Δροσος Γεωργιος

Επειδή συνήθως εμεις οι Ελληνες λέμε οτι τίποτα δεν γίνεται εδώ στον τόπο μας για δέστε αυτό. Επιστημονική συγγραφή.Ραγδαία αύξηση των επιστημονικών δημοσιεύσεων και διευρυνόμενη απήχηση στη διεθνή κοινότητα Εικόνα προόδου για την Ελλάδα, καταγράφει μελέτη του Εθνικού Κέντρου Τεκμηρίωσης (ΕΚΤ), που αποτυπώνει την επιστημονική συγγραφική δραστηριότητα από το 1993 ως και το 2008, σε διεθνή περιοδικά. Στη δυσχερή οικονομική συγκυρία, και την κατήφεια των στοιχείων που συνήθως τη συνοδεύουν, το ΕΚΤ αποκαλύπτει ότι στο επιστημονικό πεδίο κάτι «κινείται»: συγκεκριμένα, το 2008 η Ελλάδα «εκπροσωπήθηκε» με 10.562 επιστημονικές δημοσιεύσεις, αριθμό τετραπλάσιο σε σχέση με αυτόν του 1993. Ο αριθμός είναι σε συνεχή ανοδική πορεία καθ΄ όλη την περίοδο 1993 – 2008, η οποία και τίθεται στο μικροσκόπιο, με αποτέλεσμα η Ελλάδα να παρουσιάζει έναν από τους μεγαλύτερους ρυθμούς αύξησης στον κατάλογο των 27 χωρών – μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης αλλά και των 30 χωρών – μελών του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης. Με δεδομένο ότι οι δημοσιεύσεις σε επιστημονικά περιοδικά συνιστούν από τους πλέον σημαντικούς δείκτες «μέτρησης» της έρευνας, στα αποτελέσματα γίνεται ειδική μνεία στην επίδοση της χώρας ως προς τον πληθυσμό της. Το 2007, με 820 δημοσιεύσεις ανα 1 εκατ. κατοίκους, η Ελλάδα κατατάσσεται 17η στη λίστα των χωρών - μελών του ΟΟΣΑ, ξεπερνώντας χώρες όπως η Ιαπωνία, η Ιταλία και η Ισπανία! Το μεγαλύτερο ενδιαφέρον των ελλήνων ερευνητών επικεντρώνεται στις «Φυσικές Επιστήμες» (51,4% κατά την πενταετία 2004 – 2008), ενώ το πεδίο «Ιατρική και Επιστήμες Υγείας» αποσπά επίσης σημαντικό ποσοστό, της τάξης του 37,5%, επί του συνόλου των ελληνικών δημοσιεύσεων, την ίδια χρονική περίοδο. Έπεται η «Μηχανική και Τεχνολογία», με 23,7%. Τα αποτελέσματα αντανακλούν, επίσης, αύξηση της αναγνωρισιμότητας και απήχησης των ελληνικών δημοσιεύσεων στη διεθνή επιστημονική κοινότητα, με βασικό γνώμονα τον αριθμό των αναφορών από άλλους επιστήμονες. Η μελέτη «Ελληνικές Επιστημονικές Δημοσιεύσεις 1993 – 2008 : βιβλιομετρική ανάλυση ελληνικών δημοσιευμάτων σε διεθνή επιστημονικά περιοδικά» πραγματοποιείται για πρώτη φορά σε τέτοια χρονική έκταση, ενώ καλύπτει τους κυριότερους (70) φορείς που παράγουν δημοσιεύσεις_ με τα Πανεπιστήμια να κρατούν ασφαλώς κυρίαρχο ρόλο, με μερίδιο 80,8% επί των δημοσιεύσεων. Μερικές μικρές ειδήσεις. Δ.Νανόπουλος και Γ.Μπαμπινώτης την Τετάρτη στο Megaron Plus. Ο φυσικός Δημήτρης Νανόπουλος και ο γλωσσολόγος Γιώργος Μπαμπινιώτης φέρνουν σε διάλογο τις επιστήμες τους και απαντούν σε ερωτήσεις του κοινού σε συνάντηση θα πραγματοποιηθεί στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών στις 8 Δεκεμβρίου. Η εκδήλωση του Megaron Plus, με θέμα Από την Κοσμογονία στην Γλωσσογονία, θα ξεκινήσει στις 7 μμ. Η είσοδος θα είναι ελεύθερη με δελτία προτεραιότητας που θα αρχίσουν να διανέμονται στις 5.30 μμ. Ο Δημήτρης Νανόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1948. Σπούδασε Φυσική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, απέκτησε το διδακτορικό του στο Πανεπιστήμιο του Σάσεξ, και σήμερα είναι διευθυντής του Κέντρου Αστροσωματιδιακής Φυσικής του Κέντρου Προχωρημένων Ερευνών του Χιούστον HARC. Το 2004, το Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ τον κατέταξε τέταρτο στη λίστα των θεωρητικών φυσικών όσον αφορά τον αριθμό αναφορών. Κύρια ερευνητική του ασχολία είναι η Φυσική Υψηλών Ενεργειών και η Κοσμολογία, με απώτερο στόχο τη δημιουργία μιας ενοποιημένης θεωρίας που θα καλύπτει όλες τις δυνάμεις στο Σύμπαν. Ο Γιώργος Μπαμπινιώτης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1939. Είναι ομότιμος και επίτιμος καθηγητής Γλωσσολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής, ενώ στο παρελθόν είχε διατελέσει πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών. Γνωστός από το Λεξικό της Νέας Ελληνικής, ο κ. Μπαμπινιώτης ανήκει στους εισηγητές της σύγχρονης γλωσσολογίας στην Ελλάδα και έχει εφαρμόσει μεθόδους ανάλυσης της δομής της αρχαίας και της νέας ελληνικής γλώσσας. Χριστουγεννιάτικο αστέρι. Το γνώριμο και αγαπημένο χριστουγεννιάτικο αστέρι στο θόλο του Ευγενίδειου Πλανηταρίου αποκτά μια επιστημονική και εκπαιδευτική διάσταση. Η παράσταση αναλαμβάνει να διερευνήσει, με τη συμμετοχή του θεατή και μέσα από ένα ιδιαίτερο μουσικό και οπτικό θέαμα, μερικά από τα πιο δημοφιλή ερωτήματα και να δώσει μια εικόνα σε μια αναζήτηση κάθε παιδικής ψυχής για το ξεχωριστό εκείνο κοσμικό φαινόμενο που οδήγησε τους Τρεις Μάγους στο νεογέννητο Χριστό. Τι ήταν τελικά εκείνο το «Αστρο»; Ηταν άραγε μετέωρο ή κομήτης; Νόβα ή σουπερνόβα; Μετεωρίτης ή βολίδα; Ισχύει άραγε η διατύπωση του Κέπλερ, πως επρόκειτο για συζυγία πλανητών; Γιατί καμιά επιστημονική θεωρία δεν μπορεί να επιβεβαιωθεί ή να απορριφθεί έως σήμερα; Από 8 Δεκεμβρίου μέχρι και 9 Ιανουαρίου 2011. Νέα αναβολή της εκτόξευσης του Discovery, μετατίθεται για τις αρχές Φεβρουαρίου. Η εκτόξευση του διαστημικού λεωφορείου Discovery, για την τελευταία αποστολή του στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS), αναβλήθηκε για τον Φεβρουάριο λόγω τεχνικών προβλημάτων, ανακοίνωσε σήμερα η NASA. Η αποστολή αρχικά ήταν προγραμματισμένη για τα μέσα Δεκεμβρίου. Η νέα προσπάθεια εκτόξευσης μπορεί να γίνει στις 3 Φεβρουαρίου, ανακοίνωσαν οι υπεύθυνοι της αποστολής. Η NASA είχε αρχικά ανακοινώσει την αναβολή της εκτόξευσης του Discovery στις 5 Νοεμβρίου λόγω διαρροής υδρογόνου κατά το γέμισμα της εξωτερικής δεξαμενής, η οποία παρουσίαζε επίσης ρωγμές. Ακολούθησαν μετά και άλλες αναβολές. Συντριβή πυραύλου που μετέφερε δορυφόρους του ρωσικού GPS. Πύραυλος που μετέφερε τρεις δορυφόρους για το Glonass, το ρωσικό αντίστοιχο του αμερικανικού GPS, βγήκε εκτός πορείας την Κυριακή και πιθανότατα συνετρίβη στον Ειρηνικό κοντά στη Χαβάη, μετέδωσαν ρωσικά μέσα. Ο πύραυλος Proton-M εκτοξεύτηκε στις 12.25 ώρα Ελλάδας από το κοσμοδρόμιο Μπαϊκονούρ στο Καζακστάν, απέτυχε όμως να θέσει το φορτίο σε τροχιά. «Οι ειδικοί βαλλιστικής έχουν ελέγξει τα πάντα: το ανώτατο στάδιο του πυραύλου που μεταφέρει τους δορυφόρους δεν βρίσκεται στην κύρια ή την μέση τροχιά ή την τροχιά επείγουσας ανάγκης» ανέφερε πηγή της διαστημικής βιομηχανίας στο πρακτορείο RIA Novosti. «Οι υπολογισμοί μας δείχνουν ότι το ανώτατο στάδιο πιθανότατα κατέπεσε στον Ειρηνικό κοντά στο νησί της Χαβάης» είπε. Σύμφωνα πάντως με άλλη πηγή του πρακτορείου Interfax, οι δορυφόροι πιθανώς κάηκαν στην ατμόσφαιρα πριν προλάβουν να πέσουν στο νερό. To ρωσικό υπουργείο Άμυνας έσπευσε να διαβεβαιώσει ότι η απώλεια δεν θα επηρεάσει το δορυφορικό σύστημα πλοήγησης: «Υπάρχουν σήμερα 26 δορυφόροι στον αστερισμό του Glonass, συμπεριλαμβανομένων δύο δορυφόρων για επείγουσες ανάγκες. Αυτό επιτρέπει την πλήρη κάλυψη της επικράτειας της Ρωσικής Ομοσπονδίας» αναφέρε το υπουργείο στην ανακοίνωση που επιβεβαιώνει το ατύχημα. Το πρόγραμμα Glonass άρχισε να υλοποιείται τη δεκαετία του 1980 από το σοβιετικό στρατό και είναι σήμερα το ρωσικό αντίστοιχο του αμερικανικού GPS, του κινεζικού Compass και του σχεδιαζόμενου ευρωπαϊκού Galileo. Στην φωτογραφία το έμβλημα.

Απλα για τον Πρωτο Κοσμοναυτη. Νέα εκδοχή του θανάτου του Γιούρι Γκαγκάριν. Έγινε προσπάθεια επιπρόσθετης διαλεύκανσης του θανάτου του πρώτου κοσμοναύτη της Γης Γιούρι Γκαγκάριν το 1968 σε αεροπορικό δυστύχημα. Ομάδα Ρώσων ανεξάρτητων εμπειρογνωμόνων υπό την καθοδήγηση του απόστρατου συνταγματάρχη της Πολεμικής Αεροπορίας Ίγκορ Κουζνετσόφ κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η αιτία της τραγικής κατάστασης ήταν η αποστεγανοποίηση της καμπίνας του καταδιωκτικού, στο οποίο επέβαιναν ο Γκαγκάριν και ο σύντροφος του Βλαντίμιρ Σεριόγκιν. Η νέα εκδοχή διαψεύδει τα συμπεράσματα της Κρατικής Επιτροπής, που είχε ερευνήσει την τραγωδία στα νωπά ίχνη της. Τότε επικρατούσε η άποψη ότι το εκπαιδευτικό αεροσκάφος Mig-15, που διεύθυναν ο Γκαγκάριν και ο Σεριόγκιν, είχε συντριβεί εξαιτίας της αλλαγής της κατάστασης του αέρα. Η Επιτροπή Κουζνετσόφ εργάστηκε 9 χρόνια, στη διάρκεια των οποίων με τη βοήθεια ηλεκτρονικών τεχνολογιών είχε αναπλαστεί η εικόνα του δυστυχήματος. Τελικά οι εμπειρογνώμονες κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι οι πιλότοι, ευρισκόμενοι σε ύψος περίπου 4 χλμ. ανακάλυψαν στην καμπίνα ελαττωματική βαλβίδα, εξαιτίας της οποίας παραβιάστηκε η στεγανότητα της καμπίνας. Στις οδηγίες του αεροσκάφους, ας σημειωθεί, τίποτα δεν αναφερόταν σχετικά με το, τι πρέπει να κάνουν οι πιλότοι σε περίπτωση βλάβης της βαλβίδας. Ο Γκαγκάριν και ο Σεριόγκιν, όπως φαίνεται, αποφάσισαν να προβούν σε απότομη κατάβαση και ακριβώς γι΄αυτό έχασαν τις αισθήσεις τους. Γι΄αυτές τις συνέπειες η ιατρική εκείνης της εποχής δεν ήξερε οτιδήποτε. Το καταδιωκτικό δεν μπορούσε να βγει από την υπερβολικά κάθετη εφόρμηση και έπεσε στο δάσος. Ο Κουζνετσόφ και οι συνάδελφοί του είναι πεπεισμένοι ότι οι εμπειρογνώμονες τότε απλώς δεν κατέληξαν σε οριστικά συμπεράσματα για τα αίτια του επεισοδίου, και γι΄αυτό το λόγο τα υλικά της έρευνας έμειναν απόρρητα και έτσι δημιουργήθηκαν πολλοί και διάφοροι μύθοι για τα αίτια του θανάτου του πρώτου κοσμοναύτη. Έλεγαν ακόμα και ότι ο Γκαγκάριν είχε απαχθεί από εξωγήινους, όμως ιδιαίτερη θέση κατείχε η θεωρία περι συνωμοσίας, υπενθύμισε σε συνέντευξη που έδωσε στη " Φωνή της Ρωσίας" ο Γραμματέας Τύπου της Ρωσικής Υπηρεσίας Διαστήματος - «Ρωσκόσμος» - Αλεξάντρ Βορομπιόφ. «Υπήρξε ακόμα και η εκδοχή ότι το θάνατο του πρώτου κοσμοναύτη τον είχε παραγγείλει η ηγεσία της χώρας. Αυτή η εκδοχή ήταν πολύ διαδεδομένη ιδιαίτερα μετά την εποχή της ανασυγκρότησης. Η τωρινή εκδοχή για μένα είναι πιό κατανοητή, όμως ας περιμένουμε για να δούμε, πόσο βάσιμη είναι αυτή». Στην εμφάνιση φανταστικών εκδοχών είχαν συμβάλει εντελώς υπαρκτές αιτίες, πιστεύει ο ανώτερος επιστημονικός λειτουργός του Ερευνητικού Ινστιτούτου Πτήσεων προφέσορας Αρσένι Μιρόνοφ: «Όταν συνέβηκε αυτό το τραγικό γεγονός, πάρα πολλοί άνθρωποι δεν ήθελαν και πολύ την αλήθεια. Γιατί αυτό σχετιζόταν με τη δραστηριότητα τους στη διεύθυνση και την οργάνωση των πτήσεων. Επίσης στο αεροσκάφος δεν υπήρχε τίποτα παρόμοιο με το «μαύρο κουτί». Δηλαδή τίποτα δεν ξέρουμε, τι συνέβηκε, αντικειμενική καταγραφή της ιστορίας της πτήσης δεν υπάρχει». Η τωρινή εκδοχή των Ρώσων εμπειρογνωμόνων ότι μόνο η αποστεγανοποίηση της καμπίνας ήταν που προκάλεσε το λάθος του πληρώματος, το οποίο τελικά οδήγησε στο θάνατό του, ακόμα χρειάζεται ολόπλευρη ανάλυση. Οι αντίπαλοι αυτής της εκδοχής ήδη αμφισβητούν ορισμένα συμπεράσματα της Επιτροπής Κουζνετσόφ, μεταξύ των οποίων και το ότι και οι δυο πιλότοι μπορούσαν να χάσουν τις αισθήσεις τους ταυτόχρονα. Ωστόσο ακόμα και αυτή είναι μάλλον απίθανο ότι θα είναι η τελευταία λέξη στη διερεύνηση του θανάτου του Γκαγκάριν. Διαστημική μουσική προς τιμή του Γιούρι Γκαγκάριν. Τα αστέρια τραγουδούν, μάλιστα, το κάθε ένα με τον δικό του τρόπο. Εξάλλου, δεν γίνεται λόγος για τα Αστέρια της σκηνής, αλλά για τα πραγματικά άστρα που λάμπτουν στον ουρανό. Η διαστημική μουσική, η αναζήτηση της ζωής στο Σύμπαν και το μέλλον της διαστημικής είναι τα βασικά θέματα του φεστιβάλ Starmus, που διοργανώθηκε απ’ αφορμή τη συμπλήρωση 50 χρόνων από την πτήση του Γιούρι Γκαγκάριν στο Διάστημα. Το Φεστιβάλ Starmus θα πραγματοποιηθεί την άνοιξη του 2011 στα Κανάρια Νησιά. Εκεί ακριβώς βρίσκεται το μεγαλύτερο στον κόσμο οπτικό τηλεσκόπιο. Γίνεται λόγος για το πρώτο τέτοιου τύπου επιστημονικό Φεστιβάλ το οποίο θα ενώσει κάτω από τη στέγη του την αστρονομία, τη μουσική και τις εικαστικές τέχνες. Ως προς τις διαστάσεις του το Φεστιβάλ καλείται να ανταποκριθεί στην αφορμή με την οποία διοργανώνεται. Η πτήση του Γιούρι Γκαγκάριν στάθηκε το μεγαλύτερο γεγονός στην ιστορία της ανθρωπότητας,- είπε ο διοργανωτής του Φεστιβάλ, καθηγητής του Ευρωπαϊκού Κέντρου Αστροφυσικής Γκάρικ Ισραελιάν. - «Ζούσαμε μέσα στην κοιτίδα (Η Γη είναι η κοιτίδα του πολιτισμού μας) και μετά βγήκαμε απ’ αυτήν. Αυτό σαν να είναι εκείνη η φάση, όταν το παιδί έμαθε να περπατά. Ξεχωρίζουμε και ένα άλλο επίπεδο ανάπτυξης του πολιτισμού μας, αν και πιστεύω ότι πολλοί δεν καταλαβαίνουν τη σημασία του. Καθήκον μας είναι να εξηγήσουμε στην κοινωνία, γιατί αυτό έχει τόση σημασία. Είναι ιστορικό γεγονός και χρειάζεται να το τιμήσουμε αντάξια, με ιδιόμορφο και καινούργιο τρόπο»,- παρατήρησε ο καθηγητής Γκάρικ Ισραελιάν. Η σύνθεση των συμμετεχόντων στο Φεστιβάλ εντυπωσιάζει. Στα Κανάρια νησιά θα έρθουν επιστήμονες και κοσμοναύτες: ο Αλεξέι Λεόνοφ, που πρώτος έκανε περίπατο στο ανοιχτό Διάστημα, η πρώτη γυναίκα –κοσμονάτης Βαλεντίνα Τερεσκόβα, αστροναύτες της ΝΑΣΑ, γνωστοί αστροφυσικοί και αστρονόμοι. Θα έρθουν επίσης και θρυλικοί μουσικοί- ο ιδρυτής των Queen Μπράιαν Μέι, που είναι ταυτόχρονα και αστροφυσικός, οι σκαπανείς της ηλεκτρονικής μουσικής – το γκρουπ Tangerine Dream, που γιόρτασε τελευταία τα 40 χρόνια από την ίδρυσή του, ο Ζαν Μισέλ Ζαρ και άλλοι συνθέτες διαστημικής μουσικής. Εννοείται, ότι σε τέτοιο φεστιβάλ μπορούν να συμβούν καταπληκτικά πράγματα και θαύματα ακόμη. Οι επιστήμονες θα συνοψίσουν το κάθε τί που έγινε γνωστό για το Διάστημα τα τελευταία 50 χρόνια και οι μουσικοί θα γράψουν μουσική από ήχους ακουστικών κυμάτων μέσα στην αστρική ατμόσφαιρα. Η γνήσια μουσική των αστρών θα αφιερωθεί, βέβαια, στον Γιούρι Γκαγκάριν. Χάρι στο φεστιβάλ Starmus όλοι μας θα μάθουμε πώς τραγουδούν ο Σείριος και ο Αλντεμπαράν και ύστερα από το Φεστιβάλ στα τέλη Μαρτίου του 2011 θα εκδοθεί ειδικός δίσκος με διαστημική μουσική.

Μια επισκοπηση για το τέλος του χρόνου. Στον LHC αναδημιουργούν την «πρωταρχική σούπα». Τα δύο τελευταία χρόνια το ενδιαφέρον της διεθνούς επιστημονικής κοινότητας σχεδόν μονοπωλείται από το λεγόμενο «πείραμα του αιώνα» που πραγματοποιείται στο Ευρωπαϊκό Κέντρο Πυρηνικών Ερευνών (CERN) στη Γενεύη. Εκεί βρίσκεται ο ισχυρότερος επιταχυντής σωματιδίων που κατασκευάστηκε ποτέ πάνω στη Γη με σκοπό να επιτρέψει στους φυσικούς να ανακαλύψουν, μεταξύ άλλων, από ποια ακριβώς σωματίδια ήταν φτιαγμένο το «πλάσμα», δηλαδή η πρωταρχική σούπα από κουάρκ και γλοιόνια που, πριν από 13,7 δισεκατομμύρια χρόνια, συγκροτούσαν την ύλη του νεογέννητου Σύμπαντος. Ο μεγάλος επιταχυντής αδρονίων, ο περιβόητος LHC (Large Hadron Collider), είναι μια υπόγεια κυκλική σήραγγα που βρίσκεται σε βάθος 50-175 μέτρων κάτω από την επιφάνεια του εδάφους, στα σύνορα της Ελβετίας με τη Γαλλία. Πρόκειται για ένα τούνελ συνολικού μήκους 27 χιλιομέτρων, γύρω από το οποίο έχουν τοποθετηθεί 1.292 γιγάντιοι υπεραγώγιμοι μαγνήτες, ικανοί να δημιουργούν ένα ισχυρότατο μαγνητικό πεδίο (δεκάδες χιλιάδες φορές μεγαλύτερο από αυτό της Γης). Μέσα σε αυτή την κυκλική σήραγγα οι επιστήμονες δημιουργούν δύο ταχύτατες αλλά αντίρροπες δέσμες πρωτονίων. Και ακριβώς γι' αυτόν τον σκοπό υπάρχουν οι γιγάντιοι μαγνήτες για να εξαναγκάζουν τα πρωτόνια να επιταχύνονται κατά δέσμες και να ακολουθούν μια προκαθορισμένη πορεία, χωρίς να συγκρούονται στα τοιχώματα της σήραγγας. Μια μηχανή του χρόνου Στον LHC οι δύο αντίρροπες δέσμες πρωτονίων ταξιδεύουν με ιλιγγιώδεις ταχύτητες (πολύ κοντά σε αυτήν του φωτός) και συγκρούονται μεταξύ τους σε τέσσερα προκαθορισμένα σημεία του δακτυλίου του επιταχυντή. Σε αυτά τα τέσσερα προκαθορισμένα σημεία υπάρχουν τέσσερις διαφορετικοί ερευνητικοί σταθμοί, στον καθέναν από τους οποίους εκτελούνται διαφορετικά πειράματα: το «CMS» (Compact Muon Solenoid), το «ALICE», το «ATLAS» και το «LHCB». Ωστόσο, ο LHC δεν είναι απλώς ο μεγαλύτερος και ισχυρότερος επιταχυντής που κατασκευάστηκε ποτέ πάνω στη Γη, αλλά και μια πολύπλοκη «μηχανή του χρόνου», που επιτρέπει στους ερευνητές να αναπαράγουν σε μικρογραφία τα όσα συνέβησαν αμέσως μετά το Big Bang: τη μεγάλη έκρηξη από την οποία υποθέτουν ότι προήλθε το σημερινό Σύμπαν. Και πράγματι οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι, χάρη στον επιταχυντή LHC, είναι όντως σε θέση να πάνε πίσω στον χρόνο, αναδημιουργώντας τις ακριβείς συνθήκες που επικρατούσαν στο Σύμπαν ένα ή δύο τρισεκατομμυριοστά του δευτερολέπτου μετά τη μεγάλη έκρηξη. Ετσι, για παράδειγμα, πριν από ένα μήνα οι ερευνητές που εργάζονται στο πείραμα «CMS» κατάφεραν να δημιουργήσουν τις συνθήκες που επικρατούσαν σχεδόν αμέσως μετά τη γένεση του πρώιμου Σύμπαντος και επομένως να διαπιστώσουν από τι ήταν φτιαγμένο και πώς συμπεριφερόταν. Ο ανιχνευτής CMS (Compact Muon Solenoid) είναι μια γιγάντια μηχανή που έχει βάρος 14 τόνους, διάμετρο 15 μέτρα, μήκος 29 μέτρα, και χρειάστηκαν πάνω από 16 χρόνια για την κατασκευή της. Στόχος αυτού του ανιχνευτή είναι η μελέτη των συγκρούσεων των πρωτονίων σε πολύ υψηλές ενέργειες και θερμοκρασίες παρόμοιες με εκείνες του πρώιμου Σύμπαντος. Σε τέτοιες ακραίες συνθήκες οι συγκρούσεις δεσμίδων από επιταχυνόμενα πρωτόνια γεννούν ένα μεγάλο αριθμό διαφορετικών σωματιδίων, αρκετά από τα οποία, όπως διαπίστωσαν, τείνουν να συμπεριφέρονται ομαδικά, γεγονός που, με τη σειρά του, υποδεικνύει μια εγγενή συγγένεια μεταξύ τους. Κάτι τέτοιο είχε ήδη παρατηρηθεί στο παρελθόν στον επιταχυντή Brookhaven στις ΗΠΑ, όπου όμως δεν συγκρούονταν πρωτόνια αλλά ολόκληροι πυρήνες από άτομα χρυσού με πολύ μεγαλύτερη μάζα και πολύ μικρότερη ενέργεια (συγκρούσεις 14 φορές χαμηλότερης ενέργειας από αυτές που πραγματοποιήθηκαν στον επιταχυντή LHC). Σήμερα είναι γνωστό ότι το σύνολο της ορατής ύλης του Σύμπαντος συγκροτείται από μονάχα δύο βασικές κατηγορίες στοιχειωδών σωματιδίων: φερμιόνια και μποζόνια. Τα μποζόνια είναι τα σωματίδια-φορείς όλων των θεμελιωδών δυνάμεων, χάρη στις οποίες αλληλεπιδρούν μεταξύ τους τα φερμιόνια ώστε να συγκροτούν σταθερές δομές, π.χ. τα άτομα. Τα φερμιόνια συνεπώς είναι τα στοιχειώδη σωματίδια από τα οποία αποτελούνται όλα τα άτομα και, για την ακρίβεια, όλα τα πρωτόνια και τα νετρόνια του πυρήνα, καθώς και τα ηλεκτρόνια. Η καυτή σούπα από πλάσμα Μάλιστα, η έρευνα στη μικροφυσική έδειξε ότι όλα τα πρωτόνια και τα νετρόνια του πυρήνα των ατόμων προκύπτουν πάντα από συνδυασμούς τριών στοιχειωδέστερων σωματιδίων, των κουάρκ, ενώ τα ηλεκτρόνια ανήκουν σε μία διαφορετική κατηγορία υποατομικών σωματιδίων, που ονομάζονται λεπτόνια, τα οποία όμως αποτελούν και αυτά μέρος της ευρύτερης οικογένειας των φερμιονίων. Συνεπώς, σε υποατομικό επίπεδο, η δομή του μικρόκοσμου φαίνεται πως είναι εντυπωσιακά απλή: έξι τύποι κουάρκ και έξι τύποι λεπτονίων αλληλεπιδρούν μεταξύ τους μέσω τεσσάρων δυνάμεων (της βαρύτητας, του ηλεκτρομαγνητισμού, της ασθενούς και της ισχυρής πυρηνικής αλληλεπίδρασης) για να παραγάγουν την τεράστια ποικιλία δομών του γνωστού μας Σύμπαντος! Ομως, σε πολύ ακραίες συνθήκες ενέργειας και θερμοκρασίας -που όμοιές τους δεν υπάρχουν σήμερα ούτε στους πυρήνες των πιο θερμών άστρων- η συνήθης ύλη που συγκροτείται από «πακέτα» σωματιδίων (κουάρκ-γλοιονίων) διαλύεται σε μια «σούπα». Μια περίεργη κατάσταση που οι ειδικοί την περιγράφουν ως «πλάσμα από κουάρκ και γλοιόνια» και όπως υποψιάζονται είναι αυτή που επικρατούσε στις εξίσου ακραίες συνθήκες του πρώιμου Σύμπαντος. Σήμερα, τα κουάρκ δεν βρίσκονται ποτέ ελεύθερα αλλά πάντα συνδυασμένα ανά τρία μέσω ισχυρής πυρηνικής δύναμης για να σχηματίσουν, π.χ., ένα πρωτόνιο ή ένα νετρόνιο. Οσο για τα γλοιόνια, αυτά είναι τα σωματίδια-φορείς της ισχυρής πυρηνικής δύναμης που απαιτείται για να επιτευχθούν οι διάφοροι συνδυασμοί των κουάρκ. Ετσι, κουάρκ και γλοιόνια είναι πλέον οριστικά «παγιδευμένα» στην τρέχουσα δομή της ύλης, υπάρχουν δηλαδή ενσωματωμένα στις σημερινές πολύ πιο σύνθετες μορφές οργάνωσης της ύλης-ενέργειας και όμως ενώ είναι αόρατα συνδιαμορφώνουν τις οικογένειες των μεγαλύτερων υποατομικών σωματιδίων. Μολονότι τα πρόσφατα πειραματικά δεδομένα από τον ανιχνευτή «CMS» ενισχύουν την υπόθεση της ύπαρξης μιας τέταρτης κατάστασης της ύλης, ενός πρωταρχικού «πλάσματος κουάρκ-γλοιονίων», σε καμία περίπτωση δεν αποτελούν και την επαρκή επιβεβαίωσή της. Πολύ σαφέστερες απαντήσεις αναμένεται να μας προσφέρει πολύ σύντομα ένας άλλος ανιχνευτής του LHC. Πρόκειται για το πρόγραμμα «ALICE», το οποίο είναι ειδικά σχεδιασμένο για να διερευνήσει τη βαθύτερη δομή και οργάνωση του εξωτικού πλάσματος κουάρκ-γλοιονίων. Αν κάποια βεβαιότητα προκύπτει από όλα αυτά, είναι ότι με αυτό το μεγαλειώδες πείραμα, που στην πραγματικότητα μόλις τώρα ξεκινά, η ευρωπαϊκή επιστήμη επιστρέφει δυναμικά στην παραμελημένη και συστηματικά υποβαθμισμένη στη εποχή μας βασική επιστημονική έρευνα. Στο είδος δηλαδή της έρευνας που δεν αποβλέπει σε κάποιες κοντόφθαλμες οικονομικές ή πρακτικές εφαρμογές, αλλά καθοδηγείται από τη βαθύτερη επιθυμία μας να κατανοήσουμε τον Κόσμο, ή έστω από τη ζωτική ανάγκη μας να συνειδητοποιήσουμε τα όρια των γνώσεών μας. Στην φωτογραφία η εντυπωσιακή τοιχογραφία του Josef Kristofoletti στο κτίριο του «Ατλαντα», του ανιχνευτή που χρησιμοποιείται για την καταγραφή των τεκταινομένων στα πειράματα του CERN.

Πείραμα φυσικής υποδεικνύει την ύπαρξη νέου σωματιδίου. Τα αποτελέσματα ενός πειράματος Φυσικής υψηλού στόχου στο Fermilab, από ένα καθηγητή του Μίσιγκαν, δείχνουν να επιβεβαιώνουν τα πριν 20 χρόνια ευρήματα, που εντοπίζουν ορισμένα κενά στο Καθιερωμένο Μοντέλο. Έτσι, προτείνουν την ύπαρξη ενός νέου στοιχειώδους σωματιδίου: ενός νετρίνου με μια τέταρτη γεύση. Τα νέα αποτελέσματα προχωρούν περαιτέρω στην περιγραφή της παραβίασης μιας θεμελιώδους συμμετρίας του σύμπαντος, που υποστηρίζει ότι σωματίδια της αντιύλης συμπεριφέρονται ακριβώς όπως και τα αντίστοιχα σωματίδια της ύλης. Τα νετρίνο είναι ουδέτερα στοιχειώδη σωματίδια που γεννιούνται κατά τη ραδιενεργό αποσύνθεση άλλων σωματιδίων. Οι γνωστές “γεύσεις” των νετρίνο είναι τα ουδέτερα αντίστοιχα των ηλεκτρονίων και των βαρύτερων λεπτονίων, μιονίων και του σωματιδίου ταυ. Ανεξάρτητα από την αρχική γεύση ενός νετρίνο τα σωματίδια αυτά συνεχώς μεταπίπτουν από τη μία γεύση στην άλλη, ένα φαινόμενο που ονομάζεται “ταλάντωση γεύσης των νετρίνων”. Ένα νετρίνο ηλεκτρονίου μπορεί να γίνει νετρίνο μιονίου και έπειτα να γίνει εκ νέου νετρίνο ηλεκτρονίου. Οι επιστήμονες πίστευαν αρχικά ότι υπάρχουν τρεις γεύσεις νετρίνο. Κατά τη διάρκεια του πειράματος Mini Booster Netrino Experiment (MiniBooNE), οι ερευνητές ανακάλυψαν περισσότερες ταλαντώσεις από όσες είναι δυνατόν να γίνονται αν υπάρχουν μόνο τρεις γεύσεις νετρίνο. Σύμφωνα με τον Byron Roe, υπεύθυνο της έρευνας, αυτά τα αποτελέσματα οδηγούν στο συμπέρασμα της ύπαρξης είτε νέων σωματιδίων είτε νέων δυνάμεων. “Η απλούστερη εξήγηση θα ήταν είτε η προσθήκη νέων τύπων νετρίνο είτε των λεγόμενων στείρων νετρίνων, τα οποία δεν συμμετέχουν στις ασθενείς αλληλεπιδράσεις”, δήλωσε. Οι τρεις γνωστοί τύποι νετρίνο αλληλεπιδρούν με την ύλη κυρίως μέσω της ασθενούς πυρηνικής δύναμης, η οποία καθιστά δύσκολη την ανίχνευσή τους. Έχει γίνει μια υπόθεση ότι αυτή η τέταρτη γεύση νετρίνο, δεν αλληλεπιδρά μέσω της ασθενούς δύναμης και έτσι γίνεται ακόμα δυσκολότερο να ανιχνευθεί. Η ύπαρξη των στείρων νετρίνο από την άλλη μεριά, θα μπορούσε να βοηθήσει στην σύνθεση του σύμπαντος, λέει ο William Louis, ένας επιστήμονας του εργαστηρίου Los Alamos, που ήταν μέλος της ερευνητικής ομάδας. “Οι φυσικοί και οι αστρονόμοι ψάχνουν για στείρα νετρίνα επειδή αυτά θα μπορούσαν να εξηγήσουν μέρος ή ακόμα και όλη την σκοτεινή ύλη του Σύμπαντος, καθώς επίσης και να ερμηνεύσει γιατί το Σύμπαν αποτελείται κυρίως από ύλη και όχι από αντιύλη. Το πείραμα MiniBooNE πραγματοποιήθηκε στο Fermilab με τη συνεργασία 60 ερευνητών από διάφορα ιδρύματα για να ελέγξει τα αποτελέσματα του πειράματος Liquid Scintillator Neutrino Detector (LNSD), το οποίο άρχισε στο Los Alamos το 1990 και το οποίο ήταν το πρώτο πείραμα που ανίχνευσε περισσότερες ταλαντώσεις από το κανονικό. Τα πρώτα αποτελέσματα του MiniBooNE πριν από μερικά χρόνια, βασισμένα σε δεδομένα από μια ακτίνα νετρίνων, δεν υποστήριξαν τα αποτελέσματα του LSND. Το πείραμα LSND έγινε με μία ακτίνα αντινετρίνων, που ήταν το επόμενο βήμα για το MiniBooNE. Αυτά τα νέα αποτελέσματα με βάση τα πρώτα τρία χρόνια εργασιών από μία δέσμη αντινετρίνων, μας λένε μια διαφορετική ιστορία από ό,τι τα προηγούμενα αποτελέσματα. Τα τελευταία δεδομένα της δέσμης των αντινετρίνων του MiniBooNE υποστηρίζουν πια τα ευρήματα του LSND. Και το γεγονός ότι τα πειράματα του MiniBooNE παρήγαγαν διαφορετικά αποτελέσματα για τα αντινετρίνα απ’ ότι για τα νετρίνα έχουν καταπλήξει τους ειδικούς φυσικούς. "Το αποτέλεσμα αυτό σημαίνει ότι θα ήταν απαραίτητο ακόμα πιο σοβαρές προσθήκες στο Καθιερωμένο Μοντέλο από ό, τι είχε θεωρηθεί από το πρώτο αποτέλεσμα στο LSND." Τα αποτελέσματα δείχνουν παραβίαση της συμμετρίας φορτίου – ισοτιμίας του Σύμπαντος, που εξασφαλίζει ότι οι νόμοι της Φυσικής ισχύουν εξίσου για τα σωματίδια της ύλης όσο και για τα αντισωματίδιά τους. Οι παραβιάσεις αυτής της συμμετρίας έχουν παρατηρηθεί σε μερικές σπάνιες διασπάσεις, όχι όμως στα νετρίνα, δήλωσε ο Roe. Ενώ όμως τα αποτελέσματα είναι στατιστικά σημαντικά και δεν στηρίζουν τα ευρήματα του LNSD, οι ερευνητές εφιστούν την προσοχή στο ότι απαιτούνται αποτελέσματα για μεγαλύτερα χρονικά διαστήματα ή πρόσθετα πειράματα προτού οι επιστήμονες εγκαταλείψουν τα αποτελέσματα του Καθιερωμένου Μοντέλου.

Φίλοι μου,Κοσμοναύτες του Σύμπαντος. Μια νεα αποψη για την σκοτεινή ύλη. Ίσως να μην χρειάζεται η σκοτεινή ύλη με τον απίστευτο αριθμό των άστρων μέσα στο σύμπαν. 300.000.000.000.000,000.000.000 – αυτό το εντυπωσιακό νούμερο είναι η πιο πρόσφατη εκτίμηση για τον αριθμό των άστρων στο σύμπαν, τριπλάσιο από τις προηγούμενες προσεγγίσεις των επιστημόνων, σύμφωνα με μια νέα μελέτη που δημοσιεύεται στο περιοδικό Nature. Με την ανάλυση ερυθρών νάνων – ο πιο κοινός τύπος άστρων στην περιοχή του Γαλαξία μας – οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι υπάρχουν περίπου δέκα φορές περισσότερα αστέρια αυτού του τύπου, από ό,τι είχαν υπολογίσει προηγουμένως οι αστρονόμοι. Γεγονός που οδήγησε σε μια νέα εκτίμηση του συνολικού αριθμού άστρων στον Κόσμο. Ο Charlie Conroy, από το Κέντρο Αστροφυσικής στο Harvard, μαζί με τον Pieter van Dokkum, καθηγητή αστρονομίας στο Πανεπιστήμιο του Yale, μέτρησαν την ένταση του φωτός που εκπέμπεται από ερυθρούς νάνους σε οκτώ κοντινούς μας ελλειπτικούς γαλαξίες, ώστε να γίνει μια άμεση εκτίμηση του αριθμού τους. Οι ελλειπτικοί γαλαξίες είναι μεγάλα ουράνια σώματα οι οποίοι τείνουν να περιέχουν πολύ μεγάλο αριθμό ερυθρών νάνων. Λόγω του ότι οι ερυθροί νάνοι έχουν σχετικά μικρή μάζα και πολύ αμυδρό φως σε σύγκριση με τα μεγαλύτερα αστέρια, όπως ο ήλιος μας, εκπέμπουν πλέον μήκη κύματος φωτός που είναι δύσκολο για τους αστρονόμους να τα ανιχνεύσουν. Όμως χρησιμοποιώντας προηγμένα τηλεσκόπια στο παρατηρητήριο Keck στη Χαβάη, οι δύο επιστήμονες ήταν σε θέση να εντοπίσουν με μεγαλύτερη ακρίβεια αυτά τα αστέρια, εξήγησε ο Conroy. Επειδή οι οκτώ ελλειπτικοί γαλαξίες που μετρήθηκαν από τους ερευνητές βρίσκονται μεταξύ 50 και 300 εκατομμύρια έτη φωτός μακριά από τον Γαλαξία μας, τα αποτελέσματα αυτά δεν επηρεάζουν άμεσα τον τρόπο που σκεφτόμαστε για τον δικό μας Γαλαξία, σύμφωνα με τον Conroy. Ο Γαλαξία μας είναι ένας σπειροειδής γαλαξίας, ενώ οι ερυθροί νάνοι τείνουν να ομαδοποιούνται σε ελλειπτικούς γαλαξίες. Λιγότερη σκοτεινή ύλη και περισσότεροι πλανήτες Όμως, η ανακάλυψη του τεράστιου αριθμού των ερυθρών νάνων άστρων μέσα σε ελλειπτικούς γαλαξίες δείχνει ότι μπορεί να υπάρχει λιγότερη σκοτεινή ύλη, μια μυστηριώδη ουσία που ανιχνεύεται μόνο από την βαρυτική επίδραση τους, από ό, τι είχαν προηγουμένως εκτιμήσει οι επιστήμονες. Στην πράξη οι αστρονόμοι χρησιμοποίησαν σαν μοντέλο τον δικό μας ελλειπτικό Γαλαξία για να υπολογίσουν τον αριθμό των άστρων ακόμα και στους άλλους γαλαξίες. Όμως η νέα έρευνα δείχνει ότι δεν είναι ένα τυπικό, καλό παράδειγμα γι αυτό τον υπολογισμό. Περίπου, το 1/3 των γαλαξιών στο σύμπαν δεν είναι σπειροειδείς αλλά ελλειπτικοί. Οι van Dokkum και Conroy βρήκαν λοιπόν ότι αυτοί δεν είναι φτιαγμένοι με τον ίδιο τρόπο με τον δικό μας Γαλαξία. Και επειδή η σκοτεινή ύλη δίνει έμμεσες ενδείξεις για την δραστηριότητα του σχηματισμού νέων άστρων με την πάροδο του χρόνου, τα νέα ευρήματα θα είναι μια σημαντική πρόκληση να μελετήσουν οι αστροφυσικοί για τον τρόπο που με σχηματίζονται τελικά τα αστέρια και οι γαλαξίες, τονίζει ο Conroy. Επιπλέον, επειδή οι πλανήτες γύρω από αστέρια θα είναι κι αυτοί σημαντικά περισσότεροι, αυτό σημαίνει ότι τα πορίσματα θα μπορούσαν να προτείνουν ότι υπάρχει μεγαλύτερη πιθανότητα εξεύρεσης άλλων κατοικήσιμων πλανητών, συμπέρανε ο van Dokkum. Ίσως είναι και τρισεκατομμύρια οι πλανήτες σαν τη Γη που να έχουν συνθήκες κατάλληλες για την ανάπτυξη της ζωής. Το λαμπρό τμήμα σε αυτή την εικόνα του Hubble δείχνει ένα σμήνος γαλαξιών 450 εκατομμύρια έτη φωτός μακριά.

Πρώτη μέτρηση στην ατμόσφαιρα μιας μακρινής «υπερ-Γης». Διεθνής ομάδα αστρονόμων κατάφερε για πρώτη φορά να μελετήσει την ατμόσφαιρα μιας «υπερ-Γης» -ενός εξωηλιακού πλανήτη λίγο μεγαλύτερου από τον δικό μας. Ο πλανήτης GJ 1214b, σε απόσταση περίπου 40 ετών φωτός από τη Γη, είτε περιβάλλεται από μια λεπτή ατμόσφαιρα υδρατμών, είτε καλύπτεται από παχιά σύννεφα σε μεγάλο ύψος, αναφέρουν οι ερευνητές στο περιοδικό Nature. «Είναι η πρώτη γνωστή υπερ-Γη που διαθέτει ατμόσφαιρα» δήλωσε ο Δρ Τζέικομπ Μπιν, αστρονόμος της NASA και του Κέντρου Αστροφυσικής Harvard-Smithsonian. «Ωστόσο, ακόμα και με αυτές τις νέες μετρήσεις, δεν μπορούμε ακόμα να πούμε από τι αποτελείται η ατμόσφαιρα. Αυτός ο ξένος κόσμος είναι ντροπαλός και μας κρύβει την πραγματική του φύση» διευκρίνισε. Ο GJ 1214b, γνωστός από το 2009, περιφέρεται σε μικρή απόσταση γύρω από ένα αμυδρό άστρο. Προηγούμενες μετρήσεις είχαν δείξει ότι έχει διάμετρο 2,7 φορές μεγαλύτερη από τη Γη και μάζα 6,5 φορές μεγαλύτερη (ο όρος υπερ-Γη αφορά πλανήτες με μέγεθος μέχρι τρεις φορές και μάζα μέχρι δέκα φορές μεγαλύτερη από της Γης). Η σχέση μεγέθους-μάζας είχε οδηγήσει εξαρχής τους αστρονόμους στην υπόθεση ότι ο πλανήτης διαθέτει ατμόσφαιρα. Κανένα τηλεσκόπιο δεν μπορεί σήμερα να αναλύσει άμεσα την ατμόσφαιρα ενός τόσο μακρινού σώματος. Η αμερικανο-γερμανική ερευνητική ομάδα χρησιμοποίησε μια έμμεση αλλά ευφυή προσέγγιση για να πετύχει τον άθλο. Χρησιμοποίησε το Πολύ Μεγάλο Τηλεσκόπιο (VLT) της Χιλής για να αναλύσει το φως του μητρικού άστρου του GJ 1214b την ώρα που ο πλανήτης περνούσε ακριβώς μπροστά του, ανάμεσα στη Γη και το άστρο. Στη διάταξη αυτή, ένα μέρος της αστρικής ακτινοβολίας φιλτράρεται από την ατμόσφαιρα του πλανήτη πριν τελικά φτάσει στον παρατηρητή. Σε ιδανικές συνθήκες, τα αέρια της ατμόσφαιρας απορροφούν φως σε συγκεκριμένα μήκη κύματος και αποκαλύπτουν έτσι τη φασματική υπογραφή τους. Στην περίπτωση του GJ 1214b, όμως, αυτό δεν ήταν εφικτό. Παρόλα αυτά, η απουσία φασματικών υπογραφών απέκλεισε ορισμένα ενδεχόμενα για τη σύσταση της ατμόσφαιρας. Δύο είναι οι πιθανές εξηγήσεις για τις παρατηρήσεις: είτε ο πλανήτης καλύπτεται από ένα κάλυμμα νεφών που κινούνται σε μεγάλο ύψος, είτε η ατμόσφαιρα είναι πολύ λεπτή και περιέχει υδρατμούς. Το δεύτερο ενδεχόμενο είναι και το πιθανότερο. «Στη διάρκεια του επόμενου έτους θα πρέπει να έχουμε σαφές απαντήσεις για το πώς μοιάζει πραγματικά αυτός ο πλανήτης» ελπίζει ο Δρ Μπιν. Σε μερικά χρόνια, εξάλλου, αναμένεται να σχεδιαστούν τηλεσκόπια τόσο ισχυρά που θα μπορούσαν να αναλύσουν άμεσα τις ατμόσφαιρες εξωπλανητών, ή ακόμα και να ανιχνεύσουν τις χημικές υπογραφές της ίδιας της ζωής. Στην φωτογραφία καλλιτεχνική απεικόνιση του πλανήτη GJ 1214b δίπλα στο μητρικό του άστρο. Χωρις σχόλιο. Διαστημική οδύσσεια του Πατριάρχη Κυρίλλου. «Ονειρεύομαι να ταξιδέψω στο Διάστημα»,- είπε ο Πατριάρχης Μόσχας και πασών Ρωσιών Κύριλλος. Ο Προκαθήμενος της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας επισκέφτηκε τελευταία το επιστημονικό εξερευνητικό Κέντρο Δοκιμών και Εκπαίδευσης κοσμοναυτών Γιούρι Γκαγκάριν και είχε επικοινωνία με κοσμοναύτες. Εξάλλου, το να δει τη Γη από τα φινιστρίνια διαστημοπλοίου δεν είναι μόνο το παιδικό όνειρο του Προκαθημένου της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, θεωρεί ο Ιερέας Γεώργιος, εκπρόσωπος του Μοσχοβήτικου Πατριαρχείου. - «Η επιθυμία του Πατριάρχη Κυρίλλου να ταξιδέψει στο Διάστημα δείχνει ότι υποστηρίζει τους κοσμοναύτες οι οποίοι κρατούν δύσκολη βάρδια τόσο στο Διάστημα, όσο και το Κέντρο Εκπαίδευσης. Ο Πατριάρχης υποστηρίζει όλες τις προσπάθειες που καταβάλλονται από το κράτος καί από όλους εκείνους που ασχολούνται με τα διαστημικά προγράμματα στη χώρα μας. Η δουλιά αυτή είναι τεράστια και πολυ δύσκολη. Εξάλλου, και ο ίδιος ο Προκαθήμενος της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας αγαπά πολύ τον ουρανό και ασχολείται ερασιτεχνικά με την αεροπορία. Κάποτε, στα νεανικά του χρόνια έκανε 19 εκπαιδευτικές πτήσεις με αεροπλάνο Μιg, εκπληρώνοντας ακόμα και ασκήσεις πιλοταρίσματος κλάσης. Σε πολλούς επικριτές της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας φαίνεται γελοία η επιθυμία του Πατριάρχη να πετάξει στο Διάστημα. Σε σχέση με αυτό λένε ότι πρίν μερικές δεκαετίες ακόμα οι ορολογίες «κατάκτηση του Διαστήματος» και «θρησκεία» ήταν αντίθετες. Γενικά, όπως βεβαιώνουν οι σκεπτικιστές η ένωση της Εκκλησίας και του Διαστήματος αγγίζει τα όρια της φαντασίας. Το Μοσχοβίτικο Πατριαρχείο απορρίπτει τέτοιες βεβαιώσεις, υπογραμμίζοντας ότι η Εκκλησία παρακολουθεί προσεχτικά την κατάκτηση και την εξερεύνηση του Διαστήματος και βλέπει θετικά τις εξερευνητικές εργασίες που γίνονται προς αυτή την κατεύθυνση. Η εξερεύνηση του Διαστήματος είναι πολύ ωφέλιμη γιατί αποκαλύπτει νέες γνώσεις στα ζητήματα του φυσικού κόσμου και δείχνει πώς μπορούν οι άνθρωποι να αξιοποιούν τον κόσμο που τους περιβάλλει. Οι κοσμοναύτες, π.χ. παίρνουν μαζί τους στο Διάστημα διάφορα φυτά για να καταλάβουν πώς συμπεριφέρονται σε άλλες συνθήκες, μελετούν διάφορες ύλες που βρίσκονται εκτός του πλανήτη μας. Μελετούν επίσης το κοσμολογικό και το αστρικό σύστημα και γενικά όλο το Σύμπαν. Όλα αυτά μπορούν να μας βοηθήσουν στην επίλυση πολλών προβλημάτων που προβάλλουν σήμερα μπροστά στους κατοίκους της Γης. Για αυτό τον λόγο η Εκκλησία βλέπει θετικά και υποστηρίζει τέτοιες εξερευνήσεις»,- παρατήρησε ο ιερέας Γεώργιος. Εν τω μεταξύ, σήμερα όλοι οι πύραυλοι και όλα τα διαστημόπλοια πριν την εκτόξευσή τους στο Διάστημα αγιάζονται από ορθόδοξους ιερείς. Εκτός απ’ αυτό στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό υπάρχουν διάφορα αντικείμενα θρησκευτικής ιεροτελεστίας – σταυροί, εικόνες και η Αγία Γραφή. Δεν αποκλείεται, λοιπόν, ότι και τα ταξίδια ιερέων στο Διάστημα θα γίνουν μια νέα καλή παράδοση.

Φίλοι μου,Κοσμοναύτες του Σύμπαντος. Για καλυτερη ενημερωση φωτογραφίες της λιμνης Μόνο της Καλιφόρνια και του βακτηρίου της οικογένειας των Holomonadaceae,βιντέο και η ομιλία της υπευθύνου απο την ΝΑΣΑ. http://www.youtube.com/watch?v=0vl_iV4-kMU&feature=player_embedded http://www.youtube.com/watch?v=2rrLHWkQmzQ&feature=player_embedded

Φίλοι μου,Κοσμοναύτες του Σύμπαντος. Μια τελευταια πληροφορια. Tην ύπαρξη ενός «εξωγήινου» βακτήριου στη Γη αναμένεται να αποκαλύψει η NASA. Μία αλλόκοτη μορφή ζωής που ζει, στη Γη, σε ένα απαγορευτικό περιβάλλον για τη ζωή, όπως την ξέρουμε, αναμένεται να ανακοινώσει η NASA το βράδυ της Πέμπτης. Πρόκειται πιθανότατα για ένα βακτήριο που δείχνει «ότι υπάρχουν κι άλλες μορφές ζωής πέρα από αυτές που ξέρουμε» και που, συνεπώς, αλλάζει τα δεδομένα για το τι θα μπορούσε να συμβαίνει έξω από τη Γη. Η αμερικανική διαστημική υπηρεσία έχει προγραμματίσει τη συνέντευξη για τις 21:00 ώρα Ελλάδας, με θέμα μια σημαντική επιστημονική ανακάλυψη στο πεδίο της αστροβιολογίας. Η υπόσχεση από μόνη της ήταν ικανή να δημιουργήσει ένα κατακλυσμό φημών στο Διαδίκτυο ότι θα ανακοινωθεί η ανακάλυψη κάποιας εξωγήινης μορφής ζωής σε άλλο ουράνιο σώμα. Εντούτοις, η NASA αναμένεται να αναφερθεί σε ένα βαρυσήμαντο άρθρο που πρόκειται να δημοσιευτεί στο επιστημονικό περιοδικό Science. Σύμφωνα με πηγές της βρετανικής Telegraph, το πιθανότερο είναι ότι θα ανακοινωθεί η ανακάλυψη ενός μικροβίου πάνω στο δικό μας πλανήτη, το οποίο μπορεί να ζει σε ένα περιβάλλον άκρως εχθρικό για τη ζωή όπως την ξέρουμε. Αν όντως αυτό συμβαίνει, σημαίνει ότι μια «εξωγήινη» μορφή ζωής, που υπάρχει ακόμα και στη Γη, θα μπορούσε να υπάρχει και αλλού στο σύμπαν ή στο ηλιακό μας σύστημα. Τέτοια βακτήρια έχουν βρεθεί στο βυθό μιας λίμνης, στο εθνικό πάρκο Γιοσεμάιτ της Καλιφόρνιας, η οποία είναι πλούσια σε αρσενικό, ένα δηλητήριο για τους συνήθεις ζωντανούς οργανισμούς. Με κάποιο όμως τρόπο, αυτός ο μικροοργανισμός χρησιμοποιεί το αρσενικό για να ζει. Η ανακάλυψη, αν επιβεβαιωθεί, δείχνει ότι υπάρχουν «σκιώδη» πλάσματα που ζουν παράλληλα με τους γνωστούς γήινους οργανισμούς, αλλά τα οποία έχουν ακολουθήσει διαφορετική εξελικτική πορεία. Κάτι ανάλογο θα μπορούσε να συμβαίνει κι έξω από τη Γη, ακόμα και σε πλανήτες που δεν έχουν φιλική για τη ζωή ατμόσφαιρα. Όπως δήλωσε ο Δρ Λιούις Ντάρντνελ του Κέντρου Πλανητικών Επιστημών του Λονδίνου, «αν αυτοί οι οργανισμοί χρησιμοποιούν αρσενικό στον μεταβολισμό τους, αυτό δείχνει ότι υπάρχουν κι άλλες μορφές ζωής πέρα από αυτές που ξέρουμε. Είναι εξωγήινοι, αλλά εξωγήινοι που μοιράζονται το ίδιο σπίτι με μας». Μια τέτοια διαπίστωση έχει συνέπειες για την αναζήτηση εξωγήινης ζωής αλλού στο Σύμπαν, επειδή δείχνει ότι η ζωή μπορεί να βρίσκεται σε κάποια άλλη βιολογική μορφή, όχι εύκολα αναγνωρίσιμη με βάση τα γήινα πρότυπα. Σύμφωνα με ορισμένους επιστήμονες, η ύπαρξη «εξωγήινων» μικροοργανισμών στη Γη σημαίνει ότι η ζωή -σε διάφορες μορφές- μπορεί να έχει εμφανιστεί κι εξαφανιστεί αρκετές φορές στην ιστορία της Γης και αυτά τα βακτήρια να είναι απόγονοι προηγούμενων «κατοίκων» (όχι κατ' ανάγκη νοημόνων) του πλανήτη μας. Πρωτοπόρος και κατ' εξοχήν υπέρμαχος αυτής της άποψης ότι υπάρχει «εξωγήινη» ζωή στη Γη είναι ο κοσμολόγος Πολ Ντέιβις (πολλά βιβλία του έχουν μεταφραστεί και στα ελληνικά), καθηγητής του πανεπιστημίου της Αριζόνα, ο οποίος, όχι μόνο, εδώ και χρόνια, επιμένει ότι άλλες «εξωτικές» μορφές ζωής, με «εξωγήινη» βιοχημεία, ζουν κάτω από την μύτη μας, αλλά μάλιστα έχει οριστεί υπεύθυνος μιας διεθνούς επιτροπής για την υποδοχή των (πραγματικών) εξωγήινων, αν ποτέ εμφανιστούν στη Γη!

Τρεις φορές περισσότερα τα άστρα στο σύμπαν. Ο αριθμός των άστρων στο σύμπαν είχε σοβαρά υποεκτιμηθεί μέχρι σήμερα, καθώς μια νέα επιστημονική εκτίμηση τριπλασιάζει τον πιθανό αριθμό τους. Αυτή η εντυπωσιακή διαπίστωση, μεταξύ άλλων, σημαίνει ότι μπορεί να είναι τρισεκατομμύρια οι «γήινοι» πλανήτες που περιφέρονται γύρω από άστρα σε άλλους γαλαξίες, άρα αυξάνει ανάλογα και η πιθανότητα ύπαρξης εξωγήινης ζωής. Οι ερευνητές, υπό τον καθηγητή αστρονομίας Πίτερ βαν Ντόκουμ του πανεπιστημίου Γέιλ και τον Τσάρλι Κονρόι του πανεπιστημίου Πρίνστον και του Κέντρου Αστροφυσικής Χάρβαρντ-Σμιθσόνιαν των ΗΠΑ, που δημοσίευσαν τη νέα μελέτη στο περιοδικό «Nature», σύμφωνα με το πρακτορείο Ρόιτερ, το BBC και τους «Τάιμς της Νέας Υόρκης», εκτιμούν ότι οι λεγόμενοι «κόκκινοι νάνοι» είναι πιο πολύ πιο κοινά άστρα στο σύμπαν από ό,τι πίστευαν ως τώρα οι επιστήμονες και μπορεί να αποτελούν μέχρι και το 80% του συνολικού πληθυσμού των άστρων. Οι επιστήμονες, με τη βοήθεια του τηλεσκοπίου Κεκ της Χαβάης, ανέλυσαν το φως που φτάνει στον πλανήτη μας από μακρινούς ελλειπτικούς γαλαξίες και κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι οι τελευταίοι είναι πήχτρα σε κόκκινα άστρα-νάνους, δηλαδή ήλιους μικρού μεγέθους και χαμηλής σχετικά θερμοκρασίας. Γύρω από αυτά τα άστρα, είναι πολύ πιθανό ότι βρίσκονται σε τροχιά τρισεκατομμύρια πλανήτες σαν τη Γη, όπως είπε ο Ντόκουμ. Οι κόκκινοι-νάνοι, που έχουν μάζα συνήθως μικρότερη από το ένα τρίτο του δικού μας ήλιου, εκπέμπουν σχετικά αχνό φως κι έτσι δύσκολα είναι άμεσα ορατοί από τη Γη, όμως η ακτινοβολία τους επηρεάζει τη συνολικό φως που έρχεται από ένα γαλαξία μέχρι τον πλανήτη μας. Οι υπολογισμοί των αμερικανών επιστημόνων δείχνουν ότι αυτό το γαλαξιακό φως «κρύβει» μια πληθώρα κόκκινων νάνων, άρα και πολλών πιθανών εξωπλανητών γύρω τους. Η νέα έρευνα δείχνει ότι οι παλαιότεροι γαλαξίες από το δικό μας, περιέχουν 20 φορές περισσότερους κόκκινους νάνους, οι οποίοι γενικά έχουν ηλικία μεγαλύτερη των 10 δισεκατομμυρίων ετών. Υπολογίζεται ότι στο δικό μας γαλαξία για κάθε φωτεινό άστρο σαν τον ήλιο μας, υπάρχουν περίπου άλλοι 100 αόρατοι κόκκινοι νάνοι. Όμως στους μακρινούς και πιο «ηλικιωμένους» ελλειπτικούς γαλαξίες (που αποτελούν περίπου το ένα τρίτο του συνολικού αριθμού γαλαξιών στο σύμπαν), η αναλογία είναι πολύ διαφορετική: για κάθε ένα φωτεινό άστρο σαν τον ήλιο μας, υπάρχουν 1.000 ή και 2.000 αχνοί κόκκινοι νάνοι. «Οι κόκκινοι νάνοι υπάρχουν για πολύ καιρό, έτσι ώστε να υπάρχει αρκετός χρόνος για την εξέλιξη πολύπλοκης ζωής σε πλανήτες γύρω τους. Αυτός ακριβώς είναι ένας λόγος που πολλοί άνθρωποι ενδιαφέρονται τόσο για αυτό το είδος άστρου», δήλωσε ο Ντόκουμ. Οι νέες φασματοσκοπικές αναλύσεις του φωτός σημαίνουν επίσης ότι υπάρχει πολύ λιγότερη σκοτεινή ύλη σε αυτούς τους γαλαξίες σε σχέση με ό,τι νόμιζαν οι επιστήμονες ως τώρα, πράγμα που από τη μια πλευρά διευκολύνει τα πράγματα, καθώς οι αστρονόμοι ξέρουν πολύ περισσότερα για τα άστρα παρά για την μυστηριώδη σκοτεινή ύλη. Αν όντως υπάρχουν τριπλάσια άστρα στο σύμπαν και ανάλογα πολύ περισσότεροι πλανήτες, τότε λύνεται εν μέρει το πρόβλημα της «χαμένης ύλης» του σύμπαντος και οι επιστήμονες δεν χρειάζεται να καταφύγουν στον ίδιο βαθμό στη σκοτεινή ύλη για να εξηγήσουν τη δομή και συμπεριφορά του σύμπαντος, όπως δήλωσε ο αστρονόμος Μάρεκ Κουκούλα του Βασιλικού Αστεροσκοπείου του Γκρίνουιτς στο Λονδίνο. Από την άλλη όμως, όπως είπε ο Ντόκουμ, οι νέες εκτιμήσεις δημιουργούν πρόβλημα στις μέχρι τώρα θεωρίες για το πώς σχηματίστηκαν και αναπτύχθηκαν οι γαλαξίες μετά το αρχικό «Μπιγκ Μπανγκ», καθώς φαίνεται πως οι επιστήμονες είχαν ως τώρα υποεκτιμήσει τη συνολική μάζα των γαλαξιών, αφού είχαν αφήσει τόσα πολλά άστρα έξω από τους υπολογισμούς τους. Για την συνέντευξη τύπου το βραδυ για την ύπαρξη εξωγήινης ζωής μπορειτε να επισκεφτείτε την ιστοσελίδα της NASA. http://www.nasa.gov/home/hqnews/2010/nov/HQ_M10-167_Astrobiology.html

Το μεγάλο πείραμα του Σύμπαντος. Στόχος η αποκρυπτογράφηση σωματιδίων και δυνάμεων που υπάρχουν. Τη σκοτεινή ύλη, αυτή την αόρατη και εξωτική «ουσία» που καλύπτει τοσύμπαν, φιλοδοξεί να εντοπίσει για πρώτη φορά μια πανάκριβη ερευνητική συσκευή που θα μεταφερθεί του χρόνου στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Πρόκειται για ένα από τα ακριβότερα πειράματα που έχουν γίνει ποτέ στο Διάστημα. Η σκοτεινή ύλη, που φαίνεται να ρυθμίζει την αρχιτεκτονική του κόσμου, υπάρχει προς το παρόν μόνο θεωρητικά. Αν εντοπιστεί, θα πρόκειται για μια από τις μεγαλύτερες κοσμολογικές ανακαλύψεις. Στις εγκαταστάσειςτου CERN, μια δέσμη πρωτονίων εκτοξεύεται δοκιμαστικά πάνω σε μια μεγάλη συσκευή που ζυγίζει οκτώ τόνους. Ονομάζεται Alpha Magnetic Spectrometer και μοιάζει με διαστημόπλοιο. Τον Φεβρουάριο. Στην πραγματικότητα, η συσκευή αυτή προορίζεται για το Διάστημα και συγκεκριμένα για τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, όπου θα μεταφερθεί τον ερχόμενο Φεβρουάριο. Εκεί θα επιχειρήσει να φέρει σε πέρας ένα από τα πιο φιλόδοξα και πιο περίπλοκα πειράματα που έγιναν ποτέ μακριά από την ατμόσφαιρα της Γης. Ο στόχος δεν είναιεύκολος. Και ο νομπελίστας καθηγητής στο ΜΙΤ, δρ Σάμιουελ Χάο Χουνγκ Τινγκ, μαζί με τους πολυπληθείς συνεργάτες του απο όλον τον κόσμο, φιλοδοξεί ότι θα καταφέρει να ξεσκεπάσει ένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια τουκόσμου που μας περιβάλλει. Να ανακαλύψει από τι αποτελείται ηπερίφημη σκοτεινή ύλη, ποια είναι τα άγνωστα σωματίδια που τη συνθέτουν και ποιες οι δυνάμεις που την κυβερνούν. Αποστολή τους είναι η καρδιά του Σύμπαντος. Μέχρι σήμερα κανείς δεν μπορεί να διατυπώσει μια πειστική θεωρία για την υφή της σκοτεινής ύλης, που εκτιμάται ότι αποτελεί το 22% της συνολικής μάζας του Σύμπαντος. Το υπόλοιπο 74% λέγεται ότι αποτελείται από σκοτεινή ενέργεια, η οποία παραμένει άγνωστη, και μόνο το 4% της συνολικής μάζας του σύμπαντος είναι αυτό που μπορούμε να αντιληφθούμε, με έμμεσο ή άμεσο τρόπο. Η σκοτεινή ύλη. Οταν μιλάμε για σκοτεινή ύλη, αναφερομαστε σε σωματίδια ύλης άγνωστης σύνθεσης, τα οποία δεν εκλύουν ούτε αντανακλούν αρκετή ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία, ώστε να μπορούν να γίνουν άμεσα ανιχνεύσημα. Η ύπαρξή τους μπορεί να διαπιστωθεί από τα βαρυτικά αποτελέσματα σε ορατή ύλη, όπως τα αστέρια και οι γαλαξίες. «Πολλοί από τους νεώτερους σε ηλικία ανθρώπους ενδεχομένως να έμαθαν στο σχολείο ότι το Σύμπαν αποτελείται από άτομα και μόρια, πρωτόνια και ηλεκτρόνια, αστέρια και γαλαξίες», λέει στην εφημερίδα «New York Times» ο δρ Σ. Τινγκ. «Ομως τα τελευταία χρόνια οι αστρονόμοι έχουν συμπεράνει όχι με αρκετό ενθουσιασμό, είναι η αλήθεια ότι όλα αυτά δεν είναι παρά ένα περιτύλιγμα που σκεπάζει το αχανές και αόρατο βασίλειο της σκοτεινής ύλης, η οποία καθορίζει και την αρχιτεκτονική του Σύμπαντος». Ανεκτίμητη γνώση. Οταν το διαστημικό λεωφορείο «Endeavour» μεταφέρει το μεγάλο επιστημονικό όργανο στον Διαστημικό Σταθμό και εφόσον αυτό καταφέρει να αποκωδικοποιήσει τις πληροφορίες που κρύβουν μέσα τους τα σωματίδια υψηλής ενέργειας που ταξιδεύουν αδιάκοπα στο Σύμπαν(δηλαδή τις κοσμικές ακτίνες), τότε οι γνώσεις που θα αποκτηθούν θα είναι ανεκτίμητης αξίας. Κανείς δεν μπορεί να προβλέψει τι εφαρμογές θα έχει στο απώτερο μέλλον η κατανόηση της σκοτεινής ύλης. Αρκεί να αναφέρουμε ότι η καμπύλωση του χωροχρόνου, για τον οποίο μίλησε ο Αϊνστάιν στις αρχές του 20ού αιώνα, αποδείχτηκε καθοριστικής σημασίας για τη λειτουργία των συσκευών εντοπισμού GPS, οι οποίες εφευρέθηκαν δεκαετίες μετά τον θάνατο του μεγάλου φυσικού επιστήμονα. Πορεία16 χρόνων. Το Alpha Magnetic Spectrometer στοίχισε περίπου 1,5 δισεκατομμύριο δολάρια και απαίτησε 16 χρόνια σκληρής δουλειάς. Είναι εξοπλισμένο με έναν φασματογράφο που μοιάζει με μια μικρογραφία του περίφημου Μεγάλου Επιταχυντή Αδρονίων στο CERN. Διαθέτει έναν πολύ ισχυρό υπεραγώγιμο ηλεκτρομαγνήτη, ο οποίος, όπως ευελπιστούν οι επιστήμονες, θα μπορεί να αναγνωρίζει την ταυτότητα των σωματιδίων υψηλής ενέργειας ανάλογα με το ηλεκτρικό τους φορτίο. Σύμφωνα με τον δρα Σ. Τινγκ και τον δρα Τζον Ελις, που είναι ερευνητής στο CERN, τα σωματίδια που θα προέρχονται από τη σκοτεινή ύλη θα πρέπει λογικά να έχουν τη δική τους ξεχωριστή υπογραφή, την οποία θα μπορεί να ανιχνεύει ο φασματογράφος κοσμικών ακτίνων και έτσι να αντιλαμβάνεται τον χώρο προέλευσής τους. Το 74% του Σύμπαντος λέγεται ότι αποτελείται από σκοτεινή ενέργεια, η οποία παραμένει άγνωστη, και μόνο το 4% της συνολικής μάζας είναι αυτό που μπορούμε να αντιληφθούμε Καχυποψία επιστημόνων Πολλοί επιστήμονες πιστεύουν ότι είναι πολύ δύσκολο να ανιχνεύσεις και να προσδιορίσεις τη σύσταση της σκοτεινής ύλης, εφόσον αυτή υπάρχει και δεν πρόκειται για κάτι άλλο. Ο δρ Ντέιβιντ Σπέργκελ, που είναι αστροφυσικός στο Πρίνστον, λέει πως είναι δύσκολο, αν όχι αδύνατο, να διακρίνεις τα σήματα της σκοτεινής ύλης από τον θόρυβο υποβάθρου από τα πάλσαρ ή τις μαύρες τρύπες. «Οι κοσμικές ακτίνες, τις οποίες θα μελετήσει το Alpha Magnetic Spectrometer, είναι ο πιο ανορθόδοξος τρόπος για να εντοπίσεις τη σκοτεινή ύλη». Από την άλλη πλευρά, ακόμη κι αν η συσκευή που θα τοποθετηθεί στον Διαστημικό Σταθμό ανιχνεύσει σωματίδια της σκοτεινής ύλης, οι περισσότεροι επιστήμονες θα εξακολουθήσουν να είναι καχύποπτοι και δεν θα πειστούν παρά μόνο εφόσον τα ίδια σωματίδια εντοπιστούν από τα πειράματα που γίνονται με υπόγειους ανιχνευτές, όπως του CERN. Στην φωτογραφία το σημείο στον ISS που θα τοποθετηθεί η συσκευή. Κατι ακόμα χωρίς σχόλιο. Ο αστροναύτης Θεόδωρος Γιουρτσίχιν σκοπεύει να επισκεφθεί την Ελληνίδα μάνα του. Ο Ρώσος διαστημικός μηχανικός Θεόδωρος Γιουρτσίχιν, που έχει επιστρέψει από το ΔΔΣ ως μέλος του πληρώματος, σύντομα σκοπεύει να μεταβεί στην Ελλάδα, όπου διαμένει η μάνα του, που είναι ελληνικής καταγωγής Τη σχετική δήλωση έκανε ο Γιουρτσίχιν, απαντώντας σε ερώτηση του ΡΙΑ «Νόβοστι», κατα τη διάρκεια της συνέντευξης τύπου που έδωσε μετά τη διαστημική του πτήση. «Βέβαια, φέτος θα πάω στην Ελλάδα. Θέλω να εκπληρώσω το χρέος μου ως γιος. Δεν είναι σωστό. Τηλεφωνώ στη μαμά και αυτή κλαίει», - είπε ο Γιουρτσίχιν. Ας δούμε και στοιχεία για την εκτόξευση στις 16/6/2010. Μια σημαντικη μερα για την Ομογενεια που σε ολο τον πλανητη τιμα την Ελλαδα. Για το τρίτο του διαστημικό ταξίδι ξεκίνησε ο ομογενής κοσμοναύτης Θόδωρος Γιουρτσίχιν. Για το τρίτο του διαστημικό ταξίδι ξεκίνησε στις 00.35 (ώρα Ελλάδας) ο ομογενής κοσμοναύτης Θόδωρος Γιουρτσίχιν (Γραμματικόπουλος), ως διοικητής του ρωσικού διαστημοπλοίου Σογιούζ ΤΜΑ – 19 που κατευθύνεται προς το Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Η εκτόξευση έγινε σύμφωνα με το πρόγραμμα από το ρωσικό κοσμοδρόμιο Μπαϊκονούρ στο έδαφος του Καζακστάν. Στο διαστημόπλοιο επιβαίνουν επίσης οι Αμερικανοί αστροναύτες, η 45χρονη φυσικός Σένον Ουόκερ, που πετά για πρώτη φορά και ο 50χρονος στρατιωτικός Ντάγκλας Ουίλοκ ο οποίος πραγματοποιεί τη δεύτερη πτήση του. Έπειτα από πρόταση του ελληνικής καταγωγής κοσμοναύτη η αποστολή του έχει πάρει το επίσημο διακριτικό όνομα "Όλυμπος" και αναμένεται να διαρκέσει περί τους 5,5 μήνες. Σύμφωνα με τον υποδιευθυντή της ΝΑΣΑ Ουίλιαμ Γέρστενμάγερ, ο οποίος συμμετείχε στην κυβερνητική επιτροπή, που κατά τα ειωθότα εγκρίνει την τελική σύνθεση του πληρώματος, μετά το πέρας της αποστολής διάρκειας 161 ημερών, θα αναμένει από κοσμοναύτες και αστροναύτες απάντηση στο ερώτημα "πως να αξιοποιηθεί περαιτέρω ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός για την εξερεύνηση του ανοιχτού Διαστήματος". Την πρόταση υποστήριξε με ενθουσιασμό και ο επικεφαλής της Ρωσικής Διαστημικής Υπηρεσίας Ανατόλι Πέρμινοφ, σημειώνοντας ότι ο σταθμός λειτουργεί πλέον με πλήρη ανάπτυξη και πληρότητα και οι δυνατότητές του ακόμη δεν έχουν πλήρως αξιοποιηθεί. Διαστημικό Ιστολόγιο Σε συνεργασία με το Μουσείο της Κοσμοναυτικής Επιστήμης, τη Ρωσική Διαστημική Υπηρεσία και το ελληνικών συμφερόντων περιοδικό "Ελλάδα", που εκδίδεται στη Μόσχα, ο Θοδωρής Γιουρτσίχιν θα επιμεληθεί διαστημικό ιστολόγιο, στο οποίο θα απαντά στα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα "παιδιών, νέων και των γονιών τους" από ολόκληρη τη Ρωσία και τον κόσμο. Τις ερωτήσεις παιδιών από την Ελλάδα, την Κύπρο και την ομογένεια έχει αναλάβει να μεταφράζει και να αποστέλλει στο Διάστημα η ομάδα διαχείρισης της δικτυακής πύλης www.ellada-russia.gr, η οποία θα αρχίσει να λειτουργεί σε λίγες μέρες και θα δέχεται τα ερωτήματα στη διεύθυνση info@ellada-russia.gr. Ο Θοδωρής Γιουρτσίχιν, 51 ετών, πέταξε πρώτη φορά με το αμερικανικό διαστημικό λεωφορείο Ατλαντίς το 2002 σε σύντομη διαστημική αποστολή και το 2007 για δεύτερη φορά, σε εξάμηνη αποστολή στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, του οποίου υπήρξε διοικητής. Ο Θ. Γιουρτσίχιν είναι ο 98ος κοσμοναύτης στην ιστορία της Ρωσίας και είναι μόνιμο στέλεχος της εταιρείας "Ενέργκια", που ιδρύθηκε από τον θρυλικό κατασκευαστή πυραύλων και διαστημοπλοίων Σεργκέι Καραλιόφ. Παρόντες στην εκτόξευση ήταν ο Νομάρχης Θεσσαλονίκης Π. Ψωμιάδης, ο Μητροπολίτης Μεσογαίας και Λαυρεωτικής Νικόλαος, ο πρέσβης της Ελλάδας στη Μόσχα Μ. Σπινέλλης και πολυπληθής αντιπροσωπεία ομογενειακών οργανώσεων από ολόκληρη την πρώην Σοβιετική Ένωση. Το ταξίδι των ομογενών διοργάνωσε η Διεθνής Ένωση Ελληνικών Κοινοτήτων των χωρών της ΚΑΚ και της Βαλτικής "Πόντος", η οποία και εόρτασε την 20ή επέτειο από την ίδρυσή της υπό τον επιφανή πολιτικό Βλαδίμηρο Κάισεφ.

Προτείνεται επανδρωμένη αποστολή στην σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού. Η μεγαλύτερη αεροναυπηγική εταιρεία, η Lockheed Μartin, ξεκίνησε τον σχεδιασμό μιας επανδρωμένης αποστολής στην αθέατη πλευρά της Σελήνης. Έχουν περάσει 40 χρόνια από τότε που αστροναύτες ταξίδεψαν στην αθέατη πλευρά του δορυφόρου μας και η εταιρεία σχεδιάζει την δημιουργία ενός σκάφους που θα τεθεί σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη και με προηγμένα όργανα θα τη μελετήσει εξονυχιστικά. Στο σκάφος θα υπάρχουν ρομποτικά οχήματα που θα προσσεληνώνονται σε διάφορες περιοχές για να τις εξερευνούν, να συλλέγουν δείγματα εδάφους και πετρωμάτων κτλ. Η αποστολή, λέει η Lockheed, θα εξυπηρετήσει διάφορους σκοπούς. Πιο άμεσα, θα επιτρέψει στους αστροναύτες να μελετήσουν, μέσω τηλεκατευθυνόμενων ρομπότ, κάποια σεληνιακά μέρη που δεν έχουν δει ποτέ τα μάτια των ανθρώπων, από τις αποστολές Απόλλων. Αλλά η πραγματική δουλειά του θα είναι να δοκιμάσει τις τεχνολογίες και τις δεξιότητες που θα χρειαστούμε για να κάνουμε ένα επανδρωμένο ταξίδι σε έναν αστεροειδή, και στη συνέχεια στον Άρη. Έτσι, σύμφωνα με στελέχη της εταιρείας, η αποστολή θα σχεδιαστεί με τέτοιον τρόπο ώστε να προσομοιάζει στις συνθήκες που θα υπάρχουν σε μια επανδρωμένη αποστολή στον άρη, που είναι ο επόμενος μεγάλος στόχος των διαστημικών υπηρεσιών. Θα διαρκέσει τουλάχιστον έξι μήνες για να δοκιμαστούν οι αντοχές των αστροναυτών αλλά και οι ανάγκες στον εξοπλισμό και θα λέγεται L2-Farside Mission. Η ιδέα είναι να σταθμεύσει μια διαστημική κάψουλα Ωρίων στο σημείο Lagrange L2, περίπου 65.000 χιλιόμετρα πάνω από την αθέατη μακρινή πλευρά του φεγγαριού. Εκεί όπου η συνδυασμένη βαρύτητα από τη Γη και τη Σελήνη θα επέτρεπε στο διαστημικό σκάφος βασικά να αιωρείται σε μία θέση σε συγχρονισμό με το φεγγάρι. Από εκεί, οι αστροναύτες θα αναπτύξουν και θα διεξαγάγουν με τηλεχειρισμό επιστημονικά πειράματα, συλλέγοντας δείγματα πετρωμάτων. Θα εξερευνήσουν επίσης την λεκάνη Aitken του Νότιου Πόλου, έναν από τους παλαιότερους κρατήρες στο ηλιακό σύστημα. Από το σημείο L2, η διαστημική κάψουλα – σκάφος θα διατηρεί συνεχώς οπτική επαφή τόσο με τη Γη όσο και με την αθέατη πλευρά της σελήνης. Όμως, η αποστολή θα χρησιμεύσει επίσης και ως πεδίο δοκιμών για πολλά πράγματα μέσα από την κάψουλα Ωρίων για τους αστροναύτες τους. Σε αποστολές μέσης διάρκειας, θα δοκιμαστεί η αντοχή του πληρώματος και του οχήματος για μηνιαίες αποστολές, προτού επιχειρηθεί μια αποστολή σε αστεροειδή, η οποία θα ήταν πιθανό να κρατήσει έξι μήνες, ώστε να εξασφαλίσει ότι σώματα και κάψουλα θα μπορούσαν να αντέξουν σε παρατεταμένες δόσεις σε βαθιά διαστημική ακτινοβολία. Θα επιτρέψει επίσης στη NASA και τη Lockheed να αποδείξουν ότι η επανείσοδος πίσω στη Γη σκαφών με μεγάλη ταχύτητα, είναι αναγκαία για ταξίδια μετ ‘επιστροφής από το βαθύ διάστημα – με ταχύτητες που θα φτάνουν έως και 50 τοις εκατό μεγαλύτερες από την επανείσοδο από τα σκάφη με χαμηλή ακτίνα πτήσης – Low Earth Orbit. Τέλος, οι αστροναύτες στις αποστολές L2-Farside θα ταξιδέψουν 15% πιο μακριά από τη Γη από ό,τι οι αστροναύτες του Απόλλων, και θα περάσουν σχεδόν τριπλάσιο χρόνο στο κενό. Ουσιαστικά, οι αποστολές L2-Farside θα είναι το σκαλοπάτι για να αποδείξουμε ότι η ανθρώπινη δύναμη και τα τεχνολογικά μας μέσα είναι ικανά για να κάνουμε το επόμενο μεγάλο βήμα έξω στο βαθύ διάστημα. Φυσικά, η Lockheed δεν πρόκειται να πάει πουθενά μόνη της. Για να φτάσει στο σημείο Lagrange χωρίς την προσφυγή σε ένα περίπλοκο σύστημα πολλαπλών πυραύλων, η Lockheed έχει ανάγκη τη NASA για την παροχή ενός νέου βαρέος ανελκυστήρα εκτόξευσης οχήματος – κάτι που επεξεργάζεται η διαστημική υπηρεσία, αλλά δεν το διαθέτει τώρα. Αν όλα πάνε καλά η Lockheed βλέπει την αποστολή L2-Farside εφικτή από το 2016.

Ξύνουν το κεφάλι τους οι μηχανικοί της NASA με τις ρωγμές στο Discovery. H NASA αναγκάστηκε να αναβάλει εκ νέου την τελευταία αποστολή του Discovery πριν από τη συνταξιοδότηση του σκάφους -οι μηχανικοί της υπηρεσίας δεν έχουν καταφέρει να προσδιορίσουν τα αίτια των ρωγμών που εμφανίστηκαν στην εξωτερική δεξαμενή καυσίμων. Το γηραιότερο από τα τρία εναπομείναντα διαστημικά λεωφορεία επρόκειτο να αναχωρήσει στις αρχές Νοεμβρίου για μια από τις τελευταίες αποστολές συναρμολόγησης του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού. Μετά την επιστροφή του στη Γη θα μεταφερόταν σε μουσείο, όπως προγραμματίζεται να συμβεί και με τα δύο άλλα σκάφη, το Atlantis και το Endeavour, μετά τις τελευταίες αποστολές τους το 2011. Τα προβλήματα εμφανίστηκαν όταν εντοπίστηκε διαρροή υγρού υδρογόνου κατά τη πλήρωση του Discovery με καύσιμα, και ενώ η αντίστροφη μέτρηση είχε ήδη αρχίσει. Οι έλεγχοι αποκάλυψαν αργότερα ρωγμές σε δύο μεταλλικά στηρίγματα της εξωτερικής δεξαμενής καυσίμων, η οποία έχει ύψος δεκαπενταώροφου κτιρίου. Μεγάλη ρωγμή εμφανίστηκε επίσης στο μονωτικό αφρό που επενδύει μέρος του εξωτερικού της δεξαμενής. Η αποκόλληση ενός κομματιού αφρού κατά την εκτόξευση είχε προκαλέσει την καταστροφή του Columbia και το θάνατο επτά αστροναυτών το 2003. Αυτό σημαίνει ότι η NASA πρέπει να είναι ιδιαίτερα προσεκτική και δεν μπορεί να δώσει το πράσινο φως στο Discovery πριν δοθεί εξήγηση για τις ρωγμές.«Θα προτιμούσαμε να είχαμε ήδη βρει τις πιθανότερες αιτίες» δήλωσε ο Μπιλ Γκέστερνμαγιερ, επικεφαλής διαστημικών επιχειρήσεων της NASA. «Αποδεικνύεται πιο περίπλοκο από ό,τι νομίζαμε όσον αφορά την ανάλυση» είπε. Η επόμενη ευκαιρία εκτόξευσης είναι στις 17 Δεκεμβρίου -το Discovery πρέπει να περιμένει μέχρι να φτάσει στον σταθμό ρωσικό Soyuz που θα εκτοξευτεί στις 15 Δεκεμβρίου μεταφέροντας δύο νέα μέλη πληρώματος. Η αναβολή της εκτόξευσης για τον Ιανουάριο ή τον Φεβρουάριο θα περιέπλεκε την κατάσταση, δεδομένου ότι μεσολαβούν μη επανδρωμένες αποστολές ανεφοδιασμού για το πολυεθνικό τροχιακό συγκρότημα. Ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός, ένα πρόγραμμα 100 δισ. δολαρίων στο οποίο συμμετέχουν 16 χώρες, ολοκληρώνεται το 2011 έπειτα από 13 χρόνια εργασιών. Η συνταξιοδότηση των διαστημικών λεωφορείων αποφασίστηκε από την κυβέρνηση του Τζορτζ Μπους, προκειμένου να αφοσιωθεί η NASA στο σχεδιασμό νέου σκάφους, κατάλληλου για αποστολές πέρα από τη γήινη τροχιά. Αυτό όμως σημαίνει ότι οι ΗΠΑ δεν θα έχουν όχημα για επανδρωμένες αποστολές τουλάχιστον μέχρι το 2016. Στο μεσοδιάστημα, οι μεταφορές εφοδίων θα ανατεθούν σταδιακά σε ιδιωτικές εταιρείες, ενώ για τις αποστολές πληρωμάτων θα χρησιμοποιούνται αποκλειστικά τα ρωσικά Soyuz. Μικρες Ειδήσεις. Το διαστημόπλοιο Σογιούζ προσεδαφίστηκε με επιτυχία. Το διαστημόπλοιο Σογιούζ με τον κοσμοναύτη της Ρωσίας Φιοντόρ Γιουρτσίχιν και τους αστροναύτες της ΝΑΣΑ Ντάγκλας Γούιλοκ και Σάνον Ουόκερ προσεδαφίστηκε ομαλά στο Καζακστάν μερικές δεκάδες χιλιόμετρα από την πόλι Αρκαλίκ. Οι κοσμοναύτες που δούλευαν στο Διάστημα για 5 και πάνω μήνες, αισθάνονται καλά στην υγεία τους. Στο ΔΔΣ έμειναν τρείς κοσμοναύτες: ο Αμερικανός Σκότ Κέλι και οι Ρώσοι Αλεξάντρ Καλερί και Ολέγκ Σκρίποτσκα οι οποίοι θα δουλεύουν σ΄αυτή τη σύνθεση ως την άφιξη του Σογιούζ ΤΜΑ-20Μ, που πρόκειται να εκτοξευτεί στις 15 Δεκεμβρίου. Η Ρωσία σχεδιάζει να τοποθετήσει σε διαστημική τροχιά μερικούς ευρωπαϊκούς δορυφόρους. Η Ρωσία σχεδιάζει το προσεχές μέλλον να εκτοξεύσει από το αεροδρόμιο Πλεσέτσκ, που βρίσκεται στο βορειοδυτικό μέρος της χώρας, μερικές ευρωπαϊκές διαστημικές συσκευές με τη βοήθεια του πυραύλου-φορέα «Ρόκοτ». Στο πλαίσιο μίας εκτόξευσης προβλέπεται να τοποθετηθούν σε τροχιά τρείς διαστημικές συσκευές Swarm και μιάς άλλης- ο δορυφόρος Sentinel,- ανακοίνωσε ο επικεφαλής της μόνιμης αντιπροσωπείας της Ευρωπαϊκής Διαστημικής Υπηρεσίας στη Ρωσία Ρενέ Πισέλ (Rene Pischel). Οι συσκευές Swarm χρησιμοποιούνται για την μελέτη του μαγνητικού πεδίου της Γής και ο δορυφόρος Sentinel προορίζεται για την παρακολούθηση της επιφάνειας του πλανήτη μας. Ρωσική εταιρία θέλει να κατασκευάσει δορυφόρο για τον εντοπισμό των επικίνδυνων διαστημικών αντικειμένων. Η ρωσική πυραυλο-διαστημική εταιρία «Ενέργκια» σχεδιάζει να αρχίσει την εκπόνηση δορυφόρου για την ανακάλυψη και την έρευνα των εν δυνάμει επικίνδυνων διαστημικών αντικειμένων. Όπως αναφέρεται στα υλικά των ειδικών της εταιρίας, από χρόνο σε χρόνο στο διάστημα εμφανίζονται όλο και περισσότερα αντικείμενα, που αποτελούν κίνδυνο για τις επανδρωμένες και τις αυτόματες συσκευές. Γι΄αυτό, κατα την άποψη των επιστημόνων, ιδιαίτερο ενδιαφέρον αποκτά η εκπόνηση δορυφόρων-επιθεωρητών, που θα μπορούσαν να πλησιάσουν το άγνωστο αντικείμενο, να προσδιορίσουν τα χαρακτηριστικά του και σε περίπτωση ανάγκης να το εξουδετερώσουν. Και λίγη Φυσική Επίπεδο και «σκοτεινό» το Σύμπαν. Ερευνητές του Πανεπιστήμιου Αix-enΡrovence στη Μασσαλία ανέπτυξαν μια απλή τεχνική η οποία ενισχύει την άποψη ότι το Σύμπαν είναι επίπεδο. Παράλληλα, με βάση τη συγκεκριμένη μέθοδο, η οποία βασίζεται σε μια θεωρία που αναπτύχθηκε πριν από 30 χρόνια, αποδεικνύεται ότι το Σύμπαν μας αποτελείται κατά 70% από σκοτεινή ενέργεια. Οι ερευνητές κατέληξαν στα συμπεράσματα αυτά που δημοσιεύονται στην επιθεώρηση «Νature» ύστερα από μελέτη ζευγών γαλαξιών που περιστρέφονται ο ένας γύρω από τον άλλον. Οι επιστήμονες μέτρησαν τον βαθμό στον οποίο παραμορφώνεται η εικόνα που λαμβάνεται από μακρινά αστρονομικά αντικείμενα. Ο τρόπος με τον οποίο παραμορφώνεται η εικόνα των αντικειμένων- σε αυτή την περίπτωση των γαλαξιών έδωσε στους ερευνητές πολύτιμες πληροφορίες σχετικά με την καμπυλότητά τους αλλά και τη φύση της ενέργειας από την οποία αποτελούνται.

Περισσότερα για την ανακάλυψη στο CERN που δημιουργεί πολλα ερωτήματα!!! Πώς εξελίχθηκε το Σύμπαν από ένα υγρό. Το σύμπαν συμπεριφερόταν σαν ένα υπερ-καυτό υγρό λίγες στιγμές αμέσως μετά τη γέννησή του, σύμφωνα με τα πρώτα αποτελέσματα από ένα πείραμα που κατάφερε να αναδημιουργήσει τις συνθήκες του Big Bang. Επιστήμονες που εργάζονται στον μεγαλύτερο επιταχυντή σωματιδίων στον κόσμο – τον Μεγάλο Επιταχυντή Αδρονίων στο CERN – έχουν διαπιστώσει ότι μια εξωτική σούπα πάνω από 10 τρισεκατομμύρια βαθμούς Κελσίου δημιουργήθηκε αμέσως μετά τη γέννηση του σύμπαντος. Αυτή η κολλώδης, σκοτεινή ουσία, που είναι γνωστή ως πλάσμα κουάρκ-γκλουονίων, συμπεριφέρθηκε ως ένα καυτό υγρό, κι όχι σαν αέριο σύμφωνα με τα αποτελέσματά της έρευνας. Αυτό το υγρό πρόσφερε το τέλειο περιβάλλον ώστε να σχηματιστούν τα πρώτα μόρια και άτομα, που αργότερα έφτιαξαν τα αστέρια και τους γαλαξίες που μας περιβάλλουν σήμερα. Τα ευρήματα εξέπληξαν τους φυσικούς καθώς σε αντίθεση με την αποδεκτή άποψη για το τι συνέβη αμέσως μετά την δημιουργία του σύμπαντος – ότι δηλαδή στο Big Bang έγινε ένα υπέρθερμο αέριο που συσσωματώθηκε για να σχηματίσουν την ύλη. «Στις πρώτες κιόλας στιγμές του σύμπαντος, αυτό στην πραγματικότητα συμπεριφερόταν σαν ένα πολύ πυκνό υγρό,» εξηγεί ο David Evans, ένας φυσικός σωματιδίων στο Πανεπιστήμιο του Μπέρμιγχαμ, που είναι ο κύριος ερευνητής στο πείραμα. "Τα αποτελέσματα αυτά μας λένε σχετικά με την εξέλιξη του πρώιμου σύμπαντος, που αναπόφευκτα είχε επιπτώσεις για το πώς φαίνεται σήμερα το σύμπαν. «Πρέπει να κάνουμε πολύ περισσότερη ανάλυση και να σκεφτούμε πολύ περισσότερο για να το κατανοήσουμε, αλλά είναι πραγματικά ένα συναρπαστικό αποτέλεσμα." Τα αποτελέσματα αυτά είναι τα πρώτα που θα κυκλοφορήσουν από μια πολυεθνική ομάδα, με πάνω από 1.000 ερευνητές, που έχει ασχοληθεί με ένα πείραμα στον Μεγάλο Επιταχυντή Αδρονίων που άρχισε πριν από δύο εβδομάδες. Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν τον επιταχυντή σωματιδίων για να συνθλίψουν μαζί άτομα μολύβδου μέσα στον ανιχνευτή ALICE, σε μια προσπάθεια τους να δημιουργήσουν ένα «μίνι Big Bang», ώστε να μιμηθούν τις συνθήκες που υπήρχαν κλάσματα του δευτερολέπτου μετά τον σχηματισμό του σύμπαντος. Οι μικροσκοπικές πύρινες σφαίρες που δημιουργήθηκαν στο εσωτερικό του Μεγάλου Επιταχυντή μήκους 27 χιλιομέτρων ο οποίος είναι θαμμένος 100 μέτρα κάτω από τους πρόποδες των Άλπεων, έφτασαν πάνω από 10 τρισεκατομμύρια βαθμούς Κελσίου για ένα κλάσμα του δευτερολέπτου. Σε αυτές τις θερμοκρασίες τα άτομα και τα σωματίδια από τα οποία αποτελούνται παύουν να υπάρχουν, και ελευθερώνεται μια σούπα από τα συστατικά τους, γνωστά ως κουάρκ και γκλουόνια. Οι φυσικοί πιστεύουν σε μεγάλο βαθμό ότι στις υψηλές θερμοκρασίες που δημιουργήθηκαν στον απόηχο της Μεγάλης Έκρηξης, οι δυνάμεις που κανονικά δεσμεύουν τα κουάρκ και τα γκλουόνια μαζί, θα είχαν εξασθενήσει σημαντικά, με αποτέλεσμα η σούπα αυτή να συμπεριφέρθηκε παρόμοια με ένα αέριο. Μια προηγούμενη έρευνα που έγινε πριν από πέντε χρόνια στον Σχετικιστικό Επιταχυντή Βαρέων Ιόντων στο Upton της Νέας Υόρκης, κατάφερε να δημιουργήσει θερμοκρασίες τεσσάρων τρισεκατομμυρίων βαθμών και έδειξε πως σε αυτές τις θερμοκρασίες το πλάσμα κουάρκ-γκλουονίων ήταν παρόμοια με ένα υγρό, αλλά πολλοί ανέμεναν, ότι αν η θερμοκρασία αυξηθεί αυτό θα έμοιαζε περισσότερο με αέριο. Τα τελευταία ευρήματα από το CERN, ωστόσο, αποκαλύπτουν ότι στην πραγματικότητα αυτό δεν συμβαίνει και τα αποτελέσματα αναμένεται να πονοκεφαλιάσουν τους φυσικούς, καθώς προσπαθούν να καταλάβουν γιατί το πλάσμα κουάρκ-γκλουονίων δεν συμπεριφέρεται όπως προβλέπεται. Ο David Evans δήλωσε ότι οι θεωρίες λένε ότι οι δυνάμεις που συγκρατούν μαζί τα κουάρκ αρχίζουν να εξασθενούν σε αυτές τις θερμοκρασίες αμέσως μετά το Big Bang, οπότε και τα κουάρκ θα πρέπει να κυκλοφορούν ελεύθερα, όπως τα μόρια σε ένα αέριο. "Βρήκαμε ότι η ισχυρή δύναμη που τα ενώνει διατηρεί ακόμα την ισχύ της, ακόμη και σε αυτές τις υψηλές θερμοκρασίες. Τα κουάρκ ακόμα λοιπόν αλληλεπιδρούν μεταξύ τους πολύ περισσότερο από ό,τι θα περιμέναμε. «Τα δε αποτελέσματα θα πρέπει να μας βοηθήσουν να καταλάβουμε περισσότερα για αυτή τη μυστηριώδη περίοδο προτού τα πρωτόνια και τα νετρόνια σχηματιστούν στο πρώιμο σύμπαν." Ο καθηγητής Brian Cox, ένας φυσικός σωματιδίων στο Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ, δήλωσε πως τα ευρήματα έχουν ανοίξει πολλά ζητήματα σχετικά με το τι έμοιαζε το πρώιμο σύμπαν. Και τόνισε: "Οι επιστήμονες εξήγησαν γιατί έπρεπε το πλάσμα να συμπεριφέρεται σαν αέριο. Θα έπρεπε κανονικά η ισχύς της αλληλεπίδρασης να μειώνεται. Φαίνεται ότι τελικά πρέπει να αλληλεπιδρούν πολύ πιο έντονα από ό,τι αναμενόταν και έτσι συμπεριφέρεται σαν υγρό.

Ο «δέκατος πλανήτης» έκανε αισθητή την ύπαρξή του. Τα άκρα του Ηλιακού συστήματος σπάνια και ανόρεκτα φανερώνουν τα μυστικά τους. Αυτές τις μέρες στους επιστήμονες δόθηκε η μοναδική ευκαιρία να προσδιορίσουν επακριβώς το μέγεθος του Έρις (Eris) – του μεγαλύτερου σε μάζα ουράνιου σώματος, που βρίσκεται πολύ πιό μακριά από τις τροχιές των βασικών πλανητών. Ο Έρις έπρεπε να περάσει μπροστά από ένα από τα μακρινά αστέρια και να το καλύψει. Γι΄αυτή τη σπάνια έκλειψη ετοιμάζονταν μερικά αστεροσκοπεία στο Δυτικό ημισφαίριο, όμως μπόρεσαν να τη δουν μόνο τρία τηλεσκόπια στη Χιλή, που βρέθηκαν στη λωρίδα της σκιάς που δημιουργήθηκε από τον Έρις. Ο χρόνος κάλυψης του αστεριού ήταν 27 έως 76 δευτερόλεπτα. Ακριβώς αυτή η διαφορά είχε ιδιαίτερη σημασία, γιατί βάσει αυτής μπορεί να υπολογιστεί το μέγεθος του Έρις, γνωρίζοντας την απόσταση μεταξύ των τηλεσκοπίων, λέει ο Μοσχοβίτης αστρονόμος Βλαντίμιρ Σουρντίν: «Όλα τα αστέρια βρίσκονται τόσο μακριά, που μπορεί να θεωρείται το φως, που έρχεται από αυτά, σχεδόν παράλληλη δέσμη. Συνεπώς, η σκιά από τον πλανήτη Έρις, που πέρασε πάνω στην επιφάνεια της Γης, σχεδόν αντιστοιχεί στο περίγραμμά του. Βάσει της σκιάς μπορούμε να μετρήσουμε το μέγεθος του μικρού πλανήτη, που βλέπουμε στον ουρανό απλώς σαν τελεία. Το μέγεθος του αποδείχτηκε περίπου 2300 χλμ.» (διάμετρος). Ο αριθμός των γνωστών ουράνιων σωμάτων στα άκρα του Ηλιακού συστήματος σήμερα ξεπερνά τα χίλια. Τα μεγαλύτερα από αυτά ονομάστηκαν πλανήτες-νάνοι ή πλουτωνοειδή. Σ΄ αυτή την ομάδα κατέταξαν και τον Πλούτωνα, στερώντας απ΄αυτόν το καθεστώς του κανονικού πλανήτη υπ΄ αριθμόν 9. Πολλά από τα ακραία σώματα είχαν ανακαλυφθεί με τηλεσκόπια στα όρη της Βόρειας Χιλής, όπου υπάρχει θαυμάσιο κλίμα για αστρονομικές παρατηρήσεις. Εκεί επιδιώκουν να βρεθούν αστρονόμοι καί από τη Βόρεια Αμερική, καί από τις ευρωπαϊκές χώρες. Οι Ρώσοι ειδικοί πηγαίνουν στη Χιλή, συναρμολογούν στα αστεροσκοπεία τους μερικές συσκευές, γι΄αυτό συμμετέχουν συνεταιρικά στη λειτουργία μερικών οργάνων. Όμως κανένα τηλεσκόπιο – ούτε χιλιανό, ούτε το τροχιακό «Hubble» - παρόλ΄ αυτά δεν δίνουν λεπτομερή εικόνα των πλουτωνοειδών. Φαίνεται μόνο ένα σημείο. Από την κίνηση ενός πλουτωνοειδούς στο φόντο των αστεριών μπορεί να υπολογιστεί η τροχιά και έμμεσα – η μάζα του. Ως σήμερα δεν είναι σαφές από τι αποτελείται η επιφάνεια του ίδιου Πλούτωνα, που ανακαλύφθηκε πριν 80 χρόνια. Πολύ περισσότερο του πλανήτη Έρις, που βρίσκεται σε διπλάσια απόσταση από μας. Πρέπει να σημειωθεί ότι οι εκλείψεις αστεριών έχουν βοηθήσει να γίνουν ανακαλύψεις-κλειδιά. Το 1984 ο Πλούτων κάλυψε ένα από τα αστέρια. Πριν την έναρξη της έκλειψης το άστρο έσβησε για λίγο και ξανάναψε. Αυτό ήταν σαφής ένδειξη ότι ο πλανήτης έχει δακτυλίους, αόρατους από τη Γη. Το 1988, όταν το άστρο καλύφθηκε από τον Πλούτωνα, έσβησε όχι αστραπιαία, αλλά σιγά-σιγά. Αυτό προκάλεσε σοκ στους επιστήμονες, που αντιλήφθηκαν ότι ο Πλούτων έχει ατμόσφαιρα, παρόλο που βάσει όλων των υπολογισμών δεν έπρεπε να υπάρχει. Καθαρές φωτογραφίες του αναμένονται το 2015, που θα περάσει από κοντά του ο αμερικανικός σταθμός. Και τότε, ίσως, μερικά από τα μυστικά θα αποκαλυφθούν. Αναζητούν πλανήτες με ουρά και σκόνη όπως της Γης. Η Γη έχει...ουρά από σκόνη και μάλιστα οι επιστήμονες τη μελετούν με προσοχή. Ο λόγος που το κάνουν αυτό, με τη βοήθεια του διαστημικού τηλεσκοπίου Sπtzer, είναι για να μπορούν από το ίδιο... χαρακτηριστικό να ξετρυπώνουν στο μακρινό διάστημα και άλλους πλανήτες οι οποίοι ενδεχομένως μοιάζουν με τον δικό μας. «Οι πλανήτες σε μακρινά ηλιακά συστήματα έχουν ενδεχομένως αντίστοιχες ουρές από σκόνη, όπως η Γη», αναφέρει ο δρ Μάικ Βέρνερ, που είναι υπεύθυνος λειτουργίας του τηλεσκοπίου της NASA. «Σε ορισμένες περιστάσεις, τέτοια χαρακτηριστικά ίσως είναι πιο ευδιάκριτα απο ό,τι οι ίδιοι οι πλανήτες. Ετσι η ουρά αποτελεί έναν έμμεσο τρόπο εντοπισμού τους». Οι λεγόμενοι εξωπλανήτες, που βρίσκονται δηλαδή πολύ μακριά από το ηλιακό μας σύστημα, είναι εξαιρετικά δύσκολο να ανιχνευτούν απευθείας με κάποιο τηλεσκόπιο. Συνήθως είναι μικροί και θαμποί, επισκιασμένοι από τη λάμψη των αστεριών γύρω από τα οποία περιφέρονται. Ετσι λοιπόν, μια ουρά από σκόνη μπορεί ενδεχομένως να δηλώνει με πιο έντονο τρόπο την παρουσία ενός πλανήτη απο ό,τι ο ίδιος ο πλανήτης. Η ουρά της Γης δεν οφείλει την ύπαρξή της στο ότι ο πλανήτης μας είναι ιδιαίτερα... σκονισμένος, αλλά στο γεγονός ότι η σκόνη αυτή διαπερνά ολόκληρο το ηλιακό σύστημα. Ο διαπλανητικός χώρος είναι διάσπαρτος από τρίμματα κομητών και θραύσματα που προέρχονται από συγκρούσεις αστεροειδών. Οταν λοιπόν η Γη περιφέρεται μέσα σε ένα τέτοιο περιβάλλον, δημιουργεί ένα είδος «λακκούβας» στην οποία τα σωματίδια της σκόνης πέφτουν μέσα και τα οποία έλκονται πίσω από τον πλανήτη μας εξαιτίας της βαρυτικής έλξης που τους ασκεί. Κατι πανέμορφο απο τον πλανήτη μας. Διαστημικός χορός χρωμάτων. Το Νότιο Σέλας βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη πάνω από τη Γη με τα εντυπωσιακά του χρώματα να εναλλάσσονται φωτίζοντας υπέροχα το διαστημικό κενό και δημιουργώντας μια καταπληκτική αντίθεση με τα άστρα που διακρίνονται στο βάθος της εικόνας. Είναι μια από τις υπέροχες φωτογραφίες που δημοσιοποίησε χθες ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος (ΕSΑ). Πρόκειται για μια σειρά φωτογραφιών του πλανήτη που ελήφθησαν από το Cupola, το νέο, πανοραμικό παρατηρητήριο του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού. Η συγκεκριμένη φωτογραφία τραβήχτηκε όταν ο σταθμός βρισκόταν σε ύψος 350 χιλιομέτρων πάνω από τις νότιες περιοχές του Ινδικού ωκεανού όπου εξελισσόταν το φαινόμενο.

Μια «καυτή σούπα» ήταν το νεαρό Σύμπαν. Τα πειράματα στο Ευρωπαϊκό Κέντρο Πυρηνικών Ερευνών (το γνωστό CΕRΝ) αποδίδουν καρπούς αφού καθημερινά μαθαίνουμε νέα στοιχεία για τα μυστικά του Σύμπαντος. Η τελευταία ανακάλυψη των επιστημόνων στο CΕRΝ σχετίζεται με τη μορφή που είχε το Σύμπαν μόλις δημιουργήθηκε. Τα πειράματα που γίνονται με τον Μεγάλο Επιταχυντή Αδρονίων δείχνουν ότι το «νεογνό» Σύμπαν αμέσως μετά τη γέννησή του ήταν μια εξωτική μορφή ύλης που περιείχε συστατικά των πυρήνων σωματιδίων όπως τα πρωτόνια και τα νετρόνια. Οπως αναφέρουν οι επιστήμονες που παίρνουν μέρος στα πειράματα, αμέσως μετά τη Μεγάλη Εκρηξη δημιουργήθηκε ένα πλάσμα κουάρκ και γκλουονίων που συμπεριφερόταν όπως ένα υγρό, ενώ εκείνες τις πρώτες στιγμές η θερμοκρασία του πλάσματος ξεπερνούσε τους δέκα τρισεκατομμύρια βαθμούς Κελσίου! Αυτή η «καυτή σούπα», όπως τη χαρακτηρίζουν οι ειδικοί, ήταν το ιδανικό περιβάλλον για να σχηματιστούν τα πρώτα σωματίδια και άτομα που στη συνέχεια αποτέλεσαν τα δομικά υλικά για τη δημιουργία των άστρων και των γαλαξιών. Καλλιτεχνική απεικόνιση της μορφής που είχε το Σύμπαν αμέσως μετά τη δημιουργία του, η οποία, σύμφωνα με τους επιστήμονες, ήταν ένα καυτό υγρό μέσα στο οποίο γεννήθηκε η ύλη.

Η Κεφαλλονιά κοιτάει τ' άστρα! Ενα νέο ισχυρό τηλεσκόπιο τοποθετήθηκε τον Αύγουστο στον Αίνο της Κεφαλλονιάς, χωρίς πολλές τυμπανοκρουσίες. Υστερα από μια τιτάνια προσπάθεια να προλάβει να αποπερατωθεί πριν η Ελλάδα πληγεί από την οικονομική κρίση -απαγορευτική για τον εκσυγχρονισμό των επιστημών υποδομών- ολοκληρώθηκε η πρώτη φάση εγκατάστασης του νέου τηλεσκοπίου «Κωνσταντίνος Καραθεοδωρής», διαμέτρου 1,44 μ., που είχε δρομολογηθεί εδώ και πολλά χρόνια. Το τηλεσκόπιο προστατεύεται από τον θόλο «Σμύρνη-Ιωνία», τον τελειότερο στην Ελλάδα. Ο θόλος τοποθετήθηκε στη Δορυφορική/Αστρονομική Βάση Αίνου Κεφαλληνίας «Υποσμηναγός Γεώργιος Λυκούδης», η οποία απαίτησε 15 χρόνια συνεχούς προπαρασκευής. Στη μνήμη του Γ. Λυκούδη, του κεφαλονίτη υποσμηναγού χειριστή μαχητικού F-16, που έπεσε το 2004 στο Πήλιο κατά την εκτέλεση του καθήκοντος, τιμάται η διαχρονική εθνική συμβολή της Πολεμικής Αεροπορίας, η οποία παραχώρησε τις ορεινές εγκαταστάσεις της στον Αίνο για τον σκοπό της δημιουργίας του αστεροσκοπείου το 1999. Εντεκα χρόνια μετά υψώνεται στον ουρανό του Ιονίου σε υψόμετρο 1.047 το νέο σπουδαίο τηλεσκόπιο, του οποίου τα μοναδικά χαρακτηριστικά εξοπλίζουν τον στόλο των ερευνητικών τηλεσκοπίων της χώρας μας με νέες υπερσύγχρονες δυνατότητες. Φορέας διαχείρισης του νέου τηλεσκοπίου είναι το ΚΙΕ/«Εύδοξος», ένας πρότυπος αστρονομικός οργανισμός (ΝΠΔΔ) στον Αίνο, που θεσπίστηκε το 2005 και αναπτύσσεται συνεχώς με αυτοτέλεια αλλά και με συνεργασία δικών του επιστημόνων με άλλους ενδιαφερόμενους φορείς, όπως το ΕΚΕΦΕ «Δημόκριτος», ξένα πανεπιστήμια κά. Μετά από μια περίοδο δοκιμαστικής λειτουργίας 1-2 ετών, κατά την οποία θα διαγνωστούν προβλήματα και θα δρομολογηθούν οι ενδεδειγμένες τεχνολογικές λύσεις και ρυθμίσεις για μια τόσο πολυσύνθετη κατασκευή όπως αυτή, το τηλεσκόπιο θα διατεθεί στην ελληνική και τη διεθνή επιστημονική κοινότητα, με έμφαση στην υποστήριξη των νέων ερευνητών σε πρωτοποριακά πειράματα. Σύμφωνα με τον προγραμματισμό, μετά την ολοκλήρωση του σταδίου δημιουργίας των υποδομών, που κράτησε 15 χρόνια, το αστεροσκοπείο του ΚΙΕ «Εύδοξος» εισέρχεται στο στάδιο της στελέχωσης (εκτός από τον πρωτεργάτη κ. Σολωμό, βασικός συνεργάτης είναι ο δρ Γιώργος Φανουράκης, διευθυντής Ερευνών στο Ινστιτούτο Πυρηνικής Φυσικής του ΕΚΕΦΕ «Δημόκριτος»), κατά το οποίο θα αφιερωθεί στην προσπάθεια εμπλουτισμού του έμψυχου υλικού του, στη συγκράτηση νέων στην επαρχία και μέσω αυτού στη σταδιακή παροχή επιστημονικών υπηρεσιών με τη μεγάλη τεχνογνωσία που διαθέτει. Ηδη επιστήμονες του αστεροσκοπείου συμφώνησαν να μελετήσουν δωρεάν πειραματικό εικονοληπτικό σύστημα χαμηλού κόστους για την επίβλεψη και την έγκαιρη προειδοποίηση για δασικές πυρκαγιές σε συγκεκριμένους τομείς του Εθνικού Δρυμού Αίνου, ενώ διεξάγουν κάθε χρόνο την άνοιξη και το καλοκαίρι τακτικό πρόγραμμα παροχής μορφωτικών εμπειριών (διαλέξεις, αστρονομικές παρατηρήσεις, ξεναγήσεις, προβολές), που προσφέρονται με ενθουσιώδη ανταπόκριση στα σχολεία της Κεφαλλονιάς, δωρεάν για τους μικρούς μαθητές και τους δασκάλους τους. Το εγχείρημα του αστεροσκοπείου, σαν παράδειγμα απόπειρας ισόρροπης περιφερειακής ανάπτυξης της έρευνας και της τεχνολογίας στην ξεχασμένη ελληνική επαρχία, προχώρησε από το 1999 έως το 2004 με διεκδίκηση κοινοτικών προγραμμάτων και με παράλληλη αξιοποίηση διαθέσιμων θεσμικών εργαλείων του Β' βαθμού τοπικής αυτοδιοίκησης. Μετά το 2005 η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Κεφαλλονιάς και Ιθάκης προχώρησε με επιτυχία στη διεκδίκηση κοινοτικού προγράμματος με το οποίο μελετήθηκε η επιστημονική ανάπτυξη νέων υποδομών και η συγκρότηση του τηλεσκοπίου «Κ. Καραθεοδωρής». Ας σημειώσουμε ότι το έργο συνέβαλε στην τόνωση της τοπικής αγοράς σε μια δύσκολη εποχή, αφού σκοπίμως -παρά τη χαμηλή μας ανταγωνιστικότητα σε τιμές-, για όλες τις οδικές μεταφορές εξοπλισμού από Ευρώπη αλλά και για όλες τις προμήθειες περιφερειακού εξοπλισμού και τις αερομεταφορές προσωπικού χρησιμοποιούνται αποκλειστικά ελληνικές επιχειρήσεις, ενώ για όλα τα βοηθητικά έργα αξιοποιούνται κεφαλλονίτικες επιχειρήσεις και μεγάλος αριθμός ελεύθερων επαγγελματιών. Το νέο τηλεσκόπιο είναι αναμφίβολα πολύτιμη κληρονομιά που βαθμιαία παραλαμβάνουν οι νέοι και θα συνεχίσει την ανοδική πορεία του όσο συμπορεύεται με αυτούς που το δημιούργησαν. Αεροφωτογραφία των εγκαταστάσεων του ΚΙΕ/Εύδοξος στον Αίνο Κεφαλλονιάς. Αληθεια φίλοι μου.Τι γίνεται στον Ορλιακα Γρεβενών και στον Αρισταρχο στον Χελμό. Αν ξερει κανείς κατι περισσότερο ας το γράψει. Σχέδια Ορλιακα και φωτογραφίες Αρίσταρχου.

Ανακαλύφθηκε κομήτης που περιβάλλεται από ένα νέφος «σωματιδίων» πάγου. Η ανάλυση των στοιχείων που συνέλεξε το διαστημικό σκάφος Deep Impact της NASA που πλησίασε τον κομήτη Χάρτλεϊ, έδειξε ότι αυτός περιβάλλεται από ένα πελώριο σύννεφο από αφράτα παγωμένα σωματίδια, μερικά από τα οποία -προς μεγάλη έκπληξη των επιστημόνων που ποτέ πριν δεν είχαν δει κάτι τέτοιο- είναι πολύ μεγάλα, έχοντας μέγεθος από ένα μπαλάκι του γκολφ μέχρι μια μπάλα μπάσκετ. Το σκάφος της Αμερικανικής Διαστημικής Υπηρεσίας προσέγγισε τον -μήκους 1,5 χλμ. και σχήματος φασολιού- κομήτη στις 4 Νοεμβρίου, σε απόσταση 700 χιλιομέτρων από αυτόν και περίπου 23 εκατ. χλμ. από τη Γη. Τα όργανα του Deep Impact, τόσο στο μήκος κύματος του ορατού φωτός όσο και του υπέρυθρου, έστειλαν στη Γη μια πληθώρα φωτογραφιών και άλλων δεδομένων, σύμφωνα με το BBC και το New Scientist, τα οποία θα επιτρέψουν στους επιστήμονες να καταλάβουν καλύτερα τις ιδιότητες αυτών των μυστηριωδών «ταξιδευτών» των ουρανών, όπως είναι οι κομήτες. Μεταξύ άλλων, αποκαλύφθηκε ότι για κάθε μεγάλη «χιονόμπαλα» διαμέτρου 25 εκατοστών γύρω από τον κομήτη, υπάρχουν γύρω στα χίλια μικρότερα σωματίδια των 2,5 εκατοστών. Ανεξαρτήτως μεγέθους πάντως, σύμφωνα με τους επιστήμονες που αξιολογούν τα στοιχεία της διαστημικής αποστολής, με επικεφαλής τον δρα Μάικ Ο Χερν του πανεπιστημίου του Μέριλαντ, τα σωματίδια του νέφους δεν αποτελούνται από συμπαγή πάγο, αλλά έχουν μια πιο αραιή, κοκκώδη και πορώδη φύση. Το Deep Impact στράφηκε στο νέο στόχο του, τον κομήτη Χάρτλεϊ, αφού προηγουμένως είχε κληθεί το 2005 να προσεγγίσει τον κομήτη Τέμπελ 1, τον οποίο μάλιστα είχε «βομβαρδίσει» εκσφενδονίζοντας στο διάστημα τόνους σωματιδίων πάγου, προκειμένου να μελετηθεί καλύτερα η σύστασή του. Οι παρατηρήσεις εκείνες είχαν δείξει ότι ο Τέμπελ 1 επίσης περιβάλλεται από σωματίδια, αλλά είναι μόνο μικροσκοπικά και όχι τόσο μεγάλα όσο του Χάρτλεϊ, πράγμα που ίσως οφείλεται στο ότι οι δύο κομήτες «γεννήθηκαν» σε διαφορετικές περιοχές του ηλιακού συστήματος. Οι κομήτες θεωρείται ότι περιέχουν υλικά, τα οποία ουσιαστικά έχουν μείνει αναλλοίωτα από την εποχή που σχηματίστηκε το ηλιακό μας σύστημα. Μεταξύ άλλων, περιέχουν άνθρακα, υδρογόνο, υδρογόνο και άζωτο, δηλαδή εκείνα ακριβώς τα στοιχεία που απαρτίζουν τα αμινοξέα και αποτελούν τα συστατικά της ζωής στον πλανήτη μας. Μερικοί επιστήμονες πιστεύουν ότι κομήτες προσέκρουσαν μαζικά στην αρχέγονη Γη κι «έσπειραν» τα αναγκαία χημικά συστατικά για να ξεπηδήσει αργότερα η ζωή σε αυτήν. Το Deep Impact απομακρύνεται πια από τον κομήτη Χάρτλεϊ, αλλά συνεχίζει να τον φωτογραφίζει με τις υψηλής ανάλυσης κάμερές του. Όταν σταματήσει στο τέλος της επόμενης εβδομάδας, θα έχει τραβήξει συνολικά γύρω στις 122.000 φωτογραφίες ή 22 GB δεδομένων, που αντιπροσωπεύουν περισσότερες πληροφορίες από όσες έχουν ποτέ συλλέξει οι επιστήμονες για κάποιο κομήτη. Το Δεκέμβριο, το διαστημικό σκάφος θα περιμένει σε φάση αδράνειας νέες οδηγίες από τη NASA, η οποία μελετά την πιθανή νέα αποστολή του, που σίγουρα δεν θα αφορά την προσέγγιση ενός ακόμα κομήτη. Περισσότερα για τον κομήτη Ηartley 2 στην δημοσίευση στις 5/11/2010.

Διαστημική επέτειος. Η Ρωσία γιορτάζει την επέτειο μιάς μεγάλης διαστημικής προσπάθειας. Ακριβώς πριν 40 χρόνια, το Νοέμβριο του 1970, στην επιφάνεια της Σελήνης μεταφέρθηκε το πρώτο αυτοκινούμενο ρομπότ – το Σεληνόχημα-1. Έτσι εγκαινιάστηκε η εποχή των διαπλανητικών σταθμών θεμελιωδώς νέου τύπου, οι οποίοι διευθύνονται από τη Γη. Οι Αμερικανοί χρησιμοποίησαν αυτή την αρχή διεύθυνσης μόνο μετά την πάροδο 27 χρόνων, κατασκευάζοντας σταθμό για τον Άρη. Στο αποκορύφωμα του «ψυχρού πολέμου» οποιεσδήποτε διαστημικές αποστολές ετοιμάζονταν με απόλυτη μυστικότητα. Μόνο όταν ο σταθμός προσεδαφίστηκε επιτυχώς στην περιοχή της θάλασσας των Βροχών και η βάρους 840 κιλών συσκευή κύλισε και βγήκε από αυτόν, όλος ο κόσμος έμαθε την είδηση για το Σεληνόχημα. Όπως μας είπε σε συνέντευξη ο οδηγός-πλοηγητής του Σεληνοχήματος-1 Βικέντι Σαμάλ, σχεδιαζόταν η έρευνα της τοπογραφικής και της γεωλογικο-μορφολογικής κατάστασης της τοποθεσίας, ο προσδιορισμός της σύστασης και των φυσικών ιδιοτήτων του σεληνιακού εδάφους, η έρευνα της ραδιενεργού κατάστασης στη γραμμή της πτήσης και της σεληνιακής επιφάνειας, έρευνες της διαστημικής ακτινοβολίας Ρέντγκεν (ακτίνων Χ) και πείραμα ανίχνευσης της Σελήνης με ακτίνες λέιζερ. Η συσκευή διευθυνόταν από ομάδα πέντε ατόμων, που έβλεπαν το σεληνιακό πανόραμα σε τηλεοπτικές οθόνες. Η διεύθυνση ήταν ασυνήθιστη – κάθε εντολή εκτελούταν με καθυστέρηση 2,5 δευτερολέπτων, ακριβώς όσο χρειάζεται το ραδιοσήμα για να φτάσει στη Σελήνη και να επιστρέψει. Οι οδηγοί διεύθυναν το Σεληνόχημα 322 μέρες και μετά ξαφνικά η επικοινωνία διακόπηκε. Όλες οι προσπάθειες αποκατάστασης της επικοινωνίας απέβηκαν άκαρπες. Σ΄ αυτό το διάστημα το ρομπότ διάνυσε πάνω από 10 χλμ. και μετέδωσε στη Γη 20 χιλ. φωτογραφίες και δεδομένα για τις ιδιότητες του εδάφους στα σημεία διάτρησης. Αυτά τα επιτεύγματα ξεπεράστηκαν το 1973 από το διάδοχό του – Σεληνόχημα-2, που μπόρεσε να λειτουργήσει στη Σελήνη περίπου 4 μήνες. Αυτό διάνυσε 37 χλμ. και έστειλε 80 χιλ. φωτογραφίες, καθώς επίσης εκτέλεσε πολύπλοκα πειράματα. Το κύριο μυστικό των Σεληνοχημάτων αποκαλύφθηκε μόνο μερικές δεκαετίες αργότερα. Αυτές οι συσκευές προορίζονταν για την υποστήριξη των επανδρωμένων αποστολών και τις σεληνιακές βάσεις, πράγμα που δεν ήξεραν ακόμα και πολλοί από τους εκπονητές τους. Όμως κατά τα μέσα της δεκαετίας του ΄70 η σοβιετική ηγεσία μετατόπισε την έμφαση στους αυτόματους σταθμούς για τον Άρη. Τα σχέδια επανδρωμένων πτήσεων στη Σελήνη ακυρώθηκαν, όμως οι εφευρέσεις χρειάστηκαν στη Γη. Μετά το ατύχημα στο Τσέρνομπιλ έπρεπε να καθαρίσει το σπασμένο κάλυμμα του ατομικού αντιδραστήρα, που είχε εκραγεί. Οι ραδιοδιευθυνόμενες μπουλντόζες ήταν υπερβολικά βαριές, γι΄αυτό με παράκληση της σοβιετικής ηγεσίας οι σχεδιαστές του Σεληνοχήματος μέσα σε μόνο δυο βδομάδες κατασκεύασαν δυο ελαφρά οχήματα παντοδαπού εδάφους, τα οποία αντεπεξήρθαν στις αποστολές τους. Η Ρωσία σκοπεύει να επιστρέψει στη Σελήνη. Το 2013 στο δορυφόρο της Γης θα μεταβεί η συσκευή «Λουνα-Γκλομπ» και μετά το 2015 η «Λουνα-Ρεσούρς» και στη σύνθεση του σταθμού θα περιλαμβάνεται και μεγάλο αυτοκινούμενο ρομπότ. Για την ακριβή μέτρηση της απόστασης και του υπολογισμού των τροχιών, μην παραξενεύεστε, ακόμα μπορεί να χρησιμεύσει το Σεληνόχημα-1. Γιατί, όπως αποδείχτηκε, ανάμεσα σε όλες τις συσκευές που έμειναν στη Σελήνη, αυτό αντικαθρεπτίζει ισχυρότερα το σήμα λέιζερ. Πάντως, πρέπει να σημειωθεί ότι οι μοναδικές τεχνολογίες, που είχαν εκπονηθεί κατά τη δημιουργία εκείνων των Σεληνοχημάτων, χρησιμοποιούνται στο διάστημα ως σήμερα. Ας αναφέρουμε έστω τις μοναδικές στο είδος τους ηλεκτρικές γεννήτριες, που αντέχουν στο κενό. Πλανήτης από άλλο... γαλαξία. Oνομάζεται ΗΙΡ 13044b και είναι ο πρώτος πλανήτης που εντοπίζουν οι επιστήμονες και δεν είναι «προϊόν» του δικού μας γαλαξία. Πρόκειται για έναν πλανήτη που βρίσκεται σε απόσταση 2.000 ετών φωτός από εμάς και έχει χαρακτηριστικά παρόμοια με αυτά του Δία. Σύμφωνα με τους επιστήμονες, το ηλιακό σύστημα στο οποίο ανήκει βρισκόταν σε έναν μικρό γειτονικό γαλαξία με τον οποίο ο δικό μας γαλαξίας ήρθε σε επαφή και συγχωνεύθηκαν πριν από 6-9 δισ. έτη, μια κοσμική διαδικασία που είναι γνωστή ως «γαλαξιακός κανιβαλισμός». Η ανακάλυψη έγινε από επιστήμονες του Ινστιτούτου Αστρονομίας Μαξ Πλανκ της Γερμανίας στο Παρατηρητήριο La Silla της Χιλής. Ο πλανήτης βρίσκεται σε πολύ κοντινή απόσταση από το μητρικό του άστρο και ολοκληρώνει μια πλήρη περιστροφή γύρω από αυτό σε μόλις 16 ημέρες. Το άστρο είναι ένας κόκκινος γίγαντας, δηλαδή βρίσκεται στο προτελευταίο στάδιο της ζωής του αφού έχοντας πλέον καταναλώσει τα καύσιμά του έχει διασταλεί και, σύμφωνα με τους επιστήμονες, το πιθανότερο είναι να έχει «καταπιεί» κάποιους από τους πλανήτες του συστήματος. Η ανακάλυψη, εκτός των άλλων, είναι σημαντική αφού ανάλογο τέλος θα έχει σε μερικά δισεκατομμύρια χρόνια και η Γη, μια και ο Ηλιος αναμένεται να γίνει και αυτός κόκκινος γίγαντας- οπότε οι επιστήμονες θα μελετήσουν καλύτερα το φαινόμενο. Στην φωτογραφία καλλιτεχνική απεικόνιση του νεοανακαλυφθέντος πλανήτη ΗΙΡ 13044b, του πρώτου πλανήτη που εντοπίζουν οι επιστήμονες εκτός του γαλαξία μας.

Άτομα αντιύλης κατάφερε για πρώτη φορά να παγιδεύσει το CERN. Πώς μπορεί κανείς να μελετήσει κάτι που εξαϋλώνεται ακαριαία όταν τοποθετηθεί σε οποιοδήποτε δοχείο; Κι όμως, τελικά υπάρχει τρόπος: Χρησιμοποιώντας μια έξυπνη μαγνητική παγίδα, ερευνητές του CERN κατάφεραν για πρώτη φορά να συλλάβουν μερικά άτομα αντιυδρογόνου, ενός πολύτιμου υλικού που προσφέρει στοιχεία για τις θεμελιώδεις αρχές του Σύμπαντος. «Είμαστε εκστασιασμένοι. Το καταφέραμε έπειτα από πέντε χρόνια σκληρής δουλειάς» δήλωσε ο Τζέφρι Χάνγκστ, εκπρόσωπος του πειράματος ALPHA, σχολιάζοντας την εξέλιξη στο περιοδικό Nature όπου δημοσιεύονται τα αποτελέσματα. Ουδέτερα άτομα αντιύλης είχαν δημιουργηθεί και στο παρελθόν (σε ακόμα μεγαλύτερες ποσότητες), εξαφανίστηκαν όμως αμέσως μετά το σχηματισμό τους. Αντιστάρ Η αντιύλη είναι όμοια με την αντιύλη σε όλα τα χαρακτηριστικά της εκτός από ένα: αποτελείται από σωματίδια με αντίθετα φορτία. Τα πρωτόνια που βρίσκονται στον πυρήνα των κανονικών ατόμων είναι φορτισμένα θετικά, ενώ τα αντιπρωτόνια της αντιύλης αρνητικά. Ομοίως, το αντι-ηλεκτρόνιο της αντιύλης, γνωστό και ως ποζιτρόνιο, έχει θετικό φορτίο και όχι αρνητικό όπως το ηλεκτρόνιο. Θεωρητικά, ολόκληρα πλανητικά συστήματα και ζωντανά όντα θα μπορούσαν να αποτελούνται από αντιύλη. Όμως το παράξενο αυτό υλικό απουσιάζει από τον κόσμο γύρω μας, αφού, αν ερχόταν σε επαφή με την κανονική ύλη, θα εξαφανιζόταν μαζί της σε μια λάμψη υψηλής ενέργειας. Η αντιύλη φαίνεται όμως να απουσιάζει όχι μόνο από τη γειτονιά μας αλλά και από ολόκληρο το Σύμπαν. Πολλοί επιστήμονες πιστεύουν ότι αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η γέννηση του Σύμπαντος δημιούργησε περισσότερη ύλη παρά αντιύλη. Η μελέτη του αντιυδρογόνου αναμένεται να αποκαλύψει στο μέλλον γιατί συνέβη αυτό, ή, όπως το ονομάζουν οι φυσικοί, γιατί υπάρχει αυτή η παρατηρούμενη ασυμμετρία ύλης-αντιύλης. Εφόσον καταφέρουν να παγιδεύσουν λίγο περισσότερα άτομα αντιυδρογόνου, οι ερευνητές θα προσπαθήσουν επίσης να εξακριβώσουν αν οι ηλεκτρομαγνητικές δυνάμεις που δρουν στην αντιύλη είναι ίδιες με αυτές που δέχεται η ύλη όπως την ξέρουμε. Αυτό θα επιβεβαίωνε μια πρόβλεψη του λεγόμενου Καθιερωμένου Μοντέλου της σωματιδιακής φυσικής, η οποία, αν και ακούγεται λογική, ουδέποτε έχει επιβεβαιωθεί. Ένα άλλο σχετικό πείραμα του CERN, με την ονομασία ΑΕgIS, θα εξετάσει αν η ύλη και η αντιύλη αντιδρούν όντως με τον ίδιο τρόπο στη βαρύτητα. Συλλαμβάνοντας τους ύποπτους To δύσκολο για τη διεθνή ερευνητική ομάδα του ALPHA δεν ήταν να δημιουργήσει αντιάτομα -περίπου 50.000 άτομα αντιυδρογόνου είχαν παραχθεί σε μια προηγούμενη προσπάθεια το 2002. Σε εκείνη την περίπτωση, όμως, η αντιύλη αντέδρασε με τα γειτονικά άτομα ύλης και εξαφανίστηκε ακαριαία. Η λύση ήταν να δημιουργηθεί ένα δοχείο που κρατά τα αντιάτομα αιωρούμενα εν κενώ, χωρίς να την αφήνει να έρθει σε επαφή με τα τοιχώματα. Αυτό είναι εύκολο να γίνει με τα επιμέρους συστατικά των αντιατόμων, τα ποζιτρόνια και τα αντιπρωτόνια, επειδή τα σωματίδια αυτά είναι φορτισμένα και μπορούν να διατηρηθούν αιωρούμενα με τη χρήση ηλεκτρικών πεδίων. Το αντιυδρογόνο, όμως, είναι ηλεκτρικά ουδέτερο και δεν μπορεί να παγιδευτεί έτσι απλά. Επηρεάζεται όμως από τα μαγνητικά πεδία επειδή τα συστατικά της έχουν μια ιδιότητα που ονομάζεται σπιν. Οι ερευνητές δημιούργησαν έναν οκταπολικό μαγνήτη, του οποίου το πεδίο ήταν ισχυρότερο κοντά στα τοιχώματα της παγίδας και εξασθενεί προς το κέντρο του. Αυτό ανάγκασε τα άτομα αντι-υδρογόνου να συγκεντρωθούν στο κέντρο της παγίδας, όπου και επέζησαν για 170 millisecond πριν τελικά εξαφανιστούν. Έπειτα από 335 απόπειρες, οι ερευνητές κατάφεραν να παγιδεύσουν με αυτή τη μέθοδο συνολικά 38 μεμονωμένα άτομα αντιυδρογόνου. Το επίτευγμα είναι εντυπωσιακό, ωστόσο η απειροελάχιστη αυτή ποσότητα αντιυδρογόνου δεν επαρκεί για τη μελέτη του -οι ερευνητές εκτιμούν ότι η παγίδα πρέπει να περιέχει γύρω στα 100 αντιάτομα κάθε φορά. Οι ερευνητές του ALPHA θα συνεχίσουν τις προσπάθειες, έχουν όμως να αντιμετωπίσουν τον ανταγωνισμό του ATRAP, ενός άλλου πειράματος στο CERN που επιχειρεί να δημιουργήσει άτομα αντιυδρογόνου που κινούνται με χαμηλότερες ταχύτητες και παγιδεύονται έτσι πιο εύκολα. «Αντί να προσπαθούμε να δείξουμε ότι μπορούμε να κρατάμε περιορισμένα 18 άτομα για ένα κλάσμα του δευτερολέπτου, αναπτύσσουμε μεθόδους ώστε να παράξουμε και να παγιδεύσουμε μεγαλύτερους αριθμούς ψυχρών ατόμων» εξήγησε στο περιοδικό ο Τζέραλντ Γκάμπριελς, εκπρόσωπος του ATRAP. «Μένει να δούμε ποια προσέγγιση θα αποφέρει καρπούς» σχολίασε. Ακομα: http://www.astrovox.gr/forum/viewtopic.php?t=13293

Σκόνη από αστεροειδή για πρώτη φορά στη Γη. Επιστήμονες από την Ιαπωνική Διαστημική Υπηρεσία (JAXA) επιβεβαίωσαν σήμερα Τρίτη ότι το διαστημόπλοιο Χαγιαμπούσα έφερε πίσω στη Γη σκόνη από την επιφάνεια αστεροειδούς, για πρώτη φορά στην ιστορία της ανθρωπότητας. Το ιαπωνικό διαστημικό σκάφος Χαγιαμπούσα, που σημαίνει "γεράκι" στα ιαπωνικά, καταστράφηκε κατά την είσοδό του στην ατμόσφαιρα τον Ιούνιο, τερματίζοντας νωρίτερα φέτος ένα επταετές ταξίδι, προλαβαίνοντας ωστόσο να ρίξει στην περιοχή της Αυστραλίας ένα δοχείο με το δείγμα σκόνης που πήρε το 2005, όταν προσγειώθηκε στον αστεροειδή Ιτοκάουα. Σύμφωνα με την ανακοίνωση της Ιαπωνικής υπηρεσίας, 1.500 κόκκοι που συλλέχθηκαν στο ειδικό δοχείο του διαστημοπλοίου είναι όντως εξωγήινης προέλευσης. Όπως μεταδίδει το BBC, καθώς και άλλα διεθνή δίκτυα, πρόκειται για ένα θρίαμβο των Ιαπώνων καθώς για πρώτη φορά δείγματα από το υλικό ενός αστεροειδούς επιστρέφουν στη Γη. Ο υπουργός Επιστημών και Τεχνολογίας της Ιαπωνίας, Γιοσιάκι Τακάγκι, χαρακτήρισε τη συλλογή της σκόνης από το διάστημα, άλλη από αυτή του Φεγγαριού, ως αξιοθαύμαστο και μοναδικό επίτευγμα. Ο επικεφαλής της αποστολής Τζουνιχίρο Καγαγκούτσι, δήλωσε στους δημοσιογράφους ότι η συγκεκριμένη επιτυχία ξεπέρασε και τα πιο αισιόδοξα όνειρά τους. Το 2005 άγγιξε την επιφάνεια του αστεροειδή Ιτοκάουα -ενός περιστρεφόμενου διαστημικού βράχου σε σχήμα πατάτας , ο οποίος βρισκόταν τότε 300 εκατομμύρια χιλιόμετρα από τη Γη, δύο φορές πιο μακριά από ό,τι ο Ήλιος. Το πρώτο πρόβλημα ήρθε όταν το σκάφος απέτυχε να εκτοξεύσει ένα σφαιρίδιο, σχεδιασμένο να σηκώσει σκόνη από τη σαθρή επιφάνεια του αστεροειδή. Πέρασαν τελικά πέντε χρόνια μέχρι να εξακριβώσουν οι επιστήμονες ότι η απόπειρα συλλογής δειγμάτων είχε πετύχει. Το Χαγιαμπούσα το οποίο ταξίδεψε 6 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα, κατάφερε το 2005 να προσεγγίσει και να τεθεί σε τροχιά γύρο από τον αστεροειδή Itokowa. Η 200 εκατομμυρίων δολαρίων αποστολή κινδύνεψε αρκετές φορές μέσα σε όλα αυτά τα χρόνια λόγω τεχνικών προβλημάτων, ωστόσο η επιστημονική ομάδα στη Γη έβρισκε πάντα τρόπους να επιλύει τα όποια προβλήματα προέκυπταν. Στο δρόμο της επιστροφής, το Χαγιαμπούσα συνάντησε νέα προβλήματα. Μεταξύ άλλων έχασε την επαφή με τη Γη για επτά εβδομάδες, μια διακοπή που παρέτεινε το ταξίδι τρία χρόνια. Το τέλος της αποστολής ήρθε τον Ιούνιο, όταν το σκάφος έστειλε την κάψουλα να πέσει με αλεξίπτωτο στην έρημο της Αυστραλίας, ενώ το ίδιο καταστράφηκε φλεγόμενο στην ατμόσφαιρα. Η Ιαπωνική Υπηρεσία Εξερεύνησης Αεροδιαστήματος (JAXA) χρειάστηκε πέντε μήνες μέχρι να επιβεβαιώσει ότι η σκόνη που περιείχε το κάνιστρο δεν προερχόταν από επιμόλυνση με γήινα υλικά. Όπως αναφέρει το AFP, η εξέταση με ηλεκτρονικό μικροσκόπιο έδειξε ότι όντως πρόκειται για το πρώτο δείγμα αστεροειδή που φτάνει στη Γη. Αντικειμενικός στόχος της αποστολής ήταν η κατανόηση και η εξέλιξη του ηλιακού συστήματος. Επίσης οι επιστήμονες ελπίζουν να κατανοήσουν πότε και πώς ένας αστεροειδής γεννάται και σχηματίζεται, τα φυσικά συστατικά του, με τι είδους άλλα σώματα μπορεί να έχει έρθει σε επαφή και πώς οι ηλιακοί άνεμοι και η ραδιενέργεια μπορούν να τον επηρεάσουν. Οι επιστήμονες ελπίζουν ότι τα σωματίδια θα τους βοηθήσουν ν' αποκαλύψουν μυστικά του σχηματισμού του ηλιακού συστήματος πριν από 4,6 δισ. χρόνια. Οι αστεροειδείς πιστεύεται ότι έχουν διατηρήσει την αρχική τους κατάσταση, αντίθετα από την επιφάνεια της Γης, η οποία επηρεάζεται από τις ατμοσφαιρικές αλλαγές, το νερό και την ηφαιστειακή δραστηριότητα. Μέρος του δείγματος θα διανεμηθεί τον ερχόμενο χρόνο σε ερευνητές σε όλο τον κόσμο για περαιτέρω δοκιμές, ανακοίνωσε η JAXA. Η Ρωσία συμμετέχει στη συνάντηση των διευθυντών των Διαστημικών Υπηρεσιών σχεδόν 30 χωρών. Ο διευθυντής της Ομοσπονδιακής Διαστημικής Υπηρεσίας της Ρωσίας έφτασε στην Ουάσιγκτον προκειμένου να πάρει μέρος στη συνάντηση των διευθυντών των Διαστημικών Υπηρεσιών σχεδόν 30 κρατών του κόσμου. Οι μετέχοντες στη συνάντηση θα συζητήσουν 4 βασικά θέματα – τις επανδρωμένες διαστημικές πτήσεις, την εξερεύνηση των πλανητών και της Σελήνης, τις κλιματικές αλλαγές στη Γη, το μόνιτορινγκ και τη πρόγνωση των φυσικών και των ανθρωπογενών εκτάκτων καταστάσεων και καταστροφών στον πλανήτη μας. Σκοπός της συνάντησης είναι ο συντονισμός της δράσης σε ανώτατο επίπεδο σ΄αυτούς τους 4 τομείς.

Φίλοι μου,Κοσμοναύτες του Σύμπαντος. Και ομως κατι γίνεται για αυτό το θέμα. Αναμένουν έντονη ηλιακή καταιγίδα το 2013. Η ζωή στο σύμπαν μπορεί να είναι δύσκολη ακόμα και στους κατοικήσιμους πλανήτες, ειδικά όταν είστε στην πορεία μιας τεράστιας εκτίναξης στεμματικού υλικού (CME), από το μητρικό μας αστέρι. Ακόμη και χωρίς το τεράστιο δίκτυο γραμμών ηλεκτρικής ενέργειας, που σαρώνουν ολόκληρο τον πλανήτη, οι ηλιακές καταιγίδες μπορούν να σκορπίσουν τον όλεθρο. Όμως τώρα έχουμε και το δίκτυο των γραμμών μεταφοράς ενέργειας, γι αυτό και η ζωή εδώ στον πλανήτη μας γίνεται πολύ δύσκολη. Οι θεωρητικοί έχουν προβλέψει παγκόσμιες διακοπές ρεύματος για πολύ χρόνο εάν μας κτυπούσε μια τέτοια καταιγίδα, και μπορεί να είναι αρκετά ισχυρή για να σβήσει τους μετασχηματιστές. Μια τέτοια καταιγίδα έπληξε για παράδειγμα στις 13 Μαρτίου του 1989 τους μετασχηματιστές στο Κεμπέκ, το New Jersey και τη Μεγάλη Βρετανία, και φέρεται να είχε προκαλέσει περισσότερες από 200 ανωμαλίες στις Ηνωμένες Πολιτείες. Φυσικά, υπάρχει μια ανησυχία στους επιστήμονες για το φαινόμενο αύξησης της ηλιακής ακτινοβολίας που παρατηρείται τώρα και φημολογείται ότι το 2013 ο πλανήτης θα πληγεί από μια ισχυρή ηλιακή καταιγίδα, σύμφωνα με την NASA. Αυτή η ανησυχία έχει οδηγήσει τους επιστήμονες της NASA να αναπτύξει ένα νέο πρόγραμμα με την ονομασία «Solar Shield», και το οποίο αποσκοπεί στην προστασία των μετασχηματιστών 30 λεπτά πριν κτυπήσει την ηλιακή καταιγίδα. Πώς λειτουργεί Η Ηλιακή Ασπίδα «Solar Shield» θα παίρνει εικόνες από το SOHO και τα δίδυμα διαστημόπλοια STEREO της NASA, ώστε να φτιάξουν οι ειδικοί ένα 3D μοντέλο της CME (Εκτίναξης Στεμματικού Υλικού), και να προβλέψει πότε θα φτάσει εδώ κάτω. Η CME θέλει κάπου 24 έως 48 ώρες για να καλύψει την απόσταση μεταξύ του σημείου εκτόξευσης στον Ήλιο και τον πλανήτη μας, γεγονός που μας δίνει πολύ χρόνο για να την αντιμετωπίσουμε. Όμως, τα τελευταία 30 λεπτά πριν το κτύπημα είναι το πιο σημαντικό διάστημα. Ένα διαστημόπλοιο που σταθμεύει 1,5 χιλιόμετρα πάνω από τη Γη – το ACE – θα κάνει μετρήσεις της ταχύτητας, της πυκνότητας της CME, και του μαγνητικού πεδίου, και αμέσως θα τα διαβιβάσει τα δεδομένα αυτά στο ειδικό κέντρο αντιμετώπισης της ηλιακής καταιγίδας. Τα μοντέλα των επιστημόνων προβλέπουν τα πεδία και τα ρεύματα στην ανώτερη ατμόσφαιρα της Γης και την διάδοση των εν λόγω ρευμάτων κάτω στο έδαφος. Η ομάδα στη συνέχεια θα είναι σε θέση να κάνει προβλέψεις με βάση τις πληροφορίες που θα έχει συγκεντρώσει και να προειδοποιήσει τις επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας για τους μετασχηματιστές που πρέπει να βγουν έξω από το πλέγμα – προσωρινά – για να αποφευχθεί μια μόνιμη διακοπή ρεύματος. Ενώ το πρότζεκτ Ηλιακή Ασπίδα (Solar Shield ) δεν έχει δοκιμαστεί ακόμα κάτω από πραγματικές γεωμαγνητικές καταιγίδες και επομένως είναι ακόμα εξαιρετικά πειραματικό, οι επιστήμονες πίσω από αυτό το σχέδιο είναι αισιόδοξοι.

Ο φίλος Captain Kerk στον τομέα Αστρονομία,Αστροφυσική και Κοσμολογια εκανε μια ενδιαφέρουσα ανακοίνωση για το CERN.Αξίζει η αναρτηση της εδώ που υπάρχει μια ενότητα για τον Μεγάλο Επιταχυντή Αδρονίων. Οι επιστήμονες του ευρωπαϊκού οργανισμού πιστεύουν ότι με τον επιταχυντή που έχουν θέσει σε λειτουργία θα βρουν μέσα στο 2011 αποδείξεις για την ύπαρξη και άλλων διαστάσεων. Οι επιστήμονες του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Πυρηνικών Ερευνών (CERN) είναι καταχαρούμενοι γιατί τα πειράματα του μεγάλου υπόγειου επιταχυντή έχουν ήδη ξεπεράσει κάθε προσδοκία, με αποτέλεσμα να ευελπιστούν ότι ακόμα και του χρόνου είναι δυνατό να προκύψουν οι πρώτες αποδείξεις για την ύπαρξη κι άλλων διαστάσεων στο σύμπαν, πέρα από τις ήδη γνωστές τέσσερις, τις τρεις του χώρου (μήκος, πλάτος, ύψος) και τον χρόνο. Επίσης, εκτιμούν ότι μέχρι το τέλος του 2011 θα μπορέσουν να ξεκαθαρίσουν αν όντως υπάρχει το μυστηριώδες υποατομικό σωματίδιο «μποζόνιο του Χιγκς». Ο φυσικός Γκουίντο Τονέλι, σύμφωνα με το πρακτορείο Ρόιτερ, εκτίμησε ότι καθώς το 2011 θα αυξηθεί η ενέργεια με την οποία θα γίνονται οι συγκρούσεις πρωτονίων στον επιταχυντή, η αναζήτηση έξτρα διαστάσεων θα διευκολυνθεί. Προς το παρόν, ο επιταχυντής κάνει προσωρινά συγκρούσεις ιόντων μολύβδου, πριν ξαναγυρίσει στη βασική «δουλειά» του, τις συγκρούσεις πρωτονίων. Στις 6 Δεκεμβρίου το τεράστιο μηχάνημα θα τεθεί πάλι εκτός λειτουργίας για συντήρηση και θα επαναλειτουργήσει το Φεβρουάριο του 2011, οπότε αρκετοί φυσικοί αναμένουν και τις πρώτες κρίσιμες ανακαλύψεις. Μετά, ο επιταχυντής θα κλείσει για μια ακόμη φορά και θα ξαναλειτουργήσει το 2013, οπότε πλέον θα «τρέξει» στο μέγιστο της ενεργειακής ισχύος του για τα επόμενα χρόνια. Παράλληλα όμως με τις επιστημονικές αναζητήσεις τους, οι ερευνητές του CERN έχουν τις καλλιτεχνικές ανησυχίες τους. Έτσι, σύμφωνα με τη βρετανική «Guardian», 20 φυσικοί του πειράματος «Άτλας» δημιούργησαν τη δική τους δισκογραφική εταιρία, τη Neutralino Records, που φέρει το όνομα του, προς το παρόν, θεωρητικού υποατομικού σωματιδίου νετραλίνο. Ήδη ηχογράφησαν και κυκλοφόρησαν το πρώτο τους άλμπουμ με τίτλο «Resonance» (Αντήχηση ή Συντονισμός). Οι μουσικές αναζητήσεις των επιστημόνων του CERN περιλαμβάνουν από κλασικά κομμάτια στο πιάνο μέχρι τραγούδια ποπ. Σκεφτείτε τι έμπνευση θα έχουν, αν πράγματι ανακαλύψουν νέες διαστάσεις! http://portal.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathciv_1_16/11/2010_364612 Οσο για τις καλλιτεχνικές ανησυχίες των φυσικών του CERN δείτε αυτο που εγραφα στις 31/8/2010. The Particle Physics Song ‘Higgs,Higgs glorious Higgs’ Ένα χιουμοριστικό βίντεο από τους φυσικούς στο CERN για το σωματίδιο Higgs ή το σωματίδιο του Θεού, μια μελωδία που μας θυμίζει το Gloria που ψάλουμε το Πάσχα!

Στις 12/11/2010 εγραφα για το οτι κατι περιεργο συμβαινει και θα δουμε την Δευτερα. Συνέντευξη τύπου της NASA τη Δευτέρα για «εξαιρετική ανακάλυψη στη κοσμική γειτονιά μας». Την ανακάλυψη της νεότερης και πλησιέστερης μαύρης τρύπας στη Γη ανακοίνωσε η NASA. Τη νεότερη –αναφορικά με το χρόνο παρατήρησής της- και την πλησιέστερη σε εμάς μαύρη τρύπα ανακοίνωσαν πως ανακάλυψαν οι επιστήμονες της NASA. Αυτό ανακοινώθηκε με σημερινή συνέντευξη τύπου που είχε ανακοινωθεί πριν από πέντε ημέρες περίπου. Η μαύρη τρύπα βρίσκεται σε απόσταση 50 εκατ. ετών φωτός από τη Γη, στον γαλαξία Μ100 –στην κοσμική γειτονιά μας- έχει ηλικία 30 ετών και τοποθετείται εκεί που βρίσκονται τα κατάλοιπα του Super Nova 1979C. Η ανακάλυψη έγινε από τον δορυφόρο παρατήρησης Chandra –X όταν έγινε αντιληπτό πως η πηγή των ακτίνων –Χ είναι σταθερή από το 1995 έως και το 2007, κάτι που σημαίνει πως είτε υλικό πέφτει στη μαύρη τρύπα από τα υπολείμματα του SN 1979C είτε από κάποιο άλλο δίδυμο άστρο. Το ενδιαφέρον των επιστημόνων, είναι πως το SN 1979C που πρωτοπαρατηρήθηκε το 1979 από ένα ερασιτέχνη αστρονόμο, και έχει μάζα 20 φορές τη μάζα του Ήλιου κατέρρευσε μόλις τελείωσε το καύσιμό του αλλά ανήκει σε μια κατηγορία Super Nova που δεν σχετίζονται με μαζική εκπομπή ακτίνων –Χ Οι επιστήμονες θεωρούν πως είναι μια πραγματική ευκαιρία να παρατηρήσουν τη γένεση μιας μαύρης τρύπας Μια άλλη βέβαια περίπτωση είναι η πηγή αυτή των ακτίνων Χ να προέρχεται όχι από μια μαύρη τρύπα αλλά το SN 1979C να είναι ένα ταχέα περιστρεφόμενο άστρο νετρονίων –ένα άστρο όταν καταρρέει είτε θα μετατραπεί σε άστρο νετρονίων είτε σε μαύρη τρύπα- δημιουργώντας ένα πανίσχυρο «άνεμο» από σωματίδια υψηλής ενέργειας. Εάν συμβαίνει αυτό τότε το SN 1979C θα είναι το νεότερο άστρο νετρονίων που έχει σταθερή εκπομπή ακτίνων Χ, καθώς το αμέσως νεότερο είναι το pulsar Crab το οποίο έχει ηλικία 950 ετών. Μερικες μικρες ειδησεις για τον Διεθνή Διαστημικο Σταθμό και για αλλα θέματα. Οι Ρώσοι κοσμοναύτες έκαναν διαστημικό περίπατο. Οι Ρώσοι κοσμοναύτες Θεόδωρος Γιουρτσίχιν και Ολέγκ Σκρίποτσκα βγήκαν από το Διεθνή Διαστημικό Σταθμό στον ανοικτό διαστημικό χώρο. Όπως ανακοινώθηκε από το Κέντρο Διεύθυνσης Πτήσεων, οι κοσμοναύτες θα εργαστούν έξω από το Σταθμό περίπου έξι ώρες. Κατα τη διάρκεια του διαστημικού τους περιπάτου θα πάρουν δείγματα για ανάλυση από την εξωτερική επιφάνεια της υπηρεσιακής λειτουργικής μονάδας «Ζβεζντά» και του Τμήματος συνδεσης «Πιρς». Επίσης θα φωτογραφίσουν τον παλμικό εγχυτήρα πλάσματος και θα εγκαταστήσουν καθολική θέση εργασίας στην επιφάνεια του ΔΔΣ για τα μελλοντικά πειράματα. Επιχείρηση βύθισης του φορτηγού διαστημόπλοιου Προγκρές. Οι ειδικοί του ρωσικού Κέντρου Ελέγχου των Διαστημικών Πτήσεων προχώρησαν στην επιχείρηση βύθισης του φορτηγού διαστημόπλοιου Προγκρές. Στο Προγκρές ύστερα από την αποσύνδεσή του από το ΔΔΣ στη διάρκεια 3 εβδομάδων πραγματοποιόταν ειδικό γεωφυσικό πείραμα. Πριν την αποσύνδεση του Προγκρές από το ΔΔΣ τα μέλη του πληρώματος του Σταθμού τοποθέτησαν στο φορτηγό διαστημόπλοιο πάνω από 1 τόνο σκουπιδιών και μεταχειρισμένων συσκευών. Τα τεμάχια του Προγκρές που δεν θα καούν κατά την είσοδό του στα πυκνά στρώματα της ατμόσφαιρας, θα καταποντιστούν στο «νεκροταφείο διαστημοπλοίων» στην ειδικά καθορισμένη περιοχή του Ειρηνικού ωκεανού. Τα ρωσικά διαστημόπλοια «Σογιούζ» θα σώσουν τους αστροναύτες. Η ΝΑΣΑ εκπόνησε σχέδιο διάσωσης του πληρώματος του τελευταίου αμερικανικού διαστημικού λεωφορείου σε περίπτωση βλάβης του – με τη βοήθεια τριών ρωσικών επανδρωμένων διαστημοπλοίων «Σογιούζ». Οι αστροναύτες θα έρθουν στη Ρωσία για να δοκιμάσουν τα προσωπικά καθίσματα-κρεβάτια του διαστημοπλοίου και τα διασωστικά σκάφανδρα. Η εκτόξευση του σατλ «Ατλαντις» σχεδιάζεται για τις 28 Ιουνίου του 2011. Στην Άπω Ανατολή κατασκευάζεται μελλοντικό ρωσικό κοσμοδρόμιο. Το μέλλον του διαστημικού κλάδου της Ρωσίας συνδέεται με το κοσμοδρόμιο Βοστότσνι, που κατασκευάζεται στο Ουγκλεγκόρσκ στην περιοχή Αμούρ, ανακοίνωσε η Ρωσική Υπηρεσία Διαστήματος «Ρωσκόσμος». Ως το 2020 το 45% των εκτοξεύσεων ρωσικών πυραύλων-φορέων θα πραγματοποιείται από το κοσμοδρόμιο στην Άπω Ανατολή, στο οποίο περιλαμβάνονται δυο συστήματα εκτόξευσης, κέντρα εκπαίδευσης κοσμοναυτών και ιατρικής εξέτασης. Στην περιοχή του νέου κοσμοδρομίου θα κατασκευαστεί ολόκληρη πόλη για τις οικογένειες των ειδικών. Από εκεί θα εκτοξεύονται επανδρωμένες διαστημικές συσκευές και διάφοροι δορυφόροι. Ο Κρόνος «σβήνει» σιγά-σιγά. Ο Κρόνος τα τελευταία 4 χρόνια εκπέμπτει όλο και λιγότερη ενέργεια σε υπέρυθρη ακτινοβολία, όπως ο λαμπτήρας η τροφοδότηση του οποίου μειώνεται βαθμιαία. Σε τέτοιο συμπέρασμα κατέληξαν οι Αμερικανοί και οι Βρετανοί επιοστήμονες μετά την μελέτη των δεδομένων που στάλθηκαν από τον αυτόματο διαπλανητικό Σταθμό Cassini. Ο Σταθμός αυτός, που είχε εκτοξευτεί το 1997 έγινε ο πρώτος τεχνητός δορυφόρος του Κρόνου. Με τη βοήθεια του καθετήρα του Cassini οι επιστήμονες προσπαθούν να καταλάβουν τη φύση της πηγής ενέργειας στους κόλπους του Κρόνου. Ο Κρόνος εκπέμπει κατά δύο φορες μεγαλύτερη ενέργεια απ’ ό,τι παίρνει από τον Ήλιο. Νέο στάδιο μελέτης του Ηλίου. Στη Ρωσία προκηρύχτηκε διαγωνισμός για την κατασκευή συσκευών βολιδοσκόπησης και μελέτης του Ηλίου- ειδικού επίγειου Κέντρου λήψης και κατεργασίας πλήροφοριών με την ονομασία Interhelioprobe ή Interhelios. Το σχέδιο αυτό, σύμφωνα με τους υπολογισμούς της ρωσικής εταιρείας Ροσκόσμος, στοιχίζει 200 εκατομμύρια ρούβλια. Το σχέδιο αυτό προβλέπεται να υλοποιηθεί μέσα σε δύο χρόνια. Η διαστημική συσκευή που θα εκτοξευτεί με τη βοήθεια του πυραύλου Σογιούζ θα συγκεντρώνει πληροφορίες για τον Ήλιο και το γύρω του περιβάλλον από απόσταση 21-28 εκατομμυρίων χιλιομέτρων.

Μια πραγματικά όμορφη δημοσίευση απο τον Χάρη Βάρβογλη που είναι καθηγητής του Τμήματος Φυσικής του ΑΠΘ. ΤΑ ΟΜΟΡΦΟΤΕΡΑ ΠΕΙΡΑΜΑΤΑ.Ο Ερατοσθένης και η ακτίνα της Γης Οι αρχαίοι Ελληνες, αντίθετα με όσα πιστεύει ο μέσος πολίτης σήμερα, γνώριζαν από την εποχή του Αριστοτέλη ότι η Γη είναι σφαιρική και όχι επίπεδη. Ο Ερατοσθένης μάλιστα, με ένα πείραμα που έχει μείνει στην Ιστορία, μπόρεσε να μετρήσει την ακτίνα της Γης με ακρίβεια απρόσμενη για τα μέσα της εποχής εκείνης. Οι μεταγενέστεροι αστρονόμοι και γεωγράφοι όμως συντάχθηκαν με την άποψη του Πτολεμαίου ότι η Γη είναι 30% μικρότερη από όσο είχε μετρήσει ο Ερατοσθένης. Το λάθος αυτό παρέμεινε για 15 αιώνες και ήταν η αιτία να αποφασίσει ο Κολόμβος το ταξίδι για την Ινδία, το οποίο κατέληξε στην ανακάλυψη της Αμερικής. Στον τροπικό του Καρκίνου. Το πείραμα του Ερατοσθένη βασίστηκε στη μέτρηση του ύψους του Ηλίου την ίδια ημερομηνία σε δύο διαφορετικές τοποθεσίες, καθώς και στην πεποίθηση του μεγάλου έλληνα μαθηματικού ότι ο Ηλιος είναι πολύ μακριά από τη Γη, τόσο ώστε οι ακτίνες του να φθάνουν στον πλανήτη μας σχεδόν παράλληλα. Από διηγήσεις ταξιδιωτών ο Ερατοσθένης έμαθε ότι στις 21 Ιουνίου, την ημέρα του θερινού ηλιοστασίου, ο Ηλιος καθρεφτίζεται στην επιφάνεια του νερού των πηγαδιών της πόλης Συήνης, αυτής που σήμερα οι Αιγύπτιοι ονομάζουν Ασουάν. Από την πληροφορία αυτή ο Ερατοσθένης συμπέρανε ότι η Συήνη βρίσκεται πάνω στον τροπικό του Καρκίνου, δηλαδή στον παράλληλο κύκλο με γεωγραφικό πλάτος 23,5 μοίρες. Το χαρακτηριστικό των τόπων που βρίσκονται στον τροπικό του Καρκίνου είναι ότι το μεσημέρι της 21ης Ιουνίου ο Ηλιος βρίσκεται στο ζενίθ, δηλαδή ακριβώς κατακόρυφα προς τα πάνω. Ετσι οι ακτίνες του διαδίδονται κατά μήκος των κατακόρυφων τοιχωμάτων των πηγαδιών, ανακλώνται στην επιφάνεια του νερού και επιστρέφουν προς την επιφάνεια, κάνοντας ορατό το είδωλό του σε έναν παρατηρητή που κοιτάζει από το στόμιο του πηγαδιού. Το μεσημέρι της ημέρας του θερινού ηλιοστασίου ο Ερατοσθένης μέτρησε το ύψος του Ηλίου στην πόλη στην οποία κατοικούσε, την Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Η μέτρηση έγινε με τη βοήθεια ενός οβελίσκου, ο οποίος είναι το αρχαιότερο αστρονομικό όργανο στην ιστορία της επιστήμης. Το μήκος της σκιάς που ρίχνει ο οβελίσκος, διαιρεμένο με το ύψος του οβελίσκου, μας δίνει, όπως μάθαμε στο σχολείο, την εφαπτομένη της γωνίας του ύψους του Ηλίου. Η γωνία αυτή, η οποία από τη μέτρηση του Ερατοσθένη προέκυψε 7,2 μοίρες, είναι ίση (ως «εντός-εκτός και επί τα αυτά», όπως θυμούνται οι παλαιότεροι) με την επίκεντρη γωνία που σχηματίζουν δύο ακτίνες της Γης με άκρα τη Συήνη και την Αλεξάνδρεια, υπό την προϋπόθεση ότι οι δύο πόλεις έχουν το ίδιο γεωγραφικό μήκος, βρίσκονται δηλαδή στον ίδιο μεσημβρινό. Επειδή από τη γεωμετρία γνωρίζουμε ότι η απόσταση των δύο πόλεων, η ακτίνα της Γης και η γωνία που μέτρησε ο Ερατοσθένης συνδέονται με τη σχέση απόσταση/ακτίνα = 6,28x(7,2/360), η ακτίνα της Γης βρίσκεται αμέσως αν γνωρίζουμε την απόσταση των δύο πόλεων. Την εποχή του Ερατοσθένη, περί το 250 π.Χ., δεν υπήρχε ακριβής μέθοδος μέτρησης τόσο μεγάλων αποστάσεων. Σύμφωνα με την παράδοση, ο Ερατοσθένης ανέθεσε σε επαγγελματίες βαδιστές να την υπολογίσουν, και το αποτέλεσμά τους το συνέκρινε με τις εκτιμήσεις αρχηγών καραβανιών. Το τελικό του αποτέλεσμα ήταν ότι η απόσταση Αλεξάνδρειας- Συήνης ισούται με 5.000 στάδια, οπότε η ακτίνα της Γης προκύπτει ίση με 252.000 στάδια. Για να μπορέσουμε να εκτιμήσουμε την ακρίβεια της μέτρησης του Ερατοσθένη, θα έπρεπε να γνωρίζουμε πόσο είναι το μήκος ενός σταδίου σε μέτρα, καθώς και κατά πόσο αληθεύουν οι δύο υποθέσεις του Ερατοσθένη, δηλαδή ότι η Συήνη έχει γεωγραφικό πλάτος 23,5 μοίρες και ότι Συήνη και Αλεξάνδρεια βρίσκονται στον ίδιο μεσημβρινό. Μια ματιά σε έναν σύγχρονο χάρτη δείχνει ότι και οι δύο υποθέσεις ήταν λανθασμένες, αλλά το λάθος δεν ήταν μεγάλο: το γεωγραφικό πλάτος της Συήνης είναι 24,1 μοίρες, ενώ τα γεωγραφικά μήκη των δύο πόλεων διαφέρουν μόνο κατά μία μοίρα. Επομένως η βασική πηγή σφάλματος είναι το μήκος ενός σταδίου σε μέτρα. Θα έλεγε κανείς ότι έχουν διασωθεί πολλά αρχαία στάδια, οπότε δεν έχουμε παρά να μετρήσουμε πόσο μήκος έχει ένα από αυτά. Δυστυχώς τα στάδια δεν είχαν το ίδιο μήκος σε όλες τις περιοχές της αρχαίας Ελλάδας. Αν υποθέσουμε ότι ο Ερατοσθένης εννοούσε αττικά στάδια των 185 μέτρων, τότε το αποτέλεσμά του δίνει για την ακτίνα της Γης 7.400 χιλιόμετρα, τιμή 16% μεγαλύτερη από την πραγματική. Αν όμως εννοούσε αιγυπτιακά στάδια, πράγμα που είναι και το πιθανότερο, τότε κατά τον Ερατοσθένη η ακτίνα της Γης είναι 6.316 χιλιόμετρα, μόλις 1% μικρότερη από την πραγματική, που σήμερα γνωρίζουμε ότι είναι 6.366 χιλιόμετρα! Πώς ξεγελάστηκε ο Κολόμβος. Το πείραμα του Ερατοσθένη είχε δημιουργήσει μεγάλη εντύπωση στην εποχή του, και αρκετοί μεταγενέστεροι φυσικοί φιλόσοφοι, όπως ονομάζονταν οι επιστήμονες εκείνη την εποχή, θέλησαν να το επαναλάβουν. Ο πρώτος που γνωρίζουμε, χρονολογικά, ήταν ο Ελληνας Ποσειδώνιος ο Ρόδιος, ο οποίος γύρω στο 100 π.Χ. υπολόγισε την ακτίνα της Γης με διαφορετική μέθοδο από αυτήν του Ερατοσθένη. Υπέθεσε ότι η Αλεξάνδρεια και η Ρόδος είναι στον ίδιο μεσημβρινό και υπολόγισε ότι η επίκεντρη γωνία που σχηματίζουν οι δύο πόλεις είναι 7,5 μοίρες, παρατηρώντας όχι τον Ηλιο αλλά το ύψος του αστέρα Κάνωπου, όπως φαίνεται από τις δύο πόλεις. Υποθέτοντας ότι η απόσταση των δύο πόλεων είναι 5.000 στάδια, κατέληξε σε ένα αποτέλεσμα πρακτικά ίδιο με αυτό του Ερατοσθένη. Μεταγενέστερα όμως αναθεώρησε την εκτίμησή του για την απόσταση Ρόδου- Αλεξάνδρειας σε 3.750 στάδια, οπότε η ακτίνα της Γης προέκυψε ίση με 4.500 χιλιόμετρα, δηλαδή 30% μικρότερη από την πραγματική. Με την τιμή αυτή συμφώνησε στη συνέχεια ο ρωμαίος ναύαρχος και φυσικός φιλόσοφος Πλίνιος, ενώ την καθιέρωσε οριστικά ο έλληνας αστρονόμος Πτολεμαίος αναφέροντάς τη στο βιβλίο του Γεωγραφία. Τα βιβλία του Πτολεμαίου έχαιραν μεγάλης εκτίμησης μεταξύ των επιστημόνων ως την Αναγέννηση, και αυτό το γεγονός ήταν η αιτία να επικρατήσει τελικά η λανθασμένη τιμή του Ποσειδώνιου για την ακτίνα της Γης. Σε υδρόγειες σφαίρες της εποχής, κατασκευασμένης με βάση αυτήν τη λανθασμένη τιμή, βλέπει κανείς τοποθετημένες την Ευρώπη, την Ασία και την Αφρική να καλύπτουν όλη την επιφάνεια της Γης, χωρίς να υπάρχει διαθέσιμος χώρος για άλλη ήπειρο. Ο Κολόμβος, με βάση παρόμοιους χάρτες, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η Ινδία απείχε από τα Κανάρια Νησιά μόλις 6.300 χιλιόμετρα δυτικά (αντί για τη σωστή 28.000 χιλιόμετρα), οπότε θα μπορούσε να φθάσει σχετικά σύντομα στις Ινδίες ταξιδεύοντας προς δυσμάς. Επομένως θα μπορούσε κανείς να πει ότι το λάθος του Ποσειδώνιου έπαιξε καθοριστικό ρόλο για την ανακάλυψη της Αμερικής από τον Κολόμβο, αφού είναι σχεδόν βέβαιο ότι αν γνώριζε τις πραγματικές διαστάσεις της Γης δεν θα τολμούσε ποτέ να ξεκινήσει για ένα ταξίδι 28.000 χιλιομέτρων με τα πλοία της εποχής. Στην φωτογραφία Υδρόγειος σφαίρα του Μαρτίνου της Βοημίας, γερμανού χαρτογράφου στην υπηρεσία του βασιλιά της Πορτογαλίας,1492 μ.χ.

Στις 3/11/2010 εγραφα για Ένα μικρό βήμα για τον «ρομποναύτη», ένα γιγάντιο άλμα για τις μηχανές. Μερικα ακομα στοιχεία. Αστροναύτες ρομπότ στα διαστημόπλοια της NASA. Ενα ανθρωπόμορφο ρομπότ αντί για αστροναύτη ευελπιστεί να στείλει τα αμέσως επόμενα χρόνια στο φεγγάρι η NASA. Θα είναι μια λύση οικονομική και πρακτική. Το ρομπότ δεν θα χρειάζεται τροφή, νερό ή αέρα και επίσης δεν θα στεναχωρηθεί αν δεν γυρίσει ποτέ πίσω στη Γη. Καθώς τα λουριά έχουν στενέψει και στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, τα χρήματα προς το παρόν δεν φαίνεται να επαρκούν για φιλόδοξες διαστημικές αποστολές. Το σχέδιο της επιστροφής του ανθρώπου στη Σελήνη με σκοπό να δημιουργήσει ένα προγεφύρωμα για να φτάσει στον Αρη, φαίνεται πως έχει εγκαταλειφθεί προς το παρόν λόγω υπέρογκου κόστος και άλλων δυσκολιών. Η έλλειψη κονδυλίων όμως δεν σημαίνει ότι δεν μπορούν να βρεθούν τρόποι για να γίνουν νέες... ανακαλύψεις. Αλλωστε ό,τι θα έκανε εκεί πάνω ο άνθρωπος, θα μπορεί – περίπου – να κάνει και το ρομπότ. Είναι και μία πρώτης τάξεως ευκαιρία για να δοκιμαστούν και οι τελευταίες τεχνολογικές εφαρμογές. Ποιος είναι. Το ρομπότ λοιπόν, ο Ρομποναύτης, σχεδιάζεται να κατασκευαστεί σε συνεργασία με διάφορες εταιρείες κάθε μία από τις οποίες θα σχεδιάσει και θα δημιουργήσει ξεχωριστά τα μηχανικά και ηλεκτρονικά του μέρη. Ο ΣτέφενΑλτεμους, που είναι αρχιμηχανικός στο ∆ιαστημικό Κέντρο Τζόνσον της NASA, λέει προς την εφημερίδα «The New York Times», ότι ήδη ένα σημαντικό βήμα προς την κατεύθυνση αυτή έχει γίνει με την κατασκευή του Robonaut 2. Πρόκειται για ένα ανθρωπόμορφο ρομπότ, χωρίς όμως πόδια,που κατασκεύασε η NASA και η General Motors και το οποίο θα κάνει παρέα από εδώ και στο εξής στους αστροναύτες του ∆ιεθνούς ∆ιαστημικού Σταθμού. Είναι το πρώτο ανθρωπόμορφο ρομπότ που αποστέλλεται σε διαστημική αποστολή. Τα καθήκοντα που θα αναλάβει είναι η καθαριότητα του Σταθμού, εξωτερικές εργασίες και η επιφυλακή για ενδεχόμενη εκδήλωση πυρκαγιάς ή κάποιας τοξικής διαρροής. Ζυγίζει 150 κιλά. Ο Robonaut 2, που θα αποτελέσει το πρότυπο πάνω στο οποίο θα δημιουργηθεί ο μηχανικός αστροναύτης που θα φτάσει στο φεγγάρι, έχει ύψος ένα μέτρο και ζυγίζει περίπου 150 κιλά. Τα χέρια του έχουν μήκος 80 εκατοστά και είναι κατασκευασμένος από αλουμίνιο και επινικελωμένο ανθρακόνημα. Στη θέση των ματιών του και στο στόμα, υπάρχουν πέντε κάμερες που βλέπουν στο ορατό και στο υπέρυθρο φάσμα φωτός ενώ στο υπόλοιπο σώμα του έχουν τοποθετηθεί τουλάχιστον 350 αισθητήρες διαφόρων τύπων που του προσδίσουν την ιδιότητα να αντιλαμβάνεται με την αφή ακόμη και ένα φτερό. Το ανθρωπόμορφο ρομπότ που ευελπιστεί να στείλει η NASA στο φεγγάρι, θα ταξιδέψει μέχρις εκεί με μια μικρή διαστημοσυσκευή η οποία θα κινείται με πυραύλους οι οποίοι θα καίνε υγρό μεθάνιο και υγρό οξυγόνο, δηλαδή φιλικά προς το περιβάλλον καύσιμα. Η προσσελήνωση θα γίνει από ένα αυτοματοποιημένο σύστημα, ικανό να πλοηγήσει το σκάφος έτσι ώστε να αποφύγει βράχους, γκρεμούς ή άλλα εμπόδια. Το ρομπότ θα είναι ικανό να διεξαγάγει μικρά επιστημονικά πειράματα καθώς θα είναι εξοπλισμένο με μικρό αριθμό απλών επιστημονικών οργάνων. Ο Robonaut 2 που κατασκεύασαν η NASA και η General Motors θα κάνει παρέα από εδώ και στο εξής στους αστροναύτες του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού