Δροσος Γεωργιος

Eπιστροφή Σογιούζ. Με ασφάλεια επέστρεψε στη Γη η διαστημική κάψουλα Σογιούζ με πλήρωμα τρεις αστροναύτες. Έπειτα από εξάμηνη παραμονή στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, το Σογιούζ προσεδαφίστηκε στο Καζακστάν, σύμφωνα με ανακοίνωση της NASA. Ο Ρώσος κοσμοναύτης Ντμίτρι Κοντρατίεφ και οι αστροναύτες Κάθριν «Κάντι» Κόλμαν από τις ΗΠΑ και Πάολο Νεσπόλι από την Ιταλία πάτησαν και πάλι γήινο έδαφος και ήταν σε πολύ καλή κατάσταση, σύμφωνα με τη NASA. Κατά την αναχώρησή του από το Διαστημικό Σταθμό ο Κοντρατίεφ οδήγησε το Σογιούζ σε απόσταση περίπου 200 μέτρων καθώς ο Νεσπόλι έβγαζε φωτογραφίες και κατέγραφε σε βίντεο τις εικόνες από το διαστημόπλοιο Endeavour που βρίσκεται «δεμένο» στο Σταθμό. Οι εικόνες που τραβήχτηκαν πριν την κάθοδο του Σογιούζ στη Γη θα είναι οι πρώτες που θα απεικονίζουν ταυτόχρονα ένα διαστημόπλοιο και το Διεθνή διαστημικό Σταθμό από ένα σημείο εκτός του Σταθμού και μάλιστα στο φόντο φαίνεται και η Γη.

Εικόνες αποκαλύπτουν εκπληκτικές εκρήξεις στην Ιώ, το ηφαιστειακό φεγγάρι του Δία. Εκπληκτικές εικόνες από το διαστημόπλοιο Galileo, το οποίο ήταν σε τροχιά γύρω από τον Δία μεταξύ 1995 και 2003, δείχνουν εκρήξεις στην Ιώ, ένα από τα φεγγάρια του Δία. Η εικόνα αυτή καταγράφηκε αρχικά στις 28 Ιουνίου του 1997 από μια απόσταση περίπου 500.000 χιλιόμετρα. Η Ιώ, η οποία περιστρέφεται γύρω από τον γιγάντιο πλανήτη Δία, είναι ένας κόσμος με τα πιο ενεργά ηφαίστεια στο ηλιακό σύστημα. Μόλις την περασμένη εβδομάδα αποκαλύφθηκε ότι επιστήμονες της NASA ανακάλυψαν έναν απέραντο ωκεανό από λιωμένο πέτρωμα κάτω από τη επιφάνεια της Ιούς, δίνοντας έτσι στο φεγγάρι την εμφάνιση μιας πίτσας (κάτω εικόνα). Παρά το γεγονός ότι έχει μόνο το ένα τέταρτο της διαμέτρου της Γης, η Ιώ παράγει περίπου 100 φορές περισσότερη λάβα από όλα τα ηφαίστεια του πλανήτη μας μαζί, ενώ έχει πάνω από 400 ενεργά ηφαίστεια. Επιστήμονες στα πανεπιστήμια της Καλιφόρνιας και του Μίτσιγκαν ανακάλυψαν ροές λάβας από έναν ωκεανό μάγματος 30-40 χιλιόμετρα κάτω από την επιφάνεια της Ιούς και με πάνω από 45 χιλιόμετρα βάθος. Οι ειδικοί πιστεύουν ότι το υλικό της επιφάνειας της Ιούς συνεχώς αναπληρώνεται. Η ηφαιστειακή δραστηριότητα προκαλείται από την πάρα πολύ ισχυρή έλξη του γιγάντιου Δία στο εσωτερικό της Ιούς, κάτι σαν την παλιρροιακό έλξη της Σελήνης στον δικό μας πλανήτη. Τα ηφαίστεια της Ιούς ήταν μια έκπληξη για τους αστρονόμους, όταν για πρώτη φορά φωτογραφήθηκαν από τα δύο διερχόμενα διαστημόπλοια Voyagers της NASA, στα τέλη της δεκαετίας του 1970. Ο δε υπόγειος ωκεανός της λιωμένης λάβας εντοπίστηκε από την ανάλυση των δεδομένων που συγκεντρώθηκαν από την διαστημοσυσκευή Galileo, που ήταν επί οκτώ χρόνια σε τροχιά γύρω από τον Δία. Οι επιστήμονες μετά την ανάλυση των δεδομένων προσδιόρισαν μάλιστα πως το είδος του λιωμένου βράχου, ήταν lherzolite, ένα ηφαιστειακό πέτρωμα που βρίσκεται στο Spitzbergen της Σουηδίας. Με τους μπλε χρωματισμούς στον ορίζοντα, το ηφαιστειακό φεγγάρι του Δία, έχει μια μαγευτική ομορφιά. Εκρηκτική: Στην κορυφή αυτής της εικόνας, μια τεράστια έκρηξη ύψους 150 χιλιομέτρων υψώνεται πάνω από την επιφάνεια. Χαμηλότερα στην εικόνα, κοντά στο όριο της σκιάς, είναι ένα δεύτερο, σαν δακτυλίδι, λοφίο – ύψους 70 χιλιομέτρων.

Στις 8 Ιουλίου η τελευταία εκτόξευση του Atlantis. Η τελευταία εκτόξευση του αμερικανικού διαστημικού λεωφορείου Atlantis ορίστηκε για τις 8 Ιουλίου, ανακοίνωσε η NASA, μεταθέτοντας κατά λίγες ημέρες την αρχικά προγραμματισμένη ημερομηνία. Η εκτόξευση μεταφέρθηκε χρονικά λόγω της αναβολής δύο εβδομάδων, στις 16 Μαΐου, της εκτόξευσης του Endeavour που είχε παρουσιάσει πρόβλημα στο ηλεκτρικό του σύστημα. Το πλήρωμα της πτήσης είναι τέσσερις αστροναύτες, όλοι όμως έχουν πετάξει και στο παρελθόν. Πρόκειται για την 33η αποστολή του Atlantis και τη 37η πτήση διαστημικού λεωφορείου για την κατασκευή του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού, που έχει πλέον ολοκληρωθεί. Είναι όμως και η 135η και τελευταία στην ιστορία του διαστημικού λεωφορείου. Ο Πάπας Βενέδικτος ΙΣΤ’ μίλησε με το πλήρωμα του ISS. Πώς μπορεί ένα διαστημικό πρόγραμμα να προωθήσει την ειρήνη; Προσεύχονται οι αστροναύτες όταν είναι σε τροχιά; Φαίνεται πολύ άρρωστη η Γη από εκεί ψηλά; Αυτές είναι μερικές από τις ερωτήσεις που έκανε ο Πάπας στην πρώτη συνομιλία μέσω βίντεο που έχει γίνει ποτέ από το Βατικανό με το διάστημα. Και συγκεκριμένα στους 12 αστροναύτες του Endeavour και του ISS που βρίσκονται σε τροχιά γύρω από τη Γη. «Πρέπει να σας φαίνεται παράλογο ότι όλοι εμείς που ζούμε μαζί στη Γη κάνουμε πολέμους και σκοτωνόμαστε μεταξύ μας», είπε ο Πάπας Βενέδικτος ΙΣΤ’, εκφράζοντας το ενδιαφέρον του για την Γκάμπριελ Γκίφορντς, τη σύζυγο του διοικητή του διαστημικού σκάφους Μαρκ Κέλι, η οποία αναρρώνει ύστερα από τρομοκρατική επίθεση που δέχθηκε. Ο Κέλι ευχαρίστησε τον Πάπα για το ενδιαφέρον του και παρατήρησε ότι οι άνθρωποι στη Γη πολεμούν συνήθως για τους φυσικούς πόρους. «Στον διαστημικό σταθμό ο Ηλιος παρέχει άφθονη ενέργεια», συνέχισε, «και αν αυτές οι τεχνολογίες μπορούσαν να προσαρμοστούν στη Γη, ίσως κατορθώναμε να περιορίσουμε αυτή τη βία». Ο αστροναύτης Ρομπέρτο Βιτόρι απέδειξε την ύπαρξη μικροβαρύτητας στρίβοντας ένα νόμισμα που του είχε δώσει ο Πάπας. Το νόμισμα θα επιστραφεί στον Ποντίφικα μετά την προσγείωση του Endeavour, που είναι προγραμματισμένη για την 1η Ιουνίου. «Οταν έρχεται η νύχτα, όλοι έχουμε την ευκαιρία να κοιτάζουμε έξω όπως και να κοιτάζουμε κάτω, τη Γη. Ο πλανήτης μας, ο γαλάζιος πλανήτης, είναι όμορφος», τόνισε ο Βιτόρι, προσθέτοντας ότι προσεύχεται συχνά για τον εαυτό του, για τις οικογένειές τους, για το μέλλον. Προς το τέλος της συνομιλίας, που διήρκεσε 18 λεπτά, ο Πάπας είχε ένα προσωπικό μήνυμα και για ένα άλλο μέλος του πληρώματος, τον μηχανικό Πάολο Νέσπολι, που η μητέρα του πέθανε στις 2 Μαΐου. «Πώς ζείτε αυτές τις δύσκολες στιγμές στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό;», τον ρώτησε στα ιταλικά. «Αισθάνεστε απομονωμένος και μόνος ή νιώθετε ενωμένος με όλους εμάς που σας παρακολουθούμε με προσοχή και αγάπη;». Μιλώντας και εκείνος στα ιταλικά, ο Νέσπολι απάντησε ότι ένιωσε τις προσευχές όλων των ανθρώπων στη Γη και βεβαίωσε πως οι συνάδελφοί του τού στάθηκαν πάρα πολύ.

Φίλε Makis Στις 8 Ιουλίου η τελευταία εκτόξευση του Atlantis και οχι 8 Ιουνίου!!!

Ρεκόρ ταχύτητας στη μεταφορά δεδομένων. Ερευνητές πέτυχαν να μεταφέρουν δεδομένα μέσω οπτικών ινών στα 26 terabits το δευτερόλεπτο, με τη βοήθεια λέιζερ. Πρόκειται για ασύλληπτη ταχύτητα αναφέρουν οι ερευνητές, αναφέροντας ως παράδειγμα ότι η μέθοδος αυτή επιτρέπει την μετάδοση όλων των πληροφοριών που περιέχονται στην τεράστια Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου των ΗΠΑ, μέσα σε μόλις δέκα δευτερόλεπτα! Η τεχνική βασίζεται στο μαθηματικό "εργαλείο" με την ονομασία «γρήγορο μετασχηματισμό Φουριέ», που επιτρέπει να διακριθούν περισσότερα από 300 ξεχωριστά χρώματα σε μια ακτίνα λέιζερ, όπου το καθένα από αυτά μπορεί να κωδικοποιηθεί και να μεταφέρει τις δικές του πληροφορίες. Αν χρησιμοποιηθούν ταυτόχρονα πολλά λέιζερ για την αποστολή δεδομένων μέσω οπτικής ίνας, η ταχύτητα μπορεί να αυξηθεί θεαματικά και ήδη έχει επιτευχθεί πειραματικά η ταχύτητα των 100 terabits το δευτερόλεπτο. Όμως χρειάστηκαν γι’ αυτό 500 λέιζερ, πράγμα που καθιστά την όλη διαδικασία απαγορευτικά δαπανηρή για εμπορική αξιοποίηση. Όμως η νέα μέθοδος καταφέρνει να επιτύχει ταχύτητες-ρεκόρ με την χρήση ενός μόνο λέιζερ, γεγονός που την καθιστά πρακτικά αξιοποιήσιμη. Σύμφωνα με τους ερευνητές, είναι δυνατό η νέα τεχνολογία να ενσωματωθεί σε ένα «τσιπάκι» πυριτίου, που θα βγει στην αγορά κάποια στιγμή στο μέλλον. Η διεθνής ομάδα των ερευνητών μεταξύ των οποίων είναι Γερμανοί, Βρετανοί, Ελβετοί, Ισραηλινοί και ο ελληνικής καταγωγής Περικλής Πετρόπουλος, του Κέντρου Ερευνών Οπτοηλεκτρονικής του πανεπιστημίου του Σαουθάμπτον στη Βρετανίας, με επικεφαλής τον καθηγητή Βόλφγκανγκ Φρόϊντε του Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Καρλσρούης στη Γερμανία, δημοσίευσε τη σχετική μελέτη στο περιοδικό φωτονικής “Nature Photonics”.

Υπόγειο τηλεσκόπιο βαρυτικών κυμάτων για την εξερεύνηση του Big Bang και μαύρων οπών. Ερευνητές έχουν καταρτίσει σχέδια για την επόμενη γενιά παρατηρητηρίων βαρυτικών κυμάτων που θα είναι 100 φορές πιο ευαίσθητα από τα σημερινά όργανα. Το τηλεσκόπιο Αϊνστάιν, όπως ονομάστηκε, υπολογίζεται να κοστίσει γύρω στα 790 εκατομμύρια και να ολοκληρωθεί έως το 2025. Θα επιδιώξει να ανιχνεύει άμεσα τα κύματα βαρύτητας και συγχρόνως θα προσπαθήσει να επιλύσει την προέλευση και τη φύση τους. Θα διαφέρει βεβαίως από τους υπάρχοντες ανιχνευτές βαρυτικών κυμάτων στο ότι θα είναι κατασκευασμένο κάτω από το έδαφος. Οι ερευνητές θα ξεκινήσουν τώρα να κάνουν μια λεπτομερή τεχνική μελέτη για το τηλεσκόπιο Αϊνστάιν, η οποία αναμένεται να ολοκληρωθεί έως το 2017, καθώς και την επιλογή της θέσης του. Το τηλεσκόπιο είναι ένα από τα επτά σχέδια που έχουν προταθεί σε ένα Ευρωπαϊκό Ερευνητικό Οργανισμό (ASPERA), που χρηματοδοτείται από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, το CERN και από 17 χώρες. Τα βαρυτικά κύματα είναι κυματισμοί στον ιστό του χωροχρόνου που η γενική θεωρία της σχετικότητας του Αϊνστάιν προβλέπει ότι πρέπει να διαποτίζουν όλο το σύμπαν. Το τηλεσκόπιο Αϊνστάιν – ένα παρατηρητήριο βαρυτικών κυμάτων τρίτης γενιάς – θα είναι παρόμοιο στο σχεδιασμό με τα υφιστάμενα, όπως το παρατηρητήριο βαρυτικών κυμάτων LIGO στην Ουάσιγκτον, και το Livingston στη Λουιζιάνα. Το LIGO λειτουργεί με δύο συμβολόμετρα σε γωνία 90° και μήκους 4 km, στα οποία μοιράζεται μια δέσμη λέιζερ στα δύο. Οι ακτίνες στο τέλος κάθε βραχίονα γυρίζουν πίσω στην αφετηρία τους, όπου συμβάλουν μεταξύ τους. Αν πράγματι υπάρχουν βαρυτικό κύμα τότε θα αλλάξουν ελαφρώς προς τα πάνω το χρονικό διάστημα που διαδίδεται στον ένα και ελαφρώς προς τα κάτω στον άλλο βραχίονα. Αλλάζοντας έτσι το σχέδιο συμβολής με μετρήσιμο τρόπο. Το τηλεσκόπιο Αϊνστάιν θα μελετήσει όλο το φάσμα των συχνοτήτων των βαρυτικών κυμάτων – από 1 Hz έως 10 kHz – από αστρονομικές πηγές που μπορεί να μετρηθούν στη Γη. Το παρατηρητήριο θα κατασκευαστεί υπόγεια σε ένα βάθος περίπου 100-200 μέτρων. και θα αποτελείται από τρεις υπόγειους ανιχνευτές, που ο κάθε ένας θα συνδέεται με δύο βραχίονες συμβολομέτρων μήκους 10 χιλιομέτρων. Ένα από τα συμβολόμετρα θα ανιχνεύσει σήματα βαρυτικά κύματα χαμηλής συχνότητας 2 έως 40 Hz, ενώ το άλλο θα εντοπίσει σήματα υψηλότερης συχνότητας. "Το γεγονός ότι το τηλεσκόπιο αυτό θα είναι υπόγεια μας επιτρέπει να επεκτείνουμε την ευαισθησία του ‘παράθυρου’ σε πολύ χαμηλές συχνότητες, ακόμα και κάτω από 10 Hz", λέει ο Andreas Freise από το Πανεπιστήμιο του Birmingham στην Αγγλία, ο οποίος ηγείται του οπτικού σχεδιασμού του τηλεσκοπίου . "Πολλά σήματα βαρυτικών κυμάτων από, για παράδειγμα, μαύρες τρύπες που συντρίβονται μεταξύ τους, θα έχει μια σημαντική υπογραφή στην εν λόγω περιοχή συχνοτήτων." Το LIGO αυτή τη στιγμή αναβαθμίζεται στο Advanced LIGO, που θα γίνει 10 φορές πιο ευαίσθητο. Σύμφωνα με τον Freise, οι φυσικοί περιμένουν το Advanced LIGO να κάνει την πρώτη άμεση ανίχνευση των κυμάτων βαρύτητας, αλλά επειδή το τηλεσκόπιο Αϊνστάιν θα είναι επιπλέον 10 φορές πιο ευαίσθητο, θα είναι σε καλύτερη θέση να εκτιμήσει την προέλευση των βαρυτικών κυμάτων και να δώσει πληροφορίες για το βαρυτικό περιβάλλον γύρω τους. Αναπαράσταση για το σχεδιαζόμενο τηλεσκόπιο Αϊνστάιν για τα βαρυτικά κύματα.

Παράξενο ‘μη-σωματίδιο’ (unparticle) εξηγεί ένα σήμα στον επιταχυντή Tevatron. Τα παράξενα ελαστικά ‘μη-σωματίδια’ θα μπορούσαν να εξηγήσουν ένα μυστηριώδες σήμα που είδαν οι φυσικοί στον επιταχυντή σωματιδίων Tevatron πριν από ένα χρόνο. Αυτή η εξήγηση θα μπορούσε να συνδέσει μια αδύναμη, αλλά πολύ ενδιαφέρουσα ιδέα για ένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια στη φυσική: γιατί η ύλη υπερισχύει της αντιύλης στο σύμπαν. "Νομίζω ότι αυτό θα ανεβάσει την αξιοπιστία της θεωρίας των μη σωματιδίων (unparticles)”, λέει ο Run-Hui Li του Πανεπιστημίου Yonsei στη Σεούλ, ο επικεφαλής της μιας εκ των δύο ομάδων που προτείνει τη σύνδεση. Ύλη και αντιύλη θεωρούνται ότι έχουν δημιουργηθεί σε ίσες ποσότητες μετά τη Μεγάλη Έκρηξη, όμως κάτι έχει αναγκάσει την ύλη να κυριαρχήσει πάνω στην αντιύλη, τουλάχιστον στο δικό μας ‘κομμάτι’ του σύμπαντος. Μια πιθανή εξήγηση γι αυτή την κυριαρχία είναι ότι γίνονται κάποιες φυσικές διεργασίες υπέρ της ύλης. Για παράδειγμα, σύμφωνα με το καθιερωμένο μοντέλο της σωματιδιακής φυσικής, σωματίδια γνωστά ως Β μεσόνια συνεχώς αλλάζουν, ή αναμιγνύονται, ανάμεσα σε μορφές ύλης και αντιύλης. Επειδή είναι λίγο πιο εύκολο για ένα αντι-B μεσόνιο να γίνει ένα κανονικό Β μεσόνιο, παρά το αντίθετο, γι αυτό προκύπτει αυτή η ανισορροπία . Αυτή η “άνιση ανάμειξη" μεταφέρεται στα σωματίδια που παράγονται κατά την διάσπαση των Β μεσονίων, αλλά από μόνη της δεν είναι αρκετά μεγάλη για να εξηγήσει την παρατηρούμενη ασυμμετρία ύλης-αντιύλης στο σύμπαν. Μέχρι τώρα, αρκετές ομάδες είχαν δώσει παραδείγματα ασυμμετρίας ακόμα μεγαλύτερη από ότι προβλέπει το κανονικό μοντέλο. Τον Μάιο του 2010, ερευνητές στον Επιταχυντή Fermi στην Batavia, ανέφεραν 1% προτίμηση για τα B μεσόνια, που παράγονται σε ένα επιταχυντή συγκρουόμενων δεσμών τους, στο Tevatron. Αυτός ο αριθμός είναι 40 φορές μεγαλύτερος από την ανισορροπία που προβλέπεται από το καθιερωμένο μοντέλο. Δύο ξεχωριστές ομάδες προτείνουν τώρα μια εξήγηση γι ‘αυτή την μεγαλύτερη ασυμμετρία που κρύβεται στο unparticle, μια υποθετική οντότητα που την έφερε στο προσκήνιο το 2007 ο θεωρητικός του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ Howard Georgi. Ο Howard Georgi πρότεινε ότι μια ιδιότητα, γνωστή ως αναλλοίωτη κλίμακα – εμφανίζονται σε μοτίβα, σαν φράκταλ, που παραμένουν αμετάβλητα (αναλλοίωτα) ακόμη και όταν κάνετε zoom in και out σε διαφορετικές κλίμακες, σαν τις οδοντωτές άκρες των ακτών – θα μπορούσε να εφαρμοστεί επίσης και σε μεμονωμένα σωματίδια. Το φορτίο και το σπιν των περίεργων αυτών μη σωματιδίων θα είναι σταθερά, αλλά, χωρίς να μπορούμε να το καταλαβαίνουμε, η μάζα τους με κάποιο τρόπο θα μεταβάλλεται ανάλογα με την κλίμακα στην οποία είδε το σωματίδιο ένας παρατηρητής. Δηλαδή, ενώ τα κανονικά σωματίδια του Καθιερωμένου Μοντέλου έχουν ορισμένη μάζα, ενέργεια ορμή, χωρίς να μεταβάλλονται ανάλογα με την κλίμακα που παρατηρούνται, οι ιδιότητες αυτές των μη σωματιδίων εξαρτώνται από την κλίμακα. Όπως επίσης ενώ όλα τα κανονικά σωματίδια έχουν πάντα την ίδια μάζα ανεξάρτητα της ορμής τους, αυτό δεν συμβαίνει στα unparticles. Τούτα τα περίεργα μη σωματίδια θα μπορούσαν λένε οι φυσικοί να διαδραματίσουν ένα ρόλο ακόμα και στην υπερσυμμετρία, μια δημοφιλής επέκταση του Καθιερωμένου Μοντέλου. Ο ίδιος Xiao-Gang και οι συνάδελφοί του στο Πανεπιστήμιο της Σαγκάης υπολογίζουν ότι τα μη σωματίδια δύνανται επίσης να επηρεάσουν τη διάρκεια ζωής του Β μεσονίου. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η κβαντομηχανική υπαγορεύει ότι, όταν αυτά υπάρχουν, πρέπει να υπάρχει επίσης και οι «εικονικές» τους εκδόσεις. Τα εν λόγω μεταβατικά (virtual) μη σωματίδια θα εμφανιστούν και αμέσως θα εξαφανιστούν, οπότε θα μπορούσαν να επηρεάσουν μερικές φορές τη διάρκεια ζωής των πραγματικών Β μεσονίων. Και αν η επίδραση αυτή διαφέρει μεταξύ των Β μεσονίων και της αντιύλης τους, τότε θα μπορούσε να ενισχύσει την ήδη άνιση ανάμειξη που προβλέπεται από το κανονικό μοντέλο, οπότε αυτό αρκεί για να εξηγήσει το μυστηριώδες σήμα του Tevatron. Η ελαστική μάζα του μη-σωματιδίου σημαίνει ότι αυτό μπορούσε ενδεχομένως να είχε αποφύγει την ανίχνευση στο Tevatron μέχρι τώρα. Μάλιστα μια ξεχωριστή ομάδα με επικεφαλής τον Li έχει φτάσει σε παρόμοιο συμπέρασμα. Ο Bruce Hoeneisen, ένα μέλος της ομάδας του Fermilab που είδε την ανισορροπία των μεσονίων, το 2010, λέει πως άλλες επιλογές, συμπεριλαμβανομένων και νέων τύπων των κουάρκ που επί του παρόντος δεν περιλαμβάνονται στο πρότυπο μοντέλο, θα μπορούσαν να εξηγήσουν το σήμα στο Tevatron. Προειδοποιεί, επίσης, ότι η διαπίστωση στο Tevatron απαιτεί μια πρόσθετη επιβεβαίωση. http://www.physics4u.gr/blog/?p=3466

Αστέρια νετρονίων μπορούν να γίνουν σταδιακά «παράξενα» άστρα. Ερευνητές λένε τώρα ότι τα αστέρια νετρονίων – αντικείμενα που σχηματίζονται μετά από μια υπερκαινοφανή ή σουπερνόβα έκρηξη – μπορεί με το πέρασμα του χρόνου να μετατρέπονται σε παράξενα αστέρια. Τα τελευταία είναι ένας τύπος αστρικού αντικειμένου που φτιάχνονται από τα παράξενα (strange) κουάρκ. Στο καθιερωμένο μοντέλο, υπάρχουν τρεις βασικές κατηγορίες σωματιδίων – κουάρκ, λεπτόνια και μποζόνια. Τα τελευταία είναι οι φορείς των δυνάμεων ή των αλληλεπιδράσεων, ενώ τα πρώτα δύο είναι τα πραγματικά, ανιχνεύσιμα σωματίδια. Υπάρχουν επίσης έξι διαφορετικοί τύποι κουάρκ, και άλλα τόσα λεπτόνια. Οι έξι τύποι των κουάρκ ονομάζονται "πάνω", "γοητευτικό", "κορυφαίο", "κάτω", "περίεργο" και "κάτω." Οι αστροφυσικοί προτείνουν στη νέα μελέτη ότι τα αστέρια νετρονίων μετατρέπονται σε αντικείμενα που αποτελούνται μόνο από παράξενα κουάρκ. Η ερευνητική ομάδα λέει ότι είναι μια πρόκληση για τον κοινό νου, για το πώς θα μοιάζει ένα τέτοιο αντικείμενο. Μέχρι τώρα, οι φυσικοί σωματιδίων πρότειναν ότι ένα τέτοιο παράξενο αστέρι θα ήταν εξαιρετικά φωτεινό. Η τελευταία όμως έρευνα φαίνεται να αμφισβητεί αυτή την ιδέα. Οι ερευνητές στην πραγματικότητα μελετούσαν τα ηλεκτρικά πεδία που αναπτύσσονται θεωρητικά γύρω από ένα τέτοιο αντικείμενο, οπότε κατέληξαν σε αυτό το συμπέρασμα. «Δεν έχουμε βρει παράξενα αστέρια ακόμα. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν. Ίσως να τα έχουμε βρει. Ίσως μερικά από αυτά τα αστέρια νετρονίων να είναι πραγματικά παράξενα άστρα ", λέει ο ερευνητής Prashanth Jaikumar. "Σύμφωνα με τη θεωρία μας, θα ήταν πολύ δύσκολο να ξεχωρίσουμε ένα παράξενο αστέρι από ένα αστέρι νετρονίων", προσθέτει ο ερευνητής. Τα αστέρια νετρονίων, όπως λέει η ομάδα, επιδεικνύουν μια περίεργη μορφή της ύλης στους πυρήνες τους, που ονομάζεται υπερρευστό. Αυτό σημαίνει ότι τα αντικείμενα είναι τόσο πυκνά που το υλικό από το οποίο απαρτίζεται είναι ένα υγρό χωρίς τριβές. Τα αστέρια νετρονίων συνήθως έχουν μια διάμετρο περίπου 30 χιλιόμετρα. Σύμφωνα με τους επιστήμονες, ένα παράξενο αστέρι θα έχει επίσης ένα υγρό πυρήνα, αλλά όχι κατ ‘ανάγκην μια στερεή επιφάνεια, όπως πίστευαν μέχρι τώρα. "Σε ένα τέτοιο αστέρι, τα παράξενα κουάρκ επιπλέουν σε μια θάλασσα από ηλεκτρόνια. Κατά συνέπεια, η επιφάνεια του άστρου μπορεί να είναι άγρια, κι όχι λεία. Η επίδραση της επιφανειακής τάσης, μέχρι τώρα δεν είχε ληφθεί υπ’ όψιν”, προσθέτει ο ο ερευνητής. Διαβάστε κι άλλες πληροφορίες για αυτά τα άστρα ■Παράξενα άστρα από κουάρκ http://www.physics4u.gr/blog/?p=2475 •Βλέποντας άστρα με παράξενα κουάρκ http://www.physics4u.gr/news/2006/scnews2336.html •Μήπως η σκοτεινή ύλη προκαλεί την δημιουργία παράξενων άστρων http://www.physics4u.gr/blog/?p=2641

Αποκαλύφθηκαν εντυπωσιακοί πίδακες από μαύρες τρύπες. Αστρονόμοι, χρησιμοποιώντας διάφορα επίγεια και διαστημικά τηλεσκόπια πρόσφατα μπόρεσαν να συλλάβουν την πιο εντυπωσιακή εικόνα που είχαμε ποτέ για μια υπερβαρέα μαύρη τρύπα, που τροφοδοτεί το γειτονικό μας γαλαξία Centaurus Α.. ή NGC 5128, όπως αλλιώς είναι γνωστός. Η τεράστια αυτή δομή βρίσκεται στον αστερισμό του Κενταύρου και απέχει 10 έως 16 εκατομμύρια έτη φωτός από μας. Αλλά οι αστρονόμοι δεν έχουν ακόμη βρει αν αυτή η δομή είναι ένας φακοειδής ή ένας τεράστιος ελλειπτικός γαλαξίας. Αυτό που όμως ξέρουν με σιγουριά είναι ότι εκπέμπει τεράστιες ποσότητες ραδιοακτινοβολίες, εκτός από τα άλλα είδη του φωτός. Διαθέτει επίσης έναν ενεργό γαλαξιακό πυρήνα, ο οποίος τροφοδοτείται από μια υπερβαρέα μαύρη τρύπα. Αυτό που την ξεχωρίζει από τα άλλα μεγαθήρια είναι το γεγονός ότι παράγει ένα ζεύγος σχετικιστικούς πίδακες σωματιδίων, που καλύπτουν μια έκταση στο διάστημα 1 εκατομμύρια έτη φωτός. Η επόμενη εικόνα δείχνει την πιο πρόσφατη εικόνα που πήραν οι αστρονόμοι από αυτούς τους πίδακες. Τα δεδομένα συλλέχθηκαν από τα ραδιοκύματα που εκπέμπονται από τους πίδακες με τη βοήθεια μιας σειράς από ραδιοτηλεσκόπια σε όλο τον κόσμο. Η διεθνής ομάδα αστρονόμων επικεντρώθηκε σε μια έκταση περίπου 4,2 έτη φωτός, στην οποία είχαν τη δυνατότητα να πάρουν λεπτομέρειες μήκους, όσο 15 ημέρες φωτός. Πρόκειται, συνεπώς, για μια εικόνα με την υψηλότερη ανάλυση που λήφθηκαν ποτέ από πίδακες σωματιδίων του Κενταύρου Α. ¨ “Αυτοί οι πίδακες προκύπτουν καθώς η ύλη πλησιάζει την μαύρη τρύπα, αλλά δεν γνωρίζουμε ακόμα τις λεπτομέρειες του πώς διαμορφώνονται και πως διατηρούνται”», εξηγεί η ερευνήτρια Cornelia Mueller. Υπάρχουν διάφορες θεωρίες που εξηγούν το φαινόμενο, αλλά απαιτούνται ασφαλώς περισσότερα στοιχεία για να στηρίξουν κάποια από αυτές. Στην περίπτωση της μαύρης τρύπας του Centaurus A, οι ραδιο-πίδακες βρέθηκαν να κινούνται μακριά από τη μαύρη τρύπα με μια ταχύτητα στο ένα τρίτο της ταχύτητας του φωτός. Μάλλον δε αυτή μαύρη τρύπα περιβάλλεται από έναν δίσκο προσαύξησης. Η τελευταία αυτή δομή συλλαμβάνει την ύλη και την αναγκάζει να στροβιλίζεται γύρω από τη μαύρη τρύπα, προκαλώντας τεράστιες τριβές στην ύλη, οπότε η θερμοκρασίας της γίνεται τεράστια και ακτινοβολεί . Οι αστροφυσικοί λένε πως η διαδικασία αυτή μπορεί να είναι υπεύθυνη για τη δημιουργία αυτών των μεγάλων όγκων της ακτινοβολίας. Πρωτη φωτογραφία:Μια άποψη ολόκληρου του γαλαξία του Κενταύρου Δευτερη φωτογραφία:Οι τεράστιοι λοβοί, που εμφανίζονται με πορτοκαλί χρώμα, επεκτείνονται σχεδόν ένα εκατομμύριο έτη φωτός μακριά από το γαλαξία. Επίσης:

Η σκοτεινή ενέργεια του σύμπαντος όντως υπάρχει βεβαιώνει μια έρευνα. Η επιβεβαίωση έρχεται μετά την τετραετή μελέτη περισσότερων από 200.000 γαλαξιών στο πλαίσιο της λεγόμενης έρευνας “WiggleZ Dark Energy Survey” και θα παρουσιαστεί από μια διεθνή ομάδα αστρονόμων σε δύο ξεχωριστές επιστημονικές δημοσιεύσεις. Οι 26 επιστήμονες από 14 διαφορετικούς ερευνητικούς φορείς, με επικεφαλής τον καθηγητή Michael Drinkwater της Σχολής Φυσικής του αυστραλιανού πανεπιστημίου του Κουίνσλαντ, "κοιτώντας" μέχρι οκτώ δισεκατομμύρια χρόνια στο παρελθόν, ανέλυσαν τον τρόπο κατανομής των γαλαξιών στο σύμπαν, καθώς επίσης το πόσο γρήγορα οι ομάδες γαλαξιών έχουν σχηματιστεί στο πέρασμα του χρόνου. Μέσα από το συνδυασμό αυτών των παρατηρήσεων και των σχετικών μετρήσεων, κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι πράγματι υπάρχει η σκοτεινή ενέργεια, που όμως ακόμα κανείς δεν ξέρει τι ακριβώς είναι, παρόλο που η ιδέα της προτάθηκε για πρώτη φορά στη δεκαετία του ΄90. Για να ερμηνεύσουν την επέκταση του σύμπαντος, οι αστροφυσικοί έπρεπε είτε να αναθεωρήσουν την θεωρία γενικής σχετικότητας του Αϊνστάιν, είτε να αποδεχτούν ότι στο σύμπαν είναι πανταχού παρούσα μια νέα μορφή ενέργειας, που προκαλεί τη συνεχή επέκτασή του και άρα την απομάκρυνση των γαλαξιών μεταξύ τους. Σήμερα, οι περισσότεροι επιστήμονες αποδέχονται ότι η σκοτεινή ενέργεια αποτελεί ένα είδος "κοσμολογικής σταθεράς", μια ιδέα που είχε προτείνει ο Αϊνστάιν και αργότερα την απέρριψε, θεωρώντας την το μεγαλύτερο λάθος του (μάλλον…λανθασμένα). Εκτός από τη σκοτεινή ενέργεια (72%-74%) και την κοινή ορατή ύλη (4%), υπάρχει η επίσης μυστηριώδης σκοτεινή ύλη, που αποτελεί το υπόλοιπο 22 έως 24% περίπου του σύμπαντος και δεν εκπέμπει, ούτε αντανακλά το ορατό φως, γι’ αυτό πήρε το όνομά της. Μια σημαντική εξέλιξη για την μελέτη της σκοτεινής ύλης είναι το νέο πανάκριβο επιστημονικό όργανο Άλφα Μαγνητικό Φασματόμετρο (AMS), που μόλις εγκατέστησαν οι αστροναύτες του διαστημικού λεωφορείου Endeavour στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Το νέο όργανο, κόστους 2 δισεκατομμυρίων δολαρίων και βάρους 7,5 τόνων, έχει ως στόχο να "δει" την ύλη του σύμπαντος που δεν μπορεί να δει κανένα άλλο τηλεσκόπιο μέχρι σήμερα. Το AMS κατά την επόμενη δεκαετία τουλάχιστον, θα συλλαμβάνει τα σωματίδια υψηλής ενέργειας της κοσμικής ακτινοβολίας, αναζητώντας έτσι απτά ίχνη σκοτεινής ύλης, αντιύλης και άλλων "εξωτικών" φυσικών φαινομένων. Οι επιστήμονες ευελπιστούν ότι το όργανο θα φέρει μια επανάσταση στην αστροφυσική και την αστρονομία, ανάλογη με εκείνη του τηλεσκοπίου Hubble. Το AMS διαθέτει ένα πανίσχυρο μαγνήτη που διοχετεύει τις κοσμικές ακτίνες στους ανιχνευτές-αισθητήρες του, ώστε να «διαβάσουν» τα ενεργειακά φορτία τους, τα ενεργειακά επίπεδά τους και άλλες πληροφορίες, τις οποίες θα μεταβιβάζει στη Γη. Ο σχεδιασμός και η κατασκευή του οργάνου απαίτησε σχεδόν δύο δεκαετίες και τη συμμετοχή περισσότερων από 600 φυσικών και άλλων επιστημόνων από 16 χώρες. Επίσης: http://www.astrovox.gr/forum/viewtopic.php?t=14485

Το Αλφα Μαγνητικό Φασματόμετρο εγκαταστάθηκε στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Έχοντας λάβει σχεδόν την τελική του μορφή, ο Διεθνής Διαστημικός πλησιάζει πλέον στο αποκορύφωμα της επιστημονικής αποστολής του. Αναβαθμίστηκε με την εγκατάσταση του Άλφα Μαγνητικού Φασματόμετρου (AMS), ενός οργάνου των δύο δισ. δολαρίων με τη φιλόδοξη αποστολή να αποκαλύψει νέες μορφές ύλης. Ο ανιχνευτής, «παιδί» του νομπελίστα φυσικού Σάμιουελ Τινγκ, θα αναλύει για χρόνια το αδιάκοπο ρεύμα κοσμικών ακτίνων, αναζητώντας ίχνη της αντιύλης και της αόρατης σκοτεινής ύλης που πιστεύεται ότι γεμίζει το Σύμπαν. Ο AMS είναι το τελευταίο μεγάλο κομμάτι πριν ολοκληρωθεί η συναρμολόγηση του σταθμού (ISS). H μεταφορά του σε τροχιά ήταν επίσης το αποκορύφωμα στη σταδιοδρομία του διαστημικού λεωφορείου Endeavour, το οποίο θα καθηλωθεί οριστικά όταν επιστρέψει στη Φλόριδα την 1η Ιουνίου. Νέα ματιά στο Σύμπαν Οι αστροναύτες του Endeavour χρησιμοποίησαν ένα ρομποτικό βραχίονα για να μεταφέρουν την περίπλοκη κατασκευή από το χώρο φόρτωσης του σκάφους στο μεταλλικό σκελετό του σταθμού. Το όργανο των επτά τόνων περιέχει στην καρδιά του έναν γιγάντιο μαγνήτη που θα καθοδηγεί τις κοσμικές ακτίνες σε μια σειρά ανιχνευτών. Δεδομένα για τα ηλεκτρικά φορτία, τα επίπεδα ενέργειας και άλλες παραμέτρους των εισερχόμενων σωματιδίων θα συλλέγονται 25.000 φορές το δευτερόλεπτο. Μετά την πρώτη επεξεργασία τους στα συστήματα που βρίσκονται μέσα στο όργανο, τα δεδομένα θα μεταδίδονται σε μια διεθνή ομάδα 600 επιστημόνων, οι οποίοι περιμένουν μια νέα επανάσταση στην κοσμολογία, ανάλογη με αυτή που προσέφερε το τηλεσκόπιο Hubble την περασμένη δεκαετία. Στο κυνήγι των σκοτεινών μυστηρίων Τα βασικά μυστήρια που θα κληθεί να λύσει ο AMS είναι δύο: η λεγόμενη σκοτεινή ύλη, ένα είδος «κανονικής» ύλης που όμως δεν εκπέμπει και δεν διαθλά το φως. Παραμένει έτσι εντελώς αόρατη, αν και υπερβαίνει κατά σχεδόν πέντε φορές την συνολική ποσότητα της ύλης που βλέπουμε. Το δεύτερο μυστήριο είναι η λεγόμενη σκοτεινή ενέργεια, μια υποθετική μορφή ενέργειας που γεμίζει το κενό και δρα αντίθετα από τη βαρύτητα, αναγκάζοντας το Σύμπαν να διαστέλλεται όλο και ταχύτερα. Η κατανόηση αυτών των δύο μυστηριωδών συστατικών του Σύμπαντος έχει κρίσιμη σημασία: η κανονική ύλη εκτιμάται ότι αντιστοιχεί σε λιγότερο από 5% της συνολικής υλοενέργειας του Σύμπαντος, ενώ η σκοτεινή ύλη στο 25% και η σκοτεινή ενέργεια σε πάνω από 70%. Ο ενθουσιασμός για τις μελλοντικές ανακαλύψεις ήταν εμφανής στα λόγια του Σάμιουλ Τινγκ, σήμερα καθηγητή στο MIT, ο οποίος περίμενε 17 χρόνια για να δει το πείραμα να ξεκινά. «Σας ευχαριστώ πάρα πολύ! [...] Η υποστήριξη και το φανταστικό σας έργο μας φέρνει πιο κοντά στην αξιοποίηση του επιστημονικού δυναμικού του AMS» είπε στους αστροναύτες από το Κέντρο Ελέγχου στο Χιούστον. Ο AMS θα είναι μόνιμο εξάρτημα του σταθμού, ο οποίος προγραμματίζεται να μείνει σε τροχιά τουλάχιστον μέχρι το 2020. Διαστημικός «Υδροχόος» θα μελετήσει τους ωκεανούς. Στις 9 Ιουνίου η NASA έχει προγραμματίσει την εκτόξευση του δορυφόρου «Aquarius» ο οποίος θα μελετήσει τους ωκεανούς ώστε οι επιστήμονες να έχουν στην διάθεση τους νέα δεδομένα για να εκτιμήσουν τις κλιματικές αλλαγές που λαμβάνουν χώρα στον πλανήτη μας. Ο δορυφόρος θα μετρήσει τα επίπεδα αλατότητας των ωκεανών η οποία συνδέεται με όλους τους καθοριστικούς παράγοντες δημιουργίας και ρύθμισης του κλίματος στην Γη. Η αλατότητα των ωκεανών συνδέεται άμεσα με την εξάτμιση αλλά και την πυκνότητα των υδάτων. Τα στοιχεία που θα συλλέξει ο δορυφόρος θα προσφέρουν επίσης πληροφορίες για την κυκλοφορία των ωκεάνιων ρευμάτων αλλά και την απορρόφηση του διοξειδίου του άνθρακα από το νερό - παράγοντες που επίσης συμβάλλουν αποφασιστικά στις κλιματικές μεταβολές. «Είναι ένα μεγάλο άλμα στην επιστήμη της ωκεανογραφίας. Ο δορυφόρος θα βοηθήσει τους επιστήμονες να ελέγξουν τις διάφορες θεωρίες που έχουν αναπτυχθεί τα τελευταία χρόνια για τη διασύνδεση της μεταβολής της παγκόσμιας κυκλοφορίας των υδάτων με τις κλιματικές αλλαγές και ειδικότερα της αύξησης της θερμοκρασίας στον πλανήτη» δηλώνει ο Ερικ Λίντρομ, επικεφαλής της αποστολής του δορυφόρου. Aquarius: 7 μέρες για να σκανάρει τους ωκεανούς Ο δορυφόρος διαθέτει τρεις υψηλής ευαισθησίας ραδιοδέκτες οι οποίοι θα μπορούν να «συλλέγουν» την ασθενή μικροκυματική ακτινοβολία που εκπέμπεται φυσικά από τους ωκεανούς. Αυτές οι εκπομπές ακτινοβολίας διαφέρουν ανάλογα με την ηλεκτρική αγωγιμότητα του νερού η οποία συνδέεται άμεσα με την αλατότητά του. Χάρη στους τρεις δέκτες του, ο δορυφόρος έχει τη δυνατότητα να εκτελεί ταυτόχρονα μετρήσεις σε ωκεάνιες περιοχές έκτασης 390 χιλιομέτρων, πράγμα που του επιτρέπει να ολοκληρώνει την παρατήρηση ολόκληρου του πλανήτη μέσα σε διάστημα μιας εβδομάδας. Έτσι οι επιστήμονες μετά από λίγους μήνες θα έχουν αρκετά στοιχεία για να κάνουν τις απαραίτητες συγκρίσεις και αναλύσεις ώστε να προχωρήσουν στις πρώτες εκτιμήσεις για τις κλιματικές μεταβολές που συντελούνται στον πλανήτη ή πρόκειται να συμβούν μελλοντικά.

Ο Γαλαξίας μας μπορεί να φαίνεται διαστρεβλωμένος απ ‘έξω. Το ότι ο Γαλαξίας είναι ένας σπειροειδής γαλαξίας έχει προταθεί από το 1852 και από τότε ήταν αποδεκτό από όλους. Αλλά οι ερευνητές μέχρι στιγμής είχαν αποτύχει να καταλήξουν σε συμφωνία ως προς τον συνολικό αριθμό των σπειροειδών βραχιόνων που έχει, όπως επίσης και σχετικά με το γενικό σχήμα του. Ειδικοί προτείνουν τώρα ότι ο Γαλαξίας μας διαθέτει 3 γαλαξιακούς βραχίονες, αντί 2 που θεωρούσαμε μέχρι τώρα. Η ανακάλυψη συνεπάγεται, επίσης, ότι το ολικό σχήμα του Γαλαξία μας μπορεί να είναι λίγο διαφορετικό από ό,τι υπολογιζόταν με βάση τα παλαιά δεδομένα. Για παράδειγμα, πριν περίπου 20 χρόνια ερευνητές πρότειναν ότι ο Γαλαξίας είχε μια κεντρική ράβδο, και τουλάχιστον έξι σπείρες. Όμως, όπως καταλαβαίνει, ο καθένας μας η εξακρίβωση αυτών των πληροφοριών είναι πολύ δύσκολη, λόγω του γεγονότος ότι τα αστέρια αλληλεπικαλύπτονται σε εικόνες του γαλαξιακού πυρήνα από τα τηλεσκόπια. Ως εκ τούτου, καθίσταται πολύ δύσκολο να εκτιμηθεί ποια αστέρια είναι κοντά και ποια είναι μακριά μας, ενώ αυτό θα ήταν απαραίτητο για να καταλάβουμε το σχήμα του γαλαξία μας. Αλλά πιο πρόσφατες έρευνες αρχίζουν να φέρνουν μια πολύ ξεκάθαρη εικόνα του Γαλαξία μας. Για παράδειγμα, η αστρονομική κοινότητα συμφωνεί ότι υπάρχουν μόνο δύο σπειροειδείς βραχίονες – Ο Περσέας και η Ασπίδα του Κενταύρου – ενώ οι άλλες δομές είναι απλώς μεγάλες ουρές από αέριο. Η τελευταία έρευνα στο πεδίο αυτό υποστηρίζει τούτη την άποψη, αλλά και φέρνει κάτι παραπάνω στο τραπέζι. Οι αστρονόμοι Thomas Dame και Patrick Thaddeus στο Κέντρου Αστροφυσικής Smithsonian (CFA) προσθέτουν ότι μέχρι τώρα υπήρχε ομοφωνία ότι ο Γαλαξίας έχει μόνο δύο σπείρες, αλλά αυτοί τώρα προτείνουν την παρουσία κι άλλου ένα βραχίονα από την άλλη όμως πλευρά του γαλαξία. Η δομή αυτή μπορεί να βρίσκεται απέναντι από την θέση του ηλιακού μας συστήματος, αλλά περιστρέφεται γύρω από το γαλαξιακό πυρήνα πολύ μακρύτερα από ότι ο Ήλιος μας. Ο νέος βραχίονας υποτίθεται ότι είναι μήκους 62.000 έτη φωτός, ενώ καλύπτει περίπου 50 μοίρες στον ουρανό. Τα εσωτερικά άκρα των σπειρών ενώνονται με μια εγκάρσια ράβδο μήκους 25. 000 ετών φωτός, πλάτους 4.000 ετών φωτός και πάχους 650 ετών φωτός περίπου. Η ράβδος αυτή, στην οποία οφείλεται το συνθετικό " ραβδωτός " στο όνομα του Γαλαξία μας, φιλοξενεί περίπου το 1/3 από τα 600.000 γηραιά αστέρια που κατοικούν συνολικά στο κεντρικό γαλαξιακό εξόγκωμα. Αλλά αυτός ο σχηματισμός είναι πιο πιθανό να είναι μια επέκταση του βραχίονα της Ασπίδας του Κενταύρου, και όχι ένας εντελώς νέος γαλαξιακός βραχίονας. Αν η τελευταία αυτή πρόταση ισχύει, τότε από ο βραχίονας του Κενταύρου μπορεί να είναι στην πραγματικότητα εξίσου μεγάλος όσο και ο βραχίονας του Περσέα. Το τελευταίο θα κάνει τον Γαλαξία μας έναν ραβδωτό, με δύο σπείρες, που μοιάζει με τον Great Barred Spiral. Ο τελευταίος γαλαξίας βρίσκεται περίπου 56 εκατομμύρια έτη φωτός μακριά μας, Ο λόγος για τον οποίο οι ειδικοί δεν μπορούσαν να δούνε αυτή την επέκταση είναι επειδή είναι στρεβλή, λυγισμένη ελαφρά, και λίγο μακριά από το γαλαξιακό επίπεδο. Το γεγονός αυτό μπορεί να δώσει σε ολόκληρο τον Γαλαξία μια παραμορφωμένη εμφάνιση, αν θα τον βλέπαμε απ ‘έξω. Σχεδιο: Η κεντρική ράβδος με τις σπείρες του Γαλαξία μας. Προς τα εξωτερικά μέρη του Γαλαξία, ανάμεσα στην σπείρα του Περσέα και του Τοξότη βρίσκεται η τοπική σπείρα του Ωρίωνα, όπου βρίσκεται το ηλιακό μας σύστημα. Στο παραπάνω σχήμα, ο Ήλιος είναι το αστέρι με το ζωηρό κίτρινο χρώμα.

«Αδέσποτοι» πλανήτες κυκλοφορούν στο Σύμπαν. Αδέσποτοι πλανήτες που περιφέρονται χωρίς να βρίσκονται σε τροχιά γύρω από κάποιο άστρο ή που «γυρίζουν» σε τεράστια απόσταση από αυτό ενδέχεται να συνωστίζονται στο Σύμπαν ζαλίζοντας κυριολεκτικά τους αστροφυσικούς. Η ανακάλυψη έγινε από διεθνή ομάδα επιστημόνων και δημοσιεύτηκε στην επιθεώρηση «Nature». Προτού καλά καλά ανακοινωθεί επίσημα έχει ήδη εξάψει τη φαντασία αλλά και ανάψει τα πνεύματα μεταξύ των ειδικών, εφόσον αντιβαίνει σε όλες τις παραδεδεγμένες θεωρίες. Εκτός τροχιάς Η διεθνής ομάδα των ερευνητών, οι οποίοι προέρχονται από πανεπιστήμια της Ιαπωνίας, των Ηνωμένων Πολιτειών, της Νέας Ζηλανδίας, της Βρετανίας και της Χιλής, έχει εντοπίσει σε ένα μικρό τμήμα του Γαλαξία μας 10 πλανήτες οι οποίοι έχουν μάζα παρόμοια με του Δία. Οι πλανήτες αυτοί φαίνεται να κινούνται σε τροχιά σε πολύ μεγάλη απόσταση από το άστρο τους ή και να βρίσκονται εντελώς εκτός τροχιάς. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς τους, οι νέου τύπου αυτοί πλανήτες είναι ιδιαίτερα διαδεδομένοι, τουλάχιστον στη «γειτονιά» μας: ενδέχεται, όπως τονίζουν, να ξεπερνούν κατά 50% τους «συμβατικούς» πλανήτες που περιφέρονται γύρω από άστρα και να είναι διπλάσιοι από τα άστρα που υπάρχουν στον γαλαξία μας. Οι «ορφανοί» πλανήτες προβληματίζουν ιδιαίτερα τους επιστήμονες. Αν κινούνται εκτός τροχιάς αντιβαίνουν στον ίδιο τον ορισμό του πλανήτη, τουλάχιστον έτσι όπως τον γνωρίζουμε στο ηλιακό μας σύστημα και οι εδικοί αδυνατούν να εξηγήσουν πώς σχηματίστηκαν. Ακόμη όμως και αν βρίσκονται σε τροχιές μεγάλων αποστάσεων, το μέγεθος, η μάζα και ο αριθμός τους υποδηλώνουν ότι οι μεγάλου μεγέθους, αεριώδους σύστασης πλανήτες είναι πολύ περισσότεροι από ό,τι πιστεύαμε ως τώρα. Μέχρι σήμερα και άλλοι ερευνητές έχουν εντοπίσει σώματα που κινούνται ελεύθερα σε περιοχές του Σύμπαντος όπου σχηματίζονται νέα άστρα, οι «γίγαντες» που συνέλαβαν τα όργανα της συγκεκριμένης ομάδας ερευνητών φαίνονται όμως να είναι διαφορετικοί. Οι ειδικοί ελπίζουν ότι η περαιτέρω μελέτη τους θα προσφέρει πολύτιμες γνώσεις σχετικά με τον σχηματισμό των πλανητών. Ορατοί με τον «μικροφακό» Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Τακαχίρο Σούμι του Πανεπιστημίου της Οσάκα, δεν παρατήρησαν τους νέου τύπου πλανήτες άμεσα. Οι περισσότερες τεχνικές που διαθέτει σήμερα η επιστήμη προσφέρονται για την ανίχνευση πλανητών κοντά στα άστρα τους, η οποία είναι και πιο εύκολη. Για αυτούς που βρίσκονται σε μεγαλύτερη απόσταση, μια ενδεδειγμένη μέθοδος είναι ο εντοπισμός τους μέσω του φαινομένου του «μικροφακού»: της μεγέθυνσης δηλαδή του φωτός του άστρου τους που προκαλεί η μάζα τους όταν περνούν από μπροστά του. Παρατηρώντας σχολαστικά επί δυο χρόνια περισσότερα από 50 εκατομμύρια άστρα του Γαλαξία μας οι ειδικοί εντόπισαν τελικά 10 τέτοια «περιστατικά» στα οποία όμως οι πλανήτες δεν φαίνονταν να κινούνται γύρω από κάποιο άστρο. Η τεχνική που χρησιμοποίησαν δεν μπορεί να αποκλείσει την ύπαρξη ενός «μητρικού» άστρου, βεβαιώνει όμως ότι, αν αυτό υπάρχει, οι εν λόγω πλανητες κινούνται γύρω του σε απόσταση τουλάχιστον τόσο μεγάλη όσο αυτή που χωρίζει τον Κρόνο από τον Ηλιο. Με βάση αυτό το δεδομένο και το γεγονός ότι οι πλανήτες που βρίσκονται σε τόσο μεγάλες αποστάσεις από το άστρο τους είναι σπάνιοι στο Σύμπαν, οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι οι νεοακαλυφθέντες πλανήτες είναι «ορφανοί» και δεν συνδέονται με κάποιο μητρικό άστρο. Αντιρρήσεις και θεωρίες Κάποιοι επιστήμονες δεν πείθονται από αυτό το επιχείρημα και θεωρούν ότι η πλειονότητα των ανακαλυφθέντων σωμάτων θα πρέπει να κινείται γύρω από κάποιο άστρο το οποίο προς το παρόν παραμένει αόρατο. Αυτό γιατί η κίνηση γύρω από ένα άστρο αποτελεί, σύμφωνα με τη θεωρία, βασική προϋπόθεση για τον σχηματισμό κάθε πλανήτη. Η Λίζα Καλτενέγκερ του Κέντρου Αστροφυσικής Χάρβαρντ-Σμιθσόνιαν εμφανίστηκε ιδιαίτερα επιφυλακτική στις δηλώσεις της στο πρακτορείο Associated Press, αναγνωρίζοντας ωστόσο ότι η ανακάλυψη έχει ιδιαίτερη σημασία. «Αν πράγματι τα ουράνια αυτά σώματα δεν βρίσκονται σε τροχιά» τόνισε «τότε δεν εμπίπτουν στον ορισμό που γνωρίζουμε για τους πλανήτες». Εξίσου διστακτικός υπήρξε μιλώντας στο περιοδικό «New Scientist» ο Στάιν Σιγκούρντσον του Πολιτειακού Πανεπιστημίου της Πενσιλβάνια, ο οποίος δήλωσε ότι δεν πιστεύει πως μια τόσο συντριπτική πλειονότητα πλανητών δεν έχει μητρικό άστρο. Παραδέχθηκε ωστόσο ότι η μελέτη υποδηλώνει αδιαμφισβήτητα ότι ένας μεγάλος αριθμός πλανητών πλανάται ελεύθερος στο Σύμπαν. Από την πλευρά της η Σάρα Σίγκερ του Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Μασαχουσέτης υπογράμμισε ότι η νέα μελέτη υποστηρίζει τη θεωρία ότι κάποιοι πλανήτες ενδέχεται να «αποβάλλονται» από τα ηλιακά συστήματά τους εξαιτίας των βαρυτικών αλληλεπιδράσεων με τα «αδέλφια» τους. Αυτή είναι μια από τις βασικές «γραμμές» της νέας έρευνας. «Η ανακάλυψη αυτών των ελεύθερων πλανητών μας λέει πόσοι πλανήτες έχουν δημιουργηθεί και έχουν αποβληθεί από την τροχιά τους» δήλωσε ο κ. Σούμι.

Τα παράλληλα σύμπαντα μπορούν να είναι κρυμμένα μέσα στις τέσσερις διαστάσεις. Οι φυσικοί εξετάζουν με σχολαστικό τρόπο την προέλευση του σύμπαντος στον επιταχυντή LHC του CERN, ελπίζοντας έτσι ότι την επόμενη χρονιά (2012) θα εμφανιστούν οι πρώτες αποδείξεις για την ύπαρξη ιδεών, που κάποτε ήταν επιστημονική φαντασία. Παρά τις όλο και πιο εξελιγμένες παρατηρήσεις του ουρανού από τον πλανήτη μας, μόνο το 4% του σύμπαντος μας είναι γνωστό – επειδή το υπόλοιπο αποτελείται από την αόρατη σκοτεινή ύλη και την σκοτεινή ενέργεια. Δισεκατομμύρια σωματίδια, που δημιουργούνται μετά από κάθε σύγκρουση στον LHC, εντοπίζονται σε τέσσερις ανιχνευτές στο CERN – και στη συνέχεια τα συνεργαζόμενα εργαστήρια σε όλο τον κόσμο – προσπαθούν να διαπιστώσουν πότε και πώς δημιουργήθηκαν αλλά και τι φτιάχνουν στη συνέχεια. Οι θεωρητικοί του CERN λένε πως αυτή η μελέτη θα μπορούσε να τους δώσει σαφή δείγματα των διαστάσεων στον κόσμο, πέρα ​​από τις γνωστές (μήκος, πλάτος, βάθος και χρόνος), γιατί σε τόσο υψηλές ενέργειες τα σωματίδια θα μπορούσαν να τα δούμε να εξαφανίζονται – πιθανώς σε αυτές τις διαστάσεις – και στη συνέχεια να έρχονται πίσω στις κλασικές αυτές τέσσερις διαστάσεις. Παράλληλα σύμπαντα Τα παράλληλα σύμπαντα θα μπορούσαν, επίσης, να κρύβονται μέσα σε αυτές τις διαστάσεις, αλλά εκεί που το φως δεν μπορεί να διαδοθεί – γεγονός που θα καθιστούσε σχεδόν αδύνατο την εξερεύνηση τους. Δεδομένου ότι ο Μεγάλος Επιταχυντής Αδρονίων (LHC) θα αρχίσει να λειτουργεί σε ολοένα και πιο υψηλές ενέργειες την τρέχουσα χρονιά, οι φυσικοί μιλούν όλο και περισσότερο για μια «Νέα Φυσική» στον ορίζοντα, που θα μπορούσε να αλλάξει εντελώς τις σύγχρονες απόψεις για το πως λειτουργεί το σύμπαν. Αρκετοί από τους κορυφαίους κοσμολόγους του κόσμου πιστεύουν ότι είμαστε όχι στο μοναδικό, αλλά σε ένα από τα πολλά σύμπαντα. Μέχρι στιγμής, όπως γνωρίζουμε, δεν υπάρχει καμία απόδειξη για το ότι υφίστανται και άλλα σύμπαντα εκεί έξω. Ορισμένες παραλλαγές αυτής της θεωρίας δείχνουν ότι υπάρχει τουλάχιστον ένα άλλο σύμπαν πολύ κοντά στο δικό μας, που χωρίζονται ίσως από μια μεμβράνη πάχους μόλις ενός χιλιοστού, μια θεωρία που αν αληθεύει, θα μπορούσε να εντοπιστεί από κάποια ενέργεια ή δυνάμεις σαν την βαρύτητα που να διαρρέει ανάμεσα στα δύο σύμπαντα. Στην πραγματικότητα, όπως προβλέπεται από τους θεωρητικούς των βρανών, αυτή η «διαρροή» θα μπορούσε να είναι υπεύθυνη για την παραγωγή της σκοτεινής ενέργειας από ένα άλλο παράλληλο σύμπαν, που η επίδραση του γίνεται αισθητή στο δικό μας, μέσω της βαρυτικής έλξης του. Δεν είναι επιστημονική φαντασία οι πολλαπλοί κόσμοι του Everett Αν και δεν έχει αποδειχθεί τίποτα ακόμα, πολλοί σοβαροί επιστήμονες λένε τώρα ότι υπάρχει λόγος να πιστεύουμε ότι οι παράλληλες διαστάσεις θα μπορούσαν κάλλιστα να μην είναι στη φαντασία μας, αλλά πραγματικότητα. "Η ιδέα των πολλαπλών κόσμων είναι κάτι περισσότερο από μια φανταστική εφεύρεση – αναδύεται φυσικά μέσα σε αρκετές επιστημονικές θεωρίες και αξίζει να ληφθεί σοβαρά υπόψη», δήλωσε ο Aurelien Barrau, ένας Γάλλος φυσικός σωματιδίων στο CERN. Υπάρχει δε μια ποικιλία από ανταγωνιστικές θεωρίες, που βασίζονται στην ιδέα των παράλληλων κόσμων, αλλά η πιο βασική ιδέα είναι ότι εάν το σύμπαν είναι άπειρο, τότε όλα όσα θα μπορούσαν ενδεχομένως να συμβούν έχουν συμβεί, ή συμβαίνουν, ή πρόκειται να συμβούν. Σύμφωνα με την κβαντομηχανική, τίποτα στο υποατομικό επίπεδο δεν μπορεί πραγματικά να λεχθεί ότι υπάρχει, μέχρις ότου διαπιστωθεί. Μέχρι τότε, τα σωματίδια καταλαμβάνουν αβέβαιες καταστάσεις "υπέρθεσης", στις οποίες μπορούν να έχουν ταυτόχρονα ένα "πάνω" και ένα "κάτω" σπιν, ή φαίνεται να είναι σε διαφορετικά μέρη ταυτόχρονα. Η απλή πράξη της παρατήρησης τους, κατά κάποιο τρόπο φαίνεται να "καθηλώνει" μια ιδιαίτερη κατάσταση της πραγματικότητας. Οι φυσικοί δεν έχουν ακόμα μια τέλεια επεξήγηση για το πώς συμβαίνει αυτό, αλλά αυτό δεν αλλάζει το γεγονός ότι το φαινόμενα αυτά συμβαίνουν παρότι είναι παράδοξα. Τα απαρατήρητα σωματίδια περιγράφονται από τις "κυματοσυναρτήσεις” που αντιπροσωπεύουν ένα σύνολο από πολλαπλές «πιθανές» καταστάσεις. Όταν ένας παρατηρητής κάνει μια μέτρηση, τότε το σωματίδιο βρίσκονται σε μία από αυτές τις πολλαπλές επιλογές (κατάστασης), οι οποίες κατά κάποιο τρόπο μπορούν να εξηγηθούν με την θεωρία του πολλαπλού σύμπαντος. Η ύπαρξη ενός τέτοιου παράλληλου σύμπαντος "δεν υποθέτει ακόμη μια περίεργη σύγχρονη φυσική, γιατί απλώς ο χώρος είναι άπειρος και μάλλον ομοιόμορφα γεμάτος με ύλη, όπως προκύπτει από τις πρόσφατες αστρονομικές παρατηρήσεις," συμπεραίνει ο Max Tegmark, ένας κοσμολόγος στο ΜΙΤ, σε μια μελέτη για τους παράλληλους κόσμους, που δημοσιεύθηκε από το Πανεπιστήμιο του Cambridge. Ο μαθηματικός Hugh Everett σε μια δημοσιευμένη του μελέτη-ορόσημο το 1957, ενώ ακόμα ήταν μεταπτυχιακός φοιτητής στο Πανεπιστήμιο του Πρίνστον, έδειξε πώς η κβαντική θεωρία προβλέπει ότι μία απλή κλασική πραγματικότητα σταδιακά θα διαχωριστεί σε δύο ξεχωριστές, αλλά ταυτόχρονα υπάρχουσες πραγματικότητες. "Αυτός είναι απλά ένας τρόπος να εμπιστευτούμε απόλυτα τις θεμελιώδεις εξισώσεις της κβαντομηχανικής," λέει ο Barrau. «Οι κόσμοι δεν είναι χωρισμένοι στον χώρο, αλλά υπάρχουν ως είδη “παράλληλων συμπάντων”. Εν μέρει επειδή η ιδέα αυτή είναι τόσο παράξενη, είναι απορριπτέα ως επιστημονική φαντασία από πολλούς κριτικούς. Όμως υπάρχουν και πολλοί αξιόπιστοι υποστηρικτές της θεωρίας αυτής – μια ομάδα που κερδίζει συνεχώς νέους οπαδούς, καθώς η νέα έρευνα μας αποκαλύπτει νέα στοιχεία. Κάποια έρευνα στην Οξφόρδη – για πρώτη φορά – πρόσφατα βρήκε μια μαθηματική απάντηση που σαρώνει μία από τις βασικές αντιρρήσεις ως προς την αμφιλεγόμενη αυτή ιδέα. Η έρευνά δείχνει ότι ο Everett ήταν πράγματι στον σωστό δρόμο, όταν μας έδωσε την πολύ παράξενη θεωρία του. Η ομάδα της Οξφόρδης, με επικεφαλής τον Δρ David Deutsch, έδειξε μαθηματικά ότι το πολυσύμπαν (που μοιάζει σαν ένα θάμνο που διακλαδίζεται), που δημιουργήθηκε από το αρχικό Σύμπαν αφού διαιρέθηκε σε παράλληλες εκδοχές του εαυτού του, μπορεί να εξηγήσει την πιθανολογική φύση των κβαντικών αποτελεσμάτων. Αυτή η εργασία έχει μια άλλη παράξενη επίπτωση. Η ιδέα των παράλληλων κόσμων προφανώς θα συμβαδίσει με μία κατηγορία-κλειδί για το ταξίδι στο χρόνο. Επειδή από το 1949 ο μεγάλος επιστήμων της λογικής Kurt Godel το απέρριπτε, πολλοί επιφανείς φυσικοί τάχθηκαν κατά του ταξιδιού στο χρόνο, διότι υπονομεύει τις ιδέες της αιτίας και του αποτελέσματος. Ένα παράδειγμα είναι το περίφημο "παράδοξο του παππού", όταν ένας ταξιδιώτης πηγαίνει πίσω στο χρόνο για να σκοτώσει τον παππού του, κι έτσι αυτός ποτέ δεν θα μπορούσε να γεννηθεί. Τα μαθηματικά ενισχύουν τον ισχυρισμό του Deutsch ότι η κβαντική θεωρία δεν απαγορεύει το ταξίδι στο χρόνο. "Απλώς κάνεις μια παράκαμψη, και πηγαίνεις σε ένα άλλο σύμπαν", λέει. Αλλά παραδέχεται ότι θα υπάρξει πολλή δουλειά ώστε να μπορέσουμε να χειραγωγήσουμε τον χωροχρόνο με έναν τρόπο, που να κάνει τα “άλματα” δυνατά. Ενώ μπορεί να ακούγεται ευφάνταστο, ο Deutsch λέει ότι η επιστημονική έρευνα συνεχώς κάνει τη θεωρία πιο πιστευτή. «Πολλοί συγγραφείς επιστημονικής φαντασίας υποστήριξαν ότι τα παράδοξα ταξίδια στο χρόνο θα λυθούν με τους παράλληλους κόσμους, αλλά στη δουλειά μου, το συμπέρασμα αυτό συνάγεται από την ίδια την κβαντική θεωρία." Η διαχωριστική γραμμή μεταξύ της φυσικής και μεταφυσικής δεν καθορίζεται από το αν μια οντότητα μπορεί να παρατηρηθεί, αλλά αν είναι ελέγξιμη, επιμένει ο Tegmark. Ο ίδιος επισημαίνει ότι φαινόμενα όπως είναι οι μαύρες τρύπες, ο καμπύλος χώρος, η επιβράδυνση του χρόνου σε υψηλές ταχύτητες, ακόμα και μία στρογγυλή Γη, που όλοι στο παρελθόν την απέρριπταν ως επιστημονική αίρεση προτού αποδειχθεί μέσω πειραματισμών, υπάρχουν ακόμη και αν ορισμένα δεν τα κατανοούμε δια της παρατήρησης. Είναι πιθανό, συμπεραίνει ο Tegmark ότι τα μοντέλα του πολυσύμπαντος που βασίζονται στη σύγχρονη φυσική τελικά θα ελεγχθούν εμπειρικά. Διαβάστε για να κατανοήσετε – όσο μπορείτε – τα παράξενα παράλληλα σύμπαντα: ■Τα παράλληλα σύμπαντα έχουν κβαντικό νόημα. http://www.physics4u.gr/articles/2007/parallel_universes_quantum_sense.html ■Παράλληλα Σύμπαντα. http://www.physics4u.gr/articles/2003/paralleluni1.html ■Η καταστροφή της υπέρθεσης των κβαντικών καταστάσεων και η ερμηνεία του Everett για την κβαντομηχανική. http://www.physics4u.gr/articles/2003/decoherence.html

Δεν βρέθηκε τελικά το μποζόνιο ΧιγκςΤο CERN διαψεύδει τις φημολογίες περί εντοπισμού του «σωματιδίου του Θεού» Πριν από τρεις εβδομάδες η επιστημονική κοινότητα αναστατώθηκε όταν ένα εσωτερικό έγγραφο που διέρρευσε στο Διαδίκτυο ανέφερε ότι το ευκταίο είχε συμβεί _ ότι δηλαδή οι ερευνητές που εργάζονται στον Μεγάλο Επιταχυντή Αδρονίων (LHC) του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Πυρηνικών Ερευνών (CERN) στη Γενεύη είχαν δει ένα πρώτο δείγμα του μποζονίου Χιγκς. Η εμφάνιση του «σωματιδίου του Θεού» δεν θα αποτελούσε απλώς επιβεβαίωση για το καθιερωμένο μοντέλο της σωματιδιακής Φυσικής αλλά και για το φιλόδοξο έργο του ίδιου του επιταχυντή, εφόσον ο εντοπισμός του υπήρξε ένας από τους βασικούς σκοπούς της κατασκευής του. Τελικά η αναστάτωση ήταν άνευ αντικειμένου. Η διασταύρωση των στοιχείων του πειράματος «Ατλας» _ στο πλαίσιο του οποίου οι φήμες ήθελαν να έχει «συλληφθεί» το μποζόνιο Χιγκς _ δεν έδωσε κανένα δείγμα του περιζήτητου σωματιδίου. Η ανακοίνωση έγινε από ανώτατους αξιωματούχους του CERN σε συνομιλίες που έλαβαν χώρα σήμερα στη Βασιλική Εταιρεία του Λονδίνου. Το πείραμα «Ατλας» αποτελεί ένα από τα δυο «πολυπειράματα» που διεξάγονται στον LHC για τον εντοπισμό του μποζονίου Χιγκς και περισσότεροι από 3.000 ερευνητές εργάζονται σε αυτό. Η Φαμπιόλα Τζανότι, εκπρόσωπος και συντονίστρια του «Ατλας», ήταν μια εκ των αξιωματούχων που έκαναν την ανακοίνωση με την οποία δίνεται τέλος στις φημολογίες που είχαν «φουντώσει» το τελευταίο διάστημα. Μη βιάζεστε «Για τον λόγο αυτό δεν θέλουμε να κάνουμε ανακοινώσεις αποτελεσμάτων προτού είμαστε βέβαιοι ότι ισχύουν πραγματικά» δήλωσε η καθηγήτρια μιλώντας στο BBC. Από την πλευρά του, ο γενικός διευθυντής του CERN, Ρολφ-Ντίτερ Χόιερ παραδέχθηκε ότι η διοίκηση του οργανισμού δεν «χάρηκε ιδιαίτερα» με τη διαρροή. «Αυτό» τόνισε «θα πρέπει να αποτελέσει ένα μάθημα για τους δημοσιογράφους ώστε να μην μεταδίδουν αποτελέσματα που βλέπουν ενδεχομένως στα μπλογκ. Αν ανακαλύψουμε κάτι και είμαστε βέβαιοι γι’ αυτό, θα το ανακοινώσουμε επίσημα. Οποιαδήποτε άλλη είδηση είναι αναπόδεικτη». Το μποζόνιο Χιγκς έχει καθοριστική σημασία για τη θεωρία της Φυσικής. Αποτελεί θεμέλιο λίθο του Καθιερωμένου Μοντέλου και εξηγεί τη μάζα όλων των άλλων σωματιδίων. Παρ’ ότι στη θεωρία η ύπαρξή του _ αν μπορεί κανείς να χρησιμοποιήσει αυτόν τον χαρακτηρισμό _ είναι σχεδόν αυτονόητη, στην πραγματικότητα κανείς δεν το έχει «δει» ως σήμερα. Όπως τόνισε ο γενικός διευθυντής του CERN, «αν το μποζόνιο Χιγκς υπάρχει, το αργότερο μέχρι το τέλος του 2012 θα το έχουμε εντοπίσει. Αλλά αν τελικά δεν εντοπιστεί το συγκεκριμένο σωματίδιο αυτό δεν θα είναι μια αποτυχία, το αντίθετο θα έλεγα. Αν δεν εντοπιστεί μέχρι τότε αυτό σημαίνει ότι δεν υπάρχει και έτσι θα πρέπει να αναζητήσουμε κάτι άλλο που να εξηγεί την ύπαρξη της μάζας στην ύλη»

Μακρινός πλανήτης με «ωκεανούς, σύννεφα και βροχοπτώσεις». Τις ισχυρότερες μέχρι σήμερα ενδείξεις για την ύπαρξη ενός εξωπλανήτη που θα μπορούσε να διαθέτει ζωή υποστηρίζουν ότι συγκέντρωσαν Γάλλοι αστρονόμοι. Ο πλανήτης Gliese 581d, σχετικά κοντά στη γαλαξιακή γειτονιά της Γης, «είναι αρκετά ζεστός ώστε να έχει ωκεανούς, σύννεφα και βροχοπτώσεις». Όσοι πάντως ενδιαφέρονται να μεταναστεύσουν, θα πρέπει να κάνουν αυστηρή δίαιτα και να ξεχάσουν τη γήινη λιακάδα. Ο δυνητικά φιλόξενος εξωπλανήτης περιφέρεται γύρω από το άστρο Gliese 581, έναν κόκκινο νάνο που βρίσκεται μόλις 20 έτη φωτός από τον Ήλιο (συγκριτικά, το πλησιέστερο στον Ήλιο άστρο, το Α του Κενταύρου, απέχει 4 έτη φωτός). Ο Gliese 581d ανακαλύφθηκε το 2007 και είναι ένας από τους τέσσερις ή έξι πλανήτες του παράξενου συστήματος. Σύμφωνα με τη νέα μελέτη, δημοσιευμένη στο Astrophysical Research Letters, ο πλανήτης βρίσκεται στην άκρη της λεγόμενης κατοικήσιμης ζώνης, εκεί που η θερμοκρασία είναι κατάλληλη για την ύπαρξη υγρού νερού. Γεγονός πάντως είναι ότι η ανακάλυψη του Gliese 581d είχε γίνει δεκτή με δυσπιστία πριν από τέσσερα χρόνια, με ορισμένους ειδικούς να εκτιμούν ότι ο πλανήτης δεν υπάρχει καν. Ακόμα και οι αστρονόμοι που αποδέχονταν την ύπαρξή του υποστήριξαν ότι ο πλανήτης είναι υπερβολικά σκοτεινός, καθώς δέχεται λιγότερο από το ένα τρίτο της ακτινοβολίας με την οποία λούζει ο Ήλιος τη Γη -οι κόκκινοι νάνοι είναι εξάλλου ασθενικά άστρα με ήπιο, κοκκινωπό φως. Επιπλέον, ο Gliese 581d ενδέχεται να έχει τη μία πλευρά του μονίμως στραμμένη στο μητρικό του άστρο, οπότε στην άλλη πλευρά θα βασίλευε αιώνια νύχτα. Τώρα, όμως, η γαλλική ομάδα που υπογράφει τη νέα μελέτη υποστηρίζει ότι ο εξωπλανήτης έχει το δυναμικό να φιλοξενεί κάποιου είδους κατοίκους. Το σημαντικό είναι ότι η ατμόσφαιρά του πιθανότατα αποτελείται κυρίως από διοξείδιο του άνθρακα, ένα αέριο του θερμοκηπίου που συγκρατεί θερμότητα και θα μπορούσε να αποτρέπει τη θανατηφόρο παγωνιά. «Με μια πυκνή ατμόσφαιρα διοξειδίου του άνθρακα -ένα πιθανό σενάριο για έναν τόσο μεγάλο πλανήτη- το κλίμα του Gliese 581d όχι μόνο είναι σταθερό, αλλά είναι επιπλέον και αρκετά ζεστό ώστε να διαθέτει ωκεανούς, νέφη και βροχοπτώσεις» αναφέρει η ανακοίνωση του γαλλικού Εθνικού Κέντρου Επιστημονικής Έρευνας (CNRS). Παρόλα αυτά, ο Gliese 581d «θα ήταν ένα αρκετά παράξενο μέρος να επισκεφθεί κανείς» επισημαίνει η ερευνητική ομάδα. Πρώτον, το φως του κόκκινου νάνου είναι διαφορετικό από το φως του Ήλιου. Και δεύτερον, ο πλανήτης έχει μάζα διπλάσια από της Γης, οπότε έχει και δύο φορές πιο ισχυρή βαρύτητα. Ένας γήινος που ζυγίζει 70 κιλά στη Γη θα έβλεπε τη ζυγαριά να γράφει 140 κιλά στον Gliese 581d. «Ο πυκνότερος αέρας και η πυκνή νέφωση θα κρατούσαν την επιφάνεια σε ένα ζοφερό, κόκκινο λυκόφως» προειδοποιούν οι ερευνητές. Οι γήινοι που θα ήθελαν να επισκεφθούν αυτό το παράξενο τοπίο θα έπρεπε εξάλλου να λάβουν υπόψη τους το χρόνο του ταξιδιού: το φως χρειάζεται 20 χρόνια για να διανύσει την απόσταση, ενώ οι σημερινές πυραυλικές τεχνολογίες θα χρειάζονταν 300.000 χρόνια. H επιφάνεια μπορεί να είναι φιλόξενη, λούζεται όμως σε ένα ζοφερό, κόκκινο φως (καλλιτεχνική απεικόνιση)

Αμφισβητείται η θεωρία του ανακυκλωμένου σύμπαντος. Το Νοέμβριο του 2010, οι κοσμολόγοι υποστήριξαν πως είδαν την ηχώ των βίαιων συγκρούσεων που συνέβησαν πριν από το Big Bang με τη μορφή κυκλικών σχεδίων, στην ακτινοβολία λείψανο της απαρχής του σύμπαντος. Όμως, δύο νέες αναλύσεις των ίδιων στοιχείων, που αποτελούν τις πρώτες δημοσιεύσεις για το ίδιο θέμα, ισχυρίζονται ότι οι κύκλοι αυτοί δεν είναι τίποτα ιδιαίτερο. «Βρήκαμε ότι δεν υπάρχει τίποτα παράξενο στο κοσμικό υπόβαθρο των μικροκυμάτων», δήλωσε η αστροφυσικός Ingunn Wehus του Πανεπιστημίου του Όσλο. Η διαφορά στις αναλύσεις τους, όπως λέει, είναι: "Εμείς το κάνουμε σωστά, και δεν το κάνουν." Ο αρχικός ισχυρισμός, σημειώθηκε στην έρευνα που δημοσιεύθηκε στο arXiv.org από τους θεωρητικούς φυσικούς Roger Penrose του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης και Vahe Gurzadyan του Ινστιτούτου Φυσικής στην Αρμενία. Ο Penrose είχε υπερασπιστεί στο παρελθόν την ιδέα ότι το σύμπαν ξεκίνησε πολύ πριν από το Big Bang, δηλαδή το κυκλικό σύμπαν μέσα από μια ατέλειωτη σειρά από Big Bang για απίστευτα χρονικά διαστήματα. Ως απόδειξη γι ‘αυτό το περίεργο ισχυρισμό, ο ίδιος καθώς και ο Gurzadyan επεσήμανε αστείους ομόκεντρους κύκλους στις φωτογραφίες του βρεφικού σύμπαντος, το κοσμικό υπόβαθρο μικροκυμάτων. Η CMB όπως λέγεται δείχνει ένα σύμπαν που μοιάζει περισσότερο ή λιγότερο το ίδιο προς κάθε κατεύθυνση, με μια σχεδόν ομοιόμορφη θερμοκρασία, περίπου, 3 βαθμών Κέλβιν. Αλλά κάποια σημεία στον ουρανό είναι θερμότερο ή ψυχρότερο από άλλα. Αυτές οι διακυμάνσεις, οι οποίες τελικά οδήγησε στην συγκέντρωση της ύλης που συνθέτει τους γαλαξίες και άλλες κοσμικές δομές σήμερα, δεν είναι τόσο τυχαίες όσο φαίνονται, ισχυρίστηκαν οι Penrose και Gurzadyan. Κάνοντας μια στατιστική έρευνα της CMB αποκάλυψαν ομόκεντρους κύκλους, όπου οι μικροσκοπικές διακυμάνσεις της θερμοκρασίας μεταξύ μιας θέσης και των γειτονικών της είναι μικρότερες από το μέσο όρο. Οι εν λόγω κύκλοι είναι σίγουρα σημάδια μιας προ του Big Bang δραστηριότητας, ισχυρίζεται ο Penrose. Προτείνει δε ότι έχουν δημιουργηθεί από τις συγκρούσεις μεταξύ μεγάλων μαύρων οπών σε μια παλαιότερη εποχή, από την οποία ξεκίνησε μια έντονη έκρηξη της ενέργειας. Η έκρηξη αυτή θα ακτινοβολούσε προς τα έξω σε μια ενιαία σφαίρα από βαρυτικά κύματα, που όμως θα άφηνε κύκλους πάνω στην CMB, όταν εισήλθαμε στην εποχή που ζούμε «Επειδή οι δύο φυσικοί υποστήριξαν αυτές τις περίεργες απόψεις, τα ΜΜΕ αφιέρωσαν πολύ χρόνο σε αυτές. Όλοι μιλούσαν γι ‘αυτό το ζήτημα", δήλωσε ο Wehus. "Φάνηκε περίεργο το γεγονός ότι κανείς άλλος δεν το είχε προσέξει πριν. Είναι ένα πολύ απλό πράγμα που ελέγχεται. Δεδομένου ότι κανείς άλλος δεν το είχε ελέγξει, απλά αποφάσισα να το κάνω. " Ο Wehus και ο φυσικός από το Πανεπιστήμιο του Όσλο Hans Eriksen ανέλυσαν τα δεδομένα του Penrose, από το WMAP της NASA, που πέρασε εννέα χρόνια χαρτογραφώντας την λάμψη των πρώτων ατόμων, που απελευθέρωσαν την ακτινοβολία τους 380.000 χρόνια μετά το Big Bang. Μια άλλη ανεξάρτητη ομάδα, με επικεφαλής τον Adam Moss του Πανεπιστημίου της Βρετανικής Κολούμπια, έκανε μια παρόμοια ανάλυση και δημοσίευσε τα αποτελέσματά της στο περιοδικό της Κοσμολογίας και Αστροσωματιδιακής Φυσικής. Προς έκπληξή τους, οι δύο ομάδες είδαν στην πραγματικότητα τους ίδιους κύκλους που είδε και ο Penrose. Οι κύκλοι είναι πραγματικά εκεί. Στη συνέχεια όμως οι σκεπτικιστές ερευνητές έφτιαξαν χιλιάδες τυχαίες προσομοιώσεις της CMB, που δημιουργήθηκε από τις αρχές του κοινώς αποδεκτού καθιερωμένου μοντέλου της κοσμολογίας. Οι κύκλοι τότε εμφανίστηκε πάλι εκεί, με τον ίδιο αριθμό. "Στην περίπτωσή μας έχουμε διαπιστώσει ότι οι δακτύλιοι είναι σε όλες τις προσομοιώσεις, δηλαδή είναι ακριβώς ένα χαρακτηριστικό γνώρισμα του κανονικού υποδείγματος," λέει ο Wehus. «Δεν είναι μια υπογραφή μιας νέας φυσικής». Ο Moss και οι συνεργάτες του διαπίστωσαν ακόμα ομόκεντρα ισόπλευρα τρίγωνα στην CMB, ένα χαρακτηριστικό για το οποίο η κυκλική κοσμολογία του Penrose δεν έχει καμία εξήγηση. "Δεν υπάρχει τίποτα ειδικό σχετικά με την παρουσία χαμηλής διακύμανσης κύκλων στον ουρανό," καταλήγει ο Moss. "Εάν υπάρχουν ενδείξεις για ασυνήθιστα πρώιμα στοιχεία θαμμένα στην CMB, δεν έχουν ακόμα βρεθεί, και θα πρέπει να συνεχίσουμε να ψάχνουμε." Οι Penrose και Gurzadyan σύγκριναν επίσης τα αποτελέσματά τους με τις προσομοιώσεις, αλλά οι Wehus και Moss ισχυρίζονται ότι οι προσομοιώσεις τους ήταν σε λάθος βάση. Οι Wehus και Moss υποθέτουν ότι οι μέσες διακυμάνσεις της CMB καθορίστηκαν από τους νόμους του καθιερωμένου μοντέλο της κοσμολογίας. Η αρχική δημοσίευση του Penrose, προφανώς χρησιμοποίησε λευκό θόρυβο. “Ήταν λάθος οι προσομοιώσεις τους", δήλωσε ο Wehus. “Αυτό όμως δεν σημαίνει κατ ‘ανάγκη ότι η κυκλική θεωρία του σύμπαντος είναι λάθος, προσθέτει. "Δεν δείξαμε ότι είναι λάθος αυτή η ιδέα του Penrose, για το κυκλικό σύμπαν”, αναφέρει. "Απλώς δείξαμε ότι δεν υπάρχει καμία απόδειξη για αυτό." Από την άλλη, ο Penrose εμμένει στην άποψη του. Σε μια πιο πρόσφατη δημοσίευση του, κοιτάζει για ομόκεντρες ομάδες τριών ή περισσοτέρων κύκλων από τα στοιχεία του WMAP και ενός προσομοιωμένου ουρανού. Τα σχήματα και τα χρώματα για τον προσομοιωμένο ουρανό μοιάζουν λέει ότι είναι τυχαία, αλλά τα σχέδια στον πραγματικό ουρανό δεν είναι. "Ένα τέτοιο σχέδιο είναι σύμφωνο με την κυκλική κοσμολογία, αλλά είναι δύσκολο να συμβιβαστεί με το μοντέλο του πληθωρισμού που εξηγεί την προέλευση των μεταβολών της θερμοκρασίας,” εξηγεί ο Penrose. "Νομίζω ότι οι Eriksen και Werhus μπορεί να έχουν διαβάσει αυτή την εξήγηση και όχι βιαστικά … προφανώς δεν έχουν καταλάβει αυτό που κάναμε». Και πρόσθεσε. "Μου φαίνεται ότι εδώ είναι κάτι που πρέπει να ληφθεί πολύ σοβαρά." Πρωτη Εικόνα: Ένας χάρτης ομόκεντρων δακτυλίων στον ουρανό, όπως μετρήθηκε από τον WMAP Δευτερη Εικόνα:Χάρτης ομόκεντρων δακτυλίων σε ένα προσομοιωμένο ουρανό (V.Gurzadyan και R. Penrose) Δείτε επίσης: ■Δεν υπάρχουν στοιχεία στον ουρανό για την ύπαρξη άλλου σύμπαντος. http://www.physics4u.gr/blog/?p=2867 ■Και ο Ρότζερ Πενρόουζ πιστεύει ότι υπάρχουν ενδείξεις για ένα κυκλικό σύμπαν. http://www.physics4u.gr/blog/?p=2769

Το 2012 θα λυθεί το μυστήριο για το "σωματίδιο του Θεού" Φυσικοί του CERN ανακοίνωσαν ότι μέχρι το τέλος του 2012 θα έχουν καταφέρει να ανακαλύψουν αν το υποτιθέμενο σωματίδιο, που αποκαλείται σωματίδιο του Χιγκς, υπάρχει ή όχι. Ο γενικός διευθυντής του οργανισμού, Rolf-Dieter Heuer, τόνισε κατά τη διάρκεια μιας συνέντευξης τύπου, πως “είμαι σχεδόν βέβαιος ότι μέχρι το τέλος του 2012 θα έχουμε την απάντηση στο ‘σεξπιρικό’ ερώτημα αναφορικά με το σωματίδιο του Χιγκς, δηλάδη ‘υπάρχει ή δεν υπάρχει;’” Ένα από τα πειράματα στον επιταχυντή LHC έχει ως στόχο του τον εντοπισμό του σωματιδίου Χιγκς, ώστε να λυθεί ένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια του σύμπαντος, δηλαδή το γιατί μερικά σωματίδια έχουν μάζα ενώ άλλα όχι. Αξίζει να σημειωθεί ακόμα, πως το σωματίδιο αυτό, αποτελεί έναν από τους χαμένους κρίκους στο λεγόμενο “σταθερό μοντέλο”, μια ενοποιημένη θεωρία που αφορά όλα τα στοιχεία και τις δυνάμεις του Σύμπαντος.

Ο Τιτάνας άρχισε να αποκαλύπτει κάπως τα μυστικά του. Όπως φαίνεται, το νερό στο ηλιακό σύστημα αποτελεί μάλλον κανόνα, παρά εξαίρεση. Οι Βέλγοι επιστήμονες υποστηρίζουν ότι νερό σε υγρή κατάσταση υπάρχει στο δορυφόρο του Κρόνου – Τιτάνα. Σ΄ αυτό το συμπέρασμα κατέληξαν στη βάση δεδομένων της διαπλανητικής συσκευής της ΝΑΣΑ Cassini. Σύμφωνα με την υπόθεσή τους, ο Τιτάνας δεν είναι εντελώς στερεό σώμα. Μέσα του πρέπει να υπάρχει γιγαντιαίο στρώμα νερού πάχους περίπου 400 χλμ. και από πάνω του – στρώμα πάγου, ακριβώς το οποίο βγαίνει στην επιφάνεια. Και ακριβώς σ΄ αυτό το στρώμα πάγου υπάρχουν λίμνες υγρού μεθανίου και αιθανίου σε θερμοκρασία 179 ο C υπό το μηδέν. Αυτές οι εικασίες είναι εντελώς βάσιμες, θεωρεί ο ανώτερος επιστημονικός λειτουργός του Ρωσικού Ινστιτούτου Αστρονομίας Βαλέρι Σεματόβιτς: - Αυτό μπορεί να ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα, γιατί ο Τιτάνας είναι αρκετά μεγάλος δορυφόρος. Υπάρχουν άμεσες αποδείξεις του ότι και σε δύο από τους 4 δορυφόρους του Δία - την Ευρώπη και τον Γανυμήδη - υπάρχουν ωκεανοί νερού, καλυμμένοι από πάγο. Όπως πιστεύουν οι επιστήμονες, υγρό νερό υπάρχει και στους κρατήρες του Άρη – εκεί φαίνονται ίχνη, οι μοιάζουν με φαράγγια, καθώς και στο δορυφόρο του Κρόνου Εγκέλαδο, όπου υπάρχουν θερμοπίδακες, που εκτινάσσουν υδρατμούς στο διάστημα. Λοιπόν στον κατάλογο των «υδάτινων δορυφόρων» μπορεί να προστεθεί ο Τιτάνας. Αυτό μπορούν να το αποδείξουν ή να το διαψεύσουν μόνο οι συσκευές προσεδάφισης. Το 2005 στον Τιτάνα κάθισε η ερευνητική συσκευή Huygens - δημιούργημα της NASA και της Ευρωπαϊκής Διαστημικής Υπηρεσίας, η οποία μετέδωσε στη Γη φωτογραφίες σκληρού εδάφους με πέτρες από τη λεγόμενη παγωμένη άμμο, που όπως πιστεύεται πρόκειται για κρυστάλλους από παγωμένο νερό. Σήμερα εκπονείται δεύτερη ερευνητική συσκευή, ο προορισμός της οποίας είναι να κατεβεί στη λίμνη υγρού μεθανίου στις πολικές περιοχές του Τιτάνα. Η Ρωσία, με τη σειρά της, εκπονεί συσκευή προσεδάφισης για το δορυφόρο του Δία Ευρώπη. Η συσκευή αυτή πρέπει να διατρήσει το παγωμένο κάλυμμα και να φτάσει στο στρώμα του νερού. Η εκτόξευση προγραμματίζεται για το 2020. Πιθανόν, αυτές οι αποστολές θα δώσουν απάντηση στην ερώτηση, να η ζωή στη Γη είναι μοναδική στο Ηλιακό σύστημα. Εφόσον η πλούσια οργανική χημική σύνθεση των δορυφόρων του Κρόνου και του Δία, η θετική θερμοκρασία και το νερό μπορούν, θεωρητικά να δημιουργήσουν συνθήκες για την ύπαρξη ζωής σ΄ αυτά τα ουράνια σώματα.

Εκτοξεύτηκε το διαστημικό λεωφορείο Endeavour. Εκτοξεύτηκε -επιτέλους-το Endeavour στις 08:56 (15:56 ώρα Ελλάδας), από το Ακρωτήριο Κανάβεραλ της Φλόριντα των Ηνωμένων Πολιτειών. Πρόκειται για το τελευταίο ταξίδι αυτού του διαστημικού λεωφορείου στο Διάστημα, με προορισμό τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS). Στο σκάφος επιβαίνει εξαμελές πλήρωμα και η αποστολή θα διαρκέσει 16 ημέρες. Το σκάφος άντλησε 500.000 γαλόνια καύσιμα, στο διάστημα των 8,5 λεπτών που χρειάστηκε για να τεθεί σε τροχιά γύρω από την Γη. Πρόκειται για την 134η πτήση στην ιστορία του προγράμματος διαστημικών σκαφών της NASA και η προτελευταία, αφού κατόπιν θα αποσυρθούν τα τρία διαστημικά λεωφορεία που αποτελούν τον στόλο της. Ομως μαζι ταξιδεύει το πρώτο καλαμάρι "αστροναύτης". Έναν απρόσμενο επιβάτη έχει το διαστημικό σκάφος Endeavour που μεταφέρει προμήθειες και εξοπλισμό στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Μαζί με τους αστροναύτες ταξιδεύει και ένα καλαμάρι το οποίο θα μελετηθεί με στόχο να διαπιστωθεί το πώς επηρεάζονται τα βακτήρια στις διαστημικές συνθήκες. Το νεογέννητο καλαμάρι του είδους Euprymna scolopes το οποίο θα βοηθήσει τους επιστήμονες να κατανοήσουν το πώς συμπεριφέρονται τα λεγόμενα "καλά" ή αβλαβή βακτήρια στην μικροβαρύτητα του διαστήματος. Προηγούμενες έρευνες έχουν δείξει ότι βλαβερά βακτήρια και μικροοργανισμοί μεγαλώνουν ταχύτερα και γίνονται ακόμη πιο επικίνδυνα στις διαστημικές συνθήκες. Το 2006 είχε σταλεί στο διάστημα το βακτήριο της σαλμονέλας και όταν επέστρεψε η αποστολή το βακτήριο είχε γίνει τρεις φορές πιο ισχυρό και θανατηφόρο. Οι επιστήμονες θέλουν να δουν αν συμβαίνει κάτι ανάλογο και να εξετάσουν αν τα αβλαβή στις γήινες συνθήκες βακτήρια μετατρέπονται σε βλαβερά στο διάστημα. Το καλαμάρι Το Euprymna scolopes είναι ένα είδος που ζει στον Ατλαντικό Ωκεανό και έχει μια συμβιωτική σχέση με τα βακτήρια Vibrio fischeri. Τα βακτήρια αυτά δημιουργούν αποικίες στα συγκεκριμένα καλαμάρια λίγο μετά την γέννηση τους. Το καλαμάρι φιλοξενεί τα βακτήρια και αυτά σε αντάλλαγμα το βοηθούν να καμουφλάρεται. Τα βακτήρια φεγγοβολούν με τρόπο τέτοιο ώστε η σκιά του καλαμαριού να μην γίνεται ορατή. Ανάλογη συμβιωτική σχέση έχουν και οι άνθρωποι με μικροοργανισμούς. «Είναι η πρώτη φορά που θα παρατηρήσουμε τη συμπεριφορά των αβλαβών βακτηρίων στο Διάστημα» αναφέρει ο Τζέιμι Φόστερ, του Πανεπιστημίου της Φλόριντα που είναι επικεφαλής του πειράματος. Οι διαστημικές συνθήκες και τα πειράματα Τα βακτήρια δεν κάνουν τίποτα διαφορετικό στο Διάστημα, από αυτό που κάνουν συνέχεια όπου και να βρίσκονται: να προσαρμόζονται στο περιβάλλον. Όμως στη Γη οι μικροοργανισμοί βρίσκονται σε μια συνεχή πάλη με διαφόρους παράγοντες για να καταφέρουν να επιβιώσουν. Εχει επίσης διαπιστωθεί ότι η μικροβαρύτητα του διαστήματος μπορεί να προκαλέσει αλλαγές στο κυτταρικό σχήμα, στην επικοινωνία των κυττάρων, ακόμη και στον ρυθμό μεταγραφής του DNA προς RNA. Ετσι λοιπόν στο Διάστημα η απουσία των γήινων "εμποδίων" αλλά και η μικροβαρύτητα επηρεάζουν, όπως φαίνεται, τη λειτουργία και τη συμπεριφορά ορισμένων βακτηριών. Το ερώτημα που καλούνται να απαντήσουν τώρα οι επιστήμονες είναι ποιά είδη βακτηρίων επηρεάζονται και σε τι βαθμό στο Διάστημα. Αυτά τα πειράματα μπορούν να βοηθήσουν τόσο στην ανάπτυξη καλύτερων μεθόδων προστασίας των αστροναυτών από πολύ επιθετικούς μικροοργανισμούς και πιθανώς στην ανάπτυξη νέων μεθόδων αντιμετώπισης μικροβιακών λοιμώξεων στη Γη.

Ξανάρχισε η αντίστροφη μέτρηση για το διαστημικό λεωφορείο Endeavour Έπειτα από αναβολή δύο εβδομάδων, λόγω βλάβης σε μια ασφαλειοθήκη, η NASA άρχισε ξανά την αντίστροφη μέτρηση για την τελευταία αποστολή του Endeavour, που είναι και η προτελευταία αποστολή διαστημικού λεωφορείου. Οι τεχνικοί της NASA άρχισαν να γεμίζουν με 500.000 γαλόνια καύσιμα το ντεπόζιτο του διαστημικού οχήματος Endeavour για την σημερινή εκτόξευση η οποία θα πραγματοποιηθεί στις 8:56 a.m. EDT (12:56 GMT) με αποστολή την εκτέλεση ενός από καιρό αναμενόμενου φυσικού πειράματος και την μεταφορά ανταλλακτικών στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Πρόκειται για την 134η πτήση στην ιστορία του προγράμματος διαστημικών σκαφών της NASA Το γερασμένο σκάφος πρόκειται να βγει στη σύνταξη αφού μεταφέρει στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό έναν ανιχνευτή αντιύλης που κόστισε 2 δισ. δολάρια. Το απόγευμα της Κυριακής, η μετεωρολογική υπηρεσία της NASA δίνει 70% πιθανότητα κατάλληλων μετεωρολογικών συνθηκών. H διαδικασία μεταδίδεται ζωντανά από το NASA TV. http://www.nasa.gov/multimedia/nasatv/index.html Έπειτα από σχεδόν τρεις δεκαετίες, το πρόγραμμα των διαστημικών λεωφορείων θα τερματιστεί οριστικά στα μέσα Ιουλίου με την τελευταία αποστολή του Atlantis, προκειμένου να εξοικονομηθούν χρήματα για την ανάπτυξη διαστημικών σκαφών που θα μπορούν να ταξιδεύουν και πέρα από τη χαμηλή γήινη τροχιά. Μετά τον παροπλισμό τους τα γερασμένα σκάφη θα γίνουν μουσειακά εκθέματα, αφήνοντας τα ρωσικά Soyuz ως τη μόνη δυνατή επιλογή για τα πληρώματα που ταξιδεύουν στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS). Σήμερα, οι Ρώσοι χρεώνουν 51 εκατομμύρια δολάρια για κάθε Αμερικανό αστροναύτη. Τις μεταφορές φορτίων θα αναλάβουν η Ρωσία, η Ευρώπη και η Ιαπωνία, καθώς και τα σκάφη που ήδη αναπτύσσουν ιδιωτικές αμερικανικές εταιρείες. Το SETI επιστρέφει. Το πρόγραμμα SETI έχασε πρόσφατα ένα από τα βασικά του όργανα για την αναζήτηση εξωγήινων πολιτισμών, τώρα όμως ξεκινά μια νέα προσπάθεια: θα χρησιμοποιήσει ένα γιγάντιο ραδιοτηλεσκόπιο για να αφουγκραστεί 86 πιθανούς πλανήτες σαν τη Γη. Οι αστρονόμοι εκτιμούν ότι οι πλανήτες αυτοί βρίσκονται στη λεγόμενη κατοικήσιμη ζώνη, δηλαδή έχουν θερμοκρασία κατάλληλη για την παρουσία υγρού νερού -ίσως και ζωής. «Δεν είναι απόλυτα σίγουρο ότι όλα αυτά τα άστρα έχουν κατοικήσιμα πλανητικά συστήματα, είναι όμως καλά μέρη για να αναζητήσει κανείς τον ET» σχολίασε στο Γαλλικό Πρακτορείο ο Άντριου Σίμιον, αστρονόμος του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια στο Μπέρκλεϊ. Οι 86 στόχοι επιλέχθηκαν μεταξύ των 1.235 εξωπλανητών που έχει εντοπίσει μέχρι σήμερα το διαστημικό τηλεσκόπιο Kepler, σχεδιασμένο ειδικά για τον εντοπισμό μακρινών πλανητικών συστημάτων. To Ινστιτούτο SETI (Ινστιτούτο Αναζήτησης Εξωγήινης Νοημοσύνης) ιδρύθηκε το 1984 με τη στήριξη του διάσημου Αμερικανού αστρονόμου και εκλαϊκευτή της επιστήμης Καρλ Σέιγκαν. Μέχρι σήμερα δεν έχει καταφέρει να ανιχνεύσει σήματα εξωγήινων πολιτισμών, η ελπίδα όμως ποτέ δεν πεθαίνει. Το SETI θα έχει τώρα την ευκαιρία να χρησιμοποιήσει το ραδιοτηλεσκόπιο του Γκριν Μπανκ στη Δυτική Βιρτζίνια, το μεγαλύτερο κινούμενο ραδιοτηλεσκόπιο του κόσμου. Με επιφάνεια 11.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων, το τηλεσκόπιο του Γκριν Μπανκ μπορεί να αναλύει ραδιοκύματα σε ένα εξαιρετικά μεγάλο εύρος συχνοτήτων, και συλλέγει σχεδόν ένα Gigabyte δεδομένων το δευτερόλεπτο. Συγκριτικά, το σταθερό ραδιοτηλεσκόπιο του Αρεσίμπο στο Νέο Μεξικό, που είναι και το μεγαλύτερο ραδιοτηλεσκόπιο του κόσμου, θα χρειαζόταν σχεδόν ένα χρόνο για να συλλέξει τα δεδομένα που καταγράφει το νεότερο Γκριν Μπανκ σε μια μέρα. Για την ανάλυση αυτού του τεράστιου όγκου δεδομένων, το SETI θα έχει τη βοήθεια ενός εκατομμυρίου εθελοντών σε όλο τον κόσμο, οι οποίοι τρέχουν στους οικιακούς υπολογιστές τους το λογισμικό SETI@home. Η ανακοίνωση για τη χρήση του Γκριν Μπανκ από το SETΙ έρχεται λίγες εβδομάδες μετά από ένα σημαντικό πλήγμα για το πρόγραμμα. Λόγω έλλειψης κονδυλίων, το Ινστιτούτο διέκοψε τη λειτουργία της Συστοιχίας Τηλεσκοπίων Allen (ΑΤΑ), μιας ομάδας 42 ραδιοτηλεσκοπίων που βρίσκεται στην Καλιφόρνια. http://www.seti.org/ata Η ημιτελής συστοιχία, κόστους 50 εκατ. δολαρίων, θα μπορούσε να ξαναλειτουργήσει αν το SETI εξασφαλίσει περισσότερες δωρεές. Θεαματική σύμπτωση.Έκρηξη στον Ήλιο συνέπεσε με τη βουτιά θανάτου ενός κομήτη. Διαστημικά παρατηρητήρια της NASA κατέγραψαν την πορεία ενός κομήτη που έπεσε στον Ήλιο και χάθηκε για πάντα μέσα του, την ώρα που μια τεράστια έκρηξη ξεσπούσε συμπτωματικά στην άλλη πλευρά του μητρικού μας άστρου. «Το ενδιαφέρον είναι ότι μια εκτίναξη στεμματικού υλικού εξερράγη ακριβώς την ώρα που ο κομήτης πλησίαζε τον Ήλιο» ανακοίνωσαν οι υπεύθυνοι του Ηλιακού και Ηλιοσφαιρικού Παρατηρητήριου (SOHO), ενός διαστημικού τηλεσκοπίου που παραμένει μόνιμα στραμμένο στον Ήλιο. Τα δύο φαινόμενα πιθανότατα δεν συνδέονται, εκτιμά η NASA. «Οι επιστήμονες ακόμα δεν έχουν βρει μια πειστική φυσική σύνδεση ανάμεσα στους κομήτες που πλησιάζουν τον Ήλιο και τις εκτινάξεις στεμματικού υλικού. Οι εκτινάξεις στεμματικού υλικού (CMS) είναι βίαιες εκρήξεις που προκαλούνται από διαταραχές του ηλιακού μαγνητικού πεδίου και εκτοξεύουν στο Διάστημα δισεκατομμύρια τόνους υλικού, με ταχύτητες που ξεπερνούν το ενάμισι εκατομμύριο χιλιόμετρα την ώρα. Όπως έδειξαν τα δεδομένα από ένα άλλο διαστημικό τηλεσκόπιο της NASA, το Παρατηρητήριο Ηλιακής Δυναμικής (SDO), η συγκεκριμένη έκρηξη συνέβη στην πραγματικότητα λίγο πριν από τη βουτιά θανάτου του κομήτη στις 11 Μαΐου. «Οι εικόνες του SDO δείχνουν ότι η CME εξερράγη πριν ο κομήτης πλησιάσει αρκετά την επιφάνεια του Ήλιου ώστε να αλληλεπιδράσει με ισχυρά μαγνητικά πεδία» εξηγεί η ανακοίνωση. Ο εξαφανισμένος πια κομήτης είχε ανακαλυφθεί λίγο νωρίτερα από τον ερασιτέχνη αστρονόμο Σεργκέι Σούρπακοφ. Κατατασσόταν στη λεγόμενη οικογένεια κομητών Κρόιτς, η οποία περιλαμβάνει κομήτες που διέρχονται σε απόσταση λίγων εκατοντάδων χιλιάδων χιλιομέτρων από τον Ήλιο. Οι κομήτες αυτοί παίρνουν το όνομά τους από τον αστρονόμο του 19ου αιώνα Χάινριχ Κρόιτς, ο οποίος έδειξε ότι τα σώματα αυτά έχουν κοινή προέλευση: όλοι τους πιστεύεται ότι είναι θραύσματα ενός γιγάντιου κομήτη που διαλύθηκε πριν από μερικούς αιώνες.

Φιλη Tsaprazi. Μπορείς να συμπεριλάβεις την αποψη για την ψήφο μου και επώνυμα. Μπορεις εξ'αλλου να βρείς υλικό για την εργασία σου και σε αλλες δημοσιεύσεις μεσα στο site.

Την πρώτη φωτογραφία του αστεροειδή Εστία έλαβε το Dawn. Δύο μήνες πριν φτάσει στο στόχο του, τον αστεροειδή Εστία, το ρομποτικό διαστημόπλοιο Dawn της NASA πήρε την πρώτη φωτογραφία του στόχου της, αν και για την ώρα δεν είναι παρά μία μικρή κηλίδα φωτός. Το διαστημόπλοιο λίγες ημέρες νωρίτερα, στις 3 Μαΐου, πήρε την πρώτη φωτογραφία της Εστίας που θα χρησιμεύσει για να δοκιμαστούν οι κάμερες και να διορθωθεί αν χρειαστεί η πορεία προς το στόχο. Το Dawn (η «Αυγή») βρίσκεται 1,2 εκατομμύρια χιλιόμετρα από το στόχο του, περίπου τέσσερις φορές την απόστασης Γης-Σελήνης. Η Εστία είναι ο δεύτερος μεγαλύτερος αστεροειδής στη ζώνη του ηλιακού συστήματος ανάμεσα στον Άρη και τον Δία, μετά την Δήμητρα, τον επόμενο στόχο του Dawn. Έχει διάμετρο 530 χιλιόμετρα και σχήμα που είναι σχεδόν σφαιρικό. Το Dawn θα τεθεί σε τροχιά γύρω από την Εστία στις 16 Ιουλίου, σύμφωνα με τον προγραμματισμό και, μετά από μία περίοδο δοκιμών, θα αρχίσει να συγκεντρώνει δεδομένα από τις αρχές Αυγούστου για ένα χρόνο. Στη συνέχεια θα ξεφύγει από την ασθενική βαρύτητα της Εστίας και θα συνεχίσει το ταξίδι του στο διάστημα μέχρι τη Δήμητρα, το μεγαλύτερο αστεροειδή του ηλιακού συστήματος για να τεθεί σε τροχιά το 2015. Όλα τα σώματα που περιφέρονται στη ζώνη των αστεροειδών –υπολογίζονται σε πολλές χιλιάδες χωρίς να είναι γνωστός ο ακριβής αριθμός– θεωρούνται τα κατάλοιπα από τον σχηματισμό του ηλιακού συστήματος. Είναι δε σχεδόν ανέπαφα εδώ και 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια και για το λόγο αυτό η μελέτη τους είναι εξαιρετικά σημαντική. Μέχρι σήμερα έχουν παρατηρηθεί από κοντά ο αστεροειδής 433 Έρωτας από το αμερικανικό NEAR και ο 25143 Ιτοκάουα από το ιαπωνικό Χαγιαμπούσα, όπως και μερικοί άλλοι από διερχόμενα σκάφη. Αποστολή σε υποβρύχιο «αστεροειδή».Η NASA οργανώνει προσομοίωση αποστολής σε «αστεροειδή» στο βυθό της θάλασσας. Στο εθνικό υποβρύχιο εργαστήριο AAUL των ΗΠΑ οργανώνει η NASA την προσομοίωση μιας επανδρωμένης αποστολής σε αστεροειδή. Στα ανοικτά των ακτών Key Largo της Φλόριντα και σε βάθος 20 μέτρων οι μηχανικοί και τεχνικοί της NASA κατασκευάζουν ένα ομοίωμα αστεροειδούς. Όταν ολοκληρωθούν οι εργασίες, δύτες θα προσπαθήσουν να βρουν τον καλύτερο τρόπο για ρίξουν πάνω του τα σκοινιά αναρρίχησης και να ανέβουν στην επιφάνεια του. Ο υποβρύχιος αστεροειδής θα είναι κατασκευασμένος από fiberglass και θα έχει διαστάσεις 5x4 μέτρα. Σε αντίθεση με την προσεδάφιση σε σταθερής τροχιάς διαστημικά σώματα όπως οι πλανήτες και οι δορυφόροι, οι αστεροειδείς διαθέτουν ελάχιστη ή και καθόλου βαρύτητα. Η υποβρύχια εκπαίδευση προσομοιάζει αρκετά τις συνθήκες που θα αντιμετωπίσουν οι αστροναύτες στην προσπάθειά τους να αναρριχηθούν σε έναν αστεροειδή. Η προσομοίωση στον υποβρύχιο «αστεροειδή» θα οργανωθεί με τρόπο τέτοιο ώστε να αναπτυχθούν διάφορες μέθοδοι αγκυροβόλησης και αναρρίχησης πάνω σε αυτόν καθώς και η αποδοτικότερη μέθοδος συλλογής δειγμάτων. Στην φωτογραφία η NASA έδωσε στην δημοσιότητα μια καλλιτεχνική απεικόνιση του τεχνητού αστεροειδή που θα κατασκευαστεί κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας. Ωκεανός μάγματος στην Ιώ.Ο δορυφόρος του Δία είναι η πιο ηφαιστειογενής περιοχή του ηλιακού συστήματος. Η ανάλυση των στοιχείων που έστειλε το διαστημικό σκάφος «Γαλιλαίος» δείχνουν ότι τα εκατοντάδες ενεργά ηφαίστεια στην Ιώ τροφοδοτούνται από έναν ωκεανό μάγματος. Σύμφωνα με την μελέτη επιστημόνων στις ΗΠΑ που δημοσιεύεται στην έγκυρη επιθεώρηση Science o αυτός ο ωκεανός λιωμένων πετρωμάτων βρίσκεται σε βάθος 50 χιλιομέτρων κάτω από την επιφάνεια του δορυφόρου. Εκτιμούν επίσης ότι ο ωκεανός έχει πάχος τουλάχιστον 50 χιλιομέτρων και η θερμοκρασία του ξεπερνά τους 1.200 βαθμούς Κελσίου. Η Ιώ Η Ιώ είναι γεωλογικά το πιο δραστήριο σώμα στο Ηλιακό μας σύστημα και βρίσκεται "αιχμαλωτισμένη" σε μια βαρυτική παγίδα ανάμεσα στο Δία και τους γειτονικούς της δορυφόρους Ευρώπη, Γανυμήδη και Καλλιστώ, που την έλκουν από διαφορετικές συνεχώς γωνίες. Μέσα σ’ αυτές τις παλιρροιακές δυνάμεις η επιφάνεια του εδάφους της Ιούς ανεβοκατεβαίνει συνεχώς. Τα ηφαίστειά της ανακαλύφθηκαν το 1979, από το σκάφος "Voyager" και η κρατούσα θεωρία είναι ότι οι παλίρροιες θερμαίνουν το εσωτερικό του δορυφόρου λιώνοντας τους βράχους και μαζί με θειούχα αέρια αυτοί ξεπετάγονται συνεχώς στην επιφάνεια με βίαιες ηφαιστειακές εκρήξεις. Υπολογίζεται ότι στην Ιώ παράγεται κάθε χρόνο 100 φορές περισσότερη λάβα από όλα μαζί τα ηφαίστεια στην Γη. Η ανακάλυψη του ωκεανού μάγματος προσθέτει νέα δεδομένα στην γεωλογική ανάλυση του δορυφόρου. «Ο ωκεανός μάγματος είναι εκατομμύρια φορές καλύτερος ως αγωγός του ηλεκτρισμού, σε σχέση με τα πετρώματα στην επιφάνεια της Γης» αναφέρει ο Κρίσαν Κουράνα, γεωφυσικός του πανεπιστημίου UCLA που ήταν ο επικεφαλής της μελέτης. Στην φωτογραφία μαζί με την μελέτη δημοσιεύεται και το παραπάνω σχεδιάγραμμα που δείχνει την ύπαρξη του ωκεανού μάγματος στο εσωτερικό της Ιούς.

Μια σταθερά της φύσης μπορεί να διαφέρει στις διάφορες περιοχές του Σύμπαντος. Δεδομένα από το Πολύ Μεγάλο Τηλεσκόπιο (VLT) στη Χιλή που προέρχονται από την ανάλυση του φωτός από απόμακρα κβάζαρ, δείχνουν ότι μία από τις σταθερές της φύσης (η σταθερά άλφα) φαίνεται να είναι διαφορετική σε διάφορα μέρη του κόσμου. Αυτά τα στοιχεία υποστηρίζουν έτσι τη θεωρία ότι το ηλιακό μας σύστημα είναι ένας χώρος στο Σύμπαν που είναι ακριβώς αυτός που πρέπει να είναι για να παρουσιαστεί η ζωή, κάτι που αναιρεί την Αρχή της Ισοδυναμίας του Αϊνστάιν, η οποία αναφέρει ότι οι νόμοι της φυσικής είναι οι ίδιοι παντού. «Η ανακάλυψη αυτή ήταν μια πραγματική έκπληξη για όλους», λέει ο John Webb του Πανεπιστημίου της Νέας Νότιας Ουαλίας στο Σίδνεϊ. Η αλλαγή στη σταθερά φαίνεται να έχει έναν προσανατολισμό, δημιουργώντας μία «προτιμητέα κατεύθυνση", ή άξονα, σε ολόκληρο το σύμπαν, μια ιδέα που απορρίφθηκε περισσότερα από 100 χρόνια πριν με τη δημιουργία της ειδικής θεωρίας της σχετικότητας του Αϊνστάιν. «Μετά τη μέτρηση της σταθεράς άλφα σε περίπου 300 μακρινούς γαλαξίες, προέκυψε κάτι αναπάντεχο: αυτός ο μαγικός αριθμός, που μας δίνει την ένταση της δύναμης του ηλεκτρομαγνητισμού, δεν είναι ίδια παντού όπως είναι εδώ στη Γη, και φαίνεται να διαφοροποιείται συνεχώς κατά μήκος ενός προτιμητέου άξονα μέσα στο Σύμπαν», εξηγεί ο Webb. «Οι επιπτώσεις του συμπεράσματος αυτού για το πως αντιλαμβανόμαστε σήμερα τον Κόσμο είναι βαθιές. Αν οι νόμοι της φυσικής αποδειχθούν απλώς «τοπικοί νόμοι», θα έχουμε τις εξής συνέπειες: το παρατηρήσιμο κομμάτι του σύμπαντος να ευνοεί την ύπαρξη της ζωής και των ανθρώπινων όντων, ενώ σε άλλα τμήματα σε πολύ πιο απομακρυσμένες περιοχές μπορεί να ισχύουν πολύ διαφορετικοί νόμοι που να εμποδίζουν το σχηματισμό της ζωής, τουλάχιστον όπως τη γνωρίζουμε». "Εάν τα αποτελέσματα μας είναι σωστά, σαφώς χρειαζόμαστε νέες φυσικές θεωρίες για να τα περιγράψουμε ικανοποιητικά." Τα συμπεράσματα των ερευνητών βασίστηκαν τόσο στις νέες μετρήσεις που λήφθηκαν με το Πολύ Μεγάλο Τηλεσκόπιο (VLT) στη Χιλή, όσο και στις προηγούμενες μετρήσεις τους με το μεγαλύτερο οπτικό τηλεσκόπιο στη Γη, το Παρατηρητήριο Keck στη Χαβάη. Ο πυρήνας της ανακάλυψης τους είναι η σταθερά της λεπτής υφής ή λεπτοδομής, που είναι γνωστή και ως άλφα. Ο αριθμός αυτός καθορίζει την ισχύ των αλληλεπιδράσεων μεταξύ φωτός και ύλης. Πριν από μια δεκαετία ο Webb με τη βοήθεια παρατηρήσεων με το τηλεσκόπιο Keck, ανέλυσε το φως από μακρινούς αρχαίους γαλαξίες, που ονομάζονται κβάζαρ. Τα δεδομένα υποδείκνυαν ότι, όταν εκπέμφθηκε πριν 12 δισεκατομμύρια χρόνια το φως των κβάζαρ, η τιμή της άλφα ήταν πολύ ελαφρώς μικρότερη από ό,τι φαίνεται στα εργαστήρια στη Γη σήμερα. Τελευταία, ο Julian King, επίσης του πανεπιστημίου της Νέας Νότιας Ουαλίας, ανέλυσε τα δεδομένα από το Πολύ Μεγάλο Τηλεσκόπιο (VLT) στη Χιλή, που όμως προέρχονται από μια διαφορετική περιοχή του ουρανού. Από τα δεδομένα του VLT προκύπτει ότι η τιμή της άλφα αλλού στο Σύμπαν είναι ελάχιστα μεγαλύτερη από αυτή της Γης. Η διαφορά στις δύο περιπτώσεις είναι περίπου ένα εκατομμυριοστό της τιμής που έχει η άλφα στην τοπική περιοχή μας, και αυτή υποδεικνύει ότι η άλφα κυμαίνεται στο χώρο και όχι στον χρόνο. "Πίστευα ότι θα βρούμε τα ίδια που βρήκε και το Keck," λέει ο King. "Αυτό όμως ήταν για μας ένα πραγματικό σοκ." Ο King αναφέρει ότι μετά τον συνδυασμό των δύο αυτών μετρήσεων, το νέο αποτέλεσμα τους "κατακεραύνωσε": «Τα τηλεσκόπια Keck και το VLT είναι σε διαφορετικά ημισφαίρια. Κοιτάζουν σε διαφορετικές κατευθύνσεις μέσα στο Σύμπαν Κοιτάζοντας προς το βορρά με το Keck βλέπουμε, κατά μέσο όρο, ένα μικρότερο άλφα σε μακρινούς γαλαξίες, αλλά όταν ψάχνουμε νότια με το VLT βλέπουμε μια μεγαλύτερη τιμή της άλφα». «Η τιμή της άλφα διαφέρει μόνο κατά ένα μικροσκοπικό ποσό – περίπου ένα μέρος προς 100.000 – στο μεγαλύτερο μέρος του παρατηρήσιμου Σύμπαντος, αλλά είναι πιθανό ότι θα μπορούσαν να συμβαίνουν πολύ μεγαλύτερες διαφορές μετά την άκρη του παρατηρήσιμου ορίζοντα μας». Το μέλος της ερευνητικής ομάδας Michael Murphy, του Πανεπιστημίου Swinburne, λέει ότι η ανακάλυψη θα αναγκάσει τους επιστήμονες να επανεξετάσουν το τι ξέρουν για τους νόμους της Φύσης. "Η σταθερά λεπτής υφής, καθώς και άλλες θεμελιώδεις σταθερές, κατέχουν μια απολύτως κεντρική θέση στις θεωρίες της φυσικής. Αν όντως ποικίλλουν, θα χρειαστούμε μια καλύτερη, βαθύτερη θεωρία”, πιστεύει ο Murphy. Ενώ μια «μεταβαλλόμενη σταθερά" θα αλλάξει την κατανόηση που έχουμε για τον κόσμο γύρω μας, ο Murphy σημειώνει: «Οι ασυνήθιστοι ισχυρισμοί απαιτούν και εξαιρετικές αποδείξεις Αυτό που βρήκαμε είναι εξαιρετικό, δεν υπάρχει αμφιβολία γι ‘αυτό.. "Είναι ένα από τα μεγαλύτερα ερωτήματα της σύγχρονης επιστήμης – είναι οι νόμοι της φυσικής ίδιοι παντού στο Σύμπαν και σε’ όλη την ιστορία του; είμαστε αποφασισμένοι να απαντήσουμε σε αυτό το φλέγον ζήτημα με τον ένα ή τον άλλο τρόπο". Η ομάδα αφού ανέλυσε περίπου 300 μετρήσεις της άλφα που έγιναν με το φως που προέρχεται από διάφορα σημεία στον ουρανό, είδαν πως η διακύμανση της τιμής δεν είναι τυχαία, αλλά δομημένη, σαν ένας ραβδόμορφος μαγνήτης. Το Σύμπαν φαίνεται να έχει ένα μεγάλο άλφα στη μια πλευρά και ένα μικρότερο άλφα στην άλλη. Αυτή η ευθυγράμμιση σαν "δίπολο" ταιριάζει σχεδόν με μία μυστηριώδη κίνηση των γαλαξιών, που ονομάστηκε σκοτεινό ρεύμα, που πάνε προς την άκρη του Σύμπαντος. Αυτή η ευθυγράμμιση δεν ταιριάζει, ωστόσο, με την κατεύθυνση ενός άλλου ανεξήγητου δίπολου, την επονομαζόμενη και «άξονας του κακού, που υπάρχει στην κοσμική ακτινοβολία υποβάθρου μετά τη Μεγάλη Έκρηξη. Η Γη βρίσκεται κάπου στη μέση των ακραίων τιμών για την άλφα. Αν αυτό είναι σωστό, τότε το αποτέλεσμα θα μπορούσε να εξηγήσει γιατί η άλφα φαίνεται να έχει την σωστή (συντονισμένη) τιμή που επιτρέπει η χημεία – και, επομένως, η βιολογία. Η αύξηση της άλφα κατά 4%, για παράδειγμα, τα αστέρια δεν θα ήταν σε θέση να παράγουν τον άνθρακα, καθιστώντας έτσι αδύνατη την βιοχημεία μας. Αν δε η ερμηνεία του φωτός από τα κβάζαρ είναι σωστή, τότε πρόκειται για "ένα τεράστιο ντηλ", συμφωνεί ο Craig Hogan, επικεφαλής του Κέντρου Σωματιδιακής Αστροφυσικής στο Fermilab. Αλλά όπως χαρακτηριστικά δηλώνει ο Cowie, αυτός υποψιάζεται ότι υπάρχει ένα λάθος κάπου στην ανάλυση των αστροφυσικών. "Νομίζω ότι το αποτέλεσμα δεν είναι πραγματικό», λέει. Ο Michael Murphy του Πανεπιστημίου Swinburne στην Αυστραλία, κι ένας από τους ερευνητές, τονίζει ότι συσσωρεύονται τα αποδεικτικά στοιχεία για την αλλαγή της σταθεράς. "Εμείς απλά αναφέρουμε ό,τι βρίσκουμε, και κανείς δεν ήταν σε θέση να εξηγήσει αυτά τα αποτελέσματα που είναι η προσπάθεια μιας δεκαετίας," δήλωσε ο Murphy. «Οι θεμελιώδεις σταθερές αν είναι σταθερές είναι μια υπόθεση. Είμαστε εδώ για να εξετάζουμε τη φυσική κι όχι να κάνουμε υποθέσεις." http://blog.physics4u.gr/?p=3430

Το διαστημικό λεωφορείο Endeavour έτοιμο για εκτόξευση στις 16 Μαΐου. Στη συνέντευξη τύπου που παραχώρησαν τη Δευτέρα στο Διαστημικό Κέντρο Kennedy στη Φλόριδα, οι ειδικοί της NASA ανακοίνωσαν τη νέα ημερομηνία και ώρα της εκτόξευσης του διαστημικού λεωφορείου Endeavour, η οποία έχει προγραμματιστεί για τις 16 Mαΐου, στις 15:56 ώρα Ελλάδος (12:56 GMT). Την περασμένη Παρασκευή, οι ειδικοί της NASA είχαν συμφωνήσει στην επιμήκυνση της διάρκειας της αποστολής STS-134 στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό από 14 ημέρες σε 16 ημέρες. Ωστόσο, οι μηχανικοί στο Διαστημικό Κέντρο Kennedy συνεχίζουν τις εργασίες επιδιόρθωσης στο υδραυλικό σύστημα του διαστημικού λεωφορείο, στο οποίο παρουσιάστηκε πρόβλημα στις 29 Απριλίου, λίγες ώρες πριν από την προγραμματισμένη εκτόξευσή του. Παρόλο που ο λόγος για τον οποίο παρουσιάστηκε πρόβλημα δεν έχει διαπιστωθεί με ακρίβεια, οι τεχνικοί προχώρησαν σε αντικατάσταση των ηλεκτρονικών συστημάτων που μπορεί να συνέβαλλαν. Συγκεκριμένα, ένα κιβώτιο διακοπτών αντικαταστάθηκε, ενώ σειρά από δοκιμασίες πραγματοποιούνται σε εννέα συστήματα του Endeavour που τροφοδοτούνται από το νέο κιβώτιο. Δοκιμάζοντας τη λειτουργία των ηλεκτρονικών συστημάτων Το διαστημικό λεωφορείο διαθέτει τρεις συνολικά μονάδες που παρέχουν την απαραίτητη ισχύ για ελιγμούς κατά τη διάρκεια της απογείωσης και προσγείωσης. Προκειμένου η ροή καυσίμου προς τις μονάδες ισχύος να παραμένει αδιάκοπη στις πολύ χαμηλές θερμοκρασίες που επικρατούν στο διάστημα, έχουν προστεθεί ειδικά συστήματα θέρμανσης. Σύμφωνα με τους κανονισμούς της NASA, όλες οι μονάδες ισχύος, όσο και τα συστήματα θέρμανσης θα πρέπει να βρίσκονται σε λειτουργία κατά την απογείωση. Ωστόσο, κατά την πρώτη απόπειρα απογείωσης του Endeavour, ένα από τα συστήματα θέρμανσης παρουσίασε προβλήματα λειτουργίας. Οι μηχανικοί εντόπισαν το κιβώτιο διακοπτών με το οποίο ήταν συνδεδεμένο και το αντικατέστησαν. Παράλληλα, το χρονοδιάγραμμα της αποστολής STS-134 μελετήθηκε με λεπτομέρεια και νέοι υπολογισμοί έδειξαν ότι όλοι οι στόχοι της μπορούν να επιτευχθούν ακόμα και εάν αποχωρήσουν από το Διαστημικό Σταθμό τρεις αστροναύτες.(Ειναι 6 τώρα.) Το αρχικό πρόγραμμα προβλέπει ότι ο Ιταλός αστροναύτης Paolo Nespoli και δύο συνεργάτες του θα επιστρέψουν στη Γη στις 23 Μαΐου με ένα διαστημόπλοιο Soyuz, ενώ το διαστημικό λεωφορείο Endeavour θα είναι προσδεμένο στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Το ρωσικό «Σογιούζ» εκτοξεύεται από το κοσμοδρόμιο Κούρου τον Οκτώβριο. Η πρώτη εκτόξευση ρωσικού πυραύλου «Σογιούζ» από το κοσμοδρόμιο Κούρου (Γαλλική Γουιάνα) προγραμματίστηκε για τον ερχόμενο Οκτώβριο. Η σχετική είδηση ανακοινώθηκε από το γαλλικό αεροδιαστημικό όμιλο Arianespace. Το «Σογιούζ» θα μεταφέρει σε τροχιά δύο δορυφόρους της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Διαστήματος, οι οποίοι θα καταστούν μέρος του δημιουργούμενου πανευρωπαϊκού πλοηγικού συστήματος «Galileo». Το πρόγραμμα εκτόξευσης «Σογιούζ» από το Κούρου πραγματοποιείται στη βάση διακυβερνητικής συμφωνίας μεταξύ της Ρωσίας και της Γαλλίας, που υπογράφτηκε το Νοέμβριο του 2003. Η συμφωνία μετά Ρωσίας και Γαλλίας προβλέπει σε πρώτη φάση την πραγματοποίηση 4 εκτοξεύσεων σε περίοδο ενός έτους. Το γαλλικό κοσμοδρόμιο προσφέρει τη δυνατότητα τοποθέτησης στον Soyuz φορτίου 3 τόνων έναντι των 1,7 που είναι το μέγιστο της δυνατότητας του ρωσικού κοσμοδρομίου στο Baikonur του Καζακστάν. «Βάρκες» θα εξερευνήσουν τον Τιτάνα.Θα ταξιδεύουν στις λίμνες μεθανίου του δορυφόρου για να τις μελετήσουν. Μια πολύ ενδιαφέρουσα πρόταση μελετά η NASA αφού οι επιτελείς της σκέπτονται να εξερευνήσουν για πρώτη φορά ένα άλλο κόσμο όχι από αέρος ή από ξηράς αλλά με πλωτά μέσα. Μελετούν το ενδεχόμενο να στείλουν κάποια πλοιάρια στις λίμνες μεθανίου και υδρογονανθράκων που εντοπίστηκαν στον Τιτάνα, τον μεγαλύτερο δορυφόρο του Κρόνου. Ο Τιτάνας είναι το μοναδικό σώμα στο ηλιακό μας σύστημα στο οποίο έχει εντοπιστεί υγρό στοιχείο ενώ η ατμόσφαιρά του διαθέτει μια σειρά από οργανικές ύλες - συνδυασμός που θεωρητικώς μπορεί να παράξει ζωή. Η NASA σκοπεύει να στείλει μια αποστολή εξερεύνησης στο Τιτάνα το 2016 και στο πλαίσιο αυτό δέχτηκε διάφορες προτάσεις. Από αυτές τα στελέχη της NASA ξεχώρισαν τελικά τρεις μια εκ των οποίων είναι η TiME (Titan Mare Explorer) η οποία προτείνει την μεταφορά με ένα σκάφος μιας ειδικά σχεδιασμένης "βάρκας" η οποία θα πέσει με αλεξίπτωτο σε κάποια από τις λίμνες του Τιτάνα. Σύμφωνα με τον σχεδιασμό η "βάρκα" αυτή θα έχει σφαιρικό σχήμα και θα κινείται επί τρεις μήνες στην λίμνη. Θα συλλέγει δείγματα και θα κάνει αναλύσεις και μετρήσεις τόσο στο περιεχόμενο της λίμνης όσο και στο ευρύτερο περιβάλλον της (ανέμους, υγρασία, θερμοκρασία, βροχές κ.α). Η NASA χορήγησε από τρία εκατομμύρια δολάρια σε κάθε μια από τις τρεις ερευνητικές ομάδες για να αναπτύξουν και να ολοκληρώσουν την πρότασή τους. Οι ερευνητικές ομάδες θα παραδώσουν την τελική μορφή της πρότασης τους το 2012 όταν και η NASA θα λάβει την απόφαση για το ποια απ' αυτές θα υλοποιηθεί αν και, σύμφωνα με πληροφορίες που διαρρέουν, η πρόταση για την εξερεύνηση των λιμνών είναι ήδη το φαβορί. Παράλληλα Ιάπωνες επιστήμονες σε μελέτη τους αναφέρουν ότι η ατμόσφαιρα του Τιτάνα και ειδικά η έντονη παρουσία αζώτου σε αυτή διαμορφώθηκαν την περίοδο που ο δορυφόρος βομβαρδιζόταν από πτώσεις αστεροειδών και μετεωριτών πριν από τέσσερα δις έτη. Στο Τιτάνα υπήρχε εκείνη την εποχή πολλή αμμωνία με τους βομβαρδισμούς να προκαλούν χημικές αντιδράσεις που οδήγησαν στην δημιουργία της σημερινής ατμόσφαιρας του δορυφόρου.