Δροσος Γεωργιος

Κυκλώματα από γραφένιο στους υπολογιστές του μέλλοντος. Με επικεφαλής τον ερευνητή στη νανοεπιστήμη και νανοτεχνολογία Φαίδωνα Αβούρη, μια ομάδα ερευνητών του αμερικανικού κολοσσού της πληροφορικής ΙΒΜ, δημιούργησε το πρώτο κύκλωμα υψηλής ταχύτητας από γραφένιο, στο οποίο όλα τα στοιχεία είναι ολοκληρωμένα σε ένα μοναδικό «τσιπάκι». Πρόκειται για παγκόσμια πρωτοπορία, ένα σημαντικό βήμα για τη δημιουργία μιας νέας γενιάς ηλεκτρονικών βασισμένων στο γραφένιο και όχι στο πυρίτιο όπως μέχρι σήμερα, με δυνητικές εφαρμογές από τις ασύρματες επικοινωνίες μέχρι τους ενισχυτές. Κατά τα τελευταία χρόνια είχε υπάρξει πρόοδος στη δημιουργία συσκευών βασισμένων στο πολύ λεπτό γραφένιο, που θεωρείται το "υλικό του μέλλοντος", ενώ είχαν κατασκευαστεί μεμονωμένα τρανζίστορ από γραφένιο. Όμως δεν είχε καταστεί δυνατό να ενοποιηθούν (ολοκληρωθούν) τα τρανζίστορ από γραφένιο με άλλα ηλεκτρονικά συστατικά μέσα σε ένα ενιαίο και μοναδικό "τσιπ", αυτό ακριβώς που κατάφεραν οι ερευνητές της ΙΒΜ. Η δυσκολία βρισκόταν κυρίως στο ότι το γραφένιο δεν κολλάει πολύ καλά στα μέταλλα και τα οξείδια, τα οποία χρησιμοποιούνται στη βιομηχανία παραγωγής ημιαγωγών. Ο Φαίδων Αβούρης, που έκανε τη σχετική επιστημονική δημοσίευση στο περιοδικό Science, σύμφωνα με τους New York Times και το Physics World, καθοδήγησε μια ομάδα ερευνητών του Κέντρου Ερευνών Γουότσον της ΙΒΜ στη Νέα Υόρκη, ώστε να ξεπεράσουν για πρώτη φορά τις τεχνικές δυσκολίες, ενοποιώντας σε ένα ολοκληρωμένο κύκλωμα ένα τρανζίστορ γραφενίου και ένα ζεύγος πηνίων επαγωγικής αντίστασης πάνω σε μια πλακέτα από καρβίδιο του πυριτίου. Είναι σημαντικό ότι η όλη διαδικασία κατασκευής είναι συμβατή με τις υφιστάμενες συμβατικές μεθόδους παραγωγής ημιαγωγών, πράγμα που διευκολύνει την πρακτική εφαρμογή της νέας τεχνολογίας. Τα νέα ολοκληρωμένα κυκλώματα από γραφένιο λειτουργούν σε ραδιοσυχνότητες μέχρι 10 GHz και είναι κατ' εξοχήν κατάλληλα για συστήματα ασύρματων επικοινωνιών. Η ομάδα του Φαίδωνα Αβούρη (Nanometer Scale Science and Technology), στην οποία εργάζεται και ο επίσης ελληνικής καταγωγής ερευνητής Χρήστος Δημητρακόπουλος, ήδη εργάζεται για να τελειοποιήσει το νέο ολοκληρωμένο κύκλωμα από γραφένιο, ενώ σχεδιάζει την ανάπτυξη ακόμα πιο πολύπλοκων κυκλωμάτων για πιο εξελιγμένες συσκευές. Μεταξύ άλλων, οι ερευνητές πιστεύουν ότι είναι δυνατόν, στο μέλλον, να συνδυάσουν γραφένιο και πυρίτιο και να δημιουργήσουν "υβριδικά" κυκλώματα με νέες λειτουργικές δυνατότητες. Το γραφένιο ανακαλύφθηκε στη δεκαετία του 1970 και βαθμιαία οι επιστήμονες, μέσα από διαδοχικές ανακαλύψεις, έχουν καταφέρει να παρασκευάζουν "φιλμ" αυτού του υλικού με πάχος μόλις ένα άτομο. Το φιλμ συνίσταται σε μια εξαγωνική διάταξη μορίων άνθρακα και έχει ποικίλα πλεονεκτήματα, όπως ότι είναι εύκαμπτο, διαφανές και φθηνό. Μέχρι στιγμής, το γραφένιο δεν φαίνεται ικανό να αντικαταστήσει τα σημερινά τρανζίστορ CMOS, που αποτελούν τη βάση όλων των μικροεπεξεργαστών και των μνημών των ηλεκτρονικών υπολογιστών και των καταναλωτικών ηλεκτρονικών συσκευών. Το γραφένιο δεν έχει τις ίδιες φυσικές ιδιότητες με τα υλικά των παραδοσιακών ημιαγωγών και δεν μπορεί -ακόμα τουλάχιστον- να πετύχει τα ίδια πράγματα με ένα συμβατικό τρανζίστορ. Όμως η βιομηχανία ημιαγωγών -στην Ευρώπη και την Ασία ακόμη περισσότερο από ό,τι τις ΗΠΑ- το θεωρεί πολλά υποσχόμενο και επενδύει σε αυτό, καθώς, όπως δήλωσε ο Φαίδων Αβούρης, η ενσωμάτωση των συγκριτικά φθηνότερων κυκλωμάτων γραφένιου μπορεί στο μέλλον να μειώσει τις τιμές πολλών ηλεκτρονικών συσκευών. Ο Φαίδων Αβούρης γεννήθηκε το 1945 στην Ελλάδα και αποφοίτησε από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, ενώ πήρε το διδακτορικό του στην Φυσικοχημεία από το πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν το 1974. Έκανε την μεταδιδακτορική του έρευνα στο πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια-Λος Άντζελες (UCLA) και μετά εργάστηκε ως ερευνητής στα Εργαστήρια Bell της AT&T. Το 1978 μεταπήδησε στην ΙΒΜ, όπου και παραμένει μέχρι σήμερα ως κορυφαίος ερευνητής, επικεφαλής του τομέα νανοεπιστήμης και νανοτεχνολογίας, όπου θεωρείται πρωτοπόρος σε διεθνές επίπεδο. Έχει επίσης διατελέσει καθηγητής στα πανεπιστήμια Κολούμπια και Ιλινόις. Η θεωρητική (βασική) και πειραματική (εφαρμοσμένη) έρευνά του εστιάζεται στις ηλεκτρικές, οπτικές και οπτοηλεκτρονικές ιδιότητες των νανοσωλήνων άνθρακα και του γραφένιου, έχοντας δημοσιεύσει περισσότερες από 360 επιστημονικές εργασίες πάνω σε αυτά τα θέματα. Το 1998, η ομάδα του στην ΙΒΜ παρουσίασε το πρώτο στον κόσμο μοριακό τρανζίστορ βασισμένο σε νανοσωλήνες άνθρακα, το οποίο βελτίωσε περαιτέρω τα επόμενα χρόνια. Ο Φαίδων Αβούρης έχει ανοίξει το δρόμο για μια ενοποιημένη ηλεκτρονική και οπτοηλεκτρονική τεχνολογία με βάση τα υλικά από άνθρακα. Είναι μέλος πολλών επιφανών επιστημονικών και ακαδημαϊκών ενώσεων και έχει βραβευτεί κατ' επανάληψη για το έργο του.

Σε μαγνητική θάλασσα τα Voyagers βγαίνουν από το Ηλιακό Σύστημα.Τα δύο εξερευνητικά σκάφη βρίσκονται σε απόσταση 17 δισ. χλμ από την Γη. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=405727

"Ηριδανος" "έφτασε στο ΔΔΣ. 10 Ιουνίου στις 01,18 ωρα Μοσχας το επανδρωμένο διαστημόπλοιο Soyuz TMA-02M αγκυροβολησε στην ενότητα "Αυγή" στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Η συνδεση πραγματοποιήθηκε σήμερα με αυτόματη λειτουργία, υπό την εποπτεία των εμπειρογνωμόνων του κέντρο ελέγχου αποστολής TsNIIMash και του πληρώματος. Μετά την ολοκλήρωση της εργασιών ελέγχου docking station θα ανοιξουν οι καταπακτές μεταξύ του διαστημικού οχήματος και του σταθμου. Ετσι θα ενταχθούν στον ISS μαζι με τον διοικητή Αντρέι Borisenko (Roscosmos), μηχανικό πτήσης Αλέξανδρος Samokutyaevu (Roscosmos) και Ronald Γκουαρανί (NASA). Έτσι, το πλήρωμα του σταθμού θα είναι και πάλι έξι άτομα. Έχει προγραμματιστεί ότι Volkov, Μ. Fossum, Σ. Furukawa θα εργαστουν στο ΔΔΣ για περίπου έξι μήνες. Οι κοσμοναύτες θα εκπληρώσουν μιά ιστορική αποστολή- θα δεχτούν στο διάστημα το τελευταίο διαστημικό λεωφορείο Atlantis, η εκτόξευψη του οποίου προγραμματίστηκε για τις 8 Ιουλίου. Εκτός απ’ αυτό θα εκπληρώσουν και ένα μεγάλο επιστημονικό πρόγραμμα. Το ρωσικό μέρος του προγράμματος αποτελείται από 25 πειράματα. Ο κύριος στόχος της αποστολής του Soyuz TMA-02M »-ειναι δοκιμές πτήσης και σχεδιασμού του δεύτερου εκσυγχρονισμένου επανδρωμένου διαστημόπλοιου. Η σειρά "TMA-Μ βασίζεται στην Soyuz TMA, οι πτήσεις που πραγματοποιούνται από τον Οκτώβριο του 2002. Σε αυτό τροποποιήθηκαν διάφορα συστήματα και αντικαθίστανται 36 παρωχημένες μονάδες σε 19 μονάδες νέας ανάπτυξης. Επιπλέον, με την αναβάθμιση κατάφεραν να μειώσουν το βάρος κατα 70 kg, που θα επιτρέψει την περαιτέρω βελτίωση των επιδόσεών του. Οι δοκιμές του πρώτου διαστημοπλοιου της νέας σειράς του Soyuz TMA-M ολοκληρώθηκε με επιτυχία απο τον Οκτώβριο 2010 έως Μάρτιο 2011. Αυτήν την περίοδο, κατά τη διάρκεια της πτήσης του Soyuz TMA-02M », ειναι δεύτερη φάση των δοκιμών πτήσης. Βαθμολογία για τις δοκιμές θα διεξαχθούν κατά τη διάρκεια της πτήσης του Soyuz TMA-03M, η οποία έχει προγραμματιστεί να ξεκινήσει στα τέλη του 2011. Συμπαραγωγή νανο-δορυφόρων από Ρωσία και Ισραήλ. Η Ρωσία και το Ισραήλ θα προχωρήσουν άμεσα στην κατασκευή νανο-δορυφόρων. Ήδη δύο ισραηλινές εταιρείες κι ένα ρωσικό πανεπιστήμιο έχουν δημιουργήσει τη σχετική πρωτοβουλία (RINI – Russian Israeli Nanosatellite Initiative). Πρόκειται για το κρατικό πανεπιστήμιο Τομσκ και τις εταιρείες Spacealist και Astelion. Το RINI θα δημιουργήσει κέντρο το οποίο θα αναπτύξει και θα λειτουργεί μικρούς δορυφόρους, το βάρος των οποίων θα φτάνει τα 10 κιλά. Υπολογίζεται ότι τον επόμενο χρόνο θα υπάρξει κοινή ρωσο-ισραηλινή εκτόξευση δορυφόρου αυτού του μεγέθους.

Κατι διαφορετικό τώρα!!! Πιέρ Καρντέν: πρέπει να είσαι πρώτος παντού, όπως ο Γιούρι Γκαγκάριν Ο ξακουστός Γάλλος σχεδιαστής μόδας Πιέρ Καρντέν (Pierre Cardin) αφού αφιέρωσε τη νέα του συλλογή στην 50η επέτειο της πτήσης του ανθρώπου στο Διάστημα, την έφερε στην πατρίδα του Πρώτου Κοσμοναύτη της Γης Γιούρι Γκαγκάριν- στη Ρωσία. Οι Μοσχοβίτες θα δουν το διαστημικό ντεφιλέ του Καρντέν, που θα αναπτυχθεί στη σκηνή της αίθουσας συναυλιών του Κρεμλίνου στις 7 Ιουνίου. Την επόμενη μέρα οι κάτοικοι της Καλούγκας, πόλης, όπου ζούσε και δούλευε ο μεγαλοφυής Ρώσος επιστήμονας, θεμελιωτής της κοσμοναυτικής Κονσταντίν Τσιολκόφσκι. Ο μαιτρ της παγκόσμιας υψηλής μόδας σχεδιάζει να δώσει εκεί φανταχτερό υπαίθριο σόου στην πλατεία μπροστά στο Μουσείο Ιστορίας της Κοσμοναυτικής. Σε σχέση με αυτό ο Πιέρ Καρντέν είπε: - «Εννοείται ότι έκανα αυτή τη συλλογή με τις σκέψεις για την κατάκτηση του Διαστήματος και για την κοσμοναυτική. Δεν είναι τυχαίο που την παρουσιάζω στην Καλούγκα, πόλη, όπου έχει γεννηθεί η κοσμοναυτική. Ξέρω ότι φέτος εορτάζεται η 50η επέτειος της πτήσης του ανθρώπου στο Διάστημα και ακριβώς με αυτή την ευκαιρία έχω δημιουργήσει όλα αυτά τα μοντέλα. Ξέρω επίσης πόσο πολλες τεχνολογίες χρειάζεται να δημιουργηθούν για να σταλεί ο άνθρωπος στο Διάστημα»,- σημείωσε ο Πιερ Καρντέν. Εν τω μεταξύ, ο Πιερ Καρντέν έρχεται στη Ρωσία ήδη για 28η φορά και η κάθε του επίσκεψη αποτελεί ένα εξαίρετο γεγονός. Ο Καρντέν δεν έχει μόνο στενές πολιτιστικές σχέσεις με τη Ρωσία, αλλά και ο ίδιος αναλαμβάνει συχνά πρωτοβουλία για την υλοποίηση κοινών σχεδίων. Συνεργάζεται με Ρώσους σχεδιαστές, ζωγράφους, γλύπτες και άλλους καλλιτέχνες. Διοργανώνει καλλιτεχνικές περιοδείες θιάσων από τη Ρωσία στη Γαλλία και αντίστροφα. Αυτή τη φορά, εκτός από την συλλογή μόδας έφερε ακόμα και την μουσικοχορευτική παράσταση «Καζανόβα» (Casanjva) που παρουσιάζεται στο δικό του θέατρο στη Γαλλία. Τις παραμονές της παράστασης στο Κρεμλίνο ο Πιέρ Καρντέν επισκέφτηκε το μοσχοβίτικο Πανεπιστήμιο Σχεδίου και Τεχνολογιών, όπου γνωρίστηκε με το δημιουργικό έργο του πρωτοπόρου στον τομέα της μόδας ανωτάτου εκπαιδευτικού ιδρύματος της Ρωσίας και είδε τις συλλογές των φοιτητών του. Απευθυνόμενος στους νέους συναδέλφους του ο ξακουστός σχεδιαστής είπε: - «Είχα αναλάβει την πρωτοβουλία για τη δημιουργία αυτού του Πανεπιστημίου στη Μόσχα και σήμερα έμεινα κατάπληκτος από τις διαστάσεις του ανωτάτου εκπαιδευτικού σας ιδρύματος, από την ποιότητα της δουλιάς σας, από τον αριθμό των κατευθύνσεων της εκπαιδευτικής διαδικασίας και από τον αριθμό των φοιτητών που σπουδάζουν εδώ. Είναι, κατά τη γνώμη μου το μεγαλύτερο Πανεπιστήμιο Μόδας στον κόσμο- τόσο πληρέστατα εκπροσωπεί τις κατευθύνσεις της: ενδύματα, υποδήματα, μακιγιάζ και κοσμήματα»,- παρατήρησε με θαυμασμό ο Πιέρ Καρντέν. Η επίσκεψη το φημισμένου Γάλλου σχεδιαστή στο ρωσικό ανώτατο εκπαιδευτικό ίδρυμα τελείωσε ξαφνικά με θρίαμβο της τριτοετούς φοιτήτριας Αικατερίνης Ικόνοβα. Ακριβώς τη συλλογή της «Γεωμετρικά σχήματα» ο μαιτρ την ονόμασε «καλύτερη», και την ίδια την Αικατερίνη – «ανατέλλον αστέρι του ρωσικού βασιλείου της μόδας». Σε οποιοδήποτε έργο πρέπει να επιδιώκεις να γίνεις πρώτος- όπως ο κοσμοναύτης Γιούρι Γκαγκάριν. Τέτοιος είναι ο νόμος της ζωής»,- υπογράμμισε νουθετώντας τους νέους συναδέλφους του ο Πιέρ Καρντέν. Το διαστημόπλοιο Rosetta έτοιμο να τεθεί εκτός λειτουργίας. Οι ειδικοί της ESA θα έχουν σήμερα, 8 Ιουνίου, μία πρώτη ευκαιρία να διακόψουν τις βασικές λειτουργίες του Rosetta, οι οποίες θα ενεργοποιηθούν ξανά μετά από 31 μήνες. Το πιο μοναχικό κομμάτι του ταξιδιού του αναμένεται να φέρει το Rosetta σε απόσταση 1.000 εκατομμυρίων χιλιομέτρων από τη Γη, αλλά πιο κοντά στον κομήτη 67-P/Churyumov-Gerasimenko. Σηματοδοτώντας ένα από τους πιο σημαντικούς σταθμούς του ταξιδιού του προς τον κομήτη 67-P/Churyumov-Gerasimenko, τον οποίο αναμένεται να συναντήσει το 2014, οι ειδικοί στο Ευρωπαϊκό Κέντρο Διαστημικών Επιχειρήσεων (ΕSOC) στο Darmstadt της Γερμανίας θα δώσουν την εντολή που θα απενεργοποιήσει βασικά συστήματα του «κυνηγού κομητών». Σταδιακά θα διακοπεί η λειτουργία όλων των συστημάτων ελέγχου του διαστημοπλοίου, μεταξύ των οποίων και τα συστήματα επικοινωνίας με τη Γη. Τα επιστημονικά όργανα με τα οποία είναι εξοπλισμένο το διαστημόπλοιο Rosetta είχαν απενεργοποιηθεί το ένα μετά το άλλο στην αρχή του χρόνου. «Το διαστημόπλοιο Rosetta απομακρύνεται όλο και περισσότερο από τον Ήλιο, και σύντομα οι λιγοστές ακτίνες φωτός που φτάνουν έως τα πλαίσια ηλιακών κυψελίδων του δεν θα είναι ικανές να τροφοδοτήσουν με ενέργεια τα συστήματά του,» εξηγεί ο Paolo Ferri της Διεύθυνσης Ηλιακών και Πλανητικών Αποστολών στο ESOC. «Έχουμε ήδη μία ξεχωριστή πρωτιά. Τον Ιουλίου του 2010 το Rosetta βρισκόταν σε απόσταση 400 εκατομμυρίων χιλιομέτρων από τον Ήλιο, όταν έγινε το πιο απομακρυσμένο διαστημόπλοιο που τροφοδοτούταν μονάχα με ηλιακή ενέργεια. Στους επόμενους μήνες που τα περισσότερα συστήματα του Rosetta θα απενεργοποιηθούν, θα διπλασιαστεί η απόσταση αυτή.» Όταν «κατεβάσουν τους διακόπτες» Μονάχα ο κεντρικός υπολογιστής και συστοιχία θερμαντικών στοιχειών θα παραμείνουν σε λειτουργία. Θα τροφοδοτούνται με ενέργεια από τα πλαίσια ηλιακών κυψελίδων, έτσι ώστε κατά περιόδους να μπορούν να τεθούν σε λειτουργία και να εξασφαλίσουν ότι η θερμοκρασία του διαστημοπλοιού δεν θα μειωθεί σε κρίσιμα επίπεδα όταν τον Ιανουάριο του 2014 η απόστασή του από τον Ήλιο φτάσει τα 790 εκατομμύρια χιλιόμετρα. Πριν όμως οι ειδικοί της ESA κατεβάσουν τους διακόπτες, το διαστημόπλοιο Rosetta θα αλλάξει κατεύθυνση προκειμένου τα πλαίσια ηλιακών κυψελίδων να στραφούν προς τον Ήλιο και η ταχύτητα περιστροφής του θα μειωθεί σημαντικά μέχρι να σταθεροποιηθεί Μόλις επιβεβαιωθεί ότι το διαστημόπλοιο Rosetta έχει τον κατάλληλο προσανατολισμό, όλα θα είναι έτοιμα για να δωθεί η εντολή να διακοπούν οι βασικές λειτουργίες του. Αφού δωθεί η εντολή, δεν θα υπάρξει καθόλου επικοινωνία μεταξύ του διαστημοπλοίου και της Γης μέχρι το 2014. Το χρόνο μέχρι την ημέρα που ενεργοποιηθούν ξανά οι λειτουργίες του θα μετράει το ρολόι του κεντρικού υπολογιστή. Το «ξύπνημα» του Rosetta Ακριβώς στις 12.00 μ.μ. ώρα Ελλάδος (10.00 GMT) στις 20 Ιανουαρίου 2014, ο χρονοδιακόπτης του διαστημοπλοίου Rosetta θα το θέσει σε λειτουργία και επτά ώρες αργότερα θα σταλεί το πρώτο σήμα προς τη Γη, ειδοποιώντας τους ειδικούς στο κέντρο ελέγχου του ΕSOC ότι είναι πάλι σε πλήρη λειτουργία. «Παρ'όλα αυτά, για τους ειδικούς στο κέντρο ελέγχου του ESOC, είναι μία συναισθηματικά φορτισμένη στιγμή. Θα θέσουμε το διαστημόπλοιο εκτός λειτουργίας. Και ήδη ανυπομονούμε τη στιγμή που θα επανέλθει ξανά σε λειτουργία τον Ιανουάριου του 2014.» "Still, for the flight control team, it's an emotional moment. We're essentially turning the spacecraft off. We're already looking forward to January 2014 when it wakes up and we get our spacecraft back."

Πώς ο Δίας λήστεψε τη μάζα του Άρη και έφτιαξε τη ζώνη των αστεροειδών δισεκατομμύρια χρόνια πριν Οι επιστήμονες από καιρό είχαν προβληματιστεί γιατί ο Άρης έχει μόνο το ήμισυ περίπου του μεγέθους καθώς και το ένα δέκατο της μάζας της Γης. Καθώς ο γείτονας μας στο ηλιακό σύστημα σχηματίστηκε περίπου την ίδια εποχή, θα αναμέναμε ο Άρης να είναι τόσο μεγάλος όσο η Γη και η Αφροδίτη. Όμως μια εργασία που δημοσιεύθηκε πρόσφατα προσφέρει μια εξήγηση για αυτό το φαινόμενο, αλλά συγχρόνως αποκαλύπτει γιατί η ζώνη των αστεροειδών έχει μια τέτοια περίεργη συνάθροιση πετρωμάτων και πάγου. Σύμφωνα με τη νέα θεωρία πριν από περίπου 4,6 δισ. έτη, όταν αναπτυσσόταν το ηλιακό μας σύστημα, ο Δίας κυκλοφορούσε ελεύθερα μέσα σε αυτό επεμβαίνοντας με τον όγκο και την βαρυτική του έλξη στην διαμόρφωση του. Σε μια από τις «βόλτες» του ο Δίας πέρασε από την περιοχή όπου βρίσκεται σήμερα ο Άρης όταν ακόμη εκεί υπήρχε διάσπαρτη κοσμική ύλη. Ο Δίας κατά το πέρασμα του πήρε μαζί του μια σημαντική ποσότητα αυτής της ύλης η οποία σε διαφορετική περίπτωση θα προστίθετο σε αυτή που παρέμεινε δημιουργώντας ένα μεγάλο σε όγκο πλανήτη. Αν όλο αυτό το υλικό ενώνονταν με τον Άρη, θα του έδινε άφθονο νερό ενώ η μάζα θα το διατηρούσε με την αυξημένη βαρυτική έλξη του. Αντίθετα, ο κόκκινος πλανήτης κατέληξε να εμφανίζεται ως ένας μικρός, στεγνός και κατά πάσα πιθανότητα ένας νεκρός πλανήτης όπως τον βλέπουμε σήμερα. Οι προσομοιώσεις, υπό τον Kevin Walsh, έδειξαν πως ένας Δίας-βρέφος μπορεί να έχει μεταναστεύσει σε μια απόσταση 1,5 αστρονομικές μονάδες (λίγο πιο έξω από τη Γη) απογυμνώνοντας πολύ υλικό από εκείνη την περιοχή και ουσιαστικά άφησε τον Άρη χωρίς πολλή μάζα Ο Άρης θα μπορούσε παρ’ όλα αυτά να αναπληρώσει τη «χαμένη» μάζα του από κοσμική ύλη (κυρίως βράχους) που θα προέρχονταν από την περιοχή του Κρόνου. Σύμφωνα με τους ειδικούς μέρος της κοσμικής ύλης που δεν θα χρειαζόταν τελικά ο Κρόνος για την δημιουργία του θα μπορούσε να καταλήξει στον Άρη. Οι ερευνητές είδαν όμως στις προσομοιώσεις που έκαναν ότι ο Δίας δεν άφησε κανένα περιθώριο στον Άρη αφού εγκαταλείποντας την περιοχή του κόκκινου πλανήτη κινήθηκε προς την περιοχή του Κρόνου και ολοκλήρωσε την δημιουργία της ζώνης των αστεροειδών «κλέβοντας» κοσμική ύλη και από εκεί. Η συγκεκριμένη θεωρία δίνει ταυτόχρονα και μια πιθανή εξήγηση για τα πολλά και διαφορετικού είδους σώματα και πετρώματα που υπάρχουν στην μεγάλη ζώνη αστεροειδών ανάμεσα στον Δία και τον Άρη. «Οι προσομοιώσεις μας όχι μόνο έδειξαν ότι η μετανάστευση του Δία ήταν σύμφωνη με την ύπαρξη της ζώνης των αστεροειδών, αλλά και εξήγησε τις ιδιότητες της ζώνης που ποτέ πριν δεν είχαμε καταλάβει». Η ζώνη των αστεροειδών έχει συμπληρωθεί με δύο πολύ διαφορετικούς τύπους σωμάτων, πολύ ξηρά καθώς επίσης και πλούσια σε νερό σφαίρες παρόμοια με τους κομήτες. Το νερό είναι πάρα πολύ ασταθές για να ήταν παρόν στον σχηματισμό της Γης και γι αυτό θα πρέπει να έχει μεταφερθεί στη Γη από έξω, από τα πιο ψυχρά μέρη του Ηλιακού Συστήματος. Το νερό μάλλον μας ήρθε μόλις οι πλανητοειδείς και οι κομήτες πέταξαν έξω από τη ζώνη των αστεροειδών από τον Δία. Ο Walsh και οι συνεργάτες του έδειξαν ότι το πέρασμα του Δία αρχικά άδειασε και στη συνέχεια βοήθησε στην εκ νέου πλήρωση της ζώνης των αστεροειδών με αντικείμενα της εσωτερικής ζώνης, που κατοικούσαν μεταξύ 1 και 3 αστρονομικών μονάδων. Οπότε στη ζώνη αυτή μεταξύ Δία και Άρη υπάρχουν δύο διαφορετικά είδη αντικειμένων. Στην φωτογραφία ο Άρης όπως τον είδε το Hubble.

Φιλε michael497-Οτι γραφεται αυτη την στιγμή!!! Ηλιακή «καταιγίδα» με πιθανές διαταραχές σε τηλεπικοινωνίες και ηλεκτρισμό Μια ασυνήθιστη έκλαμψη του Ήλιου, που έγινε αντιληπτή από το ηλιακό παρατηρητήριο SDO της NASA, ίσως προκαλέσει διαταραχές στις δορυφορικές επικοινωνίες GPS και στα δίκτυα παροχής ηλεκτρισμού του πλανήτη μας από σήμερα το απόγευμα μέχρι αύριο, ενώ όσοι ζουν στις πολικές περιοχές κατά πάσα πιθανότητα θα έχουν την ευκαιρία να απολαύσουν ένα μαγευτικό σέλας. Η ισχυρή έκλαμψη οδήγησε σε μια μεγάλη εκτόξευση ηλιακής στεμματικής μάζας και σε ένα καταιγισμό ακτινοβολίας τέτοιου επιπέδου που είχε να σημειωθεί από το 2006, με αποτέλεσμα να είναι πιθανή η πρόκληση γεωμαγνητικής καταιγίδας, σύμφωνα με το γαλλικό πρακτορείο ειδήσεων. Ένα μεγάλο νέφος πλάσματος και σωματιδίων υψηλής ενέργειας εκτινάχτηκε από την έκλαμψη και φάνηκε να καλύπτει σχεδόν την μισή επιφάνεια του Ήλιου. Η NASA, που παρακολούθησε το γεγονός χάρη στο διαστημικό παρατηρητήριό της Solar Dynamics Observatory (SDO), που εκτοξεύτηκε πέρυσι και διαθέτει άκρως εξελιγμένο εξοπλισμό καταγραφής των συμβάντων στον Ήλιο, έκανε λόγο για φαινόμενο «οπτικά θεαματικό» και «μάλλον δραματικό». Διευκρίνισε πάντως ότι επειδή η έκλαμψη και η επακολουθήσασα εκπομπή ακτινοβολίας δεν στόχευε απευθείας τη Γη, κατά πάσα πιθανότητα οι συνέπειες θα είναι «σχετικά μικρές». Μετεωρολόγοι και γεωφυσικοί βρίσκονται σε εγρήγορση για να δουν αν το φαινόμενο θα οδηγήσει σε σύγκρουση των μαγνητικών πεδίων της Γης και του Ήλιου. Οι πρώτες εκτιμήσεις είναι ότι θα προκληθεί μια μέτρια γεωμαγνητική καταιγίδα, που θα «χτυπήσει» τον πλανήτη μας μετά τις 9 το βράδυ (ώρα Ελλάδας) απόψε και η οποία αναμένεται να τελειώσει σε 12 έως 24 ώρες. Δεν αποκλείεται ορισμένες πτήσεις πάνω από τις πολικές περιοχές να χρειαστεί να αλλάξουν δρομολόγιο για λόγους ασφαλείας. Επίσης. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=405347

Εκτοξεύτηκε επιτυχώς το ρωσικό διαστημόπλοιο Soyuz. Το Soyuz ΤΜΑ-02M με το πλήρωμα του ξεκίνησε από το κοσμοδρόμιο Μπαϊκονούρ στις 8 του Ιούνη, 2011 στις 00.12.45 ώρα Μόσχας από την περιοχή 1 («Gagarin του Start") του Μπαϊκονούρ.Εκτοξευτηκε με επιτυχία με πύραυλο Σογιούζ-FG το επανδρωμένο διαστημόπλοιο Soyuz TMA-02M ». Στην πτήση προς τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό συμμετέχουν με κωδικο κλησης «Ηριδανός» ο κοσμοναύτης διοικητής PAC Ήρωας της Ρωσίας, Σεργκέι Volkov και οι μηχανικοι αστροναύτες της NASA Michael Fossum και JAXA Satoshi Furukawa. Το πλήρωμα θα ενταχθει στους ήδη εργαζομενους διοικητή του τμήματος του ISS-28 Andrei Borisenko (Roscosmos), πτήσης μηχανικός Αλέξανδρος Samokutyaevu (Roscosmos) και Ronald Γκουαρανί (NASA).

Υπάρχει διαστημικός σταθμός πάνω στον Άρη;Ερασιτέχνης αστρονόμος εντόπισε στον Άρη κάτι που μοιάζει με κτιριακό συγκρότημα. Ένας Αμερικανός ερασιτέχνης αστρονόμος χρησιμοποιώντας το πρόγραμμα εικονικής περιήγησης στον Άρη, το Google Mars, εντόπισε σε μια περιοχή κάτι που θυμίζει κτιριακό συγκρότημα. Ο Ντέιβιντ Μαρτίνες έφτιαξε ένα βίντεο με την ανακάλυψη του το οποίο ανέβασε στο youtube και μέσα σε λίγες ώρες το είδαν εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι με αποτέλεσμα το θέμα να πάρει μεγάλες διαστάσεις. «Το ανακάλυψα τυχαία στο Google Mars. Το ονομάζω Βιο-Σταθμό Alpha επειδή υποθέτω ότι κάτι ζει ή έχει ζήσει στο παρελθόν εκεί. Μοιάζει με ένα μεγάλο κύλινδρο ή κάτι που αποτελείται από πολλές κυλινδρικές δομές. Υπολογίζω ότι έχει μήκος 250 μέτρα και πλάτος 50 μέτρα. Μπορεί να είναι σταθμός παραγωγής ενέργειας, μπορεί να είναι εργοστάσιο βιολογικών εργασιών, μπορεί να είναι κάποιος χώρος στάθμευσης, ελπίζω να μην είναι στρατιωτική βάση. Όποιος το έφτιαξε είχε κάποιο σκοπό τον οποίο δεν μπορώ να φανταστώ γιατί δεν θεωρώ ότι είναι κάποια κατοικία αφού ποιός θα ήθελε να ζήσει στον Άρη; Θα μπορούσε να είναι σταθμός για διαστημικούς ταξιδιώτες. Θα μπορούσε φυσικά να το έχει φτιάξει η NASA αλλά δεν μπορώ να ξέρω αν θα το παραδεχόταν. Βέβαια δεν ξέρω επίσης αν θα μπορούσε να κρατηθεί μυστικό κάτι τέτοιο» δηλώνει ο Μαρτίνες. Παιχνίδια φωτός; Οι θιασώτες της ύπαρξης εξωγήινων πολιτισμών άρπαξαν όπως είναι ευνόητο την ευκαιρία για να ενισχύσουν τις απόψεις τους ενώ από την άλλη πλευρά τόσο η NASA όσο και η Google προς το παρόν παρά τις πιέσεις των ΜΜΕ δεν έχουν ακόμη τοποθετηθεί επισήμως. Πάντως επιστήμονες της NASA αναφέρουν ότι αυτό που φαίνεται στις φωτογραφίες και το βίντεο δεν είναι τίποτε περισσότερο από κάποιο παιχνίδι του φωτός, μια οφθαλμαπάτη ανάλογη με το περίφημο «πρόσωπο του Άρη». Την φωτογραφία που έστειλε το Viking 1 το 1976 η οποία έδειχνε στην επιφάνεια του Άρη ένα πέτρωμα το οποίο είχε σμιλευτεί με τρόπο τέτοιο ώστε κοιτώντας από ψηλά να μοιάζει με ανθρώπινο πρόσωπο. Η φωτογραφία είχε προκαλέσει σάλο αλλά και τότε οι επιστήμονες είχαν μιλήσει για παχνίδια φωτός και οφθαλμαπάτη. Δείτε το βίντεο του «σταθμού». http://www.disclose.tv/action/viewvideo/73546/Bio_Station_Alpha_on_MarsThe_latest_discovery__/

Η Σελήνη δεν είναι το μόνο μεγάλο φεγγάρι στο Σύμπαν. Νέες μελέτες των επιστημόνων δείχνουν ότι η Σελήνη δεν είναι τελικά σπάνια περίπτωση δυσανάλογα μεγάλου δορυφόρου σε σχέση με τον πλανήτη γύρω από τον οποίο περιφέρεται. Περίπου ένας στους δέκα πλανήτες σε άλλα ηλιακά συστήματα μπορεί να διαθέτει ένα φεγγάρι τόσο μεγάλο όσο αυτό που γυρίζει γύρω από τη Γη. Η διαπίστωση αυτή μπορεί να οδηγήσει και στον εντοπισμό εξωπλανητών που είναι πιθανόν να φιλοξενούν ζωή. Οι προσομοιώσεις σε ηλεκτρονικούς υπολογιστές, που έκαναν Ελβετοί και Αμερικανοί ερευνητές, για το σχηματισμό πλανητών και δορυφόρων μετά από συγκρούσεις, καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι δορυφόροι τόσο μεγάλοι σε σχέση με τον "μητρικό" τους πλανήτη καθόλου δεν σπανίζουν στο Σύμπαν. Οι ερευνητές του Ινστιτούτου Θεωρητικής Φυσικής του πανεπιστημίου της Ζυρίχης και του Εργαστηρίου Φυσικής της Ατμόσφαιρας και του Διαστήματος του πανεπιστημίου του Κολοράντο, με επικεφαλής τους Σεμπάστιαν Έλσερ και Ριούτζα Μορισίμα, αντίστοιχα, που θα δημοσιεύσουν τη σχετική μελέτη στο περιοδικό "Icarus", σύμφωνα με το BBC, εκτιμούν ότι υπάρχουν μια στις δώδεκα πιθανότητες, μέσα από τις συγκρούσεις ουρανίων σωμάτων, να γεννηθεί ένα πλανητικό σύστημα, όπου ο πλανήτης θα έχει μάζα πάνω από το ήμισυ της Γης και ο δορυφόρος πάνω από το ήμισυ της Σελήνης. Η Σελήνη εκτιμάται ότι σχηματίστηκε όταν ένα σώμα με μέγεθος όσο ο σημερινός πλανήτης Άρης έπεσε πάνω στη Γη, με συνέπεια, εξαιτίας των υλικών που εκτινάχτηκαν στο διάστημα, να δημιουργηθεί ένας δίσκος λιωμένης ύλης σε τροχιά γύρω από τον πλανήτη μας, ώσπου σιγά-σιγά ψύχθηκε και στερεοποιήθηκε, δημιουργώντας τελικά το φεγγάρι μας. Παρόλα αυτά, οι επιστήμονες δεν θεωρούν ότι έχουν λύσει με βεβαιότητα όλα τα μυστήρια σχετικά με την προέλευση της Σελήνης. Η ύπαρξη σε τροχιά ενός μεγάλου δορυφόρου όπως η Σελήνη, έχει βοηθήσει στη σταθεροποίηση του άξονα της Γης (αντίθετα π.χ. με αυτό που συμβαίνει στον Άρη, ο οποίος δεν διαθέτει ένα μεγάλο φεγγάρι). Με τον τρόπο αυτό σταθεροποιούνται και οι εποχές και η κατανομή των ηλιακών ακτίνων και αντίστοιχα της θερμότητας στην επιφάνεια του πλανήτη μας. Έτσι, χάρη στην ευεργετική παρουσία της Σελήνης, η ζωή στη Γη βοηθήθηκε να αναπτυχθεί και να εξελιχτεί. Κάτι ανάλογο μπορεί να έχει συμβεί και σε άλλους εξωπλανήτες, που έχουν την τύχη να έχουν κοντά τους ένα μεγάλο φεγγάρι. Eξωγήινα αγγούρια και αλλα λαχανικα. Πολλοί γήινοι αποφεύγουν τα αγγουράκια αυτές τις ημέρες, δεν συμβαίνει όμως το ίδιο με το πλήρωμα του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού. Ιάπωνας αστροναύτης που αναχωρεί την Τετάρτη για το τροχιακό συγκρότημα σκοπεύει να καλλιεργήσει τα πρώτα διαστημικά αγγούρια, υποψήφιο τρόφιμο για τις μελλοντικές, μακροχρόνιες αποστολές. «Μακάρι να μπορούσαμε να φάμε τα αγγουράκια, δυστυχώς όμως αυτό δεν μας επιτράπηκε» αστειεύτηκε ο Σατόσι Φουρουκάβα, αστροναύτης της Ιαπωνικής Υπηρεσίας Εξερεύνησης Αεροδιαστήματος (JAXA). Ο Φουρουκάβα θα περάσει έξι μήνες στον ISS. Την Τετάρτη αναχωρεί με ρωσικό Soyuz που θα εκτοξευτεί από το κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ στο Καζακστάν. Συνεπιβάτες του θα είναι ο Αμερικανός Μάικλ Φόσουμ και ο Ρώσος Σεργκέι Βόλκοφ. Το τριμελές πλήρωμα της αποστολής σίγουρα δεν κινδυνεύει από την επιδημία διάρροιας που έχει αναστατώσει αυτές τις ημέρες την Ευρώπη: και οι τρεις ζουν σε καραντίνα για μερικές μέρες πριν από την εκτόξευση, και παρέμειναν απομονωμένοι πίσω από ένα προστατευτικό τζάμι την ώρα που μιλούσαν στους δημοσιογράφους. Θεωρητικά, τα διαστημικά αγγουράκια του Φουρουκάβα θα συνδυαζόταν ωραιότατα με τις τομάτες που φυτεύτηκαν στο ρωσικό τμήμα του σταθμού. Ο Βόλκοφ μάλιστα αστειεύτηκε λέγοντας ότι οι αστροναύτες πρέπει να ζητήσουν άδεια για να φτιάξουν σαλάτα. «Για να είμαι ειλικρινής, όμως, αυτό που θα προτιμούσα είναι οι τηγανητές πατάτες» είπε. Η αλήθεια είναι ότι η Ιαπωνία πρωτοπορεί στη διαστημική κουζίνα. Ο Ιάπωνας αστροναύτης Σοϊτσι Νογκούτσι, για παράδειγμα, είχε φτιάξει σούσι κατά την παραμονή του στον ISS πέρυσι. Το σκάφος που θα μεταφέρει το νέο πλήρωμα του ISS θα αναχωρήσει από την ίδια εξέδρα από την οποία αναχώρησε πριν από 50 χρόνια η ιστορική πτήση του Γιούρι Γκαγκάριν. Η αποστολή θα πραγματοποιηθεί με μια αναβαθμισμένη έκδοση του Soyuz, εφοδιασμένη με ψηφιακά συστήματα. Δύο βαριά στοιχεία ήδη μπήκαν στον περιοδικό πίνακα Τα χημικά στοιχεία 114 και 116 προστέθηκαν και επίσημα στον Περιοδικό Πίνακα της Χημείας, οπότε έγιναν τα πιο βαριά στοιχεία του. Και τα δύο έχουν διάρκεια ζωής λιγότερο από ένα δευτερόλεπτο προτού μετατραπούν σε ελαφρύτερα άτομα. Τα νέα στοιχεία φέρνουν τους ερευνητές πιο κοντά στη δημιουργία ακόμα βαρύτερων χημικών στοιχείων που όμως προβλέπεται να είναι πολύ πιο σταθερά, διαρκώντας ακόμα για δεκαετίες ή και περισσότερο, σχηματίζοντας έτσι τη λεγόμενη «νήσο σταθερότητας» στον Περιοδικό Πίνακα. Οι αποδείξεις για τα δύο αυτά στοιχεία είχαν ανακοινωθεί εδώ και χρόνια. Αλλά η συμμετοχή τους στον Πίνακα επισημοποιήθηκε πριν τρεις μέρες, μετά από μια τριετή επανεξέταση των στοιχείων από μια κοινή ομάδα εργασίας από επιστήμονες, τη Διεθνή Ένωση Καθαρής και Εφαρμοσμένης Χημείας (IUPAC) και τη Διεθνή Ένωση Θεωρητικής και Εφαρμοσμένης Φυσικής (IUPAP). Πολλές ομάδες είχαν υποστηρίξει ότι δημιούργησαν το στοιχείο 114, αρχής γενομένης από το 1999. Όμως, η επιτροπή αποφάσισε ότι μια σειρά από πειράματα που πραγματοποιήθηκαν το 2004 και το 2006 έδωσαν τις πρώτες αδιάσειστες αποδείξεις για το 114. Η ίδια σειρά πειραμάτων έδωσαν ατράνταχτα στοιχεία και για το στοιχείο 116. Οι ερευνητές έφτιαξαν τα νέα βαρέα στοιχεία μετά από συγκρούσεις ελαφρών πυρήνων σε έναν επιταχυντή. Το στοιχείο 116 το έφτιαξαν βομβαρδίζοντας πυρήνες του ραδιενεργό Κουρίου, το οποίο έχει 96 πρωτόνια στον πυρήνα του, μαζί με πυρήνες ασβεστίου, το οποίο έχει 20 πρωτόνια. Οι πυρήνες τέλος του στοιχείου 116 παρέμειναν σταθεροί μόνο για μερικά χιλιοστά του δευτερολέπτου, προτού διασπαστούν κι αυτοί σε ένα πυρήνα 114 και σε ένα σωματίδιο άλφα, που αποτελείται από δύο πρωτόνια και δύο νετρόνια. Η ομάδα επίσης στοιχείο 114 απευθείας από τους πυρήνες του ασβεστίου ψήσιμο στους στόχους του πλουτωνίου, που έχουν 94 πρωτόνια στον πυρήνα τους. Οι πυρήνες του στοιχείου 114 διήρκεσαν για περίπου μισό δευτερόλεπτο πριν μετατραπούν σε κοπερνίκειο, ένα νέο, επίσης, στοιχείο που προστέθηκε στον Περιοδικό Πίνακα μόλις το 2009. Οι ιδιότητές τους όμως δεν είναι ακόμα καθαρές, διότι αφενός οι ποσότητες που είχαν παραχθεί ήταν πολύ μικρές και αφετέρου ήταν τόσο φευγαλέα, που οι επιστήμονες δεν μπορούσαν να μετρήσουν τη χημική συμπεριφορά τους. Μέχρι στιγμής, τα στοιχεία δεν έχουν κανένα όνομα, πέρα από την αρίθμηση τους. Οι επιστήμονες που τα βρήκαν λένε πως θα κάνουν προτάσεις και μια άλλη επιτροπή αξιολόγησης στο μέλλον θα αναλάβει το «βάφτισμά» τους επισήμως. Σε αξιολόγηση δε βρίσκονται στην αρμόδια επιστημονική επιτροπή και οι ισχυρισμοί άλλων ερευνητών για την ανακάλυψη των στοιχείων 113, 115 και 118. Προς το παρόν όμως τα υπάρχοντα στοιχεία δεν δικαιολογούν τη συμπερίληψή τους στον Περιοδικό Πίνακα. Προσωρινά ονομάστηκαν ununquadium και ununhexium που προέρχονται από τους αριθμούς 114 και 116 αντίστοιχα.

Κβαντικός καθρέπτης παράγει φως από το απόλυτο κενό. Σουηδοί φυσικοί ετοιμάζονται να ανακοινώσουν ότι χρησιμοποίησαν έναν κινούμενο καθρέπτη για να απαθανατίσουν φωτόνια που ξεπήδησαν από το απόλυτο κενό. Αν τα αποτελέσματα επιβεβαιωθούν, θα πρόκειται για μια από τις πλέον εντυπωσιακές αποδείξεις της παράξενης κβαντικής θεωρίας. Μια από τις βασικές παραδοχές της κβαντομηχανικής είναι ότι το κενό, δηλαδή ο άδειος χώρος, στην πραγματικότητα μόνο κενό δεν είναι: βρίθει από σωματίδια που εμφανίζονται απρόβλεπτα και παύουν να υπάρχουν έπειτα από μια στιγμή. Μάλιστα το κενό όχι μόνο είναι γεμάτο από αυτά τα «εικονικά σωματίδια» αλλά περιέχει και ενέργεια, τη λεγόμενη ενέργεια του κενού, που θα μπορούσε ίσως να αξιοποιηθεί ως πηγή ανεξάντλητης ενέργειας στο μακρινό μέλλον. Λίγες όμως είναι οι περιπτώσεις που τα εικονικά σωματίδια του κενού αφήνουν ίχνη στον «πραγματικό» κόσμο. Η δημιουργία φωτός από το κενό θα μπορούσε να αποδειχθεί τώρα «σημαντικό ορόσημο» στην κβαντική φυσική, σχολιάζει στο Nature.com ο Τζον Πέντρι, θεωρητικός φυσικός του Imperial College στο Λονδίνο, o οποίος δεν συμμετείχε στην έρευνα. «Πρόκειται για σημαντική εξέλιξη» συμφώνησε ο Φεντερίκο Καπάσο του Χάρβαρντ. Το επίτευγμα του Πανεπιστημίου Τεχνολογίας «Ουίλιαμ Τσάλμερς» στο Γκέτεμποργκ δεν έχει αξιολογηθεί ακόμα από την ερευνητική κοινότητα. Η μελέτη είναι πάντως διαθέσιμη στη μορφή προέκδοσης μέσω της διαδικτυακής υπηρεσίας arXiv. http://arxiv.org/abs/1105.4714 Φαινόμενο Κάσιμιρ Οι Σουηδοί ερευνητές επινόησαν μια παραλλαγή του διάσημου πειράματος που πραγματοποίησε το 1948 ο Ολλανδός φυσικός Χέντρικ Κάσιμιρ. Αν κανείς τοποθετήσει στο κενό δύο καθρέπτες πολύ κοντά μεταξύ τους, σε απόσταση μερικών μικρομέτρων, η απόσταση αυτή δημιουργεί περιορισμούς στα εικονικά φωτόνια που μπορούν να εμφανιστούν ανάμεσα στις πλάκες. Ο περιορισμός αυτός σημαίνει ότι τα εικονικά φωτόνια που εμφανίζονται ανάμεσα στους καθρέπτες είναι λιγότερα από αυτά που υπάρχουν έξω από αυτό τον στενό χώρο. Η διαφορά αυτή δημιουργεί μια δύναμη, τη δύναμη Κάσιμιρ, που σπρώχνει τον ένα καθρέπτη προς τον άλλο. Αν και εξαιρετικά ασθενής, η δύναμη αυτή είναι μετρήσιμη. Προηγούμενες θεωρητικές μελέτες προέβλεπαν ότι το φαινόμενο Κάσιμιρ μπορεί να γίνει αντιληπτό ακόμα και με έναν καθρέπτη, αρκεί αυτός να κινείται με μεγάλη ταχύτητα, συγκρίσιμη με την ταχύτητα του φωτός. Κανένα μηχάνημα δεν μπορεί σήμερα να κινηθεί τόσο γρήγορα, ωστόσο οι ερευνητές επινόησαν μια πειραματική διάταξη για να μιμηθούν αυτή την γρήγορη κίνηση: Χρησιμοποίησαν μια κβαντική ηλεκτρονική συσκευή, γνωστή ως «υπεραγώγιμη συσκευή κβαντικής παρεμβολής» ή SQUID. Η συσκευή αυτή είναι εξαιρετικά ευαίσθητη στα μαγνητικά πεδία. Η συσκευή SQUID τοποθετήθηκε πάνω σε ένα κύκλωμα που λειτουργούσε ως καθρέπτης και στη συνέχεια εκτέθηκε σε ένα εναλλασσόμενο μαγνητικό πεδίο ώστε να αρχίσει να δονείται. Δεδομένου ότι η κατεύθυνση του μαγνητικού πεδίου άλλαζε αρκετά δισεκατομμύρια φορές το δευτερόλεπτο, ο καθρέπτης ταλαντωνόταν στο 5% της ταχύτητας του φωτός, αρκετά γρήγορα για να εμφανιστεί το φαινόμενο Κάσιμιρ. Όπως διαπίστωσαν οι ερευνητές, ο κινούμενος καθρέπτης δημιούργησε μια «βροχή» φωτονίων στην περιοχή των μικροκυμάτων. Μάλιστα η συχνότητα των φωτονίων αυτών ήταν η μισή από τη συχνότητα ταλάντωσης του καθρέπτη, ακριβώς όπως προβλέπει η κβαντική θεωρία. Εφόσον τα αποτελέσματα επιβεβαιωθούν και από άλλες ερευνητικές ομάδες, η μελέτη αναμένεται να γίνει δεκτή με ενθουσιασμό από την κοινότητα των κβαντικών φυσικών. Η πειραματική διάταξη είναι πάντως απίθανο να έχει πρακτικές εφαρμογές, δεδομένου ότι τα μικροκύματα που παράγει είναι εξαιρετικά ασθενή. Αυτό όμως που ελπίζουν οι ερευνητές είναι ότι μια μέρα θα επαναλάβουν το πείραμα με πραγματικούς, μικροσκοπικούς καθρέπτες, οι οποίοι θα κινούνται σχεδόν με την ταχύτητα του φωτός και θα εκπέμπουν περισσότερο «εικονικό φως».

Διαγωνισμός της ESA για τον πιο ενδιαφέροντα κομήτη. http://www.esa.int/esaCP/SEMCT168BOG_Greece_0.html ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ.

Η Γαία σε αναζήτηση των άστρων Στις αρχές της δεκαετίας του 1970 μαθαίναμε στο Πανεπιστήμιο ότι, ως εκείνη την εποχή, οι αστρονόμοι είχαν καταφέρει να μετρήσουν τις αποστάσεις περίπου χιλίων αστέρων, και ο αριθμός αυτός εθεωρείτο εντυπωσιακά μεγάλος. Σε δύο χρόνια από σήμερα ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος (ESA) πρόκειται να εκτοξεύσει τη διαστημική αποστολή Gaia, η οποία θα υπολογίζει τις αποστάσεις ενός εκατομμυρίου αστέρων την ημέρα! Η Αστρονομία μπαίνει για τα καλά στην εποχή της μαζικής παραγωγής. Οταν μιλά το φως Ο μοναδικός φορέας πληροφοριών για όλα τα αστέρια που υπάρχουν στο Σύμπαν είναι το φως τους. Από το φως αυτό, που συλλέγουν τα τηλεσκόπιά μας, μπορούμε από τη μια πλευρά να εντοπίσουμε την απόσταση του κάθε αστεριού και από την άλλη να υπολογίσουμε τα φυσικά χαρακτηριστικά του, όπως είναι για παράδειγμα η ακτίνα του, η θερμοκρασία του και η χημική του σύσταση. Για τον σκοπό αυτόν χρειάζεται να καταγράψουμε, με όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ακρίβεια, αφενός τη θέση του αστέρα με ένα τηλεσκόπιο, αφετέρου το φάσμα του με τη βοήθεια ενός φασματογράφου. Στη συνέχεια από μεν τη θέση σε δύο διαφορετικές ημερομηνίες βρίσκουμε την απόστασή του (ή την παράλλαξη, όπως λέμε στην Αστρονομία), από δε το φάσμα τα φυσικά χαρακτηριστικά του. Η προσπάθεια των αστρονόμων για καταγραφή αυτών των στοιχείων ξεκίνησε ουσιαστικά μετά την εφεύρεση της φωτογραφίας, δηλαδή στα μέσα του 19ου αιώνα. Ηταν όμως μια πολύ αργή και κοπιώδης διαδικασία, αφού απαιτούσε επανειλημμένες μετρήσεις εξαιρετικά υψηλής ακρίβειας. Για παράδειγμα, ως τα τέλη του 20ού αιώνα, δηλαδή σε διάστημα 120 ετών, είχαμε μετρήσει τις αποστάσεις 1.000 αστέρων, και ο αριθμός αυτός εθεωρείτο μεγάλο επίτευγμα. Στα 1989 όμως εκτοξεύθηκε το διαστημικό τηλεσκόπιο Hipparcos (αρκτικόλεξο των λέξεων High precision parallax collecting satellite, δηλαδή δορυφόρος που συγκεντρώνει παραλλάξεις υψηλής ακρίβειας) και από τότε μπήκαμε στη «βιομηχανική» εποχή των αστρονομικών μετρήσεων. Ο Hipparcos κατάφερε να μετρήσει, σε διάστημα μόλις τεσσάρων ετών, τις αποστάσεις 100.000 αστέρων. Η μεγάλη αυτή επανάσταση δεν έγινε αντιληπτή από το ευρύ κοινό, εντυπωσίασε όμως την αστρονομική κοινότητα και έδωσε την αφορμή για τον σχεδιασμό ακόμη πιο φιλόδοξων διαστημικών αποστολών. Αποτέλεσμα αυτής της προσπάθειας είναι η αποστολή Gaia, η οποία αναμένεται να εκτοξευθεί στα τέλη του 2013. Η νέα αποστολήΤο όνομα Gaia είναι και αυτό αρκτικόλεξο και προέρχεται από τις λέξεις Global astrometric interferometer for astrophysics (Παγκόσμιο Αστρομετρικό Συμβολόμετρο για την Αστροφυσική). Κατά τη διάρκεια του σχεδιασμού της αποστολής αποφασίστηκε η μέτρηση των θέσεων των αστέρων να γίνει με άλλη μέθοδο και όχι με συμβολομετρία, το όνομα της αποστολής όμως δεν άλλαξε, επειδή θεωρείται πολύ επιτυχημένο (παραπέμπει στην αρχαία ελληνική θεότητα Γαία, μητέρα και σύζυγο του Ουρανού). Η Gaia θα μετράει με απαράμιλλη ακρίβεια τις θέσεις και τις αποστάσεις ενός εκατομμυρίου αστέρων την ημέρα! Ο τρόπος με τον οποίο θα πετύχει αυτοματοποιημένα το ασύλληπτο αυτό αποτέλεσμα είναι πραγματικά πολύ ενδιαφέρων. Είναι ένας αρμονικός συνδυασμός οργάνων εξαιρετικής ακρίβειας, με εξελιγμένους ηλεκτρονικούς υπολογιστές και με ραδιοφωνικούς πομπούς μεγάλης ταχύτητας αποστολής δεδομένων. Το διαστημόπλοιο θα μεταφέρει δύο τηλεσκόπια, τοποθετημένα περίπου σε ορθή γωνία, και θα ακολουθεί τροχιά γύρω από τον Ηλιο, στην προέκταση της ακτίνας που ενώνει τον Ηλιο με τη Γη. Στη διεύθυνση αυτή υπάρχει ένα σημείο, σε απόσταση 1,5 εκατομμυρίων χιλιομέτρων από τη Γη, το δεύτερο σημείο του Lagrange (L2), όπου τα αντικείμενα περιφέρονται γύρω από τον Ηλιο μία φορά τον χρόνο, έτσι ώστε από τη Γη φαίνονται σαν να είναι ακίνητα. Το διαστημόπλοιο προβλέπεται να περιστρέφεται γύρω από τον άξονά του, που είναι κάθετος στη διεύθυνση των τηλεσκοπίων, μία φορά κάθε έξι ώρες, με αποτέλεσμα τα δύο τηλεσκόπια να «σαρώνουν» μια στενή λωρίδα του ουρανού. Σε διαδοχικές περιστροφές θα σαρώνονται ελαφρά διαφορετικές λωρίδες, επειδή ο άξονας περιστροφής θα αλλάζει αργά κατεύθυνση, λόγω του συνδυασμού των έλξεων της Γης και του Ηλιου στο διαστημόπλοιο, ολοκληρώνοντας έναν κύκλο κάθε 63 ημέρες. Το φαινόμενο αυτό είναι γνωστό από την αντίστοιχη κίνηση του άξονα της Γης, ο οποίος εκτελεί μια κυκλική κίνηση με ρυθμό μία περιστροφή κάθε 26.000 χρόνια, λόγω του συνδυασμού των έλξεων του Ηλιου και της Σελήνης. Ενα νόμισμα στη Σελήνη Τα τηλεσκόπια του Gaia έχουν μιαν απίστευτη ακρίβεια καταγραφής των θέσεων των αστέρων. Ο σχεδιασμός τους είναι τέτοιος ώστε θα μπορούν να διακρίνουν από τη Γη ένα νόμισμα του 1 ευρώ στη Σελήνη! Αυτή η ακρίβεια είναι 1.000 φορές καλύτερη από την ακρίβεια του γνωστού σε όλους μας τηλεσκόπιου Hubble. Η αποστολή Gaia θα μετρήσει τελικά όχι μόνο τις θέσεις και τις αποστάσεις ενός δισεκατομμυρίου αστέρων, δηλαδή το 1% του πληθυσμού του Γαλαξία μας, αλλά και τις θέσεις άλλων γαλαξιών, καθώς και πολλών αντικειμένων του ηλιακού συστήματος, κυρίως αστεροειδών. Μεταξύ άλλων, αναμένεται να ανακαλύψει κάπου 15.000 πλανήτες άλλων πλανητικών συστημάτων, πέρα από το δικό μας ηλιακό σύστημα, και να ελέγξει τις προβλέψεις της Γενικής Θεωρίας της Σχετικότητας, παρατηρώντας την καμπύλωση του φωτός των απομακρυσμένων αστέρων από το βαρυτικό πεδίο του Ηλιου. Παράλληλα θα καταγράψει και μια χονδροειδή μορφή του φάσματος όλων αυτών των αντικειμένων, έτσι ώστε στο τέλος της αποστολής, γύρω στο 2019, να έχει ολοκληρωθεί μια επανάσταση στην Παρατηρησιακή Αστρονομία. Η κοπιαστική και αργή καταγραφή με προσωπική δουλειά της θέσης και των φασμάτων των αστέρων, η οποία παλαιά δημοσιευόταν σε περιοδικά και βιβλία, θα έχει αντικατασταθεί από την αυτοματοποιημένη μαζική παραγωγή ενός απίστευτου όγκου πληροφοριών. Οι πληροφορίες αυτές θα πρέπει, αναγκαστικά, να επεξεργάζονται και να αποθηκεύονται μόνο ηλεκτρονικά, χωρίς την επέμβαση του ανθρώπινου παράγοντα, αφού για την έντυπη δημοσίευσή τους θα χρειάζονταν 160.000 τόμοι. Στην ανάλυση των αποτελεσμάτων θα συμμετάσχουν ομάδες από τα Πανεπιστήμια Αθηνών και Θεσσαλονίκης, το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο και το Εθνικό Αστεροσκοπείο. Μικρές Ειδήσεις. Η Boeing ανακοίνωσε σήμερα ότι πρόκειται να διακόψει την συνεργασία της με 510 εργαζόμενους στο τμήμα αεροδιαστημικής λόγω του αναμενόμενου τέλους του προγράμματος των διαστημικών λεωφορείων. Πρόκειται για 260 εργαζόμενους στο Χιούστον, 150 στο Διαστημικό Κέντρο Κένεντι της Φλόριντας και 100 στο Χάντινγκτον Μπιτς της Καλιφόρνιας. Όλοι τους έχουν ενημερωθεί εδώ και ένα χρόνο περίπου για την επικείμενη διακοπή των εργασιακών τους σχέσεων τους, που θα γίνει στις 5 Αυγούστου, μόλις ολοκληρωθεί το τελευταίο ταξίδι του προγράμματος των διαστημικών λεωφορείων. Το Endeavour, το πιο καινούριο από τα τρία αμερικανικά διαστημικά λεωφορεία, προσγειώθηκε την Τετάρτη στη Φλόριντα, αφού ολοκλήρωσε την τελευταία του αποστολή στο διάστημα. Η τελευταία αποστολή θα είναι αυτή του Atlantis, στις 8 Ιουλίου. Με επιτυχία πραγματοποιήθηκε η διόρθρωση της τροχιάς του ΔΔΣ Οι ειδικοί του ρωσικού Κέντρου Ελέγχου των Διαστημικών Πτήσεων πραγματοποίησαν εγχείρημα διόρθωσης της τροχιάς πτήσης του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού. Το εγχείρημα αυτό έγινε με τη βοήθεια των κινητήρων του συζευγμένου με το Σταθμό ευρωπαϊκού διαστημολοίου εφοδιασμού Γιόχαν Κέπλερ, καθώς και του ρωσικού εργαστηρίου Zvezda και του διαστημοπλοίου Progress Μ. Αποτέλεσμα αυτού του εγχειρήματος, όπως είπαν εκπρόσωποι του ρωσικού Κέντρου, στάθηκε η αύξηση του μεσαίου ύψους της τροχιάς πτήσης του ΔΔΣ σχεδόν κατά 4 χιλιόμετρα. Μέσα στις επόμενες δύο εβδομάδες προβλέπεται να γίνουν ακόμα μερικά τέτοια εγχειρήματα και στις 20 Ιουνίου το διαστημόπλοιο Γιόχαν Κέπλερ θα αποσυνδεθεί από το ΔΔΣ και θα βυθιστεί στον Ειρηνικό ωκεανό. Συμπληρώθηκε ένας χρόνος από την αρχή της υλοποίησης του σχεδίου Mars-500 Πριν ένα χρόνο ακριβώς άρχισε η πραγματοποίηση του μοναδικού στο είδος του ρωσικού πειράματος Mars-500. Το πλήρωμα από 6 εθελοντές- τρείς Ρώσους, έναν Γάλλο, έναν Ιταλό και έναν Κινέζο, δουλεύει πλήρως απομονωμένο μέσα σε ειδικό τεχνικό συγκρότημα, όπου έχουν δημιουργηθεί όλες οι συνθήκες για «αυτόνομη πτήση». Αφού έφτασαν ως τον τελικό Σταθμό προορισμού της αποστολής τους και αφού έκαναν φέτος τον Φεβρουάριο 3 περιπάτους στην συμβατική επιφάνεια του Ερυρθρού πλανήτη, ξεκίνησε η επιστροφή των «κοσμοναυτών». Ως τη Γή οι κοσμοναύτες χρειάζεται να πετούν ακόμα 5 μήνες. Ο πρώτος χρόνος «πτήσης τους», όπως είπαν οι ειδικοί του Ινστιτούτου Ιατρο-Βιολογικών Προβλημάτων της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών, έδειξε τη σταθερότητα της τεχνικής και της ψυχολογικής κατάστασης των μελών του πληρώματος.

Ο ισχυρότερος υπολογιστής από DNA βρίσκει τετραγωνικές ρίζες. Ερευνητές στις ΗΠΑ δημιούργησαν έναν νέο μοριακό υπολογιστή _ ή «υπολογιστή DNA» όπως είναι πιο γνωστοί οι υπολογιστές αυτού του είδους. Πρόκειται για τον πιο πολύπλοκο μοριακό υπολογιστή που έχει δημιουργηθεί μέχρι σήμερα και μεταξύ άλλων μπορεί να κάνει μαθηματικές πράξεις, όπως για παράδειγμα να υπολογίζει τετραγωνικές ρίζες. H λειτουργία του ανοίγει τον δρόμο για την δημιουργία βιο-αισθητήρων που θα μπορούν να εντοπίζουν διάφορες ασθένειες. Οι υπολογιστές DNAΟι μοριακοί υπολογιστές κάνουν την επεξεργασία των δεδομένων και την επίλυση των προβλημάτων μέσω βιοχημικών αντιδράσεων μορίων DNA. Ερευνητική ομάδα του Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Καλιφόρνιας (Caltech) μετά από πολυετή έρευνα στον συγκεκριμένο τομέα κατάφερε να αναπτύξει τον πιο προηγμένο σύστημα του είδους. Σπονδυλική στήλη της λειτουργίας κάθε υπολογιστή είναι οι λεγόμενες «λογικές πύλες». Πρόκειται για ψηφιακές διατάξεις που αποτελούν τους δομικούς λίθους των ολοκληρωμένων κυκλωμάτων. Οι λογικές πύλες δέχονται στην είσοδο ή στις εισόδους τους ένα ή περισσότερα δεδομένα και παρέχουν στην έξοδό τους το αποτέλεσμα. Αποτελούνται από βασικά στοιχεία των ηλεκτρονικών δομών, όπως διόδους και τρανζίστορ. Στους μοριακούς υπολογιστές την θέση του πυριτίου παίρνουν τα μόρια του DNA. «Λογικές τραμπάλες» Οι ερευνητές του Caltech ανέπτυξαν μια επαναστατική μέθοδο «χειραγώγησης» του DNA χρησιμοποιώντας μονές έλικες των μορίων του (κανονικά το κάθε μόριο DΝΑ αποτελείται από μια διπλή έλικα). Ανέπτυξαν ένα σύστημα από 130 μονές έλικες που δημιουργούν λογικές πύλες οι οποίες λειτουργώντας ως ένα είδος «τραμπάλας» μπορούν να επαναχρησιμοποιηθούν για να δημιουργήσουν νέες, ακόμη πιο εξελιγμένες λογικές πύλες. Ο υπολογιστής αυτός είναι πέντε φορές πιο ισχυρός από οποιοδήποτε υπολογιστή DNA έχει κατασκευαστεί μέχρι σήμερα αλλά εξακολουθεί να είναι εξαιρετικά «αργός». Χρειάζεται έξι έως δέκα ώρες για να υπολογίσει την τετραγωνική ρίζα των αριθμών από το 1 ως το 15, όμως οι ερευνητές διευκρινίζουν ότι ο βασικός στόχος τους δεν είναι να ανταγωνιστούν τους συμβατικούς ηλεκτρονικούς υπολογιστές όσον αφορά την ταχύτητα επεξεργασίας, αλλά να δημιουργήσουν εξελιγμένα βιοχημικά συστήματα που θα βρουν εφαρμογές ακόμη και στον ανθρώπινο οργανισμό. Η έρευνα δημοσιεύεται στο κορυφαίο αμερικανικό περιοδικό Science. Διπλάσιες από τους γήινους οι συσκευές που θα συνδεθούν με το διαδίκτυο ως το 2015. Μέσα σε μια μόλις τετραετία, έως το 2015, ο συνολικός αριθμός των κάθε είδους μεγάλων και μικρών ηλεκτρονικών συσκευών, που θα είναι διασυνδεδεμένες στο διαδίκτυο, θα ξεπεράσει τα 15 δισεκατομμύρια, αριθμό διπλάσιος από τον πληθυσμό της γης. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της μεγάλης αμερικανικής εταιρίας Cisco, που ειδικεύεται στον εξοπλισμό δικτύων θα υπάρξει μια «έκρηξη» των λεγόμενων «έξυπνων» συσκευών, όπως οι υπολογιστές-ταμπλέτες, τα «έξυπνα» κινητά, οι «έξυπνες» τηλεοράσεις και κάθε άλλου είδους μηχανήματα με αυξημένη «νοημοσύνη» και με δυνατότητα σύνδεσης στο διαδίκτυο. Μεταξύ άλλων, προβλέπεται ότι το 2015 οι κάτοικοι της Γης, θα παρακολουθούν ένα εκατομμύριο λεπτά ονλάιν βίντεο, κάθε δευτερόλεπτο, κάνοντας την ψηφιακή εικόνα τον κύριο όγκο δεδομένων στην παγκόσμια διαδικτυακή κίνηση. Ακόμα σύμφωνα με εκτιμήσεις της εταιρείες η διαδικτυακή κίνηση δεδομένων θα φτάσει τα 966 exabytes ετησίως (1 exabyte ισοδυναμεί με 1 εννεάκις εκατομμύρια bytes). Χαρακτηριστικά η μηνιαία κίνηση δεδομένων στο διαδίκτυο πέρασε για πρώτη φορά το ένα exabyte, το 2004 και από τότε αυξάνεται εντατικά. Πάνω από το 40% του παγκόσμιου πληθυσμού -δηλαδή περίπου τρία δισεκατομμύρια άνθρωποι- αναμένεται να βρίσκονται διασυνδεμένοι ονλάιν το 2015, γεγονός που θα πιέζει συνεχώς τα όρια των δυνατοτήτων του διαδικτύου. "Το πιο σημαντικό ζήτημα που αντιμετωπίζουμε, είναι πώς να διαχειριστούμε έξυπνα όλη αυτή την κίνηση", δήλωσε ο αντιπρόεδρος της Cisco Σουράτζ Σετί. Η "έκρηξη" των διασυνδεμένων συσκευών καθιστά επείγουσα προτεραιότητα την προώθηση διεθνώς της εφαρμογής του νέου Πρωτοκόλλου Διαδικτύου IΡv6, καθώς οι διαδικτυακές διευθύνσεις του προηγούμενου πρωτοκόλλου IΡv4 αναμένεται να εξαντληθούν έως τον Αύγουστο φέτος. Στις 6 Ιουνίου, κατά τη λεγόμενη "Παγκόσμια Ημέρα IΡv6", η Cisco και πολλές άλλες μεγάλες εταιρίες (Google, Facebook, Yahoo κ.α.) θα κάνουν την πρώτη μεγάλης κλίμακας δοκιμή της εφαρμογής του IΡv6, ώστε να γίνει έλεγχος κατά πόσο το νέο πρωτόκολλο είναι χωρίς πρόβλημα συμβατό με τους δημοφιλείς παγκοσμίως ιστότοπους.

Πείραμα κβαντομηχανικής «κάμπτει» την Αρχή της Απροσδιοριστίας. Είναι αδύνατο να γνωρίζει κανείς με ακρίβεια τη θέση και την ταχύτητα ενός φωτονίου, είπε ο Βέρνερ Χάιζενμπεργκ στην περίφημη αρχή της απροσδιοριστίας, η οποία άλλαξε την εικόνα μας για το Σύμπαν. Τώρα, όμως, διεθνής ομάδα ερευνητών αναφέρει ότι κατάφερε να υπολογίσει κατά μέσο όρο τις θέσεις και τις ταχύτητες φωτονίων, σε ένα πείραμα που μοιάζει να χαλαρώνει τον ασφυκτικό περιορισμό του Χάιζενμπεργκ. Πριν από περίπου έναν αιώνα, ο Άλμπερτ Άινσταϊν έδειξε ότι το φως έχει διττή φύση: συμπεριφέρεται τόσο ως σωματίδιο, το γνωστό φωτόνιο, όσο και ως κύμα. Η κυματική φύση του φωτός μπορεί να καταδειχθεί με το περίφημο πείραμα της διπλής σχισμής, το οποίο πραγματοποιήθηκε για πρώτη φορά πριν από 200 χρόνια, αλλά παραμένει και σήμερα ένα από τα διασημότερα -και ίσως σημαντικότερα- πειράματα της φυσικής Αν το φως περάσει μέσα από ένα διάφραγμα με δύο παράλληλες σχισμές και πέσει σε μια οθόνη που βρίσκεται πίσω από αυτές, σχηματίζει ένα χαρακτηριστικό μοτίβο από εναλλάξ φωτεινές και σκοτεινές λωρίδες -είναι το μοτίβο συμβολής που θα περίμενε κανείς να σχηματίζει ένα κύμα. Το εντυπωσιακό είναι ότι το μοτίβο συμβολής εμφανίζεται ακόμα κι αν χρησιμοποιηθεί στο πείραμα ένα και μοναδικό φωτόνιο. Αυτό σημαίνει ότι το φωτόνιο, που είναι σωματίδιο, συμπεριφέρεται ταυτόχρονα και ως κύμα. Και το ένα και το άλλο Μπορεί όμως να μετρήσει κανείς με ακρίβεια και τις θέσεις και τις ταχύτητες των φωτονίων που περνάνε από τη διπλή σχισμή; Όχι και τα δύο ταυτόχρονα, λέει η αρχή της απροσδιοριστίας: όσο αυξάνεται η ακρίβεια στη μέτρηση της θέσης, τόσο μειώνεται η ακρίβεια στη μέτρηση της ταχύτητας (στην πραγματικότητα βέβαια ο Χάιζενμπεργκ δεν μίλησε για τη θέση και την ταχύτητα, αλλά για τη θέση και την ορμή, η οποία όμως εξαρτάται από την ταχύτητα). Τώρα, όμως, διεθνής ομάδα ερευνητών αναφέρει στο περιοδικό Science ότι μπόρεσε να «χαλαρώσει» τους περιορισμούς της αβεβαιότητας: δεν κατάφεραν μεν να μετρήσουν τη θέση και την ταχύτητα κάθε φωτονίου ξεχωριστά, μέτρησαν όμως αυτά τα μεγέθη κατά μέσο όρο. Η προσέγγιση αυτή ονομάζεται «ασθενής μέτρηση», δηλαδή μέτρηση στο περίπου. Για να το κάνει αυτό, η ομάδα του Έφρεμ Στάινμπεργκ στο Πανεπιστήμιο του Τορόντο χρησιμοποίησε τη διάταξη της διπλής σχισμής. Για να μετρήσουν τις θέσεις των διερχόμενων φωτονίων, οι ερευνητές χρησιμοποίησαν ανιχνευτές ηλεκτρονίων τοποθετημένους σε διάφορες αποστάσεις από το διάφραγμα με τις σχισμές. Για να υπολογίσουν στο περίπου τις ταχύτητες (ορμές) έβαλαν μπροστά στις σχισμές κρυστάλλους ασβεστίτη, οι οποίοι εκτρέπουν λίγο τα φωτόνια (αλλάζουν την πολικότητα). Ο βαθμός εκτροπής χρησιμοποιήθηκε στη συνέχεια για τον υπολογισμό της ταχύτητας κατά προσέγγιση. Τελικά, οι ερευνητές κατάφεραν να υπολογίσουν κατά μέσο όρο και τις τροχιές (θέσεις) των φωτονίων αλλά και τις ταχύτητες (ορμές). Το αποτέλεσμα είναι εντυπωσιακό, ωστόσο οι ίδιοι ερευνητές επισημαίνουν ότι το πείραμα δεν παραβιάζει την αρχή της απροσδιοριστίας. Όπως όμως σχολιάζει ο Δρ Στάινμπεργκ στο δικτυακό τόπο του Nature, η μελέτη δείχνει ότι «δεν είναι απαραίτητο να ερμηνεύουμε την αρχή της απροσδιοριστίας τόσο αυστηρά όσο συχνά διδασκόμαστε να κάνουμε». Δεδομένου μάλιστα ότι οι παρατηρήσεις βρίσκονται σε συμφωνία με ορισμένες ερμηνείες της κβαντομηχανικής, και να διαψεύδουν άλλες ερμηνείες, η μελέτη θα μπορούσε «να μας βοηθήσει να σκεφτόμαστε με νέους τρόπους» και να αξιοποιηθεί στην ανάπτυξη κβαντικών υπολογιστών., Ωστόσο άλλοι επιστήμονες δεν έχουν πειστεί ότι το πείραμα αλλάζει κάτι ουσιαστικό στην κβαντομηχανική, την επιστήμη που ασχολείται με τις αλληλεπιδράσεις σε υποατομικό σωματίδιο. Όπως επισήμανε ο Ντέιβιντ Ντόιτς του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης, οι μετρήσεις που παρουσιάζονται στην έρευνα «θα μπορούσαν να είχαν υπολογιστεί χρησιμοποιώντας απλά ένα κομπιούτερ και τις εξισώσεις της κβαντομηχανικής».

Εχω γραψει επανειλημενα για τον Διεθνή Θερμοπυρηνικό Αντιδραστήρα και πιστευω οτι αποτελεί την τέλεια οικολογική και οικονομική λύση στο τεραστιο διεθνές προβλημα για αφθονή και φθηνή καθαρή ενέργεια.Δυστυχώς ακόμα δεν προωθειται γιατί ακόμα υπάρχει πετρελαιο,φυσικό αέριο,καρβουνο και τεράστια κέρδη απο τις πολυεθνικές και τα κράτη παραγωγους.Βεβαια η πίεση απο το φαινόμενο του θερμοκηπίου γινεται ολο και μεγαλύτερη σε ολους μας.Ιδωμεν!!!!! Ο σεισμός στην Ιαπωνία πλήγμα για τον Διεθνή Θερμοπυρηνικό Αντιδραστήρα.[/b] Θα είναι από τα μεγαλύτερα πειράματα του κόσμου: ο Διεθνής Πειραματικός Θερμοπυρηνικός Αντιδραστήρας (ITER) σχεδιάστηκε για να αποδείξει ότι η πυρηνική σύντηξη υδρογόνου -η αντίδραση που τροφοδοτεί τον Ήλιο- θα προσφέρει μια μέρα στην ανθρωπότητα καθαρή και ανεξάντλητη ενέργεια. Όμως η υλοποίηση του έργου στη Γαλλία θα καθυστερήσει έπειτα από το σεισμό των 9,0 βαθμών στην Ιαπωνία, από τον οποίο καταστράφηκαν οι εγκαταστάσεις κατασκευής βασικών εξαρτημάτων. Στην καρδιά του ITER, ισότοπα υδρογόνου θα συντήκονται στους 150 εκατ. βαθμούς Κελσίου. Αν οι επισκευές δεν ολοκληρωθούν άμεσα, ή δεν ανατεθεί σε άλλους εργολάβους η κατασκευή των εξαρτημάτων, η καθυστέρηση είναι πιθανό να φτάσει τα «αρκετά χρόνια», δήλωσε στο περιοδικό Nature o Οσάμου Μοτοχίμα, διευθυντής του προγράμματος ITER. Τόνισε πάντως ότι θα λάβει κάθε δυνατό μέτρο ώστε να μετριαστούν οι επιπτώσεις του σεισμού. «Ο στόχος μου αυτή τη στιγμή είναι να μην ξεπεράσει η καθυστέρηση το ένα έτος» είπε. Τα σημαντικότερα προβλήματα καταγράφονται στο Ινστιτούτο Σύντηξης Νάκα, το οποίο υπάγεται στην Ιαπωνική Υπηρεσία Ατομικής Ενέργειας και βρίσκεται 100 χλμ βορειοανατολικά του Τόκιο, σε μια περιοχή που συγκλονίστηκε από το σεισμό και το ακόλουθο τσουνάμι στις 11 Μαρτίου. Το Ινστιτούτο Νάκα έχει αναλάβει την ανάπτυξη και τη δοκιμή των υπεραγώγιμων μαγνητών και του συστήματος θέρμανσης του αντιδραστήρα. Όλες οι εργασίες έχουν όμως διακοπεί. «Τα κτίρια έχουν υποστεί ζημιές και δεν μπορούμε να εισέλθουμε» δήλωσε αρμόδιος αξιωματούχος της ιαπωνικής κυβέρνησης. Ανέπαφα, πάντως, παραμένουν τα ιαπωνικά εργοστάσια που κατασκευάζουν υπεραγώγιμα καλώδια για τους μαγνήτες. Ακόμα και πριν τον σεισμό, το πρόγραμμα ITER είχε συναντήσει τεχνικά και χρηματοδοτικά κωλύματα, και τα πρώτα πειράματα έχουν ήδη αναβληθεί από το 2016 για το 2019. Αν και η Ιαπωνία ήταν αρχικά συνυποψήφια να φιλοξενήσει τον ITER, οι επτά διεθνείς εταίροι του προγράμματος επέλεξαν τελικά το Κανταράς της Γαλλίας για την κατασκευή του πρωτοποριακού αντιδραστήρα. Ήδη έχει ολοκληρωθεί το όρυγμα, βάθους 17 μέτρων, όπου θα εγκατασταθεί ο αντιδραστήρας, και σύντομα αναμένεται η ολοκλήρωση 500 πυλώνων από οπλισμένο σκυρόδεμα, που θα προστατεύσουν την εγκατάσταση σε περίπτωση σεισμού. Ένα άστρο στη Γη Η πυρηνική σύντηξη, το αντίθετο της πυρηνικής σχάσης, είναι η αντίδραση που τροφοδοτεί τα άστρα άστρα, καθώς και τις λεγόμενες θερμοπυρηνικές βόμβες υδρογόνου. Κάτω από συνθήκες ακραίας θερμοκρασίας και πίεσης, άτομα υδρογόνου ενώνονται και σχηματίζουν άτομα ήλιου με ταυτόχρονη απελευθέρωση μεγάλων ποσών ενέργειας. Το πρόγραμμα του Διεθνούς Πειραματικού Θερμοπυρηνικού Αντιδραστήρα έχει στόχο να δείξει ότι η σύντηξη είναι δυνατόν να αξιοποιηθεί σε εμπορική κλίμακα για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας. Στην καρδιά του ITER, ιονισμένα ισότοπα του υδρογόνου θα θερμαίνονται στους 150 εκατομμύρια βαθμούς Κελσίου, αιωρούμενα μέσα σε ένα μαγνητικό πεδίο. Η όλη αντίδραση θα πραγματοποιείται μέσα σε ένα ειδικό θωρακισμένο κάνιστρο γνωστό ως «τόκαμακ». Αν τελικά αποδειχθεί ότι ο ITER μπορεί όντως να παράγει δέκα φορές περισσότερη ενέργεια από ό,τι καταναλώνει για τη λειτουργία του, ο δρόμος θα έχει ανοίξει για την αξιοποίηση της σύντηξης σε βιομηχανική κλίμακα τις επόμενες δεκαετίες. Η υπόσχεση είναι μεγάλη, το ίδιο όμως αποδεικνύεται ότι ισχύει για το κόστος: Το πρόγραμμα για την υλοποίηση του ITER εγκρίθηκε το 2006 με εκτιμώμενο κόστος 5 δισεκατομμύρια ευρώ. Ο προϋπολογισμός αυτός αποδείχθηκε δραματικά ανεπαρκής και οι σημερινές εκτιμήσεις ανεβάζουν το νούμερο στα 15 δισ. ευρώ. Από το ποσό αυτό, η ΕΕ θα κληθεί να συνεισφέρει συνολικά το 45%. Οι υπόλοιποι εταίροι του προγράμματος -ΗΠΑ, Ιαπωνία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα, Νότιος Κορέα- θα συνεισφέρουν από περίπου 9%. Η Ευρωπαϊκή Ένωση παραμένει τώρα ανήσυχη για το διογκούμενο κόστος. «Πιστεύουμε ότι ο ITER είναι ένα ενδιαφέρον πρόγραμμα, δεν θα πρέπει όμως να υλοποιηθεί εις βάρος της ανάπτυξης της αιολικής ενέργειας ή των έξυπνων δικτύων ηλεκτροδότησης» σχολίασε η Δανή ευρωβουλευτής Αν Γιένσεν, μέλος της επιτροπής προϋπολογισμού του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Δήλωσε όμως αισιόδοξη ότι η ΕΕ θα έχει εγκρίνει τα απαιτούμενα κονδύλια μέχρι την προθεσμία που λήγει το 2012. Επίσης: ■Στη Γαλλία θα κατασκευαστεί ο Διεθνής Θερμοπυρηνικός Αντιδραστήρας ITER http://www.physics4u.gr/news/2005/scnews2027.html ■Νέο πρότζεκτ στοχεύει στην ανάφλεξη της σύντηξης http://www.physics4u.gr/blog/?p=2169 ■Θερμοπυρηνική σύντηξη και στην Ευρωπαϊκή Ένωση με το πρόγραμμα HiPE http://www.physics4u.gr/news/2007/scnews2982.html ■Ασφαλής και καθαρή πυρηνική ενέργεια με λέιζερ http://www.physics4u.gr/news/2007/scnews2870.html Φωτογράφισαν έναν γαλαξία όμοιο με τον δικό μας. Χρησιμοποιώντας το τηλεσκόπιο του Νότιου Ευρωπαϊκού Παρατηρητηρίου στην Χιλή αστρονόμοι κατάφεραν να τραβήξουν την πιο λεπτομερή εικόνα που έχουμε δει μέχρι σήμερα από τον γαλαξία NGC 6744, τον οποίο οι επιστήμονες καταγράφουν ως τον «δίδυμο αδελφό» του δικού μας Γαλαξία. Ο NGC 6744 βρίσκεται σε απόσταση 30 εκατομμυρίων ετών φωτός από εμάς στον αστερισμό του Ταώ (παγονιού). Αν και διπλάσιος σε μέγεθος από τον Γαλαξία έχει ακριβώς την ίδια μορφολογία, με τις σπείρες του να εκτείνονται από το κέντρο του με τον ίδιο τρόπο όπως και στον δικό μας. Οι σπείρες του NGC 6744 περιέχουν πολλές περιοχές στις οποίες υπάρχει έντονη κοσμική δραστηριότητα και ειδικότερα γέννηση νέων άστρων. Οι περιοχές έντονης δραστηριότητες εκπέμπουν ένα λαμπρό ερυθρό χρώμα το οποίο προέρχεται από αέρια υδρογόνου.

Τα βαρυτικά κύματα και οι ιδιότητές τους. Τα βαρυτικά κύματα με τη μεγαλύτερη ένταση προέρχονται από περιοχές όπου τεράστιες ποσότητες ύλης ή χωροχρονικής καμπυλότητας κινούνται με ταχύτητα παραπλήσια του φωτός, όπως είναι η Μεγάλη Έκρηξη ή οι συγκρούσεις μαύρων οπών. Επειδή οι περιοχές αυτές περιβάλλονται συνήθως από πυκνά στρώματα ύλης που απορροφούν τα ηλεκτρομαγνητικά κύματα, δεν μπορούμε αυτά τα γεγονότα να τα παρατηρήσουμε στο ηλεκτρομαγνητικό φάσμα. Τα βαρυτικά κύματα όμως διαπερνούν την ύλη και γι αυτό είναι δυνατή η ανίχνευση τους. Ξέρουμε από τη Γενική Σχετικότητα ότι η χωροχρονική καμπύλωση είναι ταυτόσημη ως προς τη δράση της με την παλιρροϊκή δράση της βαρύτητας. Η χωροχρονική καμπύλωση που δημιουργεί για παράδειγμα η Σελήνη, προκαλεί τις παλίρροιες των ωκεανών της Γης. Ομοίως τα βαρυτικά κύματα της χωροχρονικής καμπυλότητας, από μαύρες τρύπες για παράδειγμα, θα πρέπει κι αυτές να προκαλούν ωκεάνιες παλίρροιες. Σύμφωνα πάλι με τη Γενική Θεωρία της Σχετικότητας, οι ωκεάνιες παλίρροιες που προκαλεί η Σελήνη και αυτές που προκαλεί ένα βαρυτικό κύμα, διαφέρουν σε τρία σημαντικά σημεία. Η πρώτη διαφορά αφορά τον τρόπο διάδοσης. Οι παλιρροϊκές δυνάμεις των βαρυτικών κυμάτων συνοδεύουν τα βαρυτικά κύματα κατά τη διάδοσή τους. Τα τελευταία ταξιδεύουν από την πηγή τους ως τη Γη με την ταχύτητα του φωτός και καθώς ταξιδεύουν ταλαντώνονται. Πηγές τους είναι οι περιοχές του σύμπαντος όπου συμβαίνουν απότομες μεταβολές της καμπυλότητας του χωροχρόνου, όπως π.χ. η περιοχή όπου συμβαίνει μια συνένωση δύο μαύρων οπών. Αντίθετα, οι παλιρροϊκές δυνάμεις της Σελήνης μοιάζουν με το ηλεκτρικό πεδίο ενός φορτισμένου σώματος. Όπως το ηλεκτρικό πεδίο ενός φορτισμένου σώματος είναι αναπόδραστα συνδεδεμένο μαζί του και μεταφέρεται από το σώμα κατά την κίνησή του, έτσι και οι παλιρροϊκές δυνάμεις είναι αναπόδραστα συνδεδεμένες με τη Σελήνη, μεταφέρονται από αυτήν και επιδρούν σε οτιδήποτε εισέλθει στη γειτονιά της Σελήνης, συμπιέζοντάς το ή επιμηκύνοντάς το. Έτσι, οι παλιρροϊκές δυνάμεις συμπιέζουν και επιμηκύνουν τους ωκεανούς της Γης κατά τρόπο που φαίνεται να μεταβάλλεται με περίοδο λίγων ωρών, επειδή η Γη περιστρέφεται. Αν η Γη δεν περιστρεφόταν η επιμήκυνση και η συμπίεση θα παρέμεναν αμετάβλητες. Η δεύτερη διαφορά αφορά την διεύθυνση των παλιρροιών. Οι παλιρροϊκές δυνάμεις της Σελήνης ασκούνται προς όλες τις χωρικές διευθύνσεις. Επιμηκύνουν τους ωκεανούς στη διαμήκη διεύθυνση (τη διεύθυνση Γης-Σελήνης) και συμπιέζουν τους ωκεανούς στις εγκάρσιες διευθύνσεις (κάθετα στη διεύθυνση Γης-Σελήνης.) Αντίθετα ένα βαρυτικό κύμα δεν δημιουργεί παλιρροϊκές δυνάμεις κατά τη διαμήκη διεύθυνση (τη διεύθυνση διάδοσης του κύματος). Στο εγκάρσιο επίπεδο όμως, το βαρυτικό κύμα επιμηκύνει τους ωκεανούς κατά μήκος της μιας διεύθυνσης (της διεύθυνσης πάνω-κάτω στο σχήμα) και τους συμπιέζει κατά μήκος της άλλης διεύθυνσης (αυτής που είναι κάθετη στο επίπεδο σχεδίασης). Η επιμήκυνση και η συμπίεση εναλλάσσονται: Όταν ένα όρος του κύματος φτάνει στη Γη, η επιμήκυνση ασκείται στο επίπεδο σχεδίασης ενώ η συμπίεση στη διεύθυνση την κάθετη προς το επίπεδο σχεδίασης, όταν φτάνει η κοιλάδα του κύματος, τότε η επιμήκυνση ασκείται κάθετα στο επίπεδο σχεδίασης και η συμπίεση επί του επιπέδου σχεδίασης. Όταν φτάνει το επόμενο όρος του κύματος τα πράγματα αντιστρέφονται και ο κύκλος επαναλαμβάνεται από την αρχή. Η τρίτη διαφορά μεταξύ των παλιρροιών της Σελήνης και εκείνων ενός βαρυτικού κύματος, αφορά το μέγεθός τους. Η Σελήνη προκαλεί παλίρροιες ύψους περίπου 1 μέτρου και επομένως η υψομετρική διαφορά των κυμάτων στην πλημμυρίδα και την άμπωτη ισούται με 2 μέτρα περίπου. Αντίθετα τα βαρυτικά κύματα των συνενούμενων μαύρων οπών θα προκαλούν στους γήινους ωκεανούς παλίρροιες με ύψος όχι μεγαλύτερο από 10-14 μέτρα, μέγεθος ίσο με 10-21 φορές τη διάμετρο της Γης (ή ισοδύναμα 10-4 φορές τη διάμετρο ενός ατόμου). Εφόσον οι παλιρροϊκές δυνάμεις είναι ανάλογες με το μέγεθος του αντικειμένου πάνω στο οποίο δρουν, τα κύματα θα παραμορφώνουν παλιρροϊκά κάθε αντικείμενο κατά 10-21 φορές το μέγεθός του. Υπό την έννοια αυτή η ένταση των παλιρροϊκών κυμάτων όταν φτάνουν στη Γη ισούται αριθμητικά με 10-21 . Ο λόγος που τα βαρυτικά κύματα είναι τόσο ασθενή είναι επειδή οι μαύρες τρύπες που τα δημιουργούν βρίσκονται σε πολύ μεγάλη απόσταση από τη Γη. Η ένταση των βαρυτικών κυμάτων εξασθενεί με την απόσταση όπως και η ένταση των ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων. Όταν τα κύματα βρίσκονται κοντά στις τρύπες, η έντασή τους ισούται αριθμητικά με 1 (δηλαδή συμπιέζουν και επιμηκύνουν ένα αντικείμενο περίπου όσο και το μέγεθός του.) Είναι εντελώς μάταιο να ελπίζουμε ότι μπορούμε να μετρήσουμε παλίρροια τόσο μικρού ύψους στα ταραγμένα νερά των ωκεανών μας. Εντούτοις πιστεύουμε ότι θα μπορέσουμε να μετρήσουμε τις παλιρροϊκές δυνάμεις ενός βαρυτικού κύματος με τη βοήθεια μιας προσεκτικά σχεδιασμένης συσκευής – ενός ανιχνευτή βαρυτικών κυμάτων. Στο σχίτσο οι διαφορές ανάμεσα στις παλίρροιες της Σελήνης και των βαρυτικών κυμάτων.

Στη Lockheed Martin η πρώτη πώληση κβαντικού υπολογιστή. Η πρώτη πώληση ενός κβαντικού υπολογιστή είναι γεγονός. Η Lockheed Martin που δραστηριοποιείται σε ένα ευρύ φάσμα δραστηριοτήτων υψηλής τεχνολογίας (αεροδιαστημική, ασφάλεια κ.ά) και είναι η μεγαλύτερη προμηθεύτρια του αμερικανικού Πενταγώνου, αγόρασε έναν κβαντικό υπολογιστή από την εταιρία D-Wave που εδρεύει στον Καναδά. Οι κβαντικοί υπολογιστές αναμένεται να φέρουν επανάσταση στον σύγχρονο κόσμο δίνοντας απίστευτη ώθηση σε κάθε τομέα έρευνας - από την πληροφορική και την φυσική μέχρι την ιατρική. Θα πρέπει να επισημανθεί βέβαια ότι οι ειδικοί υποστηρίζουν με την υπάρχουσα τεχνολογία θα χρειαστούν μερικές ακόμη δεκαετίες μέχρι να κάνει την εμφάνιση του ένας πλήρως λειτουργικός κβαντικός υπολογιστής. Αυτό, σε συνδυασμό με τις ελάχιστες πληροφορίες που δίνονται στη δημοσιότητα για τον κβαντικό υπολογιστή που αγόρασε η Lockheed Martin, έχει οδηγήσει την επιστημονική κοινότητα στο να είναι ιδιαίτερα επιφυλακτική και να περιμένει την δημοσιοποίηση λεπτομερειών για τον μηχανισμό του υπολογιστή προκειμένου να τοποθετηθεί Οι κβαντικοί υπολογιστές Οι κβαντικοί υπολογιστές θα μπορούν να εκτελούν με απίστευτη ταχύτητα πολλές, άσχετες μεταξύ τους, και εξαιρετικά πολύπλοκες εργασίες, ικανότητα που οι σημερινοί υπολογιστές δεν διαθέτουν. Στους σημερινούς υπολογιστές, η μονάδα πληροφορίας είναι το bit, το οποίο λαμβάνει τιμές είτε «0» είτε «1» και οι πληροφορίες αποθηκεύονται ως συνδυασμοί των δύο αυτών ψηφίων. Στους κβαντικούς υπολογιστές, το αντίστοιχο του bit είναι το κβαντικό bit, ή qubit. Χάρη σε μια κβαντική ιδιότητα που ονομάζεται υπέρθεση, το qubit μπορεί να λαμβάνει τιμές «0» ή «1» ή και τα δύο μαζί. Αυτή η ιδιότητα έχει ως αποτέλεσμα να αυξάνεται με γεωμετρική πρόοδο η μνήμη και η ταχύτητα των κβαντικών υπολογιστών επιτρέποντας τους να επεξεργάζονται δεδομένα σε χρόνο dt - κάτι που σήμερα θα χρειάζονταν χρόνια για να γίνει ακόμη και από τα πιο ισχυρά συστήματα. Ο «μονόλιθος» της D-Wave Το D-Wave One, όπως ονομάζεται ο κβαντικός υπολογιστής, μοιάζει με ένα τεράστιο μαύρο κύβο ή ένα μαύρο μονόλιθο όπως τον αναφέρουν πολλοί, αφού η εμφάνιση του θυμίζει τον μονόλιθο της «Οδύσσειας του Διαστήματος» του Άρθουρ Κλαρκ . Η μόνη λεπτομέρεια που έχει γίνει γνωστή σχετικά με τον D-Wave One είναι ότι χρησιμοποιεί ένα υπεραγώγιμο τσιπ των 128-qubit που ονομάζεται Rainier. Ο επεξεργαστής αυτός είναι θωρακισμένος με ειδικά φίλτρα για την προστασία του από κάθε εξωτερικό παράγοντα (π.χ θόρυβο) ώστε να μην καθυστερεί η επεξεργασία. Έχει επιτευχθεί επίσης η ψύξη του σχεδόν στο απόλυτο μηδέν κατά τη λειτουργία του ώστε να μην υπερθερμαίνεται και να συνεχίζει απρόσκοπτα η λειτουργία του. Η Lockheed Martin έδωσε δέκα εκατομμύρια δολάρια για την αγορά του υπολογιστή ο οποίος βρισκόταν στις εγκαταστάσεις της εταιρίας εδώ και ένα χρόνο και οι τεχνικοί της τον δοκίμαζαν. Σύμφωνα πάντως με όσα διαρρέονται ο D-Wave One δεν είναι ένας αυτόνομος κβαντικός υπολογιστής αλλά σχεδιάστηκε να λειτουργεί ως τμήμα ενός μεγάλου συμβατικού υπολογιστικού συστήματος και έχει ως αποστολή την επίλυση εξαιρετικά εξειδικευμένων προβλημάτων.

Φίλε Makis. Να ξεκαθαρίσω κάποια πράγματα γιατί βλέπω οτι η συζήτηση μακραίνει χωρίς ουσιαστικό λόγο. Να σου τονίσω οτι διαβάζω πρωτα-πρώτα τις δικές σου δημοσιεύσεις γιατί ειμαι φαν τις ενημέρωσης για ολα αυτα που ολους εμάς εδω μας ενδιαφέρουν.Απλα παρατήρησα οτι μερικες φορές το θεμα που γράφεις δεν εχει σχεση με την διευθυνση που παραθέτεις.Μάλιστα ρωτάω Γιατί; Αρα αρχική πρόθεση ηταν η ενημέρωση!!! Ολα τα αλλα δεν εχουν κανένα λόγο Makis και οταν στις 1 και 2/4/2011 μπηκες στην Διαστημικη Εξερευνηση και εκανες 6 δημοσιεύσεις εγραφα την αλλη μερα (Να καλοσωρίσω την νεα γενια(Makis κ.α) που δυναμικά μετεχει στην Διαστημική Εξερευνηση και βοηθάει ωστε η σελίδα αυτη να αποτελεί ουσιαστικά ενα ημερολόγιο της μεγάλης προσπάθειας του ανθρώπου για την κατάκτηση του Διαστήματος.) Τώρα διαβάζω και χαιρετίζω το Έκτακτο Αστροπαράρτημα!!!!! Ετσι εχουν τα πραγματα και ας κοιτάξουμε μαζί ολοι μπροστά και ψηλα.Το Σύμπαν μας περιμένει.

Επέστρεψε στη Γη το διαστημικό λεωφορείο Endeavour μετά το τελευταίο του ταξίδι. Οι τροχοί του διαστημοπλοίου άγγιξαν τον διάδρομο του διαστημικού κέντρου Κένεντι στις 02:35 τοπική ώρα (09:35 ώρα Ελλάδος), με ταχύτητα 360 χλμ. την ώρα και ύστερα από μια «βουτιά» 65 λεπτών από την τροχιά της γης. Το Endeavour πέρασε επάνω από την κεντρική Αμερική και στη συνέχεια επάνω από τον Κόλπο του Μεξικού, προτού φθάσει στη Φλόριντα (νοτιοανατολικές ΗΠΑ). Περίπου τρία λεπτά πριν από την προσγείωσή του, το Endeavour είχε αναγγείλει την άφιξή του στο διαστημικό κέντρο με ένα διπλό ισχυρό ηχητικό σήμα. Μερικά δευτερόλεπτα μετά την προσγείωση, ένα αλεξίπτωτο ξεδιπλώθηκε για να φρενάρει την πορεία του. Η ΝASA μετέδωσε απευθείας, όπως πάντα, τις εικόνες της τελικής προσέγγισης από τον θάλαμο διακυβέρνησης του διαστημικού λεωφορείου. Μετά τη σημερινή του προσγείωση έχει συμπληρώσει 299 συνεχόμενες μέρες σε τροχιά, 4.672 γύρους της γής, περισσότερα από 197,6 εκατ. χιλιόμετρα και 25 αποστολές στο διάστημα. Η πρώτη εκτόξευση έγινε το 1992, όπου κλήθηκε να αντικαταστήσει το Challenger. Στην τελευταία του πτήση, το Endeavour μετέφερε στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS) το Άλφα Μαγνητικό Φασματόμετρο, ένα όργανο των 2 δισ. δολαρίων σχεδιασμένο να μελετήσει την αντιύλη, τη μυστηριώδη σκοτεινή ύλη και την ακόμα πιο μυστηριώδη σκοτεινή ενέργεια. Το Endeavour εμεινε στο διαστημα 15ημ.,19ωρ.και 14 λεπτα εκ των οποιων 12 ημ. ηταν συνδεδεμένο με τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS). Πώς θα συγκρουστεί ο γαλαξίας μας. Δυο μακρινοί γαλαξίες συγκρούονται έτσι όπως θα συμβεί με τον δικό μας και την Ανδρομέδα. Δύο διαστημικά τηλεσκόπια έχουν ριχτεί στην μάχη για την δημιουργία ενός γαλαξιακού άτλαντα επικεντρωμένου κατά κύριο λόγο στην ανακάλυψη και μελέτη γαλαξιακών συγκρούσεων. Στόχος των επιστημόνων είναι να μελετηθεί η γέννηση και εξέλιξη των γαλαξιών. Η εξερεύνηση για την χαρτογράφηση αποκάλυψε μια ενδιαφέρουσα γαλαξιακή σύγκρουση. Δύο μακρινοί γαλαξίες συγκρούονται με τρόπο ανάλογο με εκείνο που θα συμβεί ανάμεσα στον δικό μας γαλαξία και αυτόν την Ανδρομέδας σε τρία έως πέντε δις έτη. Η μελέτη αυτής της σύγκρουσης θα μας αποκαλύψει σημαντικά στοιχεία για το μέλλον του γαλαξία μας. Ο άτλας και η σύγκρουση Τα διαστημικά τηλεσκόπια Spitzer και Galex της NASA χρησιμοποιούνται για την χαρτογράφηση και μελέτη των γαλαξιακών συγκρούσεων. To Spitzer είναι ευαίσθητο στο υπέρυθρο φως ενώ το GALEX είναι ευαίσθητο στα υπεριώδη μήκη κύματος φωτός, «Αυτός ο άτλας είναι το πρώτο κεφάλαιο στο βιβλίο της γέννησης, ανάπτυξης και εξέλιξης των γαλαξιών» αναφέρει η Λοράν Λανζ, του Harvard Smithsonian Center for Astrophysics, μέλος της επιστημονικής ομάδας που μελετά τις συγκρούσεις των γαλαξιών. Γέννηση νέων άστρων Η έρευνα αποκάλυψε την σύγκρουση των γαλαξιών NGC 935 και IC 1801 που βρίσκονται σε απόσταση 180 εκατομμυρίων ετών φωτός από εμάς. Τα όργανα τα δύο τηλεσκοπίων «χρωματίζουν» την κοσμική δραστηριότητα που λαμβάνει χώρα κατά τη διαδικασία της σύγκρουσης ανάμεσα στους δύο γαλαξίες η οποία, όπως θα συμβεί και στην δική μας περίπτωση, θα καταλήξει τελικά σε μια γαλαξιακή συγχώνευση. Η σύγκρουση γαλαξιών οδηγεί στην γέννηση νέων άστρων η οποία στην εικόνα της σύγκρουσης του NGC 935 και του IC 1801 αποτυπώνεται με μπλε χρώμα. Με κόκκινο χρώμα καταγράφεται η κοσμική σκόνη η θερμοκρασία της οποίας έχει αυξηθεί σημαντικά εξαιτίας της σύγκρουσης.

Η ανίχνευση των βαρυτικών κυμάτων από τη Γη μπορεί να βελτιωθεί. Γερμανοί ερευνητές από το Ινστιτούτο Albert Einstein (AEI) λένε ότι η πιθανότητα εντοπισμού των κυμάτων βαρύτητας από τη Γη, θα μπορούσε να αυξηθεί σημαντικά εάν εγκατασταθεί στη Γη ένας μόνο νέος ανιχνευτής. Μέχρι στιγμής, δεν έχουν εντοπιστεί αυτοί οι κυματισμοί του χωροχρόνου, αλλά οι ανιχνευτές που χτίζονται τώρα πιστεύεται ότι θα μπορούν. Ο αναμενόμενος ρυθμός ανίχνευσης τους θα μπορούσε θεωρητικά να αυξηθεί αν κτιστούν πρόσθετοι ανιχνευτές στις τρεις χώρες. Αυτά τα κύματα – που έχουν προταθεί από τη Γενική Σχετικότητα του Άλμπερτ Αϊνστάιν είναι στρεβλώσεις στον ιστό του χωροχρόνου. Μερικές από αυτές τις στρεβλώσεις πιστεύεται ότι έχουν παραμείνει από την εποχή της Μεγάλης Έκρηξης, ενώ άλλες ότι παράγονται ακόμη και σήμερα. Γεγονότα όπως είναι η συγχώνευση δύο μαύρων οπών μπορούν να γεννήσουν τέτοια κύματα. Ωστόσο, η ανίχνευση τους αποδεικνύεται ότι είναι μία εξαιρετικά περίπλοκη αποστολή. Η νέα όμως πρόταση των Γερμανών φυσικών, αποσκοπεί στο να καταστήσει τα πράγματα απλούστερα για τη διεθνή επιστημονική κοινότητα. Λεπτομέρειες των προτεινόμενων ανιχνευτών δημοσιεύθηκαν στο περιοδικό Classical and Quantum Gravity. Η ερευνητική ομάδα αποδεικνύει ότι έστω και ένας, επιπλέον ανιχνευτής θα μπορούσε να κάνει μια αξιοσημείωτη διαφορά. Μέχρι σήμερα στη Γη υπάρχει ένα δίκτυο από τέσσερις ανιχνευτές που ψάχνουν στους ουρανούς για τα κύματα της βαρύτητας. Αυτοί οι ανιχνευτές αναμένεται να προσδιορίσουν όχι λιγότερο από 40 συγχωνεύσεις μεταξύ αστέρων νετρονίων κάθε χρόνο μέχρι το 2016. Οι συγχωνεύσεις αυτές μπορεί να παράγουν βαρυτικούς κυματισμούς επειδή αυτά τα αντικείμενα είναι εξαιρετικά πυκνά. Αν γίνει μια πολύ καλή ανάλυση των δεδομένων, τότε ο ρυθμός ανίχνευσης θα μπορούσε να ενισχυθεί κατά 400 τοις εκατό. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί με την εγκατάσταση ενός νέου ανιχνευτή στην Ιαπωνία, ή στην Αυστραλία ή την Ινδία, λένε οι φυσικοί του Ινστιτούτου Αϊνστάιν. Εάν οι ανιχνευτές εγκατασταθούν και στις τρεις αυτές θέσεις, τότε ο ρυθμός ανίχνευσης θα μπορούσε να αυξηθεί κατά μέσο όρο σε 370 ετησίως, από 40. Υποστηρίζουν δε οι ερευνητές ότι θα μπορούσαν να ανιχνευτούν μετά από μερικά χρόνια συνεχούς βελτίωσης, ακόμα και 500 συγκρούσεις/συγχωνεύσεις άστρων νετρονίων ή μαύρων οπών ετησίως «Οι βελτιώσεις που θα επέφεραν οι νέοι ανιχνευτές είναι πολύ μεγαλύτερες από τις απαιτούμενες πρόσθετες επενδύσεις," εξηγεί ο καθηγητής Bernard Schutz. "Ακόμα και η μετακίνηση του υπάρχοντος ανιχνευτή LIGO στην Αυστραλία θα αυξήσει κατά 2 με 4 φορές τον αριθμό των καλών ανιχνεύσεων, όπως επίσης θα βελτιώσει σημαντικά τις πληροφορίες για την κατεύθυνση που βρίσκονται αυτά τα γεγονότα στον ουρανό”, τονίζει ο Schutz. «Ο νέος ανιχνευτής στην Ιαπωνία, που εγκρίθηκε πέρυσι, θα προσθέσει μια επιπλέον ευαισθησία και αξιοπιστία και μπορεί να βελτιώσει σημαντικά την κάλυψη του ουρανού», προτείνει ο ερευνητής. “Όχι μόνο θα ήμασταν πιο σίγουροι από ποτέ για τις ανιχνεύσεις, αλλά θα είμαστε σε θέση να μελετήσουμε τα αστέρια νετρονίων και τις εκρήξεις των ακτίνων γάμμα, που με κανένα άλλο τρόπο δεν μπορούμε", καταλήγει ο Schutz. Στην εικόνα παραμορφώσεις του χωροχρόνου που παράγονται από τη σύγκρουση δύο μαύρων οπών.

Το όχημα “Spirit” της ΝΑΣΑ στον Άρη κηρύχθηκε τελικά αγνοούμενο. Οι μηχανικοί της ΝΑΣΑ τερματίζουν την αποστολή του “Spirit” mars rover, την Τετάρτη, μετά από 14 μήνες χωρίς νέα του. Η μεγάλη περιπέτεια του τηλεκατευθυνόμενου τζιπ “Spirit”, που η ΝΑΣΑ έστειλε στον Άρη φαίνεται πως έφτασε στο τέλος της και επίσημα. Οι μηχανικοί της υπηρεσίας μελετώντας κάθε στοιχείο και πιθανότητα κατέληξαν πως όλα δείχνουν πως το όχημα μπορεί να θεωρηθεί ότι “χάθηκε εν υπηρεσία”. Το τζιπάκι που κατέβηκε στον κόκκινο πλανήτη εξερεύνησε κομμάτια του και έστειλε πίσω δεδομένα και ενδείξεις για νερό και ζέστη στο παρελθόν του. Εργάστηκε φιλότιμα μέχρι τον Μάιο του 2009, όταν μπήκε σε περιοχή με μαλακή άμμο, κόλλησε και δεν ξανάστειλε σήμα. Η ΝΑΣΑ στέλνει συνεχώς σήμα προς αυτό ελπίζοντας να επαναφέρει την επικοινωνία αλλά την Τετάρτη θα σταματήσει, αφού κρίθηκε πως δεν υπάρχει πλέον ελπίδα. Η θέση του “Spirit” δεν του επιτρέπει να γυρίσει τα ηλιακά πάνελ του σε σωστή γωνία προς στον ήλιο και να μαζέψει αρκετή ενέργεια. Τόση ώστε να λειτουργούν τα συστήματα θέρμανσης του στον πολύ κρύο πλανήτη. Αποτέλεσμα αυτού είναι αρκετά συστήματα του να έχουν αχρηστευτεί παγωμένα. Ακόμα λόγω ακινησίας θα έχει σκεπαστεί από σκόνη που του στερεί την ενεργειακή του φόρτιση. Το “Spirit” ήταν το ένα από τα δύο τζιπάκια που η ΝΑΣΑ έστειλε στον Άρη τον Ιανουάριο του 2004, με προοπτική να δουλέψουν ως ιχνηλάτες της για τουλάχιστον τρεις μήνες. Παραδόξως το δεύτερο όχημα το “Opportunity” συνεχίζει να κυκλοφορεί στην επιφάνεια του κόκκινου πλανήτη, παρότι παρουσίασε “αρθρίτιδα” σε αρθρώσεις του και πάει συνεχώς με την όπισθεν για να αντιμετωπιστεί η φθορά στα γρανάζια του. Η επιτυχία του προγράμματος των τηλεκατευθυνόμενων αυτών οχημάτων εξερεύνησης, οδήγησε τη ΝΑΣΑ να ετοιμάσει άλλο ένα, το “Curiosity” που θα εκτοξευθεί προς τον Άρη τον Νοέμβριο. Στην φωτογραφία το Spirit με την μαθήτρια τρίτης δημοτικού Σόφι Κόλις που το βάφτισε κερδίζοντας σχετικό διαγωνισμό της ΝΑΣΑ. Μικρές Ειδήσεις. Σύμφωνα με το πρόγραμμα στήριξης του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού, ISS re boost έχει προγραμματιστεί για τις 3 Ιουνίου. Ο ελιγμός πρέπει να επικουρείται από οκτώ προωθητήρες κατά τη διάρκεια του ελιγμού των ATV-2 Johannes Kepler και θα υποστηριχθεί από Zvezda και Progress M-10M. Οι κινητήρες θα ξεκινήσουν στις 02:30 ώρα Μόσχας (22:30 GMT, 2 Ιουνίου). Μετά την καύση, η οποία θα διαρκέσει 897 δευτερόλεπτα, το ύψος του σταθμού θα γίνει 3,74 χιλιομέτρα υψηλότερα και θα ειναι στο υψος των 346,4 km. Αρκετά άλλα re boosts ISS προγραμματίζεται να υποστηρίζονται από ATV προωθητές.

Φίλε Makis. Πολλές φορές το θεμα που γράφεις δεν εχει σχεση με την διευθυνση που παραθέτεις.Γιατι; Soyuz TMA-02Μ Έγινε η έναρξη της τοποθέτησης του Soyuz TMA-02M στην βάση Μπαικονούρ. Το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε έγινε η τοποθέτηση καυσίμων στο Soyuz. http://www.federalspace.ru/main.php?id=2&nid=11845 Μετάφραση!!! Βρέθηκαν δύο ζεύγη εξωπλανητών σε "χορό" :: 07/29/2010 Οι αστρονόμοι έχουν ανακαλύψει μόνο δύο εξωηλιακα πλανητικα συστημάτα, στα οποία έφεση του πλανήτη είναι τόσο κοντά μεταξύ τους ώστε να μπορούν να «αισθάνονται» τη βαρύτητα της μεταξύ τους και γυρίζοντας στο τροχιακό απήχηση - τις περιόδους τους, περιστροφή γύρω από το αστέρι που συνδέονται μεταξύ τους σε ακέραιο αριθμό. Κατά τα τελευταία 15 χρόνια, οι επιστήμονες έχουν βρει εκατοντάδες εξωπλανήτες - πλανήτες εκτός του ηλιακού μας συστήματος, που σήμερα είναι γνωστή στους αστρονόμους 471 εξωπλανήτες. Περίπου το ένα τρίτο της διαπιστωθείσας εξωηλιακών πλανητικών συστημάτων έχουν περισσότερες από μία συνιστώσες. Κατά κανόνα, οι πλανήτες σε αυτά τα συστήματα διαφέρουν πολύ με τη σοβαρότητά τους θα μπορούσε να επηρεάσει ο ένας τον άλλον. Ωστόσο, ο John Johnson (John Johnson) του California Institute of Technology και οι συνάδελφοί του από τις ΗΠΑ και η Γερμανία έχουν βρεθεί δύο συστήματα, το καθένα εκ των οποίων δύο πλανήτες βρίσκονται σε πολύ κοντινή απόσταση μεταξύ τους. Η ανακάλυψή τους, που περιγράφονται στο έγγραφο δεκτή για δημοσίευση στην αστρονομικηΕφημερίδα. Σε μία από τις προσδιόρισε τους συντάκτες των συστημάτων γύρω από το άστρο μεγάλης μάζας HD 200964, που βρίσκεται περίπου 223 έτη φωτός από τη Γη, το ζευγάρι των πλανητών - γίγαντες αερίου περιστρέφεται σε τέτοιο στενό εύρος, η οποία ποτέ στο παρελθόν δεν έχει παρατηρηθεί από τους επιστήμονες. Η απόσταση μεταξύ των δύο πλανητών μάζα 0,9 και 1,8 Δία μάζες μόνο 0.35 αστρονομικές μονάδες, κατά προσέγγιση η απόσταση από τη Γη στον Άρη. "Ένα πλανητικό σύστημα με τόσο στενά διαστήματα γίγαντες πλανήτες θα είχε καταρρεύσει γρήγορα, εάν ο κόσμος δεν κινούνται σε μια τέτοια καλά συγχρονισμένο" χορός "Για μας, ένα πραγματικό μυστήριο το πώς ο κόσμος θα μπορούσε να« πιάσει »ρυθμό." - Είπε ο ομο-συντάκτης της μελέτης, Eric Ford (Eric Ford ) από το Πανεπιστήμιο της Florida στο Gainesville, της οποίας τις θέσεις παραθέτει η έκθεση της Αμερικανικής Αστρονομικής Εταιρείας. Ο πλανήτης του δεύτερου συστήματος, HD90043, σε τροχιά γύρω από το άστρο 24 στον αστερισμό του εξάντα (που βρίσκεται σε 244 έτη φωτός από τη Γη) είναι 0,75 αστρονομικές μονάδες από τον άλλον.Οι μάζες τους είναι 1,9 και 0,8 Δία μάζες. Ουράνια σώματα με μάζα που βρίσκονται τόσο κοντά ο ένας στον άλλο έχει σημαντική επίδραση της βαρύτητας. "Τα συστήματα αυτά μπορεί να διατηρήσει τη σταθερότητα μόνον εάν οι πλανήτες βρίσκονται στη λεγόμενη τροχιακή συντονισμού" - Johnson είπε. Τροχιακή απήχηση συμβαίνει όταν η περίοδος των δύο πλανητών είναι η μία στην άλλη ως ακέραιοι. Για παράδειγμα, σε μια αναλογία 2:1 του εξωτερικού εμπορίου του κύκλου εργασιών του πλανήτη διαρκεί μόνο για όσο διάστημα δύο στροφές Εσωτερικών. Αυτός ο τύπος απήχηση υπάρχει στην εξάντα αστέρων 24 - το πιο σταθερό και πιο κοινός τύπος του συντονισμού. Ο πλανήτης HD 200964 σύστημα είναι σε 4:3 αντήχηση. "Το πιο κοντινό αναλογία προς τη σχέση αυτή στην ηλιακή γειτονιά μπορεί να δει κανείς σε φεγγάρια του Κρόνου Τιτάνα και Hyperon που είναι σε 4:3 συντονισμού», - δήλωσε ο Φορντ. Και οι τέσσερις πλανήτες ανακαλύφθηκαν χρησιμοποιώντας στοιχεία από την αμερικανική Keck Observatory, όπου η αναζήτηση είναι για τους πλανήτες στη λεγόμενη subgiants - αστέρια είναι βαρύτερα από τον ήλιο κατά το ποσό των 40% έως 100%. Για τη μέθοδο ανίχνευσης πλανήτη χρησιμοποιήθηκε "ακτινική ταχύτητα», όπου οι επιστήμονες έχουν καθοριστεί με τη μέθοδο Doppler είναι μια πολύ μικρή αλλαγή στην ταχύτητα του άστρου που προκαλούνται από τη βαρύτητα των πλανητών. http://www.rian.ru/science/20100728/259269547.html

Ο Άρης σχηματίστηκε γρήγορα γι αυτό παρέμεινε μικρός. Ο Άρης έφτασε στο μισό του σημερινού μεγέθους του μόλις σε 1.800.000 χρόνια ή και λιγότερο ακόμα, σύμφωνα με μία νέα μελέτη. Σε αντίθεση με τη Γη, ο Άρης δεν συγκρούστηκε με άλλους πλανητοειδείς για να μεγαλώσει σε μάζα, οπότε διατηρήθηκε μικρός και σχετικά ανέπαφος.. Οι αστρονόμοι δεν ξέρουν πώς συνέβη αυτό, αλλά ο Άρης φαίνεται να έχει μείνει έξω από το παιχνίδι του πλανητικού μπιλιάρδου, που σημάδεψε τον πρώτο καιρό του ηλιακού μας συστήματος. Έτσι, επιβίωσε αφού σχηματίστηκε πολύ γρήγορα, παραμένοντας σχετικά αμετάβλητος πλανήτης σε εμβρυική κατάσταση, σύμφωνα με τη νέα μελέτη που δημοσιεύτηκε στο Nature. Η δημιουργία των πλανητών περνάει από διάφορα στάδια μέχρι τελικά να καταλήξει στην τελική του μορφή. Όπως φαίνεται ο Άρης αποτελεί μια σπάνια περίπτωση αφού η μορφοποίηση του σταμάτησε στο πρώτο στάδιο, όταν ο πλανήτης βρισκόταν σε μια κατάσταση την οποία οι επιστήμονες έχουν χαρακτηρίσει με τον όρο πλανήτες «έμβρυα».. Δηλαδή ο Άρης δεν κατάφερε να μεγαλώσει «φυσιολογικά» ως πλανήτης και παρέμεινε σε «εμβρυικό» στάδιο ανάπτυξης. Ο σχηματισμός των πλανητών Σύμφωνα με την κρατούσα θεωρία ο δίσκος της σκόνης και των αερίων που περιβάλλει ένα νεογέννητο άστρο παρέχει τα δομικά υλικά δημιουργίας των πλανητών. Μέρη αυτής της κοσμικής ύλης ενώνονται δημιουργώντας μια «πρωτο-πλανητική» μπάλα όπως την ονομάζουν οι ειδικοί. Στην συνέχεια αυτή η μπάλα μεγαλώνει συνεχώς σε μέγεθος μέχρι να φτάσει στο στάδιο που οι επιστήμονες ονομάζουν πλανήτης «έμβρυο». Οι πλανήτες «έμβρυα» έχουν πλέον μέγεθος τέτοιο που να μπορούν να ασκήσουν ισχυρή βαρυτική επίδραση στα κοντινά σώματα, όπως για παράδειγμα, σε άλλους πλανήτες «έμβρυα». Αυτές οι βαρυτικές αλληλεπιδράσεις οδηγούν τις περισσότερες φορές σε συγκρούσεις ανάμεσα στους πλανήτες «έμβρυα». Αυτό έχει δύο αποτελέσματα, είτε οι πλανήτες που συγκρούονται τίθενται εκτός τροχιάς και βγαίνουν από το ηλιακό τους σύστημα είτε διαλύονται σε πολλά κομμάτια τα οποία στην συνέχεια επανενώνονται δημιουργώντας ένα μεγαλύτερο πλανήτη. Ο ‘Άρης και η Γη Ομάδα επιστημόνων με επικεφαλής τον Nicolas Dauphas από το Πανεπιστήμιο του Σικάγου μελέτησε διάφορα στοιχεία όπως για παράδειγμα, την χημική σύσταση μετεωριτών, και τα συνέκριναν με στοιχεία που γνωρίζουμε για τον Άρη και άλλους πλανήτες. Οι ερευνητές κατέληξαν σε δύο πολύ ενδιαφέροντα συμπεράσματα. Υποστηρίζουν ότι ο Άρης από το στάδιο της «πρωτο-πλανητικής» μπάλας έφτασε στο στάδιο του πλανήτη «εμβρύου» μέσα σε διάστημα μόλις 1.8 εκατομμυρίων ετών και στην συνέχεια παρέμεινε σε αυτό το στάδιο το οποίο είναι και αυτό που βλέπουμε σήμερα. Έτσι, η διαπίστωση αυτή προσφέρει μια εξήγηση για το μακροχρόνιο μυστήριο του γιατί ο Άρης, ο τέταρτος πλανήτης από τον ήλιο, είναι τόσο μικρός.Η ταχύτατη αύξηση του Άρη σημαίνει ότι η θερμότητα από τη διάσπαση του ραδιενεργού αργιλίου 26, ένα άλλο στοιχείο που υπήρχε στο πρώιμο σύμπαν, θα είχε τον απαραίτητο χρόνο να μετατρέψει προσωρινά τον Άρη σε έναν ωκεανό μάγματος, πρόσθεσε ο Dauphas. «Είναι μια σημαντική διαφορά αν ένας πλανήτης σχηματίζεται ως μία στερεή μπάλα (όπως η Γη) ή αν είναι λιωμένη. Αυτό που βλέπετε στην επιφάνεια ενός πλανήτη μπορεί να έχει επηρεαστεί από τη μεγάλης κλίμακας γεωλογία του πλανήτη, συμπεριλαμβανομένου και του αν ο πλανήτης είχε κάποτε ένα ωκεανό μάγματος. Αυτό είναι ένα πολύ σημαντικό αποτέλεσμα των εργασιών μας», ανέφερε. Αν αυτή η ταχύτατη ανάπτυξη του κόκκινου πλανήτη επηρέασε την ευκαιρία του να μπορέσει να φιλοξενήσει ζωή δεν είναι ακόμα γνωστό. Η Γη χρειάστηκε 50 – 100.000.000 χρόνια για να φτάσει από το αρχικό της μέγεθος στο σημερινό. Οι ερευνητές θεωρούν ότι για κάποιο άγνωστο λόγο ο Άρης δεν συγκρούστηκε ποτέ με κάποιο άλλο πλανήτη ή έστω με κάποιο μεγάλο κομμάτι που είχε αποσπαστεί από κάποια άλλη γειτονική πλανητική σύγκρουση και παρέμεινε ίδιος και αναλλοίωτος στην «εμβρυϊκή» του κατάσταση. Η διαπίστωση των ερευνητών για την «εμβρυική κατάσταση» που βρίσκεται ο Άρης έχει διατυπωθεί ως θεωρία και στο παρελθόν. Πριν από 20 χρόνια κάποιοι επιστήμονες υποστήριξαν ότι το μικρό μέγεθος του Άρη οφείλεται στο γεγονός ότι δεν συγκρούστηκε ποτέ με μεγάλα διαστημικά σώματα. Σύμφωνα με την νέα μελέτη ο Άρης είχε το σημερινό του μέγεθος όταν η Γη ξεκινούσε να μορφοποιείται και ομολογούν ότι πρόκειται για μια εξαιρετικά σπάνια περίπτωση η οποία όμως από καθαρά στατιστικής άποψης μπορεί να υπάρξει ως εξαίρεση στον κανόνα. "Μια πιο αργή αύξηση θα μπορούσε ενδεχομένως να δώσει στη ζωή την ευκαιρία να εξελιχθεί νωρίτερα στον Άρη. Αλλά πρέπει να τονίσω αυτές είναι απλές εικασίες. Φυσικά κάθε πλανήτης έχει μια διαφορετική εξελικτική ιστορία.", λένε οι ερευνητές.

H φωτιά σε συνθήκες μικροβαρύτητας. Σε συνθήκες έλλειψης βαρύτητας, η φωτιά συμπεριφέρεται διαφορετικά από ό,τι στη Γη. Σε πείραμα που πραγματοποιήθηκε πρόσφατα στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, η NASA μελέτησε την ανάφλεξη μιας σταγόνας επτανίου, σε μια προσπάθεια να εκτιμήσει καλύτερα τον κίνδυνο πυρκαγιάς για τα διαστημικά σκάφη και να αναπτύξει ειδικά συστήματα κατάσβεσης. Η εικόνα που δημοσιοποίησε η υπηρεσία έχει υποστεί επεξεργασία και εμφανίζεται με ψευδή χρώματα, παρόλα αυτά δίνει μια καλή ιδέα για το πώς συμπεριφέρεται μια πύρινη μπάλα στο Διάστημα. Στην επιφάνεια της Γης, τα καυσαέρια τείνουν να ανεβαίνουν προς τα πάνω, επειδή είναι θερμά και ως εκ τούτου ελαφρότερα από τον ψυχρό, πυκνότερο αέρα που τα περιβάλλει. Απουσία βαρύτητας, όμως, ο καπνός έχει την τάση να σχηματίζει μια ομοιόμορφη μπάλα γύρω από μια επίσης σφαιρική φλόγα. Στο «Πείραμα Κατάσβεσης Φλόγας» (FEX) που πραγματοποιήθηκε στο πολυεθνικό τροχιακό εργαστήριο, μια σταγόνα επτανίου, διαμέτρου τριών χιλιοστών, ανεφλέγη μέσα σε ένα ειδικό θάλαμο. Η εικόνα προήλθε από την υπέρθεση των ασπρόμαυρων καρέ του βίντεο που κατέγραψε το φαινόμενο. Το δεξί της τμήμα είναι είδωλο του αριστερού, γι' αυτό και φαίνεται ίδιο. Το φωτεινό κίτρινο σχήμα στο κέντρο είναι η σταγόνα καυσίμου, η οποία μετακινείται και συρρικνώνεται καθώς αντιδρά με το οξυγόνο και σχηματίζει αιθάλη. Αρχικά, η αιθάλη σχηματίζει ένα σύννεφο μικρών σωματιδίων γύρω από τη σταγόνα (πράσινο). Τα σωματίδια αυτά ενώνονται σταδιακά σε μεγαλύτερα σωματίδια, τα οποία τελικά εκτινάσσονται σπειροειδώς προς τα έξω μαζί με σπίθες. Με γυμνό μάτι, βέβαια, το μόνο που φαίνεται είναι μια βραχύβια, σφαιρική και γαλάζια φλόγα. Ο πλανήτης Αρης στην... Ισπανία. Η κοιλάδα του ποταμού Ρίο Τίντο στη Νότια Ισπανία είναι το αγαπημένο μέρος των ευρωπαϊκών διαστημικών υπηρεσιών. Με φόντο τα κόκκινα νερά του ποταμού και το ερυθρό από την οξείδωση έδαφος, οι επιστήμονες πραγματοποιούν… εικονικές αποβάσεις στον Αρη με σκοπό να δοκιμάσουν την αξιοπιστία του εξερευνητικού τους εξοπλισμού. Πριν από λίγες ημέρες μάλιστα, όσοι τουρίστες βρέθηκαν σ' αυτήν την περιοχή της Ανδαλουσίας για να απαθανατίσουν την «εξωγήινη» κοιλάδα νόμισαν ότι παρακολουθούσαν γυρίσματα ταινίας επιστημονικής φαντασίας. Ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος είχε στείλει εκεί για δοκιμές το «Ευρωμπότ» – είναι όχημα στο μέγεθος ανθρώπου, με δύο βραχίονες και κατευθυντήριες κάμερες – το οποίο σχεδιάστηκε για να επιτελεί «πολύ δύσκολες και πολύ επικίνδυνες αποστολές», όπως ανέφερε στην εφημερίδα «Independent», o Φίλιπ Σκούνεγιανς, επικεφαλής του Γραφείου Ρομποτικών Προγραμμάτων του Οργανισμού. Στο ίδιο.. πλατό, η υπηρεσία Austrian Space Forum, δοκίμαζε το τελευταίο της επίτευγμα που είναι μια διαστημική στολή βάρους 45 κιλών (λέγεται Aouda X), η οποία έχει ενσωματωμένους υπολογιστές, αισθητήρες και συστήματα αερισμού. Η κοιλάδα του ποταμού Ρίο Τίντο είναι μία από τις περίπου 20 πιο παράξενες περιοχές στον πλανήτη μας, από την έρημο της Αριζόνας μέχρι την ηφαιστειακή περιοχή Κράφλα στην Ισλανδία. Πρόκειται για εκτάσεις, των οποίων η όψη καιεν μέρει η γεωλογική σύσταση θυμίζουν έντονα εξωγήινο τοπίο. Ειδικότερα η λεκάνη που διασχίζει ο συγκεκριμένος ποταμός μοιάζει με τον Κόκκινο Πλανήτη, επειδή διαθέτει μεγάλες συγκεντρώσεις ορυκτών όπως θείο, σίδηρο και χαλκό, τα οποία επίσης βρίσκονται σε αφθονία στην επιφάνεια του Αρη. «Ο σίδηρος είναι το μέταλλο εκείνο που προσδίδει στον Αρη την ερυθρά απόχρωση» λέει ο Γκένοτ Γκρέμερ, αξιωματούχος τουΕρευνητικού Προγράμματος Polaris στο Ινσμπρουκ και προσθέτει ότι «ένα μεγάλο μέρος της επιφάνειας του πλανήτη έχει οξειδωθεί». Η πλούσια σε ορυκτά μεταλλεύματα κοιλάδα του ποταμού είχε κεντρίσει το ενδιαφέρον των μεταλλωρύχων από την αρχαιότητα. Ολη αυτή η έντονη μεταλλευτική δραστηριότητα δεν φαίνεται να είναι άσχετη με το γεγονός ότι και ο ίδιος ο ποταμός είναι εξαιρετικά όξινος καθώς το PH του είναι 0,7 αντί για 7 που φυσιολογικά θα έπρεπε να είναι. Ωστόσο ένα ειδικό είδος βακτηρίων έχει καταφέρει να επιβιώσει σ' αυτό το αφιλόξενο περιβάλλον, όπως φάνηκε από σχετική έρευνα ειδικών από τη Μαδρίτη. Κατά τον κ. Γκρέμερ, ο ποταμόςαποτελεί ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα για το πώς ενδεχομένως έμοιαζε ο Αρης πριν από 3,5 δισεκατομμύρια χρόνια. «Επομένως οτιδήποτε μαθαίνουμε για τη ζωή από τις ερευνητικές εργασίες που κάνουμε στην κοιλάδα του ποταμού μπορεί να αποτελέσει έναν οδηγό για το πώς να κινηθούμε όταν φθάσουμε στον Αρη». Στην φωτογραφία η πρωτότυπη διαστημική στολή Aouda X ζυγίζει 45 κιλά (στη γήινη ατμόσφαιρα). Μεταξύ άλλων, περιλαμβάνει και ειδικούς αισθητήρες για να καταγράφει την καταπόνηση που δέχεται ο ανθρώπινος οργανισμός σε αντίξοες συνθήκες. Οι επιστήμονες που δοκίμασαν αυτή τη στολή, στην αλλόκοτη κοιλάδα του ποταμού Ρίο Τίντο, πραγματοποίησαν διάφορες εργασίες όπως θα έκαναν αν βρίσκονταν στον Αρη. Ανάμεσά τους, το σκάψιμο του εδάφους για να λάβουν δείγματα.

Οι έξι κύκλοι του αέναου σύμπαντος. Κάθε κύκλος του αέναου σύμπαντος (το μοντέλο αυτό φέτος κλείνει 10 χρόνια από τότε που αναπτύχθηκε από τους κοσμολόγους Paul Steinhardt και Neil Turok) διαιρείται σε έξι στάδια. Δεδομένου ότι οι κύκλοι επαναλαμβάνονται, μπορούμε κάλλιστα να ξεκινήσουμε την περιγραφή μας από οποιοδήποτε στάδιο. Είναι καλύτερα όμως να ξεκινήσουμε από τη χρονική στιγμή κατά την οποία η θερμοκρασία και η ενεργειακή πυκνότητα του σύμπαντος φτάνουν στο απόγειο τους. Η Μεγάλη Έκρηξη Σε αντίθεση με το πληθωριστικό μοντέλο, το κυκλικό μοντέλο δεν προβλέπει κάποιο συγκεκριμένο χρονικό σημείο όπου η θερμοκρασία και η πυκνότητα τείνουν στο άπειρο. Αντιθέτως, η Μεγάλη Έκρηξη είναι ένα γεγονός που μπορεί, καταρχήν, να περιγραφεί απόλυτα από τους νόμους της φυσικής. Πριν από την έκρηξη, ο χώρος επιπεδώνεται και γεμίζει με ενέργεια, η οποία είναι ομοιόμορφα κατανεμημένη, λόγω της αποσύνθεσης της σκοτεινής ενέργειας. Τη στιγμή της έκρηξης, ένα μέρος αυτής της ενέργειας μετατρέπεται σε ομοιόμορφα κατανεμημένη, υπέρθερμη ύλη και ακτινοβολία. H θερμοκρασία είναι τόσο υψηλή, που η συνηθισμένη ύλη εξατμίζεται στα συστατικά της κουάρκ και ηλεκτρόνια, ενώ δημιουργούνται και πολλά ακόμη εξωτικά σωματίδια από τις συγκρούσεις υψηλής ενέργειας. Στο διάστημα που μεσολαβεί όμως ανάμεσα στο πριν και το μετά της έκρηξης, το υλικό του διαστήματος παραμένει άθικτο, η ενεργειακή πυκνότητα πεπερασμένη και ο χρόνος κινείται ομαλά. H εποχή κυριαρχίας της ακτινοβολίας Από τη στιγμή που το σύμπαν γεννιέται ήδη επίπεδο από την έκρηξη και κυριαρχεί σε αυτό η ομοιόμορφα κατανεμημένη ακτινοβολία, δεν έχει λόγο ύπαρξης στο κυκλικό μοντέλο η ενδιάμεση πληθωριστική εποχή. Σε θερμοκρασίες κάτω των 1020 βαθμών υπάρχει μεγάλη διαφορά ανάμεσα στην εποχή της κυριαρχίας της ακτινοβολίας που προβλέπει το κυκλικό μοντέλο και σε αυτή που προβλέπει το πληθωριστικό μοντέλο. Όπως υποστηρίζει και το πληθωριστικό μοντέλο, οι μικρές διαφοροποιήσεις στις ιδιότητες των σωματιδίων της ύλης και της αντιύλης έχουν ως αποτέλεσμα να υπάρχει στη σύνθεση του θερμού πλάσματος ένα αμελητέο πλεόνασμα ύλης έναντι της αντιύλης. Καθώς το σύμπαν ψύχεται, τα σωματίδια αντιύλης συγκρούονται και αλληλο-εξουδετερώνονται με τα σωματίδια της ύλης, αφήνοντας ανέπαφο μόνο το μικρό αυτό πλεόνασμα σωματιδίων ύλης, τα οποία κολυμπούν σε μια θάλασσα ακτινοβολίας. Στο ένα εκατομμυριοστό του δευτερολέπτου μετά την έκρηξη, τα εναπομείναντα κουάρκ συνδυάζονται μεταξύ τους και σχηματίζουν πρωτόνια και νετρόνια. Στο χρονικό σημείο του ενός δευτερολέπτου περίπου, τα πρωτόνια και τα νετρόνια ενώνονται και σχηματίζουν πυρήνες ηλίου και άλλων ελαφρών στοιχείων. H εποχή κυριαρχίας της ύλης Όπως προβλέπει και το πληθωριστικό μοντέλο, στα 75.000 χρόνια μετά την έκρηξη η ύλη αναδεικνύεται σε κυρίαρχη μορφή ενέργειας. Τα πρώτα άτομα σχηματίζονται 380.000 χρόνια μετά την έκρηξη. Το σύμπαν γίνεται διάφανο. H ύλη σχηματίζει συγκεντρώσεις υπό την επίδραση της βαρύτητας και δημιουργούνται οι γαλαξίες. H εποχή αυτή ολοκληρώνεται μετά από πέντε δισεκατομμύρια χρόνια περίπου. H εποχή κυριαρχίας της σκοτεινής ενέργειας Στην αφήγηση του κυκλικού μοντέλου, η σκοτεινή ενέργεια διατηρεί τον πρωταγωνιστικό της ρόλο. Μόλις η αραίωση της ύλης και της ακτινοβολίας επιτρέψει την κυριαρχία της σκοτεινής ενέργειας, η διαστολή του σύμπαντος επιταχύνεται. H συγκέντρωση των γαλαξιών, των άστρων, της σκόνης, των μορίων και των ατόμων — όλων όσα δημιουργήθηκαν μετά την τελευταία έκρηξη – αραιώνει δραματικά και το σύμπαν προσεγγίζει μία έρημη, ομοιόμορφη κατάσταση, η οποία φέρει ελάχιστα ίχνη από τους προηγούμενους κύκλους κοσμικής εξέλιξης. H εποχή της συστολής Στο κυκλικό μοντέλο, η επιταχυνόμενη διαστολή δεν συνεχίζεται επ’ άπειρον – εάν συνέβαινε αυτό, ο κύκλος δεν θα έκλεινε ποτέ. Μία από τις κεντρικές υποθέσεις του κυκλικού μοντέλου είναι η αποσύνθεση της σκοτεινής ενέργειας: έπειτα από ένα τρισεκατομμύριο χρόνια περίπου, οι φυσικές ιδιότητες της σκοτεινής ενέργειας μεταμορφώνονται, με αποτέλεσμα να επιβραδυνθεί και εντέλει να σταματήσει η διαστολή και να ακολουθήσει μία φάση εξαιρετικά ήπιας συστολής. Εάν δεχτούμε ότι η σκοτεινή ενέργεια μπορεί να αποσυντίθεται με βραδείς, ομαλούς ρυθμούς, οι συνέπειες είναι πολλές και ενδιαφέρουσες. O μετασχηματισμός της σκοτεινής ενέργειας κατά τη διάρκεια κάθε κύκλου μπορεί να συγκριθεί με το μετασχηματισμό της ενέργειας ενός ελατηρίου, που αρχικά είναι τεντωμένο και στη συνέχεια απελευθερώνεται. Αμέσως μετά τη Μεγάλη Έκρηξη, η σκοτεινή ενέργεια έχει κυρίως τη μορφή «δυναμικής» ενέργειας, όπως είναι η ενέργεια του τεντωμένου ελατηρίου. H ενεργειακή της πυκνότητα είναι αρχικά πολύ μικρή – αμελητέα αν συγκριθεί με την ενεργειακή πυκνότητα της ύλης και της ακτινοβολίας. Σε αντίθεση όμως με την πυκνότητα της ύλης και της ακτινοβολίας, που μειώνεται με τη διαστολή του σύμπαντος, η πυκνότητα της σκοτεινής ενέργειας παραμένει σχεδόν σταθερή. Από τη στιγμή που θα κυριαρχήσει επί της ύλης και της ακτινοβολίας, η σκοτεινή ενέργεια παραμένει σε μεγάλο βαθμό σε αυτή την κατάσταση της δυναμικής ενέργειας. Από τη σκοπιά της βαρύτητας, αυτό σημαίνει ότι ο ρυθμός διαστολής του σύμπαντος επιταχύνεται. Έπειτα όμως από ένα τρισεκατομμύριο χρόνια περίπου, η σκοτεινή ενέργεια υφίσταται ένα μετασχηματισμό, παρόμοιο με αυτόν που υφίσταται το τεντωμένο ελατήριο όταν απελευθερώνονται τα άκρα του: η σκοτεινή ενέργεια μετατρέπεται σε ένα μίγμα δυναμικής και κινητικής ενέργειας. Ταυτόχρονα, η βαρυτική επίδραση που ασκεί στο χώρο αντιστρέφεται. H διαστολή του σύμπαντος επιβραδύνεται, για να μετατραπεί στο τέλος σε ήπια συστολή. Στη συνέχεια, η σκοτεινή ενέργεια αποκτά τις ιδιότητες ενός αερίου πολύ υψηλής πίεσης, που υποχρεώνεται να απλωθεί ομοιόμορφα στο χώρο. Αυτός ο εκπληκτικός μετασχηματισμός επιλύει πολλά από τα κοσμολογικά αινίγματα που έχει το σύμπαν. Κατά την έναρξη της φάσης συστολής του σύμπαντος, η πυκνότητα της σκοτεινής ενέργειας είναι πολύ χαμηλή και ισούται με την τιμή που καταγράφεται σήμερα. Άπαξ και αρχίσει η συστολή, η ενεργειακή πυκνότητα αυξάνεται ραγδαία, ενώ η βαρυτική ενέργεια – δηλαδή η ενέργεια που είναι αποθηκευμένη στο βαρυτικό πεδίο – μετατρέπεται κι αυτή σε σκοτεινή ενέργεια υψηλής πίεσης. H πυκνότητα της μετασχηματισμένης σκοτεινής ενέργειας αυξάνεται πολύ ταχύτερα τόσο από την πυκνότητα των άλλων μορφών ενέργειας όσο και από την καμπυλότητα του χώρου. Καθώς ξεκινάει η περίοδος της κυριαρχίας της, η σκοτεινή ενέργεια διασφαλίζει τη διατήρηση του σύμπαντος σε μία ομαλή και επίπεδη κατάσταση, ενόσω συνεχίζεται η συστολή. H μεγάλη κατάρρευση H συστολή καταλήγει τέλος σε μία «μεγάλη κατάρρευση» (Big Crunch). Ένα μέρος της σκοτεινής ενέργειας υψηλής πίεσης μετασχηματίζεται ξαφνικά σε θερμή ύλη και ακτινοβολία, με αποτέλεσμα το σύμπαν να αρχίσει να διαστέλλεται. H κατάρρευση μετατρέπεται σε έκρηξη. Επειδή το σύμπαν ήταν ομαλό και επίπεδο πριν από την έκρηξη, παραμένει ομαλό και επίπεδο και μετά από αυτή. Το κυκλικό σύμπαν λύνει πολλά προβλήματα του σύμπαντος Συνεπώς, η υψηλής πίεσης σκοτεινή ενέργεια που κυριαρχεί κατά τη φάση συστολής του κυκλικού μοντέλου παίζει τον ίδιο ρόλο σε ό,τι αφορά την απάντηση των αινιγμάτων του σύμπαντος : της ομοιογένειας (γιατί το σύμπαν ήταν τόσο απίστευτα ομοιόμορφο ένα μόλις δευτερόλεπτο μετά το Big Bang;), και της επιπεδότητας (που εξηγεί γιατί το σύμπαν γεννήθηκε σε μια κατάσταση τόσο τέλειας ισορροπίας από τη Μεγάλη Έκρηξη, που επιβιώνει επί 13.7 δισεκατομμύρια συναπτά έτη), παρόμοια με την πληθωριστική ενέργεια στο μοντέλο του διαστελλόμενού σύμπαντος. Εξετάζοντας τα πράγματα πιο προσεκτικά, διαπιστώνουμε ότι η φάση υψηλής πίεσης του κυκλικού μοντέλου μπορεί να λύσει και το πρόβλημα της ανομοιογένειας (οι ελάχιστες διαφοροποιήσεις της πυκνότητας από σημείο σε σημείο – που οδήγησαν στο σχηματισμό των γαλαξιών – την εποχή κυριαρχίας της ύλης, κάπου 75.000 χρόνια μετά το Big Bang). Όπως και στο πληθωριστικό μοντέλο, οι ανομοιογένειες που αναπτύσσονται στη φάση συστολής του κυκλικού μοντέλου είναι το αποτέλεσμα κβαντικών διακυμάνσεων. Μία από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις του μοντέλου είναι ότι η υψηλής πίεσης σκοτεινή ενέργεια μπορεί να σχηματίσει πριν από τη Μεγάλη Έκρηξη διαφοροποιήσεις πυκνότητας ανεξάρτητες του μήκους κύματος, οι οποίες είναι ακριβώς αυτές που μας χρειάζονται, και δεν διαφέρουν σε τίποτε σχεδόν από αυτές που προβλέπει το πληθωριστικό μοντέλο. Αυτό είναι αξιοπρόσεκτο, δεδομένου ότι οι φυσικές συνθήκες της δημιουργίας των διακυμάνσεων πυκνότητας στα δύο μοντέλα είναι σχεδόν εκ διαμέτρου αντίθετες: στη μία περίπτωση έχουμε να κάνουμε με ένα συνδυασμό βραδείας συστολής και σκοτεινής ενέργειας υψηλής πίεσης, ενώ στην άλλη έχουμε συνδυασμό ταχείας διαστολής και πληθωριστικής ενέργειας. H συμφωνία των προβλέψεων του πληθωρισμού με τις μετρήσεις του δορυφόρου WMAP είναι ένας από τους βασικούς λόγους που εξηγούν την αποδοχή της πληθωριστικής υπόθεσης. Την ίδια συμφωνία όμως με τα δεδομένα του δορυφόρου WMAP πετυχαίνει και το κυκλικό μοντέλο. Οι υπάρχουσες μετρήσεις του μοτίβου θερμοκρασίας δεν μας επιτρέπουν να κάνουμε την παραμικρή διάκριση ανάμεσα στα δύο μοντέλα. Στο κυκλικό μοντέλο, αφού ολοκληρωθεί η φάση της συστολής και το σύμπαν περάσει σε μια νέα φάση διαστολής, κατά την οποία βρίσκεται σε θερμή κατάσταση, διαθέτει πλέον όλα τα χαρακτηριστικά που είχε την εποχή της Μεγάλης Έκρηξης έναν κύκλο νωρίτερα: είναι εξαιρετικά ομαλό και επίπεδο, παρουσιάζει όμως ορισμένες αμελητέες διαφοροποιήσεις πυκνότητας που είναι ανεξάρτητες του μήκους κύματος. Καθώς εξελίσσεται ο επόμενος κύκλος, η όλη διαδικασία επαναλαμβάνεται. Κάθε κύκλος διαφέρει από τους άλλους σε ορισμένες μικρολεπτομέρειες, διότι τα κβαντικά άλματα είναι τυχαία και διέπονται από τους νόμους της τυχαιότητας. Όμως κατά μέσο όρο οι ιδιότητες του σύμπαντος παραμένουν πάντα οι ίδιες. Αυτό σημαίνει ότι δημιουργούνται ξανά και ξανά γαλαξίες, άστρα και πλανήτες όπως η Γη, στους οποίους μπορούν να αναπτυχθούν νοήμονες μορφές ζωής. http://www.physics4u.gr/blog/?p=3508 ■Η γέννηση της ιδέας του κυκλικού σύμπαντος. http://www.physics4u.gr/blog/?p=3501