Δροσος Γεωργιος

Ιαπωνία -Ενα ρομπότ στο Διάστημα. Ενα ρομπότ σαν αυτό της φωτογραφίας θα στείλει στο Διάστημα η διαστημική υπηρεσία της Ιαπωνίας (Jaxa). Ανάμεσα στα καθήκοντα του ανθρωπόμορφου ομιλούντος ρομπότ, που θα σταλεί στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, είναι να παρακολουθεί την αποστολή όσο οι αστροναύτες κοιμούνται, να εξετάζει την υγεία τους και τα επίπεδα του στρες, να επικοινωνεί με τη Γη γράφοντας στο Τwitter και να παρέχει στους αστροναύτες «φροντίδα και συντροφιά». Η Jaxa φιλοδοξεί να έχει εγκαταστήσει το ρομπότ στον σταθμό ως το 2013. Σε γραπτή ανακοίνωσή της, διευκρινίζει ότι το ιαπωνικό «ανθρωποειδές», αποτελεί μέρος μιας ευρύτερης προσπάθειας να κατασκευαστούν και να τελειοποιηθούν ρομπότ, που θα περιποιούνται τους ηλικιωμένους, δεδομένου ότι η Ιαπωνία είναι έθνος γερόντων με ένα από τα μεγαλύτερα προσδόκιμα ζωής στον κόσμο. Μικρές ειδήσεις. Δύο Ρώσοι κοσμοναύτες, στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, ολοκλήρωσαν τον διαστημικό τους περίπατο, μία ώρα νωρίτερα από το αναμενόμενο, όπως ανακοίνωσε το κέντρο ελέγχου της αποστολής. Οι κοσμοναύτες φόρεσαν ρωσικής κατασκευής στολές Orlan-MK, κατά τη διάρκεια διαστημικού περιπάτου τους, την Τετάρτη, η οποία διήρκεσε λίγο λιγότερο από πέντε ώρες (αντί για έξι, που υπολογιζόταν). Ο Dmitry Kondratyev και ο Oleg Skripochka πραγματοποίησαν τον πρώτη τους διαστημικό περίπατο, στις 21 Ιανουαρίου. Κατά τη διάρκεια της αποστολής, οι κοσμοναύτες εγκατέστησαν εξοπλισμό για τα δύο πειράματα έξω από τις μονάδες Zvezda. Στόχος τους είναι η συγκέντρωση δεδομένων για τις σεισμικές προβλέψεις. Οι Ρώσοι και Βρετανοί επιστήμονες θα συνεργάζονται στο σχέδιο «Διπλός Δορυφόρος» Το Ινστιτούτο Φυσικής της Γης της ΡΑΕ και του κολλέγιο του Πανεπιστημίου του Λονδίνου υπόγραψαν συμφωνία, η οποία θα θέσει την απαρχή της συνεργασίας στην εφαρμογή του κοινού σχεδίου «Διπλός Δορυφόρος». Στα πλαίσιά του ως το 2015 σχεδιάζεται να εκτοξευθούν σε τροχιά δύο δορυφόροι – «μικροδορυφόρος» και «νανοδορυφόρος» - για την χρονικά άμεση παρακολούθηση της σεισμικής δραστηριότητας της Γης, ανακοίνωσε ο προφέσορας του Ινστιτούτου Φυσικής της Γης της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών Βιτάλι Τσμίρεφ. Ο εκπρόσωπος του Κολλεγίου του Πανεπιστημίου του Λονδίνου Αλαν Σμίθ τόνισε ότι, «σε περίπτωση επιτυχίας του προγράμματος, θα γίνει δυνατή η δημιουργία νέων μηχανισμών για την πρόγνωση των σεισμών». Για την εκτοξεύση του διαστημικου ρομποτικού φορτηγού «Κέπλερ». http://www.esa.int/esaCP/SEMEVFPT1KG_Greece_0.html

Η Ανδρομέδα αποκαλύπτει τον Γαλαξία μας. Ως σήμερα πιστεύαμε ότι ο γαλαξίας της Ανδρομέδας, ο πιο κοντινός στον δικό μας, αποτελείτο από έναν γιγαντιαίο «λεπτό» δίσκο μέσα στον οποίο βρίσκονταν τα δισεκατομμύρια άστρα του. Ομάδα επιστημόνων που μελετούσε επί πέντε χρόνια τον Γαλαξία της Ανδρομέδας διαπίστωσε ότι ο γαλαξίας αποτελείται τελικά από δύο δίσκους. Ο δεύτερος δίσκος είναι πιο «παχύς» από τον άλλο και περιέχει το 30% των άστρων του Γαλαξία. Οι ερευνητές αναφέρουν ότι στον δεύτερο δίσκο βρίσκονται τα αρχαιότερα άστρα της Ανδρομέδας και ότι η μελέτη του δίσκου θα μας αποκαλύψει σημαντικές πληροφορίες για τη δημιουργία και του δικού μας Γαλαξία. «Ο λεπτός δίσκος της Ανδρομέδας περιέχει τις σπείρες του Γαλαξία στις οποίες δημιουργούνται οι ενεργές περιοχές όπου γεννιούνται συνεχώς άστρα. Στο εσωτερικό του δίσκου, στον πυρήνα του Γαλαξία, πιστεύαμε ότι βρίσκονταν τα πιο παλιά άστρα του. Προηγούμενες παρατηρήσεις σε σπειροειδείς γαλαξίες, όπως η Ανδρομέδα αλλά και ο δικός μας, είχαν δείξει ότι σε πολλές περιπτώσεις οι σπειροειδείς γαλαξίες διαθέτουν δύο δίσκους, έναν λεπτό και έναν παχύ. Ο παχύτερος δίσκος είναι αυτός που δημιουργείται πρώτος στα αρχικά στάδια γέννησης του γαλαξία και έτσι η μελέτη του μπορεί να προσφέρει πολύτιμα στοιχεία για τη γαλαξιακή εξέλιξη» δήλωσε στην «Daily Μail» η Μισέλ Κόλινς, του Πανεπιστημίου του Κέιμπριτζ, η οποία ήταν επικεφαλής της έρευνας. Συνήθως όμως οι παχείς δίσκοι δεν είναι ευδιάκριτοι από τα επίγεια και διαστημικά τηλεσκόπια και γι΄ αυτό ως σήμερα δεν υπήρχαν πολλά στοιχεία. Οι επιστήμονες δεν έχουν καταφέρει ακόμη να μελετήσουν τον παχύ δίσκο του δικού μας Γαλαξία. «Η μελέτη του παχέος δίσκου στην Ανδρομέδα θα μας βοηθήσει να κατανοήσουμε την ανάπτυξη και εξέλιξη των σπειροειδών γαλαξιών,συμπεριλαμβανομένου φυσικά και του δικού μας» αναφέρει ο Μάικλ Ριτς του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας, ο οποίος ήταν επικεφαλής της ομάδας που έκανε τις παρατηρήσεις στο παρατηρητήριο Κeck στη Χαβάη.

Το παρατηρητήριο Herschel είδε λιγότερη σκοτεινή ύλη και περισσότερα άστρα. Το διαστημικό παρατηρητήριο Herschel της ESA έχει ανακαλύψει έναν πληθυσμό γαλαξιών, που σκεπάζονται από ένα πέπλο σκόνης και που δεν χρειάζονται τόσο πολύ σκοτεινή ύλη όπως προηγουμένως νομίζαμε για να συγκεντρωθεί αέριο και να ξεκινήσει ο σχηματισμός των άστρων. Οι γαλαξίες είναι πολύ μακριά και κάθε ένας τους έχει περίπου 300 δισεκατομμύρια φορές τη μάζα του Ήλιου. Το μέγεθος αυτό αποτελεί μια πρόκληση για την τρέχουσα θεωρία, που προβλέπει ότι ένας γαλαξίας πρέπει να είναι δεκαπλάσιας μάζας από αυτήν ή να έχει 5.000 δισεκατομμύρια ηλιακές μάζες, για να είναι σε θέση να σχηματίσει έναν μεγάλο αριθμό άστρων. Το νέο αποτέλεσμα δημοσιεύεται από τον Alexandre Amblard, στο Πανεπιστήμιο Irvine της Καλιφόρνιας. Το μεγαλύτερο ποσοστό από τη μάζα οποιουδήποτε γαλαξία αναμένεται να είναι η σκοτεινή ύλη, μια υποθετική ουσία που δεν έχει ακόμη εντοπιστεί, αλλά που οι αστρονόμοι πιστεύουν ότι πρέπει να υπάρχει για να προσφέρει μια επαρκή βαρύτητα για να αποτρέψει την διάλυση των γαλαξιών καθώς περιστρέφονται. Τα σημερινά μοντέλα της γέννησης των γαλαξιών αρχίζουν με τη συσσώρευση μεγάλων ποσοτήτων σκοτεινής ύλης. Η βαρυτική έλξη της συγκεντρώνει την συνηθισμένη ύλη και δημιουργούνται έτσι τα άστρα. Με την «έκρηξη αστρικής δημιουργίας» σχηματίζονται άστρα με ρυθμούς 100-1000 φορές ταχύτερα από ό,τι γίνεται στον δικό μας Γαλαξία σήμερα. "Το Χέρσελ μας δείχνει ότι δεν χρειαζόμαστε τόσο πολύ σκοτεινή ύλη, όπως νομίζαμε για να ξεκινήσει μια αστρική έκρηξη», λέει ο Asantha Cooray, του ίδιου Πανεπιστημίου. Αυτή η ανακάλυψη έγινε με την ανάλυση των υπέρυθρων εικόνων που λήφθηκαν από το φασματόμετρο SPIRE του Herschel, σε υπέρυθρα μήκη κύματος. Αυτά είναι περίπου 1000 φορές μεγαλύτερα από τα μήκη κύματος που είναι ορατά στο ανθρώπινο μάτι, αλλά μπορούν να αποκαλύψουν τους γαλαξίες που είναι σκεπασμένοι με ένα πέπλο της σκόνης σαν ομίχλη. Υπάρχουν πάρα πολλοί γαλαξίες στις εικόνες του Herschel που οι θέσεις τους επικαλύπτονται δημιουργώντας την “ομίχλη” του κοσμικού υποβάθρου υπέρυθρης ακτινοβολίας, όμως δεν κατανέμονται τυχαία αλλά ακολουθούν το βασικό μοτίβο της σκοτεινής ύλης στο Σύμπαν, και έτσι η ομίχλη έχει ένα διακριτό μοτίβο φωτεινών και σκοτεινών τμημάτων, σαν μπαλώματα. Η ανάλυση της φωτεινότητας στα μπαλώματα των εικόνων του SPIRE έχει δείξει ότι ο ρυθμός σχηματισμού νέων άστρων στους μακρινούς γαλαξίες είναι 3-5 φορές υψηλότερη από αυτή που είχε συναχθεί από τις παρατηρήσεις στο ορατό μήκος κύματος, παρόμοιων και πολύ νεαρών γαλαξιών από το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble αλλά και άλλα τηλεσκόπια. Περαιτέρω αναλύσεις και προσομοιώσεις έχουν δείξει ότι αυτή η μικρότερη μάζα των γαλαξιών είναι ένα πολύ καλό σημείο για τον σχηματισμό των άστρων. Γαλαξίες με μικρότερη μάζα είναι δύσκολο να σχηματίσουν περισσότερο από μια πρώτη γενιά άστρων. Στο άλλο άκρο της κλίμακας, πολύ μεγάλοι γαλαξίες προχωρούν δύσκολα στον σχηματισμό άστρων, διότι το αέριο τους ψύχεται μάλλον αργά, εμποδίζοντάς έτσι την κατάρρευση ώστε να σχηματίσουν την υψηλή πυκνότητα που απαιτείται για την ανάφλεξη στον σχηματισμό των αστεριών. Τα μοντέλα του σχηματισμού των γαλαξιών μπορεί πλέον να προσαρμοστούν ώστε να αντανακλούν τα νέα αυτά αποτελέσματα, ενώ οι αστρονόμοι μπορούν να κάνουν ένα βήμα πιο κοντά στην κατανόηση του πώς δουλεύουν οι γαλαξίες – συμπεριλαμβανομένου και του δικού μας. Οι τρεις εικόνες δείχνουν την κατανομή της σκοτεινής ύλης, η οποία παράγεται από προσομοιώσεις όταν το Σύμπαν ήταν περίπου 3 δισεκατομμυρίων ετών. Η αριστερή εικόνα εμφανίζει την συνεχή κατανομή των σωματιδίων σκοτεινής ύλης που σχηματίζουν ένα δίκτυο φύλλων και ιστών. Η κεντρική παρέχει μια απλοποιημένη άποψη του σύνθετου δικτύου της δομής της σκοτεινής ύλης, ανάλογα με το λεγόμενο μοντέλο του φωτοστέφανου, μια στατιστική προσέγγιση που χρησιμοποιείται για να περιγράψει την κατανομή της σκοτεινής ύλης σε μικρές και μεγάλες κλίμακες. Στην εικόνα αυτή, η άλως της σκοτεινής ύλης αντιστοιχεί στους πυκνότερους κόμβους του κοσμικού ιστού. Το δεξιό τμήμα τονίζει την άλω της σκοτεινής ύλης (εμφανίζεται με κίτρινο χρώμα), που αντιπροσωπεύει τις πλέον αποτελεσματικές τοποθεσίες για τον σχηματισμό των γαλαξιών. Μόνο τα φωτοστέφανα με μάζα πάνω από ένα ορισμένο όριο μπορούν να προκαλέσουν την ανάφλεξη έντονων εκρήξεων σχηματισμού νέων αστέρων.

Υπέρψυχρα άτομα ίσως μπορούν να αποκαλύψουν την σκοτεινή ενέργεια του κενού. Τεκμηριωμένες γνώσεις σχετικά με τη σκοτεινή ενέργεια και την διαστολή του σύμπαντος θα μπορούσαν να προέλθουν για πρώτη φορά από ένα πείραμα, που περιλαμβάνει υπέρψυχρα άτομα. Αυτό πιστεύει μια ομάδα φυσικών στις ΗΠΑ και το Ηνωμένο Βασίλειο με επικεφαλής τον νομπελίστα Martin Perl, και η οποία σχεδιάζει να ρίξει άτομα καισίου σε δύο ατομικά συμβολόμετρα μήκους 1,5 μέτρων. Οι δυνάμεις του σκοτεινού τομέα (του πεδίου της σκοτεινής ενέργειας) πάνω στα άτομα θα οδηγήσει σε μια διαφορά φάσης που η ομάδα ελπίζει να μετρηθεί με τη σύγκριση των αποτελεσμάτων στις δύο συσκευές. Η σκοτεινή ενέργεια είναι το όνομα που δίνεται στην μυστηριώδη ουσία που πιστεύεται ότι προκαλεί την επιταχυνόμενη διαστολή του σύμπαντος, με την άσκηση αρνητικής πίεσης που αντιτίθεται στην έλξη της βαρύτητας. Αλλά αν και η σκοτεινή ενέργεια φαίνεται να αντιπροσωπεύει περίπου το 75% της υλοενέργειας του σύμπαντος, οι επιστήμονες δεν έχουν καμία πραγματική ιδέα το τι είναι αυτή η σκοτεινή ενέργεια. Οι περισσότερες προσπάθειες για την κατανόηση αυτής περιλαμβάνουν παρατηρήσεις των απόμακρων σουπερνοβών και της κοσμικής μικροκυματικής ακτινοβολίας. Όμως ο Perl και οι συνεργάτες του πιστεύουν ότι μπορούμε να συγκεντρώσουμε νέες πληροφορίες σχετικά με τη σκοτεινή ενέργεια, από ένα πείραμα με ατομικά συμβολόμετρα που πραγματοποιείται σε εργαστήριο εδώ στη Γη. Η ομάδα ελπίζει να εντοπίσει τυχόν άγνωστο «σκοτεινό περιεχόμενο του κενού» (DCV), η οποία, όπως υποστηρίζουν, θα μπορούσε να συμπεριφερθεί όπως η σκοτεινή ενέργεια στον κοσμολογικό χρόνο και στις αντίστοιχες αποστάσεις. Το πείραμα, το οποίο περιγράφεται στην διεύθυνση arxiv.org, http://arxiv.org/PS_cache/arxiv/pdf/1101/1101.5626v1.pdf θα πρέπει να οργανωθεί και να λειτουργήσει μέχρι το 2014. Διαφορετικές χωροχρονικές διαδρομές Σύμφωνα με το προσχέδιο του Perl, κάθε ατομικό συμβολόμετρο λειτουργεί με την ρίψη μιας δέσμης ατόμων μέσα σε ένα θάλαμο κενού ύψους 1,5 μέτρων. Ένας παλμός λέιζερ στη συνέχεια πυροδοτεί την δέσμη στην κορυφή του θαλάμου, βάζοντας κάθε άτομο σε μια υπέρθεση δύο κβαντικών καταστάσεων. Ένας δεύτερος παλμός λέιζερ θα χρησιμοποιηθεί για να ανασυνδέσει τα άτομα στο κατώτατο σημείο του θαλάμου, και ακολούθως μετριέται η συμβολή των κυμάτων μεταξύ των δύο διαδρομών, για να μας αποκαλύψει την μετατόπιση φάσης μεταξύ των καταστάσεων που συσσωρεύεται κατά τη διάρκεια της πτώσης. Οι ερευνητές σχεδιάζουν να εκτελέσουν το πείραμα χρησιμοποιώντας δύο πανομοιότυπα συμβολόμετρα, που θα τους επιτρέψει να εξουδετερώσουν την επίδραση του πεδίου βαρύτητας της Γης. Αν δεν υπάρχουν φαινόμενα που να οφείλονται στην DCV (σκοτεινή ενέργεια), οι μετατοπίσεις φάσης που μετρούν οι συσκευές θα είναι οι ίδιες. Ωστόσο, εάν η πυκνότητα του σκοτεινού περιεχομένου του κενού DCV είναι διαφορετική σε κάθε συμβολόμετρο, τότε οι μετατοπίσεις της φάσης θα είναι διαφορετικές. Σύμφωνα με την ομάδα, η ανίχνευση βασίζεται σε δύο παραδοχές. Η πρώτη είναι ότι η DCV ασκεί μια δύναμη στην ύλη κι αυτή δεν είναι βαρυτικής φύσης. Η δεύτερη υπόθεση είναι ότι το πεδίο της DCV έχει μια ανομοιόμορφη χωρική κατανομή. Με άλλα λόγια, τα άτομα στα δύο διαφορετικά συμβολόμετρα θα αισθάνονται λίγο διαφορετικές δυνάμεις, γεγονός που θα οδηγήσει σε μια μικρή μετατόπιση στη σχετική φάση των ατόμων, και η οποία θα μπορούμε να την μετρήσουμε. Δύσκολο να συνδεθεί με τη σκοτεινή ενέργεια Ωστόσο, αυτή η δεύτερη υπόθεση έρχεται σε αντίθεση με το μοντέλο της κοσμολογικής σταθεράς της σκοτεινής ενέργειας, η οποία περιγράφει τη σκοτεινή ενέργεια ως ιδιότητα του κενού χώρου που είναι ίδια παντού μέσα στο σύμπαν. Πράγματι, αν το πείραμα εντόπιζε μέχρι σήμερα άγνωστες δυνάμεις (σχετικές με την σκοτεινή ενέργεια), θα ήταν δύσκολο να συγκριθούν τα αποτελέσματα με άλλες μετρήσεις της σκοτεινής ενέργειας. Οι περισσότερες αναζητήσεις της σκοτεινής ενέργειας (όπως με την ανάλυση του μικροκυματικού υπόβαθρου) γίνονται σε κοσμολογικές κλίμακες χώρου και χρόνου, ενώ εδώ μας ενδιαφέρουν οι διακυμάνσεις της πυκνότητας σκοτεινής ενέργειας σε γήινες κλίμακες, εδώ και τώρα. Δυστυχώς η Κοσμολογία δεν μας λέει τι να περιμένουμε σε αυτές τις κλίμακες. Γι αυτό και ορισμένοι κοσμολόγοι είναι επιφυλακτικοί σχετικά με την ικανότητα του πειράματος να μας πεί κάτι για τη σκοτεινή ενέργεια.. Τα ατομικά συμβολόμετρα είναι μεν μια συναρπαστική τεχνολογική εξέλιξη, που θα αποτελέσει σημαντικό εργαλείο για τη βασική έρευνα φυσική, ωστόσο οι κοσμολόγοι δεν έχουν καμία προσδοκία ότι θα μας αποκαλύψει την αιτία της κοσμικής επιτάχυνσης. Ο Robert Caldwell, κοσμολόγος στο Κολλέγιο Dartmouth, λέει ότι θα ήταν "φανταστικό" αν η ομάδα του Perl ανακάλυπτε κάποια νέα φαινόμενα στο εργαστήριο. Ωστόσο, προειδοποιεί, μπορεί να είναι πολύ δύσκολη η σύνδεση εκ των των υστέρων με την σκοτεινή ενέργεια".

Φίλοι μου,Κοσμοναύτες του Σύμπαντος. Περισσοτερα για την Ηλιακή Καταιγίδα. Το υλικό που εκτινάχθηκε από την ατμόσφαιρα του Ήλιου κινείται προς τη Γη με ταχύτητα 900 χιλιομέτρων το δευτερόλεπτο, δείχνουν τα δεδομένα από το Παρατηρητήριο Ηλιακής Δυναμικής (SDO) της NASA. Η έκλαμψη Κατηγορίας Χ ξέσπασε στις 03.56 ώρα Ελλάδας την Τρίτη, και το σύννεφο πλάσματος που εκτίναξε φτάνει στη Γη την Πέμπτη 17 Φεβρουαρίου. Είχαν προηγηθεί δύο ακόμα εκρήξεις μικρότερης έντασης. Η τελευταία έκρηξη επεκτάθηκε από μια ηλιακή κηλίδα στην Ενεργή Περιοχή 1158 του νότιου ημισφαίριου του Ήλιου, το οποίο παρέμενε πιο ήσυχο το τελευταίο διάστημα σε σχέση με το βόρειο ημισφαίριο του άστρου. Όπως αναφέρει το AFP, η Μετεωρολογική Υπηρεσία της Κίνας ανέφερε την Πέμπτη ότι η γεωμαγνητική καταιγίδα προκάλεσε «απότομες ιονοσφαιρικές διαταραχές» και ακόλουθο μπλακάουτ στις ραδιοεπικοινωνίες βραχέων κυμάτων στο νότιο τμήμα της χώρας. Στη Βρετανία, η Γεωλογική Υπηρεσία (BGS) ανακοίνωσε ότι την Πέμπτη η ηλιακή καταιγίδα θα μπορούσε να φέρει το Βόρειο Σέλας πολύ νοτιότερα από ό,τι συνήθως, ακόμα και μέχρι τη Σκοτία. Αυτού του τύπου τα ηλιακά φαινόμενα προκαλούνται από την αιφνίδια απελευθέρωση μαγνητικής ενέργειας που βρίσκεται αποθηκευμένη στην ατμόσφαιρα του ήλιου. Η NASA ταξινομεί αυτές τις μαγνητικές εκρήξεις στις κατηγορίες A, B, C, M και Χ, με κάθε μια κατηγορία να έχει δεκαπλάσια ισχύ από την προηγούμενη. Το νέο φαινόμενο ανήκει στην ανώτατη και πιο ισχυρή κατηγορία Χ. Σύμφωνα με τους επιστήμονες, πρόκειται για άλλη μια ένδειξη ότι ο ήλιος μας "ξυπνάει" για τα καλά και πάλι μετά από μια πολυετή περίοδο "ησυχίας". Η NASA εκτιμά ότι παρόμοιες εκρήξεις μπορεί να συμβούν και τις επόμενες δύο μέρες. Οι γεωμαγνητικές καταιγίδες διαρκούν συνήθως 24 με 48 ώρες, ορισμένες όμως μπορούν να παραταθούν για αρκετές ημέρες, προειδοποιεί η αμερικανική Εθνική Υπηρεσία Μετεωρολογίας. «Οι ραδιοεπικοινωνίες βραχέων κυμάτων έδαφους-αέρα και θαλάσσης-έδαφους, καθώς και οι ερασιτεχνικές ραδιοεκπομπές, είναι ευάλωτες σε διακοπές στη διάρκεια γεωμαγνητικών καταιγίδων. Τα συστήματα πλοήγησης όπως το GPS επίσης ενδέχεται να επηρεαστούν» εξηγεί η ανακοίνωση. Στο παρελθόν, ανάλογες γεωμαγνητικές καταιγίδες είχαν προκαλέσει σοβαρές διακοπές ηλεκτροδότησης, όπως συνέβη στο Κεμπέκ του Καναδά το Μάρτιο του 1989. Το 2009, έκθεση που συντάχθηκε για λογαριασμό της NASA προειδοποιούσε ότι οι ηλιακές καταιγίδες μπορούν να υπερφορτώσουν τους μετασχηματιστές υψηλής τάσης και να προκαλέσουν βραχυκυκλώματα. Σύμφωνα με την έκθεση, ένα τέτοιο συμβάν θα μπορούσε να κοστίσει στις ΗΠΑ δύο τρισεκατομμύρια δολάρια το πρώτο έτος μετά την καταιγίδα, ενώ για την πλήρη αποκατάσταση των ζημιών θα μπορούσε να χρειαστεί μια δεκαετία.

Με επιτυχία εκτοξεύτηκε το διαστημικό ρομποτικό φορτηγό «Κέπλερ». Εκτοξεύτηκε επιτυχώς το βράδυ της Τετάρτης το Johannes Kepler, το δεύτερο μη επανδρωμένο μεταγωγικό που στέλνει στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος (ESA). Η εκτόξευση μεταδόθηκε ζωντανά online http://www.esa.int/SPECIALS/ATV/SEM7VVLTRJG_0.html από το δικτυακό τόπο της ESA. Η εκτόξευση προγραμματιζόταν αρχικά για την Τρίτη, η διαδικασία όμως σταμάτησε λόγω τεχνικών προβλημάτων μόλις τέσσερα λεπτά πριν από την πυροδότηση. O ευρωπαϊκός πύραυλος Ariane 5 που μεταφέρει το Kepler αναχώρησε τελικά στις 23.50 ώρα Ελλάδας την Τετάρτη. Έχει προγραμματιστεί να πλευρίσει το Διεθνή Διαστημικό Σταθμό σε οκτώ ημέρες. H εκτόξευση πραγματοποιήθηκε από το ευρωπαϊκό διαστημικό κέντρο στο Κουρού της Γαλλικής Γουιάνας, που βρίσκεται στη Νότιο Αμερική κοντά στον ισημερινό. «Όπως και το πρώτο διαστημικό φορτηγό Jules Verne, το οποίο εκτοξεύτηκε το 2008, το Johannes Kepler θα μεταφέρει τρόφιμα, νερό και εξοπλισμό, ενώ οι κινητήρες του θα χρησιμοποιηθούν για τη διόρθωση της τροχιάς του Σταθμού που σταδιακά φθίνει και πλησιάζει προς τη Γη. Το ωφέλιμο φορτίο που μπορεί να μεταφέρει, ωστόσο, είναι σημαντικά μεγαλύτερο (ξεπερνάει τους 5 τόνους)» αναφέρει η νέα πύλη του ESA στα ελληνικά. http://www.esa.int/esaCP/Greece.html Αντίστοιχα μη επανδρωμένα φορτηγά (ATV) για τον ανεφοδιασμό του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού (ISS) έχει αναπτύξει και η Ιαπωνία. Μετά την οριστική απόσυρση των διαστημικών λεωφορείων εντός του 2011, τα πληρώματα θα μεταφέρονται αποκλειστικά με ρωσικά Soyuz. Στο μέλλον, οι αμερικανικές αποστολές ανεφοδιασμού του ISS θα ανατεθούν σε ιδιωτικές εταιρείες, http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1102705 όπως προβλέπει η νέα στρατηγική για τη NASA που παρουσίασε η κυβέρνηση Ομπάμα. ](*,)

Φίλοι μου,Κοσμοναύτες του Σύμπαντος. Ηλιακή καταιγίδα απο έκρηξη στον Ηλιο απειλή για τις τηλεπικοινωνίες. Προχθες Τρίτη, τις πρώτες πρωϊνές ώρες, το διαστημικό παρατηρητήριο Solar Dynamics Observatory που παρακολουθεί τον Ηλιο κατέγραψε την πιο ισχυρή έκρηξη που εχει συμβεί στο μητρικό μας άστρο τα τελευταία χρόνια. Η ηλιακή αυτή καταιγίδα απελευθέρωσε μεγάλες ποσότητας ακτινοβολίας που μέσα σε λίγα λεπτά έφτασαν στην Γη. Παράλληλα παρήγαγε ένα τεράστιο κύμα φορτισμένων σωματιδίων το οποίο κατευθύνεται προς την Γη και συνήθως χρειάζεται πάνω από 24 ώρες για να φθάσει στον πλανήτη μας. Παρόμοια κύματα φορτισμένων σωματιδίων μπορούν να προκαλέσουν σημαντικά προβλήματα λειτουργίας στους τηλεπικοινωνιακούς δορυφόρους αλλά και σε εργοστάσια παραγωγής ενέργειας. Η νέα μεγα-έκρηξη ανήκει στην κατηγορία «X» που αντιστοιχεί στις ηλιακές εκρήξεις μεγαλύτερης ισχύος και συνέβη σε μια περιοχή στο Νότιο Ημισφαίριο του Ήλιου την οποία οι επιστήμονες ονομάζουν «ενεργή περιοχή 1158». Η αμέσως προηγούμενη έκρηξη της ίδιας κατηγορίας είχε σημειωθεί στον Ηλιο τον Δεκέμβριο του 2006. Η χθεσινή μέγα-έκρηξη είναι η πρώτη του νέου κύκλου ηλιακής δραστηριότητας που άρχισε πέρυσι και αναμένεται να κορυφωθεί το 2013. «Υπήρχαν ορισμένες ενδείξεις ότι είναι πιθανό να εκδηλωθεί κάποια ισχυρή έκρηξη αλλά δεν περιμέναμε να είναι τόσο ισχυρή. Πιθανότατα στην διάρκεια των προσεχών μηνών και ετών θα ακολουθήσουν πολλές ακόμη εκρήξεις τέτοιας ισχύος» δήλωσε στον δικτυακό τόπο Space. com ο Φιλ Τσάμπερλεν, μέλος της ομάδας των επιστημόνων που ελέγχει το παρατηρητήριο SDO. Στην φωτογραφία που η NASA έδωσε στην δημοσιότητα μια από τις εικόνες που κατέγραψε το παρατηρητήριο Sοlar Dynamics Obsvervatory στην οποία καταγράφονται εκρήξεις. Στο νότιο ημισφαίριο του Ηλιου διακρίνεται η περιοχή που βρίσκεται σε διέγερση την τελευταία εβδομάδα και εκεί έγινε χθες η πολύ ισχυρή έκρηξη.

Το κοσμοείδωλο του Αριστοτέλη. Ο Αριστοτέλης υπήρξε ίσως ο μεγαλύτερος συστηματικός νους του κόσμου. Φιλοσόφησε επί παντός του επιστητού. Από τη Φυσική μέχρι τη Λογική, την Ηθική και την Πολιτική. Διασώθηκαν μόνο 169 από τις πραγματείες του Αριστοτέλη. Τις αντιλήψεις του για τη Φυσική τις βρίσκουμε στα έργα του: α) Φυσική ακρόασις (Τα Φυσικά), β) Μετά τα Φυσικά, γ) Περί ουρανού, δ) Μετεωρολογικά, ε) Προβλήματα μηχανικής, στ) Περί γεννήσεως και φθοράς και ζ) Μηχανικά. Οι κεντρικές ιδέες της Φιλοσοφίας της φύσεως του Αριστοτέλη μπορούν να συνοψισθούν στα παρακάτω: 1. Το Σύμπαν είναι γεωκεντρικό, πεπερασμένο χωρικά και άπειρο χρονικά (δηλαδή αδημιούργητο). Το κέντρο του Σύμπαντος είναι η ακίνητη Γη. H Σελήνη, οι πλανήτες, ο Ήλιος και οι απλανείς αστέρες βρίσκονται σε ομόκεντρες σφαίρες, οι οποίες περιστρέφονται γύρω από τη Γη. H εξώτατη σφαίρα με τους απλανείς αποτελεί το όριο του Σύμπαντος. Ό,τι υπάρχει μέσα σε αυτή τη σφαίρα αποτελεί το Σύμπαν. Έξω από αυτή τη σφαίρα δεν υπάρχει τίποτε, ούτε κενό ούτε τόπος. Το κενό είναι ανύπαρκτο. H αντίληψη αυτή του Αριστοτέλη ίσως δικαιώνεται από τη Σύγχρονη Φυσική, η οποία θεωρεί ότι τα πεδία έχουν οντολογική υπόσταση. Δεν είναι δηλαδή αφηρημένες μαθηματικές συλλήψεις. O Αριστοτέλης εγκαταλείπει τις απόψεις του δασκάλου του Πλάτωνα για την ύπαρξη του κόσμου των ιδεών, που ως γνωστόν έχει οντολογική υπόσταση. Τα λογικά, επιστημονικά και φιλοσοφικά έργα του Αριστοτέλη σχημάτιζαν τον πυρήνα του προγράμματος σπουδών των ευρωπαϊκών πανεπιστημίων του Μεσαίωνα. Δεν είναι δηλαδή οι ιδέες που έχουμε στο νου μας. Δέχεται, όμως, ο Αριστοτέλης ότι υπάρχει στον άνθρωπο η άυλη ψυχή και ο Θεός, ο οποίος όμως δεν είναι ο δημιουργός της αρχικής ύλης του Σύμπαντος. Με δεδομένη και προϋπάρχουσα την αρχική ύλη, ο Θεός έφτιαξε τον κόσμο (κόσμος = κόσμημα). 2. O Αριστοτέλης βλέπει το Σύμπαν σαν έναν οργανισμό, στον οποίο υπάρχει σκοπιμότητα, όπως και στους έμβιους οργανισμούς. Δεν υπάρχει αιτιοκρατία στον κόσμο του Αριστοτέλη, ούτε τύχη. Στον αντίποδα βρίσκεται το Σύμπαν του Δημόκριτου, το οποίο είναι μία μηχανή που υπακούει αυστηρά στους νόμους της αιτιότητας. Στο Σύμπαν του Δημόκριτου δεν υπάρχει περιθώριο για τύχη ή σκοπιμότητα, είναι άπειρο και χωρικά και χρονικά και κατά συνέπεια αδημιούργητο. Με το Γαλιλαίο και το Νεύτωνα θα επιβληθεί στην επιστήμη το μηχανιστικό αυτό μοντέλο του Δημόκριτου. 3. Κατά τον Αριστοτέλη η ύλη είναι συνεχής, σε αντίθεση με την ατομική θεωρία του Δημόκριτου. Τα υλικά από τα οποία αποτελούνται όλα τα σώματα είναι η γη, ο αέρας, το νερό και το πυρ. O Αριστοτέλης διατηρεί εδώ τις απόψεις του δασκάλου του Πλάτωνα. 4. H κίνηση είναι θεμελιώδης ιδιότητα της ύλης. O Αριστοτέλης υποστήριζε ότι «για να κινηθεί ένα σώμα, πρέπει να δρα σε αυτό δύναμη» και συνδέει τη δύναμη με την ταχύτητα. Κάτι που αρνείται ο Γαλιλαίος και ο Νεύτωνας. O τελευταίος θα συνδέσει τη δύναμη με την επιτάχυνση. O Αριστοτέλης δέχεται την αρχή της αδράνειας για να την αρνηθεί μετά, γιατί δεν πιστεύει ότι υπάρχει κενός χώρος. Γράφει: «Ένα σώμα στο κενό θα ηρεμεί ή θα κινείται ευθύγραμμα και ομαλά, γιατί το κενό δεν συνεπάγεται καμία διαφορά η οποία θα καθόριζε κάποια κατεύθυνση για την κίνηση» (Τα Φυσικά 213b, 215a). Επειδή όμως, κατά τον Αριστοτέλη πάντα, δεν υπάρχει κενό, δεν ισχύει η αρχή της αδράνειας. O Γαλιλαίος δε δέχεται την ύπαρξη του κενού άρα και την αρχή της αδράνειας. 5. Τα φαινόμενα κατά τον Αριστοτέλη δεν μπορούν να περιγραφούν ποσοτικά. Δεν μπορούν να περιγραφούν με μαθηματικές σχέσεις. Αυτό βρίσκεται σε πλήρη αντίθεση με τη Φιλοσοφία του Πλάτωνα. Κατά τον Πλάτωνα, για να εξηγήσουμε τα φαινόμενα δεν πρέπει να τα περιγράφουμε απλώς, αλλά να τα ανάγουμε σε αριθμητικές σχέσεις. Το «σώζειν τα φαινόμενα», δηλαδή η ερμηνεία των φαινομένων, πρέπει να αναχθεί σε ποσοτικές σχέσεις. Αυτό που κάνει δηλαδή η Φυσική από την εποχή του Γαλιλαίου και του Νεύτωνα. Αυτό αποτελεί και το θρίαμβο του Πλάτωνα. 6. O χρόνος στον Αριστοτέλη συνδέεται με την κίνηση. O χρόνος είναι μέτρο της κίνησης και δεν νοείται χωρίς αυτόν. Ενώ όμως οι κινήσεις είναι διαφορετικές, ο χρόνος είναι πάντα ο ίδιος. Έτσι, τελικώς, ο χρόνος κυλά ανεξάρτητα από τις κινήσεις των σωμάτων. O Αριστοτέλης είχε καθιερωθεί τόσο πολύ στη συνείδηση των επιστημόνων και διανοούμενων των μεσαιωνικών χρόνων, ώστε από ένα σημείο και πέρα αποτελούσε ανασχετικό παράγοντα για την πρόοδο της επιστήμης. «Αυτός έφα» έλεγαν οι Αρχαίοι Έλληνες, το ίδιο επαναλάμβαναν αργότερα οι Ευρωπαίοι. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Γαλιλαίος ντρεπόταν (!) να πει ότι η Γη γυρίζει, παρ’ ότι είχε αδιάσειστα επιστημονικά επιχειρήματα γι’ αυτό. Δεν υπήρχε λόγος για έρευνα και μελέτη της φύσης. Όλα τα είχε πει ο Αριστοτέλης! Αυτός είναι μάλλον ο δεύτερος βασικός λόγος της μη προόδου των φυσικών επιστημών κατά το Μεσαίωνα. O κύριος βέβαια λόγος παραμένει ότι στο μεγαλύτερο μέρος της η Δύση ήταν υπό την κατοχή των βαρβάρων και υπό την επήρεια των σκοτεινών θρησκευτικών κύκλων. H Φιλοσοφία του Αριστοτέλη έγινε τόσο αποδεκτή για δύο κύριους λόγους. - Πρώτο, γιατί στηρίζεται και συμφωνεί με την άμεση εμπειρία μας, δηλαδή την εποπτεία. - Δεύτερο, γιατί είναι συμβατή με τη χριστιανική Αποκάλυψη, η οποία είχε κυριαρχήσει στο γνωστό τότε κόσμο. Οι απόψεις του Αριστοτέλη πόρρω απέχουν από τις λαϊκές δοξασίες της εποχής του, περί δωδεκαθέου. Κατηγορήθηκε μάλιστα για αθεΐα και κατέφυγε στη Χαλκίδα, τη γενέτειρα της μητέρας του, όπου πέθανε το 322 π,Χ. Σήμερα ο άνθρωπος, ασφαλώς πιο πλούσιος σε γνώσεις για το Σύμπαν, επιχειρεί μια διαφορετική ανθρωποκεντρική προσέγγιση από τον Αριστοτέλη – ότι ο άνθρωπος δηλαδή είναι στο κέντρο του Σύμπαντος – με την διατύπωση της Ανθρωπικής Αρχής. Η Ανθρωπική Αρχή, επιχειρεί να προσδώσει έναν ιδιαίτερο ρόλο στην παρουσία του Ανθρώπου μέσα στο Σύμπαν. http://www.physics4u.gr/blog/?p=3092 Διαβάστε τρία πολύ καλά άρθρα σχετικά με τον Αριστοτέλη Η λογική στον Αριστοτέλη. http://sciencearchives.wordpress.com/2010/02/09/%ce%ae-%ce%ad/ Από τον Αριστοτέλη στο Νεύτωνα. http://www.physics4u.gr/blog/?p=2240 Το κοσμολογικό μοντέλο του Αριστοτέλη: από την αρχαιότητα στο Μεσαίωνα. http://sciencearchives.wordpress.com/2010/05/08/%cf%8c-%ce%ad-omic/ Στο σχεδιο ο Αριστοτέλης διδάσκει τον Αλέξανδρο.

Ο Γαλαξίας μας ενσωμάτωσε για τελευταία φορά ένα γαλαξία πριν 700 εκατομμύρια χρόνια . Γερμανοί αστρονόμοι πρόσφατα καθόρισαν ότι ο Γαλαξίας μας πιθανότατα ‘καταβρόχθισέ’ έναν κοντινό νάνο γαλαξία πριν περίπου 700 εκατομμύρια χρόνια. Η ανακάλυψη έγινε αφού αυτοί διαπίστωσαν «κατάλοιπα» στον ουρανό από το κοσμικό αυτό φαγοπότι. Πρόσφατα ανακαλύφθηκε ένα ρεύμα άστρων (φωτογραφία ροζ χρώμα), που μπορεί να είναι απομεινάρια από το πιο πρόσφατο γνωστό κοσμικό γεύμα του δικού μας Γαλαξία. Αυτά τα κατάλοιπα βρίσκονται με τη μορφή ενός ρεύματος άστρων. Ορισμένα από αυτά τα αντικείμενα συμπεριφέρονται με έναν ιδιαίτερο τρόπο, που οι ειδικοί λένε ότι δεν είναι σε αρμονία με το πώς πρέπει να ενεργούν, αν προέρχονταν από τον Γαλαξία μας. Από την άλλη πλευρά, οι ιδιότητες και η συμπεριφορά τους θα είχε νόημα αν είχαν σχηματιστεί κάπου αλλού, και στη συνέχεια είχαν ακολουθήσει μια γαλαξιακή συγχώνευση με τον δικό μας Γαλαξία. Τέτοια γεγονότα συμβαίνουν αρκετά συχνά, όταν μεγάλοι γαλαξίες όπως ο δικός μας συγκρουστεί και συγχωνεύσει μικρότερους και πολύ λιγότερο ογκώδεις γείτονες. Εκτός από την εξήγηση ορισμένων πτυχών των πολύ περίεργων άστρων στο Γαλαξία, η νέα ανακάλυψη προσφέρει επιπλέον αξιοπιστία στη θεωρία που λέει ότι οι πιο μεγάλοι γαλαξίες στο Σύμπαν αυξάνουν εντυπωσιακό το μέγεθός τους, με την ανάλωση νάνων γαλαξιών από το περιβάλλον τους. Οι αστρονόμοι υποστηρίζουν ότι, διαφορετικά, είναι πολύ δύσκολο να εξηγήσουμε γιατί αυτά τα αντικείμενα φθάνουν σε εντυπωσιακές διαστάσεις. Οι συγχωνεύσεις επίσης μπορούν να εξηγήσουν γιατί εμφανίζονται κάθε τόσο έντονα επεισόδια αστρικής δημιουργίας. Όταν δύο γαλαξίες συγκρούονται, δεν πέφτουν κατευθείαν ο ένας πάνω στον άλλο. Αντίθετα, κάνουν κύκλο ο ένας γύρω από τον άλλον για εκατομμύρια χρόνια, αλληλεπιδρώντας χαλαρά, προτού η ύλη τους συγχωνευτεί. Καθώς εξελίσσεται αυτή η διαδικασία, οι στάσιμες μάζες αερίου υδρογόνου και κοσμική σκόνη που περιέχουν τα δύο σώματα, ξυπνούν και πάλι οπότε αρχίζουν να σχηματίζονται αστρικά φυτώρια. Με τη σειρά τους, οι δομές αυτές παράγουν τότε μεγάλο αριθμό νέων, μπλε άστρων. Τα αστέρια που οδήγησαν στη νέα μελέτη, καθώς και τις επόμενες ανακαλύψεις, ανακαλύφθηκαν από την ερευνήτρια Mary Williams και τους συνάδελφους της. Η ομάδα βρήκε ένα «ρεύμα» από 15 αστέρια, που είχαν όλα τους παρόμοιες ταχύτητες και χημικές συνθέσεις. Αυτές οι ιδιότητες τα θέτουν αμέσως εκτός από τα υπόλοιπα αστέρια του Γαλαξία, εκ των οποίων τα 250.000 ερευνήθηκαν με το Αυστραλιανό Αστρονομικό Παρατηρητήριο. Οι Γερμανοί ερευνητές λένε ότι αυτό το ρεύμα αστέρων βρίσκεται στον αστερισμό του Υδροχόου. Η Williams δημοσίευσε την ανακάλυψή της στο περιοδικό Astrophysical Journal. Άστρα όπως τα ανωτέρω δείχνουν ότι έχουν ‘φαγωθεί’ από τον Γαλαξία μας, και δεν σχηματίζονται εδώ μέσα. Ωστόσο, η ομάδα παραδέχεται ότι χρειάζεται να βελτιώσει τους υπολογισμούς της, όσον αφορά την ηλικία της συγχώνευσης, γιατί έχει μια αβεβαιότητα + / – 350 εκατομμύρια χρόνια.

Το θέαμα του στρεφόμενου φως μπορεί να μας αποκαλύψει μια περιστρεφόμενη μαύρη τρύπα. Επιστήμονες πρότειναν ένα νέο τρόπο για να εντοπίσουν μια περιστρεφόμενη μαύρη τρύπα.. Η ιδέα τους μπορεί έτσι να μας δώσει την υπογραφή μιας στρεφόμενης μαύρης τρύπας, που όπως λέει και το όνομα της είναι αόρατη. Όχι, δεν μπορείτε να δείτε μια μαύρη τρύπα. Όμως, αυτό που ίσως μπορούμε να δούμε είναι το πώς μια περιστρεφόμενη μαύρη τρύπα κάμπτει τον χωρόχρονο γύρω της, καθώς και το φως γύρω από αυτόν, όπως προβλέπει η γενική σχετικότητα . Οι επιστήμονες λοιπόν ισχυρίζονται, σε μια νέα μελέτη στο περιοδικό Nature Physics, ότι είναι πιο κοντά από ποτέ για να μπορέσουν να δουν αυτό το αποτέλεσμα στις μακρινές μαύρες τρύπες από τη Γη. Τα φωτόνια που εκπέμπονται κοντά σε μια περιστρεφόμενη μαύρη τρύπα συστρέφονται, που στην εικόνα αναπαριστάνονται από την σπειροειδή μορφή δεξιά σαν περιστρεφόμενη σκάλα. Η ανίχνευση αυτού του σχεδίου, λένε οι ερευνητές, θα επιτρέψει στους αστρονόμους να μετρήσουν άμεσα το σπιν μιας μαύρης τρύπας. Οι γαλαξίες πιθανώς έχουν περιστρεφόμενες μαύρες τρύπες στο κέντρο τους, ενώ αυτές οι μαύρες τρύπες έχουν δύο τύπους στροφορμής, εξηγεί ο Bo Thide, μέλος της επιστημονικής ομάδας. Υπάρχει η στροφορμή του σπιν, που είναι κάτι ανάλογο με αυτό που η Γη δημιουργεί, καθώς περιστρέφεται γύρω από τον άξονά της, και υπάρχει η τροχιακή στροφορμή, που είναι ανάλογη με την στροφορμή που οφείλεται στην περιστροφή της Γης γύρω από τον ήλιο. Ο Thide λέει ότι το δεύτερο φαινόμενο – της τροχιακής στροφορμής – στρεβλώνει το φως με έναν τρόπο, και που οι επιστήμονες τον γνωρίζουν οπότε ξέρουν τι να ψάξουν για να το δουν από εδώ. "Γύρω από μια περιστρεφόμενη μαύρη τρύπα, ο χώρος και ο χρόνος συμπεριφέρεται με τέτοιο περίεργο τρόπο, που ο χώρος γίνεται χρόνος και ο χρόνος γίνεται χώρος, και ολόκληρος ο χωροχρόνος που στην πραγματικότητα σύρεται γύρω από τη μαύρη τρύπα, παραμορφώνεται γύρω από αυτήν”, εξήγησε ο Thide . "Αν έχετε εκεί μια πηγή ακτινοβολίας … αυτή θα δίνει την αίσθηση ότι γίνεται συστροφή του χωροχρόνου. Η ακτίνα του φωτός, που ενώ η ίδια μπορεί να νομίζει ότι διαδίδεται σε μια ευθεία γραμμή, αλλά αν την δει κανείς απ ‘έξω, θα δει ότι διαδίδεται κατά μήκος μιας σπείρας. Αυτό μας λέει η σχετικότητα.. Οι φυσικοί ονομάζουν αυτό το φαινόμενο "σύρσιμο του χωροχρονικού πλαίσιου ή στροβιλισμός του χωρόχρονου λόγω περιστροφής ενός μεγάλου αντικειμένου” (το πόσο παρασύρεται δηλαδή ο χωρόχρονος από την περιστροφή του Ήλιου ή μιας μαύρης τρύπας γύρω τους) και το βλέπουν ακόμη και κοντά στον πλανήτη μας. Οι παρατηρήσεις δύο δορυφόρων σε τροχιά γύρω από τη Γη κατά τη διάρκεια των τελευταίων δεκαετιών δείχνουν ότι οι δορυφόροι σύρονται αρκετά μέτρα ετησίως, καθώς το σπιν της Γης ρυμουλκεί (τραβάει) την δομή του χωροχρόνου σε κύκλους.. "Αν μπορείτε να δείτε, ένα τέτοιο μικροσκοπικό φαινόμενο λόγω της μικροσκοπικής μάζας που έχει η Γη σε σχέση με τη μάζα μιας μαύρης τρύπας, τότε πόσο πιο εύκολο θα ήταν να το δούμε γύρω από μια μαύρη τρύπα”, αναφέρει ο Thide.. Η επίδραση αυτή είναι μικρή, κι έτσι δεν είναι σαφές κατά πόσον τα υφιστάμενα τηλεσκόπια θα είναι σε θέση να το καταλάβουν. Αλλά ο Thide είναι έτοιμος να το προσπαθήσει. «Αυτό που είναι νέο και συναρπαστικό είναι η πρόταση ότι το φαινόμενο είναι πραγματικά μετρήσιμο για τη μαύρη τρύπα που βρίσκεται στο κέντρο του Γαλαξία μας," λέει ο Saul Teukolsky του Πανεπιστημίου του Κορνέλ. Ο Thide λέει ότι η ομάδα του θα επανεξετάσει τις παρατηρήσεις με ραδιοτηλεσκόπια της υπερβαρέας μαύρης τρύπας του Γαλαξία μας για να δούμε αν το φαινόμενο της συστροφής του φωτός έχει ήδη εμφανιστεί.

Χθες εγραφα για τη νέα πύλη του ESA στα ελληνικά, http://www.esa.int/esaCP/Greece.html Πιστευω οτι ολοι οι φιλοι του Διαστηματος μπορουν να την εχουν στα αγαπημενα και να ενημερώνονται τακτικα για τα επιτευγματα της. Kαλωσορίσατε! 14 January 2011 Καλώς ήλθατε στον ελληνικό δικτυακό τόπο του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ΕΟΔ). Πρωταρχικός μας στόχος είναι να σας ενημερώνουμε σχετικά με το ευρύ φάσμα δραστηριοτήτων του στον τομέα της διαστημικής έρευνας και τεχνολογίας. Η εξερεύνηση του διαστήματος ήταν πάντα μία αστείρευτη πηγή γνώσης προς όφελος του ανθρώπου, αλλά και των χωρών που συμμετέχουν σε αυτή. Η πρόωθησή της έχει ως αποτέλεσμα την απρόσκοπτη ανάπτυξη των επιστημών και της τεχνολογίας. Στην προσπάθεια αυτή δεν θα μπορούσε να μην συμμετέχει και η Ελλάδα. Με την ένταξη της στον ΕΟΔ το 2005, η Ελλάδα άρχισε να συμμετέχει ισότιμα με τα υπόλοιπα κράτη μέλη στη λήψη αποφάσεων για τη χάραξη διαστημικής πολιτικής. Στις ελληνικές εταιρείες δόθηκε η δυνατότητα συμμετοχής σε ερευνητικά προγράμματα του Οργανισμού, για να αναπτύξουν τεχνογνωσία σε τεχνολογίες αιχμής. Τα πανεπιστήμια και οι ερευνητικοί φορείς της χώρας απέκτησαν πρόσβαση σε διαστημικές αποστολές. Με όσον το δυνατόν απλή γλώσσα, ελπίζουμε να προσφέρουμε πληροφορίες σχετικά με ευρωπαϊκές διαστημικές αποστολές στις οποίες συμμετέχουν έλληνες ερευνητές αναζητώντας απαντήσεις σε θεμελιώδη ερωτήματα για την ιστορία της Γης, του Ηλιακού Συστήματος και του Σύμπαντος. Ο δικτυακός τόπος αυτός θα ανανεώνεται συνεχώς, με την προσθήκη ειδήσεων σχετικά με εφαρμογές που αναπτύσσονται στον τομέα των τηλεπικοινωνιών, της δορυφορικής πλοήγησης και επισκόπησης της Γης και έχουν ιδιαίτερη σημασία για την Ελλάδα. Send this page to a friend

Ο Αποφις σε απόσταση αναπνοής το 2036. O 99942 Αποφις είναι ένας αστεροειδής ο οποίος ανήκει στην οικογένεια ΝΕΟ (Νear Εarth Οbject), δηλαδή ένα διαστημικό αντικείμενο που κινείται στην ευρύτερη διαστημική γειτονιά της Γης. Εντοπίστηκε αρχικά τον Ιούνιο του 2004 και έξι μήνες αργότερα όχι μόνο επιβεβαιώθηκε η ύπαρξή του, αλλά οι πρώτες εκτιμήσεις των ειδικών έδειχναν ότι το 2029 είναι πιθανόν να φτάσει στην περιοχή μας και ίσως να πέσει πάνω στη Σελήνη ή τη Γη. Οι παρατηρήσεις οι οποίες έγιναν τότε έδειξαν ότι οι πιθανότητες να πέσει πάνω στη Γη ο Αποφις το 2029 ήταν εξαιρετικά μικρές και πιο συγκεκριμένα 4 στο 1.000.000. Τώρα όμως ρώσοι επιστήμονες επανέρχονται υποστηρίζοντας ότι η τροχιά του Αποφη είναι τέτοια που μπορεί το 2029 να είναι απίθανο να προσκρούσει στη Γη, αλλά αυτό μπορεί να συμβεί επτά χρόνια αργότερα. Σύμφωνα με επιστήμονες του Πολιτειακού Πανεπιστημίου της Αγίας Πετρούπολης, ο Αποφις θα πλησιάσει πολύ κοντά στη Γη και άρα είναι πιθανόν να μας... επισκεφτεί στις 13 Απριλίου του 2036. Στην ανακοίνωση των ρώσων επιστημόνων αντέδρασαν άμεσα αμερικανοί ερευνητές, οι οποίοι μελετώντας τους υπολογισμούς των συναδέλφων τους ανακοίνωσαν με τη σειρά τους ότι και το πέρασμα του Αποφη το 2036 είναι ουσιαστικά ακίνδυνο, αφού οι πιθανότητες να πέσει στον πλανήτη μας είναι 1 στις 250.000. Από την πρώτη στιγμή που εντοπίστηκε ο αστεροειδής σήμανε συναγερμός και οι δύο μεγαλύτερες διαστημικές υπηρεσίες, ΝΑSΑ και ΕSΑ, αποφάσισαν να οργανώσουν έναν διαγωνισμό στον οποίο οι ενδιαφερόμενοι θα κατέθεταν προτάσεις για μια εξερευνητική αποστολή. Τον διαγωνισμό κέρδισε η βρετανική εταιρεία Αstrium, η μεγαλύτερη ευρωπαϊκή εταιρεία ανάπτυξης διαστημικής τεχνολογίας. Η προτεινόμενη αποστολή ονομάζεται Αpex (Αpophis Εxpendition) και σε περίπτωση που τελικά οι δύο υπηρεσίες αποφασίσουν να την υλοποιήσουν η Αstrium θα κατασκευάσει ένα εξερευνητικό σκάφος που θα ξεκινήσει από τη Γη και θα πλησιάσει τον αστεροειδή. Σύμφωνα με τον αρχικό σχεδιασμό, το σκάφος θα ξεκινήσει το 2013, θα φτάσει στον αστεροειδή το 2014 και θα τον μελετά επί τρία χρόνια στέλνοντας στη Γη πληροφορίες για το μέγεθος, τη σύνθεση, τη θερμοκρασία, την κίνηση και την τροχιά του. Με αυτόν τον τρόπο οι επιστήμονες θα έχουν μια ολοκληρωμένη εικόνα του Αποφη για να διαπιστώσουν αν και τι είδους κίνδυνο κρύβει για εμάς. Εφιαλτικό σενάριο Ο Αποφις έχει διάμετρο 390 μέτρων και σε περίπτωση που πέσει στη Γη οι επιστήμονες εκτιμούν ότι θα απελευθερώσει 100.000 φορές περισσότερη ενέργεια από όση απελευθερώθηκε από την ατομική βόμβα της Χιροσίμας. Παρατηρήθηκε για πρώτη φορά από το παρατηρητήριο Κitt Ρeak Νational Οbservatory της Αριζόνας των ΗΠΑ στις 19 Ιουνίου του 2004. Σύμφωνα με τις μέχρι τώρα παρατηρήσεις ο Αποφις θα περάσει ανάμεσα στη Γη και τη Σελήνη σε απόσταση 36.350 χλμ. από το κέντρο της Γης. Οι ειδικοί όμως επισημαίνουν ότι οι συχνές προσεγγίσεις του αστεροειδούς με τη Γη μπορεί να έχουν αποτέλεσμα τον συγχρονισμό της τροχιάς του με την τροχιά της Γης, αυξάνοντας έτσι την πιθανότητα μελλοντικής σύγκρουσής του με τον πλανήτη μας. Στην αιγυπτιακή μυθολογία ο Αποφις ήταν το αρχαίο πνεύμα του κακού και του ολέθρου που προσπαθούσε αδιάκοπα να βυθίσει τον κόσμο στο αιώνιο σκοτάδι.

H μικρή Ανάφη από τη θέα του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού. Με αφορμή τα εγκαίνια της νέας πύλης του στην ελληνική γλώσσα, ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος παρουσίασε μια φωτογραφία της Ανάφης όπως φαίνεται από το δωμάτιο με την καλύτερη θέα του κόσμου, το πανοραμικό παρατηρητήριο Cupola του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού. To μικρό νησί, με έκταση 38 τετραγωνικά χιλιόμετρα, απαθανατίστηκε στις 22 Ιανουαρίου από τον Ιταλό αστροναύτη Πάολο Νέσπολι, ο οποίος αναρτά όλες τις εντυπωσιακές φωτογραφίες του στο http://www.flickr.com/photos/magisstra Στο επάνω και αριστερά τμήμα της εικόνας διακρίνεται ένα μικρό τμήμα της Σαντορίνης, σε απόσταση 12 ναυτικών μιλίων. Το πορτρέτο εγκαινιάζει τη νέα πύλη του ESA στα ελληνικά, http://www.esa.int/esaCP/Greece.html η οποία προσφέρει ενημερώσεις για τις τρέχουσες αποστολές και δραστηριότητες του οργανισμού, καθώς και ειδικό τμήμα για τη δορυφορική παρακολούθηση των πυρκαγιών στην Ελλάδα. Εγινε το βημα του ανθρώπου στον Αρη. Έπειτα από 257 μέρες κλειδωμένοι σε μια ατσάλινη κάψουλα,οι εθελοντές που προσομοιώνουν την επανδρωμένη αποστολή στον Άρη φόρεσαν τις στολές τους και πάτησαν τη Δευτέρα στο «εξωγήινο» έδαφος, όπου ύψωσαν τις σημαίες της Ρωσίας, της Κίνας και του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος. Οι τρεις πρωτοπόροι -ο Ρώσος Αλεξάντερ Σμολέγιεφσκι, ο Ιταλός Ντιέγκο Ουρμπίνα και ο Κινέζος Ουάνγκ Γιούε- φόρεσαν ρωσικές στολές Orlan, άνοιξαν την αεροστεγή θυρίδα του «σκάφους» και βγήκαν στο πρωτόγνωρο περιβάλλον του Άρη: ένα δωμάτιο στρωμένο με κόκκινη άμμο και βράχια. Στη σύντομη παραμονή τους στον γειτονικό πλανήτη, οι τρεις άνδρες θα συλλέγουν δείγματα και θα προσομοιώνουν επιστημονικά πειράματα. «Όλα τα συστήματα λειτουργούν κανονικά. Το πλήρωμα νιώθει μια χαρά» δήλωσε μετά την «προσεδάφιση» ο Βιτάλι Νταβίντοφ, αναπληρωτής διευθυντής της ρωσικής υπηρεσίας Διαστήματος. Το πείραμα παρακολουθείται από το ρωσικό Κέντρο Ελέγχου Αποστολών στο Κορολιόφ, λίγο έξω από τη Μόσχα. Περισσότερα στην δημοσίευση χθες 14/2/2011. Επιτυχές το ραντεβού της NASA με το κομήτη. Το διαστημόπλοιο Stardust με ταχύτητα 38.600 χλμ/ώρα πλησίασε σε απόσταση 180 χιλιομέτρων από την επιφάνεια του κομήτη Tempel 1, καταφέρνοντας να τραβήξει δεκάδες φωτογραφίες του. Το «ραντεβού» τους έγινε 338 εκατ. χιλιόμετρα μακριά από τη Γη. Το διαστημόπλοιο έφτασε τόσο κοντά στον κομήτη που χτυπήθηκε από ορισμένα σωματίδια σκόνης, χωρίς ωστόσο να υπάρξουν προβλήματα. Θα χρειαστούν μερικές ώρες μέχρι οι εικόνες να αποσταλούν στη Γη. Οι επιστήμονες ενδιαφέρονται ιδιαίτερα να αποκτήσουν εικόνες κομητών καθώς εκτιμούν ότι θα δώσουν πληροφορίες για τη δημιουργία του ήλιου και των πλανητών. Οι κομήτες πιστεύεται ότι περιέχουν παγωμένα αρχαία συστατικά, που χρονολογούνται από τη γέννηση του ηλιακού μας συστήματος, πριν 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια. Το Tempel 1 είχε το 2005 μια άλλη συνάντηση με διαστημικό σκάφος της NASA. Το Deep Impact ωστόσο δεν κατάφερε, τότε να βρεθεί κοντά στον κομήτη καθώς προσέκρουσε σε πέτρα από χαλκό με αποτέλεσμα να συντριβεί ένας κινητήρας του. Περισσοτερα στην δημοσίευση χθες 14/2/2011. Κοσμοναύτες θα βγάλουν φωτογραφίες του ΔΔΣ. Η ΝΑΣΑ πρότεινε στη Διαστημική Υπηρεσία της Ρωσίας (Ρωσκόσμος) να απόσυνδέσει προσωρινά το επανδρωμένο διαστημόπλοιο Σογιούζ από το Διεθνή Διαστημικό Σταθμό για να βγαλούν φωτογραφίες του Σταθμού. Οι ειδικοί θέλουν να αποτυπώσουν μία σπάνια στιγμή όταν με τον Σταθμό θα είναι διασυνδεμένα ταυτόχρονα διαστημόπλοια της Ρωσίας, των ΗΠΑ, της Ευρώπης και της Ιαπωνιας. Η ΝΑΣΑ προτείνει να αποσυνδεθεί το Σογιούζ από τον Σταθμό τις πρώτες μέρες Μαρτίου για να μπορούν οι κοσμοναύτες να βγάλουν φωτογραφίες από το φινιστρίνι.

Το διαστημικό σκάφος Stardust κλείνει το ραντεβού του την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου με τον κομήτη Tempel 1. Κάπου 340.000.000 χιλιόμετρα μακριά μας, πέρα και από την τροχιά του Άρη, το διαστημικό σκάφος Stardust ετοιμάζεται ανήμερα του Αγίου Βαλεντίνου, στις 14 Φεβρουαρίου, να συναντήσει τον κομήτη Tempel 1. Το ραντεβού θα γίνει στην προγραμματισμένη απόσταση των 200 χιλιομέτρων μόλις, για να δει από κοντά τον δεύτερο κομήτη, που έχει διερευνήσει σε τέτοια κοντινή απόσταση από το 1999 που πέταξε για πρώτη φορά. Το Stardust ήδη επισκέφθηκε τον κομήτη Wild 2 το 2004. Σε μια πρωτοφανή συνάντηση – ένας άθλος για την εποχή εκείνη – το διαστημικό σκάφος συνέλεξε σωματίδια σκόνης από τον κομήτη Wild 2 και τα επέστρεψε στη Γη το 2006 με τη ρίψη ενός πακέτου των δειγμάτων πάνω από την έρημο της Γιούτα. Τα δείγματα αυτά εξακολουθούν να παράγουν νέα επιστημονικά ευρήματα σχετικά με τις συνθήκες του πρώιμου Ηλιακού Συστήματος στα αρχέγονα συντρίμμια, όπως τα διαφύλαξαν οι κομήτες και οι αστεροειδείς. Έχοντας ολοκληρώσει εκείνη την αποστολή, η NASA εκπαίδευσε τον διαστημικό κυνηγό των κομητών για ένα νέο στόχο: τον Tempel 1. Θα είναι το δεύτερο ραντεβού για τον Tempel 1. Ο κομήτης είχε δεχθεί επίσκεψη τον Ιούλιο του 2005 από την άλλη διαστημοσυσκευή της NASA, το Deep Impact, που με τη βοήθεια ενός σφυριού χάραξε έναν κρατήρα πάνω στον Tempel 1 για να πάρει μια καλύτερη γεύση της σύνθεσής του. Όμως, το γεγονός εκείνο δημιούργησε τόσα πολλά συντρίμμια, που το Deep Impact τυφλώθηκε ελαφρώς και δεν έκανε καλή παρατήρηση στον κρατήρα που σχηματίστηκε. Όταν το Stardust προσεγγίσει τον κρατήρα Tempel 1, μπορεί να έχει μια σαφέστερη άποψη σε εκείνο τον κρατήρα, την περιοχή της σύγκρουσης. Οι επιστήμονες είναι επίσης ανυπόμονοι να μάθουν πώς ο κομήτης αυτός άλλαξε από τότε πάνω στην τροχιά του. Ο κομήτης Tempel 1 έχει μια περίοδο που διαρκεί λίγο περισσότερο από 5,5 χρόνια. Ο χρόνος για να κάνει μια πλήρη τροχιά γύρω από τον ήλιο, σχεδόν ακριβώς το χρονικό διάστημα που έχει παρέλθει από την επίσκεψη του Deep Impact το 2005. Μερικα ακομα για το Stardust με ελληνική υπογραφη. Ο «εγκέφαλος» που ενορχηστρώνει το όλο ερευνητικό εγχείρημα είναι ένας Έλληνας επιστήμων, ο Θανάσης Οικονόμου, ο οποίος εδώ και χρόνια διαπρέπει στις ΗΠΑ. Το βασικό επιστημονικό όργανο πάνω στο Stardust είναι μια συσκευή καταγραφής και μέτρησης της ροής των σωματιδίων σκόνης του κομήτη, την οποία έχει δημιουργήσει το Ινστιτούτο Ενρίκο Φέρμι, του πανεπιστημίου του Σικάγο, με επικεφαλής τον Θανάση Οικονόμου, ο οποίος, μαζί με την ερευνητική ομάδα του, έχει αναλάβει να συγκρίνει τα νέα στοιχεία για τον «Τέμπελ 1» με αυτά που είχε στείλει προ ετών το Deep Impact. O Οικονόμου ήταν ο «εγκέφαλος» πίσω και από την πρώτη προσέγγιση του Stardust στον κομήτη Wild 2. Ο Θανάσης (Τομ) Οικονόμου γεννήθηκε το 1937 στο χωριό Ζιάκας Γρεβενών και έφυγε από την Ελλάδα το 1948, μαζί με άλλα παιδιά, στο πλαίσιο του εμφυλίου πολέμου. Σπούδασε πυρηνική φυσική στο πανεπιστήμιο Καρόλου στην Πράγα, εργάστηκε αρχικά στο Ινστιτούτο Φυσικής Πλάσματος της τότε Τσεχοσλοβακίας και μετά το 1964 εγκαταστάθηκε στις ΗΠΑ, ως ερευνητής στο Εργαστήριο Αστροφυσικής και Διαστημικής Έρευνας του Πανεπιστημίου του Σικάγο. Από το 1997 μέχρι σήμερα είναι ανώτερος ερευνητής-επιστήμων στο Ινστιτούτο Ενρίκο Φέρμι του ίδιου πανεπιστημίου. Από τη δεκαετία του ΄60, υπό την καθοδήγηση του διάσημου καθηγητή χημείας Αντονι Τούρκεβιτς, έχει ειδικευτεί στην κατασκευή επιστημονικών οργάνων για διαστημικά σκάφη. Μεταξύ άλλων, είχε σχεδιάσει το όργανο (Alpha Proton X-Ray Spectrometer) του ρόβερ Mars Pathfinder, που είχε κάνει με επιτυχία την πρώτη χημική ανάλυση των βράχων του Αρη. Εκτός από την αποστολή Stardust, ο Οικονόμου συνεργάζεται με τη NASA για τις αποστολές εξερεύνησης του Αρη με οχήματα ρόβερ, καθώς για την αποστολή του σκάφους «Cassini» στον Κρόνο. Επίσης εργάζεται για τη δημιουργία του αστεροσκοπείου του Ορλιακα στο νομό Γρεβενών. Το φιλόδοξο πείραμα Mars-500 προσομοιώνει προσεδάφιση στον Άρη. Έξι σκληροτράχηλοι εθελοντές, που ζουν απομονωμένοι σε ένα ρωσικό ινστιτούτο από τον περασμένο Ιούλιο, έφτασαν αισίως στο μέσο του διαπλανητικού ταξιδιού τους και «προσεδαφίστηκαν» στον Άρη. Η αποστολή Mars500, ένα πείραμα του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA), της Ρωσίας και της Κίνας, είχε τεθεί σε «τροχιά» γύρω από τον γειτονικό πλανήτη την 1η Φεβρουαρίου. Τρεις από τους έξι άνδρες παρέμειναν σε τροχιά στο «διαστημόπλοιο» της αποστολής, ενώ οι υπόλοιποι τρεις επιβιβάστηκαν σε ειδικό όχημα και το Σάββατο προσεδαφίστηκαν εικονικά στον Κόκκινο Πλανήτη. Τη Δευτέρα, οι τρεις πρωτοπόροι εξερευνητές -ο Ρώσος Αλεξάντερ Σμολέγιεφσκι, ο Ιταλός Ντιέγκο Ουρμπίνα και ο Κινέζος Ουάνγκ Γιούε- θα φορέσουν ρωσικές στολές Orlan, θα ανοίξουν την αεροστεγή θυρίδα και θα πατήσουν πόδι στο «εξωγήινο» έδαφος. Έπειτα από μερικές μέρες εξερεύνησης σε έναν θάλαμο στρωμένο με κόκκινη άμμο και βράχια, οι τρεις εικονικοί αστροναύτες θα επιστρέψουν στο διαστημικό σκάφος τους στις 27 Φεβρουαρίου. Η επιστροφή στη Γη προγραμματίζεται για το Νοέμβριο, έπειτα από 520 ημέρες απομόνωσης στο Ινστιτούτο Βιοϊατρικών Προβλημάτων έξω από τη Μόσχα. Όλο αυτό το διάστημα, τα μέλη του πληρώματος από την Ευρώπη, τη Ρωσία και την Κίνα (μηχανικοί, γιατροί και ένας φυσικός) ζουν μέσα στο σφραγισμένο ομοίωμα ενός σκάφους χωρίς παράθυρα, χωρισμένο σε τέσσερις επιμέρους χώρους, με συνολικό εμβαδό λιγότερο από 80 τετραγωνικά μέτρα. Το πλήρωμα έχει επαφή με τον έξω κόσμο μόνο μέσω ραδιοζεύξης, η οποία καθυστερεί έως και 20 λεπτά, το χρόνο που χρειάζεται το σήμα για να διανύσει την απόσταση από τη Γη στον Άρη. Οι διαπλανητικοί «αστροναύτες» επιτρέπεται να κάνουν ντους μόνο μια φορά την εβδομάδα, και τρέφονται αποκλειστικά με ειδικά συσκευασμένα τρόφιμα. Όταν τελικά επιστρέψουν στο μητρικό τους πλανήτη, θα αποζημιωθούν για την ταλαιπωρία τους με περίπου 97.000 δολάρια έκαστος. Τα δεδομένα που θα συγκεντρωθούν από το πείραμα είναι πάντως ανεκτίμητα: Το Mars500 σχεδιάστηκε να εξετάσει τις τεχνικές δυσκολίες και την ψυχολογική επιβάρυνση του πληρώματος που θα προέκυπταν στο αντίστοιχο πραγματικό ταξίδι. «Φυσικά, στη διάρκεια μιας αληθινής αποστολής στον Άρη, θα υπήρχαν επιπλέον προκλήσεις, όπως για παράδειγμα η βαρύτητα και το πρόβλημα της [κοσμικής] ακτινοβολίας» επισήμανε η Τζένιφερ Γκο-Αν, υπεύθυνη της προσομοίωσης στoν ESA. Η NASA δεν έχει καταλήξει σε χρονοδιάγραμμα για την πρώτη επανδρωμένη αποστολή σε άλλο πλανήτη, το ταξίδι πάντως θα μπορούσε να ξεκινήσει κάποια στιγμή τη δεκαετία του 2040. Όσον αφορά τη Ρωσία, τα σχέδια προβλέπουν αναχώρηση σε περίπου 20 με 30 χρόνια, πιθανώς σε συνεργασία με τον ESA και τη NASA. Περισσότερα και στην δημοσίευση 24/1/2011-Σελ.36. Back to basics:Orion, o διάδοχος του Space Shuttle θυμίζει τις κάψουλες της δεκαετίας του '60. Το νέο διαστημικό σκάφος Orion το οποίο πρόκειται να αντικαταστήσει το Space Shuttle πριν αυτό εκτελέσει την τελευταία αποστολή του στα μέσα του 2011 παραδόθηκε από τις εγκαταστάσεις της NASA στην Lockheed Martin στο Ντένβερ του Κολοράντο όπου και θα πραγματοποιήσει σειρά δοκιμών προσομοίωσης των συνθηκών που επικρατούν στο διάστημα. Η συγκεκριμένη κάψουλα γνωστή ως Επίγειο Όχημα Δοκιμών (GTA) πρόκειται να αφιχθεί στο Ντένβερ στις 14 Φεβρουαρίου. Σύμφωνα με τη NASA η κάψουλα Orion όταν θα εισέλθει σε υπηρεσία θα μπορεί να πραγματοποιεί σειρά αποστολών τόσο σε χαμηλή τροχιά LEO (Low Earth Orbit) όσο και στη Σελήνη, σε αστεροειδείς αλλά και στον Άρη. Η όλη σχεδίαση πάντως δεν παραπέμπει σε κάποιο τεχνολογικό άλμα, παρόμοιο με αυτό που αντιπροσώπευσε το Space Shuttle στις αρχές της δεκαετίας του ΄80, αλλά μάλλον κινείται ακόμη πιο πίσω στην κλασική συνταγή των δεκαετιών ’60 και ΄70 με το σύστημα πυραυλικού φορέα και διαστημικής κάψουλας. Κατά τον ίδιο τρόπο, το Orion πρακτικά αποτελεί μια «αναβαθμισμένη» έκδοση της κάψουλας του προγράμματος Απόλλων, με το οποίο η NASA πήγε στη Σελήνη, μεγαλύτερη όμως σε διαστάσεις και φυσικά με το πλήθος των ηλεκτρονικών μέσων που η τεχνολογία ανέπτυξε στο χρονικό διάστημα που μεσολάβησε. Η πρώτη μη επανδρωμένη πτήση του Orion προγραμματίζεται για το 2013 ενώ το 2016 η NASA ευελπιστεί πως θα πραγματοποιηθεί η πρώτη επανδρωμένη αποστολή του. Υπενθυμίζεται πως από το 2011 μέχρι και το 2016 –και αυτό στην καλύτερη περίπτωση εάν το χρονοδιάγραμμα του Orion τηρηθεί- οι ΗΠΑ δε θα διαθέτουν άλλο μέσο επανδρωμένων αποστολών σε τροχιά και ειδικότερα στον ISS πλην του ρωσικού Soyuz! Ο φορέας του συστήματος ήταν προγραμματισμένο να είναι ένας νέας σχεδίασης πύραυλος ο πανίσχυρος Ares I, το πρόγραμμα όμως εγκαταλείφθηκε και έτσι η NASA προσανατολίζεται σε κάποια μετατροπή του προωθητικού συστήματος του υπάρχοντος Space Shuttle ή στον πυραυλικό φορέα Delta IV.

Μικρές ειδήσεις. Το ύψος της τροχιάς του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού ISS, αυξήθηκε κατά 900 μέτρα ανακοίνωσε το ρωσικό διαστημικό κεντρο ελέγχου. Η διόρθωση αυτή στην τροχιά έγινε για να δημιουργηθούν οι βέλτιστες συνθήκες πρόσδεσης του ISS με το διαστημικό σκάφος Soyuz το οποίο πρόκειται να συνδεθεί για να πάρει πίσω στη Γη τους Ρώσους κοσμοναύτες Alexander Kaleri, Oleg Skripochka Dmitry Kondratyev που βρίσκονται σήμερα στον διαστημικό σταθμό. Το ταξίδι της επιστροφής έχει καθοριστεί για τις 16 Μαρτίου. Η Ρωσία σχεδιάζει την περίοδο ως το 2023 να εκτοξεύσει εξερευνητικούς Σταθμούς σε όλους τους πλησιέστερους από τη Γη πλανήτες του Ηλιακού Συστήματος. Το Ομοσπονδιακό διαστημικό πρόγραμμα προβλέπει άμεση έναρξη των εργασιών εξερεύνησης της Αφροδίτης, του ΄Αρη, του Ερμή και του Δία, καθώς επίσης και τη συνέχιση του σχεδίου Luna-Resource για την κατασκευή διαστημικής συσκευής με το σεληνιακό όχημα Λουνοχόντ. Εκτός απ’ αυτό οι επιστήμονες θα καταπιαστούν με πιο βαθιά μελέτη της Σελήνης και του Φόβου, δορυφόρου του ΄Αρη, και με την υλοποίηση περίπου 15 σχεδίων στον τομέα των αστροφυσικών εξερευνήσεων. Μετά την αποπεράτωση της εκμετάλλευσης του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού δεν είναι σκόπιμη η κατασκευή παρόμοιων ογκωδών εγκαστάσεων στο Διάστημα. Ετσι δήλωσε σήμερα στους δημοσιογράφους ο Λεβ Ζελιόνι, διευθυντής του Ινστιτουτου Διαστημικών Εξερευνήσεων της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών. Ο ΔΔΣ θα πρέπει να αντικατασταθεί από πιο συμπαγείς με υψηλό επιπεδο αυτοματοποίησης εγκαταστάσεις, που δεν θα απαιτούν από τους κοσμοναύτες εντατική δουλιά για την διατήρηση της εργασιακής τους ικανότητας»,- είπε ο Λεβ Ζελιόνι στο πλαίσιο των συζητήσεων στρογγυλής τραπέζης για τα προβλήματα της διαστημικής. Η ιδέα της κατασκευής του ΔΔΣ, όπως είπε, «είχε περισσότερο πολιτικό, παρά επιστημονικό χαρακτήρα».

Ο «αποθηκευτικός χώρος» της ανθρωπότητας υπολογίστηκε με νούμερα. Οι επιστήμονες προχώρησαν σε έναν υπολογισμό της συνολικής τεχνολογικής ικανότητας του κόσμου, δηλαδή πόσες πληροφορίες είναι σε θέση να αποθηκεύσει και να επεξεργαστεί η ανθρωπότητα. Συνολικά, εκτιμάται ότι, αν ληφθούν υπόψη τόσο οι ψηφιακές όσο και οι αναλογικές συσκευές (όσες έχουν απομείνει), ο πλανήτης μας μπορεί να έχει σήμερα στη διάθεσή του γύρω στα 600 exabytes πληροφοριών, δηλαδή 600 δισεκατομμύρια Gigabytes. Η παγκόσμια αποθηκευτική ικανότητα διπλασιάζεται κάθε τρία χρόνια περίπου. Το 2007 (τελευταία χρονιά που μελέτησαν οι ερευνητές) υπήρχαν τουλάχιστον 295 exabytes πληροφοριών ή 295 δισεκατομμύρια Gigabytes (σε bytes, ο αριθμός 295 ακολουθούμενος από 20 μηδενικά), μια ποσότητα που ισοδυναμούσε με 61 CD-ROMs ανά κάτοικο του πλανήτη μας. Αν έμπαιναν το ένα πάνω στο άλλο, αυτά τα περίπου 404 δισεκατομμύρια CD-ROMs θα κάλυπταν την απόσταση Γης- Σελήνης και θα έφταναν πολύ πέρα από το φεγγάρι. Αν, πάλι, οι πληροφορίες αυτές βρίσκονταν σε βιβλία, θα κάλυπταν όλες τις ΗΠΑ ή την Κίνα με 13 στοίβες βιβλίων, την μια πάνω στην άλλη. Ο αριθμός των 295 exabytes εκτιμάται ότι είναι 315 μεγαλύτερος από όλους τους κόκκους άμμου στις παραλίες της Γης, αλλά παρόλα αυτά είναι μόλις το 0,33% των πληροφοριών που είναι αποθηκευμένες στα μόρια του DNA ενός ανθρώπου. Εκτιμάται όμως, ότι μέχρι το τέλος του 21ου αιώνα, η αποθηκευτική και επεξεργαστική ισχύς της ανθρωπότητας θα «ισοφαρίσει» αυτήν του ανθρώπινου γενετικού κώδικα (DNA). Ο υπολογισμός έγινε ερευνητές με επικεφαλής τον Μάρτιν Χίλμπερτ της Σχολής Επικοινωνιών του πανεπιστημίου της Νότιας Καρολίνα και η σχετική μελέτη δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό «Science». Σύμφωνα με τον Χίλμπερτ, το 2002 θα μπορούσε να θεωρηθεί η αρχή της «ψηφιακής εποχής», επειδή τότε για πρώτη φορά η συνολική ψηφιακή αποθηκευτική ικανότητα της ανθρωπότητας ξεπέρασε την αναλογική. Το 2007, μέσα σε μια μόνο πενταετία, το 94% της παγκόσμιας μνήμης βρισκόταν πλέον σε ψηφιακή μορφή και σήμερα πια, θεωρείται ότι ουσιαστικά έχει ολοκληρωθεί η μετάβαση στην ψηφιακή εποχή, καθώς είναι μηδαμινό το ποσοστό πληροφοριών που είναι αποθηκευμένες ακόμα σε αναλογικά και όχι σε ψηφιακά μέσα. Πάντως, σύμφωνα με τους ερευνητές, «μακροπρόθεσμα, οι αναλογικές τεχνολογίες δε θα εξαφανιστούν, αλλά θα συνεχίσουν να υπάρχουν, ως μέρος της ιστορικής κληρονομιάς μας, αλλά και ως χόμπι για μερικούς τεχνικούς. Σε μερικά μέρη του κόσμου, πάντως, θα παίξουν σημαντικό ρόλο για ακόμη πολλά χρόνια, αν και ούτε εκεί δε θα αποτελούν το βασικό εργαλείο». Το 2007, η ανθρωπότητα μετέδωσε μέσω τηλεοπτικών σημάτων και GPS 1,9 zettabytes πληροφοριών (ισοδυναμούν με 1,9 δισεκατομμύρια terabytes), μια ποσότητα πληροφοριών για κάθε άνθρωπο ισοδύναμη με το να διαβάζει 174 εφημερίδες κάθε μέρα. Την ίδια χρονιά, μέσω των διαδραστικών τεχνολογιών (όπως η κινητή τηλεφωνία), η ανθρωπότητα διακίνησε 65 exabytes πληροφοριών, ενώ οι υπολογιστές του πλανήτη έκαναν 6,4 Χ 1018 (ο αριθμός 1 ακολουθούμενος από 18 μηδενικά) υπολογισμούς ανά δευτερόλεπτο. Αν αυτοί οι υπολογισμοί είχαν γίνει με το χέρι, θα χρειαζόταν 2.200 φορές περισσότερος χρόνος από την ηλικία του σύμπαντος μετά το «Μπιγκ Μπανγκ» (που έγινε πριν περίπου 13,5 δισεκατομμύρια χρόνια). Στη διάρκεια της εικοσαετίας 1986-2007, η παγκόσμια υπολογιστική ισχύς αυξανόταν με μέσο ετήσιο ρυθμό 58%, δέκα φορές πιο γρήγορα από το ΑΕΠ των ΗΠΑ. Αντίστοιχα, ο μέσος ετήσιος ρυθμός μεγέθυνσης των τηλεπικοινωνιών ήταν 28% και της ικανότητας αποθήκευσης πληροφοριών 23%. «Όσο εντυπωσιακοί και αν φαίνονται αυτοί οι αριθμοί, στην πραγματικότητα είναι ασήμαντοι μπροστά στην τάξη μεγέθους, με την οποία η φύση διαχειρίζεται τις πληροφορίες. Σε σχέση με την φύση, δεν είμαστε παρά ταπεινοί μαθητευόμενοι. Όμως, ενώ ο φυσικός κόσμος είναι ασύλληπτος στο μέγεθός του, παραμένει σχετικά σταθερός. Αντίθετα, οι τεχνολογικές ικανότητες επεξεργασίας πληροφοριών της ανθρωπότητας αυξάνονται με εκθετικό ρυθμό», επεσήμανε ο Χίλμπερτ σε συνέντευξή του στο αμερικανικό επιστημονικό περιοδικό «Scientific American». Τι θα γίνει οταν ερθουν καποια στιγμη και οι κβαντικοί υπολογιστές.

Ισχυρό σήμα ραδιοσυχνοτήτων προβληματίζει τους επιστήμονες του SETI. Ένα ισχυρό σήμα που ελήφθη από ραδιοτηλεσκόπιο του οργανισμού για την έρευνα εξωγήινης νοημοσύνης (SETI) προβληματίζει τους επιστήμονες για την προέλευσή του και την ταυτότητά του. Η μακριά γραμμή που φαίνεται δείχνει το σήμα που έλαβαν ένα από τα ραδιοτηλεσκόπια του SETI και αρκετές ομάδες εργασίας –συμπεριλαμβανομένων και εθελοντών από το ερ- το παρών χρονικό διάστημα ασχολούνται με τόσο με την αποκωδικοποίηση του σήματος όσο και την ταυτοποίησή του. Μια υπόθεση είναι πως το σήμα τελικά δεν προέρχεται από το διάστημα αντίθετα αποτελεί ένα συνδυασμό από σήμα δορυφόρου GPS και μια από πηγή στο έδαφος που όμως δεν έχει σταθεί δυνατό να εξακριβωθεί. Παρόλα αυτά το συγκεκριμένο σήμα ακόμη θεωρείται ως άγνωστο, όπως είναι και άγνωστο επίσης εάν εξακριβωθεί ποτέ η προέλευσή του ή το περιέχει. Στη δεύτερη εικόνα εικονίζεται το σήμα όπως ελήφθη από το ραδιοτηλεσκόπιο. Στον κάθετο άξονα απεικονίζεται η ώρα και στον οριζόντιο η συχνότητα της λήψης. Μυθολογία και γεωγραφία στον νυχτερινό ουρανό. Τι είναι οι αστερισμοί; Τι θα προκύψει αν ενώσουμε μερικά αστέρια μεταξύ τους; Ας οπλιστούμε με ένα φανταστικό τηλεσκόπιο και ας ταξιδέψουμε στη μυθολογία του διαστήματος. Μικρή και Μεγάλη Αρκτος, Πήγασος, Ωρίων, Κασσιόπη και ακόμα 83 αστερισμοί που στολίζουν τον ουράνιο θόλο εντοπίστηκαν από τους κατοίκους της αρχαίας Μεσοποταμίας και στη συνέχεια υιοθετήθηκαν στη μυθολογία των αρχαίων Ελλήνων. Στο εκπαιδευτικό πρόγραμμα του Κέντρου Πολιτισμού «Ελληνικός Κόσμος» τα παιδιά θα ανακαλύψουν τα βασικά χαρακτηριστικά γνωρίσματα των αστερισμών καθώς και τη μυθοπλασία που τους περιβάλλει και στη συνέχεια θα συνθέσουν και θα αναπαραγάγουν τις διατάξεις αστερισμών χρησιμοποιώντας διάφορα υλικά. Μόνο στις 22/2, Πειραιώς 254, Ταύρος. Δηλώσεις συμμετοχής στο 212 254 0618. Αξίζει για ολους τους μικρούς μας φίλους.

Επιταχυντής σωματιδίων σε ένα τσιπ. Ξεχάστε τον γιγάντιο Επιταχυντή Αδρονίων εξ αιτίας ενός επιταχυντή σωματιδίων πάνω σε ένα τσιπ. Βεβαίως δεν μπορεί να φτάσει τις ενέργειες που παράγονται στον LHC ή το Tevatron, αλλά αυτό το επίτευγμα εξακολουθεί να είναι αρκετά εντυπωσιακό. Μηχανικοί σε ένα συνέδριο πάνω σε μικρο-ηλεκτρομηχανικά συστήματα αποκάλυψαν μια μικροσκοπική συσκευή κύκλοτρο, το οποίο μπορεί να επιταχύνει τα ιόντα αργού σε ένα τσιπ 5 χιλιοστών μόνο. Τα ιόντα έχουν ενέργεια 1,5 keV και μπορούν να κερδίσουν άλλα 30 eV όταν κάνουν μια στροφή 90 μοιρών, όπως εξηγούν οι επιστήμονες. Αυτή η ενέργεια βεβαίως είναι ψίχουλα σε σχέση με τα 3,5 ΤeV που παρατηρούνται σήμερα στον επιταχυντή LHC, αλλά πάρτε υπόψη σας ότι αυτό το τσιπ είναι πολλές τάξεις μεγέθους μικρότερο από τον όγκο του LHC. Αντίθετα από άλλους επιταχυντές, η συσκευή αυτή προσπερνάει μαγνήτες και αντί να χρησιμοποιεί ένα ηλεκτρικό πεδίο για την επιτάχυνση των σωματιδίων, κατευθύνει τα σωματίδια μέσα από ένα ζεύγος ηλεκτροδίων. Ο στόχος είναι αυτός ο επιταχυντής μεγέθους μιας βαλίτσας να μπορεί να παράγει 1 MeV, ενέργεια αρκετά ισχυρή για ένα ευρύ φάσμα χρήσεων, σύμφωνα με τους δημιουργούς του τσιπ στο πανεπιστήμιο του Cornell. Μια τέτοια συσκευή θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για να φτιαχτούν μικρότερα μικροσκόπια σάρωσης ηλεκτρονίων ή φορητά όπλα ακτίνων για την καταπολέμηση του καρκίνου, αντί την εγκατάσταση μεγάλων επιταχυντών σωματιδίων μέσα σε νοσοκομεία, για παράδειγμα: "Σκεφτείτε ένα νυστέρι με μια δέσμη πρωτονίων να βγαίνει από αυτό", δήλωσε ο Amit Lal, που εργάστηκε μαζί με τον κατασκευαστή του τσιπ Yue Shi. Όμως, παραμένουν λίγα εμπόδια, όπως να βρεθεί ένας πιο αποτελεσματικός τρόπος για να συλληφθούν τα ιόντα από την ακτίνα πλάτους 75 μικρόμετρα. Πολλά από τα ιόντα χάνονται σε αυτή την μετάβαση, λέει ο Shi. Αλλά η συσκευή τουλάχιστον αποδεικνύει ότι δεν χρειάζεστε τεράστιους μαγνήτες σε θερμοκρασίες κοντά στο απόλυτο μηδέν, όπως και τεράστιοι υπόγειοι χώροι για την επιτάχυνση κάποιου σωματιδίου

Νανοφύλλα πάχους ενός ατόμου φέρνουν μια νέα εποχή. Πρώτα ήρθε το γραφένιο, μια εξωτική μορφή του άνθρακα που έχει τη μορφή φύλλων, πάχους ενός μόνο ατόμου. Τώρα, Αμερικανοί ερευνητές ανακοινώνουν ότι δημιούργησαν δισδιάστατα φύλλα από μια πληθώρα άλλων υλικών, κατάλληλα μεταξύ άλλων για ηλεκτρονικά κυκλώματα και σούπερ μπαταρίες. «Λόγω των εξαιρετικών ηλεκτρονικών ιδιοτήτων του, το γραφένιο τραβά όλη την προσοχή. Στην πραγματικότητα όμως υπάρχουν εκατοντάδες άλλα υλικά με στρωματική δομή που θα μας επέτρεπαν να δημιουργήσουμε νέες τεχνολογίες» δήλωσε η ρωσίδα Valeria Nicolosi του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης. Η ομάδα της έφτιαξε «νανοφύλλα» πάχους ενός ατόμου, κατασκευασμένα από υλικά που σχηματίζουν τείνουν να διατάσσονται σε στρώματα, όπως το νιτρίδιο του βορίου, το διθειούχο μολυβδένιο και το τελλουριούχο βισμούθιο. Οι επιστήμονες, εξηγεί η Nicolosi, προσπαθούν εδώ και δεκαετίες να δημιουργήσουν μονοατομικά φύλλα από αυτά τα υλικά, καθώς η διάταξη αυτή αποκαλύπτει τις ασυνήθιστες ηλεκτρικές και θερμοηλεκτρικές τους ιδιότητες. Η νέα μέθοδος, βασισμένη σε κοινούς διαλύτες και παλμούς υπερήχων, είναι απλή, φθηνή, γρήγορη και κατάλληλη για βιομηχανική χρήση, επισημαίνουν οι ερευνητές. «Από τις πολλές πιθανές εφαρμογές αυτών των νέων νανοφύλλων, η σημαντικότερη είναι ίσως η χρήση τους ως θερμοηλεκτρικών υλικών» αναφέρει σε ανακοίνωσή του ο Jonathan Coleman, συνεργάτης της Nicolosi από το Κολέγιο Trinity του Δουβλίνου. Τα νέα υλικά θα μπορούσαν για παράδειγμα να χρησιμοποιηθούν σε συσκευές που δεσμεύουν και αξιοποιούν τη χαμένη θερμότητα από εργοστάσια ηλεκτροπαραγωγής, στα οποία οι απώλειες ενέργειας κυμαίνονται από 50 έως 70 τοις εκατό. Θα μπορούσαν επίσης να χρησιμοποιηθούν σε «υπερπυκνωτές», μπαταρίες νέας γενιάς που θα μπορούσαν για παράδειγμα να κινούν ηλεκτρικά αυτοκίνητα. Δισδιάστατα φύλλα από διάφορα υλικά είχαν αναπτυχθεί και στο παρελθόν, βασίζονταν όμως σε χρονοβόρες, δαπανηρές και αναποτελεσματικές μεθόδους. Η νέα τεχνική «προσφέρει χαμηλά κόστη, πολύ υψηλές αποδόσεις και πολύ υψηλό ρυθμό παραγωγής -σε διάστημα δύο ωρών, και με μόλις 1 χιλιοστογραμμάριο υλικού, δισεκατομμύρια επί δισεκατομμυρίων μονοατομικών φύλλων, που μοιάζουν με το γραφένιο, μπορούν να δημιουργηθούν ταυτόχρονα» επισήμανε η Nicolosi. *Το Νόμπελ Φυσικής 2010 απονεμήθηκε σε δύο φυσικούς ρωσικής καταγωγής, τον Αντρέ Γκέιμ και τον Κονσταντίν Νοβοσέλοφ, ως αναγνώριση για τα «επαναστατικά τους πειράματα που αφορούν το δισδιάστατο υλικό γραφένιο»

Δορυφόροι της NASA κοιτούν τα δύο πρόσωπα του Ήλιου. Οι αστροφυσικοί μπορούν για πρώτη φορά να μελετούν ολόκληρη την επιφάνεια του Ήλιου ταυτόχρονα: οι δίδυμοι δορυφόροι Stereo της NASA ευθυγραμμίστηκαν σε αντιδιαμετρικά αντίθετες θέσεις γύρω από το άστρο και μεταδίδουν εντυπωσιακές, στερεοσκοπικές εικόνες. Η δυνατότητα παρακολούθησης του Ήλιου από όλες τις πλευρές θα επιτρέψει τον εντοπισμό ηλιακών καταιγίδων που ξεσπούν στην πλευρά του άστρου η οποία παραμένει αθέατη από τη Γη εκείνη τη στιγμή. Αυτό θα επιτρέψει την έκδοση έγκαιρων προειδοποιήσεων για επικίνδυνο «διαστημικό καιρό» -τα σωματίδια που εκτοξεύονται στις ηλιακές εκρήξεις απειλούν τους δορυφόρους, τους αστροναύτες και τα δίκτυα ηλεκτροδότησης. «Για πρώτη φορά, μπορούμε να παρακολουθούμε την ηλιακή δραστηριότητα σε όλο το 3D μεγαλείο του» σχολίασε ο ελληνικής καταγωγής Άγγελος Βουρλίδας, μέλος της ομάδας Stereo. Οι φυσικοί υποψιάζονται ότι μεγάλες εκρήξεις στην επιφάνεια του Ήλιου -ηλιακές εκλάμψεις και εκτινάξεις στεμματικού υλικού- μπορούν να συμβαίνουν ταυτόχρονα σε αντιδιαμετρικές περιοχές και να αλληλεπιδρούν μεταξύ τους. Η αποστολή Stereo τούς δίνει τώρα την ευκαιρία να εξετάσουν αν αυτό όντως συμβαίνει. Το σημαντικότερο όμως είναι ότι οι δορυφόροι της αποστολής θα μπορούν να εντοπίζουν εκρήξεις πριν γίνουν ορατές από τη Γη. Τον περασμένο Αύγουστο, για παράδειγμα, μια ασυνήθιστα μεγάλη έκρηξη κατάπιε τα δύο τρίτα της ηλιακής επιφάνειας. Το μεγαλύτερο μέρος της ήταν αθέατο εκείνη την ώρα από τη Γη, οι δορυφόροι Stereo όμως ήταν ήδη σε θέση να την καταγράψουν. Οι δίδυμοι δορυφόροι εκτοξεύτηκαν το 2006 και έκτοτε κινούνται στην ίδια τροχιά με τη Γη στο ταξίδι της γύρω από τον Ήλιο. Σταδιακά όμως απομακρύνονταν μεταξύ τους έτσι ώστε ο ένας να προηγείται του πλανήτη και ο άλλος να τον ακολουθεί. Έλαβαν τις τελικές τους θέσεις στις 6 Φεβρουαρίου, με τον Ήλιο ακριβώς ανάμεσά τους. Εκτός του ότι παρακολουθούν τον Ήλιο από όλες τις πλευρές, οι δορυφόροι μεταδίδουν στερεοσκοπικές εικόνες που δείχνουν για πρώτη φορά το μητρικό μας άστρο σε 3D. Τα δεδομένα της αποστολής Stereo θα συνδυάζονται με τις εικόνες και τις μετρήσεις που μεταδίδει ένα άλλο νέο σκάφος, το Παρατηρητήριο Ηλιακής Δυναμικής (SDO) της NASA.

Η δημιουργία του ISS βήμα προς βήμα. Μια ενδιαφέρουσα διαδραστική ψηφιακή σύνθεση μπορείτε να δείτε στον συγκεκριμένο σύνδεσμο, http://i.usatoday.net/tech/graphics/iss_timeline/flash.htm όπου απεικονίζεται η κατασκευή του διεθνούς διαστημικού σταθμού βήμα προς βήμα από την εποχή τοποθέτησης του πρώτου τμήματος σε τροχιά. Αυτό ήταν στις 20 Νοεμβρίου του 1998 και το τμήμα ήταν το ρωσικής κατασκευής Zarya που σημαίνει ανατολή. Από τότε μεσολάβησαν τουλάχιστον 12 χρόνια μέχρι το 2010 όπου τοποθετήθηκε το πλέον πρόσφατο κομμάτι του ISS επονομαζόμενο ως Cupola δίνοντας στον διαστημικό σταθμό, την σημερινή του μορφή. Στην ψηφιακή αυτή απεικόνιση μπορείτε να δείτε τις λεπτομέρειες του κάθε τμήματος ξεχωριστά, αρκεί να κάνετε κλικ στην κάθε ημερομηνία. Ο ΔΔΣ θα χρησιμοποιείται ως σπάνιο επιστημονικό εργαστήριο. Έτσι αποφάσισαν οι μετέχοντες στη συνεδρίαση του Πολυμερούς Συντονιστικού Συμβουλίου για το ΔΔΣ που έγινε στις 3 Φεβρουαρίου σε μορφή βίντεο διάσκεψης. Στις συζητήσεις πήραν μέρος εκπρόσωποι της Ρωσίας, των ΗΠΑ, της Ευρώπης, του Καναδά και της Ιαπωνίας. Από τον Μάρτιο ως τον Σεπτέμβριο του 2010 οι 5 εταιρικές Υπηρεσίες εκπλήρωσαν στο ΔΔΣ σχεδόν 200 προγράμματα επιστημονικών ερευνών για 400 παραγγελιοδότες. Εκτός απ’ αυτό, ο ΔΔΣ θα χρησιμοποιείται και για διάφορους ανθρωπιστικούς σκοπούς σε περίπτωση καταστροφών και διαροής πετρελαίου, καθώς επίσης και για το μόνιτορινγκ των κλιματικών αλλαγών.

Διάπυρα νέφη από τον Ήλιο κινούνται σαν τα γήινα σύννεφα. Τα γιγάντια νέφη υπέρθερμου υλικού που εκτοξεύονται από τον Ήλιο, και ενίοτε απειλούν τη Γη, εμφανίζουν δίνες και άλλες αστάθειες παρόμοιες με αυτές που παρατηρούνται στα σύννεφα, δείχνουν εικόνες από το ηλιακό παρατηρητήριο SDO της NASA. Η ανακάλυψη θα μπορούσε να βοηθήσει τις προσπάθειες των φυσικών να μοντελοποιήσουν και να προβλέψουν τον ηλιακό «καιρό», περίπου όπως οι μετεωρολόγοι μπορούν να προβλέπουν τον καιρό στη Γη. Οι ερευνητές του Πανεπιστημίου του Γουόργουικ στη Βρετανία ανακάλυψαν τις δίνες στη διάρκεια μιας «εκτίναξης στεμματικού υλικού» (CME), δηλαδή μιας έκρηξης στην επιφάνεια του Ήλιου που σκορπίζει υπέρθερμα σωματίδια στο Διάστημα. Οι διαταραχές στη ροή του υλικού εντοπίστηκαν σε εικόνες του νέου δορυφόρου SDO (Παρατηρητήριο Ηλιακής Δυναμικής) οι οποίες ελήφθησαν στο άκρο της περιοχής του υπεριώδους. Η ακτινοβολία που αποτυπώνουν οι εικόνες αντιστοιχεί σε θερμοκρασία 11 εκατομμυρίων βαθμών Κελσίου, πέρα από τις δυνατότητες προηγούμενων οργάνων. Οι δίνες, αναφέρουν οι ερευνητές, μοιάζουν με τις «αστάθειες Κέλβιν-Χέλμχοτζ», οι οποίες παρατηρούνται σε ρέοντα υλικά όπως τα γήινα σύννεφα: ο ατμός του σύννεφου ταξιδεύει με διαφορετική ταχύτητα από ό,τι ο περιβάλλων αέρας, και η διαφορά αυτή οδηγεί στην εμφάνιση μικρών δινών στο όριο ανάμεσα στο σύννεφο και τον αέρα (όπως στην ένθετη αριστερά). Στην περίπτωση του Ήλιου, οι αστάθειες Κέλβιν-Χέλμχοτζ εμφανίζονται λόγω της μεγάλης ταχύτητας και ενέργειας του υλικού που εκτινάσσεται, σε σχέση με την ηλιακή ατμόσφαιρα που παραμένει στη θέση της. Τέτοιες αστάθειες είχε προβλεφθεί θεωρητικά να εμφανίζονται στις ηλιακές εκρήξεις, αυτή όμως είναι η πρώτη φορά που καταγράφονται άμεσα στο ηλιακό στέμμα, δηλαδή την ηλιακή ατμόσφαιρα. Η έρευνα δημοσιεύεται στο Astrophysical Research Letters με επικεφαλής την Δρ Κλερ Φούλον. Η δημοσίευση είναι διαθέσιμη σε προέκδοση εδώ. http://www2.warwick.ac.uk/fac/sci/physics/research/cfsa/people/foullon/publications/foullon_preprint_apjl_2011.pdf

Νέο ηλιακό σύστημα με... στριμωγμένους πλανήτες. Ένα νέο, παράξενο ηλιακό σύστημα ανακάλυψε το διαστημικό τηλεσκόπιο «Κέπλερ» στο οποίο οι πλανήτες περιφέρονται... “ασφυκτικά” στριμωγμένοι γύρω από το άστρο τους. Η “απίστευτη” ανακάλυψη του ηλιακού συστήματος, που περιλαμβάνει έξι εξωπλανήτες, αποτελεί τη σημαντικότερη στο είδος της, από το 1995, όταν ανακαλύφθηκε ο πρώτος εξωπλανήτης. Αυτό γιατί ποτέ δεν έχει βρεθεί ταυτόχρονα τόσο μεγάλος αριθμός εξωπλανητών σε τροχιά γύρω από το ίδιο άστρο. Το άστρο τους, που μοιάζει με τον ήλιο μας, σε απόσταση περίπου 2.000 ετών φωτός από τη Γη, είναι πιο «ηλικιωμένο» από το δικό μας, καθώς έχει ηλικία έξι έως δέκα δισεκατομμυρίων ετών. Οι έξι εξωπλανήτες έχουν ακτίνα δύο έως 4,5 φορές μεγαλύτερη από αυτήν του δικού μας πλανήτη και μάζα δύο έως 13 φορές μεγαλύτερη. Πέντε από αυτούς βρίσκονται σε τρομερά κοντινές τροχιές στο άστρο τους -πιο κοντά από ότι ο Ερμής στο δικό μας ήλιο- με συνέπεια να είναι πιθανότατα υπερβολικά «καυτοί». Το «έτος» για πέντε από αυτούς (δηλαδή μια πλήρης περιστροφή γύρω από το άστρο τους) διαρκεί από μόλις δέκα έως 47 μέρες. Στον έκτο και πιο μακρινό διαρκεί 118 μέρες. Όπως εκτιμούν οι επιστήμονες από τις πρώτες ενδείξεις, οι νέοι εξωπλανήτες μοιάζουν μάλλον με μικρούς «Ποσειδώνες» παρά με γιγάντιες «Γαίες». Οι πυκνές ατμόσφαιρές μερικών πλανητών πιθανώς περιέχουν υδρογόνο και ήλιο όπως του Ουρανού, ενώ κανείς από τους έξι δεν πρέπει να μοιάζει με τη Γη. Δύο από τους εξωπλανήτες ενδέχεται να είναι βραχώδεις με νερό αλλά δεν έχει επιβεβαιωθεί. Δεν αποκλείεται ακόμη, να υπάρχει και έβδομος πλανήτης που δεν έχει φανεί ακόμη. Η ανακάλυψη, παρουσιάστηκε στο περιοδικό “Nature”, από τους ερευνητές με επικεφαλής τον ειδικό στους πλανήτες Τζακ Λισάουερ του Κέντρου Ερευνών Ames της NASA. Ο Κέπλερ έχει εντοπίσει ακόμη τουλάχιστον 1.200 πρόσθετους υποψήφιους εξωπλανήτες, κάτι που θα επιβεβαιωθεί μέσα στους επόμενους μήνες. Το διαστημικό τηλεσκόπιο έχει βρει ενδείξεις για ένα ακόμα σύστημα με τρεις εξωπλανήτες που ονομάστηκε «Κέπλερ-9», ενώ τον Ιανουάριο εντόπισε τον πρώτο σίγουρα βραχώδη εξωπλανήτη, ο οποίος ονομάστηκε «Κέπλερ-10». Το νέο ηλιακό σύστημα των έξι εξωπλανητών πήρε την ονομασία «Κέπλερ-11». Μικρές ειδήσεις. Η ΝΑΣΑ θέλει να αγοράσει θέσεις στα ρωσικά διαστημόπλοια «Σογιούζ» για τη μεταφορά αστροναυτών στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ΔΔΣ) στην περίοδο από το 2013 ως το 2017. Τη σχετική δήλωση έκανε στο ραδιοσταθμό «Εχο Μοσκβύ» ο επικεφαλής της Ρωσκόσμος Ανατόλι Περμίνοφ, που διευκρίνισε ότι λόγω του τερματισμού της εκμετάλλευσης των αμερικανικών διαστημοπλοίων πολλαπλής χρήσης η Ρωσία έχει υπογράψει συμβόλαια μεταφορικής εξασφάλισης της ΝΑΣΑ με τη βοήθεια ρωσικών διαστημοπλοίων στην περίοδο ως το 2013. Οι διαστημικοί τουρίστες θα μπορούν στο μέλλον να κάνουν πτήσεις προς τη Σελήνη με τα ρωσικά διαστημόπλοια Σογιούζ.΄Ετσι δήλωσε ο Αλεξέι Κρασνόφ, διευθυντής των επανδρωμένων προγραμμάτων της Ομοσπονδιακής Διαστημικής Υπηρεσίας της Ρωσίας (Ροσκόσμος). Το σχέδιο στο πλαίσιο του οποίου οι τουρίστες θα μπορούν να κάνουν περιστροφή γύρω από τη Σελήνη και να επιστρέψουν στη Γη με το Σογιούζ είναι πραγματοποιήσιμο τεχνικά,- είπε ο Κρασνόφ. Η λύση αυτού του προβλήματος, όπως είπε, θα απαιτήσει ορισμένο εκσυγχρονισμό του διαστημοπλοίου. Εξάλλου, η αμερικανική εταιρεία Space Adventures, η οποία ασχολείται με τον διαστημικό τουρισμό ανακοίνωσε ότι βρήκε ήδη άνθρωπο που θα ήθελε να κάνει περιστροφή γύρω από τη Σελήνη με 150 εκατομμύρια δολάρια.

Στα 2,5 δισ. δολάρια το κόστος του επόμενου ρομπότ στον Άρη. Το Curiosity της NASA θα είναι όχι μόνο το μεγαλύτερο τροχοφόρο ρομπότ που έχει εκτοξευτεί ποτέ, αλλά και η ακριβότερη αποστολή που έχει σχεδιαστεί ως σήμερα για την εξερεύνηση του Άρη. Με τις υπερβάσεις του προϋπολογισμού να έχουν ξεπεράσει τα 660 εκατομμύρια δολάρια, το συνολικό κόστος έχει φτάσει πλέον τα 2,5 δισεκατομμύρια δολάρια. Μόλις εννέα μήνες πριν από την εκτόξευση, η οποία έχει ήδη αναβληθεί κατά δύο χρόνια, και προγραμματίζεται τώρα για τέλη Νοεμβρίου, η NASA ανακοίνωσε ότι χρειάζεται ακόμα 82 εκατομμύρια για τις τελικές δοκιμές. Το Curiosity, με την επίσημη ονομασία Επιστημονικό Εργαστήριο του Άρη (MSL), είναι σχεδιασμένο να εξετάσει το κατά πόσο ο Άρης είναι, ή ήταν, κατάλληλος για τη διατήρηση μικροβιακής ζωής. Το ρομπότ έχει μέγεθος τζιπ και αντλεί ενέργεια από μια θερμοηλεκτρική ενέργεια ραδιενεργών ισοτόπων. Πέντε φορές βαρύτερο από το Spirit και το Opportunity, τα δύο μικρά ρομπότ που εξερευνούν το αρειανό τοπίο από το 2004, το Curiosity φέρει μεταξύ άλλων ένα λέιζερ που τρυπά βράχους για να αναλύσει το εσωτερικό τους. Το MSL θα είναι επίσης η πρώτη αποστολή που επιχειρεί προσεδάφιση ακριβείας στον Άρη (φωτογραφία) -τα προηγούμενα ρομπότ ήταν τυλιγμένα σε αερόσακους ώστε να μπορούν να αναπηδούν κατά την ανώμαλη προσγείωση. Όπως ενημέρωσε η NASA την αρμόδια Συμβουλευτική Επιτροπή, οι δυσκολίες που οδήγησαν σε υπερβάσεις του κόστους αφορούν κυρίως τα ηλεκτρονικά συστήματα, το ραντάρ προσεδάφισης και το τρυπάνι του ρομπότ. Την ευθύνη της αποστολής έχει το Εργαστήριο Αεριώθησης (JPL) της NASA, σε συνεργασία με το Πολιτειακό Πανεπιστήμιο της Αριζόνα. Βρήκαν 54 πλανήτες σαν τη Γη! Μεγάλη ανακάλυψη του τηλεσκόπιου Κέπλερ στη γειτονιά του Γαλαξία μας. Περισσότερους από πενήντα πλανήτες που θα μπορούσαν θεωρητικά να φιλοξενήσουν ζωή εντόπισε το νέο υπέρυθρο τηλεσκόπιο της NASA. Η ανακάλυψη είναι εντυπωσιακή, αν ληφθεί υπόψη ότι το τηλεσκόπιο Κέπλερ της αμερικανικής υπηρεσίας διαστήματος βρίσκεται σε τροχιά μόλις έναν χρόνο και ότι σε αυτό το διάστημα έχει παρατηρήσει μόλις ένα μικρό τμήμα του Γαλαξία. Τα όργανα του Κέπλερ εντόπισαν 1.235 πλανήτες έξω από το ηλιακό μας σύστημα. Οι 54 από αυτούς φαίνεται να βρίσκονται σε μια περιοχή που θα μπορούσε υπό ορισμένες προϋποθέσεις να φιλοξενήσει ζωή. Η περιοχή αυτή δεν είναι «ούτε ζεστή ούτε κρύα», δήλωσε χαρακτηριστικά ο επικεφαλής της επιστημονικής ομάδας του Κέπλερ Ουίλιαμ Μπορούκι. Εως σήμερα, μόλις δύο πλανήτες έξω από το ηλιακό σύστημα της Γης θεωρούνταν ότι βρίσκονται σε «κατοικήσιμη ζώνη». Σύμφωνα με τον αμερικανό επιστήμονα, ο αριθμός των 54 πλανητών είναι «τεράστιος, ασύλληπτος». Εξάλλου, για τα περισσότερα από τα 1.200 ουράνια σώματα δεν έχει επιβεβαιωθεί ότι είναι πλανήτες. Οι ειδικοί εκτιμούν ότι περίπου το 80% θα χαρακτηρισθούν ως τέτοιοι. Το επόμενο μεγάλο βήμα θα είναι η επιστημονική απόδειξη της υπόθεσης ότι κάποιοι από τους 54 πλανήτες έχουν τις βασικές προϋποθέσεις για να υποστηρίξουν ζωή όπως είναι το μέγεθος, η σύνθεση, η θερμοκρασία και η απόσταση από τον ήλιο τους. Ακόμη πιο ειδικές προϋποθέσεις, όπως οι ατμοσφαιρικές συνθήκες και η παρουσία νερού και άνθρακα, απαιτούν τηλεσκόπια που δεν έχουν κατασκευαστεί ακόμη. Το γεγονός πάντως ότι ένας πλανήτης βρίσκεται σε κατοικήσιμη ζώνη δεν σημαίνει ότι έχει ζωή. Ο Αρης αποτελεί ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα. Εξάλλου, οι επιστήμονες δεν μιλούν απαραιτήτως για νοήμονα ζωή, αλλά ακόμη και για ζωή σε βακτηριδιακή μορφή ή ακόμη και σε μορφές που δεν γνωρίζουμε. Το τηλεσκόπιο Κέπλερ έδωσε τη δυνατότητα στους επιστήμονες της NASA να τριπλασιάσουν τον αριθμό των γνωστών πλανητών.Το Κepler είναι εξοπλισμένο με την πιο ισχυρή κάμερα που έχει τεθεί ποτέ σε τροχιά (η κάμερα έχει ανάλυση 95 megapixel) και γι΄ αυτό μπορεί να εντοπίζει έστω και αμυδρά τις κινήσεις όλων των πλανητών (και όχι μόνο των μεγάλων) γύρω από ένα άστρο. Οι προηγμένες του δυνατότητες επιτρέπουν στο Κepler να παρατηρεί 100.000 αστέρια την ίδια στιγμή. Σύμφωνα με τους ειδικούς, τα νέα δεδομένα που έχει στείλει το τηλεσκόπιο είναι πιθανό να αποκαλύπτουν την ύπαρξη εκατοντάδων άγνωστων ως σήμερα πλανητών, ο αριθμός των οποίων μπορεί να φθάνει και τους χίλιους! Χάρις στο Κέπλερ διαπιστώθηκε ακόμη ότι υπάρχουν πολύ περισσότεροι σχετικά μικροί πλανήτες και περισσότερα άστρα, με άνω του ενός πλανήτη να βρίσκεται σε τροχιά γύρω από αυτά. Η ΝΑSΑ έχει προγραμματίσει ότι το Κepler θα λειτουργήσει ως το 2013, αν και ο σχεδιασμός του επιτρέπει τη συνέχιση της λειτουργίας του ως το 2015.

Έκθεση αστροφωτογραφίας από τη Νήσο του Πάσχα στο Ίδρυμα Ευγενίδου. Μια εντυπωσιακή έκθεση αστροφωτογραφίας του Λουκά Χαψή διοργανώνεται από τις 2 έως τις 27 Φεβρουαρίου στο Ίδρυμα Ευγενίδου. Η έκθεση με τίτλο «Παρατηρητές του Χρόνου» περιλαμβάνει φωτογραφίες από τη Νήσο του Πάσχα στον Ειρηνικό Ωκεανό. Η έκθεση αποτελεί ένα «αστρικό ταξίδι στη Γη των Μοάι» και περιλαμβάνει τις καλύτερες στιγμές από την αποστολή του Έλληνα φωτογράφου στη μακρινή Νήσο του Πάσχα, στον Ειρηνικό ωκεανό, ένα από τα πιο απομονωμένα σημεία του πλανήτη μας, η οποία έχει κυρίως γίνει γνωστή για τα περίφημα αγάλματα Moai. Υπενθυμίζεται ότι ο Λουκάς Χαψής συμμετείχε στην ελληνική αποστολή που ταξίδεψε στο Νησί του Πάσχα για την έκλειψη Ηλίου πέρυσι τον Ιούλιο. Όλες οι φωτογραφίες ελήφθησαν τότε. Αφορμή για τη φωτογράφηση αποτέλεσε η ολική έκλειψη ηλίου που ήταν ορατή στη Νήσο του Πάσχα. Ο Λ.Χαψής παρέμεινε στο νησί πάνω από ένα μήνα για να φωτογραφίσει όχι μόνον την έκλειψη αλλά και να τραβήξει πολλές αστροφωτογραφίες με κοινό παρονομαστή τα Moai, τα εμβληματικά πέτρινα αγάλματα του χαμένου πολυνησιακού πολιτισμού των Ράπα Νούι. Ο φωτογράφος Λουκάς Χαψής έχει μέχρι σήμερα φωτογραφίσει τον ουρανό σε διάφορα σημεία του πλανήτη, από την Αρούμπα ως τη Ζάμπια και από το Καστελόριζο ως τη Νήσο του Πάσχα, όντας σε όλες τις περιπτώσεις παρατηρητής των αστρικών σωμάτων και των ουράνιων φαινόμενων, καθώς επίσης της φύσης και των οικοσυστημάτων. Η είσοδος στην έκθεση είναι ελεύθερη, κατά τις ώρες 10:00 - 20:00 καθημερινά, στο Ίδρυμα Ευγενίδου (Λεωφ. Συγγρού 387, 175 64 Π. Φάληρο, είσοδος από οδό Πεντέλης 11). Την έκθεση διοργανώνει το Ίδρυμα Ευγενίδου, σε συνεργασία με το περιοδικό Φωτογράφος. Το Ισραήλ και η Ευρωπαϊκή Διαστημική Υπηρεσία υπέγραψαν συμφωνία συνεργασίας τους. Το Ισραήλ και η Ευρωπαϊκή Διαστημική Υπηρεσία υπέγραψαν συμφωνία για την συνεργασία στον τομέα της διαστημικής τεχνολογίας και της εξερεύνησης του διαστήματος. Η σχέση του Ισραήλ με το διάστημα ξεκινά πριν από σχεδόν 40 χρόνια όταν η μεσανατολική χώρα ξεκίνησε την δημιουργία της κατάλληλης υποδομής για την εξερεύνηση και αξιοποίηση των δυνατοτήτων που παρέχει το διάστημα. Βασικός πυλώνας αυτής της προσπάθειας ήταν η κατασκευή του πυραυλικού φορέα Shavit. Η διαστημική υπηρεσία του Ισραήλ ιδρύθηκε το 1983 και είχε επιφορτιστεί με την ανάπτυξη προγραμμάτων για την έρευνα και την εμπορική αξιοποίηση του διαστήματος. Το 1988 η διαστημική υπηρεσία του Ισραήλ εκτόξευσε τον πρώτο δορυφόρο της τον Ofeq 1, από τις εγκαταστάσεις της στο Palmachim. Η εκτόξευση αυτή ανέδειξε το Ισραήλ ως την όγδοη τότε χώρα που μπορούσε να εκτοξεύσει στο διάστημα, διαστημικό όχημα με δικά του μέσα. Από τα τέλη της δεκαετίας του 1980 η χώρα ανέπτυξε σειρά δορυφόρων για αποστολές επιτήρησης τηλεπικοινωνιών, και για επιστημονικούς σκοπούς. Επιστήμονες της ισραηλινής υπηρεσίας διαστήματος έχουν συμμετάσχει σε αρκετά ευρωπαϊκά διαστημικά προγράμματα ενώ το 1995 ισραηλινοί φοιτητές συμμετείχαν σε ερευνητικό πρόγραμμα της ευρωπαϊκή διαστημικής υπηρεσίας για την σχεδίαση ενός οχήματος που θα μπορούσε να σταλεί στο φεγγάρι και να κινηθεί επί της επιφάνειας του.