Δροσος Γεωργιος

Το Επανδρωμένο διαστημόπλοιο "Soyuz TMA-04M» ξεκίνησε για τον ΔΔΣ! Σύμφωνα με το πρόγραμμα της πτήσης του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού (ΔΔΣ) και τις υποχρεώσεις της ρωσικής πλευράς σχετικά με αυτό το διεθνές σχέδιο στις 7:01:23 ωρα Μόσχας (GMT) από το Μπαϊκονούρ ξεκίνησε το επανδρωμένο διαστημικό σκάφος μεταφοράς (TLC) "Σογιούζ TMA-04M. " Ο σκοπός η παράδοση στον ISS τρίων κοσμοναυτών-αποστολή (ISS-31) Το πλήρωμα του "Σογιούζ TMA-04M," οι Ρώσοι κοσμοναύτες Γκενάντι Padalka (διοικητής) και Σεργκέι Revin (μηχανικός πτήσης του οχήματος) και ένας Αμερικανός αστροναύτης ο Ιωσήφ Acaba (ιπτάμενος μηχανικός διαστημοπλοίων-2). Το πλοίο τέθηκε σε τροχιά αναφοράς με τις ακόλουθες παραμέτρους: η κλίση του 51,67 βαθμούς, το ελάχιστο ύψος είναι 200,7 χιλιόμετρα, μέγιστο - 246,36 χιλιόμετρα, τροχιακή περίοδο - 88,68 λεπτά. Τα ενσωματωμένα συστήματα του διαστημοπλοίου λειτουργούν κανονικά. Σύμφωνα με τα στοιχεία τηλεμετρίας και τις εκθέσεις του πληρώματος που εργάζονται στον ΔΔΣ το σύστημα λειτουργεί κανονικά. Ο σταθμός είναι έτοιμος να δέσει με το πλοίο. Στον ΔΔΣ εργάζονται ο κοσμοναύτης Όλεγκ Kononenko (Roscosmos), ο αστροναύτης Donald Pettit (NASA) και Αντρέ Kuipers (ΕΟΔ). Το «Σογιούζ TMA-04M» θα συνδεθει στον ΔΔΣ στις 17 Μάη 2012, στις 8:38 GMT.

Θα μπορούσε το ήλιο-3(Σελήνη) να λύσει πραγματικά τα ενεργειακά προβλήματα της Γης; Φυσικοί πιστεύουν ότι το ισότοπο ήλιο-3 θα μπορούσε να προσφέρει το σύνολο των ενεργειακών μας αναγκών στο μέλλον. Με καμία απολύτως ρύπανση. Το ήλιο-3 είναι ελαφρώς διαφορετικό από το αέριο που γεμίζει τα μπαλόνια των γενεθλίων. Αντίθετα, το ήλιο-3 είναι ένα σταθερό ισότοπο του ηλίου που του λείπει ένα νετρόνιο, με αυτό το χαμένο νετρόνιο επιτρέπεται να παράγει καθαρή ενέργεια. Το φεγγάρι έχει ένα τεράστιο απόθεμα του ηλίου-3 στην επιφάνειά του, αλλά είναι το ήλιο-3 πραγματικά η απάντηση στα προβλήματα της ενέργειας στη Γη μας; Δύο τύποι αντιδράσεων σύντηξης κάνουν χρήση του ηλίου-3 για την παραγωγή καθαρής ενέργειας. Η πρώτη χρησιμοποιεί το δευτέριο που αντιδρά με το ήλιο-3, για να παράγει ήλιο-4 και ένα πρωτόνιο. Το δεύτερο είδος των αντιδράσεων χρησιμοποιεί δύο άτομα ηλίου-3 για να δημιουργήσει ήλιο-4 και δύο πρωτόνια. Περισσότερα: http://www.astrovox.gr/forum/viewtopic.php?t=15203 Ένα από τα καλύτερα σημεία της προτεινόμενης αντίδρασης του ηλίου-3 είναι η παντελής έλλειψη ραδιενεργών υποπροϊόντων. Δεν εκπέμπονται νετρόνια και δεν αφήνουν πίσω τους ισότοπα, που θα μπορούσαν να δώσουν ραδιενέργεια. Το πρωτόνιο είναι ένα ιδιαίτερα καλό προϊόν, επειδή η καθαρή ενέργεια μπορεί να αξιοποιηθεί από αυτό το αδέσποτο πρωτόνιο όταν εισέλθει μέσα σε ένα ηλεκτροστατικό πεδίο. Οι παραδοσιακές πυρηνικές αντιδράσεις σχάσης παράγουν θερμότητα, που στη συνέχεια χρησιμοποιείται για τη θέρμανση του νερού. Το καυτό νερό χρησιμοποιείται σε στροβίλους για να παράγουν ηλεκτρική ενέργεια. Στην διαδικασία της σύντηξης με το ήλιο-3, η ενέργεια δημιουργείται από την ίδια την αντίδραση, χωρίς την παρουσία δυσάρεστου ραδιενεργού υλικού για τις μελλοντικές γενιές. Η διαδικασία σύντηξης με ήλιο-3 δεν είναι απλώς θεωρητική – το Ινστιτούτο Τεχνολογίας στο Πανεπιστήμιο του Wisconsin-Madison έχουν πραγματοποιηθεί με επιτυχία πειράματα σύντηξης που συνδυάζει δύο πυρήνες του ηλίου-3. Οι εκτιμήσεις τοποθετούν την αποτελεσματικότητα των αντιδράσεων σύντηξης του ηλίου-3 σε 70%, για σύγκριση το κάρβουνο και το φυσικό αέριο για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας έχουν απόδοση κάπου 20%. Το ήλιο-3 μεταδίδεται με τους ηλιακούς ανέμους, αλλά το γήινο μαγνητικό πεδίο αναγκάζει το ισότοπο αυτό να απομακρυνθεί μακριά. Χάρη στο αμελητέα μαγνητικό πεδίο του το φεγγάρι επιτρέπει στο ήλιο-3 να καθίσει πάνω στον ρεγκόλιθο, το στρώμα του βράχου και της σκόνης που καλύπτει το φεγγάρι. Η ύπαρξη του ηλίου-3 στη Σελήνη επαληθεύεται από δείγματα που έφεραν πίσω οι αποστολές Απόλλων και Luna. Ο γεωλόγος και αστροναύτης Harrison Schmitt απέκτησε και ανέλυσε πάνω από 200 κιλά σεληνιακών βράχων που πάρθηκαν κατά τη διάρκεια της αποστολής Απόλλων 17 το 1972. Το ήλιο-3 υπάρχει στη Γη μας, αλλά σε πολύ μικρές ποσότητες. Το τρίτιο (υδρογόνο με δύο νετρόνια, ή το δευτέριο με ένα νετρόνιο) με φυσικό τρόπο διασπάται σε ήλιο-3 με την πάροδο του χρόνου. Το ήλιο-3, επίσης, δημιουργείται παραδόξως κι ως υποπροϊόν των δοκιμών πυρηνικών όπλων. Οι ΗΠΑ έχουν αποθέματα ηλίου-3 μόνο 30 κιλά, πολύ λιγότερο από τους θεωρητικούς 25 τόνους του ηλίου-3 που είναι απαραίτητο για να λύσει τις ενεργειακές ανάγκες της χώρας αυτής σε ένα χρόνο. Η απόκτηση του ηλίου-3 από το ‘κάλυμμα’ του σεληνιακού εδάφους δεν θα είναι εύκολη. Οι καλύτερες δυνατές εκτιμήσεις του ηλίου-3 που περιέχει είναι 50 μέρη ανά δισεκατομμύριο στο σεληνιακό έδαφος, άρα πρέπει να συγκεντρώσουμε εκατομμύρια τόνους σεληνιακού εδάφους για να συλλέξουμε αρκετό ήλιο-3 για να είναι χρήσιμο σε αντιδράσεις σύντηξης στη Γη. Θα πρέπει να είμαστε τόσο πρόθυμοι να αφαιρέσουμε μετάλλευμα από το φεγγάρι και να καταστρέψουμε την επιφάνειά του για να έχουμε μια καθαρή πηγή ενέργειας για τη Γη; Μετά την εξόρυξη του σεληνιακού βράχου, το ήλιο-3 χωρίζεται με τη θέρμανση της μάζας του πάνω από 600 βαθμούς Κελσίου, μια διαδικασία που καταναλώνει μεγάλη ποσότητα ενέργειας. Και εν τω μεταξύ, η μεταφορά μεγάλων ποσοτήτων ηλίου-3 στη Γη θα είναι άλλο ένα πρόβλημα. Ένα διαστημικό σκάφος θα ήταν πιθανό να μεταφέρει μόνο μερικούς τόνους ηλίου-3 ως φορτίο, για να πούμε ότι θα έχουμε αρκετό ήλιο-3 για τις ενεργειακές ανάγκες του πλανήτη. Έτσι, είναι πιθανό ότι το ήλιο-3 είναι πιο πιθανό να γίνει πηγή καυσίμων για τις σεληνιακές αποικίες, εξαλείφοντας την ανάγκη για συμπληρωματικές προμήθειες καυσίμων και δαπανηρές πτήσεις προς και από τη Γη. Λόγω της προσπάθειας και της ενέργειας που απαιτείται για την εξόρυξη του ηλίου-3, τη θερμότητα, και τη μεταφορά προς τη Γη, δεν θα είναι μια φθηνή πηγή ενέργειας, αλλά μια καθαρή εναλλακτική λύση, που πιθανόν να πρέπει να στραφούμε στα επόμενα 100 χρόνια. Τα συχνά ταξίδια στο φεγγάρι μπορεί επίσης να ανοίξουν την σεληνιακή τουριστική βιομηχανία, καθώς οι επιβάτες θα ταξιδεύουν μαζί με τα μεταλλικά κουτιά του ηλίου-3 που προορίζονται για χρήση σε αντιδράσεις σύντηξης πίσω στη Γη. Ποιοί όμως θα εκμεταλλευτούν και θα ελέγχουν τις ενεργειακές πηγές της Σελήνης; Το καλύτερο θα είναι να υπάρχει μια ομάδα κρατών κι όχι μια ιδιωτική εταιρεία. Η ρωσική εταιρεία Energia ισχυρίστηκε το 2006 ότι θα έχει μια μόνιμη βάση στο φεγγάρι το 2015 και θα αρχίσει τη συγκομιδή του ηλίου-3 από το 2020. Όμως, η εταιρεία φαίνεται να είναι πολύ πίσω στο χρονοδιάγραμμα για να γίνουν αυτοί οι ισχυρισμοί πραγματικότητα. Ένα μονοπώλιο στην καθαρή ενέργεια θα εκτοξεύσει κάθε μεγάλο έθνος σε "υπερισχυρό" έθνος. Μήπως θα το δούμε αυτό να συμβαίνει τον επόμενο αιώνα; Αλλά ακόμη και αν τα αποθέματα του ηλίου-3 της Σελήνης κοστίζουν πολύ ακριβά για να μεταφερθούν πίσω στη Γη, ο μοναδικός μας φυσικός δορυφόρος μας, θα μπορούσε μια μέρα να γίνει διαστημικό "βενζινάδικο" για τα σκάφη που θα ταξιδεύουν στο διάστημα, καθώς η ανθρωπότητα θα ταξιδεύει προς τα αστέρια. Πηγή: io9.com Σχόλιο:Ειναι λάθος η εκτίμηση για το κόστος μεταφοράς του ηλίου-3 γιατι η ανάπτυξη της Σελήνης θα μειώσει αισθητα το κόστος και οι πτησεις θα ειναι συνεχείς και συχνές εξάλλου η ανάγκη για νέες πηγές ενέργειας(το πετρέλαιο δεν είναι ατελείωτο) μαζί με το πρόβλημα υπερθέρμανσης του Πλανήτη κανουν την λύση της πυρηνικής σύντηξης την τέλεια λύση. Εξάλλου εδω μιλάνε για Ορυχεία σε κοντινούς αστεροειδείς «από την επόμενη δεκαετία»(Δημοσίευση 25/4/2012) με κοστος δις δολ. http://www.astrovox.gr/forum/viewtopic.php?t=15547

Στο Γαλαξία μας μπορεί να υπάρχουν 1000 φορές περισσότεροι πλανήτες από αστέρια. Μερικές εκατοντάδες χιλιάδες δισεκατομμύρια πλανήτες στο μέγεθος της Γης που κινούνται ελεύθερα, μπορεί να υπάρχουν στον χώρο ανάμεσα στα άστρα του Γαλαξία μας, υποστηρίζει μια διεθνή ομάδα επιστημόνων στο Astrophysics and Space Science. Σημειώνουν δε ότι αυτοί οι πλανήτες θα μπορούσαν να έχουν και εξωγήινη ζωή. Οι επιστήμονες προτείνουν ότι αυτοί οι πλανήτες που φέρουν ζωή ξεκίνησαν να υπάρχουν στις απαρχές του Σύμπαντος λίγα εκατομμύρια χρόνια από το Big Bang, και ότι αυτοί φτιάχνουν το μεγαλύτερο τμήμα της «χαμένης μάζας» των γαλαξιών. Υπολογίζουν ότι ένα τέτοιο πλανητικό σώμα θα διασχίζει το εσωτερικό του ηλιακού συστήματος κάθε 25 εκατομμύρια χρόνια κατά μέσον όρο και κατά τη διάρκεια της κάθε διέλευσης, ζωδιακή σκόνη, συμπεριλαμβανομένης ενός τμήματος των ζωντανών κυττάρων του ηλιακού μας συστήματος, θα εμφυτεύεται στην επιφάνεια του. Αυτοί οι ελεύθερα κυμαινόμενοι πλανήτες θα έχουν τότε την πρόσθετη ιδιότητα της ανάμιξης των προϊόντων της τοπικής βιολογικής εξέλιξης σε μία γαλαξιακή κλίμακα. Από το 1995, όταν αναφέρθηκε ο πρώτος εξωηλιακός πλανήτης, το ενδιαφέρον για την αναζήτηση πλανητών έχει φθάσει στα ύψη. Οι 750 περίπου ανιχνεύσεις εξωπλανητών είναι όλοι τους πλανήτες σε τροχιά γύρω από αστέρια και δεν υπάρχουν ρεαλιστικές δυνατότητες για να είναι υποψήφιοι κόσμοι με εξωγήινη ζωή. Η δυνατότητα να υπάρχει ένας πολύ μεγαλύτερος αριθμός πλανητών προτάθηκε για πρώτη φορά σε προηγούμενες μελέτες, όπου μετρήθηκαν τα φαινόμενα του βαρυτικού εστιασμού των μακρινών κβάζαρ, μέσω παρεμβολής αντικειμένων μεγέθους ενός πλανήτη. Πρόσφατα δε αρκετές ομάδες ερευνητών έχουν προτείνει ότι μερικά δισεκατομμύρια τέτοια αντικείμενα θα μπορούσαν να υπάρχουν στον Γαλαξία. Η νέα έρευνα έχει ανεβάσει το γενικό σύνολο των πλανητών σε μερικές εκατοντάδες χιλιάδες δισεκατομμύρια σε κάθε γαλαξία – καθένας από τους οποίους φιλοξενεί την κληρονομιά αρχαίας κοσμικής αρχέγονης ζωής. Πηγή: science20

Κρατήρας του Ερμή γίνεται διάσημος για 15 λεπτά. Ο Andy Warhol (1928 — 1987), ήταν ένας αμερικανός καλλιτέχνης - ζωγράφος, γλύπτης, κινηματογραφιστής, συγγραφέας και συλλέκτης - πρωτοπόρος του κινήματος της Ποπ Αρτ. Ήταν εκείνος που είπε την προφητική φράση “στο μέλλον όλοι θα μπορούν να γίνουν διάσημοι για 15 λεπτά”. Η Διεθνής Αστρονομική Ένωση http://messenger.jhuapl.edu/news_room/details.php?id=219 ανακοίνωσε πρόσφατα τα ονόματα 23 κρατήρων που βρίσκονται στην επιφάνεια του Ερμή. Ένας από αυτούς φέρει το όνομα του διάσημου καλλιτέχνη Andy Warhol. Η τετραπλή εικόνα του κρατήρα που έδωσε στη δημοσιότητα η αποστολή Messenger παραπέμπει στις μεταξοτυπίες με διάσημους σταρ που έκανε ο Warhol. Με την πρόσφατη ανακοίνωση των 23 νέων ονομάτων, συμπληρώνονται τώρα 76 επίσημα (και καλλιτεχνικά) ονόματα σε κρατήρες του Ερμή από τον Ιανουάριο του 2008, όταν έγινε το πρώτο πέρασμα του διαστημικού σκάφους Messenger από τον πλανήτη. http://www.universetoday.com/95161/warhol-crater-gets-its-15-minutes-of-fame/

Ο τεράστιος νεκρός δορυφόρος Envisat θα παραμείνει σε τροχιά για 150 χρόνια. Η περίπτωση του ευρωπαϊκού δορυφόρου Envisat, ο οποίος έπαψε να επικοινωνεί με τη Γη τον Απρίλιο και θεωρείται πια νεκρός, αναδεικνύει το διογκούμενο πρόβλημα των διαστημικών σκουπιδιών και τον κίνδυνο που εγκυμονούν για διερχόμενες αποστολές. Ο Envisat, o βαρύτερος δορυφόρος γεωσκόπησης που έχει εκτοξευτεί ποτέ, είναι πλέον ένα από τα μεγαλύτερα διαστημικά σκουπίδια. Το κύριο σώμα του έχει διαστάσεις 9 επί 5 μέτρα, ωστόσο οι ηλιακοί συλλέκτες που τον τροφοδοτούσαν με ενέργεια έχουν άνοιγμα 14 μέτρα. Η ευρωπαϊκή διαστημική υπηρεσία ESA είχε εκτιμήσει το 2010 ότι, μετά τη λήξη της αποστολής του, ο Envisat θα χρειαζόταν έως και 150 χρόνια για να πέσει στη Γη. Τίποτα δεν μπορεί να γίνει για να επιταχυνθεί η πτώση του ογκώδους διαστημικού σκουπιδιού. Δεδομένου όμως ότι όλο και περισσότεροι επιστήμονες ζητούν να ληφθούν μέτρα για την ενεργή απομάκρυνση των σκουπιδιών που κινούνται σε τροχιά, η ESA θα μπορούσε στο μέλλον να υλοποιήσει ένα από τα σχέδια που έχουν προταθεί για τον εκτροχιασμό των παλιών δορυφόρων. «Ο Envisat θα μπορούσε να γίνει ο στόχος μιας μελλοντικής αποστολής απομάκρυνσης τροχιακών συντριμμιών» είπε ο Νικ Τζόνσον, επιστημονικός διευθυντής του Γραφείου Τροχιακών Συντριμμιών στο Διαστημικό Κέντρο Johnson της NASA. Η NASA θα παρακολουθεί τώρα τον Envisat και θα ενημερώνει τους διαχειριστές δορυφόρων όταν το σκουπίδι πλησιάσει σε ακτίνα ενός χιλιομέτρου.

Βαρυτικές επιδράσεις αποκαλύπτουν νέο εξωπλανήτη. Ακολουθώντας τα βήματα του Γάλλου μαθηματικού Urbain Le Verrier, ο οποίος προέβλεψε την ύπαρξη του Ποσειδώνα αναλύοντας μικρές αποκλίσεις στην τροχιά του Ουρανού, πριν περίπου 150 χρόνια, μια ομάδα αστρονόμων πρόσφατα ήταν σε θέση να συμπεράνει την ύπαρξη ενός δεύτερου εξωπλανήτη σε ένα σύστημα, όπου ήταν ορατός μόνο ο ένας. Ερευνητές με επικεφαλής τον David Nesvorny του Southwest Research Institute (SwRI) ήταν η πρώτη ομάδα που έχει ανακαλύψει ένα εξωγήινο κόσμο έξω από το ηλιακό σύστημα με αυτή την τεχνική. Λεπτομέρειες για το πώς διεξήχθη η έρευνα εμφανίζεται στο περιοδικό Science. Η ομάδα χρησιμοποίησε τη θεωρία βαρυτικών διαταραχών και πολύπλοκες υπολογιστικές μεθόδους για να αναπτύξει μια προσομοίωση, εξηγώντας έτσι τις βαρυτικές επιδράσεις που έβλεπαν στον ορατό εξωπλανήτη στο αστρικό σύστημα KOI-872. Οι ερευνητές είχαν προηγουμένως εντοπίσει ένα άστρο (το ΚΟΙ 872) με έναν εξωπλανήτη γύρω του, o οποίος κάνει μία πλήρη τροχιά κάθε 34 μέρες. Όμως στη συνέχεια πρόσεξαν ότι υπήρχαν μεγάλες αποκλίσεις χρόνου, της τάξης άνω των δύο ωρών, στις περιοδικές διελεύσεις του εξωπλανήτη μπροστά από το άστρο του. Οι επιστήμονες υποψιάστηκαν ότι είναι η παρουσία ενός δεύτερου σώματος που προκαλεί αυτές τις ανωμαλίες στην τροχιά του πρώτου πλανήτη. Μέσα από υπολογιστικά μοντέλα, δηλώνουν πλέον πεπεισμένοι ότι ανακάλυψαν έναν δεύτερο εξωπλανήτη στο ίδιο αστρικό σύστημα, παρόλο που αυτός έχει τέτοια τροχιά ώστε, αντίθετα με τον πρώτο, δεν παρεμβάλλεται ανάμεσα στο άστρο του και στο «Κέπλερ». Ο δεύτερος αυτός εξωπλανήτης εκτιμάται ότι έχει περίπου το μέγεθος του Κρόνου και κάνει μία πλήρη περιφορά γύρω από το άστρο του κάθε 57 μέρες. Σύμφωνα με τον Νεσβόρνι, υπολογίζεται ότι υπάρχει και ένας τρίτος εξωπλανήτης γύρω από το ίδιο άστρο, ο οποίος έχει περίπου διπλάσια διάμετρο από τη Γη (γι' αυτό λέγεται και «σούπερ-Γη») και κάνει μία περιφορά κάθε 6,77 μέρες. Κανείς από αυτούς τους εξωπλανήτες δεν φαίνεται να ανήκει στην κατοικήσιμη ζώνη, όπου θα μπορούσε να υπάρχει νερό και να φιλοξενείται ζωή. Αυτά τα αντικείμενα είχαν επισημανθεί από το τηλεσκόπιο Κέπλερ της NASA, που εκτοξεύτηκε ειδικά για να ανακαλύψει κόσμους σαν τη Γη γύρω από μακρινά αστέρια. Μέχρι στιγμής, η αποστολή έχει επιστρέψει πάνω από 2.300 αποτελέσματα. Οι αστρονόμοι μάλιστα έχουν επιβεβαιώσει πάνω από 750 εξωπλανήτες μέχρι τώρα. "Ανάμεσα στα σημερινά τηλεσκόπια για την ανίχνευση πλανητών γύρω από μακρινά αστέρια, το Κέπλερ που ξεκίνησε το 2009 είναι ο πρωταθλητής μεταξύ τους," εξηγεί ο Nesvorny. Οι ειδικοί της NASA λένε ότι ο κυνηγός των πλανητών παρακολουθεί συνεχώς περισσότερα από 150.000 αστέρια σε ένα στενό τμήμα του ουρανού. Με τον καιρό, εμφανίζονται λεπτές διαφορές στη φωτεινότητα σε αυτά τα αστέρια. Αυτές οι μικρο-αλλαγές μπορεί να είναι μια ένδειξη ενός εξωπλανήτη που κινείται ανάμεσα στο τηλεσκόπιο και τα άστρα-στόχους του. Για να επιβεβαιώσει ένα εξωγήινο κόσμο, το Κέπλερ θα πρέπει να κάνει τουλάχιστον τρία περάσματα. «Για ένα πλανήτη που βρίσκεται σε τροχιά γύρω από ένα άστρο, που παρακολουθεί το Κέπλερ, οι ιδιότητες απόσταση, χρόνος και άλλες ιδιότητες θα πρέπει να είναι αναλλοίωτες στο χρόνο," εξηγεί ο David Kipping του Κέντρου για την Αστροφυσική στο Χάρβαρντ (CfA). "Αρκετά αποτελέσματα, ωστόσο, μπορούν να παράγουν αποκλίσεις από τον τρόπο που ανακαλύπτει το Κέπλερ τους πλανήτες, έτσι ώστε η απόσταση των διελεύσεων να μην είναι αυστηρά περιοδικό”, προσθέτει. Κι αυτό μπορεί να οφείλεται σε ένα κρυφό εξωπλανήτη που κι αυτός βρίσκεται σε τροχιά γύρω από το άστρο. Η βαρύτητα του μπορεί να έλξει τους άλλους πλανήτες, αναγκάζοντας τους να αποκλίνουν από τις τροχιές τους έστω και λίγο. Μερικές αστρικές διελεύσεις μπορεί να καθυστερήσουν σε σχέση με τις άλλες. Αναλύοντας αυτές τις παραλλαγές, η ερευνητική ομάδα ήταν σε θέση να συμπεράνει την ύπαρξη ενός αόρατου πλανήτη στο σύστημα KOI-872. "Γρήγορα έγινε φανερό σε όλους μας ότι ένα μεγάλο κρυφό αντικείμενο πρέπει να έλκει τον διερχόμενα πλανήτη. Για να το θέσουμε πιο απλά, εάν ένα τρένο φτάνει στο σταθμό δύο ώρες πιο αργά, πρέπει να υπάρχει ένας πολύ καλός λόγος γι ‘αυτό. Το πρόβλημα ήταν να βρούμε τι ήταν αυτό," καταλήγει ο Nesvorny. Πηγή: SoftPedia

Ο Ήλιος κινείται μέσα στον Γαλαξία πιο αργά από ό,τι νομίζαμε. O Ήλιος κινείται στο διαστρικό διάστημα πιο αργά από ό,τι είχε εκτιμηθεί μέχρι σήμερα, γεγονός που σημαίνει ότι η Γη είναι πιθανότατα καλύτερα προστατευμένη από τις εισερχόμενες κοσμικές ακτίνες, αποκαλύπτει μελέτη που δημοσιεύεται στο Science. http://www.sciencedaily.com/releases/2012/05/120510141957.htm H μελέτη βασίστηκε στα δεδομένα του ΙΒΕΧ (Εξερευνητής Διαστρικού Ορίου), ενός δορυφόρου που καταγράφει αλληλεπιδράσεις σωματιδίων και χαρτογραφεί το όριο του Ηλιακού Συστήματος. http://www.nasa.gov/mission_pages/ibex/index.html Τροφοδοτώντας τα δεδομένα του ΙBEX σε ένα υπολογιστικό μοντέλο, Αμερικανοί ερευνητές υπολόγισαν ότι ο Ήλιος κινείται στο διαστρικό μέσο με ταχύτητα 83.700 χιλιομέτρων την ώρα, περίπου 11.000 χιλιόμετρα την ώρα πιο αργά από ό,τι είχε εκτιμηθεί. Η αναθεώρηση της εκτίμησης προς τα κάτω, επισημαίνουν οι ερευνητές, έχει σημασία για την κατανόηση της δομής του εξωτερικού ορίου του Ηλιακού Συστήματος. Ο Ήλιος και οι πλανήτες περιβάλλονται από μια «φούσκα» φορτισμένων σωματιδίων, τα οποία πηγάζουν από το μητρικό μας άστρο και κινούνται σφαιρικά προς τα έξω. Εδώ και αρκετές δεκαετίες, οι αστροφυσικοί πίστευαν ότι η ηλιόσφαιρα κινείται με τόσο μεγάλη ταχύτητα ώστε, καθώς συγκρούεται με σωματίδια του διαστρικού μέσου, παραμορφώνεται και σχηματίζει το λεγόμενο τοξοειδές κύμα κρούσης -έναν σχηματισμό παρόμοιο με το κύμα που σχηματίζει μπροστά της η πλώρη ενός πλοίου. Τέτοια κύματα κρούσης έχουν εξάλλου παρατηρηθεί μπροστά από άλλα άστρα που περνούν με μεγάλη ταχύτητα μέσα από νεφελώματα. Τώρα, όμως, η νέα εκτίμηση της ταχύτητας του Ήλιου δείχνει ότι η πίεση του διαστρικού υλικού που ρέει πάνω στην ηλιόσφαιρα δεν είναι αρκετή για το σχηματισμό κύματος κρούσης. «Δεδομένου ότι επί τρεις δεκαετίες μελετούσα το τοξοειδές κύμα κρούσης, έμεινα πραγματικά άναυδος όταν συνειδητοποίησα ότι δεν υπάρχει καν» σχολίασε ο Ντέιβιντ ΜακΚόμας του Ερευνητικού Ινστιτούτου Soutwest στο Τέξας, επικεφαλής της μελέτης. Όμως το γεγονός ότι η ηλιόσφαιρα δεν σχηματίζει κύμα κρούσης είναι στην πραγματικότητα καλά νέα για τη Γη: δεδομένου ότι δεν πιέζεται αρκετά ώστε να παραμορφώνεται και να εξασθενίζει, η ηλιόσφαιρα αναχαιτίζει καλύτερα τις λεγόμενες κοσμικές ακτίνες, φορτισμένα σωματίδια που θεωρούνται άκρως επικίνδυνα. Όπως μάλιστα επισημαίνει ο Δρ ΜακΚόμας, η ύπαρξη μιας υγιούς αστρόσφαιρας γύρω από οποιοδήποτε άστρο είναι πιθανότατα απαραίτητη για την εμφάνιση ζωής, αλλιώς οι πλανήτες ουσιαστικά θα αποστειρώνονταν από την κοσμική ακτινοβολία. Και αυτό σημαίνει ότι είναι πιθανότερο να ανακαλύψουμε εξωγήινη ζωή σε άστρα που δεν σχηματίζουν κύματα κρούσης καθώς κινούνται. Βίντεο: Ο Ηλιος εισέρχεται στο Τοπικό Νέφος. Το ηλιακό μας σύστημα κινείται προς το Τοπικό Νέφος, ένα διαστρικό νεφέλωμα με κοσμική ακτινοβολία. Οι επιστήμονες εκφράζουν την ανησυχία τους επειδή η «συνάντηση» του ηλιακού μας συστήματος με διαστρικά νεφελώματα συνδέεται με περιόδους όπου στη Γη εκδηλώθηκε μαζική εξαφάνιση ειδών. Κατά την τροχιακή του κίνηση στο κέντρο του Γαλαξία το ηλιακό μας σύστημα περνά μέσα από διαφόρων ειδών νεφελώματα τα οποία έχουν δημιουργηθεί από εκρήξεις σουπερνόβα. Αυτά τα νεφελώματα αποτελούνται από αέρια, σκόνη αλλά και σωματίδια υψηλής ενέργειας, τη γνωστή κοσμική ακτινοβολία. Οταν ο Ηλιος περνά σχετικά γρήγορα μέσα από αυτά τα νεφελώματα, οι αλληλεπιδράσεις που προκαλούνται δημιουργούν ένα είδος ασπίδας που εμποδίζει την άκρως βλαβερή κοσμική ακτινοβολία να εισέλθει στο ηλιακό μας σύστημα. Αυτή τη στιγμή το ηλιακό μας σύστημα κινείται προς το Τοπικό Νέφος, ένα από τα πιο γνωστά διαστρικά νέφη της γαλαξιακής μας γειτονιάς. Επιστήμονες στις ΗΠΑ που παρατηρούν το φαινόμενο διαπίστωσαν ότι τη φορά αυτή ο Ηλιος κινείται προς το νεφέλωμα με μικρή ταχύτητα (23 χλμ/δευτ) και εκφράζουν την ανησυχία τους επειδή εκτιμούν ότι με αυτή τη ταχύτητα οι αλληλεπιδράσεις που θα προκληθούν δεν θα οδηγήσουν στη δημιουργία ασπίδας από την κοσμική ακτινοβολία. Φοβούνται λοιπόν ότι η Γη θα είναι εκτεθειμένη στη βλαβερή ακτινοβολία που τυχόν θα διαρρεύσει στο ηλιακό μας σύστημα. Οι επιστήμονες συνεχίζουν να παρατηρούν το φαινόμενο και θα αναμένουν τα δεδομένα που θα στείλουν τα προσεχή χρόνια τα δίδυμα σκάφη Voyager που βρίσκονται αυτή τη στιγμή στα σύνορα του ηλιακού μας συστήματος και ετοιμάζονται σε λίγο καιρό να το εγκαταλείψουν και να εισέλθουν στον λεγόμενο διαστρικό χώρο. Το φαινόμενο μελετούν επιστήμονες του Southwest Research Institute στο Τέξας και τα ευρήματα τους δημοσιεύθηκαν στην επιθεώρηση «Science».

Νετρίνα: αγγελιοφόροι από τον κάτω κόσμο. Τα νετρίνα, τα πιο φευγαλέα σωματίδια, θα μπορούσαν να μας αποκαλύψουν την προέλευση της Γης καθώς και την εσωτερική λειτουργία της – αλλά μόνο αν μπορούσαμε να πιάσουμε αρκετά από αυτά με σύγχρονους ανιχνευτές.Περισσότερα!!! http://www.physics4u.gr/blog/?p=5042

Πρόβα Αρειανής εξερεύνησης. Το Curiosity, ο ρομποτικός εξερευνητής που βρίσκεται καθ' οδόν για τον Αρη, βρίσκεται στο μέσο του ταξιδιού του και αναμένεται να φθάσει στον κόκκινο πλανήτη σε 89 μέρες. Η NASA έδωσε στη δημοσιότητα φωτογραφίες από τις δοκιμές που κάνει στην έρημο Μπέικερ στην Καλιφόρνια με μια ρέπλικα του Curiosity ώστε οι τεχνικοί και τα μέλη της αποστολής να είναι πανέτοιμοι για κάθε ενδεχόμενο που μπορεί να προκύψει όταν το ρομπότ ακουμπήσει το έδαφος του Αρη και είναι έτοιμο να ξεκινήσει την εξερεύνηση. Το Curiosity είναι ένα μεγάλο τροχοφόρο το οποίο εξαιτίας του μεγέθους και των πολλών και πολύπλοκων συστημάτων του δεν μπορεί να τροφοδοτείται με ηλιακούς συλλέκτες όπως οι προκάτοχοί του. Βασίζεται σε μια θερμοηλεκτρική γεννήτρια ραδιοϊσοτόπων, παρόμοια με αυτές που χρησιμοποιούνται σε πολυετείς διαπλανητικές αποστολές και είναι ικανές να λειτουργούν αδιάκοπα για δεκαετίες. Είναι εξοπλισμένο με κάμερες, τοποθετημένες σε διάφορα σημεία ώστε να καταγράφουν εικόνες από πολλές πλευρές και γωνίες λήψεις, αλλά και με πολλά όργανα όπως, για παράδειγμα, ένα λέιζερ που θα ανοίγει τρύπες στα βράχια από μακριά. Η αποστολή θα προσεδαφιστεί στον Κρατήρα Γκέιλ, μια γιγάντια τρύπα που σχηματίστηκε κατά την πρόσκρουση ενός αρχαίου αστεροειδή. Το Όρος Σαρπ υψώνεται ακριβώς στο κέντρο του κρατήρα και καταλαμβάνει το μεγαλύτερο μέρος της λεκάνης του. Το βουνό των 5 χιλιομέτρων σχηματίστηκε από πετρώματα που έλιωσαν κατά την πρόσκρουση και αναπήδησαν όπως αναπηδά η επιφάνεια του νερού μετά την πτώση μιας σταγόνας. Τα στρώματα από τα οποία αποτελείται το Όρος Σαρπ πιστεύεται ότι διατηρούν ένα αρχείο της γεωλογικής ιστορίας του Άρη εδώ και τουλάχιστον ένα δισεκατομμύριο χρόνια. Δορυφόροι έχουν ανιχνεύσει κοντά στους πρόποδες ορυκτά που σχηματίζονται μόνο παρουσία νερού. Τα ορυκτά αυτά ίσως είναι υπολείμματα μιας λίμνης που γέμιζε κάποτε τον κρατήρα, ή θα μπορούσαν να έχουν σχηματιστεί όταν η άμμος που μετέφερε ο άνεμος αντέδρασε με νερό από τον υδροφόρο ορίζοντα.

Τέλος εποχής για τον δορυφόρο Envisat. Τέλος εποχής γράφτηκε και επίσημα στον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Διαστήματος (ESA) για τον Envisat, το μεγαλύτερο επιστημονικό δορυφόρο παρατήρησης της Γης από το διάστημα, η επαφή με τον οποίο χάθηκε στις 8 Απριλίου. Οι προσπάθειες να αποκατασταθεί η επαφή με τον γιγάντιο δορυφόρο απέτυχαν τελικά και έτσι οι επιστήμονες αποδέχθηκαν πια ότι το έργο του τερματίσθηκε. Ο δορυφόρος, που έχει μέγεθος σχολικού λεωφορείου και, μεταξύ άλλων, τραβούσε θεαματικές και υψηλής ανάλυσης φωτογραφίες του πλανήτη μας από ψηλά, είχε πρόσφατα γιορτάσει τα δέκατα γενέθλιά του στο διάστημα και δεν έδειχνε να αντιμετωπίζει προβλήματα. Αρχικά, ο κόστους 2,2 δισ. ευρώ δορυφόρος σχεδιάστηκε για να λειτουργήσει πέντε χρόνια, αλλά η αποστολή του, που ξεκίνησε το 2002, ξεπέρασε τελικά τη δεκαετία. Ο δορυφόρος με τα 10 επιστημονικά όργανά του, όλα αυτά τα χρόνια, μετέδωσε πολύτιμες πληροφορίες για τους ωκεανούς, την επιφάνεια της Γης, τους πάγους και τη γήινη ατμόσφαιρα, τροφοδοτώντας με στοιχεία περίπου 2.500 επιστημονικές έρευνες. Μεταξύ άλλων, ο Envisat έχει καταγράψει τη σταδιακή υποχώρηση των αρκτικών πάγων, την άνοδο της θερμοκρασίας και της στάθμης των ωκεανών, την αύξηση της ατμοσφαιρικής ρύπανσης σε διάφορα μέρη του κόσμου, τις γεωλογικές επιπτώσεις των σεισμών και των εκρήξεων ηφαιστείων, την παρακολούθηση των φυσικών καταστροφών και των πετρελαιοκηλίδων κ.α. Οι πιθανές αιτίες για την αιφνιδιαστική σιωπή του δορυφόρου είναι πολλές. Σύμφωνα με την ESA, είναι πιθανό ότι μία ενεργειακή βλάβη μπορεί να έχει μπλοκάρει τα συστήματα τηλεμετρίας και τηλεχειρισμού του. Οι επιστήμονες υποθέτουν επίσης ότι ίσως κάποιο βραχυκύκλωμα τον έθεσε αυτομάτως σε κατάσταση «ασφαλούς λειτουργίας» για λόγους αυτοπροστασίας ή ότι μία δεύτερη παράλληλη δυσλειτουργία μπορεί να τον κατέστησε ανίκανο να δέχεται εντολές από τους σταθμούς εδάφους. Εικόνες του δορυφόρου που ελήφθησαν τόσο από επίγεια ραντάρ, όσο και από ένα άλλο γαλλικό δορυφόρο γεωεπισκόπησης, τον Pleiades, δείχνουν ότι το μεγάλο -σαν ιστίο- πάνελ συλλογής ηλιακής ενέργειας βρίσκεται στη σωστή θέση. Ο Envisat έχει μήκος περίπου εννέα μέτρα και πλάτος πέντε μέτρα, ενώ ζυγίζει γύρω στα 8.000 κιλά. Οι ειδικοί φοβούνται ότι για τα επόμενα 150 χρόνια ο εκτός λειτουργίας ογκώδης δορυφόρος θα αποτελεί ένα επικίνδυνο διαστημικό «σκουπίδι» για τη Γη. Οι τεχνικοί της ESA, παρά το επίσημο τέλος της αποστολής, θα συνεχίσουν πάντως για ένα ακόμα δίμηνο τις προσπάθειές τους για αποκατάσταση της επαφής μαζί του. Η εκτόξευση του πρώτου από τη νέα γενιά δορυφόρων γεωεπισκόπησης GMES Sentinel, που θα διαδεχτεί τον Envisat, προγραμματίζεται για το 2013.

Εστία:Ο αστεροειδής έχει μοναδικά χαρακτηριστικά και μοιάζει με τον δορυφόρο μας. Οι επιστήμονες που μελετούν τον μεγάλο αστεροειδή Εστία (Vesta) δημοσιεύουν μελέτη στην οποία έχουν συγκεντρώσει και αναλύσει όλα τα ευρήματα από την παρατήρηση του. Επιβεβαιώνεται η εκτίμηση που υπήρχε ότι η Εστία είναι ένας ιδιαίτερος αστεροειδής. Σύμφωνα με τους ειδικούς αποτελεί ένα «ειδικό απολίθωμα» του πρώιμου ηλιακού συστήματος και έχει χαρακτηριστικά όχι ενός κοινού αστεροειδή αλλά ενός μικρού πλανήτη. Μοιάζει δε αρκετά με τη Σελήνη. Η μελέτη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Science». Τον αστεροειδή εξερευνά από τον περασμένο Ιούλιο το σκάφος DAWN που τις επόμενες εβδομάδες ολοκληρώνει την αποστολή του εκεί και θα συνεχίσει το ταξίδι του για να συναντήσει και να εξερευνήσει τον αστεροειδή Ceres. Η Εστία (το ρωμαικό όνομα της οποίας είναι Vesta) έχει διάμετρο 530 χλμ, μέγεθος που την κατατάσσει στην κατηγορία των «πρωτοπλανητών», οι οποίοι αποτελούν τα απομεινάρια των συγκρούσεων μεταξύ μικρών σε μέγεθος πλανητών. Διαχρονικά αποτελεί πόλο έλξης μετεωριτών και μικρών διαστημικών βράχων οι οποίοι πέφτουν επάνω της δημιουργώντας ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον και πλούσιο γεωλογικό περιβάλλον. Σύμφωνα με τους ειδικούς ο τρόπος δημιουργίας της Εστίας και ο σχηματισμός του φλοιού, του μανδύα και του πυρήνα σιδήρου που διαθέτει είναι παρόμοιοι με της Γης και της Σελήνης. Για τον λόγο αυτό και αποφασίστηκε να γίνει εκεί μια αποστολή εξερεύνησης. Το DAWN μας έδωσε εικόνα από έναν πραγματικά μοναδικό κόσμο που δεν έχει σχέση με τους υπόλοιπους αστεροειδείς. Η πιο εντυπωσιακή ανακάλυψη είναι ένα γιγάντιο βουνό που βρίσκεται κοντά στον Νότιο Πόλο της Εστίας. Η κορυφή του ορθώνεται σε ύψος 22 χλμ από την επιφάνεια! Μια ακόμη ενδιαφέρουσα ανακάλυψη είναι ένα λαμπερό μυστηριώδες υλικό που υπάρχει στους κρατήρες της Εστίας. Οι επιστήμονες εκτιμούν ότι το μυστηριώδες υλικό βρίσκεται στο υπέδαφός της και βγαίνει στην επιφάνεια κάθε φορά που πέφτει επάνω της κάποιος μετεωρίτης. Μέχρι στιγμής πάντως δεν έχουν καταφέρει να εντοπίσουν στοιχεία για την ταυτότητα του υλικού.

Τέλος η «χειμερία νάρκη» για το Opportunity. Μετά από περίπου πέντε μήνες στασιμότητας, ο ρομποτικός εξερευνητής Opportunity άρχισε να κινείται εκ νέου στο έδαφος του Αρη. Το Opportunity που παρέμεινε καθόλη τη διάρκεια του Αρειανού χειμώνα προστατευμένο στην εσοχή ενός βράχου θα συνεχίσει να εξερευνά τον κόκκινο πλανήτη. Το Opportunity δεν ήταν απενεργοποιημένο όλο αυτό το χρονικό διάστημα αλλά συνέχισε να λειτουργεί πραγματοποιώντας διάφορα πειράματα, παρ' ότι ακινητοποιημένο. Οι επιτελείς της αποστολής αποφάσισαν ότι οι συνθήκες στον Αρη είναι πλέον κατάλληλες για να αρχίσει και πάλι το ρομποτικό σκάφος την εξερεύνηση του. Του έδωσαν εντολή να βγει από την κρυψώνα του και πριν από 48 ώρες το Opportunity έστειλε σήμα ότι έφυγε από τον βράχο και είναι έτοιμο για νέες περιπέτειες. Οι τεχνικοί αυτή τη στιγμή ελέγχουν τις λειτουργίες αλλά και τα αποθέματα ενέργειας του ρομποτικού εξερευνητή και αν όλα είναι καλά θα του αναθέσουν την πρώτη του αποστολή. Βασικός παράγοντας είναι να υπάρχει αρκετό ηλιακό φως ώστε το Opportunity που κινείται με ηλιακή ενέργεια να κινηθεί νοτιότερα από εκεί που βρίσκεται τώρα σε μια περιοχή όπου έχουν εντοπιστεί αποθέματα στερεοποιημένης λάσπης. Οι επιστήμονες εκτιμούν ότι αυτά τα αποθέματα δημιουργήθηκαν στην πρώιμη ιστορία του Αρη όταν στον πλανήτη υπήρχε ζέστη και υγρασία. Η αποστολή. To Opportunity προσεδαφίστηκε στον Αρη το 2003 μαζί με το «δίδυμό» του Spirit. Τα δυο οχήματα αναμενόταν ότι θα είχαν πάψει να είναι λειτουργικά πολύ νωρίτερα, αλλά τελικά διέψευσαν όλες τις προβλέψεις. Το Spirit σίγησε τον περασμένο Μάρτιο, όταν μια ρόδα του «κόλλησε» στο έδαφος. Το Opportunity συνεχίζει ακάθεκτο. http://www.sciencedaily.com/releases/2012/05/120509171123.htm Η ΝASA έδωσε στη δημοσιότητα την παραπάνω εικόνα από την κάμερα του Opportunity τη στιγμή που το ρομπότ έχει μόλις εγκαταλείψει την κρυψώνα του και αρχίζει να κινείται εκ νέου στην επιφάνεια του Αρη.

Το 90% των απόμακρων γαλαξιών στο Σύμπαν είναι αόρατο. Το τηλεσκόπιο Χέρσελ του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος έχει ανακαλύψει ότι οι μέχρι τώρα απαρατήρητοι μακρινοί γαλαξίες είναι υπεύθυνοι για μια κοσμική ομίχλη στην υπέρυθρη ακτινοβολία. Οι γαλαξίες είναι μερικά από τα πιο αμυδρά και πλέον μακρινά αντικείμενα που έχει δει το Herschel, και ανοίγει έτσι ένα νέο παράθυρο για τη γέννηση των άστρων στο αρχικό Σύμπαν. Οι αστρονόμοι εκτιμούν ότι οι γαλαξίες στο παρατηρούμενο σύμπαν είναι εκατοντάδες δισεκατομμύρια (ενώ υπάρχουν και επτά περίπου τρισεκατομμύριο γαλαξίες νάνοι). Εδώ είναι η ταξινόμηση που κάνουν οι αστρονόμοι για τα αντικείμενα στο ορατό σύμπαν (δηλαδή μέσα σε μια απόσταση 14 δισεκατομμύρια έτη φωτός): ■Υπερσμήνη στο ορατό σύμπαν = 10 εκατομμύρια ■Ομάδες γαλαξιών στο ορατό σύμπαν = 25 δισεκατομμύρια ■Μεγάλοι γαλαξίες στο ορατό σύμπαν = 350.000.000.000 ■Νάνοι γαλαξίες στο ορατό σύμπαν = 7 τρισεκατομμύρια ■Αστέρια στο ορατό σύμπαν = 30 δισεκατομμύρια τρισεκατομμύρια (3x10²²) Οι αστρονόμοι συνειδητοποιούν ότι μπορεί να έχουν υποτιμήσει τον αριθμό των γαλαξιών σε ορισμένα μέρη του σύμπαντος, ακόμα και το 90 τοις εκατό, σύμφωνα με τον Matthew Hayes του Παρατηρητηρίου της Γενεύης, ο οποίος ηγήθηκε της έρευνας με το πιο προηγμένο οπτικό όργανο του κόσμου – το Ευρωπαϊκό Πολύ Μεγάλο Τηλεσκόπιο (VLT) στη Χιλή, το οποίο έχει τέσσερα μεγαθήρια των 8,2 μέτρων. Έστρεψαν δύο από τα γιγάντια τηλεσκόπια σε μια καλά μελετημένη περιοχή στο βαθύ διάστημα που ονομάζεται πεδίο GOODS-South. Στην περίπτωση των πολύ μακρινών, παλιών γαλαξιών, το αποκαλυπτικά φως τους δεν μπορεί να φτάσει στη Γη, καθώς έχει αποκλειστεί από διαστρικά νέφη σκόνης και αερίου – και, ως εκ τούτου, αυτοί οι γαλαξίες δεν καταγράφονται από τους κατασκευαστές χαρτών του διαστήματος. "Οι αστρονόμοι πάντα γνώριζαν ότι έλειπαν κάποιο κλάσμα των γαλαξιών … αλλά για πρώτη φορά τώρα έχουμε μια μέτρηση. Ο αριθμός των μη μετρημένων γαλαξιών είναι σημαντικός,» δήλωσε ο Matthew Hayes. Η ομάδα πραγματοποίησε δύο σύνολα παρατηρήσεων στην ίδια περιοχή, κυνηγώντας για φως που εκπέμπεται από τους γαλαξίες που γεννήθηκαν 10 δισεκατομμύρια χρόνια πριν. Το πρώτο σύνολο εξέτασε για την λεγόμενη ακτινοβολία Lyman-άλφα, το κλασικό αποκαλυπτικό φως που χρησιμοποιείται για την κατάρτιση κοσμικών χαρτών, και που πήρε το όνομά του από τον Αμερικανό Theodore Lyman που το ανακάλυψε. Η ακτινοβολία Lyman-άλφα είναι η ενέργεια που απελευθερώνεται από τα διεγερμένα άτομα υδρογόνου. Το δεύτερο σετ παρατήρησης χρησιμοποίησε μια ειδική κάμερα που ονομάζεται HAWK-1 για να αναζητήσει μια υπογραφή που εκπέμπεται σε ένα διαφορετικό μήκος κύματος, επίσης από το υδρογόνο, το οποίο είναι γνωστό ως γραμμή υδρογόνο-άλφα (ή H-α). Η δεύτερη σάρωση απέδωσε μια ολόκληρη ομάδα φωτεινών πηγών που δεν είχαν εντοπιστεί χρησιμοποιώντας την τεχνική Lyman-άλφα. Περιλαμβάνουν μερικούς από τους πιο αμυδρούς γαλαξίες που βρέθηκαν ποτέ, φτιαγμένους σε μια εποχή που το σύμπαν ήταν απλώς ένα βρέφος. Οι αστρονόμοι συμπεραίνουν ότι οι έρευνες Lyman-άλφα μπορούν να εντοπίσουν μόνο ένα μικρό μόνο αριθμό του συνολικού φωτός που εκπέμπεται από μακρινούς γαλαξίες. Παραδόξως, το 90 τοις εκατό αυτών των μακρινών γαλαξιών μπορεί να είναι απαρατήρητοι σε αυτές τις έρευνες. "Εάν υπάρχουν 10 ορατοί γαλαξίες, θα μπορούσε να υπάρχουν εκεί έξω συνολικά εκατό”, είπε ο Hayes. Η ανακάλυψη προσθέτει νέα γνώση σχετικά με το χρονοδιάγραμμα με το οποίο σχηματίστηκαν τα αστέρια και στη συνέχεια οι γαλαξίες. Πηγή: ESO .

Ολο το νερό της Γης σε μια φούσκα. Μια ενδιαφέρουσα εκτίμηση έκαναν ειδικοί της Γεωλογικής Υπηρεσίας των ΗΠΑ για τον όγκο του νερού στη Γη. Υποστηρίζουν ότι ολο το νερό του πλανήτη θα μπορούσε να χωρέσει σε μια σχετικά μικρή φούσκα. Σύμφωνα με αυτή την εκτίμηση η φούσκα αυτή θα είχε διάμετρο 1384 χλμ. Η εκτίμηση αφορά το νερό των ωκεανών, των ποταμών των λιμνών αλλά και των υπόγειων αποθεμάτων νερού. Στον υπολογισμό συμπεριλήφθηκε και η ποσότητα του νερού που εκτιμάται ότι υπάρχει σε κάθε μορφή στον πλανήτη: στους παγετώνες, στην ατμόσφαιρα (νέφη, υδρατμοί κλπ) ακόμη και στους ζωντανούς οργανισμούς. Η εκτίμηση αποδεικνύει ότι αν και το νερό καλύπτει το 70% της επιφάνειας της Γης, η μάζα του είναι δυσανάλογα μικρή.Θα χωρούσε σε μια φούσκα με έκταση από την Γιούτα μέχρι το Κάνσας.

To «πρώτο» φως από μια σούπερ-Γαία. Ενα «υπεργήινο» φως συνελήφθη από ένα γήινο τηλεσκόπιο σηματοδοτώντας ένα σημαντικό σταθμό στην παρατήρηση των «συγγενών» πλανητών της Γης. Με τον όρο σούπερ-Γαία ή υπέρ-Γαία χαρακτηρίζονται οι πλανήτες που έχουν μέγεθος έως και δέκα φορές μεγαλύτερο από τον πλανήτη μας και προσελκύουν το έντονο ενδιαφέρον των ερευνητών επειδή τα δεδομένα τους υποδηλώνουν ότι θα μπορούσαν να έχουν στερεή μάζα ή να καλύπτονται από υγρούς ωκεανούς. Μέχρι σήμερα έχουν εντοπιστεί αρκετές υπερ-Γαίες αλλά η παρατήρησή τους γινόταν με έμμεσο τρόπο. Το διαστημικό τηλεσκόπιο Spitzer κατάφερε να εντοπίσει για πρώτη φορά το φως μιας υπερ-Γαίας, γεγονός το οποίο οι επιστήμονες χαρακτηρίζουν ως «ιστορικό επίτευγμα». Το Spitzer εντόπισε το φως του 55 Cancri e (ή σε συντομογραφία Cnc e) που βρίσκεται σε απόσταση 41 ετών φωτός από εμάς στον αστερισμό του Καρκίνου. Ο πλανήτης εντοπίστηκε το 2004 και υπολογίζεται ότι είναι 60% μεγαλύτερος από τη Γη. Ομως έχει οκταπλάσια μάζα και διπλάσια πυκνότητα από αυτήν του πλανήτη μας . Είναι βραχώδης και πυκνός σαν μολύβι και περιφέρεται ταχύτατα γύρω από το άστρο του. Μια μέρα στον 55 Cancri e διαρκεί 18 ώρες. Ο 55 Cancri e κινείται πολύ κοντά στο μητρικό του άστρο γι αυτό και οι θερμοκρασίες που αναπτύσσονται στην επιφάνειά του είναι πολύ μεγάλες καθιστώντας τον μη κατοικήσιμο. Οι επιστήμονες εκτιμούσαν ότι φτάνουν μέχρι και τους 2.700 βαθμούς Κελσίου αλλά με τα νέα δεδομένα που συνέλεξε το Spitzer φαίνεται ότι είναι λιγότερο καυτός. Σύμφωνα με τους νέους υπολογισμούς το θερμόμετρο στην επιφάνεια του Cnc e μπορεί να φθάνει ως και τους 1.726 βαθμούς Κελσίου. Φυσικά και αυτή η θερμοκρασία είναι απαγορευτική την παρουσία ζωής εκεί. Ενα ακόμη εντυπωσιακό στοιχείο για τον 55 Cancri e είναι ότι αν βρισκόταν κάποιος στην επιφάνειά του θα έβλεπε το μητρικό άστρο 60 φορές μεγαλύτερο και 3.600 φορές λαμπρότερο από ό,τι βλέπουμε εμείς τον Ηλιο. http://www.nasa.gov/multimedia/videogallery/index.html?media_id=142987031

Όταν ο Γαλαξίας μας θα συγκρουστεί με τον γαλαξία της Ανδρομέδας... Περίπου 5 δισεκατομμύρια χρόνια από τώρα, ο Γαλαξίας μας αναμένεται να συγκρουστεί με το γαλαξία της Ανδρομέδας. http://physicsgg.blogspot.com/search/label/%CE%91%CE%9D%CE%94%CE%A1%CE%9F%CE%9C%CE%95%CE%94%CE%91 Oι αστρονόμοι ονομάζουν Milkomeda τον ελλειπτικό γαλαξία που θα προκύψει από την συγχώνευση Ανδρομέδας- γαλαξία μας (Milky Way). Στη συνέχεια παρουσιάζονται διάφορες εικόνες από συγκρούσεις άλλων γαλαξιών - η καθεμία σε διαφορετικό στάδιο της εξέλιξης - για να πάρουμε μια ιδέα του τι θα πάθουμε στο μακρινό μέλλον...... Φωτ.1 O μεγαλύτερος γαλαξίας (αριστερά) είναι ο NGC 2207 ο οποίος τελικά θα συγχωνευτεί με τον μικρότερο γειτονικό γαλαξία IC 2163 (δεξιά). Η σύγκρουση των δύο σπειροειδών γαλαξιών άρχισε πριν από 40 εκατομμύρια χρόνια. Ο γαλαξίας IC 2163 δεν έχει αρκετή ενέργεια ώστε να ξεφύγει από την βαρυτική έλξη του μεγαλύτερου γείτονα του και μετά από δισεκατομμύρια χρόνια από τώρα, θα υπάρχει μόνο ένας μόνο ένας γαλαξίας. Φωτ.2 Η σύγκρουση γαλαξιών σε σχετικά πρώιμο στάδιο,που ξεκίνησε πριν από περίπου 500 εκατομμύρια χρόνια. Φωτ.3 Ο γαλαξίας NGC 520 είναι το προϊόν σύγκρουσης δύο γαλαξιών. Έχοντας ξεκινήσει εδώ και 300 εκατομμύρια χρόνια πριν, η σύγκρουση θα συνεχιστεί για πολύ χρόνο ακόμα. Φωτ.4 Αυτοί οι δύο συγκρουόμενοι γαλαξίες φωτογραφήθηκαν λίγο πριν συγχωνευθούν σε έναν ενιαίο και μεγαλύτερο. Η παρατεταμένη σύγκρουση απελευθέρωσε ένα τεράστιο ποσό θερμότητας δημιουργώντας έναν ενεργό γαλαξία εκπομπής"υπερύθρων". Εικόνες σαν αυτή του NGC 6240 είναι σπάνιες, δεδομένου ότι η φάση αυτή διαρκεί μικρό χρονικό διάστημα. Φωτ.5 Ο MACSJ 0025 διαμορφώθηκε όταν δύο τεράστια σμήνη γαλαξιών συγκρούστηκαν. Το ένα σμήνος πέρασε μέσα από το άλλο κατά τη διάρκεια της σύγκρουσης και τώρα είναι πάλι ξεχωριστά, αποκαλύπτοντας τον τρόπο με τον οποίο αλληλεπιδρούν η συνήθης ύλη και η σκοτεινή ύλη. Φωτ.6 Ο NGC 6670 έχει σχεδόν σίγουρα βιώσει τουλάχιστον μία στενή σύγκρουση. Αλλά με τους δύο πυρήνες αυτών των επικαλυπτόμενων γαλαξιών (NGC 6670E και NGC 6670W) σε απόσταση περίπου 50.000 έτη φωτός, ο NGC 6670 φαίνεται να εισέρχεται πάλι στα αρχικά στάδια μιας δεύτερης συνάντησης. Βίντεο-προσομοίωση. http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=dJRc37D2ZZY

Καμικάζι εναντίον επικίνδυνων αστεροειδων. Πολλές είναι οι προτάσεις και οι ιδέες που έχουν διατυπωθεί για την αντιμετώπιση ενός απειλητικού αστεροειδή. Μια νέα πρόταση ρίχνουν στο τραπέζι δύο μηχανικοί βρετανικού πανεπιστημίου. Υποστηρίζουν ότι εκτοξεύοντας πολλά μικρά ρομποτικά σκάφη και στέλνοντάς τα να πέσουν πάνω σε ένα απειλητικό αστεροειδή μπορούν να εκτρέψουν την πορεία του. Μια από τις δημοφιλείς προτάσεις αντιμετώπισης ενός απειλητικού αστεροειδή είναι να στείλουμε μεγάλα σκάφη που θα τον πλησιάσουν και είτε θα εξαπολύσουν εναντίον του πυρηνικούς πυραύλους είτε θα χρησιμοποιήσουν πολύ ισχυρά λέιζερ με στόχο να τον καταστρέψουν ή να εκτρέψουν την πορεία του. Η Αλισον Γκίμπινγκς και ο Μασιμιλιάνο Μπαζίλε του Πανεπιστημίου Στραθκλάιντ στη Σκοτία θεωρούν ότι η αντιμετώπιση ενός απειλητικού αστεροειδή μπορεί να γίνει με μια λιγότερο «φαντασμαγορική» επιχείρηση. Υποστηρίζουν ότι ένα σμήνος μικρών ρομποτικών σκαφών μπορεί να δώσει τη λύση. Οι δύο μηχανικοί εκτιμούν ότι πέφτοντας με ταχύτητα πάνω στο αστεροειδή τα σκάφη-καμικάζι θα καταφέρουν να εκτρέψουν την πορεία του. Τα σκάφη θα κινούνται με ηλιακή ενέργεια και οι δύο μηχανικοί υπολογίζουν ότι θα μπορούν να εκτρέψουν έναν αστεροειδή που κινείται προς τη Γη κάνοντάς τον να περάσει σε απόσταση 35 χιλιάδων χλμ από τον πλανήτη μας. Σύμφωνα με τους δύο μηχανικούς για να είναι αποτελεσματική η αποστολή τα σκάφη θα πρέπει να ξεκινήσουν το ταξίδι τους οκτώ χρόνια προτού ο αστεροειδής μπει σε πορεία σύγκρουσης με τη Γη. Οι δύο μηχανικοί έχουν μια ακόμη εναλλακτική πρόταση. Λένε ότι αντί για σκάφη-καμικάζι είναι πιθανό να μπορούν να εκτρέψουν ένα αστεροειδή από την πορεία του μικρά σκάφη τα οποία θα τον ακολουθούν και θα τον «πυροβολούν» συνεχώς από κοντινή απόσταση με λέιζερ.

Καυτοί Δίιοι πλανήτες μπορεί να αποτρέψουν το σχηματισμό κόσμων σαν τη Γη. Μια ομάδα ερευνητών, μεταξύ των οποίων είναι ο Alan Boss του Ιδρύματος Carnegie, πρόσφατα διαπίστωσε ότι οι καυτοί Δίιοι εξωπλανήτες μπορεί να αποτρέψουν το σχηματισμό κόσμων σαν τη Γη στην αρχή της ανάπτυξή τους. Οι ερευνητές ανακάλυψαν ότι οι γιγάντιοι αέριοι πλανήτες κατά την κίνηση τους τείνουν να εμφανίζουν τέτοια χαρακτηριστικά (μοτίβα) στις τροχιές τους, που έχουν σημαντικές βαρυτικές επιπτώσεις σε άλλους κόσμους, που μπορεί να σχηματίζονται γύρω από το ίδιο άστρο. Η ανακάλυψη μπορεί να βοηθήσει τους ερευνητές να αποκτήσουν μια καλύτερη κατανόηση του τι πρέπει να προσέχουν οι ερευνητές όταν ψάχνουν για βραχώδεις πλανήτες γύρω από τα άστρα. Ακόμα και στο δικό μας ηλιακό σύστημα, αυτά τα ευρήματα μπορούν να εξηγήσουν τη σημερινή πλανητική διαμόρφωση. Όταν σχηματίζονται οι γίγαντες πλανήτες αερίου χρειάζονται κάποιο χρόνο για να εγκατασταθούν σε μόνιμη τροχιά. Πριν συμβεί αυτό, κινούνται πέρα ​​δώθε, επηρεάζοντας όλους τους άλλους πλανήτες γύρω τους, λόγω του τεραστίου μεγέθους τους. Στο ηλιακό μας σύστημα, ο Κρόνος και ο Δίας πιστεύεται ότι είχαν κινηθεί πολύ κοντά στην τροχιά του Άρη λίγο μετά τη διαμόρφωση τους. Ευτυχώς, αυτό δεν έριξε τη Γη, τον Ερμή, την Αφροδίτη ή τον Κόκκινο Πλανήτη έξω από το σύστημα, ή προς τον ήλιο. Λεπτομέρειες της νέας μελέτης δημοσιεύθηκαν στα Πρακτικά της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών (PNAS). Η ομάδα πίσω από την έρευνα είχε επικεφαλής τον Jason Steffen, ο οποίος έχει μια θέση στο Κέντρο για την Αστροφυσική Σωματιδίων του Fermilab, . Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν στοιχεία που παρέχονται από το τηλεσκόπιο Κέπλερ της NASA, το οποίο εκτοξεύτηκε με συγκεκριμένο σκοπό την ανίχνευση πλανητών όπως η Γη γύρω από άλλα άστρα. Ωστόσο, το παρατηρητήριο ανακαλύψει χιλιάδες πλανητικών υποψηφίων, συμπεριλαμβανομένων και πολλών καυτών πλανητών σαν τον Δία. Καυτό Δία ονομάζουμε ένα γίγαντα πλανήτη αερίου στο ίδιο μέγεθος και μάζα με τον μεγαλύτερο πλανήτη στο ηλιακό μας σύστημα, εκτός του ότι βρίσκεται πολύ κοντά στο μητρικό του άστρο. Αυτό σημαίνει ότι η επιφανειακή θερμοκρασία του είναι εξαιρετικά υψηλή. Κατά πάσα πιθανότητα, οι πιο καυτοί τέτοιοι πλανήτες είναι παλιρροιακά κλειδωμένη στο μητρικό τους άστρο. Κατά τα τελευταία δύο χρόνια, το Κέπλερ έχει εντοπίσει 63 συστήματα που περιέχουν αυτή την κατηγορία των πλανητών. Κανένα όμως από αυτά τα συστήματα δεν αποκάλυψε κάποια ένδειξη ότι αυτοί οι κόσμοι είχαν έναν σύντροφο πλανήτη. Θα μπορούσε βεβαίως οι βραχώδεις κόσμοι να είναι απλά πάρα πολύ μικροί για την ανίχνευση τους με τις τρέχουσες τεχνολογίες μας. «Οι επιπτώσεις αυτών των ανακαλύψεων είναι ότι τα συστήματα με πλανήτες σαν τη Γη σχηματίστηκαν από διαφορετικά συστήματα από ότι αυτά με καυτό Δία» εξηγεί ο Boss, στο Περιοδικό Αστροβιολογίας. «Επειδή πιστεύουμε ότι οι καυτοί Δίιοι πλανήτες σχηματίστηκαν μακριά από το άστρο τους, και στη συνέχεια μετανάστευσαν προς τα μέσα, η εσωτερική αυτή μετανάστευση διατάραξε το σχηματισμό των πλανητών σαν τη Γη. Εάν ο Ήλιος μας είχε ένα καυτό Δία, τότε δεν θα ήμασταν εδώ», καταλήγει. Πηγή: SoftPedia

Για την πρωτοκαθεδρία στο διάστημα. Οι Αμερικανοί είναι πιθανόν να “φύγουν μπροστά” με το νέο διαστημικό λεωφορείο Dragon. Η Ρωσία, παρ'ότι έχει σχέδια για νέα, σύγχρονα διαστημόπλοια, ακόμα δεν τα έχει κατασκευάσει. Η μάχη για το ποιός θα έχει την πρωτοκαθεδρία στο διάστημα, είναι στο απόγειό της. Το σκάφος «Dragon» της εταιρείας SpaceX, το πρώτο διαστημικό λεωφορείο που κατασκευάστηκε από ιδιωτική επιχείρηση πρόκειται να εκτοξευθεί στο διάστημα με τελικό προορισμό το Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ΔΔΣ), τη Δευτέρα στις 30 Απριλίου.(Αναβλήθηκε) Η πτήση θα είναι τηλεκατευθυνόμενη, μη επανδρωμένη και θα μεταφέρει στο Σταθμό φορτίο μισού τόνου. Πρόκειται για τη δεύτερη δοκιμαστική εκτόξευση με σκοπό να συνδεθεί, για πρώτη φορά, με το ΔΣΣ. Η τελική άδεια για την σύνδεση δόθηκε πρόσφατα από την Αμερικανική Διαστημική Υπηρεσία NASA. Για τα επόμενα τρία χρόνια, έχει προγραμματιστεί να γίνουν τουλάχιστον 12 εκτοξεύσεις του Dragon. Οι αποστολές αυτές, εκτός των άλλων επιστημονικών σκοπών, θα αναδείξουν μια νέα γενιά κατασκευαστών, αλλά και το κατά πόσον αυτές οι εταιρείες θα μπορέσουν να αποσπάσουν ένα κομμάτι της πίτας από τους παραδοσιακούς κατασκευαστές στην αγορά της διαστημικής τεχνολογίας. Τη μεγαλύτερη απειλή θα την αισθανθεί η Ρωσία. Η θέση της χώρας στο διάστημα ισχυροποιήθηκε μετά την απόσυρση από την κυκλοφορία του συστήματος διαστημικών λεωφορείων Space Shuttle, καθιστώντας την Ρωσία «μονοπώλιο» στον τομέα μεταφοράς φορτίου και προσωπικού στο ΔΔΣ. Με την εμφάνιση του Ευρωπαϊκού οχήματος ATV, έγινε μια προσπάθεια να «σπάσει» η κυρίαρχη θέση της Ρωσίας στις «διαστημικές μεταφορικές υπηρεσίες», όμως, αυτό που μπορεί να κάνει τη διαφορά είναι το Dragon. Η διαστημική κάψουλα, μπορεί να χρησιμοποιηθεί ποικιλοτρόπως, είτε ως σκάφος «μεταφοράς προσωπικού» βάζοντας επτά αστροναύτες σε τροχιά, είτε ως σκάφος «μεικτού φορτίου» με τέσσερα άτομα και δύο τόνους φορτίο, είτε ακόμη ως μη επανδρωμένο, μεταφέροντας μέχρι έξι τόνους φορτίο στο ΔΔΣ. Γενικότερα, πάντως η Ρωσική Υπηρεσία Διαστήματος (ROSCOSMOS), δεν έχει καμία αντίρρηση για την αποστολή του Dragon στο ΔΔΣ, ενώ υπό ορισμένες προϋποθέσεις, δεν αποκλείεται η χρήση του σκάφους να διατεθεί και στην ρωσική κοσμοναυτική. Νεα ρωσικά συστήματα. Τα χαρακτηριστικά του Dragon χαίρουν μεγάλης εκτίμησης στους ειδικούς του κλάδου. Τα 100 εκ. δολάρια που απαιτούνται για τη NASΑ, προκειμένου να γίνει η κάθε μία εκτόξευση και να τεθούν σε τροχιά έξι τόνοι φορτίου, δίνουν τη δυνατότητα μείωσης του κόστους μεταφοράς φορτίου στο ΔΔΣ κατά περίπου μιάμιση φορά σε σχέση με το ρώσικο αυτόματο διαστημικό μεταφορικό σκάφος «Progress». Να σημειωθεί πως κάθε πτήση του με φορτίο δύο τόνων, κοστίζει περίπου 50 εκ. Δολάρια. Είναι ξεκάθαρο ότι, το απαρχαιωμένο σύστημα Progress που κατασκευάστηκε στη δεκαετία 1970, και εξελίχθηκε στη βάση σχεδίων των δεκαετιών του ’50 και του ’60, δεν μπορεί να ανταγωνιστεί το νέο διαστημικό όχημα. Ο κύριος ανταγωνιστής του, θα μπορούσε να είναι ένα σκάφος νέας γενιάς, όπως για παράδειγμα το «Prospective Piloted Transport System – PPTS». Πρόκειται για το νέο σχέδιο που αναπτύσσει η Ρωσία στις μεταφορές φορτίων σε γήινη τροχιά και στο διάστημα. Αμερικανικό προβάδισμα; Στην παρούσα φάση το PPTS βρίσκεται μόνο στα χαρτιά, ενώ το Dragon ετοιμάζεται στις 30 Απριλίου 2012 να εκτελέσει την πρώτη του αποστολή στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Το πρακτικό όφελος του προγράμματος SpaceX για τη ρωσική κοσμοναυτική επιστήμη είναι ότι, ενώ ακόμα το Dragon ξεκινά τις πτήσεις του στο διάστημα, το PPTS βρίσκεται σε φάση σχεδιασμού και κάθε αποτέλεσμα από τη λειτουργία του ανταγωνιστικού οχήματος σε πραγματικούς όρους πτήσης, θα βοηθήσει τους ρώσους επιστήμονες να επιφέρουν τις κατάλληλες διορθώσεις και βελτιώσεις στα χαρακτηριστικά του νέου συστήματος. Η θέση της Ρωσίας στο διάστημα ισχυροποιήθηκε μετά την απόσυρση των διαστημικών λεωφορείων Space Shuttle, καθιστώντας την Ρωσία «μονοπώλιο» στον τομέα μεταφοράς φορτίων στο διάστημα. Η ανάπτυξη των ρωσικών διαστημικών συστημάτων δεν έχει ακόμα ολοκληρωθεί. Αρχικά η εξέλιξη του PPTS βασίστηκε στη δημιουργία της οικογένειας πυραύλων – φορέων τύπου «Rus-M», στη συνέχεια το project αυτό έκλεισε υπέρ του «Angara» και των μετατροπών – βελτιώσεων του «Soyuz». Το project Angara μάλλον οδεύει στην ολοκλήρωσή του με την κατασκευή των νέων εγκαταστάσεων εκτόξευσης στo κοσμοδρόμιο Πλεσέτσκ, που βρίσκεται κοντά στον Αρκτικό κύκλο, στην περιφέρεια Αρχάνγκελσκ, να προχωρά με γρήγορους ρυθμούς και η πρώτη εκτόξευση του πυραύλου αναμένεται μέσα στο 2013. Έτσι, το βασικό ζήτημα πλέον της ρώσικης αεροδιαστημικής βιομηχανίας είναι να μπορέσει να δημιουργήσει, μέσα σε πολύ στενά χρονικά πλαίσια, ένα σκάφος που να είναι σε θέση να ανταγωνιστεί το Dragon. Ασφαλώς, η σύγκριση δεν θα πρέπει να αφορά μόνο στο κόστος ανά μεταφερόμενο φορτίο σε κοντινή γήινη τροχιά, αλλά και στα υπόλοιπα χαρακτηριστικά του διαστημικού οχήματος. Ένα διαστημόπλοιο με μικρές δυνατότητες μεταφοράς φορτίου, ακόμα και με μικρότερο κόστος ανά πτήση, δεν θα μπορέσει να χρησιμοποιηθεί για μακρινές αποστολές, όπως για παράδειγμα στη Σελήνη ή ακόμα και στον Άρη. Οι πτήσεις του Dragon στο ΔΔΣ, θα μπορούσαν να αποτελέσουν κίνητρο προκειμένου να ενεργοποιηθούν τα αντανακλαστικά της ρωσικής διαστημικής βιομηχανίας. Είναι διαφορετικό ζήτημα να έχεις να συγκρίνεις σχέδια επί χάρτου και άλλο να έχεις μπροστά σου ενεργό ανταγωνιστή, ένα project που ήδη «τρέχει», ένα σκάφος που οι πτήσεις του απειλούν τον τζίρο και τα κέρδη της ρώσικης αεροδιαστημικής βιομηχανίας, σε μια αγορά που θα μπορούσε να εκμεταλλευτεί και να κερδίσει με την εκτόξευση των δικών της διαστημικών σκαφών. Πυρηνική ενέργεια για τις διαστημικές αποστολές. Μια ενδιαφέρουσα «ανατροπή των σχεδίων», η οποία θα μπορούσε να επηρεάσει την τύχη του νέου ρώσικου πλάνου, αφορά στην ανάπτυξη μιας μονάδας που θα λειτουργεί με πυρηνική ενέργεια για τις πτήσεις στο εξώτερο διάστημα. Το σύστημα αυτό, θα μπορούσε να βελτιώσει σημαντικά τα χαρακτηριστικά των μελλοντικών διαστημοπλοίων για επανδρωμένες πτήσεις στον Άρη, αλλά και για πιο μακρινές αποστολές στο πλανητικό μας σύστημα. Οι πρώτες μονάδες του συστήματος σχεδιάζεται να συναρμολογηθούν τον επόμενο χρόνο, οι δοκιμασίες εδάφους του πρωτοτύπου θα ξεκινήσουν το 2014 και ο πυρηνικός κινητήρας θα είναι έτοιμος για εκτόξευση στο διάστημα το 2017. Σύμφωνα με τους επιστήμονες της Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Ατομικής Ενέργειας «ΡΟΣΑΤΟΜ», η ανάπτυξη και η κατασκευή ενός Πυρηνικού Σταθμού για διαστημικά οχήματα θα κοστίσει πάνω από 247 εκ. δολάρια. Εν τω μεταξύ, η κρατική χρηματοδότηση του προγράμματος ήταν το 2010 μόνο 17 εκ. δολάρια, ενώ οι επενδύσεις που απαιτούνται μέχρι το 2019 ξεπερνούν τα 580 εκ. Δολάρια. Αυτό απαιτεί σημαντική αύξηση των κρατικών πόρων που θα πρέπει να δοθούν για το συγκεκριμένο project. Η NASA ξεκίνησε το ανάλογο πρόγραμμα το 2003, ξόδεψε ήδη μερικές εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια και στη συνέχεια εντελώς ξαφνικά, σταμάτησε τη χρηματοδότησή του. Είναι φανερό, ότι ο πυρηνικός αντιδραστήρας θα είναι χρήσιμος για τις πτήσεις στο εξώτερο διάστημα, όταν οι ηλιακοί συλλέκτες δεν θα μπορούν να ανταπεξέλθουν στην απαιτούμενη ισχύ των κινητήρων. Ο ατομικός κινητήρας εξασφαλίζει εκατοντάδες KW ισχύος, σε αντίθεση με τα δεκάδες Watt των ηλιακών πάνελ. Οι μονάδες με πυρηνικούς αντιδραστήρες μπορούν να βοηθήσουν στην εκτόξευση με τεράστιες επιταχύνσεις ερευνητικών διαστημικών μονάδων, συντομεύοντας τη διάρκεια των πτήσεων και διευκολύνοντας χρονικά την προσέγγιση των εξωτερικών πλανητών του πλανητικού μας συστήματος. Επίσης, η ατομική ενέργεια, θα μας βοηθήσει να επεκτείνουμε τις δυνατότητες κάλυψης μακρινών αποστάσεων με επανδρωμένες πτήσεις και τέλος, τα πυρηνοκίνητα διαστημόπλοια θα μας επιτρέψουν να μεταφέρουμε μεγαλύτερες ποσότητες ωφέλιμων φορτίων πιο μακριά στο διάστημα. Ακόμα, θα βελτιώσουν την αμυντική προστασία των σκαφών απέναντι στη ραδιενέργεια, που μέχρι στιγμής συνιστά ένα σημαντικό εμπόδιο για τις πτήσεις του ανθρώπου στο αχανές διάστημα. Οι προοπτικές του αύριο. Οι προοπτικές, για την εφαρμογή των μεγαλεπήβολων αυτών σχεδίων πολύ σύντομα, δεν είναι ορατές. Τα άμεσα projects δεν είναι πολύ φιλόδοξα. Η Ρωσία, βέβαια, έχει να επιδείξει πύραυλο – φορέα διαστημικού σκάφους, στο επίπεδο του Dragon ή με λίγο μεγαλύτερες μεταφορικές δυνατότητες, και θα είναι έτοιμο για εκτόξευση μέχρι το τέλος του 2013. Για να δημιουργηθεί όμως το διαστημόπλοιο νέας γενιάς, οι χρόνοι είναι περιορισμένοι. Πέραν των ATV και Dragon που ήδη «πετάνε», δεν πρέπει να ξεχνάμε και τους άλλους δυνητικούς ανταγωνιστές του «ιδιωτικού τομέα», όπως είναι το CST-1000 της Boeing και το Cygnus της Orbital Science Corporation. Δεν μπορούμε να γνωρίζουμε πότε θα δημιουργηθεί το νέο ρώσικο διαστημικό σκάφος, πώς θα είναι τεχνικά και εμφανισιακά, αλλά είναι ξεκάθαρο ότι το Soyuz και το Progress δεν μπορούν να λειτουργούν αιώνια. Κυρίως όταν, όπως διαφαίνεται από τις προθέσεις των μεγάλων αεροδιαστημικών κατασκευαστών παγκοσμίως, ο ανταγωνισμός θα καταστεί εντονότερος στην επόμενη δεκαετία,. Γαλαξιακό σπιρογράφημα. To διαστημικό τηλεσκόπιο Fermi κατέγραψε εντυπωσιακές εικόνες από το πάλσαρ Vela. Μια εξ αυτών στην οποία αποτυπώνεται μια δέσμη ακτινοβολίας που εκπέμπει το πάλσαρ είναι πραγματικά «παράξενη», μοιάζει με φράκτη και έχει συγκεντρώσει τα φώτα της δημοσιότητας. Οι επιστήμονες χαρακτηρίζουν την εικόνα ως ένα «γαλαξιακό σπιρογράφημα». Τα άστρα νετρονίου ή πάλσαρ είναι σώματα υψηλής πυκνότητας, σχηματίζονται από άστρα τα οποία έχουν ολοκληρώσει τον κύκλο της ζωής τους και καταρρέουν. Ολα τα πάλσαρ εκπέμπουν δέσμες ακτινοβολίας από τους πόλους τους και καθώς περιστρέφονται γίνονται ορατά από τη Γη ως περιοδικές, σύντομες λάμψεις ραδιοκυμάτων. Ορισμένοι μάλιστα τα περιγράφουν ως «κοσμικούς ραδιοφάρους».To Vela βρίσκεται στον ομώνυμο αστερισμό στον γαλαξία μας και αποτελεί υπόλειμμα ενός μεγάλου άστρου που καταστράφηκε σε μια έκρηξη σουπερνόβα. Το Vela περιστρέφεται 11 φορές το δευτερόλεπτο και σύμφωνα με τους επιστήμονες είναι «η πιο λαμπρή και επίμονη» πηγή ακτινών γ στον Γαλαξία.

Διαβίωση στον «διαστημικό» χειμώνα. Διεθνής ομάδα επιστημόνων εγκαταστάθηκε σε μια απομονωμένη βάση στην Ανταρκτική όπου θα ζήσει για 8 μήνες σε συνθήκες συνεχούς σκότους και θερμοκρασίες μικρότερες των -80 βαθμών Κελσίου. Πρόκειται για ένα πείραμα προσομοίωσης των συνθηκών που θα αντιμετωπίσει το πλήρωμα μιας επανδρωμένης αποστολής στον Αρη. Το πείραμα Οι ειδικοί από τη Βρετανία, τη Γαλλία και την Ιταλία παρακολούθησαν το περασμένο Σάββατο το ηλιοβασίλεμα και το χάρηκαν ιδιαίτερα αφού θα αργήσουν πολύ να το ξαναδούν. Η ομάδα, η οποία αποτελείται από 14 άτομα, αμέσως μετά τη δύση του ήλιου εισήλθε στη βάση Concordia Research Station που βρίσκεται σε ένα υψίπεδο της Ανταρκτικής. Καθώς το νότιο ημισφαίριο βρίσκεται στο τέλος του φιθνοπώρου, ο ήλιος θα κάνει ξανά την εμφάνιση του στην περιοχή τον Αύγουστο και οι θερμοκρασίες που θα σημειωθούν εκεί αυτούς τους μήνες θα είναι μικρότερες από τους -80 βαθμούς Κελσίου. Όπως υποστηρίζουν οι ειδικοί οι συνθήκες στη συγκεκριμένη περιοχή είναι ότι πιο κοντινό στο… Διάστημα υπάρχει πάνω στη Γη. «Θα ζήσουμε στον πιο άγριο χειμώνα του πλανήτη. Οι θερμοκρασίες θα πέσουν κάτω από τους -80 βαθμούς Κελσίου αν και μετά τους -20 βαθμούς εγώ τουλάχιστον δεν καταλαβαίνω διαφορά. Επιπλέον για περίπου τέσσερις μήνες θα ζήσουμε μέσα στο απόλυτο σκοτάδι. Οι ρυθμοί της ζωής μεταβάλλονται σε αυτή την απομόνωση. Επίσης το ανοσοποιητικό σύστημα εξασθενεί και έτσι γίνεται ευάλωτο σε λοιμώξεις. Αν όμως καταφέρουμε να αντέξουμε και να δείξουμε ότι ο άνθρωπος μπορεί να κάνει το ταξίδι στον Αρη όλη αυτή η ταλαιπωρία θα αξίζει τελικά τον κόπο» ανέφερε ο καθηγητής Αλεξάντερ Κούμαρ, επικεφαλής της αποστολής.

Εντοπίστηκαν τέσσερα άστρα που κατέστρεψαν πλανήτες σαν τον δικό μας. Αστροφυσικοί στη Βρετανία εντόπισαν τέσσερα άστρα στο τελικό στάδιο της ζωής τους γύρω από τα οποία υπήρχαν συντρίμμια από κατεστραμμένους πλανήτες. Ολα τα άστρα ήταν παρόμοια με τον Ηλιο και οι κατεστραμμένοι πλανήτες παρόμοιοι με τη Γη. Ομάδα επιστημόνων του Πανεπιστημίου Warwick χρησιμοποιώντας το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble εντόπισε τέσσερις λευκούς νάνους γύρω από τους οποίους υπήρχαν τα συντρίμμια πλανητών που ήταν σε τροχιά γύρω από το άστρο πριν αυτό μπει στην διαδικασία αυτοκαταστροφής. Αναλύοντας τη σύσταση των πλανητικών συντριμμιών εντόπισαν τη μαζική παρουσία οξυγόνου, μαγνήσιου, σιδήρου, και πυριτίου, τέσσερα στοιχεία από τα οποία αποτελείται το 93% της Γης. Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι ένας από τους λευκούς νάνους συνεχίζει το καταστροφικό του έργο, απομυζώντας τον πυρήνα ενός πλανήτη που έχει ήδη διαλυθεί. Υπολογίζουν ότι ο λευκός νάνος «καταπίνει» ένα εκατομμύριο κιλά ύλης κάθε δευτερόλεπτο! Η ανακάλυψη των ερευνητών και η μελέτη του φαινομένου είναι ιδιαίτερα σημαντική αφού ανάλογο αναμένεται να είναι και το τέλος της Γης. Ο Ηλιος, καθώς θα εξαντλούνται τα καύσιμά του, θα αρχίσει να διογκώνεται και θα μετατραπεί κάποια στιγμή σε έναν «κόκκινο γίγαντα» καταστρέφοντας ολοσχερώς τους πλανήτες που βρίσκονται κοντά σε αυτόν. Οι επιστήμονες εκτιμούν ότι ο Ερμής και η Αφροδίτη θα γίνουν μια «μπουκιά» από τον Ηλιο. Η Γη μπορεί να μην γίνει γεύμα του μητρικού μας άστρου αλλά η διόγκωσή του θα είναι τέτοια που θα κάνει τον πλανήτη μας κυριολεκτικά κάρβουνο. Πάντως η διαδικασία αυτοκαταστροφής του Ηλιου αναμένεται να λάβει χώρα σε μερικά δισεκατομμύρια έτη.

Eπιβεβαίωση ανίχνευσης σκοτεινής ύλης. Πριν από είκοσι μέρες περίπου ο Christoph Weniger από το ινστιτούτο φυσικής Max-Planck, σε δημοσίευσή του στον ιστότοπο arxiv.org http://arxiv.org/pdf/1204.2797v1.pdf περιγράφει την έμμεση ανίχνευση σκοτεινής ύλης στο κέντρο του γαλαξία μας. Η ανάλυση που πραγματοποίησε στα δεδομένα του διαστημικού τηλεσκοπίου ακτίνων γ Fermi, έδειξε την ύπαρξη σωματιδίων σκοτεινής ύλης που εξαϋλώνονται προς 2 φωτόνια με ενέργεια περίπου 130 GeV (και τα οποία αποτελούν την έμμεση ανίχνευση σκοτεινής ύλης). Τώρα έρχεται και μια δεύτερη ανεξάρτητη ανάλυση των δεδομένων από τους Elmo Tempel, Andi Hektor και Martti Raidal που επιβεβαιώνει τον ισχυρισμό του Weniger περί έμμεσης ανίχνευσης σκοτεινής ύλης. Επιπλέον το σήμα που βρήκαν οι τρεις ερευνητές από την Εσθονία είναι ισχυρότερο του σήματος που ανέδειξε η προηγούμενη ανάλυση του Weniger Η προσέγγιση των Εσθονών ερευνητών είναι διαφορετική του Weniger. Ο Weniger έψαξε για ισχυρά σήματα στα σημεία με την ισχυρότερη ακτινοβολία γάμμα, στις φυσαλίδες Fermi, ενώ οι Εσθονοί ερευνητές σημειώνουν ότι το ξεκάθαρο σήμα μονοχρωματικών ακτίνων γ που αναδεικνύει η ανάλυσή τους στα 130 GeV, δεν συσχετίζεται με τις φυσαλίδες. Οι προσομοιώσεις τους καταλήγουν σε ένα σωματίδιο σκοτεινής ύλης μάζας 145 GeV που θα μπορούσε να αναζητηθεί στα πειράματα του Mεγάλου Επιταχυντή Αδρονίων (LHC) στο CERN. http://physicsgg.wordpress.com/2012/04/20/%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CF%87%CE%BD%CE%B5%CF%8D%CE%B8%CE%B7%CE%BA%CE%B5-%CF%83%CE%BA%CE%BF%CF%84%CE%B5%CE%B9%CE%BD%CE%AE-%CF%8D%CE%BB%CE%B7-%CF%83%CF%84%CE%BF-%CE%BA%CE%AD%CE%BD%CF%84%CF%81%CE%BF-%CF%84/ Αριστερά: μια «φωτογραφία» του γαλαξία μας από το διαστημικό τηλεσκόπιο Fermi, στην οποία αποτυπώνονται ακτίνες γάμμα με ενέργειες 120 έως 140 GeV (τα μπλε σημεία). Φαίνονται επίσης και οι φυσαλίδες Fermi. http://en.wikipedia.org/wiki/Fermi_Gamma-ray_Space_Telescope#Fermi_bubbles Δεξιά: ένταση φωτονίων με ενέργειες 120 έως 140 GeV στον γαλαξία. Οι λευκοί κύκλοι δείχνουν τις περιοχές του σήματος με την καλύτερη στατιστική. Η πράσινη τελεία δείχνει το κέντρο του γαλαξία. (κλικ πάνω στην εικόνα για μεγέθυνση)

H Eυρώπη σκέφτεται να δημιουργήσει διαστημοπλάνο. Η Ευρωπαϊκή Διαστημική Υπηρεσία (ΕΔΥ) μελετά το σχέδιο του υποτροχιακού διαστημικού λεωφορείου πολλαπλών χρήσεων «Vinci», που θα είναι ικανό να υψωθεί ως τα 107 χλμ., το χαμηλότερο όριο του Διαστήματος. Εάν η ιδέα αρέσει, το Νοέμβριο στη Σύνοδο της ΕΔΥ θα εγκριθεί η χρηματοδότηση του έργου. Το «Vinci» σχεδιάζεται να είναι εξοπλισμένο με πυραυλοκινητήρα υγρού υδρογόνου και υγρού οξυγόνου. Το αεροσκάφος πρέπει μόνο του να απογειώνεται από αεροδρόμιο, να αναπτύσσει ταχύτητα τριπλάσια του ήχου, να διαπερνά τα όρια του Διαστήματος (100 χλμ.), να βρίσκεται για λίγα λεπτά σε ελεύθερη πτώση και να προσγειώνεται στο ίδιο αεροδρόμιο. Εναλλακτικά το σκάφος μπορεί να κατασκευαστεί σε επιβατική εκδοχή (2 πιλότοι και 6 τουρίστες), αλλά ο κύριος προορισμός τους είναι να λειτουργήσει ως εργαστήριο για την πραγματοποίηση πειραμάτων σε συνθήκες έλλειψης βαρύτητας. Δεν αποκλείεται ότι οι Ευρωπαίοι εμπνεύστηκαν από το παράδειγμα των ΗΠΑ, όπου για διάφορα υποτροχιακά σχέδια εργάζονται αρκετές ιδιωτικές εταιρείες, δύο μάλιστα φέτος ετοιμάζεται για πτητικές δοκιμές. Ωστόσο και τα δικά τους πυραυλοπλάνα δεν προορίζονται μόνο για τουρίστες, λέει ο συντάκτης του περιοδικού «Νέα της κοσμοναυτικής» Ίγκορ Aφανάσιεφ: Όλες οι αμερικανικές εταιρείες μεταξύ των υπηρεσιών τους προσφέρουν μετεωρολογικά, τεχνολογικά και βιολογικά πειράματα. Οι εκτοξεύσεις των πυραύλων μεγάλου υψομέτρου είναι τώρα ακριβές και ασύμφορες. Όλα τα πειράματα αυτού του είδους διεξάγονται σε βιολογικούς δορυφόρους είτε στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ΔΔΣ). Στον ΔΔΣ χρειάζεται να υπάρχουν εκ των προτέρων σχέδια για τα επόμενα χρόνια. Μερικές φορές είναι πιο σημαντικό να διεξαχθεί ένα γρήγορο πείραμα με τη βοήθεια μιας υποτροχιακής πτήσης. Η μεταφορά κάθε κιλού φορτίου σε τροχιά είναι πολύ ακριβή, γι’ αυτό κάποιος νέος μηχανισμός είναι προτιμότερο να δοκιμαστεί σε συνθήκες έλλειψης βαρύτητας, πριν αποσταλεί στον ΔΔΣ. Ένα υποτροχιακό σκάφος θα ταίριαζε απόλυτα για το σκοπό αυτό. Όμως να χρησιμοποιήσει για πειράματα το ιδιωτικό αμερικανικό πυραυλοπλάνο η Ευρωπαϊκή Διαστημική Υπηρεσία δεν μπορεί, γιατί απαγορεύεται από τους εσωτερικούς κανόνες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ενώ ένα δικό της ευρωπαϊκό σκάφος θα έχει πρόσθετα πλεονεκτήματα, ο κινητήρας του θα δοκιμαστεί όχι σε μία, αλλά σε πολλές πτήσεις, πράγμα, που επιτρέψει να αποκτηθούν πιο ακριβή στοιχεία σχετικά με την αξιοπιστία του. Οι προοπτικές για τη χρήση του «Vinci» για τους τουρίστες είναι εξαιρετικά ασαφείς λέει ο Αφανάσιεφ. Σε αντίθεση με τις ΗΠΑ, στην Ευρώπη δεν υπάρχει καν η νομική βάση για τουριστικές πτήσεις στο Διάστημα. Ο εμπειρογνώμονας είναι επίσης πεπεισμένος ότι τα υποτροχιακά ευρωπαϊκά σχέδια - και ο ίδιος έτυχε να δει μερικά - δεν είναι κατάλληλα για τουρισμό. Απ’ την άλλη πλευρά δεν είναι και σίγουρο ότι το «Vinci» θα πετάξει κάποτε. Προς το παρόν είναι μόνο μια πρόταση.

Νέα στοιχεία για νερό στον πρώιμο Άρη και ένα κλίμα όπως της Γης. Νέα έρευνα υποστηρίζει τη θεωρία ότι ο πρώιμος Άρης είχε μια παχιά, υγρή ατμόσφαιρα και ένα κλίμα παρόμοιο με το κλίμα της Γης τώρα. Η ατμόσφαιρα του Άρη έχει σήμερα το 1% περίπου της πυκνότητας της ατμόσφαιρας της Γης. Αυτός είναι ένας από τους κύριους λόγους που το κλίμα της Γης είναι υγρό και ο Άρης είναι πολύ ξηρός. Ο επίκουρος καθηγητής Josef Dufek, του Τεχνολογικού Ινστιτούτου της Γεωργίας, ερεύνησε το πρώιμο κλίμα του Άρη αναλύοντας αρχαίες ηφαιστειακές εκρήξεις και επιφανειακές παρατηρήσεις που έκανε το ρόβερ της NASA Spirit στον Άρη. Τα νέα ευρήματα, που δημοσιεύονται στο περιοδικό Geophysical Research Letters, αποδεικνύουν ότι ο πρώιμος Άρης ήταν υγρός και ότι η ατμόσφαιρα θα ήταν τουλάχιστον 20 φορές παχύτερη από ό, τι είναι τώρα. "Η ατμοσφαιρική πίεση έχει παίξει πιθανά ένα ρόλο στην ανάπτυξη σχεδόν όλων των επιφανειακών χαρακτηριστικών του Άρη", δήλωσε ο Dufek. "Το κλίμα του πλανήτη, η φυσική κατάσταση του νερού στην επιφάνειά του και το δυναμικό για τη ζωή όλα αυτά επηρεάζονται από τις ατμοσφαιρικές συνθήκες." Το πρώτο εργαλείο που χρησιμοποιήθηκε για την έρευνα ήταν ένας βράχος που έφτασε στην ατμόσφαιρα κατά τη διάρκεια μιας ηφαιστειακής έκρηξης πριν 3,5 δισεκατομμύρια έτη. Και κατά πάσα πιθανότητα έμεινε στην επιφάνεια από τότε. Το άλλο εργαλείο που χρησιμοποιήθηκε, το Mars Rover Spirit, ερεύνησε το θαμμένο κομμάτι βράχου. Η ερευνητική ομάδα έλαβε αρκετά στοιχεία για να καθορίσει το μέγεθος, το βάθος και το σχήμα από το κτύπημα που έγινε στον βράχο, μετά την πτώση του μέσω της ατμόσφαιρας. Η ερευνητική ομάδα στη συνέχεια έκανε προσομοίωση των κτυπημάτων στο εργαστήριο. Χρησιμοποίησαν γι αυτό κόκκους άμμου που ήταν το ίδιο μέγεθος με αυτά στον κρατήρα. Χρησιμοποιήθηκαν επίσης διαφορετικά υλικά για να προσομοιώσουν τον βράχο – γυαλί, βράχο και χάλυβα. Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι τα υλικά πρέπει να χτύπησαν την άμμο με ταχύτητες μικρότερες από 40 μέτρα ανά δευτερόλεπτο, για να πάρουν το ίδιο βάθος διείσδυσης που είχε ο κρατήρας από την πτώση. Η ατμόσφαιρα στον Άρη θα πρέπει να είναι τουλάχιστον 20 φορές παχύτερη από ό,τι είναι τώρα για να χτυπήσει με αυτή την ταχύτητα, ενισχύοντας περαιτέρω τη θεωρία για μια παχύτερη πρώιμη ατμόσφαιρα. “Η μελέτη μας είναι συνεπής με τις ολοένα περισσότερες ερευνητικές εργασίες ότι ο Άρης ήταν τουλάχιστον ένας παροδικά υδάτινος κόσμος με μία πολύ πυκνότερη ατμόσφαιρα από ό,τι βλέπουμε σήμερα", δήλωσε ο Dufek. "Ελπίζουμε να κάνουμε μελλοντικές δοκιμές και σε άλλα δείγματα που θα βασίζονται σε παρατηρήσεις από το επόμενο rover, το Curiosity” Το rover Curiosity αναμένεται να προσγειωθεί στον Άρη στις 5 Αυγούστου. Πηγή: PlanetSave

Μικρές ειδήσεις. Δεύτερη διόρθωση της τροχιάς του ΔΔΣ. Το Ρωσικό Κέντρο Ελέγχου Διαστημικών Πτήσεων θα πραγματοποιήσει μία άλλη διόρθωση της τροχιάς του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού (ΔΔΣ) για να προετοιμάσει το Σταθμό για τη σύζευξή του με το επανδρωμένο διαστημόπλοιο Σογιούζ. Η εκτόξευσή του από το κοσμοδρόμιο Μπαϊκονούρ έχει προγραμματιστεί για τις 15 Μαΐου. Το Σογιούζ θα πρέπει να μεταφέρει στην τροχιά ένα νέο πλήρωμα – τους Ρώσους κοσμοναύτες Γκενάντι Πάνταλκα και Σεργκέι Ρέβιν, καθώς επίσης και τον αστροναύτη της NASA Τζόζεφ ΄Ακαμπα. Η σύζευξη έχει προγραμματιστεί για τις 17 Μαΐου. Στο Σταθμό εργάζονται τώρα ο Ρώσος Ολέγκ Κονονέκο, ο Αμερικανός Ντόναλντ Πέτιτ και ο αστροναύτης του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος Κέιπερς Αντρέ. Κάθε μέρα, κάτω από την επίδραση της βαρύτητας της Γης και άλλων παραγόντων το ύψος της τροχιάς του ΔΔΣ μειώνεται κατά 150 - 200 μέτρα. Το νεο πλήρωμα του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού ετοιμάζεται για εκτόξευση. Το βασικό και το αναπληρωματικό πλήρωμα της πρώτης για εφέτος μεγάλης διάρκειας αποστολής στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, πραγματοποίησαν στο κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ δοκιμές στο διαστημόπλοιο Soyuz, με το οποίο πρόκειται να ταξιδέψουν στο Διάστημα στις 15 Μαΐου. Οι κοσμοναύτες και οι αστροναύτες έλεγξαν τις θήκες εγκατάστασης του εξοπλισμού, δοκίμασαν τα μέσα επικοινωνίας και προσανατολισμού, καθώς και τα ατομικά τους σκάφανδρα. Κυβερνήτης του Soyuz ΤΜΑ-Ο4Μ θα είναι ένας από τους πιο έμπειρους Ρώσους κοσμοναύτες, ο Γκενάντι Παντάλκα, ο οποίος πετάει για τέταρτη φορά. Ο συμπατριώτης του Σεργκέι Ρέβιν θα ταξιδέψει στο Διάστημα για πρώτη φορά, ενώ ο αστροναύτης της ΝΑΣΑ Τζόζεφ Ακάμπα έχει ήδη εμπειρία πτήσης με το διαστημικό λεωφορείο. Το ρωσο-αμερικανικό τρίο θα εργαστεί στο Σταθμό 4,5 μήνες. Η Ευρώπη συνεχίζει να ετοιμάζει το Galileo για εκτόξευση. Η εκτόξευση άλλων δύο δορυφόρων του ευρωπαϊκού δορυφορικού συστήματος πλοήγησης Galileo θα γίνει στις 28 Σεπτεμβρίου από το κοσμοδρόμιο Κουρού στη γαλλική Γουινέα με τη βοήθεια του ρωσικού πυραύλου – φορέα, ανακοίνωσε η υπηρεσία Τύπου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Έως το 2015 σε τροχιά θα έχουν τεθεί ακόμη 14 δορυφόροι, οι υπόλοιποι έως το 2020.Σχεδιάζεται ότι πλήρως το σύστημα Galileo θα αποτελείται από 30 δορυφόρους, κατά 6 περισσότερους από ότι το αμερικανικό παγκόσμιο σύστημα εντοπισμού Navstar GPS. Οι σχεδιαστές του Galileo δηλώνουν ότι το σύστημά τους θα είναι πιο ακριβές από ότι το GPS και θα διασφαλίσει στους Ευρωπαίους την ανεξαρτησία τους από τα συστήματα πλοήγησης της Αμερικής, της Ρωσίας και της Κίνας.