Δροσος Γεωργιος

ESA: Νέα στοιχεία για ωκεανό νερού στον Άρη. Το σκάφος Mars Express της Ευρωπαϊκής Διαστημικής Υπηρεσίας (ESA), ανακάλυψε νέα στοιχεία ότι πιθανότατα ένας ωκεανός νερού κάλυπτε μεγάλα τμήματα της επιφάνειας του Άρη πριν από δισεκατομμύρια χρόνια. Το σκάφος, που βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τον πλανήτη από το 2003, εντόπισε γεωλογικά ιζήματα στις βόρειες πεδιάδες του «κόκκινου πλανήτη», που παραπέμπουν σε ωκεάνιο βυθό. Στην ίδια περιοχή έχουν βρεθεί οπτικές ενδείξεις για την ύπαρξη αρχαίων ακτογραμμών. Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Ζερεμί Μουζινό του Ινστιτούτου Πλανητολογίας και Αστροφυσικής της Γκρενόμπλ και του πανεπιστημίου της Καλιφόρνια, δήλωσαν ότι πλέον αυξάνονται οι ενδείξεις ότι όντως κάποτε υπήρχε αφθονία νερού στον πλανήτη, σύμφωνα με ανακοίνωση της ESA και το New Scientist. Το Mars Express, που αναμένεται να συνεχίσει την αποστολή του τουλάχιστον μέχρι το τέλος του 2012, χρησιμοποιεί ένα ραντάρ, το Marsis, που «βλέπει» σε βάθος 60 έως 80 μέτρων κάτω από την επιφάνεια του Άρη και ψάχνει για νερό σε υγρή μορφή ή πάγου. Οι ευρωπαίοι ερευνητές ανέλυσαν τα δεδομένα που επί δύο χρόνια συνέλλεξε αυτό το όργανο και εκτιμούν ότι το σημερινό χαμηλής πυκνότητας υλικό που καλύπτει τις βόρειες πεδιάδες του πλανήτη και το οποίο φαίνεται να περιέχει πάγο, προέρχεται από ένα αρχαίο ωκεανό. Η νέα ανακάλυψη συνέπεσε με μια άλλη μελέτη, που δημοσιεύτηκε στο γεωφυσικό περιοδικό «Geophysical Research Letters», με επικεφαλής τον Τομ Πάικ του Imperial College του Λονδίνου, η οποία συμπέρανε ότι ο Άρης κατά πάσα πιθανότητα πέρασε από μια μακρά φάση σούπερ-ξηρασίας, η οποία κράτησε πάνω από 600 εκατ. χρόνια και έχει πια εξαφανίσει κάθε πιθανότητα ύπαρξης ζωής στην επιφάνειά του σήμερα. Οι ερευνητές εκτιμούν ότι το έδαφος του Άρη δεν εκτέθηκε σε υγρό νερό για πάνω από 5.000 χρόνια, από τότε που ο πλανήτης σχηματίστηκε πριν από περίπου 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια. Ο Μουζινό συμφωνεί ότι ακόμα και αν πράγματι υπήρξε ένας τέτοιος ωκεανός, μάλλον δεν θα διατηρήθηκε για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα, ώστε να γεννηθεί ζωή μέσα σε αυτόν. Το πιθανότερο, κατά τους ερευνητές, είναι ότι το νερό πάγωσε ή εξατμίστηκε στην ατμόσφαιρα σε διάστημα περίπου ενός εκατομμυρίου ετών. Άλλοι επιστήμονες πάντως δεν έχουν αποκλείσει την πιθανότητα πριν από αυτό τον πρόσκαιρο ωκεανό (πριν από 3 δισεκατομμύρια χρόνια), να είχε υπάρξει ένας άλλος ακόμα πιο παλιός (πριν από 4 δισ. χρόνια), που ίσως να διήρκεσε περισσότερο. Στο μεταξύ, σύμφωνα με το BBC και το «Science», η ESA και η αντίστοιχη ρωσική διαστημική υπηρεσία Roscosmos σχεδιάζουν την κοινή αποστολή ExoMars χωρίς να υπολογίζουν πλέον, όπως φαίνεται, στη βοήθεια της αμερικανικής NASA. Η τελευταία αντιμετωπίζει περιορισμούς στον προϋπολογισμό της μετά τις αναμενόμενες περικοπές της κυβέρνησης Ομπάμα στο διαστημικό πρόγραμμα των ΗΠΑ, οι τελικές ανακοινώσεις για το οποίο αναμένονται. Το πρόγραμμα ExoMars -που περιλαμβάνει ένα σκάφος σε τροχιά γύρω από τον Άρη (προγραμματιζόμενη εκτόξευση το 2016) και ένα μεγάλο ρομποτικό εξερευνητικό όχημα τύπου ρόβερ στην επιφάνειά του (εκτόξευση το 2018)- έχει αναβληθεί πολλές φορές μέχρι σήμερα. Αρχικά ήταν μια ευρωπαϊκή ιδέα, η οποία το 2009 συγχωνεύτηκε με ένα παρεμφερές σχέδιο της NASA, την οποία όμως μάλλον θα αντικαταστήσουν οι Ρώσοι, ειδικά μετά την πρόσφατη αποτυχία της ρωσικής αποστολής «Φόβος» που προοριζόταν για τον Άρη. Οι ρωσικοί πύραυλοι «Proton» ίσως είναι αυτοί που θα αναλάβουν την μεταφορά της αποστολής.

Η «κολασμένη» φλόγα του Ήλιου. To σκάφος Hinode που παρατηρεί και μελετά τον Ήλιο εντόπισε στις 27 Ιανουαρίου έντονη δραστηριότητα στο μητρικό μας άστρο. Υπήρχαν συνεχείς εκλάμψεις (μαγνητικές εκρήξεις) μια εκ των οποίων εκτόξευσε στο διάστημα πλάσμα (ηλεκτρικά φορτισμένα σωματίδια) η θερμοκρασία του οποίου ξεπερνούσε τους οκτώ εκατομμύρια βαθμούς Κελσίου. Το σκάφος κατέγραψε την πανίσχυρη έκλαμψη και σήμερα η NASA έδωσε στη δημοσιότητα τη συγκεκριμένη εικόνα. (Η πανίσχυρη έκλαμψη διακρίνεται πάνω και δεξιά) Η πανίσχυρη έκλαμψη. Η αποστολή Hinode (που στα Ιαπωνικά σημαίνει ανατολή του ήλιου) είναι μια συνεργασία των διαστημικών υπηρεσιών των ΗΠΑ, της Ευρώπης και της Ιαπωνίας και του βρετανικού Συμβουλίου Έρευνας Αστρονομίας Σωματιδιακής Φυσικής. Το σκάφος, είναι εξοπλισμένο με τρία όργανα που παρατηρούν τον Ήλιο στο ορατό και στο υπεριώδες τμήμα του φάσματος καθώς και στην περιοχή των ακτίνων Χ. Οι επιστήμονες έχουν κατατάξει τις εκλάμψεις σε 5 κατηγορίες (A, B, C, M και Χ) με κάθε μια κατηγορία να έχει δεκαπλάσια ισχύ από την προηγούμενη. Η σούπερ έκλαμψη που εντόπισε το Hinode ανήκει στην ανώτατη και πιο ισχυρή κατηγορία Χ.

Μπορεί να προσγειωθεί σε έναν κομήτη; Η αποστολή Rosetta θα κάνει σε δύο χρόνια κάτι που ποτέ πριν δεν έγινε από κανέναν: να προσεδαφιστεί σε έναν κομήτη. Το διαστημικό σκάφος βρίσκεται τώρα καθ’ οδόν για να συναντήσει τον κομήτη 67P/Churyumov-Gerasimenko τον Ιανουάριο του 2014, και να στείλει μια ρομποτική συσκευή πάνω του για να τον φωτογραφίσει και να τον εξερευνήσει από κοντά. Γιατί μέχρι τώρα ό,τι γνωρίζουμε για τους κομήτες προέρχεται από μερικές αποστολές που πέταξαν δίπλα τους. Έτσι, η επιφανειακή σύνθεση και οι συνθήκες που επικρατούν εκεί πάνω σε μεγάλο βαθμό αποτελεί ένα μυστήριο. Γι αυτό και η NASA ετοιμάζεται να προσγειώσει την διαστημική συσκευή σε κάτι άγνωστο. Θα μπορούσε να είναι είτε στερεός πάγος ή βράχος, ή φρέσκο ​​χιόνι ή ένας βραχώδης μανδύας – ή κάτι το ενδιάμεσο. Οι μηχανικοί θα έπρεπε να σχεδιάσουν έτσι την ρομποτική συσκευή Φίλαι (Philae) ώστε να προσεδαφιστεί το ίδιο καλά σε οποιαδήποτε επιφάνεια. Στο μικρό βαρυτικό πεδίο του ενός κομήτη, η προσγείωση στη σκληρή παγωμένη επιφάνεια μπορεί να το αναγκάσει να αναπηδά συνεχώς. Εναλλακτικά, χτυπώντας σε μια μαλακή χιονισμένη επιφάνεια θα μπορούσε να βυθιστεί. Για να αντιμετωπίσει και τα δύο προβλήματα το Φίλαι θα αγγίξει όσο το δυνατόν πιο απαλά. Στην πραγματικότητα, οι μηχανικοί έχουν παρομοιάσει το εγχείρημα σαν αγκυροβόλιο στο διάστημα. Το όχημα Φίλαι θα πυροδοτήσει μόλις προσγειωθεί ειδικά ‘καμάκια’ για να ασφαλιστεί πάνω στον κομήτη. Επιπλέον, το σύστημα προσγείωσης είναι εξοπλισμένο με μεγάλα μαξιλάρια για να μεταβιβάσει το βάρος του σε μία πλατιά περιοχή (κάτι σαν χιονοπέδιλα.) Ενώ η προσγείωση σε έναν κομήτη θα είναι σίγουρα ένα συναρπαστικό ματς, η προσέγγιση του διαστημικού οχήματος στον Ήλιο ίσως να είναι το πιο πολυαναμενόμενο μέρος της αποστολής. «Κατά κάποιο τρόπο, μια κοντινή πτήση είναι απλά μια δελεαστική ματιά σε ένα στάδιο στην εξέλιξη του κομήτη”, λέει η Claudia Alexander, υπεύθυνη για το πρότζεκτ της αποστολής Rosetta. "Η αποστολή Rosetta είναι διαφορετική. Θα μπει σε τροχιά γύρω από τον κομήτη 67P για 17 μήνες. Θα δούμε αυτόν τον κομήτη να εξελίσσεται μπροστά στα μάτια μας. Για πρώτη φορά μάλιστα θα είμαστε σε θέση να παρακολουθήσουμε την επιφάνεια του κομήτη να μετατρέπεται μπροστά στα μάτια μας, αντί να βασιζόμαστε σε ένα καλλιτεχνικό σχέδια! Επιπλέον, το διαστημικό σκάφος Rosetta ψηλά θα χαρτογραφήσει την επιφάνεια του κομήτη και το μαγνητικό πεδίο του. Επίσης, θα παρακολουθήσει τόσο πίδακες που εκτοξεύουν υλικά στο διάστημα όσο και θερμοπίδακες, θα μετρήσει τους ρυθμούς εκροής σωματιδίων, καθώς και πολλά άλλα. Και η διαστημοσυσκευή που θα βρίσκεται σε τροχιά όσο και το ρομποτικό όχημα θα δημιουργήσουν την πρώτη 3-D εικόνα των στρωμάτων και των θυλάκων κάτω από την επιφάνεια του κομήτη. Οι κομήτες θεωρούνται ένα χρυσωρυχείο για τους αστρονόμους που θέλουν να ξέρουν ποιές συνθήκες επικρατούσαν στις πρώτες μέρες του Ηλιακού μας Συστήματος. Τα στοιχεία και οι εικόνες από την αποστολή αυτή υπόσχονται να είναι μερικά από τα πιο εντυπωσιακά που έχουμε δει ποτέ. Πηγή: Science@NASA Το όνομα Φίλαι προτάθηκε από μια δεκαπεντάχρονη, το 2004, μαθήτρια, τη Serena Olga Vismara από το Μιλάνο. Τα χόμπι της ήταν να διαβάζει και να σερφάρει στο διαδίκτυο, από όπου πήρε την ιδέα της ονομασίας του προσεδαφιστή ως Φίλαι. Φίλαι είναι ένα νησάκι (μήκους 460 μέτρων) στον ποταμό Νείλο (κοντά στο φράγμα του Ασσουάν), στον οποίο βρέθηκε το 1799 από Γάλλους στρατιώτες ένας οβελίσκος που είχε μια δίγλωσση επιγραφή (στα Ελληνικά και στα αρχαία ιερογλυφικά Αιγυπτιακά), συμπεριλαμβανομένων και των ονομάτων της Κλεοπάτρας και του Πτολεμαίου. Ο οβελίσκος μεταφέρθηκε αργότερα, το 1821, στο Kingston Lacy της Βρετανίας. Οι επιγραφές στον οβελίσκο επέτρεψαν στο γάλλο ιστορικό Jean Champollion να αποκρυπτογραφήσει τα ιερογλυφικά της Rosetta, ξεκλειδώνοντας έτσι τα μυστικά του πολιτισμού της αρχαίας Αιγύπτου. Ο συμβολισμός είναι προφανής. Ακριβώς όπως ο οβελίσκος Rosetta της νήσου Φίλαι έδωσε τα κλειδιά για τα μυστικά ενός αρχαίου πολιτισμού, έτσι και ο προσεδαφιστής Φίλαι και το διαστημικό όχημα Rosetta έχουν σαν στόχο να ξεκλειδώσουν τα μυστήρια των παλαιότερων δομικών μονάδων του ηλιακού μας συστήματος – τους κομήτες. Σημειωτέον ότι με το Ροζέτα ταξιδεύει και ένας δίσκος, που περιέχει τα πρώτα τρία κεφάλαια της Γέννησης, σε 1000 γλώσσες. Βίντεο: http://www.youtube.com/watch?v=Xie9fcIK6rI&feature=player_embedded Στην φωτογραφία μια καλλιτεχνική άποψη που δείχνει το ρομποτικό όχημα Φίλαι να έχει προσεδαφιστεί στον κομήτη 67P/Churyumov-Gerasimenko Βίντεο από νυχτερινή πτήση του διαστημικού σταθμού. Βίντεο από τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό στις 30 Ιανουαρίου του 2012. Οι εικόνες που λήφθηκαν αντιπροσωπεύουν σχεδόν την πραγματική ταχύτητα του Διαστημικού Σταθμού. Πρόκειται για ένα πέρασμα πάνω από το βόρειο Μεξικό, το Τέξας (όπου διακρίνονται πόλεις όπως το Σαν Αντόνιο, το Χιούστον και Ντάλλας), συνεχίζεται βορειοανατολικά πάνω από την Οκλαχόμα, το Κάνσας Σίτι, χερσόνησο του Μίτσιγκαν και το Σικάγο στο νότιο άκρο της λίμνης Μίσιγκαν. Καθώς η πορεία του ΔΔΣ συνεχίζεται βορειοανατολικά, φαίνεται το βόρειο σέλας πάνω από τον Καναδά.

Υπόλειμμα υπερκαινοφανούς. Μια νέα εικόνα από το διαστημικό τηλεσκόπιο Chandra των υπολειμμάτων του σουπερνόβα G350.1+0.3, που απέχουν περίπου 14.700 έτη φωτός από τη Γη προς το κέντρο του Γαλαξία μας. Τα στοιχεία από τα τηλεσκόπια Chandra και XMM-Newton της ESA τηλεσκόπιο δείχνουν ότι ένα μικρό αντικείμενο μέσα στην εικόνα του G350.1+0.3 μπορεί να είναι ο πυκνός πυρήνας του αστεριού που εξερράγη. Η θέση αυτή ενδέχεται να είναι το άστρο νετρονίων, που δείχνει το βέλος στην εικόνα, αρκετά μακριά από το κέντρο της εκπομπής ακτίνων-Χ. Αν η έκρηξη του σουπερνόβα συνέβη κοντά στο κέντρο της εκπομπής ακτίνων-Χ τότε το άστρο νετρονίων πρέπει να μετατοπίστηκε κατά την έκρηξη σουπερνόβα. Εφόσον η εκτιμώμενη θέση της έκρηξης είναι σωστή, αυτό σημαίνει ότι το άστρο νετρονίων μετακινήθηκε με ταχύτητα τουλάχιστον 3 εκατομμύρια μίλια ανά ωρα. Μια άλλη ενδιαφέρουσα πτυχή του G350.1+0.3 είναι το ασυνήθιστο σχήμα του. Ενώ πολλά υπολείμματα υπερκαινοφανών είναι σχεδόν σφαιρικά, το G350.1+0.3 είναι εντελώς ασύμμετρο. Οι αστρονόμοι πιστεύουν ότι αυτό το περίεργο σχήμα τους οφείλεται στο ότι τα υπολείμματα της έκρηξης διασκορπίστηκαν μέσα σε ένα γειτονικό νέφος ψυχρού μοριακού αερίου. επεκτείνεται σε μια κοντινή νέφος ψυχρού μοριακού αερίου. Η έκρηξη του σουπερνόβα υπολογίζεται πως πραγματοποιήθηκε πριν από 600-1200 χρόνια. Ωστόσο, είναι απίθανο να είχε παρατηρηθεί από τη Γη, εξαιτίας της συγκάλυψης του φωτός από το γειτονικό νέφος αερίου και σκόνης. http://www.nasa.gov/multimedia/imagegallery/image_feature_2168.html

Όλες οι διαπλανητικές αποστολές θα υλοποιηθούν. Η Ρωσία δεν θα περιορίσει την εξερευνήση πλανητών λόγο της αποτυχίας με το διαστημικό σκάφος Phobos-Grunt. Θα μεταφερθούνε μόνο οι ημερομηνίες των αποστολών στην Σελήνη, στην Αφροδίτη όπως και των άλλων αποστολών. Σύμφωνα με τους ρώσους επιστήμονες, το πρόγραμμα που απέτυχε πρέπει να επαναληφθεί, και σε αυτό το έργο είναι πρόθυμοι να τους στηρίξουν οι ευρωπαϊκοί τους εταίροι. Για την νέα αποστολή στον Φόβο βολεύει το 2018 – το έτος της επόμενης αντίθεσης του Άρη. Αργότερα είναι αδύνατο. Για αποστολή την δεκαετία του 2020 προς του δύο δορυφόρους του πλανήτη, τον Φόβο κα Δείμο, ήδη σκέφτονται οι εταίροι από το εξωτερικό. Στα επόμενα χρόνια οι ρώσοι επιστήμονες βγάζουν σε πρώτο πλάνο το πρόγραμμα της Σελήνης, λέει στην συνέχεια ο Λεβ Ζελιόνι. - Η Σελήνη αποδείχθηκε να είναι εντελώς διαφορετική από ότι νομίζαμε – ούτε στεγνή ούτε βαρετή. Στις πολικές της περιοχές κάτω από την επιφάνειά της υπάρχει νερό σε μορφή πάγου. Το πρόγραμμά μας αποσκοπεί ακριβώς την εξερεύνηση αυτών των περιοχών. Το πρόγραμμα περιλαμβάνει την προσσελήνωση των ρωσικών σκαφών στον Βόρειο και Νότιο πόλο. Τα προγράμματα σχεδιάζονταν για το 2014-2015. Λαμβάνοντας υπόψη τα προβλήματα που προέκυψαν με το Phobos, πολλά από τα στοιχεία των σεληνιακών αποστολών θα πρέπει να αναθεωρηθούν, διότι τις έχουν κληρονομήσει από τον Phobos. Οι προθεσμίες θα μετακινηθούν κατά ένα έτος. Η Ρωσία δεν θα απαρνηθεί και την εξερεύνηση της Αφροδίτης. Ενδιαφέρων πρόγραμμα «Βενέρα-Ντ» μετακινείται προς την δεκαετία των ’20. Πρέπει να λυθεί ένα πολύ δύσκολο πρόβλημα: η συσκευή πρέπει να επιζήσει στον πλανήτη με θερμοκρασίες της τάξεως των 500 βαθμών όχι δεκάδες λεπτά αλλά ώρες και μπορεί και ημέρες. Συζητιέται η αποστολή στον δορυφόρο του Δία Γανυμήδη. Οι ευρωπαίοι θα στείλουν εκεί διαστημόπλοιο που θα τεθεί στην τροχιά, το οποίο θα επιλέξει την κατάλληλη θέση για την ρωσική μονάδα προσεδάφισης. Στον δορυφόρο υπάρχει παγωμένο νερό, όπου μπορεί να κρύβονται κάποιες μορφές ζωής. Αλλά ακόμη και σήμερα, χωρίς να εκτοξεύουμε οι ίδιοι, οι έρευνες δεν σταματούν: τοποθετούμε τις συσκευές μας στα σκάφη άλλων υπηρεσιών, εξηγεί ο διευθυντής του Ινστιτούτου Διαστημικών Ερευνών. - Οι συσκευές μας λειτουργούν επιτυχώς στην Σελήνη, επίσης σε δύο σκάφη εβρισκόμενα σε τροχιά γύρο από τον Άρη. Τώρα προς τον Άρη κατευθύνεται βαρύ όχημα εξερεύνησης του Άρη, το οποίο φέρει μαζί του δική μας συσκευή νετρονίων. Συσκευές μας υπάρχουν και σε ευρωπαϊκά σκάφη στην τροχιά της Αφροδίτης. Ετοιμάζονται δύο αποστολές προς τον Ερμή – μια γιαπωνέζικη και μια ευρωπαϊκή. Και στις δύο θα υπάρχουν δικές μας συσκευές. Τα πρόσφατα προγράμματα εξερεύνησης του φυσικού τομέα της Γης και του Ήλιου με διαστημόπλοια ήταν πολύ επιτυχημένα. Π.χ. το «Έπος» έλαβε Κρατικό Βραβείο. Γι΄ αυτό δεν μπορεί να γίνεται λόγος για κάποια υστέρηση της Ρωσίας στα επιστημονικά θέματα. Παρόλα αυτά, σύμφωνα με την γνώμη του ακαδημαϊκού, η Ρωσία χρειάζεται ένα σαφές συστηματοποιημένο πρόγραμμα καθορισμού στόχων στην διαστημική έρευνα. Ο Λεβ Ζελιόνι πρόσθεσε, πως η καταστροφή του Phobos-Grunt εμφάνισε και ένα άλλο βασικό στόχο – πρέπει να μεταρρυθμιστεί το σύστημα ελέγχου της ποιότητας στην αεροδιαστημική βιομηχανία. Η Κίνα κατασκευάζει πυραύλους-φορείς νέας γενιάς. Η Κίνα κατασκευάζει τώρα πυραύλους-φορείς νέας γενιάς, που προβλέπεται να εκτοξευτούν μέσα στα πλησιέστερα πέντε χρόνια,- γράφει στο σημερινό της φύλλο η εφημερίδα Chyna Daily. Οι Κινέζοι κατασκευαστές ασχολούνται ταυτόχρονα με την κατασκευή τριών νέων πυραύλων, οικολογικά ασφαλών, φθηνών, σταθερών και με καλή προοπτική εκσυγχρονισμού. Έγινε επίσης γνωστό, ότι το κατασκευαζόμενο τώρα στο κινέζικο νησί-θέρετρο Χαϊνάν (Hainan), κοσμοδρόμιο, που βρίσκεται πολύ πιο κοντά στον ισημερινό από ό, τι οι τρεις υφιστάμενοι χώροι εκτόξευσης θα τεθεί σε λειτουργία μέσα σε 2-3 χρόνια. NGC 1073: Ένας γαλαξίας σαν τον δικό μας. Ο γαλαξίας NGC 1073 που βρίσκεται στον αστερισμό του Κήτους και απέχει 55 εκατομμύρια έτη φωτός από τη Γη, είναι ένας ραβδωτός σπειροειδής γαλαξίας που μοιάζει πολύ με τον δικό μας. Έτσι παρατηρώντας τον NGC 1073, είναι σαν να παρατηρούμε από απόσταση τον δικό μας γαλαξία. Στο πάνω αριστερό μέρος της φωτογραφίας βλέπουμε μια δομή που μοιάζει με δαχτυλίδι που κρύβει μια φωτεινή πηγή ακτίνων Χ. Ονομάζεται IXO 5 και μάλλον πρόκειται για ένα δυαδικό σύστημα που συνίσταται από ένα άστρο που περιστρέφεται γύρω από μια μαύρη τρύπα. Μια γαλαξιακή μαγεία. Αυτή η εικόνα δείχνει την κεντρική περιοχή του σπειροειδούς γαλαξία NGC 4631 «Η φάλαινα», που βρίσκεται 30 έτη φωτός μακριά προς τον μικρό αστερισμό Κύνες Θηρευτικοί, όπως τραβήχτηκε από το Παρατηρητήριο ακτίνων-Χ Chandra της NASA και το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble. Τα δεδομένα του Chandra εμφανίζονται σε μπλε και μοβ χρώμα, δίνουν την πρώτη σαφή απόδειξη ότι ένα φωτοστέφανο (άλως) θερμού αερίου περιβάλλει έναν γαλαξία παρόμοιο με τον Γαλαξία μας. Επειδή τον βλέπουμε στα πλάγια από την Γη μας αποκαλύπτεται λεπτομερώς η δομή του. Η δομή κατά μήκος του μέσου της εικόνας και οι εκτεταμένες εξασθενημένες ίνες (με το πορτοκαλί χρώμα) αντιπροσωπεύουν τις παρατηρήσεις με το Hubble, που μας αποκάλυψε γιγαντιαίες φυσαλίδες. Οι τελευταίες δημιουργούνται από τις εκρήξεις άστρων μέσα στα σμήνη. Οι αστρονόμοι εδώ και 40 χρόνια ερευνούσαν για το αν ο Γαλαξίας μας έχει ένα εκτεταμένο στέμμα, ή φωτοστέφανο, από θερμό αέριο. Τώρα, οι παρατηρήσεις του γαλαξία NGC 4631, όπως και παρόμοιων άλλων γαλαξιών, δίνουν στους αστρονόμους ένα σημαντικό εργαλείο για την κατανόηση του δικού μας γαλαξιακού περιβάλλοντος μας. Τα πιο μεγάλα αστέρια που σχηματίζονται σε περιοχές σχηματισμού άστρων, καίνε μόνο αέριο υδρογόνο μέσω σύντηξης για ένα σύντομο χρονικό διάστημα, μετά το οποίο υφίστανται μια υπερκαινοφανή έκρηξη ή σουπερνόβα. Τα περισσότερα σουπερνόβα που εξερράγησαν στην κεντρική περιοχή, και που εκτοξεύουν αέριο έξω από το γαλαξιακό επίπεδο δημιουργώντας σούπερ ανέμους, μπορούμε να τα δούμε σε ακτίνες Χ καθώς και σε φασματικές γραμμές εκπομπής. Το αέριο από αυτούς τους σούπερ ανέμους έχει δημιουργήσει μια τεράστια, διάχυτη κορώνα (στέμμα) από καυτά αέρια που εκπέμπουν ακτίνες-Χ γύρω από ολόκληρο τον γαλαξία (σε μπλε χρώμα). Πηγή: chandra.harvard.edu Ο κομήτης Garradd συναντά το σφαιρωτό σμήνος M92. Ο κομήτης Garradd (C/2009 PI), με φόντο το σφαιρωτό σμήνος M92 στον αστερισμό του Ηρακλή. Τα δύο αντικείμενα παρότι μοιάζουν να είναι το ένα δίπλα στο άλλο ... το σμήνος M92 βρίσκεται σε απόσταση μεγαλύτερη από 25.000 έτη φωτός, ενώ ο κομήτης Garradd απέχει 12,5 λεπτά φωτός από τη Γη! Ο κομήτης Garradd στις 28-29/8/2011 http://www.celestronimages.com/details.php?image_id=10342

Το «ηφαιστειακό» σέλας του Δία. Ερευνητές στο Βέλγιο υποστηρίζουν ότι έλυσαν το μυστήριο με το πολικό σέλας του Δία. Σύμφωνα με τους ερευνητές τα δύο δακτυλίδια στους δύο πόλους του πλανήτη είναι προϊόν της δραστηριότητας της Ιούς, του ηφαιστειογενούς δορυφόρου του Δία. Η ανακάλυψη. Ερευνητές του Πανεπιστήμιου της Λιέγης παρατηρούσαν με τη βοήθεια του διαστημικού τηλεσκοπίου Hubble τον Δία και την Ιώ επί καθημερινής βάσεως για πέντε μήνες. Σε αυτό το διάστημα συγκέντρωσαν διπλάσιο όγκο δεδομένων για την σχέση και την αλληλεπίδραση Δία και Ιούς από τα δεδομένα που είχαν συλλεχθεί την προηγούμενη δεκαετία. Συνδυάζοντας τα στοιχεία των δικών τους παρατηρήσεων με εικόνες και δεδομένα που έστειλε κατά το πέρασμά του από τον Δία και τα φεγγάρια του το σκάφος New Horizons πριν από πέντε έτη οδηγήθηκαν στο συμπέρασμα ότι κεντρικό ρόλο στη δημιουργία του σέλαος στον Δία παίζει η Ιώ. Τεράστιες ποσότητες ηφαιστειακού υλικού εκτοξεύονται στο διάστημα καθημερινά από την Ιώ. Υπολογίζουν ότι η Ιώ εκτοξεύει στο διάστημα έναν τόνο θειούχου υλικού το δευτερόλεπτο. Σύμφωνα με τους ερευνητές τα φορτισμένα σωματίδια που πηγάζουν από την Ιώ «συλλαμβάνονται» από το μαγνητικό πεδίο του Δία προκαλώντας μόνιμο σέλας στους δύο πόλους του. Στο φαινόμενο ρόλο παίζει και ο ηλιακός άνεμος ενώ οι ερευνητές συνεχίζουν τις παρατηρήσεις ώστε να αποκρυπτογραφήσουν πλήρως το φαινόμενο. Αναμένουν νέα στοιχεία από την αποστολή Juno όπου ένα εξερευνητικό σκάφος θα πλησιάσει και θα παρατηρήσει τον Δία το 2016. Η έρευνα δημοσιεύεται στην επιθεώρηση Geophysical Research Letters. H Ιώ. Η Ιώ είναι ο δεύτερος κοντινότερος στον Δία δορυφόρος του. Γεωλογικά είναι το πιο δραστήριο σώμα στο Ηλιακό μας σύστημα επειδή βρίσκεται αιχμαλωτισμένη σε μια βαρυτική παγίδα ανάμεσα στο Δία και τους γειτονικούς δορυφόρους Ευρώπη, Γανυμήδη και Καλλιστώ, που την έλκουν από διαφορετικές συνεχώς γωνίες. Μέσα σ’ αυτές τις παλιρροϊκές δυνάμεις η επιφάνεια του εδάφους της Ιούς ανεβοκατεβαίνει συνεχώς. Οι παλίρροιες θερμαίνουν το εσωτερικό της λιώνοντας τους βράχους, που μαζί με θειούχα αέρια ξεπετάγονται στην επιφάνεια με βίαιες ηφαιστειακές εκρήξεις.

Ποιος θέλει να πάει στην Σελήνη; Ευκαιρία να γίνει κοσμοναύτης και να πάει στην Σελήνη έχει τώρα ο καθένας που ονειρεύεται να κατακτήσει το Σύμπαν. Η Ομοσπονδιακή Διαστημική Υπηρεσία (Ροσκόσμος) και το Κέντρο προετοιμασίας κοσμοναυτών Γκαγκάριν, ανήγγειλαν ανοιχτό διαγωνισμό για την νέα ομάδα κοσμοναυτών.Αυτήν την ομάδα θα την προετοιμάζουν για εκτέλεση συγκεκριμένης αποστολής – ταξίδι στην Σελήνη. Ο διαγωνισμός ξεκίνησε την 1 Φεβρουαρίου και θα τερματίσει στις 15 Μαρτίου. Σε αυτήν την περίοδο ο καθένας, που έχει σπουδάσει τεχνικές επιστήμες ή ιατρική, συγκεκριμένα αυτές είναι οι προϋποθέσεις στο αρχικό στάδιο, μπορεί να συμπληρώσει αίτηση στην ιστοσελίδα του Ροσκόσμος. Ο αριθμός των συμμετεχόντων δεν περιορίζεται, θα επιλεχθούν όμως μόνο 5 άτομα, τα ονόματα των οποίων θα ανακοινωθούν στις 30 Απριλίου. Διαγωνισμός στον τομέα των διαστημικών θεμάτων σαν αυτόν, διεξάγεται για πρώτη φορά στην Ρωσία, και δίνει μια μοναδική ευκαιρία σε αυτούς που ονειρεύονται το διάστημα, μιλά ο Αλεξέι Κουζνετσόβ, διευθυντής της υπηρεσίας τύπου της Ροσκόσμος: - Εάν παλαιοτέρα, στην ομάδα κοσμοναυτών εγγράφανε ως υποψήφιους μόνο τους εκπροσώπους του Υπουργείου Άμυνας, και στην πλειοψηφία τους ήταν στρατιωτικοί χειριστές αεροσκαφών, όπως επίσης και τους εκπροσώπους μερικών επιχειρήσεων του διαστημικού τομέα, σήμερα αποφασίστηκε να διευρυνθεί ο κύκλος των αιτούμενων που θα ήθελαν να πάνε στο διάστημα και οι οποίοι είναι ευφυείς και έχουν καλή υγεία. Όμως η θέληση για ταξίδι στο διάστημα και το αιχμηρό μυαλό – δεν είναι οι μοναδικές απαιτήσεις προς τους αιτητές. Είναι απαραίτητες οι επικοινωνιακές ικανότητες, οι τεχνικές γνώσεις, συμπληρώνει η Άννα Τόκαρεβα, εκπρόσωπος της υπηρεσίας τύπου του Κέντρου Εκπαίδευσης κοσμοναυτών. - Το άτομο πρέπει να κατέχει τις ελάχιστα απαραίτητες γνώσεις στον τομέα των επανδρωμένων διαστημικών πτήσεων, να έχει ικανότητες στην εκμάθηση της διαστημικής τεχνολογίας, να ξέρει από υπολογιστές, την ρωσική και αγγλική γλώσσα, και επίσης να έχει καλή υγεία. Θα περάσουν από βασική εκπαίδευση στα γενικά θέματα περί του διαστήματος, η οποία θα κρατήσει 2 χρόνια και μετά θα δώσουν εξετάσεις, βάσει αποτελεσμάτων των οποίων θα προταθούν στην ομάδα κοσμοναυτών. Η Σελήνη δεν έχει επιλεχθεί τυχαία. Στο παρελθόν υπήρξαν επιτυχείς προσπάθειες της κατάκτησής της, αλλά αυτό είναι μόνο η αρχή. Η Ρωσία σχεδιάζει να εξερευνήσει και να κατακτήσει τον γήινο δορυφόρο. Εκεί θα εγκατασταθούν οπτικά τηλεσκόπια, υπάρχουν σχέδια για κατασκευή επανδρωμένων βάσεων. Τα σχέδια κατάκτησης της Σελήνης δεν είναι στιγμιαίες. Η προετοιμασία της νέας ομάδας θα συνεχίζεται για μερικά χρόνια. Ενώ η πρώτη επανδρωμένη πτήση προγραμματίζεται να γίνει στα μέσα του 2020.

Ζωή στον Άρη; Όχι όμως στην επιφάνεια. Ο Άρης είναι ένας ξερός πλανήτης για πάνω από 600 εκατομμύρια χρόνια, καθιστώντας τον έτσι πολύ εχθρικό για να επιζήσει κάθε μορφή ζωής στην επιφάνεια του πλανήτη. Το συμπέρασμα αυτό βγήκε από μία ερευνητική ομάδα με επικεφαλής τον Δρ Tom Pike του Imperial College του Λονδίνου, η οποία επί τρία χρόνια ανέλυε το έδαφος του Άρη που συλλέχθηκε κατά τη διάρκεια της αποστολής Phoenix το 2008, στην βόρεια αρκτική περιοχή του κόκκινου πλανήτη. Τα αποτελέσματα δείχνουν ότι η επιφάνεια του Άρη ήταν άγονη για εκατοντάδες εκατομμύρια χρόνια – παρά την παρουσία του πάγου και το γεγονός ότι μια προηγούμενη έρευνα ισχυρίστηκε πως ο Άρης μπορεί να είχε μια θερμότερη και βροχερή περίοδο στην ιστορία του, πάνω από τρία δισεκατομμύρια χρόνια πριν. Επιπλέον, η ομάδα του Tom Pike υπολόγισε ότι το χώμα στον Άρη είχε εκτεθεί σε υγρό νερό για 5.000 χρόνια – το πολύ – από την δημιουργία του δισεκατομμύρια χρόνια πριν. Σύμφωνα με τον Pike, οι δορυφορικές εικόνες και οι προηγούμενες μελέτες έχουν αποδείξει πως το χώμα στον Άρη είναι ομοιόμορφο σε όλο τον πλανήτη, γεγονός που υποδηλώνει ότι τα αποτελέσματα από την ανάλυση της ομάδας θα μπορούσαν να εφαρμοστούν σε όλον τον Άρη. Αυτό σημαίνει ότι το υγρό νερό ήταν στην επιφάνεια του Άρη για πάρα πολύ σύντομο χρονικό διάστημα ώστε να μπορέσει να ξεκινήσει η ζωή και να διατηρηθεί στην επιφάνεια. «Βρήκαμε ότι, ακόμη και αν υπάρχει άφθονος πάγος, ο Άρης βίωνε μια υπερ-ξηρασία που μπορεί κάλλιστα να έχει κρατήσει εκατοντάδες εκατομμύρια χρόνια," εξήγησε. «Πιστεύουμε ότι ο Άρης που ξέρουμε σήμερα έρχεται σε έντονη αντίθεση με την προηγούμενη ιστορία του, που ήταν πιο ζεστός και με βροχερές περιόδους και που μπορεί να ήταν πιο κατάλληλη για τη ζωή. Οι μελλοντικές αποστολές της NASA και της ESA, που έχουν προγραμματιστεί να φθάσουν στον Άρη θα πρέπει να σκάψουν βαθύτερα για να αναζητήσουν στοιχεία για την παρουσία ζωής, η οποία μπορεί ακόμα να βρίσκεται κρυμμένη κάτω βαθειά. " Κατά τη διάρκεια της αποστολής Φοίνιξ της NASA, η ερευνητική ομάδα του Pike ήταν μία από τις 24 υπεύθυνες ομάδες στο Πανεπιστήμιο της Αριζόνα για τον έλεγχο της αποστολής, που είχε στόχο τα εργαστήρια του διαστημικού σκάφους. Αυτοί ανέλυσαν δείγματα εδάφους σκαμμένα από ένα βραχίονα ρομπότ, χρησιμοποιώντας ένα οπτικό μικροσκόπιο για να παράγουν εικόνες των μεγαλύτερων σε μέγεθος σωματιδίων, με τη βοήθεια ενός μικροσκόπιου ατομικής δύναμης για να παράγει 3D εικόνες της επιφάνειας των σωματιδίων, πλάτους μόνο 100 μικρομέτρων. Οι επιστήμονες έψαξαν για μικροσκοπικά σωματίδια αργίλου που σχηματίζονται όταν ο βράχος διασπάται από το νερό. Τέτοια σωματίδια είναι ένας σημαντικός δείκτης της επαφής μεταξύ του υγρού νερού και του εδάφους, δημιουργώντας με αυτό τον τρόπο ένα ξεχωριστό τμήμα στο έδαφος. Ωστόσο, η ομάδα δεν βρήκε καμία τέτοια ένδειξη στην επιφάνεια. Επίσης, η ομάδα ανακάλυψε κι άλλα στοιχεία που υποστηρίζουν την ιδέα ότι το έδαφος του Άρη ήταν σε μεγάλο βαθμό στεγνό σε όλη την ιστορία του, συγκρίνοντας τα δεδομένα του εδάφους από τον Άρη, με τη Γη και τη Σελήνη. Οι ερευνητές συνάγουν λοιπόν ότι το έδαφος είχε σχηματιστεί με παρόμοιο τρόπο στον Άρη και τη Σελήνη, επειδή ήταν αυτοί σε θέση να ταιριάξουν την κατανομή των μεγεθών των σωματιδίων του εδάφους. Στον Άρη, συμπέρανε η ομάδα, η φυσική αποσάθρωση από τον αέρα καθώς και οι μετεωρίτες διασπούν το έδαφος σε μικρότερα σωματίδια. Στη Σελήνη, οι συγκρούσεις με τους μετεωρίτες σπάνε τους βράχους στο έδαφος, καθώς δεν υπάρχει νερό σε υγρή μορφή ή ατμόσφαιρα για να κάτσουν κάτω τα σωματίδια. Πηγή: TG Daily Το σκάφος Phoenix προσγειώθηκε στην μπλε περιοχή (πάνω αριστερά), πλούσια σε πάγο δίπλα στον Βόρειο Πόλο του Άρη.

Το Πολύ Μεγάλο Τηλεσκόπιο ανοίγει και τα τέσσερα μάτια του ταυτόχρονα. Η διασύνδεση τεσσάρων μεγάλων ευρωπαϊκών τηλεσκοπίων, τα οποία βρίσκονται στο εχθρικό οροπέδιο της ερήμου Ατακάμα στη Χιλή, επέτρεψε τη δημιουργία του μεγαλύτερου «εικονικού» οπτικού τηλεσκοπίου στον κόσμο, ανακοίνωσαν ερευνητές του Ευρωπαϊκού Νότιου Παρατηρητηρίου (ESO). Το Πολύ Μεγάλο Τηλεσκόπιο (VLT), όπως είναι το μετριοπαθές όνομα της γιγάντιας εγκατάστασης του ESO, αποτελείται από τέσσερα επιμέρους οπτικά τηλεσκόπια με κάτοπτρα διαμέτρου 8,2 μέτρων. Η διασύνδεση και των τεσσάρων οργάνων ταυτόχρονα επέτρεψε τώρα για πρώτη φορά τη δημιουργία ενός εικονικού τηλεσκοπίου με κάτοπτρο 130 μέτρων. Μέχρι σήμερα, οι υπεύθυνοι του ESO είχαν καταφέρει να συνδέσουν μόνο τρία από τα οπτικά τηλεσκόπια, και η προηγούμενη απόπειρα για τη σύνδεση και των τεσσάρων σε ένα γιγάντιο εικονικό όργανο είχε αποτύχει τον Μάρτιο του 2009. Ακόμα και όταν λειτουργούσαν μεμονωμένα, τα τέσσερα τηλεσκόπια του VLT ήταν από τα μεγαλύτερα οπτικά τηλεσκόπια του κόσμου. Στεγάζονται σε ισάριθμα φουτουριστικά κτήρια στο Παρανάλ της ερήμου Ατακάμα, μιας από τις πιο ξηρές περιοχές του πλανήτη (η υγρασία της ατμόσφαιρας θα απορροφούσε την υπέρυθρη ακτινοβολία που καταγράφουν τα τηλεσκόπια μαζί με τα ορατά μήκη κύματος). Η εγκατάσταση ολοκληρώθηκε το 2000, επεκτάθηκε όμως το 2007 με την προσθήκη τεσσάρων βοηθητικών τηλεσκοπίων. Έκτοτε, το VLT είναι το πλέον παραγωγικό τηλεσκόπιο μετά το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble, με τις παρατηρήσεις του να οδηγούν κατά μέσο όρο σε μία επιστημονική δημοσίευση την ημέρα. Στις επιτυχίες του γιγάντιου παρατηρητήριου περιλαμβάνεται η πρώτη άμεση απεικόνιση πλανήτη εκτός του Ηλιακού Συστήματος και η ανάλυση μιας έκλαμψης ακτίνων γάμμα, η οποία ήταν το πιο μακρινό φαινόμενο που έχει παρατηρηθεί μέχρι σήμερα στο Σύμπαν. Συμβολομετρία. Η τεχνική που εφαρμόζεται για τη διασύνδεση επιμέρους οπτικών τηλεσκοπίων και τη δημιουργία ενός εικονικού κατόπτρου ονομάζεται συμβολομετρία. Στην περίπτωση του VLT, οι φωτεινές δέσμες που δίνουν καθένα από τα τέσσερα τηλεσκόπια συνδυάζονται σε μια υπόγεια εγκατάσταση και δίνουν μια τελική, ενιαία δέσμη εξαιρετικά μεγάλης ανάλυσης. Αυτό βελτίωσε κατά 20 φορές την ικανότητα του VLT να «ζουμάρει» σε μακρινούς στόχους. Σχολιάζοντας το επίτευγμα της Πέμπτης, ο υπεύθυνος οργάνων στο Παρατηρητήριο Παρανάλ, Φρεντερίκ Γκοντ, έκανε λόγο στο BBC για «ορόσημο στην προσπάθειά μας να αποκαλύψουμε τα μυστικά του Σύμπαντος». Οι αστρονόμοι χρησιμοποιούν συστηματικά τα δύο ή τα τρία τηλεσκόπια του VLT ταυτόχρονα, ωστόσο η τελευταία τους απόπειρα για τη σύνδεση και των τεσσάρων στην εικονική διάταξη είχε αποτύχει. «Την περασμένη φορά, οι ατμοσφαιρικές συνθήκες και οι δονήσεις του συστήματος ήταν τόσο άσχημες που τα δεδομένα ήταν ουσιαστικά άχρηστα» σχολίασε ο Ζαν-Φιλίπ Μπεργκέρ, Γάλλος αστρονόμος που συμμετείχε στο εγχείρημα. Από εδώ και πέρα, το εικονικό κάτοπτρο των 130 μέτρων θα είναι διαθέσιμο στην ευρύτερη ερευνητική κοινότητα, επισήμανε ο Μπεργκέρ. Το Ευρωπαϊκό Νότιο Παρατηρητήριο (ονομάζεται έτσι επειδή βρίσκεται στο Νότιο Ημισφαίριο) είναι ένας διεθνής ερευνητικός φορέας που χρηματοδοτείται από 15 χώρες-μέλη στην Ευρώπη. Στα σχέδιά του περιλαμβάνεται η κατασκευή του «Ευρωπαϊκού Εξαιρετικά Μεγάλου Τηλεσκοπίου» (E-ELT), το οποίο θα είναι το μεγαλύτερο οπτικό τηλεσκόπιο του κόσμου, με κάτοπτρο διαμέτρου 42 μέτρων. Η Ελλάδα δεν συμμετέχει στο ESO.

Μικρές ειδήσεις. Ιράν: Εκτοξεύτηκε ο δορυφόρος Ναβίντ - αποστολή του να φωτογραφίζει τη Γη. Το Ιράν εκτόξευσε την Παρασκευή το πρωί έναν δορυφόρο, μετέδωσε το αραβόφωνο τηλεοπτικό δίκτυο Αλ-Άλαμ. «Ο δορυφόρος Ναβίντ εκτοξεύθηκε με επιτυχία και θα τεθεί σε τροχιά σε ύψος 250 ως 370 χιλιομέτρων. Ο δορυφόρος ζυγίζει 50 κιλά και εκτοξεύθηκε με τον πύραυλο Σαφίρ», διευκρίνισε ο Χαμίντ Φαζελί, ο πρόεδρος του Ιρανικού Διαστημικού Οργανισμού, τον οποίο επικαλείται το επίσημο πρακτορείο ειδήσεων IRNA. Σύμφωνα με τα μέσα ενημέρωσης, η εκτόξευση έγινε παρουσία του προέδρου Μαχμούντ Αχμαντινεζάντ. Ο Ναβίντ, αποστολή του οποίου είναι να «τραβάει φωτογραφίες της Γης», κατασκευάστηκε από το πανεπιστήμιο Ελμ-ο-Σανάτ (Επιστήμης και Βιομηχανίας). Έχει προβλεπόμενη διάρκεια ζωής ενάμισι έτους και κάνει «τον γύρο της Γης κάθε 90 λεπτά», διευκρίνισε ο Φαζελί. Το Ιράν έχει ήδη θέσει με επιτυχία σε χαμηλή τροχιά δύο μικρούς πειραματικούς δορυφόρους, τον Ομίντ το 2009 και τον Ρασάντ τον Ιούνιο του 2011, με τον ιρανικό πύραυλο Σαφίρ. Οι εκτοξεύσεις δορυφόρων από το Ιράν ανησυχούν τη διεθνή κοινότητα, η οποία εκφράζει φόβους μήπως το διαστημικό πρόγραμμά του του επιτρέψει να αναπτύξει βαλλιστικούς πυραύλους ικανούς να φέρουν πυρηνικές κεφαλές. Η NASA εξέφρασε την εμπιστοσύνη της προς τους Ρώσους κατασκευαστές πυραύλων. Η NASA είναι σίγουρη για την αξιοπιστία των ρωσικών επανδρωμένων πυραύλων, παρά το συμβάν με τον Σογιούζ και μια σειρά επεισόδια που είχαν θέση το 2011,- δήλωσε την Πέμπτη ο υπεύθυνος για το πρόγραμμα του ΔΔΣ στη NASA Μάικλ Σαφρεντίνι. Ο Μάικλ Σαφρεντίνι είπε επίσης ότι δεν βλέπει σε όσα έχουν συμβεί συστημικό πρόβλημα. «Οι Ρώσοι συνάδελφοί μας βλέπουν πολύ σοβαρά τα προβλήματα που έχουν εμφανιστεί»,- παρατήρησε ο εκπρόσωπος της NASA. Νωρίτερα έγινε γνωστό για την αναβολή της εκτόξευσης μιάς νέας αποστολής στο ΔΔΣ από τις 30 Μαρτίου ως τις 15 Μαΐου λόγω της εμφάνισης προβλημάτων κατά τις δοκιμές της συσκευής καθόδου του διαστημοπλοίου Soyuz TMA-04M.

Ανακάλυψη ενός τέταρτου εξωπλανήτη εν δυνάμει «κατοικήσιμου» Διεθνής ομάδα αστρονόμων ανακοίνωσε την ανακάλυψη ενός νέου εξωπλανήτη, δυνητικά «κατοικήσιμου», αυξάνοντας σε τέσσερις τον αριθμό των πλανητών αυτών που βρίσκονται εκτός του ηλιακού μας συστήματος, τους οποίους έχει εντοπίσει η επιστημονική κοινότητα. "Ο συγκεκριμένος βραχώδης πλανήτης είναι ο νέος καλύτερος υποψήφιος για να διατηρεί το νερό υγρό στην επιφάνειά του και ίσως να φιλοξενεί τη ζωή όπως εμείς τη γνωρίζουμε", εξήγησε ο υπεύθυνος της ομάδας αυτής Paul Butler που εργάζεται στο Ινστιτούτο Carnegie στην Ουάσινγκτον. Ο πλανήτης αυτός με τον κωδικό GJ 667Cc είναι σε τροχιά γύρω από ένα αστέρι που έχει ονομαστεί GJ 667C και βρίσκεται σχεδόν 22 έτη φωτός από τη Γη (ένα έτος φωτός αντιστοιχεί σε 10 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα). Περιστρέφεται γύρω από το αστέρι του σε σχεδόν 28 ημέρες και έχει ελάχιστη μάζα 4,5 φορές εκείνης της Γης. Ο πλανήτης αυτός είναι συνεπώς περίπου 50% πιο ογκώδης από το δικό μας πλανήτη. Ο πλανήτης βρίσκεται σε μια τροχιά που τον τοποθετεί σε μια απόσταση από το αστέρι του εντός "μιας κατοικήσιμης ζώνης", όπου οι θερμοκρασίες δεν είναι ούτε υπερβολικά υψηλές ούτε υπερβολικά χαμηλές, επιτρέποντας στο νερό να παραμείνει υγρό στην επιφάνεια. Οι ερευνητές ανακάλυψαν επίσης ενδείξεις που επιτρέπουν να εκτιμηθεί ότι τουλάχιστον έως και τρεις άλλοι εξωπλανήτες είναι σε τροχιά γύρω από το ίδιο αστέρι. Η ανακάλυψη αυτή δείχνει ότι πλανήτες εν δυνάμει κατοικήσιμοι μπορούν να σχηματιστούν σε περιβάλλοντα με μεγαλύτερη ποικιλία σε σχέση με αυτό που πιστευόταν μέχρι σήμερα, επισημαίνουν οι συντάκτες της έρευνας που δημοσιεύεται στο σημερινό τεύχος της επιθεώρησης Astrophysical Journal Letters και στην ηλεκτρονική διεύθυνση arxiv.org/archive/astro-ph. Επίσης, ο πλανήτης αυτός βρίσκεται σε ένα τριπλό σύστημα αστέρων. Τα άλλα όμως αστέρια είναι αρκετά μακριά από τον πλανήτη. Η ανακάλυψη ενός πλανήτη γύρω από GJ 667C ήρθε ως έκπληξη για τους αστρονόμους, επειδή ολόκληρο το σύστημα των αστέρων έχει διαφορετική χημική σύνθεση από τον ήλιο μας. Το σύστημα έχει πολύ λιγότερα βαρέα στοιχείων (στοιχεία βαρύτερα από το υδρογόνο και το ήλιο), όπως ο σίδηρος, άνθρακας και το πυρίτιο. Τα τελευταία είναι τα υλικά από τα οποία σχηματίζονται οι πλανήτες, γι ‘αυτό και δεν θα έπρεπε αυτό το αστέρι να φιλοξενεί πλανήτες. Η τυχαία ανακάλυψη θα μπορούσε να σημαίνει ότι δυνητικά κατοικήσιμοι εξωγήινοι κόσμοι θα μπορούσαν να υπάρξουν σε μια μεγαλύτερη ποικιλία από περιβάλλοντα από ό,τι εθεωρείτο μέχρι σήμερα δυνατό, λένε οι ερευνητές. “Στατιστικά στοιχεία μας δείχνουν ότι δεν θα έπρεπε να βρεθεί κάτι τέτοιο σύντομα, εκτός κι αν υπάρχουν πολλά από αυτά εκεί έξω", δήλωσε ο Paul Butler. "Αν όντως υπάρχουν πολλοί τέτοιοι κόσμοι, τότε ήταν πολύ εύκολο να βρεθεί, και αυτό συνέβη”. Οι αστρονόμοι χρησιμοποίησαν δημόσια δεδομένα του Νότιου Ευρωπαϊκού Παρατηρητηρίου (ESO) στη Χιλή, τα οποία ανέλυσαν σύμφωνα με μια νέα μέθοδο. Συμπεριέλαβαν επίσης μετρήσεις που πραγματοποιήθηκαν με τα τηλεσκόπια του Παρατηρητηρίου Keck στη Χαβάη. Το γράφημα δείχνει τις τροχιές του εξωπλανήτη GJ 667Cc, που χρειάζεται μόλις 28 μέρες για να στραφεί γύρω από το γονικό άστρο του. Δείχνονται, επίσης, οι τροχιές των άλλων δυνητικών πλανητών.

Μυστηριώδεις συνθήκες έξω από το ηλιακό σύστημα. Εντυπωσιακά και ιδιαίτερα ενδιαφέροντα είναι τα νέα ευρήματα της αποστολής IBEX που μελετά τις συνθήκες που επικρατούν στα όρια του ηλιακού μας συστήματος. Το διαστημικό σκάφος που εξερευνά τις εσχατιές του ηλιακού συστήματος ανακάλυψε ότι στις περιοχές που συνορεύουν με το σύστημα μας επικρατούν συνθήκες εντελώς διαφορετικές από τις δικές μας. Όπως φαίνεται τα εισερχόμενα στο ηλιακό μας σύστημα διαστρικά σωματίδια (ο λεγόμενος γαλαξιακός άνεμος) είναι πολύ διαφορετικά από αυτά που υπάρχουν στη δική μας διαστημική γειτονιά. Η αποστολή. Το διαστημικό σκάφος IBEX μελετά και χαρτογραφεί τα όρια του ηλιακού μας συστήματος. Εκεί βρίσκονται ιδιαίτερα ψυχρές περιοχές όπου ο ηλιακός άνεμος (τα σωματίδια που εκτοξεύονται από τον Ήλιο) εξουδετερώνεται από τα εισερχόμενα διαστρικά σωματίδια. Οι ενδιάμεσες περιοχές ανάμεσα στα άστρα, δηλαδή οι περιοχές όπου η επίδραση των άστρων δεν υφίσταται πλέον, ονομάζονται διαστρικά κενά και οι επιστήμονες πίστευαν μέχρι πρόσφατα ότι ήταν πραγματικά κενές όμως διαπιστώθηκε ότι υπάρχει εκεί διάσπαρτη κοσμική ύλη όπως σκόνη και αέρια. Το IBEX έχει το μέγεθος ενός μεγάλου ελαστικού για φορτηγά και έχει σχεδιαστεί έτσι ώστε να ανιχνεύει και να μελετά τα άτομα και άλλα στοιχεία που «κυκλοφορούν» στα σύνορα του ηλιακού μας συστήματος. Η ανακάλυψη. «Εντοπίσαμε στο διαστρικό κενό τέσσερις τύπους ατόμων των οποίων η σύνθεση δεν ταιριάζει με οτιδήποτε άλλο στο ηλιακό μας σύστημα. Οι παρατηρήσεις του IBEX αποκαλύπτουν νέα στοιχεία και ρίχνουν φως στη μυστηριώδη ζώνη όπου το ηλιακό μας σύστημα τελειώνει και το διαστρικό κενό ξεκινά» αναφέρει ο Έρικ Κρίστιαν, στέλεχος της NASA και μέλος της επιστημονικής ομάδας που παρακολουθεί την αποστολή. «Το ηλιακό μας σύστημα φαίνεται ότι είναι διαφορετικό από τις περιοχές που βρίσκονται ακριβώς έξω από αυτό. Αυτό μας οδηγεί σε δύο πιθανότητες. Μια περίπτωση είναι να αναπτύχθηκε σε πρώτη φάση σε μια διαφορετική περιοχή του Διαστήματος από αυτήν όπου βρίσκεται σήμερα, μια περιοχή που εκείνη την εποχή ήταν πλούσια σε οξυγόνο. Η δεύτερη περίπτωση είναι το πολύτιμο για την ανάπτυξη της ζωής οξυγόνο να παγιδεύτηκε σε διαστρικούς κόκκους σκόνης ή πάγου και να μη μπορούσε να κυκλοφορήσει ελεύθερο στο Διάστημα» αναφέρει ο Ντέιβιντ Μακ Κόμακς, επικεφαλής της αποστολής. Τα στοιχεία που στέλνει το IBEX θα συμβάλουν σημαντικά στην καλύτερη κατανόηση του πώς δημιουργήθηκε το ηλιακό μας σύστημα αλλά και πώς έκανε την εμφάνιση της η ζωή. Επίσης η μελέτη του γαλαξιακού ανέμου θα βοηθήσει τους επιστήμονες να κατανοήσουν πώς το ηλιακό μας σύστημα αλληλεπιδρά με το υπόλοιπο Διάστημα. Οι νέες ανακαλύψεις του IBEX δημοσιεύονται στην επιθεώρηση «Astrophysics Journal». Τα διαστημικά σωματίδια πήραν πέντε δισεκατομμύρια ρούβλια. Αιτία της αποτυχημένης εκτόξευσης του διαπλανητικού Σταθμού Phobos-Grunt έγινε ένα σύνολο παραγόντων, ένας από τους οποίους είναι η επίδραση της διαστημικής ακτινοβολίας. Σε τέτοιο συμπέρασμα κατέληξε η ειδική διυπηρεσιακή Επιτροπή για τη διερεύνηση του ατυχήματος. Ο επικεφαλής της Υπηρεσίας Διαστήματος της Ρωσίας (Ροσκόσμος) Βλαντίμιρ Ποπόβκιν υπογράμμισε ότι το μοντέλο επίδρασης των βαρέων φορτισμένων σωματιδίων δεν ρυθμίζεται σήμερα από οποιαδήποτε κανονιστικά και τεχνικά έγγραφα, αλλά δεν έπρεπε να αγνοηθεί κατά την πραγματοποίηση τόσο μεγάλης και μακρόχρονης δουλειάς. Όλα εδώ εξαρτούνται από τον βαθμό προστασίας της τεχνικής από την ακτινοβολία. Οι διαστημικές ακτίνες είναι στοιχειώδη σωματίδια και πυρήνες των ατόμων που κινούνται με τεράστια ταχύτητα. Οι διαστημικές συσκευές θα πρέπει να είναι κατασκευασμένες από ειδικά υλικά ηψηλής αντοχής σε αυτά τα σωματίδια,- επισήμανε ο Γιούρι Κάρας, αντεπιστέλλον μέλος της Ρωσικής Ακαδημίας Κοσμοναυτικής Τσιολκόφσκι. «Η βάση θα πρέπει να ειναι σταθερή και ανθεκτική σε επίδραση αυτών των σωματιδίων. Η κατασκευή τέτοιων στοιχείων είνα δυνατή, αλλά αρκετά πολυδάπανη. Απ’ ότι φαίνεται, στο διαστημικό όχημα Phobos-Grunt είχαν τοποθετηθεί πειρατικά κινέζικα στοιχεία, που είναι λιγότερης ανθεκτικότητας από τα ανάλογα στοιχεία καλύτερης ποιότητας. Σε σχέση με αυτό θα πρέπει να σημειωθεί ότι ο επικεφαλής της Ροσκόσμος Βλαντίμιρ Ποπόβκιν επισήμανε επίσης ότι κατά την κατασκευή του Phobos-Grunt είχαν χρησιμοποιηθεί κάποια εισαγώμενα τεμάχια χαμηλής ποιότητας και ότι τώρα υποβάλλεται σε έλεγχο το λογισμικό των συσκευών και των άλλων μελλοντικών διαστημικών σχεδίων. Είπε επίσης ότι έχουν επιβληθεί διοικητικές ποινές σε βάρος των ενόχων για το ατύχημα του Phobos-Grunt. Όσον αφορά τις εξερευνήσεις του Άρη, η Ρωσία δεν είναι διατεθειμένη να τις αναβάλει. Αν καταφέρει να υπογράψει Συμφωνία με την Υπηρεσία Διαστήματος της Ευρώπης, τότε η Ρωσία θα πάρει μέρος στο πρόγραμμα ExoMars, και αν όχι, τότε η Ροσκόσμος θα επαναλάβει την αποστολή του Phobos-Grunt,- παρατήρησε ο Βλαντιμίρ Ποπόβκιν. Στη θέση της καταστρεμμένης συσκευής Phobos Grunt στο δορυφόρο του Άρη το 2018 προγραμματίζεται να αποσταλεί παρόμοιος σταθμός με την ονομασία «Phobos Grunt-2», μάλιστα το κόστος του θα είναι περίπου το μισό σε σύγκριση με τον πρώτο, που καταστράφηκε. Η εκτόξευση της συσκευής ακριβώς το 2018 προγραμματίζεται διότι το 2018 μεταξύ της Γης και του Άρη η απόσταση θα είναι ελάχιστη και, εκτός αυτού, ως τότε σύμφωνα με τις προγνώσεις των ειδικών, θα βελτιωθούν σημαντικά οι δυνατότητες της εθνικής βιομηχανίας, είπε ο Διευθυντής του Ινστιτούτου διαστημικών ερευνών της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών ακαδημαϊκός Λεβ Ζελιόνι. Το κόστος του δεύτερου «Phobos», κατα την άποψη του επιστήμονα, θα ανέρθει περίπου στο μισό των προηγούμενων δαπανών, γιατί για την πρώτη συσκευή ήδη έχει δημιουργηθεί υποδομή. Το κόστος του πρώτου Phobos Grunt ανήρθε περίπου στα 5 δισεκ. ρούβλια. Μικρές ειδήσεις. Πως και πότε θα συμβεί το τέλος του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού; Στο τέλος της ζωής του, ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός (ISS) θα πρέπει να καταστραφεί πέφτοντας στον ωκεανό προκειμένου να μην αφήσει πίσω του διαστημικά σκουπίδια, επιβεβαίωσε την Τετάρτη η ρωσική διαστημική υπηρεσία. Ο ISS άρχισε να συναρμολογείται σε τροχιά το 1998 και αρχικά προγραμματιζόταν να παραμείνει στο Διάστημα για 15 χρόνια. Τελικά, όμως, οι διεθνείς εταίροι του προγράμματος -ΗΠΑ, Ευρώπη, Ρωσία, Καναδάς, Ιαπωνία- αποφάσισαν να παρατείνουν τη λειτουργία του μέχρι τουλάχιστον το 2020.... «Όταν ολοκληρώσει το έργο του, θα αναγκαστούμε να βυθίσουμε τον ISS. Δεν μπορεί να παραμείνει σε τροχιά. Είναι υπερβολικά μεγάλος, υπερβολικά περίπλοκος και θα άφηνε πίσω του πολλά σκουπίδια» δήλωσε, σύμφωνα με το Γαλλικό Πρακτορείο, ο υποδιευθυντής της Roscosmos Βιτάλι Νταβίντοφ. Έπειτα από έξι δεκαετίες συνεχών εκτοξεύσεων διαστημικών αποστολών, τα τροχιακά σκουπίδια έχουν αρχίσει να εξελίσσονται σε σοβαρό πονοκέφαλο. Σε ένα πρωτοφανές περιστατικό το 2009, ένας χαλασμένος σοβιετικός δορυφόρος συγκρούστηκε με έναν αμερικανικό δορυφόρο επικοινωνιών και γέμισε τη διαστημική γειτονιά της Γης με χιλιάδες επικίνδυνα θραύσματα. Ο ίδιος ο ISS έχει επανειλημμένα απειληθεί από διερχόμενα αντικείμενα, τα οποία συνήθως έχουν μέγεθος μερικών εκατοστών, κινούνται όμως με μεγάλη ταχύτητα και θα μπορούσαν να προκαλέσουν ρήγμα. Το τελευταίο περιστατικό σημειώθηκε πριν από λίγες εβδομάδες, όταν το πλήρωμα του σταθμού πήρε εντολή να καταφύγει στις κάψουλες διαφυγής μέχρι να περάσει ο κίνδυνος από ένα διερχόμενο αδέσποτο αντικείμενο. To συμβάν συνέπεσε με την άφιξη στον σταθμό του Atlantis, στην τελευταία αποστολή διαστημικού λεωφορείου. H NASA αποφάσισε να παροπλίσει το στόλο της για να αφοσιωθεί στον ISS, αναθέτοντας σε ιδιωτικές εταιρείες την ανάπτυξη νέων σκαφών. Εξομοίωση πτήσης στον Άρη σχεδιάζεται να πραγματοποιηθεί στο ΔΔΣ. Το πείραμα μοντελοποίησης της διαπλανητικής πτήσης «Mars-500» μπορεί να επαναληφθεί στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Σήμερα γι΄αυτό το θέμα διεξάγονται διαβουλεύσεις με τη ΝΑΣΑ και την Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Διαστήματος (European Space Agency, ESA). Το πείραμα εξομοίωσης πτήσης στον Άρη διάρκειας 520 ημερών ολοκληρώθηκε επιτυχώς πέρυσι το Νοέμβριο στο Ινστιτούτο Ιατροβιολογικών Προβλημάτων Μόσχας. Το πορτρέτο της «ποιήτριας» του Σύμπαντος. Το Ευρωπαϊκό Νότιο Παρατηρητήριο (ESO) έδωσε στη δημοσιότητα μια καταπληκτική φωτογραφία ενός νεφελώματος που η κοσμική του ύλη είναι «σκαλισμένη» με τέτοιο τρόπο ώστε να μοιάζει με ανθρώπινο πρόσωπο. Οι επιστήμονες που μελετούσαν τις εικόνες του νεφελώματος «είδαν» σε αυτό το πρόσωπο της νομπελίστριας ποιήτριας Γκαμπριέλα Μιστράλ και του έδωσαν το όνομα της.Το «ποιητικό» νεφέλωμα. To νεφέλωμα που έχει την κωδική ονομασία NGC 3324 βρίσκεται σε απόσταση 7.500 χιλιάδων ετών φωτός από εμάς στον αστερισμό της Τρόπιδος είναι ένα εργοστάσιο παραγωγής νέων για αυτό και έχει γίνει αντικείμενο παρατηρήσης. Το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble έχει στρέψει το βλέμμα του εκεί και έχει στείλει φωτογραφίες και στοιχεία από το νεφέλωμα τα προηγούμενα χρόνια. Οι νέες λεπτομερείς εικόνες του νεφελώματος από το τηλεσκόπιο MPG/ESO 2.2 που βρίσκεται στις Χιλιανές Άνδεις αποκάλυψαν την «ανθρώπινη» όψη του. Οι επιστήμονες που μελετούσαν τις νέες εικόνες του νεφελώματος «είδαν» σε αυτό το πρόσωπο της ποιήτριας Γκαμπριέλα Μιστράλ η οποία γεννήθηκε και μεγάλωσε στην περιοχή που βρίσκεται το τηλεσκόπιο MPG/ESO 2.2. Η Γκαμπριέλα Μιστράλ βραβεύτηκε με το Νομπέλ Λογοτεχνίας το 1945 και έγραψε ιστορία αφού ήταν η πρώτη φορά που λογοτέχνης από την Λατινική Αμερική άκουσε το όνομα του από τα μέλη της Σουδικής Ακαδημίας.

Η αθέατη πλευρά της Σελήνης. Δύο ολόιδια μη επανδρωμένα διαστημικά σκάφη – δορυφόροι της Αμερικανικής Διαστημικής Υπηρεσίας (NASA), που εκτοξεύθηκαν στις αρχές Σεπτεμβρίου, http://physicsgg.wordpress.com/2011/09/10/%CE%B2%CE%AF%CE%BD%CF%84%CE%B5%CE%BF-%CF%84%CE%B1-%CE%B4%CE%AF%CE%B4%CF%85%CE%BC%CE%B1-%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CF%8C%CF%80%CE%BB%CE%BF%CE%B9%CE%B1-grail-%CE%B5%CE%BA%CF%84%CE%BF/ βρίσκονται ήδη σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη με σκοπό την αναλυτική καταγραφή των διακυμάνσεων της βαρύτητας του δορυφόρου μας. Από την έρευνα των δίδυμων σκαφών της αποστολής GRAIL (Gravity Recovery and Interior Laboratory) θα εξαχθούν συμπεράσματα για το εσωτερικό της Σελήνης και να δημιουργηθεί ένας χάρτης με τις κοιλότητες και τα πετρώματα που υπάρχουν κάτω από την επιφάνειά της. Για τον λόγο αυτό πολλοί ονομάζουν την αποστολή μεταφορικά «ταξίδι στο κέντρο της Σελήνης». Οι μετρήσεις χαρτογράφησης του πεδίου βαρύτητας της Σελήνης θα είναι παρόμοιες με αυτές που έγιναν για το πεδίο βαρύτητας της Γης με την αποστολή GRACE (Gravity Recovery and Climate Experiment). http://science.nasa.gov/missions/grace/ Τα δίδυμα διαστημόπλοια αρχικά είχαν ονομαστεί GRAIL A και GRAIL B. Η NASA διοργάνωσε έναν διαγωνισμό μεταξύ σχολείων με σκοπό την εύρεση "πρωτότυπων" ονομάτων για τα πανομοιότυπα σκάφη. Τον διαγωνισμό κέρδισε το σχολείο που βάφτισε τα δίδυμα σκάφη "πλημμυρίδα" και "άμπωτη"! http://physicsforme.wordpress.com/2012/01/17/ebb-and-flow-montana-students-pick-winning-names-for-moon-craft/ Υπάρχουν ακόμα διάφορα αναπάντητα ερωτήματα σχετικά με τη γεωλογική εξέλιξη της Σελήνης, όπως π.χ. γιατί η σκοτεινή πλευρά της είναι μορφολογικά τόσο διαφορετική (πιο ορεινή) από αυτήν που μόνιμα «βλέπει» τη Γη (πιο επίπεδη). Η Σελήνη χρειάζεται περίπου τον ίδιο χρόνο για να κάνει μια πλήρη περιστροφή γύρω από τον άξονά της, με τον χρόνο που χρειάζεται για μια πλήρη περιφορά γύρω από τη Γη, κάτι που εξηγεί γιατί βλέπουμε μόνο την ίδια πλευρά της. Το 1959 το σοβιετικό μη επανδρωμένο σκάφος «Λούνα 3» φωτογράφισε τη σκοτεινή πλευρά τής Σελήνης για πρώτη φορά. http://physicsgg.wordpress.com/2011/10/07/h-%CF%80%CF%81%CF%8E%CF%84%CE%B7-%CF%86%CF%89%CF%84%CE%BF%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%AF%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B1%CE%B8%CE%AD%CE%B1%CF%84%CE%B7%CF%82-%CF%80%CE%BB%CE%B5%CF%85%CF%81%CE%AC%CF%82/ Η αποστολή GRAIL μεταφέρει την ψηφιακή κάμερα – που ονομάζεται MoonKAM (Moon Knowledge Acquired by Middle school students)– η οποία θα στέλνει εικόνες της Σελήνης σε μαθητές Λυκείου για εκπαιδευτικούς σκοπούς. Οι πρώτες εικόνες - που βλέπουμε στο βίντεο που ακολουθεί - λήφθηκαν στις 19 Ιανουαρίου από την MoonKAM του σκάφους "πλημμυρίδα" και δείχνουν την αθέατη πλευρά της Σελήνης. Βίντεο: Οι Ρώσοι ετοιμάζονται να πάνε στο Φεγγάρι. Αποστολή ρώσων κοσμοναυτών με απόβαση στο Φεγγάρι μπορεί να πραγματοποιηθεί το 2020,(αντε με το καλό!!!) δήλωσε ο Βλαντίμιρ Ποπόβκιν, πρόεδρος της Ομοσπονδιακής Διαστημικής Υπηρεσίας. Αποστολή ρώσων κοσμοναυτών με απόβαση στο Φεγγάρι μπορεί να πραγματοποιηθεί το 2020, δήλωσε ο Βλαντίμιρ Ποπόβκιν, πρόεδρος της Ομοσπονδιακής Διαστημικής Υπηρεσίας. «Σήμερα η επιστήμη έχει φτάσει στο επίπεδο να μπορεί να χρησιμοποιήσει την Σελήνη. Πιστεύω πως μέχρι το 2020 ο άνθρωπος θα πάει στην Σελήνη», - δήλωσε ο Ποπόβκιν. Νωρίτερα η Διαστημική Υπηρεσία ανάγγειλε ανοιχτό διαγωνισμό για κοσμοναύτες, και ο οποιοσδήποτε πολίτης της Ρωσίας μπορεί να λάβει μέρος σε αυτόν. «Αυτή η ομάδα, μάλλον θα προετοιμάζεται για την Σελήνη», είπε ο Ποπόβκιν. Επίσης η Ρωσία συζητά τα σχέδια κατασκευής βάσεων στην Σελήνη και την εκμετάλλευση των πόρων του γήινου δορυφόρου με τους ευρωπαίους και αμερικανούς συνεργάτες τους.

Ο Σταθμός Phobos-Grunt έπεσε λόγω λάθους προγραμματιστών. Η πιο πιθανή εκδοχη του ατυχήματος του Phobos-Grunt είναι το λάθος προγράμματος του υπολογιστικού συστήματος του Σταθμού,- αναφέρεται στην έκθεση για τις αιτίες του ατυχήματος. Η έκθεση αυτή παρουσιάστηκε τις παραμονές στον Βλαντίμιρ Ποπόβκιν, διευθυντή της Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Διαστήματος (Ροσκόσμος). Παρουσίασε την έκθεση προσωπικά ο Γιούρι Κόπτεβ, πρόεδρος του Επιστημονικού Τεχνολογικού Συμβουλίου της κρατικής εταιρείας «Ροστεχνολογίες». Ως βασική αιτία του ατυχήματος του Phobos-Grunt ονομάζεται «το λάθος προγράμματος, που προκάλεσε ταυτόχρονη επανεκκίνηση δύο εν λειτουργία καναλιών του υπολογιστικού συστήματος του Σταθμού».Ο βομβαρδισμός του σκάφους από κοσμική ακτινοβολία η οποία επηρέασε τα μικροτσίπ του κεντρικού υπολογιστή, δήλωσε ο επικεφαλής της ρωσικής διαστημικής υπηρεσίας. Όπως είπε, δύο υπομονάδες του συστήματος τέθηκαν εσφαλμένα σε κατάσταση αναμονής όταν το σκάφος βρισκόταν στη δεύτερη περιφορά του γύρω από Γη. Ανέφερε ακόμα ότι η κοσμική ακτινοβολία είναι πιθανό να επηρέασε κάποια φθηνά, εισαγόμενα τσιπ που είχαν χρησιμοποιηθεί στο σκάφος. Δεν κατονόμασε τη χώρα προέλευσης των τσιπ, είπε όμως ότι η εταιρεία NPO Lavochkin, κατασκευαστής του Fobos-Grunt, έπρεπε να είχε προβλέψει αυτό το ενδεχόμενο. Η Ρωσκόσμος μετέθεσε το πρόγραμμα επανδρωμένων εκτοξεύσεων και προσεδαφίσεων. Η Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Διαστήματος (Ρωσκόσμος) μετέθεσε για ενάμιση μήνα το πρόγραμμα επανδρωμένων εκτοξεύσεων και προσεδαφίσεων. Ο εκπρόσωπος της Υπηρεσίας ανακοίνωσε ότι η εκτόξευση του διαστημοπλοίου «Σογιούζ» από την επόμενη μακρόχρονη αποστολή στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό μετατίθεται από τις 30 Μαρτίου στα μέσα Μαΐου. Το νέο πρόγραμμα θα εγκριθεί οριστικά μετά τις διαβουλεύσεις με τους εταίρους στο ΔΔΣ. Η Ρωσκόσμος αναγκάστηκε να προβεί σε αλλαγές στο πρόγραμμα επανδρωμένων πτήσεων μετά την ανακάλυψη βλάβης σε ένα από τα συστήματα την περασμένη βδομάδα κατά τη διάρκεια δοκιμών της συσκευής κατάβασης. Yπερμεγέθες τηλεσκόπιο θα αναζητήσει ίχνη των πρώτων άστρων. Περισσότερες από 20.000 κεραίες, διάσπαρτες σε όλη την Ευρώπη, θα συνδεθούν σύντομα μέσω Διαδικτύου για να σχηματίσουν το μεγαλύτερο «εικονικό» ραδιοτηλεσκόπιο που έχει δημιουργηθεί ως σήμερα. Ένας από τους πρώτους στόχους του θα είναι τα πρώτα άστρα που έλαμψαν στο Σύμπαν πριν από σχεδόν 14 δισεκατομμύρια χρόνια. Η Συστοιχία Χαμηλών Συχνοτήτων, ή LOFAR, http://www.lofar.org/ θα αποτελείται από συστοιχίες κεραιών σε 48 τοποθεσίες της Ολλανδίας και σε άλλες περιοχές της Ευρώπης, διασυνδεδεμένες μέσω οπτικών ινών. Με τη μεσολάβηση ενός υπερυπολογιστή που θα αναλύει όλα τα σήματα ταυτόχρονα, οι κεραίες σχηματίζουν ένα εικονικό ραδιοτηλεσκόπιο διαμέτρου 1.000 χιλιομέτρων. «Θα είναι ίσως το πιο περίπλοκο και ευέλικτο ραδιοτηλεσκόπιο που έχει δημιουργηθεί ποτέ» είπε στο Space.com ο Χάινο Φάλκε, πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου του LOFAR. Το γιγάντιο όργανο «θα μπορεί να σαρώνει ολόκληρο τον ουρανό του Βορείου Ημισφαιρίου δύο φορές σε μόλις 45 μέρες» πρόσθεσε ο Γκέοργκ Χέαλντ του ASTRON, του Ολλανδικού Ινστιτούτου Ραδιοαστρονομίας. Η συστοιχία θα αναλύει ραδιοκύματα χαμηλής συχνότητας, μιας σχετικά ανεξερεύνητης περιοχής του ηλεκτρομαγνητικού φάσματος. Εξαιρετικά ασθενή ραδιοκύματα που ανιχνεύονται σήμερα σε αυτές τις συχνότητες προέρχονται από τα ψυχρά σύννεφα υδρογόνου που γέμιζαν το Σύμπαν πριν εμφανιστούν τα πρώτα άστρα, περίπου 400 εκατομμύρια χρόνια μετά τη Μεγάλη Έκρηξη. H ανάλυση των μεταβολών σε αυτά τα ραδιοκύματα αναμένεται να προσφέρουν νέα στοιχεία όχι μόνο για τα πρώτα άστρα αλλά για τους πρώτους γαλαξίες. «Ήταν μια καίρια φάση στην πρώιμη εξέλιξη του Σύμπαντος, η οποία εκτείνεται από τα 400 μέχρι τα 800 εκατομμύρια χρόνια μετά τη Μεγάλη Έκρηξη» σχολίασε ο Γκερ ντε Μπρούιν του ASTRON. Οι υπεύθυνοι του LOFAR δέχονται τώρα αιτήσεις για τη χρήση του οργάνου από ερευνητικές ομάδες σε όλο τον κόσμο, με την έναρξη της πλήρους λειτουργίας του να προγραμματίζεται για τον Μάιο. Σε επόμενη φάση, το εικονικό ραδιοτηλεσκόπιο θα συνδράμει τις προσπάθειες του ινστιτούτου SETI για την ανίχνευση σημάτων από εξωγήινους πολιτισμούς. Στην φωτογραφία η συστοιχία του LOFAR στην Γερμανία. Νέες εικόνες του σκοτεινού νεφελώματος Barnard 68. Αστρονόμοι με τη βοήθεια του τηλεσκοπίου VLT στη Χιλή έκαναν παρατηρήσεις ενός μυστηριώδους κοσμικού φαινομένου. Πιο συγκεκριμένα κατέγραψαν εικόνες του Barnard 68 που ανήκει στην κατηγορία των λεγόμενων «σκοτεινών νεφελωμάτων». Πρόκειται για περιοχές που είναι εξαιρετικά σκοτεινές και αδιαφανείς και μέχρι πρόσφατα οι επιστήμονες πίστευαν ότι είναι απόλυτα κενές. Όπως διαπιστώθηκε όμως πρόκειται για μοριακά νέφη στο εσωτερικό των οποίων επικρατεί σχεδόν το απόλυτο σκοτάδι και ψύχος. Το Barnard 68 είναι από τα πιο εντυπωσιακά σκοτεινά νεφελώματα επειδή βρίσκεται στο κέντρο μιας περιοχής γεμάτης άστρα και οι ειδικοί το παρομοιάζουν με μια «τρύπα στο αστρικό ύφασμα». Τα σκοτεινά νεφελώματα. Οι επιστήμονες δεν γνωρίζουν ακόμη τον μηχανισμό δημιουργίας των σκοτεινών νεφελωμάτων. Αυτό που έχουν καταφέρει να διαπιστώσουν είναι ότι αποτελούνται από υψηλές συγκεντρώσεις μοριακού αερίου και κοσμικής σκόνης και ότι απορροφούν όλο το φως (στο ορατό φάσμα) που εκπέμπουν τα άστρα που βρίσκονται πίσω τους. Οι επιστήμονες θεωρούν ακόμη ότι πρόκειται για περιοχές όπου γεννιούνται νέα άστρα. Το Barnard 68. Το Barnard 68 είναι ένας από τους πιο χαρακτηριστικούς εκπροσώπους των σκοτεινών νεφελωμάτων. Βρίσκεται στον αστερισμό του Οφιούχου σε απόσταση 500 ετών φωτός από εμάς. Έχει έκταση 0.5 έτη φωτός και μάζα περίπου δύο φορές μεγαλύτερη από αυτή του Ηλιου. Όπως και τα υπόλοιπα νεφελώματα τους είδους έτσι και αυτό στο ορατό φως παραμένει απόλυτα σκοτεινό. Οι επιστήμονες εικάζουν ότι πίσω από το Barnard 68 βρίσκονται περίπου 3.700 άστρα και αποφάσισαν να το παρατηρήσουν τόσο στο ορατό όσο και στο υπέρυθρο φάσμα του φωτός με το τηλεσκόπιο VLT που έχει αυτή τη δυνατότητα. Με αυτόν τον τρόπο οι επιστήμονες κατάφεραν να διεισδύσουν μέσα στο Barnard 68 και να διακρίνουν περίπου χίλια από τα άστρα που «μπλοκάρει» το νεφέλωμα. Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι το Barnard 68 θα καταρρεύσει σύντομα δίνοντας την θέση του σε ένα καινούργιο αστρικό σύστημα που θα καλύψει την τρύπα στο…ύφασμα. Στο υπέρυθρο φάσμα διακρίνονται τα άστρα που βρίσκονται πίσω από το Barnard 68 αλλά στο ορατό φάσμα παραμένουν αόρατα.

O Πολικός Αστέρας συρρικνώνεται. Το αστέρι που χρησιμοποιούν εδώ και αιώνες οι ναυτικοί για να προσανατολίζονται χάνει μάζα με γρήγορο ρυθμό, υποδεικνύει ανάλυση των δεδομένων που έχουν συγκεντρωθεί από το 1844 μέχρι σήμερα. Κάθε χρόνο, υπολογίζουν οι ερευνητές, ο Πολικός Αστέρας χάνει αέρια από την ατμόσφαιρά του τα οποία έχουν περίπου τη μάζα της Γης. Ο Πολικός Αστέρας, γνωστός και ως Polaris ή α της Μικρής Άρκτου, βρίσκεται σχεδόν πάνω στη νοητή προέκταση του άξονα της Γης, γι΄αυτό και φαίνεται να βρίσκεται πάντα πάνω από τον γεωγραφικό βορρά. Για να βρει κανείς πού είναι ο βορράς, χωρίς να χρησιμοποιήσει πυξίδα, το μόνο που χρειάζεται να κάνει είναι να εντοπίσει τον Πολικό Αστέρα στην άκρη της «λαβής» της Μικρής Άρκτου. Η μελέτη. Το περίεργο με το αστέρι των ναυτικών είναι ότι η φωτεινότητά του ακολουθεί έναν κύκλο αυξομείωσης με περίοδο τεσσάρων ημερών. Και αυτή ακριβώς η ιδιαιτερότητά του επέτρεψε σε αστροφυσικούς του Πανεπιστημίου της Βόννης να μετρήσουν με σχετική ακρίβεια τη μάζα του. Καθώς η βαρύτητα του άστρου τραβά προς τα μέσα τα εξωτερικά στρώματα αερίου, ο Πολικός Αστέρας σχηματίζει κάτω από την επιφάνειά του ένα αδιαφανές στρώμα που εμποδίζει την ακτινοβολία να δραπετεύσει και μειώνει έτσι τη λαμπρότητά του. Η ακτινοβολία όμως συνεχίζει να συσσωρεύεται κάτω από αυτό το αδιαφανές στρώμα, μέχρι που τελικά το θερμαίνει και το διαστέλλει τόσο πολύ ώστε να ξαναγίνει διαφανές, αυξάνοντας εκ νέου τη φωτεινότητα. Εξετάζοντας μετρήσεις της λαμπρότητας από το 1844 έως σήμερα, ο Δρ Χίλντινγκ Νέιλσον και οι συνεργάτες του διαπίστωσαν ότι ο κύκλος αυξομείωσης της φωτεινότητας δεν είναι σταθερός: Τον 19ο αιώνα διαρκούσε 12 λεπτά περισσότερο από ό,τι σήμερα, και κάθε χρόνο μειώνεται κατά 4,5 δευτερόλεπτα. Ο ρυθμός μείωσης της περιόδου αυξομείωσης δεν μπορεί να εξηγηθεί παρά μόνο αν δεχτούμε ότι το άστρο χάνει μάζα, αναφέρει ο Νέιλσον στο έγκριτο Astrophysical Journal Letters. http://m.iopscience.iop.org/2041-8205/745/2/L32 H oμάδα του υπολογίζει μάλιστα ο Πολικός Αστέρας χάνει μάζα την ώρα που το αδιαφανές στρώμα «σκάει» προς τα έξω και εκτινάσσει αέριο στο Διάστημα. Η ετήσια απώλεια μάζας ισούται περίπου με τη μάζα της Γης, ή με το ένα εκατομμυριοστό της μάζας του ίδιου του άστρου. Οι αντιδράσεις. Το συμπέρασμα, όμως, δεν βρίσκει σύμφωνους όλους τους ερευνητές. Όπως σχολιάζει ο δικτυακός τόπος του περιοδικού Science, http://news.sciencemag.org/sciencenow/2012/01/north-star-may-be-wasting-away.html η μελέτη του Νέιλσον βασίζεται στην υπόθεση ότι ο Πολικός Αστέρας είναι ένα γερασμένο άστρο, που έχει χάσει το μεγαλύτερο μέρος του καύσιμου υδρογόνου, και συντηρείται πλέον από την πυρηνική σύντηξη ήλιο. Ένας άλλος αστροφυσικός, ο Ντέιβιντ Τέρνερ του Πανεπιστημίου Σεντ Μέρι του Καναδά, πιστεύει ότι το άστρο είναι πολύ νεαρότερο. Και το γεγονός ότι βρίσκεται σε πιο πρώιμα στάδια της εξέλιξής του επιτρέπει να εξηγηθεί η επιβράδυνση του παλμού χωρίς να υπάρχει απώλεια μάζας. Για να ισχύει όμως αυτό που ισχυρίζεται ο Τέρνερ, ο Πολικός Αστέρας θα έπρεπε να είναι λιγότερο λαμπρός σε απόλυτους όρους. Και αν είναι λιγότερο λαμπρός, πρέπει να δεχτούμε ότι βρίσκεται σε πιο μικρή απόσταση, προκειμένου να εξηγηθεί η φαινόμενη λαμπρότητά του στον ουρανό. Ο Τέρνερ υποστηρίζει έτσι ότι ο Πολικός Αστέρας δεν είναι γερασμένος, δεν χάνει μάζα και βρίσκεται σε απόσταση 325 ετών φωτός από τη Γη. Η νέα μελέτη, όμως, βασίστηκε στην υπόθεση ότι το άστρο απέχει από τη Γη περισσότερο, περίπου 425 έτη φωτός. Αυτή είναι εξάλλου η απόσταση που δέχονται οι περισσότεροι αστρονόμοι. Την τελική απάντηση θα μπορούσε να δώσει το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble, το οποίο μπορεί να προσδιορίσει την απόσταση του άστρου με μεγαλύτερη ακρίβεια. Ο Πολικός Αστέρας, λοιπόν, είτε βρίσκεται πιο κοντά από ό,τι νομίζαμε, ή, το πιθανότερο, συρρικνώνεται ταχύτατα καθώς πλησιάζει το τέλος της ζωής του.

Ως το 2050 στη Σελήνη θα κατασκευαστούν κατοικήσιμες βάσεις. Οι πολικές περιοχές της Σελήνης, όπου ανακαλύφθηκε πάγος νερού, στο μέλλον θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για τη δημιουργία κατοικήσιμων βάσεων,- είπε ο διευθυντής του Ινστιτούτου Διαστημικών Ερευνών της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών Λεβ Ζελιόνι. Στο μέλλον, όπως είπε, αυτές οι σεληνιακές περιοχές μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την ανάπτυξη διεθνούς αστεροσκοπείου παρακολούθησης μιάς ολόκληρης σειράς ραδιοαστρονομικών φαινομένων επειδή τέτοιες έρευνες στη Γη εμποδίζονται από την ατμόσφαιρα και τις ραδιοπαρεμβολές. Για τη συναρμολόγηση και την εξυπηρέτηση τέτοιου αστεροσκοπείου θα απαιτηθεί αν όχι μόνιμη, τότε τουλάχιστον περιοδική εμφάνιση του ανθρώπου. Τέτοιο παρατηρητήριο, κατά τη γνώμη του επιστήμονα μπορεί να δημιουργηθεί τη δεκαετία του ‘40-‘50. Κατά τα προσεχή έτη προβλέπεται να επιλεχθεί τοποθεσία για τις μελλοντικές επανδρωμένες βάσεις με τη βοήθεια σεληνιακών αυτοκινούμενων (rover) και επιστρεφόμενων οχημάτων. Βίντεο: η δύση του φεγγαριού από τον διαστημικό σταθμό. Το βίντεο λήφθηκε στις 9 Ιανουαρίου 2012 από τους αστροναύτες του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού και η πραγματική του διάρκεια είναι δέκα λεπτά.

Τι κατέστρεψε το Phobos-Grunt: ό ήλιος ή κάποιες ατέλειες; Μία από τις αιτίες του ατυχήματος, κατά τη γνώμη των μελών της, θα μπορούσε να είναι η ηλιακή έκλαμψη της 4ης Νοεμβρίου, μερικές μέρες πριν την εκτόξευση του Phobos-Grunt από το κοσμοδρόμιο Μπαϊκονούρ. Κατά τη διάρκεια 10 μερών ύστερα από την έκλαψη η ηλιακή δραστηριότητα ήταν ανώμαλη και μπορούσε να επηρεάσει τη λειτουργία του Σταθμού. Ο Phobos-Grunt, όπως είναι γνωστό, δεν βγήκε στην καθορισμένη τροχιά πτήσης προς τον δορυφόρο του Άρη. Η σύνδεση μαζί του διακόπηκε επίσης και στις 16 Ιανουαρίου ο Σταθμός αξίας 200 εκατομμυρίων σχεδόν δολαρίων χάθηκε. Δεν αποκλείει την επίδραση του φυσικού παράγοντα π.χ. ο Ιγκόρ Μαρίνιν, αρχισυντάκτης του περιοδικού "Νέα της κοσμοναυτικής". -«Η ηλιακή δραστηριότητα επιδρά στις διαστημικές συσκευές. Είναι γνωστές οι περιπτώσεις που λόγω της ηλιακής δραστηριότητας πάθαιναν βλάβες ολόκληρα συστήματα δορυφορικής επικοινωνίας π.χ. των ΗΠΑ ή του Καναδά. Έτσι, λοιπόν, θεωρητικά μπορούσε να συμβεί κάτι τέτοιο»,- σημείωσε ο Ιγκόρ Μαρίνιν. Παρόλα αυτά μερικοί εμπειρογνώμονες αμφιβάλλουν για την αντικειμενικότητα των συμπερασμάτων της Επιτροπής. Αιτία του ατυχήματος είναι μάλλον η μη πρέπουσα προετοιμασία του Σταθμού για πτήση και το πιο εύκολο πράγμα στη δοσμένη περίπτωση είναι να κατηγορηθεί η φύση,- είπε ο Γιούρι Κάρας, αντεπιστέλλον μέλος της Ρωσικής Ακαδημίας Κοσμοναυτικής Τσιολκόφσκι. -«Δεν πρέπει να είναι κανείς Άϊνστάιν ή Λαντάου για να ξέρει ότι το πλάσμα δεν έχει πολιτικές ή εθνικές προτιμήσεις και πολύ περισσότερο δεν μπορεί να κατηγορηθεί για ρωσοφοβία για να μπορεί να επιδρά εσκεμμένα στις ρωσικές ακριβώς διαστημικές συσκευές και να αφήνει άθικτες τις διαστημικές συσκευές των άλλων χωρών. Όταν μιλάμε για το σύννεφο πλάσματος από τις ηλιακές εκλάψεις, πρέπει να καταλαβαίνουμε πολύ καλά ότι το δοσμένο σύννεφο ως προς τις διαστάσεις του ξεπερνά πολλές φορές τη Γη και αν αρχίσει να επιδρά στον πλανήτη μας, τότε θα επιδρά σε όλο το περίγειο χώρο, όπου λειτουργούν χιλιάδες διαστημικές συσκευές»,- παρατήρησε ο Γιούρι Κάρας. Οι επιστήμονες δεν αμφιβάλλουν ότι το σχέδιο εξερεύνησης του Φόβου μπορεί να συνεχιστεί. Αντίστοιχη επιστολή στάλθηκε από τη Ρωσική Ακαδημία Επιστημών προς την Υπηρεσία Διαστήματος της Ρωσίας (Ροσκόσμος). Οι επιστήμονες θεωρούν ότι νέος Σταθμός μπορεί να κατασκευαστεί και να εκτοξευτεί το 2018, όταν οι συνθήκες πτήσεις προς τον ΄Αρη θα είναι ευνοϊκές από αστρομική άποψη. Εκτός απ’ αυτό ο χρόνος για προετοιμασία θα είναι αρκετός. Πριν μερικές μέρες οι εκπρόσωποι της NASA επιβεβαίωσαν τις πληροφορίες των Ρώσων στρατιωτικών για τον τόπο και την ώρα πτώσης των συντριμμιών του Phobos-Grunt στον Ειρηνικό ωκεανό. Εξάλλου, μόνο η ανακάλυψή τους θα μπορεί να ρίξει φως στο ποιός φταίει για την αποτυχία του μοναδικού στο είδους του διαστημικού σχεδίου της Ρωσίας, που είναι ένα από τα μεγαλύτερα προγράμματα της περασμένης δεκαετίας. Μικρές ειδήσεις. Το «Προγκρές» Μ-14Μ» συνδέθηκε με το ΔΔΣ. Το ρωσικό μεταγωγικό διαστημόπλοιο «Προγκρές» Μ-14Μ» το Σάββατο συνδέθηκε με το Διεθνή Διαστημικο Σταθμό. Το διαστημόπλοιο μετέφερε στο Σταθμό πάνω από 2500 κιλά διαφόρων φορτίων, μεταξύ των οποίων – καύσιμο, αποθέματα πιεσμένου οξυγόνου, νερό, ειδη διατροφής, ερευνητικές συσκευές και δέματα για το πλήρωμα του σταθμού. Στο ΔΔΣ τώρα ολοκληρώνεται τριακοστή αποστολή, μέλη της οποίας είναι – ο Daniel Burbank από τις ΗΠΑ και οι μηχανικοί πτήσης Anton Shkaplerov, Anatoliy Ivanishin, Oleg Kononenko από τη Ρωσία, Andre Kuipers από την Ολλανδία και ο Αμερικανός Donald Pettit. Στη συσκευή κατάβασης του διαστημοπλοίου «Σογιούζ» εντοπίστηκε βλάβη. Σε ένα από τα στοιχεία της συσκευής κατάβασης του επανδρωμένου διαστημοπλοίου «Σογιούζ ΤΜΑ-04Μ» κατα τη διάρκεια των δοκιμών εντοπίστηκε βλάβη. Ωστόσο απόφαση για μετάθεση της εκτόξευσης προς το παρόν δεν υιοθετήθηκε, ανακοίνωσε σήμερα ο επικεφαλής της Διεύθυνσης επανδρωμένων προγραμμάτων της Ρωσκόσμος Αλεξεϊ Κρασνόφ. Ο Κρασνόφ, βέβαια, δεν απέκλεισε ότι «αναγκαστικά θα αναθεωρηθεί το πρόγραμμα επανδρωμένων εκτοξεύσεων», ωστόσο καμιά τραγωδία σ΄αυτό δεν βλέπει. «Υπάρχουν προγραμματικές εφεδρίες, προκειμένου να βρούμε την ουσία του προβλήματος», - είπε ο Κρασνόφ. Η τροχιά του ΔΔΣ ανυψωθηκε κατά 2 χλμ. Το ρωσικό Κέντρο Διεύθυνσης Πτήσεων στην πόλη Κοραλιόφ στα περίχωρα της Μόσχας τη νύχτα προς τα ξημερώματα της Κυριακής πραγματοποιήσε εκτός προγράμματος διόρθωση της τροχιάς του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού, προκειμένου να αποφύγει τα διαστημικά σκουπίδια. Στις 3.50 ώρα Μόσχας τεθηκαν σε λειτουργία για 64 δευτερόλεπτα οι διορθωτικοί κινητήρες της υπηρεσιακής λειτουργικής μονάδας «Ζβεζντά». Ως αποτέλεσμα το μέσο ύψος της τροχιάς του Σταθμού αυξήθηκε σχεδόν κατά 2 χλμ. και εφτασε στα 391,6 χλμ. Η τελευταία φορά που διενεργήθηκε παρόμοιο εγχείρημα ήταν στις 13 Ιανουαρίου. Τότε ο Σταθμός «ανέβηκε» 1.5 χιλιόμετρο υψηλότερα λόγω της απειλής σύγκρουσής του με θρύμμα του αμερικανικού δορυφόρου Iridium 33. Στη Ρωσία εξαγγέλθηκε διαγωνισμός για επιλογή κοσμοναυτών. Η Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Διαστήματος εξάγγειλε την πραγματοποίηση το 2012 ανοικτού διαγωνισμού επιπρόσθετης συλλογής υποψηφίων κοσμοναυτών. Με διαταγή του επικεφαλής της Υπηρεσίας Βλαντίμιρ Ποπόβκιν συστάθηκε Επιτροπή Διαγωνισμού, στην οποία περιλήφθηκαν εκπρόσωποι του Κέντρου Εκπαίδευσης Κοσμοναυτών με την επωνυμία του Γκαγκάριν, της Πυραυλο-Διαστημικής Εταιρίας «Ενέργκια» και του Ινστιτούτου ιατροβιολογικών προβλημάτων της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών. Εκτός του ότι, υποψήφιος μπορεί να γίνει μόνο πολίτης της Ρωσικής Ομοσπονδίας ηλικίας μάξιμουμ 33 χρονών, στους μελλοντικούς κοσμοναύτες προβάλλονται πολλές άλλες απαιτήσεις, αρχίζοντας από την ελεύθερη γνώση ηλεκτρονικού υπολογιστή και αγγλικής γλώσσας ως το μέγεθος του ποδιού (μέγιστο μήκος πέλματος - 29.5 εκατ.), το ύψος (όχι κάτω από τα 150 και πάνω από τα 190 εκατ.) και το βάρος (50-90 κιλά). Η Ιαπωνία προχωρεί στην κατασκευή του Hayabusa-2. Η Επιτροπή Εξερεύνησης του Διαστήματος της Ιαπωνίας πήρε απόφαση για την κατασκευή νέου καθετήρα βολιδοσκόπησης - του Hayabusa-2,- αναφέρεται στον ιστότοπο του Υπουργείου Επιστήμης και Παιδείας της χώρας. Η εκτόξευση του προβλέπεται να πραγματοποιηθεί το 2014. Το διαστημικό όχημα Hayabusa-2 θα σταλεί προς τον αστεροειδή 1999 JY3, προκειμένου να πάρει δείγματα του εδάφους του και να επιστρέψει στη Γη ως το 2020. Ο αστεροειδής 1999 JY3 δεν έχει ακόμα όνομα. Το μήκος του φτάνει τα 920 μέτρα και η τροχιά του μοιάζει με την τροχιά του αστεροειδούς Itokawa, προς τον οποίο είχε πετάξει το όχημα Hayabusa, προκάτοχος του Hayabusa-2. Η υλοποίηση αυτού του σχεδίου μπορεί να προσκρούσει σε οικονομικές δυσκολίες. Το κράτος χορήγησε για αυτές τις ανάγκες από τον προϋπολογισμό 38,96 εκατομμύρια δολάρια, ενώ για την υλοποίηση του σχεδίου απαιτούνται τουλάχιστον 94 εκατομμύρια δολάρια. Eικόνες του αστεροειδούς που πέρασε ξυστά από τη Γη. Ο αστεροειδής 2012 BX34 που έχει το μέγεθος ενός λεωφορείου πέρασε σήμερα πολύ κοντά από τη Γη, σε απόσταση 59044 km (0,2 φορές η απόσταση Γης - Σελήνης ή 0,0004 αστρονομικές μονάδες). Αστρονόμοι κατάφεραν να φωτογραφήσουν το φευγαλέο πέρασμα του διαστημικού βράχου που ήταν αόρατος με γυμνό μάτι.

Επειδή το συγκεκριμένο post ουσιαστικά κοιτα την αναζήτηση εξωγήινης ζωής ενα κείμενο απο τον ΓΙΩΡΓΟ ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΑΚΗ.Καθηγητή του Πανεπιστημίου Κρήτης και συγγραφέα. «Ωστε κι εσύ έρχεσαι από τον ουρανό! Από ποιον πλανήτη είσαι;» Τότε ήταν σαν να είδα μια λάμψη να φωτίζει το μυστήριο της παρουσίας του και τον ρώτησα απότομα: «Ερχεσαι λοιπόν από άλλον πλανήτη;» Αντουάν Ντε-Σεντ Εξιπερί «Ο Μικρός Πρίγκιπας» Σήμερα θα μιλήσουμε για εξωγήινους. Δεν εννοώ βέβαια τους εξωγήινους της πολιτικής ζωής μας. Εκείνοι πράγματι σε άλλους κόσμους βρίσκονται· όπου δεν φαίνεται να φτάνει ούτε η οργή ούτε ο πόνος των Ελλήνων. Εμείς ωστόσο θα μιλήσουμε για τους άλλους εξωγήινους, τους αινιγματικούς, που δεκαετίες τώρα αναζητεί η επιστήμη. Μόνον όμως πρόσφατα η εικόνα άρχισε λίγο να φωτίζεται. Στην αλλαγή αυτή συνέβαλαν δύο καθοριστικοί παράγοντες. Ο πρώτος υπήρξε μια αναπάντεχη διαπίστωση: Οτι είδη ζωής, που βέβαια είναι πρωτόγονα και ατελή, εντοπίσθηκαν σε συνθήκες ή σημεία του πλανήτη μας που μέχρι χθες έμοιαζαν απαγορευτικά..... Πράγματι: Μέσα σε ωκεάνια ρήγματα ή και στην καρδιά ηφαιστείων, στους πόλους της Γης αλλά και στις παγωμένες λίμνες της Ανταρκτικής, επιβιώνουν βακτήρια και μικροοργανισμοί, που αντλούν από παράδοξες πηγές την απαραίτητη για τη ζωή ενέργεια. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα των νησιών Γκαλαπάγκος, όπου ύστερα από αναρίθμητες καταδύσεις στα βαθιά νερά τους οι ειδικοί εντόπισαν ένα εξαιρετικά πολύπλοκο αλλά και πλούσιο οικοσύστημα. Αποικίες, δηλαδή, σκουληκιών και μικροοργανισμών, που «ζουν» και αναπαράγονται χάρη στην ενέργεια των υποθαλασσίων ηφαιστείων. Οι χημικές ουσίες, που απελευθερώνει η εσωτερική θερμότητα της Γης, αποτελούν την τροφή των μικροοργανισμών· ενώ με τη σειρά τους, και αυτοί γίνονται η τροφή για είδη που βρίσκονται υψηλότερα στην τροφική αλυσίδα. Μέχρι σήμερα έχουν ανακαλυφθεί περισσότερες από εκατό τέτοιες σκοτεινές «οάσεις» ζωής. Είναι πιθανό λοιπόν, παρόμοιοι ζωντανοί και ανθεκτικοί κόσμοι να αφθονούν και σε πλανήτες που με τα δικά μας μέτρα μοιάζουν αφιλόξενοι και εχθρικοί. Σε αυτό το σημείο, μια άλλη εξέλιξη ήρθε να τονώσει τους ιδεολόγους της εξωγήινης ζωής. Υπήρχε πράγματι από παλιά η υποψία ότι οι πλανήτες δεν είναι αποκλειστικότητα του ηλιακού συστήματος. Συνοδεύουν, αντίθετα, πολλά από τα άστρα του γαλαξία μας. Με την εξέλιξη των οργάνων παρατήρησης, η υποψία αυτή μπορεί σήμερα να θεωρηθεί μια επιστημονική βεβαιότητα. Ετσι, το ειδικά εξοπλισμένο διαστημικό τηλεσκόπιο Κέπλερ, που εκτοξεύθηκε τον Μάρτιο του 2009, είχε ως κύρια αποστολή του την αναζήτηση «εξωπλανητών»· που διαβιούν, δηλαδή, έξω από το ηλιακό μας σύστημα. Μέχρι τώρα το τηλεσκόπιο έχει ήδη εντοπίσει μερικές εκατοντάδες εξωπλανήτες, που όπως η Γη περιφέρονται σε μια «κατοικήσιμη» ζώνη γύρω από ένα άστρο. Φαίνεται όμως ότι είναι πλανήτες αερίων, χωρίς ξηρά ή θάλασσα, ενώ το μέγεθός τους υπερβαίνει κατά πολύ τη Γη. Με έμμεσο πάντα τρόπο, πολλοί εξωπλανήτες έχουν ανιχνευτεί και από επίγεια τηλεσκόπια. Σε απόσταση 50 ετών φωτός, για παράδειγμα, και στον αστερισμό του Ζυγού, ανακαλύφθηκε ένας πλανήτης περίπου διπλάσιος από τη Γη. Είναι όμως απίθανο να φιλοξενεί ζωή, αφού ο δικός του «ήλιος» είναι ένας «ερυθρός νάνος» -αστέρι, δηλαδή, με πολύ ασθενέστερη ακτινοβολία. Η αναζήτηση λοιπόν της εξωγήινης ζωής άλλαξε πλεύση, αλλά και κέρδισε νέα ορμή τα τελευταία χρόνια. Δεν έχει ίσως πια τη θεαματικότητα που με ωραίο τρόπο συχνά ανέδειξαν οι ταινίες επιστημονικής φαντασίας. Ούτε ικανοποιεί τις εναγώνιες προσδοκίες του ανθρώπου, που σε κάθε διαστημική αποστολή στον Αρη ή στους κοντινούς πλανήτες έβλεπε τη στιγμή που ένα εξωγήινο ον θα μας κουνούσε φιλικά το χέρι. Ακόμα και το φιλόδοξο πρόγραμμα SETI, που σάρωνε υπομονετικά τον ουρανό αναζητώντας τα «σήματα» μιας εξωγήινης νοημοσύνης, έχει οδηγηθεί περίπου σε χειμερία νάρκη. Η ριζική όμως αλλαγή πορείας, στην αναζήτηση της εξωγήινης ζωής, δείχνει μεγαλύτερο ρεαλισμό, και έχει πιο στέρεη επιστημονική βάση. Δεν εκκινά τόσο από το απέραντο διάστημα, όσο από την ίδια τη Γη. Είδαμε ότι οι ακραίες συνθήκες που επικρατούν σε ορισμένες λίμνες ή ωκεάνια βάθη της, δεν εμποδίζουν την ανάπτυξη απλών ειδών ζωής. Το εύρος συνεπώς της ζώνης, που ενδεχομένως φιλοξενεί κάποιες πρωτόλειες μορφές της, είναι πολύ μεγαλύτερο απ' όσο υποθέταμε. Με αυτό το πρίσμα σχεδιάζονται οι νέες διαστημικές αποστολές στον Αρη, το Δία, τον Κρόνο ή τους δορυφόρους τους. Αν μάλιστα επιβεβαιωθεί η ύπαρξη νερού ή πάγου, σε κάποιον από τους μακρινούς αυτούς συγγενείς της Γης, η ελπίδα ότι θα εντοπισθούν και ίχνη ζωής στο μέλλον θα ενισχυθεί. Παράλληλα το ευρωπαϊκό πρόγραμμα «Δαρβίνος», που θα αποτελείται από μια «συστοιχία» διαστημικών τηλεσκοπίων, αναμένεται να αρχίσει τη λειτουργία του στο τέλος της δεκαετίας. Ενώ όμως θα προσπαθήσει να ανιχνεύσει πλανήτες παρόμοιους με τη Γη, ας σημειωθεί ότι το κρίσιμο ερώτημα, για το πώς άρχισε στον δικό μας πλανήτη η ζωή, δεν έχει εύκολη απάντηση. Μέσα σ' αυτό το πλαίσιο, μια πρόσφατη ανακάλυψη συντάραξε και πάλι τον επιστημονικό κόσμο, αλλά και το απλό κοινό. Οπως ανακοίνωσε η NASA στις 2 Δεκεμβρίου του 2010, στην λίμνη Μόνο της Καλιφόρνιας ανακαλύφθηκε ένα «εξωτικό» βακτήριο, που έχει μια απίστευτη δομή. Συγκεκριμένα, έχει αντικαταστήσει στο DNA του τον φώσφορο με αρσενικό, που αποτελεί βέβαια δηλητήριο για τη ζωή όπως την ξέρουμε! Οπως πιστεύαμε, μόνον έξι χημικά στοιχεία είναι επιτρεπτά αλλά και απαραίτητα, για να ανθίσει ο κύκλος της ζωής: Ο άνθρακας, το οξυγόνο, το άζωτο, το υδρογόνο, ο φώσφορος και το πυρίτιο. Το αρσενικό είναι ένας ανεπιθύμητος «εισβολέας», που ανατρέπει πεποιθήσεις, αλλά και ανοίγει νέες δυνατότητες. Ετσι στους δεκάδες δηλητηριώδεις πλανήτες, που ανήκουν στο δικό μας ηλιακό σύστημα ή περιφέρονται γύρω από τα μακρινά άστρα, δεν αποκλείεται η «ζωή» να έχει ακολουθήσει δρόμους αλλόκοτους. Αν η βασική δομή της είναι διαφορετική, τότε και οι εξελικτικές μορφές της ασφαλώς θα μας εκπλήξουν. ΑΝΤΙΛΟΓΟΣ. http://physicsgg.blogspot.com/2012/01/blog-post_27.html Πριν ωστόσο η φαντασία ή τα όνειρά μας διαγράψουν άλματα, είναι ανάγκη να συνοψισθούν προσεκτικά τα βασικά μας συμπεράσματα. Φαίνεται ότι ποικίλες μορφές ζωής είναι δυνατόν να αναπτυχθούν στη Γη υπό συνθήκες που μέχρι χθες έμοιαζαν αδιανόητες. Η διαπίστωση αυτή ενισχύει την πιθανότητα, βακτήρια ή άλλοι μικροοργανισμοί να ενδημούν και στους πλανήτες που -όπως πάλι διαπιστώνεται- δεν είναι σπάνιοι στο αστρικό διάστημα. Μόνο που η εξέλιξη της ζωής από τα πρωτόγονα, ατελή δημιουργήματά της σε όντα, έστω και διαφορετικής νοημοσύνης από τη δική μας, δεν φαίνεται να αποτελεί καθόλου βεβαιότητα. Αν επιπλέον ληφθούν υπόψη οι αδιανόητες αποστάσεις που κυριαρχούν, το όνειρο του ανθρώπου, να επικοινωνήσει με ομολόγους του κάπου στο Σύμπαν, παραμένει μακρινό και αμφισβητούμενο. Πικρή η αίσθηση: Για τις δεκαετίες όμως ή και τους αιώνες που ακολουθούν, είμαστε καταδικασμένοι στην εξωγήινή μας μοναξιά! Η γήινη όμως μοναξιά είναι σκληρότερη και πιο παράλογη. Υπάρχει ωστόσο γύρω μας, στη γειτονιά ή το μικρό χωριό, στην πόλη ή τα μακρινά νησιά. Είναι καιρός εκεί να εστιάσουμε την προσοχή μας, εκεί να στρέψουμε την ανάσα και το βλέμμα μας. Καθώς μάλιστα η «κρίση» ωθεί όλο και περισσότερους στην απόγνωση και την ανέχεια, η αλληλεγγύη προς τον Αλλο, η έγνοια για το πώς πορεύεται, θα είναι και το πρώτο βήμα για να μην χαθούμε όλοι. Ετσι, όταν συναντηθούμε -αν ποτέ συναντηθούμε- με τους εξωγήινους, θα έχουμε πολλά να διηγηθούμε. Ισως όμως και να τους διδάξουμε.

Η χλωμή μπλε κουκκίδα. Η Χλωμή Μπλε Κουκκίδα είναι μια φωτογραφία της Γης που τραβήχτηκε το 1990 από το Voyager 1 από απόσταση ρεκόρ, δείχνοντας αμυδρά τον πλανήτη μας μέσα στο αχανές διάστημα. Μετά από αίτημα του Carl Sagan το Voyager, καθώς εγκατέλειπε το ηλιακό μας σύστημα, έστρεψε για μια τελευταία φορά τις κάμερες προς τη Γη, τραβώντας τη φωτογραφία. “Το διαστημικό σκάφος ήταν πολύ μακριά από το σπίτι. Σκέφτηκα ότι θα ήταν καλή ιδέα, αμέσως μετά τον Κρόνο, να φροντίσουμε να λάβει μια τελευταία ματιά πίσω. Από τον Κρόνο, η Γη φαίνεται πολύ μικρή για το Voyager: Ο. πλανήτης μας θα ήταν ένα σημείο φωτός, ένα μοναχικό pixel, που δύσκολα διακρίνεται από τα άλλα σημεία φωτός του Voyager: …μια χλωμή μπλε κουκκίδα…. ” (Carl Sagan)Το ομότιτλο βιβλίο του: Pale Blue Dot: A Vision of the Human Future in Space (1994) εμπνεύστηκε από την παραπάνω φωτογραφία. http://en.wikipedia.org/wiki/Pale_Blue_Dot Βίντεο. Μπείτε στο Discovery! Το Μουσείο Αεροδιαστήματος του Σαντ Ντιέγκο δημιούργησε ένα εντυπωσιακό βίντεο στο οποίο παρουσιάζεται το εσωτερικό του διαστημικού λεωφορείου Discovery. Το Discovery έκανε την παρθενική του πτήση το 1984 και ήταν το τρίτο σκάφος του στόλου των διαστημικών λεωφορείων της NASA. Προσγειώθηκε για τελευταία φορά στις 9 Μαρτίου 2011 αφού ολοκλήρωσε την αποστολή STS133 στην οποία μετέφερε εξοπλισμό και ένα ρομπότ στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ΔΣΣ). http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=440297 Αστεροειδής θα περάσει "ξυστά" από τη Γη. Eνας μικρός αστεροειδής, με μέγεθος περίπου όσο ένα λεωφορείο, πρόκειται να περάσει σήμερα πολύ κοντά στη Γη, πολύ πιο κοντά από όσο απέχει το φεγγάρι, όμως δεν συνιστά κανένα κίνδυνο, σύμφωνα με επιστήμονες της NASA. Ο αστεροειδής 2012BX34, που μόλις ανακαλύφθηκε, θα περάσει το απόγευμα της Παρασκευής σε απόσταση περίπου 59.000 χιλιομέτρων από τη Γη. Έχει μήκος γύρω στα 11 μέτρα.

Το Kepler ανακάλυψε 11 ηλιακά συστήματα. Το διαστημικό τηλεσκόπιο Kepler συνεχίζει ακάθεκτο να ανακαλύπτει νέους πλανήτες. Τελευταίο του επίτευγμα η ανακάλυψη 11 ηλιακών συστημάτων στα οποία έχουν εντοπιστεί μέχρι στιγμής 26 πλανήτες. Η νέα ανακάλυψη. Κανένα από τα 11 ηλιακά συστήματα που εντόπισε το διαστημικό τηλεσκόπιο δεν έχει χαρακτηριστικά παρόμοια με το δικό μας. Το πιο ενδιαφέρον από αυτά είναι το Kepler-33 ένα ηλιακό σύστημα το μητρικό άστρο του οποίου είναι πιο ηλικιωμένο από τον Ήλιο και μέχρι τώρα έχουν εντοπιστεί σε αυτό συνολικά πέντε πλανήτες. Όμως όλοι τους κινούνται πολύ κοντά στο άστρο και έτσι είναι εξαιρετικά μικρές αν όχι μηδαμινές οι πιθανότητες να διαθέτουν συνθήκες που να ευνοούν την παρουσία ζωής. Στα 11 ηλιακά συστήματα εντοπίστηκαν συνολικά 26 πλανήτες η διάμετρος των οποίων είναι από 1.5-5 φορές μεγαλύτερη από αυτή της Γης. Οι επιστήμονες δεν γνωρίζουν ακόμη το είδος αυτών των 26 πλανητών, αν δηλαδή πρόκειται για πετρώδεις πλανήτες όπως η Γη ή ο Άρης ή για πλανήτες αερίων όπως ο Δίας και ο Κρόνος. Ο πλανητικός κατάλογος. Η νέα ανακάλυψη ανεβάζει τον αριθμό των εξωηλιακών πλανητών ή εξωπλανητών (όπως ονομάζονται οι πλανήτες που εντοπίζονται έξω από το δικό μας ηλιακό σύστημα) σε 729. Εξήντα από αυτούς τους 729 εξωπλανήτες έχει εντοπίσει το Kepler στα περίπου δύο χρόνια της λειτουργίας του. Όμως το τηλεσκόπιο που έχει ως αποστολή την ανακάλυψη πλανητών έχει ήδη υποδείξει την παρουσία άλλων 2.300 πλανητών στην περιοχή που ερευνά η ύπαρξη των οποίων δεν έχει ακόμη επιβεβαιωθεί. Αναμένεται όμως ότι σύντομα αρκετοί από αυτούς θα προστεθούν στην λίστα των εξωπλανητών. Το Kepler αυτή τη στιγμή έχει στραμμένο το βλέμμα του στους αστερισμούς του Κύκνου και της Λύρας και παρατηρεί περισσότερα από 150 χιλιάδες άστρα για να εντοπίσει πλανήτες.

Λέιζερ ακτίνων Χ αναπαράγει τις συνθήκες στο εσωτερικό του Ήλιου. Οι προσπάθειες δεκαετιών για την επίτευξη πυρηνικής σύντηξης στο εργαστήριο δείχνουν να έρχονται ένα βήμα πιο κοντά χάρη στο ισχυρότερο λέιζερ ακτίνων Χ του κόσμου, το οποίο δημιούργησε για πρώτη φορά στερεό πλάσμα στους δύο εκατομμύρια βαθμούς Κελσίου. Στο Εθνικό Εργαστήριο Επιταχυντών SLAC, που βρίσκεται στο Μένλο Παρκ της Καλιφόρνια, οι ερευνητές χρησιμοποίησαν το λέιζερ για να θερμάνουν ακαριαία έναν μικρό στόχο από φύλλο αλουμινίου. Ο παλμός ακτινοβολίας που χτύπησε το στόχο διήρκεσε λιγότερο από ένα τρισεκατομμυριοστό του δευτερολέπτου. Δεδομένου όμως ότι το συγκεκριμένο λέιζερ είναι ένα δισεκατομμύριο φορές πιο ισχυρό από οποιαδήποτε άλλη τεχνητή πηγή ακτίνων Χ, ο στόχος έφτασε σε θερμοκρασίες που απαντώνται μόνο στο εσωτερικό των άστρων. O στόχος μετατράπηκε έτσι σε πλάσμα (ιονισμένο αέριο), το οποίο όμως παρέμεινε σε στερεά κατάσταση λόγω της υψηλής πυκνότητάς του. Αυτή η κατάσταση της ύλης ονομάζεται συχνά «θερμή πυκνή ύλη». Τα αποτελέσματα παρουσιάζονται στο περιοδικό Nature. http://www.nature.com/nature/journal/vaop/ncurrent/full/nature10746.html Στο μέλλον, η τεχνολογία του βομβαρδισμού με λέιζερ ακτίνων Χ θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για να αναπαράγει τις πιέσεις και θερμοκρασίες που απαιτούνται για πυρηνική σύντηξη υδρογόνου, την αντίδραση που τροφοδοτεί τα άστρα. Στερεό πλάσμα. Οι επιστήμονες μπορούν εδώ και καιρό να δημιουργήσουν πλάσμα σε αέρια κατάσταση αφαιρώντας τα ηλεκτρόνια από άτομα αερίων. Μέχρι σήμερα, όμως, δεν είχαν καταφέρει να παράξουν στερεό πλάσμα από στέρεα υλικά, τα οποία δεν διαπερνώνται ακαριαία από την ακτινοβολία των λέιζερ όπως συμβαίνει με τα αέρια. «Η δημιουργία εξαιρετικά θερμής, πυκνής ύλης είναι σημαντική από επιστημονική άποψη, προκειμένου να κατανοήσουμε τις συνθήκες που επικρατούν στο εσωτερικό των άστρων» σχολίασε ο Σαμ Βίνκο του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης, πρώτος συγγραφέας της δημοσίευσης. Προκειμένου να παράξουν μια ομοιόμορφη μάζα στερεού πλάσματος, με διάμετρο μόλις ένα χιλιοστό του εκατοστού, οι ερευνητές χρησιμοποίησαν το LCLS (Γραμμική Πηγή Σύμφωνου Φωτός), είναι ένα από τα πρώτα και σίγουρα το ισχυρότερο λέιζερ ακτίνων Χ, καθώς φτάνει σε πυκνότητα ισχύος τα 1017 Watt ανά τετραγωνικό εκατοστό. «Το LCLS, που λειτουργεί στα μικρά μήκη κύματος των ακτίνων Χ, είναι το πρώτο που μπορεί να διεισδύσει σε ένα πυκνό στερεό προκειμένου να δημιουργήσει και ταυτόχρονα να μελετήσει μια ομοιόμορφη μάζα πλάσματος» λέει ο Μπομπ Νάγκλερ, μέλος της ερευνητικής ομάδας στο εργαστήριo SLAC. Τα αποτελέσματα του πειράματος θα χρησιμοποιηθούν σε πρώτη φάση για να εξεταστεί η ακρίβεια των μαθηματικών μοντέλων που περιγράφουν το σχηματισμό και τη συμπεριφορά της θερμής πυκνής ύλης. Στο απώτερο μέλλον, θα μπορούσαν να αξιοποιηθεί σε συστήματα για την παραγωγή ανεξάντλητης και φθηνής ενέργειας από τη σύντηξη υδρογόνου σε συνθήκες ακραίας θερμοκρασίας και πίεσης. ΣΧΟΛΙΟ:Η επίτευξη της πυρηνικης συντηξης θα δώσει στην ανθρωπότητα την ανεξάντλητη και φτηνή ενέργεια( βλέπε ΔΕΗ) με αποτέλεσμα μια τεράστια αλλαγή στο μοντέλο ανάπτυξης με κατάργηση εκμετάλευσης ανθρακα,πετρελαίου,φυσικού αερίου,ουρανίου κ.λ.π.αντιμετώπιση του φαινομένου του θερμοκηπίου και αλλαγή ουσιαστικά της γεωστρατηγικής κατάστασης στον πλανήτη.

Οι «γήινοι αμμόλοφοι» του Τιτάνα. Η μελέτη των εικόνων που έστειλε από τον Τιτάνα το διαστημικό σκάφος Cassini δείχνει ότι ο δορυφόρος του Κρόνου διαθέτει κάποιες περιοχές που μοιάζουν με τις ερήμους στη Γη. Υπάρχουν μάλιστα σε αυτές κάποιοι σχηματισμοί που μοιάζουν με τους αμμόλοφους των ερήμων. Οι έρημοι του Τιτάνα. Σύμφωνα με τους επιστήμονες που μελετούν τον Τιτάνα οι περιοχές που μοιάζουν με τις ερήμους της Γης καλύπτουν έκταση ανάλογη με εκείνη των ΗΠΑ. Όπως αναφέρουν οι σχηματισμοί δεν αποτελούνται φυσικά από άμμο αλλά από παγωμένους υδρογονάνθρακες. Το ύψος τους είναι περίπου 100 μέτρα και η διάμετρος τους κοντά στα δύο χλμ. Η μελέτη αυτών των σχηματισμών θα φωτίσει τις μυστηριώδεις καιρικές συνθήκες του δορυφόρου και θα προσφέρει νέα στοιχεία για την κλιματική και γεωλογική του ιστορία. Η μελέτη του Τιτάνα και η ανακάλυψη όσο το δυνατόν περισσότερων στοιχείων για αυτόν θεωρείται εξαιρετικά σημαντική επειδή οι ειδικοί θεωρούν ότι ο δορυφόρος βρίσκεται σε μια κατάσταση ανάλογη με εκείνη της Γης στη βρεφική της ηλικία. Μέσω αυτής θα μπορέσουμε να μάθουμε πολλά για το παρελθόν του πλανήτη μας αλλά και να προβλέψουμε το μέλλον του Τιτάνα.

Ο Πλούτωνας αποδείχτηκε λασπωμένος. Οι απομακρυσμένες περιοχές του Ηλιακού συστήματος κάνουν όλο και νέες εκπλήξεις. Στην επιφάνεια του μακρινού Πλούτωνα ανακαλύφθηκαν ενδείξεις «οργανικής ύλης» (tholins) – ανθρακικές ενώσεις περίπου του ίδιου τύπου, όπως αυτές που αποτελούν τη βάση οποιουδήποτε ζωντανού όντος. Ωστόσο, κατά την άποψη των επιστημόνων, μάλλον δεν είναι δυνατό να γίνει λόγος για οποιεσδήποτε μορφές ζωής στον Πλούτωνα. Από την ημέρα της ανακάλυψης το 1930 ως το 2006 ο Πλούτωνας θεωρούταν «κανονικός» ένατος πλανήτης, όμως μετά υποβαθμίστηκε σε πλανητοειδή. Εξαιτίας της μεγάλης του απόστασης δεν φαίνεται καλά ούτε ακόμα και με τη βοήθεια ισχυρών τηλεσκοπίων και τα δεδομένα γι΄αυτόν συγκεντρώνονται λίγα-λίγα σαν κόκκοι της άμμου. Η ατμόσφαιρα του Πλούτωνα είχε ανακαλυφθεί μόνο το 1985. Και εντελώς πρόσφατα το φασματόμετρο του τροχιακού τηλεσκοπίου «Χάμπλ» επεσήμανε ότι ο πλανητοειδής απορροφά πολύ το υπεριώδες των κυμάτων ορισμένου μήκους, πράγμα που μπορεί να εξηγηθεί με την παρουσία στην ατμόσφαιρα του Πλούτωνα οργανικών μορίων. Αυτή η «οργανική λάσπη» (tholins) μπορούσε να εμφανιστεί στον Πλούτωνα από την επίδραση της ηλιακής ραδιενέργειας στους πάγους του αζώτου, του μεθανίου και του οξειδίου του άνθρακα, είπε στη "Φωνή της Ρωσίας" ο Μοσχοβίτης αστροφυσικός Βλαντίμιρ Μπούσαρεφ: - Έγινε μοντελοποίηση του ηλιακού ανέμου – επίθεση με ροή πρωτονίων στον πάγο αζώτου. Τελικά εξακριβώθηκε ότι ως αποτέλεσμα διαμορφώνονται κυανιούχο και καρβοξυλικό οξύ, τα οποία είναι πολύ σημαντικά για τη βιολογική σύνθεση. Παρόλο που υπάρχουν ίχνη αζωτοανθρακικών πολυμερών δεν μπορεί να θεωρείται σίγουρο ότι ο Πλούτωνας κατοικείται. Η θερμοκρασία της επιφάνειάς του είναι 230 C ο υπό το μηδέν και το άζωτο και το μεθάνιο μπορούν να υπάρχουν σε τέτοιες συνθήκες με τη μορφή είτε πάγου, είτε αερίου. Υγρές μορφές δεν υπάρχουν και χωρίς αυτές είναι αδύνατος ο μεταβολισμός και αντίστοιχα – και η ζωή. Όπως είπε ο Βλαντίμιρ Μπούσαρεφ, η οργανική ύλη στον Πλούτωνα, όπως φαίνεται, δεν είναι μοναδική. Δεν αποκλείεται πως ό,τι βρίσκεται στην περιφέρεια του Ηλιακού Συστήματος, αποτελείται από σκληρά πετρώματα, πάγους και οργανική ύλη περίπου σε ίσες αναλογίες. Οι επιστήμονες ελπίζουν ότι ο σταθμός της ΝΑΣΑ «Νέοι ορίζοντες» θα δώσει απαντήσεις σε πολλά αινίγματα του Πλούτωνα. Το καλοκαίρι του 2015 ο σταθμός θα φτάσει κοντά στον πλανητοειδή και θα βγάλει καθαρές φωτογραφίες. Μετά, χωρίς να σταματήσει, θα κατευθυνθεί προς τις ακραίες περιοχές του Ηλιακού Συστήματος.

Το διαστημόπλοιο «Προγκρές» εκτοξεύθηκε από το Μπαϊκονούρ. Το ρωσικό διαστημικό μεταγωγικό σκάφος «Προγκρές Μ-14Μ» εκτοξεύθηκε από το κοσμοδρόμιο Μπαϊκονούρ στις 25 Ιανουαρίου ώρα 23:06 GMT και κατευθύνθηκε προς τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Σύμφωνα με το Κέντρο ελέγχου πτήσεων, το σκάφος θα μεταφέρει στην τροχιά πάνω από 2,6 τόνους διάφορου φορτίου. Η σύνδεση με το ΔΔΣ προγραμματίζεται να γίνει στις 28 Ιανουαρίου ώρα 00:09 GMT. Το προηγούμενο μεταγωγικό σκάφος «Προγκρές Μ-13Μ» τέθηκε προγραμματισμένα εκτός τροχιάς και τα συντρίμμια του βυθίστηκαν σε περιοχή του Ειρηνικού Ωκεανού που δεν περνούν σκάφη. Ο υπερδραστήριος ήλιος καθαρίζει τα διαστημικά σκουπίδια – προς το παρόν. Η περιοχή του διαστήματος που βρίσκεται κοντά στη Γη έγινε λίγο πιο καθαρή από τα διαστημικά σκουπίδια, χάρη στον ήλιο. Αποδεικνύεται ότι η αυξημένη ηλιακή δραστηριότητα τα τελευταία χρόνια έχει απομακρύνει μερικά από τα δορυφορικά συντρίμμια που γέμιζαν αυτή την περιοχή, καθιστώντας την έτσι προσωρινά πιο ασφαλή για τους δορυφόρους και αστροναύτες. Ο ήλιος θα φτάσει στην αιχμή του 11-ετούς κύκλου της δραστηριότητας του, – το ηλιακό μέγιστο – το 2013. Καθώς αυτή η κορύφωση πλησιάζει, η αυξημένη ηλιακή ακτινοβολία που συμβαίνει θερμαίνει το εξωτερικό στρώμα της ατμόσφαιρας της Γης, που ονομάζεται θερμόσφαιρα, και την αναγκάζει να επεκταθεί προς το διάστημα. Το γεγονός αυτό βάζει τα μόρια της ατμόσφαιρας στην περιοχή όπου βρίσκονται τα χαμηλής τροχιάς διαστημικά σκουπίδια. Έτσι, μειώνει την τροχιακή ταχύτητα τους και τα αναγκάζει να εισέλθουν εκ νέου στην ατμόσφαιρα γρηγορότερα από το αναμενόμενο, όπου εκεί συνήθως καίγονται. Για παράδειγμα η θερμόσφαιρα έχει επιταχύνει το ρυθμό καύσης των συντριμμιών από τον Κινέζικο δορυφόρο Fengyun-1C, που καταστράφηκε σε μια αντι-δορυφορική πυραυλική δοκιμή το 2007, καθώς και τα συντρίμμια που προέκυψαν από τη σύγκρουση κατά το 2009 μεταξύ της Ρωσικού Κόσμος 2251 και του Iridium 33 των ΗΠΑ. Είναι μία «ευπρόσδεκτη, αν και σύντομη, ανάπαυλα σε ένα κατά τα άλλα αυξανόμενο τροχιακό πληθυσμό σκουπιδιών», λέει η NASA. Είναι μια σύντομη ανάπαυλα, δεδομένου ότι, μακροπρόθεσμα, η κλιματική αλλαγή θα θερμάνει τον πλανήτη, ενώ ψύχει την θερμόσφαιρα – και γι ‘αυτό πρέπει τα σκουπίδια να διατηρηθούν ψηλά πλέον – λέει ο ειδικός στα διαστημικά συντρίμμια Hugh Lewis στο Πανεπιστήμιο του Southampton. Πηγή: New Scientist Ολοκαίνουργιος Γαλάζιος Βόλος. Μια νέα φωτογραφία της Γης έδωσε στην δημοσιότητα η NASA. Η εικόνα ανήκει στην κατηγορία των «Γαλάζιων Βόλων». Είναι φωτογραφίες της Γης από το Διάστημα που μοιάζουν με πίνακα ζωγραφικής. Πρόκειται για πορτρέτα του πλανήτη στα οποία κυριαρχεί το γαλάζιο χρώμα των ωκεανών. Το καινούργιο πορτρέτο της Γης αποτελεί στην πραγματικότητα μια σύνθεση εικόνων που τράβηξε στις αρχές Ιανουαρίου ο αμερικανικός μετεωρολογικός δορυφόρος Suomi NPP. O πρώτος «Γαλάζιος Βόλος «γεννήθηκε» το 1972 και ήταν μια φωτογραφία της Γης που τράβηξαν Αμερικανοί αστροναύτες από απόσταση 50 χιλιάδων χλμ. ΑΣ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΣΟΥΜΕ ΟΣΟ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΓΑΛΑΖΙΟ ΒΟΛΟ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΤΩΡΑ ΑΛΛΟΝ ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΜΕ!!!

Ελληνική «ματιά» στη γεωμαγνητική καταιγίδα. Το δίκτυο μαγνητόμετρων ENIGMA, μια πειραματική υποδομή του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών η οποία σκιαγραφεί το μαγνητικό προφίλ της Ελλάδας, παρακολουθεί τα τελευταία 24ωρα την ισχυρότερη γεωμαγνητική καταιγίδα της τελευταίας εξαετίας. Το φαινόμενο ξεκίνησε την Κυριακή, όταν διαστημικά παρατηρητήρια της NASA κατέγραψαν ένα εκρηκτικό ηλιακό επεισόδιο, το οποίο εκτίναξε προς την πλευρά της Γης μια τεράστια ποσότητα πρωτονίων και ηλεκτρονίων υψηλής ενέργειας. Όπως δείχνει και το online εργαλείο που έχει αναπτύξει το Ινστιτούτο Διαστημικών Εφαρμογών και Τηλεπισκόπησης του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών (ΙΔΕΤ/ΕΑΑ), πρόκειται για την ισχυρότερη ροή ηλιακών ενεργειακών πρωτονίων που έχει παρατηρηθεί από το 2005. Με την εκτίμηση αυτή συμφωνεί και το Κέντρο Πρόβλεψης Διαστημικού Καιρού στις ΗΠΑ, το οποίο πάντως κατέταξε την καταιγίδα στην κατηγορία S3, δύο βαθμίδες κάτω από το μέγιστο S5. Μέχρι στιγμής, το κέντρο δεν έχει καταγράψει προβλήματα σε δίκτυα ηλεκτροδότησης και συστήματα ραδιοεπικοινωνίας, ενώ η NASA διαβεβαίωσε ότι το πλήρωμα του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού είναι επαρκώς προστατευμένο. Ωστόσο, ορισμένες αεροπορικές εταιρείες αναγκάστηκαν να βρουν εναλλακτικές διαδρομές για κάποιες πτήσεις που θα περνούσαν κοντά στον Βόρειο Πόλο, εκεί όπου η ακτινοβολία είναι εντονότερη και μπορεί να επηρεάσει τις επικοινωνίες των αεροπλάνων. Οι ηλιακές καταιγίδες ήταν αναμενόμενο να αυξηθούν σε αριθμό και ένταση καθώς πλησιάζουμε στο μέγιστο του 11ετούς ηλιακού κύκλου, το οποίο αναμένεται στο τέλος του 2013. Λόγω του καταιγισμού ηλιακών σωματιδίων, το βόρειο σέλας έγινε πολύ εντονότερο από ό,τι συνήθως και επεκτάθηκε νότια μέχρι την βόρεια Αγγλία και τη Σκωτία, όπου σπάνια είναι ορατό. Μετρήσεις στην Ελλάδα. Το σέλας δεν εμφανίζεται βέβαια στην Ελλάδα, αυτό όμως δεν εμποδίζει τους επιστήμονες του Ινστιτούτου Διαστημικών Εφαρμογών, οι οποίοι μελετούν την εξέλιξη των φυσικών φαινομένων που δημιουργούν τα εκρηκτικά ηλιακά επεισόδια, καθώς και την εξέλιξή τους στην ηλιόσφαιρα και τη γήινη μαγνητόσφαιρα. Οι ροές ενεργειακών πρωτονίων στο εγγύς γεωδιάστημα υπολογίζονται από αλγόριθμους που αναλύουν τις μετρήσεις του ανιχνευτή σωματιδιακής ακτινοβολίας SREM (Standard Radiation Environment Monitor), ένα όργανο του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA), το οποίο βρίσκεται εγκατεστημένος σε έξι ευρωπαϊκά διαστημικά σκάφη: PROBA-1, INTEGRAL, Rosetta, Herschel, Planck και Giove-Β. Ο ίδιος ο Ήλιος παρακολουθείται επίσης σε μόνιμη βάση από τους δορυφόρους SOHO και SDO της NASA. Η πρόσφατη καταιγίδα ανιχνεύθηκε και από επίγειους μαγνητικούς σταθμούς στην Ελλάδα και συγκεκριμένα από το δίκτυο μαγνητόμετρων ENIGMA του ΙΔΕΤ/ΕΑΑ. Τέτοιοι σταθμοί μαγνητόμετρων που βρίσκονται σε μεσαία γεωγραφικά πλάτη δίνουν το μέσο όρο των μαγνητικών διαταραχών, ο οποίος είναι ενδεικτικός της έντασης του φαινομένου. Συγκεκριμένα, από τις μετρήσεις προκύπτει ο δείκτης γεωμαγνητικής δραστηριότητας (Dst), είναι ένα ευρέως χρησιμοποιούμενο μέτρο του δακτυλιοειδούς ηλεκτρικού ρεύματος που περιβάλλει τη Γη και το οποίο ενισχύεται κατά τη διάρκεια των γεωδιαστημικών καταιγίδων. Υπεύθυνη για το δίκτυο ENIGMA είναι η ομάδα Διαστημικής Έρευνας και Τεχνολογίας του ΙΔΕΤ/ΕΑΑ, η οποία όχι μόνο αναλύει της μετρήσεις, αλλά επιπλέον μοντελοποιεί τα φαινόμενα που λαμβάνουν χώρα στον Ήλιο, τον διαπλανητικό χώρο και τη γήινη μαγνητόσφαιρα. Βίντεο: