Δροσος Γεωργιος

Καταπληκτική φωτογραφία ενός νέου και πολύ δυναμικού δυαδικού συστήματος. Aλλη μια εντυπωσιακή φωτογραφία από το Σύμπαν έδωσε στη δημοσιότητα η NASA. Η εικόνα απεικονίζει ένα κοσμικό αντικείμενο που οι επιστήμονες έχουν ονομάσει LRLL 54361. Μοιάζει με ένα υπέρλαμπρο νεφέλωμα αλλά οι επιστήμονες της NASA εκτιμούν ότι στην πραγματικότητα αυτό που βλέπουμε είναι ένας πυκνός δίσκος ύλης μέσα στον οποίο βρίσκονται δύο νεογέννητα άστρα. To «ολοκαίνουργιο» δυαδικό αστρικό σύστημα βρίσκεται σε απόσταση 950 ετών φωτός από τη Γη. Οι επιστήμονες που παρατηρούν τον δίσκο βλέπουν ότι ανά τακτά χρονικά διαστήματα «αστράφτει» φαινόμενο που εκτιμούν ότι οφείλεται στην αλληλεπίδραση της ύλης του δίσκου με τα δύο άστρα. Τα άστρα απορροφούν και απορρίπτουν ύλη παράγοντας αυτές τις έντονες εκλάμψεις. Επιπλέον κάθε φορά που τα δύο άστρα πλησιάζουν το ένα το άλλο εκπέμπεται έντονη ακτινοβολία. Στο παρελθόν έχουν εντοπιστεί βρεφικά δυαδικά συστήματα αλλά αυτό είναι το πιο «ζωηρό», εκείνο με την πιο έντονη δραστηριότητα από όσα έχουμε εντοπίσει. Οι ειδικοί το χαρακτηρίζουν τον πιο ισχυρό «φάρο» του είδους. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=497229

Ξεκίνησε η online διαδικασία ονοματοδοσίας δύο δορυφόρων του Πλούτωνα. Το 1978 οι επιστήμονες ανακάλυψαν ότι ο μακρινός, παγωμένος Πλούτωνας διέθετε ένα δορυφόρο τον οποίο ονόμασαν Χάροντα. Πέρασαν 27 χρόνια για να εντοπιστούν άλλοι δύο, η Νύχτα και η Υδρα. Ομάδα ερευνητών από το Ινστιτούτο αναζήτησης εξωγήινης ζωής SETI εντόπισε το 2011 και το 2012 άλλα δύο σώματα που κινούνται σε τροχιά γύρω από τον Πλούτωνα. Η ομάδα των ερευνητών ζητά τώρα από τους φίλους του Διαστήματος να τους βοηθήσουν στην επιλογή των ονομάτων των δύο φεγγαριών. Εφτιαξαν μια λίστα από υποψήφια ονόματα και δημιούργησαν έναν δικτυακό τόπο http://www.plutorocks.com/ στον οποίο οι επισκέπτες μπορούν να ψηφίσουν δύο από αυτά. Τα υποψήφια ονόματα σχετίζονται φυσικά με τον μυθικό κόσμο του Πλούτωνα, τον κάτω κόσμο όπου μεταβαίνουν οι ψυχές μετά τον θάνατο. Η λίστα περιέχει ονόματα όπως: Κέρβερος, Αχέροντας, Ορφέας, Περσεφόνη, Υπνος, Ευριδίκη. Σχόλιο:Ορφέας, Περσεφόνη. Στην φωτογραφία καλλιτεχνική απεικόνιση του Πλούτωνα και των φεγγαριών του. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=497811

Ο επιθανάτιος ρόγχος των άστρων. Μια πολύ σημαντική παρατήρηση έκανε διεθνής ομάδα ερευνητών. Είδαν την τελευταία «δράση» ενός άστρου λίγο πριν μετατραπεί σε υπερκαινοφανή αστέρα. Οι ερευνητές είδαν το άστρο να εκτοξεύει μεγάλες ποσότητες ενέργειας και ύλης 40 ημέρες προτού εκραγεί. Επρόκειτο, όπως λένε, για μια «προ-έκρηξη» που εκδηλώθηκε στο άστρο πριν από εκείνη που το κατέστρεψε. Η ανακάλυψη αναμένεται να προσφέρει νέα στοιχεία για τις εκρήξεις σουπερνόβα, το πιο βίαιο κοσμικό φαινόμενο. Βασικό εργαλείο των αστρονόμων για την παρατήρηση της διαστολής του Σύμπαντος αλλά και την αποκάλυψη απομακρυσμένων και χαμηλής φωτεινότητας γαλαξιών είναι οι εκρήξεις σουπερνόβα. Ομως ακόμη δεν έχουν καταφέρει να κατανοήσουν πλήρως τις διεργασίες και τα στάδια που οδηγούν στην έκρηξη. Μέχρι σήμερα είναι ελάχιστες οι φορές που οι επιστήμονες κατάφεραν να έχουν εικόνα ενός άστρου λίγο πριν αυτοκαταστραφεί. Την ερευνητική ομάδα αποτελούν επιστήμονες από μεγάλα αμερικανικά πανεπιστήμια και από επιστημονικά ιδρύματα και οργανισμούς του Ισραήλ. Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν τα όργανα παρατήρησης του προγράμματος PTF στο Αστεροσκοπείο Palomar στη Καλιφόρνια. Το πρόγραμμα αυτό παρατηρεί κάθε βράδυ για πολλές εβδομάδες ή μήνες την ίδια περιοχή του ουρανού. Με αυτόν τον τρόπο υπάρχει δυνατότητα καταγραφής της εξέλιξης κάποιων κοσμικών φαινομένων. Οι ερευνητές εντόπισαν μια περίεργη έκρηξη από το σημείο όπου βρίσκεται ο υπερκαινοφανής αστέρας SN 2010mc. Αυτό το σουπερνόβα βρίσκεται σε απόσταση 500 εκατομμυρίων ετών από τη Γη και ανήκει στην κατηγορία Τύπου ΙΙ. Σε αυτή την κατηγορία ανήκουν άστρα με υλικά πολλαπλάσια του Ήλιου τα οποία στο τέλος της ζωής τους δεν μπορούν να δημιουργήσουν αρκετή ενέργεια για να αντισταθούν στη βαρυτική κατάρρευση των εξωτερικών τους υλικών. Η βαρυτική κατάρρευση προκαλεί τελικά και την έκρηξη που τα καταστρέφει. Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι αυτή η προ-έκρηξη στο SN 2010mc σημειώθηκε 40 μέρες πριν την καταστροφή του άστρου και με αυτήν εκτοξεύθηκε στο Διάστημα μεγάλο μέρος της μάζας που του είχε απομείνει. Προσομοιώσεις που είχαν γίνει στο παρελθόν είχαν υποδείξει την εκδήλωση τέτοιων προ-εκρήξεων αλλά ήταν πολύ δύσκολο να γίνει απευθείας παρατήρηση τους. «Αυτό που προκαλεί μεγάλη εντύπωση είναι το εξαιρετικά σύντομο διάστημα μεταξύ της προ-έκρηξης και της έκρηξης σουπερνόβα αν λάβουμε υπόψη τη διάρκεια ζωής ενός άστρου. Η ανακάλυψη μας στο SN 2010mc σημαίνει ότι μπορούμε να προβλέψουμε την ημερομηνία του θανάτου ενός άστρου, γεγονός που θα μας επιτρέψει να παρατηρήσουμε το φαινόμενο όταν συμβεί» αναφέρει ο Μάνσι Κάσλιβαλ, του Ινστιτούτου Carnegie που είναι μέλος της ερευνητικής ομάδας. Η έρευνα δημοσιεύεται http://www.nature.com/nature/journal/v494/n7435/full/nature11877.html στην επιθεώρηση «Nature». http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=497070

Έτοιμο για ανάλυση το πρώτο δείγμα από πέτρωμα στον Άρη. Έξι ολόκληρους μήνες μετά την άφιξη του ρομπότ στον Άρη, οι μηχανικοί της NASA έκριναν ότι το Curiosity ήταν πια έτοιμο να βάλει μπρος το τρυπάνι του. Για πρώτη φορά στην ιστορία της διαστημικής εξερεύνησης, οι ερευνητές θα μπορέσουν να μελετήσουν δείγματα από το εσωτερικό ενός εξωγήινου βράχου. Έπειτα από την πρόβα της περασμένης εβδομάδας, το περιστροφικό-κρουστικό δράπανο του Curiosity άνοιξε μια τρύπα βάθους 6 εκατοστών σε έναν επίπεδο, ιζηματογενή βράχο. Τις επόμενες ημέρες το δείγμα λεπτόκοκκης σκόνης θα μεταφερθεί στα ενσωματωμένα εργαστηριακά όργανα του ρομπότ προκειμένου να επιβεβαιωθεί ότι το πέτρωμα σχηματίστηκε παρουσία νερού. Στη λεκάνη του Κρατήρα Γκέιλ τον οποίο εξερευνά, το Curiosity είχε ήδη εντοπίσει στρογγυλεμένες πέτρες που πιστεύεται ότι είναι βότσαλα ενός αρχαίου ποταμού. Οι χημικές αναλύσεις αναμένεται τώρα να προσφέρουν νέες ενδείξεις για το υγρό παρελθόν του Άρη, και ίσως οδηγήσουν στην ανακάλυψη οργανικών ουσιών που σχετίζονται με τη ζωή. Το τρυπάνι του ρομπότ -το πρώτο τρυπάνι σε οποιαδήποτε διαστημική αποστολή μέχρι σήμερα- είναι έτσι σχεδιασμένο ώστε η σκόνη που δημιουργείται να περνά μέσα τα αυλάκια της μύτης και να καταλήγει σε μικρούς θαλάμους. Από εκεί μπορεί να μεταφερθεί στο ChemCam, μια κάμερα που προσδιορίζει τη χημική σύσταση, καθώς και στο SAM, μια σειρά από φασματόμετρα που δίνουν περισσότερες πληροφορίες για τη χημεία των δειγμάτων. Σε πρώτη φάση, όμως, η σκόνη που συλλέχθηκε από την πρώτη τρύπα θα περιστραφεί μέσα στο εσωτερικό του τρυπανιού, προκειμένου να ξύσει και να απομακρύνει τυχόν σωματίδια γήινης σκόνης, τα οποία θα μπορούσαν να επηρεάσουν τα αποτελέσματα των αναλύσεων. H διαδικασία καθυστερεί και λόγω της ελαφρώς μεγαλύτερης διάρκεια της ημέρας του Άρη σε σχέση με τη Γη. Κάθε αρειανή μέρα, γνωστή ως sol, διαρκεί 24 ώρες και 40 λεπτά, διαφορά που σταδιακά αποσυντονίζει την επικοινωνία με τους ερευνητές. Αυτό σημαίνει ότι κάθε κίνηση του ρομπότ να πρέπει να προγραμματίζεται δύο sol νωρίτερα. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231234612 Το παραπάνω animation μας δείχνει πως το Curiosity πραγματοποίησε την γεώτρηση στην τοποθεσία που φέρει το όνομα John Klein

Προς τη Γη κατευθύνεται πράσινος κομήτης με δηλητηριώδη ουρά. Το 2013 η ανθρωπότητα θα μπορέσει να θαυμάσει πολλούς όμορφους κομήτες. Ένας από αυτούς ήδη από τις αρχές Απριλίου θα έχει προσεγγίσει τόσο πολύ τη Γη, ώστε οι κάτοικοι του Βόρειου Ημισφαιρίου θα είναι σε θέση να τον παρατηρήσουν με γυμνό μάτι. Ο αριθμός του είναι ο C/2012 F6. Επίσης, τον ονομάζουν και ως Λέμμον. Έχει ένα ασυνήθιστα πράσινο χρώμα. Κινείται εντελώς αθόρυβα και τώρα βρίσκεται σε απόσταση περίπου 92 εκατομμυρίων χιλιομέτρων από τη Γη, στο Νότιο Ημισφαίριο. Ο έντονος χρωματισμός του ουράνιου σώματος δημιουργείται λόγω της σύστασης διατομικού άνθρακα και κυανίου στο φάσμα του. http://greek.ruvr.ru/2013_02_06/103836410/

Πτήση πάνω από σεληνιακό κρατήρα. O κρατήρας Linne στη Σελήνη είναι ένας από τα νεότερους, και πιο καλοδιατηρημένους σεληνιακούς κρατήρες. Θεωρείται πως δημιουργήθηκε από πρόσκρουση πριν από σχεδόν 10 εκατομμύρια χρόνια – χρόνος μηδαμινός όσον αφορά τους κρατήρες. Το βίντεο που ακολουθεί δημιουργήθηκε από τα δεδομένα του Lunar Reconnaissance Orbiter, τα οποία βοήθησαν στο να διακρίνουμε το πραγματικό σχήμα του κρατήρα. http://physicsgg.me/2013/02/06/%ce%b2%ce%af%ce%bd%cf%84%ce%b5%ce%bf-%cf%80%cf%84%ce%ae%cf%83%ce%b7-%cf%80%ce%ac%ce%bd%cf%89-%ce%b1%cf%80%cf%8c-%cf%83%ce%b5%ce%bb%ce%b7%ce%bd%ce%b9%ce%b1%ce%ba%cf%8c-%ce%ba%cf%81%ce%b1%cf%84%ce%ae/

Διαστημικό εργαστήριο. Η διαστημική πόλη μεγαλώνει. Σύντομα ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός θα αποκτήσει γείτονες. Το διαστημικό εργαστήριο πολλαπλών χρήσεων. Σε γήϊνη διαστημική τροχιά βρίσκεται εδώ και πολλά χρόνια μόνο ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός (ΔΣΣ). Αλλά σύντομα το «διαστημικό συγκρότημα», μπορεί να αποκτήσει γείτονες. Η μεγάλη ρωσική πυραυλική και διαστημική εταιρεία «Energia», υπέγραψε ένα νέο συμβόλαιο με τη Ρώσικη Ομοσπονδιακή Διαστημική Υπηρεσία (Roscosmos), συνολικής αξίας 350 εκατομμυρίων ρουβλιών (περί τα 8,5 εκατομμύρια ευρώ), για τη σχεδίαση του τροχιακού εργαστηρίου OKA-T-ISS. Το συγκεκριμένο έργο, αφορά στο σχεδιασμό ενός διαστημικού εργαστηρίου πολλαπλών χρήσεων, το οποίο θα λειτουργεί αυτόνομα σε τροχιά, προσκολλούμενο κατά καιρούς στο ΔΣΣ, το πλήρωμα του οποίου θα ασχολείται με τη λειτουργία του επιστημονικού εξοπλισμού, τον ανεφοδιασμό και με άλλες σχετικές λειτουργίες του διαστημικού οχήματος. Η συνολική μάζα των επιστημονικών οργάνων θα πρέπει να είναι περίπου 850 κιλά. Ο εξοπλισμός θα τοποθετηθεί τόσο εντός του εργαστηρίου, αλλά και στην εξωτερική επιφάνεια της μονάδας. Στο εργαστήριο θα μπορούν να πραγματοποιηθούν πειράματα βασικής και εφαρμοσμένης έρευνας, στους τομείς της διαστημικής επιστήμης υλικών, φυσικής πλάσματος, βιολογίας και ιατρικής. Το συγκρότημα του εργαστηρίου θα αποτελείται από ένα στεγανό διαμέρισμα με κόμβο (θάλαμος διασύνδεσης) και βραχίονα - προσαρμογέα σύνδεσης, απ’ όπου οι αστροναύτες θα μπορούν να εισέλθουν για τη συντήρηση των οργάνων. Το «Μάτι» (όπως ονομάζεται στα ρώσικα το εργαστήριο), μπορεί να πετάξει αυτόνομα από 90 έως 180 ημέρες και στη συνέχεια θα «δένει» με το ΔΔΣ. Ταυτόχρονα, ο διεθνής σταθμός συνεχίζει να επεκτείνεται, τουλάχιστον στο ρώσικο τμήμα του. Το ρώσικο «διαμέρισμα» του ΔΔΣ, αποτελείται από πέντε μονάδες: Τον θάλαμο εξυπηρέτησης «Zvezda» (Αστέρι), το λειτουργικό – cargo μπλοκ «Zarya» (Αυγή), που τεχνικά είναι αμερικάνικο, αφού κατασκευάστηκε με αμερικανικά κεφάλαια, τον κόμβο (διάδρομο σύνδεσης) «Pierce», τον επιστημονικό θάλαμο «Poisk» (Αναζήτηση) και τον μικρό επιστημονικό θάλαμο «Rassvet» (Χαραυγή). Σύμφωνα με την επίσημη ανακοίνωση του διαστημικού Κέντρου «Khrunichev», οι ειδικοί επιστήμονες έχουν ολοκληρώσει από τα μέσα Δεκεμβρίου (2012) τη συναρμολόγηση του πυρήνα του εργαστηρίου πολλαπλών χρήσεων «Nauka – MLM» (Επιστήμη) και τον έχουν ήδη παραδώσει για δοκιμές στην εταιρεία «Energia». Η εκτόξευση της μονάδας στο διάστημα με τον πύραυλο – φορέα «Proton», θα μπορεί να γίνει τον Μάρτιο του 2014. Η μονάδα ζυγίζει 20,3 τόνους, και το βάρος του επιστημονικού εξοπλισμού θα είναι μέχρι τρεις τόνους. Η «Επιστήμη» έχει προγραμματιστεί να διασυνδεθεί στον θάλαμο «Zvezda» του ΔΔΣ. Η «Επιστήμη» έχει σχεδιαστεί για να φιλοξενήσει και να διασφαλίσει τη λειτουργία του επιστημονικού εξοπλισμού και του ευρωπαϊκού ρομποτικού βραχίονα ERA, για την αποθήκευση φορτίων, για τη συντήρηση των επιμέρους λειτουργιών υποστήριξης της ζωής, τη διαχείριση του ΔΔΣ με κινητήρες που είναι εγκατεστημένοι σε ερμητικά στεγανό προσαρμογέα, για την παροχή κόμβου σύνδεσης των μεταφορικών σκαφών και των ερευνητικών μονάδων, καθώς και για τη μεταφορά καυσίμων από το φορτηγό διαστημικό σκάφος «Progress» (Πρόοδος) στον θάλαμο εξυπηρέτησης «Zvezda». Με τη βοήθεια ενός ειδικού θαλάμου σύνδεσης, που είναι εγκαταστημένος σε μία από τις πλευρικές θύρες του MLM και του βραχίονα ΕRA, καθίσταται δυνατή η μεταφορά του εξοπλισμού και των υλικών από το σφραγισμένο τμήμα του σταθμού στην επιφάνεια του, χωρίς να χρειαστεί να πραγματοποιηθούν οι εργασίες αυτές με έξοδο αστροναυτών στο ανοιχτό διάστημα. Επιπλέον, η μονάδα «Nauka» θα είναι εξοπλισμένη με τουαλέτα. Η μονάδα αναμένεται να εξοπλίσει τρεις γενικές θέσεις εργασίας για τους κοσμοναύτες. Εκτός από τις νέες επιστημονικές μονάδες για το ΔΔΣ, η Roscosmos ανακοίνωσε ένα διαγωνισμό για τη δημιουργία ενός επιστημονικο-ενεργειακού πυρήνα (ΝΕΜ-1). Σύμφωνα με τις τεχνικές προδιαγραφές, η διάρκεια λειτουργίας της μονάδας θα πρέπει να είναι τουλάχιστον 17 έτη, από τα οποία τα δύο χρόνια είναι μέχρι την εκτόξευση και τα υπόλοιπα 15 χρόνια η διάρκεια της επιχειρησιακής ζωής και λειτουργίας του συστήματος στο ρώσικο τμήμα του ΔΔΣ. Οι συστοιχίες ηλιακών στοιχείων της μονάδας, θα πρέπει να παράγουν ηλεκτρική ενέργεια (ισχύ) με μέσο όρο ισχύος τουλάχιστον 18 κιλοβάτ ετησίως, κατά την έναρξη της λειτουργίας. Μέσα στη μονάδα NEM-1 θα τοποθετηθούν ράφια για τον ιατρικό εξοπλισμό, τον εξοπλισμό γυμναστικής και για τα μέσα πρόληψης των αρνητικών παραγόντων της διαστημικής πτήσης, καθώς και άλλα όργανα και μηχανήματα. Παράλληλα, η Ρωσία μπορεί να χτίσει και το δικό της διαστημικό σταθμό. Σύμφωνα με δήλωση του επικεφαλής της Ομοσπονδιακής Διαστημικής Υπηρεσίας, Βλαντίμιρ Ποπόβκιν, στη διάρκεια της αεροπορικής επίδειξης, Farnborough – 2012, «αναπτύσσουμε μια σειρά νέων μονάδων – θαλάμων για το ΔΔΣ, ώστε να μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως βασικά δομικά στοιχεία για την επόμενη γενιά των επανδρωμένων σταθμών. Αν δεν βρούμε κοινές γραμμές για τη μελλοντική διεθνή συνεργασία στο διάστημα, οι μονάδες αυτές θα μπορούν να χρησιμοποιηθούν αυτόνομα, σαν ένας ρώσικος σταθμός». Όπως είπε ο ίδιος, στην κοινοπραξία των χωρών που εκμεταλλεύονται το ΔΔΣ, συστάθηκε μετά από πρόταση της ρωσικής πλευράς μια ομάδα εργασίας, η οποία στοχεύει να βρει λύση στη μελλοντική τύχη του σταθμού και να καθορίσει το χρόνο παροπλισμού του. Σύμφωνα με τις προκαταρκτικές διαβουλεύσεις, οι χώρες εταίροι του ΔΔΣ υπολογίζουν σε παράταση της διάρκειας ζωής του σταθμού μέχρι το 2020, οπότε ο σταθμός θα μπορεί να τεθεί εκτός τροχιάς και να εισέλθει στην ατμόσφαιρα, καταλήγοντας σε προκαθορισμένη πτώση σε θαλάσσια περιοχή. «Οι συζητήσεις ακόμα είναι ανεπίσημες. Εξετάζονται διάφορες ιδέες, όπως η δημιουργία ενός δικτύου μικρών σταθμών για ειδικές εργασίες σε χαμηλή γήϊνη τροχιά, διεθνών διαστημικών σταθμών, στα σημεία βαρυτικής ισορροπίας μεταξύ της Σελήνης και της Γης, ή στην πίσω (αθέατη) πλευρά του φεγγαριού», είπε ο επικεφαλής της Roscosmos. http://rbth.gr/tecnology/2013/02/06/diastimiko_ergastirio_19815.html Ένας Έλληνας γιατρός στην Ανταρκτική. Ο νέος γιατρός που χρηματοδοτείται από την ESA για να προσφέρει τις ερευνητικές του υπηρεσίες στο Concordia , ο Ευάγγελος Καϊμακάμης, έφτασε στις 22 Ιανουαρίου. Αποφασίσαμε να περιμένουμε τη δημοσίευση της πρώτης καταχώρησής του στο blog που γράφτηκε λίγο μετά την άφιξή του, λόγω του αεροπορικού δυστυχήματος στην Ανταρκτική στα τέλη Ιανουαρίου. Η συντριβή αυτή περαιτέρω αποδεικνύει – αν και δεν χρειάζονταν άλλες αποδείξεις – ότι η Ανταρκτική είναι μια σκληρή και επικίνδυνη ήπειρος. Οι σκέψεις μας ανατρέχουν στους ανθρώπους και τις οικογένειες που εμπλέκονται στη σύγκρουση, καθώς και όλους όσους εργάζονται στην Ανταρκτική. Περισσότερα: http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/Henas_Hellenas_giatrhos_sten_Antarktikhe Ρεκόρ από διαστημικό «μπαλόνι» έρευνας. Ολοκληρώθηκε με επιτυχία η αποστολή του Super-Tiger, ενός ερευνητικού αερόστατου της NASA που συνέλεξε δεδομένα για την κοσμική ακτινοβολία που φθάνει στη Γη από διάφορες περιοχές του Γαλαξία. Το «μπαλόνι» κινούνταν στα ανώτερα στρώματα της στρατόσφαιρας σε ύψος 40 χλμ από την επιφάνεια της Γης για 55 μέρες μία ώρα και 34 λεπτά σπάζοντας το ρεκόρ συνεχούς παραμονής στον αέρα για αυτού του είδους τις πτήσεις. Το Super-Tiger ξεκίνησε το ταξίδι του από τον Νότιο Πόλο και διέθετε νέα όργανα παρατήρησης και μετρήσεων. Οι επιστήμονες ευελπιστούν ότι τα στοιχεία που συνέλεξε θα τους βοηθήσουν να διαπιστώσουν την προέλευση της ακτινοβολίας αλλά και των φορτισμένων σωματιδίων της. «Ηταν μια πολύ πετυχημένη αποστολή εξαιτίας της διάρκειας της πτήσης του αερόστατου που μας επέτρεψε να εντοπίσουμε μεγάλο αριθμό κοσμικών ακτίνων» αναφέρει ο Μπομπ Μπινς, επικεφαλής της αποστολής. Είναι τόσο μεγάλος ο όγκος των δεδομένων που συνέλεξε το αερόστατο ώστε υπολογίζεται ότι θα χρειαστούν τουλάχιστον δύο χρόνια για να ολοκληρωθεί η επεξεργασία και ανάλυση τους. http://www.tovima.gr/science/technology-planet/article/?aid=496756 Στατικός ηλεκτρισμός στον Διαστημικό Σταθμό. Οι συνθήκες έλλειψης βαρύτητας που επικρατούν στο διάστημα επιτρέπουν την διασκεδαστική επίδειξη φαινομένων όπως ο στατικός ηλεκτρισμός. Ο αστροναύτης Don Pettit – μέλος του πληρώματος του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού της Expedition 30 – φορτίζει ηλεκτρικά …. βελόνες πλεξίματος (!!) και αφήνει σταγονίδια νερού με αντίθετο φορτίο κοντά στη βελόνα. Τα σταγονίδια έλκονται από τη βελόνα, “μπαίνουν σε τροχιά” γύρω απ’ αυτή για να κολλήσουν στο τέλος πάνω της … Πώς να πλύνετε τα χέρια σας στο Διάστημα. Είναι γνωστό ότι η έλλειψη βαρύτητας δημιουργεί διάφορα προβλήματα στις καθημερινές κινήσεις του ανθρώπου. Τα πληρώματα των επανδρωμένων διαστημικών αποστολών αλλά και εκείνα του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού (ISS) πρέπει να προσαρμόζονται σε αυτές τις ιδιαίτερες συνθήκες για να κάνουν ακόμη και τις πιο απλές εργασίες όπως παραδείγματος χάριν, να πλένουν τα χέρια τους. Ο Καναδός αστροναύτης Κρις Χάτφιλντ που βρίσκεται αυτή την εποχή στον ISS δέχτηκε να συμμετάσχει σε ένα σεμινάριο που διοργάνωσε η Υπηρεσία Διαστήματος του Καναδά. Κάποια στιγμή δέχτηκε ερώτημα για το πώς πλένουν τα χέρια τους στον Διαστημικό Σταθμό και αποφάσισε να κάνει μια επίδειξη βήμα προς βήμα. Σε ένα σακουλάκι υπάρχει ένα διάλυμα ζεστού/κρύου νερού και σαπουνιού. Οι αστροναύτες ανοίγουν το σακουλάκι και το περιεχόμενο αρχίζει να «επιπλέει» στον αέρα, γίνεται ένα μπαλάκι το οποίο πιάνουν με τα χέρια τους οι αστροναύτες και το τρίβουν ώστε να τα καθαρίσουν. Ενδιαφέρον έχει επίσης ότι οι αστροναύτες την πετσέτα που χρησιμοποιούν για να σκουπίσουν τα χέρια τους την απλώνουν αμέσως μετά ώστε το νερό που θα εξατμιστεί από αυτή να απορροφηθεί από τα ειδικά συστήματα του Σταθμού και να επαναχρησιμοποιηθεί. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=496573 Από το Μπαϊκονούρ εκτοξεύθηκε πύραυλος-φορέας «Σογιούζ» Ο πύραυλος-φορέας «Σογιούζ» με τη μονάδα επιτάχυνσης «Φρεγκάτ» και τις έξι τηλεπικοινωνιακές συσκευές Globalstar-2 εκκίνησε από το κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ (Καζαχστάν). Οι δορυφόροι του συστήματος Globalstar προορίζονται για την παροχή υπηρεσιών της δορυφορικής κινητής τηλεφωνίας. Καθένας από αυτούς έχει σχεδιαστεί για 15 χρόνια εργασίας σε τροχιά. Τα εικοσιτέσσερα νέα δορυφορικά συστήματα Globalstar θα συνδεθούν με τις οχτώ συσκευές, που είχαν εκτοξευθεί το 2007. Η ομάδα που θα δημιουργηθεί θα λειτουργεί σε τροχιά τουλάχιστον μέχρι το 2025. http://greek.ruvr.ru/2013_02_06/103841836/ Το Αζερμπαϊτζάν έγινε διαστημική χώρα. Ο πύραυλος Ariane 5 τοποθέτησε σε τροχιά 2 δορυφόρους τηλεπικοινωνίας, ένας από τους οποίους - ο εθνικός δορυφόρος του Αζερμπαϊτζάν Azerspace-1 της αμερικανικής εταιρείας Orbital Sciences, θα εξυπηρετεί τις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, της Βόρειας Αφρικής, της Κοινοπολιτείας Ανεξάρτητων Κρατών, της Κεντρικής και της Ανατολικής Ασίας. Ο άλλος - ο ισπανικός δορυφόρος Amazonas-3, η περιοχή λειτουργίας του οποίου είναι οι χώρες της Αμερικής, της Ευρώπης και της Βόρειας Αφρικής, ανήκει στην εταιρεία τηλεπικοινωνιών Hispasat. Η εκτόξευση πραγματοποιήθηκε από το κοσμοδρόμιο του Κουρού στη Γαλλική Γουιάνα. http://greek.ruvr.ru/2013_02_08/104002876/ Η Ολυμπιακή φλόγα του Σότσι θα φτάσει στο Διάστημα. «Η Ολυμπιακή φλόγα θα βρεθεί στο βυθό της λίμνης Βαϊκάλης, θα ανεβεί στο Ελμπρούς, το ψηλότερο βουνό της Ευρώπης, σχεδιάζουμε να επισκεφθεί το Βόρειο Πόλο και μάλιστα έχουμε το φιλόδοξο σχέδιο για την αποστολή της Ολυμπιακής φλόγας στο Διάστημα», δήλωσε ο επικεφαλής της Οργανωτικής Επιτροπής Σότσι 2014 Ντμίτρι Τσερνισένκο στο συνέδριο, που διοργανώθηκε από τον πρόεδρο Βλαντίμιρ Πούτιν για την πορεία της προετοιμασίας για τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Η Ολυμπιακή λαμπαδηδρομία θα ξεκινήσει στις 7 Οκτωβρίου του 2013 και θα διανύσει απόσταση 65.000 χιλιομέτρων. Ο πυρσός με τη Ολυμπιακή φλόγα θα επισκεφθεί 2.900 κατοικημένες περιοχές. http://greek.ruvr.ru/2013_02_07/103974599/

Σούπερ κοσμική «φούσκα» Το διαστημικό τηλεσκόπιο Chandra της NASA εντόπισε και φωτογράφισε μια «υπερφυσαλίδα», όρος που περιγράφει ένα ενδιαφέρον και ιδιαίτερα εντυπωσιακό κοσμικό φαινόμενο. Το Chandra εντόπισε την DEM L50, μια υπερφυσαλίδα που βρίσκεται στο Μεγάλο Νέφος του Μαγγελάνου, ένα γειτονικό και μικρότερο από το δικό μας γαλαξία. Η υπερφυσαλίδα DEM L50 παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον επειδή όπως διαπίστωσαν οι επιστήμονες εκπέμπει 20 φορές περισσότερη ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία (ακτίνες Χ) από εκείνη που συνήθως εκπέμπουν οι υπερφυσαλίδες. Το Chandra εντόπισε την DEM L50, μια υπερφυσαλίδα που βρίσκεται στο Μεγάλο Νέφος του Μαγγελάνου, έναν γειτονικό και μικρότερο από τον δικό μας γαλαξία. Η υπερφυσαλίδα DEM L50 παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον επειδή όπως διαπίστωσαν οι επιστήμονες εκπέμπει 20 φορές περισσότερη ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία (ακτίνες Χ) από εκείνη που συνήθως εκπέμπουν οι υπερφυσαλίδες. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=495629 Ο πανέμορφος Γλάρος του Διαστήματος. Το Νότιο Ευρωπαϊκό Παρατηρητήριο (ESO) έδωσε στη δημοσιότητα μια νέα λεπτομερή φωτογραφία του νεφελώματος IC 2177 που οι επιστήμονες έχουν ονομάσει «Νεφέλωμα του Γλάρου» αφού η εικόνα του θυμίζει το θαλασσοπούλι ενώ πετάει. Το νεφέλωμα βρίσκεται σε απόσταση 3.700 ετών φωτός από την Γη ανάμεσα στους αστερισμούς του Μονόκερου και του Μεγάλου Κυνός. Την νέα εικόνα κατέγραψε η κάμερα Wide Field Imager του τηλεσκοπίου 2,2 μέτρων MPG/ESO στο Αστεροσκοπείο La Silla στη Χιλή. Η κάμερα έκανε «ζουμ» σε μια περιοχή του νεφελώματος όπου η αλληλεπίδραση του φωτός και της υπεριώδους ακτινοβολίας των θερμών άστρων με τη κοσμική ύλη (αέρια, σκόνη) δημιουργούν ένα λαμπερό πολύχρωμο περιβάλλον. Οι αλληλεπιδράσεις «ζωγραφίζουν» κάποιες περιοχές με κοκκινωπή απόχρωση και άλλες με γαλαζωπή. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=497052 Πώς δημιουργήθηκε το κοσμικό «φωτοστέφανο» Πριν από τρία χρόνια η αποστολή IBEX (Εξερευνητής Διαστρικού Συνόρου) της NASA εντόπισε στα σύνορα του ηλιακού μας συστήματος ένα λαμπερό «στεφάνι». Αυτό το κοσμικό φωτοστέφανο βρίσκεται στη περιοχή όπου τα σωματίδια του ηλιακού ανέμου αναχαιτίζονται από την εισερχόμενη κοσμική ακτινοβολία. Οι επιστήμονες μελετούν αυτόν τον φωτεινό δακτύλιο και έχουν τώρα κάποιες απαντήσεις για το πώς σχηματίστηκε. Οι ηλιακοί άνεμοι αποτελούνται από φορτισμένα σωματίδια (ιόντα) που ταξιδεύουν σε κάθε κατεύθυνση με πολύ μεγάλες ταχύτητες. Κατά την κίνησή τους τα φορτισμένα σωματίδια κάποια στιγμή γίνονται ηλεκτρικά ουδέτερα. Η πλειονότηττα των ουδέτερων ατόμων που βγαίνουν από τα όρια του ηλιακού μας συστήματος το εγκαταλείπουν οριστικά, δεν επιστρέφουν σε αυτό. Ορισμένα ουδέτερα άτομα όμως κατά την έξοδο τους από το ηλιακό σύστημα συγκρούονται με άλλα ουδέτερα άτομα με αποτέλεσμα να... επαναφορτίζονται. Αυτά τα εκ νέου φορτισμένα σωματίδια αρχίζουν να περιστρέφονται γύρω από το διαστρικό μαγνητικό πεδίο που υπάρχει εκεί που τελειώνει το ηλιακό μας σύστημα. Στα σημεία όπου αυτό το μαγνητικό πεδίο είναι κάθετο προς την αρχική κίνηση των σωματιδίων αυτά σε πρώτη φάση διασκορπίζονται με ταχύτητα και στη συνέχεια «στοιβάζονται» σε ομάδες. Κάποια από αυτά τα σωματίδια ξεφεύγουν από το μαγνητικό πεδίο και επιστρέφουν πίσω στο ηλιακό μας σύστημα όπου και γίνονται εκ νέου ουδέτερα. Επιστρέφοντας τα σωματίδια λειτουργούν με τον ίδιο τρόπο όπως και στο διαστρικό μαγνητικό πεδίο, στοιβάζονται σε ομάδες δημιουργώντας έτσι μια λαμπερή κοσμική κορδέλα στα σύνορα του ηλιακού μας συστήματος. Την έρευνα πραγματοποίησαν επιστήμονες του Πανεπιστημίου του Νιου Χαμσάιρ και του Ινστιτούτου Ερευνών Southwest στις ΗΠΑ και δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Astrophysical Journal». http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=496925 Ένα «φωτοστέφανο» υδρογόνου ανακαλύφηκε στη μεθόριο του Ηλιακού Συστήματος. Ένα λαμπερό στεφάνι από άτομα υδρογόνου ανακαλύφθηκε να περιβάλλει τις εσχατιές του Ηλιακού Συστήματος, εκεί που τα σωματίδια του ηλιακού ανέμου αναχαιτίζονται από την εισερχόμενη κοσμική ακτινοβολία. Την ανακάλυψε έκανε η αποστολή IBEX (Εξερευνητής Διαστρικού Συνόρου) της NASA, η οποία εκτοξεύτηκε τον Οκτώβριο του 2008 και κινείται σήμερα σε τροχιά γύρω από τη Γη. Τα προηγμένα όργανα του σκάφους εντόπισαν ένα λαμπρό δακτύλιο σε απόσταση περίπου 10 δισ. χιλιομέτρων ο οποίος «παρέμενε εντελώς άγνωστος μέχρι σήμερα» ανέφερε στo AFP ο Ντέβιντ ΜακΚόμας, επιστημονικός υπεύθυνος της αποστολής. «Τα αποτελέσματα του IBEX είναι πραγματικά εντυπωσιακά, με εκπομπές σωματιδίων που δεν ταιριάζουν με καμία από τις σημερινές θεωρίες και τα μοντέλα για αυτή την περιοχή που πρώτη φορά βλέπουμε». »Το IBEX μάς δείχνει μια πολύ στενή λωρίδα δύο με τρεις φορές λαμπρότερη από οτιδήποτε άλλο στον ουρανό» επισήμανε. Πέντε άρθρα με τα ευρήματα του IBEX δημοσιεύονται στο κορυφαίο περιοδικό Science. Η λωρίδα υδρογόνου βρίσκεται κοντά στην ηλιόπαυση, το θεωρητικό όριο στο οποίο ο ηλιακός άνεμος (δηλαδή τα φορτισμένα σωματίδια που εκπέμπει ο Ήλιος σε όλες τις κατευθύνσεις) επιβραδύνονται και σταματούν λόγω συγκρούσεων με το διαστρικό υλικό, σωματίδια ήλιου και υδρογόνου που διαποτίζουν ολόκληρο το Γαλαξία. Τα άτομα υδρογόνου της λωρίδας πρέπει κάποτε να ήταν φορτισμένα (δηλαδή σκέτα πρωτόνια), σήμερα όμως είναι ηλεκτρικά ουδέτερα. Η μελέτη της λωρίδας ίσως προσφέρει νέα στοιχεία για το διαστρικό νέφος μέσα στο οποίο θα κινείται ο Γαλαξίας μας τα επόμενα 10.000 χρόνια, αναφέρει το Reuters. Δεδομένα για συγκεκριμένα σημεία του ορίου διαστρικού διαστήματος έχουν μεταδώσει και τα δύο σκάφη Voyager που εκτοξεύτηκαν το 1977 και ετοιμάζονται σήμερα να βγουν από το Ηλιακό Σύστημα. To ΙΒΕΧ, όμως, θα μπορέσει να χαρτοφραφήσει ολόκληρη τη μεθόριο του Ηλιακού Συστήματος. Πάντως ο δακτύλιος υδρογόνου που ανακάλυψε το IBEX δεν είναι η μακρινότερη δομή του Ηλιακού Συστήματος. Το βαρυτικό σύνορο του Ηλιακού Συστήματος είναι το υποθετικό Νέφος του Όορτ, ένα σφαιρικό σύννεφο που περιλαμβάνει αναρίθμητους κομήτες και βρίσκεται σε απόσταση ενός έτους φωτός από τον Ήλιο, δηλαδή στο ένα τέταρτο της απόστασης μέχρι το πλησιέστερο άστρο. http://www.tovima.gr/science/article/?aid=294302&wordsinarticle=IBEX

Νέφος-καμικάζι στη μαύρη τρύπα του Γαλαξία. Ενα γιγαντιαίο νέφος αερίων οδεύει ολοταχώς προς τον θεαματικό θάνατό του, Κατευθύνεται προς τη μαύρη τρύπα που βρίσκεται στο κέντρο του Γαλαξία μας η οποία υπολογίζεται ότι θα το καταβροχθίσει στα τέλη του 2013. Το κοσμικό «γεύμα» αναμένεται από τους επιστήμονες με αδημονία. Θα τους προσφέρει για πρώτη φορά την ευκαιρία να παρακολουθήσουν «ζωντανά» και από τόσο κοντά ένα τέτοιου είδους φαινόμενο και θα τους επιτρέψει να γνωρίσουν καλύτερα τον Τοξότη Α*, την υπερμεγέθη μαύρη τρύπα της γειτονιάς μας. Το γιγαντιαίο νέφος-καμικάζι ανακαλύφθηκε από το Very Large Telescope (VLT) του Νότιου Ευρωπαϊκού Αστεροσκοπείου (European Southern Observatory – ESO) στη Χιλή και περιγράφεται σε μελέτη http://www.eso.org/public/archives/releases/sciencepapers/eso1151/eso1151.pdf που δημοσιεύεται από διεθνή ομάδα επιστημόνων στην επιθεώρηση «Nature». Οι ερευνητές εκτιμούν ότι, παρά το τεράστιο μέγεθός του, το νέφος αερίων έχει μικρή μάζα περίπου τριπλάσια από αυτή της Γης. Αναλύοντας καινούργιες αλλά και παλαιότερες εικόνες μπόρεσαν να υπολογίσουν την πορεία και την ταχύτητά του, η οποία όπως παρατήρησαν, έχει διπλασιαστεί τα τελευταία χρόνια φθάνοντας τα 2.350 χλμ το δευτερόλεπτο. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς τους θα φθάσει σε απόσταση περίπου 40 δισ. χλμ από τον Τοξότη Α* στα μέσα του 2013. Από εκεί και πέρα, καθώς θα πλησιάσει στον ορίζοντα γεγονότων της υπερμεγέθους μαύρης τρύπας – το σημείο από όπου τίποτε, ούτε καν το φως, δεν μπορεί να ξεφύγει– το τέλος είναι προδιαγεγραμμένο. Υπολογίζεται ότι θα επέλθει ως το τέλος του ίδιου χρόνου και αναμένεται εναγωνίως. Επειδή δεν έχει αρκετή ύλη ώστε να αποκτήσει δική του βαρύτητα, όπως συμβαίνει με τα άστρα, οι ειδικοί αναμένουν ότι, πλησιάζοντας στον ορίζοντα γεγονότων, το νέφος θα αρχίσει να επιμηκύνεται από την τεράστια έλξη της μαύρης τρύπας, προσφέροντας μια εικόνα που ως τώρα δεν είχαν την τύχη να παρακολουθήσουν. «Η ιδέα ενός αστροναύτη που “τραβιέται” σαν μακαρόνι καθώς πλησιάζει μια μαύρη τρύπα είναι οικεία από την επιστημονική φαντασία» εξήγησε ο κύριος συγγραφέας της μελέτης Στέφαν Γκίλεσεν του Ινστιτούτου Εξωγήινης Φυσικής Μαξ Πλανκ στη Γερμανία. «Τώρα όμως» πρόσθεσε ο αστροφυσικός «μπορούμε να δούμε κάτι τέτοιο να συμβαίνει στην πραγματικότητα στο νεοανακαλυφθέν νέφος. Δεν πρόκειται να επιβιώσει από αυτή την εμπειρία». Υπολογίζεται ότι το μισό νέφος θα καταβροχθιστεί από τη μαύρη τρύπα ενώ το υπόλοιπο μισό θα εκτοξευθεί ξανά πίσω στο Διάστημα, εκπέμποντας ακτινοβολία. Χάρη σε αυτήν την ακτινοβολία οι ερευνητές θα μπορέσουν να παρατηρήσουν το φαινόμενο αντλώντας πολύτιμες πληροφορίες για τις μαύρες τρύπες γενικότερα και για τον Τοξότη Α* ειδικότερα. Το θεαματικό τέλος του νέφους, όπως επισημαίνουν οι ειδικοί, θα σημάνει επίσης το ξύπνημα ενός γίγαντα. Ο Τοξότης Α* απέχει περίπου 27.000 έτη φωτός από τη Γη και έχει μάζα περίπου 4 εκατομμύρια φορές μεγαλύτερη από αυτή του Ηλιου. Εδώ και πολύ μεγάλο διάστημα βρίσκεται σε νάρκη. Αν και πλήθος αντικειμένων στροβιλίζονται έξω από τον ορίζοντα γεγονότων του, κανένα δεν έχει παρασυρθεί μέσα σε αυτόν. Το γεγονός ότι ο Τοξότης Α* είναι τόσο αδρανής δεν είναι συνηθισμένο. Η «συνάντησή» του με το νέφος αερίων θα δώσει ενδεχομένως στους επιστήμονες κάποιες εξηγήσεις. «Τα επόμενα δύο χρόνια θα είναι πολύ ενδιαφέροντα και αναμένεται να μας παράσχουν εξαιρετικά πολύτιμες πληροφορίες για τη συμπεριφορά της ύλης γύρω από τέτοιου είδους εντυπωσιακά, υπερμεγέθη αντικείμενα» επεσήμανε ο Ράινχαρτ Γκέντσελ του Ινστιτούτου Εξωγήινης Φυσικής Μαξ Πλανκ, επικεφαλής της μελέτης. Το βέβαιο είναι ότι την επόμενη διετία πολλά τηλεσκόπια θα είναι στραμμένα προς το κέντρο του Γαλαξία. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=434874

Κλείνει για αναβάθμιση ο Μεγάλος Επιταχυντής Αδρονίων. Λίγους μήνες μετά την ιστορική ανακάλυψη ενός σωματιδίου που θα μπορούσε να είναι το μποζόνιο του Χιγκς, ο Μεγάλος Επιταχυντής Αδρονίων (LHC) πρόκειται να τεθεί εκτός λειτουργίας στις 11 Φεβρουαρίου, προκειμένου να πραγματοποιηθούν εργασίες αναβάθμισης που θα διαρκέσουν δύο χρόνια. Το γιγάντιο μηχάνημα θα επιστρέψει το 2015 πιο ισχυρό από ποτέ. Η διετής παύση θα επιτρέψει την επιδιόρθωση προβλημάτων στον αρχικό σχεδιασμό του επιταχυντή, ο οποίος βρίσκεται κάτω από το CERN στα γαλλο-ελβετικά σύνορα. Οι εργασίες θα επιτρέψουν στον επιταχυντή να λειτουργήσει στη μέγιστη ονομαστική ισχύ των 14 TeV (το ηλεκτρονιοβόλτ είναι μονάδα μέτρησης της ενέργειας) σχεδόν διπλάσια από τη σημερινή του ισχύ. Επιπλέον, οι μηχανικοί του CERN θα έχουν την ευκαιρία να επιθεωρήσουν το εσωτερικό των γιγάντιων ανιχνευτών του LHC (ATLAS, CMS, LHCb) έπειτα από τρία χρόνια λειτουργίας σε συνθήκες ακατάλληλες για ανθρώπους. Αναβάθμιση χρειάζονται επίσης τα υπολογιστικά συστήματα του CERN προκειμένου να ανταποκριθούν στο φόρτο ενός ωκεανού δεδομένων. Στο μεταξύ, πάντως, οι επιστήμονες δεν θα έχουν χρόνο για διακοπές. Έχουν ακόμα πολύ δουλειά να κάνουν στην ανάλυση των δεδομένων που έχουν συγκεντρωθεί στα προηγούμενα πειράματα, και ίσως περιέχουν περισσότερες ενδείξεις για το σωματίδιο που φαίνεται ότι είναι το μποζόνιο του Χιγκς. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231234127 Περίπου 200 Έλληνες επιστήμονες συμμετέχουν στο πείραμα CERN. “Ζωντανό” κομμάτι του μεγαλύτερου πειράματος του κόσμου αποτελούν, παρόλα αυτά αναζητούν τα μικρότερα δυνατά σωματίδια που μπορούν να εμφανιστούν στη φύση και να εξηγήσουν, με την ύπαρξή τους, τον τρόπο με τον οποίο δημιουργήθηκε και υπάρχει το σύμπαν. Είναι οι περίπου 200 Έλληνες επιστήμονες που συμμετέχουν στο πείραμα του CERN, του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Πυρηνικών Ερευνών. Αυτή τη στιγμή βρίσκονται στην αιχμή της επιστημονικής έρευνας και συναγωνίζονται ποιοτικά συναδέλφους τους από πολλές άλλες χώρες, χωρίς μάλιστα να διαθέτουν δεδομένα χρηματοδότησης αντίστοιχα με εκείνα των επιστημόνων από τις ΗΠΑ, τη Γερμανία, τη Γαλλία αλλά και την Ιταλία. Ανάμεσά τους βρίσκεται, με αξιώσεις, το “νέο αίμα” της ελληνικής επιστημονικής έρευνας, διδακτορικοί φοιτητές, που εργάζονται ήδη στο σχετικό εγχείρημα. Σε δεδομένα CERN, η ερευνητική ομάδα του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ), στην οποία συμμετέχουν- μεταξύ άλλων- η καθηγήτρια του τμήματος Φυσικής Χαρά Πετρίδου, ο επίκουρος καθηγητής Δημήτρης Σαμψωνίδης και ο Λέκτορας Κωνσταντίνος Κορδάς, έχει κατασκευάσει το 10% των ανιχνευτών μυονίων, στον ανιχνευτή Atlas, όπου “αιχμαλωτίζονται” τα σωματίδια που προκύπτουν από τις συγκρούσεις πρωτονίων στον μεγάλο επιταχυντή. Η συμμετοχή του εργαστηρίου Ατομικής και Πυρηνικής Φυσικής του ΑΠΘ σε πειράματα του CERN ξεκίνησε τη δεκαετία του '70, εντατικοποιήθηκε όμως ακόμη περισσότερο με το εγχείρημα του ανιχνευτή Atlas τη δεκαετία του '90. Σήμερα, στο συγκεκριμένο πείραμα μετέχουν ομάδες από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο και το Καποδιστριακό των Αθηνών, ενώ στον δεύτερο μεγάλο ανιχνευτή, που φέρει την ονομασία CMS, συνεργάζονται Έλληνες ερευνητές από τα Πανεπιστήμια Αθηνών και Ιωαννίνων. “Υπάρχει μεγάλο ενδιαφέρον από την ελληνική πλευρά και σημαντικά 'μυαλά' που διακρίνονται στις έρευνες. Σαφέστατα υπάρχει χώρος για τους Έλληνες επιστήμονες. Δεν υπολειπόμαστε ποιοτικά σε τίποτα έναντι των συναδέλφων μας από άλλες χώρες, εκτός από τα προβλήματα στη χρηματοδότηση καθώς διαρκώς εμείς πρέπει να αναζητούμε ευρωπαϊκά χρηματοδοτικά προγράμματα” αναφέρει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο κ. Κορδάς. Μιλώντας για την κατασκευή τμήματος του Atlas από την ελληνική ομάδα σημειώνει: “Η κατασκευή των ανιχνευτών μυονίων είναι μία πολύ σημαντική συνεισφορά, καθώς τα μυόνια- σωματίδια σαν τα ηλεκτρόνια, που αποτελούν ουσιαστικά αντίγραφό τους- συνιστούν ένα πολύ καθαρό σήμα για τον εντοπισμό των σωματιδίων του Χιγκς. Τα τελευταία ανακαλύφθηκαν τον περασμένο χρόνο και τους αποδίδονται ιδιότητες που σχετίζονται με τη γέννηση του σύμπαντος. Αυτό σημαίνει ότι επειδή τα μυόνια ανιχνεύονται πολύ αποτελεσματικά προσφέρουν ιδανικές ευκαιρίες για μετρήσεις των σωματιδίων του Χιγκς”. Περιγράφει, άλλωστε, την πειραματική διαδικασία με έναν ιδιαίτερο τρόπο ώστε να είναι απόλυτα κατανοητός στο ευρύ κοινό: “Οι ανιχνευτές μας είναι σαν κρεμμύδια με τρυπούλες. Από αυτές εισέρχονται τα πρωτόνια και συγκρούονται μεταξύ τους. Κατά τη σύγκρουση προκύπτουν υποσωματίδια τα οποία 'ταξιδεύουν' από το εσωτερικό του κρεμμυδιού προς τα έξω (ηλεκτρόνια, μυόνια, νετρίνα, Χιγκς). Σε κάθε στρώμα του 'κρεμμυδιού' υπάρχουν ανιχνευτές, ευαίσθητα ηλεκτρονικά συστήματα, τα οποία καταγράφουν το φορτίο που προκύπτει από το πέρασμα ενός σωματιδίου”. Μιλώντας για το στάδιο στο οποίο βρίσκεται η έρευνα στο CERN σχολιάζει πως μετά την επιβεβαίωση της ύπαρξης του καινούριου σωματιδίου, αναζητούνται τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του. “Όλα δείχνουν ότι τα ερευνητικά δεδομένα ταιριάζουν στην περιγραφή του σωματιδίου του Χιγκς, κάτι που είναι πάρα πολύ ωραίο για την ανθρώπινη σκέψη. Το πρόβλημα, όμως, που παραμένει και καλείται να επιλύσει το σωματίδιο αυτό είναι εκείνο του βάρους, της μάζας και της δομής των υποσωματιδίων. Για παράδειγμα, δεν μπορούμε να εξηγήσουμε ακόμη πώς είναι δυνατόν το μυόνιο και το ηλεκτρόνιο, που είναι και τα δύο στοιχειώδη σωματίδια, δηλαδή δεν αποτελούνται από άλλα μικρότερα σωματίδια, να έχουν διαφορετική μάζα. Είναι χαρακτηριστικό ότι το μυόνιο ζυγίζει 200 φορές περισσότερο από το ηλεκτρόνιο” σχολιάζει. Για τα ερωτήματα που απομένουν να απαντηθούν στο πλαίσιο της παγκόσμιας έρευνας, ο κ. Κορδάς απαντά χαρακτηριστικά: “Τι να σας λέμε εμείς; Ότι εξηγούμε όλο το σύμπαν; Εξηγούμε μόνο το 4% από αυτό, συνεπώς μένουν ακόμη πολλά να αποσαφηνιστούν”. Ως παράδειγμα ενός από τα πιο σημαντικά και θεμελιώδη ερωτήματα, θέτει εκείνο της σκοτεινής ενέργειας, δηλαδή της ύλης από την οποία αποτελείται το 60% του σύμπαντος: “Από το 1900 γνωρίζουμε ότι το σύμπαν διαστέλλεται. Τα τελευταία δέκα χρόνια, όμως, ανακαλύψαμε ότι διαστέλλεται όλο και πιο γρήγορα. Αυτό σημαίνει ότι κάποιος βάζει ενέργεια σε αυτό, σαν να το 'φουσκώνει'. Ακόμη δεν γνωρίζουμε τι ακριβώς είναι αυτή η ενέργεια. Επίσης, από τον τρόπο που κινούνται τα αστέρια στις παρυφές των γαλαξιών συμπεραίνουμε, με βάση και το νόμο της βαρύτητας, ότι θα πρέπει να υπάρχει κάπου εκεί και άλλη ύλη, απλώς δεν τη βλέπουμε. Δεν ξέρουμε τι είναι. Στα πειράματά μας μπορεί να παράγουμε διάφορα σωματίδια κάποια από τα οποία ενδέχεται να έχουν τα χαρακτηριστικά της σκοτεινής ύλης και να μην αλληλεπιδρούν με τα υπόλοιπα”. Μια πρώτη “γεύση” από τα σχετικά πειράματα και την ανίχνευση σωματιδίων, παίρνουν αυτές τις μέρες 51 φοιτητές από την Ελλάδα, την Ιταλία, τις ΗΠΑ, την Ιαπωνία, την Ινδία, την Τουρκία, την Ουγγαρία, την Πολωνία, τη Γαλλία και άλλες χώρες, οι οποίοι συμμετέχουν σε διεθνές σχολείο για τα συστήματα επιλογής και συλλογής δεδομένων, στο Κέντρο Διάδοσης Ερευνητικών Αποτελεσμάτων του ΑΠΘ. Σε ένα από τα πολυάριθμα πειράματα, πάνω στα οποία θα εκπαιδευτούν για μία εβδομάδα, παρακολουθούν το “ταξίδι” ενός σωματιδίου μέσα από πλαστικές πλάκες, όπου αποτυπώνεται το φορτίο τους. Στη συνέχεια, όπως αναφέρει ο κ. Κορδάς, το σωματίδιο παράγει φως που συγκεντρώνεται σε φωτοπολλαπλασιαστές, ηλεκτρονικές συσκευές που χρησιμοποιούνται ως ανιχνευτές για να επιβεβαιώσουν την παρουσία του σωματιδίου. Οι λεπτομέρειες είναι πολλές και σύνθετες, όμως το αντικείμενο προσφέρει πολλές συγκινήσεις στους νέους, επίδοξους επιστήμονες και γενικά σε όσους εργάζονται στον συγκεκριμένο τομέα της έρευνας. “Είναι φανταστική η εμπειρία της συμμετοχής στο πείραμα του CERN. Όποιος τη ζει, γνωρίζει ότι δουλεύει για κάτι που παράγει νέα γνώση και η αίσθηση αυτή είναι πολύ ωραία” τονίζει ο κ. Κορδάς. Υπόσχεται δε ότι η προσπάθεια αυτή θα έχει και συνέχεια και δίνει “ραντεβού” σε δύο με τρία χρόνια, και πάλι στο CERN, για την αναβάθμιση του συστήματος επιλογής και συλλογής των δεδομένων του Atlas. Το σχετικό πρόγραμμα, στο οποίο συμμετέχει το εργαστήριο του ΑΠΘ μαζί με τα πανεπιστήμια της Πίζας και των Παρισίων και αφορά την κατασκευή των νέων ηλεκτρονικών συστημάτων του ανιχνευτή, ξεκινά σήμερα και επιφυλάσσεται για νέες καλές ειδήσεις από τους Έλληνες επιστήμονες στο μέλλον! http://www.defencenet.gr/defence/item/%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%AF%CF%80%CE%BF%CF%85-200-%CE%AD%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B5%CF%82-%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%AE%CE%BC%CE%BF%CE%BD%CE%B5%CF%82-%CF%83%CF%85%CE%BC%CE%BC%CE%B5%CF%84%CE%AD%CF%87%CE%BF%CF%85%CE%BD-%CF%83%CF%84%CE%BF-%CF%80%CE%B5%CE%AF%CF%81%CE%B1%CE%BC%CE%B1-cern

Κοσμική ζωγραφική. Η NASA έδωσε στη δημοσιότητα μια ακόμη εντυπωσιακή φωτογραφία όπου απεικονίζεται το Μέγα Νεφέλωμα του Ωρίωνα που αποτελεί το κοντινότερο στη Γη εργοστάσιο παραγωγής νέων άστρων. Ο αστερισμός του Ωρίωνα διαθέτει πολλά νεφελώματα αλλά το Μέγα Νεφέλωμα που είναι επίσης γνωστό ως M42 είναι το πιο «δραστήριο» και ενδιαφέρον για τους επιστήμονες. Βρίσκεται σε απόσταση περίπου 1350 ετών φωτός από τη Γη και η διάμετρος του εκτιμάται ότι είναι 24 έτη φωτός. Ορισμένα από τα νεαρά άστρα του νεφελώματος, όπως το LL Orionis, παράγουν ηλιακούς ανέμους μεγαλύτερης ταχύτητας, έντασης και ενέργειας από τους ανέμους του Ηλιου. Οι ηλιακοί άνεμοι συναντούν αέρια που κινούνται στο Διάστημα με μικρή ταχύτητα. Η συνάντηση αυτή δημιουργεί κοσμικούς «κυματισμούς» παρόμοιους με το κύμα που προκαλείται κατά την κίνηση μιας βάρκας στο νερό. Οι αλληλεπιδράσεις των άστρων με τα υλικά του νεφελώματος δημιουργούν ένα πολύχρωμο μωσαϊκό όπως αυτό που παρουσιάζεται στην εικόνα που κατέγραψε το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=496747

Το πρώτο πορτρέτο της Αφροδίτης. Με αφορμή τη συμπλήρωση 39 ετών από την αποστολή του σκάφους Mariner 10 στην Αφροδίτη, η NASA έδωσε στη δημοσιότητα μια φωτογραφία που τράβηξε το σκάφος και η οποία ήταν η πιο κοντινή που είχαν μέχρι τότε στη διάθεσή τους οι επιστήμονες από τον συγκεκριμένο πλανήτη. Τη φωτογραφία είχε λάβει το Mariner 10 στις 5 Φεβρουαρίου του 1974 και δείχνει την πυκνή νεφώδη ατμόσφαιρα της Αφροδίτη στην οποία κυριαρχεί το διοξείδιο του άνθρακα. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=496915

Νέες θεωρίες σχηματισμού πλανητών. Στην ηλικία των δέκα εκατομμυρίων ετών, τα περισσότερα άστρα δεν μπορούν πια να κάνουν παιδιά. Κι όμως, ένα ηλικιωμένο άστρο στον αστερισμό της Ύδρας φαίνεται ότι έχει το περιθώριο να αποκτήσει πολλούς νέους πλανήτες. Η ανακάλυψη του μεσόκοπου υποψήφιου γονιού «θα μας οδηγήσει σε νέες ιδέες όσον αφορά τις θεωρίες σχηματισμού πλανητών» σχολιάζει ο Έντουιν Μπέργκιν, αστροχημικός στο Πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν στο Αν Άρμπορ και επικεφαλής της μελέτης που δημοσιεύεται στο Nature. Το άστρο TW Ύδρας, σε απόσταση 176 ετών φωτός, ήταν γνωστό ότι περιβάλλεται από έναν δίσκο αερίου και σκόνης, παρόμοιο με τον «πρωτοπλανητικό δίσκο» που γυρνόφερνε κάποτε τον Ήλιο και συμπυκνώθηκε για να σχηματίσει τη Γη και τους άλλους πλανήτες. Δεδομένου ότι το TW Ύδρας βρίσκεται σχετικά κοντά, οι αστρονόμοι μελετούν συστηματικά το δίσκο του σε μια προσπάθεια να βελτιώσουν τα μοντέλα σχηματισμού πλανητικών συστημάτων. Υπολόγιζαν όμως ότι το υλικό αυτό έχει ηλικία 3 με 10 εκατομμυρίων ετών και θεωρούσαν ότι είναι υπερβολικά ηλικιωμένο για να δώσει πλανήτες. Για να είναι όμως κανείς σίγουρος για την απάντηση, θα πρέπει πρώτα να υπολογίσει τη συνολική μάζα του δίσκου και να ελέγξει αν το υλικό αυτό είναι αρκετό για να γεμίσει πλανήτες. Η εκτίμηση της μάζας, όμως, είναι δύσκολη υπόθεση. Ο Δρ Μπέργκιν και οι συνεργάτες του αποφάσισαν να αξιοποιήσουν μια απαιτητική μέθοδο που είχε δοκιμαστεί ελάχιστες φορές στο παρελθόν. Χρησιμοποίησαν το ευρωπαϊκό διαστημικό τηλεσκόπιο Herschel για να μετρήσουν την αναλογία δύο ισοτόπων του υδρογόνου, η οποία είναι ενδεικτική της συνολικής μάζας. Η ανάλυση υποδεικνύει ότι ο δίσκος του TW Ύδρας περιέχει αρκετό υλικό για 50 πλανήτες στο μέγεθος του Δία, αναφέρουν οι ερευνητές. Ο Μπέργκιν πιστεύει τώρα ότι η μέθοδος που χρησιμοποίησε θα αποδειχθεί σημαντικό εργαλείο στη μελέτη των εκατοντάδων πλανητικών συστημάτων που έχουν ανακαλυφθεί ως σήμερα. «Ζυγίζοντας αυτά τα συστήματα κατά τη γέννησή τους, κερδίζουμε γνώσεις για το πώς το Ηλιακό Σύστημα σχηματίστηκε και πήρε μια από τις πολλές πιθανές διατάξεις που υπήρχαν» είπε ο ερευνητής. Τόνισε πάντως ότι για να γίνει αυτό θα πρέπει να λειτουργήσουν κι άλλα τηλεσκόπια με τη δυνατότητα να μετρούν τα ισότοπα υδρογόνου σε τόσο μακρινά αντικείμενα. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231233222

Η Ρωσία θα βάλει «Παγίδα» στους αστεροειδείς. Στη Ρωσία αναπτύσσεται ένα σύστημα παγκόσμιας προστασίας της Γης από κομήτες. Πρόσφατα ο πλανήτης μας απέφυγε την σύγκρουση με τον αστεροειδή Άποφις, ο οποίος όμως το 2029 θα ξανακατευθυνθεί προς τη Γη. Σύμφωνα με τα στοιχεία που έχει η NASA, πιθανό κίνδυνο για τους κατοίκους της Γης αποτελούν περίπου 47000 αστεροειδή με διάμετρο από 100 μέτρα και πάνω, οι οποίοι βρίσκονται σε απόσταση μικρότερη των οκτώ εκατομμυρίων χιλιομέτρων από τη Γη. Στον 21ο αιώνα θεωρητικά είναι πιθανές 11 προσκρούσεις, από τις οποίες οι τέσσερις μπορεί να συμβούν πριν το 2050. Πρέπει να προστατευτούμε από αυτούς τους απρόσμενους επισκέπτες και να αναζητήσουμε γι’ αυτό τον σκοπό τους καλύτερους τρόπους. Οι Ρώσοι επιστήμονες έχουν το δικό τους σχέδιο δράσης σε περίπτωση κινδύνου, λέει ο Σεργκέι Μαχανκόφ, εκπρόσωπος του Κρατικού πυραυλικού κέντρου Ακαδημαϊκός Μακέγιεφ: Μία από τις επιλογές είναι η καταστροφή αυτών των επικίνδυνων σωμάτων. Αυτό υπονοεί συσκευές, οι οποίες θα συνθλίβουν τον αστεροειδή σε μικρότερα κομμάτια. Είτε στον αστεροειδή θα μεταφέρονται συσκευές, οι οποίες θα του αλλάζουν την πορεία. Για την μεταφορά των συσκευών καταστροφής πάνω στα επικίνδυνα για τους κατοίκους της Γης σώματα, προτείνεται να χρησιμοποιούνται διηπειρωτικοί βαλλιστικοί πύραυλοι, λέει ο Σαμπίτ Γκαράγιεφ, επιστημονικός ερευνητής του Κρατικού πυραυλικού κέντρου Ακαδημαϊκός Μακέγιεφ: Συνδέουμε με τον πύραυλο ένα σκάφος που έχει δικό του κινητήρα και σύστημα πλοήγησης. Έχουμε το «Κάισσα», το οποίο είναι σκάφος εξερεύνησης, και το κρουστικό σκάφος «Καπκάν» («Παγίδα»). Το 2021 σκοπεύουμε να στείλουμε στο Άποφις ένα σκάφος εξερεύνησης, το οποίο θα περισυλλέξει δείγματα εδάφους, θα εγκαταστήσει αισθητήρες, οι οποίοι θα συνεχίσουν να πετούν μαζί με τον Άποφις. Θα μεταδίδουν τις ακριβείς συντεταγμένες της πορείας του. Και το 2036, εάν υπάρξει κίνδυνος πρόσκρουσης με τη Γη, θα στείλουμε εναντίον του το «Καπκάν». Στο «Καπκάν» υπάρχουν μερικές κρουστικές μονάδες, οι οποίες μπορούν να ανατινάξουν τον αστεροειδή ή να τον απωθήσουν. Η τοποθέτηση του «Καπκάν» στον αστεροειδή μπορεί να πραγματοποιηθεί με τη βοήθεια των πυραύλων-φορέων «Ανγκαρά» ή «Ρους». Επίσης μπορεί να χρησιμοποιηθεί και ο πολλά υποσχόμενος διηπειρωτικός βαλλιστικός πύραυλος (ΔΒΠ), ο οποίος δημιουργείται για να αντικαταστήσει το ΔΒΠ «Βογιεβόντα». Σύμφωνα με τον ειδικό, οι πύραυλοι αυτής της σειράς θα μπορούν να μεταφέρουν φορτίο σε απόσταση μέχρι 10 εκατ. χιλιόμετρα, δηλαδή αρκετά, για να φτάσουν μέχρι το Άποφις. Η πιο κατάλληλη επιλογή για την καταπολέμηση του απρόσμενου επισκέπτη, είναι η καταστροφή του, πιστεύουν οι επιστήμονες. Ο Σαμπίτ Γκαράγιεφ λέει την γνώμη του: Μπορούμε να τοποθετήσουμε αρκετές κρουστικές συσκευές, ώστε να τον διαλύσουμε σε ακίνδυνα κομμάτια – έως 40 μέτρα. Τα αστεροειδή αυτού του μεγέθους καίγονται σχεδόν ολοσχερώς στην ατμόσφαιρα. Αυτό το σύστημα προστασίας θα ενεργοποιηθεί, εάν τη Γη την προσεγγίσει κάποιο ουράνιο σώμα μεγέθους έως ενάμιση χιλιόμετρα σε διάμετρο. Προφανώς, το σύστημα αυτό δεν μπορεί να προστατέψει από έναν γιγαντιαίο κομήτη, ο οποίος μετακινείται με ταχύτητα 70 χλμ το δευτερόλεπτο, προσθέτει ο επιστήμονας. Τα καλά νέα είναι, ότι θεωρητικά αυτό μπορεί να συμβεί μια φορά στα 30 εκατομμύρια χρόνια. Σχολιο:Φαινεται οτι οι Ρωσοι το εχουν πάρει πολυ σοβαρα το θεμα.(Προηγ.Δημοσίευση και στις 22/1/2013) http://greek.ruvr.ru/2013_02_05/103623690/

Νέο σύστημα μέτρησης του «βάρους» των μελανών οπών. Επιστήμονες του Νότιου Ευρωπαϊκού Παρατηρητηρίου (ESO) προτείνουν ένα νέο σύστημα μέτρησης της μάζας μιας μαύρης τρύπας. Επειδή η απευθείας παρατήρηση μιας μελανής οπής δεν είναι είναι δυνατή, οι υπολογισμοί για το μέγεθός της γίνονται με έμμεσους τρόπους. Ομως αυτοί οι έμμεσοι τρόποι δεν είναι πάντα ικανοί να αποκαλύψουν στοιχεία για το μέγεθος μιας μαύρης τρύπας ειδικά όταν αυτή ανήκει στην κατηγορία των «υπερμεγέθων» μελανών οπών, δηλαδή εκείνων η μάζα των οποίων είναι δεκάδες ή και εκατοντάδες εκατομμύρια φορές μεγαλύτερη από αυτή του Ηλιου. Είναι χαρακτηριστικό ότι, ενώ έχουν εντοπιστεί εκατοντάδες υπερμεγέθεις μαύρες τρύπες, οι επιστήμονες έχουν καταφέρει να υπολογίσουν την μάζα λίγων δεκάδων εξ αυτών. Ο συνήθης τρόπος υπολογισμού της μάζας μιας μαύρης τρύπας είναι από την παρατήρηση της κίνησης των άστρων που βρίσκονται κοντά της. Οι ερευνητές υπολογίζουν την ταχύτητα με την οποία κινούνται τα άστρα που βρίσκονται πιο κοντά στην μαύρη τρύπα σε σχέση με εκείνη των άστρων που βρίσκονται πιο μακριά από αυτή. Με αυτόν τον τρόπο γίνεται ένας υπολογισμός της μάζας της μελανής οπής που δεν είναι ακριβής αλλά κατά προσέγγιση. Οι επιστήμονες του ESO προτείνουν τώρα τον εντοπισμό της ακτινοβολίας που εκπέμπουν οι πυκνές ψυχρές μάζες αερίων. Η ακτινοβολία αυτή μπορεί να εντοπιστεί με την μορφή ραδιοκυμάτων στο ηλεκτρομαγνητικό φάσμα. Η μέθοδος επικεντρώνει την προσοχή της στον εντοπισμό και χαρτογράφηση των μορίων του μονοξειδίου του άνθρακα. Η θέση και η κίνηση των μορίων σε σχέση με τη θέση της μαύρης τρύπας επιτρέπει τον υπολογισμό της μάζας της. Με αυτή τη μέθοδο οι ερευνητές κατάφεραν να υπολογίσουν την μάζα της μαύρης τρύπας που βρίσκεται στον γαλαξία NGC4526.(Φωτογραφία) Οπως διαπιστώθηκε, η μαύρη τρύπα του συγκεκριμένου γαλαξία έχει μάζα 450 εκατομμύρια φορές μεγαλύτερη από αυτή του Ηλιου. Με αυτή τη μέθοδο οι επιστήμονες πιστεύουν ότι θα υπολογίσουν την μάζα εκατοντάδων μελανών οπών πολλές εκ των οποίων βρίσκονται σε γειτονικούς μας γαλαξίες. Η έρευνα δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Nature». http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=495861

Το ερώτημα είναι γιατι δεν πήγαν να συνδεθουν στον Δ.Δ.Σ. και να περιμένουν για λύση που μπορει να ηταν η εκτακτη εκτόξευση Soyuz ή Progress με απαραιτητα υλικα επιδιορθωσης.(Ο Δ.Δ.Σ. μπορει να δεχτει μεχρι 12 Κοσμοναύτες για μικρό βέβαια διαστημα)

Το πλήρωμα του Κολούμπια ήταν «καταδικασμένο» να πεθάνει. Μία δεκαετία μετά το δυστύχημα του Κολούμπια, αποκαλύπτεται πως η ΝΑΣΑ γνώριζε πως το διαστημόπλοιο θα καταστρεφόταν, αλλά δεν είπε τίποτα στα επτά μέλη του πληρώματος, τα οποία βρήκαν τραγικό θάνατο όταν το Κολούμπια διαλύθηκε στον αέρα κατά την είσοδό του στην ατμόσφαιρα. Σύμφωνα με την επίσημη εκδοχή, αιτία της διάλυσης του Κολούμπια ήταν η αποκόλληση, κατά την εκτόξευσή του, ενός κομματιού από το μονωτικό υλικό, που προσέκρουσε στο αριστερό φτερό, προκαλώντας ένα ρήγμα, από το οποίο εισήλθαν υπέρθερμα αέρια στο εσωτερικό του φτερού, με αποτέλεσμα ολόκληρο το σκάφος να διαλυθεί. Η ΝΑΣΑ γνώριζε για την τρύπα αυτή -μεγέθους χαρτοφύλακα- και πως η ζημιά αυτή δεν θα επέτρεπε στο Κολούμπια να ξαναμπεί στην ατμόσφαιρα της Γης. Επίσης, δεν υπήρχε τρόπος διόρθωσης της ζημιάς, αφού το πλήρωμα βρισκόταν πολύ μακριά από τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό ενώ δεν υπήρχε χρόνος για να αποσταλεί διαστημικό λεωφορείο διάσωσης. Ετσι, ο Χέιλ βρέθηκε μπροστά σε ένα δίλημμα: Επρεπε ή όχι να πει στα μέλη του πληρώματος ότι υπήρχε πρόβλημα στο σύστημα ψύξης κι ότι πιθανώς να μην επέστρεφαν ζωντανοί στη Γη; «Μετά από μια συνάντηση με την Ομάδα Διαχείρισης της αποστολής, ενημερώθηκα πως δε μπορούσε να γίνει τίποτα για τη βλάβη που εμφάνιζε το λεωφορείο στο Σύστημα Θερμικής Προστασίας. Αφού είχε καταστραφεί οριστικά, ήταν καλύτερο να μη γνωρίζουν τίποτα», έγραψε το στέλεχος της NASA, Γουέιν Χέιλ, υπεύθυνος για τον έλεγχο της αποστολής, αναφέρει στο μπλογκ του, προσθέτοντας πως «θεώρησα πως ήταν προτιμότερο να μην ξέρουν. Δεν θα ήταν καλύτερο να έχουν μία επιτυχημένη πτήση και να πεθάνουν απρόσμενα κατά την είσοδό τους στην ατμόσφαιρα, από το να γνωρίζουν πως δεν είχαν να ελπίζουν σε τίποτα;» Τα επτά μέλη της αποστολής, Ντέιβιντ Μπράουν, Ρικ Χάσμπαντ, Λορέλ Κλαρκ, Καλπάνα Τσόλα, Μάικλ Αντερσον, Γουίλιαμ ΜακΚουλ και Ιλάν Ραμόν πέθαναν την 1η Φεβρουαρίου του 2003 όταν το Κολούμπια, έχοντας ολοκληρώσει την αποστολή STS-107, διαλύθηκε κατά την είσοδό του στην ατμόσφαιρα, προσθέτοντας μία ακόμη μελανή σελίδα στην ιστορία της εξερεύνησης του διαστήματος. ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟ!!! http://www.tovima.gr/world/article/?aid=496518 Εν αναμονή του «φαινομένου του Κέσλερ» Το πρόβλημα της υπερπλήρωσης του διαστημικού χώρου από κάθε λογής απόβλητα βρίσκεται και πάλι στο επίκεντρο της προσοχής. Αφορμή γι'αυτό αποτέλεσαν οι κυριακάτικες δοκιμές αντιπυραυλικών συστημάτων από την Κίνα και τις Ηνωμένες Πολιτείες. Αυτές οι δοκιμές συνήθως αφήνουν πολλά θραύσματα. Πολλοί εμπειρογνώμονες λένε ότι οικονομικά αποτελεσματικοί τρόποι για την εκκαθάριση του περίγειου χώρου ως σήμερα δεν υπάρχουν. Οι αντιπυραυλικές δοκιμές αποτελούν μόνο ένα από τις πηγές διαστημικών σκουπιδιών. Αυξάνεται ο αριθμός των διαστημικών εκτοξεύσεων: η λύση πολλών προβλημάτων της οικονομίας, της άμυνας ή της επικοινωνίας είναι αδιανόητη χωρίς τους δορυφόρους. Μετά από ορισμένο βαθμό φθοράς, οι δορυφόροι παραμένουν σε τροχιά, όπως και τα τμήματα των πυραύλων. Πρόκειται για μεγάλα άχρηστα σώματα, τα οποία μπορούν να παρακολουθούνται και να διορθώνεται η τροχιά τους, για παράδειγμα, η τροχιά του ΔΔΣ, όταν φαίνεται ότι πλησιάζουν επικίνδυνα. Ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός ως σήμερα αποφεύγει με ελιγμούς τα απομεινάρια του δορυφόρου, που είχε προσβληθεί από κινεζικό πύραυλο αναχαίτισης κατά τη δοκιμή του το 2007. Τα ραντάρ παρακολουθούν 19 χιλ. θραύσματα μεγέθους από 5 εκατοστά και πάνω. Υπάρχουν εκατοντάδες χιλιάδες μικρότερα, όμως επίσης επικίνδυνα: με ένα χτύπημα τους μπορούν να προκαλέσουν βλάβες σε έναν δορυφόρο ή σε διαμέρισμα του ΔΔΣ. Η πυκνότητα των συντριμμιών που περιστρέφονται γύρω από τη Γη πλησιάζει τις συνθήκες δημιουργίας του "φαινομένου Κέσλερ» (Kessler effect). Πρόκειται για σενάριο παρόμοιο με τη χιονοστιβάδα, όταν τα θραύσματα από τη σύγκρουση διαστημικών συσκευών χτυπούνε άλλες συσκευές και ο αριθμός των θραυσμάτων αυξάνεται με γεωμετρική πρόοδο. Ως αποτέλεσμα το εγγύς διάστημα καθίσταται εντελώς ακατάλληλο για οποιεσδήποτε νέες εκτοξεύσεις. Λόγω του ότι το μεγαλύτερο μέρος των συντριμμιών πετά σε τροχιές μέσου ύψους - από 700 έως 1200 χιλιόμετρα, ο εμπειρογνώμονας από τις ΗΠΑ Μάρσαλ Καπλάν πρότεινε έστω και προσωρινά να μην εκτοξεύονται στο διάστημα νέες συσκευές. Και οι λειτουργίες τους να ανατεθούν σε μικρούς βραχύβιους δορυφόρους σε χαμηλές τροχιές. Το μόνο που τέτοιοι δορυφόροι θα χρειαστούν πάρα πολλοί. Ο αρχισυντάκτης του περιοδικού «Ειδήσεις της κοσμοναυτικής» Ίγκορ Μαρίνιν δεν θεωρεί αυτή την ιδέα λογική: - Οι δορυφόροι εκτοξεύονται σε τροχιές μεσαίου ύψους, μόνο επειδή ακριβώς εκεί είναι που πρέπει να βρίσκονται: οι δορυφόροι για τη χαρτογράφηση, την πλοήγηση, του συστήματος GPS ή του GLONASS. Γι΄αυτό είναι αδύνατο να μη χρησιμοποιούνται αυτές οι τροχιές. Απλώς πρέπει να δεσμευτεί κάθε χώρα και να υιοθετηθούν διεθνή έγγραφα, ώστε οι δορυφόροι που τίθενται εκτός λειτουργίας να βγαίνουν οι ίδιοι από την τροχιά τους με τη χρησιμοποίηση ειδικού κινητήρα. Προς το παρόν τέτοια έγγραφα δεν υπάρχουν. Όσον αφορά στην την εκτόξευση μικρών συσκευών σε χαμηλές τροχιές, εκεί η περίοδος λειτουργίας των δορυφόρων είναι μικρή. Εξαιτίας της μεγάλης πυκνότητας της ατμόσφαιρας κατεβαίνουν από την τροχιά τους. Είναι λυπηρό να δαπανούνται γι΄αυτούς μεγάλα ποσά. Αν δεν κάνουμε τίποτα με τα σκουπίδια, θα κατεβούν τα ίδια και θα καούν στα πυκνά στρώματα της ατμόσφαιρας. Όμως αυτή η διαδικασία είναι υπερβολικά μακροχρόνια. Αν από μια τροχιά σε ύψος 200 χιλιομέτρων τα συντρίμμια κατεβαίνουν μέσα σε λίγες εβδομάδες, η κατάβαση από τροχιά σε ύψος 600 χλμ. θα διαρκέσει 20 χρόνια. Δεν φαίνεται ότι οι διαστημικές δυνάμεις είναι πρόθυμες να περιμένουν τόσο καιρό και να καθυστερούν τις εκτοξεύσεις τους. Όμως θα μπορούσαν τουλάχιστον να μην επιδεινώνουν την κατάσταση και να σκεφτούν πως να χρησιμοποιηθούν τεχνολογίες αξιοποίησης του διαστημικού χώρου με μικρές ποσότητες αποβλήτων. http://greek.ruvr.ru/2013_01_30/102944209/ Ηλιακό ιστιοφόρο της NASA ανοίγει πανιά το 2014. H NASA ανακοίνωσε ότι κατασκευάζει ένα τεράστιο «αετό» που θα πετάξει στο Διάστημα το 2014. Πρόκειται για ένα ιστίο που θα κινείται με την ηλιακή ενέργεια και στόχος της NASA είναι να διαπιστώσει αν είναι εφικτή αλλά και αποτελεσματική η χρήση της ως προωθητικός μηχανισμός σε διαστημικά σκάφη. Το Sunjammer, όταν η κατασκευή του ολοκληρωθεί, θα είναι ένα ιστίο 38 μέτρων με επιφάνεια 1.208 τ.μ. Παρά το μέγεθός του το ιστίο θα έχει βάρος μόλις 32 κιλά. Τα ηλιακά ιστία προωθούν το σκάφος εκμεταλλευόμενα δύο δυνάμεις: Η πρώτη είναι η λεγόμενη «πίεση ακτινοβολίας», δηλαδή η πίεση που ασκούν τα φωτόνια του Ήλιου, τα οποία δεν έχουν μεν μάζα, παραδόξως όμως έχουν ορμή. Η δεύτερη δύναμη είναι η πίεση που ασκεί στο ιστίο ο ηλιακός άνεμος, δηλαδή το συνεχές ρεύμα φορτισμένων σωματιδίων που ρέει από τον Ήλιο προς το εξώτερο διάστημα. Στόχος της αποστολής Sunjammer είναι να καταφέρει να καλύψει με τη βοήθεια της ηλιακής ενέργειας απόσταση τριών εκατομμυρίων χλμ. Το ιστίο θα αποτελείται από μια βελτιωμένη εκδοχή του μονωτικού υλικού Kapton που χρησιμοποιείται κυρίως σε αντικείμενα ή εξαρτήματα που χρειάζονται θερμική προστασία. Στο Sunjammer θα είναι τοποθετημένη μια κάμερα που θα καταγράφει κάθε στιγμή του ταξιδιού του. Δείτε ακόμα: Ηλιακό ιστιοφόρο ανοίγει πανιά για την Αφροδίτη http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231048358 Απέτυχε η αποστολή του διαστημικού «ιστιοφόρου» Cosmos 1 http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=633370 http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231233390 Άρχισαν οι πτητικές δοκιμές του πυραύλου-μεταφορέα «Ανγκαρά» Άρχισαν οι δοκιμές του πυραύλου ελαφράς κατηγορίας «Ανγκαρά», οι εκτοξεύσεις του οποίου σχεδιάζεται να ξεκινήσουν από το 2015 και να γίνονται από το κοσμοδρόμιο Βοστότσνι (σ.τ.μ. ανατολικό), ανακοίνωσε ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Ντμίτρι Ρογκόζιν. Η «οικογένεια» των πυραύλων-μεταφορέων Angara, που κατασκευάζεται από το Διαστημικό Κέντρο Χρούνιτσεφ, συμπεριλαμβάνει παραλλαγές ελαφράς, μέσης και βαριάς κατηγορίας και είναι ικανή να θέτει σε τροχιά διαστημικές συσκευές βάρους από 2 έως 24 τόνους. Αναλόγως της κατηγορίας του ο πύραυλος θα είναι εξοπλισμένος με ένα έως πέντε γενικής χρήσης μεταφορικά διαμερίσματα. http://greek.ruvr.ru/2013_01_31/103123062/ Φοιτητές: είστε έτοιμοι να στείλετε τους δορυφόρους σας στο διάστημα? http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/Phoitethes_ehiste_hetoimoi_na_stehilete_toys_doryphhoroys_sas_sto_dihastema

Τερατώδης θύελλα στον Κρόνο. Το Cassini παρακολούθησε τη θύελλα από την εμφάνισή της το 2010 μέχρι την εξαφάνισή της ένα χρόνο αργότερα. Θυμίζει τον Ουροβόρο, το μυθικό φίδι που δάγκωσε την ουρά του: Μια γιγάντια, μακρόστενη θύελλα που ξέσπασε στον Κρόνο περικύκλωσε όλο τον πλανήτη και τελικά έσβησε όταν έφτασε την ουρά της, ανακάλυψαν πλανητολόγοι μελετώντας τις εικόνες της αποστολής Cassini, η οποία παρακολούθησε για πρώτη φορά το φαινόμενο από την αρχή μέχρι το τέλος. «Αυτή η θύελλα στον Κρόνο, γεμάτη αστραπές και βροντές, ήταν πραγματικό τέρας» σχολίασε ο Κούνιο Σαγιανάγκι του Τεχνολογικού Ινστιτούτου της Καλιφόρνια (Caltech) επικεφαλής της μελέτης που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση Ιcarus. http://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S0019103512005192 Θύελλες εκδηλώνονται κάθε χρόνο στο βόρειο ημισφαίριο του Κρόνου, στον οποίο οι άνεμοι, ακόμα και σε κανονικές συνθήκες, μπορούν να φτάνουν ταχύτητες εκατοντάδων χιλιομέτρων την ώρα. Αυτή η θύελλα, όμως, ήταν από τις σφοδρότερες που έχουν καταγραφεί ποτέ. Η θύελλα, ανάλογη με τους τροπικούς κυκλώνες στη Γη, έγινε αντιληπτή το Δεκέμβριο του 2010, και έσβησε τον Αύγουστο του επόμενου έτους. Καθώς κινούνταν προς τα δυτικά τύλιξε σε διάστημα μερικών μηνών όλο τον πλανήτη, μια απόσταση 300.000 χιλιομέτρων. Τα ανοδικά ρεύματα ήταν τόσο ισχυρά ώστε θα μπορούσαν να ρουφήξουν ολόκληρη την ατμόσφαιρα της Γης σε διάστημα 150 ημερών, υπολογίζουν οι ερευνητές. Παραμένει ωστόσο άγνωστο γιατί το τερατώδες μετεωρολογικό σύστημα σταμάτησε όταν συνάντησε τον εαυτό του -το φαινόμενο δεν έχει παρατηρηθεί ποτέ στη Γη, αφού τα βουνά και άλλα τοπογραφικά εμπόδια εμποδίζουν τις τροπικές καταιγίδες να τυλίξουν τον πλανήτη. Βίντεο: η NASA εξηγεί την τεράστια θύελλα στον Κρόνο http://physicsgg.me/2013/02/03/%cf%84%ce%b5%cf%81%ce%b1%cf%84%cf%8e%ce%b4%ce%b7%cf%82-%ce%b8%cf%8d%ce%b5%ce%bb%ce%bb%ce%b1-%cf%83%cf%84%ce%bf%ce%bd-%ce%ba%cf%81%cf%8c%ce%bd%ce%bf/

Μαγνητικά «σήματα μορς» στέλνουν οι καφέ νάνοι. Μια ενδιαφέρουσα ανακάλυψη έκαναν Αμερικανοί ερευνητές. Διαπίστωσαν ότι οι καφέ νάνοι εκπέμπουν ραδιοκύματα η θερμοκρασία των οποίων είναι χαμηλότερη από την αναμενόμενη. Η ανακάλυψη θα βοηθήσει τους αστρονόμους να κατανοήσουν το πώς δημιουργείται το μαγνητικό πεδίο των καφέ νάνων. «Δεν γνωρίζουμε το είδος του μαγνητικού πεδίου στους καφέ νάνους ούτε αν πρόκειται για μόνιμο ή περιοδικό φαινόμενο» αναφέρει ο Πίτερ Γουίλιαμς, του Κέντρου Αστροφυσικής Harvard-Smithsonian που ήταν ο επικεφαλής της έρευνας. Οι ερευνητές εκτός από τον εντοπισμό αυτών των «περίεργων» ραδιοκυμάτων διαπίστωσαν επίσης ότι στους μαγνητικούς πόλους των καφέ νάνων δημιουργείται σέλας. Η έρευνα δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Astrophysical Journal Letters». Οι καφέ νάνοι είναι ψυχρά σώματα που μοιάζουν με άστρα – ορισμένοι μάλιστα τους αποκαλούν και «αποτυχημένα» άστρα. Αν και, όπως τα άστρα, σχηματίζονται από συμπυκνωμένα αέρια, δεν διαθέτουν την απαραίτητη μάζα ώστε να προκαλέσουν τη σύντηξη ατόμων υδρογόνου και να παραγάγουν ενέργεια. Ουσιαστικά αποτελούν μια ξεχωριστή κατηγορία σωμάτων που κατά τα φαινόμενα μοιάζουν περισσότερο με τους πλανήτες αερίων – φαίνονται να διαθέτουν σύνθετες και ποικίλες ατμόσφαιρες. Στην φωτογραφία καλλιτεχνική απεικόνιση του μαγνητικού σέλαος σε ένα καφέ νάνο. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=495880

Η Κίνα κατακτά το Διάστημα. Η Κίνα με όλο και αυξανόμενη ταχύτητα ορμά στο Διάστημα. Το 2013 σχεδιάζει να τοποθετήσει σε τροχιά 20 διαστημικές συσκευές. Σε περίπτωση επιτυχίας θα ξεπεράσει τη Ρωσία και τις ΗΠΑ ως προς αυτό τον δείκτη. Συγκεκριμένα, κατά το δεύτερο εξάμηνο του τρέχοντος έτους η Κίνα σχεδιάζει να εκτοξεύσει ένα κατασκοπευτικό δορυφόρο στη Σελήνη. Ο νέος κινεζικός καθετήρας προβλέπεται να κάνει μια στροφή γύρω από την Σελήνη, να στείλει τις πληροφορίες για την εξερεύνηση της επιφάνειάς της και να επιστρέψει στη Γη. Αν όλα θα περάσουν καλά, θα είναι η πρώτη στοχοπροσηλωμένη προσελήνωση τα τελευταία 40 χρόνια μετά την ελεγχόμενη αναγκαστική προσελήνωση του σοβιετικού διαστημικού οχήματος τη δεκαετία του ‘70 του περασμένου αιώνα. Ως προς τον αριθμό των διαστημικών συσκευών η Κίνα ευθυγραμμίστηκε ήδη με τη Ρωσία. Μάλιστα, ως προς το χρονικό διάστημα ύπαρξης των διαστημοπλοίων η Κίνα ξεπερνά πολύ τη Ρωσία. Το 2010 η Κίνα, για πρώτη φορά στην ιστορία της κοσμοναυτικής ευθυγραμμίστηκε με τις ΗΠΑ ως προς τον αριθμό των εκτοξεύσεων. Τότε οι δύο χώρες είχαν πραγματοποιήσει από 15 επιτυχημένες εκτοξεύσεις στο διαστημικό χώρο. Η Κίνα έχει σήμερα σε τροχιά 200 διαστημικές συσκευές, που αποτελούν σχεδόν 20% του ολικού αριθμού τους στον κόσμο. Από τις 20 διαστημικές συσκευές, που σχεδιάζει να εκτοξεύσει φέτος, τα τρία τέταρτα θα χρησιμοποιηθούν άμεσα ή έμμεσα για στρατιωτικούς σκοπούς,- είπε στο ΡΣ «Η Φωνή της Ρωσίας» ο πολιτικός αναλυτής Βλαντίμιρ Γεβσέεφ. - Η Κίνα αναπτύσσει με επιτυχία το δικό της πρόγραμμα του υποβρύχιου Στόλου και συγκεκριμένα των ατομοκίνητων υποβρυχίων με βαλλιστικούς πυραύλους. Σοβαρή σημασία εδώ έχει ο καθορισμός της πλοήγησης. Για την πλοήγηση των υποβρυχίων, προφανώς, θα χρησιμοποιηθεί ακριβώς το διαστημικό σύστημα. Πρόκειται για ένα από τους προσδιορισμούς της ανάπτυξης της δορυφορικής επικοινωνίας. Η Κίνα αναπτύσσει το διαστημικό της πρόγραμμα στο φόντο της διαμόρφωσης της αμερικανικής αντιπυραυλικής άμυνας από την Αλάσκα ως την Αυστραλία μέσω της Ιαπωνίας, της Νότιας Κορέας και των Φιλιππίνων. Το αμερικανικό σύστημα αντιπυραυλικής άμυνας προορίζεται για τη συγκράτηση του πυραυλικού δυναμικού της Κίνας,- θεωρεί ο Βλαντίμιρ Γεβσέεφ. Η Κίνα θα αντιδρά σ’ αυτό από το Διάστημα: - Η Κίνα μελετά και δοκιμάζει τις δυνατότητες συγκράτησης των ΗΠΑ στο διαστημικό χώρο. Ένας από τους σκοπούς του διαστημικού της προγράμματος, απ’ ό,τι φαίνεται, είναι η συγκένρωση όσο το δυνατόν πληρέστερων πληροφοριών για τις υπάρχουσες αμερικανικές βάσεις. Μπορεί να γίνεται λόγος για την παρακολούθηση των εκτοξεύσεων πυραύλων στην Ασία και των συμμάχων των ΗΠΑ – της Ιαπωνίας, της Νότιας Κορέας και της Ταϊβάν. Κατά την πρώτη δεκαετία αυτού του αιώνα, η Κίνα έχει επενδύσει στο διαστημικό της πρόγραμμα περίπου 11 δισεκατομμύρια δολάρια. Δηλαδή περίπου 15 φορές λιγότερο από τις ΗΠΑ, ενώ ως προς τους ρυθμούς αύξησης της χρηματοδότησης των διαστημικών προγραμμάτων, η Κίνα εδώ και μερικά χρόνια ξεπερνά τις ΗΠΑ και τη Ρωσία. http://greek.ruvr.ru/2013_01_25/102421282/ 15 χρόνια από την υπογραφή της Συμφωνίας για το Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Πριν από 15 χρόνια είχε υπογραφεί η γνωστή Συμφωνία για το Διεθνή Διαστημικό Σταθμό μη στρατιωτικού προορισμού από την Ρωσία, τον Καναδά, τις ΗΠΑ, την Ιαπωνία και τις χώρες- μέλη της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Διαστήματος. Το μεγάλης κλίμακας σχέδιο επιστημονικής και τεχνολογικής συνεργασίας αποδείχθηκε πολύ αποτελεσματικό. Στο διαστημικό σπίτι από τότε έζησαν και εργάστηκαν πάνω από 200 κάτοικοι της Γης από 15 χώρες του κόσμου. Οι διαπραγματεύσεις για το ΔΔΣ διήρκεσαν 5 χρόνια. Ήταν απαραίτητο να δημιουργηθεί ειδική τεχνική, νομική και πολιτική βάση για την υλοποίηση αυτού του σχεδίου. Αναζητούνταν λύσεις, οι οποίες θα εξασφάλιζαν την ενοποίηση του επιστημονικού και τεχνολογικού δυναμικού των συμβαλλόμενων μερών. Η Συμφωνία υπογράφτηκε στις 29 Ιανουαρίου του 1998 στην Ουάσιγκτον, και την ίδια χρονιά στο Διάστημα στάλθηκε το ρωσικό και στη συνέχεια και το αμερικανικό διαστημικό εργαστήριο. Ύστερα από άλλα δύο χρόνια το μεταγωγικό διαστημόπλοιο Σογιούζ μετέφερε στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό το πλήρωμα της πρώτης μακρόχρονης αποστολής. Αρχικά, ο Διαστημικός Σταθμός προοριζόταν για 15χρονη λειτουργία, αλλά αργότερα φανερώθηκε ότι ο βαθμός λειτουργικής ικανότητάς του είναι πολύ υψηλότερος και οι Υπηρεσίες Διαστήματος κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι δεν υπάρχουν τεχνικά εμπόδια για την παράταση της προθεσμίας λειτουργίας του Σταθμού ως το 2020, -είπε ο υπεύθυνος για τα ρωσικά προγράμματα του ΔΔΣ Αλεξέι Κρασνόφ. - Γίνεται λόγος για το μοναδικό στο είδος του εργαστήριο σε τροχιά. Συνενώνει ό,τι καλύτερο είχε δημιουργηθεί στις αναπτυγμένες από τεχνολογική άποψη χώρες του κόσμου. Το σχέδιο είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον. Καταλαβαίνουμε ότι μέχρι το 2020, αν δεν διαδραματιστούν οποιαδήποτε καταστροφικά γεγονότα, π.χ., η σύγκρουσή του με κάποιο μετεωρίτη, ο ΔΔΣ θα είναι βιώσιμος και το δυναμικό του θα πρέπει να παραταθεί. Ο Σταθμός βάρους 400 και πάνω τόνων περιστρέφεται γύρω από τη Γη σε ύψος περίπου 340 χιλιομέτρων και κάνει γύρω από τον πλανήτη μας 16 περιστροφές το ημερονύχτιο. Το ολικό κόστος του σχεδίου ανέρχεται σε 157 δισεκατομμύρια αμερικανικά δολάρια. Κατά τη διάρκεια της λειτουργίας του Σταθμού έγιναν πολλά και διάφορα πειράματα με εξαιρετικά ενδιαφέροντα αποτελέσματα, τα οποία μπορούν να χρησιμοποιηθούν τόσο στο Διάστημα, όσο και στη Γη. Το γεγονός αυτό δικαιολογεί την υλοποίηση του τόσο πολυδάπανου σχεδίου.- θεωρεί ο Γενικός Διευθυντής του Group JC Γεβγκένι Τσερνιακόφ. - Τώρα ο Σταθμός θα εκπληρώνει τα καθήκοντα για τα οποία προορίζεται πρώτ’ απ’ όλα. Στο ΔΔΣ θα διεξάγονται δοκιμές μακρόχρονης διαστημικής πτήσης. Πριν από 1,5 χρόνο, τελείωσε το πείραμα Mars-500, που έγινε στο χώρο του ρωσικού Ινστιτούτου Βιοϊατρικών Προβλημάτων και τώρα προβλέπεται να πραγματοποιηθεί πείραμα προσομοίωσης ετήσιας διαστημικής πτήσης αυτή τη φορά στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Εκεί υπάρχουν ορισμένοι παράγοντες που δεν μπορεί να προσομοιωθούν στις γήινες συνθήκες – για παράδειγμα η έλλειψη βαρύτητας και πολύ πιο σκληρές συνθήκες ζωής . Για την ετήσια πτήση στο ΔΔΣ, που έχει προγραμματιστεί για την άνοιξη του 2015, προετοιμάζονται ο Μιχαήλ Κορνιένκο, πολίτης της Ρωσίας και ο Αμερικανός Σκοτ Κέλι. Τα δεδομένα της αποστολής τους θα βοηθήσουν τους ειδικούς να καθορίσουν με μεγαλύτερη ακρίβεια τα μέτρα περιορισμού των κινδύνων που σχετίζονται με τις μελλοντικές αποστολές σε αστεροειδείς, τη Σελήνη και τον Άρη. http://greek.ruvr.ru/2013_01_29/102811283/ Από τον ΔΔΣ μετέδωσαν επιστημονική πληροφορία μέσω λέιζερ διαύλου επικοινωνίας. Οι Ρώσοι κοσμοναύτες για πρώτη φορά στα χρονικά της παγκόσμιας κοσμοναυτικής μετέδωσαν μέσω λέιζερ διαύλου επιστημονική πληροφορία, που ετοίμασαν οι ίδιοι στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Σύμφωνα με ανακοίνωση της Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Διαστήματος Ροσκόσμος, η πληροφορία μεταδιδόταν δια μέσου της ατμόσφαιρας της Γης με ταχύτητα 125 μεγαμπίτ το δευτερόλεπτο από τον ΔΔΣ μέχρι τρία μεγκαμπίτ το δευτερόλεπτο στο επίγειο λέιζερ τερματικό. Το πλήρωμα του ΔΔΣ μετέδωσε φωτογραφίες της Γης από το διάστημα και δεδομένα τηλεμετρίας. Το αρχείο των δεδομένων όγκου 400 μεγαμπάιτ μεταδώθηκε ολόκληρο και χωρίς σφάλματα, σημειώνεται στην ανακοίνωση. http://greek.ruvr.ru/2013_01_29/102884814/ Τα μικρόβια δεν θα φάνε το ΔΔΣ. Οι μικροοργανισμοί που ζουν στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ΔΔΣ) γενικά δεν απειλούν την ασφάλεια του σταθμού, δήλωσε ο ειδικός του Ινστιτούτου Ιατρικών και Βιολογικών Προβλημάτων της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών. Νωρίτερα, σε ορισμένα μέσα μαζικής ενημέρωσης, δημοσιεύθηκαν πληροφορίες ότι τα μικρόβια καταστρέφουν τα υλικά από τα οποία είναι κατασκευασμένος ο ΔΔΣ. «Οι αποικίες των μικροβίων στο σταθμό αναπτύσσονται, όμως δεν τρώνε μέταλλα, επίσης εκκρίνουν ουσίες που δρουν στις διάφορες επιφάνειες, πράγμα που μπορεί να προκαλέσει βραχυκύκλωμα και στην ενεργοποίηση των αισθητήρων. Όμως το πλήρωμα του Σταθμού αποτρέπει τις απειλές με την κατεργασία των επιφανειών με βακτηριοκτόνα", - διευκρίνισε ο επιστήμονας. http://greek.ruvr.ru/2013_01_30/102997973/ Τα διαστημικά λαχανικά είναι αβλαβή. Οι Ρώσοι επιστήμονες έφτασαν στο συμπέρασμα ότι τα λαχανικά, που καλλιεργήθηκαν στον ΔΔΣ είναι ακίνδυνα για την υγεία των κοσμοναυτών. Στη διάρκεια μερικών ετών ειδικοί πραγματοποιούσαν ένα πείραμα για τη μελέτη των ιδιοτήτων των φυτών «σε τροχιά», μεταξύ αυτών και του ιαπωνικού σαλατικού λάχανου της ποικιλίας «Μιζούνα». Δείγματα του καλλιεργημένου λαχανικού στάλθηκαν στη Γη. Η μελέτη τους έδειξε ότι από όλες τις απόψεις, μεταξύ αυτών και μικροβιολογική, είναι εντελώς ακίνδυνα. Τα αποτελέσματα των πειραμάτων χρησιμοποιούνται στην κατασκευή θερμοκηπίου σε διαστημόπλοιο για επανδρωμένα ταξίδια μεγάλης διάρκειας. http://greek.ruvr.ru/2013_01_30/102986658/ Η Ρωσία σχεδιάζει να κάνει 7 διαστημικές εκτοξεύσεις μέσα σε 3 μήνες. Για τον Φεβρουάριο έχει προγραμματιστεί η εκτόξευση του πυραύλου-φορέα Ζενίτ 3SL με το δορυφόρο Intelsat-27 από το πλωτό κοσμοδρόμιο στο πλαίσιο του σχεδίου «Θαλάσσια εκτόξευση» (Sea Launch). ###Ρωσικός πύραυλος έπεσε λίγο μετά την εκτόξευση Ανεπιτυχής ήταν η εκτόξευση ρωσικού πυραύλου που μετέφερε αμερικανικό δορυφόρο: Λίγο μετά την απογείωση, ο πύραυλος έπεσε στον Ειρηνικό κοντά στην εξέδρα της εκτόξευσης την Παρασκευή. Όπως μεταδίδει το ρωσικό Ria Novosti, επικαλούμενο αξιωματούχο που συμμετείχε στην εκτόξευση, το πρόβλημα παρουσιάστηκε σχεδόν αμέσως μετά την απογείωση του πυραύλου τύπου Ζενίθ 3LS από την κινητή εξέδρα «Οδύσσεια». Ο πύραυλος μετέφερε αμερικανικό τηλεπικοινωνιακό δορυφόρο, τον Intelsat 27. Η πλωτή εξέδρα Οδύσσεια είχε τοποθετηθεί σε σημείο στον Ισημερινό για την εκτόξευση. http://www.tovima.gr/world/article/?aid=496009 ### Επίσης τον Φεβρουάριο από το κοσμοδρόμιο Μπαϊκονούρ θα εκτοξευτεί ο πύραυλος-φορέας Σογιούζ με σκοπό την συμπλήρωση της διαστημικής ομάδας Globalstar, καθώς επίσης και το διαστημόπλοιο εφοδιασμού Προγκρές M-18M. Για τον Μάρτιο έχει προγραμματιστει η εκτόξευση του πυραύλου-φορέα Σογιούζ με το επανδρωμένο διαστημόπλοιο Σογιούζ TMA-08M, μια νέα αποστολή στο ΔΔΣ, καθώς επίσης και η τοποθέτηση σε τροχιά του μεξικανικού δορυφόρου SatMex-8 με τον Proton-M. Για τον Απρίλιο έχει προγραμματιστεί η τοποθέτηση σε τροχιά δορυφόρων επικοινωνίας Anik G1 και W3D με τον Proton-Μ από το Μπαϊκονούρ. http://greek.ruvr.ru/2013_01_30/102949449/ Επιτυχία με την τρίτη για την πρεμιέρα της Σεούλ στο Διάστημα. Επιτυχής υποστηρίζει η Νότια Κορέα ότι ήταν η τρίτη απόπειρά της να εκτοξεύσει πύραυλο με στόχο την αποστολή δορυφόρου στο διάστημα την Τετάρτη. Θα είναι η πρώτη φορά στην ιστορία της Σεούλ που δορυφόρος εκτοξεύεται από νοτιοκορεατικό έδαφος -και έρχεται ως απάντηση στην πρόσφατη πυραυλική δοκιμή της Βορείου Κορέας. To φορτίο, με όνομα Naro, εκτοξεύτηκε από το Γκογιούνγκ, στο νότιο τμήμα της χώρας. Ο πύραυλος απογειώθηκε με επιτυχία και ο δορυφόρος μπήκε σε τροχιά, σύμφωνα με τη Σεούλ. Οι προηγούμενες δύο απόπειρες εκτόξευσης του πυραύλου KSLV, το 2009 και το 2010, είχαν εγκαταλειφθεί την τελευταία στιγμή εξαιτίας τεχνικών προβλημάτων. Αυτή τη φορά, ο πυραυλοφορέας συνδυάζει ένα κατώτερο στάδιο ρωσικής κατασκευής με ένα δεύτερο στάδιο υγρών καυσίμων που αναπτύχθηκε με εγχώρια τεχνολογία. Έτσι, λοιπόν, η Δημοκρατία της Κορέας έγινε η 13-η χώρα στον κόσμο που εκτόξευσε δορυφόρο από το έδαφός της. Το πρόγραμμα της Νοτίου Κορέας έχει προκαλέσει οργή στη Βόρειο Κορέα, η οποία θεωρεί άδικη και «μονομερή» τη στάση που κρατά το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ απέναντι στο δικό της πρόγραμμα. Ωστόσο και οι διαστημικές φιλοδοξίες της Σεούλ συναντούσαν για καιρό τα εμπόδια που έθεταν οι ΗΠΑ, οι οποίες ανησυχούσαν ότι το πυραυλικό πρόγραμμα της Νοτίου Κορέας θα οδηγούσε σε νέα κούρσα εξοπλισμών με τη γείτονα στο Βορρά. Σε κάθε περίπτωση, το διαστημικό πρόγραμμα της Νότιας Κορέας βρίσκεται αρκετά πίσω σε σύγκριση με τις δυνάμεις της περιοχής και -όπως φάνηκε και από τη ρωσική συνδρομή στον πύραυλο που εκτοξεύτηκε την Τετάρτη- πρέπει να βασιστεί στη βοήθεια άλλων χωρών. http://news.in.gr/world/article/?aid=1231232903 Ζωντανό πίθηκο ισχυρίζεται ότι έστειλε στο Διάστημα το Ιράν. Το Ιράν εκτόξευσε με επιτυχία έναν ζωντανό πίθηκο στο Διάστημα, ανακοίνωσε τη Δευτέρα το υπουργείο Άμυνας της χώρας. Η Τεχεράνη διατείνεται ότι πρόκειται για πρόβα μιας μελλοντικής επανδρωμένης αποστολής, ωστόσο η Δύση ανησυχεί για το πυραυλικό και διαστημικό πρόγραμμα και καλεί σε νέο γύρο συνομιλιών το Φεβρουάριο. Οι πληροφορίες δεν έχουν επιβεβαιωθεί από ανεξάρτητη πηγή, ενώ δεν έχουν γίνει ανακοινώσεις από άλλες χώρες για κάποια ιρανική εκτόξευση την περασμένη εβδομάδα. Η Τεχεράνη είχε πάντως προαναγγείλει την εκτόξευση, ενώ το 2011 είχε επιχειρήσει χωρίς επιτυχία μια ανάλογη αποστολή. Σύμφωνα με το υπουργείο Άμυνας, η τελευταία απόπειρα ήταν επιτυχής και το πειραματόζωο επέστρεψε στη Γη «ζωντανό». Όπως ανέφερε το τηλεοπτικό δίκτυο Αλ Άλαμ, η κάψουλα Πισγάμ («Πρωτοπόρος») με βάρος 285 κιλά εκτοξεύτηκε με πύραυλο Καβοσγάρ-5 έφτασε σε ύψος 120 χλμ. Η πτήση ήταν υποτροχιακή και επέστρεψε στο έδαφος χωρίς να υποστεί η κάψουλα ζημιές. Το Ιράν υποστηρίζει ότι έχει ήδη καταφέρει να θέσει με επιτυχία σε τροχιά τρεις δορυφόρους εγχώριας κατασκευής -το 2009, το 2011 και το 2012- ενώ πέρυσι το Μάιο ανέβαλε για αδιευκρίνιστους λόγους μια τέταρτη εκτόξευση. Το διαστημικό πρόγραμμα του Ιράν ανησυχεί ωστόσο τη Δύση, καθώς η ίδια τεχνολογία που χρησιμοποιείται για αποστολές στο Διάστημα θα μπορούσε να επιτρέψει την ανάπτυξη βαλλιστικού πυραύλου μεγάλου βεληνεκούς. Η Τεχεράνη βέβαια αρνείται ότι έχει τέτοιες βλέψεις. Το Ιράν προτίθεται να εκτοξεύσει τρεις δορυφόρους δικής του κατασκευής στις 2 Φεβρουαρίου, εθνική ημέρα διαστημικών τεχνολογιών, δήλωσε ο διευθυντής της Ιρανικής Διαστημικής Υπηρεσίας Χαμίντ Φαζελί. Όπως διευκρίνισε, θα τεθούν σε τροχιά οι δορυφόροι Fajr, Nahid και Qaem. Κατά τα λεγόμενα τού Φαζελί, η Τεχεράνη επίσης σχεδιάζει να εκτοξεύσει το δορυφόρο Sharifsat έως τις 20 Μαρτίου και άλλον έναν δορυφόρο, τον Toloo, στο αμέσως προσεχές μέλλον. H NASA εκτόξευσε δορυφόρο επικοινωνίας νέας γενεάς. Στην Πολιτεία της Φλόριντα πραγματοποιήθηκε η εκτόξευση του πυραύλου-μεταφορέα Atlas-5 με τον τηλεπικοινωνιακό δορυφόρο νέας γενεάς TDRS-K, ο οποίος θα χρησιμοποιηθεί στο σύστημα παρακολούθησης και μεταφοράς δεδομένων της NASA. Η τοποθέτηση της διαστημικής αυτής συσκευής σε τροχιά είχε ανατεθεί στην εταιρεία United Launch Alliance, μιας κοινοπραξίας των αμερικανικών εταιρειών Boeing και Lockheed Martin. Ο δορυφόρος είναι τοποθετημένος σε ειδική κάψουλα στο ανώτατο σημείο του μεταφορέα, στο πρώτο επίπεδο του οποίου είναι τοποθετημένος ο ρωσικός πυραυλικός κινητήρας RD-180 ΝΡΟEnergomash. http://greek.ruvr.ru/2013_01_31/103056804/

Η ζωή στον Άρη ξεκινά από τη Γή! Γήϊνα βακτήρια που μπορούν να ζήσουν στις ακραίες συνθήκες του κόκκινου πλανήτη, ανακαλύφθηκαν από Ρώσους επιστήμονες. Ρώσοι επιστήμονες πραγματοποίησαν μια σειρά πειραμάτων χρησιμοποιώντας τόσο τις ίδιες ουσίες που συνέλεξε στον Άρη το ρομποτικό όχημα Curiosity, όσο και γήϊνα βακτήρια. Ερευνητές της Σχολής Εδαφολογίας του Κρατικού Πανεπιστημίου της Μόσχας διαπίστωσαν ότι ορισμένες κοινότητες γήϊνων μικροοργανισμών δεν «τρομοκρατούνται» από τις ακραίες συνθήκες του Άρη, δεν φοβούνται ούτε το κενό, ούτε την ραδιενεργή ακτινοβολία, ούτε καν τις ισχυρές οξειδωτικές χημικές ενώσεις, όπως είναι οι υπερχλωρικές ουσίες που ανακάλυψε πρόσφατα σκάβοντας το αρειανό έδαφος, το ρομποτικό όχημα Curiosity. Με άλλα λόγια, αυτά τα βακτήρια θα μπορούσαν να ζήσουν για μεγάλο χρονικό διάστημα στις συνθήκες του κόκκινου πλανήτη. Το πείραμα περιελάμβανε βακτήρια από τους «αιώνιους πάγους» -το μόνιμα παγωμένο στρώμα εδάφους στις πολικές περιοχές της γης (permafrost)- αλλά και από τα «άγονα» εδάφη. Δηλαδή βακτήρια που αναπτύσσονται σε συνθήκες πολύ ξηρού κλίματος. «Προσομοιώσαμε τις κλιματικές συνθήκες του Άρη, όσο περισσότερο γινόταν στις πραγματικές συνθήκες του πλανήτη. Στο Φυσικο - Τεχνικό Ινστιτούτο, «A.F. Ioffe», της Ρώσικης Ακαδημίας Επιστημών (ΡΑΕ), κατασκεύασαν έναν ειδικό κλιματικό θάλαμο, στην βάση των παραμέτρων που υπάρχουν στον γειτονικό μας πλανήτη. Διενεργήθηκαν πειράματα πάνω σε αρκετά δείγματα μικροβιακών κοινοτήτων. Χρησιμοποιήσαμε δείγματα από «ακραία» σημεία του πλανήτη μας, από τα πιο άνυδρα χερσαία εδάφη μέχρι και από πετρώματα της Ανταρκτικής. Διαπιστώθηκε λοιπόν, ότι οι υψηλές συγκεντρώσεις οξειδωτικών ουσιών, η ακτινοβολία, οι χαμηλές πιέσεις και θερμοκρασίες, δεν έρχονται σε αντίθεση με τη δυνατότητα προσαρμογής και μακροπρόθεσμης επιβίωσης αυτών των μικροοργανισμών στον Άρη», εξηγεί η επικεφαλής ερευνήτρια της Σχολής Εδαφολογίας, Ελένα Βορομπιόβα. Κατά καιρούς, διαφορετικές ομάδες επιστημόνων έχουν επανειλημμένως ερευνήσει τις επιπτώσεις των ακραίων συνθηκών στους μικροοργανισμούς. Η κύρια διαφορά των νέων πειραμάτων είναι ότι διεξήχθησαν, όχι με ξεχωριστές αποικίες βακτηρίων, αλλά με μια ολόκληρη κοινότητα μικροοργανισμών. «Για να καταλάβουμε πώς κινείται το αυτοκίνητο πρέπει να το μελετήσουμε σαν ολοκληρωμένο όχημα και όχι μόνο τα επιμέρους τμήματά του», λέει η Δρ. Βορομπιόβα. Τα βακτήρια, λοιπόν, επιβίωσαν σε θερμοκρασίες που κυμαίνονται από -50 έως +50 βαθμούς Κελσίου, σε πιέσεις μικρότερες από το ένα Torr (1 Torr = 1/760 Atm) και κάτω από την έκθεση υψηλών δόσεων ακτινοβολίας (25 Mrad). Οι βακτηριακές κοινότητες επιβίωσαν ακόμα και με την απορρόφηση δόσεων που προηγουμένως θεωρούντο ως αποστειρωτικές δόσεις και δεν πέθαναν όταν εκτέθηκαν σε κρίσιμες (οριακές) τιμές οξύτητας. Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι οι μικροβιακές καλλιέργειες από μόνες τους δεν θα είχαν πιθανότητες επιβίωσης, αλλά αντίθετα, είναι σε θέση να προσαρμοστούν στην κοινότητα. Περιέργως, ορισμένοι μικροοργανισμοί διατήρησαν ακόμη και μεταβολικές και αναπαραγωγικές λειτουργίες. Είναι εξίσου σημαντικό ότι το πείραμα αφορούσε στην ίδια ουσία που ανακάλυψε το ρομποτικό όχημα στον Άρη. Στην πραγματικότητα αποδεικνύεται ότι το έδαφος του Άρη δεν είναι θανάσιμο για τη ζωή και η ακτινοβολία που δέχεται ο πλανήτης, είναι ανεκτική από τους μικροοργανισμούς. Αυτά τα πειράματα στην πραγματικότητα αποτελούν συνέχεια του έργου του διάσημου επιστήμονα, Νταβίντ Γκιλιτσίνσκι. Πρόκειται για τον καθηγητή του Ινστιτούτου φυσικο-χημικών και βιολογικών προβλημάτων της εδαφολογίας της ΡΑΕ, ο οποίος ερευνούσε δραστήρια στην Αρκτική και στην Ανταρκτική για την ανίχνευση εκείνων των μικροοργανισμών που προσαρμόζονται σε ακραίες (κλιματικές) συνθήκες. «Οι μικροοργανισμοί προσαρμόζονται γρήγορα σε οποιεσδήποτε συνθήκες. Στο μόνιμα παγωμένο έδαφος (permafrost) είναι σε ανενεργή φάση και διαθέτουν όλους τους μηχανισμούς που μπορούν να τους κρατήσουν σε μια σταθερή κατάσταση. Την ίδια που είχαν και πριν από εκατομμύρια χρόνια. Τα βακτήρια επιβραδύνουν σε μεγάλο βαθμό το μεταβολισμό. Στα κύτταρα τους έχουν προστατευτικές ουσίες που τα εμποδίζουν να παγώσουν. Αλλά μόλις οι συνθήκες γίνονται πιο ευνοϊκές, αρχίζουν έναν πιο εντατικό μεταβολισμό και έρχονται πίσω στη ζωή», εξηγεί η επικεφαλής ερευνήτρια του εργαστηρίου εδαφικής μικροβιολογίας του Ινστιτούτου φυσικο-χημικών και βιολογικών προβλημάτων της εδαφολογίας, Τατιάνα Ντέμκινα. Να σημειωθεί ότι το βακτηριακό κύτταρο προσαρμόζεται γρήγορα και στις ευνοϊκές συνθήκες, αλλά και στις δυσμενείς, ακραίες πλανητικές συνθήκες. Μόλις βρεθεί στο κατάλληλο μέσο καλλιέργειας, μπορεί να χάσει γρήγορα όλες τις ιδιότητες που είχε για να επιβιώσει σε ακραίες συνθήκες. Για τον λόγο αυτό, οι επιστήμονες θεωρούν ότι τα πιο κατάλληλα δείγματα για τη διενέργεια πειραμάτων σε ακραίες συνθήκες, είναι τα κύτταρα που, επί εκατομμύρια ετών βρίσκονται σε «κατάσταση συντήρησης». Τα κύτταρα αυτά, δεν έχουν τους τυπικούς για τους υπόλοιπους γήϊνους ζωϊκούς οργανισμούς, μηχανισμούς επιβίωσης. Σχόλιο:Φαινεται οτι η γεωπλασία στον Αρη οταν με το καλό πάμε εκεί θα ξεκινήσει με απλά Γήϊνα βακτήρια. http://rbth.gr/tecnology/2013/01/31/i_zoi_ston_ari_ksekina_apo_ti_gi_19675.html

Επανδρωμένες βάσεις στη Σελήνη: δεν θα χρειαστεί να αρχίσουμε από το μηδέν. Η Roscosmos θα δημιουργήσει στη Σελήνη επανδρωμένες βάσεις. Οι σταθμοί μπορεί να εμφανιστούν περίπου σε 17 χρόνια. Για τη δημιουργία τους θα χρησιμοποιηθεί το νερό και τα οικοδομικά υλικά που υπάρχουν στο φυσικό δορυφόρο της Γης. Εάν η αποστολή στον Άρη πραγματοποιηθεί σε μερικές δεκαετίες, οι πτήσεις στη Σελήνη και η δημιουργία εκεί μιας μόνιμης βάσης είναι σίγουρα ένας εφικτός στόχος για τα αμέσως προσεχή χρόνια. Στο δορυφόρο της Γης μπορεί να προσδιοριστούν όχι μόνο τα ίχνη της δικής του εξέλιξης, αλλά και εν μέρη του ηλιακού συστήματος. Εφόσον η Σελήνη απ΄αυτή την άποψη είναι μοναδική. Δεν έχει ατμόσφαιρα και η ηφαιστειακή και τεκτονική της δραστηριότητα είναι πολύ αδύναμη. Ως εκ τούτου, στη Σελήνη υπάρχουν ίχνη των διεργασιών που έλαβαν χώρα περίπου πριν 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια, οι οποίες μπορούν να μελετηθούν, επεσήμανε ο Διευθυντής του Αστρονομικού Ινστιτούτου Στέρνμπεργκ Βλαντισλάβ Σεβτσένκο: - Η Σελήνη ήδη θεωρείται ως ουράνιο σώμα για πρακτικές εφαρμογές. Ως διαστημική υποδομή της Γης, η Σελήνη τα προσεχή 10-20 χρόνια μπορεί να καταστεί πηγή ενέργειας και υλικών πόρων. Εννοείται η ηλιακή ενέργεια, η οποία στη Σελήνη θα συγκεντρώνεται και στη συνέχεια θα μετατρέπεται σε ηλεκτρική ενέργεια σε ευρεία κλίμακα. Δεύτερον, σήμερα οι οικονομολόγοι κάνουν λόγο για έλλειψη σπάνιων μετάλλων, τα οποία χρησιμοποιούνται στις υψηλές τεχνολογίες. Μόνο μέσα σε δύο χρόνια η τιμή ενός κιλού εκτοξεύθηκε από τα 10 δολάρια στα 100 και πάνω. Η Κίνα σήμερα κατέχει το μονοπώλιο στον τομέα αυτό και υπαγορεύει τους όρους στην παγκόσμια αγορά. Στη δε Σελήνη, όπως φαίνεται από πρόσφατες έρευνες, υπάρχουν περιοχές όπου μπορούν να βρεθούν μέταλλα της ομάδας της πλατίνας σε μεγάλες ποσότητες, που πλησιάζουν τη βιομηχανική κλίμακα. Κατα την άποψη του επιστήμονα, στο πρώτο στάδιο της κατάκτησης της Σελήνης εκεί θα δημιουργηθούν αυτόματες βάσεις με ρομπότ. Θα εξυπηρετούνται από χειριστές, που θα εργάζονται εκ περιτροπής. Και μόνο μετέπειτα θα κατασκευαστούν μόνιμα επανδρωμένοι σταθμοί. Ο άνθρωπος χρειάζεται στη Σελήνη και γενικά στο διάστημα μόνο εκεί, όπου η παρουσία του είναι απόλυτα απαραίτητη, υπογραμμίζει ο Επιστημονικός Διευθυντής του Ινστιτούτου Διαστημικής Πολιτικής Ιβάν Μοϊσέεφ: - Τα σχέδια δημιουργίας βάσεων στη Σελήνη είναι ορθή στρατηγική. Οι βάσεις χρειάζονται για την εξόρυξη καυσίμου και υλικών για κατασκευαστικά έργα στο διάστημα. Εφόσον η μεταφορά τους από τη Γη είναι πολύ δύσκολο πράγμα. Πρέπει να εφαρμοστεί η παραγωγή από σεληνιακά υλικά. Με τον άμεσο σχεδιασμό της πρώτης στον κόσμο σεληνιακής βάσης «Ζβεζντά» είχε ασχοληθεί στο Σχεδιαστικό Γραφείο του o μεγάλος Ρώσος επιστήμονας Βλαντίμιρ Μπάρμιν. Μάλιστα ανάμεσα στους συναδέλφους του δημιουργήθηκε ο όρος «μπάρμινγκραντ». Έτσι οι ιδιομορφίες των σεληνιακών σταθμών ήδη είναι γνωστές. Ο Βλαντισλάβ Σεβτσένκο λέει ότι για τη διασφάλιση της ασφάλειας του πληρώματος από τη πτώση μετεωριτών και την επίδραση της σκληρής ακτινοβολίας, οι λειτουργικές μονάδες πρέπει να χώνονται σε βάθος μέσα στο σεληνιακό έδαφος. Προηγούμενες μελέτες έχουν δείξει ότι αυτή είναι μια πολύ καλή μόνωση, που διασφαλίζει τη ραδιενεργό ασφάλεια. Εν ολίγοις, η κατασκευή μιας σεληνιακής βάσης δεν θα χρειαστεί να ξεκινήσει από το μηδέν. Σχετικές τεχνικές γνώσεις και πείρα για το θέμα αυτό υπάρχουν ήδη στη Ρωσία και τις ΗΠΑ. http://greek.ruvr.ru/2013_01_29/102847658/

Χαρτογράφος μακρινών πλανητών. Αμερικανός επιστήμονας ανέπτυξε ένα λογισμικό το οποίο όπως αναφέρουν οι ειδικοί μπορεί να αποτελέσει τη βάση για την ανάπτυξη ενός συστήματος που θα επιτρέψει στους αστρονόμους να χαρτογραφούν μακρινούς πλανήτες. Ενα σύστημα με το οποίο θα μπορούν να εξακριβώνουν την αναλογία θάλασσας και ξηράς καθώς και να αναλύουν τον σχηματισμό και την κίνηση των νεφών ώστε να αποκτούν εικόνα των κλιματικών συνθηκών που επικρατούν σε έναν πλανήτη. Το λογισμικό ανέπτυξε ο Νίκολας Κάουαν, πλανητικός επιστήμονας στο Πανεπιστήμιο Northwestern στο Ιλινόι. Ο Κάουαν ανέπτυξε το λογισμικό βασιζόμενος σε μια τεχνική που αναπτύχθηκε για να διαχωρίζονται οι «φυσικές επιφάνειες» (π.χ ένα δάσος) από μη φυσικές (π.χ στρατιωτικές εγκαταστάσεις) σε δορυφορικές εικόνες. Ενα μέρος του φωτός που «ρίχνει» ένα άστρο σε κάποιον πλανήτη αντανακλάται με αποτέλεσμα το χρώμα του να μεταβάλλεται. Η απόχρωση του φωτός του άστρου μετά την αντανάκλαση εξαρτάται από τα χαρακτηριστικά του κάθε πλανήτη, στην περίπτωση ενός βραχώδη πλανήτη από την αναλογία θάλασσας και ξηράς. Η απόχρωση επηρεάζεται επίσης από την παρουσία νεφών. Ο Κάουαν έχει ήδη κάνει δοκιμές του λογισμικού χρησιμοποιώντας ως «στόχο» τη Γη. Χρησιμοποίησε εικόνες του πλανήτη μας που τραβήχτηκαν από το Διάστημα και πιο συγκεκριμένα από την αποστολή EPOXI. Οπως αναφέρει το λογισμικό κατάφερε να επιβεβαιώσει την ύπαρξη ξηράς, ωκεανών και νεφών. Δεν μπορεί ωστόσο να αποκρυπτογραφήσει την αναλογία νερού-ξηράς ούτε τον σχηματισμό και την κίνηση των νεφών. Η τεχνική μοιάζει με κάτι ανάλογο με το να μπει κάποιος σε ένα σκοτεινό δωμάτιο όπου βρίσκεται ανοιχτή μια τηλεόραση αλλά με «κατεβασμένο» τον ήχο, να σταθεί με την πλάτη στην συσκευή κοιτώντας την αντανάκλαση της εικόνας στον απέναντι τοίχο και να προσπαθεί να διακρίνει τι είδους πρόγραμμα προβάλλεται. «Δεν βλέπεις την εικόνα αλλά αλλά την αντανάκλαση της και προσπαθείς έτσι να διαπιστώσεις τι εμφανίζεται στην εικόνα» αναφέρει ο Ερικ Φορντ, αστρονόμος του Πανεπιστημίου της Φλόριδας που δεν συμμετείχε στην ανάπτυξη του λογισμικού. Σύμφωνα με τους ειδικούς αυτό το λογισμικό μπορεί να αποτελέσει τη βάση για την ανάπτυξη ενός συστήματος που θα είναι σε θέση να υπολογίζει το ποσοστό της συμβολής του κάθε φυσικού χαρακτηριστικού (ξηράς, θάλασσας, νεφών) στην απόχρωση του ανακλώμενου αστρικού φωτός. Με αυτόν τον τρόπο είναι εφικτό να διαπιστωθεί ποιο ποσοστό ενός πλανήτη καλύπτει η ξηρά και ποιο οι θάλασσες όπως επίσης δεδομένα για τα νέφη του. Ενα τέτοιο σύστημα θα βοηθήσει πολύ τη διαστημική εξερεύνηση μέχρις ότου κατασκευαστούν τηλεσκόπια τόσο ισχυρά που να μπορούν να καταγράφουν άμεσες και «καθαρές» εικόνες από εξωπλανήτες. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=495679 «Μετακινείται» η διαστημική «ζώνη της Χρυσομαλλούσας» Σύμφωνα με την κρατούσα θεωρία, ένας πλανήτης για να διαθέτει συνθήκες ευνοϊκές για την ανάπτυξη και επιβίωση της ζωής πρέπει να βρίσκεται εντός της λεγόμενης «κατοικήσιμης ζώνης», της «ζώνης της Χρυσομαλλούσας» (Goldilocks) όπως την έχουν ονομάσει οι αστρονόμοι. Οι πλανήτες που βρίσκονται εντός αυτή της ζώνης είναι σε απόσταση από το μητρικό τους άστρο τέτοια ώστε η θερμοκρασία στην επιφάνειά τους δεν είναι ούτε πολύ ψυχρή ούτε πολύ θερμή. Ετσι υπάρχει στην επιφάνεια νερό σε υγρή μορφή καθώς και άλλοι παράγοντες απαραίτητοι για την ύπαρξη της ζωής. Ερευνητές στις ΗΠΑ χρησιμοποιώντας προσομοιώσεις διαπίστωσαν ότι η «κατοικήσιμη ζώνη» βρίσκεται σε πολύ μεγαλύτερη απόσταση από το άστρο ενός ηλιακού συστήματος από αυτή που πιστεύαμε μέχρι σήμερα. Αυτό σημαίνει ότι πλανήτες που με τα σημερινά δεδομένα θεωρούσαμε ότι είναι πολύ μακριά από το μητρικό τους άστρο και δεν διαθέτουν συνθήκες φιλόξενες για ζωή μπορεί τελικά να διαθέτουν. Αντίθετα πλανήτες που βρίσκονται πιο κοντά στο μητρικό τους άστρο και μέχρι σήμερα πιστεύαμε ότι μπορεί να διαθέτουν ζωή είναι πιθανότατα «αφιλόξενοι». Μάλιστα σύμφωνα με τη νέα οριοθέτηση η Γη βρίσκεται στην άκρη της κατοικήσιμης ζώνης του ηλιακού μας συστήματος, δηλαδή παραλίγο να μην... υπήρχαμε. Την έρευνα πραγματοποίησαν ερευνητές του τμήματος Γεωεπιστημών του Πολιτειακού Πανεπιστημίου Penn και δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Astrophysical Journal». http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=495838

Νέα εντυπωσιακή φωτογραφία του γαλαξία της Ανδρομέδας. Μπορεί ο Κρόνος να είναι ο Αρχοντας των Δαχτυλιδιών για τους πλανήτες όμως, όπως φαίνεται και στην εντυπωσιακή φωτογραφία που κατέγραψε το διαστημικό τηλεσκόπιο Herschel, η Ανδρομέδα μπορεί να λογίζει τον... εαυτό της ως τον γαλαξιακό Αρχοντα των Δαχτυλιδιών. Στην εικόνα πολύχρωμες δίνες κοσμικής σκόνης σε σχηματισμούς δακτυλίων περιστρέφονται στην Ανδρομέδα. Το τηλεσκόπιο κατέγραψε με το φωτομετρικό του οργανο SPIRE εικόνες του γαλαξία στο υπέρυθρο του φάσματος. Με αυτόν τον τρόπο οι επιστήμονες κατάφεραν να εντοπίσουν την κοσμική σκόνη που βρίσκεται σε περιοχές όπου η θερμοκρασία κινείται λίγο πάνω από το απόλυτο μηδέν (-273.15 βαθμούς Κελσίου). Οι εικόνες του Herschel αποκαλύπτουν επίσης συγκεντρώσεις σκόνης ανάμεσα στους ομόκεντρους δακτυλίους. Αυτές οι παρατηρήσεις αναμένεται να αποκαλύψουν νέα στοιχεία για την συμπεριφορά της κοσμικής σκόνης. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=495649

Υπερυπολογιστής σπάει το φράγμα του ενός εκατομμυρίου πυρήνων. Το σύστημα Sequoia της IBM, εγκατεστημένος στο αμερικανικό Εθνικό Εργαστήριο Lawrence Livermore στην Καλιφόρνια, είναι ο πρώτος υπολογιστής του κόσμου που ξεπερνά το ένα εκατομμύριο πυρήνες επεξεργασίας. Τη στιγμή που τα οικιακά PC περιορίζονται στους διπύρηνούς, ή το πολύ τετραπύρηνους επεξεργαστές, το Sequoia Bluegene/Q βασίζεται σε τσιπ PowerPC με 16 πυρήνες το καθένα, και περιλαμβάνει συνολικά 1.572.864 πυρήνες επεξεργασίας. Αυτή την εβδομάδα, ερευνητές του εργαστηρίου Δυναμικής Ρευστών στο Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ ανακοίνωσαν ότι χρησιμοποίησαν το Sequoia για μια από τις πλέον περίπλοκες εργασίες που έχουν αναλάβει ποτέ, την προσομοίωση της παραγωγής θορύβου σε έναν υπερηχητικό στροβιλοκινητήρα. Το καλοκαίρι του 2012, το Sequoia ανακηρύχθηκε επίσημα ο ταχύτερος υπολογιστής του κόσμου με ταχύτητα 16,32 petaflops (τετράκις εκατομμύρια υπολογισμούς κινητής υποδιαστολής ανά δευτερόλεπτο) περίπου 55% υψηλότερη σε σχέση με τον προηγούμενο κάτοχο του ρεκόρ. Ο υπερυπολογιστής της IBM δεν παρέμεινε πάντως για πολύ στην κορυφή, αφού εκθρονίστηκε από τον Titan της Cray με ταχύτητα 17,59 Petaflops. Το Sequoia διατηρεί πάντως το ρεκόρ πυρήνων καθώς το Titan περιορίζεται σε λιγότερους από 300.000. Στην πράξη, o καταμερισμός μιας υπολογιστικής εργασίας σε 1,5 εκατομμύρια πυρήνες που λειτουργούν παράλληλα πιθανότατα επιτρέπουν στο Sequoia να εκτελεί κάποιες τουλάχιστον εργασίες ταχύτερα ακόμα και από τον Τιτάνα. Ο υπερυπολογιστής τρέχει το λειτουργικό σύστημα Linux και καταναλώνει 6 με 8 megawatt ηλεκτρικής ενέργειας, ισχύς που θα αρκούσε για την ηλεκτροδότηση μιας μικρής πόλης. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231233040