Δροσος Γεωργιος

«Αποκλειστικά σεληνιακό» πέτρωμα βρέθηκε τελικά και στη Γη. Ένα ορυκτό που είχε εντοπιστεί ως σήμερα μόνο σε δείγματα πετρωμάτων από τη Σελήνη βρέθηκε τελικά και σε αρκετές τοποθεσίες της Αυστραλίας, γεγονός που υποδεικνύει ότι ο πλανήτης μας και το φεγγάρι του έχουν ίδια χημικά χαρακτηριστικά. Η τελευταία ανακάλυψη αφορά τον «τρανκουιλιτίτη» (tranquillityite), ένα από τα τρία άγνωστα ως τότε ορυκτά που είχαν εντοπιστεί στα δείγματα των αποστολών Apollo τις δεκαετίες του 1960 και 1970. Τα άλλα δύο είναι ο «αρμακολίτης» (armacolite) και ο«πυροξφεροΐτης» (pyroxferroite), υλικά που βρέθηκαν αργότερα και στη Γη. Ο λόγος που ο τρανκουιλιτίτης δεν είχε εντοπιστεί μέχρι σήμερα στον πλανήτη είναι ότι «κανείς δεν είχε ψάξει αρκετά καλά», δήλωσε στην Sydney Morning Herald ο Αυστραλός παλαιοντολόγος Μπίργκερ Ράσμουσεν. Σε δημοσίευσή του στην επιθεώρηση Geology, ο Ράσμουσεν αναφέρει ότι εντόπισε το εξωτικό ορυκτό σε δείγματα αρχέγονων πετρωμάτων από έξι τοποθεσίες της Δυτικής Αυστραλίας. Τα εν λόγω πετρώματα έχουν ηλικία ενός δισεκατομμυρίων ετών, ωστόσο ο ερευνητής πιστεύει ότι ο τρανκουιλιτίτης πρέπει να είναι «διαδεδομένος» και σε άλλες περιοχές της Γης. Η ανακάλυψη «βασικά σημαίνει ότι στη Σελήνη και τη Γη έχουμε τα ίδια χημικά φαινόμενα» είπε. Ο τρανκουιλιτίτης είναι μια περίπλοκη κρυσταλλική ένωση με τον χημικό τύπο (Fe2+)8Ti3Zr2 Si3O24. Παίρνει το όνομά του από τη Θάλασσα της Ηρεμίας (Sea of Tranquillity), την πεδιάδα όπου προσσεληνώθηκε το 1969 η πρώτη επανδρωμένη αποστολή στο φεγγάρι. Στην φωτογραφία μικροσκοπικοί, κόκκινοι κρύσταλλοι τρανκουιλιτίτη διακρίνονται με μικροσκόπιο σε αυτό το αυστραλιανό πέτρωμα.

Eυχές για τον καινούργιο χρόνο από το διάστημα! Eυχές σταλμένες από μακριά, από τους αστροναύτες στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. http://multimedia.esa.int/Videos/2011/12/Season-s-greetings-from-the-International-Space-Station Στις 15 Ιανουαρίου το Fobos-Grunt πέφτει στη Γη. Το ογκώδες διαστημικό σκάφος Fobos-Grunt, το οποίο απέτυχε να πυροδοτήσει τον κινητήρα του για Άρη και παραμένει κολλημένο σε γήινη τροχιά, θα εισέλθει στην ατμόσφαιρα στις 15 Ιανουαρίου, εκτιμά τώρα το ρωσικό υπουργείο Άμυνας. Το Fobos-Grunt είναι το μεγαλύτερο διαπλανητικό σκάφος που έχει εκτοξευτεί ποτέ. Έχει βάρος 14,6 τόνους, από τους οποίους οι 12 τόνοι είναι υδραζίνη και τετροξείδιο του αζώτου, εξαιρετικά τοξικές ουσίες που χρησιμοποιούνται ως καύσιμα. Στις 6ης Ιανουαρίου 2012,οι παράμετροι τροχιάς του διαστημικου σκάφους ηταν: - Μέγιστο ύψος - 229,4 χιλιομέτρων? - Ελάχιστο ύψος - 189,2 χιλιομέτρων? - Κλίση - 51,49 μοίρες. - Περίοδος - 88,43 λεπτά. Σύμφωνα με τα διαθέσιμα στοιχεία και τις προκαταρκτικές εκτιμήσεις των εμπειρογνωμόνων της Ειδικής Ομάδας για τον έλεγχο της αποσύνθεσης του διαστημικού οχήματος "Phobos-Grunt», το προβλεπόμενο παράθυρο καθορίζεται από τις ημερομηνίες πτώσης απο 10 έως 21 Ιανουαρίου 2012, περίπου με κεντρικό σημείο - 15 Ιανουαρίου. Εκτιμώμενη περιοχή από 51,4 μοίρες νοτίου γεωγραφικού πλάτους έως 51,4 μοίρες βόρεια γεωγραφικό πλάτος. Το ακριβές σημείο, την ημερομηνία και την ώρα της πτώσης τους δεν είναι δυνατό να προβλεφθούν, όχι νωρίτερα από μία ημέρα. Στην επιφάνεια της γης μπορεί να φθάσουν τα απομεινάρια του διαστημικού οχήματος από τα ανθεκτικά στη θερμότητα υλικά περίπου 20-30 τεμάχια και με συνολικό βάρος να μην υπερβαίνει τα 200 kg. Η πηγη Ραδιοϊσοτόπων (κοβάλτιο-57), σε ένα από τα επιστημονικά όργανα, έχει μάζα που δεν υπερβαίνει τα 10 μικρογραμμάρια, ένα μικρό χρόνο ημιζωής και δεν θα προκαλέσει επικίνδυνη μόλυνση. Και δυο φωτογραφίες. Arp 147: ένα ζευγάρι γαλαξιών που αλληλεπιδρούν βαρυτικά.Το αντικείμενο Arp 147 βρίσκεται στον αστερισμό του Κήτους, περισσότεροι από 400 εκατομμύρια έτη φωτός μακριά από τη Γη. Ο ISS οπως φωτογραφήθηκε δίπλα στην Σελήνη. Μια καταπληκτική εικόνα κατάφερε να αποτυπώσει με μια κοινή φωτογραφική κάμερα (μια Nikon D3S) ένας φωτογράφος της NASA. Ο Λόρεν Χάρνετ κατάφερε να «συλλάβει» στον φακό του τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό τη στιγμή που περνούσε κοντά από τη Σελήνη. O Χάρνετ τράβηξε τη φωτογραφία την περασμένη Τετάρτη καθώς ο Σταθμός περνούσε πάνω από το Χιούστον.

Χόκινγκ: Το μέλλον της ανθρωπότητας είναι ο αποικισμός του διαστήματος. Ο διάσημος φυσικομαθηματικός Στέφεν Χόκινγκ δεν μπόρεσε, για λόγους υγείας, να παραστεί στο διεθνές κοσμολογικό συνέδριο που διοργάνωσε το πανεπιστήμιο Κέμπριτζ προς τιμήν του με αφορμή τα 70ά γενέθλιά του. Όμως είχε την ευκαιρία, έστω και μέσω της μαγνητοσκοπημένης ομιλίας του, να τονίσει για μια ακόμη φορά ότι το μέλλον της ανθρωπότητας βρίσκεται στα άστρα, καθώς στη Γη αντιμετωπίζει αυξανόμενο κίνδυνο για ένα πυρηνικό ή κλιματικό Αρμαγεδδώνα. «Πρέπει να συνεχίσουμε να ταξιδεύουμε στο διάστημα για χάρη του μέλλοντος της ανθρωπότητας. Δεν νομίζω ότι θα επιβιώσουμε για άλλα χίλια χρόνια, χωρίς να αποδράσουμε από τον εύθραυστο πλανήτη μας», ανέφερε. Λίγο νωρίτερα, απαντώντας σε ερωτήσεις ακροατών του BBC, ο Βρετανός επιστήμονας προέτρεψε τους ανθρώπους να δημιουργήσουν αποικίες στον Άρη και πέρα από αυτόν σε άλλα σώματα του ηλιακού μας συστήματος, αν και εκτίμησε ότι δύσκολα θα γίνει αυτό κατά τα επόμενα 100 χρόνια. «Είναι δυνατόν η ανθρώπινη φυλή να εξαφανιστεί, αλλά δεν είναι αναπόφευκτο. Νομίζω όμως πως μέσα στην επόμενη χιλιετία είναι σχεδόν βέβαιο ότι μια καταστροφή, όπως πυρηνικός πόλεμος ή υπερθέρμανση του πλανήτη, θα πλήξει τη Γη», προειδοποίησε, σύμφωνα με την «Τέλεγκραφ» και τη «Ντέιλι Μέιλ». Δήλωσε επίσης αισιόδοξος ότι οι επιστημονικές και τεχνολογικές πρόοδοι θα επιτρέψουν τελικά στους ανθρώπους να εξαπλωθούν ακόμα και πέρα από το ηλιακό μας σύστημα, στις εσχατιές του σύμπαντος. Θα είναι η μόνη ασφαλιστική δικλίδα, είπε, για τη σωτηρία της ανθρωπότητας. Ακόμα, επανέλαβε ότι πρέπει να είμαστε πολύ επιφυλακτικοί για την πιθανότητα να συναντήσουμε εξωγήινους πολιτισμούς. «Η ανακάλυψη νοήμονος ζωής αλλού στο σύμπαν θα ήταν η μεγαλύτερη επιστημονική ανακάλυψη όλων των εποχών. Όμως θα ήταν πολύ ριψοκίνδυνο να προσπαθήσουμε να επικοινωνήσουμε με έναν εξωγήινο πολιτισμό. Αν οι εξωγήινοι αποφάσιζαν να μας επισκεφθούν, τότε οι συνέπειες μπορεί να είναι παρόμοιες με την άφιξη των Ευρωπαίων στην Αμερική, η οποία δεν απέβη καθόλου καλή για τους γηγενείς πληθυσμούς», είπε. Εξάλλου, εξέφρασε την αμφιβολία του κατά πόσο όντως θα αποδειχθεί ότι τα σωματίδια νετρίνο ταξιδεύουν ταχύτερα από το φως, όπως φάνηκε να δείχνει, το 2011, το ιταλικό πείραμα OPERA σε συνεργασία με το CERN. Όπως είπε, η θεωρία του Αϊνστάιν θα αποδειχτεί τελικά ότι δεν κινδυνεύει, επειδή είναι ορθή. Στη μαγνητοσκοπημένη ομιλία του στο συνέδριο του Κέμπριτζ, με τίτλο «Μια σύντομη ιστορία του εαυτού μου» (παραφθορά του μπεστ-σέλερ του «Μια σύντομη ιστορία του χρόνου» ), ο Χόκινγκ, σύμφωνα με το πρακτορείο Ρόιτερ και τη βρετανική «Ιντιπέντεντ», μίλησε συγκινητικά για το σημαντικό ρόλο γιατρού και συμπαραστάτη που έπαιξε ο πατέρας του (ερευνητής τροπικών ασθενειών) στη ζωή του, αφότου έγινε γνωστή η σοβαρότητα της νευρομυϊκής πάθησής του, που τον καθήλωσε στο αναπηρικό καροτσάκι και του στέρησε τη φωνή του. Για το μπεστ-σέλερ του, που εκδόθηκε το 1988 και έχει πουλήσει πάνω από 10 εκατ. αντίτυπα διεθνώς, είπε ότι το έγραψε γιατί χρειαζόταν χρήματα για τη θεραπεία της πάθησής του, αλλά και για τα δίδακτρα των παιδιών του. Ο Χόκινγκ, ο οποίος έχει χαρακτηρισθεί σύγχρονος Αϊνστάιν, πρόσφατα συνταξιοδοτήθηκε από τη Λουκασιανή Έδρα Μαθηματικών του Κέμπριτζ (που κάποτε κατείχε ο Νεύτων) και σήμερα πια είναι διευθυντής ερευνών στο Τμήμα Εφαρμοσμένων Μαθηματικών και Θεωρητικής Φυσικής του Κέμπριτζ. Γεννήθηκε στην Οξφόρδη στις 8 Ιανουαρίου 1942, μεγάλωσε στο Λονδίνο και το 1963, σε ηλικία 21 ετών, διαγνώστηκε η ανίατη πάθησή του (νόσος Λου Γκέριγκ), η οποία καταστρέφει τα νεύρα που ελέγχουν τους μυς. Αναμενόταν να έχει ήδη πεθάνει προ πολλού, όμως, εκπλήσσοντας την ιατρική κοινότητα, συνεχίζει όχι μόνο να επιβιώνει, αλλά και να συμμετέχει στα επιστημονικά δρώμενα. Όπως χαρακτηριστικά ανέφερε στην ομιλία του, «θυμηθείτε να κοιτάτε ψηλά τα άστρα και όχι χαμηλά τα πόδια σας. Προσπαθήστε να βγάλετε νόημα από αυτό που βλέπετε και θαυμάστε αυτό που κάνει το σύμπαν να υπάρχει. Να είστε περίεργοι». Όλα αυτά από έναν άνθρωπο που «μιλάει» με συνθετική φωνή με ρυθμό μόλις μια λέξη το λεπτό! «Έχει σημασία να μην τα παρατάς», όπως είπε.

Aviatr: Ο «πυρηνικός» εξερευνητής του Τιτάνα. Πολυμελής ομάδα επιστημόνων στις ΗΠΑ σχεδίασε το Aviatr, ένα ρομποτικό αεροσκάφος που έχει στόχο την εξερεύνηση του Τιτάνα. Το σκάφος που κινείται με πλουτώνιο έχει επαναστατική εργονομία και τεχνολογία η οποία θα του επιτρέψει να διεισδύσει στον δορυφόρο του Κρόνου, να τον εξερευνήσει και να τον χαρτογραφήσει. Ο στόχος. Το Aviatr σχεδίασε ομάδα 30 επιστημόνων του Πανεπιστημίου Αϊντάχο και υποστηρίζουν ότι με αυτό θα μάθουμε τα μυστικά του Τιτάνα ο οποίος σύμφωνα με τους ειδικούς βρίσκεται σε μια κατάσταση ανάλογη με αυτή που βρισκόταν η Γη στη βρεφική της ηλικία. Για αυτό και η μελέτη του κρίνεται ιδιαίτερα σημαντική. Το διαστημικό σκάφος Cassini που εξερευνά τον Κρόνο και τα δεκάδες φεγγάρια του πραγματοποιεί συχνά επισκέψεις στον Τιτάνα συγκεντρώνοντας κάθε φορά νέα στοιχεία. Όμως η πυκνή ατμόσφαιρα του δορυφόρου αποτελεί εμπόδιο στην ενδελεχή μελέτη του. Το σκάφος. Το Aviatr μοιάζει με τα αυτόνομα στρατιωτικά σκάφη που χρησιμοποιούνται στο Αφγανιστάν. Είναι ένα ελαφρύ σκάφος που ζυγίζει μόλις 120 κιλά και κινείται με πλουτώνιο. Η ομάδα σχεδιασμού μελέτησε την ατμόσφαιρα του Τιτάνα και σχεδίασε το σκάφος με τρόπο τέτοιο ώστε να μπορεί να κινείται άνετα αλλά και με τη μικρότερη δυνατή κατανάλωση ενέργειας στον αέρα ώστε να παραμείνει για τον μέγιστο δυνατό χρόνο εκεί. Όταν «σωθούν» τα καύσιμα του το σκάφος θα είναι προγραμματισμένο να προσεδαφιστεί στην επιφάνεια του Τιτάνα, πιθανότατα σε κάποιο από τους αμμόλοφους που έχουν εντοπιστεί εκεί, από όπου θα συνεχίσει να μεταδίδει δεδομένα. Η αποστολή.. Το Aviatr διαθέτει πλήθος οργάνων ανάμεσα στα οποία και μια κάμερα που θα τραβάει τρισδιάστατες εικόνες της επιφάνεια του Τιτάνα ώστε οι επιστήμονες να μελετήσουν τη γεωλογία του. Περιέχει επίσης όργανα μελέτης των καιρικών φαινομένων του δορυφόρου. Τα τελευταία χρόνια έχουν πέσει στο τραπέζι διάφορες προτάσεις για την εξερεύνηση του Τιτάνα. Ανάμεσα τους εξερευνητικά μπαλόνια αλλά και σκάφη που θα προσεδαφιστούν στις λίμνες μεθανίου του Τιτάνα και θα τον μελετήσουν από εκεί. Οι σχεδιαστές του Aviatr υποστηρίζουν ότι το σκάφος αποτελεί ιδανική λύση για την εξερεύνηση του Τιτάνα αφού θα κάνει έρευνες και μελέτες τόσο στον αέρα όσο στο έδαφος και με τα πιο σύγχρονα μέσα. Όμως η κατασκευή του σκάφους υπολογίζεται ότι θα ξεπεράσει τα 700 εκατομμύρια δολάρια ποσό που προς το παρόν θεωρείται απαγορευτικό για τη NASA και έτσι η ομάδα των σχεδιαστών αναζητά χρηματοδότηση από άλλες πηγές.

Αναβράζει η «καρδιά» του Δία. Ένα από τα μυστήρια του ηλιακού μας συστήματος είναι γιατί το μέγεθος του πυρήνα του Δία δεν είναι συμβατό με την πλούσια σε χημικά στοιχεία (και ειδικά βαρέα στοιχεία) ατμόσφαιρα του πλανήτη. Αμερικανοί επιστήμονες ανέπτυξαν μια ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα θεωρία υποστηρίζοντας ότι αυτό συμβαίνει επειδή η «καρδιά» του Δία διαλύεται όπως τα αναβράζοντα δισκία μέσα στο νερό. Το μυστήριο. Οι γίγαντες αερίου όπως ο Δίας και ο Κρόνος πιστεύεται ότι ξεκίνησαν την ζωή τους ως στερεοί πλανήτες αποτελούμενοι από πετρώματα και πάγο. Όταν όμως άρχισαν να μεγαλώνουν και η μάζα τους ξεπέρασε κατά 10 φορές εκείνη της Γης οι πολύ ισχυρές βαρυτικές δυνάμεις που είχαν αναπτύξει άρχισαν να προσελκύουν μεγάλες ποσότητες αερίων από το μητρικό τους νεφέλωμα. Έτσι δημιουργήθηκε η πυκνή ατμόσφαιρα τους που αποτελείται κυρίως από υδρογόνο. Οι μελέτες που έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια δείχνουν ότι ο (στερεός) πυρήνας του Δία έχει μάζα περίπου δέκα φορές μεγαλύτερη από αυτή της Γης όταν ο πυρήνας του Κρόνου (που είναι μικρότερος από τον Δια) υπολογίζεται ότι έχει μάζα 15-30 φορές μεγαλύτερη από αυτή του πλανήτη μας. Η νέα μελέτη. Ερευνητές του Πανεπιστημίου Berkeley στην Καλιφόρνια υποστηρίζουν ότι ο πυρήνας του Δία λιώνει από την πρώτη στιγμή που δημιουργήθηκε πριν από 4,5 δις έτη. Κατέληξαν στο συμπέρασμα τους χρησιμοποιώντας εξισώσεις κβαντομηχανικής για να μελετήσουν πως διάφορα βαρέα στοιχεία, όπως το οξείδιο του μαγνησίου, συμπεριφέρονται στις συνθήκες που επικρατούν στο κέντρο ενός γίγαντα αερίου. Διαπίστωσαν ότι το οξείδιο του μαγνησίου διαλύεται μέσα στα υγρά στοιχεία που δημιουργούνται σε αυτές τις συνθήκες. Όπως αναφέρουν οι ερευνητές ο στερεός πυρήνας διαλυόμενος απελευθερώνει βαρέα στοιχεία στην ατμόσφαιρα. «Η θεωρία μας εξηγεί έστω και μερικώς τόσο την παρουσία διαφόρων βαρέων στοιχείων στην ατμόσφαιρα του Δία όσο και την σχετικά μικρή μάζα του πυρήνα του» αναφέρει ο Χιού Ουίλσον μέλος της ερευνητικής ομάδας. Η έρευνα δημοσιεύεται στην διαδυκτιακή επιθεώρηση arxiv.org Άλλες θεωρίες. Ανάμεσα στις θεωρίες που έχουν προταθεί για να εξηγηθεί το φαινόμενο είναι εκείνη που έκαναν πέρυσι Κινέζοι επιστήμονες που υποστηρίζουν ότι έπεσε κάποτε στον Δία ένα σώμα (αστεροειδής ή ακόμη και πλανήτης) μεγαλύτερο σε μέγεθος από τη Γη με αποτέλεσμα να εξατμιστεί μεγάλος μέρος του πυρήνα του.

Ρομποτικά σκάφη της NASA εξερευνούν τη Σελήνη. Δύο ολόιδια μη επανδρωμένα διαστημικά σκάφη - δορυφόροι της Αμερικανικής Διαστημικής Υπηρεσίας (NASA), έπειτα από ταξίδι 100 ημερών και πλέον, μόλις έφθασαν στο φεγγάρι και τέθηκαν σε ελλειπτικές τροχιές γύρω του, καθώς ετοιμάζονται να καταγράψουν αναλυτικά τις διακυμάνσεις της βαρύτητας της Σελήνης. Ο στόχος είναι να εξαχθούν αξιόπιστα συμπεράσματα για το εσωτερικό του φεγγαριού και να δημιουργηθεί ένας σχετικός χάρτης με τις κοιλότητες και τα πετρώματα που υπάρχουν κάτω από την επιφάνεια. Γι' αυτό, άλλωστε, η αποστολή έχει βαφτιστεί μεταφορικά «ταξίδι στο κέντρο της Σελήνης»Κατά τους επόμενους δύο μήνες, τα δίδυμα σκάφη της αποστολής GRAIL (Gravity Recovery and Interior Laboratory) θα προσαρμοστούν σταδιακά στην καλύτερη δυνατή κυκλική τροχιά πάνω από το φεγγάρι, σε υψόμετρο περίπου 55 χιλιομέτρων, ώστε να αρχίσουν μέσα στον Μάρτιο να καταγράφουν τις αυξομειώσεις της βαρύτητας, βγάζοντας τα ανάλογα συμπεράσματα για το τι υπάρχει στο εσωτερικό της Σελήνης, σύμφωνα με το πρακτορείο Ρόιτερ και το BBC. Καθώς τα σκάφη θα πετούν πάνω από πιο πυκνές ή πιο αραιές και με μεγαλύτερη ή μικρότερη βαρύτητα περιοχές, η ταχύτητά τους αναγκαστικά θα επιταχύνεται ή θα επιβραδύνεται ανεπαίσθητα, όχι περισσότερο από ένα απειροελάχιστο κλάσμα του δευτερολέπτου, λόγω της άνισης κατανομής της μάζας στο εσωτερικό του φεγγαριού. Συνδυάζοντας αυτές τις μικρές μεταβολές ταχύτητας των δύο σκαφών, που το ένα θα ακολουθεί το άλλο σε απόσταση 100 - 200 χλμ., οι επιστήμονες θα είναι σε θέση να χαρτογραφήσουν με μεγαλύτερη ακρίβεια από ποτέ τη σεληνιακή βαρύτητα, η οποία είναι περίπου το ένα έκτο της γήινης. Ύστερα από περισσότερες από 100 αποστολές στο φεγγάρι (μεταξύ των οποίων οι έξι επανδρωμένες αποστολές του προγράμματος «Απόλλων» κατά την περίοδο 1969-72, στο πλαίσιο των οποίων 12 Αμερικανοί αστροναύτες περπάτησαν πάνω του), οι επιστήμονες έχουν ακόμα ένα σημαντικό κενό στις γνώσεις τους, όσον αφορά τι ακριβώς υπάρχει όχι πάνω, αλλά μέσα στη Σελήνη. Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι ο δορυφόρος της Γης σχηματίστηκε όταν ένα ουράνιο σώμα, μεγάλο όσο ο 'Αρης, προσέκρουσε στον πλανήτη Γη και από την τρομακτική σύγκρουση, λίγο μετά τη δημιουργία του ηλιακού του συστήματος πριν από περίπου 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια, τα απομεινάρια που εκτινάχθηκαν στο διάστημα, άρχισαν να περιφέρονται γύρω από τη Γη, υπό την επίδραση της γήινης βαρύτητας, ώσπου συμπυκνώθηκαν τελικά σε ένα δορυφόρο. Στην πραγματικότητα, όμως, οι επιστήμονες ξέρουν περισσότερα για τον μακρινό Άρη παρά για την κοντινή Σελήνη, σύμφωνα με την επικεφαλής επιστήμονα της νέας αποστολής, Μαρία Ζούμπερ, του πανεπιστημίου ΜΙΤ. Όπως τόνισε, παραμένουν ακόμα διάφορα αναπάντητα ερωτήματα σχετικά με τη γεωλογική εξέλιξη της Σελήνης, όπως π.χ. γιατί η σκοτεινή πλευρά της είναι μορφολογικά τόσο διαφορετική (πιο ορεινή) από αυτήν που μόνιμα «βλέπει» τη Γη (πιο επίπεδη). Η Σελήνη χρειάζεται περίπου τον ίδιο χρόνο για να κάνει μια πλήρη περιστροφή γύρω από τον άξονά της, με τον χρόνο που χρειάζεται για μια πλήρη περιφορά γύρω από τη Γη, κάτι που εξηγεί γιατί βλέπουμε μόνο την ίδια πλευρά της. Το 1959, για πρώτη φορά, το σοβιετικό μη επανδρωμένο σκάφος «Λούνα 3» φωτογράφισε τη μακρινή σκοτεινή πλευρά τής Σελήνης, η επιφάνεια της οποίας έκτοτε φέρει μέχρι σήμερα ουκ ολίγες σοβιετικές ονομασίες. Τα σκάφη της αποστολής GRAIL (συνολικού κόστους περίπου 500 εκατ. δολαρίων), τα οποία κατασκευάστηκαν από την αμερικανική εταιρία Lockheed Martin Corp, τροφοδοτούνται με ηλιακή ενέργεια. Εάν οι μπαταρίες τους καταφέρουν να επιβιώσουν από την επόμενη έκλειψη της Σελήνης, που θα συμβεί τον Ιούνιο, όταν θα «κρυφτεί» πίσω από τη σκιά της Γης για μερικές ώρες, τότε θα έχουν την ευκαιρία να επεκτείνουν το έργο τους έως το τέλος του 2012. Βίντεο για την αποστολή. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=437042&h1=true Βουτιά στα βάθη του σεληνιακού κρατήρα Αρίσταρχου. Ο δορυφόρος LRO που εξερευνά και χαρτογραφεί τη Σελήνη πλησίασε τον γιγάντιο κρατήρα «Αρίσταρχο». Ο κρατήρας έχει διάμετρο 40 χλμ και βάθος 3,7 χλμ, διπλάσιο από αυτό του Γκραν Κάνιον. Η μελέτη του κρατήρα που είναι ορατός από τη Γη με γυμνό μάτι αναμένεται να προσφέρει σημαντικά στοιχεία για τη γεωλογική ιστορία του φυσικού μας δορυφόρου. Ο Αρίσταρχος. Ο κρατήρας πήρε το όνομά του από τον έλληνα αστρονόμο Αρίσταρχο, ο οποίος θεωρείται ότι είναι ο πρώτος που πρότεινε ηλιοκεντρικό μοντέλο του ηλιακού συστήματος. Ο κρατήρας βρίσκεται στο νοτιοανατολικό άκρο μιας υπερυψωμένης έκτασης με ηφαιστειογενή χαρακτηριστικά, γνωστής επίσης ως το «Υψίπεδο του Αρίσταρχου». Η συγκεκριμένη έκταση βρίσκεται στο μέσο του Ωκεανού των Καταιγίδων, μια περιοχή που είναι γνωστή για διάφορα παροδικά σεληνιακά φαινόμενα που λαμβάνουν χώρα εκεί. Οι επιστήμονες θεωρούν ότι ο κρατήρας αποτελεί προϊόν της πρόσκρουσης ενός μεγάλου κομήτη ή αστεροειδή στην επιφάνεια της Σελήνης. Τόσο τα τοιχώματα του Αρίσταρχου όσο και ο πυθμένας του διαθέτουν μεγάλη ποικιλία σεληνιακών πετρωμάτων και η μελέτη τους σε συνδυασμό με γεωλογικές παρατηρήσεις θα βοηθήσουν τους ειδικούς να κατανοήσουν καλύτερα τη γεωλογική ιστορία του δορυφόρου μας. Η μελέτη του Αρίσταρχου θα βοηθήσει για παράδειγμα στο να μάθουμε πώς δημιουργείται ο γρανίτης στη Σελήνη. Ο δορυφόρος. Ο LRO (Lunar Reconaissance Orbiter) εκτοξεύθηκε τον Ιούνιο του 2009 και διαθέτει έξι εξειδικευμένα όργανα τα οποία έχουν ως «καθήκον» την καταγραφή δεδομένων σχετικά με το σεληνιακό περιβάλλον. Δύο από αυτά τα όργανα είναι η υψηλής ακρίβειας κάμερα (LROC) και το όργανο μέτρησης υψομέτρων (Lola). Ο LRO βρίσκεται πάνω από τον κρατήρα σε ύψος 30 χλμ και ξεκίνησε να στέλνει νέες λεπτομερείς εικόνες και στοιχεία για αυτόν.

Οι διαστημικές αποστολές που κορυφώνονται το 2012. Το 2011 συνταξιοδοτήθηκε το διαστημικό λεωφορείο και η αποστολή Messenger έφτασε στον Ερμή. Tο 2012, όμως, υπόσχεται να είναι πιο συναρπαστικό όσον αφορά τη διαστημική εξερεύνηση. Δύο από τις αποστολές που κορυφώνονται τη νέα χρονιά βρίσκονται ήδη καθ' οδόν για το στόχο τους, ενώ οι υπόλοιπες αναχωρούν εντός του 2012. Δεδομένου ότι η NASA δεν διαθέτει αυτή τη στιγμή σκάφος για την εκτόξευση πληρωμάτων, και η Ρωσία έχει αναλάβει αποκλειστικά τις αποστολές πληρωμάτων από και προς τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό ετσι θα εχουμε τεσσερεις επανδρωμένες πτήσεις "Soyuz TMA-Μ» και πέντε πτήσεις Progress-M φορτηγών και ενός ευρωπαικού φορτηγού προς τον Δ.Δ.Σ. Επίσης θα εχουμε: Το «Θεϊκό Σκάφος»: Η Κίνα προχωρά στις επόμενες δύο επόμενες διαστημικές αποστολές της. Οι αποστολές 9 και 10 του Σενζού, ή «Θεϊκού Σκάφους», πιστεύεται ότι θα είναι επανδρωμένες. Και στις δύο περιπτώσεις, το σκάφος θα παραμείνει συνδεδεμένο σε τροχιά με την υπομονάδα Τιανγκόνγκ, η οποία θα αποτελέσει τη βάση για την ανάπτυξη του πρώτου κινεζικού διαστημικού σταθμού http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231135960 την επόμενη δεκαετία. Ακόμα, το 2012 θα ξεκινήσουν ή θα περάσουν σε νέα φάση τρεις μη επανδρωμένες διαπλανητικές αποστολές: Κυνηγητό γύρω από τη Σελήνη: Ανήμερα την Πρωτοχρονιά, τα δίδυμα σκάφη GRAIL http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231127777 της NASA θα τεθούν σε τροχιά γύρω από το φεγγάρι και το ένα θα αρχίσει να κυνηγά το άλλο ακολουθώντας το από κοντά. Μετρώντας την αυξομείωση της απόστασης που τα χωρίζει, τα δύο σκάφη θα χαρτογραφήσουν το βαρυτικό πεδίο της Σελήνης και θα δώσουν νέα στοιχεία για το εσωτερικό της. Η Περιέργεια στον Άρη: Το Επιστημονικό Εργαστήριο του Άρη, περισσότερο γνωστό ως Curiosity, http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231139466 είναι το μεγαλύτερο τροχοφόρο ρομπότ που έχει εκτοξεύσει ως σήμερα η NASA. Το πυρηνοκίνητο όχημα, σε μέγεθος τζιπ, εκτοξεύτηκε φέτος και προγραμματίζεται να προσεδαφιστεί στον Κρατήρα Γκέιλ του Άρη στις 6 Αυγούστου. Χρησιμοποιώντας μια πληθώρα από όργανα, όπως ένα κρουστικό δράπανο και ένα λέιζερ που εξετάζει πετρώματα, το ρομπότ θα εξετάσει αν ο γειτονικός πλανήτης ήταν ποτέ φιλόξενος για τη ζωή. Η Χαραυγή στη Δήμητρα: Η αποστολή Dawn της NASA, που βρίσκεται σήμερα σε τροχιά γύρω από τον αστεροειδή Εστία, http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231120426 θα ολοκληρώσει αυτή τη φάση του ταξιδιού και θα αναχωρήσει για τον επόμενο στόχο της, τον πλανήτη νάνο Δήμητρα, ο οποίος βρίσκεται στη ζώνη των αστεροειδών, ανάμεσα στον Άρη και τον Δία. Το 2012, τέλος, η ιδιωτική πρωτοβουλία στο Διάστημα μπαίνει σε νέα τροχιά: Δράκος στο σταθμό: Για τις αρχές Φεβρουαρίου προγραμματίζεται η πρώτη αποστολή ιδιωτικού σκάφους στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS). Το μη επανδρωμένο σκάφος Dragon http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231122206 της εταιρείας SpaceX θα αναχωρήσει τοποθετημένο στην κορυφή ενός πυραύλου Falcon της ίδιας εταιρείας για να μεταφέρει εφόδια στο μόνιμο πλήρωμα. Υποτροχιακός τουρισμός: Εντός του 2012 αναμένεται η πρώτη πραγματικά πυραυλοκίνητη δοκιμή του SpaceShipTwo, του σκάφους που αναπτύσσει η Virgin Galactic http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231133687 για τουριστικές αποδράσεις στο όριο της ατμόσφαιρας. Στις μέχρι σήμερα δοκιμές, το SpaceShipTwo απελευθερώθηκε με επιτυχία από το μητρικό αεροπλάνο που θα το μεταφέρει σε μεγάλο ύψος, δεν πυροδότησε όμως τον πυραυλοκινητήρα του στον οποίο θα βασίζεται για τις υποτροχιακές πτήσεις. Μικρές ειδήσεις. Η Ρωσία σημείωσε ρεκόρ στον αριθμό των διαστημικών εκτοξεύσεων. Η Ρωσία το 2011, το οποίο στη Ρωσία ήταν «Έτος Ρωσικής Κοσμοναυτικής» προς τιμήν της 50ης επετείου της πρώτης πτήσης στο διάστημα του Γιούρι Γκαγκάριν, κατέρριψε τα ρεκόρ της τελευταίας δεκαετιας, πραγματοποιώντας 35 εκτοξεύσεις πυραύλων-φορέων. Οι 32 εκτοξεύσεις πραγματοποιήθηκαν από τα κοσμοδρόμια Μπαϊκονούρ, Πλεσέτσκ και τη βάση εκτόξευσης Ντομπαρόφσκι, δυο εκτοξεύσεις από το ευρωπαϊκό κοσμοδρόμιο Κουρού και μιά στα πλαίσια του διεθνούς προγράμματος «Θαλάσσια εκκίνηση». Ωστόσο φέτος σημειώθηκε και αριθμός ρεκόρ ατυχημάτων. Όπως σημείωσε πηγή στον πυραυλο-διαστημικό κλάδο, στα ατυχήματα αυτού του έτους εκδηλώθηκαν τα προβλήματα, που είχαν συσσωρευτεί στον κλάδο τις προηγούμενες δεκαετίες. Αυτά είναι – η ανεπάρκεια χρηματοδότησης, η εκκροή στελεχών και η απαρχαίωση των παγίων στοιχειων των επιχειρήσεων. Η Κίνα θα κατασκευάσει τρείς νέες γενιές πυραύλων-φορέων. Κατά την επικείμενη πενταετία η Κίνα θα κατασκευάσει νέες γενιές πυραύλων φορέων Long March (Changzheng),- αναφέρεται στη «Λευκή Βίβλο» για τον διαστημικό κλάδο της Κίνας το 2011, που εκδόθηκε σήμερα. Ο πύραυλος Long March-5, που είναι ικανός να μεταφέρει σε περίγεια τροχιά 25 τόνους υλικών και σε γεωστάσιμη τροχιά – 14 τόνους, θα λειτουργεί με οικολογικά ασφαλές καύσιμο. Ο ταχυκίνητος πύραυλος φορέας Long March-6 θα είναι ικανός να μεταφέρει σε σύγχρονη ηλιακά τροχιά ύψους 700 χιλιομέτρων πάνω από 1 τόνο υλικών και ο Long March-7 5,5 τόνους. Οι εργασίες κατασκευής των πυραύλων-φορέων Long March είχαν αρχίσει το 1965. Από το 2006 ως το 2011 έγιναν με επιτυχία 67 εκτοξεύσεις πυραύλων-φορέων αυτού του τύπου. Το ιαπωνικό πλανητάριο εγγράφτηκε στο Βιβλίο των Ρεκόρ Γκίνες. Το πλανητάριο της ιαπωνικής πόλης Ναγκόγια έχει αναγνωριστεί το μεγαλύτερο στον κόσμο και έχει εγγραφεί στο Βιβλίο των Ρεκόρ Γκίνες Η διάμετρός του, που φθάνει τα 35 μέτρα, κατά 5 μέτρα,είναι μεγαλύτερη από τον προηγούμενο κάτοχο του ρεκόρ, που βρίσκεται επίσης στην Ιαπωνία στον νομό Εχίμε (Ehime). Για την κατασκευή του υπερσύγχρονου πλανηταρίου έχουν δαπανηθεί σχεδόν 32 εκατομμύρια δολάρια. Η εφαρμογή κατά την κατασκευή του πλανηταρίου στη Ναγκόγια υπερσύγχρονων μεθόδων και τεχνολογιών στον τομέα των οπτικών ινών επιτρέπουν στους ανθρώπους να δουν ακόμα και τα πιο απομακρυσμένα αστέρια.

Το Νεφέλωμα του Αλτήρα. Ένας αστροφωτογράφος, ο Bill Snyder συνέλαβε το Νεφέλωμα Dumbbell (ή Αλτήρας γιατί μοιάζει με το σχήμα αυτό στο ορατό φως) — ένα νέφος από αστρικά συντρίμμια και το οποίο μας προσφέρει μια άποψη για το πώς θα μοιάζει το δικό μας ηλιακό σύστημα, όταν ο ήλιος θα πεθαίνει. Σε ένα εντυπωσιακό νεφέλωμα παρόμοιο με αυτό της πρωτης φωτογραφίας εκτιμάται ότι θα μετατραπεί ο Ήλιος μας σε περίπου πέντε δισεκατομμύρια χρόνια. Τα θεαματικά χρώματα του Νεφελώματος Αλτήρα οφείλονται, σύμφωνα με τους επιστήμονες, στην έκλυση υδρογόνου και οξυγόνου. Το συγκεκριμένο νεφέλωμα, γνωστό και ως Μ27, βρίσκεται 1.360 έτη φωτός μακριά από τη Γη προς τον αστερισμό της Αλεπούς και είναι ορατό με τη βοήθεια ερασιτεχνικών τηλεσκοπίων ή ακόμη και με ένα ζευγάρι κιάλια. Ο εντοπισμός του μπορεί να έγινε κατά λάθος μέσα στον 18ο αιώνα, ωστόσο οι ειδικοί ακόμη δεν έχουν κατανοήσει τον τρόπο με τον οποίο τα «ετοιμοθάνατα» άστρα εκλύουν αέρια. Το νεφέλωμα Dumbbell αποτελεί ένα εκ των πλέον λαμπερών νεφελωμάτων στον ουρανό και το κοινό μπορεί να το εντοπίσει με κιάλια εάν κοιτάξει με κατεύθυνση προς τον αστερισμό της Αλεπούς (Vulpecula). “Όλη σκόνη και το αέριο του νεφελώματος ήταν μέσα σε αυτό το αστέρι," λέει ο αστροφωτογράφος. Όταν τα αστέρια σαν τον ήλιο μας πεθαίνουν «φουσκώνουν» τα εξωτερικά αέρια στρώματά τους, και φτιάχνουν ένα τεράστιο νεφέλωμα που φωτίζεται από τον πυρήνα του νεκρού πια άστρου. Το Νεφέλωμα Dumbbell είναι ένα «πλανητικό νεφέλωμα» – το είδος του αστρικού κατάλοιπου που θα αφήσει ο Ήλιος μας όταν σβήσουν οι αντιδράσεις της σύντηξης του υδρογόνου στον πυρήνα του, σε περίπου πέντε δισεκατομμύρια χρόνια. Το δε όνομα «πλανητικό νεφέλωμα» προέρχεται από μια υποτιθέμενη ομοιότητα με τους γιγάντιους αέριους πλανήτες όπως είναι ο Δίας. Το Νεφέλωμα Dumbbell ανακαλύφθηκε τυχαία το 1764. Ο αστρονόμος Charles Messier είχε καταρτίσει έναν κατάλογο από διάχυτα αντικείμενα που δεν πρέπει να συγχέονται με τους κομήτες. Το Νεφέλωμα αυτό είναι το 27ο αντικείμενο στον κατάλογο Messier, γι αυτό και τώρα είναι γνωστό ως M27. Το φως του θέλει 1.360 χρόνια για να φτάσει ως εμάς. Οι μετρήσεις του αέριου υλικού που διαστέλλεται από το M27 έχουν οδηγήσει σε εκτιμήσεις ότι η «εκτίναξη του αστρικού κελύφους» ξεκίνησε μεταξύ 3.000 και 48.000 χρόνια πριν, συν τα 1.360 χρόνια που χρειάζεται ώστε το φως του M27 να έρθει εδώ. Το νεφέλωμα Dumbbell εκτείνεται σε μια έκταση 4,5 έτη φωτός – πολύ πέρα ​​από την απόσταση του ήλιου μας από το πλησιέστερο γειτονικό μας άστρο. Η κατανόηση της φυσικής του M27 ήταν πολύ πιο πέρα ​​από την επιστήμη του 18ου αιώνα. Αλλά ακόμα και σήμερα, πολλά πράγματα παραμένουν μυστήριο για το διπολικό πλανητικό νεφέλωμα σαν το M27, συμπεριλαμβανομένων και των δυνάμεων που οδήγησαν στην έκρηξη του αεριώδους εξωτερικού στρώματος του άστρου, που αφήνει ένα λευκό νάνο πίσω του. Αυτά τα στρώματα θερμαίνονται από τον θερμό πυρήνα του νεκρού άστρου (του λευκού νάνου), που λάμπει στο υπέρυθρο και ορατό φως. Πηγή: NASA Στην δεύτερη εικόνα από το διαστημικό τηλεσκόπιο Spitzer της NASA δείχνει ότι από το Νεφέλωμα Dumbbell εκπέμπονται τεράστιες ποσότητες υπέρυθρης ακτινοβολίας

Nέες ενδείξεις από το Hubble για οργανικά μόρια στον Πλούτωνα. Φασματικές ενδείξεις που κατέγραψε στον Πλούτωνα το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble ενισχύουν τις υποψίες για την ύπαρξη οργανικών ουσιών ακόμα και στις παγωμένες παρυφές του Ηλιακού Συστήματος. Οι παρατηρήσεις του Hubble δείχνουν ότι ο Πλούτωνας απορροφά περισσότερο από το αναμενόμενο υπεριώδες φως, ένδειξη για την παρουσία οργανικών μορίων, πιθανώς σύνθετων υδρογονανθράκων και ουσιών που περιέχουν άζωτο. Περισσότερα αναμένεται να γίνουν γνωστά το 2015, οπότε θα φτάσει το New Horizons της NASA, η πρώτη αποστολή που θα επισκεφτεί τον πλανήτη νάνο. Κόκκινος νάνος. Ο Πλούτωνας, ένα σώμα με μάζα πέντε φορές μικρότερη από της Σελήνης, έχασε τον τίτλο του πλανήτη το 2006 και κατατάσσεται πλέον στους πλανήτες νάνους. Η κατεψυγμένη επιφάνειά του πιστεύεται ότι καλύπτεται από πάγους, όπως παγωμένο μεθάνιο και διοξείδιο του άνθρακα. Επιπλέον, όμως, ο πλανήτης νάνος δείχνει να έχει μια κοκκινωπή χροιά, η οποία πιθανολογείται ότι προέρχεται από υδρογονάνθρακες και άλλες οργανικές ουσίες. Τα μόρια αυτά, που βασίζονται στον άνθρακα, θα μπορούσαν να δημιουργηθούν από τους πάγους κάτω από την επίδραση της αμυδρής ηλιακής ακτινοβολίας ή των κοσμικών ακτίνων που φτάνουν στην επιφάνεια. Η ίδια κοκκινωπή χροιά έχει παρατηρηθεί εξάλλου και σε άλλα σώματα της λεγόμενης Ζώνης του Κούιπερ -μια ζώνη πέρα από την τροχιά του Πλούτωνα που φιλοξενεί παγωμένα σώματα και άλλους τρεις πλανήτες νάνους: τη Χαουμέια, την Έριδα και τον Μακεμάκε. «Τα ευρήματα είναι συναρπαστικά επειδή οι σύνθετοι υδρογονάνθρακες και άλλα μόρια που θα μπορούσαν να ευθύνονται για τα υπεριώδη φασματικά χαρακτηριστικά που βρήκαμε με το Hubble ενδέχεται, μεταξύ άλλων, να ευθύνονται για το ροδοκόκκινο χρώμα του Πλούτωνα» είπε στο Reuters o Άλαν Στερν του Ερευνητικού Ινστιτούτου Southwest στο Κολοράντο, επικεφαλής της μελέτης. «Η ανακάλυψη που κάναμε με το Hubble μάς υπενθυμίζει τις ακόμα πιο συναρπαστικές ανακαλύψεις για την επιφανειακή σύσταση και ιστορία του Πλούτωνα, οι οποίες ενδέχεται να προκύψουν όταν φτάσει το New Horizons της ΝASA το 2015» επισήμανε. Το New Horizons εκτοξεύτηκε το 2006 σε μια οδύσσεια 6,4 δισεκατομμυρίων χιλιομέτρων μέχρι τον Πλούτωνα και άλλα σώματα της Ζώνης του Κούιπερ. Στην πλησιέστερη προσέγγισή του στον Πλούτωνα, τον Ιούλιο του 2015, θα απέχει μόλις 12.500 χιλιόμετρα.

Ο επιταχυντής του CERN από… Lego! Έναν Μεγάλο Επιταχυντή Αδρονίων (LHC), εξολοκλήρου από πλαστικά τουβλάκια Lego, κατασκεύασε ο φυσικός Σάσα Μελχάζε από το Ινστιτούτο Νιλς Μπορ, http://www.nbi.ku.dk/english/ στη Δανία. Για τον σχεδιασμό και την κατασκευή του περίπλοκου ανιχνευτή ATLAS, ο ερευνητής αφιέρωσε πάνω από 80 ώρες σκληρής δουλειάς. Ο σχεδιασμός πραγματοποιήθηκε με τη βοήθεια ηλεκτρονικού υπολογιστή και του λογισμικού Lego Digital Designer. Χάρη στο λογισμικό αυτό, ο Μελχάζε δημιούργησε έναν οδηγό 4.500 σελίδων, ο οποίος του προσέφερε τα πολύτιμα βήματα για τη σωστή κατασκευή του ανιχνευτή. Για τη διαδικασία αυτή απαιτήθηκαν περίπου 48 ώρες. Με τη βοήθεια της συζύγου του και μέσα σε διάστημα περίπου 33 ωρών, κατά τη διάρκεια αρκετών εβδομάδων, ο δανός φυσικός κατάφερε να συνδυάσει μεταξύ τους 9.500 τουβλάκια Lego και να αποδώσει επιτυχώς ακόμη και τις παραμικρές λεπτομέρειες του Atlas. Σε πραγματικό μέγεθος για ανθρωπάκια Lego. To τελικό μοντέλο σε κλίμακα 1:50 έχει ύψος περίπου 0,60 μ. Μπορεί συγκριτικά με τις γιγαντιαίες διαστάσεις του πραγματικού ανιχνευτή - μήκους 46 μ., ύψους 25 μ., πλάτους 25 μ. και βάρους 7.000 τόνων - να φαντάζει μικρό, όμως σύμφωνα με τον δημιουργό του, αν ήμασταν ανθρωπάκια της Lego, τότε το μέγεθος του πλαστικού επιταχυντή θα ήταν το ίδιο με του πραγματικού. Μάλιστα, την κατασκευή του πλαισιώνουν ανθρωπάκια ντυμένα με στολές τα οποία αναπαριστούν τους ερευνητές του CERN που εργάζονται πυρετωδώς για να φτάσουν ακόμα πιο κοντά στο σωματίδιο του Θεού. Ο επιταχυντής-μινιατούρα στοίχισε περί τα 2.000 ευρώ σε τουβλάκια και αναμένεται να εκτεθεί στις κτιριακές εγκαταστάσεις του Ινστιτούτου στην Κοπεγχάγη.

Σε λειτουργία το Beidou, η κινεζική απάντηση στο GPS. Η Κίνα προχώρησε ένα βήμα στην προσπάθειά της να απεξαρτηθεί από το GPS ξεκινώντας την Τρίτη τη δοκιμαστική λειτουργία του Beidou (Μεγάλη Άρκτος), ενός συστήματος δορυφορικής πλοήγησης που σχεδιάστηκε και υλοποιείται με εγχώρια τεχνολογία. Ο δέκατος δορυφόρος του Beidou, το οποίο προσφέρει πολιτικές και στρατιωτικές υπηρεσίες, εκτοξεύτηκε νωρίτερα το Δεκέμβριο, επιτρέποντας στο σύστημα να καλύπτει το έδαφος της Κίνας και τις γύρω περιοχές. Η Ευρωπαϊκή Ένωση κατάφερε μόλις φέτος να εκτοξεύσει http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231134104 τους δύο πρώτους δορυφόρους του Galileo, του ευρωπαϊκού συστήματος δορυφορικής πλοήγησης, που αναμένεται να τεθεί σε επιχειρησιακή λειτουργία το 2019. Στο μεταξύ, η Ρωσία εκτόξευσε φέτος μια σειρά δορυφόρων που κλείνουν τα κενά κάλυψης του δικού της Glonass, http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231136197 ενώ οι ΗΠΑ ετοιμάζονται για την αναβάθμιση του δικού τους αστερισμού δορυφόρων με το GPS III. Και τα τρία συστήματα θα είναι συμβατά μεταξύ τους, αυξάνοντας την ακρίβεια του σήματος για τους χρήστες. Διαστημικές φιλοδοξίες. Η έναρξη της λειτουργίας του Beidou, γνωστού και ως Compass, ανακοινώθηκε την Τρίτη μέσω του δικτυακού τόπου του συστήματος. Η Κίνα σκοπεύει να εκτοξεύσει έξι ακόμα δορυφόρους έως το 2012, προκειμένου να επεκτείνει την κάλυψη σε όλη την Ασία. Μέχρι το 2020 το σύστημα σχεδιάζεται να επεκταθεί στους 35 δορυφόρους ώστε να προσφέρει παγκόσμια κάλυψη. Οι υπεύθυνοι του νέου δορυφορικού αστερισμού ανέφεραν στην αγγλόφωνη China Daily http://www.chinadaily.com.cn/bizchina/2011-05/19/content_12537933.htm ότι μέχρι το 2020 το Beidou θα έχει δημιουργήσει μια αγορά 400 δισ. γουάν (63 δισ. δολάρια) προσφέροντας υπηρεσίες στις μεταφορές, τις τηλεπικοινωνίες, την αλιεία και άλλες βιομηχανίες. Η πολιτική υπηρεσία του Beidou θα δίνει το στίγμα του χρήστη με ακρίβεια δέκα μέτρων, περίπου ίση με την ακρίβεια της πολιτικής υπηρεσίας του GPS. Θα επιτρέπει επίσης τη μέτρηση της ταχύτητας με ακρίβεια 0,2 μέτρα ανά δευτερόλεπτο, καθώς και το συγχρονισμό ρολογιών με ακρίβεια 0,02 εκατομμυριοστά του δευτερολέπτου. Η διαφορετική υπηρεσία στην οποία θα έχει πρόσβαση ο κινεζικός στρατός θα προσφέρει ακριβέστερα δεδομένα. Στις ΗΠΑ, αναφέρει το BBC, http://www.bbc.co.uk/news/technology-16337648 αναλυτές έχουν προειδοποιήσει ότι η Κίνα θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει το Beidou για να κατευθύνει πυραύλους cruise στην Ταϊβάν στην περίπτωση σύρραξης, οπότε οι ΗΠΑ θα απενεργοποιούσαν την πολιτική υπηρεσία του GPS. Θεωρητικά θα μπορούσε επίσης να χρησιμοποιηθεί στις πτήσεις των μη επανδρωμένων αεροσκαφών τα οποία φέρεται να αναπτύσσει η Κϊνα. Τα συστήματα δορυφορικής πλοήγησης έχουν πράγματι κρίσιμη σημασία στις πολεμικές επιχειρήσεις. Στις ΗΠΑ, ο μεγάλος εργολάβος του Πενταγώνου Lockheed Martin http://www.lockheedmartin.com/news/press_releases/2011/1213_ss_gps.html ξεκίνησε την κατασκευή του πρωτοτύπου της νέας γενιάς δορυφόρων για το GPS III. H αναβάθμιση του δορυφορικού αστερισμού αναμένεται να κοστίσει 25 δισ. δολάρια έως το 2020. Τα σήματα του αναβαθμισμένου GPS θα έχουν μεγαλύτερη ισχύ ώστε να εισχωρούν βαθύτερα μέσα σε κτήρια και να είναι πιο δύσκολο να μπλοκαριστούν από εχθρικές δυνάμεις. Ρωσικός δορυφόρος συνετρίβη στην «Οδό Κοσμοναυτών» της Σιβηρίας. Η τελευταία αποτυχία του ρωσικού διαστημικού προγράμματος πήρε ειρωνική τροπή: ένα κομμάτι τηλεπικοινωνιακού δορυφόρου που συνετρίβη λίγο μετά την εκτόξευση έπεσε στη στέγη ενός σπιτιού στην... Οδό Κοσμοναυτών μιας κωμόπολης στη Σιβηρία. «Ανέβηκα στη στέγη αλλά δεν μπορούσα να καταλάβω τι είχε συμβεί. Είδα τότε μια τεράστια τρύπα και ένα μεταλλικό αντικείμενο» είπε στο πρακτορείο Interfax o Αντρέι Κριβορουτσένκο, ιδιοκτήτης του σπιτιού στο χωριό Βαγκάιτσεβο της επαρχίας Νοβοσιμπίρσκ. Σύμφωνα με αξιωματούχο των τοπικών υπηρεσιών ασφαλείας, στη στέγη του Κριβορουτσένκο βρέθηκε μια μεταλλική σφαίρα με διάμετρο 50 εκατοστών. Η σφαίρα πιστεύεται ότι προέρχεται από τον τηλεπικοινωνιακό δορυφόρο Meridian που συνετρίβη λίγο μετά την εκτόξευσή του από το Κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ στο Καζακστάν. Σύμφωνα με τη ρωσική διαστημική υπηρεσία Roscosmos, η συντριβή προκλήθηκε από αστοχία στο τρίτο στάδιο ενός πυραύλου Soyuz. To περιστατικό «δείχνει για ακόμα μια φορά ότι η ρωσική διαστημική βιομηχανία βρίσκεται σε κρίση» παραδέχτηκε ο επικεφαλής της υπηρεσίας Βλάντιμιρ Ποπόφκιν, ο οποίος ανέλαβε τα ηνία της μετά την «καρατόμηση» του προκατόχου του για μια σειρά από προηγούμενα ατυχήματα. Στη διάρκεια του 2011 η Ρωσία έχασε τρεις δορυφόρους του συστήματος πλοήγησης Glonass, ένα στρατιωτικό δορυφόρο, ένα μεταγωγικό Progress που θα ανεφοδίαζε τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, έναν δορυφόρο τηλεπικοινωνιών, καθώς και την αποστολή Fobos-Grunt που θα μελετούσε τον δορυφόρο του Άρη, Φόβο. Μεγαλύτερη ανησυχία προκαλούν οι συντριβές τριών πυραύλων Soyuz, με τους οποίους μεταφέρονται πληρώματα από και προς τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Σύμφωνα με τον Ποπόφκιν, οι αλλεπάλληλες αποτυχίες της Roscosmos οφείλονται στην έλλειψη προσωπικού, καθώς πολλοί εργαζόμενοι της διαστημικής βιομηχανίας συνταξιοδοτούνται χωρίς να υπάρχει κάποιος να τους αντικαταστήσει. Τα προβλήματα συνεχίζονται, αφού μια ακόμα ανεξέλεγκτη συντριβή αναμένεται τις επόμενες εβδομάδες: Το Fobos-Grunt, βάρους 13 τόνων, απέτυχε να πυροδοτήσει τον κινητήρα του για το ταξίδι μέχρι τον Άρη και έκτοτε παραμένει κολλημένο σε χαμηλή γήινη τροχιά. Εκτιμάται ότι θα πέσει στη Γη τον Ιανουάριο, χωρίς κανείς να γνωρίζει το πού. Κατι ομως γιορταστικό λογω ημερών. Ο Αγιος Βασιλης συνεχάρη το πλήρωμα του ISS για το νέο έτος. Σήμερα στο Κέντρο Ελέγχου της αποστολής ήταν μια ασυνήθιστη συνεδρίαση για το νέο έτος και για τον Άγιο Βασίλη, που ήρθε από τη Μεγάλη Ustyug και επικοινώνησε με το πλήρωμα του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού. Στη συνεδρία επικοινωνίας παραβρέθηκαν εκπρόσωποι της κυβέρνησης της περιοχής Vologda, και απο τις επιχειρήσεις της διαστημικής βιομηχανίας. Ο Αγιος Βασίλης συνεχάρη τους αστροναύτες που ζουν στον ISS, καθώς και όλους τους εργαζομένους της διαστημικής βιομηχανίας για Ευτυχισμένο το Νέο Έτος και τα Χριστούγεννα. Η αίθουσα είχε πολλά παιδιά, μαθητές από την περιοχή Vologda, τα παιδιά των αστροναυτών που παρακολουθούν επί του σταθμού, ιδίως την Shkaplerova Κύρου κόρη του Anton Shkaplerova που συνεχάρη τον πατέρα της και ολόκληρο το πληρώμα για Ευτυχισμένο το Νέο Έτος και τους ευχήθηκε κάθε επιτυχία στο έργο τους και την έγκαιρη επιστροφή στη Γη.

Η φυσική το 2011 σύμφωνα με την ανασκόπηση του Physics World. Μια πρωτοποριακή μελέτη για την καταγραφή της διαδρομής που ακολουθούν μεμονωμένα φωτόνια ήταν το κορυφαίο επίτευγμα του 2011 στη Φυσική σύμφωνα με το έγκριτο Physics World, http://physicsworld.com/cws/article/news/48126 το οποίο εκδίδει το Ινστιτούτο Φυσικής της Βρετανίας. Στην κορυφή του φετινού Top10 βρίσκεται η εργασία του Εφρέμ Στάινμπεργκ στο Πανεπιστήμιο του Τορόντο του Καναδά. Ο ερευνητές της κβαντομηχανικής κατάφερε να δείξει πειραματικά κάτι που θεωρούνταν αδύνατο έως τώρα: την παρακολούθηση της ακριβούς διαδρομής μεμονωμένων φωτονίων που δημιουργούν σχήματα συμβολής καθώς περνούν μέσα από μια διπλή σχισμή. Χάρη στο νέο πείραμα, δεν είναι πλέον απαγορευμένη για τους κβαντικούς φυσικούς η ερώτηση σχετικά με το πού βρίσκεται ένα φωτόνιο, πριν αυτό εντοπιστεί στο χώρο. Τις υπόλοιπες εννέα θέσεις καταλαμβάνουν: Μετρώντας την κυματοσυνάρτηση: Ο Τζεφ Λούντιν του Εθνικού Συμβουλίου Ερευνών του Καναδά, ο οποίος χρησιμοποίησε την τεχνική της «ασθενούς μέτρησης» για να προσδιόρισουν την κυματοσυνάρτηση ενός συνόλου όμοιων φωτονίων, χωρίς να καταστρέψουν κανένα από αυτά. Η μέχρι σήμερα χρησιμοποιούμενη μέθοδο της «κβαντικής τομογραφίας» αλλοίωνε την κατάσταση των φωτονίων. Αόρατος μανδύας: Στην τρίτη θέση βρίσκονται δύο ερευνητικές ομάδες, μία στο Πανεπιστημίου Κορνέλ των ΗΠΑ με επικεφαλής Αλεξάντερ Γκαέτα και μία στο Imperial College του Λονδίνου υπό τον Μάρτιν ΜακΚολ. Οι δύο ομάδες έδειξαν, αρχικά θεωρητικά και έπειτα πρακτικά, ότι ένα συμβάν στον χώρο και τον χρόνο μπορεί να καταστεί «ανύπαρκτο» για τον παρατηρητή, εάν καλυφθεί από ένα «χωροχρονικό αόρατο μανδύα». Οι μαύρες τρύπες ως μεζούρα: Στην τέταρτη θέση μια νέα τεχνική ακριβούς μέτρησης των κοσμικών αποστάσεων, η οποία χρησιμοποιεί ως σημείο αναφοράς μαύρες τρύπες στα κέντρα γαλαξιών. Η μέθοδος προτάθηκε από ερευνητές του Πανεπιστημίου της Κοπεγχάγης στη Δανία και του Κουίνσλαντ στην Αυστραλία, με επικεφαλής τον Ντάραχ Γουότσον. Αντίθετα με τους υπερκαινοφανείς αστέρες που χρησιμοποιούνται σήμερα ως σημεία αναφοράς για τη μέτρηση αποστάσεων, οι μαύρες τρύπες στους γαλαξιακούς πυρήνες υπάρχουν παντού και η ακτινοβολία τους διαρκεί περισσότερο χρόνο. Και εγένετο φως: Στην πέμπτη θέση ο Κρίστοφερ Γουίλσον του Τεχνολογικού Πανεπιστημίου Τσάλμερς της Σουηδίας, ο οποίος, μαζί με φυσικούς από την Ιαπωνία, την Αυστραλία και τις ΗΠΑ, έριξε φως στο κβαντικό «φαινόμενο Καζιμίρ». Κατάφεραν με τη βοήθεια ενός κατόπτρου να μετατρέψουν ζεύγη εικονικών φωτονίων σε πραγματικά φωτόνια, στη ουσία γεννώντας φως από το σκοτάδι. Ζέστη ρεκόρ: Στην έκτη θέση, μια ομάδα φυσικών από τις ΗΠΑ, την Ινδία και την Κίνα, η οποία πραγματοποίησε την ακριβέστερη ως σήμερα εκτίμηση της θερμοκρασίας (δύο τρισεκατομμύρια βαθμοί Κέλβιν) που επικρατούσε στο νεογέννητο σύμπαν λίγο μετά τη Μεγάλη Έκρηξη, πριν ακόμα σχηματιστούν τα πρωτόνια και τα νετρόνια από μια «σούπα» ελεύθερων κουάρκ και γλουονίων. Μαγειρεύοντας νετρίνα: Στην έβδομη θέση μια διεθνής ομάδα φυσικών που εργάζονται στο ιαπωνικό πείραμα Τ2Κ. Εξέπεμψαν μια υπόγεια ακτίνα νετρίνων μυονίων σε έναν ανιχνευτή και ανακάλυψαν έξι νετρίνα που είχαν «ταλαντωθεί», ή μεταμορφωθεί σε νετρίνα ηλεκτρονίων, δείχνοντας έτσι ότι όντως μία μορφή νετρίνο μπορεί να μεταβληθεί σε μία άλλη. Βιολέιζερ: Στην όγδοη θέση η ομάδα του Μάλτε Γκάδερ στο Χάρβαρντ, η οποία δημιούργησε το πρώτο βιολογικό λέιζερ από ζωντανό κύτταρο, χρησιμοποιώντας μια δέσμη ισχυρού μπλε φωτός για να διεγείρουν φθορίζουσες πρωτεΐνες στο κύτταρο. Κβαντικό τσιπ: Στην ένατη θέση ο Ματέο Μαριαντόνι και οι συνεργάτες του στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια, οι οποίοι πέτυχαν σημαντική πρόοδο για τη δημιουργία ενός κβαντικού υπολογιστή, δημιουργώντας ένα ολοκληρωμένο τσιπ που εκτελεί δύο κβαντικούς αλγόριθμους. Κατάλοιπα του Μπιγκ Μπανγκ: Στη δέκατη θέση, τέλος, βρίσκεται η ομάδα της Μισέλ Φουμαγκάλι στα πανεπιστήμια της Καλιφόρνια και του Βερμόντ, η οποία εντόπισε για πρώτη φορά αρχέγονα νέφη αερίων, κυρίως υδρογόνου, που θεωρούνται αυθεντικά απομεινάρια της Μεγάλης Έκρηξης.

Εχει η Γη συχνά δύο φεγγάρια; Μια ομάδα επιστημόνων πρότεινε ότι η Γη έχει δύο φεγγάρια, τη γνωστή μας Σελήνη που επηρεάζει τις παλίρροιες του πλανήτη μας, και άλλο ένα, που είναι όμως πολύ μικρό όσο κι ένα μικρό αυτοκίνητο. Αυτός ο διαστημικός βράχος δεν είναι όμως πάντα ο ίδιος, πιστεύει η ομάδα. Οι επιστήμονες ισχυρίζονται ότι υπάρχει ένας διαστημικός βράχος γύρω από τη Γη ανά πάσα στιγμή, ένα αντικείμενο με μήκος τουλάχιστον 1 μέτρο. Ωστόσο, κάθε βράχος φεύγει μακριά μετά από παραμονή 9 μηνών, και αντικαθίσταται από ένα άλλο με τα ίδια χαρακτηριστικά. Σύμφωνα με την την πρόταση αυτή – που δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό περιοδικό Ίκαρος – ένα θεωρητικό μοντέλο που ανέπτυξαν δείχνει την παρουσία των εν λόγω αντικειμένων σε τροχιές σχήματος ντόνατ γύρω από τη Γη. Ωστόσο, αυτή ακριβώς η τροχιά είναι που αναγκάζει συνεχώς τους βράχους να διαφεύγουν έξω από αυτήν μη συγχρονιζόμενοι με τον πλανήτη μας. Η προσομοίωση δείχνει ότι η Γη είναι ικανή να προσελκύσει μερικούς από τους αστεροειδείς που η τροχιά τους είναι στο εσωτερικό τμήμα του ηλιακού συστήματος, δεδομένου ότι προετοιμάζονται να εκσφενδονιστούν σαν σφεντόνα γύρω από τον Ήλιο και να ακολουθήσουν μία τροχιά προς τις εξωτερικές πλευρές του συστήματος για άλλη μια φορά. Κάθε ένας από τους συνοδούς βράχους του πλανήτη μας αιχμαλωτίζεται και μένει μαζί μας για περίπου 9 μήνες, συμπληρώνοντας 3 τροχιές γύρω από τη Γη πριν τελικά φύγει για το εξωτερικό τμήμα του ηλιακού συστήματος. Αυτό το σενάριο δεν είναι καθόλου υπερβολή, λένε οι αστρονόμοι, δεδομένου ότι δεν έχει δοθεί πολύ προσοχή σε αντικείμενα που είναι σε τροχιά γύρω από τη Γη. Προφανώς, αυτό δεν συμβαίνει με τη Σελήνη, αλλά οι επιστήμονες πάντα ήξεραν βαθιά μέσα τους ότι πρέπει να υπάρχουν κι άλλα αντικείμενα που ακολουθούν μία τροχιά γύρω από τον πλανήτη μας. Η έρευνα έγινε από τον αστρονόμο Jeremie Vauballion στο Αστεροσκοπείο του Παρισιού . «Υπάρχουν πολλοί αστεροειδείς στο ηλιακό σύστημα, έτσι οι πιθανότητες να συλλάβει η Γη έναν τέτοιοι σε οποιαδήποτε χρονική στιγμή δεν είναι, κατά μία έννοια, έκπληξη.», προσθέτει ο ειδικός. Και προσθέτει ότι αυτό είναι ένα από τα πρώτα μοντέλα που θα προσπαθήσει να προσομοιώσει την επίδραση της Γης στους γύρω αστεροειδείς, σύμφωνα με το Space. Ένα από τα προσωρινά φεγγάρια που προτείνει η ομάδα ανακαλύφθηκε από το Catalina Sky Survey, στην Αριζόνα, πριν περίπου 5 χρόνια, και πήρε το όνομα 2006 RH120. Το αντικείμενο αυτό ήταν διαμέτρου μεταξύ 3 έως 6 μέτρων και ήταν πιθανότατα ο μεγαλύτερος από άλλους συντρόφους της Γης. Ο Mikael Gravnik λέει ότι “τα αντικείμενα αυτού του μεγέθους είναι πολύ εξασθενημένο για να ανιχνευθούν όταν είναι σε απόσταση, ας πούμε, μερικές σεληνιακές αποστάσεις από τη Γη." Ο Gravnik, από το Πανεπιστήμιο του Ελσίνκι, είναι ο επικεφαλής συντάκτης της δημοσίευσης στο περιοδικό Ίκαρος. «Όταν έρχονται πιο κοντά σε μας κατά τη διάρκεια της τροχιάς τους, κινούνται πάρα πολύ γρήγορα και δεν μπορούν να ανιχνευθούν, επειδή η περιορισμένη ποσότητα των φωτονίων που μας έρχεται κατανέμεται σε ένα μεγάλο αριθμό pixels," καταλήγει. Πηγή: SoftPedia

Η μεταβλητή σκοτεινή ενέργεια θα μπορούσε να εξηγήσει τα παλαιά σμήνη των γαλαξιών. Μεταβάλλεται η σκοτεινή ενέργεια με την πάροδο του χρόνου; Ένα εναλλακτικό μοντέλο της απαρατήρητης έως τώρα αυτής της οντότητας, η οποία εκτιμάται ότι προκαλεί την επιτάχυνση της διαστολής του σύμπαντος, θα μπορούσε να εξηγήσει κάποιες μυστήριες παρατηρήσεις των γαλαξιακών σμηνών. Αλλά θα πρέπει να πηδήσει πολλά άλλα εμπόδια για να ανταγωνιστεί με το απλούστερο και μέχρι στιγμής πιο επιτυχημένο μοντέλο της φευγαλέας αυτής οντότητας. Το μοντέλο αυτό που πιστεύει ότι η σκοτεινή ενέργεια είναι η κοσμολογική σταθερά Λ, υποστηρίζει ότι υπάρχει μια καθορισμένη ποσότητα απωστικής ενέργειας σε κάθε κυβικό εκατοστό του χώρου, και η ποσότητα αυτή παραμένει ίδια με την πάροδο του χρόνου. Καθώς όμως το σύμπαν διαστέλλεται, υπάρχει περισσότερος χώρος (διάστημα), άρα και σκοτεινή ενέργεια, γι αυτό και η διαστολή επιταχύνεται. Τελευταία, ο Edoardo Carlesi του Αυτόνομου Πανεπιστημίου της Μαδρίτης και οι συνεργάτες του έχουν προσομοιώσει ένα σύμπαν όπου η ποσότητα της απωστικής ενέργειας ανά μονάδα όγκου μεταβάλλεται με τον χρόνο. Οι Ισπανοί ερευνητές πιστεύουν ότι το μοντέλο τους μπορεί να εξηγήσει πώς μεγάλωσαν πολλά σμήνη γαλαξιών ώστε να ζυγίζουν όσο ένα τετράκις εκατομμύρια 10 στην(15) ήλιοι από τη στιγμή που το Σύμπαν ήταν μόλις 6 δισεκατομμυρίων ετών. Αυτό βεβαίως είναι ένα αίνιγμα, επειδή μερικοί ερευνητές λένε πως τα 6 δισεκατομμύρια χρόνια δεν είναι αρκετός χρόνος ώστε η βαρύτητα να συσσωρεύσει αυτές τις μεγάλες δομές. Βασική συνταγή. Το αίνιγμα προκύπτει αν χρησιμοποιείται η βασική "συνταγή" για το σύμπαν. Τα συστατικά για τη συνταγή αυτή είναι αφενός μια μεγάλη ποσότητα σκοτεινής ενέργειας, με τη μορφή της κοσμολογικής σταθεράς, και μια μικρή ποσότητα συμβατικής ύλης. Η αναλογία αυτών των δύο έχει υπολογιστεί μελετώντας το Κοσμικό Υπόβαθρο Μικροκυμάτων, μια ακτινοβολία που αποκαλύπτει την κατανομή της ύλης και της ενέργειας στο πρώιμο σύμπαν. Κοιτάζοντας όμως τα δεδομένα του κοσμικού υπόβαθρου των μικροκυμάτων μέσα από το φακό ενός διαφορετικού μοντέλου της σκοτεινής ενέργειας, αυτά μπορούν να παράγουν διαφορετικές αναλογίες των δύο συστατικών. Το μοντέλο της κοσμολογικής σταθεράς επιτρέπει στην ύλη (ορατή και αόρατη) να φτάσει μέχρι το 27% της ενεργειακής πυκνότητας του σύμπαντος, ενώ το μοντέλο της σκοτεινής ενέργειας που μελετήθηκε από την ομάδα του Carlesi δίνει ένα πιο γενναιόδωρο ποσοστό: μπορεί να φτάσει το 39 τοις εκατό. Τα μεγάλα σμήνη μπορεί να σχηματισθούν έως και 10 φορές πιο συχνά αν χρησιμοποιήσουμε τη συνταγή της μεταβλητής σκοτεινής ενέργειας, λένε οι ερευνητές. "Μπορείτε να εξηγήσετε τις τρέχουσες παρατηρήσεις μέσα ένα μοντέλο που επιτρέπει να υπάρχει πολύ περισσότερη ύλη”, λέει ο Carlesi. Σαν αποτέλεσμα αυτής της περισσότερης ύλης, οι γαλαξίες θα προσελκύουν άλλους γαλαξίες μέσω της βαρυτικής έλξης τους, κι έτσι σχηματίζονται τα τεράστια σμήνη γρηγορότερα. Πρώτο εμπόδιο. Το πρόβλημα των γαλαξιακών σμηνών δεν είναι το κύριο πρόβλημα, λέει ο Dragan Huterer από το Πανεπιστήμιο στο Ann Arbor. Λέει ότι οι επιστήμονες δεν ασχολούνται ακόμα με το αν το κοσμολογικό μοντέλο εξηγεί τα σμήνη, επειδή υπάρχει μεγάλη αβεβαιότητα σχετικά με τη μάζα τους, η περισσότερη εκ της οποίας πιστεύεται ότι είναι δεμένη με την αόρατη σκοτεινή ύλη. Η κοσμολογική σταθερά είναι μέχρι στιγμής σε θέση να εξηγήσει ένα ευρύ φάσμα παρατηρήσεων, κι έτσι η στροφή προς ένα σχετικά αναπόδεικτο μοντέλο (όπως είναι αυτό της μεταβλητής σκοτεινής ενέργειας), για να εξηγήσουμε λίγα γαλαξιακά σμήνη, που μπορεί να είναι βαρύτερο από το αναμενόμενο "είναι σαν να παίρνετε ένα τεράστιο σφυρί για να σκοτώσετε μια μικρή μύγα”, διευκρινίζει. Ο Carlesi υποστηρίζει ότι αυτή είναι η πρώτη δοκιμή μόνο του μοντέλου, ενώ συμφωνεί και ο Cristian Armendáriz-Picon στο Πανεπιστήμιο των Συρακουσών στη Νέα Υόρκη. Εξηγεί ότι το νέο μοντέλο Carlesi θα πρέπει να υποβληθεί σε περαιτέρω δοκιμές, που η κοσμολογική σταθερά έχει ήδη περάσει. Για παράδειγμα, τα αποτελέσματά της πρέπει να είναι σύμφωνα με το φαινόμενο Sachs-Wolfe, στο οποίο τα φωτόνια από την μικροκυματική ακτινοβολία υποβάθρου αισθάνονται μια ελαφρά μεταβολή στο μήκος κύματος τους, λόγω της βαρύτητας του υπερσμήνους των γαλαξιών από το οποίο διέρχονται. Η εργασία αυτή δημοσιεύτηκε στο Monthly Notices της Βασιλικής Αστρονομικής Εταιρείας. Πηγή: New Scientist

Περαστικός κομήτης εντυπωσιάζει το πλήρωμα του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού. «Ήταν ό,τι πιο εντυπωσιακό έχω δει στη ζωή μου» σχολιάζει ο κυβερνήτης του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού (ISS) που είχε τη σπάνια ευκαιρία να φωτογραφίσει τον κομήτη Lovejoy να κρέμεται πάνω από τη γήινη ατμόσφαιρα. «Πετούσαμε πάνω από την Τασμανία και μόλις είχαμε δει τις καταιγίδες στο Νότιο Ειρηνικό πάνω από τις Φιλιππίνες [...] Λίγο πριν ξημερώσει, ο ορίζοντας φωτίστηκε ασημί και μπλε και μοβ και μετά εμφανίστηκε ένα μακρύ, πράσινο τόξο που εκτεινόταν κάπου δέκα μοίρες πάνω από τον ορίζοντα... Ήταν πιθανότατα το πιο εντυπωσιακό φαινόμενο που μπορεί κανείς να φανταστεί» είπε ο κυβερνήτης Νταν Μπέρμπανκ στον τηλεοπτικό σταθμό του Ντιτρόιτ WDIV-TV. Ο κομήτης Lovejoy ανακαλύφθηκε μόλις στις αρχές Νοεμβρίου από ερασιτέχνη αστρονόμο στην Αυστραλία. Έγινε πρωτοσέλιδο στα μέσα Δεκεμβρίου, όταν εντοπίστηκε από τη NASA να περνά «ξυστά» από την ατμόσφαιρα του Ήλιου. Επέζησε από την επικίνδυνη βουτιά, έχασε όμως το 90% της αρχικής του μάζας. Στις 19/12/2011 στο http://www.astrovox.gr/forum/viewtopic.php?t=14787 Ο μισολιωμένος κομήτης συνεχίζει τώρα το ταξίδι της ελλειπτικής τροχιάς του γύρω από τον Ήλιο και αναμένεται να επιστρέψει σε 800 με 900 χρόνια. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231143331 Τα υπολείμματα του Soyuz ο φωτεινός «μετεωρίτης» που αναστάτωσε τη δυτική Ευρώπη. Το φωτεινό αντικείμενο το οποίο παρατηρήθηκε να διασχίζει ως μετεωρίτης στις 24 Δεκεμβρίου τον ουρανό πάνω από το Βέλγιο, την Ολλανδία, τη Γερμανία και ορισμένα μέρη της Γαλλίας ήταν το ανώτερο τμήμα από τον πύραυλο Soyuz ο οποίος είχε εκτοξευθεί στις 21 Δεκεμβρίου. Έτσι ανακοίνωσε την Κυριακή το Βασιλικό Παρατηρητήριο του Βελγίου. Η πύρινη μπάλα καταγράφηκε την παραμονή του Χριστουγέννων στις 17:30 περίπου. Ο πύραυλος Soyuz μετέφερε στον ISS τρεις αστροναύτες: τον Αμερικανό της NASA Don Pettit τον Ολλανδό της ESA André Kuipers και τον Ρώσο Oleg Kononenko. http://www.youtube.com/watch?v=gSCDYnuP8Jg&feature=player_embedded Στον Πλούτωνα ανακαλύφθηκαν σημάδια ζωής. Σημάδια ύπαρξης μορίων οργανικής προέλευσης και στοιχείων της ζωής στον Πλούτωνα, ανακάλυψαν Αμερικανοί επιστήμονες. Με τη βοήθεια του διαστημικού τηλεσκοπίου της NASA Hubble, εντόπισαν στον πλανήτη περιοχές με υψηλό βαθμό απορρόφησης της ηλιακής υπεριώδους ακτινοβολίας. Αυτό το φαινόμενο δείχνει την ύπαρξη οργανικών ουσιών, υποθετικά μορίων, πολυσύνθετης δομής, που περιέχουν υδρογονάνθρακα ή άζωτο. Ο Πλούτωνας και οι τρείς του δορυφόροι - Χαροντας-Νυκτα και Υδρα - βρίσκονται στις παρυφές του ηλιακού συστήματος. Οι Αμερικανοί επιστήμονες υπολογίζουν να αποκτήσουν νέες γνώσεις τη στιγμή της προσέγγισης στον πλανήτη του διαπλανητικού εξερευνητικού οχήματος της NASA New Horizons. http://www.astrovox.gr/forum/viewtopic.php?t=15213 Διαστημικό ταξίδι του homus. Το homus, ένα από τα παλιότερα μουσικά όργανα το οποίο μέχρι τώρα είναι ενσωματωμένο στην κουλτούρα 200 και πάνω λαών, ταξίδεψε στο διάστημα. Το πήρε μαζί του ο Ρώσος κοσμοναύτης Ολέγκ Κονονένκο που πρόσφατα έφτασε στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό στη σύνθεση της 28ης διαστημικής αποστολής. Ο Κονονένκο υποσχέθηκε να εκτελέσει μια μελωδία με homus τη στιγμή που οι κοσμοναύτες θα συγχαίρουν τον πληθυσμό του πλανήτη για την γιορτή της Πρωτοχρονιάς. Είναι άγνωστο τον τόπο εμφάνισης αυτού του απλού μουσικού οργάνου. Αποτελεί μυστικό και η ηλικία του. Το homus είναι πολύ απλό από εξωτερική όψη. Αποτελείται από μεταλλικό πλαίσιο που μοιάζει με διαπασών, και παλλόμενο γλωσσίδι. Το όργανο το σφίγγουν με τα δόντια και το χτυπούν ελαφρά με δάχτυλο. Έτσι δημιουργούνται μελωδικοί ήχοι που είναι ικανοί να εκφράζουν ένα πλήθος συναισθημάτων. Στο διάστημα τώρα βρίσκεται το homus που είναι πολύ διαδεδομένο στους Γιακούτιους, ένα από τους αυτόχθονους λαούς της Σιβηρίας. Η εκτελέστρια homus από τη Γιακουτία Αλπίνα Ντεγκτιαριόβα μας εξήγησε το εξής: Οι Καζάχοι το λένε σαν-κομπίς, οι Κιργίσιοι – τιμούρ-κομούς, οι Μπασκίροι – κουμπίς, οι Ρώσοι – βαργκάν. Αυτό το όργανο υπάρχει και στην Ινδία, το Βιετνάμ, την Ιαπωνία, την Κίνα. Φέτος στη Γιακουτία έλαβε χώρα το 7ο συνέδριο αφιερωμένο στο homus. Σε αυτό το συνέδριο πήραν μέρος εκπρόσωποι όλων των λαών που παραδοσιακά παίζουν αυτό το όργανο. Έχουμε σημειώσει παγκόσμιο ρεκόρ: ταυτόχρονα το homus έπαιξαν δυόμισι χιλιάδες εκτελεστές. Στη Δημοκρατία της Γιακουτίας υπάρχει μια ιδιαίτερη στάση προς το homus που αναγνωρίστηκε εθνικό κτήμα. Η νεολαία μαθαίνει πολύ πρόθυμα να παίζει αυτό το όργανο γιατί είναι της μόδας. Υπάρχουν πολλά οικογενειακά συγκροτήματα. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των ειδικών, οι Γιακούτιοι σιδεράδες κατασκευάζουν τα καλύτερα όργανα στον κόσμο. Στην πρωτεύουσα της Δημοκρατίας Γιακούτσκ λειτουργεί μοναδικό στον κόσμο μουσείο του homus, στο οποίο εκτίθενται όργανα από 45 χώρες. Πρέπει να σημειωθεί, ότι πολλοί λαοί που το homus είναι ενσωματωμένο στην εθνική κουλτούρα τους, είναι πεπεισμένοι, ότι αυτό το όργανο εκπέμπει ιδιαίτερη διαστημική ενέργεια. Π.χ., δεν είναι τυχαίο το ότι στη Γιακουτία αυτό το όργανο το χρησιμοποιούσαν οι σαμάνοι στη διάρκεια των τελετουργιών τους και θεράπευαν τους ασθενείς με τους ήχους του homus. Ο Ρώσος κοσμοναύτης Ολέγκ Κονονένκο έβαλε το homus στις αποσκευές του και έτσι το μετέφερε στο ΔΔΣ. Η μεταφορά του δεν του δημιούργησε κανένα πρόβλημα γιατί το όργανο είναι τόσο μικρό που χωράει στην παλάμη και το βάρος του είναι μόνο και μόνο 90 γραμμάρια. Πριν την αποχώρησή του ο κοσμοναύτης πήρε μερικά μαθήματα εκτέλεσης με το homus γιατί το παίξιμό του θα το ακούσει όλος ο κόσμος. Όμως ούτε καν προσπαθούσε να φτάσει την τελειότητα εκτέλεσης της Αλμπίνας Ντεγκτιαριόβα. Να παίζουν το homus έτσι όπως η εκτελέστρια από τη Γιακουτία, μπορούν μόνο μερικοί επίλεκτοι.

Εκπληκτικές εικόνες δύο δορυφόρων του Κρόνου από το Cassini. Το τρίτο μεγαλύτερο φυσικό δορυφόρο του Κρόνου, τη Διώνη φωτογράφισε ο διαστημικός βολιστήρας Cassini. Η Διώνη είναι μικρότερο σώμα που φαίνεται δίπλα στον ακόμη μεγαλύτερο δορυφόρο του Κρόνου τον Τιτάνα. Ο Τιτάνας έχει διάμετρο 5150 χλμ. και η Διώνη 1123 χλμ. Οι λήψεις των φωτογραφιών πραγματοποιήθηκαν από τη κάμερα στενού πεδίου του Cassini στις 21 Μάιου και αποδεσμεύτηκαν σήμερα ύστερα από την κατάλληλη επεξεργασία. Ο Cassini έλαβε τη συγκεκριμένη εικόνα από απόσταση 2,3 εκατ. χλμ. από τον Τιτάνα και περίπου 3,2 εκατ. χλμ. από τη Διώνη. Στην πρώτη εικόνα η οποία ξεγελάει στο μάτι, δείχνει τον Τιτάνα να έχει μικρότερες φαινομενικές διαστάσεις από τη μικρότερη Διώνη. Η κλίμακα της δευτερης εικόνας είναι 14 χλμ. ανά πίξελ (για τον Τιτάνα) και 19 χλμ. για τη Διώνη. Ο Τιτάνας είναι ο μοναδικός δορυφόρος του Κρόνου όπου η ατμόσφαιρά του παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον καθώς μοιάζει με αυτή που επικρατούσε στη Γη πριν από εκατομμύρια χρόνια. Προς το παρών οι δύο αυτοί δορυφόροι βρίσκονται στην περίοδο της Άνοιξης και το καλοκαίρι αναμένεται το 2017! Στην τρίτη εικόνα ο Τιτάνας μόνος του με φόντο τον Κρόνο και τα χαρακτηριστικά του «δακτυλίδια» Στην τεταρτη εικόνα ακόμη μια εντυπωσιακή εικόνα του Τιτάνα ενώ στο βάθος φαίνεται ένας άλλος δορυφόρος του Κρόνου η παγωμένη Τήθυς.

Μικρές ειδήσεις. Η Σελήνη - δεν είναι ο μοναδικός δορυφόρος της Γης. Η Σελήνη δεν είναι ο μόναδικός φυσικός δορυφόρος της Γης, αλλά στην πραγματικότητα έχει πάρα πολλούς δορυφόρους. Αυτοί οι δορυφόροι όμως περιστρέφονται γύρω από τον πλανήτη μας προσωρινά, - διαπίστωσαν οι επιστήμονες του αμερικανικού Τεχνολογικού Ινστιτούτου Μασαχουσέτης (Massachusetts Institute of Technology) και του Πανεπιστημίου της Χαβάης (University of Hawaii). Σαν παράδειγμα οι επιστήμονες παραθέτουν έναν μικρό αστεροειδή που είχαν εντοπίσει σε γήινη τροχιά το 2006. Ο αστεροειδής αυτός έκανε περιστροφές γύρω από τη Γη ως το 2007. Εξερευνώντας τα βαρυτικά πεδία της Σελήνης και της Γης, οι επιστήμονες κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι τέτοιο «ρούφηγμα» διαστημικών αντικειμένων σε τροχιά συμβαίνει αρκετά συχνά. Σε οποιαδήποτε χρονικό διάστημα η Γη, όπως είπαν, έχει τουλάχιστον ένα τέτοιο δορυφόρο διάμετρου όχι μικρότερης από 1 μέτρο. Η Κίνα τοποθέτησε στην τροχιά πρώτο δορυφόρο εξ αποστάσεως βολιδοσκόπησης της Γης. Η Κίνα τοποθέτησε επιτυχώς στην τροχιά το πρώτο της δορυφόρο εξ αποστάσεως βολιδοσκόπησης της Γης. Η συσκευή Ζiyuan Ι-02C εκτοξεύτηκε σήμερα από το κοσμοδρόμιο Ταγιουάν στη βόρεια επαρχία Σανσί με το πύραυλο-φορέα Chanzen-4B Η χρησιμοποίηση αυτού του δορυφόρου που κατασκευάστηκε από την Ακαδημία διαστημικών τεχνολογιών της Κίνας, θα κάνει δυνατή την παρακολούθηση των γήινων και των υδάτινων πόρων και τη λήψη πληροφοριών απαραίτητων για την αποτροπή φυσικών καταστροφών. Η συσκευή θα συμβάλει επίσης στη λήψη πιο ακριβών χαρτογραφικών δεδομένων. Πάρθηκαν φωτογραφίες από τον αστεροειδή Βέστα. Ο Αμερικανικός ερευνητικός καθετήρας Dawn μετέδωσε στη Γη φωτογραφίες του αστεροειδή Βέστα Ο αστεροειδής αυτός είναι το δεύτερο σε μέγεθος ουράνιο σώμα στη ζώνη των αστεροειδών μεταξύ Άρη και Δία. Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι, χρησιμοποιώντας τις πληροφορίες που πάρθηκαν, θα είναι σε θέση να καθορίσουν τη χημική σύνθεση του επιφανειακού στρώματος του αστεροειδή και να αναλύσουν τα χαρακτηριστικά του βαρυτικού πεδίου. Θεωρείται ότι στον Βέστα υπήρχε κάποτε νερό – ένας από τους βασικούς όρους εμφάνισης της ζωής. Τώρα ο καθετήρας βρίσκεται περίπου 200 χιλιόμετρα από το ουράνιο σώμα και θα παραμείνει σε τέτοια απόσταση περίπου 2 μήνες. Στη συνέχεια, θα κατευθυνθεί προς άλλο αντικείμενο μελέτης - το μικρό πλανήτη Δήμητρα (Ceres). Σύμφωνα με τους υπολογισμούς της NASA, ο καθετήρας θα φτάσει εκεί το 2015. Αναβολή των εκτοξεύσεων των πυραύλων Rokot. Οι εκτοξεύσεις των πυραύλων-φορέων Rokot ενδέχεται να επαναληφθούν μόνο τότε, όταν θα παρθούν όλα τα μέτρα ασφαλείας ύστερα από το τελευταίο ατύχημα αυτού του πυραύλου,- δήλωσε την Τετάρτη στους δημοσιογράφους ο επικεφαλής της Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Διαστήματος της Ρωσίας Βλαντίμιρ Ποπόβκιν. Την 1 Φεβρουαρίου του 2011 ο δορυφόρος Geo-IK-2, που εκτοξεύτηκε από τον πύραυλο-φορέα Rokot, δεν βγήκε την προβλεπόμενη ώρα για επικοινωνία και αργότερα βρέθηκε σε μια απρογραμμάτιστη τροχιά. Οι εκτοξεύσεις των πυραύλων Rokot αναβλήθηκαν ως την εξακρίβωση των περιστατικών της αποτυχημένης εκτόξευσης. Η Κρατική Επιτροπή διαπίστωσε ότι προκαταρκτική αιτία της μη σύνδεσης με τον Geo-IK-2 ήταν ένα αρνητικό ισοζύγιο ενέργειας του διαστημικού οχήματος, σαν αποτέλεσμα της εμφάνισης προβλημάτων στο σύστημα ηλεκτροτροφοδότησης του δορυφόρου. Μετά το 2016 η NASA θα αγοράσει θέσεις σε διαστημόπλοια Σογιούζ. Η διαστημική υπηρεσία των ΗΠΑ διεξάγει συνομιλίες με τους Ρώσους συναδέλφους της για την αγορά θέσεων σε επανδρωμένα διαστημόπλοια Σογιούζ ύστερα από το 2016,- δήλωσε την Τετάρτη ο αναπληρωτής του επικεφαλής της NASA Ουίλιαμ Γκερστενμάϊερ (William Gerstenmaier) Η Ρωσία ύστερα από την απόφαση των ΗΠΑ να μην χρησιμοποιεί τα διαστημικά λεωφορεία Shuttle, έγινε η μοναδική χώρα που μεταφέρει ανθρώπους και φορτία στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό.

Ένα ουράνιο Χριστουγεννιάτικο στολίδι παιδεύει τους αστρονόμους. Με την εορταστική περίοδο σε πλήρη εξέλιξη μια νέα φωτογραφία, που αποτελεί σύνθεση εικόνων από δύο τηλεσκόπια, αποκαλύπτει ένα ασυνήθιστο κοσμικό στολίδι. Δεδομένα από το Παρατηρητήριο ακτίνων-Χ Chandra της NASA και το XMM-Newton της ESA, έχουν συνδυαστεί για να ανακαλυφθεί ένα νέο πάλσαρ (που ονομάστηκε SXP 1062) μέσα στα ερείπια ενός σουπερνόβα που βρίσκεται στο Μικρό Νέφος του Μαγγελάνου, ή SMC. Είναι η πρώτη φορά που ένα συγκεκριμένο πάλσαρ, ένα περιστρεφόμενο υπέρπυκνο άστρο νετρονίων, έχει βρεθεί μέσα σε ένα κατάλοιπο ενός σουπερνόβα στο SMC, ένα μικρό δορυφορικό γαλαξία του Γαλαξία μας. Οι ακτίνες Χ από τα δύο παρατηρητήρια έχουν χρώμα μπλε και τα οπτικά δεδομένα από το Παρατηρητήριο Cerro Tololo στη Χιλή είναι χρωματισμένα κόκκινα και πράσινα. Τα πάλσαρ, γνωστό και ως SXP 1062, είναι η λαμπρή λευκή πηγή που βρίσκεται στη δεξιά πλευρά της εικόνας, στο κέντρο της διάχυτης μπλε εκπομπής μέσα σε ένα κόκκινο κέλυφος. Οι διάχυτες ακτίνες Χ και το οπτικό κέλυφος είναι οι αποδείξεις για την παρουσία των κατάλοιπων ενός σουπερνόβα γύρω από το πάλσαρ. Τα οπτικά στοιχεία εμφανίζουν επίσης εντυπωσιακούς σχηματισμούς αερίου και σκόνης σε μία περιοχή σχηματισμού νέων άστρων στην αριστερή πλευρά της εικόνας. Μια σύγκριση της εικόνας Chandra με τις οπτικές εικόνες δείχνει ότι το πάλσαρ έχει ένα καυτό, τεράστιο σύντροφο. Οι αστρονόμοι ενδιαφέρονται για το SXP 1062, επειδή τα δεδομένα από το Chandra και το XMM-Newton δείχνουν ότι πρόκειται για ένα ασυνήθιστα αργό στρεφόμενο πάλσαρ – περίπου μία φορά κάθε 18 λεπτά. Αντίθετα, μερικά πάλσαρ έχουν βρεθεί να περιστρέφονται πολλές φορές ανά δευτερόλεπτο, συμπεριλαμβανομένων και των περισσότερων νεογέννητο πάλσαρ. Ο σχετικά αργός ρυθμός του SXP 1062 τον καθιστά ένα από τα πιο αργά περιστρεφόμενα πάλσαρ ακτίνων Χ στο SMC. Δύο διαφορετικές ομάδες επιστημόνων έχουν υπολογίσει ότι το κατάλοιπο του σουπερνόβα γύρω από το πάλσαρ SXP 1062 είναι μεταξύ 10.000 και 40.000 ετών, όπως φαίνεται στην εικόνα. Αυτό σημαίνει ότι το πάλσαρ είναι πολύ μικρό, και δημιουργήθηκε πάσα πιθανότητα με την ίδια έκρηξη που φτιάχτηκε το κατάλοιπο του σουπερνόβα. Ως εκ τούτου, υποθέτοντας ότι αυτό γεννήθηκε με μία γρήγορη περιστροφή, είναι μυστήριο γιατί το SXP 1062 επιβραδύνθηκε τόσο πολύ και τόσο γρήγορα. Ήδη οι αστρονόμοι φτιάχνουν μοντέλα για την κατανόηση της εξέλιξης αυτού του ασυνήθιστου αργού αντικειμένου. Πηγή: NASA Στην φωτογραφία μια σύνθετη εικόνα του πάλσαρ SXP 1062. Βίντεο:

Πλανητικά «αποκαΐδια» που μοιάζουν με τη Γη. Λίγες μέρες μετά την ανακοίνωση ότι εντοπίστηκε ένας πλανήτης μακριά από το ηλιακό μας σύστημα που έχει μέγεθος λίγο μεγαλύτερο από τον δικό μας εντοπίστηκαν άλλοι δύο οι οποίοι έχουν μέγεθος λίγο μικρότερο από τη Γη. Πρόκειται για τον KOI 55.01 και τον KOI 55.02 που έχουν μέγεθος 76% και 87% αντίστοιχα με εκείνο της Γης. Όμως όπως διαπιστώθηκε οι δύο πλανήτες είναι στην πραγματικότητα τα καμένα απομεινάρια μεγάλων πλανητών τους οποίους κατέστρεψε το μητρικό τους άστρο. Οι καμένοι πλανήτες. Η ανακάλυψη των δύο πλανητών έγινε και πάλι με τη βοήθεια του διαστημικού τηλεσκοπίου Κέπλερ το οποίο έχει ανακαλύψει πολλές εκατοντάδες εξωηλιακούς πλανήτες στους πρώτους μήνες λειτουργίας του. Οι δύο πλανήτες που ονομάστηκαν KOI 55.01 και KOI 55.02 κινούνται γύρω από το άστρο KIC 05807616 που βρίσκεται σε απόσταση 4 χιλιάδων ετών φωτός από εμάς. Η ανακάλυψη ήταν άκρως εντυπωσιακή αφού για πρώτη φορά εντοπίστηκαν δύο πλανήτες μακριά από το ηλιακό μας σύστημα με μέγεθος σχεδόν ίσο με αυτό της Γης. Όπως όμως αποκαλύφθηκε στην συνέχεια δεν είχαμε να κάνουμε με δύο «κανονικούς» πλανήτες αλλά με τα "αποκαΐδια" τα δύο μεγάλων πλανητών τους οποίους κατέστρεψε το μητρικό τους άστρο. Το KIC 05807616 είναι ένα άστρο που ανήκει στην ίδια κατηγορία άστρων με τον Ήλιο. Τα άστρα αυτής της κατηγορίας όταν τα καύσιμα τους αρχίζουν να εξαντλούνται περνούν από διάφορες φάσεις. Στα τελευταία του στάδια το άστρο διογκώνεται και μετατρέπεται σε αυτό που οι ειδικοί έχουν ονομάσει «κόκκινος γίγαντας». Έτσι συνέβη και με το KIC 05807616 το οποίο μετατράπηκε σε κόκκινο γίγαντα. Αν υπήρχαν πλανήτες που κινούνταν κοντά του το άστρο όταν άρχισε να διογκώνεται τους «κατάπιε» ενώ όσους βρίσκονταν σε αποστάσεις ανάλογες με αυτές που βρίσκονται ο Άρης ή η Γη από τον Ήλιο τούς μετέτρεψε σε κοσμικές φλεγόμενες μπάλες. Αυτή τη στιγμή οι δύο πλανήτες κινούνται τόσο κοντά στο μητρικό τους άστρο που ολοκληρώνουν μια περιστροφή γύρω από αυτό μέσα σε λίγες ώρες. Οι επιστήμονες που μελετούν τους δύο πλανήτες εκτιμούν ότι βρίσκονταν σε σχετικά μεγάλη απόσταση από το άστρο και είχαν πολύ μεγαλύτερο μέγεθος. Θεωρούν ότι το άστρο διογκώθηκε και πλησίασε σε απόσταση αναπνοής τους δύο πλανήτες με αποτέλεσμα το μεγαλύτερο μέρος τους είτε να καεί και να εξατμιστεί είτε να χαθεί από τη τριβή. Σύμφωνα με τους ερευνητές αυτό που απέμεινε από τους πλανήτες και εντόπισε το Κέπλερ είναι τα απομεινάρια του πυρήνα τους. Η έρευνα δημοσιεύεται στην επιθεώρηση Nature. Καλλιτεχνική απεικόνιση των δύο πλανητών που έκαψε το μητρικό τους άστρο με αποτέλεσμα να συρρικνωθούν και να έχουν μέγεθος λίγο μικρότερο από αυτό της Γης.

Νέο σωματίδιο ανιχνεύτηκε για πρώτη φορά στον LHC. Για πρώτη φορά μετά την έναρξη της λειτουργίας του το 2009, ο Μεγάλος Επιταχυντής Αδρονίων του CERN επιβεβαίωσε την ύπαρξη ενός υποατομικού σωματιδίου. Πρόκειται για το «μποζόνιο Chi-b 3P», το οποίο προσφέρει νέα στοιχεία για την ισχυρή πυρηνική δύναμη, η οποία συγκρατεί τα πρωτόνια και τα νετρόνια στον πυρήνα του ατόμου. Το Chi_b (3P) είναι μια διαφορετική, πιο διεγερμένη μορφή των σωματιδίων Chi που είχαν παρατηρηθεί παλαιότερα, δήλωσε στο BBC ο Ρότζερ Τζόουνς, http://www.bbc.co.uk/news/science-environment-16301908 καθηγητής του Πανεπιστημίου του Λάνκαστερ και ερευνητής του ανιχνευτή ATLAS στον LHC, όπου ανακαλύφθηκε το νέο σωματίδιο. Πάντως το Chi_b (3P) δεν είναι στοιχειώδες σωματίδιο, αφού σχηματίζεται από την ένωση δύο άλλων υποατομικών σωματιδίων, εξήγησε ο καθηγητής. «Το νέο σωματίδιο αποτελείται από ένα κουαρκ πυθμένα και ένα αντικουάρκ πυθμένα, τα οποία ενώνονται μεταξύ τους» είπε. Η σημασία της ανακάλυψης «έγκειται στο τι μας λέει για τις δυνάμεις που συγκρατούν το κουρκ και το αντικουαρκ ενωμένα -την ισχυρή πυρηνική δύναμη». Η ισχυρή πυρηνική δύναμη «είναι η δύναμη που συγκρατεί για παράδειγμα τα πρωτόνια και τα νετρόνια του ατομικού πυρήνα» εξήγησε ο καθηγητής. Η ανακάλυψη δεν έχει υποβληθεί ακόμα σε έλεγχο από την επιστημονική κοινότητα, αναρτήθηκε όμως στον διακομιστή προδημοσίευσης arXiv. http://arxiv.org/abs/1112.5154 Τα σήματα που επέτρεψαν στους ερευνητές να επιβεβαιώσουν την ύπαρξη του Chi_b (3P προήλθαν από τις συγκρούσεις μεταξύ πρωτονίων μέσα στη γιγάντια κυκλική σήραγγα του LHC. Τα υποατομικά συντρίμμια των συγκρούσεων θα επιτρέψουν στους φυσικούς να επιβεβαιώσυν ή να καταρρίψουν ορισμένα στοιχεία του λεγόμενου Καθιερωμένου Μοντέλου, δηλαδή του συνόλου των εξισώσεων που περιγράφουν τη συμπεριφορά και τις αλληλεπιδράσεις των στοιχειωδών σωματιδίων. Ένας από τους βασικούς στόχους είναι η επιβεβαίωση της ύπαρξης του μποζόνιου του Χιγκς, ενός σωματιδίου που παίζει βασικό ρόλο στο μηχανισμό που δίνει στην ύλη τη μάζα της. Σύμφωνα με τον Δρ Τζόουνς, η ανακάλυψη του Chi_b (3P) θα μπορούσε τελικά να διευκολύνει την αναζήτηση του Χιγκς: «Όσο καλύτερα κατανοούμε την ισχυρή [πυρηνική] δύναμη, τόσο καλύτερα κατανοούμε τα δεδομένα που βλέπουμε [στον LHC], τα οποία είναι συχνά το φόντο για πιο συναρπαστικές ανακαλύψεις όπως το Χιγκς».

Τσιπάκια που επιδιορθώνονται μόνα τους. Αμερικανοί ερευνητές κατασκεύασαν ένα ολοκληρωμένο κύκλωμα το οποίο, όπως υποστηρίζουν, μπορεί να «αυτο-επιδιορθώνεται» σε περίπτωση που υποστεί κάποια ζημιά. Τέτοια ολοκληρωμένα κυκλώματα μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε ηλεκτρονικές συσκευές αλλά και σε αεροσκάφη ή διαστημόπλοια όπου μια βλάβη μπορεί να έχει καταστροφικά αποτελέσματα. «Μαγικά» τσιπάκια. Ερευνητές του Πανεπιστημίου του Ιλινόι έφτιαξαν ένα ολοκληρωμένο κύκλωμα το οποίο αν υποστεί μια ρωγμή ή σπάσει μπορεί να επιδιορθώνει άμεσα την ζημιά μόνο του. Για παράδειγμα σε περίπτωση ρωγμής το κύκλωμα απελευθερώνει ένα υγρό μέταλλο που αποκαθιστά την αγωγιμότητά του. Η διαδικασία επιδιόρθωσης γίνεται σε κλάσματα δευτερολέπτου και έτσι δεν προκαλείται κάποιο ουσιαστικό πρόβλημα λειτουργίας του κυκλώματος και των συστημάτων που υποστηρίζει. Οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι η ανακάλυψη τους θα βρει εφαρμογή στην κατασκευή ηλεκτρονικών συσκευών καθημερινής χρήσης που θα έχουν πολύ μεγάλη διάρκεια ζωής αλλά και στα συστήματα αεροσκαφών και διαστημοπλοίων αυξάνοντας έτσι την ασφάλεια των πτήσεων. Ο μηχανισμός «επούλωσης» Οι ερευνητές πειραματίστηκαν με ένα εύτηκτο μείγμα γαλλίου και ινδίου. Πρόκειται για ένα μεταλλικό υλικό υψηλής αγωγιμότητας που λιώνει εύκολα. Τοποθέτησαν το υλικό μέσα σε μικροκάψουλες διαμέτρου 0.01 και 0.02 χιλιοστών τις οποίες ενσωμάτωσαν σε ένα ολοκληρωμένο κύκλωμα που κατασκεύασαν οι ίδιοι. Οι μικροκάψουλες τοποθετήθηκαν με τρόπο τέτοιο ώστε να «σπάνε» μόλις... αντιληφθούν την παραμικρή βλάβη στο κύκλωμα και να εκλύουν το υγρό επιδιόρθωσης στις «πληγείσες» περιοχές. Πειράματα έδειξαν ότι η τεχνική ήταν αποτελεσματική αφού οι μικροκάψουλες επιδιόρθωναν το οποιοδήποτε πρόβλημα χωρίς να προκαλείται διακοπή λειτουργίας του κυκλώματος. Στην συνέχεια οι επιστήμονες από το Ιλινόι έφτιαξαν πολλά ολοκληρωμένα κυκλώματα με ικανότητα «αυτο-επιδιόρθωσης» και τα τοποθέτησαν σε διάφορες συσκευές παρακολουθώντας την λειτουργία τους για διάστημα τεσσάρων μηνών. Όπως αναφέρουν, σε όλο αυτό το χρονικό διάστημα δεν παρατηρήθηκε κανένα απολύτως πρόβλημα στη λειτουργία τους. Η έρευνα δημοσιεύεται στο επιστημονικό περιοδικό «Advanced Materials». Στη φωτογραφία απεικονίζονται οι μικροκάψουλες που περιέχουν το υγρό επιδιόρθωσης των ολοκληρωμένων κυκλωμάτων τα οποία έχουν υποστεί κάποια βλάβη.

Εκτοξευτηκε το "Soyuz TMA-03M» Στις 21ης Δεκεμβρίου στις 17.16.15 GMT εκτοξεύτηκε απο το Μπαϊκονούρ με τον διαστημικό πύραυλο (ILV) «Σογιούζ-FG» το διαστημικό σκάφος μεταφοράς κοσμοναυτών (TLC) "Soyuz TMA-03M» με διοικητή τον Oleg Kononenko (Roscosmos) και μηχανικους πτήσης τον Andre Cowper (ESA) και Donald Pettit (NASA)). Μετά από 528 δευτερόλεπτα πτήσης το "Soyuz TMA-03M" χωρίζεται από το τρίτο στάδιο και μπαινει σε τροχιά σαν τεχνητός δορυφόρος. Το "Soyuz TMA-03M» έχει προγραμματιστεί να συνδεθεί στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό την 23η Δεκέμβρη στις 19.22 ώρα Μόσχας. Η πτήση αυτή ειναι η 29η των Soyuz προς τον Δ.Δ.Σ. και τρίτη με τα νεα "Soyuz TMA-03M"με ψηφιακό σύστημα ελεγχου.

Τι σημαίνει το αποτέλεσμα του Higgs για την σύνδεση του με την σκοτεινή ύλη. Οι πρόσφατοι υπαινιγμοί για ένα μποζόνιο Higgs με μάζα μέσα στο εύρος του Καθιερωμένου Μοντέλου, δεν μας πάνε απλώς πιο κοντά σε ένα πλήρες μοντέλο της σωματιδιακής φυσικής. Τα αποτελέσματα επηρεάζουν μια πιθανή σχέση μεταξύ του Higgs και της σκοτεινής ύλης, την αόρατη ουσία που αποτελεί το 80 τοις εκατό της ύλης του σύμπαντος. Το Higgs είναι η τελευταία τρύπα που δεν έχει κλείσει στο Καθιερωμένο Μοντέλο, η κύρια θεωρία για το πώς αλληλεπιδρούν τα σωματίδια και οι δυνάμεις. Στις 13 Δεκεμβρίου, οι φυσικοί στο CERN παρουσίασαν στοιχεία από τον επιταχυντή LHC που πρότειναν ένα μποζόνιο Higgs με μάζα 125 GeV. Το μποζόνιο ανιχνεύεται εξετάζοντας για τυχόν ύποπτο αυξημένο αριθμό των σωματιδίων που το Higgs θα μπορούσε να είχε διασπαστεί. Πριν από το πρόσφατο εύρημα, ορισμένοι θεωρητικοί είχαν σκεφτεί ότι το Higgs δεν είχε βρεθεί ακόμη επειδή αυτό διασπάται σε δύο σωματίδια της σκοτεινής ύλης, ή WIMPs (ασθενώς αλληλεπιδρώντα σωματίδια με μάζα), τα οποία θα είναι αόρατο στους ανιχνευτές του LHC. Αν έτσι είχαν τα πράγματα, κάθε WIMP θα έπρεπε να ήταν λιγότερο από το ήμισυ της μάζας του Higgs. Τώρα ο Yann Mambrini του Νότιου Πανεπιστημίου του Παρισιού, και οι συνεργάτες του επισημαίνουν ότι τα νέα αποτελέσματα για το Higgs δείχνουν ότι το σωματίδιο δεν διασπάται σε σωματίδια της σκοτεινής ύλης. “Η νέα ανακάλυψη θα έδειχνε ότι το Higgs δεν είναι αόρατο", λέει ο Mambrini. Πάντως αυτή η ανακάλυψη δεν χρειάζεται να καταστρέψει και τη σύνδεσή του Higgs με τη σκοτεινή ύλη: και τα δύο μπορεί να εξακολουθήσουν να συνδέονται με άλλες διαδικασίες. Αλλά, αν το μποζόνιο διασπάται αν μπορούσε σε σωματίδια σκοτεινής ύλης, τότε τα WIMPs θα πρέπει να είναι βαρύτερα από 60 GeV για να επιβιώσουν. Αυτό το νούμερο ταιριάζει με ένα διαστημικό πείραμα της σκοτεινής ύλης (παρατηρώντας ακτίνες-γ από γαλαξιακές πηγές), αλλά όχι με τρία πειράματα πάνω στον πλανήτη μας (CRESST II και DAMA στην Ιταλία και το CoGeNT στη Μινεσότα) που πιστεύουν ότι είδαν ένα ελαφρύ WIMPs. Ένα τέταρτο πείραμα, που ονομάζεται XENON1T, θα πρέπει να επιλύσει αυτό το ζήτημα. Αν τα WIMP’s είναι πράγματι βαριά, σε ένα έως δύο χρόνια θα πρέπει να εμφανιστούν. Εάν ωστόσο δεν είναι τότε οι θεωρητικοί μπορεί να χρειαστούν να πετάξουν μακριά τη σύνδεση Higgs και σκοτεινής ύλης. "Αν δεν βρεθεί τίποτα, μπορούμε να πούμε πως η ιδέα της σύνδεσης αποκλείεται, κάτι που είναι ένα εξίσου σημαντικό αποτέλεσμα", λέει ο Oleg Lebedev του επιταχυντή DESY στο Αμβούργο. Πηγή: New Scientist

Εικόνες της Γης. Τον περασμένο Σεπτέμβριο περνώντας από πάνω από τον Ινδικό Ωκεανό το πλήρωμα του ISS κατέγραψε το νότιο σέλας σε πλήρη εξέλιξη. Η καταγραφή του φαινομένου σε φωτογραφίες και βίντεο θεωρούνται από τις πιο εντυπωσιακές που κατέγραψαν μέχρι σήμερα οι αστροναύτες. H NASA έχει δημιουργήσει και ένα δικτυακό τόπο http://www.nasa.gov/externalflash/postcard/ στον οποίο όποιος επιθυμεί μπορεί να στείλει ψηφιακές κάρτες και ευχές στο πλήρωμα του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού που θα περάσει τις γιορτές μακριά από τον πλανήτη. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=435834&h1=true Ρωσία & Ευρώπη ενώνουν τις δυνάμεις τους σε διαστημικές αποστολές. Η Ρωσία και η Ευρώπη σχεδιάζουν κοινές αποστολές για την εξερεύνηση του Διαστήματος, στη Σελήνη, την Αφροδίτη και τον Δία. Όπως δήλωσε ο επικεφαλής της Ομοσπονδιακής Διαστημικής Υπηρεσίας της Ρωσίας κατά τη συνάντησή του με τον γενικό διευθυντή του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος, προβλέπονται πτήσεις προς τον Δία με την προσεδάφιση σε έναν από τους παγωμένους δορυφόρους του, λήψη και μεταφορά στη Γη των δειγμάτων χώματος από την πολική περιοχή της Σελήνης και η εξερεύνηση της ατμόσφαιρας της Αφροδίτης με προσεδάφιση στον πλανήτη. Η εφαρμογή των σχεδίων προγραμματίζεται για την περίοδο 2016 -2020.

Ανακαλύφθηκαν οι δυο πρώτοι πλανήτες με μέγεθος αντίστοιχο της Γης. Ορόσημο στην έρευνα του διαστήματος χαρακτήρισαν Αμερικανοί αστρονόμοι την ανακάλυψη δύο εξωπλανητών, που έχουν μέγεθος αντίστοιχο με της Γης. Οι δύο πλανήτες εντοπίστηκαν απο το διαστημικό τηλεσκόπιο Kepler της NASA σε απόσταση 946 φωτός μακριά απο τη Γη και σύμφωνα με τους επιστήμονες που τους ανακάλυψαν, οι πλανήτες αυτοί ίσως να είχαν στο παρελθόν τις απαιτούμενες συνθήκες για να φιλοξενήσουν ζωή. Είναι η πρώτη φορά που οι επιστήμονες εντοπίζουν εξωπλανήτες με μάζα σχεδόν παρόμοια με της Γης. «Είναι οι πιο σημαντικοί πλανήτες που έχουν εντοπιστεί μέχρι σήμερα », ανέφερε ο επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας που έκανε την ανακάλυψη, δρ. Φρανσουά Φρεσίν, απο το Κέντρο Αστροφυσικής Σμιθσόνιαν, στο Κέμπριτζ των ΗΠΑ. Ο ίδιος πρόσθεσε πως και οι δύο πλανήτες τώρα, έχουν πολύ υψηλές θερμοκρασίες και θεωρητικά είναι αδύνατο να φιλοξενούν ζωή. Όμως στο παρελθόν, καθώς περιφέρονταν σε μεγαλύτερη απόσταση από το μητρικό τους άστρο, είναι πολύ πιθανό να διέθεταν ακόμη και νερό στην επιφάνεια τους, σε υγρή μορφή, παρέχοντας έτσι ιδανικές συνθήκες για την ανάπτυξη μορφών ζωής. Οι δύο πλανήτες ονομάστηκαν Kepler 20f και Kepler 20e. Ο πρώτος εξ αυτών είναι σχεδόν ίδιος σε μάζα με τη Γη και οι επιστήμονες επισήμαναν ότι στο παρελθόν μπορεί να ήταν ο δίδυμος αδερφός της και να διέθετε την ίδια μέση θερμοκρασία. Ο δεύτερος εξωπλανήτης, ο Kepler 20e, είναι λίγο μικρότερος απο τη Γη - η διάμετρός του υπολογίστηκε πως είναι 0,87 φορές μικρότερη - και περιφέρεται σε κοντινότερη απόσταση ως προς το μητρικό του άστρο. Το γεγονός αυτό τον καθιστά ιδιαίτερα θερμό καθώς η μέση θερμοκρασία κυμαίνεται στους 767 βαθμούς Κελσίου. Όπως ανακοίνωσαν οι επιστήμονες στο σχετικό άρθρο τους http://www.nature.com/nature/journal/vnfv/ncurrent/full/nature10780.html?WT.ec_id=NATURENEWSBREAKING στην επιθεώρηση «Nature» http://www.nature.com/nature/index.html οι δύο εξωπλανήτες χρειάζονται για να κάνουν μία πλήρη περιφορά γυρω από το άστρο τους, 20 μέρες και έξι μέρες αντίστοιχα ενω η Γη εκτελεί την ίδια περιφορά σε ένα χρόνο. Απο τα δεδομένα που συνέλεξαν με το διαστημικό τηλεσκόπιο Κepler, προκύπτει ότι οι δύο εξωπλανήτες είναι πετρώδεις και ενδεχομένως διαθέτουν πυρήνα απο σίδηρο. Ο kepler 20f που έχει σχεδόν ίδια μάζα με τη Γη, (η διάμετρος του είναι 1.03 φορές μεγαλύτερη από του δικού μας πλανήτη) μπορεί να έχει αναπτύξει ενδεχομένως ένα λεπτό στρώμα απο υδάτινους υδρατμούς στην ατμόσφαιρα του. Ο πλανήτης αυτός έχει μέση θερμοκρασία 432 βαθμούς Κελσίου και για τον λόγο αυτό είναι αδύνατο να υπάρχει στην ατμόσφαιρα του υδρογόνο ή ήλιο. Μέχρι σήμερα το διαστημικό τηλεσκόπιο Kepler έχει εντοπίσει 35 εξωπλανήτες αλλά είναι η πρώτη φορά που καταφέρνει να ανακαλύψει πλανήτες αντίστοιχους σε μέγεθος με τη Γη. «Τώρα το μόνο που απομένει είναι να πετύχουμε έναν συνδυασμό αυτών των δυο για να ανακαλύψουμε έναν κόσμο της Χρυσομαλλούσας σαν τον δικό μας» δήλωσε η Σάρα Σίγκερ του Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Μασαχουσέτης η οποία συμμετείχε στη μελέτη. Στην φωτογραφία απεικόνιση σε σύγκριση με τη Γη.