Δροσος Γεωργιος

Skynet: Οικιακοί υπολογιστές εξερευνούν τα άστρα. Αν και το όνομα παραπέμπει στον υπερυπολογιστή που φέρνει τον πυρηνικό όλεθρο στη σειρά ταινιών του «Εξολοθρευτή», ο Skynet του Διεθνούς Κέντρου Ραδιοαστρονομικών Ερευνών (ICRAR- International Centre for Radio Astronomy Research) έχει πιο αγαθούς (και συγκεκριμένα, επιστημονικούς) σκοπούς: τη δημιουργία ενός δικτύου οικιακών υπολογιστών με σκοπό την ανάλυση τεράστιων όγκων αστρονομικών δεδομένων.Το Skynet ουσιαστικά αποτελεί έναν τεράστιο, «διαμοιρασμένο» υπερυπολογιστή: ένα τεράστιο δίκτυο στο οποίο συμμετέχουν υπολογιστές από όλο τον κόσμο, οι οποίοι θα αξιοποιούν τις μη χρησιμοποιούμενες υπολογιστικές τους δυνατότητες (ενώ βρίσκονται σε λειτουργία) για την ανάλυση ραδιοαστρονομικών δεδομένων.Οι υπολογιστές του Skynet θα αναζητούν πηγές ακτινοβολίας που αποκαλύπτουν την παρουσία άστρων, γαλαξιών και άλλων ουρανίων σωμάτων/ σχηματισμών, ενώ οι ιδιοκτήτες τους θα μπορούν να κερδίσουν ως ανταμοιβή επισκέψεις σε αστεροσκοπεία που συμμετέχουν στο πρόγραμμα, συλλέγοντας τα ίδια τα δεδομένα.Ένα από τα βασικά «όργανα» του προγράμματος Skynet είναι το SKA (Square Kilometre Array) το οποίο θα χρησιμοποιεί χιλιάδες δορυφορικές κεραίες για να συνθέσει το πιο ισχυρό όργανο παρατήρησης των ουρανών που δημιουργήθηκε ποτέ. Η απόφαση για το πού ακριβώς θα εγκατασταθεί το SKA (κόστους 2,36 δισεκατομμυρίων δολαρίων) θα ληφθεί το Φεβρουάριο του 2012. Οι χώρες που θεωρούνται επικρατέστερες όσον αφορά τη «φιλοξενία» του είναι η Αυστραλία και η Νότια Αφρική.Το SKA, πέραν του δικτύου του Skynet, θα διαθέτει και τους δικούς του υπερυπολογιστές. Ωστόσο, ο όγκος των δεδομένων που θα συλλέγονται εκτιμάται πως θα είναι τόσο μεγάλος, που θα απαιτείται η συλλογική ισχύς χιλιάδων υπολογιστών για το απαραίτητο «φιλτράρισμα».«Καθώς σχεδιάζουμε, αναπτύσσουμε και χρησιμοποιούμε τη νέα γενιά ραδιοτηλεσκοπίων, η ζήτηση ισχύος από τους υπερυπολογιστές θα είναι όλο και μεγαλύτερη» είπε σχετικά ο καθηγητής Πίτερ Κουίν, διευθυντής της ICRAR, συμπληρώνοντας πως «το Skynet σχεδιάζει να βοηθήσει στη δουλειά που γίνεται ήδη δημιουργώντας ένα δίκτυο υπολογιστών που ανήκουν σε πολίτες, στο οποίο οι ραδιοαστρονόμοι θα μπορούν να βασιστούν για την επεξεργασία δεδομένων με τρόπο που αλλιώς δεν θα ήταν εφικτός».Οι ενδιαφερόμενοι κατεβάζουν και εγκαθιστούν ένα μικρό πρόγραμμα το οποίο βάζει τον υπολογιστή να αναλύει δεδομένα όταν δεν χρησιμοποιείται για κάτι άλλο. Σύμφωνα με το ICRAR, το πρόγραμμα είναι μικρό και εξαιρετικά «ελαφρύ», ενώ τα «πακέτα δεδομένων» θα είναι επίσης μικρά για να μην επιβαρύνεται η σύνδεση Ίντερνετ του ιδιοκτήτη του υπολογιστή. Την ιστοσελίδα του προγράμματος μπορείτε να βρείτε εδώ. http://www.theskynet.org/index Αντίστοιχα «συλλογικά» εγχειρήματα έχουν γίνει και στο παρελθόν. Ένα από τα πρώτα είχε να κάνει με την ανάλυση δεδομένων για λογαριασμό του προγράμματος αναζήτησης εξωγήινης νοημοσύνης SETI (Search for Extra Terrestrial Intelligence), ενώ ένα άλλο ασχολείται με την αναζήτηση του μποζονίου Higgs.

Κβαντικό τσιπάκι! Πριν από τριάντα χρόνια, το 1981, όταν η ΙΒΜ παρουσίασε τον πρώτο της προσωπικό μικροϋπολογιστή, ο κόσμος μας μπήκε στη νέα εποχή της πληροφορικής. Εφέτος, όπως ίσως γράψει η Ιστορία, ο κόσμος περνάει σε εντελώς νέο κεφάλαιο, με την παρουσίαση του πρώτου κβαντικού υπολογιστή που μπορεί αντικαταστήσει τον PC. Λογικά, μια τέτοια ανακοίνωση θα όφειλε να είναι η πρώτη είδηση παγκοσμίως. Ο κόσμος μας όμως δεν είναι πια εκείνος του 1981: Τότε ήταν ένας κόσμος διψασμένος για αλλαγή, γεμάτος όνειρα για ευημερία, ειρήνη, ανάπτυξη, ισότητα στις ευκαιρίες... Τώρα είναι ένας κόσμος κουρασμένος, προδομένος από την παγκοσμιοποίηση που του έφερε η εποχή της πληροφορικής. Και, σαν αντανάκλαση αυτού του συγκεχυμένου πλέον κόσμου, το άκουσμα ενός κβαντικού υπολογιστή για τον καθένα μας μοιάζει εξουθενωτικά χαοτική προοπτική. Τι σημαίνει «κβαντικός» υπολογιστής και γιατί μπορεί να είναι κάτι καλύτερο; To καλοκαίρι που άρχισαν τα κβάντα να μετράνε Πριν από τις ερμηνείες, ας δούμε τις ειδήσεις που χάραξαν την είσοδό μας στη νέα εποχή. Η πρώτη ήρθε στο ξεκίνημα του καλοκαιριού, την 1η Ιουνίου 2011, και μιλούσε για την πώληση του πρώτου εμπορικά διαθέσιμου κβαντικού υπολογιστή. Τον αγόρασε αντί 10 εκατ. δολαρίων η αμερικανική αμυντική βιομηχανία Lockheed Martin από την καναδέζικη D-Wave Systems. Ο κβαντικός αυτός υπολογιστής, ονόματι D-Wave One, δεν θυμίζει διόλου προσωπικό υπολογιστή: είναι ένας μαύρος κύβος πλευράς 33 μέτρων, που μάλλον θυμίζει τα mainframes της δεκαετίας του '70. Ακόμη και ο τρόπος λειτουργίας του τα θυμίζει, καθώς δεν καταχωρίζει τα προγράμματά του στην ίδια μνήμη με εκείνη των δεδομένων _ όπως κάνουν όλοι οι PC _ και, μάλιστα, εργάζεται ως «βοηθός» ενός κανονικού υπολογιστή. Αλλά τότε γιατί έδωσε όλα αυτά τα εκατομμύρια η Lockheed; Διότι μπορεί να κάνει κάτι που δεν μπορεί κανένας συμβατικός υπολογιστής: παρακολουθεί τη λειτουργία λογισμικού και υλικού στον συμβατικό, μαθαίνει από το ιστορικό αυτής της λειτουργίας και προβλέπει το τι είδους δυσλειτουργία μπορεί να συμβεί. Το πώς το καταφέρνει αυτό είναι μια ξεχωριστή ιστορία, αλλά για την Ιστορία ας κρατήσουμε το ότι ο πρώτος αυτός κβαντικός υπολογιστής του εμπορίου έχει επεξεργαστή με 128 βρόγχους από κράμα νιοβίου, όπου «ζουν» 128 qubits (quantum bits ή κιούμπιτς), δηλαδή 128 μονάδες κβαντικής πληροφορίας. Το νιόβιο είναι ένα υλικό που μετατρέπεται σε υπεραγωγό όταν ψυχθεί κοντά στο απόλυτο μηδέν και, συνήθως, το συναντά κανείς στους μαγνήτες των μαγνητικών τομογράφων (MRI). Στον D-Wave One, οι βρόγχοι νιοβίου συνδέονται μεταξύ τους _ επίσης με κράμα νιοβίου _ προκειμένου να ελέγχεται η τυχόν μαγνητική επίδραση του ενός qubit στο άλλο. Για την εκτέλεση ενός υπολογισμού, τα μαγνητικά πεδία χρησιμοποιούνται προκειμένου να θέσουν τα qubits σε συγκεκριμένες καταστάσεις (ανοιχτό - κλειστό) και, μετά, για να μετρήσουν τις τελικές τιμές τους. Από το «τέρας» στο «τσιπάκι» Ακριβώς στη λήξη του καλοκαιριού, την 1η Σεπτεμβρίου 2011, στο διαδικτυακό περιoδικό Science Express δημοσιεύθηκε η εργασία «Implementing the Quantum von Neumann Architecture with Superconducting Circuits» του ιταλού μεταδιδακτορικού ερευνητή Matteo Mariantoni. Περιέγραφε έναν κβαντικό υπολογιστή που είχε υλοποιηθεί στο Πανεπιστήμιο της Kαλιφόρνιας-Santa Barbara, υπό την επίβλεψη των καθηγητών Φυσικής Andrew N. Cleland και Γιάννη M. Μαρτίνη. Ηταν ολότελα διαφορετικός από το «τέρας» της D-Wave, καθώς είχε εμφάνιση και διαστάσεις ενός μικροεπεξεργαστή! Ακόμη περισσότερο, είχε και την αρχιτεκτονική ενός τέτοιου συμβατικού υπολογιστή _ τη λεγόμενη αρχιτεκτονική von Neumann _, καθ' ότι ενσωμάτωνε την κεντρική μονάδα κβαντικής επεξεργασίας (quCPU) με τη μονάδα κβαντικής μνήμης (quRAM). Πώς τα είχαν καταφέρει; Οπως εξήγησε αφοπλιστικά σε συνέντευξή του ο Μαριαντόνι, αντί να δομήσουν πανάκριβα «κλουβιά» για τα qubits του, έβαλαν «θάλασσες από ηλεκτρόνια» να παίξουν αυτόν τον ρόλο, μέσα σε κουτάκια πυριτίου. Βέβαια, για να αποκόψουν κάθε «θόρυβο» που θα αποπροσανατόλιζε τα ηλεκτρόνια, αναγκάστηκαν και αυτοί να καταψύξουν τα κυκλώματα. Αυτή είναι μια κατασκευαστική λεπτομέρεια που απομακρύνει το όνειρο της μαζικής παραγωγής, αλλά ο Μαριαντόνι προσδοκά ότι οι βιομηχανίες μικροεπεξεργαστών θα σπεύσουν να χρηματοδοτήσουν την περαιτέρω έρευνα, ώστε να λυθεί το πρόβλημα σύντομα. Αλλωστε, αν θυμηθούμε ότι από την ανακάλυψη του τρανζίστορ (1947) ως το πρώτο εμπορικά διαθέσιμο τρανζίστορ πυριτίου (1954) μεσολάβησαν επτά χρόνια, με τον τωρινό εκθετικό ρυθμό προόδου δεν αποκλείεται να δούμε τέτοια κβαντικά τσιπάκια στα καταστήματα ως το 2015! ΓΙΑΤΙ ΥΠΕΡΕΧΟΥΝ ΤΑ QUBITS Η προλεγόμενη «κβαντική εποχή της πληροφορικής» έχει βεβαίως τις ρίζες της στον ορισμό των κβάντων από τον Μαξ Πλανκ και τη μετέπειτα ρεαλιστική εξειδίκευσή τους στα φωτόνια από τον Αϊνστάιν (το 1905). Ωστόσο εκείνος που πρώτος «είδε» την αξιοποίηση των κβάντων στους υπολογισμούς ήταν ο φυσικός Ρίτσαρντ Φάινμαν (Richard Feynman): το 1982 προσπαθούσε να προσομοιώσει απευθείας τις κβαντικές ιδιότητες των σωματιδίων _ και όχι μέσω μαθηματικών προσεγγίσεων. Ωστόσο οι ψευδοτυχαίες ακολουθίες αριθμών που του έδιναν οι υπολογιστές δεν επαρκούσαν για τον σκοπό του. Ετσι ο Φάινμαν κατέληξε στο συμπέρασμα ότι οι συμβατικοί υπολογιστές, όση μνήμη και αν αποκτούσαν, θα παρέμεναν ανεπαρκείς. Ο μόνος τρόπος να συλλάβει κανείς την εγγενή πιθανοτική φύση των κβάντων _ δήλωσε _ θα ήταν να χρησιμοποιήσει έναν υπολογιστή με μονάδες πληροφορίας που θα ήταν και εκείνες κβάντα. Ας δούμε λοιπόν σε τι διαφέρουν οι συμβατικές από τις κβαντικές μονάδες πληροφορίας. Στον υπολογιστή μας, τα λεγόμενα δυαδικά ψηφία (bits) δεν είναι παρά διακόπτες που είτε είναι ανοιχτοί ή κλειστοί. Εχουν δηλαδή δύο άκρως διακριτές καταστάσεις, σε έναν κόσμο άμεσα κατανοητό και αντιληπτό από εμάς, τους ανθρώπους. Σε έναν κβαντικό υπολογιστή όμως οι κβαντικές μονάδες πληροφορίας, τα qubits, λειτουργούν σαν να ζουν σε... παράλληλα σύμπαντα. Δηλαδή την ίδια στιγμή μπορούν να έχουν και τις δύο τιμές (ανοιχτό/κλειστό, αληθές/ψευδές, ναι/όχι, +/-). Το ποια είναι η μετρήσιμη τιμή τους προκύπτει μόνο όταν δράσουμε πάνω τους (μέτρηση), οπότε λαμβάνουν μία από τις δύο τιμές (κατάσταση υπέρθεσης). Η δεύτερη πολύ σημαντική ιδιότητα των κβάντων είναι η «πεπλεγμένη αλληλεπίδραση» (entanglement). Δηλαδή, μπορούμε να εξαναγκάσουμε κάποια από αυτά να λειτουργούν ως... φάλαγγα και να παίρνουν τις ίδιες τιμές, μολονότι βρίσκονται χώρια. Οπότε, αν επιδράσουμε σε ένα από αυτά τα πεπλεγμένα κβάντα, επηρεάζονται και όλα τα ταίρια τους. Οι δύο προαναφερθείσες ιδιότητες των κβάντων αρκούν για να κάνουν μια κολοσσιαία διαφορά στις δυνατότητες υπολογισμών με αυτά. Για παράδειγμα, εκεί που 100 bits μετρούν 100 κομμάτια πληροφορίας ανά στιγμή, τα 100 qubits μετρούν 2 στην 100ή κομμάτια πληροφορίας, πράγμα που ισοδυναμεί περίπου με το 10 ακολουθούμενο από 30 μηδενικά! Αντιλαμβάνεστε λοιπόν τώρα την πραγματική επεξεργαστική ισχύ που κρύβουν τα 128 qubits του υπολογιστή που αγόρασε η Lockheed. Και... αν δεν ζαλίζεστε εύκολα, θυμηθείτε πρώτα ότι o ταπεινός σας PC έχει σήμερα μνήμη κατ' ελάχιστον 8 δισ. bits (1 GByte), και αναλογιστείτε έπειτα τι θα κάνει αύριο με 8 δισ. qubits! Στην φωτογραφία το πρώτο τσιπάκι κβαντικού μικροϋπολογιστή παρουσιάστηκε στον κόσμο την 1η Σεπτεμβρίου 2011. Σημειώστε αυτή την ημέρα.

Στον αστεροειδή Άποφις θα αποσταλεί δορυφόρος. Στη Ρωσία εκπονείται σχέδιο αποστολής αυτόματου διαπλανητικού σταθμού στον αστεροειδή Άποφις και εγκατάστασής ραδιοκεραίας στην επιφάνειά του. Έτσι δήλωσαν στην Επιστημονική Εταιρεία παραγωγής πυραύλων και διαστημικού εξοπλισμού Λάβοτσκιν. Η ραδιοκεραία θα βοηθήσει τους κατοίκους της Γης να μάθουν τις πραγματικές παραμέτρους της τροχιάς αυτού του ουράνιου σώματος και να διευκρινίσουν αν είναι πιθανή η σύγκρουσή του με τη Γη. Τώρα η εκπόνηση του σχεδίου βρίσκεται σε αρχικό στάδιο.

Μέχρι το τέλος αυτού του μήνα θα ξέρουμε αν υπάρχει το Higgs. Φυσικοί που εργάζονται στον επιταχυντή Tevatron του Fermilab των ΗΠΑ, και οι οποίοι ανταγωνίζονται τους συναδέλφους τους στον επιταχυντή LHC του CERN για την ανακάλυψη του μποζονίου Χιγκς, του λεγόμενου και «σωματιδίου του Θεού», δήλωσαν ότι μέχρι το τέλος του τρέχοντος μήνα θα έχουν αρκετά στοιχεία στη διάθεσή τους, είτε για να βρουν το μυστηριώδες σωματίδιο, είτε για να αποκλείσουν πια την ύπαρξή του. Εάν η απάντηση είναι όχι, οι επιστήμονες σε όλο τον κόσμο θα πρέπει να επανεξετάσουμε το Καθιερωμένο Μοντέλο της σωματιδιακής φυσικής που περιγράφει εδώ και 40 χρόνια τον τρόπο με τον οποίο πιστεύουν ότι λειτουργεί το σύμπαν. Οι φυσικοί στο Fermilab, κοντά στο Σικάγο, έχουν έρθει σε ένα φιλικό ανταγωνισμό με τους συναδέλφους τους στο CERN, στο οποίο ο γιγάντιος επιταχυντής LHC επιζητεί επίσης το Higgs. Η υπεύθυνη επικοινωνίας Katie Yurkewicz δήλωσε πως το Tevatron ήταν σε καλό δρόμο για να έχουν μέχρι τις 30 Σεπτεμβρίου τις πληροφορίες εκείνες "για να αποκλείσουν την ύπαρξη ενός μποζονίου Higgs με μάζα στο πιο πιθανό εύρος." Και οι δύο επιταχυντές, το Tevatron, που λειτουργεί επί 28 χρόνια τώρα, αλλά και ο Large Hadron Collider του CERN, που ξεκίνησε στις 30 Μαρτίου του 2010, έχουν προσπαθήσει να βρουν το μποζόνιο – που προβάλλεται από τους φυσικούς ως το σωματίδιο που έδωσε μάζα στην ύλη, μετά το Μπιγκ Μπανγκ πριν 13,7 δισεκατομμύρια έτη, εντός αυτού του εύρους. Αν δεν είναι εκεί, λένε τώρα οι επιστήμονες, τότε οι πολυεθνικές ερευνητικές ομάδες στα δύο κέντρα θα πρέπει να αρχίσουν να ψάχνουν στα δεδομένα που συγκεντρώθηκαν για κάτι άλλο – ένα διαφορετικό είδος του Higgs ή κάποιο άλλο σωματίδιο. Αλλά αν αυτό είναι κάπου εκεί, λέει η Yurkewicz καθώς και ο συνάδελφος της Robert Roser στο Fermilab, ο Tevatron δεν θα είχε αρκετά δεδομένα για να επιβεβαιώσει την ύπαρξή του πριν από τις 30 Σεπτεμβρίου του 2011 – όταν ο αμερικανικός επιταχυντής, που του αρνήθηκαν τα αναγκαία κονδύλια για να συνεχίσει, κλείσει οριστικά. Οι επιστήμονες στα δύο κέντρα λένε θα πρέπει να γίνουν πολλαπλές θεάσεις του Higgs – η κάθε μία από τις οποίες θα πρέπει να εξεταστεί λεπτομερώς, προκειμένου να εξασφαλισθεί ότι είναι αυτό που φαίνεται να είναι – πριν να μπορεί να ανακοινωθεί η ανακάλυψη επίσημα. Για να φτάσουν όμως στο συμπέρασμα ότι το Higgs δεν είναι εκεί που πρέπει, είναι πολύ πιο εύκολο. Στις δύο μηχανές – ο LHC έχει οβάλ σχήμα ενώ το Tevatron κυκλικό αλλά είναι μικρότερο – τα σωματίδια συνθλίβονται μαζί σχεδόν με την ταχύτητα του φωτός, αναδημιουργώντας έτσι το αρχέγονο χάος της ύλης, ένα μικρό κλάσμα του δευτερολέπτου μετά το Big Bang. Το αποτέλεσμα αυτών των συγκρούσεων – και υπήρξαν τρισεκατομμύρια από αυτές – έχουν καταγραφεί στο δίσκο του υπολογιστή και μελετούνται από επιστήμονες σε όλο τον κόσμο για την παρουσία οποιουδήποτε ίχνους του Higgs, ένα βασικό στοιχείο του Καθιερωμένου Προτύπου, καθώς και τυχόν νέων φαινομένων. Οι επιστήμονες στο CERN συλλέγουν στοιχεία από τις συγκρούσεις με ένα συνεχώς αυξανόμενο ρυθμό, αλλά δεν έχουν ακόμη σημειώσει κάτι περισσότερο από ένα φευγαλέο υπαινιγμό ότι μπορεί να υπάρχουν. "Το μποζόνιο Higgs μέχρι τώρα είναι άγνωστο και κανείς δεν ξέρει πραγματικά με τι θα μοιάζει”, έγραψε η Paulime Gagnon του CERN στο blog της. "Αλλά αν υπάρχει, και αν είναι αυτό που προβλέπεται από το Καθιερωμένο Μοντέλο, τότε ξέρουμε πώς να ρυθμίσουμε τις παγίδες για να το συλλάβουμε." Από την πλευρά του CERN, ο Γερμανός γενικός διευθυντής φυσικός Rolf Heuer έχει δηλώσει ότι αναμένεται να υπάρξει ένα οριστικό συμπέρασμα -θετικό ή αρνητικό- για την ύπαρξη του σωματιδίου μέσα στο 2012, στο τέλος του οποίου ο ευρωπαϊκός επιταχυντής έχει προγραμματιστεί να κλείσει για ένα έτος, ώστε να προετοιμαστεί κατάλληλα για τις μελλοντικές συγκρούσεις σωματιδίων με διπλάσια ενέργεια και ταχύτητα από τη σημερινή. Από την άλλη πάντως, ορισμένοι ερευνητές του CERN εκτιμούν ότι ο τεράστιος όγκος δεδομένων που συνεχώς συλλέγουν, θα τους επιτρέψει να φθάσουν σε ένα πρώτο συμπέρασμα για το αν υπάρχει ή όχι το μποζόνιο του Χιγκς, έως το τέλος του 2011.

Η ατμόσφαιρα του Τιτάνα θα μπορούσε να δημιουργήσει μόρια DNA. Παρότι δεν έχει νερό σε υγρή μορφή η ατμόσφαιρα που περιβάλλει το μεγαλύτερο φεγγάρι του Κρόνου, τον Τιτάνα, φαίνεται να είναι απολύτως σε θέση να δημιουργήσει μόρια του DNA, ή τουλάχιστον κάποιες από τις πρόδρομες χημικές ουσίες, που οδηγούν σε αυτά τα μόρια. Οι επιστήμονες υποστηρίζουν ότι η “αλυσίδα της ζωής" μπορεί να έχει ήδη εμφανιστεί ψηλά πάνω από το φεγγάρι. Έρευνες που πραγματοποιούνται εδώ και πολλά χρόνια, χρησιμοποιώντας το διαστημικό σκάφος Cassini της NASA, έχουν αποκαλύψει ένα μεγάλο μέρος από τις χημικές ουσίες που συνθέτουν τη θολή, κιτρινωπή ατμόσφαιρα του Τιτάνα. Οι κύριες διαφορές μεταξύ αυτής και της γήινης ατμόσφαιρας, είναι τα στοιχεία στα οποία βασίζονται. Ενώ η δική μας βασίζεται στο νερό για να λειτουργήσει η ατμόσφαιρα, το κλίμα, οι ωκεάνιες θερμοκρασίες, οι βροχοπτώσεις και ούτω καθεξής, το σκυθρωπό φεγγάρι του Κρόνου βασίζεται σε υγρούς υδρογονάνθρακες για τα ίδια ακριβώς φαινόμενα. Ο μοναδικός λόγος για αυτό είναι η μέση θερμοκρασία πάνω στο φεγγάρι αυτό. Σύμφωνα με τους εμπειρογνώμονες, οι μέσες ετήσιες θερμοκρασίες στον Τιτάνα φθάσουν περίπου στους 93,7 βαθμούς Κέλβιν ή μείον 179,5 βαθμούς Κελσίου. Σε τέτοιες ακραίες ψυχρές θερμοκρασίες, το νερό είναι σε μια ειδική μορφή πάγου, η οποία είναι πιο σκληρή και πιο ανθεκτική από το γρανίτη. Ωστόσο, αυτές οι περιοχές της θερμοκρασίας είναι ακριβώς αυτές που οι υδρογονάνθρακες όπως το μεθάνιο και το αιθάνιο είναι σε υγρή μορφή. Ως εκ τούτου, ο Τιτάνας άρχισε να χρησιμοποιεί αυτές τις χημικές ουσίες για τη διεξαγωγή των ατμοσφαιρικών κύκλων της, παρόμοιων με τους κύκλους του νερού στη Γη. Αυτό σημαίνει ότι όλες οι βροχοπτώσεις που λαμβάνουν χώρα στον Τιτάνα περιλαμβάνουν υγρές σταγόνες μεθανίου και αιθανίου που πέφτουν στις υπάρχουσες λίμνες, οι οποίες αποτελούνται από τις ίδιες ακριβώς χημικές ουσίες. Αλλά, ενώ η επιφάνεια είναι κάπως επικίνδυνη ια τη ζωή, η ατμόσφαιρα δεν είναι. Το σκάφος Cassini που είναι σε τροχιά γύρω από το σύστημα του Κρόνου, εντόπισε πολλές χημικές ουσίες που επιπλέουν σε απόσταση εκατοντάδων χιλιομέτρων πάνω από την επιφάνεια που δεν μπορούν να βρεθούν κάτω από τα πυκνά σύννεφα. Από όλα δε τα συστατικά που απαιτούνται για να φτιαχτεί το DNA, μόνο το νερό σε υγρή μορφή λείπει, λένε οι ειδικοί. "Εξ όσων γνωρίζουμε, οι αρχικές χημικές ουσίες που είχαν επιλεγεί για τη ζωή στη Γη δεν αποτελούν ένα μοναδικό σύνολο. Θα μπορούσαν να είχαν γίνει κι άλλες επιλογές, και ίσως να έγιναν όταν θα ξεκίνησε η ζωή κάπου αλλού και πολλές φορές," δήλωσε πρόσφατα ο Paul Davies. Αυτό που υπονοείται από αυτά είναι ότι το DNA μπορεί να βρίσκεται σε ένα διαφορετικό σχήμα σε άλλους κόσμους, με βάση τις οργανικές χημικές ουσίες που είναι διαθέσιμες εκεί πάνω. Είναι αυτονόητο ότι η ατμόσφαιρα του Τιτάνα μπορεί να περιέχει DNA που δεν βασίζεται στο νερό, αλλά σε υδρογονάνθρακες. Στη Γη, το οξυγόνο στην πρώιμη ιστορία του πλανήτη μας προτού εμφανιστεί η ζωή, θα ήλθε με τη μορφή του διοξειδίου και μονοξειδίου του άνθρακα μέσω της ηφαιστειακής δραστηριότητας, καθώς και από το νερό που απελευθερώνονταν από την ηφαιστειακή δραστηριότητα ή και μέσω των μετεωριτών και των κομητών που έπεφταν πάνω στη Γη. Στον Τιτάνα, το οξυγόνο φαίνεται να προέρχεται από τον Εγκέλαδο, ένα από τα παγωμένα φεγγάρια του Κρόνου, εξ αιτίας των παγωμένων γκέυζερ (πίδακες) που αναβλύζουν σωματίδια στο διάστημα από το νότιο πόλο του Εγκέλαδου. Μερικοί ερευνητές πιστεύουν ότι αυτά τα γκέυζερ υπαινίσσονται την παρουσία ενός ωκεανού κάτω από το έδαφος καθώς και ένα δυναμικό περιβάλλον για τη ζωή. Πέρυσι, ερευνητές έδειξαν με ποιό τρόπο μόρια του νερού, που εκτινάσσονται από τους ψυχρούς πίδακες του Εγκέλαδου, μπορεί να μεταφερθούν σε μεγάλες αποστάσεις μέσω του συστήματος του Κρόνου. Μερικά δε μόρια οξυγόνου βρίσκουν έτσι το δρόμο τους προς τον Τιτάνα. "Πραγματικά αρχίζουμε να παίρνουμε μια ‘μυρουδιά’ για του τι είδους χημεία μία ατμόσφαιρα είναι σε θέση να φτιάξει, λέει ο μεταπτυχιακός φοιτητής Sarah Horst του Πανεπιστημίου της Αριζόνα. Ο ίδιος Ήταν ο επικεφαλής της ερευνητικής προσπάθειας στην οποία εμπλέκεται και ο Paul Davies, επίσης. Ο Davies είναι ο διευθυντής του BEYOND: Ένα κέντρο για θεμελιώδεις ιδέες στην επιστήμη, καθώς επίσης και συνδιευθυντής της Κοσμολογικής Πρωτοβουλίας στο πολιτειακό πανεπιστήμιο της Αριζόνα.

Συνθετικοί οργανισμοί μπορεί να μας βοηθήσουν στον αποικισμό του Άρη. Η ομάδα των ερευνητών που ανακοίνωσε τη δημιουργία του πρώτου συνθετικού γονιδιώματος στον κόσμο, το Μάιο του 2010, υποστήριξε σε πρόσφατη εκδήλωση ότι ο αποικισμός του Άρη θα μπορούσε να γίνει πολύ ευκολότερα και φθηνότερα, με τη βοήθεια των συνθετικών, γενετικά κατασκευασμένων μικροοργανισμών. Η ομάδα του ειδικού γενετιστή Κρεγκ Βέντερ εξηγεί ότι οι εν λόγω μορφές ζωής θα ήταν απολύτως προσαρμοσμένες στην χρησιμοποίηση της πλούσιας σε διοξείδιο του άνθρακα ατμόσφαιρας γύρω από τον κόκκινο πλανήτη, για την παραγωγή μιας σειράς από χρήσιμα πράγματα. Για αρχή, είπε η ομάδα στην εκδήλωση που διοργάνωσε η NASA, μπορεί να είναι δυνατό να φτιαχτούν μικρόβια που να μπορούν να παράγουν τρόφιμα, πλαστικά, καύσιμα και άλλα υλικά από το CO2. Ένα τεράστιο μέρος της ατμόσφαιρας του Άρη αποτελείται από αυτή την ουσία. Σύμφωνα με τους ειδικούς βιολόγους, η ανάπτυξη βακτηρίων που θα καταβροχθίζουν CO2 στην επιφάνεια του Άρη, θα εξασφαλίσει ότι οι εξερευνητές του διαστήματος θα έχουν πρόσβαση σε χρήσιμους πόρους που διαφορετικά θα πρέπει να μεταφερθούν εκεί από τη Γη, με τεράστιο κόστος σε πόρους και χρόνο. Αυτό που οι ερευνητές προτείνουν στην πραγματικότητα είναι η ανάπτυξη μιας νέας χημείας με βάση το CO2, οι αντιδράσεις της οποίας θα ίσχυαν ιδιαίτερα για τον Άρη. "Αυτού του είδους οι διαδικασίες, θα μας επιτρέψουν να κάνουμε σχεδόν τα πάντα εκεί που απαιτείται από το περιβάλλον του CO2”, εξήγησε ο βιολόγος. Πρόσθεσε ότι τα θεμελιώδη προβλήματα με τα οποία θα βρεθούν αντιμέτωποι οι αστροναύτες στην εξερεύνηση του Άρη, περιλαμβάνουν την πρόσβαση σε τρόφιμα και καύσιμα. Η παραγωγή της ηλεκτρικής ενέργειας, η θέρμανση του νερού και η παροχή της ιατρικής βοήθειας θα είναι επίσης σημαντικές πτυχές που πρέπει να καλυφθούν. Ο Βέντερ πιστεύει ότι οι μικροοργανισμοί μπορούν να είναι κατάλληλα προσαρμοσμένοι για να εκπληρώσουν οποιαδήποτε από αυτές τις εργασίες με μεγάλη επιτυχία. Το έργο που δημοσίευσε αυτός και η ομάδα του τα τελευταία χρόνια έδειξε ότι είναι δυνατόν να συναρμολογηθεί ένα λειτουργικό γονιδίωμα – κατάλληλο για μια συγκεκριμένη εργασία – με τεχνητό τρόπο. Μέχρι πρόσφατα, η ιδέα αυτή ανήκε στο χώρο της επιστημονικής φαντασίας. "Προφανώς, η παραγωγή τροφίμων και των καυσίμων βρίσκονται στην κορυφή της λίστας της δικής μας και της κοινωνίας," λέει ο Βέντερ. Ακόμα και εδώ στη Γη, η μαζική και η ταχύτατη αύξηση του πληθυσμού απαιτούν ολοένα και πιο έντονη την χρήση νέων πόρων καθώς και την πιο σωστή εκμετάλλευση και την διανομή της παραγωγής. "Χρησιμοποιήστε τη φαντασία σας για να σκεφτείτε αν θα μπορούσατε να σχεδιάσετε ένα νέο κύτταρο για να αλλάξει το μέλλον, γράφοντας σε αυτό το νέο λογισμικό της ζωής για τη δημιουργία νέων πόρων, για να πάρουμε σχεδόν όλα όσα χρειαζόμαστε για να πάμε μπροστά”, τόνισε ο Βέντερ στην εκδήλωση. Υπό το φως των νέων ανακαλύψεων για τον Άρη – που σημειώθηκαν κατά τα τελευταία δύο χρόνια – οι επιστήμονες και οι διαστημικές υπηρεσίες έχουν αρχίσει να συλλογίζονται πραγματικά τις προκλήσεις που πρέπει να ξεπεραστούν για να είμαστε σε θέση να στείλουμε αστροναύτες στον Άρη.

Βρέθηκε πάγος και, ενδεχομένως, μεθάνιο στην Χιονάτη, ένας μακρινός νάνος πλανήτης. Αστρονόμοι στο Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Καλιφόρνια (Caltech), έχουν ανακαλύψει ότι ο νάνος πλανήτης 2007 OR10 – με το παρατσούκλι Χιονάτη – είναι ένας παγωμένος κόσμος, με περίπου τη μισή του επιφάνεια να καλύπτεται από πάγο νερού που κάποτε έρεε από αρχαία ηφαίστεια. Τα νέα ευρήματα δείχνουν επίσης ότι ο ερυθρωπός στην όψη νάνος πλανήτης μπορεί να καλύπτεται με ένα λεπτό στρώμα μεθανίου, τα απομεινάρια μιας ατμόσφαιρας που σιγά-σιγά χάνεται στο διάστημα. "Στην εικόνα μπορείτε να δείτε τη Χιονάτη που κάποτε ήταν ένας ενεργός μικροσκοπικός κόσμος με ηφαίστεια που ανέβλυζαν νερό και με μια ατμόσφαιρα που τώρα είναι παγωμένη, νεκρή, που αργά αργά γλιστράει μακριά," λέει ο Mike Brown, καθηγητής της πλανητικής αστρονομίας, που υπογράφει την δημοσίευση της έρευνας στο Astrophysical Journal Letters. Η Χιονάτη – που ανακαλύφθηκε το 2007 – περιστρέφεται γύρω από τον ήλιο στην άκρη του ηλιακού συστήματος και έχει περίπου το μισό μέγεθος του Πλούτωνα. Είναι δε ο πέμπτος μεγαλύτερος νάνος πλανήτης στο ηλιακό μας σύστημα. Εκείνη την εποχή, ο Brown είχε μαντέψει λαθεμένα ότι ήταν ένα παγωμένο σώμα που είχε αποκολλήσει από έναν άλλο πλανήτη νάνο, που ονομάζεται Haumea. Και του έδωσε το παρατσούκλι Χιονάτη για το υποτιθέμενο λευκό χρώμα του. Σύντομα, ωστόσο, συνεχείς παρατηρήσεις μας αποκάλυψαν ότι ο 2007 OR10 είναι στην πραγματικότητα ένα από τα πιο ερυθρωπά αντικείμενα στο ηλιακό σύστημα. Λίγοι άλλοι πλανήτες νάνοι στην άκρη του ηλιακού συστήματος είναι επίσης κόκκινοι. Αυτοί οι μακρινοί πλανήτες νάνοι είναι μέλη μιας μεγαλύτερης ομάδας παγωμένων σωμάτων, που ονομάζονται Αντικείμενα Ζώνης Kuiper (KBOs). Ο 2007 OR10, αν και σχετικά μεγάλος, δεν παρουσίαζε κανένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον – απλά ήταν ένας μεταξύ 400 περίπου πιθανών τέτοιων νάνων πλανητών, που βρίσκονται ανάμεσα σε εκατοντάδες χιλιάδες KBOs. «Σε όλους αυτούς τους νάνους πλανήτες που είναι τέτοιου μεγέθους, υπάρχει κάτι ενδιαφέρον πάνω τους,» λέει ο Μπράουν. «Για χρόνια είμαστε όμως απογοητευμένοι, επειδή δεν ξέραμε πώς να τους παρατηρήσουμε» Το περασμένο φθινόπωρο ο Brown χρησιμοποίησε ένα νέο όργανο, το FIRE, μαζί με το Τηλεσκόπιο των 6,5 μέτρων Magellan Baade στη Χιλή, για να ρίξουν μια πιο προσεκτική ματιά στο 2007 OR10. Όπως ήταν αναμενόμενο, η Χιονάτη ήταν κόκκινη. Όμως, προς έκπληξή τους, το φάσμα της αποκάλυψε ότι η επιφάνεια ήταν καλυμμένη από πάγο νερού. "Ήταν για μας ένα μεγάλο σοκ”, λέει ο Μπράουν. “Ο πάγος του νερού δεν είναι κόκκινος." Παρά το γεγονός ότι ο πάγος είναι συνήθης στο εξωτερικό ηλιακό σύστημα, είναι σχεδόν πάντα λευκός. Υπάρχει, ωστόσο, ένας άλλος πλανήτης νάνος που είναι κι αυτός κόκκινος και καλυμμένος με πάγο νερού: ο Quaoar, που ο Μπράουν βοήθησε να τον ανακαλύψουν το 2002. Ελαφρώς μικρότερος από τη Χιονάτη, ο Quaoar εξακολουθεί να είναι αρκετά μεγάλος οπότε έχει ατμόσφαιρα καθώς και μια επιφάνεια που καλύπτεται με μια παγωμένη λάσπη που ‘ξέρασε’ τα ηφαίστεια του. Στη συνέχεια αυτή η λάσπη πάγωσε και στερεοποιήθηκε ταξιδεύοντας πάνω από την επιφάνεια. Αλλά επειδή ο νάνος πλανήτης Quaoar δεν είναι τόσο μεγάλος όσο άλλοι νάνοι πλανήτες, όπως ο Πλούτωνας ή η Έρις, δεν μπορούσε να κρατήσει πτητικές ενώσεις όπως το μεθάνιο, το μονοξείδιο του άνθρακα, ή το άζωτο για πολύ διάστημα. Δύο δισεκατομμύρια χρόνια μετά το σχηματισμό του ο Quaoar, άρχισε να χάνει την ατμόσφαιρα του στο διάστημα. Τώρα, το μόνο που απομένει είναι κάποια ποσότητα μεθανίου. Με τον καιρό, η έκθεση στην ακτινοβολία από το διάστημα αποδείχθηκε ότι το μεθάνιο – το οποίο αποτελείται από ένα άτομο άνθρακα συνδεδεμένο με τέσσερα άτομα υδρογόνου – σχημάτισε μακριές αλυσίδες υδρογονανθράκων, οι οποίοι φαίνονται κόκκινοι. Το ακτινοβολημένο μεθάνιο που βρίσκεται στην παγωμένη επιφάνεια του Quaoar, τελικά του δίνει μια ρόδινη απόχρωση. Το φάσμα του 2007 OR10 μοιάζει με αυτό του Quaoar, γεγονός που υποδηλώνει ότι αυτό που συνέβη στο Quaoar συνέβη και στον 2007 OR10. “Αυτός ο συνδυασμός – κόκκινο και νερό – μου λέει, μεθάνιο," εξηγεί ο Brown. "Ουσιαστικά βλέπουμε την τελευταία αναπνοή της Χιονάτης. Για τεσσεράμισι δισεκατομμύρια χρόνια, ο Χιονάτη καθόταν εκεί έξω, χάνοντας σιγά-σιγά την ατμόσφαιρα του, και τώρα υπάρχει μόνο ένα μικρό τμήμα του." Αν και το φάσμα δείχνει σαφώς την ύπαρξη πάγου από νερό, λέει ο Μπράουν, τα στοιχεία για το μεθάνιο δεν είναι ακόμα οριστικά. Για να μάθουμε θα πρέπει να χρησιμοποιήσουμε ένα μεγάλο τηλεσκόπιο, όπως αυτό στο παρατηρητήριο Keck. Αν αποδειχθεί ότι η Χιονάτη έχει πράγματι μεθάνιο, τότε μαζί με το Quaoar θα βρίσκεται ανάμεσα στα μεγάλα αντικείμενα που μπορούν να κρατήσουν πτητικές ενώσεις και στα μικρότερα σώματα που αποτελούν τη μεγάλη πλειοψηφία των KBOs. Το όνομα Χιονάτη είναι το αρχικό ψευδώνυμο του αντικειμένου. Τώρα όμως το παρατσούκλι αυτό δεν έχει πλέον νόημα για την περιγραφή αυτού του ιδιαίτερα κόκκινου αντικειμένου, με το μεθάνιο και τον πάγο του νερού που περιέχει.

Υπερίωνας, ένας δορυφόρος του Κρόνου σαν πέτρα που κυλά. Το διαστημικό σκάφος Cassini της NASA μετέδωσε νέα πορτρέτα του Υπερίωνα, ενός μικρού φεγγαριού που περιστρέφεται χαοτικά καθώς γυροφέρνει τον γιγάντιο Κρόνο. Γεμάτη κρατήρες από την πρόσκρουση αστεροειδών, η επιφάνεια του Υπερίωνα μοιάζει με κοσμική ελαφρόπετρα. Ο δορυφόρος, με διάμετρο μόλις 270 χιλιόμετρα, παίρνει το όνομά του από τον μυθολογικό Τιτάνα που είχαν πατέρα ο Ήλιος, η Σελήνη και η Ηώς. Οι νέες εικόνες ελήφθησαν στις 25 Αυγούστου, ενώ το Cassini περνούσε από απόσταση 25.000 χιλιομέτρων. Το μικρό σώμα περιστρέφεται με απρόβλεπτο τρόπο καθώς «κατρακυλά» στην τροχιά του γύρω από τον αέριο πλανήτη, αναφέρει ανακοίνωση της NASA. Η χαοτική αυτή περιστροφή δεν επέτρεπε στους επιστήμονες να προβλέψουν τι θα αντίκριζε η κάμερα του Cassini. Το κοντινό πέρασμα του σκάφους επέτρεψε τη χαρτογράφηση της επιφάνειας, καθώς και τη βελτίωση των χρωματικών μετρήσεων, από τις οποίες μπορεί να προκύψουν στοιχεία για την εσωτερική σύσταση του δορυφόρου. Η σημαντική αποστολή Cassini της NASA αναχώρησε το 1997 και έφτασε στο σύστημα του Κρόνου το 2004. Χάρη στις παρατηρήσεις του σκάφους, ο αριθμός των γνωστών δορυφόρων του Κρόνου αυξήθηκε στους 62.

Τρίτο πείραμα βλέπει κάποιους υπαινιγμούς της σκοτεινής ύλης. Ένα τρίτο πείραμα έχει ανιχνεύσει δελεαστικά σημάδια της σκοτεινής ύλης. Ωστόσο, η διαπίστωση αυτή εγείρει περισσότερα ερωτήματα παρά απαντήσεις, καθώς δύο άλλα πειράματα δεν έχουν δείξει κανένα σημάδι της μυστηριώδους ουσίας, η οποία θεωρείται ότι δημιουργεί την κατάλληλη βαρυτική δύναμη που συγκρατεί τους περιστρεφόμενους γαλαξίες ώστε να μην διαλύσουν, αντιπροσωπεύοντας το 85 τοις εκατό όλης της ύλης στο σύμπαν. Το νέο αποτέλεσμα προέρχεται από ένα πείραμα που ονομάζεται CRESST II, ​​που χρησιμοποιεί δεκάδες υπέρψυχρους κρυστάλλους βολφραμικού ασβεστίου, και αναζητεί τη σκοτεινή ύλη βαθιά κάτω από το βουνό Gran Sasso στην Ιταλία. Όταν ένα σωματίδιο χτυπά έναν από αυτούς τους κρυστάλλους, ο κρύσταλλος εκπέμπει έναν παλμό φωτός, οπότε τα ευαίσθητα θερμόμετρα μετρούν την ενέργεια της σύγκρουσης. Η συντριπτική πλειοψηφία των σημάτων προέρχονται από ένα ‘περιβόλι’ σωματιδίων, όπως είναι οι κοσμικές ακτίνες. Αυτά έρχονται σαν βροχή κάτω στη Γη από το διάστημα σε τέτοιους μεγάλους αριθμούς ώστε να πέφτουν πάνω στους ανιχνευτές του CRESST ΙΙ – παρόλο που είναι θωρακισμένοι από ένα βράχο μήκους ενός χιλιομέτρου – με ρυθμό ένα ανά ένα δευτερόλεπτο περίπου. Αυτή η ασπίδα θα πρέπει να έχει μικρή επίδραση στα σωματίδια της σκοτεινής ύλης, επειδή πιστεύεται ότι αλληλεπιδρούν πολύ ασθενώς με την κανονική ύλη. Τώρα ερευνητές, με επικεφαλής τους Franz Probst και Jens Schmaler του Ινστιτούτου Max Planck για τη Φυσική, λένε πως στο πείραμα εντοπίστηκαν περίπου 20 συγκρούσεις μεταξύ Ιουνίου 2009 και τον περασμένο Απρίλιο που δεν μπορούν να έχουν προκληθεί από γνωστά σωματίδια. Στις συγκρούσεις αυτές μπορεί να συμμετέχει η σκοτεινή ύλη, λέει το μέλος της ομάδας Federica Petricca, επίσης του Ινστιτούτου Max Planck. Η ίδια ανέφερε τα αποτελέσματα αυτά στο συνέδριο της Αστροσωματιδιακής Φυσικής στο Μόναχο. Αν όντως αυτό συμβαίνει, τότε οι μετρήσεις της ενέργειας των συγκρούσεων μπορεί να τροφοδοτήσουν τα μοντέλα της σκοτεινής ύλης για να παράγουν διάφορες εκτιμήσεις για τη μάζα των σωματιδίων. Χρησιμοποιώντας το κυρίως θεωρητικό μοντέλο της σκοτεινής ύλης, το οποίο προϋποθέτει ότι αυτή είναι φτιαγμένη από ασθενώς αλληλεπιδρώντα σωματίδια (WIMPs), που ονομάζονται νετραλίνα, το αποτέλεσμα του CRESST ΙΙ δείχνει ότι ζυγίζουν μεταξύ 10 και 20 GeV. Το αποτέλεσμα τούτο είναι στο ελαφρύτερο όριο του εύρους των προβλεπόμενων τιμών, που κυμαίνονται μεταξύ 10 έως και περίπου 1000 GeV. Το εύρος αυτό βασίζεται σε εκτιμήσεις σχετικά με τον αριθμό των σωματιδίων, που τελικά διασπώνται σε νετραλίνα, τα οποία δημιουργήθηκαν στο πρώιμο σύμπαν. Δύο άλλα πειράματα έχουν εντοπίσει στο παρελθόν τέτοια σημάδια σκοτεινής ύλης με χαμηλή μάζα. Το πείραμα CoGeNT, που γίνεται σε ένα ορυχείο στο Σουδάν της Μινεσότα και το DAMA, θαμμένο στο Gran Sasso, έχουν δει και τα δύο σήματα που φαίνεται ότι προκαλούνται από ελαφρά σωματίδια με μάζες μεταξύ 7 και 20 GeV. Αλλά τα νέα αποτελέσματα έρχονται σε σύγκρουση με άλλα δύο πειράματα της σκοτεινής ύλης, το CDMS ΙΙ, που βρίσκεται στο ορυχείο Σουδάν, και το XENON100 μέσα στο Gran Sasso. Και τα δύο δεν έχουν δει κανένα σημάδι της σκοτεινής ύλης. Νέο τοπίο; Οι 20 δυνητικές ανιχνεύσεις του CRESST ΙΙ δεν είναι ένα αρκετά ισχυρό εύρημα για να διευθετηθεί η σύγχυση που υπάρχει και να διεκδικήσουν την ανίχνευση της σκοτεινής ύλης – θα μπορούσαν ακόμα να είναι και κάποια γνωστά σωματίδια, όπως οι κοσμικές ακτίνες. «Εμείς απλώς δεν γνωρίζουμε αρκετά ακόμη για να πούμε κάτι πειστικό. Χρειαζόμαστε περισσότερα στοιχεία», λέει ο Pierluigi Belli μέλος της ομάδας DAMA. Τα μέλη της ομάδας CRESST II θα συνεχίσουν το πείραμα με την ελπίδα να παρουσιάσουν πιο ευαίσθητα αποτελέσματα το επόμενο έτος. Ένα μέλος της ομάδας XENON100 λέει πως "Εάν το σήμα τους διατηρηθεί, αυτό θα είναι όντως πολύ ενδιαφέρον”. "Τα αποτελέσματα του CREST ΙΙ και οι προφανείς διαφωνίες μπορεί να είναι οι πρώτες αναλαμπές για κάτι εντελώς απροσδόκητο," συνεχίζει. "Μπορεί να είναι κάτι εντελώς καινούργιο. Αντί για σκοτεινή ύλη, θα μπορούσαμε να βλέπουμε απλώς τις υψηλότερες κορυφές κάποιου έκτακτου νέου τοπίου της φυσικής." Το αποτέλεσμα αυτό ακολουθεί και αυτό που βρήκε ο δορυφόρος FERMI της NASA, που επιβεβαίωσε μια υπόνοια ότι υπάρχει περισσότερη αντιύλη από όσο αναμενόταν από το διάστημα. Ομοίως είναι απογοητευτικό πως το αποτέλεσμα αυτό, επίσης, απέκλεισε προηγούμενες προτάσεις ότι η πηγή της αντιύλης ήταν η σκοτεινή ύλη.

Εκκίνηση προς τον ΄Αρη. Η πτήση στον Άρη είναι αναγκαία και η Ευρώπη θα κάνει την πρώτη επανδρωμένη της πτήση στον Κόκκινο πλανήτη μαζί με τη Ρωσία. ΄Ετσι δήλωσε ο επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Διαστημικής Υπηρεσίας Ζαν-Ζακ Ντορντέν (Jean-Jacques Dordain) στο πλαίσιο της Αεροδιαστημικής ΄Εκθεση MAKS 2011, χωρίς να διευκρινίσει, ωστόσο, πότε θα γίνει αυτό το ταξίδι. Παρ’ όλα αυτά, ο Βλαντίμιρ Ποπόβκιν, διευθυντής της Διαστημικής Υπηρεσίας της Ρωσίας υποστήριξε πλήρως τον συνάδελφό του σε ό,τι αφορά τις από κοινού προετοιμασίες για την υλοποίηση αυτού του σχεδίου. Η σημασία της πτήσης του ανθρώπου στον ΄Αρη βγαίνει έξω από τα όρια αναζητήσεων της εξωγήινης ζωής. Είναι βασικό, κατά τη γνώμη των επιστημόνων, ότι ο Άρης, που είναι ο μοναδικός πλανήτης του Ηλιακού συστήματος, έχει μεγάλη προοπτική από την άποψη της αποικιοποίησής του. Δεν είναι τυχαίο, που οι ΗΠΑ ανακήρυξαν την πτήση του ανθρώπου στον Κόκκινο πλανήτη ως εθνικό πρόγραμμα. Εξάλλου, η υπερπενηντάχρονη πείρα της αξιοποίησης του διαστήματος δείχνει ότι η συνένωση των προσπαθειών και η συνεργασία των χωρών σ΄αυτό το δύσκολο έργο δίνει καλύτερα αποτελέσματα από τον ανταγωνισμό. Η επίτευξη δε ολοκληρωτικής αλληλοκατανόησης δεν είναι καθόλου εύκολη,- είπε ο σχολιαστής του περιοδικού «Τα νέα της κοσμοναυτικής» Ιγκόρ Λίσοφ. «Η ιστορία της κοσμοναυτικής διδάσκει ότι ακόμα και οι εγγυήσεις του προέδρου μεγάλης χώρας δεν είναι αρκετές για την εκπλήρωση διαστημικού προγράμματος με τόσο πολύπλοκους στόχους. Από τις τρείς αμερικανικές προσπάθειες πτήσης στη Σελήνη είτε στον Άρη, π.χ. υλοποιήθηκε μόνο μία, αν και οι τρείς είχαν ανακοινωθεί από τους προέδρους των ΗΠΑ. Η διοργάνωση τέτοιων πτήσεων είναι κρατικό έργο και σήμερα έγινε διακρατικό ακόμη. Εν τω μεταξύ, υπάρχει ήδη ένα παράδειγμα τέτοιας διακρατικής απόφασης. Ακόμα το 2006 οι κυβερνήσεις των χωρών του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος ενέκριναν ένα μεγάλο σχέδιο εκτόξευσης στον Άρη της διαστημικής συσκευής ExoMars, στο οποίο θα πάρει άμεσα μέρος και η Ρωσία. Πρώτο, αυτή η συσκευή με βαρύ αριανό όχημα μπορεί να εκτοξευτεί ως το 2013 με τη βοήθεια του ρωσικού πυραύλου-φορέα Proton και δεύτερο, θα είναι εν μέρει εξοπλισμένη με συσκευές ρωσικής κατασκευής. Πότε όμως ο άνθρωπος θα πετάξει στον ΄Αρη; Η απάντηση σ΄αυτή την ερώτηση, όπως θεωρεί ο Ιγκόρ Λίσοφ, εξαρτάται σε μεγάλο βαθμίο από την κοινή απόφαση της ηγεσίας της Ρωσίας και των χωρών –μελών του EOD. «Αν μετατραπούν όλα αυτά σε ειδικό πρόγραμμα, τότε θα μπορεί να εκπληρωθεί μέσα σε 10 χρόνια. Αν όμως όλα θα πάνε, όπως συνήθως, τότε θα απαιτηθούν 20 χρόνια. Είναι εξάλλου, πολλά». Στη Ρωσία σε στενή συνεργασία την Ευρωπαϊκή Διαστημική Υπηρεσία πραγματοποιείται σήμερα το τρίτο, διαρκείας 520 μερών στάδιο του πειράματος Mars 500. Το πείραμα αυτό γίνεται στη Γη, ή με ακρίβεια στη Μόσχα, αλλά σε συνθήκες, στο μέγιοστο βαθμό όμοιες με τις συνθήκες πτήσης στον ΄Αρη. Στη διάρκεια αυτού του πειράματος, τα μέλη του είχαν κάνει ήδη μερικούς περιπάτους πάνω στην επιφάνεια του Κόκκινου πλανήτη, η οποία προσομοιώνεται από ειδικό θάλαμο. Νομίζω οτι ειναι απο τις πιο καλές ειδήσεις της χρονιας αυτής!!! Μικρές ειδήσεις. Χάθηκε η σύνδεση με το δορυφόρο Express. Ο υπερσύχρονος ρωσικός δορυφόρος τηλεπικοινωνίας Express AM4 που εκτοξεύτηκε την περασμένη νύχτα από το κοσμοδρόμιο Μπαϊκονούρ εξαφανίστηκε απ’ όλα τα συστήματα παρακολούθησης πριν βγει σε τροχιά. Απ’ ότι φαίνεται, κάηκε εν μέρει στην ατμόσφαιρα και έπεσε στον ωκεανό. Ο δορυφόρος Express AM4, που είναι ο πιο ισχυρός σήμερα δορυφόρος υψηλής τεχνολογίας, έπρεπε να εξασφαλίζει δορυφορική τηλεόραση, τηλεφωνία και ΄Ιντερνετ στο έδαφος της Ρωσίας, της Κοινοπολιτείας Ανεξάρτητων Κρατών και της Ευρώπης. Πρώτ’ απ’ όλα - τα αεροσκάφη και τα διαστημόπλοια Η Ρωσία ολοκλήρωσε την ενοποίηση της αεροπορικής βιομηχανίας της και βλέπει τον αεροδιαστημικό κλάδο ως απόλυτη στρατηγική προτεραιότητη της ανάπτυξής της. ΄Ετσι δήλωσε ο πρωθυπουργός Βλαντίμιρ Πούτιν στην 10η ιωβηλαία Διεθνή Αεροδιαστημική ΄Εκθεση MAKS 2011 στο Ζουκόβσκι. Ο πρωθυπουργός της Ρωσίας υπογράμμισε ότι η ανάπτυξη της βιομηχανίας αεροσκαφών και του διαστημικού κλάδου δεν αφορά μόνο το κύρος της χώρας, αλλά και την αμυντική της ικανότητα και την δημιουργία συνθηκών τεχνολογικής ανάπτυξης. - «΄Ολα αυτά είναι οι κατακτήσεις της σύγχρονης Ρωσίας και η ενσάρκωση της δουλιάς των ειδικών μας, που εργάζονται για την αναγέννηση και την ανάπτυξη των καλύτερων παραδόσεων της ρωσικής βιομηχανίας αεροσκαφών και διαστημικών συσκευών. Την περίοδο 2009-2011 το κράτος χορήγησε για τη στήριξη του αεροδιαστημικού συγκροτήματος πάνω από 270 δισεκατομμύρια ρούβλια (6,5 δισεκ.ευρώ). Ακόμα και την περίοδο της κρίσης δεν περιορίσαμε κανένα αεροδιαστημικό πρόγραμμα. Η Ρωσία επαναρχίζει τις εξερευνήσεις του Ηλιακού συστήματος και ενισχύει το δικό της συγκρότημα διαστημικών συσκευών, μαζί και το σύστημα GLONASS»,- παρατήρησε ο Βλαντίμιρ Πούτιν. Τα παιδιά της MAKS. Όλα τα παιδιά που θα γεννηθούν στην περιοχή του Ζουκόβσκι τις μέρες της λειτουργίας της Αεροδιαστημικής ΄Εκθεσης MAKS-2011, θα μπορούν στο μέλλον να επισκέπτονται αυτή την έκθεση στο πλαίσιο ειδικού προγράμματος. Φέτος έχουν επισκεφτεί την ιωβηλαία έκθεση MAKS εκείνοι που γεννήθηκαν στην διάρκεια της λειτουργίας των προηγούμενων εκθέσεων MAKS. Για αυτούς διοργανώθηκε ειδική εκδρομή στον τόπο στάθμευσης αεροπλάνων.Τα παιδια συνομίλησαν με τον μηχανικό του διαστημοπλοίου «Σογιούζ» και του διαστημικού Σταθμού Μιρ Αλέξανδρο Καλέρι, ο οποίος κέρασε τα παιδιά γνήσια διαστημικά γλυκίσματα.

Εκτόξευση ισχυρού τηλεπικοινωνιακού δορυφόρου από τη Ρωσία. Η Ρωσία προχώρησε σήμερα από το κοσμοδρόμιό της του Μπαϊκονούρ στο Καζακστάν στην εκτόξευση ενός πυραύλου Proton που αναμένεται σε θέσει σε τροχιά έναν ισχυρό τηλεπικοινωνιακό δορυφόρο, τον Express-AM4, ανακοίνωσε το διαστημικό κέντρο Χρουνιτσόφ. «Η εκτόξευση του πυραύλου Proton-M που φέρει τον Express-AM4, πραγματοποιήθηκε σήμερα στις 01:25' ώρα Μόσχας (00:25' ώρα Ελλάδος). Η εκτόξευση πραγματοποιήθηκε όπως αναμενόταν», ανακοίνωσε το κέντρο. Ο δoρυφόρος Express-AM4 που σχεδιάστηκε και κατασκευάστηκε με βάση την πλατφόρμα Eurostar-300, στο πλαίσιο της συνεργασίας μεταξύ του κέντρου Χρουνιτσόφ και της ευρωπαϊκής εταιρίας EADS Astrium, είναι σήμερα «ο πιο ισχυρός τηλεπικοινωνιακός δορυφόρος αυτού του τύπου». Ο δορυφόρος, βάρους τουλάχιστον πέντε τόνων και διάρκειας ζωής 15 ετών, θα διασφαλίσει τηλεπικοινωνιακές υπηρεσίες και μετάδοση τηλεοπτικών προγραμμάτων στη Ρωσία και τις χώρες της Κοινότητας των Ανεξαρτήτων Χωρών (πρώην σοβιετικές δημοκρατίες εκτός των χωρών της Βαλτικής και της Γεωργίας). Δωμάτιο με γαλαξιακή θέα. Εάν έχετε βαρεθεί τις συμβατικές διακοπές εφόσον η τσέπη σας το επιτρέπει φυσικά - είναι να επιλέξετε έναν προορισμό… διαστημικών προδιαγραφών! Ναι, για διακοπές στο διάστημα μιλάμε, μιας και η ρωσική εταιρεία Orbital Technologies κατασκευάζει ένα διαστημικό ξενοδοχείο σε τροχιά 350 χλμ. πάνω από τη γη, το οποίο υπολογίζεται να φιλοξενήσει τους πρώτους επισκέπτες του μέχρι το 2016. Το γαλαξιακό ξενοδοχείο δεν θα θυμίζει τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό που χρησιμοποιούν οι αστροναύτες, αφού, σύμφωνα με τους εμπνευστές του, ένα ξενοδοχείο οφείλει να προσφέρει περισσότερες ανέσεις. Θα διαθέτει τεράστια παράθυρα ώστε να βλέπουν οι φιλοξενούμενοι τη Γη, αλλά και κιάλια και κάμερες ώστε να απολαμβάνουν την εκπληκτική διαγαλαξιακή θέα που κόβει την ανάσα. Ο «γαλαξιακός τουρισμός» θα απευθύνεται σε υπέρ - πλουσίους αλλά και επιχειρήσεις με σκοπό την έρευνα στο Διάστημα. Η τιμή για μία διαμονή πέντε ημερών θα κυμαίνεται στα 115.000 ευρώ, αλλά η πραγματική «λυπητερή» εχει να κάνει με το εισιτήριο, αφού το ταξίδι προς το διαστημικό ξενοδοχείο και μόνο, με το ρωσικό διαστημόπλοιο Soyuz, θα κοστίζει περίπου 600.000 ευρώ. Το διαστημικό ξενοδοχείο θα μπορεί να φιλοξενεί στις τέσσερις πολυτελείς καμπίνες του μέχρι και επτά άτομα τη φορά, αλλά σε κατάσταση ανάγκης θα μπορεί να προσφέρει καταφύγιο και στους αστροναύτες. Τα εξελιγμένα συστήματα και οι καινοτομίες του διαστημικού ξενοδοχείου στοχεύουν στην πρακτικότητα και την άνεση των φιλοξενουμένων. Λόγω της έλλειψης βαρύτητας, οι επισκέπτες θα μπορούν να επιλέξουν μεταξύ κάθετων (αυτό που λέμε...κοιμάσαι όρθιος!) ή οριζόντιων κρεβατιών ενώ τα ντους θα είναι σφραγισμένα, ώστε να αποτρέπονται οι διαρροές του νερού. Οι τουαλέτες θα διαθέτουν καζανάκια στα οποία αντί για νερό θα χρησιμοποιείται αέρας. Το χρησιμοποιημένο νερό θα ανακυκλώνεται ενώ ο αέρας, πριν επαναδιοχετευθεί στη καμπίνα θα φιλτράρεται προκειμένου να απομακρύνονται οι οσμές και τα βακτήρια. Έμπειρο προσωπικό θα συνοδεύει τους φιλοξενούμενους, οι οποίοι δεν θα χρειάζεται να τρώνε την αποξηραμένη τροφή των αστροναυτών σε σωληνάρια και χάπια. Αντίθετα, το ξενοδοχείο θα διαθέτει μενού διάφορων φαγητών, μαγειρεμένων στην Γη, τα οποία θα φυλάσσονται σε ψυγεία και θα ζεσταίνονται εκεί σε φούρνους μικροκυμάτων. Επίσης θα προσφέρεται μεταλλικό νερό, παγωμένο τσάι και χυμοί φρούτων- αλλά το αλκοόλ θα απαγορεύεται αυστηρά...

Επειδή η Σελήνη θα μας ακολουθεί πάντα και μας περιμενει υπομονετικά να την κατακτήσουμε!!!!! Μυστήριο η ηλικία της Σελήνης. Το μυστήριο της καταγωγής της Σελήνης έγινε ακόμα πιο πυκνό. Ο δορυφόρος της Γης είναι περίπου 200 εκατ. χρόνια νεότερος από ό,τι πίστευαν μέχρι τώρα οι επιστήμονες, σύμφωνα με νέους υπολογισμούς που, αν επιβεβαιωθούν, τότε ίσως θα έπρεπε να ξαναγραφεί η ιστορία του φεγγαριού. Η Σελήνη πιστεύεται ότι σχηματίστηκε, κατά την ταραχώδη πρώιμη φάση δημιουργίας του ηλιακού μας συστήματος, πριν από περίπου 4,5 δισ. χρόνια, μετά από μία σύγκρουση ανάμεσα στον πλανήτη μας και σε ένα άλλο ουράνιο σώμα με μέγεθος όσο ο Άρης. Τα καυτά λιωμένα συντρίμμια της πρόσκρουσης εκτινάχθηκαν στο διάστημα, τέθηκαν σε τροχιά γύρω από τη Γη και σταδιακά ψύχθηκαν και συγκολλήθηκαν σε ένα ενιαίο σώμα-δορυφόρο.(Το προηγούμενο αρθρο λεει για δυο πιθανους δορυφόρους) Τώρα, οι ερευνητές, με επικεφαλής τον γεωχημικό Λαρς Μποργκ του Εργαστηρίου Λόρενς Λίβερμορ στην Καλιφόρνια των ΗΠΑ, που δημοσίευσαν τη σχετική εργασία στο περιοδικό “Nature”, σύμφωνα με το “Science” και το “New Scientist”, έκαναν νέες γεωχημικές αναλύσεις σε δείγματα σεληνιακών βράχων (που έφερε το 1972 η αποστολή «Απόλλων 16») εφαρμόζοντας νέες τεχνικές χρονολόγησης. Υπολόγισαν, έτσι, ότι έχουν ηλικία 4,36 δισεκατομμυρίων ετών (με περιθώριο λάθους συν/πλην τρία εκατ. χρόνια), δηλαδή περίπου 200 εκατ. χρόνια μετά τη δημιουργία των πρώτων στερεών υλικών σωμάτων στο ηλιακό σύστημα. Μέχρι σήμερα, εκτιμάτο ότι η Σελήνη δημιουργήθηκε μόνο 30 εκατ. χρόνια μετά τη δημιουργία του ηλιακού συστήματος, που θεωρείται ότι έχει ηλικία 4,57 δισεκατομμύρια χρόνια. Σύμφωνα με τους ερευνητές, αυτό αποτελεί ισχυρή ένδειξη ότι είτε η πρόσκρουση από την οποία προέκυψε το φεγγάρι, συνέβη πιθανότατα αρκετά αργότερα σε σχέση με τις επικρατούσες θεωρίες (αν και είναι νωρίς για να πειστεί η επιστημονική κοινότητα για αυτό, μέχρι να προκύψουν νέα στοιχεία που να επιβεβαιώνουν τη νέα θεωρία), είτε είναι λανθασμένη η σημερινή κυρίαρχη θεωρία σχετικά με το πώς ψύχθηκε και διαμορφώθηκε ο πρώτος φλοιός του φεγγαριού, οπότε πρέπει να αναθεωρηθεί η γεωλογική ιστορία του δορυφόρου. Η νέα νεότερη χρονολόγηση της ηλικίας της Σελήνης είναι ανάλογη της ηλικίας των παλαιότερων πετρωμάτων που έχουν βρεθεί στη Γη (ζιρκόνιο στη Δυτική Αυστραλία), κάτι που παραπέμπει στην υπόθεση ότι οι αρχαιότεροι φλοιοί της Γης και του δορυφόρου της σχηματίστηκαν την ίδια περίπου εποχή, λίγο μετά τη γιγάντια σύγκρουση με ένα τρίτο ουράνιο σώμα.

Μια γαλαξιακή σύγκρουση δημιουργεί ένα γιγάντιο κοσμικό «θαυμαστικό». Αστρονόμοι που χαρτογραφούν τον ουρανό με τη βοήθεια δύο από τα καλύτερα τηλεσκόπιο της NASA, μπόρεσαν να τραβήξουν μια νέα φωτογραφία του γαλαξιακού συστήματος VV 340, το οποίο διαθέτει δύο γαλαξίες που βρίσκονται σε μια διαδικασία σύγκρουσης και συγχώνευσης. Αν παρατηρηθεί από κάποια απόσταση, το σύστημα αυτό μοιάζει με ένα τεράστιο θαυμαστικό, απέχει δε περίπου 450 εκατομμύρια έτη φωτός από τη Γη. Το σύστημα VV 340 που απεικονίζει δύο γαλαξίες σε φάση σύγκρουσης μοιάζει με ένα γιγάντιο θαυμαστικό στο διάστημα. Οι λαμπροί γαλαξίες ονομάζονται VV 340 Βόρειος (επάνω) και VV 340 Νότιος (στο κάτω μέρος). Παίρνουν δε αυτό το ενδιαφέρον σχήμα, επειδή ο βόρειος φαίνεται από το πλάι, ενώ ο Νότιος γαλαξίας εμφανίζεται ανφάς, όπως τον βλέπουμε από την Γη μας. Τα τελευταία χρόνια οι αστρονόμοι έχουν εντοπίσει πολλές περιπτώσεις γαλαξιακών συγκρούσεων, που συμμετέχουν από πέντε έως δύο γαλαξίες στο γεγονός της συγχώνευσης. Σύμφωνα με τη NASA το συγκεκριμένο σύστημα βρίσκεται περίπου 450 εκατομμύρια έτη φωτός μακριά, και είναι επίσης γνωστό ως Arp 302. Αυτή τη στιγμή, οι δύο γαλαξίες βρίσκονται σε ένα είδος βαρυτικού χορού που τελικά θα τους αναγκάσει να σχηματίσουν ένα ενιαίο, τεράστιο γαλαξία. Οι υπερμεγέθεις μαύρες τρύπες που τροφοδοτούν τους πυρήνες τους πιθανότατα θα συγχωνευτούν κι αυτές. Το εναλλακτικό σενάριο είναι εκείνο στο οποίο μία από αυτά τα σκοτεινά μεγαθήρια πετιέται έξω από το νεοσχηματισθένα γαλαξία. Καθώς οι δύο γαλαξίες θα πλησιάζουν ο ένας τον άλλον, οι παλιρροϊκές και βαρυτικές δυνάμεις θα ανακατέψουν το αέριο και στις δύο γιγάντιες δομές, οδηγώντας σε μια περίοδο έντονης αστρικής δημιουργίας. Τότε θα δημιουργηθούν πολυάριθμα μπλε αστέρια μέσα στα επόμενα δεκάδες εκατομμύρια χρόνια, όπως λένε οι ειδικοί. Προκειμένου να συλλάβει αυτή την εξαιρετικά λεπτομερή εικόνα του συστήματος, οι αστρονόμοι έχουν συνδυάσει δεδομένα που συλλέχθηκαν από το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble, με εικόνες που έχουν ληφθεί από το Παρατηρητήριο Chandra των ακτίνων-X. Το Hubble χρησιμοποιήθηκε επειδή μπορεί να συλλάβει εικόνες σε σχεδόν υπέρυθρα μήκη κύματος. Το σύστημα VV 340 έχει χαρακτηριστεί ως Luminous Infrared Galaxy ή LIG, το οποίο σημαίνει ότι λάμπει φωτεινά σε αυτήν την περιοχή του ηλεκτρομαγνητικού φάσματος. Δισεκατομμύρια χρόνια από τώρα και ο δικός μας Γαλαξίας, θα ξεκινήσει ένα παρόμοια «χορό» με τον πλησιέστερο γείτονα μας, το γαλαξία της Ανδρομέδας. Εκατοντάδες εκατομμύρια χρόνια μετά από αυτό τον “χορό” η συγχώνευση θα έχει ολοκληρωθεί, και αυτή η περιοχή του διαστήματος είναι πολύ πιθανό να κυριαρχείται από ένα εντυπωσιακό ελλειπτικό γαλαξία. Αραγε θα ειναι εκει τα χιλιακις εγγόνια μας να το βλέπουν; Πιστεύω ΝΑΙ Μικρές ειδήσεις. Κίνα: Ολοκληρώνεται ο διαστημικός σταθμός - Εκτόξευση του "Tiangong I" Η Κίνα φιλοδοξεί να αποτελέσει μία νέα δύναμη στον συναρπαστικό τομέα του Διαστήματος, τη στιγμή που οι δαπάνες για διαστημικές έρευνες από τα δύο μεγαθήρια του τομέα (ΗΠΑ και Ρωσία) έχουν αρχίσει να φθίνουν. Σύντομα, ίσως και μέσα στον Αύγουστο, η μεγάλη ασιατική χώρα αναμένεται να θέσει σε τροχιά τον πρώτο διαστημικό της σταθμό. Το "Tiangong I", βάρους 8,5 τόνων, είναι το επόμενο βήμα του διαστημικού προγράμματος της Κίνας και αποτελεί μία "λογική" εξέλιξη ύστερα από τρεις επιτυχείς εκτοξεύσεις Κινέζων αστροναυτών μέσα στην τελευταία δεκαετία. «Το Tiangong I θα είναι μη επανδρωμένο όταν εκτοξευθεί. Το εργαστήριο θα χρησιμεύσει κυρίως σαν δοκιμαστήριο για δύο επανδρωμένες αποστολές κατά τη διάρκεια της διετούς του ζωής», επισημαίνει ο διαστημικός αναλυτής Dean Cheng και προσθέτει: «Είναι μια λογική κίνηση στην εξέλιξη των δυνατοτήτων μιας χώρας σε σχέση με τις επανδρωμένες αποστολές στο διάστημα». Επίσης η Κίνα τοποθέτησε σήμερα με επιτυχία σε τροχιά ένα νέο επιστημονικό και ερευνητικό δορυφόρο- τον Χαγιάν 2 (Haiyang 2). Όπως μετέδωσε το πρακτορείο ειδήσεων Σινχουά (Xinhua) ο δορυφόρος εκτοξεύτηκε από το κοσμοδρόμιο Ταϊγιουάν (Taiyuan) με τη βοήθεια του πυραύλου-φορέα Long March-4B. Η σειρά των δορυφόρων Χαγιάν προορίζεται για την παρακολούθηση των αλλαγών στον ωκεανό, την εξερεύνηση της ρύπανσης του υδάτινου περιβάλλοντος και τη λύση των προβλημάτων της ασφάλειας της ναυσιπλοΐας. Έρευνες για την ύπαρξη εξωγήινης ζωής χρηματοδοτεί η Τζόντι Φόστερ. Η Τζόντι Φόστερ, η αμερικανίδα βραβευμένη ηθοποιός, όχι μόνον πιστεύει στην εξωγήινη ζωή, αλλά διαθέτει και χρήματα για τις έρευνες που πραγματοποιεί το Παρατηρητήριο για Εξωγήινη Ζωή της Καλιφόρνια (SETI), όπως ανακοινώνεται μέσα από την ιστοσελίδα του οργανισμού. Η Τζόντι Φόστερ είναι ένα από τα 2.500 άτομα που ασχολούνται ενεργά με την ύπαρξη εξωγήινων. Τον περασμένο Απρίλιο, το Παρατηρητήριο για Εξωγήινη Ζωή της Καλιφόρνια, διέκοψε τις εργασίες του λόγω έλλειψης χρημάτων, αλλά χθες Τρίτη, έλαβε περισσότερα από 223.000 δολάρια, από περισσότερους από 2.557 δωρητές, ανάμεσα στους οποίους και η διάσημη ηθοποιός, με συνέπεια να αρχίσουν και πάλι οι έρευνες. Περισσότερα και στην δημοσίευση στις 12/8/2011. Πεφταστέρια από το διάστημα.Φανταστικό!!! Ενώ όλοι είχαμε στραμμένα τα βλέμματά μας στον ουρανό για τα πεφταστέρια, ο Αμερικανός αστροναύτης Ron Garan απαθανάτισε τις Περσείδες από το Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ΔΔΣ), όπου βρίσκεται αυτές τις ημέρες σε αποστολή. "Πώς μοιάζει ένα πεφταστέρι από το διάστημα", σχολίασε ο Ron Garan στο λογαριασμό του στο twitter, όπου και ανέβασε την εντυπωσιακή φωτογραφία. Η ετήσια βροχή των μετεώρων ξεκίνησε πριν από λίγες μέρες και κορυφώθηκε το Σαββατοκύριακο. Τα πεφταστέρια, όπως είναι κοινώς γνωστά, είναι ορατά από τον ΔΔΣ, όπως εισέρχονται στην ατμόσφαιρα,

Οι μαύρες τρύπες διαρρέουν τις πληροφορίες στο περιβάλλον τους. Ερευνητές του Πανεπιστημίου του York έκαναν μια μνημειώδη ανακάλυψη, όταν διαπίστωσαν ότι οι μαύρες τρύπες έχουν την τάση να καταπίνουν όλη την ύλη στο περιβάλλον τους, αλλά διαρρέουν τις πληροφορίες. Τα νέα δεδομένα προστίθενται στις ολοένα και περισσότερες γνώσεις που έχουμε για αυτές τις καταπληκτικές δομές. Γνωρίζουμε, για παράδειγμα, ότι είναι εξαιρετικά ογκώδεις, αλλά ταυτόχρονα πολύ συμπαγείς, ενώ επίσης ότι είναι σε θέση να καμπυλώνουν τον ιστό του χωροχρόνου λόγω της τεράστιας βαρύτητας τους. Γνωρίζουμε, επίσης, ότι μπορεί να ασκούν μια ισχυρή έλξη σε όλη την ύλη γύρω τους, και ότι, όταν περάσουν τον ορίζοντα γεγονότων, αυτή η ύλη δεν μπορεί πλέον να ανακτηθεί. Την ίδια στιγμή, το γεγονός ότι οι μαύρες τρύπες απελευθερώνουν τεράστιες ποσότητες ακτινοβολίας από τους πόλους τους είναι, επίσης, γνωστό εδώ και αρκετό καιρό. Αλλά οι ερευνητές του Πανεπιστημίου του York Samuel Braunstein και Manas Patra υποστηρίζουν πως η νέα μελέτη τους δείχνει ότι αυτές οι ιδιομορφίες του χωροχρόνου διαρρέουν, επίσης, πληροφορίες στο περιβάλλον τους, οι οποίες αποσπώνται (εξάγονται) από την ύλη και διοχετεύονται μέσω του ορίζοντα γεγονότων στους δίσκους συσσώρευσης τους. Αυτό που τελικά δείχνει η έρευνα είναι ότι οι αστροφυσικοί καλά θα έκαναν να αλλάξουν τον τρόπο σκέψης τους, όταν πρόκειται για αυτές τις πολύ παράξενες κοσμικές δομές. Η ομάδα μάλιστα προσθέτει ότι θα πρέπει να γίνει μια επανεξέταση του ρόλου της βαρύτητας στο Σύμπαν. "Τα αποτελέσματά μας δεν χρειάζεται τις λεπτομέρειες της γεωμετρίας του καμπυλωμένου χώρου μιας μαύρης τρύπας. Αυτά τείνουν να επιβεβαιώσουν τις πρόσφατες προτάσεις ότι ο χώρος, ο χρόνος και ακόμη και η ίδια η βαρύτητα μπορεί να είναι αναδυόμενες ιδιότητες μέσα σε μια βαθύτερη θεωρία”, εξηγεί ο Braunstein. “ Η δουλειά μας αλλάζει διακριτικά τις προτάσεις αυτές, προσδιορίζοντας ότι μια κβαντική θεωρία πληροφοριών θα είναι η πιθανή υποψήφια πηγή για μια αναδυόμενη θεωρία της βαρύτητας," συνεχίζει να εξηγεί το μέλος αυτό της ερευνητικής ομάδας. "Αυτή η άποψη οφείλεται εν μέρει από το εκπληκτικό αποτέλεσμα του Jacobson το 1995, ότι οι εξισώσεις της βαρύτητας του Αϊνστάιν απορρέουν από τις θερμοδυναμικές ιδιότητες του ορίζοντα γεγονότων," εξηγούν οι δύο φυσικοί. "Τα αποτελέσματά μας επεκτείνουν στην πράξη τις προβλέψεις που έγιναν από τις καθιερωμένες τεχνικές, που βασίζονται στην λεπτομερή γνώση του χωροχρόνου και της γεωμετρίας μιας μαύρης τρύπας”, εξηγούν. Αυτό που δεν είναι ξεκάθαρο σε αυτό το σημείο είναι το πώς η νέα ανακάλυψη θα συμβιβαστεί, ή θα συγχωνευθεί, με τα υπάρχοντα δεδομένα και τις θεωρίες. Οι ερευνητές παραδέχονται ότι η ανάλυσή τους δεν είναι προσκολλημένη στην καθιερωμένη γενική σχετικότητα, που σημαίνει ότι θα πρέπει να εφαρμόζεται στις νέες εκτεταμένες θεωρίες της βαρύτητας. Οι τελευταίες υποστηρίζουν ότι “η περιοχή της μαύρης τρύπας πρέπει να αντικατασταθεί από κάποια άλλη ιδιότητα σε κάποιο γενικευμένο θεώρημα χώρου." Μία από τις πιθανές συνέπειες της μπορεί να είναι ότι η γενική σχετικότητα, όπως την οραματίστηκε ο Albert Einstein, δεν μπορεί να εφαρμοστεί γύρω από τις μαύρες τρύπες με τον ίδιο τρόπο όπως οπουδήποτε αλλού. Η έρευνα δημοσιεύεται στο περιοδικό Physical Review Letters.

Ακομα περισσότερα για το θέμα που θα αποτελεί το κύριο θέμα για της επόμενες δεκαετίες μαζί με αλλα τεσσερα-πέντε ακόμα.(Σκοτεινή υλη,σκοτεινή ενεργεία,σωματίδιο Higs,μαυρές τρύπες,νετρίνα κ.λ.π.) http://www.astrovox.gr/forum/viewtopic.php?t=14895

438 μέρες (διαστημικής) μοναξιάς Κλεισμένο σε μιαν άτρακτο επί 438 ημέρες, το πλήρωμα του Mars500 έσπασε το ρεκόρ απομόνωσης που περιλαμβάνει αυστηρή δίαιτα και ελάχιστη επαφή με φίλους και συγγενείς. Η εκπαίδευση θα ολοκληρωθεί την 520ή μέρα - οπότε οι έξι κοσμοναύτες θα είναι έτοιμοι να πραγματοποιήσουν την πρώτη διαστημική αποστολή στην ιστορία με προορισμό τον πλανήτη Αρη. Εως τότε τα μέλη της αποστολής θα συνεχίσουν να εκπαιδεύονται στο Ινστιτούτο Βιοϊατρικών Προβλημάτων έξω από τη Μόσχα, όπου βιώνουν τις συνθήκες που θα συναντήσουν στο πραγματικό τους ταξίδι. Η προσομοίωση της προσγείωσης γίνεται σε μια αίθουσα του Ινστιτούτου που έχει στρωθεί με άμμο. Το πλήρωμα δέχθηκε την Κυριακή τα συγχαρητήρια του Βαλέρι Πολιακόφ, του ρώσου κοσμοναύτη που διατηρεί το ρεκόρ παραμονής στο Διάστημα - 437 ημέρες σε τροχιά γύρω από τη Γη το 1995 με τον διαστημικό σταθμό Mιρ. «Καλύτερα να μην μετράτε τώρα τις μέρες που πέρασαν αλλά αυτές που απομένουν» συμβούλευσε ο ρέκορντμαν κοσμοναύτης τους έξι συναδέλφους του στο μήνυμά του. Αυτές τις 438 ημέρες, οι έξι κοσμοναύτες ζουν κι εργάζονται σε έναν κλειστό χώρο 550 κυβικών μέτρων χωρίς παράθυρα όπου τους παρατηρούν γιατροί και ψυχολόγοι. Κάθε κοσμοναύτης έχει στη διάθεσή του ένα μικρό κρεβάτι, ένα γραφείο και μια ντουλάπα. Καθώς δεν υπάρχει ντουζ, οι κοσμοναύτες φροντίζουν για την καθαριότητά τους με απορροφητικό χαρτί σε μια αίθουσα που θυμίζει σάουνα. Μέρος του χρόνου περνάει με βιντεοπαιχνίδια. Παραλαμβάνουν τον δίσκο με το φαγητό τους από ένα πορτάκι και είναι υποχρεωμένοι να το καταναλώσουν όλο καθώς οι επιστήμονες μελετούν την αντίδραση του οργανισμού τους σε μια μακρά διαστημική δίαιτα. Ο Πολιακόφ περιέγραψε την εμπειρία «ίδια με αυτή που βιώνει κανείς σε μια διαστημική αποστολή αλλά χωρίς τη βαρύτητα». Σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Διαστήματος, οι έξι κοσμοναύτες χαίρουν άκρας υγείας. Οταν ολοκληρώσουν την εκπαίδευσή τους, θα γίνουν πλουσιότεροι κατά 70.000 ευρώ έκαστος. Για να θυμηθούμε λίγα για αυτην την μοναδική αποστολή οτι εγραφα στις 14/2/2011.Σελ.37. Έξι σκληροτράχηλοι εθελοντές, που ζουν απομονωμένοι σε ένα ρωσικό ινστιτούτο από τον περασμένο Ιούλιο, έφτασαν αισίως στο μέσο του διαπλανητικού ταξιδιού τους και «προσεδαφίστηκαν» στον Άρη. Η αποστολή Mars500, ένα πείραμα του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA), της Ρωσίας και της Κίνας, είχε τεθεί σε «τροχιά» γύρω από τον γειτονικό πλανήτη την 1η Φεβρουαρίου. Τρεις από τους έξι άνδρες παρέμειναν σε τροχιά στο «διαστημόπλοιο» της αποστολής, ενώ οι υπόλοιποι τρεις επιβιβάστηκαν σε ειδικό όχημα και το Σάββατο προσεδαφίστηκαν εικονικά στον Κόκκινο Πλανήτη. Τη Δευτέρα, οι τρεις πρωτοπόροι εξερευνητές -ο Ρώσος Αλεξάντερ Σμολέγιεφσκι, ο Ιταλός Ντιέγκο Ουρμπίνα και ο Κινέζος Ουάνγκ Γιούε- θα φορέσουν ρωσικές στολές Orlan, θα ανοίξουν την αεροστεγή θυρίδα και θα πατήσουν πόδι στο «εξωγήινο» έδαφος. Έπειτα από μερικές μέρες εξερεύνησης σε έναν θάλαμο στρωμένο με κόκκινη άμμο και βράχια, οι τρεις εικονικοί αστροναύτες θα επιστρέψουν στο διαστημικό σκάφος τους στις 27 Φεβρουαρίου. Η επιστροφή στη Γη προγραμματίζεται για το Νοέμβριο, έπειτα από 520 ημέρες απομόνωσης στο Ινστιτούτο Βιοϊατρικών Προβλημάτων έξω από τη Μόσχα. Όλο αυτό το διάστημα, τα μέλη του πληρώματος από την Ευρώπη, τη Ρωσία και την Κίνα (μηχανικοί, γιατροί και ένας φυσικός) ζουν μέσα στο σφραγισμένο ομοίωμα ενός σκάφους χωρίς παράθυρα, χωρισμένο σε τέσσερις επιμέρους χώρους, με συνολικό εμβαδό λιγότερο από 80 τετραγωνικά μέτρα. Το πλήρωμα έχει επαφή με τον έξω κόσμο μόνο μέσω ραδιοζεύξης, η οποία καθυστερεί έως και 20 λεπτά, το χρόνο που χρειάζεται το σήμα για να διανύσει την απόσταση από τη Γη στον Άρη. Οι διαπλανητικοί «αστροναύτες» επιτρέπεται να κάνουν ντους μόνο μια φορά την εβδομάδα, και τρέφονται αποκλειστικά με ειδικά συσκευασμένα τρόφιμα. Όταν τελικά επιστρέψουν στο μητρικό τους πλανήτη, θα αποζημιωθούν για την ταλαιπωρία τους με περίπου 97.000 δολάρια έκαστος. Τα δεδομένα που θα συγκεντρωθούν από το πείραμα είναι πάντως ανεκτίμητα: Το Mars500 σχεδιάστηκε να εξετάσει τις τεχνικές δυσκολίες και την ψυχολογική επιβάρυνση του πληρώματος που θα προέκυπταν στο αντίστοιχο πραγματικό ταξίδι. «Φυσικά, στη διάρκεια μιας αληθινής αποστολής στον Άρη, θα υπήρχαν επιπλέον προκλήσεις, όπως για παράδειγμα η βαρύτητα και το πρόβλημα της [κοσμικής] ακτινοβολίας» επισήμανε η Τζένιφερ Γκο-Αν, υπεύθυνη της προσομοίωσης στoν ESA. Η NASA δεν έχει καταλήξει σε χρονοδιάγραμμα για την πρώτη επανδρωμένη αποστολή σε άλλο πλανήτη, το ταξίδι πάντως θα μπορούσε να ξεκινήσει κάποια στιγμή τη δεκαετία του 2040. Όσον αφορά τη Ρωσία, τα σχέδια προβλέπουν αναχώρηση σε περίπου 20 με 30 χρόνια, πιθανώς σε συνεργασία με τον ESA και τη NASA. Περισσότερα και στην δημοσίευση 24/1/2011-Σελ.36. Μικρές ειδήσεις. Προετοιμασίες εκτόξευσης Διαπλανητικού Σταθμού προς τον Φόβο. Η Ρωσία σχεδιάζει να εκτοξεύσει Διαπλανητικό Σταθμό προς τον δορυφόρο του Άρη Φόβο στις 5 Νοεμβρίου του 2011. Τώρα αρχίζουν οι δοκιμές του Σταθμού και οι προετοιμασίες της εκτόξευσής του. Σκοπός της αποστολής είναι η μεταφορά των δειγμάτων του χώματος του Φόβου στη Γη, καθώς επίσης και η εξερεύνηση του χώρου γύρω από τον πλανήτη. Δέκαν μήνες μετά την εκτόξευση, από το Σταθμό Phobos-Grunt θα αποσπαστεί ο κινέζικός επιστημονικόες μικροδορυφόρος Inho1, που θα ασχολείται με την εξερεύνηση της ατμόσφαιρας του ΄Αρη. Ο ολικός χρόνος διαρκείας της διαπλανητικής αποστολής ανέρχεται σε 3 χρόνια. Ο επόμενος τουρίστας θα πετάξει στο Διάστημα το 2014. ΄Ετσι ανακοίνωσε εκπρόσωπος της ρωσικής Πυραυλο-διαστημικής Εταιρείας «Ενέργεια». Οι Μάρκετινγκ Υπηρεσίες για τη διοργάνωση των πτήσεων των διαστημικών τουριστών με ρωσικά διαστημόπλοια Σογιούζ προς το Διεθνή Διαστημικό Σταθμό προσφέρονται από την εταιρεία Space Adventures. Ο πρώτος διαστημικός τουρίστας έγινε το 2001 ο Αμερικανός Ντένις Τίτο (Dennis Tito). Συνολικά δε, ως το 2009 στο Διάστημα είχαν πετάξει 6 άτομα. Μάλιστα, ο Αμερικανός ουγγρικής καταγωγής Τσαρλζ Σιμόνι (Charles Simonyi) είχε ταξιδεύψει στο Διάστημα δύο φορες.

Η έρευνα για συγχωνεύσεις μαύρων οπών. Οι θεαματικές αυτές κοσμικές συγχωνεύσεις πιστεύεται ότι είναι συνηθισμένες σε περιβάλλοντα όπως τα σμήνη των γαλαξιών στο μακρινό σύμπαν. Επίσης, στο τελικό τους στάδιο οι συγχωνεύσεις αναμένεται να είναι έντονες πηγές βαρυτικών κυμάτων. Τώρα, δύο επιστήμονες από το Ινστιτούτο Kavli για τη Σωματιδίων Αστροφυσική και Κοσμολογία δοκίμασαν μια νέα μέθοδο για να δούμε την έντονη ακτινοβολία από το παρελθόν, που προέρχεται από τη συγχώνευση δύο γαλαξιών με σκοπό να δούμε τις υπερμεγέθεις μαύρες τρύπες στους πυρήνες τους. Οι ερευνητές θέλουν να παρακολουθήσουν το πώς οι μαύρες τρύπες που βρίσκονται στα κέντρα των σπειροειδών γαλαξιών που συγχωνεύονται κινούνται αρχικά σπειροειδώς η μία ως προς την άλλη, μέχρι αυτές να συνενωθούν, σχηματίζοντας μια ενιαία ακόμη πιο ογκώδη μαύρη τρύπα. Οι δύο φωτεινές πηγές στο κέντρο αυτής της σύνθετης εικόνας,(Φωτογραφία) που πάρθηκε σε ακτίνες-x (μπλε χρώμα) και σε ραδιο- ακτίνες (σε ροζ), του γαλαξία 3C 75, πιστεύεται ότι οφείλονται σε δύο υπερμεγέθεις μαύρες τρύπες που είναι σε τροχιά η μία γύρω από την άλλη, ενώ τροφοδοτούν την γιγάντια ραδιοφωνική πηγή από εκεί. Οι δύο μαύρες τρύπες περιτριγυρισμένες από αέρια εκατομμυρίων βαθμών που εκπέμπουν ακτίνες-Χ, εκτοξεύουν πίδακες από σχετικιστικά σωματίδια. Οι υπερβαρέες μαύρες τρύπες απέχουν 25.000 έτη φωτός ενώ οι πυρήνες των δύο υπό συγχώνευση γαλαξιών στο σμήνος Abell 400 απέχουν περίπου 300 εκατομμύρια έτη φωτός από μας. Οι αστρονόμοι συμπεραίνουν ότι αυτές οι δύο υπερμεγέθεις μαύρες τρύπες συνδέονται μεταξύ τους με τη βαρύτητα σε ένα δυαδικό σύστημα, επειδή η προς τα πίσω εμφάνιση των πιδάκων είναι πιθανό να οφείλεται στην κοινή κίνησή τους, καθώς αυτοί οι πίδακες κινούνται μέσα από το καυτό αέριο του σμήνους με 1200 χιλιόμετρα ανά δευτερόλεπτο. Το γεγονός αυτό μπορεί να δώσει στους αστρονόμους πολύτιμες πληροφορίες τόσο για την γαλαξιακή εξέλιξη όσο και για το πώς κάποιες μαύρες τρύπες – και μερικούς γαλαξίες – αυξήθηκαν τόσο πολύ και μάλιστα τόσο νωρίς στην ιστορία του σύμπαντος. "Το όλο ζήτημα της συγχώνευσης δύο ελαφρύτερων μαύρων οπών προς μία πιο βαριά μαύρη τρύπα ήταν καθαρά μια υποθετική υπόθεση για κάποιο χρονικό διάστημα”, δήλωσε ο Brian Gerke. Η επιβεβαίωση ή η αναίρεσή αυτής της υπόθεσης, όχι για να αναφέρουμε το πόσο συχνά συμβαίνει αυτό είναι σημαντικό θέμα για τον προσδιορισμό του τρόπου που οι γαλαξίες αναπτύσσονται. “Στις πρώτες εποχές στο σύμπαν”, πρόσθεσε ο Greg Madejski, "βλέπουμε ήδη πολύ ογκώδεις μαύρες τρύπες. Θα μπορούσαν αυτές να έχουν σχηματιστεί με μια αργή και σταθερή ανάπτυξη; Μάλλον όχι. Το συμπέρασμα είναι ότι δημιουργήθηκαν με τη συνένωση, τη συγχώνευση δύο άλλων. Αυτό πιστεύουν οι αστρονόμοι ότι πρέπει να έχει συμβεί. " Στην πραγματικότητα η ανακάλυψη περιπτώσεων όπου γίνονται συγχωνεύσεις μαύρων οπών είναι μια δύσκολη υπόθεση, λόγω της φύσης των γαλαξιών. Το ζεύγος των μαύρων οπών των Gerke και Madejski που ερευνούν βρίσκεται στην καρδιά ενός ενεργού γαλαξιακού πυρήνα (AGN), αντικείμενα που είναι υπεύθυνα για μερικά από τα πιο ενεργητικά φαινόμενα στο σύμπαν. Η ενέργεια αυτή προέρχεται από το αέριο και τη σκόνη που στροβιλίζεται στη μαύρη τρύπα, στην καρδιά ενός AGN. Καθώς η ύλη αναρροφάται από τη μαύρη τρύπα θερμαίνεται τόσο πολύ που εκπέμπει ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία από όλο το φάσμα – από την υπέρυθρη ακτινοβολία έως τις ακτίνες-Χ. Εάν οι μαύρες τρύπες σε τέτοια ζεύγη είναι ακόμη σε σχετικά μεγάλη απόσταση μεταξύ τους, μπορούν να διακριθούν από την άμεση παρατήρηση. Αλλά αν η συγχώνευση συνέβη αρκετά πίσω στο παρελθόν που ο γαλαξίας που προέκυψε εμφανίζεται σχετικά ήρεμος, τότε οι μαύρες τρύπες είναι πολύ κοντά για να μας πουν τι συνέβη χρησιμοποιώντας τις συμβατικές μεθόδους παρατήρησης. Προς το σκοπό αυτό η ερευνητική ομάδα των αστρονόμων έχει χρησιμοποιήσει μια νέα, αποτελεσματική μέθοδο με τη βοήθεια της φασματομετρίας τόσο από επίγεια όσο και από διαστημικά παρατηρητήρια. Μια μέθοδος που αρχικά προτάθηκε από τον Gerke το 2009 με σκοπό να δει τι συνέβη στο παρελθόν, με τη βοήθεια της έντονης ακτινοβολίας που προέρχεται από τον ενεργό πυρήνα. Η έρευνά τους θα εμφανιστεί στο Astrophysical Journal Letters.

Το SETI ξαναρχίζει την αναζήτηση εξωγήινων. Μετά από τετράμηνη διακοπή λόγω έλλειψης των αναγκαίων κονδυλίων, το διάσημο πρόγραμμα αναζήτησης εξωγήινης νοημοσύνης SETI ξανάρχισε να λειτουργεί χάρη σε περίπου 2.300 «πιστούς» που κατέθεσαν τον οβολό τους και συνέβαλαν για να συγκεντρωθεί το ποσό των 200.000 δολαρίων, με τα οποία το μεγάλο ραδιοτηλεσκόπιο Άλεν του προγράμματος, «άναψε» και πάλι τις αντένες του - τουλάχιστον για ένα χρονικό διάστημα, οπότε το χρηματοδοτικό πρόβλημα αναμένεται να προκύψει και πάλι, καθώς λόγω της οικονομικής κρίσης έχουν δυσκολέψει οι εποχές για τέτοιες «πολυτέλειες». Στη «συμμαχία των προθύμων» συμμετείχε και η γνωστή ηθοποιός Τζόντι Φόστερ, η οποία είχε πρωταγωνιστήσει το 1997 στην κινηματογραφική ταινία «Επαφή», μια μεταφορά του ομώνυμου βιβλίου του διάσημου αστρονόμου Καρλ Σαγκάν, όπου μια νεαρή ερευνήτρια των άστρων «πιάνει» πράγματι ένα εξωγήινο σήμα (στην πραγματικότητα, δυστυχώς, οι εξωγήινοι δεν έχουν ακόμα εμφανιστεί!). Η Φόστερ έχει -στην καριέρα και την προσωπική της ζωή- δείξει μεγάλο ενδιαφέρον για τους εξωγήινους και έχει δηλώσει ότι κάποια στιγμή θα σκηνοθετήσει ένα σχετικό φιλμ επιστημονικής φαντασίας. Τον Απρίλιο, ο μη κερδοσκοπικός οργανισμός SETI είχε ανακοινώσει ότι ξέμεινε από χρήματα, καθώς σταμάτησε η χρηματοδότησή του από το πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας Μπέρκλεϊ, τον συνιδρυτή της Microsoft Πολ Άλεν (του οποίου το όνομα φέρει η διάταξη των 42 συνδυασμένων αντενών διαμέτρου έξι μέτρων η κάθε μια) και άλλους χορηγούς. Έτσι, αναζητήθηκαν επειγόντως νέοι υποστηρικτές, μέχρι που η όλη προσπάθεια ευοδώθηκε και τα τηλεσκόπια βγήκαν από την «ύπνωσή» τους. Η διάταξη τηλεσκοπίων ΑΤΑ (Allen Telescope Array) του SETI, που λειτουργεί από το 2007 με επικεφαλής τον αστρονόμο Σεθ Σόστακ, είναι ουσιαστικά η πρώτη που είναι σχεδόν αποκλειστικά αφιερωμένη στην αναζήτηση σημάτων από κάποιο εξελιγμένο εξωγήινο πολιτισμό. Χρήματα δόθηκαν από πολλά μέρη του κόσμου, κυρίως μέσω διαδικτύου, όμως τα 200.000 δολάρια δεν επαρκούν για να εξασφαλίσουν τη βιωσιμότητα του προγράμματος, καθώς φτάνουν μόνο για μέχρι το τέλος του 2011. Έτσι, ήδη αναζητείται η υποστήριξη πιο ισχυρών και μόνιμων χορηγών, όπως της Πολεμικής Αεροπορίας των ΗΠΑ. Εντοπίστηκε ο πιο σκοτεινός εξωπλανήτης. Οι αστρονόμοι ανακάλυψαν τον πιο σκοτεινό μέχρι σήμερα πλανήτη εντός ή εκτός του ηλιακού μας συστήματος, ο οποίος, όπως δείχνουν οι μετρήσεις τους, αντανακλά λιγότερο από το 1% του ηλιακού φωτός που πέφτει πάνω του, με συνέπεια να είναι πιο μαύρος ακόμα και από τον άνθρακα ή το μαύρο ακρυλικό χρώμα. Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον αστρονόμο Ντέιβιντ Κίπινγκ του Κέντρου Αστροφυσικής Χάρβαρντ-Σμιθσόνιαν των ΗΠΑ, που δημοσιεύουν την ανακάλυψή τους στο περιοδικό «Monthly Notices» της βρετανικής Βασιλικής Αστρονομικής Εταιρίας, σύμφωνα με το Γαλλικό Πρακτορείο, εκτιμούν ότι ο εξωπλανήτης, με την ονομασία TrES-2b, είναι ένας μακρινός αέριος γίγαντας στο μέγεθος περίπου του Δία. Ο τελευταίος όμως «κολυμπά» σε φωτεινά νέφη αμμωνίας που αντανακλούν πάνω από το ένα τρίτο της ηλιακής ακτινοβολίας, με αποτέλεσμα να είναι πολύ πιο φωτεινός. Αντίθετα, εξαιτίας της πολύ υψηλής θερμοκρασίας του, ο «εξωτικός» εξωπλανήτης, που είχε ανακαλυφθεί το 2006, δεν διαθέτει ανακλαστικά νέφη. Ο TrES-2b βρίσκεται σε πολύ κοντινή τροχιά στο μητρικό άστρο του (σε απόσταση μόλις πέντε εκατομμυρίων χιλιομέτρων) και το φως του τελευταίου θερμαίνει τον πλανήτη περίπου στους 1.000 βαθμούς Κελσίου, οπότε είναι αδύνατο να σχηματιστούν νέφη αμμωνίας. Η ατμόσφαιρα του εξωπλανήτη περιέχει χημικές ουσίες που απορροφούν το φως, όπως κάλλιο, ατμούς νατρίου και οξείδιο του τιτανίου σε αέρια μορφή. Παρόλα αυτά, κανένα από αυτά τα στοιχεία δεν μπορεί να εξηγήσει πλήρως την σχεδόν πλήρη μαυρίλα του πλανήτη. «Δεν είναι σαφές τί είναι αυτό που ευθύνεται για το ότι ο πλανήτης είναι τόσο υπερβολικά μαύρος», δήλωσε ο ερευνητής Ντέιβιντ Σπίγκελ του πανεπιστημίου Πρίνστον. Πάντως, ο μυστηριώδης εξωπλανήτης, επειδή είναι τόσο καυτός, εκπέμπει μια αχνή ερυθρά ανταύγεια όπως τα αποκαΐδια. Οι αστρονόμοι πιστεύουν ότι, όπως και το φεγγάρι μας, ο συγκεκριμένος πλανήτης κινείται σε «κλειδωμένη» τροχιά γύρω από το άστρο του, έτσι ώστε μόνο η μια πλευρά του αντικρίζει μόνιμα τον μακρινό μητρικό ήλιο, ο οποίος απέχει περίπου 750 έτη φωτός από τη Γη, στην κατεύθυνση του αστερισμού του Δράκοντα. Οι μετρήσεις του φωτός του εξωπλανήτη έγιναν με τη βοήθεια των οργάνων του διαστημικού τηλεσκοπίου «Κέπλερ» της NASA. Το «Κέπλερ», μέχρι σήμερα, έχει ανακαλύψει περισσότερους από 1.200 υποψήφιους εξωπλανήτες, για εκατοντάδες από τους οποίους εκκρεμεί η επιβεβαίωση με διασταυρωμένες παρατηρήσεις. Οι αστρονόμοι θα αναζητήσουν και άλλους ασυνήθιστα σκοτεινούς εξωπλανήτες για να δουν πόσο κοινοί είναι στο σύμπαν. Μικρές ειδήσεις. Θα περιοριστούν οι εκτοξευσεις των φορτηγών διαστημοπλοίων. Η Ρωσία θα μειώσει το 2012 κατά δύο φορές τον αριθμό των εκτοξεύσεων των διαστημοπλοίων εφοδιασμού Προγκρές προς το Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Αυτό οφείλεται, όπως ανακοίνωσε εκπρόσωπος της Ροσκόσμος, στην προβλεπόμενη έναρξη των πτήσεων αμερικανικών ιδιωτικών διαστημοπλοίων εφοδιασμού προς το ΔΔΣ. Το 2012 προβλέπεται να εκτοξευτούν τρία Προγκρές έναντι των φετινών 6. Φέτος τον Ιούλιο ολοκληρώθηκε η χρησιμοποίηση των αμερικανικών διαστημικών λεωφορείων (σατλ) και για αυτό τον λόγο τα ρωσικά διαστημόπλοια Σογιούζ είναι προς το παρόν το μοναδικό μέσο μεταφοράς πληρωμάτων και φορτίων στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Εκτόξευση του Σογιούζ από το Κουρού. Ο ρωσικός πύραυλος-φορέας Σογιούζ θα εκτοξευτεί στις 20 Οκτωβρίου από το κοσμοδρόμιο του Κουρού της Γαλλικής Γουιάνας. ΄Ετσι ανακοίνωσε η Ομοσπονδιακή Διαστημική Υπηρεσία της Ρωσίας (Ροσκόσμος). Ο πύραυλος θα τοποθετήσει σε τροχιά δύο ευρωπαϊκούς δορυφόρους συστήματος Galileo. Η Ρωσία, όπως είπε εκπρόσωπος της Ροσκόσμος, εκπληρώνει αυστηρά τα συμβόλαια στο πλαίσιο του σχεδίου του Κουρού, που προβλέπει την χρησιμοποίηση των ρωσικών πυραύλων της για τη τοποθέτηση ευρωπαϊκών διαστημικών συσκευών στο Διάστημα. Η εγκατάσταση του κοσμοδρομίου κοντά στον Ισημερινό καθιστά λιγότερο δαπανηρή την εκτόξευση δορυφόρων.

Τη βοήθεια των πολιτών ζητά το CERN. Ένα ακόμα μεγάλο επιστημονικό πρόγραμμα προσφεύγει στην «επιστήμη των πολιτών», ζητώντας βοήθεια από κάθε έναν ενδιαφερόμενο, που θα ήθελε να διαθέσει τον ελεύθερο χρόνο του ηλεκτρονικού υπολογιστή του σπιτιού ή του γραφείου του, για να συμβάλει σε μια σημαντική ανακάλυψη. Το CERN δημιούργησε το πρόγραμμα LHC@home, ώστε να αξιοποιήσει τη συλλογική επεξεργαστική ισχύ όσο το δυνατόν περισσότερων υπολογιστών ανά τον κόσμο. Οι πολίτες-επιστήμονες θα έχουν τη χαρά ότι συμμετέχουν στα ιστορικά πειράματα φυσικής του υπόγειου μεγάλου επιταχυντή, που βρίσκεται κάτω από τα γαλλο-ελβετικά σύνορα. Μεταξύ άλλων, θα βοηθήσουν στην αναζήτηση του «μποζονίου του Χιγκς», του αποκαλούμενου και «σωματιδίου του Θεού». Είχε προηγηθεί, το 2004, σύμφωνα με το BBC, μια ανάλογη μικρότερης κλίμακας προσπάθεια του CERN για να γίνουν προσομοιώσεις ακτίνων πρωτονίων. «Οι εθελοντές μπορούν τώρα να βοηθήσουν ενεργά τους φυσικούς στην αναζήτηση νέων θεμελιωδών σωματιδίων που θα ρίξουν νέο φως στην προέλευση του σύμπαντός μας, συνεισφέροντας διαθέσιμη επεξεργαστική ισχύ από τους προσωπικούς υπολογιστές τους, επιτραπέζιους και φορητούς», αναφέρεται στη σχετική ανακοίνωση του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Πυρηνικών Ερευνών, που συνεργάζεται για το νέο πρόγραμμα με το Κέντρο Κυβερνοεπιστήμης Πολιτών, στο οποίο συμμετέχουν ο ΟΗΕ και το πανεπιστήμιο της Γενεύης. Κάθε χρόνο ο επιταχυντής, μέσω των συγκρούσεων σωματιδίων, παράγει έναν τεράστιο όγκο δεδομένων προς επεξεργασία, που φθάνουν τα 15 εκατ. Gigabyte. Το CERN διαθέτει μια εντυπωσιακή υποδομή διασυνδεμένων υπολογιστών, παρόλα αυτά δεν λέει όχι στη συμβολή έξτρα ισχύος από κάθε ενδιαφερόμενο. Άλλες επιστημονικές ομάδες, από διαφορετικά γνωστικά πεδία, τα προηγούμενα χρόνια, έχουν επίσης καταφύγει στους εθελοντές, όπως για την αναζήτηση εξωγήινης νοημοσύνης (SETI@home) ή για την ανάλυση πρωτεϊνών (Folding@home). =D>

Στον κρατήρα Endeavour του Άρη πλησιάζει το ρομπότ Opportunity. Στο χείλος του κρατήρα Endeavour, τον τελευταίο σταθμό του μεγάλου ταξιδιού εξερεύνησης του στην επιφάνεια του Άρη, έφτασε το ρομπότ Opportunity, αναφέρει η NASA. Την Τρίτη, σύμφωνα με τη NASA, το εξάτροχο ρομπότ έφτασε στο χείλος του κρατήρα που έχει διάμετρο 23 χιλιόμετρα, αρκετά μεγαλύτερη από όσους έχει μελετήσει ως τώρα. Εκεί το Opportunity θα μελετήσει το έδαφος και τα πετρώματα που, όπως πιστεύουν οι αστροφυσικοί, είναι αρχαιότερα από όσα έχει εξερευνήσει ως τώρα. Ο Άρης πιστεύεται ότι ήταν πιο ζεστός από σήμερα και είχε νερό στην επιφάνεια του, αλλά το έχασε σχετικά πρόωρα. Το Opportunity εξερευνά τον Άρη από το 2004 σε μία αποστολή που επρόκειτο να διαρκέσει 90 ημέρες αλλά ήδη μετρά 2680 ημέρες. Έχει διασχίσει 33,2 χιλιόμετρα στην επιφάνεια του πλανήτη, πραγματοποιώντας δεκάδες στάσεις σε ενδιαφέροντα για τους αστρονόμους σημείο και στέλνοντας στη Γη τεράστιο όγκο δεδομένων για το γεωλογικό παρελθόν του Άρη. Το άλλο ρομπότ, το Spirit, σταμάτησε να λειτουργεί πέρυσι αφού παγιδεύτηκε στην μαλακή άμμο του Άρη ενώ λόγω του αρεινού χειμώνα οι μπαταρίες του δεν φορτίζονταν. #-o Πανοραμική φωτογραφία του κρατήρα από το Opportunity. Τεράστιος πλανήτης προκαλεί παλίρροιες στο άστρο του. Αμερικανοί αστρονόμοι εντόπισαν ένα σπάνιο κοσμικό φαινόμενο που λαμβάνει χώρα σε ένα κοντινό μας άστρο. Όπως φαίνεται ο γιγάντιος πλανήτης που βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής από το άστρο WASP 18 έχει τόσο ισχυρή βαρύτητα που επιδρά σε αυτό με τρόπο ανάλογο με εκείνο της Σελήνης στις θάλασσες της Γης. Αστρική παλίρροια Το WASP 18 βρίσκεται σε απόσταση 325 ετών φωτός από εμάς στον αστερισμό του Φοίνικα και έχει λίγο μεγαλύτερη μάζα από αυτή του Ήλιου. Σε απόσταση μόλις 3 εκατομμυρίων χιλιομέτρων από το άστρο βρίσκεται ένας γιγάντιος πλανήτης που έχει μάζα δέκα φορές μεγαλύτερη από αυτήν του Δία ο οποίος είναι ο μεγαλύτερος πλανήτης του ηλιακού μας συστήματος. Ο πλανήτης που έχει λάβει την ονομασία Wasp 18b είναι τόσο κοντά στο άστρο που ολοκληρώνει μια πλήρη περιστροφή γύρω από αυτό σε μια μέρα - δηλαδή ένα γήινο έτος αντιστοιχεί για τον συγκεκριμένο πλανήτη σε ένα 24ωρο. Στενές επαφές ...αστρικού τύπου Μάλιστα κατά την τροχιακή του κίνηση ο πλανήτης πλησιάζει το άστρο σε απόσταση μικρότερη του ενός εκατομμυρίου χιλιομέτρων και με δεδομένο το μέγεθος του θα μπορούσε να πει κάποιος ότι σχεδόν το ακουμπάει... Ερευνητές του Πανεπιστημίου της Βιρτζίνια διαπίστωσαν ότι το πανίσχυρο μαγνητικό πεδίο του πλανήτη επηρεάζει το άστρο ασκώντας παλιρροϊκές δυνάμεις οι οποίες υποχρεώνουν την επιφάνεια του άστρου να ανασηκώνεται και να υποχωρεί. Η ανακάλυψη η οποία δημοσιεύεται στην επιθεώρηση Monthly Notices of the Royal Astronomical Society θεωρείται ιδιαίτερα σημαντική για τη μελέτη των πλανητικών συστημάτων. Περισσότερα για τον δακτύλιο αντιπρωτονίων που βρίσκεται γύρω από τη Γη. Αντιπρωτόνια φαίνεται να σχηματίζουν ένα δακτύλιο γύρω από τη Γη, που οριοθετείται από τις γραμμές του μαγνητικού πεδίου του πλανήτη μας. Η αντιύλη, η οποία μπορεί να κρατήσει για λίγα λεπτά ή και ώρες πριν συναντηθεί με την κανονική ύλη και εξαϋλωθεί, θα μπορούσε θεωρητικά να χρησιμοποιηθεί για καύσιμα σε εξαιρετικά αποτελεσματικούς πυραύλους του μέλλοντος. Τα φορτισμένα σωματίδια βρίσκονται στις δύο ζώνες Van Allen, ενώ τα αντιπρωτόνια μόνο στην εσωτερική ζώνη. Τα φορτισμένα σωματίδια των κοσμικών ακτίνων συνεχώς πέφτουν σαν βροχή από το γύρω διάστημα, δημιουργώντας ένα πίδακα νέων σωματιδίων – συμπεριλαμβανομένων και των αντισωματιδίων – όταν συγκρούονται με σωματίδια στην ατμόσφαιρα. Πολλά από αυτά εγκλωβίζονται μέσα στις ζώνες ακτινοβολίας Van Allen, δύο ζώνες σχήματος ντόνατ γύρω από τον πλανήτη μας, όπου τα φορτισμένα σωματίδια κινούνται σπειροειδώς γύρω από τις γραμμές του μαγνητικού πεδίου της Γης. Οι δορυφόροι είχαν ήδη ανακαλύψει ποζιτρόνια – η αντιύλη των ηλεκτρονίων – σε ζώνες ακτινοβολίας. Τώρα κι ένα διαστημικό σκάφος έχει εντοπίσει αντιπρωτόνια, με περίπου 2000 φορές μεγαλύτερη μάζα από τα ποζιτρόνια. Τα βαρύτερα σωματίδια ακολουθούν τροχιές με μεγαλύτερες ακτίνες όταν αυτά στρέφονται σπειροειδώς γύρω από τις μαγνητικές γραμμές του πλανήτη, ενώ και τα πιο ασθενή πεδία επίσης οδηγούν σε σπείρες με μεγαλύτερες ακτίνες. Έτσι, τα σχετικά βαριά αντιπρωτόνια ταξιδεύουν στην εξωτερική ζώνη ακτινοβολίας όπου έχουμε ασθενή μαγνητικά πεδία, έτσι οι βρόχοι που ακολουθούν είναι τόσο μεγάλοι που φτάνουν γρήγορα στην κατώτερη ατμόσφαιρα, όπου θα συναντήσουν την κανονική ύλη και θα εξαϋλωθούν. Η εσωτερική ζώνη πιστεύεται ότι έχει αρκετά ισχυρά πεδία ώστε να παγιδέψει τα αντιπρωτόνια, όπου και βρέθηκαν. . Ο Piergiorgio Picozza από το Πανεπιστήμιο της Ρώμης και οι συνεργάτες του ανίχνευσαν τα αντιπρωτόνια χρησιμοποιώντας το διαστημικό σκάφος PAMELA, που ανιχνεύει τις κοσμικές ακτίνες. Το τελευταίο πετά μέσα από την εσωτερική ζώνη ακτινοβολίας της Γης πάνω από το νότιο Ατλαντικό. Μεταξύ Ιουλίου 2006 και Δεκεμβρίου 2008, από το PAMELA εντοπίστηκαν 28 αντιπρωτόνια παγιδευμένα σε σπειροειδή τροχιά γύρω από τις γραμμές του μαγνητικού πεδίου που ξεπετάγονταν από το νότιο πόλο της Γης. Το PAMELA έλαβε δείγματα μόνο από ένα μικρό μέρος της εσωτερικής ζώνης ακτινοβολίας, αλλά τα αντιπρωτόνια πιθανώς είναι παγιδευμένα σε όλη αυτή τη ζώνη. Οι φυσικοί πιστεύουν ότι υπάρχουν δισεκατομμύρια τέτοια σωματίδια εκεί μέσα. Στην πραγματικότητα το μαγνητικό πεδίο της Γης λειτουργεί σαν τις μαγνητικές παγίδες που χρησιμοποιούν οι φυσικοί στα εργαστήρια, όπως στο CERN. Εκεί, οι ερευνητές έχουν προσπαθήσει να παγιδέψουν αντιύλη για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα για να συγκρίνουν τη συμπεριφορά της με εκείνη της κανονικής ύλης. Ο Alessandro Bruno, ένα άλλο μέλος της ερευνητικής ομάδας, πιστεύει πως η αντιύλη που βρίσκεται στις ζώνες ακτινοβολίας της Γης μπορεί μια μέρα να χρησιμέψει για να τροφοδοτεί με ενέργεια τα διαστημόπλοια. Οι μελλοντικοί πύραυλοι θα μπορούσαν να τροφοδοτηθούν από την αντίδραση μεταξύ ύλης και αντιύλης, μια αντίδραση που παράγει ενέργεια ακόμα πιο αποτελεσματικά από ό,τι η πυρηνική σύντηξη στον πυρήνα του ήλιου. "Αυτή είναι η πιο άφθονη πηγή αντιπρωτονίων κοντά στη Γη," λέει ο Bruno. "Ποιος ξέρει, μια μέρα ένα διαστημικό σκάφος θα μπορούσε να ξεκινήσει από τη Γη και στη συνέχεια να ανεφοδιαστεί στην εσωτερική ζώνη ακτινοβολίας προτού κάνει ένα μακρινό ταξίδι."

Μια μαύρη τρύπα σε ένα κβάζαρ έχει μάζα ίση με 18 δισεκατομμύρια ηλιακές μάζες! Αν και τα κβάζαρ είναι συμπαγή αντικείμενα μικρού μεγέθους, κατά τη διάρκεια που τροφοδοτούνται με υλικό απελευθερώνουν αρκετή ενέργεια για να επισκιάσουν ένα ολόκληρο γαλαξία. Το κβάζαρ OJ 287 είχε παράγει σχεδόν περιοδικές οπτικές εκρήξεις πριν περίπου 100 χρόνια, όπως φαίνονται για πρώτη φορά σε φωτογραφικές πλάκες από το 1891. Η κεντρική υπερβαρέα μαύρη τρύπα του είναι η μεγαλύτερη γνωστή, με μια μάζα 18 δισεκατομμύρια ηλιακές μάζες, ή έξι φορές μεγαλύτερη από αυτήν που ξέραμε μέχρι τώρα για το προηγούμενο μεγαλύτερο αντικείμενο. Το αντικείμενο αυτό που ονομάστηκε OJ287 βρίσκεται στον αστερισμό του Καρκίνου και είναι περίπου 3,5 δισεκατομμύρια έτη φωτός μακριά μας. Είναι μέρος ενός δυαδικού συστήματος μαύρων οπών και παράγει ένα τεράστιο ποσό φωτός, γεγονός που συνδέεται συνήθως με το σχηματισμό ενός νέου γαλαξία. Τα κβάζαρ ως επί το πλείστον αποτελούνται από μια τεράστια μαύρη τρύπα η οποία περιβάλλεται από ένα μεγάλο δίσκο συσσώρευσης υλικού και που περιστρέφεται γύρω από αυτούς, ενώ τροφοδοτούνται από τα τεράστια ποσά ύλης που πέφτουν προς το κέντρο της μαύρης τρύπας. Το δυαδικό σύστημα περιλαμβάνει μια τεράστια μαύρη τρύπα με μία μικροκαμωμένη να πλανάται γύρω από την μεγαλύτερη. Παρατηρώντας την τροχιά των μικρότερων μαύρων οπών, οι αστρονόμοι είναι σε θέση να ελέγξουν τη θεωρία της γενικής σχετικότητας με τα ισχυρότερα βαρυτικά πεδία που είδαμε ποτέ. Η μεγαλύτερη μαύρη τρύπα υπερβαίνει τη μικρότερη κατά έξι φορές. Ευτυχώς, είναι 3,5 δισεκατομμύρια έτη φωτός μακριά μας, αποτελώντας την καρδιά του κβάζαρ OJ287. Όπως ξέρουμε τα κβάζαρ είναι εξαιρετικά φωτεινά αντικείμενα όπου η ύλη που πέφτει σπειροειδώς σε μια γιγαντιαία μαύρη τρύπα εκπέμπει μεγάλες ποσότητες ακτινοβολίας. Η μικρότερη μαύρη τρύπα του δυαδικού συστήματος, που ζυγίζει περίπου 100 εκατομμύρια ήλιους, περιστρέφεται γύρω από τη μεγαλύτερη, σε μια ελλειπτική τροχιά με περίοδο 12 χρόνια. Έρχεται αρκετά κοντά ώστε να εισέλθει μέσα στο δίσκο της ύλης που περιβάλλει την μεγαλύτερη μαύρη τρύπα δύο φορές σε κάθε τροχιά, προκαλώντας έτσι δύο εκρηκτικά ξεσπάσματα που αναγκάζουν το κβάζαρ OJ287 ξαφνικά να φωτίζει. Η γενική σχετικότητα προβλέπει ότι η τροχιά της μικρότερης μαύρης τρύπας θα πρέπει να περιστρέφεται με την πάροδο του χρόνου, έτσι ώστε το πλησιέστερο σημείο στο οποίο βρίσκεται κάθε φορά σε σχέση με την μεγαλύτερη, να μετακινείται γύρω στον χώρο. Το φαινόμενο αυτό παρατηρείται στην τροχιά του Ερμή γύρω από τον Ήλιο, αλλά σε πολύ μικρότερη κλίμακα και λέγεται μετάπτωση του περιηλίου. Στην περίπτωση του OJ287, το τεράστιο βαρυτικό πεδίο της μεγαλύτερης μαύρης τρύπας γίνεται η αιτία η τροχιά της μικρότερης μαύρης τρύπας να προχωράει (η γνωστή μετάπτωση) με μία εντυπωσιακή γωνία 39° κάθε φορά. Περίπου μια ντουζίνα φωτεινά εκρηκτικά ξεσπάσματα έχουν παρατηρηθεί μέχρι σήμερα, και οι αστρονόμοι με επικεφαλής τον Mauri Valtonen του Παρατηρητηρίου Tuorla στη Φινλανδία έχουν αναλύσει αυτές μετρώντας το ρυθμό μετάπτωσης της τροχιάς της μικρότερης τρύπας. Αυτός, σε συνδυασμό με την περίοδο της τροχιάς, δείχνει ότι η μεγαλύτερη μαύρη τρύπα είναι η μεγαλύτερη που έχει βρεθεί ποτέ, 18 δισεκατομμύρια ήλιους. Πόσο όμως μεγάλα μπορούν αυτά τα τέρατα να γίνουν; Ο Craig Wheeler του Πανεπιστημίου του Τέξας στο Ώστιν, λέει ότι εξαρτάται μόνο από την ηλικία της μαύρης τρύπας και το πόσο γρήγορα έχει καταπιεί την ύλη, προκειμένου να αναπτυχθεί. "Δεν υπάρχει κανένα θεωρητικό ανώτατο όριο στη μάζα”, συμπληρώνειι. Η πλέον πρόσφατη έκρηξη στο δυαδικό αυτό σύστημα συνέβη στις 13 Σεπτεμβρίου του 2007, όπως προβλέπεται από τη γενική σχετικότητα. "Αν δεν υπήρχε καμιά τροχιακή αλλοίωση, η έκρηξη θα ήταν μετά από 20 ημέρες από τότε που συνέβη στην πράξη," δήλωσε ο Valtonen , προσθέτοντας ότι οι μαύρες τρύπες είναι σε καλό δρόμο για τη συγχώνευση τους μέσα σε 10.000 χρόνια. Ο Wheeler υποστηρίζει ότι οι παρατηρήσεις των εκρηκτικών ξεσπασμάτων ταιριάζουν πολύ με τους θεωρητικούς υπολογισμούς της γενικής σχετικότητας. "Το γεγονός ότι μπορεί να ταιριάξει η θεωρία του Αϊνστάιν τόσο καλά μας λέει ότι αυτή δουλεύει άριστα”, συμπληρώνει.

Επιστημονική πρόταση για το νοικοκύρεμα των διαστημικών σκουπιδιών. Μια βιώσιμη λύση για το διογκούμενο πρόβλημα των διαστημικών σκουπιδιών πρότειναν πρόσφατα επιστήμονες. Η ιδέα αφορά την εκτόξευση ενός δορυφόρου και τη «συνάντησή» του με τα περισσότερα διαστημικά συντρίμμια, όπως χρησιμοποιημένα κομμάτια από διαστημικές ρουκέτες. Ο δορυφόρος θα βάζει, λοιπόν, σε λειτουργία ένα προωθητικό μηχανισμό και θα «οδηγεί» τα συντρίμμια στην ατμόσφαιρα της Γης. Οι εμπλεκόμενοι στην επιστημονική πρόταση ισχυρίζονται ότι σύμφωνα με τον σχεδιασμό, θα είναι δυνατή η απομάκρυνση πέντε έως δέκα αντικειμένων ετησίως. Βέβαια αντιλαμβάνεται κανείς ότι ο στόχος του προγράμματος είναι τεράστιος καθώς αφορά περισσότερα από 17.000 αντικείμενα, μεγαλύτερα από 10 εκατοστά, που βρίσκονται σε χαμηλή τροχιά γύρω από τη γη. Η πιο αρνητική προοπτική βέβαια σχετίζεται με το γεγονός ότι τα μεγαλύτερα αυτά κομμάτια είναι πιθανό να δημιουργήσουν χιλιάδες άλλα. «Κατά τη γνώμη μας το πρόβλημα αυτό αποτελεί μεγάλη πρόκληση και είναι επείγον θέμα», δήλωσε ο Marco Castronuovo, συγγραφέας της έρευνας και ερευνητής της Ιταλικής Υπηρεσίας Διαστήματος. «Πρέπει να δράσουμε άμεσα. Όσο περνάει ο καιρός θα αναγκαζόμαστε να απομακρύνουμε ολοένα και περισσότερα κομμάτια», επισημαίνει. Το 2007 η Κινεζική κυβέρνηση παρουσίασε ένα «αντι-δορυφορικό» σύστημα, καταστρέφοντας έναν παλιό, απενεργοποιημένο δορυφόρο της· η ενέργεια αυτή ωστόσο δημιούργησε 2.000 περισσότερα κομμάτια – συντρίμμια. Πρόσφατα, μάλιστα, μια σύγκρουση αμερικανικών και ρωσικών δορυφόρων δημιούργησε ακόμη περισσότερα «σκουπίδια». Αυτό που οι επιστήμονες φοβούνται είναι μια αλυσιδωτή αντίδραση που φέρει το όνομα «σύνδρομο του Κέσλερ». Σύμφωνα με τη θεωρία του επιστήμονα της NASA, που έδωσε το όνομά του σ’ αυτήν, τα κομμάτια που αποκόβονται από συγκρούσεις χτυπούν με τη σειρά τους άλλα κομμάτια και εντέλει σχηματίζουν ένα σύννεφο συντριμιών που γυρνούν συνεχώς γύρω από τη γη. Αποτελούν κίνδυνο όχι μόνο για τις επανδρωμένες αποστολές δορυφόρων αλλά και για τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό και ευρύτερα για κάθε επανδρωμένη αποστολή. «Είναι δύσκολο βέβαια αν κάποιος το δει από την πολιτική πλευρά του ζητήματος· πολλά από τα κομμάτια ανήκουν σε έθνη που δεν είναι διατεθειμένα να συνεργαστούν ή ακόμα δεν έχουν πρόσβαση σ’ αυτά. Εντω μεταξύ δεν υπάρχει κάποια διεθνής ρύθμιση για την απομάκρυνσή τους», σχολιάζει ο δρ. Castronuovo. O Iταλός ερευνητής προτείνει ένα σχήμα με το οποίο μικροί δορυφόροι θα αναπτύσσονται σε επτάχρονες αποστολές και ο κάθε ένας θα διαθέτει δύο ρομποτικούς βραχίονες: έναν για να «αρπάζει» κάποιο κομμάτι και έναν για να εγκαθιστά ένα προωθητικό πηδάλιο που θα το οδηγεί εκτός τροχιάς της γης. Ρωσική παγίδα για τους αστεροειδείς. Η Ρωσία ξέρει, πως να καταπολεμήσει τους αστεροειδείς, που απειλούν τη Γη. Στη Διάσκεψη «Εβδομάδα Διαστήματος», που πραγματοποιήθηκε στην Ισπανία οι Ρώσοι ειδικοί του Κρατικού Πυραυλικού Κέντρου με την επωνυμία του Μακέεφ πρότειναν να καταστρέφονται οι τεράστιοι ογκόλιθοι με τη βοήθεια εκρήξεων. Τις κεφαλές μάχης της επιθετικής λειτουργικής μονάδας «Καπκάν» (Παγίδα) θα μεταφέρονται στο διάστημα με τη βοήθεια πυραύλων-φορέων «Σογιούζ-2» και «Ρους-Μ». Σήμερα τους κατοίκους της Γης τους ανησυχούν περισσότερο τέτοια φοβερά φαινόμενα, όπως τα τσουνάμι, οι σεισμοί και οι πλημμύρες. Όμως πραγματικά οι τεράστιοι ογκόλιθοι, που πετούν σε μικρή απόσταση από τον πλανήτη μας, αποτελούν εντελώς υπαρκτό κίνδυνο. Είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς τι μπορεί να συμβεί, αν το μέγεθος του επικίνδυνου σώματος θα είναι 30 μέτρα και πάνω και πέσει σε πυκνοκατοικημένη περιοχή, σημειώνει ο Γενικός Διευθυντής του Κρατικού Πυραυλικού Κέντρου Βλαντίμιρ Ντεγκτιάρ: - Κίνδυνο για τη Γη αποτελούν οι αστεροειδείς και οι κομήτες, η τροχιά των οποίων διασταυρώνει την τροχιά της Γης. Η πιθανότητα σύγκρουσής τους με τον πλανήτη μας είναι σχετικά μεγάλη, γιατί αυτά τα σώματα είναι πολυάριθμα. Αυτή η σύγκρουση μπορεί να αποκλειστεί μέσω της αλλαγής της τροχιάς ενός αστεροειδούς ή του τεμαχισμού του σε μικρά κομμάτια. Ως πυραύλου-φορέα για τις προτεινόμενες διαστημικές συσκευές μπορούν να χρησιμοποιηθεί «Σογιούζ-2», καθώς και ο ευρισκόμενος στο στάδιο της εκπόνησης «Ρους-Μ». Η χρησιμοποίηση πυραύλου «Σογιούζ-2» παρέχει τη δυνατότητα προστασίας της Γης από επικίνδυνα σώματα διαμέτρου μέχρι και 300 μέτρων και περίπου 600-700 μέτρων σε περίπτωση χρησιμοποίησης πυραύλου «Ρους-Μ». Όλες οι εργασίες για την προστασία από τους αστεροειδείς και τους κομήτες καθοδηγούνται από τη Ρωσική Ακαδημία Επιστημών. Στο σχέδιο συμμετέχουν επίσης η Ρωσκόσμος, η Ρωσάτομ και το Υπουργείο Άμυνας. Το Κρατικό Πυραυλικό Κέντρο με την επωνυμία του Μακέεφ είναι υπεύθυνο για το πυραυλο-διαστημικό μέρος του προγράμματος, λέει ο Βλαντίμιρ Ντεγκτιάρ: - Συμμετέχουμε επίσης στο διαγωνισμό της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για τη διεξαγωγή εκτεταμένων ερευνών στα πλαίσια του διεθνούς συνεταιρισμού για την αποτροπή της σύγκρουσης της Γης με επικίνδυνα διαστημικά σώματα. Η παγκόσμια κοινότητα αντιλαμβάνεται ότι πρόβλημα υπάρχει και πρέπει να αντιμετωπιστεί. Οι δαπάνες για την υλοποίηση του προγράμματος μπορεί να ανέρθουν στα 20 δισεκ. ρούβλια (περίπου 700 εκατ. δολάρια) στη διάρκεια δέκα χρόνων. Δεν είναι και πολύ μεγάλο ποσό, λαμβανομένου υπόψη πόσο μεγάλο παγκόσμιο πρόβλημα επιλύνει. Μικρές ειδήσεις. Στους επισκέπτες της ΄Εκθεσης MAKS-2011 θα προσφέρουν διαστημικά φαγητά. Πραγματικά διαστημικά φαγητά, που περιλαμβάνονται στο μενού των πληρωμάτων του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού θα παρουσιάζονται στην Αεροδιαστημική ΄Εκθεση MAKS-2011 που θα λειτουργεί στο Ζουκόβσκι, στα περίχωρα της Μόσχας από τις 16 ως τις 21 Αυγούστου. Εκτός απ’ αυτό, στο πλαίσιο της ΄Εκθεσης οι επισκέπτες θα έχουν τη δυνατότητα να γευτούν αυτά τα φαγητά και να αγοράσουν αυτά που θα τους αρέσουν. Για την διατροφή των κοσμοναυτών έχουν δημιουργηθεί ειδικά 300 σχεδόν προϊόντα, κονσερβοποιημένα με τη βοήθεια θερμικής διεργασίας (αποστείρωσης), καθώς επίσης και με λυοφιλίωση. Ερώτημα terring; Και γιατί να μη χρησιμοποιηθεί για την τροφοδοσία της Γης και την οριστική λύση στο ενεργειακό πρόβλημα; Γιατί ακόμα δεν υπάρχει η κατάλληλη τεχνολογία για την συλληψή της, την διατηρηση της και την βαθμίαια αποδομηση της για την χρησιμοποίηση της τεράστιας ενεργειακής αποδοσής της!!!

Κατι ακόμα στο ερώτημα terring; Ομάδα ερευνητών με τη βοήθεια δορυφόρου εντόπισαν αντιπρωτόνια πάνω από τον Νότιο Ατλαντικό. Η ανακάλυψη όχι μόνο επιβεβαιώνει τις θεωρίες που προέβλεπαν ότι το μαγνητικό πεδίο του πλανήτη μας μπορεί να παγιδεύσει αντιύλη, αλλά υπόσχεται να αλλάξει ριζικά τα διαστημικά ταξίδια προσφέροντας ένα πιθανό νέο καύσιμο. «Αυτή είναι η μεγαλύτερη πηγή αντιπρωτονίων κοντά στη Γη», δήλωσε μέλος της επιστημονικής ομάδας, και τόνισε ότι η αντιύλη σε ζώνες ακτινοβολίας της Γης μπορεί στο μέλλον να χρησιμοποιηθεί για την τροφοδοσία διαστημικών σκαφών.

Νέα στοιχεία ότι η ζωή στη Γη ξεκίνησε χάρη στους μετεωρίτες από το διάστημα. Μια νέα επιστημονική ανάλυση μετεωριτών που έπεσαν στη Γη, αυξάνει τις ενδείξεις -και τις πιθανότητες- ότι αυτοί τελικά αποτέλεσαν το ζωτικό «όχημα» μέσω του οποίου τα θεμελιώδη χημικά συστατικά για την ανάπτυξη της ζωής μεταφέρθηκαν στον πλανήτη μας, ενισχύοντας έτσι το σενάριο περί εξωγήινης προέλευσης της ζωής. Η έρευνα, που χρηματοδοτήθηκε από την Αμερικανική Διαστημική Υπηρεσία, έγινε από επιστήμονες της ίδιας και του Γεωφυσικού Εργαστηρίου του Ινστιτούτου Κάρνεγκι της Ουάσιγκτον και θα δημοσιευτεί στα «Πρακτικά» της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών των ΗΠΑ (PNAS), με επικεφαλής τον δρα Μάικλ Κάλαχαν του διαστημικού κέντρου Goddard της NASA, σύμφωνα με το Γαλλικό Πρακτορείο. Τα νέα στοιχεία ενισχύουν όσους υποστηρίζουν ήδη από τη δεκαετία του ΄60 (χωρίς πάντως να έχουν πείσει ακόμα τους πάντες) ότι τουλάχιστον μερικοί από τους δομικούς βιοχημικούς λίθους της ζωής περιέχονταν στους μετεωρίτες, οι οποίοι δημιουργήθηκαν πριν από δισεκατομμύρια χρόνια, κατά την πρώιμη φάση δημιουργίας του ηλιακού μας συστήματος. Χρησιμοποιώντας εξελιγμένες τεχνικές, οι επιστήμονες ανέλυσαν εξονυχιστικά τη σύνθεση 12 πλούσιων σε οργανικά στοιχεία μετεωριτών (κυρίως ανθρακούχων χονδριτών) και ανακάλυψαν ότι περιέχουν τρεις νουκλεϊνικές βάσεις (πουρίνη, 6.8-διαμινοπουρίνη και 2.6-διαμινοπουρίνη). Οι βάσεις αυτές, που, όπως αποδεικνύεται πλέον, είναι άφθονες σε ποσότητα στους μετεωρίτες, αλλά σπανίζουν στη Γη ή απουσιάζουν τελείως, παίζουν καθοριστικό ρόλο στη δημιουργία των αμινοξέων, των μεγάλων μορίων του DNA και του RNA, πάνω στα οποία στηρίχτηκε η εκκίνηση της γήινης βιοχημείας. Οι επιστήμονες βεβαιώθηκαν ότι αυτές οι ζωτικής σημασίας νουκλεϊνικές βάσεις δεν υπήρχαν στο έδαφος και στον πάγο, στις περιοχές όπου έπεσαν οι μετεωρίτες, έτσι οι τελευταίοι αποκλείεται να «μολύνθηκαν» εκ των υστέρων από το περιβάλλον του πλανήτη μας. «Η ανακάλυψη συστατικών νουκλεϊνικών βάσεων που τυπικά δεν ανευρίσκονται στη βιοχημεία της Γης, αποτελεί ισχυρή ένδειξη για την εξωγήινη προέλευση (της ζωής). Αυτό μας δείχνει ότι οι μετεωρίτες ίσως έχουν υπάρξει μοριακά εργαλεία που παρείχαν τα ουσιώδη δομικά συστατικά για τη ζωή στη Γη», δήλωσε ο ερευνητής Τζιμ Κλιβς. Προηγούμενες μελέτες είχαν δείξει ότι μερικοί μετεωρίτες περιέχουν νουκλεϊνικές βάσεις, όμως μέχρι τώρα δεν ήταν βέβαιο αν αυτές προέρχονταν από «μόλυνση» κατά την πρόσκρουση στη Γη.

Μικρές ειδήσεις. Προπονήσεις των κοσμοναυτών για την επιβίωση στο νερό. Στα περίχωρα της Μόσχας άρχισαν οι προπονήσεις επιβίωσης στο νερό, στις οποίες συμμετέχουν Ρώσοι κοσμοναύτες και ξένοι αστροναύτες. Από τις 8 ως τις 22 Αυγούστου τα πληρώματα, που αποτελούνται από κοσμοναύτες της Ρωσκόσμος, αστροναύτες της ΝΑΣΑ και της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Διαστήματος, θα εξασκηθούν στις ενέργειες μετά την προσεδάφιση διαστημοπλοίου στην επιφάνεια του νερού. Οι προπονήσεις αυτού του είδους άρχισαν μετά το 1976, που το πλήρωμα του σοβιετικού διαστημοπλοίου «Σογιούζ-23» έκατσε σε υδάτινη επιφάνεια. Τότε τα θύματα είχαν αποφευχθεί χάρη στην ανδρεία και τον επαγγελματισμό των κοσμοναυτών και των διασωστών. Στο ΔΔΣ άρχισαν οι «εργασίες της σποράς. Άρχισαν οι εργασίες στο λαχανόκηπο του ρωσικού εργαστηρίου του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού. Οπως ανακοίνωσε το Κέντρο Διεύθυνσης των Πτήσεων που βρίσκεται στα περίχωρα της Μόσχας, οι κοσμοναύτες θα σπείρουν στο μίνι θερμοκήπιο του Σταθμού σπόρους νάνης ντομάτας και νάνου σιταριού. Αντί για το χώμα στο Σταθμό χρησιμοποιείται ειδικό εμποτισμένο πορώδες υλικό, όπου ο ηλεκτρονικός υπολογιστής προσθέτει με δόσεις νερό και λιπάσματα. Οι κοσμοναύτες θα μαζέψουν τη σωδειά σταριού και ντομάτας τις πρώτες μέρες Νοεμβρίου- δήλαδη περίπου 90 μέρες μετα τη σπορά των σπόρων τους. Μια αξιοπρόσεκτη δήλωση του Πιερ-Υβ Κουστό. Η ίδια η έννοια της γέννησης και της δημιουργίας είναι στενά συνυφασμένη με τη θάλασσα, σύμφωνα με τον νεαρό επιστήμονα. «Κατά τη διάρκεια των σπουδών μου στη Βιολογία, γοητεύτηκα από τις μελέτες για τη γέννηση των πρώτων μορφών ζωής, που θεωρείται ότι έγινε στη θάλασσα κοντά σε υδροθερμικές οπές. Αυτή η περιέργειά μου για τις απαρχές της ζωής με οδήγησε στην αστροβιολογία και στη μελέτη του διαστήματος», αναφέρει ο κ. Κουστό. Ένας δύτης, λοιπόν, που στην πορεία μετατρέπεται σε… μελετητή του διαστήματος; «Πιστεύω ότι το διάστημα και η θάλασσα είναι άρρηκτα συνδεδεμένα, είναι τα δύο βασικά πεδία όπου η ανθρώπινη εξερεύνηση γοήτευε γενιές και γενιές για αιώνες. Ονειρεύομαι έναν πλανήτη όπου όλοι είμαστε ελεύθεροι να "εξερευνούμε" τον πλανήτη μας, το διάστημα, τον ίδιο μας τον εαυτό», καταλήγει ο ίδιος. http://www.tovima.gr/society/article/?aid=414476&h1=true Ερώτημα terring; Πιθανόν τα διαστημόπλοια που θα διασχίσουν αυτόν τον δακτύλιο, θα έρχονται σ' επαφή με την αντιύλη καταστρεφοντας την αν και το αρθρο δεν ορίζει με ακρίβεια το ακριβές σημείο δημιουργίας της.