Δροσος Γεωργιος

Διαγωνισμός της ESA για τον πιο ενδιαφέροντα κομήτη. http://www.esa.int/esaCP/SEMCT168BOG_Greece_0.html ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ.

Η Γαία σε αναζήτηση των άστρων Στις αρχές της δεκαετίας του 1970 μαθαίναμε στο Πανεπιστήμιο ότι, ως εκείνη την εποχή, οι αστρονόμοι είχαν καταφέρει να μετρήσουν τις αποστάσεις περίπου χιλίων αστέρων, και ο αριθμός αυτός εθεωρείτο εντυπωσιακά μεγάλος. Σε δύο χρόνια από σήμερα ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος (ESA) πρόκειται να εκτοξεύσει τη διαστημική αποστολή Gaia, η οποία θα υπολογίζει τις αποστάσεις ενός εκατομμυρίου αστέρων την ημέρα! Η Αστρονομία μπαίνει για τα καλά στην εποχή της μαζικής παραγωγής. Οταν μιλά το φως Ο μοναδικός φορέας πληροφοριών για όλα τα αστέρια που υπάρχουν στο Σύμπαν είναι το φως τους. Από το φως αυτό, που συλλέγουν τα τηλεσκόπιά μας, μπορούμε από τη μια πλευρά να εντοπίσουμε την απόσταση του κάθε αστεριού και από την άλλη να υπολογίσουμε τα φυσικά χαρακτηριστικά του, όπως είναι για παράδειγμα η ακτίνα του, η θερμοκρασία του και η χημική του σύσταση. Για τον σκοπό αυτόν χρειάζεται να καταγράψουμε, με όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ακρίβεια, αφενός τη θέση του αστέρα με ένα τηλεσκόπιο, αφετέρου το φάσμα του με τη βοήθεια ενός φασματογράφου. Στη συνέχεια από μεν τη θέση σε δύο διαφορετικές ημερομηνίες βρίσκουμε την απόστασή του (ή την παράλλαξη, όπως λέμε στην Αστρονομία), από δε το φάσμα τα φυσικά χαρακτηριστικά του. Η προσπάθεια των αστρονόμων για καταγραφή αυτών των στοιχείων ξεκίνησε ουσιαστικά μετά την εφεύρεση της φωτογραφίας, δηλαδή στα μέσα του 19ου αιώνα. Ηταν όμως μια πολύ αργή και κοπιώδης διαδικασία, αφού απαιτούσε επανειλημμένες μετρήσεις εξαιρετικά υψηλής ακρίβειας. Για παράδειγμα, ως τα τέλη του 20ού αιώνα, δηλαδή σε διάστημα 120 ετών, είχαμε μετρήσει τις αποστάσεις 1.000 αστέρων, και ο αριθμός αυτός εθεωρείτο μεγάλο επίτευγμα. Στα 1989 όμως εκτοξεύθηκε το διαστημικό τηλεσκόπιο Hipparcos (αρκτικόλεξο των λέξεων High precision parallax collecting satellite, δηλαδή δορυφόρος που συγκεντρώνει παραλλάξεις υψηλής ακρίβειας) και από τότε μπήκαμε στη «βιομηχανική» εποχή των αστρονομικών μετρήσεων. Ο Hipparcos κατάφερε να μετρήσει, σε διάστημα μόλις τεσσάρων ετών, τις αποστάσεις 100.000 αστέρων. Η μεγάλη αυτή επανάσταση δεν έγινε αντιληπτή από το ευρύ κοινό, εντυπωσίασε όμως την αστρονομική κοινότητα και έδωσε την αφορμή για τον σχεδιασμό ακόμη πιο φιλόδοξων διαστημικών αποστολών. Αποτέλεσμα αυτής της προσπάθειας είναι η αποστολή Gaia, η οποία αναμένεται να εκτοξευθεί στα τέλη του 2013. Η νέα αποστολήΤο όνομα Gaia είναι και αυτό αρκτικόλεξο και προέρχεται από τις λέξεις Global astrometric interferometer for astrophysics (Παγκόσμιο Αστρομετρικό Συμβολόμετρο για την Αστροφυσική). Κατά τη διάρκεια του σχεδιασμού της αποστολής αποφασίστηκε η μέτρηση των θέσεων των αστέρων να γίνει με άλλη μέθοδο και όχι με συμβολομετρία, το όνομα της αποστολής όμως δεν άλλαξε, επειδή θεωρείται πολύ επιτυχημένο (παραπέμπει στην αρχαία ελληνική θεότητα Γαία, μητέρα και σύζυγο του Ουρανού). Η Gaia θα μετράει με απαράμιλλη ακρίβεια τις θέσεις και τις αποστάσεις ενός εκατομμυρίου αστέρων την ημέρα! Ο τρόπος με τον οποίο θα πετύχει αυτοματοποιημένα το ασύλληπτο αυτό αποτέλεσμα είναι πραγματικά πολύ ενδιαφέρων. Είναι ένας αρμονικός συνδυασμός οργάνων εξαιρετικής ακρίβειας, με εξελιγμένους ηλεκτρονικούς υπολογιστές και με ραδιοφωνικούς πομπούς μεγάλης ταχύτητας αποστολής δεδομένων. Το διαστημόπλοιο θα μεταφέρει δύο τηλεσκόπια, τοποθετημένα περίπου σε ορθή γωνία, και θα ακολουθεί τροχιά γύρω από τον Ηλιο, στην προέκταση της ακτίνας που ενώνει τον Ηλιο με τη Γη. Στη διεύθυνση αυτή υπάρχει ένα σημείο, σε απόσταση 1,5 εκατομμυρίων χιλιομέτρων από τη Γη, το δεύτερο σημείο του Lagrange (L2), όπου τα αντικείμενα περιφέρονται γύρω από τον Ηλιο μία φορά τον χρόνο, έτσι ώστε από τη Γη φαίνονται σαν να είναι ακίνητα. Το διαστημόπλοιο προβλέπεται να περιστρέφεται γύρω από τον άξονά του, που είναι κάθετος στη διεύθυνση των τηλεσκοπίων, μία φορά κάθε έξι ώρες, με αποτέλεσμα τα δύο τηλεσκόπια να «σαρώνουν» μια στενή λωρίδα του ουρανού. Σε διαδοχικές περιστροφές θα σαρώνονται ελαφρά διαφορετικές λωρίδες, επειδή ο άξονας περιστροφής θα αλλάζει αργά κατεύθυνση, λόγω του συνδυασμού των έλξεων της Γης και του Ηλιου στο διαστημόπλοιο, ολοκληρώνοντας έναν κύκλο κάθε 63 ημέρες. Το φαινόμενο αυτό είναι γνωστό από την αντίστοιχη κίνηση του άξονα της Γης, ο οποίος εκτελεί μια κυκλική κίνηση με ρυθμό μία περιστροφή κάθε 26.000 χρόνια, λόγω του συνδυασμού των έλξεων του Ηλιου και της Σελήνης. Ενα νόμισμα στη Σελήνη Τα τηλεσκόπια του Gaia έχουν μιαν απίστευτη ακρίβεια καταγραφής των θέσεων των αστέρων. Ο σχεδιασμός τους είναι τέτοιος ώστε θα μπορούν να διακρίνουν από τη Γη ένα νόμισμα του 1 ευρώ στη Σελήνη! Αυτή η ακρίβεια είναι 1.000 φορές καλύτερη από την ακρίβεια του γνωστού σε όλους μας τηλεσκόπιου Hubble. Η αποστολή Gaia θα μετρήσει τελικά όχι μόνο τις θέσεις και τις αποστάσεις ενός δισεκατομμυρίου αστέρων, δηλαδή το 1% του πληθυσμού του Γαλαξία μας, αλλά και τις θέσεις άλλων γαλαξιών, καθώς και πολλών αντικειμένων του ηλιακού συστήματος, κυρίως αστεροειδών. Μεταξύ άλλων, αναμένεται να ανακαλύψει κάπου 15.000 πλανήτες άλλων πλανητικών συστημάτων, πέρα από το δικό μας ηλιακό σύστημα, και να ελέγξει τις προβλέψεις της Γενικής Θεωρίας της Σχετικότητας, παρατηρώντας την καμπύλωση του φωτός των απομακρυσμένων αστέρων από το βαρυτικό πεδίο του Ηλιου. Παράλληλα θα καταγράψει και μια χονδροειδή μορφή του φάσματος όλων αυτών των αντικειμένων, έτσι ώστε στο τέλος της αποστολής, γύρω στο 2019, να έχει ολοκληρωθεί μια επανάσταση στην Παρατηρησιακή Αστρονομία. Η κοπιαστική και αργή καταγραφή με προσωπική δουλειά της θέσης και των φασμάτων των αστέρων, η οποία παλαιά δημοσιευόταν σε περιοδικά και βιβλία, θα έχει αντικατασταθεί από την αυτοματοποιημένη μαζική παραγωγή ενός απίστευτου όγκου πληροφοριών. Οι πληροφορίες αυτές θα πρέπει, αναγκαστικά, να επεξεργάζονται και να αποθηκεύονται μόνο ηλεκτρονικά, χωρίς την επέμβαση του ανθρώπινου παράγοντα, αφού για την έντυπη δημοσίευσή τους θα χρειάζονταν 160.000 τόμοι. Στην ανάλυση των αποτελεσμάτων θα συμμετάσχουν ομάδες από τα Πανεπιστήμια Αθηνών και Θεσσαλονίκης, το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο και το Εθνικό Αστεροσκοπείο. Μικρές Ειδήσεις. Η Boeing ανακοίνωσε σήμερα ότι πρόκειται να διακόψει την συνεργασία της με 510 εργαζόμενους στο τμήμα αεροδιαστημικής λόγω του αναμενόμενου τέλους του προγράμματος των διαστημικών λεωφορείων. Πρόκειται για 260 εργαζόμενους στο Χιούστον, 150 στο Διαστημικό Κέντρο Κένεντι της Φλόριντας και 100 στο Χάντινγκτον Μπιτς της Καλιφόρνιας. Όλοι τους έχουν ενημερωθεί εδώ και ένα χρόνο περίπου για την επικείμενη διακοπή των εργασιακών τους σχέσεων τους, που θα γίνει στις 5 Αυγούστου, μόλις ολοκληρωθεί το τελευταίο ταξίδι του προγράμματος των διαστημικών λεωφορείων. Το Endeavour, το πιο καινούριο από τα τρία αμερικανικά διαστημικά λεωφορεία, προσγειώθηκε την Τετάρτη στη Φλόριντα, αφού ολοκλήρωσε την τελευταία του αποστολή στο διάστημα. Η τελευταία αποστολή θα είναι αυτή του Atlantis, στις 8 Ιουλίου. Με επιτυχία πραγματοποιήθηκε η διόρθρωση της τροχιάς του ΔΔΣ Οι ειδικοί του ρωσικού Κέντρου Ελέγχου των Διαστημικών Πτήσεων πραγματοποίησαν εγχείρημα διόρθωσης της τροχιάς πτήσης του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού. Το εγχείρημα αυτό έγινε με τη βοήθεια των κινητήρων του συζευγμένου με το Σταθμό ευρωπαϊκού διαστημολοίου εφοδιασμού Γιόχαν Κέπλερ, καθώς και του ρωσικού εργαστηρίου Zvezda και του διαστημοπλοίου Progress Μ. Αποτέλεσμα αυτού του εγχειρήματος, όπως είπαν εκπρόσωποι του ρωσικού Κέντρου, στάθηκε η αύξηση του μεσαίου ύψους της τροχιάς πτήσης του ΔΔΣ σχεδόν κατά 4 χιλιόμετρα. Μέσα στις επόμενες δύο εβδομάδες προβλέπεται να γίνουν ακόμα μερικά τέτοια εγχειρήματα και στις 20 Ιουνίου το διαστημόπλοιο Γιόχαν Κέπλερ θα αποσυνδεθεί από το ΔΔΣ και θα βυθιστεί στον Ειρηνικό ωκεανό. Συμπληρώθηκε ένας χρόνος από την αρχή της υλοποίησης του σχεδίου Mars-500 Πριν ένα χρόνο ακριβώς άρχισε η πραγματοποίηση του μοναδικού στο είδος του ρωσικού πειράματος Mars-500. Το πλήρωμα από 6 εθελοντές- τρείς Ρώσους, έναν Γάλλο, έναν Ιταλό και έναν Κινέζο, δουλεύει πλήρως απομονωμένο μέσα σε ειδικό τεχνικό συγκρότημα, όπου έχουν δημιουργηθεί όλες οι συνθήκες για «αυτόνομη πτήση». Αφού έφτασαν ως τον τελικό Σταθμό προορισμού της αποστολής τους και αφού έκαναν φέτος τον Φεβρουάριο 3 περιπάτους στην συμβατική επιφάνεια του Ερυρθρού πλανήτη, ξεκίνησε η επιστροφή των «κοσμοναυτών». Ως τη Γή οι κοσμοναύτες χρειάζεται να πετούν ακόμα 5 μήνες. Ο πρώτος χρόνος «πτήσης τους», όπως είπαν οι ειδικοί του Ινστιτούτου Ιατρο-Βιολογικών Προβλημάτων της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών, έδειξε τη σταθερότητα της τεχνικής και της ψυχολογικής κατάστασης των μελών του πληρώματος.

Ο ισχυρότερος υπολογιστής από DNA βρίσκει τετραγωνικές ρίζες. Ερευνητές στις ΗΠΑ δημιούργησαν έναν νέο μοριακό υπολογιστή _ ή «υπολογιστή DNA» όπως είναι πιο γνωστοί οι υπολογιστές αυτού του είδους. Πρόκειται για τον πιο πολύπλοκο μοριακό υπολογιστή που έχει δημιουργηθεί μέχρι σήμερα και μεταξύ άλλων μπορεί να κάνει μαθηματικές πράξεις, όπως για παράδειγμα να υπολογίζει τετραγωνικές ρίζες. H λειτουργία του ανοίγει τον δρόμο για την δημιουργία βιο-αισθητήρων που θα μπορούν να εντοπίζουν διάφορες ασθένειες. Οι υπολογιστές DNAΟι μοριακοί υπολογιστές κάνουν την επεξεργασία των δεδομένων και την επίλυση των προβλημάτων μέσω βιοχημικών αντιδράσεων μορίων DNA. Ερευνητική ομάδα του Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Καλιφόρνιας (Caltech) μετά από πολυετή έρευνα στον συγκεκριμένο τομέα κατάφερε να αναπτύξει τον πιο προηγμένο σύστημα του είδους. Σπονδυλική στήλη της λειτουργίας κάθε υπολογιστή είναι οι λεγόμενες «λογικές πύλες». Πρόκειται για ψηφιακές διατάξεις που αποτελούν τους δομικούς λίθους των ολοκληρωμένων κυκλωμάτων. Οι λογικές πύλες δέχονται στην είσοδο ή στις εισόδους τους ένα ή περισσότερα δεδομένα και παρέχουν στην έξοδό τους το αποτέλεσμα. Αποτελούνται από βασικά στοιχεία των ηλεκτρονικών δομών, όπως διόδους και τρανζίστορ. Στους μοριακούς υπολογιστές την θέση του πυριτίου παίρνουν τα μόρια του DNA. «Λογικές τραμπάλες» Οι ερευνητές του Caltech ανέπτυξαν μια επαναστατική μέθοδο «χειραγώγησης» του DNA χρησιμοποιώντας μονές έλικες των μορίων του (κανονικά το κάθε μόριο DΝΑ αποτελείται από μια διπλή έλικα). Ανέπτυξαν ένα σύστημα από 130 μονές έλικες που δημιουργούν λογικές πύλες οι οποίες λειτουργώντας ως ένα είδος «τραμπάλας» μπορούν να επαναχρησιμοποιηθούν για να δημιουργήσουν νέες, ακόμη πιο εξελιγμένες λογικές πύλες. Ο υπολογιστής αυτός είναι πέντε φορές πιο ισχυρός από οποιοδήποτε υπολογιστή DNA έχει κατασκευαστεί μέχρι σήμερα αλλά εξακολουθεί να είναι εξαιρετικά «αργός». Χρειάζεται έξι έως δέκα ώρες για να υπολογίσει την τετραγωνική ρίζα των αριθμών από το 1 ως το 15, όμως οι ερευνητές διευκρινίζουν ότι ο βασικός στόχος τους δεν είναι να ανταγωνιστούν τους συμβατικούς ηλεκτρονικούς υπολογιστές όσον αφορά την ταχύτητα επεξεργασίας, αλλά να δημιουργήσουν εξελιγμένα βιοχημικά συστήματα που θα βρουν εφαρμογές ακόμη και στον ανθρώπινο οργανισμό. Η έρευνα δημοσιεύεται στο κορυφαίο αμερικανικό περιοδικό Science. Διπλάσιες από τους γήινους οι συσκευές που θα συνδεθούν με το διαδίκτυο ως το 2015. Μέσα σε μια μόλις τετραετία, έως το 2015, ο συνολικός αριθμός των κάθε είδους μεγάλων και μικρών ηλεκτρονικών συσκευών, που θα είναι διασυνδεδεμένες στο διαδίκτυο, θα ξεπεράσει τα 15 δισεκατομμύρια, αριθμό διπλάσιος από τον πληθυσμό της γης. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της μεγάλης αμερικανικής εταιρίας Cisco, που ειδικεύεται στον εξοπλισμό δικτύων θα υπάρξει μια «έκρηξη» των λεγόμενων «έξυπνων» συσκευών, όπως οι υπολογιστές-ταμπλέτες, τα «έξυπνα» κινητά, οι «έξυπνες» τηλεοράσεις και κάθε άλλου είδους μηχανήματα με αυξημένη «νοημοσύνη» και με δυνατότητα σύνδεσης στο διαδίκτυο. Μεταξύ άλλων, προβλέπεται ότι το 2015 οι κάτοικοι της Γης, θα παρακολουθούν ένα εκατομμύριο λεπτά ονλάιν βίντεο, κάθε δευτερόλεπτο, κάνοντας την ψηφιακή εικόνα τον κύριο όγκο δεδομένων στην παγκόσμια διαδικτυακή κίνηση. Ακόμα σύμφωνα με εκτιμήσεις της εταιρείες η διαδικτυακή κίνηση δεδομένων θα φτάσει τα 966 exabytes ετησίως (1 exabyte ισοδυναμεί με 1 εννεάκις εκατομμύρια bytes). Χαρακτηριστικά η μηνιαία κίνηση δεδομένων στο διαδίκτυο πέρασε για πρώτη φορά το ένα exabyte, το 2004 και από τότε αυξάνεται εντατικά. Πάνω από το 40% του παγκόσμιου πληθυσμού -δηλαδή περίπου τρία δισεκατομμύρια άνθρωποι- αναμένεται να βρίσκονται διασυνδεμένοι ονλάιν το 2015, γεγονός που θα πιέζει συνεχώς τα όρια των δυνατοτήτων του διαδικτύου. "Το πιο σημαντικό ζήτημα που αντιμετωπίζουμε, είναι πώς να διαχειριστούμε έξυπνα όλη αυτή την κίνηση", δήλωσε ο αντιπρόεδρος της Cisco Σουράτζ Σετί. Η "έκρηξη" των διασυνδεμένων συσκευών καθιστά επείγουσα προτεραιότητα την προώθηση διεθνώς της εφαρμογής του νέου Πρωτοκόλλου Διαδικτύου IΡv6, καθώς οι διαδικτυακές διευθύνσεις του προηγούμενου πρωτοκόλλου IΡv4 αναμένεται να εξαντληθούν έως τον Αύγουστο φέτος. Στις 6 Ιουνίου, κατά τη λεγόμενη "Παγκόσμια Ημέρα IΡv6", η Cisco και πολλές άλλες μεγάλες εταιρίες (Google, Facebook, Yahoo κ.α.) θα κάνουν την πρώτη μεγάλης κλίμακας δοκιμή της εφαρμογής του IΡv6, ώστε να γίνει έλεγχος κατά πόσο το νέο πρωτόκολλο είναι χωρίς πρόβλημα συμβατό με τους δημοφιλείς παγκοσμίως ιστότοπους.

Πείραμα κβαντομηχανικής «κάμπτει» την Αρχή της Απροσδιοριστίας. Είναι αδύνατο να γνωρίζει κανείς με ακρίβεια τη θέση και την ταχύτητα ενός φωτονίου, είπε ο Βέρνερ Χάιζενμπεργκ στην περίφημη αρχή της απροσδιοριστίας, η οποία άλλαξε την εικόνα μας για το Σύμπαν. Τώρα, όμως, διεθνής ομάδα ερευνητών αναφέρει ότι κατάφερε να υπολογίσει κατά μέσο όρο τις θέσεις και τις ταχύτητες φωτονίων, σε ένα πείραμα που μοιάζει να χαλαρώνει τον ασφυκτικό περιορισμό του Χάιζενμπεργκ. Πριν από περίπου έναν αιώνα, ο Άλμπερτ Άινσταϊν έδειξε ότι το φως έχει διττή φύση: συμπεριφέρεται τόσο ως σωματίδιο, το γνωστό φωτόνιο, όσο και ως κύμα. Η κυματική φύση του φωτός μπορεί να καταδειχθεί με το περίφημο πείραμα της διπλής σχισμής, το οποίο πραγματοποιήθηκε για πρώτη φορά πριν από 200 χρόνια, αλλά παραμένει και σήμερα ένα από τα διασημότερα -και ίσως σημαντικότερα- πειράματα της φυσικής Αν το φως περάσει μέσα από ένα διάφραγμα με δύο παράλληλες σχισμές και πέσει σε μια οθόνη που βρίσκεται πίσω από αυτές, σχηματίζει ένα χαρακτηριστικό μοτίβο από εναλλάξ φωτεινές και σκοτεινές λωρίδες -είναι το μοτίβο συμβολής που θα περίμενε κανείς να σχηματίζει ένα κύμα. Το εντυπωσιακό είναι ότι το μοτίβο συμβολής εμφανίζεται ακόμα κι αν χρησιμοποιηθεί στο πείραμα ένα και μοναδικό φωτόνιο. Αυτό σημαίνει ότι το φωτόνιο, που είναι σωματίδιο, συμπεριφέρεται ταυτόχρονα και ως κύμα. Και το ένα και το άλλο Μπορεί όμως να μετρήσει κανείς με ακρίβεια και τις θέσεις και τις ταχύτητες των φωτονίων που περνάνε από τη διπλή σχισμή; Όχι και τα δύο ταυτόχρονα, λέει η αρχή της απροσδιοριστίας: όσο αυξάνεται η ακρίβεια στη μέτρηση της θέσης, τόσο μειώνεται η ακρίβεια στη μέτρηση της ταχύτητας (στην πραγματικότητα βέβαια ο Χάιζενμπεργκ δεν μίλησε για τη θέση και την ταχύτητα, αλλά για τη θέση και την ορμή, η οποία όμως εξαρτάται από την ταχύτητα). Τώρα, όμως, διεθνής ομάδα ερευνητών αναφέρει στο περιοδικό Science ότι μπόρεσε να «χαλαρώσει» τους περιορισμούς της αβεβαιότητας: δεν κατάφεραν μεν να μετρήσουν τη θέση και την ταχύτητα κάθε φωτονίου ξεχωριστά, μέτρησαν όμως αυτά τα μεγέθη κατά μέσο όρο. Η προσέγγιση αυτή ονομάζεται «ασθενής μέτρηση», δηλαδή μέτρηση στο περίπου. Για να το κάνει αυτό, η ομάδα του Έφρεμ Στάινμπεργκ στο Πανεπιστήμιο του Τορόντο χρησιμοποίησε τη διάταξη της διπλής σχισμής. Για να μετρήσουν τις θέσεις των διερχόμενων φωτονίων, οι ερευνητές χρησιμοποίησαν ανιχνευτές ηλεκτρονίων τοποθετημένους σε διάφορες αποστάσεις από το διάφραγμα με τις σχισμές. Για να υπολογίσουν στο περίπου τις ταχύτητες (ορμές) έβαλαν μπροστά στις σχισμές κρυστάλλους ασβεστίτη, οι οποίοι εκτρέπουν λίγο τα φωτόνια (αλλάζουν την πολικότητα). Ο βαθμός εκτροπής χρησιμοποιήθηκε στη συνέχεια για τον υπολογισμό της ταχύτητας κατά προσέγγιση. Τελικά, οι ερευνητές κατάφεραν να υπολογίσουν κατά μέσο όρο και τις τροχιές (θέσεις) των φωτονίων αλλά και τις ταχύτητες (ορμές). Το αποτέλεσμα είναι εντυπωσιακό, ωστόσο οι ίδιοι ερευνητές επισημαίνουν ότι το πείραμα δεν παραβιάζει την αρχή της απροσδιοριστίας. Όπως όμως σχολιάζει ο Δρ Στάινμπεργκ στο δικτυακό τόπο του Nature, η μελέτη δείχνει ότι «δεν είναι απαραίτητο να ερμηνεύουμε την αρχή της απροσδιοριστίας τόσο αυστηρά όσο συχνά διδασκόμαστε να κάνουμε». Δεδομένου μάλιστα ότι οι παρατηρήσεις βρίσκονται σε συμφωνία με ορισμένες ερμηνείες της κβαντομηχανικής, και να διαψεύδουν άλλες ερμηνείες, η μελέτη θα μπορούσε «να μας βοηθήσει να σκεφτόμαστε με νέους τρόπους» και να αξιοποιηθεί στην ανάπτυξη κβαντικών υπολογιστών., Ωστόσο άλλοι επιστήμονες δεν έχουν πειστεί ότι το πείραμα αλλάζει κάτι ουσιαστικό στην κβαντομηχανική, την επιστήμη που ασχολείται με τις αλληλεπιδράσεις σε υποατομικό σωματίδιο. Όπως επισήμανε ο Ντέιβιντ Ντόιτς του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης, οι μετρήσεις που παρουσιάζονται στην έρευνα «θα μπορούσαν να είχαν υπολογιστεί χρησιμοποιώντας απλά ένα κομπιούτερ και τις εξισώσεις της κβαντομηχανικής».

Εχω γραψει επανειλημενα για τον Διεθνή Θερμοπυρηνικό Αντιδραστήρα και πιστευω οτι αποτελεί την τέλεια οικολογική και οικονομική λύση στο τεραστιο διεθνές προβλημα για αφθονή και φθηνή καθαρή ενέργεια.Δυστυχώς ακόμα δεν προωθειται γιατί ακόμα υπάρχει πετρελαιο,φυσικό αέριο,καρβουνο και τεράστια κέρδη απο τις πολυεθνικές και τα κράτη παραγωγους.Βεβαια η πίεση απο το φαινόμενο του θερμοκηπίου γινεται ολο και μεγαλύτερη σε ολους μας.Ιδωμεν!!!!! Ο σεισμός στην Ιαπωνία πλήγμα για τον Διεθνή Θερμοπυρηνικό Αντιδραστήρα.[/b] Θα είναι από τα μεγαλύτερα πειράματα του κόσμου: ο Διεθνής Πειραματικός Θερμοπυρηνικός Αντιδραστήρας (ITER) σχεδιάστηκε για να αποδείξει ότι η πυρηνική σύντηξη υδρογόνου -η αντίδραση που τροφοδοτεί τον Ήλιο- θα προσφέρει μια μέρα στην ανθρωπότητα καθαρή και ανεξάντλητη ενέργεια. Όμως η υλοποίηση του έργου στη Γαλλία θα καθυστερήσει έπειτα από το σεισμό των 9,0 βαθμών στην Ιαπωνία, από τον οποίο καταστράφηκαν οι εγκαταστάσεις κατασκευής βασικών εξαρτημάτων. Στην καρδιά του ITER, ισότοπα υδρογόνου θα συντήκονται στους 150 εκατ. βαθμούς Κελσίου. Αν οι επισκευές δεν ολοκληρωθούν άμεσα, ή δεν ανατεθεί σε άλλους εργολάβους η κατασκευή των εξαρτημάτων, η καθυστέρηση είναι πιθανό να φτάσει τα «αρκετά χρόνια», δήλωσε στο περιοδικό Nature o Οσάμου Μοτοχίμα, διευθυντής του προγράμματος ITER. Τόνισε πάντως ότι θα λάβει κάθε δυνατό μέτρο ώστε να μετριαστούν οι επιπτώσεις του σεισμού. «Ο στόχος μου αυτή τη στιγμή είναι να μην ξεπεράσει η καθυστέρηση το ένα έτος» είπε. Τα σημαντικότερα προβλήματα καταγράφονται στο Ινστιτούτο Σύντηξης Νάκα, το οποίο υπάγεται στην Ιαπωνική Υπηρεσία Ατομικής Ενέργειας και βρίσκεται 100 χλμ βορειοανατολικά του Τόκιο, σε μια περιοχή που συγκλονίστηκε από το σεισμό και το ακόλουθο τσουνάμι στις 11 Μαρτίου. Το Ινστιτούτο Νάκα έχει αναλάβει την ανάπτυξη και τη δοκιμή των υπεραγώγιμων μαγνητών και του συστήματος θέρμανσης του αντιδραστήρα. Όλες οι εργασίες έχουν όμως διακοπεί. «Τα κτίρια έχουν υποστεί ζημιές και δεν μπορούμε να εισέλθουμε» δήλωσε αρμόδιος αξιωματούχος της ιαπωνικής κυβέρνησης. Ανέπαφα, πάντως, παραμένουν τα ιαπωνικά εργοστάσια που κατασκευάζουν υπεραγώγιμα καλώδια για τους μαγνήτες. Ακόμα και πριν τον σεισμό, το πρόγραμμα ITER είχε συναντήσει τεχνικά και χρηματοδοτικά κωλύματα, και τα πρώτα πειράματα έχουν ήδη αναβληθεί από το 2016 για το 2019. Αν και η Ιαπωνία ήταν αρχικά συνυποψήφια να φιλοξενήσει τον ITER, οι επτά διεθνείς εταίροι του προγράμματος επέλεξαν τελικά το Κανταράς της Γαλλίας για την κατασκευή του πρωτοποριακού αντιδραστήρα. Ήδη έχει ολοκληρωθεί το όρυγμα, βάθους 17 μέτρων, όπου θα εγκατασταθεί ο αντιδραστήρας, και σύντομα αναμένεται η ολοκλήρωση 500 πυλώνων από οπλισμένο σκυρόδεμα, που θα προστατεύσουν την εγκατάσταση σε περίπτωση σεισμού. Ένα άστρο στη Γη Η πυρηνική σύντηξη, το αντίθετο της πυρηνικής σχάσης, είναι η αντίδραση που τροφοδοτεί τα άστρα άστρα, καθώς και τις λεγόμενες θερμοπυρηνικές βόμβες υδρογόνου. Κάτω από συνθήκες ακραίας θερμοκρασίας και πίεσης, άτομα υδρογόνου ενώνονται και σχηματίζουν άτομα ήλιου με ταυτόχρονη απελευθέρωση μεγάλων ποσών ενέργειας. Το πρόγραμμα του Διεθνούς Πειραματικού Θερμοπυρηνικού Αντιδραστήρα έχει στόχο να δείξει ότι η σύντηξη είναι δυνατόν να αξιοποιηθεί σε εμπορική κλίμακα για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας. Στην καρδιά του ITER, ιονισμένα ισότοπα του υδρογόνου θα θερμαίνονται στους 150 εκατομμύρια βαθμούς Κελσίου, αιωρούμενα μέσα σε ένα μαγνητικό πεδίο. Η όλη αντίδραση θα πραγματοποιείται μέσα σε ένα ειδικό θωρακισμένο κάνιστρο γνωστό ως «τόκαμακ». Αν τελικά αποδειχθεί ότι ο ITER μπορεί όντως να παράγει δέκα φορές περισσότερη ενέργεια από ό,τι καταναλώνει για τη λειτουργία του, ο δρόμος θα έχει ανοίξει για την αξιοποίηση της σύντηξης σε βιομηχανική κλίμακα τις επόμενες δεκαετίες. Η υπόσχεση είναι μεγάλη, το ίδιο όμως αποδεικνύεται ότι ισχύει για το κόστος: Το πρόγραμμα για την υλοποίηση του ITER εγκρίθηκε το 2006 με εκτιμώμενο κόστος 5 δισεκατομμύρια ευρώ. Ο προϋπολογισμός αυτός αποδείχθηκε δραματικά ανεπαρκής και οι σημερινές εκτιμήσεις ανεβάζουν το νούμερο στα 15 δισ. ευρώ. Από το ποσό αυτό, η ΕΕ θα κληθεί να συνεισφέρει συνολικά το 45%. Οι υπόλοιποι εταίροι του προγράμματος -ΗΠΑ, Ιαπωνία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα, Νότιος Κορέα- θα συνεισφέρουν από περίπου 9%. Η Ευρωπαϊκή Ένωση παραμένει τώρα ανήσυχη για το διογκούμενο κόστος. «Πιστεύουμε ότι ο ITER είναι ένα ενδιαφέρον πρόγραμμα, δεν θα πρέπει όμως να υλοποιηθεί εις βάρος της ανάπτυξης της αιολικής ενέργειας ή των έξυπνων δικτύων ηλεκτροδότησης» σχολίασε η Δανή ευρωβουλευτής Αν Γιένσεν, μέλος της επιτροπής προϋπολογισμού του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Δήλωσε όμως αισιόδοξη ότι η ΕΕ θα έχει εγκρίνει τα απαιτούμενα κονδύλια μέχρι την προθεσμία που λήγει το 2012. Επίσης: ■Στη Γαλλία θα κατασκευαστεί ο Διεθνής Θερμοπυρηνικός Αντιδραστήρας ITER http://www.physics4u.gr/news/2005/scnews2027.html ■Νέο πρότζεκτ στοχεύει στην ανάφλεξη της σύντηξης http://www.physics4u.gr/blog/?p=2169 ■Θερμοπυρηνική σύντηξη και στην Ευρωπαϊκή Ένωση με το πρόγραμμα HiPE http://www.physics4u.gr/news/2007/scnews2982.html ■Ασφαλής και καθαρή πυρηνική ενέργεια με λέιζερ http://www.physics4u.gr/news/2007/scnews2870.html Φωτογράφισαν έναν γαλαξία όμοιο με τον δικό μας. Χρησιμοποιώντας το τηλεσκόπιο του Νότιου Ευρωπαϊκού Παρατηρητηρίου στην Χιλή αστρονόμοι κατάφεραν να τραβήξουν την πιο λεπτομερή εικόνα που έχουμε δει μέχρι σήμερα από τον γαλαξία NGC 6744, τον οποίο οι επιστήμονες καταγράφουν ως τον «δίδυμο αδελφό» του δικού μας Γαλαξία. Ο NGC 6744 βρίσκεται σε απόσταση 30 εκατομμυρίων ετών φωτός από εμάς στον αστερισμό του Ταώ (παγονιού). Αν και διπλάσιος σε μέγεθος από τον Γαλαξία έχει ακριβώς την ίδια μορφολογία, με τις σπείρες του να εκτείνονται από το κέντρο του με τον ίδιο τρόπο όπως και στον δικό μας. Οι σπείρες του NGC 6744 περιέχουν πολλές περιοχές στις οποίες υπάρχει έντονη κοσμική δραστηριότητα και ειδικότερα γέννηση νέων άστρων. Οι περιοχές έντονης δραστηριότητες εκπέμπουν ένα λαμπρό ερυθρό χρώμα το οποίο προέρχεται από αέρια υδρογόνου.

Τα βαρυτικά κύματα και οι ιδιότητές τους. Τα βαρυτικά κύματα με τη μεγαλύτερη ένταση προέρχονται από περιοχές όπου τεράστιες ποσότητες ύλης ή χωροχρονικής καμπυλότητας κινούνται με ταχύτητα παραπλήσια του φωτός, όπως είναι η Μεγάλη Έκρηξη ή οι συγκρούσεις μαύρων οπών. Επειδή οι περιοχές αυτές περιβάλλονται συνήθως από πυκνά στρώματα ύλης που απορροφούν τα ηλεκτρομαγνητικά κύματα, δεν μπορούμε αυτά τα γεγονότα να τα παρατηρήσουμε στο ηλεκτρομαγνητικό φάσμα. Τα βαρυτικά κύματα όμως διαπερνούν την ύλη και γι αυτό είναι δυνατή η ανίχνευση τους. Ξέρουμε από τη Γενική Σχετικότητα ότι η χωροχρονική καμπύλωση είναι ταυτόσημη ως προς τη δράση της με την παλιρροϊκή δράση της βαρύτητας. Η χωροχρονική καμπύλωση που δημιουργεί για παράδειγμα η Σελήνη, προκαλεί τις παλίρροιες των ωκεανών της Γης. Ομοίως τα βαρυτικά κύματα της χωροχρονικής καμπυλότητας, από μαύρες τρύπες για παράδειγμα, θα πρέπει κι αυτές να προκαλούν ωκεάνιες παλίρροιες. Σύμφωνα πάλι με τη Γενική Θεωρία της Σχετικότητας, οι ωκεάνιες παλίρροιες που προκαλεί η Σελήνη και αυτές που προκαλεί ένα βαρυτικό κύμα, διαφέρουν σε τρία σημαντικά σημεία. Η πρώτη διαφορά αφορά τον τρόπο διάδοσης. Οι παλιρροϊκές δυνάμεις των βαρυτικών κυμάτων συνοδεύουν τα βαρυτικά κύματα κατά τη διάδοσή τους. Τα τελευταία ταξιδεύουν από την πηγή τους ως τη Γη με την ταχύτητα του φωτός και καθώς ταξιδεύουν ταλαντώνονται. Πηγές τους είναι οι περιοχές του σύμπαντος όπου συμβαίνουν απότομες μεταβολές της καμπυλότητας του χωροχρόνου, όπως π.χ. η περιοχή όπου συμβαίνει μια συνένωση δύο μαύρων οπών. Αντίθετα, οι παλιρροϊκές δυνάμεις της Σελήνης μοιάζουν με το ηλεκτρικό πεδίο ενός φορτισμένου σώματος. Όπως το ηλεκτρικό πεδίο ενός φορτισμένου σώματος είναι αναπόδραστα συνδεδεμένο μαζί του και μεταφέρεται από το σώμα κατά την κίνησή του, έτσι και οι παλιρροϊκές δυνάμεις είναι αναπόδραστα συνδεδεμένες με τη Σελήνη, μεταφέρονται από αυτήν και επιδρούν σε οτιδήποτε εισέλθει στη γειτονιά της Σελήνης, συμπιέζοντάς το ή επιμηκύνοντάς το. Έτσι, οι παλιρροϊκές δυνάμεις συμπιέζουν και επιμηκύνουν τους ωκεανούς της Γης κατά τρόπο που φαίνεται να μεταβάλλεται με περίοδο λίγων ωρών, επειδή η Γη περιστρέφεται. Αν η Γη δεν περιστρεφόταν η επιμήκυνση και η συμπίεση θα παρέμεναν αμετάβλητες. Η δεύτερη διαφορά αφορά την διεύθυνση των παλιρροιών. Οι παλιρροϊκές δυνάμεις της Σελήνης ασκούνται προς όλες τις χωρικές διευθύνσεις. Επιμηκύνουν τους ωκεανούς στη διαμήκη διεύθυνση (τη διεύθυνση Γης-Σελήνης) και συμπιέζουν τους ωκεανούς στις εγκάρσιες διευθύνσεις (κάθετα στη διεύθυνση Γης-Σελήνης.) Αντίθετα ένα βαρυτικό κύμα δεν δημιουργεί παλιρροϊκές δυνάμεις κατά τη διαμήκη διεύθυνση (τη διεύθυνση διάδοσης του κύματος). Στο εγκάρσιο επίπεδο όμως, το βαρυτικό κύμα επιμηκύνει τους ωκεανούς κατά μήκος της μιας διεύθυνσης (της διεύθυνσης πάνω-κάτω στο σχήμα) και τους συμπιέζει κατά μήκος της άλλης διεύθυνσης (αυτής που είναι κάθετη στο επίπεδο σχεδίασης). Η επιμήκυνση και η συμπίεση εναλλάσσονται: Όταν ένα όρος του κύματος φτάνει στη Γη, η επιμήκυνση ασκείται στο επίπεδο σχεδίασης ενώ η συμπίεση στη διεύθυνση την κάθετη προς το επίπεδο σχεδίασης, όταν φτάνει η κοιλάδα του κύματος, τότε η επιμήκυνση ασκείται κάθετα στο επίπεδο σχεδίασης και η συμπίεση επί του επιπέδου σχεδίασης. Όταν φτάνει το επόμενο όρος του κύματος τα πράγματα αντιστρέφονται και ο κύκλος επαναλαμβάνεται από την αρχή. Η τρίτη διαφορά μεταξύ των παλιρροιών της Σελήνης και εκείνων ενός βαρυτικού κύματος, αφορά το μέγεθός τους. Η Σελήνη προκαλεί παλίρροιες ύψους περίπου 1 μέτρου και επομένως η υψομετρική διαφορά των κυμάτων στην πλημμυρίδα και την άμπωτη ισούται με 2 μέτρα περίπου. Αντίθετα τα βαρυτικά κύματα των συνενούμενων μαύρων οπών θα προκαλούν στους γήινους ωκεανούς παλίρροιες με ύψος όχι μεγαλύτερο από 10-14 μέτρα, μέγεθος ίσο με 10-21 φορές τη διάμετρο της Γης (ή ισοδύναμα 10-4 φορές τη διάμετρο ενός ατόμου). Εφόσον οι παλιρροϊκές δυνάμεις είναι ανάλογες με το μέγεθος του αντικειμένου πάνω στο οποίο δρουν, τα κύματα θα παραμορφώνουν παλιρροϊκά κάθε αντικείμενο κατά 10-21 φορές το μέγεθός του. Υπό την έννοια αυτή η ένταση των παλιρροϊκών κυμάτων όταν φτάνουν στη Γη ισούται αριθμητικά με 10-21 . Ο λόγος που τα βαρυτικά κύματα είναι τόσο ασθενή είναι επειδή οι μαύρες τρύπες που τα δημιουργούν βρίσκονται σε πολύ μεγάλη απόσταση από τη Γη. Η ένταση των βαρυτικών κυμάτων εξασθενεί με την απόσταση όπως και η ένταση των ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων. Όταν τα κύματα βρίσκονται κοντά στις τρύπες, η έντασή τους ισούται αριθμητικά με 1 (δηλαδή συμπιέζουν και επιμηκύνουν ένα αντικείμενο περίπου όσο και το μέγεθός του.) Είναι εντελώς μάταιο να ελπίζουμε ότι μπορούμε να μετρήσουμε παλίρροια τόσο μικρού ύψους στα ταραγμένα νερά των ωκεανών μας. Εντούτοις πιστεύουμε ότι θα μπορέσουμε να μετρήσουμε τις παλιρροϊκές δυνάμεις ενός βαρυτικού κύματος με τη βοήθεια μιας προσεκτικά σχεδιασμένης συσκευής – ενός ανιχνευτή βαρυτικών κυμάτων. Στο σχίτσο οι διαφορές ανάμεσα στις παλίρροιες της Σελήνης και των βαρυτικών κυμάτων.

Στη Lockheed Martin η πρώτη πώληση κβαντικού υπολογιστή. Η πρώτη πώληση ενός κβαντικού υπολογιστή είναι γεγονός. Η Lockheed Martin που δραστηριοποιείται σε ένα ευρύ φάσμα δραστηριοτήτων υψηλής τεχνολογίας (αεροδιαστημική, ασφάλεια κ.ά) και είναι η μεγαλύτερη προμηθεύτρια του αμερικανικού Πενταγώνου, αγόρασε έναν κβαντικό υπολογιστή από την εταιρία D-Wave που εδρεύει στον Καναδά. Οι κβαντικοί υπολογιστές αναμένεται να φέρουν επανάσταση στον σύγχρονο κόσμο δίνοντας απίστευτη ώθηση σε κάθε τομέα έρευνας - από την πληροφορική και την φυσική μέχρι την ιατρική. Θα πρέπει να επισημανθεί βέβαια ότι οι ειδικοί υποστηρίζουν με την υπάρχουσα τεχνολογία θα χρειαστούν μερικές ακόμη δεκαετίες μέχρι να κάνει την εμφάνιση του ένας πλήρως λειτουργικός κβαντικός υπολογιστής. Αυτό, σε συνδυασμό με τις ελάχιστες πληροφορίες που δίνονται στη δημοσιότητα για τον κβαντικό υπολογιστή που αγόρασε η Lockheed Martin, έχει οδηγήσει την επιστημονική κοινότητα στο να είναι ιδιαίτερα επιφυλακτική και να περιμένει την δημοσιοποίηση λεπτομερειών για τον μηχανισμό του υπολογιστή προκειμένου να τοποθετηθεί Οι κβαντικοί υπολογιστές Οι κβαντικοί υπολογιστές θα μπορούν να εκτελούν με απίστευτη ταχύτητα πολλές, άσχετες μεταξύ τους, και εξαιρετικά πολύπλοκες εργασίες, ικανότητα που οι σημερινοί υπολογιστές δεν διαθέτουν. Στους σημερινούς υπολογιστές, η μονάδα πληροφορίας είναι το bit, το οποίο λαμβάνει τιμές είτε «0» είτε «1» και οι πληροφορίες αποθηκεύονται ως συνδυασμοί των δύο αυτών ψηφίων. Στους κβαντικούς υπολογιστές, το αντίστοιχο του bit είναι το κβαντικό bit, ή qubit. Χάρη σε μια κβαντική ιδιότητα που ονομάζεται υπέρθεση, το qubit μπορεί να λαμβάνει τιμές «0» ή «1» ή και τα δύο μαζί. Αυτή η ιδιότητα έχει ως αποτέλεσμα να αυξάνεται με γεωμετρική πρόοδο η μνήμη και η ταχύτητα των κβαντικών υπολογιστών επιτρέποντας τους να επεξεργάζονται δεδομένα σε χρόνο dt - κάτι που σήμερα θα χρειάζονταν χρόνια για να γίνει ακόμη και από τα πιο ισχυρά συστήματα. Ο «μονόλιθος» της D-Wave Το D-Wave One, όπως ονομάζεται ο κβαντικός υπολογιστής, μοιάζει με ένα τεράστιο μαύρο κύβο ή ένα μαύρο μονόλιθο όπως τον αναφέρουν πολλοί, αφού η εμφάνιση του θυμίζει τον μονόλιθο της «Οδύσσειας του Διαστήματος» του Άρθουρ Κλαρκ . Η μόνη λεπτομέρεια που έχει γίνει γνωστή σχετικά με τον D-Wave One είναι ότι χρησιμοποιεί ένα υπεραγώγιμο τσιπ των 128-qubit που ονομάζεται Rainier. Ο επεξεργαστής αυτός είναι θωρακισμένος με ειδικά φίλτρα για την προστασία του από κάθε εξωτερικό παράγοντα (π.χ θόρυβο) ώστε να μην καθυστερεί η επεξεργασία. Έχει επιτευχθεί επίσης η ψύξη του σχεδόν στο απόλυτο μηδέν κατά τη λειτουργία του ώστε να μην υπερθερμαίνεται και να συνεχίζει απρόσκοπτα η λειτουργία του. Η Lockheed Martin έδωσε δέκα εκατομμύρια δολάρια για την αγορά του υπολογιστή ο οποίος βρισκόταν στις εγκαταστάσεις της εταιρίας εδώ και ένα χρόνο και οι τεχνικοί της τον δοκίμαζαν. Σύμφωνα πάντως με όσα διαρρέονται ο D-Wave One δεν είναι ένας αυτόνομος κβαντικός υπολογιστής αλλά σχεδιάστηκε να λειτουργεί ως τμήμα ενός μεγάλου συμβατικού υπολογιστικού συστήματος και έχει ως αποστολή την επίλυση εξαιρετικά εξειδικευμένων προβλημάτων.

Φίλε Makis. Να ξεκαθαρίσω κάποια πράγματα γιατί βλέπω οτι η συζήτηση μακραίνει χωρίς ουσιαστικό λόγο. Να σου τονίσω οτι διαβάζω πρωτα-πρώτα τις δικές σου δημοσιεύσεις γιατί ειμαι φαν τις ενημέρωσης για ολα αυτα που ολους εμάς εδω μας ενδιαφέρουν.Απλα παρατήρησα οτι μερικες φορές το θεμα που γράφεις δεν εχει σχεση με την διευθυνση που παραθέτεις.Μάλιστα ρωτάω Γιατί; Αρα αρχική πρόθεση ηταν η ενημέρωση!!! Ολα τα αλλα δεν εχουν κανένα λόγο Makis και οταν στις 1 και 2/4/2011 μπηκες στην Διαστημικη Εξερευνηση και εκανες 6 δημοσιεύσεις εγραφα την αλλη μερα (Να καλοσωρίσω την νεα γενια(Makis κ.α) που δυναμικά μετεχει στην Διαστημική Εξερευνηση και βοηθάει ωστε η σελίδα αυτη να αποτελεί ουσιαστικά ενα ημερολόγιο της μεγάλης προσπάθειας του ανθρώπου για την κατάκτηση του Διαστήματος.) Τώρα διαβάζω και χαιρετίζω το Έκτακτο Αστροπαράρτημα!!!!! Ετσι εχουν τα πραγματα και ας κοιτάξουμε μαζί ολοι μπροστά και ψηλα.Το Σύμπαν μας περιμένει.

Επέστρεψε στη Γη το διαστημικό λεωφορείο Endeavour μετά το τελευταίο του ταξίδι. Οι τροχοί του διαστημοπλοίου άγγιξαν τον διάδρομο του διαστημικού κέντρου Κένεντι στις 02:35 τοπική ώρα (09:35 ώρα Ελλάδος), με ταχύτητα 360 χλμ. την ώρα και ύστερα από μια «βουτιά» 65 λεπτών από την τροχιά της γης. Το Endeavour πέρασε επάνω από την κεντρική Αμερική και στη συνέχεια επάνω από τον Κόλπο του Μεξικού, προτού φθάσει στη Φλόριντα (νοτιοανατολικές ΗΠΑ). Περίπου τρία λεπτά πριν από την προσγείωσή του, το Endeavour είχε αναγγείλει την άφιξή του στο διαστημικό κέντρο με ένα διπλό ισχυρό ηχητικό σήμα. Μερικά δευτερόλεπτα μετά την προσγείωση, ένα αλεξίπτωτο ξεδιπλώθηκε για να φρενάρει την πορεία του. Η ΝASA μετέδωσε απευθείας, όπως πάντα, τις εικόνες της τελικής προσέγγισης από τον θάλαμο διακυβέρνησης του διαστημικού λεωφορείου. Μετά τη σημερινή του προσγείωση έχει συμπληρώσει 299 συνεχόμενες μέρες σε τροχιά, 4.672 γύρους της γής, περισσότερα από 197,6 εκατ. χιλιόμετρα και 25 αποστολές στο διάστημα. Η πρώτη εκτόξευση έγινε το 1992, όπου κλήθηκε να αντικαταστήσει το Challenger. Στην τελευταία του πτήση, το Endeavour μετέφερε στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS) το Άλφα Μαγνητικό Φασματόμετρο, ένα όργανο των 2 δισ. δολαρίων σχεδιασμένο να μελετήσει την αντιύλη, τη μυστηριώδη σκοτεινή ύλη και την ακόμα πιο μυστηριώδη σκοτεινή ενέργεια. Το Endeavour εμεινε στο διαστημα 15ημ.,19ωρ.και 14 λεπτα εκ των οποιων 12 ημ. ηταν συνδεδεμένο με τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS). Πώς θα συγκρουστεί ο γαλαξίας μας. Δυο μακρινοί γαλαξίες συγκρούονται έτσι όπως θα συμβεί με τον δικό μας και την Ανδρομέδα. Δύο διαστημικά τηλεσκόπια έχουν ριχτεί στην μάχη για την δημιουργία ενός γαλαξιακού άτλαντα επικεντρωμένου κατά κύριο λόγο στην ανακάλυψη και μελέτη γαλαξιακών συγκρούσεων. Στόχος των επιστημόνων είναι να μελετηθεί η γέννηση και εξέλιξη των γαλαξιών. Η εξερεύνηση για την χαρτογράφηση αποκάλυψε μια ενδιαφέρουσα γαλαξιακή σύγκρουση. Δύο μακρινοί γαλαξίες συγκρούονται με τρόπο ανάλογο με εκείνο που θα συμβεί ανάμεσα στον δικό μας γαλαξία και αυτόν την Ανδρομέδας σε τρία έως πέντε δις έτη. Η μελέτη αυτής της σύγκρουσης θα μας αποκαλύψει σημαντικά στοιχεία για το μέλλον του γαλαξία μας. Ο άτλας και η σύγκρουση Τα διαστημικά τηλεσκόπια Spitzer και Galex της NASA χρησιμοποιούνται για την χαρτογράφηση και μελέτη των γαλαξιακών συγκρούσεων. To Spitzer είναι ευαίσθητο στο υπέρυθρο φως ενώ το GALEX είναι ευαίσθητο στα υπεριώδη μήκη κύματος φωτός, «Αυτός ο άτλας είναι το πρώτο κεφάλαιο στο βιβλίο της γέννησης, ανάπτυξης και εξέλιξης των γαλαξιών» αναφέρει η Λοράν Λανζ, του Harvard Smithsonian Center for Astrophysics, μέλος της επιστημονικής ομάδας που μελετά τις συγκρούσεις των γαλαξιών. Γέννηση νέων άστρων Η έρευνα αποκάλυψε την σύγκρουση των γαλαξιών NGC 935 και IC 1801 που βρίσκονται σε απόσταση 180 εκατομμυρίων ετών φωτός από εμάς. Τα όργανα τα δύο τηλεσκοπίων «χρωματίζουν» την κοσμική δραστηριότητα που λαμβάνει χώρα κατά τη διαδικασία της σύγκρουσης ανάμεσα στους δύο γαλαξίες η οποία, όπως θα συμβεί και στην δική μας περίπτωση, θα καταλήξει τελικά σε μια γαλαξιακή συγχώνευση. Η σύγκρουση γαλαξιών οδηγεί στην γέννηση νέων άστρων η οποία στην εικόνα της σύγκρουσης του NGC 935 και του IC 1801 αποτυπώνεται με μπλε χρώμα. Με κόκκινο χρώμα καταγράφεται η κοσμική σκόνη η θερμοκρασία της οποίας έχει αυξηθεί σημαντικά εξαιτίας της σύγκρουσης.

Η ανίχνευση των βαρυτικών κυμάτων από τη Γη μπορεί να βελτιωθεί. Γερμανοί ερευνητές από το Ινστιτούτο Albert Einstein (AEI) λένε ότι η πιθανότητα εντοπισμού των κυμάτων βαρύτητας από τη Γη, θα μπορούσε να αυξηθεί σημαντικά εάν εγκατασταθεί στη Γη ένας μόνο νέος ανιχνευτής. Μέχρι στιγμής, δεν έχουν εντοπιστεί αυτοί οι κυματισμοί του χωροχρόνου, αλλά οι ανιχνευτές που χτίζονται τώρα πιστεύεται ότι θα μπορούν. Ο αναμενόμενος ρυθμός ανίχνευσης τους θα μπορούσε θεωρητικά να αυξηθεί αν κτιστούν πρόσθετοι ανιχνευτές στις τρεις χώρες. Αυτά τα κύματα – που έχουν προταθεί από τη Γενική Σχετικότητα του Άλμπερτ Αϊνστάιν είναι στρεβλώσεις στον ιστό του χωροχρόνου. Μερικές από αυτές τις στρεβλώσεις πιστεύεται ότι έχουν παραμείνει από την εποχή της Μεγάλης Έκρηξης, ενώ άλλες ότι παράγονται ακόμη και σήμερα. Γεγονότα όπως είναι η συγχώνευση δύο μαύρων οπών μπορούν να γεννήσουν τέτοια κύματα. Ωστόσο, η ανίχνευση τους αποδεικνύεται ότι είναι μία εξαιρετικά περίπλοκη αποστολή. Η νέα όμως πρόταση των Γερμανών φυσικών, αποσκοπεί στο να καταστήσει τα πράγματα απλούστερα για τη διεθνή επιστημονική κοινότητα. Λεπτομέρειες των προτεινόμενων ανιχνευτών δημοσιεύθηκαν στο περιοδικό Classical and Quantum Gravity. Η ερευνητική ομάδα αποδεικνύει ότι έστω και ένας, επιπλέον ανιχνευτής θα μπορούσε να κάνει μια αξιοσημείωτη διαφορά. Μέχρι σήμερα στη Γη υπάρχει ένα δίκτυο από τέσσερις ανιχνευτές που ψάχνουν στους ουρανούς για τα κύματα της βαρύτητας. Αυτοί οι ανιχνευτές αναμένεται να προσδιορίσουν όχι λιγότερο από 40 συγχωνεύσεις μεταξύ αστέρων νετρονίων κάθε χρόνο μέχρι το 2016. Οι συγχωνεύσεις αυτές μπορεί να παράγουν βαρυτικούς κυματισμούς επειδή αυτά τα αντικείμενα είναι εξαιρετικά πυκνά. Αν γίνει μια πολύ καλή ανάλυση των δεδομένων, τότε ο ρυθμός ανίχνευσης θα μπορούσε να ενισχυθεί κατά 400 τοις εκατό. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί με την εγκατάσταση ενός νέου ανιχνευτή στην Ιαπωνία, ή στην Αυστραλία ή την Ινδία, λένε οι φυσικοί του Ινστιτούτου Αϊνστάιν. Εάν οι ανιχνευτές εγκατασταθούν και στις τρεις αυτές θέσεις, τότε ο ρυθμός ανίχνευσης θα μπορούσε να αυξηθεί κατά μέσο όρο σε 370 ετησίως, από 40. Υποστηρίζουν δε οι ερευνητές ότι θα μπορούσαν να ανιχνευτούν μετά από μερικά χρόνια συνεχούς βελτίωσης, ακόμα και 500 συγκρούσεις/συγχωνεύσεις άστρων νετρονίων ή μαύρων οπών ετησίως «Οι βελτιώσεις που θα επέφεραν οι νέοι ανιχνευτές είναι πολύ μεγαλύτερες από τις απαιτούμενες πρόσθετες επενδύσεις," εξηγεί ο καθηγητής Bernard Schutz. "Ακόμα και η μετακίνηση του υπάρχοντος ανιχνευτή LIGO στην Αυστραλία θα αυξήσει κατά 2 με 4 φορές τον αριθμό των καλών ανιχνεύσεων, όπως επίσης θα βελτιώσει σημαντικά τις πληροφορίες για την κατεύθυνση που βρίσκονται αυτά τα γεγονότα στον ουρανό”, τονίζει ο Schutz. «Ο νέος ανιχνευτής στην Ιαπωνία, που εγκρίθηκε πέρυσι, θα προσθέσει μια επιπλέον ευαισθησία και αξιοπιστία και μπορεί να βελτιώσει σημαντικά την κάλυψη του ουρανού», προτείνει ο ερευνητής. “Όχι μόνο θα ήμασταν πιο σίγουροι από ποτέ για τις ανιχνεύσεις, αλλά θα είμαστε σε θέση να μελετήσουμε τα αστέρια νετρονίων και τις εκρήξεις των ακτίνων γάμμα, που με κανένα άλλο τρόπο δεν μπορούμε", καταλήγει ο Schutz. Στην εικόνα παραμορφώσεις του χωροχρόνου που παράγονται από τη σύγκρουση δύο μαύρων οπών.

Το όχημα “Spirit” της ΝΑΣΑ στον Άρη κηρύχθηκε τελικά αγνοούμενο. Οι μηχανικοί της ΝΑΣΑ τερματίζουν την αποστολή του “Spirit” mars rover, την Τετάρτη, μετά από 14 μήνες χωρίς νέα του. Η μεγάλη περιπέτεια του τηλεκατευθυνόμενου τζιπ “Spirit”, που η ΝΑΣΑ έστειλε στον Άρη φαίνεται πως έφτασε στο τέλος της και επίσημα. Οι μηχανικοί της υπηρεσίας μελετώντας κάθε στοιχείο και πιθανότητα κατέληξαν πως όλα δείχνουν πως το όχημα μπορεί να θεωρηθεί ότι “χάθηκε εν υπηρεσία”. Το τζιπάκι που κατέβηκε στον κόκκινο πλανήτη εξερεύνησε κομμάτια του και έστειλε πίσω δεδομένα και ενδείξεις για νερό και ζέστη στο παρελθόν του. Εργάστηκε φιλότιμα μέχρι τον Μάιο του 2009, όταν μπήκε σε περιοχή με μαλακή άμμο, κόλλησε και δεν ξανάστειλε σήμα. Η ΝΑΣΑ στέλνει συνεχώς σήμα προς αυτό ελπίζοντας να επαναφέρει την επικοινωνία αλλά την Τετάρτη θα σταματήσει, αφού κρίθηκε πως δεν υπάρχει πλέον ελπίδα. Η θέση του “Spirit” δεν του επιτρέπει να γυρίσει τα ηλιακά πάνελ του σε σωστή γωνία προς στον ήλιο και να μαζέψει αρκετή ενέργεια. Τόση ώστε να λειτουργούν τα συστήματα θέρμανσης του στον πολύ κρύο πλανήτη. Αποτέλεσμα αυτού είναι αρκετά συστήματα του να έχουν αχρηστευτεί παγωμένα. Ακόμα λόγω ακινησίας θα έχει σκεπαστεί από σκόνη που του στερεί την ενεργειακή του φόρτιση. Το “Spirit” ήταν το ένα από τα δύο τζιπάκια που η ΝΑΣΑ έστειλε στον Άρη τον Ιανουάριο του 2004, με προοπτική να δουλέψουν ως ιχνηλάτες της για τουλάχιστον τρεις μήνες. Παραδόξως το δεύτερο όχημα το “Opportunity” συνεχίζει να κυκλοφορεί στην επιφάνεια του κόκκινου πλανήτη, παρότι παρουσίασε “αρθρίτιδα” σε αρθρώσεις του και πάει συνεχώς με την όπισθεν για να αντιμετωπιστεί η φθορά στα γρανάζια του. Η επιτυχία του προγράμματος των τηλεκατευθυνόμενων αυτών οχημάτων εξερεύνησης, οδήγησε τη ΝΑΣΑ να ετοιμάσει άλλο ένα, το “Curiosity” που θα εκτοξευθεί προς τον Άρη τον Νοέμβριο. Στην φωτογραφία το Spirit με την μαθήτρια τρίτης δημοτικού Σόφι Κόλις που το βάφτισε κερδίζοντας σχετικό διαγωνισμό της ΝΑΣΑ. Μικρές Ειδήσεις. Σύμφωνα με το πρόγραμμα στήριξης του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού, ISS re boost έχει προγραμματιστεί για τις 3 Ιουνίου. Ο ελιγμός πρέπει να επικουρείται από οκτώ προωθητήρες κατά τη διάρκεια του ελιγμού των ATV-2 Johannes Kepler και θα υποστηριχθεί από Zvezda και Progress M-10M. Οι κινητήρες θα ξεκινήσουν στις 02:30 ώρα Μόσχας (22:30 GMT, 2 Ιουνίου). Μετά την καύση, η οποία θα διαρκέσει 897 δευτερόλεπτα, το ύψος του σταθμού θα γίνει 3,74 χιλιομέτρα υψηλότερα και θα ειναι στο υψος των 346,4 km. Αρκετά άλλα re boosts ISS προγραμματίζεται να υποστηρίζονται από ATV προωθητές.

Φίλε Makis. Πολλές φορές το θεμα που γράφεις δεν εχει σχεση με την διευθυνση που παραθέτεις.Γιατι; Soyuz TMA-02Μ Έγινε η έναρξη της τοποθέτησης του Soyuz TMA-02M στην βάση Μπαικονούρ. Το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε έγινε η τοποθέτηση καυσίμων στο Soyuz. http://www.federalspace.ru/main.php?id=2&nid=11845 Μετάφραση!!! Βρέθηκαν δύο ζεύγη εξωπλανητών σε "χορό" :: 07/29/2010 Οι αστρονόμοι έχουν ανακαλύψει μόνο δύο εξωηλιακα πλανητικα συστημάτα, στα οποία έφεση του πλανήτη είναι τόσο κοντά μεταξύ τους ώστε να μπορούν να «αισθάνονται» τη βαρύτητα της μεταξύ τους και γυρίζοντας στο τροχιακό απήχηση - τις περιόδους τους, περιστροφή γύρω από το αστέρι που συνδέονται μεταξύ τους σε ακέραιο αριθμό. Κατά τα τελευταία 15 χρόνια, οι επιστήμονες έχουν βρει εκατοντάδες εξωπλανήτες - πλανήτες εκτός του ηλιακού μας συστήματος, που σήμερα είναι γνωστή στους αστρονόμους 471 εξωπλανήτες. Περίπου το ένα τρίτο της διαπιστωθείσας εξωηλιακών πλανητικών συστημάτων έχουν περισσότερες από μία συνιστώσες. Κατά κανόνα, οι πλανήτες σε αυτά τα συστήματα διαφέρουν πολύ με τη σοβαρότητά τους θα μπορούσε να επηρεάσει ο ένας τον άλλον. Ωστόσο, ο John Johnson (John Johnson) του California Institute of Technology και οι συνάδελφοί του από τις ΗΠΑ και η Γερμανία έχουν βρεθεί δύο συστήματα, το καθένα εκ των οποίων δύο πλανήτες βρίσκονται σε πολύ κοντινή απόσταση μεταξύ τους. Η ανακάλυψή τους, που περιγράφονται στο έγγραφο δεκτή για δημοσίευση στην αστρονομικηΕφημερίδα. Σε μία από τις προσδιόρισε τους συντάκτες των συστημάτων γύρω από το άστρο μεγάλης μάζας HD 200964, που βρίσκεται περίπου 223 έτη φωτός από τη Γη, το ζευγάρι των πλανητών - γίγαντες αερίου περιστρέφεται σε τέτοιο στενό εύρος, η οποία ποτέ στο παρελθόν δεν έχει παρατηρηθεί από τους επιστήμονες. Η απόσταση μεταξύ των δύο πλανητών μάζα 0,9 και 1,8 Δία μάζες μόνο 0.35 αστρονομικές μονάδες, κατά προσέγγιση η απόσταση από τη Γη στον Άρη. "Ένα πλανητικό σύστημα με τόσο στενά διαστήματα γίγαντες πλανήτες θα είχε καταρρεύσει γρήγορα, εάν ο κόσμος δεν κινούνται σε μια τέτοια καλά συγχρονισμένο" χορός "Για μας, ένα πραγματικό μυστήριο το πώς ο κόσμος θα μπορούσε να« πιάσει »ρυθμό." - Είπε ο ομο-συντάκτης της μελέτης, Eric Ford (Eric Ford ) από το Πανεπιστήμιο της Florida στο Gainesville, της οποίας τις θέσεις παραθέτει η έκθεση της Αμερικανικής Αστρονομικής Εταιρείας. Ο πλανήτης του δεύτερου συστήματος, HD90043, σε τροχιά γύρω από το άστρο 24 στον αστερισμό του εξάντα (που βρίσκεται σε 244 έτη φωτός από τη Γη) είναι 0,75 αστρονομικές μονάδες από τον άλλον.Οι μάζες τους είναι 1,9 και 0,8 Δία μάζες. Ουράνια σώματα με μάζα που βρίσκονται τόσο κοντά ο ένας στον άλλο έχει σημαντική επίδραση της βαρύτητας. "Τα συστήματα αυτά μπορεί να διατηρήσει τη σταθερότητα μόνον εάν οι πλανήτες βρίσκονται στη λεγόμενη τροχιακή συντονισμού" - Johnson είπε. Τροχιακή απήχηση συμβαίνει όταν η περίοδος των δύο πλανητών είναι η μία στην άλλη ως ακέραιοι. Για παράδειγμα, σε μια αναλογία 2:1 του εξωτερικού εμπορίου του κύκλου εργασιών του πλανήτη διαρκεί μόνο για όσο διάστημα δύο στροφές Εσωτερικών. Αυτός ο τύπος απήχηση υπάρχει στην εξάντα αστέρων 24 - το πιο σταθερό και πιο κοινός τύπος του συντονισμού. Ο πλανήτης HD 200964 σύστημα είναι σε 4:3 αντήχηση. "Το πιο κοντινό αναλογία προς τη σχέση αυτή στην ηλιακή γειτονιά μπορεί να δει κανείς σε φεγγάρια του Κρόνου Τιτάνα και Hyperon που είναι σε 4:3 συντονισμού», - δήλωσε ο Φορντ. Και οι τέσσερις πλανήτες ανακαλύφθηκαν χρησιμοποιώντας στοιχεία από την αμερικανική Keck Observatory, όπου η αναζήτηση είναι για τους πλανήτες στη λεγόμενη subgiants - αστέρια είναι βαρύτερα από τον ήλιο κατά το ποσό των 40% έως 100%. Για τη μέθοδο ανίχνευσης πλανήτη χρησιμοποιήθηκε "ακτινική ταχύτητα», όπου οι επιστήμονες έχουν καθοριστεί με τη μέθοδο Doppler είναι μια πολύ μικρή αλλαγή στην ταχύτητα του άστρου που προκαλούνται από τη βαρύτητα των πλανητών. http://www.rian.ru/science/20100728/259269547.html

Ο Άρης σχηματίστηκε γρήγορα γι αυτό παρέμεινε μικρός. Ο Άρης έφτασε στο μισό του σημερινού μεγέθους του μόλις σε 1.800.000 χρόνια ή και λιγότερο ακόμα, σύμφωνα με μία νέα μελέτη. Σε αντίθεση με τη Γη, ο Άρης δεν συγκρούστηκε με άλλους πλανητοειδείς για να μεγαλώσει σε μάζα, οπότε διατηρήθηκε μικρός και σχετικά ανέπαφος.. Οι αστρονόμοι δεν ξέρουν πώς συνέβη αυτό, αλλά ο Άρης φαίνεται να έχει μείνει έξω από το παιχνίδι του πλανητικού μπιλιάρδου, που σημάδεψε τον πρώτο καιρό του ηλιακού μας συστήματος. Έτσι, επιβίωσε αφού σχηματίστηκε πολύ γρήγορα, παραμένοντας σχετικά αμετάβλητος πλανήτης σε εμβρυική κατάσταση, σύμφωνα με τη νέα μελέτη που δημοσιεύτηκε στο Nature. Η δημιουργία των πλανητών περνάει από διάφορα στάδια μέχρι τελικά να καταλήξει στην τελική του μορφή. Όπως φαίνεται ο Άρης αποτελεί μια σπάνια περίπτωση αφού η μορφοποίηση του σταμάτησε στο πρώτο στάδιο, όταν ο πλανήτης βρισκόταν σε μια κατάσταση την οποία οι επιστήμονες έχουν χαρακτηρίσει με τον όρο πλανήτες «έμβρυα».. Δηλαδή ο Άρης δεν κατάφερε να μεγαλώσει «φυσιολογικά» ως πλανήτης και παρέμεινε σε «εμβρυικό» στάδιο ανάπτυξης. Ο σχηματισμός των πλανητών Σύμφωνα με την κρατούσα θεωρία ο δίσκος της σκόνης και των αερίων που περιβάλλει ένα νεογέννητο άστρο παρέχει τα δομικά υλικά δημιουργίας των πλανητών. Μέρη αυτής της κοσμικής ύλης ενώνονται δημιουργώντας μια «πρωτο-πλανητική» μπάλα όπως την ονομάζουν οι ειδικοί. Στην συνέχεια αυτή η μπάλα μεγαλώνει συνεχώς σε μέγεθος μέχρι να φτάσει στο στάδιο που οι επιστήμονες ονομάζουν πλανήτης «έμβρυο». Οι πλανήτες «έμβρυα» έχουν πλέον μέγεθος τέτοιο που να μπορούν να ασκήσουν ισχυρή βαρυτική επίδραση στα κοντινά σώματα, όπως για παράδειγμα, σε άλλους πλανήτες «έμβρυα». Αυτές οι βαρυτικές αλληλεπιδράσεις οδηγούν τις περισσότερες φορές σε συγκρούσεις ανάμεσα στους πλανήτες «έμβρυα». Αυτό έχει δύο αποτελέσματα, είτε οι πλανήτες που συγκρούονται τίθενται εκτός τροχιάς και βγαίνουν από το ηλιακό τους σύστημα είτε διαλύονται σε πολλά κομμάτια τα οποία στην συνέχεια επανενώνονται δημιουργώντας ένα μεγαλύτερο πλανήτη. Ο ‘Άρης και η Γη Ομάδα επιστημόνων με επικεφαλής τον Nicolas Dauphas από το Πανεπιστήμιο του Σικάγου μελέτησε διάφορα στοιχεία όπως για παράδειγμα, την χημική σύσταση μετεωριτών, και τα συνέκριναν με στοιχεία που γνωρίζουμε για τον Άρη και άλλους πλανήτες. Οι ερευνητές κατέληξαν σε δύο πολύ ενδιαφέροντα συμπεράσματα. Υποστηρίζουν ότι ο Άρης από το στάδιο της «πρωτο-πλανητικής» μπάλας έφτασε στο στάδιο του πλανήτη «εμβρύου» μέσα σε διάστημα μόλις 1.8 εκατομμυρίων ετών και στην συνέχεια παρέμεινε σε αυτό το στάδιο το οποίο είναι και αυτό που βλέπουμε σήμερα. Έτσι, η διαπίστωση αυτή προσφέρει μια εξήγηση για το μακροχρόνιο μυστήριο του γιατί ο Άρης, ο τέταρτος πλανήτης από τον ήλιο, είναι τόσο μικρός.Η ταχύτατη αύξηση του Άρη σημαίνει ότι η θερμότητα από τη διάσπαση του ραδιενεργού αργιλίου 26, ένα άλλο στοιχείο που υπήρχε στο πρώιμο σύμπαν, θα είχε τον απαραίτητο χρόνο να μετατρέψει προσωρινά τον Άρη σε έναν ωκεανό μάγματος, πρόσθεσε ο Dauphas. «Είναι μια σημαντική διαφορά αν ένας πλανήτης σχηματίζεται ως μία στερεή μπάλα (όπως η Γη) ή αν είναι λιωμένη. Αυτό που βλέπετε στην επιφάνεια ενός πλανήτη μπορεί να έχει επηρεαστεί από τη μεγάλης κλίμακας γεωλογία του πλανήτη, συμπεριλαμβανομένου και του αν ο πλανήτης είχε κάποτε ένα ωκεανό μάγματος. Αυτό είναι ένα πολύ σημαντικό αποτέλεσμα των εργασιών μας», ανέφερε. Αν αυτή η ταχύτατη ανάπτυξη του κόκκινου πλανήτη επηρέασε την ευκαιρία του να μπορέσει να φιλοξενήσει ζωή δεν είναι ακόμα γνωστό. Η Γη χρειάστηκε 50 – 100.000.000 χρόνια για να φτάσει από το αρχικό της μέγεθος στο σημερινό. Οι ερευνητές θεωρούν ότι για κάποιο άγνωστο λόγο ο Άρης δεν συγκρούστηκε ποτέ με κάποιο άλλο πλανήτη ή έστω με κάποιο μεγάλο κομμάτι που είχε αποσπαστεί από κάποια άλλη γειτονική πλανητική σύγκρουση και παρέμεινε ίδιος και αναλλοίωτος στην «εμβρυϊκή» του κατάσταση. Η διαπίστωση των ερευνητών για την «εμβρυική κατάσταση» που βρίσκεται ο Άρης έχει διατυπωθεί ως θεωρία και στο παρελθόν. Πριν από 20 χρόνια κάποιοι επιστήμονες υποστήριξαν ότι το μικρό μέγεθος του Άρη οφείλεται στο γεγονός ότι δεν συγκρούστηκε ποτέ με μεγάλα διαστημικά σώματα. Σύμφωνα με την νέα μελέτη ο Άρης είχε το σημερινό του μέγεθος όταν η Γη ξεκινούσε να μορφοποιείται και ομολογούν ότι πρόκειται για μια εξαιρετικά σπάνια περίπτωση η οποία όμως από καθαρά στατιστικής άποψης μπορεί να υπάρξει ως εξαίρεση στον κανόνα. "Μια πιο αργή αύξηση θα μπορούσε ενδεχομένως να δώσει στη ζωή την ευκαιρία να εξελιχθεί νωρίτερα στον Άρη. Αλλά πρέπει να τονίσω αυτές είναι απλές εικασίες. Φυσικά κάθε πλανήτης έχει μια διαφορετική εξελικτική ιστορία.", λένε οι ερευνητές.

H φωτιά σε συνθήκες μικροβαρύτητας. Σε συνθήκες έλλειψης βαρύτητας, η φωτιά συμπεριφέρεται διαφορετικά από ό,τι στη Γη. Σε πείραμα που πραγματοποιήθηκε πρόσφατα στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, η NASA μελέτησε την ανάφλεξη μιας σταγόνας επτανίου, σε μια προσπάθεια να εκτιμήσει καλύτερα τον κίνδυνο πυρκαγιάς για τα διαστημικά σκάφη και να αναπτύξει ειδικά συστήματα κατάσβεσης. Η εικόνα που δημοσιοποίησε η υπηρεσία έχει υποστεί επεξεργασία και εμφανίζεται με ψευδή χρώματα, παρόλα αυτά δίνει μια καλή ιδέα για το πώς συμπεριφέρεται μια πύρινη μπάλα στο Διάστημα. Στην επιφάνεια της Γης, τα καυσαέρια τείνουν να ανεβαίνουν προς τα πάνω, επειδή είναι θερμά και ως εκ τούτου ελαφρότερα από τον ψυχρό, πυκνότερο αέρα που τα περιβάλλει. Απουσία βαρύτητας, όμως, ο καπνός έχει την τάση να σχηματίζει μια ομοιόμορφη μπάλα γύρω από μια επίσης σφαιρική φλόγα. Στο «Πείραμα Κατάσβεσης Φλόγας» (FEX) που πραγματοποιήθηκε στο πολυεθνικό τροχιακό εργαστήριο, μια σταγόνα επτανίου, διαμέτρου τριών χιλιοστών, ανεφλέγη μέσα σε ένα ειδικό θάλαμο. Η εικόνα προήλθε από την υπέρθεση των ασπρόμαυρων καρέ του βίντεο που κατέγραψε το φαινόμενο. Το δεξί της τμήμα είναι είδωλο του αριστερού, γι' αυτό και φαίνεται ίδιο. Το φωτεινό κίτρινο σχήμα στο κέντρο είναι η σταγόνα καυσίμου, η οποία μετακινείται και συρρικνώνεται καθώς αντιδρά με το οξυγόνο και σχηματίζει αιθάλη. Αρχικά, η αιθάλη σχηματίζει ένα σύννεφο μικρών σωματιδίων γύρω από τη σταγόνα (πράσινο). Τα σωματίδια αυτά ενώνονται σταδιακά σε μεγαλύτερα σωματίδια, τα οποία τελικά εκτινάσσονται σπειροειδώς προς τα έξω μαζί με σπίθες. Με γυμνό μάτι, βέβαια, το μόνο που φαίνεται είναι μια βραχύβια, σφαιρική και γαλάζια φλόγα. Ο πλανήτης Αρης στην... Ισπανία. Η κοιλάδα του ποταμού Ρίο Τίντο στη Νότια Ισπανία είναι το αγαπημένο μέρος των ευρωπαϊκών διαστημικών υπηρεσιών. Με φόντο τα κόκκινα νερά του ποταμού και το ερυθρό από την οξείδωση έδαφος, οι επιστήμονες πραγματοποιούν… εικονικές αποβάσεις στον Αρη με σκοπό να δοκιμάσουν την αξιοπιστία του εξερευνητικού τους εξοπλισμού. Πριν από λίγες ημέρες μάλιστα, όσοι τουρίστες βρέθηκαν σ' αυτήν την περιοχή της Ανδαλουσίας για να απαθανατίσουν την «εξωγήινη» κοιλάδα νόμισαν ότι παρακολουθούσαν γυρίσματα ταινίας επιστημονικής φαντασίας. Ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος είχε στείλει εκεί για δοκιμές το «Ευρωμπότ» – είναι όχημα στο μέγεθος ανθρώπου, με δύο βραχίονες και κατευθυντήριες κάμερες – το οποίο σχεδιάστηκε για να επιτελεί «πολύ δύσκολες και πολύ επικίνδυνες αποστολές», όπως ανέφερε στην εφημερίδα «Independent», o Φίλιπ Σκούνεγιανς, επικεφαλής του Γραφείου Ρομποτικών Προγραμμάτων του Οργανισμού. Στο ίδιο.. πλατό, η υπηρεσία Austrian Space Forum, δοκίμαζε το τελευταίο της επίτευγμα που είναι μια διαστημική στολή βάρους 45 κιλών (λέγεται Aouda X), η οποία έχει ενσωματωμένους υπολογιστές, αισθητήρες και συστήματα αερισμού. Η κοιλάδα του ποταμού Ρίο Τίντο είναι μία από τις περίπου 20 πιο παράξενες περιοχές στον πλανήτη μας, από την έρημο της Αριζόνας μέχρι την ηφαιστειακή περιοχή Κράφλα στην Ισλανδία. Πρόκειται για εκτάσεις, των οποίων η όψη καιεν μέρει η γεωλογική σύσταση θυμίζουν έντονα εξωγήινο τοπίο. Ειδικότερα η λεκάνη που διασχίζει ο συγκεκριμένος ποταμός μοιάζει με τον Κόκκινο Πλανήτη, επειδή διαθέτει μεγάλες συγκεντρώσεις ορυκτών όπως θείο, σίδηρο και χαλκό, τα οποία επίσης βρίσκονται σε αφθονία στην επιφάνεια του Αρη. «Ο σίδηρος είναι το μέταλλο εκείνο που προσδίδει στον Αρη την ερυθρά απόχρωση» λέει ο Γκένοτ Γκρέμερ, αξιωματούχος τουΕρευνητικού Προγράμματος Polaris στο Ινσμπρουκ και προσθέτει ότι «ένα μεγάλο μέρος της επιφάνειας του πλανήτη έχει οξειδωθεί». Η πλούσια σε ορυκτά μεταλλεύματα κοιλάδα του ποταμού είχε κεντρίσει το ενδιαφέρον των μεταλλωρύχων από την αρχαιότητα. Ολη αυτή η έντονη μεταλλευτική δραστηριότητα δεν φαίνεται να είναι άσχετη με το γεγονός ότι και ο ίδιος ο ποταμός είναι εξαιρετικά όξινος καθώς το PH του είναι 0,7 αντί για 7 που φυσιολογικά θα έπρεπε να είναι. Ωστόσο ένα ειδικό είδος βακτηρίων έχει καταφέρει να επιβιώσει σ' αυτό το αφιλόξενο περιβάλλον, όπως φάνηκε από σχετική έρευνα ειδικών από τη Μαδρίτη. Κατά τον κ. Γκρέμερ, ο ποταμόςαποτελεί ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα για το πώς ενδεχομένως έμοιαζε ο Αρης πριν από 3,5 δισεκατομμύρια χρόνια. «Επομένως οτιδήποτε μαθαίνουμε για τη ζωή από τις ερευνητικές εργασίες που κάνουμε στην κοιλάδα του ποταμού μπορεί να αποτελέσει έναν οδηγό για το πώς να κινηθούμε όταν φθάσουμε στον Αρη». Στην φωτογραφία η πρωτότυπη διαστημική στολή Aouda X ζυγίζει 45 κιλά (στη γήινη ατμόσφαιρα). Μεταξύ άλλων, περιλαμβάνει και ειδικούς αισθητήρες για να καταγράφει την καταπόνηση που δέχεται ο ανθρώπινος οργανισμός σε αντίξοες συνθήκες. Οι επιστήμονες που δοκίμασαν αυτή τη στολή, στην αλλόκοτη κοιλάδα του ποταμού Ρίο Τίντο, πραγματοποίησαν διάφορες εργασίες όπως θα έκαναν αν βρίσκονταν στον Αρη. Ανάμεσά τους, το σκάψιμο του εδάφους για να λάβουν δείγματα.

Οι έξι κύκλοι του αέναου σύμπαντος. Κάθε κύκλος του αέναου σύμπαντος (το μοντέλο αυτό φέτος κλείνει 10 χρόνια από τότε που αναπτύχθηκε από τους κοσμολόγους Paul Steinhardt και Neil Turok) διαιρείται σε έξι στάδια. Δεδομένου ότι οι κύκλοι επαναλαμβάνονται, μπορούμε κάλλιστα να ξεκινήσουμε την περιγραφή μας από οποιοδήποτε στάδιο. Είναι καλύτερα όμως να ξεκινήσουμε από τη χρονική στιγμή κατά την οποία η θερμοκρασία και η ενεργειακή πυκνότητα του σύμπαντος φτάνουν στο απόγειο τους. Η Μεγάλη Έκρηξη Σε αντίθεση με το πληθωριστικό μοντέλο, το κυκλικό μοντέλο δεν προβλέπει κάποιο συγκεκριμένο χρονικό σημείο όπου η θερμοκρασία και η πυκνότητα τείνουν στο άπειρο. Αντιθέτως, η Μεγάλη Έκρηξη είναι ένα γεγονός που μπορεί, καταρχήν, να περιγραφεί απόλυτα από τους νόμους της φυσικής. Πριν από την έκρηξη, ο χώρος επιπεδώνεται και γεμίζει με ενέργεια, η οποία είναι ομοιόμορφα κατανεμημένη, λόγω της αποσύνθεσης της σκοτεινής ενέργειας. Τη στιγμή της έκρηξης, ένα μέρος αυτής της ενέργειας μετατρέπεται σε ομοιόμορφα κατανεμημένη, υπέρθερμη ύλη και ακτινοβολία. H θερμοκρασία είναι τόσο υψηλή, που η συνηθισμένη ύλη εξατμίζεται στα συστατικά της κουάρκ και ηλεκτρόνια, ενώ δημιουργούνται και πολλά ακόμη εξωτικά σωματίδια από τις συγκρούσεις υψηλής ενέργειας. Στο διάστημα που μεσολαβεί όμως ανάμεσα στο πριν και το μετά της έκρηξης, το υλικό του διαστήματος παραμένει άθικτο, η ενεργειακή πυκνότητα πεπερασμένη και ο χρόνος κινείται ομαλά. H εποχή κυριαρχίας της ακτινοβολίας Από τη στιγμή που το σύμπαν γεννιέται ήδη επίπεδο από την έκρηξη και κυριαρχεί σε αυτό η ομοιόμορφα κατανεμημένη ακτινοβολία, δεν έχει λόγο ύπαρξης στο κυκλικό μοντέλο η ενδιάμεση πληθωριστική εποχή. Σε θερμοκρασίες κάτω των 1020 βαθμών υπάρχει μεγάλη διαφορά ανάμεσα στην εποχή της κυριαρχίας της ακτινοβολίας που προβλέπει το κυκλικό μοντέλο και σε αυτή που προβλέπει το πληθωριστικό μοντέλο. Όπως υποστηρίζει και το πληθωριστικό μοντέλο, οι μικρές διαφοροποιήσεις στις ιδιότητες των σωματιδίων της ύλης και της αντιύλης έχουν ως αποτέλεσμα να υπάρχει στη σύνθεση του θερμού πλάσματος ένα αμελητέο πλεόνασμα ύλης έναντι της αντιύλης. Καθώς το σύμπαν ψύχεται, τα σωματίδια αντιύλης συγκρούονται και αλληλο-εξουδετερώνονται με τα σωματίδια της ύλης, αφήνοντας ανέπαφο μόνο το μικρό αυτό πλεόνασμα σωματιδίων ύλης, τα οποία κολυμπούν σε μια θάλασσα ακτινοβολίας. Στο ένα εκατομμυριοστό του δευτερολέπτου μετά την έκρηξη, τα εναπομείναντα κουάρκ συνδυάζονται μεταξύ τους και σχηματίζουν πρωτόνια και νετρόνια. Στο χρονικό σημείο του ενός δευτερολέπτου περίπου, τα πρωτόνια και τα νετρόνια ενώνονται και σχηματίζουν πυρήνες ηλίου και άλλων ελαφρών στοιχείων. H εποχή κυριαρχίας της ύλης Όπως προβλέπει και το πληθωριστικό μοντέλο, στα 75.000 χρόνια μετά την έκρηξη η ύλη αναδεικνύεται σε κυρίαρχη μορφή ενέργειας. Τα πρώτα άτομα σχηματίζονται 380.000 χρόνια μετά την έκρηξη. Το σύμπαν γίνεται διάφανο. H ύλη σχηματίζει συγκεντρώσεις υπό την επίδραση της βαρύτητας και δημιουργούνται οι γαλαξίες. H εποχή αυτή ολοκληρώνεται μετά από πέντε δισεκατομμύρια χρόνια περίπου. H εποχή κυριαρχίας της σκοτεινής ενέργειας Στην αφήγηση του κυκλικού μοντέλου, η σκοτεινή ενέργεια διατηρεί τον πρωταγωνιστικό της ρόλο. Μόλις η αραίωση της ύλης και της ακτινοβολίας επιτρέψει την κυριαρχία της σκοτεινής ενέργειας, η διαστολή του σύμπαντος επιταχύνεται. H συγκέντρωση των γαλαξιών, των άστρων, της σκόνης, των μορίων και των ατόμων — όλων όσα δημιουργήθηκαν μετά την τελευταία έκρηξη – αραιώνει δραματικά και το σύμπαν προσεγγίζει μία έρημη, ομοιόμορφη κατάσταση, η οποία φέρει ελάχιστα ίχνη από τους προηγούμενους κύκλους κοσμικής εξέλιξης. H εποχή της συστολής Στο κυκλικό μοντέλο, η επιταχυνόμενη διαστολή δεν συνεχίζεται επ’ άπειρον – εάν συνέβαινε αυτό, ο κύκλος δεν θα έκλεινε ποτέ. Μία από τις κεντρικές υποθέσεις του κυκλικού μοντέλου είναι η αποσύνθεση της σκοτεινής ενέργειας: έπειτα από ένα τρισεκατομμύριο χρόνια περίπου, οι φυσικές ιδιότητες της σκοτεινής ενέργειας μεταμορφώνονται, με αποτέλεσμα να επιβραδυνθεί και εντέλει να σταματήσει η διαστολή και να ακολουθήσει μία φάση εξαιρετικά ήπιας συστολής. Εάν δεχτούμε ότι η σκοτεινή ενέργεια μπορεί να αποσυντίθεται με βραδείς, ομαλούς ρυθμούς, οι συνέπειες είναι πολλές και ενδιαφέρουσες. O μετασχηματισμός της σκοτεινής ενέργειας κατά τη διάρκεια κάθε κύκλου μπορεί να συγκριθεί με το μετασχηματισμό της ενέργειας ενός ελατηρίου, που αρχικά είναι τεντωμένο και στη συνέχεια απελευθερώνεται. Αμέσως μετά τη Μεγάλη Έκρηξη, η σκοτεινή ενέργεια έχει κυρίως τη μορφή «δυναμικής» ενέργειας, όπως είναι η ενέργεια του τεντωμένου ελατηρίου. H ενεργειακή της πυκνότητα είναι αρχικά πολύ μικρή – αμελητέα αν συγκριθεί με την ενεργειακή πυκνότητα της ύλης και της ακτινοβολίας. Σε αντίθεση όμως με την πυκνότητα της ύλης και της ακτινοβολίας, που μειώνεται με τη διαστολή του σύμπαντος, η πυκνότητα της σκοτεινής ενέργειας παραμένει σχεδόν σταθερή. Από τη στιγμή που θα κυριαρχήσει επί της ύλης και της ακτινοβολίας, η σκοτεινή ενέργεια παραμένει σε μεγάλο βαθμό σε αυτή την κατάσταση της δυναμικής ενέργειας. Από τη σκοπιά της βαρύτητας, αυτό σημαίνει ότι ο ρυθμός διαστολής του σύμπαντος επιταχύνεται. Έπειτα όμως από ένα τρισεκατομμύριο χρόνια περίπου, η σκοτεινή ενέργεια υφίσταται ένα μετασχηματισμό, παρόμοιο με αυτόν που υφίσταται το τεντωμένο ελατήριο όταν απελευθερώνονται τα άκρα του: η σκοτεινή ενέργεια μετατρέπεται σε ένα μίγμα δυναμικής και κινητικής ενέργειας. Ταυτόχρονα, η βαρυτική επίδραση που ασκεί στο χώρο αντιστρέφεται. H διαστολή του σύμπαντος επιβραδύνεται, για να μετατραπεί στο τέλος σε ήπια συστολή. Στη συνέχεια, η σκοτεινή ενέργεια αποκτά τις ιδιότητες ενός αερίου πολύ υψηλής πίεσης, που υποχρεώνεται να απλωθεί ομοιόμορφα στο χώρο. Αυτός ο εκπληκτικός μετασχηματισμός επιλύει πολλά από τα κοσμολογικά αινίγματα που έχει το σύμπαν. Κατά την έναρξη της φάσης συστολής του σύμπαντος, η πυκνότητα της σκοτεινής ενέργειας είναι πολύ χαμηλή και ισούται με την τιμή που καταγράφεται σήμερα. Άπαξ και αρχίσει η συστολή, η ενεργειακή πυκνότητα αυξάνεται ραγδαία, ενώ η βαρυτική ενέργεια – δηλαδή η ενέργεια που είναι αποθηκευμένη στο βαρυτικό πεδίο – μετατρέπεται κι αυτή σε σκοτεινή ενέργεια υψηλής πίεσης. H πυκνότητα της μετασχηματισμένης σκοτεινής ενέργειας αυξάνεται πολύ ταχύτερα τόσο από την πυκνότητα των άλλων μορφών ενέργειας όσο και από την καμπυλότητα του χώρου. Καθώς ξεκινάει η περίοδος της κυριαρχίας της, η σκοτεινή ενέργεια διασφαλίζει τη διατήρηση του σύμπαντος σε μία ομαλή και επίπεδη κατάσταση, ενόσω συνεχίζεται η συστολή. H μεγάλη κατάρρευση H συστολή καταλήγει τέλος σε μία «μεγάλη κατάρρευση» (Big Crunch). Ένα μέρος της σκοτεινής ενέργειας υψηλής πίεσης μετασχηματίζεται ξαφνικά σε θερμή ύλη και ακτινοβολία, με αποτέλεσμα το σύμπαν να αρχίσει να διαστέλλεται. H κατάρρευση μετατρέπεται σε έκρηξη. Επειδή το σύμπαν ήταν ομαλό και επίπεδο πριν από την έκρηξη, παραμένει ομαλό και επίπεδο και μετά από αυτή. Το κυκλικό σύμπαν λύνει πολλά προβλήματα του σύμπαντος Συνεπώς, η υψηλής πίεσης σκοτεινή ενέργεια που κυριαρχεί κατά τη φάση συστολής του κυκλικού μοντέλου παίζει τον ίδιο ρόλο σε ό,τι αφορά την απάντηση των αινιγμάτων του σύμπαντος : της ομοιογένειας (γιατί το σύμπαν ήταν τόσο απίστευτα ομοιόμορφο ένα μόλις δευτερόλεπτο μετά το Big Bang;), και της επιπεδότητας (που εξηγεί γιατί το σύμπαν γεννήθηκε σε μια κατάσταση τόσο τέλειας ισορροπίας από τη Μεγάλη Έκρηξη, που επιβιώνει επί 13.7 δισεκατομμύρια συναπτά έτη), παρόμοια με την πληθωριστική ενέργεια στο μοντέλο του διαστελλόμενού σύμπαντος. Εξετάζοντας τα πράγματα πιο προσεκτικά, διαπιστώνουμε ότι η φάση υψηλής πίεσης του κυκλικού μοντέλου μπορεί να λύσει και το πρόβλημα της ανομοιογένειας (οι ελάχιστες διαφοροποιήσεις της πυκνότητας από σημείο σε σημείο – που οδήγησαν στο σχηματισμό των γαλαξιών – την εποχή κυριαρχίας της ύλης, κάπου 75.000 χρόνια μετά το Big Bang). Όπως και στο πληθωριστικό μοντέλο, οι ανομοιογένειες που αναπτύσσονται στη φάση συστολής του κυκλικού μοντέλου είναι το αποτέλεσμα κβαντικών διακυμάνσεων. Μία από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις του μοντέλου είναι ότι η υψηλής πίεσης σκοτεινή ενέργεια μπορεί να σχηματίσει πριν από τη Μεγάλη Έκρηξη διαφοροποιήσεις πυκνότητας ανεξάρτητες του μήκους κύματος, οι οποίες είναι ακριβώς αυτές που μας χρειάζονται, και δεν διαφέρουν σε τίποτε σχεδόν από αυτές που προβλέπει το πληθωριστικό μοντέλο. Αυτό είναι αξιοπρόσεκτο, δεδομένου ότι οι φυσικές συνθήκες της δημιουργίας των διακυμάνσεων πυκνότητας στα δύο μοντέλα είναι σχεδόν εκ διαμέτρου αντίθετες: στη μία περίπτωση έχουμε να κάνουμε με ένα συνδυασμό βραδείας συστολής και σκοτεινής ενέργειας υψηλής πίεσης, ενώ στην άλλη έχουμε συνδυασμό ταχείας διαστολής και πληθωριστικής ενέργειας. H συμφωνία των προβλέψεων του πληθωρισμού με τις μετρήσεις του δορυφόρου WMAP είναι ένας από τους βασικούς λόγους που εξηγούν την αποδοχή της πληθωριστικής υπόθεσης. Την ίδια συμφωνία όμως με τα δεδομένα του δορυφόρου WMAP πετυχαίνει και το κυκλικό μοντέλο. Οι υπάρχουσες μετρήσεις του μοτίβου θερμοκρασίας δεν μας επιτρέπουν να κάνουμε την παραμικρή διάκριση ανάμεσα στα δύο μοντέλα. Στο κυκλικό μοντέλο, αφού ολοκληρωθεί η φάση της συστολής και το σύμπαν περάσει σε μια νέα φάση διαστολής, κατά την οποία βρίσκεται σε θερμή κατάσταση, διαθέτει πλέον όλα τα χαρακτηριστικά που είχε την εποχή της Μεγάλης Έκρηξης έναν κύκλο νωρίτερα: είναι εξαιρετικά ομαλό και επίπεδο, παρουσιάζει όμως ορισμένες αμελητέες διαφοροποιήσεις πυκνότητας που είναι ανεξάρτητες του μήκους κύματος. Καθώς εξελίσσεται ο επόμενος κύκλος, η όλη διαδικασία επαναλαμβάνεται. Κάθε κύκλος διαφέρει από τους άλλους σε ορισμένες μικρολεπτομέρειες, διότι τα κβαντικά άλματα είναι τυχαία και διέπονται από τους νόμους της τυχαιότητας. Όμως κατά μέσο όρο οι ιδιότητες του σύμπαντος παραμένουν πάντα οι ίδιες. Αυτό σημαίνει ότι δημιουργούνται ξανά και ξανά γαλαξίες, άστρα και πλανήτες όπως η Γη, στους οποίους μπορούν να αναπτυχθούν νοήμονες μορφές ζωής. http://www.physics4u.gr/blog/?p=3508 ■Η γέννηση της ιδέας του κυκλικού σύμπαντος. http://www.physics4u.gr/blog/?p=3501

Η επιστροφή της αντιύλης. Σήμερα, οι φυσικοί του ευρωπαϊκού ερευνητικού κέντρου CERN έχουν παγιδεύσει αντιυδρογόνο σε ένα μαγνητικό πεδίο, για να μπορέσουν να μελετήσουν τη φύση της αντιύλης. Οι ερευνητές κατάφεραν να δημιουργήσουν και να παγιδεύσουν αντιυδρογόνο. Εστω κι αν πρόκειται μόνο για 38 αντιάτομα, τα οποία διατηρήθηκαν για 172 χιλιοστά του δευτερολέπτου, το γεγονός δεν παύει να προκαλεί αίσθηση. Τα αντιάτομα είναι, όντως, εξαιρετικά δύσκολο να δαμαστούν, καθώς εξαφανίζονται το ίδιο χιλιοστό του δευτερολέπτου που έρχονται σε επαφή με «συνηθισμένη» ύλη. Οταν η αντιύλη ελέγχεται, μπορούμε να μελετήσουμε τον τρόπο συμπεριφοράς της. Οι ερευνητές επιδιώκουν να συγκρίνουν το αντιυδρογόνο, με το σύνηθες υδρογόνο για να δουν αν υπάρχει διαφορά στον τρόπο με τον οποίον τα αντιάτομα αντιδρούν με τα φωτόνια. «Αν βρούμε κάποια διαφορά ανάμεσα σε υδρογόνο και αντιυδρογόνο, σημαίνει ότι έχουμε παραβλέψει κάτι στο λεγόμενο πρότυπο μοντέλο για το πώς είναι κατασκευασμένο το σύμπαν» λέει ο Τζέφρεϊ Χανγκστ, ο οποίος ηγείται του πειράματος στο CERN. Το αποτέλεσμα μπορεί να βοηθήσει τους φυσικούς να κατανοήσουν γιατί τα πάντα γύρω μας αποτελούνται από ύλη και γιατί δεν έχουμε παρατηρήσει αντιύλη στη φύση. Πρόκειται πράγματι για μυστήριο, διότι έπρεπε να υπάρχει ίση ποσότητα ύλης και αντιύλης. «Δεν μπορούμε να εξηγήσουμε αυτή την ασυμμετρία» λέει ο Τζέφρεϊ Χανγκστ. «Αναζητούμε μια νέα φυσική, πράγματα που δεν σκέφτηκε κανείς πριν» προσθέτει. Το αντιυδρογόνο είναι το απλούστερο αντιάτομο. Ενώ ένα συνηθισμένο άτομο υδρογόνου αποτελείται από ένα ηλεκτρόνιο δεσμευμένο σε ένα πρωτόνιο, το αντιυδρογόνο διαθέτει ένα ποζιτρόνιο -το αντισωματίδιο του ηλεκτρονίου- δεσμευμένο σε ένα αντιπρωτόνιο. Τα ποζιτρόνια εκπέμπονται σε ορισμένες μορφές ραδιενεργού διάσπασης και τα αντιπρωτόνια μπορούν να δημιουργηθούν όταν παρέχεται ενέργεια στα πρωτόνια μέσα σε έναν επιταχυντή σωματιδίων και κατόπιν συγκρούονται με μέταλλο. Αργότερα έγινε ρουτίνα η παραγωγή αντιπρωτονίων και ποζιτρονίων, αλλά παραμένει δύσκολο να τα συνδυάσει κανείς σε αντιυδρογόνο, όπως και να διατηρήσει τα αντιάτομα. Στο CERN, γεννήθηκαν τα πρώτα αντιάτομα που έφτιαξε ποτέ ο άνθρωπος, το 1995. Τα εννέα άτομα αντιυδρογόνου που δημιουργήθηκαν τότε εξαφανίστηκαν με μια ταχύτητα που πλησίαζε εκείνη του φωτός και χρειάστηκαν μόλις 40 δισεκατομμυριοστά του δευτερολέπτου για να συγκρουστούν με ύλη και να καταστραφούν. Το 2002, άρχισε να χρησιμοποιείται ένα νέο μηχάνημα: ο επιταχυντής αντιπρωτονίων. Ετσι έγινε δυνατόν να εμποδιστούν τα αντιπρωτόνια πριν από τη συνάντησή τους με τα ποζιτρόνια, και οι ερευνητές μπόρεσαν να παράξουν χιλιάδες αντιάτομα. Δεν μπόρεσαν, ωστόσο, να διατηρήσουν για πολύ τα αντιάτομα και δεν είναι δυνατόν να πειραματιστούν με αυτά πριν ακινητοποιηθούν. Σήμερα είναι η πρώτη φορά που παγιδεύονται αντιάτομα. Στο νέο πείραμα ALPHA, το οποίο διεξήχθη το φθινόπωρο του 2010, οι φυσικοί συνένωσαν δέκα εκατομμύρια αντιπρωτόνια με ποζιτρόνια. Δόθηκε στα σωματίδια ένα δευτερόλεπτο να σχηματίσουν ζεύγη και να μετατραπούν σε αντιυδρογόνο και οι ερευνητές κατάφεραν να αιχμαλωτίσουν στην ατομοπαγίδα μόλις 38 από το σύνολο των ατόμων αντιυδρογόνου. Τα σταθερά, ηλεκτρικώς ουδέτερα, άτομα αντιύλης ακινητοποιήθηκαν από ισχυρά μαγνητικά πεδία, τα οποία δημιουργήθηκαν από έναν υπεραγώγιμο μαγνήτη. Η σύλληψή τους έγινε μόνον όταν οι ερευνητές κατάφεραν να απορροφήσουν τόσο πολλή κινητική ενέργεια από αυτά, ώστε να αποκτήσουν θερμοκρασία μόλις μισού βαθμού πάνω από το απόλυτο μηδέν. Τα αντιάτομα ελευθερώθηκαν αρκετά σύντομα πάλι, κι έτσι μπόρεσαν να συγκρουστούν ελεύθερα με ύλη και να εκπέμψουν χαρακτηριστική ακτινοβολία, η οποία καταγράφηκε από ανιχνευτές. Αυτός ήταν ο μοναδικός τρόπος με τον οποίον μπορούσαν οι ερευνητές να σιγουρέψουν ότι τα αντιάτομα είχαν συλληφθεί. Αυτό το επιτυχημένο πείραμα χρειάστηκε έξι χρόνια προετοιμασίας, αλλά είναι το πρώτο από μια σειρά πειραμάτων. Το επόμενο βήμα είναι να μετρηθούν τα επίπεδα ενέργειας του αντιυδρογόνου, για να τα συγκρίνουν με το συνηθισμένο υδρογόνο. Οι ερευνητές θέλουν να μάθουν σε ποια συχνότητα των φωτονίων τα αντιάτομα απορροφούν ή εκπέμπουν ενέργεια. Οταν συμβεί αυτό, θα μάθουν και αν το υδρογόνο είναι ακριβές είδωλο του αντιυδρογόνου και το αντίστροφο. Αν δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο, τότε ο κόσμος της φυσικής θα γνωρίσει πραγματικούς κλυδωνισμούς και θα αρχίσει να διαμορφώνεται μια εντελώς νέα θεωρία για το σύμπαν.

Ο «Όσιρις» της NASA θα φέρει ακόμα λίγη σκόνη από αστεροειδή. Η NASA ανακοίνωσε τις λεπτομέρειες μιας νέας φιλόδοξης αποστολής. Ένα σκάφος θα προσεγγίσει τον αστεροειδή 1999 RQ-36 και θα συλλέξει δείγματα από αυτόν. Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι ο αστεροειδής περιέχει υλικά που προέρχονται από την εποχής της γέννησης του Ηλιακού Συστήματος και η μελέτη τους θα μας αποκαλύψει πολύτιμες πληροφορίες για εκείνη την εποχή. OSIRIS-RΕΧ: Ο διαστημικός «κυνηγός» Οι επιτελείς της NASA μελετούσαν διάφορες προτεινόμενες αποστολές και κάποια στιγμή είχαν καταλήξει σε τρεις: την αποστολή στον 1999 RQ-36, μια πρόταση για συλλογή πετρωμάτων από την Σελήνη και μια για αποστολή προσεδάφισης στην Αφροδίτη. Τελικά αποφάσισαν να δώσουν το πράσινο φως στο «κυνήγι» του αστεροειδούς σε μια αποστολή το κόστος της οποίας υπολογίζεται ότι θα αγγίξει το ένα δις δολάρια. Για αυτόν τον σκοπό θα κατασκευαστεί ένα νέο σκάφος, το ΟSΙRΙS-RΕΧ (Οrigins Spectral Ιnterpretation Resourse Ιdentification Security Regolith Εxplorer) που θα είναι και το όνομα της αποστολής. Εκτόξευση το 2016 Αν όλα πάνε σύμφωνα με τον προγραμματισμό το σκάφος θα ξεκινήσει το ταξίδι τους το 2016 και το 2020 αναμένεται να εντοπίσει τον αστεροειδή. Δεν θα προσεδαφιστεί πάνω του αλλά θα τον πλησιάσει σε απόσταση αναπνοής και ένα ρομποτικό χέρι θα συλλέξει δείγματα από την επιφάνειά του. Τα δείγματα θα τοποθετηθούν σε μια ειδική κάψουλα η οποία θα επιστρέψει μόνη της στην Γη μετά από ταξίδι τριών ετών, το 2023. Το σκάφος θα παραμείνει σε τροχιά γύρω από τον Ήλιο περιμένοντας οδηγίες τις NASA για να εκτελέσει κάποια άλλη αποστολή. «Μπορούμε να πούμε ότι ο 1999 RQ-36 είναι χρονοκάψουλα που πιθανώς περιέχει τα δομικά υλικά της ζωής» αναφέρει ο Μάικλ Ντρέικ, καθηγητής του Πανεπιστημίου της Αριζόνα και επικεφαλής της αποστολής. Η εξέλιξη της αποστολής εκτός των άλλων θα βοηθήσει σημαντικά και στην προετοιμασία μιας μελλοντικήςεπανδρωμένης αποστολής σε αστεροειδή με πρόβλεψη να πατήσουν το έδαφος του αστροναύτες. Πρόκειται για μια αποστολή για την οποία έχει τοποθετηθεί ευνοϊκά και ο Λευκός Οίκος. Εκατό φορές περισσότερο νερό από ό,τι πίστευαν εντοπίζουν οι επιστήμονες στη Σελήνη. Τα καλά νέα σε ό,τι αφορά τις μελλοντικές αποστολές στη Σελήνη είναι ότι, όπως δείχνει μια νέα μελέτη που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Science», ο δορυφόρος μας έχει περί τις 100 φορές περισσότερο νερό από ό,τι πιστεύαμε ως σήμερα. Τα κακά νέα όμως είναι ότι το νερό αυτό είναι «εγκλωβισμένο» μέσα σε μικροσκοπικούς ηφαιστειακούς κρυστάλλους. Ετσι οι αστροναύτες που θα επισκεφθούν στο μέλλον τη Σελήνη είναι απαραίτητο να έχουν μαζί τους …μπουκάλια νερού εάν θέλουν να ξεδιψάσουν. Επιστήμονες οι οποίοι ανέλυσαν δείγματα σεληνιακών βράχων που είχε φέρει πίσω στη Γη η αποστολή «Απόλλων 17» το 1972, ανακάλυψαν ότι υπάρχει πολύ μεγάλη ομοιότητα σε ό,τι αφορά την περιεκτικότητα σε νερό του ανώτερου μανδύα της Γης με αυτή του υπεδάφους της Σελήνης. Και μπορεί στην όψη το φεγγάρι να φαίνεται άγονο, ωστόσο η άνυδρη επιφάνειά του κρύβει μέσα της πολύ νερό, σημειώνουν οι ερευνητές». Τόσο ώστε, όπως εκτιμούν, πιθανότατα κάτω από την επιφάνεια της Σελήνης βρισκόταν κάποτε μια ολόκληρη Καραϊβική. Οι θεωρίες της «γέννησης» Η νέα ανακάλυψη περιπλέκει τα πράγματα σχετικά με τη θεωρία που αναφέρει ότι η Σελήνη δημιουργήθηκε όταν ένα μεγάλο τμήμα της πρώιμης Γης αποχωρίστηκε από αυτήν πριν από περίπου 4,5 δις χρόνια κατά τη διάρκεια μιας σύγκρουσης με έναν άλλον πλανήτη που είχε μέγεθος περίπου όσο εκείνο του Άρη. Και αυτό διότι εάν η Σελήνη είχε «γεννηθεί» από ένα τόσο βίαιο γεγονός όλο το νερό που περιείχε θα έπρεπε να έχει εξατμιστεί κατά τη σύγκρουση εξαιτίας των πολύ υψηλών θερμοκρασιών που θα αναπτύσσονταν. Ωστόσο η θεωρία της μεγάλης σύγκρουσης ενισχύεται από πολλά άλλα στοιχεία. Για παράδειγμα το σχετικά μεγάλο μέγεθος του φυσικού δορυφόρου μας σε σύγκριση με τη Γη αποτελεί παράγοντα που μαρτυρεί ότι η Σελήνη δημιουργήθηκε μετά από σύγκρουση με κάποιον …διερχόμενο πλανήτη. Επίσης άλλη μια ένδειξη που συνάδει με αυτή τη είναι ότι στη Σελήνη εμφανίζεται έλλειψη σιδήρου, όπως ακριβώς συμβαίνει και με τον μανδύα της Γης από την οποία υποτίθεται ότι «γεννήθηκε». Ένα άλλο ενισχυτικό στοιχείο της κρατούσας θεωρίας σχετικά με τη σύγκρουση αφορά τα ισότοπα οξυγόνου που εντοπίζονται τόσο στη Γη όσο και στη Σελήνη και τα οποία είναι παρόμοια σε αναλογία στον πλανήτη μας και τον δορυφόρο του – δεν συμβαίνει όμως το ίδιο με τα ισότοπα του Άρη και των μετεωριτών. «Θεωρώ ότι στη βασική μορφή της η θεωρία της σύγκρουσης πιθανότατα είναι σωστή, ωστόσο υπάρχει κάτι θεμελιώδες στη διαδικασία που ακόμη δεν έχουμε κατανοήσει» ανέφερε ο επικεφαλής της μελέτης Ερικ Χάουρι, γεωχημικός από το Ιδρυμα Carnegie. «Παράθυρο» στη γνώση Παρότι τα καινούργια στοιχεία δεν δίνουν μια οριστική απάντηση σχετικά με τον σχηματισμό του δορυφόρου μας, θεωρούνται άκρως σημαντικά από τους επιστήμονες σε ό,τι αφορά την καλύτερη μελέτη της Σελήνης. Όπως δήλωσε ο καθηγητής γεωλογίας, Τζέιμς Βαν Όρμαν, "αυτά τα δείγματα του μάγματος (που εκτινάχθηκαν από μεγάλα βάθη από τη σεληνιακή ηφαιστειακή δραστηριότητα πριν από αρκετά δισεκατομμύρια χρόνια) είναι το καλύτερο μέσο που έχουμε στη διάθεσή μας για να εκτιμήσουμε την ποσότητα του νερού στο εσωτερικό της Σελήνης". "Το εσωτερικό της Σελήνης φαίνεται να είναι αρκετά παρόμοιο με το εσωτερικό της Γης ως προς αυτά που γνωρίζουμε για την αφθονία του νερού", προσθέτει, στην μελέτη που δημοσιεύθηκε στο Science Express, στην διαδικτυακή έκδοση του αμερικανικού επιστημονικού περιοδικού Science. Όπως και να έχει, το πώς ήλθε στον …κόσμο η Σελήνη θα συνεχίσει (προς το παρόν τουλάχιστον) να αποτελεί μυστήριο. #-o ΤΩΡΑ ΚΑΤΙ ΜΕ ΚΑΘΕ ΕΠΙΦΥΛΑΞΗ ΚΑΙ ΔΕΚΤΗ ΚΑΘΕ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ!!! Τι συμβαίνει στον ISS; - Δύο φορές η NASA διέκοψε τη ζωντανή μετάδοση μέσω διαδικτύου. Με το διαστημικό λεωφορείο Endeavour να διανύει τις τελευταίες ημέρες σε τροχιά –επιστρέφει στη Γη την 1η Ιουνίου ολοκληρώνοντας την προτελευταία αποστολή STS-134 του στόλου- και τον ISS ως το φορέα φιλοξενίας σκάφους και πληρώματος, τουλάχιστον δύο φορές η NASA αναγκάστηκε να διακόψει την απευθείας μετάδοση από το σταθμό εξαιτίας...προβλημάτων. Πιο συγκεκριμένα οι διακοπές αυτές έγιναν στις 18 και 23 Μαίου. Το περιστατικό της 23ης Μαίου. Τις παρακάτω πληροφορίες όπως και τις φωτογραφίες μας τις έστειλε αναγνώστης ο οποίος παρακολουθούσε εκείνη την ώρα το πρόγραμμα της τηλεόρασης της NASA. Όπως μας πληροφόρησε ο ίδιος εκείνη την ώρα πραγματοποιείτο μια συνομιλία δύο αστροναυτών (του Mark E. Kelly διοικητή της πτήσης του Endeavour και συζύγου της προσφάτως παραλίγο δολοφονημένης γερουσιαστού των ΗΠΑ Gabrielle Giffords –δέχθηκε μια σφαίρα στο κεφάλι...- και του Edward Fincke ειδικού αποστολής) με μαθητές από ένα σχολείο των ΗΠΑ. Με το΄τέλος της συνομιλίας η εικόνα μεταφέρθηκε σε μια από τις εξωτερικές κάμερες του ISS δείχνοντας ένα μέρος της Γης. Μετά από λίγο όμως άρχισαν να εμφανίζονται τα «γνώριμα» φώτα, στην αρχή ένα ενώ στη συνέχεια εμφανίστηκαν και άλλα –στις φωτο διακρίνονται μέχρι και τέσσερα. Για άλλη μια φορά η ζωντανή μετάδοση της επισκόπησης της Γης διακόπηκε και το πρόγραμμα της NASA άρχισε να μεταδίδει για δεύτερη φορά τη συνέντευξη των αστροναυτών σε επανάληψη αυτή τη φορά. Το περιστατικό της 18ης Μαίου Στις 18 Μαίου ήταν η μέρα που το διαστημικό λεωφορείο πραγματοποιούσε την πρόσδεσή του με τον διαστημικό σταθμό και η σύνδεση αυτή βέβαια καταγράφηκε από αρκετές κάμερες. Δεν έχει γίνει γνωστό πότε, υπολογίζεται 20 ώρες αργότερα, η διαδικασία της σύνδεσης μεταδόθηκε(http://www.nasa.gov/multimedia/nasatv/index.html) από την τηλεόραση της NASA προερχόμενη όμως το διαστημικό λεωφορείο. Στη διάρκειά της όμως άγνωστα φώτα εμφανίστηκαν στο βάθος του πλάνου με αποτέλεσμα η συντονίστρια της μετάδοσης από το κέντρο της αποστολής να δώσει εντολή στο πλήρωμα του διαστημικού λεωφορείου: “Endeavour please pause plαy-back”. Οι ενέργειες του πληρώματος ήταν ανάλογες και το λεγόμενο “play back” πάγωσε χωρίς να δοθεί κάποια δικαιολογία Δεν είναι η πρώτη φορά βέβαια, ούτε θα είναι και η τελευταία που άγνωστα αντικείμενα εμφανίζονται σε πτήσεις του διαστημικού λεωφορείου αλλά και στον ISS. Αυτή τη φορά όμως, όπως έχει συμβεί και στο παρελθόν όλα έγιναν σε ζωντανή μετάδοση. http://www.youtube.com/watch?v=zMCaCihHhwE&feature=player_embedded Γνωμη:Διαστημικά σκουπίδια.

Η συμπαντική μας γειτονιά σε 3D. Δημιουργήθηκε ο πιο ολοκληρωμένος τρισδιάστατος χάρτης του «κοντινού» Σύμπαντος. Μια ομάδα επιστημόνων από το Πανεπιστήμιο του Πόρτσμουθ στην Αγγλία κατάφερε να δημιουργήσει τον πιο ολοκληρωμένο τρισδιάστατο χάρτη του λεγόμενου «κοντινού» Σύμπαντος, δηλαδή των περιοχών του Διαστήματος που βρίσκονται σε σχετικά κοντινή (για τα συμπαντικά δεδομένα) απόσταση από εμάς. Η ερευνητική προσπάθεια έχει λάβει την ονομασία 2MRS (2MASS Redshift Survey) και οι συμμετέχοντες σε αυτή μετά από δέκα χρόνια προσπάθειας κατάφεραν να χαρτογραφήσουν λεπτομερώς και τρισδιάστατα έκταση 380 εκατομμυρίων ετών φωτός. «Η έρευνα μας προσφέρει μια υπέροχη και ολοκληρωμένη νέα οπτική του Σύμπαντος, ειδικά στις περιοχές που βρίσκονται κοντά στον γαλαξία μας. Η επέκταση του Σύμπαντος έχει ως αποτέλεσμα το φως των γαλαξιών να εκτείνεται σε μεγαλύτερα μήκη κύματος. Όσο πιο μεγάλος είναι ένας γαλαξίας τόσο περισσότερο εκτείνεται το φως του και έτσι μπορούμε να μετρήσουμε τις γαλαξιακές αποστάσεις ευκολότερα. Ο χάρτης μας θα επιτρέψει στους κοσμολόγους να μελετήσουν αυτή την περιοχή του Σύμπαντος με μεγαλύτερη λεπτομέρεια» ανέφερε κατά την παρουσίαση του χάρτη η Κάρεν Μάστερς, μέλος της ερευνητικής ομάδας στο συνέδριο της Αμερικανικής Εταιρίας Αστρονομίας που γίνεται αυτές τις μέρες στο Κέντρο Αστροφυσικής Χάρβαρντ-Σμιθσόνιαν στην Μασαχουσέτη. Ο νέος 3D χάρτης του «κοντινού» Σύμπαντος. Στα μεγαλύτερα μήκη κύματος το φως μετατοπίζεται προς το ερυθρό χρώμα (καθώς και το πορτοκαλί και κίτρινο) ενώ στα μικρότερα προς το μπλε.

Η NASA παύει να ελπίζει ότι το Spirit επιζεί στον Άρη. Ξεπέρασε την εγγύησή του κατά σχεδόν επτά χρόνια, περπάτησε ως πρωτοπόρος στο χώμα ενός ξένου κόσμου και, τελικά, πέθανε σαν ήρωας. Το Spirit δεν είναι πια κοντά μας -η NASA ανακοίνωσε την Τετάρτη ότι εγκαταλείπει την προσπάθεια να επικοινωνήσει με το ρομπότ. Η υπηρεσία θα αφοσιωθεί τώρα στο δίδυμο αδελφάκι του, το ρομποτικό γεωλόγο Opportunity, που συνεχίζει την εξερεύνηση ακάθεκτος. Η τελευταία απόπειρα επικοινωνίας με το Spirit πραγματοποιήθηκε τα ξημερώματα ώρα Ελλάδας, ανακοίνωσε η NASA. «Σε παρακαλούμε, τηλεφώνησέ μας σπίτι» έλεγε ουσιαστικά το ύστατο μήνυμα που μετέδωσε το Εργαστήριο Αεριώθησης (JPL), το οποίο διαχειρίζεται τη διπλή αποστολή. Τα δίδυμα ρομπότ προσεδαφίστηκαν σε σχεδόν αντιδιαμετρικές περιοχές του Κόκκινου Πλανήτη το 2004. Η αποστολή προγραμματιζόταν να διαρκέσει μόλις τρεις μήνες, ωστόσο τα ρομπότ αποδείχθηκαν πολύ σκληρά για να πεθάνουν τόσο νωρίς. Στα χρόνια που ακολούθησαν, τα εξάτροχα ρομπότ προσέφεραν τις πρώτες αδιάσειστες ενδείξεις για το υγρό, φιλόξενο παρελθόν του Άρη, που σήμερα είναι μια σκονισμένη, κατεψυγμένη έρημος. Το Spirit, όμως, ήταν εξαρχής το πιο άτυχο από τα δύο ρομπότ. Σε αντίθεση με το Opportunity, που είχε προσεδαφιστεί σε μια περιοχή με πλούσιες γεωλογικές ενδείξεις, το Spirit χρειάστηκε να τραβήξει την ανηφόρα για να κάνει σημαντικές ανακαλύψεις: το 2005, σκαρφάλωσε έναν λόφο στο ύψος του Αγάλματος της Ελευθερίας. Περίπου ένα χρόνο αργότερα, το 2006, το Spirit κουτσάθηκε όταν έχασε έναν από τους μπροστινούς τροχούς. 'Έκτοτε προχωρούσε μόνο με την όπισθεν, μέχρι που χάλασε και μια δεύτερη ρόδα το 2009, οπότε το ρομπότ ακινητοποιήθηκε στην άμμο. Το κοντέρ έμεινε κολλημένο στα 7,72 χιλιόμετρα. Η αιτία θανάτου, όμως, δεν ήταν η παράλυση αλλά το σκοτάδι και η παγωνιά. Με την έλευση του τελευταίου αρειανού χειμώνα, το Spirit αδυνατούσε να συλλέξει αρκετή ηλιακή ενέργεια. Οι υπεύθυνοι του JPL προσπάθησαν να στρέψουν τους ηλιακούς συλλέκτες προς την ασθενική λιακάδα, με την ελπίδα ότι το ρομπότ θα ξυπνούσε με τον ερχομό της άνοιξης. Αυτό, όμως, δεν συνέβη. «Δεν πιστεύουμε πλέον ότι υπάρχει ρεαλιστική πιθανότητα να ξανακούσουμε από το Spirit» εκτιμά τώρα η NASA. «Τερματίζουμε τις προσπάθειες να ανακτήσουμε την επικοινωνία [...] με το Spirit, που επικοινώνησε τελευταία φορά με τη Γη στις 22 Μαρτίου 2010» ανακοίνωσε. Η ελπίδα, πάντως, πεθαίνει τελευταία. Οι δορυφόροι που κινούνται σε τροχιά γύρω από τον Άρη θα συνεχίσουν να επαγρυπνούν για ενδεχόμενο σήμα από το Spirit μέχρι τα τέλη Μαΐου. Στο μεταξύ, η NASA θα αφιερώσει περισσότερους πόρους στην αποστολή του Opportunity, που κοστίζει γύρω στα 13 εκατομμύρια δολάρια το χρόνο. Το ρομπότ έχασε μεν τον δίδυμο αδελφό του, σύντομα όμως θα έχει νέα παρέα: το φθινόπωρο η NASA εκτοξεύει το πυρηνοκίνητο ρομπότ Curiosity, σε μέγεθος μικρού αυτοκινήτου, το οποίο θα αναλάβει να εξετάσει αν ο Άρης διέθετε ποτέ κατάλληλο περιβάλλον για την εμφάνιση μικροβιακής ζωής. Skylon: το βρετανικό «διαστημοπλάνο» Την είσοδο της στον τομέα των μεταφορών στο διάστημα θέλει να κάνει η Μ. Βρετανία με το Skylon, ένα διαστημικό σκάφος. Πρόκειται για ένα επαναστατικού σχεδιασμού σκάφος, μήκους 84 μέτρων, που μπορεί να μεταφέρει φορτία αλλά και επιβάτες με πολύ χαμηλό κόστος. Έτσι το Skylon που μοιάζει με μεγάλο πύραυλο μπορεί να αξιοποιηθεί για εμπορικούς ή επιστημονικούς σκοπούς όπως για παράδειγμα, την μεταφορά δορυφόρων. Φυσικά θα μπορεί να χρησιμοποιηθεί και στον αναπτυσσόμενο τομέα του διαστημικού τουρισμού είτε για μια σύντομη βόλτα των επιβατών έξω από την Γη είτε για την μεταφορά ατόμων μελλοντικά σε διαστημικά ξενοδοχεία. Το Skylon Η αρχική ιδέα για τον σχεδιασμό ενός «διαστημοπλάνου» προτάθηκε την δεκαετία του 1980 από την British Aerospace και την Rolls Royce. Όμως το Hotol όπως ονομάστηκε το προτεινόμενο σκάφος είχε σημαντικές τεχνικές αδυναμίες και έτσι η κατασκευή του εγκαταλείφθηκε. Όμως ορισμένοι από όσους αρχικά ασχολήθηκαν με αυτή την πρόταση συνέχισαν την εργασία τους και προχώρησαν σε βελτιώσεις. Δημιούργησαν μάλιστα την εταιρία Reaction Engines Limited (REL) και αποφάσισαν να σχεδιάσουν ένα σκάφος με βάση το σύστημα προώθησης Sabre. Πρόκειται για ένα υβριδικό κινητήρα που συνδυάζει τις λειτουργίες των πυραυλοκινητήρων αλλά και των κινητήρων τύπου τζετ. Το καύσιμο του είναι μίγμα υδρογόνου-οξυγόνου και όταν το σκάφος θα βρίσκεται σε μικρά ύψη το απαιτούμενο οξυγόνο θα λαμβάνεται από την ατμόσφαιρα. Άλλο σημαντικό πλεονέκτημα του Skylon είναι επίσης ότι μπορεί να χρησιμοποιεί κοινά αεροδρόμια για την προσγείωση και απογείωσή του. Η Υπηρεσία Διαστήματος της Μ.Βρετανίας έστειλε τα σχέδια του Skylon στην Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Διαστήματος (ESA) η οποία απάντησε ότι μετά την πρώτη εκτίμηση που έκαναν τα στελέχη της δεν φαίνεται το σκάφος να έχει κάποιες εμφανείς τεχνικές αδυναμίες ή άλλα προβλήματα. Μάλιστα η ESA σκέφτεται σοβαρά να συμμετάσχει στην χρηματοδότηση της κατασκευής του σκάφους το συνολικό κόστος της οποίας η REL εκτιμά ότι θα κυμαίνεται ανάμεσα στα 9-12 δις δολάρια. «Έσπασε» το ρεκόρ των κοσμικών αποστάσεων. Η κατακλυσμική έκρηξη ενός τεράστιου αστεριού στην άκρη του ορατού σύμπαντος μπορεί να είναι το πιο μακρινό αντικείμενο που έχει εντοπισθεί από τηλεσκόπιο, σύμφωνα με ανακάλυψη της NASA. Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι η έκρηξη έγινε 520 εκατομμύρια χρόνια μετά το Big Bang. Αυτό σημαίνει ότι το φως το αστεριού χρειάστηκε 13,14 δισεκατομμύρια χρόνια για να φτάσει στη γη. Θα μπορούσε να είναι ένα τεράστιο αστέρι ίσως με 30 φορές μεγαλύτερη μάζα από αυτή του ήλιου, είπε ο επικεφαλής της έρευνας Αντονίνο Κουκιάρα από το πανεπιστήμιο Μπέρκλεϊ της Καλιφόρνια. “Δεν έχουμε επαρκείς πληροφορίες για να ισχυριστούμε ότι πρόκειται για ένα από τα επονομαζόμενα “Population III”, τα οποία είναι τα πρώτα αστέρια στο σύμπαν αλλά σίγουρα είμαστε στις πρωιμότερες φάσεις της γέννησης αστεριών, δήλωσε ο επιστήμονας του Μπέρκλεϊ. Οι λεπτομέρειες της ανακάλυψης θα δημοσιευθούν σύντομα στην Αστροφυσική εφημερίδα.

Το ηλεκτρόνιο είναι σχεδόν απόλυτα σφαιρικό. Η πιο ακριβής, μέχρι στιγμής, μέτρηση του σχήματος του ηλεκτρονίου έδειξε ότι είναι σχεδόν τέλεια σφαιρικό. Η πρόσφατη ανακάλυψη της ομάδας επιστημόνων του Imperial College London θεωρείται σημαντική γιατί καθιστά λιγότερο πιθανές ορισμένες θεωρίες της σωματιδιακής φυσικής, όπως η υπερσυμμετρία. Η νέα μέτρηση, χρειάστηκε πειράματα μιας δεκαετίας περίπου και έγινε με τη βοήθεια λέιζερ, σε πολύ χαμηλές θερμοκρασίες της ύλης. Είναι δύο φορές ακριβέστερη από την καλύτερη μέτρηση που υπήρχε μέχρι τώρα για το ηλεκτρόνιο. Τα ηλεκτρόνια είναι αρνητικά φορτισμένα υποατομικά σωματίδια που κινούνται γύρω από τον πυρήνα του ατόμου. Στην έρευνά τους, οι επιστήμονες εκτιμούν ότι μια μικροσκοπική διαφορά (μόλις 0,000000000000000000000000001 εκατοστά ή λιγότερο από το ένα δισεκατομμυριοστό του ενός δισεκατομμυριοστού του ενός δισεκατομμυριοστού του ενός εκατοστού) εμποδίζει το ηλεκτρόνιο από το να είναι ολοστρόγγυλο. Έτσι, επιβεβαιώνεται η θεωρία ότι το ηλεκτρόνιο έχει σχήμα σφαιρικό και όχι ωοειδές. Ωστόσο οι ερευνητές τόνισαν ότι οι νέες μετρήσεις του ηλεκτρονίου δεν αποκλείουν την πιθανότητα της υπερσυμμετρίας αλλά δεν την στηρίζουν κιόλας ως θεωρία. Η έρευνα με επικεφαλής τον δρα Τζόνι Χάντσον και τον Έντουαρντ Χιντς του Τμήματος Φυσικής, δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Nature». Ο Χάντσον δήλωσε ότι μέσα στην επόμενη πενταετία θα καταστεί δυνατό να τετραπλασιαστεί η ακρίβεια των μετρήσεων, οπότε θα ξεκαθαριστεί οριστικά η βασιμότητα των θεωριών της υπερσυμμετρίας, σε συνδυασμό και με τις παρατηρήσεις του επιταχυντή του CERN.

Ιδού το διαστημόπλοιο που θα μεταφέρει ανθρώπους στον Αρη. Το σκάφος με το οποίο θα πραγματοποιηθεί η πρώτη επανδρωμένη αποστολή σε αστεροειδή, και αργότερα στον Άρη ή στα φεγγάρια του, θα βασιστεί στο σχέδιο της κάψουλας Orion, η οποία δείχνει να αναβιώνει εν μέρει, μετά την απόφαση του Μπαράκ Ομπάμα να αλλάξει τη διαστημική στρατηγική του προκατόχου του. Το Orion, μια κωνική κάψουλα παρόμοια με τα Soyuz που χρησιμοποιεί μέχρι και σήμερα η Ρωσία, σχεδιάστηκε αρχικά για να μεταφέρει τους Αμερικανούς πίσω στη Σελήνη τη δεκαετία του 2020, όπως προέβλεπε η στρατηγική του τέως προέδρου Τζορτζ Μπους, με την ονομασία Πρόγραμμα Αστερισμός. Πέρυσι όμως, ο Ομπάμα τερμάτισε το πρόγραμμα για επιστροφή στη Σελήνη,(Μεγάλο λάθος-Τι θα κανει οταν θα πηγαινουν στην Σελήνη,Ρώσοι,Ευρωπαίοι,Κινέζοι,Ινδοι κ.α.) και ανακοίνωσε ότι η NASA θα βάλει πλώρη για πολύ μακρύτερα, πιθανότατα στη Ζώνη των Αστεροειδών, που βρίσκεται ανάμεσα στον Άρη και τον Δία, ή σε κάποιο από τα δύο μικρά φεγγάρια του Άρη. Αυτό πιθανώς θα συμβεί τη δεκαετία του 2020. Απώτερος προορισμός είναι βέβαια ο ίδιος ο Άρης, ωστόσο η πρώτη επανδρωμένη αποστολή σε άλλο πλανήτη δεν αναμένεται πριν από τη δεκαετία του 2030, ή το πιθανότερο του 2040. Άγνωστο εξάλλου παραμένει το πότε θα πραγματοποιήσει το παρθενικό του ταξίδι το νέο σκάφος. Από των Ωρίωνα στο MPCV Όπως ανακοίνωσε ο διοικητής της NASA Τσαρλς Μπόλντεν, το Orion θα αποτελέσει τη βάση για ένα νέο σκάφος που ονομάζεται προσωρινά Πολυχρηστικό Όχημα Προσωπικού, ή MPCV. «Παραμένουμε αφοσιωμένοι στην ανθρώπινη εξερεύνηση πέρα από τη χαμηλή γήινη τροχιά και προσμένουμε να αναπτύξουμε μια νέα γενιά συστημάτων που θα μας μεταφέρουν εκεί» δήλωσε ο Μπόλντεν. Ανέφερε ακόμα ότι η NASA «συνεχίζει επιθετικά» τις εργασίες για την ανάπτυξη του νέου, γιγάντιου πυραύλου με τον οποίο θα εκτοξεύεται το νέο σκάφος. Ο σχεδιασμός του Κογκρέσου προβλέπει ότι ο νέος πύραυλος θα είναι έτοιμος το 2015, ωστόσο η εκτίμηση αυτή έχει αρχίσει να φαίνεται υπεραισιόδοξη. Στριμωγμένες περιπέτειες Το νέο σκάφος, μάζας 23 τόνων, θα κατασκευαστεί από τη Lockheed Martin. Θα έχει θέσεις για τέσσερις αστροναύτες και πραγματοποιεί μόνο του αποστολές διάρκειας έως και 21 ημερών. Στην περίπτωση αυτή, το πλήρωμα θα παραμένει στριμωγμένο σε έναν χώρο εννέα κυβικών μέτρων, από τα 19,5 κυβικά μέτρα της συνολικής χωρητικότητας. Για αποστολές μεγαλύτερης διάρκειας, το MPCV θα συνδέεται με πρόσθετη υπομονάδα διαβίωσης, και τα συστήματά της θα παραμένουν σε κατάσταση αναμονής στο μεγαλύτερο τμήμα του ταξιδιού, εξήγησε ο Νταγκ Κουκ της Διεύθυνσης Αποστολής Εξερευνητικών Συστημάτων της NASA. Ιδιώτες στον ISS, ίσως και μακρύτερα Για να μειώσει τα λειτουργικά της έξοδα και να αφοσιωθεί στην ανάπτυξη νέου σκάφους, η NASA παροπλίζει φέτος οριστικά τα τρία εναπομείναντα διαστημικά λεωφορεία, μετά και την ολοκλήρωση της συναρμολόγησης του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού (ISS) σε χαμηλή γήινη τροχιά. Μετά την τελευταία εκτόξευση του Atlantis το καλοκαίρι, ο στόλος συνταξιοδοτείται και οι ΗΠΑ δεν θα έχουν τη δυνατότητα επανδρωμένων αποστολών. Αυτό σημαίνει ότι οι αμερικανοί αστροναύτες θα πληρώνουν εισιτήριο στη Ρωσία για να ταξιδέψουν από και προς το τροχιακό συγκρότημα, το οποίο προβλέπεται να παραμείνει σε λειτουργία τουλάχιστον μέχρι το 2020. Τις μεταφορές φορτίων θα αναλάβουν αρχικά ρωσικά, ευρωπαϊκά και ιαπωνικά μη επανδρωμένα σκάφη. Αργότερα, όμως, γύρω στα μέσα της δεκαετίας, η NASA θα αναθέσει αυτό το έργο σε αμερικανικές ιδιωτικές εταιρείες. Η υπηρεσία ήδη συγχρηματοδοτεί την ανάπτυξη εμπορικών διαστημικών σκαφών. Μια από τις εταιρείες που έχουν εξασφαλίσει ένα από τα συμβόλαια, η SpaceX του Έλον Μασκ, υποστηρίζει ήδη ότι το σκάφος της, με την ονομασία Dragon, θα μπορεί τελικά να πραγματοποιεί ιδιωτικές επανδρωμένες αποστολές και πέρα από τη χαμηλή γήινη τροχιά.

Μήπως η αντιβαρύτητα ή σκοτεινή ενέργεια διαρρέει από ένα παρακείμενο σύμπαν; Μπορεί να το μάθουμε σύντομα. Νέα αποτελέσματα από την έρευνα Galaxy Evolution Explorer της NASA και το Αγγλο-Αυστραλιανό τηλεσκόπιο επιβεβαιώνουν ότι η σκοτεινή ενέργεια είναι μια ήρεμη, ομοιόμορφη δύναμη που κυριαρχεί πλέον πάνω στην βαρύτητα. Οι παρατηρήσεις της επιβεβαιβεώνονται από ακριβείς μετρήσεις της απομάκρυνσης των γαλαξιακών ζευγών. Διαρροή βαρύτητας από άλλο σύμπαν Αλλά τι προκαλεί αυτή την «ήρεμη, ομοιόμορφη δύναμη» που κυριαρχεί πάνω στη βαρύτητα; Οι αστρονόμοι γνωρίζουν εδώ και χρόνια ότι κάτι άγνωστο αναγκάζει τον Γαλαξία μας, όπως και δισεκατομμύρια άλλους γαλαξίες να απομακρύνονται μεταξύ τους με την ιλιγγιώδη ταχύτητα των 22 εκατομμυρίων χιλιομέτρων την ώρα. Αλλά δεν μπορούσαν να εντοπίσουν τι είναι ακριβώς, ή πού βρίσκεται. Μπορεί να επίκειται μία από τις πιο συναρπαστικές ανακαλύψεις του νέου αιώνα μας, αν ο επιταχυντής LHC παράγει νανο-μαύρες τρύπες. Σύμφωνα με την καλύτερη σύγχρονη θεωρία μας, τέτοιες νάνο μαύρες τρύπες δεν ήταν δυνατόν να παραχθούν με τα επίπεδα ενέργειας που αναπτύσσονται στον LHC, αλλά θα μπορούσαν να γεννηθούν μόνο εάν ένα παράλληλο σύμπαν παρείχε μια επιπλέον βαρυτική δύναμη. Διάφορες εκδοχές της θεωρίας του πολυσύμπαντος δείχνουν ότι υπάρχει τουλάχιστον ένα άλλο σύμπαν πολύ κοντά στο δικό μας, ίσως και ένα χιλιοστό μόνο μακριά μας. Το γεγονός αυτό (αν είναι αλήθεια) καθιστά πιθανό η βαρύτητα από το άλλο σύμπαν, να “διαρρέει” προς το δικό μας, κάτι που θα ήταν υπεύθυνη για την παραγωγή της σκοτεινής ενέργειας και της σκοτεινής ύλης που απαρτίζουν το 96% του δικού μας σύμπαντος. Ο φημισμένος για την εργασία του πάνω στη θεωρία των χορδών Burt Ovrut, που σήμερα είναι Καθηγητής Θεωρητικής Φυσικής Υψηλών Ενεργειών στο Πανεπιστήμιο της Πενσυλβάνια, φαντάστηκε δύο σύμπαντα βράνες, σαν το δικό μας, που χωρίζονται από ένα μικρό κενό της τάξεως των 10-32 μέτρων. Δεν μπορεί όμως να υπάρξει επικοινωνία μεταξύ των δύο κόσμων, εκτός από την βαρυτική έλξη του παράλληλου σε μας σύμπαντος, η οποία θα μπορούσε να διασχίσει αυτό τα μικροσκοπικό κενό. Η νέα έρευνα Τελευταία 26 αστρονόμοι από 14 διαφορετικά Ινστιτούτα με τη χρήση του Αγγλο-Αυστραλιανού τηλεσκοπίου, συνέβαλαν στο πρότζεκτ «WiggleZ Dark Energy Survey», που χαρτογράφησε την κατανομή των γαλαξιών σε ένα πρωτοφανή όγκο του Σύμπαντος. Επειδή το φως χρειάζεται πάρα πολύ χρόνο να φτάσει στη Γη από τα απώτερα άκρα του σύμπαντος, ήταν σαν να κοιτάξαμε πίσω στον χρόνο κατά επτά δισεκατομμύρια χρόνια – περισσότερο από τη μισή ηλικία του σύμπαντος, αρχής δεδομένης από το Big Bang. "Ήταν η πρώτη γαλαξιακή έρευνα που επεκτάθηκε σε μια τόσο μεγάλη έκταση του κοσμικού χρόνου”, δήλωσε ο Michael Drinkwater από το Πανεπιστήμιο του Queensland στην Αυστραλία (UQ). Η έρευνα, που κάλυψε πάνω από 200.000 γαλαξίες, χρειάστηκε τέσσερα χρόνια για να ολοκληρωθεί και είχε στόχο να μετρήσουν τις ιδιότητες της «σκοτεινής ενέργειας» – μια έννοια που αρχικά αναπτύχθηκε από τον Αϊνστάιν στη θεωρία της Γενικής Σχετικότητας. Η σκοτεινή ενέργεια είναι το όνομα που έδωσαν οι αστρονόμοι στα τέλη του 1990 σε μια άγνωστη αιτία που προκαλεί την επιτάχυνση της διαστολής του Σύμπαντος. Αυτό το μυστηριώδες φαινόμενο, που αψηφά τη βαρύτητα, αποτελεί περίπου το 72 τοις εκατό του Σύμπαντος, ενώ το 24 τοις εκατό αποτελεί τη σκοτεινή ύλη, και το υπόλοιπο 4 τοις εκατό είναι η συνηθισμένη ύλη που φτιάχνει τους πλανήτες, τα αστέρια και τους γαλαξίες. «Η ανακάλυψη της επιτάχυνσης ήταν ένα τεράστιο σοκ, επειδή πήγαινε ενάντια σε όλα όσα νομίζαμε ότι γνωρίζαμε για τη βαρύτητα," αναφέρει η συν-ερευνήτρια Tamara Davis από το Πανεπιστήμιο του Queensland. "Το πρόβλημα ήταν, ότι τα δεδομένα των σουπερνόβα δεν θα μπορούσαν να μας πουν αν η σκοτεινή ενέργεια ήταν πραγματικά εκεί, ή αν η ίδια η θεωρία της βαρύτητας του Αϊνστάιν ήταν μια αποτυχία." Σε μια νέα έρευνα λοιπόν στην Αυστραλία οι αποστάσεις των γαλαξιών έχουν υπολογιστεί με βάση ένα «πρότυπο κανόνα." Η μέθοδος αυτή βασίζεται στην προτίμηση ζεύγη γαλαξιών που πρέπει να έχουν μεταξύ τους απόσταση 490 εκατομμυρίων ετών φωτός σήμερα. Αυτή η μεταξύ τους απόσταση φαίνεται να ελαττώνεται καθώς πάμε πίσω στον χρόνο, ακριβώς όπως ένας χάρακας σταθερού μήκους. Το πρότζεκτ «WiggleZ» χρησιμοποίησε δύο άλλα είδη παρατηρήσεων για να δώσει έναν ανεξάρτητο έλεγχο πάνω στα αποτελέσματα των σουπερνόβα: Η μία μέτρησε του πως οι γαλαξίες είναι κατανεμημένοι στο χώρο και η άλλη μέτρησε του πόσο γρήγορα τα σμήνη των γαλαξιών σχηματίστηκαν με την πάροδο του χρόνου. Σύμφωνα με τον καθηγητή Warrick Couch, Διευθυντή του Κέντρου Αστροφυσικής, η επιβεβαίωση της ύπαρξης της αντι-βαρύτητας είναι ένα σημαντικό βήμα προς την κατανόηση του Σύμπαντος. "Αν και η ακριβής φυσική που απαιτείται για να εξηγήσει τη σκοτεινή ενέργεια παραμένει ένα μυστήριο, το ότι γνωρίζουμε ότι υπάρχει η σκοτεινή ενέργεια έχει βοηθήσει στην κατανόηση για την προέλευση, την εξέλιξη και τη μοίρα του Σύμπαντος», τόνισε. Ισχυρός φασματογράφος Οι παρατηρήσεις του WiggleZ έγινε δυνατή λόγω ενός ισχυρού φασματογράφου που βρίσκεται στο αγγλο-αυστραλιανό τηλεσκόπιο. Ο φασματογράφος αυτός ήταν σε θέση να πάρει εικόνες από 392 γαλαξίες ανά ώρα, και των γαλαξιών που βρίσκονται στα μισά του δρόμου προς την άκρη του παρατηρήσιμου Σύμπαντος. Επίσης, ένας άλλος φασματογράφος το Μαγνητικό Φασματόμετρο Alpha, μια συσκευή πάνω από 6.900 κιλά, που θα ψάχνει για κοσμικές ακτίνες – υψηλής ενέργειας φορτισμένα σωματίδια που έρχονται από το διάστημα – παραδόθηκε την περασμένη εβδομάδα ανέπαφα στον ISS. Το τελευταίο όργανο περιέχει ένα μόνιμο μαγνήτη, περίπου, 1.900 kg για να δημιουργήσει ένα ισχυρό μαγνητικό πεδίο πάνω από 3.000 φορές την ένταση του πεδίου της Γης. Αυτός ο μαγνήτης εκτρέπει τις κοσμικές ακτίνες, έτσι ώστε να γίνει ανάλυση των ιδιοτήτων τους, όπως το φορτίο και η ταχύτητα τους. Ο Sam Ting, επιστημονικός υπεύθυνος για το πείραμα Alpha Magnetic Spectrometer-2, ελπίζει ότι θα μας δώσει στοιχεία που θα αποδεικνύουν την ύπαρξη των παράλληλων κόσμων που αποτελούνται από αντι-ύλη. Οι τυχόν ανακαλύψεις θα μπορούσαν να επαληθεύουν τις θεωρίες και να απαντήσουν σε βασικές ερωτήσεις σχετικά με το πώς σχηματίστηκε το Σύμπαν. Σύμφωνα με τον Sam Ting, το πείραμα ήδη έδωσε τα πρώτα του δεδομένα καθώς περίμενε την ημερομηνία εκτόξευσης με το διαστημικό λεωφορείο Endeavour, Το AMS-02 θα ψάξει ανάμεσα στις κοσμικές ακτίνες για κάποια εξωτικά σωματίδια, για αντιύλη και για σκοτεινή ύλη. Το όργανο θα τοποθετηθεί στο εξωτερικό τμήμα του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού (ISS) και δεν θα απαιτήσει διαστημικούς περιπάτους για να προσκολληθεί. Από τα πλεονεκτικό σημείο που βρίσκεται το ANS υπάρχει η ελπίδα ότι το πείραμα θα ανοίξει ένα νέο παράθυρο στην σωματιδιακή φυσική και έτσι να προκαλέσει μια επανάσταση στην κατανόηση του Σύμπαντος. Υπάρχει, επίσης, η ελπίδα ότι το πείραμα θα ανακαλύψει σωματίδια που το φορτίο τους τους θα είναι ακριβώς το αντίθετο από τα συνηθισμένα σωματίδια (αντιύλη). Παράλληλα Σύμπαντα Οι τυχόν ανακαλύψεις θα μπορούσαν να επαληθεύσουν τις θεωρίες και να απαντήσουν σε βασικές ερωτήσεις σχετικά με το πώς σχηματίστηκε το Σύμπαν, όπως την θεωρία του Burt Ovrut, ο οποίος υπήρξε πρωτοπόρος της Μ-θεωρίας των υπερχορδών, που μπορεί να εξηγεί τη Μεγάλη Έκρηξη χωρίς την παρουσία μιας ιδιομορφίας. Η θεωρία Orvut για σύμπαντα-βράνες θα μπορούσε να εξηγήσει την επίδραση της σκοτεινής ύλης στις περιοχές όπου το Σύμπαν είναι βαρύτερα από ό,τι θα πρέπει να είναι αν υπήρχε μόνο η κανονική ύλη. Με τη θεωρία του Ovrut, κάποια προβλήματα γύρω από το Big Bang (από τι ξεκίνησε και τι προκάλεσε την έναρξη του Big Bang) αντικαθίστανται από ένα αιώνιο κοσμικό κύκλο, όπου η σκοτεινή ενέργεια δεν είναι πλέον μια μυστηριώδη άγνωστη ποσότητα, αλλά μάλλον η επιπλέον βαρυτική δύναμη που αναγκάζει το σύμπαν να αλληλεπιδράσει με το άλλο σύμπαν (αλληλεπίδραση βράνης-βράνης). Στο διάγραμμα φαίνεται καθαρά ότι η διαστολή του σύμπαντος επιταχύνεται. Αυτό σημαίνει ότι υπάρχει εκτός της συνηθισμένης ύλης και η σκοτεινή ενέργεια με τη μορφή της Λ του Einstein.

Φιλε Makis. Στις 25/5/2011 εγραφες: Εκτόξευση Soyuz Ο πύραυλος Soyuz θα εκτοξευθεί στις 20 Οκτωβρίου 2011 στην Γαλλικί Γουιάνα ύστερα από συμφωνία που έκαναν η ΕSA και η Roscosmos.Αυτό έγινε επειδή η βάση Μπαικονούρ στοΚαζακστάν υπέστη σοβαρές ζημιές και οι Ρώσοι δεν είχαν βάση εκτόξευσης.Έτσι ήρθαν σε συμφωνία με την ESA και θα εκτοξευθούν τελικά από την Γαλλική Γουιάνα. http://www.federalspace.ru/main.php?id=2&nid=11818 Απο που προκύπτει οτι η συμφωνία εγινε επειδή η βάση Μπαικονούρ στο Καζακστάν υπέστη σοβαρές ζημιές και οι Ρώσοι δεν είχαν βάση εκτόξευσης??? http://www.federalspace.ru/main.php?id=2&nid=11818 Μεταφραση:Ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος, Arianespace και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ανακοίνωσε ότι η εκτόξευση των πρώτων δύο δορυφόρων του παγκόσμιου συστήματος δορυφορικής πλοήγησης της Ευρώπης έχει προγραμματιστεί να διεξαχθεί στις 20 Οκτωβρίου. Αυτό θα είναι το πρώτο από μια σειρά Galileo εκτοξεύσεις δορυφόρων από την Arianespace από την ευρωπαϊκή διαστημική βάση στη Γαλλική Γουιάνα. Η ανακοίνωση ακολουθεί μια λεπτομερή ανασκόπηση που πραγματοποιήθηκε στις 12 Μαΐου, υπό την προεδρία του Γενικού Διευθυντή του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ΕΟΔ), καθώς και με τη συμμετοχή της Arianespace και βιομηχανικών εντολοδόχων, η οποία κατέληξε στο συμπέρασμα ότι τα στοιχεία χώρου και του εδάφους θα είναι έτοιμα για να ξεκινήσει τον Οκτώβριο. Οι δύο δορυφόροι του Galileo θα αναπτυχθουν χρησιμοποιώντας ένα πυραυλικό σύστημα Σογιούζ. Η έναρξη τον Οκτώβριο θα σηματοδοτήσει την πρώτη πτήση Soyuz από τις νέες εγκαταστάσεις του στη Γαλλική Γουιάνα, χτισμένο στο πλαίσιο κοινού προγράμματος της Ρωσίας και της Γαλλίας

Φωτογραφίες της Ελλάδας. Ο Ιταλός Πάολο Νέσπολι, αστροναύτης του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA) και διάσημος πλέον φωτογράφος, επέστρεψε στη Γη τα ξημερώματα της Τρίτης, έπειτα από έξι μήνες παραμονής στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS). Χιλιάδες Έλληνες έχουν θαυμάσει φωτογραφίες του Αιγαίου και άλλων περιοχών που αναρτούσε τακτικά ο Νέσπολι στο λογαριασμό του στο Flickr. http://www.flickr.com/photos/magisstra Ας δουμε μερικές!!! Ελλας-Αγαθονήσι-Αναφη-Χαλκη-Κυκλάδες-Μήλος,Κιμωλος,Πολυαιγος-Σαντορίνη-Ναξος.

Eπιστροφή Σογιούζ. Με ασφάλεια επέστρεψε στη Γη η διαστημική κάψουλα Σογιούζ με πλήρωμα τρεις αστροναύτες. Έπειτα από εξάμηνη παραμονή στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, το Σογιούζ προσεδαφίστηκε στο Καζακστάν, σύμφωνα με ανακοίνωση της NASA. Ο Ρώσος κοσμοναύτης Ντμίτρι Κοντρατίεφ και οι αστροναύτες Κάθριν «Κάντι» Κόλμαν από τις ΗΠΑ και Πάολο Νεσπόλι από την Ιταλία πάτησαν και πάλι γήινο έδαφος και ήταν σε πολύ καλή κατάσταση, σύμφωνα με τη NASA. Κατά την αναχώρησή του από το Διαστημικό Σταθμό ο Κοντρατίεφ οδήγησε το Σογιούζ σε απόσταση περίπου 200 μέτρων καθώς ο Νεσπόλι έβγαζε φωτογραφίες και κατέγραφε σε βίντεο τις εικόνες από το διαστημόπλοιο Endeavour που βρίσκεται «δεμένο» στο Σταθμό. Οι εικόνες που τραβήχτηκαν πριν την κάθοδο του Σογιούζ στη Γη θα είναι οι πρώτες που θα απεικονίζουν ταυτόχρονα ένα διαστημόπλοιο και το Διεθνή διαστημικό Σταθμό από ένα σημείο εκτός του Σταθμού και μάλιστα στο φόντο φαίνεται και η Γη.