Δροσος Γεωργιος

Οι μαύρες τρύπες ως ανιχνευτές σωματιδίων. Η εύρεση νέων σωματιδίων απαιτεί συνήθως υψηλές ενέργειες – γι ‘αυτό έχουν κατασκευαστεί τεράστιοι επιταχυντές, οι οποίοι μπορούν να επιταχύνουν σωματίδια σχεδόν στην ταχύτητα του φωτός. Αλλά υπάρχουν και άλλοι δημιουργικοί τρόποι για την εξεύρεση νέων σωματιδίων : Στο Τεχνολογικό Πανεπιστήμιο της Βιέννης, οι φυσικοί παρουσίασαν μια μέθοδο για να αποδείξουν την ύπαρξη των υποθετικών «άξιον». Αυτά τα αξιόνια θα μπορούσαν να συσσωρευτούν γύρω από μια μαύρη τρύπα και να εξάγουν ενέργεια από αυτήν. Αυτή η διαδικασία θα μπορούσε να εκπέμψει κύματα βαρύτητας, τα οποία θα μπορούσαν στη συνέχεια να μετρηθούν. Τα αξιόνια είναι υποθετικά σωματίδια με πολύ μικρή μάζα. Σύμφωνα με τον Αϊνστάιν, η μάζα έχει άμεση σχέση με την ενέργεια, και ως εκ τούτου απαιτείται πολύ λίγη ενέργεια για την παραγωγή του άξιον. «Η ύπαρξη του άξιον δεν έχει αποδειχθεί, αλλά θεωρείται πολύ πιθανή», λέει ο Daniel Grumiller. Μαζί με την Gabriela Mocanu από το Τεχνολογικό Πανεπιστήμιο της Βιέννης (Ινστιτούτο Θεωρητικής Φυσικής), πιστεύει πως τα αξιόνια μπορούν να ανιχνευθούν. Στην κβαντική φυσική, κάθε σωματίδιο περιγράφεται ως ένα κύμα. Το μήκος κύματος αντιστοιχεί στην ενέργεια του σωματιδίου. Τα βαριά σωματίδια έχουν μικρό μήκος κύματος, αλλά τα χαμηλής ενέργειας αξιόνια μπορούν να έχουν μήκος κύματος πολλών χιλιομέτρων. Τα αποτελέσματα των Grumiller και Mocanu, βασισμένα στα έργα της Ασημίνας Αρβανιτάκη (συνεργάτιδα του Σάββα Δημόπουλου) και Sergei Dubovsky (ΗΠΑ / Ρωσία), δείχνουν ότι τα αξιόνια μπορούν να περιβάλουν μια μαύρη τρύπα, όπως τα ηλεκτρόνια περιστρέφονται γύρω από τον πυρήνα ενός ατόμου. Αντί να έχουμε την ηλεκτρομαγνητική δύναμης, η οποία συνδέει τα ηλεκτρόνια και τον πυρήνα, εδώ είναι η βαρυτική δύναμη που δρα μεταξύ των αξιονίων και της μαύρης τρύπας. Ωστόσο, υπάρχει μια πολύ σημαντική διαφορά μεταξύ των ηλεκτρονίων σε ένα άτομο και τα αξιόνια γύρω από μια μαύρη τρύπα: Τα ηλεκτρόνια είναι φερμιόνια – που σημαίνει ότι δύο από αυτά δεν μπορεί ποτέ να βρίσκονται στην ίδια κατάσταση. Τα αξιόνια από την άλλη πλευρά είναι μποζόνια, κι έτσι πολλά από αυτά μπορεί να καταλάβουν την ίδια κβαντική κατάσταση στον ίδιο χρόνο. Μπορούν να δημιουργήσουν ένα "νέφος μποζονίων” γύρω από τη μαύρη τρύπα. Αυτό το νέφος απορροφά συνεχώς ενέργεια από τη μαύρη τρύπα και ο αριθμός των αξιονίων στο νέφος αυξάνεται. Ένα τέτοιο σύννεφο δεν είναι κατ ‘ανάγκη σταθερό. "Ακριβώς όπως ένας χαλαρός σωρός από άμμο, που μπορεί ξαφνικά να γλιστρήσει προς τα κάτω, ακόμα κι αν φταίει ένας μόνος επιπλέον κόκκος άμμου, αυτό λοιπόν το νέφος των μποζονίων μπορεί να καταρρεύσει ξαφνικά”, λέει ο Daniel Grumiller. Το συναρπαστικό γεγονός για μια τέτοια κατάρρευση είναι ότι αυτό το «bose-nova" (ανάλογο με το σουπερνόβα) θα μπορούσε να μετρηθεί. Το γεγονός αυτό θα αναγκάσει τον χώρο και τον χρόνο να δονείται και να εκπέμπει κύματα βαρύτητας. Ανιχνευτές για τα κύματα βαρύτητας έχουν ήδη αναπτυχθεί και το 2016 αναμένεται να φτάσουν σε μια ακρίβεια τέτοια που θα πρέπει σαφώς να εντοπιστούν τα κύματα βαρύτητας. Οι νέοι υπολογισμοί στη Βιέννη δείχνουν ότι αυτά τα κύματα βαρύτητας δεν μπορούν να μας προσφέρουν μόνο νέες ιδέες στην αστρονομία, αλλά μπορεί να μας πουν περισσότερα σχετικά με νέα είδη σωματιδίων. Πηγή: ScienceDaily

Ο ισχυρότερος υπολογιστής του κόσμου. 'Ενα χρόνο κράτησε η πρωτιά της Fujitsu στη λίστα με τους ισχυρότερους υπερυπολογιστές του κόσμου. Η πρώτη θέση ανήκει πλέον στο σύστημα Sequoia της IBM, σχεδιασμένο για τη μελέτη του πυρηνικού οπλοστασίου των ΗΠΑ, το οποίο έχει ισχύ 16 petaFLOPS, μπορεί δηλαδή να εκτελεί 16 πεντάκις εκατομμύρια πράξεις κινητής υποδιαστολής το δευτερόλεπτο. Η νέα έκδοση του Top500, της λίστα με τους 500 ισχυρότερους υπολογιστές του κόσμου, περιλαμβάνει ακόμα τέσσερα συστήματα της IBM στη σειρά Blue Gene/Q. Στη δεύτερη θέση της λίστας κατεβαίνει το σύστημα K Computer της ιαπωνικής Fujitsu, το οποίο κέρδισε πέρυσι την πρωτιά με ισχύ 8 petaFLOPS. H Ιαπωνία, η Γαλλία και η Ιταλία έχουν από έναν υπερυπολογιστή στο νέο Top500, ενώ η Κίνα και η Γερμανία έχουν από δύο και οι ΗΠΑ καταλαμβάνουν τρεις θέσεις. «Το Sequoia δείχνει τη συνεχιζόμενη αμερικανική πρωτιά στους υπολογιστές υψηλών αποδόσεων» υπερηφανεύτηκε ο Τόμας Ντ'Αγκοστίνο, διοικητής της αμερικανικής Εθνικής Υπηρεσίας Πυρηνικής Ασφάλειας. Εγκατεστημένο στο Εθνικό Εργαστήριο Lawrence Livermore του αμερικανικού υπουργείου Άμυνας, το Sequoia θα αναλάβει να προσομοιώνει πυρηνικές δοκιμές και να μελετά τη συμπεριφορά των αποθηκευμένων πυρηνικών όπλων στην Κίνα. Σε αντίθεση με άλλους υπερυπολογιστές που αξιοποιούν εξειδικευμένους επεξεργαστές γραφικών της Nvidia, της AMD και της Intel, το Sequoia βασίζεται σε επεξεργαστές γενικής χρήσης στη σειρά Power της ίδιας της IBM. Συνολικά ενάμισι εκατομμύριο επεξεργαστές λειτουργούν στις 96 υπομονάδες του συστήματος, η καθεμιά από τις οποίες έχει μέγεθος ψυγείου. Το Sequoia προσφέρει επίσης αυξημένη ενεργειακή αποδοτικότητα σε σχέση άλλα συστήματα της λίστας. Καταναλώνει «μόλις» 7,9 megawatt ηλεκτρικής ενέργειας, συγκριτικά με 12,6 megawatt στο K Computer της Fujitsu, Το Top500 εκδίδεται κάθε έξι μήνες από ερευνητές του Πανεπιστημίου του Μάνχαϊμ στη Γερμανία, του Εθνικού Εργαστηρίου Lawrence Berkeley και του Πανεπιστημίου του Τενεσί στο Νόκβιλ. Το σύστημα τεχνητής νοημοσύνης Watson της IBM, το οποίο νίκησε πέρυσι τους παγκόσμιους πρωταθλητές στο δύσκολο τηλεπαιχνίδι Jeopardy!, δεν έχει αρκετή επεξεργαστική ισχύ για να μπει στο Top500. Ήταν όμως μια σημαντική επιτυχία της IBM, δεδομένου ότι το λογισμικό του Watson απέδειξε ότι μπορεί να κατανοεί ερωτήματα διατυπωμένα στην ανθρώπινη γλώσσα.

Το πιθανό εύρος της μάζας των νετρίνων έχει περιοριστεί. Μια διεθνής ομάδα ερευνητών έχει βρει το πιο ακριβές σύνολο περιορισμών σχετικά με τη φύση των διπλής βήτα διάσπασης χωρίς νετρίνα, μια μορφή διάσπασης πυρήνων που μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να καθοριστεί η μάζα του νετρίνο με μεγάλη ακρίβεια. Με τη σειρά του, αυτό θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για να ξεκλειδώσει τα μυστήρια του Σύμπαντος. Τα νετρίνα είναι εξαιρετικά μικρά σωματίδια, με μη μηδενική μάζα και χωρίς φορτίο που διαπερνούν μέσα από τα αντικείμενα, χωρίς να αλληλεπιδρούν και πολύ με τα άτομα. Από τότε που οι φυσικοί ανίχνευσαν για πρώτη φορά το σωματίδιο, λίγες μόνο περιπτώσεις νετρίνων επιβεβαιώθηκαν εδώ και δεκαετίες. Για χρόνια, οι επιστήμονες πρότειναν την ύπαρξη μιας υποθετικής και σπάνιας διαδικασίας που περιλαμβάνει τη ραδιενεργό διάσπαση πυρήνων, αλλά δεν ήταν μέχρι στιγμής σε θέση να την μελετήσουν λόγω περιορισμών στη μέτρηση. Αυτό έγινε τελικά δυνατό με τη χρήση του Παρατηρητηρίου Εμπλουτισμού Ξένον (EXO-200). Στην παρούσα έρευνα συνεργάστηκαν ειδικοί από το Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Καλιφόρνιας (Caltech), το Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ και του Εργαστηρίου SLAC. Οι ευαίσθητες μετρήσεις που έκανε η ομάδα είναι οι πιο ακριβείς που έγιναν κατά τη διάρκεια των τελευταίων δέκα ετών, και υπόσχονται πολλά για την προώθηση αυτής της γραμμής έρευνας. Η δε βαθύτερη κατανόηση των νόμων του Σύμπαντος είναι μέσα στις δυνατότητές μας. Σε μια δημοσίευση στο περιοδικό Physical Review Letters, η ομάδα των 80 φυσικών που βρίσκονται πίσω από αυτή την μελέτη λέει ότι τα νέα δεδομένα θα μπορούσαν τελικά να χρησιμοποιηθούν για τον προσδιορισμό της εξής απορίας: γιατί υπάρχει στο Σύμπαν περισσότερη ύλη από την αντιύλη. Μια κανονική διαδικασία βήτα διάσπασης, η ομάδα εξηγεί, συμβαίνει όταν δύο νετρόνια μετατρέπονται σε δύο πρωτόνια μέσα στον ασταθή πυρήνα ενός ατόμου. Η διαδικασία αυτή απελευθερώνει δύο ηλεκτρόνια και δύο αντινετρίνα. Ωστόσο, είχε υποτεθεί ότι η διαδικασία θα μπορούσε να συμβεί και χωρίς την απελευθέρωση αντινετρίνων. "Πολύς κόσμος έψαχνε για αυτή τη διαδικασία εδώ και πολύ καιρό. Θα ήταν μια πολύ θεμελιώδης ανακάλυψη, αν κάποιος την παρατηρούσε στην πραγματικότητα”, εξηγεί ο Petr Vogel μέλος της ομάδας EXO-200 και του του Caltech. Εφόσον μια απλή βήτα διάσπαση παράγει πάντα ένα νετρίνο, κανονικά θα έπρεπε μια διπλή διάσπαση βήτα να παράγει δύο. Αλλά αυτό σημαίνει ότι ένα από τα νετρίνα χρειάζεται να δράσει ως το αντισωματίδιο για το άλλο νετρίνο, μια συμπεριφορά που δεν προβλέπεται από το Καθιερωμένο Μοντέλο. Ως εκ τούτου, αν ανακαλύφθηκε η διπλή διάσπαση βήτα χωρίς νετρίνα τότε το Καθιερωμένο Μοντέλο θα πρέπει να αποδειχθεί ότι είναι λάθος, κάτι που δεν έχει αποδειχτεί για τουλάχιστον 40 χρόνια. Οι συνέπειες της ανακάλυψης θα μας αναγκάσουν να αναθεωρήσουμε τα περισσότερα από τα πράγματα που έχουμε μάθει για τον κόσμο των σωματιδίων. Πηγή: SoftPedia

Εξερευνώντας το εσωτερικό της Γης από το διάστημα. http://www.esa.int/esaCP/SEMZ7NAXH3H_Greece_0.html

Μπορεί να είναι πάμπολλοι οι πλανήτες στο μέγεθος της Γης. Μπορεί να υπάρχουν πολλοί περισσότεροι μικροί πλανήτες από ό,τι εθεωρείτο μέχρι σήμερα, χάρη στην ανακάλυψη ότι δεν χρειάζεται να σχηματιστούν γύρω από άστρα πλούσια σε βαριά στοιχεία. Μια ερευνητική ομάδα με επικεφαλής τον Lars Buchhave, έναν αστροφυσικό στο Ινστιτούτο Niels Bohr, μελέτησε τη σύνθεση των στοιχείων για περισσότερα από 150 αστέρια που φιλοξενούν 226 πλανήτες υποψήφιους να είναι μικρότεροι από τον Ποσειδώνα. Η ομάδα έψαχνε για στοιχεία βαρύτερα από το υδρογόνο και το ήλιο, που οι επιστήμονες τα αναφέρουν ως μέταλλα. "Ήθελα να διερευνήσω κατά πόσο οι μικροί πλανήτες χρειάζονται ένα ιδιαίτερο περιβάλλον, προκειμένου να σχηματιστούν, όπως οι γιγάντιοι πλανήτες αερίου, που όπως γνωρίζουμε έχουν μια προτίμηση σε περιβάλλοντα με υψηλή περιεκτικότητα σε βαρέα στοιχεία," λέει. “Αυτή η μελέτη δείχνει ότι οι μικροί πλανήτες δεν κάνουν διακρίσεις και σχηματίζονται γύρω από αστέρια με ένα ευρύ φάσμα της περιεκτικότητας σε βαρέα μέταλλα, συμπεριλαμβανομένων και των άστρων με 25% μόνο της μεταλλικότητας του ήλιου μας" Μάλιστα η μεταλλικότητα ενός άστρου αντανακλά την περιεκτικότητα σε μέταλλα του δίσκου από τον οποίο σχηματίζονται οι πλανήτες, όπως και οι πλανήτες σαν τη Γη που αποτελείται σχεδόν εξ ολοκλήρου από βαριά στοιχεία όπως ο σίδηρος, το οξυγόνο, το πυρίτιο και το μαγνήσιο. Οι αστρονόμοι υποθέτουν ότι μεγάλες ποσότητες βαρέων στοιχείων στο δίσκο αυτό, θα οδηγήσει σε πιο αποτελεσματική διαμόρφωση ενός πλανήτη. Είναι δε από καιρό γνωστό ότι οι γιγάντιοι πλανήτες με μικρές περιόδους τείνουν να συνδέονται με πλούσια σε μέταλλα αστέρια. Σε αντίθεση με γίγαντες πλανήτες αερίου, η εμφάνιση των μικρότερων πλανητών δεν φαίνεται να εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την περιεκτικότητα σε βαρέα στοιχείο των άστρων που τους φιλοξενούν. Πλανήτες έως και τέσσερις φορές το μέγεθος της Γης μπορούν προφανώς να σχηματιστούν γύρω από αστέρια με ένα ευρύ φάσμα περιεκτικότητας σε βαριά στοιχεία (μεταλλικότητα), συμπεριλαμβανομένων και εκείνων με χαμηλότερη περιεκτικότητα σε μέταλλα από τον ήλιο. "Τα στοιχεία δείχνουν ότι οι μικροί πλανήτες μπορούν να σχηματιστούν γύρω από αστέρια με ένα ευρύ φάσμα μεταλλικότητας – δείχνοντας έτσι ότι η φύση βρίσκει τρόπους σχηματισμού τους που μέχρι τώρα πιστεύαμε ότι είναι δύσκολο”, λέει μία επιστήμονας της αποστολής Κέπλερ Natalie Batalha.

Μίκι Μάους στην επιφάνεια του Ερμή. 48 εκατομμύρια μίλια μακριά από τη Γη, μια περίεργη διάταξη κρατήρων στην επιφάνεια του Ερμή μας θυμίζει τον Μίκι Μάους της Ντίσνευ. Η φωτογραφία αυτή είναι μια από τις χιλιάδες φωτογραφίες που πήρε το διαστημικό σκάφος Messenger που εξερευνά τον πλανήτη Ερμή.

Μια και μιλάμε για τέχνη. Σπήλαια της Αλταμίρα, του Ελ Καστίγιο και του Τίτο Μπουστίγιο.

Φίλε abaou. Η ανακοινωση της ΝΑΣΑ αφορα τον αφορούσε το δεύτερο περιστατικό χωρις να αναφέρεται το μέγεθος του αστεροειδή. (Το ανησυχητικό για τους επιστήμονες είναι ότι μόλις δύο εβδομάδες πριν είχε περάσει πολύ κοντά από τη Γη ένας ακόμη μεγάλος αστεροειδής ο οποίος παραλίγο να μπει στη γήινη ατμόσφαιρα.)

Η Astrium UK στην Ελλάδα για συναντήσεις με Ελληνικές εταιρείες. Εκπρόσωποι της ελληνικής βιομηχανίας που δραστηριοποιείται στο χώρο του διαστήματος συναντήθηκαν με απεσταλμένους της Astrium UK, κύριου ανάδοχου της διαστημικής αποστολής Solar Orbiter, η οποία είναι προγραμματισμένη για εκτόξευση το 2017. Τη συνάντηση που πραγματοποιήθηκε στις 16 Μαϊου οργάνωσε η Γενική Γραμματεία Έρευνας και Τεχνολογίας (ΓΓΕΤ). Πρόκειται για τη δεύτερη συνάντηση που οργανώνεται από την ΓΓΕΤ με σκοπό την ανταλλαγή πληροφορίων για τις προετοιμασίες της αποστολής και της τεχνογνωσίας που διαθέτουν οι ελληνικές εταιρείες, όσο και τις δυνατότητες τους να συμμετάσχουν σε κοινοπραξίες που θα δημιουργηθούν για την κατασκευή διαφορετικών υποσυστημάτων του διαστημοπλοίου. Οι συναντήσεις αποτελούν μέρος μίας σειράς ενεργειών της Astrium UK, η οποία διερευνά τις δυνατότητες που υπάρχουν στα κράτη μέλη της ESA όσο και το ενδιαφέρον της διαστημικής βιομηχανίας τους. Απώτερος σκοπός τους είναι να εξασφαλιστεί η μεγαλύτερη δυνατή συμμετοχή της Ευρωπαϊκής διαστημικής βιομηχανίας. Το πρώτο μέρος της συνάντησης στην Αθήνα ήταν αφιερωμένο στις προετοιμασίες που έχουν ήδη ξεκινήσει για την αποστολή Solar Orbiter καθώς και τα τεχνολογικά επιτεύγματα που θα απαιτηθούν για την ολοκλήρωσή τους. Τη γενική παρουσίαση της αποστολής ακολούθησε αυτή άλλων υποχρεωτικών προγραμμάτων και ανοιχτών προκηρύξεων της ESA. Το διαστημόπλοιο Solar Orbiter αποτελεί την πρώτη επιστημονική αποστολή μεσαίου μεγέθους που έλαβε την τελική έγκριση της ESA στα πλαίσια του προγράμματος "Cosmic Vision 2015 - 2025". Θα πλησιάσει το μητρικό μας άστρο σε απόσταση 42 εκατομμυρίων χιλιομέτρων για να παρατηρήσει πως ηλεκτρικά φορτισμένα σωματίδια δημιουργούνται στο εσωτερικό του και στη συνέχεια, εκτοξεύονται προς το διάστημα με τη μορφή του ηλιακού ανέμου. Τις παρουσιάσεις ακολούθησαν σύντομες διμερείς συναντήσεις μεταξύ στελεχών της Astrium UK και της ESA και εκπροσώπων Ελληνικών εταιρειών που δραστηριοποιούνται στο τομέα του διαστήματος. Συνολικά 30 εταιρείες συμμετείχαν οι οποίες εξέφρασαν την ικανοποίησή τους για την δυνατότητα που τους δώθηκε να συνομιλήσουν με την ESA και έναν από τους σημαντικότερους πρωταγωνιστές στην Ευρώπη για τις προοπτικές μελλοντικής συνεργασίας. Ο κος Κωνσταντίνος Κοκκινοπλίτης, Γενικός Γραμματέας Έρευνας και Τεχνολογίας, σημείωσε τη σπουδαιότητας αυτής της πρωτοβουλίας για τη διερεύνηση όλων των πιθανών δυνατοτήτων συμμετοχής των Ελληνικών εταιρειών στις προετοιμασίες της αποστολής Solar Orbiter, όσο και σε μελλοντικές διαστημικές αποστολές της ESA. Από την πλευρά τους, οι Ελληνικές εταιρείες θα πρέπει να καταβάλλουν κάθε δυνατή προσπάθεια για τη δυναμική παρουσίας τους σε παρόμοιες δράσεις. Σχόλιο:Πολύ σημαντική συνάντηση και επιτέλους να δουμε κατι να κινείται και στην Ελλάδα. Κοσμική οφθαλμαπάτη. Η NASA έδωσε στη δημοσιότητα μια εντυπωσιακή φωτογραφία δύο γαλαξιών που φαίνεται ότι έχουν συγκρουστεί και βρίσκονται στην διαδικασία συγχώνευσης. Στην πραγματικότητα οι δύο γαλαξίες βρίσκονται δεκάδες εκατομμύρια έτη φωτός μακριά ο ένας από τον άλλο και η εικόνα τους όπως την κατέγραψε το διαστημικό τηλεσκόπιο είναι σύμφωνα με τους ειδικούς αποτέλεσμα μιας κοσμικής οφθαλμαπάτης. Οι δύο γαλαξίες NGC 3314A και NGC 3314Β βρίσκονται στον αστερισμό της Υδρας σε απόσταση 117-140 εκατομμυρίων ετών φωτός από εμάς. Σύμφωνα με τους ειδικούς αν και οι δύο γαλαξίες είναι πολύ απομακρυσμένοι ο ένας από τον άλλο και επιπλέον δεν βρίσκονται σε τροχιά προσέγγισης εξαιτίας ενός ένα «οπτικού τρικ» μοιάζουν να έχουν συγκρουστεί. Οι επιστήμονες μελετούν τους δύο γαλαξίες για να μάθουν περισσότερα για το φαινόμενο της βαρυτικής μικροσκοπίας. Η συγκεκριμένη μέθοδος δημιουργεί ένα είδωλο του αντικειμένου που βρίσκεται σε παρατήρηση (άστρου, πλανήτη, γαλαξία) μεγεθύνοντας το φως του μέσω της βαρύτητας. Η συγκεκριμένη μέθοδος επιτρέπει την παρατήρηση των κοσμικών σωμάτων σε μεγαλύτερες αποστάσεις. Η πρώτη Κινέζα στο Διάστημα το Σάββατο. Η Κίνα επιβεβαίωσε σήμερα, Παρασκευή, ότι θα στείλει την πρώτη Κινέζα στο Διάστημα και ότι το διαστημόπλοιο Σενζού ΙΧ θα εκτοξευθεί αύριο, Σάββατο, μετέδωσε το κινεζικό πρακτορείο ειδήσεων Νέα Κίνα. «Τρεις αστροναύτες, δυο άνδρες και μια γυναίκα, η Λιου Γιανγκ, θα είναι τα μέλη του πληρώματος του Σενζού ΙΧ για το πρώτο κινεζικό διαστημικό ραντεβού, αύριο», τόνισε το Νέα Κίνα. Πιλότος μαχητικών αεροσκαφών, η Λιου Γιανγκ είναι μια από τις δυο γυναίκες που είχαν επιλεγεί για την αποστολή αυτή, η οποία θα επιτρέψει στο Σενζού ΙΧ να προσδεθεί με το διαστημικό σταθμό Τιανγκόνγκ-1, ο οποίος βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τη Γη. Το κινεζικό διαστημόπλοιο θα εκτοξευθεί αύριο στις 18:37 τοπική ώρα από το Ζιουκουάν στην έρημο Γκόμπι της βορειοδυτικής Κίνας. «'Ολα τα συστήματα ελέγχου είναι έτοιμα και οι τρεις αστροναύτες βρίσκονται σε καλή φόρμα», διαβεβαίωσε το Νέα Κίνα.

Οι γειτονικοί μας γαλαξίες M31 και M33 μπορεί να είχαν έρθει στο μακρινό παρελθόν σε στενή επαφή. Ο γαλαξίας της Ανδρομέδας, γνωστός και ως M31, και ο γαλαξίας Τριγώνου, ή M33, μπορεί να είχαν βρεθεί σε στενή επαφή πριν από δισεκατομμύρια χρόνια, δείχνουν νέες παρατηρήσεις. Οι παρατηρήσεις παρουσιάστηκαν στο συνέδριο της Αμερικανικής Αστρονομικής Εταιρείας στην Αλάσκα, και επιβεβαιώνουν την ανακάλυψη που έγινε το 2004 για της ροής του αερίου υδρογόνου μεταξύ δύο γειτονικών μας γαλαξιών. “Οι ιδιότητες αυτού του αερίου δείχνουν ότι οι δύο γαλαξίες μπορεί να είχαν πλησιάσει στο μακρινό παρελθόν”, είπε το μέλος της ομάδας Jay Lockman του Εθνικού Αστεροσκοπείου Ραδιοαστρονομίας. “Η μελέτη του τι μπορεί να σημαίνει αυτή η σύνδεση του αερίου μεταξύ των δύο γαλαξιών μπορεί να μας δώσει ένα νέο κλειδί για την κατανόηση της εξέλιξης των δύο γαλαξιών." Οι δύο γαλαξίες, που είναι περίπου 2,6 και 3 εκατομμύρια έτη φωτός, είναι μέλη της τοπικής ομάδας των γαλαξιών που περιλαμβάνει τον δικό μας Γαλαξία και περίπου 30 άλλους. Η "γέφυρα" του υδρογόνου μεταξύ των δύο γαλαξιών ανακαλύφθηκε το 2004 από τους αστρονόμους χρησιμοποιώντας ένα ραδιοτηλεσκόπιο στην Ολλανδία, αλλά άλλοι επιστήμονες αμφισβήτησαν την ανακάλυψη για τεχνικούς λόγους. Λεπτομερείς μελέτες με ένα εξαιρετικό ευαίσθητο ραδιοτηλεσκόπιο επιβεβαίωσαν την ύπαρξη της γέφυρας, και έδειξαν έξι πυκνές συστάδες του αερίου υδρογόνου στο ρεύμα αυτό. Οι παρατηρήσεις σε αυτές τις συγκεντρώσεις έδειξαν ότι έχουν περίπου την ίδια σχετική ταχύτητα σε σχέση με τη Γη όπως και οι δύο γαλαξίες, ενισχύοντας έτσι το επιχείρημα ότι αποτελούν μέρος μιας γέφυρας μεταξύ των δύο. Όταν οι γαλαξίες περνούν κοντά ο ένας από τον άλλο, έχουν ως αποτέλεσμα μια "παλιρροϊκή ουρά" ως μακριά ρεύματα από αέριο, που τραβήχτηκε στο διαγαλαξιακό χώρο από τους δύο γαλαξίες. "Πιστεύουμε ότι είναι πολύ πιθανό ότι το αέριο υδρογόνο που βλέπουμε μεταξύ των M31 και M33 να είναι το κατάλοιπο μιας παλιρροϊκής ουράς που δημιουργήθηκε κατά τη διάρκεια μιας στενής επαφής, κατά πάσα πιθανότητα πριν από δισεκατομμύρια χρόνια” είπε ο επικεφαλής της έρευνας Spencer Wolfe από το Πανεπιστήμιο της Δυτικής Βιρτζίνια. "Η συνάντηση θα έπρεπε να έγινε εδώ και πολύ καιρό, επειδή κανένας γαλαξίας δεν παρουσιάζει ενδείξεις διατάραξης σήμερα." "Το αέριο που μελετήσαμε είναι πολύ αδύναμο ενώ οι ραδιοφωνικές εκπομπές του είναι εξαιρετικά εξασθενημένες – τόσο εξασθενημένες που είναι πέρα ​​από την εμβέλεια των περισσοτέρων ραδιοτηλεσκοπίων," αναφέρει ο Lockman. “Σχεδιάζουμε λοιπόν να χρησιμοποιήσουμε τις προηγμένες δυνατότητες του Green Bank Telescope (GBT) για να συνεχίσουμε το έργο και να μάθουμε περισσότερα και για το αέριο και, ελπίζουμε, τις δύο τροχιακές ιστορίες των δύο γαλαξιών." Πηγή: sci-news.com Καλλιτεχνική απεικόνιση της γέφυρας αερίου μεταξύ του M31, δεξιά, και του M33 αριστερά.

Τεράστιος αστεροειδής κατευθύνεται προς τη Γη ξημερώματα Παρασκευής. Με μεγάλη αγωνία περιμένουν οι αστρονόμοι τις πρώτες ώρες μετά τα μεσάνυχτα προκειμένου να μελετήσουν αστεροειδή πλάτους 700 μέτρων που κατευθύνεται με μεγάλη ταχύτητα προς τον πλανήτη μας. Οι επιστήμονες συγκρίνουν το μέγεθος του διαστημικού βράχου με ένα οικοδομικό τετράγωνο και εκτιμούν ότι μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες θα έχει γίνει ορατός από πολλές χώρες της Γης. Σύμφωνα ωστόσο με τους υπολογισμούς τους δεν θα συγκρουστεί με τον πλανήτη αλλά θα περάσει σε μεγάλη απόσταση (αντίστοιχη με την απόσταση Γης – σελήνης στο 14πλάσιο). Παρόλα αυτά ταξινομείται από τους αστρονόμους στους «δυνητικά επικίνδυνους» μετεωρίτες καθώς κανείς δεν μπορεί να είναι απολύτως σίγουρος για την τελική του πορεία. Η ύπαρξή του άλλωστε εντοπίστηκε από τον αστρονόμο Ρομπ ΜακΝοτ από το Siding Spring Observatory στην Αυστραλία. Το ανησυχητικό για τους επιστήμονες είναι ότι μόλις δύο εβδομάδες πριν είχε περάσει πολύ κοντά από τη Γη ένας ακόμη μεγάλος αστεροειδής ο οποίος παραλίγο να μπει στη γήινη ατμόσφαιρα. Η απόσταση του από την Γη ήταν ανάλογη με εκείνη ανάμεσα σε Νέα Υόρκη και Νέα Ζηλανδία! Η NASA ενημερώνει μάλιστα τον κόσμο ότι σε κάθε περίπτωση δεν υπάρχει κίνδυνος για τους ανθρώπους, καθώς ακόμη κι αν μπει στην ατμόσφαιρα της Γης, θα διαλυθεί πολύ πριν φτάσει στο έδαφος.

Μου αρεσε ο μεγάλος κίντυνος απο μικρός!!! Ετσι στόχος Σχολή Ικάρων,ομως Χουντα(1973),αδιανόητο,ο πατέρας χαρακτηρισμένος!!! Ετσι Φυσική,Οικονομικά,Διαστημική Εξερεύνηση κοιτάζω από την άκρα του φύλλου το γκρεμό ήσυχα, παλικαρίσια και λέω: "Μου αρέσει". Ευχαριστω Νίκο Καζαντζάκη.

Εκτοξεύτηκε το NuStar, το νέο τηλεσκόπιο ακτίνων-Χ της NASA. Χωρίς προβλήματα πραγματοποιήθηκε το απόγευμα της Τετάρτης η εκτόξευση του NuStar, ενός νέου διαστημικού τηλεσκοπίου της NASA που θα μελετά μαύρες τρύπες και άλλα εξωτικά αντικείμενα στο φάσμα των ακτίνων-Χ. Ήταν μια ασυνήθιστη επιχείρηση, δεδομένου ότι ο πύραυλος που μετέφερε το τηλεσκόπιο σε τροχιά δεν εκτοξεύτηκε από το έδαφος, αλλά απελευθερώθηκε από ένα ειδικό μητρικό αεροπλάνο σε ύψος 11 χιλιομέτρων. «Οι εκτοξεύσεις με την υποβοήθηση αεροσκαφών είναι φθηνότερες επειδή απαιτούν λιγότερα καύσιμα» εξηγεί η NASA σε ανακοίνωσή της. Το αεροπλάνο L-1011 Stargazer απογειώθηκε λίγο μετά τις 18.00 ώρα Ελλάδας από ατόλη στα Νησιά Μάρσαλ, ανάμεσα στη Χαβάη και την Αυστραλία. Μία ώρα αργότερα, απελευθέρωσε τον πύραυλο Pegasus XL, ο οποίος πραγματοποίησε ελεύθερη πτώση για πέντε δευτερόλεπτα πριν πυροδοτηθεί. Το NuStar (Συστοιχία Πυρηνικού Φασματοσκοπικού Τηλεσκοπίου) τοποθετήθηκε σε ισημερινή τροχιά σε ύψος λίγο μεγαλύτερο από τα 600 χιλιόμετρα από τη Γη. Το τηλεσκόπιο θα αρχίσει να ξεδιπλώνει της ηλιακές του κεραίες και θα εκπέμψει λίγο μετά τα πρώτα του σήματα που θα ληφθούν στο έδαφος μέσω του δορυφορικού συστήματος της NASA. Κατά τη διάρκεια της εβδομάδας μετά την τοποθέτησή του σε τροχιά, η ομάδα που είναι υπεύθυνη για την παρακολούθηση του NuStar θα πραγματοποιήσει μια σειρά ελέγχων για να διασφαλιστεί ότι όλα τα συστήματα λειτουργούν κανονικά, δήλωσε η NASA. Στη συνέχεια οι υπεύθυνοι της αποστολής θα διαβιβάσουν εντολή στο NuStar για την ανάπτυξη ενός είδους μεταλλικής κεραίας μήκους δέκα μέτρων που θα επιτρέπει στο τηλεσκόπιο να συγκεντρώνει το φως των ακτίνων Χ για να καταγράφει εικόνες. Σε αντίθεση με τα τηλεσκόπια που λειτουργούν με το ορατό φως, τα τηλεσκόπια ακτίνων Χ απαιτούν μεγάλη απόσταση ανάμεσα στα κάτοπτρα και τους ανιχνευτές για να συγκεντρώσουν το φως. Το NuStar, ή Συστοιχία Πυρηνικού Φασματοσκοπικού Τηλεσκοπίου, «είναι το πρώτο τηλεσκόπιο που μπορεί να εστιάσει ακτίνες-Χ υψηλής ενέργειας» δήλωσε η Φιόνα Χάρισον, επιστημονική υπεύθυνη της αποστολής και καθηγήτρια του Τεχνολογικού Ινστιτούτου της Καλιφόρνια (Caltech). «Θα μπορεί να μεταδώσει εικόνες που είναι δέκα φορές πιο ευκρινείς και 100 φορές πιο ευαίσθητες σε σχέση με οποιοδήποτε άλλο τηλεσκόπιο λειτουργεί σε αυτή την περιοχή του φάσματος» επισήμανε. Ένας από τους βασικούς στόχους της αποστολής είναι η μελέτη των μελανών οπών που πιστεύεται ότι κρύβονται στα κέντρα όλων των γαλαξιών. Οι ίδιες οι μαύρες τρύπες είναι αόρατες, ωστόσο το υλικό που παγιδεύεται στη μοιραία έλξη τους θερμαίνεται και εκπέμπει ακτίνες-Χ, πριν τελικά χαθεί για πάντα. Δεδομένου ότι οι ακτίνες-Χ διαπερνούν τα νέφη αερίου και σκόνης που συναντούν στην πορεία τους, οι «ακτινογραφίες» του NuStar θα μπορούσαν να ρίξουν φως στη συμπεριφορά αυτών των τεράτων. Με λίγη τύχη, πρόσθεσαν οι υπεύθυνοι της αποστολής, το νέο τηλεσκόπιο θα μπορούσε να καταγράψει εκρήξεις σουπερνόβα (υπερκαινοφανών αστέρων), μεγάλων άστρων που εκρήγνυνται καθώς πεθαίνουν. Η ιδιαιτερότητα του NuStar είναι η χρήση δεκάδων επιμέρους κατόπτρων για την εστίαση των ακτίνων-Χ. Θα φέρει δύο μονάδες οπτικών με 133 επιμέρους κάτοπτρα η καθεμία, οι οποίες είναι συνδεδεμένες στους αισθητήρες μέσω μιας δοκού μήκους δέκα μέτρων. Η δοκός θα εκτοξευτεί διπλωμένη και θα αναπτυχθεί στην τελική της θέση περίπου μια εβδομάδα μετά την εκτόξευση. Το ίδιο το τηλεσκόπιο, όπως και ο πύραυλος Pegasus και το μητρικό αεροπλάνο Stargazer κατασκευάστηκαν από την αμερικανική εταιρεία Orbital Sciences Corporation, η οποία έχει επίσης εξασφαλίσει συμβόλαιο με τη NASA για τη μεταφορά φορτίων από και προς τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Εκθεση της NASA τονίζει πως η γεωργία στο Διάστημα θα είναι εφικτή σε μερικά χρόνια. «Παραμένοντας μόνο σ' έναν πλανήτη, κανένα είδος δεν έχει μέλλον. Αν θέλουμε να επιβιώσουμε για εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια ακόμη, αργά ή γρήγορα θα χρειαστεί να αποικίσουμε άλλους κόσμους. Δεν ξέρω πότε, αλλά μια μέρα οι άνθρωποι πέρα από τη Γη θα είναι περισσότεροι από εκείνους επάνω στην επιφάνειά της». Θα μπορούσαν να είναι τα λόγια ενός ιδιόρρυθμου οραματιστή. Αλλά αν αυτός που τα πρόφερε το 2005 ονομάζεται Μάικλ Γκρίφιν και ώς το 2009 υπήρξε διευθυντής της NASA, τότε ίσως πρέπει να τα λάβουμε υπόψη. Ομως, για να αποικίσουμε το Διάστημα, είναι απαραίτητο να βρούμε πρώτα τον τρόπο με τον οποίο θα μπορέσουμε να καλλιεργήσουμε φυτά. Κατά κύριο λόγο, για να παράγουμε τροφή. Ο διαρκής εφοδιασμός των μελλοντικών διαστημικών αποικιών με τρόφιμα που θα προέρχονταν από τη Γη θα αποτελούσε μια ανυπέρβλητη πρόκληση, τόσο σε οργανωτικό όσο και σε οικονομικό επίπεδο, ενώ για τους μακρινούς πλανήτες θα ήταν εξαρχής αδύνατος. Για να αποικίσουμε άλλους πλανήτες, θα χρειαστεί μια νέα μορφή γεωργίας, μια «γεωργία του Διαστήματος» (Space farming), για την ανάπτυξή της οποίας είναι απαραίτητη η συμβολή τόσο της βιολογίας όσο και της μηχανικής. Τα οφέλη θα είναι πολλά. Κατ' αρχάς, τα φυτά και το χώμα στο οποίο αναπτύσσονται, μαζί με τη μικροβιακή κοινότητα που εμπεριέχεται σ' αυτό, αποτελούν τη βάση πάνω στην οποία είναι δυνατή η ανασύνθεση, μέσα στο απομονωμένο περιβάλλον του διαστημόπλοιου, ενός μικρού οικοσυστήματος στο οποίο θα πραγματοποιούνται οι βιολογικοί κύκλοι, συμβάλλοντας έτσι στην ανακύκλωση των οργανικών απορριμμάτων των αστροναυτών και του διοξειδίου του άνθρακα καθώς και στην ανανέωση του πόσιμου νερού, του οξυγόνου και των θρεπτικών συστατικών. Επιπρόσθετα, τα φυτά μπορούν να λειτουργήσουν και σαν βιοαισθητήρες που θα προειδοποιούν έγκαιρα τους αστροναύτες για την παρουσία ρύπων στο εξωγήινο έδαφος ή στην ατμόσφαιρα. Μέχρι σήμερα, όμως, δεν γνωρίζουμε πώς να προσομοιώσουμε στη Γη ένα αυτόνομο περιβάλλον που να εμπεριέχει ένα κλειστό οικοσύστημα ικανό να αναπαράγει τους βιολογικούς και γεωχημικούς κύκλους, έτσι ώστε μικρόβια, φυτά και πλήρωμα να καταφέρουν να συντηρηθούν δίχως την παροχή εξωτερικής βοήθειας. Από τα ιστορικά πειράματα με την ονομασία «Βιόσφαιρα» που πραγματοποίησε η NASA κατά τη δεκαετία του '80 έως τον εξεζητημένο προσομοιωτή «Melissa» του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος, καμία συσκευή δεν κατάφερε να εξασφαλίσει αυτάρκεια. Και όσον αφορά τις καλλιέργειες του Διαστήματος, οι πρώτες απόπειρες υπήρξαν απογοητευτικές καθώς οι ανωμαλίες που εμφάνισαν τα φυτά ήταν πάρα πολλές. Με το πέρασμα του χρόνου, ωστόσο, τα αποτελέσματα των ερευνών αντιστράφηκαν. Οι όποιες ανωμαλίες παρουσιάστηκαν, ισχυρίζονται πλέον οι ειδικοί, δεν οφείλονταν στο αφιλόξενο εξωγήινο περιβάλλον, αλλά σε τεχνικά λάθη, όπως οι πολύ υψηλές θερμοκρασίες και η χρήση μη συμβατών υλικών. Σύμφωνα με τον Στέφανο Μανκούζο, διευθυντή του Διεθνούς Εργαστηρίου Φυτικής Νευροβιολογίας στο Πανεπιστήμιο της Φλωρεντίας, «στα πιο πρόσφατα πειράματα που πραγματοποιήθηκαν, διαπιστώθηκε πως η καλλιέργεια φυτών στο Διάστημα είναι εφικτή. Η μοναδική επιβεβαιωμένη παρενέργεια είναι ο νανισμός. Από τον γήινο σπόρο φυτρώνει ένα κανονικό φυτό. Οι απόγονοί του όμως είναι πιο χαμηλοί και το μέγεθός τους μειώνεται από γενιά σε γενιά. Τουλάχιστον αυτό παρατηρήθηκε στις ποικιλίες που καλλιεργήθηκαν στον ρωσικό διαστημικό σταθμό "Μιρ"». Οι έρευνες που πραγματοποιούνται σήμερα έχουν ως στόχο τη βελτιστοποίηση των φυτών ώστε να αντέχουν στο περιβάλλον του Διαστήματος και την ανάπτυξη κατάλληλων τεχνολογιών για την καλλιέργειά τους. Σε ένα διαστημικό ταξίδι, το πρώτο πράγμα που τείνει να εξαλειφθεί είναι ο διαθέσιμος χώρος. Ετσι προκύπτει η ανάγκη για φυτά που θα είναι χαμηλά, βρώσιμα σχεδόν ολοκληρωτικά και θα αναπτύσσονται γρήγορα. Επίσης, πρέπει να αρκούνται σε λίγο φως και να είναι ανθεκτικά στις διάφορες ασθένειες. Για αυτόν το λόγο οι ποικιλίες που μελετούνται για καλλιέργεια στο Διάστημα είναι κυρίως διάφορες ποικιλίες νάνων, τόσο βασικών φυτών - σιτάρι, ρύζι, πατάτες - όσο και συμπληρωματικών φρούτων ή λαχανικών - μαρούλια, κρεμμύδια, ντομάτες και φράουλες. Το βασικό πρόβλημα που πρέπει να αντιμετωπιστεί αφορά το έδαφος στο οποίο θα καλλιεργηθούν τα φυτά. Σ' ένα αραιό και με χαμηλή βαρύτητα έδαφος, ο αέρας και το νερό δεν κυκλοφορούν καλά. Παρατηρείται συσσώρευση αλάτων και οι ρίζες δυσκολεύονται να αναπνεύσουν και να αποβάλουν τη θερμότητα. Επιπρόσθετα, υπερχλωρικά άλατα και τοξικές ενώσεις, όπως τα βαρέα μέταλλα, δυσκολεύουν τη διατήρηση της γονιμότητας του εδάφους και γι' αυτό απαιτείται η προκαταρκτική χρήση υπερσυσσωρευτικών φυτών, ικανών να το καθαρίσουν. Τα υπόλοιπα, βασικά για την καλλιέργεια, συστατικά δημιουργούν λιγότερα προβλήματα. Το διοξείδιο του άνθρακα στα διαστημόπλοια είναι πιο συμπυκνωμένο απ' ό,τι είναι στη Γη, ευνοώντας έτσι μια πιο πλούσια ανάπτυξη. Αναφορικά με το φως, τη λύση δίνουν οι δίοδοι εκπομπής φωτός, γνωστές ως LED. Εχουν χαμηλή κατανάλωση και δεν θερμαίνονται υπερβολικά, με αποτέλεσμα να μπορούν να τοποθετηθούν πολύ κοντά στα φυτά, εξοικονομώντας παράλληλα και χώρο. Τα φυτά δεν χρησιμοποιούν ολόκληρο το φάσμα του ηλιακού φωτός. Χρειάζονται μόνο το κόκκινο για τη φωτοσύνθεση και το μπλε για τη ρύθμιση της ανάπτυξης. Αρκεί, οπότε, η χρήση LED μόνο αυτών των δύο χρωμάτων. Τα φυτά πρέπει επίσης να μπορούν να αντισταθούν στις ακτινοβολίες και στα χαμηλότατα επίπεδα οξυγόνου και αζώτου, ενώ πρέπει να αποφευχθεί και η μόλυνση από μικρόβια που πιθανώς υπάρχουν στον πλανήτη όπου θα αναπτυχθεί η καλλιέργεια. Τα εμπόδια μπορεί να είναι πολλά, οι λύσεις όμως υπάρχουν ή, έστω, αναζητούνται. Αντίπαλες για μια θέση στο διαστημόπλοιο. Εάν δεν είναι η σμηναγός Ουάνγκ Γιαπίνγκ, θα είναι η επισμηναγός Λιου Γιανγκ. Το βέβαιο είναι ότι μία εκ των δύο πιλότων της κινεζικής Πολεμικής Αεροπορίας, εντός του Ιουνίου, θα γίνει η πρώτη γυναίκα της Κίνας που θα πάει στο Διάστημα με το διαστημόπλοιο «Σενζού 9». Και οι δύο, σύμφωνα με το πρακτορείο Νέα Κίνα, βρίθουν προσόντων. Η Λιου, από την επαρχία Χενάν, είναι η «ηρωική πιλότος» που κατάφερε να προσγειώσει το αεροσκάφος της με ασφάλεια έπειτα από επιδρομή πουλιών που είχε ως αποτέλεσμα να βάψει κυριολεκτικά κόκκινο το μπροστινό τζάμι. Η αντίπαλός της, η Ουάνγκ από τη Σαντόνγκ, είναι κυρίως γνωστή για τη συμμετοχή της στις πτήσεις διάσωσης μετά τον σεισμό στην επαρχία Σιτσουάν, αλλά και ως πιλότος των ειδικών σκαφών που φρόντιζαν για τον «καθαρό ουρανό» του Πεκίνου στους Ολυμπιακούς του 2008. Βίντεο:

Το εξωηλιακό αστρικό σύστημα Gliese 581, δεν δείχνει σημάδια ζωής. Μια ομάδα αστρονόμων είναι σε θέση να αποδείξει ότι δεν υπάρχουν σαφή ραδιοκύματα που να προέρχονται από το πλανητικό σύστημα του άστρου Gliese 581 . Ο ερυθρός νάνος εκτιμάται ότι έχει τουλάχιστον έξι εξωπλανήτες σε τροχιά, ένας εκ των οποίων είχε αναδειχθεί ως δυνητικά κατοικήσιμος. Όμως η ραδιοφωνική ανάλυση δεν έδειξε σημάδια ζωής. Οι ερευνητές διεξήγαγαν αυτή την έρευνα το 2007, χρησιμοποιώντας μια μέθοδο απεικόνισης που ονομάζεται Very Long Baseline Interferometry (VLBI) με σκοπό να να προβούν σε μια έρευνα για την ύπαρξη εξωγήινης ζωής (SETI) σε μακρινούς κόσμους. Μάλιστα λένε ότι ανακαλύφθηκαν 222 υποψήφια σήματα. Ωστόσο, μια αυτοματοποιημένη ανάλυση του συνόλου των στοιχείων αποκάλυψε ότι όλα αυτά στην πραγματικότητα προκλήθηκαν από παρεμβολές από δορυφόρους της Γης. Κανένα σήμα δεν βρέθηκε στην πραγματικότητα να προέρχεται από τα άκρως ενδιαφέροντα πλανητικά συστήματα. Αλλά η ομάδα πίσω από αυτή τη μελέτη λέει ότι η εξεύρεση εξωγήινης ζωής δεν ήταν ο σκοπός της μελέτης. Με την επιβεβαίωση ότι τα ραδιοσήματα του τύπου που ψάχνουμε δεν προέρχονται από το Gliese 581, η ερευνητική ομάδα απέδειξε ότι η μέθοδος VLBI μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τη διεξαγωγή αυτού του τύπου των πολύπλοκων αστρονομικών ερευνών. Το πρότζεκτ πραγματοποιήθηκε με το αυστραλιανό δίκτυο ραδιοτηλεσκοπίων ALBA. Μέχρι τώρα, οι προσπάθειες της έρευνας για εξωγήινη ζωή SETI γίνονταν κάπως τυχαία, υπό την έννοια ότι τα ραδιοτηλεσκόπια στόχευαν σε μεγάλες περιοχές του ουρανού, και οι αστρονόμοι προσπαθούσαν να ‘ακούσουν’ για τυχόν εισερχόμενα σήματα. Εάν δεν βρισκόταν κανένα σήμα, τότε τα τηλεσκόπια θα έπρεπε να στοχεύσουν σε μια άλλη θέση. Η έρευνα αποδεικνύει ότι είναι δυνατή η χρήση VLBI με σκοπό να στοχεύουν σε συγκεκριμένα συστήματα άστρων, που ξέρουμε ότι έχουν πλανήτες σαν τη Γη. Αυτό το VLBI είναι ικανό να χρησιμοποιηθεί σε μια τέτοια στοχοθετημένη έρευνα που έως τώρα ήταν ήταν άγνωστη, αναφέρει το Astrobiology Magazine. Η έρευνα οδηγήθηκε από ειδικούς στο Πανεπιστήμιο Curtin στην Αυστραλία, οι οποίοι συντονίζονται από τον Hayden Rampadarath. Το ALBA περιλαμβάνει ένα δίκτυο τηλεσκοπίων στην Αυστραλία (ATCA), το Παρατηρητήριο Parkes και το τηλεσκόπιο Mopra των 22 μέτρων. Κάθε μία από αυτές τις εγκαταστάσεις βρίσκεται εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά από το άλλο, δίνοντας έτσι στο ALBA την υψηλότερη ανάλυση στην αστρονομία. Η έρευνα επικεντρώθηκε σε συχνότητες γύρω στα 1500 MH. Το σύστημα Gliese 581 βρίσκεται πολύ κοντά στη Γη, στον αστερισμό του Ζυγού, περίπου 20 έτη φωτός μακριά μας. Οι παρατηρήσεις διήρκεσαν8 ώρες. Τελικά το συμπέρασμα της μελέτης είναι ότι δεν μπορούμε ακόμη να πούμε με βεβαιότητα ότι η ζωή δεν υπάρχει στο κοντινό πλανητικό σύστημα. Για αυτό που μπορούμε να είμαστε βέβαιοι είναι ότι το VLBI μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την αναζήτηση σημάτων εξωγήινης νοημοσύνης. Πηγή: SoftPedia

Φήμες για την ύπαρξη του σωματιδίου Higgs στα 126 GeV. Το μποζόνιο Χιγκς επανέρχεται στο προσκήνιο εν όψει του Διεθνούς Συνεδρίου Φυσικής Υψηλής Ενέργειας που θα διεξαχθεί τον ερχόμενο μήνα στη Μελβούρνη. Επιστήμονες του CERN ενδέχεται να ανακοινώσουν εκεί πιο «απτά» στοιχεία για την ύπαρξη του μποζονίου Χιγκς. Αν και η είδηση ότι μάλλον «βλέπουμε» επιτέλους το σωματίδιο στο οποίο βασίζονται οι ερμηνείες για τη Μεγάλη Έκρηξη και την ύπαρξη του κόσμου μας δεν επιβεβαιώνεται επίσημα από το CERN, το ενδεχόμενο έχει προκαλέσει έντονη φημολογία. Τον περασμένο Δεκέμβριο οι ανεξάρτητες ερευνητικές ομάδες του ATLAS και του CMS, των δυο πειραμάτων του CERN για τον εντοπισμό του μποζονίου Χιγκς, είχαν ανακοινώσει ότι είχαν δει ένα «φευγαλέο ίχνος» του σωματιδίου και συγκεκριμένα ένα πλεόνασμα αλληλεπιδράσεων, περίπου στην ίδια μάζα (στα 126 και στα 124 GeV αντίστοιχα). Πράγματι, επρόκειτο για μια σύμπτωση των αποτελεσμάτων η οποία δεν μπορούσε να θεωρηθεί τυχαία, ιδιαίτερα τη στιγμή που οι δυο ομάδες διεξάγουν τις έρευνές τους «τυφλά», χωρίς δηλαδή να γνωρίζει η μια τα αποτελέσματα της άλλης προκειμένου να διασφαλιστεί η αντικειμενικότητα των συμπερασμάτων τους. Ωστόσο η επεξεργασία των δεδομένων βρισκόταν ακόμη σε ένα στάδιο το οποίο δεν μπορούσε να αποκλείσει το ενδεχόμενο λάθους (η στατιστική βεβαιότητα στο σημείο εκείνο δεν ξεπερνούσε τα δυο σίγμα, όταν για την κατοχύρωση μιας ανακάλυψης απαιτούνται πέντε σίγμα – δηλαδή περιθώριο λάθους ένα στο εκατομμύριο). Για τον λόγο αυτόν οι επιστήμονες είχαν δηλώσει επιφυλακτικοί έως ότου προχωρήσουν στην εξέταση περισσότερων δεδομένων. Σύμφωνα με τους ειδικούς η περαιτέρω εξέταση των δεδομένων στους μήνες που ακολούθησαν έρχεται να στηρίξει τα πρώτα συμπεράσματα, φέρνοντας τους ερευνητές πολύ κοντά στην απόδειξη της ύπαρξης του φευγαλέου σωματιδίου. Πηγές εκτός του CERN αλλά με «διασυνδέσεις» με τις δυο ερευνητικές ομάδες οι οποίοι θέλησαν να παραμείνουν ανώνυμοι, ότι η σχετική ανακοίνωση θα γίνει στο επερχόμενο συνέδριο, ένα από τα κορυφαία στον χώρο της Φυσικής. Η φημολογία, η οποία έγινε εντονότερη όταν οι υπεύθυνοι των δυο πειραμάτων κήρυξαν τη διακοπή των εργασιών επεξεργασίας των δεδομένων το περασμένο Σαββατοκύριακο, δεν επιβεβαιώνεται ωστόσο επισήμως. Αντιθέτως, ο εκπρόσωπος του CERN James Gillies τόνισε ότι επιθυμία του οργανισμού είναι να κάνει οποιαδήποτε σημαντική ανακοίνωση στη Γενεύη, όταν υπάρχει κάτι να ανακοινωθεί. «Όσο για το τι μπορεί να έχουν ή να μην έχουν το Atlas και το CMS στα δεδομένα του 2012, αυτό αυτή τη στιγμή το γνωρίζουν μόνο ελάχιστα άτομα μέσα στο καθένα από τα δυο πειράματα» έσπευσε να υπογραμμίσει.

Τεράστια τροπική λίμνη στον Τιτάνα. Μια νέα εντυπωσιακή ανακάλυψη έκανε το διαστημικό σκάφος Cassini που εξερευνά τον Κρόνο και τα φεγγάρια του. Εντόπισε στον Ισημερινό του Τιτάνα, του μεγαλύτερου δορυφόρου του Κρόνου, μια τεράστια λίμνη που αποτελείται από υγρό μεθάνιο. Με δεδομένο ότι οι «τροπικές» περιοχές του Τιτάνα είναι άνυδρες και περιορισμένης ατμοσφαιρικής δραστηριότητας η παρουσία μιας τέτοιας λίμνης το φαινόμενο είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς των ειδικών η λίμνη έχει έκταση 2.400 τετραγωνικών χλμ και βάθος ένα μέτρο. «Οποιαδήποτε ποσότητα υγρού κάνει την εμφάνιση της στην επιφάνεια των τροπικών περιοχών του Τιτάνα εξατμίζεται πολύ γρήγορα λόγω των συνθηκών που επικρατούν εκεί. Ετσι η ανακάλυψη της λίμνης εκεί ήταν εντελώς αναπάντεχη. Η παρουσία λιμνών στους πόλους μπορεί να εξηγηθεί εύκολα αλλά δεν συμβαίνει το ίδιο με τις λίμνες στις τροπικές περιοχές» αναφέρει η Κέιτλιν Γκρίφιθ, ειδικός στα πλανητικά συστήματα του Πανεπιστημίου της Αριζόνα που μαζί με συναδέλφους της μελετά το φαινόμενο. Η Γκρίφιθ και οι συνεργάτες της εκτιμούν ότι η λίμνη τροφοδοτείται από υπόγεια κανάλια μεθανίου. Τα ευρήματα της μελέτης δημοσιεύονται στην επιθεώρηση Nature. Ο μεγαλύτερος δορυφόρος του Κρόνου είναι το πιο συγγενές στη Γη σώμα στο ηλιακό μας σύστημα. Οταν το Cassini έστειλε τα πρώτα δεδομένα από τον Τιτάνα οι ειδικοί διατύπωσαν την άποψη ότι ο δορυφόρος βρίσκεται σε μια κατάσταση (κυρίως ατμοσφαιρικά) ανάλογη με αυτή που βρισκόταν η Γη στα πρώτα στάδια της ζωής της. Για αυτό και αποφασίστηκε να γίνει ενδελεχής παρατήρηση και εξερεύνηση του Τιτάνα. Χρησιμοποιώντας τα ραντάρ του το Cassini κατάφερε να διαπεράσει την εξαιρετικά πυκνή ατμόσφαιρα του δορυφόρου και να δει τι βρίσκεται κάτω από αυτή. Εκτός από τις λίμνες μεθανίου που είχαν εντοπιστεί από την πρώτη στιγμή το Cassini έχει εντοπίσει οροσειρές, περιοχές που μοιάζουν με ερήμους ενώ υπάρχουν και σχηματισμοί που μοιάζουν με ηφαίστεια χωρίς όμως οι επιστήμονες να είναι απόλυτα βέβαιοι ότι πράγματι πρόκειται για ηφαίστεια. Στην φωτογραφία της NASA μια εικόνα του Τιτάνα στον Ισημερινό του οποίου διακρίνεται η παρουσία μιας μεγάλης λίμνης και αρκετές γούρνες που περιέχουν υγρό μεθάνιο. Πίσω από τον Τιτάνα διακρίνονται ορισμένα από τα δακτυλίδια του Κρόνου.

Αυξάνεται η λίστα των φεγγαριών του Δία. Τον Σεπτέμβριο του 2010 εντοπίστηκαν δύο σώματα να κινούνται κοντά στον Δια. Μετά από δύο χρόνια παρατηρήσεων οι επιστήμονες ανακοίνωσαν ότι πρόκειται για δύο ακόμη δορυφόρους του γίγαντα του ηλιακού μας συστήματος. Ετσι ο αριθμός των δορυφόρων του Δία ανέρχεται πλέον στους 67. Ο εντοπισμός των δύο σωμάτων έγινε από ανεξάρτητες ομάδες με τη βοήθεια των τηλεσκοπίων Hale στις ΗΠΑ και CFHT στη Χαβάη. Τα δύο σώματα έλαβαν την ονομασία S/2010 J1 και S/2010 J2 και οι επιστήμονες συνέχισαν να τα παρατηρούν και ανακάλυψαν ότι πρόκειται για δύο ακόμη δορυφόρους του Δία. Ο S/2010 J1 βρίσκεται σε απόσταση 23.5 χλμ από τον Δία, έχει διάμετρο τριών χιλιομέτρων και ολοκληρώνει μια πλήρη περιστροφή γύρω από τον πλανήτη σε 24 μήνες. Ο S/2010 J2 βρίσκεται σε απόσταση 21 εκατομμυρίων χλμ από τον Δία, έχει διάμετρο δύο χλμ και ολοκληρώνει μια πλήρη περιστροφή γύρω από τον πλανήτη σε 19 μήνες. Ο S/2010 J2 είναι ο μικρότερος δορυφόρος του Δία αλλά και του ηλιακού μας συστήματος. «Είναι συναρπαστικό να ανακαλύπτεις τον μικρότερο δορυφόρο του ηλιακού μας συστήματος και μάλιστα η ανακάλυψη να έχει γίνει με επίγεια όργανα παρατήρησης» αναφέρει ο Μάικ Αλεξάντερσεν, ερευνητής του Πανεπιστημίου British Columbia στον Καναδά που ήταν μέλος της ερευνητικής ομάδας που ανακάλυψε τον S/2010 J1. Οι επιστήμονες εκτιμούν ότι υπάρχουν και άλλοι μεγάλοι βράχοι διαμέτρου 1-3 χλμ που κινούνται σε τροχιά γύρω από τον Δία. Θεωρούν ότι αυτά τα σώματα είναι προϊόν συγκρούσεων κομητών και αστεροειδών με μεγαλύτερους δορυφόρους του Δία οι οποίοι «διαμελίστηκαν» μετά από αυτές τις συγκρούσεις. Τα ευρήματα για τους δύο δορυφόρους δημοσιεύονται στην επιθεώρηση Astronomical Journal. Μέσα στον κύκλο εικονίζεται ο δορυφόρος S/2010 J1, ένας από τους δύο «νέους» δορυφόρους του Δία

Μικρές ειδήσεις. Κοσμικά δαχτυλίδια ίσως αποτελούν υπολείμματα από ένα σύμπαν που υπήρχε πριν από το δικό μας. Ο διακεκριμένος βρετανός επιστήμονας Ρότζερ Πενρόουζ υποστηρίζει ότι μια σειρά από κυκλικά μοτίβα που εντοπίστηκαν στη μικροκυματική ακτινοβολία υποβάθρου του Σύμπαντος αποτελούν προϊόντα κοσμικής δραστηριότητας που προϋπήρχε της Μεγάλης Εκρηξης η οποία σύμφωνα με την κρατούσα θεωρία δημιούργησε το Σύμπαν. Ο Πένροουζ είναι θιασώτης της θεωρίας ότι υπάρχει ένας αέναος κύκλος δημιουργίας και καταστροφής συμπάντων και υποστηρίζει ότι αυτοί οι ομόκεντροι κύκλοι αποτελούν το «φάντασμα» ενός Σύμπαντος που υπήρχε πριν το δικό μας. Πρόκειται για μια διάχυτη ακτινοβολία μικροκυμάτων η οποία κατακλύζει ολόκληρο το Σύμπαν και θεωρείται ότι είναι ο λεγόμενος «απόηχος» της Μεγάλης Εκρηξης που δημιούργησε την ύλη, το χώρο και το χρόνο, πριν από περίπου 13,7 δισεκατομμύρια χρόνια. Ο Πενρόουζ το 1998 τιμήθηκε μαζί με τον Στίβεν Χώκινγκ με το βραβείο Wolf για τη συμβολή του στην κατανόηση της ύπαρξης του Σύμπαντος. Είναι καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης και ασχολείται επισταμένα με τη μελέτη της μικροκυματικής ακτινοβολίας υποβάθρου. Ο Πενρόουζ σε συνεργασία με τον Βάχε Γκουρτζάντιαν, καθηγητή του Πολιτειακού Πανεπιστημίου του Ερεβάν στην Αρμενία, μελέτησαν στοιχεία που κατέγραψε ο δορυφόρος WMAP ο οποίος ανιχνεύει τη μικροκυματική ακτινοβολία υποβάθρου και μετρά τις μικροσκοπικές θερμοκρασιακές της διακυμάνσεις. Εντόπισαν 12 ομόκεντρους κύκλους οι οποίοι πιστεύουν ότι είναι τα ίχνη ενός σύμπαντος που προϋπήρξε του δικού μας. Εκτιμούν μάλιστα ότι αυτά τα κοσμικά δαχτυλίδια αποτελούν προϊόν συγκρούσεων γιγάντιων μελανών οπών του «προηγούμενου» σύμπαντος. Οι δύο επιστήμονες θεωρούν ότι αυτά τα δαχτυλίδια επιβεβαιώνουν τη θεωρία ότι υπάρχει ένας αέναος κύκλος δημιουργίας συμπάντων τα οποία κυριαρχούνται από συγκρούσεις γιγάντιων μελανών οπών και από Μεγάλες Εκρήξεις. Ο Πενρόουζ έχει ονομάσει τον κάθε κύκλο με τον όρο «αιώνας». Σύμφωνα με τη θεωρία που έχει αναπτύξει ο χώρος και ο χρόνος δεν πρωτοεμφανίστηκαν μόλις έγινε η Μεγάλη Εκρηξη αλλά προϋπήρχαν, επειδή είχαν ήδη δημιουργηθεί σε κάποιον προηγούμενο «αιώνα». Προσομοίωση αποστολής σε αστεροειδή σε υποθαλάσσια βάση. Σε μια υποθαλάσσια βάση έξω από τις ακτές τις Φλόριδας ομάδα αστροναυτών εκπαιδεύεται για μια μελλοντική αποστολή σε αστεροειδή. Η εκπαίδευση γίνεται στο πλαίσιο του προγράμματος NEEMO της NASA στο οποίο εκπαιδεύονται αστροναύτες για διάφορες αποστολές στο Διάστημα. Οι συνθήκες κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας προσομοιάζουν με εκείνες που καλούνται να αντιμετωπίσουν οι αστροναύτες στο Διάστημα. Για αυτό και η υποθαλάσσια βάση θεωρείται ιδανικό περιβάλλον για εκπαίδευση. Μάλιστα οι συμμετέχοντες σε αυτές τις προσομοιώσεις έχουν ονομαστεί… υδροναύτες. Η NASA δημιούργησε μια βάση, ένα εργαστήριο για την ακρίβεια, σε βάθος 20 μέτρων κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας, περίπου 6 χιλιόμετρα έξω από τις ακτές της Φλόριδας. Η παραμονή και η συνεχής δραστηριότητα κάτω από το νερό αποτελεί σύμφωνα με τους ειδικούς την καλύτερη δυνατή προπόνηση για αστροναύτες που θα πρέπει είτε να βγουν στο διαστημικό κενό και να κάνουν εκεί εργασίες είτε να κινηθούν στην επιφάνεια ενός άλλου πλανήτη. Τα στελέχη της NASA εκτιμούν ότι μια επανδρωμένη αποστολή σε έναν αστεροειδή μπορεί να πραγματοποιηθεί τη δεκαετία του 2020. Ο σημερινός πρόεδρος των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα έχει μάλιστα θέσει ως στόχο να πατήσει ανθρώπινο πόδι σε αστεροειδή το αργότερο μέχρι το 2025. Ετσι η NASA προχώρησε στην προσομοίωση της αποστολής στην υποθαλάσσια βάση. Η προσομοίωση είναι χωρισμένη σε τρία στάδια. Στο πώς οι αστροναύτες θα φθάσουν την επιφάνεια του αστεροειδή, στο πώς θα κινηθούν εκεί και στο πώς θα συλλέξουν δείγματα με τον αποτελεσματικότερο και ασφαλέστερο τρόπο. Εξωγήινοι με ανθρώπινο DNA; Αν υπάρχουν εξωγήινοι θα μοιάζουν περισσότερο με ανθρώπους παρά με κάποια παράξενα ή τερατώδη οντα όπως αυτά που βλέπουμε στις ταινίες επιστημονικής φαντασίας. Ομάδα ερευνητών στον Καναδά υποστηρίζει ότι το ανθρώπινο DNA είναι διάσπαρτο στο Σύμπαν και πιθανότατα οι εξωγήινοι θα διαθέτουν λιγότερο ή και περισσότερο από το δικό μας γενετικό υλικό. Ομάδα ερευνητών με επικεφαλής τον Ραλφ Πούντριτζ του Πανεπιστημίου McMaster στο Οντάριο υποστηρίζει ότι τα δομικά υλικά της ζωής όπως τα αμινοξέα μπορούν να υπάρξουν και να «δράσουν» σε ακραίες συνθήκες όπως παραδείγματος χάριν σε πολύ χαμηλές θερμοκρασίες, σε χαμηλή πίεση κ.α. Αυτό σημαίνει ότι η ζωή μπορεί να αναπτυχθεί σε «παράξενους» πλανήτες και κόσμους. Υπάρχουν 20 είδη αμινοξέων που περιέχουν το DNA από το οποίο προέκυψε τελικά ο άνθρωπος. Οι ερευνητές μελέτησαν δέκα εξ αυτών τα οποία πιστεύεται ότι υπάρχουν εδώ και πολλά εκατομμύρια έτη ενώ παράλληλα έχουν εντοπιστεί και σε μετεωρίτες, γεγονός το οποίο ενισχύει τη θεωρία ότι βρίσκονται παντού στο Σύμπαν. Οι επιστήμονες χαρακτηρίζουν αυτά τα αμινοξέα ως μια «συμπαντική δομή» και «συμπαντική σταθερά» πάνω στην οποία βασίζεται η ανάπτυξη της ζωής στο Σύμπαν. Λιβερμόριο και Φλερόβιο, τα δύο νέα χημικά στοιχεία στον Περιοδικό Πίνακα. Το Λιβερμόριο και το Φλερόβιο, είναι τα δύο νέα βαρέα χημικά στοιχεία που έρχονται να προστεθούν επισήμως στον Περιοδικό Πίνακα. Η Διεθνής Ένωση Καθαρής και Εφαρμοσμένης Χημείας (IUPAC) ενέκρινε επίσημα τα ονόματα των δύο νέων βαρέων στοιχείων που έρχονται να προστεθούν στον πασίγνωστο Περιοδικό Πίνακα. Πρόκειται για το Φλερόβιο (στοιχείο 114, σύμβολο Fl) και το Λιβερμόριο (στοιχείο 116, σύμβολο Lv). Τα ονόματα προτάθηκαν πέρυσι από τους επιστήμονες της ερευνητικής κοινοπραξίας του Εθνικού Εργαστηρίου Λόρενς Λίβερμορ των ΗΠΑ και του ρωσικού πυρηνικού κέντρου της Ντούμπνα και εγκρίθηκαν τώρα από τον ανώτερο διεθνή φορέα των χημικών. Τα νέα επίσημα ονόματα θα δημοσιευθούν στο τεύχος Ιουλίου του περιοδικού της IUPAC «Pure and Applied Chemistry», οπότε θα ολοκληρωθεί πλέον η διαδικασία ένταξης των φλερόβιου και του λιβερμόριου στη συνεχώς διευρυνόμενη «οικογένεια» των χημικών στοιχείων. Το φλερόβιο παίρνει το όνομα του ρωσικού Εργαστηρίου Πυρηνικών Αντιδράσεων Φλερόβ, όπου συντέθηκαν αρκετά σούπερ-βαρέα στοιχεία, μεταξύ των οποίων και το στοιχείο 114 (γνωστό πλέον ως φλερόβιο). Ο Γκεόργκιι Φλερόβ (1913-1990) υπήρξε σπουδαίος Ρώσος φυσικός που, μεταξύ άλλων, ανακάλυψε την αυθόρμητη σχάση του ουρανίου, ενώ υπήρξε πρωτοπόρος στη φυσική των βαρέων ιόντων. Ήταν, το 1957, ο ιδρυτής του Κοινού Ινστιτούτου Πυρηνικών Ερευνών της τότε Σοβιετικής Ένωσης, που βρίσκεται στην πόλη της Ντούμπνα (130 χλμ από την Μόσχα) και το οποίο μετονομάσθηκε σε Εργαστήριο Πυρηνικών Αντιδράσεων Φλερόβ (FLNR) το 1991. Το λιβερμόριο παίρνει το όνομα του αμερικανικού Εθνικού Εργαστηρίου Λόρενς Λίβερμορ που ιδρύθηκε το 1952 και βρίσκεται στην πόλη Λίβερμορ της Καλιφόρνια. Επιστήμονες του Εργαστηρίου, μαζί με τους Ρώσους επιστήμονες του Εργαστηρίου Πυρηνικών Αντιδράσεων Φλερόβ (FLNR), συμμετείχαν σε έρευνες στο ρωσικό Κέντρο Ντούμπνα, όπου έγινε η ανακάλυψη του στοιχείου 116 (γνωστού πλέον ως λιβερμόριου). Ένα ακόμα στοιχείο, το 103, είχε παλαιότερα πάρει την ονομασία λωρένσιο, από το όνομα του ίδιου αμερικανικού Εργαστηρίου. Η δημιουργία του στοιχείου 116 έγινε μέσω σύγκρουσης ιόντων ασβεστίου (με 20 πρωτόνια το καθένα) πάνω σε στόχους από κιούριο (με 96 πρωτόνια). Στη συνέχεια, σχεδόν αμέσως, το στοιχείο 116 διασπάστηκε στο στοιχείο 114. Οι επιστήμονες επίσης δημιούργησαν το στοιχείο 114 και με ξεχωριστό τρόπο, αντικαθιστώντας τον στόχο κιουρίου με στόχο πλουτωνίου (με 94 πρωτόνια). Η δημιουργία των στοιχείων 114 και 116 αναπτερώνει τις ελπίδες των επιστημόνων ότι επιτέλους θα φθάσουν στη λεγόμενη «νήσο σταθερότητας», μία περιοχή του Περιοδικού Πίνακα όπου τα νέα βαρέα στοιχεία θα είναι πια σταθερά ή έστω θα διαρκούν αρκετά για να καταστεί εφικτή η ανακάλυψη πρακτικών εφαρμογών τους.

Κβαντικές μνήμες έζησαν για 3 λεπτά θέτοντας νέο ρεκόρ διάρκειας. Δύο ανεξάρτητες ομάδες φυσικών δημιούργησαν κβαντικές μνήμες στερεής κατάστασης, οι οποίες είναι δυνατό να αποθηκεύουν δεδομένα που ξεπερνάνε κατά πολύ τα μέχρι πρότινος επιτεύγματα των λίγων χιλιοστών του δευτερολέπτου. Η μία συσκευή, αναπτυγμένη στο πανεπιστήμιο του Βανκούβερ με επικεφαλής τον Mike Thewalt και σε συνεργασία με το πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, είναι βασισμένη σε κρύσταλλο ενός ισοτόπου σιλικόνης και μπορεί να αποθηκεύει δεδομένα μέχρι και για 3 λεπτά. Η άλλη μνήμη, την οποία ανέπτυξαν ερευνητές του Harvard με επικεφαλής τον Mikhail Lukin, χρησιμοποιεί ισότοπα άνθρακα επεξεργασμένα με άζωτο, πρόκειται δηλαδή για καθαρά διαμάντια και έχει χρόνο αποθήκευσης δεδομένων 1,4 δευτερολέπτων. Αν και οι επιδόσεις της δεύτερης μνήμης δεν ακούγονται τόσο εντυπωσιακές όσο της πρώτης, το ενδιαφέρον είναι πως λειτουργεί σε θερμοκρασία δωματίου, ενώ η μνήμη σιλικόνης πρέπει να ψυχθεί στους -271 βαθμούς Κελσίου, σχεδόν ως στο απόλυτο μηδέν, για να διατηρήσει τις ιδιότητές της. Τα νέα αυτά δεδομένα είναι εξαιρετικά χρήσιμα για την πρόοδο των κβαντικών υπολογιστών, οι οποίοι θα μπορούν να χρησιμοποιούν τις αρχές της κβαντικής μηχανικής προκειμένου να κάνουν υπολογισμούς πολύ ταχύτερα από τους σημερινούς υπολογιστές. Όπως οι σύγχρονοι υπολογιστές εκτελούν υπολογισμούς και αποθηκεύουν δεδομένα χρησιμοποιώντας τα ψηφιακά bits, έτσι ο μελλοντικός κβαντικός υπολογιστής θα βασίζεται στα λεγόμενα qubits, τις κβαντικές μονάδες πληροφορίες που αποθηκεύονται σε κβαντικές μνήμες. Ο βασικός λόγος για τον οποίο είναι δύσκολο να εγγραφεί και να μείνει για μεγάλο χρονικό διάστημα μια πληροφορία σε ένα qubit, είναι η αλληλεπίδραση του με το εξωτερικό περιβάλλον. Αυτό είναι ένα γνωστό πρόβλημα της κβαντικής μηχανικής, κατά το οποίο εάν ο παρατηρητής παρακολουθεί με κάθε λεπτομέρεια το πείραμα, επηρεάζει και το τελικό αποτέλεσμά του. Με πιο επιστημονικούς όρους, αυτό περιγράφεται ως η κατάρρευση της κυματοσυνάρτησης, ή αλλιώς η «αποσυνοχή» του συστήματος. Οι επιστήμονες ψάχνουν λοιπόν τρόπους, για να διατηρούν για όσο μεγαλύτερο διάστημα γίνεται προστατευμένες της κβαντικές μνήμες, όμως αργά η γρήγορα θα πρέπει να αλληλεπιδράσουν με το εξωτερικό τους περιβάλλον για να ανταλλάξουν πληροφορίες, κάτι που οδηγεί στην αποσυνοχή τους. Μία λύση είναι να επεξεργάζονται γρήγορα την αρχική πληροφορία σε ένα προσβάσιμο qubit, πριν τη μεταφέρουν σε ένα πιο απομονωμένο μακριά από εξωτερικές επιδράσεις. Αν και μέχρι τώρα είχαν κατασκευαστεί κβαντικές μνήμες με ιόντα παγιδευμένα σε κενό οι οποίες μπορούσαν να αποθηκεύουν δεδομένα σε qubits για πολλά λεπτά, οι φυσικοί πιστεύουν πως οποιαδήποτε πρακτική συσκευή κβαντικού υπολογισμού πρέπει να βασίζεται σε μνήμες στερεής κατάστασης, ώστε να μπορεί να ενσωματωθεί με τα σύγχρονα ηλεκτρονικά . Ο ελάχιστος απαραίτητος χρόνος για τον οποίο μια μνήμη θα πρέπει να μπορεί να αποθηκεύει δεδομένα ώστε να υπάρχει περιθώριο επεξεργασίας και αντιγραφής τους, ορίζεται περίπου στο ένα δευτερόλεπτο. Έτσι, οι ανακαλύψεις αυτές αναμένεται να δώσουν μεγάλη ώθηση στην έρευνα για την ανάπτυξη του πρώτου ολοκληρωμένου κβαντικού υπολογιστή.

Σκοτεινή ύλη και μαύρες τρύπες. Νέα στοιχεία από το διαστημικό τηλεσκόπιο ακτινών-Χ Chandra της NASA, θέτουν σε αμφισβήτηση τις μέχρι τώρα θεωρίες για το πώς μεγαλώνουν οι μαύρες τρύπες στο κέντρο των γαλαξιών. Οι αστρονόμοι πιστεύουν πως από την εξαιρετικά ισχυρή συγκέντρωση ύλης στο κέντρο όλων των γαλαξιών δημιουργούνται τεράστιες μαύρες τρύπες, και μέχρι τώρα υπήρχε η εικασία πως ο πυρήνας του γαλαξία και οι μαύρες τρύπες στο κέντρο του μεγαλώνουν με τον ίδιο ρυθμό, απορροφώντας όλο και περισσότερη ύλη και ενέργεια από τη γειτονική τους περιοχή. Όσο πιο μεγάλος ο πυρήνας του γαλαξία, τόσο πιο μεγάλη αναμενόταν και η μαύρη τρύπα στο κέντρο του. Τα στοιχεία όμως από το Chandra δείχνουν πως αυτή η συμμετρία δεν είναι κανόνας, ερευνώντας δύο περιπτώσεις στις οποίες οι μαύρες τρύπες μεγαλώνουν ταχύτερα από τους ίδιους του γαλαξίες. Συνήθως η μάζα μια μαύρης τρύπας στο κέντρο ενός γαλαξία αποτελεί ένα μικρό μέρος της συνολικής του μάζας, και αντιστοιχεί περίπου στο 0.2 τοις εκατό της μάζας του γαλαξιακού κέντρου, στο οποίο παρατηρείται και η μεγαλύτερη πυκνότητα άστρων. Όμως οι μαύρες τρύπες στους γαλαξίες NGC 4342 και NGC 4291, σε απόσταση 75 και 85 εκατομμυρίων ετών φωτός αντίστοιχα, φαίνεται πως έχουν μάζες 10 και 35 φορές μεγαλύτερες από το αναμενόμενο. Επίσης η άλως στους συγκεκριμένους γαλαξίες, η περιοχή δηλαδή που περιβάλλει το κέντρο και το γαλαξιακό δίσκο, και που εικάζεται πως συγκεντρώνεται η σκοτεινή ύλη, φαίνεται πως είναι κι εκείνη πιο βαριά από το αναμενόμενο. Οι επιστήμονες γνώριζαν από προηγούμενες παρατηρήσεις το φαινόμενο αυτό, και θέλησαν να εξακριβώσουν εάν οι γαλαξίες είχαν «χάσει βάρος» από αστέρια που είχαν ξεφύγει από την έλξη γειτονικών γαλαξιών, κάποια στιγμή στο παρελθόν που μπορεί να είχαν πλησιάσει. Εστίασαν έτσι στο περιεχόμενο θερμών αερίων, τα οποία βρέθηκαν να είναι διεσπαρμένα και στους δύο γαλαξίες. Τα θερμά αέρια έχουν αρκετή ενέργεια για να εκπέμψουν ακτινοβολία σε ακτίνες-Χ τις οποίες και ανίχνευσαν οι αστρονόμοι. Καθώς τα θερμά αέρια εξισώνουν τις βαρυτικές έλξεις στο εσωτερικό του γαλαξία, από την κατανομή τους μπόρεσαν να διαπιστώσουν μεγάλες συγκεντρώσεις σκοτεινής ύλης και στους δύο γαλαξίες. Καθώς η σκοτεινή ύλη είναι πιο πιθανό να ξεφύγει από ότι τα κοινά άστρα σε περίπτωση έλξης από κάποιον γειτονικό γαλαξία, αφού οι δυνάμεις που τη συγκρατούν είναι πιο χαλαρές, συμπέραναν πως αυτή η διαδικασία «βαρυτικού αδυνατίσματος» δεν είχε συμβεί σε κανέναν από τους δύο γαλαξίες. Η έρευνα αυτή καταλήγει πως οι δύο μαύρες τρύπες δεν μεγαλώνουν παράλληλα με τα γαλαξιακά κέντρα των δυο γαλαξιών, αλλά η εξέλιξή τους είναι συνδυασμένη με την κατανομή σκοτεινής ύλης στο γαλαξία. Έτσι πρόκειται για μια ένδειξη πως δύο από τα πιο μεγάλα μυστήρια του σύμπαντος, οι μαύρες τρύπες και η σκοτεινή ύλη είναι με κάποιο τρόπο συνδεδεμένα.

Πως θα φαίνεται ο ουρανός όταν ο γαλαξίας μας θα συγκρούεται.. με τον γαλαξία της Ανδρομέδας. O σπειροειδής γαλαξίας της Ανδρομέδας – γνωστός και ως Μ31 – είναι ο πιο κοντινός γαλαξίας στον δικό μας, σε απόσταση 2,5 εκατομμυρίων ετών φωτός. Ο γαλαξίας της Ανδρομέδας κινείται προς εμάς με μια ταχύτητα 400000 χιλιομέτρων την ώρα. Είναι γνωστό εδώ και πολλά χρόνια ότι σε 4 δισεκατομμύρια χρόνια οι δυο γαλαξίες θα συγκρουστούν μεταξύ τους. Μάλιστα το συνονθύλευμα που θα σχηματιστεί μετά την σύγκρουση ονομάστηκε Milkomeda (Milky Way+Andromeda). Θα χρειαστούν δυο δισεκατομμύρια χρόνια για την συγχώνευση των γαλαξιών και σύμφωνα με τις προσομοιώσεις των επιστημόνων ο νέος γαλαξίας που θα προκύψει θα είναι ελλειπτικός και όχι σπειροειδής. Παρότι η σύγκρουση των δυο γαλαξιών μακροσκοπικά θα είναι κολοσσιαία, η πιθανότητα σύγκρουσης των άστρων τους είναι ελάχιστη, δεδομένου ότι η απόσταση μεταξύ των άστρων ενός γαλαξία είναι τεράστια. Συνεπώς μάλλον η Γη μας δεν πρόκειται να κινδυνεύσει από την σύγκρουση. Άλλωστε μετά από 4 με 6 δισεκατομμύρια χρόνια μεγάλο κίνδυνο θα αποτελεί ο Ήλιος μας, που θα αρχίσει να μετατρέπεται σε ερυθρό γίγαντα -περιλαμβάνοντας στο εσωτερικό του τις σημερινές τροχιές του Ερμή και της Αφροδίτης, ενώ η θερμοκρασία στην επιφάνεια της Γης θα ξεπεράσει τους 500 βαθμούς κελσίου. Άραγε πως θα φαίνεται ο έναστρος ουρανός όταν οι δυο γαλαξίες θα συγκρούονται μεταξύ τους; Στο ερώτημα αυτό απαντούν οι αστρονόμοι της NASA και ESA που κατασκεύασαν τις παρακάτω εικόνες.. Από πάνω προς τα κάτω βλέπουμε τον έναστρο ουρανό όπως φαίνεται από τη Γη κατά τη διάρκεια της προσέγγισης και σύγκρουσης του Γαλαξία μας μ' αυτόν της Ανδρομέδας. Η πρώτη εικόνα δείχνει τον ουρανό όπως φαίνεται σήμερα και η τελευταία όπως θα φαίνεται μετά από 7 δισεκατομμύρια χρόνια (και αφού θα έχει ολοκληρωθεί η σύγκρουση) http://science.nasa.gov/science-news/science-at-nasa/2012/31may_andromeda/

Το φως των πρώτων άστρων που δημιουργήθηκαν στο σύμπαν. Οι παρατηρήσεις του διαστημικού τηλεσκοπίου Spitzer επιβεβαιώνουν ότι τα πρώτα αντικείμενα που σχηματίστηκαν μετά το Big Bang, ήταν πολλά σε ποσότητα και έκαιγαν βίαια τα πυρηνικά τους καύσιμα. Σύμφωνα με τον Alexander "Sasha" Kashlinsky επιστήμονα της NASA, αυτά τα αντικείμενα ήταν εξαιρετικά φωτεινά αλλά δεν μπορούμε ακόμα να είμαστε σίγουροι για τις πηγές του φωτός. Όμως είναι σχεδόν σίγουρο ότι πρόκειται για το φως από μια πανάρχαια εποχή. Η έρευνα αυτή του Spitzer θα καθοδηγήσει το νέο διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb της NASA, έτσι ώστε να μας αποκαλύψει τι ακριβώς ήταν αυτά τα αντικείμενα. Ο Kashlinsky και οι συνεργάτες του χρησιμοποίησαν το Spitzer για να εξετάσουν δύο τμήματα του ουρανού για περισσότερες από 400 ώρες την καθεμία. Στη συνέχεια αφαιρούσαν όλα τα γνωστά άστρα και γαλαξίες. Αντί λοιπόν να δουν ένα μαύρο κενό τμήμα ουρανού, αποκαλύφθηκε το φως που κατά πάσα πιθανότητα προέρχεται από πανάρχαια άστρα. Το σύμπαν δημιουργήθηκε με τη Μεγάλη Έκρηξη περίπου πριν από 13,7 δισεκατομμύρια χρόνια. Καθώς διαστελλόταν έπεφτε η θερμοκρασία του, και περίπου 500 εκατομμύρια χρόνια μετά, άρχισαν να σχηματίζονται τα πρώτα αστέρια, οι πρώτοι γαλαξίες και μαύρες τρύπες. Το φως αυτών των άστρων μετά από δισεκατομμύρια χρόνια έφτασε στο διαστημικό τηλεσκόπιο Spitzer. Το φως που εξέπεμπαν αρχικά τα άστρα ήταν ορατό ή και υπεριώδες αλλά λόγω της διαστολής του σύμπαντος, το φως που έφτασε στο Spitzer βρίσκεται στην υπέρυθρη περιοχή του φάσματος. Ο Kashlinsky παρομοιάζει ως εξής τις παρατηρήσεις της ομάδας του: για να δούμε τα πυροτεχνήματα που εκτοξεύονται στη Νέα Υόρκη στην επέτειο της 4ης Ιουλίου από το Λος Άντζελες, πρέπει πρώτα να αφαιρέσουμε το φως των δυο πόλεων, για να πάρουμε μια όχι και τόσο ξεκάθαρη εικόνα για το πώς κατανέμονται τα πυροτεχνήματα. Το σίγουρο είναι ότι βρίσκονται τόσο μακριά που δεν θα μπορούμε να τα δούμε ξεχωριστά. Σύμφωνα με τον Kashlinsky το διαστημικό τηλεσκόπιο Spitzer «είδε τα πρώτα κοσμικά πυροτεχνήματα». http://www.nasa.gov/mission_pages/spitzer/news/spitzer20120607.html Η πάνω εικόνα στο υπέρυθρο φως (σε μήκος κύματος 4,5 εκατομμυριοστά του μέτρου) δείχνει ένα συνονθύλευμα άστρων και γαλαξιών. Στην κάτω εικόνα αυτά τα άστρα και οι γαλαξίες αποκρύβονται (γκρι χρώμα) και το υπολειπόμενο φωτεινό υπόβαθρο έχει εξομαλυνθεί και ενισχυθεί. Η δομή της κάτω εικόνας ταιριάζει ακριβώς με την δομή που θα περίμενε κανείς να δει από τα σμήνη των πρώτων γαλαξιών και άστρων που σχηματίστηκαν μετά την Μεγάλη Έκρηξη. Βρέθηκε γαλαξίας που δημιουργήθηκε πριν από 12.91 δισ. έτη λίγο μετά τη γέννηση του Σύμπαντος. Ιάπωνες αστρονόμοι χρησιμοποιώντας πολύ ισχυρά επίγεια τηλεσκόπια εντόπισαν έναν γαλαξία ο οποίος, όπως υποστηρίζουν, είναι ο αρχαιότερος που έχει ανακαλυφθεί μέχρι σήμερα και ενδέχεται να είναι ο πρώτος που δημιουργήθηκε μετά τη γέννηση του Σύμπαντος. Ο γαλαξίας έχει ηλικία 12,91 δισ. έτη. Οι ερευνητές εντόπισαν τον γαλαξία στις εσχατιές του Σύμπαντος χρησιμοποιώντας τα τηλεσκόπια Subaru και Keck που βρίσκονται στην κορυφή του ηφαιστείου Mauna Kea στη Χαβάη και δημοσίευσαν τη μελέτη τους στην επιθεώρηση Astrophysical Journal. Υπολόγισαν ότι η ηλικία του γαλαξία είναι 12,91 δισ. έτη. Υπάρχουν ωστόσο και άλλες ερευνητικές ομάδες που ισχυρίζονται ότι ανεκάλυψαν κάθε μια για λογαριασμό της τον «αρχαιότερο γαλαξία». Το 2010 μια ομάδα Γάλλων επιστημόνων ανακοίνωσε ότι εντόπισε έναν γαλαξία ηλικίας 13.1 δισ. ετών, ενώ το 2011 Αμερικανοί ερευνητές ανακοίνωσαν ότι εντόπισαν ένα γαλαξία ηλικίας 13.2 δισ. ετών. Η γέννηση του Σύμπαντος έχει υπολογισθεί ότι συνέβη πριν από 13.7 δισ. έτη. Οι δύο προηγούμενες ανακαλύψεις έγιναν με τη βοήθεια του διαστημικού τηλεσκοπίου Hubble και δημοσιεύθηκαν στην επιθεώρηση Nature, αλλά η επιστημονική κοινότητα είναι ακόμη επιφυλακτική απέναντί τους αφού και οι δύο ερευνητικές ομάδες δεν έχουν προχωρήσει σε επαλήθευση της ανακάλυψής τους. Αντίθετα πολλοί ειδικοί αναφέρουν ότι η μέθοδος που χρησιμοποίησαν οι Ιάπωνες επιστήμονες είναι πιο ασφαλής και μέχρι να υπάρξει κάποια εξέλιξη με τις δύο προηγούμενες ανακαλύψεις ο ηλικίας 12,91 γαλαξίας θα πρέπει να θεωρείται ο αρχαιότερος. Τεχνητό άστρο «καθαρίζει» τον ουρανό για τα τηλεσκόπια. Η παρατήρηση του Διαστήματος από τη Γη παρουσιάζει πολλές δυσκολίες αφού τόσο τα πολλά και έντονα φώτα στον πλανήτη μας όσο και τα διάφορα στρώματα της ατμόσφαιρας περιορίζουν την «όραση» των επίγειων τηλεσκοπίων. Μια νέα τεχνική βοηθά στο να «καθαρίζει» ο ουρανός και τα τηλεσκόπια να παρατηρούν καλύτερα τα κοσμικά αντικείμενα και ειδικά τα πιο μακρινά. Με τη χρήση ισχυρών δεσμών λέιζερ δημιουργούνται στον ουρανό τεχνητά άστρα τα οποία επιτρέπουν στα επίγεια τηλεσκόπια να «βλέπουν» πιο καθαρά και πιο μακριά. Τα τεχνητά άστρα δημιουργούνται με την προβολή μιας ισχυρής δέσμης λέιζερ στα ανώτερα στρώματα της ατμόσφαιρας. Αυτό που συμβαίνει είναι ότι η δέσμη λέιζερ «παρακινεί» τα ιόντα νατρίου να λάμψουν δημιουργώντας έτσι ένα ψεύτικο αστέρι. Οι επιστήμονες εστιάζουν τα τηλεσκόπια στο τεχνητό άστρο για να ρυθμίσουν τα όργανα παρατήρησής τους έτσι ώστε να μην εμποδίζεται η οπτική τους από τις λεγόμενες «διαταραχές» της ατμόσφαιρας οι οποίες εμφανίζουν τα διαστημικά σώματα είτε θαμπά, είτε να «τρεμολάμπουν». Οι δέσμες λέιζερ δημιουργούν τεχνητά άστρα σε ύψος περίπου 90 χλμ από την επιφάνεια της Γης. Αν και με γυμνό μάτι τα τεχνητά άστρα δεν φαίνονται πιο λαμπερά από τα αληθινά η εστίαση των τηλεσκοπίων σε αυτά επιτρέπει στους επιστήμονες να κάνουν τις απαραίτητες βελτιωτικές ρυθμίσεις στα κάτοπτρα τους. Τα τεχνητά άστρα θα χρησιμοποιηθούν για τη ρύθμιση των μεγάλων τηλεσκοπίων που βρίσκονται στα διαστημικά παρατηρητήρια της Νοτίου Αμερικής. Οπως έγινε γνωστό στο γιγάντιο τηλεσκόπιο E-ELT που βρίσκεται στην τελική φάση κατασκευής και θα έχει ένα κάτοπτρο με διάμετρο 39 μέτρα θα ενσωματωθεί μηχανισμός δημιουργίας έξι τεχνητών άστρων. 13 Ιουνίου Περί Αστρονομίας και Κοσμολογίας στο Βυζάντιο. Πνευματικό κέντρο δήμου Αθηναίων, Ακαδημίας 50, Αθήνα Την Τετάρτη, μεταξύ των ωρών 19.00 και 21.00, η Διεθνής Επιστημονική Εταιρεία Αρχαίας Ελληνικής Φιλοσοφίας και η Ενωση Ελλήνων Φυσικών διοργανώνουν μια φιλοσοφική και επιστημονική περιήγηση με θέμα «Αστρονομία και Κοσμολογία στο Βυζάντιο», προκειμένου να γνωρίσουμε την άνθηση της επιστήμης κατά τη βυζαντινή περίοδο της ιστορίας μας. Θα συμμετάσχουν ως ομιλητές οι καθηγητές και διδάκτορες του Πανεπιστημίου Αθηνών, Κωνσταντίνος Γ.-Α. Νιάρχος, Ευστράτιος Θεοδοσίου, Βασίλειος Μανιμάνης και Κωνσταντίνος Καλαχάνης.

Πράσινο φως για το μεγαλύτερο οπτικό τηλεσκόπιο στον κόσμο. Η κατασκευή του μεγαλύτερου οπτικού και υπερύθρου τηλεσκοπίου στον κόσμο εγκρίθηκε από τις ευρωπαϊκές χώρες που έχουν πάρει τη σχετική πρωτοβουλία, η οποία έχει προϋπολογισμό 1,1 δισ. ευρώ. Πρόκειται για το λεγόμενο Ευρωπαϊκό Υπερβολικά Μεγάλο Τηλεσκόπιο (E-ELT), που θα έχει διάμετρο σχεδόν 40 μέτρων και θα κατασκευασθεί στην κορυφή ενός βουνού στη Χιλή, όπου βρίσκεται ήδη το Ευρωπαϊκό Νότιο Παρατηρητήριο (ESO). Το τηλεσκόπιο προγραμματίζεται να είναι έτοιμο έως το 2022 και θα αποτελέσει μία από τις σημαντικότερες αστρονομικές εγκαταστάσεις του 21ου αιώνα, με εντυπωσιακές δυνατότητες παρατήρησης στους ουρανούς. Οι περισσότερες από τις 14 χώρες- μέλη του οργανισμού που έχει κατασκευάσει και λειτουργεί το ESO, οι οποίες συνεδρίασαν στη Γερμανία, σύμφωνα με το BBC και το πρακτορείο Ρόιτερ, αποφάσισαν ήδη να προχωρήσουν στη δημιουργία του νέου γιγάντιου τηλεσκοπίου, αν και ακόμα -εν μέσω και της ευρωπαϊκής οικονομικής κρίσης- δεν έχουν καταφέρει να εξασφαλίσουν όλη την αναγκαία χρηματοδότηση. Κάτι τέτοιο πάντως μπορεί να συμβεί έως την επόμενη συνεδρίαση τον Δεκέμβριο, οπότε αναμένεται να έχει προστεθεί και η Βραζιλία ως το 15ο μέλος του ΕSO, γεγονός που θα μοιράσει το υψηλό κόστος σε περισσότερα μέρη. Το E-ELT θα έχει διάμετρο υπερτετραπλάσια σε σχέση με τα σημερινά μεγαλύτερα οπτικά τηλεσκόπια που έχουν διάμετρο οκτώ έως δέκα μέτρων (αν και οι αντένες των ραδιοτηλεσκόπιων είναι ακόμα μεγαλύτερες). Η ευαισθησία και η ανάλυση των εικόνων του θα είναι τέτοια που θα μπορεί να «βλέπει» απευθείας βραχώδεις πλανήτες πολύ πέρα από το ηλιακό μας σύστημα (οι εικόνες του θα έχουν 16 φορές μεγαλύτερες λεπτομέρειες σε σχέση με το διαστημικό τηλεσκόπιο «Χαμπλ»). Θα συμβάλει ακόμα στην καλύτερη μελέτη των μαύρων οπών, του σχηματισμού των γαλαξιών, της σκοτεινής ύλης και της ακόμα πιο μυστηριώδους σκοτεινής ενέργειας. Το τηλεσκόπιο -η εγκατάσταση του οποίου θα έχει το μέγεθος ενός ποδοσφαιρικού γηπέδου- θα τοποθετηθεί σε ύψος 3.000 μέτρων στο όρος Αρμαζόνες, σε απόσταση 20 χιλιομέτρων από το όρος Παρανάλ όπου σήμερα βρίσκεται το Πολύ Μεγάλο Τηλεσκόπιο (VLT) του Ευρωπαϊκού Νοτίου Παρατηρητηρίου, το οποίο στην πραγματικότητα είναι μία διάταξη τεσσάρων συνδεδεμένων τηλεσκοπίων με διάμετρο 8,2 μέτρων το καθένα. Αυτά τα όρη της Χιλής θεωρούνται ιδανικά για αστρονομικές παρατηρήσεις, επειδή τουλάχιστον επί 320 νύχτες το χρόνο, ο ουρανός δεν έχει σύννεφα. Αυτό οφείλεται στη μακρόχρονη ξηρασία της γειτονικής ερήμου Ατακάμα της Χιλής, με συνέπεια να μην ανεβαίνουν υδρατμοί στην ατμόσφαιρα.

Ενας πλανήτης που “εξατμίζεται” Ερευνητές του ΜΙΤ και της NASA ανακάλυψαν έναν πλανήτη στο μέγεθος του Ερμή, περίπου 1500 έτη φωτός απόσταση από τον Ήλιο, ο οποίος φαίνεται πως αποσυντίθεται από την αφόρητη ζέστη του άστρου γύρω από το οποίο περιστρέφεται. Υπολογίζουν μάλιστα πως αν συνεχίσει να εξατμίζεται με τους σημερινούς ρυθμούς, σε 100 εκατομμύρια χρόνια θα έχει εξαφανιστεί πλήρως, αφήνοντας πίσω του ένα νέφος σκόνης και αερίων. Ο συγκεκριμένος πλανήτης περιστρέφεται μία φορά κάθε 15 ώρες γύρω από το άστρο KIC 12557548, μια από τις πιο μικρές περιόδους που έχουν παρατηρηθεί ποτέ για πλανήτη, γεγονός που υποδεικνύει πως η θερμοκρασία στην επιφάνειά του πρέπει να είναι εξαιρετικά υψηλή και να φτάνει ως και τους 2000 βαθμούς Κελσίου. Οι αναλυτές υποστηρίζουν πως τα πετρώματα στην επιφάνεια του πλανήτη λιώνουν σ’ αυτό το περιβάλλον σχηματίζοντας ρεύματα που παρασύρουν αέρια και σκόνη και τα εκτοξεύουν στο διάστημα, δημιουργώντας μια ουρά παρόμοια με αυτή των κομητών. Τα στοιχεία αυτά βασίζονται σε παρατηρήσεις του διαστημικού τηλεσκοπίου Κέπλερ, το οποίο μελετά 160.000 άστρα του γαλαξία μας, ψάχνοντας για εξωπλανήτες, πλανήτες δηλαδή που δεν ανήκουν στο ηλιακό μας σύστημα. Το τηλεσκόπιο καταγράφει τη λαμπρότητα των άστρων σε τακτά χρονικά διαστήματα, ερευνώντας για μεταβολές που έχουν κάποια περιοδικότητα. Εάν παρατηρηθεί πως η λαμπρότητα κάποιου άστρου μειώνεται για λίγο κάθε κάποιο σταθερό χρονικό διάστημα, αυτό σημαίνει πως κάποιο αντικείμενο περνάει περιοδικά μπροστά από το άστρο στο διάστημα αυτό, παρεμποδίζοντας μέρος της ακτινοβολίας του άστρου να φτάσει στο τηλεσκόπιο. Έτσι οι αστρονόμοι ανακαλύπτουν νέους πλανήτες αλλά και στοιχεία για την περίοδό τους και το μέγεθός τους. Η διαφορά στη συγκεκριμένη περίπτωση ήταν πως οι επιστήμονες παρατηρούσαν μια μεταβολή στη λαμπρότητα του άστρου κάθε 15 ώρες, η οποία όμως δεν ήταν σταθερή, διέφερε δηλαδή σε κάθε περιστροφή του πλανήτη γύρω από το άστρο, κάτι το οποίο δεν έχει παρατηρηθεί ξανά. Η ομάδα σκέφτηκε διάφορες εναλλακτικές, όπως ένα σύστημα δύο πλανητών, που ο ένας περιστρέφεται γύρω από τον άλλον, και οι δύο γύρω από το άστρο, όμως το πολύ μικρό χρονικό διάστημα των 15 ωρών δεν άφηνε περιθώρια για τέτοιο περίπλοκο σύστημα, όπως είναι για παράδειγμα αυτό της Γης – Σελήνης που περιστρέφεται γύρω από τον Ήλιο. Η εξήγηση που κατέληξαν ήταν αρκετά πιο απλή: οι εναλλαγές στη φωτεινότητα του άστρου οφείλονταν στο νέφος σκόνης και αερίων που ακολουθεί τον πλανήτη, και παίρνει ακανόνιστα σχήματα με κάθε περιστροφή του πλανήτη γύρω από το άστρο. Με λίγα λόγια, η εικόνα του πλανήτη που λιώνει από τη θερμότητα δημιουργώντας ένα σύννεφο σκόνης και η εικόνα από τις παρατηρήσεις, φαίνονται να ταιριάζουν. Όλες οι έρευνες δείχνουν πως οι πλανήτες δεν είναι αιώνια αντικείμενα και μπορούν να έχουν φαντασμαγορικούς θανάτους. Έτσι και με αυτή την έρευνα προστέθηκε άλλη μια πιθανότητα που δεν είχε ειπωθεί ως τώρα: να τον εξατμίσει το ίδιο το άστρο του. http://web.mit.edu/press/2012/dusty-exoplanet.html

Πιθανή βλάβη στον γηραιότερο από τους δορυφόρους που μελετούν τον Άρη. Έπειτα από μια δεκαετία σχεδόν αδιάλειπτης λειτουργίας, το Mars Odyssey της NASA, ο γηραιότερος από τους δορυφόρους που μελετούν τον Άρη, τέθηκε αυτόματα σε κατάσταση αναμονής λόγω δυσλειτουργίας. Η πιθανή βλάβη δεν αφορά κρίσιμο εξάρτημα, και ο δορυφόρος πιθανότατα θα επανέλθει σε λειτουργία, ωστόσο ενδεχόμενη απώλειά του θα μπορούσε να δημιουργήσει προβλήματα στην επικοινωνία με τα ρομπότ που εξερευνούν την αρειανή επιφάνεια. Όπως ανακοίνωσε το Εργαστήριο Αεριώθησης (JPL) της NASA, το οποίο διαχειρίζεται την αποστολή από την Καλιφόρνια, το Mars Odyssey τέθηκε προληπτικά σε κατάσταση αναμονής την περασμένη Παρασκευή. Αιτία ήταν κάποιες μη αναμενόμενες ενδείξεις σε έναν από τους τρεις «τροχούς αντίδρασης», οι οποίοι επιτρέπουν στο σκάφος να ελέγχει και να ρυθμίζει τον προσανατολισμό του. «Το σκάφος είναι ασφαλές και οι πληροφορίες που μετέδωσε δείχνουν ότι το πρόβλημα περιορίζεται σε έναν μόνο τροχό αντίδρασης» δήλωσε ο Κρις Ποτς, επικεφαλής της αποστολής στο JPL. Πρόσθεσε ότι η ομάδα του θα καταρτίσει σχέδιο για την επανενεργοποίηση του δορυφόρου τις επόμενες μέρες. Το Mars Odyssey εκτοξεύτηκε τον Απρίλιο του 2001 και έφτασε στον Άρη τον Οκτώβριο του ίδιου έτους. Περισσότερο από δέκα χρόνια μετά, είναι η μακροβιότερη ενεργή αποστολή στον Άρη. Εκτός του ότι μεταδίδει τις δικές του παρατηρήσεις, το Mars Odyssey λειτουργεί και ως αναμεταδότης για την επικοινωνία με το ρομπότ Opportunity της NASA που εξερευνά τον Άρη από το 2004. Προορίζεται να χρησιμοποιηθεί και ως αναμεταδότης για το Curiosity, το νέο, μεγάλο τροχοφόρο ρομπότ της NASA που θα προσεδαφιστεί τoν Αύγουστο, προκειμένου να εξετάσει αν ο Άρης είναι ή ήταν κάποτε φιλόξενος για τη ζωή. Ως αναμεταδότης θα χρησιμοποιηθεί όμως και το Mars Reconnaissance Orbiter, ένας νεότερος δορυφόρος της NASA. Σε τροχιά γύρω από τον Άρη βρίσκεται και ένας τρίτος ενεργός δορυφόρος, το Μars Express της ESA, της ευρωπαϊκής διαστημικής υπηρεσίας.