Δροσος Γεωργιος

Ένα ουράνιο Χριστουγεννιάτικο στολίδι παιδεύει τους αστρονόμους. Με την εορταστική περίοδο σε πλήρη εξέλιξη μια νέα φωτογραφία, που αποτελεί σύνθεση εικόνων από δύο τηλεσκόπια, αποκαλύπτει ένα ασυνήθιστο κοσμικό στολίδι. Δεδομένα από το Παρατηρητήριο ακτίνων-Χ Chandra της NASA και το XMM-Newton της ESA, έχουν συνδυαστεί για να ανακαλυφθεί ένα νέο πάλσαρ (που ονομάστηκε SXP 1062) μέσα στα ερείπια ενός σουπερνόβα που βρίσκεται στο Μικρό Νέφος του Μαγγελάνου, ή SMC. Είναι η πρώτη φορά που ένα συγκεκριμένο πάλσαρ, ένα περιστρεφόμενο υπέρπυκνο άστρο νετρονίων, έχει βρεθεί μέσα σε ένα κατάλοιπο ενός σουπερνόβα στο SMC, ένα μικρό δορυφορικό γαλαξία του Γαλαξία μας. Οι ακτίνες Χ από τα δύο παρατηρητήρια έχουν χρώμα μπλε και τα οπτικά δεδομένα από το Παρατηρητήριο Cerro Tololo στη Χιλή είναι χρωματισμένα κόκκινα και πράσινα. Τα πάλσαρ, γνωστό και ως SXP 1062, είναι η λαμπρή λευκή πηγή που βρίσκεται στη δεξιά πλευρά της εικόνας, στο κέντρο της διάχυτης μπλε εκπομπής μέσα σε ένα κόκκινο κέλυφος. Οι διάχυτες ακτίνες Χ και το οπτικό κέλυφος είναι οι αποδείξεις για την παρουσία των κατάλοιπων ενός σουπερνόβα γύρω από το πάλσαρ. Τα οπτικά στοιχεία εμφανίζουν επίσης εντυπωσιακούς σχηματισμούς αερίου και σκόνης σε μία περιοχή σχηματισμού νέων άστρων στην αριστερή πλευρά της εικόνας. Μια σύγκριση της εικόνας Chandra με τις οπτικές εικόνες δείχνει ότι το πάλσαρ έχει ένα καυτό, τεράστιο σύντροφο. Οι αστρονόμοι ενδιαφέρονται για το SXP 1062, επειδή τα δεδομένα από το Chandra και το XMM-Newton δείχνουν ότι πρόκειται για ένα ασυνήθιστα αργό στρεφόμενο πάλσαρ – περίπου μία φορά κάθε 18 λεπτά. Αντίθετα, μερικά πάλσαρ έχουν βρεθεί να περιστρέφονται πολλές φορές ανά δευτερόλεπτο, συμπεριλαμβανομένων και των περισσότερων νεογέννητο πάλσαρ. Ο σχετικά αργός ρυθμός του SXP 1062 τον καθιστά ένα από τα πιο αργά περιστρεφόμενα πάλσαρ ακτίνων Χ στο SMC. Δύο διαφορετικές ομάδες επιστημόνων έχουν υπολογίσει ότι το κατάλοιπο του σουπερνόβα γύρω από το πάλσαρ SXP 1062 είναι μεταξύ 10.000 και 40.000 ετών, όπως φαίνεται στην εικόνα. Αυτό σημαίνει ότι το πάλσαρ είναι πολύ μικρό, και δημιουργήθηκε πάσα πιθανότητα με την ίδια έκρηξη που φτιάχτηκε το κατάλοιπο του σουπερνόβα. Ως εκ τούτου, υποθέτοντας ότι αυτό γεννήθηκε με μία γρήγορη περιστροφή, είναι μυστήριο γιατί το SXP 1062 επιβραδύνθηκε τόσο πολύ και τόσο γρήγορα. Ήδη οι αστρονόμοι φτιάχνουν μοντέλα για την κατανόηση της εξέλιξης αυτού του ασυνήθιστου αργού αντικειμένου. Πηγή: NASA Στην φωτογραφία μια σύνθετη εικόνα του πάλσαρ SXP 1062. Βίντεο:

Πλανητικά «αποκαΐδια» που μοιάζουν με τη Γη. Λίγες μέρες μετά την ανακοίνωση ότι εντοπίστηκε ένας πλανήτης μακριά από το ηλιακό μας σύστημα που έχει μέγεθος λίγο μεγαλύτερο από τον δικό μας εντοπίστηκαν άλλοι δύο οι οποίοι έχουν μέγεθος λίγο μικρότερο από τη Γη. Πρόκειται για τον KOI 55.01 και τον KOI 55.02 που έχουν μέγεθος 76% και 87% αντίστοιχα με εκείνο της Γης. Όμως όπως διαπιστώθηκε οι δύο πλανήτες είναι στην πραγματικότητα τα καμένα απομεινάρια μεγάλων πλανητών τους οποίους κατέστρεψε το μητρικό τους άστρο. Οι καμένοι πλανήτες. Η ανακάλυψη των δύο πλανητών έγινε και πάλι με τη βοήθεια του διαστημικού τηλεσκοπίου Κέπλερ το οποίο έχει ανακαλύψει πολλές εκατοντάδες εξωηλιακούς πλανήτες στους πρώτους μήνες λειτουργίας του. Οι δύο πλανήτες που ονομάστηκαν KOI 55.01 και KOI 55.02 κινούνται γύρω από το άστρο KIC 05807616 που βρίσκεται σε απόσταση 4 χιλιάδων ετών φωτός από εμάς. Η ανακάλυψη ήταν άκρως εντυπωσιακή αφού για πρώτη φορά εντοπίστηκαν δύο πλανήτες μακριά από το ηλιακό μας σύστημα με μέγεθος σχεδόν ίσο με αυτό της Γης. Όπως όμως αποκαλύφθηκε στην συνέχεια δεν είχαμε να κάνουμε με δύο «κανονικούς» πλανήτες αλλά με τα "αποκαΐδια" τα δύο μεγάλων πλανητών τους οποίους κατέστρεψε το μητρικό τους άστρο. Το KIC 05807616 είναι ένα άστρο που ανήκει στην ίδια κατηγορία άστρων με τον Ήλιο. Τα άστρα αυτής της κατηγορίας όταν τα καύσιμα τους αρχίζουν να εξαντλούνται περνούν από διάφορες φάσεις. Στα τελευταία του στάδια το άστρο διογκώνεται και μετατρέπεται σε αυτό που οι ειδικοί έχουν ονομάσει «κόκκινος γίγαντας». Έτσι συνέβη και με το KIC 05807616 το οποίο μετατράπηκε σε κόκκινο γίγαντα. Αν υπήρχαν πλανήτες που κινούνταν κοντά του το άστρο όταν άρχισε να διογκώνεται τους «κατάπιε» ενώ όσους βρίσκονταν σε αποστάσεις ανάλογες με αυτές που βρίσκονται ο Άρης ή η Γη από τον Ήλιο τούς μετέτρεψε σε κοσμικές φλεγόμενες μπάλες. Αυτή τη στιγμή οι δύο πλανήτες κινούνται τόσο κοντά στο μητρικό τους άστρο που ολοκληρώνουν μια περιστροφή γύρω από αυτό μέσα σε λίγες ώρες. Οι επιστήμονες που μελετούν τους δύο πλανήτες εκτιμούν ότι βρίσκονταν σε σχετικά μεγάλη απόσταση από το άστρο και είχαν πολύ μεγαλύτερο μέγεθος. Θεωρούν ότι το άστρο διογκώθηκε και πλησίασε σε απόσταση αναπνοής τους δύο πλανήτες με αποτέλεσμα το μεγαλύτερο μέρος τους είτε να καεί και να εξατμιστεί είτε να χαθεί από τη τριβή. Σύμφωνα με τους ερευνητές αυτό που απέμεινε από τους πλανήτες και εντόπισε το Κέπλερ είναι τα απομεινάρια του πυρήνα τους. Η έρευνα δημοσιεύεται στην επιθεώρηση Nature. Καλλιτεχνική απεικόνιση των δύο πλανητών που έκαψε το μητρικό τους άστρο με αποτέλεσμα να συρρικνωθούν και να έχουν μέγεθος λίγο μικρότερο από αυτό της Γης.

Νέο σωματίδιο ανιχνεύτηκε για πρώτη φορά στον LHC. Για πρώτη φορά μετά την έναρξη της λειτουργίας του το 2009, ο Μεγάλος Επιταχυντής Αδρονίων του CERN επιβεβαίωσε την ύπαρξη ενός υποατομικού σωματιδίου. Πρόκειται για το «μποζόνιο Chi-b 3P», το οποίο προσφέρει νέα στοιχεία για την ισχυρή πυρηνική δύναμη, η οποία συγκρατεί τα πρωτόνια και τα νετρόνια στον πυρήνα του ατόμου. Το Chi_b (3P) είναι μια διαφορετική, πιο διεγερμένη μορφή των σωματιδίων Chi που είχαν παρατηρηθεί παλαιότερα, δήλωσε στο BBC ο Ρότζερ Τζόουνς, http://www.bbc.co.uk/news/science-environment-16301908 καθηγητής του Πανεπιστημίου του Λάνκαστερ και ερευνητής του ανιχνευτή ATLAS στον LHC, όπου ανακαλύφθηκε το νέο σωματίδιο. Πάντως το Chi_b (3P) δεν είναι στοιχειώδες σωματίδιο, αφού σχηματίζεται από την ένωση δύο άλλων υποατομικών σωματιδίων, εξήγησε ο καθηγητής. «Το νέο σωματίδιο αποτελείται από ένα κουαρκ πυθμένα και ένα αντικουάρκ πυθμένα, τα οποία ενώνονται μεταξύ τους» είπε. Η σημασία της ανακάλυψης «έγκειται στο τι μας λέει για τις δυνάμεις που συγκρατούν το κουρκ και το αντικουαρκ ενωμένα -την ισχυρή πυρηνική δύναμη». Η ισχυρή πυρηνική δύναμη «είναι η δύναμη που συγκρατεί για παράδειγμα τα πρωτόνια και τα νετρόνια του ατομικού πυρήνα» εξήγησε ο καθηγητής. Η ανακάλυψη δεν έχει υποβληθεί ακόμα σε έλεγχο από την επιστημονική κοινότητα, αναρτήθηκε όμως στον διακομιστή προδημοσίευσης arXiv. http://arxiv.org/abs/1112.5154 Τα σήματα που επέτρεψαν στους ερευνητές να επιβεβαιώσουν την ύπαρξη του Chi_b (3P προήλθαν από τις συγκρούσεις μεταξύ πρωτονίων μέσα στη γιγάντια κυκλική σήραγγα του LHC. Τα υποατομικά συντρίμμια των συγκρούσεων θα επιτρέψουν στους φυσικούς να επιβεβαιώσυν ή να καταρρίψουν ορισμένα στοιχεία του λεγόμενου Καθιερωμένου Μοντέλου, δηλαδή του συνόλου των εξισώσεων που περιγράφουν τη συμπεριφορά και τις αλληλεπιδράσεις των στοιχειωδών σωματιδίων. Ένας από τους βασικούς στόχους είναι η επιβεβαίωση της ύπαρξης του μποζόνιου του Χιγκς, ενός σωματιδίου που παίζει βασικό ρόλο στο μηχανισμό που δίνει στην ύλη τη μάζα της. Σύμφωνα με τον Δρ Τζόουνς, η ανακάλυψη του Chi_b (3P) θα μπορούσε τελικά να διευκολύνει την αναζήτηση του Χιγκς: «Όσο καλύτερα κατανοούμε την ισχυρή [πυρηνική] δύναμη, τόσο καλύτερα κατανοούμε τα δεδομένα που βλέπουμε [στον LHC], τα οποία είναι συχνά το φόντο για πιο συναρπαστικές ανακαλύψεις όπως το Χιγκς».

Τσιπάκια που επιδιορθώνονται μόνα τους. Αμερικανοί ερευνητές κατασκεύασαν ένα ολοκληρωμένο κύκλωμα το οποίο, όπως υποστηρίζουν, μπορεί να «αυτο-επιδιορθώνεται» σε περίπτωση που υποστεί κάποια ζημιά. Τέτοια ολοκληρωμένα κυκλώματα μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε ηλεκτρονικές συσκευές αλλά και σε αεροσκάφη ή διαστημόπλοια όπου μια βλάβη μπορεί να έχει καταστροφικά αποτελέσματα. «Μαγικά» τσιπάκια. Ερευνητές του Πανεπιστημίου του Ιλινόι έφτιαξαν ένα ολοκληρωμένο κύκλωμα το οποίο αν υποστεί μια ρωγμή ή σπάσει μπορεί να επιδιορθώνει άμεσα την ζημιά μόνο του. Για παράδειγμα σε περίπτωση ρωγμής το κύκλωμα απελευθερώνει ένα υγρό μέταλλο που αποκαθιστά την αγωγιμότητά του. Η διαδικασία επιδιόρθωσης γίνεται σε κλάσματα δευτερολέπτου και έτσι δεν προκαλείται κάποιο ουσιαστικό πρόβλημα λειτουργίας του κυκλώματος και των συστημάτων που υποστηρίζει. Οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι η ανακάλυψη τους θα βρει εφαρμογή στην κατασκευή ηλεκτρονικών συσκευών καθημερινής χρήσης που θα έχουν πολύ μεγάλη διάρκεια ζωής αλλά και στα συστήματα αεροσκαφών και διαστημοπλοίων αυξάνοντας έτσι την ασφάλεια των πτήσεων. Ο μηχανισμός «επούλωσης» Οι ερευνητές πειραματίστηκαν με ένα εύτηκτο μείγμα γαλλίου και ινδίου. Πρόκειται για ένα μεταλλικό υλικό υψηλής αγωγιμότητας που λιώνει εύκολα. Τοποθέτησαν το υλικό μέσα σε μικροκάψουλες διαμέτρου 0.01 και 0.02 χιλιοστών τις οποίες ενσωμάτωσαν σε ένα ολοκληρωμένο κύκλωμα που κατασκεύασαν οι ίδιοι. Οι μικροκάψουλες τοποθετήθηκαν με τρόπο τέτοιο ώστε να «σπάνε» μόλις... αντιληφθούν την παραμικρή βλάβη στο κύκλωμα και να εκλύουν το υγρό επιδιόρθωσης στις «πληγείσες» περιοχές. Πειράματα έδειξαν ότι η τεχνική ήταν αποτελεσματική αφού οι μικροκάψουλες επιδιόρθωναν το οποιοδήποτε πρόβλημα χωρίς να προκαλείται διακοπή λειτουργίας του κυκλώματος. Στην συνέχεια οι επιστήμονες από το Ιλινόι έφτιαξαν πολλά ολοκληρωμένα κυκλώματα με ικανότητα «αυτο-επιδιόρθωσης» και τα τοποθέτησαν σε διάφορες συσκευές παρακολουθώντας την λειτουργία τους για διάστημα τεσσάρων μηνών. Όπως αναφέρουν, σε όλο αυτό το χρονικό διάστημα δεν παρατηρήθηκε κανένα απολύτως πρόβλημα στη λειτουργία τους. Η έρευνα δημοσιεύεται στο επιστημονικό περιοδικό «Advanced Materials». Στη φωτογραφία απεικονίζονται οι μικροκάψουλες που περιέχουν το υγρό επιδιόρθωσης των ολοκληρωμένων κυκλωμάτων τα οποία έχουν υποστεί κάποια βλάβη.

Εκτοξευτηκε το "Soyuz TMA-03M» Στις 21ης Δεκεμβρίου στις 17.16.15 GMT εκτοξεύτηκε απο το Μπαϊκονούρ με τον διαστημικό πύραυλο (ILV) «Σογιούζ-FG» το διαστημικό σκάφος μεταφοράς κοσμοναυτών (TLC) "Soyuz TMA-03M» με διοικητή τον Oleg Kononenko (Roscosmos) και μηχανικους πτήσης τον Andre Cowper (ESA) και Donald Pettit (NASA)). Μετά από 528 δευτερόλεπτα πτήσης το "Soyuz TMA-03M" χωρίζεται από το τρίτο στάδιο και μπαινει σε τροχιά σαν τεχνητός δορυφόρος. Το "Soyuz TMA-03M» έχει προγραμματιστεί να συνδεθεί στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό την 23η Δεκέμβρη στις 19.22 ώρα Μόσχας. Η πτήση αυτή ειναι η 29η των Soyuz προς τον Δ.Δ.Σ. και τρίτη με τα νεα "Soyuz TMA-03M"με ψηφιακό σύστημα ελεγχου.

Τι σημαίνει το αποτέλεσμα του Higgs για την σύνδεση του με την σκοτεινή ύλη. Οι πρόσφατοι υπαινιγμοί για ένα μποζόνιο Higgs με μάζα μέσα στο εύρος του Καθιερωμένου Μοντέλου, δεν μας πάνε απλώς πιο κοντά σε ένα πλήρες μοντέλο της σωματιδιακής φυσικής. Τα αποτελέσματα επηρεάζουν μια πιθανή σχέση μεταξύ του Higgs και της σκοτεινής ύλης, την αόρατη ουσία που αποτελεί το 80 τοις εκατό της ύλης του σύμπαντος. Το Higgs είναι η τελευταία τρύπα που δεν έχει κλείσει στο Καθιερωμένο Μοντέλο, η κύρια θεωρία για το πώς αλληλεπιδρούν τα σωματίδια και οι δυνάμεις. Στις 13 Δεκεμβρίου, οι φυσικοί στο CERN παρουσίασαν στοιχεία από τον επιταχυντή LHC που πρότειναν ένα μποζόνιο Higgs με μάζα 125 GeV. Το μποζόνιο ανιχνεύεται εξετάζοντας για τυχόν ύποπτο αυξημένο αριθμό των σωματιδίων που το Higgs θα μπορούσε να είχε διασπαστεί. Πριν από το πρόσφατο εύρημα, ορισμένοι θεωρητικοί είχαν σκεφτεί ότι το Higgs δεν είχε βρεθεί ακόμη επειδή αυτό διασπάται σε δύο σωματίδια της σκοτεινής ύλης, ή WIMPs (ασθενώς αλληλεπιδρώντα σωματίδια με μάζα), τα οποία θα είναι αόρατο στους ανιχνευτές του LHC. Αν έτσι είχαν τα πράγματα, κάθε WIMP θα έπρεπε να ήταν λιγότερο από το ήμισυ της μάζας του Higgs. Τώρα ο Yann Mambrini του Νότιου Πανεπιστημίου του Παρισιού, και οι συνεργάτες του επισημαίνουν ότι τα νέα αποτελέσματα για το Higgs δείχνουν ότι το σωματίδιο δεν διασπάται σε σωματίδια της σκοτεινής ύλης. “Η νέα ανακάλυψη θα έδειχνε ότι το Higgs δεν είναι αόρατο", λέει ο Mambrini. Πάντως αυτή η ανακάλυψη δεν χρειάζεται να καταστρέψει και τη σύνδεσή του Higgs με τη σκοτεινή ύλη: και τα δύο μπορεί να εξακολουθήσουν να συνδέονται με άλλες διαδικασίες. Αλλά, αν το μποζόνιο διασπάται αν μπορούσε σε σωματίδια σκοτεινής ύλης, τότε τα WIMPs θα πρέπει να είναι βαρύτερα από 60 GeV για να επιβιώσουν. Αυτό το νούμερο ταιριάζει με ένα διαστημικό πείραμα της σκοτεινής ύλης (παρατηρώντας ακτίνες-γ από γαλαξιακές πηγές), αλλά όχι με τρία πειράματα πάνω στον πλανήτη μας (CRESST II και DAMA στην Ιταλία και το CoGeNT στη Μινεσότα) που πιστεύουν ότι είδαν ένα ελαφρύ WIMPs. Ένα τέταρτο πείραμα, που ονομάζεται XENON1T, θα πρέπει να επιλύσει αυτό το ζήτημα. Αν τα WIMP’s είναι πράγματι βαριά, σε ένα έως δύο χρόνια θα πρέπει να εμφανιστούν. Εάν ωστόσο δεν είναι τότε οι θεωρητικοί μπορεί να χρειαστούν να πετάξουν μακριά τη σύνδεση Higgs και σκοτεινής ύλης. "Αν δεν βρεθεί τίποτα, μπορούμε να πούμε πως η ιδέα της σύνδεσης αποκλείεται, κάτι που είναι ένα εξίσου σημαντικό αποτέλεσμα", λέει ο Oleg Lebedev του επιταχυντή DESY στο Αμβούργο. Πηγή: New Scientist

Εικόνες της Γης. Τον περασμένο Σεπτέμβριο περνώντας από πάνω από τον Ινδικό Ωκεανό το πλήρωμα του ISS κατέγραψε το νότιο σέλας σε πλήρη εξέλιξη. Η καταγραφή του φαινομένου σε φωτογραφίες και βίντεο θεωρούνται από τις πιο εντυπωσιακές που κατέγραψαν μέχρι σήμερα οι αστροναύτες. H NASA έχει δημιουργήσει και ένα δικτυακό τόπο http://www.nasa.gov/externalflash/postcard/ στον οποίο όποιος επιθυμεί μπορεί να στείλει ψηφιακές κάρτες και ευχές στο πλήρωμα του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού που θα περάσει τις γιορτές μακριά από τον πλανήτη. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=435834&h1=true Ρωσία & Ευρώπη ενώνουν τις δυνάμεις τους σε διαστημικές αποστολές. Η Ρωσία και η Ευρώπη σχεδιάζουν κοινές αποστολές για την εξερεύνηση του Διαστήματος, στη Σελήνη, την Αφροδίτη και τον Δία. Όπως δήλωσε ο επικεφαλής της Ομοσπονδιακής Διαστημικής Υπηρεσίας της Ρωσίας κατά τη συνάντησή του με τον γενικό διευθυντή του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος, προβλέπονται πτήσεις προς τον Δία με την προσεδάφιση σε έναν από τους παγωμένους δορυφόρους του, λήψη και μεταφορά στη Γη των δειγμάτων χώματος από την πολική περιοχή της Σελήνης και η εξερεύνηση της ατμόσφαιρας της Αφροδίτης με προσεδάφιση στον πλανήτη. Η εφαρμογή των σχεδίων προγραμματίζεται για την περίοδο 2016 -2020.

Ανακαλύφθηκαν οι δυο πρώτοι πλανήτες με μέγεθος αντίστοιχο της Γης. Ορόσημο στην έρευνα του διαστήματος χαρακτήρισαν Αμερικανοί αστρονόμοι την ανακάλυψη δύο εξωπλανητών, που έχουν μέγεθος αντίστοιχο με της Γης. Οι δύο πλανήτες εντοπίστηκαν απο το διαστημικό τηλεσκόπιο Kepler της NASA σε απόσταση 946 φωτός μακριά απο τη Γη και σύμφωνα με τους επιστήμονες που τους ανακάλυψαν, οι πλανήτες αυτοί ίσως να είχαν στο παρελθόν τις απαιτούμενες συνθήκες για να φιλοξενήσουν ζωή. Είναι η πρώτη φορά που οι επιστήμονες εντοπίζουν εξωπλανήτες με μάζα σχεδόν παρόμοια με της Γης. «Είναι οι πιο σημαντικοί πλανήτες που έχουν εντοπιστεί μέχρι σήμερα », ανέφερε ο επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας που έκανε την ανακάλυψη, δρ. Φρανσουά Φρεσίν, απο το Κέντρο Αστροφυσικής Σμιθσόνιαν, στο Κέμπριτζ των ΗΠΑ. Ο ίδιος πρόσθεσε πως και οι δύο πλανήτες τώρα, έχουν πολύ υψηλές θερμοκρασίες και θεωρητικά είναι αδύνατο να φιλοξενούν ζωή. Όμως στο παρελθόν, καθώς περιφέρονταν σε μεγαλύτερη απόσταση από το μητρικό τους άστρο, είναι πολύ πιθανό να διέθεταν ακόμη και νερό στην επιφάνεια τους, σε υγρή μορφή, παρέχοντας έτσι ιδανικές συνθήκες για την ανάπτυξη μορφών ζωής. Οι δύο πλανήτες ονομάστηκαν Kepler 20f και Kepler 20e. Ο πρώτος εξ αυτών είναι σχεδόν ίδιος σε μάζα με τη Γη και οι επιστήμονες επισήμαναν ότι στο παρελθόν μπορεί να ήταν ο δίδυμος αδερφός της και να διέθετε την ίδια μέση θερμοκρασία. Ο δεύτερος εξωπλανήτης, ο Kepler 20e, είναι λίγο μικρότερος απο τη Γη - η διάμετρός του υπολογίστηκε πως είναι 0,87 φορές μικρότερη - και περιφέρεται σε κοντινότερη απόσταση ως προς το μητρικό του άστρο. Το γεγονός αυτό τον καθιστά ιδιαίτερα θερμό καθώς η μέση θερμοκρασία κυμαίνεται στους 767 βαθμούς Κελσίου. Όπως ανακοίνωσαν οι επιστήμονες στο σχετικό άρθρο τους http://www.nature.com/nature/journal/vnfv/ncurrent/full/nature10780.html?WT.ec_id=NATURENEWSBREAKING στην επιθεώρηση «Nature» http://www.nature.com/nature/index.html οι δύο εξωπλανήτες χρειάζονται για να κάνουν μία πλήρη περιφορά γυρω από το άστρο τους, 20 μέρες και έξι μέρες αντίστοιχα ενω η Γη εκτελεί την ίδια περιφορά σε ένα χρόνο. Απο τα δεδομένα που συνέλεξαν με το διαστημικό τηλεσκόπιο Κepler, προκύπτει ότι οι δύο εξωπλανήτες είναι πετρώδεις και ενδεχομένως διαθέτουν πυρήνα απο σίδηρο. Ο kepler 20f που έχει σχεδόν ίδια μάζα με τη Γη, (η διάμετρος του είναι 1.03 φορές μεγαλύτερη από του δικού μας πλανήτη) μπορεί να έχει αναπτύξει ενδεχομένως ένα λεπτό στρώμα απο υδάτινους υδρατμούς στην ατμόσφαιρα του. Ο πλανήτης αυτός έχει μέση θερμοκρασία 432 βαθμούς Κελσίου και για τον λόγο αυτό είναι αδύνατο να υπάρχει στην ατμόσφαιρα του υδρογόνο ή ήλιο. Μέχρι σήμερα το διαστημικό τηλεσκόπιο Kepler έχει εντοπίσει 35 εξωπλανήτες αλλά είναι η πρώτη φορά που καταφέρνει να ανακαλύψει πλανήτες αντίστοιχους σε μέγεθος με τη Γη. «Τώρα το μόνο που απομένει είναι να πετύχουμε έναν συνδυασμό αυτών των δυο για να ανακαλύψουμε έναν κόσμο της Χρυσομαλλούσας σαν τον δικό μας» δήλωσε η Σάρα Σίγκερ του Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Μασαχουσέτης η οποία συμμετείχε στη μελέτη. Στην φωτογραφία απεικόνιση σε σύγκριση με τη Γη.

Προετοιμασίες του Σογιούζ για εκτόξευση. Στο κοσμοδρόμιο Μπαϊκονούρ πλησιάζουν στο τέλος τους οι προετοιμασίες για την εκτόξευση του πυραύλου φορέα Σογιούζ, που θα μεταφέρει στο ΔΔΣ νέο πλήρωμα. Σήμερα ο Σογιούζ τοποθετήθηκε στον εκτοξευτήρα. Η εκτόξευσή του προγραμματίστηκε για τις 21 Δεκεμβρίου. Μέλη της νέας αποστολής στο ΔΔΣ είναι ο Ρώσος Ολέγκ Κονονένκο, ο Αμερικανός Ντόναλντ Πέτιτ και ο Ολλανδός Αντρέ Κάιπερς, οι οποίοι θα αντικαστήσουν το τωρινό διεθνιστικό πλήρωμα του Σταθμού και θα εργάζονται εκεί για 5 μήνες. Σ΄αυτη την περίοδο τα μέλη της νέας αποστολής θα κάνουν μερικούς περιπάτους στο ανοιχτό Διάστημα και θα κάνουν εκατοντάδες επιστημονικά πειράματα. Ο κινεζικός διαστημικός σταθμός πάνω από τη Β. Αμερική. Ένα φωτεινό πέρασμα έκανε ο κινεζικός διαστημικός σταθμός Tiangong 1 επάνω από τη Βόρεια Αμερική με αποτέλεσμα να καταγραφεί από πολλούς ερασιτέχνες αστρονόμους. Ένας από αυτούς ήταν και ο Kevin Fetter από το Brockville του Καναδά ο οποίος κατάφερε να εντοπίσει τον βάρους 8,5 τόνων διαστημικό σταθμό στις 18 Δεκεμβρίου καθώς περνούσε (φαινομενικά πάντα) κοντά στον πλανήτη Άρη. Ο Tiangong 1 δεν είναι επανδρωμένος, τουλάχιστον για τώρα, αλλά η Κίνα σχεδιάσει την αποστολή αστροναυτών στον πειραματικό αυτό σταθμό τουλάχιστον μέσα στο 2012 και ίσως και δύο φορές. Για να γίνει πραγματοποίηση μια τέτοια επίσκεψη την περασμένη Πέμπτη οι τεχνικοί του κινεζικού διαστημικού προγράμματος ξεκίνησαν μια σειρά από δοκιμές στα αυτοματοποιημένα συστήματα του Tiangong 1 έτσι ώστε ο διαστημικό σταθμός να είναι έτοιμος για τη φιλοξενία τους. Στο πρώτο βίντεο φαίνεται ο Tiangong 1 κατά το πρόσφατο πέρασμά του, ενώ στο δεύτερο βίντεο από παλαιότερο πέρασμα ενω το δεύτερο αντικείμενο που φαίνεται στην εικόνα είναι ένας άλλος δορυφόρος ο SkyMed-2.

Το Ρωσικό σκάφος θα συντριβεί ανεξέλεγκτα στη Γη τον Ιανουάριο. To Fobos-Grunt, η ρωσική αποστολή που απέτυχε να αναχωρήσει για Άρη και παραμένει «κολλημένη» σε χαμηλή γήινη τροχιά από το Νοέμβριο, θα εισέλθει στην ατμόσφαιρα κάποια στιγμή από τις 6 έως τις 19 Ιανουαρίου, προειδοποιεί τώρα η ρωσική διαστημική υπηρεσία Roscosmos. Με συνολικό βάρος 13,2 τόνων, το Fobos Grunt είναι το μεγαλύτερο διαπλανητικό σκάφος που έχει εκτοξευτεί ποτέ και ένα από τα μεγαλύτερα τεχνητά αντικείμενα που έχουν εισέλθει μέχρι σήμερα στη γήινη ατμόσφαιρα. Οι δεξαμενές του περιέχουν επτά τόνους τετροξειδίου του αζώτου και υδραζίνης, δύο εξαιρετικά τοξικών ουσιών που χρησιμοποιούνται ως καύσιμα. Αν και τα καύσιμα αυτά βρίσκονται στη μορφή πάγου, η Roscosmos ελπίζει ότι το τοξικό φορτίο θα καεί στην ατμόσφαιρα. Προβλέπει όμως ότι 20 με 30 κομμάτια του σκάφους, συνολικού βάρους 200 κιλών, θα επιζήσουν της πύρινης καθόδου. Παραμένει άγνωστο σε ποια περιοχή της Γης θα πέσει το Fobos-Grunt. To σκάφος κινείται σε ασταθή τροχιά με γεωγραφικό πλάτος που κυμαίνεται από τις 51 μοίρες βόρεια μέχρι τις 51 μοίρες νότια -χοντρικά, μια ζώνη από το Λονδίνο στο Βόρειο Ημισφαίριο μέχρι την Παταγονία της Χιλής στο Νότιο Ημισφαίριο. Δεδομένου όμως ότι το 70% της επιφάνειας του πλανήτη καλύπτεται από νερό, το πιθανότερο είναι ότι τα συντρίμμια δεν θα πέσουν σε ανθρώπινα κεφάλια. Η Roscosmοs ελπίζει ότι τις επόμενες ημέρες θα βελτιώσει τις εκτιμήσεις για το πού και το πότε θα πέσει το σκάφος. Το Fobos-Grunt θα ήταν η πρώτη διαπλανητική αποστολή της Ρωσίας εδώ και 15 χρόνια. Το σκάφος εκτοξεύτηκε στις 8 Ιανουαρίου από το κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ στο Καζακστάν. Βγήκε με επιτυχία από την ατμόσφαιρα, ωστόσο απέτυχε να πυροδοτήσει τους κινητήρες για το διαπλανητικό ταξίδι και έμεινε κολλημένο σε γήινη τροχιά. Η αποστολή προγραμματιζόταν να φτάσει το 2013 στον Φόβο, ένα από τα δύο μικρά φεγγάρια του Άρη. Εκεί, θα συνέλεγε δείγματα του εξωγήινου εδάφους -ή «grunt» στα ρωσικά-, τα οποία θα εκτινάσσονταν με μια κάψουλα και θα έφταναν στη Γη το 2014. Η NASA κατασκευάζει ένα όργανο διάτρησης κομητών για τη συλλογή δειγμάτων. Τα τελευταία χρόνια πολλοί κομήτες και αστεροειδείς έχουν γίνει στόχος ερευνητικών αποστολών. Η NASA κατασκευάζει ένα νέο όργανο για την μελέτη τους. Πρόκειται για ένα πανίσχυρο αλλά και έξυπνο «καμάκι» το οποίο θα μπορεί να τρυπάει την επιφάνεια κομητών και αστεροειδών και στη συνέχεια να συλλέγει δείγματα για να τα μελετήσουν οι επιστήμονες. Η ανάγκη για νέο «συλλέκτη» Οι ειδικοί της NASA κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι είναι πιο ασφαλές να γίνεται προσπάθεια απόκτησης δειγμάτων από κοσμικά σώματα όπως οι κομήτες και οι αστεροειδείς από απόσταση και όχι με την προσεδάφιση κάποιου σκάφους ή οχήματος στην επιφάνεια τους. Από τις διάφορες ιδέες που έπεσαν στο τραπέζι εκείνη που προκρίθηκε ήταν η δημιουργία ενός μηχανισμού διάτρησης ο οποίος θα μπορεί να «πέφτει» από μεγάλη απόσταση πάνω σε ένα κομήτη (ή αστεροειδή) και, αφού τον τρυπήσει, να συλλέγει δείγματα. Στα εργαστήρια της NASA κατασκευάστηκε μάλιστα ένας πρωτότυπος μηχανισμός, ένα διαστημικό καμάκι που μπορεί να τοποθετηθεί σε ένα σκάφος που θα ταξιδέψει σε ένα κομήτη. Το καμάκι. Το καμάκι κατασκευάστηκε στο Διαστημικό Κέντρο Goddard, έχει μήκος 1.83 μέτρα και αποτελείται από ατσάλι πάχους 2.4 εκατοστών. Ήδη έχουν γίνει δοκιμές του σε διάφορα υλικά – σε άμμο, χαλίκια, πάγο, διάφορα πετρώματα κ.α – σε μια προσπάθεια να διαπιστωθούν οι αντοχές του και να γίνουν οι απαραίτητες βελτιώσεις. Όταν το καμάκι είναι έτοιμο θα τοποθετηθεί σε κάποιο σκάφος το οποίο θα πλησιάσει ένα κομήτη σε απόσταση 1.5 χλμ και θα το εκτοξεύσει. Αυτό «με χειρουργική ακρίβεια» όπως υποστηρίζουν οι κατασκευαστές του θα τρυπήσει το σημείο του κομήτη που έχει επιλεγεί. Στην συνέχεια θα συλλέξει δείγματα μέσα σε ένα ειδικό θάλαμο που θα είναι προσαρμοσμένος σε αυτό και θα επιστρέψει στο σκάφος. Η NASA θεωρεί ότι τέτοιου είδους δείγματα θα αποκαλύψουν πολύτιμα στοιχεία σχετικά με την προέλευση των πλανητών και της ζωής στη Γη. Οι κομήτες αποτελούνται κυρίως από πάγο, αέρια και σκόνη. Δείγματα που είχαν συλλεχθεί από την αποστολή Stardust το 2002 περιείχαν γλυκίνη, ένα αμινοξύ το οποίο χρησιμοποιείται από ζωντανούς οργανισμούς για τη δημιουργία πρωτεϊνών. Σύμφωνα με την υπηρεσία, η ανακάλυψη αυτή υποστηρίζει τη θεωρία περί δημιουργίας κάποιων από τα «συστατικά» της ζωής στη Γη και μεταφοράς τους στον πλανήτη μας μέσω προσκρούσεων κομητών. Το «καμάκι» έχει μήκος 183 εκατοστά, και ο εκτοξευτής του είναι εξοπλισμός με ατσάλινο καλώδιο πάχους μισής ίντσας. Η ταχύτητα των εκτοξευόμενων βλημάτων ξεπερνά τα 33 μέτρα ανά δευτερόλεπτο. «Δεν ξέρουμε τι θα βρούμε στον κομήτη- η επιφάνεια μπορεί να είναι μαλακή, φτιαγμένη από σκόνη, ή να είναι από πάγο και χαλίκι, ή ακόμα και συμπαγή βράχο. Το πιθανότερο είναι ότι θα υπάρχουν περιοχές με διαφορετικές συνθέσεις, οπότε έπρεπε να σχεδιάσουμε ένα καμάκι που είναι ικανό να διαπεράσει πολλά υλικά» αναφέρει ο Ντόναλντ Γουέγκελ, επικεφαλής της ομάδας μηχανικών του Διαστημικού Κέντρου Γκόνταρντ της NASA (Μέριλαντ) που σχεδίασε το σύστημα. Η αιχμή του καμακιού είναι κούφια, για να μπορούν να συλλεχθούν στον ελεύθερο χώρο δείγματα. Επίσης, σύμφωνα με την ομάδα, το «διαστημικό καμάκι» θα μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την εύρεση του καλύτερου τρόπου καταστροφής κομητών σε περίπτωση που γίνουν απειλητικοί για τη Γη. Το κλασικότερο σενάριο επιστημονικής φαντασίας για τέτοιες περιπτώσεις περιλαμβάνει τη χρήση πυρηνικών όπλων για την αλλαγή της πορείας του κομήτη, ωστόσο αυτό κατά τη NASA θα ήταν επικίνδυνο, καθώς θα μπορούσε να έχει ως αποτέλεσμα τη διάσπασή του σε πολλά μικρά κομμάτια, ικανά να προκαλέσουν πάλι μεγάλες καταστροφές. Η λήψη τέτοιων δειγμάτων θα μπορούσε να οδηγήσει στην εύρεση μίας πιο «ασφαλούς» μεθόδου. Σε παρεμφερές πλαίσιο κινείται και το πρόγραμμα Rosetta της ESA: η εν λόγω αποστολή εκτοξεύθηκε το 2004 και θα συναντηθεί με τον κομήτη Churyumov-Gerasimenko τον Οκτώβριο του 2014. Θα χρησιμοποιηθεί και εκεί ένα «καμάκι», το οποίο όμως δεν θα συλλέξει δείγματα, αλλά θα βοηθήσει στο να προσεδαφιστεί ένα όχημα στην επιφάνεια του κομήτη, το οποίο και είναι επιφορτισμένο με τη συλλογή δειγμάτων. Το διαστημόπλοιο Dawn προσέγγισε τον αστεροειδή Vesta. Το διαστημικό σκάφος Dawn της NASA κατόρθωσε να πάρει τα καλύτερα κοντινά πλάνα του αστεροειδή Vesta, ενός γιγάντιου διαστημικού βράχου πλάτους 530 χιλιόμετρα. Ο Vesta είναι το δεύτερο σε μέγεθος αντικείμενο στην ζώνη των αστεροειδών, μεταξύ Άρη και Δία. Ο τεράστιος βράχος θεωρείται πρωτοπλανήτης και θα μπορούσε να έχει εξελιχθεί σε ένα ολοκληρωμένο πλανήτη σαν τη Γη ή τον Άρη, αν ο κοντινός Δίας δεν είχε αφαιρέσει πάρα πολύ υλικά από αυτόν στις πρώτες μέρες του ηλιακού συστήματος. Το Dawn είναι τώρα περίπου 210 χιλιόμετρα πάνω από το Vesta, και έχει ξεκινήσει μια νέα φάση στην αποστολή του, που ονομάζεται «τροχιά χαρτογράφησης χαμηλού υψομέτρου» Το διαστημόπλοιο Dawn της NASA είναι στο μέσο μιας πολυετούς εκστρατείας για τη μελέτη των Vesta και Ceres, δύο νάνων πλανητών στα όρια του ηλιακού συστήματος, με σκοπό να μάθουμε περισσότερα για την ιστορία του ηλιακού μας συστήματος, επειδή αυτά τα κομμάτια έχουν απομείνει ατόφια από την ίδρυσή του. Ο αστεροειδής Vesta είναι τέτοιου μεγέθους που ένα βουνό που ξεπετάγεται από το νότιο πόλο του είναι σχεδόν τρεις φορές υψηλότερο από ότι το Έβερεστ, η ψηλότερη κορυφή της Γης. Η NASA στην πραγματικότητα σχεδιάζει να στείλει αστροναύτες να επισκεφτούν έναν αστεροειδή μέχρι το έτος 2025. Αποστολές όπως η Dawn δίνει μια ζωτικής σημασίας ευκαιρία για να δούμε τη σκηνή που οι άνθρωποι κάποια μέρα θα συναντήσουν. Η αποστολή Dawn κόστισε 466.000.000 δολάρια και ξεκίνησε το 2007. Βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τον αστεροειδή Vesta από τις 15 Ιουλίου. Το διαστημικό σκάφος θα παραμείνει σε τροχιά χαρτογράφησης χαμηλού υψόμετρου για τουλάχιστον 10 εβδομάδες. Μετά από αυτό, το σκάφος θα φτάσει σε μια τροχιά χαρτογράφησης μεγάλου υψομέτρου, περίπου, 680 χλμ. Τον Ιούλιο του 2012, το διαστημικό σκάφος θα αναχωρήσει από τον Vesta για τον δεύτερο στόχο του, με αναμενόμενη ημερομηνία άφιξης στον αστεροειδή Δήμητρα (Ceres), τον Φεβρουάριο του 2015. Η Δήμητρα είναι ο μεγαλύτερος διαστημικός βράχος στη ζώνη των αστεροειδών του ηλιακού μας συστήματος.[/b]

Ο Lovejoy «βούτηξε» στον Ήλιο και κατάφερε να διαφύγει! Πριν από δύο εβδομάδες τα διαστημικά παρατηρητήρια που μελετούν τον Ήλιο εντόπισαν έναν κομήτη που ετοιμαζόταν να πέσει πάνω του. Πρόκειται για μια «αυτοκτονική» πορεία από την οποία δεν γνωρίζουμε να έχει επιζήσει κανένα κοσμικό σώμα που την έχει ακολουθήσει μέχρι σήμερα. Το ίδιο πίστευαν οι επιστήμονες ότι θα συμβεί και με τον κομήτη Lovejoy. Προς τεράστια έκπληξή τους όμως ο κομήτης βούτηξε με ταχύτητα στον Ήλιο αλλά, έστω και «πληγωμένος», κατάφερε να ξεφύγει και συνεχίζει τώρα το ταξίδι του στο διάστημα. Η βουτιά και η απόδραση καταγράφεται μάλιστα σε ένα εντυπωσιακό βίντεο. Ο άτρωτος κομήτης. Ο κομήτης Lovejoy εντοπίστηκε στις 15 Μαρτίου του 2007 από τον Αυστραλό ερασιτέχνη αστρονόμο Τέρι Λαβτζόι από τον οποίο - όπως συνηθίζεται σε αυτές τις περιπτώσεις - πήρε και το όνομά του. Πριν από δύο εβδομάδες τα διαστημικά παρατηρητήρια SOHO και STEREO εντόπισαν τον κομήτη να κινείται με ταχύτητα προς τον Ήλιο και άρχισαν να τον παρατηρούν και να καταγράφουν την πορεία του. Οι επιστήμονες ήταν βέβαιοι ότι ο Lovejoy θα είχε την ίδια τύχη με τους περίπου άλλους δύο χιλιάδες κομήτες που ακολούθησαν την ίδια πορεία. Ο Ήλιος θα τον κατέστρεφε... H απόδραση. Οι επιστήμονες ανέμεναν ότι ο Lovejoy θα εισχωρούσε στον ζωτικό χώρο του μητρικού μας άστρου και, «βουτώντας» σε περιοχές όπου οι θερμοκρασίες είναι εκατομμύρια βαθμοί Κελσίο, θα έλιωνε αμέσως όπως συνέβη και με όλους τους του κομήτες πριν απ' αυτόν. Όμως ο Lovejoy επέδειξε αξιοθαύμαστη αντοχή αφού πέρασε από την πίσω πλευρά του μητρικού μας άστρου, διαπέρασε τον Ηλιο και συνέχισε την πορεία του. Οι επιστήμονες εκτιμούν ότι ο κομήτης έχασε το μεγαλύτερο μέρος της μάζας του κατά το καυτό πέρασμα του από τον Ήλιο. Υπολογίζουν ότι ο Lovejoy έλιωσε σε ποσοστό περίπου 90% και ότι θα συνεχίσει να περιφέρεται στο ηλιακό μας σύστημα για περίπου μια χιλιετία πριν επιστρέψει και πάλι στον Ήλιο κάνοντας (λογικά) την τελευταία του βόλτα στο διάστημα. Βίντεο:

Μπορεί να έχει προσδιοριστεί η μικρότερη μαύρη τρύπα. Μια μαύρη τρύπα που οι αστρονόμοι είδαν μόλις το 2003 προς την κατεύθυνση του αστερισμού του Σκορπιού, μπορεί να είναι η μικρότερη που έχει ανακαλυφθεί ποτέ. Σύμφωνα με τους ερευνητές που χρησιμοποιούν το παρατηρητήριο ακτίνων-Χ RXTE της NASA, η δομή αυτή μπορεί να ανατρέψει τις κλίμακες μιας μαύρης τρύπας ξεκινώντας από μόλις από την τριπλάσια μάζα του Ήλιου. Στην πραγματικότητα αυτό είναι το ελάχιστο όριο και καμιά μαύρη τρύπα δεν μπορεί να είναι ελαφρύτερη από αυτό το μέγεθος. Είναι περίπου το ελάχιστο ποσό της μάζας που απαιτείται, ώστε ο αστρικός πυρήνας ενός άστρου που κατέρρευσε να μετατραπεί σε ένα σκοτεινό τέρας. Σε σύγκριση με τις μεγαλύτερες μαύρες τρύπες που βρέθηκαν ποτέ – ζυγίζουν περίπου 10 δισεκατομμύρια ηλιακές μάζες – η μικρότερη φαίνεται πραγματικά σαν ένας νάνος. Η πραγματική απόσταση μεταξύ του πλανήτη μας και αυτού του αντικειμένου δεν έχει ακόμη καθοριστεί με κάποιο βαθμό ακρίβειας. Οι εκτιμήσεις κυμαίνονται μεταξύ 16.000 και 65.000 έτη φωτός, λένε οι αστρονόμοι που διεξήγαγαν την έρευνα. Η μικρότερη έως τώρα υποψήφια μαύρη τρύπα ονομάζεται IGR J17091-3624. Οι ειδικοί την εξέτασαν με τη βοήθεια των ακτίνων-Χ, η ακτινοβολία που παράγεται από μια ποικιλία από φαινόμενα γύρω από αυτό το αντικείμενο. Ένα από τα πράγματα που μπέρδεψαν πολύ τους αστρονόμους ήταν ότι η μαύρη τρύπα βρίσκεται μέσα σε ένα δυαδικό σύστημα. Οι περισσότερες από τις ακτινοβολίες και οι πίδακες σε ραδιοφωνικές συχνότητες που παράγει το μεγαθήριο, προκαλούνται από την ύλη που πέφτει μέσα στον ορίζοντα γεγονότων του, μετά την απομάκρυνση της ύλης από το συνοδό άστρο του. Ωστόσο, η ύλη δεν πέφτει κατευθείαν μέσα στον ορίζοντα γεγονότων, αλλά συσσωρεύεται πρώτα σε ένα δίσκο αερίου, που ονομάζεται δίσκο προσαύξησης. Στο εσωτερικό, η ύλη τρίβεται αυξάνοντας έτσι την θερμοκρασία της σε εκατομμύρια βαθμούς. Κι αυτό, με τη σειρά του, αυξάνει τις εκπομπές των ισχυρών ακτινοβολιών. Οι εκπομπές μοιάζουν με ένα ηλεκτροκαρδιογράφημα, κι αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι επιστήμονες αναφέρουν ότι μοιάζει με τον κτύπο της καρδιάς. Ακριβώς όπως ο ρυθμός της καρδιάς ενός ποντικιού είναι ταχύτερος από ό,τι ενός ελέφαντα, έτσι και τα σήματα του καρδιακού παλμού από αυτές τις μαύρες τρύπες είναι ανάλογα με τη μάζα τους, εξηγούν. Στο μέλλον, τα δεδομένα που λαμβάνονται από τις εν λόγω μελέτες θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για να αποκτήσουμε μια βαθύτερη κατανόηση του τι συμβαίνει στον ορίζοντα γεγονότων μιας μαύρης τρύπας. Πηγή: SoftPedia Αυτή η εικόνα του Chandra δείχνει την δεύτερη ελαφρύτερη μαύρη τρύπα που έχει ανακαλυφθεί ποτέ καθώς και τα σήματα της

Μια ακομα συνεντευξη του Δ.Νανόπουλου. Δ. Νανόπουλος: «Αξιζε να το ζήσουν ο Θαλής, ο Πυθαγόρας, ο Δημόκριτος...» Τον Ιανουάριο του 2008 ο καθηγητής Πίτερ Χιγκς δήλωνε: «Είμαι 90% βέβαιος πως ο επιταχυντής του CERN θα εντοπίσει τελικά το μποζόνιο, ακόμη και αν χρειαστούν μήνες αναλύσεων. Αν δεν το βρούμε ως τον Μάιο του 2009, που κλείνω τα 80, θα πω στον γιατρό μου να με κρατήσει ζωντανό λίγο παραπάνω». Τελικά χρειάστηκε να κρατηθεί ζωντανός τριάντα μήνες παραπάνω ο υγιέστατος 83χρονος σήμερα καθηγητής Χιγκς για να ακούσει την περασμένη Τρίτη (13 Δεκεμβρίου) ότι το σωματίδιο που φέρει το όνομά του στην ουσία βρέθηκε. Αν μάλιστα κρατηθεί και άλλους δώδεκα μήνες στη ζωή, τότε τον Δεκέμβριο του 2012 θα παραλάβει ένα από τα πιο προβλέψιμα Νομπέλ Φυσικής που έχουν δοθεί ποτέ. Και αν θα πάρει το βραβείο Νομπέλ δεν θα το πάρει μόνο ο Χιγκς, θα το πάρουν και ο Εγκλέρ και ο Μπρουτ που ήταν οι συνεργάτες του στην ανάπτυξη αυτής της θεωρίας. «Το αναθεματισμένο σωματίδιο» («Τhe goddamn particle»), όπως ήταν ο κανονικός τίτλος του βιβλίου που έγραψε το 1993 για το σωματίδιο Higgs ο νομπελίστας φυσικός Λίον Λέντερμαν, έδωσε «προκλητικές» ενδείξεις ύπαρξης. Ηταν όντως «αναθεματισμένο» για τον συγγραφέα και για όλους τους φυσικούς αφού τότε ήταν ήδη άφαντο για πάνω από 30 χρόνια, ο εκδότης του όμως το σκέφτηκε εμπορικά και παρενέβη για να αλλάξει τον τίτλο σε «God particle» («Το σωματίδιο του Θεού») και έτσι θα μείνει στην Ιστορία. Δεν ξέρω κανένα σωματίδιο του Θεού ούτε του διαβόλου. Οι επιστήμονες δεν χρησιμοποιούν τέτοιες εκφράσεις. Αυτό που βρέθηκε λέγεται σωματίδιο του Higgs και σήμερα, παρ΄ ότι ήμουν σίγουρος εδώ και χρόνια, αυτό που άκουσα ήταν μουσική στα αφτιά μου. Είναι η πιο ευτυχισμένη ημέρα της δικής μου ζωής αλλά και πάρα πολλών ακόμη επιστημόνων σε ολόκληρο τον πλανήτη». Ετσι ξεκίνησε η συνέντευξή με τον Δημήτρη Νανόπουλο μόλις μία ώρα μετά την ανακοίνωση στο CERN. Τελικά η επιστήμη θα χωρίζεται πλέον χρονολογικά σε π.Χ. (προ σωματιδίου Χιγκς) και μ.Χ. (μετά σωματίδιο Χιγκς); «Ναι. Για εμένα και για πάρα πολλούς η σημερινή ημέρα ορίζει το πριν και μετά. Είναι μια σημαδιακή ημέρα. Μιλάμε για τo σωματίδιο το οποίο δημιουργεί τη μάζα σε όλα τα υπόλοιπα σωματίδια που υπάρχουν. Είναι η μάνα όλων των μαζών». Και για να το καταλάβουμε ίσως καλύτερα, με ποια προηγούμενη επιστημονική ανακάλυψη θα συγκρίνατε αυτήν εδώ; «Θα τη συνέκρινα ίσως με την ανακάλυψη της αντι-ύλης από τον Αντερσον το 1932. Είχα πει πολλές φορές ότι αν δεν βρεθεί το σωματίδιο Χιγκς, τότε η δική μας γενιά έχει πάρει επιστημονικά τη ζωή της εντελώς λάθος και θα πάω για ψάρεμα σε κάποιο μικρό νησάκι». Η έκσταση του κ. Νανόπουλου και πολλών άλλων φυσικών όμως έχει και άλλη μία σημαντική αιτία. «Εκτός από το ότι το σωματίδιο Χιγκς φώναξε εδώ είμαι, είναι εξαιρετικά σημαντικό και το πόση μάζα έχει τελικά. Βρίσκεται στα 125 GeV, συν πλην ένα. Θα μπορούσε να έχει από εκατό φορές τη μάζα του πρωτονίου και να φτάνει ως χίλιες φορές. Μιλάμε για μια πολύ μεγάλη περιοχή. Είναι όμως πάρα πολύ σημαντικό ότι το βλέπουν στην περιοχή αυτήν ακριβώς η οποία είχε προβλεφθεί ότι πρέπει να είναι των 125 GeV». Αφού τα σωματίδια Χιγκς δίνουν μάζα σε όλα τα υπόλοιπα σώματα, έχουμε και εμείς στο σώμα μας σωματίδια Χιγκς; «Εννοείται. Με την έννοια αυτή έχουμε και στον οργανισμό μας τέτοια σωματίδια». Υπάρχει πιθανότητα κακής χρήσης αυτού του σωματιδίου όπως έγινε, ας πούμε, με την πυρηνική ενέργεια; «Οταν ρώταγαν τον Ράδερφορντ και τον Αϊνστάιν τις δεκαετίες του 10 και του 20 αν αυτά που ανακάλυπταν τότε είχαν καμία σχέση με τη ζωή μας, αυτοί έλεγαν όχι, απλά έτσι θα καταλάβουμε καλύτερα τον κόσμο, και όμως είδατε μετά πώς χρησιμοποιήθηκαν οι ανακαλύψεις τους. Ποτέ δεν πρέπει να λες ποτέ, αλλά με την έννοια του άμεσου μέλλοντος δεν βλέπω να έχει κανενός είδους εφαρμογή». Ενώ όμως η ύπαρξη του σωματιδίου προτάθηκε από τον Βρετανό Χιγκς, ο τρόπος που ανακαλύφθηκε τελικά είναι αρκετά «ελληνικής προέλευσης». «Είμαι πολύ ευτυχισμένος γιατί ο τρόπος που παράγουν το σωματίδιο Χιγκς βασίζεται σε δύο εργασίες μου, η μία του 1976 στο CERN με τον Τζον Ελις και η άλλη του 1978 στο Χάρβαρντ με τον Σέλντον Γκλάσοου. Οπως μου είχε πει πριν από χρόνια ο μεγάλος φυσικός, ο Γκελμάν, αυτός που έχει ανακαλύψει τα quarks, εσείς οι Ελληνες το ξεκινήσατε πριν από δυόμισι χιλιάδες χρόνια και μου φαίνεται ότι εσείς οι Νεοέλληνες θα το τελειώσετε». Και συνεχίζει ο Δημήτρης Νανόπουλος με ακόμη μεγαλύτερο ενθουσιασμό: «Χαίρομαι πάρα πολύ που εμείς οι Ελληνες είμαστε στο κέντρο των πραγμάτων και στις προβλέψεις για τη μάζα του μποζονίου του Χιγκς αλλά και πειραματικά. Και νομίζω ότι αυτό πρέπει να μας κάνει υπερήφανους και να μας ανεβάσει κάπως ψυχολογικά. Ολος ο κόσμος ζει σε μια πραγματικά δύσκολη εποχή και τουλάχιστον συμβαίνουν τέτοια γεγονότα για να αποδεικνύουν τη μεγαλοσύνη του ανθρώπου». Αυτή η ανακάλυψη νομίζετε ότι περισσότερο θα ενοποιήσει τους ανθρώπους ή μπορεί να τους διχάσει σε σχέση με τον Θεό και το Σύμπαν; «Η ανακάλυψη αυτή θα ενοποιήσει τον κόσμο. Η επιστήμη είναι ανεξάρτητη και τέτοιες ανακαλύψεις που αποδεικνύουν τη μεγαλοσύνη του ανθρωπίνου πνεύματος μας αγκαλιάζουν όλους. Η επιστήμη παίζει και πρέπει να παίζει τεράστιο ρόλο σε αυτή την ενοποίηση των ανθρώπων». Ποιος πιστεύετε ότι θα άξιζε να ζει σήμερα για να ακούσει αυτή την ανακάλυψη; «Σίγουρα η παρέα Θαλής, Ηράκλειτος, Αναξίμανδρος, Πυθαγόρας και Δημόκριτος θα ήταν εκστασιασμένη σήμερα. Αυτοί που κοίταξαν τον κόσμο και είπαν εγώ τον κόσμο αυτόν θα τον καταλάβω με λογική. Ολο το όνειρό τους, γενιά με τη γενιά, είναι πραγματοποιήσιμο τώρα. Και από τους νεότερους ο Αϊνστάιν». Δεν είναι εκπληκτικά αντιφατικό ότι ο άνθρωπος, ο οποίος είναι σχεδόν το απόλυτο τίποτα στο Σύμπαν, είναι παράλληλα και τόσο σημαντικός ώστε να μπορεί να φτάνει τόσο βαθιά στην εξήγηση του Σύμπαντος; «Νομίζω ότι θα πεθάνω και αυτό θα είναι το μεγαλύτερο μυστήριο για εμένα. Ενώ είμαστε αυτά τα ανθρωπάκια, μπορούμε και συλλαμβάνουμε όλα αυτά και μπορούμε να εξηγούμε τι γίνεται στην άλλη μεριά του Σύμπαντος. Είμαστε πεπερασμένοι σε χρόνο και σε χώρο. Σε χρόνο γιατί έχουμε συγκεκριμένα χρόνια στα οποία ζούμε και σε χώρο γιατί είμαστε καρφωμένοι στη Γη ενώ το Σύμπαν είναι άπειρο. Αλλά και στη Γη ακόμη είμαστε μικρές μονάδες με 1,3 χιλιόγραμμα μυαλού. Αυτό λοιπόν το μυαλό είναι το μεγαλύτερο μυστήριο στη φύση. Και όπως έλεγε ο Αϊνστάιν, το πιο ακατανόητο πράγμα είναι ότι το Σύμπαν είναι κατανοητό». «Ο στόχος είναι οι υπερχορδές» Υπάρχει πιθανότητα οι επιστήμονες να ψάχνετε το σωματίδιο που «γέννησε» το σωματίδιο του Χιγκς; «Ο τελικός στόχος είναι τα super strings, οι υπερχορδές. Θα είμαστε ικανοποιημένοι για ένα διάστημα ε αυτό που βρήκαμε τώρα, μετά θα έρθει η κατάθλιψη της κατάκτησης και μετά πάλι από την αρχή αλλά το ζητούμενο είναι οι υπερχορδές, αφού όλα αυτά είναι κατάλοιπά τους». Το σωματίδιο του Χιγκς είναι κάτι σαν ορεκτικό δηλαδή; «Ναι. Το κυρίως πιάτο είναι οι υπερχορδές. Στην αρχή του Σύμπαντος οι ενέργειες ήταν τόσο μεγάλες που εκεί δούλευαν αυτές. Εγώ μιλάω για το σωματίδιο Χιγκς και το μυαλό μου είναι στο πολυσύμπαν». Δηλαδή ακόμη και να υπάρχουν πιο προηγμένοι πολιτισμοί στο Συμπαν, απλά θα έχουν βρει το σωματίδιο Χιγκς πριν από εμάς και θα το ονομάζουν αλλιώς; «Ακριβώς. Τα ίδια πράγματα θα βλέπουν, αλλά θα τα έχουν κατανοήσει με δικά τους σύμβολα και δεν θα το ονομάζουν μποζόνιο Χιγκς, αλλά κάπως αλλιώς στη δική τους γλώσσα συνεννόησης». Αναλυτικό ρεπορτάζ για τον πειραματικό εντοπισμό του μποζονίου Χιγκς στο ένθετο Βημα-Science. http://www.tovima.gr/science/article/?aid=435406 Βίντεο: http://www.tovima.gr/webtv/science/#281100

Ο Andre έφτασε στο Μπαϊκονούρ, έτοιμος για το ταξίδι στο διάστημα. Ο αστροναύτης της ESA Andre Kuipers είναι πλέον και επίσημα έτοιμος για το ταξίδι στο διάστημα, για το οποίο θα αναχωρήσει στις 21 Δεκεμβρίου. Αφού πέρασε με επιτυχία και τις τελευταίες εξετάσεις την περασμένη εβδομάδα αναχώρησε για το Μπαϊκονούρ, οπότε και ξεκίνησε η απόστολή του, που φέρει το όνομα PromISSe. Κάθε αστροναύτης, πριν την αναχώρησή του για το Διεθνή Διαστημικό Σταθμό πρέπει να περάσει δύο ημέρες γεμάτες δοκιμασίες στο Star City κοντά στη Μόσχα, πριν να λάβει την απαραίτητη έγκριση για να ταξιδέψει στο διάστημα. Και δεν πρόκειται για μία τυπική διαδικασία - πρέπει να αποδείξει στην πράξη ότι μπορεί να διατηρήσει τον έλεγχο του πυραύλου Soyuz με τον οποίο θα ταξιδέψει, καθώς και να αντιμετωπίσει όλες τις πιθανές καταστάσεις που θα συναντήσει στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Τα μέλη του πληρώματος του πυραύλου Soyuz, όσο και οι αντικαταστάτες τους, καλούνται να αντιμετωπίσουν πληθώρα διαφορετικών προβλημάτων, τα οποία επιλέγονται το πρωί της κάθε ημέρας ανάμεσα σε κλειστούς φακέλους. Η πρώτη δοκιμασία που έτυχε στον Andre περιελάμβανε ένα κατεστραμμένο ραδιοπομπό, οπότε κλήθηκε να ολοκληρώσει το ταξίδι προς το Διεθνή Διαστημικό Σταθμό χωρίς τη δυνατότητα επικοινωνίας με τη Γη. Στη συνέχεια, διακόπηκε η λειτουργία των ειδικών αισθητήρων που επιτρέπουν τον αυτόματο προσδιορισμό του ορίζοντα. Τότε χρειάστηκε ο André μαζί με τα υπόλοιπα μέλη του πληρώματος να διατηρήσουν οι ίδιοι σταθερή την πορεία του πυραύλου Soyuz. Τέλος, λίγο πριν την άφιξή τους στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, προβλήματα εμφανίστηκαν στο ραντάρ του πυραύλου Soyuz και τα τρία μέλη του πληρώματος έπρεπε να ολοκληρώσουν τη διαδικασία προσέγγισης και πρόσδεσης χειροκίνητα. Αλλά και το ταξίδι της επιστροφής στην Γη ήταν γεμάτο δυσκολίες. Όταν εμφανίστηκε καπνός στο εσωτερικό της καμπίνας τους, έπρεπε να φορέσουν τα κράνη τους και να θέσουν σε λειτουργία το σύστημα εξαέρωσης. Για να σβήσουν τη φωτιά, χρειάστηκε να αφαιρέσουν όλο τον αέρα από την καμπίνα. Και αυτό ήταν μονάχα η αρχή. Όταν η προωθητική μηχανή σταμάτησε ξαφνικά να λειτουργεί, έπρεπε να υπολογίσουν για πόσο χρονικό διάστημα θα έπρεπε να πυροδοτήσουν τις μικρότερες εφεδρικές μηχανές. Και όταν δεν μπορούσαν να σταματήσουν τη λειτουργία των προωθητήρων με τη βοήθεια του υπολογιστή του πυραύλου Soyuz, έπρεπε να το κάνουν χειροκίνητα. Εάν μπορείς να αντιμετωπίσεις τόσες πολλές δυσκολίες στη διάρκεια μίας προσομοίωσης πτήσης, μετά η αληθινή πτήση φαίνεται σαν ταξίδι αναψυχής. Oι τελευταίες εβδομάδες πριν την αναχώρηση. Μετά την επιτυχή ολοκλήρωση των εξετάσεων, οι τρεις αστροναύτες μυήθηκαν σε παραδόσεις που αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι κάθε επανδρωμένης αποστολής με αφετηρία το Μπαϊκονούρ για δεκαετίες, παραδόσεις των οποίων οι ρίζες φτάνουν μέχρι την πρώτη πτήση του ανθρώπου στο διάστημα το 1961. Μετά την επικύρωση των αποτελεσμάτων των εξετάσεων, επισκέφτηκαν το γραφείο του Yuri Gagarin, το δωμάτιο στο Star City το οποίο παραμένει στην ίδια μορφή που το άφησε με το θάνατό του ο πρώτος άνθρωπος που ταξίδεψε στο διάστημα. Ο Andre μαζί με τα υπόλοιπα μέλη του πληρώματος άφησαν ένα σύντομο χαιρετισμό στο βιβλίο επισκεπτών, κατευθύνθηκαν προς την Κόκκινη Πλατεία, όπου τίμησαν τους κοσμοναύτες που έχασαν τη ζωή τους στο διάστημα με λίγα λουλούδια που άφησαν στο τοίχος του Κρεμλίνου. Την περασμένη Πέμπτη αναχώρησαν στις 10.01 ώρα Μόσχας για το Μπαϊκονούρ, όπου θα παραμείνουν σε απομόνωση μέχρι την εκτόξευση, η οποία έχει προγραμματιστεί για τις 21 Δεκεμβρίου. Παρακολουθείστε το ταξίδι του Andre Η ESA προσφέρει τρεις διαφορετικούς τρόπους για να παρακολουθήσετε την αποστολή PromISSe βήμα βήμα. Τα tweets του André βρίσκονται στη διεύθυνση @astro_andre. Παράλληλα, κρατάει ημερολόγιο στα Ολλανδικά (‘Logboek’), http://blogs.esa.int/andre-kuipers το οποίο θα είναι σύντομα διαθέσιμο και στα Αγγλικά. Για την ίδια την αποστολή PromISSe ετοιμάστηκε ένα ξεχωριστό blog, το PromISSe blog, http://blogs.esa.int/promisse/ όπου μπορεί κανείς να βρει πληροφορίες για την αποστολή, να ρωτήσει απορίες και να προσθέσει σχόλια. Είναι σα να βρίσκεσαι στο διάστημα μαζί με τον Andre! http://www.esa.int/esaCP/SEM2SE8XZVG_Greece_1.html

Ο μεγαλύτερος στον κόσμο επιταχυντής θα κατασκευαστεί στην Ιαπωνία. Ο μεγαλύτερος επιταχυντής του κόσμου προβλέπεται να κατασκευαστεί στην Ιαπωνία στα βουνά στο νότιο ιαπωνικό νησί Κιουσού, ή στα περίχωρα της πόλης Κιτακάμι στο βόρειο τμήμα του νησιού Χονσού. Το σχέδιο αυτό υπολογίζεται σε 10 δισ. δολάρια. Ο νέος επιταχυντής σε σύγκριση με τον ευρωπαϊκό Μεγάλο Επιταχυντή Ανδρονίων (LHC), που έχει σχήμα δακτυλίου, θα έχει γραμμικό σχήμα. Παρ’ όλα αυτά το μήκος του θα φτάσει τα 30 χιλιόμετρα, δηλαδή θα είναι κατά 3,5 χιλιόμετρα μεγαλύτερο από το μήκος του LHC. Ο νέος επιταχυντής θα γίνει η μεγαλύτερη επιστημονική πειραματική εγκατάσταση στον κόσμο, που θα επιτρέπει στους επιστήμονες να κάνουν πειράματα μελέτης των στοιχειωδών σωματιδίων.

Φίλε terring,συγχαρητηρια για το διήγημα. Θα ήθελα να κανω και μία πρόταση στην ομάδα των moderator του forum να οργανώσουν μια σελίδα που ο καθένας θα μπορεί να γραφει ενα διήγημα επιστημονικής φαντασίας μεχρι π.χ. 1500 λέξεων με κάποιους όρους(οχι προσβολή ατόμων,θρησκειων κ.λ.π.)ετσι ωστε να αναπτυχθει και εδω ενα είδος διηγήματος που πολλους απο μας εχει κρατήσει πολλές ωρες συντροφίας και προβληματισμού!!!

Είδαν σουπερνόβα να εκτοξεύει τα υλικά της ζωής. Η μελέτη ενός σουπερνόβα που συνέβη στα τέλη καλοκαιριού σε ένα κοντινό γαλαξία προσφέρει πολύ σημαντικές πληροφορίες για την εξέλιξη του Σύμπαντος αλλά και τη δημιουργία της ζωής. Ο υπερκαινοφανής αστέρας SN 2011fe στον γαλαξία Messier 101 εκτοξεύει πλήθος στοιχείων ανάμεσα τους και εκείνα που αποτελούν τα δομικά υλικά για τη δημιουργία της ζωής. Η έκρηξη. Η τρομερή έκρηξη SN 2011fe συνέβη τον περασμένο Αύγουστο στις παρυφές του γαλαξία Messier 101 (γνωστό και ως NGC 5457) ο οποίος βρίσκεται σε απόσταση 21 ετών φωτός από τον δικό μας γαλαξία. Η έκρηξη έγινε αμέσως αντιληπτή και πολλά επίγεια τηλεσκόπια καθώς και το διαστημικό τηλεσκόπιο Swift έστρεψαν το βλέμμα τους εκεί. «Εντοπίσαμε το σουπερνόβα μόλις 11 ώρες μετά την έκρηξή του και μέσα σε 20 λεπτά είχαμε στη διάθεσή μας όλα τα στοιχεία για τη στιγμή που συνέβη η έκρηξη» αναφέρει ο Πίτερ Νάγκετ του Berkeley Lab στις ΗΠΑ. Τα υλικά. Η παρακολούθηση του φαινομένου αποκάλυψε το περιεχόμενό του. Οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι η έκρηξη εκτοξεύει στο διάστημα πολλά στοιχεία ανάμεσα στα οποία οξυγόνο, μαγνήσιο, ασβέστιο, πυρίτιο και σίδηρος. Η ταχύτητα με την οποία κινούνται τα στοιχεία αυτά στο διάστημα είναι 16.000 χλμ/δευτ. «Η κατανόηση του πώς αυτές οι τρομερές εκρήξεις παράγουν και αναμειγνύουν τα στοιχεία είναι πολύ σημαντική αφού όπως διαπιστώνουμε πολλά από τα στοιχεία που παράγονται και εκτοξεύονται στο διάστημα στις εκρήξεις σουπερνόβα είναι εκείνα από τα οποία αποτελείται η Γη αλλά ακόμη και εμείς οι ίδιοι. Όπως φαίνεται τελικά όλα και όλοι μας είμαστε προϊόντα των αστρικών εκρήξεων» υποστηρίζει ο Μαρκ Σάλιβαν του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης. Στην φωτογραφία τo σουπερνόβα SN2011fe στον γαλαξία Μεσιέ 101 (γνωστό και ως Ακιδωτό τροχό - Pinwheel) Νέφος-καμικάζι στη μαύρη τρύπα του Γαλαξία. Ενα γιγαντιαίο νέφος αερίων οδεύει ολοταχώς προς τον θεαματικό θάνατό του, Κατευθύνεται προς τη μαύρη τρύπα που βρίσκεται στο κέντρο του Γαλαξία μας η οποία υπολογίζεται ότι θα το καταβροχθίσει στα τέλη του 2013. Το κοσμικό «γεύμα» αναμένεται από τους επιστήμονες με αδημονία. Θα τους προσφέρει για πρώτη φορά την ευκαιρία να παρακολουθήσουν «ζωντανά» και από τόσο κοντά ένα τέτοιου είδους φαινόμενο και θα τους επιτρέψει να γνωρίσουν καλύτερα τον Τοξότη Α*, την υπερμεγέθη μαύρη τρύπα της γειτονιάς μας. Γιγαντιαίο αλλά αραιό. Το γιγαντιαίο νέφος-καμικάζι ανακαλύφθηκε από το Very Large Telescope (VLT) του Νότιου Ευρωπαϊκού Αστεροσκοπείου (European Southern Observatory – ESO) στη Χιλή και περιγράφεται σε μελέτη http://www.eso.org/public/archives/releases/sciencepapers/eso1151/eso1151.pdf που δημοσιεύεται από διεθνή ομάδα επιστημόνων στην επιθεώρηση «Nature». http://www.nature.com/ Οι ερευνητές εκτιμούν ότι, παρά το τεράστιο μέγεθός του, το νέφος αερίων έχει μικρή μάζα – περίπου τριπλάσια από αυτή της Γης. Αναλύοντας καινούργιες αλλά και παλαιότερες εικόνες μπόρεσαν να υπολογίσουν την πορεία και την ταχύτητά του, η οποία όπως παρατήρησαν, έχει διπλασιαστεί τα τελευταία χρόνια φθάνοντας τα 2.350 χλμ το δευτερόλεπτο. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς τους θα φθάσει σε απόσταση περίπου 40 δισ. χλμ από τον Τοξότη Α* στα μέσα του 2013. Από εκεί και πέρα, καθώς θα πλησιάσει στον ορίζοντα γεγονότων της υπερμεγέθους μαύρης τρύπας – το σημείο από όπου τίποτε, ούτε καν το φως, δεν μπορεί να ξεφύγει– το τέλος είναι προδιαγεγραμμένο. Υπολογίζεται ότι θα επέλθει ως το τέλος του ίδιου χρόνου και αναμένεται εναγωνίως. Το φαινόμενο του μακαρονιού. Επειδή δεν έχει αρκετή ύλη ώστε να αποκτήσει δική του βαρύτητα, όπως συμβαίνει με τα άστρα, οι ειδικοί αναμένουν ότι, πλησιάζοντας στον ορίζοντα γεγονότων, το νέφος θα αρχίσει να επιμηκύνεται από την τεράστια έλξη της μαύρης τρύπας, προσφέροντας μια εικόνα που ως τώρα δεν είχαν την τύχη να παρακολουθήσουν. «Η ιδέα ενός αστροναύτη που “τραβιέται” σαν μακαρόνι καθώς πλησιάζει μια μαύρη τρύπα είναι οικεία από την επιστημονική φαντασία» εξήγησε ο κύριος συγγραφέας της μελέτης Στέφαν Γκίλεσεν του Ινστιτούτου Εξωγήινης Φυσικής Μαξ Πλανκ στη Γερμανία. «Τώρα όμως» πρόσθεσε ο αστροφυσικός «μπορούμε να δούμε κάτι τέτοιο να συμβαίνει στην πραγματικότητα στο νεοανακαλυφθέν νέφος. Δεν πρόκειται να επιβιώσει από αυτή την εμπειρία». Υπολογίζεται ότι το μισό νέφος θα καταβροχθιστεί από τη μαύρη τρύπα ενώ το υπόλοιπο μισό θα εκτοξευθεί ξανά πίσω στο Διάστημα, εκπέμποντας ακτινοβολία. Χάρη σε αυτήν την ακτινοβολία οι ερευνητές θα μπορέσουν να παρατηρήσουν το φαινόμενο αντλώντας πολύτιμες πληροφορίες για τις μαύρες τρύπες γενικότερα και για τον Τοξότη Α* ειδικότερα. Το ξύπνημα του γίγαντα. Το θεαματικό τέλος του νέφους, όπως επισημαίνουν οι ειδικοί, θα σημάνει επίσης το ξύπνημα ενός γίγαντα. Ο Τοξότης Α* απέχει περίπου 27.000 έτη φωτός από τη Γη και έχει μάζα περίπου 4 εκατομμύρια φορές μεγαλύτερη από αυτή του Ηλιου. Εδώ και πολύ μεγάλο διάστημα βρίσκεται σε νάρκη. Αν και πλήθος αντικειμένων στροβιλίζονται έξω από τον ορίζοντα γεγονότων του, κανένα δεν έχει παρασυρθεί μέσα σε αυτόν. Το γεγονός ότι ο Τοξότης Α* είναι τόσο αδρανής δεν είναι συνηθισμένο. Η «συνάντησή» του με το νέφος αερίων θα δώσει ενδεχομένως στους επιστήμονες κάποιες εξηγήσεις. «Τα επόμενα δύο χρόνια θα είναι πολύ ενδιαφέροντα και αναμένεται να μας παράσχουν εξαιρετικά πολύτιμες πληροφορίες για τη συμπεριφορά της ύλης γύρω από τέτοιυ είδους εντυπωσιακά, υπερμεγέθη αντικείμενα» επεσήμανε ο Ράινχαρτ Γκέντσελ του Ινστιτούτου Εξωγήινης Φυσικής Μαξ Πλανκ, επικεφαλής της μελέτης. Το βέβαιο είναι ότι την επόμενη διετία πολλά τηλεσκόπια θα είναι στραμμένα προς το κέντρο του Γαλαξία. Ο μικρός δορυφόρος «Τσίμπις» θα αναχωρήσει για τροχιά στις 25 Ιανουαρίου. Το ρωσικό μεταγωγικό διαστημόπλοιο «Προγκρέςς Μ-13Μ» θα αποσυνδεθεί από το Διεθνή Διαστημικό Σταθμό στα τέλη Ιανουαρίου του 2012 και μετά θα τοποθετήσει σε περίγεια τροχιά μικρό δορυφόρο για την έρευνα των εκκενώσεων κατα τη διάρκεια των καταιγίδων Η αποσύνδεση του διαστημοπλοίου προγραμματίζεται για τις 25 Ιανουαρίου του ερχόμενου έτους. Στη συνέχεια το διαστημόπλοιο θα ανεβεί σε ύψος 500 χλμ. και θα αποχωρήσει το μικρό δορυφόρο «Τσίμπις-Μ», η μάζα του οποίου θα είναι περίπου 40 κιλά και η μάζα των επιστημονικών συσκευών – περίπου 12 κιλά. Στη σύνθεση των συσκευών του δορυφόρου περιλαμβάνονται ένας γάμμα-ανιχνευτής ακτίνων «Χ», ένας ανιχνευτής υπεριωδών ακτίνων, ένας αναλυτής ραδιοσυχνοτήτων, μιά ψηφιακή φωτογραφική μηχανή του οπτικού φάσματος, καθώς και σύνολο πλασματο-κυματικών συσκευών. Για πρώτη φορά οι έρευνες των φαινομένων των καταιγίδων θα διενεργηθούν ταυτόχρονα σε διάφορα φάσματα των ηλεκτρομαγνητικών ακτινοβολιών.

Δύο τελείως διαφορετικές ειδήσεις!!! Σχεδόν οι μισοί Έλληνες δεν έχουν χρησιμοποιήσει ποτέ το Διαδίκτυο. Το 45% των Ελλήνων δεν έχει χρησιμοποιήσει ποτέ τον Παγκόσμιο Ιστό, και μόνο τα μισά ελληνικά νοικοκυριά ήταν συνδεδεμένα στο Διαδίκτυο το 2011, αποκαλύπτουν επίσημα στοιχεία της Eurostat. Αυτό σημαίνει ότι η Ελλάδα καταλαμβάνει την τρίτη θέση από το τέλος μεταξύ των 27 χωρών-μελών της ΕΕ : στις τελευταίες θέσεις βρίσκονται η Βουλγαρία, όπου το 46% των πολιτών δεν έχει χρησιμοποιήσει ποτέ το Διαδίκτυο, και η Ρουμανία όπου το αντίστοιχο ποσοστό φτάνει στο 54%. Τα ποσοστά αφορούν τις ηλιακές ομάδες από 16 έως 74 ετών. Σε ελαφρώς καλύτερη θέση, όσον αφορά το ποσοστό όσων δεν έχουν χρησιμοποιήσει ποτέ το Internet, βρίσκονται η Κύπρος και η Πορτογαλία, με ποσοστό 41%, ενώ τις κορυφαίες θέσεις καταλαμβάνουν η Σουηδία (5%), η Δανία και η Ολλανδία (και οι δύο με 7%). Ο στόχος που έχει τεθεί στο πλαίσιο της Ψηφιακής Ατζέντας για την Ευρώπη είναι να μειωθεί το ποσοστό των Ευρωπαίων που δεν έχουν χρησιμοποιήσει ποτέ το Διαδίκτυο στο 15% έως το 2015 Όπως επισημαίνει η ανακοίνωση της Eurostat, http://europa.eu/rapid/pressReleasesAction.do?reference=STAT/11/188&format=HTML&aged=0&language=EN&guiLanguage=en το ψηφιακό χάσμα που χωρίζει τον ευρωπαϊκό βορρά από τον φτωχότερο νότο ακόμα διατηρείται, παρόλο που το ποσοστό των συνδεδεμένων ευρωπαϊκών νοικοκυριών αυξήθηκε από το 49% το 2006 στο 73% το 2011. Το ποσοστό αυτό πέφτει στο 50% ή χαμηλότερα μόνο σε τρεις χώρες: Ελλάδα (50%), Ρουμανία (47%) και Βουλγαρία (45%). Αυτό σημαίνει ότι, συγκριτικά με τη μέση χώρα της ΕΕ, η Ελλάδα έχει χάσει μια πενταετία όσον αφορά τη διείσδυση της διαδικτυακής πρόσβασης. Όσον αφορά τις ευρυζωνικές συνδέσεις, η Ελλάδα βρίσκεται και πάλι πολύ κάτω από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο του 68%, αφού μόνο το 45% των ελληνικών νοικοκυριών χρησιμοποιούν σήμερα συνδέσεις DSL. Δίκτυα των 186 Gbps θα επιταχύνουν τις ανακαλύψεις στον LHC. Νέο παγκόσμιο ρεκόρ στην ταχύτητα διαμεταγωγής δεδομένων, στα 186 Gigabit ανά δευτερόλεπτο, πέτυχε σε επίπεδο δοκιμών κοινοπραξία ερευνητικών ιδρυμάτων στις ΗΠΑ και την Ευρώπη. Όπως επισημαίνουν οι ερευνητές, η αύξηση της ταχύτητας στα δίκτυα υπολογιστών έχει κρίσιμη σημασία για ανάλυση του ωκεανού δεδομένων που παράγει ο Μεγάλος Επιταχυντής Αδρονίων του CERN.To νέο ρεκόρ τέθηκε στη διάρκεια του συνεδρίου Supercomputing 2011 που πραγματοποιήθηκε στο Σιάτλ. Χρησιμοποιώντας ένα κύκλωμα που στήθηκε ειδικά για αυτόν το σκοπό. Οι ερευνητές μετέδωσαν δεδομένα με ταχύτητα 98 Gbps από το Πανεπιστήμιο της Βικτόρια της Βρετανικής Κολούμπια σε συνεδριακό κέντρο του Σιάτλ στην πολιτεία της Ουάσινγκτον. Με την ταυτόχρονη μετάδοση δεδομένων στην αντίθετη κατεύθυνση, με ρυθμό 88 Gps, το πείραμα έδωσε μια σταθερή συνδυασμένη ταχύτητα 186 Gbps, καταρρίπτοντας το παγκόσμιο ρεκόρ που είχε θέσει η ίδια ομάδα το 2009, με ταχύτητα 119 Gbps. To νέο ρεκόρ ισοδυναμεί με τη μεταφορά 100.000 ταινιών Blu-ray (περίπου δύο εκατομμύρια Gigabyte) την ημέρα. Στο πείραμα συμμετείχαν μεταξύ άλλων το Caltech (Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Καλιφόρνια), τα Πανεπιστήμια της Βικτόρια και του Μίσιγκαν και φυσικά το CERN. Μέχρι σήμερα, ο Μεγάλος Επιταχυντής Αδρονίων (LHC), στον οποίο καταγράφηκαν πρόσφατα οι πρώτες ενδείξεις για την ύπαρξη του μποζόνιου του Χιγκς, έχει δώσει μέχρι σήμερα πάνω από 100 Petabyte δεδομένων, ή περίπου 4 εκατομμύρια δίσκους Blu-ray, τα οποία μοιράστηκαν σε 100 κέντρα επεξεργασίας και αποθήκευσης σε όλο τον κόσμο. «Βασικός στόχος είναι να δώσουμε σε επιστήμονες σε όλο τον κόσμο την ευκαιρία να εργαστούν με τα δεδομένα του LHC» αναφέρει ο Ντέιβιντ Φόστερ, αναπληρωτής διευθυντής υπολογιστικών συστημάτων στο CERN. Οι μεγάλες ανακαλύψεις που περιμένει η επιστημονική κοινότητα από τον LHC είναι η ανίχνευση δυσδιάκριτων σημάτων μέσα σε ολόκληρους ωκεανούς δεδομένων. Στην πραγματικότητα, ο όγκος της πληροφορίας είναι τόσο μεγάλος ώστε τα συστήματα του επιταχυντή αδυνατούν να αποθηκεύουν όλα τα δεδομένα και χρησιμοποιούν φίλτρα ώστε να καταγράφουν μόνο συγκεκριμένα σήματα. Όσο μικρότερες είναι οι δυνατότητες των δικτύων που μεταφέρουν τα δεδομένα σε όλο τον κόσμο, τόσο πιο αυστηρά πρέπει να είναι αυτά τα φίλτρα και τόσο μεγαλώνει ο κίνδυνος να χαθούν πολύτιμα δεδομένα χωρίς κανείς να το αντιληφθεί. ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΔΙΚΑ ΣΑΣ.

Τι θα γίνει τελικά αν δεν υπάρχει το μποζόνιο Higgs; Τι θα γίνει αν το 2012 δεν επιβεβαιωθεί η ύπαρξη του Higgs; υπάρχουν εναλλακτικές λύσεις αν το σωματίδιο του Θεού όπως ονομάστηκε από τα ΜΜΕ δεν υπάρχει; Ναι, γιατί, δεν χρειαζόμαστε υποχρεωτικά το μποζόνιο Higgs για να δοθεί μάζα στα σωματίδια. Ανοίγει έτσι η πόρτα για πιο εξωτικά είδη της φυσικής, συμπεριλαμβανομένων των πρόσθετων σωματιδίων και δυνάμεων. Ο θεωρητικός Matt Strassler του Πανεπιστημίου Rutgers λέει πως το μποζόνιο Higgs είναι απλώς ένα κυματισμός στο λεγόμενο πεδίο Higgs, που στην πραγματικότητα αυτό θεωρείται ότι δίνει μάζα σε όλα τα άλλα σωματίδια. «Το φτωχό πεδίο Higgs εργάζεται στην αφάνεια, προστατεύοντας το σύμπαν από την καταστροφή, αλλά δεν εισπράττει τίποτα από αυτά που αξίζει," σχολιάζει ο Strassler. Οι φυσικοί ψάχνουν μόνο για το σωματίδιο Higgs γιατί είναι ο ευκολότερος τρόπος για να αποκτήσουν πρόσβαση στον τομέα. Αν αυτοί δεν το βλέπουν, τότε αυτό μας δείχνει πως το πεδίο είναι διαφορετικό από αυτό που προβλέπεται από το Καθιερωμένο Μοντέλο. Κανονικά, τα σωματίδια στα πεδία είναι σαν τους κυματισμούς σε λίμνες – για παράδειγμα τα φωτόνια είναι κυματισμοί στο ηλεκτρομαγνητικό πεδίο. Αλλά αν το πεδίο μοιάζει περισσότερο σαν μελάσα από ότι νερό, τότε οι κυματισμοί σβήνουν πάρα πολύ γρήγορα για να μπορέσουμε να το ανιχνεύσουμε. Κι αυτό σημαίνει ότι η ύλη θα μπορούσε να αποκτήσει τη μάζα του από ένα παχύ πεδίο σαν το Higgs, που δεν έχει όμως κανένα σχετικό σωματίδιο. Για να πάρουμε ένα τέτοια ‘κολλώδες’ πεδίο, οι θεωρητικοί πρέπει να πάνε σε πιο εξωτικές δυνατότητες – όπως νέα σωματίδια και δυνάμεις της φύσης. "Δεν μπορείτε να πάρετε την κατάσταση όπου δεν υπάρχει σωματίδιο Higgs εκεί, εκτός κι αν προσθέσετε κάτι άλλο," δήλωσε ο Strassler. Τι σημαίνει πιο εξωτικές δυνατότητες; Η ύπαρξη μιας νέας δύναμης, που ονομάζεται technicolor, θα μπορούσε επίσης να δώσει σωματίδια μάζα, χωρίς την ανάγκη ενός μποζονίου Higgs. Το technicolour θα μπορούσε να λειτουργήσει σαν μια βαρέως τύπου εκδοχή της ισχυρής πυρηνικής δύναμης, η οποία ως γνωστόν δεσμεύει μαζί τα κουάρκ μέσα στους πυρήνες των ατόμων. Η δύναμη Technicolor θα μπορούσε να γεμίζει το διάστημα με ζεύγη από ακόμα πιο νέα σωματίδια, τα οποία θα μπορούσαν να αποτελέσουν μια σούπα, μέσω του οποίου τα άλλα σωματίδια θα ταξίδευαν, κερδίζοντας μάζα κατά τη διαδικασία αυτή του ‘ταξιδιού’ τους. "Θα ήταν μια εξαιρετική εναλλακτική λύση, εάν το Higgs δεν υπάρχει," λέει ο νομπελίστας Steven Weinberg. "Σε αυτή την περίπτωση θα υπήρχε μια ολόκληρη σειρά από άλλα σωματίδια, κατά πάσα πιθανότητα σε υψηλότερες ενέργειας, που μπορεί να ανακαλύψει ο LHC. Αλλά ο επιταχυντής LHC δεν θα βρει το μποζόνιο. Δεν θα ήταν ένα μποζόνιο, με τη συνήθη έννοια." Υπάρχουν ακόμη πιο εξωτικές ιδέες; Η ύπαρξη μιας τέταρτης διάστασης του χώρου, πέραν των τριών που βιώνουμε, θα μπορούσε να εξηγήσει γιατί τα σωματίδια έχουν διαφορετικές μάζες – γεγονός που αποδίδεται συνήθως στο μποζόνιο Higgs. Οι διαφορετικοί τύποι των σωματιδίων θεωρείται ότι έχουν διαφορετικές μάζες, επειδή αλληλεπιδρούν με το πεδίο Higgs με δυνάμεις διαφορετικής ισχύος. Αλλά αν υπάρχει μια επιπλέον διάσταση του χώρου, τα σωματίδια μπορούν να έχουν υψηλότερες ενεργειακές καταστάσεις, οι οποίες εμφανίζονται μόνο στην επιπλέον 4η διάσταση. Στην συνηθισμένη σωματιδιακή φυσική, τα σωματίδια έχουν μια βασική ενέργεια που ονομάζεται θεμελιώδη κατάσταση και μπορεί να έχουν διεγερμένες καταστάσεις με μεγαλύτερη ενέργεια πάνω από αυτήν. Επειδή η ενέργεια σχετίζεται με τη μάζα μέσω της σχέσης E=mc2, οι διεγερμένες καταστάσεις ‘ζυγίζουν’ ελαφρώς περισσότερο από την θεμελιώδη κατάσταση. Σε έναν κόσμο με τέσσερις χωρικές διαστάσεις, τα σωματίδια έχουν μια πλήρη γκάμα (εύρος) διεγερμένων καταστάσεων, αλλά το μεγαλύτερο μέρος της ενέργειάς τους είναι παγιδευμένο στην επιπλέον διάσταση, όπου δεν μπορούμε να την δούμε. Οι αθέατες καταστάσεις ενός απλού είδους σωματιδίου τελικά θα μοιάζουν με διαφορετικά σωματίδια στον 3D κόσμο μας. Χρειάζεστε ένα πεδίο σαν το Higgs για να δώσει μάζα σε ένα σωματίδιο στην θεμελιώδη του κατάσταση, αλλά μία επιπλέον διάσταση μπορεί να εξηγήσει γιατί βλέπουμε τα σωματίδια με διαφορετικές μάζες, χωρίς να επικαλείται το συνηθισμένο μποζόνιο Higgs. "Αυτός θα ήταν ένας τρόπος ώστε να γίνουν διακρίσεις μεταξύ των σωματιδίων και να αποκτήσουν διαφορετικές μάζες, ο οποίος όμως δεν κάνει καμία αναφορά σε κανένα μποζόνιο Higgs ή οτιδήποτε”, εξηγεί ο θεωρητικός του CERN John Ellis. Τελικά γιατί να πάρουμε αυτές τις εναλλακτικές ιδέες στα σοβαρά; «Είναι η δουλειά των θεωρητικών φυσικών να παίζουν με όλες τις διαφορετικές δυνατότητες, έτσι ώστε οι πειραματιστές να έχουν όλα τα εργαλεία που χρειάζονται όταν τελικά ανακαλύψουν ή δεν ανακαλύψουν κάτι στον LHC, που αυτός μόνο θα αποκαλύψει ή δεν θα αποκαλύψει τι υπάρχει στην πραγματικότητα”, συμπληρώνει ο Ellis. Ό,τι κι αν βρει ο LHC, η προοπτική του να πάρει μια πλημμύρα δεδομένων είναι συναρπαστική, τονίζει ο Tonelli. "Αυτή είναι η ατμόσφαιρα εδώ. Οι άνθρωποι αισθάνονται ότι αγγίζουμε πραγματικά κάτι το σημαντικό." Ο μηχανισμός Higgs. Για να κατανοήσουμε τον μηχανισμό Higgs, ας φανταστούμε μια συγκέντρωση φυσικών οι οποίοι βρίσκονται ομοιόμορφα κατανεμημένοι μέσα σε μια αίθουσα, και συζητούν με τους διπλανούς τους. Μια όμορφη φυσικός μπαίνει και διασχίζει την αίθουσα. Όλοι οι φυσικοί απ’ όπου περνάει, μαζεύονται και συνωθούνται γύρω της. Καθώς δηλαδή διασχίζει την αίθουσα, έλκει τα πρόσωπα που βρίσκονται κοντά της, ενώ αυτά που προσπέρασε, επιστρέφουν στις κανονικές αποστάσεις μεταξύ τους. Επειδή πάντα υπάρχει ένας σωρός ανθρώπων γύρω της, αυτή αποκτά μεγαλύτερη μάζα απ’ ότι θα είχε αν ήταν μόνη της. Αυτό υπονοεί ότι έχει τώρα περισσότερη ορμή για την ίδια ταχύτητα κίνησης. Δηλαδή, όταν κινείται είναι δυσκολότερο να σταματήσει, ενώ όταν σταματήσει, είναι δυσκολότερο να ξεκινήσει ξανά, διότι ο σωρός γύρω της πρέπει να κινηθεί και αυτός. Στις τρεις διαστάσεις και με τις περιπλοκές που φέρνει η σχετικότητα, αυτός περίπου είναι ο μηχανισμός του Higgs. Το πεδίο Higgs θεωρείται ως υπόβαθρο όλου του χώρου. Απ’ οπουδήποτε περνάει ένα σωματίδιο, αυτό παραμορφώνει τοπικά το πεδίο Higgs. Η παραμόρφωση αυτή που έχει ως αντίστοιχο τη συγκέντρωση των ανθρώπων γύρω από την όμορφη φυσικό που εισέρχεται στην αίθουσα, γεννάει τη μάζα του σωματιδίου. Η ιδέα προέρχεται από τη φυσική της στερεάς κατάστασης. Αντί για ένα πεδίο που γεμίζει όλο το χώρο, σ’ ένα στερεό σώμα, υπάρχει το πλέγμα των θετικών ιόντων του κρυστάλλου. Όταν ένα ηλεκτρόνιο κινείται μέσα στο πλέγμα των ιόντων, τα ιόντα έλκονται από αυτό, κάνοντας έτσι τη φαινομενική μάζα του ηλεκτρονίου να είναι ακόμη και 40 φορές μεγαλύτερη από αυτή του ελευθέρου ηλεκτρονίου. Το πεδίο Higgs στο κενό, αποτελεί ένα τέτοιο είδος υποθετικού πλέγματος, που γεμίζει όλο το Σύμπαν. Χωρίς αυτό δεν θα μπορούσαμε να εξηγήσουμε γιατί τα σωματίδια Z και W που είναι οι φορείς των ασθενών αλληλεπιδράσεων, έχουν τόσο μεγάλη μάζα, ενώ το φωτόνιο που είναι ο φορέας της ηλεκτρομαγνητικής αλληλεπίδρασης, δεν έχει καθόλου μάζα. http://www.physics4u.gr/blog/?p=4330 Οι πιθανότερες τιμές για το Higgs όπως τις βρήκαν τα δύο πρόσφατα πειράματα είναι γύρω στα 124-125 GeV (η κύρια αιχμή στα αποτελέσματα). Το ATLAS το βλέπει από 115,5 έως 131 GeV και από 115 έως 127 GeV το CMS

Πελώριο σκάφος θα εκτοξεύει διαστημόπλοια. Ο Αμερικανός μεγιστάνας Πολ Άλεν που εκτός των άλλων δραστηριοτήτων του δραστηριοποιείται έντονα στον τομέα του διαστημικού τουρισμού παρουσίασε τα σχέδια ενός γιγάντιου σκάφους που θα λειτουργεί ως εναέριος εκτοξευτήρας διαστημοπλοίων. Το Stratolaunch είναι το μεγαλύτερο αεροσκάφος που έχει κατασκευαστεί ποτέ και το άνοιγμα των φτερών του θα έχει έκταση 116 μέτρων, μεγαλύτερη από αυτή ενός γηπέδου ποδοσφαίρου! Ιπτάμενος γίγαντας. Ο Πολ Άλεν, συνιδρυτής της Microsoft, συνεργάζεται με τον πρωτοπόρο σχεδιαστή αεροδιαστημικών ιπτάμενων μηχανών Μπερτ Ράταν με τον οποίο είχαν συνεργαστεί και το 2004 στον μεγάλο διαγωνισμό για την κατασκευή του πρώτου ιδιωτικού διαστημικού σκάφους. Το Stratolaunch διαθέτει έξι μηχανές 747 που θα του δίνουν την απαραίτητη ισχύ ώστε να μεταφέρει κάποιο διαστημικό σκάφος ψηλά στην ατμόσφαιρα και αυτό να εκτοξεύεται από εκεί έξω από τον πλανήτη μας. «Το Stratolaunch είναι το επόμενο μεγάλο βήμα: μια ιδιωτική διαστημική πλατφόρμα» ανέφερε ο Άλεν κατά την παρουσίαση των σχεδίων του Stratolaunch που σύμφωνα με τον προγραμματισμό θα είναι έτοιμο να ξεκινήσει τις πρώτες δοκιμαστικές πτήσεις του σε τέσσερα χρόνια. Η NASA υποδέχτηκε με θερμό τρόπο την παρουσίαση του Stratolaunch και τόνισε ότι είναι πολύ θετική η ιδιωτική συμβολή στον διαστημικό τομέα. http://www.youtube.com/watch?v=sh29Pm1Rrc0 Μικρές ειδήσεις. Το Curiosity προχωρει σε διαστημικές έρευνες. Το αμερικανικό επιστημονικό εργαστήριο με το αριανό όχημα Curiosity προχώρησε σε διαστημικές έρευνες που θα διαρκέσουν 8 μήνες κατά τη πτήση του εργαστηρίου προς τον Κόκκινο πλανήτη. Το εργαστήριο τοποθετήθηκε σε διαστημική τροχιά τον περασμένο μήνα. Η προσεδάφισή του στην επιφάνεια του Κόκκινου πλανήτη προβλέπεται να γίνει τον Αύγουστο του 2012. Οι έρευνες, που κάνει το Curiosity έχουν μεγάλη σημασία για την προετοιμασία της πτήσης του ανθρωπου στον ΄Αρη. Στο Curiosity είναι τοποθετημένη μία ρωσική συσκευή ανίχνευσης του νερού στον ΄Αρη. Η εκτόξευση του «Σογιούζ» προγραμματίζεται για το Δεκέμβριο. Οι ρωσικοί πύραυλοι-φορείς «Σογιούζ» προγραμματίζεται να εκτοξεύονται από το ευρωπαϊκό κοσμοδρόμιο Κουρού στη Γαλλική Γουιάνα (Ν. Αμερική) τουλάχιστον δύο φορές το χρόνο. Όπως ανακοίνωσε η Ρωσική Υπηρεσία Διαστήματος Ρωσκόσμος, η πλησιέστερη εκτόξευση προγραμματίζεται για τις 17 Δεκεμβρίου. Ο πύραυλος θα μεταφέρει σε τροχιά 5 γαλλικού δορυφόρους (Pleiades - 1 και ELISA - 4) και ένα χιλιανό (SSOT). Η πρώτη εκτόξευση ρωσικού πυραύλου-φορέα «Σογιούζ» από το κοσμοδρόμιο Κουρού πραγματοποιήθηκε στις 21 Οκτωβρίου του 2011 και μετέφερε σε τροχιά δύο δορυφόρους για το ευρωπαϊκό δορυφορικό πλοηγικό σύστημα Galileo. Το ΔΔΣ θα φιλοξενήσει το πρώτο ιδιωτικό διαστημόπλοιο. Η Εθνική Υπηρεσία Αεροναυτικής και Διαστήματος (NASA) προγραμμάτισε για τις 7 φεβρουαρίου του 2012 την πτήση του ιδιωτικού φορτηγού διαστημοπλοίου Dragon στο Διάστημα. Ο πύραυλος Falcon 9 θα το μεταφέρει για σύζευξη με το Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. ΄Ετσι ανακοίνωσε η NASA. Η NASA και η εταιρεία Space X σχεδιάζουν να συνενώσουν δύο πτήσεις αξιολόγησης – την προσέγγιση στο ΔΔΣ και τη σύζευξη με το Σταθμό. Σε περίπτωση επιτυχίας το διαστημόπλοιο Dragon, που είναι ικανό να μεταφέρει στο ΔΔΣ φορτία 6 τόνων, θα αρχίσει να εκτελεί τακτικές γραμμές. Συνολικά προβλέπεται να πραγματοποιηθούν τουλάχιστον 12 τέτοιες αποστολές. Η Λευκορωσία θα εκτοξεύσει δορυφόρο. Η Λευκορωσία ετοιμάζεται να εκτοξεύσει δορυφόρο για την εξ’ αποστάσεως βολιδοσκόπηση της Γης. Η εκτόξευσή του μαζί με έναν παρόμοιο ρωσικό δορυφόρο προγραμματίστηκε για το πρώτο εξάμηνο του 2012 από το κοσμοδρόμιο Μπαϊκονούρ στο Καζακστάν. ΄Ετσι ανακοίνωσε η Ακαδημία Επιστημών της Λευκορωσίας. Ο λευκορωσικός δορυφόρος θα κάνει δυνατή την διαστημική φωτογράφιση όλου του εδάφους της Δημοκρατίας. Η Ρωσία και η Λευκορωσία σχεδιάζουν να δημιουργήσουν στο μέλλον ένα διαστημικό σύστημα που θα χρησιμοποιείται προς το συμφέρον του Ενωσιακού κράτους. Κάμερα φωτογραφίζει τα... φωτόνια. Ερευνητές του ΜΙΤ ανέπτυξαν μια τεχνολογία που επιτρέπει την καταγραφή εικόνων με ρυθμό 1 τρισεκατομμύριο καρέ ανά δευτερόλεπτο! Ενσωμάτωσαν την τεχνολογία σε μια κάμερα και κατάφεραν να απαθανατίσουν και μάλιστα σε αργή κίνηση την κίνηση του φωτός καθώς αυτό διέρχεται μέσα από αντικείμενα. Η εξέλιξη είναι άκρως εντυπωσιακή αν αναλογιστούμε ότι το φως κινείται με ταχύτητα ένα εκατομμύριο φορές μεγαλύτερη από μια σφαίρα. Η κάμερα που χρησιμοποίησαν οι ερευνητές διέθετε έναν μόνο φακό που «συνεργαζόταν» όμως με 500 αισθητήρες οι οποίοι είχαν τοποθετηθεί δίπλα της. «Έχουμε δημιουργήσει μια εικονική, slow-motion κάμερα, με την οποία μπορούμε να δούμε τα φωτόνια, τα σωματίδια του φωτός να κινούνται μέσα στο χώρο», δηλώνει ο Ραμές Ρασκάρ, καθηγητής στο MIT Media Lab και μέλος της ερευνητικής ομάδας. Σύμφωνα με τους ερευνητές η τεχνολογία τους μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε ιατρικές απεικονίσεις, σε βιομηχανικές εφαρμογές και ενδεχομένως αργότερα ακόμη και σε φωτογραφικές μηχανές του εμπορίου. http://www.tovima.gr/science/technology-planet/article/?aid=434749&h1=true

Ακόμη ένας κομήτης πρόκειται να "συντριβεί" στον Ήλιο. Ένας ακόμη κομήτης πρόκειται να συντριβεί στον Ήλιο προκαλώντας ένα εντυπωσιακό θέαμα το οποίο όμως θα είναι ορατό μόνο από τους αστρονόμους καθώς η λαμπρότητα του Ήλιου δεν θα επιτρέψει την παρατήρησή του με γυμνό μάτι από τη Γη. Ο κομήτης ονομάζεται Lovejoy (C/2011 W3) με μήκος 200 μέτρων κατευθύνεται ολοταχώς στον Ήλιο όπου και θα συντριβεί (εξαϋλωθεί καλύτερα) μεταξύ 15 και 16 Δεκεμβρίου. Το θέαμα τουλάχιστον για τα ειδικά μηχανήματα παρατήρησης και τους δορυφόρους επισκόπησης του Ήλιου θα είναι εντυπωσιακό καθώς η λάμψη θα είναι του μεγέθους της Αφροδίτης ή του Κρόνου. Πρόκειται για ένα «βουτηχτή» του Ήλιου, εξηγεί ο Karl Battams από το Ναυτικό Εργαστήριο Έρευνας Πρακτικά θα περάσει σε απόσταση 140.000 χλμ. Κάνοντας «σκι» στην Ηλιόσφαιρα . Η απόσταση αυτή όμως δεν θα είναι ικανή να σώσει τον παγωμένο κομήτη από την πλήρη καταστροφή εξαιτίας της ηλιακής θερμότητας αφήνοντας πίσω του ένα τεράστιο νέφος από σκόνη το οποίο θα ανακλάσει το ηλιακό φως. Ο C/2011 W3 ανακαλύφθηκε στις 2 Δεκεμβρίου από τον Αυστραλό ερασιτέχνη αστρονόμο Terry Lovejoy και ανήκει στην οικογένεια των κομητών Kreutz οι οποίοι με τη σειρά τους αποτελούν θραύσματα ενός μεγαλύτερου κομήτη ο οποίος εκτιμάται ότι διαλύθηκε ύστερα από σύγκρουση στις αρχές του 12ου αιώνα (1100 μ.χ).

Το μποζόνιο Higgs μπορεί να το έχουμε δει λένε οι φυσικοί στο CERN. Το πιο πολυπόθητο βραβείο στη σωματιδιακή φυσική – το μποζόνιο Higgs – μπορεί να το είδαμε στον Μεγάλο Επιταχυντή Αδρονίων (LHC) στη Γενεύη, είπαν οι ερευνητές σε μια συνέντευξη τύπου την Τρίτη . Οι φυσικοί ανακοίνωσαν ότι δύο πειράματα στον LHC (ATLAS και CMS) είδαν ενδείξεις του Higgs με την ίδια περίπου μάζα, φέρνοντας έναν τεράστιο ενθουσιασμό στις τάξεις των φυσικών. Το απλό γεγονός ότι τόσο ο ανιχνευτής ATLAS όσο και ο CMS φαίνεται να είδαν την ίδια σχεδόν μάζα ήταν αρκετό για να προκαλέσει ένα τεράστιο ενθουσιασμό στην κοινότητα της φυσικής των σωματιδίων. Όμως, ο επιταχυντής LHC δεν έχει ακόμα αρκετά δεδομένα για να διεκδικήσουν σίγουρα την ανακάλυψη του. Η οριστική ανακάλυψη του Higgs θα είναι ένα από τα μεγαλύτερα επιστημονικά επιτεύγματα των τελευταίων 60 ετών. Είναι πολύ σημαντικό γιατί μας επιτρέπει να κατανοήσουμε το Σύμπαν, αλλά δεν έχει παρατηρηθεί ποτέ από τα πειράματα. Αυτό το βασικό δομικό στοιχείο του σύμπαντος είναι ένα σημαντικό στοιχείο που μέχρι τώρα έλειπε από το καθιερωμένο μοντέλο – το «βιβλίο οδηγιών» που περιγράφει τον τρόπο με τον οποίο αλληλεπιδρούν τα σωματίδια και οι δυνάμεις. Δύο ξεχωριστά πειράματα στον LHC – ATLAS και CMS – έχουν διενεργήσει ανεξάρτητες έρευνες για το μποζόνιο. Επειδή το Καθιερωμένο Μοντέλο δεν προβλέπει την ακριβή μάζα για το σωματίδιο Higgs, οι φυσικοί πρέπει να χρησιμοποιήσουν τους επιταχυντές, όπως ο LHC, για τη συστηματική εξέταση της περιοχής μέσα στην οποία θα βρίσκεται η μάζα του. Στο σεμινάριο που έγινε την Τρίτη 13 Δεκεμβρίου στο CERN, ο επικεφαλής των ATLAS και CMS, δήλωσε ότι βλέπουν "αιχμές" στα δεδομένα τους που έχουν περίπου την ίδια μάζα: 124-125 GeV. Συγκεκριμένα αν υπάρχει, το πιθανότερο είναι να έχει μάζα από 115,5 έως 131 GeV σύμφωνα με το πείραμα ATLAS, και στο διάστημα από 115 έως 127 GeV σύμφωνα με το CMS. “Η αιχμή μπορεί να οφείλεται σε μια διακύμανση, αλλά θα μπορούσε επίσης να είναι κάτι πιο ενδιαφέρον. Δεν μπορούμε να αποκλείσουμε τίποτα σε αυτό το στάδιο", δήλωσε ο Fabiola Gianotti, εκπρόσωπος για το πείραμα Άτλας. Ο δε Guido Tonelli, εκπρόσωπος του πειράματος CMS, δήλωσε: “Η αιχμή είναι πιο συμβατή με το Καθιερωμένο Μοντέλο Higgs στην περιοχή των 124 GeV και κάτω, αλλά η στατιστική βεβαιότητα δεν είναι αρκετά μεγάλη για να πούμε οτιδήποτε σίγουρο. Από σήμερα, αυτό που βλέπουμε είναι σύμφωνο είτε με μια διακύμανση υποβάθρου ή με την παρουσία του μποζονίου." Ο Rolf-Dieter Heuer, γενικός διευθυντής του CERN, δήλωσε ότι παρά το γεγονός ότι δεν υπάρχει αντιστοιχία μεταξύ των δύο πειραμάτων, χρειαζόμαστε περισσότερο σίγουρους αριθμούς. Καμία από τις αιχμές που είδαν τα πειράματα δεν έχουν περισσότερο από ”δύο σίγμα" επίπεδο βεβαιότητας. Και μόνο αν κάνουμε ανεξάρτητες επιβεβαιώσεις του Higgs με άλλα πειράματα και βρίσκαμε ευρήματα με πέντε σίγμα θα γίνονταν δεκτά από όλους. Το επίπεδο των “πέντε σίγμα" σημαίνει ότι υπάρχουν λιγότερη από 1 σε 1.000.000 πιθανότητα τα δεδομένα της αιχμής να είναι ένα στατιστικό λάθος. Η διαδικασία με επίπεδο «τριών σίγμα» αντιπροσωπεύει περίπου την ίδια πιθανότητα με το αν πετάξουμε ένα νόμισμα και βρούμε οκτώ κεφάλια στη σειρά. Ενώ «πέντε σίγμα», από την άλλη πλευρά, θα αντιστοιχούσε αν πετώντας το νόμισμα βρίσκαμε 20 κεφάλια στη σειρά. Ένας άλλος παράγοντας που περιπλέκει τα πράγματα είναι ότι αυτοί οι δελεαστικοί υπαινιγμοί βρίσκονται μόνο σε μια χούφτα γεγονότων από τα δισεκατομμύρια των συγκρούσεων που αναλύθηκαν στον LHC. Ο Rolf-Dieter Heuer, γενικός διευθυντής του CERN δήλωσε: "Μπορούμε να παραπλανηθούμε από τον μικρό αριθμό των συμβάντων, γι ‘αυτό χρειαζόμαστε περισσότερα στατιστικά στοιχεία", αλλά πρόσθεσε: “Είναι συναρπαστικό αυτό που ήδη βρήκαμε" Αν υπάρχει, το Higgs είναι πολύ βραχύβια, τότε γρήγορα διασπάται ή μετατρέπεται σε πιο σταθερά σωματίδια. Υπάρχουν αρκετοί διαφορετικοί τρόποι να συμβεί αυτό, που δίνει στους επιστήμονες διαφορετικές διαδρομές για να αναζητήσουν το μποζόνιο. Ειδικότερα οι φυσικοί εξέτασαν διαδρομές διάσπασης για το σωματίδιο Higgs, που παράγουν μια χούφτα μόνο γεγονότων, αλλά έχουν το πλεονέκτημα ότι διαθέτουν λιγότερο θόρυβο στα δεδομένα. Αυτός ο θόρυβος του περιβάλλοντος αποτελείται από τυχαίους συνδυασμούς των γεγονότων, μερικά από τα οποία μπορεί να μοιάζουν με την διάσπαση του Higgs. Άλλοι τρόποι διάσπασης παράγουν μεν περισσότερα γεγονότα – που είναι καλύτερο για την στατιστική βεβαιότητα – αλλά και περισσότερο θόρυβο δε. Ο Heuer δήλωσε πως οι φυσικοί είχαν «συμπιεστεί» μεταξύ αυτών των δύο επιλογών. Ο Stefan Soldner-Rembold, από το Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ χαρακτήρισε την ποιότητα των αποτελεσμάτων του LHC "εξαιρετική", προσθέτοντας: “Μέσα σε ένα χρόνο θα είμαστε σε θέση ίσως να γνωρίζουμε αν το σωματίδιο Higgs υπάρχει, αλλά είναι πιθανόν να μην πρόκειται για ένα χριστουγεννιάτικο δώρο . " Πάντως, ακόμα και αν βρεθεί το «σωματίδιο του Θεού», πάλι θα παραμένει ανοιχτό το ερώτημα όχι γιατί έχουν μάζα τα άλλα υποατομικά σωματίδια, αλλά γιατί έχουν τη συγκεκριμένη μάζα. Όπως δήλωσε η φυσικός του πανεπιστημίου Χάρβαρντ, Λίζα Ράνταλ, σύμφωνα με την θεωρία του κβαντικού πεδίου (που συνδυάζει την κβαντομηχανική και την ειδική σχετικότητα), οι μάζες αυτές θα έπρεπε να είναι χιλιάδες τρισεκατομμύρια φορές μεγαλύτερες. Άρα, θα πρέπει να αναμένεται μελλοντικά μία ακόμα σημαντικότερη ανακάλυψη, πέρα από το «Χιγκς», που θα ερμηνεύσει καλύτερα το «Καθιερωμένο Μοντέλο». Τέλος, όπως δήλωσε ο διάσημος φυσικός Στίβεν Γουάινμπεργκ, του πανεπιστημίου του Τέξας, ένας από τους «πατέρες» του «Καθιερωμένου Μοντέλου» στη δεκαετία του ΄60, τυχόν αποκλεισμός της ύπαρξης του σωματιδίου του Χιγκς ανοίγει το δρόμο για την αναζήτηση μίας πιο «εξωτικής» Φυσικής, με περισσότερα υποατομικά σωματίδια, περισσότερες δυνάμεις και έξτρα διαστάσεις στην Φύση, από όσες είναι γνωστές ως τώρα…Πηγή: BBC

Πράσινο φως για την κατασκευή του μεγαλύτερου τηλεσκοπίου του κόσμου. To Ευρωπαϊκό Νότιο Παρατηρητήριο (ESO), ένας οργανισμός αστρονομικής έρευνας στον οποίο συμμετέχουν 15 ευρωπαϊκές χώρες, έδωσε το πράσινο φως για τα πρώτα στάδια κατασκευής του μεγαλύτερου οπτικού τηλεσκοπίου που έχει κατασκευαστεί ποτέ. Το «Εξαιρετικά Μεγάλο Τηλεσκόπιο» (ELT), ένα θαύμα της μηχανικής, θα έχει κάτοπτρο διαμέτρου 39,2 μέτρων. Το σημερινό μεγαλύτερο τηλεσκόπιο, το Μεγάλο Διοπτρικό Τηλεσκόπιο, με κάτοπτρο διαμέτρου 11,9 μέτρων, θα μοιάζει με νάνο μπροστά του. To ELT θα κατασκευαστεί στην έρημο Ατακάμα της Χιλής, η οποία ήδη φιλοξενεί έναν μεγάλο αριθμό παρατηρητηρίων, χάρη στο υψόμετρο και την εξαιρετικά καθαρή της ατμόσφαιρα. Θα βλέπει ένα μεγάλο μέρος του ηλεκτρομαγνητικού φάσματος, από το υπεριώδες μέχρι το ορατό και το υπέρυθρο, ώστε να μπορεί μεταξύ άλλων να εντοπίζει πλανήτες σαν τη Γη που περιφέρονται γύρω από μακρινά άστρα. Το πράσινο φως που έδωσε το ΔΣ του ESO αφορά την κατασκευή των δρόμων που θα εξυπηρετούν τη νέα εγκατάσταση. Ωστόσο η τελική έγκριση για την υλοποίηση του έργου αναμένεται να καθυστερήσει μέχρι τα μέσα του 2012, δεδομένου ότι αρκετές από τις 15 χώρες-μέλη του ESO δεν έχουν εξασφαλίσει τα απαιτούμενα κονδύλια. Το συνολικό κόστος εκτιμάται στο 1,1 δισ. ευρώ, ενώ το τηλεσκόπιο προγραμματίζεται να «δει το πρώτο φως» γύρω στο 2020. «Σε ένα πρόγραμμα αυτού του μεγέθους, η έγκριση των επιπλέον κονδυλίων είναι αναμενόμενο να παίρνει χρόνο» σχολίασε στο δικτυακό τόπο του Science ο Τιμ ντε Ζέου, γενικός διευθυντής του ESO. Η Τσεχία, η Σουηδία και η Φινλανδία έχουν ήδη δεχθεί να αυξήσουν τη συνεισφορά τους κατά 2%, ώστε να καλυφθεί ο τελικός προϋπολογισμός, ενώ οι υπόλοιπες χώρες-μέλη ζήτησαν περισσότερο χρόνο για να βρουν τα απαιτούμενα κονδύλια. Η Ελλάδα δεν είναι μέλος του ESO. Στις ΗΠΑ, οι αστρονόμοι πασχίζουν στο μεταξύ να εξασφαλίσουν κονδύλια για την κατασκευή δύο ανταγωνιστικών αλλά μικρότερων τηλεσκοπίων: το Γιγάντιο Μαγγελανικό Τηλεσκόπιο με κάτοπτρο 24,5 μέτρων και το Τηλεσκόπιο των Τριάντα Μέτρων με κάτοπτρο 30 μέτρων. Νέο, το σημαντικότερο στάδιο μελέτης του αστεροειδούς Vesta. Ο αμερικανικός διαπλανητικός καθετήρας Dawn (Αυγή) κατεβάστηκε με επιτυχία σε ύψος 210 χιλιομέτρων από την επιφάνεια του αστεροειδούς Vesta και προχώρησε στο σημαντικότερο στάδιο μελέτης του. Μέσα σε 10 εβδομάδες, ο καθετήρας θα πρέπει να αναγνωρίσει τη σύνθεση των στοιχείων της επιφάνειας του αστεροειδούς και να αναλύσει τα χαρακτηριστικά του βαρυτικού πεδίου του,- ανακοίνωσε η NASA. Ο αστεροειδής Vesta, διαμέτρου 530 χιλιομέτρων, είναι το δεύτερο σε μέγεθος σώμα στη ζώνη των αστεροειδών ανάμεσα στον ΄Αρη και τον Δία. Οι αστρονόμοι για μεγάλο χρονικό διάστημα παρακολουθούσαν τον αστεροειδή Vesta, αλλά πριν την αποστολή του Dawn δεν είχαν σωστή αντίληψη για την επιφάνειά του. Προβλέπεται ότι στον αστεροειδή Vesta κάποτε υπήρξε νερό, το οποίο είναι ένας από τους όρους εμφάνισης της ζωής.

Η σύγκρουση με ένα αστεροειδή μπορεί να έχει αλλάξει την τροχιά του Ερμή. Αστρονόμοι προτείνουν ότι ο Ερμής μπορεί να είχε τεθεί στην περίεργη τροχιά του μετά από πρόσκρουση ενός αστεροειδούς, που συνέβη πριν από πολύ καιρό. Η ιδέα αυτή εμφανίστηκε μετά από παρατηρήσεις ότι ο εσώτατος πλανήτης του ηλιακού μας συστήματος δεν είναι παλιρροιακά κλειδωμένος με τον Ήλιο. Μια τέτοια κατάσταση μπορεί να δει κανείς στη Σελήνη, η οποία διατηρεί πάντα το ίδιο πρόσωπο προσανατολισμένο προς τον πλανήτη μας. Αν η Σελήνη δεν ήταν κλειδωμένη με αυτόν τον τρόπο με ισχυρές παλιρροιακές δυνάμεις, τότε επίσης θα περιστρέφονταν γύρω από τον άξονά της, όπως και ο πλανήτης μας. Με άλλα λόγια, δεν υπάρχουν ημέρες ή νύχτες στο φεγγάρι, αλλά μάλλον μια φωτεινή και μια νυκτερινή πλευρά. Η κατάσταση αυτή δημιουργείται από το γεγονός ότι τα δύο αντικείμενα βρίσκονται πολύ κοντά το ένα στο άλλο. Ομοίως, οι αστρονόμοι ανέμεναν να δούνε τον Ερμή να είναι παλιρροιακά κλειδωμένος με τον ήλιο (που είναι το πιο κοντινό του αντικείμενο), εξετάζοντας το πόσο κοντά τα βρίσκονται τα δύο αντικείμενα. Με έκπληξη οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι ο πλανήτης περιστρέφεται γύρω από τον άξονά του, τρεις φορές κατά τη διάρκεια δύο πλήρων κύκλων γύρω από τον Ήλιο. Αυτό ισοδυναμεί με το να βιώνει ο πλανήτης Ερμής τρεις ημέρες κατά τη διάρκεια δύο ετών του. Ο λόγος που συμβαίνει αυτό είχε μπερδέψει τους ειδικούς για πολλά χρόνια, και είχαν προταθεί αρκετές εξηγήσεις. Ωστόσο, καμία από αυτές δεν θα μπορούσε να ευθύνεται εξ ολοκλήρου για το τι συνέβη. Αρχικά, αυτό θα μπορούσε να οφείλεται στο γεγονός ότι ο πλανήτης ήταν κάποτε παλιρροιακά κλειδωμένος με τον Ήλιο. Οι αστρονόμοι λένε ότι ο πλανήτης περιστρέφεται αντίθετα με την κατεύθυνση που ταξιδεύει στην τροχιά του γύρω από τον Ήλιο. Ενώ κάποτε ο Ερμής είχε ρυθμό περιστροφής σύγχρονο με τον ήλιο, όπως και η Σελήνη με τη Γη, εξηγεί ο ερευνητής Alexandre Correia. Ο Alexandre Correia που υπογράφει τη νέα μελέτη είναι πλανητικός επιστήμονας στο Πανεπιστήμιο του Aveiro, στην Πορτογαλία και θεωρεί ότι ο αστεροειδής που μπορεί να έχει χτυπήσει τον Ερμή πολύ πριν είχε διάμετρο περίπου 70 χιλιόμετρα. Σύμφωνα με μια νέα σειρά από προσομοιώσεις σε υπολογιστή, εκείνος ο διαστημικός βράχος είχε περίπου το 1/600.000 το βάρος του Ερμή, ή περίπου 550 εκατομμύρια μετρικούς τόνους. Θα μπορούσε να είχε χτυπήσει στο εσωτερικό της λεκάνης Caloris, ένα χαρακτηριστικό τοπίο στην επιφάνεια του Ερμή, που φαίνεται να είναι η πιο πιθανή υποψήφια θέση της πτώσης του αστεροειδή. Η ομάδα πίσω από τη νέα μελέτη προτείνει ότι αυτή η σύγκρουση μπορεί να ήταν και ο λόγος που ορισμένες κοιλότητες μπορούν τώρα να ανιχνευθούν μέσα στην επιφάνεια του Ερμή. Οι σχηματισμοί αυτοί μπορεί να έχουν προκληθεί από αποθηκευμένο πάγο που εξατμίστηκε, όταν ο πλανήτης έπαψε να είναι παλιρροιακά κλειδωμένος με τον Ήλιο. Λεπτομέρειες της νέας έρευνας δημοσιεύθηκαν στο online περιοδικό Nature Geoscience. Στην φωτογραφία ενας κρατήρας του Ερμή όπως τον είδε το Messenger πριν λίγους μήνες. Στο κέντρο του υπάρχει πιθανόν ένα ηφαιστειακό άνοιγμα που αναβλύζει πορτοκαλί υλικό. Κάποιες παράξενες κοιλότητες εμφανίζονται μπλε, σαν αποτέλεσμα της υψηλής ανακλαστικότητας.

Ο Άρης είναι πιο «φιλόξενος» από τη Γη! Επιστημονική ομάδα στην Αυστραλία παρουσίασε μια ανατρεπτική μελέτη στην οποία αναφέρεται ότι ο Άρης όχι μόνο διαθέτει συνθήκες ευνοϊκές για την ανάπτυξη ζωής αλλά είναι πιο «φιλόξενος» από ό,τι η Γη, τουλάχιστον σε επίπεδο μικροβιακής ζωής. Η μόνη διαφορά είναι ότι τα περισσότερα σημεία που μπορούν να υποστηρίξουν την παρουσία ζωής στον κόκκινο πλανήτη βρίσκονται κάτω από την επιφάνεια του. Η μελέτη. Ερευνητές του Εθνικού Πανεπιστημίου της Αυστραλίας μελέτησαν και συνέκριναν διάφορες παραμέτρους ανάμεσα στη Γη και στον Άρη (θερμοκρασία, ατμοσφαιρική πίεση κ.α) θέλοντας να διαπιστώσουν αν και σε τι βαθμό μπορεί ο Άρης να υποστηρίξει μορφές ζωής παρόμοιες με αυτές που υπάρχουν στον πλανήτη μας. Σύμφωνα με τους ερευνητές σε όλες τις προηγούμενες έρευνες που έχουν δείξει ότι ο Άρης είναι εξαιρετικά αφιλόξενος για τη ζωή μελετήθηκαν συγκεκριμένες περιοχές του ενώ εκείνοι ανέλυσαν δεδομένα δεκαετιών από το σύνολο του πλανήτη. Κατέληξαν τελικά στην εκτίμηση ότι το «κατοικήσιμο» ποσοστό στον Άρη από τον πυρήνα μέχρι τα ανώτερα στρώματα της ατμόσφαιρας είναι 3% - το αντίστοιχο ποσοστό για τη Γη είναι περίπου 1%. Η διαφορά είναι ότι σε σύγκριση με τη Γη στον κόκκινο πλανήτη οι περισσότερες περιοχές όπου μπορεί να υπάρξει ζωή είναι υπόγειες. Η ζωή κάτω από τον Άρη. Το περιβάλλον χαμηλών πιέσεων που διαθέτει ο Άρης δεν επιτρέπει την παρουσία του νερού σε υγρή μορφή στην επιφάνεια του αφού γρήγορα θα εξατμιζόταν. Επίσης οι θερμοκρασίες στην επιφάνεια του Άρη είναι πολύ χαμηλές με τον μέσο όρο να βρίσκεται στους - 63 βαθμούς Κελσίου. Ωστόσο, σύμφωνα με τους ερευνητές, κάτω από την επιφάνεια του Άρη υπάρχουν ιδανικές συνθήκες για την ανάπτυξη και διατήρηση της ζωής. Το βάρος του εδάφους ενισχύει την πίεση ενώ υπάρχει αρκετή ζέστη προερχόμενη από το εσωτερικό του ώστε να μπορούν να αναπτυχθούν και να επιβιώνουν βακτήρια και άλλοι μικροοργανισμοί. «Η μελέτη μας είναι η πιο εμπεριστατωμένη από όσες έχουν γίνει μέχρι σήμερα για το αν και πόσο φιλόξενος είναι ο Άρης έστω και σε μικροβιακό επίπεδο. Είναι επίσης πολύ σημαντική με δεδομένο ότι ο άνθρωπος αποτελεί προϊόν της εξέλιξης που ξεκίνησε από τη μικροβιακή ζωή. Η μελέτη δεν απευθύνεται σε επιστήμονες που αναζητούν απαντήσεις σε φυσικούς νόμους ή σε σε όσους αναζητούν εξωγήινους που κατασκευάζουν διαστημόπλοια. Αν όμως κάποιος ενδιαφέρεται για την απαρχή της ζωής και το πώς μπορεί να γεννιέται η ζωή σε άλλους κόσμους μακριά από τη Γη θα πρέπει να ρίξει μια ματιά στη μελέτη μας» αναφέρει ο Τσάρλι Λαινγουίβερ, επικεφαλής της έρευνας που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση Astrobiology.