Δροσος Γεωργιος

Νέο ευρωπαϊκό ρεκόρ στην κβαντική τηλεμεταφορά. Κινέζοι ειδικοί μερικές εβδομάδες πριν ήταν σε θέση να κάνουν ένα νέο παγκόσμιο ρεκόρ στην απόσταση που έγινε μια τηλεμεταφορά. Η ασιατική ομάδα ανακοίνωσε ότι κατάφερε να τηλεμεταφέρει δεδομένα σε λίγο λιγότερα από 100 χιλιόμετρα, αλλά τώρα κάποιοι ευρωπαίοι ερευνητές έσπασαν το ρεκόρ αυτό. Η ομάδα των φυσικών μετέφερε πληροφορίες που ήταν αποθηκευμένες σε μια ροή φωτονίων από το Λα Πάλμα έως την Τενερίφη, δύο νησιά στα ανοικτά των ακτών του Ατλαντικού της βόρειας Αφρικής. Οι δύο θέσεις απέχουν περίπου 150 χιλιόμετρα. Δηλαδή είχαμε μια αύξηση 33 τοις εκατό από το προηγούμενο ρεκόρ. Η μελέτη καθοδηγήθηκε από φυσικούς του Ινστιτούτου Κβαντικής Οπτικής και Κβαντικής Πληροφορίας, στη Βιέννη, οι οποίοι συντονίζονται από τον Anton Zeilinger. Ο ίδιος λέει ότι ένας μεγάλος αριθμός προβλημάτων επηρέασε το πείραμα, καθυστερώντας το σημαντικά. Οι φυσικοί πρώτα ήθελαν να διεξάγουν την έρευνα όσο το δυνατόν πιο σύντομα, αλλά οι αμμοθύελλες, οι απότομες αλλαγές της θερμοκρασίας, οι άνεμοι και οι ισχυρές βροχοπτώσεις τους ανάγκασαν να αναβάλουν τις δοκιμές. Η κβαντική διεμπλοκή είναι μια πολύ ευαίσθητη κατάσταση, λένε οι ειδικοί. Η διεμπλοκή είναι η κύρια ιδιότητα που επιτρέπει την τηλεμεταφορά, αλλά είναι πολύ επιρρεπής σε λάθη που οφείλονται σε επιδράσεις από το εξωτερικό περιβάλλον. "Αυτές οι αντίξοες συνθήκες καθυστέρησαν την πειραματική πραγμάτωση της κβαντικής τηλεμεταφοράς για σχεδόν ένα χρόνο”, εξηγεί ο Zeilinger. Ο κύριος στόχος της διεξαγωγής της έρευνας της τηλεμεταφοράς είναι η δημιουργία κβαντικών επικοινωνιών μεταξύ διαφόρων σημείων του εδάφους και των δορυφόρων που βρίσκονται σε χαμηλή γήινη τροχιά. Ωστόσο, αυτό είναι πολύ περίπλοκο, δεδομένου ότι η ατμόσφαιρα έρχεται σε επαφή με τη δέσμη της τηλεμεταφοράς, γεγονός που καθυστερεί και σταματά την κβαντική διεμπλοκή. Αυτοί οι τύποι των επικοινωνιών είναι άκρως επιθυμητοί, επειδή δεν μπορούν να υποκλέπτονται και να αποκωδικοποιούνται. Οποιαδήποτε προσπάθεια να παρατηρήσει κάποιος μια κβαντική δέσμης ενώ αυτή μεταφέρει δεδομένα, θα είχε ως αποτέλεσμα την πλήρη διαγραφή τους, αναφέρει η επιθεώρηση Technology Review. Με βάση τα συμπεράσματα της νέας μελέτης, η ικανότητα αυτή σύντομα θα επιτευχθεί και στην πράξη. "Η τεχνολογία βελτιώθηκε στο πείραμά μας, έτσι έφτασε βεβαίως την απαιτούμενη ωριμότητα, τόσο για τη δορυφορική όσο και για επικοινωνία σε μεγάλες αποστάσεις εδάφους”, καταλήγει ο Zeilinger. Πηγή: SoftPedia

Γιγαντιαίοι στρόβιλοι στον Ερμή. Ορισμένα γήινα φαινόμενα φαίνονται να παίρνουν άλλες διαστάσεις όταν συντελούνται σε άλλους πλανήτες. Ερευνητές ανακάλυψαν ότι μαγνητικά κύματα τα οποία βλέπουμε στη γήινη ατμόσφαιρα με τη μορφή νεφών «μεταμορφώνονται» σε γιγαντιαίους μαγνητικούς στροβίλους στη μαγνητόσφαιρα του Ερμή «βομβαρδίζοντας» τον πλανήτη με ηλιακό πλάσμα. Στο όριο μεταξύ δυο ρευστών – όπως για παράδειγμα δυο διαφορετικά αέρια σώματα – μπορούν να δημιουργηθούν μαγνητικά κύματα τα οποία ονομάζονται κύματα Κέλβιν-Χέλμχολτς (Kelvin-Helmholtz ή, σε συντομογραφία, KH). Στην ατμόσφαιρα της Γης τα κύματα KH είναι ορατά σαν παράξενα κυματοειδή νέφη και δεν φαίνονται να έχουν ιδιαίτερη επίδραση στη μεταφορά ενέργειας ή μάζας προς τον πλανήτη μας. Ανάλογα κύματα μπορούν επίσης να δημιουργηθούν στη μαγνητόσφαιρα άλλων πλανητών και οι επιστήμονες θεωρούσαν ως τώρα ότι, σε γενικές γραμμές, οι διαστάσεις τους δεν διαφέρουν και πολύ από αυτών της Γης. Ερευνητές που μελέτησαν τα δεδομένα του Messenger, του ερευνητικού σκάφους της NASA που «εξερευνά» τον Ερμή, διαπίστωσαν ωστόσο ότι τα κύματα KH στη μαγνητόσφαιρα του συγκεκριμένου πλανήτη έχουν μέγεθος διπλάσιο ή και τριπλάσιο από αυτών της Γης – είναι δηλαδή κατά πολύ μεγαλύτερα από ό,τι πίστευαν οι ειδικοί. Επίσης τα συγκεκριμένα κύματα, τα οποία μοιάζουν με τεράστιους μαγνητικούς στροβίλους, δημιουργούνται 10 ως 30 φορές συχνότερα από ό,τι στον πλανήτη μας. Παράλληλα το Messenger εντόπισε στη μαγνητόσφαιρα του Ερμή ηλιακό πλάσμα που συνδέεται με την παρουσία τους, γεγονός το οποίο υποδηλώνει ότι τα μεγάλου μεγέθους κύματα KH διοχετεύουν πλάσμα προς τον πλανήτη. «Τα κύματα KH είναι πολύ πιο σημαντικά για τη μεταφορά μάζας και ενέργειας από ό,τι φανταζόμαστε», τόνισε ο Τόρμπγιορν Σούντμπεργκ, ερευνητής του Κέντρου Διαστημικών Πτήσεων Γκοντάρ της NASA και κύριος συγγραφέας της σχετικής μελέτης η οποία δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση «Journal of Geophysical Research». http://www.agu.org/pubs/crossref/2012/2011JA017268.shtml

Διώνη, Επιμηθέας και Προμηθέας στον φακό του Cassini. Μια ακόμη εντυπωσιακή φωτογραφία έστειλε το διαστημικό σκάφος Cassini που εδώ και οκτώ χρόνια εξερευνά τον Κρόνο και τα δεκάδες φεγγάρια του. Το Cassini φωτογράφισε από απόσταση αναπνοής τη Διώνη που είναι ο τέταρτος μεγαλύτερος δορυφόρος του Κρόνου. Στην εικόνα διακρίνονται καθαρά δύο ακόμη μικροί δορυφόροι του Κρόνου, ο Προμηθέας (ο πιο φωτεινός στην εικόνα) και ο Επιμηθέας. Η Διώνη έχει διάμετρο 1.120 χλμ και είναι ο τέταρτος μεγαλύτερος δορυφόρος του Κρόνου που διαθέτει περισσότερα από 60 μικρά και μεγάλα φεγγάρια. Το Cassini εξερεύνησε πριν από δύο χρόνια τη Διώνη που έχει παγωμένη επιφάνεια. Οπως διαπιστώθηκε η Διώνη περιβάλλεται από ένα στρώμα οξυγόνου, το οποίο όμως είναι τόσο λεπτό και αραιό ώστε οι επιστήμονες προτιμούν τον όρο «εξώσφαιρα» αντί για «ατμόσφαιρα».

Αναβολή ώς τα μέσα της εβδομάδας για την πρώτη εμπορική πτήση στον ISS. Την Τρίτη ή την Τετάρτη ελπίζει η εταιρεία SpaceX να εκτοξεύσει το μη επανδρωμένο μεταγωγικό Dragon, το πρώτο σκάφος που μισθώνει η NASA για τον ανεφοδιασμό του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού, μετά τον παροπλισμό των διαστημικών λεωφορείων της. Η εκτόξευση του πυραύλου Falcon 9 που θα μετέφερε την κάψουλα ακυρώθηκε το Σάββατο μόλις πέντε δευτερόλεπτα πριν από τη λήξη της αντίστροφης μέτρησης. Αιτία ήταν μια ένδειξη υπερβολικά υψηλής πίεσης στον θάλαμο καύσης ενός από τους εννέα κινητήρες του πυραύλου. «Το λογισμικό [του πυραύλου] έκανε αυτό που έπρεπε να κάνει και σταμάτησε τον κινητήρα Νο 5» ανέφερε η Γκουίν Σότγουελ, πρόεδρος της SpaceX. «Στη φάση της απογείωσης χρειαζόμαστε και τους εννέα [κινητήρες]. Μπορούμε να χάσουμε μέχρι δύο κινητήρες και να συνεχίσουμε κανονικά την αποστολή, όχι όμως στη φάση της απογείωσης» εξήγησε. Το πρώτο από τα επόμενα παράθυρα εκτόξευσης ανοίγει στις 09.44 ώρα Ελλάδας την Τρίτη. Η SpaceX, μια εταιρεία που δημιούργησε ο συνιδρυτής του PayPal Ίλον Μασκ, εξασφάλισε συμβόλαιο 1,6 δισ. δολαρίων για συνολικά 12 αποστολές ανεφοδιασμού στον ISS. Αν όλα προχωρήσουν σύμφωνα με το σχέδιο, το Dragon θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί και ως επταθέσιο όχημα για επανδρωμένες αποστολές. Μια ακόμα αμερικανική εταιρεία, η Orbital Sciences Corp. ελπίζει να πραγματοποιήσει αργότερα φέτος την πρώτη αποστολή ανεφοδιασμού στον ISS με το σκάφος Cygnus. Στο μεταξύ, τα μόνα σκάφη που μπορούν να μεταφέρουν πληρώματα από και προς το πολυεθνικό τροχιακό συγκρότημα είναι τα ρωσικά Soyuz. Η Ρωσία χρεώνει τους Αμερικανούς 60 εκατομμύρια δολάρια ανά θέση.

Σούπερ - εκλάμψεις από άστρα, καταστροφικές για τους γύρω πλανήτες. Μία νέα πιθανή μελλοντική απειλή για τη Γη αποτελεί η διαπίστωση από τους επιστήμονες ότι άστρα σαν τον Ήλιο μας είναι δυνατό να γεννήσουν κολοσσιαίες σούπερ-εκλάμψεις, οι οποίες θα μπορούσαν να καταστρέψουν την προστατευτική ατμόσφαιρα των πλανητών τους και να θέσουν σε κίνδυνο κάθε μορφή ζωής πάνω στην επιφάνειά τους. Πάντως, σύμφωνα με τις παρατηρήσεις του διαστημικού τηλεσκοπίου «Κέπλερ» σε άλλα αστρικά συστήματα, αυτές οι δυνητικά καταστροφικές σούπερ-εκλάμψεις, που αποτελούνται από την απελευθέρωση ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας και φορτισμένων σωματιδίων με υψηλή ταχύτητα, είναι λιγότερο συχνές σε αργά περιστρεφόμενα άστρα όπως ο δικός μας Ήλιος και πολύ πιο συχνές σε ταχέως περιστρεφόμενα άστρα που έχουν πιο έντονη μαγνητική δραστηριότητα. Οι Ιάπωνες ερευνητές, μ’ επικεφαλής τον Χιρογιούκι Μαεχάρα του πανεπιστημίου του Κιότο, που δημοσίευσαν τη σχετική μελέτη στο περιοδικό «Nature», σύμφωνα με το BBC, ανέφεραν ότι οι σούπερ-εκλάμψεις ενός άστρου μπορεί να απελευθερώσουν μέχρι 10.000 φορές μεγαλύτερη ενέργεια από την ισχυρότερη έκλαμψη που έχει ποτέ παρατηρηθεί στον Ήλιο μας (το σχετικό φαινόμενο θεωρείται ότι συνέβη το 1859 και έγινε αντιληπτό από τον άγγλο αστρονόμο Ρίτσαρντ Κάρινγκτον). Οι εκλάμψεις που περιοδικά παρατηρούν από τότε έως σήμερα οι αστρονόμοι στον Ήλιο μας, είναι ασήμαντες σε σχέση με αυτές που «είδε» σε άλλα άστρα το τηλεσκόπιο «Κέπλερ» της NASA, το οποίο πρωτίστως αναζητεί εξωπλανήτες, όμως παράλληλα συλλέγει πληροφορίες και για τις ξαφνικές «εκρήξεις» ενέργειας που λαμβάνουν χώρα σε διάφορα άστρα. Το «Κέπλερ» μελέτησε περίπου 83.000 άστρα σαν τον Ήλιο μας σε διάστημα τεσσάρων μηνών και εντόπισε συνολικά 365 σούπερ-εκλάμψεις που προέρχονταν από 148 άστρα (ποσοστό 0,2%), ήσαν διάρκειας μίας έως 12 ωρών η κάθε μία και είχαν ενέργεια δέκα έως 10.000 φορές μεγαλύτερη από την ισχυρότερη έκλαμψη στην ιστορία της αστρονομίας (το φαινόμενο Κάρινγκτον του 1859). Ακόμα το τηλεσκόπιο παρατήρησε ότι τα άστρα που γεννούν σούπερ-εκλάμψεις, δημιουργούν παράλληλα υπερβολικά μεγάλες ηλιακές κηλίδες, πολύ μεγαλύτερες από αυτές στον Ήλιο μας (πρόκειται για περιοχές πιο έντονης μαγνητικής δραστηριότητας σε ένα άστρο, οι οποίες φαίνονται πιο σκοτεινές, επειδή είναι σχετικά λιγότερο θερμές). Σύμφωνα με τις νέες στατιστικές εκτιμήσεις, τα άστρα σαν τον Ήλιο μας φαίνεται να γεννούν σούπερ-εκλάμψεις 100 φορές ισχυρότερες από αυτές του Ήλιου μας με μέση συχνότητα μία κάθε 800 χρόνια, ενώ οι εκλάμψεις που είναι 1.000 φορές πιο ισχυρές από αυτές που λαμβάνουν χώρα στο ηλιακό μας σύστημα, συμβαίνουν στη γαλαξιακή μας γειτονιά περίπου μία κάθε 5.000 χρόνια. Σύμφωνα με τους επιστήμονες, δεν έχει καταγραφεί καμία σούπερ-έκλαμψη του Ήλιου μας κατά τα τελευταία 2.000 χρόνια, ενώ υπάρχουν ενδείξεις ότι δεν έχει συμβεί ούτε εδώ και τουλάχιστον ένα δισεκατομμύριο χρόνια. Αντίθετα, ακόμα πιο παλιά, όταν ο Ήλιος μας ήταν νεότερος και περιστρεφόταν πιο γρήγορα, ήταν πιθανότερο να έχει κι αυτός γεννήσει κάτι ανάλογο. Το κρίσιμο ερώτημα είναι αν και πότε ο Ήλιος μας θα μπορούσε και αυτός να απελευθερώσει μία τέτοια κολοσσιαία σούπερ-έκλαμψη, ένα συμβάν που θα έθετε σε κίνδυνο τον ίδιο τον ανθρώπινο πολιτισμό, αλλά και κάθε μορφή ζωής. Η Γη προστατεύεται από τα «καπρίτσια» του Ήλιου χάρη στο δικό της μαγνητικό πεδίο, όμως σε περίπτωση μιας τεράστιας έκλαμψης, το γήινο πεδίο δεν θα αποτελούσε επαρκή ασπίδα και έτσι θα κατέρρεαν οι δορυφόροι, οι τηλεπικοινωνίες και τα επίγεια δίκτυα ηλεκτρισμού. Ένα τέτοιο γεγονός θα κατέστρεφε επίσης το προστατευτικό στρώμα του όζοντος και θα άνοιγε το δρόμο στις υπεριώδεις ακτίνες του ήλιου για να προκαλέσουν καρκίνους και μεταλλάξεις.

Ερασιτέχνες αστρονόμοι συμμετέχουν στο κυνήγι αστεροειδών της ESA. Μία συνεργασία με το Faulkes Telescope Project του Ηνωμένου Βασιλείου προμηνύει την ενίσχυση της έρευνας που διεξάγει ο oργανισμός για πιθανούς κινδύνους για τον πλανήτη μας που προέρχονται από το διάστημα, ενώ παράλληλα βοηθά μαθητές να ανακαλύψουν επικίνδυνους διαστημικούς βράχους. Το πρόγραμμα Space Situational Awareness (SSA) της ESA αποσκοπεί στην αντιμετώπιση πιθανών κινδύνων, μεταξύ των οποίων είναι ο απρόβλεπτος διαστημικός καιρός, διαστημικά «σκουπίδια» σε τροχιά γύρω από τη Γη και αστεροειδείς που πλησιάζουν τόσο κοντά ώστε να προκαλούν ανησυχία. Οι αστεροειδείς – γνωστοί και ως «αντικείμενα κοντά στη Γη», ή near-Earth objects (NEOs) στα αγγλικά, οι οποίοι διασχίζουν την τροχιά της Γης - είναι ένα ιδιαίτερο πρόβλημα. Οποιαδήποτε απόπειρα για την έρευνα και την κατηγοριοποίηση επικίνδυνων αστεροειδών αντιμετωπίζει μία σειρά απο δυσκολίες. Οι αστεροειδείς είναι σκοτεινά αντικείμενα που εκπέμπουν ελάχιστη ακτινοβολία, και συνεπώς προσεγγίζουν σε μικρή απόσταση τη Γη προτού εντοπιστούν, ενώ συχνά εντοπίζονται μόλις μία φορά προτού εξαφανιστούν χωρίς να έχει επιβεβαιωθεί η ανακάλυψή τους. Ανοιχτή πρόσκληση συνεργασίας προς την αστρονομική κοινότητα. Για το λόγο αυτό η ESA στρέφεται στους ερασιτέχνες αστρονόμους προκειμένου να συλλέξει πρόσθετες παρατηρήσεις που θα ενισχύσουν την Ευρωπαϊκή συνεισφορά στο παγκόσμιο κυνήγι αστεροειδών. Οι προσπάθειες τους θα προστεθούν στη συνέχεια των παρατηρήσεων που έχουν ήδη διεξαχθεί με τη βοήθεια του τηλεσκοπίου που έχει εγκαταστήσει η ESA στην Τενερίφη των Καναρίων Νήσων. Αυτό το μήνα, το Faulkes Telescope Project του Ηνωμένου Βασιλείου θα είναι η πιο πρόσφατη ομάδα που θα υποστηρίξει επίσημα το πρόγραμμα SSA. Το Ισπανικό La Sagra Sky Survey που διεξάγει το Αστεροσκοπείο της Μαγιόρκα έχει ξεκινήσει να συνεισφέρει στο SSA από την αρχή της φετινής χρονιάς. Ανταλλαγή τεχνογνωσίας και από κοινού παρατήρηση. «Η ευρύτερη αστρονομική κοινότητα προσφέρει εμπειρία και ενθουσιασμό· επιπλέον, έχει το χρόνο και την υπομονή να επαληθεύσει νέες θεάσεις αστεροειδών. Αυτό βοηθάει πάρα πολύ,» σχολιάζει ο Detlef Koschny, επικεφαλής της δραστηριότητας NEO, στο γραφείο του προγράμματος SSA. «Σε αντάλλαγμα, μοιραζόμαστε το χρόνο παρατήρησης στον επίγειο οπτικό σταθμό της ESA στην Τενερίφη και παρέχουμε συμβουλές, υποστήριξη και επαγγελματική αξιοπιστία. Θα τους βοηθήσουμε με όποιο τρόπο μπορούμε». Το Faulkes Telescope Project του Ηνωμένου Βασιλείου περιλαμβάνει μία σειρά από εκπαιδευτικές όσο και ερευνητικές δραστηριότητες και συντονίζει το Πανεπιστήμιο του Γκλαμόργκαν στο Ηνωμένο Βασίλειο. Το Faulkes Telescope Project έχει να επιδείξει σημαντικά επιτεύγματα στην προώθηση της δημόσιας εκπαίδευσης και της επιστήμης, ενώ συνεργάζεται στενά με το δίκτυο Las Cumbres Observatory Global Telescope το οποίο, με έδρα τις Ηνωμένες Πολιτείες, διαχειρίζεται πλήθος τηλεσκόπια. Τέλος, υποστηρίζει εκατοντάδες σχολεία σε όλη την Ευρώπη. «Η νέα μας συνεργασία με την ESA αποτελεί μία μεγάλη ευκαιρία. Η χρήση των τηλεσκοπίων διαμέτρου 2 μέτρων στην Χαβάη και το Siding Spring στην Αυστραλία θα ενισχύσει σε μεγάλο βαθμό τον εντοπισμό αστεροειδών για το πρόγραμμα SSA, επιτρέποντας την ανίχνευση και παρακολούθηση αμυδρών αντικείμενων από ένα παγκόσμιο δίκτυο τηλεσκοπίων», σημείωσε ο Nick Howes, διευθυντής προγράμματος στο Faulkes Telescope. «Για τους Ευρωπαίους μαθητές, η δυνατότητα να συνεργαστούν μέσα από συναρπαστικές δραστηριότητες της ESA και να συμβάλλουν στην ανίχνευση νέων αντικειμένων κοντά στη Γη είναι πολύ ελκυστική, όπως είναι και η συμμετοχή τους σε έναν από τους πιο δραστήριους οργανισμούς διαστήματος με σημαντικό επιστημονικό έργο». Το πρόγραμμα SSA της ESA έχει σκοπό να αναπτύξει τις απαραίτητες υπηρεσίες και υποδομή προκειμένου η Ευρώπη να παρατηρήσει NEOs, να προβλέψει τις τροχιές τους και να παράγει προειδοποιήσεις για πιθανές προσκρούσεων, καθώς και να συμβάλλει στο σχεδιασμό μέτρων προστασίας. Θα παρέχει επίσης υπηρεσίες που για τη συνεχή παρακολούθηση «σκουπιδιών» σε τροχιά γύρω από τη Γη που έχουν δημιουργηθεί από ανθρώπινες δραστηριότητες και αποτελούν κίνδυνο για δορυφόρους, καθώς επίσης και θα ελέγχει τις επιπτώσεις διαστημικών καιρικών φαινομένων σε διαστημικούς και επίγειους πόρους . http://www.esa.int/esaCP/Greece.html Πεδίο δοξας λαμπρό για τους φίλους εδω στην Ελλάδα.

Vesta: Ο αστεροειδής, που δεν έμελλε να γίνει πλανήτης. Δημοσιεύτηκαν τα αποτελέσματα της μελέτης του αστεροειδή Vesta, που διεξήγαγε το διαστημόπλοιο Dawn. Μπορεί να θεωρηθεί πλέον πειραματικά αποδεδειγμένο ότι ο Vesta είναι πράγματι ένας πρωτοπλανήτης, ο οποίος θα μπορούσε να γίνει κανονικός πλανήτης, αν δεν τον εμπόδιζε η εγγύτητά του με τον Δία. Το Dawn είχε επικεντρωθεί σε δύο μεγάλους αστεροειδείς – τον Vesta (με διάμετρο από 289 έως 229 χλμ.) και τον Ceres (με διάμετρο περίπου 470 χλμ). Υπήρχε η εκτίμηση ότι ο Vesta είναι ήδη πρωτοπλανήτης, δηλαδή ουράνιο σώμα, που έχει ήδη περάσει το στάδιο της εσωτερικής τήξης, κατά το οποίο στο εσωτερικό του διαμορφώνονται διάφορα στρώματα, που διαφέρουν ως προς τη σύνθεση της ύλης. Η αποστολή του Dawn ξεκίνησε το ταξίδι στο Διάστημα το 2007 και από τα μέσα του 2011 η μονάδα αυτή παρακολουθούσε τον Vesta από τροχιά τεχνητού του δορυφόρου (το ελάχιστο τροχιακό ύψος ήταν περίπου 210 χλμ.). Το αποτέλεσμα ήταν ένας λεπτομερής χάρτης της επιφάνειας του αστεροειδούς και της κατανομής των ορυκτών του. Τα στοιχεία που συγκεντρώθηκαν επιβεβαιώνουν την υπόθεση ότι ο Vesta ήδη έχει περάσει το στάδιο της εσωτερικής διαφοροποίησης, κατά την οποία κάτω από τον εξωτερικό φλοιό κρυβόταν ένας ωκεανός λιωμένου μανδύα. Τώρα, προφανώς, ο αστεροειδής έχει πυρήνα (με μέση διάμετρο από 107 έως 113 χλμ.). Τα φασματικά χαρακτηριστικά της ύλης, τα οποία μπορούν να παρατηρηθούν στους κρατήρες, επίσης επιβεβαιώνουν την υπόθεση ότι η ύλη του Vesta είναι διαφορετική σε διαφορετικά βάθη. Το Dawn θα εγκαταλείψει οριστικά τον Vesta τον Αύγουστο, όμως ήδη το σκάφος αρχίζει σταδιακά να αυξάνει την τροχιά. Στη συνέχεια το περιμένει η συνάντηση με τον αστεροειδή Ceres, τον μεγαλύτερο στην κύρια ζώνη και εξ όσων είναι γνωστά από προηγούμενες παρατηρήσεις, δεν μοιάζει καθόλου με τον Vesta ως προς τα φασματικά χαρακτηριστικά της επιφάνειας. Πιθανότατα δεν έχει ο ίδιος περάσει το στάδιο της εσωτερικής διαφοροποίησης. Υπάρχουν εκτιμήσεις ότι μεγάλο ρόλο έπαιξε στην ιστορία του το νερό, άρα λοιπόν η αναζήτηση πάγου από νερό κάτω από την επιφάνειά του θα είναι μία από τις αποστολές του Dawn. Στον αστεροειδή Ceres το διαστημόπλοιο αναμένεται να προσεγγίσει το Φεβρουάριο και να τον μελετήσει μέχρι τον Ιούλιο του 2015. Σήμερα άλλα δύο διαστημόπλοια βρίσκονται καθ’ οδόν προς τα μικρά σώματα του ηλιακού συστήματος. Το πρώτο είναι η ευρωπαϊκή αποστολή Rosetta, η οποία πρέπει να μελετήσει τον κομήτη Τσιουρούμοφ-Γκερασιμένκο – η συνάντηση με τον κομήτη πρέπει να γίνει το 2014 – και να κατεβάσει σ’ αυτόν ένα σκάφος προσεδάφισης. Το δεύτερο είναι το αμερικανικό σκάφος New Horizons, το οποίο σπεύδει προς τον Πλούτωνα ως το 2015 και κατόπιν πιο πέρα, προς τη ζώνη Kuiper. Όπως και η κεντρική ζώνη των αστεροειδών, περιέχει «συντρίμμια» από τα πρώτα στάδια της διαμόρφωσης του ηλιακού συστήματος, όμως είναι και εμπλουτισμένος με παγωμένες πτητικές ουσίες. Η σύγκριση των δύο αυτών «αποθηκών αποβλήτων» υπόσχεται να είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσα για τη μελέτη της εξέλιξης του ηλιακού συστήματος.

Memristor, η ιδανική μνήμη που ποτέ δεν σβήνει. H μνήμη flash, η οποία χρησιμοποιείται σήμερα σε κάθε είδους φορητές συσκευές, κινδυνεύει να πάθει βραχυκύκλωμα από τη ζήλια της. Αιτία είναι τo memristor, ένα πρωτοποριακό τσιπ μνήμης που λειτουργεί εντυπωσιακά ταχύτερα, αποδοτικότερα και, το κυριότερο, χωρίς να σβήνει όταν κλείσει το ρεύμα. Η αξιοποίηση του memristor (memory resistor ή μνημονική αντίσταση), μιας ιδέας που είχε προταθεί σε θεωρητικό επίπεδο πριν από 40 χρόνια, δείχνει τώρα να έρχεται πιο κοντά στην εμπορική αξιοποίηση: Ευρωπαίοι ερευνητές ανακοίνωσαν ότι κατάφεραν να παράξουν τέτοια κυκλώματα χρησιμοποιώντας τις τεχνικές που εφαρμόζονται σήμερα στην παραγωγή ημιαγωγών. Η πειραματική συσκευή τους, η οποία παρουσιάζεται στο Journal of Applied Physics, λειτουργεί τόσο γρήγορα ώστε η ταχύτητά της στην αποθήκευση δεδομένων «δεν μπορούσε καν να μετρηθεί». Στο μέλλον, τα memristor θα μπορούσαν όχι μόνο να διαδεχθούν τη μνήμη flash, αλλά και να αξιοποιηθούν σε υπολογιστές που ανοίγουν στιγμιαία, ή σε τσιπ που συνδυάζουν τον επεξεργαστή και τη μνήμη. Η δημιουργία των memristor είχε προβλεφθεί σε θεωρητικό επίπεδο το 1971 από τον καθηγητή Λίον Τσουά στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στο Μπέρκλεϊ. Τα πρώτα λειτουργικά memristor παρουσιάστηκαν το 2010 από τη Hewlett-Packard, η οποία συνεργάζεται τώρα με νοτιοκορεατική Hynix για την έναρξη της μαζικής παραγωγής τους το 2013. Το memristor, ανέφερε τότε η HP, συνιστά το τέταρτο θεμελιώδες δομικό στοιχείο των ηλεκτρονικών κυκλωμάτων, έπειτα από τον πυκνωτή, την αντίσταση και τον επαγωγέα. H HP χρησιμοποιεί στα δικά της memristor διάφορα εξωτικά υλικά και ασυνήθιστες μεθόδους παραγωγής, ενώ αντίθετα η νέα μελέτη περιγράφει τεχνικές μάλλον γνώριμες στη βιομηχανία του πυριτίου. Όπως εξηγεί στο BBC ο Άντονι Κένιον του University College London, η ομάδα του αναφώνησε «Εύρηκα!» στη διάρκεια ενός άσχετου πειράματος που αφορούσε συσκευές πυριτίου για φωτοδιόδους (LED). Οι ερευνητές παρατήρησαν ότι, πάνω στις συσκευές τους, το πυρίτιο είχε αντιδράσει με το οξυγόνο και είχε σχηματιστεί ένα στρώμα οξειδίου του πυριτίου, το οποίο περιέργως συμπεριφερόταν ως memristor. Όταν πειραματίστηκαν με την αποθήκευση δεδομένων σε αυτήν τη νέα συσκευή, οι επιδόσεις της ήταν εντυπωσιακές: «Οι συσκευές μνήμης flash ανοίγουν και κλείνουν κάθε 10.000 νανοδευτερόλεπτα [δισεκατομμυριοστά του δευτερολέπτου]. Οι δικές μας όμως συσκευές δεν μπορούμε καν να μετρήσουμε πόσο γρήγορες είναι» αναφέρει ο Δρ Κένιον. «Ο εξοπλισμός μας κατεβαίνει μόνο μέχρι τα 90 νανοδευτερόλεπτα. Οπότε [το memristor] πρέπει να είναι τουλάχιστον τόσο γρήγορο, αν όχι και ταχύτερο». Ο ερευνητής ελπίζει τώρα ότι η ανακάλυψη της ομάδας του θα αξιοποιηθεί σύντομα στην αγορά: «Βρισκόμαστε σε επαφές με μεγάλα ονόματα της βιομηχανίας σχετικά με την εμπορική του αξιοποίηση» αναφέρει ο ίδιος. Μένει λοιπόν να δούμε αν η ιδέα της ομάδας του θα φτάσει στην αγορά νωρίτερα από τα memristor της Hewlett-Packard. http://www.bbc.co.uk/news/science-environment-18103772

Μια ασυνήθιστη οπτική του Δία και δυο δορυφόρων του. Στις εικόνες που δόθηκαν στην δημοσιότητα από τον δορυφόρο SOHO (Solar & Heliospheric Observatory) εμφανίζεται ο Δίας και οι δορυφόροι του Καλλιστώ και Γανυμήδης.

Θέλουν να κατασκευάσουν Enterprise για ένα ταξίδι στον Άρη! Το πραγματικό αντίγραφο του διαστημοπλοίου NCC 1701-D Enterprise της γνωστής τηλεοπτικής αλλά και κινηματογραφικής σειράς Star Trek θέλουν να κατασκευάσουν Αμερικανοί επιστήμονες και μηχανικοί, θεωρώντας πως η τεχνολογία έχει ωριμάσει για μια τέτοια απόπειρα. Την αρχή έκανε ένας ηλεκτρολόγος μηχανολόγος ο οποίος έχει κάνει μια αρκετά μεγάλη προεργασία συντάσσοντας μια μελέτη για το πώς αυτό θα μπορέσει να γίνει πραγματικότητα. Σύμφωνα με τη μελέτη αυτή η κατασκευή του πραγματικού Enterprise θα πάρει τουλάχιστον 20 χρόνια, ενώ το κόστος του θα ανέλθει στο 1 τρισ. $ και το διαστημόπλοιο θα είναι σε θέση να πραγματοποιήσει ένα ταξίδι στον Άρη μέσα σε 90 ημέρες. Ακόμη περισσότερο ο δίσκος που είναι ένα από τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα της κινηματογραφικής σχεδίασης θα μπορεί να περιστρέφεται έτσι ώστε να δημιουργούνται συνθήκες τεχνητής βαρύτητας σε αυτόν. Το Enterprise πρώτης γενιάς θα προωθείται από τρεις κινητήρες ιόντων οι οποίοι θα παρέχουν σταθερή επιτάχυνση σε όλη τη διάρκεια του ταξιδιού προς τον Άρη, και ήδη κινητήρες παρόμοιας τεχνολογίας χρησιμοποιούνται σε δορυφόρους και διαστημικούς βολιστήρες. Οι κινητήρες θα χρησιμοποιούν ηλεκτρική ενέργεια, ενέργεια η οποία θα παράγεται από πυρηνικούς αντιδραστήρες. Όπως αναφέρεται οι κινητήρες ιόντων παράγουν ένα κλάσμα ώσης σε σχέση με τους συμβατικούς πυραυλοκινητήρες χημικών προωθητικών, έχουν όμως πολύ υψηλή ειδική απόδοση, κάτι που σημαίνει ότι επιταχύνουν τα αέρια που παράγουν σε πολύ μεγαλύτερες ταχύτητες. Η βασική αρχή τους στηρίζεται στην ηλεκτρική φόρτιση (ιονισμό) ενός αερίου υπό υψηλή θερμοκρασία και εν συνεχεία στην εκτόνωσή του σε πολύ μεγάλες ταχύτητες, οι οποίες μπορούν να ξεπερνούν τα 50km/sec. (Επανειλημένες δημοσιεύσεις εδω για κινητηρες Μαγνητοπλασματος Μεταβλητης Ειδικης Ωσης(VASIMR)-Variable Specific Impulse Magnetoplasma Rocket) Το περίεργο χαρακτηριστικό τους είναι ότι αν δοκιμαστεί στη Γη, επαρκεί για να ωθήσει ένα και μόνο νόμισμα! Στο διάστημα όμως, μπορεί σιγά-σιγά να προωθήσει ένα διαστημόπλοιο, με πολύ αργή αλλά σταθερή επιτάχυνση, και μετά από ένα διάστημα να φτάσει σε πολύ μεγάλες τελικές ταχύτητες. Το διαστημόπλοιο θα μπορεί να φέρει ακόμη και οπλισμό με ένα τεράστιας ισχύος όπλο λέιζερ 100MW αν και όπως αναφέρεται στο σχετικό δημοσίευμα η λειτουργία του θα απαιτούσε μεγάλη ισχύ και θα δημιουργούσε προβλήματα υπερθέρμανσης. Από άποψη διαστάσεων το προτεινόμενο Enterprise θα είναι κατά πολύ μεγαλύτερο από το αντίστοιχο της σειράς Star Trek. Το μήκος του θα ανέρχεται στα 960 μέτρα, (σε σχέση με τα υποθετικά 642 του κινηματογραφικού Enterprise), ο δίσκος του θα έχει διάμετρο 500 μέτρων και το μέγιστο ύψος του στην περιφέρεια θα ανέρχεται στα 25 μέτρα και στο κέντρο του στα 100., ενώ το πλήρωμά του θα ανέρχεται στα 1000 άτομα. Θα πρόκειται ουσιαστικά για ένα διαστημικό σταθμό πολλών χρήσεων ο οποίος θα διαθέτει αποβάθρες για την φιλοξενία μικρότερων διαστημικών σκαφών που θα πραγματοποιούν τροχιακές και ενδοατμοσφαιρικές πτήσεις στον Άρη, ή σε οποιανδήποτε πλανήτη αυτό θα επισκέπτεται, καθώς και υπόστεγα για την υποστήριξη και κατασκευή μηχανημάτων. Η κατασκευή του θα γίνει βέβαια στο διάστημα και σε τροχιά γύρω από τη Γη. Ηλεκτροκίνηση στο διάστημα με ηλιακή τεχνολογία. Μηχανικοί από την Ball Aerospace & Technologies έχουν υποβάλει ένα σχέδιο για την προώθηση διαστημικών σκαφών της NASA με τη βοήθεια μόνο της ηλιακής ενέργειας. Οι τεχνολογίες πρόωσης με βάση την ηλιακή ενέργεια που μετατρέπεται σε ηλεκτρική, είναι ένας από τους κύριους στόχους που πρέπει να επιτευχθεί πριν μπορέσει ο άνθρωπος να εδραιώσει την παρουσία του στο διάστημα. Η πρότασή τους θέλει να αποδείξει ότι η ηλιακή ηλεκτρική πρόωσης (SEP) μπορεί να χρησιμοποιηθεί με επιτυχία στο διάστημα. Η Ball Aerospace είναι μια από τις πέντε εταιρείες που πήραν 600.000 $ από τη NASA το Σεπτέμβριο του 2011, για την ανάπτυξη μιας τέτοιας ιδέας. Η NASA θέλει μια βιώσιμη και οικονομικά προσιτή ανθρώπινη παρουσία στο διάστημα, και η SEP είναι στο επίκεντρο αυτού του σχεδίου. Οι ειδικοί θα μπορούσαν να δοκιμάσουν τη νέα ιδέα αποστολής στο διάστημα ώστε να δοκιμαστεί η αποτελεσματικότητα της νέας τεχνολογίας πρόωσης. Ο γενικός στόχος που επιδιώκει της NASA είναι η δημιουργία πολύ αποτελεσματικών και ισχυρών διαστημικών συστημάτων, που να τροφοδοτούνται εξ ολοκλήρου από τον Ήλιο. Οι τρέχουσες τεχνολογίες των ηλιακών πάνελ δεν είναι τόσο χρήσιμες για αποστολές που πηγαίνει βαθιά μέσα στο ηλιακό σύστημα, πέρα ​​από τις τροχιές του Δία ή του Κρόνου, για παράδειγμα. Διαστημική ηλεκτρική ενέργεια στη Γη. Πριν λίγες μέρες ερευνητές του Πανεπιστημίου Στραθκλάιντ στη Σκοτία υποστήριξαν ότι ένας στόλος μικρών ρομποτικών σκαφών μπορεί να εκτρέψει την πορεία επικίνδυνων αστεροειδών. Οι ίδιοι ερευνητές επανέρχονται τώρα με μια νέα επαναστατική ιδέα. Υποστηρίζουν ότι ένας στόλος μικροσκοπικών δορυφόρων θα μπορούσαν να μεταδίδουν στη Γη ενέργεια ικανή να καλύψει τις ανάγκες ηλεκτροδότησης ολόκληρων πόλεων. Οι ερευνητές κάνουν λόγο για πολύ μικρούς δορυφόρους που θα λειτουργούν ως συλλέκτες ηλιακής ενέργειας την οποία στη συνέχεια θα μεταδίδουν στη Γη είτε με δέσμες λέιζερ είτε με δέσμες μικροκυμάτων. Οι δέσμες των δορυφόρων θα στοχεύουν κάποιον δέκτη που θα μετατρέπει την ηλιακή ενέργεια σε ηλεκτρική. Οι ερευνητές έχουν πραγματοποιήσει πετυχημένες δοκιμές της τεχνολογίας πάνω στην οποία θα βασιστεί η κατασκευή αυτών των δορυφόρων. Θεωρούν ότι δορυφόροι αυτού του είδους θα μπορούσαν να ηλεκτροδοτήσουν περιοχές που έχουν υποστεί καταστροφές ή απομακρυσμένες και απομονωμένες περιοχές όπου είναι δύσκολη η ανάπτυξη ηλεκτρικών δικτύων.Το πρόγραμμα έχει λάβει την ονομασία SAM (Self-infalting Adaptable Membrane) και σύμφωνα με τους ερευνητές οι δορυφόροι θα μιμούνται την φυσική κυτταρική δομή και λειτουργία των ζωντανών οργανισμών. «Το Διάστημα αποτελεί μια καταπληκτική πηγή συλλογής ηλιακής ενέργειας την οποία μπορούμε να συλλέγουμε αδιάλειπτα χωρίς να περιοριζόμαστε από το αν είναι μέρα ή νύκτα ή από τις καιρικές συνθήκες. Η χρήση τέτοιων δορυφόρων δίνει λύση και σε ένα ακόμη πρόβλημα που υπάρχει στη Γη. Υπάρχουν περιοχές όπου μπορούν να συλλέγονται σημαντικές ποσότητες ηλιακής ενέργειας όπως η Σαχάρα. Ομως ταυτόχρονα είναι πολύ δύσκολο να μεταφερθεί από την έρημο η ενέργεια στις αστικές περιοχές» αναφέρει ο Μασιμιλιάνο Μπαζίλε καθηγητής του Τμήματος Μηχανολογίας και Αεροδιαστημικής του Πανεπιστημίου Στραθκλάιντ στη Σκοτία που είναι επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας. H πρώτη ιδιωτική αποστολή στον ISS. Αν όλα προχωρήσουν σύμφωνα με το σχεδιασμό, το Σάββατο θα είναι ημέρα-ορόσημο στην ιστορία των διαστημικών επιχειρήσεων: η εταιρεία SpaceX εκτοξεύει το Dragon, το πρώτο ιδιωτικό σκάφος για τον ανεφοδιασμό του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού. Η SpaceX είναι μία από τις εταιρείες που εξασφάλισαν συμβόλαια της NASA, προκειμένου να καλυφθεί το κενό που άφησε η περυσινή καθήλωση των διαστημικών λεωφορείων. Η εταιρεία, την οποία δημιούργησε ο συνιδρυτής του PayPal Ίλον Μασκ, θα λάβει 1,6 δισ. δολάρια για 12 ρoμποτικές αποστολές στον ISS. Η κάψουλα Dragon, η οποία θα μπορούσε να τροποποιηθεί στο μέλλον ώστε να μεταφέρει και πληρώματα, θα παραδώσει στον ISS σχεδόν μισό τόνο τροφίμων, εφοδίων και επιστημονικών πειραμάτων. Τα στάδια της αποστολής όπως τα παραθέτει το Space.com: Εκτόξευση: Το Dragon θα εκτοξευτεί από το Ακρωτήριο Κανάβεραλ στη Φλόριντα τοποθετημένο στην κορυφή ενός πυραύλου Falcon 9 της SpaceX. Η πυροδότηση προγραμματίζεται για τις 11.55 ώρα Ελλάδας στις 19 Μαΐου. Διακοπή κύριου κινητήρα / Διαχωρισμός σταδίων: Περίπου 180 δευτερόλεπτα μετά την πυροδότηση, οι κινητήρες του κατώτερου σταδίου του πυραύλου σταματούν να λειτουργούν και το πρώτο στάδιο πέφτει πίσω στη Γη. Σε αυτό το σημείο ενεργοποιούνται οι κινητήρες του δεύτερου σταδίου. Αποσύνδεση του Dragon: Περίπου 9 λεπτά μετά την εκτόξευση, το Dragon αποσυνδέεται από το ανώτατο στάδιο του πυραύλου και τίθεται σε τροχιά. Η κάψουλα αναπτύσσει τους ηλιακούς συλλέκτες που θα την τροφοδοτούν με ηλεκτρική ενέργεια στις επόμενες φάσεις. Τροχιακοί έλεγχοι: Αφότου τεθεί σε τροχιά το Dragon υποβάλλεται σε ελέγχους, κατά τους οποίους δοκιμάζεται μεταξύ άλλων το σύστημα Absolute GPS, το οποίο επιτρέπει στην κάψουλα να προσδιορίζει τη θέση της στο Διάστημα μέσω των δορυφόρων του GPS. Σε αυτή τη φάση ελέγχεται επίσης το σύστημα ακύρωσης της πτήσης για την περίπτωση που κάτι πάει στραβά. Πέρασμα κάτω από τον ISS: Την τρίτη ημέρα της αποστολής του, το Dragon θα περάσει 1,5 χιλιόμετρο κάτω από τον σταθμό και θα αρχίσει να επικοινωνεί μαζί του. Σε αυτή τη φάση θα δοκιμαστεί το δευτερεύον σύστημα GPS και το πλήρωμα του σταθμού θα στείλει εντολή για την ενεργοποίηση ενός φωτεινού σινιάλου από την κάψουλα. Ραντεβού: Την επόμενη ημέρα, το Dragon πλησιάζει εκ νέου το σταθμό σε απόσταση 2,5 χιλιομέτρων. Η απόσταση μειώνεται σταδιακά στα 250 μέτρα και τελικά στα 10 μέτρα. Πρόσδεση: Σε αυτό το σημείο, το Κέντρο Ελέγχου στο Χιούστον δίνει στο πλήρωμα του σταθμού την άδεια να συλλάβει το Dragon με το ρομποτικό βραχίονα του τροχιακού συγκροτήματος. Ο βραχίονας φέρνει τελικά την κάψουλα στη θυρίδα πρόσδεσης όπου θα συνδεθεί, στην κάτω πλευρά της υπομονάδας Harmony του ISS. Αποσύνδεση: Έπειτα από 18 ημέρες παραμονής στον ISS, το Dragon αποσυνδέεται και απομακρύνεται μερικά μέτρα με τη βοήθεια του ρομποτικού βραχίονα του σταθμού. Ενεργοποιεί τότε τους προωθητήρες του και για να απομακρυνθεί περισσότερο, σε απόσταση ασφάλειας. Επανείσοδος: Τέσσερις ώρες μετά την αναχώρησή του από το συγκρότημα, το Dragon ενεργοποιεί εκ νέου τους προωθητήρες του και εισέρχεται στην ατμόσφαιρα. Η θερμική ασπίδα προστατεύει την κάψουλα στα 7 λεπτά της μετεωρικής καθόδου. Προσθαλάσσωση: Η κάψουλα ανοίγει τρία αλεξίπτωτα που επιβραδύνουν απότομα την κάθοδο και προσθαλασσώνεται στον Ειρηνικό Ωκεανό, περίπου 450 χλμ από τις δυτικές ακτές των ΗΠΑ. Μετά την περισυλλογή του, μπορεί να ξαναχρησιμοποιηθεί.

Το πλήρωμα του «Σογιούζ» έφτασε στο ΔΔΣ. Στις 17 Μαΐου στις 8 και 35 και 56 δευτερόλεπτα ωρα Μοσχας το επανδρωμένο διαστημικό σκάφος μεταφοράς "Soyuz TMA-04M" συνδεθηκε με την "Αναζήτηση" (ΜΙΜ-2) του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού. Μετά την ολοκλήρωση της δοκιμής διαρροής της διεπαφής μεταξύ του διαστημικού σκάφους και του (ΜΙΜ-2) απο 11:55 εως 12:25 ωρα Μόσχας, έχει προγραμματιστεί να ανοίξει ο διαδρόμος. Μετά από αυτό, το πλήρωμα του ΔΔΣ θα ενωθει με το πλήρωμα του "Soyuz TMA-04M», που περιλαμβάνει τον Gennady Padalka (Roscosmos), Σεργκέι Revina (Roscosmos) και τον Ιωσήφ Acaba (NASA). Το πλήρωμα του ΔΔΣ θα εργασθεί 123 ημέρες από 17 Μάιου έως 17 Σεπτεμβρίου του 2012. Μετά το άνοιγμα της καταπακτής η αρίθμηση της Αποστολής στο ΔΔΣ θα αλλάξει σε 31/32 και το πλήρωμα θα αποτελείται από έξι άτομα: διοικητής Oleg Kononenko, πτήσης μηχανικοί Gennady Padalka και Σεργκέι Revina (Roscosmos), ο Donald Pettit και Joseph Άκαμπα (NASA), Αντρέ Cowper (ΕΣΛ .) Κατά τη διάρκεια της εκστρατείας 31/32, μετά την άφιξη του WPK "Soyuz TMA-04M», θα συνεχίστει η διεξάγωγει πειραματων σε διάφορους τομείς όπως η βιοτεχνολογία, βιοϊατρική έρευνα, τηλεπισκόπηση της Γης, η εξερεύνηση του ηλιακού συστήματος, οι διαστημικές επιστήμες των υλικών, η γεωφυσική και η εξερεύνηση των κοντινών αστρων, καθώς και την εκπαίδευση και την ανάπτυξη της τεχνολογίας. Σύμφωνα με το πρόγραμμα πτήσης που προβλέπεται θα γίνουν περίπου 40 πειράματα, των οποίων τα 8 είναι νέα. Επίσης προγραμματίζεται διαστημικός περίπατος, στη διάρκεια της οποίας οι αστροναύτες θα αφήσουν ένα μικρό δορυφόρο, με σκοπό να προβλέψουν τις μελλοντικές ημερομηνίες και τους τόπους πτώσης στη Γη τμήματων των διαφόρων κοσμικών αντικειμένων, συμπεριλαμβανομένων των τμημάτων των δορυφόρων. Το πλήρωμα εκτος τον μεγάλο αριθμό των επιστημονικών πειραμάτων εχει ακόμα την υποδοχή του ρωσικού διαστημικού οχήματος φορτίου "Πρόοδος M-16M», του ιαπωνικου διαστημικου σκάφους φορτίου HTV-3, "Konotori-3», το Ευρωπαϊκό διαστημικό σκάφος φορτίου ATV-3 "Edoardo Amaldi, το" Αμερικάνικο φορτηγό πλοίο «Δράκος». Συνολο 4 φορτηγά σκάφη!!! Οι αστροναύτες προγραμματίζουν τη διεξαγωγή από το διάστημα μαθήματα περιβάλλοντος για τους μαθητές 5 έως 7ου βαθμού. Ο πιο έμπειρος από το πλήρωμα του WPK "Soyuz TMA-04M» είναι ο Γκενάντι Padalka, με τρεις διαστημικές πτήσεις (το 1998 στο σταθμό "Μιρ" και το 2004 και το 2009 - στον ΔΔΣ) με πάνω από 585 ημέρες, εκτελωντας οκτώ διαστημικούς περιπάτους. Ο Ιωσήφ Άκαμπα εχει μια διαστημική πτήση με το διαστημικό λεωφορείο κατά τη διάρκεια της STS-119 το 2009. Για τον Σεργκέι Revin - αυτή είναι η πρώτη διαστημική πτήση. Τρεις διαστημικοι πυραύλοι θα εκτοξευστούν σήμερα από την Γη. Τρεις διαστημικές εκτοξεύσεις θα πραγματοποιηθούν ταυτόχρονα στις 17 Μαΐου από διάφορα σημεία της Γης. «Δύο εκτοξεύσεις θα πραγματοποιήσει η Ρωσία: την πρώτη από το κοσμοδρόμιο του Πλισέτσκ στην περιοχή Αρχάνγκελσκ, η δεύτερη – από το κοσμοδρόμιο Μπαϊκονούρ στο Καζακστάν. Άλλη μια εκτόξευση έχει προγραμματίσει η Ιαπωνία από το κοσμοδρόμιο Tanegashima» Η πηγή τόνισε, πως η εκτόξευση από το στρατιωτικό κοσμοδρόμιο Πλισέτσκ θα πραγματοποιηθεί για τα συμφέροντα του Υπουργείου Άμυνας. Το 2012 στον κόσμο έχουν ήδη πραγματοποιηθεί 24 διαστημικές εκτοξεύσεις, μία από τις οποίες ήταν προβληματική.(Β.Κορέα) Η Ρωσία πραγματοποίησε 7 επιτυχείς διαστημικές εκτοξεύσεις.

Όσο απαράλλαχτο μοιάζει το φεγγάρι τόσο αλλάζει. Όσο κι αν δείχνει ίδιο και απαράλλαχτο, το φεγγάρι δεν ήταν πάντα όπως φαίνεται σήμερα. Οι κρατήρες και οι σχηματισμοί στην επιφάνεια της σελήνης άλλαζαν διαρκώς. Τη φαινομενική «στασιμότητα» που κάνει τον δορυφόρο της Γης να μοιάζει λες και δεν εξελίσσεται ποτέ έρχεται να ανατρέψει το καταπληκτικό βίντεο του παρατηρητηρίου της NASA, Lunar Reconnaissance Orbiter! Χάρη στη δουλειά των επιστημόνων, μπορούμε να έχουμε μια πληρέστερη άποψη για την ιστορία του φεγγαριού. Να πώς εξελίχθηκαν λοιπόν τα πράγματα...

Οι μαύρες τρύπες «προκάλεσαν κλιματική αλλαγή σε ολόκληρο το Σύμπαν» Τίποτα δεν μπορεί να δραπετεύσει από τη μοιραία έλξη των μελανών οπών, ούτε καν η ακτινοβολία, περιέργως όμως αυτά τα κοσμικά τέρατα φαίνεται ότι λειτούργησαν σαν σόμπες, οι οποίες θέρμαναν το διαστρικό αέριο σε ολόκληρο το Σύμπαν, δείχνουν οι τελευταίες προσομοιώσεις. Η επιπλέον θερμότητα δεν προέρχεται βέβαια από τις ίδιες τις μαύρες τρύπες, αλλά από τα υλικά που παγιδεύονται στην έλξη τους: πριν τελικά χαθούν μέσα στην κοσμική οπή, τα υλικά αυτά στροβιλίζονται γύρω της σε ακραίες ταχύτητες και φτάνουν έτσι σε εξωφρενικές θερμοκρασίες. Το αποτέλεσμα αυτής της θέρμανσης είναι η εκπομπή ακτίνων γάμμα, δηλαδή ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας με υψηλή συχνότητα, και επομένως υψηλή ενέργεια. Οι αστροφυσικοί γνώριζαν ότι η ακτινοβολία αυτή μπορεί να θερμάνει τα νεφελώματα αερίου στη γειτονιά της μαύρης τρύπας, πίστευαν όμως ότι η επίδρασή της σε μεγάλες αποστάσεις είναι αμελητέα. Τώρα, έρευνα που δημοσιεύεται στο έγκριτο Astrophysical Journal δίνει μια διαφορετική εικόνα. Διεθνής ερευνητική ομάδα προσομοίωσε με μαθηματικά μοντέλα την επίδραση των ακτίνων γ που εκπέμπουν τα κβάζαρ, εξαιρετικά φωτεινά γαλαξιακά κέντρα, μέσα στα οποία πιστεύεται ότι κρύβονται μαύρες τρύπες μεγάλης μάζας. Το συμπέρασμα είναι ότι οι ακτίνες γ των μαύρων τρυπών μπορεί να θερμάνει έμμεσα νέφη αερίου ακόμα και σε αποστάσεις κοσμικής κλίμακας. Η ηλεκτρομαγνητική ενέργεια που μετατρέπεται τελικά σε θερμότητα, μέσω μιας περίπλοκης διαδικασίας, είναι αρκετή για να αυξήσει κατά δέκα φορές τη θερμοκρασία σε νέφη μέσης πυκνότητας, και κατά 100 φορές σε νέφη χαμηλής πυκνότητας. Το φαινόμενο δεν παρατηρήθηκε άμεσα, επιβεβαιώνεται όμως από τα υπολογιστικά μοντέλα για την εξέλιξη του Σύμπαντος: όταν η υπόθεση της θέρμανσης από μαύρες τρύπες τροφοδοτήθηκε στα μοντέλα, τα αποτελέσματα ταίριαζαν απόλυτα με τα παρατηρούμενα φασματικά χαρακτηριστικά των κβάζαρ. Τα αποτελέσματα της μελέτης «ξαναγράφουν τη θερμική ιστορία του Σύμπαντος» σχολίασε ο Δρ Κρίστοφερ Πφόμερ του Ινστιτούτου Θεωρητικών Μελετών της Χαϊδελβέργης, το οποίο προσέφερε τον υπερυπολογιστή στον οποίο έτρεξαν τα μοντέλα. Το συμπέρασμα της μελέτης, τονίζουν οι ερευνητές, έχει σημαντικές συνέπειες όσον αφορά την κατανόηση της εξέλιξης των γαλαξιών και γενικά του Σύμπαντος. Οι γαλαξίες σχηματίστηκαν από ψυχρά νέφη αερίου που συμπυκνώθηκαν κάτω από την επίδραση της ίδιας τους της βαρύτητας και σχημάτισαν άστρα και πλανήτες. Όμως, τα νέφη αερίου με υψηλή θερμοκρασία δεν μπορούν να συμπυκνωθούν και να καταρρεύσουν κάτω από το ίδιο τους το βάρος. Φαίνεται επομένως ότι οι μαύρες τρύπες θέρμαναν τα νέφη αερίου αρκετά ώστε να φρενάρουν το σχηματισμό μικρών γαλαξιών, γνωστών ως γαλαξιών-νάνων. Και αυτό θα εξηγούσε γιατί οι αστρονόμοι βλέπουν λιγότερους γαλαξίες-νάνους από ό,τι προβλέπουν οι κοσμολογικές προσομοιώσεις.

Σχεδόν 5.000 αστεροειδείς απειλούν τη Γη. Οι ειδικοί της NASA κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι στο ηλιακό μας σύστημα υπάρχουν σχεδόν 4700 περισσότερο ή λιγότερο μεγάλοι αστεροειδείς με διάμετρο 100 και πάνω μέτρων και η τροχιά των οποίων, σύμφωνα με τους υπολογισμούς τους, βρίσκεται σχετικά κοντά στη Γη. Τέτοιοι αστεροειδείς μπορεί να δημιουργούν κίνδυνο για τον πλανήτη μας. Σε τέτοιο συμπέρασμα οι επιστήμονες κατέληξαν με βάση τα δεδομένα που συγκεντρώθηκαν από τον ερευνητικό καθετήρα WISE. Οι αστεροειδείς αυτοί είναι αρκετά μεγάλοι για να μην καούν στην ατμόσφαιρα του πλανήτη μας και να μην προκαλέσουν σοβαρή ζημιά κατά την πτώση τους στη γη. Οι εμπειρογνώμονες της NASA τόνισαν ότι οι εκτιμήσεις τους σχετικά με την ποσότητα των δυνητικά επικίνδυνων αστεροειδών είναι προς το παρόν πρόχειρες.

Μικρές ειδήσεις. Η NASA επέτρεψε την αποστολη του Dragon προς τον ΔΔΣ. Η NASA έδωσε άδεια στην ιδιωτική εταιρεία Space-X να στείλει το κατασκευασμένο απ αυτήν διαστημικό λεωφορείοDragon προς το Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Προβλέπεται ότι θα πετάξει από το κοσμοδρόμιο στο ακρωτήριο Κανάβεραλ στις 19 Μαΐου. Το Dragon θα μεταφέρει στο Σταθμό υλικά βάρους 500 και πάνω κιλών - τρόφιμα, εξοπλισμό και υλικά για πειράματα και από το ΔΔΣ θα πάρει στη Γη τεμάχια εγκαταστάσεων τα οποία η NASA σχεδιάζει για λόγους οικονομίας να χρησιμοποιήσει στο μέλλον. Η NASA έχει συνάψει με την εταιρεία συμβόλαιο αξίας 1,6 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Το ποσό αυτό θα πρέπει να αρκέσει για 12 πτήσεις. H NASA εκπαιδεύει αστροναύτες για αποστολή σε αστεροειδή προς αναζήτηση ορυκτού πλούτου. Λίγα χρόνια μετά την κινηματογραφική εκπαίδευση αστροναυτών για να επισκεφθούν αστεροειδή η NASA αποφάσισε να εκπαιδεύσει αληθινούς αστροναύτες για την επίσκεψη σε αστεροειδή, όχι για να τον καταστρέψουν όπως στην πετυχημένη ταινία, αλλά για να τον εξερευνήσουν και να προσπαθήσουν να βρουν και να ανακτήσουν τον ορυκτό του πλούτο. Οπως έγινε γνωστό, η NASA εκπαιδεύει μια ομάδα αστροναυτών η οποία σύμφωνα με τον σχεδιασμό θα ταξιδέψει σε απόσταση περίπου πέντε εκατομμυρίων χλμ μακριά από τη Γη για να συναντήσει έναν αστεροειδή για τον οποίον θα υπάρχουν βάσιμες ενδείξεις ότι διαθέτει πολύτιμα μεταλλεύματα. Σε λίγες μέρες οι αστροναύτες θα ξεκινήσουν να εκπαιδεύονται στην χρήση ειδικών οχημάτων αλλά και στη συλλογή δειγμάτων από την επιφάνεια του αστεροειδή. Η αποστολή αναμένεται να πραγματοποιηθεί σε περίπου 15 χρόνια και θα έχει πολλαπλούς στόχους. Εκτός από τα μεταλλεύματα, οι αστροναύτες θα διαπιστώσουν πώς είναι η παραμονή σε πολύ εχθρικά για την επιβίωση περιβάλλοντα (όπως είναι το περιβάλλον ενός αστεροειδή) ενώ θα συγκεντρώσουν και στοιχεία που θα βοηθήσουν στην καλύτερη αντιμετώπιση ενός απειλητικού για τη Γη αστεροειδούς. Σύμφωνα με τον αρχικό σχεδιασμό της αποστολής οι αστροναύτες θα παραμείνουν πάνω στον αστεροειδή για περίπου 30 μέρες. Σε μεγάλο συνέδριο που θα γίνει στην Ιαπωνία σε έναν μήνα η NASA θα παρουσιάσει περισσότερα στοιχεία για αυτή την αποστολή. Σύμφωνα με πληροφορίες η αμερικανική διαστημική υπηρεσία θα ανακοινώσει μια μη επανδρωμένη αποστολή η οποία το 2016 θα συλλέξει δείγματα από κάποιον αστεροειδή. Η αποστολή αυτή θα αποτελέσει την δοκιμή για την μεταγενέστερη επανδρωμένη αποστολή που σχεδιάζεται για τα τέλη της επόμενης δεκαετίας. Περισσότερα:Δημοσίευση 25/4/2012-Ορυχεία σε κοντινούς αστεροειδείς «από την επόμενη δεκαετία» http://www.astrovox.gr/forum/viewtopic.php?t=15547 Στόλος 50 νανο-δορυφόρων θα μελετήσει το Βόρειο Σέλας. Στην τελική φάση οργάνωσης βρίσκεται ερευνητική αποστολή που θα μελετήσει το Βόρειο Σέλας. Ενας στόλος από 50 μικροσκοπικούς δορυφόρους θα ενώσουν τις δυνάμεις τους συγκεντρώνοντας στοιχεία για το τι συμβαίνει στο εσωτερικό του σέλαος, αλλά και για τις μαγνητικές καταιγίδες που δημιουργούνται στον Ηλιο και προκαλούν το φαινόμενο. Στόχος των επιστημόνων είναι να δημιουργήσουν ένα μοντέλο με το οποίο θα μπορούν να κάνουν «μετεωρολογικές» προβλέψεις για τις μαγνητικές καταιγίδες του Ηλιου οι οποίες εκτός από την δημιουργία του σέλαος επηρεάζουν τις τηλεπικοινωνίες και τα δίκτυα ηλεκτρικής ενέργειας στη Γη. Η αποστολή ονομάζεται STAR Project και τον κεντρικό ρόλο στην οργάνωσή της έχει το Τμήμα Φυσικής του Πανεπιστημίου του Οσλο. Πενήντα δορυφόροι με μέγεθος περίπου όσο μια χάρτινη συσκευασία ενός λίτρου γάλατος θα τεθούν σε τροχιά πάνω από τον Βόρειο Πόλο όταν υπάρχει αυξημένη ηλιακή δραστηριότητα. Η αποστολή είναι προγραμματισμένη να γίνει το 2013. Κάθε δορυφόρος θα κινείται σε διαφορετικό ύψος (από 160-320 χλμ) και θα διαθέτει διάφορα όργανα παρατήρησης και μετρήσεων. Κατά την κίνησή τους οι δορυφόροι θα μελετήσουν όλα τα στρώματα της ιονόσφαιρας συγκεντρώνοντας μια σειρά από δεδομένα. Σύμφωνα με τον σχεδιασμό οι δορυφόροι θα παραμείνουν σε τροχιά για 3-8 εβδομάδες και στη συνέχεια θα πέσουν στην ατμόσφαιρα και θα καταστραφούν. Τόσο η NASA όσο και η Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Διαστήματος (ESA) έχουν δείξει ενδιαφέρον για την τεχνολογία των νανο-δορυφόρων.

Το Επανδρωμένο διαστημόπλοιο "Soyuz TMA-04M» ξεκίνησε για τον ΔΔΣ! Σύμφωνα με το πρόγραμμα της πτήσης του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού (ΔΔΣ) και τις υποχρεώσεις της ρωσικής πλευράς σχετικά με αυτό το διεθνές σχέδιο στις 7:01:23 ωρα Μόσχας (GMT) από το Μπαϊκονούρ ξεκίνησε το επανδρωμένο διαστημικό σκάφος μεταφοράς (TLC) "Σογιούζ TMA-04M. " Ο σκοπός η παράδοση στον ISS τρίων κοσμοναυτών-αποστολή (ISS-31) Το πλήρωμα του "Σογιούζ TMA-04M," οι Ρώσοι κοσμοναύτες Γκενάντι Padalka (διοικητής) και Σεργκέι Revin (μηχανικός πτήσης του οχήματος) και ένας Αμερικανός αστροναύτης ο Ιωσήφ Acaba (ιπτάμενος μηχανικός διαστημοπλοίων-2). Το πλοίο τέθηκε σε τροχιά αναφοράς με τις ακόλουθες παραμέτρους: η κλίση του 51,67 βαθμούς, το ελάχιστο ύψος είναι 200,7 χιλιόμετρα, μέγιστο - 246,36 χιλιόμετρα, τροχιακή περίοδο - 88,68 λεπτά. Τα ενσωματωμένα συστήματα του διαστημοπλοίου λειτουργούν κανονικά. Σύμφωνα με τα στοιχεία τηλεμετρίας και τις εκθέσεις του πληρώματος που εργάζονται στον ΔΔΣ το σύστημα λειτουργεί κανονικά. Ο σταθμός είναι έτοιμος να δέσει με το πλοίο. Στον ΔΔΣ εργάζονται ο κοσμοναύτης Όλεγκ Kononenko (Roscosmos), ο αστροναύτης Donald Pettit (NASA) και Αντρέ Kuipers (ΕΟΔ). Το «Σογιούζ TMA-04M» θα συνδεθει στον ΔΔΣ στις 17 Μάη 2012, στις 8:38 GMT.

Θα μπορούσε το ήλιο-3(Σελήνη) να λύσει πραγματικά τα ενεργειακά προβλήματα της Γης; Φυσικοί πιστεύουν ότι το ισότοπο ήλιο-3 θα μπορούσε να προσφέρει το σύνολο των ενεργειακών μας αναγκών στο μέλλον. Με καμία απολύτως ρύπανση. Το ήλιο-3 είναι ελαφρώς διαφορετικό από το αέριο που γεμίζει τα μπαλόνια των γενεθλίων. Αντίθετα, το ήλιο-3 είναι ένα σταθερό ισότοπο του ηλίου που του λείπει ένα νετρόνιο, με αυτό το χαμένο νετρόνιο επιτρέπεται να παράγει καθαρή ενέργεια. Το φεγγάρι έχει ένα τεράστιο απόθεμα του ηλίου-3 στην επιφάνειά του, αλλά είναι το ήλιο-3 πραγματικά η απάντηση στα προβλήματα της ενέργειας στη Γη μας; Δύο τύποι αντιδράσεων σύντηξης κάνουν χρήση του ηλίου-3 για την παραγωγή καθαρής ενέργειας. Η πρώτη χρησιμοποιεί το δευτέριο που αντιδρά με το ήλιο-3, για να παράγει ήλιο-4 και ένα πρωτόνιο. Το δεύτερο είδος των αντιδράσεων χρησιμοποιεί δύο άτομα ηλίου-3 για να δημιουργήσει ήλιο-4 και δύο πρωτόνια. Περισσότερα: http://www.astrovox.gr/forum/viewtopic.php?t=15203 Ένα από τα καλύτερα σημεία της προτεινόμενης αντίδρασης του ηλίου-3 είναι η παντελής έλλειψη ραδιενεργών υποπροϊόντων. Δεν εκπέμπονται νετρόνια και δεν αφήνουν πίσω τους ισότοπα, που θα μπορούσαν να δώσουν ραδιενέργεια. Το πρωτόνιο είναι ένα ιδιαίτερα καλό προϊόν, επειδή η καθαρή ενέργεια μπορεί να αξιοποιηθεί από αυτό το αδέσποτο πρωτόνιο όταν εισέλθει μέσα σε ένα ηλεκτροστατικό πεδίο. Οι παραδοσιακές πυρηνικές αντιδράσεις σχάσης παράγουν θερμότητα, που στη συνέχεια χρησιμοποιείται για τη θέρμανση του νερού. Το καυτό νερό χρησιμοποιείται σε στροβίλους για να παράγουν ηλεκτρική ενέργεια. Στην διαδικασία της σύντηξης με το ήλιο-3, η ενέργεια δημιουργείται από την ίδια την αντίδραση, χωρίς την παρουσία δυσάρεστου ραδιενεργού υλικού για τις μελλοντικές γενιές. Η διαδικασία σύντηξης με ήλιο-3 δεν είναι απλώς θεωρητική – το Ινστιτούτο Τεχνολογίας στο Πανεπιστήμιο του Wisconsin-Madison έχουν πραγματοποιηθεί με επιτυχία πειράματα σύντηξης που συνδυάζει δύο πυρήνες του ηλίου-3. Οι εκτιμήσεις τοποθετούν την αποτελεσματικότητα των αντιδράσεων σύντηξης του ηλίου-3 σε 70%, για σύγκριση το κάρβουνο και το φυσικό αέριο για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας έχουν απόδοση κάπου 20%. Το ήλιο-3 μεταδίδεται με τους ηλιακούς ανέμους, αλλά το γήινο μαγνητικό πεδίο αναγκάζει το ισότοπο αυτό να απομακρυνθεί μακριά. Χάρη στο αμελητέα μαγνητικό πεδίο του το φεγγάρι επιτρέπει στο ήλιο-3 να καθίσει πάνω στον ρεγκόλιθο, το στρώμα του βράχου και της σκόνης που καλύπτει το φεγγάρι. Η ύπαρξη του ηλίου-3 στη Σελήνη επαληθεύεται από δείγματα που έφεραν πίσω οι αποστολές Απόλλων και Luna. Ο γεωλόγος και αστροναύτης Harrison Schmitt απέκτησε και ανέλυσε πάνω από 200 κιλά σεληνιακών βράχων που πάρθηκαν κατά τη διάρκεια της αποστολής Απόλλων 17 το 1972. Το ήλιο-3 υπάρχει στη Γη μας, αλλά σε πολύ μικρές ποσότητες. Το τρίτιο (υδρογόνο με δύο νετρόνια, ή το δευτέριο με ένα νετρόνιο) με φυσικό τρόπο διασπάται σε ήλιο-3 με την πάροδο του χρόνου. Το ήλιο-3, επίσης, δημιουργείται παραδόξως κι ως υποπροϊόν των δοκιμών πυρηνικών όπλων. Οι ΗΠΑ έχουν αποθέματα ηλίου-3 μόνο 30 κιλά, πολύ λιγότερο από τους θεωρητικούς 25 τόνους του ηλίου-3 που είναι απαραίτητο για να λύσει τις ενεργειακές ανάγκες της χώρας αυτής σε ένα χρόνο. Η απόκτηση του ηλίου-3 από το ‘κάλυμμα’ του σεληνιακού εδάφους δεν θα είναι εύκολη. Οι καλύτερες δυνατές εκτιμήσεις του ηλίου-3 που περιέχει είναι 50 μέρη ανά δισεκατομμύριο στο σεληνιακό έδαφος, άρα πρέπει να συγκεντρώσουμε εκατομμύρια τόνους σεληνιακού εδάφους για να συλλέξουμε αρκετό ήλιο-3 για να είναι χρήσιμο σε αντιδράσεις σύντηξης στη Γη. Θα πρέπει να είμαστε τόσο πρόθυμοι να αφαιρέσουμε μετάλλευμα από το φεγγάρι και να καταστρέψουμε την επιφάνειά του για να έχουμε μια καθαρή πηγή ενέργειας για τη Γη; Μετά την εξόρυξη του σεληνιακού βράχου, το ήλιο-3 χωρίζεται με τη θέρμανση της μάζας του πάνω από 600 βαθμούς Κελσίου, μια διαδικασία που καταναλώνει μεγάλη ποσότητα ενέργειας. Και εν τω μεταξύ, η μεταφορά μεγάλων ποσοτήτων ηλίου-3 στη Γη θα είναι άλλο ένα πρόβλημα. Ένα διαστημικό σκάφος θα ήταν πιθανό να μεταφέρει μόνο μερικούς τόνους ηλίου-3 ως φορτίο, για να πούμε ότι θα έχουμε αρκετό ήλιο-3 για τις ενεργειακές ανάγκες του πλανήτη. Έτσι, είναι πιθανό ότι το ήλιο-3 είναι πιο πιθανό να γίνει πηγή καυσίμων για τις σεληνιακές αποικίες, εξαλείφοντας την ανάγκη για συμπληρωματικές προμήθειες καυσίμων και δαπανηρές πτήσεις προς και από τη Γη. Λόγω της προσπάθειας και της ενέργειας που απαιτείται για την εξόρυξη του ηλίου-3, τη θερμότητα, και τη μεταφορά προς τη Γη, δεν θα είναι μια φθηνή πηγή ενέργειας, αλλά μια καθαρή εναλλακτική λύση, που πιθανόν να πρέπει να στραφούμε στα επόμενα 100 χρόνια. Τα συχνά ταξίδια στο φεγγάρι μπορεί επίσης να ανοίξουν την σεληνιακή τουριστική βιομηχανία, καθώς οι επιβάτες θα ταξιδεύουν μαζί με τα μεταλλικά κουτιά του ηλίου-3 που προορίζονται για χρήση σε αντιδράσεις σύντηξης πίσω στη Γη. Ποιοί όμως θα εκμεταλλευτούν και θα ελέγχουν τις ενεργειακές πηγές της Σελήνης; Το καλύτερο θα είναι να υπάρχει μια ομάδα κρατών κι όχι μια ιδιωτική εταιρεία. Η ρωσική εταιρεία Energia ισχυρίστηκε το 2006 ότι θα έχει μια μόνιμη βάση στο φεγγάρι το 2015 και θα αρχίσει τη συγκομιδή του ηλίου-3 από το 2020. Όμως, η εταιρεία φαίνεται να είναι πολύ πίσω στο χρονοδιάγραμμα για να γίνουν αυτοί οι ισχυρισμοί πραγματικότητα. Ένα μονοπώλιο στην καθαρή ενέργεια θα εκτοξεύσει κάθε μεγάλο έθνος σε "υπερισχυρό" έθνος. Μήπως θα το δούμε αυτό να συμβαίνει τον επόμενο αιώνα; Αλλά ακόμη και αν τα αποθέματα του ηλίου-3 της Σελήνης κοστίζουν πολύ ακριβά για να μεταφερθούν πίσω στη Γη, ο μοναδικός μας φυσικός δορυφόρος μας, θα μπορούσε μια μέρα να γίνει διαστημικό "βενζινάδικο" για τα σκάφη που θα ταξιδεύουν στο διάστημα, καθώς η ανθρωπότητα θα ταξιδεύει προς τα αστέρια. Πηγή: io9.com Σχόλιο:Ειναι λάθος η εκτίμηση για το κόστος μεταφοράς του ηλίου-3 γιατι η ανάπτυξη της Σελήνης θα μειώσει αισθητα το κόστος και οι πτησεις θα ειναι συνεχείς και συχνές εξάλλου η ανάγκη για νέες πηγές ενέργειας(το πετρέλαιο δεν είναι ατελείωτο) μαζί με το πρόβλημα υπερθέρμανσης του Πλανήτη κανουν την λύση της πυρηνικής σύντηξης την τέλεια λύση. Εξάλλου εδω μιλάνε για Ορυχεία σε κοντινούς αστεροειδείς «από την επόμενη δεκαετία»(Δημοσίευση 25/4/2012) με κοστος δις δολ. http://www.astrovox.gr/forum/viewtopic.php?t=15547

Στο Γαλαξία μας μπορεί να υπάρχουν 1000 φορές περισσότεροι πλανήτες από αστέρια. Μερικές εκατοντάδες χιλιάδες δισεκατομμύρια πλανήτες στο μέγεθος της Γης που κινούνται ελεύθερα, μπορεί να υπάρχουν στον χώρο ανάμεσα στα άστρα του Γαλαξία μας, υποστηρίζει μια διεθνή ομάδα επιστημόνων στο Astrophysics and Space Science. Σημειώνουν δε ότι αυτοί οι πλανήτες θα μπορούσαν να έχουν και εξωγήινη ζωή. Οι επιστήμονες προτείνουν ότι αυτοί οι πλανήτες που φέρουν ζωή ξεκίνησαν να υπάρχουν στις απαρχές του Σύμπαντος λίγα εκατομμύρια χρόνια από το Big Bang, και ότι αυτοί φτιάχνουν το μεγαλύτερο τμήμα της «χαμένης μάζας» των γαλαξιών. Υπολογίζουν ότι ένα τέτοιο πλανητικό σώμα θα διασχίζει το εσωτερικό του ηλιακού συστήματος κάθε 25 εκατομμύρια χρόνια κατά μέσον όρο και κατά τη διάρκεια της κάθε διέλευσης, ζωδιακή σκόνη, συμπεριλαμβανομένης ενός τμήματος των ζωντανών κυττάρων του ηλιακού μας συστήματος, θα εμφυτεύεται στην επιφάνεια του. Αυτοί οι ελεύθερα κυμαινόμενοι πλανήτες θα έχουν τότε την πρόσθετη ιδιότητα της ανάμιξης των προϊόντων της τοπικής βιολογικής εξέλιξης σε μία γαλαξιακή κλίμακα. Από το 1995, όταν αναφέρθηκε ο πρώτος εξωηλιακός πλανήτης, το ενδιαφέρον για την αναζήτηση πλανητών έχει φθάσει στα ύψη. Οι 750 περίπου ανιχνεύσεις εξωπλανητών είναι όλοι τους πλανήτες σε τροχιά γύρω από αστέρια και δεν υπάρχουν ρεαλιστικές δυνατότητες για να είναι υποψήφιοι κόσμοι με εξωγήινη ζωή. Η δυνατότητα να υπάρχει ένας πολύ μεγαλύτερος αριθμός πλανητών προτάθηκε για πρώτη φορά σε προηγούμενες μελέτες, όπου μετρήθηκαν τα φαινόμενα του βαρυτικού εστιασμού των μακρινών κβάζαρ, μέσω παρεμβολής αντικειμένων μεγέθους ενός πλανήτη. Πρόσφατα δε αρκετές ομάδες ερευνητών έχουν προτείνει ότι μερικά δισεκατομμύρια τέτοια αντικείμενα θα μπορούσαν να υπάρχουν στον Γαλαξία. Η νέα έρευνα έχει ανεβάσει το γενικό σύνολο των πλανητών σε μερικές εκατοντάδες χιλιάδες δισεκατομμύρια σε κάθε γαλαξία – καθένας από τους οποίους φιλοξενεί την κληρονομιά αρχαίας κοσμικής αρχέγονης ζωής. Πηγή: science20

Κρατήρας του Ερμή γίνεται διάσημος για 15 λεπτά. Ο Andy Warhol (1928 — 1987), ήταν ένας αμερικανός καλλιτέχνης - ζωγράφος, γλύπτης, κινηματογραφιστής, συγγραφέας και συλλέκτης - πρωτοπόρος του κινήματος της Ποπ Αρτ. Ήταν εκείνος που είπε την προφητική φράση “στο μέλλον όλοι θα μπορούν να γίνουν διάσημοι για 15 λεπτά”. Η Διεθνής Αστρονομική Ένωση http://messenger.jhuapl.edu/news_room/details.php?id=219 ανακοίνωσε πρόσφατα τα ονόματα 23 κρατήρων που βρίσκονται στην επιφάνεια του Ερμή. Ένας από αυτούς φέρει το όνομα του διάσημου καλλιτέχνη Andy Warhol. Η τετραπλή εικόνα του κρατήρα που έδωσε στη δημοσιότητα η αποστολή Messenger παραπέμπει στις μεταξοτυπίες με διάσημους σταρ που έκανε ο Warhol. Με την πρόσφατη ανακοίνωση των 23 νέων ονομάτων, συμπληρώνονται τώρα 76 επίσημα (και καλλιτεχνικά) ονόματα σε κρατήρες του Ερμή από τον Ιανουάριο του 2008, όταν έγινε το πρώτο πέρασμα του διαστημικού σκάφους Messenger από τον πλανήτη. http://www.universetoday.com/95161/warhol-crater-gets-its-15-minutes-of-fame/

Ο τεράστιος νεκρός δορυφόρος Envisat θα παραμείνει σε τροχιά για 150 χρόνια. Η περίπτωση του ευρωπαϊκού δορυφόρου Envisat, ο οποίος έπαψε να επικοινωνεί με τη Γη τον Απρίλιο και θεωρείται πια νεκρός, αναδεικνύει το διογκούμενο πρόβλημα των διαστημικών σκουπιδιών και τον κίνδυνο που εγκυμονούν για διερχόμενες αποστολές. Ο Envisat, o βαρύτερος δορυφόρος γεωσκόπησης που έχει εκτοξευτεί ποτέ, είναι πλέον ένα από τα μεγαλύτερα διαστημικά σκουπίδια. Το κύριο σώμα του έχει διαστάσεις 9 επί 5 μέτρα, ωστόσο οι ηλιακοί συλλέκτες που τον τροφοδοτούσαν με ενέργεια έχουν άνοιγμα 14 μέτρα. Η ευρωπαϊκή διαστημική υπηρεσία ESA είχε εκτιμήσει το 2010 ότι, μετά τη λήξη της αποστολής του, ο Envisat θα χρειαζόταν έως και 150 χρόνια για να πέσει στη Γη. Τίποτα δεν μπορεί να γίνει για να επιταχυνθεί η πτώση του ογκώδους διαστημικού σκουπιδιού. Δεδομένου όμως ότι όλο και περισσότεροι επιστήμονες ζητούν να ληφθούν μέτρα για την ενεργή απομάκρυνση των σκουπιδιών που κινούνται σε τροχιά, η ESA θα μπορούσε στο μέλλον να υλοποιήσει ένα από τα σχέδια που έχουν προταθεί για τον εκτροχιασμό των παλιών δορυφόρων. «Ο Envisat θα μπορούσε να γίνει ο στόχος μιας μελλοντικής αποστολής απομάκρυνσης τροχιακών συντριμμιών» είπε ο Νικ Τζόνσον, επιστημονικός διευθυντής του Γραφείου Τροχιακών Συντριμμιών στο Διαστημικό Κέντρο Johnson της NASA. Η NASA θα παρακολουθεί τώρα τον Envisat και θα ενημερώνει τους διαχειριστές δορυφόρων όταν το σκουπίδι πλησιάσει σε ακτίνα ενός χιλιομέτρου.

Βαρυτικές επιδράσεις αποκαλύπτουν νέο εξωπλανήτη. Ακολουθώντας τα βήματα του Γάλλου μαθηματικού Urbain Le Verrier, ο οποίος προέβλεψε την ύπαρξη του Ποσειδώνα αναλύοντας μικρές αποκλίσεις στην τροχιά του Ουρανού, πριν περίπου 150 χρόνια, μια ομάδα αστρονόμων πρόσφατα ήταν σε θέση να συμπεράνει την ύπαρξη ενός δεύτερου εξωπλανήτη σε ένα σύστημα, όπου ήταν ορατός μόνο ο ένας. Ερευνητές με επικεφαλής τον David Nesvorny του Southwest Research Institute (SwRI) ήταν η πρώτη ομάδα που έχει ανακαλύψει ένα εξωγήινο κόσμο έξω από το ηλιακό σύστημα με αυτή την τεχνική. Λεπτομέρειες για το πώς διεξήχθη η έρευνα εμφανίζεται στο περιοδικό Science. Η ομάδα χρησιμοποίησε τη θεωρία βαρυτικών διαταραχών και πολύπλοκες υπολογιστικές μεθόδους για να αναπτύξει μια προσομοίωση, εξηγώντας έτσι τις βαρυτικές επιδράσεις που έβλεπαν στον ορατό εξωπλανήτη στο αστρικό σύστημα KOI-872. Οι ερευνητές είχαν προηγουμένως εντοπίσει ένα άστρο (το ΚΟΙ 872) με έναν εξωπλανήτη γύρω του, o οποίος κάνει μία πλήρη τροχιά κάθε 34 μέρες. Όμως στη συνέχεια πρόσεξαν ότι υπήρχαν μεγάλες αποκλίσεις χρόνου, της τάξης άνω των δύο ωρών, στις περιοδικές διελεύσεις του εξωπλανήτη μπροστά από το άστρο του. Οι επιστήμονες υποψιάστηκαν ότι είναι η παρουσία ενός δεύτερου σώματος που προκαλεί αυτές τις ανωμαλίες στην τροχιά του πρώτου πλανήτη. Μέσα από υπολογιστικά μοντέλα, δηλώνουν πλέον πεπεισμένοι ότι ανακάλυψαν έναν δεύτερο εξωπλανήτη στο ίδιο αστρικό σύστημα, παρόλο που αυτός έχει τέτοια τροχιά ώστε, αντίθετα με τον πρώτο, δεν παρεμβάλλεται ανάμεσα στο άστρο του και στο «Κέπλερ». Ο δεύτερος αυτός εξωπλανήτης εκτιμάται ότι έχει περίπου το μέγεθος του Κρόνου και κάνει μία πλήρη περιφορά γύρω από το άστρο του κάθε 57 μέρες. Σύμφωνα με τον Νεσβόρνι, υπολογίζεται ότι υπάρχει και ένας τρίτος εξωπλανήτης γύρω από το ίδιο άστρο, ο οποίος έχει περίπου διπλάσια διάμετρο από τη Γη (γι' αυτό λέγεται και «σούπερ-Γη») και κάνει μία περιφορά κάθε 6,77 μέρες. Κανείς από αυτούς τους εξωπλανήτες δεν φαίνεται να ανήκει στην κατοικήσιμη ζώνη, όπου θα μπορούσε να υπάρχει νερό και να φιλοξενείται ζωή. Αυτά τα αντικείμενα είχαν επισημανθεί από το τηλεσκόπιο Κέπλερ της NASA, που εκτοξεύτηκε ειδικά για να ανακαλύψει κόσμους σαν τη Γη γύρω από μακρινά αστέρια. Μέχρι στιγμής, η αποστολή έχει επιστρέψει πάνω από 2.300 αποτελέσματα. Οι αστρονόμοι μάλιστα έχουν επιβεβαιώσει πάνω από 750 εξωπλανήτες μέχρι τώρα. "Ανάμεσα στα σημερινά τηλεσκόπια για την ανίχνευση πλανητών γύρω από μακρινά αστέρια, το Κέπλερ που ξεκίνησε το 2009 είναι ο πρωταθλητής μεταξύ τους," εξηγεί ο Nesvorny. Οι ειδικοί της NASA λένε ότι ο κυνηγός των πλανητών παρακολουθεί συνεχώς περισσότερα από 150.000 αστέρια σε ένα στενό τμήμα του ουρανού. Με τον καιρό, εμφανίζονται λεπτές διαφορές στη φωτεινότητα σε αυτά τα αστέρια. Αυτές οι μικρο-αλλαγές μπορεί να είναι μια ένδειξη ενός εξωπλανήτη που κινείται ανάμεσα στο τηλεσκόπιο και τα άστρα-στόχους του. Για να επιβεβαιώσει ένα εξωγήινο κόσμο, το Κέπλερ θα πρέπει να κάνει τουλάχιστον τρία περάσματα. «Για ένα πλανήτη που βρίσκεται σε τροχιά γύρω από ένα άστρο, που παρακολουθεί το Κέπλερ, οι ιδιότητες απόσταση, χρόνος και άλλες ιδιότητες θα πρέπει να είναι αναλλοίωτες στο χρόνο," εξηγεί ο David Kipping του Κέντρου για την Αστροφυσική στο Χάρβαρντ (CfA). "Αρκετά αποτελέσματα, ωστόσο, μπορούν να παράγουν αποκλίσεις από τον τρόπο που ανακαλύπτει το Κέπλερ τους πλανήτες, έτσι ώστε η απόσταση των διελεύσεων να μην είναι αυστηρά περιοδικό”, προσθέτει. Κι αυτό μπορεί να οφείλεται σε ένα κρυφό εξωπλανήτη που κι αυτός βρίσκεται σε τροχιά γύρω από το άστρο. Η βαρύτητα του μπορεί να έλξει τους άλλους πλανήτες, αναγκάζοντας τους να αποκλίνουν από τις τροχιές τους έστω και λίγο. Μερικές αστρικές διελεύσεις μπορεί να καθυστερήσουν σε σχέση με τις άλλες. Αναλύοντας αυτές τις παραλλαγές, η ερευνητική ομάδα ήταν σε θέση να συμπεράνει την ύπαρξη ενός αόρατου πλανήτη στο σύστημα KOI-872. "Γρήγορα έγινε φανερό σε όλους μας ότι ένα μεγάλο κρυφό αντικείμενο πρέπει να έλκει τον διερχόμενα πλανήτη. Για να το θέσουμε πιο απλά, εάν ένα τρένο φτάνει στο σταθμό δύο ώρες πιο αργά, πρέπει να υπάρχει ένας πολύ καλός λόγος γι ‘αυτό. Το πρόβλημα ήταν να βρούμε τι ήταν αυτό," καταλήγει ο Nesvorny. Πηγή: SoftPedia

Ο Ήλιος κινείται μέσα στον Γαλαξία πιο αργά από ό,τι νομίζαμε. O Ήλιος κινείται στο διαστρικό διάστημα πιο αργά από ό,τι είχε εκτιμηθεί μέχρι σήμερα, γεγονός που σημαίνει ότι η Γη είναι πιθανότατα καλύτερα προστατευμένη από τις εισερχόμενες κοσμικές ακτίνες, αποκαλύπτει μελέτη που δημοσιεύεται στο Science. http://www.sciencedaily.com/releases/2012/05/120510141957.htm H μελέτη βασίστηκε στα δεδομένα του ΙΒΕΧ (Εξερευνητής Διαστρικού Ορίου), ενός δορυφόρου που καταγράφει αλληλεπιδράσεις σωματιδίων και χαρτογραφεί το όριο του Ηλιακού Συστήματος. http://www.nasa.gov/mission_pages/ibex/index.html Τροφοδοτώντας τα δεδομένα του ΙBEX σε ένα υπολογιστικό μοντέλο, Αμερικανοί ερευνητές υπολόγισαν ότι ο Ήλιος κινείται στο διαστρικό μέσο με ταχύτητα 83.700 χιλιομέτρων την ώρα, περίπου 11.000 χιλιόμετρα την ώρα πιο αργά από ό,τι είχε εκτιμηθεί. Η αναθεώρηση της εκτίμησης προς τα κάτω, επισημαίνουν οι ερευνητές, έχει σημασία για την κατανόηση της δομής του εξωτερικού ορίου του Ηλιακού Συστήματος. Ο Ήλιος και οι πλανήτες περιβάλλονται από μια «φούσκα» φορτισμένων σωματιδίων, τα οποία πηγάζουν από το μητρικό μας άστρο και κινούνται σφαιρικά προς τα έξω. Εδώ και αρκετές δεκαετίες, οι αστροφυσικοί πίστευαν ότι η ηλιόσφαιρα κινείται με τόσο μεγάλη ταχύτητα ώστε, καθώς συγκρούεται με σωματίδια του διαστρικού μέσου, παραμορφώνεται και σχηματίζει το λεγόμενο τοξοειδές κύμα κρούσης -έναν σχηματισμό παρόμοιο με το κύμα που σχηματίζει μπροστά της η πλώρη ενός πλοίου. Τέτοια κύματα κρούσης έχουν εξάλλου παρατηρηθεί μπροστά από άλλα άστρα που περνούν με μεγάλη ταχύτητα μέσα από νεφελώματα. Τώρα, όμως, η νέα εκτίμηση της ταχύτητας του Ήλιου δείχνει ότι η πίεση του διαστρικού υλικού που ρέει πάνω στην ηλιόσφαιρα δεν είναι αρκετή για το σχηματισμό κύματος κρούσης. «Δεδομένου ότι επί τρεις δεκαετίες μελετούσα το τοξοειδές κύμα κρούσης, έμεινα πραγματικά άναυδος όταν συνειδητοποίησα ότι δεν υπάρχει καν» σχολίασε ο Ντέιβιντ ΜακΚόμας του Ερευνητικού Ινστιτούτου Soutwest στο Τέξας, επικεφαλής της μελέτης. Όμως το γεγονός ότι η ηλιόσφαιρα δεν σχηματίζει κύμα κρούσης είναι στην πραγματικότητα καλά νέα για τη Γη: δεδομένου ότι δεν πιέζεται αρκετά ώστε να παραμορφώνεται και να εξασθενίζει, η ηλιόσφαιρα αναχαιτίζει καλύτερα τις λεγόμενες κοσμικές ακτίνες, φορτισμένα σωματίδια που θεωρούνται άκρως επικίνδυνα. Όπως μάλιστα επισημαίνει ο Δρ ΜακΚόμας, η ύπαρξη μιας υγιούς αστρόσφαιρας γύρω από οποιοδήποτε άστρο είναι πιθανότατα απαραίτητη για την εμφάνιση ζωής, αλλιώς οι πλανήτες ουσιαστικά θα αποστειρώνονταν από την κοσμική ακτινοβολία. Και αυτό σημαίνει ότι είναι πιθανότερο να ανακαλύψουμε εξωγήινη ζωή σε άστρα που δεν σχηματίζουν κύματα κρούσης καθώς κινούνται. Βίντεο: Ο Ηλιος εισέρχεται στο Τοπικό Νέφος. Το ηλιακό μας σύστημα κινείται προς το Τοπικό Νέφος, ένα διαστρικό νεφέλωμα με κοσμική ακτινοβολία. Οι επιστήμονες εκφράζουν την ανησυχία τους επειδή η «συνάντηση» του ηλιακού μας συστήματος με διαστρικά νεφελώματα συνδέεται με περιόδους όπου στη Γη εκδηλώθηκε μαζική εξαφάνιση ειδών. Κατά την τροχιακή του κίνηση στο κέντρο του Γαλαξία το ηλιακό μας σύστημα περνά μέσα από διαφόρων ειδών νεφελώματα τα οποία έχουν δημιουργηθεί από εκρήξεις σουπερνόβα. Αυτά τα νεφελώματα αποτελούνται από αέρια, σκόνη αλλά και σωματίδια υψηλής ενέργειας, τη γνωστή κοσμική ακτινοβολία. Οταν ο Ηλιος περνά σχετικά γρήγορα μέσα από αυτά τα νεφελώματα, οι αλληλεπιδράσεις που προκαλούνται δημιουργούν ένα είδος ασπίδας που εμποδίζει την άκρως βλαβερή κοσμική ακτινοβολία να εισέλθει στο ηλιακό μας σύστημα. Αυτή τη στιγμή το ηλιακό μας σύστημα κινείται προς το Τοπικό Νέφος, ένα από τα πιο γνωστά διαστρικά νέφη της γαλαξιακής μας γειτονιάς. Επιστήμονες στις ΗΠΑ που παρατηρούν το φαινόμενο διαπίστωσαν ότι τη φορά αυτή ο Ηλιος κινείται προς το νεφέλωμα με μικρή ταχύτητα (23 χλμ/δευτ) και εκφράζουν την ανησυχία τους επειδή εκτιμούν ότι με αυτή τη ταχύτητα οι αλληλεπιδράσεις που θα προκληθούν δεν θα οδηγήσουν στη δημιουργία ασπίδας από την κοσμική ακτινοβολία. Φοβούνται λοιπόν ότι η Γη θα είναι εκτεθειμένη στη βλαβερή ακτινοβολία που τυχόν θα διαρρεύσει στο ηλιακό μας σύστημα. Οι επιστήμονες συνεχίζουν να παρατηρούν το φαινόμενο και θα αναμένουν τα δεδομένα που θα στείλουν τα προσεχή χρόνια τα δίδυμα σκάφη Voyager που βρίσκονται αυτή τη στιγμή στα σύνορα του ηλιακού μας συστήματος και ετοιμάζονται σε λίγο καιρό να το εγκαταλείψουν και να εισέλθουν στον λεγόμενο διαστρικό χώρο. Το φαινόμενο μελετούν επιστήμονες του Southwest Research Institute στο Τέξας και τα ευρήματα τους δημοσιεύθηκαν στην επιθεώρηση «Science».

Νετρίνα: αγγελιοφόροι από τον κάτω κόσμο. Τα νετρίνα, τα πιο φευγαλέα σωματίδια, θα μπορούσαν να μας αποκαλύψουν την προέλευση της Γης καθώς και την εσωτερική λειτουργία της – αλλά μόνο αν μπορούσαμε να πιάσουμε αρκετά από αυτά με σύγχρονους ανιχνευτές.Περισσότερα!!! http://www.physics4u.gr/blog/?p=5042

Πρόβα Αρειανής εξερεύνησης. Το Curiosity, ο ρομποτικός εξερευνητής που βρίσκεται καθ' οδόν για τον Αρη, βρίσκεται στο μέσο του ταξιδιού του και αναμένεται να φθάσει στον κόκκινο πλανήτη σε 89 μέρες. Η NASA έδωσε στη δημοσιότητα φωτογραφίες από τις δοκιμές που κάνει στην έρημο Μπέικερ στην Καλιφόρνια με μια ρέπλικα του Curiosity ώστε οι τεχνικοί και τα μέλη της αποστολής να είναι πανέτοιμοι για κάθε ενδεχόμενο που μπορεί να προκύψει όταν το ρομπότ ακουμπήσει το έδαφος του Αρη και είναι έτοιμο να ξεκινήσει την εξερεύνηση. Το Curiosity είναι ένα μεγάλο τροχοφόρο το οποίο εξαιτίας του μεγέθους και των πολλών και πολύπλοκων συστημάτων του δεν μπορεί να τροφοδοτείται με ηλιακούς συλλέκτες όπως οι προκάτοχοί του. Βασίζεται σε μια θερμοηλεκτρική γεννήτρια ραδιοϊσοτόπων, παρόμοια με αυτές που χρησιμοποιούνται σε πολυετείς διαπλανητικές αποστολές και είναι ικανές να λειτουργούν αδιάκοπα για δεκαετίες. Είναι εξοπλισμένο με κάμερες, τοποθετημένες σε διάφορα σημεία ώστε να καταγράφουν εικόνες από πολλές πλευρές και γωνίες λήψεις, αλλά και με πολλά όργανα όπως, για παράδειγμα, ένα λέιζερ που θα ανοίγει τρύπες στα βράχια από μακριά. Η αποστολή θα προσεδαφιστεί στον Κρατήρα Γκέιλ, μια γιγάντια τρύπα που σχηματίστηκε κατά την πρόσκρουση ενός αρχαίου αστεροειδή. Το Όρος Σαρπ υψώνεται ακριβώς στο κέντρο του κρατήρα και καταλαμβάνει το μεγαλύτερο μέρος της λεκάνης του. Το βουνό των 5 χιλιομέτρων σχηματίστηκε από πετρώματα που έλιωσαν κατά την πρόσκρουση και αναπήδησαν όπως αναπηδά η επιφάνεια του νερού μετά την πτώση μιας σταγόνας. Τα στρώματα από τα οποία αποτελείται το Όρος Σαρπ πιστεύεται ότι διατηρούν ένα αρχείο της γεωλογικής ιστορίας του Άρη εδώ και τουλάχιστον ένα δισεκατομμύριο χρόνια. Δορυφόροι έχουν ανιχνεύσει κοντά στους πρόποδες ορυκτά που σχηματίζονται μόνο παρουσία νερού. Τα ορυκτά αυτά ίσως είναι υπολείμματα μιας λίμνης που γέμιζε κάποτε τον κρατήρα, ή θα μπορούσαν να έχουν σχηματιστεί όταν η άμμος που μετέφερε ο άνεμος αντέδρασε με νερό από τον υδροφόρο ορίζοντα.

Τέλος εποχής για τον δορυφόρο Envisat. Τέλος εποχής γράφτηκε και επίσημα στον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Διαστήματος (ESA) για τον Envisat, το μεγαλύτερο επιστημονικό δορυφόρο παρατήρησης της Γης από το διάστημα, η επαφή με τον οποίο χάθηκε στις 8 Απριλίου. Οι προσπάθειες να αποκατασταθεί η επαφή με τον γιγάντιο δορυφόρο απέτυχαν τελικά και έτσι οι επιστήμονες αποδέχθηκαν πια ότι το έργο του τερματίσθηκε. Ο δορυφόρος, που έχει μέγεθος σχολικού λεωφορείου και, μεταξύ άλλων, τραβούσε θεαματικές και υψηλής ανάλυσης φωτογραφίες του πλανήτη μας από ψηλά, είχε πρόσφατα γιορτάσει τα δέκατα γενέθλιά του στο διάστημα και δεν έδειχνε να αντιμετωπίζει προβλήματα. Αρχικά, ο κόστους 2,2 δισ. ευρώ δορυφόρος σχεδιάστηκε για να λειτουργήσει πέντε χρόνια, αλλά η αποστολή του, που ξεκίνησε το 2002, ξεπέρασε τελικά τη δεκαετία. Ο δορυφόρος με τα 10 επιστημονικά όργανά του, όλα αυτά τα χρόνια, μετέδωσε πολύτιμες πληροφορίες για τους ωκεανούς, την επιφάνεια της Γης, τους πάγους και τη γήινη ατμόσφαιρα, τροφοδοτώντας με στοιχεία περίπου 2.500 επιστημονικές έρευνες. Μεταξύ άλλων, ο Envisat έχει καταγράψει τη σταδιακή υποχώρηση των αρκτικών πάγων, την άνοδο της θερμοκρασίας και της στάθμης των ωκεανών, την αύξηση της ατμοσφαιρικής ρύπανσης σε διάφορα μέρη του κόσμου, τις γεωλογικές επιπτώσεις των σεισμών και των εκρήξεων ηφαιστείων, την παρακολούθηση των φυσικών καταστροφών και των πετρελαιοκηλίδων κ.α. Οι πιθανές αιτίες για την αιφνιδιαστική σιωπή του δορυφόρου είναι πολλές. Σύμφωνα με την ESA, είναι πιθανό ότι μία ενεργειακή βλάβη μπορεί να έχει μπλοκάρει τα συστήματα τηλεμετρίας και τηλεχειρισμού του. Οι επιστήμονες υποθέτουν επίσης ότι ίσως κάποιο βραχυκύκλωμα τον έθεσε αυτομάτως σε κατάσταση «ασφαλούς λειτουργίας» για λόγους αυτοπροστασίας ή ότι μία δεύτερη παράλληλη δυσλειτουργία μπορεί να τον κατέστησε ανίκανο να δέχεται εντολές από τους σταθμούς εδάφους. Εικόνες του δορυφόρου που ελήφθησαν τόσο από επίγεια ραντάρ, όσο και από ένα άλλο γαλλικό δορυφόρο γεωεπισκόπησης, τον Pleiades, δείχνουν ότι το μεγάλο -σαν ιστίο- πάνελ συλλογής ηλιακής ενέργειας βρίσκεται στη σωστή θέση. Ο Envisat έχει μήκος περίπου εννέα μέτρα και πλάτος πέντε μέτρα, ενώ ζυγίζει γύρω στα 8.000 κιλά. Οι ειδικοί φοβούνται ότι για τα επόμενα 150 χρόνια ο εκτός λειτουργίας ογκώδης δορυφόρος θα αποτελεί ένα επικίνδυνο διαστημικό «σκουπίδι» για τη Γη. Οι τεχνικοί της ESA, παρά το επίσημο τέλος της αποστολής, θα συνεχίσουν πάντως για ένα ακόμα δίμηνο τις προσπάθειές τους για αποκατάσταση της επαφής μαζί του. Η εκτόξευση του πρώτου από τη νέα γενιά δορυφόρων γεωεπισκόπησης GMES Sentinel, που θα διαδεχτεί τον Envisat, προγραμματίζεται για το 2013.