Δροσος Γεωργιος

Πόσο μεγάλος φαίνεται ο Ήλιος από τον Πλούτωνα; O Πλούτωνας είναι ένας πλανήτης-νάνος του ηλιακού μας συστήματος που διαθέτει τέσσερις δορυφόρους. Πριν υποβιβαστεί από την κατηγορία των πλανητών λέγαμε ότι πρόκειται για τον πιο απομακρυσμένο πλανήτη του ηλιακού συστήματος. Η μέση απόσταση του Πλούτωνα από τον Ήλιο είναι περίπου 40 αστρονομικές μονάδες ή 6 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα και η περιφορά του γύρω απ’ αυτόν ολοκληρώνεται σε 248 γήινα χρόνια (και κάτι μήνες). Η τροχιά του Πλούτωνα είναι μια έλλειψη και το πλησιέστερο σημείο της τροχιάς του από τον Ήλιο απέχει απόσταση 4,4 δισεκατομμύρια, ενώ το πιο απομακρυσμένο σημείο περίπου 7,3 δισεκατομμύρια. Έτσι, όταν ο Πλούτωνας βρίσκεται στο πλέον απομακρυσμένο από τον ήλιο (που ονομάζεται αφήλιο), η διάμετρος του ήλιου φαίνεται πολύ μικρότερη από ένα δευτερόλεπτο της μοίρας, και φαίνεται σαν μια τελεία. Όταν ο Πλούτωνας βρίσκεται στην πλησιέστερη απόσταση (περιήλιο) η διάμετρός του φαίνεται να είναι περίπου ένα δευτερόλεπτο της μοίρας. Και στην περίπτωση αυτή κάποιος με πολύ οξυμένη όραση ίσως μπορεί να τον αντιληφθεί ως κάτι παραπάνω από ένα φωτεινό σημείο... Ο MacKenzie Burton έκανε ένα απλό διάγραμμα που δείχνει πόσο μεγάλος φαίνεται ο ήλιος από όλους τους πλανήτες: Στο σχήμα δεν περιέχεται ο Πλούτωνας ... γιατί από τον Πλούτωνα ο Ήλιος θα φαίνεται ακόμη πιο μικρότερος απ’ ότι φαίνεται από τον Ποσειδώνα! Τελικά, μερικές φορές ξεχνάμε το πόσο μεγάλο είναι το ηλιακό μας σύστημα.... Το διαστημικό σκάφος New Horizons που εκτοξεύθηκε στις αρχές του 2006, με στόχο την εξερεύνηση του Πλούτωνα, παρότι κινείται με μεγάλη ταχύτητα (15 χιλιόμετρα ανά δευτερόλεπτο - με αυτή την ταχύτητα διασχίζει κανείς τις Ηνωμένες Πολιτείες περίπου σε 5 λεπτά!), βρίσκεται ακόμα στο μέσον της απόστασης και θα φτάσει στον Πλούτωνα το 2015. Στην φωτογραφία που βρίσκεται ΣΗΜΕΡΑ - 17 Μαρτίου 2012 - το διαστημικό σκάφος New Horizons Γιατί ο Πλούτωνας δεν θεωρείται πλανήτης. http://physicsgg.wordpress.com/2011/07/21/%CE%B3%CE%B9%CE%B1%CF%84%CE%AF-%CE%BF-%CF%80%CE%BB%CE%BF%CF%8D%CF%84%CF%89%CE%BD%CE%B1%CF%82-%CE%B4%CE%B5%CE%BD-%CE%B8%CE%B5%CF%89%CF%81%CE%B5%CE%AF%CF%84%CE%B1%CE%B9-%CF%80%CE%BB%CE%B1%CE%BD%CE%AE/

Σε νέο πείραμα, τα νετρίνα δεν είναι ταχύτερα από το φως. Η επανάληψη του αμφιλεγόμενου πειράματος, στο οποίο τα νετρίνα βρέθηκαν να κινούνται ταχύτερα από το φως, δείχνει ότι τα φευγαλέα υποατομικά σωματίδια δεν θα ανατρέψουν τελικά τη θεωρία της Eιδικής Σχετικότητας. Η ταχύτητα των νετρίνων μετρήθηκε εκ νέου στην ίδια διαδρομή των 730 χιλιομέτρων όπου είχε πραγματοποιηθεί το αρχικό πείραμα, με την ονομασία Opera. Και σε αυτή την περίπτωση, μια δέσμη νετρίνων ταξίδεψε από το CERN, που βρίσκεται στα γαλλο-ελβετικά σύνορα, μέχρι το εργαστήριο του Γκραν Σάσο στην Ιταλία, περνώντας μέσα από εκατοντάδες χιλιόμετρα βράχου. Η ομάδα Icarus του Γκραν Σάσο έχει αναρτήσει τα νέα αποτελέσματα στην υπηρεσία προδημοσίευσης arXiv. http://arxiv.org/abs/1203.3433 «Είμαστε απόλυτα συμβατοί με την ταχύτητα του φωτός όπως τη διδαχθήκαμε στο σχολείο [...] Είμαστε πλέον 100% σίγουροι ότι η ταχύτητα του φωτός είναι η ταχύτητα των νετρίνων» δήλωσε στο BBC ο Δρ Σάντρο Τσέντρο, εκπρόσωπος της ομάδας Icarus. Πιο επιφυλακτικός εμφανίστηκε πάντως ο Σέρτζιο Μπερτολούτσι, διευθυντής ερευνών του CERN: «Αρχίζουμε να έχουμε ενδείξεις με βάση τις οποίες τα αποτελέσματα του πειράματος Opera οφείλονται σε λάθος μετρήσεις» είπε στο Γαλλικό Πρακτορείο. Τον περασμένο Σεπτέμβριο, η ομάδα Opera του Γκραν Σάσο σόκαρε τους φυσικούς σε όλο τον κόσμο ανακοινώνοντας, έστω και με επιφύλαξη, τα αποτελέσματα του πειράματος χρονομέτρησης. Τα νετρίνα επέμειναν να υπερβαίνουν την ταχύτητα του φωτός και στην επανάληψη του πειράματος από την ίδια ομάδα. Παρόλα αυτά, ο προκλητικός ισχυρισμός αντιμετωπίστηκε με δυσπιστία, και οι ερευνητές του Icarus υπολόγισαν το Νοέμβριο ότι τα αποτελέσματα πρέπει να ήταν εσφαλμένα λόγω προβλημάτων στη χρονομέτρηση. Αυτό άρχισε να φέρνει ανακούφιση σε πολλούς θεωρητικούς φυσικούς, καθώς η υπέρβαση της ταχύτητας του φωτός θα ανέτρεπε την Ειδική Σχετικότητα του Αϊνστάιν. Η θεωρία αυτή εξετάζει την παραμόρφωση του χωροχρόνου όταν κανείς κινείται με μεγάλες ταχύτητες, και προβλέπει ότι η ταχύτητα του φωτός είναι ανεξάρτητη από την ταχύτητα του παρατηρητή. Για την ακρίβεια, η γενική σχετικότητα προβλέπει ότι ο χρόνος σταματά εντελώς όταν κανείς φτάσει την ταχύτητα των φωτονίων, τα οποία κινούνται με 299.792.458 χιλιόμετρα το δευτερόλεπτο στο κενό. Πάντως, για την οριστική διάψευση των αποτελεσμάτων του Opera, οι επιστήμονες σχεδιάζουν αρκετά ακόμα πειράματα: νέες δοκιμές θα πραγματοποιήσουν οι τέσσερις ομάδες που χρησιμοποιούν την ίδια δέσμη νετρίνων στο Γκραν Σάσο, καθώς και τα ανεξάρτητα εργαστήρια Fermilab στις ΗΠΑ και KEK στην Ιαπωνία. Στην φωτογραφία η άφιξη των νετρίνων καταγράφεται σε αυτόν το γιγάντιο ανιχνευτή στο Γκραν Σάσο.

«Συμπυκνωμένο» ηλιακό σύστημα. Πριν από δύο μήνες ανακαλύφθηκε ένα νέο ηλιακό σύστημα που τα πρώτα στοιχεία έδειχναν ότι είχε πολλά κοινά χαρακτηριστικά με το δικό μας. Οι επιστήμονες της NASA που το παρατηρούν αναφέρουν τώρα ότι το ΚΟΙ 961 (όπως ονομάστηκε το σύστημα) είναι «συμπυκνωμένο» αφού το μητρικό άστρο και οι πλανήτες που έχουν εντοπιστεί γύρω από αυτό κινούνται πολύ κοντά ο ένας στον άλλο. Όπως αναφέρουν, το ηλιακό σύστημα μοιάζει περισσότερο με έναν μεγάλο πλανήτη με τα φεγγάρια του όπως, παραδείγματος χάριν, ο Δίας. Το νέο σύστημα. Το ΚΟΙ 961 βρίσκεται σε απόσταση 130 ετών φωτός, στον αστερισμό του Κύκνου. Γύρω από το μητρικό άστρο έχουν εντοπιστεί μέχρι στιγμής τρεις πλανήτες, οι δύο με μέγεθος παρόμοιο με εκείνο της Γης και ένας «αντίγραφο» του Άρη. Την ανακάλυψη του νέου πλανητικού συστήματος έκαναν επιστήμονες του Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Καλιφόρνιας (Caltech) χρησιμοποιώντας το διαστημικό τηλεσκόπιο Kepler και το Παρατηρητήριο Keck στη Χαβάη. Το άστρο του συστήματος είναι ένας κόκκινος νάνος με μάζα έξι φορές μικρότερη από αυτή του Ήλιου. Το KOI-961 είναι λιγότερο ζεστό από τον Ήλιο και το φως που εκπέμπει έχει ερυθρή και όχι κίτρινη απόχρωση όπως του δικού μας άστρου. Οι πλανήτες. Γύρω από το άστρο έχουν εντοπιστεί μέχρι στιγμής να κινούνται τρεις πλανήτες. Ο ΚΟΙ-961.01 έχει μέγεθος 27% μικρότερο από αυτό της Γης και ο ΚΟΙ-961.02 έχει μέγεθος 22% μικρότερο από αυτό του πλανήτη μας. Ο τρίτος πλανήτης, ο ΚΟΙ-961.03, παρουσιάζει το μεγαλύτερο ενδιαφέρον αφού έχει μέγεθος σχεδόν ίσο με αυτό του Άρη. Ο ΚΟΙ-961.03 είναι μόλις 8% μεγαλύτερος από τον Άρη και είναι ο μικρότερος σε μέγεθος πλανήτης που εντοπίζεται μακριά από το ηλιακό μας σύστημα. Με δεδομένο ότι και οι τρεις πλανήτες κινούνται πολύ κοντά στο άστρο τους οι συνθήκες που επικρατούν εκεί (υψηλή θερμοκρασία κ.α.) είναι απαγορευτικές για την παρουσία ζωής.

Έστειλαν κωδικοποιημένο μήνυμα χρησιμοποιώντας δέσμη νετρίνων. Oι άνθρωποι εφευρίσκουν συνεχώς νέους τρόπους επικοινωνίας. Τα ηλεκτρομαγνητικά κύματα που μεταφέρουν τα ραδιοτηλεοπτικά σήματα σταματούν όταν συναντούν μπροστά τους μεγάλα εμπόδια. Ένα διαστημόπλοιο που βρίσκεται πίσω από τη Σελήνη χάνει την επαφή του με τη Γη, όπως και ένα υποβρύχιο που βρίσκεται πολύ βαθιά στη θάλασσα δεν μπορεί να επικοινωνήσει με τη βάση του. Άραγε υπάρχουν "κύματα" που μπορούν να διασχίσουν αυτά τα εμπόδια μεταφέροντας πληροφορίες; Σε αντίθεση με τα φωτόνια της ραδιοτηλεοπτικής ακτινοβολίας που δυσκολεύονται να διασχίσουν την ύλη, τα νετρίνα μπορούν να διασχίσουν τεράστιες αποστάσεις μέσα στην ύλη χωρίς να αλληλεπιδράσουν (διασχίζουν ολόκληρη τη Γη χωρίς καμία αλληλεπίδραση!). Κάποιοι λοιπόν επιστήμονες κατάφεραν για πρώτη φορά να μεταδώσουν σήματα χρησιμοποιώντας τα νετρίνα ως φορέα της πληροφορίας. Ο ηλεκτρολόγος μηχανικός, Dan Stancil, του Πανεπιστημίου της πολιτείας βόρειας Καρολίνας, ήταν αυτός που πρότεινε την πρόσφατη δοκιμή επικοινωνίας χρησιμοποιώντας τον ανιχνευτή νετρίνων στο Fermilab που φέρει το όνομα MINERvA(Main Injector Experiment for ν-A) http://minerva.fnal.gov/ Ο 170 τόνων ανιχνευτής MINERvA σχεδιάστηκε για να μελετήσει λεπτομερώς τις αλληλεπιδράσεις των νετρίνων και όχι για να λειτουργήσει ως δέκτης «τηλεγραφικής» επικοινωνίας με νετρίνα. Όμως δεδομένου ότι ο ανιχνευτής βρίσκεται κοντά σε μία από τις πιο ισχυρές πηγές δεσμών νετρίνων στον κόσμο - επιπλέον η δέσμη είναι και παλμική, ήταν μια πρώτης τάξης ευκαιρία για να δοκιμαστεί και ως δέκτης επικοινωνίας. Χρησιμοποιώντας για δυο ώρες την γραμμή παραγωγής δέσμης νετρίνων NuMI (Neutrinos at Main Injector) στο Fermilab , οι επιστήμονες κατάφεραν να δημιουργήσουν και να μεταφέρουν το μήνυμα που περιείχε τη λέξη: "νετρίνο" Χρησιμοποιώντας τον κώδικα ASCII μετέτρεψαν το μήνυμα σε μια σειρά χαρακτήρων από 0 και 1, κάπως έτσι : neutrino ≡ 0110111001100101011101010111010001110010011010010110111001101111 Ο αριθμός 1 αντιπροσωπευόταν από έναν παλμό νετρίνων και ο αριθμός 0 από την απουσία παλμού. Οι επιστήμονες του ανιχνευτή MINERvA αποκωδικοποίησαν το μήνυμα με 99 % ακρίβεια μετά από μόλις δύο επαναλήψεις του σήματος. Στη δοκιμή αυτή το μήνυμα μεταφέρθηκε σε απόσταση περίπου ενός χιλιομέτρου (τα νετρίνα στη διαδρομή τους διέσχισαν και ένα βράχο μήκους 240 μέτρων). Το ζητούμενο όμως είναι να μπορούν καλυφθούν πολύ μεγαλύτερες αποστάσεις. Όπως και τα ραδιοκύματα, έτσι και οι δέσμες νετρίνων υφίστανται διασπορά. Για να μην χάνεται το «σήμα» λόγω διασποράς όταν διανύει μεγάλες αποστάσεις απαιτούνται πιο ισχυρές δέσμες νετρίνων και ακόμα πιο ισχυροί ανιχνευτές. http://www.symmetrymagazine.org/breaking/2012/03/14/scientists-successfully-communicate-via-neutrino-beam/ Διαβάστε επίσης: Τα νετρίνα ως μέσο επικοινωνίας στην αναζήτηση ευφυούς ζωής στο σύμπαν. http://physicsgg.wordpress.com/2011/01/11/%CF%84%CE%B1-%CE%BD%CE%B5%CF%84%CF%81%CE%AF%CE%BD%CE%B1-%CF%89%CF%82-%CE%BC%CE%AD%CF%83%CE%BF-%CE%B5%CF%80%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%B9%CE%BD%CF%89%CE%BD%CE%AF%CE%B1%CF%82-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B1/ Στις φωτογραφίες η διάταξη παραγωγής της δέσμης των νετρίνων και ο ανιχνευτής MINERvA.

Το Cassini χαρτογραφεί το σημαδεμένο πρόσωπο της Ρέας. Η Ρέα, ο δεύτερος μεγαλύτερος δορυφόρος του Κρόνου, αποκαλύπτεται σε υψηλή ανάλυση στις τελευταίες εικόνες που μετέδωσε η αποστολή Cassini της NASA. Περνώντας σε απόσταση 42.000 χιλιομέτρων από τη Ρέα στις 10 Μαρτίου, το σκάφος φωτογράφισε τόσο την πλευρά που κοιτάζει μονίμως τον Κρόνο όσο και την «αθέατη» πλευρά του φεγγαριού. Οι παρατηρήσεις συμπεριέλαβαν τους μεγαλύτερους σχηματισμούς στην επιφάνεια του δορυφόρου, τον κρατήρα Μαμάλντι, που έχει διάμετρο 480 χιλιόμετρα, και τον κρατήρα Τιράουα, με διάμετρο 380 χιλιόμετρα. Αποτελούμενη κυρίως από βράχο και πάγους, η ίδια η Ρέα έχει διάμετρο 1.530 χιλιόμετρα και είναι το δεύτερο μεγαλύτερο από τα περίπου 60 φεγγάρια του Κρόνου, μετά τον μυστηριώδη Τιτάνα. Ήταν ένας από τους τέσσερις δορυφόρους του Κρόνου που ανακάλυψε τον 17ο αιώνα ο αστρονόμος Τζιοβάνι Ντομένικο Κασσίνι, προς τιμήν του οποίου βαφτίστηκε η αποστολή Cassini. Στην ελληνική μυθολογία, η Ρέα ήταν παιδί του Ουρανού και της Γαίας. Ήταν επίσης σύζυγος και αδελφή του Κρόνου.

Βίντεο: 4,5 δισ. χρόνια εξέλιξης της Σελήνης σε 2,5 λεπτά. Το Lunar Reconnaissance Orbiter http://www.nasa.gov/mission_pages/LRO/main/index.html είναι ένα διαστημικό όχημα της NASA που βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη από τις 23 Ιουνίου του 2009. Στις 19 Μαρτίου θα συμπληρώσει χίλιες ημέρες σε τροχιά! Για να γιορτάσει το γεγονός η NASA κυκλοφόρησε το παρακάτω βίντεο που δείχνει την ιστορία της Σελήνης:

Μετεωρολογικό δελτίο στον Δία. H NASA έδωσε στην δημοσιότητα ένα εντυπωσιακό βίντεο με γραφιστικές απεικονίσεις των καιρικών συνθηκών στον Δία. Οι επιστήμονες εξηγούν τις ομοιότητες και διαφορές στις μετεωρολογικές συνθήκες του γίγαντα του ηλιακού μας συστήματος και της Γης.

Ο Hawking θα εμφανιστεί σε επεισόδιο του «The Big Bang Τheory» H αμερικανική κωμική σειρά “The Big Bang Theory” http://physicsgg.wordpress.com/2011/11/06/h-%CE%BA%CF%89%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%81%CE%AC-the-big-bang-theory-%CE%B1%CF%85%CE%BE%CE%AC%CE%BD%CE%B5%CE%B9-%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%82-%CF%86%CE%BF%CE%B9%CF%84%CE%B7%CF%84/ έχει ως θέμα τη ζωή δυο νεαρών φυσικών στην Καλιφόρνια. Ο διάσημος θεωρητικός φυσικός θα φιλοξενηθεί στο επεισόδιο της 5ης Απριλίου της κωμωδίας που προβάλλει το δίκτυο CBS. Ο Stephen Hawking http://physicsgg.wordpress.com/2012/01/08/%CF%83%CE%B1%CE%BD-%CF%83%CE%AE%CE%BC%CE%B5%CF%81%CE%B1-%CE%B3%CE%B5%CE%BD%CE%BD%CE%AE%CE%B8%CE%B7%CE%BA%CE%B5-%CE%BF-stephen-hawking/ θα συναντηθεί με τον Sheldon Cooper (Jim Parsons) "για να μοιραστεί το υπέροχο μυαλό του με τον πιο ένθερμο θαυμαστή του" σύμφωνα με το CBS. Ο παραγωγός της σειράς Bill Prady δήλωσε ότι η πρόταση στον Hawking να εμφανιστεί στη σειρά είχε γίνει εδώ και καιρό, αλλά αναβαλλόταν εξαιτίας των προβλημάτων υγείας του μεγάλου φυσικού, που φέτος συμπλήρωσε τα 70 του χρόνια. Ο Hawking έχει εμφανιστεί στο παρελθόν στη χιουμοριστική σειρά "The Simpsons".

NASA: μελέτη αποκάλυψε παραμόρφωση εγκεφάλου στους αστροναύτες. Ερευνητές ανακάλυψαν στους αστροναύτες, οι οποίοι βρίσκονταν πάνω από ένα μήνα στο διάστημα, αποκλίσεις, οι οποίες μπορούν να δυσκολέψουν την διεξαγωγή περισσότερο μακροπρόθεσμων αποστολών. Ο έλεγχος των 27 αστροναυτών της NASA αποκάλυψε αλλαγές στον εγκέφαλο και στα μάτια, οι οποίες θυμίζουν τα συμπτώματα μιας σπάνιας πάθησης, η οποία προκαλείται από υψηλή ενδοκρανιακή πίεση. Οι αποκλίσεις από την κατά φύση κατάσταση ήταν πιο συχνές σε αστροναύτες, οι οποίοι βρίσκονταν σε συνθήκες έλλειψης βαρύτητας για μεγάλο χρονικό διάστημα.(ΠΡΟΒΛΗΜΑ!!!) Το Startram είναι ένα τρένο που θα μετακινεί ανθρώπους και φορτία έξω από τη Γη. Ομάδα ειδικών σχεδίασε ένα τρένο που θα στέλνει ανθρώπους και φορτία στο Διάστημα. Όπως υποστηρίζουν το Startram θα μπορεί να ξεκινήσει τα ταξίδια του μακριά από τη Γη σε 20 χρόνια. To Startram βασίζεται στην τεχνολογία των τρένων maglev καθώς και σε βασικές αρχές της φυσικής. Τα τρένα maglev, αιωρούνται σε μικρή απόσταση πάνω από τις ράγες χάρη σε ισχυρά μαγνητικά πεδία. Η απουσία τριβών επιτρέπει στο τρένο να αναπτύσσει μεγάλες ταχύτητες και μάλιστα αθόρυβα. Το σχέδιο του Startram περιλαμβάνει πολύ μακριά υπεραγώγιμα καλώδια που θα στέκονται στον αέρα χάρις σε μαγνητικά πεδία. Τα καλώδια θα δημιουργούν ένα διάδρομο, μια πελώρια «εικονική» ράγα αν προτιμάτε, μέσα στον οποίο θα αιωρείται ένας αεροστεγής σωλήνας. Στο εσωτερικό του σωλήνα θα κινείται το Startram με τη βοήθεια ηλεκτρομαγνητών. Το Startram σχεδίασε ομάδα ειδικών στην οποία συμμετέχει ο καθηγητής Τζέημς Πάουελ εκ των δημιουργών των τρένων maglev. Υποστηρίζουν ότι αν ξεκινήσει άμεσα η κατασκευή του τα πρώτα δρομολόγια έξω από τη Γη μπορούν να ξεκινήσουν το 2032. Οι εφαρμογές. Οπως αναφέρουν οι σχεδιαστές του το κόστος κατασκευής του Startram δεν είναι απαγορευτικό ενώ παράλληλα θα έχει αμέσως σημαντικές εμπορικές εφαρμογές. Εκτιμούν πως η δημιουργία του Startram θα κοστίσει περίπου 60 δισεκατομμύρια δολάρια. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι η NASA έδειξε ενδιαφέρον για το Startram και επιστήμονες της μελέτησαν τα σχέδια και την τεχνολογία πίσω από αυτό. Οπως ανέφεραν η κατασκευή του μοιάζει εφικτή. Σύμφωνα με τους δημιουργούς του το διαστημικό τρένο δεν θα έχει μόνο τουριστική ή εμπορική διάσταση αλλά μπορεί να αποτελέσει προοδευτικά να βοηθήσει τον άνθρωπο να ταξιδέψει σε άλλους πλανήτες ή ακόμη και σε μεγάλους αστεροειδείς που διαθέτουν ορυκτό πλούτο. Οι επιστήμονες αναδημιούργησαν συνθήκες για γέννηση ζωής στο διαστρικό περιβάλλον. Γάλλοι και Γερμανοί επιστήμονες με τη βοήθεια τεχνητώς παρασκευασμένου διαστρικού πάγου αναδημιούργησαν για πρώτη φορά στο εργαστήριο συνθήκες για τη γέννηση ζωής στον πυρήνα ενός κομήτη, ανέφερε το Εθνικό Κέντρο Επιστημονικών Ερευνών της Γαλλίας. Μια ομάδα χημικών "κατόρθωσε να εντοπίσει σε ένα τεχνητό κομμάτι κομήτη 26 αμινοξέα, ενώ την ίδια στιγμή άλλες διεθνείς ομάδες ερευνητών δεν είχαν κατορθώσει να βρουν περισσότερα από τρία", εξήγησαν στο Κέντρο. Ταυτόχρονα οι επιστήμονες για πρώτη φορά ανακάλυψαν έξι διαμινοξέα (οργανικά οξέα με δύο αμινομάδες), ένα από τα οποία, όπως θεωρούν οι επιστήμονες, υπήρξε η βάση για το DNA. Παίζοντας με το νερό … στο Διάστημα! Στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό κατά τη διάρκεια της αποστολής Expedition 30, http://en.wikipedia.org/wiki/Expedition_30 ο αστροναύτης και χημικός μηχανικός Don Pettit http://www.jsc.nasa.gov/Bios/htmlbios/pettit.html πειραματίστηκε με την περίεργη συμπεριφορά "λεπτών υμενίων" νερού σε συνθήκες έλλειψης βαρύτητας.

Εντυπωσιακό γράφημα της NASA δείχνει την τρομερή πυκνότητα ενός άστρου νετρονίου. Ο αστέρας νετρονίων σχηματίζεται από τη βαρυτική κατάρρευση ενός αστέρα μεγάλης μάζας μετά από μία έκρηξη σουπερνοβα (υπερκαινοφανής) και είναι στην ουσία ο πυρήνας του άστρου που κατέρρευσε. Ως γνωστόν τα άστρα νετρονίου έχουν τρομερή πυκνότητα. Σύμφωνα με τους επιστήμονες αν συλλέξουμε με ένα κουταλάκι του γλυκού ύλη από ένα άστρο νετρονίου το βάρος της θα ξεπεράσει το ένα δισεκατομμύριο τόνους! Για να καταδείξει την εκπληκτική πυκνότητα του άστρου νετρονίου η NASA δημιούργησε μια εντυπωσιακή καλλιτεχνική απεικόνιση. Πόσο μεγάλο είναι λοιπόν ένα άστρο νετρονίου με μάζα ανάλογη με αυτή της Γης; Όπως δείχνει η απεικόνιση της NASA ένα τέτοιο άστρο θα μπορούσε να χωρέσει μέσα… στο Μανχάταν. Τα στελέχη της NASA αναφέρουν ότι η απεικόνιση βοηθά τους επιστήμονες να κατανοήσουν καλύτερα τα άστρα νετρονίου.

Ευρωπαϊκός δορυφόρος «κοιτά» στα έγκατα της Γης. Για πρώτη φορά οι επιστήμονες κατάφεραν να «χαρτογραφήσουν» με υψηλή ανάλυση και λεπτομέρεια το σύνορο ανάμεσα στον φλοιό της Γης και στο βαθύτερο στρώμα του μανδύα, που μεσολαβεί μέχρι τον πυρήνα, χρησιμοποιώντας την εξ ύψους βοήθεια του δορυφόρου GOCE του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA). Το σύνορο, που ονομάζεται και «όριο Μόχο» (από τη συντόμευση του ονόματος του κροάτη γεωφυσικού 'Αντρια Μοχορόβισιτς, ο οποίος πρώτος το εντόπισε το 1909), βρίσκεται σε βάθος 10 έως 70 χιλιομέτρων και οριοθετεί την αρχή του μανδύα, προσδίδοντας ξεχωριστές ιδιότητες στα πετρώματά του σε σχέση με αυτά του φλοιού. Ο κροάτης επιστήμονας είχε υποθέσει την ύπαρξη της συνοριακής ασυνέχειας μεταξύ φλοιού-μανδύα βασιζόμενος στην ξεχωριστή ταχύτητα των σεισμικών κυμάτων που παράγουν οι επιφανειακοί σεισμοί. Οι ερευνητές αξιοποίησαν τις μετρήσεις βαρύτητας του δορυφόρου GOCE που εκτοξεύθηκε το 2009 και περιφέρεται γύρω από τον πλανήτη μας σε ύψος περίπου 255 χλμ., την χαμηλότερη τροχιά από οποιονδήποτε άλλο επιστημονικό-ερευνητικό δορυφόρο. Ο δορυφόρος είναι σε θέση να καταγράψει και τις παραμικρές αποκλίσεις στη γήινη βαρύτητα, πράγμα που επιτρέπει στους επιστήμονες να υπολογίσουν (να «χαρτογραφήσουν») με μεγαλύτερη λεπτομέρεια από κάθε άλλη φορά τις σχεδόν ανεπαίσθητες διαφορές στη βαρυτική έλξη που παρατηρούνται στα διαφορετικά σημεία του πλανήτη, ανάλογα με το αν αφορούν οροσειρές, πεδιάδες ή βαθιές θαλάσσιες τάφρους. Αυτή η ικανότητα του δορυφόρου να ανιχνεύει και τις παραμικρές αυξομειώσεις του γήινου βαρυτικού πεδίου τού επιτρέπει να «βλέπει» μέσα στη Γη και να βγάζει συμπεράσματα για την ανομοιογενή κατανομή της μάζας στο εσωτερικό του πλανήτη μας. Η ανομοιογένεια αυτή οφείλεται στη διαφορετική πυκνότητα των πετρωμάτων πάνω και κάτω από το σύνορο Μόχο. Ο φλοιός έχει μικρότερη γενικά πυκνότητα σε σχέση με τον υποκείμενο μανδύα και εφόσον η αλλαγή στην πυκνότητα αντανακλά την αλλαγή στην μάζα των πετρωμάτων, με τον τρόπο αυτό μπορεί να «χαρτογραφηθεί» το σύνορο, όπως δήλωσε η επικεφαλής της έρευνας δρ Ντανιέλε Σαμπιέτρο του Πολυτεχνείου του Μιλάνου, σύμφωνα με το BBC. Ο νέος παγκόσμιος «χάρτης» δείχνει ότι το βάθος του συνόρου Μόχο είναι μεγαλύτερο κάτω από τα μεγάλα βουνά και μικρότερο κάτω από τους ωκεανούς. Από γεωλογική πλευρά, το σύνορο βρίσκεται εκεί όπου τα πιο γνώριμα επιφανειακά βασαλτικά και γρανιτικά πετρώματα παραχωρούν τη θέση τους στους λεγόμενους περιδοτίτες, οι οποίοι σπάνια φαίνονται πάνω στη Γη. Η καλύτερη μελέτη της συνοριακής ασυνέχειας Μόχο θα βοηθήσει στην καλύτερη κατανόηση της κίνησης των τεκτονικών πλακών και του τρόπου που τα επιφανειακά πετρώματα αργά ανακυκλώνονται στο εσωτερικό της Γης, προτού βγουν ξανά στην επιφάνεια. Επίσης ο νέος «χάρτης» μπορεί να βοηθήσει στις έρευνες για πετρέλαιο και φυσικό αέριο διεθνώς. Ο φλοιός του πλανήτη μας, πάνω στον οποίο ζούμε, αποτελεί λιγότερο από το 1% του συνολικού όγκου του. Μέχρι σήμερα, όλες οι γνώσεις μας για τα βαθύτερα γεωλογικά στρώματα του μανδύα και του πυρήνα, δεν βασίζονται σε άμεση έρευνα και παρατήρηση, αλλά σε έμμεσες γνώσεις, που βασίζονται σε δύο βασικά «εργαλεία»: την ανάλυση κίνησης των σεισμικών κυμάτων και στις αλλαγές της βαρύτητας στο εσωτερικό της Γης.

Οι πρώτοι εξωπλανήτες που ανακαλύφθηκαν ήταν γύρω από ένα άστρο νετρονίων – Θα μπορούσαν όμως να φιλοξενούν ζωή; Το 1991, ραδιοσήματα από το πάλσαρ PSR B1257 12 που βρίσκεται στον αστερισμό της Παρθένου, οδήγησαν τον Alexander Wolszczan καθηγητή της Αστρονομίας και Αστροφυσικής στο Πανεπιστήμιο της Πενσυλβάνιας, στην ανακάλυψη των πρώτων πλανητών έξω από το ηλιακό μας σύστημα. Ο Wolszczan χρησιμοποίησε τότε το μεγαλύτερο ραδιοτηλεσκόπιο του κόσμου Arecibo στο Πουέρτο Ρίκο, για να συλλάβει τα ραδιοκύματα που προέρχονταν από ένα μακρινό και μικροσκοπικό άστρο νετρονίων στον αστερισμό της Παρθένου, κάπου 10.000 τρισεκατομμύρια χιλιόμετρα από τη Γη. Οι μετρήσεις αυτές τον βοήθησαν να καθορίσει ότι δύο από τους πλανήτες του άστρου είναι παρόμοιοι σε μάζα με τη Γη και ο άλλος παρόμοιος με τη μάζα της Σελήνης. Μέχρι την ανακάλυψη του Wolszczan, οι μόνοι γνωστοί πλανήτες βρίσκονταν στο ηλιακό μας σύστημα. Οι πλανήτες που βρήκε ο Wolszczan πιθανώς δεν υποστηρίζουν ζωή, επειδή το μικρό πάλσαρ τους βομβαρδίζει με μια θανάσιμη ακτινοβολία. Το αστέρι νετρονίων που ανακάλυψε ο Wolszcan είναι ό,τι απέμεινε από μια έκρηξη σουπερνόβα – με μια μάζα μεγαλύτερη από του ήλιου η οποία συμπιέζεται σε μια ακτίνα 10 χιλιομέτρων και με πυκνότητα 100 τρισεκατομμύρια φορές μεγαλύτερη από ένα συνηθισμένο στερεό. Η ακτινοβολία που εκπέμπουν τα άστρα νετρονίων είναι εκθετικά πιο φωτεινή από ένα επίγειο λέιζερ και τα μαγνητικά πεδία τους είναι εκατομμύρια φορές πιο ισχυρά από αυτά που δημιουργούνται στη Γη. Τέλος η βαρύτητα τους είναι κατά 1.000 δισεκατομμύρια φορές ισχυρότερη από της Γης. Το αστέρι νετρονίων PSR B1257 12 ακτινοβολεί λίγο φως, αλλά εκπέμπει διαπεραστικές ακτίνες-Χ, ενώ εκτινάσσει ανέμους σχεδόν με την ταχύτητα του φωτός. Οι αστρονόμοι νιώθουν αμηχανία στο πώς βρίσκεται εκεί πέρα αυτό το πλανητικό σύστημα. Αλλά πιστεύουν ότι το προγενέστερο αστέρι (από το οποίο γεννήθηκε το πάλσαρ) είχε το δικό του σύστημα πλανητών πριν από τη φάση της σουπερνόβα. Οι τρεις πλανήτες που παρέμειναν εκεί υπήρχαν σε εξωτερικές τροχιές, ενδεχομένως με μορφές ζωής που θα είχαν εξαφανιστεί από την απρόσμενη έκρηξη του σουπερνόβα. Ο φυσικός του Cambridge, Martin Rees, δείχνει ότι θα μπορούσε ενδεχομένως η ζωή να εξελιχθεί ακόμα και στο ίδιο άστρο νετρονίων, ως ένας «υπερ-πυκνός μικροσκοπικός οργανισμός, που όμως να ελέγχεται από πυρηνικές δυνάμεις και με ένα μεταβολισμό πολύ ταχύτερο από ότι η συνηθισμένη ζωή που βασίζεται στη χημεία. Ας σημειωθεί ότι οι δυο πιο απομακρυσμένοι πλανήτες από το πάλσαρ έχουν περίπου το μέγεθος της Γης. Πιθανότατα μπορεί να φτάνουν στους πλανήτες ακτίνες με φορτισμένα σωματίδια από το πάλσαρ, κάνοντας έτσι το νυχτερινό ουρανό τους να φωτίζεται σαν το δικό μας Βόρειο Σέλας. Από εκείνη την ιστορική ανακάλυψη-ορόσημο, έχουν ανακαλυφθεί κάπου 170 εξωηλιακοί πλανήτες γύρω από αστέρια που καίνε πυρηνικά καύσιμα. Οι πλανήτες που εντοπίστηκαν από τον Wolszczan εξακολουθούν να είναι οι μόνοι γύρω από ένα νεκρό άστρο. Επίσης, αυτοί μπορεί να είναι μέρος της δεύτερης γενιάς των πλανητών, με την πρώτη γενιά να έχει καταστραφεί όταν το άστρο τους έγινε σουπερνόβα, και με τα υλικά από αυτήν να φτιάχτηκαν οι πλανήτες της δεύτερης γενιάς. Η ανακάλυψη από το διαστημικό τηλεσκόπιο Spitzer ενός δίσκου σκόνης και υλικών γύρω από ένα πάλσαρ θα μπορούσε να αντιπροσωπεύει την απαρχή ενός ομοίως "αναγεννημένου" πλανητικού συστήματος. Έτσι δεν είναι και τόσο παράδοξα, που το 1973 ο αστρονόμος Φρανκ Ντρέικ (που έβγαλε τη φημισμένη εξίσωση Drake) πρότεινε ότι η ευφυής ζωή θα μπορούσε να κατοικήσει πάνω στα αστέρια νετρονίων, γεγονός που ενέπνευσε τον συγγραφέα βιβλίων επιστημονικής φαντασίας Robert Forward να γράψει το βιβλίο Αυγό του Δράκου (Dragon’s Egg), στο οποίο ανέπτυσσε τη θεωρία του Drake ότι τέτοια πλάσματα θα είναι μικροσκοπικά. Πηγή: Daily Galaxy Η εικόνα δείχνει το πάλσαρ PSR J1846-0258, το πιο φωτεινό λευκό σημείο στο κέντρο της, να περιβάλλεται από το νεφέλωμα σε μπλε χρώμα. Σε πράσινο χρώμα είναι ένα κέλυφος από αέριο, απομεινάρι του άστρου που εξερράγη και άφησε πίσω του το άστρο νετρονίων.

Ένας μετεωρίτης έσπασε τη στέγη ενός σπιτιού στο Όσλο. Μία νορβηγική οικογένεια βρήκε ένα κομμάτι του μετεωρίτη που έσπασε τη στέγη του σπιτιού της στο Όσλο,- γράφει η εφημερίδα Verdens Gang. Σύμφωνα με τους ειδικούς, το πέτρωμα βάρους 585 γραμμαρίων θα μπορούσε να είναι μέρος του μετεωρίτη, ο οποίος πετούσε πάνω από τη Νορβηγία την 1η Μαρτίου. Πρόκειται για ένα αρκετά σπάνιο πέτρωμα που ονομάζεται breccia (κροκαλοπαγές), που αποτελείται από συγκολλημένα θραύσματα ενός ή μερικών πετρωμάτων.

«Κλειδί» για την ανάπτυξη των ΗΠΑ η επένδυση στο Διάστημα. Την ανάγκη να αναβιώσει το διαστημικό όνειρο στις ΗΠΑ παρουσιάζει σε νέο του βιβλίο ο Αστροφυσικός Νιλ Ντεγκράς Τάισον, διευθυντής του Πλανηταρίου Χέιντεν της Νέας Υόρκης. Στο βιβλίο του, ο δρ. Τάισον καλεί την ομοσπονδιακή κυβέρνηση των ΗΠΑ να διπλασιάσει τον προϋπολογισμό της NASA, υποστηρίζοντας ότι οι διαστημικές φιλοδοξίες μίας χώρας συμβαδίζουν με τη μακροπρόθεσμη οικονομική της επιτυχία. Για να στηρίξει τη θέση του αυτή, ο δρ. Τάισον υπενθυμίζει ότι αν και το αμερικανικό διαστημικό πρόγραμμα έχει χάσει την παλιά του αίγλη, οι επενδύσεις, που οδήγησαν στα διαστημικά ταξίδια βρίσκουν σήμερα πρακτικές εφαρμογές σε κάθε τομέα, από την ιατρική μέχρι και τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές. Για το λόγο αυτό, ο δρ. Τάισον στηρίζει τη χρηματοδότηση προγράμματος επανδρωμένης αποστολής στον Άρη. «Η επιστημονική και τεχνολογική καινοτομία αποτελούν τις κινητήριες δυνάμεις της αυριανής οικονομίας. Το βιβλίο μου είναι ένας μεγάλος λυγμός για τη χαμένη αίγλη του διαστημικού προγράμματος και μία υπενθύμιση της σημασίας του», λέει ο δρ. Τάισον. Ερωτηθείς αν η σημερινή Αμερική θα ήταν ικανή να ευνοήσει την εμφάνιση των νέων Στιβ Τζομπς και Μπιλ Γκέιτς, ο δρ. Τάισον λέει: «Σκεφτείτε ότι ο Τζομπς και ο Γκέιτς ήταν 14 και 15 χρονών όταν η NASA προσεδαφίσθηκε στη Σελήνη. Δεν πρέπει να υποτιμούμε τη δύναμη του εντυπωσιασμού στις ηλικίες αυτές. Η κύρια ώθηση πρέπει, όμως, να προέλθει από το κράτος. Αναγνωρίζω τη συμβολή της ιδιωτικής πρωτοβουλίας στη διαστημική εξερεύνηση, όπως βλέπουμε και με τις προσπάθειες του Ρίτσαρντ Μπράνσον της Virgin Galactic και του Μπερτ Ρούταν με το SpaceShipOne, η αξιόπιστη και συστηματική διαστημική εξερεύνηση απαιτεί, όμως, κρατική εμπλοκή. Το ταξίδι του Κολόμβου και αυτό του Μαγγελάνου, παρότι διέθεταν χορηγούς, ήταν κρατικές αποστολές». Aσφαλείς οι αστροναύτες από την ηλιακή καταιγίδα. Σε επιφυλακή βρίσκονται οι επιστήμονες και οι διαστημικές υπηρεσίες που παρακολουθούν την εξέλιξη της ηλιακής καταιγίδας η οποία εκδηλώθηκε στις αρχές της εβδομάδας. Η ηλιακή έκλαμψη που σημειώθηκε την Τρίτη και προκάλεσε την καταιγίδα ήταν η ισχυρότερη των τελευταίων ετών και οι ειδικοί φοβούνται τις πιθανές επιπτώσεις της. Αν και μεγάλος όγκος φορτισμένων σωματιδίων έχει πλησιάσει τη Γη, εντούτοις μέχρι το μεσημέρι της Παρασκευής δεν είχαν αναφερθεί (σοβαρά) προβλήματα στις τηλεπικοινωνίες και στα δίκτυα ηλεκτρικής ενέργειας που επηρεάζονται από το φαινόμενο. Επίσης η NASA ανακοίνωσε ότι ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός δεν αντιμετωπίζει ούτε αναμένεται να αντιμετωπίσει κάποιο κίνδυνο και μάλιστα δεν είναι καν απαραίτητο να τεθούν σε λειτουργία οι μηχανισμοί προστασίας που διαθέτει για τέτοιες περιπτώσεις. Το μοναδικό «θύμα» του φαινομένου είναι μέχρι στιγμής το Venus Express, το σκάφος της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Διαστήματος (ESA) που μελετά την Αφροδίτη. Η ESA έκανε γνωστό ότι η έκλαμψη «τύφλωσε» για λίγη ώρα ορισμένα από τα όργανα του σκάφους. Το φαινόμενο βρίσκεται ακόμη σε εξέλιξη και σύμφωνα με τους ειδικούς ο συναγερμός θα λήξει την Κυριακή όταν υπολογίζεται ότι θα έχει πλέον «καταλαγιάσει» η έντασή του. . Προχωρά η υλοποίηση του αμερικανικού «φράχτη» κατά των διαστημικών σκουπιδιών. H εταιρεία αεροδιαστημικών και οπλικών συστημάτων Lockheed Martin παρέδωσε στην πολεμική αεροπορία το πρωτότυπο του Space Fence («Διαστημικός Φράχτης), ενός συστήματος που θα παρακολουθεί εκατοντάδες χιλιάδες διαστημικά σκουπίδια, από τα οποία κινδυνεύουν οι δορυφόροι και οι διαστημικές αποστολές. Τα επίγεια ραντάρ του συστήματος, ανακοίνωσε η εταιρεία, http://www.lockheedmartin.com/us/news/press-releases/2012/march/0306-ms2-space-fence-radar-prototype-tracking-orbiting-objects.html μπορούν να παρακολουθούν πολύ μικρότερα αντικείμενα σε σχέση με το Σύστημα Παρακολούθησης που χρησιμοποιεί η αεροπορία εδώ και 50 χρόνια. «Το Space Fence θα ανιχνεύει, θα παρακολουθεί και θα καταλογογραφεί πάνω από 200.000 τροχιακά αντικείμενα» αναφέρει ο Στιβ Μπρους της Lockheed Martin, αντιπρόεδρος του Space Fence. Στην πραγματικότητα, όμως, ο αριθμός των σκουπιδιών που περιφέρονται γύρω από τη Γη -από εγκαταλειμμένους δορυφόρους μέχρι χρησιμοποιημένα εξαρτήματα πυραύλων είναι πολύ μεγαλύτερος. Σύμφωνα με την ESA, την ευρωπαϊκή υπηρεσία διαστήματος, τα αντικείμενα με διάμετρο άνω του ενός εκατοστού είναι πάνω από 600.000. Η πολεμική αεροπορία των ΗΠΑ, εξάλλου, εκτιμά ότι το 95% των αντικειμένων που κινούνται σε τροχιά είναι σκουπίδια και όχι λειτουργικοί δορυφόροι. Ακόμα και αντικείμενα σε μέγεθος κόκκου άμμου μπορούν να προκαλέσουν βλάβες σε διαστημικά σκάφη λόγω της υψηλής τους ταχύτητας. Και ο κίνδυνος δεν είναι μόνο θεωρητικός: o Διεθνής Διαστημικός Σταθμός έχει χρειαστεί αρκετές φορές να διορθώσει την τροχιά του για να αποφύγει σκουπίδια, ενώ το 2009 ένας τηλεπικοινωνιακός δορυφόρος Iridium συγκρούστηκε με ανενεργό σοβιετικό δορυφόρο με ταχύτητα 25.000 χιλιομέτρων την ώρα. Η σύγκρουση εκτιμάται ότι παρήγαγε εκατοντάδες νέα διαστημικά σκουπίδια. Το δίκτυο των 200 επίγειων ραντάρ που υλοποιεί η Lockheed Martin λειτουργεί σε μικρά μήκη κύματος και ως εκ τούτου μπορεί να εντοπίζει σχετικά μικρά αντικείμενα, διαμέτρου λίγων εκατοστών. Τα διαστημικά σκουπίδια παρακολουθεί επίσης με ραντάρ και τηλεσκόπια το Παρατηρητήριο Τροχιακών Συντριμμιών της NASA και η αντίστοιχη υπηρεσία της ESA. Το Space Fence αναμένεται να κοστίσει συνολικά γύρω στα 3,5 δισ. δολάρια. Η Lockheed Martin ανέπτυξε το πρωτότυπο με χρηματοδότηση 107 εκατ. δολαρίων και ελπίζει να εξασφαλίσει συμβόλαιο για την επόμενη φάση του προγράμματος. Η Κίνα ετοιμάζεται για την εκτόξευση του πρώτου επανδρωμένου διαστημοπλοίου. Η Κίνα σχεδιάζει μέσα στα πλησιέστερα πέντε χρόνια να εκτοξεύσει 100 διαστημικούς πυραύλους και να τοποθετήσει σε τροχιά 100 δορυφόρους,- ανακοίνωσε η Εθνική Υπηρεσία Διαστήματος στη Σύνοδο της Πανκινέζικης Συνέλευσης των Λαϊκών Αντιπροσώπων. Το 2011 η Κίνα πραγματοποίησε19 εκτοξεύσεις - κατά μία περισσότερη από τις ΗΠΑ, και βγήκε στη δεύτερη θέση μετά τη Ρωσία ως προς τον αριθμό των εκτοξεύσεων πυραύλων. Το 2012 η Κίνα σκοπεύει να τοποθετήσει σε τροχιά 30 δορυφόρους, συμπεριλαμβανομένου και του επανδρωμένου διαστημοπλοίου Shénzhōu-9, το οποίο, όπως αναμένεται, να μεταφέρει την πρώτη αποστολή στο κινεζικό διαστημικό σταθμό Tiāngōng-1.

Επτά ελληνίδες επιστήμονες μιλούν για τη διαδρομή τους και συμβουλεύουν τους νέους που αρχίζουν τη ζωή τους κοιτάζοντας... ψηλά. Με τον ερχομό του 2012 η ελληνική αστρονομική κοινότητα είχε την ικανοποίηση να δει δύο διακεκριμένες συναδέλφους να βραβεύονται από την Αμερικανική Αστρονομική Εταιρεία (American Astronomical Society, AAS). Η Χρύσα Κουβελιώτου, που ασχολείται με Αστροφυσική Υψηλών Ενεργειών, πήρε το βραβείο Ντάνι Χάινεμαν (Dannie Heineman), το οποίο συναπονέμεται από το Αμερικανικό Ινστιτούτο Φυσικής (American Institute of Physics, AIP) και την AAS. Η Λία Αθανασούλα, που ασχολείται με Γαλαξιακή Δυναμική, πήρε το βραβείο Μπράουερ (Brouwer), το οποίο απονέμεται από τον Τομέα Δυναμικής Αστρονομίας της AAS. Υπάρχουν όμως και πολλές άλλες ελληνίδες αστρονόμοι που διαπρέπουν στο εξωτερικό. Με την ευκαιρία των βραβεύσεων και της Διεθνούς Ημέρας της Γυναίκας, που γιορτάζεται στις 8 Μαρτίου, επτά ελληνίδες αστρονόμοι της Διασποράς μιλούν στο ΒΗΜΑScience για τη ζωή τους, την επιστήμη τους και τα όνειρά τους και δίνουν τη γνώμη τους σε όσους σκέπτονται να ακολουθήσουν μεταπτυχιακή καριέρα. Πέρα από τη Χρύσα Κουβελιώτου, που εργάζεται στο κέντρο Μάρσαλ της NASA, και τη Λία Αθανασούλα, που εργάζεται στο Αστεροσκοπείο της Μασσαλίας, οι υπόλοιπες πέντε είναι οι: Αθηνά Κουστένη (Πλανητολογία, Αστεροσκοπείο Meudon, Παρίσι), Βίκυ Καλογερά (Αστροφυσική Υψηλών Ενεργειών, καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο Northwestern, ΗΠΑ), Δήμητρα Ρηγοπούλου (Αστρονομία Υπερύθρου, Πανεπιστήμιο Οξφόρδης), Ευανθία Χατζημηνάογλου (Ενεργοί Γαλαξιακοί Πυρήνες, Ευρωπαϊκό Αστεροσκοπείο του Νότου, ESO) και Βάσω Παυλίδου (Αστροφυσική Υψηλών Ενεργειών, Ινστιτούτο Ραδιοαστρονομίας Max Planck, Βόννη). Και οι πέντε έχουν δεχθεί πολλές τιμητικές διακρίσεις, ιδίως οι δύο πρώτες που είναι και επιστημονικά ωριμότερες. Αξίζει να σημειωθεί ότι οι τέσσερις από τις επτά έχουν τίτλους σπουδών από το ΑΠΘ: οι τρεις (Καλογερά, Χατζημηνάογλου, Παυλίδου) πτυχίο Φυσικής και η τέταρτη (Αθανασούλα) διδακτορικό δίπλωμα. http://www.tovima.gr/science/article/?aid=447649

Τα νετρίνα μπορούν να εξηγήσουν την χαμένη αντιύλη του σύμπαντος. Τα νετρίνα που παράγονται σε έναν πυρηνικό αντιδραστήρα στην Κίνα αλλάζουν τη γεύση τους πιο γρήγορα από το αναμενόμενο. Το αποτέλεσμα αυτό σημαίνει ότι οι φυσικοί σύντομα μπορούν να εξηγήσουν γιατί το σύμπαν είναι γεμάτο με ύλη, αντί για μια ακτινοβολία χωρίς κανένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό. Κάθε νετρίνο ή αντινετρίνο έρχεται σε τρεις γεύσεις: ηλεκτρονίου, μιονίου και ταυ. Καθώς ταξιδεύουν μέσα στο χώρο, τα σωματίδια αυτά μπορούν να μετατρέψουν τη γεύση τους από τη μία μορφή στην άλλη. Αυτή η ικανότητα μετατροπής της γεύσης μετριέται με τρεις παραμέτρους, που ονομάζονται ανάμειξη γωνιών: θ12, θ23 και θ13. Μέχρι πρόσφατα, μόνο οι δύο πρώτες γωνίες ανάμειξης είχαν μετρηθεί. Στη συνέχεια, τον Ιούνιο του περασμένου έτους, το πείραμα T2K στην Ιαπωνία εντόπισε νετρίνα μιονίου να μετατρέπονται σε νετρίνα ηλεκτρονίων, παρέχοντας προκαταρκτικές εκτιμήσεις για το θήτα13. Αλλά οι παρατηρήσεις στο πείραμα T2K εξαρτώνται από άλλες γωνίες ανάμειξη. "Έτσι, ήταν δύσκολο να εντοπίσουμε μια μοναδική τιμή για το θ13”, λέει ο Kam-Luk Biu στο Πανεπιστήμιο Μπέρκλεϊ. Τώρα, ερευνητές στο πείραμα νετρίνων του αντιδραστήρα Daya Bay, στη νότια Κίνα, κατάφεραν ακριβώς αυτό. Το πείραμα Daya Bay παρακολουθεί αντινετρίνα ηλεκτρονίων που παράγονται από έξι πυρηνικούς αντιδραστήρες στο Daya Bay. Χρησιμοποιήθηκαν για αυτό τον σκοπό δύο σετ ανιχνευτών: το ένα τοποθετήθηκε μερικές εκατοντάδες μέτρα από τους αντιδραστήρες, και το άλλο σε μια απόσταση 2 χιλιομέτρων. Οι πιο απομακρυσμένοι ανιχνευτές είδαν λιγότερα αντινετρίνα ηλεκτρονίων από ότι οι κοντινοί ανιχνευτές, διότι, όπως ταξιδεύουν συνέβησαν μερικές αλλαγές στις άλλες γεύσεις αντινετρίνων, που οι ανιχνευτές δεν μπορούσαν να δουν. Μεγαλύτερη από την αναμενόμενη. Η διαφορά εξαρτάται κυρίως από τον παράγοντα θ13, εξηγεί ο Luk, εκπρόσωπος για το πείραμα. Το αποτέλεσμά τους είχε ανακοινωθεί στις 8 Μαρτίου σε ένα σεμινάριο στο Ινστιτούτο Φυσικής Υψηλής Ενέργειας στο Πεκίνο. "Τελικά γνωρίζουμε το μέγεθος του θ13. Δεν είναι τόσο μικρό όσο νομίζαμε παλιά." "Το αποτέλεσμα είναι τεράστιο," πιστεύει ο Francis Halzen του Πανεπιστημίου του Ουισκόνσιν-Μάντισον και επικεφαλής του Τηλεσκοπίου Νετρίνων IceCube στο Νότιο Πόλο. Το αποτέλεσμα σημαίνει ότι οι φυσικοί μπορεί πλέον να κάνουν πειράματα για να διαπιστώσουν αν τα νετρίνα συμπεριφέρονται διαφορετικά από τα αντινετρίνα – κάτι που θα ήταν δύσκολο αν το θ13 ήταν μικρό. Τέτοια πειράματα θα μπορούσαν να μας δώσουν ενδείξεις ως προς το γιατί το σύμπαν είχε μια προτίμηση στην ύλη κι όχι στην αντιύλη λίγες στιγμές μετά τη Μεγάλη Έκρηξη. Χωρίς μια τέτοια προκατάληψη, όλη η ύλη θα είχε εξαϋλωθεί από την αντιύλη σε ακτινοβολία. "Το θ13 είναι τόσο μεγάλο όσο θα μπορούσαμε να ελπίζουμε για ένα εκπληκτικό αποτέλεσμα, που σίγουρα βάζει τη Φυσική Νετρίνων πολύ μπροστά," λέει ο Halzen. "Γνωρίζουμε τώρα ότι μπορούμε να προχωρήσουμε στο επόμενο σύνορο της φυσικής." Πηγή: New Scientist Στην φωτογραφία το εσωτερικό του κυλινδρικού ανιχνευτή αντινετρίνο προτού γεμίσει με καθαρό υγρό σπινθηριστή, που βοηθά να αποκαλύπτονται οι αλληλεπιδράσεις αντινετρίνων με τις πολύ εξασθενημένες λάμψεις φωτός που εκπέμπουν. Ευαίσθητοι φωτοπολλαπλασιαστές βρίσκονται στα τοιχώματα του ανιχνευτή, έτοιμοι να ενισχύσουν και να καταγράψουν τις αποκαλυπτικές στιγμιαίες λάμψεις.

Οι αρχέγονες μαύρες τρύπες μπορεί να υπήρχαν πριν από τη Μεγάλη Έκρηξη λένε μερικοί κοσμολόγοι Σύμφωνα με μια μελέτη που δημοσιεύτηκε τον Απρίλιο του 2011, θα μπορούσαν οι αρχέγονες μαύρες τρύπες, οι πρώτες δομές αυτού του τύπου στο Σύμπαν, δεν έχουν παραχθεί μετά το Big Bang, αλλά, μάλλον, πριν από αυτό. Εάν αποδειχθεί η ιδέα αυτή σωστή τότε θα μπορούσε να αλλάξει ριζικά όλη την σύγχρονη κοσμολογία.Όμως, δεν υπάρχει περίπτωση να έχει παραχθεί κάτι πριν από το Big Bang και να υπάρχει ακόμα, δεδομένου ότι στη Μεγάλη Έκρηξη ξεκίνησε ολόκληρο το σύμπαν, άρα και τα πάντα μέσα σε αυτό. Για πολλά χρόνια μια τέτοια πρόταση – ότι δηλαδή υπήρχε κάτι μέσα σε αυτό το Σύμπαν πριν από 13,75 δισεκατομμύρια χρόνια – θα ήταν επιστημονικά βλασφημία. Ωστόσο, σε πιο πρόσφατες εποχές, οι κοσμολόγοι άρχισαν να ερευνούν πολλά ερωτήματα που δεν είχαν προηγουμένως ληφθεί υπόψη. Ένα από αυτά ασχολείται με το αν είναι δυνατό ή όχι μια αρχέγονη μαύρη τρύπα να επιβίωσε του κύκλου Μεγάλη Έκρηξη – Μεγάλη Σύνθλιψη. Η Μεγάλη Σύνθλιψη είναι ένα από τα προτεινόμενα πεπρωμένα του Σύμπαντος. Στην ουσία, αναφέρει ότι η τρέχουσα επιταχυνόμενη διαστολή του Κόσμου κάποτε θα σταματήσει, και στη συνέχεια θα αντιστραφεί με μια συστολή του Κόσμου. Όταν θα συμβεί αυτό, μετά από πολλά δισεκατομμύρια χρόνια, όλα θα καταρρεύσουν πίσω σε ένα μόνο σημείο. Ορισμένοι θεωρητικοί αστροφυσικοί προτείνουν ότι αυτός ο κύκλος επαναλαμβάνεται συνεχώς, όπου τα γεγονότα Big Bang και Big Crunch εναλλάσσονται εδώ και τρισεκατομμύρια χρόνια. Το ερώτημα που προκύπτει λοιπόν είναι, μπορεί οι αρχέγονες μαύρες τρύπες (PBH) να επιβιώσουν σε αυτές τις μεταβάσεις; Ο κοσμολόγος Alan Coley στο Πανεπιστήμιο Dalhousie και ο συνάδελφός του Bernard Carr, στο Πανεπιστήμιο Queen του Λονδίνου, πιστεύουν ότι αυτό είναι δυνατό να συμβεί. Ωστόσο, οι δομές αυτές πρέπει να έχουν σχετικά μικρή μάζα, που να κυμαίνεται από μερικές εκατοντάδες εκατομμύρια κιλά έως περίπου τη μάζα του Ήλιου μας. Η βάση αυτής της υπόθεσης βασίζεται στο γεγονός ότι το Σύμπαν περιστασιακά διαπνέεται από εκρήξεις ακτίνων γάμμα (GRB), των οποίων η προέλευση είναι έως τώρα άγνωστη. Ορισμένοι κοσμολόγοι πιστεύουν ότι αυτά τα συμβάντα προκαλούνται από αρχέγονες μαύρες τρύπες όταν ‘ξεμένουν’ από ενέργεια, και έτσι πεθαίνουν. Ακόμα κι αν μπορεί να επιβιώσει μια τέτοια μαύρη τρύπα (PBH) στις οικουμενικές αυτές μετενσαρκώσεις, η επιστημονική ομάδα παραδέχεται ότι δεν υπάρχει κανένας τρόπος ελέγχου πάνω σε αυτή την πρόταση.Με άλλα λόγια, δεν υπάρχει μέθοδος που να μπορεί να εφαρμοστεί στις PBH για να καθοριστεί εάν είναι γηραιότερες από την εκτιμώμενη ηλικία του σημερινού Σύμπαντος. Ιδέες όπως αυτή έχουν μια μεγάλη δυναμική για την ενημέρωση άλλων μελετών. Ακόμη και αν αποδειχθεί ότι δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια ψευδής υπόθεση, θα μπορεί να εμπνεύσει άλλες έρευνες που ίσως φανούν χρήσιμες αργότερα. Πηγή: Daily Galaxy

Αρχαία πρόσκρουση αστεροειδή θα εξηγούσε τις μαγνητικές ανωμαλίες της Σελήνης. Η Σελήνη δεν διαθέτει μαγνητικό πεδίο όπως η Γη, περιέργως όμως πολλές περιοχές στην επιφάνειά της είναι γεμάτες μαγνητικό υλικό. Η παρουσία του υλικού αυτού προβληματίζει τους επιστήμονες εδώ και σχεδόν μισό αιώνα, από την εποχή των αμερικανικών αποστολών Apollo. Οι μαγνητικές ιδιαιτερότητες της Σελήνης καταγράφηκαν από τις αποστολές Apollo τις δεκαετίες του 1960 και 1970. Τώρα, όμως, Αμερικανοί και Γάλλοι ερευνητές πιστεύουν ότι βρήκαν μια πειστική εξήγηση. Όπως αναφέρουν στο περιοδικό Science, το μαγνητικό υλικό θα μπορούσε να έχει προέλθει από έναν σιδερένιο αστεροειδή που χτύπησε το φεγγάρι πριν από περίπου 4 δισεκατομμύρια χρόνια. «Ο γρίφος που κληθήκαμε να απαντήσουμε είναι ότι ο μαγνητισμός της Σελήνης δεν συνδέεται με την επιφανειακή της γεωλογία» σχολιάζει η Σάρα Στιούαρτ-Μουκοπάντιαϊ του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ, η οποία συνεργάστηκε στη μελέτη με συναδέλφους της στο MIT και το Ινστιτούτο Φυσικής του Πλανήτη στο Παρίσι. Όπως εξηγεί, η εξήγηση που εμφανίζεται συχνότερα στην επιστημονική βιβλιογραφία είναι ότι η πρόσκρουση κάποιου μαγνητικού αστεροειδή δημιούργησε τις μαγνητικές ανωμαλίες ενισχύοντας το μαγνητικό πεδίο που διέθετε η Σελήνη λίγο μετά το σχηματισμό της. Το πρόβλημα όμως είναι ότι κανένα υπολογιστικό μοντέλο δεν επιβεβαιώνει αυτό το σενάριο. Αντίθετα, τα μοντέλα στα οποία βασίστηκε η νέα μελέτη αναπαρήγαγαν τις μαγνητικές ανωμαλίες σε πολλά διαφορετικά σενάρια, όσον αφορά για παράδειγμα τη γωνία πρόσκρουσης. Όλα τα σενάρια, όμως, αφορούσαν την πρόσκρουση ενός μεγάλου αστεροειδή με σιδερένιο πυρήνα (πολλοί αστεροειδείς αποτελούνται από καθαρό σίδηρο) κοντά στο νότιο πόλο του φεγγαριού. Εκεί, εξάλλου, υπάρχει ο κρατήρας Άιτκεν, διαμέτρου 2.400 χιλιομέτρων, ο οποίος χρονολογείται στα 3,9 έως 4,4 δισεκατομμύρια χρόνια και είναι ο αρχαιότερος σχηματισμός στην επιφάνεια της Σελήνης. Σύμφωνα με τη νέα θεωρία, οι μεγάλες ποσότητες σιδήρου που περιείχε ο αστεροειδής του Άιτκεν μαγνητίστηκε κατά τη βίαια πρόσκρουση και διασκορπίστηκε στις περιοχές όπου καταγράφονται σήμερα οι μαγνητικές ανωμαλίες. Σύμφωνα μάλιστα με τους ερευνητές, προσκρούσεις μεγάλων, σιδερένιων μετεωριτών ενδέχεται να επηρέασαν και τα μαγνητικά πεδία της Γης και άλλων πλανητών.

Περισσότεροι πλανήτες από άστρα υπάρχουν στον Γαλαξία μας. Τη βεβαιότητα πως τα αστέρια του γαλαξία είναι κυριολεκτικά αμέτρητα εκφράζουν επιστήμονες, που συνεχίζουν να κάνουν νέες ανακαλύψεις ακόμα και στις πιο απροσδόκητες θέσεις. Όσο οι αστρονόμοι αναζητούν άλλους κόσμους, τόσο περισσότερο σιγουρεύονται για το ότι ζούμε σε ένα τεράστιο και απρόβλεπτο σύμπαν. Τα αποτελέσματα δείχνουν ότι κατά μέσο όρο, υπάρχουν 1,6 μεγάλοι πλανήτες για κάθε αστέρι του ηλιακού μας συστήματος. Τρεις μελέτες που δημοσιεύθηκαν επίσης στο περιοδικό Nature και παρουσιάστηκαν στο συνέδριο της Αμερικανικής Αστρονομικής Εταιρείας στο Τέξας. Η μία δείχνει ότι τα περισσότερα αστέρια έχουν πλανήτες. Δεδομένου ότι υπάρχουν πολλά αστέρια στο γαλαξία μας (περίπου 100 δισεκατομμύρια) αυτό σημαίνει ότι και ο συνολικός αριθμός των πλανητών είναι εκπληκτικά μεγάλος. «Πριν από 17 χρόνια δεν ήμασταν καν σίγουροι ότι υπήρχαν πλανήτες έξω από το ηλιακό μας σύστημα. Σήμερα ξέρουμε πάνω από 700 εξωπλανήτες», δήλωσε η αστρονόμος του Πανεπιστημίου Harvard Lisa Kaltenegger, δείχνοντας εμμέσως πόσο μεγάλα βήματα έχουν γίνει σε τόσο μικρό διάστημα. Οι αστρονόμοι για να ανακαλύψουν ξένους κόσμους χρησιμοποιούν τρεις τεχνικές (όπως τη μείωση της φωτεινότητας των άστρων όταν περνούν από μπροστά τους εξωπλανήτες) και πολλά τηλεσκόπια τόσο στη Γη όσο και στο διάστημα, όπως το Kepler που κυρίως ψάχνει για βραχώδεις πλανήτες σαν τη Γη. Έτσι βρήκε τρεις πλανήτες (πιο μικρούς από τη Γη) να περιστρέφονται γύρω από ένα νάνο άστρο, λίγο μεγαλύτερο από τον Δία. Και να σκεφτεί κάποιος ότι μόλις τώρα ξεκινήσαμε το μέτρημα. Πηγή: Washington Times

Ο ουρανός της Βαλεντίνας Τερεσκόβα.Αφιερωμα για την Ημερα της Γυναίκας. «Έι! Ουρανέ, βγάλε το καπέλο σου!», - φώναξε φεύγοντας για την πτήση η πρώτη στον κόσμο γυναίκα-κοσμοναύτης Βαλεντίνα Τερεσκόβα. Η Τερεσκόβα αναχώρησε με τον πύραυλο «Βοστόκ» τον Ιούνιο του 1963 και σε τρία εικοσιτετράωρα πραγματοποίησε 48 στροφές γύρο από την Γη. Στις 6 Μαρτίου η Ήρωας της Σοβιετικής Ένωσης, η επίτιμη πολίτης πολλών κρατών και βουλευτής της Κρατικής Δούμας - η Βαλεντίνα Τερεσκόβα, γίνεται 75 ετών. Μια μέρα πριν την αναχώρηση είπε στους συγγενείς της, πως φεύγει για διαγωνισμό αλεξιπτωτιστών. Για την πτήση έμαθαν από το ράδιο. Προηγουμένως υπήρξαν μακροχρόνιες και εντατικές ασκήσεις. Τα χρόνια εκείνα το σύστημα προετοιμασίας ήταν υπερβολικά σκληρό. Το πιο τρομακτικό δεν ήταν το φυγοκεντρικό μηχάνημα με τις τεράστιες υπερφορτώσεις αλλά η ψυχολογική δοκιμασία. Επτά ημέρες σε κλειστό χώρο, σε άσπρο δωμάτιο χωρίς αντικείμενα. Κι όμως αυτή χαμογελούσε και τραγουδούσε τραγούδια… Πριν μπει στην ομάδα κοσμοναυτών η Τερεσκόβα εργαζόταν σε εργοστάσιο ελαστικών αυτοκινήτου και ασχολούταν με το σπορ των αλεξιπτωτιστών σε αερολέσχη της πόλης Γιαροσλάβλ, σπούδαζε σε τεχνικό λύκειο, αφηγείται ο κοσμοναύτης Βλαντίμιρ Τζανιμπέκοβ, δύο φορές Ήρωας της Σοβιετικής Ένωσης: - Φανταστική η μοίρα της ρωσικής γυναίκας η οποία κατάφερε να ξεπεράσει όλα όσα συνάντησε στην πορεία της. Και η ίδια η αρχή: βιογραφικό προλεταριακής προέλευσης ως αρχή, στην συνέχεια – αεροπορική-αθλητική σχολή και έπειτα η καθαυτού πτήση. Στην συνέχεια – δοκιμασία με την δόξα, τεράστιες κοινωνικές φορτώσεις – και όλα αυτά με αξιοπρέπεια τα περνά η καταπληκτικά όμορφη ρωσίδα γυναίκα Βαλεντίνα Τερεσκόβα. Το σκάφος «Βοστόκ-6» ήταν τόσο μικρό, ώστε κάποιος μπορούσε να βρίσκεται σε αυτό μόνο σε επικλινή κατάσταση. Και έπρεπε να βρίσκεται σε αυτήν την κατάσταση επί τρία εικοσιτετράωρα. Στο αυτόματο πρόγραμμα του σκάφους υπήρχε ένα λάθος, θυμάται η Βαλεντίνα Τερεσκόβα. - Είναι ένα μυστικό που το κρατούσα 30 χρόνια. Αντί της προσγείωσης και της εφαρμογής του συστήματος καθόδου προς την Γη, το πρόγραμμα ήταν γραμμένο έτσι, ώστε τροχιά γινόταν όλο και πιο ψηλή και εγώ έφευγα από την Γη. Το λάθος το πρόσεξε εγκαίρως και ειδοποίησε το Κέντρο Ελέγχου Πτήσεων. Λαμβάνοντας τα απαραίτητα στοιχεία η Τερεσκόβα τα πέρασε στο σύστημα καθόδου και προσγειώθηκε επιτυχώς. Κατόπιν της πτήσεως η Τερεσκόβα αποφοίτησε αριστούχα από την Σχολή Ικάρων. Καθηγητής και συγγραφέας περισσότερων από 50 επιστημονικών εργασιών – εργάστηκε για μεγάλο χρονικό διάστημα στο Κέντρο εκπαίδευσης κοσμοναυτών, ασχολήθηκε με διεθνή κοινωνική δραστηριότητα. Η Βαλεντίνα Τερεσκόβα – είναι η μόνη γυναίκα της Γης η οποία πραγματοποίησε μόνη της την διαστημική πτήση. Όλες οι επόμενες γυναίκες-κοσμοναύτες πήγαν στο διάστημα μόνο ως μέλη πληρώματος. Τα Ρωσικά ανδροειδή θα επισκευάσουν τον ΔΔΣ και θα παίξουν σκάκι. Το πρώτο ανδροειδές-κοσμοναύτης θα πάει στο ΔΔΣ στα ερχόμενα δύο χρόνια. Εκεί θα εκτελεί απλές, αλλά επικίνδυνες για τον άνθρωπο εργασίες: να ξεφορτώνει τα σκάφη, να επισκευάζει τις ρωγμές στην επένδυση του σταθμού στο ανοιχτό διάστημα. Την ελεύθερη από τις εργασίες ώρα το SAR-400 – έτσι ονομάζεται το ρομπότ – θα ψυχαγωγεί το πλήρωμα παίζοντας σκάκι ή ντάμα. Το SAR-400 αντιγράφει πλήρως τις κινήσεις του χειριστή, ο οποίος βρίσκεται στην Γη. Εάν ο άνθρωπος σηκώνει το δεξί χέρι, το ρομπότ κάνει το ίδιο, εάν παίρνει το μολύβι και αρχίζει να γράφει – το μηχάνημα θα επαναλάβει και αυτήν την ενέργεια. Όμως σε αυτόνομη λειτουργία το ανδροειδές μπορεί να δρα ανεξάρτητα και να παίρνει αποφάσεις, που υπάρχουν στο πρόγραμμά του. Το ανθρωποειδές ρομπότ χρειάζεται να υπάρχει στην τροχιά, πρώτα απ’ όλα για να εκτελεί την πιο επικίνδυνη εργασία, είπε στην «Φωνή της Ρωσίας» ο εμπειρογνώμονας Αντρέι Νόσοβ. - Στο διάστημα υπάρχουν πολλοί κίνδυνοι και μπορεί να συμβεί οτιδήποτε. Ενώ αυτό το ρομπότ μπορεί να μιμείται τις κινήσεις του χειριστή, ο οποίος το χειρίζεται από την Γη. Το ρομπότ μπορεί να λειτουργεί όπως σε κατάσταση επανάληψης των κινήσεων έτσι και σε αυτόνομη κατάσταση. Έτσι είναι άνετα. Δεν είναι τόσο ριψοκίνδυνα και όχι τόσο ακριβά. Το ρομπότ το κάνανε να μοιάζει όσο περισσότερο γίνεται με τον άνθρωπο, ώστε οι κοσμοναύτες να μην νιώθουν ψυχολογική δυσφορία, μιλά ο Αλεξάντρ Ζελεζνιακόβ, ακαδημαϊκός της Ρωσικής Ακαδημίας κοσμοναυτικής Κ.Ε. Τσιολκόβσκι. - Είναι άνετα για την ψυχολογική αντίληψη των ανθρώπων, τους οποίους πρέπει να βοηθά. Οι κοσμοναύτες νιώθουν πιο άνετα και ευχάριστα να εργάζονται με κάποιον που τους μοιάζει. Αυτό σε κάποιο βαθμό αντισταθμίζει την έλλειψη επικοινωνίας με άλλους ανθρώπους. Προηγουμένως είχαμε επικεντρωθεί στην λειτουργικότητα των μηχανημάτων, τώρα δημιουργήσαμε ένα ανθρωποειδές ρομπότ φυσικού μεγέθους. Μετά το 2014 παρόμοια ανδροειδή θα αρχίσουν να στέλνονται στη Σελήνη, στον Άρη και σε άλλους πλανήτες. Τα ρομπότ εκτός της εικόνας και τον ήχο, θα μπορούν να μεταδίδουν και τα απτικά ερεθίσματα. Στο SAR-400 υπάρχει ειδικό πρόγραμμα, το οποίο μετρά την πίεση πάνω στην επιφάνια του γαντιού του βραχίονα. Αυτά τα δεδομένα ψηφιοποιούνται, και μέσω γαντιού μεταδίδονται στην παλάμη του χειριστή. Το πρώτο ανθρωποειδές ρομπότ στο ΔΔΣ το έφεραν οι αμερικανοί, όμως λόγο ατελειών του συστήματος ελέγχου, το ρομπότ αυτό δεν χρησιμοποιείται. Το δικό του ανδροειδές σκοπεύουν να στείλουν στην τροχιά οι Ιάπωνες και οι Γερμανοί. Μικρές ειδήσεις. Οι συμμετέχοντες στο πρόγραμμα του Milky Way εντόπισαν στο Γαλαξία χιλιάδες αστρικές φυσαλίδες. Οι εθελοντές, που συμμετείχαν στο αστρονομικό πρόγραμμα Milky Way Project ανακάλυψαν στο Γαλαξία μας περισσότερες από 5 χιλιάδες φυσαλίδες, οι οποίες «φυσούν» τα αστέρια και αποδείχθηκαν πολύ περισσότερες από όσες αναμενόταν. Πράγμα που σημαίνει ότι οι διεργασίες σχηματισμού των άστρων στο Γαλαξία μας εξελίσσονται πιο δραστήρια από ό,τι εθεωρείτο παλαιότερα, ανακοίνωσε η NASA. Όλα τα φωτιστικά σώματα, συμπεριλαμβανομένου του ήλιου, αποτελούν πηγές ρευμάτων πλάσματος, του αστρικού ανέμου. Αυτός ο αστρικός άνεμος «φυσάει» στις κοιλότητες του διαστρικού περιβάλλοντος. Η μελέτη των ιδιοτήτων και της κατανομής των φυσαλίδων βοηθά τους επιστήμονες να εντοπίσουν περιοχές ενεργού σχηματισμού άστρων και να μελετήσουν τη δομή του Γαλαξία μας, για παράδειγμα, να βρει τους σπειροειδείς βραχίονες του. Τα προγράμματα ηλεκτρονικών υπολογιστών δεν μπορούν από μόνα τους να αναγνωρίσουν τέτοιες φυσαλίδες, γι’ αυτό και οι αστρονόμοι απευθύνθηκαν στη βοήθεια των εθελοντών. Κάθε ενδιαφερόμενος μπορεί να επισκεφθεί την ιστοσελίδα Milky Way Project (www.milkywayproject.org) και να πάρει μέρος στην αναζήτηση των φυσαλίδων σε φωτογραφίες, που έχουν ληφθεί από το υπέρυθρο τηλεσκόπιο Spitzer. Το Πεντάγωνο θα μάθει να «ψαρεύει» δορυφόρους στο Διάστημα. Το Πεντάγωνο προκήρυξε διεθνή διαγωνισμό για την εκπόνηση υπολογιστικών αλγορίθμων, οι οποίοι θα επιτρέψουν την αλίευση αντικειμένων στο ανοιχτό Διάστημα. Η έλλειψη βαρύτητας στο Διάστημα δυσκολεύει σοβαρά την πραγματοποίηση στοιχειωδών ενεργειών με τη βοήθεια ρομπότ. Γι’ αυτό και χρειάζονται ειδικοί αλγόριθμοι, οι οποίοι θα επέτρεπαν ταυτόχρονα να συνυπολογιστεί αυτός ο φυσικός περιορισμός και να επιτευχθούν και οι χειρισμοί ακριβείας. Στο Πεντάγωνο θέλουν να διδαχθούν να αλιεύουν στο διαστημικό κενό αντικείμενα, τα οποία κατά την κίνησή τους περιστρέφονται ή αναποδογυρίζουν. Εάν επιλυθεί αυτό το πρόβλημα, τότε θα είναι δυνατό να επαναχρησιμοποιούνται πολύτιμα ανταλλακτικά δορυφόρων, που ολοκλήρωσαν τη θητεία τους σε γεωστατική τροχιά. Ο Γιούρι Γκαγκάριν σήμερα θα έκλεινε τα 78. Ο πρώτος κοσμοναύτης της Γης Γιούρι Γκαγκάριν σήμερα θα έκλεινε τα 78 του. Στη γενέτειρά του ομώνυμη πόλη Γκαγκάριν στη Δυτική Ρωσία θα πραγματοποιηθούν γιορταστικές εκδηλώσεις, αφιερωμένες σ΄αυτή την επέτειο. Ανάμεσα στους φιλοξενούμενους θα είναι και μέλη της πρώτης ομάδας κοσμοναυτών, στην οποία συμμετείχε και ο Γκαγκάριν. Στις 12 Απριλίου του 1961 από το κοσμοδρόμιο Μπαϊκονούρ (στο Καζαχστάν) για πρώτη φορά στον κόσμο εκτοξεύθηκε το επανδρωμένο διαστημόπλοιο «Βοστόκ» με τον πιλότο κοσμοναύτη Γκαγκάριν. Μέσα σε 108 λεπτά έκανε τον γύρο της Υδρογείου και επέστρεψε στη Γη. Στις 27 Μαρτίου του 1968 ο Γκαγκάριν σκοτώθηκε μαζί με τον στρατιωτικό πιλότο Βλαντίμιρ Σεριόγκιν κατά τη διάρκεια εκπαιδευτικής πτήσης με αεροσκάφος MiG-15. To μεγαλύτερο «μαιευτήριο» του Γαλαξία. Η NASA έδωσε στη δημοσιότητα μια εκπληκτική φωτογραφία που κατέγραψε το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble από το Νεφέλωμα 30 Δοράδος. Το νεφέλωμα βρίσκεται στο Μεγάλο Μαγγελανικό Νέφος, έναν γειτονικό μας γαλαξία που βρίσκεται σε απόσταση περίπου 160 χιλιάδων ετών φωτός από εμάς. Το Hubble εστίασε στην περιοχή R136 όπου γεννιούνται συνεχώς νέα άστρα, ορισμένα από τα οποία είναι γιγάντια. Στην φωτογραφία εικονίζονται εκατοντάδες λαμπρά μπλέ άστρα μέσα σε ένα εντυπωσιακό περιβάλλον από νέφη υπέρθερμης κοσμικής ύλης. Σύμφωνα με τους επιστήμονες το Νεφέλωμα 30 Δοράδος είναι η πιο γόνιμη περιοχή του Γαλαξία. Οπως αναφέρουν, εκτός από το πλήθος των άστρων η περιοχή «γεννά» και πολύ μεγάλα άστρα. Ορισμένα από αυτά έχουν μάζα 100 φορές μεγαλύτερη από αυτή του Ήλιου. Οι λεπτομερείς εικόνες του Hubble από την περιοχή θα βοηθούν τους επιστήμονες να κατανοήσουν καλύτερα τη δημιουργία και εξέλιξη των άστρων. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=447665&h1=true

Ο δορυφόρος MRO φωτογράφισε ανεμοστρόβιλο και μια «κολώνα» άμμου ενός χιλιομέτρου. Ενα εντυπωσιακό φαινόμενο κατέγραψε με την κάμερά του ο δορυφόρος MRO που βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τον Αρη και τον μελετά. Φωτογράφισε ένα ανεμοστρόβιλο που δημιούργησε μια κολώνα άμμου η οποία είχε ύψος ένα χιλιόμετρο από την επιφάνεια του κόκκινου πλανήτη. Οι ειδικοί έδωσαν στον εντυπωσιακό ανεμοστρόβιλο τον χαρακτηρισμό «λευκό φίδι». Ανεμοστρόβιλοι καταγράφηκαν για πρώτη φορά στον Αρη το 1997 από το ρομποτικό εξερευνητή Pathfinder της NASA. Λόγω έλλειψης βαρύτητας, σηκώνουν άμμο πολύ ψηλά από την επιφάνεια του πλανήτη. Ο ανεμοστρόβιλος που κατέγραψε ο MRO δημιουργήθηκε στις 16 Φεβρουαρίου στην περιοχή Amazonis Planitia, μια μεγάλη πεδιάδα κοντά στον ισημερινό του Αρη.

Η ΝΑΣΑ πρότεινε τεχνολογία προστασίας της Γης από τους αστεροειδείς. Οι επιστήμονες εκπόνησαν τεχνολογία αλλαγής της τροχιάς των αστεροειδών, η οποία μπορεί να προστατεύσει τη Γη από τον κίνδυνο σύγκρουσης. Οι ερευνητές σχεδιάζουν να επιδράσουν στην κίνηση των αστεροειδών με τη βοήθεια της αλλαγής της ανακλαστικής τους ικανότητας. Ένα μη επανδρωμένο διαστημικό σκάφος θα μεταφέρει στην επιφάνεια του περιστρεφόμενου αστεροειδούς ένα ανοιχτό και ένα σκούρο ηλεκτροστατικό χρώμα. Το αποτέλεσμα θα είναι ότι μία πλευρά του αστεροειδούς θα θερμαίνεται από τον ήλιο περισσότερο από ό,τι η άλλη. Ο ελαφρύς αεριωθούμενος σπασμός, που θα προκύψει κατά την ψύξη της πιο θερμής πλευράς, θα επιτρέψει την αλλαγή της τροχιάς του διαστημικού σώματος. Συνήθως ένας τέτοιος σπασμός είναι εξαιρετικά αδύνατος και απαιτούνται εκατομμύρια έτη για την ελάχιστη αλλαγή στην τροχιά του αστεροειδούς. Όμως εάν με τεχνητό τρόπο εκχύσουμε χρώματα με μεγάλη αντίθεση στις διάφορες πλευρές του αστεροειδούς, μπορούμε αισθητά να αυξήσουμε την αεριωθούμενη έλξη. Οι επιστήμονες θέλουν να δοκιμάσουν αυτή τη μέθοδο στον αστεροειδή Αpophis, ο οποίος θα πλησιάσει τη Γη το 2029 και το 2036. Εκτιμάται ότι ως αποτέλεσμα του πειράματος θα καταστεί δυνατό να γίνει παρέκκλιση της τροχιάς του αστεροειδούς κατά τρεις ακτίνες της Γης έως το έτος 2036.

Μέτρησαν την αντιύλη! Ενα βήμα πιο κοντά στην εξιχνίαση των μυστικών της αντιύλης έρχονται οι επιστήμονες πραγματοποιώντας τις πρώτες μετρήσεις ενός ατόμου της. Προς το παρόν τα φάσματα δεν δείχνουν αν η φευγαλέα «αντίπαλος» της ύλης με τη μορφή που τη γνωρίζουμε έχει τη ίδια συμπεριφορά με αυτήν, οι ειδικοί όμως ελπίζουν ότι εκτενέστερες μετρήσεις με λέιζερ θα δώσουν σαφέστερες απαντήσεις. Οι μετρήσεις, οι οποίες δημοσιεύθηκαν στην επιθεώρηση «Nature», έγιναν σε άτομα αντιυδρογόνου που είχαν παγιδευτεί πέρυσι στο πλαίσιο του πειράματος ATLAS του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Πυρηνικών Ερευνών (CERN). Οι ερευνητές παρουσίασαν τα πρώτα φάσματα, τα οποία δείχνουν την ενέργεια που απαιτείται για την αλλαγή των ιδιοστροφορμών (spin) των ποζιτρονίων τους. Αντιδιαμετρικά πανομοιότυπα. Το Καθιερωμένο Μοντέλο της Σωματιδιακής Φυσικής προβλέπει ότι η αντιύλη αποτελεί στην ουσία ένα αντιδιαμετρικό πανομοιότυπο της ύλης. Τα άτομά τους δηλαδή θα πρέπει να έχουν ακριβώς τις ίδιες ιδιότητες αλλά να διαφέρουν ως προς τα φορτία τους, τα οποία θα πρέπει να είναι αντίθετα.Μια μέθοδος για να ελεγχθεί αυτή η θεωρία είναι η σύγκριση των φασμάτων του φωτός που εκπέμπουν τα άτομα της ύλης και της αντιύλης όταν διεγερθούν. Αν οι φασματοσκοπικές μετρήσεις είναι όμοιες, τότε η θεωρία ευσταθεί. Οποιαδήποτε διαφορά όμως την καταρρίπτει αυτόματα. Επί δεκαετίες μια τέτοιου είδους φασματοσκοπική μέτρηση αποτελούσε άπιαστο όνειρο, όπως εξίσου άπιαστα ήταν και τα σωματίδια της αντιύλης. Το όνειρο αγγίζει την πραγματικότητα. Το όνειρο αυτό άρχισε να αγγίζει την πραγματικότητα το 2010, όταν οι ερευνητές του ATLAS παγίδευσαν για πρώτη φορά άτομα αντιυδρογόνου, έστω και για λίγα κλάσματα του δευτερολέπτου. Πέρυσι άρχισε να παίρνει σάρκα και οστά, καθώς οι ειδικοί βελτίωσαν τις επιδόσεις τους κατορθώνοντας να «κρατήσουν» τα άτομα μέσα σε μαγνητικά πεδία για περίπου ένα τέταρτο της ώρας – διαδικασία η οποία επέτρεψε και την πρώτη φασματοσκοπική μέτρησή τους. Το αντιυδρογόνο είναι το απλούστερο άτομο αντιύλης – αποτελείται από ένα ποζιτρόνιο (το αντίθετο του ηλεκτρονίου) και ένα αντιπρωτόνιο.

Η Γη σχηματίστηκε από μετεωρίτες διαφοροποιημένης σύνθεσης. Τα δομικά στοιχεία της Γης ήταν πιο εκλεκτικά από όσο νομίζαμε μέχρι τώρα, σύμφωνα με μια νέα μελέτη που υποδηλώνει ότι ο πλανήτης μας σχηματίστηκε από τις συγκρούσεις πολλών διαφορετικών τύπων μετεωριτών. Ο πλανήτης μας θεωρείται ότι σχηματίστηκε πριν από περίπου 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια από ένα δίσκο κόκκων σκόνης που απέμεινε από το νέφος του υλικού από το οποίο φτιάχτηκε ο ήλιος μας. Αυτοί οι κόκκοι συνενώθηκαν αργά αργά μαζί με τη βοήθεια της βαρύτητας σε βότσαλα, πέτρες, και στη συνέχεια σε πλανητικά έμβρυα. Τελικά, όταν συγχωνεύτηκε αρκετή μάζα σχημάτισαν τον πλανήτη Γη. Οι επιστήμονες πίστευαν ότι τα περισσότερα από τα αντικείμενα που συγχωνεύτηκαν για να φτιάξουν τη Γη σχηματίστηκαν από μια στενή ζώνη στο διάστημα και ότι ήταν παρόμοια μεταξύ τους, ανήκοντας σε μια υποκατηγορία μετεωριτών που ονομάζονται χονδρίτες ενσταλτίτες (enstatite ). Η ιδέα αυτή βασίζεται σε μετρήσεις διαφόρων ισοτόπων με πολλές εντυπωσιακές ομοιότητες, όπως το οξυγόνο, το νικέλιο και το χρώμιο, μεταξύ της Γης και του είδους αυτού των χονδριτών. Όμως μια νέα μελέτη σε ισότοπα του πυριτίου από δείγματα πετρωμάτων και μετεωριτών δείχνουν ότι η Γη αποτελείται από ένα πιο διαφοροποιημένο μείγμα μετεωριτών κι όχι μόνο από ενσταλτίτες. Οι γεωχημικοί Caroline Fitoussi (Φυτούση και Bernard Bourdon της Ecole Normale Supérieure στη Γαλλία ανέλυσαν τα ισότοπα του πυριτίου σε επίγεια δείγματα πετρωμάτων που συλλέχθηκαν από διάφορους τύπους πετρωμάτων του μανδύα. Ανέλυσαν, επίσης, σεληνιακά δείγματα πετρωμάτων που συλλέχθηκαν από αστροναύτες σε αποστολές στη Σελήνη. Σύγκριναν λοιπόν αυτά δείγματα των μετεωριτών, ιδιαίτερα την κατηγορία χονδριτών ενσταλτίτες και ένα άλλο είδος που ονομάζεται αχονδρίτες ενσταλτίτες. Οι μετρήσεις έγιναν στο Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Ζυρίχης. Χρησιμοποιώντας υπολογιστικά μοντέλα του σχηματισμού της Γης, οι ερευνητές υπολόγισαν ότι ένα μίγμα από τρία είδη συστατικών των μετεωριτών θα μπορούσε να παράγει το σωστό μίγμα από ισότοπα του οξυγόνου, του νικελίου και του χρωμίου που είχαν προηγουμένως μετρηθεί σε δείγματα της Γης, καθώς και στα νέα ευρήματά τους σχετικά με τα ισότοπα του πυριτίου σε δείγματα επίγεια και σε μετεωρίτες. Τα αποτελέσματα δείχνουν ότι πιθανώς συνδυάστηκαν διάφοροι χονδρίτες, κι όχι μόνο ενσταλτίτες χονδρίτες, για τη δημιουργία της Γης. Το γεγονός ότι οι συνθέσεις του ισοτόπου του πυριτίου που μετρήθηκαν σε πετρώματα ήταν παρόμοιες τόσο σε δείγματα στη Γη όσο και στο φεγγάρι υποδηλώνει ότι το υλικό που σχημάτισε το φεγγάρι μας πρέπει να είχε αναμιχθεί με τον μανδύα της Γης, προτού διαμορφωθεί το φεγγάρι, έτσι ώστε και τα δύο σώματα να έχουν την ίδια υπογραφή. "Αυτό μας λέει πολλά σχετικά με το πώς σχηματίστηκε η Σελήνη και ποιοί είναι οι περιορισμοί," δήλωσε η Caroline Fitoussi. Το φεγγάρι θεωρείται ότι ήταν το αποτέλεσμα μιας σύγκρουσης ανάμεσα σε ένα γιγαντιαίο αστεροειδή και τη Γη λίγο μετά τη γέννησή του πλανήτη μας. Όμως οι ακριβείς λεπτομέρειες της διαδικασίας αυτής εξακολουθούν να μην είναι πλήρως κατανοητές. Τα νέα ευρήματα δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό Science. Πηγή: space.com

Αστεροειδής θα πλησιάσει τη Γη το 2013. Ένας μεσαίου μεγέθους αστεροειδής θα περάσει πολύ κοντά από τον πλανήτη μας στις 15 Φεβρουαρίου 2013, όμως σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των επιστημόνων της NASA, η Γη δεν κινδυνεύει, παρά τη σχετική ανησυχία που έχει ήδη αρχίσει να εξαπλώνεται διεθνώς, κυρίως μέσω των κάθε είδους καταστροφολόγων του διαδικτύου. Ο αστεροειδής, που εκτιμάται ότι έχει πλάτος περίπου 45 μέτρων, έχει πάρει την ονομασία 2012 DA14 και, σύμφωνα με το Space.com, θα πλησιάσει τόπο πολύ τη Γη, που θα βρεθεί σε μικρότερη απόσταση από αυτήν από ό,τι οι τεχνητοί δορυφόροι που έχουν τεθεί σε γεωστατική τροχιά. Οι επιστήμονες του Εργαστηρίου Αεριοπροώθησης της Αμερικανικής Διαστημικής Υπηρεσίας ανακοίνωσαν ότι ο αστεροειδής θα περάσει από τη Γη σε απόσταση έως 20.400 χιλιομέτρων περίπου, ενώ οι γεωστατικοί δορυφόροι κινούνται σε ύψος 35.800 χιλιομέτρων. Άλλοι μη γεωστατικοί δορυφόροι βρίσκονται σε πολύ χαμηλότερο ύψος, ενώ ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός κινείται σε απόσταση περίπου 396 χλμ. από τη Γη. Ο αστεροειδής ανακαλύφθηκε τον προηγούμενο μήνα από αστρονόμους στη νότια Ισπανία. Η τροχιά του γύρω από τον Ήλιο μοιάζει με αυτή της Γης και πραγματοποιεί στενές προσεγγίσεις στον πλανήτη μας δύο φορές κατά την εκτέλεση μιας πλήρους περιφοράς του. Οι υπολογισμοί δείχνουν ότι ο 2012 DA14 στις 16 Φεβρουαρίου του περασμένου μήνα πέρασε σε απόσταση 2,5 εκατ. χλμ. από τον πλανήτη μας ή περίπου έξι φορές όσο η απόσταση Γης-Σελήνης. Επειδή τον Φεβρουάριο του ερχόμενου έτους η τροχιά του θα τον φέρει σε πολύ πιο στενή επαφή με τη Γη, έχει αρχίσει να δημιουργείται ένα κλίμα υφέρποντος πανικού, το οποίο επιχειρεί να διαλύσει η NASA με την καθησυχαστική ανακοίνωσή της. Βέβαια, σύμφωνα με τους επιστήμονες, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν παραμένει σοβαρό το πρόβλημα των αστεροειδών και άλλων ουρανίων σωμάτων που θα μπορούσαν να πέσουν πάνω στη Γη με δυνητικά καταστροφικά αποτελέσματα, γι' αυτό απαιτείται επαύξηση της ετοιμότητας και κατάστρωση σχεδίων προληπτικής δράσης. Είναι θέμα χρόνου, κατά τους αστρονόμους, η Γη να βρεθεί ακριβώς πάνω στην τροχιά ενός τέτοιου σώματος.