Δροσος Γεωργιος

Βόλτα στο φεγγάρι. H φωτογραφία είναι του John Chumack και λήφθηκε στις 6 Ιανουαρίου με Canon Rebel Xsi DSLR & 300mm Lens @ F8, ISO 400, 1/800 second exposure.

Απίστευτες φωτογραφίες του νυχτερινού ουρανού. Από τον φωτογράφο Bret Webster με τη χρήση απλής ψηφιακής φωτογραφικής μηχανής. Goblin Valley National Park στον Green River, Utah.

Μετεωρίτες από τον Άρη έπεσαν στο Μαρόκο. Οι αστρονόμοι πιστεύουν ότι πριν από εκατομμύρια χρόνια ο Άρης συγκρούστηκε με ένα τεράστιο αντικείμενο δημιουργώντας θραύσματα που κυκλοφορούν στο ηλιακό μας σύστημα. Κατά καιρούς κάποια από αυτά τα θραύσματα – αρειανά πετρώματα - πέφτουν στη Γη. Οι επιστήμονες επιβεβαίωσαν ότι τα τμήματα του μετεωρίτη που έπεσαν στο Μαρόκο τον περασμένο Ιούλιο προέρχονται από τον Άρη. Ενώ ο μετεωρίτης είχε εντοπιστεί στον ουρανό όταν έπεφτε στη Γη, ανακαλύφθηκε στο έδαφος της Βόρειας Αφρικής στα τέλη Δεκεμβρίου. Είναι η πέμπτη φορά στην ιστορία που ανιχνεύονται πετρώματα από τον Άρη. Μέχρι στιγμής, κανένα διαστημικό σκάφος της NASA ή των Ρώσων δεν έχει επιστρέψει με δείγματα πετρωμάτων από την επιφάνεια Άρη. Μια ειδική επιτροπή εμπειρογνωμόνων επιβεβαίωσε ότι τα πετρώματα που βρέθηκαν ήρθαν από τον Άρη, με βάση την ηλικία και την χημική τους σύσταση. Βρέθηκαν 7 κιλά πετρωμάτων και το μεγαλύτερο από αυτά ζυγίζει περίπου 1 κιλό. Η τελευταία φορά που ένας μετεωρίτης από τον Άρη έπεσε στη Γη και βρέθηκε σχετικά γρήγορα ήταν το 1962. Ένας μετεωρίτης με προέλευση τον Άρη που βρέθηκε θαμμένος στην Ανταρκτική έγινε πρώτη είδηση το 1996. Επιστήμονες της NASA θεώρησαν ότι περιείχε ενδείξεις ζωής – που σήμαινε ύπαρξη ζωής και στον πλανήτη Άρη. Ακόμη και ο Λευκός Οίκος δήλωσε ότι ήταν το πρώτο σημάδι εξωγήινης ζωής. Όμως επιπλέον μακροχρόνιες μελέτες ανάγκασαν τους περισσότερους αστρονόμους να παραδεχθούν ότι δεν υπήρχαν επαρκή στοιχεία που να αποδεικνύουν ύπαρξη ζωής. Τα πετρώματα με αρειανή προέλευση είναι ένα εκατομμύριο φορές σπανιότερα από τον χρυσό(AP Photo/Darryl Pitt, Macovich Collection) Όλα τα γνωστά αρειανά πετρώματα που βρέθηκαν στη Γη είναι περίπου 110 κιλά ... και γι αυτό είναι πανάκριβα!! 30 γραμμάρια πετρώματος από τον Άρη κοστίζει από 11000 έως 22500 δολάρια, πολύ ακριβότερα από τον χρυσό!!Για αυτό αν ποτέ δείτε μετεωρίτη να πέφτει ... μην κάνετε ευχές. Τρέξτε να τον βρείτε!

Ο εναγκαλισμός των λευκών νάνων. Εικόνες και στοιχεία που έστειλε το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble βοήθησαν στην επίλυση ενός από τους κοσμικούς γρίφους που απασχολούσαν τα τελευταία χρόνια τους επιστήμονες. Η μυστηριώδης γιγάντια φυσαλίδα που βρίσκεται στο Μεγάλο Μαγγελανικό Νέφος είναι τα «απομεινάρια» ενός σπάνιου φαινομένου. Δημιουργήθηκε από την σύγκρουση δύο λευκών νάνων. Η φυσαλίδα. Η φυσαλίδα που βρίσκεται σε απόσταση 170 χιλιάδων ετών από εμάς, έλαβε την ονομασία SNR 0509-67.5 και οι επιστήμονες εκτιμούν ότι δημιουργήθηκε πριν από 400 χρόνια. Η φυσαλίδα έχει έκταση 23 ετών φωτός αλλά επεκτείνεται συνεχώς με ταχύτητα περίπου 20 εκατομμυρίων χλμ/ώρα. Οι επιστήμονες που μελετούσαν την φυσαλίδα γνώριζαν ότι είναι προϊόν μιας αστρικής έκρηξης αλλά δεν μπορούσαν να διαπιστώσουν το είδος του άστρου το οποίο καταστράφηκε και την δημιούργησε. Μελετώντας στοιχεία που έστειλε το Hubble, επιστήμονες του Πολιτειακού Πανεπιστημίου της Λουιζιάνα πιστεύουν ότι την φυσαλίδα δημιούργησε μια έκρηξη που προκλήθηκε από την σύγκρουση δύο λευκών νάνων. Οι ερευνητές κατέληξαν σε αυτό συμπέρασμα αποκλείοντας κάθε άλλη πιθανότητα και τύπο έκρηξης. Σύμφωνα με τους ερευνητές τα δύο άστρα περιστρέφονταν το ένα γύρω από το άλλο σε πολύ κοντινή απόσταση και τελικά πλησίασαν το ένα το άλλο τόσο ώστε συγκρούστηκαν και καταστράφηκαν. Οι λευκοί νάνοι. Οι λευκοί νάνοι είναι μια κατηγορία αμυδρών αστέρων που αντιπροσωπεύουν ένα από τα πιθανά τελικά στάδια της αστρικής εξέλιξης. Σε λευκούς νάνους καταλήγουν εκείνοι οι αστέρες των οποίων η μάζα τη στιγμή που έχουν τελειώσει οι θερμοπυρηνικές αντιδράσεις στο εσωτερικό τους είναι μικρότερη από 1,4 ηλιακές μάζες, τιμή που ονομάζεται όριο του Τσαντρασέκαρ (Chandrasekhar). Οι λευκοί νάνοι έχουν διαστάσεις παραπλήσιες με αυτές των μικρών πλανητών όπως η Γη και τεράστιες πυκνότητες. Λόγω της ανυπαρξίας πυρηνικών αντιδράσεων στο εσωτερικό τους, δεν μπορούν να ανανεώσουν την ενέργεια που χάνουν με την ακτινοβολία και σταδιακά μετατρέπονται σε αδρανή, ψυχρά και μειωμένης λαμπρότητας ουράνια σώματα γι αυτό και είναι πολύ δύσκολο να παρατηρηθούν. http://www.youtube.com/watch?v=HHCzrVmB3Po&feature=player_embedded

Ένα δίκτυο ραδιοτηλεσκοπίων θα συλλάβει την πρώτη φωτογραφία μιας μαύρης τρύπας. Μια νέα σειρά τηλεσκοπίων θα επιτρέψει στους επιστήμονες να φωτογραφίσουν μια μαύρη τρύπα, για πρώτη φορά. Το δίκτυο αυτό θα συνδέει 50 ραδιοτηλεσκόπια σε όλο τον κόσμο, φτιάχνοντας έτσι ένα παγκόσμιο τηλεσκόπιο που θα συλλάβει τη «σκιά» μιας μαύρης τρύπα, για πρώτη φορά. Η υπεύθυνη ομάδα για το πρότζεκτ θα συνεδριάσει την Τετάρτη 18 Ιανουαρίου αφενός για να το συζητήσει και αφετέρου να εξετάσει τη θεωρία της Γενικής Σχετικότητας. Το πρότζεκτ – που ονομάζεται Τηλεσκόπιο Ορίζοντας Γεγονότων (Telescope Event Horizon) – θα μπορούσε να συλλάβει τις πρώτες εικόνες από την τεράστια μαύρη τρύπα που κρύβεται στο κέντρο του Γαλαξία μας. Η ομάδα αυτή θα συνδέσει έως και 50 ραδιοτηλεσκόπια διάσπαρτα σε όλο τον κόσμο, μεταξύ των οποίων το τηλεσκόπιο στο όρος. Graham στην Αριζόνα, τα τηλεσκόπια στο Mauna Kea στη Χαβάη, στην Ευρώπη, στο Νότιο Πόλο, στο Μεξικό καθώς και στην Καλιφόρνια. Η «υπερβαρέα» μαύρη τρύπα έχει μάζα τέσσερις εκατομμύρια φορές αυτής του ήλιου μας, αλλά είναι τόσο μακριά ώστε να εμφανίζεται στους αστρονόμους με περίπου το ίδιο μέγεθος ενός γκρέιπφρουτ πάνω στο φεγγάρι. Ο ορίζοντας γεγονότων είναι το όριο στην άκρη μιας μαύρης τρύπας, πέραν του οποίου οι νόμοι της φυσικής δεν μπορούν να περιγράψουν αυτό που συμβαίνει. Πρόκειται για ένα «σημείο χωρίς επιστροφή» – από το οποίο κανένα φως ή ακτινοβολία δεν μπορεί να δραπετεύσει. Εξαιτίας αυτού του γεγονότος, οι μαύρες τρύπες είναι αόρατες από τη Γη. Η ιδέα των μαύρων οπών τέθηκε για πρώτη φορά από τον Einstein στη Γενική Θεωρία της Σχετικότητας, και έχει επιβεβαιωθεί από μετρήσεις και παρατηρήσεις του χώρου εδώ και δεκαετίες. Αλλά ήταν αδύνατο να «δούμε» μια μαύρη τρύπα - η βαρύτητα που περιβάλλει τα αντικείμενα αυτά είναι τόσο έντονη που ακόμη και το φως δεν μπορεί να ξεφύγει. Οι μαύρες τρύπες διαστρεβλώνουν τον χώρο και το χρόνο γύρω τους «Κανείς δεν έχει πάρει ποτέ την εικόνα μιας μαύρης τρύπας», λέει ο Δημήτριος Ψάλτης, αναπληρωτής καθηγητής της αστροφυσικής στο Πανεπιστήμιο της Αριζόνα. «Αυτό ακριβώς θα κάνουμε τώρα." «Ακόμη και πριν από πέντε χρόνια, μια τέτοια πρόταση δεν θα φαινόταν αξιόπιστη», αναφέρει ο Sheperd Doeleman, επίκουρος καθηγητής στο MIT και κύριος ερευνητής για το έργο. «Τώρα όμως έχουμε τα τεχνολογικά μέσα για να το αναλάβουμε. Οι μαύρες τρύπες ως γνωστόν είναι τα πιο ακραία περιβάλλοντα που μπορείτε να βρείτε στο σύμπαν" συνέχισε. Οι μαύρες τρύπες όπως το λέει και το όνομά τους – «τραβούν το φως και όλη την ύλη που βρίσκεται γύρω τους οπότε δεν φτάνει καμιά ακτινοβολία στη Γη. Αυτές δε εμφανίζονται ως κενό διάστημα στα τηλεσκόπια. Όμως, μια «λάμψη» τριγύρω τους θα μπορούσε να βοηθήσει τους επιστήμονες να δουν το περίγραμμα. «Καθώς η σκόνη και τα αέρια στροβιλίζονται γύρω από τη μαύρη τρύπα προτού αυτή καταπέσει μέσα της, ακολουθεί ένα είδος κοσμικού μποτιλιαρίσματος. Στροβιλίζεται γύρω από τη μαύρη τρύπα, όπως το νερό φεύγει από μια μπανιέρα, έτσι και η ύλη συμπιέζεται και η προκύπτουσα τριβή μετατρέπεται σε ένα καυτό πλάσμα δισεκατομμύρια βαθμούς, με αποτέλεσμα να «λάμπει»- και η εκπεμπόμενη ακτινοβολία μπορεί να εντοπιστεί εδώ στη Γη», εξηγεί ο Doeleman. Από την λάμψη της ύλης που στροβιλίζεται γύρω από τη μαύρη τρύπα προτού να εισέλθει στον ορίζοντα γεγονότων, οι επιστήμονες μπορούν να δουν το περίγραμμα της μαύρης τρύπας, που ονομάζεται επίσης η σκιά της. «Μέχρι στιγμής, έχουμε έμμεσες αποδείξεις ότι υπάρχει μια μαύρη τρύπα στο κέντρο του Γαλαξία μας,» λέει ο Ψάλτης. «Αλλά από τη στιγμή που βλέπουμε τη σκιά της, δεν θα υπάρχει καμία αμφιβολία». Ακόμη και αν η μαύρη τρύπα που κάθεται στο κέντρο του Γαλαξία μας έχει 1 έως 4 εκατομμύρια φορές τη μάζα του Ήλιου, είναι πολύ μικρή για τα μάτια των αστρονόμων. Θα φαίνεται στα τηλεσκόπια περίπου στο ίδιο μέγεθος με ένα γκρέιπφρουτ στο φεγγάρι. εξ αιτίας της απόστασης της κάπου 26.000 έτη φωτός μακριά. «Για να δούμε τόσο μικρό και τόσο μακριά, θα πρέπει να έχουμε ένα πολύ μεγάλο τηλεσκόπιο, και το μεγαλύτερο τηλεσκόπιο που μπορούμε να κάνουμε στη Γη είναι να μετατρέψουμε ολόκληρο τον πλανήτη σε ένα τηλεσκόπιο», εξηγεί ο Marrone. Πηγή: Daily Mail Στην φωτογραφία τα ραδιοτηλεσκόπια στο Mauna Kea στη Χαβάη που περιλαμβάνονται στο δίκτυο αυτό.

O χορός των χρωμάτων. Ένας φωτογράφος και βιοχημικός οργάνωσε ένα πείραμα για να διαπιστώσει την συμπεριφορά των βαφών όταν έρθουν σε στενή επαφή με τον ήχο. Το πείραμα διεξήχθη σε ένα creative studio στο Λονδίνο, το Dentsu London. Αρχικά «έντυσαν» ένα μικρό ηχείο με μια μεμβράνη και στην συνέχεια έριξαν πάνω στην μεμβράνη σταγόνες μιας βαφής που περιείχε τα χρώματα του ουράνιου τόξου. Όταν ενεργοποιήθηκε το ηχείο η βαφή άρχισε να δονείται από τα ηχητικά κύματα φαινόμενο που κατάφερε να αποτυπώσει με την κάμερα του ο Λίντεν Γκλέντχιλ. Αν και το φαινόμενο δεν είναι ορατό με γυμνό μάτι εντούτοις η κάμερα κατέγραψε εκπληκτικές εικόνες με τα χρώματα κυριολεκτικά να χορεύουν καθώς έρχονταν σε επαφή με τα ηχητικά κύματα. Οι εικόνες είναι τόσο εντυπωσιακές που μεγάλη εταιρία κατασκευής τις χρησιμοποίησε σε διαφημιστική της καμπάνια. http://www.youtube.com/watch?v=DFcQI68njaQ&feature=youtu.be

Στον Ειρηνικό φέρεται να καταστράφηκε το καταδικασμένο Fobos-Grunt. Η ρωσική διαστημική αποστολή Fobos-Grunt τελικά έπεσε πίσω στη Γη το βράδυ της Κυριακής: δεδομένα επίγειων ραντάρ δείχνουν ότι το σκάφος των 13 τόνων διαλύθηκε στην ατμόσφαιρα και τα συντρίμμια του κατέπεσαν στον Ειρηνικό Ωκεανό, ανακοίνωσαν ρωσικές και αμερικανικές στρατιωτικές πηγές. Όπως ανέφερε στο πρακτορείο RIA Novosti ο εκπρόσωπος του σώματος Άμυνας Αεροδιαστήματος, συνταγματάρχης Αλεξέι Ζολοτούκιν, συντρίμμια του Fobos-Grunt κατέπεσαν περίπου 1.250 χιλιόμετρα δυτικά της νήσου Ουέλινγκτον, που βρίσκεται έξω από τη Χιλή. Νωρίτερα, την Κυριακή, η ρωσική διαστημική υπηρεσία Roscocmos εκτιμούσε ότι το Fobos-Grunt, ένα από τα μεγαλύτερα και πιο τοξικά ανθρώπινα αντικείμενα που έχουν πέσει ποτέ στη Γη, θα εισερχόταν στην ατμόσφαιρα κάποια στιγμή από τις 20.41 έως τις 23.05 ώρα Ελλάδας. Το Fobos-Grunt, συνολικής μάζας 13,5 τόνων μαζί με τα καύσιμα, είναι το βαρύτερο διαπλανητικό σκάφος που έχει εκτοξευτεί ως σήμερα. Είναι επίσης από τα μεγαλύτερα ανθρώπινα αντικείμενα που επανεισέρχονται στη γήινη ατμόσφαιρα, αν και ωχριά μπροστά στον διαστημικό σταθμό Mir των 130 τόνων, ο οποίος παροπλίστηκε και καταστράφηκε το 2001, ή το εργαστήριο Skylab της NASA, το οποίο είχε μάζα 77 τόνων και καταστράφηκε φλεγόμενο το 1979. Από τη συνολική μάζα του Fobos-Grunt, οι 11 περίπου τόνοι αντιστοιχούσαν σε τοξικά καύσιμα -υδραζίνη και τετροξείδιο του αζώτου. Σύμφωνα με τον Χάινερ Κλίνκραντ, επικεφαλής του γραφείου διαστημικών συντριμμιών της ESA (Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Διαστήματος), τα καύσιμα βρίσκονταν σε δεξαμενές κατασκευασμένες από αλουμίνιο, το οποίο έχει σχετικά χαμηλό σημείο τήξης και πρέπει να έλιωσε σε ύψος άνω των 100 χιλιομέτρων. «Τα καύσιμα θα καούν στην ατμόσφαιρα, όπως θα συμβεί αργότερα και στις ίδιες δεξαμενές» είχε εκτιμήσει ο Κλίνκραντ. Σύμφωνα με τον ίδιο, μέχρι την επιφάνεια θα έφτανε πιθανότατα η κάψουλα στην οποία θα αποθηκεύονται τα δείγματα από το Φόβο. Η κάψουλα πιθανότατα θα άντεχε, δεδομένου ότι ήταν σχεδιασμένη να επιστρέψει στη Γη και να πέσει με αλεξίπτωτο στο Καζακστάν το 2016. Το σκάφος ειχε επίσης μια μικρή ποσότητα ραδιενεργού κοβαλτίου-57, η οποία όμως δεν θεωρείται επικίνδυνη. Αρωμα γυναίκας στο Ουράνιο Παλάτι. Κατά τη διάρκεια του 2012, η Κίνα θα παρουσιάσει την πρώτη γυναίκα ταϊκοναύτη - όπως αποκαλούν οι Κινέζοι τους εξερευνητές του Διαστήματος, τους οποίους οι Αμερικανοί ονομάζουν αστροναύτες και οι Ρώσοι κοσμοναύτες. Δύο νεαρές κυρίες, τριαντάρες, παντρεμένες και πιλότοι της στρατιωτικής αεροπορίας, επιλεγμένες ανάμεσα σε 16 υποψήφιες, ήδη προετοιμάζονται και η μια τους θα πετάξει στο διαστημικό εργαστήριο Τιανγκόνγκ-1 (Ουράνιο Παλάτι) που από τον Σεπτέμβριο βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τη Γη, επανδρωμένο με δύο ταϊκοναύτες. Το όνομά της δεν έχει γίνει γνωστό, θα περιληφθεί όμως στο πλήρωμα του ενός από τα δύο διαστημόπλοια Σενζού-9 και Σενζού-10 που θα αναχωρήσουν τους επόμενους μήνες και θα παραμείνουν για καιρό στον διαστημικό σταθμό. Ετσι, σε μια τροχιά θα περιστρέφεται ένας διαστημικός σταθμός με Αμερικανούς, Ρώσους, Ευρωπαίους, Καναδούς και Γιαπωνέζους, ενώ σε μια άλλη τροχιά θα ομιλείται μόνον η κινεζική. Εγινε επίσης η παρουσίαση την περασμένη Πέμπτη της Λευκής Βίβλου για το Διάστημα, που εγκρίθηκε από την κυβέρνηση στο πλαίσιο του προγράμματος για τα επόμενα πέντε χρόνια. Τέτοια πενταετή προγράμματα είχαν εκπονηθεί επίσης το 2000 και το 2006, αυτή όμως είναι η πρώτη φορά που το πρόγραμμα επισημοποιείται και προσδιορίζει, σύμφωνα με τον Ζανγκ Ουέι, τον εκπρόσωπο της κινεζικής διαστημικής υπηρεσίας, τέσσερις στόχους και ισάριθμα προγράμματα που έχουν ήδη τεθεί σε εφαρμογή: έναν ισχυρό πύραυλο ικανό να μεταφέρει στο Διάστημα οχήματα των 25 τόνων, δορυφόρους για τις ανάγκες της Γης, επανδρωμένες πτήσεις και βαθιά εξερεύνηση του Διαστήματος με το βλέμμα στραμμένο στον πλανήτη Αρη. Στο πλάνο υπογραμμίζεται επίσης το ενδιαφέρον «για να χρησιμοποιηθεί το Διάστημα μόνο για ειρηνικούς σκοπούς βοηθώντας την οικονομία». «Γι' αυτό», πρόσθεσε ο Ζανγκ Ουέι, «έχουμε σχέσεις συνεργασίας με 12 χώρες, κυρίως αναπτυσσόμενες», διευκρινίζοντας πως η Κίνα έχει πουλήσει δορυφόρους στη Νιγηρία, τη Βενεζουέλα, το Πακιστάν, τη Βολιβία, τη Λευκορωσία, την Ινδονησία, το Λάος. Ολοκληρώνει εξάλλου το κινεζικό σύστημα δορυφορικού εντοπισμού θέσης, παρόμοιο με το αμερικανικό GPS, που ονομάζεται Beidou και θα καλύψει τις πολιτικές και στρατιωτικές ανάγκες της Κίνας χωρίς εξάρτηση από ξένα συστήματα. Ο Ζανγκ Ουέι υπογράμμισε κυρίως τις προόδους που έχουν επιτευχθεί τα τελευταία χρόνια μια πορεία χωρίς σφάλματα που κορυφώθηκε τον περασμένο μήνα με τη διπλή σύζευξη σε τροχιά τού μη επανδρωμένου διαστημοπλοίου Σενζού-8 και του διαστημικού εργαστηρίου Τιανγκόνγκ-1. Ηταν μια επίδειξη που απαιτούσε πληροφορική τεχνολογία και ικανότητες υψηλού επιπέδου, χωρίς τις οποίες δεν θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί. Ο χαρακτηρισμός μιας χώρας ως διαστημικής δύναμης σημαίνει πως η χώρα αυτή πατρονάρει τεχνολογίες που στη συνέχεια διαδίδονται με διάφορες μορφές στην καθημερινή ζωή, με οικονομικές συνέπειες που μπορεί κανείς εύκολα να φανταστεί. Σύμφωνα με το Ινστιτούτο Διαστημικής Πολιτικής της Ουάσιγκτον, η Κίνα δαπανά από 2 έως 4 δισεκατομμύρια δολάρια για τη διαστημική δραστηριότητά της. Διαγωνισμός για gadget του Star Trek. Η φετινή έκθεση ηλεκτρονικών προϊόντων CES στο Λας Βέγκας έκλεισε με μια έκπληξη. Ο ελληνοαμερικανός πρόεδρος του ιδρύματος X Prize, Πίτερ Διαμαντής, ανακοίνωσε ότι προσφέρει δέκα εκατομμύρια για την κατασκευή μιας μικρής φορητής συσκευής που θα μπορεί να κάνει ιατρικές μετρήσεις, αναλύσεις και διαγνώσεις γρήγορα και με μη επεμβατικό τρόπο. Μια συσκευή στα πρότυπα του «Tricorder» της ιατρικής συσκευής που χρησιμοποιούσε το πλήρωμα του Star Trek. Ο διαγωνισμός. «Είμαι πιθανότατα ο μόνος άνθρωπος στο Λας Βέγκας που θα νιώσω χαρούμενος αν χάσω δέκα εκατομμύρια δολάρια» ανέφερε αστειευόμενος ο Διαμαντής. Το Ίδρυμα X Prize έχει γίνει γνωστό την τελευταία δεκαετία για διαφόρων ειδών επιστημονικούς διαγωνισμούς που διοργανώνει και χρηματοδοτεί. Πιο γνωστός είναι ο διαγωνισμός για την κατασκευή του πρώτου διαστημικού ιδιωτικού σκάφους που οδήγησε στην δημιουργία του SpaceshipOne. Ειδικοί και στελέχη της βιομηχανίας ιατρικών συστημάτων αναφέρουν ότι ο διαγωνισμός μπορεί να βοηθήσει στη δημιουργία νέων επαναστατικών τεχνολογιών στον ιατρικό τομέα αλλά διατηρούν αμφιβολίες για το κατά πόσο είναι εφικτή τουλάχιστον στο κοντινό μέλλον η κατασκευή μιας τόσο προηγμένης συσκευής.

Οι ελεύθερα περιπλανώμενοι πλανήτες είναι περισσότεροι από τα άστρα. Οι αστρονόμοι ανακάλυψαν μια καινούργια κατηγορία πλανητών στο μέγεθος του Δία που κινούνται στο σκοτεινό διάστημα, μακριά από το φως ενός άστρου-ήλιου. Θεωρείται ότι αυτοί οι περιπλανώμενοι πλανήτες αποσπάστηκαν από αναπτυσσόμενα πλανητικά συστήματα. Η ανακάλυψη βασίζεται σε μια κοινή έρευνα Ιαπωνίας-Νέας Ζηλανδίας, κατά την οποία σαρώθηκε το κέντρο του γαλαξία μας κατά τη διάρκεια του 2006 και 2007, αποκαλύπτοντας την ύπαρξη πάνω από 10 περιπλανώμενων πλανητών με μάζες περίπου όσο η μάζα του Δία. Οι πλανήτες που βρέθηκαν βρίσκονται σε απόσταση 10000 με 20000 έτη φωτός μακριά από τη Γη. Οι αποκαλούμενοι «ορφανοί πλανήτες» είναι πολύ δύσκολο να παρατηρηθούν και γι αυτό οι επιστήμονες πιστεύουν ότι είναι πολλοί περισσότεροι. Το πλήθος τους εκτιμάται ότι είναι τουλάχιστον όσο το πλήθος των πλανητών που βρίσκονται σε τροχιά γύρω από άστρα όπως ο Ήλιος. Αυτό θα προσθέσει μέχρι και εκατοντάδες δισεκατομμύρια μοναχικών πλανητών, μόνο στον γαλαξία μας. «Η έρευνά μας είναι σαν μια απογραφή πληθυσμού» δηλώνει ο David Bennett της NASA, «μελετήσαμε ένα τμήμα του γαλαξία, και με βάση τα στοιχεία αυτά, μπορούμε να βγάλουμε συμπεράσματα για ολόκληρο τον γαλαξία». Η μελέτη, με επικεφαλής τον Takahiro Sumi από το πανεπιστήμιο της Osaka στην Ιαπωνία, δημοσιεύεται στο περιοδικό Nature. Η έρευνα δεν είναι ευαίσθητη σε πλανήτες που είναι μικρότεροι από τον Δία και Κρόνο, αλλά οι θεωρίες υποστηρίζουν ότι και μικρότεροι σε μέγεθος πλανήτες σαν τη Γη, θα μπορούσαν με μεγάλη συχνότητα να διαφεύγουν από τα άστρα τους. Και τούτο διότι τα πλανητικά συστήματα συχνά γίνονται ασταθή αποβάλλοντας τους πλανήτες τους. Η τεχνική (του βαρυτικού μικροφακού) που χρησιμοποιείται για τον εντοπισμό των περιπλανώμενων αυτών πλανητών, βασίζεται στο φαινόμενο της βαρυτικής εστίασης - όπου η βαρύτητα του πλανήτη παίζει το ρόλο του μεγεθυντικού φακού για το φως ενός μακρινού άστρου. Αυτό συμβαίνει όταν ο πλανήτης θα περάσει μπροστά από ένα απομακρυσμένο άστρο, που είναι ορατό στα γήινα τηλεσκόπια. Δείτε το σχετικό animation ΕΔΩ http://www.nasa.gov/topics/universe/features/planet20110518-video.html Zητούνται εθελοντές για την ανακάλυψη εξωπλανητών. Οι αστρονόμοι καλούν απλούς ανθρώπους χωρίς επιστημονικές γνώσεις να λάβουν μέρος στο κυνήγι πλανητών, πολλοί από τους οποίους θα μπορούσαν να φιλοξενήσουν τη ζωή. Όσοι επιθυμούν να λάβουν μέρος σε μια από τις σημαντικότερες έρευνες του 21ου αιώνα μπορούν να επισκεφτούν την ιστοσελίδα http://www.planethunters.org/ και αφού αρχικά ενημερωθούν με την σχετικά απλή διαδικασία, να αρχίσουν την έρευνα στις 150000 φωτογραφίες του διαστημικού τηλεσκοπίου Κepler. Από το 2009 το Kepler αναζητά εξωπλανήτες σαρώνοντας ένα τετραγωνικό τμήμα του ουρανού κοντά στους αστερισμούς Κύκνος και Λύρα. Το τηλεσκόπιο παρακολουθεί το φως από 156000 άστρα ψάχνοντας για περιοδικές μεταβολές της λαμπρότητάς τους, που πιθανόν να οφείλονται σε πλανήτες, οι οποίοι περιστρέφεται γύρω από αυτά. Με ποιο τρόπο το τηλεσκόπιο Kepler ψάχνει για εξωπλανήτες. http://physicsgg.wordpress.com/2011/02/01/%CE%BC%CE%B5-%CF%80%CE%BF%CE%B9%CE%BF-%CF%84%CF%81%CF%8C%CF%80%CE%BF-%CF%84%CE%BF-%CF%84%CE%B7%CE%BB%CE%B5%CF%83%CE%BA%CF%8C%CF%80%CE%B9%CE%BF-kepler-%CF%88%CE%AC%CF%87%CE%BD%CE%B5%CE%B9-%CE%B3/ Οι μεταβολές στην φωτεινότητα άστρου εξαιτίας της διέλευσης των πλανητών από μπροστά τους (σαν το φαινόμενο της έκλειψης) αποτελούν τα αποδεικτικά στοιχεία για την ύπαρξη των πλανητών. H πιο σημαντική ανακάλυψη μέχρι σήμερα είναι ο πλανήτης Kepler 22b, ένας πλανήτης στο μέγεθος και τη θερμοκρασία της Γης. Επειδή οι χιλιάδες φωτογραφίες εξετάζονται από πρόγραμμα υπολογιστή, υπάρχει η πιθανότητα κάποιοι εξωπλανήτες να μην εντοπιστούν. Ένα ανθρώπινο μάτι όμως θα μπορούσε να διακρίνει αυτό που διέφυγε από τον υπολογιστή. Ήδη, από πέρυσι που λειτουργεί η ιστοσελίδα Planethunters, έχουν ανακαλυφθεί πολλοί εξωπλανήτες από το κοινό. Τα ονόματα των εθελοντών που θα εντοπίσουν εξωπλανήτες θα εμφανιστούν στις επιστημονικές ανακοινώσεις των ανακαλύψεων. Μην περιμένετε όμως ο πλανήτης που θα ανακαλύψετε να πάρει το όνομά σας!

Αποκλειστική συνέντευξη στο «New Scientist» Οι απαντήσεις του στις ερωτήσεις συμπληρώνονται με την εξήγηση από το «New Scientist» των εννοιών που ο ίδιος περιγράφει. – Ποια ήταν η πιο ενδιαφέρουσα εξέλιξη στη Φυσική κατά τη διάρκεια της σταδιοδρομίας σας; «Η ανακάλυψη από το COBE απειροελάχιστων μεταβολών στη θερμοκρασία της μικροκυματικής κοσμικής ακτινοβολίας υποβάθρου και η επακόλουθη επιβεβαίωση από το WMAP ότι αυτές βρίσκονται σε άριστη συμφωνία με τις προβλέψεις του πληθωρισμού. Ο δορυφόρος Planck ίσως ανιχνεύσει το αποτύπωμα των βαρυτικών κυμάτων που προβλέπονται από τον πληθωρισμό. Κάτι τέτοιο θα είναι σαν να βλέπουμε την κβαντική βαρύτητα γραμμένη στον ουρανό». Το «New Scientist» συμπληρώνει: Οι δορυφόροι COBE και WMAP μέτρησαν τη μικροκυματική κοσμική ακτινοβολία υποβάθρου, τα υπολείμματα της Μεγάλης Εκρηξης που είναι διάχυτα σε όλο το Διάστημα. Η θερμοκρασία της είναι σχεδόν απόλυτα ομοιόμορφη – κάτι το οποίο αποτέλεσε σημαντική ενίσχυση για τη θεωρία του πληθωρισμού, η οποία προβλέπει ότι το Σύμπαν λίγο μετά τη Μεγάλη Εκρηξη πέρασε μια περίοδο υπερβολικά γρήγορης επέκτασης η οποία ίσιωσε όλες τις ζάρες του. Αν ο πληθωρισμός συνέβη πράγματι, θα πρέπει να έστειλε κυματισμούς – βαρυτικά κύματα – σε όλον τον χωροχρόνο, κάτι το οποίο θα προκαλούσε στην κοσμική ακτινοβολία υποβάθρου μεταβολές θερμοκρασίας υπερβολικά μικρές ώστε να έχουν εντοπισθεί ως τώρα. Ο δορυφόρος Planck, η αποστολή του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος για μια ακόμη ακριβέστερη μελέτη της κοσμικής ακτινοβολίας υποβάθρου, μάλλον θα μπορέσει να τις δει. – Ο Αϊνστάιν έλεγε ότι η κοσμολογική σταθερά ήταν η «μεγαλύτερη γκάφα» του. Ποια ήταν η δική σας; «Κάποτε πίστευα ότι οι πληροφορίες καταστρέφονται μέσα στις μαύρες τρύπες. Η αντιστοιχία AdS/CFT με έκανε όμως να αλλάξω γνώμη. Αυτή ήταν η μεγαλύτερη γκάφα μου ή τουλάχιστον η μεγαλύτερη γκάφα μου στην επιστήμη». «NS»: Οι μαύρες τρύπες καταβροχθίζουν οτιδήποτε βρεθεί πολύ κοντά τους, συμπεριλαμβανομένων των πληροφοριών. Το 1975, όμως, μαζί με τον ισραηλινό φυσικό Γιάκομπ Μπέκενσταϊν, ο κ. Χόκινγκ έδειξε ότι οι μαύρες τρύπες εκπέμπουν αργά ακτινοβολία, με αποτέλεσμα σιγά σιγά να εξατμίζονται και τελικά να εξαφανίζονται. Τι γίνεται τότε με τις πληροφορίες που έχουν καταπιεί; Ο κ. Χόκινγκ υποστήριζε επί δεκαετίες ότι καταστρέφονται – μια μεγάλη πρόκληση για τις θεωρίες της συνέχειας και του αιτίου και αιτιατού. Το 1997 ωστόσο ο θεωρητικός Χουάν Μαλντασένα ανέπτυξε μια μαθηματική συντόμευση, την αντιστοιχία Anti-de-Sitter/σύμμορφης θεωρίας πεδίου ή εν συντομία AdS/CFT. Αυτή συνδέει γεγονότα που βρίσκονται σε μια γεωμετρία στρεβλωμένου χωροχρόνου όπως αυτή που επικρατεί μέσα σε μια μαύρη τρύπα με την απλούστερη φυσική που παρατηρείται στα όριά της. Το 2004 ο κ. Χόκινγκ χρησιμοποίησε αυτή την αντιστοιχία για να δείξει πώς οι πληροφορίες μιας μαύρης τρύπας διαρρέουν ξανά πίσω στο Σύμπαν μας μέσω κβαντομηχανικών διαταραχών στα όριά της, δηλαδή στον λεγόμενο ορίζοντα γεγονότων της. Η αποκήρυξη της προηγούμενης θεωρίας του κόστισε στον κ. Χόκινγκ ένα στοίχημα που είχε βάλει με τον συνάδελφό του θεωρητικό φυσικό Τζον Πρέσκιλ μία δεκαετία νωρίτερα. – Ποια ανακάλυψη θα έφερνε μεγαλύτερη επανάσταση στην κατανόησή μας για το Σύμπαν; «Η ανακάλυψη υπερσυμμετρικών εταίρων των γνωστών θεμελιωδών σωματιδίων, ίσως στον Μεγάλο Επιταχυντή Αδρονίων. Κάτι τέτοιο θα αποτελούσε ισχυρή ένδειξη υπέρ της θεωρίας Μ». «NS»: Η αναζήτηση υπερσυμμετρικών σωματιδίων αποτελεί έναν από τους βασικούς στόχους του Μεγάλου Επιταχυντή Αδρονίων (LHC) στο CERN. Το Καθιερωμένο Μοντέλο της Σωματιδιακής Φυσικής θα συμπληρωνόταν με την εύρεση του μποζονίου Χιγκς, έχει όμως επίσης αρκετά προβλήματα τα οποία θα λύνονταν αν όλα τα γνωστά στοιχειώδη σωματίδια είχαν έναν βαρύτερο «υπερεταίρο». Ενδείξεις υπέρ της υπερσυμμετρίας θα στήριζαν τη θεωρία Μ – την 11 διαστάσεων εκδοχή της θεωρίας των χορδών που αποτελεί αυτή τη στιγμή τον επικρατέστερο υποψήφιο για μια «θεωρία των πάντων» η οποία θα ενώνει τη βαρύτητα με τις άλλες δυνάμεις της φύσης. – Αν ήσασταν ένας νεαρός φυσικός που ξεκινάει μόλις τώρα, τι θα μελετούσατε; «Θα είχα μια καινούργια ιδέα που θα άνοιγε ένα νέο πεδίο». – Τι σκέφτεστε περισσότερο κατά τη διάρκεια της ημέρας; «Τις γυναίκες. Είναι ένα απόλυτο μυστήριο».

Αποθήκευση πληροφορίας σε μόλις 12 άτομα πέτυχαν ερευνητές της IBM. Η IBM Research παρουσίασε τη μικρότερη μονάδα αποθήκευσης δεδομένων που έχει αναπτυχθεί ως σήμερα, μια πειραματική διάταξη που αποθηκεύει 1 bit πληροφορίας σε 12 μόλις άτομα σιδήρου. Συγκριτικά, οι σημερινοί σκληροί δίσκοι και οι μνήμες flash χρειάζονται γύρω στο ένα εκατομμύριο άτομα για να εκτελέσουν την ίδια λειτουργία. Όπως γράφουν οι ερευνητές στο κορυφαίο περιοδικό Science, η νέα τεχνολογία, βασισμένη σε μια εξωτική μορφή μαγνητισμού που ονομάζεται «αντισιδηρομαγνητισμός», θα επιτρέψει στο μέλλον την αύξηση της πυκνότητας των δεδομένων κατά 100 φορές. Σήμερα, η αποθηκευτική ικανότητα των σκληρών δίσκων διπλασιάζεται κάθε περίπου δύο χρόνια, ακολουθώντας τον λεγόμενο Νόμο του Μουρ, στον οποίο υπακούν τα ηλεκτρονικά κυκλώματα. Ωστόσο, η σμίκρυνση των στοιχείων μαγνητικής αποθήκευσης δεν μπορεί να συνεχιστεί επ' αόριστον με αυτό το ρυθμό, καθώς αναμένεται να συναντήσει εμπόδια από κβαντικά φαινόμενα που εκδηλώνονται σε ατομική κλίμακα. Ο Σεμπάστιαν Λοθ και οι συνεργάτες του στα ερευνητικά εργαστήρια της IBM ήθελαν να εξετάσουν ποια είναι η ελάχιστη ποσότητα ύλης στην οποία μπορεί να αποθηκευτεί ένα bit πληροφορίας (κάθε bit μπορεί να λάβει δύο τιμές, «0» ή «1»). Το όριο στο οποίο έφτασαν οι ερευνητές ήταν τα 12 άτομα -κάτω από αυτό το όριο, η πληροφορία χάνεται με τυχαίο τρόπο λόγω κβαντικών φαινομένων. Συγκεκριμένα, η IBM Research ανέπτυξε ένα σύστημα στο οποίο 8 bit των 12 ατόμων το καθένα συνδυάζονται στο ίδιο κύκλωμα και σχηματίζουν ένα byte (ένα byte ισούται με 8 bit και αντιστοιχεί στην πληροφορία που περιέχει ένας αλφαριθμητικός χαρακτήρας). Το σύστημα, αποτελούμενο από συνολικά 96 άτομα σιδήρου, χρησιμοποιήθηκε για να αποθηκευτεί γράμμα προς γράμμα η λέξη Think (Σκέψου), το παλιό εταιρικό σλόγκαν της IBM. Το μυστικό της επιτυχίας ήταν ότι οι ερευνητές δεν χρησιμοποίησαν τα συμβατικά, σιδηρομαγνητικά υλικά. Στα υλικά αυτά, το μαγνητικό πεδίο που θα δημιουργούσε ένα bit τόσο μικρών διαστάσεων θα επηρέαζε τη μαγνητική κατάσταση των γειτονικών bit και θα αλλοίωνε έτσι την πληροφορία. Συγκεκριμένα, στα σιδηρομαγνητικά υλικά, το σπιν (η μαγνητική κατάσταση) κάθε ατόμου αναγκάζει τα γειτονικά άτομα να στρέψουν το δικό τους σπιν προς την αντίθετη κατεύθυνση. Αντίθετα, στα αντισιδηρομαγνητικά υλικά, το σπιν κάθε ατόμου ευθυγραμμίζεται με το σπιν των γειτονικών ατόμων έτσι ώστε να στρέφεται προς την αντίθετη κατεύθυνση, αντί προς την ίδια. Οι ερευνητές αξιοποίησαν αυτή τη μαγνητική αλληλεπίδραση των ατόμων ώστε να «σταθεροποιήσουν» την αποθηκευμένη πληροφορία. Τα άτομα σιδήρου τοποθετήθηκαν ένα-ένα στη θέση τους με τη βοήθεια ενός μικροσκοπίου ατομικής σήραγγας, ενός οργάνου που μπορεί να απεικονίζει και να μετακινεί μεμονωμένα άτομα. Η τεχνική αυτή θα ήταν δύσκολο να εφαρμοστεί σήμερα σε βιομηχανική κλίμακα. Επιπλέον, η πειραματική διάταξη λειτουργεί αποτελεσματικά μόνο σε χαμηλές θερμοκρασίες. Παρά τα προβλήματα, πάντως, οι ερευνητές αισιοδοξούν ότι συστήματα που αποθηκεύουν ένα bit δεδομένων σε 200 με 300 άτομα θα παραμένουν σταθερά σε θερμοκρασία δωματίου και θα αξιοποιηθούν σύντομα σε πρακτικό επίπεδο.

Ο Phobos-Grunt θα πέσει στη Γη το σαββατοκύριακο. Ο δορυφόρος Phobos-Grunt θα πέσει στη Γη μεταξύ της 14ης και της 16ης Ιανουαρίου. Σε νεα πρόγνωση, που δημοσιεύθηκε στην ιστοσελίδα της Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Διαστήματος «Ρωσκόσμος», η πιθανότερη στιγμή πτώσης είναι η 15η Ιανουαρίου και ώρα Μόσχας 13 και 18 λεπτά. Όπως αναμένεται, τα θρύμματα θα πέσουν στον Ινδικό ωκεανό νοτιοδυτικά της πρωτεύουσας της Ινδονησίας Τζακάρτα. Δεδομένου ότι από 12 Ιανουαρίου το διαστημόπλοιο (SC) «Phobos-Grunt» είναι επί της γης σε ελλειπτική τροχιά με τις ακόλουθες παραμέτρους: - Απόγειο (μέγιστο υψόμετρο) - 193,9 χιλιομέτρων? - Περίγειο (ελάχιστο ύψος) - 163,5 χιλιομέτρων? - Κλίση - 51,45 μοίρες. - Τροχιακή περίοδος - 87,9 λεπτά. Ως την επιφάνεια της Γης θα φτάσουν καμένα κομμάτια από τα πιό πυρίμαχα μέταλλα – 20-30 τεμάχια συνολικής μάζας όχι πάνω από 200 κιλά. Ο ΔΔΣ κινδυνεύει να συγκρουστεί με θράσμα δορυφόρου. Η τροχιά του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού σήμερα θα ανυψωθεί λόγω της απειλής σύγκρουσης του σταθμού με θρύμμα του αμερικανικού δορυφόρου Iridium, ανακοίνωσε την Πέμπτη το αμερικανικό Κέντρο Διεύθυνσης Πτήσεων στο Χιούστον της πολιτείας του Τέξας. Σύμφωνα με τα δεδομένα της ΝΑΣΑ, προς το ΔΔΣ πλησιάζει κομμάτι διαμέτρου 10 εκατοστών. Χωρίς την αλλαγή της τροχιάς του σταθμού το Σάββατο νωρίς το πρωί ώρα Μόσχας θα βρεθεί δύο φορές σε επικίνδυνη απόσταση από το ΔΔΣ – 1 έως 24 χλμ. Ο ελιγμός θα πραγματοποιηθεί με τη βοήθεια της ρωσικής λειτουργικής μονάδας «Ζβεζντά», οι κινητήρες της οποίας προγραμματίζεται να τεθούν σε λειτουργία σήμερα στις 8.10 μ.μ. ώρα Μόσχας.

Το χρώμα του Γαλαξία μας είναι «ανοιξιάτικο λευκό» Οι αστρονόμοι ήθελα να μάθουν πως φαίνεται ο Γαλαξίας μας από την εξωτερική του πλευρά, μία αποστολή εξαιρετικά δύσκολη, καθώς η Γη βρίσκεται στο εσωτερικό του. Μία σύγκριση με τους διαφορετικούς τύπους γαλαξιών που υπάρχουν στο διάστημα έδωσε την αναπάντεχη απάντηση: είναι λευκός. Όχι, όμως απλά λευκός, αλλά το λευκό της άνοιξης μία ώρα μετά την ανατολή ή μία ώρα πριν από τη δύση του Ήλιου. Η ανακάλυψη αυτή ανακοινώθηκε στη 219η συνάντηση της Αμερικανικής Αστρονομικής Κοινότητας «Για τους αστρονόμους, μία από τις σημαντικότερες παραμέτρους είναι το χρώμα του Γαλαξία» επισημαίνει ο Τζέφρι Νιούμαν από το πανεπιστήμιο του Πιτσμπουργκ και εξηγεί: «Το χρώμα μας λέει βασικά ποια είναι η ηλικία των άστρων σ’ έναν γαλαξία, πόσο πρόσφατα σχηματίσθηκαν, σχηματίζονται σήμερα ή σχηματίστηκαν πριν από πολλά δισεκατομμύρια χρόνια;»Μάλιστα, ο κ. Νιούμαν σημείωσε: «Είναι όμως πολύ δύσκολα. Όχι μόνο κοιτάμε τον γαλαξία από το εσωτερικό του, αλλά μία ομίχλη εμποδίζει την οπτική μας. Μπορούμε να δούμε μόνο 1 – 2.000 έτη φωτός μακριά προς κάθε κατεύθυνση». Χρωματικό διάγραμμα. Έτσι, ο καθηγητής Νιούμαν μαζί με τον φοιτητή του Τιμ Λίκια τοποθέτησαν το Γαλαξία μας στο χάρτη άλλων γαλαξιών που μπορούμε να δούμε από την εξωτερική τους πλευρά. Συγκέντρωσαν στοιχεία από το φασματοσκοπικό τηλεσκόπιο Sloan Digital Sky Survey για περίπου ένα εκατομμύριο γαλαξίες. Συνέκριναν αυτά τα στοιχεία με όλα όσα ήξεραν για τον συνολικό όγκο στον Γαλαξία μας, καθώς τον αριθμό των άστρων, αναζητώντας αντίστοιχες αναλογίες σε άλλους γαλαξίες. Η μικρή επιστημονική μονάδα έβγαλε έναν μέσο όρο από τα στοιχεία όσων γαλαξιών ταυτίζονταν σχεδόν με τον δικό μας Γαλαξία και έβγαλαν μία ακριβή μέτρηση για το χρώμα που θα πρέπει να έχει ο Γαλαξίας μας. «Η καλύτερη περιγραφή που μπορώ να δώσω είναι πως αν κοιτάξετε το φρέσκο ανοιξιάτικο χιόνι, μία ώρα μετά την αυγή ή μία ώρα πριν από το ηλιοβασίλεμα, θα δείτε το ίδιο φάσμα φωτός που θα δει κι ένας εξωγήινος αστρονόμος από έναν άλλο γαλαξία κοιτώντας προς τον δικό μας Γαλαξία» ανέφερε ο κ. Νιούμαν. Και τι λέει το χρώμα για την εξέλιξη του Γαλαξία μας; Είναι νεαρός ή έχει περάσει την ακμή του; «Απ’ ότι φαίνεται ο Γαλαξίας μας είναι μεταξύ των δύο αυτών σταδίων. Βάσει του χρώματος μπορούμε να συμπεράνουμε ότι το ποσοστό σχηματισμού νέων άστρων πέφτει με την πάροδο του χρόνου» δηλώνει ο Αμερικανός καθηγητής και τονίζει: «Ο Γαλαξίας μας βρίσκεται αυτή τη στιγμή σε ένα ενδιαφέρον στάδιο της εξέλιξή τους».

"ΕξωΚρόνος": ένας εξωπλανήτης με δακτυλίους. Οι αστροφυσικοί που ασχολούνται με την έρευνα των εξωπλανητών δεν πρόκειται να μας αφήσουν να πλήξουμε ούτε στιγμή! Κάθε μέρα έχουν να παρουσιάσουν και κάτι καινούργιο - εξωπλανήτες στην κατοικήσιμη ζώνη, εξωπλανήτες στο μέγεθος της Γης, εξωπλανήτες στο μέγεθος του Άρη, και τώρα .... εξωπλανήτης με δακτυλίους σαν τον Κρόνο. Μια ομάδα αστροφυσικών από το πανεπιστήμιο του Rochester ανακάλυψε στον αστερισμό του Κενταύρου έναν πλανήτη με δακτυλίους, όπως ο Κρόνος, χρησιμοποιώντας τα δεδομένα από τα SuperWASP (Wide Angle Search for Planets) και All Sky Automated Survey (ASAS) Ο εξωπλανήτης με τους δακτυλίους περιστρέφεται γύρω από το άστρο 1SWASP J140747.93-394542.6. Το άστρο αυτό είναι παρόμοιο σε μάζα με τον ήλιο, αλλά είναι πολύ νεώτερο σε ηλικία - περίπου 16 εκατομμυρίων ετών ή 1/300-στο της ηλικίας του ηλιακού συστήματος - και βρίσκεται περίπου 420 έτη φωτός μακριά. Η βασική ιδέα της έρευνας αυτής είναι παρόμοια με τον τρόπο που εντοπίζει εξωπλανήτες το διαστημικό τηλεσκόπιο Kepler. Όταν ο εξωπλανήτης περνάει μπροστά από το άστρο - ήλιο τότε η ένταση του φωτός μειώνεται. Ενώ συνήθως η διάρκεια της "έκλειψης" διαρκεί μικρό χρονικό διάστημα, στην περίπτωση αυτή διαρκούσε σχεδόν δυο μήνες! Παρότι ο πλανήτης δεν παρατηρείται άμεσα, η ερμηνεία των δεδομένων είναι ότι πρόκειται για ένα σύστημα παρόμοιο με τον Κρόνο και τους δακτυλίους. Επιπλέον μεταξύ των δακτυλίων πρέπει να υπάρχουν κενά που εξηγούν τις αυξομειώσεις της ροής του φωτός κατά τη διάρκεια της έκλειψης. Εντοπίζονται τέσσερις δακτύλιοι με συνολική διάμετρο δεκάδων εκατομμυρίων χιλιομέτρων! Παραμένει ακόμα ανοικτό το θέμα σχετικά με το τι είναι το αντικείμενο στο κέντρο του συστήματος των δακτυλίων: είναι καφέ νάνος - ένα άστρο πολύ μικρής μάζας - ή ένας πλανήτης; Η απάντηση βρίσκεται στη μάζα του αντικειμένου. Για να είναι ένας καφέ νάνος, το αντικείμενο θα πρέπει να έχει μάζα μεταξύ 13 MJ και 75 ΜJ (ΜJ = μάζα Δία). Εάν η μάζα του αντικειμένου είναι μικρότερη από 13 MJ , πρόκειται για πλανήτη σαν τον Κρόνο. http://www.rochester.edu/news/show.php?id=3983 Στην φωτογραφία καλλιτεχνική απεικόνιση του εξωπλανήτη που μοιάζει με τον Κρόνο και του άστρου γύρω από το οποίο περιστρέφεται (Illustration Credit: Michael Osadciw/University of Rochester) Τρισεκατομμύρια πλανήτες στον Γαλαξία! Σύμφωνα με τα ευρήματα μιας νέας μελέτης σχεδόν όλα τα άστρα του Γαλαξία διαθέτουν τουλάχιστον έναν πλανήτη. Με δεδομένο ότι ο αριθμός των άστρων στον γαλαξία μας εκτιμάται ότι είναι 200-400 δισεκατομμύρια, αν η μελέτη είναι ορθή, ο αριθμός των πλανητών (και των δορυφόρων τους) είναι πιθανό να ξεπερνάει- και μάλιστα κατά πολύ -το ένα τρισεκατομμύριο. Τα μεγάλα επίγεια και διαστημικά τηλεσκόπια όπως το Kepler που αναζητούν πλανήτες ακολουθούν μεθόδους εντοπισμού τους σε κοντινές στο δικό μας ηλιακό σύστημα περιοχές και σε άστρα που μοιάζουν με τον Ήλιο. Αυτές οι μέθοδοι εντοπίζουν κατά βάση μεγάλους και πολύ μεγάλους σε μέγεθος πλανήτες. Η μελέτη. Οι ερευνητές αυτή τη φορά επέλεξαν να μελετήσουν και να επεξεργαστούν δεδομένα που έχουν προκύψει από έρευνες που έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια με τη μέθοδο της βαρυτικής μικροσκοπίας. Η συγκεκριμένη μέθοδος δημιουργεί ένα είδωλο του πλανήτη, μεγεθύνοντας το φως του μέσω της βαρύτητας. Η συγκεκριμένη μέθοδος επιτρέπει την παρατήρηση διαφόρων ειδών άστρων σε μεγαλύτερες αποστάσεις. Οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι σχεδόν όλα τα άστρα του Γαλαξία διαθέτουν πλανήτες και κατά μέσο όρο κάθε άστρο διαθέτει περίπου δύο πλανήτες. Οι ερευνητές εκτιμούν μάλιστα ότι υπάρχουν περί τα δέκα δισεκατομμύρια πλανήτες με μέγεθος ανάλογο ή και μικρότερο από αυτό της Γης. H έρευνα δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Nature». Σχόλιο:Τελικά τι μας περιμένει εκει εξω!!!

Το μεγαλύτερο σμήνος γαλαξιών στο πρώιμο σύμπαν. Μια διεθνής ομάδα αστρονόμων ανακάλυψε το μεγαλύτερο σμήνος γαλαξιών και μια άλλη το πιο μακρινό σμήνος, που έχουν ποτέ παρατηρηθεί. Τα γαλαξιακά σμήνη, που περιλαμβάνουν εκατοντάδες ή και χιλιάδες γαλαξίες, είναι οι μεγαλύτερες δομές ύλης στο σύμπαν. Η πρώτη ανακάλυψη, με επικεφαλής τον Φιλίπ Μεναντό του πανεπιστημίου Rutgers, έγινε με το τηλεσκόπιο Atakama στη Χιλή και το διαστημικό τηλεσκόπιο ακτινών-Χ Chadra της NASA. Το σμήνος, που βρίσκεται σε απόσταση περίπου επτά δισεκατομμυρίων ετών φωτός, έχει πολλά τρισεκατομμύρια φορές μεγαλύτερη μάζα από τον ήλιο μας (συγκεκριμένα τον αριθμό 2 ακολουθούμενο από 15 μηδενικά), γι’ αυτό βαφτίστηκε El Gordo, που στα ισπανικά σημαίνει «παχουλό». Επίσης, είναι το πιο καυτό σμήνος, με θερμοκρασίες αερίων που φθάνουν τα 200 εκατομμυρίων βαθμούς Κελσίου. Επίσης, εκπέμπει τις ισχυρότερες ακτίνες-Χ από κάθε άλλο γαλαξιακό σμήνος. Οι αστρονόμοι, που έκαναν τη σχετική ανακοίνωση στο συνέδριο της Αμερικανικής Αστρονομικής Εταιρίας στο Τέξας, σύμφωνα με το BBC, δήλωσαν ότι το σμήνος βρίσκεται σε φάση βίαιης συγχώνευσης με ένα άλλο και άρα θα μεγαλώσει ακόμα περισσότερο. Οι συγχωνεύσεις σμηνών γαλαξιών θεωρούνται τα πιο κολοσσιαία φαινόμενα στο σύμπαν, καθώς ασύλληπτα μεγάλες ποσότητες ορατής και σκοτεινής ύλης συγκρούονται μεταξύ τους με τρομακτική ταχύτητα πολλών εκατομμυρίων χιλιομέτρων την ώρα, παράγοντας τεράστιες ποσότητες ενέργειας. Η όλη διαδικασία θεωρείται ότι ελέγχεται από τη δύναμη της βαρύτητας. Το συγκεκριμένο σμήνος, που λόγω απόστασης το βλέπουμε όταν το σύμπαν είχε περίπου τη μισή σημερινή του ηλικία, είναι σχεδόν διπλάσιο σε μέγεθος σε σχέση με άλλα σμήνη σε ανάλογες αποστάσεις στον χώρο και τον χρόνο. Εξάλλου, μια άλλη αστρονομική ομάδα, με επικεφαλής τον Μικέλε Τρέντι του πανεπιστημίου Κέμπριτζ, χρησιμοποιώντας το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble, εντόπισε μια ομάδα πέντε σχετικά μικρών αλλά φωτεινών γαλαξιών που απαρτίζουν το πιο μακρινό γνωστό πρωτο-σμήνος, Το φως του έχει διανύσει περίπου 13,1 δισεκατομμύρια έτη φωτός για να φθάσει μέχρι τη Γη, δηλαδή ξεκίνησε όταν το σύμπαν ήταν μόλις 650 εκατομμυρίων ετών. Οι σχετικές ανακοινώσεις πρόκειται να δημοσιευτούν στο περιοδικό αστροφυσικής «The Astrophysical Journal».

Κατοικήσιμη «Σελήνη» σε δίδυμα άστρα. Πριν από λίγους μήνες επιστήμονες εντόπισαν έναν πλανήτη στο Kepler 16, ένα σύστημα που αποτελείται από δύο άστρα. Ομάδα αστροφυσικών στις ΗΠΑ υποστηρίζει ότι είναι πιθανό ο πλανήτης να διαθέτει έναν δορυφόρο που πιθανώς να διαθέτει συνθήκες ευνοϊκές για την παρουσία της ζωής. Το δίδυμο σύστημα. Το σύστημα Kepler 16 βρίσκεται σε απόσταση 200 ετών φωτός από τη Γη και τον περασμένο Σεπτέμβριο εντοπίστηκε εκεί ένας πλανήτης, ο Kepler 16b. Ο πλανήτης αυτός είναι ένας γίγαντας αερίων με μάζα ανάλογη με αυτή του Κρόνου και το εντυπωσιακό είναι ότι περιστρέφεται γύρω από τα δύο άστρα ταυτόχρονα. Πρόκειται για τον πρώτο πλανήτη που εντοπίζεται να κινείται γύρω από δύο άστρα και γι αυτό η ανακάλυψη θεωρείται ιδιαίτερα σημαντική. Το φεγγάρι της ζωής. Αστροφυσικοί του Πανεπιστημίου Arlington στο Τέξας, οι οποίοι μελετούν το σύστημα, υποστηρίζουν ότι είναι πολύ πιθανό ο πλανήτης Kepler 16b να διαθέτει έναν δορυφόρο ο οποίος ίσως διαθέτει συνθήκες ευνοϊκές για την παρουσία της ζωής. Ζητούν μάλιστα από την NASA να στρέψει τα δικά της επίγεια και διαστημικά όργανα παρατήρησης στο Kepler 16 για να αναζητήσει την «εξωηλιακή Σελήνη» όπως χαρακτήρισε τον δορυφόρο η ομάδα των αστροφυσικών. Η νέα μελέτη για το σύστημα Kepler 16 φέρνει στο νου τον Tatooine, τον πλανήτη του Λουκ Σκαϊγουόκερ στην ταινία «Ο πόλεμος των άστρων». Αν λοιπόν τελικά υπάρχει αυτό το φεγγάρι και ζει κάποιος σε αυτό θα έχει τη σπάνια τύχη να βλέπει δυο ανατολές και δυο δύσεις.

Η αποστολή Kepler ανακάλυψε το μικρότερο ηλιακό σύστημα. Το διαστημικό τηλεσκόπιο της NASA ανακαλύπτει ασταμάτητα εξωπλανήτες – πλανήτες που βρίσκονται σε άλλα μακρινά ηλιακά συστήματα. Τώρα ανακοίνωσε την ανακάλυψη των τριών μικρότερων εξωπλανητών που βρέθηκαν μέχρι τώρα. Οι πλανήτες αυτοί βρίσκονται σε τροχιά γύρω από το άστρο KOI-961, ονομάζονται KOI-961.01, KOI-961.02, KOI-961.03 και έχουν 0.78, 0.73 και 0.57 φορές αντίστοιχα την ακτίνα της Γης. Ο μικρότερος από αυτούς (KOI-961.03) έχει περίπου το ίδιο μέγεθος με τον πλανήτη Άρη. Και οι τρεις πλανήτες ολοκληρώνουν μια πλήρη περιστροφή γύρω από τον «ήλιο» τους σε λιγότερο από δυο μέρες. Το άστρο KOI-961 είναι ένας μικροσκοπικός «κόκκινος νάνος» με μόλις το ένα έκτο του μεγέθους του ήλιου μας. Στις φωτογραφίες μια καλλιτεχνική αναπαράσταση που συγκρίνει το πλανητικό σύστημα του άστρου KOI-961 με τον πλανήτη Δία και τα τέσσερα μεγαλύτερα φεγγάρια του, επίσης ταξινόμηση των 3 μικρών εξωπλανητών - μαζί με τους Kepler 20e και 20f που ανακαλύφθηκαν πρόσφατα - κατά μέγεθος και η ροή του φωτός από το άστρο-ήλιος KOI-961 που ανιχνεύει το διαστημικό τηλεσκόπιο Kepler, μειώνεται, όταν μπροστά από αυτό διέρχεται ένας πλανήτης. Στις παραπάνω γραφικές παραστάσεις βλέπουμε πως μεταβάλλεται η φωτεινότητα του άστρου εξαιτίας της διέλευσης των πλανητών KOI-961.01, KOI-961.02, KOI-961.03

Ξένο δάκτυλο υποψιάζεται η Ρωσία στις διαστημικές αποτυχίες της. Η ανάμειξη ξένων δυνάμεων είναι ενδεχόμενο που «δεν μπορεί να αποκλειστεί» στα ρωσικά διαστημικά σκάφη που συντρίβονται το ένα μετά το άλλο, δήλωσε ο επικεφαλής της διαστημικής υπηρεσίας Roscosmos. Παραδέχτηκε πάντως ότι η υπηρεσία του αντιμετωπίζει προβλήματα, λέγοντας ότι το πεπαλαιωμένο σκάφος Fobos-Grunt, η αποτυχημένη αποστολή που αναμένεται να πέσει στη Γη την Κυριακή, έπρεπε να εκτοξευτεί το Νοέμβριο αλλιώς θα κατέληγε στα σκουπίδια. Στη διάρκεια του 2011 η Ρωσία έχασε συνολικά πέντε δορυφόρους λόγω αποτυχίας στην εκτόξευση, το Fobos-Grunt που θα ταξίδευε για τον μικρό δορυφόρο του Άρη Φόβο, καθώς και ένα μη επανδρωμένο μεταγωγικό που θα ανεφοδίαζε τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Σε συνέντευξη στην εφημερίδα Izvestia, ο επικεφαλής της Roscosmos Βλάντιμιρ Ποπόφκιν δήλωσε ότι όλες αυτές οι αποτυχίες τείνουν να συμβαίνουν την ώρα που οι πύραυλοι κινούνται σε περιοχές αόρατες στα ρωσικά ραντάρ. «Είναι άγνωστο γιατί οι ατυχίες μας συμβαίνουν συχνά την ώρα που τα σκάφη βρίσκονται σε περιοχές που αποτελούν για τη Ρωσία την "σκοτεινή πλευρά" της Γης -σε περιοχές όπου δεν βλέπουμε τα σκάφη και δεν λαμβάνουμε τα δεδομένα τηλεμετρίας» είπε. «Δεν θέλω να κατηγορήσω κανέναν, σήμερα όμως υπάρχουν κάποια πολύ ισχυρά αντίμετρα που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν εναντίον διαστημικών σκαφών. Δεν μπορούμε να αποκλείσουμε το ενδεχόμενη της χρήσης τους» επισήμανε, χωρίς να διευκρινίσει σε τι είδους «αντίμετρα» αναφέρεται. Ο Ποπόφκιν αναφέρθηκε επίσης στην παταγώδη αποτυχία του Fobos-Grunt, το οποίο θα ήταν η πρώτη διαπλανητική αποστολή της Ρωσίας εδώ και 15 χρόνια. Το σκάφος εκτοξεύτηκε με επιτυχία το Νοέμβριο, απέτυχε όμως να πυροδοτήσει τον κινητήρα του για το ταξίδι μέχρι τον Άρη και παραμένει «κολλημένο» σε γήινη τροχιά. Εκτιμάται τώρα ότι θα συντριβεί την Κυριακή, σε άγνωστη προς το παρόν τοποθεσία, φορτωμένο αρκετούς τόνους τοξικών καυσίμων. Ο επικεφαλής της Roscosmos είπε ουσιαστικά ότι η αποστολή, της οποίας ο σχεδιασμός ξεκίνησε επί Σοβιετικής Ένωσης, έπρεπε αναγκαστικά να εκτοξευτεί το Νοέμβριο παρά τα προβλήματα υποχρηματοδότησης που αντιμετώπιζε. «Αν δεν καταφέρναμε να το εκτοξεύσουμε εντός του χρονικού παράθυρου του 2011 για τις αποστολές του Άρη, θα έπρεπε αναγκαστικά να το πετάξουμε με απώλεια πέντε δισ. ρούβλια» ανέφερε. Πέντε δισ. ρούβλια είναι περίπου 160 εκατ. δολάρια, ποσό μάλλον μικρό για μια τόσο φιλόδοξη διαπλανητική αποστολή. Ο Ποπόφκιν ανέλαβε τα ηνία της Roscosmos μετά την «καρατόμηση» του προκατόχου του τον Απρίλιο, λόγω της απώλειας τριών δορυφόρων του Glonass, της ρωσικής απάντησης στο GPS. Ακολούθησε όμως η απώλεια ενός στρατιωτικού δορυφόρου και η πρώτη στα χρονικά αποτυχία ενός μη επανδρωμένου πυραύλου Soyuz με προορισμό τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Η τελευταία αποτυχία ήρθε τον Δεκέμβριο, όταν συνετρίβη ο πύραυλος που μετέφερε τον τηλεπικοινωνιακό δορυφόρο Meridian. H ειρωνεία είναι ότι ένα κομμάτι του δορυφόρου έπεσε στη στέγη ενός σπιτιού στην κεντρική Σιβηρία το οποίο βρίσκεται σε έναν δρόμο με την ονομασία... Οδός Κοσμοναυτών. Στην φωτογραφία ο Βλάντιμιρ Ποπόφκιν πρόεδρος της Roscosmos. Σχόλιο:Μετα την διάλυση της Σοβιετικής Ενωσης που το Διαστημικό πρόγραμμα υποστηριζόταν εντατικά για λόγους σύγκρισης με την Η.Π.Α. και το χάος που επακολούθησε επι Γελτσιν η Roscosmos τα τελευταία λίγα χρόνια αρχισε να λειτουργεί ικανοποιητικά αλλα υποφέρει ακόμα απο ανεπάρκεια χρηματοδότησης, εκκροή στελεχών(φυγή στο εξωτερικό-συνταξιοδότηση) και απο απαρχαίωση των παγίων στοιχειων των επιχειρήσεων. Μικρές ειδήσεις. Το Progress θα πάει στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό στις 16 Ιανουαρίου. Στο κοσμοδρόμιο Μπαϊκονούρ στο Καζακστάν άρχισε η προετοιμασία της εκτόξευσης στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό του φορτηγού διαστημοπλοίου Progress M-14M Το Δεκέμβριο το διαστημόπλοιο πέρασε μια σειρά δοκιμές. Επίσης σήμερα άρχισε η προετοιμασία του πυραύλου-φορέα Soyuz-U ο οποίος πρέπει να τοποθετήσει το διαστημόπλοιο στην τροχιά. Η εκτόξευση του Soyuz-U με φορτηγό διαστημόπλοιο Progress M-14M προγραμματίστηκε για τις 26 Ιανουαρίου. Το Progress πρέπει να μεταφέρει στο ΔΔΣ πάνω από 2,5, χιλ. τόνους χρήσιμο φορτίο, π.χ. καύσιμο, νερό, τροφή και επιστημονικό εξοπλισμό. Το 2012 η Ρωσία θα πραγματοποιήσει 36 διαστημικές εκτοξεύσεις το λιγότερο. Το 2012 πέραν των εκτοξεύσεων που προβλέπονται από το πρόγραμμα Morskoi Start και το ρωσο-ευρωπαϊκό σχέδιο Soyuz στο Κουρού, η Ρωσία είναι πρόθυμη να πραγματοποιήσει 36 εκτοξεύσεις πυραύλων-φορέων από τα κοσμοδρόμια Μπαϊκονούρ και Πλεσέτσκ 31 εκτοξεύσεις θα πραγματοποιηθούν από το κοσμοδρόμιο Μπαϊκονουρ και άλλες πέντε – από το κοσμοδρόμιο Πλεσέτσκ. Το 2011 η Ρωσία κετέρριψε όλα τα ρεκόρ της τελευταίας δεκαετίας και πραγματοποίησε 35 εκτοξεύσεις πυραύλων-φορέων, και 32 από τις οποίες πραγματοποιήθηκαν από τα κοσμοδρόμια Μπαϊκονούρ, Πλεσέτσκ και βάση εκτοξεύσεων Ντομπαρόβσκι (περιοχή Ορενμούργκ). Δύο εκτοξεύσεις πραγματοποιήθηκαν από το κοσμοδρόμιο Κουρού στη Νότια Αμερική και άλλη μία – σύμφωνα με το πρόγραμμα Morskoi Start. Η Κίνα εκτόξευσε δορυφόρο εξ’ αποστάσεως βολιδοσκόπησης της Γης. Η Κίνα τοποθέτησε με επιτυχία σε τροχιά δορυφόρο εξ’ αποστάσεως βολιδοσκόπησης, υψηλής ανάλυσης Tszyyuan III. Ο δορυφόρος εκτοξεύτηκε σήμερα το πρωΐ από το κοσμοδρόμιο Taiyuan στη βόρεια επαρχία Σανξί (Shanxi) με τη βοήθεια του πυραύλου-φορέα Changzheng-4B (Μεγάλη Εκστρατεία)). Ο δορυφόρος βάρους 2650 κιλών προορίζεται για την παρακολούθηση της κατάστασης στο έδαφος και στα ύδατα, καθώς επίσης και θα συντελεί στην αποτροπή των συνεπειών των θεομηνιών. Η Κίνα σχεδιάζει να κάνει πτήσεις στη Σελήνη. Όπως έγραψε η βρετανική εφημερίδα Financial Times, επικαλούμενη την αντίστοιχη έκθεση της κινέζικης κυβέρνησης, η Κίνα προχωρεί στην εκπλήρωση του προγράμματος πτήσης στη Σελήνη και απόβασης στην επιφάνειά της Κινέζων κοσμοναυτών. Η σεληνιακή αποστολή προβλέπεται να αρχίσει μετά το 2020. Μέχρι τώρα μόνο μία διαστημική χώρα κατάφερε να αποβιβάσει τον αστροναύτη της στην επιφάνεια της Σελήνης τον Ιούλιο 1969. Γίνεται λόγος για τις ΗΠΑ. Εν τω μεταξύ, πριν 5 μήνες η κυβέρνηση των ΗΠΑ αρνήθηκε να συνεχίσει την εκπλήρωση του προγράμματος πτήσης στη Σελήνη που είχε επαναληφθεί πριν 4 χρόνια. Οι ΗΠΑ αναζητούν στη Σελήνη σπάνια μέταλλα. Οι ΗΠΑ άρχισαν την αναζήτηση στη Σελήνη κοιτασμάτων σπάνιων μετάλλων. Η αναζήτηση σπάνιων ορυκτών περιλαμβάνεται στις αποστολές των διαστημικών συσκευών GRAIL-A και GRAIL-B, οι οποίες μόλις έχουν τοποθετηθεί από τη ΝΑΣΑ σε τροχιά της Σελήνης. Στη διάρκεια μερικών μηνών η GRAIL-A και η GRAIL-B θα περιστρέφονται συγχρονισμένα γύρω από τη Σελήνη, ερευνώντας τη γεωλογική της δομή. Το σεληνιακό έδαφος μπορεί να περιέχει πολυάριθμα ορυκτά, για τα οποία ενδιαφέρεται η σύγχρονη βιομηχανία. Οι αμερικανικές ερευνητικές συσκευές, όπως πιστεύεται, θα προσπαθήσουν πρώτ΄απ΄ όλα να εξακριβώσουν την ύπαρξη στη Σελήνη σπάνιων μετάλλων, τα οποία χρησιμοποιούνται στους τομείς των κομπιούτερ και των επικοινωνιών. Σήμερα το 95% της παγκόσμιας αγοράς σπανίων μετάλλων ελέγχεται από την Κίνα. Ας σημειωθεί ότι η εξαγωγή τους τα τελευταία 3 χρόνια έχει μειωθεί σημαντικά. Σχόλιο:Απο την μία ψαχνουν για σπάνια μέταλλα στην Σελήνη(μην ξεχνάμε και την υπαρξη του σπάνιου στην Γη Ηλίου-3 κατάλληλο για πυρηνική σύντηξη)και απο την αλλη υποβαθμίζουν την προοπτική επιστροφής επανδρωμένα στην Σελήνη καταργώντας το προγραμμα αναπτυξης νεου πυραύλου-φορέα που ειχε εξαγείλει ο Μπούς.Μάλλον ο Ομπάμα στο θέμα της Διαστημικής εξερεύνησης εχει πέσει θύμα των λόμπυ που προωθούν τις ιδιωτικές εταιρείες(πολύ χρήμα) εις βάρος της ΝΑΣΑ.

Μαύρη τρύπα εκτοξεύει “σφαίρες” αερίου στο διάστημα. Μια διεθνής ομάδα αστρονόμων κατάφερε να εξηγήσει τις παρατηρήσεις τηλεσκοπίων [του δορυφορικού τηλεσκοπίου ακτίνων Χ, Rossi X-ray Timing Explorer (RXTE) και του ραδιοτηλεσκοπίου Very Long Baseline Array (VLBA)] που στο παρελθόν είχαν καταγράψει το φαινόμενο κατά το οποίο μια μαύρη τρύπα στον γαλαξία μας εκτοξεύει με τεράστιες ταχύτητες ύλη προς το διάστημα. Οι ταχύτητες αυτών των «σφαιρών» ιονισμένου αερίου έφταναν στο ένα τέταρτο της ταχύτητας του φωτός και οι αστρονόμοι θεωρούν ότι προέρχονται από μια περιοχή που βρίσκεται κοντά στον ορίζοντα των γεγονότων μιας μαύρης τρύπας (αν κάποιο αντικείμενο περάσει την περιοχή του ορίζοντα των γεγονότων μιας μαύρης τρύπας τότε είναι αδύνατον να δραπετεύσει απ’ αυτήν !) Η παρατήρηση έγινε το 2009 στο δυαδικό σύστημα που είναι γνωστό με το όνομα H1743–322, και βρίσκεται 28000 έτη φωτός μακριά από μας, στον αστερισμό του Σκορπιού. Το σύστημα που ανακαλύφθηκε το 1977 από τον δορυφόρο της NASA, HEAO-1, αποτελείται από ένα κανονικό άστρο και μια μαύρη τρύπα. Στην φωτογραφία στην πάνω σειρά βλέπουμε την απεικόνιση από το ραδιοτηλεσκόπιο Very Long Baseline Array, στην ενδιάμεση σειρά βλέπουμε τις ταυτόχρονες παρατηρήσεις ακτίνων Χ από τον δορυφόρο RXTE , και στην τελευταία σειρά τα αντίστοιχα στιγμιότυπα της εκτόξευσης των "σφαιρών" τεράστιας μάζας αερίου από την μαύρη τρύπα, όπως αναπαρίστανται στο βίντεο παρακάτω

Ο μεγαλύτερος «χάρτης» της σκοτεινής ύλης. Μία διεθνής ομάδα αστρονόμων δημιούργησε τον μεγαλύτερο μέχρι τώρα «χάρτη» της μυστηριώδους σκοτεινής ύλης, που είναι διάσπαρτη στο διάστημα και εκτιμάται ότι αποτελεί περίπου το 23% του σύμπαντος. Αυτή η αόρατη μορφή ύλης δεν εκπέμπει φως, αλλά ασκεί τη δύναμη της βαρύτητας στο περιβάλλον της και έτσι είναι δυνατό να γίνει έμμεσα αντιληπτή. Για πρώτη φορά οι αστρονόμοι απεικόνισαν τη σκοτεινή ύλη σε μια γιγάντια κλίμακα, στη μεγαλύτερη που έχει ποτέ παρατηρηθεί. Οι επιστήμονες, που παρουσίασαν τις εντυπωσιακές «εικόνες» της σκοτεινής ύλης σε συνέδριο της Αμερικανικής Αστρονομικής Εταιρίας, σύμφωνα με το BBC, το Γαλλικό Πρακτορείο και το «Science», χρησιμοποίησαν μια μεγα-κάμερα 340 megapixel, την οποία διαθέτει το διαμέτρου 3,6 μέτρων γαλλο-καναδο-αμερικανικό τηλεσκόπιο στο όρος Μάουνα Κέα της Χαβάης. Οι ερευνητές χρειάστηκαν πέντε χρόνια για να φωτογραφήσουν δέκα εκατομμύρια γαλαξίες σε τέσσερις διαφορετικές περιοχές του ουρανού, σε αποστάσεις περίπου 6 δισεκατομμυρίων ετών φωτός από τη Γη. Δημιούργησαν έτσι ένα «χάρτη» περίπου 100 φορές μεγαλύτερο από τον καλύτερο «χάρτη» σκοτεινής ύλης που υπήρχε μέχρι σήμερα και είχε δημιουργηθεί από το διαστημικό τηλεσκόπιο «Hubble». Οι αστρονόμοι μελέτησαν με ποιο τρόπο το φως που εκπέμπεται από τους μακρινούς γαλαξίες και κατευθύνεται προς τη Γη, διαστρεβλώνεται (καμπυλώνεται), καθώς διέρχεται μέσω της σκοτεινής ύλης, λόγω της βαρύτητας που η τελευταία ασκεί. Η στατιστική ανάλυση των σχημάτων των γαλαξιών αποκάλυψε την κατανομή στον χώρο της σκοτεινής ύλης που υπάρχει ανάμεσά τους. Η σκοτεινή ύλη πιθανώς αποτελείται από στοιχειώδη σωματίδια, που όμως ακόμα δεν έχουν ανακαλυφθεί και είναι πολύ πιο εξαπλωμένη σε σχέση με την κοινή ορατή ύλη, η οποία αποτελεί μόλις το 4% του συνολικού σύμπαντος (το υπόλοιπο 73% είναι η ακόμα πιο μυστηριώδης σκοτεινή ενέργεια που επιταχύνει τη διαστολή του σύμπαντος). Ο νέος «χάρτης» δείχνει ότι η σκοτεινή ύλη συγκεντρώνεται σε πελώριες «συστάδες» μάζας, καθώς και σε νηματοειδείς συσσωματώσεις, με τεράστια άδεια κενά στα ενδιάμεσα, ακριβώς όπως οι προσομοιώσεις σε ηλεκτρονικούς σούπερ-υπολογιστές είχαν προβλέψει. Ουσιαστικά η κατανομή της σκοτεινής ύλης θυμίζει ένα δίχτυ με τους κόμπους και τα νήματά του. «Με πολύ χαρά διαπιστώσαμε ότι τα ευρήματά μας είναι παρόμοια με αυτά που περιμέναμε», δήλωσε ο αστροφυσικός Λουντοβίκ Βαν Βέρμπεκε του πανεπιστημίου της Βρετανικής Κολομβίας στον Καναδά. Επιπλέον, ο «χάρτης» επιβεβαιώνει μέχρι στιγμής την ορθότητα της θεωρίας γενικής σχετικότητας του Αϊνστάιν, όσον αφορά την επίδραση της βαρύτητας στο σύμπαν. Την επόμενη τριετία, οι αστρονόμοι σχεδιάζουν να «χαρτογραφήσουν» τη σκοτεινή ύλη σε μια ακόμα μεγαλύτερη (δεκαπλάσια) περιοχή του σύμπαντος. Στην πραγματικότητα, στο μεταξύ, οι επιστήμονες προσδοκούν την ανακάλυψη μιας «νέας φυσικής», που θα τους επιτρέψει να εξηγήσουν καλύτερα τις αστρονομικές παρατηρήσεις τους και επιτέλους να ρίξουν φως στα μυστήρια της σκοτεινής ύλης και σκοτεινής ενέργειας. http://www.youtube.com/watch?v=Hx2npn9BfhU&feature=player_embedded

Διαστημόπλοιο Dragon – συνδετικό αίνιγμα. Για το Φεβρουάριο η ΝΑΣΑ επικύρωσε πτήση του μεταγωγικού διαστημοπλοίου Dragon. Το διαστημόπλοιο και ο πύραυλος κατασκευάστηκαν από την ιδιωτική εταιρία «Space X», η οποία έχει συνάψει συμβόλαιο με τη ΝΑΣΑ για τη μεταφορά φορτίων στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό συνολικής αξίας 1,6 δισεκ. δολαρίων. Παρόλο που η ημερομηνία εκτόξευσης είναι γνωστή – η 7η Φεβρουαρίου, το πρόγραμμα της αποστολής δεν είναι εξ ολοκλήρου σαφές. Η πρώτη επιδεικτική εκτόξευση του Dragon πραγματοποιήθηκε πριν ένα χρόνια. Η δεύτερη, στη διάρκεια της οποίας είχε σχεδιαστεί προσέγγιση με το ΔΔΣ, και της Space X, ακυρώθηκε από τους ειδικούς της ΝΑΣΑ. Στην ιστοσελίδα της ΝΑΣΑ δεν αναφέρεται ούτε λέξη για τη σύνδεση, - τονίζει ο Αλεξάντρ Κόπτεφ από την ομάδα συντονιστών της ΝΑΣΑ στο Κέντρο Διεύθυνσης Πτήσεων: - Η ΝΑΣΑ έδωσε τη συγκατάθεσή της στη Space X να στείλει το Dragon της για προσέγγιση με το σταθμό. Όμως – μόνο προσέγγιση. Γι΄αυτό είτε προς το παρόν η ΝΑΣΑ δεν είναι έτοιμη να παραχωρήσει όλες τις πληροφορίες για την υποτιθέμενη σύνδεση, είτε η σύνδεση γενικά δεν προγραμματίζεται. Βέβαια, στη μέση της επίσημης ανακοίνωσης της Διαστημικής Υπηρεσίας γίνεται λόγος για τη δυνατότητα παθητικής σύνδεσης (berthing) μετά από μερικές διαδικασίες προσέγγισης. Σε αντίθεση από την ενεργό (docking), κατά την οποία τα «Σογιούζ» ή τα «Προγκρέσς» πλησιάζουν τη θυρίδα (αρμό σύνδεσης), στην περίπτωση της παθητικής ο ΔΔΣ αρπάζει το διαστημόπλοιο με χειριστήριο μηχανισμό. Όπως φαίνεται, η ΝΑΣΑ έχει αμφιβολίες σε ό,τι αφορά την αξιοπιστία του Dragon, θεωρεί ο συντάκτης του περιοδικού «Ειδήσεις της κοσμοναυτικής» Ίγκορ Αφανάσιεφ. Για την πραγματοποίηση ενός τόσο υπεύθυνου εγχειρήματος, όπως η σύνδεση, χρειάζεται η συγκατάθεση όλων των μερών, που συμμετέχουν στο πρόγραμμα του ΔΔΣ. Η Ρωσία, - όπως είπε ο Ίγκορ Αφανάσιεφ, στο παρελθόν είχε βάσιμες αντιρρήσεις: - Στη Ρωσία δεν άρεσε το γεγονός ότι το διαστημόπλοιο δεν κατασκευάστηκε από μεγάλες αμερικανικές εταιρίες με σοβαρή φήμη, αλλά από νέα ιδιωτική εταιρία, για την οποία δεν υπήρχαν οποιαδήποτε πτητικά στατιστικά δεδομένα. Οι Ρώσοι ειδικοί φοβούνταν όχι τόσο την ίδια τη σύνδεση, όσο τη σύγκρουση του διαστημοπλοίου με το σταθμό κατά τη διάρκεια των ελιγμών. Σήμερα η Space X έχει στατιστικά δεδομένα, όμως πολύ πενιχρά – μόνο μιά πτήση. Τον Ιανουάριο στις ΗΠΑ θα πραγματοποιηθεί συνεδρία της ομάδας εργασίας για την ασφάλεια με τη συμμετοχή και αντιπροσώπου της Ρωσίας. Μετά τη συνάντηση θα υιοθετηθεί οριστική απόφαση σχετικά με το τι πρέπει να περιληφθεί στο επικείμενο πρόγραμμα πτήσης του αμερικανικού μεταγωγικού. Πάντως, οι εκπρόσωποι της Ρωσκόσμος, όπως εξακρίβωσε η "Φωνή της Ρωσίας", δεν θα παρεμβάλλουν τεχνητά εμπόδια στο Dragon. Τελικά τι είναι τα εμπορικά προγράμματα στο διάστημα; - Αντικειμενική αναγκαιότητα ή δημοκοπία του Μπαράκ Ομπάμα, που έχει προκληθεί από την επιδίωξη να μην πέσει το κύρος των ΗΠΑ στον τομέα του διαστήματος μετά τον τερματισμό των πτήσεων των σατλ; Το νέον έτος πρέπει να δείξει, αν ο Λευκός Οίκος έπραξε ορθά, ποντάροντας στον ιδιωτικό τομέα. Σχόλιο:Το λάθος κατα την γνώμη μου να μην εχει συνέπειες στη ασφάλεια του Δ.Δ.Σ.

Φίλε kkokkolis. Βασικό επιχείρημα του Γιούρι Λάυμπιν: -«Είναι κρύσταλλα χαλαζία, τα οποία ως προς την σκληρότητά, υστερούν μόνο από το διαμάντι. Για τη χάραξη τέτοιων σχεδίων, απαιτείται ειδική τεχνολογία. Αποφασίσαμε να διευκρινίσουμε με τι μπορούν να χαραχθούν τέτοιες εικόνες. Απευθυνθήκαμε στο Ινστιτούτο Φυσικής, όπου υπάρχει εγκατάσταση λέιζερ. Το λέιζερ όμως μπορούσε να κάνει μόνο ελάχιστες χαραξιές παρ’ όλο που τέτοια εγκατάσταση κόβει το ατσάλι όπως το βούτυρο. Εκει είναι το θέμα αν πράγματι υπάρχουν σχέδια!!! Ολα τα αλλα είναι σίγουρα εξηγήσιμα. http://greek.ruvr.ru/2012/01/05/63427984.html

Εξωγήινοι έσωσαν τη Γη από τον μετεωρίτη Tunguska. Οι εξωγήινοι έσωσαν τη Γη από την καταστροφή πριν από εκατό και πάνω χρόνια. Η υπόθεση αυτή εκφράστηκε από τον Γιούρι Λάυμπιν, επιστήμονα της Σιβηρίας. Όταν ένας τεράστιος κομήτης πλησίαζε πολύ κοντά τον πλανήτη μας, ένα εξωγήινο διαστημικό όχημα-καμικάζε του κατάφερε συντριπτικό εξ’ επαφής χτύπημα με αποτέλεσμα να προκληθεί τεράστια έκρηξη, τα θραύσματα του κομήτη να διασκορπιστούν σε όλη τη Σιβηρία, και το μεγαλύτερο από αυτά να ονομαστεί μετεωρίτης Tunguska (Τουγκούσκα), θεωρεί ο επιστήμονας Λάυμπιν. Τα κίνητρα τέτοιας ηρωϊκής συμπεριφοράς των εξωγήινων παραμένουν ακόμα άγνωστα. Ίσως προσπαθούσαν να σώσουν τη Γη. Σύμφωνα με μία άλλη εκδοχή, είχε θέση μία μοιραία τυχαία σύμπτωση. Ο επιστήμονας Γιούρι Λάυμπιν, επικεφαλής του κοινωνικού Ιδρύματος «Φαινόμενο Τουγκούσκα» σε συνέντευξή του στο ΡΣ "Η Φωνή της Ρωσίας" διηγήθηκε: -«Ήταν ένα σκάφος-καμικάζι. Το οποίο προφανώς, έμεινε χωρίς ενέργεια. Η μάζα του ήταν τόσο μεγάλη, που προσέκρουσε τυχαία με τον κομήτη, ο οποίος διασπάστηκε. Τα θραύσματα του κομήτη, τα βρίσκουμε σε όλη τη Σιβηρία. Κάτω από τον τόπο έκρηξης στην περιοχή του Κρασνογιάρσκ (Ανατολική Σιβηρία) ανακαλύψαμε έναν κρατήρα διαμέτρου 500 μέτρων και γύρω του μερικά μικρά κρατήρια διαμέτρου 100-150 μέτρων. Βρέθηκαν επίσης και μερικά θραύσματα του εξωγήινου διαστημοπλοίου. Η χημική ανάλυσή τους έδειξε ότι το υλικό (ένα ειδικό κράμα πυριτίου και σιδήρου), από το οποίο είναι κατασκευασμένα, δεν μπορεί να παραχθεί στη Γη. Στις 30 Ιουνίου του 1908 πάνω από τη σιβηρική τάιγκα, είχε σημειωθεί έκρηξη ισχύος 50 εκατομμυρίων τόνων σε τροτύλη. Η έκρηξη αυτή ισοδυναμούσε με όλες τις εκρήξεις του Μεγάλου Πατριωτικου πολέμου(B Παγκοσμιος πολεμος) και ήταν κατά 2000-3000 φορές ισχυρότερη από τις βόμβες που ρίχτηκαν από τους Αμερικανούς στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι. Παρόμοια έκρηξη είχε γίνει στη Νέα Γη (Αρκτική) όταν η Σοβιετική Ένωση δοκίμαζε την υδρογονική βόμβα. Αυτή η έκρηξη, που δεν είχε θεση ούτε στη Γη, ούτε και στο Διάστημα, αλλά κάπου στην ατμόσφαιρα, καταγράφτηκε από τους σεισμολόγους όλου του κόσμου. Απ’ όλες τις υποθέσεις που υποβλήθηκαν στα περασμένα 100 και πάνω χρόνια, μία μόνο είναι βάσιμη - η συμμετοχή των εξωγήινων πολιτισμών. Η συμμετοχή των εξωγήινων υπολογίζεται σε 99%. Διότι μαζί με την καταγραφή του σεισμικού κύματος καταγράφτηκε ταυτόχρονα και μία μαγνητική θύελλα. Τέτοια θύελλα μπορεί να εμφανιστεί μόνο κατά την έκρηξη κάποιου τεχνικού μηχανισμού στην ατμόσφαιρα». Ο Γιούρι Λάυμπιν βρήκε μία άλλη απόδειξη της εξωγήινης θεωρίας του- μικρές πέτρες με την απεικόνιση ρόμβων και τετραγώνων. -«Είναι κρύσταλλα χαλαζία, τα οποία ως προς την σκληρότητά, υστερούν μόνο από το διαμάντι. Για τη χάραξη τέτοιων σχεδίων, απαιτείται ειδική τεχνολογία. Αποφασίσαμε να διευκρινίσουμε με τι μπορούν να χαραχθούν τέτοιες εικόνες. Απευθυνθήκαμε στο Ινστιτούτο Φυσικής, όπου υπάρχει εγκατάσταση λέιζερ. Το λέιζερ όμως μπορούσε να κάνει μόνο ελάχιστες χαραξιές παρ’ όλο που τέτοια εγκατάσταση κόβει το ατσάλι όπως το βούτυρο. Όταν δείξαμε ένα κρύσταλλο στους γεωλόγους, μας είπαν ότι η πέτρα αυτή είναι εξωγήινης προέλευσης. Δεν αποκλείεται ότι οι κρύσταλλοι αυτοί μπορεί να φανούν πληροφοριακοί φορείς. Η αποκρυπτογράφηση των αινιγματικών σχεδίων μπορεί όχι μόνο να αποκαλύψει σε μεγάλο βαθμό τα μυστικά του μετεωρίτη Τουγκούσκα, αλλά και να διηγηθεί πολλά για το Σύμπαν και νοήμονα του όντα»,- παρατήρησε συμπεραίνοντας ο σιβηρικός επιστήμονας Γιούρι Λάυμπιν.

Το Ευρωπαϊκό Νότιο Παρατηρητήριο ESO γιορτάζει τα 50 χρόνια του. Το έτος 2012 σηματοδοτεί την 50η επέτειο από την ίδρυση του Ευρωπαϊκού Νότιου Παρατηρητηρίου (ESO). Το ESO είναι ένας επιφανής διακυβερνητικός αστρονομικός οργανισμός στην Ευρώπη και το πιο παραγωγικό αστρονομικό παρατηρητήριο του κόσμου. Η προσπάθεια αυτή υποστηρίζεται από 15 χώρες: Αυστρία, Βέλγιο, Βραζιλία, την Τσεχική Δημοκρατία, Δανία, Γαλλία, Φινλανδία, Γερμανία, Ιταλία, Κάτω Χώρες, Πορτογαλία, Ισπανία, Σουηδία, Ελβετία και Ηνωμένο Βασίλειο. Η Ελλάδα είναι απούσα. Το ESO πραγματοποιεί ένα φιλόδοξο πρόγραμμα με αντικείμενο τον σχεδιασμό, την κατασκευή και τη λειτουργία ισχυρών επίγειων παρατηρητηρίων, που επιτρέπουν στους αστρονόμους να κάνουν σημαντικές επιστημονικές ανακαλύψεις. Διαδραματίζει, επίσης, ηγετικό ρόλο στην προώθηση και οργάνωση της συνεργασίας πάνω στην αστρονομική έρευνα. Η ESO λειτουργεί τρία μοναδικά παγκόσμιας κλάσης παρατηρητήρια στη Χιλή: στην θέση La Silla, στην θέση Paranal και στην τοποθεσία Chajnantor. Στη θέση Paranal, η ESO λειτουργεί το Πολύ Μεγάλο Τηλεσκόπιο (VLT), το πιο προηγμένο αστρονομικό οπτικό παρατηρητήριο του κόσμου και δύο ερευνητικά – βοηθητικά τηλεσκόπια. Το VISTA που λειτουργεί στην υπέρυθρη ζώνη και είναι το μεγαλύτερο τηλεσκόπιο έρευνας στον κόσμο, και το τηλεσκόπιο VLT Survey που είναι το μεγαλύτερο τηλεσκόπιο που αποσκοπεί στην έρευνα αποκλειστικά στο ορατό φως. Επίσης, είναι ο ευρωπαϊκός εταίρος ενός επαναστατικού αστρονομικού τηλεσκοπίου, του ALMA, το μεγαλύτερο αστρονομικό πρότζεκτ που υπάρχει. Η ESO σχεδιάζει επί του παρόντος το τηλεσκόπιο European Extremely Large των 40 μέτρων στην οπτική ζώνη και στο εγγύς υπέρυθρο, το E-ELT, το οποίο θα γίνει «το μεγαλύτερο μάτι του κόσμου στον ουρανό». Το πρώτο αστεροσκοπείο του ESO κατασκευάστηκε στην θέση La Silla σε υψόμετρο 2.400 μέτρων και 600 χιλιόμετρα βόρεια της πρωτεύουσας της Χιλής, Σαντιάγκο. Είναι εξοπλισμένο με αρκετά τηλεσκόπια με διάμετρο έως και 3,6 μέτρων, όπως το Τηλεσκόπιο Νέας Τεχνολογίας (ΝΤΤ) που ήταν το πρώτο που χρησιμοποίησε υπολογιστή για τον έλεγχο του κατόπτρου, μια τεχνολογία που αναπτύχθηκε στο ESO και πλέον εφαρμόζεται σε όλα τα μεγάλα τηλεσκόπια. Ας σημειωθεί πως στο τηλεσκόπιο των 3,6 μέτρων βρίσκεται ο κυριότερος “κυνηγός εξωπλανητών”, το όργανο HARPS. Το δεύτερο αστεροσκοπείο που ίδρυσε το ESO και το πιο διάσημο ήταν αυτό στη θέση Paranal, που φιλοξενεί την συστοιχία του Πολύ Μεγάλου Τηλεσκοπίου (VLT), και του οποίου οι επιστημονικές εργασίες ξεκίνησαν το 1999. Είναι το κορυφαίο όργανο της ευρωπαϊκής αστρονομικής έρευνας, ενώ στην ίδια θέση βρίσκεται και το μεγαλύτερο ερευνητικό τηλεσκόπιο στο υπέρυθρο τμήμα του φάσματος, το VISTA, καθώς και το μεγαλύτερο τηλεσκόπιο έρευνας στο ορατό τμήμα του φάσματος το VST (VLT Survey Telescope). Τέλος, στο οροπέδιο Chajnantor και σε συνεργασία με άλλες χώρες το ESO κατασκευάζει ένα επαναστατικό αστρονομικό τηλεσκόπιο, το ALMA (Atacama Large Millimeter/submillimeter Array) το οποίο αποτελεί το μεγαλύτερο σύγχρονο αστρονομικό έργο. Πρόκειται για μια συστοιχία 66 κεραιών υψηλής ακρίβειας που θα μελετήσει τα δομικά στοιχεία των άστρων, τα πλανητικά συστήματα, τους γαλαξίες αλλά και την ύπαρξη τυχόν ζωής σε εξωπλανήτες. Η κατασκευή του θα ολοκληρωθεί το 2013, αλλά ήδη από το 2011 ξεκίνησαν κάποιες μικρής εμβέλειας επιστημονικές παρατηρήσεις. H ESO σχεδιάζει επί του παρόντος 40 μέτρων-class οπτικό / εγγύς υπέρυθρο τηλεσκόπιο, το Ευρωπαϊκό Εξαιρετικά Μεγάλο Τηλεσκόπιο ή E-ELT, το οποίο θα γίνει «το μεγαλύτερο μάτι του κόσμου στον ουρανό». Με την έναρξη των εργασιών προβλέπεται για τις αρχές της επόμενης δεκαετίας, το E-ELT θα αντιμετωπίσει τις μεγαλύτερες επιστημονικές προκλήσεις της εποχής μας (eso1150). Πηγή: ESO

Ο Στήβεν Χόκινγκ στα 70. Το 1963, σε ηλικία 21 ετών, οι γιατροί τού είπαν ότι θα ζήσει δύο-τρία χρόνια ακόμη. Η διάγνωση: ασθένεια στους νευρώνες του σώματος, γνωστή ως νόσος Λου Γκέριγκ. Ανέλαβε ο ίδιος τον εαυτό του και τον έκανε υγιή κατά βάθος. Γίνεται καθηγητής Εφαρμοσμένων Μαθηματικών και Θεωρητικής Φυσικής. Το 1979 παίρνει την έδρα του «Λουκασιανού καθηγητή Μαθηματικών» στο Κέιμπριτζ, μια έδρα που στο παρελθόν είχαν λίγοι, μεταξύ των οποίων και ο Ισαάκ Νεύτων. Την ημέρα της ανάληψής της θα υπογράψει εθιμοτυπικά στο βιβλίο που είχε υπογράψει και ο Νεύτωνας. Χωρίς να το ξέρει, αυτή θα είναι η τελευταία υπογραφή που θα βάλει στη ζωή του. «His last known signature», όπως ονομάζεται. Αργότερα θα την αντιγράψουν απόλυτα, με μια ειδική τεχνική λέιζερ, και θα την έχει σε μια υπερπολύτιμη σφραγίδα στο γραφείο του, όπου μόνο αυτός – και πάρα πολύ σπάνια – αποφασίζει πότε να δοθεί. Σε εμάς «υπέγραψε». Είναι αδιαμφισβήτητα ο διασημότερος εν ζωή φυσικός και κοσμολόγος. Γιατί όμως; Μόνο λόγω του έργου του ή βοήθησε σε αυτό και η αναπηρία του που φορτίζει συναισθηματικά την εικόνα του; Υπάρχουν διαφορετικές απόψεις και για τα δύο σενάρια. Τώρα πλέον η αναπηρία του έχει φτάσει σε τέτοιο βαθμό, που από όλο του το σώμα ελέγχει μόνο έναν μυ. Αυτόν που βρίσκεται στο δεξί του μάγουλο ακριβώς κάτω από το μάτι. Κουνώντας, λοιπόν, το δεξί του μάγουλο ενεργοποιεί μια οπτική ίνα που είναι τοποθετημένη πάνω στον σκελετό των γυαλιών του. Αυτή η οπτική ίνα παίζει τον ρόλο του «ποντικιού» για τον υπολογιστή του. Με αυτό το ιδιόρρυθμο «ποντίκι» πατάει τα γράμματα και τους αριθμούς που βρίσκονται πάνω στην οθόνη. Ετσι γράφει τα e-mail, αλλά και ολόκληρα τα βιβλία του! Αυτός όμως είναι και ο τρόπος που «μιλάει». Αν θέλει μια πρόταση που έγραψε να την «πει» με ήχο, πατάει ένα κουμπί το οποίο «λέει» την πρόταση με μια φωνή που είναι εγκατεστημένη στο λογισμικό από το 1987, «τη φωνή μου», όπως «λέει» ο ίδιος. Γράφει περίπου δύο λέξεις το λεπτό, εκτός από τις πολύ κοινές που είναι προεπιλεγμένες στον υπολογιστή του. Ετσι απάντησε και στις δικές μου ερωτήσεις. Επρεπε να στείλω το e-mail πολλές ημέρες νωρίτερα, για να δει σε ποιες ήθελε να απαντήσει, όταν θα είχε χρόνο. «Πρόσεξε, διότι αν δει κάποια ανόητη ερώτηση εκνευρίζεται και δεν απαντάει καθόλου» μου είπε η Τζούντιθ Κρόσντελ από το τηλέφωνο. Για να πάρει κάποιος συνέντευξη ή να συναντήσει τον Στίβεν Χόκινγκ πρέπει πρώτα να περάσει από την Τζούντιθ Κρόσντελ. Είναι η προσωπική του βοηθός, η γραμματέας του, το δεξί του χέρι και υπεύθυνη για τους τελειόφοιτους του Κέιμπριτζ που τον έχουν καθηγητή. «Η πρώτη μου δουλειά είναι να σταματώ οποιονδήποτε θέλει να επικοινωνήσει με τον καθηγητή Χόκινγκ, να σιγουρευτώ τι τον θέλει και μετά να το μεταφέρω στον καθηγητή για να αποφασίσει. Βέβαια, σχεδόν πάντα ζητάει και τη γνώμη μου». Ακόμη και ο αμερικανός πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα για να τον συναντήσει και να τον βραβεύσει μίλησε, μέσω των εκπροσώπων του στον Λευκό Οίκο, με την Τζούντιθ. «Δεν ήμουν σίγουρη αν ήταν αληθινό το τηλεφώνημα, έπρεπε να σιγουρευτώ. Μόλις σιγουρεύτηκα, το μετέφερα στον Στίβεν και εκείνος με ρώτησε: “Εσύ τι λες;”. “Αν νιώθετε καλά, να πάτε. Θα βραβεύσουν 16 ανθρώπους από όλον τον κόσμο, μεταξύ των οποίων και τον Χάρβεϊ Μιλκ”. Ηξερα ότι το “Μilk” είναι από τις αγαπημένες του ταινίες και γι’ αυτό του το ανέφερα». «Στείλε περίπου πέντε ως επτά ερωτήσεις» μου είπε η Τζούντιθ. Ηθελα να στείλω περίπου πεντακόσιες. Τελικά έστειλα δέκα. «Εντάξει, θα του τις δώσω όλες και αν δω ότι είναι εντάξει θα του πω για τη φωτογράφιση. Ο Θεός μαζί σου». «Πιστεύετε στον Θεό;». «Οχι. Απλώς έχω σπουδάσει θεολογία και μου έχει μείνει ως έκφραση». Τέσσερις ημέρες αργότερα, την Τετάρτη 23 Ιουνίου, ακριβώς στις 9.30 το βράδυ ήρθε το e-mail. Οι δέκα ερωτήσεις μου και κάτω από καθεμία η απάντησή του. Η κάθε απάντηση ξεκινούσε με το: «S. W. Hawking answer». Απόλυτα συγκινητικό. Το μήνυμα τελείωνε με τη φράση: «Μπορείτε να επισκεφτείτε το γραφείο του καθηγητή Χόκινγκ στο Κέιμπριτζ για φωτογραφίες. Προτεινόμενη ημερομηνία η 1η Ιουλίου 2010 στις 3.00 το μεσημέρι. Ο καθηγητής θα φύγει για τον Καναδά και θα μπορέσετε να φωτογραφίσετε τον χώρο του. Θα έχετε επίσης επίσημη δική του φωτογραφία». Το βράδυ της Τετάρτης που ήρθε το ηλεκτρονικό μήνυμα, για κάποιον παράξενο λόγο – που όμως νομίζω ότι εξηγείται –, «αρνήθηκα» να το διαβάσω ολόκληρο με λεπτομέρειες. Το ξανακοίταξα την επομένη το βράδυ. Θεωρείστε το πιο σπουδαίο μυαλό στον πλανήτη. Εχετε να πείτε κάτι για τους Ελληνες; Κάποιοι μας θεωρούν τον πρώην πιο σπουδαίο λαό του πλανήτη. «Το να θεωρούμαι το πιο σπουδαίο μυαλό στη Γη είναι απλώς μια υπερβολή των μέσων ενημέρωσης. Ανάμεσα στους φυσικούς είμαι σεβαστός, ελπίζω. Η φιλοδοξία μου ήταν να καταλάβω το Σύμπαν, όχι να γίνω διάσημος. Θα ήταν υποκριτικό να παραπονιέμαι, όμως αυτό μπορεί να γίνει ενοχλητικό. Εξαιτίας της αναπηρικής καρέκλας είναι αδύνατον να ταξιδεύω ινκόγκνιτο. Ολοι με αναγνωρίζουν και θέλουν να φωτογραφηθούν μαζί μου. Θέλουν έναν ήρωα της επιστήμης. Οπως ήταν ο Αϊνστάιν. Ταιριάζω στο στερεότυπο ενός “ανάπηρου-ιδιοφυΐα”. Σε αυτό είμαι απόλυτα “αδύναμος”. Δεν είμαι μια ιδιοφυΐα όπως ήταν ο Αϊνστάιν. Ο σύγχρονος τρόπος των μαθηματικών, στα αξιώματα, στα θεωρήματα και στις αποδείξεις, επινοήθηκε από τους αρχαίους Ελληνες. Εχετε πολλά για να είστε υπερήφανοι. Αυτό δεν είναι λίγο». Ενας έλληνας ποιητής έχει πει: «Τόσα άστρα κι εγώ να λιμοκτονώ». Επειδή εν τέλει είστε ένας ποιητής, τι έχετε να πείτε για αυτό; «Η πιο πολύτιμη συμβουλή που έχω δώσει στα παιδιά μου είναι να κοιτάνε πάντα προς τα αστέρια και όχι προς τα πόδια τους. Οταν ήμουν παιδί, θυμάμαι να γυρίζω αργά ένα βράδυ στο σπίτι. Τότε έσβηναν τα φώτα των δρόμων νωρίς για οικονομία. Είδα τον βραδινό ουρανό όπως δεν τον είχα ξαναδεί, με τον γαλαξία να τον διασχίζει. Τότε αποφάσισα ότι δεν θα υπάρχουν φώτα στο ερημικό μου “νησί” για να βλέπω καλά τα αστέρια». Ποιο είναι το πιο ασήμαντο πράγμα στη ζωή; «Η αυτολύπηση. Δεν έχω τίποτε θετικό να πω για την αρρώστια μου, όμως με έμαθε το πιο σημαντικό. Να μην οικτίρω τον εαυτό μου και να συνεχίσω με ό,τι ήμουν ικανός να κάνω. Αλλοι είναι χειρότερα από εμένα. Είμαι πιο ευτυχής τώρα από όταν προτού αρρωστήσω». «Το μεγάλο σχέδιο» είναι ο τίτλος του επόμενου βιβλίου σας. Πώς εξηγείτε τη σωματική σας ανικανότητα μέσα από αυτό το Μεγάλο Σχέδιο; Πιστεύω ότι αυτή η απάντησή σας θα είναι οδηγός για εκατομμύρια ανθρώπους από εδώ και πέρα. «Παρ’ ότι ήμουν αρκετά άτυχος να έχω κινητική ασθένεια των νευρώνων, έχω υπάρξει τυχερός σχεδόν σε όλα τα άλλα. Στη θεωρητική φυσική η σωματική ανικανότητα δεν είναι σοβαρό μειονέκτημα. Επίσης χτύπησα το τζακπότ, καθώς τα βιβλία μου έγιναν δημοφιλή! Η συμβουλή μου στους άλλους ανθρώπους με αναπηρία είναι να επικεντρωθούν σε πράγματα που η αναπηρία τους τους επιτρέπει να κάνουν καλά. Μη λυπάστε για αυτά που δεν μπορείτε. Μην είστε ανάπηροι στο πνεύμα, όπως είστε στο σώμα». Βλέπετε όνειρα; Αν ναι, μπορείτε να μας πείτε για αυτά; «Αφού διαγνώστηκε η ασθένειά μου, τα όνειρά μου επηρεάστηκαν πολύ. Πριν από αυτό είχα βαρεθεί πολύ τη ζωή. Δεν μου φαινόταν να υπάρχει κάτι που άξιζε να κάνω. Μόλις βγήκα από το νοσοκομείο ονειρεύτηκα ότι θα με εκτελούσαν. Ξαφνικά στο όνειρό μου συνειδητοποίησα ότι υπήρχαν πολλά σημαντικά να κάνω αν μου δινόταν χάρη. Ενα άλλο όνειρο που είδα αρκετές φορές ήταν ότι επρόκειτο να θυσιάσω τη ζωή μου για να σώσω άλλους. Αφού θα πέθαινα έτσι κι αλλιώς, θα έκανα ένα καλό. Δεν πέθανα όμως. Για την ακρίβεια, ενώ έβλεπα ένα σύννεφο πάνω από το μέλλον μου, συνειδητοποίησα ότι απολάμβανα τη ζωή περισσότερο από ό,τι στο παρελθόν». Οταν θα έχουν εξηγηθεί τα πάντα γύρω από τη φυσική, τι θα θεωρείται πλέον μεταφυσική; «Κατά τη διάρκεια της ζωής μου έχουμε διανύσει πολύ δρόμο για την κατανόηση του Σύμπαντος. Τώρα ξέρουμε περίπου τι θα γνωρίζουμε στο τέλος. Δεν μπορούμε όμως ακόμη να ισχυριστούμε ότι έχουμε πλήρη αντίληψη. Οπως και τότε, η αναζήτηση που ιντρίγκαρε και ενέπνευσε γενιές θα συνεχιστεί». Οσο προχωρείτε στην κατανόηση του Σύμπαντος υπάρχει κάτι που θα μας συμβουλεύατε; «Μη σταματήσετε ποτέ να δουλεύετε. Η δουλειά δίνει νόημα και σκοπό στη ζωή. Η ζωή είναι άδεια χωρίς τη δουλειά». Τι είναι ευκολότερο για εσάς τους επιστήμονες, να περιγράψετε πώς θα είναι ο κόσμος το 2200 ή το 2020; Και, εν τέλει, πώς θα είναι το 2020; «Η επιστήμη ήταν μόδα τη δεκαετία του ’60. Προέκυψαν μη ρεαλιστικές προσδοκίες ότι θα λύσει τα προβλήματα του κόσμου. Οταν αυτό αποδείχτηκε λάθος, ο κόσμος απογοητεύτηκε και στράφηκε εναντίον της. Αυτήν την περίοδο υπάρχει ένα ανανεωμένο ενδιαφέρον των ανθρώπων για το Διάστημα. Ελπίζω να μετατραπεί σε ενδιαφέρον για την επιστήμη γενικότερα. Αυτό είναι το μέλλον». Σε λίγους μήνες με το βιβλίο σας θα μας δώσετε όλες τις εξηγήσεις γύρω από το «Μεγάλο σχέδιο»; Υπάρχει κάτι που το μυαλό σας εξερευνά τώρα; «Αυτό το βιβλίο είναι μια συνέχεια του “Μια σύντομη ιστορία του χρόνου”. Περιέχει μια μελέτη των σημαντικών ανακαλύψεων και παρατηρήσεων που έχουν γίνει έπειτα από αυτό. Ο κύριος στόχος είναι να εξερευνήσει την ύπαρξη και τον σκοπό ενός μεγάλου σχεδιασμού για το Σύμπαν. Τώρα εξερευνώ τα “γιατί είμαστε εδώ;”, “από πού προερχόμαστε;”, “γιατί είναι έτσι το Σύμπαν;”, “γιατί υπάρχει Σύμπαν;”». Για ποιο πράγμα είστε πιο υπερήφανος στη ζωή σας; «Είμαι πολύ υπερήφανος που συνέβαλα στην κατανόησή μας για το Σύμπαν. Είμαι επίσης ευτυχής που η δουλειά μου έχει εκλαϊκευτεί. Είναι σημαντικό ο κόσμος να γνωρίσει – και να έχει την ευκαιρία να καταλάβει – αυτήν τη μυστηριώδη δουλειά των επιστημόνων. Αυτό το Σύμπαν όμως θα ήταν ένα εντελώς άδειο μέρος αν δεν είχα την αγάπη και την υποστήριξη της οικογένειας και των φίλων μου». Στον κόσμο του Στήβεν Χόκινγκ. Από τον σιδηροδρομικό σταθμό του Κέιμπριτζ πήραμε με τη Νανά, τη φωτογράφο, ένα ταξί και είπαμε στον οδηγό ότι πάμε στο πανεπιστήμιο, στο Μαθηματικό Τμήμα. «Πού ακριβώς;». «Στον Στίβεν Χόκινγκ». «Θα σας πάω ακριβώς». «Είναι πολύ διάσημος εδώ στην πόλη;». «Ο πιο διάσημος άγνωστός μας. Πολύ σπάνια τον βλέπουμε, αλλά είναι λογικό». Φτάνουμε στο κτίριο. Είναι τεράστιο και θυμίζει παγόδα. Εδώ έχουν τα γραφεία και τα εργαστήριά τους οι μαθηματικοί, οι φυσικοί και οι κοσμολόγοι του Πανεπιστημίου του Κέιμπριτζ. Εδώ βρίσκονται μερικοί από τους διασημότερους επιστήμονες του κόσμου και οι τελειόφοιτοί τους. Οση ώρα περιμέναμε στη ρεσεψιόν είδαμε καμιά εικοσαριά ανθρώπους να περνάνε, για τους οποίους όπου και να τους έβλεπε κάποιος θα έλεγε: «Να ένας επιστήμονας». Ενιωσα κάτι μεταξύ δέους και έκπληξης. Σε λίγο ήρθε η Τζούντιθ Κρόσντελ να μας παραλάβει. «Είστε σίγουρα οι πρώτοι Ελληνες που θα φωτογραφίσετε τον χώρο. Δεν νομίζω να έχουν έρθει ούτε καν Αγγλοι» μας είπε. Ζητήσαμε να μας δείξει όλη τη διαδρομή που ακολουθεί ο καθηγητής όταν έρχεται. «Πρώτα να σας πω ότι το σπίτι του είναι μόλις δυο-τρία λεπτά από εδώ. Ερχεται κάθε ημέρα στις 11.30 το πρωί και φεύγει γύρω στις 7.30-8.00 το βράδυ». Το γραφείο του βρίσκεται στον πρώτο όροφο της Σχολής Εφαρμοσμένων Μαθηματικών του Κέιμπριτζ. Βγαίνοντας από τον ανελκυστήρα, οι διαστάσεις του οποίου είναι προσαρμοσμένες για να μπορεί να μπαινοβγαίνει εύκολα η αναπηρική καρέκλα, αριστερά στο βάθος αντικρίζουμε την πόρτα του γραφείου του. Μια μαύρη πόρτα έξω από την οποία, στον διπλανό τοίχο, είναι αναρτημένες τρεις φωτογραφίες με τον Χόκινγκ να αιωρείται σε συνθήκες έλλειψης βαρύτητας, από τότε που πέταξε με ειδικό αεροσκάφος της ΝASA. Πάνω στην πόρτα υπάρχει μια μικρή ταμπέλα που γράφει: «S.W. Hawking Lucasian Professor». Λουκασιανός καθηγητής, από τον Χένρι Λούκας (1610-1663), που ίδρυσε την ομώνυμη έδρα μαθηματικών στο Κέιμπριτζ, μία από τις έδρες με το μεγαλύτερο ακαδημαϊκό κύρος. «Αυτό εδώ δεξιά είναι το δικό μου γραφείο» λέει η Τζούντιθ. «Δείτε πόσα γράμματα έχω που είναι για τον καθηγητή. Χώρια τα e-mail». Πάνω σε έναν πάγκο πρέπει να ήταν πάνω από 1.000 φάκελοι αραδιασμένοι. Τη στιγμή που η Τζούντιθ Κρόσντελ πατούσε τον κωδικό για να ανοίξει η πόρτα πέρασαν από το μυαλό μου αστραπιαία γύρω στις δέκα εκδοχές τού πώς θα ήταν το γραφείο του. Σκεφτόμουν διάφορες παραλλαγές ενός μεγάλου χώρου με πολυτέλεια και διαστημικό ντιζάιν. Τελικά καμία εκδοχή δεν πλησίασε την πραγματικότητα. Είκοσι τετραγωνικά όλα κι όλα, ένα πολύ απλό γραφείο. Ετσι ακριβώς θα ήταν το γραφείο του Στίβεν Χόκινγκ. Ετσι έπρεπε να το έχω φανταστεί. Αριστερά ένα πολύ απλό, σίγουρα φθηνό, γραφείο. Πίσω από το γραφείο ένας νεροχύτης με πολλά ποτήρια, άφθονο μαύρο τσάι και ένας φούρνος μικροκυμάτων. Μπροστά από το γραφείο, στα αριστερά, ένας καφέ καναπές και δεξιά πέντε καρέκλες διαφορετικές μεταξύ τους και ένας πίνακας με κιμωλίες. Σε αυτό το γραφείο μαζεύονται δύο ως τρεις φορές την εβδομάδα διάφοροι καθηγητές και συζητούν μαζί με τον Χόκινγκ θέματα κοσμολογίας. Επίσης εδώ έρχονται και οι φοιτητές του για να τους εξετάσει ή να συζητήσουν τις εργασίες τους. Ενας καλόγερος με δυο-τρία πουκάμισα βρίσκεται δίπλα στον πίνακα. «Τα έχει αυτά τα ρούχα σε περίπτωση που χρειαστεί για κάποιον λόγο να αλλάξει» μας εξηγεί η Τζούντιθ. Τι κάνει μόλις μπει στο γραφείο; «Θέλει αμέσως να πιει μαύρο τσάι και να διαβάσει τις εφημερίδες. Διαβάζει όλες τις βασικές εφημερίδες καθημερινά. Του αρέσει πολύ, όπως του αρέσει και να βλέπει τηλεόραση τα βράδια». Τι βλέπει στην τηλεόραση; «Του αρέσουν παρά πολύ οι “Simpsons”. Του αρέσουν όμως πολύ και μερικά προγράμματα του Νational Geographic και του Discovery Channel». Σε όλα αυτά δεν είναι μόνος του. Εχει τέσσερις βοηθούς που τον προσέχουν με βάρδιες, όλο το 24ωρο, ακόμη και όταν κοιμάται. «Τον ξέρουν περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον. Μια γκριμάτσα του και καταλαβαίνουν αμέσως τι θέλει. Ενας άνθρωπος σε πλήρη παράλυση, που δεν μπορεί να μιλήσει, θέλει βοήθεια ακόμη και για κάτι που τον ενοχλεί στο αφτί του, για παράδειγμα, και θέλει να το ξύσει» μας πληροφορεί. Το γραφείο είναι γεμάτο με αυτοσαρκαστικές μονταρισμένες φωτογραφίες: Ο Στίβεν Χόκινγκ στο αναπηρικό καροτσάκι δίπλα στη Μέριλιν Μονρόε· ο Στίβεν Χόκινγκ μέσα σε συγκρουόμενο λίγο προτού τρακάρει με τον Αϊνστάιν που οδηγεί ποδήλατο· ο Στίβεν Χόκινγκ με τους Simpsons και πολλές άλλες. Μείναμε εδώ μιάμιση ώρα. Η φωτογράφος τραβούσε ασταμάτητα το παραμικρό. Εγώ ήθελα να παρατηρήσω την κάθε λεπτομέρεια, μήπως έτσι έμπαινα λίγο στον ψυχισμό του. Λίγο ο χώρος, λίγο περισσότερο η γνώση σε ποιον ανήκει, ένιωθα σαν να βρισκόμουν επί 90 λεπτά σε κάτι ανάμεσα σε λούνα παρκ και στη Ζώνη του Λυκόφωτος. Φεύγοντας, σκεπτόμουν ότι αν έχεις πραγματικά έναν σκοπό, τότε επιδιώκεις να βρεις τα μέσα για να τον πετύχεις. Και αν έχεις σκοπό να κατανοήσεις το Σύμπαν, το σώμα σου δεν είναι καθόλου απαραίτητο. Επίσης σκεπτόμουν πόσο δίκιο έχει ο Νίτσε όταν λέει ότι «το να μάθει κανείς να αγαπάει πραγματικά τον εαυτό του είναι τελικά η πιο δύσκολη τέχνη από όλες. Η πιο ύπουλη, η πιο λεπτή, η έσχατη και η πιο υπομονετική». Πιο δύσκολη και από την αστροφυσική… Συνέντευξη απο τον Μακη Προβατά που δημοσιεύθηκε στο ΒΗΜagazino στις 11 Ιουλίου 2010.

Ο Νόμος του Μουρ θα ισχύει για πολύ ακόμα, δείχνουν κυκλώματα σε νανοκλίμακα. Σε αντίθεση με προηγούμενες προβλέψεις, ο λεγόμενος Νόμος του Μουρ, σύμφωνα με τον οποίο η πυκνότητα των τρανζίστορ στα μικροτσίπ διπλασιάζεται κάθε δύο χρόνια, θα συνεχίσει να ισχύει για πολλά ακόμα χρόνια: Αμερικανοί ερευνητές αναφέρουν στο Science http://www.sciencemag.org/content/335/6064/64 ότι η σμίκρυνση των κυκλωμάτων δεν προσκρούει σε κβαντικά εμπόδια. Σύμφωνα με τη νέα δημοσίευση, κυκλώματα με καλωδιώσεις πάχους 1,5 έως 11 μικρομέτρων άγουν το ηλεκτρισμό ακριβώς όπως οι παχύτερες καλωδιώσεις των σημερινών τσιπ. Η μελέτη δείχνει να διαψεύδει προηγούμενες εκτιμήσεις, σύμφωνα με τις οποίες η ηλεκτρική αντίσταση των καλωδίων αυξάνεται εκθετικά, λόγω κβαντικών φαινομένων, όταν το πάχος τους μειωθεί κάτω από τα 10 νανόμετρα. Αυτό θα σήμαινε ότι η σμίκρυνση των τσιπ θα έφτανε σύντομα στα όριά της. Το θέμα έχει κρίσιμη σημασία, δεδομένου ότι στη νεότερη γενιά επεξεργαστών της Intel ορισμένα βασικά στοιχεία έχουν μήκος μόλις 22 νανόμετρα -η απόσταση αυτή είναι μόλις 100 φορές μικρότερη από την απόσταση που χωρίζει τα άτομα μεταξύ τους, επισημαίνει το Nature.com. http://www.nature.com/news/nanoscale-wires-defy-quantum-predictions-1.9747 Προκειμένου να δημιουργήσει καλώδια σε ατομική κλίμακα, οι ερευνητές του Πανεπιστημίου της Νέας Νότιας Ουαλίας χρησιμοποίησαν ένα μικροσκόπιο ατομικής σήραγγας, ένα όργανο που μπορεί όχι μόνο να απεικονίζει μεμονωμένα άτομα, αλλά και να τα μετακινεί πάνω σε επιφάνειες. Οι ερευνητές δημιούργησαν έτσι καλώδια από άτομα φωσφόρου που είχαν διαταχθεί με ακρίβεια πάνω σε μια πλάκα πυριτίου. Το πάχος των καλωδίων αυτών κυμαινόταν από 1,5 έως 11 νανόμετρα, ωστόσο τα πειράματα έδειξαν ότι η ηλεκτρική τους αντίσταση δεν διέφερε σημαντικά. Αυτό σημαίνει ότι στο προσεχές τουλάχιστον μέλλον τα τσιπ θα συνεχίσουν να υπακούν στο Νόμο του Ωμ της Φυσικής, ο οποίος συνδέει την τάση, την ένταση και την αντίσταση των κυκλωμάτων. Και εφόσον ο Νόμος του Ωμ θα συνεχίσει να ισχύει, οι κατασκευαστές ημιαγωγών μπορούν να ελπίζουν ότι θα συνεχίσει να ισχύει και ο Νόμος του Μουρ.