Δροσος Γεωργιος

Νέφη σκοτεινής ύλης επισημαίνονται σε ένα αρχαίο γαλαξιακό σμήνος Μια ομάδα αστρονόμων θεωρεί ότι μπορεί να έχει καθορίσει τη θέση μεγάλων ποσοτήτων νεφών από σκοτεινή ύλη μέσα στο Abell 1689, ένα εξαιρετικά μεγάλο σμήνος γαλαξιών. Ο σχηματισμός αυτός έχει μια βαρυτική έλξη της οποίας η ένταση δεν μπορεί να εξηγηθεί από την υπάρχουσα, ορατή ύλη. Ως εκ τούτου, οι ερευνητές λένε ότι μεγάλα νέφη από σκοτεινή ύλη μπορεί, επίσης, να υπάρχουν και μέσα στην τεράστια γαλαξιακή δομή. Αυτό το είδος της κρυφής ύλης αλληλεπιδρά με την κανονική ή βαρυονική ύλη αποκλειστικά και μόνο μέσω της βαρυτικής δύναμης. Στην πραγματικότητα, ολόκληρη η ιδέα της σκοτεινής ύλης, αναπτύχθηκε έτσι ώστε οι αστροφυσικοί να μπορούν να εξηγήσουν γιατί οι γαλαξίες και τα σμήνη τους έχουν μια πολύ πιο έντονη βαρυτική έλξη από όσο δικαιολογεί θεωρητικά η μάζα που περιέχουν. Βεβαίως καμιά ερευνητική ομάδα δεν ήταν ποτέ σε θέση να βρει αποδείξεις ότι η σκοτεινή ύλη υπάρχει πραγματικά. Στη νέα αυτή μελέτη, αστρονόμοι από το Ινστιτούτο Διαστημικών Τηλεσκοπίων (STScI), στη Βαλτιμόρη, με επικεφαλής τον αστρονόμο Dan Coe, υποστηρίζουν ότι κατάφεραν να εντοπίσουν τις περιοχές τους σμήνους Abell 1689, όπου βρίσκονται τεράστια νέφη σκοτεινής ύλης. Αυτό το σμήνος είναι τεράστιο, περιέχοντας κυριολεκτικά τρισεκατομμύρια αστέρια, και πάνω από 1.000 γαλαξίες. Ένα τέτοιο τεράστιο μέγεθος και τόση μάζα παίζει τον ρόλο ενός τεράστιου βαρυτικού φακού στο διάστημα, οπότε έδωσε στον Coe και την ομάδα του την ευκαιρία να μελετήσουν το πώς κάμπτεται το φως που έρχεται προς τη Γη από μια πηγή πίσω από το σμήνος. Η βαρύτητα έχει την τάση να αλλάζει και να στρεβλώνει την κατεύθυνση των ακτίνων του φωτός με τον ίδιο τρόπο που μια δεξαμενή με νερό αλλάζει την κατεύθυνση διάδοσης των ακτίνων που ταξιδεύουν μέσα από αυτήν. Μελετώντας λοιπόν τις λεπτές αποχρώσεις των εν λόγω στρεβλώσεων, οι ειδικοί μπορεί να αποκτήσουν μια καλύτερη αντίληψη για τη φύση και την κατανομή των δυνάμεων που δρουν για να αλλάξουν την πορεία της δέσμης του φωτός. Η χαρτογράφηση της θέσης των νεφών της σκοτεινής ύλης – στο κέντρο του σμήνους Abell1689 – είναι όντως ένα τεράστιο επίτευγμα, αλλά σημαίνει πολύ λίγα πράγματα αν η σκοτεινή αυτή ουσία δεν αποδειχθεί ότι υπάρχει. Ενώ η παρουσία της θα λύσει πολλά αστρονομικά μυστήρια, οι επιστήμονες δεν μπορούν να βρουν τα σωματίδια που την αποτελούν. "Είναι πολύ φευγαλέα. Οι αστρονόμοι ελπίζουν να ανακαλυφθούν τα σωματίδια της σκοτεινής ύλης μέσα στην επόμενη δεκαετία”, λέει η διευθύντρια των Παρατηρητηρίων του Ινστιτούτου Carnegie (OCI) Wendy Freedman. Η Freedman εξηγεί ότι η ανακάλυψη αυτών των σωματιδίων της σκοτεινής ύλης, θα απέρριπτε κάποιες θεωρίες τις οποίες ορισμένοι φυσικοί πρότειναν για το τι είδους σωματίδια σχηματίζουν την σκοτεινή ύλη. Όμως, κάθε χρόνο στενεύει το φάσμα των σωματιδίων από τα οποία θα μπορούσε θεωρητικά η σκοτεινή ύλη να φτιαχτεί, ενώ οι επιστήμονες θεωρούν ότι ακόμα δεν υπάρχουν ενδείξεις περί της φύσεως της σκοτεινής ύλης. Βεβαίως, η μη ανακάλυψη της κρυφής αυτής ουσίας θα έχει σημαντικές επιπτώσεις για την αστρονομία και την αστροφυσική, και φυσικά θα έστελνε τους επιστήμονες στο σημείο μηδέν για την εξήγηση του Σύμπαντος. #-o

Τα εξωγήινα λιβάδια είναι μαύρα! Τα εξωγήινα λιβάδια ίσως δεν είναι πράσινα, υποδεικνύουν οι υπολογισμοί Βρετανών ερευνητών. Στους εξωπλανήτες που βρίσκονται σε συστήματα με δύο άστρα, τα φυτά δεν αποκλείεται να είναι γκρι ή και μαύρα, ώστε να απορροφούν φως σε πολλά μήκη κύματος. Τα γήινα φυτά φαίνονται πράσινα επειδή ανακλούν τα πράσινα μήκη κύματος και απορροφούν μόνο την γαλάζια και κόκκινη ακτινοβολία που χρειάζονται για τη φωτοσύνθεση. Τα μήκη κύματος που απορροφά η χλωροφύλλη υπαγορεύονται από το χρώμα του ίδιου του Ήλιου -τα άστρα μπορεί να φαίνονται από κόκκινα έως γαλάζια, ανάλογα με το πόσο θερμά είναι. Απορρόφηση ακτινοβολίας σε πολλά μήκη κύματος Σε συστήματα που περιλαμβάνουν δύο άστρα τα φυτά θα είχαν συμφέρον να απορροφούν ακτινοβολία σε περισσότερα μήκη κύματος, ώστε να αξιοποιούν καλύτερα την ενέργεια των μητρικών τους άστρων. Η ανάμειξη ουσιών σαν την χλωροφύλλη, οι οποίες απορροφούν σε διαφορετικά μήκη κύματος η καθεμία, θα έκανε αυτά τα εξωγήινα φυτά να φαίνονται σκούρα στα ανθρώπινα μάτια, από γκρι έως και κατάμαυρα. «Αν ένας πλανήτης βρισκόταν σε ένα σύστημα με δύο ή περισσότερα άστρα, θα υπήρχαν δυνητικά πολλές διαθέσιμες πηγές ενέργειας για να τροφοδοτούν τη φωτοσύνθεση [...] Ανάλογα με το χρώμα της αστρικής ακτινοβολίας, τα φυτά θα μπορούσαν να εξελιχθούν πολύ διαφορετικά» αναφέρει ο Τζακ Ο'Μάλεϊ-Τζέιμς, υπεύθυνος της μελέτης στο Πανεπιστήμιο St. Andrews. Ο ερευνητής παρουσίασε τα συμπεράσματά του την Τρίτη στο συνέδριο της βρετανικής Βασιλικής Αστρονομικής Ένωσης. Καφέ νάνοι, μαύρο γρασίδι O Ο'Μάλεϊ-Τζέιμς προσομοίωσε την κίνηση πλανητών σαν τη Γη σε δυαδικά συστήματα που περιλάμβαναν άστρα σαν τον Ήλιο και κόκκινους νάνους. Οι κόκκινοι νάνοι είναι το πλέον συνηθισμένο είδος άστρου στον Γαλαξία μας. Πρόκειται για μικρά, ασθενικά άστρα που εκπέμπουν αμυδρό κοκκινωπό φως, και συχνά απαντώνται σε δυαδικά συστήματα μαζί με άστρα σαν τον Ήλιο. Μάλιστα το 50% των καφέ νάνων και το 25% των άστρων σαν τον Ήλιο εκτιμάται ότι είναι μέλη δυαδικών συστημάτων. Οι προσομοιώσεις έδειξαν ότι πλανήτες σαν την Γη μπορεί να κινούνται σε σταθερές και φιλόξενες τροχιές σε τέτοιου είδους δυαδικά συστήματα. Ειδικά όσον αφορά τα σχετικά σκοτεινά συστήματα με κόκκινους νάνους, ο Ο'Μάλεϊ-Τζέιμς εκτιμά ότι τα φυτά θα είναι σκούρα, ώστε να απορροφούν όσο περισσότερο φως μπορούν. «μπορεί να φαίνονται μαύρα στα δικά μας μάτια, απορροφώντας σε όλο το εύρος του ορατού φάσματος. Δεν αποκλείεται επίσης να μπορούν να χρησιμοποιούν την υπέρυθρη και υπεριώδη ακτινοβολία στη φωτοσύνθεση» τα φυτά αυτά εικάζει ο ερευνητής. Μικρές ειδήσεις. Συνεχίζονται στη Ρωσία οι προετοιμασίες για δοκιμές επανδρωμένου διαστημοπλοίου νέας γενιας. Έγινε γνωστό ότι θα πραγματοποιηθούν έξι δοκιμαστικές πτήσεις, οι πρώτες δύο από τις οποίες θα γίνουν χωρίς κοσμοναύτες. Όλες οι δοκιμές θα μοιάζουν στο μέγιστο βαθμό με τις συνηθισμένες διαστημικές πτήσεις. Το νέο διαστημόπλοιο θα χρησιμοποιείται ως μεταφορικό μέσο για την εξυπηρέτηση του διαστημικού Σταθμού. Το βασικό μοντέλο του διαστημοπλοίου προορίζεται για την μεταφορά στο Διάστημα και την επιστροφή στη Γη εξαμελούς πληρώματος σε καθεστώς αυτόνομης πτήσης ως 5 ημερονύχτια. Το 2015 προβλέπεται να πραγματοποιηθεί η μη επανδρωμένη εκτόξευση του νέου διαστημοπλοίου, και το 2018 –η εκτόξευσή του με πλήρωμα. Η Ινδία εκτόξευσε στο Διάστημα έναν κοινό με τη Ρωσία δορυφόρο. Ο κοινός ρωσοινδικός δορυφόρος YutSat θα μεταδίδει στη Γη πληροφορίες οι οποίες θα κάνουν δυνατή την κατανόηση της επίδρασης των διακυμάνσεων της ηλιακής δραστηριότητας στα πάνω στρώματα της γηινης ατμόσφαιρας. Η ρωσική πλευρά σ΄αυτό το σχέδιο εκπροσωπείται από φοιτητές του Μοσχοβίτικου Κρατικού Πανεπιστημίου οι οποίοι κατασκεύασαν για τον δορυφόρο τον μετρητή των ακτίνων Χ και Γ SOLRAD. Η ανάλυση των πληροφοριών θα γίνεται από τους φοιτητές του Πανεπιστημίου ΄Αντχρα στη νότια Ινδία.

Εντοπίστηκε η αιτία της μεγάλης ηλιακής έκρηξης του περασμένου Φεβρουαρίου. Η αιτία της ισχυρής ηλιακής έκρηξης που σημειώθηκε τον περασμένο Φεβρουάριο «απαθανατίστηκε» σε βίντεο από τους δορυφόρους της NASA και παρουσιάστηκε στο Εθνικό Συνέδριο Αστρονομίας στη Βρετανία. Ο «ένοχος» ήταν πέντε ηλιακές κηλίδες οι οποίες έδρασαν συντονισμένα για να παραγάγουν τη μεγαλύτερη ηλιακή έκρηξη που έχουμε δει εδώ και περίπου μια πενταετία. Οι εικόνες, οι οποίες δόθηκαν στη δημοσιότητα από το Παρατηρητήριο Ηλιακής Δυναμικής (Solar Dynamics Observatory _ SDO) της αμερικανικής διαστημικής υπηρεσίας δείχνουν καθαρά για πρώτη φορά πώς γεννιούνται και πώς εξελίσσονται οι ηλιακές κηλίδες υπό την επίδραση των δυνάμεων της μεταφοράς θερμότητας και του ισχυρού μαγνητικού πεδίου του άστρου. Τεράστιες ποσότητες ενέργειας Στην ουσία οι κηλίδες μπορούν να περιγραφούν σαν κέντρα μαγνητικής δραστηριότητας στην επιφάνεια του ]Ηλιου. Η συγκέντρωση και η αλληλεπίδραση των μαγνητικών πεδίων που προκαλεί η δραστηριότητά τους απελευθερώνει τεράστιες ποσότητες ενέργειας με τη μορφή θερμότητας και φωτός σε αυτό που οι αστροφυσικοί ονομάζουν ηλιακές εκρήξεις ή εκλάμψεις. Η μεγάλη ηλιακή έκρηξη που σημειώθηκε τον περασμένο Φεβρουάριο συνοδεύτηκε από περίπου 40 μικρότερες εκλάμψεις κατά την ίδια περίοδο. Στο βίντεο απεικονίζεται η δραστηριότητα των κηλίδων σε ένα χρονικό διάστημα περίπου δυο εβδομάδων ή μισής περιστροφής του Ηλιου. Οι πέντε κηλίδες αρχίζουν να σχηματίζονται και στη συνέχεια να κινούνται σε έναν περιστρεφόμενο χορό. Η καθεμιά τους ξεπερνά κατά πολύ σε μέγεθος τη Γη και απελευθερώνει ενέργεια αντίστοιχη με αυτή εκατομμυρίων πυρηνικών κεφαλών. Εκρηκτική περιστροφή «Οι περιστρεφόμενες κηλίδες αποτελούν έναν αποτελεσματικό τρόπο έκλυσης ενέργειας στο μαγνητικό πεδίο της ατμόσφαιρας του Ηλιου» δήλωσε μιλώντας στο BBC ο Ντάνιελ Μπράουν, αστρονόμος του Πανεπιστημίου του Κεντρικού Λανκασάιρ ο οποίος παρουσίασε τα αποτελέσματα των σχετικών ερευνών στο συνέδριο. «Καθώς είχαμε πέντε κηλίδες που περιστρέφονταν ταυτόχρονα η ενέργεια που εκλύθηκε ήταν αρκετή για να προκαλέσει τη μεγαλύτερη έκλαμψη που έχουμε δει εδώ και περίπου πέντε χρόνια». Οι ηλιακές εκρήξεις έχουν ως αποτέλεσμα τις λεγόμενες γεωμαγνητικές καταιγίδες οι οποίες προκαλούνται από τα φορτισμένα σωματίδια που στέλνουν στο μαγνητικό πεδίο της Γης. Τα φαινόμενα αυτά μπορούν να επηρεάσουν τους δορυφόρους, τους αστροναύτες που βρίσκονται σε τροχιά και τους επιβάτες σε πτήσεις αεροσκαφών κοντά στους πόλους του πλανήτη ενώ, στις χειρότερες περιπτώσεις, ενδέχεται να προκαλέσουν υπερφόρτωση σε μετασχηματιστές υψηλής τάσης οδηγώντας σε μπλακ-άουτ. Παρά τους αντίθετους φόβους που είχαν εκφραστεί, το κύμα των σωματιδίων από την εφετινή μεγάλη έκρηξη βρήκε τη Γη «υπό γωνία», περιορίζοντας τις συνέπειες στα μεγάλα γεωγραφικά πλάτη.

Ο ανθρωπος φυσει ορέγεται του ειδέναι.(Αριστοτέλης) Απο τους πρώτους χρόνους ύπαρξης ο homo sapiens ξέρουμε οτι εφευγε απο την Αφρική για να αποικίση τελικά ολο τον πλανήτη.Οι προγονοί μας μολις μια πολη-κρατος ειχε την δυνατότητα δημιουργούσε αποικία.Ετσι οι αποικίες των Ελλήνων εφεραν την ανθιση του Ελληνικού πολιτισμού σε ολη την Ευρώπη και την Μεσόγειο. Που είμαστε τώρα;Σε ενα κατακυριευμένο πλανήτη απο 7 περίπου δισ. ανθρώπους. Ετσι εδω ανοίγονται δυο δρόμοι(ταυτοχρονοι και παράλληλοι). Αντιμετώπιση των οικολογικών,πολιτικών και οικονομικών προβλημάτων του πλανητη και ταυτόχρονα αποίκιση εν αρχή του Ηλιακου Συστήματος(Σελήνη,Αρης κ.λ.π) και μετά αλμα στον Γαλαξία.Εχω γράψει σχετικά πολλα κομματια στην =Διαστημική Εξερεύνηση=που αρθρογραφώ συνεχώς. Ετσι η θεση 5 ουσιαστικά ενοποιειται με την 6 θέση (Για αποικισμούς σε άλλους πλανήτες.) Θα πάμε στην Σελήνη που θα την αποικίσουμε(θεση 6)αλλα και θα στήσουμε τα πιο αποδοτικά τηλεσκόπια και τα πιο εξελιγμένα διαστημικά οργανα παρατηρησης(θεση 5) λογω τους κλίματος της Σελήνης κ.λ.π. Θα παμε στον Αρη και εκει θα εχουμε μαζί μας οτι πιο συγχρονο και εξελιγμένο επιστημονικό οργανο παρατήρησης και ελεγχου θα εχουμε κατασκευάσει μεχρι τότε αλλά θα μείνουμε και θα κάνουμε Γεωπλασία για να τον κάνουμε οσο μπορούμε πιο κατοικησιμο. Ετσι πιστεύω και οσα γραφώ και σημερα στην =Διαστημικη Εξερευνηση=για την κατασκευή πυρηνικού κινητήρα για διαστημόπλοια που μπορεί να γίνει διεθνές σχέδιο αυτο τον δρόμο μας δείχνει.

Τελος η ιστορία!!! Στο σήμερα πάλι. Η NASA επενδύει σε ιδιώτες για τους διαδόχους των διαστημικών λεωφορείων. Τέσσερις αμερικανικές εταιρείες θα μοιραστούν τα 270 εκατομμύρια δολάρια που προσφέρει η NASA για τα προκαταρκτικά στάδια της ανάπτυξης νέων επανδρωμένων σκαφών -τα διαστημόπλοια που θα μεταφέρουν πληρώματα σε χαμηλή γήινη τροχιά μετά τον παροπλισμό των διαστημικών λεωφορείων. Η αμερικανική κυβέρνηση έχει αποφασίσει να αναθέσει στον ιδιωτικό τομέα τις μεταφορές φορτίων και αστροναυτών στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS), ώστε να μπορεί να αφιερώσει τους πόρους της στη διαπλανητική εξερεύνηση. Το πρόγραμμα των διαστημικών λεωφορείων θα τερματιστεί έπειτα από 30 χρόνια με τις τελευταίες αποστολές του Endeavour τον Απρίλιο και του Atlantis τον Ιούνιο. Μέχρι να δημιουργηθούν τα ιδιωτικά σκάφη για τις αποστολές στον ISS, οι μεταφορές πληρωμάτων θα ανατεθούν αποκλειστικά στα ρωσικά Soyuz, με κάθε Αμερικανό αστροναύτη να πληρώνει εισιτήριο 63 εκατομμυρίων δολαρίων. Τα νέα συμβόλαια Το μεγαλύτερο από τα τέσσερα συμβόλαια της NASA εξασφάλισε ο γίγαντας της αεροδιαστημικής βιομηχανίας Boeing, η οποία θα πάρει 92,3 εκατ. δολάρια για την επόμενη διετία. Η πρότασή της είναι μια εξαθέσια κάψουλα που θα επιστρέφει στη Γη πέφτοντας με αλεξίπτωτο. Το δεύτερο μεγαλύτερο ποσό, 80 εκατ. δολάρια, θα διατεθεί στη Sierra Nevada Corporation, η οποία αναπτύσσει το σκάφος Dream Chaser που ακολουθεί τη σχεδιαστική λογική του διαστημικού λεωφορείου. Τρίτη, με 75 εκατ. δολάρια, ήρθε η SpaceX (Space Exploration Technology), μια εταιρεία που δημιούργησε ο ιδρυτής του PayPal Έλον Μασκ. Το Dragon της SpaceX έγινε πέρυσι κάψουλα ιδιωτικής εταιρείας που ταξιδεύει σε τροχιά μετ΄επιστροφής. Το τέταρτο συμβόλαιο, ύψους 22 εκατ. δολαρίων, κέρδισε η Blue Origin, μια εταιρεία του ιδρυτή της Amazon.com Τζεφ Μπέζος. Υπήρξαν πάντως και οι χαμένοι του διαγωνισμού της NASA. Συμβόλαια δεν κατάφεραν να εξασφαλίσουν η United Space Alliance, η οποία ήθελε να αγοράσει και να χρησιμοποιήσει τα διαστημικά λεωφορεία, η Alliant Techsystems που ήθελε να φτιάξει έναν πυραυλοφορέα βασισμένο στους προωθητικούς πυραύλους των διαστημικών λεωφορείων, καθώς και η Orbital Science Corp., μια εταιρεία που έχει ήδη συμβόλαιο με τη NASA για την εκτόξευση φορτίων. Ανακοινώθηκαν οι τελικοί προορισμοί των διαστημικών λεωφορείων. Ακριβώς 30 χρόνια μετά την πρώτη πτήση διαστημικού λεωφορείου, η NASA ανακοίνωσε ότι ο γερασμένος στόλος της θα αποσυρθεί σε τέσσερα μουσεία της Φλόριντα, της Ουάσινγκτον, του Λος Άντζελες και της Νέα Υόρκης. Η απόφαση, πάντως, εξόργισε το Χιούστον, όπου βρίσκεται το Κέντρο Ελέγχου, καθώς και το Οχάιο, πατρίδα των αδελφών Ράιτ. Έπειτα από μήνες αναμονής, και ενώ το μέλλον του αμερικανικού επανδρωμένου προγράμματος παραμένει ασαφές, η NASA ανακοίνωσε τους τελικούς προορισμούς των σκαφών της σε ένα γλυκόπικρο κλίμα το απόγευμα της Τρίτης. Το Atlantis, το οποίο θα εκτοξευτεί τον Ιούνιο για την τελευταία αποστολή διαστημικού λεωφορείου, θα παραμείνει στο Ακρωτήριο Κανάβεραλ και θα γίνει έκθεμα στο κέντρο επισκεπτών του Διαστημικού Κέντρου Κένεντι, λίγα χιλιόμετρα από τις εξέδρες εκτόξευσης. Το Endeavour, το οποίο αναχωρεί για την τελευταία του αποστολή στα τέλη Απριλίου, θα μεταφερθεί στο Κέντρο Επιστημών της Καλιφόρνια που βρίσκεται στο Λος Άντζελες, περίπου 100 χιλιόμετρα από το εργοστάσιο όπου συναρμολογήθηκε το σκάφος. Νέο σπίτι για το Discovery θα γίνει, όπως αναμενόταν, το παράρτημα του μουσείου του Ινστιτούτου Smithsonian που βρίσκεται στην Ουάσινγκτον. Ως αντάλλαγμα για το Discovery, που είναι και το παλαιότερο διαστημικό λεωφορείο, το Smithsonian θα δώσει πίσω το Enterprise, ένα πρωτότυπο του σκάφους που δεν πέταξε ποτέ. Το Enterprise θα μετακομίσει στο Μουσείο Θαλάσσης, Αέρος και Διαστήματος του Μανχάταν, το οποίο στεγάζεται στο παροπλισμένο αεροπλανοφόρο Intrepid. Δυσαρεστημένοι έμειναν όμως οι υπεύθυνοι του Διαστημικού Κέντρου Johnson του Τέξας, όπου βρίσκεται το Κέντρο Ελέγχου -το μουσείο του θα πάρει μόνο τα καθίσματα από ένα διαστημικό λεωφορείο. «Δεν υπάρχει άλλη πόλη στην ιστορία της ανθρώπινης διαστημικής πτήσης που να αξίζει περισσότερο ένα διαστημικό λεωφορείο» διαμαρτυρήθηκε η δήμαρχος του Χιούστον Ανίς Πάρκερ. Ακόμα πιο οργισμένες ήταν οι αντιδράσεις στο Οχάιο, πατρίδα των πρωτοπόρων αδελφών Ράιτ: Ο γερουσιαστής Σάροντ Μπράουν της πολιτείας ζήτησε τη διενέργεια ομοσπονδιακής έρευνας για την απόφαση της NASA. «Ο αγώνας δεν έχει τελειώσει» δήλωσε ο γερουσιαστής. Η κατασκευή πυρηνικού κινητήρα για διαστημόπλοια μπορεί να γίνει διεθνές σχέδιο. Ο διευθυντής της Ροσκόσμος Ανατόλι Περμίνοφ και ο διευθυντής της ΝΑΣΑ Τσάρλζ Μπόλντεν θα συζητήσουν στη διάρκεια της συνάντησής τους στη Μόσχα τις δυνατότητες συνεργασίας στην υλοποίηση του σχεδίου πυρηνικής ενεργειακής εγκατάστασης για διαστημόπλοια. Η κατασκευή τέτοιας εγκατάστασης για μελλοντικές διαστημικές συσκευές προβλέπεται να ολοκληρωθεί το 2019. Ο Ανατόλι Περμίνοφ υπογράμμισε ότι το σχέδιο πυρηνικής ενεργειακής εγκατάστασης μπορεί να γίνει διεθνές. «Δεν εναντιονόμαστε στην προσχώρηση και άλλων χωρών στην υλοποίηση αυτού του σχεδίου»,- σημείωσε ο Ανατόλι Περμίνοφ. Ένα διαπλανητικό διαστημικό σκάφος, το οποίο θα πραγματοποιήσει πτήση προς τον Άρη θα δημιουργηθεί, όχι νωρίτερα από το 2025, και θα πραγματοποιήσει την παρθενική πτήση του στον κόκκινο πλανήτη, μόνο μετά το 2035, όπως δήλωσε ο επικεφαλής της Roscosmos, Anatoly Perminov. "Η πιθανότητα πτήσης, στον Άρη, θα πρέπει να συνδυαστεί με την κατασκευή ενός διαστημόπλοιου που θα εχει νέα μονάδα πυρηνικής ενέργειας, η οποία θα καταστήσει δυνατή την επίτευξη του ταξιδιού, μέσα σ' ένα μήνα", είπε ο Perminov στην Άνω Βουλή της Ρωσίας, και προβλέπεται να ολοκληρωθε το 2019 και θα κοστίσει 7,2 δισεκατομμύρια ρούβλια (256 εκατ. δολάρια). Απαντώντας σε ερωτήσεις γερουσιαστών, της Ομοσπονδίας του Συμβουλίου, ο επικεφαλής της Roscosmos, χαρακτήρισε "παραλογισμό" να γίνουν πτήσεις, προς τον Άρη, με τα υφιστάμενα διαστημόπλοια και πρόσθεσε ότι η μελλοντική πτήση θα μπορούσε να υλοποιηθεί μόνο σε διεθνές επίπεδο. Επίσης Ύστερα από 3 χρόνια από το κοσμοδρόμιο Βοστότσνι, που κατασκευάζεται στην περιοχή του Αμούρ (ρωσική ΄Απω Ανατολή) προβλέπεται να εκτοξευτεί το επανδρωμένο διαστημόπλοιο Ρους. Πολύ σύντομα θα τελειώσει η κατασκευή του εκτοξευτικού συγκροτήματος στο Κουρού της γαλλικής Γουιάνας για τον ρωσικό πύραυλο-φορέα Soyuz-ST. Ο πύραυλος Soyuz-ST, που είναι τροπoποιημένο μοντέλο του Soyuz-2, κατασκευάστηκε ειδικά για τις διαστημικές πτήσεις από το κοσμοδρόμιο Κουρού. Ο Soyuz-ST είναι εκσυγχρονισμένος πύραυλος με βάση τις απαιτήσεις των Ευρωπαίων εταίρων για την ασφάλεια, το σύστημα τηλεμετρήσεων και τις συνθήκες λειτουργίας. Η Ρώσια χρειάζεται να αποκτήσει σήμερα πιο ευκίνητο και μεγαλύτερης χωρητικότητας επανδρωμένο διαστημόπλιο. Το διαστημόπλοιο Ρους θα προορίζεται για πτήσεις σε γήινη και περισελήνια τροχιά. Το πλήρωμά του θα αποτελείται από έξι μέλη έναντι των τριών που πετούν σήμερα με τα Soyuz. Το πλήρωμα θα μπορεί να πάρει μαζί του στο Διάστημα υλικά τουλάχιστον 500 κιλών. Για την εκτόξευση του νέου διαστημοπλοίου θα απαιτηθεί και νέος πύραυλος-φορέας,- είπε στο ΡΣ "Η Φωνή της Ρωσίας" ο σχολιαστής του περιοδικού «Τα νέα της κοσμοναυτικής» Ιγκόρ Λίσοφ. -«Επειδή κατασκευάζεται νέος πύραυλος, ταυτόχρονα τίθεται και το πρόβλημα της κατασκευής νέου συγκροτήματος εκτόξευσης. Η κατασκευή του στο Μπαϊκονούρ, στο έδαφος του Καζακστάν δεν είναι σκόπιμη και για αυτό τον λόγο χρειάστηκε να διαλεχτεί αντίστοιχη περιοχή στο έδαφος της Ρωσίας, μάλιστα έτσι ώστε το διαστημόπλοιο αυτό θα μπορούσε να κάνει πτήσεις στη τροχιά του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού. Τελικά διαλέχτηκε η Άπω Ανατολή. Η κατασκευή του κοσμοδρομίου «Βοστότσνι» στην περιοχή του Αμούρ θα αρχίσει φέτος το καλοκαίρι. Ανάμεσα στις εγκαταστάσεις που προβλέπεται να κατασκευαστούν, είναι δύο εκτοξευτήρες, ειδικό Κέντρο εκπαίδευσης και ιατρικών εξετάσεων των κοσμοναυτών, καθώς επίσης και τα εργοστάσια υδρογόνου και οξυγόνου. Σύμφωνα με τους προκαταρτικούς υπολογισμούς, μετά το 2020 ή Ρωσία από το «Βοστότσνι» θα κάνει το 45% των εκτοξεύσεων διαστημικών συσκευών. Στο κοσμοδρόμιο δε του Πλεσέτσκ (περιοχή Αρχάγγελσκ) θα αναλογεί το 44% των εκτοξεύσεων. Εξάλλου, από το Πλεσέτσκ το 2013 θα εκτοξευτεί για πρώτη φορά ο πύραυλος-φορέας Angara ο οποίος θα αντικαταστήσει τον πύραυλο Proton, όπου χρησιμοποιείται δηλητηριώδες καύσιμο. Οι Ρώσοι επιστήμονες κατάφεραν να δημιουργήσουν νέο οικολογικά καθαρό καύσιμο, με το οποίο θα πετά ο πύραυλος Angara. Όσον αφορά δε το Μπαϊκονούρ που βρίσκεται στο Καζακστάν, η Ρωσία σχεδιάζει να πραγματοποιει απ’ αυτό το κοσμοδρόμιο μόνο το 11% των εκτοξεύσεων»,- παρατήρησε ο σχολιαστής του περιοδικού «Τα νέα της κοσμοναυτικής» Ιγκόρ Λίσοφ.

Το μικρότερο τρανζίστορ.Ανοίγει τον δρόμο για υπολογιστές με πανίσχυρη μνήμη και κβαντικούς επεξεργαστές. Ενα βήμα πιο κοντά στους κβαντικούς υπολογιστές θεωρείται ότι μας φέρνει ένα τρανζίστορ που κατασκευάστηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ερευνητές του Πανεπιστημίου του Πίτσμπουργκ παρουσίασαν τη μικρότερη συσκευή του είδους που έχει αναπτυχθεί ως σήμερα, η οποία τροφοδοτείται από ένα μόνο ηλεκτρόνιο. Με ένα ηλεκτρόνιο Όπως αναφέρεται στη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Nature Nanotechnology» το τρανζίστορ έχει ως κεντρικό στοιχείο μια «νησίδα» διαμέτρου μόλις 1,5 νανομέτρων η οποία μπορεί να λειτουργήσει με την πρόσθεση ενός μόνο ή δυο ηλεκτρονίων. Τα μοναδικά του χαρακτηριστικά το καθιστούν κατάλληλο για μια σειρά από εφαρμογές, από την κατασκευή ηλεκτρονικών υπολογιστών με πανίσχυρη μνήμη ως την ανάπτυξη κβαντικών επεξεργαστών. Παράλληλα, όπως εξήγησε ο επικεφαλής της έρευνας Τζέρεμι Λέβι, καθηγητής Φυσικής και Αστρονομίας στη Σχολή Τεχνών και Επιστημών Πιτ, η μικροσκοπική νησίδα μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως «τεχνητό άτομο» για τη δημιουργία μιας νέας τάξης τεχνητών ηλεκτρονικών υλικών _ όπως για παράδειγμα ενός νέου τύπου «εξωτικών» υπεραγωγών με ιδιότητες που δεν συναντάμε στα φυσικά υλικά. Σχεδιάζοντας στη νανοκλίμακα Ο κ. Λέβι και οι συνεργάτες του ονόμασαν το νέο τρανζίστορ SketchSET ή «Sketch-based Single Electron Transistor» εξαιτίας της τεχνικής που χρησιμοποίησαν για την κατασκευή του, την οποία εμπνεύστηκαν από το Etch A Sketch, το γνωστό παιχνίδι σχεδίασης σε οθόνη. Χρησιμοποιώντας ένα μικροσκόπιο ατομικής δύναμης ο κ. Λέβι μπορεί να δημιουργήσει ηλεκτρονικές συσκευές όπως οι αγωγοί και τα τρανζίστορ σε διαστάσεις νανομέτρων στη διεπιφάνεια ενός κρυστάλλου τιτανιούχου στροντίου και μιας στρώσης αλουμινούχου λανθανίου πάχους 1,2 νανομέτρων. Στη συνέχεια οι συσκευές μπορούν να «σβηστούν» και η διεπιφάνεια να ξαναχρησιμοποιηθεί. Με βάση τα οξείδια Η νησίδα του SketchSET, το οποίο είναι το πρώτο τρανζίστορ ενός ηλεκτρονίου που κατασκευάζεται εξ ολοκλήρου από υλικά με βάση τα οξείδια, μπορεί να «στεγάσει» ως και δυο ηλεκτρόνια. Ο αριθμός των ηλεκτρονίων που περιέχει _ ο οποίος μπορεί να είναι από μηδέν ως δυο _ αλλάζει τις ιδιότητες αγωγιμότητάς του. Όπως εξήγησε ο κ. Λέβι, το τρανζίστορ είναι εξαιρετικά ευαίσθητο στα ηλεκτρικά φορτία ενώ τα βασισμένα σε οξείδια υλικά του προσδίδουν σιδηροηλεκτρικές ιδιότητες. Αυτές μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την εναλλαγή του αριθμού των ηλεκτρονίων της νησίδας επιτρέποντας την ανάπτυξη ισχυρότατων στοιχείων μνήμης και ενδεχομένως τη λειτουργία του τρανζίστορ ως αισθητήρα φορτίων και δύναμης στη νανοκλίμακα.

Υπόγειο τηλεσκόπιο θα δει τι υπήρχε πριν την Μεγάλη Έκρηξη. Ένα τηλεσκόπιο που θα εγκατασταθεί σε βάθος 800 μέτρων θα προσπαθήσει να δει την αρχή της γέννησης του Σύμπαντος αλλά και να αποκαλύψει νέα στοιχεία για κοσμικά αντικείμενα και φαινόμενα για τα οποία έχουμε λίγες γνώσεις όπως για παράδειγμα, οι μαύρες τρύπες και τα άστρα νετρονίου. Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι το τηλεσκόπιο είναι μάλιστα πιθανό να μας δώσει στοιχεία για το τι υπήρχε πριν την Μεγάλη Έκρηξη από την οποία δημιουργήθηκε το Σύμπαν. Το τηλεσκόπιο έχει σχεδιαστεί να ανιχνεύει τα βαρυτικά κύματα, ένα κοσμικό φαινόμενο που αναφέρει στις θεωρίες του ο Αβέρτος Αϊνστάιν και για αυτό τον λόγο αποφασίστηκε το τηλεσκόπιο να ονομαστεί "Τηλεσκόπιο Αϊνστάιν". Τα βαρυτικά κύματα Τα βαρυτικά κύματα θεωρείται ότι είναι ένα είδος "απόηχου" μέσα στο διάστημα, κάτι ανάλογο με τα κυματάκια που δημιουργούνται όταν ρίχνει κάποιος μια πέτρα στο νερό. Ο εντοπισμός και μελέτη τους αναμένεται να βοηθήσει σημαντικά τους επιστήμονες στην ανακάλυψη νέων στοιχείων για το Σύμπαν αλλά και στην χαρτογράφηση του Διαστήματος. «Μελετώντας τα βαρυτικά κύματα υπάρχει πολύ σοβαρό ενδεχόμενο να δούμε το Σύμπαν με ένα εντελώς νέο τρόπο. Τα κύματα αυτά είναι εξαιρετικά ασθενή όταν φτάνουν τελικά στον πλανήτη μας αλλά με ένα πολύ ευαίσθητο όργανο θα μπορέσουμε να τα εντοπίσουμε και να βρούμε άμεσες αποδείξεις και στοιχεία για τις μαύρες τρύπες αλλά και να μάθουμε περισσότερα για την διαστολή του Σύμπαντος. Αν μάλιστα σταθούμε πραγματικά πολύ τυχεροί θα εντοπίσουμε και κάποια σήματα που θα προέρχονται από μια εποχή πριν την εκδήλωση της Μεγάλης Έκρηξης. Έτσι θα μάθουμε τι υπήρχε πριν την έκρηξη και πριν την δημιουργία του δικού μας σύμπαντος και θα λάβουμε απαντήσεις για το αν τελικά υπάρχει ένας αέναος κύκλος μεγάλων εκρήξεων και δημιουργίας συμπάντων» δήλωσε στην Daily Telegraph o B.S. Sathyaprakash, καθηγητής αστροφυσικής στο Πανεπιστήμιο του Κάρντιφ και εκ των επικεφαλής της κατασκευής του τηλεσκοπίου. Τον κεντρικό οργανωτικό ρόλο στην κατασκευή του τηλεσκοπίου έχει αναλάβει το Ευρωπαικό Παρατηρητήριο Βαρύτητας. Το τηλεσκόπιο Το "Αϊνστάιν" θα είναι ένα όργανο σχεδιασμένο στην ίδια λογική με εκείνη του επιταχυντή στο CERN. Η όλη εγκατάσταση θα βρίσκεται στο εσωτερικό ενός δικτύου από τούνελ συνολικού μήκους 20 χιλιομέτρων και σε βάθος 800 μέτρων. Αυτό θα γίνει ώστε να εμποδίζεται κάθε πιθανή παρεμβολή από δονήσεις που λαμβάνουν χώρα στο έδαφος. Το κόστος του τηλεσκοπίου δεν έχει καθοριστεί αλλά υπολογίζεται ότι θα αγγίξει το ένα δις ευρώ. Για την τοποθεσία του υπάρχουν 14 υποψήφια σημεία (εγκαταλελειμμένα ορυχεία ως επί το πλείστων) σε διάφορες χώρες της Ευρώπης και αυτή την στιγμή πραγματοποιούνται έλεγχοι κυρίως για την σεισμική δραστηριότητα που υπάρχει σε αυτά τα σημεία ώστε και η εγκατάσταση να είναι ασφαλής αλλά και να μην υπάρχει παρεμβολή από σήματα που προέρχονται από το εσωτερικό της Γης.

Λιγη ιστορία ακομα. Ο πρώτος περίπατος στο Ανοιχτό Διάστημα. Στις 18 Μαρτίου του 1965 ο Άνθρωπος έκανε περίπατο στο ανοιχτό Διάστημα. Τόν έκανε ο σοβιετικός κοσμοναύτης Αλεξέι Λεόνοφ. Ο Αλεξέι Λεόνοφ γεννήθηκε στις 30 Μαΐου του 1934 στο χωριό Λιστβιάνκα της δυτικής Σιβηρίας. Μετά την αποφοίτησή του από την αεροπορική σχολή εγγράφτηκε στην πρώτη ομάδα κοσμοναυτών μαζί με τον Γιούρι Γκαγκάριν. Πραγματοποίησε τον διαστημικό του περίπατο διαρκείας 12 λεπτών και 9 δευτερολέπτων όντας δεύτερος πιλότος του διαστημοπλοίου Βοσχόντ-2. Η πτήση αυτή ήταν γεμάτη από απροσδόκητες εκπλήξεις. Πρώτ’ απ’ όλα αποδείχτηκε αρκετά δύσκολη η επιστροφή από το ανοιχτό Διάστημα στο διαστημόπλοιο. Ο κοσμοναύτης, όπως προβλεπόταν από τις οδηγίες, έπρεπε να πλεύσει στον καταπάκτη με τα πόδια μπροστά, όμως λόγω της υπερβολικής πίεσης το σκάφανδρο φούσκωσε με αποτέλεσμα οι άκρες των ποδιών και των χεριών του να βρεθούν μέσα στο σκάφανδρο και ο χειρισμός του έγινε πολύ δύσκολος. Τότε ο Λεόνοφ αυθαίρετα μείωσε την πίεση κατά δύο φορές με αποτέλεσμα να διακινδυνεύσει τον βρασμό του αζώτου στο αίμα του. Ο κοσμοναύτης το καταλάβαινε αυτό πολύ καλά, όμως άλλη λύση δεν υπήρχε. Ο Λεόνοφ κατάφερε να γυρίσει με το κεφάλι μπροστά, να πιαστεί με τα χέρια από τις άκρες του καταπάκτη και να σπρωχθεί μέσα στο άνοιγμα. Το έκανε αυτό μόνο χάρι στις εξαιρετικές του φυσικές ικανότητες. Εξάλλου, έπρεπε ακόμα να αναποδογυριστεί στην κάμερα ανοίγματος, όπου δεν προβλεπόταν χώρος για τέτοιους ελιγμούς. «Πώς τα καταφέρα να αναποδογυριστώ εκεί δεν το χωράει ο νους μου». –απορούσε αργότερα ο ίδιος ο Λεόνοφ. Μετά, χωρίς να περιμένει την εξίσωση της πίεσης, σήκωσε το γυαλί του ερμητικού κράνους του, παρ’ όλο που από το Διάστημα τον χώριζαν μόνο τα φουσκωτά τοιχώματα του ανοίγματος. «Δεν είχα πια δυνάμεις για να το αντέξω αυτό, αναθυμόταν αργότερα ο Λεόνοφ. Όταν η πίεση αποκαταστάθηκε, βρέθηκα στο «σπίτι» μου». Αποδείχτηκε όμως ότι ήταν ακόμα πρόωρη η χαλάρωση. Κατά την κατάβασή του το διαστημόπλοιο άρχισε να περιστρέφεται, κάτι που σήμαινε χειροκίνητη προσεδάφιση, μάλιστα για πρώτη φορά στην ιστορία της κοσμοναυτικής. Η κάθοδος ήταν σχεδόν ανεξέλεγχτη. Προσεδαφίστηκαν σε εντελώς ακατοίκητη περιοχή - στην τάιγκα. Στον τύπο εξάλλου, δεν γράφτηκε τότε ούτε λέξη για τις έκτακτες καταστάσεις στο Βοσχόντ-2. Ανακοινώθηκε απλώς ότι οι κοσμοναύτες προοσεδαφίστηκαν και ξεκουράζονται. Στην πραγματικότητα όμως οι κοσμοναύτες κάθονταν κυριολεκτικά ως τα αυτιά μέσα στο χιόνι στην άγρια τάιγκα των Ουραλίων. Μάλιστα, ούτε το ίδιο το πλήρωμα, ούτε και το Κέντρο Ελέγχου των Πτήσεων δεν ήξεραν πού βρίσκονται. Έκανε πολύ κρύο. Οι κοσμοναύτες δεν είχαν ζεστά ρούχα ούτε και τρόφιμα. Είχαν μόνο το απόθεμα τροφίμων έκτακτης ανάγκης. Μα, ήταν ήδη στη γη! Έσπασαν μετά δυσκολίας τους καταπάκτες και όταν βγήκαν από το διαστημόπλοιο χώθηκαν μέχρι το λαιμό στο χιόνι. Άνοιξαν τον ασυρματό τους και άρχισαν να στέλνουν μηνύματα με τον κώδικα Μορς. Τα ρούχα τους ήταν βρεγμένα και άρχισαν να παγώνουν - η θερμοκρασία εκεί έφθανε τους 25 βαθμούς Κελσίου κάτω από το μηδέν. Από τα υλικά που βρέθηκαν στα χέρια τους έφτιαξαν φόρμες και προσπαθήσαν να ανάψουν φωτιά. Επιτέλους τους ανακάλυψαν από ελικόπτερα τα οποία όμως λόγω της πυκνότητας του δάσους δεν μπορούσαν να προσγειωθούν. Την επόμενη μέρα ήρθαν με σκι οι διασώστες. Από το ελικόπτερο έριξαν ένα μεγάλο καζάνι στο οποίο έλιωσαν χιόνι και οι κοσμοναύτες έκαναν μπάνιο εκεί. Μετά έφτιαξαν μια καλύβα και κοιμήθηκαν εκεί δύο νύχτες. Ύστερα απ’ αυτό πέρασαν με σκί 9 χιλιόμετρα ως τον χώρο που προετοιμάστηκε από τους διασώστες για τη προσγείωση ελικοπτέρου. Το 1975 ο Αλεξέι Λεόνοφ πραγματοποίησε τη δεύτερη του διαστημική πτήση ως κυβερνήτης του διαστημοπλοίου Σογιούζ-19 στο πλαίσιο του προγράμματος Apollo-Soyuz (Απόλλων-Σογιούζ). Τότε για πρώτη φορά στον κόσμο πραγματοποιήθηκε η σύζευξη των διαστημοπλοίων των δύο χωρών. Μαζί με τον ζωγράφο επιστημονικής φαντασίας Αντρέι Σοκολόφ ο Λεόνοφ δημιούργησε μια σειρά ταχυδρομικών γραματοσήμων για το Σύμπαν. Τα γραματόσημα αυτά αναγνωρίστηκαν τα καλύτερα γραματόσημα της Σοβιετικής ΄Ενωσης με διαστημικό θέμα. Τώρα ο Αλεξέι Λεόνοφ ζει στη Μόσχα. Όταν τον ρώτησαν κάποτε αν δεν τον έπιασε καμιά φορά ο φόβος, απάντησε: «Η πτήση στο Διάστημα είναι ένα μεγάλο σοκ, που αναποδογυρίζει τη ζωή του ανθρώπου, αλλά στο ανοιχτό Διάστημα δεν έχεις καιρό για φόβους». Η πρώτη γυναίκα στο διάστημα. Μετά τις πρώτες επιτυχείς πτήσεις σοβιετικών κοσμοναυτών ο αρχισχεδιαστής Σεργκέι Κορολιόφ διατύπωσε την ιδέα της εκτόξευσης γυναίκας στο διάστημα. Στις αρχές του 1962 άρχισε η αναζήτηση υποψηφίων, οι οποίες έπρεπε να ήταν αλεξιπτωτίστριες ηλικίας έως 30 χρονών, ύψους όχι πάνω από 170 εκατοστά και με βάρος όχι πάνω από 70 κιλά. Από εκατοντάδες υποψηφιότητες επιλέχτηκαν πέντε. Και από αυτές η τελική επιλογή έπεσε στη Βαλεντίνα Τερεσκόβα. Η Βαλεντίνα γεννήθηκε στο χωριό Μπολσόε Μάσλεννικοβο της περιοχής Γιαροσλάβλ. Μετά το δημοτικό εργάστηκε σε εργοστάσιο λαστίχων και συνέχιζε τη μόρφωσή της. Το πάθος της ήταν ο αλεξιπτωτισμός. Στο ενεργητικό της είχε 163 επιτυχή άλματα ελεύθερης πτώσης και πρώτη κατηγορία στον αλεξιπτωτισμό και αυτό, φυσικά, έπαιξε αποφασιστικό ρόλο κατά την επιλογή υποψηφίων. Στην ομάδα κοσμοναυτών η Βαλεντίνα κατατάχτηκε το 1962 σε ηλικία χρονών 25 χρονών. Τη διαστημική της πτήση η Βαλεντίνα την πραγματοποίησε στις 16 Ιουνίου του 1963 και ήταν η πρώτη στον κόσμο πτήση γυναίκας στο διάστημα, η οποία διάρκεσε σχεδόν τρία 24-ωρα. Όλα τα συστήματα του διαστημοπλοίου λειτουργούν άριστα, νιώθω άριστα, μετέδωσε μέσω της γραμμής επικοινωνίας η «Τσάικα» («Γλάρος») – αυτό ήταν το διακριτικό της Τερεσκόβα. Το ταξίδι στο διάστημα η Τερεσκόβα από φυσική άποψη το πέρασε πολύ δύσκολα. Η έλλειψη βαρύτητας ασκούσε πολύ δυσάρεστη επίδραση στον οργανισμό. Αργότερα γι΄αυτό το λόγο δημιουργήθηκε θέμα για τη σκοπιμότητα της πτήσης γυναικών στο διάστημα. Παρόλ΄ αυτά το πρόγραμμά της η πρώτη γυναίκα-κοσμοναύτης το εκπλήρωσε – με χαμόγελο στο πρόσωπο. Η Τερεσκόβα προσεδαφίστηκε επιτυχώς στην περιοχή Αλτάι. Όμως η προσεδάφιση δεν ήταν και πολύ άνετη. «Όταν εκτοξεύθηκα με το αυτόματο σύστημα εκτίναξης της συσκευής κατάβασης και είδα τη Γη, με κυρίεψε φρίκη, - είπε αργότερα η Τερεσκόβα. Η πρώτη μου σκέψη ήταν: Θεέ μου, έστειλαν μιά γυναίκα μόνη της και, τι ατυχία, να πέσω στο νερό!» φυσούσε δυνατός άνεμος και απομάκρυνε το αλεξίπτωτο από τη λίμνη. Όμως, δεν την άφησε να ξεκουμπώσει αμέσως το αλεξίπτωτο. Αναγκάστηκε να «σταθεί λίγο με το κεφάλι προς τα κάτω» και στη μύτη της εμφανίστηκε καλός μώλωπας! Η Βαλεντίνα Τερεσκόβα εξακολουθεί να είναι η μοναδική γυναίκα στρατηγός του Ρωσικού Στρατού. Είναι γνωστή κοινωνική παράγοντας, όμως ως σήμερα εξακολουθεί να κάνει όνειρα για το διάστημα, για πτήση στον Άρη. «Το χόμπι μου είναι ο εκπληκτικός, μυστηριώδης Ερυθρός πλανήτης, για τον οποίο μαζί με τον Κορολιόφ κάναμε όνειρα πριν μερικές δεκαετίες. Είμαι πρόθυμη να πετάξω σ΄αυτό τον πλανήτη και ακόμα να μην επιστρέψω», - δήλωσε η Βαλεντίνα. Για τη διαστημική δύναμη φαίνεται παράξενο το ότι μόνο τρεις γυναίκες –Τερεσκόβα, η Σαβίτσκαγια και η Κοντακόβα – έγραψαν τα ονόματά τους στα διαστημικά χρονικά ανάμεσα σε μιά εκατοντάδα ανδρών κοσμοναυτών. Μετά τη θριαμβευτική πτήση της Τερεσκόβα στη Σοβιετική Ένωση ήρθε ο καιρός, στη διάρκεια του οποίου η γυναίκα αναγκάστηκε να υπερασπίζεται το δικαίωμά της να πετά στο διάστημα. Αυτό το πέτυχε η Σβετλάνα Σαβίτσκαγια – με δύο διαστημικές πτήσεις, τρεις βδομάδες σε τροχιά και τρεις ώρες δουλειάς στον ανοιχτό διαστημικό χώρο. Η Σαβίτσκαγια έχει αναδειχτεί ως η καλύτερη σε ό,τι αφορά την προετοιμασία για τη πτήση – ψυχολογικά, φυσικά και επαγγελματικά. Και είναι η μοναδική γυναίκα – δύο φορές Ηρωίδα της Σοβιετικής Ένωσης. Σχεδόν δέκα χρόνια μετά από αυτήν στο διάστημα ταξίδεψε η Ελένα Κοντακόβα και σημείωσε νέο ρεκόρ γυναικών στη διάρκεια παραμονής σε τροχιά – 169 24-ωρα. Και επέστρεψε στη Γη στις 22 Μαρτίου του 1995 μετά από πεντάμηνη πτήση στον τροχιακό σταθμό ΜΙΡ.

Πως οι υπό συγχώνευση μαύρες τρύπες καταβροχθίζουν τα άστρα. Αστρονόμοι προτείνουν ένα νέο τρόπο παρακολούθησης για τις μαύρες τρύπες που βρίσκονται σε κατάσταση συγχώνευσης, όταν κατακομματιάζουν και καταναλώνουν νέα αστέρια. Οι ειδικοί λένε ότι η χρησιμοποίηση ενός νέου διαστημικού τηλεσκόπιου που προς το παρόν ακόμα φτιάχνεται, το LISA, θα μπορούσε να τους προσφέρει την δυνατότητα να ερευνήσουν τα βαρυτικά κύματα που παράγονται καθώς εξελίσσονται τα παραπάνω γεγονότα στις μαύρες τρύπες. Μελέτες έχουν δείξει ότι υπερβαρέες μαύρες τρύπες μπορούν να βρεθούν στο κέντρο όλων των μεγάλων γαλαξιών. Αυτά τα αντικείμενα έχουν την τάση να κατακομματιάζουν τα αστέρια που βρίσκονται πολύ κοντά τους, με τη βοήθεια των παλιρροιακών δυνάμεων. Καταναλώνουν τότε το υλικό από το οποίο ήταν φτιαγμένο το άστρο. Σε γενικές γραμμές, μια μόνο μαύρη τρύπα βρίσκεται στον πυρήνα του γαλαξία του "καταναλώνοντας" ένα αστέρι περίπου κάθε 100.000 χρόνια. Αλλά ο ρυθμός αυτός ανεβαίνει κατακόρυφα όταν το μεγαθήριο έχει διαταραχθεί από την ηρεμία που βρισκόταν. Κι αυτό συμβαίνει όταν ο γαλαξίας που την φιλοξενεί συγκρούεται με έναν άλλο γαλαξία, ο οποίος διαθέτει επίσης μια παρόμοια μαύρη τρύπα στον πυρήνα του. Τελικά, οι δύο μαύρες τρύπες πλησιάζουν, και αρχίζουν να αλληλεπιδρούν. Και εκεί είναι όπου τα πράγματα πραγματικά ξεφεύγουν από τον έλεγχο, λένε οι ερευνητές από το Κέντρο Αστροφυσικής του Χάρβαρντ (CFA). Τα δύο αντικείμενα αρχίζουν να στρέφονται το ένα γύρω από το άλλο, κάνοντας μια σπειροειδή κίνηση μέχρι να συγχωνευθούν. Και μόλις αυτό συμβεί, το βαρύ αντικείμενο πετάγεται έξω από την προηγούμενη θέση του προς τον περιβάλλοντα, χώρο του γαλαξιακού πυρήνα, ο οποίος ως γνωστόν είναι χώρος πλούσιος σε άστρα. Εκεί, αρχίζει να φέρνει τον όλεθρο και την καταστροφή, διαλύοντας όσα άστρα συναντά με ένα πολύ ψηλό ρυθμό. Οι Nick Stone και Avi Loeb του CfA τονίζουν ότι αυτά τα γεγονότα μπορεί να παρατηρηθούν από την ανάλυση των βαρυτικών κυμάτων που παράγουν. Τα βαρυτικά κύματα είναι κυματισμοί στον χωροχρόνο και δημιουργούνται κατά τη διάρκεια των συγχωνεύσεων. Το Διαστημικό Συμβολόμετρο με Λέιζερ (LISA) είναι ένα σμήνος δορυφόρων που κατασκευάζεται σήμερα από την Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Διαστήματος (ESA), που θα μπορούσε να βοηθήσει τους ερευνητές να δουν αυτά τα μέχρι τώρα άπιαστα βαρυτικά κύματα. Εκτός από την δυνατότητα που θα έχει το LISA να ανιχνεύει συγκρούσεις μεταξύ δύο μαύρων οπών, πιστοποιώντας έτσι ότι υπάρχουν αυτά τα αντικείμενα και αποκτώντας με αυτό τον τρόπο μια βαθύτερη κατανόηση των γαλαξιακών συγκρούσεων, οι φυσικοί θα έχουν επίσης ένα νέο εργαλείο στη διάθεσή τους για να δοκιμάσουν τις υπάρχουσες θεωρίες. "Θα μπορούσαμε να κάνουμε μια δοκιμή της γενικής σχετικότητας κάτω από το καθεστώς μιας ισχυρής βαρύτητας με μια πρωτοφανή ακρίβεια", εξηγεί ο Loeb. Χρησιμοποιώντας δε στοιχεία που θα μας δώσει το LISA μαζί με μετρήσεις της μετατόπισης προς το ερυθρό των πολύ μακρινών γαλαξιών, οι αστροφυσικοί θα μπορέσουν να μελετήσουν και την σκοτεινή ενέργεια με περισσότερη λεπτομέρεια από όση έγινε ποτέ. Αυτή η δύναμη πιστεύεται από πολλούς φυσικούς ότι είναι υπεύθυνη για την ολοένα επιταχυνόμενη διαστολή του Σύμπαντος. Η ομάδα του δημοσίευσε τις λεπτομέρειες της νέας πρότασης στο περιοδικό Monthly Notices της Βασιλικής Αστρονομικής Εταιρείας.

Η σκοτεινή ύλη δεν φάνηκε στο ραντεβού. Η αναζήτηση τελικά δεν απέδωσε καρπούς. Η πολυαναμενόμενη στους κύκλους των φυσικών ανακοίνωση των αποτελεσμάτων του πειράματος Xenon100, ενός από τα μεγαλύτερα που έχουν διεξαχθεί ως τώρα για τον εντοπισμό της σκοτεινής ύλης, ήταν μάλλον απογοητευτική. Στις πρώτες 100 μέρες των ερευνών τα «σκοτεινά» σωματίδια δεν εμφανίστηκαν στο ραντεβού. Τουλάχιστον προς το παρόν, αφού οι ερευνητές σπεύδουν να προσθέσουν ότι τα σημάδια για το μέλλον φαίνονται ενθαρρυντικά. Θεωρούν ότι το πείραμα τους έδωσε τη δυνατότητα να κάνουν καλύτερους υπολογισμούς και τους πρόσφερε νέες γνώσεις που θα συμβάλουν σημαντικά στην επόμενη φάση της αναζήτησης που διοργανώνεται για το μέλλον. Απιαστη αλλά παρούσα Η σκοτεινή ύλη θεωρείται από τους κοσμολόγους ότι υπάρχει διάχυτη στο Διάστημα. Αν και τα σωματίδιά της δεν έχουν ανιχνευθεί ποτέ ως τώρα, η παρουσία της εικάζεται από τη βαρυτική δύναμη που ασκεί και υπολογίζεται ότι συνιστά περίπου το 83% του Σύμπαντος. Η ύπαρξή της αποτελεί βασική προϋπόθεση για την ερμηνεία σημαντικών φαινομένων, όπως η εξέλιξη των Γαλαξιών, και είναι μετρήσιμη στις ανισοτροπίες (μικρές θερμοκρασιακές μεταβολές) που παρατηρούνται στην κοσμική ακτινοβολία υποβάθρου. Οι κοσμολόγοι πιστεύουν ότι η σκοτεινή ύλη είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τη γνωστή μας ύλη από τις απαρχές του Σύμπαντος και ότι διαδραμάτισε κεντρικό ρόλο στη συγκέντρωση των σωματιδίων ώστε να σχηματιστούν τα άστρα, οι γαλαξίες και οι άλλες μεγάλες συμπαντικές δομές. Παρ’ ότι είναι τόσο σημαντική, η σκοτεινή ύλη έχει ονομαστεί έτσι ακριβώς επειδή δεν έχει γίνει ποτέ ορατή. Οι περισσότεροι κοσμολόγοι σήμερα θεωρούν ότι αποτελείται από Σωματίδια Ασθενούς Αλληλεπίδρασης με Μάζα, τα λεγόμενα WIMP (Weakly Interacting Massive Particles). Κανείς τους όμως δεν έχει «δει» ως τώρα ένα τέτοιο. Αλληλεπιδρώντας με το ξένον Όπως δηλώνει και το όνομά τους, τα WIMP θεωρούνται τόσο «άπιαστα» επειδή οι αλληλεπιδράσεις τους με τα σωματίδια της κανονικής ύλης είναι εξαιρετικά ασθενείς με αποτέλεσμα να καλύπτονται από την κοσμική ακτινοβολία υποβάθρου. Σε μια προσπάθεια «σύλληψής» τους το πείραμα Xenon100 διοργανώθηκε με τη συνεργασία πολλών κρατών στο Εθνικό Εργαστήριο του Γκραν Σάσο στην Ιταλία. Εκεί, σε βάθος περίπου 1,4 χιλιομέτρων σε ένα βραχώδες υπέδαφος που «σβήνει» την κοσμική ακτινοβολία, κατασκευάστηκε μια δεξαμενή με κρυογενικά ψυχόμενο ξένον σε υγρή μορφή. Οι ερευνητές ήλπιζαν ότι τα WIMP θα συγκρούονταν με τα άτομα του ξένου εκπέμποντας ασθενή σήματα φωτός. Η πολυπόθητη σύγκρουση δεν επήλθε στις 100 ημέρες του πειράματος. Οι ερευνητές «είδαν» σήματα που αντιστοιχούσαν σε τρία μόνο σωματίδια τα οποία αποδίδονται απλώς στην κοσμική ακτινοβολία. Οι ελπίδες στο μέλλον Παρ’ όλα αυτά θεωρούν ότι η διεξαγωγή του πειράματος τους πρόσφερε στοιχεία ώστε να κάνουν νέους _ τους «καλύτερους στον κόσμο» όπως τόνισαν χαρακτηριστικά _ υπολογισμούς σχετικά με το ανώτατο όριο της μάζας των WIMP και της αλληλεπίδρασής τους με τα σωματίδια της κανονικής ύλης. Επίσης η έρευνα αυτή αποτέλεσε τη βάση για τον σχεδιασμό ενός βελτιωμένου ανιχνευτή ο οποίος θα χρησιμοποιηθεί στην επόμενη φάση αναζήτησης της σκοτεινής ύλης με ξένον, στο πείραμα XENONIT που προγραμματίζεται για το άμεσο μέλλον. Η εκπρόσωπος του πειράματος Ελενα Απρίλε, ερευνήτρια του Πανεπιστημίου Κολούμπια της Νέας Υόρκης, τόνισε με ηλεκτρονικό μήνυμά της στην εφημερίδα «New York Times»: «Ξέρω ότι δεν υπάρχει τίποτε πιο συναρπαστικό από ένα σήμα, όταν όμως αναζητούμε το άγνωστο, όσο περισσότερο διερευνούμε τόσο περισσότερο πλησιάζουμε στην αλήθεια. Τα αποτελέσματα μας βοηθούν μεταξύ άλλων να θέσουμε ένα νέο ανώτατο όριο για την ισχύ της αλληλεπίδρασης των WIMP με την κανονική ύλη».

«Παγιέχαλι»-«Φύγαμε» Ηταν 12 Απρίλη 1961- 9h,6m,59,7sec ωρα Μοσχας οταν το Vostok No.1,απογειωνεται απο το Κοσμοδρομιο του Μπαικανουρ ανοιγωντας μια νεα εποχή για την ανθρωποτητα, την εποχή της ανθρωπινης παρουσίας στο Διάστημα. Μία ώρα πριν από την εκτόξευση, η φωνή του επικεφαλής του σχεδιασμού του σοβιετικού διαστημόπλοιου Σεργκέι Κορολιόφ ακούστηκε από τον ασύρματο. «Γιούρι Αλεξέγιεβιτς, με ακούς καλά;Πρέπει να σου πω κάτι». «Σε λαμβάνω καθαρά και δυνατά». «Θέλω να σου υπενθυμίσω ότι από τη στιγμή που θα ανακοινωθεί η ετοιμότητα του ενός λεπτού θα περάσουν περίπου έξι λεπτά πριν απογειωθείς, οπότε μην ανησυχήσεις». «Κατάλαβα. δεν ανησυχώ καθόλου». «Θα περάσουν έξι λεπτά για διάφορα πράγματα», είπε ο Κορολιόφ εννοώντας ότι παρουσιάστηκε ένα μικρό πρόβλημα στα όργανα που θα καθυστερούσε την εκτόξευση κατά έξι λεπτά. Μετά ακούστηκε η φωνή του κοσμοναύτη Πάβελ Πόποβιτς: «Εϊ, μπορείς να μαντέψεις ποιος σου μιλάει;». «Φυσικά, είναι “η Λίλι της Κοιλάδας”». «Γιούρι, έχεις αρχίσει να βαριέσαι εκεί μέσα;». «Θα περνούσα καλύτερα εάν υπήρχε λίγη μουσική». Ανήσυχος για κάθε λεπτομέρεια της πτήσης, ο Κορολιόφ διέταξε τους τεχνικούς που βρίσκονταν σε υπηρεσία να βρουν κασέτες ή δίσκους και να αυτοσχεδιάσουν. «Δεν συνέδεσαν τη μουσική ακόμα;» ρώτησε μερικά λεπτά αργότερα. «Οχι». «Διάολε, τους είχα πει να βιαστούν». «Α, περίμενε, κάτι ακούω. Εβαλαν ένα ερωτικό τραγούδι». «Καλή επιλογή, θα έλεγα». 08.41 Ο Γκαγκάριν αισθάνεται το σκάφος να δονείται καθώς αποσύρονται τα ερείσματα. «Γιούρι, πηγαίνουμε στο κέντρο ελέγχου». 08.51 Η μουσική σταματά. Η βαθιά φωνή του Κορολιόφ ακούγεται πλέον σοβαρή. «Γιούρι, αρχίζουν τα 15 λεπτά μέχρι την εκτόξευση». Αυτό ήταν το σύνθημα ώστε ο Γκαγκάριν να ασφαλίσει τα γάντια και το κράνος του. Σε αυτά τα τελευταία λεπτά δεν υπήρχε αντίστροφη μέτρηση. H EΚΤΟΞEΥΣΗ έγινε ακριβώς στις 09.06.59,7sec ώρα Μόσχας.Εν μέσω πολλών θορύβων και δονήσεων, ο Γκαγκάριν που καθόταν ακίνητος και σε πλήρη εγρήγορση στη θέση του θα κατάλαβε κάποια στιγμή ότι εκτοξεύθηκε αλλά ανησυχούσε για το τι θα μπορούσε να πάει στραβά – η καταπακτή πάνω από το κεφάλι του να ανοίξει και να πεταχτεί μαζί με τη θέση του στον ουρανό, μια κίνηση που θα μπορούσε να του σπάσει τη σπονδυλική στήλη. Επρεπε να είναι έτοιμος. Τα G που δεχόταν το σώμα του πλήθαιναν. Δεν το θυμόταν αργότερα, αλλά του είπαν ότι φώναξε «Παγιέχαλι» («Πάμε»).«Τ-συν 70». «Σε ακούω, 70. Αισθάνομαι υπέροχα. Συνεχίζεται η πτήση. Τα G αυξάνονται. Ολα καλά». «Τ-συν 100. Πώς αισθάνεσαι;». «Μια χαρά. Εσείς;». Δύο λεπτά μετά την απογείωση και ο Γκαγκάριν δυσκολευόταν να μιλήσει στο μικρόφωνο καθώς τα G πίεζαν τους μυς του προσώπου. πέντε λεπτά πέρασαν και αποκολλήθηκε το σύστημα εκτόξευσης, όπως ήταν προγραμματισμένο – περίπλοκα μηχανήματα για τα οποία ξοδεύτηκαν εκατομμύρια ρούβλια και χρειάστηκαν χιλιάδες ώρες για να κατασκευαστούν μόνο και μόνο για να φέρουν όσο πιο γρήγορα γίνεται στο διάστημα τον πρώτο σοβιετικό κοσμοναύτη. Εννέα λεπτά μετά την εκτόξευση το διαστημόπλοιο του Γκαγκάριν είχε τεθεί σε τροχιά γύρω από τη Γη. Μέσα από ένα παράθυρο ο Γκαγκάριν παρατήρησε ξαφνικά μια απέραντη γαλάζια θέα σε μια απόχρωση που δεν είχε ξαναδεί. Η Γη εμφανιζόταν και χανόταν και σιγά σιγά ο ουρανός σκοτείνιαζε. Ταξιδεύοντας προς τα ανατολικά με οκτώ χιλιόμετρα το δευτερόλεπτο, οι μετρήσεις έδειξαν 28.000 χιλιόμετρα, αν και ο Γιούρι δεν αισθανόταν καμία ταχύτητα. «πώς αισθάνεσαι;» τον ρώτησαν από την αίθουσα ελέγχου. «Η πτήση συνεχίζεται κανονικά. ολα λειτουργούν νορμάλ. παρατηρώ τη Γη, είναι καλή η ορατότητα.Βλέπω τα σύννεφα, βλέπω τα πάντα. Είναι πανέμορφα!». Ετσι ταξιδευοντας για 1 ωρα και 48 λεπτά με 181 Km στην περίγειο και 327 Km στην απόγειο ο Γιουρι Γκαγκάριν ενας πιλότος με υψος 1,57 ,ιδιαίτερα ευφυής, παρατηρητικός, σεμνός, με φοβερή μνήμη, ταχύτατα αντανακλαστικά και μεγάλες ικανότητες – έτσι τον περιέγραφαν οι συνάδελφοί του – ο Γκαγκάριν, σύμφωνα με τον γιατρό της αποστολής, «καταλάβαινε τη ζωή καλύτερα από τους φίλους του». Μόνο που την εγκατέλειψε γρήγορα για να περάσει στη σφαίρα του μύθου. Ο Γιούρι Γκαγκάριν προσεδαφίστηκε με τη βοήθεια αλεξιπτώτου και όχι μαζί με το διαστημόπλοιο, όπως μετέδωσε το ΤΑΣΣ στις 12 Απριλίου του 1961. Έτσι έγραψε αργότερα ο ίδιος ο κοσμοναύτης στο βιβλίο του "Ο δρόμος προς το Διάστημα". Η αλήθεια αποσιωπόταν για μεγάλο χρονικό διάστημα, μάλλον γιατί προβλεπόταν ότι οι μελλοντικοί κοσμοναύτες θα έπρεπε να προσεδαφίζονται, ευρισκόμενοι μέσα στην κάψουλα καθόδου. Στην περίπτωση του Γκαγκάριν οι μηχανολόγοι θεωρούσαν ότι η προσεδάφιση μέσα στην κάψουλα καθόδου θα ήταν πολύ σκληρή και διάλεξαν πιο ασφαλή, όπως τους φαινόταν τότε, τρόπο προσεδάφισης. Στις 10 και 55 ο Γιούρι Γκαγκάριν πάτησε το χώμα κοντά στο χωριό Σμέλοβκα της περιοχής Σαράτοβ μπροστά στα μάτια μιας κατάπληκτης αγρότισσας και της εγγονής της. Αυτές όρμησαν προς την κατεύθυνσή του, αλλά σταμάτησαν διστακτικά γιατί τα έχασαν βλέποντας μπροστά τους ένα ασυνήθιστο όν με σκάφανδρο. «Τότε τους έκανα σήματα με τα χέρια μου και τους φώναξα: «Είμαι δικός σας. Μη φοβάστε. Ελάτε εδώ»,- αναθυμόταν αργότερα ο Γκαγκάριν. Σε λίγο τους πλησίασαν οδηγοί τρακτέρ, που άκουσαν ειδήσεις από το Ραδιόφωνο και ήταν ενήμεροι της κατάστασης. «Είναι ο Γιούρι Γκαγκάριν»,- φώναξε ένας απ’ αυτούς, συνταραγμένος ως τα βάθη της ψυχής του από τη συνάντησή του με τον άνθρωπο, για τον οποίο ακούσε πριν μερικά λεπτά από το Ραδιόφωνο. Μερικά λεπτά αργότερα ήρθε ένα ελικόπτερο και πήρε τον Γκαγκάριν στην πλησιέστερη αεροπορική στρατιωτική βάση. Ομως πισω απο τον Γκαγκάριν υπήρχαν χιλιαδες επιστημονες και τεχνικοι με επικεφαλης ενα αλλο θρυλο,τον Σεργκέι Κορολιόφ. Ο Σεργκέι Κορολιόφ γεννήθηκε στις 12 Ιανουαρίου του 1907 σε οικογένεια δασκάλου ρωσικής γλώσσας και λογοτεχνίας στην πόλη Ζιτόμιρ. Όντας ακόμα μαθητής σχολείου ο Σεργκέι Κορολιόφ διακρινόταν για τις ιδιαίτερες ικανότητες του και το πάθος του για τη μελέτη της αεροπορικής τεχνολογίας. Στα 17 του χρόνια επεξεργάστηκε σχέδιο αεροπλάνου χωρίς κινητήρα. Στο Πολυτεχνείο του Κιέβου ο Σεργκέι Κορολιόφ μελετούσε την αεροπορική τεχνολογία και ταυτόχρονα επιδιδόταν στην κατασκευή ιπτάμενων μοντέλων και στην αθλητική ανεμοπλοΐα. Μετά τέλειωσε στην Μόσχα την Ανώτατη Πολυτεχνική Σχολή Μπάουμαν και την Σχολή Αεροπόρων, όπου επιβλήθηκε ως ικανός κατασκευαστής συσκευών αεροπορίας. Ακριβώς υπό την καθοδήγησή του κατασκευάστηκαν οι πρώτοι πύραυλοι-φορείς, τεχνητοί δορυφόροι της Γης, τα επανδρωμένα διαστημόπλοια Βοστόκ και Βοσχόντ- από το τελευταίο ο άνθρωπος έκανε τον πρώτο του περίπατο στο ανοιχτό Διάστημα- καθώς επίσης και το πιο τέλειο διαστημόπλοιο Σογιούζ, στο οποίο οι κοσμοναύτες μπορούσαν για μεγάλο χρονικό διάστημα να βρίσκονται χωρίς σκάφανδρα και να κάνουν επιστημονικές έρευνες. Σήμερα τα Σογιούζ ακριβώς πετούν στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, μεταφέροντας εκεί πληρώματα αστροναυτών από διάφορες χώρες και όλα τα απαραίτητα υλικά. «Όλα, όσα είχαμε κάνει προηγούμενα και όσα κάνουμε και όσα σχεδιάζουμε να κάνουμε στο μέλλον, έγιναν δυνατά μόνο χάρι στον Κορολιόφ και τους συνεργάτες του, οι οποίοι είχαν δημιουργήσει ισχυρό δυναμικό τόσο της πυραυλικής διαστημικής εταιρείας Ενέργεια (Energia), όσο και όλου του διαστημικού τομέα της Ρωσίας»,- είπε ο Νικολάι Σεβαστιάνοφ, ένας από τους διευθυντές της εταιρείας Ενέργεια. Ήταν εποχή καταπληκτικών κατακτήσεων στον τομέα της κοσμοναυτικής. Μετά την πτήση του Γκαγκάριν, στις 6 Αυγούστου του ίδιου έτους, δηλαδή το 1961 πραγματοποίησε τη δεύτερη πτήση στο Διάστημα ο Γκέρμαν Τιτόφ με το διαστημόπλοιο Βοστόκ-2. Η πτήση του διήρκησε ολόκληρο ημερονύχτιο. Τον ΄Αύγουστο του 1962 έγινε η κοινή πτήση των διαστημοπλοίων Βοστόκ-3 και Βοστόκ-4 διαστημοπλοίων κυβερνωμένων από τους κοσμοναύτες Αντριάν Νικολάγιεφ και Πάβελ Ποπόβιτς. Ανάμεσα στα διαστημόπλοια είχε αποκατασταθεί ασύρματη επικοινωνία. Το 1963 έγινε η κοινή πτήση κοσμοναυτών – του Βαλέρι Μπικόφσκι και της πρώτης στον κόσμο γυναίκας- κοσμοναύτη Βαλεντίνας Τερεσκόβα. ΄Υστερα απ’ αυτούς πέταξε στο Διάστημα ένα τριμελές πλήρωμα με το πιο πολυσύνθετο διαστημόπλοιο Βοσχόντ. Στις 18 Μααρτίου του 1965 κατά την πτήση του με το Βοσχόντ-2 ο κοσμοναύτης Αλεξέι Λεόνοφ βγήκε για πρώτη φορά στον κόσμο στο ανοιχτό Διάστημα με σκάφανδρο μέσω του ειδικού καθέκτη του διαστημοπλοίου. Όνειρο του Κορολιόφ ήταν η κατασκευή διαστημικών Σταθμών για μακρόχρονη παραμονή στο Διάστημα. Οι προβλέψεις του Σεργκέι Κορολιόφ για το μέλλον της κοσμοναυτικής ήταν πολύ ακριβείς. Να, ένα παράδειγμα. «Νομίζω ότι δεν θα κάνω λάθος, αν πώ ότι πολύ σύντομα θα τεθεί το ερώτημα αν αξίζει να στέλνονται στο Διάστημα τόσο ακριβά συστήματα, όσο είναι τα διαστημόπλοια για μερικά μόνο ημερονύχτια. Μάλλον χρειάζεται να στέλνονται για να παραμένουν εκεί για ορισμένο χρονικό διάστημα. Ο επανεφοδιασμός αυτών των διαστημοπλοίων με όλα τα απαραίτητα και η αλλαγή των πληρωμάτων τους να γίνεται με τη βοήθεια απλοποιημένων διαστημικών συσκευών με καθέκτες για τη σύζευξή τους με το σύστημα διαστημοπλοίων σε διαστημική τροχιά». Δυστυχώς, ο Σεργκέι Κορολιόφ δεν έζησε ως την πραγματοποίηση των ιδεών του. Οι ιδέες του ενσαρκώθηκαν αργότερα στα νέα διαστημόπλοια Σογιούζ. Ο αρχικατασκευαστής πέθανε στις 15 Ιανουαρίου του 1966. Η Κόκκινη Πλατεία της Μόσχας την μέρα της κηδείας του ήταν γεμάτη από κόσμο. Την λάρνακα με τη σωρό του την μετέφεραν οι ηγέτες του κράτους. Πίσω τους βάδιζαν όλοι οι κοσμοναύτες, ενώ δεν είχε ανακοινωθεί ποιός θάβεται. Μόνο ύστερα από δύο μέρες πάνω στα τείχη του Κρεμλίνου εμφανίστηκε πλάκα με την επιγραφή «Σ.Π.Κορολιόφ». Το όνομα του εξαίρετου θεμελειωτή του σοβιετικού διαστημικού προγράμματος και του ιδρυτή της σοβιετικής βιομηχανίας πυραύλων έγινε γνωστό μόνο μετά το θάνατό του, ενώ νωρίτερα ακόμα και τα επιστημονικά του άρθρα δημοσιεύονται με το ψευδώνυμο «Σεργκέγιεφ».

Μια 5η δύναμη, την technicolor, μπορεί να υπαινίσσονται τα σήματα στο Fermilab. Ο κόσμος της φυσικής είναι γεμάτος με ειδήσεις από μια απροσδόκητη κατάσταση κατόπτευση στον επιταχυντή Tevatron Fermilab στο Ιλλινόις – μια γεύση από άγνωστης ταυτότητας σωματίδια που, εφόσον αποδειχθεί ότι είναι πραγματικό, θα αλλάξει άρδην τις επικρατούσες ιδέες των φυσικών για το πώς λειτουργεί η φύση και πώς τα σωματίδια αποκτούν τη μάζα τους . Το υποψήφιο σωματίδιο μπορεί να μην ανήκει στο Καθιερωμένο Μοντέλο της σωματιδιακής φυσικής, την καλύτερη θεωρία των φυσικών για το πώς αλληλεπιδρούν τα σωματίδια και τις δυνάμεις. Αντιθέτως, ορισμένοι λένε ότι μπορεί να είναι η πρώτη ένδειξη μιας νέας δύναμης της φύσης, που ονομάζεται Technicolor, και η οποία θα λύσει κάποια προβλήματα με το καθιερωμένο μοντέλο, που όμως θα αφήσει άλλα προβλήματα αναπάντητα. Technicolor. Το τεχνικολόρ δεν έχει να κάνει με την κατασκευή ταινιών του Χόλυγουντ, αλλά μας πάει πίσω στην αρχή του σύμπαντος, όταν δύο από τις θεμελιώδεις δυνάμεις της φύσης, ο ηλεκτρομαγνητισμός και η ασθενής πυρηνική δύναμη (η οποία διέπει την διάσπαση βήτα του πυρήνα), ήταν ενωμένες σε μια ενιαία δύναμη – την ηλεκτρασθενή δύναμη. Όταν κλάσματα του δευτερολέπτου μετά το σύμπαν ψύχθηκε, οι δυνάμεις διαχωρίστηκαν. Οι δύο δυνάμεις φαίνονται να είναι σήμερα πολύ διαφορετικές: τα φωτόνια, οι φορείς του ηλεκτρομαγνητισμού, είναι άμαζα, ενώ τα σωματίδια W και Ζ, οι φορείς της ασθενούς δύναμης, έχουν μάζα. Αλλά γιατί; Για να εξηγήσουν το πώς τα σωματίδια W και Z απέκτησαν μάζα, οι φυσικοί προτείνουν κάτι που ονομάζεται Higgs – ένα κβαντικό πεδίο που διαπερνά όλο το χώρο. Το σωματίδιο που σχετίζονται με το πεδίο Higgs, το μποζόνιο Higgs (κάθε κβαντικό πεδίο σχετίζεται με ένα σωματίδιο), εκτιμάται τόσο που επονομάζεται "το σωματίδιο του Θεού”. Όμως μερικοί φυσικοί εμπιστεύονται μια άλλη θεωρία: την Technicolor, η οποία δίνει μία πέμπτη δύναμη εκτός από τις τέσσερις που γνωρίζουμε. Αυτή η 5η δύναμη είναι παρόμοια με την ισχυρή δύναμη, η οποία δεσμεύει μαζί τα κουάρκ, αλλά λειτουργεί σε πολύ υψηλές ενέργειες. Θα μπορούσε να μας προσφέρει, επίσης, κι ένα νέο υποψήφιο σωματίδιο για τη σκοτεινή ύλη: το technicolor. Επίσης, με αυτή την 5η δύναμη τα σωματίδια θα μπορούσαν να αποκτήσουν τις μάζες τους και χωρίς το μποζόνιο Χιγκς. Η παρατήρηση έγινε από το πείραμα CDF στο Fermilab, στο οποίο οι φυσικοί βάζουν να συγκρουστούν μαζί δέσμες πρωτονίων και αντιπρωτονίων, 2 εκατομμύρια φορές κάθε δευτερόλεπτο. Τα δεδομένα, που συγκεντρώνονται εδώ και οκτώ χρόνια, εξετάζονται για το αν παράγεται στις πολυπληθείς συγκρούσεις ένα μποζόνιο W, ο φορέας της ασθενούς πυρηνικής δύναμης, και ένα ζευγάρι από πίδακες διαφόρων σωματιδίων. Οι φυσικοί προβλέπουν ότι ο αριθμός αυτών των γεγονότων – που παράγουν ένα μποζόνιο W και ένα ζεύγος πιδάκων – θα μειώνεται, καθώς θα αυξάνεται η μάζα του ζεύγους αυτού. Αλλά τα δεδομένα (δείτε το παρακάτω γράφημα) έδειξαν κάτι παράξενο: μια απότομη αύξηση του αριθμού των γεγονότων, όταν η μάζα του ζεύγους των πιδάκων είχε ενέργεια περίπου 145 GeV. Ο κατακόρυφος άξονας δείχνει τον αριθμό των γεγονότων που παράγουν ένα μποζόνιο W και ένα ζεύγος από πίδακες σωματιδίων και ο οριζόντιος άξονας τη μάζα των σωματιδίων Είναι όντως μια απροσδόκητη επιτυχία; Αυτή η κορυφή υποδηλώνει ότι τα πρόσθετα ζεύγη από πίδακες είχαν παραχθεί από ένα νέο σωματίδιο, που ζυγίζει περίπου 145 GeV. “Περιμέναμε να δούμε ένα ομαλό σχήμα που να μειώνεται όσο αυξανόταν η μάζα", λέει το μέλος της ομάδας CDF Pierluigi Catastini του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ. «Αντί αυτού παρατηρούμε μια υπερβολή των γεγονότων συγκεντρωμένη σε μία στενή περιοχή, και φαίνεται να είναι μια απότομη προεξοχή, η τυπική υπογραφή ενός σωματιδίου" Είναι άκρως ερεθιστικό, ότι υπάρχει 1 στις 1000 πιθανότητες ότι αυτή η απότομη άνοδος να είναι απλά ένα στατιστικό λάθος. Οι εν λόγω πιθανότητες το καθιστούν ένα αποτέλεσμα τρία σίγμα, όπως λέγεται, που υπολείπεται του χρυσού κανόνα για μια ανακάλυψη – πέντε σίγμα, ή 1 προς 1.000.000 πιθανότητα για ένα σφάλμα. "Έχω δει φαινόμενα με τρία σίγμα να έρχονται και να παρέρχονται”, λέει ο Kenneth Lane του Πανεπιστημίου της Βοστόνης. Ακόμα, οι φυσικοί είναι 99,9 τοις εκατό σίγουρος ότι δεν είναι μια απροσδόκητη επιτυχία, γι αυτό και οι φυσικοί είναι άκρως κατανοητό ότι ανυπομονούν να μάθουν την ταυτότητα του σωματιδίου. Οι περισσότεροι συμφωνούν ότι το μυστηριώδες σωματίδιο δεν είναι το πολυπόθητο μποζόνιο Higgs, που θεωρείται από πολλούς ότι κάνει τα σωματίδια να αποκτούν μάζα. «Σίγουρα δεν είναι ένα σωματίδιο σαν το Higgs», λέει ο Rob Roser, εκπρόσωπος του CDF στο Fermilab. Αν συνέβαινε αυτό, η άνοδος στα δεδομένα θα ήταν 300 φορές μικρότερη. Επιπλέον, ένα σωματίδιο Higgs θα πρέπει πιο συχνά να διασπάται σε ένα down κουάρκ, τα οποία δεν φαίνεται να κάνουν την εμφάνισή τους στα δεδομένα του Fermilab. Μια πέμπτη δύναμη “Δεν υπάρχει καμία έκδοση ενός Higgs σε οποιοδήποτε μοντέλο που ξέρω όπου ο ρυθμός παραγωγής να ήταν τόσο μεγάλος", συνεχίζει ο Kenneth Lane. "Πρέπει να είναι κάτι άλλο." Και ο Lane είναι βέβαιος ότι ξέρει ακριβώς για το τι είναι. Ακριβώς πριν από 20 χρόνια, ο Lane, μαζί με φυσικός Fermilab Εστία Eichten, προέβλεψε ότι τα πειράματα θα δείτε ακριβώς ένα τέτοιο μήνυμα. Lane και Eichten εργάζονταν σε μια θεωρία είναι γνωστή ως Technicolor, η οποία προτείνει την ύπαρξη ενός πέμπτου θεμελιώδη δύναμη εκτός από τις ήδη γνωστές τέσσερις: βαρύτητα, τον ηλεκτρομαγνητισμό, καθώς και τις ισχυρές και ασθενείς πυρηνικές δυνάμεις. Technicolour είναι πολύ παρόμοια με την ισχυρή δύναμη, η οποία δεσμεύει τα κουάρκ μαζί στους πυρήνες των ατόμων, μόνο το σύστημα αυτό λειτουργεί σε πολύ υψηλές ενέργειες. Επίσης, είναι σε θέση να δώσει τα σωματίδια μάζα τους – καθιστώντας το μποζόνιο Higgs περιττή. Η νέα δύναμη έρχεται μαζί με έναν “ζωολογικό κήπο” νέων σωματιδίων. Το μοντέλο των Lane και Eichten πρόβλεψε ότι ένα technicolor σωματίδιο που ονομάζεται technirho συχνά θα διασπάται σε ένα μποζόνιο W και σε ένα άλλο σωματίδιο που ονομάζεται technipion. Σε μια δημοσίευση, ο Lane, ο Eichten και ο φυσικός Adam Martin του Fermilab προτείνουν ότι ένα technipion με μάζα περίπου 160 GeV θα μπορούσε να είναι το μυστηριώδες σωματίδιο που παράγουν τους δύο πίδακες. "Εάν αυτό πράγματι συμβαίνει, νομίζω ότι οι άνθρωποι θα εγκαταλείψουν την ιδέα της έρευνας για το Higgs και θα αρχίσουν την εξερεύνηση αυτού του πλούσιου κόσμο των νέων σωματιδίων," εξηγεί ο Lane. Μελλοντικές δοκιμές Αλλά αν Technicolor είναι σωστή, δεν θα είναι σε θέση να επιλύσει κι όλα τα ερωτήματα που άφησε αναπάντητα το Στάνταρτ Μοντέλο. Για παράδειγμα, οι φυσικοί πιστεύουν ότι στις υψηλές ενέργειες που βρέθηκε το πρώιμο σύμπαν, οι θεμελιώδεις δυνάμεις της φύσης ήταν ενωμένες σε μια ενιαία υπερδύναμη. Η υπερσυμμετρία, η κορυφαία υποψήφια θεωρία των φυσικών, που θα μας πάει πέρα ​​από το καθιερωμένο μοντέλο, ανοίγει ένα δρόμο για τις δυνάμεις να ενωθούν σε υψηλές ενέργειες, αλλά η technicolour δυστυχώς δεν το κάνει. Λόγω περιορισμού του προϋπολογισμού το Tevatron θα κλείσει το τρέχον έτος, αλλά ευτυχώς η ομάδα του CDF, που βρήκε τα δεδομένα, θα ξανακάνει τους επόμενους μήνες την ανάλυση της με διπλάσια δεδομένα. Εν τω μεταξύ, ο DZero, ο άλλος ανιχνευτής στο Fermilab, θα αναλύσει τα δικά του στοιχεία για μια ανεξάρτητη επιβεβαίωση ή διάψευση της ανόδου της τιμής. Και στο Μεγάλο Επιταχυντή του CERN, οι φυσικοί έχουν σκοπό να συλλέξουν αρκετά δεδομένα σύντομα για να εκτελέσουν την ίδια αναζήτηση. Στην δημοσίευση τους ο Lane και οι συνεργάτες του προτείνουν τρόπους για να αναζητήσουν κι άλλα techniparticles. Κι όπως τα κουάρκ ζευγαρώνουν για να σχηματίσουν τα μεσόνια, έτσι και τα σωματίδια techniquarks ζευγαρώνουν για να σχηματίσουν τα technimesons με μάζες που κυμαίνονται από 250 έως 700 GeV – που είναι στην εμβέλεια του LHC. Αν λοιπόν υπάρχουν τα σωματίδια technimesons της νέας θεωρίας, ο LHC θα πρέπει να τα ανακαλύψει μέσα στα επόμενα χρόνια. "Τους τελευταίους έξι μήνες δεν κοιμάμαι πολύ καλά", εξομολογείται ο Λέιν, ο οποίος έμαθε για την αύξηση των γεγονότων πολύ πριν η ομάδα του δημοσιεύσει το αποτέλεσμα. "Εάν αυτό είναι ό,τι πιστεύουμε ότι είναι, είναι ένας ολόκληρος νέος κόσμος πέρα ​​από τα κουάρκ και τα λεπτόνια. Θα είναι κάτι μεγάλο! Και αν δεν είναι, δεν θα είναι." Ο Lane ήδη έχει βάλει ένα στοίχημα ότι αυτή η αουτσάιντερ θεωρία θα επικρατήσει. Σε μια συνέντευξη το 1994, ο Lane ήταν σε δείπνο με τους νομπελίστες Gerard ‘t Hooft και David Gross. «Είχαμε πιεί πολύ κρασί οπότε ο David και εγώ βάλαμε ένα στοίχημα για το αν η SUSY θα βρεθεί στον LHC, αφού οι φυσικοί μάζευαν μια ορισμένη ποσότητα δεδομένων», λέει ο Lane. "Ο ηττημένος πρέπει να καλέσει τον άλλο σε δείπνο σε ένα εστιατόριο τριών αστέρων."

Η σκοτεινή ύλη θα μπορούσε να θερμαίνει πλανήτες χωρίς άστρα. Σε μια πρόσφατη εργασία, που θα δημοσιευτεί στο περιοδικό Astrophysical Journal, οι Dan Hooper και Jason Steffen, φυσικοί στο Fermilab στο Ιλλινόις παρουσιάζουν τη θεωρία ότι οι ψυχροί και σκοτεινοί πλανήτες, που δεν θερμαίνονται από κανένα αστέρι, θα μπορούσαν να θερμαίνονται από τη σκοτεινή ύλη. Θεωρητικά, η σκοτεινή ύλη θα μπορούσε να φτιάξει κατοικήσιμους πλανήτες, έξω από την κατοικήσιμη ζώνη των άστρων. Ενώ κανένας δεν ξέρει ακριβώς τι είναι η σκοτεινή ύλη, πιστεύεται ότι αποτελεί περίπου το 83% του σύμπαντος. Η πιο αποδεκτή θεωρία είναι αυτή που λέει πως η σκοτεινή ύλη αποτελείται από τα λεγόμενα WIMPs, ή Ασθενώς Αλληλεπιδρώντας Σωματίδια με Μάζα. Αυτά τα WIMPs αλληλεπιδρούν με την κανονική ύλη μέσω της ασθενούς πυρηνικής δύναμης αλλά και μέσω της βαρύτητας. Επίσης, τα ίδια τα WIMPs είναι και τα αντισωματίδια τους. Όταν λοιπόν δύο WIMPs έρθουν σε επαφή εξαϋλώνονται ταυτόχρονα αφήνοντας στην θέση τους φωτόνια, δηλαδή ριπές ενέργειας. Οι Hooper και Steffen υποδεικνύουν ότι αν αυτή η σκοτεινή ύλη είναι παγιδευμένη μέσα στην βαρύτητα του πλανήτη, οι εκρήξεις αυτές της ενέργειας θα μπορούσαν να παράγουν αρκετή ενέργεια για να θερμάνετε τον πλανήτη. Όταν αυτή η σκοτεινή ύλη συναντήσει τη Γη, η ενέργεια που θα μπορούσε να παραχθεί είναι χαμηλή, αλλά σε περιοχές του διαστήματος όπου υπάρχουν υψηλές πυκνότητες της μαύρης ύλης · οι Hooper και Steffen πιστεύουν ότι υπάρχει η δυνατότητα εξεύρεσης πλανητών που μπορούν να θερμανθούν με αυτόν τον τρόπο. Εντός των πιο εσώτατων περιοχών του Γαλαξία μας, η πυκνότητα της σκοτεινής ύλης εκτιμάται ότι θα είναι εκατοντάδες ή και χιλιάδες φορές από ότι είναι στο ηλιακό μας σύστημα, και σε αυτές τις περιοχές πιστεύουν οι Hooper και Steffen ότι μπορεί να βρεθεί κάποιος πλανήτης που να θερμαίνεται από την σκοτεινή ύλη. Οι παραδοσιακοί πλανήτες που θερμαίνονται από άστρα όπως ο ήλιος μας, εξαρτώνται από την ζωή αυτού του άστρου. Η νέα θεωρία θα καθιστούσε αυτούς τους πλανήτες σκοτεινής ύλης να έχουν ένα μεγάλο πλεονέκτημα έναντι των παραδοσιακών που συνδέονται με ένα άστρο, καθώς η σκοτεινή ύλη θα μπορούσε να προσφέρει θερμότητα για τρισεκατομμύρια χρόνια. Οι Hooper και Steffen βεβαίως παραδέχονται ότι επί του παρόντος δεν βλέπουν τρόπο για την ανίχνευση κάποιου από αυτούς τους πλανήτες σκοτεινής ύλης στο εγγύς μέλλον, αλλά λένε ότι, θεωρητικά, αυτό είναι δυνατό.

Φίλοι μου,Κοσμοναύτες του Σύμπαντος. Μεγάλο ηλιακό ρήγμα στον Ήλιο παρακολουθούν οι επιστήμονες. Ένα μεγάλο ρήγμα -διαταραχή στο μαγνητικό πεδίο του Ήλιου- παρακολουθούν οι επιστήμονες εδώ και τουλάχιστον 4 ημέρες και ανησυχούν ότι αυτό μπορεί να έχει επηρεάσει σε διάφορα επίπεδα την γήινη φυσική δραστηριότητα. Το ρήγμα, που εμφανίστηκε στις αρχές Απριλίου, υπολογίζεται πως έχει μήκος τουλάχιστον 700.000 χιλιόμετρα, σχεδόν η διπλάσια απόσταση που χωρίζει τη Γη από τη Σελήνη. Το ρήγμα έχει εντοπιστεί στο νοτιοανατολικό κομμάτι της ηλιακής σφαίρας. Εικόνα από δορυφόρο του προγράμματος της NASA παρακολούθησης του Ήλιου Solar Dynamics Observatory στο υπεριώδες φάσμα κατέγραψε το τεράστιο αυτό ρήγμα. Τα μαγνητικά αυτά ρήγματα διαπιστώνονται όταν το αέρια (σωματίδια) ακολουθούν τις γραμμές του μαγνητικού του πεδίου, ενώ κινούνται με μικρότερη ταχύτητα καθώς η ένταση του μαγνητικού πεδίου στη συγκεκριμένη περιοχή είναι χαμηλότερη. Τα μαγνητικά ρήγματα μπορεί να εμφανιστούν μέσα σε μια ημέρα και να διαρκέσουν από μερικές εβδομάδες έως και ολόκληρους μήνες. Όταν το μαγνητικό πεδίο του Ήλιου επανέλθει σε κατάσταση ισορροπίας, τότε τα αέρια που επηρεάζονται από το ρήγμα αυτό, εκτοξεύονται στο διάστημα, παρουσιάζοντας τις γνωστές ηλιακές εκρήξεις οι οποίες εκτείνονται εκατοντάδες χιλιάδων χιλιομέτρων πάνω από την επιφάνεια του Ήλιου, εκπέμποντας ηλεκτρικά φορτισμένα σωματίδια. Όταν τα σωματίδια αυτά φτάσουν στη Γη, επηρεάζουν με τη σειρά τους το μαγνητικό της πεδίο προκαλώντας πολλές φορές δυσλειτουργίες στο Η/Μ φάσμα, όπως τις λειτουργίες δορυφόρων, ραδιοφωνικών ή τηλεοπτικών σημάτων. Προς τα παρών το συγκεκριμένο μαγνητικό ρήγμα δείχνει σταθερό στην ανάπτυξή του, αλλά η παρακολούθηση είναι συνεχής καθώς όταν αυτό «καταρρεύσει» η ηλιακή έκρηξη κατά πρώτον θα είναι εντυπωσιακή και κατά δεύτερον οι επιστήμονες θέλουν να παρακολουθήσουν πως η εκτόξευση αυτή των σωματιδίων στο διάστημα θα επηρεάσει το μαγνητικό πεδίο της Γης αλλά και τις λοιπές δραστηριότητες που σχετίζονται με το Η/Μ φάσμα.

Καμιά περίεργη εξήγηση για την ανωμαλία του Pioneer. Άσχημα νέα για όσους έδιναν μια εξωτική εξήγηση για την περίεργη ανωμαλία του Pioneer. Μια τελευταία ανάλυση δείχνει ότι η μυστηριώδης απόκλιση στις τροχιές των δύο σκαφών Pioneer της NASA, μπορεί να οφείλεται στην άνιση εκπομπή της θερμικής τους ακτινοβολίας στο διάστημα.Τα δύο διαστημόπλοια Pioneer, 10 και 11, ξεκίνησαν την πτήση τους κατά την δεκαετία του 1970 και τώρα με σβησμένους κινητήρες συνεχίζουν το μοναχικό τους ταξίδι έξω από το ηλιακό μας σύστημα, σε διαφορετικές κατευθύνσεις. Όπως αναμενόταν, αυτά υφίστανται μια επιβράδυνση εξ’ αιτίας της έλξης της βαρύτητας του ήλιου. Ωστόσο, αυτή η επιβράδυνση είναι 8.7 × 10-10 m/sec2 ισχυρότερη από ό,τι είχε προβλεφθεί. Μπορεί βεβαίως να σας φαίνεται πολύ μικρή, αλλά η εξήγηση της αναζητήθηκε σε όλο το φάσμα της φυσικής, από την σκοτεινή ενέργεια έως τις αλλαγές στις σταθερές της φύσης ή το νόμο της βαρύτητας.Τώρα όμως ο Frederico Francisco του Τεχνολογικού Ινστιτούτου της Πορτογαλίας, και οι συνεργάτες του εκτιμούν ότι ταιριάζει μια πιο ‘εγκόσμια’ εξήγηση για αυτή την ανωμαλία της τροχιάς. Αναφέρουν ότι η θερμότητα που εκπέμπεται από το κάθε σκάφος δεν ακτινοβολείται ομοιόμορφα προς όλες τις κατευθύνσεις. Αν υπάρχει μια αύξηση των υπέρυθρων φωτονίων (της θερμότητας δηλαδή) που εκπέμπεται από ένα τμήμα του σκάφους, θα μπορούσε να προκαλέσει μια δύναμη ανάκρουσης που είναι ικανή να εξηγήσει την ανωμαλία.Μια μελέτη του 2002 με επικεφαλής τον John Anderson της NASA, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι μια τέτοια ανάκρουση θα μπορούσε να αντιπροσωπεύει μόνο το 6 τοις εκατό της ανωμαλίας. Αλλά η ομάδα του Frederico Francisco επικεντρώθηκε στην θερμότητα που εκπέμπεται από ορισμένα στοιχεία, που στη συνέχεια, αντανακλάται από άλλα. Βρήκαν λοιπόν ότι θα μπορούσε να προκύψει μια σημαντική δύναμη από τη θερμότητα που εκπέμπεται από ένα εξαγωνικό τμήμα του διαστημικού σκάφους, που στη συνέχεια αντανακλάται από το πίσω μέρος του μικρού πιάτου για την ραδιοεπικοινωνία του σκάφους Μαζί με κάποιες άλλες συμβολές της θερμικής ακτινοβολίας, το συνολικό αποτέλεσμα θα μπορούσε να ταιριάζει με τη δύναμη της ανωμαλίας.Ο Anderson, ο οποίος έχει πλέον συνταξιοδοτηθεί, αναγνωρίζει ότι οι εκτιμήσεις για την θερμότητα θα μπορούσε να αντιστοιχεί σε πάνω από το 6% της ανωμαλίας (όπως είχε υπολογίσει παλιά), αλλά αντιμετωπίζει με σκεπτικισμό ότι αυτή μπορεί να ευθύνεται για όλα. "Θεωρώ ότι οι εκτιμήσεις που υπερβαίνουν το 25 τοις εκατό είναι εξαιρετικά απίθανο», λέει.Εντός του 2011 θα πρέπει να αποκαλυφθούν περισσότερα, όταν ο Slava Turyshev του JPL και οι συνεργάτες του αναμένεται να δημοσιεύσουν μια ανάλυση της ανωμαλίας βασιζόμενη σε πιο λεπτομερή δεδομένα από το διαστημικό σκάφος. Αναλυτικές πληροφορίες για την εξήγηση του φαινομένου που έδιναν παλιά: Επισημάνθηκαν ανωμαλίες κατά την πτήση διαστημικών σκαφών, θα μπορούσε η αλλαγή της τροχιάς να οφείλεται σε μια μυστηριώδη δύναμη; http://www.physics4u.gr/news/2008/scnews3249.html Οι επιστήμονες σκέπτονται το πρόβλημα της βαρύτητας καθώς παρατηρούν την πορεία των Pioneer http://www.physics4u.gr/news/2004/scnews1642.html Τα διαστημικά σκάφη αισθάνονται να ελκύονται από παράξενες κοσμικές δυνάμεις. http://www.physics4u.gr/news/2004/scnews1598.html Μυστηριώδης φαινόμενο μπορεί να επιδρά στις τροχιές διαστημικών οχημάτων. http://www.physics4u.gr/news/2000/scnews144.html

Ισχυρές ενδείξεις για την παρουσία κάποτε υγρού νερού στον κομήτη Wild-2. Επιστήμονες του Πανεπιστημίου της Αριζόνα έχουν βρει πειστικές ενδείξεις για την παρουσία υγρού νερού στον κομήτη Wild-2, που δείγματά του έφτασαν στη Γη στην αποστολή Stardust της NASA. Η διαπίστωση αυτή κατέστρεψε την επικρατούσα άποψη ότι οι κομήτες δεν γίνονται ποτέ αρκετά θερμοί έτσι ώστε να λιώσει ο πάγος τους, που αποτελεί το μεγαλύτερο μέρος του υλικού τους. Η ερευνήτρια Eve Berger, επικεφαλής της μελέτης και οι συνάδελφοί της από το Διαστημικό Κέντρο Johnson έφτασε σε αυτή την ανακάλυψη αναλύοντας κόκκους σκόνης, που ήρθαν πίσω στη Γη από τον κομήτη Wild-2, στο πλαίσιο της αποστολής Stardust. «Σε δείγματα βρήκαμε μεταλλικά άλατα που σχηματίζονται παρουσία υγρού νερού. Σε κάποιο σημείο στην ιστορία του, ο κομήτης θα πρέπει να φιλοξενούσε υγρό νερό», είπε η Berger. "Όταν ο πάγος έλιωσε πάνω στον Wild-2, το ζεστό νερό διέλυσε τα μεταλλικά άλατα που υπήρχαν εκείνη την εποχή και κατακάθισαν τα ορυκτά του θειούχου σιδήρου και του χαλκού που παρατηρήσαμε στη μελέτη μας. "Τα σουλφίδια των μετάλλων διαμορφώνονται μεταξύ 50 και 200 βαθμών Κελσίου, σε μεγαλύτερη θερμοκρασία, από τις θερμοκρασίες κάτω από το μηδέν όπως προβλέπεται για το εσωτερικό ενός κομήτη," εξήγησε. Εκτός από το να μας προσφέρει αποδεικτικά στοιχεία για την παρουσία υγρού νερού, τα δείγματα μας έδωσαν και ένα ανώτατο όριο για τις θερμοκρασίες που είχε ο Wild-2, κατά τη διάρκεια της προέλευσης και της ιστορίας του. "Το ορυκτό που βρήκαμε – κουβανίτης – είναι πολύ σπάνιο σε συλλογές δειγμάτων που ήρθαν από το διάστημα. Αυτό το ορυκτό έρχεται σε δύο μορφές – το ένα που βρήκαμε υπάρχει μόνο κάτω από τους 210 βαθμούς Κελσίου. Είναι όντως συναρπαστικό γιατί μας λέει πως οι κόκκοι του ορυκτού δεν έχουν δει θερμοκρασίες υψηλότερες από αυτή”, συνεχίζει η Berger. "Όπου σχηματίστηκε ο κουβανίτης, παρέμεινε ψυχρός. Εάν αυτό το ορυκτό συσταθεί πάνω σε ένα κομήτη, αυτό έχει συνέπειες για τις πηγές της θερμότητας εν γένει στους κομήτες”, πρόσθεσε. Σύμφωνα με τη Berger, δύο τρόποι για να δημιουργηθούν πηγές θερμότητας σε κομήτες είναι οι εξής: οι ήσσονος σημασίας συγκρούσεις με άλλα αντικείμενα του ουρανού και η ραδιενεργός διάσπασης των στοιχείων που περιέχονται στο μείγμα του κομήτη. Η θερμότητα που παράγεται στις τοποθεσίες των αστεροειδών από τις μικρές προσκρούσεις, μπορεί να δημιουργήσουν θύλακες νερού στους οποίους τα σουλφίδια θα μπορούσαν να σχηματιστούν πολύ γρήγορα, σε περίπου ένα χρόνο (κι όχι σε εκατομμύρια χρόνια). Το γεγονός αυτό θα μπορούσε να συμβεί σε οποιοδήποτε σημείο στην ιστορία του κομήτη.Η ραδιενεργή διάσπαση από την άλλη, θα έδειχνε έναν πολύ πρώιμο σχηματισμό των ορυκτών, επειδή οι ραδιενεργοί πυρήνες διασπώνται με την πάροδο του χρόνου και αναγκάζουν έτσι την πηγή της θερμότητας να μειώνεται. Σύμφωνα με ειδικούς τα ευρήματα δείχνουν ότι οι κομήτες βιώνουν διεργασίες, όπως είναι η θέρμανση και οι χημικές αντιδράσεις με νερό σε υγρή μορφή, οι οποίες τροποποίησαν τα αρχικά ορυκτά που γεννήθηκαν όταν το ηλιακό σύστημα ήταν ακόμα ένας πρωτοπλανητικός δίσκος, ένας συνδυασμός θερμών αερίων και σκόνης που στροβιλίζονταν, προτού ψυχθεί αρκετά για να σχηματίσει πλανήτες. Βαση της προσπάθειας για εξερευνηση του Αρη ο Διεθνης Διαστημικός Σταθμός λεει η ΝΑΣΑ. Οι εργασίες, στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, θα βρεθούν στο επίκεντρο του διαστημικού προγράμματος της NASA, για την επόμενη δεκαετία και θα είναι το πρώτο βήμα στο πλαίσιο της προετοιμασίας για μελλοντικές επανδρωμένες πτήσεις προς τον Άρη, όπως δήλωσε ο επικεφαλής της NASA. "Ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός είναι μια άγκυρα για το μέλλον της ανθρώπινης εξερεύνησης του διαστήματος και βασική συνιστώσα του σημερινού διαστημικού μας προγράμματος", τόνισε ο Τσαρλς Μπόλντεν, μιλώντας στο Πανεπιστήμιο George Washington. "Για τα επόμενα, τουλάχιστον, δέκα χρόνια, θα συνεχίσουμε τη συνεργασία με άλλα έθνη, για να εκτελούμε έρευνες και πρόοδο στον τομέα της τεχνολογίας", πρόσθεσε ο Μπόλντεν. Ο επικεφαλής της NASA, τόνισε τη σημασία του ΔΔΣ, ως το πιο ρεαλιστικό μοντέλο, για τη διατήρηση της ζωής και άλλων τεχνολογιών, που θα διασφαλίζουν την επιτυχή ανθρώπινη εξερεύνηση στο "βαθύ" διάστημα. "Ένα ταξίδι στον Άρη θα απαιτήσει ρομποτικά συστήματα, τα οποία θα εξασφαλίσουν πως το πλήρωμα παραμένει υγιές και ασφαλές. Ο σταθμός [iSS] είναι η αφετηρία αυτής της διαδρομής", κατέληξε. Μικρες Ειδήσεις. Η ρωσική κυβέρνηση θα διαθέσει, περίπου, 200 δισεκατομμύρια ρούβλια (7 δισ. δολάρια), για τη χρηματοδότηση του διαστημικού προγράμματος, 2010-11, όπως ανακοίνωσε ο πρωθυπουργός, Βλαντιμίρ Πούτιν. "Θα προχωρήσουμε στη αύξηση του όγκου της χρηματοδότησης για τα διαστημικά προγράμματά μας, παρά τις συνθήκες κρίσης", είπε. Ο Πούτιν δήλωσε πως, η Ρωσία, θα αναπτύξει μια ολόκληρη σειρά νέων δυνατοτήτων για τα επόμενα πέντε χρόνια. «Χρειαζόμαστε νέα γενιάς διαστημικές συσκευές, που θα διαθέτουν μεγαλύτερη αξιοπιστία και διάρκεια ζωής. Αυτό απαιτεί βαθύ εκσυγχρονισμό των επιχειρήσεων διαστημικής βιομηχανίας, καθώς και σημαντικές επενδύσεις», σημείωσε. Η Ρωσία πρέπει να αυξήσει την παρουσία της στην παγκόσμια διαστημική αγορά και να αυξήσει το μερίδιό από 40% σε 50%, όπως είπε ο Βλαντιμίρ Πούτιν "Η χώρα μας παρέχει σήμερα έως το 40% του συνόλου των εκτοξεύσεων στον κόσμο. Πιστεύω ότι είναι καλά, αλλά πρέπει να αυξήσουμε το μερίδιο μας κατά 5% ή ακόμη και 10%", σημείωσε. "Πρέπει να επεκτείνουμε την παρουσία μας στην παγκόσμια αγορά διαστήματος, η οποία, παρεμπιπτόντως, έχει αυξηθεί 150% από το 2003 και ανέρχεται, τώρα, σε 200 δισεκατομμύρια δολάρια. Αυτό είναι το μεγάλο κεφάλαιο", πρόσθεσε ο Πούτιν. "Η Ρωσία έχει σήμερα πάνω από 100 δορυφόρους σε τροχιά και θα συνεχίσει να τους αυξάνει", κατέληξε. Η ρωσική τροχιακή ομάδα το 2011 θα συμπληρωθεί σημαντικά, συγκεκριμένα, θα αναπτυχθεί το διαστημικό αστεροσκοπείο «RadioAstron» για την εξερεύνηση του απωτερου διαστήματος. Πρόκειται για μοναδικό στο είδος του ραδιοτηλεσκόπιο ακτίνας 10 μέτρων με άνευ προηγουμένου διακριτική ικανότητα. Εκτος αυτού, σχεδιάζεται να εκτοξευθεί η διαστημική συσκευή «Fobos-grunt» για την εξερεύνηση του δορυφόρου του Άρη και ειδικός δορυφόρος για την πραγματοποίηση υψηλής ακρίβειας παρατηρησεων των τεχνογενών και φυσικών εκτάκτων περιστατικών, καθώς και για τον έγκαιρο εντοπισμό των δασικών πυρκαγιών και των εκπομπών ρύπων.

Θερμά συγχαρητήρια και στον Απόστολο Χρήστου και στον David Asher. Σημειωτέων οτι οι Χρήστου και Asher λένε ότι αυτή η διαδικασία θα επαναλαμβάνεται ξανά και ξανά μέχρι να πεθάνει ο αστεροειδής. Ο αστεροειδής δε θα μπορούσε, όπως λένε οι αστρονόμοι, να ακολουθεί τη Γη το χρονικό διάστημα από τα επόμενα 120.000 έως ένα εκατομμύριο χρόνια. Αυτή τη στιγμή ο αστεροειδής SO16 ταξιδεύει σε ένα από τα πιο κοντινά σημεία της τροχιάς του με τη Γη και θα είναι ορατός στον νυχτερινό ουρανό για πολλές δεκαετίες ακόμα.

Το Σογιούζ συνδέθηκε με το Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Το ρωσικό διαστημόπλοιο Σογιούζ συνδέθηκε, την Τετάρτη με το Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, δύο ημέρες μετά την εκτόξευσή του από το διαστημικό κέντρο του Μπαϊκονούρ, στο Καζακστάν. Ο Ρώσος κυβερνήτης του Σογιούζ, ο 40χρονος Αλεξάντερ Σαμοκουτγιάγεφ, ο ιπτάμενος μηχανικός της ΝΑSΑ Ρον Γκαράν 49 ετών και ο 46χρονος κοσμοναύτης Αντρέϊ Μπορισένκο θα συναντήσουν τα άλλα τρία μέλη του διαστημικού σταθμού, έναν Αμερικανό, έναν Ρώσο και έναν Ιταλό και θα παραμείνουν στο διάστημα μέχρι το Σεπτέμβριο. Το διαστημόπλοιο φέρει το όνομα Γκαγκάριν, προς τιμήν του Γιούρι Γκαγκάριν, του πρώτου ανθρώπου που ταξίδεψε στο διάστημα πριν από 50 χρόνια. Ο Γκαγκάριν πραγματοποίησε με το διαστημoπλοιό του μία πλήρη περιστροφή γύρω από τη Γη και στη συνέχεια επέστρεψε στην ατμόσφαιρα όπου και εγκατέλειψε το σκάφος με τη χρήση αλεξιπτώτου. Την ερχόμενη εβδομάδα η Ρωσία θα κορυφώσει τις εκδηλώσεις εορτασμού των 50 χρόνων της ιστορικής για τον άνθρωπο και το διάστημα, επετείου. Επισης: http://www.astrovox.gr/forum/viewtopic.php?p=157606&sid=68fabdb41ae4cc4e7ee421511dc83f73#157606 Οι επιστήμονες της Ρωσίας και των ΗΠΑ σκοπεύουν να τοποθετήσουν στη Σελήνη ηλιακές συστοιχίες. Οι επιστήμονες του Ινστιτούτου Φυσικής ημιαγωγών στο Νοβοσιμπίρσκ και του Πανεπιστημίου Χιούστον προωθούν σχέδιο για την εγκατάσταση στη Σελήνη ηλιακών συστοιχιών, από τις οποίες η συσσωρευμένη ηλιακή ενέργεια θα μεταδιδόταν στη Γη. Το υλικό, από το οποίο θα κατασκευαστούν οι ηλιακές συστοιχίες, θα το δημιουργήσουν σε ειδική συσκευή κενού. Η αποστολή της ηλιακής ενέργειας από τη Σελήνη στη Γη σχεδιάζεται να πραγματοποιείται με τη βοήθεια συσκευών λέιζερ. Το πλεονέκτημα της τοποθέτησης ηλιακών συστοιχιών στη Σελήνη συνίσταται στο ότι εκεί δεν υπάρχει σκόνη, ούτε σύννεφα, ούτε μη ηλιόλουστα 24-ωρα. Οι επιστήμονες προς το παρόν δεν αναφέρουν συγκεκριμένο χρόνο, πότε θα εμφανιστούν στη Σελήνη πεδία ηλιακών συστοιχιών. Ο μεγαλύτερος πύραυλος στον κόσμο. Η αμερικανική SpaceX, μια εταιρεία που έχει εξασφαλίσει συμβόλαιo της NASA για τη μεταφορά φορτίων στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, και έχει ήδη στείλει σε τροχιά την πρώτη ιδιωτική διαστημική κάψουλα, σχεδιάζει τώρα τον μεγαλύτερο πύραυλο από τότε που οι Αμερικανοί πήγαν στο φεγγάρι. Η πρώτη εκτόξευση προγραμματίζεται για το 2013, ανακοίνωσε ο πρόεδρος της SpaceX Έλον Μασκ, ο οποίος είχε ιδρύσει παλαιότερα το PayPal και επενδύει σήμερα και στα ηλεκτρικά αυτοκίνητα. Ο πύραυλος βαρέων βαρών Falcon Heavy θα είναι ο μοναδικός πύραυλος που θα μπορεί στο απώτερο μέλλον να μεταφέρει φορτία ή και ανθρώπους μέχρι την τροχιά της Σελήνης, τον Άρη ή κάποιον αστεροειδή. Βασίστηκε στο σχέδιο του Falcon 9, του πυραύλου της SpaceX που έχει πραγματοποιήσει συνολικά δύο επιτυχείς δοκιμαστικές εκτοξεύσεις. Το νέο μοντέλο έχει τριπλάσιους κινητήρες (τρεις πυρήνες των εννέα πυραυλοκινητήρων ο καθένας) και θα προσφέρει κατά την απογείωση ώση 1,7 εκατομμυρίων κιλών, όσο 15 Boeing 747 σε πλήρη ισχύ. Ο Falcon Heavy θα μπορεί έτσι να μεταφέρει σε χαμηλή γήινη τροχιά φορτία μάζας 53.000 κιλών, δύο φορές περισσότερο από τα 22.680 κιλά των διαστημικών λεωφορείων. Ακόμα ισχυρότερος ήταν πάντως ο πύραυλος Saturn V της εποχής Apollo, ο οποίος μπορούσε να μεταφέρει πάνω από 200.000 κιλά. «Πιστεύω ότι είναι πια ρεαλιστικό να σκεφτόμαστε σχέδια όπως μια αποστολή επιστροφής δειγμάτων από τον Άρη, η οποία θα απαιτούσε τεράστια χωρητικότητα, αφού το σκάφος που θα προσεδαφιζόταν στον Άρη θα έπρεπε να έχει αρκετά καύσιμα για να επιστρέψει στη Γη» δήλωσε ο Έλον Μασκ. Εκπτώσεις Η SpaceX (Space Exploration Technologies) είναι μία από τις πέντε αμερικανικές εταιρείες που χρηματοδοτούνται από τη NASA για τον ανεφοδιασμό του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού (ISS) μετά τον παροπλισμό των διαστημικών λεωφορείων φέτος. Όπως υποστηρίζει η εταιρεία, κάθε εκτόξευση με τον Falcon Heavy θα κόστιζε μόλις 100 εκατομμύρια δολάρια, ποσό δύο φορές μικρότερο σε σχέση με τον ανταγωνισμό της Boeing και της Lockheed Martin. Τα διαστημικά λεωφορεία κοστίζουν ακόμα περισσότερο. Αν ληφθεί υπόψη και το κόστος για την ανάπτυξή τους, κάθε εκτόξευση κόστισε περίπου 1,5 δισ. δολάρια, σύμφωνα με εκτιμήσεις του Πανεπιστημίου του Κολοράντο και του πρακτορείο Associated Press. Η τιμή για την εκτόξευση ενός κιλού σε τροχιά ανέρχεται σήμερα γύρω στα 20.000 δολάρια. O Falcon Heavy θα μείωνε το κόστος στα 2.000 δολάρια, ελπίζει ο Μασκ. Για να συμβεί πάντως αυτό η SpaceX θα έπρεπε να εκτοξεύει τουλάχιστον τέσσερις Falcon Heavy το χρόνο, κάτι που δεν μπορεί να θεωρηθεί βέβαιο, δεδομένου ότι η εταιρεία δεν έχει σήμερα άλλους πελάτες εκτός από τη NASA. Έχει πάντως εξασφαλίσει εξέδρα εκτόξευσης στην Αεροπορική Βάση Βάντενμπεργκ της Καλιφόρνια για την πρώτη πτήση του πυραύλου το 2013. Στις επόμενες πτήσεις προγραμματίζει να χρησιμοποιήσει τις εξέδρες εκτόξευσης που νοικιάζει στο Διαστημικό Κέντρο Κένεντι του Ακρωτηρίου Κανάβεραλ.

Ενδείξεις για ανακάλυψη στο Tevatron ενός νέου υποατομικού σωματιδίου ή και μιας νέας δύναμης. Οι φυσικοί του αμερικανικού επιταχυντή Tevatron του Εργαστηρίου Fermilab, έξω από το Σικάγο, του μεγάλου "ανταγωνιστή" του ευρωπαϊκού επιταχυντή του CERN, έχουν βρει "ύποπτες" ενδείξεις, στα στοιχεία των συγκρούσεων σωματιδίων, για ένα άγνωστο -μέχρι σήμερα- υποατομικό σωματίδιο ή ακόμα και -όπως υποστηρίζουν μερικοί επιστήμονες- για μια εντελώς νέα δύναμη στη φύση.Αν οι υποψίες επιβεβαιωθούν τότε θα πρόκειται για ένα θριαμβευτικό "κύκνειο άσμα" του αμερικανικού επιταχυντή, ο οποίος πρόκειται να "βγει στη σύνταξη" μέχρι φέτος το φθινόπωρο, λόγω έλλειψης χρημάτων. «Αν αποδειχτεί πραγματική, θα αποδειχτεί η σημαντικότερη ανακάλυψη στη Φυσική εδώ και μισό αιώνα», δήλωσε ο θεωρητικός φυσικός Christopher Hill, του Fermilab. Μια πιθανή εξήγηση, για την παρατηρούμενη "ανωμαλία" στα δεδομένα των παρατηρήσεων, είναι ότι αποτελεί ένδειξη για μια νέα και απροσδόκητη εκδοχή του μποζονίου του Higgs, το οποίο αναζητείται εναγωνίως και από τον επιταχυντή του CERN. Πρόκειται για ένα -μέχρι στιγμής υποθετικό- σωματίδιο, που προσδίδει μάζα στα άλλα υποατομικά σωματίδια και καθιστά συνεκτικό το "Καθιερωμένο Μοντέλο" της φυσικής στοιχειωδών σωματιδίων. Μια εναλλακτική – και ακόμα πιο φιλόδοξη – ερμηνεία είναι ότι εντοπίστηκε μια νέα φυσική δύναμη, πέρα από τον ηλεκτρομαγνητισμό, τη βαρύτητα, την ισχυρή και την ασθενή πυρηνική δύναμη. Ή, πάλι, μπορεί οι μυστηριώδεις παρατηρήσεις να παραπέμπουν σε κάτι άλλο, που οι φυσικοί δεν καταλαβαίνουν μέχρι τώρα. Ο φυσικός Giovanni Punzi, εκπρόσωπος του Fermilab, ανακοίνωσε ότι η διεθνής επιστημονική ομάδα του αμερικανικού επιταχυντή «νιώθει μεγάλη έξαψη από τις διαγραφόμενες πιθανότητες, αλλά, ταυτόχρονα, παραμένει επιφυλακτική, επειδή θα μπορούσε να είναι κάτι τόσο σημαντικό, που καταντά τρομακτικό -γι’Α αυτό σκεφτόμαστε όλες τις πιθανές εναλλακτικές εξηγήσεις». Άλλοι φυσικοί, εκτός του Fermilab, που επίσης έχουν δει τα "ανώμαλα" δεδομένα, καθώς αυτά συζητιούνται στους κύκλους των φυσικών εδώ και λίγους μήνες, δήλωσαν ότι αντιμετωπίζουν το όλο ζήτημα με ένα μίγμα δέους και σκεπτικισμού. «Αν ισχύει, είναι κάτι πολύ μεγάλο», δήλωσε ο θεωρητικός φυσικός του πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης Niel Weiner, ενώ η φυσικός του Χάρβαρντ Lisa Randall είπε ότι πρόκειται για «σίγουρα ενδιαφέρον, αν είναι πραγματικό». Από την άλλη, ο φυσικός Nima Arkani-Hamed, του Ινστιτούτου Προωθημένων Μελετών του πανεπιστημίου Πρίνστον, δήλωσε ότι δεν έχει πειστεί από τα στοιχεία, τα οποία χαρακτήρισε στατιστικό "τέχνημα" του τρόπου παρουσίασής τους. Αν όμως, πρόσθεσε, υπάρχει κάποια πραγματικότητα σε αυτές τις "ανωμαλίες", τότε δεν θα αργήσει ο πολύς ισχυρότερος επιταχυντής του CERN να τις επιβεβαιώσει. Οι επιστήμονες του Fermilab, από την πλευρά τους, εκτιμούν ότι υπάρχει πολύ μικρή πιθανότητα (λιγότερο από 0,25%) η "ανωμαλία" να είναι στατιστικό σφάλμα. Οι φυσικοί παρατήρησαν σε εκατοντάδες συγκρούσεις να παράγονται δύο "πίδακες" ελαφρών σωματιδίων σαν τα ηλεκτρόνια, καθώς και ένα βαρύ "μποζόνιο W". Οι μετρήσεις έδειξαν ότι η συνολική ενέργεια των παραγόμενων σωματιδίων ήταν πάντα περίπου 144 δισεκατομμύριο ηλεκτρονιοβόλτ, μια ένδειξη ότι προέρχονταν από ένα άγνωστο σωματίδιο με αυτή ακριβώς την μάζα-ενέργεια (συγκριτικά, ένα πρωτόνιο "ζυγίζει" περίπου ένα δισεκατομμύριο ηλεκτρονιοβόλτ). Αυτή η υλο-ενέργεια, όμως, δείχνει ότι μάλλον δεν είναι το "γνωστό" μποζόνιο του Higgs, όπως τουλάχιστον προβλέπεται θεωρητικά από το "Καθιερωμένο Μοντέλο", γιατί αυτό προβλέπεται να παράγει βαρύτερα υποατομικά σωματίδια, κυρίως κουάρκ. Επιπλέον, ο ρυθμός παραγωγής αυτών των μυστηριωδών σωματιδίων είναι 300 φορές μεγαλύτερος από τον προβλεπόμενο ρυθμό παραγωγής των σωματιδίων του Higgs. Έτσι, δεν αποκλείεται οι επιστήμονες του Fermilab να έχουν "πέσει" πάνω σε κάτι τελείως νέο. Όπως είπε ο εκπρόσωπος του εργαστηρίου Giovanni Punzi, «είναι κάτι τόσο νέο, τόσο εκπληκτικό, δεν μπορούμε να το πιστέψουμε καλά-καλά εμείς οι ίδιοι. Γι’ αυτό αποφασίσαμε να το κάνουμε γνωστό σε όλο τον κόσμο». Ήδη, ο ίδιος και οι συνεργάτες του έχουν δημοσιοποιήσει μια πρώτη σχετική επιστημονική εργασία, που σκοπεύουν να δημοσιεύσουν επίσημα στο έγκριτο περιοδικό φυσικής Physical Review Letters. Στην φωτογραφία η κορυφή στο κόκκινο διάγραμμα οφείλεται στα W και Ζ μποζόνια. Η μπλε κορυφή στα 150 GeV θα μπορούσε να οφείλεται στο σωματίδιο Higgs. Επίσης http://www.astrovox.gr/forum/viewtopic.php?p=157613&sid=56998198b265a5930addd74b3f75072f#157613

Το ισχυρότερο ραδιοτηλεσκόπιο του κόσμου αναζητά χώρο στο νότιο ημισφαίριο. Η κατασκευή του μεγαλύτερου επίγειου διαστημικού παρατηρητηρίου συμφωνήθηκε το περασμένο Σάββατο 2 Απριλίου στη Ρώμη. Το παρατηρητήριο θα έχει έκταση ενός τετραγωνικού χιλιομέτρου και θα αποτελείται από χιλιάδες ραδιοτηλεσκόπια. Στην κατασκευή του εμπλέκονται πολλές χώρες και δεκάδες διεθνείς οργανισμοί και εταιρίες και το κόστος του υπολογίζεται ότι θα αγγίξει το 1,5 δισ. ευρώ. Η λειτουργία του αναμένεται ότι θα βοηθήσει στο να αποκαλυφθούν σημαντικές πληροφορίες για την λειτουργία του Σύμπαντος όπως για παράδειγμα, να δούμε πως έμοιαζε πριν σχηματιστούν οι γαλαξίες, πως εξελίχθηκε η διαδικασία γέννησης άστρων και γαλαξιών και φυσικά η αναζήτηση ζωής στο διάστημα. Στην κατασκευή του SKA (Square Kilometre Array) http://www.skatelescope.org/ συμμετέχουν η Αυστραλία, η Κίνα, η Γαλλία, η Γερμανία, η Ιταλία, η Ολλανδία, η Νέα Ζηλανδία, η Μ.Βρετανία και η Νότιος Αφρική. Όπως αποφασίστηκε το κέντρο του σχεδιασμού και του συντονισμού του εγχειρήματος θα είναι το διαστημικό παρατηρητήριο Jodrell Bank που βρίσκεται λίγο έξω από το Μάντσεστερ στην Αγγλία. Η τοποθεσία κατασκευής του SKA δεν έχει ακόμη αποφασιστεί αφού αναζητείται μια περιοχή που να καλύπτει διάφορες προϋποθέσεις, παραδείγματος χάριν θα πρέπει να έχει ξερό κλίμα, να είναι μακριά από πηγές ραδιοπαρασίτων (π.χ ραδιοφωνικούς και τηλεοπτικούς σταθμούς, ραντάρ κλπ) και ταυτόχρονα να είναι σχετικά εύκολα προσβάσιμο στους επιστήμονες. Όπως έγινε γνωστό Αυστραλία, Νέα Ζηλανδία και Νότιος Αφρική είναι οι τρεις χώρες στις οποίες θα αναζητηθεί η περιοχή για την κατασκευή του SKA και η τελική απόφαση θα ληφθεί το 2012. Το "ομόκεντρο" παρατηρητήριο Το παρατηρητήριο θα αποτελείται από 100 περίπου σταθμούς παρατήρησης. Από αυτούς οι 25 θα βρίσκονται συγκεντρωμένοι σε έναν πυρήνα διαμέτρου 5 χιλιομέτρων, άλλοι 25 σε έναν μεγαλύτερο κύκλο 50 χιλιομέτρων και οι υπόλοιποι 50 σε μια μεγάλη περιοχή ακτίνας 3.000 χιλιομέτρων. Υπολογίζεται ότι το παρατηρητήριο θα αποτελείται από τρεις χιλιάδες τηλεσκόπια τα των οποίων τα πιάτα θα έχουν διάμετρο 15 μέτρων. Είναι πιθανό βέβαια να χρησιμοποιηθούν και μεγαλύτερα τηλεσκόπια. Τα τηλεσκόπια θα είναι συνδεδεμένα μεταξύ τους με ένα πανίσχυρο σύστημα τηλεπικοινωνιών, που θα αποτελείται από οπτικές ίνες. Το τελικό κόστος κατασκευής θα εξαρτάται τόσο από το μέγεθος των τηλεσκοπίων όσο και από τον αριθμό τους. Οι μεγάλες κεραίες κοστίζουν ασύγκριτα περισσότερο από τις μικρές, αλλά από την άλλη πλευρά το κόστος διασύνδεσης τριάντα κεραιών είναι ασύγκριτα μικρότερο από το κόστος διασύνδεσης οκτώ χιλιάδων. Κοσμικές συγκρούσεις κάνουν τους δακτύλιους του Κρόνου να κυματίζουν. Οι παράξενοι κυματισμοί που είχαν παρατηρηθεί πρόσφατα στους δακτύλιους του Κρόνου, καθώς και στον πιο δυσδιάκριτου δακτύλιο του Δία, προκλήθηκαν από την ξαφνική διέλευση κομητών και αστεροειδών πριν από μερικές δεκαετίες, εκτιμούν δύο ανεξάρτητες ερευνητικές ομάδες. Τον Αύγουστο του 2009, η αποστολή Cassini (η οποία μελετά το σύστημα του Κρόνου από το 2004) εντόπισε ένα σπειροειδές κύμα στον δακτύλιο C, το οποίο είχε πλάτος 19.000 χιλιόμετρα και ύψος 20 μέτρα. Ήταν μια αρκετά έντονη διαταραχή, δεδομένου ότι ο δακτύλιος C, αποτελούμενος από μικρά και μεγάλα κομμάτια πάγου, έχει συνολικό πάχος μόλις δέκα μέτρα. Όπως έδειξαν μετέπειτα παρατηρήσεις, η διαταραχή είναι ένα συνεχές κύμα που κινείται σπειροειδώς προς τα έξω, όπως το αυλάκι σε έναν δίσκο LP, και κάνει τον δακτύλιο C να σχηματίζει γωνία σε σχέση με τον ισημερινό του Κρόνου. Το ίδιο φαινόμενο είχε γίνει αντιληπτό το 2007, όταν το σκάφος New Horizon, που βρισκόταν τότε στο δρόμο για τον Πλούτωνα, φωτογράφισε τον αχνό δακτύλιο του Δία και εντόπισε δύο διασταυρούμενους σχηματισμούς. Σύμφωνα με την πρώτη http://www.sciencemag.org/content/early/2011/03/30/science.1202241.abstract από τις δύο συμπληρωματικές μελέτες που δημοσιεύονται την Παρασκευή στο περιοδικό Science, τουλάχιστον ένας από τους κυματισμούς στον Δία προκλήθηκε από το χτύπημα του κομήτη Shoemaker-Levy 9 το 1994. Σε μια πρωτοφανή ως τότε περίπτωση, το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble είχε φωτογραφίσει τότε τον Shoemaker-Levy 9 να σπάει σε κομμάτια και να χάνεται στην πυκνή ατμόσφαιρα του γιγάντιου, αέριου πλανήτη. Σχεδόν δύο δεκαετίες αργότερα, η διαταραχή που προκάλεσαν τα κομμάτια του κομήτη στον δακτύλιο του Δία παραμένουν ακόμα ορατά. Σύμφωνα με τα μαθηματικά μοντέλα των ερευνητών, ο δεύτερος κυματισμός στον ίδιο δακτύλιο πρέπει να δημιουργήθηκε το 1990, πιθανώς σε ένα προηγούμενο κοντινό πέρασμα του Shoemaker-Levy 9. Παραμένει ωστόσο άγνωστο ποιος ήταν ο ένοχος για τους παρόμοιους σχηματισμούς στον Κρόνο. Σύμφωνα με τη δεύτερη δημοσίευση http://www.sciencemag.org/content/early/2011/03/30/science.1202238.abstract στο Science, οι διαταραχές των δακτύλιων C και D χρονολογούνται στο 1983, χωρίς όμως να είναι δυνατό να διευκρινιστεί από ποια σώματα προκλήθηκαν. Με την πάροδο των δεκαετιών, πάντως, οι σπειροειδείς κυματισμοί σταδιακά θα εξαφανιστούν, καθώς τα βαρυτικά πεδία των γιγάντιων πλανητών τραβούν τους δακτυλίους πίσω στη θέση ισορροπίας.

Εκτοξεύθηκε το Σογιούζ με προορισμό το Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Με επιτυχία πραγματοποιήθηκε η εκτόξευση τα χαράματα της Τρίτης από το Μπαϊκονούρ του διαστημοπλοίου Σογιούζ με πλήρωμα δύο Ρώσους κοσμοναύτες και έναν Αμερικανό αστροναύτη. Ο Ρώσος κυβερνήτης του Σογιούζ, ο 40χρονος Αλεξάντερ Σαμοκουτγιάγεφ, ο ιπτάμενος μηχανικός της ΝΑSΑ Ρον Γκαράν 49 ετών και ο 46χρονος κοσμοναύτης Αντρέϊ Μπορισένκο, πρόκειται να συναντήσουν, μετά από ταξίδι δύο ημερών με το περιορισμένων διαστάσεων διαστημόπλοιο, τα άλλα τρία μέλη του διαστημικού σταθμού, έναν Αμερικανό, έναν Ρώσο και έναν Ιταλό. Ο Ρώσος επικεφαλής του Κέντρου Ελέγχου της Διαστημικής Αποστολής, ανακοίνωσε ότι οι τρείς αστροναύτες απογειώθηκαν από το Μπαϊκονούρ, στις 4.18', τα χαράματα της Τρίτης, τοπική ώρα. Στο διαστημόπλοιο υπήρχε η φωτογραφία του πρώτου ανθρώπου που ταξίδεψε στο διάστημα του Γιούρι Γκαγκάριν, καθώς αυτόν τον μήνα συμπληρώνονται 50 χρόνια από το ιστορικό ταξίδι που πραγματοποίησε ο κοσμοναύτης της πρώην Σοβιετικής Ένωσης. Νωρίτερα οι κοσμοναύτες επισκέφθηκαν το δωμάτιο, το οποίο έχει μείνει απαράλλαχτο εδώ και 5 δεκαετίες, που ο Γκαγκάριν πέρασε την τελευταία του νύχτα πριν το θρυλικό ταξίδι του. Μικρές Ειδήσεις. Έκθεση, αφιερωμένη στα 50-χρονα της πτήσης του Γιούρι Γκαγκάριν στο διάστημα, εγκαινιάστηκε τη Δευτέρα στις Βρυξέλλες στο κτήριο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Στην έκθεση παρουσιάζονται μερικές δεκάδες σπάνιες φωτογραφίες, αφιερωμένες σ΄αυτό το ιστορικό γεγονός. Κατά την άποψη των οργανωτών της, η έκθεση δεν θα συμβάλει μόνο στο να αποδοθεί η δέουσα τιμή στην πρώτη πτήση ανθρώπου στο διάστημα, αλλά και θα παρουσιάσει την ιστορία της περαιτέρω αξιοποίησης του διαστημικού χώρου, μεταξύ άλλων και για τα αποτελέσματα της συνεργασίας σ΄αυτό τον τομέα της Ρωσικής Ομοσπονδίας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η Ρωσία διευρύνει την παραγωγή επανδρωμένων διαστημοπλοίων «Σογιούζ», ώστε από το 2013 μιά φορά κάθε 2-3 χρόνια να εκτοξεύει σε τροχιά επιπρόσθετο διαστημόπλοιο. Τη σχετική δήλωση έκανε στους δημοσιογράφους τη Δευτέρα ο επικεφαλής της Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Διαστήματος «Ρωσκόσμος» Ανατόλι Περμίνοφ. Σύμφωνα με συμβόλαιο της ΝΑΣΑ, η Ρωσία πρέπει να πραγματοποιεί 4 επανδρωμένες εκτοξεύσεις το χρόνο. Όμως υπάρχουν πολλές προτάσεις για επιπρόσθετες εκτοξεύσεις κοσμοναυτών και από άλλες χώρες, ανακοίνωσε ο Περμίνοφ. Η Ομοσπονδιακή Διαστημική Υπηρεσία της Ρωσίας, Roscosmos και η NASA, θα συζητήσουν την ανάπτυξη ενός πυρηνοκίνητου διαστημόπλοιου, στις 15 Απριλίου, όπως δήλωσε ο επικεφαλής της Roscosmos, Anatoly Perminov. "Δεν είναι μόνο οι Ηνωμένες Πολιτείες. Υπάρχουν κι άλλες χώρες με υψηλό επίπεδο τεχνολογίας κατασκευής αντιδραστήρων, οι οποίες πρέπει να λάβουν μέρος στο σχέδιο", τόνισε. Η Κίνα, η Γαλλία, η Γερμανία και η Ιαπωνία έχουν, επίσης, τεχνολογία για την παραγωγή πυρηνικών αντιδραστήρων. Ο σχεδιασμός πυρηνικών κινητήρων, πρέπει να ολοκληρωθεί μέχρι το 2012, ενώ η υλοποίηση του έργου θα απαιτήσει 17 δισεκατομμύρια ρούβλια (600 εκατομμύρια αμερικανικά δολάρια). Το μεγαλύτερο μέρος της χρηματοδότησης θα προέλθει από τη ρωσική κρατική πυρηνική εταιρεία, Rosatom, όπως διευκρίνισε ο Perminov. Κλείνοντας, είπε, πως το 2010, οι πυρηνικοί κινητήρες για διαστημόπλοια είχαν δώσει πολλά υποσχόμενες προοπτικές και θα πρέπει να κάνουν αποστολές στον Άρη, αλλά και άλλους "άγνωστους" πλανήτες.

To Mars Express φωτογραφίζει γειτονικά ηφαίστεια στον 'Αρη. Πρόσφατες εικόνες από Ευρωπαϊκό διαστημόπλοιο Mars Express, που βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τον κόκκινο πλανήτη, απεικονίζουν ηφαίστεια καλυμμένα από ομίχλη. Η δραστηριότητα τους έχει σταματήσει χιλιάδες χρόνια πριν, αλλά οι πλαγιές τους είναι σημαδεμένες από τις συνεχείς προσκρούσεις μικρών και μεγαλύτερων μετεωριτών. Για τις νέες εικόνες της επιφάνειας του Άρη χρησιμοποιήθηκαν παρατηρήσεις που είχαν συγκεντρωθεί από τις 25 Νοεμβρίου 2004 μέχρι τις 22 Ιουνίου 2006, στη διάρκεια τριών πλήρων περιστροφών του διαστημόπλοιου Mars Express. Ο μεγάλος αριθμός ανενεργών ηφαιστείων στην επιφάνεια του πλανήτη Άρη μαρτυράει το πλούσιο ηφαιστειακό παρελθόν του. Ανάμεσά τους και το μεγαλύτερο ηφαίστειο του ηλιακού μας συστήματος, το όρος Όλυμπος με ύψος μεγαλύτερο από 24 χιλιόμετρα και διάμετρο 500 χιλιομέτρων. Tα ηφαίστεια Ceranius Tholus και Uranius Tholus Στην επιφάνεια του Άρη υπάρχουν ακόμα 20 μικρότερα ηφαίστεια γνωστά με το όνομά τους, όπως το Ceranius Tholus. Προς μεγάλη έκπληξη των επιστημόνων, που δεν περίμεναν κάποια αλλαγή στο ανενεργό αυτό ηφαίστειο, κατά τη δεύτερη περιστροφή του Μars Express, η κορυφή του ήταν σκεπασμένη από σύννεφα πάγου. Τα σύννεφα πάγου είχαν χαθεί μέχρι την επόμενη φορά που το διαστημόπλοιο πέρασε πάνω από το ηφαίστειο για να συγκεντρώσει νέες παρατηρήσεις που θα συμπλήρωναν την εικόνα της ηφαιστιογενής περιοχής. Για αυτό το λόγο και διακρίνεται μία έντονη λευκή γραμμή στην τελική εικόνα. Η λατινική λέξη "tholus" σημαίνει κωνικός θόλος και η βάση του Ceraunius Tholus έχει διάμετρο 130 χιλιόμετρα και ύψος 5,5 χιλιόμετρα. Η επίπεδη καλδέρα στην κορυφή του έχει διάμετρο 25 χιλιόμετρα. Το τοπίο δεν αλλάζει σημαντικά λίγα χιλιόμετρα μακριά, εκεί όπου βρίσκεται το ηφαίστειο Uranius Tholus, παρόλο που οι διαστάσεις του είναι μικρότερες. Οι απότομες πλαγιές των δύο ηφαιστείων είναι αυλακωμένες από χαράδρες, σημάδια που άφησαν πίσω τους παλαιότερες εκρήξεις. Η μεγαλύτερη χαράδρα διακρίνεται στις πλαγιές του Ceraunius Tholus και έχει μήκος περίπου 3,5 χιλιόμετρα και βάθος 300 μέτρα. Χαρακτηριστικά των Ceranius Tholus και Uranius Tholus Παρόλο που οι επιστήμονες δεν έχουν μέχρι σήμερα δώσει μία εξήγηση για πως σχηματίστηκε, υποθέσεις γίνονται ότι λάβα που κυλούσε στις πλαγιές του έλιωσε τον πάγο που κάλυπτε το ηφαίστειο στο σημείο εκείνο. Ο κρατήρας Rahe στον οποίο καταλήγει σχηματίστηκε από πρόσκρουση μετεωρίτη. Η επίπεδη καλδέρα στην κορυφή του ηφαιστείου Ceraunius Tholus προδίδει την υπάρξη λίμνης στο απώτερο παρελθόν του Άρη, τότε που η ατμόσφαιρα του ήταν πυκνότερη. Είναι πιθανό, όμως, το νερό από τον πάγο ο οποίος κάλυπτε το ηφαίστειο και έλιωσε να γέμισε την κοιλότητα που σχηματίστηκε αφότου υποχώρησε η κορυφή του ηφαιστείου. Όπως η Σελήνη και ο Ερμής, έτσι και ο Άρης δεν παρουσιάζει ίχνη τεκτονικών πλακών οι οποίες συγκλίνουν κατά μήκος μεγάλων ορεινών όγκων. Στην απουσία κίνησης των τεκτονικών πλακών αποδίδουν οι επιστήμονες τον μεγάλο αριθμό ηφαιστείων στην επιφάνεια του Άρη. Καθώς οι τεκτονικές πλάκες παραμένουν ακίνητες, στα σημεία όπου αναβλύζει μάγμα από το εσωτερικό του πλανήτη, εμφανίζονται ηφαίστεια που με το πέρασμα των αιώνων μεγαλώνουν. Κάποια μπορεί να είναι ακόμα ενεργά, αλλά δεν έχουν εκραγεί για πολλά χιλιάδες χρόνια. Πυρηνική έκρηξη "έβαψε" κόκκινο τον Άρη;Στην ραδιενέργεια μπορεί να οφείλεται το χρώμα του. Σύμφωνα με μια νέα θεωρία, ο πλανήτης Άρης δεν είχε πάντοτε ερυθρή απόχρωση, η οποία και του προσέδωσε τον χαρακτηρισμό "κόκκινος πλανήτης", αλλά οφείλει το χρώμα του σε μια τρομερή πυρηνική έκρηξη που προκλήθηκε από φυσικούς παράγοντες. Η έκρηξη αυτή μετέτρεψε τον Άρη σε μια απέραντη ραδιενεργή έρημο, εξοντώνοντας κάθε μορφή ζωής που μπορεί να είχε αναπτυχθεί εκεί. Η θεωρία αναφέρει μάλιστα ότι μια τέτοια έκρηξη είναι πιθανό να έχει συμβεί και στη Γη στο μακρινό παρελθόν ή και ότι μπορεί να συμβεί ξανά στο μέλλον. Την θεωρία ανέπτυξε ο Τζον Μπράντεντμπεργκ, επιστήμονας στην εταιρία Orbital Technologies Corp που ασχολείται με την ανάπτυξη διαστημικών τεχνολογιών και εφαρμογών. Όπως υποστηρίζει, πριν από 180 εκατομμύρια έτη κάποια γεωλογική διεργασία στην περιοχή Mare Acidalium που βρίσκεται στο βόρειο ημισφαίριο του πλανήτη Αρη προκάλεσε μια τρομερή πυρηνική έκρηξη η οποία ουσιαστικά τον κατέστρεψε. Ο Μπράντεντμπεργκ εκτιμά ότι η έκρηξη αυτή είχε ισχύ ανάλογη με εκείνη ενός εκατομμυρίου βομβών υδρογόνου ενός μεγατόνου. «Η επιφάνεια του Άρη καλύπτεται από ένα λεπτό στρώμα ραδιενεργών υλικών όπως ουράνιο, θόριο, ραδιενεργό κάλιο κ.α. Μια πυρηνική έκρηξη είναι πιθανό να σκόρπισε τα ραδιενεργά υλικά σε όλο τον πλανήτη. Η έκρηξη αυτή πιθανότατα γέμισε στην ατμόσφαιρα του Άρη με ραδιοϊσότοπα τα οποία εντοπίζονται από τις φασματομετρήσεις που γίνονται στον πλανήτη. Η παρουσία των ραδιενεργών υλικών εξηγεί και την ερυθρή απόχρωση του πλανήτη» δήλωσε ο Μπραντεντμπεργκ στο αμερικανικό τηλεοπτικό δίκτυο Fox. Ενα «τζιπ» στον Αρη.Το μεγαλύτερο τροχοφόρο ρομπότ της NASA είναι σχεδόν έτοιμο για εκτόξευση το Νοέμβριο. Έπειτα από καθυστερήσεις που έφτασαν τελικά τα δυόμισι χρόνια, το μεγαλύτερο και ακριβότερο τροχοφόρο ρομπότ που ανέπτυξε ποτέ η NASA είναι σχεδόν έτοιμο για την εκτόξευσή του το Νοέμβριο. Το πυρηνοκίνητο Curiosity, σε μέγεθος τζιπ, θα αναλάβει να εξετάσει αν ο Άρης διέθετε ποτέ κατάλληλο περιβάλλον για την εμφάνιση μικροβιακής ζωής. Θα μεταφέρει επίσης μια πληθώρα οργάνων για να μελετήσει τη γεωλογία του πλανήτη -μεταξύ άλλων, ένα λέιζερ που θα ανοίγει τρύπες στα βράχια από μακριά. Χωρίς την κάμερα του ...Κάμερον Δυστυχώς, το ρομπότ δεν θα μεταφέρει την τρισδιάστατη κάμερα υψηλής ανάλυσης που πρότεινε για την αποστολή ο σκηνοθέτης του Avatar Τζέιμς Κάμερον. Η NASA αναγκάστηκε τελικά να ακυρώσει το σχέδιο καθώς δεν υπήρχε αρκετός χρόνος για την δοκιμή του φακού ζουμ. Το Curiosity, γνωστό επισήμως ως Επιστημονικό Εργαστήριο του Άρη (MSL), βρίσκεται τώρα σε ένα αποστειρωμένο χώρο του Εργαστηρίου Αεριώθησης (JPL) της NASA στην Καλιφόρνια. Όταν φτάσει στον κόκκινο πλανήτη, το Curiosity θα εξερευνά τον Άρη παράλληλα με τα μικρότερα, δίδυμα ρομπότ Spirit και Opportunity, τα οποία βολτάρουν στο εξωγήινο περιβάλλον από το 2004 και έχουν ήδη ανακαλύψει ενδείξεις για αρχαίες, εξαφανισμένες πια λίμνες. Λόγω του μεγέθους και του βάρους του, που πλησιάζει τον ένα τόνο, το Curiosity δεν μπορεί να τροφοδοτείται με ηλιακούς συλλέκτες όπως οι προκάτοχοί του. Βασίζεται αντίθετα σε μια θερμοηλεκτρική γεννήτρια ραδιοϊσοτόπων, παρόμοια με αυτές που χρησιμοποιούνται σε πολύχρονες διαπλανητικές αποστολές, ικανές να λειτουργούν αδιάκοπα για δεκαετίες. Οι τελευταίες δοκιμές πριν μεταφερθεί τελικά στο Ακρωτήριο Κανάβεραλ μεταδίδονται ζωντανά εδώ. http://www.nasa.gov/mission_pages/msl/building_curiosity.html Προσεδάφιση με αλεξίπτωτο Μια από τις πιο κρίσιμες φάσεις της αποστολής θα είναι η ελεγχόμενη προσεδάφιση. Σε αντίθεση με το Spirit και το Opportunity, τα οποία έπεσαν στον Άρη τυλιγμένα σε αερόσακους, σχεδιασμένους να αναπηδούν στο έδαφος, το Curiosity θα ανοίξει αλεξίπτωτο και θα πυροδοτήσει μικρούς πυραυλοκινητήρες ώστε να ακουμπήσει στην επιφάνεια όσο γίνεται πιο μαλακά. Αυτές οι σχεδιαστικές ιδιαιτερότητες του τεράστιου ρομπότ προκάλεσαν σημαντικές υπερβάσεις του προϋπολογισμού και το συνολικό κόστος έχει φτάσει πλέον τα 2,5 δισεκατομμύρια δολάρια. Το χρονικό παράθυρο της εκτόξευσης ανοίγει στις 25 Νοεμβρίου και θα διαρκέσει τρεις εβδομάδες.

Να καλοσωρίσω την νεα γενια(Makis κ.α) που δυναμικά μετεχει στην Διαστημική Εξερευνηση και βοηθάει ωστε η σελίδα αυτη να αποτελεί ουσιαστικά ενα ημερολόγιο της μεγάλης προσπάθειας του ανθρώπου για την κατάκτηση του Διαστήματος.Εξάλλου στις 12/4/2011 εχουμε τα 50 χρόνια απο την εκτόξευση του πρώτου ανθρώπου(Γιούρι Γκαγκάριν) που θα γιορτασθει σε ολο τον πλανήτη και με την ευκαιρία αυτή ο Ο.Η.Ε. κηρυξε αυτη την ημερομηνία σαν ημέρα του Διαστήματος. Ετσι πριν την εκτοξευση του διαστημικού λεωφορείου Εndeavour στον ISS εκτοξεύεται το ρωσικό Soyuz την Τρίτη για τον διαστημικό σταθμό. Δύο Ρώσοι κοσμοναύτες και ένας αμερικανός αστροναύτης πρόκειται να ταξιδέψουν με το ρωσικό διαστημόπλοιο Soyuz την Τρίτη στον διεθνή διαστημικό σταθμό (ISS). Πρόκειται για τους Ρώσους Alexander Samokutiayev, Andrei Borisenko και τον αμερικανό Ronald Garan. Ο Samokutiayev πρόκειται να είναι ο επικεφαλής της αποστολής ενώ οι υπόλοιποι δύο είναι μηχανικοί πτήσης. Ο αμερικανός αστροναύτης είναι ο μόνος που έχει βρεθεί στον ISS ξανά το 2008 ως μέλος του πληρώματος του διαστημικού λεωφορείου Discovery. Και οι τρεις πρόκειται να παραμείνουν στον ISS για διάστημα έξι μηνών. Το ρωσικό Soyuz φέρει το όνομα Gagarin καθώς στις 12 Απριλίου κλείνουν 50 χρόνια από την ιστορική του πτήση σε τροχιά γύρω από τη Γη, για να γίνει ο πρώτος άνθρωπος που πέταξε στο διάστημα. Στις φωτογραφίες η προετοιμασία της εκτοξευσης. Κατι ομως απολυτως ελληνικο απο την E.S.A. http://www.esa.int/esaCP/SEM5D27UPLG_Greece_0.html Στις φωτογραφίες η Ελλάδα, λουσμένη από τη Μεσόγειο σε ανατολή και δύση, και στηριγμένη στα χιονισμένα βουνά της Πίνδου και η Θήρα, η Θηρασιά, η Νέα και Παλιά Καμμένη.

Παράξενες μαύρες τρύπες στην Ανδρομέδα και τον Γαλαξία μας. Επί μια δεκαετία, το Παρατηρητήριο Chandra των ακτίνων-Χ της NASA παρατήρησε τον γαλαξία της Ανδρομέδας συνολικά σχεδόν επί ένα εκατομμύριο δευτερόλεπτα, προσφέροντάς τους αστρονόμους μια άνευ προηγουμένου εικόνα της πλησιέστερης υπερβαρέας μαύρης τρύπας έξω από τον Γαλαξία μας. Σε μια απόσταση ούτε 3 εκατομμυρίων ετών φωτός από τη Γη, η Ανδρομέδα – που επίσης είναι γνωστή κι ως Μ31 – προσφέρει στους αστρονόμους την ευκαιρία να σπουδάσουν την μαύρη τρύπα του με μια εξαιρετική λεπτομέρεια. Η υπερμεγέθης μαύρη τρύπα στην Ανδρομέδα, όπως η αντίστοιχη μαύρη τρύπα Sag *Α, του δικού μας Γαλαξία, είναι 10 έως 100.000 φορές πιο αμυδρή στο φως των ακτίνων X, από ό,τι περίμεναν οι αστρονόμοι εξ αιτίας της πλούσιας σε αέριο περιοχής γύρω από αυτήν. Ωστόσο, στις 6 Ιανουαρίου 2006 η μαύρη τρύπα έγινε λαμπρότερη τουλάχιστον εκατό φορές, γεγονός που υποδηλώνει ότι συνέβη ένα ξέσπασμα των ακτίνων Χ. Ήταν δε η πρώτη φορά που είδαμε ένα τέτοιο φαινόμενο από μια υπερβαρέα μαύρη τρύπα στο γειτονικό μας τοπικό σύμπαν. Μετά το ξέσπασμα, η μαύρη τρύπα του M31 εισήλθε σε μια σχετικά αμυδρή κατάσταση, αλλά ήταν σχεδόν 10-πλάσιας λαμπρότητας, κατά μέσο όρο από ό,τι πριν από το 2006. Το ξέσπασμα αυτό δείχνει σχετικά υψηλό ρυθμό της ύλης που δέχεται η μαύρη τρύπα του M31, ακολουθούμενη από ένα μικρότερο, αλλά ακόμη σημαντικό ρυθμό. Η άποψη των αστροφυσικών είναι ότι αυτό το ξέσπασμα οφείλεται στην σύλληψη αστρικού ανέμου, ανέμου προερχόμενο από ένα άστρο που στρέφεται γύρω από τη μαύρη τρύπα, προς το εσωτερικό της. Η αύξηση του ρυθμού που εισέρχονται διάφορα υλικά προς τη μαύρη τρύπα εκτιμάται ότι οδήγησε σε μια αύξηση της λαμπρότητας των ακτίνων-Χ, που προέρχονται από ένα σχετικιστικά κινούμενο πίδακα. Η δε αιτία της έκρηξης του 2006 είναι ακόμη λιγότερο σαφής, αλλά θα μπορούσε να οφείλεται σε μια ξαφνική απελευθέρωση ενέργειας, όπως από μαγνητικά πεδία σε ένα δίσκο υλικού γύρω από τη μαύρη τρύπα, που ξαφνικά συνδέθηκαν μαζί και έγινε πολύ πιο ισχυρή. Τα αποτελέσματα αυτά υποδηλώνουν ότι η αδύναμη αλλά και ακανόνιστη συμπεριφορά της μαύρης τρύπας του Γαλαξία μας, μπορεί να είναι μία συνήθης ιδιότητα μιας μαύρης τρύπας σε αυτό το στάδιο της εξέλιξης κάθε γαλαξία. Οι αναζητήσεις των μαύρων οπών πραγματοποιούνται ως εξής: Ψάχνουμε να βρούμε μεγάλα ποσά μάζας που δεν μπορούν εύκολα να εξηγηθούν από τα αστέρια. Αν υπάρχει μια μεγάλη μάζα στο κέντρο του γαλαξία, τότε μερικά άστρα πρέπει να κινούνται πολύ γρήγορα όταν έρχονται κοντά σε αυτήν. Στην Ανδρομέδα οι ταχύτητες των άστρων είναι τόσο μεγάλες κοντά στο κέντρο της που πρέπει να κρύβεται εκεί τρεις ή τέσσερις φορές περισσότερη μάζα, από αυτήν που βλέπουμε στα αστέρια. Δέκα εκατομμύρια ηλιακές μάζες της ύλης συνωστισμένης σε έναν όγκο διαμέτρου λιγότερο από 5 έτη φωτός. Αυτή η διάμετρος είναι περίπου η ίδια με την απόσταση του Ήλιου έως το επόμενο κοντινότερο αστέρι. Μια μαύρη τρύπα λοιπόν είναι η πιο πιθανή εξήγηση, για το κέντρο του γαλαξία M31. Οι υπερμεγέθεις μαύρες τρύπες αποτελούν απομεινάρια της εξέλιξης των αστρικών σμηνών. Σχηματίζονται με τις μάζες χιλιάδων ή και εκατομμυρίων άστρων. Και συνεχίζουν να αυξάνονται κάθε φορά που κάποιο αντικείμενο περνάει πάρα πολύ κοντά τους. Αυτό δείχνει πως μπορεί να δουλεύουν οι ‘κινητήρες’ που τροφοδοτούν με ενέργεια τους γαλαξιακούς πυρήνες. Πιστεύουμε ότι τα γεγονότα έχουν ως εξής: Αέριο από την γύρω περιοχή πέφτει συνεχώς μέσα στη μαύρη τρύπα. Τελικά σχηματίζει ένα υπέρθερμο δίσκο που περιστρέφεται γύρω από την τρύπα με σχεδόν την ταχύτητα του φωτός, οπότε εκτοξεύει με τρομερό ρυθμό πίδακες υλικού και ακτινοβολίας που βλέπουμε σε μια μαύρη τρύπα. Η δραστηριότητα στους γαλαξιακούς πυρήνες είναι στην πραγματικότητα πολύ εντυπωσιακή Περιοχές με όγκο όσο το ηλιακό μας σύστημα μπορεί να εκπέμπουν ένα τρισεκατομμύριο φορές περισσότερη ενέργεια από τον Ήλιο. Ωστόσο, παρά τη μεγάλη κεντρική μάζα του, ο γαλαξίας της Ανδρομέδας έχει έναν από τους πιο λιγότερο ενεργούς πυρήνες. Κατά ειρωνικό τρόπο, η πιο μελετημένη εξωγαλαξιακή μαύρη τρύπα μέχρι σήμερα, της Ανδρομέδας, μπορεί να είναι ένα τέρας που λιμοκτονεί. Το Παρατηρητήριο Chandra των ακτίνων-X τράβηξε αυτή την εικόνα του γαλαξία της Ανδρομέδας (M31) για πρώτη φορά το 1999. Η μπλε κουκίδα στο κέντρο της εικόνας είναι μια "δροσερή" πηγή ακτίνων-Χ εκατομμυρίων βαθμών, όπου βρίσκεται μια υπερβαρέα μαύρη τρύπα με μάζα όσο 30 εκατομμυρίων ήλιων . Οι ακτίνες X παράγονται από την ύλη καθώς αυτή κινείται προς τη μαύρη τρύπα. Είναι επίσης εμφανείς στην εικόνα πολλές άλλες θερμότερος πηγές ακτίνων Χ, που οφείλονται πιθανώς σε δυαδικά συστήματα που εκπέμπουν ακτίνες-Χ. Σε αυτά τα συστήματα ένα αστέρι νετρονίων ή μια μαύρη τρύπα βρίσκεται σε στενή τροχιά γύρω από ένα κανονικό αστέρι.

Ο χάρτης του βαρυτικού πεδίου του αλλάζει το σχήμα του πλανήτη. Ο ακριβέστερος μέχρι σήμερα χάρτης του βαρυτικού πεδίου της Γης παρουσιάστηκε την Πέμπτη από τον ESA (Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος). Στο νέο χάρτη του ευρωπαϊκού δορυφόρου Goce, η υδρόγειος δεν μοιάζει με την τέλεια σφαίρα που συνήθως φανταζόμαστε. Έχει εντελώς ανώμαλο σχήμα που θυμίζει πατάτα, καθώς η μάζα του πλανήτη δεν είναι ομοιόμορφα κατανεμημένη. Η τεράστια μάζα των Ιμαλαΐων, για παράδειγμα, σχηματίζει ένα μεγάλο εξόγκωμα στην περιοχή της Ασίας. Από τεχνική άποψη, ο χάρτης του Goce είναι ένα γεωειδές: είναι η επιφάνεια ενός ιδεατού παγκόσμιου ωκεανού, η οποία διαμορφώνεται αποκλειστικά από τη βαρύτητα, χωρίς την επίδραση της παλίρροιας και των ωκεάνιων ρευμάτων. Στοιχεία για ωκεανούς και σεισμούς Παρουσιάζοντας τον χάρτη σε ειδική εκδήλωση στο Μόναχο, ερευνητές της ESA επισήμαναν ότι τα νέα δεδομένα είναι πολύτιμα για τη μελέτη της δυναμικής των ωκεανών: την παρακολούθηση των θαλάσσιων ρευμάτων και τη μέτρηση της ανόδου της στάθμης της θάλασσας. Τα δεδομένα της αποστολής Goce «θα μας αποκαλύψουν τη δυναμική τοπογραφία και τα μοτίβα της κυκλοφορίας των ωκεανών με πρωτοφανή ποιότητα και ανάλυση» σχολίασε ο Δρ Ράινερ Ρούμελ, καθηγητής του Τεχνικού Πανεπιστημίου του Μονάχου. Επιπλέον, οι παρατηρήσεις του Goce αναμένεται να προσφέρουν νέα στοιχεία για το μηχανισμό γέννησης των σεισμών, δεδομένου ότι οι σεισμικές δονήσεις αφήνουν χαρακτηριστικές υπογραφές στα βαρυτικά δεδομένα. Ο Goce εκτοξεύτηκε το Μάρτιο του 2009 και σήμερα «έχει αρκετά καύσιμα για να συνεχίσει να μετρά τη βαρύτητα μέχρι τα τέλη του 2012» ανέφερε ο Δρ Ρούμελ. Για να χαρτογραφήσει τη δύναμη της βαρύτητας σε τρεις διαστάσεις, ο δορυφόρος είναι εξοπλισμένος με έξι εξαιρετικά ευαίσθητα επιταχυνσιόμετρα. Διαθέτει ακόμα έναν προηγμένο κινητήρα ιόντων, ώστε να μπορεί να διορθώνει ανά πάσα στιγμή την τροχιά του. Περισσότερα: http://www.esa.int/esaCP/SEMD4G6UPLG_Greece_0.html http://www.esa.int/SPECIALS/GOCE/index.html Οι πρώτες εικόνες του Ερμή.Γεμάτο μικρούς και μεγάλους κρατήρες το έδαφος του πλανήτη. Εν αρχη kmatzaro: http://www.astrovox.gr/forum/viewtopic.php?t=14210 Τις πρώτες φωτογραφίες από τον Ερμή έχουν εδώ και λίγες ώρες στην διάθεση τους οι επιστήμονες. Το διαστημικό σκάφος Messenger που είναι το πρώτο που τέθηκε σε τροχιά γύρω από τον πλανήτη άρχισε να στέλνει δεδομένα και πληροφορίες. Μέσα σε λίγες ώρες το ερευνητικό σκάφος έστειλε περισσότερες από 300 κοντινές εικόνες της επιφάνειας του Ερμή οι οποίες αποκαλύπτουν ένα τοπίο ανάλογο με αυτό της Σελήνης δηλαδή γεμάτο κρατήρες. Το Messenger εστίασε αρχικά τον φωτογραφικό του φακό στον κρατήρα Ντεμπισί που έχει λάβει το όνομα του από τον κορυφαίο Γάλλο συνθέτη. Στην πραγματικότητα ο κρατήρας Ντεμπισί δεν είναι ένας μεμονωμένος κρατήρας αλλά μια περιοχή γεμάτη από μεγαλύτερους και μικρότερους κρατήρες. Η αποστολή του Messenger Η αποστολή του ερευνητικού σκάφους έχει σχεδιαστεί ώστε να διαρκέσει 12 μήνες και έχει δύο βασικούς στόχους. Το σκάφος θα συλλέξει στοιχεία που θα βοηθήσουν τους επιστήμονες να διαπιστώσουν γιατί ο ο Ερμής είναι ο πυκνότερος πλανήτης στο Ηλιακό Σύστημα. Επίσης θα διερευνήσει την ενδεχόμενη ύπαρξη πάγου στους κρατήρες των δύο πόλων του. Κατά την κίνηση του γύρω από τον Ερμή το Messenger θα τον πλησιάζει κάποιες φορές σε απόσταση μόλις 200 χιλ. από την επιφάνεια του γεγονός που εκτός των άλλων θα βοηθήσει σημαντικά στην αποκάλυψη διαφόρων περιοχών του για τις οποίες οι επιστήμονες έχουν στην διάθεση τους ελάχιστα ή και καθόλου στοιχεία. Το μοναδικό διαστημικό ερευνητικό σκάφος που έχει επισκεφτεί τον Ερμή ήταν το Mariner 10 της NASA πριν από 35 χρόνια. Όμως έκανε ένα σύντομο πέρασμα από αυτόν και φυσικά χωρίς να διαθέτει τα σημερινά προηγμένα συστήματα εξερεύνησης κατάφερε να συλλέξει λίγα στοιχεία και μόνο από το 45% της επιφάνειας του.