Δροσος Γεωργιος

Δακτύλιος αντι-ύλης γύρω από την Γη. Ιταλοί επιστήμονες εντόπισαν την ύπαρξη ενός δακτυλίου σωματιδίων γύρω από την Γη. Η ανακάλυψη θεωρείται πολύ σημαντική αφού δεν πρόκειται για σωματίδια της συμβατικής ύλης αλλά για για σωματίδια της «εξωτικής» αντι-ύλης. Οι ερευνητές εντόπισαν την παρουσία μεγάλο αριθμού αντιπρωτονίων τα οποία (θεωρητικώς) θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν ως καύσιμα για διαστημόπλοια. Η αγνωστη «αντι-ζώνη» Ομάδα επιστημονών του Πανεπιστημίου της Ρώμης χρησιμοποιώντας τα δεδομένα που συλλέγει ο δορυφόρος Pamela ο οποίος ανιχνεύει την κοσμική ακτινοβολία, εντόπισαν τον δακτύλιο της αντι-ύλης μέσα στις ζώνες ακτινοβολίας Βαν Άλλεν. Τα σωματίδια αντι-ύλης είναι πολύ δύσκολο να εντοπιστούν και ακόμη δυσκολότερο να μελετηθούν αφού μπορεί να παράγονται μεν μέσα σε διάφορες κοσμικές διεργασίες αλλά αμέσως μόλις έρθουν σε επαφή με την «κανονική» ύλη καταστρέφονται. Όπως φαίνεται οι αλληλεπιδράσεις στην συγκεκριμένη περιοχή όπου συναντώνται το μαγνητικό πεδίο της Γης με τις ζώνες κοσμικής ακτινοβολίας δημιούργησε ένα κενό μέσα στο οποίο η αντι-ύλη μπορεί να παράγεται αλλά κυρίως να διατηρείται ζωντανή για κάποιο χρονικό διάστημα πριν έρθει σε επαφή με την κανονική ύλη. Στο παρελθόν είχε εντοπιστεί η παρουσία ποζιτρονίων (η αντι-ύλη των ηλεκτρονίων) σε ζώνες ακτινοβολίας αλλά είναι η πρώτη φορά που εντοπίζονται αντι-πρωτόνια και μάλιστα σε πολύ μεγάλες ποσότητες. Σύμφωνα με τους ειδικούς τα αντι-πρωτόνια θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν ως καύσιμα σε μελλοντικά διαστημόπλοια προσφέροντας μεγαλύτερη αποδοτικότητα στην κίνηση τους. Οι ζώνες Βαν Άλλεν Γύρω από την Γη υπάρχουν δύο περιοχές πολύ ισχυρής ακτινοβολίας που εκτείνονται σε απόσταση από περίπου 3 χιλιάδες χλμ ως περίπου 20 χιλιάδες χλμ από την επιφάνεια της Γης. Ο πρώτος που μελέτησε τις περιοχές αυτές ήταν ο καθηγητής Τζέημς Αλφρεντ Βαν Άλλεν από τον οποίο πήραν και το όνομα τους. Οι ζώνες Βαν Άλεν αποτελούνται από σωματίδια με μεγάλο ηλεκτρικό φορτίο που φέρονται να παγιδεύτηκαν από το γήινο μαγνητικό πεδίο. Η κάθε ζώνη έχει το σχήμα ενός πελώριου δακτυλιδιού και η μία βρίσκεται στο εσωτερικό της άλλης. Το ισχυρότερο τμήμα τους βρίσκεται στην εσωτερική ζώνη σε απόσταση περίπου 3.200 χλμ. από την επιφάνεια της Γης. Η προέλευσή της εσωτερικής ζώνης πιθανολογείται ότι οφείλεται στην ακτινοβολιακή δράση του Ήλιου, ενώ η ύπαρξη της εξωτερικής ζώνης εικάζεται ότι μπορεί να μην έχει αποκλειστικά ηλιακή αλλά ευρύτερη κοσμική καταγωγή. Η ισχυρότερη περιοχή της εξωτερικής ζώνης βρίσκεται γύρω στα 16.000 χλμ. πάνω από τον Ισημερινό της Γης.

Πλώρη για τον Δία έβαλε η αποστολή Juno της NASA. Η πρώτη αποστολή που χρησιμοποιεί ηλιακή ενέργεια για να ταξιδέψει πέρα από την τροχιά του Άρη αναχώρησε την Παρασκευή για τον Δία. Το 2016, το Juno http://www.nasa.gov/mission_pages/juno/main/index.html θα τεθεί σε τροχιά γύρω από τον γίγαντα του Ηλιακού Συστήματος για να ανακαλύψει τι κρύβεται κάτω από τα αδιαπέραστα νέφη του. Θα μελετήσει τον πλανήτη για περίπου ένα χρόνο, πριν τα ηλεκτρονικά του συστήματα αρχίσουν τελικά να χαλάνε λόγω της θανάσιμης ακτινοβολίας που λούζει αυτή τη γειτονιά του Διαστήματος. Το σκάφος εκτοξεύτηκε στις 19.34 ώρα Ελλάδας με καθυστέρηση 50 περίπου λεπτών, λόγω τεχνικών προβλημάτων στον πύραυλο Atlas V, αλλά και λόγω μιας βάρκας που εντοπίστηκε στην απαγορευμένη ζώνη έξω από το Ακρωτήριο Κανάβεραλ της Φλόριντα. Περίπου δέκα λεπτά μετά την πυροδότηση, όταν πια είχε φτάσει έξω από τη γήινη ατμόσφαιρα και βρισκόταν πάνω από τον Ατλαντικό, το σκάφος αποδεσμεύτηκε από τον πυραυλοφορέα του και ξεκίνησε ένα ταξίδι των 3,38 δισεκατομμυρίων χιλιομέτρων. To συνολικό κόστος της αποστολής αναμένεται να φτάσει το 1,1 δισ. δολάρια. Ταξίδι στο χρόνο Ο Δίας, ο αρχαιότερος, μεγαλύτερος και πιο επικίνδυνος από τους πλανήτες του Ηλιακού Συστήματος, σχηματίστηκε από τα ίδια συστατικά από τα οποία αποτελείται και ο Ήλιος: υδρογόνο, ήλιο και μικρές ποσότητες άλλων στοιχείων. «Το σημαντικό είναι ότι θα κοιτάξουμε σε ένα από τα πρώτα στάδια στην ιστορία του Ηλιακού Συστήματος» εξηγεί ο Σκοτ Μπόλτον, επιστημονικός υπεύθυνος της αποστολής στο Εργαστήριο Αεριώθησης (JPL) της NASA στην Καλιφόρνια. «Αμέσως μετά το σχηματισμό του Ήλιου, τι ήταν αυτό που επέτρεψε στους πλανήτες να σχηματιστούν, και γιατί οι πλανήτες έχουν ελαφρώς διαφορετική σύσταση από τον Ήλιο;» λέει ο ίδιος. Το σκάφος των τεσσάρων τόνων είναι η πρώτη αποστολή που θα ταξιδέψει πέρα από την τροχιά του Άρη κινούμενο αποκλειστικά με ηλιακή ενέργεια -η προηγούμενη αποστολή στον Δία, το περίφημο Galileo, βασιζόταν σε μια θερμοηλεκτρική γεννήτρια πλουτωνίου. Το σκάφος παίρνει το όνομα της Τζούνο, του ρωμαϊκού αντίστοιχου της θεάς Ήρας, η οποία σύμφωνα με τη μυθολογία ήταν η μόνη που μπορούσε να κοιτάξει μέσα από τα σύννεφα με τα οποία τύλιγε ο Δίας τον εαυτό του για να κρύψει τις ατασθαλίες του. Τώρα, η Ήρα καλείται να: Μετρήσει πόσο νερό υπάρχει στην ατμόσφαιρα του Δία. Η περιεκτικότητα σε νερό έχει άμεση σχέση με το πού σχηματίστηκε ο πλανήτης: ορισμένοι πιστεύουν ότι βρισκόταν ανέκαθεν στη σημερινή του θέση (πέντε φορές μακρύτερα από τον Ήλιο από ό,τι η Γη), ενώ άλλοι εκτιμούν ότι σχηματίστηκε στις παρυφές του Ηλιακού Συστήματος και αργότερα μετακινήθηκε προς το εσωτερικό του. Εξετάσει τη σύσταση, τη θερμοκρασία, τις κινήσεις των νεφών και άλλες παραμέτρους Χαρτογραφήσει το μαγνητικό και το βαρυτικό πεδίο του πλανήτη. Αυτό ίσως απαντήσει στο ερώτημα του αν ο Δίας έχει στερεό πυρήνα, ή αν αποτελείται εξολοκλήρου από αέρια. Μελετήσει τη γιγάντια μαγνητόσφαιρα του Δία, προκειμένου να δώσει νέα στοιχεία για την αλληλεπίδραση του μαγνητικού πεδίου με την ατμόσφαιρα. Επιπλέον, θα εξετάσει το σέλας που εκδηλώνεται στο βόρειο και νότιο πόλο του πλανήτη. LEGO στο Διάστημα Στο εσωτερικό του σκάφους η NASA έχει κρύψει τρία αγαλματίδια στο πλαίσιο εκπαιδευτικής συνεργασίας με τη LEGO. Το «πλήρωμα» του Juno είναι μια προσφορά της LEGO.(Φωτογραφία!!) To πρώτο «ανθρωπάκι» είναι ο Δίας, που κρατά στο χέρι του έναν κεραυνό. Το δεύτερο είναι η Ήρα, η οποία βλέπει μέσα από τα πέπλα του Δία και αναζητά την αλήθεια με έναν μεγεθυντικό φακό. Το τρίτο αγαλματίδιο είναι ο Γαλιλαίος Γαλιλέι, ο Ιταλός αστρονόμος που έκανε σημαντικές παρατηρήσεις για το σύστημα του Δία και με το τηλεσκόπιό του ανακάλυψε τα τέσσερα μεγαλύτερα φεγγάρια του: Ευρώπη, Γανυμήδης, Ιώ και Καλλιστώ. Το σκάφος μεταφέρει επίσης μια αναμνηστική πλάκα με μια αυτοπροσωπογραφία του Γαλιλαίου και ένα απόσπασμα από τις ιστορικές του παρατηρήσεις. Την πλάκα, κατασκευασμένη από αλουμίνιο, προσέφερε η Ιταλική Υπηρεσία Διαστήματος. Το Juno θα εκτοξευτεί με πυραυλοφορέα Atlas V, εξοπλισμένο με πέντε βοηθητικούς πυραύλους στερεών καυσίμων. Ακόμα και με τόση ισχύ, όμως, το σκάφος θα χρειαστεί επιπλέον επιτάχυνση για να φτάσει στον προορισμό του εγκαίρως. Για να το καταφέρει, θα περάσει ακόμα μια φορά από τη γειτονιά της Γης και θα περάσει πίσω της, χρησιμοποιώντας το βαρυτικό της πεδίο ως «σφεντόνα» για να κερδίσει ταχύτητα. Η πορεία του Juno από την εκτόξευση μέχρι την άφιξη στον Δία Γύρω στο 2017, ένα χρόνο μετά την άφιξή του, το Juno θα αυτοκαταστραφεί στην ατμόσφαιρα του Δία. Αυτό αποφασίστηκε προκειμένου να μην μολύνει το σκάφος τον δορυφόρο του πλανήτη Ευρώπη, όπου οι επιστήμονες δεν αποκλείουν να υπάρχει ζωή. Δείτε περισσότερα βίντεο και animation στο κανάλι της αποστολής στο YouTube. http://www.youtube.com/user/NASAJuno

Κατι ακόμα για την αποστολή. http://www.tovima.gr/webtv/#246138

Υπόθεση σύγκρουσης

Η αποστολή Juno ξεκινά αύριο για να εξερευνήσει τον γίγαντα του ηλιακού συστήματος. Βίντεο για την αποστολή της NASA στον Δία: http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=413926

Για πιο σφαιρική ενημέρωση. http://www.astrovox.gr/forum/viewtopic.php?t=14082

Θα μπορούσε η "κατοπτρική ύλη" να είναι η σκοτεινή ύλη που συγκρατεί μαζί το σύμπαν. Εάν όντως υπάρχει η σκοτεινή ύλη, μπορεί να παίρνει τη μορφή των κατοπτρικών πλανητών, κατοπτρικών άστρων ή κατοπτρικών γαλαξιών. Αυτό υποστηρίζει κάποιος φυσικός ο οποίος ισχυρίζεται πως τα πιο πρόσφατα στοιχεία επιβεβαιώνουν αυτή την ιδέα. Όταν οι αστρονόμοι μελετούν τους μακρινούς γαλαξίες, βλέπουν ένα μικρό μόνο μέρος της μάζας που απαιτείται για να συγκρατήσει αυτές τις συγκεντρώσεις των άστρων μαζί. Χωρίς όμως κάποιο είδος επιπλέον κρυμμένης μάζας, οι γαλαξίες θα έπρεπε να είχαν διαλυθεί. Οι αστρονόμοι ονομάζουν «σκοτεινή ύλη», αυτή την κρυφή μάζα και οι φυσικοί σε όλο τον κόσμο συμμετέχουν σε έναν ολοένα και πιο απελπισμένο αγώνα για να βρουν αποδείξεις της εδώ στη Γη. Οι κύριοι πιθανοί υποψήφιοι είναι τα λεγόμενα MACHOS και WIMPS, αλλά δεν υπάρχει καμία έλλειψη από προτάσεις. Η μεγαλύτερη πρόκληση, ωστόσο, είναι να βρούμε κάποια στοιχεία που να υποστηρίζουν τον ένα ή περισσότερα από αυτά τα υποψήφια σωματίδια. Επί του παρόντος, πάνω από 30 πειράματα που βρίσκονται σε εξέλιξη προσπαθούν να εντοπίσουν κάποιο σημάδι της σκοτεινής ύλης. Ο φυσικός Robert Foot από το Πανεπιστήμιο της Μελβούρνης έχει δείξει ότι τα αποτελέσματα των δύο πειραμάτων μπορούν ταυτόχρονα να εξηγηθούν από μια ενδιαφέρουσα μορφή σκοτεινής ύλης που ονομάζεται κατοπτρική ύλη. Ο Foot πιστεύει ότι οι δύο πρόσφατες εμπειρίες, το πείραμα DAMA και το πείραμα CoGeNT για την σκοτεινή ύλη, μπορεί να ανιχνεύσουν την κατοπτρική ύλη. Στο DAMA, οι επιστήμονες παρατήρησαν ένα κομμάτι ιωδιούχου νατρίου, το οποίο θα πρέπει να παράγει ένα φωτόνιο, όταν χτυπηθεί από ένα σωματίδιο σκοτεινής ύλης. Δεδομένου ότι το πείραμα γίνεται στη Γη, οι επιστήμονες προέβλεψαν ότι θα παρατηρούσαν περισσότερα φωτόνια κατά τη διάρκεια του έτους που η Γη κινείται προς το υπόβαθρο μαύρης τρύπας, από ό,τι αν κινείται μακριά από αυτό – και το έκαναν. Το πιο πρόσφατο πείραμα CoGeNT είναι παρόμοιο, όπου οι επιστήμονες βρήκαν στοιχεία για συγκρούσεις σκοτεινής ύλης με ένα κρύσταλλο γερμανίου. Είναι ενδιαφέρον, πως τόσο στο DAMA όσο και στα αποτελέσματα του CoGeNT συμμετέχουν με σωματίδια με παρόμοιου φάσματος. Όπως υπονοεί και το όνομα, η κατοπτρική ύλη είναι βασικά μια χωρική αντανάκλαση της συνηθισμένης ύλης. Τα σωματίδια της ύλης μπορεί να έχουν είτε αριστερόχειρα είτε δεξιόχειρα συμμετρία, έτσι ώστε αν ένα συνηθισμένο σωματίδιο ύλης ήταν αριστερόχειρα, το κατοπτρικό σωματίδιο του θα είναι δεξιόχειρα, αλλά είναι ακριβώς τα ίδια σε κάθε άλλη ιδιότητα. Στη θεωρία της κατοπτρικής ύλης, κάθε συνηθισμένο σωματίδιο ύλης (π.χ. τα πρωτόνια, τα ηλεκτρόνια, κ.λπ.) θα έχει ένα κατοπτρικό σωματίδιο, διπλασιάζοντας έτσι τον αριθμό των σωματιδίων στο σύμπαν. Η έμπνευση για την κατοπτρική ύλη προήλθε από ένα πείραμα που πραγματοποιήθηκε το 1956 που έδειξε ότι οι νόμοι της φύσης δεν είναι συμμετρικοί (ονομάζεται επίσης συμμετρία ομοτιμίας ή p-συμμετρία). Συγκεκριμένα, το πείραμα έδειξε τότε ότι τα σωματίδια σε ασθενείς αλληλεπιδράσεις εμφανίζουν μια προτίμηση για την αριστεροχειρία, έτσι ώστε κατά κάποιο τρόπο, το Σύμπαν να είναι αριστερόχειρο. Στις άλλες δύο μορφές συμμετρίας – την περιστροφική και την μεταφορική – φαίνεται η φύση να είναι συμμετρική παντού, γι αυτό και οι επιστήμονες αναρωτιούνται γιατί η φύση δεν έχει p-συμμετρία, όπως στις άλλες δύο. Αλλά αν η κατοπτρική ύλη υπάρχει, θα λύσει αυτό το πρόβλημα, έχοντας μια ελαφρά δεξιοχειρία και αποκαθιστώντας την p-συμμετρία του Σύμπαντος. Εν πρώτοις, η κατοπτρική ύλη μπορεί να ακούγεται λίγο σαν την αντιύλη – τη συνηθισμένη ύλη με αντίθετο φορτίο. Και στις δύο θεωρίες, ο αριθμός των γνωστών σωματιδίων θα διπλασιαζόταν. Ενώ η αντιύλη αλληλεπιδρά έντονα με τη συνηθισμένη ύλη παράγοντας ένα φωτόνιο αφού εξαϋλωθούν, η κατοπτρική ύλη θα αλληλεπιδράσει πολύ ασθενώς με την συνηθισμένη ύλη. Για το λόγο αυτό, μερικοί φυσικοί έχουν σκεφτεί ότι τα κατοπτρικά σωματίδια θα μπορούσαν να είναι υποψήφια για την σκοτεινή ύλη. Ακόμα κι αν αυτή θα παράγει φως, δεν θα την δούμε, και γι αυτό θα ήταν πολύ δύσκολο να ανιχνευθεί. Στο μοντέλο του φυσικού Robert Foot, αν τα συνηθισμένα και τα κατοπτρικά σωματίδια αλληλεπιδρούν μεταξύ τους μέσω μιας διαδικασίας που ονομάζεται φωτόνιο – κατοπτρικό φωτόνιο κινητική ανάμειξη, στη συνέχεια, το κατοπτρικό σωματίδιο θα μπορούσε να εξηγήσει και τα δύο πειραματικά αποτελέσματα που διεξάγονται εδώ στη Γη. Στη θεωρία του Foot, ένα πλάσμα από κατοπτρικά σωματίδια θα είναι το κυρίαρχο συστατικό στη γαλαξιακή άλω, όπου φαίνεται να «κρύβεται» η σκοτεινή ύλη με βάση τις παρατηρήσεις των βαρυτικών αλληλεεπιδράσεων της. Ενώ αυτή η πρόταση υποστηρίζει τη δυνατότητα της κατοπτρικής ύλης σαν την σκοτεινή ύλη, ο Foot πρόσθεσε ότι τα πειράματα στο εγγύς μέλλον θα εξετάσουν κι άλλο την ιδέα αυτή. Αν λοιπόν υπάρχει η κατοπτρική ύλη θα έπρεπε να μπορεί να παρατηρηθεί με άλλους τρόπους. Για παράδειγμα, η βαρύτητα του θα πρέπει να κάμψει το φως με το φαινόμενο της μικρο-εστιασμού, αν και θα είναι πολύ δυσδιάκριτα τέτοια γεγονότα που προκαλούνται ανάμεσα στους δύο τύπους της ύλης, την κατοπτρική και την συνηθισμένη, αλλά η όποια αμυδρή διαφορά τους θα είναι μια τεράστια πρόκληση για τους φυσικούς.

Έξι ώρες στο Ανοιχτό Διάστημα. Οι Ρώσοι κοσμοναύτες Σεργκέι Βόλκοφ και Αλεξάντρ Σαμοκουτιάγιεφ εκπλήρωσαν σχεδόν όλα τα καθήκοντα κατά τον περίπατό τους στο Ανοιχτό Διάστημα την Τετάρτη το βράδυ. Για έξι και πάνω ώρες οι κοσμοναύτες δούλευαν έξω από το Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, μάλιστα για πρώτη φορά σε σκάφανδρα Orlan-MK με κομπιούτερς και οθόνη υγρών κρυστάλλων LCD. Ο Σεργκέι Βολκόφ και ο Αλεξάντρ Σαμοκουτιάεφ ξεκίνησαν τον διαστημικό περίπατό τους μέσω της θυρίδας πρόσδεσης Pirs στις 17:50 (ώρα Ελλάδος), με καθυστέρηση είκοσι λεπτών από το προβλεπόμενο, όπως μετέδωσε το πρακτορείο ειδήσεων RIA Novosti, επικαλούμενο το ρωσικό κέντρο ελέγχου διαστημικών πτήσεων (Tsoup). Ο Σαμοκουτιάεφ είναι η πρώτη φορά που "περπάτησε" στο Διάστημα, ενώ ο συνάδελφός του Βολκόφ έχει επαναλάβει το εγχείρημα άλλες δύο φορές. Οι δύο κοσμοναύτες είχαν σκοπό να θέσουν σε λειτουργία έναν μικρο-δορυφόρο, ο οποίος θα μεταδίδει σήματα σε 17 γλώσσες, με αφορμή τη συμπλήρωση 50 χρόνων από την πρώτη ιστορική πτήση του Γιούρι Γκαγκάριν στο Διάστημα, στις 12 Απριλίου 1961. Ωστόσο, στην αρχή του εγχειρήματος, μόνο η μία από τις δύο κεραίες του δορυφόρου "άνοιξε", αναγκάζοντας τους υπεύθυνους ερευνητές που παρακολουθούσαν απευθείας σε γιγαντοοθόνη στο ρωσικό κέντρο ελέγχου διαστημικών πτήσεων σε προάστιο της Μόσχας, να δώσουν εντολή ακύρωσης της επιχείρησης. Ο κοσμοναύτης Σεργκέι Βολκόφ είχε ενεργοποιήσει τον μικρο-δορυφόρο και ετοιμαζόταν να τον θέσει σε τροχιά, όταν οι ομάδες στη γη διαπίστωσαν στη γιγαντοοθόνη ότι έλειπε μία από τις δύο κεραίες. Όταν ο Βολκόφ ρωτήθηκε σχετικά με την κεραία που έλειπε, απάντησε ότι δεν μπορούσε να εξηγήσει την αιτία. Το ίδιο απάντησε και ο Σαμοκουτιάεφ. Ωστόσο, όταν συμβουλεύτηκαν τον επικεφαλής μηχανικό του σχεδίου στην Tsoup, εκείνος είπε ότι η δεύτερη κεραία, πιο μικρή και λεπτή από την άλλη, δεν ήταν ορατή γιατί είχε εισχωρήσει στο εσωτερικό της συσκευής για λόγους ασφαλείας κατά τη μεταφορά του μικρο-δορυφόρου. "Οι κοσμοναύτες θα προσπαθήσουν να βγάλουν τώρα έξω την κεραία με το μικρό τους δάχτυλο", πρόσθεσε ο μηχανικός Σεργκέι Σαμπούροφ, σύμφωνα με το πρακτορείο Ria Novosti. Eπίσης και τοποθέτησαν πάνω στην εξωτερική επιφάνεια του ρωσικού εργαστηρίου του ΔΔΣ υπερσύγχρονες συσκευές τηλεπικοινωνίας λέιζερ.Ο Βόλκοφ και ο Σαμοκουτιάγιεφ έβγαλαν επίσης φωτογραφίες στο φόντο της Γης με τα πορτρέτα των θεμελειωτών της κοσμοναυτικής Κονσταντίν Τσιολκόφσκι και Σεργκέι Κορολιόφ, καθώς επίσης και του πρώτου κοσμοναύτη της Γης Γιούρι Γκαγκάριν. Με κάθε επιφύλαξη!!! Άγνωστο αντικείμενο στο βυθό της Βαλτικής εντόπισαν Σουηδοί εξερευνητές. Ένα κυκλικής κάτοψης αντικείμενο ανακάλυψαν στο βυθό της Βαλτικής Σουηδοί εξερευνητές. Η συγκεκριμένη ομάδα εξερευνητών του Peter Lindberg πολύ συχνά επιδίδεται σε εξερευνήσεις του βυθού για την ανακάλυψη πολύτιμων αντικειμένων σε ξεχασμένα ή άγνωστα ναυάγια. Μάλιστα το 1997 η ομάδα του Lindberg είχε ανακαλύψει το ναυάγιο του πλοίου Jonkoping ανακαλύπτοντας μεγάλο φορτίο από σαμπάνιες αξίας πολλών εκατομμυρίων δολαρίων. Αυτή τη φορά όμως η ομάδα ανακάλυψε κάτι που δεν κατάφερε να εξηγήσει, τις ακριβώς ήταν. Το σόναρ του σκάφους που πραγματοποιούσε σάρωση στο βυθό «κτύπησε» κάτι στα 87 μέτρα βάθος στη Βαλτική μεταξύ Σουηδίας και Φιλανδίας. Αυτό το κάτι υπολογίστηκε να έχει τουλάχιστον 20 μέτρα διάμετρο ενώ παράλληλα υπήρχαν ίχνη μήκους 300 μέτρων που οδηγούσαν στο αντικείμενο αυτό, ως το αντικείμενο αυτό να είχε συρθεί έως εκεί. Κάποιοι αστειευόμενοι εξαιτίας της ομοιότητας του αντικειμένου έκανα λόγο πως επρόκειτο για cylon raider –από την τηλεοπτική σειρά Galacitca- ενώ κάποιοι άλλοι το παρομοίασαν με το millennium falcon από τη γνωστή ταινία ο πόλεμος των άστρων. Το σίγουρο όμως είναι ότι το σχήμα του αντικειμένου αυτού έχει προκαλέσει ερωτηματικά και ακόμη δεν έχει διαπιστωθεί ένα πρόκειται για κάποια ιδιομορφία του βυθού σε εκείνο το μέρος ή όντως εάν πρόκειται για κάποιο άγνωστο αντικείμενο. Βίντεο:

Υπήρχε και δεύτερη Σελήνη.Κάποτε η Γη είχε δύο δορυφόρους που «συγχωνεύτηκαν» Μια νέα και ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα θεωρία για τη διαστημική μας γειτονιά ανέπτυξαν ερευνητές στην Ελβετία. Όπως υποστηρίζουν, κάποτε η Γη διέθετε όχι έναν αλλά δύο δορυφόρους - τη Σελήνη και έναν μικρότερο. Κάποια στιγμή η «μικρή» Σελήνη προσέκρουσε στη μεγαλύτερη «αδελφή» της δημιουργώντας τον φυσικό μας δορυφόρο όπως τον γνωρίζουμε σήμερα. Σιγά και «μαλακά» Ερευνητές του Πανεπιστημίου της Βέρνης αναφέρουν ότι αυτός ο μικρότερος δορυφόρος έπεσε επάνω στη Σελήνη σιγά και «μαλακά» και έτσι δεν προκάλεσε κάποιο κατακλυσμιαίο κοσμικό γεγονός, όπως για παράδειγμα τη μεταβολή της τροχιάς της. Εκτιμούν για την ακρίβεια ότι ο μικρός δορυφόρος συγκρούστηκε με τη Σελήνη με χαμηλή ταχύτητα (2,4 χλμ/δευτερόλεπτο). Το πιθανότερο είναι ότι η πρόσκρουση είχε ως αποτέλεσμα να μεταβληθεί η σύνθεση του φλοιού της Σελήνης. Η εξήγηση της «διχοτόμησης» Η νέα θεωρία έρχεται να δώσει απάντηση σε ένα ζήτημα που απασχολεί εδώ και χρόνια την επιστημονική κοινότητα. Η ορατή πλευρά της Σελήνης είναι επίπεδη και γεμάτη κρατήρες ενώ η αθέατη διαθέτει ορεινούς όγκους ορισμένοι εκ των οποίων έχουν ύψος τριών χιλιομέτρων. Κατά καιρούς είχαν αναπτυχθεί διάφορες θεωρίες που όλες έκαναν λόγο για σύνθετες γεωλογικές διεργασίες οι οποίες «διχοτόμησαν» γεωλογικά την Σελήνη. Η νέα θεωρία του δεύτερου δορυφόρου της Γης που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Nature» δίνει νέα τροπή στην υπόθεση.

Ο «Χιονάνθρωπος» της Εστίας.Έκπληκτοι οι επιστήμονες από την μορφολογία του αστεροειδή. Εντυπωσιακά είναι τα ευρήματα της εξερεύνησης της Εστίας (VESTA) από το διαστημικό σκάφος DAWN που τέθηκε πριν από λίγες εβδομάδες σε τροχιά γύρω από τον αστεροειδή. Τα τελευταία 24ωρα το σκάφος της NASA εξερευνά το βόρειο ημισφαίριο της Εστίας και έστειλε κοντινές φωτογραφίες που αποκαλύπτουν με μεγάλη λεπτομέρεια την μορφολογία του εδάφους που είναι γεμάτο κρατήρες. Ανάμεσα τους ξεχωρίζει ένα σύμπλεγμα τριών κρατήρων που κέντρισε το ενδιαφέρον των επιστημόνων και εξαιτίας της μορφολογίας και της όψης τους από ψηλά τους ονόμασαν αυτό το τρίο «Χιονάνθρωπο». «Μαγνήτης» συγκρούσεων Η Εστία έχει διάμετρο 530 χιλιόμετρα και διαχρονικά αποτελεί πόλο έλξης μετεωριτών και μικρών διαστημικών βράχων που πέφτουν πάνω της δημιουργώντας ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον και πλούσιο γεωλογικό περιβάλλον. Οι ειδικοί εκτιμούν ότι η Εστία έχει τόσο πολλά και διαφορετικά χαρακτηριστικά που θα χρειαστούν αρκετά χρόνια για να μπορέσει να μελετηθεί και να αναλυθεί λεπτομερώς. Μέχρι στιγμής το DAWN έχει τραβήξει 500 φωτογραφίες της Εστίας ενώ από την επόμενη εβδομάδα θα ξεκινήσει να καταγράφει και να συλλέγει δεδομένα για την σύσταση του αστεροειδή αλλά και διάφορα άλλα στοιχεία για αυτόν. Το σκάφος θα μελετήσει την Εστία για 12 μήνες και στην συνέχεια θα ταξιδέψει στον αστεροειδή CERES (Δήμητρα) που έχει διπλάσιο μέγεθος. Στόχος της αποστολής είναι η συγκέντρωση στοιχείων που θα βοηθήσουν στη μελέτη της δημιουργίας του ηλιακού μας συστήματος αφού είναι γνωστό ότι οι αστεροειδείς αποτελούν απομεινάρια των πρώτων φάσεων της δημιουργίας του. Στην φωτογραφία εικονίζεται ο «Χιονάνθρωπος» της Εστίας, οι τρεις κρατήρες που μελετούν οι επιστήμονες

Φυσικοί προσομοιώνουν το τέλος του χρόνου. Μια ομάδα ερευνητών στο Πανεπιστήμιο του Μέριλαντ ανακοίνωσε ότι πρόσφατα ήταν σε θέση να προσομοιώσει το τέλος του χρόνου. Πιστεύουν ότι οι συνθήκες που αυτοί δημιούργησαν είναι γνωστές στους αστρονόμους ως η Μεγάλη Σύνθλιψη, ή το τελικό γεγονός που θα πραγματοποιηθεί στο Σύμπαν. Αυτό που καθόρισαν οι επιστήμονες ήταν ότι ο Κόσμος δεν θα τελειώσει με μια άλλη έκρηξη, όπως προτείνουν κάποιες θεωρίες, αλλά μάλλον με μια υψηλότερη αρμονική γενιά. Η νέα μελέτη διεξήχθη με μετα-υλικά, κάποια συνθετικά υλικά που δημιουργήθηκαν για έναν συγκεκριμένο σκοπό. Τα τελευταία έχουν ιδιότητες που δεν εμφανίζονται στη φύση. Τις περισσότερες φορές, τα μετα-υλικά χρησιμοποιούνται για τη χειραγώγηση του φωτός, κάτι που έκαναν με ακρίβεια οι επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο του Μέριλαντ. Οι ειδικοί εδώ προσομοίωσαν το τέλος του Σύμπαντος, προσέχοντας πώς το φως συμπεριφέρεται σε αυτά τα υλικά. Στο παρελθόν, η ίδια ομάδα χρησιμοποίησε παρόμοιες προσεγγίσεις για τη δημιουργία ενός μικροσκοπικού Big Bang στο εργαστήριο.Έτσι, η νέα μελέτη είναι απλά μια φυσική συνέχεια των προηγούμενων ερευνητικών προσπαθειών της. Οι ερευνητές έδειξαν ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τη θεωρία της Big Crunch (Μεγάλης Σύνθλιψης), μία από τις προτάσεις που επιδιώκουν να εξηγήσουν πώς το Σύμπαν θα τελειώσει κάποτε, δισεκατομμύρια έως τρισεκατομμύρια χρόνια από σήμερα. Αυτή η ιδέα συγκεκριμένα πιστεύει ότι η διαστολή κάποτε θα τελειώσει και ο Κόσμος θα γυρίσει στο αρχικό σημείο, από όπου ξεκίνησε. Κι αυτό θα οδηγήσει όλη την ύλη να καταρρεύσει σε ένα μόνο σημείο. Τελικά το σύμπαν θα μοιάζει με μία μαύρη τρύπα, όπου τα πάντα θα είναι μέσα της. Για τα νέα πειράματα, οι ερευνητές εκμεταλλεύτηκαν το γεγονός ότι οι εξισώσεις που περιγράφουν τον χωροχρόνο μπορεί να χρησιμοποιηθούν για να εξηγήσουν πώς το φως ταξιδεύει μέσα από τα μεταϋλικά. Η ομάδα έκανε παραλληλισμούς μεταξύ των δύο φαινομένων, και χρησιμοποίησε το φως ως ένα υποκατάστατο για την τελική μοίρα του Σύμπαντος. Ο Igor Smolyaninov, ηλεκτρολόγος μηχανικός στο πανεπιστήμιο του Μέριλαντ, λέει ότι η μελέτη αποκάλυψε φωτόνια να διέρχονται από ένα στάδιο επαναδημιουργίας. Με απλούς όρους, αυτό σημαίνει ότι τα στοιχειώδη σωματίδια παρουσίασαν μια απότομη και σημαντική αύξηση της συχνότητας και της ενέργειας τους. Οι ερευνητές εξηγούν ότι τα πειράματα ήταν, επίσης, σε θέση να προσομοιώνουν τη συμπεριφορά της ύλης γύρω από τις μαύρες τρύπες. Σε αυτό το σημείο, η ομάδα επικεντρώθηκε στην εξεύρεση μιας αναλογίας για την ακτινοβολία Hawking. "Κανονικά, αν έχετε μια μαύρη τρύπα και ένα σωματίδιο κοντά στον ορίζοντα γεγονότων, αυτό είναι το τέλος της ιστορίας. Αλλά σύμφωνα με την ακτινοβολία Χόκινγκ, ένα σωματίδιο απορροφάται και ένα άλλο μένει έξω από αυτήν. Στην κλασσική φυσική, αυτό φυσικά απαγορεύεται, αλλά στην κβαντική φυσική αυτό επιτρέπεται”, λέει ο Smolyaninov. "Οι μαύρες τρύπες δεν απορροφούν απλώς τα πάντα, οι αλληλεπιδράσεις μεταξύ του φωτός και αυτών των τεράστιων αντικειμένων κάνουν τα φωτόνια να κερδίζουν υψηλότερες ενέργειες και συχνότητες”, συμπληρώνει. H εικόνα δείχνει το τέλος του χρόνου, όπως προσομοιώνεται στα μετα-υλικά χρησιμοποιώντας το φως.

Το καλειδοσκόπιο της Μεγάλης Έκρηξης.Η Μεγάλη Έκρηξη παρήγαγε και μια «έκρηξη» χρωμάτων. Ένα εντυπωσιακό καλειδοσκόπιο ήταν το αποτέλεσμα της Μεγάλης Έκρηξης που οδήγησε στην δημιουργία του Σύμπαντος όπως δείχνουν τα πειράματα που γίνονται στο CERN. Οι επιτελείς του πειράματος ALICE που γίνονται με τον Μεγάλο Επιταχυντή Αδρονίων (LHC) έδωσαν στην δημοσιότητα εικόνες που παραπέμπουν στις πρώτες στιγμές που ακολούθησαν την Μεγάλη Έκρηξη. Οι συγκρούσεις των χρωμάτων Σύμφωνα με τους ερευνητές στα πρώτα μικροδευτερόλεπτα μετά την Μεγάλη Έκρηξη διάφορα ιόντα άρχισαν να συγκρούονται με ταχύτητες που πλησίαζαν αυτές του φωτός μέσα στο σκοτεινό και παγωμένο περιβάλλον που μόλις είχε δημιουργηθεί. Οι συγκρούσεις αυτές είχαν ως αποτέλεσμα να αναπτυχθούν θερμοκρασίες εκατοντάδες χιλιάδες φορές μεγαλύτερες από αυτές που αναπτύσσονται στον Ήλιο δημιουργώντας νέα σωματίδια μέσα σε ένα πολύχρωμο περιβάλλον. Τα πειράματα με τον LHC και η παρατήρηση των συγκρούσεων των σωματιδίων σε αυτόν επέτρεψαν στους επιστήμονες να δουν την εικόνα του νεογέννητου Σύμπαντος και την αποτυπώσουν για πρώτη φορά οπτικά. Βίντεο: http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=413646

Κατι ακομα για τον αγαπητο μας Ωρίωνα. Το Herschel βρήκε μοριακό οξυγόνο στο Νεφέλωμα του Ωρίωνα. Εμπειρογνώμονες που λειτουργούν το Διαστημικό Παρατηρητήριο Herschel ανακοίνωσαν την ανακάλυψη μοριακού οξυγόνου στο νεφέλωμα του Ωρίωνα, ένα διάσημο αστρικό φυτώριο στο εσωτερικό του Γαλαξία μας. Το τηλεσκόπιο αυτό είναι το πρώτο που έχει βρει αυτή τη μορφή του οξυγόνου στο διάστημα. Το ευρωπαϊκό διαστημικό παρατηρητήριο Herschel http://sci.esa.int/science-e/www/area/index.cfm?fareaid=16 το οποίο εκτοξεύτηκε το 2009 http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1013710 ταυτοποίησε την φασματική υπογραφή του μοριακού οξυγόνου, που ανιχνεύθηκε σε μια περιοχή του νεφελώματος Ωρίωνα όπου γεννιούνται νέα άστρα Ενώ ατομικό οξυγόνο έχει εντοπιστεί σε διάφορες τοποθεσίες πολλές φορές στο παρελθόν, μέχρι τώρα ποτέ δεν είδαμε μοριακό οξυγόνο στο διάστημα. Η νέα ανακάλυψη κατέστη δυνατή από το γεγονός ότι το Herschel είναι το πιο ευαίσθητο παρατηρητήριο που πέταξε ποτέ στο διάστημα. Οι αστρονόμοι έψαχναν για αυτά τα φευγαλέα κοσμικά μόρια για πάνω από 230 χρόνια τώρα, ενώ μερικοί είχαν αρχίσει να χάνουν την πίστη τους ότι θα τα έβρισκαν ποτέ. Οι επιστήμονες ακόμα είχαν αρχίσει να αναλύουν το θεωρητικό υπόβαθρο, γεγονός που τους οδήγησε να υποθέσουν ότι υπάρχει στο διάστημα το μοριακό οξυγόνο. Η εργασία αυτή αποδεικνύει και πάλι ότι η υπομονή είναι μια αρετή, ιδιαίτερα όταν πρόκειται για επιστημονικές ανακαλύψεις. Το τηλεσκόπιο Herschel χρησιμοποίησε τους προηγμένους υπέρυθρους ανιχνευτές του καθώς και το εξελιγμένο φασματόμετρα του για να προσδιορίσει την χημική υπογραφή του μοριακού οξυγόνου. Ως γνωστόν κάθε χημική ένωση έχει ένα συγκεκριμένο μήκος κύματος (η υπογραφή του) στο οποίο απορροφά το φως κι αυτήν ακριβώς την ιδιότητα, της απορρόφησης του φωτός που έρχεται από τον Ωρίωνα, χρησιμοποιεί το φασματόμετρο του Χέρσελ. Το νεφέλωμα του Ωρίωνα βρίσκεται περίπου 1.500 έτη φωτός από τον πλανήτη μας. Το γεγονός ότι περιέχει αυτό το είδος του οξυγόνου είναι πολύ ενδιαφέρουν, δεδομένου ότι αυτή η ένωση βρίσκεται, με αναλογία περίπου 20%, στον αέρα που αναπνέουμε εδώ στη Γη. "Το αέριο οξυγόνο ανακαλύφθηκε στη δεκαετία του 1770, αλλά το βρίσκαμε μόνο στη Γη μέχρι τώρα. Έπρεπε να περάσουν πάνω από 230 χρόνια για να πούμε με βεβαιότητα ότι αυτό το πολύ απλό μόριο υπάρχει στο διάστημα", λέει ο ειδικός Paul Goldsmith. Ο Goldsmith είναι ο επικεφαλής συγγραφέας της δημοσιευμένης εργασίας στο περιοδικό Astrophysical Journal. "Το οξυγόνο είναι το τρίτο πιο κοινό στοιχείο στο σύμπαν και η μοριακή μορφή του πρέπει να είναι άφθονη στο διάστημα. Το δε Herschel που εκτοξεύτηκε το 2009 και είναι σχεδιασμένο να βλέπει στην υπέρυθρη περιοχή του φάσματος, αποδεικνύεται ένα ισχυρό εργαλείο για να εξετάσουμε αυτό το άλυτο μυστήριο," προσθέτει ο Bill Danchi. Τα μεμονωμένα άτομα οξυγόνου είναι άφθονα στο Διάστημα, κυρίως στις γειτονιές άστρων με μεγάλη μάζα. Μέχρι σήμερα οι αστρονόμοι υποψιάζονταν ότι εκεί έξω πρέπει να υπάρχει και μοριακό οξυγόνο, το οποίο όμως δεν κατάφερναν να ανιχνεύσουν οι μελέτες με επίγεια τηλεσκόπια και ερευνητικά αερόστατα. Μια πρώτη θετική ένδειξη ήρθε το 2007 από το σουηδικό τηλεσκόπιο Odin, ωστόσο τα ευρήματα δεν κατέστη δυνατό να επιβεβαιωθούν από ανεξάρτητες ερευνητικές ομάδες. Αντίθετα, η ανακάλυψη του Herschel έχει ήδη διασταυρωθεί. Ο Paul Goldsmith και οι συνεργάτες του προτείνουν την υπόθεση ότι το μόριο σχηματίστηκε όταν η ακτινοβολία νεαρών άστρων διέσπασε τα μόρια πάγου που καλύπτουν τα σωματίδια διαστρικής σκόνης. «Αυτό εξηγεί το πού μπορεί να κρύβεται μια ποσότητα οξυγόνου» σχολίασε ο ερευνητής. «Δεν βρήκαμε όμως αρκετά μεγάλες ποσότητες, και ακόμα δεν καταλαβαίνουμε τι ιδιαίτερο έχουν οι περιοχές όπου το ανακαλύψαμε» παραδέχτηκε. Αυτό σημαίνει ότι η αναζήτηση θα συνεχιστεί και σε άλλα αστρικά μαιευτήρια. Πριν 5 λεπτα απο τoν φίλo Astrosiami και στην Διαστημική Εξερεύνηση.Δεν πειράζει ομως γιατι αξίζει να υπάρχει και εδώ.!!!

Νέα σχέδια για το Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Για περισσότερο από μία δεκαετία, ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός παραμένει ένα δραστήριο εργαστήριο έρευνας στο διάστημα. Σύντομα αναμένεται να αναλάβει ένα νέο ρόλο στις δοκιμές φιλόδοξων διαστημικών αποστολών που σχεδιάζονται για το μέλλον. Ανάμεσα στα σχέδια για το μέλλον διακρίνονται αποστολές στον πλανήτη Άρη, τη Σελήνη και ένα αστεροειδή. Όλες, ωστόσο, απαιτούν νέες τεχνολογίες και τεχνικές, οι οποίες θα δοκιμαστούν εκτενώς στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Μετά τη συνάντηση που πραγματοποιήθηκε την Τρίτη 26 Ιουνίου, οι διαστημικές υπηρεσίες που συμμετέχουν στο πρόγραμμα του Διαστημικού Σταθμού θα αρχίσουν την αξιολόγηση προτάσεων για συγκεκριμένες τεχνολογίες που θα έχουν εφαρμογή σε αποστολές για την συλλογή δειγμάτων. Η επιτροπή που συντονίζει τις διεθνείς δραστηριότητες στο Διαστημικό Σταθμό συναντάται τακτικά με αντιπρόσωπους από την ESA, τη NASA, την Καναδική και τη Ρωσική Υπηρεσία Διαστήματος, καθώς και το Υπουργείο Παιδείας, Πολιτισμού, Αθλητισμού, Επιστήμης και Τεχνολογίας της Ιαπωνίας. Στη διάρκεια της τελευταίας συνάντησης συζητήθηκαν μία σειρά από θέματα, μεταξύ των οποίων ήταν η αναθεώρηση των διεθνών προσδιαγραφών για τα συστημάτα πρόσδεσης στο Διαστημικό Σταθμό και η συλλογή πληροφοριών για τις μέχρι σήμερα επιτυχίες του, οι οποίες θα δωθούν στη δημοσιότητα τον ερχόμενο Σεπτέμβριο. Η συμμετοχή της ESA Oι εγκαταστάσεις του Διεθνή Διαστημικού Σταθμού χρησιμοποιούνται ήδη για μία σειρά από πειράματα. Στη διάρκεια της εξάμηνης παραμονής του στο Διαστημικό Σταθμό, ο αστροναύτης της ESA Paolo Nespoli πραγματοποίησε περισσότερα από 30 πειράματα στα πλαίσια της αποστολής MagISStra, η οποία ολοκληρώθηκε με την επιστροφή του στη Γη τον περασμένο Μάιο. Ένας ακόμα Ευρωπαίος «επιβάτης» - το φυσικών διαστάσεων μοντέλο Matroshka - ολοκλήρωσε τον περασμένο Μάρτιο ένα κύκλο μετρήσεων της ακτινοβολίας στο εσωτερικό της Ιαπωνικής μονάδας Kibo. O Paolo απομάκρυνε τους αισθητήρες από το εσωτερικό του για να τους επιστρέψει πίσω στη Γη. Άλλα Ευρωπαϊκά πειράματα πραγματοποιήθηκαν στο εξωτερικό του Διαστημικού Σταθμού. Το πακέτο Expose-R περιελάμβανε εννέα βιολογικά δείγματα, όπως σπόρους φυτών και βακτηρίων, τα οποία χρησιμοποιήθηκαν για να μελετηθούν οι επιπτώσεις της παραμονής στο διάστημα για διάστημα δύο χρόνων. Τα πειράματα που έχει διεξάγει η ESA στα μέλη του πληρώματος του Διαστημικού Σταθμού προσφέρουν πολύτιμες πληροφορίες για την επίδραση που έχει η έλλειψη βαρύτητας στην ισορροπία και στο πως αντιλαμβανόμαστε την κλίση και την κίνηση του σώματός μας. Επιπλέον, μελετήθηκαν μία σειρά από φυσικές διεργασίες: το διαστημικό λεωφορείο επιστρέφοντας στη Γη από το τελευταίο του ταξίδι μετέφερε νέα δείγματα από το φούρνο που βρίσκεται στη μονάδα Columbus προκειμένου να μελετηθεί ή στερεοποίηση τηγμένων μετάλων σε συνθήκες έλλειψης βαρύτητας. Ένας Σταθμός της επιστήμης Το Alpha Mαγνητικό Φασματόμετρο αποτελεί τον καρπό της συνεργασίας εκατοντάδων επιστημόνων από 16 κρατών·σχεδιάστηκε στο CERN και η λειτουργία του δοκιμάστηκε για πρώτη φορά στο Ευρωπαϊκό Κέντρο Διαστημικής Έρευνας και Τεχνολογίας (ESTEC). Από το Μάιο του 2011 μέχρι σήμερα έχει συγκεντρώσει περισσότερες από δύο δισεκατομμύρια μετρήσεις κοσμικών ακτίνων. Η NASA έχει σχεδιάσει τμήμα του Διαστημικού Σταθμού έτσι ώστε να μπορεί να χρησιμοποιηθεί από εθνικές υπηρεσίες, ιδιωτικές εταιρείες και πανεπιστήμια σαν εργαστήριο έρευνας. Στη διάρκεια του τελευταίου ταξιδιού του διαστημικού λεωφορείου, η Καναδική Υπηρεσία Διαστήματος και η NASA δοκίμασαν από κοινού ρομποτικά συστήματα ειδικά σχεδιασμένα για τον ανεφοδιασμό του Διαστημικού Σταθμού. Η Ρωσική Υπηρεσία Διαστήματος μελετούν την καλλιέργεια σιταριού και άλλων λαχανικών σε συνθήκες έλλειψης βαρύτητας, καθώς και τον τρόπο με τον οποίο το ανθρώπινο σώμα προσαρμόζεται στη διάρκεια της παραμονής τους στο διάστημα. Ο Διαστημικός Σταθμός χρησιμοποιείται για την παρατήρηση της Γης, ενώ παράλληλα ένας Ιαπωνικός αισθητήρας ακτίνων Χ είναι στραμένος προς την αντίθετη κατεύθυνση και αναζητά κοσμολογικά αντικείμενο, όπως μελανές οπές και αστέρες νετρονίων.

Γιατί το σύμπαν να είναι ακριβώς το σωστό για να υπάρχουμε; Έχει ονομαστεί το παράδοξο Goldilocks. Δηλαδή αν η ισχυρή πυρηνική δύναμη που συγκρατεί τους πυρήνες ήταν μόνο κατά τι μεγαλύτερη από ό,τι είναι, τότε τα αστέρια σαν τον ήλιο μας θα έκαιγαν από τα καύσιμα τους, το υδρογόνο, σε λιγότερο από ένα δευτερόλεπτο. Ο ήλιος μας θα είχαν εκραγεί πολύ καιρό πριν και δεν θα υπήρχε ζωή στη Γη. Εάν η ασθενής πυρηνική δύναμη, ήταν κατά τι πιο ασθενής, τότε τα βαριά στοιχεία που συνθέτουν τα περισσότερα πράγματα στον κόσμο μας δεν θα ήταν εδώ, και ούτε εσείς φυσικά. Αν η βαρύτητα ήταν λίγο πιο αδύναμη από ό,τι είναι, ποτέ δεν θα ήταν σε θέση να συντρίψει τον πυρήνα του ήλιου αρκετά για να ‘ανάψουν’ οι πυρηνικές αντιδράσεις που δημιουργούν το φως του ήλιου. Αν ήταν λίγο ισχυρότερη και πάλι ο ήλιος θα είχε κάψει όλα του τα καύσιμα δισεκατομμύρια χρόνια πριν. Για άλλη μια φορά, δεν θα μπορούσαμε ποτέ να είχαμε προκύψει. Τέτοια παραδείγματα ακριβούς συντονισμού των νόμων της φυσικής φαίνεται να αφθονούν. Πολλές από τις βασικές παραμέτρους της φύσης - η ισχύς των θεμελιωδών δυνάμεων και οι μάζες των θεμελιωδών σωματιδίων – φαίνεται ότι καθορίζονται σε τιμές που να είναι "ακριβώς αυτές που πρέπει” ώστε να αναδυθεί η ζωή. Μια ελάχιστη μεταβολή τους και δεν θα ήμασταν εδώ. Είναι ως εάν το σύμπαν να έγινε για μας. Τι σκεφτόμαστε γι αυτό το ζήτημα; Μια πιθανότητα είναι ότι το σύμπαν τελειοποιήθηκε από ένα υπέρτατο ον – το Θεό. Αν και πολλοί άνθρωποι αγαπούν αυτή την εξήγηση, οι επιστήμονες δεν βλέπουν καμία απόδειξη ότι μια υπερφυσική οντότητα είναι ο ενορχηστρωτής του σύμπαντος. Οι γνωστοί νόμοι της φυσικής μπορεί να εξηγήσουν την ύπαρξη του σύμπαντος που παρατηρούμε. Για να παραφράσουμε τον αστρονόμο Pierre Simon Laplace όταν ρωτήθηκε από το Ναπολέοντα γιατί το βιβλίο του Mécanique Céleste δεν ανέφερε τον δημιουργό: δεν έχουμε καμία ανάγκη από την υπόθεση αυτή. Μια άλλη πιθανότητα είναι ότι απλά δεν θα μπορούσε να γίνει κάτι άλλο. Βρισκόμαστε σε έναν κόσμο που κυβερνιέται από νόμους συμβατούς με τη ζωή, οπότε πώς θα μπορούσε να μην συμβαίνουν έτσι τα πράγματα; Το τελευταίο θα μπορούσε να υπονοεί ότι η ύπαρξή μας είναι μια απίστευτη τύχη – όλα τα σύμπαντα που θα υπήρχαν, θα είχαν την δυνατότητα να στηρίξουν την ευφυή ζωή. Αλλά οι περισσότεροι φυσικοί δεν το βλέπουν έτσι. Η πιο πιθανή εξήγηση για τον ακριβή συντονισμό είναι ίσως ακόμα πιο νοητικά απαιτητικό: ότι δηλαδή το Σύμπαν μας είναι απλώς ένα από τα πάρα πολλά σύμπαντα που υπάρχουν, το καθένα με διαφορετικούς νόμους της φυσικής. Βρισκόμαστε λοιπόν σε ένα με νόμους κατάλληλους για τη ζωή, επειδή, δεν θα μπορούσε να γίνει αλλιώς. Η ιδέα του πολυσύμπαντος έχει και θεωρητική υποστήριξη. Η θεωρία των χορδών, η καλύτερη προσπάθεια μέχρι τώρα για μια θεωρία των πάντων, προβλέπει τουλάχιστον 10στην(500) σύμπαντα, το καθένα με διαφορετικούς νόμους της φυσικής. Για να το θέσουμε αυτό τον αριθμό σε μια προοπτική, υπολογίζεται ότι υπάρχουν 10στην(25) κόκκοι της άμμου στην έρημο της Σαχάρας. Η πλάνη του ακριβούς συντονισμού Μια άλλη πιθανότητα είναι ότι δεν υπάρχει τίποτα να εξηγηθεί. Ορισμένοι υποστηρίζουν ότι η όλη ιδέα της εξομάλυνσης του ακριβούς συντονισμού είναι λάθος. Ο Victor Stenger του Πανεπιστημίου του Κολοράντο στο Boulder λέει ακριβώς αυτό στο βιβλίο του , συγγραφέας του The Fallacy of Fine-tuning. Σε αυτό εκθέτει την άποψη του για ένα από τα εξέχοντα παραδείγματα του ακριβούς συντονισμού των σταθερών της φύσης, την απιθανότητα της ύπαρξης οτιδήποτε άλλου εκτός από το υδρογόνο, το ήλιο και το λίθιο. Όλα τα βαριά στοιχεία στο σώμα μας, συμπεριλαμβανομένου του άνθρακα, του αζώτου, του οξυγόνου και του σιδήρου, σφυρηλατήθηκαν μέσα στα μακρινά αστέρια. Το 1952, ο κοσμολόγος Fred Hoyle ισχυρίστηκε ότι η ύπαρξη αυτών των στοιχείων εξαρτάται από μια τεράστια κοσμική σύμπτωση. Ένα από τα βασικά βήματα για το σχηματισμό τους είναι η «τριπλή άλφα" διαδικασία κατά την οποία τρεις πυρήνες ηλίου ενώνονται για να σχηματίσουν ένα πυρήνα άνθρακα-12. Για να συμβεί αυτή η αντίδραση, ο Hoyle πρότεινε ότι η ενέργεια του πυρήνα άνθρακα-12 πρέπει να είναι ακριβώς ίση με τη συνδυασμένη ενέργεια των τριών πυρήνων ηλίου στην τυπική θερμοκρασία μέσα σε ένα ερυθρό γιγάντιο αστέρι. Και έτσι είναι. Ωστόσο, ο Stenger επισημαίνει ότι το 1989 μια ομάδα στο Τεχνολογικό Ινστιτούτο του Ισραήλ έδειξε ότι, στην πραγματικότητα, το επίπεδο ενέργειας στον άνθρακα-12 θα μπορούσε να ήταν αισθητά διαφορετικό και ακόμη αυτό θα είχε επακόλουθο και στην ύπαρξη των βαριών στοιχείων που απαιτούνται για τη ζωή. Υπάρχουν και άλλα προβλήματα με το επιχείρημα του ακριβούς συντονισμού. Το ένα είναι το γεγονός ότι τα παραδείγματα του συντονισμού βρέθηκαν λαμβάνοντας μια μόνο παράμετρο – μια δύναμη της φύσης, ας πούμε, ή μια υποατομική μάζα των σωματιδίων – και μεταβάλλοντας την, διατηρώντας παράλληλα όλα τα άλλα σταθερά. Αυτό φαίνεται πολύ ρεαλιστικό. Η θεωρία των πάντων, που δυστυχώς ακόμη δεν την έχουμε βρει, είναι πιθανό να παρουσιάσει στενές σχέσεις μεταξύ φυσικών παραμέτρων. Η επίδραση της μεταβολής κάποιας παραμέτρου μπορεί κάλλιστα να αντισταθμιστεί από τις διακυμάνσεις σε μία άλλη παράμετρο. Έπειτα, υπάρχει το γεγονός ότι έχουμε βρει μόνο ένα παράδειγμα της ζωής, οπότε πώς μπορούμε να είμαστε τόσο σίγουροι ότι οι διαφορετικοί νόμοι δεν θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε κάποιο άλλο έμβιο σύστημα ικανό να μας δώσει την δική του ύπαρξη; Ένα παράδειγμα ακριβούς συντονισμού, ωστόσο, παραμένει δύσκολο να απορριφθεί: η επιτάχυνση της διαστολής του σύμπαντος από τη σκοτεινή ενέργεια. Η κβαντική θεωρία προβλέπει ότι η δύναμη αυτής της μυστηριώδους δύναμης πρέπει να είναι περίπου 10στην(120) φορές μεγαλύτερη από την τιμή που παρατηρούμε σήμερα στο σύμπαν. Η διαφορά αυτή φαίνεται εξαιρετικά τυχαία. Σύμφωνα με τον νομπελίστα Steven Weinberg, αν η σκοτεινή ενέργεια δεν ήταν τόσο μικρή, οι γαλαξίες δεν θα μπορούσαν ποτέ να έχουν σχηματιστεί και δεν θα ήμασταν φυσικά εδώ. Η εξήγηση του Weinberg δέχεται απρόθυμα ότι πρέπει να ζούμε σε ένα σύμπαν με μια "ακριβώς σωστή” τιμή για την σκοτεινή ενέργεια. "Η σκοτεινή ενέργεια είναι ακόμα η μόνη ποσότητα που φαίνεται να απαιτεί μια εξήγηση ενός πολυσύμπαντος," παραδέχεται ο Weinberg. “Εγώ δεν βλέπω πολλές αποδείξεις για ακριβή συντονισμό των σταθερών της φύσης σε οποιαδήποτε άλλη φυσική σταθερά εκτός της σκοτεινής ενέργειας." Και ενα σπουδαίο βίντεο με θεσεις που με εκφράζουν απόλυτα!!!

Μήπως φιλοξενούν οι αόρατες αρχέγονες μαύρες τρύπες την σκοτεινή ύλη του Σύμπαντος; Παρά τις πολύχρονες έρευνες για την ανακάλυψη της σκοτεινής ύλης, με πειράματα που κοστίζουν δεκάδες εκατομμύρια δολάρια, είτε σε υπόγεια ορυχεία σιδήρου στην Μινεσότα είτε στο πρότζεκτ Ice Cube στην Ανταρκτική, κανείς δεν έχει δει την ουσία αυτή. Είναι δύσκολο λοιπόν να ξεφύγει κάποιος από το συμπέρασμα ότι είναι απαραίτητη κάποια άλλη εξήγηση για τη μάζα που λείπει. Ο κοσμολόγος Paul Frampton στο Πανεπιστήμιο της Βόρειας Καρολίνας και οι συνεργάτες του προτείνουν ότι η ελλείπουσα 23% της μάζας του σύμπαντος αποτελείται από μαύρες τρύπες που είναι πάρα πολύ μικρές για να τις δούμε άμεσα, αλλά πολύ μεγάλες για να έχουν εξατμιστεί λόγω της ακτινοβολίας Hawking. Ο Frampton έφτασε στο συμπέρασμα αυτό, αναζητώντας το εξής ερώτημα: ποιά είναι η μέγιστη εντροπία του σύμπαντος που θα μπορούσε να οφείλεται στο ότι ολόκληρο το ορατό σύμπαν ήταν μια γιγαντιαία μαύρη τρύπα; Η απάντηση καταλήγει να είναι 10στην(123), ένας τεράστιος αριθμός που καθορίζει το ανώτατο όριο σε αυτό που η εντροπία μπορεί να είναι. Αυτοί μετά καθόρισαν το χαμηλότερο όριο από το άθροισμα της εντροπίας σε όλες τις γνωστές μαύρες τρύπες στο σύμπαν, με την παραδοχή ότι υπάρχει μια γιγαντιαία μαύρη τρύπα στο κέντρο κάθε γαλαξία, μια άποψη που συνήθως πιστεύει η αστροφυσική κοινότητα στον κόσμο. Αυτός ο αριθμός είναι 10στην(103), πολλές τάξεις μεγέθους μικρότερη. Ο Frampton γι αυτό πιστεύει ότι είναι απίθανο να έχουν αυτές μια σημαντική συμβολή στην εντροπία στο σύμπαν μας: "Κάθε υπερβαρέα μαύρη τρύπα είναι περίπου στο μέγεθος του ηλιακού μας συστήματος ή και λιγότερο ακόμα, έτσι είναι διαισθητικά απίθανο να είναι ουσιαστικά όλη η εντροπία τόσο συγκεντρωμένη. " Σε κάτι άλλο πρέπει λοιπόν να οφείλεται η αυξημένη εντροπία. Αλλά τι και πού; Αυτή δεν μπορεί να είναι η ορατή ύλη επειδή οι συμβατικοί υπολογισμοί δείχνουν ότι η εντροπία της ανέρχεται σε μόνο 10στην(88). Και τι μένει λοιπόν; Αυτό που μένει είναι η εντροπία της σκοτεινής ύλης. Τι είδους μαύρες τρύπες θα μπορούσαν να είναι υπεύθυνες για αυτό το αποτέλεσμα; Αποδεικνύεται ότι κάθε μαύρη τρύπα μεγαλύτερη από 106 ηλιακές μάζες θα αναγκάσει την γειτονική της ύλη να την περικυκλώνει, εμποδίζοντας από το να σχηματιστούν τους γαλαξίες. Οποιεσδήποτε μάλιστα μαύρες τρύπες μικρότερες από 10στην(- ηλιακές μάζες θα έχουν εξατμιστεί. Τελικά το συμπέρασμα του Frampton είναι ότι η σκοτεινή ύλη αποτελείται από μαύρες τρύπες με μάζα μεταξύ 10στην(6)΄ και 10στην(- ηλιακές μάζες, οι οποίες δημιουργήθηκαν κατά τη διάρκεια ανάμεσα στις δύο περιόδους του πληθωρισμού. Η πρώτη οδήγησε στην μεγάλης κλίμακας δομή του σύμπαντος που βλέπουμε και έχει μετρηθεί από το διαστημικό σκάφος WMAP. Η δεύτερη οδήγησε στη συσσώρευση που δημιούργησε ένα μεγάλο αριθμό μεσαίων αρχέγονων μαύρων οπών. Η θεωρία του Frampton μπορεί να ελεγχθεί εξετάζοντας για αποδείξεις ότι υπάρχουν αρχέγονες μαύρες τρύπες, και οι οποίες θα πρέπει να προκαλούν μικρο-βαρυτικούς φακούς, ένα γεγονός στο οποίο η βαρύτητα τους θα συγκεντρώνει το φως από άστρα πίσω τους, όπως φαίνεται από τη Γη. Στην εικόνα τα αόρατα ραδιοκύματα που εκπέμπονται από τον σκοτεινό πυρήνα του Γαλαξία, δηλαδή από τη μαύρη τρύπα στο γαλαξία Centaurus A, που βρίσκεται 14 εκατομμύρια έτη φωτός μακριά μας. Μελέτες δείχνουν ότι η μαύρη τρύπα είναι 50 εκατομμύρια φορές τη μάζα του Ήλιου.

Στις 30 Νοεμβρίου η πρώτη ιδιωτική αποστολή στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Η SpaceX, η αεροδιαστημική εταιρεία που δημιούργησε ο ιδρυτής της PayPal, προγραμματίζει να εκτοξεύσει στις 30 Νοεμβρίου την πρώτη εμπορική αποστολή ανεφοδιασμού του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού (ISS). H Space Exploration Technologies, όπως είναι πλήρες όνομά της, είναι μία από τις πέντε εταιρείες που εξασφάλισαν συμβόλαια με τη NASA για αποστολές ανεφοδιασμού στον ISS, με την προοπτική να αναλάβουν αργότερα και τις μεταφορές πληρωμάτων. Αυτό σημαίνει ότι ο ιδιωτικός τομέας θα αναλάβει να καλύψει το κενό που άφησε η απόσυρση των διαστημικών λεωφορείων. Με τα 300 εκατ. δολάρια που εξασφάλισε από τη NASA και τα 500 εκατ. που συγκέντρωσε από επενδυτές, ανάμεσά τους ο ιδρυτής της PayPal Ίλον Μασκ, η SpaceX αναπτύσσει την οικογένεια πυραύλων Falcon και την κάψουλα Dragon, σχεδιασμένη να επιστρέφει στη Γη πέφτοντας με αλεξίπτωτο. Τον περασμένο Δεκέμβριο, το Dragon έγινε το πρώτο σκάφος ιδιωτικής εταιρείας που τέθηκε σε χαμηλή γήινη τροχιά και αργότερα επέστρεψε στη Γη. Το επόμενο φθινόπωρο, η SpaceX θα προχωρήσει στο επόμενο μεγάλο βήμα: η κάψουλα θα παραδώσει προμήθειες στον ISS και θα επιστρέψει στη Γη με νέο φορτίο, αναφέρει το πρακτορείο Reuters. Θα είναι η πρώτη από τις 12 πτήσεις ανεφοδιασμού που ανέλαβε η SpaceX, σε ένα συμβόλαιο με τη NASA ύψους 1,6 δισ. δολαρίων. Η δεύτερη από τις εταιρείες που συνεργάζονται με τη NASA, η Orbital Sciences Corp., προγραμματίζει για του χρόνου την παρθενική εκτόξευση της δικής της κάψουλας, με την ονομασία Cygnus. Οι υπόλοιπες εταιρείες είναι η Boeing, η Sierra Nevada και η Blue Origin, η εταιρεία που δημιούργησε ο ιδρυτής της Amazon.com Τζεφ Μπέζος. Ξεκινά το μεγαλύτερο διαστημικό παρατηρητήριο. Έτοιμο να λειτουργήσει είναι το μεγαλύτερο επίγειο διαστημικό παρατηρητήριο ALMA. Στην ουσία πρόκειται γιά ένα«πάρκο» ραδιοτηλεσκοπίων και πριν λίγα 24ωρα τοποθετήθηκε το 16ο από τα συνολικά 66 ραδιοτηλεσκόπια από τα οποία θα αποτελείται. Η δημιουργία του είναι προϊόν της συνεργασίας Ευρώπης, ΗΠΑ και Ιαπωνίας και όπως ήταν προγραμματισμένο με την τοποθέτηση του 16ου τηλεσκοπίου το παρατηρητήριο ξεκινά την λειτουργία του και την εξερεύνηση του Διαστήματος. Το πιο μεγάλο και «ψηλό» Το ALMA βρίσκεται στην περιοχή Chajnantor στην έρημο Ατακάμα που είναι η πιο ξηρή και άνυδρη περιοχή του πλανήτη και άρα ιδανική για διαστημικές παρατηρήσεις αφού ο ουρανός είναι πάντα καθαρός από νεφώσεις και άλλα φυσικά εμπόδια. Για την τοποθέτηση των ραδιοτηλεσκοπίων επιλέχθηκε ένα σημείο σε ύψος πέντε χιλιάδων μέτρων που είναι και το μεγαλύτερο υψόμετρο στο οποίο υπάρχει εγκατάσταση διαστημικής παρατήρησης πάνω στην Γη. Κάθε ένα από τα ραδιοτηλεσκόπια διαθέτει μια κεραία με διάμετρο 12 μέτρα ενώ το βάρος κάθε τηλεσκοπίου ζυγίζει 100 τόνους. Πόλος επιστημονικής έλξης Το μεγάλο ενδιαφέρον αλλά και την ανυπομονησία της επιστημονικής κοινότητας για την λειτουργία του ALMA πιστοποιεί το γεγονός ότι οι επιτελείς του παρατηρητηρίου έχουν δεχθεί περισσότερες από χίλιες αιτήσεις επιστημόνων να εργαστούν σε αυτό. Τις προσεχείς εβδομάδες αναμένεται να ανακοινωθεί και να ξεκινήσει η πρώτη έρευνα που θα πραγματοποιηθεί στο παρατηρητήριο. Σε αυτή την πρώτη φάση της λειτουργίας του υπολογίζεται ότι θα πραγματοποιηθούν περίπου 100 ερευνητικά προγράμματα. Το πρώτο τηλεσκόπιο του ALMA τοποθετήθηκε το 2009 και το τελευταίο είναι προγραμματισμένο να τοποθετηθεί στα τέλη του 2013. Με την τοποθέτηση και του 66ου τηλεσκοπίου το παρατηρητήριο θα μπορεί να παράγει εικόνες με ποιότητα δέκα φορές μεγαλύτερη από εκείνη του διαστημικού τηλεσκοπίου Hubble. Μικρές ειδήσεις. Ανακαλύφθηκε κομήτης, που απειλεί τη Γη. Ίχνη άγνωστου στους αστρονόμους κομήτη, ο οποίος εν δυνάμει αποτελεί κίνδυνο για τη Γη, κατέγραψαν επιστήμονες από τις ΗΠΑ και τη Φινλανδία. Πρόκειται για ουράνιο σώμα, το στις επόμενες περιστροφές του γύρω από τον Ήλιο θα «επισκεφθεί» τον πλανήτη μας το 2016 ή το 2023 και μετά όχι νωρίτερα από το 2076. Οι ερευνητές συνεχίζουν τους υπολογισμούς με στόχο να δώσουν πιό ακριβή απάντηση σε ό,τι αφορά τις πιθανότητες σύγκρουσης με τη Γη. Σπάνια φωτογραφία του τηλεσκοπίου Chandra. Το τηλεσκόπιο της ΝΑΣΑ Chandra για πρώτη φορά αποτύπωσε τη στιγμή κατάληψης νέφους αερίου από το πεδίο έλξης μαύρης τρύπας. Οι παρατηρήσεις θα βοηθήσουν να απαντηθούν δύο θεμελιώδη ερωτήματα της σύγχρονης αστροφυσικής – πως συμβαίνει η αύξηση των υπερογκωδών μαύρων τρυπών και πως επιδρά στην ύλη η δύναμη έλξης τους. Οι μαύρες τρύπες δεν εκπέμπουν οποιαδήποτε ακτινοβολία και είναι αδύνατο να τις δει κανείς, γιατί οποιαδήποτε ενέργεια, ακόμα και το φως, δεν μπορεί να αποσπαστεί από το πεδίο έλξης τους. Οι αστροφυσικοί έμαθαν να τις ανακαλύπτουν από την ακτινοβολία ρέντγκεν (ακτίνες Χ), που εκπέμπεται από την ύλη που ελκύουν.

Στις 5 Αυγούστου αναχωρεί για Δία η σημαντική αποστολή Juno. Δύο δεκαετίες μετά την ιστορική αποστολή Galileo, η NASA ετοιμάζεται για το επόμενο βήμα στην εξερεύνηση του μεγαλύτερου, αρχαιότερου και πιο επικίνδυνου πλανήτη. Η αποστολή Juno προγραμματίζεται να εκτοξευτεί την Πέμπτη για να ερευνήσει μεταξύ άλλων αν ο Δίας κρύβει στην καρδιά του ένα κολοσσιαίο διαμάντι. Το ρομποτικό σκάφος θα φτάσει στο σύστημα του Δία το 2016 και θα τεθεί σε τροχιά γύρω από τον πλανήτη κοντά στις θανάσιμες ζώνες ακτινοβολίας του πλανήτη. Αν και τα ηλεκτρονικά του συστήματα προστατεύονται από ένα κέλυφος τιτανίου, πιθανότατα δεν θα αντέξουν πάνω από 12 μήνες την ισχυρή ακτινοβολία. Τρία είναι τα βασικά ερωτήματα που καλείται να απαντήσει το Juno: Πώς δημιουργείται το μαγνητικό πεδίο του Δία, που είναι και η μεγαλύτερη δομή του Ηλιακού Συστήματος; Πόσο νερό περιέχει ο πλανήτης; Η ποσότητα νερού σχετίζεται άμεσα με την εξέλιξη όχι μόνο του Δία αλλά και των υπόλοιπων πλανητών. Ο πλανήτης αποτελείται άραγε εξολοκλήρου από αέρια, ή μήπως κρύβει έναν στερεό πυρήνα; Ορισμένοι επιστήμονες πιστεύουν ότι η ακραία πίεση και θερμοκρασία θα μπορούσαν να έχουν δημιουργήσει στην καρδιά του πλανήτη ένα γιγάντιο, ατόφιο διαμάντι. Από την περασμένη Τετάρτη, το σκάφος βρίσκεται τοποθετημένο στην κορυφή ενός πυραύλου Atlas 5 και περιμένει την εκτόξευση της 5ης Αυγούστου. Το σκάφος, που παίρνει το όνομα της Γιούνο, μιας ρωμαϊκής θεότητας που αντιστοιχεί στην Ήρα, αναπτύχθηκε από την εταιρεία Lockheed Martin. To κόστος της όλης αποστολής εκτιμάται στα 1,1 δισ. δολάρια. Στη γειτονιά του γίγαντα Ο Δίας πιστεύεται ότι ήταν το πρώτο σώμα που σχηματίστηκε στο Ηλιακό Σύστημα μετά τον Ήλιο. Συγκέντρωσε μεγάλο μέρος από τα υλικά που περίσσεψαν από τη γέννηση του άστρου -κυρίως υδρογόνο και ήλιο- και πήρε γιγάντιες διαστάσεις: έχει διπλάσια μάζα από ό,τι όλοι οι υπόλοιποι πλανήτες στη Γη. Δεδομένου ότι κανένα αέριο δεν μπορεί να δραπετεύσει από το πανίσχυρο βαρυτικό του πεδίο, ο Δίας ουσιαστικά περιέχει μέχρι και σήμερα δείγματα από τους δομικούς λίθους που σχημάτισαν το Ηλιακό Σύστημα. Ένα από τα όργανα του Juno, το οποίο εκπέμπει μικροκύματα και μετρά την ανάκλασή τους, θα εξετάσει πόσο νερό έχει σχηματιστεί στον πλανήτη από την ένωση του αρχαίου υδρογόνου με οξυγόνο. Η περιεκτικότητα σε νερό έχει άμεση σχέση με το πού σχηματίστηκε ο πλανήτης: ορισμένοι πιστεύουν ότι βρισκόταν ανέκαθεν στη σημερινή του θέση (πέντε φορές μακρύτερα από τον Ήλιο από ό,τι η Γη), ενώ άλλοι εκτιμούν ότι σχηματίστηκε στις παρυφές του Ηλιακού Συστήματος και αργότερα μετακινήθηκε προς το εσωτερικό του. Τα όργανα του σκάφους θα μελετήσουν επίσης το μυστηριώδες μαγνητικό πεδίο του πλανήτη, στο οποίο οφείλονται και οι ζώνες ακτινοβολίας που θα απειλήσουν το ίδιο το Juno. «Θα βουτήξουμε ακριβώς κάτω από τις ζώνες ακτινοβολίας που είναι η πιο επικίνδυνη περιοχή του Ηλιακού Συστήματος πέρα από τον ίδιο τον Ήλιο» σχολίασε στο AFP ο Σκοτ Μπόλτον, επιστημονικός υπεύθυνος της αποστολής στο Ερευνητικό Ινστιτούτο Southwest στο Τέξας. Τροφοδοτούμενο από το αμυδρό ηλιακό φως που φτάνει στον Δία, το Juno θα τεθεί τελικά σε πολική τροχιά και θα περνά μόλις 5.000 χλμ από τα σύννεφα που καλύπτουν τους πόλους του πλανήτη. Θα μπορεί έτσι να στέλνει εικόνες ακόμα πιο εντυπωσιακές και από τις φωτογραφίες του Galileo, το οποίο εκτοξεύτηκε το 1989 και καταστράφηκε http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=483732 το 2003 με ελεγχόμενη βουτιά μέσα στον ίδιο τον Δία. Νωρίτερα, το Galileo είχε απελευθερώσει μια μικρή διερευνητική συσκευή που εισήλθε στα εξώτερα στρώματα της ατμόσφαιρας και μετέδιδε δεδομένα για 58 λεπτά, πριν διαλυθεί τελικά από την ακραία πίεση και θερμοκρασία.

Τα διαστημόπλοια του μέλλοντος και η τέχνη. Ενδεχομένως να υπάρχει βάση στις απεικονίσεις των διαστημοπλοίων του μέλλοντος, όπως αυτές συναντώνται στην Επιστημονική Φαντασία. Με το τέλος της εποχής του Διαστημικού Λεωφορείου και τη νέα γενιά επανδρωμένων διαστημοπλοίων να βρίσκεται υπό σχεδιασμό, δεν είναι λίγοι αυτοί που αναρωτιούνται εάν οι ναυπηγοί των διαστημικών υπηρεσιών θα έπρεπε να αντλήσουν ιδέες από τον χώρο της Επιστημονικής Φαντασίας, που έχει φιλοξενήσει κάθε λογής και μορφής διαστημόπλοια. Τα ταξίδια στο Διάστημα γοήτευαν και γοητεύουν ανθρώπους κάθε ηλικίας: από το Star Wars μέχρι το 2001: Οδύσσεια του Διαστήματος, από τον Νταν Ντερ και τον Μπακ Ρότζερς μέχρι τους ήρωες του Ιουλίου Βερν και από το USS Enterprise του Star Trek μέχρι το Battlestar Galactica, η όψη των διαστημοπλοίων έπαιζε πάντα σημαντικό ρόλο στις συμπαντικές φαντασιώσεις του κοινού, πολύ πριν εκτοξευτεί στην πραγματικότητα ο πρώτος πύραυλος. Ωστόσο, ίσως να υπάρχει κάποια βάση σε αυτά τα εντυπωσιακά και πολύ συχνά αλλοπρόσαλλα designs της επιστημονικής φαντασίας. Ο Τσέσλι Μπόουνστελ, αποκαλούμενος «πατέρας» της σύγχρονης «διαστημικής τέχνης» (space art) επηρέασε με τον τρόπο του την πορεία του αμερικανικού διαστημικού προγράμματος. Ενδεικτικά, ο δρ. Βέρνερ φον Μπράουν, «πατέρας» του προγράμματος «Απόλλων», είχε ζητήσει από τον Μπόουνστελ να του παρουσιάσει τις ιδέες του, όπως είχαν εμφανιστεί σε τεύχος του περιοδικού Collier's Weekly του 1952. Ο συνδυασμός της τεχνολογίας του φον Μπράουν και του καλλιτεχνικού οραματισμού του Μπόουνστελ έφεραν πιο κοντά τα διαστημόπλοια στο ευρύ κοινό- κάτι που βοήθησε μακροπρόθεσμα στο διαστημικό πρόγραμμα, καθώς ήταν οι φόροι και οι ψήφοι των Αμερικανών πολιτών που θα καθόριζαν το μέλλον του. Η δουλειά των καλλιτεχνών του χώρου της επιστημονικής φαντασίας και του fantasy πλέον τιμάται από τα ετήσια βραβεία Chesley. Ο Χάρι Λανγκ ήταν ένας Γερμανός καλλιτέχνης ο οποίος ξεκίνησε την καριέρα του στην εικονογράφηση των εγχειριδίων πτήσης της πολεμικής αεροπορίας και αργότερα κατέληξε να εργάζεται για τη NASA, συνεργαζόμενος με τον φον Μπράουν στο πλαίσιο προγράμματος που εξέταζε την υπόθεση κατασκευής διαστημικού σταθμού. Ο Κρις Φος, συγγραφέας του Hardware: The Definitive SF Works of Chris Foss, πάλι, έχει τον Πικάσο σαν έμπνευση, και δημιούργησε ένα νέο στυλ διαστημικής τέχνης, με γιγαντιαία, πολύχρωμα σκάφη σε σουρεαλιστικά περιβάλλοντα. Χαρακτηριστικά της τέχνης του ήταν τα μυστηριώδη σύμβολα και τα σύνθετα μοτίβα. Έργα του «έντυσαν» έργα του Ισαάκ Ασίμοφ, ενώ του είχε ζητηθεί να εργαστεί και για το «Alien», καθώς και για την κινηματογραφική μεταφορά του «Dune» από τον Αλεχάνδρο Γιοντορόφσκι, η οποία δεν ολοκληρώθηκε ποτέ. Η δουλειά του έχει επηρεαστεί από το «2001: Οδύσσεια του Διαστήματος» του Κιούμπρικ, τον Ψυχρό Πόλεμο και κάποιες ρημαγμένες περιοχές της μεταπολεμικής Μ. Βρετανίας. «Οι άνθρωποι θέλουν ελπίδα, θέλουν κάτι στο οποίο να μπορούν να πιστέψουν» σχολιάζει ενδεικτικά. Σχέδια όπως του Μπόουνστελ και του Φος ενδεχομένως να διεισδύσουν και στα πραγματικά σχέδια μελλοντικών διαστημοπλοίων, στη νέα εποχή της ιδιωτικής επένδυσης στο Διάστημα. Το τέλος της εποχής του Διαστημικού Λεωφορείου ανοίγει νέους ορίζοντες, και πολλοί μηχανικοί και σχεδιαστές αναζητούν νέες ιδέες- που θα μπορούσαν να προκύψουν από τη συνεργασία με καλλιτέχνες. Καθώς όλο και περισσότερες εταιρείες προσπαθούν να κάνουν το ταξίδι στο Διάστημα πιο «θελκτικό» στο ευρύ κοινό (εν όψει και της ανόδου του διαστημικού τουρισμού). «Μία φιλόδοξη εταιρεία που επιδιώκει να προσελκύσει συμβόλαια τόσο από κυβερνήσεις όσο και από ιδιώτες θα μπορούσε να το καταφέρει αυτό προσφέροντας υπηρεσίες από διαστημικά σκάφη που παραπέμπουν στα οράματα του Κρις Φος» λέει σχετικά ο δρ. Γκάρι Γουέστφαλ, ακαδημαϊκός με ειδίκευση στην Επιστημονική Φαντασία. Στόχος θα είναι η εδραίωση της εικόνας μίας εταιρείας, τόσο οπτικά όσο και από πλευράς «αναγνώρισης φίρμας» (brand recognition). Κάποιοι ενδεχομένως να βρουν παράξενο το γεγονός ότι ένας εργαζόμενος της NASA όπως ο Λανγκ βρέθηκε αργότερα στο Xόλιγουντ, για να καταλήξει υποψήφιος για Όσκαρ για την καλλιτεχνική διεύθυνση του «Star Wars: Η Αυτοκρατορία Αντεπιτίθεται». Ωστόσο, κατά τον δρα Έρικ Ράμπκιν, καθηγητή Αγγλικής Γλώσσας του πανεπιστημίου του Μίτσιγκαν που ειδικεύεται στο χώρο της ΕΦ, το Διάστημα έχει να κάνει με την πλέον ρομαντική εικόνα που έχει ο άνθρωπος για την εξερεύνηση- λόγω του «αγνώστου». Τα τρένα κινούνται εκεί όπου έχουν φτάσει οι σιδηροδρομικές γραμμές, τα αεροπλάνα εκεί όπου μπορούν να προσγειωθεούν. Αλλά «τα πλοία είναι εκ των πραγμάτων ρομαντικά, καθώς μπορούν να φτάσουν εκεί όπου κανείς δεν έχει φτάσει στο παρελθόν. Σχετίζονται με την ελευθερία και την κατάκτηση».

Ίσως είμαστε μόνοι στο σύμπαν. Οι επιστήμονες που ασχολούνται με την αναζήτηση εξωγήινης νοημοσύνης (SETI) εργάζονται με την υπόθεση ότι υπάρχει εκεί έξω ευφυής ζωή που μπορεί να βρεθεί. Μια νέα ανάλυση όμως μπορεί να συντρίψει την αισιοδοξία τους. Για να υπολογίσουν την πιθανότητα ότι θα κάνουν ραδιοφωνική επικοινωνία με εξωγήινους, οι επιστήμονες του SETI χρησιμοποιούν αυτό που είναι γνωστό ως η Εξίσωση Drake. Διατυπώθηκε στη δεκαετία του 1960 από τον Frank Drake του Ινστιτούτου SETI στην Καλιφόρνια, και προσεγγίζει τον αριθμό των πολιτισμών στον γαλαξία μας που μπορούν να έρθουν σε ραδιοφωνική επικοινωνία ανά πάσα στιγμή, κάνοντας έναν πολλαπλασιασμό από διάφορους παράγοντες: τον αριθμό των αστεριών, το κλάσμα αυτών που έχουν πλανήτες, το κλάσμα από εκείνους που είναι κατοικήσιμοι, η πιθανότητα της ζωής που προκύπτει σε τέτοιους πλανήτες, το πόσο πιθανή είναι η ευφυής ζωή και ούτω καθεξής. Οι τιμές σχεδόν όλων αυτών των παραγόντων είναι πολύ υποθετικές. Παρ ‘όλα αυτά, ο Drake και άλλοι επιστήμονες έχουν συνδεθεί με τον καλύτερες εικασίες τους, και εκτιμούν ότι υπάρχουν περίπου 10.000 πολιτισμοί εξελιγμένοι στον Γαλαξία μας σήμερα που μας στέλνουν σήματα – ένας αριθμός που έχει οδηγήσει ορισμένους επιστήμονες να προβλέψουν ότι θα ανιχνεύσουν ξένα σήματα εντός των δύο προσεχών δεκαετιών. Η αισιοδοξία τους στηρίζεται σε ένα από τα στοιχεία και συγκεκριμένα: στην εξίσωση του Drake, η πιθανότητα του να προκύψει η ζωή σε κατάλληλα κατοικήσιμους πλανήτες (αυτούς με νερό, βραχώδεις επιφάνειες και ατμόσφαιρες), σχεδόν πάντα θεωρείται ότι είναι 100 τοις εκατό. Με αυτή τη συλλογιστική, οι ίδιοι θεμελιώδεις νόμοι ισχύουν για ολόκληρο το σύμπαν, και επειδή αυτοί οι νόμοι που προκάλεσαν τη γένεση της ζωής πάνω στη Γη – και σχετικά νωρίς στην ιστορία της σε αυτή – αυτοί πρέπει να αναπαράγουν πολύ εύκολα μια νοήμων ζωή εκεί πάνω. Κι όπως το έθεσε ένας Ρώσος αστροβιολόγος, ο Andrei Finkelstein, σε μια πρόσφατη συνέντευξη τύπου του SETI, "η γένεση της ζωής είναι τόσο αναπόφευκτη όπως ο σχηματισμός των ατόμων." Όμως σε μια νέα δημοσίευση ο αστροφυσικός David Spiegel στο Πανεπιστήμιο του Πρίνστον μαζί με τον φυσικό Edwin Turner στο Πανεπιστήμιο του Τόκιο, υποστηρίζουν ότι αυτή η σκέψη είναι εντελώς λανθασμένη. Χρησιμοποιώντας μια στατιστική μέθοδο που ονομάζεται Μπεϋζιανή λογική (Bayesian), ισχυρίζονται ότι η ζωή εδώ στη Γη ή θα μπορούσε να είναι συνηθισμένη ή θα μπορούσε να είναι και εξαιρετικά σπάνια – δεν υπάρχει κανένας λόγος να προτιμήσει κανείς ένα βιαστικό συμπέρασμα πάνω σε αυτό το ζήτημα. Με τη νέα τους ανάλυση, οι Spiegel και Turner λένε ότι έσβησαν τον παράγοντα Drake για τον οποίο οι επιστήμονες αισθάνονταν σίγουρο, για να το αντικαταστήσουν με ένα ερωτηματικό. Στατιστικά του Σύμπαντος ■Σύμφωνα με τις στατιστικές υπάρχουν 100 δισεκατομμύρια γαλαξίες στο γνωστό παρατηρούμενο σύμπαν, με 50 δισεκατομμύρια περίπου πλανήτες μόνο στον Γαλαξία μας. Από αυτούς οι 500.000.000 πλανήτες προβλέπεται να είναι στην κατοικήσιμη ζώνη. Ή για να το πούμε αλλιώς σε όλο το σύμπαν θα υπάρχουν 50.000.000.000.000.000.000 κατοικήσιμοι πλανήτες! Ενώ είναι αλήθεια ότι η ζωή ξεκίνησε γρήγορα στη Γη (μέσα στις πρώτες μερικές εκατοντάδες εκατομμύρια χρόνια του πλανήτη), οι ερευνητές επισημαίνουν ότι αν δεν είχε γίνει έτσι, δεν θα υπήρχε αρκετός χρόνος για να αναπτυχθεί η νοήμον ζωή – οι άνθρωποι δηλαδή – και να έχει εξελιχθεί . Έτσι, στην πραγματικότητα, είμαστε προκατειλημμένοι. Χρειάστηκαν τουλάχιστον 3,5 δισεκατομμυρίων χρόνια ώστε η ευφυής ζωή να εξελιχθεί στη Γη, και ο μόνος λόγος που είμαστε σε θέση να εξετάσουμε την πιθανότητα της ζωής σήμερα είναι ότι η εξέλιξή της έγινε δυνατή μόνο και μόνο επειδή ξεκίνησε νωρίς. Αυτή η απαιτούμενη καλή τύχη είναι εντελώς ανεξάρτητη από την πραγματική πιθανότητα να αναδυθεί η ζωή σε ένα κατοικήσιμο πλανήτη. "Παρά το γεγονός ότι η ζωή ξεκίνησε σε αυτό τον πλανήτη αρκετά σύντομα αφότου η Γη έγινε κατοικήσιμη, το γεγονός αυτό είναι μια αυθαίρετα σπάνια περίπτωση στο Σύμπαν», γράφουν οι επιστήμονες, που αποδεικνύουν αυτή τη δήλωση με μαθηματικό τρόπο. Το αποτέλεσμα τους δεν σημαίνει ότι είμαστε μόνοι – μόνο που δεν υπάρχει κανένας λόγος να σκεφτόμαστε διαφορετικά. «Ένας Μπεϋζιανός λάτρης της εξωγήινης ζωής θα πρέπει να ενθαρρύνεται σημαντικά από την ταχεία εμφάνιση της ζωής στην πρώιμη Γη, αλλά δεν μπορεί να είναι κανείς και πολύ σίγουρος για τον ίδιο λόγο σε άλλα μέρη», συμπεραίνουν οι συγγραφείς. Η ίδια η ύπαρξή μας σημαίνει πολύ λίγα πράγματα για το πόσες άλλες φορές έχει προκύψει η ζωή . Κάποια δεδομένα θα κάνουν όλη τη διαφορά στο πρόβλημα, λένε οι ερευνητές. Αν η ζωή έχει διαπιστωθεί ότι προέκυψε ανεξάρτητα στον Άρη, τότε οι επιστήμονες θα είναι σε πολύ καλύτερη θέση να επιβεβαιώσουν ότι, υπό τις κατάλληλες συνθήκες, η γένεση της ζωής είναι αναπόφευκτη. Γνωρίστε την εξίσωση Drake: http://www.physics4u.gr/articles/2002/seti7.html Στην εικόνα που λήφθηκε από το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble δείχνει μια περιοχή όπου σχηματίζονται ακόμη και σήμερα αστέρια. Πρόκειται για το νεφέλωμα NGC 604 στο γαλαξία M33. Ο σχηματισμός των αστεριών ήταν, και είναι ακόμα, ένα από τα μόνα συστατικά της εξίσωσης του Drake για το οποίο υπάρχουν διαθέσιμα εμπειρικά στοιχεία.

Επιτέλους βρέθηκε: ο πρώτος αστεροειδής διαμέτρου 300 μέτρων που μοιράζεται την ίδια τροχιά με τη Γη. Ένας μικρός διαστημικός βράχος διαμέτρου 300 μέτρων μοιράζεται περίπου την ίδια τροχιά με τη Γη και προηγείται του πλανήτη στο αιώνιο ταξίδι του γύρω από τον Ήλιο, ανακοίνωσαν αστρονόμοι. Αυτό σημαίνει ότι η Γη είναι ο τέταρτος πλανήτης κοντά στον οποίο ανακαλύπτονται «τρωικά σώματα». Το βίντεο δείχνει πώς η κίνηση της Γης μαζί με τον διαστημικό βράχο 2010 ΤΚ7 γύρω από τον Ήλιο μεταφράζεται σε μια περίεργη εμφάνιση βρόχων. Στην αστρονομία, τρωικά ονομάζονται τα σώματα, συνήθως αστεροειδείς, που κινούνται στην ίδια τροχιά με άλλα, μεγαλύτερα σώματα, χωρίς ποτέ να συγκρούονται μαζί τους. Αυτό συμβαίνει επειδή τα τρωικά σώματα ισορροπούν στα λεγόμενα «σημεία Λαγκράνζ», όπου οι βαρυτικές δυνάμεις που δέχονται σχεδόν εξουδετερώνουν η μία την άλλη. Η Γη, επομένως, δεν κινδυνεύει από τον 2010 TK7, όπως βαφτίστηκε ο νέος αστεροειδής. Οι ερευνητές που υπογράφουν την ανακάλυψη στην επιθεώρηση Nature διαβεβαιώνουν ότι η τροχιά του μικρού βράχου θα παραμείνει σταθερή και ακίνδυνη για τα επόμενα 10.000 χρόνια. Τα τρωικά σώματα Μέχρι σήμερα, οι αστρονόμοι είχαν ανακαλύψει αρκετά τρωικά σώματα που συνοδεύουν τον Άρη και σχεδόν 5,000 που συνοδεύουν τον Δία (ο δακτύλιος ανάμεσα στις τροχιές του Άρη και του Δία συγκεντρώνει χιλιάδες διαστημικούς βράχους και ονομάζεται Ζώνη των Αστεροειδών). Η ανακάλυψη τρωικών αντικειμένων κοντά στη Γη είναι πολύ πιο δύσκολη υπόθεση, δεδομένου ότι οι πιθανές τους θέσεις βρίσκονται προς την πλευρά του πλανήτη που έχει μέρα και επομένως κρύβονται από το εκτυφλωτικό φως του Ήλιου. Όμως ο 2010 TK7 δεν εντοπίστηκε με επίγεια όργανα αλλά με το διαστημικό τηλεσκόπιο Wise (Ευρυγώνιος Υπέρυθρος Εξερευνητής), το οποίο εκτοξεύτηκε το 2009 και μέχρι σήμερα έχει ανακαλύψει 123 αντικείμενα κοντά στη Γη. Οι πρώτες εκτιμήσεις για την τροχιά του επιβεβαιώθηκαν στη συνέχεια από το γαλλο-καναδικό τηλεσκόπιο στη Χαβάη. Επικεφαλής της μελέτης ήταν ο Μάρτιν Κόνορ του Πανεπιστημίου της Αλμπέρτα στον Καναδά. Ο αστεροειδής βρίσκεται σήμερα σε απόσταση 80 εκατομμυρίων χιλιομέτρων (κάτι παραπάνω από το μισό της απόστασης Γη-Ήλιου), περιστασιακά όμως πλησιάζει στα 25 εκατομμύρια χλμ. Bίντεο:

Κίνα: Ανακαλύφθηκε τεράστιος μετεωρίτης κατά τύχη! Πρόκειται για τον τέταρτο μεγαλύτερο σε μέγεθος μετεωρίτη που βρέθηκε ποτέ. Ένας από τους μεγαλύτερους μετεωρίτες που έχουν πέσει ποτέ στη Γη εντοπίσθηκε στα όρη Αλτάι, που χωρίζουν την Κίνα από τη Μογγολία. Ο μεγάλος μετεωρίτης, μήκους 1,25 μέτρων και πλάτους 2,2 μέτρων, υπολογίζεται ότι ζυγίζει τουλάχιστον 25 τόνους και σύμφωνα με τις πρώτες εκτιμήσεις είναι ο τέταρτος μεγαλύτερος σε μέγεθος μετεωρίτης που βρέθηκε ποτέ, αφήνοντας στην πέμπτη θέση τον μετεωρίτη «Άρμαντι» που είχε εντοπισθεί το 1898 στην ίδια περιοχή και ζυγίζει 28 τόνους. Η ανακάλυψη της τεράστιας αυτής ουράνιας βολίδας ήταν τυχαία, μετά από μια επίσκεψη που δέχτηκε ο ειδικός στους μετεωρίτες κ. Ζανγκ Μπαολίν του Αστεροσκοπείου του Πεκίνου. Ο επισκέπτης του παρουσίασε ένα μικρό κομμάτι βράχου, το οποίο είχε αποσπάσει από τον μετεωρίτη: ο ειδικός κατάλαβε αμέσως ότι επρόκειτο για αξιόλογο εύρημα, και μαζί με τους βοηθούς του έκανε πάνω από έναν χρόνο για να τον βρει και να τον μελετήσει. Οι περιπλανώμενοι Κοζάκοι βοσκοί των βουνών Αλτάι φυσικά δεν είχαν αναγνωρίσει επί δεκαετίες την «εξωγήινη» ταυτότητα αυτού του περίεργου «βράχου», που βρίσκεται σε απόκρημνη περιοχή σε υψόμετρο 3.300 μέτρων, αλλά αναρωτιούνταν αν περιείχε πλατίνα ή ασήμι. Ο κ. Ζανγκ κατάλαβε από τις περιγραφές πως επρόκειτο για έναν μεγάλο μετεωρίτη: χρειάστηκε να κάνει αρκετές διαδρομές στα αχανή όρη με τζιπ, άλογα και…καμήλες, ως ότου εντόπισε τον ογκώδη επιστημονικό «θησαυρό». Τελικά οι «ασημί» πινελιές στον κοκκινόμαυρο βράχο προέρχονταν από κράμα σιδήρου και νικελίου, το οποίο έλιωσε κατά την πυρακτωμένη κάθοδο του μετεώρου προς τη Γη. Οι ραβδωτές γραμμές που έχει πάνω του επιτρέπουν στους επιστήμονες να εκτιμήσουν την ηλικία του, αλλά οι σχετικοί υπολογισμοί δεν έχουν ακόμη ολοκληρωθεί. Ήδη πάντως μια δεύτερη ομάδα κινέζων ειδικών ανέλαβε να εξακριβώσει την ακριβή χημική του σύνθεση και τη χρονολογία της πτώσης του. Η έλλειψη κρατήρα στο έδαφος μαρτυρά πάντως ότι ο μετεωρίτης δεν έπεσε εκεί, αλλά μεταφέρθηκε στη σημερινή του θέση από τους παγετώνες. Να σημειωθεί ότι η τοπική κυβέρνηση της επαρχίας έστειλε οπλισμένους φρουρούς, για να προστατεύουν τον γιγαντιαίο «θησαυρό». Οι μετεωρίτες που περιέχουν κατά κύριο λόγο σίδηρο θεωρείται ότι προέρχονται από τους πυρήνες πανάρχαιων πλανήτων ή αστεροειδών που εξερράγησαν πριν 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια, κατά την διαμόρφωση του ηλιακού μας συστήματος. Ο μεγαλύτερος μετεωρίτης που βρέθηκε ποτέ είναι ο «Χόμπα» : εντοπίστηκε στην Ναμίμπια το 1920 και έχει βάρος 66 τόνων. Αν και κάθε χρόνο η γήινη ατμόσφαιρα διαπερνάται από περίπου 500 μετεωρίτες, διαφόρων μεγεθών, οι βολίδες είτε καίγονται κατά την κάθοδο, είτε διαλύονται κατά την πρόσκρουση τους στην επιφάνεια.

Ο Εγκέλαδος κάνει ντους στον Κρόνο.Η ζώνη υδρατμών του πλανήτη τροφοδοτείται από τον παγωμένο δορυφόρο. Ένα κοσμικό μυστήριο 14 ετών λύθηκε με την βοήθεια του διαστημικού παρατηρητηρίου Herschel. Το νερό που υπάρχει στα ανώτερα στρώματα του Κρόνου προέρχεται από μια ζώνη υδρατμών που περικυκλώνει τον πλανήτη και αποτελεί προϊόν της γεωλογικής δραστηριότητας του Εγκέλαδου, του μικρού παγωμένου δορυφόρου του. Κοσμικά ντους Την ανακάλυψη έκαναν επιστήμονες του Ινστιτούτου Μάξ Πλανκ οι οποίοι διαπίστωσαν ότι ο Εγκέλαδος από το νότιο πόλο του εκτοξεύει στο διάστημα 250 κιλά υδρατμών κάθε δευτερόλεπτο. Το 5% αυτών των υδρατμών καταλήγει στον Κρόνο δημιουργώντας ένα ακόμη δαχτυλίδι γύρω από τον πλανήτη το οποίο μέχρι πρόσφατα δεν ήταν ορατό. Σύμφωνα με τους επιστήμονες μέρος αυτών των υδρατμών πέφτει στα ανώτερα στρώματα του Κρόνου και μετατρέπεται σε νερό. Η ανακάλυψη είναι πολύ σημαντική αφού για πρώτη φορά εντοπίζεται στο ηλιακό μας σύστημα το φαινόμενο να επηρεάζει ένας δορυφόρος τις χημικές διεργασίες του μητρικού του πλανήτη. Ο Εγκέλαδος Ο Εγκέλαδος είναι ένα παγωμένο φεγγάρι με διάμετρο μόλις 500 χιλιόμετρα και είναι καλυμμένο με πάγο που ανακλά το 90% του ηλιακού φωτός. Για αυτό και οι επιστήμονες το καταγράφουν ως το πιο ανακλαστικό σώμα του ηλιακού μας συστήματος. Το διαστημόπλοιο Cassini που εξερευνά τον Κρόνο και τα φεγγάρια του ανακάλυψε πριν από δύο χρόνια ότι κάτω από την παγωμένη, κάτασπρη επιφάνεια, ο Εγκέλαδος διαθέτει θερμότητα, νερό, άζωτο και ενώσεις του άνθρακα δηλαδή όλα τα απαραίτητα συστατικά για την εμφάνιση ζωής. Εντόπισε επίσης ένα γιγάντιο πίδακα κοντά στον νότιο πόλο, απ' όπου εκτοξεύονται στο Διάστημα υδρατμοί αλλά και μικροσκοπικά σωματίδια πάγου. Βίντεο: http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=413029

Με αυτοκτονία θα ολοκληρώσει την αποστολή του ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός. Στο τέλος της ζωής του, ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός (ISS) θα πρέπει να καταστραφεί πέφτοντας στον ωκεανό προκειμένου να μην αφήσει πίσω του διαστημικά σκουπίδια, επιβεβαίωσε την Τετάρτη η ρωσική διαστημική υπηρεσία. Ο ISS άρχισε να συναρμολογείται σε τροχιά το 1998 και αρχικά προγραμματιζόταν να παραμείνει στο Διάστημα για 15 χρόνια. Τελικά, όμως, οι διεθνείς εταίροι του προγράμματος -ΗΠΑ, Ευρώπη, Ρωσία, Καναδάς, Ιαπωνία- αποφάσισαν να παρατείνουν τη λειτουργία του μέχρι τουλάχιστον το 2020. «Όταν ολοκληρώσει το έργο του, θα αναγκαστούμε να βυθίσουμε τον ISS. Δεν μπορεί να παραμείνει σε τροχιά. Είναι υπερβολικά μεγάλος, υπερβολικά περίπλοκος και θα άφηνε πίσω του πολλά σκουπίδια» δήλωσε, σύμφωνα με το Γαλλικό Πρακτορείο, ο υποδιευθυντής της Roscosmos Βιτάλι Νταβίντοφ. Έπειτα από έξι δεκαετίες συνεχών εκτοξεύσεων διαστημικών αποστολών, τα τροχιακά σκουπίδια έχουν αρχίσει να εξελίσσονται σε σοβαρό πονοκέφαλο. Σε ένα πρωτοφανές περιστατικό το 2009, ένας χαλασμένος σοβιετικός δορυφόρος συγκρούστηκε με έναν αμερικανικό δορυφόρο επικοινωνιών και γέμισε τη διαστημική γειτονιά της Γης με χιλιάδες επικίνδυνα θραύσματα. Ο ίδιος ο ISS έχει επανειλημμένα απειληθεί από διερχόμενα αντικείμενα, τα οποία συνήθως έχουν μέγεθος μερικών εκατοστών, κινούνται όμως με μεγάλη ταχύτητα και θα μπορούσαν να προκαλέσουν ρήγμα. Το τελευταίο περιστατικό σημειώθηκε πριν από λίγες εβδομάδες, όταν το πλήρωμα του σταθμού πήρε εντολή να καταφύγει στις κάψουλες διαφυγής μέχρι να περάσει ο κίνδυνος από ένα διερχόμενο αδέσποτο αντικείμενο. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231117322 To συμβάν συνέπεσε με την άφιξη στον σταθμό του Atlantis, στην τελευταία αποστολή διαστημικού λεωφορείου. H NASA αποφάσισε να παροπλίσει το στόλο της για να αφοσιωθεί στον ISS, αναθέτοντας σε ιδιωτικές εταιρείες την ανάπτυξη νέων σκαφών. Αυτό σημαίνει ότι μόνο τα ρωσικά Soyuz θα μπορούν να μεταφέρουν πληρώματα από και προς τον σταθμό. Τα Soyuz ήταν εξάλλου τα σκάφη που εξυπηρετούσαν τον ρωσικό σταθμό MIR μέχρι την ελεγχόμενη καταστροφή του στον Ειρηνικό το 2001. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=176280

Κολοσσιαία «δεξαμενή» νερού κοντά σε μαύρη τρύπα-Διαθέτει 140 τρισεκατομμύρια φορές περισσότερο νερό από όσο έχουν οι ωκεανοί της Γης! Μια ακόμη εκπληκτική όσο και σχεδόν ασύλληπτη για τα δικά μας δεδομένα ανακάλυψη έκαναν οι επιστήμονες που εξερευνούν το Σύμπαν. Εντόπισαν έναν μακρινό κβάζαρ (πυρήνας ενεργού γαλαξία) ο οποίος αντλεί ενέργεια από μια γιγάντια μαύρη τρύπα. Το τοπικό κοσμικό περιβάλλον επέτρεψε σύμφωνα με τους επιστήμονες την παραγωγή τεράστιων ποσοτήτων νερού. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των ερευνητών η ποσότητα του νερού που υπάρχει στην «δεξαμενή» που έχει δημιουργηθεί στον κβάζαρ περιέχει 140 τρισεκατομμύρια φορές περισσότερο νερό από όσο έχουν συνολικά οι ωκεανοί της Γης! Αρχαία γαλαξιακή πηγή νερού. Το κβάζαρ που έχει λάβει την κωδική ονομασία APM 08279+525 μελέτησαν δύο ανεξάρτητες ερευνητικές ομάδες επικεφαλής των οποίων ήταν επιστήμονες του Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Καλιφόρνια (Caltech) και της NASA. Το κβάζαρ βρίσκεται σε απόσταση 12 δις ετών φωτός, δηλαδή ο γαλαξίας στον οποίο βρίσκεται είναι από τους πρώτους που δημιουργήθηκαν στο Σύμπαν αν υπολογίσουμε ότι η Μεγάλη Έκρηξη έγινε πριν από περίπου 13,4 δις έτη και οι πρώτοι γαλαξίες εκτιμάται ότι άρχισαν να κάνουν την εμφάνιση τους μερικές εκατοντάδες εκατομμύρια έτη αργότερα. «Η ανακάλυψη είναι σημαντική γιατί εκτός των άλλων αποδεικνύει ότι η παρουσία του νερού ήταν έντονη στο Σύμπαν από την αρχή της δημιουργίας του. Βέβαια εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα μοναδικό κοσμικό περιβάλλον που επιτρέπει την παραγωγή τέτοιας ποσότητας νερού» αναφέρει ο Ματ Μπράφορντ, στέλεχος του Jet Propulsion Laboratory της NASA που ήταν επικεφαλής της μίας ερευνητικής ομάδας. Το νερό που εντοπίστηκε στο κβάζαρ είναι το πιο μακρινό και πιο παλιό που έχει εντοπιστεί μέχρι σήμερα. Η γιγάντια μαύρη τρύπα Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν τον φασματογράφο Z-Spec, στο παρατηρητήριο CSO στη Χαβάη το οποίο ελέγχεται από το Caltech. Εκτός από το νερό οι ερευνητές κατάφεραν να μελετήσουν και την μαύρη τρύπα που «φιλοξενεί» το κβάζαρ η οποία έχει μάζα 20 φορές μεγαλύτερη από αυτή του Ήλιου και παράγει ενέργεια ανάλογη με εκείνη χιλίων τρισεκατομμυρίων Ήλιων.