Δροσος Γεωργιος

Μυστηριώδεις πανίσχυρες εκρήξεις ακτίνων Γάμμα. Μια άγνωστη μέχρι σήμερα μορφή εκρήξεων ακτίνων Γάμμα εντόπισαν οι αστρονόμοι, η οποία εκλύει τεράστια ενέργεια και μπορεί να διαρκέσει ολόκληρες ώρες, αντίθετα με τις έως τώρα γνωστές εκρήξεις ακτίνων Γάμμα, που συνήθως δεν κρατάνε πάνω από μερικά δευτερόλεπτα. Οι επιστήμονες κάνουν την εικασία ότι οι ακτινοβολίες αυτές προέρχονται από το θάνατο γιγάντιων άστρων. Για πρώτη φορά στις 25 Δεκεμβρίου 2010 οι επιστήμονες είχαν παρατηρήσει μια τέτοια παράξενη τεράστια έκρηξη που διήρκεσε δύο ώρες και την ονόμασαν «έκρηξη των Χριστουγέννων». Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Βρετανό αστρονόμο Άντριου Λέβαν του πανεπιστημίου του Γουόργουικ, που έκαναν τη σχετική ανακοίνωση σε συνέδριο στις ΗΠΑ, σύμφωνα με το Space.com, έκαναν τις παρατηρήσεις τους με το τηλεσκόπιο «Τζέμινι» στη Χαβάη, με το οποίο υπολόγισαν ότι η έκλαμψη διαρκείας των ακτίνων Γάμμα προήλθε φαπό απόσταση επτά δισεκατομμυρίων ετών φωτός, δηλαδή περίπου στα μισά του παρατηρήσιμου σύμπαντος. Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι η πηγή αυτής της αινιγματικής έκρηξης είναι ένα σούπερ-γιγάντιο άστρο με μάζα όσο 1.000 Ήλιοι (ένα από τα μεγαλύτερα και λαμπρότερα στο σύμπαν) και με πιθανή ακτίνα 1,6 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα, μια πραγματικά…αστρονομική απόσταση. Όταν ένα τέτοιο άστρο εκρήγνυται δημιουργώντας μια τεράστια σούπερ-νόβα (υπερκαινοφανής αστέρας), τότε η έκρηξη μπορεί να συνοδεύεται από πολύωρη εκπομπή ακτίνων-γ, που αποτελεί την ακτινοβολία φωτός με την μεγαλύτερη ενέργεια στο σύμπαν. Μέχρι τώρα, οι αστρονόμοι είχαν συχνά παρατηρήσει εκρήξεις ακτίνων Γάμμα από σούπερνόβα, οι οποίες συνήθως διαρκούσαν έως δύο δευτερόλεπτα ή σπανιότερα για μερικά λεπτά. Τα τηλεσκόπια Swift, Φερμι παρατηρούν κατά μέσο όρο μια τέτοια έκρηξη κάθε ημέρα στο σύμπαν. Το φαινόμενο συμβαίνει όταν ένα άστρο καταρρέει βαρυτικά και δημιουργεί μια μαύρη τρύπα στη θέση του, η οποία, με τη σειρά της, καθώς «καταβροχθίζει» την γύρω ύλη, επιταχύνει ένα μέρος από αυτά τα σωματίδια, που διαφεύγουν με σχεδόν την ταχύτητα του φωτός και έτσι δημιουργούν στιγμιαίους «πίδακες» ακτινοβολίας-γ. Όταν όμως το άστρο έχει τεράστια μάζα, η έκλυση των ακτίνων Γάμμα φαίνεται πως μπορεί να κρατήσει πολύ περισσότερο. Έτσι, τώρα πλέον γίνονται αντιληπτές εκρήξεις ακτίνων γάμμα που κρατάνε επί ολόκληρες ώρες. «Αυτά τα φαινόμενα είναι ανάμεσα στις μεγαλύτερες εκρήξεις στη φύση, όμως μόλις τώρα αρχίζουμε να τις βρίσκουμε. Το γεγονός αυτό δείχνει ότι το σύμπαν ένα πολύ πιο βίαιο και ετερόκλητο μέρος από ό,τι είχαμε φανταστεί», δήλωσε ο Άντριου Λέβαν. Στο ίδιο αστρονομικό συνέδριο στις ΗΠΑ, άλλη μία επιστημονική ομάδα, με επικεφαλής τον Μπρους Ζαντρ του Γαλλικού Εθνικού Κέντρου Επιστημονικών Ερευνών (CNRS), παρουσίασε στοιχεία για παρόμοιες εκρήξεις διαρκείας ακτίνων Γάμμα, με πιθανή προέλευση το θάνατο υπερ - γιγάντιων άστρων. Οι ερευνητές, που έκαναν και τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό αστροφυσικής «The Astropgysical Journal», παρατήρησαν το Δεκέμβριο του 2011 μια έκρηξη ακτίνων Γάμμα που διήρκεσε επτά ολόκληρες ώρες και ήταν η μεγαλύτερη που έχει ποτέ καταγραφεί. http://portal.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathciv_1_17/04/2013_494249

Η ταχύτητα του ανέμου στην Αφροδίτη αλλάζει συνεχώς εδώ και 7 χρόνια. Η ταχύτητα του ανέμου στα χαμηλά γεωγραφικά πλάτη της Αφροδίτης για άγνωστους λόγους συνεχώς αυξάνεται. Από το 2006 ως το 2013, η μεσαία ταχύτητα αυξήθηκε κατά 25 μέτρα το δευτερόλεπτο,- εξακρίβωσαν επιστήμονες της Ρωσίας, αναλύοντας τα δεδομένα του ευρωπαϊκού καθετήρα βολιδοσκόπησης Venus Express. «Εξετάσαμε μια λωρίδα πλάτους 10 μοιρών με το κέντρο στην 20η μοίρα του νότιου γεωγραφικού πλάτους. Σ’αυτή την περιοχή ξέρουμε πώς άλλαζε η ταχύτητα του ανέμου σχεδόν κάθε μέρα από την έναρξη της λειτουργίας του καθετήρα το 2006. Η ταχύτητα κατευθυνόμενη κατά μήκος των παραλλήλων εδώ, ποιός ξέρει γιατί, αλλάζει αδιάκοπα. Προς το παρόν δεν μπορούμε να πούμε ποιές είναι οι αιτίες του δοσμένου φαινομένου»,- είπε η Μαρίνα Πατσάγιεβα από το Ινστιτούτου Διαστημικών Ερευνών της Ρωσίας. http://greek.ruvr.ru/2013_04_16/110919787/

Το δευτερόλεπτο του φόβου για τον αστροναύτη. Σε μια στιγμή χάνεται η βαρύτητα. Είναι το δευτερόλεπτο του φόβου. Από κεί και πέρα, ξεκινάει η ζωή στο Διάστημα. Ο κοσμοναύτης, Σεργκέι Ζαλιότιν, με 20 χρόνια υπηρεσίας, μιλάει εφ' όλης της ύλης για τους κοσμοναύτες και τις αποστολές τους. Russia Beyond The Headlines: Για εσάς, όταν πρίν από 20 χρόνια αρχίζατε, το Διάστημα είναι πλέον κάτι σαν το σπίτι σας. Έχουν αλλάξει σήμερα οι απαιτήσεις για τους κοσμοναύτες; Σεργκέι Ζαλιότιν: Το να ενταχθείς στην ομάδα των κοσμοναυτών ήταν πάντοτε μια αρκετά δύσκολη υπόθεση. Χρειάζεται να διαθέτεις πτυχίο ειδικότητας στην Αεροπορία ή στους διαστημικούς πυραύλους, και πενταετή εμπειρία εργασίας σε κάποιον από αυτούς τους τομείς. Ο κοσμοναύτης πρέπει να έχει ανάστημα από 1.50 μέχρι 1.90 -παλαιότερα ήταν γύρω στο 1.70- και καθήμενος πρέπει να καταλαμβάνει 80-90 εκ. Μεγάλη σημασία δίδεται στη δημιουργικότητα, την ικανότητα αντίληψης κατά την εκπαίδευση, το κίνητρο για την επιλογή του επαγγέλματος του κοσμοναύτη, καθώς και τις γνώσεις όσον αφορά τις πολιτιστικές και ιστορικές πτυχές της κοσμοναυτικής. Επίσης, οι ψυχολόγοι μελετούν τα στοιχεία του χαρακτήρα του αιτούντος, το βιογραφικό της οικογένειας, την εργασιακή δραστηριότητα και την απουσία ή όχι νομικών αδικημάτων. ΕΡ: Έχει γραφτεί ότι ο κοσμοναύτης δεν πρέπει να είναι πάνω από 32 ετών. Είναι άραγε δυνατόν να κριθεί η καταλληλότητα με βάση την ηλικία; ΑΠ: Οι περιπτώσεις διαφέρουν εντελώς μεταξύ τους. Μπορεί κανείς να ενταχθεί στην ομάδα στα 25 του, τελειώνοντας δηλαδή το Πανεπιστήμιο, να εργαστεί στον κλάδο τουλάχιστον τρία χρόνια, και να θέσει υποψηφιότητα σαν ίσος με τους υπόλοιπους. Μπορεί να γίνει δεκτός στους κοσμοναύτες στα 40, όπως ο Μιχαήλ Κορνιένκο, και να γιορτάσει τα 50 του κατά το πρώτο διαστημικό ταξίδι. Είναι δυνατόν να εργαστεί κανείς στο Διάστημα ακόμη και στα 60, όπως σήμερα ο Πάβελ Βινογκράντοφ. ΕΡ: Επομένως, ο χρόνος προσαρμογής στο Διάστημα και αποκατάστασης στη Γη είναι ο ίδιος για όλες τις ηλικίες; ΑΠ: Δεν εξαρτώνται όλα μόνο από την ηλικία, αλλά και από τη φυσική κατάσταση, καθώς και το πρόγραμμα εργασιών που εκτελείται στο Διάστημα. Καθημερινά και για 2-3 ώρες κάθε κοσμοναύτης στο σταθμό προπονείται με τη χρήση ειδικών οργάνων, διαφορετικά θα ξεμάθει να βαδίζει, να σηκώνει βάρη, να κινεί τα άκρα του. Στη Γη η περίοδος αποκατάστασης διαρκεί ακριβώς όσο και ο χρόνος που περάσαμε στο Διάστημα. ΕΡ: Το να στέλνονται στο Διάστημα άνθρωποι μεγαλύτερης ηλικίας αντί να ανοίγει ο δρόμος για τους νεότερους, των οποίων ο οργανισμός αποκαθίσταται ταχύτερα, αποτελεί μια τάση; ΑΠ: Όταν ξεκινούσε η έρευνα του Διαστήματος, έστελναν εκείνους που μόλις είχαν ολοκληρώσει την εκπαίδευση και οι οποίοι δεν είχαν αντικαταστάτες, καθώς δεν υπήρχε η εμπειρία προηγούμενων γενεών. Σήμερα, η περίοδος αυτή έχει επεκταθεί κατά 10-15 χρόνια. Το διάγραμμα ακολουθίας, δηλαδή το πρόγραμμα πτήσης με τους στόχους του και την επιλογή της σύνθεσης του πληρώματος, γίνεται πολύ καιρό πριν. Χρειάζονται εντατικές μελέτες των στόχων της αποστολής, συστηματικοί ιατρικοί, ψυχολογικοί και τεχνικοί έλεγχοι. Οι νέοι δυσκολεύονται να ενσωματωθούν άμεσα σε αυτά τα χρονοδιαγράμματα και απομένει απλά να περιμένουν τις επόμενες επιλογές, συνεχίζοντας την εκμάθηση στην ειδικότητά τους. ΕΡ: Ίσως η παλιά γενιά φοβάται ότι τα απολέσει «τα κεκτημένα της»; ΑΠ: Εμείς είμαστε κοσμοναύτες, οι αποφάσεις δεν λαμβάνονται από εμάς, αλλά από ειδικές επιτροπές, οι οποίες επιλέγουν τους ανθρώπους που διαθέτουν τα απαραίτητα κριτήρια. Η παλιά σχολή είναι γνωστή επειδή έχει εργαστεί ήδη στο Διάστημα και έχει δώσει τα διαπιστευτήριά της. Ύστερα από πέντε χρόνια θα φύγουμε από το προσκήνιο και τη θέση μας θα πάρουν οι νέοι, οι οποίοι τότε θα είναι 35-40 ετών. Θα είναι απολύτως έτοιμοι για πτήσεις οποιουδήποτε βαθμού δυσκολίας. ΕΡ: Και στα δυο ταξίδια σας ήσαστε κυβερνήτης του πληρώματος. Ποια ήταν τα καθήκοντά σας; ΑΠ: Επέβλεπα την αυστηρή εφαρμογή του προγράμματος της πτήσης, πρόσεχα για την ασφάλεια όλου του πληρώματος. Τις περισσότερες φορές το πρόγραμμα εργασίας μας είναι καθορισμένο με ακρίβεια δευτερολέπτων. Αν κάτι δεν γίνει στον προκαθορισμένο χρόνο, περιμένουμε μερικά δευτερόλεπτα και ορίζουμε άλλο πρόγραμμα. Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι εκεί, από τα δευτερόλεπτα εξαρτάται η ίδια η ζωή. ΕΡ: Προσπαθώ να το καταλάβω, αλλά είναι δύσκολο. Τα αυτοματοποιημένα συστήματα δεν βοηθούν σε αυτές τις περιπτώσεις; ΑΠ: Στη Ρωσία έχουμε καθιερώσει τον κανόνα πως όταν τα αυτόματα συστήματα λειτουργούν, παρακολουθούμε αν όλες οι ενδείξεις είναι αυτές που πρέπει. Όταν τα συστήματα αρχίζουν να υπερφορτώνονται, το πλήρωμα περνά σε χειροκίνητο έλεγχο. Για έναν κοσμοναύτη το σημαντικότερο είναι η ικανότητα να μπορεί να μοιράζει σωστά την προσοχή του. Στο πρώτο ταξίδι δεν λειτούργησε το αυτόματο σύστημα πρόσδεσης στον σταθμό Mir, και υποχρεωθήκαμε να προσδεθούμε κάνοντας οι ίδιοι τις απαραίτητες ενέργειες. ΕΡ: Αναμφίβολα, είναι μια απόδειξη επαγγελματισμού. Εκείνη τη στιγμή δεν δοκιμάσατε έντονη συναισθηματική φόρτιση; ΑΠ: Όταν πετάς για πρώτη φορά, δεν συνειδητοποιείς απόλυτα τις καταστάσεις και για αυτό δεν φοβάσαι. Αλλά όσο πιο έμπειρος είναι ένας κοσμοναύτης, τόσο περισσότερο συνειδητοποιεί το τι συμβαίνει και που μπορεί να καταλήξει. Τα συναισθήματα μας κατακλύζουν αμέσως με το μπαίνουμε στον πύραυλο και πρέπει από εκείνη ακριβώς τη στιγμή να τα ελέγξουμε. Προσωπικά προσπαθώ να φαντάζομαι όλα όσα συμβαίνουν σαν μια ακόμη εκπαιδευτική εξάσκηση. http://rbth.gr/society/2013/04/15/to_deyterolepto_toy_foboy_gia_ton_astronayti_21585.html

Ένα αστεροειδο-σεληνιακό δίλημμα. Οι Αμερικανοί θα πρέπει να κάνουν μια δύσκολη επιλογή μεταξύ της δημιουργίας βάσης στη Σελήνη και την εξερεύνηση των αστεροειδών, όπως πρότεινε ο πρόεδρος των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα. Κάθε ένα από αυτά τα προγράμματα απαιτεί γιγαντιαία έξοδα, γι’ αυτό πρέπει να επιλεγεί το ένα από τα δύο. Μέχρι πρόσφατα η απάντηση φαινόταν προφανής. Οι επιστήμονες άρχισαν στα σοβαρά τη μελέτη των αστεροειδών. Αλλά προ ημερών μια ομάδα μελών του Κογκρέσου κατέθεσε προς εξέταση το νομοσχέδιο «Για την αποκατάσταση της αμερικανικής ηγεμονίας στο Διάστημα» (REAL Space Act). Σε αυτό προτείνεται να σταλεί επανδρωμένη αποστολή στη Σελήνη έως το 2022 για την περαιτέρω διαμόρφωση εκεί μιας κατοικημένης βάσης. Οι εμπνευστές της πρωτοβουλίας υποστηρίζουν ότι σκοπός της κάθε άλλο παρά είναι η επανάληψη της προ 40ετίας αποστολής του «Απόλλων». Η σεληνιακή αποστολή θέτει σαφείς και εφικτούς στόχους, οι οποίοι, κατά τη γνώμη των μελών του Κογκρέσου, όχι μόνο θα επιστρέψουν στο αμερικανικό διαστημικό πρόγραμμα τη θέση του ηγέτη στην εξερεύνηση του Διαστήματος. Το κύριο είναι ότι η παραμονή ανθρώπων σε ένα άλλο ουράνιο σώμα θα απαιτήσει την ανάπτυξη νέων τεχνολογιών και θα επιφέρει άλματα σε πολλές επιστημονικές κατευθύνσεις. Η συσσωρευμένη εμπειρία θα μπορεί να χρησιμοποιηθεί για μελλοντικές αποστολές στο μακρινό Διάστημα, μεταξύ άλλων και προς τον Άρη. Οι αποκλίσεις απόψεων σχετικά με το τί είναι καλύτερο να κάνουν οι Αμερικανοί στο Διάστημα την επόμενη δεκαετία ήταν το αποτέλεσμα του ιδεολογικού αδιεξόδου, στο οποίο έχει από καιρό εισέλθει η αστροναυτική. Μετά τις αποστολές «Απόλλων» στόχοι παρόμοιας κλίμακας δεν τέθηκαν πλέον. Και τώρα χρειάζεται ένα νέο μεγάλο σχέδιο, που θα καλύπτει μια σειρά από όρους. Πρέπει να είναι κατανοητό στους πολιτικούς και την κοινή γνώμη, καθώς και να παρουσιάζει ενδιαφέρον για τις επιχειρήσεις και τους ανθρώπους, που εργάζονται στη βιομηχανία του Διαστήματος, σχολιάζει το αντεπιστέλλον μέλος της Ρωσικής Ακαδημίας Κοσμοναυτικής Aντρέι Ιόνιν: Η πτήση προς τον αστεροειδή από την άποψη αυτή δεν πληροί ούτε έναν από τους όρους αυτούς. Η Σελήνη ανταποκρίνεται, αλλά εν μέρει. Κατά την άποψή μου, το μόνο σχέδιο, που θα πληρούσε όλες τις προϋποθέσεις είναι μόνο εκείνο του Άρη. Ένα στάδιο προς εκείνον μπορεί πραγματικά να γίνει η επιστροφή στη Σελήνη, ακριβώς με σκοπό στη συνέχεια να κινηθούμε προς τον Άρη. Ως επιχείρημα για το σεληνιακό τους πρόγραμμα τα μέλη του Κογκρέσου επικαλούνται τα σχέδια άλλων χωρών για την αποβίβαση ανθρώπων στη Σελήνη. Παρόμοια σχέδια, για παράδειγμα, έχει η Ρωσία και η Κίνα. Αλλά σε αυτή την περίπτωση, το ζήτημα του ανταγωνισμού είναι απλά ένας τρόπος για να δοθεί στο θέμα οξύτητα, ώστε να εισακουστεί, είναι βέβαιος ο Αντρέι Ιόνιν. Για την πρωτοβουλία των βουλευτών ήδη έχει μάθει σίγουρα ο επικεφαλής της NASA Τσαρλς Μπόλντεν. Στις αρχές Απριλίου επιβεβαίωσε τα σχέδια για την εξερεύνηση των αστεροειδών και τόνισε ότι αποστολές στη Σελήνη δεν προγραμματίζονται, αν και θα ήταν δύσκολο να φανταστεί κανείς ότι ένας κυβερνητικός αξιωματούχος προβαίνει σε δήλωση, η οποία έρχεται σε αντίθεση με τη διαστημική πολιτική του Ομπάμα. http://greek.ruvr.ru/2013_04_15/110789911/

Ενδείξεις για εντοπισμό σωματιδίων σκοτεινής ύλης. Αμερικανοί επιστήμονες ανακοίνωσαν τις πρώτες ενδείξεις για την ανίχνευση σωματιδίων της μυστηριώδους σκοτεινής ύλης, από ένα υπόγειο εργαστήριο, εκατοντάδες μέτρα κάτω από την επιφάνεια, σε ένα πρώην ορυχείο στη Μινεσότα των ΗΠΑ. Αν και εκτιμάται ότι αποτελεί περίπου το 27% του σύμπαντος, κανείς δεν έχει καταφέρει ως τώρα να δει τη σκοτεινή ύλη. Οι προσπάθειες για τον εντοπισμό της γίνονται τόσο από το διάστημα (από το Άλφα Μαγνητικό Φασματόμετρο πάνω στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό), όσο και από τη Γη (CERN), αλλά κυρίως στα έγκατά της, ώστε να αποφεύγονται οι παρεμβολές από την κοσμική ακτινοβολία που πέφτει στην επιφάνεια του πλανήτη μας. Οι ερευνητές του πειράματος CDMS (Cryogenic Dark Matter Search), που διευθύνεται από το Εθνικό Εργαστήριο Φέρμι του αμερικανικού υπουργείου Ενέργειας, οι οποίοι έκαναν τη σχετική ανακοίνωση σε συνέδριο της Αμερικανικής Φυσικής Εταιρίας, σύμφωνα με το BBC, δήλωσαν ότι οι υπόγειοι ανιχνευτές τους εντόπισαν τρία «σήματα», που πιθανώς προέρχονται από τη σκοτεινή ύλη, καθώς προσκρούει πάνω σε σωματίδια της κανονικής ύλης. Όμως διευκρίνισαν ότι είναι νωρίς να μιλήσουν για ανακάλυψη, καθώς χρειάζονται περισσότερα δεδομένα για να επιβεβαιώσουν ότι όντως πρόκειται για τη σκοτεινή ύλη. Η ύλη-φάντασμα, που μεταξύ άλλων συγκρατεί τους γαλαξίες, αντιδρά μόνο ασθενώς με την ορατή ύλη, γι’ αυτό τα υποθετικά σωματίδιά της έχουν αποκληθεί «ασθενώς αλληλεπιδρώντα σωματίδια» (WIMP). Το πείραμα CDMS προσπαθεί να «πιάσει» αυτά τα φευγαλέα σωματίδια τις σπάνιες στιγμές που, όπως οι επιστήμονες πιστεύουν, προσκρούουν, βαθιά μέσα στο υπέδαφος, πάνω σε ατομικούς πυρήνες κανονικής ύλης (γερμανίου και πυριτίου), οι οποίοι έχουν ψυχθεί σε υπερβολικά χαμηλές θερμοκρασίες, πολύ κοντά στο απόλυτο μηδέν. Το ίδιο εργαστήριο -που ξεκίνησε τις υπόγειες έρευνές του το 2003- είχε αναφέρει δύο πιθανά τέτοια συμβάντα σύγκρουσης σωματιδίων το 2010, όμως αυτά αργότερα διαψεύστηκαν. Αυτή τη φορά, ανιχνεύθηκαν τρία «σήματα» και η πιθανότητα να πρόκειται πάλι για λάθος, είναι μόλις 0,19% (άρα η πιθανότητα ανακάλυψης είναι σχεδόν 98%). Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των Αμερικανών φυσικών, αν όντως πρόκειται για συγκρούσεις σωματιδίων της σκοτεινής ύλης με σωματίδια της ορατής ύλης, τότε οι πρώτοι υπολογισμοί δείχνουν ότι το σωματίδιο σκοτεινής ύλης (το WIMP) έχει μικρότερη μάζα από ό,τι εκτιμάτο έως τώρα (περίπου επταπλάσια της μάζας του πρωτονίου), αν και εντός ορισμένων θεωρητικών προβλέψεων. Μόνο η ανίχνευση περισσότερων «σημάτων» από σωματιδιακές συγκρούσεις στο μέλλον θα ρίξει περισσότερο φως στο μυστήριο. http://portal.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathciv_1_16/04/2013_493982 Και επειδή οι Φυσικοί τρωνε ατελειωτες ωρες περιμένοντας...Οι Φυσικοί ΜΕΤΑ… http://physicsgg.me/2011/04/16/%ce%bf%ce%b9-%cf%86%cf%85%cf%83%ce%b9%ce%ba%ce%bf%ce%af-%ce%bc%ce%b5%cf%84%ce%b1/

Κβαντικός Φεμτο-Μαγνητισμός. Ένα νέο τρόπο για να δημιουργήσουν μικρούς μαγνήτες χρησιμοποιώντας φως, ανακάλυψαν Έλληνες ερευνητές από το Πανεπιστήμιο Κρήτης και το Ίδρυμα Τεχνολογίας και Έρευνας (ΙΤΕ), σε συνεργασία με αμερικανούς επιστήμονες από το Ερευνητικό Κέντρο Ames. Χάρη στα κβαντικά «παιχνίδια» με το φώς, οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές και οι άλλες συσκευές μπορεί να έχουν πολύ πιο γρήγορα μαγνητικά μέσα (μνήμες και σκληρούς δίσκους) στο μέλλον και έτσι θα μπορούν να «σκέφτονται» εξίσου πιο γρήγορα. Η ανακάλυψη του φαινομένου του λεγόμενου «Κβαντικού Φεμτο-Μαγνητισμού» έγινε από την ερευνητική ομάδα του καθηγητή Φυσικής του Πανεπιστημίου Κρήτης και του Ινστιτούτου Ηλεκτρονικής Δομής και Λέιζερ του ΙΤΕ Ηλία Περάκη, σε συνεργασία με την ομάδα του επίκουρου καθηγητή Φυσικής του Πανεπιστημίου της Αϊόβα και του Εργαστηρίου Ames των ΗΠΑ Jigang Wang και δημοσιεύτηκε στο διεθνούς κύρους περιοδικό «Nature». http://www.nature.com/nature/journal/v496/n7443/full/nature11934.html Η νέα έρευνα στο πεδίο της μαγνητο-οπτικής τεχνολογίας ανοίγει πλέον το δρόμο για τη δημιουργία συσκευών που θα λειτουργούν 1.000 φορές γρηγορότερα, με ταχύτητες τουλάχιστον 10 terahertz (1.012 hertz) αντί για 10 gigahertz (109 hertz) όπως συμβαίνει μέχρι σήμερα. Φωτίζοντας οξείδια του μαγγανίου με υπερ-βραχείς παλμούς λέιζερ, οι ερευνητές κατάφεραν μέσα σε ένα δισεκατομμυριοστό του χιλιοστού του δεκάτου του δευτερολέπτου (100 φεμτο-δευτερόλεπτα) να αλλάξουν τη μαγνητική τους κατάσταση από αντιφερρομαγνήτη σε φερρομαγνήτη. Με αυτό τον τρόπο, κατόρθωσαν να μαγνητίσουν την ύλη με ταχύτητα 1.000 φορές μεγαλύτερη από αυτή στις πιο γρήγορες σημερινές μαγνητικές μνήμες ηλεκτρονικών υπολογιστών. Αυτού του είδους οι γρήγορες αλλαγές της μαγνητικής κατάστασης αποτελούν τη βάση ενός «μαγνητικού διακόπτη», με ευρείες εφαρμογές από γρήγορες μνήμες και σκληρούς δίσκους μέχρι τη συλλογή ενέργειας με μελλοντικά φωτοβολταϊκά συστήματα. «Μια από τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει η υλοποίηση της μαγνητικής εγγραφής, ανάγνωσης, αποθήκευσης, και επεξεργασίας δεδομένων, είναι η ταχύτητα. Η τεχνολογία επιτάσσει η σημερινή ταχύτητα να αυξηθεί κατά μερικές τάξεις μεγέθους, σε πολλά terahertz. Στο μέλλον, τέτοιες συσκευές θα πρέπει να ‘σκέφτονται’ μέσα σε απίστευτα μικρούς χρόνους μερικών φεμτο-δευτερολέπτων, δηλαδή μέσα σε δισεκατομμυριοστά του χιλιοστού του δεκάτου του δευτερολέπτου. Εμείς δείξαμε ότι μπορούν να το πετύχουν, αν τις μάθουμε κβαντομηχανική και τις φωτίσουμε με υπερ-βραχείς παλμούς φωτός λέιζερ», δήλωσε ο κ. Περάκης, σύμφωνα με ανακοίνωση του ΙΤΕ. Η πειραματική επιβεβαίωση της παραπάνω ιδέας έγινε από την ομάδα του Jigang Wang στο Εργαστήριο Ames του υπουργείου Ενέργειας των ΗΠΑ, με βάση τη θεωρία που ανέπτυξε η ελληνική επιστημονική ομάδα στην Κρήτη. «Τα αποτελέσματά μας ανοίγουν ένα νέο δρόμο, που μπορεί να οδηγήσει την τεχνολογία να επιτύχει το άνω επιτρεπτό όριο ταχύτητας επεξεργασίας της πληροφορίας. Αυτό είναι μια από τις μεγαλύτερες προκλήσεις της σπιντρονικής, δηλαδή της νέας τεχνολογίας που θα βασίζεται στο ‘σπιν’, αντί στο φορτίο του ηλεκτρονίου, όπως οι σημερινές ηλεκτρονικές συσκευές», τόνισε ο κ. Περάκης. http://physicsgg.me/2013/04/15/%ce%ba%ce%b2%ce%b1%ce%bd%cf%84%ce%b9%ce%ba%cf%8c%cf%82-%cf%86%ce%b5%ce%bc%cf%84%ce%bf-%ce%bc%ce%b1%ce%b3%ce%bd%ce%b7%cf%84%ce%b9%cf%83%ce%bc%cf%8c%cf%82/

Επενδύσεις 40 δισ. ευρώ στο ρωσικό διαστημικό πρόγραμμα έως το 2020. Η Ρωσία θα επενδύσει 1,6 τρισεκατομμύριο ρούβλια (39,6 δισεκατομμύρια ευρώ) στα διαστημικά της προγράμματα έως το 2020, ανακοίνωσε σήμερα ο πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν, καθιστώντας τον διαστημικό τομέα μια από τις προτεραιότητες της χώρας. «Μεταξύ 2013 και 2020, σχεδόν 1,6 τρισεκατομμύρια ρούβλια θα δοθούν στα διαστημικά προγράμματα. Η ανάπτυξη του δυναμικού μας θα αποτελέσει στο μέλλον μια από της προτεραιότητες της πολιτικής του κράτους «δήλωσε κατά την επίσκεψή του στις εγκαταστάσεις κατασκευής του κοσμοδρομίου Βοστότσνι, στη ρωσική Άπω Ανατολή. Η Ρωσία, η διαστημική βιομηχανία της οποίας στηρίζεται σε μεγάλο βαθμό στην τεχνολογία της σοβιετικής εποχής, αντιμετώπισε τα τελευταία δύο χρόνια απανωτές ατυχίες, όπως ήταν οι αποτυχίες να τεθούν σε τροχιά επικοινωνιακοί δορυφόροι ή προβλήματα κατά την πρόσδεση στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό ενός ρωσικού διαστημόπλοιου φορτίου Progress. Ο πρόεδρος Πούτιν σε επικοινωνία του από το κοσμοδρόμιο Βοστότσνι με τα μέλη του πληρώματος του ΔΔΣ δήλωσε ότι η Ρωσία θα εκτοξεύσει τις πρώτες επανδρωμένες πτήσεις από το έδαφός της το 2018 από τη νέα βάση εκτόξευσης που θα χρησιμοποιηθεί για την εξερεύνηση της Σελήνης και του βαθέος διαστήματος. Ωστόσο οι εγκαταστάσεις θα λειτουργήσουν για τις μη επανδρωμένες εκτοξεύσεις το 2015. «Εκφράζω την ελπίδα ότι οι εγκαταστάσεις αυτές θα χρησιμοποιηθούν όχι μόνο από τους ειδικούς μας, αλλά από τους συναδέλφους μας από τις ΗΠΑ, την Ευρώπη και άλλες χώρες», είπε, δίνοντας έμφαση στη συνεργασία, με αφορμή τη σημερινή 52η επέτειο της πρώτης πτήσης του Γιούρι Γκαγκάριν, με την οποία άρχισε η κούρσα του διαστήματος την περίοδο του Ψυχρού Πολέμου και γιορτάζεται στη Ρωσία ως Ημέρα Εξερεύνησης του Διαστήματος. http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathremote_1_12/04/2013_493392 "Προς τιμή του Τσιολκόφσκι η νέα ρωσική διαστημική πόλη στην Άπω Ανατολή" Το όνομα του πατέρα του σοβιετικού διαστημικού προγράμματος, του Κονσταντίν Τσιολκόφσκι, πρότεινε να δοθεί στη νέα πόλη που θα δημιουργηθεί κοντά στο κοσμοδρόμιο Βοστότσνι, ο ρώσος πρόεδρος, Βλαντιμίρ Πούτιν. Ο Τσιολκόφσκι πέθανε το 1935, αλλά θεωρείται ο πρωτοπόρος της Αστροναυτικής θεωρίας κι ένας από τους εμπνευστές των διαστημικών πυραύλων. Είχε εκδώσει, μάλιστα, ήδη από το 1903, θεωρητική εργασία,πάνω στη χρήση πυραύλων εξερεύνησης του διαστήματος. "Νομίζω ότι θα ήταν σωστό, μετά από διαβούλευση με τους κατοίκους της περιοχής, να ονομάσουμε την μελλοντική πόλη: Τσιολκόφσκι" δήλωσε σήμερα ο Πούτιν, με αφορμή τον εορτασμό της Ημέρας του Κοσμοναύτη, αφιερωμένη στην πρώτη επανδρωμένη διαστημική πτήση το 1961 από τον Γιούρι Γκαγκάριν . Στη Σοβιετική Ένωση, συνηθιζόταν κάποιες πόλεις να παίρνουν τα ονόματα κορυφαίων προσωπικοτήτων του διαστημικού προγράμματος όπως Γκαγκάριν, ή Κορόλιοφ, ένας εξέχων μηχανικός διαστημικών πυραύλων. Ο Πούτιν δήλωσε, επίσης, ότι η πόλη Τσιολκόφσκι θα κατασκευαστεί δίπλα σε ερευνητικό κέντρο κοντά στο νέο κοσμοδρόμιο της περιοχής της Άπω Ανατολής, Αμούρ. Από εκεί έχει προγραμματιστεί και η πρώτη εκτόξευση πυραύλου το 2015. Ωστόσο, η πρώτη επανδρωμένη διαστημική πτήση προγραμματίζεται για το 2018. Το νέο κοσμοδρόμιο έκτασης 380.000 τετραγωνικών μέτρων κατασκευάζεται ως εναλλακτική λύση, προκειμένου να μειωθεί η εξάρτηση από το Μπαϊκονούρ του Καζακστάν, το οποίο νοικιάζει η Ρωσία από τότε που κατέρρευσε η Σοβιετική Ένωση. Το πρώτο στάδιο της κατασκευής υπολογίζεται ότι θα κοστίσει περίπου 8 δις δολάρια http://rbth.gr/news/2013/04/12/poytin_na_afierosoyme_ston_tsiolkofski_ti_nea_rosiki_diastimiki_poli_sti_21521.html Κονσταντίν Τσιολκόφσκι - πατέρας της θεωρητικής αστροναυτικής. Το 1857, σε ένα χωριό στην περιοχή Ριαζάν, σε οικογένεια δασοκόμου γεννήθηκε ένα αγόρι, στο οποίο ακριβώς ήταν γραφτό να γίνει ο θεμελειωτής της θεωρητικής αστροναυτικής ή κοσμοναυτικής. «Νομίζω ότι απόκτησα τη σύνδεση της δυνατής θέλησης του πατέρα με το ταλέντο της μητέρας μου»,- έγραψε αργότερα για τον εαυτό του ο Κονσταντίν Τσιολκόφσκι. Το πάθος του γιού του για ευφευρετικότητα έκανε τον πατέρα του να σκεφτεί για την περαιτέρω μόρφωση του. Ο Τσιολκόφσκι ήταν 16 χρονών όταν τον έστειλαν στη Μόσχα για να συνεχίσει τις σπουδές του. Ο Κονσταντίν μελετούσε μόνος του τα μαθηματικά, τη φυσική και την αστρονομία στη Βιβλιοθήκη του Μουσείου Ρουμιάντσεφ. Μετά ακολούθησαν οι εξετάσεις τις οποίες έδωσε ως εξωτερικός μαθητής του γυμνασίου της πόλης Ριαζάν και απόκτησε το επάγγελμα του δασκάλου. Ύστερα απ’ αυτό τον έστειλαν για δουλιά στην επαρχία Καλούγκας. Διδάσκοντας εκεί αριθμητική και γεωμετρία ο Κονσταντίν Τσιολκόφσκι επιδιδόταν συστηματικά σε επιστημονικές έρευνες. Το 1883 κιόλας, στα 26 του χρόνια έγραψε το έργο του "Ελεύθερος χώρος", όπου έβγαλε ουσιαστικό συμπέρασμα για τη δυνατότητα χρησιμοποίησης της αεριωθούμενης κίνησης για μετακινήσεις στον κοσμικό χώρο ή Διάστημα. Ο Τσιολκόφσκι σχεδόν σε όλη του τη ζωή ασχολιόταν με τα προβλήματα της αεροναυτικής. Το 1903 εμφανίστηκε το πρώτο άρθρο του Τσιολκόφσκι για την πυραυλική τεχνική με τον τίτλο «Η εξερεύνηση του κοσμικού χώρου με αεριωθούμενες συσκευές». Σ΄αυτό το έργο του ο Κονσταντίν Τσιολκόφσκι πρότεινε για πρώτη φορά πραγματικό σχέδιο διαστημικής πτήσης –το σχέδιο πυραύλου με υγρό προωθητικό μέσο και τεκμηρίωσε την θεωρία της πτήσης του. Ο Τσιολκόφσκι δεν πρόβαλλε μόνο την ιδέα της χρησιμοποίησης των πυραύλων για διαστημικές πτήσεις, αλλά και εκπόνησε το 1903 το σχέδιο τέτοιου πυραύλου. Το 1929 ο επιστήμονας επεξεργάστηκε τη θεωρία της κίνησης σύνθετων πολυώροφων πυραύλων, η οποία εφαρμόζεται στη σημερινή αστροναυτική. Ο Τσιολκόφσκι πρώτος πρόβαλε την ιδέα κατασκευής πυραύλου – τεχνητού δορυφόρου της Γης και περιέγραψε τις συνθήκες ζωής και δουλιάς του πληρώματός του. Ο επιστήμονας θεωρούσε ότι οι εξωγήινοι Σταθμοί θα πρέπει να είναι ενδιάμεσες βάσεις στο δρόμο της περαιτέρω διείσδυσης του ανθρώπου στο Διάστημα. Ο Κονσταντίν Τσιολκόφσκι πέθανε σε ηλικία 78 χρονών, όμως είχε σχεδιάσει το πρόγραμμα της ζωής του ως 108 χρόνια, γιατί ήξερε ότι τότε θα πραγματοποιηθεί το ονειρό του στο οποίο αφιέρωσε όλη την ζωή του. Ο Τσιολκόφσκι θα συμπλήρωνε τα 108 του χρόνια το 1965. Εξάλλου, τον Μάρτιο του 1965 ο κοσμοναύτης Αλεξέι Λεόνοφ έκανε για πρώτη φορά περίπατο στο Ανοιχτό Διάστημα. Σήμερα τα έργα του Κονσταντίν Τσιολκόφσκι απόκτησαν παγκόσμια αναγνώριση. Οι εξερευνήσεις και οι ιδέες του επιβεβαιώθηκαν απ’ όλη την πρακτική της σύγχρονης κοσμοναυτικής και εφαρμόζονται πλατιά κατά την επεξεργασία και την υλοποίηση διαφόρων διαστημικών σχεδίων. http://www.astrovox.gr/forum/viewtopic.php?t=13970 Καζακστάν-Ρωσία: συνεργασία στον τομέα του διαστήματος τουλάχιστον εως το 2050. Το Καζακστάν θα συνεχίσει την συνεργασία με την Ρωσία στο διάστημα, και ειδικότερα όσον αφορά την χρήση του κοσμοδρομίου Baikonur από την Ρωσία, ακόμα και πέρα από το 2050 όπως έκανε γνωστό η Υπηρεσία Διαστήματος του Καζακστάν-KazKosmos. "Η ρωσική πλευρά έχει δείξει επανηλειμμένως ότι δεν πρόκειται να αποχωρήσει από το Baikonur πριν το 2050. Είμαστε σίγουροι ότι η επωφελής και για τις δυο πλευρές συνεργασία στο Baikonur θα συνεχιστεί ακόμα και μετά το 2050" αναφέρει ανακοίνωση τύπου της Kazkosmos. Λίγες μέρες νωρίτερα (8/4/13) η εφημερίδα Izvestia ανέφερε ότι η Ρωσία πρόκειται να τερματίσει την παρουσία της στο Baikonur μέχρι το 2020. Σύμφωνα με πηγές της εφημερίδας η Ρωσική Υπηρεσία Διαστήματος-ROSCOSMOS έχει έντονες ανησυχίες για το νομικό πλαίσιο που διέπει την λειτουργία του Baikonur και το επίπεδο οργάνωσής του αλλά και για τις κοινωνικές συνθήκες που θα επικρατούν στο Καζακστάν τα επόμενα χρόνια. Γι'αυτό τον λόγο πρότεινε την έναρξη ενός ομοσπονδιακού προγράμματος κατασκευής νέων κοσμοδρομίων την περίοδο 2016-2025. http://www.defencenet.gr/defence/item/%CE%BA%CE%B1%CE%B6%CE%B1%CE%BA%CF%83%CF%84%CE%AC%CE%BD-%CF%81%CF%89%CF%83%CE%AF%CE%B1-%CF%83%CF%85%CE%BD%CE%B5%CF%81%CE%B3%CE%B1%CF%83%CE%AF%CE%B1-%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CF%84%CE%BF%CE%BC%CE%AD%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%AE%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%BF%CF%82-%CF%84%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%AC%CF%87%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%B5%CF%89%CF%82-%CF%84%CE%BF-2050

Ποσειδώνας και Τρίτωνας … όπως τους είδε το Voyager 2 Ο Ποσειδώνας είναι ο όγδοος, κατά σειρά απόστασης από τον ήλιο, πλανήτης του Ηλιακού Συστήματος. Δεν είναι ορατός με γυμνό μάτι, ενώ αν παρατηρηθεί με ισχυρό τηλεσκόπιο μοιάζει με πράσινο δίσκο. O Ποσειδώνας ήταν ο πρώτος πλανήτης που ανακαλύφθηκε θεωρητικά το 1843, πριν παρατηρηθεί με τηλεσκόπιο, λόγω των βαρυτικών αλληλεπιδράσεών του με τον πλανήτη Ουρανό. Ο Τρίτωνας είναι ο μεγαλύτερους από τους δορυφόρους του Ποσειδώνα, ο μόνος που έχει σφαιρικό σχήμα και επίσης ο μόνος που περιστρέφεται ανάδρομα. Φωτογραφία που ελήφθη από το Voyager 2 το 1989: Ο πλανήτης Ποσειδώνας και ένας από τους δορυφόρους του, ο Τρίτωνας, και οι δυο σε φάση ημισελήνου http://physicsgg.me/2013/04/14/%cf%80%ce%bf%cf%83%ce%b5%ce%b9%ce%b4%cf%8e%ce%bd%ce%b1%cf%82-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%cf%84%cf%81%ce%af%cf%84%cf%89%ce%bd%ce%b1%cf%82/ Επίσης Τρίτωνας http://www.astrovox.gr/forum/viewtopic.php?t=16493

Ένα σύννεφο φέρνει την άνοιξη στο νότιο ημισφαίριο του Τιτάνα. Η εμφάνιση ενός παράξενου σύννεφου από παγοκρυστάλλους στην ατμόσφαιρα του Τιτάνα, του μεγαλύτερου δορυφόρου του Κρόνου, επιβεβαιώνει ότι η άνοιξη ήρθε στο νότιο ημισφαίριο αυτού του παγωμένου κόσμου. Το σύννεφο, το οποίο αποτελείται από παγοκρυστάλλους άγνωστης σύστασης, δείχνει ότι υπάρχουν αέρια ρεύματα ψηλά στην ατμόσφαιρα τα οποία μεταφέρουν στο νότιο ημισφαίριο θερμότητα από το βορρά. Καθώς φτάνουν στα νότια γεωγραφικά πλάτη που υπέμεναν ένα μακρύ χειμώνα, τα ρεύματα αυτά ψύχονται και αρχίζουν να βυθίζονται, οπότε τα αέρια συστατικά τους παγώνουν και σχηματίζουν κρυστάλλους. Ένα παρόμοιο σύννεφο ήταν εξάλλου γνωστό ότι σχηματίζεται πάνω από το βόρειο πόλο του φεγγαριού όταν έρχεται η άνοιξη στο βόρειο ημισφαίριο. «Το συγκεκριμένο είδος νέφους παγοκρυστάλλων έχει συνδεθεί με τις εναλλαγές των εποχών στον Τιτάνα, αυτή όμως είναι η πρώτη φορά που το βλέπουμε στο νότιο ημισφαίριο» σχολιάζει ο Ντόναλντ Τζένινγκς του Κέντρου Διαστημικής Πτήσης Goddard της NASA, επικεφαλής της τελευταίας μελέτης. Η αποστολή Cassini της NASA, η οποία μελετά το σύστημα του Κρόνου από το 2004, εντόπισε το για πρώτη φορά το σύννεφο του νότιου πόλου τον Ιούλιο του 2012. Επισήμως, η άνοιξη είχε έρθει στο νότιο ημισφαίριο από τον Αύγουστο του 2009. Ωστόσο κάθε εποχή στον Τιτάνα διαρκεί 7,5 γήινα χρόνια, και οι ερευνητές δεν μπορούσαν να προβλέψουν πότε θα συνέβαινε η αντιστροφή των αέριων ρευμάτων ανάμεσα στα δύο ημισφαίρια. Αυτό που παραμένει ακόμα ασαφές είναι η σύσταση αυτών των παράξενων νεφών από παγοκρυστάλλους. Οι ερευνητές έχουν αποκλείσει απλές χημικές ενώσεις που υπάρχουν στην τιτάνεια ατμόσφαιρα, όπως το μεθάνιο, το αιθάνιο και το υδροκυάνιο, και υποψιάζονται τώρα ότι πρόκειται για ένα μείγμα πιο σύνθετων οργανικών ενώσεων. Σε κάθε περίπτωση, η άνοιξη αναμένεται να φέρει αλλαγές τα επόμενα χρόνια στο νότιο ημισφαίριο του Τιτάνα, όπου η μέση θερμοκρασία δεν ξεπερνά τους -180 βαθμούς Κελσίου. Στον παγωμένο δορυφόρο του Κρόνου, η άνοδος της θερμοκρασίας αυξάνει την εξάτμιση από τις λίμνες υγροποιημένου μεθανίου, οπότε οι υδρογονάνθρακες σχηματίζουν σύννεφα και πέφτουν πίσω στο έδαφος ως βροχή. Η μελέτη για το σύννεφο του νότιου πόλου δημοσιεύτηκε το Δεκέμβριο στο Astrophysical Journal. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231243971

12 Απριλίου: Ημέρα της Κοσμοναυτικής. Πριν 52 χρόνια – στις 12 Απριλίου 1961 – ο Γιούρι Γκαγκάριν με το διαστημόπλοιο Βοστόκ για πρώτη φορά στον κόσμο πραγματοποίησε μία περιστροφή γύρω από τη Γη. Η πτήση, η οποία διήρκεσε 108 λεπτά, έχει ανοίξει μια νέα εποχή στην εξερεύνηση του Διαστήματος. «Παγιέχαλι»-«Πάμε» Ηταν 12 Απρίλη 1961- 9h,6m,59,7sec ωρα Μοσχας οταν το Vostok No.1,απογειωνεται απο το Κοσμοδρομιο του Μπαικανουρ ανοιγωντας μια νεα εποχή για την ανθρωποτητα, την εποχή της ανθρωπινης παρουσίας στο Διάστημα. Παράλληλα, η Διεθνής Ημέρα Πτήσης του Ανθρώπου στο Διάστημα (International Day of Human Space Flight) καθιερώθηκε με απόφαση της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ στις 7 Απριλίου 2011, για να τιμήσει τα επιτεύγματα του ανθρώπου στο διάστημα. Γιορτάζεται κάθε χρόνο την 12 Απριλίου. Οπως είπε και ο Στίβεν Χόκινγκ «Πρέπει να συνεχίσουμε να πηγαίνουμε στο Διάστημα για το καλό της ανθρωπότητας. Δεν θα επιβιώσουμε τα επόμενα 1.000 χρόνια δίχως να δραπετεύσουμε από τον εύθραυστο πλανήτη μας» είπε ο βρετανός θεωρητικός φυσικός στην ομιλία που έδωσε στο Regenerative Medicine Institute του ιατρικού κέντρου Cedars-Sinai στο Λος Αντζελες. «Εάν κατανοήσεις πως λειτουργεί το Διάστημα, τότε μπορείς να έχεις τον έλεγχό του κατά κάποιο τρόπο» σχολίασε. Περισσότερα στην δημοσίευση 11/4/2011-Σελ.40 Ο Πούτιν επισκέφτηκε το κοσμοδρόμιο Βοστότσνι. Ο Βλαντίμιρ Πούτιν κατά την περιοδεία του στην Άπω Ανατολή της Ρωσίας επισκέφτηκε τις οικοδομές του συγκροτήματος εκτόξευσης του πυραύλου-φορέα Soyuz-2. Τον περιήγησε στο εργοτάξιο ο επικεφαλής της Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Διαστήματος της Ρωσίας Βλαντίμιρ Ποπόβκιν. Ο Ποπόβκιν του είπε ότι μέχρι το 2015 προβλέται να κατασκευαστούν 9 τεχνικοί χώροι και εγκαταστάσεις εξυπηρέτησης. Γύρω από το κοσμοδρόμιο κατασκευάζονται έργα υποδομής για την ανέγερση μιας νέας πόλης. Από το κοσμοδρόμιο Βοστότσνι θα εκτοξεύονται αυτόματες διαστημικές συσκευές στο πλαίσιο κρατικών, διεθνών και εμπορικών προγραμμάτων, καθώς επίσης και θα υλοποιούνται σχέδια, συνδεδεμένα με την μελέτη των ουρανίων σωμάτων και του ηλιακού συστήματος. http://greek.ruvr.ru/2013_04_12/110556752/ Ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν συνεχάρη το πλήρωμα του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού. 12 Απριλίου: Ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν κατά τη διάρκεια επίσκεψης στο Κοσμοδρόμιο Ανατολή συνεχάρη το πλήρωμα του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού (ISS) για την Ημέρα της Κοσμοναυτικής. http://www.federalspace.ru/main.php?id=2&nid=20023 Ποιοι γίνονται δεκτοί στις γραμμές των κοσμοναυτών; Πιλότος, γιατρός, προγραμματιστής... ποιους προτιμούν κατά την εκπαίδευση των κοσμοναυτών; Ποιοι επιλέγουν κάποιο «επίγειο» επάγγελμα και ποιοι παραμένουν σ΄αυτό; Η ανταποκρίτρια του Ραδιοσταθμού «Η φωνή της Ρωσίας» είχε συνέντευξη με τους υποψηφίους κοσμοναύτες και προσπάθησε να αντιληφθεί σε τι διαφέρουν οι σημερινοί υπάλληλοι της Αστρούπολης από τους προκατόχους τους. Στη Σοβιετική Ένωση στον κατάλογο των απαιτήσεων για τους κοσμοναύτες ήταν και η ακόλουθη: ύψος μέχρι τα 170 εκατοστά, επάγγελμα –δοκιμαστής πιλότος, ηλικία – μέχρι τα 30 χρόνια. Βέβαια, υπήρχαν και πολλά άλλα κριτήρια επιλογής, που σχετίζονταν με τη φυσική και ψυχική υγεία. Όμως ένα πράγμα είναι προφανές: για να πετάξει κανείς στο διάστημα, έπρεπε να έχει υψηλό επίπεδο πτητικής εκπαίδευσης. Αργότερα αυτή η παράδοση απορρίφθηκε, γιατί ο διαστημικός κλάδος αναπτυσσόταν και για τη δραστηριότητα σε τροχιά χρειάστηκαν εκπρόσωποι διαφόρων επαγγελμάτων. Τη δεκαετία του ΄80 στη Σοβιετική Ένωση άρχισαν να προγραμματίζουν πτήση στον Άρη. Γι΄αυτή τη πτήση ετοιμάζονταν οκτώ γιατροί, - λέει ο Ανατόλι Μουρασόφ, ο οποίος συμμετείχε στο πείραμα «Προσομοίωση πτήσης διεθνούς πληρώματος σε διαστημικό σταθμό». - Προβλεπόταν να πετάξει στον Άρη μεγάλη αποστολή, ίσως, 15-16 άτομα, και το πλήρωμα να είναι διεθνές. Βάσει του σχεδίου η ομάδα θα έφτανε στον Άρη, θα εργαζόταν μερικούς μήνες σε τροχιά του Άρη, θα κατέβαινε στην επιφάνεια του πλανήτη και θα επέστρεφε πίσω στη Γη. Σύμφωνα με προκαταρκτικούς υπολογισμούς η αποστολή θα διαρκούσε μερικά χρόνια. Γι΄αυτό έπρεπε να εκπαιδευτούν μερικοί γιατροί στη σύνθεση της αποστολής. Σήμερα σε όλο τον κόσμο είναι δημοφιλής η πρόσκληση στις τροχιακές πτήσεις όχι μόνο ειδικών του διαστημικού τομέα, αλλά και μαθηματικών, φυσικών και μηχανικών. Ο προγραμματιστής Πιότρ Ντουμπρόφ εγκαταστάθηκε στην Αστρούπολη μέσω του πρώτου στην ιστορία διαγωνισμού αστικής Ανοικτής Πρόσληψης. Στο Διαδίκτυο υπέβαλαν αιτήσεις στο διαγωνισμό 300 άτομα από όλη τη Ρωσία. Οι βασικές απαιτήσεις ήταν: η ηλικία να μη ξεπερνά τα 35 χρόνια, η ύπαρξη ανώτατης μόρφωσης και η πείρα δουλειάς στην ειδικότητα τουλάχιστον 3 χρόνων. Όλους όσους πέρασαν αυτό το στάδιο τους προσκάλεσαν να περάσουν στα φυσικά τεστ, τα οποία άντεξαν μόνο 8 άτομα και σήμερα έχουν προσληφθεί στο «Αστρικό» προσωπικό της ομάδας κοσμοναυτών (της Αστρούπολης). Όμως αυτό δεν σημαίνει ότι όλοι θα πετάξουν στο διάστημα, διευκρινίζει ο Πιότρ Ντουμπρόφ: - Το πρώτο στάδιο προετοιμασίας διαρκεί περίπου ενάμιση-δυο χρόνια. Σ΄ αυτό το διάστημα μας γνωρίζουν με τη στοιχειώδη βάση, πάνω στην οποία οικοδομείται η επανδρωμένη κοσμοναυτική και η κοσμοναυτική γενικά. Με το πέρας αυτού του σταδίου θα δώσουμε κρατικές εξετάσεις, στις οποίες θα αξιολογήσουν πόσο καλά έχουμε αφομοιώσει τις ληφθείσες γνώσεις. Στη διάρκεια μισού αιώνα στο διάστημα πρόλαβαν να πετάξουν 525 αστροναύτες. Και τα χρόνια προπόνησης θα δείξουν ποιοι θα επιλεγούν στην «αστρική» σύνθεση της επόμενης αποστολής. http://greek.ruvr.ru/2013_04_11/110476506/ Τα θαύματα του Concordia μέσα από τη ματιά του Έλληνα γιατρού. Ο Έλληνας ερευνητής γιατρός, Ευάγγελος Καϊμακάμης,περιγράφει την επιστήμη και τους πρόσφατους εορτασμούς στην παγωμένη βάση Concordia στην Ανταρκτική όπου βρίσκεται τους τελευταίους δύο περίπου μήνες υπό τη χορηγία της ESA . Αυτή τη χρονιά ο Έλληνας γιατρός είναι υπεύθυνος για εννέα ερευνητικά πρωτόκολλα υπό την επίβλεψη της ESA , τα οποία είναι οργανωμένα και υποστηρίζονται από ερευνητικά ινστιτούτα της Ευρώπης και της Αμερικής. Κάποια πρωτόκολλα απαιτούν τη χορήγηση στο πλήρωμα ερωτηματολογίων ψυχολογίας ή υπολογιστικών εφαρμογών καταγραφής της ψυχολογίας, καθώς η διάθεση και η κατάσταση του μυαλού των ατόμων είναι πιθανό να αλλάζει κατά τη διάρκεια της χειμωνιάτικης περιόδου. "Πολλοί στρεσογόνοι παράγοντες είναι παρόντες σε ένα απομονωμένο περιβάλλον, όπως είναι το Concordia ", υπογραμμίζει ο Έλληνας ερευνητής. Σε τακτά χρονικά διαστήματα υλοποιούνται επίσης υπολογιστικές εφαρμογές, που σκοπό έχουν να μετρήσουν την κοινωνική συνοχή και τη συνεργασία μεταξύ των μελών της ομάδας. Επίσης, με τη βοήθεια άλλων υπολογιστικών προγραμμάτων αναπτύσσεται και αξιολογείται ένας ηλεκτρονικός σύντροφος που θα μπορεί να αποτελεί στήριγμα σε απρόσμενες και περίπλοκες καταστάσεις. Όσον αφορά τη φυσική κατάσταση των ανθρώπων στο Concordia , ειδικές ιατρικές συσκευές χρησιμοποιούνται για τον υπολογισμό του μεταβολικού ρυθμού ηρεμίας των ατόμων, καθώς και για την παρακολούθηση της καθημερινής τους δραστηριότητας και την πρόσληψη τροφής. Οι μετρήσεις αυτές θα συγκριθούν με τα προφίλ διάθεσης και τη μεταβολή τους μέσα στο χρόνο. Άλλα πειράματα σχετίζονται με το καρδιαγγειακό σύστημα και την ορθοστατική απόδοση, καθώς και τη μέτρηση των ορμονών και του RNA στο αίμα και το σάλιο. Επιπλέον, υπάρχει μια μελέτη που απαιτεί την καταγραφή του ύπνου, καθώς οι συνήθειες του ύπνου επηρεάζονται βαθιά από την υποξία, το σκοτάδι και την απομόνωση που αντιμετωπίζουν σε αυτές τις συνθήκες οι άνθρωποι. Τέλος, ορισμένα ειδικά σχεδιασμένα αντιμικροβιακά υλικά εκτίθενται στο Concordia με στόχο να αξιολογηθεί η αποτελεσματικότητα και η καταλληλότητά τους για τη μακροπρόθεσμη χρήση τους σε μελλοντικές διαστημικές αποστολές! "Ο τόπος δεν μοιάζει με κανέναν άλλον στον κόσμο κάτι που το θυμόμαστε κάθε φορά που βγαίνουμε έξω από τη βάση. Η εντελώς λευκή, τεράστιας έκτασης, ηρεμία που ατενίζουμε στο φως του ήλιου ή ο υπέροχος έναστρος νυχτερινός ουρανός με τον Γαλαξία μας να διασχίζει το θόλο πάνω από εμάς, προσθέτουν αξία στο χαρακτηρισμό τα Θαύματα του Concordia , όπως μου αρέσει να τα αποκαλώ!", αναφέρει ο Ε. Καϊμακάμης. "Ίσως μία από τις πιο υπέροχες θεάσεις που μπορούμε να θαυμάσουμε εδώ είναι το Νότιο Σέλας ( Aurora Australis ), αυτός ο μοναδικός σχηματισμός στο νυχτερινό ουρανό που προκαλείται από το βομβαρδισμό της ατμόσφαιρας της Γης από σωματίδια του ηλιακού ανέμου. Μόνο πριν δύο βδομάδες είδαμε το φαινόμενο μια-δυό φορές! Οι λέξεις δεν μπορούν να περιγράψουν την αίσθηση που έχει κανείς κοιτώντας αυτούς τους κιτρινοπράσινους αργοκίνητους λεπτούς σχηματισμούς που εκτείνονται από τη μία πλευρά του ορίζοντα στην άλλη, σα να είναι το απαλό χάδι του ήλιου στην επιφάνεια της Γης που κοιμάται! Ήμουν αρκετά τυχερός να είμαι έξω με τους αστρονόμους εκείνο το βράδυ και όπως μπορείτε να φανταστείτε οι κάμερες πήραν φωτιά για να συλλάβουν αυτό το εκπληκτικό θέαμα. Και είμαστε μόνο στην αρχή της περιόδου του σκότους, οπότε αναμένουμε να παρακολουθήσουμε πολλές πιο θεαματικές θεάσεις του Σέλαος!" Στα τέλη Μαρτίου η βάση Concordia έβαλε τα γιορτινά της. Στις 25 Μαρτίου μια μικρή γιορτή με άρωμα Ελλάδας διοργανώθηκε στη βάση για να τιμηθεί η εθνική εορτή, ενώ μια εβδομάδα αργότερα ακολούθησε ο εορτασμός του καθολικού Πάσχα. "Παρότι είναι η πρώτη φορά που περνάω μια μεγάλη γιορτή μακριά από το σπίτι μου, είμαι περήφανος που είμαι ο πρώτος Έλληνας που ζει την εμπειρία αυτή και ελπίζω αυτό να λειτουργήσει, έστω και λίγο, σαν κίνητρο στους ανθρώπους στην πατρίδα μου, ειδικά αυτή τη δύσκολη περίοδο" λέει ο Καϊμακάμης. Πλέον οι εορτασμοί τελείωσαν και όλοι επέστρεψαν στους καθημερινούς τους ρυθμούς. "Είτε στις καθημερινές εργασίες, είτε όταν θαυμάζουμε τα εκπληκτικά θαύματα αυτής της άγριας ηπείρου, αισθανόμαστε ότι κάνουμε κάτι μοναδικό και γνωρίζουμε ότι αυτή η εμπειρία θα αλλάξει για πάντα τις ζωές μας. Με τη σκέψη αυτή κατά νου, το πλήρωμα του Concordia εύχεται σε όλους μια χαρούμενη άνοιξη!" http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/Ta_thahumata_toy_Concordia_mhesa_apho_te_matiha_toy_Hellena_giatrohu

Οι «μουσώνες» του Κρόνου. Νέα έρευνα που χρηματοδότησε η NASA και εκπόνησε το βρετανικό Πανεπιστήμιο του Λέστερ επιβεβαιώνει την ύπαρξη βροχοπτώσεων στον πλανήτη Κρόνο και δείχνει ότι επηρεάζουν σημαντικά τη σύνθεση και τη θερμοκρασία της ανώτερης ατμόσφαιράς του. Είχε διαπιστωθεί από προηγούμενες έρευνες ότι από τα δαχτυλίδια του πλανήτη «βρέχει» σωματίδια νερού που περνούν από την ιονόσφαιρα και καταλήγουν στην επιφάνειά του. Η νέα έρευνα αποκαλύπτει ότι η έκταση αυτών των «βροχοπτώσεων» είναι πολύ μεγαλύτερη από ό,τι πιστεύαμε μέχρι σήμερα. Οι ερευνητές του Πανεπιστημίου του Λέστερ χρησιμοποίησαν τα όργανα του Αστεροσκοπείου Keck στη Μάουνα Κέα της Χαβάης. Εκτός από την έκταση των βροχοπτώσεων οι ερευνητές εντόπισαν και άλλα στοιχεία που αφορούν τις βροχές του Κρόνου. Πιο σημαντικό εύρημα είναι ότι η βροχή επηρεάζει τη σύνθεση και τη θερμοκρασία στα ανώτερα στρώματα της ατμόσφαιρας του πλανήτη. «Ο Κρόνος είναι ο πρώτος πλανήτης με δαχτυλίδια όπου διαπιστώνουμε ισχυρή αλληλεπίδραση ανάμεσα σε αυτά και την ατμόσφαιρά του. Το πιο σημαντικό φαινόμενο που παρατηρήσαμε είναι ότι η βροχή που προέρχεται από τα δαχτυλίδια επηρεάζει την ιονόσφαιρα του Κρόνου. Εκεί όπου πέφτει μειώνει την πυκνότητα των ηλεκτρονίων» αναφέρει ο Τζέημς Ο’ Ντόναχιου, μέλος της ερευνητικής ομάδας. Η μελέτη αναμένεται εκτός των άλλων να βοηθήσει τους επιστήμονες να κατανοήσουν καλύτερα την προέλευση και εξέλιξη του συστήματος των δαχτυλιδιών του Κρόνου καθώς και τις μεταβολές στην ατμόσφαιρά του. Η μελέτη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Nature». Στην φωτογραφία καλλιτεχνική απεικόνιση του πώς τα σωματίδια νερού πέφτουν στην ατμόσφαιρα του Κρόνου προκαλώντας μεταβολές στην φωτεινότητα της ατμόσφαιρας. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=507319

Σχέδιο της NASA για την αντιμέτωση των αστεροειδών: πολλές ασάφειες Η Υπηρεσία Διαστήματος των ΗΠΑ NASA πρότεινε στη Ρωσική Υπηρεσία Διαστήματος Ροσκόσμος να υλοποιήσουν από κοινού ένα ενδιαφέρον σχέδιο. Όπως είπε ο επικεφαλής της Ροσκόσμος Βλαντίμιρ Ποπόβκιν, γίνεται λόγος για την «ρυμούλκηση» σε τροχιά της Σελήνης ενός μικρού αστεροειδούς, έτσι ώστε να διεξάγονται εκεί συγκεκριμένες έρευνες και εργασίες». Δηλαδή να σταλεί εκεί επανδρωμένη αποστολή ή να μελετηθεί αυτός ο αστεροειδής με τη βοήθεια αυτόματων συσκευών. Η συνέντευξη του Βλαντίμιρ Ποπόβκιν στη «Ροσίσκαγια γκαζέτα» συνέπεσε χρονικά με την δημοσίευση ενός νέου σχεδίου της NASA στις ΗΠΑ. Το 2019 οι Αμερικανοί σχεδιάζουν να πιάσουν με διαστημόπλοιο-ρομπότ έναν αστεροειδή βάρους 500 τόνων και να τον μεταθέσουν σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη. Ύστερα από 2 χρόνια προβλέπεται να σταλούν εκεί αστροναύτες με το διαστημόπλοιο «Ωρίων», το οποίο πρόκειται να κατασκευαστεί μέχρι τότε. Το πλήρωμα θα βγει στην επιφάνεια αυτού του ουράνιου σώματος και θα πάρει δείγματα του εδάφους του. Η αποστολή θα κοστίσει 2,6 δισεκατομμύρια δολάρια. Στο πρώτο της στάδιο που προγραμματίζεται για το οικονομικό έτος 2014 η NASA αναμένεται να ζητήσει 100 εκατομμύρια δολάρια για την επιλογή του βέλτιστου αστεροειδή. Σε σχέση με αυτό δημιουργείται το εξής ερώτημα: Ποιός θα είναι ο ρόλος της Ρωσίας; Απαντώντας σ΄αυτή την ερώτηση, ο αρχισυντάκτης του περιοδικού «Νέα της Κοσμοναυτικής» Ιγκόρ Μαρίνιν είπε: - Επειδή δεν υπάρχει ακόμα κανένα συγκεκριμένο σχέδιο, είναι πρόωρα να μιλάμε για τον βαθμό της συμμετοχής μας. Οι ΗΠΑ, κατά τη γνώμη μου, δεν θα βρουν εκείνα τα δισεκατομμύρια που απαιτούνται για την εφαρμογή αυτού του προγράμματος, Όλα αυτά θα παραμείνουν εξερευνητικές εργασίες σχετικά με τη δυνατότητα πραγματοποίησης τέτοιου πειράματος. Η υπόθεση δεν θα προχωρήσει πιο πέρα, επειδή απαιτούνται πολύ μεγάλες δαπάνες. Νομίζω ότι το σχέδιο αυτό είναι απραγματοποίητο. Η Ρωσία έχει καλούς ειδικούς και πολύ καλή βιομηχανική βάση. Αλλά θα θελήσουν άραγε οι Αμερικανοί να φορτώσουν με παραγγελίες τον ρωσικό διαστημικό κλάδο, όταν ο δικός τους περνάει δύσκολους καιρούς,- αναρωτιέται ο Γιούρι Καράς αντεπιστέλλον μέλος της Ρωσικής Ακαδημίας Κοσμοναυτικής. - Στις ΗΠΑ ισχύει η αρχή, που λέει ότι όποιος συμμετέχει σε κάποιο διεθνές σχέδιο, πληρώνει ο ίδιος για τη συμμετοχή του. Ακόμα κι αν υποθέσουμε ότι οι Αμερικανοί θα προσκαλέσουν τη Ρωσία σε αυτό το σχέδιο, η ίδια η Ρωσία θα πληρώσει για τη συμμετοχή της. Εννοείται, ότι αυτό σημαίνει βέβαια, κάποια κίνηση προς τα εμπρός, αλλά και εδώ όλα εξαρτώνται από τον ρόλο στον οποίο μπορεί να προσκληθεί. Οι ασάφειες δεν εξαντλούνται με τα προαναφερόμενα. Ας θυμηθούμε ότι ο σκοπός του στρατηγικού διαστημικού προγράμματος των ΗΠΑ ήταν η απόβαση ανθρώπων σε αστεροειδή μέχρι το 2025. Ο στόχος αυτός δεν έχει καταργηθεί από κανένα. Τότε πως συμβιβάζεται με το 2021 και με το νέο, συνδεδεμένο με τους αστεροειδείς σχέδιο; Είναι το ίδιο; Ίσως επεκτείνονται τα χρονικά όρια για 4 χρόνiα,- συλλογίζεται ο Γιούρι Καράς. - Όλο και περισσότεροι ειδικοί της NASA καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι η αποστολή σε αστεροειδή δεν θα δώσει σχεδόν τίποτα. Είναι πιο ενδιαφέρον να πετάξουμε στον Άρη, κάτι που είναι πιο δικαιολογημένο από πολλές απόψεις. Μάλλον, τις προσεχείς εβδομάδες θα μάθουμε περισσότερες λεπτομέρειες για την νέα αποστολή. Αν το σχέδιο αυτό υλοποιηθεί κάποτε, το αναμφισβήτητο όφελός του θα είναι τότε η απόκτηση συγκεκριμένης πείρας σύλληψης και μετάθεσης του αστεροειδούς, κάτι που αργά ή γρήγορα θα αποδειχθεί οπωσδήποτε χρήσιμο. http://greek.ruvr.ru/2013_04_09/110301209/

Το Curiosity επιβεβαίωσε την υπόθεση της εξαφάνισης της ατμόσφαιρας του Άρη. Το ρόβερ του Άρη Curiosity με τη βοήθεια του εργαλείου Sample Analysis at Mars μπόρεσε να εξακριβώσει ότι η ατμόσφαιρα του Άρη περιέχει 4 φορές λιγότερο ελαφρότερο ισότοπο (αργό-36) σε σύγκριση με το βαρύτερο (αργό-τριάντα οκτώ). Πιθανώς στο παρελθόν εκεί υπήρξε μια διεργασία, κατά την οποία ο πλανήτης έχασε το ελαφρύτερο ισότοπο αργού. Αυτός ο δείκτης είναι μικρότερος από τον αρχικό δείκτη των πλανητών του Ηλιακού Συστήματος. Συνεπώς, από τον κόκκινο πλανήτη εξαφανίστηκαν πρώτα τα ελαφρά ισότοπα. Αυτά τα στοιχεία υποδεικνύουν ότι στο παρελθόν Άρης είχε ένα πολύ πυκνότερη και θερμότερη ατμόσφαιρα, κατάλληλη για τη διατήρηση ζωής. http://greek.ruvr.ru/2013_04_10/110404329/

NASA: τέλος οι επανδρωμένες αποστολές στη Σελήνη. Σαράντα χρόνια και τέσσερις μήνες μετά την τελευταία επανδρωμένη αποστολή στο φεγγάρι, η NASA ανακοίνωσε και επίσημα ότι δεν πρόκειται να προγραμματίσει άλλες αποστολές στη Σελήνη στο μέλλον. Στις 11 Δεκεμβρίου 1972 οι αστροναύτες Γιουτζίν Κέρμαν, Χάρισον Σμιτ και Ρόναλντ Έβανς αποτέλεσαν ως μέλη της αποστολής Απόλλων 17, το έκτο και τελευταίο πλήρωμα που περπάτησε στη Σελήνη. Σύμφωνα με δηλώσεις του διευθυντή της NASA, Τσαρλς Μπόλντεν, αυτό το γεγονός δεν πρόκειται να αλλάξει για πολλά χρόνια. Οι σημαντικότεροι λόγοι για αυτή την απόφαση είναι η αλλαγή στις προτεραιότητες των αποστολών της NASA και ο περιορισμός του προϋπολογισμού της τα τελευταία χρόνια. «Η NASA δεν πρόκειται να πάει στο φεγγάρι με επανδρωμένη αποστολή πιθανότατα για όσο ζω», δήλωσε ο Μπόλντεν, πρώην αστροναύτης και ο πρώτος Αφροαμερικάνος μόνιμος διευθυντής της NASA. «Ο λόγος για αυτό είναι ότι μπορούμε να κάνουμε μόνο ένα συγκεκριμένο αριθμό πραγμάτων», πρόσθεσε. Πρωταρχικός στόχος της NASA, όπως έχει εκφραστεί και από τον ίδιο τον πρόεδρο Ομπάμα, αποτελούν επανδρωμένες αποστολές σε αστεροειδείς έως το 2025 και στον Άρη έως το 2035. Για το σκοπό αυτό αναπτύσσεται ο καινούριος πύραυλος Space Launch System (SLS), αξίας 18 δισεκατομμυρίων δολλαρίων. Αξίζει να σημειωθεί πως αντίθετα με τη NASA, το Κινέζικο Πρόγραμμα Εξερεύνησης της Σελήνης αναμένεται να στείλει Κινέζους «ταϊκοναύτες» (αστροναύτες στην Κινεζική) στο φεγγάρι τα επόμενα χρόνια, μετά τις πρόσφατες επιτυχημένες μη επανδρωμένες αποστολές του. Οι δορυφόροι Chang’e 1 και 2 πραγματοποίησαν με επιτυχία τροχιές γύρω από τη Σελήνη το 2007 και το 2010 αντίστοιχα, ενώ μέσα στο έτος αναμένεται να προσεληνωθεί ο Chang’e 3. Από την επιτυχία του τελευταίου εξαρτάται και το πότε θα πραγματοποιηθεί επανδρωμένη αποστολή, σύμφωνα με τον Ουγιάνγκ Ζιγιουάν, διευθυντή του προγράμματος. Σε κάθε περίπτωση αυτό δε θα συμβεί νωρίτερα από το 2017, όταν και αναμένεται να επιστρέψει ο Chang’e 3 και το 100 κιλών σεληνιακό όχημα που θα εξερευνήσει την επιφάνεια της Σελήνης. Κατά καιρούς ενδιαφέρον για αποστολή αστροναυτών στη Σελήνη έχουν εκφράσει και οι διαστημικές υπηρεσίες της Ιαπωνίας και της Ινδίας, ενώ το μέλος της ρωσικής κυβέρνησης Ντμίτρι Ρογκόζιν δήλωσε πρόσφατα ότι η Ρωσία οφείλει να έχει ως απώτερο στόχο τη δημιουργία σεληνιακής βάσης. Σχόλιο:Οταν ξεκινήσουν οι Ρώσοι σε συνεργασία πιστευω με την Ευρωπη(ESA)και πιθανον μαζί και Ινδία-Βραζιλία-Νότια Αφρική(BRICS) και απο την αλλη οι Κινέζοι θα μείνει η Αμερική(ΝΑΣΑ) να κοιτάει; http://physicsgg.me/2013/04/11/nasa-%cf%84%ce%ad%ce%bb%ce%bf%cf%82-%ce%bf%ce%b9-%ce%b5%cf%80%ce%b1%ce%bd%ce%b4%cf%81%cf%89%ce%bc%ce%ad%ce%bd%ce%b5%cf%82-%ce%b1%cf%80%ce%bf%cf%83%cf%84%ce%bf%ce%bb%ce%ad%cf%82-%cf%83%cf%84%ce%b7/

Η Ελληνική συμμετοχή στο Solar Orbiter. Η αποστολή Solar Orbiter αποτελεί την πρώτη επιστημονική αποστολή μεσαίου μεγέθους για το Πρόγραμμα Cosmic Vision 2015 – 2025 της ESA . Έλαβε την τελική έγκριση της ESA και της Επιτροπής Επιστήμης (Science Programme Committee) τον Οκτώβριο του 2011 και είναι προγραμματισμένη για εκτόξευση το πρώτο τετράμηνο του 2017. Για την προετοιμασία των επόμενων φάσεων της αποστολής, αναμένονται οι τελευταίες Προκηρύξεις οι οποίες θα αφορούν εξαρτήματα του διαστημικού σκάφους και υπηρεσίες υποστήριξης και θα απευθύνονται σε Μικρομεσαίες Επιχειρήσεις (SMEs) από τα Κράτη Μέλη της ESA . Δεδομένης της απαιτούμενης ποσοστιαίας συμμετοχής όλων των κρατών μελών στις παραπάνω προκηρύξεις για την ενίσχυση της γεωγραφικής επιστροφής (ESA GEO Return mechanism) , η ESA έχει αποφασίσει να παρέχει προνομιακά κριτήρια υπέρ των προτάσεων που προέρχονται από χώρες μέλη με χαμηλή μέχρι σήμερα συμμετοχή όπως η Ελλάδα και για το λόγο αυτό διοργανώνονται σχετικές ενημερωτικές ημερίδες για την προώθηση της υποβολής προτάσεων από τη διαστημική βιομηχανία τους. Η Γενική Γραμματεία Έρευνας Τεχνολογίας (ΓΓΕΤ) έχει διοργανώσει από τον Ιούνιο του 2011, χρονιά έγκρισης της αποστολής, έως σήμερα τρεις τέτοιες ενημερωτικές ημερίδες για την προώθηση της συμμετοχής των ελληνικών εταιριών στην αποστολή Solar Orbiter της ESA .Οι ημερίδες αυτές διοργανώνονται από τη ΓΓΕΤ σε συνεργασία με τα αρμόδια στελέχη της ESA και τους εκπροσώπους της εταιρίας Astrium UK , Κύριου Ανάδοχου (Prime Contractor) της αποστολής. Στις δύο πρώτες ημερίδες που οργανώθηκαν (Ιούνιος 2011 και Μάιος 2012) το πρόγραμμα περιλάμβανε παρουσίαση της αποστολής Solar Orbiter καθώς και ενημέρωση της τρέχουσας κατάστασης της προετοιμασίας της αποστολής, των αντικειμένων των προκηρύξεων καθώς και άλλων υποχρεωτικών προγραμμάτων της ESA . Ακόμα παρουσιάστηκαν τα τεχνολογικά αντικείμενα που θα απαιτηθούν για την προετοιμασία των επόμενων επιστημονικών αποστολών της ESA (EUCLID) και γενικότερα των δράσεων στο πλαίσιο του Προγράμματος Επιστήμης της ESA . Αφού ολοκληρώθηκαν οι παρουσιάσεις ακολούθησαν, όπως συνηθίζεται, διμερείς επαφές μεταξύ των αρμοδίων στελεχών της ESA και του Κύριου Αναδόχου με τους εκπροσώπους των ενδιαφερομένων ελληνικών εταιριών. Στις συναντήσεις αυτές, οι ελληνικές εταιρίες είχαν την ευκαιρία να παρουσιάσουν τα αντικείμενα και τις δυνατότητές τους ενώ οι εκπρόσωποι της ESA και της ASTRIUM UK μετέφεραν πληροφορίες για τις προοπτικές διασύνδεσης και συμμετοχής τους στις επόμενες Προκηρύξεις. Αξίζει να σημειωθεί το ιδιαίτερο ενδιαφέρον που εκφράστηκε από την ελληνική βιομηχανία καθώς συμμετείχαν περίπου 30 εταιρίες που δραστηριοποιούνται στον χώρο των τεχνολογιών Διαστήματος. Κοινά συμπεράσματα των διμερών επαφών ήταν τόσο η αναγνώριση εκ μέρους της ESA των δυνατοτήτων των ελληνικών εταιριών όσο και η ικανοποίηση εκ μέρους των ελληνικών εταιριών για την σημαντική ευκαιρία επικοινωνίας με την ESA και τις προοπτικές για πιθανή συνεργασία με έμπειρους και στρατηγικής σημασίας "παίκτες" στην Ευρώπη. Πρόσφατα έλαβε χώρα η τρίτη ημερίδα για την αποστολή Solar Orbiter . Η ημερίδα εστιάστηκε στις αναμενόμενες και τελευταίες Προκηρύξεις προνομιακών δράσεων για την Ελλάδα της αποστολής που θα ανακοινωθούν σε λίγο καιρό στο Ηλεκτρονικό Σύστημα Προκηρύξεων της ESA (EMITS) καθώς και στις διμερείς επαφές των ενδιαφερόμενων εταιριών με την ASTRIUM UK . Η ΓΓΕΤ απεύθυνε πρόσκληση σε όλους τους ελληνικούς φορείς (εταιρίες, Πανεπιστήμια, ερευνητικά κέντρα) οι οποίοι δραστηριοποιούνται στον τομέα του Διαστήματος να εκδηλώσουν το ενδιαφέρον τους για συμμετοχή στις Ημερίδες καθώς και σε διμερείς συναντήσεις με την ESA και την ASTRIUM UK . Ο οργανισμός παροτρύνει σθεναρά τους ενδιαφερόμενους φορείς να προετοιμάσουν και να υποβάλουν προτάσεις με στόχο την - κατά το δυνατό - υψηλότερη επιτυχία ελληνικών φορέων σε Προκηρύξεις της ESA . Οι συγκεκριμένες Προκηρύξεις αποτελούν μια ευκαιρία για τους ελληνικούς φορείς με σημαντικό ποσοστό επιτυχίας και επομένως τη βελτίωση του συντελεστή γεωγραφικής επιστροφής. Το Solar Orbiter θα επιχειρήσει πιο κοντά στον Ήλιο από οποιαδήποτε προηγούμενη αποστολή. Το διαστημόπλοιο είναι σχεδιασμένο να κάνει σημαντικές ανακαλύψεις στοχεύοντας στην κατανόησή μας για το πώς ο Ήλιος επηρεάζει το περιβάλλον του. Θα παρατηρήσει κυρίως πως ηλεκτρικά φορτισμένα σωματίδια δημιουργούνται στο εσωτερικό του και πως στη συνέχεια εκτοξεύονται προς το διάστημα με τη μορφή του ηλιακού ανέμου. Η ηλιακή δραστηριότητα επηρεάζει τον ηλιακό άνεμο, καθιστώντας τον πολύ τυρβώδη, και οι ηλιακές εκλάμψεις δημιουργούν ισχυρές αναταράξεις σε αυτόν τον άνεμο, προκαλώντας φαντασμαγορικές θεάσεις σέλαος στη Γη και σε άλλους πλανήτες. Το Solar Orbiter θα είναι αρκετά κοντά στον Ήλιο ώστε να πάρει δείγματα από τον ηλιακό άνεμο λίγες στιγμές αργότερα από την εκτόξευσή του από την ηλιακή επιφάνεια, παρατηρώντας ταυτόχρονα με μεγάλη λεπτομέρεια τη διαδικασία επιτάχυνσης του ανέμου στην επιφάνεια του Ήλιου. Η εκτόξευση της αποστολής έχει προγραμματιστεί για το 2017 από το Ακρωτήριο Κανάβεραλ με το όχημα εκτόξευσης Atlas που παρέχεται από τη NASA . Το Solar Orbiter είναι μια αποστολή που ηγείται από την ESA με συμμετοχή από τη NASA , η οποία θα συμβάλει παρέχοντας τον εκτοξευτή, ένα πλήρες όργανο και έναν αισθητήρα. http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/E_Ellenikhe_symmetochhe_sto_Solar_Orbiter Η απροσδόκητη «σιωπή» του Ηλιου. Τον προβληματισμό τους εκφράζουν οι επιστήμονες για το γεγονός ότι η δραστηριότητα του Ηλιου βρίσκεται σε υφεσιακή κατάσταση. Ο Ηλιος εμφανίζει κατά κανόνα έναν περίπου 11ετή κύκλο δραστηριότητας, κατά τον οποίο τα φαινόμενα στην επιφάνειά του εντείνονται και στη συνέχεια υποχωρούν. Το πλέον χαρακτηριστικό σημάδι της περιόδου μεγάλης δραστηριότητας είναι η αύξηση του αριθμού των ηλιακών κηλίδων που εμφανίζονται στην επιφάνεια του μητρικού μας άστρου. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς των επιστημόνων, το 2013 ταυτίζεται με το σημείο του περιοδικού αυτού κύκλου όπου η δραστηριότητα του άστρου θα πιάσει...ταβάνι, θα είναι δηλαδή στο μάξιμουμ. Ομως, μέχρι σήμερα, ο Ηλιος παρουσιάζει εφέτος ελάχιστη δραστηριότητα. Χαρακτηριστική είναι η φωτογραφία που έδωσε στη δημοσιότητα η NASA η οποία απεικονίζει τον Ηλιο στις 28 Φεβρουαρίου. Την εικόνα κατέγραψε το διαστημικό παρατηρητήριο SDO και όπως είναι ευδιάκριτο ο Ηλιος είναι σχεδόν απόλυτα «καθαρός» και μόλις 2-3 μικρές κηλίδες σπάνε το κίτρινο ντεκόρ. Η NASA έδωσε στη δημοσιότητα μια εντυπωσιακή εικόνα του Ηλιου την οποία κατέγραψε την Τρίτη το διαστημικό παρατηρητήριο SDO που μελετά το μητρικό μας άστρο. Η εικόνα αποκαλύπτει την... ηρεμία που επικρατεί στον Ηλιο σε ορισμένες περιοχές του οποίου μάλιστα δεν φαίνεται να υπάρχει οποιαδήποτε δραστηριότητα. Το φαινόμενο διαρκεί μεγάλο χρονικό διάστημα γεγονός που έχει εκπλήξει τους επιστήμονες οι οποίοι προσπαθούν να κατανοήσουν τι ακριβώς συμβαίνει. Η έκπληξη αρχίζει να μετατρέπεται σε ανησυχία αφού αυτή την εποχή ο Ηλιος θα έπρεπε να βρίσκεται σε κατάσταση πλήρους δραστηριότητας. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=507067 Αρίσταρχος. Με τη βοήθεια του προηγμένου τηλεσκοπίου "Αρίσταρχος", Έλληνες ερευνητές κατόρθωσαν να ερμηνεύσουν από το Αστεροσκοπείο του Χελμού τον τρόπο δημιουργίας του πλανητικού νεφελώματος "KjPn8" που απασχολούσε εδώ και δεκαετίες τη διεθνή επιστημονική κοινότητα. "Πρόκειται για μία πολύ σημαντική ανακάλυψη για δύο λόγους. Αφενός γιατί καταφέραμε για μία ακόμα φορά να αποδείξουμε ότι το ελληνικό ερευνητικό δυναμικό δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από αυτό των ξένων, αλλά και ότι μπορούμε στην Ελλάδα, με την κατάλληλη υποστήριξη, να δημιουργήσουμε ερευνητικούς πυρήνες διεθνών προδιαγραφών στον τομέα της έρευνας και της τεχνολογίας. Αφετέρου, επειδή ανακαλύψαμε ότι το "KjPn8" είναι το δεύτερο πλανητικό νεφέλωμα που έχει βρεθεί μέχρι στιγμής και ανήκει σε μια ιδιαίτερη κατηγορία αστρικών αντικειμένων την οποία ονομάζουμε Ενδιάμεση Φωτεινότητα Οπτικών Μεταβλητών, κάτι που προκάλεσε το έντονο ενδιαφέρον της διεθνούς αστρονομικής κοινότητας" δήλωσε στον Τύπο της Κυριακής ο δρ Παναγιώτης Μπούμης, ερευνητής του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών. Τα πλανητικά νεφελώματα μελετώνται από πολλές νεφελώματα από πολλές επιστημονικές ομάδες ανά την υφήλιο επειδή προσφέρουν στους ειδικούς σημαντικές πληροφορίες για την εξελεγκτική πορεία των άστρων, την αστρογένεση και τη δημιουργία των γαλαξιών. "Χάρη στον "Αρίσταρχο", λοιπόν, ανακαλύψαμε ότι η μορφολογία του οφείλεται σε τρεις διαφορετικές εκτοπίσεις υλικού που πραγματοποιήθηκαν πριν από 3.200, 7.200 και 50.000 χρόνια. Επιπλέον, καταφέραμε και υπολογίσαμε με μεγάλη ακρίβεια την απόστασή του στα 6.000 έτη φωτός από εμάς. Μετρώντας, τέλος, την κινητική ενέργεια του νεότερου υλικού του εσωτερικού "λοβού" στα 10^47 erg, και σε συνδυασμό με τα παραπάνω αποτελέσματα, καταλήξαμε ότι πρόκειται για ένα αντικείμενο που ανήκει στην κατηγορία των ILOT", υπογράμμισε. http://www.defencenet.gr/defence/item/%CF%84%CE%B1-%CE%B3%CF%85%CE%B1%CE%BB%CE%B9%CE%AC-%CF%83%CF%84%CE%B7-nasa-%CE%AD%CE%B2%CE%B1%CE%BB%CE%B5-%CE%BF-%CE%B1%CF%81%CE%AF%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%81%CF%87%CE%BF%CF%82 Τι συμβαίνει όταν ένας αστροναύτης κλαίει στο διάστημα. Ο αστροναύτης του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού Chris Hadfield μας δείχνει τι μπορεί να συμβεί όταν κανείς κλαίει στο διάστημα. Αφού δεν υπάρχει βαρύτητα τα δάκρυα δεν πέφτουν, δεν κυλάνε όπως συμβαίνει στη Γη. Έτσι, αν το κλάμα έχει διάρκεια τα δάκρυα συσσωρεύονται σαν μια “μεγάλη μπάλα υγρού” στο πρόσωπο. http://physicsgg.me/2013/04/09/%cf%84%ce%b9-%cf%83%cf%85%ce%bc%ce%b2%ce%b1%ce%af%ce%bd%ce%b5%ce%b9-%cf%8c%cf%84%ce%b1%ce%bd-%ce%ad%ce%bd%ce%b1%cf%82-%ce%b1%cf%83%cf%84%cf%81%ce%bf%ce%bd%ce%b1%cf%8d%cf%84%ce%b7%cf%82-%ce%ba%ce%bb/ Νέο επανδρωμένο διαστημόπλοιο θα παρουσιάσει η Ρωσία. Επανδρωμένο διαστημόπλοιο νέας γενιάς στη διεθνή αεροδιαστημική έκθεση MAKS 2013, θα παρουσιάσει η Ρωσία, η οποία θα πραγματοποιηθεί από τις 27 Αυγούστου μέχρι την 1η Σεπτεμβρίου στη Μόσχα. Το νέο διαστημόπλοιο θα μπορεί να εκτελεί πτήσεις όχι μόνο στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, αλλά και στη Σελήνη. Προβλέπεται η δημιουργία μερικών τροποποιήσεων του διαστημοπλοίου, που προορίζονται για πτήσεις σε τροχιές της Γης και της Σελήνης, για την επισκευή διαστημοπλοίων, καθώς και για την απομάκρυνση από την τροχιά των δορυφόρων που έχουν υποστεί βλάβες και των μεγάλων διαστημικών σκουπιδιών. http://www.defencenet.gr/defence/item/%CE%BD%CE%AD%CE%BF-%CE%B5%CF%80%CE%B1%CE%BD%CE%B4%CF%81%CF%89%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%BF-%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CF%8C%CF%80%CE%BB%CE%BF%CE%B9%CE%BF-%CE%B8%CE%B1-%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%BF%CF%85%CF%83%CE%B9%CE%AC%CF%83%CE%B5%CE%B9-%CE%B7-%CF%81%CF%89%CF%83%CE%AF%CE%B1

O Μεγάλος Επιταχυντής Αδρονίων αναβαθμίζεται. Ο πρώτος στόχος του Μεγάλου Επιταχυντή Αδρονίων (Large Hadron Collider – LHC) στο CERN στέφθηκε με επιτυχία: Το μποζόνιο Higgs ανιχνεύθηκε. http://physicsgg.me/2012/07/04/%CF%84%CE%BF-cern-%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%BA%CE%BF%CE%B9%CE%BD%CF%8E%CE%BD%CE%B5%CE%B9-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%BA%CE%AC%CE%BB%CF%85%CF%88%CE%B7-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%BC%CF%80%CE%BF/ Τώρα άρχισε η αναβάθμισή του έτσι ώστε να διπλασιαστεί η ισχύς του, με στόχο την επιβεβαίωση (ή μη) της υπερσυμμετρίας, http://physicsgg.me/2011/01/03/%CE%B7-%CF%85%CF%80%CE%B5%CF%81%CF%83%CF%85%CE%BC%CE%BC%CE%B5%CF%84%CF%81%CE%B9%CE%B1/ αλλά και την παρατήρηση της σκοτεινής ύλης. http://physicsgg.me/2012/10/27/%CF%84%CE%BF-%CE%BA%CF%85%CE%BD%CE%AE%CE%B3%CE%B9-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B1%CF%8C%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%B7%CF%82-%CF%83%CE%BA%CE%BF%CF%84%CE%B5%CE%B9%CE%BD%CE%AE%CF%82-%CF%8D%CE%BB%CE%B7%CF%82/ Ο επιταχυντής αποτελείται από ένα κυκλικό τούνελ διαμέτρου 27 χιλιομέτρων σε βάθος 175 μέτρων κάτω από το έδαφος, στα γαλλοελβετικά σύνορα έξω από τη Γενεύη. Μετά την αναβάθμιση οι επιστήμονες θα έχουν τη δυνατότητα να πραγματοποιούν συγκρούσεις πρωτονίων με συνολική ενέργεια 13 τέρα-ηλεκτρονιοβόλτ (TeV), αντί για 8 που ίσχυε έως τώρα. Για να το επιτύχουν αυτό, θα αλλάξουν 10.000 συνδέσεις και ορισμένους μαγνήτες, θα εγκαταστήσουν 5.000 μονωτικά συστήματα και θα πραγματοποιήσουν 10.170 δοκιμές διαρροών και 18.000 ηλεκτρικά τεστ. Τα έργα αναβάθμισης, που αναμένονται να ολοκληρωθούν στις αρχές του 2015, θα κοστίσουν περίπου 82 εκατομμύρια ευρώ. Το CERN έχει δεχθεί κριτικές για αυτή την αναβάθμιση, καθώς στην πραγματικότητα πρόκειται περισσότερο περί επισκευής. Το αρχικό σχέδιο για την ολοκλήρωση του επιταχυντή το 2008 έκανε λόγο για συγκρούσεις ενέργειας 14 TeV, αλλά ένα ηλεκτρικό βραχυκύκλωμα οδήγησε στην έκρηξη έξι τόνων υγρού ηλίου σε ένα από τα τούνελ. Από τότε οι επιστήμονες δε λειτούργησαν το σύστημα σε αυτό το επίπεδο ενέργειας υπό το φόβο ενός νέου ατυχήματος. Η πρόσφατη επιτυχία της ανακάλυψης του μποζονίου Higgs αποτέλεσε μία καλή ευκαιρία για το CERN να δικαιολογήσει αυτές τις εργασίες, ώστε να επιτευχθούν στο μέλλον οι κύριοι στόχοι του, ήτοι η εξερεύνηση της σκοτεινής ύλης και της θεωρίας της υπερσυμμετρίας. «Σκοπεύουμε να ανακαλύψουμε κάτι τελείως νέο που θα αλλάξει την κατανόηση του σύμπαντός μας. Είμαστε στο κατώφλι ανακάλυψης πολλών νέων σωματιδίων», δήλωσε η Πίππα Γουέλς, μέλος της ομάδας ATLAS του CERN. «Η υπερσυμμετρική εκδοχή του Κλασσικού Μοντέλου προβλέπει ουσιαστικά τα διπλάσια στοιχειώδη σωματίδια, αφού τα υπάρχοντα σωματίδια όπως τα γλουόνια και τα πρωτόνια δεν μπορούν να είναι υπερσυμμετρικά ζεύγη μεταξύ τους», πρόσθεσε Βίντεο: Πως γίνεται η επισκευή – αναβάθμιση του LHC http://physicsgg.me/2013/04/03/o-%ce%bc%ce%b5%ce%b3%ce%ac%ce%bb%ce%bf%cf%82-%ce%b5%cf%80%ce%b9%cf%84%ce%b1%cf%87%cf%85%ce%bd%cf%84%ce%ae%cf%82-%ce%b1%ce%b4%cf%81%ce%bf%ce%bd%ce%af%cf%89%ce%bd-%ce%b1%ce%bd%ce%b1%ce%b2%ce%b1%ce%b8/ Nέος τύπος επιταχυντή σωματιδίων … βασισμένος σε σύστημα λέιζερ Διεθνής ομάδα φυσικών πρότεινε ένα νέο επαναστατικό σύστημα λέιζερ, εμπνευσμένο από τις τεχνολογίες τηλεπικοινωνιών, για την παραγωγή της νέας γενιάς επιταχυντών σωματιδίων, όπως ο Μεγάλος Επιταχυντής Αδρονίων του CERN. Το Διεθνές Δίκτυο Συνεκτικής Ενίσχυσης (ICAN) δημιούργησε ένα νέο σύστημα λέιζερ αποτελούμενο από μαζικές συστοιχίες λέιζερ οπτικών ινών, τόσο για θεμελιώδη έρευνα σε εργαστήρια όπως το CERN, όσο και για εφαρμογές όπως η θεραπεία πρωτονίων και η πυρηνική μεταστοιχείωση. Τα λέιζερ έχουν τη δυνατότητα παροχής ενεργειακών «εκρήξεων» της τάξης των petawatts, ή αλλιώς ενέργειας χίλιες φορές μεγαλύτερης από όλα τα εργοστάσια ηλεκτρισμού του κόσμου, σε απειροελάχιστο χρονικό διάστημα (μικρότερο από 10-15 δευτερόλεπτα). Οι συμβατικοί επιταχυντές έχουν ήδη σημαντικές εφαρμογές, όπως στην αντικαρκινική θεραπεία πρωτονίων ή τη δραστική μείωση του χρόνου ζωής επικίνδυνων πυρηνικών αποβλήτων. Ωστόσο, υπάρχουν δύο μεγάλα εμπόδια που αποτρέπουν την ευρεία χρήση λέιζερ υψηλής έντασης στο κοντινό μέλλον. Το πρώτο εμπόδιο είναι το γεγονός ότι τα λέιζερ υψηλής έντασης συχνά λειτουργούν μόνο σε ρυθμό ενός παλμού λέιζερ το δευτερόλεπτο, ενώ για πρακτικές εφαρμογές θα χρειαζόταν ρυθμός δεκάδων χιλιάδων παλμών το δευτερόλεπτο. Το δεύτερο εμπόδιο είναι ότι τα λέιζερ ιδιαίτερα υψηλής έντασης είναι διαβόητα για τη χαμηλή απόδοση που εμφανίζουν, παράγοντας ισχύ εξόδου λιγότερη από 1% της ισχύς εισόδου. Οι οραματιζόμενες εφαρμογές θα απαιτούσαν ισχύ εξόδου δεκάδων κιλοβάτ ή και μεγαβάτ, συνεπώς η παραγωγή της ισχύς εισόδου θα ήταν οικονομικά και πρακτικά ανέφικτη. Για την αντιμετώπιση αυτών των εμποδίων συστάθηκε με κοινοτική χρηματοδότηση το κονσόρτσιουμ ICAN, το οποίο συντονίζει η Πολυτεχνική Σχολή του Παρισιού και στο οποίο συμμετέχουν το CERN, τα ερευνητικά κέντρα οπτοηλεκτρικής των Πανεπιστημίων του Σαουθάμπτον και της Ιένα, καθώς και άλλα δώδεκα σημαντικά εργαστήρια από όλο τον κόσμο. Ο στόχος του ICAN είναι να αντικαταστήσει το συμβατικό μονολιθικό ενισχυτή που τυπικά εξοπλίζει τα λέιζερ, με ένα δίκτυο ενισχυτών και τηλεπικοινωνιακών εξαρτημάτων οπτικών ινών. Σύμφωνα με τον δρ. Μπιλ Μπρόκλσμπι του Πανεπιστημίου του Σαουθάμπτον, ένα συνεκτικά ενισχυμένο λέιζερ υψηλής ενέργειας μπορεί να χρησιμοποιήσει χιλιάδες οπτικές ίνες, κάθε μία από τις οποίες θα φέρει ένα μικρό ποσοστό της συνολικής ενέργειας του λέιζερ. Η ισχύς εξόδου θα είναι αρκετή ώστε το λέιζερ να επιταχύνει ηλεκτρόνια σε ενέργειες αρκετών γιγα-ηλεκτρονιοβόλτ (GeV). Το γεγονός αυτό προσφέρει τη δυνατότητα χρησιμοποίησης δοκιμασμένων τηλεπικοινωνιακών στοιχείων όπως τα οπτικά λέιζερ. Τα οπτικά λέιζερ έχουν εξαιρετική απόδοση λόγω της άντλησης ενέργειας από εξωτερική πηγή, ενώ παρέχουν επίσης αρκετά μεγαλύτερη επιφάνεια ψύξης και επομένως δυνατότητα λειτουργίας σε υψηλότερο ρυθμό. http://physicsgg.me/2013/04/02/n%ce%ad%ce%bf%cf%82-%cf%84%cf%8d%cf%80%ce%bf%cf%82-%ce%b5%cf%80%ce%b9%cf%84%ce%b1%cf%87%cf%85%ce%bd%cf%84%ce%ae-%cf%83%cf%89%ce%bc%ce%b1%cf%84%ce%b9%ce%b4%ce%af%cf%89%ce%bd-%ce%b2%ce%b1%cf%83%ce%b9/

Ο Δημήτρης Νανόπουλος μίλησε στους μαθητές της ελληνογαλλικής σχολής και εντυπωσιάστηκε απ’ τις γνώσεις τους. «Στους νόμους της παγκόσμιας έλξης του Νεύτωνα και της δύναμης μεταξύ φορτίων του Κουλόμπ παρατηρούμε ότι υπάρχει μια αναλογία. Αυτή η παρατήρηση έχει παίξει ρόλο στη σκέψη σας για την ενοποίηση των δυνάμεων της φύσης;», ρώτησε ο μαθητής της Δευτέρας Λυκείου Αργύρης Μουζάκης τον κ. Δημήτρη Νανόπουλο, ο οποίος έμεινε για μια στιγμή σιωπηλός, σαν σαστισμένος, και έπειτα είπε: «Μπράβο αγόρι μου». Και μετά ξανά, με λίγο πιο δυνατή φωνή: «μπράβο αγόρι μου!». Οι υπόλοιποι μαθητές, που είχαν γεμίσει το θέατρο της ελληνογαλλικής σχολής των Ουρσουλινών για να παρακολουθήσουν την ομιλία του κορυφαίου φυσικού και ακαδημαϊκού σχετικά με το μποζόνιο Χιγκς στις αρχές Μαρτίου, βλέποντας την επιδοκιμασία και τον θαυμασμό του καλεσμένου τους προς το πρόσωπο του συμμαθητή τους, ξέσπασαν σε χειροκροτήματα και επευφημίες. Ακολούθησαν κι άλλες ερωτήσεις που, επίσης, εντυπωσίασαν τον κ. Νανόπουλο, ο οποίος όταν ρωτήθηκε από έναν καθηγητή αν αυτοί οι μαθητές μπορούν να τον ξεπεράσουν, απάντησε: «αυτό είναι το μόνο σίγουρο». Μια μαθήτρια τον ρώτησε αν έπαιξε ρόλο στην καριέρα του το γεγονός ότι είναι Ελληνας. «Οχι», απάντησε εκείνος, «εκτός ίσως απο το ότι είχα πάντα μια δημιουργική τρέλα, μια διαίσθηση και φαντασία. Τα τρία αυτά χαρακτηριστικά με βοήθησαν και, συνήθως, ο Ελληνας τα διαθέτει». Αφού τελείωσε η εκδήλωση, συνάντησα τον Αργύρη, μαθητή της Β λυκείου, ο οποίος εκθείασε τον κ. Νανόπουλο για την απλότητα με την οποία εξήγησε κάτι τόσο πολύπλοκο. Ο Αργύρης, διαβάζει Φυσική και στον ελεύθερο χρόνο του, έχει διακριθεί σε μαθητικούς διαγωνισμούς. Στο μέλλον θέλει να σπουδάσει στο Πολυτεχνείο, συνδυάζοντας την θεωρία, όπως είπε, με την πράξη. Μαζί του ήταν άλλοι δυο συμμαθητές του, η Δάφνη και ο Αντώνης. Επίσης καλοί μαθητές, με κλίση προς τα θετικά μαθήματα, συμφώνησαν ότι η γνωριμία τους με τον κ. Νανόπουλο και η ομιλία του ίσως αποτελέσει πηγή έμπνευσης για το μέλλον τους. Ο κ. Μίλτος Πρίφτης, καθηγητής Φυσικής στο σχολείο, μου εξήγησε ότι τα παιδιά είχαν προετοιμαστεί τις τελευταίες μέρες για να μπορούν να παρακολουθήσουν με όσο το δυνατόν μεγαλύτερη άνεση τη διάλεξη. Με περηφάνια, πάντως, παρατήρησε πως κάποιες απο τις ερωτήσεις που τέθηκαν στον κ. Νανόπουλο δεν ήταν απλώς θέμα καλών γνώσεων Φυσικής αλλά οξυμένης κριτικής και φιλοσοφικής σκέψης. Η ζωή θα συνεχίζεται κανονικά πλέον στην σχολή των Ουρσουλινών αλλά, έστω σε βάθος χρόνου, οι μαθητές της θα εκτιμήσουν ότι το σχολείο τους προσπάθησε να τους δώσει ερεθίσματα που θα τους φανούν χρήσιμα στο μέλλον. Ακόμα κι αν η Φυσική παίξει ελάχιστο ρόλο στην φοιτητική και επαγγελματική τους ζωή. http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathremote_1_09/04/2013_492697

Πράσινη πέτρα ίσως είναι ο πρώτος μετεωρίτης από τον Ερμή. Ένας μοναδικός πράσινος μετεωρίτης που βρέθηκε πέρυσι στο Μαρόκο δεν αποκλείεται να είναι ο πρώτος γνωστός επισκέπτης από τον Ερμή, εκτιμά ο αμερικανός ειδικός που τον εξέτασε. Οι πλανητολόγοι γνωρίζουν εδώ και χρόνια ότι ορισμένους από τους μετεωρίτες που φτάνουν στην επιφάνεια της Γης είναι στην πραγματικότητα κομμάτια μεγάλων αστεροειδών ή πλανητών όπως ο Άρης, τα οποία εκτινάχθηκαν στο Διάστημα κατά την πρόσκρουση άλλων αστεροειδών, και έφτασαν τελικά στη Γη έπειτα από ταξίδι χιλιάδων ή εκατομμυρίων ετών. Στις περισσότερες περιπτώσεις, οι ειδικοί μπορούν να συμπεράνουν την προέλευση των μετεωριτών με σχετική ευκολία. Οι πέτρες που προέρχονται από τον Άρη, για παράδειγμα, περιέχουν ίχνη από την ατμόσφαιρα του πλανήτη, της οποίας η σύνθεση είναι χαρακτηριστική. Ανάλογες χημικές υπογραφές επιτρέπουν την ταυτοποίηση μετεωριτών που προέρχονται από την Εστία, έναν από τους μεγαλύτερους αστεροειδείς του Ηλιακού Συστήματος. Δεδομένου όμως ότι η τροχιά της Γης απέχει από την τροχιά του Ερμή πολύ περισσότερο από ό,τι απέχει από την τροχιά του Άρη, η πτώση μετεωριτών από τον Ερμή θεωρείται πολύ πιο απίθανη. Κι όμως, στο συνέδριο Σεληνιακής και Πλανητικής Επιστήμης που θα πραγματοποιηθεί στο Τέξας, ο ειδικός στους μετεωρίτες Άντονι Άιρβινγκ θα παρουσιάσει τη μελέτη του σε έναν ασυνήθιστο πράσινο μετεωρίτη, με την ονομασία NWA 7325, που βρέθηκε το 2012 στο Μαρόκο διαλυμένος σε 35 κομμάτια. Η μοναδική πέτρα χρονολογήθηκε στα 4,56 δισεκατομμύρια χρόνια, περίπου όσο η ηλικία του Ηλιακού Συστήματος. Σύμφωνα με την ηλικία αυτή, ο μετεωρίτης θα μπορούσε να είχε αποσπαστεί από κάποιον αρχέγονο αστεροειδή. Ωστόσο το ενδεχόμενο αυτό φαίνεται να αποκλείεται με βάση τις αναλύσεις. Ο NWA 7325 παρουσιάζει μεταξύ άλλων πολύ χαμηλά επίπεδα μαγνητισμού. Όπως επισημαίνει ο Άιρβινγκ στο Space.com, τα δεδομένα της αποστολής Messenger που βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τον Ερμή δείχνουν ότι ο ασθενής μαγνητισμός του πλανήτη ταιριάζει με τα μαγνητικά χαρακτηριστικά του μετεωρίτη. http://www.defencenet.gr/defence/item/%CF%80%CF%81%CE%AC%CF%83%CE%B9%CE%BD%CE%B7-%CF%80%CE%AD%CF%84%CF%81%CE%B1-%CE%AF%CF%83%CF%89%CF%82-%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9-%CE%BF-%CF%80%CF%81%CF%8E%CF%84%CE%BF%CF%82-%CE%BC%CE%B5%CF%84%CE%B5%CF%89%CF%81%CE%AF%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%B5%CF%81%CE%BC%CE%AE

Ανακαλύψεις σχετικά με τους γαλαξίες και τα πάλσαρ. Απροσδόκητα αποτελέσματα, προέκυψαν από παρατηρήσεις -μέσω ρωσικού τηλεσκοπίου σε τροχιά- δύο διεθνών ομάδων αστρονόμων, που μελετούν μακρινούς γαλαξίες και τα πάλσαρ. Κατόπιν τούτου μάλιστα, φαίνεται να ανατρέπεται η θεωρία για τη συμπεριφορά του διαστρικού μέσου στο γαλαξία μας. Να επανεξετάσουν τις θέσεις που είχαν στηρίξει ενάμισι χρόνο πριν, μέχρι την τοποθέτηση σε τροχιά του διαστημικού παρατηρητηρίου, καλούνται τώρα οι επιστήμονες. Το «Radioastron», ήρθε, είδε και χτύπησε, είπε παραφράζοντας τον Ιούλιο Καίσαρα, ο επικεφαλής ενός από τα πρώτα επιστημονικά προγράμματα, Γιούρι Κοβαλιόφ. «Η θεωρία του διαστρικού μέσου -εξήγησε- διαμορφώθηκε στη βάση των αποτελεσμάτων αστρονομικών μετρήσεων, οι οποίες μέχρι σήμερα καταγράφηκαν μόνο στις παρατηρήσεις των διαστημικών αντικειμένων πού έγιναν από τον πλανήτη μας. Με τη βοήθεια του ραδιοτηλεσκοπίου σε τροχιά εκτός της πυκνής ατμόσφαιρας, για πρώτη φορά καταφέραμε να διεξάγουμε πειράματα στα μήκη κύματος 92 και 18 cm, και με τη βοήθεια συμβολόμετρου από το έδαφος, να αποκτήσουμε νέες επιστημονικές πληροφορίες για το σύμπαν, που πριν δεν μπορούσαμε. Αποδείχθηκε, ότι τα νέα πειραματικά δεδομένα δεν μπορούν να εξηγηθούν από αυτή τη θεωρία». Θεωρητικά, τα ραδιοκύματα που έρχονται σε μας από τα μακρινά αντικείμενα του σύμπαντος, παραμορφώνονται από την επίδραση του διαστρικού πλάσματος. Ακόμη και το υπερευαίσθητο «Radioastron», με ανάλυση επτά μόλις μικροδευτερολέπτων, δεν μπορεί να εστιάσει απόλυτα σε πολύ μακρινά κοσμικά αντικείμενα. Θεωρήθηκε, ότι το βέλτιστο που μπορεί να αποδώσει, είναι να δει κάποια ασαφή χαρακτηριστικά των κοσμικών σωματιδίων. Οπότε, τι μπορούμε να πούμε για τις πιο αδύναμες πηγές όπως είναι τα πάλσαρ (μικρά νεκρά αστέρια στο μέγεθος μιας μικρής πόλης). Για τις παλλόμενες ραδιοπηγές, λέει ο διακεκριμένος ερευνητής του Αστροδιαστημικού Κέντρου του Ινστιτούτου Φυσικής «Lebedev» της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών, Μιχαήλ Ποπόφ: «Το αστέρι νετρονίων, είναι μόλις 10 km σε διάμετρο, αλλά ζυγίζει περισσότερο από τον ήλιο. Το πολύ ισχυρό μαγνητικό του πεδίο, παράγει πολικά σέλη, μόνο που οι “χρωματιστές κουρτίνες” των φορτισμένων σωματιδίων φαντάζουν πιο μεγαλοπρεπείς απ’ ότι στη Γη. Οι “διαστημικοί φάροι” εκπέμπουν ραδιοκύματα. Το αντικείμενο που τα εκπέμπει, το πάλσαρ, είναι μια σφαίρα μερικών χιλιομέτρων με την πιο λεία, στερεή επιφάνεια στο σύμπαν. Γι’ αυτό ήμασταν σίγουροι ότι αντιπροσωπεύουν ένα σημείο. Η εικόνα τους δεν φαίνεται και δεν μπορεί να φανεί ποτέ». Αλλά το «Radioastron» εξέπληξε ακόμη και τους ίδιους τους δημιουργούς του. Μαζί με ένα δίκτυο επίγειων τηλεσκοπίων, δημιούργησε ένα ενιαίο εργαλείο μετρήσεων, το συμβολόμετρο. Η ισχύς του είναι χιλιάδες φορές μεγαλύτερη από το αμερικανικό διαστημικό τηλεσκόπιο «Hubble» που εργάζεται στο οπτικό φάσμα των συχνοτήτων. Με την αυξημένη διακριτική ικανότητα που του προσέδωσε το σύστημα των τηλεσκοπίων, το ρωσικό διαστημικό ραδιοτηλεσκόπιο κατάφερε να δει αντικείμενα που οι θεωρητικοί δεν είχαν σκεφτεί ότι μπορούν να δουν, ακόμα και στις πιο απίθανες υποθέσεις τους. Στην πράξη, οι επιστήμονες έλαβαν απροσδόκητα θετικά αποτελέσματα, συνεχίζει ο Μιχαήλ Ποπόφ: «Σύμφωνα με τη θεωρία, δεν μπορούμε να δούμε ένα πάλσαρ, που σε τέτοιες αποστάσεις μετατρέπεται σε ένα δίσκο. Νομίζαμε ότι θα μπορούσαμε να μελετήσουμε τη δομή του δίσκου, αλλά αποδείχθηκε ότι δεν ήταν κάτι το απλό. Αντί του αναμενόμενου φωτεινού κυκλικού δίσκου, που δύσκολα διακρίνει κανείς από τι αποτελείται, με την μέχρι πρότινος ευαισθησία των τηλεσκοπίων, είδαμε φωτεινά αστέρια, που ζουν για λίγο και στη συνέχεια εξαφανίζονται και στη θέση τους εμφανίζονται άλλα. Το αποτέλεσμα μας εξέπληξε. Νομίζαμε ότι θα βλέπαμε μια τηγανίτα, αντ’ αυτής όμως, είδαμε φωτεινά μπιζέλια». Μετά από αυτή την ανακάλυψη, η μελέτη των πάλσαρ αποκτά νέο νόημα. Θα τα μελετήσουμε σε κάθε τους λεπτομέρεια. Ειδικά, επειδή οι αστέρες αυτοί επιτρέπουν τη διόρθωση της θεωρίας της διάδοσης των ραδιοκυμάτων στο διαστρικό μέσο, η μελέτη τους θα μας βοηθήσει να προβλέψουμε τη συμπεριφορά άλλων διαστημικών αντικειμένων και να φτάσουμε στο κέντρο του γαλαξία μας. Και αυτό, ξεφεύγει των σημερινών ορίων. Περνάει σε ένα εντελώς νέο επίπεδο «ευαισθησίας», μοιράζεται μαζί μας το επαγγελματικό μυστικό ο Γιούρι Κοβαλιόφ: «Θα σας πω ένα μικρό μυστικό. Ίσως με μια καλύτερη κατανόηση για το πώς δουλεύει το διαστρικό μέσο, μπορούμε με κάποιες έξυπνες τεχνικές και προσεγγίσεις να φτάσουμε στη μαύρη τρύπα στο κέντρο του γαλαξία μας». Η διακριτική ικανότητα του «Radioastron» θα πρέπει να είναι αρκετή για να δούμε τον ορίζοντα γεγονότων της μαύρης τρύπας. Και αυτό θα είναι η «φωτεινότερη» ανακάλυψη στη σύγχρονη αστρονομία. Έτσι, η ικανότητα του ρωσικού ραδιοτηλεσκοπίου μπορεί να του επιτρέψει να δει μέχρι και το βραβείο Νόμπελ! Καλές βέβαια είναι οι μελλοντικές προβλέψεις και τα επιστημονικά όνειρα. Ωστόσο, για αρχή, το μόνο που προσπαθεί να κάνει το τηλεσκόπιο, είναι να μετρήσει τα πάλσαρ του σύμπαντος… http://rbth.gr/tecnology/2013/04/07/anakalypsei_sxetika_me_ton_galaksia_ma_gia_brabeio_nompel_21407.html Σχετικά: Το τηλεσκόπιο που ερευνά τις μαύρες τρύπες. http://rbth.gr/articles/2012/10/16/to_tileskopio_poy_ereyna_ti_mayre_trype_17533.html Οι σπείρες των γαλαξιών είναι... «αυτοδιαιωνιζόμενες». Την απάντηση σε ένα από τα άλυτα κοσμικά μυστήρια υποστηρίζουν ότι βρήκαν ερευνητές στις ΗΠΑ. Οι σπειροειδείς γαλαξίες είναι ένα από τα πιο κοινά είδη γαλαξιών στο Σύμπαν. Είναι ταυτόχρονα το πιο εντυπωσιακό, το πιο «φωτογενές» είδος γαλαξιών. Ομως η ύπαρξη των σπειρών αποτελεί ένα μυστήριο για τους ειδικούς οι οποίοι δεν έχουν καταφέρει ακόμη να εξακριβώσουν το πώς δημιουργούνται οι σπείρες, το πώς εξελίσσονται και το πώς διατηρούνται. Οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι το μυστικό βρίσκεται σε γιγάντια μοριακά νέφη. Εχουν αναπτυχθεί διάφορες θεωρίες για την ύπαρξη των σπειρών στους γαλαξίες με δύο εξ αυτών να είναι οι πιο δημοφιλείς. Η πρώτη αναφέρει ότι οι σπείρες δεν είναι μόνιμες αλλά δημιουργούνται και μετά από κάποιο χρονικό διάστημα διαλύονται για να σχηματιστούν στη συνέχεια εκ νέου σε έναν συνεχή γαλαξιακό κύκλο. Η δεύτερη, που είναι και εκείνη που ασπάζονται οι περισσότεροι αστροφυσικοί, συμφωνεί με την πρώτη θεωρία στο ότι οι σπείρες αφού δημιουργηθούν για πρώτη φορά στη συνέχεια διαλύονται και επανασχηματίζονται. Ομως η δεύτερη θεωρία αναφέρει ότι η αυτή η διεργασία σχηματισμού και διάλυσης των σπειρών δεν γίνεται συχνά. Οι σπείρες αποτελούνται από άστρα, αέρια και κοσμική σκόνη. Σύμφωνα με τη δεύτερη θεωρία βαρυτικές αλληλεπιδράσεις επηρεάζουν την ύλη από την οποία αποτελούνται οι σπείρες με αποτέλεσμα η ύλη αυτή να «στριμώχνεται» και να παραμένει στη θέση της για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα. Οι ειδικοί παρομοιάζουν αυτή τη διεργασία με αυτό που συμβαίνει στους δρόμους σε συνθήκες μποτιλιαρίσματος - αν υποθέσουμε ότι τα αυτοκίνητα είναι η κοσμική ύλη των σπειρών. Αυτά τα βαρυτικά φαινόμενα έχουν τελικά ως αποτέλεσμα οι σπείρες να διατηρούνται για πολύ μεγάλα χρονικά διαστήματα. Ομάδα επιστημόνων του Πανεπιστημίου Wisconsin-Madison και του Κέντρου Αστροφυσικής Harvard Smithsonian πραγματοποίησαν σειρά προσομοιώσεων για να βρουν απαντήσεις για τη δημιουργία και εξέλιξη των σπειρών στους γαλαξίες. «Για πρώτη φορά εμφανίζονται στοιχεία που δείχνουν ότι οι σπείρες δεν είναι εφήμεροι σχηματισμοί όπως πιστεύεται εδώ και πολλές δεκαετίες. Οι σπείρες έχουν αναπάντεχα μεγάλη μακροβιότητα» αναφέρει ο Μαρκ Βογκελσμπέργκερ μέλος της ερευνητικής ομάδας που χαρακτηρίζει τις σπείρες «αυτοδιαιωνιζόμενες». Σύμφωνα με τους ερευνητές οι σπείρες σχηματίζονται από ύλη που προέρχεται από γιγάντια μοριακά νέφη μέσα στα οποία γεννιούνται άστρα. Οι προσομοιώσεις έδειξαν ότι τα νέφη αυτά είναι ικανά και να παρέχουν τα υλικά για τη γέννηση νέων άστρων αλλά και να συντηρούν σταθερά και μόνιμα τις σπείρες. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=505844

Οι “ραδιοφωνικές εκπομπές” του σουπερνόβα SN1987Α. Διεθνής ομάδα επιστημόνων έδωσε στη δημοσιότητα μια ασυνήθιστη και ταυτόχρονα εντυπωσιακή εικόνα ενός υπερκαινοφανούς αστέρα. Η εικόνα αποκαλύπτει με λεπτομέρεια τις ραδιοφωνικές εκπομπές σε μήκη κύματος της τάξης του χιλιοστού από το σουπερνόβα 1987Α που παρατηρήθηκε για πρώτη φορά τον Φεβρουάριο του 1987 στο Μεγάλο Νέφος του Μαγγελάνου. Οι νέες παρατηρήσεις αναμένεται να επιτρέψουν στους επιστήμονες να μελετήσουν τον πυρήνα του νεκρού πλέον άστρου και να αποκαλύψουν στοιχεία για το παρελθόν του. Οι παρατηρήσεις έγιναν από τους ερευνητές του Διεθνούς Κέντρου Έρευνας Ραδιοαστρονομίας (International Centre for Radio Astronomy Research – ICRAR) που χρησιμοποίησαν το ραδιοτηλεσκόπιο ATCA στην Αυστραλία. http://www.icrar.org/news/news_items/media-releases/supernova-remnant-1987a-continues-to-reveal-its-secrets Οι ερευνητές κατάφεραν να αποτυπώσουν εικόνες από τις ισχυρές ραδιοεκπομπές που παράγονται από τα υπολείμματα του 1987Α. Οι ειδικοί περιγράφουν τις εικόνες αυτές ως ένα κοσμικό ουράνιο τόξο. «Τα υπολείμματα των σουπερνόβα αστέρων λειτουργούν σαν φυσικοί επιταχυντές σωματιδίων, οι ραδιοεκπομπές που παρατηρήσαμε προέρχονται από ηλεκτρόνια που στροβιλίζονται σε μαγνητικές ζώνες εκπέμποντας φωτόνια σε κάθε περιστροφή που κάνουν. Οσο μεγαλύτερη είναι η ανάλυση των εικόνων τόσο περισσότερα μπορούμε να μάθουμε για τη δομή του υπερκαινοφανούς αστέρα. Μέχρι στιγμής όχι μόνο καταφέραμε να αναλύσουμε τη μορφολογία του 1987Α αλλά και να βρούμε δεδομένα που θα μας βοηθήσουν να δούμε τι συνέβη στο παρελθόν του» αναφέρει ο Lister Staveley-Smithαναπληρωτής διευθυντής του ICRAR. Η μελέτη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Astrophysical Journal». http://physicsgg.me/2013/04/04/%ce%bf%ce%b9-%cf%81%ce%b1%ce%b4%ce%b9%ce%bf%cf%86%cf%89%ce%bd%ce%b9%ce%ba%ce%ad%cf%82-%ce%b5%ce%ba%cf%80%ce%bf%ce%bc%cf%80%ce%ad%cf%82-%cf%84%ce%bf%cf%85-%cf%83%ce%bf%cf%85%cf%80%ce%b5%cf%81%ce%bd/

Η Ρωσία επιστρέφει στη Σελήνη το 2015. Επιστρέφει η Ρωσία στο Φεγγάρι καθώς όπως όλα δείχνουν το ρωσικό διαστημικό πρόγραμμα θα επεκταθεί με διαστημικές αποστολές με χρήση βολιστήρων και ρομποτικών συστημάτων στα πρότυπα της NASA καθώς προσφέρουν περιορισμένο κόστος και προσπάθεια σε σχέση με τις επανδρωμένες αποστολές. Ουσιαστικά πρόκειται για την επάνοδο της Ρωσίας σε έναν προορισμό τον οποίο είχε εγκαταλείψει μετά το αποκορύφωμα της «κούρσας προς το Διάστημα. Όπως έχει γνωστοποιήθηκε πρόσφατα από τον Ιγκόρ Μιτροφάνοφ του Ινστιτούτου Διαστημικής Έρευνας της Μόσχας στο Microsymposium 54 (με θέμα τη Σελήνη και τους νέους προορισμούς για εξερεύνηση) στο Τέξας, η Ρωσία αναπτύσσει ένα πρόγραμμα εξερεύνησης της Σελήνης μέσω ρομποτικών οχημάτων. Το νέο πρόγραμμα, κατά τον Μιτροφάνοφ, θα περιλαμβάνει πιθανώς την αποστολή ενός μικρού οχήματος (υπό την ονομασία Luna 25- συνεχίζοντας την παράδοση του παλιού σοβιετικού προγράμματος) στο νότιο πόλο της Σελήνης το 2015, την αποστολή ενός σκάφους σε τροχιά το 2016 (Luna 26) το οποίο θα χαρτογραφήσει την επιφάνεια του φυσικού δορυφόρου του πλανήτη μας, την αποστολή ενός μεγάλου οχήματος εδάφους το 2017 (Luna 27) και δύο επιπλέον αποστολές χαρακτήρα που δεν έχει προσδιοριστεί ακόμα. το 2019 και το 2020 (Luna 28 και Luna 29). http://www.defencenet.gr/defence/item/%CE%B7-%CF%81%CF%89%CF%83%CE%AF%CE%B1-%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%84%CF%81%CE%AD%CF%86%CE%B5%CE%B9-%CF%83%CF%84%CE%B7-%CF%83%CE%B5%CE%BB%CE%AE%CE%BD%CE%B7-%CF%84%CE%BF-2015

Ένα ακόμα βήμα προς τους κβαντικούς υπολογιστές. Επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο του Γέιλ ανακάλυψαν ένα νέο τρόπο αξιοποίησης σημάτων μικροκυμάτων που θα βοηθήσει το μακροπρόθεσμο στόχο για την ανάπτυξη του πρώτου κβαντικού υπολογιστή, ένα πανίσχυρο εργαλείο που θα φέρει επανάσταση στην επεξεργασία της πληροφορίας και την καθημερινή μας ζωή με την άνευ προηγουμένου ταχύτητα και ισχύ του. Όπως οι σύγχρονοι υπολογιστές, έτσι και οι κβαντικοί υπολογιστές θα πρέπει να έχουν τη δυνατότητα λήψης, αποθήκευσης και επεξεργασίας πληροφοριών, ώστε να εκτελούν υπολογισμούς. Όμως η εύθραυστη φύση της κβαντικής πληροφορίας (η οποία υφίσταται ως “0″, “1″ ή και τα δύο ταυτόχρονα), θέτει προς το παρόν αξεπέραστες δυσκολίες. Τώρα, μία νέα έρευνα από φυσικούς του Γέιλ αναφέρει μία σημαντική πρόοδο στην ανάπτυξη μηχανισμών μνήμης. Η έρευνα, η οποία δημοσιεύθηκε στο τελευταίο τεύχος του επιστημονικού περιοδικού Nature , http://www.nature.com/nature/journal/v495/n7440/full/nature11902.html περιλαμβάνει φωτόνια, τις μικρότερες μονάδες σημάτων μικροκυμάτων, τα οποία μπορούν να λειτουργήσουν ως μνήμη του κβαντικού υπολογιστή, όπως οι μνήμες RAM ενός σύγχρονου υπολογιστή. Τα φωτόνια μπορούν να συγκρατήσουν και να μεταφέρουν κβαντική πληροφορία για μεγάλο χρονικό διάστημα, διότι κατά κανόνα αντιδρούν πολύ αδύναμα με το μέσο στο οποίο μεταφέρονται, για παράδειγμα ομοαξονικά καλώδια ή αέρας. Η αδυναμία αυτών των αλληλεπιδράσεων αποτρέπει την απορρόφηση των φωτονίων από το μέσο μεταφοράς και διατηρεί την κβαντική πληροφορία, αφού αυτή κωδικοποιηθεί. Οι ερευνητές αναφέρουν πως κατάφεραν να δημιουργήσουν ένα τεχνητό μέσο στο οποία φωτόνια απωθούν φωτόνια, γεγονός που δίνει τη δυνατότητα αποτελεσματικής και μη καταστρεπτικής κωδικοποίησης, καθώς και επεξεργασίας των κβαντικών πληροφοριών. «Το πείραμα μάς έδειξε ότι μπορούμε να δημιουργήσουμε ένα μέσο το οποίο μας επιτρέπει να επεξεργαζόμαστε την φωτονική κατάσταση χωρίς να απορροφά τα φωτόνια και να καταστρέφει την κβαντική πληροφορία που φέρουν», δήλωσε ο Γκέρχαρντ Κίρχμαϊρ, μέλος της ερευνητικής ομάδας υπό τον καθηγητή Σέλκοπφ και συγγραφέας της δημοσίευσης. «Το γεγονός αυτό δημιουργεί μία πηγή για καινοφανείς κβαντικές καταστάσεις χωρίς τη χρήση πολύπλοκων μηχανισμών ελέγχου και ταυτόχρονα απλοποιεί ορισμένους αλγόριθμους κβαντικών υπολογισμών. Στο εγγύς μέλλον θα μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως ένα από τα απαραίτητα συστατικά για την κατασκευή ενός κβαντικού υπολογιστή», πρόσθεσε. Το τεχνητό μέσο αποτελείται από ένα υπεραγώγιμο qubit (το κβαντικό ανάλογο του bit) συζευγμένο σε ένα αντηχείο. Τα επόμενα πειράματα της ομάδας επικεντρώνονται στην ενεργοποίηση και απενεργοποίηση αυτού του μηχανισμού κατά βούληση. http://physicsgg.me/2013/03/29/%ce%ad%ce%bd%ce%b1-%ce%b1%ce%ba%cf%8c%ce%bc%ce%b1-%ce%b2%ce%ae%ce%bc%ce%b1-%cf%80%cf%81%ce%bf%cf%82-%cf%84%ce%bf%cf%85%cf%82-%ce%ba%ce%b2%ce%b1%ce%bd%cf%84%ce%b9%ce%ba%ce%bf%cf%8d%cf%82-%cf%85%cf%80/ Επίσης: Μ. Λαζαρίδης: Aπό το BlackΒerry στους κβαντικούς υπολογιστές. http://www.tovima.gr/science/article/?aid=506395

Αβέβαιες ενδείξεις για τον εντοπισμό σωματιδίων σκοτεινής ύλης. Ένα πανάκριβο επιστημονικό μηχάνημα εγκατεστημένο στην εξωτερική επιφάνεια του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού, το «Άλφα Μαγνητικό Φασματόμετρο», το οποίο αποκαλείται και «διαστημικός επιταχυντής CERN», έκανε παρατηρήσεις που, όπως ανακοίνωσαν οι επιστήμονες, μπορεί να αποτελούν τα πρώτα ίχνη για την ανακάλυψη των σωματιδίων της μυστηριώδους «σκοτεινής» ύλης, η οποία αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα αινίγματα της Φύσης και της Φυσικής. Η τελευταία (που δεν αλληλεπιδρά με το φως, για αυτό ονομάστηκε «σκοτεινή») εκτιμάται ότι αποτελεί περίπου το 26,8% της μάζας-ενέργειας του σύμπαντος και αρκετοί επιστήμονες πιστεύουν ότι αποτελείται από ξεχωριστά σωματίδια, τα οποία όμως ακόμα δεν έχουν εντοπιστεί. Το 4,9% του σύμπαντος αποτελείται από τη συμβατική ορατή ύλη και το υπόλοιπο 68,3% από την ακόμα πιο μυστηριώδη «σκοτεινή» ενέργεια, σύμφωνα με τις νέες πρόσφατες μετρήσεις του ευρωπαϊκού δορυφορικού τηλεσκοπίου «Πλανκ». Το διεθνές πείραμα «Alpha Magnetic Spectrometer» (AMS), κόστους 2 δισεκατομμυρίων δολαρίων και βάρους σχεδόν επτά τόνων, που ξεκίνησε στον ΔΔΣ τον Μάιο του 2011, καταγράφει τα σωματίδια υψηλής ενέργειας της κοσμικής ακτινοβολίας. Προσπαθεί έτσι έμμεσα να εντοπίσει τα σωματίδια σκοτεινής ύλης από τα κανονικά σωματίδια ύλης που θεωρητικά αφήνουν πίσω τους οι συγκρούσεις των πρώτων. Όπως ανακοίνωσε στο CERN ο εκπρόσωπος του φιλόδοξου πειράματος καθηγητής του πανεπιστημίου ΜΙΤ και νομπελίστας Σαμ Τινγκ, σύμφωνα με το BBC, το πρακτορείο Ρόιτερ, το «Nature» και τους «Τάιμς της Νέας Υόρκης», το φασματόμετρο «είδε» ενδείξεις για πιθανές συγκρούσεις που οδηγούν στην εκμηδένιση σωματιδίων, τα οποία πιθανώς αφορούν τη σκοτεινή ύλη. Όμως εμφανίστηκε επιφυλακτικός, τονίζοντας ότι οποιοδήποτε πιο οριστικό συμπέρασμα θα αργήσει, εωσότου γίνουν και άλλες παρατηρήσεις και αναλύσεις. «Θα χρειαστούν λίγα ακόμα χρόνια. Όμως, η ακρίβεια του AMS είναι πολύ μεγαλύτερη από κάθε άλλο προηγούμενο πείραμα, συνεπώς πλησιάζουμε στο να αποκαλύψουμε την αιτία των σωματιδιακών συμβάντων που ανιχνεύουμε», δήλωσε ο ερευνητής Ρομπέρτο Μπατιστόν, καθηγητής φυσικής του πανεπιστημίου της Περούτζια. Η σκοτεινή ύλη είναι αόρατη για τα τηλεσκόπια, αλλά η ύπαρξή της τεκμαίρεται από διάφορες ενδείξεις, όπως από την ισχυρή βαρυτική επίδραση που ασκεί στους γαλαξίες. Το όργανο AMS ανιχνεύει τον αριθμό ηλεκτρονίων και ποζιτρονίων (των αντίστοιχων σωματιδίων αντι-ύλης), τα οποία, με βάση τουλάχιστον τη θεωρία, παράγονται όταν τα -υποτιθέμενα- σωματίδια σκοτεινής ύλης συγκρούονται μεταξύ τους στο διάστημα και αυτοκαταστρέφονται. Όπως αναφέρεται στην πρώτη επιστημονική δημοσίευση των ερευνητών του πειράματος στο περιοδικό φυσικής «Physical Review Letters», ανιχνεύτηκε ήδη μια μικρή υπεροχή στην ποσότητα των ποζιτρονίων, κάτι που θεωρητικά αναμένεται μετά από μια τέτοια σύγκρουση σωματιδίων σκοτεινής ύλης (αυτοκαταστρέφονται και δημιουργούνται ποζιτρόνια). Ακόμα, οι ερευνητές αναφέρουν ότι τα ποζιτρόνια «πέφτουν» πάνω στο AMS από κάθε κατεύθυνση του ουρανού και δεν μεταβάλλονται καθόλου διαχρονικά. Αυτό θεωρείται άλλη μια ένδειξη ότι ίσως προέρχονται από τη σκοτεινή ύλη, επειδή αν προέρχονταν από πιο συμβατικές πηγές (π.χ. αστέρες νετρονίων ή πάλσαρ), μάλλον θα εμφάνιζαν μεταβολές στον χώρο ή το χρόνο. Όμως, σε κάθε περίπτωση, θα χρειαστεί χρόνος για να υπάρξει μια πιο βέβαιη ερμηνεία των παρατηρήσεων. Όπως ανακοίνωσαν οι φυσικοί, οι πρώτες μετρήσεις δείχνουν ότι τα σωματίδια σκοτεινής ύλης πιθανώς έχουν μάζα αρκετών εκατοντάδων γιγαηλεκτρονιοβόλτ (GeV), έναντι περίπου 1 GeV που είναι η μάζα του πρωτονίου και 125 GeV της μάζας του σωματιδίου Χιγκς που πρόσφατα ανακαλύφθηκε. Εκτός από το διαστημικό πείραμα AMS, στο οποίο συμμετέχουν με χρηματοδότηση 16 χώρες, σε εξέλιξη βρίσκονται αρκετά ακόμα επίγεια και υπόγεια επιστημονικά πειράματα για την ανίχνευση της σκοτεινής ύλης. Ακόμα και το CERN συμμετέχει σε αυτό το «κυνήγι», που αναμένεται να ενταθεί όταν ο επιταχυντής του τεθεί ξανά σε λειτουργία στις αρχές του 2015, με ακόμα περισσότερη ενεργειακή ισχύ. http://portal.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathciv_1_04/04/2013_491782 Στην φωτογραφία ο Samuel Ting παρουσιάζει στο CERN τα πρόσφατα αποτελέσματα του AMS (Alpha Magnetic Sectrometer) – Την ομιλία μπορείτε να δείτε το βίντεο: https://cdsweb.cern.ch/record/1537419

Με τον Άρη σε ακατάλληλη θέση, το Curiosity διακόπτει την εξερεύνηση. Με τον Ήλιο να βρίσκεται ακριβώς ανάμεσα στον Άρη και τη Γη, εμποδίζοντας την επικοινωνία μεταξύ των δύο πλανητών, ο ρομποτικός εξερευνητής Curiosity θα παραμείνει ακίνητος και μισοκοιμισμένος μέχρι τα τέλη Απριλίου. Οι λεγόμενες εξωτερικές συζυγίες της Γης με τον Άρη, κατά τις οποίες ο Άρης όπως τον βλέπουμε από τη Γη κρύβεται πίσω από τον Ήλιο, συμβαίνουν περίπου κάθε 26 μήνες. Όσο διαρκεί αυτή η ευθυγράμμιση, τα σήματα που στέλνει το Curiosity είναι δύσκολο να φτάνει στη Γη. Σε πολλές άλλες περιπτώσεις, όταν για παράδειγμα το Curiosity βρίσκεται στην αθέατη πλευρά του Άρη, το ρομπότ μπορεί να επικοινωνήσει με τη Γη χρησιμοποιώντας ως αναμεταδότες τους δύο δορυφόρους της NASA που βρίσκονται σε τροχιά γύρω από τον γειτονικό πλανήτη. Η εξωτερική συζυγία, όμως, εμποδίζει την επικοινωνία και με τα δύο αυτά σκάφη. Ο πρώτος από τους δύο δορυφόρους, το Mars Odyssey, ενδέχεται να καταφέρει να μεταδώσει ορισμένα από τα δεδομένα που λαμβάνει από το Curiosity. Ωστόσο ο δεύτερος δορυφόρος, το Mars Reconnaissance Orbiter, θα κρατήσει τα δεδομένα στη μνήμη του μέχρι να τελειώσει η συζυγία. Στο μεταξύ, το Curiosity θα παραμείνει σταθμευμένο με τον κεντρικό ιστό και το ρομποτικό του βραχίονα διπλωμένα σε ασφαλή θέση. Τα μόνα όργανα που θα παραμείνουν σε λειτουργία είναι μετεωρολογικός σταθμός REMS και το πείραμα RAD, το οποίο παρακολουθεί την κοσμική ακτινοβολία στην οποία λούζεται το ρομπότ. Περιοδικά, όμως, το ρομπότ θα στρέφει προς τη Γη την κεραία χαμηλής απολαβής για να μεταδώσει ένα χαρακτηριστικό «μπιπ». «Είναι ένα πολύ απλό σήμα, σαν ένα «ναι» ή ένα «όχι», που μας λέει ότι το όχημα είναι OK, ή τουλάχιστον ότι δεν πιστεύει ότι πάσχει από κάποιο πρόβλημα» ανέφερε στο BBC ο Τζιμ Έρικσον της NASA, Το πυρηνοκίνητο εξάτροχο ρομπότ προσεδαφίστηκε τον Αύγουστο του 2012 στον Κρατήρα Γκέιλ, κοντά στον ισημερινό, προκειμένου να διαπιστώσει αν ο πλανήτης ήταν ποτέ φιλόξενος για τη ζωή. Έχει ήδη ανακαλύψει περιοχές που καλύπτονταν κάποτε από ρηχά νερά και προσέφεραν τις κατάλληλες συνθήκες για την εμφάνιση μικροβιακής ζωής, Μέχρι στιγμής, πάντως, δεν έχει ανιχνεύσει οργανικές ουσίες. Στην φωτογραφια πανοραμική εικόνα του Όρους Σαρπ, το οποίο είναι ο τελικός προορισμός του Curiosity. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231242986

Ενας Δούρειος Ιππος στον Ουρανό. Μια σημαντική ανακάλυψη έκαναν επιστήμονες επιστήμονες του Πανεπιστημίου British Columbia στον Καναδά. Εντόπισαν ένα μεγάλο αστεροειδή που «μοιράζεται» την ίδια τροχιά με αυτή του Ουρανού. Ο αστεροειδής ανήκει στην οικογένεια των Δούρειων Ιππων, μια μυστηριώδη κατηγορία διαστημικών σωμάτων, και είναι ο πρώτος αστεροειδής που εντοπίζεται να βρίσκεται στην ίδια τροχιά με αυτή του Ουρανού. Η ανακάλυψη θεωρείται σημαντική γιατί οι επιστήμονες πίστευαν μέχρι σήμερα ότι οι Δούρειοι Ιπποι δεν είναι δυνατόν να κινούνται στον Ουρανό και τον Κρόνο επειδή σε αυτές τις περιοχές του ηλιακού συστήματος οι πανίσχυρες βαρυτικές δυνάμεις του Δία τους τραβούν στη δική του τροχιά. Η ανακάλυψη αναμένεται επίσης να αποκαλύψει νέα στοιχεία για τους Δούρειους Ιππους. Ο αστεροειδής που συντροφεύει τον Ουρανό έχει διάμετρο 60 χιλιομέτρων. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=505079