Δροσος Γεωργιος

Στολή για τον Άρη δοκιμάζεται στην Ανταρκτική. Ολοκληρώθηκε στην Ανταρκτική η δοκιμή μιας νέας διαστημικής στολής που κατασκευάστηκε για να αντέχει σε εξαιρετικά ακραίες συνθήκες όπως αυτές που επικρατούν στον πλανήτη Άρη. Τα μέλη της αποστολής φορούσαν την στολή και πραγματοποιούσαν για μια εβδομάδα διάφορες εργασίες που θα έκαναν αν βρίσκονταν σε ένα άλλο πλανήτη όπως για παράδειγμα, συλλογή δειγμάτων εδάφους. Η δοκιμή έγινε στην βάση Marambio που ανήκει στην Αργεντινή και επιλέχθηκε ως τοποθεσία που προσομοιώνει συνθήκες ανάλογες με αυτές που επικρατούν στον Άρη με δυνατούς ανέμους και μόνιμα "σκληρό" παγωμένο έδαφος. Η στολή έχει την κωδική ονομασία NDX-1, κατασκευάστηκε με χρηματοδότηση της NASA και υπολογίζεται ότι στοίχισε 100.000 δολάρια.Επιτρέπει στον κάτοχό της να κινείται με ασφάλεια σε συνθήκες πολικού ψύχους και ανέμων η ταχύτητα των οποίων αγγίζει τα 100 χλμ/ώρα. «Είναι η πρώτη φορά που βγάζουμε την στολή από τα εργαστήρια και την δοκιμάζουμε σε πραγματικό περιβάλλον όπου επικρατούν ακραίες συνθήκες» δήλωσε στο πρακτορείο Reuters ο Πάμπλο ντε Λεόν που ειδικεύεται στην αεροδιαστημική μηχανική και είναι ο σχεδιαστής της νέας στολής. Η NDX-1 αποτελείται από 350 διαφορετικά υλικά στα οποία συμπεριλαμβάνεται το κέβλαρ, γνωστό από τα αλεξίσφαιρα γιλέκα. Χρησιμοποιήθηκαν επίσης ανθρακονήματα για να περιοριστεί στο μέγιστο δυνατό βαθμό το βάρος της στολής χωρίς όμως να περιοριστεί καθόλου η αντοχή της. Σύμφωνα με τον σχεδιασμό της αμερικανικής κυβέρνησης τον οποίο επιβεβαίωσε πρόσφατα ο Μπαράκ Ομπάμα, η πρώτη επανδρωμένη αποστολή στον Άρη θα σταλεί το 2030 αλλά θα παραμείνει σε τροχιά γύρω από τον πλανήτη κάνοντας τις προετοιμασίες για την αμέσως επόμενη αποστολή η οποία θα προσεδαφιστεί στον Άρη. Ολοκληρώθηκε η επιχείρηση ανεβάσματος του ύψους πτήσης του ΔΔΣ. Το ευρωπαϊκό διαστημόλοιο εφοδιασμού ATV-1 Johannes Kepler αποπεράτωσε την επιχείρηση ανεβάσματος του ύψους πτήσης του ΔΔΣ. Με τη βοήθεια αυτής της επιχείρησης έχουν δημιουργηθεί βέλτιστες συνθήκες για τις συζεύξεις του Σταθμού με το ρωσικό διαστημόπλοιο Σογιούζ ΤΜΑ-21 στις 7 Απριλίου και το αμερικανικό διαστημικό λεωφορείο "Endeavour" (Εντέβορ) στις 21 Απριλίου. Η ταχύτητα πτήσης του Σταθμού αυξήθηκε κατά 2 και πάνω μέτρα το δευτερόλεπτο και το κατά μέσον όρον ύψος της τροχιάς του ανεβάστηκε σχεδόν κατά 4 χιλιόμετρα. Κατι ακομα για την προηγουμενη δημοσιευση για το Βραβείο στον «Ικαρομένιππο», την πρωτότυπη κατασκευή σε μέγεθος αναψυκτικού από το 3ο Λύκειο Μυτιλήνης. Ικαρομένιππος ή Υπερνέφελος, Λουκιανός ο Σαμοσατεύς, 120 - μεταξύ 180 και 192 μχ Απο kkokkolis-Σελ.272-(Μεσον Σελίδας) http://www.astrovox.gr/forum/viewtopic.php?t=12092&start=4065

Συγχωνεύτηκαν δύο άστρα καθώς πλησίασαν οι τροχιές τους. Για τους αστροφυσικούς, η φράση "και έσονται οι δύο εις σάρκα μίαν" πήρε ένα εντελώς νέο νόημα, μετά την άμεση παρατήρηση – για πρώτη φορά – της τελικής συγχώνευσης δύο άστρων, τα οποία βρίσκονταν σε τροχιά το ένα γύρω από το άλλο και μάλιστα πολύ κοντά. Τα δύο άστρα, που έχουν ονομαστεί V1309 Sco, ανακαλύφθηκαν το 2008 όταν ξέσπασε μια πολύ λαμπρή έκλαμψη. Οι αστρονόμοι είχαν προτείνει διάφορες εξηγήσεις για την έκρηξη αυτή από τότε, χωρίς όμως να υπάρχει συναίνεση για το τι ήταν. Οι ειδικοί είχαν προτείνει εδώ και δεκαετίες ότι τέτοια άστρα – που περιστρέφονται τόσο κοντά το ένα στο άλλο που τα εξωτερικά στρώματά τους πρακτικά εφάπτονται – θα πρέπει τελικά να αναμιχθούν. Μια νέα εργασία, από τον Romuald Tylenda του Αστρονομικού Κέντρου “Νικόλαος Κοπέρνικος” στην Πολωνία, κατάφεραν να απεικονίσουν τα δύο άστρα επί τω έργω. Ο ισχυρισμός των ερευνητών της αλίευσης των άστρων επί τω έργω “είναι συναρπαστικό," λέει ο Robert Williams του Ινστιτούτου Επιστήμης Διαστημικών Τηλεσκοπίων στη Βαλτιμόρη, ο οποίος δεν συμμετείχε στη μελέτη. Τα αποτελέσματα, που πρόκειται να εμφανιστούν στο περιοδικό Αστρονομία & Αστροφυσική, προστίθεται σε προηγούμενες εργασίες του Williams για το ζεύγος των άστρων, που ονομάζεται V1309 Scorpii. Το διπλό σύστημα V1309 Sco ανακαλύφθηκε το 2008, όταν ξέσπασε μια λαμπρή έκλαμψη. Οι αστρονόμοι είχαν προτείνει διάφορες εξηγήσεις για την έκρηξη από τότε, χωρίς την επίτευξη κάποιας συναίνεσης τους, για την αιτία. Οι Πολωνοί ερευνητές βρήκαν ότι η λάμψη από το V1309 Sco ήταν αρχικά ένας διπλός αστέρας σε στενή επαφή, που η περίοδος περιστροφής τους ήταν μόνο 1,4 ημέρες. Όμως, ο Tylenda είχε – με ένα τηλεσκόπιο στην Βαρσοβία – κατά τύχη ερευνήσει την ίδια περιοχή για αρκετά χρόνια. Μελετώντας τις φωτογραφίες που λήφθηκαν από το 2002 ανακάλυψε μεταβολές στη φωτεινότητα που αποδεικνύουν ότι ο V1309 αρχικά ήταν ένας διπλός αστέρας σε επαφή. Με την πάροδο του χρόνου, αυτή η περίοδος μειώθηκε καθώς τα αέρια εξωτερικά στρώματα των άστρων ενώθηκαν μαζί σε ένα και μόνο αέριο στρώμα. Κάποια στιγμή ο Tylenda είδε την λαμπρότητα του άστρου να αυξήθηκε κατά έναν παράγοντα 300 μέσα σε 10 μέρες. Τον Αύγουστο του 2008 έγινε μια μεγάλη έκλαμψη όταν οι πυρήνες των άστρων συνενώθηκαν οπότε η λαμπρότητα αυξήθηκε ταχύτατα. Έτσι, το αντικείμενο αυτό έγινε 30.000 λαμπρότερο από τον ήλιο καθώς η ενέργεια διαχεόταν από το κέντρο προς τα έξω, για να επιστρέψει στην αρχική του λαμπρότητα μετά από μερικούς μήνες. Εν συντομία Επιστήμονες παρατήρησαν άμεσα, για πρώτη φορά, τη συγχώνευση δύο άστρων που στρέφονταν πολύ κοντά το ένα γύρω από το άλλο Όταν οι πυρήνες των άστρων συγχωνεύτηκαν, τα δύο άστρα μαζί εμφανίστηκαν να είναι 10.000 φορές πιο λαμπρά από την αρχική φωτεινότητά τους και πάνω από 30.000 φορές φωτεινότερα από τον ήλιο. Η ανακάλυψη αυτή θα μπορούσε να εξηγήσει κι άλλες παρόμοιες εκρήξεις που παρατηρήθηκαν από τους αστρονόμους.

Πιο κοντά στους κβαντικούς υπολογιστές.Μια νέα επαναστατική τεχνική οδήγησε στην δημιουργία ενός τσιπ με κβαντικές ιδιότητες. Ενα σημαντικό βήμα στην προσπάθεια δημιουργίας κβαντικών υπολογιστών πραγματοποίησαν ερευνητές στις ΗΠΑ κατασκευάζοντας έναν επεξεργαστή που λειτουργεί με αρχές της κβαντομηχανικής. Στους σημερινούς υπολογιστές η μονάδα πληροφορίας είναι το bit, το οποίο λαμβάνει τιμές είτε «0» είτε «1» και οι πληροφορίες αποθηκεύονται ως συνδυασμοί των δύο αυτών ψηφίων. Στους κβαντικούς υπολογιστές το αντίστοιχο του bit είναι το κβαντικό bit, ή qubit. Χάρη σε μια κβαντική ιδιότητα που ονομάζεται υπέρθεση, το qubit μπορεί να λαμβάνει τιμές «0» ή «1» ή και τα δύο μαζί. Αυτή η ιδιότητα έχει ως αποτέλεσμα να αυξάνεται με γεωμετρική πρόοδο η μνήμη και η ταχύτητα των κβαντικών υπολογιστών επιτρέποντας τους, θεωρητικά, να εκτελούν σε χρόνο dt επεξεργασίες που σήμερα χρειάζονται χρόνια για να ετκελεστούν ακόμη και από τα πιο ισχυρά συστήματα. Ένα σύστημα που διαθέτει μόλις ένα qubit είναι ικανό σύμφωνα με τους ειδικούς να συναγωνιστεί ισχυρούς συμβατικούς υπολογιστές. Όπως είναι ευνόητο, όσο περισσότερα qubits διαθέτει ένας υπολογιστής τόσο πολλαπλασιάζεται η ισχύς του αφού οι δυνατότητες επεξεργασίας του αυξάνονται εκθετικά. Η αρχιτεκτονική των qubits Ομάδα ερευνητών του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας που ασχολείται εδώ και τέσσερα χρόνια με την έρευνα γύρω από την ανάπτυξη κβαντικών υπολογιστών ανέπτυξε μια νέα επαναστατική αρχιτεκτονική κατασκευής ολοκληρωμένων κυκλωμάτων την οποία ονόμασε RezQu. Χρησιμοποιώντας αυτή την αρχιτεκτονική οι ερευνητές κατάφεραν να κατασκευάσουν ένα τσιπάκι που διαθέτει 9 qubits! Οι εκπρόσωποι της ερευνητικής ομάδας παρουσίασαν την τεχνική τους σε συνέδριο της Αμερικανικής Ένωσης Φυσικής και ανέφεραν ότι συνεχίζουν την προσπάθεια τους με στόχο πλέον να κατασκευάσουν έναν επεξεργαστή με 10 qubits. Αν και η έρευνα στον τομέα της κβαντομηχανικής έχει κάνει άλματα προόδου τα τελευταία χρόνια οι ειδικοί εκτιμούν ότι χρειάζεται ακόμη μεγάλη προσπάθεια ώσπου να επιτευχθεί η κατασκευή ενός κβαντικού υπολογιστή και ότι ενδέχεται να περάσουν ακόμη και δεκαετίες μέχρι να συμβεί κάτι τέτοιο.

Επειδή υπαρχει και μια αλλη Ελλάδα που δημιουργεί. Βραβείο στον «Ικαρομένιππο», την πρωτότυπη κατασκευή σε μέγεθος αναψυκτικού από το 3ο Λύκειο Μυτιλήνης. Εχει όλα τα βασικά συστήματα ενός κανονικού δορυφόρου. Εκτοξεύθηκε τον περασμένο Αύγουστο με υπερηχητικό πύραυλο σε ύψος 1.000 μέτρων και στη συνέχεια κατέβηκε στη Γη με τη βοήθεια αλεξίπτωτου. Κι όμως, ο συγκεκριμένος δορυφόρος έχει διαστάσεις ενός αναψυκτικού και βάρος 350 γραμμαρίων. Κατασκευαστής του δεν είναι η NASA αλλά 10 μαθητές του 3ου Λυκείου Μυτιλήνης. Μέσα σε πέντε μέρες – τόσο χρόνο είχαν μέχρι να λήξει η προθεσμία υποβολής αιτήσεων στον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Διαστήματος (ESA) – οι μαθητές αλλά και ο καθηγητής Φυσικής του σχολείου, Γιώργος Κοντέλλης, κατάφεραν να φτιάξουν το προσχέδιο για τον «Ικαρομένιππο», τον εκπαιδευτικό δορυφόρο. Για δύο ώρες μετά το τέλος του μαθήματος η νεανική ομάδα... ρομποτικής δούλευε με πυρετώδεις ρυθμούς, προκειμένου να είναι έτοιμος ο μικρών διαστάσεων δορυφόρος. Επρεπε, άλλωστε, να κάνουν τον μικροεπεξεργαστή, την πλακέτα αισθητήρων, τον πομπό και το GPS, τα βασικά, δηλαδή, συστήματα του δορυφόρου, να δουλέψουν. Τελικά, η εκτόξευση έγινε με επιτυχία στη Νορβηγία, πάνω από τον Αρκτικό Κύκλο, και ο «Ικαρομένιππος» κατάφερε να προσγειωθεί, έχοντας φέρει πίσω στους νεαρούς ερευνητές τα δεδομένα που κατέγραψε. «Κατά τη διάρκεια της καθόδου, λοιπόν, κατέγραψε πληροφορίες για την ατμοσφαιρική πίεση, τη θερμοκρασία του αέρα αλλά και το στίγμα του δορυφόρου – πληροφορίες που μελέτησαν και ανέλυσαν τα παιδιά στο κέντρο εδάφους που είχε στηθεί», λέει στα «ΝΕΑ» ο Γιώργος Κοντέλλης. Ο «Ικαρομένιππος» δεν κατάφερε μόνο να κάνει μία επιτυχημένη εκτόξευση πάνω από τον Αρκτικό Κύκλο αλλά και να διακριθεί στον φετινό Πανελλήνιο διαγωνισμό Πρωτοπόρων Εκπαιδευτικών της Microsoft. Μάλιστα, μαζί με άλλα δύο εκπαιδευτικά πρότζεκτ θα εκπροσωπήσουν αυτήν τη βδομάδα την Ελλάδα στον πανευρωπαϊκό διαγωνισμό στη Μόσχα. Η ανάδειξη καινοτόμων μεθόδων διδασκαλίας με τη βοήθεια των νέων τεχνολογιών, όπως είναι και ο εκπαιδευτικός δορυφόρος του 3ου Λυκείου της Μυτιλήνης, βρέθηκαν στο επίκεντρο του 1ου Φόρουμ Πρωτοπόρου Εκπαίδευσης με θέμα «Καινοτομία στην Εκπαίδευση: Ο ρόλος των Νέων Τεχνολογιών» που διοργάνωσε η Microsoft το Σάββατο. «Πιστεύουμε ότι η εποικοδομητική αξιοποίηση της τεχνολογίας μπορεί πραγματικά να συμβάλει στην αναβάθμιση της ποιότητας της εκπαίδευσης και αυτό διαπιστώνουμε κάθε χρόνο, βλέποντας ιδιαίτερα αξιόλογες προσπάθειες ελλήνων εκπαιδευτικών σε αυτόν τον τομέα», τόνισε ο διευθύνων σύμβουλος της Microsoft Ελλάς, Ernst - Jan Stigter. Σημειώνεται πως ο διαγωνισμός Πρωτοπόρων Εκπαιδευτικών πραγματοποιείται στη χώρα ας από το 2004, με περίπου 120 συμμετοχές κάθε χρόνο. Μάλιστα, το 30% των συμμετεχόντων εκπαιδευτικών είναι από σχολεία της Αττικής, ενώ δυναμικό «παρών» δίνουν κάθε χρόνο τα σχολεία της περιφέρειας. Οπως επεσήμανε η Ελενα Ζαγλαρίδου, υπεύθυνη εκπαιδευτικών προγραμμάτων της Microsoft Ελλάς, στόχος της εταιρείας είναι να βοηθηθούν μαθητές και εκπαιδευτικοί μέσα από την εξάπλωση νέων τεχνολογικών δράσεων. Οι τηλεδιασκέψεις και το «ράλι» της μάθησης Είναι η πιο πολυπληθής ομάδα εκπαιδευτικών που βραβεύθηκε φέτος: 12 δάσκαλοι από πέντε σχολεία της Κρήτης, της Αίγινας και της Αθήνας (1ο Δημοτικό Αίγινας, 3ο Δημοτικό Κισσάμου, Δημοτικό Σχολείο Διοικητικής Μέριμνας Ναυτικού Ναυστάθμου Κρήτης, 7ο Δημοτικό Παλαιού Φαλήρου, Δημοτικό Σχολείο Λεοντείου Λυκείου Πατησίων) κατάφεραν να μειώσουν τις αποστάσεις και να ενθαρρύνουν τα παιδιά του δημοτικού να συνεργαστούν με συνομηλίκους τους χιλιόμετρα μακριά. Κι αυτό έγινε μέσα από ένα πρόγραμμα διαδραστικών τηλεδιασκέψεων. «Μαθητές που προέρχονται από διαφορετικές γεωγραφικές περιοχές και πολιτισμικά περιβάλλοντα κλήθηκαν να συνεργαστούν, να ανταλλάξουν απόψεις και εμπειρίες και να δημιουργήσουν παρουσιάσεις», λέει η Ευαγγελία Μανούσου από το 7ο Δημοτικό Παλαιού Φαλήρου, η οποία μαζί με τον συνάδερφό της από το Δημοτικό Σχολείο του Λεοντείου Λυκείου Πατησίων Γιώργο Φιλιππούση θα εκπροσωπήσουν τη 12μελή ομάδα στη Μόσχα. Με τη γνώση στο... τιμόνι. Πόσο διασκεδαστικό θα ήταν αν μπορούσαν οι μαθητές να τρέχουν ράλι στον υπολογιστή, απαντώντας, όμως, σωστά στις ερωτήσεις του εκπαιδευτικού; Την απάντηση δίνουν μαθητές του Επαγγελματικού Λυκείου Λιβαδειάς, οι οποίοι μαζί με τον καθηγητή τους κατασκεύασαν ένα διαδραστικό παιχνίδι με εικονικά τηλεκατευθυνόμενα οχήματα. «Με αυτόν τον τρόπο στόχος μας ήταν να ενισχύσουμε το ενδιαφέρον των μαθητών μέσα στην τάξη και το εντυπωσιακό είναι ότι το συγκεκριμένο παιχνίδι μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε όλα τα μαθήματα και όλες τις εκπαιδευτικές βαθμίδες», εξηγεί ο καθηγητής του σχολείου Κωνσταντίνος Καλοβρέκτης. 8 εκατ. εκπαιδευτικοί σε 114 χώρες έχουν υιοθετήσει τις νέες τεχνολογίες στο μάθημά τους μέσω του προγράμματος της Microsoft «Συνεργάτες στη μάθηση». Περισσότεροι από 190 εκατ. μαθητές έχουν ωφεληθεί από τα πλεονεκτήματα του προγράμματος 120 είναι κάθε χρόνο οι συμμετοχές στον διαγωνισμό Πρωτοπόρων Εκπαιδευτικών που πραγματοποιείται από το 2004 στη χώρα μας. Το 30% προέρχεται από σχολεία της Αττικής και το 70% από την περιφέρεια. Στις φωτογραφίες Γιωργος Κοντελλης,Κωνστ.Καλοβρεχτης και Τεχνικο Λυκειο Λειβαδιας.

Το Messenger σε τροχιά γύρω από τον Ερμή. Την Παρασκευή το διαστημόπλοιο Messenger της NASA θα αποτελέσει το πρώτο μη επανδρωμένο ερευνητικό σκάφος που θα τεθεί σε τροχιά γύρω από τον Ερμή. Η αποστολή του θα διαρκέσει ένα χρόνο και έχει διπλό στόχο. Θα προσπαθήσει να εξακριβώσει γιατί ο γειτονικός μας πλανήτης είναι ο πυκνότερος στο ηλιακό μας σύστημα και θα διερευνήσει την ενδεχόμενη ύπαρξη πάγου μέσα στους σκοτεινούς κρατήρες που βρίσκονται στους πόλους του. Το Messenger, το οποίο εκτοξεύθηκε το 2004, έχει περάσει ως τώρα τρεις φορές κοντά από τον Ερμή ακολουθώντας μια πορεία που έχει σχεδιαστεί έτσι ώστε, σταδιακά, να το θέσει σε τροχιά γύρω του. Εχοντας βρεθεί πλέον στην κατάλληλη απόσταση, τη νύχτα της Πέμπτης προς Παρασκευή, στις 2:45 π.μ., το διαστημόπλοιο θα αρχίσει να επιβραδύνει την πορεία του και θα αφεθεί να παρασυρθεί από την βαρύτητα του πλανήτη. Ετσι θα τεθεί σε τροχιά γύρω του σε μια επιμήκη ελλειπτική πορεία με περίοδο 12 ωρών. Σύμφωνα με τους προγραμματισμούς των ειδικών θα περνάει σε απόσταση 200 χιλ. από την επιφάνεια του Ερμή στο κοντινότερο σημείο της και σε απόσταση 15.000 χιλ. στο πιο μακρινό. Η πρώτη εξερεύνηση Αν όλα συμβούν σύμφωνα με το πρόγραμμα το Messenger θα αρχίσει να στέλνει ξανά τις εικόνες του το νωρίτερο σε μια εβδομάδα. Αυτό γιατί, για λόγους ασφαλείας, θα πρέπει να παραμείνει για ένα διάστημα εκτός λειτουργίας. Όπως εξήγησαν οι επιστήμονες που ηγούνται της αποστολής, στη μέχρι τώρα διαδρομή του το διαστημόπλοιο έχει βρεθεί στην κατάλληλη απόσταση από τον Ηλιο ώστε να «δοκιμαστεί» στην ακτινοβολία του, τώρα όμως θα δεχθεί επί πλέον τη θερμότητα που εκπέμπεται από την επιφάνεια του πλανήτη, οπότε για να περιοριστούν οι ενδεχόμενοι κίνδυνοι και να παραταθεί η διάρκεια ζωής του θα πρέπει να εκτεθεί στις νέες συνθήκες χωρίς να λειτουργεί. Το μοναδικό άλλο διαστημικό ερευνητικό σκάφος που έχει «επισκεφτεί» από απόσταση τον Ερμή ήταν το Mariner 10 της NASA το οποίο είχε περάσει τρεις φορές από κοντά του το 1974 και το 1975. «Ο Ερμής είναι ένας σχετικά ανεξερεύνητος πλανήτης, αν λάβει κανείς υπ’ όψη πόσο κοντά μας βρίσκεται στο ηλιακό σύστημα» δήλωσε σε συνέντευξη Τύπου ο επικεφαλής ερευνητής του προγράμματος Σον Σόλομον του Ιδρύματος Κάρνεγκι της Ουάσινγκτον προαναγγέλλοντας την έναρξη της αποστολής που αναμένεται να ανατρέψει αυτά τα δεδομένα. Σύμφωνα με την ανακοίνωση της NASA η πρώτη εικόνα που θα «τραβήξει» ο Messenger από θέση τροχιάς θα δημοσιευτεί στις 29 Μαρτίου. Λέιζερ στα διαστημικά σκουπίδια. Τα διαστημικά σκουπίδια δεν βρίσκονται μεν στην αυλή μας ώστε να τα βλέπουμε καθημερινά, αποτελούν όμως ένα σημαντικό και δυσεπίλυτο πρόβλημα για το εξωτερικό περιβάλλον του πλανήτη μας. Αμερικανοί ερευνητές παρουσίασαν τώρα μια πιθανή λύση. Προτείνουν τη χρήση ενός επίγειου, μέσης ισχύος λέιζερ το οποίο θα τα εκτρέπει από την πορεία τους. Αν και υποστηρίζουν ότι με τον τρόπο αυτό θα αποφεύγονται οι συγκρούσεις, η χρήση επίγειων λέιζερ στο Διάστημα συναντά αντιδράσεις καθώς ορισμένοι εκφράζουν ανησυχίες ότι θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ως όπλο εναντίον «εχθρικών» δορυφόρων. Σκουπίδια σε τροχιά Τα συντρίμμια από διαστημικά σκάφη και δορυφόρους που βρίσκονται σε τροχιά γύρω από τη Γη αποτελούν ένα διογκούμενο πρόβλημα. Μέχρι πρόσφατα οι ειδικοί το υποτιμούσαν, θεωρώντας ότι το Διάστημα είναι αρκετά μεγάλο ώστε να «καταπίνει» τα διαστημικά σκουπίδια απομακρύνοντάς τα και αποφεύγοντας τις συγκρούσεις. Η αντίληψη αυτή διαψεύστηκε όμως πλήρως πριν από δυο χρόνια, όταν ένας λειτουργικός δορυφόρος της εταιρείας Iridium συγκρούστηκε με ιλιγγιώδη ταχύτητα με τα υπολείμματα ενός ρωσικού δορυφόρου. Αυτό το περιστατικό και μόνο δημιούργησε περισσότερα από 1.700 κομματάκια νέων σκουπιδιών ανεβάζοντας τη συνολική ποσότητά τους κατά περίπου 20% και εγείροντας ανησυχίες για ένα ενδεχόμενο «σύνδρομο του Κέσλερ». Σύμφωνα με αυτό όταν η ποσότητα των διαστημικών σκουπιδιών φθάσει ένα συγκεκριμένο επίπεδο η πιθανότητα συγκρούσεων αυξάνεται σε τέτοιο βαθμό ώστε η θέση δορυφόρων σε τροχιά γύρω από τη Γη καθίσταται απαγορευτική. «Σκούπα» ή όπλο; Η χρήση ενός επίγειου λέιζερ για την αποφυγή της σύγκρουσης των σκουπιδιών έχει συζητηθεί ξανά στο παρελθόν από τη NASA, Οι πρώτες προτάσεις προέβλεπαν τη χρήση μιας «σκούπας λέιζερ» πολλών μεγαβάτ η οποία θα εξάτμιζε τμήμα της επιφάνειάς τους για να τα εμποδίζει να προσκρούσουν στα γειτονικά τους αντικείμενα. Πολλοί είχαν ωστόσο εκφράσει αντιρρήσεις υποστηρίζοντας ότι μια τόσο ισχυρή «σκούπα» θα μπορούσε κάλλιστα να χρησιμοποιηθεί για την καταστροφή ενεργών δορυφόρων άλλων χωρών. Τόσο οι Ηνωμένες Πολιτείες όσο και η Κίνα έχουν κατηγορηθεί αρκετές φορές ότι αναζητούν τρόπους «διακριτικής» καταστροφής των δορυφόρων των ανταγωνιστών τους. Η νέα πρόταση, η οποία διατυπώθηκε από ομάδα ερευνητών της συνεργαζόμενης με τη NASA Πανεπιστημιακής Εταιρείας Διαστημικών Ερευνών με επικεφαλής τον Τζέιμς Μέισον και δημοσιεύτηκε στον δικτυακό τόπο arXiv, βασίζεται σε μια παραλλαγή της ιδέας του επίγειου λέιζερ. Οι εμπνευστές της υποστηρίζουν ότι η δική τους εκδοχή, η οποία δεν καταστρέφει τα σκουπίδια αλλά απλώς τα εκτρέπει από την πορεία τους, είναι μόλις λίγες φορές ισχυρότερη από την ηλιακή ακτινοβολία και δεν διαθέτει την ισχύ που απαιτείται για ένα όπλο καταστροφής. Τα σκουπίδια του Διαστήματος απειλούν τους δορυφόρους. Καλλιτεχνική απεικόνιση ESA.

Νέες μετρήσεις της σταθεράς του Hubble δίνουν ώθηση στην θεωρία της σκοτεινής ενέργειας. Αστρονόμοι χρησιμοποιώντας το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble της NASA έχουν αποκλείσει μια εναλλακτική θεωρία για τη φύση της σκοτεινής ενέργειας, αφού υπολόγισαν ξανά τον ρυθμό διαστολής του σύμπαντος με μια πολύ μεγάλη ακρίβεια. Το σύμπαν φαίνεται να διαστέλλεται με ένα αυξανόμενο ρυθμό. Κάποιοι πιστεύουν ότι αυτή εξηγείται από το γεγονός ότι το σύμπαν είναι πλημμυρισμένο με μια σκοτεινή ενέργεια, που λειτουργεί αντίθετα από την βαρύτητα. Μια εναλλακτική πρόταση στην προηγούμενη υπόθεση είναι ότι μια γιγάντια φυσαλίδα, από σχετικά άδειο χώρο πλάτους οκτώ δισεκατομμυρίων ετών φωτός, περιβάλλει την γαλαξιακή μας γειτονιά. Αν εμείς ζούσαμε κοντά στο κέντρο αυτού του κενού, θα βλέπαμε τους γαλαξίες να απομακρύνονται επιταχυνόμενα από μας, γεγονός που θα ήταν μια ψευδαίσθηση. Η υπόθεση αυτή έχει καταρριφθεί από τους αστρονόμους εξαιτίας των ακριβέστερων μετρήσεων του ρυθμού διαστολής του σύμπαντος, επικεφαλής των οποίων ήταν ο Adam Riess από το Πανεπιστήμιο Johns Hopkins στη Βαλτιμόρη. Οι παρατηρήσεις του Παρατηρητηρίου Hubble έγιναν από την ομάδα SHOES (Supernova Ho for the Equation of State), που εργάζεται για να βελτιώσει την ακρίβεια της σταθεράς του Hubble. Ως γνωστόν η μεγαλύτερη ακρίβεια της σταθεράς Hubble μας επιτρέπει να κατανοήσουμε την συμπεριφορά της σκοτεινής ενέργειας. Αυτές οι παρατηρήσεις βοήθησαν στον προσδιορισμό του σημερινού ρυθμού διαστολής του σύμπαντος με μια αβεβαιότητα μόλις 3,3%. Η νέα μέτρηση μείωσε το περιθώριο του σφάλματος κατά 30%, σε σχέση με την προηγούμενη καλύτερη μέτρηση της σταθεράς του Hubble που έγινε το 2009. Τα αποτελέσματα του Riess θα δημοσιευθούν την 1 Απριλίου στο “The Astrophysical Journal”. Η τιμή του ρυθμού διαστολής του σύμπαντος που μετρήθηκε είναι 73,8 χιλιόμετρα ανά δευτερόλεπτο και ανά megaparsec. Αυτό σημαίνει ότι για κάθε επιπλέον ένα εκατομμύριο parsecs (ή 3.260.000 έτη φωτός), που είναι ένας γαλαξίας από τη Γη, ο γαλαξίας φαίνεται να ταξιδεύει με ταχύτητα 73,8 χιλιομέτρων ανά δευτερόλεπτο πιο γρήγορα από εμάς. Κάθε μείωση της αβεβαιότητας του ρυθμού διαστολής του σύμπαντος μας βοηθάει στην πιο στέρεα κατανόηση των κοσμικών συστατικών του. Γνωρίζοντας την ακριβή τιμή του ρυθμού διαστολής του σύμπαντος περιορίζει κι άλλο το εύρος της ισχύος της σκοτεινής ενέργειας και βοηθά τους αστρονόμους να κάνουν με μεγαλύτερη ακρίβεια τις εκτιμήσεις τους για άλλες κοσμικές ιδιότητες, συμπεριλαμβανομένου του σχήματος του σύμπαντος και την κατάσταση των νετρίνο, τα σωματίδια φάντασμα, που υπήρχαν στο πρώιμο σύμπαν. “Με τη νέα κάμερα του Hubble μοιάζουμε στους αστυνομικούς που χρησιμοποιούν το ραντάρ για να συλλάβουν το σύμπαν για υπερβολική ταχύτητα” αστειεύεται ο Riess. “Φαίνεται ότι μάλλον η σκοτεινή ενέργεια είναι αυτή που πατάει το γκάζι” Σπάζοντας τη Φυσαλίδα Η σκοτεινή ενέργεια είναι ένα από τα μεγαλύτερα κοσμολογικά μυστήρια της σύγχρονης φυσικής. Ακόμη και ο Αλβέρτος Αϊνστάιν αναγκάστηκε να αποδεχθεί μια απωστική δύναμη, που την ονόμασε κοσμολογική σταθερά, η οποία θα εξισορροπούσε στις εξισώσεις της γενικής σχετικότητας την βαρύτητα και θα κρατούσε το σύμπαν σταθερό, όπως ήξεραν τότε ότι ήταν το σύμπαν οι επιστήμονες. Κατάλαβε όμως γρήγορα το λάθος του λέγοντας μάλιστα ότι ήταν το μεγαλύτερο σφάλμα της ζωής του, όταν ο αστρονόμος Edwin Hubble ανακάλυψε το 1929 ότι το σύμπαν διαστέλλεται. Μέχρι όμως το 1998 δεν υπήρχαν στοιχεία για την σκοτεινή ενέργεια, ώσπου το 1998 οι παρατηρήσεις δύο ερευνητικών ομάδων (η μία ομάδα είχε με επικεφαλής τον Riess) την ανακάλυψαν. Η ιδέα της σκοτεινής ενέργειας ήταν τόσο περίεργη, που πολλοί επιστήμονες άρχισαν να προτείνουν άλλες περίεργες ερμηνείες, συμπεριλαμβανομένης και της θεωρίας της κοσμικής “φυσαλίδας”. Σε αυτή τη θεωρία, η φυσαλίδα με μια πολύ μικρή πυκνότητα διαστέλλεται γρηγορότερα από όσο άλλες περιοχές του σύμπαντος, που περιέχουν πολύ περισσότερη ύλη. Για έναν παρατηρητή στο εσωτερικό της φυσαλίδας, αυτή η διαστολή του σύμπαντος φαίνεται σαν να προκαλείται από μια δύναμη, σαν ένα είδος σκοτεινής ενέργειας, Η θεωρία της φυσαλίδας απαιτεί ο ρυθμός διαστολής του σύμπαντος είναι πολύ πιο αργός, από όσο υπολογίζουν οι αστρονόμοι, κάπου 60 με 65 χιλιόμετρα ανά δευτερόλεπτο και ανά μέγαπαρσέκ. Με τη μείωση της αβεβαιότητας στην τιμής της σταθεράς του Hubble στο 3,3%, αναφέρει ο Riess ότι αποκλείεται η τιμή να φτάσει στο παραπάνω νούμερο. Οι υποστηρικτές της θεωρίας των φυσαλίδων δέχονται ότι ο ρυθμός διαστολής στο τοπικό σύμπαν είναι υψηλότερος σε σχέση με τις πιο απομακρυσμένες περιοχές. Αλλά αντί να δεχτούν ότι ο ρυθμός της διαστολής έχει αυξηθεί με τον χρόνο, προτείνουν ότι η τοπική μας κοσμική γειτονιά τυχαίνει να περιέχει λιγότερη ύλη από τον μέσο όρο. Μέσα σε αυτό λοιπόν το "κενό", ο ρυθμός διαστολής είναι υψηλότερος από ό,τι μακριά μας, επειδή υπάρχει λιγότερη βαρύτητα για να επιβραδύνει το σύμπαν. “Το πιο δύσκολο κομμάτι αυτής της θεωρίας της φυσαλίδας ήταν ότι έπρεπε να αποδείξουμε ότι ζούμε πολύ κοντά στο κέντρο αυτής της κενής περιοχής του χώρου”, εξήγησε ο Lucas Macri συνεργάτης του Riess. “Αυτό όμως έχει μια πιθανότητα να συμβαίνει περίπου μία στο εκατομμύριο. Αλλά επειδή ξέρουμε ότι κάτι παράξενο κάνει το σύμπαν να επιταχύνεται είναι καλύτερα να αφήσουμε τα δεδομένα να είναι ο οδηγός μας”. Η χρησιμοποίηση των άστρων σαν μέτρα (δείκτες) κοσμικών αποστάσεων για τη μέτρηση του ρυθμού διαστολής του σύμπαντος είναι μια πολύ δύσκολη υπόθεση. Αρχικά η ομάδα του Riess έπρεπε πρώτα να προσδιορίσει τις ακριβείς αποστάσεις των γαλαξιών που βρίσκονται κοντά και μακριά από τη Γη. Η ομάδα σύγκρινε εκείνες τις αποστάσεις με την ταχύτητα που απομακρύνονται οι γαλαξίες εξ αιτίας της διαστολής του χώρου. Χρησιμοποίησαν αυτές τις δύο τιμές για να υπολογίσουν την σταθερά του Hubble. Η τελευταία συσχετίζει την ταχύτητα που απομακρύνονται οι γαλαξίες από μας, με την απόσταση τους από τον Γαλαξία. Επειδή οι αστρονόμοι δεν μπορούν να μετρήσουν απευθείας τις αποστάσεις των γαλαξιών, χρησιμοποιούν έμμεσα τη λαμπρότητα κάποιων άστρων ή άλλων αντικειμένων σαν κοσμικούς δείκτες των αποστάσεων. Αυτά είναι αντικείμενα με μία εγγενή λαμπρότητα, λαμπρότητα που δεν εξασθενίζει το φως τους με την απόσταση, την ατμοσφαιρική ή την αστρική σκόνη. Γι αυτό και οι αποστάσεις τους μαζί με την φαινομένη λαμπρότητα τους μπορεί να μας δείξουν την αληθινή ή απόλυτη λαμπρότητα τους. Οι πιο αξιόπιστοι κοσμικοί δείκτες για τις κοντινές αποστάσεις είναι οι μεταβλητοί Κηφείδες. Άστρα που η λαμπρότητα τους αυξομειώνεται περιοδικά. Αλλά οι Κηφείδες μπορούν να ανιχνευτούν μόνο στον Γαλαξία μας (λόγω της αμυδρότητας τους) κι όχι στους πιο απομακρυσμένους γαλαξίες. Για να υπολογίσει μακρινές αποστάσεις η ομάδα του Riess χρησιμοποίησε μια ειδική κατηγορία άστρων που εκρήγνυνται, τα σουπερνόβα Ia. Αυτές οι αστρικές εκρήξεις λάμπουν τόσο πολύ που μπορούμε να τις δούμε και στα πιο απομακρυσμένα σημεία του σύμπαντος. Συγκρίνοντας την φαινόμενη λαμπρότητα των σουπερνόβα la με την αντίστοιχη των παλλόμενων Κηφείδων, οι αστρονόμοι μπορούν να προσδιορίσουν με ακρίβεια την απόλυτη λαμπρότητά τους και ως εκ τούτου να υπολογίσουν την απόστασή των σουπερνόβα τύπου Ia από τη Γη. Χρησιμοποιώντας την πολύ καλή ευκρίνεια της νέας κάμερας του Hubble (WFC3) για να μελετήσουν περισσότερα άστρα στο ορατό αλλά και υπέρυθρο φως, κατόρθωσαν να μειώσουν τα συστηματικά σφάλματα που προέκυπταν από τις συγκρίσεις των μετρήσεων από διαφορετικά τηλεσκόπια. Οι αστρονόμοι ελπίζουν το Hubble να συνεχίσει τις μετρήσεις του ώστε να μειώσουν την αβεβαιότητα στην σταθερά του Hubble ακόμα περισσότερο, στο μισό της σημερινής της τιμής, οπότε να κατανοήσουμε καλύτερα ιδιότητες της σκοτεινής ενέργειας.

Μικρές ειδήσεις. Προσγειώθηκε το διαστημόπλοιο Σογιούζ. Το ρωσικό διαστημικό σκάφος Soyuz TMA-M, με δύο Ρώσους κοσμοναύτες και έναν Αμερικανό αστροναύτη, από το Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS), προσγειώθηκε την Τετάρτη στην καθορισμένη περιοχή στο Καζακστάν, όπως ανέφερε το Κέντρο Ελέγχου της Αποστολής. Η προσγείωση του διαστημόπλοιου πραγματοποιήθηκε στις 9:45 π.μ. και σε αυτό επέβαιναν ο Αμερικανός αστροναύτης Σκοτ Κέλι και οι Ρώσοι κοσμοναύτες Ολεγκ Σκριπότσκα και Αλεξάντερ Καλέρι. Η Ροσκόσμος και η ΝΑΣΑ παρέτειναν την ισχύ του συμβολαίου τους. Η ρωσική Διαστημική Υπηρεσία(Ροσκόσμος) και η Εθνική Υπηρεσία Αεροναυτικής και Εξερεύνησης του Διαστημικού χώρου (ΝΑΣΑ) παρέτειναν ως το 2016 την ισχύ του συμβολαίου τους για την μεταφορά των Αμερικανών Αστροναυτών στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Οι ΗΠΑ αγόρασαν 12 θέσεις σε ρωσικά διαστημόπλοια Σογιούζ με 753 εκατομμύρια δολάρια. Φέτος λήγει το πρόγραμμα της ΝΑΣΑ Space Shuttle και τον Αύγουστο κιόλας τα διαστημικά λεωφορεία θα σταλούν σε μουσείο. Ως την εμφάνιση νέων επανδρωμένων διαστημοπλοίων οι Αμερικανοί θα πετούν με ρωσικά Σογιούζ. Η προηγούμενη συμφωνία ανάμεσα στη NASA και τη ρωσική υπηρεσία Roscosmos προέβλεπε μικρότερη χρέωση, περίπου 56 εκατομμύρια δολάρια ανά αστροναύτη. Το νέο συμβόλαιο, το οποίο αφορά τη διετία 2014-2016, ανεβάζει την τιμή λόγω του πληθωρισμού στη Ρωσία. Για τη διετία 2014-2016, η NASA θα πληρώσει συνολικά 753 εκατομμύρια δολάρια. Έξι Αμερικανοί αστροναύτες θα ταξιδέψουν στον ISS το 2014 και ακόμα έξι το 2015. Καθένας θα παραμείνει στο σταθμό για έξι μήνες και ο τελευταίος θα επιστρέψει το 2016. Εκτός από τα Soyuz, η Ρωσία στέλνει στον ISS τα μη επανδρωμένα σκάφη Progress, τα οποία ανεφοδιάζουν το σταθμό μαζί με ιαπωνικά και ευρωπαϊκά ρομποτικά φορτηγά. Στο μέλλον, η NASΑ θα αναθέσει τις αποστολές ανεφοδιασμού σε μη επανδρωμένα σκάφη που αναπτύσσουν Αμερικανικές εταιρείες. Η ιδιωτική πρωτοβουλία στο Διάστημα θα επεκταθεί αργότερα και στις μεταφορές πληρωμάτων.(Μεγαλο λαθος Ομπαμα). Η επόμενη εκτόξευση Soyuz με προορισμό τον ISS προγραμματιζόταν για τις 30 Μαρτίου, και θα συνδυαζόταν με τους εορτασμούς για τα 50 χρόνια από την ιστορική πτήση του Γιούρι Γκαγκάριν, την πρώτη επανδρωμένη πτήση στο Διάστημα.Η εκτόξευση τελικά αναβλήθηκε λόγω τεχνικών προβλημάτων. Εικονικό Μουσείο Κοσμοναυτικής λειτουργεί στο Διαδίκτυο. Η παρουσίαση του Εικονικού Μουσείου Κοσμοναυτικής, που ιδρύθηκε στα πλαίσια των γιορταστικών εκδηλώσεων για τα 50-χρονα της πτήσης στο διάστημα του Γιούρι Γκαγκάριν, πραγματοποιήθηκε στην πόλη Κορολιόφ στα περίχωρα της Μόσχας. Τη σχετική είδηση ανακοίνωσε η Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Διαστήματος - Ρωσκόσμος. Στο σχέδιο συμμετέχουν περίπου 20 χιλιάδες άτομα από 70 χώρες. Το Εικονικό Μουσείο θα αποτελείται από τα τμήματα – «Μουσείο διαστημικής φαντασίας», «Το διάστημα για τα πιό μικρά» και άλλα. Στο τμήμα «Μουσείο διαστημικής ζωγραφικής» πολύ σύντομα θα αναρτηθούν τα χίλια καλύτερα σκίτσα, που επιλέχτηκαν από 10 χιλιάδες έργα από πάνω από 30 χώρες του κόσμου. Προωθείται η κατάρτιση επιστημονικών τμημάτων για το μέλλον της Γης, για την αξιοποίηση της Σελήνης, του Άρη και του Σύμπαντος. Όποιος επιθυμεί μπορεί να γνωριστεί με τα εκθέματα του Μουσείου στην ιστοσελίδα http://index.virtualcosmos.ru/

Πρωτος το εγραψε ο φιλος Makis αλλα αξιζει να υπαρχει και εδω!!! Το Opportunity σε κρατήρα του Αρη Το ρομποτικό όχημα της NASA συνεχίζει την εξερεύνηση του Κόκκινου Πλανήτη. Ξεπερνώντας κάθε προσδοκία το Opportunity συνεχίζει ακαταπόνητο την εξερεύνηση του Κόκκινου Πλανήτη. Την 1η Μαρτίου έφθασε στο στόμιο του κρατήρα Σάντα Μαρία όπου και «απαθανατίστηκε» σε μια φωτογραφία που δόθηκε τώρα στη δημοσιότητα από τη NASA. Το ρομποτικό όχημα φαίνεται σαν μια γαλάζια κουκίδα στο κάτω δεξιά μέρος του στομίου του κρατήρα (με το ενδεικτικό βέλος). Τα ίχνη που έχει αφήσει φθάνοντας ως εκεί είναι επίσης ορατά ενώ γύρω από το στόμιο _ με ανοιχτά πορτοκαλί χρώματα _ μπορεί να δει κανείς τα αναβλήματα από τη σχετικά πρόσφατη πρόσκρουση που σχημάτισε τον Σάντα Μαρία. To Opportunity προσεδαφίστηκε στον Αρη το 2003 μαζί με το «δίδυμό» του Spirit. Τα δυο οχήματα αναμενόταν ότι θα είχαν πάψει να είναι λειτουργικά πολύ νωρίτερα, αλλά τελικά διέψευσαν όλες τις προβλέψεις. Το Spirit σίγησε τον περασμένο Μάρτιο, όταν μια ρόδα του «κόλλησε» στο έδαφος. Το Opportunity συνεχίζει την αποστολή του εξερευνώντας αυτή τη στιγμή αυτόν τον «φρέσκο» κρατήρα ο οποίος έχει διάμετρο περίπου 90 μέτρων. Τα στοιχεία που συλλέγει θα δώσουν πολύτιμες πληροφορίες για τον σχηματισμό του κρατήρα και τις μεταβολές που έχουν επιφέρει σε αυτόν οι αρειανές καιρικές συνθήκες και η διάβρωση. Στη συνέχεια οι ειδικοί υπολογίζουν ότι θα συνεχίσει την πορεία του προς έναν ακόμη μεγαλύτερο κρατήρα, τον Εντέβορ, ο οποίος απέχει περίπου έξι χιλιόμετρα από τον Σάντα Μαρία. Η φωτογραφία τραβήχτηκε από την κάμερα του Πειράματος Απεικονιστικής Επιστήμης Υψηλής Ανάλυσης (High Resolution Imaging Science Experiment – HiRISE) που βρίσκεται στον δορυφόρο Mars Reconnaissance Orbiter. http://www.astrovox.gr/forum/viewtopic.php?t=14104

Η εντροπία μιας μαύρης τρύπας. Ένας εύκολος τρόπος για να καταλάβουμε τι γίνεται με την εντροπία της μαύρης τρύπας, είναι να θεωρήσουμε ότι η εντροπία παριστάνει την απώλεια της ελεύθερης ενέργειας – δηλαδή, την ενέργεια που είναι διαθέσιμη για να παράγει έργο – σε ένα σύστημα. Περιττό να πούμε, πως οτιδήποτε ρίχνετε μέσα σε μια μαύρη τρύπα δεν είναι πλέον διαθέσιμο να κάνει οποιοδήποτε έργο σε ολόκληρο τον Κόσμο. Οι περισσότεροι νομίζουν ότι ρίχνοντας ένα αντικείμενο μέσα στις μαύρες τρύπες τα πάντα εξαφανίζονται. Προφανώς δεν ξέρουν ότι μερικοί φυσικοί δεν φαίνεται να συμφωνούν με αυτή την ιδέα Ο διάσημος δεύτερος νόμος της θερμοδυναμικής (που έχει σχέση με την εντροπία) αναφέρει ότι η θερμότητα δεν μπορεί να ρέει ελεύθερα από το ψυχρό προς το θερμό σώμα, όταν αυτά έρθουν σε επαφή – ρέει μόνο αντίστροφα. Σαν αποτέλεσμα, κάθε απομονωμένο σύστημα έρχεται τελικά σε μια κατάσταση θερμικής ισορροπίας. Ή αν θέλετε, η εντροπία ενός απομονωμένου συστήματος τείνει να αυξάνεται με την πάροδο του χρόνου – φτάνοντας σε μια μέγιστη τιμή, όταν το εν λόγω σύστημα φτάσει στην κατάσταση της θερμικής ισορροπίας. Η εντροπία μπορεί να εκφραστεί με μαθηματικό τρόπο, που μάλιστα τείνει να αυξάνεται με την πάροδο του χρόνου. Στη δεκαετία του εβδομήντα, ο Jacob Bekenstein ανακάλυψε ότι η εντροπία μιας μαύρης τρύπας – η οποία είναι συνώνυμη με το περιεχόμενο της πληροφορίας – είναι ανάλογη με την επιφάνεια του ορίζοντα γεγονότων της μαύρης τρύπας. Αυτή είναι μια θεωρητική επιφάνεια που κρύβει μέσα της τη μαύρη τρύπα και σηματοδοτεί το σημείο μη επιστροφής για την ύλη ή το φως που πέφτει μέσα της. Οι θεωρητικοί έχουν δείξει ότι οι μικροσκοπικοί κβαντικοί κυματισμοί στον ορίζοντα γεγονότων μπορούν να κωδικοποιήσουν τις πληροφορίες μέσα από τη μαύρη τρύπα, οπότε δεν υπάρχει καμιά μυστηριώδης απώλεια πληροφορίας, καθώς η μαύρη τρύπα εξατμίζεται. Η άποψη του ήταν ότι εάν μεταφέρετε ξαφνικά ένα σύστημα με γνωστή εντροπία πέρα από τον ορίζοντα γεγονότων μιας μαύρης τρύπας, αυτή γίνεται μη μετρήσιμη – ως εάν η εντροπία του να εξαφανίζεται. Αυτό όμως παραβιάζει τον δεύτερο νόμο της θερμοδυναμικής – δεδομένου ότι η εντροπία του συστήματος θα πρέπει στην καλύτερη περίπτωση να παραμείνει σταθερά – ή στην πιο συχνή περίπτωση να αυξηθεί – και δεν μπορεί ξαφνικά να πέφτει κατακόρυφα. Αυτή η άποψη του Bekenstein μας δίνει μια βαθιά φυσική αντίληψη: Οι 3D πληροφορίες σχετικά με το άστρο που προϋπήρχε της μαύρης τρύπας, μπορούν να κωδικοποιηθούν πλήρως στον 2D ορίζοντα της μαύρης τρύπας που έγινε μετά – παρόμοια με την 3D εικόνα ενός αντικειμένου που είναι κωδικοποιημένη σε ένα ολόγραμμα 2D. Συνεπώς, ο καλύτερος τρόπος για να χειριστούμε το θέμα αυτό είναι να αναγνωρίσουμε ότι ανεξάρτητα από την εντροπία που κατέχει ένα σύστημα, αυτή μεταφέρεται στη μαύρη τρύπα, όταν αυτό πέφτει μέσα της. Αυτός είναι ένας ακόμη λόγος για τον οποίο οι μαύρες τρύπες μπορεί να θεωρηθούν ότι έχουν μια πολύ υψηλή εντροπία. Στη συνέχεια, ερχόμαστε στο θέμα της πληροφορίας. Γνωρίζουμε μια θεμελιώδης αρχή στην κβαντομηχανική η οποία προβλέπει ότι οι πληροφορίες δεν μπορούν να καταστραφούν ή να χαθούν. Όμως δεν παραβιάζεται η αρχή της διατήρησης της πληροφορίες γιατί αυτές απλά μεταφέρονται στη μαύρη τρύπα, αντί να χάνονται. Ακόμη κι αν τα αντικείμενα χάνονται για πάντα, οι πληροφορίες είναι ακόμα εκεί σε κάποια μορφή. Αλλά, υπάρχει ένα πρόβλημα, εάν σε 10100 περίπου χρόνια, η μαύρη τρύπα εξατμιστεί μέσω της ακτινοβολίας Hawking, η οποία οφείλεται στις κβαντικές διακυμάνσεις στον ορίζοντα γεγονότων, ενώ δεν έχει καμία προφανή αιτιακή σχέση με το περιεχόμενο της μαύρης τρύπας. Η ακτινοβολία Hawking: Μια κβαντική διακύμανση εγγύς του ορίζοντα γεγονότων μιας μαύρης τρύπας παράγει ένα σωματίδιο και ένα αντισωματίδιο. Το αντισωματίδιο εισέρχεται στη μαύρη τρύπα και βεβαίως εξαϋλώνεται όταν συγκρούεται εκεί με ένα σωματίδιο. Το άλλο όμως σωματίδιο είναι ελεύθερο να ενωθεί με το υπόλοιπο σύμπαν έξω από τον ορίζοντα γεγονότων. Για έναν εξωτερικό παρατηρητή, η μαύρη τρύπα φαίνεται να έχει χάσει βάρος και να εκπέμπει ένα σωματίδιο. Με την πάροδο του χρόνου αυτή η διαδικασία θα έχει ως αποτέλεσμα την εξάτμιση της μαύρης τρύπας. Μέχρι σήμερα μπορεί να είναι αυτή η ιστορία καλή, όμως τα αποδεικτικά στοιχεία είναι μηδέν, αλλά προσέξτε το παρακάτω. Μια λύση που κερδίζει έδαφος στο πρόβλημα αυτό είναι η ολογραφική αρχή – πράγμα που σημαίνει πως ό,τι εισέρχεται στη μαύρη τρύπα αφήνει ένα αποτύπωμα στον ορίζοντα γεγονότων της – όπως οι πληροφορίες σχετικά με το περιεχόμενο της μαύρης τρύπας μπορεί να εξαχθούν από την «επιφάνεια» του ορίζοντα γεγονότων – καθώς και κάθε μεταγενέστερη ακτινοβολία Χόκινγκ επηρεάζεται σε ένα κβαντικό επίπεδο από αυτή την πληροφορία – τέτοιο που η ακτινοβολία Χόκινγκ πετυχαίνει να μεταφέρει την πληροφορία έξω από τη μαύρη τρύπα, καθώς εξατμίζεται η μαύρη τρύπα. Ο Baocheng Zhang από το Πανεπιστήμιο του Cornell έχει μια άλλη προσέγγιση υποδεικνύοντας ότι η ακτινοβολία Χόκινγκ, μέσω της κβαντικής διάνοιξης σήραγγας, μεταφέρει την εντροπία έξω από τη μαύρη τρύπα – και δεδομένου ότι η μείωση της εντροπίας σημαίνει μείωση της αβεβαιότητας – αυτό σημαίνει μια καθαρή αύξηση της πληροφορίας που βγαίνει έξω από τη μαύρη τρύπα. Έτσι η ακτινοβολία Hawking μεταφέρει όχι μόνο εντροπία, αλλά και τις πληροφορίες από τη μαύρη τρύπα. Ποιά άποψη είναι καλύτερη, δεν ξέρουμε.

Το σκάφος Cassini βρήκε ότι ο Εγκέλαδος είναι πιο θερμός και ως εκ τούτου ένας ενδιαφέρον τόπος για την αστροβιολογία. Η θερμότητα που παράγεται από τη νότια πολική περιοχή του Εγκέλαδου, ένα από τα πολλά φεγγάρια του Κρόνου, είναι πολύ μεγαλύτερη από όσο πιστευόταν παλαιότερα ότι είναι δυνατό. Σε αυτό το συμπέρασμα κατέληξε η NASA μετά από μια νέα ανάλυση των δεδομένων που συλλέγονται από το διαστημικό σκάφος Κασσίνι. Η μελέτη δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Journal of Geophysical Research. Δεδομένα από το υπέρυθρο φασματόμετρο του Cassini που λήφθηκαν από τη νότια πολική περιοχή του Εγκέλαδου, η οποία χαρακτηρίζεται από γραμμικές σχισμές, δείχνουν ότι η εσωτερική θερμική ενέργεια που παράγεται είναι περίπου 15,8 GW, ή περίπου 2,6 φορές τη μέγιστη ισχύ του συνόλου των ιαματικών πηγών της περιοχής Yellowstone, ή συγκρίσιμη με 20 σταθμούς ηλεκτρικής ενέργειας που καίνε άνθρακα . Αυτή η θερμότητα είναι δεκαπλάσια από ό,τι είχαν προβλέψει οι επιστήμονες, σύμφωνα με την Carly Howett, την επικεφαλής της έρευνας, η οποία είναι μέλος της ομάδας για το σύνθετο υπέρυθρο φασματόμετρο καθώς και ερευνήτρια στο Νοτιοδυτικό Ερευνητικό Κέντρο. "Ο μηχανισμός που μπορεί να παράγει πολύ υψηλές θερμότητες παραμένει ένα μυστήριο και αποτελεί μια πρόκληση για τα σημερινά μοντέλα που προβλέπουν την παραγωγή θερμικής ενέργειας», δήλωσε η Howett. Είναι γνωστό από το 2005 ότι η νότια πολική περιοχή του Εγκέλαδου »είναι γεωλογικά ενεργή και η δραστηριότητα επικεντρώνεται σε τέσσερις περίπου παράλληλες γραμμικές τάφρους, μήκους 130 χιλιομέτρων και πλάτους περίπου 2 χιλιόμετρα, που ανεπίσημα είναι γνωστές ως "λωρίδες της τίγρης. " Το Cassini διαπίστωσε επίσης ότι αυτές οι ρωγμές εκτινάσσουν μεγάλες ποσότητες από σωματίδια πάγου και υδρατμών συνεχώς στο διάστημα. Από αυτές τις ρωγμές διαφεύγει από το εσωτερικό του Εγκέλαδου η θερμότητα, σε υψηλές θερμοκρασίες». Μια μελέτη του 2007 προέβλεπε την εσωτερική θερμότητα του Εγκέλαδου, κυρίως εάν αυτή προέρχονται από παλιρροιακές δυνάμεις, και οι οποίες προκύπτουν από τον τροχιακό συντονισμό μεταξύ του Εγκέλαδου και της Διώνης, ένα άλλο φεγγάρι του Κρόνου. Έτσι, οι επιστήμονες την υπολόγισαν ότι δεν θα ήταν μεγαλύτερη από 1,1 γιγαβάτ κατά μέσο όρο. Η θέρμανση από την φυσική ραδιενέργεια στο εσωτερικό του Εγκέλαδου, θα προσθέσει άλλα 0,3 γιγαβάτ. Η τελευταία όμως ανάλυση χρησιμοποιεί παρατηρήσεις που έγιναν το 2008, και οι οποίες καλύπτουν όλη τη νότια πολική περιοχή. Μια πιθανή εξήγηση της υψηλής ροής θερμότητας που παρατηρείται είναι ότι η τροχιακή συσχέτιση του Εγκέλαδου με τον Κρόνο και την Διώνη, αλλάζει με το χρόνο, επιτρέποντας έτσι να υπάρχουν περίοδοι με πιο εντατική παλιρροϊκή θέρμανση, και που χωρίζονται από πιο ήρεμες περιόδους. Αυτό σημαίνει πως το Cassini μπορεί να ήταν αρκετά τυχερό ώστε να δει τον Εγκέλαδο, όταν ήταν ασυνήθιστα ενεργός. Ο νέος υψηλότερας προσδιορισμός της ροής της θερμότητας καθιστά ακόμη πιο πιθανό να υπάρχει υγρό νερό κάτω από την επιφάνεια του Εγκέλαδου, σημείωσε η Howett. Πρόσφατα, οι επιστήμονες μελέτησαν σωματίδια του πάγου που εκτινάσσονται από τα λοφία, και ανακάλυψαν ότι ορισμένα από τα σωματίδια αυτά είναι το πλούσια σε αλάτι, Αυτά είναι πιθανότατα σταγονίδια από ένα ωκεανό αλμυρού νερού που βρίσκεται σε επαφή με τον βραχώδη πυρήνα του Εγκέλαδου, που είναι πλούσιο σε ανόργανα υλικά. Η παρουσία ενός ωκεανού κάτω από την επιφάνεια, ή ίσως μια νότια πολική θάλασσα μεταξύ του εξωτερικού παγωμένου φλοιού του φεγγαριού και του βραχώδους εσωτερικού του, θα αυξήσει την δραστικότητα της παλιρροιακής θέρμανσης, επιτρέποντας έτσι μεγαλύτερες παλιρροϊκές στρεβλώσεις του κελύφους του πάγου. «Η πιθανότητα να υπάρχει υγρό νερό, μια παλιρροϊκή πηγή ενέργειας και η παρατήρηση οργανικών υλικών (πλούσιων σε άνθρακα) χημικών στα λοφία του Εγκέλαδου, κάνουν τον δορυφόρο αυτό μια περιοχή έντονου αστροβιολογικού ενδιαφέροντος”, συμπληρώνει η Howett.

Οριστική επιστροφή στη Γη για το διαστημικό λεωφορείο Discovery. Το πιο ταξιδεμένο διαστημικό σκάφος του κόσμου επέστρεψε οριστικά στη Γη το απόγευμα της Τετάρτης, έχοντας ολοκληρώσει το έργο του στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Είναι το τέλος της ιστορικής διαδρομής του Discovery, το οποίο βοήθησε να εδραιωθεί η ανθρώπινη παρουσία στο Διάστημα και επέτρεψε στους αστρονόμους να κοιτάξουν πιο μακριά στο Σύμπαν. Η διαδικασία εξόδου από τροχιά ξεκίνησε στις 13.52 ώρα Ελλάδας. Πέντε ώρες αργότερα, στις 18.57, το Discovery προσεδαφίστηκε για τελευταία φορά στο Διαστημικό Κέντρο Κένεντι της Φλόριντα. Στην ένθετη αριστερά, το Discovery πάνω από το Μαρόκο, όπως φωτογραφήθηκε από τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό λίγο μετά την αποσύνδεσή του. Το Discovery, βάρους 100 τόνων, κάτω από έναν γαλάζιο ανέφελο ουρανό προσεδαφίστηκε με ωριαία ταχύτητα περίπου 360 χιλιομέτρων. Η επάνοδός του στη Γη, με τον «αυτόματο πιλότο», διήρκεσε περίπου 65 λεπτά. Της προσεδάφισης προηγήθηκε ένας εκκωφαντικός ήχος, που ακούστηκε ένα τρίλεπτο πριν απ' αυτήν σε όλο το κοσμοδρόμιο. Το αμερικανικό διαστημικό λεωφορείο πέταξε πάνω από την Κεντρική Αμερική και δυτικά της Κούβας και πάνω από τον Κόλπο του Μεξικού. Προκειμένου να ακινητοποιηθεί στον διάδρομο, το Discovery χρησιμοποίησε ένα αλεξίπτωτο ασπροκόκκινο. Επικεφαλής των 6 κοσμοναυτών είναι ο Στιβ Λίντσεϊ, που ανέλαβε προσωπικά από τον «αυτόματο πίλότο» να προσγειώσει το διαστημικό λεωφορείο μερικά μόνο λεπτά πριν αυτό προσεδαφιστεί, ακριβώς για να το ευθυγραμμίσει με τον διάδρομο της προσγείωσης. Η «ευθυγράμμιση» έγινε τέλεια, με μία «στροφή» 252 μοιρών. Στην τελευταία πτήση της καριέρας του, το Discovery παρέδωσε στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS) μια νέα μονάδα αποθήκευσης, καθώς και το ανθρωποειδές ρομπότ R-2, το νέο μέλος του πληρώματος στο πολυεθνικό τροχιακό συγκρότημα. Μετά την απόσυρσή του, το Discovery θα γίνει έκθεμα στο Εθνικό Μουσείο Αέρος και Διαστήματος του Ιδρύματος Smithsonian στην Ουάσινγκτον. Το Endeavour και το Atlantis, τα δύο εναπομείναντα σκάφη της NASA, θα πραγματοποιήσουν από μία αποστολή το επόμενο εξάμηνο, πριν τελικά καθηλωθούν κι αυτά στο έδαφος. Οι μεταφορές πληρωμάτων από και προς τον ISS θα ανατεθούν στα ρωσικά Soyuz, ενώ τις αποστολές φορτίων θα αναλάβουν ρωσικά, ευρωπαϊκά και ιαπωνικά φορτηγά, καθώς και σκάφη αμερικανικών ιδιωτικών εταιρειών που συνεργάζονται με τη NASA. Μιλώντας λίγο μετά την προσγείωση, ο κυβερνήτης Στίβεν Λίντσεϊ είπε ότι είναι «μία γλυκόπικρη στιμή για όλους μας» και ότι ο ίδιος αισθάνεται όλο και περισσότερο θλιμμένος για τό ότι αυτή ήταν η τελευταία αποστολή του Discovery. Τους αστροναύτες υποδέχτηκε ο επικεφαλής της NASA, Τσαρλς Μπόλντεν. Οδύσσεια του Διαστήματος Όταν πέταξε για πρώτη φορά το 1984, το Discovery ήταν το τρίτο διαστημικό λεωφορείο μετά το Columbia και το Challenger. Σήμερα είναι το γηραιότερο σκάφος στο στόλο της NASA, μετά την τραγική απώλεια των προκατόχων του. Με 39 αποστολές στο ενεργητικό του, και το κοντέρ να έχει γράψει σχεδόν 241 εκατομμύρια χιλιόμετρα, το Discovery είναι το διαστημικό σκάφος με τις περισσότερες αποστολές στην ιστορία της διαστημικής εξερεύνησης. Το αποκορύφωμα της καριέρας του ήρθε τον Απρίλιο του 1990, όταν το σκάφος πέταξε στο μέγιστο ύψος των δυνατοτήτων του για να μεταφέρει σε τροχιά το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble, το όργανο που άλλαξε την εικόνα του ανθρώπου για το Σύμπαν. Τον Φεβρουάριο του 1994, το Discovery έγινε το πρώτο αμερικανικό σκάφος που μετέφερε σε τροχιά έναν Ρώσο κοσμοναύτη, τον Σεργκέι Κρίκαλεφ που ταξίδεψε στον ρωσικό διαστημικό σταθμό MIR. Τον Απρίλιο του 1988, το Discovery μετέφερε τον γηραιότερο μέχρι σήμερα αστροναύτη, τον 77χρονο τότε Αμερικανό γερουσιαστή Τζον Γκλεν, ο οποίος είχε γίνει το 1962 ο πρώτος Αμερικανός σε τροχιά γύρω από τη Γη. Τον Μάιο του 1999, το σκάφος πραγματοποίησε την πρώτη πρόσδεση διαστημικού λεωφορείου στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, τον οποίο επισκέφθηκε αρκετές ακόμα φορές για να βοηθήσει στη συναρμολόγηση του. Το Discovery ήταν επίσης το σκάφος με το οποίο οι Αμερικανοί επέστρεψαν στο Διάστημα μετά την καταστροφή του Challenger το 1986 και του Columbia το 2003. Τον Οκτώβριο του 2000, ήταν το σκάφος με το οποίο πραγματοποιήθηκε η 100ή αποστολή διαστημικού λεωφορείου. Όπως όλα τα διαστημικά λεωφορεία της NASA, το Discovery προοριζόταν να πραγματοποιήσει 100 αποστολές στη διάρκεια της ζωής του. Τελικά πραγματοποίησε μόνο 39, κέρδισε όμως μια περίοπτη θέση στην ιστορία της εξερεύνησης του Διαστήματος.

H NASA διαψεύδει την ανακάλυψη εξωγήινων μικροβιακών απολιθωμάτων σε μετεωρίτες. Λίγες μέρες μετά την ανακοίνωση ενός ερευνητή της NASA, ότι ανακάλυψε ίχνη εξωγήινων μικροβίων σε μετεωρίτη, κορυφαίοι ειδικοί δηλώνουν ότι δεν πιστεύουν τον συνάδελφό τους και μάλιστα «ανατρίχιασαν» όταν διάβασαν τον ισχυρισμό του. Η πιθανότερη εξήγηση για τους σχηματισμούς είναι ότι προήλθαν από γήινα βακτήρια που μόλυναν τα δείγματα. Η επίμαχη μελέτη του αστροφυσικού Richard Hoover που είχε δημοσιευτεί online στο Journal of Cosmology, προσκάλεσε χιλιάδες ειδικούς να κάνουν φύλλο και φτερό τα ευρήματα. Οι συνάδελφοι του Richard Hoover δεν χρειάστηκαν πολύ για να αποκηρύξουν τη μελέτη: «Δεν υπάρχει κανείς στην επιστημονική κοινότητα, και σίγουρα κανείς στην κοινότητα που ειδικεύεται στην ανάλυση μετεωριτών, που στηρίζει αυτά τα συμπεράσματα» δήλωσε ο Καρλ Πίλτσερ, διευθυντής του Ινστιτούτου Αστροβιολογίας της NASA. Κανείς από τους δεκάδες ειδικούς που κλήθηκαν να σχολιάσουν το θέμα δεν συμφώνησε με τα προκλητικά συμπεράσματα του Hoover, ο οποίος εργάζεται στο Κέντρο Διαστημικής Πτήσης Marshall της NASA….«Το είδα και ανατρίχιασα» σχολίασε χαρακτηριστικά η Rosie Redfield, μικροβιολόγος του Πανεπιστημίου της Βρετανικής Κολομβίας. Το Journal of Cosmology παρουσίασε τον Hoover ως «έγκριτο επιστήμονα και αστροβιολόγο με αναγνωρισμένου κύρους προσφορά στη NASA». Σύμφωνα όμως με τον διευθυντή του Ινστιτούτου Αστροβιολογίας της NASA, o Hoover είναι αστροφυσικός και όχι αστροβιολόγος. Επιπλέον, στην επίμαχη δημοσίευση εμφανιζόταν ως διδάκτορας (PhD), ωστόσο ο δικτυακός τόπος του Κέντρου Marshall, στο οποίο εργάζεται, δεν επιβεβαιώνει αυτόν τον τίτλο. Η δημοσίευση συνοδευόταν από φωτογραφίες μικροσκοπικών σχηματισμών που μοιάζουν εντυπωσιακά με τα κυανοβακτήρια, μια κατηγορία βακτηρίων που φωτοσυνθέτουν όπως τα φύκη. Σύμφωνα με την πλειονότητα των ειδικών, τα «εξωγήινα» απολιθώματα δεν μοιάζουν απλώς με γήινα βακτήρια, αλλά είναι γήινα βακτήρια που μόλυναν τα δείγματα: Οι επίμαχοι σχηματισμοί εντοπίστηκαν στο εσωτερικό τριών μετεωριτών, από τους οποίους οι δύο βρέθηκαν στη Γαλλία τον 19ο αιώνα και ο ένας στην Τανζανία το 1938. Ο Χάρι ΜακΣουίν, κορυφαίος ειδικός στους μετεωρίτες, δήλωσε ότι έχει μελετήσει έναν από τους τρεις μετεωρίτες του Χούβερ. Τον είχε βρει σε «άθλια κατάσταση» σε ένα μουσείο στο Παρίσι, και είναι σίγουρος ότι μία από τις ρωγμές που εμφανίζεται στις επίμαχες εικόνες είναι ίχνος από την υγρασία. Όπως επισήμανε ο ΜακΣουίν, ακόμα και οι βράχοι που έφεραν από τη Σελήνη οι αποστολές Apollo έχουν πλέον μολυνθεί από γήινα μικρόβια. «Πιστεύω ότι κανείς δεν πιστεύει αυτή τη θεωρία» δήλωσε ο ερευνητής. «Κανείς δεν πιστεύει ότι είναι εξωγήινα». Μετά την κατηγορηματική διάψευση, στο μικροσκόπιο μπαίνουν και οι προθέσεις των υπευθύνων του Journal of Cosmology. Το περιοδικό κινδυνεύει να σταματήσει να εκδίδεται τον Ιούνιο. Ο αρχισυντάκτης του, παραδέχτηκε εμμέσως ότι προσπάθησε να τραβήξει την προσοχή του κοινού προκειμένου να βρει αγοραστή για το περιοδικό. Ο κίνδυνος να κλείσει το περιοδικό «ήταν ένας παράγοντας» που οδήγησε στην απόφαση να δημοσιευτεί η μελέτη του Hoover, είπε.

Λίγη ιστορία για την 50η επέτειο της πτήσης του Γκαγκάριν. Διαστημικοί σκύλοι. Στις 3 Νοεμβρίου του 1957 από το κοσμοδρόμιο Μπαϊκονούρ εκτοξεύτηκε το δεύτερο κατά σειρά σοβιετικό διαστημικό σκάφος Σπούτνικ 2, το οποίο μετέφερε τον πρώτο ζωντανό οργανισμό στο Διάστημα, τη σκυλίτσα Λάικα. Το Σπούτνικ 2 είχε σχήμα κωνικής κάψουλας μήκους 4 μέτρων και με διάμετρο βάσης 2 μέτρα. Το σκάφος είχε μερικά διαμερίσματα για επιστημονικές συσκευές, ραδιοπομπό και θάλαμο λογισμικού. Σε ένα ξεχωριστό διαμέρισμα ήταν τοποθετημένη η Λάικα. Δυστυχώς, λόγω της υπερθέρμανσης του κοντέινερ η σκυλίτσα πέθανε στις πρώτες κιόλας περιστροφές. Αυτή η είδηση εκτός από τον θαυμασμό προκάλεσε ταυτόχρονα συμπόνοια και κύμα αγανάκτησης. Την Λάικα την αποκαλούσαν ως «την πιο δασύτριχη, την πιο μοναχική και την πιο δυστυχισμένη στον κόσμο σκυλίτσα." Εξάλλου, ο θάνατος της Λάικα δεν πήγε χαμένος. Η πτήση της επιβεβαίωσε ότι το ζωντανό ον μπορεί να αντέξει τόσο στην εκτόξευση στο Διάστημα, όσο και στις συνθήκες αβαρύτητας. Τα πρώτα ζώα, που επέστρεψαν με επιτυχία από το Διάστημα στη Γη, ήταν οι σκυλίτσες Μπέλκα και Στρέλκα. Οι σκυλίτσες πέταξαν στο Διάστημα στις 19 Αυγούστου του 1960. Η πτήση τους διήρκησε πάνω από 25 ώρες. Σ’ αυτή την περίοδο το διαστημόπλοιο έκανε 17 πλήρεις περιστροφές γύρω από τη Γη. Οι σκυλίτσες άντεξαν θαυμάσια στις συνθήκες υπερφόρτωσης, μακρόχρονης αβαρύτητας, τη μετάβαση από την υπερφόρτωση στην αβαρύτητα και αντίστροφα. Το κύριο ήταν ότι επέστρεψαν στη Γη. Το διαστημικό σκάφος Σπούτνικ 5 με το οποίο πέταξαν στο Διάστημα, ήταν ουσιαστικά το πρωτότυπο του διαστημοπλοίου "Βοστόκ", με το οποίο το 1961 πραγματοποίησε την πτήση του ο Γιούρι Γκαγκάριν. Το Σπούτνικ 5 αποτελόταν από δύο τμήματα- το πιλοτήριο και το διαμέρισμα συσκευών με το εκτινασσόμενο κοντέινερ, που προοριζόταν σε περίπτωση ανάγκης για την επιστροφή στη Γη. Εκτός από τις σκυλίτσες στο κοντέινερ βρίσκονταν επίσης ποντίκια, εργαστηριακοί αρουραίοι, έντομα και φυτά. Σε όλους τους είχαν εξασφαλιστεί κανονικές συνθήκες θερμοκρασίας, πίεσης, υγρασίας, που βρίσκοναν, μάλιστα, υπό μόνιμο έλεγχο. Η κατάσταση και η συμπεριφορά των σκυλίτσων- για πρώτη φορά στην ιστορία της κοσμοναυτικής, βρίσκονταν υπό μόνιμο έλεγχο με τη βοήθεια ειδικού τηλεοπτικού συστήματος. Μετά το στρες που είχε προκληθεί από την εκτόξευση, οι σκυλίτσες συμπεριφέρονταν ήρεμα και με όρεξη έτρωγαν τα προετοιμασμένα ειδικά για την πτήση τους φαγητά. Η επιστροφή τους στη γή πέρασε με επιτυχία. Η Μπέλκα και η Στρέλκα ύστερα από το ταξίδι 700.000 χιλιομέτρων φαινόταν ακόμη καλύτερα από ό, τι ύστερα από μερικές προπονήσεις κατά την προετοιμασία τους για πτήση. Αλήθεια, η συμπεριφορά της Μπέλκα στο διάστημα κάποια στιγμή προκάλεσε ανησυχίες στους επιστήμονες. Σε σύγκριση με την Στρέλκα, η Μπέλκα ύστερα από την τέταρτη περιστροφή έγινε εξαιρετικά ανήσυχη, χτυπιόταν και προσπαθούσε να απαλλαχθεί από τα στερεώματα. Οι επιστήμονες μετά την ανάλυση των δεικτών των συσκευών αποφάσισαν να περιορίσουν την πτήση του ανθρώπου στο Διάστημα σε μάξιμουμ λιγότερες περιστροφές γύρω από τη Γή. ΄Ετσι ακριβώς η σκυλίτσα Μπέλκα προκαθόρισε ότι ο Γιούρι Γκαγκάριν θα κάνει μόνο μία περιστροφή γύρω από τη Γη. Μετά την επιστροφή τους από το Διάστημα οι σκυλίτσες έγιναν κοσμοαγάπητες. Για την Μπέλκα και τη Στρέλκα έγραφαν βιβλία, εκτύπωναν γραμματόσημα με τις απεικονίσεις τους και γύριζαν ταινίες. Εξάλλου η πρώτη ρωσική ταινία κινούμενων σχεδίων που γυρίστηκε σε 3D το 2010 ήταν αφιερωμένη στην 50η επέτειο της πτήσης των Μπέλκα και Στρέλκα. Η Μπέλκα και η Στρέλκα έζησαν μέχρι τα βαθιά τους γεράματα – η πτήση στο Διάστημα δεν άσκησε καμιά ζημιά στην υγεία τους. Τα αχερωμένα ανδρείκελά τους βρίσκονται στο Μουσείο Κοσμοναυτικής στη Μόσχα. Η δόξα του Γιούρι Γκαγκάριν- του πρώτου ανθρώπου που πέταξε στο Διάστημα επισκίασε, βέβαια τον θρίαμβο της Μπέλκα και της Στρέλκα. Όμως σε ένα επίσημο γεύμα ο Γιούρι Γκαγκάριν σήκωσε το ποτήρι και είπε: « Μέχρι τώρα δεν μπορώ να καταλάβω ποιός είμαι- ο πρώτος άνθρωπος ή ο τελευταίος σκύλος». Με αυτό τον τρόπο ο πρώτος κοσμοναύτης ευχαρίστησε κάπως αστειευόμενος και κάπως σοβαρά τους τετράποδους προκατόχους του, που του άνοιξαν το δρόμο προς το Διάστημα. Τοτε και Σήμερα!!! Αποκολλήθηκε το Discovery από τον ISS για το ταξίδι της επιστροφής 07-03-2011 15:36:36 Στις 8:37 το πρωί ώρα ΗΠΑ σήμερα το διαστημικό λεωφορείο Discovery εκκίνησε τους πυραυλοκινητήρες του για τελευταία φορά για την αποκόλλησή του από τον διεθνή διαστημικό σταθμό, και την έναρξη του ταξιδιού του πίσω στη Γη και στο διαστημικό κέντρο Κένεντι. Στη συνέχεια θα ακολουθήσει μια εκτεταμένη επιθεώρηση της θερμικής ασπίδας του Discovery από το πλήρωμα του διαστημικού σταθμού για να διαπιστωθεί πως όλα βαίνουν καλώς για το κρίσιμο στάδιο της επανεισόδου στην ατμόσφαιρα. Πριν το «Ντισκάβερι» ολοκλήρωσε επιχείρηση διόρθωσης της τροχιάς του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού (ΔΔΣ). Στο Κέντρο Διεύθυνσης Πτήσεων στα περίχωρα της Μόσχας ανακοίνωσαν ότι το μέσο ύψος της πτήσης του ΔΔΣ ανέβηκε περίπου κατά 1,75 χλμ. και σήμερα ανέρχεται περίπου στα 352,8 χλμ. Η διόρθωση της τροχιάς του Σταθμού πραγματοποιήθηκε με τη βοήθεια πολλαπλών βραχυπρόθεσμων λειτουργιών των κινητήρων του διαστημικού λεωφορείου «Ντισκάβερι». Η ΝΑΣΑ την Πέμπτη προσέθεσε μία ακόμα μέρα στο διαστημικό ταξίδι του Discovery, για να δώσει το χρόνο στο πλήρωμα του σκάφους, να ξεφορτώσει τις προμήθειες που μετέφερε στο ευρισκόμενο σε τροχιά, διαστημικό εργαστήριο. Έτσι τώρα το Ντισκάβερι πρόκειται να προσγειωθεί στο Ακρωτήριο Κανάβεραλ, στη Φλόριντα την Τετάρτη μετά από αποστολή 15 ημερών στο Διάστημα. Με αφορμή την ιστορική αυτή στιγμή ο Αμερικανός πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα συνεχάρη το πλήρωμα σε μακρά τηλεφωνική συνομιλία που είχε μαζί τους. Ωστόσο απομένουν δύο ακόμα πτήσεις των άλλων δύο διαστημικών λεωφορείων, μέσα στη χρονιά, μέχρι να αποσυρθεί για πάντα ο στόλος των 3 διαστημικών λεωφορείων. "Πρέπει να αισθάνεσαι ιδιαίτερη τιμή που είσαι ο τελευταίος κυβερνήτης του Discovery", είπε ο πρόεδρος των ΗΠΑ, στον Στιβ Λίντσεϊ και τα 6 μέλη του πληρώματος αλλά και στους 6 διεθνείς αστροναύτες που ζουν εντός του Διαστημικού Σταθμού και είχαν συγκεντρωθεί για την τηλεφωνική συνομιλία. Ανάμεσα στον εξοπλισμό που μεταφέρει το διαστημικό λεωφορείο είναι και ένα ανθρωποειδές ρομπότ, γνωστό ως Ρομποναύτης 2 (R2). Ο Ομπάμα αστειευόμενος ρώτησε το πλήρωμα αν εκμεταλλεύθηκαν το ανθρωποειδές μηχάνημα βάζοντάς το να κάνει τις αγγαρείες στο σταθμό και τους προέτρεψε να το ξεπακετάρουν, λέγοντας πως " είναι αδικία για τον τύπο να έχει κάνει τόσο ταξίδι και να μην έχει βγεί από το πακέτο του ". Τώρα στο διαστημικό σταθμό επιβαίνουν έξι άτομα: Τρεις Ρώσοι, δύο Αμερικανοί και ένας Ιταλός. Ακόμη δύο αποστολές έχουν προγραμματιστεί για τον ISS με διαστημικά λεωφορεία πριν ο στόλος και των τριών αποσυρθεί οριστικά από την ενεργό δράση.

Σφαιρίδια BOK & Μαύρες τρύπες: Άραγε θα μπορούσαν να είναι κύριες κατοικίες προηγμένων εξωγήινων πολιτισμών; Αν οι τυχόν εξωγήινοι πολιτισμοί έχουν εξελιγμένες μηχανές, θα είναι πιο πιθανό να εντοπίσουμε τα σήματα από αυτές τις μηχανές, παρά τα ‘βιολογικά’ ίχνη της ζωής που τις επινόησε.«Αλλά έχοντας ψάξει για σήματα ET εδώ και 50 χρόνια και επειδή έχουμε εξελίξει αρκετά την δική μας τεχνολογία, ίσως αυτή να είναι μια καλή ένδειξη του τρόπου που επικοινωνούν οι άλλοι πολιτισμοί – εάν βεβαίως υπάρχουν εκεί έξω. Και σύμφωνα με τον επικεφαλής αστρονόμο της έρευνας SETI Seth Shostak υπάρχει εκεί έξω ένας κινούμενος στόχος, που πρέπει να ψάξουμε. Τα Σφαιρίδια Bok είναι σκοτεινά νέφη από πυκνή κοσμική σκόνη και αέριο, μέσα στα οποία σχηματίζονται νέα άστρα. Τα σφαιρίδια Bok βρίσκονται μέσα στις περιοχές με υδρογόνο H II, και έχουν μια τυπική μάζα περίπου 2 έως 50 ηλιακές μάζες. Η έκταση τους φτάνει περίπου το ένα έτος φωτός ή σχεδόν 4.5 Χ 1047 m³. Ο Shostak πιστεύει ότι μια τεχνητή ευφυής εξωγήινη ζωή πολύ πιθανό να μετανάστευε σε τόπους όπου υπήρχε άφθονη ενέργεια και ύλη – τα μόνα πράγματα που θα ενδιέφερε τις μηχανές. Αυτό σημαίνει ότι η Έρευνα για Ευφυή Ζωή (SETI) μπορεί να χρειαστεί να επικεντρώσει την προσοχή της στην περιοχή καυτών, νεαρών άστρων ή ακόμη και κοντά στα κέντρα των γαλαξιών. "Νομίζω ότι θα μπορούσαμε να ξοδέψουμε τουλάχιστον ένα μικρό ποσοστό του χρόνου μας … ψάχνοντας στις κατευθύνσεις, που δεν είναι ίσως οι πιο ελκυστικές από την άποψη της βιολογικής νοημοσύνης, αλλά ίσως εκεί μπορούν να βρίσκονται ευφυείς μηχανές." τονίζει ο Shostak. Το SETI λοιπόν θα έπρεπε να εξετάσει το ενδεχόμενο μιας επέκτασης της αναζήτησης σε γειτονιές πλούσιες σε ενέργεια και ύλη, κοντά σε θερμά άστρα, μαύρες τρύπες και άστρα νετρονίων. Οι μεγάλοι υπολογιστές επειδή παράγουν πολλή θερμότητα χρειάζονται να διατηρούνται ψυχροί, κι αυτό αποτελεί μια μείζονα πρόκληση για την σύγχρονη πληροφορική. Οι ευφυείς τώρα υπολογιστές εκεί έξω (αν υπάρχουν), θα ήταν πιθανόν να αναζητήσουν μια χαμηλή θερμοκρασία κατοικία. Τα σφαιρίδια Bok είναι ένας από τους στόχους της έρευνας για τις σκεφτόμενες προηγμένες μηχανές. Οι πυκνές περιοχές της σκόνης και του αερίου είναι πασίγνωστες για την παραγωγή πολλών αστρικών συστημάτων. Βρίσκονται σε μια θερμοκρασία περίπου 160 βαθμών Kelvin, από τις πιο ψυχρές περιοχές του διαστήματος. Σε αυτές τις ψυχρές περιοχές οι μηχανές θα είναι πιο αποτελεσματικές, γιατί οι περιοχές αυτές μπορεί να λειτουργήσουν ως τεράστιες "ψήκτρες". Ένα σφαιρίδιο Bok θα μπορούσε λοιπόν να αντιπροσωπεύει τη ζώνη Goldilocks για τις Ευφυείς Μηχανές, λέει ο Shostak. Αλλά επειδή οι μαύρες τρύπες και τα σφαιρίδια Bok δεν είναι φιλόξενα για τη ζωή όπως την ξέρουμε, δεν είναι στον προνομιακό κατάλογο των στόχων του SETI. «Οι υπολογιστές έχουν διαφορετικές ανάγκες», λέει. «Δεν έχουν κανένα εμφανή όριο για τη διάρκεια της ζωής τους και, συνεπώς, θα μπορούσαν εύκολα να κυριαρχούν πάνω στη νοημοσύνη του κόσμου. Ειδικότερα, θα μπορούσε κάλλιστα τα πρώτα τέτοια μηχανήματα να κυριαρχήσουν πλήρως στη νοημοσύνη στο γαλαξία. Ο "νικητής όπως ξέρουμε τα παίρνει όλα ". Σύμφωνα με τον Βρετανό φυσικό Stephen Wolfram, η ευφυής ζωή είναι αναπόφευκτη. Αλλά υπάρχει ένα πρόβλημα. Παρά το γεγονός ότι η ευφυής ζωή είναι αναπόφευκτη, ποτέ δεν θα την βρούμε λόγω του θορύβου στα εξασθενημένα σήματα που λαμβάνουμε. Σύμφωνα με τον Wolfram, τα σήματα που μας έρχονται από το διάστημα είναι δύσκολο να τα προσδιορίσουμε αν ήταν τεχνητά ή φυσικά. Έτσι, τι πιθανότητα έχουμε ώστε να διακρίνουμε μια βασική ανακοίνωση των ΕΤ, από το ραδιοφωνικό θόρυβο του σύμπαντος; Οι δικές μας μηχανές ακόμα είναι σε μια πρωτόγονη κατάσταση. Καθώς όμως θα γίνονται πιο σύνθετες. κάποτε θα παίρνουν αποφάσεις περίπλοκες, όπως οι άνθρωποι. " Έχουμε ελάχιστες πιθανότητες, προτείνει ο ίδιος, να διακρίνουμε ένα εξωγήινο τεχνητό σήμα από ένα φυσικό ουράνιο αντικείμενο”. Αν ο Wolfram έχει δίκιο και οι εξωγήινοι είναι εκεί έξω, δεν θα είμαστε σε θέση να τους αναγνωρίσουμε – είτε τις ανακοινώσεις τους ή τα αντικείμενα τους – και βεβαίως θα μπορούσαν να είναι εδώ στο Ηλιακό Σύστημα και εμείς να μην τους έχουμε παρατηρήσει. Ο ίδιος πιστεύει ότι οι εξωγήινοι δεν θα θέλουν να ταξιδέψουν στη Γη – ή οπουδήποτε αλλού για αυτό το λόγο. Κατά την άποψη του Wolfram, τα πάντα στο σύμπαν είναι προϊόντα ενός προγράμματος ηλεκτρονικού υπολογιστή. Στην πραγματικότητα, φαντάζεται ένα αφηρημένο κυβερνο-σύμπαν, από όλα τα δυνατά προγράμματα υπολογιστών, από τα πιο απλά μέχρι τα πιο σύνθετα. Αυτό το «υπολογιστικό σύμπαν" περιέχει τα πάντα, από το λειτουργικό σύστημα της Apple έως ένα πρόγραμμα για τη δημιουργία ενός διαστημόπλοιο που κινείται πιο γρήγορα από το φως Πιστεύει ότι ο ίδιος έχει βρει το μεγάλο μυστικό της φύσης – το πώς αυτή παράγει την πολυπλοκότητα του κόσμου, των πάντων: από μια ροδοδάφνη έως ένα ραβδωτό σπειροειδή γαλαξία, εφαρμόζοντας απλούς κανόνες ξανά και ξανά σαν ένα απλό πρόγραμμα του υπολογιστή. Ο Wolfram έφτασε σε αυτό το αξιοσημείωτο συμπέρασμα στις αρχές του 1980, όταν ανακάλυψε ότι το πιο απλό είδος ενός προγράμματος – γνωστό ως κυτταρικό αυτόματο (cellular automaton ) – μπορεί να δημιουργήσει άπειρη πολυπλοκότητα, εάν η έξοδος του τροφοδοτεί συνεχώς την είσοδο του (feedback). Ο Wolfram υποστηρίζει πως έχει βρει στοιχεία που αποδεικνύουν ότι το είδος του υπολογιστικού προγράμματος που παράγει ατελείωτες πολυπλοκότητα μπορεί να υλοποιηθεί "δεν είναι μόνο τα συστήματα των βιολογικών μορίων, αλλά σε όλα τα είδη των φυσικών συστημάτων –. στα χαοτικά αέρια νέφη, στα συστήματα των υποατομικών σωματιδίων και ούτω καθεξής Καταλήγει λοιπόν στο συμπέρασμα ότι σε όλο το Σύμπαν θα ξεπηδά αυθόρμητα ζωή – αν και σίγουρα δεν είναι η ζωή όπως την ξέρουμε στη Γη. Είναι ένα θεμελιώδες χαρακτηριστικό της ύλης ".. Η ύπαρξη αυτού του υπολογιστικού σύμπαντος είναι το καθοριστικό γεγονός. Αλλά στην πραγματικότητα θα ήταν ευκολότερο και πιο αποτελεσματικό για έναν ET πολιτισμό να μείνει στο “σπίτι” του και να χρησιμοποιήσει έναν υπολογιστή για την αναζήτηση του υπολογιστικού σύμπαντος για χρήσιμα προγράμματα, αντί να προσπαθήσει να πάρει τις ίδιες πληροφορίες κυνηγώντας τους εξωγήινους, ώστε να συνομιλήσει μεταξύ των 200 δισεκατομμυρίων .περίπου άστρων στον Γαλαξία μας. «Είναι ένα απλό παιχνίδι αριθμών», τονίζει ο Wolfram. Τα πάντα δημιουργούνται από ένα πρόγραμμα υπολογιστή, “και αυτό περιλαμβάνει εσένα και εμένα”, συνεχίζει ο Wolfram. "Κάποιος στα μισά του δρόμου σε όλο τον Γαλαξία θα μπορούσε να βρει το πρόγραμμα του υπολογιστή σας και να συνομιλεί μαζί σας αυτή τη στιγμή." http://blog.physics4u.gr/?p=3123

Η μονάδα Leonardo μόνιμα πλέον στο Διαστημικού Σταθμού. Μετά από την επιτυχή εκτόξευση του την περασμένη Πέμπτη και την χωρίς προβλήματα πρόσδεση του το περασμένο Σάββατο, το διαστημικό λεωφορείο Discovery παρέδωσε χθες στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό τη μονάδα Leonardo, η οποία αποτελεί πλέον αναπόσπαστο κομμάτι του. Η τελευταία αυτή πτήση του διαστημικού λεωφορείου Discovery σηματοδοτεί το όγδοο ταξίδι της μονάδας Leonardo προς το Σταθμό. Μονάχα που τώρα η παραμονή της θα διαρκέσει περισσότερο από προηγούμενα ταξίδια, καθώς θα προστεθεί μόνιμα στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Αρχικά είχε κατασκευαστεί για να μεταφέρει εφόδια και εξοπλισμό από και προς το Σταθμό, προσδεμένη στο Discovery. Μετά από τις τελευταίες διορθωτικές εργασίες, οι στρώσεις υλικού που προστέθηκαν στην επιφάνειά της μονάδας προσφέρουν προστασία από αντικείμενα που μπορεί προσπέσουν. Επιπλέον, η πρόσβαση στα εσωτερικά της συστήματα έχει γίνει ευκολότερη. Η μονάδα Leonardo, η οποία έχει κατασκευαστεί από την Ιταλική διαστημική υπηρεσία ASI (Αgenzia Spaziale Italiana), είχε κάνει το παρθενικό της ταξίδι το 2001, προσδεμένη και τότε στο διαστημικό λεωφορείο Discovery, μετά από συμφωνία με τη NASA (National Aeronautics and Space Administration). Το τελευταίο φορτίο που μεταφέρει περιλαμβάνει, πέρα από πληθώρα αποθηκευτικών χώρων, και μία πειραματική διάταξη. Στη μονάδα Leonardo, οι έξι αστροναύτες του Σταθμού θα μπορέσουν να διεξάγουν μία σειρά πειραμάτων φυσικής ρευστών και αντοχής υλικών, καθώς και πειράματα βιολογίας και βιοτεχνολογίας. Για την απομάκρυνση της μονάδας από το διαστημικό λεωφορείο χρησιμοποιήθηκε ο ρομποτικός βραχίωνας του Σταθμού. Τελικά τοποθετήθηκε δίπλα στη μονάδα Unity, στο τμήμα του Σταθμού που βλέπει προς τη Γη. Η πρόσδεση ολοκληρώθηκε χθες στις 16.05 CET (17.05 ώρα Ελλάδος). Το διαστημικό λεωφορείο Discovery έχει προγραμματιστεί να επιστρέψει στη Γη στις 8 Μαρτίου. Η Ρωσία σχεδιαζει για πιο πέρα από την περίγεια τροχιά. Οι επιστήμονες της Ρωσίας επεξεργάστηκαν τρία σενάρια αξιοποίησης του Ηλιακού συστήματος ως το 2050,- είπε στο ΡΣ "Η Φωνή της Ρωσίας" ο διευθυντής της ρωσικής διαστημικής Υπηρεσίας Ροσκόσμος Ανατόλι Περμίνοφ. «Τα προγράμματα αξιοποίησης του Διαστήματος, που προτείνουν οι επιστήμονες διαφέρουν ως προς τις διαστάσεις και την αξία τους, όμως όλα τους προβλέπουν τη διεύρυνση της παρουσίας του ανθρώπου στην περίγεια τροχιά και πολύ πιο πέρα απ’ αυτήν,- είπε ο Ανατόλι Περμίνοφ. - «Οι πτήσεις στη Σελήνη προβλέπεται να αρχίσουν στα μέσα της δεκαετίας του ‘20 και η κατασκευή εξερευνητικών βάσεων σ΄αυτό τον πλανήτη- περίπου τη δεκαετία του ’30. Η αξιοποίηση του Άρη θα αρχίσει στο μεταίχμιο των δεκαετιών του ‘30 και του ’40. Η οριστική επιλογή του χρόνου θα καθορίζεται από τις δυηνατότητες χρηματοδότησης. Πολλά απ’ αυτά τα σχέδια θα μπορούσαν να εφαρμόζονται στο πλαίσιο της διεθνούς συνεργασίας. Η μελέτη της Σελήνης, και η δημιουργία εκεί εποικισμών π.χ. θα μπορούσαν να πραγματοποιούνταν με τη συμμετοχή των χωρών που δουλεύουν σήμερα στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Αυτό θα ελαχιστοποιούσε τις χρηματικές δαπάνες και θα έδινε τη δυνατότητα πολύ πιο ποιοτικής χρησιμοποίησης των δειγμάτων πυραυλικής και διαστημικής τεχνικής εκείνων των χωρών που τα κατασκευάζουν καλύτερα. Εκτός απ’ αυτό, οι επιστήμονες της Ρωσίας ασχολούνται σήμερα κιόλας με την δημιουργία μεταγωγικής ενεργειακής μονάδας με βάση την πυρηνική ενέργεια, η οποία δεν έχει ανάλογές τους πουθενά αλλού στον κόσμο και εξασφαλίζει μιά σειρά πλεονεκτήματα για την αξιοποίηση του Διαστήματος»,- είπε ο Ανατόλι Περμίνοφ. - «Δουλεύουμε μαζί με την εταιρεία Ροσάτομ, κατασκευάζοντας την ενεργειακή κινητήρια εγκατάσταση μεγάλης ισχύος, που προορίζεται για διατροχιακό διαστημόπλοιο, μακρινό Διάστημα και την μελέτη τέτοιων πλανητών, όπως είναι ο ΄Αρης. Πραγματικά οι υπάρχοντες κινητήρες με στερεό ή υγρό καύσιμο απαιτούν πολύ μεγάλο χρόνο πτήσης, κάτι που είναι αρκετά επικινδύνο για τον άνθρωπο, ενώ η νέα κινητήρια εγκατάσταση μειώνει κατά δεκάδες φορές τον χρόνο πτήσης. Αλήθεια, μεγαλώνει ένας άλλος κίνδυνος που απαιτεί την λήψη μέτρων προστασίας από την ραδιενέρεια. Όλα αυτά τα προβλήματα, βέβαια, μελετούνται. Το σχέδιο αυτό, όπως αναγνωρίστηκε, έχει μεγάλη προοπτική και τραβά την προσοχή άλλων χωρών, κάτι που κάνει δυνατή την εφαρμογή του με τη διεθνή συμμετοχή»,- παρατήρησε ο διευθυντής της Ροσκόσμος Ανατόλι Περμίνοφ. Παρατηρηση! Οπως φαινεται απο το αρθρο οι Ρωσοι προωθουν πυραυλους βαθέος Διαστήματος με πυρηνικη ενεργεια.Οι Αμερικανοι χωρις βεβαια η ΝΑΣΑ να εχει επίσημη θέση(ακόμα βεβαια ψαχνουν να κατασκευάσουν φορεα για να πηγαίνουν μετά το 2016 στον ISS και βλέπουμε) εχουν πει οτι θα δοκιμάσουν το VASIMR ( Πύραυλος Μαγνητοπλάσματος Μεταβλητής Ειδικής Πρόωσης). Η Ad Astra και η NASA συμφώνησαν να δοκιμάσουν τον πύραυλο στο διάστημα, συνδέοντας τον με τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS) το 2012 ή 2013. Μελλοντικά, ο VASIMR θα μπορούσε να τροφοδοτήσει τις περιοδικές ριπές που χρειάζονται για τη διατήρηση του ISS στην τροχιά του. Περισσότερα στις 29/1/2011-Σελ.37

Στα πρόθυρα της κατάρρευσης η θεωρία της Υπερσυμμετρίας στη Φυσική. Στενεύουν τα περιθώρια για την επιβεβαίωση της θεωρίας της υπερσυμμετρίας, η οποία προτάθηκε ως λύση σε ορισμένα θεμελιώδη προβλήματα της θεωρητικής φυσικής. Αν το CERN δεν έχει εντοπίσει τα λεγόμενα «υπερσυμμετρικά» σωματίδια ως το τέλος του 2012, η θεωρία θα μείνει σχεδόν νεκρή. Η ανησυχία ότι η θεωρία της υπερσυμμετρίας είναι λανθασμένη ολοένα και αυξάνεται, σχολιάζει ο δικτυακός τόπος του Nature. Και αν η υπερσυμμετρία τελικά δεν ευσταθεί, οι φυσικοί θα πρέπει να αναζητήσουν άλλες λύσεις για τα προβλήματα του λεγόμενου Καθιερωμένου Μοντέλου. Το γιατί συμβαίνει αυτό είναι κάπως περίπλοκο: Το Καθιερωμένο Μοντέλο περιγράφει τις ιδιότητες και τις συμπεριφορές όλων των θεμελιωδών σωματιδίων από τα οποία αποτελείται η ύλη όπως τη γνωρίζουμε. Το πρόβλημα είναι ότι, για να ισχύει το μοντέλο, πρέπει να υπάρχει στη φύση το υποθετικό σωματίδιο του Χιγκς, χάρη στο οποίο η ύλη αποκτά τη μάζα της. Κανείς δεν γνωρίζει ακόμα αν το Χιγκς υπάρχει και ποια είναι η μάζα του. Λόγω των κβαντικών φαινομένων που δημιουργούν ορισμένα άλλα σωματίδια, οι προβλέψεις για τη μάζα του Χιγκς παρουσιάζουν τεράστιες διακυμάνσεις, και πολλές από τις προβλεπόμενες τιμές δεν είναι συμβατές με το Καθιερωμένο Μοντέλο. Η θεωρία της υπερσυμμετρίας προτάθηκε τη δεκαετία του 1970 ακριβώς για να λύσει το πρόβλημα της μάζας του Χιγκς. Σύμφωνα με τη θεωρία αυτή, κάθε γνωστό σωματίδιο έχει και ένα «υπερσυμμετρικό» αντίστοιχο, το οποίο σε πολλές περιπτώσεις δεν αλληλεπιδρά με την «κανονική» ύλη. Τα υπερσυμμετρικά σωματίδια θα ακύρωναν τις κβαντικές διακυμάνσεις των κανονικών σωματιδίων, οπότε η θεωρητική μάζα του Χιγκς θα επανερχόταν σε αποδεκτές τιμές. Εκτός του ότι θα έσωζε το Χιγκς και το Καθιερωμένο Μοντέλο, η υπερσυμμετρία θα μπορούσε να απαντήσει και σε άλλα μυστήρια της φύσης: τα υπερσυμμετρικά σωματίδια θα μπορούσαν να είναι η λεγόμενη «σκοτεινή ύλη», το μυστηριώδες υλικό που αντιστοιχεί στο μεγαλύτερο μέρος της μάζας του Σύμπαντος. Το πρόβλημα είναι ότι, παρά την πολύχρονη αναζήτηση, τα υπερσυμμετρικά σωματίδια παραμένουν άφαντα. Τα τελευταία πειράματα στον Μεγάλο Επιταχυντή Αδρονίων του CERN δεν έδωσαν καμία ένδειξη για την ύπαρξή τους (τα αποτελέσματα των ερευνών είναι διαθέσιμα στη μορφή προέκδοσης). http://arxiv.org/abs/1102.2357 http://arxiv.org/abs/1101.1628 http://arxiv.org/abs/1102.5290 Στα πειράματα αυτά, οι ερευνητές προσπάθησαν να εντοπίσουν υπερσυμμετρικά σωματίδια σε συγκεκριμένο εύρος μάζας. Για παράδειγμα, προσπάθησαν να ανιχνεύσουν υπερσυμμετρικά κουαρκ με ενέργεια (ή μάζα) έως 700 GeV. Αν τα σωματίδια αυτά δεν βρεθούν ούτε όταν αυξηθεί η ενέργεια του επιταχυντή το 2012, η θεωρία της υπερσυμμετρίας θα βρίσκεται σε σοβαρό κίνδυνο. «Σε προσωπικό επίπεδο, πολλοί πιστεύουν ότι η κατάσταση δεν είναι καλή [για τη θεωρία]» σχολιάζει στο Nature ο Αλεσάντρο Στρούμια του Πανεπιστημίου της Πίζα, ο οποίος εργάζεται στη θεωρία της υπερσυμμετρίας εδώ και 30 χρόνια. «Για ορισμένους σπουδαίους φυσικούς, το θέμα είναι αν θα κερδίσουν το Νόμπελ ή αν θα παραδεχτούν ότι ξόδεψαν ολόκληρη τη ζωή τους σε λάθος δρόμο» είπε.

Νέα παραγωγή ανεβάζει το Ψηφιακό Πλανητάριο από την Πέμπτη. «Παράθυρα στο Σύμπαν» ονομάζεται η νέα ταινία που θα προβάλλεται από την Πέμπτη στο Ψηφιακό Πλανητάριο του Ιδρύματος Ευγενίδου, το οποίο βρίσκεται στη λεωφόρο Συγγρού. Η παράσταση, μια εσωτερική παραγωγή του Ιδρύματος, παρακολουθεί την εξέλιξη των τηλεσκοπίων από τον Γαλιλαίο μέχρι τα σημερινά και τα μελλοντικά γιγάντια τηλεσκόπια. Το σενάριο και τη σκηνοθεσία της παράστασης υπογράφει ο Παναγιώτης Σιμόπουλος, τη μουσική η Αριάδνη Μακίνον-Άντριου, ενώ την επιστημονική επιμέλεια είχε ο διευθυντής του Πλανηταρίου Διονύσης Σιμόπουλος. Στην αφήγηση ακούγονται ο ηθοποιός Μάκης Ρευματάς στα ελληνικά και ο Τομ Αλεξόπουλος στα αγγλικά. Το πρόγραμμα προβολών του Πλανηταρίου http://www.eugenfound.edu.gr/frontoffice/portal.asp?cpage=NODE&cnode=18 Ακόμα, το Πλανητάριο θα φιλοξενεί έως τις 27 Μαρτίου έκθεση της εικαστικής καλλιτέχνιδος Βασιλικής Σαργολόγου με τον ίδιο τίτλο -σχέδια που θυμίζουν «αστρόπλοια», σχήματα φράκταλ και εικόνες από καλειδοσκόπιο. Η έκθεση λειτουργεί καθημερινά με ελεύθερη είσοδο από τις 10:00 έως τις 20:30. Ακόμα, μια νέα σειρά πειραμάτων, με θέμα «Η επιστήμη γράφει ιστορία», θα πραγματοποιείται κάθε Σάββατο και Κυριακή, από τις 5 Μαρτίου έως τις 17 Απριλίου, στο πλαίσιο της Διαδραστικής Έκθεσης Επιστήμης και Τεχνολογίας του Ιδρύματος . Θα παρουσιαστούν μεταξύ άλλων τα ιστορικά πειράματα του Νεύτωνα για τα χρώματα και το φωτός, των Φάραντεϊ και Τέσλα για τον ηλεκτρισμό και τον μαγνητισμό, καθώς και οι μελέτες που οδήγησαν στην ανακάλυψη του DNA. Το πρόγραμμα της Διαδραστικής Έκθεσης. http://www.eugenfound.edu.gr/frontoffice/portal.asp?cpage=NODE&cnode=215

Λίγη ιστορία για την 50η επέτειο της πτήσης του Γκαγκάριν. Δορυφόρος 1. Η απαρχή της αξιοποίησης του διαστήματος είχε τεθεί στις 4 Οκτωβρίου του 1957, όταν στη Σοβιετική Ένωση εκτοξεύθηκε ο πρώτος τεχνητός δορυφόρος της Γης. Στις 20 Μαϊου του 1954 η σοβιετική κυβέρνηση υιοθέτησε απόφαση για την εκπόνηση του διώροφου διηπειρωτικού πυραύλου R-7. Και στις 27 Μαϊου το Σχεδιαστικό Γραφείο Κορολιόφ (Γενικός κατασκευαστής διαστημικού εξοπλισμού) παρουσίασε το πρώτο σχέδιο κατασκευής Τεχνητού δορυφόρου και εκτόξευσής του με τη βοήθεια πυραύλου-φορέα R-7. Από τα απομνημονεύματα του ανώτερου μηχανολόγου Βλαντίμιρ Κοντράτοφ, που συμμετείχε στις δοκιμές του πυραύλου R-7: «Στα τέλη Δεκεμβρίου του 1956 μαζί με άλλους ειδικούς μας έστειλαν σε υπηρεσιακή αποστολή σε πεδίο δοκιμών, ευρισκόμενο σε απόσταση περίπου 40 χλμ. από τη μικρή σιδηροδρομική στάση Τιουρα-Ταμ στο Καζαχστάν (αργότερα το πεδίο δοκιμών ονομάστηκε Μπαϊκονούρ). Οι δοκιμές του R-7 συνεχίζονταν μέρα-νύχτα, γι΄αυτό αναγκαζόμασταν να κοιμούμαστε μόνο 30-40 λεπτά το 24-ωρο. Η πρώτη εκτόξευση πυραύλου R-7 πραγματοποιήθηκε στα μέσα Μαϊου του 1957. Ο πύραυλος δεν πέταξε και διαλύθηκε σε κομμάτια. Η διάθεση όλων μας ήταν θλιβερή. Ήμασταν πολύ στενοχωρημένοι από την αποτυχία. Και πάλι μας περίμενε δουλειά χωρίς ύπνο, ανάλυση των αιτιών της βλάβης, έλεγχος, προετοιμασία των αυτόνομων συστημάτων και, επιτέλους,... στις 21 Αυγούστου του 1957 ο R-7 πέταξε! Η χαρά μας ήταν απερίγραπτη. Ευθυμούσαμε όπως μπορούσαμε – φωνάζαμε «Ζήτω!», φιλούσαμε και αγκαλιάζαμε ο ένας τον άλλο. Μετά την εκτόξευση για πολλές ώρες δεν μπορούσαμε να κοιμηθούμε, μιλούσαμε για τα μελλοντικά έργα». Δύο καινούργιοι πύραυλοι R-7 ήταν έτοιμοι για εκτόξευση. Ο Σεργκέι Κορολιόφ είδε σ΄αυτό σπάνια ευκαιρία εκτόξευσης δορυφόρου. Στις 2 Οκτωβρίου ο Κορολιόφ υπόγραψε διαταγή για τις πτητικές δοκιμές του πρώτου δορυφόρου και έστειλε στη Μόσχα ειδοποίηση για ετοιμότητα. Απάντηση με οδηγίες δεν λήφθηκαν και ο Κορολιόφ με προσωπικό ρίσκο πήρε απόφαση για την τοποθέτηση του πυραύλου με το δορυφόρο σε θέση εκτόξευσης. Στις 4 Οκτωβρίου του 1957 στις 22 και 28 λεπτά και 34 δευτερόλεπτα ώρα Μόσχας πραγματοποιήθηκε επιτυχής εκτόξευση. Μετά από 314,5 δευτερόλεπτα πραγματοποιήθηκε αποχωρισμός του Δορυφόρου, του οποίου ακούστηκε η φωνή. Η λήψη των διακριτικών ραδιοσημάτων συνεχιζόταν στο πεδίο δοκιμών για δύο λεπτά και μετά ο Δορυφόρος χάθηκε στον ορίζοντα. Στο κοσμοδρόμιο επικρατούσε αγαλλίαση. Το 16ο λεπτό της πτήσης διακόπηκε η λειτουργία του συστήματος παροχής καυσίμου και ο κεντρικός κινητήρας διάκοψε τη λειτουργία του ένα δευτερόλεπτο νωρίτερα, από τον προκαθορισμένο χρόνο. «Ακόμα λίγο και η πρώτη διαστημική ταχύτητα μπορούσε να μην επιτευχθεί. Όμως τους νικητές δεν τους καταδικάζουν! Το Μεγάλο γεγονός πραγματοποιήθηκε!» - έγραψε αργότερα ο ακαδημαϊκός Μπορίς Τσέρτοκ. Την πτήση του πρώτου δορυφόρου (Δορυφόρου 1) την είδε όλος ο κόσμος. Το σήμα που εξέπεμπε μπορούσε να το λάβει οποιοσδήποτε ραδιοερασιτέχνης σε οποιοδήποτε σημείο της Υδρογείου. Παρόλο που στο δορυφόρο δεν υπήρχαν οποιεσδήποτε επιστημονικές συσκευές, η μελέτη του χαρακτήρα του ραδιοσήματος και οι οπτικές παρατηρήσεις της τροχιάς οδήγησαν στη λήψη σημαντικών επιστημονικών δεδομένων. Όπως πάντα μιά τόσο σημαντική υπόθεση δεν πέρασε χωρίς γελοία γεγονότα. Την ημέρα της εκτόξευσης του δορυφόρου συνέπεσε με την έναρξη των εργασιών του τακτικού διεθνούς Συνεδρίου αστροναυτικής στη Βαρκελώνη. Ο ακαδημαϊκός Λεονίντ Σεντόφ υπό τις επευφημίες των συνέδρων έκανε εκπληκτική ανακοίνωση για την τοποθέτηση σε τροχιά του «Δορυφόρου 1». Πολλοί αξιωματούχοι του σοβιετικού διαστημικού προγράμματος, λόγω του απορρήτου της συμμετοχής τους σ΄αυτό, παρέμεναν άγνωστοι. Γι΄αυτό ο Λεονίντ Σεντόφ έγινε γνωστός στην παγκόσμια κοινή γνώμη ως ο «πατέρας του Δορυφόρου». Ο Δορυφόρος 1, η πτήση του οποίου διάρκεσε 92 ημέρες, πραγματοποίησε 1440 περιστροφές γύρω από τη Γη. Και όταν στις αρχές Ιανουαρίου του 1958 κάηκε στα ανώτερα στρώματα της ατμόσφαιρας, σε τροχιά ήδη πετούσε η δεύτερη σοβιετική συσκευή. Σήμερα σε περίγειες τροχιές πετούν χιλιάδες πολύπλοκες διαστημικές συσκευές διαφόρων χωρών του κόσμου – ολόκληρο σύστημα, στις πηγές του οποίου βρισκόταν ο πρώτος μικρός σοβιετικός δορυφόρος.

Φιλε christopherPAPA. Το Discovery έφτασε για τελευταία φορά στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS), δεν είναι όμως το μόνο σκάφος που βρίσκεται στο πολυεθνικό διαστημικό λιμάνι. Γύρω του συνωστίζονται ακόμα τρία φορτηγά από την Ευρώπη, την Ιαπωνία και τη Ρωσία, καθώς και δύο ρωσικές κάψουλες Soyuz. Είναι η πρώτη φορά που ο ISS δέχεται τόσες επισκέψεις ταυτόχρονα. Προκειμένου μάλιστα να απαθανατιστεί σε εικόνες αυτή η μοναδική συγκυρία, η NASA εξετάζει το ενδεχόμενο να παρατείνει κατά μία μέρα την αποστολή του διαστημικού λεωφορείου. Εφόσον το σχέδιο εγκριθεί, ο κυβερνήτης του Discover και δύο Ρώσοι κοσμοναύτες ταξιδέψουν για λίγο με ένα από τα Soyuz, για να φωτογραφίσουν τον σταθμό από μακριά. Ετσι το διαστημικό λεωφορείο θα επιστρέψει 11 ή 12 μέρες αργότερα.

To Johannes Kepler προσδέθηκε με ασφάλεια στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. http://www.esa.int/esaCP/SEMTO9UTLKG_Greece_0.html Συνωστισμός στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό μετά την άφιξη του Discovery. (Οπως το εγραψε και ο Makis.) http://www.astrovox.gr/forum/viewtopic.php?t=14020 Το Discovery έφτασε για τελευταία φορά στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS), δεν είναι όμως το μόνο σκάφος που βρίσκεται στο πολυεθνικό διαστημικό λιμάνι. Γύρω του συνωστίζονται ακόμα τρία φορτηγά από την Ευρώπη, την Ιαπωνία και τη Ρωσία, καθώς και δύο ρωσικές κάψουλες Soyuz. Είναι η πρώτη φορά που ο ISS δέχεται τόσες επισκέψεις ταυτόχρονα. Προκειμένου μάλιστα να απαθανατιστεί σε εικόνες αυτή η μοναδική συγκυρία, η NASA εξετάζει το ενδεχόμενο να παρατείνει κατά μία μέρα την αποστολή του διαστημικού λεωφορείου. Εφόσον το σχέδιο εγκριθεί, ο κυβερνήτης του Discover και δύο Ρώσοι κοσμοναύτες ταξιδέψουν για λίγο με ένα από τα Soyuz, για να φωτογραφίσουν τον σταθμό από μακριά. Στην τελευταία του αποστολή πριν προσεδαφιστεί τελικά στο μουσείο, το Discovery έφτασε στον ISS το βράδυ του Σαββάτου ώρα Ελλάδας, όταν βρισκόταν περίπου 350 χιλιόμετρα πάνω από την έρημο της Αυστραλίας. Δεδομένου ότι το σκάφος είχε μάζα σχεδόν 122 τόνων μαζί με το φορτίο του, χρειάστηκαν 45 λεπτά μέχρι να σταθεροποιηθεί ο σταθμός μετά το ταρακούνημα της πρόσδεσης. Όταν τελικά άνοιξε η ενδιάμεση αεροστεγής θυρίδα, οι έξι αστροναύτες του Discovery έσφιξαν τα χέρια με το ισάριθμο πλήρωμα του ISS -τρεις Ρώσους, δύο Αμερικανούς και έναν Ιταλό αστροναύτη. Το Discovery μετέφερε σε τροχιά μια μόνιμη υπομονάδα πολλαπλών χρήσεων και μια εξωτερική πλατφόρμα για πειράματα στο κενό του Διαστήματος. Μετέφερε επίσης τον Robonaut 2, ένα ανθρωποειδές ρομπότ που αναπτύχθηκε από τη NASA σε συνεργασία με την General Motors. Το διαστημικό λεωφορείο είχε εκτοξευτεί από το Ακρωτήριο Κανάβεραλ την Πέμπτη, όπου θα επιστρέψει 11 ή 12 μέρες αργότερα. Μετά τις τελευταίες αποστολές του Endeavour και του Atlantis το επόμενο εξάμηνο, ο στόλος της NASA συνταξιοδοτείται οριστικά. Τις μεταφορές πληρωμάτων από και προς τον σταθμό θα αναλάβουν αποκλειστικά τα ρωσικά Soyuz. Και μια φωτογραφία της Αθήνας!!!

Στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό το ευρωπαϊκό ρομποτικό φορτηγό Kepler. Το μη επανδρωμένο φορτηγό σκάφος Johannes Kepler, το μεγαλύτερο φορτίο που έχει εκτοξεύσει ποτέ στο Διάστημα η Ευρώπη, εφτασε στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS) λίγο πριν από τις έξι το απόγευμα ώρα Ελλάδας. Οι λεπτοί ελιγμοί της πρόσδεσης μεταδίδονταν ζωντανά στην τηλεόραση του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος από τις 17.15 ώρα Ελλάδας την Πέμπτη. http://www.esa.int/SPECIALS/ATV/SEM7VVLTRJG_0.html Το ρομποτικό φορτηγό, ένας μεταλλικός κύλινδρος με βάρος 20 τόνους, προσδεθηκε αυτόματα στη ρωσική υπομονάδα του σταθμού, χρησιμοποιώντας τα ίδια συστήματα προσέγγισης με τα ρωσικά σκάφη Soyuz και Progress. «Το Johannes Kepler χρησιμοποιεί δέσμες ακτίνων λέιζερ, που αντανακλώνται σε ειδικές επιφάνειες του Διαστημικού Σταθμού για να προσδιορίζει την απόστασή και κλίση του» εξήγησε στο Newsroom ΔΟΛ η Μαρίνα Γεωργίου, υπεύθυνη της ελληνικής πύλης του ESA. «Περισσότεροι από 3.000 χρήστες στην Ελλάδα είχαν παρακολουθήσει ζωντανά την εκτόξευση του φορτηγού στις 16 Φεβρουαρίου», επισήμανε η κ. Γεωργίου. Το Kepler, με μήκος 10 μέτρα και διάμετρο 4,5 μέτρα, είναι το δεύτερο από τα πέντε οχήματα ανεφοδιασμού (ATV), που κατασκευάζει ο ESA για το πολυεθνικό τροχιακό εργαστήριο του ISS. Με συνολικό βάρος γύρω στους 20 τόνους, είναι το μεγαλύτερο φορτίο που έχει εκτοξεύσει μέχρι σήμερα ο ESA. Ο κεντρικός χώρος φόρτωσης του σκάφους κατασκευάστηκε στο Τορίνο από την Thales Alenia Space. Αργότερα μεταφέρθηκε στις εγκαταστάσεις της EADS στη Βρέμη, όπου συνδέθηκε με τα επιμέρους συστήματα πλοήγησης και προώθησης. «Στη συνέχεια, μεταφέρθηκε μέσα σε 59 προστατευτικά κιβώτια στο Κουρού της Γαλλικής Γουιάνας, όπου συναρμολογήθηκε και πέρασε νέα σειρά δοκιμών πριν τοποθετηθεί στην κορυφή του πυραύλου Ariane 5» ανέφερε η κ. Γεωργίου της ESA. Αφού παραδώσει το φορτίο του, και ενώ βρίσκεται ακόμα προσδεδεμένο στο σταθμό, το Kepler θα πυροδοτήσει τους κινητήρες του για να διορθώσει τη φθίνουσα τροχιά του ISS. Στη συνέχεια θα αποσυνδεθεί από το σταθμό και θα καταστραφεί φλεγόμενο στην ατμόσφαιρα. Στην τελευταία αποστολή της καριέρας του το Discovery. Για το τελευταίο ταξίδι του στο Διάστημα αναχώρησε την Πέμπτη, στις 23:55 ώρα Ελλάδος, το Discovery. Μετά την 11ημερη αποστολή του στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, το διαστημικό λεωφορείο θα γίνει μουσειακό έκθεμα, έχοντας στο «κοντέρ» του 230 εκατομμύρια χιλιόμετρα. Η εκτόξευση πραγματοποιήθηκε με καθυστέρηση σχεδόν τεσσάρων μηνών, λόγω σοβαρών τεχνικών προβλημάτων. Η αναχώρηση προγραμματιζόταν αρχικά για τις αρχές Νοεμβρίου, ωστόσο οι προετοιμασίες διακόπηκαν αρκετές φορές. Η πρώτη αβαρία που εμφανίστηκε ήταν η διαρροή υγρού υδρογόνου κατά τη διαδικασία πλήρωσης. Όταν αργότερα ξεκίνησαν οι εργασίες επιδιόρθωσης, οι μηχανικοί εντόπισαν ένα σημαντικότερο πρόβλημα: αρκετά μεγάλες ρωγμές στην εξωτερική δεξαμενή καυσίμων. To Discovery χρειάστηκε να επιστρέψει στο Κτίριο Συναρμολόγησης Οχημάτων του Ακρωτηρίου Κανάβεραλ, ένα από τα μεγαλύτερα κτίρια του κόσμου. «Πιθανότατα ήταν μια από τις μεγαλύτερες τεχνικές προκλήσεις που αντιμετωπίσαμε τα τελευταία χρόνια» σχολίασε ο Στίβεν Λίντσεϊ, ο οποίος θα είναι κυβερνήτης του Discovery στην τελευταία του αποστολή. Το Discovery εκτοξεύτηκε στην παρθενική του πτήση το 1984, και έκτοτε πραγματοποίησε 38 αποστολές, στις οποίες διάνυσε 230 εκατομμύρια χιλιόμετρα. Μόνο δύο ακόμα αποστολές απομένουν πριν από την απόσυρση και των δύο άλλων διαστημικών λεωφορείων: το Endeavour θα αναxωρήσει για τον ISS τον Απρίλιο, και το Atlantis στα τέλη Ιουνίου. Ομως το πρώτο ανδροειδές ή ανθρωποειδές ρομπότ ταξιδευει στο διάστημα με το διαστημικό λεωφορείο Discoverry και με την αποστολή STS-133. Ο Robonaut ή αλλιώς R2 –ένα D2 του «λείπει» για να γίνει το γνωστό ρομπότ στην ταινία ο πόλεμος των άστρων- είναι ένα ρομποτικό πολυχρηστικό εργαλείο που πρόκειται να αποτελέσει μόνιμο κάτοικο του διεθνούς διαστημικού σταθμού (ISS). Η πρωτοπορία του συγκεκριμένου ρομπότ είναι πως διαθέτει ανθρώπινες απολήξεις στους βραχίονές του και ως εκ τούτου μπορεί να εκτελεί «λεπτής» φύσεων εργασίες όπως ο χειρισμός διακοπτών και πινάκων. Η αποστολή του Robonaut στον ISS έχει βέβαια πειραματικό χαρακτήρα και θα χρησιμεύσει ως πιλοτικό πρόγραμμα για την εκτενέστερη χρησιμοποίησή του τόσο στον διαστημικό σταθμό, αλλά κυριότερα σε μελλοντικές αποστολές εξερεύνησης πλανητών όπως στον Άρη. Η ευελιξία του κορμού του Robonaut που μπορεί να αλλάζει και να μετατρέπεται έως και σε τροχοφόρο, είναι μεγάλη, ενώ ένα μέρος των δραστηριοτήτων που θα καλύψει θα είναι οι εξωοχηματικοί περίπατοι εργασίας και ιδιαίτερα αυτοί που θεωρούνται ιδιαίτερα ριψοκίνδυνοι για να τους αναλάβει αστροναύτης. Η απόφαση για το σκάφος που θα διαδεχθεί τα διαστημικά λεωφορεία δεν έχει ακόμα ληφθεί. Στο μεταξύ, οι επανδρωμένες αποστολές στον ISS θα πραγματοποιούνται αποκλειστικά με ρωσικά Soyuz.

Άστρο νετρονίων έχει μια παράξενη υπερευστή ύλη στον πυρήνα του. Το Παρατηρητήριο Chandra ακτίνων-Χ της NASA για πρώτη φορά ανακάλυψε ένα υπερρευστό – μια παράξενη, χωρίς τριβές, κατάσταση της ύλης – στον πυρήνα ενός αστέρα νετρονίων. Τα υπερρευστά που έχουν δημιουργηθεί σε εργαστήρια έχουν εντυπωσιακές ιδιότητες, όπως η δυνατότητα να αναρριχηθούν προς τα πάνω και να ξεφεύγουν από αεροστεγείς συσκευασίες. Και σύμφωνα με δύο ανεξάρτητες ερευνητικές ομάδες, το κατάλοιπο της σουπερνόβα Κασσιόπη Α έχει τόνους από αυτή την ουσία στον πυρήνα του. Εμφανίζεται δε στη Γη μόνο σε εξαιρετικά χαμηλές θερμοκρασίες – κοντά στο απόλυτο μηδέν. Αλλά στα άστρα νετρονίων, μπορεί να συμβεί σε θερμοκρασίες κοντά στο ένα δισεκατομμύριο βαθμούς Κελσίου. Μέχρι τώρα υπήρχε τεράστια αβεβαιότητα όσον αφορά τις εκτιμήσεις γι αυτή την κρίσιμη θερμοκρασία, αλλά η νέα έρευνα επισημαίνει ότι αυτή η κρίσιμη θερμοκρασία κυμαίνεται μεταξύ μισό και ένα δισεκατομμύριο βαθμούς. Τα στοιχεία του Chandra δείχνουν μια ταχεία μείωση της θερμοκρασίας της Κασσιόπειας Α. Η μείωση της θερμοκρασίας έφτασε περίπου τα 4% τα τελευταία 10 χρόνια. "Η ταχύτατη ψύξη του άστρου νετρονίων στην Κασσιόπεια Α, που είδε το Chandra, είναι η πρώτη άμεση απόδειξη ότι οι πυρήνες σε αυτά τα αστέρια νετρονίων είναι, στην πραγματικότητα, από υπερρευστό και υπεραγώγιμο υλικό," δήλωσε ο Peter Shternin του Ινστιτούτου Ioffe στην Αγία Πετρούπολη της Ρωσίας. Τα δεδομένα εξηγήθηκαν από το σχηματισμό ενός υπερρευστού από νετρόνια στον πυρήνα του άστρου νετρονίων. Η επιτάχυνση της ψύξης αναμένεται να συνεχιστεί για μερικές δεκαετίες και εν συνεχεία να επιβραδυνθεί. Τα υπερρευστών που περιέχουν φορτισμένα σωματίδια είναι επίσης υπεραγωγοί, ενώ τα νέα αποτελέσματα υποδεικνύουν έντονα ότι τα πρωτόνια που παρέμειναν στον πυρήνα του άστρου είναι σε αυτή την κατάσταση. "Στο παρελθόν δεν είχαμε ιδέα για το πώς η υπεραγωγιμότητα των πρωτονίων ήταν σε ένα άστρο νετρονίων", λέει ο Dmitry Yakovlev, επίσης του Ινστιτούτου Ioffe. Μια σύνθετη εικόνα που προέκυψε από έναν συνδυασμό εικόνων από το τηλεσκόπιο Chandra που εξετάζει τα αντικείμενα από τις ακτίνες Χ που εκπέμπουν και του Hubble που μπορεί να τα εξετάζει με τη βοήθεια του ορατού φωτός. Δείχνει ότι απέμεινε μετά από μια έκρηξη σουπερνόβα, ονομάζεται Κασσιόπη Α, στο Γαλαξία μας και σε περίπου 11.000 έτη φωτός μακριά μας. Η τεράστια έκρηξη του άστρου σε αυτή τη θέση του Γαλαξία έγινε πριν από περίπου 330 χρόνια. Δεξιά κάτω βρίσκεται ένα άστρο νετρονίων που ο πυρήνας τους είναι σε υπερευστή κατάσταση. Τα έγχρωμα στρώματα στο εσωτερικό δείχνουν τον φλοιό (πορτοκαλί) χρώμα και τον πυρήνα (σε κόκκινο). Οι μπλε ακτίνες που εκπέμπει το άστρο αντιπροσωπεύουν τα νετρίνα. Στην διαφυγή των νετρίνων και την ενέργεια που μεταφέρουν αυτά οφείλεται και η παρατηρούμενη γρήγορη ψύξη του άστρου.

Φίλοι μου,Κοσμοναύτες του Σύμπαντος. Στις 24/12/2010 εγραφα οτι η συζητηση για αλλα συμπαντα συνεχίζεται ακαθεκτη.Εχουμε λοιπόν: Είμαστε ένα από τα πολλά σύμπαντα; Ο φυσικός Robert Jaff του MIT απαντά “Ναι” Η σύγχρονη κοσμολογία θεωρεί ότι το σύμπαν μας μπορεί να είναι μόνο ένα από τα πολλά σύμπαντα, μέσα στο πολυσύμπαν. Ο φυσικός Alan Guth του MIT έχει μάλιστα προτείνει ότι νέα σύμπαντα (γνωστά ως «σύμπαντα τσέπης") δημιουργούνται συνεχώς, αλλά είναι αθέατα από το σύμπαν μας. Κατά την άποψη αυτή, "η φύση κανει πολλή προσπαθεια το κάθε σύμπαν είναι ένα πείραμα που επαναλαμβάνεται ξανά και ξανά, και κάθε φορά με ελαφρώς διαφορετικούς φυσικούς νόμους, ή ακόμα και με πολύ διαφορετικές φυσικούς νόμους”, λέει ο φυσικός του MIT Robert Jaffe. Ο απλούστερος τύπος παράλληλου Σύμπαντος είναι απλά μια περιοχή του χώρου, η οποία βρίσκεται πολύ μακριά μας για να την έχουμε δει μέχρι τώρα. Το πιο μακρινό σημείο που μπορούμε να δούμε σήμερα βρίσκεται σε απόσταση 4X1026 μέτρα ή 42 δισεκατομμύρια έτη φωτός. Είναι η απόσταση που πρόλαβε να ταξιδέψει το φως από τη στιγμή που άρχισε το Big Bang. Η απόσταση αυτή είναι μεγαλύτερη από 14 δισεκατομμύρια έτη φωτός, διότι η κοσμική διαστολή έχει μεγαλώσει τις αποστάσεις Μερικά από αυτά τα σύμπαντα θα κατέρρεαν λίγες στιγμές μετά το σχηματισμό τους. Σε κάποια άλλα, οι δυνάμεις μεταξύ των σωματιδίων θα ήταν τόσο ασθενικές, που δεν θα μπορούσαν να δημιουργήσουν άτομα ή μόρια. Ωστόσο, αν οι συνθήκες ήταν κατάλληλες, η ύλη θα σχηματίσει γαλαξίες, άστρα και πλανήτες, και αν το σωστά στοιχεία ήταν παρόντα σε αυτούς τους κόσμους, τότε θα μπορούσε να εξελιχθεί μια ευφυής ζωή. Κάποιοι φυσικοί έχουν υποθέσει ότι μόνο σύμπαντα στα οποία οι νόμοι της φυσικής θα είναι "ακριβώς όσο πρέπει" θα μπορούσαν να υποστηρίξουν τη ζωή, και ότι, αν τα πράγματα ήταν ακόμα και πολύ λίγο διαφορετικά από τον κόσμο μας, η ευφυής ζωή θα ήταν αδύνατη. Σε αυτή την περίπτωση, οι φυσικοί νόμοι θα μπορούσαν να εξηγηθούν "ανθρωπικά", που σημαίνει ότι είναι ως έχουν, διότι αν ήταν αλλιώς, κανείς δεν θα ήταν εκεί για να τους παρατηρήσετε. Ο καθηγητής της φυσικής στο MIT Robert Jaffe και οι συνεργάτες του θεώρησαν ότι αυτή η προτεινόμενη ανθρωπική εξήγηση θα έπρεπε να υποστεί μια πιο προσεκτική εξέταση, και αποφάσισε να διερευνήσει κατά πόσον σύμπαντα με διαφορετικούς νόμους της φυσικής θα μπορούσαν να υποστηρίξουν κάποια μορφή ζωής. Οργανική Χημεία Οι φυσικοί στο MIT έδειξαν ότι σύμπαντα εντελώς διαφορετικά από το δικό μας εξακολουθούν να έχουν στοιχεία παρόμοια με τον άνθρακα, το υδρογόνο και το οξυγόνο, και θα μπορούσαν να εξελιχθούν ως εκ τούτου μορφές ζωής που να είναι αρκετά παρόμοιες με εμάς, ακόμα και όταν οι μάζες των πιο στοιχειωδών σωματιδίων, τα κουάρκ, είναι δραματικά διαφορετικά. Η άποψη τους είναι αντίθετη από τις περισσότερες άλλες μελέτες, στις οποίες ακόμα και μόνο μία σταθερά να άλλαζε θα παράγει ένα αφιλόξενο σύμπαν, εξετάζοντας όχι μία αλλά περισσότερες από μία σταθερές. "Θα μπορούσατε να τις αλλάξετε σημαντικά χωρίς να καταργήσετε την δυνατότητα της οργανικής χημείας στο σύμπαν”, λέει ο Jenkins. Αν και μπορεί να υπάρχουν παράξενες μορφές ζωής σε σύμπαντα διαφορετικά από το δικό μας, ο Jaffe και οι συνεργάτες του αποφάσισαν να επικεντρωθούν στην ζωή που βασίζεται στη χημεία του άνθρακα. Αυτοί όρισαν ως «συμπαθή για τη ζωή» εκείνα τα σύμπαντα στα οποία θα υπήρχαν σταθερές μορφές υδρογόνου, άνθρακα και οξυγόνου . "Εάν δεν έχετε μια σταθερή οντότητα με τη χημεία του υδρογόνου, δεν πρόκειται να έχουμε υδρογονάνθρακες, ή σύνθετους υδατάνθρακες, και δεν πρόκειται βεβαίως να έχουμε ζωή”, πιστεύει ο Jaffe. "Το ίδιο ισχύει και για τον άνθρακα και το οξυγόνο. Πέρα από αυτά τα τα τρία αισθανθήκαμε πως τα υπόλοιπα είναι λεπτομέρειες. " Αλλαγή στις μάζες των κουάρκ Αυτοί λοιπόν έθεσαν ως στόχο να δούνε τι μπορεί να συμβεί με αυτά τα στοιχεία, εάν μεταβληθούν οι μάζες των κουάρκ. Υπάρχουν έξι τύποι κουάρκ, τα οποία είναι οι δομικές μονάδες των νετρονίων και πρωτονίων. Η ομάδα του MIT επικεντρώθηκε στο "πάνω", "κάτω" και το "παράξενο" κουάρκ, τα πιο κοινά και ελαφρύτερα κουάρκ, τα οποία ενώνονται για να σχηματίσουν πρωτόνια και νετρόνια και τα οποία συνδέονται στενά με τα σωματίδια που ονομάζονται υπερόνια (στοιχειώδη σωματίδια με ένα ή περισσότερα παράξενα κουάρκ). Στο σύμπαν μας, το κάτω κουάρκ έχει περίπου διπλάσιο βάρος από το πάνω κουάρκ, με αποτέλεσμα τα νετρόνια να είναι 0,1 τοις εκατό πιο βαριά από τα πρωτόνια. Ο Jaffe έκανε το μοντέλο μιας οικογένειας συμπάντων στα οποία το κάτω κουάρκ ήταν ελαφρύτερο από το πάνω κουάρκ, και τα πρωτόνια ήταν μέχρι 1% βαρύτερα από τα νετρόνια. Σε αυτό το σενάριο, το υδρογόνο δεν θα είναι πλέον σταθερό, αλλά τα ελαφρώς βαρύτερα ισότοπά του, το δευτέριο και το τρίτιο, θα μπορούσαν να είναι. Ένα ισότοπο του άνθρακα γνωστό ως άνθρακας-14 θα είναι σταθερό, όπως και μια μορφή του οξυγόνου, κι έτσι θα ήταν δυνατές οι απαραίτητες για τη ζωή οργανικές αντιδράσεις/ Η ομάδα του MIT βρήκε μερικά άλλα “συμπαθή σύμπαντα”, συμπεριλαμβανομένης μιας οικογένειας, όπου το πάνω και το παράξενο κουάρκ έχουν περίπου την ίδια μάζα (στο σύμπαν μας, τα παράξενα κουάρκ είναι πολύ βαρύτερα και μπορεί να παραχθούν μόνο σε συγκρούσεις υψηλής ενέργειας), ενώ το κάτω κουάρκ θα να είναι πολύ ελαφρύτερο. Σε ένα τέτοιο σύμπαν, οι πυρήνες θα είναι κατασκευασμένοι από νετρόνια και ένα υπερόνιο, που ονομάζεται "σίγμα μείον", και το οποίο θα αντικαταστήσει τα πρωτόνια. Ο Jaffe επικεντρώθηκε στα κουάρκς, επειδή γνωρίζει αρκετά καλά τις αλληλεπιδράσεις των κουάρκ οπότε μπορεί να προβλέψει τι θα συμβεί όταν αλλάξει τις μάζες τους. Ωστόσο, «οποιαδήποτε προσπάθεια να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα σε ένα ευρύτερο πλαίσιο θα είναι πολύ δύσκολο», προειδοποιεί ο Jaffe, επειδή οι φυσικοί έχουν μια περιορισμένη δυνατότητα να προβλέψουν τις συνέπειες της αλλαγής στους περισσότερους άλλους φυσικούς νόμους και σταθερές. Μια άλλη ομάδα ερευνητών στο Εργαστήριο Lawrence στο Μπέρκλεϋ έχει κάνει σχετικές μελέτες που εξετάζουν κατά πόσο θα μπορούσαν να προκύψουν συμπαθή σύμπαντα ακόμα και αν λείπει μία από τις τέσσερις θεμελιώδεις δυνάμεις του σύμπαντος – η ασθενής πυρηνική δύναμη, η οποία επιτρέπει τις αντιδράσεις που μετατρέπουν τα νετρόνια σε πρωτόνια και το αντίστροφο . Οι ερευνητές έδειξαν ότι κάποιες μικροαλλαγές στις άλλες τρεις θεμελιώδεις δυνάμεις θα μπορούσαν να αντισταθμίσουν την ελλείπουσα ασθενή πυρηνική δύναμη, άρα να επιτρέπουν να διαμορφωθούν σταθερά στοιχεία. Η μελέτη των φυσικών στο MIT είναι διαφορετική από τις περισσότερες άλλες μελέτες στον τομέα αυτό κατά το ότι αυτοί εξέτασαν αλλαγές σε περισσότερες από μία σταθερές. Οι άλλες ομάδες εξέταζαν αλλαγή σε μόνο μία σταθερά, που συνήθως παράγει ένα αφιλόξενο σύμπαν, κάτι το οποίο μπορεί να οδηγήσει στο εσφαλμένο συμπέρασμα ότι δεν γίνεται να δημιουργηθεί οποιοδήποτε άλλο συμπαθές σύμπαν, είναι δηλαδή αδύνατη η ύπαρξη άλλου σύμπαντος. Είναι δυνατή η αλλαγή στην κοσμολογική σταθερά; Μια φυσική παράμετρος που φαίνεται να είναι πάρα πολύ συντονισμένη είναι η κοσμολογική σταθερά – ένα μέτρο της πίεσης που ασκείται από τον κενό χώρο, που αναγκάζει το σύμπαν να διαστέλλεται. Όταν η σταθερά είναι θετική, ο χώρος διαστέλλεται, όταν είναι αρνητική, το σύμπαν καταρρέει στον εαυτό του. Στο σύμπαν μας, η κοσμολογική σταθερά είναι θετική, αλλά πολύ μικρή – μια λίγο μεγαλύτερη τιμή θα μπορούσε να αναγκάσει το σύμπαν να διαστέλλεται πάρα πολύ γρήγορα, οπότε δεν θα μπορούσαν να σχηματιστούν γαλαξίες. Ωστόσο, ο Wise και οι συνεργάτες του έδειξαν ότι είναι θεωρητικά πιθανό ότι αλλαγές στις αρχέγονες κοσμολογικές διαταραχές της πυκνότητας, θα μπορούσαν να αντισταθμίσουν μικρές τουλάχιστον αλλαγές στην τιμή της κοσμολογικής σταθεράς. Στο τέλος-τέλος, δεν υπάρχει τρόπος να γνωρίζουμε με βεβαιότητα τι άλλα σύμπαντα βρίσκονται εκεί έξω, τι ζωή μπορεί να έχουν. Αλλά αυτό πιθανώς δεν θα σταματήσει τους φυσικούς από την διερεύνηση των πιθανοτήτων, και σε αυτή την διαδικασία να μάθουν περισσότερα για το δικό μας σύμπαν. Η ομάδα δημοσίευσε τα ευρήματά της στο περιοδικό Physical Review D

Εχουμε δυο γεγονοτα σήμερα που μπορουμε να τα παρακολουθησουμε: Παρακολουθήστε ζωντανά την άφιξη του Johannes Kepler http://www.esa.int/esaCP/Greece.html 23 February 2011 Μετά από μία εβδομάδα ταξιδιού, το διαστημικό ρομποτικό φορτηγό Johannes Kepler θα πλευρίσει το Διεθνή Διαστημικό Σταθμό το απόγευμα της Πέμπτης, 24 Φεβρουαρίου, στις 17:45 ώρα Ελλάδος. H πρόσδεσή του θα μεταδωθεί σε πραγματικό χρόνο μέσα από το διαδικτυακό τόπο του ΕΟΔ. Επισης την εκτοξευση του Discovery. http://www.astrovox.gr/forum/viewtopic.php?t=13987&start=0&postdays=0&postorder=asc&highlight= Επίσης: Άγαλμα του Γκαγκάριν θα τοποθετηθεί στο Λονδίνο. Άγαλμα του σκαπανέα του Σύμπαντος Γιούρι Γκαγκάριν προς τιμήν των 50-χρόνων της πτήσης του θα τοποθετηθεί τον Ιούλιο στο κέντρο του Λονδίνου. Το μνημείο θα κατασκευαστεί απέναντι από το μνημείο του ένδοξου Άγγλου θαλασσινού Τζέιμς Kουκ, ανακοίνωσε ο υπουργός Παιδείας και Επιστήμης της Μ. Βρετανίας Ντέβιντ Ουίλετς. Αυτή τη δήλωση την έκανε στη Μόσχα μετά την υπογραφή της συμφωνίας με τη Ρωσκόσμος για την πραγματοποίηση το 2011 του ρωσο-βρετανικού Έτους Διαστήματος. Στον ΔΔΣ η ολυμπιακή φλογα; Η ρωσική Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Διαστήματος, Roscosmos, είναι θετική στην ιδέα να σταλεί η Ολυμπιακή Φλόγα, στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS) και μετά πίσω στη Γη, ως μέρος των προετοιμασιών για τους Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του 2012, όπως δήλωσε ο υπεύθυνος Στατιστικής, Vitaly Davydov. "Ειλικρινά μιλώντας, δεν έχουμε μελετήσει τις δυνατότητες να παραδώσουμε την Ολυμπιακή Φλόγα στο ΔΔΣ. Πρόκειται για ένα πολύ συγκεκριμένο θέμα. Κανονικά η "γυμνή" φλόγα δεν επιτρέπεται να περάσει στο διαστημικό σταθμό, για λόγους ασφαλείας", είπε ο Davydov, προσθέτοντας ότι, εάν αναπτυχθεί -σωστά- η ιδέα και είναι άρτια από τεχνικής άποψης, τότε η Roscosmos θα εξετάσει το ενδεχόμενο", πρόσθεσε. Πολλά Μέσα Ενημέρωσης ανέφεραν ότι μία από τις ρωσικές εταιρείες που σχετίζονται με τη διαστημική βιομηχανία, δίνει "αγώνα" για την εκπόνηση του σχεδίου παράδοσης. "Η ιδέα είναι πολύ ενδιαφέρουσα και, θεωρητικά, θα μπορούσε να εφαρμοστεί. Αλλά οι τρόποι υλοποίησης πρέπει να μελετηθούν προσεκτικά", πρόσθεσε ο Davydov.

Οι μαύρες τρύπες στο πρώιμο σύμπαν. Τελευταία αναπτύσσεται συνεχώς μια άποψη ότι οι μαύρες τρύπες στο πρώιμο σύμπαν μπορεί να ήταν οι σπόροι γύρω από τους οποίους πρωτο-αναπτύχθηκαν οι περισσότεροι από τους μεγάλους σημερινούς γαλαξίες (είναι αυτοί που έχουν στα κέντρα τους υπερβαρέες μαύρες τρύπες). Και κάνοντας ένα βήμα πιο πίσω στον χρόνο, θα μπορούσαμε, επίσης, να πούμε ότι οι μαύρες τρύπες ήταν το κλειδί για τον επαναϊονισμό του πρώιμου διαστρικού μέσου, στις απαρχές του σύμπαντος, – γεγονός που επηρέασε τότε τις μεγάλες σημερινές δομές του σύμπαντος. Για να ανακεφαλαιώσουμε εκείνες τις πρώτες εποχές … Πρώτα ήταν το Big Bang – και για περίπου τρία λεπτά όλα ήταν πολύ συμπαγή και ως εκ τούτου πολύ καυτά – αλλά μετά από τρία λεπτά σχηματίστηκαν το πρώτο πρωτόνια και τα ηλεκτρόνια. Για τα επόμενα 17 λεπτά ένα μέρος αυτών των πρωτονίων συνδυάστηκαν για να σχηματίσουν πυρήνες ηλίου – μέχρι 20 λεπτά μετά το Μπιγκ Μπανγκ, το σύμπαν λόγω της διαστολής έγινε πάρα πολύ ψυχρό για να διατηρηθεί η νουκλεοσύνθεση. Μετά, τα πρωτόνια και οι πυρήνες ηλίου μαζί με τα ηλεκτρόνια απλά αναπηδούσαν δεξιά αριστερά, χωρίς να συνδυάζονται για τον σχηματισμό των ατόμων, σαν ένα πολύ καυτό πλάσμα. Κι αυτό κράτησε, περίπου, 380.000 χρόνια. Υπήρχαν πολλά φωτόνια, αλλά υπήρχε μικρή πιθανότητα αυτά τα φωτόνια να κάνουν οτιδήποτε, εκτός από το να σχηματιστούν και αμέσως μετά να απορροφηθούν από ένα παρακείμενο σωματίδιο σε αυτό το καυτό καυτό πλάσμα. Αλλά σε 380.000 χρόνια, το διαστελλόμενο σύμπαν είχε ψυχθεί τόσο ώστε μπορούσαν πια τα πρωτόνια και οι πυρήνες του ηλίου να συνδυαστούν με τα ηλεκτρόνια για να σχηματίσουν τα πρώτα άτομα. Έτσι ξαφνικά τα φωτόνια έμειναν μέσα στον κενό χώρο και μπορούσαν να διαδοθούν μακριά. Το πρώτο εκείνο φως στο νεαρό σύμπαν ακόμα και σήμερα μπορούμε να το ανιχνεύσουμε στην κοσμική ακτινοβολία μικροκυμάτων. Εν συνεχεία ακολούθησαν οι Σκοτεινοί Αιώνες μέχρι, περίπου, μισό δισεκατομμύριο χρόνια μετά το Big Bang, οπότε άρχισαν να διαμορφώνονται τα πρώτα αστέρια. Είναι πιθανό ότι αυτά τα αστέρια ήταν πολύ μεγάλα, καθώς τα ψυχρά, σταθερά άτομα υδρογόνου (και ήλιου), μπορούσαν εύκολα να συσσωρευτούν και να σχηματίσουν μεγάλους όγκους. Μερικά από αυτά τα πρώτα αστέρια μπορεί να ήταν τόσο μεγάλα – κάπου 130 με 250 ηλιακές μάζες – που γρήγορα έφτασαν στο στάδιο του να γίνουν μερικά σουπερνόβα και άλλα έγιναν μαύρες τρύπες. Γιατί είχαν τέτοια βαρύτητα αυτά τα άστρα, που δεν επέτρεψε να καταστεί δυνατή μια έκρηξη σουπερνόβα και να σκορπίσει στο διάστημα υλικό έξω από το αστέρι. Και εδώ ξεκινάει η ιστορία του επαναϊονισμού. Τα ψυχρά, σταθερά άτομα υδρογόνου του πρώιμου διαστρικού μέσου δεν έμειναν ψυχρά και σταθερά για πολύ καιρό. Σε ένα μικρότερο σύμπαν γεμάτο από πολύ πυκνά και μεγάλα αστέρια, αυτά τα άτομα γρήγορα θερμάνθηκαν αναγκάζοντας τα ηλεκτρόνιά τους να ξεφύγουν από τους πυρήνες τους και να γίνουν ιόντα και πάλι. Αυτό δημιούργησε ένα πλάσμα χαμηλής πυκνότητας – και ακόμα πολύ καυτό, αλλά που προκαλούσε μεγάλη διάχυση ενώ ήταν διαφανές στο φως. Από τα ιόντα προς τα άτομα και πάλι προς τα ιόντα – εξ ου και ο όρος επαναϊονισμός. Η μόνη διαφορά είναι ότι μισό δισεκατομμύριο χρόνια μετά το Big Bang, το επαναιονισμένο πλάσμα του διαστρικού μέσου ήταν τόσο διάχυτο που παρέμεινε – και παραμένει – διαφανές στην ακτινοβολία Είναι πιθανό ότι αυτό το βήμα επαναϊονισμού περιορίζει στη συνέχεια το μέγεθος στο οποίο τα νέα αστέρια θα μπορούσαν να μεγαλώσουν – ενώ περιορίζει και τις ευκαιρίες για να αυξηθούν οι νέοι γαλαξίες – επειδή τα καυτά, διεγερμένα ιόντα είναι λιγότερο πιθανό να συγκεντρωθούν μαζί και να αυξηθούν από τα ψυχρά, σταθερά άτομα. Ο επαναϊονισμός μπορεί να συνέβαλε στην δημιουργία μεγάλων συγκεντρώσεων της ύλης – η οποία είναι οργανωμένη σε γενικές γραμμές σε μεγάλους, διακριτούς γαλαξίες και όχι να είναι σε όλο το σύμπαν αστέρια παντού. Υπάρχει η άποψη ότι οι πρώιμες μεγάλες μαύρες τρύπες με μεγάλη εκπομπή ακτίνων Χ – μπορεί να είχαν μεγάλη συμβολή στον επαναϊονισμό του πρώιμου σύμπαντος. Μοντέλα δείχνουν ότι στο πρώιμο σύμπαν, με μια τάση προς πολύ μεγάλα αστέρια, ήταν πολύ πιο πιθανό να υπήρχαν μαύρες τρύπες ως αστρικά κατάλοιπα, παρά αστέρια νετρονίων ή λευκούς νάνους. Επίσης, οι μαύρες τρύπες θα ήταν πιο συχνά σε δυαδικά συστήματα από ότι μεμονωμένα. Έτσι, σε ένα πολύ μεγάλο δυαδικό σύστημα με μία μαύρη τρύπα – η μαύρη τρύπα γρήγορα θα αρχίσει να συσσωρεύει υλικό σε ένα μεγάλο δίσκο συσσώρευσης, υλικό που προέρχεται από το άλλο αστέρι. Στη συνέχεια, αυτοί οι δίσκοι συσσώρευσης θα αρχίσουν να εκπέμπουν φωτόνια υψηλής ενέργειας, ιδίως ακτίνες-X. Αυτά τα φωτόνια υψηλής ενέργειας ακτίνων Χ – θα μπορούσαν δυνητικά να θερμάνουν και να ιονίσουν πολλαπλά άτομα στην πορεία του, ενώ τα φωτόνιο ενός λαμπρού άστρου δεν μπορούν παρά να επαναιονίσουν ένα ή δύο άτομα μόνο. Κάπως έτσι έχουν τα πράγματα. Αλλά υπάρχει κάτι που δεν μπορούν να κάνουν οι μαύρες τρύπες;