Δροσος Γεωργιος

Εξαερώνονται οι ελπίδες για πυρηνική σύντηξη με λέιζερ. Η προθεσμία παρήλθε και το μεγαλύτερο λέιζερ του κόσμου δεν κατάφερε να πετύχει την παραγωγή ενέργειας με σύντηξη υδρογόνου, την ίδια διαδικασία που τροφοδοτεί με ενέργεια τα άστρα. Στην αμερικανική Εθνική Εγκατάσταση Πυροδότησης (NIF) στην Καλιφόρνια, 192 επιμέρους δέσμες λέιζερ στοχεύουν ταυτόχρονα μια μικροσκοπική κάψουλα που περιέχει υδρογόνο. Η ιδέα ήταν ότι η ακαριαία θέρμανση και συμπίεση αυτού του στόχου θα ανάγκαζε τα άτομα υδρογόνου να ενωθούν και να σχηματίζουν άτομα ήλιου, απελευθερώνοντας ταυτόχρονα μεγάλες ποσότητες ενέργειες. Το αμερικανικό Κογκρέσο είχε δώσει διορία μέχρι τις 30 Σεπτεμβρίου στους ερευνητές του NIF να δείξουν ότι το σύστημα μπορεί να παράγει περισσότερη ενέργεια από ό,τι καταναλώνει το λέιζερ. Οι υπεύθυνοι του πειράματος, όμως, απέτυχαν να το κάνουν. Το βασικό πρόβλημα είναι ότι η πειραματική διάταξη δεν μπορεί να συμπιέσει την κάψουλα-στόχο στην απαιτούμενη πίεση των 300 gigabar, η οποία είναι 300 δισ. φορές μεγαλύτερη από την πίεση της ατμόσφαιρας στο επίπεδο της θάλασσας. Για να επιτευχθεί ο στόχος αυτός απαιτείται προσεκτική ρύθμιση πολλών επιμέρους παραγόντων: μεταξύ άλλων, της ταχύτητας με την οποία καταρρέει η κάψουλα όταν δεχθεί τις βολές των λέιζερ, καθώς και της ομοιομορφίας με την οποία καταρρέει η κάψουλα ώστε να δημιουργήσει μια τέλεια σφαίρα από υπέρθερμο αέριο. «Μπορούμε να τα πετύχουμε όλα αυτά. Το πρόβλημα είναι ότι δεν μπορούμε να τα πετύχουμε όλα μαζί ταυτόχρονα» παραδέχεται στο περιοδικό Νew Scientist o Έντ Μόζες, αναπληρωτής διευθυντής του NIF στο Εθνικό Εργαστήριο Lawrence Livermore. H αποτυχία των προσπαθειών στο NIF, σχολιάζει το περιοδικό, ίσως οδηγήσει σε τερματισμό ενός αντίστοιχου πειράματος στη Γαλλία με την ονομασία Laser Megajoule. Η μόνη προσέγγιση που φαίνεται τώρα βιώσιμη για την επίτευξη πυρηνικής σύντηξης και την παραγωγή ανεξάντλητης, καθαρής ενέργειας είναι αυτή που υλοποιείται στον Διεθνή Πειραματικό Θερμοπυρηνικό Αντιδραστήρα (ITER), ο οποίος κατασκευάζεται στο Κανταράς της Γαλλίας. Στον κεντρικό αντιδραστήρα του ITER, μαγνητικά πεδία θα συγκρατούν μετέωρη και παγιδευμένη μια ποσότητα υδρογόνου σε ακραίες καταστάσεις θερμοκρασίας και πίεσης, αρκετής για να διατηρήσει τις αντιδράσεις σύντηξης (τα μαγνητικά πεδία είναι σήμερα η μόνη τεχνολογία που μπορεί να κρατήσει το υπέρθερμο αέριο μακριά από τα τοιχώματα του αντιδραστήρα).(Σχ. στις 23/4/2012) Παρόλα αυτά, το NIF δεν πρόκειται να κλείσει άμεσα. Το εργαστήριο έχει αρκετά κονδύλια για να καλύψει τη λειτουργία του ακόμα έναν χρόνο, και μπορεί τώρα να εστιαστεί σε έναν δεύτερο τομέα για τον οποίο σχεδιάστηκε: να προσομοιώνει πυρηνικές ενέργειες και να μελετά πώς γερνάει το πυρηνικό οπλοστάσιο των ΗΠΑ. Ετσι φίλε XB70A υπάρχει σε αυτο το αρθρο μια μικρή-ελλειπής βεβαια απαντηση στην ερωτησή σου!!!

Τι συμβαίνει όταν συγκρούονται δυο μαύρες τρύπες. To animation δημιουργήθηκε στους υπερ-υπολογιστές του Πανεπιστημίου του Κολοράντο. Μας δείχνει τι συμβαίνει στο μαγνητισμένο νέφος αερίων που περιβάλλει τις υπερμεγέθεις μαύρες, όταν δυο από αυτές συγκρούονται. Τα προς το κόκκινο χρώματα αντιστοιχούν σε μεγαλύτερες πυκνότητες αερίου. Δεδομένου ότι τα βαρυτικά κύματα που παράγονται κατά την συγχώνευση των μαύρων τρυπών είναι πολύ δύσκολο να ανιχνευθούν, οι αστρονόμοι ψάχνουν βρουν κάποια άλλη χαρακτηριστική ακτινοβολία που συνοδεύει την συγχώνευση, και η οποία θα μπορούσε να παρατηρηθεί από τα τηλεσκόπια. Η επιστημονική ομάδα που πραγματοποίησε την προσομοίωση βρήκε ότι σύμφωνα με το μοντέλο τους παράγονται δέσμες ακτινοβολίας 10000 φορές λαμπρότερες σε σχέση με τις προηγούμενες μελέτες. Το επόμενο βίντεο δείχνει την δομή της διάδοσης των βαρυτικών κυμάτων που αναμένεται ως αποτέλεσμα της συγχώνευσης των μαύρων τρυπών. http://www.youtube.com/watch?v=4nvv5L1S5r4&feature=player_embedded

Tο ευρωπαϊκό διαστημικό «φορτηγό» αποσυνδέθηκε από το Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Το ευρωπαϊκό μεταγωγικό διαστημόπλοιο ATV-3 «Εντοάρντο Αμάλντι» με τη δεύτερη προσπάθεια αποσυνδέθηκε από το Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ΔΔΣ). Όπως ανακοίνωσε το Κέντρο Διεύθυνσης Πτήσεων στα περίχωρα της Μόσχας, περίπου σε ένα 24ωρο θα βυθιστεί στο νότιο τμήμα του Ειρηνικού ωκεανού. Η πρώτη απόπειρα αποσύνδεσης έγινε τη νύχτα προς Τετάρτη και κατέληξε σε αποτυχία. Το ATV-3 είχε προσδεθεί στον ΔΔΣ σχεδόν ένα εξάμηνο. Στον ΔΔΣ υπηρετεί το πλήρωμα της 33ης τακτικής αποστολής, που αποτελείται από την Αμερικανίδα διοικητή Σουνίτα Ουίλιαμς, το Ρώσο Γιούρι Μαλεντσένκο και τον Ιάπωνα Ακιχίκο Χοσίντε. Συντρίμμια ιαπωνικού δορυφόρου απειλούν τον ΔΔΣ. Λόγω της απειλής σύγκρουσης του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού με τα συντρίμμια του ιαπωνικού δορυφόρου, μέσα τις πλησιέστερες ώρες μπορεί να παρθεί απόφαση για την πραγματοποίηση από το Σταθμό ελιγμού παρέκκλισης. Αυτό ανακοίνωσε εκπρόσωπος του ρωσικού Κέντρου Ελέγχου των Διαστημικών Πτήσεων. Αναμένεται ότι ο ελιγμός θα πραγματοποιηθεί μέσα στις πλησιέστερες 30 ώρες Eκπρόσωποι της Roskosmos και της NASA θα παραμενουν στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό έναν ολόκληρο χρόνο. Η συμφωνία γι’ αυτό επιτεύχθηκε μεταξύ των συμμετεχόντων στο σχέδιο εκμετάλλευσης του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού σήμερα Τρίτη, ανακοίνωσε ο επικεφαλής των επανδρωμένων προγραμμάτων της Roskosmos Αλεξέι Κρασνόφ. Σήμερα η διάρκεια παραμονής των πληρωμάτων δεν υπερβαίνει τους έξι μήνες, ενώ συχνά είναι και πολύ μικρότερη. Σύμφωνα με τον Κρασνόφ, η έναρξη αυτών των αποστολών προγραμματίζεται να γίνει περίπου την άνοιξη του 2015. Αφού κατέληξαν σε καταρχήν συμφωνία οι πλευρές, που διαπραγματεύονται, αρχίζουν να ασχολούνται με τη διευθέτηση των δευτερευόντων τυπικών εκκρεμοτήτων. Διαστημικός περίπατος εργασίας. Στο βίντεο που ακολουθεί βλέπουμε τον "διαστημικό περίπατο εργασίας" των αστροναυτών του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού. Ο διοικητής του ΔΔΣ Gennady Padalka και ο μηχανικός πτήσης Yuri Malenchenko, ολοκλήρωσαν με επιτυχία την περασμένη Δευτέρα (20 Αυγούστου), διάφορες εργασίες έξω από τον ΔΔΣ, συμπεριλαμβανομένης και της εγκατάστασης προστατευτικών ασπίδων από μικρομετεωρίτες. Ο μοναχικός θάνατος ενός άστρου. Ο πιο θεαματικός ίσως θάνατος άστρου που παρατήρησε ποτέ η ανθρωπότητα θεωρείται η έκρηξη ενός σουπερνόβα που έγινε ορατή με γυμνό μάτι σε όλα σχεδόν τα μήκη και τα πλάτη της Γης την άνοιξη του 1006 μ.Χ.. Τώρα επιστήμονες που μελέτησαν το περιστατικό διαπίστωσαν ότι εκτός από εντυπωσιακός, ο θάνατος αυτός ήταν επίσης μοναχικός. Πέραν του «λυρισμού» του θέματος, η ανακάλυψη ρίχνει φως στους υπερκαινοφανείς αστέρες τύπου 1a, ένα φαινόμενο το οποίο οι επιστήμονες γνωρίζουν ελάχιστα και θεωρείται σημαντικό για την κατανόηση της επέκτασης του Σύμπαντος. Ο όρος «υπερκαινοφανής αστέρας» (ή σουπερνόβα) σημαίνει ουσιαστικά την έκρηξη ενός άστρου. Η έκρηξη αυτή μπορεί να επέλθει από διαφορετικές αιτίες και υπό διαφορετικές συνθήκες, γι’ αυτό και οι ειδικοί διακρίνουν διάφορους τύπους του φαινομένου. Ο πιο διαδεδομένος τύπος που παρατηρείται στο Σύμπαν είναι οι σουπερνόβα 1b και 1c: πρόκειται για άστρα μεγάλης μάζας τα οποία εκρήγνυνται επειδή παύουν να παράγουν ενέργεια στον πυρήνα τους με αποτέλεσμα να καταρρέουν υπό την ίδια τη βαρύτητά τους. Μια άλλη, πολύ σπανιότερη κατηγορία αστρικών εκρήξεων, οι σουπερνόβα τύπου 1a, προκύπτουν όταν η μάζα ενός συρρικνωμένου και παγωμένου λευκού νάνου αυξάνεται σε κρίσιμο σημείο. Οι αστροφυσικοί δεν γνωρίζουν πώς ακριβώς συντελείται αυτό το φαινόμενο, θεωρούν όμως ότι κάτι τέτοιο μπορεί να γίνει με δυο τρόπους: είτε ο λευκός νάνος αυξάνει τη μάζα του αργά, απορροφώντας αέρια από έναν κοντινό του κόκκινο γίγαντα είτε την αυξάνει γρήγορα, διαλύοντας έναν μικρότερο λευκό νάνο σε κοντινή τροχιά. Στην πρώτη, «αργή» εκδοχή οι ειδικοί θεωρούν ότι ένα υπόλειμμα του γειτονικού γίγαντα επιβιώνει της έκρηξης του λευκού νάνου. Στη «γρήγορη» εκδοχή ο μικρότερος λευκός νάνος δεν θα μπορούσε να επιβιώσει της έκρηξης του γείτονά του. Το αποτέλεσμα σε αυτή την τελευταία περίπτωση θα ήταν η απουσία οποιουδήποτε άστρου μετά το τέλος της έκρηξης. Για να διερευνήσουν ποια από τις δυο εκδοχές είναι πιθανότερο να επικρατεί στο Σύμπαν, ερευνητές με επικεφαλής τον Χονάι Γκονθάλεθ Ερνάντεθ του Ινστιτούτου Αστροφυσικής των Καναρίων στην Ισπανία επέλεξαν να μελετήσουν τον SN 1006 ο οποίος είχε εντυπωσιάσει τόσο τους γήινους παρατηρητές πριν από μια χιλιετία. Χρησιμοποιώντας δεδομένα του Αστεροσκοπείου του Παρανάλ στη Χιλή οι επιστήμονες «χτένισαν» την περιοχή γύρω από τα υπολείμματα του σουπερνόβα σε ακτίνα 16,5 ετών φωτός σε αναζήτηση ενός άστρου που θα μπορούσε να είναι ο «συνοδός» του λευκού γίγαντα που είχε εκραγεί. Όπως αναφέρουν στη μελέτη τους, που δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση «Nature», οι ερευνητές δεν βρήκαν «κανένα άστρο γύρω από τα υπολείμματα του σουπερνόβα που θα μπορούσε να είναι ο πιθανός συνοδός του προγονικού άστρου του SN 1006». Αυτό, σε συνδυασμό με τα αποτελέσματα προηγούμενων ερευνών που έχουν προβεί σε ανάλογες αναζητήσεις, οδηγεί τον κ. Γκονθάλεθ και τους συνεργάτες του στο συμπέρασμα ότι η «ταχεία» εκδοχή των σουπερνόβα 1a είναι η πιο διαδεδομένη – υπολογίζουν ότι η «αργή» εκδοχή θα πρέπει να αντιστοιχεί σε λιγότερο του 20% των περιπτώσεων του συγκερκιμένου τύπου υπερκαινοφανούς αστέρα. Ο SN 1006 βρίσκεται σε απόσταση 7.100 ετών φωτός από τη Γη, στον αστερισμό του Λύκου, στα νότια του Σκορπιού. Αφού εξερράγη, την άνοιξη του 1006 ήταν ορατός με γυμνό μάτι για μεγάλο διάστημα στον νότιο νυχτερινό ουρανό, από όλη τη Γη και είχε περιγραφεί λεπτομερώς από αρκετούς αστρονόμους και μοναχούς της εποχής. Με βάση αυτές τις περιγραφές και τις παρατηρήσεις τους οι επιστήμονες υπολογίζουν ότι στο αποκορύφωμά του η λάμψη του έφθασε το ένα τέταρτο αυτής της Σελήνης – ήταν τόσο λαμπρός ώστε κάποιος θα μπορούσε να διαβάσει στο φως του κατά τη διάρκεια της νύχτας. Ο δορυφόρος Metop-B έστειλε τις πρώτες του παρατηρήσεις http://www.esa.int/esaCP/SEMJJNERI7H_Greece_0.html

Ασυνήθιστη καλοκαιρία απολαμβάνει το Curiosity στον Άρη. Παρόλο που η άνοιξη δεν έχει έρθει ακόμα στο νότιο ημισφαίριο του Άρη, στην περιοχή όπου έχει προσεδαφιστεί το ρομπότ Curiosity επικρατεί ένας ασυνήθιστος καύσωνας, με τη θερμοκρασία να ανεβαίνει τα απογεύματα μέχρι τους 6 βαθμούς Κελσίου πάνω από το μηδέν. «Είναι έκπληξη να βλέπουμε τόσο υψηλές θερμοκρασίες» σχολίασε ο Φελίπε Γκόμεζ του Κέντρου Αστροβιολογίας της Μαδρίτης. «Αν αυτή η τάση συνεχιστεί και το καλοκαίρι, δεν αποκλείεται να δούμε θερμοκρασίες ακόμα και της τάξης των 20 βαθμών. [...] Στη διάρκεια της μέρας, οι θερμοκρασίες ίσως είναι αρκετά υψηλές για να επιτρέπουν την ύπαρξη υγρού νερού σε συστηματική βάση» επισήμανε. Ο Γκόμεζ μελετά μετρήσεις από τον ενσωματωμένο μετεωρολογικό σταθμό του τροχοφόρου ρομπότ της ΝASA, ένα όργανο που ονομάζεται Απομακρυσμένος Σταθμός Παρακολούθησης Περιβάλλοντος, ή REMS. Παρουσίασε βλάβη σε ένα από τα δύο ανεμόμετρά του κατά τη διαδικασία προσεδάφισης, κατά τα άλλα όμως φαίνεται να λειτουργεί κανονικά. Το REMS δείχνει ότι η θερμοκρασία ανεβαίνει πάνω από τους μηδέν βαθμούς τις μισές από αρειανές ημέρες, οι οποίες ονομάζονται sol. Παρόλο όμως που το Curiosity απολαμβάνει ασυνήθιστα ζεστές ημέρες, δεν συμβαίνει το ίδιο και με τις νύχτες: Η θερμοκρασία μετά τη δύση του Ήλιου βυθίζεται απότομα μέχρι τους -70 βαθμούς. Η τεράστια αυτή διακύμανση οφείλεται κυρίως στο γεγονός ότι ο Άρης δεν διαθέτει την πυκνή ατμόσφαιρα που μονώνει τη Γη και περιορίζει τη θερμοκρασιακή μεταβολή ανάμεσα στη μέρα και τη νύχτα. Στη διάρκεια του αρειανού χειμώνα, όταν η θερμοκρασία πέφτει δεκάδες βαθμούς κάτω από το μηδέν, ακόμα και το διοξείδιο του άνθρακα που υπάρχει στην ατμόσφαιρα αρχίζει να στερεοποιείται και να σχηματίζει ξηρό πάγο, δηλαδή πάγο διοξειδίου του άνθρακα. Εποχικά καλύμματα από ξηρό πάγο είναι εξάλλου γνωστό ότι σχηματίζονται στους δύο πόλους του Άρη. Τα καλύμματα αυτά είναι ορατά από τη Γη ακόμα και με ένα μέτριο τηλεσκόπιο, μέχρι πρόσφατα όμως οι επιστήμονες δεν είχαν διαλευκάνει το μηχανισμό σχηματισμού τους. Πρόσφατα, όμως, ο δορυφόρος MRO της NASA που βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τον Άρη κατέγραψε ενδείξεις για χιονοπτώσεις ξηρού πάγου στο νότιο πόλο. To Curiosity παίρνει στροφή. H εικόνα δείχνει την κίνηση του πίσω δεξιού τροχού λήφθηκε από μια κάμερα πλοήγησης του Curiosity στις 21 Αυγούστου...καθώς το διαστημικό όχημα παίρνει στροφή αφήνοντας τα ίχνη του στην επιφάνεια του Άρη. Curiosity: Η NASA τιμά τον «Αρειανό» Ρέι Μπράντμπερι Η NASA τιμά τον εμβληματικό συγγραφέα επιστημονικής φαντασίας Ρέι Μπράντμπερι, καθώς το σημείο που προσεδαφίστηκε το ρομποτικό όχημα Curiosity στον Άρη ονομάστηκε «Ρέι Μπράντμπερι» προς τιμήν του πρόσφατα αποβιώσαντος αμερικανού λογοτέχνη.(...) Σημειώνεται ότι ο Ρέι Μπράντμπερι απεβίωσε στις 5 Ιουνίου σε ηλικία 91 ετών. Eξέδωσε περισσότερα από 500 βιβλία, που περιλαμβάνουν τα δημοφιλή "Φαρενάιτ 451", αλλά και τα "Χρονικά του Άρη"."'Ημουν ο πρώτος Αρειανός" είχε δηλώσει χαριτολογώντας ο Μπράντμπερι. www.skai.gr

Βίντεο: Πως θα βλέπει τον Άρη ένας αστροναύτης που βρίσκεται σε ελλειπτική τροχιά γύρω απ' αυτόν. Η ομάδα των επιστημόνων του Mars Express δημιούργησε το παρακάτω βίντεο που δείχνει πως θα έβλεπε τον πλανήτη ένας αστροναύτης που θα περιστρεφόταν σε ελλειπτική τροχιά γύρω από τον Άρη. Το βίντεο κατασκευάστηκε χρησιμοποιώντας 600 ξεχωριστές φωτογραφίες που λήφθηκαν από την Visual Monitoring Camera (VMC), και δείχνει τη θέα του πλανήτη καθώς το υποτιθέμενο διαστημόπλοιο που εκτελεί την ελλειπτική τροχιά, προσεγγίζει την πλησιέστερη απόσταση από τον πλανήτη και στη συνέχεια απομακρύνεται. Προσέξτε, προς το τέλος της ταινίας, τον (πολύ μικρό) δίσκο του δορυφόρου Φόβου!

Περίεργο παγωμένο στρώμα στην ατμόσφαιρα της Αφροδίτης. Το ευρωπαϊκό διαστημικό σκάφος «Venus Express» ανακάλυψε για πρώτη φορά ένα απρόσμενα παγωμένο στρώμα ψηλά στην ατμόσφαιρα του καυτού γειτονικού πλανήτη, το οποίο μάλιστα μπορεί να είναι τόσο κρύο, ώστε να παγώνει το διοξείδιο του άνθρακα, που υπάρχει άφθονο και να το μετατρέπει σε χιόνι. Οι ερευνητές του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA), με επικεφαλής τον Αρνό Μαϊέ του Βελγικού Ινστιτούτου Αστρονομίας του Διαστήματος, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό γεωφυσικής «Journal of Geophysical Research» της Αμερικανικής Γεωφυσικής Ένωσης, μελέτησαν παρατηρήσεις πέντε ετών και ανίχνευσαν ένα παγωμένο στρώμα της ατμόσφαιρας με θερμοκρασία περίπου μείον 175 βαθμών Κελσίου, σε ύψος 125 χιλιομέτρων πάνω από την επιφάνεια του πλανήτη, ο οποίος είναι γνωστός για την πυκνή ατμόσφαιρα διοξειδίου και τις καυτές θερμοκρασίες στο έδαφός του. Το περίεργο στρώμα στην ατμόσφαιρα της Αφροδίτης είναι πολύ πιο παγωμένο από οποιοδήποτε στρώμα της ατμόσφαιρας της Γης, παρόλο που η Αφροδίτη βρίσκεται πολύ πιο κοντά στον Ήλιο, συνεπώς δεν θα έπρεπε να συμβαίνει κάτι τέτοιο. «Εφ’ όσον η θερμοκρασία σε μερικά ύψη πέφτει κάτω από το σημείο πήξης του διοξειδίου του άνθρακα, υποπτευόμαστε ότι σχηματίζεται πάγος διοξειδίου σε εκείνες τις περιοχές της ατμόσφαιρας», δήλωσε ο Μαϊέ. Τέτοια νέφη μικρών σωματιδίων πάγου ή χιονιού από διοξείδιο του άνθρακα πρέπει να είναι πολύ ανακλαστικά όσον αφορά την ηλιακή ακτινοβολία. Η μελέτη επίσης ανακάλυψε ότι το παγωμένο στρώμα βρίσκεται σαν «σάντουιτς» ανάμεσα σε δύο σχετικά θερμότερα στρώματα της ατμόσφαιρας. «Το εύρημα είναι πολύ φρέσκο και πρέπει να το σκεφτούμε καλά για να καταλάβουμε ποιές είναι οι συνέπειές του. Πρόκειται για κάτι ξεχωριστό, που δεν παρατηρείται στις ατμόσφαιρες της Γης ή του Άρη, οι οποίες έχουν διαφορετικές χημικές συνθέσεις και συνθήκες θερμοκρασίας», δήλωσε ο επιστήμονας του Venus Express της ESA Χέκαν Σβέντεμ.

Σκόνη αστεροειδών «ομπρέλα» ενάντια στην κλιματική αλλαγή. Μια νέα πρόταση πέφτει στο τραπέζι του διαλόγου ώστε να μπει «φρένο» στην κλιματική αλλαγή που λαμβάνει χώρα στη Γη τις τελευταίες δεκαετίες. Επιστήμονες στη Σκωτία υποστηρίζουν ότι εάν καταστρέψουμε έναν αστεροειδή που θα κινείται κοντά στη Γη θα δημιουργήσουμε ένα νέφος σκόνης γύρω από τον πλανήτη που θα λειτουργεί ως διαστημική «ομπρέλα» η οποία θα μπλοκάρει το ηλιακό φως και θα μειώσει έτσι την παγκόσμια θερμοκρασία. Η γεωμηχανική είναι μια νέα επιστήμη που ασχολείται με την εξεύρεση μεθόδων σωτηρίας της ανθρωπότητας από περιβαλλοντικούς και άλλους κινδύνους. Πολλοί ειδικοί έχουν καταθέσει μια σειρά από ιδέες και σχέδια που αφορούν, στη συντριπτική τους πλειονότητα, τρόπους αντιμετώπισης των κλιματικών αλλαγών και του φαινομένου του θερμοκηπίου. Πρόκειται για ιδέες που θα μπορούσε κάποιος να τις χαρακτηρίσει από «επαναστατικές» και «προωθημένες» ως και «σενάρια επιστημονικής φαντασίας». Τεχνητά δάση, καθρέφτες στο Διάστημα, τεχνητά νέφη, διασπορά σιδήρου στη θάλασσα, τεχνητές εκρήξεις ηφαιστείων είναι ορισμένες από τις προτάσεις της γεωμηχανικής για τη σωτηρία της ανθρωπότητας. Κάποιες από αυτές τις ιδέες είναι μεν εφαρμόσιμες και θα μπορούσαν - σε πρώτο επίπεδο - να αποδώσουν περιορίζοντας ή και αντιστρέφοντας τις κλιματικές αλλαγές, όμως κάθε μια εξ αυτών συνδέεται και με σοβαρές παρενέργειες. Για παράδειγμα, τα τεχνητά νέφη θα μειώσουν μεν την θερμοκρασία του πλανήτη αλλά θα προκαλέσουν άλλες κλιματικές μεταβολές όπως διακοπή των βροχοπτώσεων και της εμφάνισης των μουσώνων η παρουσία των οποίων είναι απολύτως απαραίτητη για την επιβίωση δισεκατομμυρίων κατοίκων του πλανήτη. Η εφαρμογή άλλων ιδεών θα έχει ως αποτέλεσμα την καταστροφή τοπικών ή και ευρύτερων οικοσυστημάτων. Ερευνητές του Πανεπιστημίου Strathclyde υποστηρίζουν ότι το ιδανικό σημείο για την καταστροφή ενός αστεροειδούς είναι το Lagrange point ή L1. Πρόκειται για το σημείο όπου αλληλοεξουδετερώνονται οι βαρυτικές δυνάμεις Γης και Ηλιου. Θεωρούν ότι ιδανικός αστεροειδής για την περίσταση είναι ο Γανυμήδης 1036 που είναι ένας από τους μεγαλύτερους αστεροειδείς της διαστημικής μας γειτονιάς. Οι ερευνητές υπολόγισαν ότι η καταστροφή του συγκεκριμένου αστεροειδούς θα δημιουργήσει ένα νέφος σκόνης με διάμετρο 2,6 χιλιόμετρα και βάρος 5 τετράκις εκατομμύρια κιλά. Οι ερευνητές έσπευσαν να τονίσουν ότι η ιδέα τους δεν αποτελεί μια μόνιμη λύση στο πρόβλημα ούτε έχει ως στόχο να δημιουργηθεί μια «ομπρέλα» ώστε να συνεχίσει η ανθρωπότητα να δρα με τρόπο τέτοιο ώστε να απελευθερώνονται τεράστιες ποσότητες διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα. «Θέλω να ξεκαθαρίσω ότι σε καμία περίπτωση δεν προτείνουμε τη γεωμηχανική ως υποκατάστατο της μείωσης των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα. Μπορούμε απλά να 'εξαγοράσουμε' λίγο χρόνο ώστε να βρούμε την λύση στο πρόβλημα. Το νέφος της σκόνης του αστεροειδούς δεν είναι μια μόνιμη θεραπεία αλλά θα σταματήσει τις επιπτώσεις των κλιματικών αλλαγών για ικανό χρονικό διάστημα» αναφέρει ο Ράσελ Μπιούικ, μέλος της επιστημονικής ομάδας που διατύπωσε την ιδέα.

Θαλάσσιο ποδήλατο διαστημικός εξερευνητής. Στο συνέδριο Ευρωπαϊκών Πλανητικών Επιστημών που πραγματοποιείται στη Μαδρίτη αποκαλύφθηκαν λεπτομέρειες μιας προτεινόμενης αποστολής εξερεύνησης του Τιτάνα. Πρόκειται για τον μεγαλύτερο δορυφόρο του Κρόνου που διαθέτει συνθήκες παρόμοιες με εκείνες που υπήρχαν στην πρώιμη Γη. Η αποστολή ονομάζεται Talise και στόχος είναι να πέσει σε μια από τις λίμνες μεθανίου του Τιτάνα ένα ρομποτικό σκάφος που θα πραγματοποιήσει σειρά ερευνών. Πρόκειται για ένα είδος θαλάσσιου ποδηλάτου και δόθηκε στη δημοσιότητα και ένα σχεδιάγραμμα του. Ο Τιτάνας είναι το μοναδικό σώμα στο ηλιακό μας σύστημα στο οποίο έχει εντοπιστεί υγρό στοιχείο ενώ η ατμόσφαιρά του διαθέτει μια σειρά από οργανικές ύλες, συνδυασμός που θεωρητικώς μπορεί να παραγάγει ζωή. Στον Τιτάνα έχουν εντοπιστεί λίμνες μεθανίου και υδρογονανθράκων. Η NASA αποφάσισε να στείλει μια αποστολή εξερεύνησης στο Τιτάνα και στο πλαίσιο αυτό δέχτηκε διάφορες προτάσεις. Εκείνη που έχει πάρει το προβάδισμα είναι η TiME (Titan Mare Explorer) η οποία προτείνει τη μεταφορά με ένα σκάφος μιας ειδικά σχεδιασμένης «βάρκας» η οποία θα πέσει με αλεξίπτωτο στη δεύτερη σε μέγεθος λίμνη του Τιτάνα. Η λίμνη ονομάζεται «Θάλασσα της Λιγείας» και πήρε το όνομα της από μια από τις Σειρήνες, τις γυναικείες θεότητες που σχετίζονταν με το νερό, τον έρωτα και το θάνατο. Στο συνέδριο ανακοινώθηκε η ισπανική υποψηφιότητα. Η ισπανική εταιρεία SENER σε συνεργασία με το Κέντρο Αστροβιολογίας της Μαδρίτης προτείνουν το Talise, ένα ρομποτικό όχημα προοριζόμενο για την εξερεύνηση στη Θάλασσα της Λιγείας. Το Talise θα διαθέτει πεντάλ και οι εμπνευστές του το θεωρούν επαναστατικό αλλά κυρίως ιδανικό για τις συνθήκες στις οποίες θα βρεθεί. Το Talise θα ζυγίζει 100 κιλά και θα φέρει πάνω του κάμερες αλλά και πλήθος οργάνων παρατήρησης και ανάλυσης της λίμνης και των συνθηκών (ατμοσφαιρικών κλπ) του Τιτάνα. Θα μπορεί επίσης να πλησιάζει τις ακτές και να συλλέγει δείγματα από εκεί για ανάλυση. Σύμφωνα με τους σχεδιαστές του το σκάφος θα μπορεί να εξερευνήσει τον Τιτάνα για διάστημα 6-12 μηνών.

Ελληνίδα αστρονόμος ανακαλύπτει εντυπωσιακές αλλαγές εποχών στον Τιτάνα. Πολυετείς και λεπτομερείς παρατηρήσεις του Τιτάνα, που καλύπτουν πλέον μία ολόκληρη τροχιά του γύρω από τον ήλιο, δείχνουν ότι ο μεγάλος δορυφόρος του Κρόνου εμφανίζει σημαντικές αλλαγές εποχών, που επιδρούν πάνω του πολύ περισσότερο από όσο νόμιζαν ως τώρα οι επιστήμονες. Την ανακάλυψη έκανε η ελληνικής καταγωγής αστροφυσικός Αθηνά Κουστένη του Αστεροσκοπείου Παρισιού-Μεντόν, η οποία ανακοίνωσε τα σχετικά ευρήματα στο συνέδριο Ευρωπαϊκής Πλανητικής Επιστήμης στην Μαδρίτη. Σύμφωνα με την Κουστένη, όπως συμβαίνει και στη Γη, οι επιφανειακές συνθήκες στον Τιτάνα μεταβάλλονται ανάλογα με την εποχή του χρόνου. Οι μεταβολές αφορούν διαφορές στην θερμοκρασία της ατμόσφαιρας και στην χημική σύνθεσή της, ιδίως στις περιοχές των δύο πόλων. Μεταξύ άλλων, λίμνες υδρογονανθράκων σχηματίζονται γύρω από τον βόρειο πόλο στη διάρκεια του χειμώνα εξαιτίας των χαμηλότερων θερμοκρασιών και της διαδικασίας υγροποίησης. Ακόμα, ένα στρώμα καταχνιάς που περιβάλλει το βόρειο πόλο του Τιτάνα, μειώνεται σημαντικά κατά τις ισημερίες, λόγω των μεταβολών στην ατμοσφαιρική κυκλοφορία. «Όλα αυτά αποτελούν μεγάλη έκπληξη, επειδή δεν περιμέναμε να βρούμε τόσο γρήγορες αλλαγές, ειδικά στα βαθύτερα στρώματα της ατμόσφαιρας», ανέφερε η ελληνίδα επιστήμων. Η κύρια αιτία για αυτές τις εποχικές αλλαγές είναι η μεταβαλλόμενη ηλιακή ακτινοβολία. Αυτή είναι η βασική ενεργειακή πηγή στην ατμόσφαιρα του Τιτάνα, η οποία διασπά το άζωτο και το μεθάνιο, για να δημιουργήσει πιο πολύπλοκα μόρια, όπως αιθάνιο, και γενικότερα δρα ως η κινητήρια δύναμη για διάφορες χημικές αντιδράσεις και αλλαγές. Ο δορυφόρος του Κρόνου κινείται στο διάστημα με μια κλίση του άξονά του γύρω στις 27 μοίρες, λίγο μεγαλύτερη από την κλίση του άξονα της Γης (περίπου 23 μοίρες), πράγμα που σημαίνει, κατά την Κουστένη, ότι είναι ίδια η αιτία των διαδοχικών εποχών στους δύο κόσμους, δηλαδή οφείλεται στο γεγονός ότι το φως του Ήλιου πέφτει σε διαφορετικές περιοχές τόσο της Γης όσο και του Τιτάνα με διαφορετική κλίση μέσα στο χρόνο και άρα έχει ποικίλη ένταση διαχρονικά. Κάθε εποχή στον Τιτάνα διαρκεί περίπου 7,5 χρόνια, ενώ ο μητρικός πλανήτης Κρόνος χρειάζεται περίπου 29,5 γήινα χρόνια για να κάνει μια πλήρη περιφορά γύρω από τον Ήλιο. Όλα αυτά τα συμπεράσματα προέκυψαν από ένα συνδυασμό παρατηρήσεων, μεταξύ των οποίων οι αποστολές του «Βόγιατζερ 1» (1980), του Υπέρυθρου Διαστημικού Παρατηρητηρίου (1997) και του «Κασίνι» (2004 και μετά), καθώς και από επίγεια τηλεσκόπια. Η Κουστένη τόνισε επίσης τη σημασία εξερεύνησης του Τιτάνα. «Ο Τιτάνας προσφέρει την καλύτερη ευκαιρία που διαθέτουμε για να μελετήσουμε συνθήκες πολύ παρόμοιες με αυτές του δικού μας πλανήτη από άποψη κλίματος, μετεωρολογίας και αστροβιολογίας και, ταυτόχρονα, αποτελεί έναν μοναδικό κόσμο, έναν παράδεισο αναζήτησης νέων γεωλογικών, ατμοσφαιρικών και εσωτερικών διαδικασιών», όπως είπε. Η Αθηνά Κουστένη, η οποία είναι διευθύντρια ερευνών στο Εθνικό Κέντρο Επιστημονικών Ερευνών (CNRS) της Γαλλίας, με ειδίκευση στην πλανητολογία, γεννήθηκε στην Αθήνα και από το 1980 ζει στη Γαλλία. Το διδακτορικό της από το πανεπιστήμιο 6 του Παρισιού αφορούσε τον Τιτάνα, ένα δορυφόρο που συνεχίζει να μελετά ενδελεχώς (θεωρείται πια κορυφαία ειδήμων στην Ευρώπη πάνω στο δορυφόρο του Κρόνου), όπως και άλλα ουράνια σώματα στο ηλιακό μας σύστημα. Επίσης ασχολείται με την ανίχνευση ατμόσφαιρας στους εξωπλανήτες.

Εντοπίστηκε ο ορίζοντας γεγονότων μιας μαύρης τρύπας. Μια πολύ ενδιαφέρουσα όσο και σημαντική ανακάλυψη έκανε ομάδα ερευνητών στις ΗΠΑ. Εντόπισαν τον λεγόμενο «ορίζοντα γεγονότων» μιας μαύρης τρύπας. Ο ορίζοντας γεγονότων μιας μαύρης τρύπας είναι το «σημείο χωρίς επιστροφή», δηλαδή το σημείο στο οποίο η βαρυτική έλξη γίνεται τόσο δυνατή, ώστε κάθε διαφυγή να είναι αδύνατη. Με απλά λόγια όταν η ύλη σε οποιαδήποτε μορφή της (άστρα, αέρια ακόμη και το φως) βρεθεί στον ορίζοντα των γεγονότων μιας μαύρης τρύπας η τύχη της είναι προδιαγεγραμμένη, θα τη ρουφήξει η μαύρη τρύπα. Είναι η πρώτη φορά που εντοπίζεται ο ορίζοντας γεγονότων μιας μαύρης τρύπας. Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν ένα νέο διαστημικό παρατηρητήριο, το Event Horizon Telescope, ένα δίκτυο 50 ραδιοτηλεσκοπίων που βρίσκονται σε διάφορες περιοχές του πλανήτη. Το EHT μπορεί να βλέπει κοσμικά αντικείμενα με δύο χιλιάδες φορές μεγαλύτερη λεπτομέρεια από εκείνη που βλέπει το Σύμπαν το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble. Οι ερευνητές έστρεψαν το βλέμμα των ραδιοτηλεσκοπίων στο κέντρο του γαλαξία Μ87 που βρίσκεται σε απόσταση 50 εκατομμυρίων ετών φωτός από τον γαλαξία μας. Εκεί βρίσκεται μια γιγάντια μαύρη τρύπα που έχει μάζα ίση με εκείνη 6 δισεκατομμυρίων άστρων σαν τον Ηλιο. Σύμφωνα με τους ερευνητές ο ορίζοντας γεγονότων της μαύρης τρύπας του Μ87 έχει πενταπλάσια έκταση από αυτή που έχει το ηλιακό μας σύστημα ή 750 φορές την απόσταση της Γης από τον Ηλιο ( περίπου 150 εκατομμύρια χλμ). «Οταν κάτι πέσει στον ορίζοντα γεγονότων μιας μαύρης τρύπας χάνεται για πάντα. Είναι μια πύλη εξόδου από το δικό μας Σύμπαν. Δεν υπάρχει επιστροφή αν περάσεις αυτή την πύλη» αναφέρει σε δήλωση του ο Σεπ Ντόελμαν, του MIT Haystack Observatory, μέλος της ερευνητικής ομάδας. Σύμφωνα με τους ερευνητές τα άστρα και η ύλη που βρίσκονται σε απόσταση από τον ορίζοντα γεγονότων της μαύρης τρύπας ίση με τη μισή έκταση του ηλιακού μας συστήματος μπορούν να κινούνται με ασφάλεια σε τροχιά γύρω από αυτή. Η έρευνα δημοσιεύεται στην επιθεώρηση Science.

Η ΝΑΣΑ χρειάζεται έδαφος από τον Άρη. Στη ΝΑΣΑ άρχισαν να σκέφτονται για την περαιτέρω εξερεύνηση του Άρη. Τα προσεχή 10-20 χρόνια οι επιστήμονες σκοπεύουν να μεταφέρουν στη Γη δείγματα το έδαφος του Ερυθρού πλανήτη. Παρόμοιο σχέδιο εκπονείται εδώ και πολύ καιρό και από τους Ρώσους ειδικούς. Προ ημερών υπαγόμενη στη ΝΑΣΑ ομάδα σχεδιασμού για τον Άρη (Mars Program Planning Group) εξέδωσε έκθεση με περιγραφή μερικών τρόπων μεταφοράς εδάφους του Ερυθρού πλανήτη στη Γη. Μετά από επισταμένη μελέτη, η υπηρεσία θα πρέπει να επιλέξει ένα από τα σχέδια, ίσως, όχι υπερβολικά δαπανηρό. Η τελική απόφαση θα ληφθεί όχι νωρίτερα από το Φεβρουάριο, που θα φτάσει στο Κογκρέσο το σχέδιο του προϋπολογισμού του 2014. Όλοι οι τρόποι που έχει προτείνει η ομάδα έχουν τρία γενικά συστατικά στοιχεία – το όχημα του Άρη, που θα παίρνει δείγματα του εδάφους, ένα μικρό πύραυλο, που ανεβάζει την κάψουλα με τα δείγματα σε τροχιά του Άρη (Mars Ascent Vehicle), και, τέλος, ένα διαπλανητικό διαστημόπλοιο, το οποίο θα μεταφέρει την κάψουλα με το έδαφος στη Γη. Οι συσκευές στον Άρη, ιδιαίτερα η άκατος επιφανείας του Άρη Curiosity, διαθέτουν εργαστήρια για την έρευνα των δειγμάτων του εδάφους και των πετρών. Δικαιολογημένα δημιουργείται το ερώτημα – για ποιο λόγο να οργανώνεται δαπανηρή αποστολή για τη μεταφορά δειγμάτων στη Γη; Το ζήτημα είναι ότι η λεπτή ανάλυση είναι δυνατή μόνο με τη βοήθεια επίγειου πολύπλοκου εξοπλισμού. Στο παγωμένο έδαφος του Άρη μπορούν να βρεθούν υπολείματα πολύ αρχαίων ιχνών ζωής, γι΄αυτό τα δείγματα πρέπει να ερευνούνται σε διάφορα εργαστήρια. Η μεταφορά στη Γη σωματιδίων από τον Άρη αποτελεί παλαιά ιδέα και των Ρώσων επιστημόνων. Η επικαιρότητά της αυξήθηκε μετά την αποτυχία του δορυφόρου Phobos Grunt. Τέτοιου είδους σχέδιο μπορεί να υλοποιηθεί στα μέσα της δεκαετίας του ΄20 σε συνεργασία με τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Διαστήματος (ESA). Όμως πρώτα πρέπει να ολοκληρωθεί η κοινή αποστολή "Ekzomars" με εκτοξεύσεις το 2016 και το 2018, λέει ο συντάκτης του περιοδικού "Aviapanorama" Σεργκέι Πούχοφ: - Ο ESA με τη Ρωσία ετοιμάζει απόβαση αρειανοχήματος – η Ρωσία θα συμμετέχει με συσκευές, όργανα και πύραυλο-φορέα. Μετά μπορούν να συνεχίσουν περαιτέρω τη συνεργασία, γιατί υπάρχει το παλαιό σχέδιο του Επιστημονικού Παραγωγικού οργανισμού Λάβοτσκιν για τη λήψη δειγμάτων εδάφους από τον Άρη και τη μεταφορά του στη Γη. Η μελλοντική αποστολή ήδη έχει ονομαστεί “Mars Grunt”. Οι σχεδιαστές σκοπεύουν να μεταφέρουν από τον Ερυθρό πλανήτη τουλάχιστον 200 γραμμάρια εδάφους. Όπως δήλωσαν στη "Φωνή της Ρωσίας" Ρώσοι ειδικοί, αποκλείεται η δυνατότητα ότι η ΝΑΣΑ από τη μια, και ο ESA και η Ρωσκόσμος, από την άλλη,θα ανταγωνίζονται η μια την άλλη.

Το Σύμπαν θα αναπαραχθεί σε υπερυπολογιστή. Για τη δημιουργία ενός μοντέλου του Σύμπαντος σε τρεις διαστάσεις και στη μεγαλύτερη έως σήμερα κλίμακα αποφασίστηκε να χρησιμοποιηθεί ένας υπερυπολογιστής IBM Mira. Αυτό το υπολογιστικό συγκρότημα είναι αυτή τη στιγμή το τρίτο σε παραγωγικότητα στον κόσμο. Ειδικά με τη βοήθεια αυτού του υπερυπολογιστή οι εξειδικευμένοι επιστήμονες από το Εθνικό Εργαστήριο Αργκόν έξω από το Σικάγο σχεδιάζουν να δημιουργήσουν το πιο περίπλοκο μοντέλο του Σύμπαντος, που έχει μελετηθεί. Η δομή αυτή δημιουργήθηκε στη βάση μιας τεράστιας συλλογής δεδομένων, που έχουν συγκεντρωθεί από αστρονόμους εδώ και δεκαετίες.

Γη και Σελήνη: σχέση μητρική ή αδελφική; Για τους αρχαίους Έλληνες ήταν η σύντροφος του Ενδυμίωνα, θεού του ύπνου, για μας είναι ένα καλοσυνάτο πρόσωπο, που μας κοιτάζει αφηρημένο κάθε μήνα, και για τους επιστήμονες είναι το κοντινότερο προς τη Γη ουράνιο σώμα. Ο λόγος είναι για τη Σελήνη, τον μοναδικό φυσικό δορυφόρο της Γης, η ιστορία της οποίας εξακολουθεί να αποτελεί για τους επιστήμονες ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα. Οι πρώτες θεωρίες των αρχών του 20ού αιώνα δεν ήταν συμβατές με τα αστρονομικά δεδομένα του συστήματος Γης – Σελήνης, ενώ η επικρατούσα σήμερα θεωρία μεταξύ των αστρονόμων φαίνεται να μην είναι συμβατή με τα γεωλογικά δεδομένα της Σελήνης. Ο Αριστοτέλης δίδασκε ότι η Σελήνη είναι μια τέλεια σφαίρα φτιαγμένη από αιθέρα, η οποία περιφέρεται σε τέλεια κυκλική τροχιά γύρω από τη Γη. Οι παρατηρήσεις του Γαλιλαίου όμως έδειξαν ότι η επιφάνεια της Σελήνης είναι καλυμμένη από βουνά, πεδιάδες και κρατήρες, έτσι ώστε να μοιάζει περισσότερο με την επιφάνεια της Γης παρά με μια τέλεια σφαίρα. Από τότε ως σήμερα έχουν συγκεντρωθεί για τη Σελήνη περισσότερες πληροφορίες απ’ όσο για οποιοδήποτε άλλο ουράνιο σώμα. Θα περίμενε κανείς ότι με τόσα στοιχεία θα γνωρίζαμε με λεπτομέρεια την ιστορία του δορυφόρου μας. Και όμως, σήμερα εξακολουθούν να υπάρχουν αμφιβολίες για τον τρόπο δημιουργίας της, αφού οι ερευνητικές προσπάθειες αστρονόμων και γεωλόγων δείχνουν να καταλήγουν σε αλληλοσυγκρουόμενα αποτελέσματα. Ο δρόμος προς την… Ταυτόχρονη Δημιουργία Η περιεκτικότητα των σεληνιακών πετρωμάτων σε τιτάνιο είναι πανομοιότυπη με την αντίστοιχη των γήινων πετρωμάτων. Θεωρείται έτσι ότι αποκλείεται να συνέπραξε και άλλο ουράνιο σώμα στη δημιουργία του δορυφόρου μας. Τα πρώτα στοιχεία της Σελήνης που υπολογίστηκαν με μεγάλη ακρίβεια, μετά την εποχή του Γαλιλαίου, ήταν η τροχιά της και η διάμετρός της και, στη συνέχεια, η μάζα της. Αντίθετα με αυτά που πίστευε ο Αριστοτέλης, η τροχιά της δεν είναι κυκλική αλλά περίπλοκη και, σε πρώτη προσέγγιση, ελλειπτική. Η δε μάζα της είναι λίγο μεγαλύτερη από το 1% της μάζας της Γης, τιμή που μπορεί να φαίνεται μικρή αλλά στην πραγματικότητα είναι μεγάλη, αφού όλοι οι υπόλοιποι δορυφόροι του Ηλιακού Συστήματος έχουν μάζα μικρότερη από το 1‰ της μάζας του πλανήτη γύρω από τον οποίο περιφέρονται. Με βάση αυτά τα στοιχεία, καθώς και τις φωτογραφίες της επιφάνειας της Σελήνης, οι αστρονόμοι πρότειναν διάφορες θεωρίες για τον τρόπο σχηματισμού της. Η παλαιότερη θεωρία, η οποία μάλιστα είχε προταθεί από τον Τζορτζ Ντάργουιν, τον γιο του γνωστού μας – από τη θεωρία της εξέλιξης των ειδών – Δαρβίνου, υπέθετε ότι η Σελήνη δημιουργήθηκε από τη Γη, όταν ένα κομμάτι ύλης αποσπάστηκε από την περιοχή του ισημερινού του πλανήτη μας λόγω της φυγόκεντρης δύναμης. Η θεωρία αυτή εγκαταλείφθηκε, επειδή για να συμβεί ένα τέτοιο φαινόμενο θα έπρεπε η Γη να περιστρέφεται τόσο γρήγορα ώστε η διάρκεια της ημέρας να είναι μόνο πέντε ώρες. Μια μεταγενέστερη θεωρία βασίζεται στην υπόθεση ότι η Σελήνη ήταν ένα είδος μεγάλου αστεροειδούς, που συνελήφθη από το βαρυτικό πεδίο της Γης στα αρχικά στάδια της δημιουργίας του Ηλιακού Συστήματος. Η θεωρία αυτή απαιτεί μια ιδιαίτερα πυκνή γήινη ατμόσφαιρα την εποχή της σύλληψης, που απ’ ό,τι φαίνεται ποτέ δεν υπήρχε. Έτσι στα τέλη της δεκαετίας του 1960 διδαχθήκαμε στο Πανεπιστήμιο την επικρατούσα τότε θεωρία της ταυτόχρονης δημιουργίας. Κατ’ αυτήν Γη και Σελήνη δημιουργήθηκαν ταυτόχρονα από το ίδιο πρωταρχικό νέφος αερίου και σκόνης, την εποχή της δημιουργίας των πλανητών του Ηλιακού Συστήματος από τα υπολείμματα του υλικού που δημιούργησε τον Ηλιο. Η θεωρία της σύγκρουσης με άλλον πλανήτη Το 1969 όμως, όταν οι πρώτοι άνθρωποι πάτησαν το πόδι τους στην επιφάνεια της Σελήνης και έφεραν πίσω δείγματα από την επιφάνεια του δορυφόρου μας, ανατράπηκε και η θεωρία της ταυτόχρονης δημιουργίας. Ο λόγος είναι ότι η χημική σύσταση της επιφάνειας της Σελήνης διαφέρει σημαντικά από αυτήν της Γης και, άρα, δεν είναι δυνατόν τα δύο ουράνια σώματα να προέρχονται από το ίδιο αρχικό σύννεφο αερίου και σκόνης. Ετσι εμφανίστηκε στο προσκήνιο η πιο πρόσφατη θεωρία, αυτή της σύγκρουσης της Γης με ένα σώμα του αρχικού Ηλιακού Συστήματος στο μέγεθος του Αρη. Σύμφωνα με τη σύγχρονη αντίληψη, την εποχή που δημιουργήθηκε το Ηλιακό μας Σύστημα, πριν από 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια, οι συγκρούσεις ανάμεσα στα ουράνια σώματα που περιφέρονταν γύρω από τον Ηλιο ήταν ένα πολύ συνηθισμένο φαινόμενο. Στη θέση όπου βρίσκεται σήμερα η Γη είχε δημιουργηθεί αρχικά ένας πλανήτης, η πρωτο-Γη, που δεν είχε δορυφόρο. Στη συνέχεια η πρωτο-Γη συγκρούστηκε «πλαγιομετωπικά» με έναν άλλον πρωτοπλανήτη, στο μέγεθος του Αρη. Το αποτέλεσμα ήταν ότι το μεγαλύτερο μέρος της μάζας των δύο αρχικών σωμάτων συσσωματώθηκε και απετέλεσε τη σημερινή Γη. Ένα μικρό μέρος των επιφανειακών στρωμάτων των δύο πρωτοπλανητών εκτοξεύθηκε στο Διάστημα και μέσα σε μερικές δεκάδες χρόνια συμπυκνώθηκε σε ένα μεγάλο σφαιρικό σώμα, τη Σελήνη, η οποία από τότε αποτελεί τον φυσικό δορυφόρο της Γης. Η θεωρία αυτή ερμηνεύει τόσο το είδος της τροχιάς της Σελήνης όσο και το γεγονός ότι αυτή έχει μικρότερη πυκνότητα από τη μέση πυκνότητα της Γης, αφού δημιουργήθηκε από τα επιφανειακά στρώματα των δύο πρωτοπλανητών και έτσι δεν «κληρονόμησε» μέρος του πυρήνα τους που απετελείτο από σίδηρο και νικέλιο. Διάψευση από… τιτάνιο! Η επιστημονική έρευνα όμως δεν χαρακτηρίζεται πάντα από τη συνεχή εξέλιξη προς μια τελική «σωστή» θεωρία. Πολλές φορές εμφανίζονται «πισωγυρίσματα», όταν νεότερα ερευνητικά αποτελέσματα έρχονται σε αντίθεση με μια κρατούσα θεωρία. Έτσι για πολλούς δεν απετέλεσε έκπληξη το γεγονός ότι την περασμένη άνοιξη δημοσιεύθηκε ένα ερευνητικό αποτέλεσμα που φαίνεται αντίθετο με το παραπάνω σενάριο. Η περιεκτικότητα των σεληνιακών πετρωμάτων σε τιτάνιο είναι ίδια ακριβώς με αυτή των γήινων. Επειδή οι ενώσεις του τιτανίου δεν εξαερώνονται εύκολα, αυτό σημαίνει ότι σε μια σύγκρουση της πρωτο-Γης με άλλο σώμα το τιτάνιο των δύο σωμάτων θα έπρεπε να «κληρονομηθεί» ανέπαφο στη Σελήνη. Επειδή ο πρωτοπλανήτης είχε δημιουργηθεί σε άλλη περιοχή του Ηλιακού Συστήματος απ’ ό,τι η Γη, θα έπρεπε η περιεκτικότητά του σε τιτάνιο να διαφέρει από αυτήν της Γης, οπότε και η περιεκτικότητα της Σελήνης σε τιτάνιο θα έπρεπε γενικά να μην είναι ίδια με αυτήν της Γης. Το γεγονός ότι είναι ίδια φαίνεται να υποδεικνύει ότι η Σελήνη είχε μόνο έναν γονιό, όπως πολύ ωραία το έθεσε ένα από τα μέλη της ερευνητικής ομάδας της πρόσφατης δημοσίευσης. Με άλλα λόγια, μοιάζει σαν να ξαναγυρίζουμε στη θεωρία του Ντάργουιν! Το μέλλον θα δείξει αν η θεωρία της σύγκρουσης μπορεί να τροποποιηθεί ώστε να ερμηνεύει τα νεότερα αποτελέσματα ή αν θα εγκαταλειφθεί για κάτι καινούργιο. Βάρβογλης Χάρης - tovima.gr O πάγος στη Σελήνη θα εφοδιάσει με νερό τις επανδρωμένες βάσεις στο έδαφός της. Ο πάγος από νερό, που υπάρχει στη Σελήνη, ίσως είναι πολύ περισσότερος από ό,τι πιστευόταν. Η μόνιμη σκιά, που παρατηρείται σε μακρινή απόσταση από τους σεληνιακούς πόλους, αυξάνει τον αριθμό των θέσεων, οι οποίες θα μπορούσαν να είναι κατάλληλες υποψηφιότητες για την ανέγερση επανδρωμένων σεληνιακών βάσεων. Οι επιστήμονες έχουν αναπτύξει λογισμικό υπό τον τίτλο LunarShader για να προσομοιώνουν τις συνθήκες φωτισμού στη Σελήνη. Το πρόγραμμα υπολόγισε περίπου 100 κρατήρες, όπου φαίνεται να υπάρχει μόνιμη σκιά. Οι επιστήμονες μένει μόνο να επιβεβαιώσουν τις υποθέσεις, που έχουν κάνει. Αλλά γι’ αυτό απαιτείται η σχεδίαση νέων τεχνικών μέσων, διότι οι σεληνάκατοι που κινούνται με ενέργεια από ηλιακούς συλλέκτες προφανώς δεν θα είναι σε θέση να μελετήσουν τους σκοτεινούς κρατήρες.

To CERN συμπληρώνει 58 χρόνια ζωής. 29 Σεπτεμβρίου 2012: Το CERN γίνεται 58 χρονών. Τα 12 ιδρυτικά κράτη μέλη: Βέλγιο, Δανία, Γαλλία, Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας, Ελλάδα, Ιταλία, Ολλανδία, Νορβηγία, Σουηδία, Ελβετία, Ηνωμένο Βασίλειο και Γιουγκοσλαβία.

Εντοπίστηκαν σπείρες στον ελλειπτικό Κένταυρο Α, ως αποτέλεσμα συγχώνευσης με άλλον γαλαξία. Ενα σπάνιο κοσμικό φαινόμενο εντόπισε διεθνής ομάδας επιστημόνων. Οι ερευνητές ανακάλυψαν ότι ο ελλειπτικός γαλαξίας Κένταυρος Α ανέπτυξε σπείρες ύστερα από τη συγχώνευσή του με νεαρότερο και μικρότερο γαλαξία, κάτι που εντοπίζεται για πρώτη φορά. Η ανακάλυψη προσφέρει στους ειδικούς νέα στοιχεία για τη ζωή και την εξέλιξη των γαλαξιών. Ο NGC 5128, ευρύτερα γνωστός ως Κένταυρος Α, είναι ένας γιγάντιος ελλειπτικός γαλαξίας (αν και ορισμένοι υποστηρίζουν ότι κατατάσσεται στους φακοειδείς γαλαξίες) που βρίσκεται σε απόσταση περίπου 12 εκατομμυρίων ετών φωτός από τη Γη, στον αστερισμό του Κενταύρου. Σύμφωνα με τους ειδικούς, ο Κένταυρος Α αντιμετώπιζε μια κρίση... μέσης ηλικίας. Τα λαμπρότερα άστρα του είχαν πλέον γεράσει και έχαναν τη «σπιρτάδα» τους. Επιπλέον ο γαλαξίας είχε χάσει το μεγαλύτερο μέρος των αερίων που είναι απαραίτητα για τη δημιουργία νέων άστρων. Ο Κένταυρος Α ήταν σύμφωνα με τους ειδικούς ένας «βαρετός γέρος». Ομως κάποια στιγμή ένας μικρότερος και νεότερος γαλαξίας πλησίασε τον Κένταυρο Α. Η συγχώνευση των δύο γαλαξιών «ανανέωσε» τον γερο-γαλαξία αφού προκάλεσε τη δημιουργία όχι μόνο νέων άστρων, αλλά και δύο σπειροειδών βραχιόνων. Στις παρατηρήσεις οι δύο αυτοί βραχίονες έμοιαζαν με κοσμικά πλοκάμια που περιελίσσονταν γύρω από το κέντρο του ελλειπτικού γαλαξία, με διαστάσεις και προσανατολισμούς που θυμίζουν τους σπειροειδείς γαλαξίες, όπως είναι για παράδειγμα ο δικός μας. «Μείναμε έκπληκτοι όταν ανακαλύψαμε ότι επρόκειτο ξεκάθαρα για σπείρες. Μάλιστα κινούνται και συμπεριφέρονται όπως και οι σπείρες στους σπειροειδείς γαλαξίες» αναφέρει η Αλισον Πεκ του Αστεροσκοπείου ALMA στη Χιλή που ήταν μέλος της ερευνητικής ομάδας. Η έρευνα δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «The Astrophysical Journal Letters».

Η αποσύνδεση του ευρωπαϊκού «φορτηγού» από τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό αναβλήθηκε πάλι. Η αποσύνδεση του ευρωπαϊκού «φορτηγού» ATV-3 «Εντουάρντο Αμάλντι» από το Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ΔΔΣ) αναβλήθηκε τουλάχιστον κατά ένα 24ωρο. Αυτό δήλωσε πηγή στο Κέντρο Διεύθυνσης Πτήσεων. Σύμφωνα με προκαταρκτικά στοιχεία, η αποσύνδεση έχει οριστεί για την 29η Σεπτεμβρίου. Νωρίτερα είχε ανακοινωθεί ότι το ATV-3 πρέπει να εγκαταλείψει το ΔΔΣ τη νύχτα προς Παρασκευή 28 Σεπτεμβρίου. Στο Κέντρο Διεύθυνσης Πτήσεων επίσης δεν απέκλεισαν ότι η αποσύνδεση θα αναβληθεί ακόμη μία φορά. Ο αριθμός των εργαζομένων στο διαστημικό τομέα πρέπει να μειωθεί κατά 30 %, λέει ο επικεφαλής της Ρωσικής Διαστημικής Υπηρεσίας. Ο ρωσικός διαστημικός τομέας χρειάζεται ουσιαστική βελτιστοποίηση, ειδικότερα τη μείωση του αριθμού των εργαζομένων, καθόσον διαφορετικά δεν μπορεί να αυξήσει σοβαρά την παραγωγικότητα της εργασίας και την επιβάρυνση στις επιχειρήσεις του, δήλωσε ο επικεφαλής της Ρωσικής Διαστημικής Υπηρεσίας (Roskosmos) Βλαντίμιρ Ποπόφκιν. Κατά τη γνώμη του ο μετασχηματισμός του Roskosmos σε όμιλο εταιρειών θα επιτρέψει να καταστεί βέλτιστος ο αριθμός των μονάδων της πυραυλικής-διαστημικής βιομηχανίας. Σήμερα εργάζονται σε αυτήν 240.000 και πλέον άνθρωποι, ενώ «σύμφωνα με τους υπολογισμούς μας πρέπει κατά το μέγιστο να απασχολούνται 150-170.000» είπε ο επικεφαλής του Roskosmos, μιλώντας σε διάλεξη για φοιτητές τεχνικών πανεπιστημιακών ιδρυμάτων.

Ίχνη από αρχαία ρυάκια στον Άρη βρήκε το Curiosity. Το «Curiosity» βρήκε κιόλας ενδείξεις ότι κάποτε έτρεχε νερό στον πλανήτη, γεγονός που επιβεβαιώνει προηγούμενες ανάλογες εκτιμήσεις. Το ρόβερ τράβηξε φωτογραφίες από κροκαλοπαγή πετρώματα που αποτελούνται από χαλίκια και άμμο. Οι επιστήμονες εκτιμούν, από το μέγεθος και το στρογγυλεμένο σχήμα τους, ότι κάποτε μεταφέρθηκαν και διαβρώθηκαν από τρεχούμενο νερό. Έτσι, πιστεύουν ότι ο ρομποτικός εξερευνητής εντόπισε ένα δίκτυο από αρχαία ρυάκια. Η ανακάλυψη ανακοινώθηκε από τους επιστήμονες του Εργαστηρίου Αεριοπροώθησης (JPL) της Αμερικανικής Διαστημικής Υπηρεσίας στην Καλιφόρνια, σύμφωνα με το ΒΒC, οι οποίοι έκαναν την εκτίμηση ότι τα εν λόγω πετρώματα εναποτέθηκαν πριν από αρκετά δισεκατομμύρια χρόνια. Τα ρυάκια του νερού μπορεί να έμειναν στην επιφάνεια του Άρη για πολύ χρόνο. Σύμφωνα με τον ερευνητή Μπιλ Ντίτριχ του πανεπιστημίου της Καλιφόρνια - Μπέρκλεϊ, το νερό μπορεί να κυλούσε για χιλιάδες ή και εκατομμύρια χρόνια. Οι δορυφόροι σε τροχιά γύρω από τον «κόκκινο πλανήτη» έχουν εδώ και καιρό τραβήξει φωτογραφίες από κανάλια στην επιφάνεια, που δημιουργήθηκαν από τη ροή κάποιου υγρού, πιθανότατα νερού. Η ανακάλυψη του «Curiosity» στον κρατήρα Γκέιλ, όπου προσεδαφίστηκε, ενισχύει αυτή την πεποίθηση των επιστημόνων. Οι ερευνητές μελετούν τώρα προσεκτικά τις εικόνες των χαλικιών μέσα στα πετρώματα (μεγέθους έως μια μπάλα του γκολφ) για να βάλουν συμπεράσματα, από τα μεγέθη και τα σχήματά τους, σχετικά με την ταχύτητα του τρεχούμενου νερού και την απόσταση που διάνυε. Από τους λίθους οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι το νερο στο ρυάκι έρεε με ταχύτητα περίπου 1 μέτρο ανά δευτερόλεπτο και βάθος έως και ένα μέτρο. Επίσης, προτίθενται να αναλύσουν χημικά αυτά τα πετρώματα για να βρουν ενδείξεις σχετικά με τη φύση του νερού (π.χ. την οξύτητά του), οπότε θα εξάγουν κάποια συμπεράσματα γενικότερα για το πώς ήταν τότε το ευρύτερο περιβάλλον του Άρη.

Ένα διαστημόπλοιο για πρώτη φορά δεν κατόρθωσε να αποσυνδεθεί από τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Αναβλήθηκε η αποσύνδεση του μη επανδρωμένου μεταγωγικού διαστημοπλοίου ATV-3 (Εντοάρντο Αμάλντι) από τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ΔΔΣ), που ήταν προγραμματισμένη για σήμερα. Η Ευρωπαϊκή Διαστημική Υπηρεσία αποδίδει όλες τις ευθύνες σε βλάβη στο ρωσικό διαμέρισμα του Σταθμού. Στο ρωσικό Κέντρο Διεύθυνσης Πτήσεων δηλώνουν ότι είναι αναγκαίο να διεξαχθεί λεπτομερής έρευνα πριν βγουν συμπεράσματα. Είναι η πρώτη περίπτωση στην ιστορία του ΔΔΣ, που αναβάλλεται η αποσύνδεση μεγάλου διαστημικού σκάφους. Το «φορτηγό» σκάφος «Εντοάρντο Αμάλντι» έπρεπε τη νύχτα που πέρασε να εγκαταλείψει το Σταθμό σε τροχιά, μετά από ένα 24ωρο θα εισερχόταν στα πυκνά στρώματα της ατμόσφαιρας και τα συντρίμμια του θα έπεφταν στον Ειρηνικό ωκεανό. Τη βλάβη κατά την αποσύνδεση από το Διεθνή Διαστημικό Σταθμό του ευρωπαϊκού μεταγωγικού διαστημοπλοίου «Εντοάρντο Αμάλντι» θα μπορούσε να προκαλέσει μια λάθος εντολή του Κέντρου Διεύθυνσης Πτήσεων. Ειδικότερα ένα μη ορθώς διατυπωμένο αρχείο. Γι’ αυτό και η διαδικασία σταμάτησε αυτομάτως. Αυτή είναι μία από τις εκδοχές των ειδικών. Το μεταγωγικό σκάφος δεν κατόρθωσε να απομακρυνθεί από το Σταθμό την περασμένη νύχτα. Είναι το πρώτο παρόμοιο περιστατικό. Νωρίτερα ο μηχανισμός πάντοτε λειτουργούσε κανονικά. Τώρα η προσπάθεια αποσύνδεσης θα επαναληφθεί τη νύχτα προς Παρασκευή. Ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός απειλείται ξανά από διαστημικά σκουπίδια. Δύο θραύσματα από ένα κατεστραμμένο διαστημικό σκάφος εντός των προσεχών ημερών ενδέχεται να περάσουν σε απειλητικά μικρή απόσταση από το Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, ανέφεραν στο Κέντρο Διεύθυνσης Πτήσεων. Οι ειδικοί σχεδιάζουν έναν πιθανό ελιγμό του Σταθμού για να αποφύγει τα «διαστημικά σκουπίδια». Αυτός ο ελιγμός μπορεί να πραγματοποιηθεί το απόγευμα της 27ης Σεπτεμβρίου. Η διόρθωση της τροχιάς θα γίνει με τη βοήθεια των κινητήρων του ευρωπαϊκού «φορτηγού» πλοίου Edoardo Amaldi. Το Edoardo Amaldi εχει ήδη 5 φορές διορθώσει την τροχιά του ΔΔΣ, πάντως μία από τις προσπάθειες να «ρυμουλκήσει» το Σταθμό ήταν αποτυχημένη. Η εκτόξευση των ιαπωνικών εξερευνητικών δορυφόρων από το ΔΔΣ έχει αναβληθεί. Η ιαπωνική Υπηρεσία Αεροδιαστημικής (JAXA) ανακοίνωσε την αναβολή της εκτόξευσης από το Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ΔΔΣ) μερικών εξερευνητικών δορυφόρων της λόγω της προσχεδιασμένης διόρθωσης της τροχιάς του. Η εκτόξευση των μίνι δορυφόρων προβλεπόταν να πραγματοποιηθεί σήμερα με τη βοήθεια του αυτόματου βραχίονα του ιαπωνικού εργαστηρίου Kibo. Οι πέντε μίνι δορυφόροι είναι εξοπλισμένοι με συσκευές για την πραγματοποίηση πειραμάτων στον τομέα της τηλεπικοινωνίας. Ένας από τους δορυφόρους είναι εξοπλισμένος με μεγάλης ισχύος φωτοδιόδους LEDs ( Light Emmiting Diode), με τη βοήθεια των οποίων θα μπορεί να μεταδίδει με τον κώδικα Morse μηνύματα φωτός, που διακρίνονται στον νυχτερινό ουρανό με το γυμνό μάτι. «Διαστημικό» άγαλμα του Βούδα που κίνησε το ενδιαφέρον των Ναζί. Ένας Βούδας από το διάστημα, τον οποίο αγάπησαν οι Ναζί, ακούγεται σαν σενάριο από ταινία του Ιντιάνα Τζόουνς, αλλά πρόκειται για πραγματική επιστημονική είδηση. Γερμανοί ερευνητές ανακάλυψαν το πρώτο στον κόσμο «διαστημικό» άγαλμα που είναι κατασκευασμένο από μετεωρίτη, ο οποίος εκτιμάται ότι έπεσε στα σύνορα Σιβηρίας - Μογγολίας πριν από περίπου 10.000 έως 20.000 χρόνια. Σαν να μην φτάνει αυτό, το βαρύ μεταλλικό βουδιστικό άγαλμα φέρει στο στήθος του μια σβάστικα (αρχικά ήταν πνευματικό σύμβολο) και μεταφέρθηκε στην Ευρώπη από τους Ναζί. Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Έλμαρ Μπούχερ του Ινστιτούτου Πλανητολογίας του πανεπιστημίου της Στουγκάρδης, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό πλανητικής επιστήμης και μετεωριτών «Meteoritics & Planetary Science», σύμφωνα με το «Nature», εκτιμούν ότι ο γνωστός και ως «Σιδερένιος Άνθρωπος» απεικονίζει κάποιον βουδιστικό Θεό (πιθανώς τον Βαϊσραβάνα). Δημιουργήθηκε μεταξύ του 8ου και του 10ου αιώνα, μάλλον από τον πρωτοβουδιστικό θιβετανικό πολιτισμό των Μπον, ενώ κατέληξε στη Γερμανία μετά από μια αποστολή που έκανε το 1938-39 στο Θιβέτ ο επιφανής ναζιστής ζωολόγος και εθνολόγος Ερνστ Σέφερ, ο οποίος είχε σταλεί στην περιοχή για να ανακαλύψει τις ρίζες των Αρείων. Η ύπαρξη της σβάστικας πάνω στο άγαλμα προφανώς αποτελούσε ισχυρό κίνητρο για την «απαλλοτρίωσή» του από τους Ναζί. Το άγαλμα, που έχει ύψος 24 εκατοστών και βάρος 10,6 κιλών, είχε γρήγορα καταλήξει στα χέρια κάποιου ιδιώτη συλλέκτη, ενώ το 2009 άλλαξε χέρια σε μια δημοπρασία, οπότε πλέον κατέστη δυνατό να μελετηθεί για πρώτη φορά επιστημονικά. Οι ερευνητές είχαν την ευκαιρία να αναλύσουν δείγματα από το εσωτερικό του, που έχει υποστεί λιγότερη φθορά και «μόλυνση» σε σχέση με την εξωτερική επιφάνεια. Έτσι, διαπίστωσαν ότι το πολύ σκληρό υλικό από το οποίο είναι φτιαγμένο, προέρχεται από μια σπάνια κατηγορία σιδηρούχων διαστημικών πετρωμάτων (τους αταξίτες μετεωρίτες), που επίσης περιέχουν μεγάλη ποσότητα νικελίου. Ο μεγαλύτερος μέχρι σήμερα γνωστός μετεωρίτης, ο «Χόμπα» της Ναμίμπια, είναι ένας αταξίτης μετεωρίτης που ζυγίζει πάνω από 60 τόνους. Η γεωχημική ανάλυση του διαστημικού αγάλματος του «Σιδερένιου Ανθρώπου» έδειξε ότι έχει μεγάλη συγγένεια με μια πληθώρα διασκορπισμένων διαστημικών βράχων που βρίσκονται στα σιβηρο-μογγολικά σύνορα, στο λεγόμενο μετεωρικό πεδίο Τσίνγκα, όπου από το 1913 μέχρι σήμερα έχουν ανακαλυφθεί τουλάχιστον 250 θραύσματα μετεωριτών ποικίλων μεγεθών. Διάφοροι πολιτισμοί, σύμφωνα με τον Μπούχνερ, κατά καιρούς έχουν χρησιμοποιήσει σίδηρο από μετεωρίτες για να φτιάξουν όπλα ή κοσμήματα, ενώ άλλοι λαοί (στη Γροιλανδία, την Αυστραλία κ.α.) έχουν λατρέψει τους μετεωρίτες. Ακόμα και το σημερινό επίκεντρο λατρείας των απανταχού μουσουλμάνων, ένας μαύρος λίθος στη Μέκκα της Σαουδικής Αραβίας, πιστεύεται ότι είναι ένας μετεωρίτης. Όμως είναι η πρώτη φορά που ανακαλύπτεται ένα ολόκληρο άγαλμα με διαστημική προέλευση, οπότε, όπως εκτιμούν οι γερμανοί ερευνητές, η αξία του είναι μάλλον ανυπολόγιστη.

Είμαστε όλοι εξωγήινοι; Μια νέα μελέτη που υπογράφει ομάδα επιστημόνων του Πανεπιστημίου Πρίνστον στις ΗΠΑ στηρίζει τη θεωρία της λιθοσπερμίας σύμφωνα με την οποία η ζωή στη Γη έφτασε από το Διάστημα. Κάθε φορά που στην επιφάνεια ενός πλανήτη πέφτει ένας μεγάλος αστεροειδής πολλά μικρά και μεγάλα κομμάτια εδάφους και πετρωμάτων εκτοξεύονται στο Διάστημα. Το ίδιο συμβαίνει και σε πολύ μεγάλες ηφαιστειακές εκρήξεις. Η θεωρία της λιθοσπερμίας εδράζεται στην άποψη ότι τόσο σε πλανήτες του δικού μας ηλιακού συστήματος όσο και σε πλανήτες άλλων ηλιακών συστημάτων υπήρχαν μικροβιακές μορφές ζωής που βρίσκονταν πάνω στα κομμάτια του εδάφους που εκτοξεύονταν στο Διάστημα. Οι θιασώτες της θεωρίας υποστηρίζουν ότι αυτά τα μικρόβια ήταν τόσο ανθεκτικά ώστε κατάφεραν να επιζήσουν τόσο κατά τη διάρκεια των τρομερών συγκρούσεων ή εκρήξεων όσο και, στη συνέχεια, στις ακραίες συνθήκες του Διαστήματος. Ετσι όταν πριν από μερικά δισεκατομμύρια έτη κάποιοι από αυτούς τους διαστημικούς βράχους έπεσαν στη Γη έφεραν μαζί τους και αυτές τις μορφές ζωής οι οποίες άρχισαν να προσαρμόζονται και να εξελίσσονται πλέον στις γήινες συνθήκες. Η μελέτη των ερευνητών του Πανεπιστημίου του Πρίνστον δείχνει ότι τα μικρόβια θα μπορούσαν να επιβιώσουν στο δύσκολο και μακρύ ταξίδι μέσα στο Διάστημα παρά την έκθεσή τους σε υψηλά επίπεδα κοσμικής ακτινοβολίας. «Η εργασία μας είναι ίσως η πρώτη που δείχνει ότι η λιθοσπερμία είναι ένα πολύ πιθανό σενάριο. Αν αυτός ο μηχανισμός πράγματι υφίσταται αυτό σημαίνει ότι μπορεί να συνδέεται με τη ζωή όχι μόνο στη Γη αλλά σε όλο το Σύμπαν» αναφέρει ο Εντουαρντ Μπελμπρούνο, επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας. Αν η θεωρία της λιθοσπερμίας επιβεβαιωθεί αυτό θα σημαίνει ότι η ζωή στο Σύμπαν θα έχει κοινά χαρακτηριστικά με αυτά της ζωής στη Γη. Η έρευνα δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Astrobiology».

Ιάπωνες επιστήμονες δηλώνουν πως δημιούργησαν το στοιχείο Νο 113 του Περιοδικού Πίνακα. Επιστήμονες στην Ιαπωνία δηλώνουν βέβαιοι ότι τελικά κατάφεραν να δημιουργήσουν το έως σήμερα χημικό στοιχείο «φάντασμα» του Περιοδικού Πίνακα, το υπ’ αριθμόν 113. Πρόκειται για ένα ακόμα βαρύ άτομο με 113 πρωτόνια στον πυρήνα του, μια μορφή ύλης που δεν υπάρχει με φυσικό τρόπο στη Γη, αλλά μπορεί να δημιουργηθεί φευγαλέα μόνο στο εργαστήριο. Όμως άλλοι επιστήμονες εμφανίζονται επιφυλακτικοί κατά πόσο όντως οι ιάπωνες ερευνητές κατάφεραν να δημιουργήσουν το ασταθές στοιχείο. Ολοένα και πιο βαριά συνθετικά χημικά στοιχεία έρχονται να προστεθούν στον Περιοδικό Πίνακα τα τελευταία χρόνια, με πιο βαρύ μέχρι σήμερα το Νο 118. Όμως στις προηγούμενες θέσεις του Πίνακα υπάρχουν ακόμα κενά, όπως στο Νο 113, καθώς το εν λόγω στοιχείο έχει αποδειχτεί, εδώ και εννέα χρόνια ερευνών, πολύ δύσκολο να δημιουργηθεί. Τώρα οι ερευνητές του ιαπωνικού επιστημονικού κέντρου - επιταχυντή RIKEN, με επικεφαλής τον Κοσούκε Μορίτα, σύμφωνα με το «Science», ανακοίνωσαν επισήμως ότι το πέτυχαν και έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό της Ιαπωνικής Εταιρίας Φυσικής. Αν και το άκρως ασταθές στοιχείο αμέσως μετά τη δημιουργία του αποσυντέθηκε, οι ιάπωνες επιστήμονες ανέφεραν ότι άφησε πίσω του αρκετά δεδομένα που στοιχειοθετούν πειστικά την ύπαρξή του. Όμως, δεν είναι όλοι εκτός Ιαπωνίας το ίδιο πεισμένοι. Μάλιστα το ρωσικό ερευνητικό κέντρο - επιταχυντής της Ντούμπνα έχει επίσης ισχυριστεί ότι βρήκε το στοιχείο 113 και μάλιστα από το 2003, ισχυρισμός που δεν έγινε τότε δεκτός, αλλά τώρα οι ρώσοι επιστήμονες προσκόμισαν νέα στοιχεία. Η τελική κρίση ανήκει, όπως πάντα, στις δύο Διεθνείς Ενώσεις Καθαρής και Εφαρμοσμένης Χημείας (IUPAC) και Φυσικής (IUPAP). Αν πάντως η ιαπωνική -και όχι η παλαιότερη ρωσική- ανακάλυψη επιβεβαιωθεί, θα είναι η πρώτη φορά που η Ιαπωνία ανακαλύπτει ένα νέο χημικό στοιχείο και έτσι θα είναι γενικότερα η πρώτη ασιατική χώρα που θα έχει δικαίωμα να το «βαφτίσει». Μέχρι τώρα μόνο ερευνητικά κέντρα από τις ΗΠΑ, τη Ρωσία και τη Γερμανία έχουν κάνει ανάλογες ανακαλύψεις και είχαν την ευκαιρία να δώσουν όνομα στα νέα στοιχεία του Περιοδικού Πίνακα. Μάλιστα ο Μορίτα και οι συνεργάτες του δήλωσαν ότι τώρα «βάζουν πλώρη» για την ανακάλυψη του στοιχείου 119 - αλλά και πέρα από αυτό. Για να δημιουργήσουν το στοιχείο 113, οι Ιάπωνες ερευνητές προκάλεσαν σύγκρουση πυρήνων ψευδαργύρου (με 30 πρωτόνια ο καθένας) με ένα λεπτό στρώμα βισμουθίου (με 83 πρωτόνια). Αμέσως μετά τη φευγαλέα δημιουργία του, το στοιχείο 113 αποσυντέθηκε, καθώς απέβαλε σωματίδια άλφα που περιέχουν το καθένα δύο πρωτόνια και δύο νετρόνια. Αυτή η διαδικασία επαναλήφθηκε έξι φορές, με συνέπεια το στοιχείο 113 σταδιακά να μετατραπεί στα ελαφρύτερα στοιχεία 109, 107, 105, 103 και, τελικά, το 101. Το πιο απλό χημικό στοιχείο στο σύμπαν είναι το υδρογόνο, το άτομο του οποίου έχει μόνο ένα πρωτόνιο. Όσα περισσότερα πρωτόνια και νετρόνια συγκεντρώνονται στον πυρήνα ενός ατόμου, τόσο αυτός γίνεται πιο ασταθής. Οι επιστήμονες αναρωτιούνται αν υπάρχει κάποιο όριο τελικά στο πόσο μεγάλο και βαρύ μπορεί να είναι ένα άτομο. Όλα τα στοιχεία με ατομικό αριθμό (δηλαδή αριθμό πρωτονίων στον πυρήνα) πάνω από 92 (ουράνιο) δεν υπάρχουν στη Φύση και παράγονται στα επιστημονικά εργαστήρια. Το πρώτο συνθετικό χημικό στοιχείο δημιουργήθηκε το 1940 και μέχρι σήμερα συνολικά 20 έχουν ανακαλυφθεί και προστεθεί στον Περιοδικό Πίνακα. Τα δύο πιο πρόσφατα στοιχεία είναι τα στοιχεία 114 και 116, που ανακαλύφθηκαν με τη συνεργασία ΗΠΑ και Ρωσίας. Όλα ανεξαιρέτως τα βαριά στοιχεία είναι πολύ ασταθή και έχουν διάρκεια ζωής το πολύ λίγα δευτερόλεπτα, προτού διασπαστούν σε πιο απλά στοιχεία. Τα σχετικά χρονοβόρα πειράματα γίνονται μόνο με τη βοήθεια επιταχυντών ή πυρηνικών αντιδραστήρων. Λιβερμόριο και Φλερόβιο, τα δύο νέα χημικά στοιχεία στον Περιοδικό Πίνακα.(13/6/2012) http://www.astrovox.gr/forum/viewtopic.php?t=6619&start=810

O νέος κομήτης ISON ορατός και στο φως της ημέρας το φθινόπωρο του 2013 Ένας κομήτης που εντοπίστηκε πριν από λίγες μέρες από αστρονόμους στη Ρωσία φαίνεται ότι θα γίνει τόσο λαμπρός στα τέλη του 2013 ώστε θα είναι ορατός ακόμα και στο φως της ημέρας. Η τροχιά στην οποία κινείται η διαστημική χιονόμπαλα, επισημαίνουν οι ερευνητές, παρουσιάζει σημαντικές ομοιότητες με την τροχιά του «Μεγάλου Κομήτη του 1680», ο οποίος έγινε ορατός στη διάρκεια της ημέρα και σχημάτισε μια ουρά με φαινόμενο μήκος μεγαλύτερο από το πλάτος της Σελήνης. Η ομοιότητα των τροχιών υποδεικνύει ότι τα δύο σώματα σχετίζονται ή ότι πρόκειται για τον ίδιο κομήτη, αναφέρει το Space.com. O νέος κομήτης, με την ονομασία Comet ISON ή C/2012 S1, εντοπίστηκε το περασμένο Σαββατοκύριακο με τηλεσκόπιο του Διεθνούς Επιστημονικού Οπτικού Δικτύου (ISON) κοντά στο Κισλοβόντσκ στην περιοχή του Βόρειου Καυκάσου. Βρισκόταν τότε σε απόσταση ενός δισεκατομμυρίου χιλιομέτρων από τη Γη και 939 εκατομμύρια χιλιόμετρα από τον Ήλιο. Παραμένει εξαιρετικά δυσδιάκριτος, καθώς η λαμπρότητά του είναι 100.000 φορές μικρότερη από τη φωτεινότητα του πιο αμυδρού άστρου που μπορούμε να δούμε με γυμνό μάτι. Το σόου θα αρχίσει όταν ο κομήτης πλησιάσει τον Ήλιο, οπότε οι πάγοι της επιφάνειάς του θα αρχίσουν να εξαερώνουν την ακτινοβολία και θα σχηματίσουν μια ουρά που εκτείνεται για χιλιάδες ή και εκατομμύρια χιλιόμετρα στο Διάστημα. Ο C/2012 S1 θα αρχίσει να γίνεται ορατός με γυμνό μάτι τον Οκτώβριο του 2013, όταν θα φαίνεται να κινείται τις πρώτες πρωινές ώρες ανάμεσα στα άστρα του αστερισμού του Λέοντα. Το φαινόμενο θα κορυφωθεί όταν ο κομήτης φτάσει στο περιήλιο, δηλαδή στην ελάχιστη απόστασή του από τον Ήλιο, στις 28 Νοεμβρίου 2013. Υπό την επίδραση της ακραίας βαρύτητας του Ήλιου, ο C/2012 S1 θα πραγματοποιήσει μια κλειστή στροφή πίσω από το άστρο για να εμφανιστεί και πάλι στην άλλη πλευρά του. Κανείς δεν μπορεί να προβλέψει πόσο μακριά και φωτεινή θα είναι η ουρά του, οι αστρονόμοι πάντως ελπίζουν σε ένα από τα πιο θεαματικά περάσματα των τελευταίων δεκαετιών. Δεδομένου ότι οι κομήτες θεωρούνται κατάλοιπα από το σχηματισμό του Ηλιακού Συστήματος πριν από 4,5 δισ. χρόνια, οι επιστήμονες θα παρακολουθούν τον C/2012 S1 αναζητώντας στοιχεία για τη σύστασή του.

Η «Εναστρη Νύχτα» του Βαν Γκογκ αναδημιουργήθηκε με εικόνες που έχει καταγράψει το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble. Ενα ιδιαίτερα ενδιαφέρον έργο τέχνης δημιούργησε ένας νεαρός φοιτητής αστρονομίας στις ΗΠΑ. Ο Αλεξ Πάρκερ αναδημιούργησε την περίφημη «Εναστρη Νύχτα» του Βίνσεντ Βαν Γκογκ χρησιμοποιώντας φωτογραφίες που έχει τραβήξει το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble. Στην ουσία ο Πάρκερ έφτιαξε ένα κολάζ 100 εικόνων του Hubble τις οποίες τοποθέτησε με τέτοιο τρόπο ώστε να γίνει ανασύνθεση του πίνακα. Ο Βαν Γκογκ προσπαθούσε να αναπαράγει στους πίνακες του τους νόμους της φύσης με τη μεγαλύτερη δυνατή πιστότητα. Στην Έναστρη νύχτα (1889) έχει απεικονίσει χαοτικές δίνες που ακολουθούν τη λεγόμενη «κλιμάκωση Κολμογκόροφ». Πρόκειται για ένα μοτίβο φωτεινών και σκοτεινών περιοχών που ακολουθούν τις εξισώσεις του Αντρεϊ Κολμογκόροφ, που τη δεκαετία του 1940 κατάφερε να περιγράψει εν μέρει τη δυναμική του στροβιλισμού των ρευστών. Στο κολάζ σε μεγέθυνση διακρίνονται καθαρά οι εικόνες του Hubble που έχουν χρησιμοποιηθεί σε αυτό.

Eνα καλύτερο μέλλον οραματίζεται ο Πητερ Διαμαντης. Ο διακεκριμένος επιστήμονας, καταξιωμένος επιχειρηματίας και το κυριότερο οραματιστής, ο ελληνικής καταγωγής Πίτερ Ντιαμάντις πιστεύει ότι «το μέλλον θα είναι καλύτερο απ’ ό,τι νομίζεις», όπως τιτλοφορείται το βιβλίο που έγραψε πέρυσι μαζί με τον Steven Kotler («Abundance: The Future Is Better Than You Think»). Και τη Δευτέρα, στην ομιλία που έδωσε στο Ευγενίδειο Ιδρυμα, προσκεκλημένος από τους Ελληνικούς Συλλόγους Αποφοίτων του ΜΙΤ και του Harvard, προσπάθησε να περιγράψει αυτό το μέλλον. Ετσι, σύμφωνα με τον Ντιαμάντις, το αργότερο σε είκοσι χρόνια από σήμερα, «ο άνθρωπος θα χρησιμοποιεί συνθετικούς μικροοργανισμούς που θα παράγουν για λογαριασμό του καύσιμα και φάρμακα σε απεριόριστες ποσότητες». Εξελιγμένα φωτοβολταϊκά θα έχουν λύσει το ενεργειακό πρόβλημα, εξασφαλίζοντας παράλληλα πόσιμο νερό όπου αυτό σπανίζει. Μικρές φορητές συσκευές θα παρακολουθούν την υγεία των χρηστών τους, κάνοντας το ίδιο καλές διαγνώσεις με έναν ιατρικό συμβούλιο. Εκτός από το γεγονός ότι θα είναι ακόμη πιο φθηνά, τα κινητά τηλέφωνα θα έχουν αποκτήσει τεχνητή νοημοσύνη, ώστε να προβλέπουν ποιες πληροφορίες χρειάζεται κανείς πριν καν τις ζητήσει. «Φανταστείτε την επανάσταση που θα φέρουν τα smartphones στην εκπαίδευση, όταν κάθε παιδί, πλούσιο ή φτωχό, θα μπορεί να έχει έναν τέτοιο “ψηφιακό καθηγητή” στην τσέπη του», πρόσθεσε. Χρειάζονται κίνητρα. Ο ίδιος πάντως αναγνώρισε πως, τουλάχιστον προς το παρόν, οι περισσότεροι δεν συμερίζονται την αισιοδοξία του. «Ο λόγος είναι πως ο άνθρωπος συνεχίζει να σκέφτεται γραμμικά, ενώ τεχνολογίες όπως η ρομποτική, η συνθετική βιολογία και η τεχνητή νοημοσύνη εξελίσσονται εκθετικά, με συνέπεια να βρίσκονται στα πρόθυρα επιτευγμάτων που θα βελτιώσουν δραστικά τη ζωή δισεκατομμυρίων ανθρώπων». Μάλιστα, αυτά τα επιτεύγματα μπορούν σήμερα να γίνουν πραγματικότητα από μικρούς και ριψοκίνδυνους επιχειρηματίες, χωρίς να χρειάζεται να εμπλακεί στην έρευνα το κράτος ή εταιρείες - κολοσσοί. «Η μόνη προϋπόθεση είναι να δοθεί στους επιχειρηματίες κίνητρο, διοργανώνοντας διαγωνισμούς με μεγάλα χρηματικά έπαθλα για τέτοια επιτεύγματα». Αυτή ήταν η αιτία που το 1995 ίδρυσε τον οργανισμό X Prize Foundation, ο οποίος την επόμενη χρονιά ανακοίνωσε τον παρθενικό του διαγωνισμό για το πρώτο μη κρατικό διαστημόπλοιο που θα μετέφερε 3 επιβάτες σε υψόμετρο 100 χλμ. και θα τους επέστρεφε με ασφάλεια στη Γη. «Μέχρι εκείνη τη στιγμή, περισσότεροι από 150 άνθρωποι με μεγάλη οικονομική επιφάνεια είχαν αρνηθεί να γίνουν χορηγοί. Ετσι, όταν ανακοινώθηκε ο διαγωνισμός ουσιαστικά δεν υπήρχε χρηματοδότης για το έπαθλο των 10 εκατ. δολαρίων», είπε στην ομιλία του. Αυτό έγινε στην πορεία, με την οικογένεια Ansari να αναλαμβάνει τη χορηγία και να απονέμει το 2004 τα 10 εκατ. δολάρια στον νικητή - την εταιρεία Scaled Composites και το διαστημόπλοιο SpaceShipOne. Σήμερα, στο διοικητικό συμβούλιο του οργανισμού συμμετέχουν προσωπικότητες όπως ο βιολόγος Craig Venter, ο συνιδρυτής της Google Larry Page και o συνιδρυτής της Paypal Elon Musk, ενώ χορηγοί στους τρεις διαγωνισμούς που βρίσκονται σε εξέλιξη είναι οι εταιρείες Qualcomm, Google και Archon. Στόχος είναι να αναπτυχθεί μία τεχνολογία που θα έχει τη δυνατότητα να αναλύσει με υψηλή ακρίβεια το γονιδίωμα 100 ανθρώπων σε 10 ημέρες, να πραγματοποιηθεί η αποστολή ενός κινούμενου ρομπότ στη Σελήνη και να κατασκευαστεί μια φορητή προσωπική συσκευή που θα εντοπίζει ασθένειες με την ίδια αξιοπιστία με μια ομάδα γιατρών. «Ανάμεσα στις ιδέες που σκεφτόμαστε να πριμοδοτήσουμε είναι οι “κατακόρυφες καλλιέργειες”, δηλαδή πολυώροφα θερμοκήπια τα οποία θα παράγουν τρόφιμα μέσα στις μεγαλουπόλεις», εξήγησε. Επίσης αποκάλυψε πως αυτές τις ημέρες που βρίσκεται στη χώρα μας αναζητεί χρηματοδότες ώστε να εκπαιδευτούν και Ελληνες στο Singularity University -τον μη κερδοσκοπικό οργανισμό που ίδρυσε στη Silicon Valley το 2008, με σκοπό να εμπνεύσει μία νέα γενιά ηγετών στο να χρησιμοποιήσει τις εκθετικά εξελισσόμενες τεχνολογίες σαν εργαλεία για την επίλυση των σημαντικότερων προβλημάτων της ανθρωπότητας. «Παρόλο που είμαι υπερήφανος για την πολιτισμική κληρονομιά που κουβαλάω, ομολογώ ότι έχω κουραστεί από το γεγονός ότι στο εξωτερικό ο Ελληνας μνημονεύεται θετικά κυρίως για πράγματα που έγιναν πριν από 2.500 χρόνια», ανέφερε. Σύμφωνα με τον κ. Ντιαμάντις, η κρίση είναι μία ευκαιρία που η χώρα μας δεν θα πρέπει να αφήσει να πάει χαμένη, αλλάζοντας για παράδειγμα εκ βάθρων την εκπαίδευση, ώστε να προάγει το πάθος και την άμιλλα.«Σε έναν κόσμο που αλλάζει με τεράστια ταχύτητα, η Ελλάδα πρέπει να βρει 1 - 2 τομείς όπου έχει συγκριτικά πλεονεκτήματα και, αξιοποιώντας τους, να αποκτήσει το δικό της στίγμα στο παγκόσμιο στερέωμα», πρόσθεσε. Αλλωστε, γεννημένος στη Ν. Υόρκη από Ελληνες μετανάστες, «οι γονείς μου με δίδαξαν πως τίποτε δεν πετυχαίνεται χωρίς σκληρή δουλειά», σημείωσε. «Επομένως, ξέρω από πρώτο χέρι ότι αυτό είναι ένα στοιχείο του ελληνικού ήθους». Διαστημικός Σταθμός «σκαλοπάτι» για τον Αρη. Ενα νέο φιλόδοξο σχέδιο στην προσπάθεια εξερεύνησης του ηλιακού μας συστήματος και την λεγόμενη «κατάκτηση του Διαστήματος» επεξεργάζεται η NASA. Πρόκειται για ένα νέο επανδρωμένο διαστημικό σταθμό που θα τοποθετηθεί στο διαστημικό χώρο που βρίσκεται πίσω από την αθέατη πλευρά της Σελήνης. Ο σταθμός αυτός θα έχει ως βασικό του ρόλο να λειτουργεί ως σημείο εκκίνησης επανδρωμένων αποστολών στον Αρη. Επισήμως δεν έχει γίνει ακόμη κάποια ανακοίνωση από την NASA αλλά έχουν αρχίσει να διαρρέουν λεπτομέρειες του σχεδίου. Ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τη Γη σε απόσταση περίπου 400 χλμ έξω από τον πλανήτη μας. Ο νέος σταθμός θα βρίσκεται σε απόσταση περίπου 400 χιλιάδων χλμ από τη Γη. Η αρχική ιδέα είναι ο σταθμός αυτός να βρίσκεται σε ένα σημείο όπου η εξισορρόπηση των βαρυτικών δυνάμεων Γης και Σελήνης να του επιτρέπει να βρίσκεται μόνιμα «παρκαρισμένος» σε αυτό το συγκεκριμένο σημείο που θα μπορεί να λειτουργήσει ως ένα είδος «σκαλοπατιού» για επανδρωμένες αποστολές στον Αρη ή σε άλλες περιοχές του ηλιακού μας συστήματος. Δημοσίευμα της εφημερίδας The Orlando Sentinel αναφέρει μάλιστα ότι πριν από λίγες εβδομάδες τα στελέχη της NASA ενημέρωσαν για την προοπτική αυτού του εγχειρήματος τον Λευκό Οίκο. Βέβαια η δημιουργία και συντήρηση ενός τέτοιου διαστημικού σταθμού απαιτεί τεράστια κεφάλαια, μόνο η κατασκευή και εγκατάσταση του σταθμού στο Διάστημα εκτιμάται ότι θα κοστίσει περισσότερα από δέκα δις δολάρια. Με δεδομένη την κακή κατάσταση της αμερικανικής οικονομίας σε συνδυασμό με την παγκόσμια οικονομική συγκυρία θεωρείται δύσκολο να υπάρξει σύντομα κάποια απόφαση που να δίνει το πράσινο φως στην NASA για να ξεκινήσει την κατασκευή του νέου διαστημικού σταθμού. Σχόλιο:Διαβάστε και την Συνέντευξη του αναπληρωτή πρωθυπουργού της Ρωσίας, Ντμίτρι Ρογκόζιν(19/9/2012) για να δείτε την προσέγγιση των δυο χωρών(Η.Π.Α.-Ρωσία) για το μέλλον της Διαστημικής εξερεύνησης. http://www.astrovox.gr/forum/viewtopic.php?t=15559&postdays=0&postorder=asc&start=30

To Curiosity τεντωσε το χέρι του και αγγιξε τον πρώτο αρειανό βράχο. Για πρώτη φορά μετά την άφιξή του στον Άρη στις αρχές Αυγούστου, το τροχοφόρο ρομπότ Curiosity της NASA ξεδίπλωσε το μηχανικό του βραχίονα και άγγιξε με τα όργανά του έναν μικρό βράχο σε σχήμα πυραμίδας. Η εξωγήινη πέτρα από βασάλτη δεν είχε ιδιαίτερη επιστημονική αξία, επέτρεψε όμως στο ρομπότ να δοκιμάσει δύο τρία βασικά όργανα: την Αρειανή Κάμερα Χειρός ή MAHLI, η οποία είναι ειδικά σχεδιασμένη για τη μελέτη βράχων σχεδόν σε μικροσκοπικό επίπεδο, το Φασματόμετρο Σωματιδίων Άλφα - Ακτίνων Χ (APXS), το οποίο προσδιορίζει τη χημική σύσταση, και το σύστημα ChemCam, το οποίο χρησιμοποιεί μια υπέρυθρη δέσμη λέιζερ για να εξαερώνει ίχνη πετρωμάτων και να προσδιορίζει τη σύσταση των αερίων. Τα αποτελέσματα των μετρήσεων που ολοκληρώθηκαν τη Δευτέρα θα επιτρέψουν στους ερευνητές της αποστολής να ρυθμίσουν τα όργανα του Curiosity. «Ολοκλήρωσα την πρώτη επιστημονική αποστολή επαφής» ανακοίνωσε η ομάδα του Curiosity μέσω του λογαριασμού του ρομπότ στο Twitter, o οποίος έχει προσελκύσει 1,1 εκατομμύρια αναγνώστες. https://twitter.com/@marscuriosity Μετά την ολοκλήρωση της άσκησης με τον αναδιπλούμενο βραχίονα, ο οποίος έχει συνολικό μήκος 2,1 μέτρα, το ρομπότ έβαλε μπρος για τη μεγαλύτερη διαδρομή που είχε πραγματοποιήσει ως σήμερα στη διάρκεια μιας αρειανής μέρας -συνολικά 42 μέτρα. Πρώτος προορισμός του Curiosity θα είναι μια τοποθεσία που βαφτίστηκε «Γκλένελγκ», περίπου 400 μέτρα από το σημείο προσεδάφισης. Δορυφορικά δεδομένα δείχνουν ότι στην περιοχή αυτή συναντώνται τρία διαφορετικά πετρώματα που θα άξιζε να μελετηθούν. Στο δρόμο για το Γκλένελγκ, το Curiosity θα αναζητήσει τώρα κάποια αμμώδη περιοχή όπου θα χρησιμοποιήσει για πρώτη φορά ένα σύστημα δειγματοληψίας που μεταφέρει σκόνη στο ενσωματωμένο χημικό εργαστήριο του ρομπότ. Στο επόμενο στάδιο θα δοκιμαστεί και το τρυπάνι που φέρει το ρομπότ στην άκρη του μηχανικού του βραχίονα. Βασικός προορισμός της αποστολής των 2,5 δισ. δολαρίων είναι το Όρος Σαρπ, ένα παράξενο βουνό που υψώνεται στη μέση του κρατήρα Γκέιλ, και φέρει στους πρόποδές του αρχαία ίχνη έκθεσης σε νερό. Οι πρόποδες αυτοί βρίσκονται σε απόσταση περίπου δέκα χιλιομέτρων από το σημείο όπου βρίσκεται σήμερα το Curiosity. Το ρομπότ αναμένεται να φτάσει εκεί γύρω στα τέλη του χρόνου προκειμένου να απαντήσει στο ερώτημα αν ο Άρης θα μπορούσε να είχε ποτέ φιλοξενήσει μικροβιακή ζωή. Ο πρώτος βράχος που εξέτασε το ρομπότ βαφτίστηκε Jake Matijevic προς τιμήν του αρχιμηχανικού επιχειρήσεων εδάφους της αποστολής, ο οποίος πέθανε στις 20 Αυγούστου σε ηλικία 64 ετών. Ο Ματίεβιτς, μηχανικός του Εργαστηρίου Αεριώθησης της NASA (JPL) είχε συμμετάσχει και στις τρεις προηγούμενες αποστολές τροχοφόρων ρομπότ στον Άρη -Sojourner, Spirit και Opportunity.

Aστεροειδείς: 1980 -2012. Πρόκειται για ένα εντυπωσιακό animation που κατασκευάστηκε από τον Scott Manley χρησιμοποιώντας τα δεδομένα από το IAU’s Minor Planet Center και Lowell Observatory Στην κάτω αριστερή γωνία του βίντεο φαίνεται το έτος και ο αντίστοιχος αριθμός των αστεροειδών. Το βίντεο δείχνει τον εκπληκτικό ρυθμό με τον οποίο ανακαλύπτονταν νέοι αστεροιεδείς από το 1980 μέχρι σήμερα. Στο κέντρο φαίνεται ο ήλιος (κουκκίδα με κίτρινο χρώμα) και οι πλανήτες Ερμής Αφροδίτη, Γη, Άρης και Δίας (κουκκίδες με μπλε χρώμα). Καθώς το βίντεο πλησιάζει χρονικά το 2012 βλέπουμε στην κάτω αριστερή γωνία έναν τρομακτικό αριθμό αστεροειδών (588992). Μάλιστα ο αριθμός των ανακαλυφθέντων αστεροειδών αυξάνεται ραγδαία κατά το 2010, εξαιτίας των υπέρυθρων δυνατοτήτων του διαστημικού σκάφους της NASA, WISE. Το WISE κατάφερε να εντοπίσει αστεροειδείς που δεν ήταν ορατοί μέχρι τότε γιατί αντανακλούν πολύ λίγο το ορατό ηλιακό φως – εκπέμπουν όμως υπέρυθρη ακτινοβολία. Το animation αυτό ίσως δημιουργήσει κάποιες ανησυχίες – με τόσους πολλούς αστεροειδείς εκεί έξω δεν κινδυνεύει η Γη; Μάλλον όχι, γιατί ένα pixel με την υψηλότερη ανάλυση αντιστοιχεί σε πάνω από 500.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα! Οπότε οι περίπου 600 χιλιάδες αστεροειδείς είναι μεν πολλοί, υπάρχει όμως και πολύς χώρος γι αυτούς στο διάστημα (άλλωστε το βίντεο απεικονίζει τους αστεροειδείς μόνο σε δυο διαστάσεις) Στην κάτω αριστερή γωνία του βίντεο φαίνεται το έτος και ο αντίστοιχος αριθμός των αστεροειδών.