Δροσος Γεωργιος

Το Curiosity θα μπορούσε να μεταφέρει στον Άρη γήινους μικροοργανισμούς, λέει η NASA. Ως αποτέλεσμα ενός λάθους που έγινε κατά την προετοιμασία του σκάφους επιφανείας Сuriosity για το διαστημικό ταξίδι του, μαζί με το όχημα θα μπορούσαν να φτάσουν στον Άρη και μικροοργανισμοί από τη Γη. Η NASA αναγνώρισε ότι παραβίασε τους αυστηρούς κανονισμούς καραντίνας και δεν αποστείρωσε τα τρυπάνια για τα σκληρά πετρώματα, με τα οποία είναι εξοπλισμένο το κινητό εργαστήριο του Curiosity. Αυτή τη στιγμή είναι δύσκολο να προβλέψουμε ποιο θα είναι το τίμημα αυτού του σφάλματος. Είναι πολύ πιθανό ότι αρκετές εκατοντάδες χιλιάδες μικροβίων απλά δεν θα μπορούσαν να αντέξουν το διαστημικό ταξίδι διάρκειας εννέα μηνών, αλλά η εμπειρία δείχνει ότι πολλοί γήινοι μικροοργανισμοί μπορούν να επιζήσουν στις συνθήκες του Διαστήματος. Παρά το γεγονός ότι ο κίνδυνος να επισκεφθούν τον Άρη γήινα βακτήρια φαίνεται ελάχιστος, η είδηση έχει γίνει αντικείμενο πολλών αστείων σχετικά με το γεγονός ότι η ζωή, την οποία οι ερευνητές μπορεί αργά ή γρήγορα να ανακαλύψουν στον Κόκκινο Πλανήτη, θα εκπροσωπείται από γηινα μικρόβια.

Aσφαλής επιστροφή για τρεις αστροναύτες του Διεθνούς Σταθμού στις στέπες του Καζακστάν. Στις 17 Σεπτεμβρίου στις 06 και 52 λεπτά ώρα Μόσχας 86 χιλιόμετρα βορειοανατολικά της πόλης της Arkalyk (Καζακστάν) προσγειώθηκε το επανδρωμένο διαστημόπλοιο (TPC) "Soyuz TMA-04M» Οι Ρώσοι κοσμοναύτες και ο αστροναύτης της NASA πέρασαν στο διάστημα σχεδόν 125 ημέρες. Για τον Gennady Padalka αυτη η διαστημική πτήση ήταν η τέταρτη για τον Ιωσήφ Άκαμπα - η δεύτερη, και για Σεργκέι Revina - ντεμπούτο. Για δεύτερη φορά στην ιστορία του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού τα ξημερώματα της Κυριακής, διοικητής του ενοποιημένου πληρώματος θα γίνει μία εκπρόσωπος του ωραίου φύλου. Η διοίκηση του πληρώματος μεταβιβαστει στην αστροναύτη της NASA Σουνίτα Ουίλιαμς. Η Ουίλιαμς θα είναι υπεύθυνη για τη διοίκηση του Σταθμού μέχρι την επιστροφή στη Γη, στα μέσα Νοεμβρίου. Η αστροναύτης της Εθνικής Υπηρεσίας για την εξερεύνηση του διαστήματος της NASA Sunita Williams, η οποία βρίσκεται αυτή τη στιγμή στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, ξεκίνησε την Πέμπτη την εφαρμογή των επιστημονικών πειραμάτων, που έχουν προταθεί από μαθητές σε όλο τον κόσμο. Είναι αυτονόητο ότι δεν θα καταστεί δυνατό να ελεγχθούν πειραματικά όλες οι αιτήσεις, που υποβλήθηκαν για το διαγωνισμό, γι’ αυτό επιλέχθηκαν οι δύο πιο ενδιαφέρουσες προτάσεις, τις οποίες και θα δοκιμάσει η Sunita Williams, σε απευθείας σύνδεση με το Διαστημικό Σταθμό. Η μετάδοση των πειραμάτων θα γίνεται στο YouTube στη διεύθυνση: http://www.youtube.com/user/spacelab. Βίντεο: από τον Διαστημικό Σταθμό στο Καζακστάν http://www.youtube.com/watch?v=YYiwsbTF4SM&feature=youtu.be http://www.youtube.com/watch?v=7lN-nUBwCWs&feature=youtu.be

Η «Αλίκη» του CERN στη χώρα της αρχέγονης σούπας. Λίγες ημέρες μετά την επίσημη δημοσίευση των ερευνών για το περιβόητο μποζόνιο του Χιγκς, ο Μεγάλος Επιταχυντής Αδρονίων (LHC) στο CERN περνά σε νέα φάση πειραμάτων. Οι συγκρούσεις ανάμεσα σε πρωτόνια αντικαθίστανται από συγκρούσεις ανάμεσα σε πρωτόνια και ιόντα μολύβδου, σε μια προσπάθεια να δημιουργηθεί το λεγόμενο «πλάσμα κουάρκ-γλουονίων», μια μορφή της ύλης που εμφανίστηκε μια στιγμή μετά τη Μεγάλη Έκρηξη που γέννησε στο Σύμπαν. Ο ανιχνευτής ALICE (A Large Ion Collider Experiment) είναι ένας από τους επτά ανιχνευτές που μελετούν τις συγκρούσεις μέσα στην υπόγεια κυκλική σήραγγα του CERN κάτω από τα γαλλο-ελβετικά σύνορα. Στις 2.26 τα ξημερώματα της Παρασκευής ώρα Ελλάδας, το πείραμα ALICE πέρασε σε νέα φάση με τις πρώτες συγκρούσεις ανάμεσα σε πρωτόνια και πυρήνες ατόμων μολύβδου. Δεδομένου ότι κάθε ιόν μολύβδου περιέχει 82 πρωτόνια, οι συγκρούσεις απελευθερώνουν περισσότερα υποατομικά συντρίμμια σε σχέση με τις συγκρούσεις ανάμεσα σε πρωτόνια. Οι φυσικοί ελπίζουν ότι ο LHC θα παράξει έτσι σχετικά μεγάλες ποσότητες πλάσματος κουάρκ-γλουονίων, μια κατάσταση στην οποία παύουν να ισχύουν οι δυνάμεις που συγκρατούν τους πυρήνες των ατόμων και η ύλη μετατρέπεται σε μια «αρχέγονη σούπα» από κουάρκ και γλουόνια, θεμελιώδη σωματίδια που δεν διασπώνται περαιτέρω. Ολόκληρο το Σύμπαν ήταν μια σούπα κουάρκ γλουονίων για μερικά χιλιοστά του δευτερολέπτου μετά το σχηματισμό του πριν από 13,7 δισεκατομμύρια χρόνια. Σήμερα, η δημιουργία πλάσματος κουάρκ-γλουονίων είναι δύσκολη υπόθεση, αφού απαιτεί θερμοκρασίες αρκετών δισεκατομμυρίων βαθμών Κελσίου. Πλάσμα κουάρκ-γλουονίων πιστεύεται πάντως ότι είχε σχηματιστεί και σε προηγούμενα πειράματα στον LHC, καθώς και στον επιταχυντή RHIC που λειτουργούσε μέχρι πρόσφατα στις ΗΠΑ. Και τα δύο πειράματα εκτιμάται ότι πέτυχαν τις υψηλότερες θερμοκρασίες που έχει δημιουργήσει ποτέ ο άνθρωπος. Τα πειράματα που ξεκίνησαν την Παρασκευή θα περάσουν στην κύρια φάση τους τον Ιανουάριο, ενώ το Φεβρουάριο ο LHC θα τεθεί εκτός λειτουργίας για συντήρηση για διάστημα τουλάχιστον ετών. Όταν τεθεί ξανά σε λειτουργία, οι ερευνητές του ALICE θα μπορέσουν να πειραματιστούν και με συγκρούσεις ανάμεσα σε ιόντα μολύβδου.

Ρωσία και Ευρώπη συμφώνησαν για το πρόγραμμα ExoMars. Η συμφωνία μεταξύ Ρωσίας και Ευρώπης για την αποστολή στον Άρη κοινών διαστημικών επιστημονικών αποστολών μπορεί να υπογραφεί το Νοέμβριο, δήλωσε ο πρώτος αναπληρωτής του Μαξίμ Μαρτίνοφ γενικού σχεδιαστή του Επιστημονικού-Κατασκευαστικού Ομίλου Λάβοτσκιν. Όπως επεσήμανε, κατά την υλοποίηση του κοινού προγράμματος ExoMars, σχεδιάζεται να δοκιμαστεί η τεχνολογία προσεδάφισης στον Άρη και να αποκτηθεί η απαραίτητη εμπειρία. «Θα ετοιμάσουμε αποθεματικό για τις μελλοντικές επιστημονικές αποστολές, μεταξύ άλλων και στον Δία με τους δορυφόρους του», πρόσθεσε ο Μαρτίνοφ. To ινδικό όνειρο για τον Άρη. Το ινδικό διαστημικό πρόγραμμα ξεκίνησε ουσιαστικά το 1963, οπότε την επόμενη χρονιά μπορούμε να μιλάμε για τα 50χρονά του. Και μπορούμε να πούμε ότι η χώρα έφθασε σε αυτό το ιωβηλαίο αν όχι με μεγάλης κλίμακας, τουλάχιστον με διαμορφωμένο πρόγραμμα κατάκτησης του Διαστήματος, προτεραιότητα στο οποίο δόθηκε στη χρήση του Διαστήματος για χάρη των αναγκών της Γης. Ως την αρχή του 2000 η Ινδία σχεδόν δεν συμμετείχε στις διαστημικές έρευνες. Το πρώτο της επιστημονικό σκάφος «κανονικού μεγέθους», ο διαπλανητικός αυτόματος σεληνιακός σταθμός Chandrayaan-1, που προετοιμάστηκε ωστόσο με ευρεία διεθνή συνεργασία, αποδείχθηκε πολύ επιτυχής και έθεσε στη διάθεση των ερευνητών ενδιαφέρονται στοιχεία για τη Σελήνη. Κατόπιν τούτου το ινδικό επιστημονικό πρόγραμμα άρχισε να προσελκύει όλο και περισσότερο την προσοχή της παγκόσμιας κοινής γνώμης. Επί αρκετά μακρύ χρονικό διάστημα θέση προτεραιότητας είχε σε αυτό η Σελήνη. Όπως και οι περισσότερες διαστημικές δυνάμεις, η Ινδία ανακοίνωσε ένα μακροπρόθεσμο σεληνιακό πρόγραμμα, το οποίο συμπεριελάμβανε σκάφη αποβίβασης και σεληνακάτους. Η δεύτερη αποστολή Chandrayaan-2 έπρεπε να γίνει από κοινού με το ρωσικό πρόγραμμα Luna-Resource. Ωστόσο η τραγωδία του Phobos-Grunt προκάλεσε επανεξέταση των ρωσικών πλανητικών σχεδίων με μετακίνηση των προθεσμιών υλοποίησης των προγραμμάτων και διαχωρισμό των δύο αποστολών στα συστατικά τους μέρη. Θα καταστεί άραγε υπ’ αυτές τις συνθήκες δυνατό το κοινό σχέδιο με την Ινδία, κανείς δεν αποφασίζει να το πει. Αλλά η ίδια η Ινδία ανακοίνωσε ότι το επόμενο πλανητικό της πρόγραμμα δεν θα συνδέεται με τη Σελήνη, αλλά με τον Άρη, μάλιστα πρέπει να εκκινήσει το 2013. Με κατεύθυνση τον Κόκκινο πλανήτη ξεκινά ένα μικρό διαστημικό σκάφος για τη μελέτη του Άρη από το ύψος της τροχιάς του δορυφόρου του. Στην αλλαγή της απόφασης θα μπορούσε να έχει επηρεάσει και η αλλαγή των σχεδίων της Ρωσίας και εσωτερικοί λόγοι: στη Σελήνη η Ινδία ήδη έχει πάει, ο Άρης δε παρέχει απολύτως νέες δυνατότητες για τη δοκιμή της τεχνολογίας. Αυτή η προσέγγιση, καταρχήν, μπορεί να θεωρηθεί χαρακτηριστική για ένα αρχικό διαστημικό πρόγραμμα, όταν λόγος γίνεται όχι τόσο για σχεδιασμένη μελέτη του στόχου, όσο για περίπλοκα τεχνικά καθήκοντα, η αντιμετώπιση των οποίων έχει από μόνη της ενδιαφέρον. Είναι φυσικό ότι τόσο πιεσμένες προθεσμίες προετοιμασίας της αποστολής προκαλούν σκεπτικισμό στους ειδικού, ενώ ο βρετανικός Τύπος έγραψε ευθέως για παράλογη σπατάλη χρημάτων σε μια τόσο περίπλοκη και αδικαιολόγητη αποστολή σε συνθήκες, όπου μεγάλο μέρος του πληθυσμού της χώρας ζει στη φτώχεια και την εξαθλίωση. Μάλιστα αυτή είναι και η άποψη χωρών, που έχουν από καιρό εμπλακεί στις διαστημικές έρευνες. Για την Ινδία πάντως ένας δικός της δορυφόρος στον Άρη μπορεί να αποδειχθεί πολύ πιο σημαντικός.

H υπερθέρμανση του πλανήτη μας σε 26'' (βίντεο NASA) Η NASA κατόρθωσε να χωρέσει σε 26 δευτερόλεπτα το πώς αυξήθηκε η θερμοκρασία του πλανήτη μας από το 1880 έως σήμερα. Δείτε πόσο έχει επηρεαστεί το περιβάλλον από τους ρύπους της τεχνολογίας, των βιομηχανιών και των οχημάτων.

Πύραυλος «βαρέων-βαρών» για τη Σελήνη. Στα σκαριά είναι ο νέος ρώσικος πύραυλος «βαρέων – βαρών», που θα έχει προορισμό το φυσικό δορυφόρο της γης, το φεγγάρι. Η χωρητικότητα ωφέλιμου φορτίου στη νέα κατηγορία πυραύλων «βαρέων βαρών» θα είναι μέχρι 70 τόνους. Στο κοσμοδρόμιο του Πλεσέτσκ, στην περιοχή Αρχάνγκελσκ κοντά στον Αρκτικό κύκλο, 800 χιλιόμετρα βόρεια της Μόσχας, δοκιμάζεται εντατικά το σύστημα εκτόξευσης του πυραύλου «Angara». Το συγκεκριμένο συγκρότημα εκτόξευσης πυραύλων υψηλής τεχνολογίας δημιουργήθηκε ειδικά για τα ρώσικα κοσμοδρόμια, όπως ανακοίνωσε η υπηρεσία Τύπου του υπουργείου Άμυνας της Ρώσικης Ομοσπονδίας. Οι δοκιμές ξεκίνησαν το τελευταίο δεκαήμερο του Ιουλίου 2012 και θα διαρκέσουν περίπου τρεις μήνες. Στο τέλος των εξονυχιστικών δοκιμών ελέγχου των συστημάτων, προβλέπεται να γίνει η τελική παραλαβή του συστήματος και να τεθεί σε επιχειρησιακή λειτουργία. Με τη βοήθεια του πρωτότυπου πυραύλου «Angara», οι ρώσοι ειδικοί θα προβούν σε πλήρη κύκλο δοκιμών των ηλεκτρονικών και του υπόλοιπου εξοπλισμού του. Το διαστημικό πυραυλικό συγκρότημα «Angara» άρχισε να διαμορφώνεται το 1995. Το σύστημα είναι κατασκευασμένο και εξοπλισμένο από εγχώρια, ρώσικης παραγωγής, συστατικά στοιχεία. Το συγκρότημα είναι σε θέση να εκτοξεύσει πυραύλους – φορείς, όλων των κατηγοριών: Ελαφράς, μεσαίας κλάσης, αλλά και τους πιο ισχυρούς, «βαρέων βαρών» πυραύλους. Το πρόγραμμα για τη δημιουργία της νέας γενιάς συγκροτήματος εκτόξευσης πυραύλων «Angara», χρηματοδοτείται από το ομοσπονδιακό πρόγραμμα ανάπτυξης των ρώσικων κοσμοδρομίων, 2006 - 2015. Οι πύραυλοι τύπου «Angara 1.2-PP» (πύραυλος πρώτης εκτόξευσης), ελαφράς κατηγορίας, και ο πύραυλος «Angara -Α5», που ανήκει στην βαριά, κατασκευάζονται στο Επιστημονικό – Κατασκευαστικό Κέντρο, Χρούνιτσεφ. Η έναρξη των δοκιμαστικών πτήσεων έχει προγραμματιστεί, για τα μέσα του 2013. Αποστολή στη Σελήνη. Η οικογένεια των πυραύλων «Αngara» είναι μια νέα γενιά μεταφορέων με βάση το universal rocket module, δηλαδή την ενοποιημένη πρώτη βαθμίδα πυραύλου, με κινητήρα οξυγόνου-κηροζίνης. Η σειρά περιλαμβάνει φορείς χωρητικότητας από 1,5 έως 25 τόνους, για έξοδο σε χαμηλή γήινη τροχιά. Αλλά, όπως έχουν αναφερθεί στο παρελθόν, με βάση αυτόν, η Ρωσία σχεδιάζει τη δημιουργία ενός υπερ-βαρέως πυραύλου που θα είναι κατάλληλος για μια επανδρωμένη πτήση στη Σελήνη Η χωρητικότητα ωφέλιμου φορτίου στη νέα κατηγορία πυραύλων «βαρέων βαρών» θα είναι μέχρι 70 τόνους. Αυτό θα καταστήσει τον πύραυλο το πιο ισχυρό διαστημικό σύστημα παγκοσμίως. Ιστορικά, στη Ρωσία, μόνο ο σοβιετικός πύραυλος – φορέας «Ενέργεια» έχει καταγράψει μεγαλύτερες επιδόσεις. Η δυνατότητα ανύψωσης φορτίου ανήρχοντο σε 105 τόνους. Ο πύραυλος προορίζονταν για την μεταφορά σε χαμηλή γήινη τροχιά του σοβιετικού διαστημικού λεωφορείου «Buran». Το Σεπτέμβριο του 2011 οι ΗΠΑ ανακοίνωσαν τα δικά τους σχέδια για την κατασκευή του υπερ-βαρέως πυραύλου φορέα SLS (Space Launch System – «διαστημικό σύστημα εκτόξευσης»), με χωρητικότητα έως και 165 τόνους. Το κόστος του έργου είναι 35 δισεκατομμύρια δολάρια, τα 18 δισεκατομμύρια εκ των οποίων σχεδιάζεται να διατεθούν τα επόμενα πέντε χρόνια. Συγκριτικά, ο διάσημος αμερικάνικος πύραυλος – φορέας «Saturn 5», που έδωσε τη δυνατότητα στη NASA να ολοκληρώσει με επιτυχία την επανδρωμένη πτήση στη Σελήνη το 1969, μπορούσε να θέσει σε τροχιά περίπου 130 τόνους. Ωστόσο, στην πρώτη έκδοση του, ο SLS υποτίθεται ότι θα είναι σε θέση να μεταφέρει στο διάστημα μέχρι 70 τόνους φορτίο. Οι αμερικανοί, σχεδιάζουν τη δοκιμαστική εκτόξευση του νέου πυραύλου «βαρέως βαρών» όχι νωρίτερα από το Δεκέμβριο του 2017.

Περισσότεροι είναι τελικά οι πλανήτες που μπορούν να φιλοξενήσουν εξωγήινη ζωή. Σύμφωνα με νέα μαθηματικά μοντέλα, οι πλανήτες που θα μπορούσαν να φιλοξενήσουν ζωή είναι περισσότεροι απ’ ότι υπολογιζόταν. Τα μοντέλα βοηθούν τους επιστήμονες να εντοπίσουν πλανήτες σε μακρυνά ηλιακά συστήματα, κατάλληλους να υποστηρίξουν την ανάπτυξη μορφών ζωής. Τα υπάρχοντα μοντέλα υπολόγιζαν την πιθανότητα εξωγήινης ζωής με γνώμονα την ύπαρξη νερού στην επιφάνεια του πλανήτη. Ωστόσο, τα νέα μοντέλα επιτρέπουν τον εντοπισμό πλανητών με νερό στο υπέδαφος, το οποίο διατηρείται σε υγρή κατάσταση χάρη στη θερμότητα που επικρατεί στο περιβάλλον. Η έρευνα παρουσιάστηκε στο επιστημονικό Βρετανικό Επιστημονικό Φεστιβάλ του Αμπερντήν της Σκωτίας. Όπως επισημαίνουν οι επιστήμονες, οι πλανήτες που βρίσκονται πλησίον του ήλιου του ηλιακού τους συστήματος δεν έχουν νερό στην επιφάνεια λόγω της εξάτμισής του από τη θερμότητα. Από την άλλη πλευρά, στους πιο απομακρυσμένους πλανήτες το νερό παγοποιείται εξαιτίας του ψυχρού περιβάλλοντος. Η επικρατούσα θεωρία υπολόγιζε την πιθανότητα ανάπτυξης ζωής με κριτήριο μια βέλτιστη/μέση απόσταση του πλανήτη από τον ήλιο. Η προσέγγιση αυτή θεωρείται πλέον απλοϊκή. Όπως επισημαίνουν οι επιστήμονες, οι πλανήτες αντλούν θερμότητα από δύο πηγές: από τον ήλιο τους και από τον πυρήνα που βρίσκεται στο κέντρο της ουράνιας σφαίρας. Παίρνοντας το παράδειγμα της Γης, ο Καθηγητής Τζον Πάρνελ του Πανεπιστημίου του Αμπερντήν υπογραμμίζει πως σε ακτίνα πολλών χιλιομέτρων στο υπέδαφος ενδημούν μικροοργανισμοί, χάρη στα μεγάλα υπόγεια αποθέματα νερού. Τα μοντέλα των επιστημόνων επιχειρούν να προβλέψουν ποιοι μακρυνοί πλανήτες ενδέχεται να έχουν μεγάλα αποθέματα υδάτων στο υπέδαφος με πιθανότητα ανάπτυξης εξωγήινης ζωής. Η θεωρία της βαθιάς βιόσφαιρας ξεπερνά τη στενή άποψη που “βλέπει” την ανάπτυξη ζωής αποκλειστικά στην επιφάνεια. Τέλος, σύμφωνα με τις επιστημονικές απόψεις, οι απομακρυσμένοι πλανήτες μπορεί να έχουν παγωμένες επιφάνειες, αλλά η θερμότητα από τον πυρήνα τους ίσως διατηρεί νερό σε υγρή μορφή, άρα και την ίδια τη ζωή.

Ο γιγαντιαίος αστεροειδής πέταξε πάνω από τη Γη. Την περασμένη νύχτα πάνω από την Γη πέταξε ο αστεροειδής QG42 μεγέθους 10-όροφου κτιρίου. Ο «Διαστημικός ξένος» πέταξε σε απόσταση 3 εκατομμυρίων χιλιομέτρων από τη Γη. Σύμφωνα με τα διαστημικά μέτρα η απόσταση αυτή δεν είναι μεγάλη, ωστόσο δεν είναι επικίνδυνη για τη Γη. Την επόμενη φορά ο αστεροειδής αυτός θα επισκεφθεί τη Γη το 2039, μάλιστα θα περάσει πολύ πιο κοντά από τον πλανήτη μας. Ήδη υπάρχουν μερικές φωτογραφίες αυτού του αστεροειδή. Η ταχύτητά του είναι τόση, που οι επιστήμονες μπορούν να τον δουν καλά σε βίντεο σε αργή κίνηση. Αυτό το ουράνιο σώμα, εκτός από το επίσημο όνομά του QG42, ονομάζεται επίσης και ως αστεροειδής 2012. Γιατί, παρά το μέγεθός του, οι επιστήμονες τον ανακάλυψαν μόνο το τρέχος έτος.

Αλλάζει ο ορισμός της αστρονομικής μονάδας. Πόσο απέχει η Γη από τον Ήλιο; Η απόσταση αυτή είναι μεταβαλλόμενη και μπορεί σήμερα να μετρηθεί με ακρίβεια, ωστόσο οι αστρονόμοι προτιμούν για λόγους ευκολίας να χρησιμοποιούν μια μέση τιμή ως στάνταρτ, η οποία ονομάζεται αστρονομική μονάδα, ή AU. Τώρα, η Διεθνής Ένωση Αστρονομίας αποφάσισε να αλλάξει προς το απλούστερο τον ορισμό αυτής της σημαντικής μονάδας μέτρησης: είναι ακριβώς 149.597.870.700 μέτρα. Η αστρονομική μονάδα χρησιμοποιείται συχνά για τη μέτρηση αποστάσεων εντός του Ηλιακού Συστήματος και εμφανίζεται σε πολλά μαθηματικά μοντέλα που περιγράφουν την κίνηση των πλανητών γύρω από το μητρικό τους άστρο. Στην πραγματικότητα, η τροχιά της Γης είναι ελλειπτική, οπότε η απόσταση από τον Ήλιο κυμαίνεται μεταξύ της μέγιστης και της ελάχιστης τιμής. Παρόλα αυτά, το στάνταρτ της αστρονομικής μονάδας παραμένει μια σημαντική σταθερά της Αστρονομίας. Η απόσταση Γης-Ήλιου μετρήθηκε για πρώτη φορά με ακρίβεια τον 17ο αιώνα, όταν ο μεγάλος αστρονόμος Τζιοβάνι Κασσίνι επινόησε μια ευφυή έμμεση μέθοδο: χρησιμοποίησε παρατηρήσεις του πλανήτη Άρη που είχαν γίνει την ίδια μέρα στο Παρίσι και τη Γαλλική Γουιάνα στον ισημερινό, και υπολόγισε με μεθόδους τριγωνομετρίας την απόσταση Γης-Άρη. Η απόσταση αυτή του επέτρεψε τελικά να υπολογίσει την απόσταση Γης-Ήλιου στα 140 εκατομμύρια χιλιόμετρα, αρκετά κοντά στην πραγματική τιμή. Έκτοτε, και μέχρι τα μέσα του 20ού αιώνα, η αστρονομική μονάδα οριζόταν ως συνάρτηση θεμελιωδών σταθερών της Φυσικής και γωνιακών αποστάσεων ανάμεσα σε πλανήτες του Ηλιακού Συστήματος. Ακόμα και ο πιο πρόσφατος ορισμός του AU ήταν ένα περίπλοκο νοητικό κατασκεύασμα, που έκανε τους φοιτητές Αστρονομίας να ξύνουν τα κεφάλια τους: «αστρονομική μονάδα είναι η ακτίνα μιας αδιατάρακτης νευτώνιας τροχιάς γύρω από τον Ήλιο ενός σώματος απείρως μικρής μάζας το οποίο κινείται με μέση μετατόπιση 0,01720209895 rad ανά ημέρα». Το πρόβλημα με αυτόν τον ορισμό, τουλάχιστον για όποιον τον κατανοεί, είναι ότι δεν βρίσκεται σε συμφωνία με τον Άινσταϊν. Σύμφωνα με τη Γενική Θεωρία της Σχετικότητας, εξηγεί ο δικτυακός τόπος του περιοδικού Nature, ο χώρος και η απόσταση είναι σχετικά μεγέθη. Και αυτό σημαίνει ότι ο παραπάνω ορισμός δίνει διαφορετικό αποτέλεσμα ανάλογα με το εάν μετρά κανείς το AU από τη Γη ή από τον Δία ή άλλον πλανήτη. Επιπλέον, ο τελευταίος όρος του ορισμού, «0,01720209895 rad ανά ημέρα» είναι γνωστός ως σταθερά Γκάους και εξαρτάται από τη μάζα του Ήλιου. Σήμερα, όμως, γνωρίζουμε ότι ο Ήλιος χάνει δισεκατομμύρια κιλά κάθε δευτερόλεπτο, οπότε η μάζα του συνεχώς φθίνει. Ο νέος ορισμός αφενός είναι απλούστερος, αφετέρου δεν εξαρτάται από μεταβαλλόμενα μεγέθη. Η τιμή του AU δίνεται σε μέτρα και εξαρτάται μόνο από την ταχύτητα του φωτός στο κενό, αφού το μέτρο ορίζεται ως η απόσταση που διανύει το φως σε ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα. Στην πράξη, βέβαια, η απόσταση Γης-Ήλιου δεν είναι σχεδόν ποτέ ίση με μία αστρονομική μονάδα, όπως υπολογίζεται με βάση το νέο ορισμό. Παρόλα αυτά, η απόφαση για την αλλαγή, η οποία ελήφθη στο συνέδριο της Διεθνούς Ένωσης Αστρονομίας στο Πεκίνο, θα κάνει πιο εύκολη τη ζωή των αστρονόμων, προσφέροντάς τους μια σταθερή τιμή για τους υπολογισμούς στα μαθηματικά μοντέλα τους.

Κατά δύο χιλιόμετρα ανύψωσαν το ΔΔΣ. Το Ρωσικό Κέντρο Ελέγχου Διαστημικών Πτήσεων πραγματοποίησε σήμερα με επιτυχία τη διόρθωση της τροχιάς του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού, ανυψώνοντας την περίπου κατά δύο χιλιόμετρα. Αυτό ήταν απαραίτητο για τη δημιουργία ευνοϊκών συνθηκών προσεδάφισης στο Καζακστάν του επανδρωμένου διαστημοπλοίου Σογιούζ, με το οποίο θα επιστρέψουν στη Γη μετά την αποπεράτωση της αποστολής τους στο Σταθμό, οι Ρώσοι κοσμοναύτες Γκενάντι Πάνταλκα και Σεργκέι Ρέβιν, καθώς επίσης και ο αστροναύτης της NASA Τζόζεφ Άκαμπα. Η προσεδάφιση έχει προγραμματιστεί για τις 17 Σεπτεμβρίου. Το πλήρωμα της επόμενης διαστημικής αποστολής θα πεταξει στο ΔΔΣ στις 15 Οκτωβρίου με το νέο ρωσικό διαστημόπλοιο Σογιούζ, που προβλέπεται να συνδεθεί με το ΔΔΣ δύο ημέρες μετά την εκτόξευσή του.

Hλιοβασίλεμα στον Άρη. Στις 19 Μαΐου του 2005, το ρομποτικό όχημα της NASA, Spirit, που εξερευνούσε την επιφάνεια του Άρη, φωτογράφισε αυτή την εκπληκτική θέα. Τον ήλιο να βυθίζεται κάτω από το χείλος του κρατήρα Gusev... Περιμένουμε να δούμε το ηλιοβασίλεμα από τον κρατήρα Gale, διαμέσου του Curiosity...

Επιτυχείς οι δοκιμές του χεριού-βραχίονα του Curiosity. Οι δοκιμές του χεριού-βραχίονα του αμερικανικού αρειανού ρόβερCuriosity, που βρίσκεται στην επιφάνεια του Άρη, έληξαν με επιτυχία. Αυτό ανακοίνωσε το εργαστήριο αεριωθούμενης κινησης (Jet Propulsion Laboratory) στην Πασαντίνα, όπου είχε σχεδιαστεί το όχημα. Τώρα το ρόβερ θα συνεχίσει την πορεία του και θα πάρει δείγματα του εδάφους σε μια κατάλληλη θέση. Στις 6 Αυγούστου το Curiosity προσεδαφίστηκε στον αρειανό κρατήρα Gale, τον οποίο πρόκειται να διερευνήσει κατά τη διάρκεια του αρειανού έτους (διαρκεί 687 γήινες ημέρες).

Συνεργασία στις επανδρωμένες διαστημικές αποστολές εξετάζουν Ευρώπη-Κίνα. Ορισμένοι Ευρωπαίοι αστροναύτες έχουν ήδη αρχίσει μαθήματα κινεζικών με την προοπτική να συμμετάσχουν σε αποστολές με κινεζικά διαστημικά σκάφη γύρω στα τέλη της δεκαετίας, δήλωσε την Τετάρτη ανώτερος αξιωματούχος της ESA, της ευρωπαϊκής υπηρεσίας Διαστήματος. «Θα χαιρέτιζα τη συμμετοχή Ευρωπαίων αστροναυτών σε αποστολές με κινεζικά σκάφη» δήλωσε ο Τόμας Ράιτερ, πρώην αστροναύτης και νυν επικεφαλής του τμήματος ανθρώπινης διαστημικής πτήσης στην ESA. «Ορισμένοι αστροναύτες μας έχουν ήδη ξεκινήσει μαθήματα κινεζικών» πρόσθεσε, μιλώντας στο περιθώριο του Αεροπορικού Σόου ILA στο Βερολίνο. Η ESA έχει αναπτύξει μη επανδρωμένα μεταγωγικά για τον ανεφοδιασμό του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμό (ISS), και εκτοξεύει ακόμα και μεγάλα φορτία με τους ευρωπαϊκούς πυραύλους Ariane. Δεν έχει όμως δικό της σκάφος για επανδρωμένες αποστολές. Δεδομένου ότι οι ΗΠΑ παρόπλισαν πέρυσι τα διαστημικά λεωφορεία, οι μεταφορές πληρωμάτων από και προς τον ISS εξαρτώνται σήμερα απόλυτα από τα ρωσικά Soyuz. Η ευρωπαϊκή υπηρεσία, στην οποία συμμετέχουν η Ελλάδα και 18 ακόμα χώρες. σκοπεύει να διοργανώσει μια σειρά συναντήσεων με εκπροσώπους της Κινεζικής Εθνικής Υπηρεσίας Διαστήματος, στις οποίες θα εξεταστεί η δυνατότητα συνεργασίας στην εκπαίδευση αστροναυτών, τη σύνδεση σκαφών σε τροχιά και την ανάπτυξη συστημάτων υποστήριξης ζωής. «Από εκεί και πέρα πιστεύω ότι είναι θέμα πολιτικών διαπραγματεύσεων σε ανώτερο επίπεδο προκειμένου να εξετάσουμε αν είναι εφικτή μια κοινή αποστολή» σχολίασε ο Ράιτερ. Το 2003, η Κίνα έγινε μόλις η τρίτη χώρα του κόσμου, μετά τις ΗΠΑ και τη Ρωσία, που έστειλε άνθρωπο στο Διάστημα με δική της τεχνολογία. Φέτος, το Πεκίνο πραγματοποίησε για πρώτη φορά αυτόματη σύνδεση ανάμεσα σε δύο σκάφη που κινούνταν σε τροχιά, ένα σημαντικό ορόσημο στο πρόγραμμα για την ανάπτυξη κινεζικού διαστημικού σταθμού. Κυρίως λόγω της διαφωνίας των ΗΠΑ, η Κίνα δεν συμμετέχει στο πρόγραμμα του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού, στο οποίο συνεργάζονται η Ευρώπη, οι ΗΠΑ, ο Καναδάς και η Ιαπωνία. Όπως πάντως σχολίασε ο Ράιτερ, η ESA θα ήθελε να συμμετάσχει και η Κίνα στο πρόγραμμα εφόσον καμφθούν οι αμερικανικές αντιδράσεις. Το Ιαπωνικό διαστημικό φορτηγό αποσυνδέθηκε από το ΔΔΣ. Σύμφωνα με το Κέντρο Ελέγχου Πτήσεων που βρίσκεται στα προάστια της Μόσχας, οι αστροναύτες Joseph Aqaba και Akihiko Hoshide αποσύνδεσαν το ιαπωνικό αυτόματα φορτηγό σκάφος HTV-3 από την μονάδα «Χάρμινι» στο ΔΔΣ. Στις 14 Σεπτεμβρίου το HTV-3 θα το κατεβάσουν από τη τροχιά και θα το βυθίσουν στο νότιο μέρος του Ειρηνικού Ωκεανού. Το HTV-3 είναι το τρίτο φορτηγό σκάφος, το οποίο είχε σταλθεί από την ιαπωνική υπηρεσία αεροδιαστημικών ερευνών JAXA για τον εφοδιασμό του ΔΔΣ. Είχε φέρει στο σταθμό πάνω από πέντε τόνους διαφόρων φορτίων. Κάτι ΤΕΡΑΣΤΙΟ "έκρυψε" τον Ήλιο για 60'! Το ηλιακό τηλεσκόπιο SOHO, για μία ολόκληρη ώρα (06:24am έως 07:24am) έχασε από τον φακό του τον Ήλιο, στις 11/9/2012, καθώς κάτι πολύ μεγάλο πέρασε από μπροστά του και τον έκρυψε με τη σκιά του. Ακούγονται διάφορες φήμες, όπως γίνεται πάντα σε τέτοιες περιπτώσεις από την περίπτωση να ήταν ο ... ο Nibiru (o υποθετικός πλανήτης των Αννουνάκι των Βαβυλώνιων "θεών"), μέχρι ένας τεράστιος κομήτης ή ... κάτι άλλο. http://www.youtube.com/watch?v=i4SE8SYUHfU&feature=player_embedded Παρατήρηση:Το οτι είναι αυτό το κρύβει προς τα πάνω και φεύγει προς τα πλάγια!!!

Στο ΔΔΣ ολοκληρώθηκε ένα μοναδικό στο ειδος του ρωσικό πείραμα. Στο ιαπωνικο εργαστήριο Kibo, που περιλαμβάνεται στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, ολοκληρώθηκε ένα μοναδικό στο είδος του ρωσικό πείραμα για τη μελέτη της επίδρασης της διαστημικής ακτινοβολίας στον άνθρωπο. Για το πείραμα αυτό διαλέχτηκε η ρωσική κούκλα Matryoshka-R. Το μανεκέν με αισθητήρες μέτρησης της δόσης ακτινοβολίας, που παίρνει ο άνθρωπος κατά την μακρόχρονη πτήση του, είχε τοποθετηθεί στο ιαπωνικό χώρο του ΔΔΣ, όπου το επίπεδο ραδιενέργειας είναι κατά 1,5 φορά μεγαλύτερο απ’ ό,τι σε άλλα τμήματα του Σταθμού. Στις 17 Σεπτεμβρίου τα στοιχεία, που έχουν συγκεντρωθεί κατά τη διάρκεια αυτού του πειράματος, θα μεταφερθούν στη Γη. Το πείραμα θα επαναληφθεί το φθινόπωρο του 2013. Οι εμπειρογνώμονες θα μελετούν την επίδραση της διαστημικής ακτινοβολίας την περίοδο που η ηλιακή δραστηριότητα θα βρίσκεται στη φάση ανάπτυξής της. Η διόρθωση της τροχιάς του ΔΔΣ αναβλήθηκε για την 14η Σεπτεμβρίου. Η προγραμματισμένη για σήμερα διόρθωση της τροχιάς του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού αναβλήθηκε για τις 14 Σεπτεμβρίου, - ανακοίνωσε το Ρωσικό Κέντρο Ελέγχου Διαστημικών Πτήσεων, που βρίσκεται στα περίχωρα της Μόσχας. Σκοπός του ελιγμού είναι να δημιουργηθούν ευνοϊκές συνθήκες για την προσεδάφιση του ρωσικού επανδρωμένο διαστημοπλοίου Σογιούζ στην καθορισμένη περιοχή και για τη σύζευξή με τον Σταθμό του επόμενου Σογιούζ. Κάθε μέρα, κάτω από την επίδραση της βαρύτητας της Γης και άλλων παραγόντων το ύψος της τροχιάς του ΔΔΣ πέφτει κατά 150 - 200 μέτρα. Η προσεδάφιση του Σογιούζ με το οποίο τρεις αστροναύτες θα επιστρέψουν στη Γη έχει προγραμματιστεί για τις 17 Σεπτεμβρίου και η πτήση της επόμενης αποστολής - για τις 15 Οκτωβρίου.

Το Curiosity έστειλε το αυτοπορτραίτο του από τον Άρη. Το αριανό όχημα Curiosity της NASA φωτογράφισε το εαυτό του στον Άρη με την κάμερα στο αυτόματο χέρι. Η εικόνα δεν είναι αρκετά σαφής, διότι το προστατευτικό κάλυμμα δεν έχει βγαλθεί ακόμη. Τώρα το ρόβερ βρίσκεται 100 μέτρα από το σημείο προσεδάφισής του κοντά στον κρατήρα Gale. Το Curiosity πρόκειται να περάσει ακόμα 300 μέτρα μέχρι την περιοχή Glenelg. Εκεί το ρόβερ θα λειτουργεί περίπου ένα μήνα και θα δοκιμάσει τα γεωτρύπανα, διεισδύοντας στο αριανό χώμα πιο βαθιά απ’ ό,τι οποιοδήποτε άλλο ρομπότ πριν.

Δημοσιεύτηκαν οι ιστορικές μελέτες για την ανακάλυψη του μποζόνιου Χιγκς. Δύο ιστορικές δημοσιεύσεις για την επιβεβαίωση της ύπαρξης του περιβόητου μποζόνιου του Χιγκς, οι οποίες θεωρούνται από τις σημαντικότερες επιστημονικές ανακαλύψεις των τελευταίων δεκαετιών, πέρασαν από έλεγχο και είναι πλέον ελεύθερα διαθέσιμες στην επιστημονική κοινότητα. Τα αποτελέσματα των πειραμάτων στους ανιχνευτές ATLAS και CMS στον Μεγάλο Επιταχυντή Αδρονίων του CERN παρουσιάζονται στην έγκριτη επιθεώρηση Φυσικής Physics Letters B -την ίδια επιθεώρηση στην οποία είχε δημοσιεύσει τις προβλέψεις του πριν από σχεδόν 50 χρόνια ο Βρετανός φυσικός Πίτερ Χιγκς. http://www.sciencedirect.com/science/article/pii/0031916364911369 Οι δύο μελέτες, «Παρατήρηση ενός νέου μποζονίου με μάζα 125 GeV με το πείραμα CMS στον LHC» http://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S0370269312008581 και «Παρατήρηση ενός νέου σωματιδίου στην αναζήτηση του μποζονίου Χιγκς στο Καθιερωμένο Μοντέλο με τον ανιχνευτή ATLAS στον LHC» http://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S037026931200857X είναι επίσης ελεύθερα διαθέσιμες στην υπηρεσία ScienceDirect. To μποζόνιο του Χιγκς είναι μια εκδήλωση του λεγόμενου πεδίου Χιγκς, μέσω του οποίου η ύλη αποκτά τη μάζα της; τα σωματίδια που δεν έχουν μάζα, για παράδειγμα το φωτόνιο, περνούν μέσα από το πεδίο χωρίς να συναντήσουν αντίσταση. Άλλα σωματίδια, όπως το πρωτόνιο και το ηλεκτρόνιο, κολυμπούν με δυσκολία μέσα στο πεδίο. Και όσο μεγαλύτερη είναι η αντίσταση που συναντούν, τόσο μεγαλύτερη η μάζα τους. Μεταξύ των εκατοντάδων ερευνητών που υπογράφουν τις δύο νέες δημοσιεύσεις βρίσκονται και αρκετοί φυσικοί από τα πανεπιστήμια Αθηνών, Ιωαννίνων και Θεσσαλονίκης, από το Μετσόβειο Πολυτεχνείο και από τον «Δημόκριτο».

«Χιονόπτωση» διοξειδίου του άνθρακα στον Άρη. Νέα στοιχεία από το Mars Reconnaissance Orbiter (MRO) της NASA, που βρίσκεται εδώ και χρόνια σε τροχιά γύρω από τον Άρη, παρέχουν τις καλύτερες ως τώρα ενδείξεις ότι στον πλανήτη πέφτουν νιφάδες διοξειδίου του άνθρακα. Πρόκειται για το μόνο γνωστό παράδειγμα χιονόπτωσης διοξειδίου του άνθρακα οπουδήποτε στο ηλιακό μας σύστημα. Το παγωμένο διοξείδιο του άνθρακα, γνωστό και ως «ξηρός πάγος», απαιτεί θερμοκρασίες της τάξης των μείον 125 βαθμών Κελσίου, πολύ χαμηλότερες από αυτές στις οποίες παγώνει το νερό. Τα νέα στοιχεία υπενθυμίζουν πως όσο κι αν ο Άρης μοιάζει με τη Γη, δεν παύει να έχει αρκετές διαφορές και ιδιομορφίες. Οι ερευνητές, μ’ επικεφαλής τον Πολ Χέιν του Εργαστηρίου Αεριοπροώθησης (JPL) της NASA και του πανεπιστημίου Caltech στην Καλιφόρνια, που δημοσίευσαν τη σχετική μελέτη στο περιοδικό της Αμερικανικής Γεωφυσικής Ένωσης «Journal of Geophysical Research», ανέλυσαν δεδομένα από τα νέφη πάνω από τον «κόκκινο πλανήτη», που αφορούν τα σωματίδια και τα αέρια στην αρειανή ατμόσφαιρα, ιδίως στην περιοχή του νοτίου πόλου του πλανήτη. Τα όργανα του δορυφόρου MRO εντόπισαν ένα μεγάλο νέφος διοξειδίου του άνθρακα διαμέτρου περίπου 500 χιλιομέτρων που παρέμεινε επί μακρόν πάνω από τον πόλο, καθώς και μικρότερα και πιο βραχύβια νέφη του ίδιου αερίου σε χαμηλότερο ύψος. Η ανάλυση έδειξε ότι τα παγωμένα σωματίδια του διοξειδίου του άνθρακα μέσα στα νέφη είναι αρκετά μεγάλα για να μπορούν να πέφτουν στο έδαφος όσο τα νέφη διατηρούνται. Η εκτίμηση αυτή επιβεβαιώθηκε και από παρατηρήσεις στο υπέρυθρο φάσμα των νεφών, που έδειξε ότι τα σωματίδια του «ξηρού πάγου» ξεκινούν από τα νέφη και εκτείνονται ως την επιφάνεια, κατά πάσα πιθανότητα με τη μορφή νιφάδων. «Αυτές είναι οι πρώτες σαφείς ενδείξεις χιονο-νεφών διοξειδίου του άνθρακα. Είμαστε πλέον σίγουροι ότι τα νέφη αυτά αποτελούνται από νιφάδες διοξειδίου και αυτές είναι αρκετά βαριές για να πέφτουν ως χιόνι στην επιφάνεια», δήλωσε ο Χέιν. Ο πάγος στην επιφάνεια του νοτίου πόλου του Άρη είναι το μόνο μέρος στον πλανήτη όπου το παγωμένο διοξείδιο του άνθρακα παραμένει όλο το έτος. Έως τώρα υπήρχε αμφιβολία για τον τρόπο που το διοξείδιο από την ατμόσφαιρα εναποτίθεται στο έδαφος. Τα νέα στοιχεία συνηγορούν ότι αυτό συμβαίνει με τη μορφή… χιονόπτωσης στη διάρκεια του αρειανού χειμώνα. Το 2008, η αποστολή Phoenix Lander της NASA είχε παρατηρήσει για πρώτη φορά κανονικό χιόνι από νερό να πέφτει στον παγωμένο βορρά του Άρη.

Ηλιακό σύστημα «καταπίνει» η μαύρη τρύπα του Γαλαξία. Ερευνητές στις ΗΠΑ διαπίστωσαν ότι ένα άστρο και ο κοσμικός (πρωτοπλανητικός) δίσκος που έχει δημιουργηθεί γύρω από αυτό έχουν πέσει στα «δίχτυα» της γιγάντιας μαύρης τρύπα που βρίσκεται στο κέντρο του γαλαξία μας. Ο Τοξότης Α* (όπως ονομάζεται η μαύρη τρύπα του Γαλαξία) «ρουφάει» την ύλη του άστρου και του δίσκου μέσα στον οποίο σχηματίζονται συνήθως πλανήτες. Τον περασμένο Δεκέμβριο διεθνής ομάδα ερευνητών διαπίστωσε ότι ο Τοξότης Α* είχε «μαγνητίσει» ένα νέφος ιονισμένου αερίου και κοσμικής σκόνης. Οι ερευνητές είχαν κάνει την εκτίμηση ότι το νέφος αυτό ήταν προϊόν της σύγκρουσης δύο άστρων που βρίσκονταν κοντά στην μαύρη τρύπα του Γαλαξία. Επιστήμονες του Κέντρου Αστροφυσικής Harvard-Smithsonian υποστηρίζουν ότι το νέφος αυτό είναι στην πραγματικότητα η ύλη ενός άστρου αλλά και του δίσκου που έχει δημιουργηθεί γύρω από αυτό. Με απλά λόγια η μαύρη τρύπα «καταπίνει» ένα εν δυνάμει ηλιακό σύστημα. Αν οι ερευνητές του Harvard-Smithsonian έχουν δίκιο τότε έχουμε να κάνουμε με μια πολύ σημαντική ανακάλυψη αφού μέχρι σήμερα οι επιστήμονες θεωρούσαν αδύνατη την δημιουργία πλανητών στις περιοχές που υπάρχει και «δραστηριοποιείται» μια μαύρη τρύπα. «Είναι συναρπαστικό το γεγονός ότι δημιουργούνται πλανήτες τόσο κοντά σε μια μαύρη τρύπα» αναφέρει ο Αβραάμ Λεμπ μέλος τη ερευνητικής ομάδας. Η έρευνα δημοσιεύεται στην επιθεώρηση Nature Communications. Ο Τοξότης Α* απέχει περίπου 27.000 έτη φωτός από τη Γη και έχει μάζα περίπου 4 εκατομμύρια φορές μεγαλύτερη από αυτή του Ηλιου.

Το νέο φεγγάρι από τον Διαστημικό Σταθμό. Στις 21 Αυγούστου 2012, όταν ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός βρίσκονταν 400 χιλιόμετρα πάνω από τις ΗΠΑ, ένας αστροναύτης πήρε αυτή τη μοναδική φωτογραφία της νέας σελήνης μετά την δύση του ηλίου.

Επιτυχής εκτόξευση στην 100ή διαστημική αποστολή της Ινδίας. Με την εκτόξευση ενός γαλλικού και ενός ιαπωνικού δορυφόρου την Κυριακή, η εθνική διαστημική υπηρεσία της Ινδίας πανηγυρίζει τη συμπλήρωση εκατό αποστολών. Όπως ανακοίνωσε ο Ινδικός Οργανισμός Διαστημικής Έρευνας, ένας γαλλικός δορυφόρος γεωσκόπησης και ένας ιαπωνικός μικροδορυφόρος τέθηκαν με επιτυχία σε τροχιά μετά την εκτόξευση του πυραύλου PSLV-C21 που τους μετέφερε από το διαστημικό κέντρο της Σρικαριχότα, στο κρατίδιο του Άντρα Πραντές. Το διαστημικό πρόγραμμα της Ινδίας ξεκίνησε τη δεκαετία του 1960 και δραστηριοποιείται σήμερα στην επικερδή αγορά εκτόξευσης δορυφόρων. Με την αποστολή του σκάφους «Τσαντραγιάν-1» που τέθηκε σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη το 2009, η Ινδία κατάφερε να μπει στο «κλαμπ» των ισχυρών του Διαστήματος που έχουν στείλει μη επανδρωμένες αποστολές στο φεγγάρι: ΗΠΑ, Ρωσία, Κίνα, Ιαπωνία. Σε ένα είδος ασιατικής κούρσας από τη Γη στη Σελήνη, οι αποστολές της Ινδίας, της Κίνας και της Ιαπωνίας είχαν εκτοξευτεί και οι τρεις σε διάστημα μικρότερο του ενός έτους. Αρχαίο άστρο βρέθηκε να αψηφά το κοσμικό γήρας. Το ευρωπαϊκό Πολύ Μεγάλο Τηλεσκόπιο (VLT), ένα από τα ισχυρότερα του κόσμου, εξέτασε ένα άστρο στην περιφέρεια του Γαλαξία μας, το οποίο χρονολογείται στα πρώτα στάδια εξέλιξης του Σύμπαντος, περιέργως όμως δεν παρουσιάζει σημεία γήρανσης. Το αγέραστο αστέρι βρίσκεται στο σφαιρικό αστρικό σμήνος Μessier 4, ένα από τα 150 τέτοια σμήνη που περιφέρονται γύρω από τον Μίλκι Ουέι. Το Μessier 4 είναι τόσο φωτεινό ώστε διακρίνεται ακόμα και με απλά κιάλια στην κατεύθυνση του αστερισμού του Σκορπιού. Αφότου εξέτασαν ολόκληρο το σμήνος με ένα σχετικά μικρό τηλεσκόπιο των 2,2 μέτρων, οι ερευνητές του Ευρωπαϊκού Νότιου Αστεροσκοπείου (ESO) στη Χιλή χρησιμοποίησαν το VLT για να μελετήσουν μεμονωμένα άστρα. Αναλύοντας το φως στα μήκη κύματος από τα οποία αποτελείται, μπόρεσαν να προσδιορίσουν τη χημική σύσταση και την ηλικία των άστρων. Τα αποτελέσματα προκάλεσαν έκπληξη στους αστρονόμους -το συγκεκριμένο άστρο βρέθηκε να περιέχει μεγάλες ποσότητες λιθίου, ενός στοιχείου που θα έπρεπε να είχε εξαφανιστεί στα δισεκατομμύρια χρόνια από τη γέννηση του άστρου. Όλα τα βαριά στοιχεία στο Σύμπαν, από το οξυγόνο μέχρι το ουράνιο, σχηματίστηκαν από τη σύντηξη ελαφρύτερων στοιχείων στον πυρήνα των πρώτων άστρων. Όταν τα άστρα αυτά έφτασαν στο τέλος της ζωής τους και εξερράγησαν, τα βαριά στοιχεία που περιείχαν σκορπίστηκαν στο Διάστημα και εμπλούτισαν τα δομικά υλικά από τα οποία σχηματίστηκαν οι επόμενες γενιές άστρων. Ως αποτέλεσμα, τα αρχαία άστρα περιέχουν μικρότερες ποσότητες βαρέων στοιχείων σε σχέση με νεότερα αστέρια όπως ο Ήλιος. Οι ερευνητές θα προσπαθήσουν τώρα να εξετάσουν αν το αγέραστο άστρο κατάφερε με κάποιο άγνωστο τρόπο να διατηρήσει το λίθιο που περιείχε, ή αν βρήκε τρόπο να εμπλουτίσει τον εαυτό του απορροφώντας λίθιο από κάποια γειτονική πηγή. Η ανακάλυψη δημοσιεύεται στο Astronomy & Astrophysics και είναι διαθέσιμη στη μορφή προέκδοσης . http://cdsads.u-strasbg.fr/abs/2012A%26A...539A.157M "Θέμα χρόνου η ανακάλυψη εξωγήινης ζωής" κατά τον αστρονόμο Martin Rees. Ο Martin Rees, αστρονόμος και πρώην πρόεδρος της Royal Society σε συνέντευξη του στην εφημερίδα Daily Mail, ανακοίνωσε πως πιστεύει ότι μέσα στα επόμενα 40 χρόνια οι επιστήμονες θα έχουν απαντήσει στο ερώτημα του αν υπάρχει ζωή σε άλλους πλανήτες. Ο Rees πιστεύει πως οι αστροφυσικοί θα μπορούν να δουν και να αναλύσουν εικόνες από μακρινούς πλανήτες εκτός του ηλιακού μας συστήματος μέχρι το 2025. «Στα επόμενα 10 ή 20 χρόνια θα μπορούμε να έχουμε καθαρή εικόνα από άλλους πλανήτες όπως η Γη, σε άλλα ηλιακά συστήματα» δήλωσε στην συνέντευξη του, κάτι που θα μπορούσε να οδηγήσει στην ανακάλυψη ζωής σε κάποιους από αυτούς. «Η αναζήτηση για αποδείξεις ύπαρξης εξωγήινης ζωής θα είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον θέμα» Όταν ερωτήθηκε για τις αλλαγές που θα πρέπει να περιμένουμε από την επιστήμη μέσα στα επόμενα 40 χρόνια, ο Rees απάντησε πως είναι πολύ πιθανό να βρεθούν απαντήσεις σε εξαιρετικά σημαντικά ερωτήματα, όπως αυτά για την προέλευση της ζωής, για το που αυτή υπάρχει και κυρίως, για το αν υπάρχει ζωή σε άλλους πλανήτες. Ο Rees εκτελούσε χρέη Βασιλικού Αστρονόμου στην Βασιλική οικογένεια, προσφέροντας συμβουλές για αστρονομικά θέματα στην Βασίλισσα από το 1995. Οι άνθρωποι (δεν) θα κατορθώσουν να κατανοήσουν το Σύμπαν. Ένας από τους θεωρητικούς φυσικού με τη μεγαλύτερη επιρροή, ο Στίβεν Χόκινς, διατύπωσε στην εποχή του τη θεωρία ότι ο άνθρωπος είναι σε θέση να εξηγήσει το Σύμπαν με τη βοήθεια των επιτευγμάτων της επιστήμης. Την άποψή του για το ζήτημα αυτό εξέφρασε προ ημερών ο Άγγλος κοσμολόγος και αστροφυσικός Μάρτιν Τζον Ριζ, ο οποίος θεωρεί ότι για τον ανθρώπινο πολιτισμό αυτή η πληροφορία ποτέ δεν θα γίνει προσιτή. Ο Άγγλος αστροφυσικός θεωρεί ότι μια σειρά από επιστημονικά αινίγματα βρίσκονται απλώς πέραν των ορίων της ανθρώπινης κατανόησης και ότι για να γίνουν περισσότερα γνωστά ο πολιτισμός μας είναι απαραίτητο να δεχθεί βοήθεια από εξωγήινα όντα.

Tim Berners-Lee: Τα κράτη δεν μπορούν να μπλοκάρουν το Ίντερνετ. Ο Tim Berners-Lee, ο Βρετανός εφευρέτης του Παγκόσμιου Ιστού, τόνισε την Τετάρτη πως οι χώρες που επιχειρούν να αποκλείσουν την πρόσβαση στο ίντερνετ θα πρέπει να εγκαταλείψουν κάθε προσπάθεια. Κι αυτό γιατί η αποκεντρωμένη φύση του διαδικτύου δεν επιτρέπει να γίνει κάτι τέτοιο. Μιλώντας σε εκδήλωση στο Λονδίνο όπου παρουσιάστηκε μία έκθεση αξιολόγησης 61 κρατών για τον τρόπο με τον οποίο αυτές αξιοποιούν το ίντερνετ, ο Berners-Lee δήλωσε πως κανένα απολυταρχικό καθεστώς δεν μπορεί να μπλοκάρει την εισροή ψηφιακής πληροφορίας, καθώς ο παγκόσμιος ιστός δεν έχει έναν «κεντρικό διακόπτη» που να διακόπτει τη λειτουργία του. «Καθώς έχει σχεδιαστεί με τη λογική του αποκεντρωμένου συστήματος», εξήγησε, «τουλάχιστον προς το παρόν δεν υπάρχει κάποια κεντρική “αρτηρία» που να συνδέει οποιοδήποτε κράτος με τα υπόλοιπα, και η οποία να μπορεί επομένως να μπλοκαριστεί». «Για να συμβεί αυτό, θα πρέπει οι χώρες και οι κυβερνήσεις τους να συμφωνήσουν από κοινού και να συνεργαστούν, ώστε το διαδίκτυο να μετατραπεί από αποκεντρωμένο σε ένα κεντρικά ελεγχόμενο σύστημα», πρόσθεσε. «Μία εξέλιξη που, αν ποτέ δρομολογηθεί, θα πρέπει να αντισταθούμε όλοι μας». Η έκθεση αξιολόγησης εκπονήθηκε από το ίδρυμα World Wide Web, στο οποίο ο Berners-Lee, με σκοπό να διαπιστωθεί σε ποιες χώρες το διαδίκτυο έχει μεγαλύτερη διείσδυση και αξιοποιείται πιο αποτελεσματικά. Το ίδρυμα δημιούργησε γι’ αυτόν τον σκοπό τον «δείκτη ίντερνετ», ο οποίος υπολογίζεται με βάση πολλές οικονομικές, πολιτικές και κοινωνικές παραμέτρους πού αφορούν το ίντερνετ, όπως και τον αριθμό των χρηστών ανά κράτος και τον τρόπο χρήσης. Πρώτη στη σχετική λίστα βρέθηκε η Σουηδία, με τις Βρετανία, Καναδά και Φινλανδία να ακολουθούν. Στην τρεις τελευταίες θέσεις κατατάχθηκαν η Μπουρκίνα Φάσο, η Ζιμπάμπουε και η Υεμένη. Εξάλλου, συμπλήρωσε ο Lee, η πρόσβαση στο ίντερνετ αποτελεί ακόμη και σήμερα πολυτέλεια για κάποιες χώρες. Είναι χαρακτηριστικό ότι, παρόλο ο μέσος όρος των χρηστών παγκοσμίως κινείται στο 33%, στην αφρικανική ήπειρο το ποσοστό αυτό είναι μειωμένο στο μισό. Ο πατέρας του Παγκόσμιου Ιστού επισήμανε παράλληλα ότι η ιντερνετική λογοκρισία έχει ανησυχητικές διαστάσεις, καθώς σχεδόν το 30% των χωρών που συμπεριλήφθηκαν στην αξιολόγηση δεν επιτρέπουν στους πολίτες τους να έχουν πρόσβαση σε συγκεκριμένες ιστοσελίδες. Site: http://thewebindex.org/ http://thewebindex.org/data/all/webindex/ Σχόλιο:Η Ελλαδα δεν υπάρχει στον κατάλογο!!!

Στάση μετά από έναν μήνα. Στις 5 Σεπτεμβρίου, έχοντας συμπληρώσει έναν μήνα συνεχούς πορείας μετά την προσεδάφισή του στον κρατήρα Γκέιλ, το Curiosity έχει «παρκάρει» για μερικές ημέρες προκειμένου οι ειδικοί να δοκιμάσουν τη λειτουργία του ρομποτικού βραχίονά του. Σε όλο αυτό το διάστημα το όχημα, κινούμενο με μέγιστη ταχύτητα 4 εκ. το δευτερόλεπτο, έχει διανύσει απόσταση 109 μέτρων από το σημείο της προσεδάφισής του το οποίο ονομάστηκε Ρέι Μπράντμπερι προς τιμήν του διάσημου συγγραφέα επιστημονικής φαντασίας που έφυγε από τη ζωή τον περασμένο Ιούνιο. Μετά τον έλεγχο το Curiosity θα αρχίσει και πάλι να κινείται προς το Γκλένεγκ, το σημείο προορισμού του, το οποίο απέχει ακόμη 191 μέτρα από τη θέση στην οποία βρίσκεται αυτή τη στιγμή. Καθ’ οδόν, όπως έχει ανακοινωθεί, και αν του δοθεί η κατάλληλη ευκαιρία, ίσως «τεστάρει» τον βραχίονά του λαμβάνοντας το πρώτο δείγμα πετρώματος. Με μια γερή... εισπνοή το Curiosity ξεκίνησε αισίως το επιστημονικό σκέλος της αποστολής του. Το ρομποτικό όχημα «ρούφηξε» αέρα από την ατμόσφαιρα του Άρη προσφέροντας ένα πρώτο δείγμα της για χημικές αναλύσεις που θα καθορίσουν τη χημική σύστασή της. Η ανάλυση του αρειανού ατμοσφαιρικού δείγματος θα γίνει από το Sample Analysis at Mars ή σε συντομογραφία SAM, το «πολυόργανο» που έχει αναπτυχθεί από τους ειδικούς της NASA για την αναζήτηση χημικών στοιχείων στον Κόκκινο Πλανήτη. Τα αποτελέσματά της θα ανακοινωθούν την ερχόμενη εβδομάδα. Η δειγματοληψία ατμοσφαιρικού αέρα του Άρη δεν είναι η πρώτη που πραγματοποιείται από εδάφους – οι αποστολές Viking είχαν κατακτήσει αυτή την πρωτιά στη δεκαετία του 1970, αποκαλύπτοντας ότι το βασικό συστατικό του είναι το διοξείδιο του άνθρακα. Το SAM όμως αναμένεται να κάνει πιο «λεπτή» ανάλυση του δείγματος, ανιχνεύοντας διάφορα άλλα συστατικά του ακόμη και αν βρίσκονται σε πολύ μικρές συγκεντρώσεις. Κύριος στόχος των επιστημόνων είναι να διαπιστώσουν αν στον αέρα του Κόκκινου Πλανήτη υπάρχουν ίχνη μεθανίου. Παρατηρήσεις από δορυφόρους και από επίγεια τηλεσκόπια έχουν δώσει ενδείξεις για την παρουσία του συγκεκριμένου αερίου. Οι ειδικοί θεωρούν ότι η ζωή του μεθανίου στην ατμόσφαιρα του Άρη θα πρέπει να είναι σύντομη και επομένως η ύπαρξή του θα πρέπει να σημαίνει ότι εκπέμπεται «φρέσκο» από κάποια πηγή – είτε γεωχημική είτε βιολογική. «Στα καλύτερά του το SAM μπορεί να μετρήσει μεθάνιο σε μέρη ανά τρισεκατομμύριο τη στιγμή που οι συγκεντρώσεις που περιμένουμε με βάση τις παρατηρήσεις θα πρέπει να είναι από δέκα έως μερικές δεκάδες μέρη ανά δισεκατομμύριο» δήλωσε στους δημοσιογράφους η Τζόι Κρισπ, εκ των επιστημονικών υπευθύνων του προγράμματος. «Βρισκόμαστε όμως σε τόσο αρχικό στάδιο στη χρήση του και πρόκειται για ένα τόσο περίπλοκο όργανο ώστε θα μας χρειαστεί χρόνος για να ελέγξουμε τα δεδομένα». Στην φωτογραφία το αριστερό μάτι της κύριας κάμερας του ρομπότ. Δεξιά διακρίνεται μια βούρτσα για το ξεσκόνισμα των υπό εξέταση βράχων.

Κοντά σε μεγάλη ανακάλυψη με πείραμα για την αντι-ύλη. Oι επιστήμονες του CERN μπορεί να βρίσκονται κοντά σε μια μεγάλη ανακάλυψη, που θα τους φέρει πιο κοντά στην κατανόηση της εξέλιξης του Σύμπαντος, καθώς τα ευρήματα από το πείραμα LHCb, που σχετίζονται με την έρευνα για την αντι-ύλη είναι αποσκοπούν στο να εξηγήσουν φαινόμενα που συνέβησαν στα πρώτα λεπτά μετά τη Μεγάλη Έκρηξη. Στο πείραμα LHCb, πραγματοποιούνται συγκρούσεις σωματιδίων με σκοπό τη μελέτη της ασυμμετρίας μεταξύ ύλης και αντιύλης, που παρατηρείται στο Σύμπαν. Καθώς και οι δύο μορφές ύλης είναι εξίσου πιθανές από τη σωματιδιακή φυσική και τη θεωρία της σχετικότητας, το γεγονός πως στο Σύμπαν έχει υπερισχύσει η ύλη έναντι της αντιύλης είναι προς το παρόν ένα μεγάλο μυστήριο. Με το όνομα ύλη και αντιύλη ονομάζουμε τα σωματίδια εκείνα που αντιστοιχούν σε μαθηματικά αποδεκτές λύσεις τις ίδιας εξίσωσης, έχουν την ίδια μάζα αλλά αντίθετες ιδιότητες, όπως για παράδειγμα το ηλεκτρόνιο με το ποζιτρόνιο. Η ύλη με την αντιύλη μάλιστα, όταν έρθουν σε επαφή εξαϋλώνονται, απελευθερώνοντας μεγάλα ποσά ενέργειας. Αν και θα έπρεπε με τη Μεγάλη Έκρηξη να έχουν δημιουργηθεί ίσα ποσά ύλης και αντιύλης, ό,τι βλέπουμε σήμερα στο Σύμπαν, πέρα από τη σκοτεινή ύλη και σκοτεινή ενέργεια για τις οποίες δε γνωρίζουμε τίποτε, είναι ύλη. Το ερώτημα που προκύπτει είναι: «τι έγινε όλη η αντιύλη;». Το LHCb χρησιμοποιεί τον επιταχυντή σωματιδίων LHC του CERN, για να απαντήσει σε αυτή την ερώτηση. Τα σωματίδια που συγκρούονται παράγουν αρκετή ενέργεια για να σχηματιστεί ύλη και αντιύλη, η οποίες αμέσως αποσυντίθενται σε κάποια σωματίδια που ονομάζονται D-μεσόνια, πολύ ελαφρά σωματίδια που περιέχουν μόνο ένα κουάρκ. Μετρώντας αυτά τα σωματίδια, στον LHC μπορούν να διαπιστώσουν πόση αντιύλη παράχθηκε με την κάθε αντίδραση. Έπειτα από μήνες συλλογής δεδομένων, προέκυψε το παράδοξο αποτέλεσμα να εμφανιστούν περισσότερα μεσόνια που αντιστοιχούν σε κανονική ύλη, αντί μεσόνια αντιύλης. Αν και αυτό συμφωνεί με την εικόνα του Σύμπαντος, στο οποίο έχει κυριαρχήσει ολοκληρωτικά η ύλη, δεν συναινεί με αυτό που θα περιμέναμε από τη θεωρία. «Πρόκειται για την πρώτη παρατήρηση που δε συμφωνεί με το Τυπικό Μοντέλο» λέει η Δρ. Tara Shears, ερευνήτρια του CERN. «Δεν υπάρχει τρόπος να το εξηγήσουμε. Το αποκαλούμε νέα φυσική, γιατί δε ξέρουμε τι ακριβώς είναι». Η συγκεκριμένη παρατήρηση δόθηκε στη δημοσιότητα με ακρίβεια 3.5 σίγμα, που αγγίζει το 99.9 τοις εκατό. Αν και για να είναι σίγουρη η ανακάλυψη και να φτάσει την απαιτούμενη ακρίβεια 5-σίγμα θα χρειαστεί ακόμη λίγος καιρός, πρόκειται αναμφίβολα για μία ισχυρή ένδειξη πως θα χρειαστεί μια τροποποίηση στο Τυπικό Μοντέλο, που να εξηγεί επαρκώς αυτή την ευτυχή προτίμηση της Φύσης προς την ύλη, δίχως την οποία το Σύμπαν δεν θα είχε αυτή τη σταθερότητα στην οποία οφείλουμε και την ίδια την ύπαρξή μας.

Ξεκίνησε η κατασκευή του μεγαλύτερου ανιχνευτή νετρίνων στις ΗΠΑ. Έπειτα από χρόνια προετοιμασίας, το πρώτο κομμάτι ενός γιγάντιου ανιχνευτή που θα μελετήσει τα φευγαλέα σωματίδια νετρίνα τοποθετήθηκε την Παρασκευή στη θέση του στο Ας Ρίβερ της Μινεσότα. Ο ανιχνευτής NOvA του εργαστηρίου Fermilab, ο μεγαλύτερος ανιχνευτής νετρίνων στη Βόρειο Αμερική, ίσως επιτρέψει στους φυσικούς να μετρήσουν τη μάζα των θεμελιωδών αυτών σωματιδίων, και θα μελετήσει το κατά πόσο βοήθησαν την ύλη να κυριαρχήσει έναντι της αντιύλης λίγο μετά τη Μεγάλη Έκρηξη που γέννησε το Σύμπαν. Το γιγάντιο μηχάνημα που συναρμολογείται στη Μινεσότα θα μελετήσει την ισχυρότερη δέσμη νετρίνων του κόσμου, η οποία θα εκπέμπεται έναν επιταχυντή του Fermilab κοντά στο Σικάγο και θα περνά μέσα από 810 χιλιόμετρα συμπαγούς βράχου. Τα νετρίνα είναι θεμελιώδη σωματίδια που αλληλεπιδρούν τόσο σπάνια με την ύλη ώστε μπορούν να διαπεράσουν ολόκληρη τη Γη χωρίς να συναντήσουν αντίσταση. Περίπου 65 δισεκατομμύρια νετρίνα που πηγάζουν από τον Ήλιο εκτιμάται ότι περνούν από κάθε τετραγωνικό εδάφους κάθε δευτερόλεπτο. Παρά τον καταιγισμό νετρίνων που δέχεται η Γη, η απροθυμία τους να αλληλεπιδράσουν με την ύλη δημιουργεί σοβαρά εμπόδια στη μελέτη τους. Οι φυσικοί γνωρίζουν ότι υπάρχουν τρία είδη, ή «γεύσεις», νετρίνων. Και τα τρία είδη έχουν μικρή μάζα, η οποία όμως δεν έχει μετρηθεί με ακρίβεια ως σήμερα. Η πιο εντυπωσιακή, όμως, ιδιότητα των νετρίνων είναι ότι μπορούν να μεταπηδούν από τη μία γεύση στην άλλη, ένα φαινόμενο που επίσης δεν έχει εξηγηθεί. Απροσδιόριστη παραμένει και μια άλλη παράμετρος της συμπεριφοράς των νετρίνων, η οποία ονομάζεται «γωνία μείξης θ13». Και η τιμή της γωνίας αυτής έχει μεγάλη σημασία για μια άλλη θεωρία της σύγχρονης φυσικής, τη λεγόμενη παραβίαση φορτίου-ισοτιμίας, η οποία προτάθηκε προκειμένου να εξηγήσει γιατί η κανονική ύλη είναι πολύ περισσότερη από την αντιύλη στο σημερινό Σύμπαν. Το πείραμα NOvA θα μελετήσει αυτές τις παραμέτρους με δύο ανιχνευτές, έναν κοντά στην πηγή της δέσμης νετρίνων, η οποία βρίσκεται έξω από το Σικάγο, και έναν δεύτερο στο τέλος της διαδρομής μέχρι τη Μινεσότα. Η μελέτη της ίδιας δέσμης με δύο ανιχνευτές αναμένεται να προσφέρει στοιχεία για τη μυστηριώδη αλλαγή «γεύσεων». H επιχείρηση της Παρασκευής αφορά την τοποθέτηση του πρώτου από τα 28 τμήματα του δεύτερου ανιχνευτή. Πιθανότατα θα χρειαστούν μέρες μέχρι να φτάσει στην τελική του θέση το εξάρτημα των 190 τόνων, και ο ανιχνευτής δεν θα τεθεί σε λειτουργία πριν από το 2013. Καθένας από τους δύο ανιχνευτές αποτελείται χιλιάδες πλαστικές σφαίρες γεμάτες με ένα υγρό σπινθηρισμού. Στις σπάνιες περιπτώσεις που τα νετρίνα καταδέχονται να αλληλεπιδράσουν με το υγρό, το αποτέλεσμα είναι η παραγωγή φορτισμένων σωματιδίων που γίνονται ορατά ως λάμψεις. Οι λάμψεις αυτές καταγράφονται από οπτικές ίνες που διαβιβάζουν τελικά το σήμα στα ηλεκτρονικά συστήματα του πειράματος. Οι ερευνητές θα πρέπει πάντως να έχουν και την τύχη με το μέρος τους για να συγκεντρώσουν τις πολυπόθητες μετρήσεις που χρειάζονται: στα έξι χρόνια που προγραμματίζεται να λειτουργήσει ο ανιχνευτής αναμένεται να έχουν καταγραφεί μόνο 100 νετρίνα.

Οδοντόβουρτσα για την επισκευή του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού. Ο πολυμήχανος ΜακΓκάιβερ φαίνεται ότι θα έκανε καλή δουλειά ως αστροναύτης: Στη διάρκεια πολύωρων εργασιών στο εξωτερικό του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού, οι αστροναύτες αναγκάστηκαν να χρησιμοποιήσουν μια οδοντόβουρτσα και μια αυτοσχέδια βούρτσα για να επισκευάσουν ένα κρίσιμο σύστημα του συγκροτήματος. Η Αμερικανίδα αστροναύτης Σουνίτα Ουίλιαμς και ο Ιάπωνας συνάδελφός της Ακοχίτο Χοσίντε αναγκάστηκαν να πραγματοποιήσουν νέο διαστημικό περίπατο την Τετάρτη λόγω ενός μπουλονιού που δεν είχε ξεβιδώσει στη διάρκεια της προηγούμενης απόπειρας. Το κολλημένο μπουλόνι εμπόδισε την αντικατάσταση του λεγόμενου «κύριου διακόπτη διαύλων» (MBSU). Στο εξωτερικό του σταθμού υπάρχουν τέσσερα MBSU μέσω των οποίων η ηλεκτρική ενέργεια από τους ηλιακούς συλλέκτες διανέμεται σε όλο το συγκρότημα. Έπειτα από την αποτυχία του προηγούμενου διαστημικού περίπατου την περασμένη εβδομάδα, οι μηχανικοί στο Διαστημικό Κέντρο Τζόνσον του Χιούστον έξυναν το κεφάλι τους προσπαθώντας να βρουν τρόπο να ξεκολλήσει το πεισματάρικο μπουλόνι. Επινόησαν τελικά δύο αυτοσχέδια εργαλεία, μια οδοντόβουρτσα με την οποία απλώθηκε λιπαντικό γύρω από το μπουλόνι, καθώς και μια βούρτσα που κατασκευάστηκε από σύρμα, με την οποία απομακρύνθηκε η σκόνη που εμπόδιζε το ξεβίδωμα. Χάρη στην εφευρετικότητα των μηχανικών στο έδαφος, το πολυεθνικό τροχιακό εργαστήριο δεν αντιμετωπίζει κίνδυνο μπλακάουτ. Οι χώρες της Αφρικής θα ιδρύσουν τη δική τους Διαστημική Υπηρεσία. Οι χώρες της Αφρικής θα ιδρύσουν δική τους Διαστημική Υπηρεσία, ώστε να μην εξαρτώνται από τους αναγνωρισμένους ηγέτες στην κατάκτηση του διαστημικού χώρου. Αυτό το καθήκον έθεσαν ενώπιόν τους οι υπουργοί Επικοινωνιών των χωρών της Αφρικανικής Ένωσης σε συνεδρίαση, η οποία διοργανώθηκε σήμερα στην πρωτεύουσα του Σουδάν το Χαρτούμ. «Η Αφρική πρέπει να έχει τη δική της Διαστημική Υπηρεσία», δήλωσε ο πρόεδρος του Σουδάν Ομάρ αλ-Μπασίρ, ανοίγοντας το διήμερο Φόρουμ. Εκτιμάται ότι η μελλοντική Υπηρεσία AfriSpace σχεδιάζει μια μακροπρόθεσμη διαστημική στρατηγική της Μαύρης ηπείρου και εκπονεί αποστολές για τις χώρες-μέλη.