Δροσος Γεωργιος

Οι 5 εξωπλανήτες που μπορούν να φιλοξενήσουν ζωή. Ο εξωπλανήτης Gliese 581g είναι επίσημα το νούμερο 1 στην κατάταξη των δυνητικά κατοικήσιμων πλανητών πέραν του ηλιακού μας συστήματος. Ο εξωπλανήτης που συγκεντρώνει τις περισσότερες πιθανότητες να φιλοξενεί (ή να μπορεί να φιλοξενήσει) ζωή βρίσκεται σε τροχιά γύρω από ένα άστρο που απέχει 20 έτη φωτός από τη Γη. Οι άλλοι 4 εξωπλανήτες στο τοπ 5 των κατοικίσιμων πλανητών είναι οι: Gliese 667Cc, Kepler-22b, HD85512 και o Gliese 581d – σύμφωνα με τους αστρονόμους του Πανεπιστημίου του Πουέρτο Ρίκο στο Αρεσίμπο.

Ο Mars Odyssey «περιμένει» το Curiosity. Η NASA έδωσε στη δημοσιότητα μια καλλιτεχνική απεικόνιση του δορυφόρου Mars Odyssey ενώ περνάει πάνω τον Βόρειο Πόλο του Αρη τον οποίο παρατηρεί και μελετά από το 2001. Οι τεχνικοί της NASA οδήγησαν τον δορυφόρο σε ένα σημείο από το οποίο θα μπορεί να παρακολουθεί τη διαδικασία προσεδάφισης του ρομποτικού εξερευνητή Curiosity στον κόκκινο πλανήτη. Το σκάφος που μεταφέρει το ρομπότ βρίσκεται καθοδόν προς τον Αρη και σύμφωνα με τον προγραμματισμό θα το απελευθερώσει στις 6 Αυγούστου. Ο Mars Odyssey θα παρακολουθεί την όλη διαδικασία και στείλει σήμα αν όλα πήγαν ομαλά και το Curiosity προσεδαφίστηκε με επιτυχία.

Πως δημιουργείται ένας γαλαξίας. Στο βίντεο που ακολουθεί περιγράφεται ο σχηματισμός ενός γαλαξία. Με πράσινο χρώμα απεικονίζεται (κυρίως) το αέριο υδρογόνο και ο χρόνος (κάτω δεξιά) – ξεκινώντας μετά την Μεγάλη Έκρηξη - εκφράζεται σε δισεκατομμύρια χρόνια. Η σκοτεινή ύλη είναι παρούσα αλλά δεν φαίνεται. Καθώς η προσομοίωση αρχίζει το αέριο υδρογόνο έλκεται και συσσωρεύεται σε περιοχές στις οποίες η βαρύτητα είναι μεγαλύτερη. Σύντομα πολλοί πρωτο-γαλαξίες σχηματίζονται, περιστρέφονται και αρχίζουν να συγχωνεύονται. Μετά από τέσσερα δισεκατομμύρια χρόνια δημιουργείται ένα σαφώς καθορισμένο κέντρο που κυριαρχεί σε μια περιοχή με διάμετρο 100000 έτη φωτός και αρχίζει να μοιάζει με δίσκο γαλαξία. Ωστόσο, μετά από μερικά δισεκατομμύρια χρόνια αυτός ο «πρώιμος» γαλαξίας συγκρούεται με έναν άλλο γαλαξία και καθώς φτάνουμε στο μισό της σημερινής ηλικίας του σύμπαντος αναπτύσσεται ένας μεγαλύτερος δίσκος. Στη συνέχεια όλες οι μικρότερες συγκεντρώσεις ύλης – μικροί δορυφόροι γαλαξίες – απορροφώνται από τον μεγαλύτερο. Η προσομοίωση ολοκληρώνεται όταν φθάνουμε στην σημερινή ηλικία του σύμπαντος. Κάπως έτσι σχηματίστηκε και ο γαλαξίας μας, αν και οι συγχωνεύεις με άλλους γαλαξίες δεν τελείωσαν γι αυτόν. Συνεχίζει να καταβροχθίζει μικρούς νάνους γαλαξίες που βρίσκονται στη γειτονιά του (διαβάστε σχετικά: Ο Γαλαξίας μας είναι ακόμη πεινασμένος). http://physicsgg.wordpress.com/2011/12/03/%CE%BF-%CE%B3%CE%B1%CE%BB%CE%B1%CE%BE%CE%AF%CE%B1%CF%82-%CE%BC%CE%B1%CF%82-%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9-%CE%B1%CE%BA%CF%8C%CE%BC%CE%B7-%CF%80%CE%B5%CE%B9%CE%BD%CE%B1%CF%83%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%BF/ Άλλωστε, αναμένεται μέσα σε λίγα δισεκατομμύρια χρόνια η σύγκρουσή του με τον γειτονικό γαλαξία Ανδρομέδα (διαβάστε σχετικά: Όταν ο Γαλαξίας μας θα συγκρουστεί με τον γαλαξία της Ανδρομέδας). http://physicsgg.wordpress.com/2011/04/05/%CF%8C%CF%84%CE%B1%CE%BD-%CE%BF-%CE%B3%CE%B1%CE%BB%CE%B1%CE%BE%CE%AF%CE%B1%CF%82-%CE%BC%CE%B1%CF%82-%CE%B8%CE%B1-%CF%83%CF%85%CE%B3%CE%BA%CF%81%CE%BF%CF%85%CF%83%CF%84%CE%B5%CE%AF-%CE%BC%CE%B5/ Βιντεο:

Άγνωστο είδος χημικού δεσμού «υπάρχει μόνο σε νεκρά άστρα» Πέρα από τα δύο είδη χημικών δεσμών που γνωρίζουμε σήμερα, ένα εντελώς διαφορετικό είδος δεσμού πρέπει να υπάρχει στα άστρα νετρονίων και τους λευκούς νάνους, δείχνουν τα υπολογιστικά μοντέλα ερευνητών στη Νορβηγία. O λόγος για τον εξωτικό «κάθετο παραμαγνητικό δεσμό». Οι χημικοί γνωρίζουν σήμερα δύο είδη δεσμών: τους ιοντικούς δεσμούς, στους οποίους ένα ηλεκτρόνιο μεταπηδά από ένα άτομο σε ένα άλλο, αναγκάζοντας τα άτομα να ενωθούν με ηλεκτροστατικές δυνάμεις· και τους ομοιοπολικούς δεσμούς, στους οποίους δύο ή περισσότερα άτομα μοιράζονται τα ίδια ηλεκτρόνια. Και στις δύο περιπτώσεις, ο δεσμός διαλύεται όταν η ενέργεια των ηλεκτρονίων ξεπεράσει ένα κρίσιμο όριο. Αυτό όμως φαίνεται πως δεν ισχύει στον παράξενο υποθετικό δεσμό που περιγράφει τώρα ο Τρίβγκε Χελγκάκερ στο περιοδικό Science. H ομάδα του Χελγκάκερ στο Πανεπιστήμιο του Όσλο εξέτασε στον υπολογιστή τι συμβαίνει όταν άτομα υδρογόνου σχηματίζουν δεσμούς κάτω από την επίδραση ακραίων μαγνητικών πεδίων, της τάξης των 100.000 Tesla -δέκα δισεκατομμύρια φορές ισχυρότερα από το μαγνητικό πεδίο της Γης. Τα μόρια υδρογόνου (H2) μπορούν να παρομοιαστούν με δύο σφαίρες που ενώνονται μέσω μιας ράβδου, σε ένα σχήμα που θυμίζει βαράκι γυμναστικής. Όταν εκτεθεί σε σχετικά ασθενή μαγνητικά πεδία, το «βαράκι» προσανατολίζεται έτσι ώστε να είναι παράλληλο με τις γραμμές του μαγνητικού πεδίου. Οι ερευνητές υπολόγισαν ότι, σε αντίθεση με ό,τι θα φανταζόταν κανείς, το μόριο δεν διασπάται όταν η ενέργεια των ηλεκτρονίων του αυξηθεί από το μαγνητικό πεδίο πέρα από το θεωρητικό όριο. Αντίθετα, το μόριο περιστρέφεται έτσι ώστε ο άξονάς του να είναι κάθετος με τις γραμμές του μαγνητικού πεδίου, και ο δεσμός που περιέχει γίνεται ακόμα ισχυρότερος. Αυτό φαινομενικά παραβιάζει τη λεγόμενη απαγορευτική αρχή του Πάουλι. Σύμφωνα με την αρχή αυτή, τα ηλεκτρόνια ενός ατόμου ή μορίου δεν μπορούν να βρίσκονται στην ίδια κβαντική κατάσταση, γι΄αυτό και τα ηλεκτρόνια ενός δεσμού αναγκαστικά σχηματίζουν ζεύγη με αντίθετες ιδιοστροφορμές (spin). Όταν όμως ο δεσμός εκτεθεί σε ακραία μαγνητικά πεδία, οι ιδιοστροφορμές όλων των ηλεκτρονίων ευθυγραμμίζονται με τις γραμμές του μαγνητικού πεδίου, αναγκάζοντας το ένα από τα δύο ηλεκτρόνια του ζεύγους να μεταπηδήσει σε διαφορετική θέση, ή διαφορετικό τροχιακό, προκειμένου να μην παραβιαστεί η αρχή του Πάουλι. Η μεταπήδηση αυτή προκαλεί κανονικά τη διάσπαση του δεσμού, εκτός εάν το μόριο εκτεθεί σε ισχυρό μαγνητικό πεδίο, οπότε ευθυγραμμίζεται κάθετα στις γραμμές του πεδίου. «Η χημεία και η μοριακή φυσική αλλάζουν δραματικά παρουσία ενός ισχυρού μαγνητικού πεδίου» σχολιάζουν οι ερευνητές. Τέτοιοι παραμαγνητικοί δεσμοί, εικάζουν οι ερευνητές, μπορεί να υπάρχουν στα άστρα νετρονίων και τους λευκούς νάνους, κατάλοιπα νεκρών άστρων που έχουν καταρρεύσει υπό το βάρος τους και σχηματίζουν υπέρπυκνα σώματα με ισχυρά μαγνητικά πεδία. Στην πράξη, πάντως, η ύπαρξη αυτών των δεσμών θα ήταν δύσκολο, αν όχι αδύνατο, να επιβεβαιωθεί πειραματικά: τα μαγνητικά πεδία που θα απαιτούνταν είναι 10.000 φορές ισχυρότερα από τα πεδία που μπορούμε σήμερα να δημιουργήσουμε στη Γη. Η μόνη ελπίδα για την επιβεβαίωση των θεωρητικών υπολογισμών θα ήταν να επηρεάζουν οι δεσμοί την ακτινοβολία των άστρων νετρονίων και των λευκών νάνων, οπότε η ύπαρξή τους θα γινόταν αντιληπτή στη φασματική υπογραφή αυτών των σωμάτων.

Η Ρωσία σχεδιάζει να προσεληνωθεί ως το 2018. Η Ρωσία άρχισε την εκπόνηση επανδρωμένων διαστημοπλοίων για πτήσεις στη Σελήνη. Οι δοκιμαστικές εκτοξεύσεις θα αρχίσουν το 2015. Εκτός αυτού, οι Ρώσοι επιστήμονες θέλουν να κατασκευάσουν διαστημόπλοια για προσεδάφιση στη Σελήνη και αποσελήνωση, διατροχιακά ρυμουλκά και διαστημόπλοιο για τεχνική εξυπηρέτηση των τροχιακών συσκευών. Η «Ρωσκόσμος» επεξεργάζεται στρατηγική ανάπτυξης της χώρας στην τροχιά της Γης και υψηλότερα ως το 2030. Σ΄ αυτή τη στρατηγική περιλαμβάνεται ακριβώς και η εξερεύνηση της επιφάνειας της Σελήνης. Υπό τον όρο της δέουσας χρηματοδότησης η Ρωσία στο μέλλον θα μπορεί να κατασκευάσει ακόμα και βάση στο μοναδικό δορυφόρο του πλανήτη μας, είπε ο αρχισυντάκτης του εντύπου «Ειδήσεις της κοσμοναυτικής» Ίγκορ Μαρίνιν: - Σήμερα στη Σελήνη έχουν ανακαλυφθεί αρκετά μεγάλα αποθέματα νερού. Αυτό σημαίνει ότι για την αξιοποίηση της Σελήνης δεν χρειάζεται να μεταφέρεται εκεί νερό από τη Γη. Δηλαδή και η ενέργεια, και το οξυγόνο και πολλές άλλες χημικές ουσίες, που αποτελούν καύσιμο, θα μπορούν να λαμβάνονται άμεσα στη Σελήνη. Γι΄αυτό η αξιοποίηση της Σελήνης θα είναι πολύ πιό φθηνή, από ότι νομίζαμε τη δεκαετία του ΄70 του περασμένου αιώνα. Νωρίτερα εκπρόσωποι της Ρωσκόσμος έκαναν δηλώσεις ότι διεξάγουν συνομιλίες με τους ευρωπαίους και τους αμερικανούς ομόλογούς τους. Ωστόσο τα σχέδια με τους εταίρους από την Ινδία και την Κίνα έχουν πολύ περισσότερες πιθανότητες επιτυχίας, είναι πεπεισμένος ο συντάκτης του περιοδικού «Αβιαπανοράμα» Σεργκέι Πούχοφ: - Τη ρωσική πυραυλο-διαστημική βιομηχανία την περιμένει καλή προοπτική συνεργασίας με την Ινδία και την Κίνα. Εκτός αυτού έχουμε διαστημικό πρόγραμμα δημιουργίας υπερσύχρονου συγκοινωνιακού διαστημικού συστήματος, την εκπόνηση του οποίου προωθούν σήμερα οι σχεδιαστές μηχανολόγοι. Η Σελήνη είναι το πλησιέστερο προς τη Γη και το καλύτερα ερευνημένο ουράνιο σώμα. Το 1967 οι γήινοι υπόγραψαν σε κυβερνητικό επίπεδο Συνθήκη για τις αρχές δραστηριότητας των κρατών σε ό,τι αφορά την εξερεύνηση και χρησιμοποίηση του διαστημικού χώρου, συμπεριλαμβανομένης και της Σελήνης και άλλων ουράνιων σωμάτων. Βάσει αυτής της Συνθήκης κανείς δεν μπορεί να ιδιοποιείται με τον ένα ή τον άλλο τρόπο εδάφη σε πλανήτες ή στους δορυφόρους τους. Εκτός αυτού, στη Σελήνη δεν επιτρέπονται οι δοκιμές πυρηνικών όπλων και η κατασκευή στρατιωτικών βάσεων. Γι΄αυτό στο προσεχές μέλλον η Σελήνη έχει πιθανότητες να καταστεί όχι μόνο αντικείμενο στο διάστημα για καρποφόρα συνεργασία μεταξύ των χωρών, αλλά και το μοναδικό στο ηλιακό σύστημα ουράνιο σώμα, στο οποίο θα υπάρχει ζωή και δεν θα υπάρχουν πολεμικές συγκρούσεις.

Από το Λύκειο στη NASA για εκπαίδευση. Δύο μαθητές που αρίστευσαν στον 17ο Διαγωνισμό Αστρονομίας και Διαστημικής θα βιώσουν για εννιά ημέρες τη σκληρή εκπαίδευση των αστροναυτών στις εγκαταστάσεις της NASA. Ο Νίκος Κουκουφίλιππας και η Ιωάννα Κούρκουλου αναχώρησαν για τις εγκαταστάσεις της NASA στο Huntsville της Αλαμπάμα των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής όπου και θα περάσουν την εκπαίδευση των αστροναυτών. "Συμμετείχα και πέρυσι, αλλά φέτος πήγα πολύ καλύτερα και κατάφερα να εξασφαλίσω τη μία από τις δύο θέσεις για το εκπαιδευτικό ταξίδι στη NASA. Φυσικά είμαι πολύ χαρούμενος, καθώς μου αρέσει πολύ η αστρονομία. Μάλιστα σκέφτομαι να γίνω αστροφυσικός" δήλωσε ο 16χρονος μαθητής που του χρόνου θα κάθεται στα θρανία της Β' τάξης του Λυκείου. "Η αστρονομία σου δίνει το έναυσμα να ψάξεις τα πάντα. Ακόμα και για την αρχή του κόσμου. Είμαι μία επιστήμη που σου κινεί το ενδιαφέρον", συμπλήρωσε. Ενθουσιασμένη και η 17χρονη μαθήτρια που σημείωσε ότι διάβασε πολύ σκληρά για να αντεπεξέλθει στον διαγωνισμό. "Ήταν η τρίτη φορά που συμμετείχα. Είμαι πολύ ενθουσιασμένη. Ασχολούμαι από μικρή με την αστρονομία, η οποία είναι μια πολύ όμορφη επιστήμη. Περιμένω με αγωνία την ώρα που θα ξεκινήσω την εκπαίδευση των αστροναυτών", σημείωσε. Οι δύο αριστούχοι μαθητές θα επιστρέψουν από τις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής το Σάββατο 28 Ιουλίου. "Όλα αυτά συνηγορούν στο διαρκές αίτημα των πολυάριθμων αστρονομικών συλλόγων να επανέλθει το μάθημα της Αστρονομίας στα Λύκεια της χώρας, όπως ήταν παλιότερα", τόνισε ο πρόεδρος της Εταιρείας Αστρονομίας και Διαστήματος, Κωνσταντίνος Μαυρομάτης.

Στη Ρωσία σχεδιάζουν διαστημόπλοια για επανδρωμένες πτήσεις στη Σελήνη. Το πρώτο διαστημόπλοιο για επανδρωμένες πτήσεις στη Σελήνη θα κατασκευαστεί στη Ρωσία μετά το 2018, δήλωσε ο γενικός διευθυντής του Επιστημονικού-Ερευνητικού Ινστιτούτου Μηχανοκατασκευών Γκενάντι Ράικουνοφ. Κατά τα λεγόμενά του, η εργασία για το σχέδιο αυτό έχει ήδη αρχίσει. Το 2015 θα πραγματοποιηθούν οι δοκιμαστικές μη επανδρωμένες εκτοξεύσεις του νέου διαστημοπλοίου, ενώ το 2018 έχει προγραμματιστεί η πρώτη επανδρωμένη εκτόξευση. Εν συνεχεία πρέπει να δημιουργηθούν σκάφη για προσέγγιση και αναχώρηση από το έδαφος της Σελήνης, διατροχιακά ρυμουλκά, διαστημόπλοια τεχνικής εξυπηρέτησης και επισκευής των διαστημικών σκαφών στο Διάστημα.

Μπορεί το θέμα να μην εχει αμεση σχέση με την Διαστημική Εξερεύνηση αλλα χωρίς Μαθηματικά δεν μπορείς να προχωρήσεις. Πέντε μετάλλια και μια εύφημο μνεία στην Διεθνή Μαθηματική Ολυμπιάδα. Ένα Χρυσό, ένα αργυρό, τρία Χάλκινα μετάλλια και μια εύφημο μνεία έφεραν οι Έλληνες Μαθητές από την 53η Διεθνή Μαθηματική Ολυμπιάδα, η οποία διοργανώθηκε στην πόλη Mar del Plata της Αργεντινής από τις 4 έως τις 16 Ιουλίου. Η ελληνική εταιρεία Μαθηματικών προετοιμάζει και υποστηρίζει τις προσπάθειες των μαθητών πάντα σε εθελοντική βάση. Κάθε χρόνο διοργανώνει πέντε εξετάσεις, όπου ανάμεσα από 15.000 παιδιά βγαίνουν δύο εθνικές ομάδες. Η μία είναι των μικρών, στην οποία συμμετέχουν παιδιά μέχρι 15 μιση ετών και η άλλη είναι των νέων μέχρι την ηλικία των 19, δηλαδή να βρίσκονται ακόμα στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Οι Διεθνείς Μαθηματικές Ολυμπιάδες είναι ένας θεσμός υψηλότατου επιστημονικού επιπέδου όπου συμμετέχουν τα μεγαλύτερα ταλέντα στο χώρο των μαθηματικών από όλο σχεδόν τον κόσμο. «Βρισκόμαστε στην 25η θέση ανάμεσα σε 103 χώρες, οι οποίες συμμετέχουν στον διαγωνισμό. Είναι η δεύτερη συνεχόμενη χρονιά που παίρνουμε χρυσό μετάλλιο και αυτό μας κάνει πιστεύουμε ότι κάθε χρόνο θα πηγαίνουμε όλο και καλύτερα, γιατί τα παιδιά, τα οποία συμμετέχουν πέρα από το ταλέντο τους, δουλεύουν πολύ και έχουν ήθος. Φέτος και τα έξι παιδιά που συμμετείχαν βραβεύτηκαν» αναφέρει ο κ. Ιωάννης Τιρλής από την Ελληνική Μαθηματική Εταιρεία. «Από την Δευτέρα Γυμνασίου συμμετέχω σε διαγωνισμούς μαθηματικών μετά από την παρότρυνση μιας καθηγήτριας μου, η οποία με ενημέρωσε γι' αυτούς. Σήμερα έχω κατακτήσει έξι συνολικά μετάλλια με τελευταίο το αργυρό στην Ολυμπιάδα της Αργεντινής» αναφέρει ο Παναγιώτης Δημάκης, ο 16χρονος μαθητής από την Αθήνα. «Αφιερώνω αρκετές ώρες για διάβασμα μέσα στην εβδομάδα και έχω παραγγείλει και κάποια βιβλία από το διαδίκτυο λίγο πιο εξειδικευμένα σχετικά με τους μαθηματικούς διαγωνισμούς. Μπαίνω ακόμα και σε κάποια φόρουμ, στα οποία συζητάμε με διάφορα παιδιά σχετικά με ασκήσεις και τις λύσεις τους» προσθέτει ο Παναγιώτης. Τα περιοδικά, τα οποία εκδίδει η Ελληνική Μαθηματική Εταιρεία «Ευκλείδης Α» για μαθητές Γυμνασίου, «Ευκλείδης Β» για μαθητές Λυκείου και «Ο Μικρός Ευκλείδης» για το Δημοτικό, αποτελούν υποστηρικτικό υλικό αυτών των διαγωνισμών, καθώς περιλαμβάνουν τα θέματα και τις λύσεις των Πανελλήνιων και Διεθνών διαγωνισμών κάθε χρονιάς, όπως επίσης και παρεμφερή ερωτήματα και προβλήματα επιμελημένα από τις Επιτροπές των διαγωνισμών. Οι νικητές του διαγωνισμού είναι: Λώλας Παναγιώτης Χρυσό Μετάλλιο Δημάκης Παναγιώτης Αργυρό Μετάλλιο Μουσάτωβ Αλέξανδρος Χάλκινο Μετάλλιο Σκιαδόπουλος Αθηναγόρας Χάλκινο Μετάλλιο Τσίνας Κωνσταντίνος Χάλκινο Μετάλλιο Τσαμπασίδης Ζαχαρίας Εύφημη Μνεία

Εντοπισμός εξωπλανήτη μικρότερου από τη Γη. Οι αστρονόμοι πιστεύουν ότι ανακάλυψαν ένα πλανήτη έξω από το ηλιακό μας σύστημα, ο οποίος είναι σε μέγεθος περίπου τα δύο τρίτα της Γης. Ο ασυνήθιστα μικρός εξωπλανήτης, εφόσον επιβεβαιωθεί η ύπαρξή του, βρίσκεται σε σχετικά κοντινή απόσταση, μόλις 33 έτη φωτός, πράγμα που σημαίνει ότι είναι ο κοντινότερος πλανήτης που είναι πιο μικρός από τον δικό μας,. Όμως είναι πιο καυτός και από την Αφροδίτη, άρα δεν θεωρείται κατάλληλος για τη φιλοξενία μορφών ζωής. Η ανακάλυψη έγινε με τη βοήθεια του υπέρυθρου διαστημικού τηλεσκοπίου «Σπίτσερ» της NASA από ερευνητές με επικεφαλής τον Κέβιν Στίβενσον του πανεπιστημίου της Κεντρικής Φλόριδα. Είναι η πρώτη φορά που το εν λόγω τηλεσκόπιο ανακαλύπτει ένα πιθανό εξωπλανήτη και η σχετική δημοσίευση θα γίνει στο περιοδικό αστροφυσικής «The Astrophysical Journal». O υποψήφιος (λέγεται έτσι μέχρι να επιβεβαιωθεί) εξωπλανήτης, με την ονομασία UCF-1.01, έχει εκτιμώμενη διάμετρο 8.400 χιλιομέτρων (έναντι 12.713 χλμ της Γης) και θεωρείται πολύ καυτός, με πιθανή θερμοκρασία 600 βαθμών Κελσίου, καθώς βρίσκεται σε πολύ κοντινή τροχιά γύρω από το άστρο του, έναν ερυθρό νάνο με την ονομασία GJ 436. Το έτος του (η διάρκεια περιφοράς γύρω από το άστρο του) διαρκεί μόλις 1,4 γήινες μέρες. Αν ποτέ ο εν λόγω εξωπλανήτης είχε κάποια ατμόσφαιρα, αυτή πια θα έχει εξατμιστεί προ πολλού λόγω της εγγύτητας στο άστρο του. Έτσι, είναι πιθανό ότι σήμερα πλέον μοιάζει με τον Ερμή, τον κοντινότερο στον Ήλιο πλανήτη του δικού μας συστήματος. Μάλιστα, λόγω των πολύ υψηλών θερμοκρασιών, οι επιστήμονες δεν αποκλείουν η επιφάνεια του εξωπλανήτη να έχει λιώσει και να είναι καλυμμένη από μάγμα. Οι αστρονόμοι ανακάλυψαν επίσης ενδείξεις για έναν ακόμα μικρότερο από τη Γη εξωπλανήτη στο ίδιο αστρικό σύστημα, τον UCF 1.02. Ελάχιστοι εξωπλανήτες μικρότεροι από τη Γη έχουν ανακαλυφθεί μέχρι σήμερα. Το διαστημικό τηλεσκόπιο «Κέπλερ» έχει ήδη ανακαλύψει τρεις επιβεβαιωμένους εξωπλανήτες μικρότερους από τον δικό μας, από τους οποίους ο ένας θεωρείται ακόμα μικρότερος και από αυτόν που εντόπισε το τηλεσκόπιο «Σπίτσερ», με εκτιμώμενη διάμετρο ανάλογη περίπου του Αρη ή το 57% της διαμέτρου της Γης.

Ανακαλύφθηκε ο πιο αρχέγονος και μακρινός σπειροειδής γαλαξίας. Οι αστρονόμοι παρατήρησαν τον αρχαιότερο και μακρινότερο σπειροειδή γαλαξία που έχουν έως τώρα δει στο σύμπαν. Βρίσκεται σε απόσταση περίπου 10,7 δισεκατομμυρίων ετών, κοντά στις εσχατιές του ορατού σύμπαντος, πολύ πιο μακριά και πιο πίσω στο χρόνο από ό,τι θεωρούσαν έως τώρα δυνατό οι επιστήμονες για ένα τέτοιου είδους γαλαξία. Η απρόσμενη και σημαντική ανακάλυψη είναι πιθανό να οδηγήσει σε αναθεώρηση των αντιλήψεων για τη δημιουργία των γαλαξιών στο πρώιμο σύμπαν. Οι αστρονόμοι πίστευαν ότι είναι αδύνατο να υπάρξει γαλαξίας με καλοσχηματισμένους σπειροειδείς βραχίονες στην ταραχώδη «παιδική» ηλικία του σύμπαντος, όταν κοσμικά νέφη και άστρα συγκρούονταν, κάτι που δεν άφηνε εύκολα περιθώριο για συμμετρικές γαλαξιακές δομές. Οι Αμερικανοί και Καναδοί ερευνητές, με επικεφαλής τον Ντέηβιντ Λο του Ινστιτούτου Αστρονομίας και Αστροφυσικής του πανεπιστημίου του Τορόντο, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Nature», σύμφωνα με το Γαλλικό Πρακτορείο, το «Science» και το «New Scientist», έκαναν την παρατήρηση, ενώ χρησιμοποιούσαν το διαστημικό τηλεσκόπιο «Χαμπλ» για να φωτογραφίσουν στο υπέρυθρο τμήμα του φάσματος 306 πολύ μακρινούς γαλαξίες. Αναλυτικότερες παρατηρήσεις έγιναν στη συνέχεια από το αστρονομικό παρατηρητήριο Κεκ πάνω στο ηφαιστειακό όρος Μάουνα Κέα της Χαβάης. Ο νέος γαλαξίας, με την ονομασία ΒΧ442, που παρατηρήθηκε στην κατεύθυνση του αστερισμού του Πήγασου όπως ήταν τρία περίπου δισ.χρόνια μετά την «Μεγάλη Έκρηξη» (Μπιγκ Μπανγκ), είναι πολύ παλαιότερος και πολύ πιο απομακρυσμένος, κατά αρκετά δισεκατομμύρια χρόνια, σε σχέση με τους έως τώρα σπειροειδείς γαλαξίες που έχουν ανακαλυφθεί. Σε τόσο πρώιμο στάδιο της εξέλιξης του σύμπαντος, οι αρχαίοι γαλαξίες έχουν συνήθως ακανόνιστα σχήματα και όχι συμμετρικά όπως τα σπειροειδή. Σήμερα πια υπάρχουν αρκετοί σπειροειδείς γαλαξίες, ανάμεσα στους οποίους και ο δικός μας, οι οποίοι έχουν πολλά νέα άστρα, ενώ παράλληλα υπάρχουν και πολλοί ελλειπτικοί γαλαξίες που έχουν συνήθως πιο παλιά άστρα. Τα δύο τρίτα των φωτεινών γαλαξιών που έχουν εντοπιστεί (γιατί υπάρχουν και σκοτεινοί που είναι αόρατοι), είναι σπειροειδείς. Οι επιστήμονες επίσης έχουν ήδη βρει ενδείξεις για μία τεράστια μαύρη τρύπα στο κέντρο του ασυνήθιστου γαλαξία, ο οποίος έχει διάμετρο περίπου 50.000 ετών φωτός, σχεδόν τη μισή από το δικό μας. Ο πρώτος σπειροειδής γαλαξίας που παρατηρήθηκε στην ιστορία, ήταν αυτός της «Δίνης», το 1845, στην Ιρλανδία. Στην πραγματικότητα όμως, σήμερα πια ο αρχαίος σπειροειδής γαλαξίας ΒΧ442 μπορεί να μην έχει διατηρήσει τους τρεις όμορφους σπειροειδείς -γεμάτους αέρια και άστρια- βραχίονές του. Είναι πολύ πιθανό ότι θα έχει ήδη συγκρουστεί με ένα άλλο γείτονά του, σχηματίζοντας πια ένα νέο άμορφο ελλειπτικό γαλαξία. Μια ανάλογη μοίρα κατά πάσα πιθανότητα περιμένει και τον δικό μας γαλαξία, όταν θα συγκρουστεί μετωπικά με τον γαλαξία της Ανδρομέδας μετά από μερικά δισεκατομμύρια χρόνια.

Νέες φωτογραφίες των δακτυλίων και των δορυφόρων του Κρονου από το Cassini. «Φως» στα μυστήρια του Κρόνου ρίχνουν οι εντυπωσιακές φωτογραφίες του διαστημικού σκάφους Cassini της NASA. Μέσα από το μοναδικό φωτογραφικό ταξίδι, οι επιστήμονες μπορούν να μελετήσουν τόσο τους δακτυλίους του δεύτερου μεγαλύτερου πλανήτη του Ηλιακού Συστήματος (μετά τον Δία), όσο και τον ακούραστο «χορό» των δορυφόρων του γύρω από αυτόν. Συγκεκριμένα, ο Κρόνος με διάμετρο 120.660 χλμ., αποτελεί τον έκτο σε απόσταση από τον Ήλιο πλανήτη, καθώς βρίσκεται περί τα 1,432 δισ. χλμ. μακριά του. Πρόκειται για έναν ιδιαίτερα «δροσερό» πλανήτη με θερμοκρασίες που δεν ξεπερνούν τους -140 βαθμούς Κελσίου. Το πιο γνωστό χαρακτηριστικό του, οι δακτύλιοι παρατηρήθηκαν για πρώτη φορά τον 17ο αιώνα από τον ιταλό φυσικό, αστρονόμο και μαθηματικό, Γαλιλαίο. Οι δακτύλιοι εκτείνονται στα 74.000 χλμ. και έχουν συνολική διάμετρο 274.000 χλμ. Το Cassini βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τον Κρόνο, τα τελευταία οκτώ χρόνια. Η τελευταία φορά που κατάφερε να απαθανατίσει τόσο καθαρές φωτογραφίες των δακτυλίων του γιγάντιου πλανήτη, ήταν πριν από δύο χρόνια. «Οι συγκεκριμένες λήψεις είναι και πάλι εφικτές ακριβώς επειδή το Cassini άλλαξε γωνία στην τροχιά του γύρω από τον Κρόνο και τους δορυφόρους του» εξηγούν οι επιστήμονες της NASA.

Η αποστολή 32/33 στον ISS. Κατά τη διάρκεια της αποστολής θα συνεχίσουν να εκτελούνται πειράματα στον τομέα της βιοτεχνολογίας , βιοϊατρικής έρευνας, τηλεπισκόπηση της Γης, εξερεύνηση του ηλιακού συστήματος, διαστημική επιστήμη των υλικών, γεωφυσική και η εξερεύνηση του διαστήματος , καθώς και για την εκπαίδευση και τις εξορυκτικές τεχνολογίες. Σύμφωνα με το πρόγραμμα θα γίνουν περίπου 40 πειράματα, διαστημικός περίπατος, στη διάρκεια της οποίας οι αστροναύτες θα προωθήσουν έναν δορυφόρο, με σκοπό να προβλέψουν τις μελλοντικές ημερομηνίες και τους τόπους που πέφτουν στη Γη παλια τμήματα των διαφόρων κοσμικών αντικειμένων, συμπεριλαμβανομένων των τμημάτων των δορυφόρων. Επίσης θα υποδεχθουν το ρωσικο φορτηγο διαστημόπλοιο "Πρόοδος M-16M» και το Ιαπωνικό διαστημόπλοιο φορτίου HTV-3, "Konotori-3». Το πιο έμπειρο μέλος του πληρώματος του WPK "Soyuz TMA-05M» ειναι ο Γιούρι Malenchenko με τέσσερις διαστημικές πτήσεις (το 1994 στο σταθμό "Μιρ", το 2000, 2003 και 2008 στον ISS). Στις τέσσερις πτήσεις πέρασε 514 ημέρες σε τροχιά και πραγματοποιησε τέσσερις διαστημικούς περιπάτους. To Συμβούλιο της ESA συμφώνησε στην ένταξη της Πολωνίας. Στις 13 Ιουλίου, τα Κράτη Μέλη της ESA συμφώνησαν ομόφωνα στην ένταξη της Πολωνίας ως πλήρες μέλος. Ο Γενικός Διευθυντής της ESA έχει πλέον την απαραίτητη εντολή για να υπογράψει τη Συμφωνία Προσχώρησης στην Ιδρυτική Συνθήκη του οργανισμού μαζί με την Υπουργό Οικονομίας της Πολωνίας, την κα Waldemar Pawlak. Η Πολωνία θα ξεκινήσει στη συνέχεια τη διαδικασία επικύρωσης της συμφωνίας από το κοινοβούλιο. Μετά την ολοκλήρωση της διαδικασίας αυτής, η Πολωνία θα καταθέσει τα έγγραφα της προσχώρησης στην Γαλλική Δημοκρατίας και θα γίνει το 20ο Κράτος Μέλος της ESA. Μπορεί ωστόσο από σήμερα να παραστεί σαν παρατηρητής στις συνεδριάσεις του Συμβουλίου της ESA. Η Πολωνία είναι ένα από τα 'Συνεργαζόμενα Μέλη' από τον Απρίλιο του 2007, οπότε υπέγραψε Συμφωνία Συνεργασίας με την ESA. To Σχέδιο για Ευρωπαϊκά Συνεργαζόμενα Κράτη (Plan for European Cooperating States ή PECS στα Αγγλικά) υπογράφτηκε τον Απρίλιο του 2008 στην Βαρσοβία. Περισσότερα από 42 έργα έχουν από τότε ανατεθεί στην Πολωνία με συνολικό προϋπολογισμό 11 εκατομμύρια ευρώ. Ερώτημα: Ξερει κανείς πόσα εργα και σε ποιο προϋπολογισμό εχει παρει η Ελλαδα απο την ESA;

Ιούλιος 1992: 20 χρόνια από την πρώτη φορά που ανέβηκε φωτογραφία στο διαδίκτυο - Η εμπλοκή του CERΝ. Κάθε ημέρα εκατομμύρια φωτογραφιών και βίντεο ανεβαίνουν σε διάφορες ιστοσελίδες, blogs, και εξειδικευμένα site όπως το photobucket, το Flickr το Twitter και ουκ έστι αριθμός. Έχετε αναρωτηθεί όμως ποτέ πότε και ποια ήταν η πρώτη φωτογραφία που ανέβηκε ποτέ σε αυτό που ονομάζουμε σήμερα διαδίκτυο; Η 18η Ιουλίου του 1992 θεωρείται και είναι η ημέρα όπου η πρώτη φωτογραφία μεταφορτώθηκε στο διαδίκτυο. Αυτή ήταν μια φωτογραφία ενός γυναικείου συγκροτήματος των Les Horribles Cernettes ενός συγκροτήματος το οποίο είχε το χαρακτήρα της παρωδίας και της σάτιρας. Ποιες ήταν όμως οι Les Horribles Cernettes; Επρόκειτο για μια ομάδα γυναικών η οποία εργαζόταν για το CERN στη Γενεύη σε διάφορες θέσεις, όπως γραμματειακή υποστήριξη και σε διάφορες άλλες διοικητικές θέσεις. Ο εφευρέτης του διαδικτύου ο Βρετανός Tim Berners-Lee επικοινώνησε με τον ερευνητή της IT Silvano de Gennaro ο οποίος τότε εργαζόταν στο CERN με το ερώτημα εάν ήταν δυνατόν να μεταφορτωθεί μια φωτογραφία στο διαδίκτυο ύστερα από επεξεργασία. Ο Gennaro αμέσως έπιασε δουλειά και διάλεξε ως την πρώτη φωτογραφία το εξώφυλλο του δίσκου των Les Horribles Cernettes; Οι οποίες εκείνη την εποχή (αρχές της δεκαετίας του ΄90) ήταν ιδιαίτερα δημοφιλείς ανάμεσα στους επιστήμονες του CERN. Αφού επεξεργάστηκε τη φωτογραφία σε ένα Mac και στο πρώτο πρόγραμμα του photoshop to 1, την ανέβασε ως φωτογραφία gif. Η κίνηση αυτή του Gennaro. Να διαλέξει δηλαδή τη φωτογραφία ενός συγκροτήματος ήταν μέχρι και ενός σημείου και πρωτοποριακή καθώς μέχρι τότε το internet θεωρείτο ως ένα μέρος όπου σχετιζόταν με απόλυτα σοβαρές επαφές και δουλειές και όχι με διασκέδαση. Και αυτό ήταν: Η ιστορία κατέγραψε τη φωτογραφία των τεσσάρων κοριτσιών του CERN ως την πρώτη φωτογραφία που ανέβηκε ποτέ στο internet. «Όταν η ιστορία συμβαίνει δεν έχεις ιδέα ότι είσαι μέσα σε αυτή», είπε αργότερα ο Gennaro. Στις φωτογραφίες ο Silvano de Gennaro ενώ επεξεργάζεται στο CERN στο photoshop στις 18 Ιουλίου του 1992 τη φωτογραφία των Les Horribles Cernettes και η περίφημη φωτογραφία του συγκροτήματος που έχει την τιμητική θέση να είναι η πρώτη που ανέβηκε ποτέ στο διαδίκτυο. Και ένα βίντεο του σατιρικού συγκροτήματος.

Το επανδρωμένο διαστημικό σκάφος μεταφοράς "Soyuz TMA-05M» συνδεθηκε με τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Η σύνδεση πραγματοποιήθηκε στις 8:51:07 GMT.Αυτη την περίοδο στον Δ.Δ.Σ. είναι συνδεδεμένα τα «Πρόοδος M-15M», «Σογιούζ TMA-04M» και «Σογιούζ TMA-05M». Βίντεο εκτόξευσης: http://www.tovima.gr/webtv/?mode=1&pg=3#338806 Eνα αστέρι γεννιέται. Σε ένα βίντεο που δόθηκε πρόσφατα στη δημοσιότητα και συνδυάζει τα δεδομένα τριών διαφορετικών τηλεσκοπίων η NASA μας δίνει την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε για πρώτη φορά τα πρώτα βήματα ενός άστρου μετά την είσοδό του στη… συμπαντική ζωή. Αστρικό νήπιο. Το V1647 Orionis (εν συντομία V1647 Ori) είναι ένα άστρο σε νηπιακό στάδιο που γεννήθηκε μόλις – για τα αστρικά χρονικά δεδομένα – στον αστερισμό του Ωρίωνα, 1.300 έτη φωτός μακριά από εμάς. Πρόκειται για ένα πρωτοάστρο, όπως το ονομάζουν οι επιστήμονες, το οποίο εξακολουθεί να είναι τυλιγμένο στο γενεσιουργό του νέφος. Από την ανακάλυψή του το 2004 μέχρι σήμερα οι ερευνητές της NASA το παρατηρούν βλέποντας για πρώτη φορά «ζωντανά» τις διεργασίες που συντελούνται κατά τα πρώτα στάδια του σχηματισμού ενός αστεριού. «Με βάση τις μελέτες των υπερύθρων υποπτευόμαστε ότι αυτό το πρωτοάστρο δεν έχει ηλικία μεγαλύτερη από ένα εκατομμύριο χρόνια, πιθανώς μάλιστα είναι πολύ νεότερο» δήλωσε ο Κένζι Χαμαγκούτσι του Κέντρου Διαστημικών Πτήσεων Γκοντάρ της NASA, κύριος συγγραφέας της πρώτης μελέτης του V1647 Ori που πραγματοποιήθηκε με βάση τα δεδομένα του Chandra και δυο ακόμη διαστημικών τηλεσκοπίων. Τα πρωτοάστρα δεν έχουν αναπτύξει ακόμη την ικανότητα να παράγουν ενέργεια, όπως συμβαίνει με τα ενήλικα άστρα σαν τον Ηλιο, ο οποίος αποτελεί μια πανίσχυρη ενεργειακή «γεννήτρια» εξ αιτίας της σύντηξης του υδρογόνου με το ήλιο στον πυρήνα του. Προτού φθάσουν σε αυτό το στάδιο – το οποίο για το V1647 Ori απέχει ακόμη εκατομμύρια έτη – τα «νήπια» άστρα λάμπουν εξ αιτίας της θερμότητας που παράγεται από τα αέρια που «χτυπούν» την επιφάνειά τους. Εκλάμψεις χίλιες φορές ισχυρότερες από του Ηλιου. Υπολογίζεται ότι η μάζα του V1647 Ori είναι ίση με τα τέσσερα πέμπτα της μάζας του Ηλιου, εξ αιτίας όμως της μικρής πυκνότητάς του το νεογέννητο άστρο είναι πενταπλάσιο σε μέγεθος από το δικό μας. Στο μεγαλύτερο μέρος της επιφάνειάς του η θερμοκρασία του κυμαίνεται γύρω στους 3.500 βαθμούς Κελσίου – είναι δηλαδή κατά περίπου ένα τρίτο ψυχρότερο από τον Ηλιο. Οι εκλάμψεις του όμως είναι κατά πολύ ισχυρότερες. Το γεγονός ότι το άστρο περιστρέφεται πολύ ταχύτερα από τον περιαστρικό δίσκο του τα μαγνητικά τους πεδία αλληλεπιδρούν προκαλώντας κατά καιρούς μεγάλες εκρήξεις ακτίνων Χ. Οι εκρήξεις αυτές, οι οποίες το κάνουν να φαίνεται 100 φορές λαμπρότερο, ήταν και αυτές που «πρόδωσαν» την παρουσία του στους επιστήμονες. Οι ερευνητές εντοπίζουν στο πρωτοάστρο δυο σχεδόν αντιδιαμετρικά αντίθετες κηλιδες οι οποίες έχουν το σχήμα τηγανίτας και περίπου το μέγεθος του Ηλιου. Υπολογίζεται ότι σε αυτά τα σημεία οι θερμοκρασίες είναι κατά 13.000 φορές μεγαλύτερες από ό,τι στην υπόλοιπη επιφάνειά του. Σύμφωνα με τον κ. Χαμαγκούτσι, οι εκρήξεις των κηλίδων αυτών είναι κατά μερικές χιλιάδες φορές πιο δυνατές από την ισχυρότερη έκρηξη ηλιακής κηλίδας που καταγράφηκε ποτέ, στις 4 Νοεμβρίου του 2003. Η διαδικασία δημιουργίας τους είναι ωστόσο διαφορετική από αυτή που συντελείται στον Ηλιο, χωρίς ακόμη οι επιστήμονες να γνωρίζουν με βεβαιότητα την αιτία της.

Με αγωνία αναμένει η NASA την προσεδάφιση του Curiosity στον Άρη. http://www.tovima.gr/webtv/#339086

Στα βάθη παλιού χρυσωρυχείου, ανιχνευτής αναζητά την «σκοτεινή ύλη» Έπειτα από τη συναρμολόγησή του στην επιφάνεια και τη μεταφορά του σε ένα εγκαταλειμμένο χρυσωρυχείο στη Νότια Ντακότα, ο πιο ευαίσθητος ανιχνευτής σκοτεινής ύλης ετοιμάζεται να αναζητήσει τα υποθετικά σωματίδια από τα οποία ίσως αποτελείται η χαμένη ύλη του Σύμπαντος. Ο Μεγάλος Υπόγειος Ανιχνευτής Ξένου, ή LUX για συντομία, http://luxdarkmatter.org/ έχει στην καρδιά του ένα μεγάλο κάνιστρο που περιέχει κατεψυγμένο και υγροποιημένο αέριο ξένο, το οποίο εκπέμπει σπινθηρισμούς και ιονίζεται όταν βομβαρδίζεται από υποατομικά σωματίδια. Όταν το γιγάντιο μηχάνημα αρχίσει να λειτουργεί αργότερα φέτος, θα μπορούσε να ανιχνεύσει τα υποθετικά σωματίδια WIMP (σωματίδια μεγάλης μάζας και ασθενούς αλληλεπίδρασης), από τα οποία ίσως αποτελείται η λεγόμενη σκοτεινή ύλη. Το μυστήριο της σκοτεινής ύλης χρονολογείται από τη δεκαετία του 1930, οι αστρονόμοι αντιλήφθηκαν ότι η μάζα και η βαρύτητα των σωμάτων που βλέπουμε στο Σύμπαν δεν είναι αρκετή για να εξηγηθεί η κίνηση των γαλαξιών. Έκτοτε έχει υπολογιστεί ότι η κανονική ύλη -από τους πλανήτες και τα άστρα μέχρι τους γαλαξίες- δεν αντιστοιχεί παρά μόνο στο 16% της ύλης στο Σύμπαν, ενώ το υπόλοιπο 84% αντιστοιχεί στη σκοτεινή ύλη. Η σκοτεινή ύλη γίνεται αντιληπτή λόγω της βαρυτικής της επίδρασης στους γαλαξίες, οι επιστήμονες όμως δεν έχουν ιδέα από τι αποτελείται. Γνωρίζουν πάντως ότι δεν εκπέμπει, δεν ανακλά και δεν διαθλά την ακτινοβολία, γι' αυτό και είναι κυριολεκτικά αόρατη. Ένα είδος υποθετικής ύλης που έχει προταθεί ως εξήγηση στο μυστήριο είναι τα σωματίδια WIMP, σωματίδια μεγάλης μάζας τα οποία δεν αλληλεπιδρούν με τα άτομα ούτε με τον ηλεκτρομαγνητισμό του φωτός και επομένως δεν είναι ορατά. Σύμφωνα με τη θεωρία, όμως, τα WIMP αλληλεπιδρούν μέσω της βαρύτητας και της ασθενούς πυρηνικής δύναμης, η οποία ευθύνεται για ορισμένα είδη ραδιενέργειας. Χάρη σε αυτές τις ιδιότητες, τα WIMP -εφόσον υπάρχουν- θα μπορούσαν να αλληλεπιδράσουν με τους πυρήνες των ατόμων ξένου μέσα τον ανιχνευτή LUX. To μηχάνημα των τριών τόνων μεταφέρθηκε την περασμένη εβδομάδα στην Υπόγεια Ερευνητική Εγκατάσταση του Σάνφορντ, ένα παλιό ορυχείο χρυσού βάθους 2.300 μέτρων στο Μπλακ Χιλς της Νότιας Ντακότα, το οποίο μονώνει το σύστημα από την κοσμική ακτινοβολία. Η ιδέα είναι ότι τα σωματίδια WIMP θα φτάνουν σε τέτοιο βάθος επειδή δεν αλληλεπιδρούν με την ύλη των υπερκείμενων βράχων. Όταν όμως συγκρούονται με άτομα ξένου προκαλούν τον ιονισμό τους και την εκπομπή αμυδρών φωτεινών λάμψεων. Εξετάζοντας τα φορτία και τις λάμψεις που εμφανίζονται μέσα στο κάνιστρο του ανιχνευτή, οι ερευνητές θα μπορούν να προσδιορίσουν σε ποια σωματίδια οφείλονται. Τώρα που ο ανιχνευτής βρίσκεται στην τελική του θέση μέσα στο Σπήλαιο Ντέιβις, μια αίθουσα του ορυχείου που βαφτίστηκε προς τιμήν του νομπελίστα φυσικού Ρέι Ντέιβις, οι ερευνητές ετοιμάζονται να τον συνδέσουν στα συστήματα υποστήριξης και να τον βυθίσουν μέσα σε μια προστατευτική ασπίδα νερού. Τα δεδομένα που θα αρχίσουν να συλλέγονται στα τέλη του έτους ή στις αρχές του επόμενου θα μπορούσαν τελικά να προσφέρουν μια εξήγηση σε ένα από τα μεγάλα μυστήρια της σύγχρονης φυσικής και κοσμολογίας.

Εκτόξευση "Soyuz TMA-05M" για τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμο. Στις 15η του Ιούλη στις 06,40 ώρα Μόσχας από το Μπαϊκονούρ εκτοξεύτηκε ο πύραυλος (ILV) «Σογιούζ-FG» με το διαστημόπλοιο μεταφοράς (TLC) "Soyuz TMA-05M" επανδρωμένο με τους Διοικητής Γιούρι Malenchenko (Roscosmos), οι μηχανικοί πτήσης : Sanita Ουίλιαμς (NASA), Akihito Hoshide (JAXA). Η σύνδεση του "Soyuz TMA-05M» στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό έχει προγραμματιστεί για τις 17 Ιουλίου. Στην Κινέζα κοσμοναύτη άρεσε η ζωή σε τροχιά. «Πιο πολύτιμες στη ζωή της» θεωρεί η Λιου Γιαν τις αναμνήσεις από την πτήση της στο Διάστημα επιβαίνοντας του διαστημοπλοίου Shenzhou-9 και εργαζόμενη στην εργαστηριακή μονάδα Tiangong 1, που βρίσκεται σε τροχιά. Μετά από παραμονή δύο εβδομάδων σε καραντίνα και την ολοκλήρωση του πρώτου κύκλου αποκατάστασης των τριών Κινέζων κοσμοναυτών, που ήταν το πλήρωμα του διαστημοπλοίου Shenzhou-9, στο οποίο συμπεριελήφθη η πρώτη Κινέζα κοσμοναύτης, η Λιου Γιαν εμφανίστηκε για πρώτη φορά δημοσίως. Η Λιου Γιαν θεωρεί τη ζωή σε τροχιά συντροφιά με τους δύο συναδέλφους της κοσμοναύτες πολύ ενδιαφέρουσα και είναι έτοιμη να εκτελέσει νέες υπεύθυνες αποστολές στη Γη και το Διάστημα. [/b]

Μια κάψουλα για τον... Άρη. Μια τελετή για το «καλοσώρισμα» της κάψουλας Orion με προορισμό τον Άρη πραγματοποίησε η NASA, στο Διαστημικό Κέντρο Κένεντι, στη Φλόριντα, στις ΗΠΑ. Σύμφωνα με την αμερικανική υπηρεσία Διαστήματος, η πρώτη δοκιμαστική μη επανδρωμένη αποστολή του Orion έχει προγραμματιστεί για το 2014. Συγκεκριμένα, η κάψουλα, με τη βοήθεια ενός πυραύλου Delta 4, θα «ταξιδέψει» και θα τεθεί σε τροχιά στα 3.600 μίλια (5.794 χλμ.) πάνω από την επιφάνεια της Γης – απόσταση που ξεπερνά εκείνη του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού από τη Γη κατά 15 φορές. Μετά την ολοκλήρωση πληρών περιστροφών του γύρω από τον πλανήτη μας, ο Orion θα μπει και πάλι στην γήινη ατμόσφαιρα με ταχύτητα μεγαλύτερη των 20.000 μιλίων/ώρα (32.187 χλμ./ώρα) προκειμένου να δοκιμαστεί η ειδική ασπίδα θερμοπροστασίας του. «Πρόκειται για ένα νέο κεφάλαιο στην ιστορία της διαστημικής εξερεύνησης των ΗΠΑ» αναφέρει η Λόρι Γκάρβερ από τη NASA. Σε πρώτη φάση, ο Orion αναμένεται να δοκιμαστεί σε αποστολή σε κάποιον αστεροειδή, απώτερος στόχος της NASA, όμως, είναι η κατάκτηση του κόκκινου πλανήτη. «Χωρίς αμφιβολία, ο μακροπρόθεσμος στόχος του διαστημικού μας προγράμματος είναι η άφιξή μας στον Άρη μέσα στη δεκαετία του 2030» υπογράμμισε κατά την ομιλία του στην τελετή ο γερουσιαστής Μπιλ Νέλσον. «Πρέπει ακόμη να προσδιορίσουμε πώς θα καταφέρουμε να φτάσουμε εκεί: πρέπει να αναπτύξουμε αρκετές τεχνολογίες αλλά και να δούμε πώς και πού θα μπορούσαμε να κάνουμε στάση πριν από την άφιξη στον προορισμό μας. Στόχος μας, σε πρώτη φάση, είναι ένας αστεροειδής μέχρι το 2025. Γνωρίζουμε παρόλα αυτά, ότι η κάψουλα Orion θα αποτελέσει σημαντικό “σκαλοπάτι” για να φτάσουμε εκεί» είπε ο ίδιος. Μέσα στους επόμενους 18 μήνες, μηχανικοί και τεχνικοί της NASA θα ενσωματώσουν στην κάψουλα αεροηλεκτρονικά συστήματα, υπολογιστές πτήσης και την ειδική ασπίδα θερμοπροστασίας στο εξωτερικό της μέρος. Tο πρόγραμμα ΕxoMars ενισχύεται. Η Ρωσία αναλαμβάνει περισσότερες από τις μισές εργασίες του δεύτερου σταδίου του διεθνούς προγράμματος ExoMars, που έχει προγραμματιστεί να ολοκληρωθεί το 2018. Αυτή η είδηση διαδόθηκε στους διαδρόμους της αεροδιαστημικής έκθεσης στο Φάρνμπορο. Το φθινόπωρο, όπως αναμένεται, η Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Διαστήματος και η Ρωσική Διαστημική Υπηρεσία Roscosmos θα υπογράψουν την τελική συμφωνία για το ExoMars. Το πρόγραμμα ExoMars έγινε ρωσο-ευρωπαϊκό από το Φεβρουάριο αυτής της χρονιάς, όταν οι ΗΠΑ αρνήθηκαν για οικονομικούς λόγους τη συμμετοχή τους σ’ αυτό. Και αν και στη θέση των βαρέων αμερικανικών πυραύλων Atlas-5 θα πετάξουν οι ρωσικοί Proton, το ExoMars όπως και πριν θα αποτελείται από δύο στάδια. Με τον πρώτο Proton το 2016 θα κατευθυνθεί στον Κόκκινο Πλανήτη το σκάφος EDM (Entry, Descent and Landing Demonstrator Module), ο «δείκτης προσεδάφισης», καθώς και η τροχιακή μονάδα ΤGO (Trace Gas Orbiter). Με τη βοήθεια του EDM οι Ευρωπαίοι θα δοκιμάσουν νέες για τους ίδιους τεχνικές εισόδου στην ατμόσφαιρα του Άρη, καθόδου και προσεδάφισης. Παλαιότερα στον Άρη έχουν προσεδαφιστεί μόνο ρωσικά και αμερικανικά οχήματα, λέει ο επιστημονικός γραμματέας του Ινστιτούτου Διαστημικών Μελετών Αλεξάντρ Ζαχάροφ: Οι Ρώσοι ειδικοί από την επιστημονική-κατασκευαστική εταιρεία Lavochkin θα βοηθήσουν τους Ευρωπαίους συναδέλφους να κάνουν τους υπολογισμούς του «δείκτη προσεδάφισης», ο οποίος κατασκευάζεται στην Ευρώπη. Ο σκοπός του είναι αμιγώς τεχνικός, γι’ αυτό δεν θα φέρει πάνω του επιστημονικό εξοπλισμό. Ο «Δείκτης» θα εξοπλιστεί μόνο με αισθητήρες για την παρακολούθηση της διαδικασίας καθόδου και προσεδάφισης. Στη δε μονάδα σε τροχιά θα τοποθετηθούν αρκετές ρωσικές συσκευές, μεταξύ των οποίων ένας ανιχνευτής νετρονίων για τη μελέτη της κατανομής νερού κάτω από την επιφάνεια του Άρη έως και ένα μέτρο βάθος, συνεχίζει ο Αλεξάντρ Ζαχάροφ. Ο ανιχνευτής θα διευκρινίσει την κατάσταση σε τροχιά από άποψη ραδιενεργού ακτινοβολίας σε τροχιά, πράγμα πολύ σημαντικό για τις μελλοντικές επανδρωμένες αποστολές. Σε ό,τι αφορά στο μεθάνιο οι επιστήμονες ενδιαφέρονται πολύ να κατανοήσουν πώς βρέθηκε στον Άρη. Η μονάδα τροχιάς θα χαρτογραφήσει τα σημεία εξόδου του μεθανίου από τα βάθη του πλανήτη, ώστε να προσδιοριστεί το σημείο προσγείωσης στο επόμενο στάδιο του ExoMars, που θα ξεκινήσει με τη δεύτερη εκτόξευση με πύραυλο Proton: Το 2018 έχει συμπεριληφθεί στην αποστολή μια πλατφόρμα προσγείωσης, που κατασκευάστηκε στην εταιρεία Lavochkin, η οποία θα μεταφέρει στην επιφάνεια του πλανήτη την ευρωπαϊκή άκατο μετακίνησης στον Άρη. Στην πλατφόρμα θα υπάρχουν κυρίως ρωσικές συσκευές. Αποστολή της ακάτου μετακίνησης είναι η ανεύρεση αρχαίων βακτηρίων και έχει σχεδιαστεί για έξι μήνες. Ημερησίως θα διανύει 100 μέτρα. Η πλατφόρμα θα πρέπει να λειτουργήσει τουλάχιστον ένα έτος και θα χρειαστεί να τροφοδοτηθεί από συσσωρευτή ατομικής ενέργειας. Ένα μέρος των ρωσικών συσκευών, που θα τοποθετηθούν στα συστήματα του ExoMars είχαν σχεδιαστεί για τον Phobos-Grunt. Έτσι μετά την αποτυχία με εκείνη τη «διαστημική ομπρέλα» το νέο πρόγραμμα θα βοηθήσει τη Ρωσία να διατηρήσει τις επιστημονικές της βλέψεις προς τον Άρη.

Μπορούν οι αστρονόμοι να δουν ωκεανούς εξωπλανητών; Η αναζήτηση πλανητών σε άλλα ηλιακά συστήματα είναι ένας πολύ ενεργός κλάδος της σύγχρονης αστρονομίας. Μέχρι σήμερα έχει επιβεβαιωθεί η ύπαρξη 786 εξωπλανητών http://physicsgg.wordpress.com/2012/06/21/%ce%bf%ce%bb%ce%bf%ce%b9-%ce%bf%ce%b9-786-%ce%b3%ce%bd%cf%89%cf%83%cf%84%ce%bf%ce%af-%ce%b5%ce%be%cf%89%cf%80%ce%bb%ce%b1%ce%bd%ce%ae%cf%84%ce%b5%cf%82/ που γυρίζουν σε τροχιά γύρω από τα δικά τους άστρα. Οι περισσότεροι από αυτούς που έχουν ήδη παρατηρηθεί είναι γιγάντιοι πλανήτες που μοιάζουν με τους «δικούς μας» Δία και Ποσειδώνα, καθώς λόγω μεγέθους είναι πιο εύκολη η ανίχνευσή τους. Παρόλα αυτά, στην παραπάνω λίστα περιέχονται και κάποιοι πλανήτες οι οποίοι μοιάζουν σε χαρακτηριστικά με αυτά της Γης. Το ερώτημα που οι αστρονόμοι θέλουν τώρα να απαντήσουν είναι αν είναι δυνατό να ανιχνεύσουν την ύπαρξη ωκεανών σε κάποιους από αυτούς, καθώς η ύπαρξη νερού στην επιφάνεια ενός πλανήτη είναι πολύ σημαντική για την ανάπτυξη και συντήρηση της ζωής, τουλάχιστον όπως τη γνωρίζουμε. Από τους διαθέσιμους προς εξέταση εξωπλανήτες, οι ερευνητές επιλέγουν αυτούς που κινούνται στη λεγόμενη «κατοικήσιμη ζώνη», σε κατάλληλη δηλαδή απόσταση από το άστρο, ώστε η θερμοκρασία να είναι τέτοια που το νερό να βρίσκεται σε υγρή κατάσταση στην επιφάνεια του πλανήτη. Στο δικό μας ηλιακό σύστημα, η ζώνη αυτή εκτείνεται από 110 μέχρι και 450 εκατομμύρια χιλιόμετρα από τον Ήλιο, και συνεπώς περιλαμβάνει τη Γη και τον Aρη, και οριακά την Αφροδίτη, στην οποία όμως η υψηλή συγκέντρωση διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα έχει οδηγήσει σε ένα φαινόμενο θερμοκηπίου με πολύ υψηλές θερμοκρασίες. Οι ερευνητές πιστεύουν πως η ύπαρξη ωκεανών επηρεάζει την ανάκλαση του φωτός από την επιφάνεια του πλανήτη, μεταβάλλοντας τη λεγόμενη ακτινοβολία albedo το φως δηλαδή που ανακλάται από την επιφάνεια του πλανήτη και φτάνει σε μας. Καθώς η επιφάνεια του νερού ανακλά καλύτερα το φως από ότι το έδαφος, θυμίζοντας ένα είδος καθρέφτη, η διαφορά στη μετρούμενη ακτινοβολία όλης της επιφάνειας ενός πλανήτη μπορεί να οδηγήσει στην ανίχνευση εξω-ωκεανών. Μία ομάδα από το Northwestern University στο Evanston των ΗΠΑ, χρησιμοποιεί αυτή τη μέθοδο έχοντας μάλιστα ανακαλύψει τέτοιες μεταβολές στην φωτεινότητα των πλανητών. Για να καταλήξουν όμως σε ασφαλή συμπεράσματα χρειάζεται ακόμη χρόνος, καθώς υπάρχει ένα πλήθος παραγόντων που πρέπει να λάβουν υπόψη και να συμπεριλάβουν στα μοντέλα τους. Τα σύννεφα, οι εποχές, το χιόνι κι ο πάγος, όλα επηρεάζουν την ανάκλαση του φωτός από ένα πλανήτη και υπάρχουν ακόμη και άλλοι αστρονομικοί παράγοντες που παίζουν ρόλο, όπως η κλίση του άξονα περιστροφής του πλανήτη. Βασιζόμενοι στη θεωρία τους και στα αποτελέσματα των προσομοιώσεών τους η ομάδα θα προχωρήσει τώρα στην εξέταση γήινων πλανητών στην κατοικήσιμη ζώνη μικρών άστρων. Ίσως δεν απέχει πολύ η μέρα που θα επιβεβαιωθεί η ύπαρξη της πρώτης θάλασσας εκτός ηλιακού συστήματος. http://www.astrobio.net/exclusive/4882/can-astronomers-detect-exoplanet-oceans

To Cassini φωτογραφίζει καιρικά φαινόμενα στον Τιτάνα. Εικόνες από το διαστημικό σκάφος Cassini που βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τον Κρόνο δείχνουν πως στον Τιτάνα, το μεγαλύτερο δορυφόρο του Κρόνου αλλάζουν οι εποχές, με το νότιο τμήμα του να αρχίζει να μπαίνει στο χειμώνα. Στις εικόνες φαίνεται ότι αρχίζει να συγκεντρώνεται ένα στρώμα ομίχλης και να δημιουργείται ένας στροβίλου ψηλά πάνω από το νότιο πόλο του δορυφόρου. Οι ροές του αερίων στο στρόβιλο θυμίζουν ανεμοστρόβιλους στην επιφάνεια των ωκεανών στη Γη στους οποίους ο αέρας κινείται προς τα κάτω στο κέντρο του τυφώνα, και προς τα πάνω στις άκρες του, σημειώνει η ομάδα της NASA. Όμως σε αντίθεση με τη Γη, που οι ανεμοστρόβιλοι εμφανίζονται στην επιφάνεια ή λίγο πάνω από αυτή, οι στρόβιλοι του Τιτάνα παρατηρούνται σε πολύ μεγάλο υψόμετρο περίπου 300 χιλιόμετρα πάνω από την επιφάνεια. Σε σύγκριση με τη Γη, αυτό είναι το ύψος που ίπταται ο διεθνής διαστημικός σταθμός, ενώ 100 χιλιόμετρα είναι το όριο πάνω από το οποίο αρχίζει το διάστημα. Ίσως για αυτό το φαινόμενο να οφείλεται η απότομη πτώση της θερμοκρασίας στο νότιο πόλο του δορυφόρου, καθώς έρχεται ο χειμώνας κάνοντας την ατμόσφαιρα πυκνότερη και ο τυφώνας να επιπλέει πάνω από αυτό το παχύ και κρύο στρώμα. Ο Τιτάνας είναι ο μοναδικός δορυφόρος του ηλιακού μας συστήματος που έχει δική του ατμόσφαιρα η οποία και αποτελείται κυρίως από άζωτο ενώ γνωρίζουμε πως έχει ρηχές λίμνες στην επιφάνειά του, από ένα μείγμα υγρού υδρογόνου με άνθρακα. Εικάζεται πως κάτω από την επιφάνεια βρίσκονται μεγάλοι ωκεανοί, καθώς οι αστρονόμοι υπολογίζουν πως η σύνθεσή του είναι 60% στερεή και 40% υγρή. Οι υπόγειοι αυτοί ωκεανοί θεωρούνται μάλιστα υποψήφιοι πως μπορεί να φιλοξενούν κάποια μορφή εξωγήινης μικροβιακής ζωής ή τουλάχιστον ένα περιβάλλον πλούσιο σε χημικά οργανικά συστατικά. Είναι ο δεύτερος μεγαλύτερος δορυφόρος του ηλιακού συστήματος μετά τον Γανυμήδη του Δία, με διάμετρο μισή φορά μεγαλύτερη από αυτή της Σελήνης. Οι εποχές στον πλανήτη διαρκούν πολύ περισσότερο από αυτές στη Γη, με το βόρειο ημισφαίριο να αρχίζει να βγαίνει το 2009 από έναν 15ετή χειμώνα. Το Cassini, καθώς έφτανε για πρώτη φορά στον Κρόνο το 2004, είχε παρατηρήσει ένα παρόμοιο παχύ στρώμα ομίχλης κι έναν γιγάντιο στρόβιλο που κάλυπτε σχεδόν όλο το βόρειο πόλο του πλανήτη, και είχε στρέψει εδώ και καιρό τα όργανά του στο νότιο τμήμα για να παρατηρήσει την αναμενόμενη αλλαγή εποχών στην επιφάνεια αυτού του εξωτικού κόσμου. Ο τυφώνας που δημιουργείται στο νότιο πόλο περιστρέφεται περίπου 40 φορές πιο γρήγορα από τον ίδιο το δορυφόρο και αναμένεται πως σύντομα θα καλύψει όλο το νότιο τμήμα του Τιτάνα. Οι παρατηρήσεις αναμένεται να ενταθούν το επόμενο διάστημα, καθώς πρόκειται για μια πολύ καλή ευκαιρία να εξεταστούν τα διάφορα μοντέλα που περιγράφουν την κίνηση των αερίων της ατμόσφαιρας, της ακριβής σύνθεσής τους και τα καιρικά φαινόμενα στον πλανήτη καθώς διαστημική μετεωρολογία αποτελεί έναν κλάδο κλειδί για να κατανοήσουμε τα φαινόμενα που συμβαίνουν στους γειτονικούς μας πλανήτες. Στις εικόνες (τα ψευδή χρώματα τοποθετήθηκαν εκ των υστέρων) που λήφθηκαν από το διαστημικό σκάφος Cassini στις 22 Μαΐου και 7 Ιουνίου 2012. Δείχνουν τον σχηματισμό νέφους (πορτοκαλί χρώμα στην εικόνα) σε μεγάλο υψόμετρο από τον νότιο πόλο του Τιτάνα.

16 Ιουλίου 1969 και Απόλλων 11: "Μικρό βήμα, μεγάλο άλμα" 16 Ιουλίου 1969. Ώρα 13:32 UTC. 700.000.000 άτομα καρφωμένα μπροστά στους τηλεοπτικούς τους δέκτες. Το πρόγραμμα Απόλλων της ΝASA με την αποστολή του Απόλλων 11 ήταν γεγονός. Τέσσερις μέρες αργότερα ο Νηλ Άρμστρονγκ θα γινόταν ο πρώτος άνθρωπος που θα πατούσε στο φεγγάρι. Ας δούμε όμως πως ξεκίνησε η επιχείρηση που επιβεβαίωσε την «προφητεία» του Ιουλίου Βερν στο μυθιστόρημά του «Από τη Γη στη Σελήνη» έναν αιώνα πριν. Η εκτόξευση έγινε από το Διαστημικό Κέντρο Κένεντι με τον πύραυλο «Κρόνος 5» να μεταφέρει το διαστημόπλοιο «Κολούμπια», τη σεληνάκατο «Αετός» και το τριμελές πλήρωμα της διαστημικής αποστολής που αποτελούνταν από τους αστροναύτες Νηλ Άρμστρονγκ (αρχηγός της αποστολής), Έντουιν «Μπαζ» Όλντριν (κυβερνήτης της σεληνακάτου) και Μάικλ Κόλινς (κυβερνήτης του διαστημοπλοίου). Και οι τρεις ήταν 39 ετών, έμπειροι πιλότοι μαχητικών αεροσκαφών και δοκιμασμένοι αστροναύτες. Όλα έβαιναν καλώς μέχρι να αρχίσει το δυσκολότερο σημείο της αποστολής που προέβλεπε την αποκόλληση της σεληνάκατου από το διαστημόπλοιο και την τροπή της σε πορεία προς τη θάλασσα της Ηρεμίας, το μέρος που είχε επιλεχθεί από τη NASA για την προσσελήνωση. Λίγο έλειψε όμως να θυμόμαστε αυτό το συμβάν ως τραγικό. Κατά τη διάρκεια της πορείας της σεληνακάτου προς τη Σελήνη το αυτόματο σύστημα πλοήγησης υπέστη βλάβη και ο κυβερνήτης Άρμστρονγκ ανέλαβε να πιλοτάρει το σκάφος με το χειροκίνητο σύστημα. Κατόρθωσε να το προσσεληνώσει οριακά έχοντας καύσιμα μόνο για 30 δευτερόλεπτα. Μετά από 195 ώρες 18 λεπτά και 35 δευτερόλεπτα από την εκτόξευση η πολυπόθητη στιγμή έφτασε. Ο Νηλ Άρμστρονγκ άνοιξε την πόρτα της σεληνακάτου και πάτησε το πόδι του στη Σελήνη λέγοντας στο Κέντρο Ελέγχου του Χιούστον: «Ένα μικρό βήμα για τον άνθρωπο, ένα μεγάλο άλμα για την ανθρωπότητα» ενώ ο Όλντριν τον ακολούθησε αναφωνώντας: «Υπέροχη… Υπέροχη Μοναξιά!». Αφού συνέλεξαν υλικό, τράβηξαν φωτογραφίες, κράτησαν σημειώσεις και εγκατέστησαν μηχανήματα για παρατηρήσεις, τοποθέτησαν την αμερικανική σημαία και μια πλακέτα εκ μέρους όλης της ανθρωπότητας, που απεικόνιζε τα δύο ημισφαίρια και έγραφε: «Είμαστε άνθρωποι από τον Πλανήτη Γη, οι πρώτοι που πάτησαν το πόδι τους στη Σελήνη. Ήρθαμε με ειρηνικό σκοπό εκ μέρους όλης της ανθρωπότητας. Ιούλιος 1969 μ.Χ.». Η αποστολή τους σε αυτό το σημείο είχε λήξει. Οι δύο αστροναύτες επέστρεψαν στη σεληνάκατο με φορτίο 22 κιλών από το υλικό που συνέλεξαν. Μετά από επτά ώρες ξεκούρασης οι τρεις αστροναύτες με το «Κολούμπια» ξεκίνησαν το ταξίδι της επιστροφής στη Γη, που διάρκεσε τρεις μέρες. Οι αστροναύτες του Απόλλων 11 προσθαλασσώθηκαν στον Ειρηνικό Ωκεανό, κοντά στη νήσο Ουέηκ, στις 24 Ιουλίου 1969. Αμέσως μετά την περισυλλογή τους τοποθετήθηκαν σε καραντίνα επί τρεις εβδομάδες, για το φόβο ύπαρξης τυχόν άγνωστων μικροβίων που μπορεί να έφεραν από τη Σελήνη στη Γη. Μετά την έξοδό τους τιμήθηκαν σε πολλές πόλεις των ΗΠΑ όσο και σε ξένες χώρες στις οποίες περιόδευσαν. Σχολιο:Δυστυχώς η προσπάθεια αυτη εμεινε στη μέση χωρις συνεχεια εφόσον ο ουσιαστικός στόχος της ηταν η αναπτέρωση του ηθικού των Αμερικανών που είχε πληγεί από τις διαστημικές επιτυχίες των Σοβιετικών.Ας ελπίσουμε για ενα νέο ουσιαστικο ξεκίνημα αυτη την δεκαετία. Κατονομάστηκαν οι προθεσμίες υλοποίησης του ρωσικού σεληνιακού προγράμματος. Η Ρωσία θα είναι σε θέση να επιστρέψει τις χαμένες δυνατότητές της στον τομέα των διαστημικών ερευνών μετά την επιτυχή υλοποίηση του σεληνιακού της προγράμματος, δήλωσε την Παρασκευή ο γενικός διευθυντής της επιστημονικής-κατασκευαστικής μονάδας Λάβοτσκιν Βίκτορ Χάρτοφ στη διεθνή αεροπορική έκθεση Farnborough-2012. «Πρέπει το 2015 να επιστρέψουμε στη Σελήνη και να αποβιβαστούμε με το σοβιετικό στιλ, ώστε να αποδείξουμε στους πάντες και το βασικότερο στον εαυτό μας, ότι θυμόμαστε όλα όσα ήταν σε θέση να κάνει η Σοβιετική Ένωση», είπε. Νωρίτερα είχε ανακοινωθεί ότι η Ρωσία διόρθωσε τα σχέδια εξερεύνησης του Ηλιακού συστήματος μετά το ατύχημα στη συσκευή Phobos-Grunt. Σύμφωνα με τα νέα σχέδια, εκτιμάται ειδικότερα ότι θα υλοποιηθεί το ρωσικό πρόγραμμα Luna-Glob, σύμφωνα με το οποίο θα εκτοξευθούν το 2015 και το 2016 δύο διαστημικά σκάφη προς το δορυφόρο της Γης.Εν συνεχεία θα υλοποιηθεί η ρωσο-ινδική αποστολή Luna-Resurs.

Διαδικτυακή ξενάγηση στο CERN μέσα από το blod.gr. Μια διαδικτυακή ξενάγηση στο CERN που οργάνωσε το ερευνητικό κέντρο «Δημόκριτος» αναρτήθηκε την Παρασκευή στο δικτυακό τόπο blod.gr, ο οποίος συγκεντρώνει ομιλίες, διαλέξεις και εκδηλώσεις από όλο το φάσμα της επιστημονικής και πνευματικής ζωής. Η διαδικτυακή ξενάγηση στον CERN και τον Μεγάλο Επιταχυντή Αδρονίων πραγματοποήθηκε μέσω Skype στον «Δημόκριτο» τη Δευτέρα 9 Ιουλίου, πέντε ημέρες μετά την ανακοίνωση για την ανακάλυψη ενός νέου σωματιδίου που πιθανότατα είναι το μποζόνιο Χιγκς. Στο πλαίσιο διάλεξης του Δρ Θεόδωρου Γέραλη, κύριου ερευνητή στο Ινστιτούτο Πυρηνικής και Σωματιδιακής Φυσικής του ΕΚΕΦΕ «Δημόκριτος», τρεις φοιτητές (Ελένη Ντόμαρη, Ιάσων Τόψης-Γιώτης, Αλέξης Καλογερόπουλος) που κάνουν τη διδακτορική διατριβή στο CERN ανέλαβαν το ρόλο ξεναγού και περιηγήθηκαν στους εργαστηριακούς χώρους του CERN με την ερασιτεχνική τους κάμερα. http://www.blod.gr/lectures/Pages/viewlecture.aspx?LectureID=488

Ο πύραυλος-φορέας Σογιούζ είναι έτοιμος για εκτόξευση. Στο Μπαϊκονούρ έχουν τοποθετήσει τον πύραυλο-φορέα Σογιούζ με το διαστημόπλοιο. Η εκτόξευσή του έχει προγραμματιστεί για το πρωί της Κυριακής της 15ης Ιουλίου. Τις μέρες που έμειναν οι Ρώσοι ειδικοί θα ελέγξουν ακόμα μία φορά όλα τα συστήματα και θα γεμίσουν τον φορέα με καύσιμο. Σήμερα η Κρατική Επιτροπή θα πρέπει να εγκρίνει τη σύνθεση της διεθνούς πληρώματος. Αν δεν συμβεί τίποτα απρόβλεπτο, στο Διάστημα θα πετάξουν ο Ρώσος Γιούρι Μαλέντσενκο, η Αμερικανίδα Σανίτα Ουΐλιαμς (Sanita Williams) και ο Ιάπωνας Ακιχίκο Χοσίντε (Akihiko Hoshide).

Παγκόσμιο ρεκόρ εκπομπής λέιζερ. Την πιο ισχυρή δέσμη ακτίνων λέιζερ που έχει δημιουργηθεί ποτέ, ισχύος άνω των 500 τεραβάτ (τρισεκατομμυρίων βατ), εξέπεμψε η ερευνητική εγκατάσταση NIF (National Ignition Facility) του Εθνικού Εργαστηρίου Λόρενς Λίβερμορ, που ανήκει στο υπουργείο Ενέργειας των ΗΠΑ, γράφοντας έτσι ιστορία και αναδημιουργώντας συνθήκες που ως τώρα εκτιμάται ότι υπήρχαν μόνο βαθιά στο εσωτερικό των άστρων. Το ρεκόρ κατέστη εφικτό με τη συνδυασμένη ισχύ 192 ακτίνων του συστήματος λέιζερ του NIF. Τα 500 τεραβάτ είναι 1.000 περισσότερη ισχύς από όση χρησιμοποιούν οι ΗΠΑ ως χώρα σε μία δεδομένη στιγμή. Η δέσμη του NIF παρήγαγε επίσης 1,85 μεγατζάουλ υπεριώδους φωτός λέιζερ, που είναι 100 φορές περισσότερη ενέργεια από όση παράγει οποιοδήποτε άλλο λέιζερ στον κόσμο. Οι ερευνητές του NIF ξεκίνησαν από το τέλος της δεκαετίας του ΄90 να δημιουργήσουν το πιο ισχυρό λέιζερ παγκοσμίως και το έχουν πλέον πετύχει, συνδυάζοντας ακραία επίπεδα ισχύος κι ενέργειας τα οποία κατευθύνονται σ’ ένα συγκεκριμένο στόχο. Τελικός στόχος είναι η επίτευξη ενός υπερφιλόδοξου ονείρου, της -μέσω ανάφλεξης από το λέιζερ- πυροδότησης της διαδικασίας σύντηξης του καυσίμου υδρογόνου, ώστε να παραχθεί περισσότερη ενέργεια από αυτήν που χρειάζεται να κατευθυνθεί στο στόχο για να ξεκινήσει η σύντηξη. Με άλλα λόγια, οι επιστήμονες αποσκοπούν να υλοποιήσουν μία πανίσχυρη εναλλακτική πηγή καθαρής ενέργειας. Στο ιστορικό πείραμα, που έγινε στο Λόρενς Λίβερμορ, μ’ επικεφαλής τον φυσικό Ρίτσαρντ Πετράσο του πανεπιστημίου ΜΙΤ, 192 ακτίνες λέιζερ πυροδοτήθηκαν συντονισμένα μέσα σε τρισεκατομμυριοστά του δευτερολέπτου πάνω σε ένα στόχο διαμέτρου μόλις δύο χιλιοστών. Οι ίδιοι ερευνητές είχαν σπάσει πρόσφατα δύο απανωτές φορές το ρεκόρ εκπέμποντας δέσμες λέιζερ ισχύος 411 τεραβάτ στις 15 Μαρτίου και 423 τεραβάτ στις 3 Ιουλίου. Αντίστοιχες ερευνητικές εγκαταστάσεις με αυτές του NIF στις ΗΠΑ βρίσκονται υπό κατασκευή ή σχεδιάζονται πλέον και σε άλλες χώρες (Βρετανία, Γαλλία, Ρωσία, Ιαπωνία και Κίνα).

Μερικά ακόμα για τον Πλούτωνα. Ο μεγαλύτερος δορυφόρος του Πλούτωνα είναι ο Χάροντας, ο οποίος ανακαλύφθηκε το 1978. Το 2006 ανακαλύφθηκαν από το Hubble ακόμα δύο φεγγάρια, η Νυξ και η Ύδρα, και το 2011 εντοπίστηκε ακόμα ένα, με την εξωτική ονομασία P4. O νέος δορυφόρος έχει λάβει την προσωρινή ονομασία S/2012 (134340), ή P5. Έχει ακανόνιστο σχήμα, με πλάτος από 10 έως 24 χιλιόμετρα και κινείται σε κυκλική τροχιά με διάμετρο 93.000 χιλιομέτρων. Ο ίδιος ο Πλούτωνας έχει διάμετρο όσο τα δύο τρίτα της Σελήνης, περίπου 2.300 χιλιόμετρα. Κάποτε θεωρούνταν ο ένατος πλανήτης του Ηλιακού Συστήματος. Αυτό άλλαξε, όμως, μετά τις πρόσφατες ανακαλύψεις άλλων σωμάτων παραπλήσιου ή και μεγαλύτερου μεγέθους στη Ζώνη του Κούιπερ. Σε μια ιστορική απόφαση που προκάλεσε αντιδράσεις το 2006, η Διεθνής Ένωση Αστρονομίας υποβίβασε τον Πλούτωνα στη νέα κατηγορία του πλανήτη-νάνου, η οποία αριθμεί σήμερα πέντε μέλη: Πλούτωνας, Δήμητρα, Έριδα, Χαουμέα και Μακεμάκε.