Δροσος Γεωργιος

Μερικά ακόμη για το άστρο HD 40307 Ο πλανήτης HD40307g έχει επτά φορές τη μάζα της Γης, περιστρέφεται γύρω από το άστρο HD40307 (που ανήκει στον αστερισμό του Οκρίβαντα) σε απόσταση 0,6 αστρονομικές μονάδες με τροχιακή περίοδο 200 ημερών. Ο HD40307g βρίσκεται μέσα στην επονομαζόμενη «κατοικήσιμη ζώνη», δηλαδή σε τέτοια απόσταση από το μητρικό του άστρο που δημιουργεί συνθήκες κατάλληλες για την ανάπτυξη ζωής. Γύρω από το άστρο περιστρέφονται και άλλοι 5 πλανήτες σε πολύ κοντινή απόσταση, που δεν επιτρέπει την ύπαρξη νερού σε υγρή μορφή. Η ανακάλυψη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Astronomy & Astrophysics».

Κοντά στην αποκάλυψη των μυστικών του Κόκκινου Πλανήτη. Οι κάτοικοι της Γης μελετούν τις φωτογραφίες, που ελήφθησαν από το αμερικανικό όχημα επιφανείας του Άρη Curiosity μετά την προσεδάφισή τους στον πλανήτη αυτό. Το ενδιαφέρον για τις φωτογραφίες από το Διάστημα είναι πρωτοφανές. Αποστέλλονται από ιστολόγιο σε ιστολόγιο και δραστήρια συζητούνται στο Διαδίκτυο. Οι φωτογραφίες του αμερικανικού Rover θα μπορέσουν να αποκαλύψουν μερικά από τα μυστικά του Κόκκινου Πλανήτη, είναι βέβαιοι οι επιστήμονες. Πάντως ένα από τα μυστικά του Άρη ήδη αποκαλύφθηκε. Στην πρώτη φωτογραφία, που εστάλη από τον πλανήτη, οι λάτρεις των διαστημικών μυστηρίων διέκριναν μια "κηλίδα" ασαφούς περιγράμματος, αλλά τεράστιου μεγέθους. Στο Διαδίκτυο εμφανίστηκαν αμέσως διάφορες εκδοχές για το τί μπορεί να είναι, από τις συνηθισμένες αντανακλάσεις στο φωτογραφικό φακό έως τους Αρειανούς, που σχεδόν φεύγουν τρέχοντας και κρύβονται βιαστικά από τους Γήινους, που κατέφθασαν. Αλλά οι εμπειρογνώμονες του προγράμματος Curiosity εξήγησαν ότι στις φωτογραφίες απεικονίζεται το σύννεφο της σκόνης, που σήκωσε το όχημα της Rover τη στιγμή της προσεδάφισης. Ωστόσο ακόμη και αν σημάδια ζωής δεν εντοπιστούν στον ίδιο τον πλανήτη, είναι πολύ πιθανό να προσαρμοστεί για να καλύψει τις ανάγκες των κατοίκων της Γης. Από όλους τους πλανήτες του Ηλιακού μας συστήματος, ο Άρης είναι από άποψη συνθηκών ο πιο κοντινός πλανήτης προς τη Γη. Και η μελέτη του Άρη θα επιτρέψει πλήρως να δοθεί απάντηση στο ερώτημα ποιοι είμαστε και από πού προήλθαμε και ακόμη να αναζητήσουμε τα έλλογα αδέλφια μας ή έστω τουλάχιστον τα ίχνη τους. Επιπλέον ο Άρης είναι εκείνος ο πλανήτης, που μπορεί να κατακτηθεί και ως εκ τούτου να διευρύνει το χώρο διαβίωσης των ανθρώπων. Το όχημα Curiosity είναι εξοπλισμένο με όργανα γενικής χρήσης, τα οποία πρέπει να δώσουν απάντηση στο ερώτημα εάν είναι δυνατή η εμφάνιση ζωής στον Άρη και αν ποτέ υπήρξε ζωή εκεί. Για την προσεδάφιση του Curiosity σχεδιάστηκε μια μοναδική τεχνολογία που ονομάζεται "ουράνιος γερανός". Χάρη σε αυτήν το όχημα μετακίνησης στην επιφάνεια του Άρη καθελκύστηκε με συρματόσκοινα από το "πιάτο" με τους πυραυλοκινητήρες και τοποθετήθηκε πάνω στους δικούς του τροχούς. Η νέα τεχνολογία μπορεί να χρησιμοποιηθεί στο μέλλον και για την προσεδάφιση ανθρώπων στον Άρη. Το πόδι του ανθρώπου μπορεί και τώρα να πατήσει στον Άρη, αν και η αλήθεια είναι μόνο εικονικά. Ενδιαφερόμενοι να ταξιδεύσουν στον Κόκκινο Πλανήτη μόνο στο επίσημο ιστολόγιο του οχήματος της Rover ήδη συγκεντρώθηκαν περίπου 900.000. Κάθε λίγες ώρες στο Twitter Curiosity Rover ( ) εμφανίζονται μηνύματα του οχήματος, στα οποία όχι μόνο μοιράζεται τις εντυπώσεις του, αλλά και διηγείται για το πώς αισθάνεται κατά τη μακρά αποστολή του, αλλά και προτείνει φωτογραφίες και βίντεο από το γύρω τοπίο. Υπάρχουν στο ιστολόγιο ακόμα και φωτογραφίες του ίδιου του Rover. Τις δικές του φωτογραφίες το όχημα τις έκανε με τη μέθοδο της επικόλλησης αρκετών φωτογραφιών από την κάμερα πλοήγησης, που είναι τοποθετημένη στην οροφή του οχήματος. Κατ' αυτόν τον τρόπο το Rover δοκιμάζει το φωτογραφικό και βίντεο εξοπλισμό του, ο οποίος τους επόμενους μήνες θα βοηθήσει το Curiosity να ταξιδεύσει στον Άρη. Και ποιος ξέρει, μπορεί ειδικά οι χρήστες του Διαδικτύου στη Γη να μπορέσουν να διακρίνουν από τους πρώτους με τί μοιάζουν οι πόλεις στον Άρη και τί χρώμα έχει το δέρμα των Αρειανών. Γιατί πράγματι στην παγκόσμια επιστημονική φαντασία σχετικά με το θέμα αυτό διεξάγονται ως και σήμερα έντονες συζητήσεις.

H γήινη Αποκάλυψη και η στρατηγική για τη σωτηρία μας. Η έμβια ζωή στη Γη θα εξαφανιστεί πλήρως μετά από 2,8 δισεκατομμύρια χρόνια εξαιτίας του ανυπόφορου καύσωνα από τον γηράσκοντα Ήλιο, ο οποίος θα αρχίσει να διογκώνεται, καθώς θα μετατρέπεται σε κόκκινο γίγαντα. Οι ανώτεροι ζωντανοί οργανισμοί θα εκλείψουν μετά από 1,8 δισεκατομμύρια χρόνια, οπότε το υπόλοιπο διάστημα θα επιβιώνουν μόνο τα βακτήρια, τα οποία κατόπιν θα έχουν την ίδια τύχη. Αυτή είναι η πρόγνωση των Βρετανών επιστημόνων, οι οποίοι για πρώτη φορά σχεδίασαν το χρονολόγιο της εξάλειψης των γήινων ειδών ζωής. Οι αστρονόμοι γνωρίζουν ότι τα παρόμοια με τον Ήλιο αστέρια μετεξελίσσονται σε κόκκινους γίγαντες και δεν υπάρχουν λόγοι να υποτεθεί ότι θα υπάρξει κάποιου άλλου είδους εξέλιξη. Μετατρεπόμενος σε κόκκινο γίγαντα ο Ήλιος θα μεγεθυνθεί σε διαστάσεις κατά δεκάδες φορές και το φως του θα αρχίσει να έχει κόκκινη απόχρωση. Η ζωή στη Γη θα γίνει αφόρητη πολύ πριν το διογκωμένο άστρο μας καταπιεί τις τροχιές του Ερμή και της Αφροδίτης και εξατμιστούν στη Γη οι ωκεανοί. Η βιολόγος από το Κρατικό Πανεπιστήμιο της Μόσχας (Λομονόσωφ) Γελένα Βορομπιόβα συμφωνεί ότι τα βακτήρια θα απομείνουν ως τελευταίοι κάτοικοι της Γης, άλλωστε αυτά ήταν και οι πρώτοι: Τα βακτήρια είναι οι πλέον ανθεκτικοί οργανισμοί, οι οποίοι μπορούν να υποστούν φανταστικά αντίξοες συνθήκες από την άποψη της ζωής του ανθρώπου. Μπορούμε ήδη να φανταστούμε ότι ειδικά με τη ζωή των βακτηρίων ξεκίνησε η έμβια ζωή στον πλανήτη μας, όταν ακόμη δεν υπήρχαν φυτά και ανώτεροι οργανισμοί. Ειδικά η εξέλιξη της μικροβιακής ζωής οδήγησε στη συγκρότηση του ζωντανού πλανητικού ιστού, ο οποίος επέτρεψε στη ζωή να αναπτυχθεί περαιτέρω προς ανώτερες μορφές. Έτσι λοιπόν οι απλούστεροι οργανισμοί θα ζήσουν επί της Γης περισσότερο όλων. Αλλά τί θα γίνει με την ανθρωπότητα; Μπορεί να μετακινηθεί προς τον Άρη. Στον Άρη υπάρχουν αποθέματα ύδατος στην κρυόσφαιρα του πλανήτη. Με τη θέρμανση το νερό θα αποκτήσει υγρή μορφή και ο Άρης θα αρχίσει να «ζωντανεύει». Είναι πιθανό ότι ο Άρης θα γίνει ο τόπος σωτηρίας για την ανθρωπότητα, όταν οι συνθήκες στη Γη καταστούν εντελώς ανυπόφορες. Στο βαθμό, που θα γιγαντώνεται ο Ήλιος οι συνθήκες στον Άρη μπορούν να γίνουν πιο παραπλήσιες με τις γήινες. Αλλά είναι δύσκολο να πούμε εάν θα οδηγήσει το λιώσιμο του παγωμένου ύδατος στην εμφάνιση μια άνετης για εμάς ατμόσφαιρας. Υπάρχει η ελπίδα ότι για ένα σύντομο διάστημα ο Άρης θα καταστεί πιο ευνοϊκός για τη ζωή. Κατόπιν από τον Άρη επίσης θα χρειαστεί να μετακομίσουμε πιο μακριά. Έως εκείνη την εποχή θα έχουν μελετηθεί πλανήτες σε άλλα αστρικά συστήματα και σίγουρα κάπου οι συνθήκες θα ταιριάζουν στους ανθρώπους. Σχόλιο:Νομίζω οτι μεχρι τότε αν δεν εχουμε εμείς οι ίδιοι καταλύσει τον πλανήτη μας σίγουρα θα εχουμε φύγει προς αλλες κατευθύνσεις. Σχετ.Σχέδιο Ίκαρος. Ο Αλέξανδρος Τζιόλας, είναι επικεφαλής της προσπάθειας δημιουργίας ενός υπερ-διαστημοπλοίου. Η ανθρωπότητα έχει κάνει κάποια βήματα προόδου εντός του ηλιακού μας συστήματος, όσον αφορά τα πιο κοντινά διαστημικά ταξίδια που δεν είναι επανδρωμένα με αστροναύτες, όμως τα μακρινά διαστρικά ταξίδια σε άλλους ήλιους και σε άλλα αστρικά συστήματα, πέρα από το δικό μας, παραμένουν ένα άπιαστο όνειρο και αποκλειστικό πεδίο της επιστημονικής φαντασίας. Αυτό όμως δεν ισχύει για όλους και σίγουρα όχι για τον Αλέξανδρο Τζιόλα, τον ελληνικής καταγωγής επιστήμονα, που ηγείται του φιλόδοξου διεθνούς ''Σχεδίου Ίκαρος'', http://www.icarusinterstellar.org/ το οποίο έχει θέσει ως στόχο να εκπληρώσει τις αναγκαίες προϋποθέσεις, ίσως και έως το 2100, για την εφαρμογή νέων τεχνολογιών σε ένα διαστημόπλοιο και την πραγματοποίηση, πιθανώς εντός του επόμενου αιώνα, ενός διαστρικού ταξιδιού που θα διαρκέσει λιγότερο από 100 χρόνια. Όπως γίνεται αντιληπτό, αυτός είναι ένας στόχος που ξεπερνά το προσδόκιμο ζωής μιας γενιάς ανθρώπων και συνιστά ένα διαγενεακό εγχείρημα μακράς πνοής. Αυτό το όραμα παρουσίασε ο Τζιόλας σε εκτενή συνέντευξή του σε ένα από τα μεγαλύτερου κύρους αμερικανικά περιοδικά, το «The Atlantic». http://www.theatlantic.com/technology/archive/2012/02/project-icarus-laying-the-plans-for-interstellar-travel/253335/ http://www.astrovox.gr/forum/viewtopic.php?t=6619&postdays=0&postorder=asc&start=765

Ο 2007 PA8 πέρασε δίπλα από τον πλανήτη μας στις 5 Νοεμβρίου. Η NASA έδωσε στη δημοσιότητα εικόνες του αστεροειδή 2007 PA8 ο οποίος στις 5 Νοεμβρίου πέρασε πολύ κοντά από τη Γη. Ο αστεροειδής, που έχει διάμετρο 70 μέτρων, βρισκόταν στην περιοχή μας από τα τέλη Οκτωβρίου και το κοντινότερο πέρασμα του το έκανε πριν από λίγα 24ωρα. Bρέθηκε σε απόσταση 6.4 εκατομμυρίων χλμ και οι επιστήμονες που τον παρακολουθούν αναφέρουν ότι θα συνεχίσει το ταξίδι του στο ηλιακό μας σύστημα και θα επιστρέψει πάλι στη διαστημική μας γειτονιά σε περίπου 200 χρόνια.

«Ακαθάριστο Κοσμικό Προϊόν» Μια διεθνής ομάδα αστρονόμων ανακάλυψε ότι ο ρυθμός δημιουργίας νέων άστρων στο σύμπαν είναι σήμερα μόλις το ένα τριακοστό αυτού που ήταν κάποτε, ενώ η μείωση προβλέπεται να συνεχιστεί αδιάλειπτα. Εξαιτίας αυτής της τάσης, σύμφωνα με τους επιστήμονες, το σύμπαν υποφέρει από μια σοβαρή αναπτυξιακή κρίση ανάλογη της οικονομικής και το λεγόμενο «Ακαθάριστο Κοσμικό Προϊόν» είναι στην εποχή μας μόνο το 3% αυτού που υπήρχε κάποτε, όταν η παραγωγή των άστρων βρισκόταν στο αποκορύφωμά της. Οι ερευνητές από την Πορτογαλία, τη Βρετανία, την Ολλανδία, την Ιταλία και την Ιαπωνία, με επικεφαλής τον Ντέηβιντ Σομπράλ του ολλανδικού πανεπιστημίου του Λάϊντεν, στην μεγαλύτερη έως τώρα μελέτη του είδους της, έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό "Monthly Notices" της Βασιλικής Αστρονομικής Εταιρίας της Βρετανίας. Το καθιερωμένο θεωρητικό μοντέλο για την εξέλιξη του σύμπαντος προβλέπει ότι τα άστρα άρχισαν να σχηματίζονται πριν από 13,4 δισεκατομμύρια χρόνια ή περίπου 300 εκατ. χρόνια μετά την αρχική «Μεγάλη Έκρηξη» (Μπιγκ Μπανγκ). Πολλά από αυτά τα άστρα πιστεύεται ότι ήσαν τερατώδη σε μέγεθος σε σχέση με τα σημερινά, όντας εκατοντάδες φορές μεγαλύτερα από τον Ήλιο μας. Όμως αυτά τα υπερμεγέθη άστρα «γερνούσαν» πολύ γρήγορα, εξαντλώντας σε σύντομο χρόνο τα πυρηνικά καύσιμά τους και, τελικά, διαλύονταν σε μια θεαματική έκρηξη σούπερ-νόβα. Αντίθετα, τα άστρα με μικρότερη μάζα είχαν και έχουν πάντα πολύ μεγαλύτερη διάρκεια ζωής, λάμποντας επί δισεκατομμύρια χρόνια. Ένα μεγάλο μέρος της σκόνης και των αερίων των προηγούμενων αστρικών εκρήξεων ανακυκλώνονται μέχρι σήμερα για να σχηματίσουν νέα άστρα. Ο δικός μας Ήλιος, για παράδειγμα, θεωρείται άστρο τρίτης γενιάς. Η νέα μελέτη, με τη χρήση του Βρετανικού Υπέρυθρου Τηλεσκοπίου, του Πολύ Μεγάλου Τηλεσκοπίου του Ευρωπαϊκού Νοτίου Αστεροσκοπείου στη Χιλή και του ιαπωνικού Τηλεσκοπίου «Σουμπαρού» στη Χαβάη πραγματοποίησε την πληρέστερη μέχρι σήμερα καταγραφή των γαλαξιών όπου δημιουργούνται άστρα, σε μια μεγάλη ποικιλία αποστάσεων -και χρόνων- από τη Γη. Αναλύοντας το φως από διάφορα νέφη σκόνης και αερίων σε αυτούς τους γαλαξίες όπου γεννιούνται νέα άστρα, οι αστρονόμοι κατάφεραν να υπολογίσουν το ρυθμό σχηματισμού των άστρων διαχρονικά. Έτσι, κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η γέννηση νέων άστρων στο σύμπαν συνολικά μειώνεται συνεχώς κατά τα τελευταία 11 δισεκατομμύρια χρόνια (όσο μακριά στο χώρο και τον χρόνο μπορούν να «δουν» τα τηλεσκόπια). Ο σημερινός ρυθμός παραγωγής νέων άστρων εκτιμάται ότι είναι 30 φορές μικρότερος από εκείνον πριν από 11 δισεκατομμύρια χρόνια. Οι αστρονόμοι υπολογίζουν ότι αν αυτός ο πτωτικός ρυθμός συνεχιστεί, τότε στην υπόλοιπη ιστορία του σύμπαντος δεν θα σχηματιστούν παρά 5% περισσότερα άστρα. Σύμφωνα με τη νέα μελέτη, ζούμε σε ένα σύμπαν που κυριαρχείται από «γέρικα» άστρα και αυτή η γήρανση του αστρικού πληθυσμού -όπως και του γήινου- προβλέπεται να επιδεινωθεί στο μέλλον. Εκτιμάται ότι περίπου τα μισά άστρα γεννήθηκαν σε μια πολύ «γόνιμη» περίοδο, που διήρκεσε πριν από 9 έως 11 δισεκατομμύρια χρόνια, ενώ έκτοτε για τα υπόλοιπα μισά άστρα χρειάστηκε σχεδόν ο πενταπλάσιος χρόνος προκειμένου να δημιουργηθούν. «Το μέλλον μπορεί να μοιάζει μάλλον σκοτεινό, όμως εμείς είμαστε στην πραγματικότητα αρκετά τυχεροί που ζούμε σε ένα υγιή γαλαξία, ο οποίος γεννά νέα άστρα και έτσι συνεισφέρει σημαντικά στο σχηματισμό και των μελλοντικών άστρων», δήλωσε ο Σομπράλ. Όπως όμως είπε ο ίδιος, πέρα από τη διαπίστωση ότι σταδιακά μειώνεται το «κοσμικό ΑΕΠ», καθώς γεννιούνται ολοένα λιγότερα άστρα, προκύπτει ένα ακόμα θεμελιώδες ερώτημα-μυστήριο που αναζητά απάντηση: γιατί αυτό συμβαίνει;

Πώς μπορούν να «αναμεταδοθούν» τα γονίδια από τον Άρη; Ο γνωστός βιολόγος από τις ΗΠΑ Κρέιγκ Βέντερ, ο οποίος αποκρυπτογράφησε τον γενετικό κώδικα του ανθρώπου, προτείνει να αποσταλεί στον Άρη διαστημικό σκάφος για την αναζήτηση του DNA αρχαίων μικροοργανισμών, ένας «βιολογικός αναμεταδότης».Σχετ.δημοσ.22/10/2012. Εάν γίνει δυνατό να ανευρεθεί κάτι, η συσκευή θα αναλύσει τον γενετικό κώδικα και θα αναμεταδώσει την αλληλουχία του μέσω ραδιοκυμάτων στη Γη, όπου οι βιο-μηχανικοί θα αναπαραγάγουν μια τεχνητώς συντεθείσα εκδοχή της αρειανής ζωής. Οι Ρώσοι επιστήμονες θεωρούν το δεδομένο σχήμα μια καλή εναλλακτική λύση έναντι των πολυέξοδων σχεδίων για τη μεταφορά εδάφους του Άρη στη Γη. Ο Βέντερ είναι πεπεισμένος ότι η αναζήτηση πρωτόγονης ζωής όχι ως προς το χημικό της αποτύπωμα, με την οποία ασχολείται τώρα η άκατος επιφανείας του Άρη Curiosity, αλλά ειδικά από το γονιδίωμά της, είναι πολύ πιο αξιόπιστη. Μόνον έτσι μπορούν να διαπιστωθεί η ύπαρξη ακόμη και των πλέον εξωτικών μορφών ζωής, οι οποίες δεν είναι δυνατόν να ανακαλυφθούν με παραδοσιακό τρόπο. Το βασικό είναι να περιέχουν γενετικό υλικό. Έτσι αποκαλύπτονται και τα νέα βακτήρια στη Γη. Εάν πάρουμε ένα μείγμα διαφόρων ειδών βακτηρίων και τα διασπείρουμε σε περιβάλλον με τροφή, κάθε άλλο παρά όλα τα είδη θα αναπτυχθούν με τη μορφή αποικιών. Η παρουσία κάποιων ειδών προσδιορίζεται μόνο από το DNA τους, εξηγεί η επικεφαλής επιστημονικός συνεργάτης του Ινστιτούτου Γενικής Γενετικής Σβετλάνα Μπορίνσκαγια: Παίρνουν ένα κομμάτι εδάφους και αποχωρίζουν από εκεί όλο το DNA. Εκεί όμως μπορεί να διαβιούν εκατοντάδες διαφορετικοί οργανισμοί, από το DNA μπορεί να διαπιστωθεί τί είδους οργανισμοί είναι αυτοί και εάν υπάρχουν ανάμεσά τους άγνωστες μορφές ζωής. Εάν αναγνωστεί όλο το γονιδίωμα ενός βακτηρίου, μπορεί να αναπαραχθεί ό,τι είναι προγραμματισμένο σε αυτό το γονιδίωμα, να καταστεί γνωστό τί είδους μεταβολισμό έχει το βακτήριο. Γι’ αυτό και η ιδέα του Κρέιγκ Βέντερ είναι ορθή. Εάν αποξέσουμε ένα κομμάτι αρειανού εδάφους, όπου κάποτε υπήρχαν βακτήρια, υπάρχει πιθανότητα ότι εκεί θα εντοπιστεί το DNA τους, θα καταστεί δυνατό να προσδιοριστεί τί είδους οργανισμός είναι αυτός. Αυτό φυσικά εάν η συγκεκριμένη μορφή ζωής έχει ως βάση της το DNA, διότι υπάρχουν και άλλες περιπτώσεις. Για την αποκρυπτογράφηση του γονιδιώματος με σύγχρονες μεθόδους απαιτείται λίγος χρόνος, συνεχίζει η Σβετλάνα Μπορίνσκαγια: Η ανάγνωση του γονιδίου ενός βακτηρίου, που αποτελείται από εκατομμύρια ζεύγη νουκλεοτιδίων, δηλαδή από εκατομμύρια ψηφία, είναι μια εργασία μίας έως τριών ημερών, αναλόγως από το τί είδους εξοπλισμός υπάρχει στο εργαστήριο. Με πολύ καλό εξοπλισμό μπορούμε σε λίγες ώρες να εξασφαλίσουν την πρώτη πρόχειρη καταγραφή αυτού του «κειμένου». Τώρα και ολόκληρο το γονιδίωμα του ανθρώπου μπορεί να αναγνωσθεί κυριολεκτικά μέσα σε μερικές ημέρες. Ένας από τους πλέον δύσκολους στόχους είναι να τοποθετηθεί ένα τέτοιο εργαστήριο αποκρυπτογράφησης γονιδίων σε ένα όχημα παντός εδάφους, που θα κινηθεί στην επιφάνεια του Άρη. Επίσης περίπλοκη θα είναι και η πλήρης ανασύνθεση ενός οργανισμού σύμφωνα με το δεδομένο γονιδίωμα. Οι επιστήμονες προς το παρόν έχουν μάθει να «κατασκευάζουν» μερικών συντεθειμένα βακτήρια, χρησιμοποιώντας γενετικές αλυσίδες από μικροοργανισμούς-δότες. Όμως οι εργασίες αυτές προωθούνται ταχύτατα. Οπότε οι οργανισμοί του Άρη, εφόσον όντως υπάρχουν, θα συντεθούν τεχνητά. Το πιο σημαντικό στη διαδικασία της σύνθεσης είναι να μην ξεχαστεί ο εν δυνάμει κίνδυνος από τα αρειανά βακτήρια, προειδοποιεί ο χημικός και βιολόγος Γκενάντι Γκοριούσκιν: Δεν διαθέτουμε εναντίον αυτών των ιών κανένα μέσο αντιμετώπισης, ούτε έμφυτα στον οργανισμό μας, ούτε πολύ περισσότερο η ιατρική μας δεν έχει κάτι. Δεν μπορούμε στη δική μας τη Γη να βγάλουμε άκρη και θα φέρουμε και από τον Άρη ασθένειες! Πρόσφατα ανακαλύφθηκε η νομοτέλεια, σύμφωνα με την οποία κάθε γενετικό υλικό στη Γη διασπάται όχι αργότερα από ενάμισι εκατομμύριο χρόνια μετά το θάνατο του «αφεντικού» του. Ωστόσο οι επιστήμονες ευελπιστούν ότι χάρη στο ψυχρό και ξηρό κλίμα του Άρη θα μπορέσουν να εντοπίσουν αρχαίες γενετικές αλυσίδες, οι οποίες έχουν διατηρηθεί ακόμη και ένα δισεκατομμύριο χρόνια. Δηλαδή από την εποχή, που ο πλανήτης ήταν καλυμμένος με νερό και υπήρχε εκεί κάποιου είδους βιοτικό περιβάλλον. Και εάν οι γενότυποι των αρειανών και των γήινων βακτηρίων αποδειχθούν παρεμφερείς, αυτό το γεγονός θα ενισχύσει την υπόθεση ότι η ζωή στο Ηλιακό σύστημα έχει κοινή πρώτη αφετηρία και ότι μεταφέρθηκε στον Άρη και τη Γη με τους κομήτες. Ο «βιολογικός αναμεταδότης» πρέπει ακριβώς να ρίξει φως σε αυτό το ζήτημα. Είναι πιθανό η συσκευή να προλάβει να κατασκευαστεί έως το 2018, οπότε ξεκινά το δεύτερο στάδιο της ρωσο-ευρωπαϊκής αποστολής «ExoMars», ώστε να τοποθετηθεί και στην άκατο επιφανείας, που θα χρησιμοποιηθεί.

Βρέθηκε πλανήτης με κλίμα κατάλληλο για ζωή. Μια αγγλογερμανική ομάδα αστρονόμων ισχυρίζεται ότι ανακάλυψε ένα νέο πλανήτη που βρίσκεται σε τροχιά γύρω από έναν «κοντινό» ήλιο, ακριβώς στη σωστή απόσταση, όπου το κλίμα ίσως να είναι κατάλληλο για τη διατήρηση ζωής. Η ομάδα ανακάλυψε ουσιαστικά τρεις νέους πλανήτες, οι οποίοι βρίσκονται σε τροχιά γύρω από το αστέρι, περίπου 44 έτη φωτός μακριά, αλλά μόνο ένας εξ αυτών έχει τη σωστή θερμοκρασία ώστε να υπάρχει νερό σε υγρή μορφή. «Το αστέρι HD 40307 είναι ένα ήσυχο παλιό αστέρι, οπότε δεν υπάρχει κανένας λόγος για τον οποίο ένας τέτοιος πλανήτης δεν θα μπορούσε να διαθέτει κλίμα παρόμοιο με αυτό της Γης» δήλωσε ο Γκιλιέμ Άνγλα-Εκούντε του Πανεπιστημίου Γκέτινγκεν της Γερμανίας, ο οποίος ηγήθηκε της έρευνας σε συνεργασία με τον Μίκο Τουόμι του Πανεπιστημίου Χέρτφορντσαϊρ της Βρετανίας. Όπως αναφέρει το πρακτορείο Ρόιτερς, ο πλανήτης έχει μάζα τουλάχιστον επτά φορές αυτή της Γης, αλλά η απόστασή του από τον ήλιο είναι περίπου η ίδια με αυτή του πλανήτη μας, κάτι που σημαίνει ότι δέχεται σχεδόν την ίδια ηλιακή ενέργεια με τη Γη. Περισσότεροι από 800 πλανήτες έχουν ανακαλυφθεί εκτός του ηλιακού μας συστήματος από τις αρχές του 1990, αλλά μόνο λίγοι από αυτούς υπάγονται στην «κατοικήσιμη ζώνη». Ακόμα λιγότεροι εξ αυτών είναι πλανήτες που περιστρέφονται, όπως κάνει ο συγκεκριμένος, ώστε να δημιουργούνται συνθήκες ημέρας και νύχτας, κάτι που αυξάνει τις πιθανότητες το περιβάλλον του να είναι παρόμοιο με αυτό του πλανήτη μας.

H Ρωσία κατασκευάζει το νέο κοσμοδρόμιο. Ο επικεφαλής της Ομοσπονδιακής Διαστημικής Υπηρεσίας Βλαντίμιρ Ποπόφκιν επισκέφθηκε τις υπό κατασκευή εγκαταστάσεις του κοσμοδρομίου «Βοστότσνι» ( Ανατολικό) στη ρωσική Άπω Ανατολή. Όπως επεσήμανε το πρώτο διαστημικό σκάφος μπορεί να εκτοξευθεί από το κοσμοδρόμιο ήδη το 2015. Σήμερα οι εργασίες στις εγκαταστάσεις του «Βοστότσνι» διεξάγονται σε 24ωρη βάση και σ’ αυτές συμμετέχουν 2.500 άνθρωποι. Βρέθηκε το «πατρικό» του Σούπερμαν. Η DC Comics που εκδίδει τις ιστορίες του Σούπερμαν ζήτησε από έναν αστροφυσικό να εντοπίσει τον πλανήτη του σούπερ ήρωα. Ο Νιλ Τάισον, διευθυντής του Πλανητάριου στο Αμερικανικό Μουσείο Φυσικής Ιστορίας Hayden στη Νέα Υόρκη, υποστηρίζει ότι ο Κρύπτον (αν υπήρχε) κινούνταν γύρω από το άστρο LHS 2520 που βρίσκεται σε απόσταση 27.1 ετών φωτός από τη Γη. Πρόκειται για ένα αστέρι μικρότερο και πιο ψυχρό από τον Ηλιο. Το άστρο LHS 2520 βρίσκεται στον αστερισμό του «Κόρακα» (Corvus), έναν μικρό αστερισμό στο νότιο ημισφαίριο του ουρανού. Ο Κόρακας έχει συνολικά 17 αστέρες, ορατούς με γυμνό μάτι, από τους οποίους οι τέσσερις λαμπρότεροι, γνωστοί σαν β, γ, δ και ε του Κόρακα, σχηματίζουν μικρό τετράπλευρο. Ο δ του Κόρακα είναι διπλός αστέρας και έχει το αραβικό όνομα Αλγκοράμπ. Η DC Comics εκδίδει αυτές τις μέρες ένα νέο βιβλίο για τον Σούπερμαν στο οποίο θέλησε να έχει συγκεκριμένα στοιχεία για τον πλανήτη όπου γεννήθηκε ο δημοφιλής υπερήρωας. «Ο εντοπισμός του Κρύπτον είναι ένα τεράστιο επίτευγμα στον μύθο του Σούπερμαν, το οποίο του δίνει πλέον μια θέση στο Σύμπαν. Οι θαυμαστές του μπορούν πλέον να κοιτάζουν στον νυκτερινό ουρανό και να λένε "Να το σημείο όπου γεννήθηκε ο Σούπερμαν"» αναφέρει σε ανακοίνωση του ο Νταν ΝτίΝτιο, ένας εκ των ιδιοκτητών της εταιρείας. Σφαιρικό σμήνος NGC 6362. To διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble κατάφερε να διεισδύσει στο κέντρο του σφαιρικού σμήνους NGC 6362 όπου βρίσκονται χιλιάδες άστρα πολλά εκ των οποίων είναι υπέρλαμπρα. Τα νεότερα εξ αυτών των πολύ λαμπρών άστρων εκπέμπουν φως που έχει γαλάζια απόχρωση. H NASA έδωσε στη δημοσιότητα μια εντυπωσιακή εικόνα από την «καρδιά» του NGC 6362.

Οι παγετώνες του Αρη. Ο δορυφόρος Mars Express του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA) έστειλε μια λεπτομερή εικόνα από μια περιοχή του Αρη την οποία κάποτε κάλυπταν παγετώνες. Η εικόνα ελήφθη στις 6 Ιουνίου στην περιοχή Nereidum Montes και οι ειδικοί που τη μελέτησαν κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι οι κυματισμοί στο έδαφος και ειδικά στον πυθμένα των κρατήρων είναι αποτέλεσμα της κίνησης παγετώνων. Η ανακάλυψη προσφέρει νέα στοιχεία για το γεωλογικό και κλιματικό παρελθόν του Κόκκινου Πλανήτη.

Εκλαμψη φωτός στο κέντρο του Γαλαξία. Διεθνής ομάδα επιστημόνων εντόπισε με τη βοήθεια του διαστημικού τηλεσκοπίου Chandra μια έκλαμψη φωτός στο κέντρο του Γαλαξία η οποία, όπως υποστηρίζουν, είναι η πιο λαμπρή που έχει εντοπιστεί μέχρι σήμερα να παράγεται από τη γιγάντια μαύρη τρύπα που βρίσκεται εκεί. Η έκλαμψη έχει λαμπρότητα 150 φορές μεγαλύτερη από εκείνη των εκλάμψεων που παράγει συνήθως η μελανή οπή στο κέντρο του Γαλαξία. Η «φλόγα» της υπολογίστηκε ότι έφτασε σε έκταση τα 20 χιλιάδες έτη φωτός. Η μαύρη τρύπα στο κέντρο του γαλαξία μας (Τοξότης A*) παράγει λίγη ενέργεια σε σχέση με το μέγεθος της. Αν και η μελανή οπή έχει μάζα 4 δισ. φορές μεγαλύτερη από εκείνη του Ηλιου εντούτοις παράγει ελάχιστη ενέργεια που υπολογίζεται ότι είναι ανάλογη με αυτή που παράγει ένα κοινό άστρο. Ομως κατά περιόδους παρατηρούνται πολύ σύντομες αλλά πολύ ισχυρές εκλάμψεις φωτός που παράγονται από τον Τοξότη A*. Δεν έχει ακόμη εξακριβωθεί τι προκαλεί αυτές τις εκλάμψεις αλλά η μελέτη τους προσφέρει κάθε φορά νέα στοιχεία για την κατανόηση της εξέλιξης των μελανών οπών. Η εικόνα της έκλαμψης όπως την κατέγραψε το Chandra

Λάικα: o πρώτος σκύλος στο διάστημα. Στις 3 Νοεμβρίου 1957, εκτοξεύθηκε ο Σπούτνικ 2, το δεύτερο κατά σειρά σοβιετικό διαστημικό σκάφος που τέθηκε σε τροχιά γύρω από τη Γη. Ο Σπούτνικ 2 ήταν και το πρώτο διαστημικό σκάφος που μετέφερε έναν ζωντανό οργανισμό στο διάστημα, τη σκυλίτσα Λάικα. Εκτοξεύτηκε με έναν πύραυλο παρόμοιο μ’ αυτόν που χρησιμοποιήθηκε και για τον Σπούτνικ 1 και τέθηκε σε τροχιά με περίοδο περιστροφής 104 λεπτά. Εξαιτίας μιας δυσλειτουργίας το θερμικό σύστημα ελέγχου δεν λειτούργησε σωστά. Επιπλέον δημιουργήθηκαν ελαφρές ζημιές στη θερμική μόνωση με αποτέλεσμα η θερμοκρασία στο εσωτερικό του σκάφους να φτάνει τους 40 °C. Αρχικά η τηλεμετρία έδειχνε ότι η Λάϊκα ήταν σε καλή κατάσταση και έτρωγε τα τρόφιμα που είχαν τοποθετηθεί στο σκάφος, στη συνέχεια όμως πέθανε εξαιτίας της υπερθέρμανσης – πιθανόν μια ή δυο μέρες μετά την εκτόξευση. Ο Σπούτνικ 2 ξαναμπήκε στη γήινη ατμόσφαιρα στις 14 Απριλίου 1958 μετά από 162 ημέρες από την εκτόξευσή του και κάηκε. Το όχημα δεν ήταν σχεδιασμένο για επανείσοδο, κι έτσι από τη στιγμή της εκτόξευσης η Λάικα ήταν καταδικασμένη να χαθεί μαζί με το δορυφόρο. Υπήρχε μια συσκευή για να της γίνει ευθανασία δέκα μέρες μετά την εκτόξευση, κάτι που τελικά δεν χρειάστηκε καθώς ο σκύλος δεν άντεξε στις θερμοκρασίες της καμπίνας. Η αποστολή αυτή έδωσε στους επιστήμονες τα πρώτα στοιχεία σχετικά με τη συμπεριφορά ενός ζωντανού οργανισμού στο διάστημα. Ρωσικοί δορυφόροι τέθηκαν επιτυχώς σε τροχιά. Ρωσικοί δορυφόροι τύπου «Yamal» και «Luch» τέθηκαν με επιτυχία στη σχεδιασμένη τροχιά τους, ανακοίνωση η Ομοσπονδιακή Διαστημική Υπηρεσία της Ρωσίας (Roskosmos). O πύραυλος-μεταφορέας «Proton-M» με τους ρωσικούς δορυφόρους εκτοξεύθηκε τη νύχτα που πέρασε από το κοσμοδρόμιο Μπαϊκονούρ. Από την αρχή της χρονιάς η Ρωσία πραγματοποίησε ήδη συνολικά 19 εκτοξεύσεις για το Διάστημα από τα κοσμοδρόμιά της. Πέραν αυτού οι πύραυλοι Zenit εκτοξεύθηκαν δύο φορές από την πλωτή πλατφόρμα στον Ειρηνικό ωκεανό στο πλαίσιο του προγράμματος «Θαλάσσια Εκκίνηση», ενώ ο πύραυλος «Soyuz-ST» εκτοξεύθηκε μία φορά από το κοσμοδρόμιο Κουρού στη γαλλική Γουϊνέα. Μια από τις εκτοξεύσεις κατέληξε σε αποτυχία. Το βόρειο σέλας μέσα από τον βυθό. Ο Τζορτζ Κάρμπους βούτηξε έξι μέτρα κάτω από τον πάγο, έστρεψε τη φωτογραφική του μηχανή προς τον ουρανό και απαθανάτισε ένα θέαμα άκρως εντυπωσιακό!

Ύπαρξη εξωγήινης ζωής γύρω από δυαδικούς αστέρες; Μάλλον όχι! Σύμφωνα με δελτίο τύπου του ΑΜΠΕ είναι πιθανή ύπαρξη εξωγήινης ζωής γύρω από δυαδικούς αστέρες: "Υπάρχουν πιθανότητες να υπάρχει εξωγήινη ζωή γύρω από δυαδικούς αστέρες, σύμφωνα με αμερικανική έρευνα. Αστρονόμοι στο Σαν Ντιέγκο (Καλιφόρνια) ανακοίνωσαν χθες Τρίτη ότι παρατήρησαν για πρώτη φορά τουλάχιστον δύο πλανήτες σε τροχιά γύρω από έναν δυαδικό αστέρα - δύο άστρα σε αμοιβαία τροχιά, μια ανακάλυψη που αυξάνει τις πιθανότητες να υπάρχει εξωγήινη ζωή. Οι επιστήμονες δεν ήταν ως τώρα σίγουροι πως σ' αυτή την περίπτωση, όταν δύο αστέρες περιστρέφονται μαζί γύρω από ένα κέντρο βαρύτητας, μπορεί να περιστρέφονται ταυτόχρονα γύρω τους πολλοί πλανήτες. Οι διατάξεις, οι αλληλεπιδράσεις τους και οι διαφορές στις τροχιές ανάλογα με τη θέση των πλανητών και των αστέρων τους καθιστούν πράγματι λιγότερο πιθανό να υπάρχουν πλανήτες σ' αυτό τον τύπο συστήματος. Όμως οι επιστήμονες του πανεπιστημίου του Σαν Ντιέγκο κατάφεραν να παρατηρήσουν πλανήτες -δύο, ίσως μάλιστα και τρεις- γύρω από το Κέπλερ-47, ένα άστρο με μέγεθος ίσο με αυτό του Ηλίου, το οποίο συνδέεται με ένα άλλο άστρο τρεις φορές μικρότερο. Αυτοί οι δύο νέοι πλανήτες έχουν το μέγεθος του Ποσειδώνα και αποτελούνται από αέρια. Εκτός από την ανακάλυψη αυτή, οι καλιφορνέζοι επιστήμονες διαπίστωσαν πως ο πιο απομακρυσμένος από τους δύο πλανήτες βρίσκεται μέσα στην «κατοικήσιμη ζώνη» αυτού του πλανητικού συστήματος: ούτε υπερβολικά κοντά ούτε υπερβολικά μακριά από τους αστέρες, σε μια περιοχή όπου η ζωή θα μπορούσε να υπάρξει. «Τα μισά από τα άστρα που βλέπετε τη νύκτα στον ουρανό είναι δυαδικοί αστέρες», δήλωσε ο Ζερόμ Ορόζ, αστρονόμος στο Σαν Ντιέγκο. Συνεπώς «το γεγονός ότι μπορούμε να βρούμε πλανήτες στις κατοικήσιμες ζώνες τους σημαίνει πως υπάρχουν πολλά περισσότερα μέρη» που μπορεί εν δυνάμει να υπάρχει εξωγήινη ζωή." Οι δύο πλανήτες του συστήματος Kepler-47. Ο Kepler-47b, έχει τρεις φορές την ακτίνα της Γης και περιστρέφεται γύρω από το ζεύγος των άστρων σε λιγότερο από 50 ημέρες, ενώ ο Kepler-47c πιστεύεται ότι είναι ένας γίγαντας αερίων, λίγο μεγαλύτερος από τον Ποσειδώνας με μια τροχιακή περίοδο 303 ημερών. Το σύστημα Kepler-47, βρίσκεται 4.900 έτη φωτός από τη Γη στον αστερισμό του Κύκνου. Έχει τεράστιο ενδιαφέρον, κυρίως διότι για πρώτη φορά ανακαλύπτονται πλανήτες που περιστρέφονται γύρω από δύο "ήλιους". Ο πλανήτης Kepler-47b έχει ακτίνα τρεις φορές την ακτίνα της Γης και περιφέρεται γύρω από το ζεύγος των άστρων σε λιγότερο από 50 ημέρες και θεωρείται ότι καλύπτεται από μια να πνιγηρή υπέρθερμη ατμόσφαιρα που περιέχει μεθάνιο. Ο δεύτερος πλανήτης Κέπλερ-47c πιστεύεται ότι είναι ένας αέριος γίγαντας, λίγο μεγαλύτερος από τον Ποσειδώνα, έχει μια τροχιακή περίοδο 303 ημερών και είναι δυνατή η παρουσία υδρατμών στην πυκνή ατμόσφαιρά του. Όμως, παρότι οι πλανήτες κινούνται στην κατοικήσιμη ζώνη και πιθανόν να διαθέτουν υδρατμούς, οι συνθήκες που επικρατούν σ' αυτούς είναι τέτοιες που μάλλον δεν επιτρέπουν την ανάπτυξη ζωής.

Η άκατος επιφανείας Curiosity «μύρισε» την ατμόσφαιρα του Άρη. Η αμερικανική άκατος επιφανείας του Άρη Curiosity ανέλυσε για πρώτη φορά τη σύνθεση της ατμόσφαιρας του «Κόκκινου πλανήτη» και εντόπισε σ’ αυτήν αυξημένη περιεκτικότητα σε βαριά ισότοπα άνθρακα και αργού. Η σημερινή ατμόσφαιρα του Άρη είναι περίπου 100 φορές αραιότερη από τη γήινη, ωστόσο οι ερευνητές θεωρούν ότι αρχικώς ήταν σημαντικά πυκνότερη, πράγμα, που εξασφάλιζε πιο ήπιο κλίμα στον πλανήτη. Τα νέα δεδομένα θα βοηθήσουν τους επιστήμονες να διευκρινίσουν για ποιους λόγους η ατμόσφαιρα του Άρη μεταβλήθηκε. Οι επιστήμονες ανέλυσαν τα δεδομένα, που έχουν αποσταλεί από την άκατο επιφανείας του Άρη Curiosity, το οποίο δεν εντόπισε στον Κόκκινο πλανήτη μεθάνιο. Σύμφωνα με τους ειδικούς της ΝΑΣΑ, η ύπαρξη αυτού του αερίου θα ήταν απόδειξη ότι εκεί υπάρχουν ζωντανοί μικροοργανισμοί. Με τη βοήθεια αντιδραστηρίων το εργαστήριο του Curiosity ανέλυσε δείγματα άμμου και εδάφους και εν συνεχεία «εισέπνευσε» αποφορτισμένη ατμόσφαιρα του Άρη. Το αποτέλεσμα ήταν αρνητικό: ούτε δείγμα μεθανίου. Παλαιότερα υπήρχε η εκτίμηση ότι το αέριο υπάρχει στον Άρη και ότι η πυκνότητά του μεταβάλλεται αναλόγως της εποχής. Φίλε tasosserreos. Αν διαβάσεις προσεκτικα ολες τις δημοσιεύσεις απο την αρχη 30/7/2012 πιστευω οτι θα απαντηθουν ολες οι ερωτήσεις σου.

Θα βρεθεί άραγε η ανθρωπότητα σε εννέα χρόνια γυρω απο την Σελήνη; Είναι πιθανό ότι η επόμενη επανδρωμένη αποστολή στη Σελήνη θα πραγματοποιηθεί ήδη το 2021. Οι ΗΠΑ σκοπεύουν να αποστείλουν στο φυσικό μας δορυφόρο το διαστημόπλοιο Orion MPCV, το οποίο σχεδιάζεται να τεθεί σε τροχιά με τη βοήθεια νέου πύραυλου-μεταφορέα βαριάς κατηγορίας (Space Launch System - SLS). Η αποστολή αυτή μπορεί να καταστεί αφετηρία ενός νέου σταδίου στην κατάκτηση του Διαστήματος, είτε, ενδεχομένως, να επιβεβαιώσει για άλλη μια φορά ότι προς το παρόν δεν υπάρχουν στο Διάστημα στόχοι για τον άνθρωπο. Η προεκλογική εκστρατεία είναι η καλύτερη στιγμή για τα διαστημικά σχέδια, διότι από την έκβαση της πρώτης εξαρτώνται ευθέως τα δεύτερα και κάποτε οι θεμελιώδεις προσανατολισμοί αλλάζουν εξαιρετικά απότομα. Το πιο γνωστό παράδειγμα είναι το πρόγραμμα Constellation για την κατάκτηση της Σελήνης, το οποίο ανακηρύχθηκε από τον Τζορτζ Μπους και διακόπηκε από τον Μπαράκ Ομπάμα. Πάντως οι σχεδιασμοί αυτού του προγράμματος και πρωτίστως το επανδρωμένο διαστημικό σκάφος Orion «μετακόμισε» υπό το νέο όνομα του πολλαπλών χρήσεων σκάφους Orion Multi-Purpose Crew Vehicle στα επόμενα σχέδια της ΝΑΣΑ και τώρα σχεδιάζεται να χρησιμοποιείται σχεδόν σε όλα τα επανδρωμένα προγράμματα, από τις πτήσεις στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό έως την αποστολή στον Άρη. Σε κάθε περίπτωση το μέλλον του συστήματος αυτού παραμένει προς το παρόν ασαφές στο μέγιστο βαθμό, πρωτίστως λόγω της έλλειψης ενός ξεκάθαρα διατυπωμένου στόχου. Οι δύο πρώτες πτήσεις SLS και του διαστημοπλοίου Orion MPCV έχουν μέχρι στιγμής οριστεί για το 2017 και το 2021 αντιστοίχως. Κατά τη διάρκεια της πρώτης αποστολής (EM-1, Exploration Mission–1 είτε “αποστολή εξοικείωσης”) σχεδιάζεται «να δοκιμαστούν τα καθοριστικά κρίσιμα συστατικά της αποστολής, καθώς και να επιδειχθεί η λειτουργία του σκάφους στο αντίστοιχο περιβάλλον έως την πρώτη επανδρωμένη εκκίνηση του συστήματος». Η πτήση αναμένεται να διαρκέσει 6-10 ημέρες και θα περιλαμβάνει την περιστροφική πτήση γύρω από τη Γη, την είσοδο σε τροχιά πτήσης μετάβασης στη Σελήνη, την περιστροφή γύρω απ’ αυτήν και την επιστροφή στη Γη με την προσγείωση του σκάφους. Η δεύτερη ερευνητική αποστολή (EM-2) δεν θα διαφέρει ριζικά από την πρώτη ως προς τις τεχνικές της λεπτομέρειες, ωστόσο θα μπορούν να επιβαίνει στο Orion MPCV πλήρωμα έως τεσσάρων ατόμων και θα παραμείνει κοντά στη Σελήνη όχι μία, αλλά τρεις ή τέσσερις ημέρες. Εκτιμάται ότι το διαστημόπλοιο θα περιστρέφεται σε υψηλή τροχιά (1000–3000 χλμ.), προκειμένου να εξοικονομήσει καύσιμα. Κατόπιν το Orion θα επιστρέψει στη Γη. Το πρόγραμμα επανδρωμένων πτήσεων της ΝΑΣΑ παραμένει εξαιρετικά ασαφές, πρωτίστως λόγω των ασαφώς προσδιορισμένων στόχων. Προς το παρόν βασικό «καταφύγιο» κοσμοναυτών και αστροναυτών παραμένει παρ’ όλ’ αυτά ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός (ΔΔΣ), αλλά δεν είναι πολύ σκόπιμο να χρησιμοποιηθεί για τον εφοδιασμό αυτού του Σταθμού η σύνδεση μέσω του SLS–Orion: το βάρος του φορτίου, που μπορεί να τεθεί σε τροχιά με τη βοήθεια αυτού του πυραύλου-μεταφορέα είναι υπερβολικά μεγάλος (της τάξης των 70 ή 120 τόνων αναλόγως της έκδοσης του πυραύλου, τη στιγμή, που για τις πτήσεις στον ΔΔΣ επαρκεί ανυψωτική ικανότητα πολύ μικρότερη). Πέραν τούτου για την υποστήριξη του Σταθμού ήδη έχει πάνω κάτω αποφασιστεί να χρησιμοποιούνται «αχθοφόροι» του εμπορίου. Δεν είναι πολύς καιρός, που ολοκληρώθηκε άλλη μια πτήση του διαστημικού μεταγωγικού Dragon, που έχει κατασκευαστεί από την εταιρεία SpaceX. Κατ’ αυτόν τον τρόπο οι στόχοι του συστήματος SLS στρέφονται εκτός των ορίων περίγειας τροχιάς, αλλά κανείς προς το παρόν δεν τους έχει διατυπώσει με ακρίβεια.

Φωτογράφισαν τις γιγάντιες φυσαλίδες μιας μαύρης τρύπας με σούπερ τηλεσκόπιο. Χρησιμοποιώντας ένα ολοκαίνουργιο ραδιοτηλεσκόπιο, αστρονόμοι έλαβαν μία από τις καλύτερες φωτογραφίες που έχουν τραβηχτεί ποτέ, και η οποία δείχνει γιγάντιες φυσαλίδες που δημιουργήθηκαν από μία τεράστια μαύρη τρύπα. Οι φυσαλίδες, που είναι αόρατες στα οπτικά τηλεσκόπια, φωτογραφίστηκαν από παρατηρήσεις που έγιναν σε χαμηλές συχνότητες, μεταξύ 20 και 160 MHz, οι οποίες τυπικά χρησιμοποιούνται για τις επικοινωνίες των πιλότων. Η εικόνα δείχνει έναν σχηματισμό σαν τεράστιο μπαλόνι που είναι γεμάτο πλάσμα, το οποίο απλώνεται σε έκταση ίση με εκείνη ενός γαλαξία. Ορισμένες μαύρες τρύπες προσαρτούν ποσότητες ύλης. Μέρος από την ποσότητα αυτή δεν καταλήγει μέσα στη μαύρη τρύπα αλλά εκτοξεύεται μακριά σαν ένα ρεύμα σωματιδίων που κινείται με ταχύτητα που πλησιάζει εκείνη του φωτός. Οταν το ρεύμα σωματιδίων επιβραδύνει την ταχύτητά του, σχηματίζει κάτι σαν ισχνό μπαλόνι που μπορεί να συμπεριλάβει ολόκληρο γαλαξία. Η παρατήρηση έγινε με το νέο διεθνές τηλεσκόπιο LOFAR και όπως ανέφερε ο αστρονόμος Φραντζέσκο ντε Γκασπέριν, η φωτογραφία παρέχει συναρπαστικές ενδείξεις για τους στενούς δεσμούς που υπάρχουν ανάμεσα στη μαύρη τρύπα, τον γαλαξία που τη φιλοξενεί και το περιβάλλον τους. «Οπως συμβαίνει με τα συμβιωτικά είδη, ο γαλαξίας και η κεντρική μαύρη τρύπα του διάγουν βίους παράλληλους και αλληλένδετους. Ο γαλαξίας παρέχει την ύλη για να τραφεί η μαύρη τρύπα και η μαύρη τρύπα επιστρέφει την ενέργεια στον γαλαξία». Ο γαλαξίας στον οποίο παρατηρήθηκε το φαινόμενο βρίσκεται στον αστερισμό της Παρθένου και η μάζα του είναι 2.000 φορές μεγαλύτερη από αυτή του δικού μας. Η δε μαύρη τρύπα στο κέντρο του έχει μάζα περίπου έξι δισεκατομμύρια φορές μεγαλύτερη από τον Ηλιο μας.

Ποια αέρια περιέχονται στην ατμόσφαιρα του Άρη. Η γραφική παράσταση δείχνει την % περιεκτικότητα (v/v) των αερίων στην ατμόσφαιρα του Άρη, όπως μετρήθηκε από το ειδικό όργανο (SAM – Sample Analysis at Mars) που φέρει το Curiosity. Oι μετρήσεις έγιναν τον Οκτώβριο του 2012, στην περιοχή του κρατήρα Gale που βρίσκεται στο νότιο ημισφαίριο, όπου ξεκίνησε η εποχή της (αρειανής) άνοιξης. Στην γραφική παράσταση χρησιμοποιείται η λογαριθμική κλίμακα για να φαίνονται οι συγκεντρώσεις όλων των αερίων. Κυριαρχεί το διοξείδιο του άνθρακα, που αποτελεί το 95,9 % του όγκου της ατμόσφαιρας. Τα επόμενα 4 στοιχεία είναι το αργό, το άζωτο, το οξυγόνο (μόνο 0,14%) και το μονοξείδιο του άνθρακα. Οι ερευνητές θα χρησιμοποιήσουν κι άλλες φορές το SAM έτσι ώστε να ελέγξουν την εξάρτηση των συγκεντρώσεων των αερίων της ατμόσφαιρας, συναρτήσει των εποχιακών αλλαγών. Σημειώνεται πως ατμόσφαιρα του Άρη είναι 100 φορές αραιότερη απο αυτήν της Γης. Αυτά τα προκαταρκτικά αποτελέσματα δείχνουν ελάχιστο έως καθόλου μεθάνιο. Το μεθάνιο έχει ενδιαφέρον διότι θεωρείται ως μια χημική ένδειξη για την ύπαρξη ζωής. Στη Γη, μπορεί να παράγεται από βιολογικές αλλά και μη βιολογικές διεργασίες. Οι επιστήμονες υποθέτουν ότι στο μακρινό παρελθόν του Άρη το περιβάλλον στον Άρη ήταν πολύ διαφορετικό – η ατμόσφαιρά του ήταν κατά πολύ πυκνότερη και υπήρχε νερό στην επιφάνειά του.

Μετρήθηκε το φως όλων των άστρων που έχουν λάμψει στο σύμπαν. Αμερικανοί αστρονόμοι, χρησιμοποιώντας το διαστημικό τηλεσκόπιο ακτίνων-γ «Φέρμι» της NASA, «είδαν» το φως των πρώτων-πρώτων άστρων και, παράλληλα, έκαναν την πιο ακριβή μέχρι σήμερα μέτρηση του φωτός όλων των άστρων, τα οποία έχουν ποτέ λάμψει στο σύμπαν. Οι νέοι υπολογισμοί δείχνουν αφενός ότι το αρχέγονο αστρικό φως ήταν λιγότερο από τις έως τώρα εκτιμήσεις και αφετέρου ότι η μέση αστρική πυκνότητα είναι περίπου 1,4 άστρα ανά 100 δισεκατομμύρια κυβικά έτη φωτός. Αυτό σημαίνει ότι η μέση απόσταση ανάμεσα στα άστρα του σύμπαντος είναι περίπου 4.150 έτη φωτός. Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον αστροφυσικό Μάρκο Ατζέλο των πανεπιστημίων Στάνφορντ και Μπέρκλεϊ της Καλιφόρνια, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Science», έκαναν τους υπολογισμούς τους βασιζόμενοι στην ανάλυση του φωτός από γιγάντιες μαύρες τρύπες (τις λεγόμενες blazars) που απελευθερώνουν βίαια τεράστιες ποσότητες φωτεινής ενέργειας, καθώς απορροφούν την περιβάλλουσα ύλη. Όταν η ύλη έλκεται βαρυτικά προς την υπερμεγέθη μαύρη τρύπα ενός γαλαξία, ένα μέρος της επιταχύνεται και εκτινάσσεται προς τα έξω σχεδόν με την ταχύτητα του φωτός, με την μορφή «πιδάκων» που εκπέμπονται προς ακριβώς αντίθετες κατευθύνσεις. Όταν μια από τις αυτές τις δέσμες ακτίνων-γ τύχει να στοχεύει προς τη Γη, τότε ο συγκεκριμένος γαλαξίας και η μαύρη τρύπα του φαίνονται τρομερά φωτεινοί και παίρνουν την ονομασία «blazar». Έως τώρα έχουν εντοπιστεί πάνω από 1.000 τέτοια αντικείμενα και πολλά από αυτά εκπέμπουν ενέργεια άνω των 3 δισεκατομμυρίων γιγαηλεκτρονιοβόλτ (GeV), δηλαδή πάνω από ένα δισεκατομμύριο φορές μεγαλύτερη από την ενέργεια του ορατού φωτός. Οι ακτίνες-γ αποτελούν την μορφή φωτός (ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας) με την μεγαλύτερη ενέργεια. Από το 2008 που τέθηκε σε τροχιά, το «Φέρμι» παρατηρεί τον ουρανό αποκλειστικά για εκπομπές τέτοιων ακτίνων, δημιουργώντας τον πιο λεπτομερή έως τώρα «χάρτη» σε τόσο ισχυρές ενέργειες. Το οπτικό και υπέρυθρο φως των άστρων συνεχίζει να ταξιδεύει στο σύμπαν ακόμα και αφού αυτά σβήσουν. Το γεγονός αυτό δημιουργεί ένα «απολίθωμα» ακτινοβολίας, το οποίο είναι δυνατό να ανιχνευθεί έμμεσα, χρησιμοποιώντας τις ακτίνες-γ, τις οποίες εκπέμπουν μακρινές πηγές όπως τα blazars, που γίνονται αντιληπτές από το τηλεσκόπιο «Φέρμι». Το συνολικό φως των άστρων, που έχει ποτέ εκπεμφθεί στο διάστημα, ονομάζεται από τους αστρονόμους «εξωγαλακτικό φως υποβάθρου» και αποτελεί ένα είδος «κοσμικής ομίχλης» φωτονίων. Οι ακτίνες-γ που παράγονται από τα blazars, ταξιδεύουν δισεκατομμύρια έτη φωτός, εωσότου φθάσουν στον πλανήτη μας και στο μεταξύ διασχίζουν αυτή την «κοσμική ομίχλη». Καθώς μια ακτίνα-γ συγκρούεται με το αστρικό φως, αυτή μεν μετασχηματίζεται σωματιδιακά σε ζεύγη ηλεκτρονίων-ποζιτρονίων, ενώ το διάχυτο φως των άστρων «θαμπώνει» (με τον ίδιο τρόπο που η ομίχλη εξασθενεί το φως ενός μακρινού φάρου, μόνο που σε αυτή την περίπτωση τον ρόλο των κοσμικών φάρων παίζουν τα «blazars"). Αυτό το φαινόμενο επιτρέπει στους επιστήμονες να κάνουν υπολογισμούς για το διάχυτο στο σύμπαν αστρικό φως, δηλαδή για την πυκνότητα της «ομίχλης» και άρα για την μέση πυκνότητα των άστρων. Το σύμπαν εκτιμάται ότι δημιουργήθηκε πριν από περίπου 13,7 δισεκατομμύρια χρόνια και οι επιστήμονες κατόρθωσαν να εντοπίσουν φως που εξέπεμψαν αρχέγονα άστρα, όταν το σύμπαν ήταν ακόμα «νήπιο», μόλις 600 εκατ. ετών. Αυτά τα πρώτα άστρα πιστεύεται ότι διέφεραν αρκετά από τα σημερινά, καθώς ήσαν πολύ πιο μεγάλα (εκατοντάδες φορές μεγαλύτερα από τον Ήλιο μας), πιο καυτά, πιο λαμπρά, αλλά και πιο βραχύβια. Οι νέες εκτιμήσεις δείχνουν ότι αυτά τα πρώτα άστρα δημιουργούνταν με πιο αργό ρυθμό από ό,τι πιστευόταν έως τώρα. Η άμεση παρατήρηση αυτών των προπατορικών άστρων μέχρι τώρα είναι αδύνατη με τα υπάρχοντα όργανα, αλλά ελπίζεται ότι ίσως καταστεί εφικτή είτε με το νέο διαστημικό τηλεσκόπιο «Τζέημς Γουέμπ» της NASA, το οποίο προγραμματίζεται να αντικαταστήσει το «Χαμπλ» από το 2018, είτε με το σχεδιαζόμενο επίγειο Υπερβολικά Μεγάλο Τηλεσκόπιο του Ευρωπαϊκού Νοτίου Αστεροσκοπείου στη Χιλή. Στην φωτογραφία οι πράσινες κουκκίδες δείχνουν τις θέσεις των 150 Blazars που χρησιμοποιεί το τηλεσκόπιο Fermi για την μελέτη του Εξωγαλαξιακού Φωτός Υποβάθρου – Εxtragalactic Βackground Light (EBL)επισης το ποσοστό απορρόφησης των ακτίνων γ που παράγουν τα Blazar εξαιτίας του υπεριώδους και ορατού αστρικού φωτός, σε τρεις διαφορετικές εποχές στην ιστορία του σύμπαντος και ο σχηματισμός των άστρων που κορυφώθηκε όταν το σύμπαν ήταν περίπου 3 δισεκατομμυρίων ετών.

Το νέο σύστημα πρόσδεσης με το ΔΔΣ θα διατηρήσει την υγεία των κοσμοναυτών. Το ρωσικό «φορτηγό» «Προγκρές» συνδέθηκε επιτυχώς με το ΔΔΣ σε αυτόματη λειτουργία. Είναι η δεύτερη επιτυχής πρόσδεση με το συντομευμένο 6-ωρο σύστημα, βάσει του οποίου το σκάφος πραγματοποιεί μόνο 4 στροφές στην τροχιά. Η πρώτη είχε δοκιμαστεί τον Αύγουστο. Αυτό το πρόγραμμα προγραμματίζουν να χρησιμοποιήσουν κατά τις πτήσεις των επανδρωμένων «Σογιούζ», - πιθανών ήδη τον Μάρτιο του ερχόμενου έτους. Αυτό θα διευκολύνει σημαντικά την ζωή των κοσμοναυτών και θα διατηρήσει την υγεία τους, οι οποίοι αναγκάζονται για δύο εικοσιτετράωρα να βασανίζονται από το κρύο, την έλλειψη ζεστού φαγητού και από τα δυσάρεστα συμπτώματα προσαρμογής στην έλλειψη βαρύτητας σε στενό χώρο του σκάφους. Το τεμάχιο του αμερικανικού δορυφόρου δεν απειλεί πια το ΔΔΣ. Το Κέντρο Ελέγχου Πτήσεων της Ρωσίας προέβη σε έκτακτη διόρθωση της τροχιάς του ΔΔΣ για να αποφύγει το αποσπασμένο από τον αμερικανικό δορυφόρο «Iridium 33» κομμάτι. Τον Φεβρουάριο του 2009, ο δορυφόρος αυτός συγκρούστηκε με τον ρωσικό στρατιωτικό δορυφόρο επικοινωνιών «Kosmos-2251» με αποτέλεσμα να σπάσουν σε 600 κομμάτια διαμέτρου 5 και πάνω εκατοστών και σε 1000 και πάνω τεμάχια μικρότερου μεγέθους. «Η διόρθωση της τροχιάς πραγματοποιήθηκε σήμερα στις 3:08 ώρα Μόσχας με τη βοήθεια των κινητήρων του διαστημοπλοίου εφοδιασμού «Progress M-16M», με αποτέλεσμα, όπως ανακοίνωσαν εκπρόσωποι του Κέντρου Ελέχγου Πτήσεων, η τροχιά του Σταθμού να υψωθεί περίπου κατά 1 χιλιόμετρο».

Σωστο!!! φίλε βολιωτης.

Αίσθηση ...Χαβάης δίνει το χώμα στον «κόκκινο πλανήτη» Χώμα που μοιάζει εντυπωσιακά με την ηφαιστειακή άμμο των νησιών της Χαβάης έδειξε η πρώτη ανάλυση ορυκτών στην επιφάνεια του Άρη από το όργανο ακτίνων-Χ του ρόβερ Curiosity. Ήταν η πρώτη φορά που μια τέτοια επιστημονική τεχνική (φασματοσκοπία ακτίνων-Χ) εφαρμόστηκε για να αναλυθεί το έδαφος σε ένα άλλο πλανήτη εκτός της Γης. Οι κόκκοι της αρειανής άμμου, που αναλύθηκαν χημικά μετά την εκπομπή πάνω τους μιας δέσμης ακτίνων Χ, βρέθηκαν να έχουν κρυστάλλους όμοιους με εκείνους του βασαλτικού εδάφους, που υπάρχει στις ηφαιστειακές περιοχές όπως η Χαβάη, όπως ανακοίνωσαν οι επιστήμονες της NASA, σύμφωνα με το BBC και το πρακτορείο Reuters. Το εν λόγω εύρημα, που επιβεβαιώνει τις έως τώρα θεωρίες των επιστημόνων, αυξάνει την πιθανότητα κάποτε ο «κόκκινος πλανήτης» να είχε φιλοξενήσει μικροβιακή ζωή. Η σύσταση του εδάφους ενός πλανήτη θεωρείται ότι αντανακλά τις διαδικασίες που έλαβαν χώρα πάνω από την επιφάνεια του εδάφους, όπως το κλίμα του. Η αρχική ορυκτολογική ανάλυση δείχνει ότι το έδαφος του Άρη μοιάζει με τα γήινα ηφαιστειακά υλικά και αποτελείται κυρίως από άστριο, ολιβίνη και πυρόξενους. Περίπου το μισό έδαφος που αναλύθηκε, αποτελείται από μη κρυσταλλικά υλικά, όπως ηφαιστειακή ύαλο. Η παρατηρούμενη διάβρωση του αρειανού εδάφους μπορεί να έχει διάφορες αιτιολογίες, όπως αλληλεπίδραση με νερό και οξυγόνο, ανεμοθύελλες ή πτώση αστεροειδών. Αν και η φασματοσκοπία ακτίνων-Χ υπάρχει ως τεχνολογία εδώ και περίπου ένα αιώνα, η μεγάλη δυσκολία, που απαίτησε πολλά χρόνια ερευνών από τους μηχανικούς της NASA, ήταν η συρρίκνωσή της από ένα μηχάνημα μεγέθους ψυγείου σε ένα όχι μεγαλύτερο από κουτί παπουτσιών, έτσι ώστε το σχετικό επιστημονικό όργανο (με την ονομασία CheMin) να χωράει πάνω στο ρόβερ. Οι ακτίνες Χ διαθλώνται μέσα από τους κρυστάλλους του υλικού - στόχου και, ανάλογα με τον τρόπο που αντανακλώνται πίσω στο όργανο, εξάγονται τα ανάλογα συμπεράσματα για τη χημική σύνθεση και τη δομή του υλικού. Το επόμενο σημαντικό βήμα θα είναι η ανάλυση δειγμάτων εδάφους του Άρη από ένα άλλο όργανο, το SAM, που θα αναζητήσει την παρουσία οργανικών μορίων, που περιέχουν άνθρακα, ώστε να αντληθούν περισσότερα στοιχεία για την πιθανότητα ύπαρξης ζωής κάποτε στον γειτονικό πλανήτη. Το Curiosity, κινούμενο με ταχύτητα έως 4 εκατοστών το δευτερόλεπτο, έχει διανύσει περίπου απόσταση 480 μέτρων μέχρι σήμερα.

ΠΙΟ ΚΟΝΤΑ ΣΤΟ ΜΠΙΓΚ ΜΠΑΝΓΚ Οι αστρονόμοι εντόπισαν την πιο μακρινή στο χώρο και το χρόνο έκρηξη σούπερ νόβα που έχουν ποτέ ανακαλύψει στο σύμπαν. Το επίτευγμα τους κάνει αισιόδοξους ότι μια ημέρα θα καταφέρουν να «δουν» το θάνατο των πρώτων άστρων που δημιουργήθηκαν μετά τη «Μεγάλη Έκρηξη» (Μπιγκ Μπανγκ) και τα οποία «έσπειραν» τα πιο βαριά στοιχεία έως τις κοσμικές εσχατιές, καθιστώντας έτσι εφικτή τη δημιουργία των γαλαξιών, των πλανητών και τελικά της ζωής. Συνδυάζοντας εικόνες από το τηλεσκόπιο Καναδά - Γαλλίας - Χαβάης, που βρίσκεται στο όρος Μάουνα Κέα της τελευταίας, οι επιστήμονες ανακάλυψαν δύο σούπερ - νόβα, μία που συνέβη πριν από 10,4 δισεκατομμύρια χρόνια και άλλη μία πριν από περίπου 12,1 δισεκατομμύρια χρόνια. Έως τώρα η πιο μακρινή και παλαιότερη σούπερ - νόβα που είχε γίνει αντιληπτή, είχε συμβεί πριν από 10,8 δισ. χρόνια. Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον αστρονόμο Τζεφ Κουκ του Κέντρου Αστροφυσικής του Πανεπιστημίου Τεχνολογίας Σουίνμπερν, κοντά στη Μελβούρνη της Αυστραλίας, έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Nature», σύμφωνα με το «Science» και το «New Scientist». Οι μελλοντικές έρευνες σε τόσο απομακρυσμένες και ισχυρές εκρήξεις μπορεί να ρίξουν περισσότερο φως στην εξέλιξη του πρώιμου σύμπαντος. Οι πιο ισχυρές θερμοπυρηνικές εκρήξεις σούπερ - νόβα, όπως αυτές που μόλις ανακάλυψαν οι αστρονόμοι, είναι τόσο ισχυρές που για ένα διάστημα ξεπερνούν σε φωτεινότητα κάθε άλλο άστρο στους γαλαξίες τους. Την τελευταία δεκαετία, οι επιστήμονες έχουν ανακαλύψει αυτή τη νέα κατηγορία «σούπερ-υπέρλαμπρων» σούπερ-νόβα, έως 100 φορές πιο φωτεινών από τις υπόλοιπες. Πρόκειται για πολύ σπάνια γεγονότα, τα οποία παράγουν τρομακτικές ποσότητες ενέργειας και συνεπώς έχουν δυνητικά μεγάλη καταστροφική ισχύ. Μία και μόνο τέτοια έκρηξη θα μπορούσε να σπείρει τον θάνατο σε ένα μεγάλο μέρος του μητρικού γαλαξία, αν αυτός είναι σχετικά μικρός, ή να τον «γονιμοποιήσει» με πολύτιμα χημικά στοιχεία, αν είναι αρκετά μεγάλος. Η προέλευση αυτών των υπέρλαμπρων σούπερ νόβα παραμένει μυστηριώδης. Μια πιθανή αιτία είναι η έκρηξη τεράστιων άστρων με μάζα 100 έως 250 φορές μεγαλύτερη του Ήλιου μας, τα οποία είναι πολύ μεγαλύτερα από αυτά που σήμερα παρατηρούν οι αστρονόμοι, αλλά πιστεύεται ότι ήσαν πολύ πιο κοινά στο πρώιμο σύμπαν (η ηλικία του οποίου σήμερα υπολογίζεται στα 13,7 δισ. χρόνια περίπου).

Τι είναι η πραγματικότητα; http://physicsgg.wordpress.com/2012/11/01/%cf%84%ce%b9-%ce%b5%ce%af%ce%bd%ce%b1%ce%b9-%ce%b7-%cf%80%cf%81%ce%b1%ce%b3%ce%bc%ce%b1%cf%84%ce%b9%ce%ba%cf%8c%cf%84%ce%b7%cf%84%ce%b1/ Φίλοι του AstroVox αποφάσισα να θέσω αυτο το θέμα γιατι πιστευω οτι τα χιλιάδες μέλη του (6628 ατ.)αλλα και οι χιλιάδες αναγνώστες του θα το βρούν ακρως ενδιαφέρον και πραγματικά μοναδικό θέμα για μια πλατιά συζήτηση στα πλαίσια του fourm. Σας προτρέπω πριν γραψετε οτιδήποτε διαβαστε το προσεκτικά.Πραγματικά αξίζει!!!

Διαστημικό γλέντι!!! Σήμερα, από το κοσμοδρόμιο Μπαϊκονούρ εκτοξεύτηκε ο πύραυλος-φορέας Soyuz-U με το μεταγωγικό διαστημόπλοιο Progress M-17M (Προγκρές М-17М) στις 11:41:18 Ώρα Μόσχας (MSK)Το σκάφος εφοδιασμού μεταφέρει στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό υλικά ζωτικής σημασίας βάρους 2,5 και πάνω τόνων. Το διαστημικό σκάφος τέθηκε σε τροχιά στάθμευσης με τις ακόλουθες παραμέτρους: κλίση του 51,66 βαθμούς, το ελάχιστο ύψος των 193,75 χιλιόμετρα, κατ 'ανώτατο όριο 245,34 χιλιόμετρα, τροχιακή περίοδο - 88,59 λεπτά. Το Προγρές θα μεταφέρει εκτός από τον επιστημονικό εξοπλισμό και ανταλλακτικά για το Σταθμό, ακόμη και φρέσκα φρούτα: μήλα, πορτοκάλια και λεμόνια. Γίνεται λόγος για το δεύτερο διαστημόπλοιο εφοδιασμού, που πετά προς το Σταθμό με βάση το λεγόμενο γρήγορο σχήμα,- είπε ο εμπειρογνώμονας στα ζητήματα της κοσμοναυτικής Αντρέι Κρασίλνικοφ. - Αντί των συνηθισμένων δύο ημερών το Προγκρές М-17М θα πλησιάσει το Σταθμό μέσα σε δύο ώρες. Ο Σταθμός είναι έτοιμος για ελλιμενισμό με το πλοίο, το οποίο έχει προγραμματιστεί για τις 31 Οκτωβρίου στις 17:40 MSK. Προβλέπεται να δοκιμαστεί παρόμοιο σχήμα και στο διαστημόπλοιο εφοδιασμού Προγκρές М-18 (Progress M-18), που θα πετάξει προς το Σταθμό τον Φεβρουάριο του 2013. Από τον Μάρτιο, όπως έχει προγραμματιστεί, το διαστημόπλοιο Σογιούζ με κοσμοναύτες θα πετά στο Σταθμό κατά 7-8 φορές πιο γρήγορα. Αντί των συνηθισμένων οκτώ ημερών η διαδρομή προς το ΔΔΣ θα διαρκεί μερικές ώρες και, συνεπώς, οι κοσμοναυτες θα αντιμετωπίζουν ευκολότερα την βαρύτητα, μάλιστα, όχι μέσα σε μικρό χώρο αλλά ήδη στο Σταθμό. Οι κοσμοναύτες με ιδιαίτερη ανυπομονησία περιμένουν την παραλαβή των δεμάτων από τις οικογένειες και τους τους πλησίους τους με πολλά, όπως πάντα, νόστιμα πράγματα. Κατά τα τελευταία μερικά χρόνια, η διατροφή των κατοίκων του ΔΔΣ έχει αλλάξει σε μεγάλο βαθμό. Φεύγουν στην ουσία στη λήθη οι θρυλικοί σωλήνες από το πρώτο, το δεύτερο και το τρίτο φαγητό, οι οποίοι τώρα είναι πια κατάλοιπα του παρελθόντος. Σε τέτοιους σωλήνες ίσως βάζουν μόνο κάποια καρυκεύματα. Στη θέση των μεταλλικών σωλήνων εμφανιστηκαν οι πολυμερές σακούλες και μεταλλικά δοχεία. Η χρήση τους είναι πολύ ευκολότερη. Εκτός απ’ αυτό τα φαγητά εκεί ως προς την γεύση τους, πρώτον πλησιάζουν εκείνα που τρώμε στη γη και, δεύτερον, για τη χρήση των αφυδατωμένων τροφίμων είναι αρκετό να προστεθεί μόνο ζεστό ή κρύο νερό και μετά μπορούν να τα τρώνε με κουτάλι ή πηρούνι. Αλλά, για να πούμε την αλήθεια οι κοσμοναυτες περιμένουν περισσότερά πραγματικά φαγητά,- είπε ο ακαδημαϊκός της Ρωσικής Ακαδημίας Κοσμοναυτικής Αλεξάντρ Ζελεζνιακόφ. - Φυσικά, όταν φορτώνουν τα διαστημόπλοια εφοδιασμού πάντα προσπαθούν να χαροποιήσουν τους κοσμοναύτες με κάτι το ιδιαίτερο. Αυτή τη φορά πρόκειται για τα προϊόντα τα οποία οι κοσμοναύτες θα βάλουν στο Χριστουγεννιάτικο και το Πρωτοχρονιάτικο τους τραπέζι. Επειδή το Προγκρές М-17М είναι το τελευταίο διαστημόπλοιο εφοδιασμού, που στέλνεται φέτος προς το Σταθμό, όλοι σκέφτονταν, βέβαια, για τις Χριστουγεννιάτικες και τις Πρωτοχρονιάτικες γιορτές. Οι κοσμοναύτες προτιμούν να παίρνουν μαζί με τα Προγκρές διάφορα φρέσκα φρούτα και λαχανικά, καθώς επίσης και τυρί, καφέ, κρεμμύδια, και αγγούρια τουρσί. Αλήθεια, αυτή τη φορά οι κοσμοναύτες μας ζήτησαν να τους στείλουμε με το Προγκρές ακόμα και λίγο σκόρδο, προφανώς για να μην αρρωστήσουν απρόσεκτα τις μέρες των γορτών.

H πρώτη ακτινογραφία αρειανού εδάφους από το Curiosity. To γράφημα που ακολουθεί δείχνει τα αποτελέσματα της πρώτης ανάλυσης με ακτίνες Χ του εδάφους του Άρη, από την πειραματική συσκευή Χημείας και Ορυκτολογίας (Chemin) που διαθέτει το διαστημικό ρόβερ Curiosity. Δείγμα εδάφους συλλέχθηκε από τον κρατήρα Gale στις 15 Οκτωβρίου με τον ειδικό βραχίονα που διαθέτει το Curiosity και αναλύθηκε με περίθλαση ακτίνων Χ. Με τη μέθοδο αυτή προσδιορίστηκε για πρώτη φορά ποσοτικά η σύσταση του αρειανού εδάφους και διαπιστώθηκε ότι είναι παρόμοιο με τα ηφαιστεικά εδάφη στη Χαβάη!

Τα σημάδια της μεγάλης καταιγίδας στον Κρόνο παραμένουν ορατά. http://www.esa.int/esaCP/SEMR0G52Q8H_Greece_0.html