Δροσος Γεωργιος

Βρέθηκε το λάθος, τα νετρίνα ΔΕΝ κινούνται γρηγορότερα από το φως. Φαίνεται ότι «τα νετρίνα που κινούνται γρηγορότερα από το φως», όπως είχε ανακοινωθεί τον Σεπτέμβριο από την πειραματική ομάδα OPERA στην Ιταλία, μάλλον ήταν μια πλάνη. To λανθασμένο συμπέρασμα οφειλόταν σε μια «κακή» σύνδεση μεταξύ ενός υπολογιστή και GPS. Οι ανακοίνωση της ομάδας OPERA τάραξε την επιστημονική κοινότητα διότι αμφισβητούσε την θεωρία της σχετικότητας του Einstein. Οι μετρήσεις "αποδείκνυαν" ότι τα νετρίνα που δημιουργήθηκαν στο CERN, στη Γενεύη, και στη συνέχεια ανιχνεύθηκαν στο εργαστήριο του Gran Sasso στην βόρεια Ιταλία, κινήθηκαν με ταχύτητα μεγαλύτερη του φωτός. Έφθαναν 60 νανοδευτερόλεπτα γρηγορότερα. Πολλοί φυσικοί υποψιάστηκαν εξαρχής ότι το αποτέλεσμα οφείλεται σε κάποιο συστηματικό σφάλμα. Η διαφορά των 60 νανοδευτερολέπτων, σύμφωνα πληροφορίες που διέρρευσαν από την ομάδα του πειράματος, οφειλόταν σε μια κακή σύνδεση μεταξύ ενός καλωδίου οπτικών ινών που συνέδεε τον δέκτη GPS (διόρθωνε τον χρονισμό της πτήσης των νετρίνων) με μια ηλεκτρονική κάρτα ενός υπολογιστή. Με την αποκατάσταση της σύνδεσης οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι έπαψε να υπάρχει η διαφορά των 60 νανοδευτερολέπτων και ότι η ταχύτητα του φωτός είναι ακόμη η μέγιστη ταχύτητα που εμφανίζεται στο Σύμπαν. http://news.sciencemag.org/scienceinsider/2012/02/breaking-news-error-undoes-faster.html?rss=1&utm_source=twitterfeed&utm_medium=twitter

Δυσκολίες στη διαστημική συνεργασία ΗΠΑ- Ρωσίας. Στο τοπίο της εξερεύνησης του Διαστήματος σήμερα δεσπόζει κάτι που πριν από μερικές δεκαετίες θα φάνταζε αδιανόητο: η συνεργασία μεταξύ των ΗΠΑ και της Ρωσίας. Ωστόσο, η «παράδοση» αντιπαλότητας μεταξύ των δύο χωρών είναι τόσο μακρόχρονη, που ρίχνει «σκιές» στη συνεργασία μεταξύ τους. Από το τέλος του προγράμματος των διαστημικών λεωφορείων τον Ιούλιο του 2011, οι Αμερικανοί αστροναύτες βασίζονται στις πτήσεις ρωσικών σκαφών Σογιούζ για μεταφορές από και προς τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Όπως υπογραμμίστηκε στο αίτημα του προέδρου Ομπάμα για τον προϋπολογισμό της NASA το 2012, οι ΗΠΑ είναι αποφασισμένες να αναπτύξουν τα δικά τους συστήματα για μεταφορά πληρωμάτων- αλλά αυτά δεν αναμένεται να τεθούν σε λειτουργία πριν περάσει μία πενταετία. Η εξάρτηση αυτή για τη μεταφορά πληρωμάτων είναι «ντροπιαστική» λέει ο καθηγητής Τζων Λόγκσντον, ειδικός διαστημικής πολιτικής του Συμβουλίου Συμβούλων της NASA. «Είναι πολύ δύσκολο για τις ΗΠΑ να διατηρήσουν τη θέση τους ως χώρας που ηγείται στην εξερεύνηση του Διαστήματος όταν δεν μπορούν από μόνες τους να εκτοξεύσουν πληρώματα σε τροχιά». Ο Δρ. Ιγκόρ Σουτιάγκιν, του Royal United Services Institute, λέει πως, από ρωσικής πλευράς υπάρχει επίσης κάποια δυσαρέσκεια, καθώς δεν θεωρούν πως στη συνεργασία υπάρχει ισότητα: «οι Ρώσοι αστροναύτες νιώθουν σαν οδηγοί διαστημικών ταξί, όχι ισότιμοι συνεργάτες…η Ρωσία χάνει τη θέση της στο Διάστημα λόγω των πολλών αποτυχημένων εκτοξεύσεων και των απωλειών δορυφόρων και τηλεπικοινωνιών. Είναι ντροπιαστικό» λέει σχετικά. Οι ΗΠΑ θεωρείται πως κέρδισαν την «κούρσα για την κατάκτηση του Διαστήματος» έναντι της ΕΣΣΔ, με την προσελήνωση του Απόλλων 11 το 1969. Ωστόσο, κατά τον ιστορικό Κρίστοφερ Ράιλι, η έννοια της «κούρσας» είναι πολύ «δυτική»: το σοβιετικό διαστημικό πρόγραμμα προσανατολιζόταν μάλλον στη δημιουργία ενός «δρόμου προς τα άστρα» παρά στο να κερδηθεί μία «κούρσα». «Ενώ οι ΗΠΑ είχαν κερδίσει την ‘κούρσα’ δημοσίων σχέσεων, οι Ρώσοι συνέχισαν να φτιάχνουν αυτό τον δρόμο, όπως σκόπευαν πάντα. Πάντα τα σχέδιά τους ήταν πολύ μακροπρόθεσμα» λέει σχετικά. Μετά την προσεδάφιση 12 αστροναυτών στη Σελήνη, οι Αμερικανοί πολιτικοί έχασαν το ενδιαφέρον τους και το πρόγραμμα Απόλλων τελείωσε. Τον Ιούλιο του 1975 έλαβε χώρα η πρώτη συνδυασμένη αμερικανοσοβιετική επιχείρηση στο Διάστημα, με τη δοκιμαστική πτήση Απόλλων – Σογιούζ, όταν το σοβιετικό σκάφος, με πλήρωμα δύο κοσμοναύτες, «έδεσε» με επιτυχία πάνω στην κάψουλα των τριών Αμερικανών αστροναυτών. Το εν λόγω πρόγραμμα ήταν καθοριστικό στην προώθηση της συνεργασίας μεταξύ των δύο χωρών. Ωστόσο, κατά τον καθηγητή Λόγκσντον, αν και τα δύο κράτη άρχισαν να συνεργάζονται περισσότερο, δεν μοιράστηκαν τεχνολογία. Ακολούθησε τη δεκαετία του 1990 η συνεργασία μεταξύ ΗΠΑ και Ρωσίας στον διαστημικό σταθμό Μιρ. Στη συνέχεια, οι ΗΠΑ προσκάλεσαν τη Ρωσία στο πρόγραμμα του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού, αλλά, όπως αναφέρει ο Λόγκσντον, οι Αμερικανοί εκμεταλλεύτηκαν τις δύσκολες οικονομικές συγκυρίες στη Ρωσία μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ. «Οι ΗΠΑ απέκτησαν πρόσβαση στη ρωσική εμπειρία στις διαστημικές πτήσεις και τον διαστημικό σταθμό ο οποίος ήταν ήδη σε τροχιά, ενώ το πρόγραμμα του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού καθυστερούσε…η Ρωσία θα προτιμούσε να έχει ένα δικό της πρόγραμμα, αλλά δεν μπορούσε να το αντέξει οικονομικά, οπότε η συνεργασία με τις ΗΠΑ ήταν απαραίτητη». «Δύο χώρες που αναγκάζονται να συνεργαστούν πρέπει να ανταλλάξουν τεχνολογικές γνώσεις. Όταν στηθούν οι μηχανισμοί για αυτό, επέρχεται πολιτισμική κατανόηση μεταξύ των χωρών, κάτι που είναι πολύ μεγαλύτερη ανταμοιβή από οποιαδήποτε εξέλιξη στις διαστημικές πτήσεις» λέει χαρακτηριστικά ο δρ. Ράιλι. Αυτή τη στιγμή οι ΗΠΑ αναπτύσσουν έναν ισχυρό πύραυλο για αποστολές μακρύτερα στο Διάστημα, ωστόσο δεν έχει αναφερθεί κάποια διεθνής συνεργασία στο πρόγραμμα. «Δεσμεύτηκαν να βγουν από τη γήινη τροχιά με επανδρωμένες αποστολές. Καμιά άλλη χώρα δεν έχει κάνει κάτι τέτοιο. Είναι μία ευκαιρία να ηγηθούν. Καμιά άλλη χώρα δεν έχει την οικονομική δυνατότητα να κάνει κάτι τέτοιο, δεν είναι ξεκάθαρο αν μπορούν οι ίδιες οι ΗΠΑ, οπότε ίσως να χρειαστεί να βρουν συνεργάτες για να τα καταφέρουν» συμπληρώνει ο καθηγητής Λόγκσντον. Σχόλιο:Δυστυχώς για πολύ καιρό ακόμα οι πολιτικές,οικονομικές και γεωπολιτικές αντιθέσεις δεν θα επιτρέπουν την πραγματική σε βάθος συνεργασία στην Διαστημική εξερεύνηση.Παράδειγμα η μη συμμετοχή της Κίνας στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό με απαίτηση των Η.Π.Α. γιατί ο υπεύθυνος για το διαστημικό πρόγραμμα της Κίνας ειναι το Υπουργείο Αμυνας. Τί απέγιναν οι σεληνιακές πέτρες της NASA; Τις τελευταίες ώρες της αποστολής Apollo 17 στις 13 Δεκεμβρίου 1972, οι αστροναύτες Γιουτζίν Κέρναν και Χάρισον Σμιτ -οι τελευταίοι άνθρωποι που πάτησαν στη Σελήνη- μάζεψαν μία πέτρα από την επιφάνεια του δορυφόρου της Γης. Σε μία κίνηση καλής θέλησης, ο πρόεδρος Νίξον διέταξε τη θραύση της πέτρας, που είχε μέγεθος τούβλου, σε πολλά μικρά κομμάτια, για να αποσταλεί σε αρχηγούς κρατών και στις 50 πολιτείες των ΗΠΑ. Κάθε μία «πέτρα καλής θελήσεως» εγκιβωτίσθηκε σε διαφανές υλικό, ενώ συνολικά 370 κομμάτια σεληνιακής πέτρας εστάλησαν με τον τρόπο αυτό. 184 από τα τεμάχια αυτά αγνοούνται σήμερα, 160 από το εξωτερικό και 24 από τις πολιτείες των ΗΠΑ. «Το καθεστώς Καντάφι έλαβε δύο τέτοιες πέτρες, που σήμερα αγνοούνται. Η Ρουμανία δεν γνωρίζει που βρίσκεται η σεληνιακή της πέτρα», λέει ο πρώην εργαζόμενος της NASA Τζόζεφ Γκουτχάιντς, γνωστός σήμερα ως «κυνηγός σεληνιακών πετρών». Το 1998, ο Γκουτχάινς δημοσίευσε αγγελία στην εφημερίδα USA Today, σε μία προσπάθεια να προσελκύσει απατεώνες, πωλητές ψεύτικων σεληνιακών πετρών. «Δεν περίμενα, όμως, να βρεθώ αντιμέτωπος με αληθινές πέτρες, όπως αυτή της Ονδούρας, για την οποία ο κάτοχός της μου ζήτησε 5 εκατομμύρια δολάρια», λέει ο Γκουτχάινς, που δεν πλήρωσε το ποσόν. Ανάλογες προσπάθειες πώλησης έχουν καταγραφεί για τις πέτρες της Ισπανίας, της Μάλτας και της Κύπρου. Χάρη στην επιμονή του Γκουτχάινς και των φοιτητών του, στη Νομική Σχολή πανεπιστημίου του Τέξας, όπου διδάσκει, 77 σεληνιακές πέτρες έχουν εντοπισθεί, συμπεριλαμβανομένων και εκείνων που δωρίστηκαν στους κυβερνήτες των αμερικανικών πολιτειών του Κολοράντο, του Μιζούρι και της Δ. Βιρτζίνια. Ο Γκουτχάινς παραδέχεται ότι δεν θα μπορέσει να ανακτήσει όλες τις χαμένες πέτρες, πολλές από τις οποίες βρίσκονται σήμερα σε ιδιωτικές συλλογές, αλλά τονίζει ότι δεν θα εγκαταλείψει τις προσπάθειες για ορισμένες από αυτές. «Θέλω οπωσδήποτε να ανακτήσω την πέτρα της Μάλτας, αλλά και εκείνη της Ρουμανίας, ενώ έχω σκεφτεί τί πρέπει να κάνω για αυτό. Χρειάζεται, όμως, υπομονή», λέει ο Γκουτχάινς. Φωτογραφίες απο τον τελευταίο διαστημικό περίπατο.

Αδέσποτες μαύρες τρύπες θέτουν σε κίνδυνο το ηλιακό μας σύστημα; Αν η τελευταία προσομοίωση του τι συμβαίνει όταν συγχωνεύονται μαύρες τρύπες είναι σωστή, τότε μπορεί να υπάρχουν εκατοντάδες περιπλανώμενες μαύρες τρύπες στον γαλαξία μας - με μάζες αρκετές χιλιάδες φορές τη μάζα του ήλιου μας. «Τέτοιες ελεύθερα περιπλανώμενες μαύρες τρύπες είναι δύσκολο να εντοπιστούν» δήλωσε η αστρονόμος Kelly Holley-Bockelmann από το πανεπιστήμιο Vanderbilt στο Tennessee. Εκτός από την διαδικασία απορρόφησης γειτονικών αερίων και μεσοαστρικής ύλης, ο μόνος τρόπος για να εντοπιστεί μια μαύρη τρύπα είναι να παρατηρηθεί η κάμψη του φωτός, όταν διέρχεται από τη γειτονιά μιας μαύρης τρύπας, εξαιτίας του ισχυρότατου βαρυτικού πεδίου της. Έτσι δημιουργείται το φαινόμενο του «βαρυτικού φακού» εξαιτίας του οποίου τα άστρα του υποβάθρου φαίνονται προς στιγμήν μετατοπισμένα και λαμπρότερα. Η έρευνα επικεντρώθηκε σε ένα μοντέλο μαύρων τρυπών «ενδιάμεσων μαζών» των οποίων η ύπαρξη πρόσφατα αμφισβητήθηκε. Μέχρι τώρα έχει επιβεβαιωθεί η ύπαρξη μόνο μιας μαύρης τρύπας μεσαίου μεγέθους. Ανακαλύφθηκε πριν από τρία χρόνια από το διαστημικό τηλεσκόπιο ακτίνων Χ, XMM-Newton, της Ευρωπαϊκής Διαστημικής Υπηρεσίας, στην άκρη του γαλαξία ESO 243-49, σε απόσταση 290 εκατομμυρίων ετών φωτός από τη Γη. Οι ερευνητές εξέτασαν τι συμβαίνει όταν οι μαύρες τρύπες αυτού του μεγέθους συγχωνεύονται με άλλες μαύρες τρύπες, χρησιμοποιώντας τη γενική θεωρία της σχετικότητας του Αϊνστάιν. Μία από τις μεγάλες εκπλήξεις που προέκυψαν από την μελέτη αυτή ήταν η πρόβλεψη ότι όταν δύο μαύρες τρύπες που περιστρέφονται με διαφορετικές ταχύτητες ή έχουν διαφορετικό μέγεθος, η νέα μαύρη τρύπα που προκύπτει από τη συγχώνευση, εξαιτίας των νόμων διατήρησης δέχεται μια ώθηση, και κινείται προς κάποια κατεύθυνση με πολύ μεγάλη ταχύτητα , μέχρι 4.000 χιλιόμετρα ανά δευτερόλεπτο. «Αυτό ξεπερνά όλες τις προβλέψεις. Ακόμη και η μέση ταχύτητα ώθησης των 200 χλμ ανά δευτερόλεπτο είναι εξαιρετικά υψηλή, όταν συγκρίνεται με τις ταχύτητες διαφυγής των αστρονομικών αντικειμένων», σύμφωνα με την Holley-Bockelmann. «Συνειδητοποιήσαμε ότι κάθε συγχωνευμένη μαύρη τρύπα θα διαφεύγει από το σφαιρωτό σμήνος στο οποίο ανήκει, διότι η ταχύτητα διαφυγής είναι μικρότερη από 100 χιλιόμετρα ανά δευτερόλεπτο.»Σύμφωνα με τις πιο συντηρητικές υποθέσεις υπολογίζεται ότι το 2% σφαιρωτών σμηνών στον γαλαξία μας περιέχουν μαύρες τρύπες ενδιάμεσης μάζας. Αυτό σημαίνει ότι εκατοντάδες τέτοιες μαύρες τρύπες περιπλανώνται αδέσποτες στον γαλαξία μας καταπίνοντας ότι βρίσκεται στο πέρασμά τους. Νεφελώματα, άστρα, πλανήτες και οτιδήποτε έχει την ατυχία να τις συναντήσει. Ευτυχώς για μας δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας, γιατί αριθμός τους είναι πολύ μικρός σε σχέση μέγεθος του γαλαξία μας. Και επιπλέον η επικίνδυνη ζώνη τους, η ακτίνα Schwarzschild, είναι πραγματικά πολύ μικρή - μόνο μερικές εκατοντάδες χιλιόμετρα. Έτσι οι πιθανότητες αφανισμού της Γης από ένα τέτοιο γεγονός καθίστανται αμελητέες. Άλλωστε υπάρχουν πολύ πιο επικίνδυνα πράγματα στη γειτονιά της Γης (ή μήπως τα πιο επικίνδυνα βρίσκονται πάνω στην ίδια την Γη; http://www.dailymail.co.uk/sciencetech/article-2103844/Could-Milky-Ways-phantom-black-holes-pose-danger-solar-system.html Μίνι μαύρη τρύπα «ρουφάει» ύλη από κοντινά της άστρα παράγοντας έναν κοσμικό άνεμο η ταχύτητα του οποίου είναι 34 εκατομμύρια χλμ/ώρα! Πρόκειται για τον πιο ισχυρό άνεμο που έχει εντοπιστεί σε μαύρη τρύπα «μικρομεσαίου» μεγέθους. Τo εντυπωσιακό φαινόμενο λαμβάνει χώρα στον αστερισμό του Σκορπιού σε μια περιοχή που βρίσκεται σε απόσταση περίπου 30 χιλιάδων ετών φωτός από εμάς. Εκεί βρίσκεται μια μικρή μαύρη τρύπα, η IGR J17091-3624, που οι επιστήμονες υπολογίζουν ότι έχει μάζα ανάλογη με εκείνη του Ήλιου και είναι μια από τις μικρότερες, ίσως και η μικρότερη μελανή οπή που γνωρίζουμε. Η IGR J17091-3624 είναι προϊόν της κατάρρευσης δύο γιγάντιων άστρων που είχαν μάζα 5-10 φορές μεγαλύτερη από αυτή του Ήλιου. Νέες παρατηρήσεις που έκανε στη συγκεκριμένη περιοχή το διαστημικό τηλεσκόπιο Chandra αποκάλυψαν ένα εντυπωσιακό φαινόμενο. Η βαρύτητα της μαύρης τρύπας «ρουφάει» την ύλη των κατεστραμμένων άστρων δημιουργώντας έναν δίσκο αερίων που κινείται γύρω από αυτή. Η όλη κοσμική διεργασία παράγει έναν άνεμο η ταχύτητα του οποίου υπολογίζεται σε 34 εκατομμύρια χλμ/ώρα - η ταχύτητα αυτή είναι ανάλογη εκείνης των ανέμων που παράγονται από μαύρες τρύπες οι οποίες έχουν μάζα δεκάδες εκατομμύρια ή και δισεκατομμύρια φορές μεγαλύτερη από τη μάζα της IGR J17091-3624. Ο τρομερός αυτός άνεμος μετακινεί και διασκορπά μεγάλες ποσότητες της ύλης του δίσκου εμποδίζοντας τη μαύρη τρύπα να τις απορροφήσει.Οι επιστήμονες μελετούν το φαινόμενο αφού αποκαλύπτει άγνωστες πτυχές των διεργασιών που λαμβάνουν χώρα στις μαύρες τρύπες. H NASA έδωσε στη δημοσιότητα μια εντυπωσιακή καλλιτεχνική απεικόνιση του φαινομένου. Η μαύρη τρύπα ρουφάει ύλη από τα άστρα που βρίσκονται δεξιά στην εικόνα δημιουργώντας έναν δίσκο αερίων γύρω από αυτή. Ένας πανίσχυρος άνεμος μετακινεί και διασκορπά την ύλη του δίσκου εμποδίζοντάς τη να πέσει στην τρύπα.

Ενας «υδάτινος» κόσμος. Οι αστρονόμοι επιβεβαίωσαν την ύπαρξη μιας νέας κατηγορίας πλανήτη: πρόκειται για έναν «υδάτινο κόσμο» που διαθέτει… αχνιστή ατμόσφαιρα. Ο εξωπλανήτης GJ 1214b είναι μια «Υπερ-Γαία»: αυτό σημαίνει ότι είναι μεγαλύτερος από τον δικό μας πλανήτη αλλά μικρότερος από τους γίγαντες αερίων όπως ο Δίας. Νέες παρατηρήσεις που έγιναν με το τηλεσκόπιο Hubble επιβεβαιώνουν ότι ένα μεγάλο μέρος της μάζας του είναι υδάτινο. Μάλιστα οι υψηλές θερμοκρασίες που επικρατούν στον… νερουλό πλανήτη μαρτυρούν ότι πιθανότατα αποτελείται από «εξωτικά» υλικά. «Ο GJ 1214b δεν μοιάζει με κανέναν άλλον πλανήτη που ξέρουμε» ανέφερε ο επικεφαλής της μελέτης Ζάκορι Μπέρτα από το Κέντρο για την Αστοφυσική Harvard Smithsonian. Ο συγκεκριμένος πλανήτης πρωτοεντοπίστηκε το 2009 από επίγεια τηλεσκόπια. Η διάμετρός του είναι 2,7 φορές μεγαλύτερη από αυτή της Γης, ωστόσο το βάρος του είναι επταπλάσιο από αυτό του πλανήτη μας. Βρίσκεται σε τροχιά γύρω από έναν κόκκινο νάνο και σε απόσταση μόλις δύο εκατομμυρίων χιλιομέτρων από αυτόν, γεγονός που μαρτυρεί ότι ο GJ 1214b είναι άκρως… ζεματιστός με θερμοκρασίες που ξεπερνούν τους 200 βαθμούς Κελσίου. Το 2010 αστρονόμοι δημοσίευσαν στοιχεία μετρήσεων σχετικά με την ατμόσφαιρα του GJ 1214b. Οι μετρήσεις εκείνες μαρτυρούσαν ότι η ατμόσφαιρά του είναι υδάτινη, ωστόσο δεν είχε υπάρξει επιβεβαίωση. Και αυτό διότι είχε εκφραστεί και η υπόθεση ότι ο πλανήτης καλυπτόταν πιθανώς από ομίχλη πλούσια σε στοιχεία όπως το άζωτο, παρόμοια με αυτήν που καλύπτει το φεγγάρι του Κρόνου Τιτάνα. Τώρα ο δρ Μπέρτα και οι συνεργάτες του χρησιμοποίησαν την κάμερα ευρέως πεδίου του διαστημικού τηλεσκοπίου Ηubble προκειμένου να μελετήσουν τον GJ 1214b καθώς περνούσε μπροστά από το άστρο του. Κατά τη διάρκεια αυτών των διελεύσεων το φως του άστρου φιλτράρεται μέσα από την ατμόσφαιρα του πλανήτη, δίνοντας πολύτιμα στοιχεία στους επιστήμονες σχετικά με τη σύσταση των αερίων που την αποτελούν. Με βάση τις παρατηρήσεις των ερευνητών οι οποίες αναμένεται να δημοσιευθούν στο επιστημονικό περιοδικό «Astrophysical Journal» ο GJ 1214b αποτελείται από μια πυκνή ατμόσφαιρα υγρού ατμού και όχι από στοιχεία όπως το άζωτο που δημιουργούν ομιχλώδες τοπίο στον Τιτάνα. Πλούσιος σε «εξωτικά» υλικά. Οι μετρήσεις στη σύσταση του εξωπλανήτη μαρτυρούν επίσης ότι διαθέτει περισσότερο νερό από τη Γη, γεγονός που σημαίνει ότι η εσωτερική δομή του είναι πολύ διαφορετική από αυτήν του πλανήτη μας. «Οι υψηλές θερμοκρασίες και οι πιέσεις που ασκούνται πιθανότατα έχουν οδηγήσει στον σχηματισμό ‘εξωτικών’ υλικών όπως ο ‘καυτός πάγος’ ή το ‘υπερ-ρευστό’ νερό, ουσίες δηλαδή που είναι εντελώς άγνωστες για τα γήινα δεδομένα» εξηγεί ο δρ Μπέρτα. Η κοντινή απόσταση που χωρίζει τον GJ 1214 από τη Γη τον καθιστά υποψήφιο για περαιτέρω μελέτη με το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb το οποίο αναμένεται να εκτοξευθεί ως το τέλος της δεκαετίας με στόχο να ρίξει φως στα μυστήρια του σχηματισμού των άστρων και των γαλαξιών.

Ανακαλύφθηκαν δείγματα γεωλογικής δραστηριότητας στη Σελήνη. Δείγματα σχετικά πρόσφατης γεωλογικής δραστηριότητας στον φλοιό της Σελήνης ανακάλυψαν Αμερικανοί επιστήμονες. Θεωρούν ότι, ταυτοχρόνως με την επικρατούσα διαδικασία συμπίεσης, ορισμένα τμήματα της επιφάνειας του φυσικού δορυφόρου της Γης, αντιθέτως, διαστέλλονταν. Το φαινόμενο αυτό εξελισσόταν λιγότερο από 50 εκατομμύρια χρόνια πριν, δηλαδή εντελώς πρόσφατα με τα γεωλογικά μέτρα. Το συμπέρασμα αυτό προέκυψε μετά την ανάλυση των λήψεων, που έγιναν από κάμερες, με τις οποίες ήταν εξοπλισμένο το αμερικανικό σκάφος «Σεληνιακός κατάσκοπος σε τροχιά», που εκτοξεύθηκε τον Ιούνιο του 2009. Οι αποδείξεις της διαστολικής επέκτασης μαρτυρούν ότι από γεωλογική άποψη η Σελήνη είναι ακόμη δραστήρια. «Θεωρούμε ότι ο δορυφόρος βρίσκεται εν συνόλω σε κατάσταση σταδιακής συρρίκνωσης, που προκαλεί η ψύξη του ακόμη καυτού μάγματος στο εσωτερικό», υπογραμμίζει ο Τόμας Ουότερς, ο βασικός συντάκτης της νέας έρευνας.

Χημική μέθοδος φέρνει πιο κοντά τα κυκλώματα από γραφένιο. Μια νέα μέθοδος για την οξείδωση του γραφενίου θα μπορούσε να επιτρέψει στο μέλλον την αντικατάσταση του πυριτίου που χρησιμοποιείται στα τσιπ από αυτή την παράξενη μορφή άνθρακα. Το γραφένιο, μια μορφή του άνθρακα συγγενική με τον γραφίτη, αποτελείται από κυψελοειδή φύλλα ατόμων άνθρακα με πάχος ενός ατόμου. Εκτός του ό,τι είναι πιο ανθεκτικό από το ατσάλι, το γραφένιο είναι επίσης καλύτερος αγωγός του ηλεκτρισμού από οποιοδήποτε άλλο γνωστό υλικό.Όμως οι ημιαγωγοί που χρησιμοποιούνται σήμερα για την κατασκευή κυκλωμάτων έχουν πολύ μικρότερη αγωγιμότητα, ενδιάμεση ανάμεσα στους αγωγούς και τους μονωτές. Για να μπορέσει το γραφένιο να αξιοποιηθεί στην κατασκευή κυκλωμάτων, όπως ελπίζουν σήμερα πολλοί επιστήμονες, πρέπει να βρεθεί ένας τρόπος ώστε η ροή των ηλεκτρονίων να διακόπτεται κατά βούληση. Για να λυθεί αυτό το πρόβλημα, ερευνητικές ομάδες σε όλο τον κόσμο εργάζονται σήμερα πυρετωδώς για να επινοήσουν μια μέθοδο χημικής τροποποίησης του γραφενίου. Μια από τις τακτικές που ακολουθούν είναι η «μέθοδος του Χάμερς», στην οποία το γραφένιο βυθίζεται σε οξέα και οξειδώνεται. Τα οξέα, όμως, καταστρέφουν τη δομή του γραφενίου σε ατομικό επίπεδο και το καθιστούν ουσιαστικά άχρηστο. Τώρα, μια νέα μέθοδος που οξειδώνει το γραφένιο αφήνοντας όμως άθικτη τη δομή του παρουσιάζεται στην επιθεώρηση Nature Chemistry. http://www.nature.com/nchem/journal/vaop/ncurrent/full/nchem.1269.html Η νέα μέθοδος αφενός δίνει γραφένιο που διατηρεί την ομοιογένειά του, αφετέρου μπορεί να ρυθμιστεί και να δώσει ένα εύρος ηλεκτρικών ιδιοτήτων. Για να παράξουν το οξείδιο του γραφενίου, οι ερευνητές τοποθέτησαν φύλλα του υλικού μέσα σε έναν θάλαμο κενού στον οποίο είχε πρώτα διοχετευτεί μοριακό οξυγόνο. Η πυράκτωση ενός νήματος από βολφράμιο, σε θερμοκρασία 1.500 βαθμών Κελσίου, διέσπασε τα μόρια οξυγόνου σε εξαιρετικά δραστικό ατομικό οξυγόνο, το οποίο ενσωματώθηκε στη «σκαλωσιά» του γραφενίου. Επόμενος στόχος των ερευνητών θα είναι να βελτιώσουν και να τροποποιήσουν τη μέθοδο ώστε να παράξουν υλικά γραφενίου με μια ποικιλία ιδιοτήτων. «Παραμένει ασαφές το εάν αυτή η μελέτη θα αξιοποιηθεί σε πρακτικές εφαρμογές εν μία νυκτί» παραδέχτηκε ο Μαρκ Χέρσαμ, επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας. «Φαίνεται όμως ότι είναι ένα βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση» είπε.

Το μυστικό του Κόκκινου Πλανήτη: ποιος θα πατήσει πρώτος στον Άρη; Η Ρωσική Διαστημική Υπηρεσία (Ροσκόσμος) προτίθεται να συμμετάσχει στο ευρωπαϊκό πρόγραμμα «ExoMars», δηλαδή στην οργάνωση δύο ερευνητικών αποστολών προς τον Άρη το 2016 και το 2018. Την επίσημη ανακοίνωση σχετικά με αυτό το θέμα η υπηρεσία θα την κάνει στις αρχές Μαρτίου, μετά τις συνομιλίες της με την Ευρωπαϊκή Διαστημική Υπηρεσία. To «ExoMars» θα γίνει ρωσο-ευρωπαϊκό σχέδιο, καθώς πρόσφατα αποχώρησαν από αυτό οι Αμερικανοί, λόγω μείωσης του προϋπολογισμού της NAΣΑ. Στο πλαίσιο του προγράμματος «ExoMars» σχεδιαζόταν να αποσταλούν στον Άρη δύο σκάφη, το 2016 και το 2018. Και οι δύο εκτοξεύσεις έπρεπε να γίνουν με αμερικανικούς πυραύλους «Άτλας-5». Το περασμένο φθινόπωρο η ΝΑΣΑ κατέστησε σαφές ότι με τον πύραυλο για το 2016 θα υπάρξουν προβλήματα και ο επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Διαστημικής Υπηρεσίας Ζαν-Ζακ Ντορντέν προσκάλεσε τη Ρωσία στο «ΕxoMars». Μάλιστα η συμμετοχή της δεν θα περιοριστεί μόνο στην παροχή του φέροντος πυραύλου «Προτόν», αλλά η ρωσική πλευρά θα γίνει τρίτο πλήρες μέλος του σχεδίου, θα διεξαγάγει τα δικά της πειράματα και θα εμπλουτίσει ουσιαστικά την αποστολή, διαβεβαίωσε ο επικεφαλής της Υπηρεσίας. Έως πρόσφατα υπήρχε η εκτίμηση ότι η εκτόξευση του 2018 θα γίνει παρ’ όλ’ αυτά με τη βοήθεια αμερικανικού πυραύλου, όμως η ΝΑΣΑ αποφάσισε να εγκαταλείψει οριστικά το σχέδιο για τον Άρη. Μας μίλησε ο γραμματέας του Ινστιτούτου Διαστημικών Ερευνών της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών Αλεξάντρ Ζαχάροφ: «Η συμμετοχή της ΝΑΣΑ διαρκώς θύμιζε εκκρεμές: πότε συμφωνούσαν, πότε αρνούνταν και ξανά συμφωνούσαν. Στο τέλος αρνήθηκαν εντελώς. Τους περιέκοψαν τον προϋπολογισμό για το Διάστημα, γι’ αυτό και δεν επαρκούσαν τα χρήματα». Σύμφωνα με τον ακαδημαϊκό, μεταξύ των ρωσικών συσκευών, οι οποίες θα καταστεί δυνατό να τοποθετήσουν στο «ΕxoMars», μπορεί να είναι νετρονικοί ανιχνευτές για την αναζήτηση νερού. Οι ειδικοί μας κατασκεύασαν έναν τέτοιο ανιχνευτή για τον μεγάλο αυτοκινούμενο σταθμό της ΝΑΣΑ, ο οποίος τώρα πετά προς τον Άρη. Στη Ρωσία είναι επίσης καλά ανεπτυγμένοι οι μηχανισμοί των σκαφών προσεδάφισης, είπε ο Αλεξάντρ Ζαχάροφ: «Н συμμετοχή μας εκεί μπορεί να αφορά στη δημιουργία του συστήματος προσεδάφισης - οι Ευρωπαίοι ποτέ δεν είχαν ξανά προσεδαφιστεί στον Άρη - αλλά και σε επιστημονικά πειράματα. Το σκάφος τροχιάς σχεδιάστηκε από αυτούς, όπως και το σκάφος προσεδάφισης, αλλά με τη συμμετοχή της Ρωσίας. Συνολικά το «ExoMars» θα είναι διώροφο. Το 2016 θα εκτοξευθεί το πειραματικό σκάφος για την προετοιμασία της διαδικασίας προσεδάφισης. Γι’ αυτό και δεν θα διαθέτει μεγάλο αριθμό επιστημονικού εξοπλισμού. Το 2018 θα πετάξει ήδη ένα ολοκληρωμένο σκάφος μετακίνησης στο έδαφος του Άρη με πλήρη εξοπλισμό». Το σκάφος τροχιάς θα χαρτογραφήσει τα σημεία, όπου από τα βάθη του πλανήτη εκλύεται στην ατμόσφαιρα μεθάνιο και άλλα αέρια. Προκαλεί ιδιαίτερη περιέργεια στους επιστήμονες η προέλευση του μεθανίου: ηφαιστειακή δραστηριότητα στον Άρη δεν υφίσταται, οπότε γεννιέται η υποψία για ύπαρξη άλλης πιθανής πηγής, κάποιους υποθετικούς μικροοργανισμούς. Βασική αποστολή του σκάφους μετακίνησης στον Άρη θα είναι ακριβώς η αναζήτηση πρώιμων μορφών ζωής. Συνολικά η αποστολή του «ΕxoMars» θα βοηθήσει να καταλάβουμε καλύτερα την εξέλιξη του πλανήτη, αλλά και να αποτιμήσουμε το μέγεθος των κινδύνων, τους οποίους θα αντιμετωπίσουν οι επανδρωμένες αποστολές περί τα μέσα του αιώνα μας.

Το καρναβάλι του Ρίο τιμά τον Γιούρι Γκαγκάριν. Ο Ρώσος κοσμοναύτης Γιούρι Γκαγκάριν, γνωστός σε όλον τον κόσμο ως ο πρώτος άνθρωπος, που κατέκτησε το Διάστημα, θα αποτελέσει ένα από τα βασικά αξιοθέατα του Καρναβαλιού στο Ρίο ντε Τζανέιρο. Ο τιμώμενος κοσμοναύτης θα είναι το βασικό θέμα της επίδειξης της Σχολής της σάμπα Unidos de Cosmos, η οποία θα γίνει στις 20 Φεβρουαρίου σε μία από τις αυτοσχέδιες αρένες στο βόρειο τμήμα της πόλης. Αυτή τη στιγμή το θέμα, που επέλεξε η Σχολή είναι ένα από τα πλέον συζητούμενα στο περιβάλλον των καρναβαλιστών. Με την εμφάνισή τους οι Unidos de Cosmos θα τιμήσουν τα 50χρονα από την ημέρα της πρώτης πτήσης στο Διάστημα. Η εντυπωσιακή πομπή θα αρχίσει με τους «Αστρικούς Ανταγωνισμούς» μεταξύ της Σοβιετικής Ένωσης και των Ηνωμένων Πολιτειών με μια προπορευόμενη ομάδα, που θα ανοίξει την πομπή παρουσιάζοντας τη Σχολή, με το ηχηρό όνομα η Μεγάλη Μάχη. Εν συνεχεία θα εμφανιστεί ο τελετάρχης και η κοπέλα σημαιοφόρος, οι οποίοι με τον ασυνήθιστο χορό τους θα παρουσιάσουν τον ουράνιο θόλο. Η παραδοσιακή έξοδος των μουσικών με τα ακορντεόν-φυσαρμόνικες «μπαγιάν», ντυμένους με το τυπικό ένδυμα της Πολιτείας Μπάγια, θα γίνει η καλύτερη προσωποποίηση της γνωστής φράσης του Γκαγκάριν «η Γη είναι Γαλανή». Ένα φαντασμαγορικό θέαμα αποτελεί η αλληγορική διακοσμητική πλατφόρμα με το όνομα «Πύραυλος», που μιμείται τον εσωτερικό χώρο του διαστημικού σκάφους, στο οποίο ο σοβιετικός κοσμοναύτης ολοκλήρωσε την πρώτη του πτήση. Δεν θα λείπουν και οι πολυάριθμοι άλλοι πύραυλοι, που θα συμβολίζουν τη σημαντική συμβολή της ρωσικής αεροδιαστημικής επιστήμης στην ιστορία της ανάπτυξης ολόκληρης της ανθρωπότητας. Μεταξύ των ανθρώπων, που θα παρελαύνουν σε στήλες, δεν είναι δύσκολο να διακρίνετε ήρωες των φανταστικών διηγήσεων του Ιούλιου Βερν, αστρονόμους και εφευρέτες, Σουμέριους και Αιγύπτιους, Έλληνες και Ρωμαίους, με μια λέξη όλους όσοι από αρχαιοτάτων χρόνων επεδείκνυαν αμέριστο ενδιαφέρον για το διαστημικό πεδίο, προσπαθώντας να μαντέψουν τα μυστικά του. Άλλο ένα συναρπαστικό σημείο θα είναι η εμφάνιση της ιπτάμενης θεάς, που θα κρατά στα χέρια της την Υδρόγειο και θα προσωποποιεί την αιώνια επιδίωξη του ανθρώπου να γνωρίσει κάθε τί νέο. Με το ρυθμικό άκουσμα των τυμπάνων θα αισθανθούμε την τεράστια δίψα για περιπέτεια και η την αμέτρητη ανδρεία του Γιούρι Γκαγκάριν. Στις επόμενες σειρές θα παρουσιαστεί η διάσημη σκυλίτσα Λάικα και η λεγόμενη Ρωσική υπερηφάνεια, προαναγγέλλοντας την εμφάνιση του τρίτου αλληγορικού στοιχείου «Θα υψώσω στον ουρανό το αστέρι του κομμουνισμού», που θα παρουσιαστεί με δυο τεράστια χέρια, που κρατούν το ρωσικό αστέρι. Την πομπή θα κλείσουν οι ομάδες «Διαστημική εποχή» και η «Θα γιορτάσω στην Κάμπος, θυμίζοντας τον μεγαλοπρεπή εορτασμό της 50ής επετείου από την ημέρα της πτήσης του Γκαγκάριν σ’ αυτήν την βραζιλιάνικη πόλη. Στο τέλος από την αρένα θα περάσουν οι συνθέτες και οι πιο παλαιοί και τιμώμενοι χορευτές σάμπας της Σχολής. Μικρές ειδήσεις. Το πλήρωμα του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού δοκιμάζει νέο σύστημα επικοινωνίας. Τα μέλη του πληρώματος του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού από τη Ρωσία διεξάγουν το πείραμα «Σύστημα επικοινωνίας με λέιζερ» για την μεταφορά μεγάλων όγκων πληροφοριών στη Γη, δήλωσε ο μηχανικός του Σταθμού Αντόν Σκαπλιέροφ. Η λήψη και εκπομπή γίνεται από το κανάλι Σταθμός. Η ταχύτητα της μεταφοράς πρέπει να είναι από 2 έως 75 Mbit/sec για αποστάσεις έως 1000 χιλιόμετρα. Μετά τη δοκιμή της μεθόδου και τα επιτυχή αποτελέσματα, το σύστημα επικοινωνίας μέσω λέιζερ θα είναι ένα ακόμη κανάλι μεταφοράς πληροφοριών με ρωσικά μέσα. Ρωσία και ΕΕ θα αρχίσουν από κοινού να μελετούν τον Άρη. Το κοινό ρωσο-ευρωπαϊκό διαστημικό σχέδιο για τη μελέτη του Άρη «ExoMars» μπορεί να υλοποιηθεί ήδη από αυτή τη δεκαετία, ανακοίνωσε τη Δευτέρα ο επικεφαλής της Ρωσικής Διαστημικής Υπηρεσίας (Ροσκόσμος) Βλαντίμιρ Ποπόφκιν. Τις πρώτες ημέρες του Μαρτίου εκπρόσωποι του Ροσκόσμος και της Ευρωπαϊκής Διαστημικής Υπηρεσίας θα συναντηθούν ώστε να συζητήσουν τις προοπτικές της συνεργασίας τους.Ο Ποπόφκιν θύμισε ότι το σχέδιο «ExoMars» ήταν παλαιότερα αμερικανο-ευρωπαϊκό, όμως οι Αμερικανοί αποχώρησαν από αυτό. Το σχέδιο «ExoMars» αποτελείται από δύο αποστολές στον Άρη, που έχουν σχεδιαστεί για το 2016 και το 2018. Εξερευνητής στο Βόρειο Σέλας. Η NASA έδωσε στη δημοσιότητα μια φωτογραφία από την εκτόξευση ενός πυραύλου την Κυριακή στην Αλάσκα ενώ το Βόρειο Σέλας βρισκόταν σε πλήρη εξέλιξη. Η αποστολή οργανώθηκε από ομάδα 60 επιστημόνων που μελετούν το Βόρειο Σέλας και ειδικότερα το αν και πώς επιδρά το φαινόμενο στα τηλεπικοινωνιακά δίκτυα. Ο μήκους 15 μέτρων πύραυλος που διαθέτει διάφορα όργανα «διείσδυσε» στο Βόρειο Σέλας και μετέδωσε πλήθος δεδομένων.

Βίντεο:

«Οαση» ζωής στην πιο άνυδρη έρημο. Μια αποικία μικροοργανισμών, και μάλιστα ακμάζουσα, ανακάλυψαν ερευνητές δύο μέτρα κάτω από την επιφάνεια της Ατακάμα, της πιο άνυδρης ερήμου της Γης. Η ανακάλυψη είναι ιδιαίτερα σημαντική αφού αποδεικνύει για μια ακόμη φορά ότι η ζωή βρίσκει τρόπο να επιβιώνει στις πιο ακραίες συνθήκες και άρα δεν αποκλείεται να υπάρχουν ανάλογες μορφές ζωής σε άλλους πλανήτες και ειδικότερα στον Αρη. Οι επιστήμονες ευελπιστούν τώρα ότι, αν τα ρομπότ εξερεύνησης που θα σταλούν τα επόμενα χρόνια στον κόκκινο πλανήτη σκάψουν την επιφάνειά του, θα βρουν κάποιες μορφές ζωής. Η ανακάλυψη. Οι ερευνητές συγκέντρωσαν δείγματα εδάφους από την Ατακάμα, δείγματα από βάθη μέχρι και πέντε μέτρα κάτω από την επιφάνειά της. Η μόνιμη απουσία βροχοπτώσεων στην Ατακάμα την έχει καταστήσει στην περιοχή του πλανήτη μας που μοιάζει περισσότερο με τον Αρη. Για αυτόν τον λόγο η Ατακάμα αποτελεί συχνά ένα εργαστήριο προσομοίωσης για τους επιστήμονες που διενεργούν μελέτες σχετικές με τον κόκκινο πλανήτη. Τα δείγματα του εδάφους αναλύθηκαν με το όργανο SOLID το οποίο εντοπίζει μόρια που συνδέονται με τη ζωή όπως πρωτεΐνες, σάκχαρα, DNA κ.α. Η ανάλυση αποκάλυψε την ύπαρξη βακτηρίων και άλλων μικροοργανισμών σε βάθος δύο μέτρων από την επιφάνεια. «Είναι ένα είδος όασης για την Ατακάμα. Οσον αφορά τον Αρη η επιστημονική κοινότητα είναι πλέον πεπεισμένη ότι στην επιφάνειά του είναι εξαιρετικά δύσκολο αν όχι αδύνατο να εντοπιστεί ζωή. Αν θέλουμε να βρούμε ζωή στον Αρη πρέπει να ψάξουμε πιο βαθιά» δηλώνει ο Βίκτορ Πάρο, του Κέντρου Αστροβιολογίας της Μαδρίτης που ήταν ο επικεφαλής της έρευνας. Ο μηχανισμός της ζωής. Προηγούμενες έρευνες είχαν αποκαλύψει την παρουσία μικροοργανισμών σε βάθος λίγων δεκάδων εκατοστών από την επιφάνεια της Ατακάμα αλλά η νέα ανακάλυψη είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακή αφού σε βάθος δύο μέτρων κανείς οργανισμός δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει το ηλιακό φως ως πηγή ενέργειας. Σύμφωνα με τους ερευνητές το έδαφος διαθέτει στοιχεία που μπορούν να αποτελέσουν πηγές ενέργειας. Τέτοια στοιχεία είναι το οξικό οξύ, το μυρμηγκικό οξύ καθώς και ιόντα που μπορούν να αντικαταστήσουν το οξυγόνο για την αναπνοή. Οσον αφορά το νερό, σύμφωνα με τους ερευνητές, κάτω από την επιφάνεια της άνυδρης Ατακάμα καταφέρνει να περάσει μία μικρή ποσότητα προερχόμενη είτε από υπόγεια υδάτινα στρώματα είτε από ατμοσφαιρική υγρασία. Το νερό αυτό συγκρατείται με τη μορφή λεπτής μεμβράνης γύρω από κρυστάλλους αλάτων. Όπως λένε οι ερευνητές αυτές οι λεπτές μεμβράνες νερού είναι επαρκείς για τους μικροοργανισμούς. «Για αυτούς τους μικροοργανισμούς το πιο σημαντικό είναι να έχουν πρόσβαση σε κάποια ποσότητα νερού. Δεν χρειάζονται τίποτε άλλο από λίγο νερό για να ζήσουν. Η υπόθεση που κάνουμε είναι ότι μικρόβια που έχουν να αντιμετωπίσουν παρεμφερή περιβαλλοντικά προβλήματα σε Γη και Αρη θα έχουν αναπτύξει πιθανότατα και παρεμφερείς μοριακούς μηχανισμούς» αναφέρει ο Βίκτορ Πάρο. Η έρευνα δημοσιεύεται στην επιθεώρηση Astrobiology.

Eντυπωσιακή εικόνα του MESSENGER από τον Ερμή. Ο κρατήρας Αmaral που βρίσκεται στην επιφάνεια του Ερμή φωτογραφήθηκε από το διαστημικό σκάφος της NASA, MESSENGER στις 4 Φεβρουαρίου του 2012. http://messenger.jhuapl.edu/ Οι κορυφές στο μέσον του κρατήρα - το εύρος του οποίου είναι 109 χιλιόμετρα - προκάλεσαν το ενδιαφέρον των αστρονόμων, εξαιτίας της εντυπωσιακής μπλε απόχρωσης που εμφανίζουν. Η μπλε απόχρωση - έγχρωμη εικόνα - αποδεικνύει ότι οι κορυφές αυτές έχουν διαφορετική σύνθεση από την περιβάλλουσα επιφάνεια. Ο κρατήρας πήρε το όνομα της do Amaral Tarsila, ζωγράφου από τη Βραζιλία (1886 - 1973). http://en.wikipedia.org/wiki/Tarsila_do_Amaral

O Kρόνος από τηλεσκόπιο. Το βίντεο που ακολουθεί, με τον πλανήτη Κρόνο, λήφθηκε στις 18-2-2012 με κάμερα Logitech C250 CCD προσαρμοσμένη σε τηλεσκόπιο Zhumell Z10. Η κίνηση που βλέπουμε οφείλεται στην περιστροφή της Γης.

Τρανζίστορ του ενός ατόμου. Αυστραλοί και Αμερικανοί φυσικοί κατασκεύασαν το μικρότερο λειτουργικό τρανζίστορ στον κόσμο, που αποτελείται από ένα μόνο άτομο φωσφόρου ενσωματωμένο σε ένα κρύσταλλο πυριτίου. Το επίτευγμα μπορεί να αποτελέσει τον θεμέλιο λίθο για ένα μελλοντικό κβαντικό ηλεκτρονικό υπολογιστή και, γενικότερα, σημαίνει ότι η βασική μονάδα της ύλης, το άτομο, μπορεί να γίνει μελλοντικά η βασική μονάδα και των κομπιούτερ. Αν και στο παρελθόν, ήδη από το 2002, έχουν δημιουργηθεί και άλλα μονο-ατομικά τρανζίστορ, οι ερευνητές των πανεπιστημίων της Νέας Νότιας Ουαλίας και του Πέρντιου, με επικεφαλής την Μισέλ Σίμονς, που δημοσίευσαν τη σχετική μελέτη στο περιοδικό νανοτεχνολογίας «Nature Nanotechnology», σύμφωνα με το Γαλλικό Πρακτορείο, τους «New York Times» και το «New Scientist», για πρώτη φορά πέτυχαν να δημιουργήσουν μια τόσο μικροσκοπική ηλεκτρονική συσκευή, που να δουλεύει με τόση ακρίβεια, άρα είναι δυνητικά πολύ πιο χρήσιμη από ανάλογες απόπειρες στο παρελθόν. Το νέο νανο-τρανζίστορ έχει μέχρι και ορατά σημάδια («πύλες») χαραγμένα στην επιφάνειά του, έτσι ώστε οι μηχανικοί να μπορούν να συνδέουν σε αυτό μεταλλικές επαφές και να εφαρμόζουν την αναγκαία ηλεκτρική τάση. Ο χειρισμός του ατόμου φωσφόρου, μέσω λιθογραφικής διαδικασίας, έγινε με υπερεξελιγμένο ηλεκτρονικό μικροσκόπιο σε θάλαμο κενού. Το μονο-ατομικό τρανζίστορ, που χρειάζεται περαιτέρω βελτίωση, λειτουργεί όμως σε πολύ χαμηλές θερμοκρασίες (κάτω του ενός βαθμού Κέλβιν), άρα η μαζική παραγωγή του είναι δύσκολη προς το παρόν. Τα τρανζίστορ, που ως καλοί αγωγοί ρυθμίζουν τη ροή του ηλεκτρικού ρεύματος, αποτελούν τις βάσεις των «τσιπ» εδώ και πάνω από 50 χρόνια. Ο συνδυασμός των τρανζίστορ σε ένα «τσιπάκι» παράγει λογικά κυκλώματα που εκτελούν υπολογισμούς. Το ζητούμενο για τις εταιρίες παραγωγής επεξεργαστών είναι να χωρέσουν όσα περισσότερα τρανζίστορ σε ένα «τσιπ» για να αυξήσουν την υπολογιστική ισχύ του τελευταίου. Σήμερα, η μικρότερη δυνατή κλίμακα κατασκευής τρανζίστορ, που έχει καταστεί εφικτή από την αμερικανική Intel, είναι μέχρι τα 22 νανόμετρα (δισεκατομμυριοστά του μέτρου), δηλαδή λιγότερα από 100 άτομα σε διάμετρο. Ο λεγόμενος «νόμος του Μουρ» υπολογίζει ότι κάθε 18 μήνες περίπου μικραίνουν κι άλλο οι διαστάσεις των εξαρτημάτων στην «καρδιά» ενός υπολογιστή, έτσι ώστε διπλάσια τρανζίστορ να χωράνε στον ίδιο «τσιπάκι», με την ανάλογη αύξηση της ταχύτητας επεξεργασίας δεδομένων. Αν όντως ο «νόμος» αυτός συνεχίζει να ισχύει, το νέο επίτευγμα δείχνει ότι έως το 2020 τα χρησιμοποιούμενα τρανζίστορ στους ηλεκτρονικούς υπολογιστές θα έχουν πλέον συρρικνωθεί σε μέγεθος ατόμου.

Σύστημα προσσελήνωσης δοκιμάζεται για λογαριασμό της NASA. Μια πυραυλάκατος που αναπτύσσεται από ιδιωτική εταιρεία για λογαριασμό της NASA πραγματοποίησε την πρώτη ελεύθερη πτήση της σε έρημο της Καλιφόρνια. Το Xombie, ένα πυραυλοκίνητο σκάφος της καλιφορνέζικης Masten Space Systems, είχε κερδίσει το 2009 σε διαγωνισμό για συστήματα προσσελήνωσης που οργάνωσε η NASA, με έπαθλο ένα εκατομμύριο δολάρια. Στην πρώτη αυτόνομη πτήση του, η οποία πραγματοποιήθηκε στις αρχές Φεβρουαρίου στο Mojave Air and Space Port, περίπου 150χλμ από το Λος Άντζελες, το Xombie απογειώθηκε κατακόρυφα, πέταξε οριζόντια και προσεδαφίστηκε σε μια εξέδρα 50 μέτρα μακρύτερα. Η όλη δοκιμή διήρκεσε 67 δευτερόλεπτα. Μετά την απόφαση του Αμερικανού προέδρου Μπαράκ Ομπάμα να αναθεωρήσει τα σχέδια του προκατόχου του για επιστροφή στη Σελήνη, η NASA δεν έχει σχέδια για ρομποτικές ή επανδρωμένες αποστολές στο φεγγάρι. (Εχουν ευτυχώς αλλοι τετοια σχέδια.) http://www.astrovox.gr/forum/viewtopic.php?t=15559 Παρόλα αυτά, η υπηρεσία σχεδιάσει να χρησιμοποιήσει το Xombie προκειμένου να δοκιμάζει τη συμπεριφορά των φορτίων της ψηλά στην ατμόσφαιρα, πριν τα εκτοξεύσει τελικά στο Διάστημα. Το 2010, η Masten και ακόμα μία εταιρεία, η Armadillo Aerospace, εξασφάλισαν συμβόλαιο της NASA, ύψους 475.000 δολαρίων, για την ανάπτυξη συστημάτων που μπορούν να εκτοξεύουν μικρά φορτία σε ύψος από 20.000 μέχρι 107.000 μέτρα. Μεγαλύτερα ποσά έχουν στο μεταξύ επενδυθεί σε ιδιωτικές εταιρείες που αναπτύσσουν διαστημικά σκάφη για αποστολές στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, επανδρωμένες και μη.(Συγχαρητήρια στα lobby των ιδιωτικών εταιρειών-Μεγάλες δουλιές και ακριβές.) Ρώσοι βγήκαν για πρώτη φορά φέτος στο Ανοικτό Διάστημα. Οι Ρώσοι κοσμοναύτες Ολέγκ Κονονένκο και Αντόν Σκάπλεροφ έκαναν τον πρώτο φέτος περίπατο στο Ανοικτό Διάστημα. Μετακίνησαν τον βραχίονα φορτίου από το τμήμα σύζευξης Pirs στο μικρό εξευρευνητικό εργαστήριο. Όπως είπαν εκπρόσωποι του Κέντρου Ελέγχου των Διαστημικών Πτήσεων, το εγχείρημα αυτό είναι αναγκαίο διότι το τμήμα σύζευξης στο μέλλον προβλέπεται να βγει από την τροχιά και οι ακριβές εγκαταστάσεις χρειάζεται να μεταφερθούν από εκεί σε άλλα σημεία της εξωτερικής επιφάνειας του Σταθμού. Στη συνέχεια οι κοσμοναύτες, όπως προβλέπεται από το προγράμμα εργασίας, θα πρέπει να τοποθετήσουν επιπρόσθετες μετεωρικές πλάκες του πίνακα λειτουργίας του υπηρεσιακού μόντελ Zvezda. http://www.tovima.gr/webtv/#296934 Νέοι «πονοκέφαλοι» για το Ητα της Τρόπιδος. To υπέρλαμπρο Ητα της Τρόπιδος αποτελεί επίκεντρο της επιστημονικής μελέτης εδώ και δύο αιώνες αλλά κρύβει ακόμη πολλά μυστήρια. Νέες παρατηρήσεις αυξάνουν τον προβληματισμό των ειδικών αφού τα χαρακτηριστικά των άστρων του σμήνους είναι μοναδικά. Τα μυστήρια του Ητα. Το Ητα της Τρόπιδος πιστευόταν μέχρι πρόσφατα ότι ήταν ένα γιγάντιο άστρο. Διαπιστώθηκε τελικά ότι είναι ένα μικρό αστρικό σμήνος στο οποίο βρίσκονται δύο υπερμεγέθη άστρα. Η μάζα αυτών των δύο άστρων (συνδυαστικά) υπολογίζεται ότι είναι 100 φορές μεγαλύτερη από αυτή του Ήλιου και η φωτεινότητα εκατομμύρια φορές μεγαλύτερη από αυτή του μητρικού μας άστρου. Η δράση του Ητα της Τρόπιδος έχει εντυπωσιάσει αλλά και προβληματίσει στη διάρκεια των αιώνων τους επιστήμονες. Πριν από 170 χρόνια οι επιστήμονες εξέλαβαν μια σειρά εκρήξεων στο Ητα της Τρόπιδος ως μια έκρηξη σουπερνόβα, πράγμα που θα είχε σημάνει την καταστροφή του. Τελικά διαπιστώθηκε ότι είχε πράγματι γίνει μια τρομερή έκρηξη στο Ητα της Τρόπιδος: η έκρηξη εκτίναξε στο Διάστημα με ταχύτητα χίλια χλμ/δευτ. ύλη η μάζα της οποίας ήταν δέκα φορές μεγαλύτερη από αυτή του Ήλιου! Μια τέτοια έκρηξη θα έπρεπε να είχε κυριολεκτικά διαλύσει το Ητα της Τρόπιδος αλλά προς μεγάλη έκπληξη των επιστημόνων αυτό επέζησε. Το νέο εύρημα. Ερευνητική ομάδα από το Space Telescope Science Institute στο Μέριλαντ έκανε μια ακόμη ενδιαφέρουσα ανακάλυψη. Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι η θερμοκρασία στα δύο γιγάντια άστρα κυμαίνεται γύρω στους 4700 βαθμούς Κελσίου ενώ στα άστρα αυτής της κατηγορίας η θερμοκρασία πρέπει να είναι τουλάχιστον 6.700 βαθμούς Κελσίου. Η ανακάλυψη είναι μια ακόμη σπαζοκεφαλιά για την επιστημονική κοινότητα σχετικά με το Ητα της Τρόπιδος. «Όλοι οι καλά καταρτισμένοι αστρονόμοι θα στοιχημάτιζαν ότι τα άστρα θα είχαν θερμοκρασία τουλάχιστον 6.700 βαθμών Κελσίου» αναφέρει ο Αγκούστο Νταμινέλι του Ινστιτούτου Αστρονομίας Γεωφυσικής και Ατμοσφαιρικών Επιστημών του Πανεπιστημίου του Σάο Πάολο στην Βραζιλία που ήταν επικεφαλής των ερευνητών που ανακάλυψαν ότι το Ητα της Τρόπιδος είναι αστρικό σμήνος που κυριαρχείται από δύο γιγάντια άστρα. Η νέα έρευνα δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Nature». http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=443985&h1=true

Αδέσποτη μαύρη τρύπα είναι ο μόνος επιζών του γαλαξία της Μια μαύρη τρύπα που εντοπίστηκε με το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble, με μάζα 20.000 φορές μεγαλύτερη του Ήλιου, πρέπει να είναι κατάλοιπο ενός μικρού γαλαξία που έπεσε θύμα κοσμικού κανιβαλισμού. Το περίεργο με τη μαύρη τρύπα είναι ότι βρίσκεται στην περιφέρεια ενός μεγάλου γαλαξία, αντί στο κέντρο του. Μαύρες τρύπες σχηματίζονται βέβαια και στα άκρα των γαλαξιών, όταν άστρα μεγάλης μάζας φτάνουν στο τέλος της ζωής τους και καταρρέουν κάτω από το ίδιο τους το βάρος. Σε αυτή την περίπτωση, όμως, η μάζα τους είναι σχετικά μικρή, συνήθως λίγες φορές μεγαλύτερη από του Ήλιου. Αντίθετα, οι μαύρες τρύπες μεγάλης μάζας βρίσκονται σχεδόν πάντα στα κέντρα των γαλαξιών, αν και ο μηχανισμός σχηματισμού τους δεν έχει ακόμα διαλευκανθεί. Πώς λοιπόν μπορεί να βρέθηκε στην άκρη ενός γαλαξία μια μαύρη τρύπα 20.000 φορές πιο βαριά από τον Ήλιο; Το πιθανότερο, εκτιμά η ερευνητική ομάδα, είναι ότι η μαύρη τρύπα βρισκόταν αρχικά στο κέντρο ενός γαλαξία-νάνου, τον οποίο κατάπιε αργότερα ο γαλαξίας που παρατηρεί σήμερα το Hubble. Η έρευνα δημοσιεύεται στο Astrophysical Journal. Παρουσιάζεται επίσης στην υπηρεσία προδημοσίευσης arXiv. http://arxiv.org/abs/1110.6510 Δυσεξήγητο φως. Η μαύρη τρύπα, με την ονομασία HLX-1, εντοπίστηκε στην άκρη του σπειροειδούς γαλαξία ESO 243-49, ο οποίος βρίσκεται σε απόσταση 290 εκατομμυρίων ετών φωτός. Οι παρατηρήσεις του Hubble στην περιοχή της μαύρης τρύπας αποκάλυψαν ένα πλεόνασμα ερυθρής ακτινοβολίας, της οποίας η ένταση ήταν δύσκολο να εξηγηθεί. Ακτινοβολία σε διάφορα μήκη κύματος είναι γνωστό ότι εκπέμπεται από τον λεγόμενο δίσκο προσαύξησης, δηλαδή από αέρια που επιταχύνονται και θερμαίνονται καθώς ετοιμάζονται να πέσουν στη μαύρη τρύπα. Η ακτινοβολία που κατέγραψε το Hubble, όμως, δεν ήταν δυνατό να εξηγηθεί με βάση τις εκπομπές του δίσκου προσαύξησης. Το πιθανότερο, εκτιμούν οι ερευνητές, είναι ότι η ακτινοβολία προέρχεται από νεαρά, θερμά άστρα, τα οποία βρίσκονται στη γειτονιά της μαύρης τρύπας αλλά δεν διακρίνονται από τη Γη. Τα άστρα αυτά πρέπει να σχηματίστηκαν λόγω της σφοδρότητας με την οποία ένας παλιός, μικρός γαλαξίας συγκρούστηκε με τον ESO 243-49. «Το γεγονός ότι υπάρχει μια ομάδα νεαρών άστρων αποτελεί ένδειξη ότι η μαύρη τρύπα ενδέχεται να ήταν κάποτε η κεντρική μαύρη τρύπα ενός γαλαξία-νάνου» αναφέρει ο Σον Φάρελ του Ινστιτούτου Αστρονομίας του Σίδνεϊ, επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας. «Ο γαλαξίας-νάνος απορροφήθηκε αργότερα από τον βαρύτερο γαλαξία» εξηγεί. Η μοίρα της μαύρης τρύπας παραμένει όμως ασαφής, δεδομένου ότι η τροχιά της είναι άγνωστη. Ένα ενδεχόμενο είναι να χαθεί μέσα στην κεντρική μαύρη τρύπα του γαλαξία, δεν αποκλείεται όμως να παραμείνει για πάντα σε τροχιά γύρω από τον γαλαξία που κατέστρεψε το σπίτι της. http://www.physorg.com/news/2012-02-black-hole-shredded-galaxy.html Στην φωτογραφία η θέση της μαύρης τρύπας στον γαλαξία ESO 243-49 σημειώνεται με κύκλο.

Ο ΔΔΣ μπορεί να γίνει προσομοιωτής πτήσης προς τον Άρη. Είναι σκόπιμο να παραταθεί η παρουσία των πληρωμάτων στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό από τους σημερινούς 6 μήνες έως ένα έτος ή και περισσότερο ακόμη. Οι ειδικοί της Υπηρεσίας Διαστήματος της Ρωσίας- Ροσκόσμος - θεωρούν ότι η μετάβαση σε πιο μακρόχρρονες πτήσεις θα επιτρέψει στους ειδικούς να αποκτήσουν εμπειρία για το επόμενο βήμα της ανθρωπότητας στην εξερεύνηση του Διαστήματος - την έξοδο πέρα από την χαμηλή περίγεια τροχιά. Όπως προκύπτει από τη συμφωνία που είχε επιτευχθεί από τους εταίρους στο σχέδιο του ΔΔΣ, ο Σταθμός θα λειτουργεί τουλάχιστον ως το 2020. Θα ήταν λογικό μέσα στα χρονικά περιθώρια που έμειναν, να προσαρμοστεί ο Σταθμός για τα πειράματα προσομοίωσης μακρόχρονων διαπλανητικών πτήσεων, κάτι που θα συμπλήρωνε πολύ καλά τα παρόμοια γήινα πειράματα. Το τελευταίο απ’ αυτά – το Mars-500 - τελείωσε στις 4 Νοεμβρίου του 2011. Γίνεται λόγος για το πείραμα απομόνωσης 520 μερών, που έγινε με τη συμμετοχή έξι εθελοντών στο μοσχοβίτικο Ινστιτούτο Ιατροβιολογικών Προβλημάτων της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών. Μέσα στη μακέτα διαστημοπλοίου προσομοιώνονταν οι συνθήκες πτήσης προς τον Κόκκινο Πλανήτη, αλήθεια χωρίς την αβαρύτητα. Αν επαναληφθεί το πείραμα Mars-500 στο ΔΔΣ, τότε θα αποκτήσει πολύ πιο σημαντικό χαρακτήρα. Η Ρωσία πρότεινε αυτή την ιδέα στους ξένους εταίρους της,- είπε ο Αλεξέι Κρασνόφ, υπεύθυνος για τα επανδρωμένα προγράμματα της Ροσκόσμος. -«Συζητούμε με τους συναδέλφους μας το πως μπορεί να επαναληφθεί το πείραμα στις συνθήκες του Διαστήματος στο ΔΔΣ. Δεν έχει αποφασιστεί ακόμα η διάρκειά του. Έχουν προταθεί διάφορα σχέδια. Ο βασικός σκοπός τους είναι η προσομοίωση της αυτόνομης λειτουργίας των συστημάτων και πρώτ’ απ’ όλα των συστημάτων εξασφάλισης της ζωής και της διατροφής. Στο διαπλανητικό χώρο δρα ο πιο ολέθριος παράγοντας ανοιχτού Διαστήματος- η γαλακτική ακτινοβολία. Εννοείται ότι στη μακέτα διαστημοπλοίου δεν υπήρξε τέτοια ακτινοβολία, όπως και η αβαρύτητα. Εξάλλου, στο ΔΔΣ υπάρχει κάποια αδύναμη ακτινοβολία, η οποία επηρεάζει την γενική κατάσταση των κοσμοναυτών. Έτσι, λοιπόν, είναι δύσκολο από κάθε άποψη να φανταστεί κανείς πιο κατάλληλο χώρο για τη μελέτη των επιπτώσεων των διαπλανητικών αποστολών, μαζί και στη Σελήνη. Η χρησιμοποήση του ΔΔΣ όχι μόνο για την εκπλήρωση των πρώτιστων παραδοσιακών επιστημονικών καθηκόντων, αλλά και για την απόκτηση νέας πείρας και νέων γνώσεων, που θα είναι χρήσιμες για τη πτήση προς την περισεληνιακή τροχιά και στη συνέχεια απ’ αυτή προς τον Άρη, είναι πολύ επιθυμητή. Ύστερα από το 2020 η μόνιμη παρουσία των ανθρώπων στο Διάστημα μπορεί να ανασταλεί, διότι το επανδρωμένο διαστημικό πρόγραμμα θα επικεντρωθεί στις μακρινές πτήσεις και είναι απαραίτητο να μην χαθεί η ευκαιρία χρησιμοποίησης των δυνατοτήτων του ΔΔΣ ως προσομοιωτή όσο υπάρχει ακόμη»,- παρατήρησε συμπεραίνοντας ο Αλεξέι Κρασνόφ. Δορυφόρος – σκούπα για τα διαστημικά σκουπίδια. Ελβετοί επιστήμονες ανακοίνωσαν σήμερα τα πλάνα τους για τη δημιουργία ενός δορυφόρου που θα καθαρίζει το διάστημα από ανενεργούς δορυφόρους ή άχρηστα αντικείμενα που έχουν αφήσει πίσω τους πύραυλοι και διαστημόπλοια. Το ελβετικό σχέδιο προβλέπει την κατασκευή μικρών δορυφόρων, ικανών να αναζητούν τα διαστημικά σκουπίδια, να τα εκτρέπουν από την τροχιά τους και να τα καταστρέφουν στη γήινη ατμόσφαιρα Η κατασκευή του θα κοστίσει 8,2 εκατ. ευρώ και θα ονομάζεται Clean Space One (Καθαρό Διάστημα Ένα). Η πρώτη αποστολή του θα ξεκινήσει σε τρία έως πέντε χρόνια από σήμερα, με στόχο να περισυλλέξει δυο ελβετικούς δορυφόρους που εκτοξεύτηκαν το 2009 και το 2010. Σύμφωνα με τον εκπρόσωπο της Σχολής, εξετάζονται δύο επιλογές για τους δορυφόρους αυτούς: ένας τύπος δορυφόρου-καμικάζι που να παγιδεύει τα σκουπίδια και κατόπιν να αυτοκαταστρέφεται και ένα μοντέλο ικανό να προωθεί τα σκουπίδια στη Γη, είτε για να συντριβούν είτε για να καούν στην ατμόσφαιρα. «Είναι καιρός να κάνουμε κάτι για να μειώσουμε τα διαστημικά σκουπίδια», δήλωσε ο Ελβετός αστροναύτης και καθηγητής Claude Nicollier, παρουσιάζοντας το σχέδιο. Όπως είπε, κομμάτια κατεστραμμένων δορυφόρων ή πυραύλων που περιπλανιούνται στο διάστημα συνιστούν κίνδυνο για τη συνέχιση των διαστημικών αποστολών. Σύμφωνα με τη ΝΑΣΑ, περίπου 500 χιλιάδες άχρηστα αντικείμενα βρίσκονται σε τροχιά γύρω από τη Γη και ταξιδεύουν με 28.000 χιλιομέτρα την ώρα, ταχύτητα με την οποία θα μπορούσαν να καταστρέψουν ή να κάνουν μεγάλη ζημιά σε δορυφόρους και διαστημόπλοια. Η κατασκευή του "δορυφόρου-καθαρίστρια" προϋποθέτει την ανάπτυξη νέων τεχνολογιών για την αντιμετώπιση τριών μεγάλων προβλημάτων: Το πρώτο εμπόδιο έχει να κάνει με την τροχιά. Ο δορυφόρος πρέπει να είναι σε θέση να προσαρμόζει τη διαδρομή του για να ταιριάζει με αυτή του στόχου της. Στη συνέχεια, ο δορυφόρος πρέπει να αρπάξει με τη λαβή του και να σταθεροποιήσει τα συντρίμμια σε υψηλές ταχύτητες. Τέλος, πρέπει να είναι σε θέση να μεταφέρει τα συντρίμμια ή τους ανενεργούς δορυφόρους πίσω στην ατμόσφαιρα της Γης, όπου θα καούν κατά την επανείσοδο. Ο διευθυντής του Ελβετικού Διαστημικού Κέντρου, Volker Gass, ελπίζει κάποια μέρα να είναι σε θέση να προσφέρουν και να πωλούν μια ολόκληρη σειρά βιώσιμων συστημάτων που θα είναι σε θέση να θέτουν εκτός τροχιάς πολλά διαφορετικά είδη δορυφόρων. Βίντεο: H Ρωσική Διαστημική Υπηρεσία παρέτεινε την πρόσκληση ενδιαφέροντος για κοσμοναύτες λόγω έλλειψης υποψηφίων. Η Ομοσπονδιακή Διαστημική Υπηρεσία (Roskosmos) παρατείνει την πρόσκληση ενδιαφέροντος για την πρόσληψη κοσμοναυτών, καθώς προς το παρόν για τις σχετικές εξετάσεις κατατέθηκε ανεπαρκής αριθμός αιτήσεων. Συνολικά 43 υποψήφιοι πέρασαν στο δεύτερο γύρο. Πόσα ακριβώς άτομα χρειάζονται δεν ανακοινώνεται.Συνομιλώντας με δημοσιογράφους εκπρόσωποι της Ομοσπονδιακής Διαστημικής Υπηρεσίας δήλωσαν ότι ο χρόνος παραμονής των πληρωμάτων στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό ενδέχεται να αυξηθεί έως και το ένα έτος. Ο επικεφαλής των επανδρωμένων διαστημικών προγραμμάτων της Roskosmos Αλεξέι Kρασνόφ πρόσθεσε ότι αυτό γίνεται με το βλέμμα στραμμένο στις μελλοντικές επανδρωμένες αποστολές στον Άρη και μπορεί, κατά κάποιο τρόπο, να αντιμετωπιστεί ως συνέχιση του πειράματος «Άρης-500». H πρώτη διαστημική ρομπο-χειραψία. Μια ιστορική χειραψία πραγματοποιήθηκε χθες στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Ο διοικητής του ISS χαιρετήθηκε δια χειραψίας με τον R2, τον ρομποναύτη που βρίσκεται στον Σταθμό. Είναι η πρώτη φορά που ρομπότ και άνθρωπος δίνουν τα χέρια στο διάστημα. Η χειραψία. Αν και ο R2 βρίσκεται στον ISS εδώ και ένα χρόνο παρέμενε ανενεργός. Η NASA αποφάσισε να τον θέσει σε λειτουργία πριν από λίγα 24ωρα αλλά η ενεργοποίηση του γίνεται σταδιακά. Μια από τις πρώτες κινήσεις του R2 αφού «ξύπνησε» ήταν να γνωριστεί δια χειραψίας με τον Ντάνιελ Μπέρμπανκ, διοικητή του ISS «Η πρώτη χειραψία ανθρώπου με ρομπότ στο διάστημα είναι γεγονός. Για την ιστορία να πω ότι ήταν μια απαλή χειραψία, ο R2 είναι καταπληκτικός» δήλωσε ο Μπέρμπανκ αμέσως μετά την χειραψία. «Η χειραψία ήταν σίγουρα ένα από τα πιο ενδιαφέροντα πράγματα που έκανα σήμερα. Όμως δεν είμαι ακόμη απολύτως έτοιμος» ανέφερε ο R2 στο Tweeter. Φυσικά τις δηλώσεις του ρομποναύτη έχει αναλάβει να κάνει κάποιο στέλεχος της NASA. Ο ρομποναύτης. Ο R2 είναι ο πρώτος ρομποναύτης που ταξιδεύει στο διάστημα. Η NASA έχει ξεκινήσει εδώ και μια δεκαετία την προσπάθεια κατασκευής ενός ρομποτικού ανδροειδούς που θα συμμετέχει σε διαστημικές αποστολές. Ο R2 είναι κατασκευασμένος από αλουμίνιο, ανοξείδωτο χάλυβα και ανθρακονήματα, ζυγίζει 150 κιλά, έχει ύψος 101 εκατοστά, κινείται με ταχύτητα 3 μέτρων ανά δευτερόλεπτο και θα είναι το πρώτο ρομπότ που θα κινείται αυτόνομα σε συνθήκες έλλειψης βαρύτητας. Ο R2 αρχικά θα αναλάβει βοηθητικές εργασίες. Στόχος των επιτελών της NASA είναι τα επόμενα μοντέλα ρομποναυτών να μπορούν να αντικαταστήσουν τους ανθρώπους σε δύσκολες αλλά και επικίνδυνες εργασίες όπως για παράδειγμα, στους διαστημικούς περιπάτους. Σε επόμενο στάδιο οι ρομποναύτες θα μπορούν να χρησιμοποιηθούν στην διαστημική εξερεύνηση πηγαίνοντας στην Σελήνη, τον Άρη και άλλους πλανήτες για να τους εξερευνήσουν. http://www.youtube.com/watch?v=Yadj3asTyc0

Η σκοτεινή ύλη βρίσκεται παντού στο Σύμπαν. Ιάπωνες επιστήμονες υποστηρίζουν ότι η μυστηριώδης σκοτεινή ύλη όχι μόνο υπάρχει αλλά βρίσκεται σχεδόν παντού στο Σύμπαν. Θεωρούν μάλιστα ότι είναι συγκεντρωμένη στο Διαγαλαξιακό διάστημα όπου δημιουργεί κοσμικές «λεωφόρους». Η κοσμική κόλλα. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των επιστημόνων μόλις το15% της ύλης του Σύμπαντος είναι ορατό (άστρα, πλανήτες, γαλαξίες κλπ). Το υπόλοιπο 85% που δεν βλέπουμε είναι η μυστηριώδης σκοτεινή ύλη που σύμφωνα με τους ειδικούς, λειτουργώντας εν είδη κοσμικής κόλλας, συγκρατεί τα άστρα μέσα στους γαλαξίες οι οποίοι περιστρέφονται ταχύτατα και αν δεν υπήρχε κάτι να συγκρατεί το «περιεχόμενο» τους θα διαλύονταν. Το ίδιο φαίνεται ότι ισχύει και στο Διαγαλαξιακό διάστημα, το οποίο σύμφωνα με τη νέα έρευνα κυριαρχείται από τη σκοτεινή ύλη. Το Διαγαλαξιακό διάστημα, ή Μεσογαλαξιακό, είναι το Διάστημα ανάμεσα σε γαλαξίες. Μέχρι πρόσφατα θεωρείτο ότι το Διαγαλαξιακό διάστημα ήταν άδειο, προσεγγίζοντας σε αυτό που οι ειδικοί χαρακτηρίζουν ως το «απόλυτο κενό». Όμως τα τελευταία χρόνια γίνονται έρευνες για να διαπιστωθεί αν πράγματι αυτό ισχύει. Η ανακάλυψη. Ομάδα επιστημόνων από διάφορα πανεπιστήμια της Ιαπωνίας συγκέντρωσαν δεδομένα πρόσφατων παρατηρήσεων από 24 εκατομμύρια γαλαξίες και πραγματοποιώντας προσομοιώσεις κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η σκοτεινή ύλη βρίσκεται στο Διαγαλαξιακό διάστημα. Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν στη μελέτη τους το φαινόμενο του «βαρυτικού φακού». Τα σώματα πολύ μεγάλης μάζας, όπως ένα γαλαξιακό σμήνος ή μια μαύρη τρύπα, μπορούν να εκτρέπουν και να ενισχύουν το φως όπως οι οπτικοί φακοί. Το φαινόμενο του «βαρυτικού φακού» δημιουργείται όταν ένα τέτοιο κοσμικό σώμα βρίσκεται ενδιαμέσως ενός παρατηρητή και ενός αντικειμένου. Το «ενισχυμένο» φως παρέχει πλήθος πληροφοριών στους επιστήμονες που διαφορετικά θα ήταν εξαιρετικά δύσκολο, αν όχι απίθανο, να ανακαλύψουν. Οι προσομοιώσεις των ιαπώνων ερευνητών αποκάλυψαν μια ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα εικόνα. Οι γαλαξίες ενώνονται μεταξύ τους με διαστημικές «λεωφόρους» που αποτελούνται από τη σκοτεινή ύλη. Οι ερευνητές, οι οποίοι ονομάζουν αυτές τις λεωφόρους «ιστούς σκοτεινής ύλης», δημοσιεύουν τη μελέτη τους στην επιθεώρηση «The Astrophysical Journal». http://www.space.com/14559-dark-matter-intergalactic-space.html Στην φωτογραφία μια προσομοίωση σε υπολογιστή που δείχνει την κατανομή της σκοτεινής ύλης. Στο σχήμα, οι περιοχές με μεγάλη πυκνότητα φαίνονται πιο φωτεινές, ενώ οι σκοτεινές περιοχές είναι σχεδόν κενές. (CREDIT: Institute for the Physics and Mathematics of the Universe)

Μυστηριώδης «ομίχλη» μικροκυμάτων στην καρδιά του γαλαξία. Το ευρωπαϊκό διαστημικό τηλεσκόπιο «Πλανκ» ανακάλυψε ένα ακόμα μυστήριο στο κέντρο του γαλαξία μας, μια μυστηριώδη «ομίχλη» ακτινοβολίας μικροκυμάτων με άγνωστη πηγή. Το «Πλανκ», που εκτοξεύτηκε το 2009 από τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Διαστήματος (ESA) με στόχο να μελετήσει τα μυστήρια της κοσμικής «Μεγάλης Έκρηξης», κατά την έρευνά του στην καρδιά του γαλαξία μας, εντόπισε στην περιοχή που περιβάλλει το γαλαξιακό κέντρο, μια αινιγματική «ομίχλη» από μικροκύματα για την οποία, προς το παρόν, δεν υπάρχει καμία εξήγηση από τους αστρονόμους, σύμφωνα με το Γαλλικό Πρακτορείο. Μια πιθανή ερμηνεία είναι ότι πρόκειται για μια μορφή ενέργειας, που αποκαλείται εκπομπή τύπου σύγχροτρον, η οποία συμβαίνει όταν ηλεκτρόνια διέρχονται με μεγάλη ταχύτητα μέσω μαγνητικών πεδίων, αφού προηγουμένως έχουν επιταχυνθεί από την έκρηξη ενός άστρου σούπερ-νόβα. Όμως η νέα πηγή ακτινοβολίας διαρκεί πολύ περισσότερο σε σχέση με άλλες ενεργειακές πηγές τύπου σύγχροτρον, οι οποίες έχουν ανακαλυφθεί σε άλλα σημεία του γαλαξία μας. Μια άλλη πιθανή εξήγηση είναι η ύπαρξη μεγαλύτερου ρυθμού κι αριθμού εκρήξεων σούπερ-νόβα στο γαλαξιακό κέντρο, ενώ άλλοι επιστήμονες πιστεύουν ότι πρόκειται για την «υπογραφή» που αφήνει η αυτοεκμηδένιση των σωματιδίων της σκοτεινής ύλης. Όμως καμία ερμηνεία δεν έχει ακόμα αποδειχτεί και το μυστήριο παραμένει. Το «Πλανκ» βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τη Γη σε απόσταση περίπου 1,5 εκατ. χλμ. κι έχει σχεδιαστεί, έτσι ώστε να ανιχνεύει τις παραμικρές διακυμάνσεις στη θερμοκρασία της ενέργειας των μικροκυμάτων, τα οποία απελευθέρωσε η «Μεγάλη Έκρηξη» (Μπιγκ Μπανγκ), που δημιούργησε το σύμπαν πριν από περίπου 14 δισεκατομμύρια χρόνια. Η νέα ακτινοβολία μικροκυμάτων που ανακαλύφθηκε, δεν σχετίζεται με αυτή την «κοσμική μικροκυματική ακτινοβολία υποβάθρου», που αποτελεί την «υπογραφή» της Μεγάλης Έκρηξης. Η ανακάλυψη παρουσιάστηκε αυτή την εβδομάδα σε διεθνές επιστημονικό συνέδριο στην Μπολόνια της Ιταλίας, στο οποίο επιστήμονες από όλο τον κόσμο αναλύουν τα μέχρι τώρα ευρήματα του «Πλανκ». Το τηλεσκόπιο, εκτός από την αινιγματική «ομίχλη» μικροκυμάτων, έχει εντοπίσει και άγνωστες μέχρι σήμερα «νησίδες» (συγκεντρώσεις) μονοξειδίου του άνθρακα ανάμεσα στα νέφη κρύων αερίων στους γαλαξίες, τα οποία αποτελούν το περιβάλλον όπου γεννιούνται νέα άστρα. Το «Πλανκ» κατάφερε να δημιουργήσει τον πρώτο «χάρτη» μονοξειδίου του άνθρακα, που καλύπτει όλο τον ουρανό. Η πρώτη ομάδα κοσμολογικών δεδομένων από τις παρατηρήσεις του ευρωπαϊκού τηλεσκοπίου θα δημοσιοποιηθούν το 2013.

«Πηγαίνετε μόνοι σας στον Άρη» λέει η NASA στην Ευρώπη. Λόγω του κόστους της ανάπτυξης ενός νέου πυραύλου για επανδρωμένες αποστολές, αλλά και των επενδύσεων για την προώθηση της ιδιωτικής πρωτοβουλίας στο Διάστημα, η NASA δεν θα μπορέσει να συνεργαστεί με την Ευρώπη στις σημαντικές αποστολές ExoMars στον Άρη. Ο προϋπολογισμός της NASA http://www.nasa.gov/news/budget/index.html που θα καταθέσει η κυβέρνηση Ομπάμα στο Κογκρέσο, ύψους 17,7 δισ. δολαρίων για το οικονομικό έτος 2012, προβλέπει μείωση κατά 21% στα κονδύλια για πλανητική εξερεύνηση. «Αυτό σημαίνει ότι δεν θα προχωρήσουμε με τη σχεδιαζόμενη αποστολή ExoMars το 2016 και το 2018, την οποία εξετάζαμε σε συνεργασία με την ESA [την ευρωπαϊκή υπηρεσία διαστήματος]» δήλωσε από την Ουάσινγκτον ο διοικητής της NASA Τσαρλς Μπόλντεν. Η διπλή αποστολή ExoMars προέβλεπε την εκτόξευση ενός στατικού ρομπότ το 2016, το οποίο θα πραγματοποιούσε μετρήσεις στην ατμόσφαιρα του Άρη, προκειμένου να εξετάσει αν ο γειτονικός πλανήτης φιλοξενούσε ποτέ ζωή. Η αποστολή θα συνεχιζόταν το 2018 με την εκτόξευση ενός τροχοφόρου ρομπότ, το οποίο μάλιστα θα συνέλεγε δείγματα που θα ταξίδευαν στη Γη με κάποια μελλοντική αποστολή. Μέχρι στιγμής η ESA δεν έχει διευκρινίσει αν σκοπεύει να υλοποιήσει τη σημαντική αποστολή χωρίς τη στήριξη της NASA. Η NASA, πάντως, θα διατηρήσει την παρουσία της στον Άρη: το Curiosity, το μεγαλύτερο ρομπότ που έχει εκτοξευτεί ποτέ στο διάστημα, θα προσεδαφιστεί στον πλανήτη φέτος, και η αποστολή Maven, που θα μελετήσει την αρειανή ατμόσφαιρα, προγραμματίζεται να εκτοξευτεί το 2013. Έμφαση στις επανδρωμένες αποστολές. Ο προϋπολογισμός της NASA για το 2012, ο οποίος παραμένει στα επίπεδα του 2011 και δεν αναμένεται να αυξηθεί την επόμενη τριετία, αυξάνει αντίθετα κατά 6% τα κονδύλια για επανδρωμένες αποστολές και κατά 22% τα κονδύλια για την ανάπτυξη διαστημικής τεχνολογίας. Τα προγράμματα που θα απορροφήσουν τα περισσότερα κονδύλια είναι: Η ανάπτυξη ενός πυραύλου που θα διαδεχθεί τα διαστημικά λεωφορεία και θα μπορεί να μεταφέρει τους Αμερικανούς πίσω στη Σελήνη ή στη Ζώνη των Αστεροειδών. Η πρώτη πτήση δεν αναμένεται πριν από το 2016. H ολοκλήρωση της κατασκευής του διαστημικού τηλεσκοπίου James Webb, του οποίου τα κονδύλια προβλέπεται να αυξηθούν από τα 477 εκατ. δολάρια το 2011 στα 659 εκατ. δολάρια το 2014. Υποστήριξη της λειτουργίας του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού με 3 δισ. δολάρια. Επιδοτήσεις ακόμα 830 εκατ. δολαρίων για την ανάπτυξη διαστημικών σκαφών, επανδρωμένων και μη, από ιδιωτικές αμερικανικές εταιρείες. Τερματισμός του προγράμματος των διαστημικών λεωφορείων και μεταφορά των τριών γερασμένων σκαφών σε μουσεία. Για το σκοπό αυτό απαιτούνται ακόμα 71 εκατ. δολάρια. Για τη NASA έχει πράγματι κρίσιμη σημασία η ανάπτυξη νέων διαστημικών οχημάτων: μετά την απόσυρση των διαστημικών λεωφορείων πέρυσι, η NASA βασίζεται αποκλειστικά στα ρωσικά Soyuz για την αποστολή πληρωμάτων στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Οι Ρώσοι χρεώνουν σήμερα περίπου 60 εκατ. δολάρια για τη μεταφορά των αστροναυτών από και προς τον σταθμό. Ο προϋπολογισμός της NASA που θα καταθέσει η κυβέρνηση απαιτεί έγκριση από το Κογκρέσο, το οποίο πάντως δεν αναμένεται να ζητήσει σημαντικές μεταβολές. Απάντηση στο «Mars-500» ετοιμάζουν οι ΗΠΑ. Στις ΗΠΑ συνεχίζεται η στρατολόγηση εθελοντών για τη συμμετοχή σε πείραμα προσομοίωσης της πτήσης στον Άρη HI-SEAS (Hawaii Space Exploration Analogue & Simulation). Το πείραμα αυτό θα αρχίσει το 2013 και θα διαρκέσει 120 ημέρες. Η μακέτα διαπλανητικού διαστημοπλοίου για έξι συμμετέχοντες στο πείραμα θα τοποθετηθεί στο Μεγάλο Νησί της Χαβάης. Όλα αυτά θυμίζουν το ρωσικό σχέδιο «Mars-500» - σχέδιο απομόνωσης για 520 μέρες 6 εθελοντές στους τοίχους του μοσχοβίτικου Ινστιτούτου Ιατροβιολογικών Προβλημάτων. Το ρωσικό πείραμα έληξε το περασμένο φθινόπωρο και τώρα σχεδιάζουν να το επαναλάβουν σε συνθήκες έλλειψης βαρύτητας στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Αλήθεια, το ρωσικό πείραμα ήταν πολυλειτουργικό. Στο πλαίσιο του μελετούνταν όλα, όσα ήταν συνδεδεμένα με την αλλαγή της ψηχολογικής και της φυσιολογικής κατάστασης του ανθρώπου στις συνθήκες της απομόνωσης, ενώ οι Αμερικανοί ενδιαφέρονται αποκλειστικά για τα προβλήματα της διατροφής. Συνήθως, οι κοσμοναύτες και αστροναύτες παίρνουν μαζί τους διάφορα εκ των προτέρων έτοιμα τρόφιμα, τα οποία πρέπει να θερμανθούν ή να διαλυθούν με νερό – τα λεγόμενα instant foods (στιγμιαία τρόφιμα). Τα τρόφιμα αυτά στη Γη φαίνονται νόστιμα, αλλά στο διαστημόπλοιο πολύ γρήγορα γίνονται βαρετά. Στο Διάστημα, μειώνεται η οξύτητα της όσφρησης και χάνεται η όρεξη, κάτι που οδηγεί σε ταχεία απώλεια της οστικής και μυϊκής μάζας, η οποία μειώνεται συνήθως ακόμα και χωρίς αυτές τις παρενέργειες στις συνθήκες έλλειψης βαρύτητας με αποτέλεσμα να περιορίζονται οι σωματικές ικανότητες του πληρώματος. Σαν λύση αυτού του προβλήματος θα μπορούσαν να γίνουν τα φαγητά που θα μαγειρεύονταν από τα μέλη του πληρώματος από φρέσκα προϊόντα. Τότε όμως θα χρειαστεί να πάρουν μαζί τους επιπρόσθετες συσκευές και να δαπανούν μεγαλύτερες ποσότητες του πολύτιμου νερού και της ενέργειας. Εκτός απ’ όλα τα άλλα θα εμφανιστούν επιπρόσθετα απόβλητα και τα μέλη του πληρώματος θα δαπανούν περισσότερο χρόνο για διατροφή. Στη Χαβάη, οι πειραματάνθρωποι θα τρώνε τόσο έτοιμα φαγητά, όσο και εκείνα που θα ψήνουν ή θα βράζουν οι ίδιοι, εξοικονομώντας στο μέγιστο βαθμό τους πόρους. Θα πρέπει να καθορίσουν ένα αποδεκτό ποσοστό μεταξύ και των δύο σισιτίων, καθώς επίσης και τις μεταβαλλόμενες προτιμήσεις για 120 ημέρες. Θα πρέπει επίσης καθορίσουν πως η διατροφή επιδρά στη διάθεση και πως αλλάζουν οι γευστικές αισθήσεις. Ο εμπειρογνώμονας του μοσχοβίτικου Ινστιτούτου Ιατροβιολογικών Προβλημάτων Γιούρι Μπουμπέγιεφ θεωρεί ότι από το πείραμα απομόνωσης διαρκείας 120 μερών στη μακέτα διαστημοπλοίου στη Χαβάη μπορούν να βγαλθούν κάποια συμπεράσματα. -«Αυτή είναι η μικρότερη περίοδο, όταν μπορεί να σχηματισεί κάποια γενική αντίληψη, αν και το ρωσικό πείραμα Mars-500 ήταν πιο μακρόχρονο και απ’ αυτή την άποψη πιο ενδεικτικό. Διάφορα προβλήματα εμφανίστηκαν ακριβώς σε πιο ύστερη περίοδο όταν το πλήρωμα είχε βαρεθεί τα τρόφιμα, που τους άρεσαν στα αρχικά στάδια του πειράματος»,- είπε ο Γιούρι Μπουμπέγιεφ. Μικρές ειδήσεις. Ρωσικός πύραυλος τοποθέτησε σε τροχιά ολλανδικό δορυφόρο τηλεπικοινωνίας. Ο ρωσικός πύραυλος-φορέας Proton-M τοποθέτησε με επιτυχία σε τροχιά τον ολλανδικό δορυφόρο τηλεπικοινωνίας NSS-14. Ο NSS-14 προορίζεται για την παραχώρηση υπηεσιών τηλεπικοινωνίας στο έδαφος της Ανατολικής Ευρώπης, της Δυτικής Αφρικής, της Βόρειας και της Νότιας Αμερικής. Το βάρος του δορυφόρου είναι 6180 κιλά και τα χρόνια λειτουργίας ανέρχονται σε 15 χρόνια. Ο ολλανδικός δορυφόρος έπρεπε να εκτοξευτεί στα τέλη του 2011, αλλά η εκτόξευσή του είχε αναβληθεί δύο φορές για τεχνικούς λόγους. Η εκτόξευσή του Proton-M που έγινε τις παραμονές από το κοσμοδρόμιο Μπαϊονούρ (Καζαχστάν) ήταν η 70η κατά σειρά από την αρχή της εμπορικής χρησιμοποίησης του πυραύλου-φορέα αυτού του τύπου. Μικρότερη η ταχύτητα περιστροφής της Αφροδίτης. Το σκάφος της Ευρωπαϊκής Διαστημικής Υπηρεσίας Venus Express έδειξε ότι η Αφροδίτη περιστρέφεται πιο αργά, από ό,τι πιστεύαμε. Μέχρι σήμερα εθεωρείτο ότι η διάρκεια μιας ημέρας στην Αφροδίτη ήταν 243,0185 της γήινης. Τα στοιχεία αυτά είχαν ληφθεί τα έτη 1980-90. Το Venus Express συγκέντρωσε δεδομένα, τα οποία δείχνουν ότι η ημέρα στην Αφροδίτη είναι περίπου κατά 6,5 λεπτά μακρύτερη σε σχέση με την παλαιότερα υπολογισμένη και ισούται με 243,023 γήινες ημέρες. Μία από τις αιτίες του «φρεναρίσματος» του πλανήτη, μπορεί να οφείλεται και στο ότι η ατμόσφαιρα της Αφροδίτης ασκεί στην επιφάνειά της πίεση 90 φορές μεγαλύτερη από εκείνη της Γης. Το γεγονός αυτό σε συνδυασμό με τους ισχυρούς ανέμους προκαλεί σοβαρές τριβές και καθυστέρηση της περιστροφής.

Πιο κοντά στην ανακάλυψη του σωματιδίου Higgs. Oι φυσικοί του Μεγάλου Επιταχυντή Αδρονίων (LHC) αυξάνουν την ενέργεια σύγκρουσης της δέσμης των πρωτονίων. http://press.web.cern.ch/press/PressReleases/Releases2012/PR01.12E.html Η αύξηση της ενέργειας των πρωτονίων θα μεγαλώσει τις πιθανότητες ανακάλυψης "νέας φυσικής" και θα οριστικοποιήσει την ύπαρξη (ή μη) του σωματιδίου Higgs. Η ενέργεια θα αυξηθεί κατά 14%, και θα φτάσει μέχρι 8 τρισεκατομμύρια ηλεκτρονιοβόλτ (ΤeV). Aυτή τη στιγμή η ενέργεια είναι 7 ΤeV. Προβλέπεται ότι ο επιταχυντής θα συλλέγει δεδομένα μέχρι το Νοέμβριο, και στη συνέχεια θα σταματήσει για 20 μήνες έτσι ώστε να αναβαθμιστεί. Σκοπός των ερευνητών του LHC είναι προς το τέλος του 2014 ο επιταχυντής να φτάσει την ενέργεια δέσμης πρωτονίων στα 14 TeV. Κατά την διάρκεια των πειραμάτων του 2012, οι επιστήμονες ελπίζουν ξεκαθαρίσουν οριστικά την υπόθεση με το μποζόνιο Higgs. Στις ανακοινώσεις που έγιναν τον Δεκέμβριο του 2011, οι ομάδες των δύο μεγάλων ανιχνευτών του LHC ανακοίνωσαν υπαινιγμούς ύπαρξης του Higgs. Την περασμένη εβδομάδα, οι ομάδες υπέβαλαν επίσημα τις εργασίες τους σε επιστημονικά περιοδικά με κριτές. http://press.web.cern.ch/press/PressReleases/Releases2011/PR25.11E.html Ενώ η ομάδα ATLAS ουσιαστικά επαναλαμβάνει όσα είχε ανακοινώσει τον Δεκέμβριο, η ομάδα CMS δημοσιεύει και νέα στοιχεία που υποστηρίζουν την ύπαρξη μποζονίου Higgs με μάζα περίπου 132 φορές μεγαλύτερη από αυτή του πρωτονίου, και λίγο μικρότερη απ’ αυτή που υπολογίζει η ομάδα Atlas. http://www.bbc.co.uk/news/science-environment-17025708 Λογω ημέρας:Ο ερευνητής Tom Whyntie του Imperial College στο Λονδίνο, χρησιμοποιώντας τα δεδομένα από τις πρώτες συγκρούσεις στον LHC, προσομοίωσε την φανταστική διαδρομή των προϊόντων της σύγκρουσης των δεσμών πρωτονίων .... σε σχήμα καρδιάς. Την εικόνα που προέκυψε χάρισε στη φίλη του, ως κάρτα την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου το 2010. Σήμερα είναι παντρεμένοι.

Φίλε christopherPAPA Η πηγή είναι http://physicsgg.blogspot.com/2012/02/blog-post_11.html#more

Με επιτυχία στέφθηκε η παρθενική πτήση του νέο πυραύλου της ESA, Vega. Μετά την πρώτη επιτυχή εκτόξευσή του από την Ευρωπαϊκή διαστημική βάση στο Κουρού της Γαλλικής Γουϊάνας, ο νέος πύραυλος της ESA Vega είναι έτοιμος να συμπληρώσει την οικογένεια των παλαιότερων Ariane 5 και των Ρωσικών πυραύλων Soyuz. Αφότου η οικογένεια των πυραύλων εκτόξευσης μεγάλωσε, η Ευρώπη μπορεί να ανταπεξέλθει σε ένα μεγάλο εύρος διαστημικών αποστολών, από την τοποθέτηση επιστημονικών δορυφόρων σε τροχιά γύρω από τη Γη μέχρι την μεταφορά τεχνολογικού εξοπλισμού στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Ο πρώτος πύραυλος Vega απογειώθηκε στις 12.00 ώρα Ελλάδος (ή διαφορετικά, στις 07.00 τοπική ώρα Γαλλικής Γουϊάνας) από την νέα εξέδρα εκτόξευσης που κατασκευάστηκε για το σκοπό αυτό και ολοκλήρωσε την αποστολή του χωρίς κανένα απρόοπτο. Χάρη στο σχετικά μικρό μέγεθός του, ο Vega μπορεί να τοποθετήσει δορυφόρους βάρους από 300 kg μέχρι 2500 kg σε διαφορετικές τροχιές γύρω από τη Γη. Για παράδειγμα, μπορεί να μεταφέρει ένα δορυφόρο βάρους 1500 kg και να τον τοποθετήσει σε ηλιοσύγχρονη τροχιά ύψους 700 km. Ο νέος πύραυλος της ESA θα προσφέρει τις υπηρεσίες του παράλληλα με τους Ariane 5, οι οποίοι είναι κατάλληλοι για τη μεταφορά φορτίων μεγάλου βάρους, και τους πύραυλους Soyuz μεσαίου μεγέθους. Ο συνδυασμός των τριών αυτών διαφορετικών οχημάτων εκτόξευσης, τα οποία μπορούν να απογειωθούν από την Ευρωπαϊκή διαστημική βάση στη Γαλλική Γουϊάνα, θα προσφέρουν στην Ευρώπη αυτόνομη και με μικρότερο κόστος πρόσβαση στο διάστημα. «Σε διάστημα μικρότερο από τρεις μήνες, ο αριθμός των οχημάτων εκτόξευσης που διαθέτει η Ευρώπη αυξήθηκε από ένα σε τρία, διευρύνοντας τις υπηρεσίες που προσφέρει η Arianespace. Δεν υπάρχει πλέον ούτε ένας Ευρωπαϊκός δορυφόρος που να μην μπορεί να εκτοξευθεί με έναν από τους πυραύλους που διαχειρίζεται,» σημείωσε ο Jean-Jacques Dordain, Γενικός Διευθυντής της ESA. «Είναι μία σημαντική ημέρα για την ESA, τα κράτη μέλη της και ειδικότερα, για την Ιταλία όπου ο πύραυλος Vega γεννήθηκε, για την Ευρωπαϊκή βιομηχανία και για την Arianespace.» Ο σχεδιασμός του πυραύλου Vega ξεκίνησε το 2003. Συνολικά, επτά κράτη μέλη της ESA συμμετείχαν στο φιλόδοξο πρόγραμμα: το Βέλγιο, η Γαλλία, η Ελβετία, η Ισπανία, η Ιταλία, η Ολλανδία και η Σουηδία. «Η σημερινή επιτυχή εκτόξευση είναι η ανταμοιβή για τις αμέτρητες ώρες εργασίας περίπου 1000 ανθρώπων που συνεισφέραν στην κατασκευή του πιο σύγχρονου οχήματος εκτόξευσης μικρών δορυφόρων,» συμπλήρωσε ο Antonio Fabrizi, διευθυντής του τμήματος που διαχειρίζεται τους πυραυλούς εκτόξευσης της ESA. «H ESA, με την πολύτιμη βοήθεια της Ιταλικής και Γαλλικής διαστημικής υπηρεσίας, καθώς και περίπου 40 ιδιωτικών εταιριών με επικεφαλή την ELV SpA, έχουν καταφέρει να κάνουν ένα άπιαστο όνειρο σε πραγματικότητα σε λιγότερο από μία δεκαετία.» http://www.youtube.com/watch?v=GF8aVCFJb2M&feature=youtu.be Λίμνη Βοστόκ: Οδηγός για να βρεθεί ζωή στο Διάστημα. «Αγγιξαν» τη θαμμένη λίμνη που παρέμενε ανέγγιχτη εδώ και 20 εκατ. χρόνια σε βάθος 4.000 μέτρων κάτω από τους πάγους της Ανταρκτικής. Aκόμα κι αν οι ρώσοι επιστήμονες κατάφεραν να διατρυπήσουν τα τέσσερα χιλιόμετρα πάγου και να φθάσουν στη θρυλική λίμνη Βοστόκ, τα μυστικά της θα παραμείνουν κρυφά για ακόμη μερικούς μήνες, έως ότου ληφθούν δείγματα νερού και αναλυθεί η σύστασή τους. Η γεώτρηση σταμάτησε στις 4 Φεβρουαρίου, λίγες μέρες δηλαδή προτού επέλθει ο δριμύς χειμώνας της Ανταρκτικής, όπου η θερμοκρασία πέφτει ακόμη και στους μείον 80 βαθμούς. Τη μέρα εκείνη, όπως ανέφερε ο επικεφαλής του Ερευνητικού Σταθμού Βοστόκ, Α. Μ. Γιελατζίν, το τρυπάνι ήρθε σε επαφή με το νερό της λίμνης σε βάθος 3.770 μέτρων. Στη συνέχεια, όπως ανακοίνωσε ο διευθυντής της Ρωσικής Ανταρκτικής Αποστολής, Βαλερί Λουκίν, από την Αγία Πετρούπολη, το νερό της λίμνης ωθούμενο από την πίεση εισήλθε στο φρεάτιο σε ύψος 30 έως 40 μέτρων και απομάκρυνε τα χημικά υγρά του τρυπανιού. Εκεί πάγωσε δημιουργώντας ένα είδος πώματος, προστατεύοντας τη λίμνη από οποιαδήποτε μόλυνση..... Μόλις περάσει ο χειμώνας, οι ρώσοι επιστήμονες θα επιστρέψουν στον Σταθμό για να λάβουν δείγματα νερού. Η λίμνη Βοστόκ παραμένει ανέγγιχτη εδώ και περίπου 20 εκατομμύρια χρόνια. Είναι μια τεράστια λίμνη γεμάτη γλυκό νερό, η οποία, παρά το γεγονός ότι είναι θαμμένη κάτω από τους παγετώνες, διατηρεί το νερό σε ρευστή μορφή εξαιτίας της θερμότητας που εκπέμπει ο πυρήνας της Γης. Σε αυτή τη λίμνη επιχειρούσαν να φθάσουν επί δύο δεκαετίες ρώσοι επιστήμονες επειδή πρόκειται για ένα οικοσύστημα εντελώς άγνωστο στον άνθρωπο. Το στοίχημα ήταν και παραμένει αν υπάρχει εκεί ζωή και τι είδους μπορεί αυτή να είναι. Πολλοί επιστήμονες αποδίδουν ιδιαίτερη σημασία στην προσπάθεια προσέγγισης στη λίμνη Βοστόκ. Εκτός από την πιθανότητα να ανακαλυφθούν νέες μορφές ζωής, αναμένεται να προκύψουν δεδομένα που θα βοηθήσουν να κατανοηθούν το παρελθόν της Γης και η συμπεριφορά του κλίματος. Επιπροσθέτως, λένε οι ειδικοί, οι γνώσεις που θα προκύψουν από την επαφή με το άγνωστο αυτό οικοσύστημα θα διευρύνουν τους ορίζοντες της αστροβιολογίας και την αναζήτηση ζωής σε άλλους πλανήτες. Η λίμνη Βοστόκ, όπως πιστεύουν οι επιστήμονες, αποτελεί μέρος ενός μεγάλου δικτύου 200 υποθαλάσσιων λιμνών, ορισμένες από τις οποίες υπήρχαν όταν η Ανταρκτική ήταν ενωμένη με την Αυστραλία και είχε ηπιότερο κλίμα. Οδηγός για να βρεθεί ζωή στο Διάστημα. Αν υπάρχει μικροβιακή ζωή στη λίμνη, ίσως κάτι αντίστοιχο να συμβαίνει και στο φεγγάρι του Δία, την Ευρώπη, και στο φεγγάρι του Κρόνου, τον Εγκέλαδο. Και τα δύο ουράνια σώματα διαθέτουν παγετώδεις φλοιούς μεγάλου πάχους και επιστήμονες πιστεύουν ότι από κάτω τους βρίσκονται μεγάλες ποσότητες νερού σε υγρή κατάσταση που θερμαίνονται από άλλες πηγές και όχι από τον Ηλιο. Ο Ντέιβιντ Μπλέικ, επικεφαλής σε θέματα τεχνολογίας και μηχανικής της Βρετανικής Ερευνας για την Ανταρκτική, ανέφερε ότι «διάφορα είδη μικροβίων και σκουληκιών είναι τα πιο πιθανά είδη ζωής που ενδεχομένως βρεθούν στη λίμνη». Πρόκειται για ένα μέρος που «κανείς ποτέ δεν αντίκρισε και πραγματικά δεν γνωρίζουμε τι μπορεί να υπάρχει εκεί».Η λίμνη Βοστόκ, όπως πιστεύουν ειδικοί, αποτελεί μέρος ενός μεγάλου δικτύου 200 υποθαλάσσιων λιμνών, ορισμένες από τις οποίες υπήρχαν όταν η Ανταρκτική ήταν ενωμένη με την Αυστραλία και είχε ηπιότερο κλίμα. Ελληνίδα αστροφυσικός της ΝASA βραβεύτηκε για την εξαιρετική δουλειά της! Στην Ελληνίδα αστροφυσικό Χρύσα Κουβελιώτου απονέμεται το «Βραβείο Αστροφυσικής Daniel Heineman 2012» ως αναγνώριση της εξαιρετικής εργασίας που έχει επιτελέσει στο συγκεκριμένο τομέα. Στην επίσημη ανακοίνωσή τους, όπως διαβάζουμε στο athina984.gr, οι εκπρόσωποι της American Astronomical Society αναφέρουν τους λόγους απονομής του βραβείου Daniel Heineman στην Ελληνίδα αστροφυσικό: «Το βραβείο της απονέμεται για τα εκτεταμένα επιτεύγματα και τις ανακαλύψεις της στους τομείς των εκρήξεων ακτίνων τύπου γάμμα και magnetars. Ιδιαίτερα αξιοσημείωτες είναι οι ικανότητες της δρος Κουβελιώτου στη δημιουργία συνεργασιών, στην αποτελεσματικότητα και τις γνώσεις που αφορούν στις παρατηρήσεις πολλαπλού μήκους κύματος». Η Χρύσα Κουβελιώτου, η οποία εργάζεται στο Marshall Space Flight του NASA Center, στο Huntsville της Alabama, εξέφρασε την ευγνωμοσύνη της για την αναγνώριση των προσπαθειών της από την επιστημονική κοινότητα.

Σχέδιο για την αποφυγή ενός πραγματικού Αρμαγεδώνα από την πρόσκρουση ενός αστεροειδούς. Mπορεί να φαίνεται σαν σενάριο ταινίας επιστημονικής φαντασίας αλλά .... πράγματι οι επιστήμονες διερεύνησαν τον τρόπο με τον οποίο θα μπορούσαν να ανατινάξουν έναν αστεροειδή στο διάστημα χρησιμοποιώντας μια πυρηνική βόμβα. Στην ταινία «Αρμαγεδών», ο Bruce Willis και οι συνεργάτες του χρησιμοποίησαν ένα διαστημικό λεωφορείο, προσγειώθηκαν πάνω στον αστεροειδή και τοποθέτησαν οι ίδιοι την πυρηνική βόμβα σ’ αυτόν. Σε αντίθεση με την ταινία, η πυρηνική βόμβα θα μπορούσε να σταλεί προς τον επικίνδυνο αστεροειδή με πύραυλο. Χρησιμοποιώντας έναν από τους ισχυρότερους υπερυπολογιστές του κόσμου στο εργαστήριο του Los Alamos, οι φυσικοί υπολόγισαν την επίδραση μιας πυρηνικής έκρηξης σε έναν διαστημικό βράχο που κατευθύνεται προς τη Γη. Η NASA και άλλοι διαστημικοί οργανισμοί χαρτογραφούν τους πιο κοντινούς αστεροειδείς. Δεδομένου ότι το αποτέλεσμα της πρόσκρουσης ενός αστεροειδούς πάνω στη Γη θα ήταν καταστροφικό, πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι για την αντιμετώπιση ενός τέτοιου γεγονότος. Ο Robert Weaver ερευνητής στο Los Alamos, χρησιμοποιώντας τον Cielo, το νέο υπερυπολογιστή Cray, προσομοίωσε το αποτέλεσμα της πυρηνικής έκρηξης σ’ έναν αστεροειδή. Η ομάδα του κ. Weaver πιστεύει ότι αστεροειδείς είναι πραγματικά κροκαλοπαγή πετρώματα τα οποία συγκρατούνται από τη δύναμη της βαρύτητας και ότι μια πυρηνική έκρηξη θα ήταν αρκετή για να τους διαλύσει. Ο υπολογισμός τους χρησιμοποιεί ως πρότυπο έναν αστεροειδή σαν τον αστεροειδή Itokawa, ο οποίος έχει διαστάσεις 500 επί 250 μέτρα και πιστεύεται ότι συνίσταται από γρανιτικά πετρώματα. Με την έκρηξη της βόμβας ενός μεγατόνου στην μια πλευρά της Itokawa, η προσομοίωση δείχνει πως το ωστικό κύμα κινείται διαμέσου του αστεροειδούς και τον διαλύει σε μικρά κομμάτια. Αυτά τα μικρά κομμάτια θα είναι ακίνδυνα εισερχόμενα στην ατμόσφαιρα της Γης. Στο βίντεο που ακολουθεί βλέπουμε την προσομοίωση που παρουσιάστηκε για πρώτη φορά σε συνέδριο Supercomputing στο Σιάτλ.

Tο BIOS πλησιάζει τον πλήρη βιο-κύκλο. Επιστήμονες από την πόλη της Σιβηρίας Κρασνογιάρσκ βρίσκονται πολύ κοντά στη δημιουργία κλειστού συστήματος συντήρησης της ζωής στο Διάστημα. Χωρίς την ύπαρξη αυτόνομων βιολογικών κύκλων δεν θα γίνει δυνατή η κατασκευή κατοικήσιμων βάσεων σε άλλα ουράνια σώματα.Σήμερα αυτό ακούγεται αρκετά επίκαιρο, εφόσον μια βάση στη Σελήνη μπορεί να εμφανιστεί ήδη το 2020. Ένα παρόμοιο σύστημα θα πρέπει να εξασφαλίσει πλήρως στον άνθρωπο αέρα για την αναπνοή, καθώς και νερό και τρόφιμα, έπειτα από επεξεργασία των παραγόμενων από την καθημερινή ανθρώπινη δραστηριότητα. Από εξωτερικές πηγές θα προσλαμβάνεται μόνο φως και ηλεκτρική ενέργεια Ο πρώτος και πλέον απαραίτητος κρίκος για τον αυτόνομο βιολογικό κύκλο, είναι το μονοκύτταρο άλγος (φύκι) χλωρέλλα η πυρηνοειδής (Chlorella pyrenoidosa), που παράγει στο φως οξυγόνο και γρήγορα αυξανόμενη βιομάζα. Η χλωρέλλα αίρει το πρόβλημα τί θα αναπνέει ο κοσμοναύτης, αν και δεν προσφέρεται για τροφή. Χρειάζονται βακτήρια του εδάφους και ορισμένα είδη σκουληκιών, τα οποία θα μπορούσαν να μετατρέπουν όλα τα απόβλητα και τη βιομάζα της χλωρέλλας σε κομπόστα, που με τη σειρά της θα μπορούσε να θρέψει φυτά με φύλλωμα, λαχανικά και φρούτα. Στη Ρωσία παρόμοια πειράματα διεξάγονται στο Κρασνογιάρσκ, στο συγκρότημα BIOS. Σε ένα-δύο χρόνια υπολογίζουν εκεί να φθάσουν στο 100 % το κλείσιμο του βιολογικού κύκλου. Η προηγούμενη γενιά επιστημόνων είχε φθάσει το 60- 70 %. Το αντίστοιχο σε σκοπούς αμερικανικό πρόγραμμα ονομαζόταν «Βιόσφαιρα-2», θερμοκήπια σε έκταση σχεδόν 15 χιλιάδες τετραγωνικών μέτρων με μικρά ζώα, πουλιά, ερπετά, υδάτινη δεξαμενή και «έρημο». Πειράματα με τη συμμετοχή 8 ανθρώπων διεξάγονταν σ’ αυτό έως το 1996. Το ρωσικό πρόγραμμα είναι όχι μόνο πιο συμπυκνωμένο, αλλά έχει και βασικές διαφορές, λέει ο επιστήμονας του Ινστιτούτου Βιοφυσικής της Σιβηρίας Αντρέι Ντεγκερμέντζι: Η αμερικανική «Βιοσφαίρα-2» διευθυνόταν από έξω και οι άνθρωποι μέσα σε αυτήν ήταν παθητικοί, σαν νεογνά περιτριγυρισμένα με φροντίδα. Εμείς όμως θεωρούμε ότι το σύστημα πρέπει να είναι πλήρως αυτόνομο και ως προς τη διεύθυνση και ως προς τον κύκλο του. Το ενδιαφέρον των ξένων επιστημόνων προς το BIOS αυξάνεται. Σύμφωνα με τον Αντρέι Ντεγκερμέντζι, οι Κινέζοι πρότειναν να αγοράσουν ολόκληρο το εργαστήριο και να το μεταφέρουν σε κινεζικό έδαφος. Ενώ η Ευρωπαϊκή Διαστημική Υπηρεσία ήδη έχει στείλει εμβάσματα, ώστε να πραγματοποιήσει εκεί πειράματα, τα οποία θα έδειχναν, πώς αλλάζει η κατάσταση των μικροοργανισμών σε «κλειστές» συνθήκες. Η αναζήτηση ενός κλειστού συστήματος με πλήρη κύκλο ύδατος και οργανικών υλικών διεξάγεται στον κόσμο από αρκετές επιστημονικές ομάδες και προς το παρόν κανείς δεν κατόρθωσε να το πετύχει. Υπάρχει η ευκαιρία να είναι το ρωσικό BIOS το πρώτο. Αλλά και μετά την ανακάλυψη από το BIOS για την πλήρη βιολογική απομόνωση, οι έρευνες δεν ολοκληρώνονται. Απομένει να διερευνηθούν τα λεγόμενα «πρωτόκολλα ατυχήματος», αντίστοιχα των βλαβών που θα μπορούσαν να συμβούν σε πραγματικές συνθήκες στις βάσεις της Σελήνης. Τα σενάρια για την αντιμετώπισή τους είναι τόσα πολλά, ώστε για τη διασταύρωσή τους θα απαιτηθούν χρόνια. Το σύστημα θα πρέπει να φτάσει την πλήρη ετοιμότητά του πριν ξεκινήσουν οι επανδρωμένες πτήσεις προς τη Σελήνη. Σχόλιο:Οι Ρώσοι το θέμα της Σελήνης το εχουν πάρει πολύ σοβαρά και με την σύμπραξη και των Ευρωπαίων(ΕΣΑ)γιατί οι Αμερικάνοι τουλάχιστον προς το παρόν για αλλού αρμενίζουν αλλα πιστεύω οτι θα μπούν στο παιχνίδι και Βραζιλία,Ινδία,Νοτια Αφρική η Κίνα παίζεται(BRICS),επίσης Καναδας,Ιαπωνία,Νοτια Κορέα,Ισραήλ κ.α. το θέμα της Σελήνης απο το 2020 μετα το τέλος του ISS ειναι πιά σίγουρο.

Ηλιακή κηλίδα διπλασιάζει το μέγεθός της. Η παραπάνω εικόνα είναι από το Solar Dynamics Observatory της NASA και δείχνει πως η ηλιακή κηλίδα, που βλέπει προς τη Γη, διπλασιάζεται σε μέγεθος για δεύτερη μέρα. Σύμφωνα με το SpaceWeather.com, http://spaceweather.com/ θα ακολουθήσει ηλιακή έκλαμψη κατηγορίας Μ, που μπορεί να δημιουργήσει σύντομα μπλάκαουτ στις ραδιοφωνικές επικοινωνίες και μεσαίου μεγέθους καταιγίδες ακτινοβολίας. http://www.universetoday.com/93516/earth-facing-sunspot-doubles-in-size/