας (συγκεκριμένα τον αριθμό 2 ακολουθούμενο από 15 μηδενικά), γι’ αυτό βαφτίστηκε El Gordo, που στα ισπανικά σημαίνει «παχουλό». Επίσης, είναι το πιο καυτό σμήνος, με θερμοκρασίες αερίων που φθάνουν τα 200 εκατομμυρίων βαθμούς Κελσίου. Επίσης, εκπέμπει τις ισχυρότερες ακτίνες-Χ από κάθε άλλο γαλαξιακό σμήνος. Οι αστρονόμοι, που έκαναν τη σχετική ανακοίνωση στο συνέδριο της Αμερικανικής Αστρονομικής Εταιρίας στο Τέξας, σύμφωνα με το BBC, δήλωσαν ότι το σμήνος βρίσκεται σε φάση βίαιης συγχώνευσης με ένα άλλο και άρα θα μεγαλώσει ακόμα περισσότερο. Οι συγχωνεύσεις σμηνών γαλαξιών θεωρούνται τα πιο κολοσσιαία φαινόμενα στο σύμπαν, καθώς ασύλληπτα μεγάλες ποσότητες ορατής και σκοτεινής ύλης συγκρούονται μεταξύ τους με τρομακτική ταχύτητα πολλών εκατομμυρίων χιλιομέτρων την ώρα, παράγοντας τεράστιες ποσότητες ενέργειας. Η όλη διαδικασία θεωρείται ότι ελέγχεται από τη δύναμη της βαρύτητας. Το συγκεκριμένο σμήνος, που λόγω απόστασης το βλέπουμε όταν το σύμπαν είχε περίπου τη μισή σημερινή του ηλικία, είναι σχεδόν διπλάσιο σε μέγεθος σε σχέση με άλλα σμήνη σε ανάλογες αποστάσεις στον χώρο και τον χρόνο. Εξάλλου, μια άλλη αστρονομική ομάδα, με επικεφαλής τον Μικέλε Τρέντι του πανεπιστημίου Κέμπριτζ, χρησιμοποιώντας το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble, εντόπισε μια ομάδα πέντε σχετικά μικρών αλλά φωτεινών γαλαξιών που απαρτίζουν το πιο μακρινό γνωστό πρωτο-σμήνος, Το φως του έχει διανύσει περίπου 13,1 δισεκατομμύρια έτη φωτός για να φθάσει μέχρι τη Γη, δηλαδή ξεκίνησε όταν το σύμπαν ήταν μόλις 650 εκατομμυρίων ετών. Οι σχετικές ανακοινώσεις πρόκειται να δημοσιευτούν στο περιοδικό αστροφυσικής «The Astrophysical Journal».

Κατοικήσιμη «Σελήνη» σε δίδυμα άστρα. Πριν από λίγους μήνες επιστήμονες εντόπισαν έναν πλανήτη στο Kepler 16, ένα σύστημα που αποτελείται από δύο άστρα. Ομάδα αστροφυσικών στις ΗΠΑ υποστηρίζει ότι είναι πιθανό ο πλανήτης να διαθέτει έναν δορυφόρο που πιθανώς να διαθέτει συνθήκες ευνοϊκές για την παρουσία της ζωής. Το δίδυμο σύστημα. Το σύστημα Kepler 16 βρίσκεται σε απόσταση 200 ετών φωτός από τη Γη και τον περασμένο Σεπτέμβριο εντοπίστηκε εκεί ένας πλανήτης, ο Kepler 16b. Ο πλανήτης αυτός είναι ένας γίγαντας αερίων με μάζα ανάλογη με αυτή του Κρόνου και το εντυπωσιακό είναι ότι περιστρέφεται γύρω από τα δύο άστρα ταυτόχρονα. Πρόκειται για τον πρώτο πλανήτη που εντοπίζεται να κινείται γύρω από δύο άστρα και γι αυτό η ανακάλυψη θεωρείται ιδιαίτερα σημαντική. Το φεγγάρι της ζωής. Αστροφυσικοί του Πανεπιστημίου Arlington στο Τέξας, οι οποίοι μελετούν το σύστημα, υποστηρίζουν ότι είναι πολύ πιθανό ο πλανήτης Kepler 16b να διαθέτει έναν δορυφόρο ο οποίος ίσως διαθέτει συνθήκες ευνοϊκές για την παρουσία της ζωής. Ζητούν μάλιστα από την NASA να στρέψει τα δικά της επίγεια και διαστημικά όργανα παρατήρησης στο Kepler 16 για να αναζητήσει την «εξωηλιακή Σελήνη» όπως χαρακτήρισε τον δορυφόρο η ομάδα των αστροφυσικών. Η νέα μελέτη για το σύστημα Kepler 16 φέρνει στο νου τον Tatooine, τον πλανήτη του Λουκ Σκαϊγουόκερ στην ταινία «Ο πόλεμος των άστρων». Αν λοιπόν τελικά υπάρχει αυτό το φεγγάρι και ζει κάποιος σε αυτό θα έχει τη σπάνια τύχη να βλέπει δυο ανατολές και δυο δύσεις.

Η αποστολή Kepler ανακάλυψε το μικρότερο ηλιακό σύστημα. Το διαστημικό τηλεσκόπιο της NASA ανακαλύπτει ασταμάτητα εξωπλανήτες – πλανήτες που βρίσκονται σε άλλα μακρινά ηλιακά συστήματα. Τώρα ανακοίνωσε την ανακάλυψη των τριών μικρότερων εξωπλανητών που βρέθηκαν μέχρι τώρα. Οι πλανήτες αυτοί βρίσκονται σε τροχιά γύρω από το άστρο KOI-961, ονομάζονται KOI-961.01, KOI-961.02, KOI-961.03 και έχουν 0.78, 0.73 και 0.57 φορές αντίστοιχα την ακτίνα της Γης. Ο μικρότερος από αυτούς (KOI-961.03) έχει περίπου το ίδιο μέγεθος με τον πλανήτη Άρη. Και οι τρεις πλανήτες ολοκληρώνουν μια πλήρη περιστροφή γύρω από τον «ήλιο» τους σε λιγότερο από δυο μέρες. Το άστρο KOI-961 είναι ένας μικροσκοπικός «κόκκινος νάνος» με μόλις το ένα έκτο του μεγέθους του ήλιου μας. Στις φωτογραφίες μια καλλιτεχνική αναπαράσταση που συγκρίνει το πλανητικό σύστημα του άστρου KOI-961 με τον πλανήτη Δία και τα τέσσερα μεγαλύτερα φεγγάρια του, επίσης ταξινόμηση των 3 μικρών εξωπλανητών - μαζί με τους Kepler 20e και 20f που ανακαλύφθηκαν πρόσφατα - κατά μέγεθος και η ροή του φωτός από το άστρο-ήλιος KOI-961 που ανιχνεύει το διαστημικό τηλεσκόπιο Kepler, μειώνεται, όταν μπροστά από αυτό διέρχεται ένας πλανήτης. Στις παραπάνω γραφικές παραστάσεις βλέπουμε πως μεταβάλλεται η φωτεινότητα του άστρου εξαιτίας της διέλευσης των πλανητών KOI-961.01, KOI-961.02, KOI-961.03

Ξένο δάκτυλο υποψιάζεται η Ρωσία στις διαστημικές αποτυχίες της. Η ανάμειξη ξένων δυνάμεων είναι ενδεχόμενο που «δεν μπορεί να αποκλειστεί» στα ρωσικά διαστημικά σκάφη που συντρίβονται το ένα μετά το άλλο, δήλωσε ο επικεφαλής της διαστημικής υπηρεσίας Roscosmos. Παραδέχτηκε πάντως ότι η υπηρεσία του αντιμετωπίζει προβλήματα, λέγοντας ότι το πεπαλαιωμένο σκάφος Fobos-Grunt, η αποτυχημένη αποστολή που αναμένεται να πέσει στη Γη την Κυριακή, έπρεπε να εκτοξευτεί το Νοέμβριο αλλιώς θα κατέληγε στα σκουπίδια. Στη διάρκεια του 2011 η Ρωσία έχασε συνολικά πέντε δορυφόρους λόγω αποτυχίας στην εκτόξευση, το Fobos-Grunt που θα ταξίδευε για τον μικρό δορυφόρο του Άρη Φόβο, καθώς και ένα μη επανδρωμένο μεταγωγικό που θα ανεφοδίαζε τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Σε συνέντευξη στην εφημερίδα Izvestia, ο επικεφαλής της Roscosmos Βλάντιμιρ Ποπόφκιν δήλωσε ότι όλες αυτές οι αποτυχίες τείνουν να συμβαίνουν την ώρα που οι πύραυλοι κινούνται σε περιοχές αόρατες στα ρωσικά ραντάρ. «Είναι άγνωστο γιατί οι ατυχίες μας συμβαίνουν συχνά την ώρα που τα σκάφη βρίσκονται σε περιοχές που αποτελούν για τη Ρωσία την "σκοτεινή πλευρά" της Γης -σε περιοχές όπου δεν βλέπουμε τα σκάφη και δεν λαμβάνουμε τα δεδομένα τηλεμετρίας» είπε. «Δεν θέλω να κατηγορήσω κανέναν, σήμερα όμως υπάρχουν κάποια πολύ ισχυρά αντίμετρα που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν εναντίον διαστημικών σκαφών. Δεν μπορούμε να αποκλείσουμε το ενδεχόμενη της χρήσης τους» επισήμανε, χωρίς να διευκρινίσει σε τι είδους «αντίμετρα» αναφέρεται. Ο Ποπόφκιν αναφέρθηκε επίσης στην παταγώδη αποτυχία του Fobos-Grunt, το οποίο θα ήταν η πρώτη διαπλανητική αποστολή της Ρωσίας εδώ και 15 χρόνια. Το σκάφος εκτοξεύτηκε με επιτυχία το Νοέμβριο, απέτυχε όμως να πυροδοτήσει τον κινητήρα του για το ταξίδι μέχρι τον Άρη και παραμένει «κολλημένο» σε γήινη τροχιά. Εκτιμάται τώρα ότι θα συντριβεί την Κυριακή, σε άγνωστη προς το παρόν τοποθεσία, φορτωμένο αρκετούς τόνους τοξικών καυσίμων. Ο επικεφαλής της Roscosmos είπε ουσιαστικά ότι η αποστολή, της οποίας ο σχεδιασμός ξεκίνησε επί Σοβιετικής Ένωσης, έπρεπε αναγκαστικά να εκτοξευτεί το Νοέμβριο παρά τα προβλήματα υποχρηματοδότησης που αντιμετώπιζε. «Αν δεν καταφέρναμε να το εκτοξεύσουμε εντός του χρονικού παράθυρου του 2011 για τις αποστολές του Άρη, θα έπρεπε αναγκαστικά να το πετάξουμε με απώλεια πέντε δισ. ρούβλια» ανέφερε. Πέντε δισ. ρούβλια είναι περίπου 160 εκατ. δολάρια, ποσό μάλλον μικρό για μια τόσο φιλόδοξη διαπλανητική αποστολή. Ο Ποπόφκιν ανέλαβε τα ηνία της Roscosmos μετά την «καρατόμηση» του προκατόχου του τον Απρίλιο, λόγω της απώλειας τριών δορυφόρων του Glonass, της ρωσικής απάντησης στο GPS. Ακολούθησε όμως η απώλεια ενός στρατιωτικού δορυφόρου και η πρώτη στα χρονικά αποτυχία ενός μη επανδρωμένου πυραύλου Soyuz με προορισμό τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Η τελευταία αποτυχία ήρθε τον Δεκέμβριο, όταν συνετρίβη ο πύραυλος που μετέφερε τον τηλεπικοινωνιακό δορυφόρο Meridian. H ειρωνεία είναι ότι ένα κομμάτι του δορυφόρου έπεσε στη στέγη ενός σπιτιού στην κεντρική Σιβηρία το οποίο βρίσκεται σε έναν δρόμο με την ονομασία... Οδός Κοσμοναυτών. Στην φωτογραφία ο Βλάντιμιρ Ποπόφκιν πρόεδρος της Roscosmos. Σχόλιο:Μετα την διάλυση της Σοβιετικής Ενωσης που το Διαστημικό πρόγραμμα υποστηριζόταν εντατικά για λόγους σύγκρισης με την Η.Π.Α. και το χάος που επακολούθησε επι Γελτσιν η Roscosmos τα τελευταία λίγα χρόνια αρχισε να λειτουργεί ικανοποιητικά αλλα υποφέρει ακόμα απο ανεπάρκεια χρηματοδότησης, εκκροή στελεχών(φυγή στο εξωτερικό-συνταξιοδότηση) και απο απαρχαίωση των παγίων στοιχειων των επιχειρήσεων. Μικρές ειδήσεις. Το Progress θα πάει στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό στις 16 Ιανουαρίου. Στο κοσμοδρόμιο Μπαϊκονούρ στο Καζακστάν άρχισε η προετοιμασία της εκτόξευσης στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό του φορτηγού διαστημοπλοίου Progress M-14M Το Δεκέμβριο το διαστημόπλοιο πέρασε μια σειρά δοκιμές. Επίσης σήμερα άρχισε η προετοιμασία του πυραύλου-φορέα Soyuz-U ο οποίος πρέπει να τοποθετήσει το διαστημόπλοιο στην τροχιά. Η εκτόξευση του Soyuz-U με φορτηγό διαστημόπλοιο Progress M-14M προγραμματίστηκε για τις 26 Ιανουαρίου. Το Progress πρέπει να μεταφέρει στο ΔΔΣ πάνω από 2,5, χιλ. τόνους χρήσιμο φορτίο, π.χ. καύσιμο, νερό, τροφή και επιστημονικό εξοπλισμό. Το 2012 η Ρωσία θα πραγματοποιήσει 36 διαστημικές εκτοξεύσεις το λιγότερο. Το 2012 πέραν των εκτοξεύσεων που προβλέπονται από το πρόγραμμα Morskoi Start και το ρωσο-ευρωπαϊκό σχέδιο Soyuz στο Κουρού, η Ρωσία είναι πρόθυμη να πραγματοποιήσει 36 εκτοξεύσεις πυραύλων-φορέων από τα κοσμοδρόμια Μπαϊκονούρ και Πλεσέτσκ 31 εκτοξεύσεις θα πραγματοποιηθούν από το κοσμοδρόμιο Μπαϊκονουρ και άλλες πέντε – από το κοσμοδρόμιο Πλεσέτσκ. Το 2011 η Ρωσία κετέρριψε όλα τα ρεκόρ της τελευταίας δεκαετίας και πραγματοποίησε 35 εκτοξεύσεις πυραύλων-φορέων, και 32 από τις οποίες πραγματοποιήθηκαν από τα κοσμοδρόμια Μπαϊκονούρ, Πλεσέτσκ και βάση εκτοξεύσεων Ντομπαρόβσκι (περιοχή Ορενμούργκ). Δύο εκτοξεύσεις πραγματοποιήθηκαν από το κοσμοδρόμιο Κουρού στη Νότια Αμερική και άλλη μία – σύμφωνα με το πρόγραμμα Morskoi Start. Η Κίνα εκτόξευσε δορυφόρο εξ’ αποστάσεως βολιδοσκόπησης της Γης. Η Κίνα τοποθέτησε με επιτυχία σε τροχιά δορυφόρο εξ’ αποστάσεως βολιδοσκόπησης, υψηλής ανάλυσης Tszyyuan III. Ο δορυφόρος εκτοξεύτηκε σήμερα το πρωΐ από το κοσμοδρόμιο Taiyuan στη βόρεια επαρχία Σανξί (Shanxi) με τη βοήθεια του πυραύλου-φορέα Changzheng-4B (Μεγάλη Εκστρατεία)). Ο δορυφόρος βάρους 2650 κιλών προορίζεται για την παρακολούθηση της κατάστασης στο έδαφος και στα ύδατα, καθώς επίσης και θα συντελεί στην αποτροπή των συνεπειών των θεομηνιών. Η Κίνα σχεδιάζει να κάνει πτήσεις στη Σελήνη. Όπως έγραψε η βρετανική εφημερίδα Financial Times, επικαλούμενη την αντίστοιχη έκθεση της κινέζικης κυβέρνησης, η Κίνα προχωρεί στην εκπλήρωση του προγράμματος πτήσης στη Σελήνη και απόβασης στην επιφάνειά της Κινέζων κοσμοναυτών. Η σεληνιακή αποστολή προβλέπεται να αρχίσει μετά το 2020. Μέχρι τώρα μόνο μία διαστημική χώρα κατάφερε να αποβιβάσει τον αστροναύτη της στην επιφάνεια της Σελήνης τον Ιούλιο 1969. Γίνεται λόγος για τις ΗΠΑ. Εν τω μεταξύ, πριν 5 μήνες η κυβέρνηση των ΗΠΑ αρνήθηκε να συνεχίσει την εκπλήρωση του προγράμματος πτήσης στη Σελήνη που είχε επαναληφθεί πριν 4 χρόνια. Οι ΗΠΑ αναζητούν στη Σελήνη σπάνια μέταλλα. Οι ΗΠΑ άρχισαν την αναζήτηση στη Σελήνη κοιτασμάτων σπάνιων μετάλλων. Η αναζήτηση σπάνιων ορυκτών περιλαμβάνεται στις αποστολές των διαστημικών συσκευών GRAIL-A και GRAIL-B, οι οποίες μόλις έχουν τοποθετηθεί από τη ΝΑΣΑ σε τροχιά της Σελήνης. Στη διάρκεια μερικών μηνών η GRAIL-A και η GRAIL-B θα περιστρέφονται συγχρονισμένα γύρω από τη Σελήνη, ερευνώντας τη γεωλογική της δομή. Το σεληνιακό έδαφος μπορεί να περιέχει πολυάριθμα ορυκτά, για τα οποία ενδιαφέρεται η σύγχρονη βιομηχανία. Οι αμερικανικές ερευνητικές συσκευές, όπως πιστεύεται, θα προσπαθήσουν πρώτ΄απ΄ όλα να εξακριβώσουν την ύπαρξη στη Σελήνη σπάνιων μετάλλων, τα οποία χρησιμοποιούνται στους τομείς των κομπιούτερ και των επικοινωνιών. Σήμερα το 95% της παγκόσμιας αγοράς σπανίων μετάλλων ελέγχεται από την Κίνα. Ας σημειωθεί ότι η εξαγωγή τους τα τελευταία 3 χρόνια έχει μειωθεί σημαντικά. Σχόλιο:Απο την μία ψαχνουν για σπάνια μέταλλα στην Σελήνη(μην ξεχνάμε και την υπαρξη του σπάνιου στην Γη Ηλίου-3 κατάλληλο για πυρηνική σύντηξη)και απο την αλλη υποβαθμίζουν την προοπτική επιστροφής επανδρωμένα στην Σελήνη καταργώντας το προγραμμα αναπτυξης νεου πυραύλου-φορέα που ειχε εξαγείλει ο Μπούς.Μάλλον ο Ομπάμα στο θέμα της Διαστημικής εξερεύνησης εχει πέσει θύμα των λόμπυ που προωθούν τις ιδιωτικές εταιρείες(πολύ χρήμα) εις βάρος της ΝΑΣΑ.

Μαύρη τρύπα εκτοξεύει “σφαίρες” αερίου στο διάστημα. Μια διεθνής ομάδα αστρονόμων κατάφερε να εξηγήσει τις παρατηρήσεις τηλεσκοπίων [του δορυφορικού τηλεσκοπίου ακτίνων Χ, Rossi X-ray Timing Explorer (RXTE) και του ραδιοτηλεσκοπίου Very Long Baseline Array (VLBA)] που στο παρελθόν είχαν καταγράψει το φαινόμενο κατά το οποίο μια μαύρη τρύπα στον γαλαξία μας εκτοξεύει με τεράστιες ταχύτητες ύλη προς το διάστημα. Οι ταχύτητες αυτών των «σφαιρών» ιονισμένου αερίου έφταναν στο ένα τέταρτο της ταχύτητας του φωτός και οι αστρονόμοι θεωρούν ότι προέρχονται από μια περιοχή που βρίσκεται κοντά στον ορίζοντα των γεγονότων μιας μαύρης τρύπας (αν κάποιο αντικείμενο περάσει την περιοχή του ορίζοντα των γεγονότων μιας μαύρης τρύπας τότε είναι αδύνατον να δραπετεύσει απ’ αυτήν !) Η παρατήρηση έγινε το 2009 στο δυαδικό σύστημα που είναι γνωστό με το όνομα H1743–322, και βρίσκεται 28000 έτη φωτός μακριά από μας, στον αστερισμό του Σκορπιού. Το σύστημα που ανακαλύφθηκε το 1977 από τον δορυφόρο της NASA, HEAO-1, αποτελείται από ένα κανονικό άστρο και μια μαύρη τρύπα. Στην φωτογραφία στην πάνω σειρά βλέπουμε την απεικόνιση από το ραδιοτηλεσκόπιο Very Long Baseline Array, στην ενδιάμεση σειρά βλέπουμε τις ταυτόχρονες παρατηρήσεις ακτίνων Χ από τον δορυφόρο RXTE , και στην τελευταία σειρά τα αντίστοιχα στιγμιότυπα της εκτόξευσης των "σφαιρών" τεράστιας μάζας αερίου από την μαύρη τρύπα, όπως αναπαρίστανται στο βίντεο παρακάτω

Ο μεγαλύτερος «χάρτης» της σκοτεινής ύλης. Μία διεθνής ομάδα αστρονόμων δημιούργησε τον μεγαλύτερο μέχρι τώρα «χάρτη» της μυστηριώδους σκοτεινής ύλης, που είναι διάσπαρτη στο διάστημα και εκτιμάται ότι αποτελεί περίπου το 23% του σύμπαντος. Αυτή η αόρατη μορφή ύλης δεν εκπέμπει φως, αλλά ασκεί τη δύναμη της βαρύτητας στο περιβάλλον της και έτσι είναι δυνατό να γίνει έμμεσα αντιληπτή. Για πρώτη φορά οι αστρονόμοι απεικόνισαν τη σκοτεινή ύλη σε μια γιγάντια κλίμακα, στη μεγαλύτερη που έχει ποτέ παρατηρηθεί. Οι επιστήμονες, που παρουσίασαν τις εντυπωσιακές «εικόνες» της σκοτεινής ύλης σε συνέδριο της Αμερικανικής Αστρονομικής Εταιρίας, σύμφωνα με το BBC, το Γαλλικό Πρακτορείο και το «Science», χρησιμοποίησαν μια μεγα-κάμερα 340 megapixel, την οποία διαθέτει το διαμέτρου 3,6 μέτρων γαλλο-καναδο-αμερικανικό τηλεσκόπιο στο όρος Μάουνα Κέα της Χαβάης. Οι ερευνητές χρειάστηκαν πέντε χρόνια για να φωτογραφήσουν δέκα εκατομμύρια γαλαξίες σε τέσσερις διαφορετικές περιοχές του ουρανού, σε αποστάσεις περίπου 6 δισεκατομμυρίων ετών φωτός από τη Γη. Δημιούργησαν έτσι ένα «χάρτη» περίπου 100 φορές μεγαλύτερο από τον καλύτερο «χάρτη» σκοτεινής ύλης που υπήρχε μέχρι σήμερα και είχε δημιουργηθεί από το διαστημικό τηλεσκόπιο «Hubble». Οι αστρονόμοι μελέτησαν με ποιο τρόπο το φως που εκπέμπεται από τους μακρινούς γαλαξίες και κατευθύνεται προς τη Γη, διαστρεβλώνεται (καμπυλώνεται), καθώς διέρχεται μέσω της σκοτεινής ύλης, λόγω της βαρύτητας που η τελευταία ασκεί. Η στατιστική ανάλυση των σχημάτων των γαλαξιών αποκάλυψε την κατανομή στον χώρο της σκοτεινής ύλης που υπάρχει ανάμεσά τους. Η σκοτεινή ύλη πιθανώς αποτελείται από στοιχειώδη σωματίδια, που όμως ακόμα δεν έχουν ανακαλυφθεί και είναι πολύ πιο εξαπλωμένη σε σχέση με την κοινή ορατή ύλη, η οποία αποτελεί μόλις το 4% του συνολικού σύμπαντος (το υπόλοιπο 73% είναι η ακόμα πιο μυστηριώδης σκοτεινή ενέργεια που επιταχύνει τη διαστολή του σύμπαντος). Ο νέος «χάρτης» δείχνει ότι η σκοτεινή ύλη συγκεντρώνεται σε πελώριες «συστάδες» μάζας, καθώς και σε νηματοειδείς συσσωματώσεις, με τεράστια άδεια κενά στα ενδιάμεσα, ακριβώς όπως οι προσομοιώσεις σε ηλεκτρονικούς σούπερ-υπολογιστές είχαν προβλέψει. Ουσιαστικά η κατανομή της σκοτεινής ύλης θυμίζει ένα δίχτυ με τους κόμπους και τα νήματά του. «Με πολύ χαρά διαπιστώσαμε ότι τα ευρήματά μας είναι παρόμοια με αυτά που περιμέναμε», δήλωσε ο αστροφυσικός Λουντοβίκ Βαν Βέρμπεκε του πανεπιστημίου της Βρετανικής Κολομβίας στον Καναδά. Επιπλέον, ο «χάρτης» επιβεβαιώνει μέχρι στιγμής την ορθότητα της θεωρίας γενικής σχετικότητας του Αϊνστάιν, όσον αφορά την επίδραση της βαρύτητας στο σύμπαν. Την επόμενη τριετία, οι αστρονόμοι σχεδιάζουν να «χαρτογραφήσουν» τη σκοτεινή ύλη σε μια ακόμα μεγαλύτερη (δεκαπλάσια) περιοχή του σύμπαντος. Στην πραγματικότητα, στο μεταξύ, οι επιστήμονες προσδοκούν την ανακάλυψη μιας «νέας φυσικής», που θα τους επιτρέψει να εξηγήσουν καλύτερα τις αστρονομικές παρατηρήσεις τους και επιτέλους να ρίξουν φως στα μυστήρια της σκοτεινής ύλης και σκοτεινής ενέργειας. http://www.youtube.com/watch?v=Hx2npn9BfhU&feature=player_embedded

Διαστημόπλοιο Dragon – συνδετικό αίνιγμα. Για το Φεβρουάριο η ΝΑΣΑ επικύρωσε πτήση του μεταγωγικού διαστημοπλοίου Dragon. Το διαστημόπλοιο και ο πύραυλος κατασκευάστηκαν από την ιδιωτική εταιρία «Space X», η οποία έχει συνάψει συμβόλαιο με τη ΝΑΣΑ για τη μεταφορά φορτίων στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό συνολικής αξίας 1,6 δισεκ. δολαρίων. Παρόλο που η ημερομηνία εκτόξευσης είναι γνωστή – η 7η Φεβρουαρίου, το πρόγραμμα της αποστολής δεν είναι εξ ολοκλήρου σαφές. Η πρώτη επιδεικτική εκτόξευση του Dragon πραγματοποιήθηκε πριν ένα χρόνια. Η δεύτερη, στη διάρκεια της οποίας είχε σχεδιαστεί προσέγγιση με το ΔΔΣ, και της Space X, ακυρώθηκε από τους ειδικούς της ΝΑΣΑ. Στην ιστοσελίδα της ΝΑΣΑ δεν αναφέρεται ούτε λέξη για τη σύνδεση, - τονίζει ο Αλεξάντρ Κόπτεφ από την ομάδα συντονιστών της ΝΑΣΑ στο Κέντρο Διεύθυνσης Πτήσεων: - Η ΝΑΣΑ έδωσε τη συγκατάθεσή της στη Space X να στείλει το Dragon της για προσέγγιση με το σταθμό. Όμως – μόνο προσέγγιση. Γι΄αυτό είτε προς το παρόν η ΝΑΣΑ δεν είναι έτοιμη να παραχωρήσει όλες τις πληροφορίες για την υποτιθέμενη σύνδεση, είτε η σύνδεση γενικά δεν προγραμματίζεται. Βέβαια, στη μέση της επίσημης ανακοίνωσης της Διαστημικής Υπηρεσίας γίνεται λόγος για τη δυνατότητα παθητικής σύνδεσης (berthing) μετά από μερικές διαδικασίες προσέγγισης. Σε αντίθεση από την ενεργό (docking), κατά την οποία τα «Σογιούζ» ή τα «Προγκρέσς» πλησιάζουν τη θυρίδα (αρμό σύνδεσης), στην περίπτωση της παθητικής ο ΔΔΣ αρπάζει το διαστημόπλοιο με χειριστήριο μηχανισμό. Όπως φαίνεται, η ΝΑΣΑ έχει αμφιβολίες σε ό,τι αφορά την αξιοπιστία του Dragon, θεωρεί ο συντάκτης του περιοδικού «Ειδήσεις της κοσμοναυτικής» Ίγκορ Αφανάσιεφ. Για την πραγματοποίηση ενός τόσο υπεύθυνου εγχειρήματος, όπως η σύνδεση, χρειάζεται η συγκατάθεση όλων των μερών, που συμμετέχουν στο πρόγραμμα του ΔΔΣ. Η Ρωσία, - όπως είπε ο Ίγκορ Αφανάσιεφ, στο παρελθόν είχε βάσιμες αντιρρήσεις: - Στη Ρωσία δεν άρεσε το γεγονός ότι το διαστημόπλοιο δεν κατασκευάστηκε από μεγάλες αμερικανικές εταιρίες με σοβαρή φήμη, αλλά από νέα ιδιωτική εταιρία, για την οποία δεν υπήρχαν οποιαδήποτε πτητικά στατιστικά δεδομένα. Οι Ρώσοι ειδικοί φοβούνταν όχι τόσο την ίδια τη σύνδεση, όσο τη σύγκρουση του διαστημοπλοίου με το σταθμό κατά τη διάρκεια των ελιγμών. Σήμερα η Space X έχει στατιστικά δεδομένα, όμως πολύ πενιχρά – μόνο μιά πτήση. Τον Ιανουάριο στις ΗΠΑ θα πραγματοποιηθεί συνεδρία της ομάδας εργασίας για την ασφάλεια με τη συμμετοχή και αντιπροσώπου της Ρωσίας. Μετά τη συνάντηση θα υιοθετηθεί οριστική απόφαση σχετικά με το τι πρέπει να περιληφθεί στο επικείμενο πρόγραμμα πτήσης του αμερικανικού μεταγωγικού. Πάντως, οι εκπρόσωποι της Ρωσκόσμος, όπως εξακρίβωσε η "Φωνή της Ρωσίας", δεν θα παρεμβάλλουν τεχνητά εμπόδια στο Dragon. Τελικά τι είναι τα εμπορικά προγράμματα στο διάστημα; - Αντικειμενική αναγκαιότητα ή δημοκοπία του Μπαράκ Ομπάμα, που έχει προκληθεί από την επιδίωξη να μην πέσει το κύρος των ΗΠΑ στον τομέα του διαστήματος μετά τον τερματισμό των πτήσεων των σατλ; Το νέον έτος πρέπει να δείξει, αν ο Λευκός Οίκος έπραξε ορθά, ποντάροντας στον ιδιωτικό τομέα. Σχόλιο:Το λάθος κατα την γνώμη μου να μην εχει συνέπειες στη ασφάλεια του Δ.Δ.Σ.

Φίλε kkokkolis. Βασικό επιχείρημα του Γιούρι Λάυμπιν: -«Είναι κρύσταλλα χαλαζία, τα οποία ως προς την σκληρότητά, υστερούν μόνο από το διαμάντι. Για τη χάραξη τέτοιων σχεδίων, απαιτείται ειδική τεχνολογία. Αποφασίσαμε να διευκρινίσουμε με τι μπορούν να χαραχθούν τέτοιες εικόνες. Απευθυνθήκαμε στο Ινστιτούτο Φυσικής, όπου υπάρχει εγκατάσταση λέιζερ. Το λέιζερ όμως μπορούσε να κάνει μόνο ελάχιστες χαραξιές παρ’ όλο που τέτοια εγκατάσταση κόβει το ατσάλι όπως το βούτυρο. Εκει είναι το θέμα αν πράγματι υπάρχουν σχέδια!!! Ολα τα αλλα είναι σίγουρα εξηγήσιμα. http://greek.ruvr.ru/2012/01/05/63427984.html

Εξωγήινοι έσωσαν τη Γη από τον μετεωρίτη Tunguska. Οι εξωγήινοι έσωσαν τη Γη από την καταστροφή πριν από εκατό και πάνω χρόνια. Η υπόθεση αυτή εκφράστηκε από τον Γιούρι Λάυμπιν, επιστήμονα της Σιβηρίας. Όταν ένας τεράστιος κομήτης πλησίαζε πολύ κοντά τον πλανήτη μας, ένα εξωγήινο διαστημικό όχημα-καμικάζε του κατάφερε συντριπτικό εξ’ επαφής χτύπημα με αποτέλεσμα να προκληθεί τεράστια έκρηξη, τα θραύσματα του κομήτη να διασκορπιστούν σε όλη τη Σιβηρία, και το μεγαλύτερο από αυτά να ονομαστεί μετεωρίτης Tunguska (Τουγκούσκα), θεωρεί ο επιστήμονας Λάυμπιν. Τα κίνητρα τέτοιας ηρωϊκής συμπεριφοράς των εξωγήινων παραμένουν ακόμα άγνωστα. Ίσως προσπαθούσαν να σώσουν τη Γη. Σύμφωνα με μία άλλη εκδοχή, είχε θέση μία μοιραία τυχαία σύμπτωση. Ο επιστήμονας Γιούρι Λάυμπιν, επικεφαλής του κοινωνικού Ιδρύματος «Φαινόμενο Τουγκούσκα» σε συνέντευξή του στο ΡΣ "Η Φωνή της Ρωσίας" διηγήθηκε: -«Ήταν ένα σκάφος-καμικάζι. Το οποίο προφανώς, έμεινε χωρίς ενέργεια. Η μάζα του ήταν τόσο μεγάλη, που προσέκρουσε τυχαία με τον κομήτη, ο οποίος διασπάστηκε. Τα θραύσματα του κομήτη, τα βρίσκουμε σε όλη τη Σιβηρία. Κάτω από τον τόπο έκρηξης στην περιοχή του Κρασνογιάρσκ (Ανατολική Σιβηρία) ανακαλύψαμε έναν κρατήρα διαμέτρου 500 μέτρων και γύρω του μερικά μικρά κρατήρια διαμέτρου 100-150 μέτρων. Βρέθηκαν επίσης και μερικά θραύσματα του εξωγήινου διαστημοπλοίου. Η χημική ανάλυσή τους έδειξε ότι το υλικό (ένα ειδικό κράμα πυριτίου και σιδήρου), από το οποίο είναι κατασκευασμένα, δεν μπορεί να παραχθεί στη Γη. Στις 30 Ιουνίου του 1908 πάνω από τη σιβηρική τάιγκα, είχε σημειωθεί έκρηξη ισχύος 50 εκατομμυρίων τόνων σε τροτύλη. Η έκρηξη αυτή ισοδυναμούσε με όλες τις εκρήξεις του Μεγάλου Πατριωτικου πολέμου(B Παγκοσμιος πολεμος) και ήταν κατά 2000-3000 φορές ισχυρότερη από τις βόμβες που ρίχτηκαν από τους Αμερικανούς στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι. Παρόμοια έκρηξη είχε γίνει στη Νέα Γη (Αρκτική) όταν η Σοβιετική Ένωση δοκίμαζε την υδρογονική βόμβα. Αυτή η έκρηξη, που δεν είχε θεση ούτε στη Γη, ούτε και στο Διάστημα, αλλά κάπου στην ατμόσφαιρα, καταγράφτηκε από τους σεισμολόγους όλου του κόσμου. Απ’ όλες τις υποθέσεις που υποβλήθηκαν στα περασμένα 100 και πάνω χρόνια, μία μόνο είναι βάσιμη - η συμμετοχή των εξωγήινων πολιτισμών. Η συμμετοχή των εξωγήινων υπολογίζεται σε 99%. Διότι μαζί με την καταγραφή του σεισμικού κύματος καταγράφτηκε ταυτόχρονα και μία μαγνητική θύελλα. Τέτοια θύελλα μπορεί να εμφανιστεί μόνο κατά την έκρηξη κάποιου τεχνικού μηχανισμού στην ατμόσφαιρα». Ο Γιούρι Λάυμπιν βρήκε μία άλλη απόδειξη της εξωγήινης θεωρίας του- μικρές πέτρες με την απεικόνιση ρόμβων και τετραγώνων. -«Είναι κρύσταλλα χαλαζία, τα οποία ως προς την σκληρότητά, υστερούν μόνο από το διαμάντι. Για τη χάραξη τέτοιων σχεδίων, απαιτείται ειδική τεχνολογία. Αποφασίσαμε να διευκρινίσουμε με τι μπορούν να χαραχθούν τέτοιες εικόνες. Απευθυνθήκαμε στο Ινστιτούτο Φυσικής, όπου υπάρχει εγκατάσταση λέιζερ. Το λέιζερ όμως μπορούσε να κάνει μόνο ελάχιστες χαραξιές παρ’ όλο που τέτοια εγκατάσταση κόβει το ατσάλι όπως το βούτυρο. Όταν δείξαμε ένα κρύσταλλο στους γεωλόγους, μας είπαν ότι η πέτρα αυτή είναι εξωγήινης προέλευσης. Δεν αποκλείεται ότι οι κρύσταλλοι αυτοί μπορεί να φανούν πληροφοριακοί φορείς. Η αποκρυπτογράφηση των αινιγματικών σχεδίων μπορεί όχι μόνο να αποκαλύψει σε μεγάλο βαθμό τα μυστικά του μετεωρίτη Τουγκούσκα, αλλά και να διηγηθεί πολλά για το Σύμπαν και νοήμονα του όντα»,- παρατήρησε συμπεραίνοντας ο σιβηρικός επιστήμονας Γιούρι Λάυμπιν.

Το Ευρωπαϊκό Νότιο Παρατηρητήριο ESO γιορτάζει τα 50 χρόνια του. Το έτος 2012 σηματοδοτεί την 50η επέτειο από την ίδρυση του Ευρωπαϊκού Νότιου Παρατηρητηρίου (ESO). Το ESO είναι ένας επιφανής διακυβερνητικός αστρονομικός οργανισμός στην Ευρώπη και το πιο παραγωγικό αστρονομικό παρατηρητήριο του κόσμου. Η προσπάθεια αυτή υποστηρίζεται από 15 χώρες: Αυστρία, Βέλγιο, Βραζιλία, την Τσεχική Δημοκρατία, Δανία, Γαλλία, Φινλανδία, Γερμανία, Ιταλία, Κάτω Χώρες, Πορτογαλία, Ισπανία, Σουηδία, Ελβετία και Ηνωμένο Βασίλειο. Η Ελλάδα είναι απούσα. Το ESO πραγματοποιεί ένα φιλόδοξο πρόγραμμα με αντικείμενο τον σχεδιασμό, την κατασκευή και τη λειτουργία ισχυρών επίγειων παρατηρητηρίων, που επιτρέπουν στους αστρονόμους να κάνουν σημαντικές επιστημονικές ανακαλύψεις. Διαδραματίζει, επίσης, ηγετικό ρόλο στην προώθηση και οργάνωση της συνεργασίας πάνω στην αστρονομική έρευνα. Η ESO λειτουργεί τρία μοναδικά παγκόσμιας κλάσης παρατηρητήρια στη Χιλή: στην θέση La Silla, στην θέση Paranal και στην τοποθεσία Chajnantor. Στη θέση Paranal, η ESO λειτουργεί το Πολύ Μεγάλο Τηλεσκόπιο (VLT), το πιο προηγμένο αστρονομικό οπτικό παρατηρητήριο του κόσμου και δύο ερευνητικά – βοηθητικά τηλεσκόπια. Το VISTA που λειτουργεί στην υπέρυθρη ζώνη και είναι το μεγαλύτερο τηλεσκόπιο έρευνας στον κόσμο, και το τηλεσκόπιο VLT Survey που είναι το μεγαλύτερο τηλεσκόπιο που αποσκοπεί στην έρευνα αποκλειστικά στο ορατό φως. Επίσης, είναι ο ευρωπαϊκός εταίρος ενός επαναστατικού αστρονομικού τηλεσκοπίου, του ALMA, το μεγαλύτερο αστρονομικό πρότζεκτ που υπάρχει. Η ESO σχεδιάζει επί του παρόντος το τηλεσκόπιο European Extremely Large των 40 μέτρων στην οπτική ζώνη και στο εγγύς υπέρυθρο, το E-ELT, το οποίο θα γίνει «το μεγαλύτερο μάτι του κόσμου στον ουρανό». Το πρώτο αστεροσκοπείο του ESO κατασκευάστηκε στην θέση La Silla σε υψόμετρο 2.400 μέτρων και 600 χιλιόμετρα βόρεια της πρωτεύουσας της Χιλής, Σαντιάγκο. Είναι εξοπλισμένο με αρκετά τηλεσκόπια με διάμετρο έως και 3,6 μέτρων, όπως το Τηλεσκόπιο Νέας Τεχνολογίας (ΝΤΤ) που ήταν το πρώτο που χρησιμοποίησε υπολογιστή για τον έλεγχο του κατόπτρου, μια τεχνολογία που αναπτύχθηκε στο ESO και πλέον εφαρμόζεται σε όλα τα μεγάλα τηλεσκόπια. Ας σημειωθεί πως στο τηλεσκόπιο των 3,6 μέτρων βρίσκεται ο κυριότερος “κυνηγός εξωπλανητών”, το όργανο HARPS. Το δεύτερο αστεροσκοπείο που ίδρυσε το ESO και το πιο διάσημο ήταν αυτό στη θέση Paranal, που φιλοξενεί την συστοιχία του Πολύ Μεγάλου Τηλεσκοπίου (VLT), και του οποίου οι επιστημονικές εργασίες ξεκίνησαν το 1999. Είναι το κορυφαίο όργανο της ευρωπαϊκής αστρονομικής έρευνας, ενώ στην ίδια θέση βρίσκεται και το μεγαλύτερο ερευνητικό τηλεσκόπιο στο υπέρυθρο τμήμα του φάσματος, το VISTA, καθώς και το μεγαλύτερο τηλεσκόπιο έρευνας στο ορατό τμήμα του φάσματος το VST (VLT Survey Telescope). Τέλος, στο οροπέδιο Chajnantor και σε συνεργασία με άλλες χώρες το ESO κατασκευάζει ένα επαναστατικό αστρονομικό τηλεσκόπιο, το ALMA (Atacama Large Millimeter/submillimeter Array) το οποίο αποτελεί το μεγαλύτερο σύγχρονο αστρονομικό έργο. Πρόκειται για μια συστοιχία 66 κεραιών υψηλής ακρίβειας που θα μελετήσει τα δομικά στοιχεία των άστρων, τα πλανητικά συστήματα, τους γαλαξίες αλλά και την ύπαρξη τυχόν ζωής σε εξωπλανήτες. Η κατασκευή του θα ολοκληρωθεί το 2013, αλλά ήδη από το 2011 ξεκίνησαν κάποιες μικρής εμβέλειας επιστημονικές παρατηρήσεις. H ESO σχεδιάζει επί του παρόντος 40 μέτρων-class οπτικό / εγγύς υπέρυθρο τηλεσκόπιο, το Ευρωπαϊκό Εξαιρετικά Μεγάλο Τηλεσκόπιο ή E-ELT, το οποίο θα γίνει «το μεγαλύτερο μάτι του κόσμου στον ουρανό». Με την έναρξη των εργασιών προβλέπεται για τις αρχές της επόμενης δεκαετίας, το E-ELT θα αντιμετωπίσει τις μεγαλύτερες επιστημονικές προκλήσεις της εποχής μας (eso1150). Πηγή: ESO

Ο Στήβεν Χόκινγκ στα 70. Το 1963, σε ηλικία 21 ετών, οι γιατροί τού είπαν ότι θα ζήσει δύο-τρία χρόνια ακόμη. Η διάγνωση: ασθένεια στους νευρώνες του σώματος, γνωστή ως νόσος Λου Γκέριγκ. Ανέλαβε ο ίδιος τον εαυτό του και τον έκανε υγιή κατά βάθος. Γίνεται καθηγητής Εφαρμοσμένων Μαθηματικών και Θεωρητικής Φυσικής. Το 1979 παίρνει την έδρα του «Λουκασιανού καθηγητή Μαθηματικών» στο Κέιμπριτζ, μια έδρα που στο παρελθόν είχαν λίγοι, μεταξύ των οποίων και ο Ισαάκ Νεύτων. Την ημέρα της ανάληψής της θα υπογράψει εθιμοτυπικά στο βιβλίο που είχε υπογράψει και ο Νεύτωνας. Χωρίς να το ξέρει, αυτή θα είναι η τελευταία υπογραφή που θα βάλει στη ζωή του. «His last known signature», όπως ονομάζεται. Αργότερα θα την αντιγράψουν απόλυτα, με μια ειδική τεχνική λέιζερ, και θα την έχει σε μια υπερπολύτιμη σφραγίδα στο γραφείο του, όπου μόνο αυτός – και πάρα πολύ σπάνια – αποφασίζει πότε να δοθεί. Σε εμάς «υπέγραψε». Είναι αδιαμφισβήτητα ο διασημότερος εν ζωή φυσικός και κοσμολόγος. Γιατί όμως; Μόνο λόγω του έργου του ή βοήθησε σε αυτό και η αναπηρία του που φορτίζει συναισθηματικά την εικόνα του; Υπάρχουν διαφορετικές απόψεις και για τα δύο σενάρια. Τώρα πλέον η αναπηρία του έχει φτάσει σε τέτοιο βαθμό, που από όλο του το σώμα ελέγχει μόνο έναν μυ. Αυτόν που βρίσκεται στο δεξί του μάγουλο ακριβώς κάτω από το μάτι. Κουνώντας, λοιπόν, το δεξί του μάγουλο ενεργοποιεί μια οπτική ίνα που είναι τοποθετημένη πάνω στον σκελετό των γυαλιών του. Αυτή η οπτική ίνα παίζει τον ρόλο του «ποντικιού» για τον υπολογιστή του. Με αυτό το ιδιόρρυθμο «ποντίκι» πατάει τα γράμματα και τους αριθμούς που βρίσκονται πάνω στην οθόνη. Ετσι γράφει τα e-mail, αλλά και ολόκληρα τα βιβλία του! Αυτός όμως είναι και ο τρόπος που «μιλάει». Αν θέλει μια πρόταση που έγραψε να την «πει» με ήχο, πατάει ένα κουμπί το οποίο «λέει» την πρόταση με μια φωνή που είναι εγκατεστημένη στο λογισμικό από το 1987, «τη φωνή μου», όπως «λέει» ο ίδιος. Γράφει περίπου δύο λέξεις το λεπτό, εκτός από τις πολύ κοινές που είναι προεπιλεγμένες στον υπολογιστή του. Ετσι απάντησε και στις δικές μου ερωτήσεις. Επρεπε να στείλω το e-mail πολλές ημέρες νωρίτερα, για να δει σε ποιες ήθελε να απαντήσει, όταν θα είχε χρόνο. «Πρόσεξε, διότι αν δει κάποια ανόητη ερώτηση εκνευρίζεται και δεν απαντάει καθόλου» μου είπε η Τζούντιθ Κρόσντελ από το τηλέφωνο. Για να πάρει κάποιος συνέντευξη ή να συναντήσει τον Στίβεν Χόκινγκ πρέπει πρώτα να περάσει από την Τζούντιθ Κρόσντελ. Είναι η προσωπική του βοηθός, η γραμματέας του, το δεξί του χέρι και υπεύθυνη για τους τελειόφοιτους του Κέιμπριτζ που τον έχουν καθηγητή. «Η πρώτη μου δουλειά είναι να σταματώ οποιονδήποτε θέλει να επικοινωνήσει με τον καθηγητή Χόκινγκ, να σιγουρευτώ τι τον θέλει και μετά να το μεταφέρω στον καθηγητή για να αποφασίσει. Βέβαια, σχεδόν πάντα ζητάει και τη γνώμη μου». Ακόμη και ο αμερικανός πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα για να τον συναντήσει και να τον βραβεύσει μίλησε, μέσω των εκπροσώπων του στον Λευκό Οίκο, με την Τζούντιθ. «Δεν ήμουν σίγουρη αν ήταν αληθινό το τηλεφώνημα, έπρεπε να σιγουρευτώ. Μόλις σιγουρεύτηκα, το μετέφερα στον Στίβεν και εκείνος με ρώτησε: “Εσύ τι λες;”. “Αν νιώθετε καλά, να πάτε. Θα βραβεύσουν 16 ανθρώπους από όλον τον κόσμο, μεταξύ των οποίων και τον Χάρβεϊ Μιλκ”. Ηξερα ότι το “Μilk” είναι από τις αγαπημένες του ταινίες και γι’ αυτό του το ανέφερα». «Στείλε περίπου πέντε ως επτά ερωτήσεις» μου είπε η Τζούντιθ. Ηθελα να στείλω περίπου πεντακόσιες. Τελικά έστειλα δέκα. «Εντάξει, θα του τις δώσω όλες και αν δω ότι είναι εντάξει θα του πω για τη φωτογράφιση. Ο Θεός μαζί σου». «Πιστεύετε στον Θεό;». «Οχι. Απλώς έχω σπουδάσει θεολογία και μου έχει μείνει ως έκφραση». Τέσσερις ημέρες αργότερα, την Τετάρτη 23 Ιουνίου, ακριβώς στις 9.30 το βράδυ ήρθε το e-mail. Οι δέκα ερωτήσεις μου και κάτω από καθεμία η απάντησή του. Η κάθε απάντηση ξεκινούσε με το: «S. W. Hawking answer». Απόλυτα συγκινητικό. Το μήνυμα τελείωνε με τη φράση: «Μπορείτε να επισκεφτείτε το γραφείο του καθηγητή Χόκινγκ στο Κέιμπριτζ για φωτογραφίες. Προτεινόμενη ημερομηνία η 1η Ιουλίου 2010 στις 3.00 το μεσημέρι. Ο καθηγητής θα φύγει για τον Καναδά και θα μπορέσετε να φωτογραφίσετε τον χώρο του. Θα έχετε επίσης επίσημη δική του φωτογραφία». Το βράδυ της Τετάρτης που ήρθε το ηλεκτρονικό μήνυμα, για κάποιον παράξενο λόγο – που όμως νομίζω ότι εξηγείται –, «αρνήθηκα» να το διαβάσω ολόκληρο με λεπτομέρειες. Το ξανακοίταξα την επομένη το βράδυ. Θεωρείστε το πιο σπουδαίο μυαλό στον πλανήτη. Εχετε να πείτε κάτι για τους Ελληνες; Κάποιοι μας θεωρούν τον πρώην πιο σπουδαίο λαό του πλανήτη. «Το να θεωρούμαι το πιο σπουδαίο μυαλό στη Γη είναι απλώς μια υπερβολή των μέσων ενημέρωσης. Ανάμεσα στους φυσικούς είμαι σεβαστός, ελπίζω. Η φιλοδοξία μου ήταν να καταλάβω το Σύμπαν, όχι να γίνω διάσημος. Θα ήταν υποκριτικό να παραπονιέμαι, όμως αυτό μπορεί να γίνει ενοχλητικό. Εξαιτίας της αναπηρικής καρέκλας είναι αδύνατον να ταξιδεύω ινκόγκνιτο. Ολοι με αναγνωρίζουν και θέλουν να φωτογραφηθούν μαζί μου. Θέλουν έναν ήρωα της επιστήμης. Οπως ήταν ο Αϊνστάιν. Ταιριάζω στο στερεότυπο ενός “ανάπηρου-ιδιοφυΐα”. Σε αυτό είμαι απόλυτα “αδύναμος”. Δεν είμαι μια ιδιοφυΐα όπως ήταν ο Αϊνστάιν. Ο σύγχρονος τρόπος των μαθηματικών, στα αξιώματα, στα θεωρήματα και στις αποδείξεις, επινοήθηκε από τους αρχαίους Ελληνες. Εχετε πολλά για να είστε υπερήφανοι. Αυτό δεν είναι λίγο». Ενας έλληνας ποιητής έχει πει: «Τόσα άστρα κι εγώ να λιμοκτονώ». Επειδή εν τέλει είστε ένας ποιητής, τι έχετε να πείτε για αυτό; «Η πιο πολύτιμη συμβουλή που έχω δώσει στα παιδιά μου είναι να κοιτάνε πάντα προς τα αστέρια και όχι προς τα πόδια τους. Οταν ήμουν παιδί, θυμάμαι να γυρίζω αργά ένα βράδυ στο σπίτι. Τότε έσβηναν τα φώτα των δρόμων νωρίς για οικονομία. Είδα τον βραδινό ουρανό όπως δεν τον είχα ξαναδεί, με τον γαλαξία να τον διασχίζει. Τότε αποφάσισα ότι δεν θα υπάρχουν φώτα στο ερημικό μου “νησί” για να βλέπω καλά τα αστέρια». Ποιο είναι το πιο ασήμαντο πράγμα στη ζωή; «Η αυτολύπηση. Δεν έχω τίποτε θετικό να πω για την αρρώστια μου, όμως με έμαθε το πιο σημαντικό. Να μην οικτίρω τον εαυτό μου και να συνεχίσω με ό,τι ήμουν ικανός να κάνω. Αλλοι είναι χειρότερα από εμένα. Είμαι πιο ευτυχής τώρα από όταν προτού αρρωστήσω». «Το μεγάλο σχέδιο» είναι ο τίτλος του επόμενου βιβλίου σας. Πώς εξηγείτε τη σωματική σας ανικανότητα μέσα από αυτό το Μεγάλο Σχέδιο; Πιστεύω ότι αυτή η απάντησή σας θα είναι οδηγός για εκατομμύρια ανθρώπους από εδώ και πέρα. «Παρ’ ότι ήμουν αρκετά άτυχος να έχω κινητική ασθένεια των νευρώνων, έχω υπάρξει τυχερός σχεδόν σε όλα τα άλλα. Στη θεωρητική φυσική η σωματική ανικανότητα δεν είναι σοβαρό μειονέκτημα. Επίσης χτύπησα το τζακπότ, καθώς τα βιβλία μου έγιναν δημοφιλή! Η συμβουλή μου στους άλλους ανθρώπους με αναπηρία είναι να επικεντρωθούν σε πράγματα που η αναπηρία τους τους επιτρέπει να κάνουν καλά. Μη λυπάστε για αυτά που δεν μπορείτε. Μην είστε ανάπηροι στο πνεύμα, όπως είστε στο σώμα». Βλέπετε όνειρα; Αν ναι, μπορείτε να μας πείτε για αυτά; «Αφού διαγνώστηκε η ασθένειά μου, τα όνειρά μου επηρεάστηκαν πολύ. Πριν από αυτό είχα βαρεθεί πολύ τη ζωή. Δεν μου φαινόταν να υπάρχει κάτι που άξιζε να κάνω. Μόλις βγήκα από το νοσοκομείο ονειρεύτηκα ότι θα με εκτελούσαν. Ξαφνικά στο όνειρό μου συνειδητοποίησα ότι υπήρχαν πολλά σημαντικά να κάνω αν μου δινόταν χάρη. Ενα άλλο όνειρο που είδα αρκετές φορές ήταν ότι επρόκειτο να θυσιάσω τη ζωή μου για να σώσω άλλους. Αφού θα πέθαινα έτσι κι αλλιώς, θα έκανα ένα καλό. Δεν πέθανα όμως. Για την ακρίβεια, ενώ έβλεπα ένα σύννεφο πάνω από το μέλλον μου, συνειδητοποίησα ότι απολάμβανα τη ζωή περισσότερο από ό,τι στο παρελθόν». Οταν θα έχουν εξηγηθεί τα πάντα γύρω από τη φυσική, τι θα θεωρείται πλέον μεταφυσική; «Κατά τη διάρκεια της ζωής μου έχουμε διανύσει πολύ δρόμο για την κατανόηση του Σύμπαντος. Τώρα ξέρουμε περίπου τι θα γνωρίζουμε στο τέλος. Δεν μπορούμε όμως ακόμη να ισχυριστούμε ότι έχουμε πλήρη αντίληψη. Οπως και τότε, η αναζήτηση που ιντρίγκαρε και ενέπνευσε γενιές θα συνεχιστεί». Οσο προχωρείτε στην κατανόηση του Σύμπαντος υπάρχει κάτι που θα μας συμβουλεύατε; «Μη σταματήσετε ποτέ να δουλεύετε. Η δουλειά δίνει νόημα και σκοπό στη ζωή. Η ζωή είναι άδεια χωρίς τη δουλειά». Τι είναι ευκολότερο για εσάς τους επιστήμονες, να περιγράψετε πώς θα είναι ο κόσμος το 2200 ή το 2020; Και, εν τέλει, πώς θα είναι το 2020; «Η επιστήμη ήταν μόδα τη δεκαετία του ’60. Προέκυψαν μη ρεαλιστικές προσδοκίες ότι θα λύσει τα προβλήματα του κόσμου. Οταν αυτό αποδείχτηκε λάθος, ο κόσμος απογοητεύτηκε και στράφηκε εναντίον της. Αυτήν την περίοδο υπάρχει ένα ανανεωμένο ενδιαφέρον των ανθρώπων για το Διάστημα. Ελπίζω να μετατραπεί σε ενδιαφέρον για την επιστήμη γενικότερα. Αυτό είναι το μέλλον». Σε λίγους μήνες με το βιβλίο σας θα μας δώσετε όλες τις εξηγήσεις γύρω από το «Μεγάλο σχέδιο»; Υπάρχει κάτι που το μυαλό σας εξερευνά τώρα; «Αυτό το βιβλίο είναι μια συνέχεια του “Μια σύντομη ιστορία του χρόνου”. Περιέχει μια μελέτη των σημαντικών ανακαλύψεων και παρατηρήσεων που έχουν γίνει έπειτα από αυτό. Ο κύριος στόχος είναι να εξερευνήσει την ύπαρξη και τον σκοπό ενός μεγάλου σχεδιασμού για το Σύμπαν. Τώρα εξερευνώ τα “γιατί είμαστε εδώ;”, “από πού προερχόμαστε;”, “γιατί είναι έτσι το Σύμπαν;”, “γιατί υπάρχει Σύμπαν;”». Για ποιο πράγμα είστε πιο υπερήφανος στη ζωή σας; «Είμαι πολύ υπερήφανος που συνέβαλα στην κατανόησή μας για το Σύμπαν. Είμαι επίσης ευτυχής που η δουλειά μου έχει εκλαϊκευτεί. Είναι σημαντικό ο κόσμος να γνωρίσει – και να έχει την ευκαιρία να καταλάβει – αυτήν τη μυστηριώδη δουλειά των επιστημόνων. Αυτό το Σύμπαν όμως θα ήταν ένα εντελώς άδειο μέρος αν δεν είχα την αγάπη και την υποστήριξη της οικογένειας και των φίλων μου». Στον κόσμο του Στήβεν Χόκινγκ. Από τον σιδηροδρομικό σταθμό του Κέιμπριτζ πήραμε με τη Νανά, τη φωτογράφο, ένα ταξί και είπαμε στον οδηγό ότι πάμε στο πανεπιστήμιο, στο Μαθηματικό Τμήμα. «Πού ακριβώς;». «Στον Στίβεν Χόκινγκ». «Θα σας πάω ακριβώς». «Είναι πολύ διάσημος εδώ στην πόλη;». «Ο πιο διάσημος άγνωστός μας. Πολύ σπάνια τον βλέπουμε, αλλά είναι λογικό». Φτάνουμε στο κτίριο. Είναι τεράστιο και θυμίζει παγόδα. Εδώ έχουν τα γραφεία και τα εργαστήριά τους οι μαθηματικοί, οι φυσικοί και οι κοσμολόγοι του Πανεπιστημίου του Κέιμπριτζ. Εδώ βρίσκονται μερικοί από τους διασημότερους επιστήμονες του κόσμου και οι τελειόφοιτοί τους. Οση ώρα περιμέναμε στη ρεσεψιόν είδαμε καμιά εικοσαριά ανθρώπους να περνάνε, για τους οποίους όπου και να τους έβλεπε κάποιος θα έλεγε: «Να ένας επιστήμονας». Ενιωσα κάτι μεταξύ δέους και έκπληξης. Σε λίγο ήρθε η Τζούντιθ Κρόσντελ να μας παραλάβει. «Είστε σίγουρα οι πρώτοι Ελληνες που θα φωτογραφίσετε τον χώρο. Δεν νομίζω να έχουν έρθει ούτε καν Αγγλοι» μας είπε. Ζητήσαμε να μας δείξει όλη τη διαδρομή που ακολουθεί ο καθηγητής όταν έρχεται. «Πρώτα να σας πω ότι το σπίτι του είναι μόλις δυο-τρία λεπτά από εδώ. Ερχεται κάθε ημέρα στις 11.30 το πρωί και φεύγει γύρω στις 7.30-8.00 το βράδυ». Το γραφείο του βρίσκεται στον πρώτο όροφο της Σχολής Εφαρμοσμένων Μαθηματικών του Κέιμπριτζ. Βγαίνοντας από τον ανελκυστήρα, οι διαστάσεις του οποίου είναι προσαρμοσμένες για να μπορεί να μπαινοβγαίνει εύκολα η αναπηρική καρέκλα, αριστερά στο βάθος αντικρίζουμε την πόρτα του γραφείου του. Μια μαύρη πόρτα έξω από την οποία, στον διπλανό τοίχο, είναι αναρτημένες τρεις φωτογραφίες με τον Χόκινγκ να αιωρείται σε συνθήκες έλλειψης βαρύτητας, από τότε που πέταξε με ειδικό αεροσκάφος της ΝASA. Πάνω στην πόρτα υπάρχει μια μικρή ταμπέλα που γράφει: «S.W. Hawking Lucasian Professor». Λουκασιανός καθηγητής, από τον Χένρι Λούκας (1610-1663), που ίδρυσε την ομώνυμη έδρα μαθηματικών στο Κέιμπριτζ, μία από τις έδρες με το μεγαλύτερο ακαδημαϊκό κύρος. «Αυτό εδώ δεξιά είναι το δικό μου γραφείο» λέει η Τζούντιθ. «Δείτε πόσα γράμματα έχω που είναι για τον καθηγητή. Χώρια τα e-mail». Πάνω σε έναν πάγκο πρέπει να ήταν πάνω από 1.000 φάκελοι αραδιασμένοι. Τη στιγμή που η Τζούντιθ Κρόσντελ πατούσε τον κωδικό για να ανοίξει η πόρτα πέρασαν από το μυαλό μου αστραπιαία γύρω στις δέκα εκδοχές τού πώς θα ήταν το γραφείο του. Σκεφτόμουν διάφορες παραλλαγές ενός μεγάλου χώρου με πολυτέλεια και διαστημικό ντιζάιν. Τελικά καμία εκδοχή δεν πλησίασε την πραγματικότητα. Είκοσι τετραγωνικά όλα κι όλα, ένα πολύ απλό γραφείο. Ετσι ακριβώς θα ήταν το γραφείο του Στίβεν Χόκινγκ. Ετσι έπρεπε να το έχω φανταστεί. Αριστερά ένα πολύ απλό, σίγουρα φθηνό, γραφείο. Πίσω από το γραφείο ένας νεροχύτης με πολλά ποτήρια, άφθονο μαύρο τσάι και ένας φούρνος μικροκυμάτων. Μπροστά από το γραφείο, στα αριστερά, ένας καφέ καναπές και δεξιά πέντε καρέκλες διαφορετικές μεταξύ τους και ένας πίνακας με κιμωλίες. Σε αυτό το γραφείο μαζεύονται δύο ως τρεις φορές την εβδομάδα διάφοροι καθηγητές και συζητούν μαζί με τον Χόκινγκ θέματα κοσμολογίας. Επίσης εδώ έρχονται και οι φοιτητές του για να τους εξετάσει ή να συζητήσουν τις εργασίες τους. Ενας καλόγερος με δυο-τρία πουκάμισα βρίσκεται δίπλα στον πίνακα. «Τα έχει αυτά τα ρούχα σε περίπτωση που χρειαστεί για κάποιον λόγο να αλλάξει» μας εξηγεί η Τζούντιθ. Τι κάνει μόλις μπει στο γραφείο; «Θέλει αμέσως να πιει μαύρο τσάι και να διαβάσει τις εφημερίδες. Διαβάζει όλες τις βασικές εφημερίδες καθημερινά. Του αρέσει πολύ, όπως του αρέσει και να βλέπει τηλεόραση τα βράδια». Τι βλέπει στην τηλεόραση; «Του αρέσουν παρά πολύ οι “Simpsons”. Του αρέσουν όμως πολύ και μερικά προγράμματα του Νational Geographic και του Discovery Channel». Σε όλα αυτά δεν είναι μόνος του. Εχει τέσσερις βοηθούς που τον προσέχουν με βάρδιες, όλο το 24ωρο, ακόμη και όταν κοιμάται. «Τον ξέρουν περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον. Μια γκριμάτσα του και καταλαβαίνουν αμέσως τι θέλει. Ενας άνθρωπος σε πλήρη παράλυση, που δεν μπορεί να μιλήσει, θέλει βοήθεια ακόμη και για κάτι που τον ενοχλεί στο αφτί του, για παράδειγμα, και θέλει να το ξύσει» μας πληροφορεί. Το γραφείο είναι γεμάτο με αυτοσαρκαστικές μονταρισμένες φωτογραφίες: Ο Στίβεν Χόκινγκ στο αναπηρικό καροτσάκι δίπλα στη Μέριλιν Μονρόε· ο Στίβεν Χόκινγκ μέσα σε συγκρουόμενο λίγο προτού τρακάρει με τον Αϊνστάιν που οδηγεί ποδήλατο· ο Στίβεν Χόκινγκ με τους Simpsons και πολλές άλλες. Μείναμε εδώ μιάμιση ώρα. Η φωτογράφος τραβούσε ασταμάτητα το παραμικρό. Εγώ ήθελα να παρατηρήσω την κάθε λεπτομέρεια, μήπως έτσι έμπαινα λίγο στον ψυχισμό του. Λίγο ο χώρος, λίγο περισσότερο η γνώση σε ποιον ανήκει, ένιωθα σαν να βρισκόμουν επί 90 λεπτά σε κάτι ανάμεσα σε λούνα παρκ και στη Ζώνη του Λυκόφωτος. Φεύγοντας, σκεπτόμουν ότι αν έχεις πραγματικά έναν σκοπό, τότε επιδιώκεις να βρεις τα μέσα για να τον πετύχεις. Και αν έχεις σκοπό να κατανοήσεις το Σύμπαν, το σώμα σου δεν είναι καθόλου απαραίτητο. Επίσης σκεπτόμουν πόσο δίκιο έχει ο Νίτσε όταν λέει ότι «το να μάθει κανείς να αγαπάει πραγματικά τον εαυτό του είναι τελικά η πιο δύσκολη τέχνη από όλες. Η πιο ύπουλη, η πιο λεπτή, η έσχατη και η πιο υπομονετική». Πιο δύσκολη και από την αστροφυσική… Συνέντευξη απο τον Μακη Προβατά που δημοσιεύθηκε στο ΒΗΜagazino στις 11 Ιουλίου 2010.

Ο Νόμος του Μουρ θα ισχύει για πολύ ακόμα, δείχνουν κυκλώματα σε νανοκλίμακα. Σε αντίθεση με προηγούμενες προβλέψεις, ο λεγόμενος Νόμος του Μουρ, σύμφωνα με τον οποίο η πυκνότητα των τρανζίστορ στα μικροτσίπ διπλασιάζεται κάθε δύο χρόνια, θα συνεχίσει να ισχύει για πολλά ακόμα χρόνια: Αμερικανοί ερευνητές αναφέρουν στο Science http://www.sciencemag.org/content/335/6064/64 ότι η σμίκρυνση των κυκλωμάτων δεν προσκρούει σε κβαντικά εμπόδια. Σύμφωνα με τη νέα δημοσίευση, κυκλώματα με καλωδιώσεις πάχους 1,5 έως 11 μικρομέτρων άγουν το ηλεκτρισμό ακριβώς όπως οι παχύτερες καλωδιώσεις των σημερινών τσιπ. Η μελέτη δείχνει να διαψεύδει προηγούμενες εκτιμήσεις, σύμφωνα με τις οποίες η ηλεκτρική αντίσταση των καλωδίων αυξάνεται εκθετικά, λόγω κβαντικών φαινομένων, όταν το πάχος τους μειωθεί κάτω από τα 10 νανόμετρα. Αυτό θα σήμαινε ότι η σμίκρυνση των τσιπ θα έφτανε σύντομα στα όριά της. Το θέμα έχει κρίσιμη σημασία, δεδομένου ότι στη νεότερη γενιά επεξεργαστών της Intel ορισμένα βασικά στοιχεία έχουν μήκος μόλις 22 νανόμετρα -η απόσταση αυτή είναι μόλις 100 φορές μικρότερη από την απόσταση που χωρίζει τα άτομα μεταξύ τους, επισημαίνει το Nature.com. http://www.nature.com/news/nanoscale-wires-defy-quantum-predictions-1.9747 Προκειμένου να δημιουργήσει καλώδια σε ατομική κλίμακα, οι ερευνητές του Πανεπιστημίου της Νέας Νότιας Ουαλίας χρησιμοποίησαν ένα μικροσκόπιο ατομικής σήραγγας, ένα όργανο που μπορεί όχι μόνο να απεικονίζει μεμονωμένα άτομα, αλλά και να τα μετακινεί πάνω σε επιφάνειες. Οι ερευνητές δημιούργησαν έτσι καλώδια από άτομα φωσφόρου που είχαν διαταχθεί με ακρίβεια πάνω σε μια πλάκα πυριτίου. Το πάχος των καλωδίων αυτών κυμαινόταν από 1,5 έως 11 νανόμετρα, ωστόσο τα πειράματα έδειξαν ότι η ηλεκτρική τους αντίσταση δεν διέφερε σημαντικά. Αυτό σημαίνει ότι στο προσεχές τουλάχιστον μέλλον τα τσιπ θα συνεχίσουν να υπακούν στο Νόμο του Ωμ της Φυσικής, ο οποίος συνδέει την τάση, την ένταση και την αντίσταση των κυκλωμάτων. Και εφόσον ο Νόμος του Ωμ θα συνεχίσει να ισχύει, οι κατασκευαστές ημιαγωγών μπορούν να ελπίζουν ότι θα συνεχίσει να ισχύει και ο Νόμος του Μουρ.

«Αποκλειστικά σεληνιακό» πέτρωμα βρέθηκε τελικά και στη Γη. Ένα ορυκτό που είχε εντοπιστεί ως σήμερα μόνο σε δείγματα πετρωμάτων από τη Σελήνη βρέθηκε τελικά και σε αρκετές τοποθεσίες της Αυστραλίας, γεγονός που υποδεικνύει ότι ο πλανήτης μας και το φεγγάρι του έχουν ίδια χημικά χαρακτηριστικά. Η τελευταία ανακάλυψη αφορά τον «τρανκουιλιτίτη» (tranquillityite), ένα από τα τρία άγνωστα ως τότε ορυκτά που είχαν εντοπιστεί στα δείγματα των αποστολών Apollo τις δεκαετίες του 1960 και 1970. Τα άλλα δύο είναι ο «αρμακολίτης» (armacolite) και ο«πυροξφεροΐτης» (pyroxferroite), υλικά που βρέθηκαν αργότερα και στη Γη. Ο λόγος που ο τρανκουιλιτίτης δεν είχε εντοπιστεί μέχρι σήμερα στον πλανήτη είναι ότι «κανείς δεν είχε ψάξει αρκετά καλά», δήλωσε στην Sydney Morning Herald ο Αυστραλός παλαιοντολόγος Μπίργκερ Ράσμουσεν. Σε δημοσίευσή του στην επιθεώρηση Geology, ο Ράσμουσεν αναφέρει ότι εντόπισε το εξωτικό ορυκτό σε δείγματα αρχέγονων πετρωμάτων από έξι τοποθεσίες της Δυτικής Αυστραλίας. Τα εν λόγω πετρώματα έχουν ηλικία ενός δισεκατομμυρίων ετών, ωστόσο ο ερευνητής πιστεύει ότι ο τρανκουιλιτίτης πρέπει να είναι «διαδεδομένος» και σε άλλες περιοχές της Γης. Η ανακάλυψη «βασικά σημαίνει ότι στη Σελήνη και τη Γη έχουμε τα ίδια χημικά φαινόμενα» είπε. Ο τρανκουιλιτίτης είναι μια περίπλοκη κρυσταλλική ένωση με τον χημικό τύπο (Fe2+)8Ti3Zr2 Si3O24. Παίρνει το όνομά του από τη Θάλασσα της Ηρεμίας (Sea of Tranquillity), την πεδιάδα όπου προσσεληνώθηκε το 1969 η πρώτη επανδρωμένη αποστολή στο φεγγάρι. Στην φωτογραφία μικροσκοπικοί, κόκκινοι κρύσταλλοι τρανκουιλιτίτη διακρίνονται με μικροσκόπιο σε αυτό το αυστραλιανό πέτρωμα.

Eυχές για τον καινούργιο χρόνο από το διάστημα! Eυχές σταλμένες από μακριά, από τους αστροναύτες στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. http://multimedia.esa.int/Videos/2011/12/Season-s-greetings-from-the-International-Space-Station Στις 15 Ιανουαρίου το Fobos-Grunt πέφτει στη Γη. Το ογκώδες διαστημικό σκάφος Fobos-Grunt, το οποίο απέτυχε να πυροδοτήσει τον κινητήρα του για Άρη και παραμένει κολλημένο σε γήινη τροχιά, θα εισέλθει στην ατμόσφαιρα στις 15 Ιανουαρίου, εκτιμά τώρα το ρωσικό υπουργείο Άμυνας. Το Fobos-Grunt είναι το μεγαλύτερο διαπλανητικό σκάφος που έχει εκτοξευτεί ποτέ. Έχει βάρος 14,6 τόνους, από τους οποίους οι 12 τόνοι είναι υδραζίνη και τετροξείδιο του αζώτου, εξαιρετικά τοξικές ουσίες που χρησιμοποιούνται ως καύσιμα. Στις 6ης Ιανουαρίου 2012,οι παράμετροι τροχιάς του διαστημικου σκάφους ηταν: - Μέγιστο ύψος - 229,4 χιλιομέτρων? - Ελάχιστο ύψος - 189,2 χιλιομέτρων? - Κλίση - 51,49 μοίρες. - Περίοδος - 88,43 λεπτά. Σύμφωνα με τα διαθέσιμα στοιχεία και τις προκαταρκτικές εκτιμήσεις των εμπειρογνωμόνων της Ειδικής Ομάδας για τον έλεγχο της αποσύνθεσης του διαστημικού οχήματος "Phobos-Grunt», το προβλεπόμενο παράθυρο καθορίζεται από τις ημερομηνίες πτώσης απο 10 έως 21 Ιανουαρίου 2012, περίπου με κεντρικό σημείο - 15 Ιανουαρίου. Εκτιμώμενη περιοχή από 51,4 μοίρες νοτίου γεωγραφικού πλάτους έως 51,4 μοίρες βόρεια γεωγραφικό πλάτος. Το ακριβές σημείο, την ημερομηνία και την ώρα της πτώσης τους δεν είναι δυνατό να προβλεφθούν, όχι νωρίτερα από μία ημέρα. Στην επιφάνεια της γης μπορεί να φθάσουν τα απομεινάρια του διαστημικού οχήματος από τα ανθεκτικά στη θερμότητα υλικά περίπου 20-30 τεμάχια και με συνολικό βάρος να μην υπερβαίνει τα 200 kg. Η πηγη Ραδιοϊσοτόπων (κοβάλτιο-57), σε ένα από τα επιστημονικά όργανα, έχει μάζα που δεν υπερβαίνει τα 10 μικρογραμμάρια, ένα μικρό χρόνο ημιζωής και δεν θα προκαλέσει επικίνδυνη μόλυνση. Και δυο φωτογραφίες. Arp 147: ένα ζευγάρι γαλαξιών που αλληλεπιδρούν βαρυτικά.Το αντικείμενο Arp 147 βρίσκεται στον αστερισμό του Κήτους, περισσότεροι από 400 εκατομμύρια έτη φωτός μακριά από τη Γη. Ο ISS οπως φωτογραφήθηκε δίπλα στην Σελήνη. Μια καταπληκτική εικόνα κατάφερε να αποτυπώσει με μια κοινή φωτογραφική κάμερα (μια Nikon D3S) ένας φωτογράφος της NASA. Ο Λόρεν Χάρνετ κατάφερε να «συλλάβει» στον φακό του τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό τη στιγμή που περνούσε κοντά από τη Σελήνη. O Χάρνετ τράβηξε τη φωτογραφία την περασμένη Τετάρτη καθώς ο Σταθμός περνούσε πάνω από το Χιούστον.

Χόκινγκ: Το μέλλον της ανθρωπότητας είναι ο αποικισμός του διαστήματος. Ο διάσημος φυσικομαθηματικός Στέφεν Χόκινγκ δεν μπόρεσε, για λόγους υγείας, να παραστεί στο διεθνές κοσμολογικό συνέδριο που διοργάνωσε το πανεπιστήμιο Κέμπριτζ προς τιμήν του με αφορμή τα 70ά γενέθλιά του. Όμως είχε την ευκαιρία, έστω και μέσω της μαγνητοσκοπημένης ομιλίας του, να τονίσει για μια ακόμη φορά ότι το μέλλον της ανθρωπότητας βρίσκεται στα άστρα, καθώς στη Γη αντιμετωπίζει αυξανόμενο κίνδυνο για ένα πυρηνικό ή κλιματικό Αρμαγεδδώνα. «Πρέπει να συνεχίσουμε να ταξιδεύουμε στο διάστημα για χάρη του μέλλοντος της ανθρωπότητας. Δεν νομίζω ότι θα επιβιώσουμε για άλλα χίλια χρόνια, χωρίς να αποδράσουμε από τον εύθραυστο πλανήτη μας», ανέφερε. Λίγο νωρίτερα, απαντώντας σε ερωτήσεις ακροατών του BBC, ο Βρετανός επιστήμονας προέτρεψε τους ανθρώπους να δημιουργήσουν αποικίες στον Άρη και πέρα από αυτόν σε άλλα σώματα του ηλιακού μας συστήματος, αν και εκτίμησε ότι δύσκολα θα γίνει αυτό κατά τα επόμενα 100 χρόνια. «Είναι δυνατόν η ανθρώπινη φυλή να εξαφανιστεί, αλλά δεν είναι αναπόφευκτο. Νομίζω όμως πως μέσα στην επόμενη χιλιετία είναι σχεδόν βέβαιο ότι μια καταστροφή, όπως πυρηνικός πόλεμος ή υπερθέρμανση του πλανήτη, θα πλήξει τη Γη», προειδοποίησε, σύμφωνα με την «Τέλεγκραφ» και τη «Ντέιλι Μέιλ». Δήλωσε επίσης αισιόδοξος ότι οι επιστημονικές και τεχνολογικές πρόοδοι θα επιτρέψουν τελικά στους ανθρώπους να εξαπλωθούν ακόμα και πέρα από το ηλιακό μας σύστημα, στις εσχατιές του σύμπαντος. Θα είναι η μόνη ασφαλιστική δικλίδα, είπε, για τη σωτηρία της ανθρωπότητας. Ακόμα, επανέλαβε ότι πρέπει να είμαστε πολύ επιφυλακτικοί για την πιθανότητα να συναντήσουμε εξωγήινους πολιτισμούς. «Η ανακάλυψη νοήμονος ζωής αλλού στο σύμπαν θα ήταν η μεγαλύτερη επιστημονική ανακάλυψη όλων των εποχών. Όμως θα ήταν πολύ ριψοκίνδυνο να προσπαθήσουμε να επικοινωνήσουμε με έναν εξωγήινο πολιτισμό. Αν οι εξωγήινοι αποφάσιζαν να μας επισκεφθούν, τότε οι συνέπειες μπορεί να είναι παρόμοιες με την άφιξη των Ευρωπαίων στην Αμερική, η οποία δεν απέβη καθόλου καλή για τους γηγενείς πληθυσμούς», είπε. Εξάλλου, εξέφρασε την αμφιβολία του κατά πόσο όντως θα αποδειχθεί ότι τα σωματίδια νετρίνο ταξιδεύουν ταχύτερα από το φως, όπως φάνηκε να δείχνει, το 2011, το ιταλικό πείραμα OPERA σε συνεργασία με το CERN. Όπως είπε, η θεωρία του Αϊνστάιν θα αποδειχτεί τελικά ότι δεν κινδυνεύει, επειδή είναι ορθή. Στη μαγνητοσκοπημένη ομιλία του στο συνέδριο του Κέμπριτζ, με τίτλο «Μια σύντομη ιστορία του εαυτού μου» (παραφθορά του μπεστ-σέλερ του «Μια σύντομη ιστορία του χρόνου» ), ο Χόκινγκ, σύμφωνα με το πρακτορείο Ρόιτερ και τη βρετανική «Ιντιπέντεντ», μίλησε συγκινητικά για το σημαντικό ρόλο γιατρού και συμπαραστάτη που έπαιξε ο πατέρας του (ερευνητής τροπικών ασθενειών) στη ζωή του, αφότου έγινε γνωστή η σοβαρότητα της νευρομυϊκής πάθησής του, που τον καθήλωσε στο αναπηρικό καροτσάκι και του στέρησε τη φωνή του. Για το μπεστ-σέλερ του, που εκδόθηκε το 1988 και έχει πουλήσει πάνω από 10 εκατ. αντίτυπα διεθνώς, είπε ότι το έγραψε γιατί χρειαζόταν χρήματα για τη θεραπεία της πάθησής του, αλλά και για τα δίδακτρα των παιδιών του. Ο Χόκινγκ, ο οποίος έχει χαρακτηρισθεί σύγχρονος Αϊνστάιν, πρόσφατα συνταξιοδοτήθηκε από τη Λουκασιανή Έδρα Μαθηματικών του Κέμπριτζ (που κάποτε κατείχε ο Νεύτων) και σήμερα πια είναι διευθυντής ερευνών στο Τμήμα Εφαρμοσμένων Μαθηματικών και Θεωρητικής Φυσικής του Κέμπριτζ. Γεννήθηκε στην Οξφόρδη στις 8 Ιανουαρίου 1942, μεγάλωσε στο Λονδίνο και το 1963, σε ηλικία 21 ετών, διαγνώστηκε η ανίατη πάθησή του (νόσος Λου Γκέριγκ), η οποία καταστρέφει τα νεύρα που ελέγχουν τους μυς. Αναμενόταν να έχει ήδη πεθάνει προ πολλού, όμως, εκπλήσσοντας την ιατρική κοινότητα, συνεχίζει όχι μόνο να επιβιώνει, αλλά και να συμμετέχει στα επιστημονικά δρώμενα. Όπως χαρακτηριστικά ανέφερε στην ομιλία του, «θυμηθείτε να κοιτάτε ψηλά τα άστρα και όχι χαμηλά τα πόδια σας. Προσπαθήστε να βγάλετε νόημα από αυτό που βλέπετε και θαυμάστε αυτό που κάνει το σύμπαν να υπάρχει. Να είστε περίεργοι». Όλα αυτά από έναν άνθρωπο που «μιλάει» με συνθετική φωνή με ρυθμό μόλις μια λέξη το λεπτό! «Έχει σημασία να μην τα παρατάς», όπως είπε.

Aviatr: Ο «πυρηνικός» εξερευνητής του Τιτάνα. Πολυμελής ομάδα επιστημόνων στις ΗΠΑ σχεδίασε το Aviatr, ένα ρομποτικό αεροσκάφος που έχει στόχο την εξερεύνηση του Τιτάνα. Το σκάφος που κινείται με πλουτώνιο έχει επαναστατική εργονομία και τεχνολογία η οποία θα του επιτρέψει να διεισδύσει στον δορυφόρο του Κρόνου, να τον εξερευνήσει και να τον χαρτογραφήσει. Ο στόχος. Το Aviatr σχεδίασε ομάδα 30 επιστημόνων του Πανεπιστημίου Αϊντάχο και υποστηρίζουν ότι με αυτό θα μάθουμε τα μυστικά του Τιτάνα ο οποίος σύμφωνα με τους ειδικούς βρίσκεται σε μια κατάσταση ανάλογη με αυτή που βρισκόταν η Γη στη βρεφική της ηλικία. Για αυτό και η μελέτη του κρίνεται ιδιαίτερα σημαντική. Το διαστημικό σκάφος Cassini που εξερευνά τον Κρόνο και τα δεκάδες φεγγάρια του πραγματοποιεί συχνά επισκέψεις στον Τιτάνα συγκεντρώνοντας κάθε φορά νέα στοιχεία. Όμως η πυκνή ατμόσφαιρα του δορυφόρου αποτελεί εμπόδιο στην ενδελεχή μελέτη του. Το σκάφος. Το Aviatr μοιάζει με τα αυτόνομα στρατιωτικά σκάφη που χρησιμοποιούνται στο Αφγανιστάν. Είναι ένα ελαφρύ σκάφος που ζυγίζει μόλις 120 κιλά και κινείται με πλουτώνιο. Η ομάδα σχεδιασμού μελέτησε την ατμόσφαιρα του Τιτάνα και σχεδίασε το σκάφος με τρόπο τέτοιο ώστε να μπορεί να κινείται άνετα αλλά και με τη μικρότερη δυνατή κατανάλωση ενέργειας στον αέρα ώστε να παραμείνει για τον μέγιστο δυνατό χρόνο εκεί. Όταν «σωθούν» τα καύσιμα του το σκάφος θα είναι προγραμματισμένο να προσεδαφιστεί στην επιφάνεια του Τιτάνα, πιθανότατα σε κάποιο από τους αμμόλοφους που έχουν εντοπιστεί εκεί, από όπου θα συνεχίσει να μεταδίδει δεδομένα. Η αποστολή.. Το Aviatr διαθέτει πλήθος οργάνων ανάμεσα στα οποία και μια κάμερα που θα τραβάει τρισδιάστατες εικόνες της επιφάνεια του Τιτάνα ώστε οι επιστήμονες να μελετήσουν τη γεωλογία του. Περιέχει επίσης όργανα μελέτης των καιρικών φαινομένων του δορυφόρου. Τα τελευταία χρόνια έχουν πέσει στο τραπέζι διάφορες προτάσεις για την εξερεύνηση του Τιτάνα. Ανάμεσα τους εξερευνητικά μπαλόνια αλλά και σκάφη που θα προσεδαφιστούν στις λίμνες μεθανίου του Τιτάνα και θα τον μελετήσουν από εκεί. Οι σχεδιαστές του Aviatr υποστηρίζουν ότι το σκάφος αποτελεί ιδανική λύση για την εξερεύνηση του Τιτάνα αφού θα κάνει έρευνες και μελέτες τόσο στον αέρα όσο στο έδαφος και με τα πιο σύγχρονα μέσα. Όμως η κατασκευή του σκάφους υπολογίζεται ότι θα ξεπεράσει τα 700 εκατομμύρια δολάρια ποσό που προς το παρόν θεωρείται απαγορευτικό για τη NASA και έτσι η ομάδα των σχεδιαστών αναζητά χρηματοδότηση από άλλες πηγές.

Αναβράζει η «καρδιά» του Δία. Ένα από τα μυστήρια του ηλιακού μας συστήματος είναι γιατί το μέγεθος του πυρήνα του Δία δεν είναι συμβατό με την πλούσια σε χημικά στοιχεία (και ειδικά βαρέα στοιχεία) ατμόσφαιρα του πλανήτη. Αμερικανοί επιστήμονες ανέπτυξαν μια ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα θεωρία υποστηρίζοντας ότι αυτό συμβαίνει επειδή η «καρδιά» του Δία διαλύεται όπως τα αναβράζοντα δισκία μέσα στο νερό. Το μυστήριο. Οι γίγαντες αερίου όπως ο Δίας και ο Κρόνος πιστεύεται ότι ξεκίνησαν την ζωή τους ως στερεοί πλανήτες αποτελούμενοι από πετρώματα και πάγο. Όταν όμως άρχισαν να μεγαλώνουν και η μάζα τους ξεπέρασε κατά 10 φορές εκείνη της Γης οι πολύ ισχυρές βαρυτικές δυνάμεις που είχαν αναπτύξει άρχισαν να προσελκύουν μεγάλες ποσότητες αερίων από το μητρικό τους νεφέλωμα. Έτσι δημιουργήθηκε η πυκνή ατμόσφαιρα τους που αποτελείται κυρίως από υδρογόνο. Οι μελέτες που έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια δείχνουν ότι ο (στερεός) πυρήνας του Δία έχει μάζα περίπου δέκα φορές μεγαλύτερη από αυτή της Γης όταν ο πυρήνας του Κρόνου (που είναι μικρότερος από τον Δια) υπολογίζεται ότι έχει μάζα 15-30 φορές μεγαλύτερη από αυτή του πλανήτη μας. Η νέα μελέτη. Ερευνητές του Πανεπιστημίου Berkeley στην Καλιφόρνια υποστηρίζουν ότι ο πυρήνας του Δία λιώνει από την πρώτη στιγμή που δημιουργήθηκε πριν από 4,5 δις έτη. Κατέληξαν στο συμπέρασμα τους χρησιμοποιώντας εξισώσεις κβαντομηχανικής για να μελετήσουν πως διάφορα βαρέα στοιχεία, όπως το οξείδιο του μαγνησίου, συμπεριφέρονται στις συνθήκες που επικρατούν στο κέντρο ενός γίγαντα αερίου. Διαπίστωσαν ότι το οξείδιο του μαγνησίου διαλύεται μέσα στα υγρά στοιχεία που δημιουργούνται σε αυτές τις συνθήκες. Όπως αναφέρουν οι ερευνητές ο στερεός πυρήνας διαλυόμενος απελευθερώνει βαρέα στοιχεία στην ατμόσφαιρα. «Η θεωρία μας εξηγεί έστω και μερικώς τόσο την παρουσία διαφόρων βαρέων στοιχείων στην ατμόσφαιρα του Δία όσο και την σχετικά μικρή μάζα του πυρήνα του» αναφέρει ο Χιού Ουίλσον μέλος της ερευνητικής ομάδας. Η έρευνα δημοσιεύεται στην διαδυκτιακή επιθεώρηση arxiv.org Άλλες θεωρίες. Ανάμεσα στις θεωρίες που έχουν προταθεί για να εξηγηθεί το φαινόμενο είναι εκείνη που έκαναν πέρυσι Κινέζοι επιστήμονες που υποστηρίζουν ότι έπεσε κάποτε στον Δία ένα σώμα (αστεροειδής ή ακόμη και πλανήτης) μεγαλύτερο σε μέγεθος από τη Γη με αποτέλεσμα να εξατμιστεί μεγάλος μέρος του πυρήνα του.

Ρομποτικά σκάφη της NASA εξερευνούν τη Σελήνη. Δύο ολόιδια μη επανδρωμένα διαστημικά σκάφη - δορυφόροι της Αμερικανικής Διαστημικής Υπηρεσίας (NASA), έπειτα από ταξίδι 100 ημερών και πλέον, μόλις έφθασαν στο φεγγάρι και τέθηκαν σε ελλειπτικές τροχιές γύρω του, καθώς ετοιμάζονται να καταγράψουν αναλυτικά τις διακυμάνσεις της βαρύτητας της Σελήνης. Ο στόχος είναι να εξαχθούν αξιόπιστα συμπεράσματα για το εσωτερικό του φεγγαριού και να δημιουργηθεί ένας σχετικός χάρτης με τις κοιλότητες και τα πετρώματα που υπάρχουν κάτω από την επιφάνεια. Γι' αυτό, άλλωστε, η αποστολή έχει βαφτιστεί μεταφορικά «ταξίδι στο κέντρο της Σελήνης»Κατά τους επόμενους δύο μήνες, τα δίδυμα σκάφη της αποστολής GRAIL (Gravity Recovery and Interior Laboratory) θα προσαρμοστούν σταδιακά στην καλύτερη δυνατή κυκλική τροχιά πάνω από το φεγγάρι, σε υψόμετρο περίπου 55 χιλιομέτρων, ώστε να αρχίσουν μέσα στον Μάρτιο να καταγράφουν τις αυξομειώσεις της βαρύτητας, βγάζοντας τα ανάλογα συμπεράσματα για το τι υπάρχει στο εσωτερικό της Σελήνης, σύμφωνα με το πρακτορείο Ρόιτερ και το BBC. Καθώς τα σκάφη θα πετούν πάνω από πιο πυκνές ή πιο αραιές και με μεγαλύτερη ή μικρότερη βαρύτητα περιοχές, η ταχύτητά τους αναγκαστικά θα επιταχύνεται ή θα επιβραδύνεται ανεπαίσθητα, όχι περισσότερο από ένα απειροελάχιστο κλάσμα του δευτερολέπτου, λόγω της άνισης κατανομής της μάζας στο εσωτερικό του φεγγαριού. Συνδυάζοντας αυτές τις μικρές μεταβολές ταχύτητας των δύο σκαφών, που το ένα θα ακολουθεί το άλλο σε απόσταση 100 - 200 χλμ., οι επιστήμονες θα είναι σε θέση να χαρτογραφήσουν με μεγαλύτερη ακρίβεια από ποτέ τη σεληνιακή βαρύτητα, η οποία είναι περίπου το ένα έκτο της γήινης. Ύστερα από περισσότερες από 100 αποστολές στο φεγγάρι (μεταξύ των οποίων οι έξι επανδρωμένες αποστολές του προγράμματος «Απόλλων» κατά την περίοδο 1969-72, στο πλαίσιο των οποίων 12 Αμερικανοί αστροναύτες περπάτησαν πάνω του), οι επιστήμονες έχουν ακόμα ένα σημαντικό κενό στις γνώσεις τους, όσον αφορά τι ακριβώς υπάρχει όχι πάνω, αλλά μέσα στη Σελήνη. Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι ο δορυφόρος της Γης σχηματίστηκε όταν ένα ουράνιο σώμα, μεγάλο όσο ο 'Αρης, προσέκρουσε στον πλανήτη Γη και από την τρομακτική σύγκρουση, λίγο μετά τη δημιουργία του ηλιακού του συστήματος πριν από περίπου 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια, τα απομεινάρια που εκτινάχθηκαν στο διάστημα, άρχισαν να περιφέρονται γύρω από τη Γη, υπό την επίδραση της γήινης βαρύτητας, ώσπου συμπυκνώθηκαν τελικά σε ένα δορυφόρο. Στην πραγματικότητα, όμως, οι επιστήμονες ξέρουν περισσότερα για τον μακρινό Άρη παρά για την κοντινή Σελήνη, σύμφωνα με την επικεφαλής επιστήμονα της νέας αποστολής, Μαρία Ζούμπερ, του πανεπιστημίου ΜΙΤ. Όπως τόνισε, παραμένουν ακόμα διάφορα αναπάντητα ερωτήματα σχετικά με τη γεωλογική εξέλιξη της Σελήνης, όπως π.χ. γιατί η σκοτεινή πλευρά της είναι μορφολογικά τόσο διαφορετική (πιο ορεινή) από αυτήν που μόνιμα «βλέπει» τη Γη (πιο επίπεδη). Η Σελήνη χρειάζεται περίπου τον ίδιο χρόνο για να κάνει μια πλήρη περιστροφή γύρω από τον άξονά της, με τον χρόνο που χρειάζεται για μια πλήρη περιφορά γύρω από τη Γη, κάτι που εξηγεί γιατί βλέπουμε μόνο την ίδια πλευρά της. Το 1959, για πρώτη φορά, το σοβιετικό μη επανδρωμένο σκάφος «Λούνα 3» φωτογράφισε τη μακρινή σκοτεινή πλευρά τής Σελήνης, η επιφάνεια της οποίας έκτοτε φέρει μέχρι σήμερα ουκ ολίγες σοβιετικές ονομασίες. Τα σκάφη της αποστολής GRAIL (συνολικού κόστους περίπου 500 εκατ. δολαρίων), τα οποία κατασκευάστηκαν από την αμερικανική εταιρία Lockheed Martin Corp, τροφοδοτούνται με ηλιακή ενέργεια. Εάν οι μπαταρίες τους καταφέρουν να επιβιώσουν από την επόμενη έκλειψη της Σελήνης, που θα συμβεί τον Ιούνιο, όταν θα «κρυφτεί» πίσω από τη σκιά της Γης για μερικές ώρες, τότε θα έχουν την ευκαιρία να επεκτείνουν το έργο τους έως το τέλος του 2012. Βίντεο για την αποστολή. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=437042&h1=true Βουτιά στα βάθη του σεληνιακού κρατήρα Αρίσταρχου. Ο δορυφόρος LRO που εξερευνά και χαρτογραφεί τη Σελήνη πλησίασε τον γιγάντιο κρατήρα «Αρίσταρχο». Ο κρατήρας έχει διάμετρο 40 χλμ και βάθος 3,7 χλμ, διπλάσιο από αυτό του Γκραν Κάνιον. Η μελέτη του κρατήρα που είναι ορατός από τη Γη με γυμνό μάτι αναμένεται να προσφέρει σημαντικά στοιχεία για τη γεωλογική ιστορία του φυσικού μας δορυφόρου. Ο Αρίσταρχος. Ο κρατήρας πήρε το όνομά του από τον έλληνα αστρονόμο Αρίσταρχο, ο οποίος θεωρείται ότι είναι ο πρώτος που πρότεινε ηλιοκεντρικό μοντέλο του ηλιακού συστήματος. Ο κρατήρας βρίσκεται στο νοτιοανατολικό άκρο μιας υπερυψωμένης έκτασης με ηφαιστειογενή χαρακτηριστικά, γνωστής επίσης ως το «Υψίπεδο του Αρίσταρχου». Η συγκεκριμένη έκταση βρίσκεται στο μέσο του Ωκεανού των Καταιγίδων, μια περιοχή που είναι γνωστή για διάφορα παροδικά σεληνιακά φαινόμενα που λαμβάνουν χώρα εκεί. Οι επιστήμονες θεωρούν ότι ο κρατήρας αποτελεί προϊόν της πρόσκρουσης ενός μεγάλου κομήτη ή αστεροειδή στην επιφάνεια της Σελήνης. Τόσο τα τοιχώματα του Αρίσταρχου όσο και ο πυθμένας του διαθέτουν μεγάλη ποικιλία σεληνιακών πετρωμάτων και η μελέτη τους σε συνδυασμό με γεωλογικές παρατηρήσεις θα βοηθήσουν τους ειδικούς να κατανοήσουν καλύτερα τη γεωλογική ιστορία του δορυφόρου μας. Η μελέτη του Αρίσταρχου θα βοηθήσει για παράδειγμα στο να μάθουμε πώς δημιουργείται ο γρανίτης στη Σελήνη. Ο δορυφόρος. Ο LRO (Lunar Reconaissance Orbiter) εκτοξεύθηκε τον Ιούνιο του 2009 και διαθέτει έξι εξειδικευμένα όργανα τα οποία έχουν ως «καθήκον» την καταγραφή δεδομένων σχετικά με το σεληνιακό περιβάλλον. Δύο από αυτά τα όργανα είναι η υψηλής ακρίβειας κάμερα (LROC) και το όργανο μέτρησης υψομέτρων (Lola). Ο LRO βρίσκεται πάνω από τον κρατήρα σε ύψος 30 χλμ και ξεκίνησε να στέλνει νέες λεπτομερείς εικόνες και στοιχεία για αυτόν.

Οι διαστημικές αποστολές που κορυφώνονται το 2012. Το 2011 συνταξιοδοτήθηκε το διαστημικό λεωφορείο και η αποστολή Messenger έφτασε στον Ερμή. Tο 2012, όμως, υπόσχεται να είναι πιο συναρπαστικό όσον αφορά τη διαστημική εξερεύνηση. Δύο από τις αποστολές που κορυφώνονται τη νέα χρονιά βρίσκονται ήδη καθ' οδόν για το στόχο τους, ενώ οι υπόλοιπες αναχωρούν εντός του 2012. Δεδομένου ότι η NASA δεν διαθέτει αυτή τη στιγμή σκάφος για την εκτόξευση πληρωμάτων, και η Ρωσία έχει αναλάβει αποκλειστικά τις αποστολές πληρωμάτων από και προς τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό ετσι θα εχουμε τεσσερεις επανδρωμένες πτήσεις "Soyuz TMA-Μ» και πέντε πτήσεις Progress-M φορτηγών και ενός ευρωπαικού φορτηγού προς τον Δ.Δ.Σ. Επίσης θα εχουμε: Το «Θεϊκό Σκάφος»: Η Κίνα προχωρά στις επόμενες δύο επόμενες διαστημικές αποστολές της. Οι αποστολές 9 και 10 του Σενζού, ή «Θεϊκού Σκάφους», πιστεύεται ότι θα είναι επανδρωμένες. Και στις δύο περιπτώσεις, το σκάφος θα παραμείνει συνδεδεμένο σε τροχιά με την υπομονάδα Τιανγκόνγκ, η οποία θα αποτελέσει τη βάση για την ανάπτυξη του πρώτου κινεζικού διαστημικού σταθμού http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231135960 την επόμενη δεκαετία. Ακόμα, το 2012 θα ξεκινήσουν ή θα περάσουν σε νέα φάση τρεις μη επανδρωμένες διαπλανητικές αποστολές: Κυνηγητό γύρω από τη Σελήνη: Ανήμερα την Πρωτοχρονιά, τα δίδυμα σκάφη GRAIL http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231127777 της NASA θα τεθούν σε τροχιά γύρω από το φεγγάρι και το ένα θα αρχίσει να κυνηγά το άλλο ακολουθώντας το από κοντά. Μετρώντας την αυξομείωση της απόστασης που τα χωρίζει, τα δύο σκάφη θα χαρτογραφήσουν το βαρυτικό πεδίο της Σελήνης και θα δώσουν νέα στοιχεία για το εσωτερικό της. Η Περιέργεια στον Άρη: Το Επιστημονικό Εργαστήριο του Άρη, περισσότερο γνωστό ως Curiosity, http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231139466 είναι το μεγαλύτερο τροχοφόρο ρομπότ που έχει εκτοξεύσει ως σήμερα η NASA. Το πυρηνοκίνητο όχημα, σε μέγεθος τζιπ, εκτοξεύτηκε φέτος και προγραμματίζεται να προσεδαφιστεί στον Κρατήρα Γκέιλ του Άρη στις 6 Αυγούστου. Χρησιμοποιώντας μια πληθώρα από όργανα, όπως ένα κρουστικό δράπανο και ένα λέιζερ που εξετάζει πετρώματα, το ρομπότ θα εξετάσει αν ο γειτονικός πλανήτης ήταν ποτέ φιλόξενος για τη ζωή. Η Χαραυγή στη Δήμητρα: Η αποστολή Dawn της NASA, που βρίσκεται σήμερα σε τροχιά γύρω από τον αστεροειδή Εστία, http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231120426 θα ολοκληρώσει αυτή τη φάση του ταξιδιού και θα αναχωρήσει για τον επόμενο στόχο της, τον πλανήτη νάνο Δήμητρα, ο οποίος βρίσκεται στη ζώνη των αστεροειδών, ανάμεσα στον Άρη και τον Δία. Το 2012, τέλος, η ιδιωτική πρωτοβουλία στο Διάστημα μπαίνει σε νέα τροχιά: Δράκος στο σταθμό: Για τις αρχές Φεβρουαρίου προγραμματίζεται η πρώτη αποστολή ιδιωτικού σκάφους στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS). Το μη επανδρωμένο σκάφος Dragon http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231122206 της εταιρείας SpaceX θα αναχωρήσει τοποθετημένο στην κορυφή ενός πυραύλου Falcon της ίδιας εταιρείας για να μεταφέρει εφόδια στο μόνιμο πλήρωμα. Υποτροχιακός τουρισμός: Εντός του 2012 αναμένεται η πρώτη πραγματικά πυραυλοκίνητη δοκιμή του SpaceShipTwo, του σκάφους που αναπτύσσει η Virgin Galactic http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231133687 για τουριστικές αποδράσεις στο όριο της ατμόσφαιρας. Στις μέχρι σήμερα δοκιμές, το SpaceShipTwo απελευθερώθηκε με επιτυχία από το μητρικό αεροπλάνο που θα το μεταφέρει σε μεγάλο ύψος, δεν πυροδότησε όμως τον πυραυλοκινητήρα του στον οποίο θα βασίζεται για τις υποτροχιακές πτήσεις. Μικρές ειδήσεις. Η Ρωσία σημείωσε ρεκόρ στον αριθμό των διαστημικών εκτοξεύσεων. Η Ρωσία το 2011, το οποίο στη Ρωσία ήταν «Έτος Ρωσικής Κοσμοναυτικής» προς τιμήν της 50ης επετείου της πρώτης πτήσης στο διάστημα του Γιούρι Γκαγκάριν, κατέρριψε τα ρεκόρ της τελευταίας δεκαετιας, πραγματοποιώντας 35 εκτοξεύσεις πυραύλων-φορέων. Οι 32 εκτοξεύσεις πραγματοποιήθηκαν από τα κοσμοδρόμια Μπαϊκονούρ, Πλεσέτσκ και τη βάση εκτόξευσης Ντομπαρόφσκι, δυο εκτοξεύσεις από το ευρωπαϊκό κοσμοδρόμιο Κουρού και μιά στα πλαίσια του διεθνούς προγράμματος «Θαλάσσια εκκίνηση». Ωστόσο φέτος σημειώθηκε και αριθμός ρεκόρ ατυχημάτων. Όπως σημείωσε πηγή στον πυραυλο-διαστημικό κλάδο, στα ατυχήματα αυτού του έτους εκδηλώθηκαν τα προβλήματα, που είχαν συσσωρευτεί στον κλάδο τις προηγούμενες δεκαετίες. Αυτά είναι – η ανεπάρκεια χρηματοδότησης, η εκκροή στελεχών και η απαρχαίωση των παγίων στοιχειων των επιχειρήσεων. Η Κίνα θα κατασκευάσει τρείς νέες γενιές πυραύλων-φορέων. Κατά την επικείμενη πενταετία η Κίνα θα κατασκευάσει νέες γενιές πυραύλων φορέων Long March (Changzheng),- αναφέρεται στη «Λευκή Βίβλο» για τον διαστημικό κλάδο της Κίνας το 2011, που εκδόθηκε σήμερα. Ο πύραυλος Long March-5, που είναι ικανός να μεταφέρει σε περίγεια τροχιά 25 τόνους υλικών και σε γεωστάσιμη τροχιά – 14 τόνους, θα λειτουργεί με οικολογικά ασφαλές καύσιμο. Ο ταχυκίνητος πύραυλος φορέας Long March-6 θα είναι ικανός να μεταφέρει σε σύγχρονη ηλιακά τροχιά ύψους 700 χιλιομέτρων πάνω από 1 τόνο υλικών και ο Long March-7 5,5 τόνους. Οι εργασίες κατασκευής των πυραύλων-φορέων Long March είχαν αρχίσει το 1965. Από το 2006 ως το 2011 έγιναν με επιτυχία 67 εκτοξεύσεις πυραύλων-φορέων αυτού του τύπου. Το ιαπωνικό πλανητάριο εγγράφτηκε στο Βιβλίο των Ρεκόρ Γκίνες. Το πλανητάριο της ιαπωνικής πόλης Ναγκόγια έχει αναγνωριστεί το μεγαλύτερο στον κόσμο και έχει εγγραφεί στο Βιβλίο των Ρεκόρ Γκίνες Η διάμετρός του, που φθάνει τα 35 μέτρα, κατά 5 μέτρα,είναι μεγαλύτερη από τον προηγούμενο κάτοχο του ρεκόρ, που βρίσκεται επίσης στην Ιαπωνία στον νομό Εχίμε (Ehime). Για την κατασκευή του υπερσύγχρονου πλανηταρίου έχουν δαπανηθεί σχεδόν 32 εκατομμύρια δολάρια. Η εφαρμογή κατά την κατασκευή του πλανηταρίου στη Ναγκόγια υπερσύγχρονων μεθόδων και τεχνολογιών στον τομέα των οπτικών ινών επιτρέπουν στους ανθρώπους να δουν ακόμα και τα πιο απομακρυσμένα αστέρια.

Το Νεφέλωμα του Αλτήρα. Ένας αστροφωτογράφος, ο Bill Snyder συνέλαβε το Νεφέλωμα Dumbbell (ή Αλτήρας γιατί μοιάζει με το σχήμα αυτό στο ορατό φως) — ένα νέφος από αστρικά συντρίμμια και το οποίο μας προσφέρει μια άποψη για το πώς θα μοιάζει το δικό μας ηλιακό σύστημα, όταν ο ήλιος θα πεθαίνει. Σε ένα εντυπωσιακό νεφέλωμα παρόμοιο με αυτό της πρωτης φωτογραφίας εκτιμάται ότι θα μετατραπεί ο Ήλιος μας σε περίπου πέντε δισεκατομμύρια χρόνια. Τα θεαματικά χρώματα του Νεφελώματος Αλτήρα οφείλονται, σύμφωνα με τους επιστήμονες, στην έκλυση υδρογόνου και οξυγόνου. Το συγκεκριμένο νεφέλωμα, γνωστό και ως Μ27, βρίσκεται 1.360 έτη φωτός μακριά από τη Γη προς τον αστερισμό της Αλεπούς και είναι ορατό με τη βοήθεια ερασιτεχνικών τηλεσκοπίων ή ακόμη και με ένα ζευγάρι κιάλια. Ο εντοπισμός του μπορεί να έγινε κατά λάθος μέσα στον 18ο αιώνα, ωστόσο οι ειδικοί ακόμη δεν έχουν κατανοήσει τον τρόπο με τον οποίο τα «ετοιμοθάνατα» άστρα εκλύουν αέρια. Το νεφέλωμα Dumbbell αποτελεί ένα εκ των πλέον λαμπερών νεφελωμάτων στον ουρανό και το κοινό μπορεί να το εντοπίσει με κιάλια εάν κοιτάξει με κατεύθυνση προς τον αστερισμό της Αλεπούς (Vulpecula). “Όλη σκόνη και το αέριο του νεφελώματος ήταν μέσα σε αυτό το αστέρι," λέει ο αστροφωτογράφος. Όταν τα αστέρια σαν τον ήλιο μας πεθαίνουν «φουσκώνουν» τα εξωτερικά αέρια στρώματά τους, και φτιάχνουν ένα τεράστιο νεφέλωμα που φωτίζεται από τον πυρήνα του νεκρού πια άστρου. Το Νεφέλωμα Dumbbell είναι ένα «πλανητικό νεφέλωμα» – το είδος του αστρικού κατάλοιπου που θα αφήσει ο Ήλιος μας όταν σβήσουν οι αντιδράσεις της σύντηξης του υδρογόνου στον πυρήνα του, σε περίπου πέντε δισεκατομμύρια χρόνια. Το δε όνομα «πλανητικό νεφέλωμα» προέρχεται από μια υποτιθέμενη ομοιότητα με τους γιγάντιους αέριους πλανήτες όπως είναι ο Δίας. Το Νεφέλωμα Dumbbell ανακαλύφθηκε τυχαία το 1764. Ο αστρονόμος Charles Messier είχε καταρτίσει έναν κατάλογο από διάχυτα αντικείμενα που δεν πρέπει να συγχέονται με τους κομήτες. Το Νεφέλωμα αυτό είναι το 27ο αντικείμενο στον κατάλογο Messier, γι αυτό και τώρα είναι γνωστό ως M27. Το φως του θέλει 1.360 χρόνια για να φτάσει ως εμάς. Οι μετρήσεις του αέριου υλικού που διαστέλλεται από το M27 έχουν οδηγήσει σε εκτιμήσεις ότι η «εκτίναξη του αστρικού κελύφους» ξεκίνησε μεταξύ 3.000 και 48.000 χρόνια πριν, συν τα 1.360 χρόνια που χρειάζεται ώστε το φως του M27 να έρθει εδώ. Το νεφέλωμα Dumbbell εκτείνεται σε μια έκταση 4,5 έτη φωτός – πολύ πέρα ​​από την απόσταση του ήλιου μας από το πλησιέστερο γειτονικό μας άστρο. Η κατανόηση της φυσικής του M27 ήταν πολύ πιο πέρα ​​από την επιστήμη του 18ου αιώνα. Αλλά ακόμα και σήμερα, πολλά πράγματα παραμένουν μυστήριο για το διπολικό πλανητικό νεφέλωμα σαν το M27, συμπεριλαμβανομένων και των δυνάμεων που οδήγησαν στην έκρηξη του αεριώδους εξωτερικού στρώματος του άστρου, που αφήνει ένα λευκό νάνο πίσω του. Αυτά τα στρώματα θερμαίνονται από τον θερμό πυρήνα του νεκρού άστρου (του λευκού νάνου), που λάμπει στο υπέρυθρο και ορατό φως. Πηγή: NASA Στην δεύτερη εικόνα από το διαστημικό τηλεσκόπιο Spitzer της NASA δείχνει ότι από το Νεφέλωμα Dumbbell εκπέμπονται τεράστιες ποσότητες υπέρυθρης ακτινοβολίας

Nέες ενδείξεις από το Hubble για οργανικά μόρια στον Πλούτωνα. Φασματικές ενδείξεις που κατέγραψε στον Πλούτωνα το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble ενισχύουν τις υποψίες για την ύπαρξη οργανικών ουσιών ακόμα και στις παγωμένες παρυφές του Ηλιακού Συστήματος. Οι παρατηρήσεις του Hubble δείχνουν ότι ο Πλούτωνας απορροφά περισσότερο από το αναμενόμενο υπεριώδες φως, ένδειξη για την παρουσία οργανικών μορίων, πιθανώς σύνθετων υδρογονανθράκων και ουσιών που περιέχουν άζωτο. Περισσότερα αναμένεται να γίνουν γνωστά το 2015, οπότε θα φτάσει το New Horizons της NASA, η πρώτη αποστολή που θα επισκεφτεί τον πλανήτη νάνο. Κόκκινος νάνος. Ο Πλούτωνας, ένα σώμα με μάζα πέντε φορές μικρότερη από της Σελήνης, έχασε τον τίτλο του πλανήτη το 2006 και κατατάσσεται πλέον στους πλανήτες νάνους. Η κατεψυγμένη επιφάνειά του πιστεύεται ότι καλύπτεται από πάγους, όπως παγωμένο μεθάνιο και διοξείδιο του άνθρακα. Επιπλέον, όμως, ο πλανήτης νάνος δείχνει να έχει μια κοκκινωπή χροιά, η οποία πιθανολογείται ότι προέρχεται από υδρογονάνθρακες και άλλες οργανικές ουσίες. Τα μόρια αυτά, που βασίζονται στον άνθρακα, θα μπορούσαν να δημιουργηθούν από τους πάγους κάτω από την επίδραση της αμυδρής ηλιακής ακτινοβολίας ή των κοσμικών ακτίνων που φτάνουν στην επιφάνεια. Η ίδια κοκκινωπή χροιά έχει παρατηρηθεί εξάλλου και σε άλλα σώματα της λεγόμενης Ζώνης του Κούιπερ -μια ζώνη πέρα από την τροχιά του Πλούτωνα που φιλοξενεί παγωμένα σώματα και άλλους τρεις πλανήτες νάνους: τη Χαουμέια, την Έριδα και τον Μακεμάκε. «Τα ευρήματα είναι συναρπαστικά επειδή οι σύνθετοι υδρογονάνθρακες και άλλα μόρια που θα μπορούσαν να ευθύνονται για τα υπεριώδη φασματικά χαρακτηριστικά που βρήκαμε με το Hubble ενδέχεται, μεταξύ άλλων, να ευθύνονται για το ροδοκόκκινο χρώμα του Πλούτωνα» είπε στο Reuters o Άλαν Στερν του Ερευνητικού Ινστιτούτου Southwest στο Κολοράντο, επικεφαλής της μελέτης. «Η ανακάλυψη που κάναμε με το Hubble μάς υπενθυμίζει τις ακόμα πιο συναρπαστικές ανακαλύψεις για την επιφανειακή σύσταση και ιστορία του Πλούτωνα, οι οποίες ενδέχεται να προκύψουν όταν φτάσει το New Horizons της ΝASA το 2015» επισήμανε. Το New Horizons εκτοξεύτηκε το 2006 σε μια οδύσσεια 6,4 δισεκατομμυρίων χιλιομέτρων μέχρι τον Πλούτωνα και άλλα σώματα της Ζώνης του Κούιπερ. Στην πλησιέστερη προσέγγισή του στον Πλούτωνα, τον Ιούλιο του 2015, θα απέχει μόλις 12.500 χιλιόμετρα.