Δροσος Γεωργιος

Ειχα γραψει και παλαιοτερα οτι το νεο διαστημικο προγραμμα που ανακοινωσε ο Ομπαμα παραχωροντας τις διαστημικες εκτοξευσεις στους ιδιωτες ειναι κοντοφθαλμο και θα παραλυσει την ΝΑΣΑ.Να τα πρωτα σημαδια!!! Η Nasa αναμένεται να απολύσει 1.000 επιστήμονες. Ο κορυφαίος διαστημικός προμηθευτής των ΗΠΑ αναμένεται να περικόψει περίπου 1.000 θέσεις εργασίας επιστημόνων και τεχνικών ανά τον κόσμο αφού η Nasa διέκοψε το πρόγραμμα διαστημικών λεωφορείων της. Η United Space Alliance, που διαχειρίζεται το στόλο διαστημικών ταξιδιών ανακοίνωσε ότι οι περισσότεροι εργαζόμενοι θα μεταφερθούν στη Φλόριντα και το Τέξας. Αναμένονται ακόμη δύο διαστημικές αποστολές, που έχουν προγραμματιστεί να ολοκληρωθούν μέχρι το 2011. Οι περικοπές των θέσεων εργασίας αντιπροσωπεύουν το 15% του συνολικού εργατικού δυναμικού, ενώ αναμένονται περαιτέρω απολύσεις.Οι άνθρωποι που απολύονται τώρα, είναι μόνο η αρχή. Πολλές περισσότερες χιλιάδες ανθρώπων θα απολυθούν όσο πλήττεται το πρόγραμμα", δήλωσε ο Keith Cowing, συντάκτης της ιστοσελίδας Nasa Watch, στο BBC. Το διαστημικό λεωφορείο της Nasa, σύμφωνα με το πρακτορείο ειδήσεων, έχει σημειώσει μεγάλη επιτυχία τους τελευταίους 14 μήνες καθώς έχει εκτελέσει οκτώ δρομολόγια. Το προσωπικό του έχει επίσης εμφανίσει ιδιαίτερη ταχύτητα στη διεκπεραίωση των πτήσεων ενώ έχουν μειωθεί οι ανωμαλίες στις αποστολές.

Ο ουρανός τότε και σήμερα με τα μάτια του τηλεσκοπίου Planck. To νέο διαστημικό τηλεσκόπιο Planck του Ευρωπαϊκού Oργανισμού Διαστήματος (ESA) μετέδωσε τις πρώτες παρατηρήσεις του στο σύνολο του ουρανού -η εντυπωσιακή εικόνα προσφέρει νέα στοιχεία όχι μόνο για τους νεογέννητους γαλαξίες, αλλά και για το αρχαιότερο φως που εκπέμφθηκε στο Σύμπαν λίγο μετά τη Μεγάλη Έκρηξη. «Αυτή είναι η στιγμή για την οποία επινοήθηκε το Planck» σχολιάζει ο Ντέιβιντ Σάουθγουντ, διευθυντής Επιστήμης και Ρομποτικής Εξερεύνησης του ESA. «Η ίδια η πρώτη εικόνα και η αξιοθαύμαστη ποιότητά της είναι τιμή για τους μηχανικούς που έφτιαξαν και διαχειρίζονται το Planck. Tώρα είναι η ώρα να αρχίσει η επιστημονική σοδειά των παρατηρήσεων» αναφέρει. Στο κέντρο της φωτογραφίας διακρίνεται ο κεντρικός δίσκος του Γαλαξία μας Μίλκι Ουέι (η Γη βρίσκεται στην άκρη αυτού του δίσκου και έχει καλή θέα στο κέντρο του Γαλαξία). Επάνω και κάτω από το επίπεδο του γαλαξιακού δίσκου, αχνά ρεύματα παγωμένης σκόνης εκτείνονται προς τα έξω σε αποστάσεις χιλιάδων ετών φωτός. Αυτά τα σύννεφα σκόνης είναι ο «γαλαξιακός ιστός» μέσα στον οποίο σχηματίζονται νέα άστρα, και το Planck κατάφερε ήδη να εντοπίσει σημεία όπου νεαρά αστέρια ξεκινούν τον κύκλο της εξέλιξής τους. Λιγότερο θεαματικό αλλά πιθανότατα πιο σημαντικό είναι το φόντο της εικόνας: Οι κηλίδες που διακρίνονται στο πάνω και κάτω τμήμα της φωτογραφίας είναι η λεγόμενη κοσμική ακτινοβολία μικροκυμάτων υποβάθρου (CMBR). Πρόκειται για το απόφωτο της αρχαιότερης ακτινοβολίας που κατέκλυσε το νεαρό Σύμπαν, λίγο μετά τη γέννησή του πριν από περίπου 13,7 δισεκατομμύρια χρόνια. Ενώ το πορτρέτο του Μίλκι Ουέι προσφέρει μια εικόνα για το πώς είναι σήμερα το Σύμπαν, ο χάρτης της ακτινοβολίας υποβάθρου δείχνει πώς ήταν το Σύμπαν πριν καν ανάψουν τα πρώτα άστρα και σχηματιστούν οι πρώτοι Γαλαξίες. Το σημαντικό με το χάρτη είναι ότι η ακτινοβολία υποβάθρου δεν είναι ομοιόμορφη σε όλο το Σύμπαν -οι χρωματιστές κηλίδες της εικόνας αντιστοιχούν σε περιοχές με διαφορετική πυκνότητα ύλης και ελαφρώς διαφορετική θερμοκρασία. Αυτή ακριβώς η ανομοιομορφία στην κατανομή της ακτινοβολίας υποβάθρου ήταν ο παράγοντας που επέτρεψε στο αρχέγονο αέριο να συμπυκνωθεί και να σχηματίσει τα πρώτα άστρα. Αν αντίθετα η ακτινοβολία ήταν ομοιόμορφη σε όλο τον ουρανό, το Σύμπαν θα ήταν ακόμα και σήμερα μια ομοιογενής «σούπα» αερίου. Όταν το Planck ολοκληρώσει την τριετή αποστολή του, οι κοσμολόγοι θα έχουν στη διάθεσή τους τον ακριβέστερο χάρτη της ακτινοβολίας υποβάθρου, ο οποίος θα μπορούσε να βελτιώσει τα μοντέλα για την εξέλιξη του Σύμπαντος. Το διαστημικό τηλεσκόπιο θα σαρώσει ολόκληρο τον ουρανό ακόμα τρεις φορές μέχρι το 2012. Αμερικανικός δορυφόρος θα παρακολουθεί τα διαστημικά σκουπίδια. Ο πρώτος δορυφόρος που ειδικεύεται στην παρακολούθηση των διαστημικών σκουπιδιών εκτοξεύεται την Πέμπτη από την πολεμική αεροπορία των ΗΠΑ. Η αποστολή του έχει κρίσιμη σημασία, καθώς τα ανθρώπινα αντικείμενα που γυροφέρνουν τον πλανήτη είναι πια δεκάδες χιλιάδες και απειλούν τις διαστημικές επιχειρήσεις. O δορυφόρος SBSS (Space-Based Space Surveillance, Παρακολούθηση του Διαστήματος από το Διάστημα) είναι εξοπλισμένος με μια κάμερα που βλέπει στο ορατό φως και μπορεί να περιστρέφεται για να έχει ευρύτερο οπτικό πεδίο. Θα συλλέγει καθημερινά 400.000 παρατηρήσεις, οι οποίες θα μεταδίδονται διαρκώς σε επίγειους σταθμούς. Το νέο όργανο θα έχει ελεύθερη θέα στον ουρανό της Γης, σε αντίθεση με τα υφιστάμενα συστήματα που συναντούν σοβαρούς περιορισμούς. Η αμερικανική πολεμική αεροπορία βασίζεται μέχρι σήμερα σε ένα δίκτυο επίγειων τηλεσκοπίων και ραντάρ, τα οποία παρακολουθούν περίπου 1.000 ενεργούς δορυφόρους και 20.000 διαστημικά σκουπίδια. Όμως τα επίγεια τηλεσκόπια είναι άχρηστα όταν ο ουρανός δεν είναι καθαρός, και πολλά από τα ραντάρ δεν είναι αρκετά ισχυρά για να εντοπίζουν τους δορυφόρους στη λεγόμενη γεωστατική τροχιά, περίπου 36.000 χλμ από την επιφάνεια του πλανήτη. Η πολεμική αεροπορία παρακολουθεί αντικείμενα με μήκος άνω των 10 εκατοστών, τα οποία θα μπορούσαν να καταστρέψουν δορυφόρους ή ακόμα και τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό σε περίπτωση άμεσου χτυπήματος. Τα περισσότερα από τα αντικείμενα αυτά είναι ανθρώπινα -τα περισσότερα φυσικά σωματίδια σε γήινη τροχιά είναι συνήθως αρκετά μικρότερα. Ο κίνδυνος από τα διαστημικά σκουπίδια δεν είναι μόνο θεωρητικός: τουλάχιστον δύο ατυχήματα έχουν καταγραφεί τα τελευταία 15 χρόνια: Το 1996, ένας γαλλικός δορυφόρος υπέστη ζημιές από ένα αδέσποτο εξάρτημα πυραύλου, ενώ το 2009 ένας παροπλισμένος ρωσικός δορυφόρος συγκρούστηκε με έναν ενεργό αμερικανικό δορυφόρο επικοινωνιών πάνω από τη Σιβηρία. Το θέμα είχε έρθει στη δημοσιότητα και το 2007, όταν η Κίνα δοκίμασε με επιτυχία έναν πύραυλο σχεδιασμένο να καταστρέφει δορυφόρους. Η δοκιμή είχε στόχο έναν παλιό κινεζικό δορυφόρο ο οποίος διαλύθηκε και απελευθέρωσε 2.400 θραύσματα διαμέτρου άνω των 5 εκατοστών. Στην φωτογραφια ο δορυφόρος SBSS, εδώ στη διαδικασία προετοιμασίας. Βρέθηκαν «λεπτά σωματίδια» του αστεροειδή Itokawa. Η διαστημική υπηρεσία της Ιαπωνίας δήλωσε ότι έχει βρει «λεπτά σωματίδια», που ελπίζει να είναι η σκόνη του αστεροειδούς που βρίσκεται μέσα στην κάψουλα του διαστημοπλοίου Hayabusa, το οποίο επέστρεψε στη Γη τον περασμένο μήνα Οι επιστήμονες ελπίζουν τυχόν δείγματα σκόνης από τον αστεροειδή Itokawa σε σχήμα πατάτας, θα βοηθούσε στην αποκάλυψη μυστικών σχετικά με την προέλευση του ηλιακού συστήματος. «Έχουμε ξεκινήσει τη διαδικασία ανοίγματος του δοχείου με τα δείγματα από τις 24 Ιουνίου και επιβεβαιώθηκε ότι υπάρχουν λεπτά σωματίδια," δήλωσε η JAXA. Πρόσθεσε όμως ότι παραμένει ασαφές κατά πόσο τα σωματίδια αυτά έχουν μεταφερθεί από τη Γη ή προέρχονται από τον Itokawa, που έφτασαν στη Γη μετά από ένα ταξίδι πολλών δισεκατομμυρίων χιλιομέτρων. Αναμένεται δε ότι θα χρειαστούν μήνες για να έχουμε τα τελικά αποτελέσματα της ανάλυσης. Ο υπεύθυνος του πρότζεκτ Junichiro Kawaguchi δήλωσε ότι οι επιστήμονες θεωρούσαν ότι τα υλικά από τη Γη ήταν μεταξύ των σωματιδίων που βρέθηκαν στη συσκευή. "Αλλά είναι σημαντικό ότι δεν ήταν άδειο … Χαίρομαι που υπάρχει η πιθανότητα κάποια σωματίδια να προέρχονται από την αστεροειδή, δήλωσε σε συνέντευξη Τύπου. Οι ερευνητές δεν έχουν ανοίξει πλήρως την κάψουλα ακόμη, αλλά έχουν βρεθεί πάνω από 10 κουκίδες ορατές με γυμνό μάτι, είπε ένας άλλος επιστήμονας της JAXA, ο Toshifumi Mukai. Ο Mukai παραδέχθηκε πως αυτά τα σωματίδια μπορεί τελικά να μην προέρχονται από την αστεροειδή. "Έχω την αίσθηση ότι δεν είναι κοσμική σκόνη", είπε, προσθέτοντας ότι είναι επίσης δυνατό να είναι από το βαθύ διάστημα. Με ένα ηλεκτρονικό μικροσκόπιο βρέθηκαν δύο ακόμη λεπτά σωματίδια, που εκτιμάται ότι θα είναι ελαφρώς μεγαλύτερο από 10 μικρά το καθένα, λέει ο ίδιος επιστήμονας. Ένα μικρό είναι ένα εκατομμυριοστό του μέτρου. Ως γνωστόν τα τεράστια τεχνικά προβλήματα που εμφανίστηκαν βασάνισαν το ταξίδι του Hayabusa, το οποίο σε κάποια φάση βρέθηκε εκτός ελέγχου και έχασε την επαφή του με την Ιαπωνική JAXA για επτά εβδομάδες, καθυστερώντας έτσι την αποστολή για τρία χρόνια μέχρι να φτάσει ο αστεροειδής σε μια εκ νέου ευθυγράμμιση με τη Γη. Όταν τελικά ‘κλείδωσε’ πάνω στον αστεροειδή Itokawa, ένα σύστημα πυροδότησης που είχε σχεδιαστεί ώστε να σηκώσει σκόνη έπαθε βλάβη, αφήνοντας έτσι ασαφές πόσο υλικό ήταν σε θέση να συγκεντρώσει το διαστημόπλοιο. Μετά από μια πραγματική επταετή οδύσσεια του διαστήματος, το κουτί με το πολύτιμο υλικό έφτασε πίσω στη Γη από το Hayabusa τον Ιούνιο. Οι ερευνητές της JAXA άνοιξαν το κουτί σε συνεργασία με την αμερικανική διαστημική υπηρεσία NASA. Στην φωτογραφια καλλιτεχνική απεικόνιση του ιαπωνικού διαστημοπλοίου Hayabusa (το γεράκι) μαζί με τον αστεροειδή Itokawa στο διάστημα. Όταν το Hayabusa ξεκίνησε το 2003, το μεταλλικό κουτί ήταν ανοικτό, που σημαίνει ότι μπορεί να περιέχει υλικό που να προήλθε από τη Γη, ανακοίνωσε ένας εκπρόσωπος της Ιαπωνικής Υπηρεσίας Διαστήματος JAXA. Για το κλεισιμο κατι ομορφο απο τον πανεμορφο συμπαν που μας περιβαλλει. R Coronae Australis: Μια κοσμική υδατογραφία. Το άστρο R Coronae Australis (Νότιο Στέμμα) βρίσκεται σε μία από τις πλησιέστερες και πιο θεαματικές περιοχές γέννησης νέων άστρων. Το δε πορτρέτο του ελήφθη από την κάμερα WFi του τηλεσκόπιου των 2.2 μέτρων, στο Ευρωπαϊκό Νότιο Παρατηρητήριο La Silla στη Χιλή. Η εικόνα είναι ένας συνδυασμός από δώδεκα ξεχωριστές εικόνες που λήφθηκαν μέσω κόκκινου, πράσινου και μπλε φίλτρων. Στην εικόνα φαίνεται ένα τμήμα του ουρανού που εκτείνεται όσο περίπου και το ολόγεμο φεγγάρι. Αυτό ισοδυναμεί με πλάτος περίπου τέσσερα έτη φωτός, ενώ το νεφέλωμα που βρίσκεται εκεί απέχει 420 περίπου έτη φωτός μακριά μας, στον μικρό αστερισμό του Νότιου Στέμματος (Corona Australis). Το συγκρότημα ονομάστηκε έτσι από το άστρο Ε Coronae Australis, που βρίσκεται στο κέντρο της εικόνας. Είναι ένα από τα πάμπολλα αστέρια στην περιοχή αυτή που ανήκουν στην κατηγορία των πολύ νέων άστρων και που ποικίλλουν στη φωτεινότητα, ενώ εξακολουθούν να περιβάλλονται από νέφη αερίου και σκόνης από το οποίο προέρχεται. Η έντονη ακτινοβολία που εκπέμπεται από τα εν λόγω καυτά νερά αστέρια αλληλεπιδρά με το αέριο που τα περιβάλλει και είτε αντανακλάται είτε επανεκπέμπεται σε ένα διαφορετικό όμως μήκος κύματος. Αυτές οι πολύπλοκες διαδικασίες, που καθορίζονται από τη φυσική του διαστρικό μέσου και τις ιδιότητες των άστρων, είναι υπεύθυνες για τα θαυμάσια χρώματα των νεφελωμάτων. Το γαλάζιο νεφέλωμα που εμφανίζεται σε αυτή την εικόνα ως επί το πλείστον οφείλεται στην αντανάκλαση της αστρικής ακτινοβολίας από τα μικρά σωματίδια της σκόνης. Τα νεαρά αστέρια στο συγκρότημα R Coronae Australis είναι παρόμοια σε μάζα με τον Ήλιο μας και δεν εκπέμπουν αρκετό υπεριώδες φως για να ιονίζεται ένα σημαντικό τμήμα του γύρω υδρογόνου. Αυτό σημαίνει ότι το νέφος δεν λάμπει με το τυπικό κόκκινο χρώμα που παρατηρείται σε πολλές περιοχές αστέρι όπου σχηματίζονται νέα άστρα. Το τεράστιο νέφος της σκόνης μέσα στο οποία είναι ενσωματωμένο το νεφέλωμα, φαίνεται με μια εντυπωσιακή λεπτομέρεια. Τα λεπτά χρώματα και οι ποικίλες υφές των νεφών της σκόνης κάνει αυτή την εικόνα να μοιάζει με ένα ιμπρεσιονιστικό πίνακα ζωγραφικής. Μια καταφανής δε σκοτεινή λωρίδα διασχίζει την εικόνα από το κέντρο προς τα κάτω αριστερά. Εδώ το ορατό φως που εκπέμπεται από τα αστέρια που σχηματίζονται μέσα στο νέφος απορροφάται πλήρως από τη σκόνη. Αυτά τα αντικείμενα θα μπορούσαν να ανιχνευθούν μόνο με την παρατήρηση σε μεγαλύτερα μήκη κύματος, χρησιμοποιώντας όμως μια φωτογραφική μηχανή που να μπορεί να ανιχνεύσει την υπέρυθρη ακτινοβολία. Φυσικά το άστρο R Coronae Australis δεν είναι ορατό με γυμνό μάτι, αλλά ο μικρός, σε σχήμα τιάρας αστερισμός στον οποίο βρίσκεται είναι εύκολα να φανεί από σκοτεινές περιοχές της Γης, λόγω της εγγύτητάς του στον ουρανό με τον μεγαλύτερο αστερισμό του Τοξότη και τα νέφη με πάρα πολλά άστρα προς την κατεύθυνση του κέντρου του Γαλαξία μας.

Υπηρξε προβλημα αλλα με θετικη καταληξη για το Progress M-06M cargo. Ας δουμε το θεμα!!! Ξέφυγε στο διάστημα σκάφος ανεφοδιασμού που πλησίαζε τον ISS-Αστοχία κατά την προσέγγιση. Ρώσοι αξιωματούχοι δηλώνουν ότι ένα μη επανδρωμένο σκάφος που μεταφέρει προμήθειες για τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS) ξέφυγε κατά τη διάρκεια της της προσέγγισης στο τροχιακό συγκρότημα και κινείται στο διάστημα σε απόσταση ασφαλείας. Το πρακτορείο Interfax μετέδωσε ότι ο κυβερνήτης του ISS ανέφερε ότι το ρωσικό Progress άρχισε να «περιστρέφεται ανεξέλεγκτα», ωστόσο λίγη ώρα αργότερα η NASA διαβεβαίωσε ότι το σκάφος δεν βρίσκεται εκτός ελέγχου. Οι Ρώσοι ανακοίνωσαν ότι η αστοχία προκλήθηκε από άγνωστο τεχνικό πρόβλημα, η NASA όμως το απέδωσε σε διακοπή της ραδιοεπικοινωνίας. Το Progress έχασε τον ISS κατά περίπου 3 χλμ και κινείται τώρα στην ίδια τροχιά με τον σταθμό αλλά προηγειται κατά μερικά χιλιόμετρα. Νέα προσπάθεια πρόσδεσης προγραμματίζεται για το απόγευμα της Κυριακής, ανέφεραν Ρώσοι αξιωματούχοι. Στον ISS αυτή τη στιγμή βρίσκεται εξαμελές πλήρωμα, τρεις Ρώσοι και τρεις Αμερικανοί. Το Progress μεταφέρει περίπου δύο τόνους τροφίμων και άλλων προμηθειών, οι οποίες όμως δεν είναι άμεσα απαραίτητες για τους ενοίκους του συγκροτήματος. Αίσια κατάληξη. Προσδέθηκε τελικά στον Διαστημικό Σταθμό το «αδέσποτο» σκάφος Progress. Ρωσικό σκάφος ανεφοδιασμού που παρά λίγο να χαθεί στο Διάστημα καθώς προσέγγιζε τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS) κατάφερε τελικά να συνδεθεί στο τροχιακό συγκρότημα με τη δεύτερη απόπειρα το απόγευμα της Κυριακής. Το μη επανδρωμένο σκάφος Progress συνδέθηκε αυτόματα σε μια από τις θυρίδες πρόσδεσης του σταθμού στις 19.17 ώρα Ελλάδας, ανακοίνωσε το ρωσικό κέντρο ελέγχου έξω από τη Μόσχα, έπειτα από οπτική επιβεβαίωση της επιχείρησης στη ζωντανή ροή βίντεο από τον ISS. Το βράδυ της Παρασκευής, το Progress ξέφυγε από την προγραμματισμένη πορεία του κατά την πρώτη απόπειρα προσέγγισης και έχασε τον σταθμό κατά περίπου 3 χιλιόμετρα. Ο κυβερνήτης του ISS ανέφερε αρχικά ότι το σκάφος είχε αρχίσει να περιστρέφεται ανεξέλεγκτα, λίγη ώρα αργότερα όμως η NASA διαβεβαίωσε ότι το Progress δεν βρισκόταν εκτός ελέγχου. Το Progress μεταφέρει περίπου δύο τόνους τροφίμων και άλλων προμηθειών, οι οποίες όμως δεν ήταν άμεσα απαραίτητες για τους τρεις Αμερικανούς και τρεις Ρώσους που διαμένουν στον ISS. Το θεμα το ειχε πρωτος θεσει ο φιλος Mich. http://www.astrovox.gr/forum/viewtopic.php?t=12405 Για το 2011 αναβάλλεται η συνταξιοδότηση των διαστημικών λεωφορείων. H NASA ανέβαλε τις δύο τελευταίες αποστολές των διαστημικών λεωφορείων λόγω καθυστερήσεων στην προετοιμασία των φορτίων που προορίζονται για τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS). Η αυλαία στην καριέρα των σκαφών πιθανότατα θα πέσει με την αποστολή του Endeavour το Φεβρουάριο, αν και δεν αποκλείεται να πραγματοποιηθεί μία ακόμα πτήση τον Ιούνιο. Το Discovery προγραμματιζόταν να αναχωρήσει για τον ISS στις 16 Σεπτεμβρίου, η εκτόξευση όμως αναβάλλεται για την 1η Νοεμβρίου. Η τελευταία αποστολή με το Endeavour επίσης αναβάλλεται από τα τέλη Νοέμβρη για τις 26 Φεβρουαρίου. Στην 134η και πιθανότατα τελευταία αποστολή των γερασμένων σκαφών, το Endeavour θα μεταφέρει στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό έναν φασματόμετρο για μελέτες Φυσικής, αξίας 1,5 δισ. δολαρίων. Ο παροπλισμός των διαστημικών λεωφορείων αποφασίστηκε από την κυβέρνηση του Τζορτζ Μπους το 2004, όχι μόνο λόγω της προχωρημένης ηλικίας τους (οι πρώτες πτήσεις ήταν το 1982), αλλά και λόγω των υψηλών λειτουργικών δαπανών -το πρόγραμμα των διαστημικών λεωφορείων θα κόστιζε στη NASA γύρω στα 200 εκατ. δολάρια το μήνα αν παρατεινόταν πέρα από το 2010. Ο Μπαράκ Ομπάμα τελικά αναθεώρησε τη διαστημική στρατηγική του προκατόχου του, δεν ακύρωσε όμως την απόσυρση του στόλου. Σύμφωνα με το νέο σχεδιασμό, ο οποίος πάντως εκκρεμεί στο Κογκρέσο, οι μεταφορές αστροναυτών σε χαμηλή γήινη τροχιά (στο ύψος του ISS) θα ανατεθούν σε ιδιωτικές εταιρείες, ενώ η NASA θα εστιαστεί στην ανάπτυξη μεγαλύτερων πυραύλων για επανδρωμένες αποστολές σε αστεροειδείς και τελικά στον Άρη. Το νέο σκάφος της NASA αποκλείεται να είναι έτοιμο πριν από το 2015. Στο μεσοδιάστημα, οι ΗΠΑ θα εξαρτώνται από τα ρωσικά Soyuz για τις αποστολές από και προς τον ISS. Πάντως η συνταξιοδότηση των διαστημικών λεωφορείων ενδέχεται να αναβληθεί εκ νέου αν η NASA εγκρίνει τελικά μια επιπλέον αποστολή με το Atlantis τον Ιούνιο του 2011. Το Atlantis θα πρέπει ούτως ή άλλως να είναι έτοιμο να πετάξει, δεδομένου ότι θα βρίσκεται σε αναμονή για την περίπτωση που χρειαστούν διάσωση οι αστροναύτες του Endeavour το Φεβρουάριο. Ο Ρώσος μάγος των Μαθηματικών λέει «νιέτ» σε βραβείο 1 εκατ. δολαρίων. Ένα ξερό «όχι» είναι η οριστική απάντηση του Γκριγκόρι Πέρελμαν στο Βραβείο της Χιλιετίας, την κορυφαία αναγνώριση στον κλάδο των Μαθηματικών, συνοδευόμενη από χρηματικό έπαθλο ενός εκατομμυρίου δολαρίων. Η ιδιόρρυθμη ιδιοφυία είχε καταφέρει να αποδείξει την περίφημη Εικασία του Πουανκαρέ, έναν μαθηματικό γρίφο πολλών διαστάσεων που παρέμενε ανεπίλυτος για έναν αιώνα. «Για να το πω απλά, ο κύριος λόγος είναι η διαφωνία μου για την οργανωμένη μαθηματική κοινότητα. Δεν μου αρέσουν οι αποφάσεις τους, τις θεωρώ άδικες» είπε ο Ρώσος Πέρελμαν στο πρακτορείο Interfax. Η Εικασία διατυπώθηκε το 1904 από τον Γάλλο μαθηματικό, φυσικό και φιλόσοφο Ζιλ Ανρί Πουανκαρέ. Αφορά αφορά τη γεωμετρία πολυδιάστατων χώρων και προσφέρει απαντήσεις για τα σχήματα που είναι δυνατόν να έχει το Σύμπαν. Έπειτα από οκτώ χρόνια προσπαθειών, ο Πέρελμαν κατέληξε το 2002 σε μια απόδειξη 473 σελίδων, στην οποία οι συνάδελφοί του δεν κατάφεραν να εντοπίσουν λάθος. Η απόδειξη δημοσιεύτηκε στο Διαδίκτυο και όχι σε επιστημονική έκδοση ως είθισται. Την Παρασκευή, το Ινστιτούτο Μαθηματικών Clay της Μασαχουσέτης, το οποίο απονέμει το Βραβείο της Χιλιετίας, ανακοίνωσε ότι ο Πέρελμαν αρνήθηκε τη βράβευση. Ο πρόεδρος του Ινστιτούτου Τζιμ Κάρλσον δήλωσε ότι η απάντηση ήταν αναμενόμενη, δεδομένου ότι ο Ρώσος μαθηματικός είχε αρνηθεί στο παρελθόν και άλλα βραβεία. To κυριότερο από αυτά ήταν το Μετάλλιο Φιντς, γνωστό και ως «Νόμπελ των Μαθηματικών», το οποίο επρόκειτο να απονεμηθεί στον Πέρελμαν στη Μαδρίτη το 2006. Ο Ισπανός βασιλιάς Χουάν Κάρλος μάταια περίμενε όρθιος τον Πέρελμαν να εμφανιστεί στη λαμπρή τελετή απονομής. Παρά το θόρυβο που δημιουργήθηκε, ελάχιστα είναι γνωστά για τον αινιγματικό Γκριγκόρι Πέρελμαν. Γεννήθηκε το 1966, φοίτησε σε σχολείο της Αγίας Πετρούπολης με ειδίκευση στα Μαθηματικά και τη Φυσική, και σε ηλικία 16 ετών κέρδισε το χρυσό μετάλλιο στην Διεθνή Μαθηματική Ολυμπιάδα. Η μαθηματική διάνοια του Πέρελμαν άνθησε μέσα σε ένα περιβάλλον αυστηρά μαθηματικό ώστε να αφοσιωθεί στο πάθος του. Αποτελείται από την μαθηματικό μητέρα του (που τον ακολουθεί παντού και πάντα), τον προγυμναστή των Μαθηματικών (που φροντίζει να «περνάει απαρατήρητη» η εβραϊκή καταγωγή του στην αντισημιτική Ρωσία), από τους καθηγητές του στο ειδικό μαθηματικό σχολείο (που μαζί με τον προγυμναστή του πετυχαίνουν να τον στείλουν στους Μαθηματικούς Ολυμπιακούς Αγώνες, όπου έρχεται πρώτος) και τέλος οι μαθηματικοί στο Πανεπιστήμιο (που τον κατευθύνουν προς τις σωστές συνεργασίες). Αφότου ολοκλήρωσε το διδακτορικό του στο Πανεπιστήμιο της Αγίας Πετρούπολης και εργάστηκε για λίγο στη Ρωσία, μετακόμισε στις Ηνωμένες Πολιτείες. Επέστρεψε στη Ρωσία πριν από περίπου 14 χρόνια προκειμένου να αφοσιωθεί στην απόδειξή του για το σχήμα του Σύμπαντος. Σήμερα ζει στην Αγία Πετρούπολη μαζί με τη μητέρα του και δεν έχει επαφές με την ακαδημαϊκή κοινότητα. Παραμένει άγνωστο τι θα γίνει τώρα με το Βραβείο της Χιλιετίας. «Έχουμε μερικές ιδέες υπόψη» δήλωσε ο πρόεδρος του Ινστιτούτου Clay. «Θα το εξετάσουμε προσεκτικά και θα αξιοποιήσουμε τα χρήματα με τον καλύτερο δυνατό τρόπο προς όφελος των μαθηματικών» είπε. Η Εικασία του Πουανκαρέ ουσιαστικά προβλέπει ότι σε έναν τρισδιάστατο χώρο ένα σχήμα «ντόνατ» δεν μπορεί να μετατραπεί σε σφαίρα χωρίς να σπάσει, ενώ οποιοδήποτε σχήμα που δεν περιέχει τρύπα μπορεί να τεντωθεί ή να συρρικνωθεί σε σφαίρα. Περισσοτερα και στις δημοσιευσεις στην Σελιδα 23-Ημερ.22/3/2010 και 24-Ημερ.26/3/2010 της Διαστημικης Εξερευνησης.

Οι έλληνες «κυνηγοί εκλείψεων»-Ταξιδεύουν στην άκρη του κόσμου για να δουν ένα ουράνιο φαινόμενο διάρκειας 4 λεπτών. Στο μυστηριώδες Νησί του Πάσχα, το πλέον απομονωμένο κομμάτι γης στην καρδιά του Ειρηνικού Ωκεανού, ταξιδεύουν τις επόμενες ημέρες τρεις έλληνες «κυνηγοί εκλείψεων», φυσικοί και αστρονόμοι που σκοπεύουν να παρατηρήσουν από κοντά την ολική έκλειψη Ηλίου στις 11 Ιουλίου. «Ευχηθείτε μας μόνο να έχει καθαρό ουρανό» λέει στα «ΝΕΑ» ο κ. Γιάννης Σειραδάκης, καθηγητής Φυσικής στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και επικεφαλής της ελληνικής αποστολής στη μακρινή Πολυνησία. Οι «κυνηγοί εκλείψεων», επιστήμονες και ερασιτέχνες από ολόκληρο τον κόσμο, φορτώνουν στα σακίδιά τους επιστημονικά όργανα και αδημονούν για την καταγραφή του απόκοσμου ουράνιου φαινομένου: τα λίγα λεπτά της ώρας που η Σελήνη παρεμβάλλεται μεταξύ του Ηλιου και της Γης, εμποδίζοντας το φως Ηλιου να φθάσει στην επιφάνεια του πλανήτη μας. «Η έκλειψη στο Νησί του Πάσχα θα πραγματοποιηθεί την Κυριακή 11 Ιουλίου, στις 11.10 το βράδυ ώρα Ελλάδος, και δεν θα είναι ορατή από τη χώρα μας. Την ολική έκλειψη θα έχουν τη δυνατότητα να δουν λιγότεροι από 5.000 άνθρωποι, καθώς το ίχνος της, διασχίζοντας τον Ειρηνικό Ωκεανό, θα σκεπάσει μερικά μόνο αραιοκατοικημένα νησάκια και ατόλες. Το σπάνιο φαινόμενο θα διαρκέσει μόλις τεσσεράμισι λεπτά της ώρας, γι΄ αυτό ελπίζουμε ο ουρανός να είναι ξάστερος», εξηγεί ο κ. Σειραδάκης. Το ίχνος της ολικότητας θα αρχίσει βορειοανατολικά της Νέας Ζηλανδίας, θα διέλθει από ορισμένα νησιά στο σύμπλεγμα Κουκ με λιγότερους από 300 κατοίκους το καθένα, θα σκιάσει τα μυστηριώδη λίθινα αγάλματα, τα μοάι, στο Νησί του Πάσχα και θα καταλήξει στις ακτές της Παταγονίας. Για λίγα λεπτά, η νύχτα θα γίνει μέρα, η θερμοκρασία θα μειωθεί κι ένα ελαφρύ αεράκι θα χαϊδέψει τα πρόσωπα των επιστημόνων, οι οποίοι, φορώντας ειδικά γυαλιά, θα έχουν το βλέμμα τους στραμμένο στον ουρανό. Το στέμμα του Ηλιου Το σπάνιο φυσικό φαινόμενο, όπως σημειώνει ο έλληνας «κυνηγός εκλείψεων» κ. Σειραδάκης, αναμένεται με εξαιρετικό ενδιαφέρον από την παγκόσμια επιστημονική κοινότητα, καθώς είναι η πρώτη ολική έκλειψη που συμβαίνει μετά την περσινή αντιστροφή του μαγνητικού πεδίου του Ηλιου. «Ο Ηλιος έχει θερμοκρασία 6.000 βαθμούς και το στέμμα του 1 εκατ. βαθμούς. Σκεφτείτε ένα κομμάτι πάγου να θερμαίνει μια σόμπα. Η ενέργεια του μαγνητικού πεδίου του Ηλιου μεταφέρεται στο στέμμα του και επηρεάζει τη θερμοκρασία του», λέει ο καθηγητής Φυσικής στο ΑΠΘ. Η ελληνική αποστολή θα επικεντρωθεί σε φασματοσκοπικές μετρήσεις του ιονισμένου σιδήρου (FeΧ και FeΙV), του μαγνησίου (Μg) και του υδρογόνου στο στέμμα του Ηλιου. Μαζί με τον κ. Σειραδάκη στην Πολυνησία θα ταξιδέψει ο θεσσαλονικιός ερασιτέχνης αστρονόμος κ. Αριστείδης Βούλγαρης, ο οποίος έχει κατασκευάσει ένα πρωτοποριακό όργανο ικανό να ανιχνεύσει συγχρόνως διάφορα χημικά στοιχεία στην ατμόσφαιρα του Ηλιου. Και βέβαια ο γρεβενιώτης καθηγητής του Πανεπιστημίου του Σικάγου Θανάσης Οικονόμου, που έχει σχεδιάσει επιστημονικά όργανα για πολλές αποστολές της ΝΑSΑ. Η ελληνική αποστολή αναχωρεί την Κυριακή από τη Θεσσαλονίκη, απ΄ όπου θα ταξιδέψει στην Ατλάντα των ΗΠΑ, έπειτα στο Σαντιάγκο της Χιλής και τέλος στη χιλιανή επαρχία του Νησιού του Πάσχα. Εκεί θα έχει συνεργασία με τον διάσημο «κυνηγό εκλείψεων» Τζέι Πασάχοφ από το Πανεπιστήμιο της Μασαχουσέτης. Εξάλλου, δεν είναι η πρώτη φορά που η ελληνική ομάδα ξενιτεύεται για να καταγράψει ένα τόσο σημαντικό ουράνιο φαινόμενο. Τον Αύγουστο του 2008 οι επιστήμονες ταξίδεψαν για την έκλειψη Ηλίου, μόλις δύο λεπτών, στο μακρινό Νοβοσιμπίρσκ της Σιβηρίας, ενώ πέρυσι έφθασαν ώς τη Σαγκάη της Κίνας για να παρατηρήσουν τη «σπουδαιότερη ολική έκλειψη Ηλίου του αιώνα», όπως χαρακτηρίστηκε. Στην Ελλάδα ολική έκλειψη Ηλίου παρατηρήθηκε τον Μάρτιο του 2006 στο Καστελλόριζο. Η επόμενη αναμένεται το μακρινό 2081. Λύθηκε το γαλαξιακό μυστήριο ενός λαμπρού πράσινου τέρατος. Επιστήμονες έχουν καταλήξει σε μια πιθανή εξήγηση για ένα περίεργο τεράστιο σχήμα, σαν τέρας, από λαμπρό νέφος αερίου πράσινου χρώματος, που επιπλέει στον διαγαλαξιακό χώρο. Το μυστηριώδης νέφος ανακαλύφθηκε το 2007, από την Ολλανδή δασκάλα Hanny van Arkel (ηλικίας τότε 25 ετών) ενώ παρατηρούσε εικόνες γαλαξιών, για ένα εκπαιδευτικό πρότζεκτ με τίτλο Galaxy Zoo, που αφορά ερασιτέχνες αστρονόμους. Βρίσκεται κοντά στον σπειροειδή γαλαξία IC 2497 περίπου 700 εκατομμύρια έτη φωτός μακριά, στον αστερισμό του Μικρό Λέοντα, και είναι γνωστό ως Voorwerp Hanny (Αντικείμενο της Hanny). Αυτό που το κάνει εκπληκτικό είναι το ασυνήθιστο σχήμα του – μια τερατώδης πράσινη άμορφη μάζα με μια τεράστια κεντρική τρύπα, μήκους 16 χιλιάδες έτη φωτός περίπου. Αν και πρόκειται για ένα αντικείμενο γαλαξιακής κλίμακας, είναι σαφές ότι δεν είναι γαλαξίας, διότι δεν περιέχει αστέρια. Οι φασματικές αναλύσεις του επιβεβαίωσαν ότι είναι ένας γιγάντιο νέφος αερίου. Όμως οι αστρονόμοι δεν μπορούσαν να εξηγήσουν γιατί είχε ένα ασυνήθιστα φωτεινό πράσινο χρώμα. Τον περασμένο χρόνο κάποιοι επιστήμονες πρότειναν ότι περίπου 10.000 χρόνια πριν, το IC 2497 υπέστη ξαφνικά μια δραματική έκρηξη σαν την ακτινοβολία που εκπέμπει ένα κβάζαρ και στη συνέχεια ηρέμησε. Αυτό που βλέπουμε σήμερα είναι απλά μια αντανάκλαση της εν λόγω έκρηξης. Με άλλα λόγια, το Voorwerp Hanny ή IC 2497 θεώρησαν ότι είναι μια ηχώ της ακτινοβολίας σαν του κβάζαρ. Το πρόβλημα με αυτή την ιδέα ήταν ότι κανείς δεν ήξερε τι θα μπορούσε να αναγκάσει έναν ολόκληρο γαλαξία να ‘φουντώσει’ τόσο σύντομα και ξαφνικά. Ιονισμένο αέριο Τελευταία όμως μια ομάδα επιστημόνων με επικεφαλής τον Hayden Rampadarath από το Joint Institute VLBI στην Ευρώπη, με έδρα την Ολλανδία θεωρεί ότι έχει μια πιο αληθοφανής απάντηση. Ο Rampadarath και οι συνεργάτες του μελέτησαν την περιοχή αυτή, σε διάφορα μήκη κύματος και βρήκαν ότι, όπως και πολλοί άλλοι γαλαξίες, το IC 2497 περιέχει μια υπερβαρέα μαύρη τρύπα στο κέντρο του. Η πτώση της γύρω ύλης στην μαύρη τρύπα παράγει έναν κώνο ακτινοβολίας η οποία ιονίζει το αέριο στο Voorwerp Hanny που το αναγκάζει αποκτήσει μια πράσινη λάμψη. Αυτό που είχε προκαλέσει σύγχυση στο θέμα αυτό είναι ότι ένα άλλο νέφος από σκόνη και αέρια, που βρίσκεται ανάμεσα στη Γη και στο IC 2497, μας εμποδίζει να δούμε άμεσα τη μαύρη τρύπα. Ο Darren Croton ένας θεωρητικός αστροφυσικός στο Swinburne του Πανεπιστημίου της Μελβούρνης λέει, «τα αποδεικτικά στοιχεία που αποδεικνύουν ότι το IC 2497 είναι ακόμα ένα ενεργό αντικείμενο, θέτουν τέρμα στην θεωρία της αντανάκλασης του φωτός, που είναι κρίμα γιατί ήταν μια ωραία ιδέα". «Εξηγεί επίσης γιατί τα αντικείμενα αυτά σαν το Voorwerps είναι τόσο σπάνια, επειδή οι κώνοι της ακτινοβολίας, από τους ενεργούς γαλαξιακούς πυρήνες, είναι εξαιρετικά κατευθυντικοί, γι αυτό και τα νέφη του αερίου θα γίνουν περιστασιακά φωτεινοί." Σύμφωνα με τον Darren Croton από την έρευνα προκύπτει ότι υπάρχουν μεγάλες ποσότητες αερίου στον διαγαλαξιακό χώρο. «Είναι απλώς δύσκολο να το δούμε", λέει. “Όμως, χάρη σε αυτόν τον κοντινό ενεργό γαλαξιακό πυρήνα μπορούμε να ξέρουμε ότι είναι εκεί πάνω."

Μερικες ακομη πληροφοριες για τον Τιτανα. Η υπεριώδης ακτινοβολία πάνω σε ένα μίγμα σαν την ατμόσφαιρα του Τιτάνα δημιουργεί πρόδρομες ενώσεις της ζωής. Ερευνητές στο Πανεπιστήμιο της Αριζόνα αναπαρήγαγαν την ατμόσφαιρα του Τιτάνα και την ακτινοβόλησαν με υπεριώδες φως. Αυτό τους επέτρεψε να δημιουργήσουν βιολογικά μακρομόρια που νομίζουν ότι είναι ένα μοντέλο της χημείας της Γης που υπήρχε προτού εμφανιστεί η ζωή. Η Γη και ο Τιτάνας είναι τα μόνα γνωστά αντικείμενα σε μέγεθος πλανήτη που έχουν μια παχιά ατμόσφαιρα κυρίως από άζωτο. "Ο Τιτάνας παρουσιάζει πολύ ενδιαφέρον επειδή η ατμόσφαιρα του που κυριαρχείται από άζωτο καθώς και η οργανική χημεία που επικρατεί εκεί μέσα, μπορεί να μας δώσει μια ένδειξη για την προέλευση της ζωής πάνω στη Γη μας”, λέει ο Hiroshi Imanaka, ο οποίος διεξήγαγε την έρευνα. «Το άζωτο είναι ένα απαραίτητο στοιχείο της ζωής." Ωστόσο, δεν είναι απαραίτητο μόνο το άζωτο. Το αέριο άζωτο πρέπει να μετατραπεί σε μια πιο χημικά ενεργός μορφή του αζώτου, που μπορεί να οδηγήσει τις αντιδράσεις που αποτελούν τη βάση των βιολογικών συστημάτων. Κι αυτό είναι που οι ερευνητές έψαχναν για να δημιουργήσουν. Ο Imanaka και ο συν-ερευνητής Mark Smith μετέτρεψαν ένα αέριο μίγμα αζώτου-μεθανίου παρόμοιο με την ατμόσφαιρα του Τιτάνα σε μια συλλογή αζωτούχων οργανικών μορίων με την ακτινοβόληση του αερίου με υψηλής ενέργειας υπεριώδεις ακτίνες. Το εργαστήριο τους έχει σχεδιαστεί έτσι ώστε να μιμείται τον τρόπο που η ηλιακή ακτινοβολία επηρεάζει την ατμόσφαιρα του Τιτάνα. Παραδόξως, το περισσότερο άζωτο μετατρέπεται απευθείας σε στερεές ενώσεις, αντί να γίνουν αέρια. Προηγούμενα όμως μοντέλα πρόβλεπαν ότι το άζωτο θα πέρναγε πρώτα από τις αέριες ενώσεις για να μετατραπεί σε στερεές σε μια σταδιακή μακρύτερη διαδικασία. Οι ερευνητές ήθελαν να προσομοιώσουν τις συνθήκες την λεπτή πάνω ατμόσφαιρα του Τιτάνα επειδή το διαστημικό όχημα Cassini έδειξε ότι ακραία υπεριώδης ακτινοβολία κτυπάει την ατμόσφαιρα συνθέτοντας σύνθετες οργανικές ενώσεις. Στην αρχή του πειράματος, οι ερευνητές ανέλυσαν μόνο τα προκύπτοντα αέρια και δεν εντόπισαν καθόλου οργανικές ενώσεις που να περιέχουν άζωτο. Οι Imanaka και Smith σκέφτηκαν ότι κάτι υπήρχε λάθος στην πειραματική οργάνωση, έτσι χρειάστηκε να τροποποιήσουν το σύστημα. Αλλά εξακολουθούσαν να μην ανιχνεύουν άζωτο. «Ήταν ένα μυστήριο», είπε ο Imanaka. "Που πήγαινε το άζωτο;" Τελικά, οι δύο ερευνητές συνέλεξαν κομμάτια από μια καφέ κολλώδη ύλη που συγκεντρώνονταν πάνω στα τοιχώματα του δοχείου, και την οποία ανέλυσαν. "Τελικά βρήκαμε εκεί το άζωτο!" καυχιέται ο Imanaka. Οι Imanaka και Smith υποπτεύονται ότι οι εν λόγω ενώσεις δημιουργούνται στα ανώτερα στρώματα της ατμόσφαιρας του Τιτάνα και τελικά πέφτουν στην επιφάνεια του. Και, μετά στην επιφάνεια, θα μπορούσαν να συμβάλουν σε ένα περιβάλλον που να είναι ευνοϊκό για την εξέλιξη της ζωής. Ο Τιτάν φαίνεται με ένα πορτοκαλί χρώμα επειδή ένα νέφος οργανικών μορίων περιβάλλει το φεγγάρι του Κρόνου. Τα σωματίδια στο νέφος τελικά θα πέσουν στην επιφάνεια και μπορεί να εκτίθενται σε συνθήκες που θα μπορούσαν να δημιουργήσουν μια μορφή ζωής, σύμφωνα με τον Imanaka. "Εάν κάποια από τα σωματίδια είναι τα ίδια οργανικά μόρια που περιέχουν άζωτο, τότε το πιο πιθανό είναι εμείς να δημιουργηθήκαμε σε ένα εργαστήριο ευνοϊκών προϋποθέσεων για την ζωή", δήλωσε ο Smith. Οι Imanaka and Smith δημοσίευσαν την εργασία τους με τίτλο "Formation of nitrogenated organic aerosols in the Titan upper atmosphere," στα Πρακτικά της Ακαδημίας Επιστημών. Φωτογραφία που τραβήχτηκε το 2007 από το Cassini και δείχνει δύο δακτυλίους (A και F) του Κρόνου, τον ομιχλώδη Τιτάνα μαζί με τον μικρό δορυφόρο Επιμηθέα.

Κατι για ολους τους φιλους της αστρονομιας. Κατασκήνωση για λάτρεις της αστρονομίας τον Ιούλιο στη Θάσο!!! Έπειτα από την επιτυχία της περυσινής αντίστοιχης κατασκήνωσης, ο Σύλλογος Φίλων Αστρονομίας Ανατολικής Μακεδονίας προγραμματίζει για τα μέσα Ιουλίου το επόμενο πενθήμερο Astrocamping, το οποίο δίνει στους συμμετέχοντες την ευκαιρία να εξοικειωθούν με την Αστρονομία και μάλιστα σε χαμηλή τιμή. Η φετινή κατασκήνωση θα πραγματοποιηθεί το διάστημα 15-19 Ιουλίου στο Υψάριο της Θάσου. Η τοποθεσία βρίσκεται ανάμεσα σε δύο χαράδρες, λίγο κάτω από την υψηλότερη κορυφή της Θάσου, και είναι μια από τις σκοτεινότερες περιοχές της Ελλάδας, ιδανική για παρατηρήσεις του ουρανού. Το πρόγραμμα περιλαμβάνει ξεναγήσεις στο νυχτερινό ουρανό, εργαστήριο για τον εξοπλισμό αστρονομικής παρατήρησης, αθλητικές δραστηριότητες, καθώς και διαλέξεις του Σ.Θεοδοσίου, αναπληρωτή καθηγητή της Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας στο Τμήμα Φυσικής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Σύμφωνα με ανακοίνωση των διοργανωτών, η τιμή συμμετοχής και για τις πέντε ημέρες του Astrocamping είναι 30 ευρώ με πλήρη σίτιση (πρωινό, μεσημεριανό, βραδινό, νερά και αναψυκτικά). Η συμμετοχή και η σίτιση των παιδιών προσφέρεται δωρεάν. Περισσότερες πληροφορίες http://www.astrosfam.org/alphastrocamping.html

Μερικες ειδησεις της προηγουμενης εβδομαδας. Νέα στοιχεία για νερό στον Άρη αυτή τη φορά από παγετώνες. Πλανητικοί επιστήμονες ανακάλυψαν αποκαλυπτικά σημάδια του νερού στον Άρη – παγωμένο και υγρό – κατά την πρώτη περίοδο της ιστορίας του Κόκκινου Πλανήτη. Εντόπισαν στοιχεία από τρεχούμενο νερό που ξεπήδησε από παγετώνες σε όλα τα μεσαία γεωγραφικά πλάτη του Άρη, όπως πρόσφατα στην εποχή του Αμαζονίου, δηλαδή αρκετές εκατοντάδες εκατομμύρια χρόνια πριν. Αυτές οι παγετωνικές κοιλάδες ήταν, βασικά, παραπόταμοι του νερού που δημιουργήθηκαν όταν έφθασε στους παγετώνες αρκετό φως του ήλιου που έλιωσε ένα λεπτό στρώμα στην επιφάνεια του Άρη. Αυτό ακολούθως οδήγησε σε μια «περιορισμένη επιφανειακή τήξη" του πάγου, που σχημάτισε κανάλια που έρρεαν για αρκετά χιλιόμετρα ενώ θα μπορούσαν να έχουν πλάτος περισσότερο από 150 μέτρα. Η διαπίστωση αυτή είναι κάτι περισσότερο από ένα «Ναι, βρήκαμε νερό», λέει ο Caleb Fassett από το πανεπιστήμιο Brown, που μαζί με τον James Dickson, καθώς και γεωλόγους από το Πανεπιστήμιο της Βοστώνης και του Πόρτλαντ, δημοσίευσε μια μελέτη στο περιοδικό Ίκαρος . «Αυτό που βλέπουμε τώρα είναι ότι υπάρχουν πολύπλοκα διαφορετικά περιβάλλοντα, εκεί όπου διαμορφώνεται το νερό." Η ομάδα ανέλυσε 15.000 εικόνες που τραβήχτηκαν από την κάμερα CTX του Mars Reconnaissance Orbiter για να καταρτίσει την πρώτη αποτύπωση των παγετωνικών κοιλάδων στον Άρη. Αυτό που καθιστά τα ευρήματα ακόμα πιο ενδιαφέρουσα είναι ότι οι πλανητικοί επιστήμονες μπορούν να μελετήσουν κάτι, που όπως πιστεύουν έχει παρόμοιες συνθήκες με την Ανταρκτική στη Γη. Επιστημονικές ομάδες από τα δύο πανεπιστήμια (το Brown και της Βοστώνης) επισκέπτονταν τις Ξηρές Κοιλάδες (Dry Valleys) της Ανταρκτικής επί χρόνια, όπου οι επιφάνειες των παγετώνων λιώνουν κατά τη διάρκεια του νότιου καλοκαιριού, λιώνοντας έτσι αρκετή ποσότητα νερού που μπορεί να χαράξει ένα κανάλι πάνω στον πάγο. Ακριβώς το ίδιο βλέπουν να συμβαίνει και στον Άρη. “Είναι μια τρέλα", δήλωσε ο Dickson, ένα μέλος της ομάδας, ο οποίος έμεινε στην Dry Valleys για τρεις μήνες πέρυσι. «Κάνει τσουχτερό κρύο και υπάρχει πάγος παντού" Ο Caleb Fassett κάνει σχέδια για να αναζητήσει περισσότερες παγετωνικές κοιλάδες από εικόνες που προέρχονται από την κάμερα CTX, και η οποία; έχει χαρτογραφήσει σχεδόν το 40 τοις εκατό του πλανήτη. Η εικόνα δείχνει ένα ποταμό που αναβλύζει από ένα παλιό παγετώνα ενός κρατήρα σε μεσαία γεωγραφικά πλάτη του Άρη. Θύελλες στον εξωπλανήτη «Όσιρι». Αμερικανοί και Ολλανδοί επιστήμονες ανακάλυψαν μια τρομακτική θύελλα που μαίνεται στην επιφάνεια του εξωπλανήτη «Όσιρι», ενός αέριου γίγαντα σε απόσταση περίπου 150 ετών φωτός από τη Γη. Η επιφάνεια αυτή δεν είναι καθόλου ευχάριστο μέρος για ανθρώπους, οι οποίοι, αν πατούσαν το πόδι τους σε αυτόν, ταυτόχρονα θα έβραζαν από την καυτή θερμοκρασία του που φτάνει τους 1.100 βαθμούς Κελσίου, θα δηλητηριάζονταν από το μονοξείδιο του άνθρακα της ατμόσφαιράς του και θα γίνονταν κομμάτια από την τρομακτική θύελλα που μαίνεται στην επιφάνειά του, με ανέμους οι οποίοι φτάνουν την ασύλληπτη ταχύτητα των 7.000 έως 10.000 χιλιομέτρων την ώρα. Οι σχετικές διαπιστώσεις, με επικεφαλής τον Ίγκνας Σνέλεν του Αστεροσκοπείου του Λάιντεν της Ολλανδίας, έγιναν με τη βοήθεια του υπέρυθρου φασματογράφου του Πολύ Μεγάλου Τηλεσκοπίου του Ευρωπαϊκού Νότιου Παρατηρητηρίου στην έρημο της Χιλής και παρουσιάστηκαν στο περιοδικό “Nature”, σύμφωνα με το Γαλλικό Πρακτορείο και το BBC. Ο μακρινός εξωπλανήτης (με την κωδική ονομασία HD 209458b) ανακαλύφθηκε το 1999, έχει περίπου το 60% του μεγέθους του Δία και βρίσκεται σε τροχιά γύρω από ένα φωτεινό άστρο στον αστερισμό του Πήγασου. Έχει μικρή απόσταση από το μητρικό άστρο του, γύρω στα 7 εκατ. χλμ., δηλαδή μόλις το ένα εικοστό από την απόσταση της Γης από τον Ήλιο, με συνέπεια το «έτος» του εξωπλανήτη να είναι μόνο τρισήμισι γήινες μέρες. Οι τρομεροί άνεμοι προκαλούνται από τις μεγάλες διαφορές θερμοκρασίας που υπάρχουν στον εξωπλανήτη ανάμεσα στην πλευρά εκείνη που «ψήνεται» από το κοντινό άστρο του και στην πολύ πιο κρύα σκοτεινή πλευρά του. Η παρεμβολή του εξωπλανήτη μεταξύ του άστρου του και της Γης επέτρεψε στους αστρονόμους επί τρεις πολύτιμες ώρες να μελετήσουν τις αλλαγές, οι οποίες προκλήθηκαν στο φως που έφτανε στον πλανήτη μας και, μέσω αυτών των μεταβολών, να εξαχθούν εντυπωσιακά συμπεράσματα σχετικά με τις φυσικές και χημικές συνθήκες στην επιφάνεια του Όσιρι (φέρει το όνομα του αιγύπτιου θεού του κάτω κόσμου, ένας μάλλον ταιριαστός χαρακτηρισμός για τον συγκεκριμένο εξωπλανήτη-κόλαση). Οι αστρονόμοι κατάφεραν επίσης για πρώτη φορά να υπολογίσουν άμεσα την μάζα ενός εξωπλανήτη μέσου του φαινομένου Ντόπλερ. Οι προηγούμενες προσπάθειες για άλλους εξωπλανήτες βασίζονταν μέχρι σήμερα μόνο σε εκτιμήσεις. Μέχρι τώρα έχουν ανακαλυφθεί συνολικά 462 εξωπλανήτες (δηλαδή πλανήτες εκτός του ηλιακού μας συστήματος), από τότε που ο πρώτος εντοπίστηκε το 1995. Κανείς όμως δεν μοιάζει με τη Γη και δεν έχει νερό, ενώ σχεδόν όλοι είναι αέριοι γίγαντες σαν το Δία, αλλά πολύ πιο καυτοί. Πρώτα ευρήματα από τον αστεροειδή «Ιτοκάβα» Η Ιαπωνική Διαστημική Υπηρεσία (JAXA) ανακοίνωσε ότι ξεκίνησε το προσεκτικό άνοιγμα της κάψουλας, την οποία, μετά από περιπετειώδες επταετές ταξίδι περίπου 5 δισεκατομμυρίων χιλιομέτρων, το οποίο έγραψε ιστορία, έφερε πίσω στη Γη το σκάφος «Χαγιαμπούζα» από έναν μακρινό αστεροειδή. Ήδη οι ιάπωνες επιστήμονες ανίχνευσαν ένα άγνωστο αέριο υπό χαμηλή πίεση, του οποίου θα μελετήσουν την σύνθεση. Το μεγάλο ερωτηματικό που θα απαντηθεί σύντομα, είναι αν η κάψουλα περιέχει και σκόνη από τον αστεροειδή. Η διαδικασία ανοίγματος και ελέγχου του περιεχομένου της κάψουλας δεν είναι καθόλου απλή (υπάρχει μεγάλος φόβος μήπως «μολυνθεί» από το γήινο περιβάλλον) και αναμένεται να διαρκέσει περίπου μια εβδομάδα, σύμφωνα με τα ξένα πρακτορεία και το BBC. Χρησιμοποιώντας ένα οπτικό μικροσκόπιο, οι ερευνητές σχεδιάζουν να αναλύσουν το περιεχόμενό της κάψουλας. Ελπίζουν ότι αν όντως βρουν δείγματα σκόνης από τον σχήματος πατάτας αρχαίο αστεροειδή «Ιτοκάβα», θα μπορέσουν να ρίξουν φως στην καταγωγή και τη δημιουργία του ηλιακού μας συστήματος. Για να καταφέρουν να προχωρήσουν σε χημική ανάλυση όμως, πρέπει να βρουν μέσα στην κάψουλα σκόνη τουλάχιστον δέκα μικρομέτρων (δέκα χιλιοστών του χιλιοστού). Ακόμα και τότε όμως, θα χρειαστούν μήνες μέχρι να βεβαιωθούν ότι αυτά τα δείγματα μικροσκοπικής ύλης προέρχονται από το ουράνιο σώμα και όχι από τη Γη. Η αποστολή του «Χαγιαμπούσα» ταλαιπωρήθηκε από αλλεπάλληλα τεχνικά προβλήματα και η JAXA έχασε επαφή με το σκάφος της για αρκετό καιρό. Το σκάφος αναγκάστηκε να παρατείνει την αποστολή του για τρία χρόνια, καθώς δεν μπόρεσε να φτάσει στον αστεροειδή, όταν και όπως είχε αρχικά προγραμματιστεί, με αποτέλεσμα να αρχίσουν αυτοσχεδιασμοί (επιτυχημένοι εκ του αποτελέσματος) από τους Ιάπωνες μηχανικούς και να αλλάξει ο αρχικός «στόχος» προσεδάφισης με έναν άλλο αστεροειδή. Η δυσλειτουργία όμως του εξοπλισμού συλλογής υλικών, όταν το σκάφος προσγειώθηκε τελικά στον «Ιτοκάβα», ήταν ένα νέο πλήγμα και μέχρι σήμερα παραμένει ασαφές, αν τελικά το «Χαγιαμπούζα» κατάφερε να συλλέξει έστω και μερικούς κόκκους «εξωτικής» ύλης. Το στοιχείο 114 προ των πυλών του Περιοδικού Πίνακα. Ο διάσημος Περιοδικός Πίνακας, που περιλαμβάνει τα γνωστά χημικά στοιχεία, ετοιμάζεται να διευρυνθεί με την προσθήκη του στοιχείου 114, καθώς τρία ανεξάρτητα επιστημονικά εργαστήρια ανά τον κόσμο δημιούργησαν πλέον άτομα από αυτό. Το μόνο ερωτηματικό που παραμένει, είναι αν θα καταχωρηθεί ως μέταλλο ή ως ευγενές αέριο. Φέτος τον Φεβρουάριο, το στοιχείο 112 (με 112 πρωτόνια στον ατομικό πυρήνα του) αναγνωρίστηκε από τη Διεθνή Ένωση Καθαρής και Εφαρμοσμένης Χημείας (IUPAC) και συμπεριλήφθηκε ως το πιο πρόσφατο μέλος στον Περιοδικό Πίνακα με τον όνομα «Κοπερνίκειο». Τώρα έρχεται η σειρά του στοιχείου 114, που περιέχει 114 πρωτόνια στον πυρήνα του. Το 1999, για πρώτη φορά, ερευνητές του Κοινού Ινστιτούτου Πυρηνικών Ερευνών στη Ντούμπνα της Ρωσίας ανακοίνωσαν ότι δημιούργησαν άτομα του στοιχείου 114, όμως κανένα άλλο εργαστήριο στον κόσμο δεν μπορούσε να επιβεβαιώσει την ύπαρξη του στοιχείου. Τώρα, δύο ανεξάρτητες επιστημονικές ομάδες, μια αμερικανική από το εργαστήριο Λόρενς Μπέρκλεϊ υπό τους Χάινο Νίτσε και Κεν Γκρέγκοριτς και μια γερμανική στο Κέντρο Έρευνας Βαρέων Ιόντων στο Ντάρμσταντ υπό τον Κριστόφ Ντίλμαν, κατάφεραν να δημιουργήσουν και αυτές το ίδιο στοιχείο. Οι σχετικές επιστημονικές εργασίες δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό φυσικής «Physical Review Letters». Οι Αμερικανοί επιστήμονες ανίχνευσαν δύο άτομα του στοιχείου 114 και οι γερμανοί 13. Τα περισσότερα από αυτά τα άτομα είχαν πολύ σύντομη ζωή, καθώς μετατράπηκαν σε ελαφρύτερα άτομα μέσα σε ελάχιστα δέκατα του δευτερολέπτου. Το πιο μακρόβιο άτομο του στοιχείου 114 έζησε για 3,6 δευτερόλεπτα. Με τον τρόπο αυτό –μετά από την αναγκαία διπλή επιβεβαίωση- πληρούνται πλέον οι προϋποθέσεις για να συμπεριληφθεί το στοιχείο 114 επισήμως στον Περιοδικό Πίνακα, σύμφωνα με το New Scientist. Παραμένουν όμως αμφιβολίες σχετικά με τις χημικές ιδιότητέςτου, καθώς δεν είναι σαφές αν είναι ευγενές αέριο ή μέταλλο παρόμοιο με το μόλυβδο. Μερικα ακομα για την ΤΗ ΧΩΡΑ ΤΩΝ ΥΠΕΡΟΥΡΑΝΙΩΝ To Ινστιτούτο Υπερουρανίων Στοιχείων εδρεύει στις εγκαταστάσεις του πάλαι ποτέ Εθνικού Κέντρου Πυρηνικών Ερευνών Κernforschungszentrum Κarlsruhe. Από τη συνένωση του Πανεπιστημίου της Καρλσρούης με το Κέντρο Ερευνών προέκυψε το 2009 το Τεχνολογικό Ινστιτού το της Καρλσρούης (ΚΙΤ)- μια απομίμ ηση του αμερικανικού ΜΙΤ, που ήδη κατατάσσεται ως πανεπιστήμιο 6ο στην Ευρώπη.Ομως το Ιnstitute for Transuranium Εlements εντάσσεται μόν ο τοπογραφικά στο πλαίσιο του ΚΙΤ: Τύποις,το έδαφός του δεν θεωρείται γερμανικό,αλλά «έδαφος της Ενωμένης Ευρώπης».Οπτικά το αντιλαμβάνεσαι αυτό όταν φθάνεις στα όριά του και αντικρίζεις έναν διπλό φράχτη από συρματοπλέγματα και ζώνη ασφαλείας να το περιβάλλει. Ο τίτλος του ξενίζει λίγο όσους δεν έχουν πολλές αναμνήσεις από τον περιοδικό πίνακα των στοιχείων της ύλης: «Υπερουράνια» ονομάζονται τα στοιχεία που στον περιοδικό πίνακα καταλαμβάνουν τις θέσεις 92- 110,αρχίζοντας με το ουράνιο που βρίσκεται στη θέση 92. Το πιο γνωστό σε όλους μας είναι το πλουτώνιο,με τα ονόματα των υπολοίπων να τα συναντάμε πολύ σπάνια στην ειδησεογραφία (νεπτόνιο,αμερίκιο,κιούριο, μπερκέλιο, καλιφόρνιο,αϊνστάινιο, φέρμιο,μεντελέβιο, νομπέλιο,λορένσιο...). Τα στοιχεία μετά τη θέση 100 και ως τη θέση 118 θεωρούνταν ως πριν από λίγα χρόνια «φαντάσματα της ύλης»,λόγω της μεγάλης τους αστάθειας και της ελάχιστης περιόδου ημίσειαςζ ωής που είχαν.Εφέτος όμως,στις 7 Απριλίου,ρώσοι φυσικοί κατόρθωσαν να συνθέσουν και το τελευταίο στοιχείο που έλειπε από τον περιοδικό πίνακα,το αβάφτιστο ακόμη στοιχείο της θέσης 117. Το κατόρθωσαν βομβαρδίζοντας Μπερκέλιο-249 με ιόντα Ασβεστίου-48, μέσω του μοναδικού επιταχυντή σωματιδίω ν με μαγνητικό συντονισμό που διαθέτουν στο Πυρηνικό Κέντρο Ερευνώ ν της Dubna.Ετσι,έχουμε τώρα την πλήρη παλέτα στοιχείων που υπάρχουν ή μπορούν να υπάρξουν στη φύση,εκ των οποίων τα «υπερουράνια» παρέχουν τους πολύκοκκους πυρήνες που χρειάζετ αι μια πυρηνική σχάση ή σύντηξη. Για την ανάλυση και μελέτη αυτών των υλικών,το Ινστιτούτο Υπερουρανίων Στοιχείων χρησιμοποιεί πανίσχυρα ηλεκτρονικά μικροσκόπια και για τον χειρισμό των άκρως ραδιενεργών ράβδων καυσίμων έχει ειδικά μονωμένους θαλάμους και ρομποτικούς βραχίονες.Πίσω από τα όργανα και τα μηχανήματα βρίσκονται 120 περίπου ερευνητές, από τις χώρες της ΕΕ,αλλά και από άλλες χώρες που εκπαιδεύονται εκεί.Περιττό να σημειώσουμε ότι οι συνθήκες ελέγχου της εισόδου και εξόδου στις εγκαταστάσεις αυτές κάνουν τον έλεγχο των αεροδρομίω να μοιάζει με παιδική χαρά. Ξεναγούμενος μέσα από τα πολλά εργαστήρια του ινστιτούτου,εντόπισα ετικέτε ς με ελληνικά ονόματα.Ρώτησα τον προϊστάμενο σχετικά και μου είπε ότι έχουν όντως πέντε Ελληνες μεταξύ τους.Σχολίασε με θαυμασμό το υψηλό επίπεδό τους και εξέφρασε την έκπληξή του πώς μια χώρα μικρή και χωρίς πυρηνικά εργοστάσια έχει τόσο καλούς πυρηνικούς επιστήμονες.«Σε αντιδιαστολή», μου είπε,«από χώρα μεγάλη,όπως η Πολωνία,δεν έχουμε ούτε έναν». Σε επίρρωση των λεγομένων του,στον έλληνα ερευνητή του ΙΤU Δημήτρη Παπαϊωάννου και στους συναδέλφους του Vincenzo Rondinella,Ramil Νasyrow και Jean-Ρaul Glatz, απονεμήθηκε στις 17 Ιουνίου 2010 το Βραβείο Σημαντικής Συνεισφοράς της Αμερικανικής Πυρηνικής Ενωσης. Ετσι για να μαθαινουμε για Ελληνες Επιστημονες που μας τιμουν σε ολα τα μηκη και τα πλατη και τα υψη(Διεθνη Διαστημικο Σταθμο). Μια και ειπαμε για τον Διεθνη Διαστημικο Σταθμο να δουμε και μια ακομη υπηρεσια του. Το κυκλοφοριακό χάος που παρατηρείται στους ωκεανούς άρχισε να καταγράφει ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός. Οταν στις αρχές του μήνα έθεσε για πρώτη φορά σε λειτουργία το καινούργιο του Σύστημα Αυτόματης Αναγνώρισης, κατάφερε μέσα σε λίγες ώρες να αποτυπώσει το στίγμα και την ταυτότητα 90.000 πλοίων που ταξίδευαν σε κάθε θάλασσα του πλανήτη. Τα πλοία που πραγματοποιούν μακρινά ταξίδια είναι εφοδιασμένα με παρόμοιο σύστημα το οποίο συνεχώς μεταδίδει σε παράκτιους σταθμούς δεδομένα για την ταυτότητα του καραβιού και για την πορεία που ακολουθεί. Η τακτική αυτή εφαρμόζεται για να μπορούν οι κατά τόπους λιμενικές αρχές να παρακολουθούν την εξέλιξη της κίνησης των πλοίων. Το σύστημα είναι αποτελεσματικό όταν το πλοίο κινείται κοντά στην ξηρά, αφού στηρίζεται στη χρήση ραδιοσημάτων VΗF που έχουν οριζόντια εμβέλεια περίπου 75 χιλιομέτρων. Επομένως, όταν ένα πλοίο βρίσκεται καταμεσής του ωκεανού, το στίγμα του δεν φθάνει στις ακτές και έτσι δεν καταγράφεται συνολικά ο όγκος των πλοίων που ταξιδεύουν. Ομως τα σήματα VΗF εκτός από οριζόντια διεύθυνση ακολουθούν και κατακόρυφη, με αποτέλεσμα να μπορεί ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός να τα καταγράψει με ένα ειδικό όργανο που λέγεται CΟLΑΙS και να αποκτήσει έτσι σφαιρική εικόνα του παγκόσμιου ναυτιλιακού φόρτου. Ο Σταθμός κινείται με ταχύτητα 7 χιλιομέτρων το δευτερόλεπτο και εκτελεί σχεδόν 16 περιφορές της Γης κάθε 24 ώρες. Γι΄ αυτό δεν μπορεί να δει ακόμα με ξεκάθαρο τρόπο κάθε στίγμα που εκπέμπεται δεδομένου ότι συχνά τα σήματα επικαλύπτονται. Οπως λένε επιστήμονες από τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Διαστήματος, τα όργανα λήψης και καταγραφής δεδομένων θα βελτιωθούν στο άμεσο μέλλον, με αποτέλεσμα να αναβαθμιστεί και το πλέγμα προστασίας που καλύπτει τις υπερπόντιες μεταφορές.

CERN: Νέο ρεκόρ συγκρούσεων σωματιδίων από τον επιταχυντή. Οι επιστήμονες του μεγάλου υπόγειου επιταχυντή του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Πυρηνικών Ερευνών (CERN), στα γαλλο-ελβετικά σύνορα, ήλθαν ένα βήμα πιο κοντά στην αποκάλυψη των μυστηρίων του σύμπαντος, επιτυγχάνοντας ένα νέο ρεκόρ. Ο επιταχυντής πλέον παράγει 10.000 συγκρούσεις σωματιδίων υψηλής ενέργειας ανά δευτερόλεπτο, διπλάσιες σε σχέση με τον προηγούμενο ρυθμό. Με τον ρυθμό αυτό είναι ζήτημα λίγου χρόνου ο επιταχυντής μήκους 27 χλμ. κοντά στη Γενεύη να ξεπεράσει τον αμερικανικό «ανταγωνιστή» του Tevatron του εργαστηρίου Fermilab στο Ιλινόις. Οι ερευνητές του CERN αργά αλλά σταθερά αυξάνουν το ενεργειακό επίπεδο και την ένταση των συγκρούσεων των ακτινών πρωτονίων. Αυτό το Σαββατοκύριακο, σύμφωνα με το BBC, για πρώτη φορά οι μηχανικοί του CERN έφεραν σε σύγκρουση δύο ακτίνες, κάθε μια από τις οποίες αποτελείτο από τρεις δέσμες σωματιδίων και κάθε δέσμη περιείχε 100 δισεκατομμύρια πρωτόνια. Προς το παρόν, ο επιταχυντής λειτουργεί με την μισή ενέργεια σε σχέση με αυτή για την οποία σχεδιάστηκε. Οι επιστήμονες σκοπεύουν να φθάσουν την μέγιστη ενέργεια των 14 τρισεκατομμυρίων ηλεκτρονιοβόλτ (TeV) έως το 2013. «Όσες περισσότερες συγκρούσεις πρωτονίων κάνουμε, τόσο πιο κοντά ερχόμαστε στην υπερσυμμετρία, τη σκοτεινή ύλη, το μποζόνιο του Χιγκς και άλλες μορφές της Νέας Φυσικής», δήλωσε ο καθηγητής Τζον Έλις, ένας από τους κορυφαίους θεωρητικούς φυσικούς του CERN, ο οποίος επίσης είπε ότι το ερευνητικό δυναμικό του Οργανισμού βρίσκεται σε εγρήγορση για τυχόν εμφάνιση κάποιας μίνι-μαύρης τρύπας, η οποία ευτυχώς δεν αναμένεται να «καταπιεί» τον πλανήτη μας, αλλά να εξαφανιστεί σχεδόν αμέσως μετά τη δημιουργία της.

To αρειανό ηφαίστειο Pavonis Mons σε παλαιότερη δορυφορική εικόνα (Φωτογραφία: NASA/JPL )

Σπηλιά στον Άρη ανακαλύφθηκε από μαθητές γυμνασίου. Μαθητές γυμνασίου της Καλιφόρνια, που συμμετείχαν σε εκπαιδευτικό πρόγραμμα της NASA, εντόπισαν σε εικόνες του Άρη μια μυστηριώδη τρύπα, η οποία είναι πιθανότατα η είσοδος μιας υπόγειας ηφαιστειακής σπηλιάς. Όπως αναφέρει την Τρίτη το Space.com, η σπηλιά ανακαλύφθηκε από 16 μαθητές του γυμνασίου «Έβεργκριν» στο Κότονγουντ της Καλιφόρνια, οι οποίοι ταξίδεψαν στο Πολιτειακό Πανεπιστήμιο της Αριζόνα για να συμμετάσχουν στο ερευνητικό πρόγραμμα. Εκεί, είχαν την ευκαιρία να διατυπώσουν ένα επιστημονικό ερώτημα για τον Άρη και να ζητήσουν από τη NASA να φωτογραφίσει συγκεκριμένες περιοχές του πλανήτη με τη βοήθεια των δορυφόρων της. Καθώς εξέταζαν τις εικόνες, η προσοχή των 12χρονων μαθητών έπεσε σε μια παράξενη μαύρη κηλίδα στις πλαγιές του αρχαίου ηφαιστείου Pavonis Mons. Την εικόνα κλήθηκε να εξετάσει ο Γκλεν Κάσινγκ της αμερικανικής γεωλογικής υπηρεσίας, ο οποίος εκτιμά ότι πρόκειται για έναν λάκκο με διάμετρο γύρω στα 170 μέτρα και βάθος 115 μέτρα.Το πιθανότερο είναι ότι η τρύπα σχηματίστηκε όταν κατέρρευσε η οροφή μιας υπόγειας σπηλιάς. Η ίδια η σπηλιά θα μπορούσε να είναι ένας «σωλήνας λάβας», δηλαδή ένας κατακόρυφος αγωγός ή κοιλότητα που σχηματίστηκε από την άνοδο λάβας πριν από δισεκατομμύρια χρόνια (ο Άρης δεν έχει πια ενεργά ηφαίστεια και πιστεύεται ότι είναι γεωλογικά νεκρός). Οι σωλήνες λάβας, συνήθης σχηματισμός και στη Γη, ήταν εξάλλου το ερευνητικό αντικείμενο που είχαν επιλέξει οι μαθητές. Αυτό που ανακάλυψαν όμως ξεπέρασε τις προσδοκίες τους. «Αυτός ο λάκκος ήταν άγνωστος για μας. Και είναι μόλις ο δεύτερος που ανακαλύπτεται στο Pavonis Mons» δήλωσε ο Δρ Κάσινγκ. Ο γεωλόγος είχε εντοπίσει παρόμοιους σχηματισμούς στον Άρη το 2007 και διατύπωσε την υπόθεση ότι πρόκειται για εισόδους ηφαιστειακών σπηλαίων. Η σπηλιά του Pavonis Mons ανακαλύφθηκε σε εικόνες που έλαβε η θερμική κάμερα του δορυφόρου Mars Odyssey. Οι μαθητές έχουν ζητήσει τώρα νέα φωτογράφιση της περιοχής με έναν δεύτερο δορυφόρο, τον Mars Reconnaissance Orbiter. Το διαστημικό παρατηρητήριο CoRoT ανακάλυψε επτά νέους εξωπλανήτες. Μια διεθνής ομάδα επιστημόνων έχει ανακαλύψει επτά νέους εξωπλανήτες με διάφορες μορφές και μεγέθη, από έναν "συρρικνωμένο Κρόνο" έως ένα "φουσκωμένο καυτό Δία”, καθώς και ένας σπάνιος καφέ νάνος πλανήτης με 60-πλάσια μάζα του Δία. Οι ανακαλύψεις έγιναν με το διαστημικό τηλεσκόπιο CoRoT με τη μέθοδο της διέλευσης των εξωπλανητών μπροστά από τα γονικά αστέρια τους. Μόλις το CoRoT εντοπίσει μια διέλευση (με τη μείωση της φωτεινότητας του άστρου) τότε γίνονται συμπληρωματικές παρατηρήσεις από το έδαφος, χρησιμοποιώντας μια σειρά από τηλεσκόπια σε όλο τον κόσμο. Αν και οι αστρονόμοι δεν μπορούν να δουν τους πλανήτες άμεσα, χρησιμοποιούν διαστημικά και επίγεια δεδομένα για τη μέτρηση του μεγέθους, της μάζας και τις τροχιές των νέων αυτών πλανητών με μεγάλη ακρίβεια. Για το λόγο αυτό, μεταξύ όλων των γνωστών εξωπλανητών, για εκείνους που βρίσκονται με τη μέθοδο των διελεύσεων έχουμε τις πιο πλήρεις πληροφορίες σχετικά με το σχηματισμό του πλανήτη και την εξέλιξη του. “Κάθε ένας από αυτούς τους πλανήτες είναι μια ενδιαφέρουσα περίπτωση από μόνος του, αλλά αυτό που είναι πραγματικά συναρπαστικό είναι πόσο διαφορετικοί είναι", λέει μία από τους ερευνητές, η Suzanne Aigrain από το Τμήμα Φυσικής του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης. “Οι πλανήτες είναι εξ ορισμού σύνθετα αντικείμενα, και έχουμε πολλά να μάθουμε γι ‘αυτά," λέει ο ερευνητής Magali Deleuil στο Εργαστήριο Αστροφυσικής της Μασσαλίας (LAM) και επικεφαλής του προγράμματος εξωπλανητών του διαστημικού παρατηρητηρίου CoRoT. ”Κάθε ανακάλυψη εξωηλιακών πλανητικών συστημάτων είναι ένα νέο κομμάτι του παζλ για το πώς αυτά τα συστήματα πρέπει να σχηματίζονται και να εξελίσσονται. Όσο περισσότερο συστήματα βρούμε, τόσο περισσότερο ελπίζουμε για την κατανόηση των διεργασιών που γίνονται σε αυτά", δήλωσε ο Deleuil. Ο εξωπλανήτης CoRoT-8b είναι ο μικρότερος σε αυτή την παρτίδα. Με περίπου 70% του μεγέθους και της μάζας του Κρόνου, είναι ένας μετρίως μικρός πλανήτης από αυτούς που ξέρουμε. ενώ η εσωτερική δομή του θα πρέπει να είναι παρόμοια με εκείνη των γιγάντιων παγωμένων πλανητών, όπως ο Ουρανός και ο Ποσειδώνας στο ηλιακό σύστημα. Είναι ο μικρότερος πλανήτης που ανακαλύφθηκε από την ομάδα του CoRoT μέχρι στιγμής μετά τον Corot-7b, την πρώτη σούπερ γη. Ο CoRoT-10b είναι ο εκκεντρικός γίγαντας. Η τροχιά του CoRoT-10b είναι τόσο επιμηκυμένη που ο πλανήτης περνάει πάρα πολύ κοντά και πάρα πολύ μακριά από το αστέρι του. Η ποσότητα της ακτινοβολίας που λαμβάνει από το αστέρι διαφέρει κατά δέκα φορές σε ένταση, ενώ οι επιστήμονες εκτιμούν ότι η θερμοκρασία στην επιφάνεια του μπορεί να αυξηθεί κατά 250 έως 600 βαθμός Κελσίου, κι όλα αυτά μέσα 13 γήινες μέρες (η διάρκεια του έτους στον CoRoT-10b). Ο CoRoT-11b είναι ο πλανήτης του οποίου το αστέρι στρέφεται ταχύτατα. Το άστρο CoRoT-11 είναι το μητρικό αστέρι του CoRoT-11b, και περιστρέφεται γύρω από τον άξονά του μόνο σε 40 ώρες. Για σύγκριση, η περίοδος περιστροφής του ήλιου είναι 26 ημέρες. Είναι ιδιαίτερα δύσκολο να βρεθούν πλανήτες γύρω από τέτοια αστέρια που περιστρέφονται ταχύτατα, κι έτσι αυτή η ανίχνευση είναι σημαντικό επίτευγμα για την ομάδα του CoRoT. Οι τρεις πλανήτες CoRoT-12b, 13b και 14b, ένα τρίο γιγάντων, βρίσκονται σε τροχιά πολύ κοντά στο μητρικό τους αστέρι, αλλά έχουν πολύ διαφορετικές ιδιότητες. Παρά το γεγονός ότι ο CoRoT-13b είναι μικρότερος από τον Δία, είναι δύο φορές πιο πυκνός. Αυτό υποδηλώνει την παρουσία ενός μεγάλου βραχώδους πυρήνα στο εσωτερικό του πλανήτη. Με ακτίνα 50% πιο μεγάλη από εκείνη του Δία (ή 16 φορές μεγαλύτερη από της Γης), ο CoRoT-12b ανήκει στην οικογένεια των "φουσκωμένων καυτών Δίίων πλανητών", των οποίων τα ανώμαλα μεγάλα μεγέθη οφείλονται στην έντονη αστρική ακτινοβολία που δέχονται. Από την άλλη πλευρά, ο CoRoT-14b, που βρίσκεται ακόμη πιο κοντά στο γονικό αστέρι του, έχει μέγεθος παρόμοιο με αυτό του Δία. Έχει επίσης πολύ μάζα, 7.5 φορές τη μάζα του Δία, που μπορεί να εξηγήσει γιατί είναι λιγότερο διογκωμένος. Τέτοιοι πλανήτες με πολύ μάζα και πολύ ζεστοί είναι σπάνιοι, και γι αυτό ο CoRoT-14b είναι μόνο ο δεύτερος με αυτές τις ιδιότητες που βρέθηκε μέχρι σήμερα. Τέλος ο CoRoT-15b είναι ένας καφέ νάνος του οποίου η μάζα είναι περίπου 60 φορές μεγαλύτερη από του Δία. Έτσι είναι εξαιρετικά πυκνός, περίπου 40 φορές περισσότερο από του Δία. Για τον λόγο αυτό, χαρακτηρίζεται ως καφέ νάνος, με ενδιάμεσα χαρακτήρα ανάμεσα στους πλανήτες και τα αστέρια. Οι καφέ νάνοι είναι πολύ πιο σπάνιοι από ό, τι οι πλανήτες, γεγονός που καθιστά αυτήν την ανακάλυψη πολύ συναρπαστική.

Τα γεωνετρίνα μπορούν να απαντήσουν σε βαθειά ερωτήματα της Γεωλογίας. Μια διεθνής ομάδα επιστημόνων εντόπισε γεωνετρίνα βαθιά μέσα στο εσωτερικό της Γης. Η ανακάλυψη αυτή θα μπορούσε να βοηθήσει τους γεωλόγους να κατανοήσουν πώς κάποιες αντιδράσεις που λαμβάνουν χώρα στο εσωτερικό του πλανήτη μας, επηρεάζουν ορισμένα γεγονότα στην επιφάνεια του, όπως για παράδειγμα τους σεισμούς και τα ηφαίστεια. Κάποτε, οι επιστήμονες θα μπορούν να γνωρίζουν αρκετά για τις πηγές και τη ροή της θερμότητας μέσα στη Γη, ώστε να προβλέψουν γεγονότα όπως η πρόσφατη έκρηξη του ηφαιστείου στην Ισλανδία. Οι επιστήμονες που ανήκουν στην Συνεργασία Borexino έχουν εντοπίσει τα γεωνετρίνα στο Εργαστήριο του Gran Sasso της Ιταλίας. Αυτή η σφαίρα από ανοξείδωτο ατσάλι είναι μέρος του ανιχνευτή των νετρίνων που χρησιμοποιείται στο επιστημονικό πρότζεκτ. Βρίσκεται περίπου ένα μίλι κάτω από την επιφάνεια του βουνού Gran Sasso περίπου 100 χιλιόμετρα έξω από τη Ρώμη Η διαπίστωση αυτή, γίνεται από μια επιστημονική συνεργασία (Borexino Collaboration) στο Εργαστήριο που είναι στο Gran Sasso της Ιταλίας. Η εργασία αυτή βασίζεται σε μια παλαιότερη απόδειξη των λεγόμενων "γεω-νετρίνων", που λήφθηκαν κατά τη διάρκεια ενός ιαπωνικού πειράματος το 2005. "Είναι ένα σημαντικό αποτέλεσμα", δήλωσε ο Frank Calaprice, καθηγητής Φυσικής στο Πρίνστον και ένας από τους συντάκτες της δημοσιευμένης μελέτης. “Δείχνει ότι τα γεωνετρίνα έχουν ανιχνευθεί και καθιερώνεται έτσι ένα νέο εργαλείο για τη μελέτη του εσωτερικού της Γης." Το νετρίνα, τα οποία είναι χωρίς φορτίο, αδρανή και από τα θεμελιώδη σωματίδια της φύσης, εκπέμπονται από τον ήλιο και τις κοσμικές ακτίνες που εισέρχονται στη γήινη ατμόσφαιρα. Τα γεωνετρίνα είναι αντινετρίνα – η αντιύλη των νετρίνων και προέρχονται από την ραδιενεργό διάσπαση του ουρανίου, θορίου και του καλίου στον φλοιό της Γης καθώς και στον μανδύα του – το παχύ στρώμα που επεκτείνεται κάπου 3.000 χιλιόμετρα κάτω από την επιφάνεια. Σε εργαστήρια όπως το Gran Sasso, οι ερευνητές χρησιμοποιούν όργανα που λειτουργούν ως "τηλεσκόπια" γεωνετρίνων, εξετάζοντας το εσωτερικό της Γης με τον εντοπισμό αυτών των περίεργων σωματιδίων. Οι επιστήμονες αναμένουν ότι αυτά θα τους βοηθήσουν να κατανοήσουν καλύτερα από τι συνίσταται η ύλη βαθιά μέσα στη Γη. "Είναι μια πολύ σημαντική ανακάλυψη και υπόσχεται πολλά για μια καλύτερη κατανόηση της σύνθεσης της Γης και για το πώς λειτουργεί η Γη", δήλωσε ο Thomas Duffy, καθηγητής γεωεπιστημών στο Princeton, ο οποίος όμως δεν συμμετείχε στην έρευνα. Οι γεωλόγοι βεβαίως θα ήθελαν να γνωρίζουν περισσότερα για τον κρίσιμο ρόλο των στοιχείων που διασπώνται, όπως είναι το ουράνιο και το θόριο, στη θέρμανση της Γης και τι είναι αυτό που προκαλεί την μεταφορά θερμότητας στον μανδύα της – την αργή, συνεχή ροή θερμών μετάλλων στο εσωτερικό που μεταφέρει θερμότητα από τα μεγάλα βάθη στην επιφάνεια της Γης. Με την μεταφορά της θερμότητας κινούνται και οι τεκτονικές πλάκες και φυσικά βλέπουμε όλα τα συνοδευτικά φαινόμενα τους στην επιφάνεια – ηπείρους που κινούνται, ο ωκεάνιος πυθμένας να εξαπλώνεται, να ξεσπούν τα ηφαίστεια και οι σεισμοί. Κανείς δεν ξέρει αν η ραδιενεργός διάσπαση είναι υπεύθυνη για την ενέργεια θέρμανσης ή είναι μόνο ένας παίκτης από τους πολλούς παράγοντες. Η προέλευση της ηλεκτρικής ενέργειας που παράγεται εντός της Γης είναι ένα από τα θεμελιώδη ερωτήματα της γεωλογίας, σύμφωνα με τον Calaprice. Η οριστική ανίχνευση των γεωνετρίνων στο πείραμα Borexino επιβεβαιώνει ότι η ραδιενέργεια συμβάλλει σε σημαντικό ποσοστό – ίσως το περισσότερο – της ενέργειας, τονίζει. Το πείραμα Borexino πράγματι είχε σχεδιαστεί για την ανίχνευση χαμηλής ενέργειας ηλιακών νετρίνων κι όχι των γεωνετρίνων. "Αλλά συνειδητοποιήσαμε ότι το πείραμα είχε την ικανότητα να ανιχνεύει τα σωματίδια που έρχονται σε εμάς από τη ραδιενέργεια πολύ βαθιά από τη Γη”, είπε ο Cristiano Galbiati, καθηγητής της φυσικής και ένας από τους 13 συνεργάτες του Πρίνστον, μεταξύ των 88 επιστημόνων που εμπλέκονται στην έρευνα. Το πρότζεκτ Borexino βρίσκεται σχεδόν ένα μίλι κάτω από την επιφάνεια του βουνού Gran Sasso περίπου 100 χιλιόμετρα έξω από την Ρώμη – ένα ιδανικό σημείο για τη μελέτη των νετρίνων διότι τα βράχια προστατεύουν τον ανιχνευτή από άλλους τύπους ακτινοβολίας και σωματίδια, που θα φτάνουν στην αισθητήρια διάταξη. Μεγάλο μέρος του πειράματος Borexino είναι η διαδικασία για την εξάλειψη του «θορύβου» της ακτινοβολίας υποβάθρου. Τα νετρίνα είναι εμφανώς δύσκολο να ανιχνευθούν διότι συνήθως περνάνε μέσα από την ύλη, και σπανίως αλληλεπιδρούν με αυτή. Ο ανιχνευτής αποτελείται από μια σφαίρα νάιλον που περιέχει 1.000 τόνους ενός υγρού υδρογονάνθρακα. Μια σειρά από υπερευαίσθητους φωτοανιχνευτές βρίσκονται γύρω γύρω μέσα σε μια άλλη σφαίρα από ανοξείδωτο χάλυβα. Κι όλα αυτά είναι περιτριγυρισμένο από 2.400 τόνους νερού υψηλής καθαρότητας μέσα σε μια άλλη χαλύβδινη σφαίρα. Τα ηλιακά νετρίνα παράγουν έναν τύπο σήματος όταν αυτά έρχονται σε επαφή με τον ανιχνευτή, ενώ τα γεωνετρίνα παράγουν έναν άλλο τύπο σήματος. Επειδή υπάρχουν χιλιάδες φορές λιγότερα γεωνετρίνα να κτυπήσουν τον ανιχνευτή, υπάρχουν λίγα μόνο γεγονότα που συμβαίνουν ανά έτος. Η εργασία των επιστημόνων περιγράφει τα αποτελέσματα δύο χρόνων, μέχρι το Δεκέμβριο του 2009. Το πείραμα φυσικά συνεχίζεται. Ας πούμε τέλος ότι η σημασία των γεωνετρίνων τονίστηκε από τους επιστήμονες στη δεκαετία του 1960, και από μια καταλυτική μελέτη των Lawrence Krauss, Sheldon Glashow και David Schramm το 1994 τέθηκαν τα θεμέλια για αυτό το πεδίο. Το 2005, μια επιστημονική συνεργασία της Ιαπωνίας και των ΗΠΑ, η KamLAND, έκανα ένα πείραμα σε ένα ορυχείο στην Ιαπωνία όπου βρήκε μια υπερβολή στον αριθμό των χαμηλής ενέργειας αντνετρίνων. Στην φωτογραφια η σφαίρα από ανοξείδωτο ατσάλι που είναι μέρος του ανιχνευτή των νετρίνων που χρησιμοποιείται στο επιστημονικό πρότζεκτ.

Το CERN ανοίγει στις πόρτες του σε περισσότερα κράτη-μέλη. Ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Πυρηνικών Ερευνών (CERN), που λειτουργεί τον μεγάλο υπόγειο επιταχυντή σωματιδίων στα γαλλο-ελβετικά σύνορα κοντά στη Γενεύη, αποφάσισε να ανοίξει τις πόρτες του, ώστε σταδιακά όχι μόνο ευρωπαϊκά κράτη όπως τώρα, αλλά και άλλες χώρες να γίνουν πλήρη μέλη του. Το ηλικίας 56 ετών ερευνητικό κέντρο, που φιλοδοξεί με το μεγαλεπήβολο πείραμά του να ρίξει φως στα μυστήρια της ύλης, αποφάσισε να κάνει αυτό το άνοιγμα, αναγνωρίζοντας την αυξανόμενη παγκοσμιοποίηση του πεδίου της σωματιδιακής φυσικής, όπως είπε ο Μ.Σπίρο, πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου του CERN, το οποίο έλαβε τη σχετική απόφαση. Ο γενικός διευθυντής του CERN γερμανός φυσικός Ρολφ Χόιερ δήλωσε ότι η αλλαγή αντανακλά το παγκόσμιο ενδιαφέρον στην έρευνα για τη γέννηση του σύμπαντος. Το άνοιγμα του CERN δεν «μεταφράζεται» κατ’ ανάγκην άμεσα σε περισσότερα χρήματα για τη διεξαγόμενη έρευνα, καθώς ο προϋπολογισμός του είναι προκαθορισμένος για μια πενταετία και κατανέμεται μεταξύ των κρατών-μελών. Στο μέλλον όμως, το CERN μπορεί να έχει αυξημένη χρηματοδότηση, την οποία ασφαλώς θα χρειαστεί, καθώς, σύμφωνα με τους επικριτές του, δαπανά τεράστια ποσά για θεωρητική έρευνα, που θα μπορούσε να έχει κατευθυνθεί σε πιο πρακτικούς σκοπούς. Το CERΝ ιδρύθηκε το 1954 από 12 ευρωπαϊκές χώρες με στόχο να αναστηλώσει την κατεστραμμένη από το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο ερευνητική κοινότητα της ηπείρου. Σήμερα έχει 20 πλήρη μέλη, ενώ σχεδόν 8.000 ερευνητές από 80 χώρες συνεργάζονται μαζί του. Έξι μη ευρωπαϊκές χώρες έχουν καθεστώς παρατηρητή (Ινδία, Ισραήλ, Ιαπωνία, Ρωσία. ΗΠΑ και Τουρκία), καθώς επίσης η Unesco και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Το Ισραήλ και η Τουρκία ήδη ετοιμάζονται να γίνουν πλήρη μέλη, όπως και άλλα κράτη που δεν είχαν καν καθεστώς παρατηρητή (Κύπρος, Σερβία, Σλοβενία) θα γίνουν κανονικά μέλη έως το τέλος του έτους. Οι χώρες-παρατηρητές θα αντικατασταθούν από ένα νέο καθεστώς συνεργαζόμενης χώρας-μέλους. Οι τελευταίες, όπως και οι παρατηρητές, δεν θα έχουν δικαίωμα ψήφου στο διοικητικό συμβούλιο, όμως θα συμμετέχουν στην κατανομή του προϋπολογισμού του CERN και σταδιακά θα γίνουν πλήρη μέλη του.

Κατι ακομα!!! Στην μεση ο Φιόντορ (Θοδωρής) Γιουρτσίχιν - Γραμματικόπουλος

Στον Διεθνή Διαστημικό σταθμό το Σογιούζ. Το ρωσικό διαστημόπλοιο Σογιούζ, στο οποίο επιβαίνουν δύο Αμερικανοί αστροναύτες και ένας Ρώσος κοσμοναύτης, έφθασε στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Το Σογιούζ απογειώθηκε από το κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ, στο Καζακστάν με κυβερνήτη τον Ρώσο Φιοντόρ Γιουρτσίχιν και πλήρωμα τους Αμερικανούς Ντουγκ Γουίλοκ και Σάνον Ουόλκερ. Η σύνδεση του Σογιούζ με το Διεθνή Διαστημικό Σταθμό έγινε στις 01.21 (ώρα Ελλάδας), καθώς βρισκόταν πάνω από την Αργεντινή. Πρόκειται για την εκατοστή πτήση προς το Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, που πραγματοποιείται από αμερικανικά και ρωσικά διαστημόπλοια. Οι αστροναύτες θα παραμείνουν ως πλήρωμα στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό για πεντέμησι μήνες, μαζί με τους Ρώσους Αλεξάντερ Σβορτσόφ και Μιχαήλ Κορνιένκο και την Αμερικανίδα Τρέισι Καλντγουελ Ντάισον. Το πλήρωμα θα κάνει αρκετούς διαστημικούς περιπάτους κατά την παραμονή του στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Ήταν περίπου 04:25 ώρα Ελλάδας, όταν ο ομογενής κοσμοναύτης Φιόντορ (Θοδωρής) Γιουρτσίχιν - Γραμματικόπουλος άνοιξε τις ερμητικά σφραγισμένες πόρτες και μπήκε πρώτος στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ΔΔΣ), ως διοικητής του διαστημοπλοίου Σογιούζ, που είχε λίγες ώρες νωρίτερα προσδεθεί με ασφάλεια στο Σταθμό. Οι δύο Ρώσοι κοσμοναύτες Αλεξάντρ Σκβαρτσόφ και Μιχαήλ Κορνιένκο, μαζί με την Αμερικανίδα αστροναύτη Τρέισι Κόλντουελ-Ντάισον υποδέχθηκαν στο Σταθμό τους νεοαφιχθέντες Αμερικανούς αστροναύτες, τον Ντάγκλας Ουίλοκ και την Σένον Ουόκερ, οι οποίοι συνόδευσαν τον Θ. Γιουρτσίχιν στο διήμερο ταξίδι ως το Διαστημικό Σταθμό. Με πρωτοβουλία του ομογενούς κοσμοναύτη, οι τρεις νεοαφιχθέντες, "Όλυμποι 1, 2 και 3" όπως έχουν ονομαστεί, προσδέθηκαν στο ΔΔΣ στη 01:21 ώρα Ελλάδας κατά την προβλεπόμενη αυτόματη διαδικασία, χωρίς καμία επιπλοκή, γεγονός που έγινε δεκτό με χειροκροτήματα από συγγενείς, συνεργάτες και φίλους κοσμοναυτών και αστροναυτών, που είχαν συγκεντρωθεί στο Κέντρο Διεύθυνσης Πτήσεων στο Καραλιόφ, στα περίχωρα της Μόσχας. Σύμφωνα με το πρόγραμμα, μετά την επιτυχή ολοκλήρωση της πολύπλοκης διαδικασίας της πρόσδεσης θα ξεκουραστούν πριν ενσωματωθούν στη διαστημική «ρουτίνα» των επιστημονικών προγραμμάτων, αρχίζοντας ως συνήθως από τη γνωριμία των «νέων» με το χώρο, που θα αποτελέσει τόπος διαμονής τους για 163 ημέρες. Οι «Όλυμποι 1, 2 και 3» αναχώρησαν από τη Γη στις 00:35 ώρα Ελλάδας, ξημερώματα Τετάρτης, έπειτα από την επιτυχή εκτόξευση του διαστημοπλοίου Σογιούζ ΤΜΑ-19 από το ρωσικό κοσμοδρόμιο Μπαϊκονούρ στο Καζαχστάν. Το θεμα το εγραψε πρωτα ο ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ αλλα αξιζει τον κοπο!!! http://www.astrovox.gr/forum/viewtopic.php?t=12293 Τηλεσκόπιο στη Χαβάη επαγρυπνεί για φονικούς αστεροειδείς. Ο πλανήτης μας γίνεται ελαφρώς πιο ασφαλής χάρη σε ένα τηλεσκόπιο που θα σαρώνει αυτόματα τον ουρανό ψάχνοντας για αστεροειδείς και κομήτες σε πορεία σύγκρουσης με τη Γη. Το Pan-STARRS 1 (PS1) που εγκαινιάστηκε στη Χαβάη φέρει κάτοπτρο 1,8 μέτρων και είναι εξοπλισμένο με τη μεγαλύτερη ψηφιακή κάμερα του κόσμου, με ανάλυση 1.400 Megapixel. «Αν και έχει μέτριο μέγεθος, αυτό το τηλεσκόπιο βρίσκεται στην αιχμή της τεχνολογίας» υπερηφανεύεται ο Νικ Κάιζερ, ερευνητής του Πανεπιστημίου τη Χαβάης και επικεφαλής του διεθνούς ερευνητικού προγράμματος. H κάμερα του PS 1 θα λαμβάνει κάθε νύχτα 500 εικόνες συνολικού μεγέθους 4 Terabyte, όσο θα μπορούσαν να αποθηκεύσουν περίπου 1.000 DVD. Το λογισμικό του συστήματος θα συγκρίνει κάθε νέα εικόνα με εικόνες της ίδιας περιοχής του ουρανού που είχαν ληφθεί νωρίτερα, προκειμένου να εντοπίζει αντικείμενα που άλλαξαν θέση ή φωτεινότητα. Η τεχνική αυτή αναμένεται να ανακαλύψει 100.000 αστεροειδείς τα επόμενα χρόνια και να υπολογίσει ποιοι από αυτούς θα μπορούσαν να βρεθούν σε πορεία πρόσκρουσης στη Γη. Εκτός όμως από την αναζήτηση εισερχόμενων αστεροειδών, το PS 1 θα αξιοποιηθεί και σε άλλους είδους έρευνες. Μεταξύ άλλων θα χρησιμοποιηθεί για τη δημιουργία του πληρέστερου αστρονομικού ψηφιακού χάρτη, ο οποίος θα καλύπτει το 75% του ορατού Σύμπαντος στον ουρανό της Χαβάης. Για να το κάνει αυτό, θα χρειαστεί να καταγράψει 5 δισεκατομμύρια άστρα και 500 εκατομμύρια γαλαξίες. Το PS1 είναι το πειραματικό πρωτότυπο του τηλεσκοπίου PS4, το οποίο θα κατασκευαστεί αργότερα στο Μάουνα Κέα της Χαβάης και θα είναι τέσσερις φορές ισχυρότερο. Στην φωτογραφια ο κομήτης Χολμς σε μια από τις πρώτες εικόνες του τηλεσκοπίου.

Έγινε ορατό ουράνιο σώμα πέρα από τον Ποσειδώνα. Για πρώτη φορά στην ιστορία της αστρονομίας, αμερικανοί αστρονόμοι κατάφεραν, να δουν και να μελετήσουν έναν μακρινό διαστημικό σώμα με διάμετρο περίπου 300 χλμ., το οποίο βρίσκεται πέρα και από τον πιο απομακρυσμένο πλανήτη Ποσειδώνα. Ο βράχος κινείται σε τροχιά στη λεγόμενη «Ζώνη Αντικειμένων Κούιπερ» (KBO), μια ομάδα ουράνιων σωμάτων διαφόρων μεγεθών, που περιφέρονται γύρω από τον ήλιο και θεωρούνται απομεινάρια του σχηματισμού του ηλιακού μας συστήματος. Ο συγκεκριμένος βράχος, με τον κωδικό KBO 55636, βρίσκεται σε απόσταση περίπου 6 δισ. χλμ. από τη Γη και οι αστρονόμοι ανακάλυψαν ότι η επιφάνειά του καλύπτεται από ένα μυστηριώδες λευκό χρώμα, που θα μπορούσε να είναι πάγος. Μετά από πέντε χρόνια συνδυασμένων προσπαθειών από ένα δίκτυο 21 επίγειων τηλεσκοπίων, κατέστη εφικτό για πρώτη φορά να τραβήξουν φωτογραφίες από ένα αντικείμενο της αινιγματικής Ζώνης Κούιπερ, που εκτείνεται σε απόσταση 4,95 - 8,25 δισ. χλμ. από τον ήλιο, δηλαδή αγγίζει τις εσχατιές, το απώτατο σύνορο του ηλιακού μας συστήματος. Το τεχνικό κατόρθωμα πραγματοποιήθηκε από τον καθηγητή πλανητικής αστρονομίας Τζέημς Έλιοτ και τους συνεργάτες στο πανεπιστήμιο ΜΙΤ και παρουσιάστηκε στο περιοδικό «Nature», σύμφωνα με το Γαλλικό Πρακτορείο και το BBC. Ο εντοπισμός του σώματος κατέστη δυνατός, όταν η τροχιά του το έφερε ανάμεσα στη Γη και σε ένα άλλο φωτεινό άστρο. Η αλλαγή στην ακτινοβολία του άστρου που έφτανε στη Γη, εξαιτίας της πολύ σύντομης παρεμβολής του διαστημικού βράχου (κράτησε μόνο δέκα δευτερόλεπτα), ήταν αρκετή για να επιτρέψει τη μελέτη του ουράνιου σώματος της Ζώνης Κούιπερ, παρόλο που είναι πολύ μικρό και κινείται με ταχύτητα 91.000 χλμ. την ώρα. Για να καταστεί αντιληπτή η δυσκολία του εγχειρήματος, όπως είπαν οι ερευνητές, είναι σαν να φωτογραφίζεις ένα νόμισμα αξίας ενός ευρώ από μια απόσταση 500 χιλιομέτρων! Η θερμοκρασία του σώματος υπολογίστηκε στους μείον 224 βαθμούς Κελσίου. Οι αστρονόμοι εντυπωσιάστηκαν όμως περισσότερο από την μεγάλη ανακλαστική ικανότητά του (albedo). Οι μετρήσεις έδειξαν ότι είναι από τα φωτεινότερα αντικείμενα του ηλιακού μας συστήματος, πράγμα που δείχνει ότι πιθανότατα είναι καλυμμένο με πάγο που αντανακλά τις ηλιακές ακτίνες. Αν αυτό όντως συμβαίνει, αποτελεί ένα αίνιγμα για τους επιστήμονες, επειδή θεωρούν ότι ένα σώμα τόσο παλιό (πιστεύεται ότι δημιουργήθηκε σε μια κοσμική σύγκρουση πριν από ένα δισεκατομμύριο χρόνια) θα έπρεπε να έχει «σκουρύνει» με το πέρασμα του χρόνου, λόγω επικάλυψής του με σκόνη και φθορά από την ηλιακή ακτινοβολία. Οι μέχρι στιγμής γνωστές εξαιρέσεις είναι ο Πλούτων και ο δορυφόρος του Κρόνου Εγκέλαδος, που διαθέτουν λαμπερές επιφάνειες, επειδή ανανεώνονται συνεχώς με φρέσκο πάγο, ο οποίος προέρχεται από τη συμπύκνωση αερίων ή από ηφαίστεια που εκλύουν νερό αντί για λάβα. Όμως το ουράνιο σώμα KBO 55636 είναι πολύ μικρό για να ισχύουν στην περίπτωση του κάποια από αυτές τις γεωφυσικές διαδικασίες, έτσι η έρευνα θα συνεχιστεί για να βρεθεί η αιτία που είναι τόσο λευκό. Η Ζώνη Κούιπερ μοιάζει με τη ζώνη των αστεροειδών μετά τον Άρη, όμως αντί τα σώματά της να αποτελούνται κυρίως από πετρώματα και μέταλλα, περιέχουν σε μεγάλο βαθμό σώματα με παγωμένες ουσίες (μεθάνιο, αμμωνία, νερό κ.α.). Μέχρι στιγμής οι αστρονόμοι έχουν εντοπίσει γύρω στα 1.000 αντικείμενα στη Ζώνη Κούιπερ, αλλά πιστεύουν ότι υπάρχουν γύρω στα 70.000. Η Ζώνη «φιλοξενεί» τουλάχιστον τρεις «νάνους» πλανήτες, μεταξύ αυτών τον Πλούτωνα, ο οποίος προ ετών υποβιβάστηκε από την τάξη των κανονικών πλανητών και ο οποίος αποτελεί το μεγαλύτερο γνωστό αντικείμενο της Ζώνης.

Μια και ανοιξε η συζητηση για τα νετρινα ας δουμε τα νεα ευρήματα για την υφή του σύμπαντος. Το δρόμο για μια «νέα φυσική» είναι πιθανό να δείχνουν οι έρευνες για τα νετρίνα στο πλαίσιο του πειράματος MINOS του εργαστηρίου-επιταχυντή Fermilab των ΗΠΑ, με το οποίο συνεργάζονται επιστήμονες από την Ελλάδα. Τα νετρίνα, αυτά τα υποατομικά σωματίδια-χαμαιλέοντες, είναι διάσημα στην κοινότητα των φυσικών για την μοναδική ικανότητά τους να «μεταμορφώνονται» από το ένα είδος σωματιδίου σε άλλο. Οι έρευνες αυτές μπορεί να ρίξουν φως στο γιατί το σύμπαν φαίνεται να αποτελείται μόνο από ύλη και όχι αντιύλη. Η σημαντική επιστημονική ανακοίνωση για τη διαφορά στις μετρήσεις νετρίνων-αντινετρίνων έγινε ταυτόχρονα στο Fermilab και στην Αθήνα, όπου διεξάγεται η 14η Διεθνής Συνδιάσκεψη για την Φυσική των Νετρίνων και την Αστροφυσική (Neutrino 2010, 14-19 Ιουνίου), στο Μέγαρο Μουσικής, στην οποία παρουσιάζονται οι τελευταίες διεθνείς εξελίξεις στην έρευνα για τα νετρίνα. Οι φυσικοί του πειράματος MINOS (Main Injector Neutrino Oscillation Search), που διεξάγεται στον επιταχυντή Fermilab του Ιλινόις, σύμφωνα με το New Scientist, στο πλαίσιο μελέτης του φαινομένου της "ταλάντωσης" των νετρίνων, έκαναν για πρώτη φορά διεθνώς μια σημαντική ανακάλυψη, καθώς βρήκαν μια απόκλιση ανάμεσα στα νετρίνα και στα αντι-νετρίνα, η οποία δεν μπορεί να εξηγηθεί με βάση το σημερινό "Καθιερωμένο Μοντέλο" σωματιδιακής φυσικής. Τα νετρίνα (ύλη) και τα αντι-νετρίνα (αντιύλη) "ταλαντώνονται" (δηλαδή "μεταλλάσσονται") ανάμεσα σε τρεις τύπους με διαφορετική μάζα: ηλεκτρόνια, ταυ και μυόνια. Στο πλαίσιο του πειράματος MINOS, μυονικά νετρίνα και μυονικά αντινετρίνα στέλνονται μέσω ακτινών σε δύο ανιχνευτές υποατομικών σωματιδίων: ο ένας είναι κοντινός και βρίσκεται μέσα στο ίδιο το Fermilab και ο άλλος είναι μακρινός και απέχει 735 χλμ., ευρισκόμενος μέσα σε ένα ορυχείο στα έγκατα της Μινεσότα. Οι φυσικοί ανέμεναν -με βάση την θεωρία- ένα δεδομένο έλλειμμα μυονικών νετρίνων και αντινετρίνων, όταν θα έφταναν στον προορισμό τους, σε σχέση με αυτά που ξεκίνησαν από την πηγή εκπομπής τους. Το νέο όμως απρόσμενο δεδομένο, που προέκυψε με το πείραμα του MINOS, είναι ότι οι φυσικοί δεν μέτρησαν το έλλειμμα σωματιδίων που περίμεναν να δουν με βάση την κυρίαρχη θεωρία. Αντίθετα, μετρώντας τις "ταλαντώσεις" των νετρίνων και αντινετρίνων, διαπίστωσαν μια απόκλιση μεγαλύτερη κατά 40% (καθόλου αμελητέα δηλαδή) στα αντινετρίνα σε σχέση με τα νετρίνα. Η εκπρόσωπος της ερευνητικής κοινοπραξίας MINOS Τζένι Τόμας του University College του Λονδίνου, ανέφερε ότι τα στοιχεία είναι προσωρινά και δεν μπορεί ακόμα να αποκλειστεί η περίπτωση στατιστικού σφάλματος (υπάρχει ακόμα 5% πιθανότητα τέτοιου λάθους, που αναμένεται να εξαλειφθεί με νέες μετρήσεις). Αν όμως αποδειχτεί όντως αυτή η απόκλιση και στις επόμενες μετρήσεις μεταξύ νετρίνων και αντινετρίνων, τότε ίσως θα βοηθήσει τους επιστήμονες να λύσουν ένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια του σύμπαντος: γιατί ενώ η ύλη και η αντιύλη ξεκίνησαν σε ίσες ποσότητες στο αρχικό "Μπιγκ Μπανγκ", στην συνέχεια επικράτησε μια ανισορροπία και η ύλη …πήρε το πάνω χέρι (γι' αυτό άλλωστε σήμερα υπάρχουμε, αντί η ύλη και η αντι-ύλη να έχουν αλληλοεξουδετερωθεί μέσα στην ανυπαρξία). Η διαφορά μέτρησης μπορεί να οφείλεται στο διαφορετικό τρόπο που "ταλαντώνονται" τα νετρίνα σε σχέση με τα αντινετρίνα. Εναλλακτικά, μπορεί τα αντινετρίνα, μέχρι να διασχίσουν -μέσα σε μόλις 2,5 χιλιοστά του δευτερολέπτου!- τα 735 χλμ. για να φθάσουν στον προορισμό τους (η απόσταση "πομπού"-"δέκτη" μεταξύ Fermilab-Μινεσότα) μπορεί να αλληλεπιδρούν με την μεσολαβούσα ύλη με κάποιον άγνωστο μέχρι σήμερα τρόπο. "Αν το εύρημα αποδειχτεί πραγματικό, τότε δείχνει προς μια μη αναμενόμενη Φυσική. Θα πρόκειται για κάτι καινούριο, που δεν καταλαβαίνουμε", δήλωσε η Τόμας. Ο Αντόνιο Ερεντιτάτο, του πανεπιστημίου της Βέρνης στην Ελβετία, ο οποίος είναι εκπρόσωπος του πειράματος νετρίνων OPERA στην Ιταλία, δήλωσε κι αυτός ότι "πρόκειται για μια ακόμη απόδειξη πως η φυσική των νετρίνων αποτελεί προνομιακο εργαλείο για το άνοιγμα του δρόμου προς μια Νέα Φυσική", αν και πρόσθεσε ότι πρέπει πρώτα να επιβεβαιωθεί ότι δεν πρόκειται για στατιστικό λάθος. Στο πείραμα MINOS συμμετέχουν πάνω από 140 επιστήμονες, μηχανικοί, τεχνικοί και φοιτητές από 30 ερευνητικούς φορείς και πανεπιστήμια σε πέντε χώρες (ΗΠΑ, Βρετανία, Ελλάδα, Βραζιλία, Πολωνία). Από ελληνικής πλευράς παίρνουν μέρος ερευνητές από το πανεπιστήμιο Αθηνών.

Μια σημαντικη μερα για την Ομογενεια που σε ολο τον πλανητη τιμα την Ελλαδα. Για το τρίτο του διαστημικό ταξίδι ξεκίνησε ο ομογενής κοσμοναύτης Θόδωρος Γιουρτσίχιν. Για το τρίτο του διαστημικό ταξίδι ξεκίνησε στις 00.35 (ώρα Ελλάδας) ο ομογενής κοσμοναύτης Θόδωρος Γιουρτσίχιν (Γραμματικόπουλος), ως διοικητής του ρωσικού διαστημοπλοίου Σογιούζ ΤΜΑ – 19 που κατευθύνεται προς το Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Η εκτόξευση έγινε σύμφωνα με το πρόγραμμα από το ρωσικό κοσμοδρόμιο Μπαϊκονούρ στο έδαφος του Καζακστάν. Στο διαστημόπλοιο επιβαίνουν επίσης οι Αμερικανοί αστροναύτες, η 45χρονη φυσικός Σένον Ουόκερ, που πετά για πρώτη φορά και ο 50χρονος στρατιωτικός Ντάγκλας Ουίλοκ ο οποίος πραγματοποιεί τη δεύτερη πτήση του. Έπειτα από πρόταση του ελληνικής καταγωγής κοσμοναύτη η αποστολή του έχει πάρει το επίσημο διακριτικό όνομα "Όλυμπος" και αναμένεται να διαρκέσει περί τους 5,5 μήνες. Σύμφωνα με τον υποδιευθυντή της ΝΑΣΑ Ουίλιαμ Γέρστενμάγερ, ο οποίος συμμετείχε στην κυβερνητική επιτροπή, που κατά τα ειωθότα εγκρίνει την τελική σύνθεση του πληρώματος, μετά το πέρας της αποστολής διάρκειας 161 ημερών, θα αναμένει από κοσμοναύτες και αστροναύτες απάντηση στο ερώτημα "πως να αξιοποιηθεί περαιτέρω ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός για την εξερεύνηση του ανοιχτού Διαστήματος". Την πρόταση υποστήριξε με ενθουσιασμό και ο επικεφαλής της Ρωσικής Διαστημικής Υπηρεσίας Ανατόλι Πέρμινοφ, σημειώνοντας ότι ο σταθμός λειτουργεί πλέον με πλήρη ανάπτυξη και πληρότητα και οι δυνατότητές του ακόμη δεν έχουν πλήρως αξιοποιηθεί. Διαστημικό Ιστολόγιο Σε συνεργασία με το Μουσείο της Κοσμοναυτικής Επιστήμης, τη Ρωσική Διαστημική Υπηρεσία και το ελληνικών συμφερόντων περιοδικό "Ελλάδα", που εκδίδεται στη Μόσχα, ο Θοδωρής Γιουρτσίχιν θα επιμεληθεί διαστημικό ιστολόγιο, στο οποίο θα απαντά στα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα "παιδιών, νέων και των γονιών τους" από ολόκληρη τη Ρωσία και τον κόσμο. Τις ερωτήσεις παιδιών από την Ελλάδα, την Κύπρο και την ομογένεια έχει αναλάβει να μεταφράζει και να αποστέλλει στο Διάστημα η ομάδα διαχείρισης της δικτυακής πύλης www.ellada-russia.gr, η οποία θα αρχίσει να λειτουργεί σε λίγες μέρες και θα δέχεται τα ερωτήματα στη διεύθυνση info@ellada-russia.gr. Ο Θοδωρής Γιουρτσίχιν, 51 ετών, πέταξε πρώτη φορά με το αμερικανικό διαστημικό λεωφορείο Ατλαντίς το 2002 σε σύντομη διαστημική αποστολή και το 2007 για δεύτερη φορά, σε εξάμηνη αποστολή στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, του οποίου υπήρξε διοικητής. Ο Θ. Γιουρτσίχιν είναι ο 98ος κοσμοναύτης στην ιστορία της Ρωσίας και είναι μόνιμο στέλεχος της εταιρείας "Ενέργκια", που ιδρύθηκε από τον θρυλικό κατασκευαστή πυραύλων και διαστημοπλοίων Σεργκέι Καραλιόφ. Παρόντες στην εκτόξευση ήταν ο Νομάρχης Θεσσαλονίκης Π. Ψωμιάδης, ο Μητροπολίτης Μεσογαίας και Λαυρεωτικής Νικόλαος, ο πρέσβης της Ελλάδας στη Μόσχα Μ. Σπινέλλης και πολυπληθής αντιπροσωπεία ομογενειακών οργανώσεων από ολόκληρη την πρώην Σοβιετική Ένωση. Το ταξίδι των ομογενών διοργάνωσε η Διεθνής Ένωση Ελληνικών Κοινοτήτων των χωρών της ΚΑΚ και της Βαλτικής "Πόντος", η οποία και εόρτασε την 20ή επέτειο από την ίδρυσή της υπό τον επιφανή πολιτικό Βλαδίμηρο Κάισεφ. Πολλες φωτογραφιες απο την συνεντευξη και την εκτοξευση.Πιστευω οτι ολοι γνωριζουμε τον Γιουρτσιχιν-Γραμματικοπουλο.

Στα χέρια των αστρονόμων η κάψουλα με τα πρώτα δείγματα αστεροειδή. Ιάπωνες επιστήμονες πέταξαν σήμερα, Δευτέρα, στην έρημο της Αυστραλίας και ανέκτησαν την κάψουλα του «Χαγιαμπούσα», της πρώτης αποστολής που ολοκλήρωσε ταξίδι σε αστεροειδή μετ΄επιστροφής. Θα περάσουν πάντως εβδομάδες μέχρι να εξακριβωθεί αν το δοχείο περιέχει δείγματα σκόνης από την αστεροειδή Ιτοκάουα. «Η πιθανότητα επιτυχίας είναι ίσως 50%» εκτίμησε ο Σεΐτσι Σακαμότο της Ιαπωνικής Υπηρεσίας Εξερεύνησης Αεροδιαστήματος (JAXA). Λόγω αλλεπάλληλων τεχνικών προβλημάτων, το σκάφος Χαγιαμπούσα («γεράκι») καθυστέρησε τρία χρόνια να επιστρέψει από τον Ιτοκάουα. Το βράδυ της Κυριακής η κάψουλα εισήλθε στη γήινη ατμόσφαιρα αφήνοντας μια φωτεινή γραμμή στον ουρανό σαν μετεωρίτης. Έπεσε τελικά με αλεξίπτωτο στην Απαγορευμένη Περιοχή Γούμερα, μια στρατιωτική ζώνη 480 χλμ βορειοδυτικά της Αδελαΐδας. Προτού πετάξουν με ελικόπτερα για να ανακτήσουν το πολύτιμο μεταλλικό κουτί, οι επιστήμονες χρειάστηκε να περιμένουν επιβεβαίωση από την γερουσία των ιθαγενών Αβορίγινων ότι η κάψουλα δεν είχε πέσει σε ευαίσθητη περιοχή θρησκευτικής σημασίας. Το Χαγιαμπούσα εκτοξεύτηκε το 2003 και το 2005 έφτασε στον αστεροειδή Ιτοκάουα, έναν βράχο μήκους περίπου 500 μέτρων. Αφού τον φωτογράφισε από όλες τις γωνίες, το σκάφος άγγιξε τον αστεροειδή δύο φορές και επιχείρησε να συλλέξει δείγματα. Το Χαγιαμπούσα ήταν σχεδιασμένο να εκτοξεύσει ένα μικρό βλήμα στην επιφάνεια του βράχου για να σηκώσει σκόνη την οποία θα συνέλεγε αργότερα με έναν σωλήνα. Το βλήμα πιθανότατα δεν εκτοξεύτηκε λόγω βλάβης, ωστόσο οι μηχανικοί της αποστολής ελπίζουν ότι ο ο σωλήνας κατάφερε να αναρροφήσει λίγη σκόνη στον θάλαμο συλλογής. «Θα περάσει αρκετός χρόνος πριν μάθουμε αν υπάρχει δείγμα, και αν ναι πόσο» σχολίασε ο Σκοτ Στάνφορντ της NASA, η οποία παρακολουθούσε τη μετεωρική κάθοδο της αποστολής. Το ίδιο το Χαγιαμπούσα κάηκε στην ατμόσφαιρα. Η κάψουλα βρίσκεται τώρα στην μικρή πόλη Γούμερα όπου προετοιμάζεται για το ταξίδι επιστροφής στην Ιαπωνία σε λίγες ημέρες. Αν έχει πετύχει, το Χαγιαμπούσα θα ήταν μόλις η τέταρτη αποστολή που καταφέρνει να φέρει στη Γη δείγματα υλικού από το διάστημα: Οι αποστολές Apollo έφεραν δείγματα από τη Σελήνη το 1969, το Stardust συνέλεξε υλικό από την ουρά ενός κομήτη το 2004, και το Genesis έφερε σωματίδια του λεγόμενου ηλιακού ανέμου, επίσης το 2004. Η προκαταρκτική ανάλυση των δειγμάτων του Χαγιαμπούσα θα πραγματοποιηθεί από Ιάπωνες, Αμερικανούς και Αυστραλούς επιστήμονες στην Ιαπωνία. Ένα χρόνο αργότερα, επιστήμονες από όλο τον κόσμο θα μπορέσουν να υποβάλλουν αιτήσεις για εξέταση των πολυπόθητων δειγμάτων. Δεδομένου ότι οι αστεροειδείς θεωρούνται κατάλοιπα από το σχηματισμό του Ηλιακού Συστήματος, η μελέτη των δειγμάτων θα μπορούσε να αποκαλύψει νέα στοιχεία για την προέλευση της Γης. Στην φωτογραφια η μετεωρική κάθοδος της κάψουλας άφησε μια φωτεινή γραμμή στον ουρανό της Αυστραλίας

Λιγα πραγματα για ενα πολυσυζητημενο θεμα.Οι πολύ μικρές μαύρες τρύπες στον Μεγάλο Επιταχυντή. Πρέπει να εξηγήσουμε στους ανήσυχους πολίτες ότι ναι, ελπίζουμε ότι κάποια στιγμή ο ο επιταχυντής LHC θα μπορούσε να παράγει μια πολύ μικρή μαύρη τρύπα, αν όντως η Θεωρία-M των υπερχορδών είναι σωστή. Και αν βεβαίως ο επιταχυντής μπορεί να εισχωρήσει μέσα σε ορισμένες από αυτές τις επιπλέον διαστάσεις, όπως προβλέπεται από την Θεωρία-M, η οποία επιτρέπει στην βαρύτητα να είναι πολύ ισχυρή μέσα στις κρυμμένες διαστάσεις. Πρέπει να είμαστε ειλικρινείς με τους ανθρώπους και να τους εξηγήσουμε γιατί, όχι μόνο δεν έχουν να φοβηθούν τίποτα από τις πολύ μικρές μαύρες τρύπες, αλλά γιατί μια μίνι μαύρη τρύπα είναι κάτι που πολλοί θεωρητικοί και φυσικοί σωματιδίων ελπίζουν ότι μπορεί να δημιουργηθεί στον LHC. Από μόνος του όμως ο LHC δεν έχει αρκετή ενέργεια για να δημιουργηθούν, αυτό είναι αλήθεια. Σε περίπτωση που η Θεωρία-M είναι σωστή, τότε υπάρχει αισιοδοξία να δημιουργηθεί κάποια στιγμή μια μίνι μαύρη τρύπα και αυτό είναι καλό για μας, διότι θα απαντήσει σε πολλές ερωτήσεις σχετικά με τη φύση του σύμπαντος. Μην ξεχνάμε ότι η δύναμη της βαρυτικής έλξης μιας μαύρης τρύπας πάνω σε άλλα αντικείμενα γύρω της εξαρτάται από τη μάζα του αντικειμένου που υπήρχε στη θέση της προτού αυτό το αντικείμενο εξαφανιστεί και γίνει μαύρη τρύπα. Η μάζα όμως μιας αστρικής όπως και μιας υπερβαρέας μαύρης τρύπας μπορεί να αυξηθεί εφόσον υπάρχει αρκετό υλικό κοντά κοντά σε αυτές. Αυτή τη στιγμή, η υπερμεγέθης μαύρη τρύπα στον δικό μας Γαλαξία, που την ονομάζουμε Τοξότης Α* είναι σε ‘νηστεία’, επειδή δεν υπάρχει σχεδόν τίποτα αρκετά κοντά της για να τα καταναλώσει. Στην πραγματικότητα όχι μόνο δεν βρίσκονται άστρα να είναι πολύ κοντά σε τροχιά στην μαύρη τρύπα Τοξότης Α *, όχι μόνο δεν καταστρέφονται από αυτήν, αλλά αντίθετα δημιουργούνται νέα άστρα από το αέριο που είναι σε τροχιά γύρω από τον Τοξότη Α*. Μήπως λοιπόν νομίζετε ότι μια πολύ μικρή μαύρη τρύπα, με έναν ορίζοντα γεγονότων πιθανότατα μικρότερο από ένα ηλεκτρόνιο, και με μάζα πολύ μικρή για να καταναλώσει έστω κάποιο υποατομικό σωματίδιο, μπορεί να καταπιεί όλη τη Γη; Βεβαίως, ακόμη και αν δεν ξέρουμε πώς συμπεριφέρεται η βαρύτητα στο κβαντικό επίπεδο, αυτό δεν σημαίνει ότι αυτό που είπαμε δεν θα ισχύει και για τα υποατομικά σωματίδια, τα οποία έχουν αμελητέα μάζα. Και αυτά που αναφέρθηκαν πιο πάνω ισχύουν με την προϋπόθεση ότι δεν θα εξατμιστεί η μίνι μαύρη τρύπα, όπως προβλέπει η θεωρία του Stephen Hawking. Αλλά ακόμη και αν ισχύει η εξάτμιση της μαύρης τρύπας, αυτό δεν αποτελεί απειλή. Κατά πάσα πιθανότητα, πολύ μικρές μαύρες τρύπες συνεχώς δημιουργούνται από το βομβαρδισμό της ατμόσφαιρας από τις κοσμικές ακτίνες. Αλλά είμαστε ακόμα εδώ! Ας το πούμε και διαφορετικά. Εάν μία μίνι μαύρη τρύπα μπορεί να δημιουργηθεί στον επιταχυντή LHC, τότε από αυτό μπορούμε να συμπεράνουμε ότι οι πολύ μικρές μαύρες τρύπες δημιουργούνται στην ατμόσφαιρα από τον βομβαρδισμό των κοσμικών ακτίνων παντού και δεν υπήρξε ποτέ κάτι για να μας κάνει να ανησυχήσουμε. Με άλλα λόγια, μετά από αυτή τη λογική, η δημιουργία μιας μικρής μαύρης τρύπας στον LHC θα είναι απόδειξη ότι δεν είναι απειλή για εμάς! Πρόκειται για μία από τις μεγάλες ειρωνείες της ιστορίας της επιστήμης ότι η κβαντική μηχανική, η οποία αποτελεί άμεση συνέπεια της ειδικής σχετικότητας και ότι η γενική σχετικότητα, η οποία ασχολείται με την βαρύτητα σε πολύ μεγάλη κλίμακα, προέρχονται από το ίδιο άτομο, δηλαδή τον Άλμπερτ Αϊνστάιν, ενώ είναι ασυμβίβαστες μεταξύ τους. Το πρόβλημα της κβαντικής βαρύτητας είναι ένα από τα προβλήματα που οι φυσικοί, συμπεριλαμβανομένου και του ίδιου του Αϊνστάιν, έχουν προσπαθήσει να επιλύσουν επί πολλές δεκαετίες. Και ελπίζουμε ότι τα πειράματα που διεξάγονται στον LHC θα μας δώσουν μια καλύτερη γνώση του προβλήματος αυτού. Τέλος, η φυσική που εμπλέκεται στον επιταχυντή LHC είναι όντως πολύ σύνθετη και πολύ δύσκολο να την κατανοήσουμε. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι οι ερευνητές που εργάζονται στο CERN με τον LHC δεν ξέρουν τι κάνουν! Στην φωτογραφια μια άποψη από το κέντρο του Γαλαξία από ένα επίγειο τηλεσκόπιο, με βέλη εντοπίζεται η θέση της υπερβαρέας μαύρης τρύπας Sagittarius A* Επισης οι μίνι μαύρες τρύπες που μπορεί να παραχθούν στους επιταχυντές θα είναι περιστρεφόμενες ,γεωδεσιακές στον χωροχρόνο Kerr, όπως προβλέπεται από την θεωρία της Γενικής Σχετικότητας.

Φιλε tsan. (Εύχομαι η παρέμβασή μου να μην διασπά την συνέχεια των δημοσιεύσεών σας.... ) Οχι σε καμια περιπτωση και ολες οι δημοσιευσεις απο φιλους του Astrovox στην σελιδα ειναι καλοδεχουμενες και μαλιστα θα ηθελα ακομα περισσοτερες για τον εμπλουτισμο της σελιδας που αφορα οπως γραφω παντοτε στη αρχη Αφου λοιπον ο φιλος tsan εχει το βιντεο για το Χαγιαμπουσα ας ξεκινησουμε απο αυτον Επέστρεψε στη Γη μετά από περιπετειώδες ταξίδι επτά ετών το ιαπωνικό διαστημικό όχημα Χαγιαμπούσα το οποίο εξερεύνησε έναν μικρό αστεροειδή και μετέφερε, αν όλα πήγαν καλά, δείγμα από σκόνη και πέτρες. Το μητρικό σκάφος κάηκε μέσα στην ατμόσφαιρα της Γης κάπου στο Ειρηνικό Ωκεανό. Όπως είχε σχεδιαστεί μία μικρή κάψουλα απελευθερώθηκε τρεις ώρες πριν από την επάνοδο μέσα στην οποία υπάρχουν δείγματα –ελάχιστα γραμμάρια στην καλύτερη περίπτωση– του αστεροειδή Ιτοκάουα τον οποίο εξερεύνησε το Χαγιαμπούσα («γεράκι» στα ιαπωνικά). Η κάψουλα κατέπεσε με αλεξίπτωτο σε ερημική περιοχή στην Αυστραλία γύρω στις πέντε το απόγευμα (ώρα Ελλάδος, αργά το βράδυ στην Αυστραλία). Οι επιστήμονες έχουν εντοπίσει το ραδιόφαρο της κάψουλας και θα την ανασύρουν μόλις ξημερώσει. Στη συνέχεια θα μεταφερθεί σε εργαστήριο στην Ιαπωνία όπου θα εξεταστούν τα δείγματα. Θα περάσουν εβδομάδες πριν γίνει γνωστό αν η κάψουλα όντως περιέχει δείγματα από πετρώματα ή σκόνη από τον αστεροειδή. Το Χαγιαμπούσα ξεκίνησε το ταξίδι του το 2003 και δύο χρόνια αργότερα έφτασε στον Ιτοκάουα και τον εξερεύνησε για αρκετές εβδομάδες. Η αποστολή είχε να αντιμετωπίσει πλήθος τεχνικά προβλήματα στους κινητήρες και στην επικοινωνία με τη Γη που καθυστέρησαν την επιστροφή του για τρία χρόνια. Ωστόσο, οι Ιάπωνες μηχανικοί κατάφεραν να ξεπεράσουν όλα τα προβλήματα που απειλούσαν την αποστολή με αποτυχία. Τέθηκε σε λειτουργία το μεγαλύτερο ραδιοτηλεσκόπιο στον κόσμο. Το μεγαλύτερο ραδιοτηλεσκόπιο του κόσμου τέθηκε σε λειτουργία το Σαββατοκύριακο, κοντά στην πόλη Άσεν της βορειοανατολικής Ολλανδίας. Το τηλεσκόπιο είναι σε θέση να ανιχνεύει αχνά ραδιοσήματα τόσο μακριά στον χώρο και τον χρόνο, που φθάνουν σχεδόν στην εποχή του αρχικού «Μπιγκ Μπανγκ» του σύμπαντος. Με την ονομασία LOFAR (Low Frequency Array), σύμφωνα με τα ξένα πρακτορεία, το τηλεσκόπιο αποτελείται από 25.000 μικρές αντένες διαμέτρου μισού έως δύο μέτρων η κάθε μια, αντί για ένα μεγάλο «πιάτο» όπως στα παραδοσιακά ραδιοτηλεσκόπια (π.χ. του Αρεσίμπο στο Πουέρτο Ρίκο, με την μεγαλύτερη στον κόσμο αντένα των 305 μέτρων). Οι αντένες του LOFAR, το οποίο ελέγχεται από το Ινστιτούτο Ραδιοαστρονομίας της Ολλανδίας, είναι εξαπλωμένες όχι μόνο σε όλη την χώρα, αλλά και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες (Γερμανία, Γαλλία, Βρετανία και Σουηδία). Αν συνδυαστούν όλες μαζί αυτές οι διάσπαρτες μικρές αντένες, δημιουργείται ένα γιγάντιο τηλεσκόπιο με διάμετρο περίπου 1.000 χιλιομέτρων. Τα στοιχεία που θα συλλέγει το ραδιοτηλεσκόπιο-γίγας, θα στέλνονται για επεξεργασία σε έναν σούπερ-υπολογιστή στο πανεπιστήμιο του Γκρόνιγκεν και στη συνέχεια θα μεταδίδονται στο ολλανδικό Ινστιτούτο Ραδιοαστρονομίας. Κατι ακομα που δημοσιευσε και ο george_clima Η Ιαπωνική Υπηρεσία Εξερεύνησης Αεροδιαστήματος (JAXA) πανηγυρίζει την Παρασκευή για την επιτυχή αναχώρηση ενός «ηλιακού ιστίου» που θα ταξιδέψει στην Αφροδίτη κινούμενο με τη δύναμη του φωτός. Ο Ίκαρος, ένα μικρό σκάφος σε σχήμα δίσκου, ολοκλήρωσε την ανάπτυξη μιας τετράγωνης μεμβράνης με πλευρά 14 μέτρα, η οποία έχει συνολική επιφάνεια 200 τετραγωνικά μέτρα αλλά είναι τέσσερις φορές λεπτότερη από μια ανθρώπινη τρίχα και έχει μάζα μόλις μισού κιλού. Αυτό το «ιστίο» θα προωθεί το σκάφος εκμεταλλευόμενο δύο δυνάμεις: Η πρώτη είναι η λεγόμενη «πίεση ακτινοβολίας», δηλαδή η πίεση που ασκούν τα φωτόνια της ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας (τα φωτόνια δεν έχουν μάζα, παραδόξως όμως έχουν ορμή). Η δεύτερη δύναμη είναι η πίεση που ασκεί στο ιστίο ο ηλιακός άνεμος, δηλαδή το συνεχές ρεύμα φορτισμένων σωματιδίων που ρέει από τον Ήλιο προς το εξώτερο διάστημα. Στο απώτερο μέλλον, η τεχνολογία των ηλιακών ιστίων, η οποία μέχρι σήμερα έχει δοκιμαστεί μόνο σε γήινη τροχιά, θα μπορούσε να επιτρέψει ανέξοδα και γρήγορα διαπλανητικά ταξίδια, ελπίζουν οι Ιάπωνες μηχανικοί. Ο Ίκαρος εκτοξεύτηκε στις 21 Μαΐου από το Διαστημικό Κέντρο Τανεγκασίμα της Ιαπωνίας μαζί με μια δεύτερη, ανεξάρτητη αποστολή, το δορυφόρο Ακατσούκι που θα τεθεί σε τροχιά γύρω από την Αφροδίτη. Η ανάπτυξη του ιστίου ξεκίνησε στις 3 Ιουνίου και ολοκληρώθηκε με επιτυχία την Παρασκευή σε απόσταση 770.000 χιλιομέτρων από τη Γη, ανακοίνωσε η JAXA. Για να ξεδιπλώσει την τεράστια μεμβράνη, ο κεντρικός δίσκος του Ίκαρου άρχισε αρχικά να περιστρέφεται. Λόγω των φυγόκεντρων δυνάμεων, τέσσερα «βαρίδια» που συγκρατούσαν τις άκρες τις μεμβράνης εκτινάχθηκαν προς τα έξω και άπλωσαν το ιστίο στο κενό του Διαστήματος. Η υπηρεσία επιβεβαίωσε λίγο αργότερα ότι οι υπέρλεπτοι ηλιακοί συλλέκτες που έχουν ενσωματωθεί στο ιστίο άρχισαν να παράγουν ενέργεια. Περισσοτερα για την εκτοξευση του Ακατσουκι και τον Ικαρο στις 21/5/2010-Σελ.25!!! Το 1/3 του Άρη κάποτε καλυπτόταν από ωκεανό-Σύμφωνα με νέες εκτιμήσεις. Ένας τεράστιος ωκεανός με μέγεθος σαν τον Ατλαντικό, που δεν αποκλείεται να φιλοξενούσε εξωγήινη ζωή, είναι πιθανό ότι, πριν περίπου 3,5 δισ. χρόνια, κάλυπτε πάνω από το ένα τρίτο του πλανήτη Άρη, που σήμερα πια είναι κατάξερος, σύμφωνα με μια νέα αμερικανική επιστημονική μελέτη, η οποία όμως δεν έχει πείσει όλους τους επιστήμονες – προς το παρόν τουλάχιστον. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις ο αρειανός ωκεανός κάλυπτε το βόρειο πόλο του πλανήτη και περιείχε όγκο νερού όσο περίπου το ένα δέκατο των γήινων ωκεανών. Τελευταία, έρχονται στο προσκήνιο συνεχώς νέες εκτιμήσεις επιστημόνων ότι ο «κόκκινος πλανήτης» κάποτε διέθετε έναν κανονικό «υδρολογικό κύκλο», που επέτρεπε την ύπαρξη σύννεφων, βροχών, επιφανειακών και υπόγειων ποταμών, λιμνών και θαλασσών, όμως οι αμφιβολίες παραμένουν ακόμα. Η νέα μελέτη, υπό τον Γκαετάνο Ντι Ακίλε και τον Μπράιαν Χάινεκ του πανεπιστημίου του Κολοράντο, η οποία δημοσιεύτηκε στο περιοδικό “Nature Geoscience”, σύμφωνα με το Γαλλικό Πρακτορείο και το «Science», μελέτησε ξανά τον τεράστιο όγκο εικόνων που έχουν συλλέξει κατά τα τελευταία χρόνια τα αμερικανικά και ευρωπαϊκά διαστημικά οχήματα. Αν και τα στοιχεία δεν ήσαν νέα, οι ερευνητές τα επαναξιολόγησαν και πιστεύουν ότι ανακάλυψαν 52 «δέλτα» ποταμών, διάσπαρτα στον Άρη, εκ των οποίων περισσότερα από τα μισά βρίσκονται στο ίδιο περίπου υψόμετρο και εικάζεται ότι αποτελούσαν το όριο του κάποτε εκτεταμένου αρειανού ωκεανού. Όλα αυτά τα δέλτα πιστεύεται ότι κατέληγαν στον ωκεανό, είτε απευθείας, είτε μέσω γειτονικών λιμνών. Οι επιστήμονες υπολόγισαν ότι η αρχαία θάλασσα κάλυπτε το 36% περίπου της επιφάνειας του πλανήτη και περιείχε γύρω στα 124 εκατ. κυβικά χιλιόμετρα νερού, την ίδια περίπου εποχή (πριν 3,5 δισ. χρόνια) που στη Γη άρχισαν να αναπτύσσονται οι πρώτοι μονοκύτταροι οργανισμοί. Σε μια ξεχωριστή μελέτη, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό της Αμερικανικής Γεωφυσικής Εταιρίας “Journal of Geophysical Research”, o Χάινεκ και οι συνεργάτες του κατέγραψαν κάπου 40.000 κοίτες ποταμών διαφόρων μεγεθών στον Άρη, τετραπλάσιες σε σχέση με όσες πίστευαν μέχρι τώρα οι επιστήμονες ότι μπορεί να υπήρχαν. Σύμφωνα με τους ερευνητές, όλες αυτές οι κοίτες δείχνουν ότι κάποτε στον Άρη υπήρχαν άφθονες βροχοπτώσεις και εκτιμούν ότι επιβεβαιώνεται έτσι οριστικά πως υπήρχε πλήρης υδρολογικός κύκλος στον πλανήτη. Πάντως η οριστική απόδειξη όλων αυτών των εκτιμήσεων δεν είναι εύκολη υπόθεση, επειδή η ηφαιστειακή λάβα έχει εδώ και πολύ καιρό καλύψει τον υποθετικό βυθό του αρχαίου ωκεανού, ενώ η διάβρωση έχει εξαφανίσει το παραμικρό ίχνος από την αρχαία ακτογραμμή. Από την άλλη, οι επιστήμονες εκτιμούν ότι αν ποτέ υπήρξε ζωή στον Άρη, τα στοιχεία θα βρεθούν ακριβώς στα δέλτα των αρχαίων ποταμών του. Όμως παραμένουν ακόμα αναπάντητα ερωτήματα. Το κυριότερο, σύμφωνα με τον Ντε Ακίλε, είναι «που πήγε όλο αυτό το νερό του Άρη». Οι μελλοντικές επανδρωμένες και μη διαστημικές αποστολές της NASA και της ESA στον «κόκκινο πλανήτη» ίσως μπορέσουν να ρίξουν φως στο ζήτημα. Η απόσταση του Άρη από τη Γη κυμαίνεται μεταξύ των 55 και άνω των 400 εκατ. χλμ.

Τελικα εξερραγη. Εξερράγη ο πύραυλος που επρόκειτο να θέσει σε τροχιά νοτιοκορεατικό δορυφόρο. Ο νοτιοκορεατικός πύραυλος, ο οποίος επρόκειτο να θέσει σε τροχιά έναν επιστημονικό δορυφόρο, παρεξέκλινε της πορείας του όταν βρισκόταν σε ύψος 70 χιλιομέτρων και εξερράγη. Ο υπουργός Εκπαίδευσης, Επιστήμης και Τεχνολογίας, Αν Μπιόνγκ-μαν, δήλωσε ότι αξιωματούχοι πιστεύουν ότι ο πύραυλος λειτούργησε κανονικά για 137 δευτερόλεπτα μετά την εκτόξευσή του από το κέντρο Naro. Στη συνέχεια χάθηκε η επικοινωνία. «Πιστεύουμε ότι ο πύραυλος Naro εξερράγη». Η εκτόξευση του πυραύλου από το κέντρο Naro ήταν προγραμματισμένη για αργά το απόγευμα της Τετάρτης (τοπική ώρα) αλλά παρουσιάστηκε πρόβλημα στο σύστημα πυρόσβεσης. Ο πύραυλος έχει κατασκευαστεί από τη Ρωσία και τη νότιο Κορέα και μεταφέρει μετεωρολογικό δορυφόρο. Πρόκειται για την δεύτερη απόπειρα εκτόξευσης δορυφόρου από τη νότιο Κορέα. Η πρώτη, τον περασμένο Αύγουστο, απέτυχε να στείλει σε τροχιά δορυφόρο γιατί δεν άνοιξαν τα καλύμματα. Συνολικά, από το 1992 η Νότιος Κορέα έχει εκτοξεύσει 11 δορυφόρους στο διάστημα, όλους από βάσεις εκτός του εδάφους της. Η απόπειρα εκτόξευσης έρχεται σε μια περίοδο που οι σχέσεις της Νοτίου Κορέας με τη Βόρειο Κορέα είναι τεταμένες.

Το πορτρέτο της Ταραντούλας από έναν διαστημικό εξερευνητή. Την πρώτη του φωτογραφία από το Σύμπαν κατέγραψε το Τrappist, ένα ρομποτικό τηλεσκόπιο που τοποθετήθηκε σε διαστημικό παρατηρητήριο στα περίχωρα της ερήμου Ατακάμα στη Χιλή αλλά λειτουργεί και δέχεται εντολές από ένα κέντρο ελέγχου στο Βέλγιο. Το Τrappist θα ασχολείται αποκλειστικά με τον εντοπισμό και τη μελέτη πλανητών εκτός του ηλιακού μας συστήματος, γι΄ αυτό και τοποθετήθηκε στο παρατηρητήριο La Silla όπου υπάρχουν άλλα δύο τηλεσκόπια που ασχολούνται με την εξερεύνηση εξωηλιακών πλανητών. Η πρώτη εικόνα που κατέγραψε το ρομποτικό τηλεσκόπιο είναι το Νεφέλωμα Ταραντούλα που βρίσκεται στο Μεγάλο Μαγγελανικό Νέφος, έναν γαλαξία κοντινό στον δικό μας. Το νεφέλωμα έχει διάμετρο περίπου χίλια έτη φωτός και πήρε το όνομά του επειδή σύμφωνα με τους επιστήμονες που το βάφτισαν το σχήμα του και ειδικά οι πιο λαμπρές περιοχές του μοιάζουν (πολύ αμυδρά είναι η αλήθεια) με τη γνωστή αράχνη. Το νεφέλωμα αποτελεί ένα μεγάλο κοσμικό μαιευτήριο μέσα στο οποίο γεννιούνται κατά χιλιάδες νέα άστρα και είναι τόσο λαμπρό που οι ειδικοί αναφέρουν ότι αν ήταν κοντά μας και βρισκόταν, για παράδειγμα, στην ίδια απόσταση με αυτή που βρίσκεται το νεφέλωμα του Ωρίωνα, θα κάλυπτε τον μισό ουρανό μας και το φως του θα μετέτρεπε τη νύχτα σε ημέρα. Αναβολή λόγω βλάβης στην εκτόξευση νοτιοκορεατικού δορυφόρου. Αναβάλλεται λόγω βλάβης η εκτόξευση δορυφόρου που κατασκεύασε η Νότιος Κορέα σε μία χρονική συγκυρία που η ένταση με το βόρειο γείτονά της έχει ενταθεί και πάλι. Η εκτόξευση του πυραύλου από το κέντρο Naro ήταν προγραμματισμένη για αργά το απόγευμα της Τετάρτης (τοπική ώρα) αλλά παρουσιάστηκε πρόβλημα στο σύστημα πυρόσβεσης. Ο πύραυλος έχει κατασκευαστεί από τη Ρωσία και τη νότιο Κορέα και μεταφέρει μετεωρολογικό δορυφόρο. Πρόκειται για την δεύτερη απόπειρα εκτόξευσης δορυφόρου από τη νότιο Κορέα. Η πρώτη, τον περασμένο Αύγουστο, απέτυχε να στείλει σε τροχιά δορυφόρο γιατί δεν άνοιξαν τα καλύμματα. Συνολικά, από το 1992 η Νότιος Κορέα έχει εκτοξεύσει 11 δορυφόρους στο διάστημα, όλους από βάσεις εκτός του εδάφους της. Η Βόρειος Κορέα, που δεν έχει αντιδράσει επίσημα στη σχεδιαζόμενη εκτόξευση, έχει πραγματοποιήσει δύο δοκιμές βαλλιστικών πύραυλων και κατά τους ισχυρισμούς της έχει εκτοξεύσει τηλεπικοινωνιακό δορυφόρο στο διάστημα, αν και αυτό δεν έχει επιβεβαιωθεί.

Μια φωτογραφια ακομα για τον Ιτοκάουα.

Ιαπωνική αποστολή επιστρέφει με τα πρώτα δείγματα αστεροειδή.Άφιξη την Κυριακή. Το απόγευμα της Κυριακής επιστρέφει στη Γη η ιαπωνική αποστολή Χαγιαμπούσα, η οποία πιθανώς κατάφερε να συλλέξει τα πρώτα δείγματα από την επιφάνεια ενός αστεροειδή. Πέντε χρόνια έχουν περάσει από την επίσκεψη του Χαγιαμπούσα στον μικρό αστεροειδή Ιτοκάουα, ο οποίος βρισκόταν τότε σε απόσταση 300 εκατ. χιλιομέτρων από τη Γη. Παρά τα αλλεπάλληλα τεχνικά προβλήματα, το σκάφος φαίνεται ότι μπόρεσε τελικά να συλλέξει μικροσκοπικά δείγματα βράχου. Οι αστεροειδείς θεωρούνται κατάλοιπο από το σχηματισμό του Ηλιακού Συστήματος και η μελέτη της σύστασής τους αναμένεται να προσφέρει νέα στοιχεία για τη δημιουργία της Γης αλλά και των πλανητικών συστημάτων σε άλλα άστρα. Οι επιστήμονες θα γνωρίζουν με βεβαιότητα αν η αποστολή πέτυχε μόνο όταν ανοίξουν την σφραγισμένη κάψουλα που θα πέσει με αλεξίπτωτο στο εθνικό πάρκο Γούμερα της Αυστραλίας, γύρω στις 17.00 ώρα Ελλάδας στις 13 Ιουνίου. Όπως αναφέρει το BBC, στη διάρκεια του περασμένου Σαββατοκύριακου η Ιαπωνική Υπηρεσία Εξερεύνησης Αεροδιαστήματος (JAXA) ανακοίνωσε ότι το σκάφος ολοκλήρωσε με επιτυχία την προτελευταία μανούβρα στο ταξίδι προς τη Γη. Οι υπεύθυνοι της αποστολής αναγκάστηκαν να χρησιμοποιήσουν για τον ελιγμό τον κινητήρα ιόντων του σκάφους, δεδομένου ότι οι προωθητήρες χημικών καυσίμων έχουν πάψει να λειτουργούν. Τη Δευτέρα, το Χαγιαμπούσα βρίσκεται σε απόσταση 3,6 εκατομμυρίων χιλιομέτρων. Η κάθοδος της κάψουλας στη γήινη ατμόσφαιρα θα βιντεοσκοπηθεί από ένα τροποποιημένο αεροπλάνο DC-8 της NASA. Στην φωτογραφια ο αστεροειδής Ιτοκάουα όπως φωτογραφήθηκε από μικρή απόσταση το 2005. Η κουκίδα στο κέντρο είναι η σκιά το Χαγιαμπούσα.

CERN: Συνεργασία φυσικών – γιατρών σε έρευνες κατά του καρκίνου. Οι σωματιδιακοί φυσικοί και οι ιατρικοί επιστήμονες πρόκειται να συνεργαστούν, στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Πυρηνικών Ερευνών (CERN), προκειμένου, μέσα από τις συνδυασμένες προσπάθειές τους, να αναπτύξουν νέες τεχνικές έγκαιρης διάγνωσης και θεραπευτικής αντιμετώπισης της νόσου, αξιοποιώντας στον ιατρικό τομέα τις έρευνες του μεγάλου υπόγειου επιταχυντή σχετικά με την καταγωγή και τη σύνθεση της ύλης του σύμπαντος. Το από κοινού ερευνητικό πρόγραμμα, σύμφωνα με το πρακτορείο Ρόιτερ και τη σχετική ανακοίνωση του CERN, θα αναζητήσει νέους τρόπους καταπολέμησης του καρκίνου, ευελπιστώντας ότι το «σπάσιμο» των υφισταμένων τειχών μεταξύ φυσικών και γιατρών θα αποδώσει αποτελέσματα. Το πρόγραμμα με την ονομασία «Φυσική για την Υγεία στην Ευρώπη» θα φροντίσει ώστε οι ευρωπαίοι ερευνητές να συναντιούνται συχνά και να ανταλλάσσουν ιδέες, με κοινό στόχο το άνοιγμα νέων δρόμων στο πρόβλημα του καρκίνου. Επίσης, το πρόγραμμα έχει ως στόχο να δημιουργηθεί ένα ευρωπαϊκό κέντρο που θα εφοδιάζει τα νοσοκομεία και τα ερευνητικά κέντρα της «γηραιάς ηπείρου» με καινοτομικά ραδιο-ισότοπα. Ακόμα, στα σχέδια περιλαμβάνεται η κατασκευή μιας ξεχωριστής εγκατάστασης στο CERN, η οποία θα παρέχει ακτίνες σωματιδίων σε εξωτερικούς χρήστες για χρήση στη ραδιοβιολογία και στην ανάπτυξη διαγνωστικών μηχανημάτων. Η όλη ιδέα προέκυψε φέτος μετά από ένα εργαστήρι στη Γενεύη, που έφερε μαζί 400 φυσικούς, βιολόγους και γιατρούς. «Συχνά οι γιατροί και οι φυσικοί δεν γνωρίζουν ποιες πτυχές της δουλειάς των μεν έχουν σημασία για τους δε και αντιστρόφως», δήλωσε ο ειδικός στον καρκίνο Γκίλις ΜακΚένα του πανεπιστημίου της Οξφόρδης. Εξαρχής, είχε καταβληθεί προσπάθεια, ώστε το μεγάλο κόστος δημιουργίας του επιταχυντή του CERN να «αποσβεστεί» με την αξιοποίησή του σε πιο «εγκόσμια» πράγματα, κάτι που γίνεται τώρα με τον καρκίνο.