Δροσος Γεωργιος

438 μέρες (διαστημικής) μοναξιάς Κλεισμένο σε μιαν άτρακτο επί 438 ημέρες, το πλήρωμα του Mars500 έσπασε το ρεκόρ απομόνωσης που περιλαμβάνει αυστηρή δίαιτα και ελάχιστη επαφή με φίλους και συγγενείς. Η εκπαίδευση θα ολοκληρωθεί την 520ή μέρα - οπότε οι έξι κοσμοναύτες θα είναι έτοιμοι να πραγματοποιήσουν την πρώτη διαστημική αποστολή στην ιστορία με προορισμό τον πλανήτη Αρη. Εως τότε τα μέλη της αποστολής θα συνεχίσουν να εκπαιδεύονται στο Ινστιτούτο Βιοϊατρικών Προβλημάτων έξω από τη Μόσχα, όπου βιώνουν τις συνθήκες που θα συναντήσουν στο πραγματικό τους ταξίδι. Η προσομοίωση της προσγείωσης γίνεται σε μια αίθουσα του Ινστιτούτου που έχει στρωθεί με άμμο. Το πλήρωμα δέχθηκε την Κυριακή τα συγχαρητήρια του Βαλέρι Πολιακόφ, του ρώσου κοσμοναύτη που διατηρεί το ρεκόρ παραμονής στο Διάστημα - 437 ημέρες σε τροχιά γύρω από τη Γη το 1995 με τον διαστημικό σταθμό Mιρ. «Καλύτερα να μην μετράτε τώρα τις μέρες που πέρασαν αλλά αυτές που απομένουν» συμβούλευσε ο ρέκορντμαν κοσμοναύτης τους έξι συναδέλφους του στο μήνυμά του. Αυτές τις 438 ημέρες, οι έξι κοσμοναύτες ζουν κι εργάζονται σε έναν κλειστό χώρο 550 κυβικών μέτρων χωρίς παράθυρα όπου τους παρατηρούν γιατροί και ψυχολόγοι. Κάθε κοσμοναύτης έχει στη διάθεσή του ένα μικρό κρεβάτι, ένα γραφείο και μια ντουλάπα. Καθώς δεν υπάρχει ντουζ, οι κοσμοναύτες φροντίζουν για την καθαριότητά τους με απορροφητικό χαρτί σε μια αίθουσα που θυμίζει σάουνα. Μέρος του χρόνου περνάει με βιντεοπαιχνίδια. Παραλαμβάνουν τον δίσκο με το φαγητό τους από ένα πορτάκι και είναι υποχρεωμένοι να το καταναλώσουν όλο καθώς οι επιστήμονες μελετούν την αντίδραση του οργανισμού τους σε μια μακρά διαστημική δίαιτα. Ο Πολιακόφ περιέγραψε την εμπειρία «ίδια με αυτή που βιώνει κανείς σε μια διαστημική αποστολή αλλά χωρίς τη βαρύτητα». Σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Διαστήματος, οι έξι κοσμοναύτες χαίρουν άκρας υγείας. Οταν ολοκληρώσουν την εκπαίδευσή τους, θα γίνουν πλουσιότεροι κατά 70.000 ευρώ έκαστος. Για να θυμηθούμε λίγα για αυτην την μοναδική αποστολή οτι εγραφα στις 14/2/2011.Σελ.37. Έξι σκληροτράχηλοι εθελοντές, που ζουν απομονωμένοι σε ένα ρωσικό ινστιτούτο από τον περασμένο Ιούλιο, έφτασαν αισίως στο μέσο του διαπλανητικού ταξιδιού τους και «προσεδαφίστηκαν» στον Άρη. Η αποστολή Mars500, ένα πείραμα του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA), της Ρωσίας και της Κίνας, είχε τεθεί σε «τροχιά» γύρω από τον γειτονικό πλανήτη την 1η Φεβρουαρίου. Τρεις από τους έξι άνδρες παρέμειναν σε τροχιά στο «διαστημόπλοιο» της αποστολής, ενώ οι υπόλοιποι τρεις επιβιβάστηκαν σε ειδικό όχημα και το Σάββατο προσεδαφίστηκαν εικονικά στον Κόκκινο Πλανήτη. Τη Δευτέρα, οι τρεις πρωτοπόροι εξερευνητές -ο Ρώσος Αλεξάντερ Σμολέγιεφσκι, ο Ιταλός Ντιέγκο Ουρμπίνα και ο Κινέζος Ουάνγκ Γιούε- θα φορέσουν ρωσικές στολές Orlan, θα ανοίξουν την αεροστεγή θυρίδα και θα πατήσουν πόδι στο «εξωγήινο» έδαφος. Έπειτα από μερικές μέρες εξερεύνησης σε έναν θάλαμο στρωμένο με κόκκινη άμμο και βράχια, οι τρεις εικονικοί αστροναύτες θα επιστρέψουν στο διαστημικό σκάφος τους στις 27 Φεβρουαρίου. Η επιστροφή στη Γη προγραμματίζεται για το Νοέμβριο, έπειτα από 520 ημέρες απομόνωσης στο Ινστιτούτο Βιοϊατρικών Προβλημάτων έξω από τη Μόσχα. Όλο αυτό το διάστημα, τα μέλη του πληρώματος από την Ευρώπη, τη Ρωσία και την Κίνα (μηχανικοί, γιατροί και ένας φυσικός) ζουν μέσα στο σφραγισμένο ομοίωμα ενός σκάφους χωρίς παράθυρα, χωρισμένο σε τέσσερις επιμέρους χώρους, με συνολικό εμβαδό λιγότερο από 80 τετραγωνικά μέτρα. Το πλήρωμα έχει επαφή με τον έξω κόσμο μόνο μέσω ραδιοζεύξης, η οποία καθυστερεί έως και 20 λεπτά, το χρόνο που χρειάζεται το σήμα για να διανύσει την απόσταση από τη Γη στον Άρη. Οι διαπλανητικοί «αστροναύτες» επιτρέπεται να κάνουν ντους μόνο μια φορά την εβδομάδα, και τρέφονται αποκλειστικά με ειδικά συσκευασμένα τρόφιμα. Όταν τελικά επιστρέψουν στο μητρικό τους πλανήτη, θα αποζημιωθούν για την ταλαιπωρία τους με περίπου 97.000 δολάρια έκαστος. Τα δεδομένα που θα συγκεντρωθούν από το πείραμα είναι πάντως ανεκτίμητα: Το Mars500 σχεδιάστηκε να εξετάσει τις τεχνικές δυσκολίες και την ψυχολογική επιβάρυνση του πληρώματος που θα προέκυπταν στο αντίστοιχο πραγματικό ταξίδι. «Φυσικά, στη διάρκεια μιας αληθινής αποστολής στον Άρη, θα υπήρχαν επιπλέον προκλήσεις, όπως για παράδειγμα η βαρύτητα και το πρόβλημα της [κοσμικής] ακτινοβολίας» επισήμανε η Τζένιφερ Γκο-Αν, υπεύθυνη της προσομοίωσης στoν ESA. Η NASA δεν έχει καταλήξει σε χρονοδιάγραμμα για την πρώτη επανδρωμένη αποστολή σε άλλο πλανήτη, το ταξίδι πάντως θα μπορούσε να ξεκινήσει κάποια στιγμή τη δεκαετία του 2040. Όσον αφορά τη Ρωσία, τα σχέδια προβλέπουν αναχώρηση σε περίπου 20 με 30 χρόνια, πιθανώς σε συνεργασία με τον ESA και τη NASA. Περισσότερα και στην δημοσίευση 24/1/2011-Σελ.36. Μικρές ειδήσεις. Προετοιμασίες εκτόξευσης Διαπλανητικού Σταθμού προς τον Φόβο. Η Ρωσία σχεδιάζει να εκτοξεύσει Διαπλανητικό Σταθμό προς τον δορυφόρο του Άρη Φόβο στις 5 Νοεμβρίου του 2011. Τώρα αρχίζουν οι δοκιμές του Σταθμού και οι προετοιμασίες της εκτόξευσής του. Σκοπός της αποστολής είναι η μεταφορά των δειγμάτων του χώματος του Φόβου στη Γη, καθώς επίσης και η εξερεύνηση του χώρου γύρω από τον πλανήτη. Δέκαν μήνες μετά την εκτόξευση, από το Σταθμό Phobos-Grunt θα αποσπαστεί ο κινέζικός επιστημονικόες μικροδορυφόρος Inho1, που θα ασχολείται με την εξερεύνηση της ατμόσφαιρας του ΄Αρη. Ο ολικός χρόνος διαρκείας της διαπλανητικής αποστολής ανέρχεται σε 3 χρόνια. Ο επόμενος τουρίστας θα πετάξει στο Διάστημα το 2014. ΄Ετσι ανακοίνωσε εκπρόσωπος της ρωσικής Πυραυλο-διαστημικής Εταιρείας «Ενέργεια». Οι Μάρκετινγκ Υπηρεσίες για τη διοργάνωση των πτήσεων των διαστημικών τουριστών με ρωσικά διαστημόπλοια Σογιούζ προς το Διεθνή Διαστημικό Σταθμό προσφέρονται από την εταιρεία Space Adventures. Ο πρώτος διαστημικός τουρίστας έγινε το 2001 ο Αμερικανός Ντένις Τίτο (Dennis Tito). Συνολικά δε, ως το 2009 στο Διάστημα είχαν πετάξει 6 άτομα. Μάλιστα, ο Αμερικανός ουγγρικής καταγωγής Τσαρλζ Σιμόνι (Charles Simonyi) είχε ταξιδεύψει στο Διάστημα δύο φορες.

Η έρευνα για συγχωνεύσεις μαύρων οπών. Οι θεαματικές αυτές κοσμικές συγχωνεύσεις πιστεύεται ότι είναι συνηθισμένες σε περιβάλλοντα όπως τα σμήνη των γαλαξιών στο μακρινό σύμπαν. Επίσης, στο τελικό τους στάδιο οι συγχωνεύσεις αναμένεται να είναι έντονες πηγές βαρυτικών κυμάτων. Τώρα, δύο επιστήμονες από το Ινστιτούτο Kavli για τη Σωματιδίων Αστροφυσική και Κοσμολογία δοκίμασαν μια νέα μέθοδο για να δούμε την έντονη ακτινοβολία από το παρελθόν, που προέρχεται από τη συγχώνευση δύο γαλαξιών με σκοπό να δούμε τις υπερμεγέθεις μαύρες τρύπες στους πυρήνες τους. Οι ερευνητές θέλουν να παρακολουθήσουν το πώς οι μαύρες τρύπες που βρίσκονται στα κέντρα των σπειροειδών γαλαξιών που συγχωνεύονται κινούνται αρχικά σπειροειδώς η μία ως προς την άλλη, μέχρι αυτές να συνενωθούν, σχηματίζοντας μια ενιαία ακόμη πιο ογκώδη μαύρη τρύπα. Οι δύο φωτεινές πηγές στο κέντρο αυτής της σύνθετης εικόνας,(Φωτογραφία) που πάρθηκε σε ακτίνες-x (μπλε χρώμα) και σε ραδιο- ακτίνες (σε ροζ), του γαλαξία 3C 75, πιστεύεται ότι οφείλονται σε δύο υπερμεγέθεις μαύρες τρύπες που είναι σε τροχιά η μία γύρω από την άλλη, ενώ τροφοδοτούν την γιγάντια ραδιοφωνική πηγή από εκεί. Οι δύο μαύρες τρύπες περιτριγυρισμένες από αέρια εκατομμυρίων βαθμών που εκπέμπουν ακτίνες-Χ, εκτοξεύουν πίδακες από σχετικιστικά σωματίδια. Οι υπερβαρέες μαύρες τρύπες απέχουν 25.000 έτη φωτός ενώ οι πυρήνες των δύο υπό συγχώνευση γαλαξιών στο σμήνος Abell 400 απέχουν περίπου 300 εκατομμύρια έτη φωτός από μας. Οι αστρονόμοι συμπεραίνουν ότι αυτές οι δύο υπερμεγέθεις μαύρες τρύπες συνδέονται μεταξύ τους με τη βαρύτητα σε ένα δυαδικό σύστημα, επειδή η προς τα πίσω εμφάνιση των πιδάκων είναι πιθανό να οφείλεται στην κοινή κίνησή τους, καθώς αυτοί οι πίδακες κινούνται μέσα από το καυτό αέριο του σμήνους με 1200 χιλιόμετρα ανά δευτερόλεπτο. Το γεγονός αυτό μπορεί να δώσει στους αστρονόμους πολύτιμες πληροφορίες τόσο για την γαλαξιακή εξέλιξη όσο και για το πώς κάποιες μαύρες τρύπες – και μερικούς γαλαξίες – αυξήθηκαν τόσο πολύ και μάλιστα τόσο νωρίς στην ιστορία του σύμπαντος. "Το όλο ζήτημα της συγχώνευσης δύο ελαφρύτερων μαύρων οπών προς μία πιο βαριά μαύρη τρύπα ήταν καθαρά μια υποθετική υπόθεση για κάποιο χρονικό διάστημα”, δήλωσε ο Brian Gerke. Η επιβεβαίωση ή η αναίρεσή αυτής της υπόθεσης, όχι για να αναφέρουμε το πόσο συχνά συμβαίνει αυτό είναι σημαντικό θέμα για τον προσδιορισμό του τρόπου που οι γαλαξίες αναπτύσσονται. “Στις πρώτες εποχές στο σύμπαν”, πρόσθεσε ο Greg Madejski, "βλέπουμε ήδη πολύ ογκώδεις μαύρες τρύπες. Θα μπορούσαν αυτές να έχουν σχηματιστεί με μια αργή και σταθερή ανάπτυξη; Μάλλον όχι. Το συμπέρασμα είναι ότι δημιουργήθηκαν με τη συνένωση, τη συγχώνευση δύο άλλων. Αυτό πιστεύουν οι αστρονόμοι ότι πρέπει να έχει συμβεί. " Στην πραγματικότητα η ανακάλυψη περιπτώσεων όπου γίνονται συγχωνεύσεις μαύρων οπών είναι μια δύσκολη υπόθεση, λόγω της φύσης των γαλαξιών. Το ζεύγος των μαύρων οπών των Gerke και Madejski που ερευνούν βρίσκεται στην καρδιά ενός ενεργού γαλαξιακού πυρήνα (AGN), αντικείμενα που είναι υπεύθυνα για μερικά από τα πιο ενεργητικά φαινόμενα στο σύμπαν. Η ενέργεια αυτή προέρχεται από το αέριο και τη σκόνη που στροβιλίζεται στη μαύρη τρύπα, στην καρδιά ενός AGN. Καθώς η ύλη αναρροφάται από τη μαύρη τρύπα θερμαίνεται τόσο πολύ που εκπέμπει ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία από όλο το φάσμα – από την υπέρυθρη ακτινοβολία έως τις ακτίνες-Χ. Εάν οι μαύρες τρύπες σε τέτοια ζεύγη είναι ακόμη σε σχετικά μεγάλη απόσταση μεταξύ τους, μπορούν να διακριθούν από την άμεση παρατήρηση. Αλλά αν η συγχώνευση συνέβη αρκετά πίσω στο παρελθόν που ο γαλαξίας που προέκυψε εμφανίζεται σχετικά ήρεμος, τότε οι μαύρες τρύπες είναι πολύ κοντά για να μας πουν τι συνέβη χρησιμοποιώντας τις συμβατικές μεθόδους παρατήρησης. Προς το σκοπό αυτό η ερευνητική ομάδα των αστρονόμων έχει χρησιμοποιήσει μια νέα, αποτελεσματική μέθοδο με τη βοήθεια της φασματομετρίας τόσο από επίγεια όσο και από διαστημικά παρατηρητήρια. Μια μέθοδος που αρχικά προτάθηκε από τον Gerke το 2009 με σκοπό να δει τι συνέβη στο παρελθόν, με τη βοήθεια της έντονης ακτινοβολίας που προέρχεται από τον ενεργό πυρήνα. Η έρευνά τους θα εμφανιστεί στο Astrophysical Journal Letters.

Το SETI ξαναρχίζει την αναζήτηση εξωγήινων. Μετά από τετράμηνη διακοπή λόγω έλλειψης των αναγκαίων κονδυλίων, το διάσημο πρόγραμμα αναζήτησης εξωγήινης νοημοσύνης SETI ξανάρχισε να λειτουργεί χάρη σε περίπου 2.300 «πιστούς» που κατέθεσαν τον οβολό τους και συνέβαλαν για να συγκεντρωθεί το ποσό των 200.000 δολαρίων, με τα οποία το μεγάλο ραδιοτηλεσκόπιο Άλεν του προγράμματος, «άναψε» και πάλι τις αντένες του - τουλάχιστον για ένα χρονικό διάστημα, οπότε το χρηματοδοτικό πρόβλημα αναμένεται να προκύψει και πάλι, καθώς λόγω της οικονομικής κρίσης έχουν δυσκολέψει οι εποχές για τέτοιες «πολυτέλειες». Στη «συμμαχία των προθύμων» συμμετείχε και η γνωστή ηθοποιός Τζόντι Φόστερ, η οποία είχε πρωταγωνιστήσει το 1997 στην κινηματογραφική ταινία «Επαφή», μια μεταφορά του ομώνυμου βιβλίου του διάσημου αστρονόμου Καρλ Σαγκάν, όπου μια νεαρή ερευνήτρια των άστρων «πιάνει» πράγματι ένα εξωγήινο σήμα (στην πραγματικότητα, δυστυχώς, οι εξωγήινοι δεν έχουν ακόμα εμφανιστεί!). Η Φόστερ έχει -στην καριέρα και την προσωπική της ζωή- δείξει μεγάλο ενδιαφέρον για τους εξωγήινους και έχει δηλώσει ότι κάποια στιγμή θα σκηνοθετήσει ένα σχετικό φιλμ επιστημονικής φαντασίας. Τον Απρίλιο, ο μη κερδοσκοπικός οργανισμός SETI είχε ανακοινώσει ότι ξέμεινε από χρήματα, καθώς σταμάτησε η χρηματοδότησή του από το πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας Μπέρκλεϊ, τον συνιδρυτή της Microsoft Πολ Άλεν (του οποίου το όνομα φέρει η διάταξη των 42 συνδυασμένων αντενών διαμέτρου έξι μέτρων η κάθε μια) και άλλους χορηγούς. Έτσι, αναζητήθηκαν επειγόντως νέοι υποστηρικτές, μέχρι που η όλη προσπάθεια ευοδώθηκε και τα τηλεσκόπια βγήκαν από την «ύπνωσή» τους. Η διάταξη τηλεσκοπίων ΑΤΑ (Allen Telescope Array) του SETI, που λειτουργεί από το 2007 με επικεφαλής τον αστρονόμο Σεθ Σόστακ, είναι ουσιαστικά η πρώτη που είναι σχεδόν αποκλειστικά αφιερωμένη στην αναζήτηση σημάτων από κάποιο εξελιγμένο εξωγήινο πολιτισμό. Χρήματα δόθηκαν από πολλά μέρη του κόσμου, κυρίως μέσω διαδικτύου, όμως τα 200.000 δολάρια δεν επαρκούν για να εξασφαλίσουν τη βιωσιμότητα του προγράμματος, καθώς φτάνουν μόνο για μέχρι το τέλος του 2011. Έτσι, ήδη αναζητείται η υποστήριξη πιο ισχυρών και μόνιμων χορηγών, όπως της Πολεμικής Αεροπορίας των ΗΠΑ. Εντοπίστηκε ο πιο σκοτεινός εξωπλανήτης. Οι αστρονόμοι ανακάλυψαν τον πιο σκοτεινό μέχρι σήμερα πλανήτη εντός ή εκτός του ηλιακού μας συστήματος, ο οποίος, όπως δείχνουν οι μετρήσεις τους, αντανακλά λιγότερο από το 1% του ηλιακού φωτός που πέφτει πάνω του, με συνέπεια να είναι πιο μαύρος ακόμα και από τον άνθρακα ή το μαύρο ακρυλικό χρώμα. Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον αστρονόμο Ντέιβιντ Κίπινγκ του Κέντρου Αστροφυσικής Χάρβαρντ-Σμιθσόνιαν των ΗΠΑ, που δημοσιεύουν την ανακάλυψή τους στο περιοδικό «Monthly Notices» της βρετανικής Βασιλικής Αστρονομικής Εταιρίας, σύμφωνα με το Γαλλικό Πρακτορείο, εκτιμούν ότι ο εξωπλανήτης, με την ονομασία TrES-2b, είναι ένας μακρινός αέριος γίγαντας στο μέγεθος περίπου του Δία. Ο τελευταίος όμως «κολυμπά» σε φωτεινά νέφη αμμωνίας που αντανακλούν πάνω από το ένα τρίτο της ηλιακής ακτινοβολίας, με αποτέλεσμα να είναι πολύ πιο φωτεινός. Αντίθετα, εξαιτίας της πολύ υψηλής θερμοκρασίας του, ο «εξωτικός» εξωπλανήτης, που είχε ανακαλυφθεί το 2006, δεν διαθέτει ανακλαστικά νέφη. Ο TrES-2b βρίσκεται σε πολύ κοντινή τροχιά στο μητρικό άστρο του (σε απόσταση μόλις πέντε εκατομμυρίων χιλιομέτρων) και το φως του τελευταίου θερμαίνει τον πλανήτη περίπου στους 1.000 βαθμούς Κελσίου, οπότε είναι αδύνατο να σχηματιστούν νέφη αμμωνίας. Η ατμόσφαιρα του εξωπλανήτη περιέχει χημικές ουσίες που απορροφούν το φως, όπως κάλλιο, ατμούς νατρίου και οξείδιο του τιτανίου σε αέρια μορφή. Παρόλα αυτά, κανένα από αυτά τα στοιχεία δεν μπορεί να εξηγήσει πλήρως την σχεδόν πλήρη μαυρίλα του πλανήτη. «Δεν είναι σαφές τί είναι αυτό που ευθύνεται για το ότι ο πλανήτης είναι τόσο υπερβολικά μαύρος», δήλωσε ο ερευνητής Ντέιβιντ Σπίγκελ του πανεπιστημίου Πρίνστον. Πάντως, ο μυστηριώδης εξωπλανήτης, επειδή είναι τόσο καυτός, εκπέμπει μια αχνή ερυθρά ανταύγεια όπως τα αποκαΐδια. Οι αστρονόμοι πιστεύουν ότι, όπως και το φεγγάρι μας, ο συγκεκριμένος πλανήτης κινείται σε «κλειδωμένη» τροχιά γύρω από το άστρο του, έτσι ώστε μόνο η μια πλευρά του αντικρίζει μόνιμα τον μακρινό μητρικό ήλιο, ο οποίος απέχει περίπου 750 έτη φωτός από τη Γη, στην κατεύθυνση του αστερισμού του Δράκοντα. Οι μετρήσεις του φωτός του εξωπλανήτη έγιναν με τη βοήθεια των οργάνων του διαστημικού τηλεσκοπίου «Κέπλερ» της NASA. Το «Κέπλερ», μέχρι σήμερα, έχει ανακαλύψει περισσότερους από 1.200 υποψήφιους εξωπλανήτες, για εκατοντάδες από τους οποίους εκκρεμεί η επιβεβαίωση με διασταυρωμένες παρατηρήσεις. Οι αστρονόμοι θα αναζητήσουν και άλλους ασυνήθιστα σκοτεινούς εξωπλανήτες για να δουν πόσο κοινοί είναι στο σύμπαν. Μικρές ειδήσεις. Θα περιοριστούν οι εκτοξευσεις των φορτηγών διαστημοπλοίων. Η Ρωσία θα μειώσει το 2012 κατά δύο φορές τον αριθμό των εκτοξεύσεων των διαστημοπλοίων εφοδιασμού Προγκρές προς το Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Αυτό οφείλεται, όπως ανακοίνωσε εκπρόσωπος της Ροσκόσμος, στην προβλεπόμενη έναρξη των πτήσεων αμερικανικών ιδιωτικών διαστημοπλοίων εφοδιασμού προς το ΔΔΣ. Το 2012 προβλέπεται να εκτοξευτούν τρία Προγκρές έναντι των φετινών 6. Φέτος τον Ιούλιο ολοκληρώθηκε η χρησιμοποίηση των αμερικανικών διαστημικών λεωφορείων (σατλ) και για αυτό τον λόγο τα ρωσικά διαστημόπλοια Σογιούζ είναι προς το παρόν το μοναδικό μέσο μεταφοράς πληρωμάτων και φορτίων στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Εκτόξευση του Σογιούζ από το Κουρού. Ο ρωσικός πύραυλος-φορέας Σογιούζ θα εκτοξευτεί στις 20 Οκτωβρίου από το κοσμοδρόμιο του Κουρού της Γαλλικής Γουιάνας. ΄Ετσι ανακοίνωσε η Ομοσπονδιακή Διαστημική Υπηρεσία της Ρωσίας (Ροσκόσμος). Ο πύραυλος θα τοποθετήσει σε τροχιά δύο ευρωπαϊκούς δορυφόρους συστήματος Galileo. Η Ρωσία, όπως είπε εκπρόσωπος της Ροσκόσμος, εκπληρώνει αυστηρά τα συμβόλαια στο πλαίσιο του σχεδίου του Κουρού, που προβλέπει την χρησιμοποίηση των ρωσικών πυραύλων της για τη τοποθέτηση ευρωπαϊκών διαστημικών συσκευών στο Διάστημα. Η εγκατάσταση του κοσμοδρομίου κοντά στον Ισημερινό καθιστά λιγότερο δαπανηρή την εκτόξευση δορυφόρων.

Τη βοήθεια των πολιτών ζητά το CERN. Ένα ακόμα μεγάλο επιστημονικό πρόγραμμα προσφεύγει στην «επιστήμη των πολιτών», ζητώντας βοήθεια από κάθε έναν ενδιαφερόμενο, που θα ήθελε να διαθέσει τον ελεύθερο χρόνο του ηλεκτρονικού υπολογιστή του σπιτιού ή του γραφείου του, για να συμβάλει σε μια σημαντική ανακάλυψη. Το CERN δημιούργησε το πρόγραμμα LHC@home, ώστε να αξιοποιήσει τη συλλογική επεξεργαστική ισχύ όσο το δυνατόν περισσότερων υπολογιστών ανά τον κόσμο. Οι πολίτες-επιστήμονες θα έχουν τη χαρά ότι συμμετέχουν στα ιστορικά πειράματα φυσικής του υπόγειου μεγάλου επιταχυντή, που βρίσκεται κάτω από τα γαλλο-ελβετικά σύνορα. Μεταξύ άλλων, θα βοηθήσουν στην αναζήτηση του «μποζονίου του Χιγκς», του αποκαλούμενου και «σωματιδίου του Θεού». Είχε προηγηθεί, το 2004, σύμφωνα με το BBC, μια ανάλογη μικρότερης κλίμακας προσπάθεια του CERN για να γίνουν προσομοιώσεις ακτίνων πρωτονίων. «Οι εθελοντές μπορούν τώρα να βοηθήσουν ενεργά τους φυσικούς στην αναζήτηση νέων θεμελιωδών σωματιδίων που θα ρίξουν νέο φως στην προέλευση του σύμπαντός μας, συνεισφέροντας διαθέσιμη επεξεργαστική ισχύ από τους προσωπικούς υπολογιστές τους, επιτραπέζιους και φορητούς», αναφέρεται στη σχετική ανακοίνωση του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Πυρηνικών Ερευνών, που συνεργάζεται για το νέο πρόγραμμα με το Κέντρο Κυβερνοεπιστήμης Πολιτών, στο οποίο συμμετέχουν ο ΟΗΕ και το πανεπιστήμιο της Γενεύης. Κάθε χρόνο ο επιταχυντής, μέσω των συγκρούσεων σωματιδίων, παράγει έναν τεράστιο όγκο δεδομένων προς επεξεργασία, που φθάνουν τα 15 εκατ. Gigabyte. Το CERN διαθέτει μια εντυπωσιακή υποδομή διασυνδεμένων υπολογιστών, παρόλα αυτά δεν λέει όχι στη συμβολή έξτρα ισχύος από κάθε ενδιαφερόμενο. Άλλες επιστημονικές ομάδες, από διαφορετικά γνωστικά πεδία, τα προηγούμενα χρόνια, έχουν επίσης καταφύγει στους εθελοντές, όπως για την αναζήτηση εξωγήινης νοημοσύνης (SETI@home) ή για την ανάλυση πρωτεϊνών (Folding@home). =D>

Στον κρατήρα Endeavour του Άρη πλησιάζει το ρομπότ Opportunity. Στο χείλος του κρατήρα Endeavour, τον τελευταίο σταθμό του μεγάλου ταξιδιού εξερεύνησης του στην επιφάνεια του Άρη, έφτασε το ρομπότ Opportunity, αναφέρει η NASA. Την Τρίτη, σύμφωνα με τη NASA, το εξάτροχο ρομπότ έφτασε στο χείλος του κρατήρα που έχει διάμετρο 23 χιλιόμετρα, αρκετά μεγαλύτερη από όσους έχει μελετήσει ως τώρα. Εκεί το Opportunity θα μελετήσει το έδαφος και τα πετρώματα που, όπως πιστεύουν οι αστροφυσικοί, είναι αρχαιότερα από όσα έχει εξερευνήσει ως τώρα. Ο Άρης πιστεύεται ότι ήταν πιο ζεστός από σήμερα και είχε νερό στην επιφάνεια του, αλλά το έχασε σχετικά πρόωρα. Το Opportunity εξερευνά τον Άρη από το 2004 σε μία αποστολή που επρόκειτο να διαρκέσει 90 ημέρες αλλά ήδη μετρά 2680 ημέρες. Έχει διασχίσει 33,2 χιλιόμετρα στην επιφάνεια του πλανήτη, πραγματοποιώντας δεκάδες στάσεις σε ενδιαφέροντα για τους αστρονόμους σημείο και στέλνοντας στη Γη τεράστιο όγκο δεδομένων για το γεωλογικό παρελθόν του Άρη. Το άλλο ρομπότ, το Spirit, σταμάτησε να λειτουργεί πέρυσι αφού παγιδεύτηκε στην μαλακή άμμο του Άρη ενώ λόγω του αρεινού χειμώνα οι μπαταρίες του δεν φορτίζονταν. #-o Πανοραμική φωτογραφία του κρατήρα από το Opportunity. Τεράστιος πλανήτης προκαλεί παλίρροιες στο άστρο του. Αμερικανοί αστρονόμοι εντόπισαν ένα σπάνιο κοσμικό φαινόμενο που λαμβάνει χώρα σε ένα κοντινό μας άστρο. Όπως φαίνεται ο γιγάντιος πλανήτης που βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής από το άστρο WASP 18 έχει τόσο ισχυρή βαρύτητα που επιδρά σε αυτό με τρόπο ανάλογο με εκείνο της Σελήνης στις θάλασσες της Γης. Αστρική παλίρροια Το WASP 18 βρίσκεται σε απόσταση 325 ετών φωτός από εμάς στον αστερισμό του Φοίνικα και έχει λίγο μεγαλύτερη μάζα από αυτή του Ήλιου. Σε απόσταση μόλις 3 εκατομμυρίων χιλιομέτρων από το άστρο βρίσκεται ένας γιγάντιος πλανήτης που έχει μάζα δέκα φορές μεγαλύτερη από αυτήν του Δία ο οποίος είναι ο μεγαλύτερος πλανήτης του ηλιακού μας συστήματος. Ο πλανήτης που έχει λάβει την ονομασία Wasp 18b είναι τόσο κοντά στο άστρο που ολοκληρώνει μια πλήρη περιστροφή γύρω από αυτό σε μια μέρα - δηλαδή ένα γήινο έτος αντιστοιχεί για τον συγκεκριμένο πλανήτη σε ένα 24ωρο. Στενές επαφές ...αστρικού τύπου Μάλιστα κατά την τροχιακή του κίνηση ο πλανήτης πλησιάζει το άστρο σε απόσταση μικρότερη του ενός εκατομμυρίου χιλιομέτρων και με δεδομένο το μέγεθος του θα μπορούσε να πει κάποιος ότι σχεδόν το ακουμπάει... Ερευνητές του Πανεπιστημίου της Βιρτζίνια διαπίστωσαν ότι το πανίσχυρο μαγνητικό πεδίο του πλανήτη επηρεάζει το άστρο ασκώντας παλιρροϊκές δυνάμεις οι οποίες υποχρεώνουν την επιφάνεια του άστρου να ανασηκώνεται και να υποχωρεί. Η ανακάλυψη η οποία δημοσιεύεται στην επιθεώρηση Monthly Notices of the Royal Astronomical Society θεωρείται ιδιαίτερα σημαντική για τη μελέτη των πλανητικών συστημάτων. Περισσότερα για τον δακτύλιο αντιπρωτονίων που βρίσκεται γύρω από τη Γη. Αντιπρωτόνια φαίνεται να σχηματίζουν ένα δακτύλιο γύρω από τη Γη, που οριοθετείται από τις γραμμές του μαγνητικού πεδίου του πλανήτη μας. Η αντιύλη, η οποία μπορεί να κρατήσει για λίγα λεπτά ή και ώρες πριν συναντηθεί με την κανονική ύλη και εξαϋλωθεί, θα μπορούσε θεωρητικά να χρησιμοποιηθεί για καύσιμα σε εξαιρετικά αποτελεσματικούς πυραύλους του μέλλοντος. Τα φορτισμένα σωματίδια βρίσκονται στις δύο ζώνες Van Allen, ενώ τα αντιπρωτόνια μόνο στην εσωτερική ζώνη. Τα φορτισμένα σωματίδια των κοσμικών ακτίνων συνεχώς πέφτουν σαν βροχή από το γύρω διάστημα, δημιουργώντας ένα πίδακα νέων σωματιδίων – συμπεριλαμβανομένων και των αντισωματιδίων – όταν συγκρούονται με σωματίδια στην ατμόσφαιρα. Πολλά από αυτά εγκλωβίζονται μέσα στις ζώνες ακτινοβολίας Van Allen, δύο ζώνες σχήματος ντόνατ γύρω από τον πλανήτη μας, όπου τα φορτισμένα σωματίδια κινούνται σπειροειδώς γύρω από τις γραμμές του μαγνητικού πεδίου της Γης. Οι δορυφόροι είχαν ήδη ανακαλύψει ποζιτρόνια – η αντιύλη των ηλεκτρονίων – σε ζώνες ακτινοβολίας. Τώρα κι ένα διαστημικό σκάφος έχει εντοπίσει αντιπρωτόνια, με περίπου 2000 φορές μεγαλύτερη μάζα από τα ποζιτρόνια. Τα βαρύτερα σωματίδια ακολουθούν τροχιές με μεγαλύτερες ακτίνες όταν αυτά στρέφονται σπειροειδώς γύρω από τις μαγνητικές γραμμές του πλανήτη, ενώ και τα πιο ασθενή πεδία επίσης οδηγούν σε σπείρες με μεγαλύτερες ακτίνες. Έτσι, τα σχετικά βαριά αντιπρωτόνια ταξιδεύουν στην εξωτερική ζώνη ακτινοβολίας όπου έχουμε ασθενή μαγνητικά πεδία, έτσι οι βρόχοι που ακολουθούν είναι τόσο μεγάλοι που φτάνουν γρήγορα στην κατώτερη ατμόσφαιρα, όπου θα συναντήσουν την κανονική ύλη και θα εξαϋλωθούν. Η εσωτερική ζώνη πιστεύεται ότι έχει αρκετά ισχυρά πεδία ώστε να παγιδέψει τα αντιπρωτόνια, όπου και βρέθηκαν. . Ο Piergiorgio Picozza από το Πανεπιστήμιο της Ρώμης και οι συνεργάτες του ανίχνευσαν τα αντιπρωτόνια χρησιμοποιώντας το διαστημικό σκάφος PAMELA, που ανιχνεύει τις κοσμικές ακτίνες. Το τελευταίο πετά μέσα από την εσωτερική ζώνη ακτινοβολίας της Γης πάνω από το νότιο Ατλαντικό. Μεταξύ Ιουλίου 2006 και Δεκεμβρίου 2008, από το PAMELA εντοπίστηκαν 28 αντιπρωτόνια παγιδευμένα σε σπειροειδή τροχιά γύρω από τις γραμμές του μαγνητικού πεδίου που ξεπετάγονταν από το νότιο πόλο της Γης. Το PAMELA έλαβε δείγματα μόνο από ένα μικρό μέρος της εσωτερικής ζώνης ακτινοβολίας, αλλά τα αντιπρωτόνια πιθανώς είναι παγιδευμένα σε όλη αυτή τη ζώνη. Οι φυσικοί πιστεύουν ότι υπάρχουν δισεκατομμύρια τέτοια σωματίδια εκεί μέσα. Στην πραγματικότητα το μαγνητικό πεδίο της Γης λειτουργεί σαν τις μαγνητικές παγίδες που χρησιμοποιούν οι φυσικοί στα εργαστήρια, όπως στο CERN. Εκεί, οι ερευνητές έχουν προσπαθήσει να παγιδέψουν αντιύλη για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα για να συγκρίνουν τη συμπεριφορά της με εκείνη της κανονικής ύλης. Ο Alessandro Bruno, ένα άλλο μέλος της ερευνητικής ομάδας, πιστεύει πως η αντιύλη που βρίσκεται στις ζώνες ακτινοβολίας της Γης μπορεί μια μέρα να χρησιμέψει για να τροφοδοτεί με ενέργεια τα διαστημόπλοια. Οι μελλοντικοί πύραυλοι θα μπορούσαν να τροφοδοτηθούν από την αντίδραση μεταξύ ύλης και αντιύλης, μια αντίδραση που παράγει ενέργεια ακόμα πιο αποτελεσματικά από ό,τι η πυρηνική σύντηξη στον πυρήνα του ήλιου. "Αυτή είναι η πιο άφθονη πηγή αντιπρωτονίων κοντά στη Γη," λέει ο Bruno. "Ποιος ξέρει, μια μέρα ένα διαστημικό σκάφος θα μπορούσε να ξεκινήσει από τη Γη και στη συνέχεια να ανεφοδιαστεί στην εσωτερική ζώνη ακτινοβολίας προτού κάνει ένα μακρινό ταξίδι."

Μια μαύρη τρύπα σε ένα κβάζαρ έχει μάζα ίση με 18 δισεκατομμύρια ηλιακές μάζες! Αν και τα κβάζαρ είναι συμπαγή αντικείμενα μικρού μεγέθους, κατά τη διάρκεια που τροφοδοτούνται με υλικό απελευθερώνουν αρκετή ενέργεια για να επισκιάσουν ένα ολόκληρο γαλαξία. Το κβάζαρ OJ 287 είχε παράγει σχεδόν περιοδικές οπτικές εκρήξεις πριν περίπου 100 χρόνια, όπως φαίνονται για πρώτη φορά σε φωτογραφικές πλάκες από το 1891. Η κεντρική υπερβαρέα μαύρη τρύπα του είναι η μεγαλύτερη γνωστή, με μια μάζα 18 δισεκατομμύρια ηλιακές μάζες, ή έξι φορές μεγαλύτερη από αυτήν που ξέραμε μέχρι τώρα για το προηγούμενο μεγαλύτερο αντικείμενο. Το αντικείμενο αυτό που ονομάστηκε OJ287 βρίσκεται στον αστερισμό του Καρκίνου και είναι περίπου 3,5 δισεκατομμύρια έτη φωτός μακριά μας. Είναι μέρος ενός δυαδικού συστήματος μαύρων οπών και παράγει ένα τεράστιο ποσό φωτός, γεγονός που συνδέεται συνήθως με το σχηματισμό ενός νέου γαλαξία. Τα κβάζαρ ως επί το πλείστον αποτελούνται από μια τεράστια μαύρη τρύπα η οποία περιβάλλεται από ένα μεγάλο δίσκο συσσώρευσης υλικού και που περιστρέφεται γύρω από αυτούς, ενώ τροφοδοτούνται από τα τεράστια ποσά ύλης που πέφτουν προς το κέντρο της μαύρης τρύπας. Το δυαδικό σύστημα περιλαμβάνει μια τεράστια μαύρη τρύπα με μία μικροκαμωμένη να πλανάται γύρω από την μεγαλύτερη. Παρατηρώντας την τροχιά των μικρότερων μαύρων οπών, οι αστρονόμοι είναι σε θέση να ελέγξουν τη θεωρία της γενικής σχετικότητας με τα ισχυρότερα βαρυτικά πεδία που είδαμε ποτέ. Η μεγαλύτερη μαύρη τρύπα υπερβαίνει τη μικρότερη κατά έξι φορές. Ευτυχώς, είναι 3,5 δισεκατομμύρια έτη φωτός μακριά μας, αποτελώντας την καρδιά του κβάζαρ OJ287. Όπως ξέρουμε τα κβάζαρ είναι εξαιρετικά φωτεινά αντικείμενα όπου η ύλη που πέφτει σπειροειδώς σε μια γιγαντιαία μαύρη τρύπα εκπέμπει μεγάλες ποσότητες ακτινοβολίας. Η μικρότερη μαύρη τρύπα του δυαδικού συστήματος, που ζυγίζει περίπου 100 εκατομμύρια ήλιους, περιστρέφεται γύρω από τη μεγαλύτερη, σε μια ελλειπτική τροχιά με περίοδο 12 χρόνια. Έρχεται αρκετά κοντά ώστε να εισέλθει μέσα στο δίσκο της ύλης που περιβάλλει την μεγαλύτερη μαύρη τρύπα δύο φορές σε κάθε τροχιά, προκαλώντας έτσι δύο εκρηκτικά ξεσπάσματα που αναγκάζουν το κβάζαρ OJ287 ξαφνικά να φωτίζει. Η γενική σχετικότητα προβλέπει ότι η τροχιά της μικρότερης μαύρης τρύπας θα πρέπει να περιστρέφεται με την πάροδο του χρόνου, έτσι ώστε το πλησιέστερο σημείο στο οποίο βρίσκεται κάθε φορά σε σχέση με την μεγαλύτερη, να μετακινείται γύρω στον χώρο. Το φαινόμενο αυτό παρατηρείται στην τροχιά του Ερμή γύρω από τον Ήλιο, αλλά σε πολύ μικρότερη κλίμακα και λέγεται μετάπτωση του περιηλίου. Στην περίπτωση του OJ287, το τεράστιο βαρυτικό πεδίο της μεγαλύτερης μαύρης τρύπας γίνεται η αιτία η τροχιά της μικρότερης μαύρης τρύπας να προχωράει (η γνωστή μετάπτωση) με μία εντυπωσιακή γωνία 39° κάθε φορά. Περίπου μια ντουζίνα φωτεινά εκρηκτικά ξεσπάσματα έχουν παρατηρηθεί μέχρι σήμερα, και οι αστρονόμοι με επικεφαλής τον Mauri Valtonen του Παρατηρητηρίου Tuorla στη Φινλανδία έχουν αναλύσει αυτές μετρώντας το ρυθμό μετάπτωσης της τροχιάς της μικρότερης τρύπας. Αυτός, σε συνδυασμό με την περίοδο της τροχιάς, δείχνει ότι η μεγαλύτερη μαύρη τρύπα είναι η μεγαλύτερη που έχει βρεθεί ποτέ, 18 δισεκατομμύρια ήλιους. Πόσο όμως μεγάλα μπορούν αυτά τα τέρατα να γίνουν; Ο Craig Wheeler του Πανεπιστημίου του Τέξας στο Ώστιν, λέει ότι εξαρτάται μόνο από την ηλικία της μαύρης τρύπας και το πόσο γρήγορα έχει καταπιεί την ύλη, προκειμένου να αναπτυχθεί. "Δεν υπάρχει κανένα θεωρητικό ανώτατο όριο στη μάζα”, συμπληρώνειι. Η πλέον πρόσφατη έκρηξη στο δυαδικό αυτό σύστημα συνέβη στις 13 Σεπτεμβρίου του 2007, όπως προβλέπεται από τη γενική σχετικότητα. "Αν δεν υπήρχε καμιά τροχιακή αλλοίωση, η έκρηξη θα ήταν μετά από 20 ημέρες από τότε που συνέβη στην πράξη," δήλωσε ο Valtonen , προσθέτοντας ότι οι μαύρες τρύπες είναι σε καλό δρόμο για τη συγχώνευση τους μέσα σε 10.000 χρόνια. Ο Wheeler υποστηρίζει ότι οι παρατηρήσεις των εκρηκτικών ξεσπασμάτων ταιριάζουν πολύ με τους θεωρητικούς υπολογισμούς της γενικής σχετικότητας. "Το γεγονός ότι μπορεί να ταιριάξει η θεωρία του Αϊνστάιν τόσο καλά μας λέει ότι αυτή δουλεύει άριστα”, συμπληρώνει.

Επιστημονική πρόταση για το νοικοκύρεμα των διαστημικών σκουπιδιών. Μια βιώσιμη λύση για το διογκούμενο πρόβλημα των διαστημικών σκουπιδιών πρότειναν πρόσφατα επιστήμονες. Η ιδέα αφορά την εκτόξευση ενός δορυφόρου και τη «συνάντησή» του με τα περισσότερα διαστημικά συντρίμμια, όπως χρησιμοποιημένα κομμάτια από διαστημικές ρουκέτες. Ο δορυφόρος θα βάζει, λοιπόν, σε λειτουργία ένα προωθητικό μηχανισμό και θα «οδηγεί» τα συντρίμμια στην ατμόσφαιρα της Γης. Οι εμπλεκόμενοι στην επιστημονική πρόταση ισχυρίζονται ότι σύμφωνα με τον σχεδιασμό, θα είναι δυνατή η απομάκρυνση πέντε έως δέκα αντικειμένων ετησίως. Βέβαια αντιλαμβάνεται κανείς ότι ο στόχος του προγράμματος είναι τεράστιος καθώς αφορά περισσότερα από 17.000 αντικείμενα, μεγαλύτερα από 10 εκατοστά, που βρίσκονται σε χαμηλή τροχιά γύρω από τη γη. Η πιο αρνητική προοπτική βέβαια σχετίζεται με το γεγονός ότι τα μεγαλύτερα αυτά κομμάτια είναι πιθανό να δημιουργήσουν χιλιάδες άλλα. «Κατά τη γνώμη μας το πρόβλημα αυτό αποτελεί μεγάλη πρόκληση και είναι επείγον θέμα», δήλωσε ο Marco Castronuovo, συγγραφέας της έρευνας και ερευνητής της Ιταλικής Υπηρεσίας Διαστήματος. «Πρέπει να δράσουμε άμεσα. Όσο περνάει ο καιρός θα αναγκαζόμαστε να απομακρύνουμε ολοένα και περισσότερα κομμάτια», επισημαίνει. Το 2007 η Κινεζική κυβέρνηση παρουσίασε ένα «αντι-δορυφορικό» σύστημα, καταστρέφοντας έναν παλιό, απενεργοποιημένο δορυφόρο της· η ενέργεια αυτή ωστόσο δημιούργησε 2.000 περισσότερα κομμάτια – συντρίμμια. Πρόσφατα, μάλιστα, μια σύγκρουση αμερικανικών και ρωσικών δορυφόρων δημιούργησε ακόμη περισσότερα «σκουπίδια». Αυτό που οι επιστήμονες φοβούνται είναι μια αλυσιδωτή αντίδραση που φέρει το όνομα «σύνδρομο του Κέσλερ». Σύμφωνα με τη θεωρία του επιστήμονα της NASA, που έδωσε το όνομά του σ’ αυτήν, τα κομμάτια που αποκόβονται από συγκρούσεις χτυπούν με τη σειρά τους άλλα κομμάτια και εντέλει σχηματίζουν ένα σύννεφο συντριμιών που γυρνούν συνεχώς γύρω από τη γη. Αποτελούν κίνδυνο όχι μόνο για τις επανδρωμένες αποστολές δορυφόρων αλλά και για τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό και ευρύτερα για κάθε επανδρωμένη αποστολή. «Είναι δύσκολο βέβαια αν κάποιος το δει από την πολιτική πλευρά του ζητήματος· πολλά από τα κομμάτια ανήκουν σε έθνη που δεν είναι διατεθειμένα να συνεργαστούν ή ακόμα δεν έχουν πρόσβαση σ’ αυτά. Εντω μεταξύ δεν υπάρχει κάποια διεθνής ρύθμιση για την απομάκρυνσή τους», σχολιάζει ο δρ. Castronuovo. O Iταλός ερευνητής προτείνει ένα σχήμα με το οποίο μικροί δορυφόροι θα αναπτύσσονται σε επτάχρονες αποστολές και ο κάθε ένας θα διαθέτει δύο ρομποτικούς βραχίονες: έναν για να «αρπάζει» κάποιο κομμάτι και έναν για να εγκαθιστά ένα προωθητικό πηδάλιο που θα το οδηγεί εκτός τροχιάς της γης. Ρωσική παγίδα για τους αστεροειδείς. Η Ρωσία ξέρει, πως να καταπολεμήσει τους αστεροειδείς, που απειλούν τη Γη. Στη Διάσκεψη «Εβδομάδα Διαστήματος», που πραγματοποιήθηκε στην Ισπανία οι Ρώσοι ειδικοί του Κρατικού Πυραυλικού Κέντρου με την επωνυμία του Μακέεφ πρότειναν να καταστρέφονται οι τεράστιοι ογκόλιθοι με τη βοήθεια εκρήξεων. Τις κεφαλές μάχης της επιθετικής λειτουργικής μονάδας «Καπκάν» (Παγίδα) θα μεταφέρονται στο διάστημα με τη βοήθεια πυραύλων-φορέων «Σογιούζ-2» και «Ρους-Μ». Σήμερα τους κατοίκους της Γης τους ανησυχούν περισσότερο τέτοια φοβερά φαινόμενα, όπως τα τσουνάμι, οι σεισμοί και οι πλημμύρες. Όμως πραγματικά οι τεράστιοι ογκόλιθοι, που πετούν σε μικρή απόσταση από τον πλανήτη μας, αποτελούν εντελώς υπαρκτό κίνδυνο. Είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς τι μπορεί να συμβεί, αν το μέγεθος του επικίνδυνου σώματος θα είναι 30 μέτρα και πάνω και πέσει σε πυκνοκατοικημένη περιοχή, σημειώνει ο Γενικός Διευθυντής του Κρατικού Πυραυλικού Κέντρου Βλαντίμιρ Ντεγκτιάρ: - Κίνδυνο για τη Γη αποτελούν οι αστεροειδείς και οι κομήτες, η τροχιά των οποίων διασταυρώνει την τροχιά της Γης. Η πιθανότητα σύγκρουσής τους με τον πλανήτη μας είναι σχετικά μεγάλη, γιατί αυτά τα σώματα είναι πολυάριθμα. Αυτή η σύγκρουση μπορεί να αποκλειστεί μέσω της αλλαγής της τροχιάς ενός αστεροειδούς ή του τεμαχισμού του σε μικρά κομμάτια. Ως πυραύλου-φορέα για τις προτεινόμενες διαστημικές συσκευές μπορούν να χρησιμοποιηθεί «Σογιούζ-2», καθώς και ο ευρισκόμενος στο στάδιο της εκπόνησης «Ρους-Μ». Η χρησιμοποίηση πυραύλου «Σογιούζ-2» παρέχει τη δυνατότητα προστασίας της Γης από επικίνδυνα σώματα διαμέτρου μέχρι και 300 μέτρων και περίπου 600-700 μέτρων σε περίπτωση χρησιμοποίησης πυραύλου «Ρους-Μ». Όλες οι εργασίες για την προστασία από τους αστεροειδείς και τους κομήτες καθοδηγούνται από τη Ρωσική Ακαδημία Επιστημών. Στο σχέδιο συμμετέχουν επίσης η Ρωσκόσμος, η Ρωσάτομ και το Υπουργείο Άμυνας. Το Κρατικό Πυραυλικό Κέντρο με την επωνυμία του Μακέεφ είναι υπεύθυνο για το πυραυλο-διαστημικό μέρος του προγράμματος, λέει ο Βλαντίμιρ Ντεγκτιάρ: - Συμμετέχουμε επίσης στο διαγωνισμό της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για τη διεξαγωγή εκτεταμένων ερευνών στα πλαίσια του διεθνούς συνεταιρισμού για την αποτροπή της σύγκρουσης της Γης με επικίνδυνα διαστημικά σώματα. Η παγκόσμια κοινότητα αντιλαμβάνεται ότι πρόβλημα υπάρχει και πρέπει να αντιμετωπιστεί. Οι δαπάνες για την υλοποίηση του προγράμματος μπορεί να ανέρθουν στα 20 δισεκ. ρούβλια (περίπου 700 εκατ. δολάρια) στη διάρκεια δέκα χρόνων. Δεν είναι και πολύ μεγάλο ποσό, λαμβανομένου υπόψη πόσο μεγάλο παγκόσμιο πρόβλημα επιλύνει. Μικρές ειδήσεις. Στους επισκέπτες της ΄Εκθεσης MAKS-2011 θα προσφέρουν διαστημικά φαγητά. Πραγματικά διαστημικά φαγητά, που περιλαμβάνονται στο μενού των πληρωμάτων του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού θα παρουσιάζονται στην Αεροδιαστημική ΄Εκθεση MAKS-2011 που θα λειτουργεί στο Ζουκόβσκι, στα περίχωρα της Μόσχας από τις 16 ως τις 21 Αυγούστου. Εκτός απ’ αυτό, στο πλαίσιο της ΄Εκθεσης οι επισκέπτες θα έχουν τη δυνατότητα να γευτούν αυτά τα φαγητά και να αγοράσουν αυτά που θα τους αρέσουν. Για την διατροφή των κοσμοναυτών έχουν δημιουργηθεί ειδικά 300 σχεδόν προϊόντα, κονσερβοποιημένα με τη βοήθεια θερμικής διεργασίας (αποστείρωσης), καθώς επίσης και με λυοφιλίωση. Ερώτημα terring; Και γιατί να μη χρησιμοποιηθεί για την τροφοδοσία της Γης και την οριστική λύση στο ενεργειακό πρόβλημα; Γιατί ακόμα δεν υπάρχει η κατάλληλη τεχνολογία για την συλληψή της, την διατηρηση της και την βαθμίαια αποδομηση της για την χρησιμοποίηση της τεράστιας ενεργειακής αποδοσής της!!!

Κατι ακόμα στο ερώτημα terring; Ομάδα ερευνητών με τη βοήθεια δορυφόρου εντόπισαν αντιπρωτόνια πάνω από τον Νότιο Ατλαντικό. Η ανακάλυψη όχι μόνο επιβεβαιώνει τις θεωρίες που προέβλεπαν ότι το μαγνητικό πεδίο του πλανήτη μας μπορεί να παγιδεύσει αντιύλη, αλλά υπόσχεται να αλλάξει ριζικά τα διαστημικά ταξίδια προσφέροντας ένα πιθανό νέο καύσιμο. «Αυτή είναι η μεγαλύτερη πηγή αντιπρωτονίων κοντά στη Γη», δήλωσε μέλος της επιστημονικής ομάδας, και τόνισε ότι η αντιύλη σε ζώνες ακτινοβολίας της Γης μπορεί στο μέλλον να χρησιμοποιηθεί για την τροφοδοσία διαστημικών σκαφών.

Νέα στοιχεία ότι η ζωή στη Γη ξεκίνησε χάρη στους μετεωρίτες από το διάστημα. Μια νέα επιστημονική ανάλυση μετεωριτών που έπεσαν στη Γη, αυξάνει τις ενδείξεις -και τις πιθανότητες- ότι αυτοί τελικά αποτέλεσαν το ζωτικό «όχημα» μέσω του οποίου τα θεμελιώδη χημικά συστατικά για την ανάπτυξη της ζωής μεταφέρθηκαν στον πλανήτη μας, ενισχύοντας έτσι το σενάριο περί εξωγήινης προέλευσης της ζωής. Η έρευνα, που χρηματοδοτήθηκε από την Αμερικανική Διαστημική Υπηρεσία, έγινε από επιστήμονες της ίδιας και του Γεωφυσικού Εργαστηρίου του Ινστιτούτου Κάρνεγκι της Ουάσιγκτον και θα δημοσιευτεί στα «Πρακτικά» της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών των ΗΠΑ (PNAS), με επικεφαλής τον δρα Μάικλ Κάλαχαν του διαστημικού κέντρου Goddard της NASA, σύμφωνα με το Γαλλικό Πρακτορείο. Τα νέα στοιχεία ενισχύουν όσους υποστηρίζουν ήδη από τη δεκαετία του ΄60 (χωρίς πάντως να έχουν πείσει ακόμα τους πάντες) ότι τουλάχιστον μερικοί από τους δομικούς βιοχημικούς λίθους της ζωής περιέχονταν στους μετεωρίτες, οι οποίοι δημιουργήθηκαν πριν από δισεκατομμύρια χρόνια, κατά την πρώιμη φάση δημιουργίας του ηλιακού μας συστήματος. Χρησιμοποιώντας εξελιγμένες τεχνικές, οι επιστήμονες ανέλυσαν εξονυχιστικά τη σύνθεση 12 πλούσιων σε οργανικά στοιχεία μετεωριτών (κυρίως ανθρακούχων χονδριτών) και ανακάλυψαν ότι περιέχουν τρεις νουκλεϊνικές βάσεις (πουρίνη, 6.8-διαμινοπουρίνη και 2.6-διαμινοπουρίνη). Οι βάσεις αυτές, που, όπως αποδεικνύεται πλέον, είναι άφθονες σε ποσότητα στους μετεωρίτες, αλλά σπανίζουν στη Γη ή απουσιάζουν τελείως, παίζουν καθοριστικό ρόλο στη δημιουργία των αμινοξέων, των μεγάλων μορίων του DNA και του RNA, πάνω στα οποία στηρίχτηκε η εκκίνηση της γήινης βιοχημείας. Οι επιστήμονες βεβαιώθηκαν ότι αυτές οι ζωτικής σημασίας νουκλεϊνικές βάσεις δεν υπήρχαν στο έδαφος και στον πάγο, στις περιοχές όπου έπεσαν οι μετεωρίτες, έτσι οι τελευταίοι αποκλείεται να «μολύνθηκαν» εκ των υστέρων από το περιβάλλον του πλανήτη μας. «Η ανακάλυψη συστατικών νουκλεϊνικών βάσεων που τυπικά δεν ανευρίσκονται στη βιοχημεία της Γης, αποτελεί ισχυρή ένδειξη για την εξωγήινη προέλευση (της ζωής). Αυτό μας δείχνει ότι οι μετεωρίτες ίσως έχουν υπάρξει μοριακά εργαλεία που παρείχαν τα ουσιώδη δομικά συστατικά για τη ζωή στη Γη», δήλωσε ο ερευνητής Τζιμ Κλιβς. Προηγούμενες μελέτες είχαν δείξει ότι μερικοί μετεωρίτες περιέχουν νουκλεϊνικές βάσεις, όμως μέχρι τώρα δεν ήταν βέβαιο αν αυτές προέρχονταν από «μόλυνση» κατά την πρόσκρουση στη Γη.

Μικρές ειδήσεις. Προπονήσεις των κοσμοναυτών για την επιβίωση στο νερό. Στα περίχωρα της Μόσχας άρχισαν οι προπονήσεις επιβίωσης στο νερό, στις οποίες συμμετέχουν Ρώσοι κοσμοναύτες και ξένοι αστροναύτες. Από τις 8 ως τις 22 Αυγούστου τα πληρώματα, που αποτελούνται από κοσμοναύτες της Ρωσκόσμος, αστροναύτες της ΝΑΣΑ και της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Διαστήματος, θα εξασκηθούν στις ενέργειες μετά την προσεδάφιση διαστημοπλοίου στην επιφάνεια του νερού. Οι προπονήσεις αυτού του είδους άρχισαν μετά το 1976, που το πλήρωμα του σοβιετικού διαστημοπλοίου «Σογιούζ-23» έκατσε σε υδάτινη επιφάνεια. Τότε τα θύματα είχαν αποφευχθεί χάρη στην ανδρεία και τον επαγγελματισμό των κοσμοναυτών και των διασωστών. Στο ΔΔΣ άρχισαν οι «εργασίες της σποράς. Άρχισαν οι εργασίες στο λαχανόκηπο του ρωσικού εργαστηρίου του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού. Οπως ανακοίνωσε το Κέντρο Διεύθυνσης των Πτήσεων που βρίσκεται στα περίχωρα της Μόσχας, οι κοσμοναύτες θα σπείρουν στο μίνι θερμοκήπιο του Σταθμού σπόρους νάνης ντομάτας και νάνου σιταριού. Αντί για το χώμα στο Σταθμό χρησιμοποιείται ειδικό εμποτισμένο πορώδες υλικό, όπου ο ηλεκτρονικός υπολογιστής προσθέτει με δόσεις νερό και λιπάσματα. Οι κοσμοναύτες θα μαζέψουν τη σωδειά σταριού και ντομάτας τις πρώτες μέρες Νοεμβρίου- δήλαδη περίπου 90 μέρες μετα τη σπορά των σπόρων τους. Μια αξιοπρόσεκτη δήλωση του Πιερ-Υβ Κουστό. Η ίδια η έννοια της γέννησης και της δημιουργίας είναι στενά συνυφασμένη με τη θάλασσα, σύμφωνα με τον νεαρό επιστήμονα. «Κατά τη διάρκεια των σπουδών μου στη Βιολογία, γοητεύτηκα από τις μελέτες για τη γέννηση των πρώτων μορφών ζωής, που θεωρείται ότι έγινε στη θάλασσα κοντά σε υδροθερμικές οπές. Αυτή η περιέργειά μου για τις απαρχές της ζωής με οδήγησε στην αστροβιολογία και στη μελέτη του διαστήματος», αναφέρει ο κ. Κουστό. Ένας δύτης, λοιπόν, που στην πορεία μετατρέπεται σε… μελετητή του διαστήματος; «Πιστεύω ότι το διάστημα και η θάλασσα είναι άρρηκτα συνδεδεμένα, είναι τα δύο βασικά πεδία όπου η ανθρώπινη εξερεύνηση γοήτευε γενιές και γενιές για αιώνες. Ονειρεύομαι έναν πλανήτη όπου όλοι είμαστε ελεύθεροι να "εξερευνούμε" τον πλανήτη μας, το διάστημα, τον ίδιο μας τον εαυτό», καταλήγει ο ίδιος. http://www.tovima.gr/society/article/?aid=414476&h1=true Ερώτημα terring; Πιθανόν τα διαστημόπλοια που θα διασχίσουν αυτόν τον δακτύλιο, θα έρχονται σ' επαφή με την αντιύλη καταστρεφοντας την αν και το αρθρο δεν ορίζει με ακρίβεια το ακριβές σημείο δημιουργίας της.

Δακτύλιος αντι-ύλης γύρω από την Γη. Ιταλοί επιστήμονες εντόπισαν την ύπαρξη ενός δακτυλίου σωματιδίων γύρω από την Γη. Η ανακάλυψη θεωρείται πολύ σημαντική αφού δεν πρόκειται για σωματίδια της συμβατικής ύλης αλλά για για σωματίδια της «εξωτικής» αντι-ύλης. Οι ερευνητές εντόπισαν την παρουσία μεγάλο αριθμού αντιπρωτονίων τα οποία (θεωρητικώς) θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν ως καύσιμα για διαστημόπλοια. Η αγνωστη «αντι-ζώνη» Ομάδα επιστημονών του Πανεπιστημίου της Ρώμης χρησιμοποιώντας τα δεδομένα που συλλέγει ο δορυφόρος Pamela ο οποίος ανιχνεύει την κοσμική ακτινοβολία, εντόπισαν τον δακτύλιο της αντι-ύλης μέσα στις ζώνες ακτινοβολίας Βαν Άλλεν. Τα σωματίδια αντι-ύλης είναι πολύ δύσκολο να εντοπιστούν και ακόμη δυσκολότερο να μελετηθούν αφού μπορεί να παράγονται μεν μέσα σε διάφορες κοσμικές διεργασίες αλλά αμέσως μόλις έρθουν σε επαφή με την «κανονική» ύλη καταστρέφονται. Όπως φαίνεται οι αλληλεπιδράσεις στην συγκεκριμένη περιοχή όπου συναντώνται το μαγνητικό πεδίο της Γης με τις ζώνες κοσμικής ακτινοβολίας δημιούργησε ένα κενό μέσα στο οποίο η αντι-ύλη μπορεί να παράγεται αλλά κυρίως να διατηρείται ζωντανή για κάποιο χρονικό διάστημα πριν έρθει σε επαφή με την κανονική ύλη. Στο παρελθόν είχε εντοπιστεί η παρουσία ποζιτρονίων (η αντι-ύλη των ηλεκτρονίων) σε ζώνες ακτινοβολίας αλλά είναι η πρώτη φορά που εντοπίζονται αντι-πρωτόνια και μάλιστα σε πολύ μεγάλες ποσότητες. Σύμφωνα με τους ειδικούς τα αντι-πρωτόνια θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν ως καύσιμα σε μελλοντικά διαστημόπλοια προσφέροντας μεγαλύτερη αποδοτικότητα στην κίνηση τους. Οι ζώνες Βαν Άλλεν Γύρω από την Γη υπάρχουν δύο περιοχές πολύ ισχυρής ακτινοβολίας που εκτείνονται σε απόσταση από περίπου 3 χιλιάδες χλμ ως περίπου 20 χιλιάδες χλμ από την επιφάνεια της Γης. Ο πρώτος που μελέτησε τις περιοχές αυτές ήταν ο καθηγητής Τζέημς Αλφρεντ Βαν Άλλεν από τον οποίο πήραν και το όνομα τους. Οι ζώνες Βαν Άλεν αποτελούνται από σωματίδια με μεγάλο ηλεκτρικό φορτίο που φέρονται να παγιδεύτηκαν από το γήινο μαγνητικό πεδίο. Η κάθε ζώνη έχει το σχήμα ενός πελώριου δακτυλιδιού και η μία βρίσκεται στο εσωτερικό της άλλης. Το ισχυρότερο τμήμα τους βρίσκεται στην εσωτερική ζώνη σε απόσταση περίπου 3.200 χλμ. από την επιφάνεια της Γης. Η προέλευσή της εσωτερικής ζώνης πιθανολογείται ότι οφείλεται στην ακτινοβολιακή δράση του Ήλιου, ενώ η ύπαρξη της εξωτερικής ζώνης εικάζεται ότι μπορεί να μην έχει αποκλειστικά ηλιακή αλλά ευρύτερη κοσμική καταγωγή. Η ισχυρότερη περιοχή της εξωτερικής ζώνης βρίσκεται γύρω στα 16.000 χλμ. πάνω από τον Ισημερινό της Γης.

Πλώρη για τον Δία έβαλε η αποστολή Juno της NASA. Η πρώτη αποστολή που χρησιμοποιεί ηλιακή ενέργεια για να ταξιδέψει πέρα από την τροχιά του Άρη αναχώρησε την Παρασκευή για τον Δία. Το 2016, το Juno http://www.nasa.gov/mission_pages/juno/main/index.html θα τεθεί σε τροχιά γύρω από τον γίγαντα του Ηλιακού Συστήματος για να ανακαλύψει τι κρύβεται κάτω από τα αδιαπέραστα νέφη του. Θα μελετήσει τον πλανήτη για περίπου ένα χρόνο, πριν τα ηλεκτρονικά του συστήματα αρχίσουν τελικά να χαλάνε λόγω της θανάσιμης ακτινοβολίας που λούζει αυτή τη γειτονιά του Διαστήματος. Το σκάφος εκτοξεύτηκε στις 19.34 ώρα Ελλάδας με καθυστέρηση 50 περίπου λεπτών, λόγω τεχνικών προβλημάτων στον πύραυλο Atlas V, αλλά και λόγω μιας βάρκας που εντοπίστηκε στην απαγορευμένη ζώνη έξω από το Ακρωτήριο Κανάβεραλ της Φλόριντα. Περίπου δέκα λεπτά μετά την πυροδότηση, όταν πια είχε φτάσει έξω από τη γήινη ατμόσφαιρα και βρισκόταν πάνω από τον Ατλαντικό, το σκάφος αποδεσμεύτηκε από τον πυραυλοφορέα του και ξεκίνησε ένα ταξίδι των 3,38 δισεκατομμυρίων χιλιομέτρων. To συνολικό κόστος της αποστολής αναμένεται να φτάσει το 1,1 δισ. δολάρια. Ταξίδι στο χρόνο Ο Δίας, ο αρχαιότερος, μεγαλύτερος και πιο επικίνδυνος από τους πλανήτες του Ηλιακού Συστήματος, σχηματίστηκε από τα ίδια συστατικά από τα οποία αποτελείται και ο Ήλιος: υδρογόνο, ήλιο και μικρές ποσότητες άλλων στοιχείων. «Το σημαντικό είναι ότι θα κοιτάξουμε σε ένα από τα πρώτα στάδια στην ιστορία του Ηλιακού Συστήματος» εξηγεί ο Σκοτ Μπόλτον, επιστημονικός υπεύθυνος της αποστολής στο Εργαστήριο Αεριώθησης (JPL) της NASA στην Καλιφόρνια. «Αμέσως μετά το σχηματισμό του Ήλιου, τι ήταν αυτό που επέτρεψε στους πλανήτες να σχηματιστούν, και γιατί οι πλανήτες έχουν ελαφρώς διαφορετική σύσταση από τον Ήλιο;» λέει ο ίδιος. Το σκάφος των τεσσάρων τόνων είναι η πρώτη αποστολή που θα ταξιδέψει πέρα από την τροχιά του Άρη κινούμενο αποκλειστικά με ηλιακή ενέργεια -η προηγούμενη αποστολή στον Δία, το περίφημο Galileo, βασιζόταν σε μια θερμοηλεκτρική γεννήτρια πλουτωνίου. Το σκάφος παίρνει το όνομα της Τζούνο, του ρωμαϊκού αντίστοιχου της θεάς Ήρας, η οποία σύμφωνα με τη μυθολογία ήταν η μόνη που μπορούσε να κοιτάξει μέσα από τα σύννεφα με τα οποία τύλιγε ο Δίας τον εαυτό του για να κρύψει τις ατασθαλίες του. Τώρα, η Ήρα καλείται να: Μετρήσει πόσο νερό υπάρχει στην ατμόσφαιρα του Δία. Η περιεκτικότητα σε νερό έχει άμεση σχέση με το πού σχηματίστηκε ο πλανήτης: ορισμένοι πιστεύουν ότι βρισκόταν ανέκαθεν στη σημερινή του θέση (πέντε φορές μακρύτερα από τον Ήλιο από ό,τι η Γη), ενώ άλλοι εκτιμούν ότι σχηματίστηκε στις παρυφές του Ηλιακού Συστήματος και αργότερα μετακινήθηκε προς το εσωτερικό του. Εξετάσει τη σύσταση, τη θερμοκρασία, τις κινήσεις των νεφών και άλλες παραμέτρους Χαρτογραφήσει το μαγνητικό και το βαρυτικό πεδίο του πλανήτη. Αυτό ίσως απαντήσει στο ερώτημα του αν ο Δίας έχει στερεό πυρήνα, ή αν αποτελείται εξολοκλήρου από αέρια. Μελετήσει τη γιγάντια μαγνητόσφαιρα του Δία, προκειμένου να δώσει νέα στοιχεία για την αλληλεπίδραση του μαγνητικού πεδίου με την ατμόσφαιρα. Επιπλέον, θα εξετάσει το σέλας που εκδηλώνεται στο βόρειο και νότιο πόλο του πλανήτη. LEGO στο Διάστημα Στο εσωτερικό του σκάφους η NASA έχει κρύψει τρία αγαλματίδια στο πλαίσιο εκπαιδευτικής συνεργασίας με τη LEGO. Το «πλήρωμα» του Juno είναι μια προσφορά της LEGO.(Φωτογραφία!!) To πρώτο «ανθρωπάκι» είναι ο Δίας, που κρατά στο χέρι του έναν κεραυνό. Το δεύτερο είναι η Ήρα, η οποία βλέπει μέσα από τα πέπλα του Δία και αναζητά την αλήθεια με έναν μεγεθυντικό φακό. Το τρίτο αγαλματίδιο είναι ο Γαλιλαίος Γαλιλέι, ο Ιταλός αστρονόμος που έκανε σημαντικές παρατηρήσεις για το σύστημα του Δία και με το τηλεσκόπιό του ανακάλυψε τα τέσσερα μεγαλύτερα φεγγάρια του: Ευρώπη, Γανυμήδης, Ιώ και Καλλιστώ. Το σκάφος μεταφέρει επίσης μια αναμνηστική πλάκα με μια αυτοπροσωπογραφία του Γαλιλαίου και ένα απόσπασμα από τις ιστορικές του παρατηρήσεις. Την πλάκα, κατασκευασμένη από αλουμίνιο, προσέφερε η Ιταλική Υπηρεσία Διαστήματος. Το Juno θα εκτοξευτεί με πυραυλοφορέα Atlas V, εξοπλισμένο με πέντε βοηθητικούς πυραύλους στερεών καυσίμων. Ακόμα και με τόση ισχύ, όμως, το σκάφος θα χρειαστεί επιπλέον επιτάχυνση για να φτάσει στον προορισμό του εγκαίρως. Για να το καταφέρει, θα περάσει ακόμα μια φορά από τη γειτονιά της Γης και θα περάσει πίσω της, χρησιμοποιώντας το βαρυτικό της πεδίο ως «σφεντόνα» για να κερδίσει ταχύτητα. Η πορεία του Juno από την εκτόξευση μέχρι την άφιξη στον Δία Γύρω στο 2017, ένα χρόνο μετά την άφιξή του, το Juno θα αυτοκαταστραφεί στην ατμόσφαιρα του Δία. Αυτό αποφασίστηκε προκειμένου να μην μολύνει το σκάφος τον δορυφόρο του πλανήτη Ευρώπη, όπου οι επιστήμονες δεν αποκλείουν να υπάρχει ζωή. Δείτε περισσότερα βίντεο και animation στο κανάλι της αποστολής στο YouTube. http://www.youtube.com/user/NASAJuno

Κατι ακόμα για την αποστολή. http://www.tovima.gr/webtv/#246138

Υπόθεση σύγκρουσης

Η αποστολή Juno ξεκινά αύριο για να εξερευνήσει τον γίγαντα του ηλιακού συστήματος. Βίντεο για την αποστολή της NASA στον Δία: http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=413926

Για πιο σφαιρική ενημέρωση. http://www.astrovox.gr/forum/viewtopic.php?t=14082

Θα μπορούσε η "κατοπτρική ύλη" να είναι η σκοτεινή ύλη που συγκρατεί μαζί το σύμπαν. Εάν όντως υπάρχει η σκοτεινή ύλη, μπορεί να παίρνει τη μορφή των κατοπτρικών πλανητών, κατοπτρικών άστρων ή κατοπτρικών γαλαξιών. Αυτό υποστηρίζει κάποιος φυσικός ο οποίος ισχυρίζεται πως τα πιο πρόσφατα στοιχεία επιβεβαιώνουν αυτή την ιδέα. Όταν οι αστρονόμοι μελετούν τους μακρινούς γαλαξίες, βλέπουν ένα μικρό μόνο μέρος της μάζας που απαιτείται για να συγκρατήσει αυτές τις συγκεντρώσεις των άστρων μαζί. Χωρίς όμως κάποιο είδος επιπλέον κρυμμένης μάζας, οι γαλαξίες θα έπρεπε να είχαν διαλυθεί. Οι αστρονόμοι ονομάζουν «σκοτεινή ύλη», αυτή την κρυφή μάζα και οι φυσικοί σε όλο τον κόσμο συμμετέχουν σε έναν ολοένα και πιο απελπισμένο αγώνα για να βρουν αποδείξεις της εδώ στη Γη. Οι κύριοι πιθανοί υποψήφιοι είναι τα λεγόμενα MACHOS και WIMPS, αλλά δεν υπάρχει καμία έλλειψη από προτάσεις. Η μεγαλύτερη πρόκληση, ωστόσο, είναι να βρούμε κάποια στοιχεία που να υποστηρίζουν τον ένα ή περισσότερα από αυτά τα υποψήφια σωματίδια. Επί του παρόντος, πάνω από 30 πειράματα που βρίσκονται σε εξέλιξη προσπαθούν να εντοπίσουν κάποιο σημάδι της σκοτεινής ύλης. Ο φυσικός Robert Foot από το Πανεπιστήμιο της Μελβούρνης έχει δείξει ότι τα αποτελέσματα των δύο πειραμάτων μπορούν ταυτόχρονα να εξηγηθούν από μια ενδιαφέρουσα μορφή σκοτεινής ύλης που ονομάζεται κατοπτρική ύλη. Ο Foot πιστεύει ότι οι δύο πρόσφατες εμπειρίες, το πείραμα DAMA και το πείραμα CoGeNT για την σκοτεινή ύλη, μπορεί να ανιχνεύσουν την κατοπτρική ύλη. Στο DAMA, οι επιστήμονες παρατήρησαν ένα κομμάτι ιωδιούχου νατρίου, το οποίο θα πρέπει να παράγει ένα φωτόνιο, όταν χτυπηθεί από ένα σωματίδιο σκοτεινής ύλης. Δεδομένου ότι το πείραμα γίνεται στη Γη, οι επιστήμονες προέβλεψαν ότι θα παρατηρούσαν περισσότερα φωτόνια κατά τη διάρκεια του έτους που η Γη κινείται προς το υπόβαθρο μαύρης τρύπας, από ό,τι αν κινείται μακριά από αυτό – και το έκαναν. Το πιο πρόσφατο πείραμα CoGeNT είναι παρόμοιο, όπου οι επιστήμονες βρήκαν στοιχεία για συγκρούσεις σκοτεινής ύλης με ένα κρύσταλλο γερμανίου. Είναι ενδιαφέρον, πως τόσο στο DAMA όσο και στα αποτελέσματα του CoGeNT συμμετέχουν με σωματίδια με παρόμοιου φάσματος. Όπως υπονοεί και το όνομα, η κατοπτρική ύλη είναι βασικά μια χωρική αντανάκλαση της συνηθισμένης ύλης. Τα σωματίδια της ύλης μπορεί να έχουν είτε αριστερόχειρα είτε δεξιόχειρα συμμετρία, έτσι ώστε αν ένα συνηθισμένο σωματίδιο ύλης ήταν αριστερόχειρα, το κατοπτρικό σωματίδιο του θα είναι δεξιόχειρα, αλλά είναι ακριβώς τα ίδια σε κάθε άλλη ιδιότητα. Στη θεωρία της κατοπτρικής ύλης, κάθε συνηθισμένο σωματίδιο ύλης (π.χ. τα πρωτόνια, τα ηλεκτρόνια, κ.λπ.) θα έχει ένα κατοπτρικό σωματίδιο, διπλασιάζοντας έτσι τον αριθμό των σωματιδίων στο σύμπαν. Η έμπνευση για την κατοπτρική ύλη προήλθε από ένα πείραμα που πραγματοποιήθηκε το 1956 που έδειξε ότι οι νόμοι της φύσης δεν είναι συμμετρικοί (ονομάζεται επίσης συμμετρία ομοτιμίας ή p-συμμετρία). Συγκεκριμένα, το πείραμα έδειξε τότε ότι τα σωματίδια σε ασθενείς αλληλεπιδράσεις εμφανίζουν μια προτίμηση για την αριστεροχειρία, έτσι ώστε κατά κάποιο τρόπο, το Σύμπαν να είναι αριστερόχειρο. Στις άλλες δύο μορφές συμμετρίας – την περιστροφική και την μεταφορική – φαίνεται η φύση να είναι συμμετρική παντού, γι αυτό και οι επιστήμονες αναρωτιούνται γιατί η φύση δεν έχει p-συμμετρία, όπως στις άλλες δύο. Αλλά αν η κατοπτρική ύλη υπάρχει, θα λύσει αυτό το πρόβλημα, έχοντας μια ελαφρά δεξιοχειρία και αποκαθιστώντας την p-συμμετρία του Σύμπαντος. Εν πρώτοις, η κατοπτρική ύλη μπορεί να ακούγεται λίγο σαν την αντιύλη – τη συνηθισμένη ύλη με αντίθετο φορτίο. Και στις δύο θεωρίες, ο αριθμός των γνωστών σωματιδίων θα διπλασιαζόταν. Ενώ η αντιύλη αλληλεπιδρά έντονα με τη συνηθισμένη ύλη παράγοντας ένα φωτόνιο αφού εξαϋλωθούν, η κατοπτρική ύλη θα αλληλεπιδράσει πολύ ασθενώς με την συνηθισμένη ύλη. Για το λόγο αυτό, μερικοί φυσικοί έχουν σκεφτεί ότι τα κατοπτρικά σωματίδια θα μπορούσαν να είναι υποψήφια για την σκοτεινή ύλη. Ακόμα κι αν αυτή θα παράγει φως, δεν θα την δούμε, και γι αυτό θα ήταν πολύ δύσκολο να ανιχνευθεί. Στο μοντέλο του φυσικού Robert Foot, αν τα συνηθισμένα και τα κατοπτρικά σωματίδια αλληλεπιδρούν μεταξύ τους μέσω μιας διαδικασίας που ονομάζεται φωτόνιο – κατοπτρικό φωτόνιο κινητική ανάμειξη, στη συνέχεια, το κατοπτρικό σωματίδιο θα μπορούσε να εξηγήσει και τα δύο πειραματικά αποτελέσματα που διεξάγονται εδώ στη Γη. Στη θεωρία του Foot, ένα πλάσμα από κατοπτρικά σωματίδια θα είναι το κυρίαρχο συστατικό στη γαλαξιακή άλω, όπου φαίνεται να «κρύβεται» η σκοτεινή ύλη με βάση τις παρατηρήσεις των βαρυτικών αλληλεεπιδράσεων της. Ενώ αυτή η πρόταση υποστηρίζει τη δυνατότητα της κατοπτρικής ύλης σαν την σκοτεινή ύλη, ο Foot πρόσθεσε ότι τα πειράματα στο εγγύς μέλλον θα εξετάσουν κι άλλο την ιδέα αυτή. Αν λοιπόν υπάρχει η κατοπτρική ύλη θα έπρεπε να μπορεί να παρατηρηθεί με άλλους τρόπους. Για παράδειγμα, η βαρύτητα του θα πρέπει να κάμψει το φως με το φαινόμενο της μικρο-εστιασμού, αν και θα είναι πολύ δυσδιάκριτα τέτοια γεγονότα που προκαλούνται ανάμεσα στους δύο τύπους της ύλης, την κατοπτρική και την συνηθισμένη, αλλά η όποια αμυδρή διαφορά τους θα είναι μια τεράστια πρόκληση για τους φυσικούς.

Έξι ώρες στο Ανοιχτό Διάστημα. Οι Ρώσοι κοσμοναύτες Σεργκέι Βόλκοφ και Αλεξάντρ Σαμοκουτιάγιεφ εκπλήρωσαν σχεδόν όλα τα καθήκοντα κατά τον περίπατό τους στο Ανοιχτό Διάστημα την Τετάρτη το βράδυ. Για έξι και πάνω ώρες οι κοσμοναύτες δούλευαν έξω από το Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, μάλιστα για πρώτη φορά σε σκάφανδρα Orlan-MK με κομπιούτερς και οθόνη υγρών κρυστάλλων LCD. Ο Σεργκέι Βολκόφ και ο Αλεξάντρ Σαμοκουτιάεφ ξεκίνησαν τον διαστημικό περίπατό τους μέσω της θυρίδας πρόσδεσης Pirs στις 17:50 (ώρα Ελλάδος), με καθυστέρηση είκοσι λεπτών από το προβλεπόμενο, όπως μετέδωσε το πρακτορείο ειδήσεων RIA Novosti, επικαλούμενο το ρωσικό κέντρο ελέγχου διαστημικών πτήσεων (Tsoup). Ο Σαμοκουτιάεφ είναι η πρώτη φορά που "περπάτησε" στο Διάστημα, ενώ ο συνάδελφός του Βολκόφ έχει επαναλάβει το εγχείρημα άλλες δύο φορές. Οι δύο κοσμοναύτες είχαν σκοπό να θέσουν σε λειτουργία έναν μικρο-δορυφόρο, ο οποίος θα μεταδίδει σήματα σε 17 γλώσσες, με αφορμή τη συμπλήρωση 50 χρόνων από την πρώτη ιστορική πτήση του Γιούρι Γκαγκάριν στο Διάστημα, στις 12 Απριλίου 1961. Ωστόσο, στην αρχή του εγχειρήματος, μόνο η μία από τις δύο κεραίες του δορυφόρου "άνοιξε", αναγκάζοντας τους υπεύθυνους ερευνητές που παρακολουθούσαν απευθείας σε γιγαντοοθόνη στο ρωσικό κέντρο ελέγχου διαστημικών πτήσεων σε προάστιο της Μόσχας, να δώσουν εντολή ακύρωσης της επιχείρησης. Ο κοσμοναύτης Σεργκέι Βολκόφ είχε ενεργοποιήσει τον μικρο-δορυφόρο και ετοιμαζόταν να τον θέσει σε τροχιά, όταν οι ομάδες στη γη διαπίστωσαν στη γιγαντοοθόνη ότι έλειπε μία από τις δύο κεραίες. Όταν ο Βολκόφ ρωτήθηκε σχετικά με την κεραία που έλειπε, απάντησε ότι δεν μπορούσε να εξηγήσει την αιτία. Το ίδιο απάντησε και ο Σαμοκουτιάεφ. Ωστόσο, όταν συμβουλεύτηκαν τον επικεφαλής μηχανικό του σχεδίου στην Tsoup, εκείνος είπε ότι η δεύτερη κεραία, πιο μικρή και λεπτή από την άλλη, δεν ήταν ορατή γιατί είχε εισχωρήσει στο εσωτερικό της συσκευής για λόγους ασφαλείας κατά τη μεταφορά του μικρο-δορυφόρου. "Οι κοσμοναύτες θα προσπαθήσουν να βγάλουν τώρα έξω την κεραία με το μικρό τους δάχτυλο", πρόσθεσε ο μηχανικός Σεργκέι Σαμπούροφ, σύμφωνα με το πρακτορείο Ria Novosti. Eπίσης και τοποθέτησαν πάνω στην εξωτερική επιφάνεια του ρωσικού εργαστηρίου του ΔΔΣ υπερσύγχρονες συσκευές τηλεπικοινωνίας λέιζερ.Ο Βόλκοφ και ο Σαμοκουτιάγιεφ έβγαλαν επίσης φωτογραφίες στο φόντο της Γης με τα πορτρέτα των θεμελειωτών της κοσμοναυτικής Κονσταντίν Τσιολκόφσκι και Σεργκέι Κορολιόφ, καθώς επίσης και του πρώτου κοσμοναύτη της Γης Γιούρι Γκαγκάριν. Με κάθε επιφύλαξη!!! Άγνωστο αντικείμενο στο βυθό της Βαλτικής εντόπισαν Σουηδοί εξερευνητές. Ένα κυκλικής κάτοψης αντικείμενο ανακάλυψαν στο βυθό της Βαλτικής Σουηδοί εξερευνητές. Η συγκεκριμένη ομάδα εξερευνητών του Peter Lindberg πολύ συχνά επιδίδεται σε εξερευνήσεις του βυθού για την ανακάλυψη πολύτιμων αντικειμένων σε ξεχασμένα ή άγνωστα ναυάγια. Μάλιστα το 1997 η ομάδα του Lindberg είχε ανακαλύψει το ναυάγιο του πλοίου Jonkoping ανακαλύπτοντας μεγάλο φορτίο από σαμπάνιες αξίας πολλών εκατομμυρίων δολαρίων. Αυτή τη φορά όμως η ομάδα ανακάλυψε κάτι που δεν κατάφερε να εξηγήσει, τις ακριβώς ήταν. Το σόναρ του σκάφους που πραγματοποιούσε σάρωση στο βυθό «κτύπησε» κάτι στα 87 μέτρα βάθος στη Βαλτική μεταξύ Σουηδίας και Φιλανδίας. Αυτό το κάτι υπολογίστηκε να έχει τουλάχιστον 20 μέτρα διάμετρο ενώ παράλληλα υπήρχαν ίχνη μήκους 300 μέτρων που οδηγούσαν στο αντικείμενο αυτό, ως το αντικείμενο αυτό να είχε συρθεί έως εκεί. Κάποιοι αστειευόμενοι εξαιτίας της ομοιότητας του αντικειμένου έκανα λόγο πως επρόκειτο για cylon raider –από την τηλεοπτική σειρά Galacitca- ενώ κάποιοι άλλοι το παρομοίασαν με το millennium falcon από τη γνωστή ταινία ο πόλεμος των άστρων. Το σίγουρο όμως είναι ότι το σχήμα του αντικειμένου αυτού έχει προκαλέσει ερωτηματικά και ακόμη δεν έχει διαπιστωθεί ένα πρόκειται για κάποια ιδιομορφία του βυθού σε εκείνο το μέρος ή όντως εάν πρόκειται για κάποιο άγνωστο αντικείμενο. Βίντεο:

Υπήρχε και δεύτερη Σελήνη.Κάποτε η Γη είχε δύο δορυφόρους που «συγχωνεύτηκαν» Μια νέα και ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα θεωρία για τη διαστημική μας γειτονιά ανέπτυξαν ερευνητές στην Ελβετία. Όπως υποστηρίζουν, κάποτε η Γη διέθετε όχι έναν αλλά δύο δορυφόρους - τη Σελήνη και έναν μικρότερο. Κάποια στιγμή η «μικρή» Σελήνη προσέκρουσε στη μεγαλύτερη «αδελφή» της δημιουργώντας τον φυσικό μας δορυφόρο όπως τον γνωρίζουμε σήμερα. Σιγά και «μαλακά» Ερευνητές του Πανεπιστημίου της Βέρνης αναφέρουν ότι αυτός ο μικρότερος δορυφόρος έπεσε επάνω στη Σελήνη σιγά και «μαλακά» και έτσι δεν προκάλεσε κάποιο κατακλυσμιαίο κοσμικό γεγονός, όπως για παράδειγμα τη μεταβολή της τροχιάς της. Εκτιμούν για την ακρίβεια ότι ο μικρός δορυφόρος συγκρούστηκε με τη Σελήνη με χαμηλή ταχύτητα (2,4 χλμ/δευτερόλεπτο). Το πιθανότερο είναι ότι η πρόσκρουση είχε ως αποτέλεσμα να μεταβληθεί η σύνθεση του φλοιού της Σελήνης. Η εξήγηση της «διχοτόμησης» Η νέα θεωρία έρχεται να δώσει απάντηση σε ένα ζήτημα που απασχολεί εδώ και χρόνια την επιστημονική κοινότητα. Η ορατή πλευρά της Σελήνης είναι επίπεδη και γεμάτη κρατήρες ενώ η αθέατη διαθέτει ορεινούς όγκους ορισμένοι εκ των οποίων έχουν ύψος τριών χιλιομέτρων. Κατά καιρούς είχαν αναπτυχθεί διάφορες θεωρίες που όλες έκαναν λόγο για σύνθετες γεωλογικές διεργασίες οι οποίες «διχοτόμησαν» γεωλογικά την Σελήνη. Η νέα θεωρία του δεύτερου δορυφόρου της Γης που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Nature» δίνει νέα τροπή στην υπόθεση.

Ο «Χιονάνθρωπος» της Εστίας.Έκπληκτοι οι επιστήμονες από την μορφολογία του αστεροειδή. Εντυπωσιακά είναι τα ευρήματα της εξερεύνησης της Εστίας (VESTA) από το διαστημικό σκάφος DAWN που τέθηκε πριν από λίγες εβδομάδες σε τροχιά γύρω από τον αστεροειδή. Τα τελευταία 24ωρα το σκάφος της NASA εξερευνά το βόρειο ημισφαίριο της Εστίας και έστειλε κοντινές φωτογραφίες που αποκαλύπτουν με μεγάλη λεπτομέρεια την μορφολογία του εδάφους που είναι γεμάτο κρατήρες. Ανάμεσα τους ξεχωρίζει ένα σύμπλεγμα τριών κρατήρων που κέντρισε το ενδιαφέρον των επιστημόνων και εξαιτίας της μορφολογίας και της όψης τους από ψηλά τους ονόμασαν αυτό το τρίο «Χιονάνθρωπο». «Μαγνήτης» συγκρούσεων Η Εστία έχει διάμετρο 530 χιλιόμετρα και διαχρονικά αποτελεί πόλο έλξης μετεωριτών και μικρών διαστημικών βράχων που πέφτουν πάνω της δημιουργώντας ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον και πλούσιο γεωλογικό περιβάλλον. Οι ειδικοί εκτιμούν ότι η Εστία έχει τόσο πολλά και διαφορετικά χαρακτηριστικά που θα χρειαστούν αρκετά χρόνια για να μπορέσει να μελετηθεί και να αναλυθεί λεπτομερώς. Μέχρι στιγμής το DAWN έχει τραβήξει 500 φωτογραφίες της Εστίας ενώ από την επόμενη εβδομάδα θα ξεκινήσει να καταγράφει και να συλλέγει δεδομένα για την σύσταση του αστεροειδή αλλά και διάφορα άλλα στοιχεία για αυτόν. Το σκάφος θα μελετήσει την Εστία για 12 μήνες και στην συνέχεια θα ταξιδέψει στον αστεροειδή CERES (Δήμητρα) που έχει διπλάσιο μέγεθος. Στόχος της αποστολής είναι η συγκέντρωση στοιχείων που θα βοηθήσουν στη μελέτη της δημιουργίας του ηλιακού μας συστήματος αφού είναι γνωστό ότι οι αστεροειδείς αποτελούν απομεινάρια των πρώτων φάσεων της δημιουργίας του. Στην φωτογραφία εικονίζεται ο «Χιονάνθρωπος» της Εστίας, οι τρεις κρατήρες που μελετούν οι επιστήμονες

Φυσικοί προσομοιώνουν το τέλος του χρόνου. Μια ομάδα ερευνητών στο Πανεπιστήμιο του Μέριλαντ ανακοίνωσε ότι πρόσφατα ήταν σε θέση να προσομοιώσει το τέλος του χρόνου. Πιστεύουν ότι οι συνθήκες που αυτοί δημιούργησαν είναι γνωστές στους αστρονόμους ως η Μεγάλη Σύνθλιψη, ή το τελικό γεγονός που θα πραγματοποιηθεί στο Σύμπαν. Αυτό που καθόρισαν οι επιστήμονες ήταν ότι ο Κόσμος δεν θα τελειώσει με μια άλλη έκρηξη, όπως προτείνουν κάποιες θεωρίες, αλλά μάλλον με μια υψηλότερη αρμονική γενιά. Η νέα μελέτη διεξήχθη με μετα-υλικά, κάποια συνθετικά υλικά που δημιουργήθηκαν για έναν συγκεκριμένο σκοπό. Τα τελευταία έχουν ιδιότητες που δεν εμφανίζονται στη φύση. Τις περισσότερες φορές, τα μετα-υλικά χρησιμοποιούνται για τη χειραγώγηση του φωτός, κάτι που έκαναν με ακρίβεια οι επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο του Μέριλαντ. Οι ειδικοί εδώ προσομοίωσαν το τέλος του Σύμπαντος, προσέχοντας πώς το φως συμπεριφέρεται σε αυτά τα υλικά. Στο παρελθόν, η ίδια ομάδα χρησιμοποίησε παρόμοιες προσεγγίσεις για τη δημιουργία ενός μικροσκοπικού Big Bang στο εργαστήριο.Έτσι, η νέα μελέτη είναι απλά μια φυσική συνέχεια των προηγούμενων ερευνητικών προσπαθειών της. Οι ερευνητές έδειξαν ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τη θεωρία της Big Crunch (Μεγάλης Σύνθλιψης), μία από τις προτάσεις που επιδιώκουν να εξηγήσουν πώς το Σύμπαν θα τελειώσει κάποτε, δισεκατομμύρια έως τρισεκατομμύρια χρόνια από σήμερα. Αυτή η ιδέα συγκεκριμένα πιστεύει ότι η διαστολή κάποτε θα τελειώσει και ο Κόσμος θα γυρίσει στο αρχικό σημείο, από όπου ξεκίνησε. Κι αυτό θα οδηγήσει όλη την ύλη να καταρρεύσει σε ένα μόνο σημείο. Τελικά το σύμπαν θα μοιάζει με μία μαύρη τρύπα, όπου τα πάντα θα είναι μέσα της. Για τα νέα πειράματα, οι ερευνητές εκμεταλλεύτηκαν το γεγονός ότι οι εξισώσεις που περιγράφουν τον χωροχρόνο μπορεί να χρησιμοποιηθούν για να εξηγήσουν πώς το φως ταξιδεύει μέσα από τα μεταϋλικά. Η ομάδα έκανε παραλληλισμούς μεταξύ των δύο φαινομένων, και χρησιμοποίησε το φως ως ένα υποκατάστατο για την τελική μοίρα του Σύμπαντος. Ο Igor Smolyaninov, ηλεκτρολόγος μηχανικός στο πανεπιστήμιο του Μέριλαντ, λέει ότι η μελέτη αποκάλυψε φωτόνια να διέρχονται από ένα στάδιο επαναδημιουργίας. Με απλούς όρους, αυτό σημαίνει ότι τα στοιχειώδη σωματίδια παρουσίασαν μια απότομη και σημαντική αύξηση της συχνότητας και της ενέργειας τους. Οι ερευνητές εξηγούν ότι τα πειράματα ήταν, επίσης, σε θέση να προσομοιώνουν τη συμπεριφορά της ύλης γύρω από τις μαύρες τρύπες. Σε αυτό το σημείο, η ομάδα επικεντρώθηκε στην εξεύρεση μιας αναλογίας για την ακτινοβολία Hawking. "Κανονικά, αν έχετε μια μαύρη τρύπα και ένα σωματίδιο κοντά στον ορίζοντα γεγονότων, αυτό είναι το τέλος της ιστορίας. Αλλά σύμφωνα με την ακτινοβολία Χόκινγκ, ένα σωματίδιο απορροφάται και ένα άλλο μένει έξω από αυτήν. Στην κλασσική φυσική, αυτό φυσικά απαγορεύεται, αλλά στην κβαντική φυσική αυτό επιτρέπεται”, λέει ο Smolyaninov. "Οι μαύρες τρύπες δεν απορροφούν απλώς τα πάντα, οι αλληλεπιδράσεις μεταξύ του φωτός και αυτών των τεράστιων αντικειμένων κάνουν τα φωτόνια να κερδίζουν υψηλότερες ενέργειες και συχνότητες”, συμπληρώνει. H εικόνα δείχνει το τέλος του χρόνου, όπως προσομοιώνεται στα μετα-υλικά χρησιμοποιώντας το φως.

Το καλειδοσκόπιο της Μεγάλης Έκρηξης.Η Μεγάλη Έκρηξη παρήγαγε και μια «έκρηξη» χρωμάτων. Ένα εντυπωσιακό καλειδοσκόπιο ήταν το αποτέλεσμα της Μεγάλης Έκρηξης που οδήγησε στην δημιουργία του Σύμπαντος όπως δείχνουν τα πειράματα που γίνονται στο CERN. Οι επιτελείς του πειράματος ALICE που γίνονται με τον Μεγάλο Επιταχυντή Αδρονίων (LHC) έδωσαν στην δημοσιότητα εικόνες που παραπέμπουν στις πρώτες στιγμές που ακολούθησαν την Μεγάλη Έκρηξη. Οι συγκρούσεις των χρωμάτων Σύμφωνα με τους ερευνητές στα πρώτα μικροδευτερόλεπτα μετά την Μεγάλη Έκρηξη διάφορα ιόντα άρχισαν να συγκρούονται με ταχύτητες που πλησίαζαν αυτές του φωτός μέσα στο σκοτεινό και παγωμένο περιβάλλον που μόλις είχε δημιουργηθεί. Οι συγκρούσεις αυτές είχαν ως αποτέλεσμα να αναπτυχθούν θερμοκρασίες εκατοντάδες χιλιάδες φορές μεγαλύτερες από αυτές που αναπτύσσονται στον Ήλιο δημιουργώντας νέα σωματίδια μέσα σε ένα πολύχρωμο περιβάλλον. Τα πειράματα με τον LHC και η παρατήρηση των συγκρούσεων των σωματιδίων σε αυτόν επέτρεψαν στους επιστήμονες να δουν την εικόνα του νεογέννητου Σύμπαντος και την αποτυπώσουν για πρώτη φορά οπτικά. Βίντεο: http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=413646

Κατι ακομα για τον αγαπητο μας Ωρίωνα. Το Herschel βρήκε μοριακό οξυγόνο στο Νεφέλωμα του Ωρίωνα. Εμπειρογνώμονες που λειτουργούν το Διαστημικό Παρατηρητήριο Herschel ανακοίνωσαν την ανακάλυψη μοριακού οξυγόνου στο νεφέλωμα του Ωρίωνα, ένα διάσημο αστρικό φυτώριο στο εσωτερικό του Γαλαξία μας. Το τηλεσκόπιο αυτό είναι το πρώτο που έχει βρει αυτή τη μορφή του οξυγόνου στο διάστημα. Το ευρωπαϊκό διαστημικό παρατηρητήριο Herschel http://sci.esa.int/science-e/www/area/index.cfm?fareaid=16 το οποίο εκτοξεύτηκε το 2009 http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1013710 ταυτοποίησε την φασματική υπογραφή του μοριακού οξυγόνου, που ανιχνεύθηκε σε μια περιοχή του νεφελώματος Ωρίωνα όπου γεννιούνται νέα άστρα Ενώ ατομικό οξυγόνο έχει εντοπιστεί σε διάφορες τοποθεσίες πολλές φορές στο παρελθόν, μέχρι τώρα ποτέ δεν είδαμε μοριακό οξυγόνο στο διάστημα. Η νέα ανακάλυψη κατέστη δυνατή από το γεγονός ότι το Herschel είναι το πιο ευαίσθητο παρατηρητήριο που πέταξε ποτέ στο διάστημα. Οι αστρονόμοι έψαχναν για αυτά τα φευγαλέα κοσμικά μόρια για πάνω από 230 χρόνια τώρα, ενώ μερικοί είχαν αρχίσει να χάνουν την πίστη τους ότι θα τα έβρισκαν ποτέ. Οι επιστήμονες ακόμα είχαν αρχίσει να αναλύουν το θεωρητικό υπόβαθρο, γεγονός που τους οδήγησε να υποθέσουν ότι υπάρχει στο διάστημα το μοριακό οξυγόνο. Η εργασία αυτή αποδεικνύει και πάλι ότι η υπομονή είναι μια αρετή, ιδιαίτερα όταν πρόκειται για επιστημονικές ανακαλύψεις. Το τηλεσκόπιο Herschel χρησιμοποίησε τους προηγμένους υπέρυθρους ανιχνευτές του καθώς και το εξελιγμένο φασματόμετρα του για να προσδιορίσει την χημική υπογραφή του μοριακού οξυγόνου. Ως γνωστόν κάθε χημική ένωση έχει ένα συγκεκριμένο μήκος κύματος (η υπογραφή του) στο οποίο απορροφά το φως κι αυτήν ακριβώς την ιδιότητα, της απορρόφησης του φωτός που έρχεται από τον Ωρίωνα, χρησιμοποιεί το φασματόμετρο του Χέρσελ. Το νεφέλωμα του Ωρίωνα βρίσκεται περίπου 1.500 έτη φωτός από τον πλανήτη μας. Το γεγονός ότι περιέχει αυτό το είδος του οξυγόνου είναι πολύ ενδιαφέρουν, δεδομένου ότι αυτή η ένωση βρίσκεται, με αναλογία περίπου 20%, στον αέρα που αναπνέουμε εδώ στη Γη. "Το αέριο οξυγόνο ανακαλύφθηκε στη δεκαετία του 1770, αλλά το βρίσκαμε μόνο στη Γη μέχρι τώρα. Έπρεπε να περάσουν πάνω από 230 χρόνια για να πούμε με βεβαιότητα ότι αυτό το πολύ απλό μόριο υπάρχει στο διάστημα", λέει ο ειδικός Paul Goldsmith. Ο Goldsmith είναι ο επικεφαλής συγγραφέας της δημοσιευμένης εργασίας στο περιοδικό Astrophysical Journal. "Το οξυγόνο είναι το τρίτο πιο κοινό στοιχείο στο σύμπαν και η μοριακή μορφή του πρέπει να είναι άφθονη στο διάστημα. Το δε Herschel που εκτοξεύτηκε το 2009 και είναι σχεδιασμένο να βλέπει στην υπέρυθρη περιοχή του φάσματος, αποδεικνύεται ένα ισχυρό εργαλείο για να εξετάσουμε αυτό το άλυτο μυστήριο," προσθέτει ο Bill Danchi. Τα μεμονωμένα άτομα οξυγόνου είναι άφθονα στο Διάστημα, κυρίως στις γειτονιές άστρων με μεγάλη μάζα. Μέχρι σήμερα οι αστρονόμοι υποψιάζονταν ότι εκεί έξω πρέπει να υπάρχει και μοριακό οξυγόνο, το οποίο όμως δεν κατάφερναν να ανιχνεύσουν οι μελέτες με επίγεια τηλεσκόπια και ερευνητικά αερόστατα. Μια πρώτη θετική ένδειξη ήρθε το 2007 από το σουηδικό τηλεσκόπιο Odin, ωστόσο τα ευρήματα δεν κατέστη δυνατό να επιβεβαιωθούν από ανεξάρτητες ερευνητικές ομάδες. Αντίθετα, η ανακάλυψη του Herschel έχει ήδη διασταυρωθεί. Ο Paul Goldsmith και οι συνεργάτες του προτείνουν την υπόθεση ότι το μόριο σχηματίστηκε όταν η ακτινοβολία νεαρών άστρων διέσπασε τα μόρια πάγου που καλύπτουν τα σωματίδια διαστρικής σκόνης. «Αυτό εξηγεί το πού μπορεί να κρύβεται μια ποσότητα οξυγόνου» σχολίασε ο ερευνητής. «Δεν βρήκαμε όμως αρκετά μεγάλες ποσότητες, και ακόμα δεν καταλαβαίνουμε τι ιδιαίτερο έχουν οι περιοχές όπου το ανακαλύψαμε» παραδέχτηκε. Αυτό σημαίνει ότι η αναζήτηση θα συνεχιστεί και σε άλλα αστρικά μαιευτήρια. Πριν 5 λεπτα απο τoν φίλo Astrosiami και στην Διαστημική Εξερεύνηση.Δεν πειράζει ομως γιατι αξίζει να υπάρχει και εδώ.!!!

Νέα σχέδια για το Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Για περισσότερο από μία δεκαετία, ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός παραμένει ένα δραστήριο εργαστήριο έρευνας στο διάστημα. Σύντομα αναμένεται να αναλάβει ένα νέο ρόλο στις δοκιμές φιλόδοξων διαστημικών αποστολών που σχεδιάζονται για το μέλλον. Ανάμεσα στα σχέδια για το μέλλον διακρίνονται αποστολές στον πλανήτη Άρη, τη Σελήνη και ένα αστεροειδή. Όλες, ωστόσο, απαιτούν νέες τεχνολογίες και τεχνικές, οι οποίες θα δοκιμαστούν εκτενώς στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Μετά τη συνάντηση που πραγματοποιήθηκε την Τρίτη 26 Ιουνίου, οι διαστημικές υπηρεσίες που συμμετέχουν στο πρόγραμμα του Διαστημικού Σταθμού θα αρχίσουν την αξιολόγηση προτάσεων για συγκεκριμένες τεχνολογίες που θα έχουν εφαρμογή σε αποστολές για την συλλογή δειγμάτων. Η επιτροπή που συντονίζει τις διεθνείς δραστηριότητες στο Διαστημικό Σταθμό συναντάται τακτικά με αντιπρόσωπους από την ESA, τη NASA, την Καναδική και τη Ρωσική Υπηρεσία Διαστήματος, καθώς και το Υπουργείο Παιδείας, Πολιτισμού, Αθλητισμού, Επιστήμης και Τεχνολογίας της Ιαπωνίας. Στη διάρκεια της τελευταίας συνάντησης συζητήθηκαν μία σειρά από θέματα, μεταξύ των οποίων ήταν η αναθεώρηση των διεθνών προσδιαγραφών για τα συστημάτα πρόσδεσης στο Διαστημικό Σταθμό και η συλλογή πληροφοριών για τις μέχρι σήμερα επιτυχίες του, οι οποίες θα δωθούν στη δημοσιότητα τον ερχόμενο Σεπτέμβριο. Η συμμετοχή της ESA Oι εγκαταστάσεις του Διεθνή Διαστημικού Σταθμού χρησιμοποιούνται ήδη για μία σειρά από πειράματα. Στη διάρκεια της εξάμηνης παραμονής του στο Διαστημικό Σταθμό, ο αστροναύτης της ESA Paolo Nespoli πραγματοποίησε περισσότερα από 30 πειράματα στα πλαίσια της αποστολής MagISStra, η οποία ολοκληρώθηκε με την επιστροφή του στη Γη τον περασμένο Μάιο. Ένας ακόμα Ευρωπαίος «επιβάτης» - το φυσικών διαστάσεων μοντέλο Matroshka - ολοκλήρωσε τον περασμένο Μάρτιο ένα κύκλο μετρήσεων της ακτινοβολίας στο εσωτερικό της Ιαπωνικής μονάδας Kibo. O Paolo απομάκρυνε τους αισθητήρες από το εσωτερικό του για να τους επιστρέψει πίσω στη Γη. Άλλα Ευρωπαϊκά πειράματα πραγματοποιήθηκαν στο εξωτερικό του Διαστημικού Σταθμού. Το πακέτο Expose-R περιελάμβανε εννέα βιολογικά δείγματα, όπως σπόρους φυτών και βακτηρίων, τα οποία χρησιμοποιήθηκαν για να μελετηθούν οι επιπτώσεις της παραμονής στο διάστημα για διάστημα δύο χρόνων. Τα πειράματα που έχει διεξάγει η ESA στα μέλη του πληρώματος του Διαστημικού Σταθμού προσφέρουν πολύτιμες πληροφορίες για την επίδραση που έχει η έλλειψη βαρύτητας στην ισορροπία και στο πως αντιλαμβανόμαστε την κλίση και την κίνηση του σώματός μας. Επιπλέον, μελετήθηκαν μία σειρά από φυσικές διεργασίες: το διαστημικό λεωφορείο επιστρέφοντας στη Γη από το τελευταίο του ταξίδι μετέφερε νέα δείγματα από το φούρνο που βρίσκεται στη μονάδα Columbus προκειμένου να μελετηθεί ή στερεοποίηση τηγμένων μετάλων σε συνθήκες έλλειψης βαρύτητας. Ένας Σταθμός της επιστήμης Το Alpha Mαγνητικό Φασματόμετρο αποτελεί τον καρπό της συνεργασίας εκατοντάδων επιστημόνων από 16 κρατών·σχεδιάστηκε στο CERN και η λειτουργία του δοκιμάστηκε για πρώτη φορά στο Ευρωπαϊκό Κέντρο Διαστημικής Έρευνας και Τεχνολογίας (ESTEC). Από το Μάιο του 2011 μέχρι σήμερα έχει συγκεντρώσει περισσότερες από δύο δισεκατομμύρια μετρήσεις κοσμικών ακτίνων. Η NASA έχει σχεδιάσει τμήμα του Διαστημικού Σταθμού έτσι ώστε να μπορεί να χρησιμοποιηθεί από εθνικές υπηρεσίες, ιδιωτικές εταιρείες και πανεπιστήμια σαν εργαστήριο έρευνας. Στη διάρκεια του τελευταίου ταξιδιού του διαστημικού λεωφορείου, η Καναδική Υπηρεσία Διαστήματος και η NASA δοκίμασαν από κοινού ρομποτικά συστήματα ειδικά σχεδιασμένα για τον ανεφοδιασμό του Διαστημικού Σταθμού. Η Ρωσική Υπηρεσία Διαστήματος μελετούν την καλλιέργεια σιταριού και άλλων λαχανικών σε συνθήκες έλλειψης βαρύτητας, καθώς και τον τρόπο με τον οποίο το ανθρώπινο σώμα προσαρμόζεται στη διάρκεια της παραμονής τους στο διάστημα. Ο Διαστημικός Σταθμός χρησιμοποιείται για την παρατήρηση της Γης, ενώ παράλληλα ένας Ιαπωνικός αισθητήρας ακτίνων Χ είναι στραμένος προς την αντίθετη κατεύθυνση και αναζητά κοσμολογικά αντικείμενο, όπως μελανές οπές και αστέρες νετρονίων.

Γιατί το σύμπαν να είναι ακριβώς το σωστό για να υπάρχουμε; Έχει ονομαστεί το παράδοξο Goldilocks. Δηλαδή αν η ισχυρή πυρηνική δύναμη που συγκρατεί τους πυρήνες ήταν μόνο κατά τι μεγαλύτερη από ό,τι είναι, τότε τα αστέρια σαν τον ήλιο μας θα έκαιγαν από τα καύσιμα τους, το υδρογόνο, σε λιγότερο από ένα δευτερόλεπτο. Ο ήλιος μας θα είχαν εκραγεί πολύ καιρό πριν και δεν θα υπήρχε ζωή στη Γη. Εάν η ασθενής πυρηνική δύναμη, ήταν κατά τι πιο ασθενής, τότε τα βαριά στοιχεία που συνθέτουν τα περισσότερα πράγματα στον κόσμο μας δεν θα ήταν εδώ, και ούτε εσείς φυσικά. Αν η βαρύτητα ήταν λίγο πιο αδύναμη από ό,τι είναι, ποτέ δεν θα ήταν σε θέση να συντρίψει τον πυρήνα του ήλιου αρκετά για να ‘ανάψουν’ οι πυρηνικές αντιδράσεις που δημιουργούν το φως του ήλιου. Αν ήταν λίγο ισχυρότερη και πάλι ο ήλιος θα είχε κάψει όλα του τα καύσιμα δισεκατομμύρια χρόνια πριν. Για άλλη μια φορά, δεν θα μπορούσαμε ποτέ να είχαμε προκύψει. Τέτοια παραδείγματα ακριβούς συντονισμού των νόμων της φυσικής φαίνεται να αφθονούν. Πολλές από τις βασικές παραμέτρους της φύσης - η ισχύς των θεμελιωδών δυνάμεων και οι μάζες των θεμελιωδών σωματιδίων – φαίνεται ότι καθορίζονται σε τιμές που να είναι "ακριβώς αυτές που πρέπει” ώστε να αναδυθεί η ζωή. Μια ελάχιστη μεταβολή τους και δεν θα ήμασταν εδώ. Είναι ως εάν το σύμπαν να έγινε για μας. Τι σκεφτόμαστε γι αυτό το ζήτημα; Μια πιθανότητα είναι ότι το σύμπαν τελειοποιήθηκε από ένα υπέρτατο ον – το Θεό. Αν και πολλοί άνθρωποι αγαπούν αυτή την εξήγηση, οι επιστήμονες δεν βλέπουν καμία απόδειξη ότι μια υπερφυσική οντότητα είναι ο ενορχηστρωτής του σύμπαντος. Οι γνωστοί νόμοι της φυσικής μπορεί να εξηγήσουν την ύπαρξη του σύμπαντος που παρατηρούμε. Για να παραφράσουμε τον αστρονόμο Pierre Simon Laplace όταν ρωτήθηκε από το Ναπολέοντα γιατί το βιβλίο του Mécanique Céleste δεν ανέφερε τον δημιουργό: δεν έχουμε καμία ανάγκη από την υπόθεση αυτή. Μια άλλη πιθανότητα είναι ότι απλά δεν θα μπορούσε να γίνει κάτι άλλο. Βρισκόμαστε σε έναν κόσμο που κυβερνιέται από νόμους συμβατούς με τη ζωή, οπότε πώς θα μπορούσε να μην συμβαίνουν έτσι τα πράγματα; Το τελευταίο θα μπορούσε να υπονοεί ότι η ύπαρξή μας είναι μια απίστευτη τύχη – όλα τα σύμπαντα που θα υπήρχαν, θα είχαν την δυνατότητα να στηρίξουν την ευφυή ζωή. Αλλά οι περισσότεροι φυσικοί δεν το βλέπουν έτσι. Η πιο πιθανή εξήγηση για τον ακριβή συντονισμό είναι ίσως ακόμα πιο νοητικά απαιτητικό: ότι δηλαδή το Σύμπαν μας είναι απλώς ένα από τα πάρα πολλά σύμπαντα που υπάρχουν, το καθένα με διαφορετικούς νόμους της φυσικής. Βρισκόμαστε λοιπόν σε ένα με νόμους κατάλληλους για τη ζωή, επειδή, δεν θα μπορούσε να γίνει αλλιώς. Η ιδέα του πολυσύμπαντος έχει και θεωρητική υποστήριξη. Η θεωρία των χορδών, η καλύτερη προσπάθεια μέχρι τώρα για μια θεωρία των πάντων, προβλέπει τουλάχιστον 10στην(500) σύμπαντα, το καθένα με διαφορετικούς νόμους της φυσικής. Για να το θέσουμε αυτό τον αριθμό σε μια προοπτική, υπολογίζεται ότι υπάρχουν 10στην(25) κόκκοι της άμμου στην έρημο της Σαχάρας. Η πλάνη του ακριβούς συντονισμού Μια άλλη πιθανότητα είναι ότι δεν υπάρχει τίποτα να εξηγηθεί. Ορισμένοι υποστηρίζουν ότι η όλη ιδέα της εξομάλυνσης του ακριβούς συντονισμού είναι λάθος. Ο Victor Stenger του Πανεπιστημίου του Κολοράντο στο Boulder λέει ακριβώς αυτό στο βιβλίο του , συγγραφέας του The Fallacy of Fine-tuning. Σε αυτό εκθέτει την άποψη του για ένα από τα εξέχοντα παραδείγματα του ακριβούς συντονισμού των σταθερών της φύσης, την απιθανότητα της ύπαρξης οτιδήποτε άλλου εκτός από το υδρογόνο, το ήλιο και το λίθιο. Όλα τα βαριά στοιχεία στο σώμα μας, συμπεριλαμβανομένου του άνθρακα, του αζώτου, του οξυγόνου και του σιδήρου, σφυρηλατήθηκαν μέσα στα μακρινά αστέρια. Το 1952, ο κοσμολόγος Fred Hoyle ισχυρίστηκε ότι η ύπαρξη αυτών των στοιχείων εξαρτάται από μια τεράστια κοσμική σύμπτωση. Ένα από τα βασικά βήματα για το σχηματισμό τους είναι η «τριπλή άλφα" διαδικασία κατά την οποία τρεις πυρήνες ηλίου ενώνονται για να σχηματίσουν ένα πυρήνα άνθρακα-12. Για να συμβεί αυτή η αντίδραση, ο Hoyle πρότεινε ότι η ενέργεια του πυρήνα άνθρακα-12 πρέπει να είναι ακριβώς ίση με τη συνδυασμένη ενέργεια των τριών πυρήνων ηλίου στην τυπική θερμοκρασία μέσα σε ένα ερυθρό γιγάντιο αστέρι. Και έτσι είναι. Ωστόσο, ο Stenger επισημαίνει ότι το 1989 μια ομάδα στο Τεχνολογικό Ινστιτούτο του Ισραήλ έδειξε ότι, στην πραγματικότητα, το επίπεδο ενέργειας στον άνθρακα-12 θα μπορούσε να ήταν αισθητά διαφορετικό και ακόμη αυτό θα είχε επακόλουθο και στην ύπαρξη των βαριών στοιχείων που απαιτούνται για τη ζωή. Υπάρχουν και άλλα προβλήματα με το επιχείρημα του ακριβούς συντονισμού. Το ένα είναι το γεγονός ότι τα παραδείγματα του συντονισμού βρέθηκαν λαμβάνοντας μια μόνο παράμετρο – μια δύναμη της φύσης, ας πούμε, ή μια υποατομική μάζα των σωματιδίων – και μεταβάλλοντας την, διατηρώντας παράλληλα όλα τα άλλα σταθερά. Αυτό φαίνεται πολύ ρεαλιστικό. Η θεωρία των πάντων, που δυστυχώς ακόμη δεν την έχουμε βρει, είναι πιθανό να παρουσιάσει στενές σχέσεις μεταξύ φυσικών παραμέτρων. Η επίδραση της μεταβολής κάποιας παραμέτρου μπορεί κάλλιστα να αντισταθμιστεί από τις διακυμάνσεις σε μία άλλη παράμετρο. Έπειτα, υπάρχει το γεγονός ότι έχουμε βρει μόνο ένα παράδειγμα της ζωής, οπότε πώς μπορούμε να είμαστε τόσο σίγουροι ότι οι διαφορετικοί νόμοι δεν θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε κάποιο άλλο έμβιο σύστημα ικανό να μας δώσει την δική του ύπαρξη; Ένα παράδειγμα ακριβούς συντονισμού, ωστόσο, παραμένει δύσκολο να απορριφθεί: η επιτάχυνση της διαστολής του σύμπαντος από τη σκοτεινή ενέργεια. Η κβαντική θεωρία προβλέπει ότι η δύναμη αυτής της μυστηριώδους δύναμης πρέπει να είναι περίπου 10στην(120) φορές μεγαλύτερη από την τιμή που παρατηρούμε σήμερα στο σύμπαν. Η διαφορά αυτή φαίνεται εξαιρετικά τυχαία. Σύμφωνα με τον νομπελίστα Steven Weinberg, αν η σκοτεινή ενέργεια δεν ήταν τόσο μικρή, οι γαλαξίες δεν θα μπορούσαν ποτέ να έχουν σχηματιστεί και δεν θα ήμασταν φυσικά εδώ. Η εξήγηση του Weinberg δέχεται απρόθυμα ότι πρέπει να ζούμε σε ένα σύμπαν με μια "ακριβώς σωστή” τιμή για την σκοτεινή ενέργεια. "Η σκοτεινή ενέργεια είναι ακόμα η μόνη ποσότητα που φαίνεται να απαιτεί μια εξήγηση ενός πολυσύμπαντος," παραδέχεται ο Weinberg. “Εγώ δεν βλέπω πολλές αποδείξεις για ακριβή συντονισμό των σταθερών της φύσης σε οποιαδήποτε άλλη φυσική σταθερά εκτός της σκοτεινής ενέργειας." Και ενα σπουδαίο βίντεο με θεσεις που με εκφράζουν απόλυτα!!!