Δροσος Γεωργιος

Η.Π.Α,-Ρωσια-Διαστημικα προγραμματα. Εχω γραψει επανειλλημενα για την αντιθετη κατευθυνση-δυστυχως-που εχουν παρει τα διαστημικα προγραμματα των δυο κυριων παιχτων της διαστημικης προσπαθειας (Η.Π.Α,-Ρωσια)με τις Ηνωμενες Πολιτειες να καθηλωνουν πια τα διαστημικα λεωφορεια και να δινουν στους ιδιωτες το προνομιο των εκτοξευσεων και αντιθετα την Ρωσια να προσπαθει συνεχως να ανεβασει την συμμετοχη της στο διαστημικο γιγνεσθαι!!! Ετσι λοιπον η τελευταια ειδηση που εγραψε πρωτος ο φιλος Mich http://www.astrovox.gr/forum/viewtopic.php?t=12488 αξιζει τον κοπο να γραφει και εδω γιατι δειχνει την διαφορα νοοτροπιας και κατευθυνσης. Νέο κοσμοδρόμιο, αξίας 800 εκατ. δολ., στη Ρωσία. Η ρωσική κυβέρνηση αποφάσισε να επενδύσει σχεδόν 25 δισεκατομμύρια ρούβλια (800 εκατομμύρια δολάρια) για την κατασκευή του κοσμοδρομίου Βοστότσνι, στην περιοχή του Αμούρ, στην Άπω Ανατολή, όπως ανακοίνωσε σήμερα ο Ρώσος πρωθυπουργός, Βλαντιμίρ Πούτιν. «Η κυβέρνηση θα επενδύσει 24,7 δισεκατομμύρια ρούβλια για να κατασκευάσει μέσα σε τρία χρόνια το κοσμοδρόμιο Βοστότσνι. Ελπίζω ότι το κοσμοδρόμιο θα διασφαλίσει την απόλυτη ανεξαρτησία της Ρωσίας στις διαστημικές δραστηριότητές της», δήλωσε ο Πούτιν, σύμφωνα με την επίσημη ιστοσελίδα της ρωσικής κυβέρνησης. Μέχρι σήμερα η Ρωσία εκτοξεύει όλους τους ρωσικούς και τους ξένους δορυφόρους της από το κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ, στο γειτονικό Καζακστάν. Η Μόσχα καταβάλει ετησίως στο Καζακστάν ενοίκιο 115 εκατομμυρίων δολαρίων για να χρησιμοποιεί το Μπαϊκονούρ. Παράλληλα, οι ρωσικές αρχές αποφάσισαν να επενδύσουν φέτος περίπου 100 δισ. ρούβλια (3,3 δισ. δολάρια) στον διαστημικό τομέα. «Στόχος μας είναι να διασφαλίσουμε τα εθνικά μας συμφέροντα στο διάστημα και να ενισχύσουμε σημαντικά τη θέση της Ρωσίας στην παγκόσμια αγορά των διαστημικών υπηρεσιών», πρόσθεσε ο Πούτιν.

Στις 6/7/2010 εγραφα Ο ουρανός τότε και σήμερα με τα μάτια του τηλεσκοπίου Planck. Ας δουμε περισσοτερα για αυτο το σημαντικο θεμα. Η πρώτη εικόνα του Σύμπαντος-βρέφους. Αν, όπως λέγεται συχνά, μια εικόνα ισοδυναμεί με χίλιες λέξεις, τότε η περίπτωση της πληρέστερης εικόνας του ουράνιου θόλου αποτελεί αναμφίβολα τη συμπύκνωση δεκατεσσάρων δισεκατομμυρίων χρόνων κοσμικής ιστορίας. Χάρη στο διαστημικό παρατηρητήριο Πλανκ -που βρίσκεται σε απόσταση 1,5 εκατομμυρίου χιλιομέτρων από τη Γη- διαθέτουμε σήμερα τον πρώτο πλήρη χάρτη του συνόλου της ουράνιας σφαίρας, με άλλα λόγια μια πλήρη εικόνα του ορατού Σύμπαντος. Η εικόνα του Σύμπαντος: το βάθος, σε κόκκινο-πορτοκαλί, αντιστοιχεί στα πιο πρώιμα στάδια της εξέλιξης του Κόσμου. Σε αυτό διακρίνονται κάποιες πτυχώσεις που αντιστοιχούν στους μελλοντικούς γαλαξίες. Στο κέντρο της εικόνας διακρίνουμε μια εκτενή νεφελώδη δομή σε χρώμα λευκό-βιολετί. Πρόκειται για τη φωτεινή ακτινοβολία που προέρχεται από το «τοπικό» Σύμπαν και θαμπώνει την πρωτογενή ακτινοβολία. Πριν από μερικές ημέρες τα πρωτοσέλιδα των μεγαλύτερων εφημερίδων και περιοδικών του κόσμου παρουσίασαν την εντυπωσιακή φωτογραφία ενός πυρακτωμένου αβγού γιγαντιαίων διαστάσεων. Σύμφωνα με τη σχετική λεζάντα που συνόδευε τη φωτογραφία, πρόκειται για την πρώτη πλήρη εικόνα του πρώιμου Σύμπαντος. Αλήθεια, πώς θα φαινόταν το πρώιμο Σύμπαν σε έναν «εξωτερικό» παρατηρητή; Το ερώτημα αυτό ίσως να ακούγεται ως παραδοξολόγημα: αν, εξ ορισμού, το Σύμπαν περικλείει τα... πάντα, τότε δεν μπορεί να υπάρξει τίποτα εκτός του Σύμπαντος ικανό να το παρατηρεί απρόσκοπτα και αντικειμενικά. Φανταστείτε λοιπόν πώς θα νιώθατε αν κάποιος ισχυριζόταν ότι αυτό το «τίποτα» είναι σε θέση όχι μόνο να παρατηρεί ή να αναλύει τη σύσταση του Σύμπαντος, αλλά και να «φωτογραφίζει» στιγμιότυπα από την προγενέστερη εξέλιξή του. Οσο παράδοξο ή τρελό κι αν ακούγεται, μια τέτοια μαγική «φωτογραφική» μηχανή του χρόνου υπάρχει πραγματικά! Πρόκειται για το περίφημο διαστημικό τηλεσκόπιο Πλανκ που εδώ και έναν χρόνο βρίσκεται στο Διάστημα για να προσφέρει τη δυνατότητα στους ειδικούς ερευνητές (αστροφυσικούς και κοσμολόγους) να μελετήσουν σε βάθος χρόνου τη δομή και την εξέλιξη του αρχέγονου Σύμπαντος. Η μηχανή του χρόνου Το ευρωπαϊκό διαστημικό τηλεσκόπιο Πλανκ εκτοξεύθηκε τον Μάιο του 2009 από την Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Διαστήματος (ESA) και μετά από πενήντα ημέρες ταξιδιού βρέθηκε στην προκαθορισμένη θέση του στο Διάστημα. Από εκεί άρχισε να συγκεντρώνει κοσμολογικές πληροφορίες και εικόνες που κανένα ανθρώπινο μάτι ή επίγειο τηλεσκόπιο δεν είχε καταφέρει να δει μέχρι σήμερα. Ολες οι πληροφορίες που το διαστημικό τηλεσκόπιο Πλανκ είναι ικανό να συλλέγει βασίζονται στο πρωτογενές φως που ταξιδεύει ελεύθερα σε ολόκληρο το Σύμπαν από τη στιγμή που δημιουργήθηκε μέχρι σήμερα. Ειδικότερα, αυτό το τηλεσκόπιο σχεδιάστηκε ώστε να ανιχνεύει και να αναλύει τη λεγόμενη κοσμική ακτινοβολία υποβάθρου (Cosmic Microwave Background ή ακτινοβολία CMB). Η κοσμική ακτινοβολία υποβάθρου που ανιχνεύεται από το τηλεσκόπιο Πλανκ σε εννέα διαφορετικά μήκη κύματος (μεταξύ 0,3mm και 1cm) δεν είναι παρά το πιο αρχέγονο απομεινάρι του πρώτου φωτός. Το φως αυτό απελευθερώθηκε μόλις το Σύμπαν άρχισε να ψύχεται και να διαστέλλεται αρκετά ώστε να επιτρέπει στα φωτόνια (τα σωματίδια-φορείς του φωτός) να ταξιδεύουν ελεύθερα. Αυτό συνέβη, όπως υπολογίζουν οι ειδικοί, «μόλις» 380.000 χρόνια μετά τη λεγόμενη «Μεγάλη Εκρηξη». Μάλιστα, όπως διαπίστωσαν, αυτό το αρχέγονο φως της κοσμικής ακτινοβολίας υποβάθρου, αν και αρκετά ομοιόμορφο, παρουσίαζε ενδιαφέρουσες μικροθερμοκρασιακές διακυμάνσεις πάνω στις οποίες έχουν αποτυπωθεί πληροφορίες για μια ακόμη πιο αρχέγονη εποχή, την επονομαζόμενη «Εποχή του Πληθωρισμού». Σύμφωνα με τις πληθωριστικές κοσμολογικές θεωρίες, για ένα απειροελάχιστο χρονικό διάστημα το νεογέννητο Σύμπαν άρχισε να διαστέλλεται ταχύτατα με εκρηκτικό τρόπο, εξαιτίας, όπως υποθέτουν σήμερα, μιας εντελώς άγνωστης μορφής «σκοτεινής ενέργειας» που οδήγησε σε αυτή την πρώτη εκθετικά επιταχυνόμενη διαστολή του Σύμπαντος. Τέτοιες διακυμάνσεις στη θερμοκρασία της κοσμικής ακτινοβολίας υποβάθρου καταγράφηκαν για πρώτη φορά από τους δορυφόρους COBE και WMAP της NASA. Γεγονός που υποδεικνύει σαφώς ότι το πρώιμο Σύμπαν, αν και εντυπωσιακά ομοιόμορφο, χαρακτηριζόταν εξ αρχής από τέτοιες μικρές διακυμάνσεις στην πυκνότητα της ύλης-ενέργειας, οι οποίες οδήγησαν, εντέλει, στη διαμόρφωση των γιγάντιων κοσμικών δομών που παρατηρούμε σήμερα (γαλαξίες, σμήνη γαλαξιών κ.ά.)! Ο κύριος στόχος της αποστολής Πλανκ ήταν να καταγράψει τέτοιες μικροσκοπικές θερμοκρασιακές διακυμάνσεις με πολύ μεγαλύτερη ακρίβεια απ' ό,τι στο παρελθόν και έτσι να επιτύχει την πρώτη πλήρη «χαρτογράφηση» του ουράνιου στερεώματος. Πράγματι, το τηλεσκόπιο Πλανκ είναι σε θέση να καταγράφει ακόμη και διακυμάνσεις της τάξης του εκατομμυριοστού του βαθμού. Για να έχουμε ένα μέτρο της ευαισθησίας των οργάνων του Πλανκ, θα έλεγε κανείς ότι είναι σαν να μπορεί να μετρά από τη Γη τις διακυμάνσεις της θερμοκρασίας του σώματος ενός κουνελιού που βρίσκεται στο φεγγάρι. Και η πρόσφατη φωτογράφηση του πρώιμου Σύμπαντος έγινε εφικτή χάρη ακριβώς στα υπερευαίσθητα όργανα που διαθέτει (Οργανο Υψηλής Συχνότητας ή HFI, Οργανο Χαμηλής Συχνότητας ή LFI, ειδικά βολόμετρα). Η υψηλή τεχνολογία στην υπηρεσία της Κοσμολογίας Σήμερα, ύστερα από δεκαοκτώ χρόνια σχεδιασμού και λεπτομερούς προετοιμασίας των σχετικών προγραμμάτων της ESA, το τηλεσκόπιο Πλανκ φαίνεται να δικαιώνει πλήρως όλες τις ελπίδες -και κυρίως τα χρήματα- που ερευνητές και κράτη έχουν επενδύσει σε αυτό. Ικανό να αναλύει το κοσμικό φως σε εννιά διαφορετικά μήκη κύματος, δηλαδή σε εννιά διαφορετικά «χρώματα» αόρατα από το ανθρώπινο μάτι, το πρόγραμμα Πλανκ όχι μόνο κατάφερε να αναλύσει λεπτομερώς τις διακυμάνσεις της κοσμικής ακτινοβολίας υποβάθρου αλλά και να χαρτογραφήσει επιμελώς την κατανομή ύλης-ενέργειας μέσα στο ορατό μας Σύμπαν. Αποτέλεσμα αυτών των πολύχρονων ερευνών είναι και η φωτογραφία του Σύμπαντος κατά τη βρεφική του ηλικία. Ομως τι ακριβώς βλέπουμε σε αυτή; Το βάθος της εικόνας, σε αποχρώσεις του κόκκινου-πορτοκαλί, αντιστοιχεί στα πιο πρώιμα στάδια της εξέλιξης του Σύμπαντος όπως αυτά φωτίζονται και αποκαλύπτονται από το αρχέγονο φως. Στο εσωτερικό αυτού του πιο αρχαϊκού τμήματος της εικόνας είναι ήδη ορατές κάποιες πτυχώσεις και σχεδόν αδιόρατες ρυτιδώσεις, οι οποίες αντιστοιχούν στα πρώτα στάδια της διαμόρφωσης των γαλαξιών και άλλων ακόμη αδιαμόρφωτων κοσμικών δομών. Επιπλέον, σε όλο σχεδόν το μήκος στο κέντρο της εικόνας παρατηρούμε μια αρκετά εκτενή νεφελώδη δομή σε χρώμα λευκό-βιολετί. Πρόκειται για τη φωτεινή ακτινοβολία που προέρχεται από το «τοπικό» Σύμπαν και η οποία θαμπώνει τοπικά την πρωτογενή ακτινοβολία υποβάθρου. Μολονότι αυτές οι τοπικές εκπομπές ακτινοβολίας -που προέρχονται από αέρια και περιδινήσεις της «τοπικής» μεσοαστρικής ύλης- αποτελούν ένα είδος «θορύβου» που «αμαυρώνει» και περιπλέκει την καθαρότητα της όλης εικόνας, περιέχουν εντούτοις πολύτιμες πληροφορίες για τους αστροφυσικούς. Πάντως, το διαστημικό τηλεσκόπιο Πλανκ διαθέτει τα κατάλληλα υπολογιστικά προγράμματα που του επιτρέπουν όχι μόνο να «καθαρίζει» την εικόνα από τέτοιες «παρεμβολές», αλλά και να αναλύει λεπτομερώς τη φύση αυτών των παρεμβολών. Ποτέ άλλοτε η φύση και η τοπολογία του αρχέγονου κοσμικού φωτός δεν είχαν χαρτογραφηθεί με τόσες λεπτομέρειες· ποτέ μέχρι σήμερα δεν είχαμε τη δυνατότητα να οπτικοποιούμε το παρελθόν του Σύμπαντος που μας φιλοξενεί! Ο τεχνολογικός-επιστημονικός άθλος της φωτογράφησης του πρώιμου Σύμπαντος δεν προκαλεί μόνο έντονες συγκινήσεις για τα επιτεύγματα της σύγχρονης επιστήμης, αλλά ανοίγει και νέες, ασύλληπτες μέχρι χθες, δυνατότητες στην ανθρώπινη γνώση. Πρώτη φορά στην ανθρώπινη ιστορία φαίνεται απολύτως ρεαλιστική η δυνατότητα μιας αποκλειστικά επιστημονικής -και συνεπώς μη υπερφυσικής ή θεολογικής- εξήγησης της προέλευσης και της εξέλιξης του Σύμπαντος. 25.000 νέους αστεροειδείς ανακάλυψε η ΝΑΣΑ. Χάρη σε ένα νέο τηλεσκόπιο το οποίο έχει τεθεί σε λειτουργία εδώ και έξι μήνες, η ΝΑΣΑ έχει καταφέρει να «δει» και να θέσει υπό παρακολούθηση 25.000 νέους αστεροειδείς. Ιδιαίτερο επιστημονικό ενδιαφέρον παρουσιάζουν 95 αστεροειδείς οι οποίοι κινούνται κοντά στη Γη όχι όμως τόσο ώστε να προκαλούν ανησυχία. Το νέο τηλεσκόπιο WISE (Wide-field Infrared Survey Explorer) ολοκλήρωσε, το περασμένο Σάββατο, μια πρώτη, πλήρη επισκόπηση του ουράνιου θόλου αρχίζοντας μια νέα, ακόμη λεπτομερέστερη, έρευνα. Το τηλεσκοπίου WISE (Wide-Field Infrared Survey Explorer), το οποίο εκτοξεύτηκε στις 14 Δεκεμβρίου του 2009 και από τον Ιανουάριο έχει αρχίσει και τροφοδοτεί με στοιχεία τους επιστήμονες. Πιστεύεται πως το WISE θα μπορέσει να ανακαλύψει τουλάχιστον 1000 φαιούς νάνους σε απόσταση έως και 25 ετών φωτός ενώ παράλληλα θα αποκαλύπτει και κομήτες που περιφέρονται στο ηλιακό σύστημα και ήταν δύσκολο να αναγνωριστούν πριν, όπως ο 2010 AB78, που ανακαλύφθηκε στις 12 Ιανουαρίου και βρίσκεται σε ελλειπτική τροχιά γύρω από το ήλιο και σε απόσταση 158 εκατ. χλμ. από τη Γη.

Νετρίνα: τα φαντάσματα της ΟΡΕRΑ Υστερα από χρόνια προετοιμασίας, το πείραμα ΟΡΕRΑ στο ιταλικό Εργαστήριο Gran Sasso «συνέλαβε» ένα σωματίδιο που ίσως αλλάξει την πορεία της Φυσικής. Το «μεταλλαγμένο» σωματίδιο ξεκίνησε το ταξίδι του από το CΕRΝ ως μιονικό νετρίνο και αλληλεπιδρώντας με την ύλη κατέληξε στην αγκαλιά του Gran Sasso ως λεπτόνιο τ. Τι ακριβώς σημαίνει αυτό; Την 31η Μαΐου 2010 ένα ανακοινωθέν από το Εθνικό Εργαστήριο Ανίχνευσης Νετρίνων Gran Sasso της Ιταλίας προκάλεσε ρίγη συγκίνησης στη διεθνή κοινότητα των φυσικών: Για πρώτη φορά στα παγκόσμια πειραματικά χρονικά ένα νετρίνο συνελήφθη να αλλάζει «γεύση»! Λίγο μετά, κατά τη διάρκεια του διεθνούς συνεδρίου «Νeutrino 2010- ΧΧΧΙV Ιnternational Conference in Νeutrino Ρhysics and Αstrophysics» που έλαβε χώρα στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών μεταξύ 13-19 Ιουνίου, ανακοινώθηκε από το πείραμα ΜΙΝΟS των ΗΠΑ ότι μια διαταραχή στην ταλάντωση των νετρίνων ενόσω ταξιδεύουν μέσα από τη Γη ενδεχομένως δείχνει αλληλεπίδρασή τους με τα πετρώματά της! Οι μη φυσικοί εξ ημών θα αναρωτηθούμε ίσως τι είναι αυτά τα νετρίνα... Μήπως τα ουδετερόνια, που μας έλεγαν στο γυμνάσιο ότι εμπεριέχονται στον πυρήνα των ατόμων; Αλλά όχι, εκείνα τα λέμε νετρόνια (neutrons). Τα νετρίνα (neutrinos) είναι κάτι ξαδελφάκια των ηλεκτρονίων, που υποτίθεται ότι δεν έχουν ούτε φορτίο ούτε μάζα- άρα... φαντάσματα. Τότε γιατί μας νοιάζουν; «Αγγελιαφόροι» του Βig Βang Ο πιο απλός λόγος που νοιαζόμαστε είναι διότι τα νετρίνα είναι οι πρεσβευτές που φθάνουν ως εμάς από την εικαζόμενη απαρχή του σύμπαντος κόσμου- την περίφημη Μεγάλη Εκρηξη (Βig Βang). Οντας δημιουργήματα της γενεσιουργού πυρηνικής σύντηξης, ταξιδεύουν έκτοτε στο Σύμπαν και- από την καταγραφή τους στο Κοσμικό Υπόβαθρο Μικροκυμάτων, το γνωστό πείραμα CΟΒΕ- μπορέσαμε να «φωτογραφίσουμε» το Σύμπαν στη νηπιακή του ηλικία. Ενας δεύτερος λόγος είναι ότι από την ανίχνευση νετρίνων που εκλύονται κατά την κατάρρευση αστέρων μπορούμε να μάθουμε δευτερογενώς πολλά για τον μηχανισμό θανάτου-αναγέννησης στη φύση. Και ένας τρίτος είναι ότι μέσω της μελέτης των νετρίνων που εκλύονται από την πυρηνική σύντηξη στον ήλιο μας ίσως μάθουμε επιτέλους πώς «δουλεύει» αυτή η πηγή ζωής του πλανήτη μας και φθάσουμε σε σημείο να προβλέπουμε τη συμπεριφορά του. Κατά τα λοιπά... μπορούμε να συνεχίσουμε να ζούμε χωρίς την έγνοια τους. Ετσι κι αλλιώς, γύρω στο 1 τρισεκατομμύριο νετρίνα διαπερνούν το σώμα του καθενός μας ανά δευτερόλεπτο, χωρίς να νιώθουμε τίποτε! Ο,τι δεν μας πειράζει, γιατί να το «πειράζουμε»; Αυτή είναι μια καθησυχαστική αντίληψη των πραγμάτων για τον μέσο νου, αλλά υπάρχει και μια άλλη που διαταράσσει σφόδρα τη νιρβάνα του: Το Διαδίκτυο σφύζει από θεωρίες για το τι επιπτώσεις μπορεί να έχουν η «αλλαγή γεύσης» των νετρίνων στον πλανήτη μας και η αλληλεπίδραση με τα πετρώματά του. Η πιο δραματική οπτικοποίηση αυτών των θεωριών έγινε στην πρόσφατη ταινία «2012», όπου η αναμενόμενη νέα εκκίνηση κύκλου κηλίδων στον Ηλιο θα έφερνε καταιγίδα νετρίνων στη Γη, που αυτή τη φορά θα μεταλλάσσονταν, θα συμπεριφέρονταν ως μικροκύματα και θα υπερθέρμαιναν τον πυρήνα της, με επακόλουθο την αντιστροφή των μαγνητικών πόλων της, τον κατακλυσμό... την επαλήθευση των Μάγιας, του Νοστράδαμου και της Αποκάλυψης... αλληλούια! Οπότε σκόπιμο είναι να ξεδιαλύνουμε μια για πάντα το τι τρέχει με αυτά τα φαντάσματα και αν η «αλλαγή γεύσης τους» επιφέρει και αλλαγή πλεύσης της μοίρας μας. Σωματίδια και Δυνάμεις Το τι ακριβώς σήμαινε η ανακοίνωση της 31ης Μαΐου μάς εξήγησε ο αναπληρωτής καθηγητής Φυσικής στο ΕΜΠ και συντονιστής της Ελληνικής Ομάδας Εκλαΐκευσης, κ. Νικόλαος Τράκας, ως εξής: Τα τελευταία 30-35 χρόνια η κατανόησή μας για την έσχατη δομή της ύλης περιγράφεται από το λεγόμενο Καθιερωμένο Πρότυπο (Standard Μodel), στο οποίο διακρίνουμε: 1.Τα σωματίδια ύλης: 6 κουάρκ: u (up, άνω), d (down, κάτω), c (charm, χαριτωμένο), s (strange, παράξενο), t (top, υψηλό) και b (bottom, χαμηλό) και 6 λεπτόνια: e (ηλεκτρόνιο), μ (μιόνιο), τ (ταυ), νe (νετρίνο ηλεκτρονίου), νμ (νετρίνο μιονίου) και ντ (νετρίνο ταυ). 2.Τις 3 δυνάμεις/ αλληλεπιδράσεις: την ηλεκτρομαγνητική, την ασθενή (πυρηνική) και την ισχυρή (πυρηνική). Οι αλληλεπιδράσεις αυτές επενεργούν πάνω στα σωματίδια ύλης μέσω ανταλλαγής του αντίστοιχου σωματιδίου/ φορέα: ο φορέας της ηλεκτρομαγνητικής αλληλεπίδρασης είναι το φωτόνιο. Φορείς της ασθενούς είναι τα τρία σωματίδια W+, W- και Ζ0 και, τέλος, της ισχυρής είναι οκτώ σωματίδια με το γενικό όνομα γκλουόνια. (Η τέταρτη θεμελιώδης αλληλεπίδραση, η βαρύτητα, δεν συμπεριλαμβάνεται στο Καθιερωμένο Πρότυπο.) Ζευγάρια ύλης και ταλάντωση Επειδή τα νετρίνα «αισθάνονται» μόνο την ασθενή αλληλεπίδραση, θα περιοριστούμε σε αυτήν. Ως προς αυτήν την αλληλεπίδραση τα 6 κουάρκ και τα 6 λεπτόνια κατατάσσονται σε ζευγάρια. Τρία ζευγάρια κουάρκ: (u, d), (c, s), (t, b) και τρία ζευγάρια λεπτονίων: (νe, e), (νμ, μ) και (ντ, τ). Η ασθενής αλληλεπίδραση μετατρέπει το ένα μέλος των παραπάνω 6 ζευγαριών στο άλλο μέλος του ίδιου ζευγαριού. Για παράδειγμα, το u μετατρέπεται σε d, το c σε s ή το νe σε e (ή και το ανάποδο). Το «κακό» ήταν ότι από πολύ νωρίς είχαν παρατηρηθεί (βέβαια με πολύ μικρή πιθανότητα) και μετατροπές που «έμπλεκαν» τα ζευγάρια των κουάρκ: για παράδειγμα, το u μετατρεπόταν σε s. Στη γλώσσα της κβαντομηχανικής (δηλαδή τη φυσικής που διέπει τον κόσμο των στοιχειωδών σωματιδίων) αυτό μπορεί να περιγραφεί λέγοντας ότι η φυσική κατάσταση του δεύτερου κουάρκ κάθε ζευγαριού είναι μείγμα και των τριών κουάρκ: d, s και b. Στα λεπτόνια, η πειραματικά επιβεβαιωμένη ως πρόσφατα παραδοχή ότι τα νετρίνα νe, νμ, και ντ δεν είχαν μάζα απέτρεπε αυτό το μπέρδεμα μεταξύ των ζευγαριών. Ολα πήγαιναν καλά ώσπου (στη δεκαετία του 1960) άρχισαν να παρατηρούνται «παράξενα» φαινόμενα με τα νετρίνα. Ενώ, βάσει ενός καλά επιβεβαιωμένου προτύπου «λειτουργίας» του Ηλιου μας, περιμέναμε να παρατηρήσουμε έναν ορισμένο αριθμό νετρίνων νe να εκπέμπονται από τον Ηλιο, ο αριθμός που παρατηρήθηκε ήταν σημαντικά μικρότερος. Πού «χάθηκαν» τα υπόλοιπα νετρίνα; Εδώ θα πρέπει να σημειώσουμε ότι ήδη από το 1957 ο Βruno Ρontecorvo είχε μιλήσει για την περίπτωση «ταλάντωσης» μεταξύ των διαφορετικών τύπων νετρίνου (το 1969 δημοσιεύθηκε το περίφημο σχετικό άρθρο από τους Gribov και Ρontecorvo). Τι ακριβώς προβλέπει το φαινόμενο της ταλάντωσης των νετρίνων; Αν τα νετρίνα έχουν μάζα, τότε, ανάλογα με τα κουάρκ, θα πρέπει να παρουσιάζεται μείξη μεταξύ των νετρίνων των διαφορετικών ζευγαριών. Ετσι μια φυσική κατάσταση νετρίνου μπορεί να περιέχει διαφορετικά ποσοστά από κάθε ένα από τα τρία νετρίνα. Αυτή η ποσόστωση μεταβάλλεται με τον χρόνο, οπότε μια κατάσταση μπορεί, για παράδειγμα, να ξεκινήσει αμιγώς ως νe και κατά τη μεγάλη διαδρομή που κάνουν τα νετρίνα προτού αλληλεπιδράσουν με την ύλη να αλλάξουν σε μια κατάσταση αμιγώς ντ. Πολλά πειράματα ως σήμερα επιβεβαίωσαν το πρόβλημα «έλλειψης» κάποιου συγκεκριμένου είδους από τα νετρίνα, αλλά κανένα πείραμα δεν είχε επιβεβαιώσει την εμφάνιση ενός είδους νετρίνου διαφορετικού από αυτό που αναμενόταν. Το πείραμα της ΟΡΕRΑ Τι ακριβώς το καινούργιο εμφανίστηκε τώρα; Υστερα από επτά χρόνια προετοιμασίας, το 2006 το πείραμα ΟΡΕRΑ στο Εθνικό Ιταλικό Εργαστήριο του Gran Sasso (120 χλμ. από τη Ρώμη) άρχισε να δέχεται δέσμη μιονικών νετρίνων, νμ, από το CΕRΝ, το Ευρωπαϊκό Εργαστήριο Σωματιδιακής Φυσικής, έξω από τη Γενεύη. Επειτα από ένα ταξίδι 732 χλμ.- σε ευθεία γραμμή, μέσα από τον φλοιό της Γης και σε χρόνο 2,4 χιλιοστών του δευτερολέπτου- τα νμ φθάνουν στο Ιταλικό Εργαστήριο. Αν το νετρίνο αλλάξει από νμ σε ντ, και το το ντ αλληλεπιδράσει με την ύλη, το πείραμα ΟΡΕRΑ θα παρατηρούσε ένα λεπτόνιο τ. Αυτό ακριβώς έγινε, η παρατήρηση του λεπτονίου τ είναι γεγονός! Τα τρία χρόνια που πέρασαν για την παρατήρηση του πρώτου τ δείχνουν ακριβώς τόσο την πολύ μικρή πιθανότητα αλληλεπίδρασης του νετρίνου όσο και τη δυσκολία του πειράματος. Ποιος είναι ο αντίκτυπος αυτού του γεγονότος; Κατ΄ αρχάς η επιβεβαίωση ότι τα νετρίνα έχουν μάζα, έστω και πολύ μικρή σε σχέση με τις μάζες των άλλων στοιχειωδών σωματιδίων, γιατί, όπως προαναφέρθηκε, η «ταλάντωση» μεταξύ των διαφορετικών τύπων νετρίνων είναι δυνατή μόνον αν αυτά έχουν μάζα. Αυτό σημαίνει ότι το Καθιερωμένο Πρότυπο χρειάζεται κάποιου είδους «ρετουσάρισμα». Ο δεύτερος σημαντικός αντίκτυπος είναι ότι η αφθονία των νετρίνων στο Σύμπαν, σε συνδυασμό με τη μη μηδενική μάζα τους, συμβάλλει στην κατανόηση της λεγόμενης «σκοτεινής ύλης» του Σύμπαντος, δηλαδή ύλης που δεν ακτινοβολεί και, επομένως, μη άμεσα παρατηρήσιμης, αλλά που η ύπαρξή της τεκμαίρεται από έμμεσες παρατηρήσεις (για παράδειγμα, την κίνηση αστέρων γύρω από τα κέντρα των γαλαξιών). Η σκοτεινή ύλη υπολογίζεται ότι καλύπτει το 25% της ύλης του Σύμπαντος, ενώ η συνηθισμένη ύλη καλύπτει το 4%. Το τεράστιο υπόλοιπο ποσοστό θεωρείται ότι αποτελεί τη λεγόμενη σκοτεινή ενέργεια. ΥΓ.: Οσοι γνωρίζουν αγγλικά μπορούν να διαβάσουν μια εξαιρετικά κατατοπιστική περιήγηση στον κόσμο των νετρίνων στην ιστοσελίδα http://www.ps.uci.

Τηλεσκόπιο της NASA «τυφλώθηκε» από πρωτοφανή κοσμική έκρηξη. Η ισχυρότερη κοσμική έκρηξη που έχει καταγραφεί ως σήμερα τύφλωσε παροδικά το διαστημικό τηλεσκόπιο Swift, ανακοίνωσε η NASA -η έκλαμψη ακτίνων γάμμα εκπέμφθηκε κατά το βίαιο θάνατο ενός άστρου και ταξίδευε 5 δισεκατομμύρια χρόνια πριν φτάσει στη Γη. Η έκλαμψη GRB 100621A σημειώθηκε στις 21 Ιουνίου και είναι η ισχυρότερη που έχει καταγραφεί στην περιοχή των ακτίνων Χ από τότε που το Swift ξεκίνησε την αποστολή του το 2005. «Η ένταση της ακτινοβολίας ήταν μη αναμενόμενη και πρωτοφανής» δήλωσε ο Νιλ Γκέρελς, επιστημονικός υπεύθυνος του Swift στο Κέντρο Διαστημικής Πτήσης Goddard της NASA. «Η έκλαμψη ήταν τόσο φωτεινή που το λογισμικό ανάλυσης δεδομένων σταμάτησε να λειτουργεί» δήλωσε ο Φιλ Έβανς του Πανεπιστημίου του Λέστερ, ο οποίος εντόπισε την έκρηξη στα δεδομένα που μεταδίδει το τηλεσκόπιο. Ευτυχώς το Swift ξανάρχισε να λειτουργεί σχεδόν αμέσως και πρόλαβε να καταγράψει την πανίσχυρη αλλά σύντομη λάμψη. Το διαστημικό τηλεσκόπιο σχεδιάστηκε ειδικά για τη μελέτη των εκλάμψεων ακτίνων γ, των πιο βίαιων φαινομένων στο Σύμπαν. Οι εκλάμψεις αυτές είναι πίδακες ακτίνων γ, ακτίνων Χ και ορατού φωτός, οι οποίοι εκπέμπονται από τους πόλους γερασμένων άστρων καθώς καταρρέουν κάτω από το ίδιο τους το βάρος και μετατρέπονται σε μαύρες τρύπες ή άστρα νετρονίων. Η συγκεκριμένη έκλαμψη ήταν 140 φορές φωτεινότερη από τη λαμπρότερη συνεχή πηγή ακτίνων Χ στον ουρανό, ένα άστρο νετρονίων που βρίσκεται πολύ πλησιέστερα στη Γη. «Μαιευτήριο» νέων άστρων Τεράστια νέφη αερίου και σκόνης εκτοξεύονται καθώς νέα «καυτά» άστρα γεννιούνται. Την ώρα του «τοκετού» απαθανάτισε το διαστημικό τηλεσκόπιο Ηubble προσφέροντάς μας αυτήν την εντυπωσιακή εικόνα. Το ΝGC 2467 είναι ένα τεράστιο νέφος αερίων, κυρίως υδρογόνου, το οποίο αποτελεί «μαιευτήριο» νέων άστρων. Στην εικόνα αυτή άστρα που μόλις έχουν γεννηθεί με «υλικά» του νέφους εκπέμπουν έντονη υπεριώδη ακτινοβολία, που κάνει όλο το σκηνικό να λάμπει. Μελέτες των αστρονόμων έδειξαν ότι το μεγαλύτερο μέρος της ακτινοβολίας προέρχεται από ένα και μόνο λαμπερό άστρο, το οποίο βρίσκεται λίγο πάνω από το κέντρο της εικόνας. Διαστημικό υλικό νανοτεχνολογίας ανέπτυξαν Τούρκοι επιστήμονες. Τούρκοι μηχανικοί ανέπτυξαν υλικό νανοτεχνολογίας το οποίο παράγει 100 φορές μεγαλύτερη προστασία από τη ραδιενέργεια του διαστήματος σε σύγκριση με την προστασία των υλικών που βρίσκονται σήμερα σε χρήση στις διαστημικές αποστολές. Το υλικό αυτό, πρωτοποριακής τεχνολογίας, θα χρησιμοποιηθεί στους δορυφόρους που θα κατασκευαστούν εφ' εξής στην Τουρκία. Με την εφαρμογή της νέας αυτής τεχνολογίας επεκτείνεται η διάρκεια επιχειρησιακής αξιοποίησης συστημάτων και υποσυστημάτων των σύγχρονων δορυφόρων, μειώνοντας σε ουσιαστικό βαθμό το οικονομικό κόστος για την αξιοποίησή τους. Παράλληλα, ένα άλλο ουσιαστικό πλεονέκτημα της χρήσης του υλικού αυτού, εντοπίζεται στο ιδιαίτερα μικρό βάρος του από την αξιοποίηση των σύγχρονων δεδομένων της νανοτεχνολογίας. Οι έρευνες χρηματοδοτούνται από το Συμβούλιο Επιστημονικής και Τεχνολογικής Έρευνας (TUBITAK) και την πανίσχυρη Γραμματεία Αμυντικής Βιομηχανίας (SSM). Και για να μην μας πιανει το εθνικοπατριωτικοκαταθλιπτικο συνδρομο για την Τουρκια. Σάρωσαν τις διακρίσεις στο Χάρβαρντ οι «κομπιουτεράδες» του ΑΠΘ. Το πρώτο βραβείο στον ετήσιο Διεθνή Διαγωνισμό Πρακτόρων για Ηλεκτρονικές Συναλλαγές (Trading Agent Competition 2010) που διοργανώνεται από το Χάρβαρντ, το κορυφαίο εκπαιδευτικό ίδρυμα των ΗΠΑ, κατέκτησε η ελληνική ομάδα από το τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, με τη δημιουργία ενός ευφυούς λογισμικού. Το πρόγραμμα που σχεδίασαν εκτελεί αυτόματα και αυτόνομα ηλεκτρονικές συναλλαγές και συμμετέχει σε ηλεκτρονικές δημοπρασίες στο διαδίκτυο. Οι "πράκτορες λογισμικού" (software agents), όπως λέγονται, είναι ευφυή προγράμματα με εξελιγμένες δυνατότητες λήψης αποφάσεων και επικοινωνίας, ειδικά σχεδιασμένα για να συνδιαλέγονται στο χρηματιστήριο και γενικότερα στο διαδίκτυο με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Η ομάδα του ΑΠΘ πήρε μέρος στους τρεις τελικούς με κατάλληλες εκδόσεις του πράκτορα "Mertacor", όπως ονομάζουν το πρόγραμμά τους, και αναδείχθηκε: ♦ 1η στο διαγωνισμό TAC Market Design (CAT 2010) για Σχεδίαση και Βελτιστοποίηση Ηλεκτρονικών Αγορών. ♦ 3η στο διαγωνισμό TAC Ad Auction (AA 2010) για Δημοπρασία Διαδικτυακών Διαφημίσεων. ♦ 6η στο διαγωνισμό TAC Supply Chain Management (TAC-SCM 2010) για Διαχείριση Εφοδιαστικής Αλυσίδας. Αμέσως μετά την επιτυχία της, η ελληνική ομάδα κλήθηκε να συνεργαστεί με το πανεπιστήμιο της Μινεσότα των ΗΠΑ, ίδρυμα Erasmus. Ο επικεφαλής της ομάδας, καθηγητής Περικλής Μήτκας, θα παρουσιάσει στο Διεθνές Συνέδριο Τεχνολογίας Πρακτόρων Λογισμικού, που θα γίνει στο Τορόντο από 30 Αυγούστου έως 3 Σεπτεμβρίου, το τελευταίο ερευνητικό της έργο. Στην προσπάθεια συμμετείχαν επίσης, ο απόφοιτος του τμήματος Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών του ΑΠΘ, Λάμπρος Σταυρογιάννης, ο υποψήφιος διδάκτορας Κυριάκος Χατζηδημητρίου και ο λέκτορας του ΑΠΘ Ανδρέας Συμεωνίδης. Σ Στο διαγωνισμό συμμετείχαν ερευνητικές ομάδες από 30 πανεπιστήμια όλου του κόσμου.

Την 1/6/2010 εγραφα (Σελ.26) Αμφίβολο το μέλλον του Διεθνούς Θερμοπυρηνικού Αντιδραστήρα(ITER). Η οικονομική κρίση στην Ευρώπη θέτει εν αμφιβόλω την υλοποίηση του Διεθνούς Πειραματικού Θερμοπυρηνικού Αντιδραστήρα (ITER), ενός γιγάντιου πειράματος με στόχο την παραγωγή ανεξάντλητης, καθαρής ενέργειας από τη σύντηξη υδρογόνου. Το κόστος για την εγκατάσταση εκτιμάται πλέον στα 15 δισεκατομμύρια ευρώ, τρεις φορές περισσότερο από τον προϋπολογισμό που είχε ανακοινωθεί το 2006. Η Ευρώπη καλείται να καλύψει το 45% του συνολικού ποσού. Σε συνάντησή τους που πραγματοποιήθηκε στις 26 Μαΐου, οι χώρες-μέλη της ΕΕ απέτυχαν να συμφωνήσουν για την ανεύρεση επιπλέον πόρων. Ομως ευτυχως ειχαμε θετικη εξελιξη και ο ITER γλίτωσε την ακύρωση. Πρόσθετα ευρωπαϊκά κονδύλια για τον Διεθνή Θερμοπυρηνικό Αντιδραστήρα. Έπειτα από πολύμηνες καθυστερήσεις και διαφωνίες, οι χώρες-μέλη της ΕΕ ενέκριναν τελικά πρόσθετη χρηματοδότηση 1,4 δισ. ευρώ για την κατασκευή του ITER (Διεθνής Πειραματικός Θερμοπυρηνικός Αντιδραστήρας), ενός γιγάντιου πειράματος για την παραγωγή ανεξάντλητης και καθαρής ενέργειας από τη σύντηξη υδρογόνου. Το πρόγραμμα για την υλοποίηση του ITER εγκρίθηκε το 2006 με εκτιμώμενο κόστος 5 δισεκατομμύρια ευρώ. Ο προϋπολογισμός αυτός αποδείχθηκε δραματικά ανεπαρκής και οι σημερινές εκτιμήσεις ανεβάζουν το κόστος στα 15 δισ. ευρώ. Από το ποσό αυτό, η ΕΕ θα κληθεί να συνεισφέρει συνολικά τουλάχιστον 7,2 δισ. Έπειτα από μήνες διαπραγματεύσεων, η διάθεση πρόσθετων κονδυλίων αποφασίστηκε τη Δευτέρα 12 Ιουλίου σε συνάντηση του Συμβουλίου Γεωργίας και Αλιείας, αναφέρει το BBC. Στα τέλη του μήνα θα ακολουθήσει νέα συνάντηση που θα εξετάσει το εύρος και το χρονοδιάγραμμα του προγράμματος. Τα πρόσθετα κονδύλια για τη διετία 2012-13 θα προέλθουν από διάφορες πηγές, συμπεριλαμβανομένου του 7ου Προγράμματος-Πλαισίου για την Έρευνα. Ορισμένοι Ευρωπαίοι ερευνητές εξέφρασαν μάλιστα την ανησυχία τους για τις ενδεχόμενες επιπτώσεις σε άλλα ερευνητικά προγράμματα. O ITER έχει ήδη αποφασιστεί να κατασκευαστεί στο Κανταράς της Γαλλίας. Στην κατασκευή του συμμετέχουν η ΕΕ, οι ΗΠΑ, η Ρωσία, η Ιαπωνία, η Κίνα, η Ινδία και η Νότιος Κορέα. Ο Ήλιος στη Γη Η πυρηνική σύντηξη, το αντίθετο της πυρηνικής σχάσης, είναι η αντίδραση που τροφοδοτεί τον Ήλιο και γενικά τα άστρα. Κάτω από συνθήκες ακραίας θερμοκρασίας και πίεσης, άτομα υδρογόνου ενώνονται και σχηματίζουν άτομα ήλιου με ταυτόχρονη απελευθέρωση μεγάλων ποσών ενέργειας. Το πρόγραμμα του Διεθνούς Πειραματικού Θερμοπυρηνικού Αντιδραστήρα έχει στόχο να δείξει ότι η σύντηξη είναι δυνατόν να αξιοποιηθεί σε εμπορική κλίμακα για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας. Στην καρδιά του ITER, ιονισμένα ισότοπα του υδρογόνου θα θερμαίνονται στους 100 εκατομμύρια βαθμούς Κελσίου, αιωρούμενα μέσα σε ένα μαγνητικό πεδίο. Η όλη αντίδραση θα πραγματοποιείται μέσα σε ένα ειδικό θωρακισμένο κάνιστρο γνωστό ως «τόκαμακ». Αν τελικά αποδειχθεί ότι ο ITER μπορεί να παράγει περισσότερη ενέργεια από ό,τι καταναλώνει για τη λειτουργία του, ο δρόμος θα έχει ανοίξει για την αξιοποίηση της σύντηξης σε βιομηχανική κλίμακα τις επόμενες δεκαετίες.

Ας δουμε κατι που πιστευω αφορα ολους εμας επιστημονες και μη που τρεχουμε στις λεωφορους του διαδικτυου. Πενηντα πέντε χρόνια από την δημοσίευση του Μανιφέστου Russell- Einstein. Στις 9 Ιουλίου του 1955, εν μέσω του Ψυχρού Πολέμου, παρουσιάστηκε στο Λονδίνο το Μανιφέστο Russell- Einstein, από τον φιλόσοφο και ειρηνιστή Bertrand Russell . Το Μανιφέστο προέβαλλε την επικινδυνότητα των πυρηνικών όπλων και καλούσε τους ηγέτες του κόσμου να επιδιώξουν ειρηνικά ψηφίσματα για να ανακόψουν τη διεθνή διαμάχη. Το κέιμενο υπέγραφαν έντεκα αναγνωρισμένοι διανοούμενοι και επιστήμονες, μεταξύ των οποίων και ο Albert Einstein. Το Μανιφέστο υπήρξε η αφορμή για την πραγματοποίηση της πρώτης από τις «διασκέψεις Pugwash», στο σκοτσέζικο χωριό Pugwash, το 1957, ύστερα από πρωτοβουλία του Καναδού φιλάνθρωπου Cyrus S. Eaton. Θέμα της, όπως και όλων των επόμενων, η Επιστήμη και οι Παγκόσμιες Υποθέσεις. Με επικεφαλής τον φιλόσοφο και ειρηνιστή Bertrand Russell και τον μεγάλο φυσικό και ανθρωπιστή Albert Einstein, οι Max Born, Perry Bridgman, Leopold Infeld, Frederic Joliot-Curie, Herman Muller, Linus Pauling, Cecil Powell, Joseph Rotblat, και τον Hideki Yukawa ζήτησαν με το Μανιφέστο από τους επιστήμονες όλων των πολιτικών πεποιθήσεων να συγκεντρωθούν για να συζητήσουν την απειλή, η οποία απειλούσε την ανθρωπότητα και τον πολιτισμό της, λόγω της εμφάνισης των θερμοπυρηνικών όπλων. Την πρώτη συνεδρίαση του 1957 την παρακολούθησαν 7 διαπρεπείς επιστήμονες από τις Ηνωμένες Πολιτείες, 3 από την Σοβιετική Ένωση, 3 από την Ιαπωνία, 2 από το Ηνωμένο Βασίλειο και τον Καναδά, και 1 από την Αυστραλία, την Αυστρία, την Κίνα, τη Γαλλία, και την Πολωνία, συνολικά δηλαδή 22 επιστήμονες. Μέχρι το τέλος του 20ου αιώνα είχαν γίνει πάνω από 250 διασκέψεις Pugwash, στις οποίες συνολικά συμμετείχαν πάνω από 10.000 άτομα. Τις ετήσιες διασκέψεις παρακολουθούν 150 έως 250 άτομα ενώ βασικός κανόνας τους είναι η προσωπική συμμετοχή των επιστημόνων και όχι η συμμετοχή αντιπροσώπων κυβερνήσεων ή οργανώσεων. Το μανιφέστο Russell- Einstein, Λονδίνο 9 Ιουλίου 1955. Στην τραγική κατάσταση που αντιμετωπίζει η ανθρωπότητα, αισθανόμαστε ότι οι επιστήμονες πρέπει να συγκεντρωθούν σε μια διάσκεψη για να αξιολογήσουν τους κινδύνους που έχουν προκύψει ως αποτέλεσμα της ανάπτυξης των όπλων μαζικής καταστροφής, και να συζητήσουν ένα ψήφισμα στο πνεύμα του επισυναπτόμενου πρόχειρου ψηφίσματος. Μιλάμε σε αυτήν την περίπτωση, όχι ως μέλη αυτού ή εκείνου του έθνους, ηπείρου, θρησκείας, αλλά ως ανθρώπινα όντα, μέλη του ανθρώπινου Γένους, του οποίου η μελλοντική ύπαρξη βρίσκεται σε αμφιβολία. Ο κόσμος είναι γεμάτος συγκρούσεις. Και, αν αφήσουμε όλες τις δευτερεύουσες συγκρούσεις, ο τιτάνιος αγώνας γίνεται μεταξύ του κομμουνισμού και του αντι-κομμουνισμού. Σχεδόν καθένας που είναι πολιτικά συνειδητός έχει ισχυρά συναισθήματα για το ένα ή και τα περισσότερα από αυτά τα ζητήματα αλλά από εσάς θέλουμε, εάν μπορείτε, να θέσετε κατά μέρος τέτοια συναισθήματα και να θεωρηθούμε μόνο σαν τα μέλη ενός βιολογικού είδους που είχε μια αξιοπρόσεκτη ιστορία, και την εξαφάνιση του οποίου κανένας από μας δεν μπορεί να επιθυμήσει. Θα προσπαθήσουμε να μην πούμε ούτε μια λέξη παραπάνω από αυτήν, που πρέπει να απευθύνει η μια ομάδα σε μια άλλη. Όλοι, εξίσου, συμφωνούν με τον κίνδυνο, και, εάν ο κίνδυνος γίνει κατανοητός, υπάρχει ελπίδα ότι μπορεί συλλογικά να τον αποτρέψουμε. Πρέπει να μάθουμε να σκεφτόμαστε με έναν νέο τρόπο. Πρέπει να μάθουμε να αναρωτιόμαστε, όχι ποια μέτρα μπορούν να ληφθούν για να δώσουν τη στρατιωτική νίκη σε οποιαδήποτε ομάδα προτιμάμε, γιατί δεν πλέον καιρός για τέτοια ζητήματα. Η ερώτηση που πρέπει να βάλουμε είναι: Ποιές πρωτοβουλίες πρέπει να ληφθούν για να αποτραπεί ένας στρατιωτικός ανταγωνισμός του οποίου η κατάληξη θα είναι καταστρεπτική σε όλα τα συμβαλλόμενα μέρη; Οι άνθρωποι όλης της Γης, και ακόμα και πολλά άτομα σε κυβερνητικές θέσεις, δεν έχουν σκεφθεί τι θα γινόταν σε έναν πόλεμο με πυρηνικές βόμβες. Οι άνθρωποι σκέφτονται ακόμα με όρους της εξάλειψης των πόλεων. Γίνεται κατανοητό ότι οι νέες βόμβες είναι ισχυρότερες από τις παλαιές, και ότι, ενώ μια Α-βόμβα (ατομική) μπόρεσε να εξαλείψει τη Χιροσίμα, μια Η-βόμβα (υδρογονοβόμβα) θα μπορούσε να εξαλείψει μεγαλύτερες πόλεις, όπως το Λονδίνο, Νέα Υόρκη, και Μόσχα. Καμία αμφιβολία δεν υπάρχει ότι σε ένα πόλεμο με Η-βόμβα οι μεγάλες πόλεις δεν θα εξαλειφθούν. Αλλά αυτό το γεγονός είναι μια από τις δευτερεύουσες καταστροφές, που θα πρέπει να αντιμετωπιστούν. Εάν όλοι οι άνθρωποι στο Λονδίνο, στη Νέα Υόρκη, και στη Μόσχα εξολοθρευτούν, ο κόσμος, θα χρειαστεί μερικούς αιώνες για να συνέλθει από το χτύπημα. Αλλά ξέρουμε τώρα, ειδικά από την δοκιμή στις νήσους Bikini, ότι οι πυρηνικές βόμβες μπορούν βαθμιαία να μεταδώσουν την καταστροφή πολύ πέρα από μια στενή περιοχή από ό,τι είχε αρχικά υποτεθεί. Δηλώνεται σωστά ότι μια βόμβα που μπορεί τώρα να κατασκευαστεί θα είναι 2.500 φορές ισχυρότερη από αυτή που κατέστρεψε τη Χιροσίμα. Μια τέτοια βόμβα, εάν εκραγεί κοντά στο έδαφος ή κάτω από το νερό, θα στείλει ραδιενεργά σωματίδια στα ανώτερα στρώματα του αέρα. Αυτά θα πέσουν βαθμιαία και θα φθάσουν στην επιφάνεια της Γης υπό μορφή θανάσιμης σκόνης ή βροχής. Ήταν η ίδια σκόνη που μόλυνε τους Ιάπωνες ψαράδες και τα ψάρια τους. Κανένας δεν ξέρει πώς μπορούν τέτοια θανατηφόρα ραδιενεργά σωματίδια να διασκορπιστούν, αλλά οι καλύτερες επιστημονικές αυθεντίες εδώ είναι ομόφωνες: ένας πόλεμος με τις Η-βόμβες ενδεχομένως να βάλει ένα ξαφνικό τέλος στην ανθρώπινη φυλή. Φοβούνται πολλοί ότι εάν χρησιμοποιηθούν πολλές Η-βόμβες, τότε θα υπάρξει ένας καθολικός θάνατος, ξαφνικός μόνο για μια μικρή μειονότητα, αλλά για την πλειοψηφία του κόσμου, θα είναι ένας αργά βασανιστικός θάνατος, μέσα σε αρρώστιες και στην αποσύνθεση. Έχουν εκφραστεί ήδη πολλές προειδοποιήσεις από διαπρεπείς επιστήμονες και από αυθεντίες στη στρατιωτική στρατηγική. Κανένας από αυτούς δεν θα πει σίγουρα ποιές είναι οι χειρότερες επιπτώσεις. Δεν γνωρίζουν ποιά είναι τα πιθανά αποτελέσματα, και κανένας δεν μπορεί να είναι σίγουρος για το τι θα συμβεί. Ακόμα δεν έχει διαπιστωθεί αν οι απόψεις των εμπειρογνωμόνων, σε αυτό το ζήτημα, εξαρτώνται από την πολιτική τους τοποθέτηση ή τις προκαταλήψεις τους. Εδώ είναι λοιπόν το δίλημμα που σας παρουσιάζουμε, ξεκάθαρο, τρομακτικό και αναπόφευκτο: Θα βάλουμε ένα τέλος στην ανθρώπινη φυλή ή η ανθρωπότητα θα αρνηθεί τον πόλεμο; Η κατάργηση του πολέμου ίσως θα απαιτήσει δυσάρεστους περιορισμούς στην εθνική κυριαρχία. Αλλά αυτό που ίσως εμποδίζει την κατανόηση της κατάστασης, περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, είναι ότι ο όρος "ανθρωπότητα" φαίνεται ασαφής και αφηρημένος. Οι άνθρωποι μόλις και μετά βίας φαντάζονται ποιός είναι ο κίνδυνος που απειλεί αυτούς, τα παιδιά τους και τα εγγόνια τους, και όχι μόνο αφηρημένα κάποιους άλλους. Μπορούν μόλις και μετά βίας να καταλάβουν ότι τα πρόσωπα που αγαπούν κινδυνεύουν. Και έτσι ελπίζουν ότι ίσως ο πόλεμος μπορεί να τους επιτρέψει να συνεχίσουν να ζουν, χωρίς να απαιτείται να απαγορευτούν τα σύγχρονα όπλα. Αυτή η ελπίδα είναι μια ψευδαίσθηση. Οποιεσδήποτε συμφωνίες, για την μη χρησιμοποίηση των Η-βομβών, και να έχουν επιτευχθεί κατά τη διάρκεια της ειρήνης, δεν θα θεωρούνταν πλέον δεσμευτικός κατά την διάρκεια του πολέμου, και τότε οι δύο πλευρές θα άρχιζαν την κατασκευή των Η-βομβών, μόλις ξεσπάσει ο πόλεμος, με δικαιολογίες του τύπου ότι η άλλη πλευρά κατασκεύασε τις βόμβες και η πλευρά που τις κατασκεύασε θα ήταν σίγουρα νικήτρια. Μια συμφωνία αποκήρυξης των πυρηνικών όπλων ως τμήμα μιας γενικής μείωσης των εξοπλισμών, θα εξυπηρετούσε ορισμένους σημαντικούς σκοπούς. Πρώτον, οποιαδήποτε συμφωνία μεταξύ Ανατολής και Δύσης θα είναι προς το καλό εφ' όσον τείνει να ελαττώσει την ένταση. Δεύτερον, η κατάργηση των θερμοπυρηνικών όπλων, θα ελάττωνε το φόβο μιας ξαφνικής επίθεσης, όπως έγινε στο Pearl Harbour, το οποίο κρατά αυτή τη στιγμή και τις δύο πλευρές σε μια κατάσταση νευρικής ανησυχίας. Πρέπει, επομένως, να καλωσορίσετε μια τέτοια συμφωνία σαν το πρώτο μόνο βήμα. Οι περισσότεροι από μας δεν είμαστε ουδέτεροι στα συναισθήματα, αλλά, ως ανθρώπινα όντα, πρέπει να θυμηθούμε ότι, εάν τα ζητήματα μεταξύ της Ανατολής και της Δύσης πρόκειται να αποφασιστούν με οποιοδήποτε χειρισμό, οι οποίοι μπορούν να δώσουν οποιαδήποτε πιθανή ικανοποίηση σε οποιονδήποτε, είτε κομμουνιστή είτε αντικομμουνιστή, είτε Ασιάτη είτε Ευρωπαίο είτε Αμερικανό, εάν άσπρο ή μαύρο, τότε αυτά τα ζητήματα δεν πρέπει να αποφασιστούν με τη βοήθεια ενός πολέμου. Θα πρέπει να το ευχηθούμε αυτό για να γίνει κατανοητό, και στην Ανατολή και στη Δύση. Μπροστά μας έχουμε τη λύση, εάν επιλέγουμε τη συνεχή πρόοδο στην ευτυχία, γνώση, και φρόνηση. Αν όμως έχουμε διαλέξει το θάνατο, αυτό συμβαίνει επειδή δεν μπορούμε να ξεχάσουμε τις φιλονικίες μας; Απευθυνόμαστε ως ανθρώπινα όντα σε ανθρώπινα όντα: Θυμηθείτε την ανθρώπινη ιδιότητά σας, και ξεχάστε τα υπόλοιπα. Εάν μπορείτε να το κάνετε, ο δρόμος βρίσκεται ανοικτός μπροστά σε έναν νέο Παράδεισο. Εάν μπορείτε, βρίσκεται πριν από σας ο κίνδυνος του καθολικού Θανάτου. Ψήφισμα Εμείς, οι παρακάτω επιστήμονες, προσκαλούμε αυτή τη Διάσκεψη, και μέσω αυτής τους επιστήμονες του κόσμου και όλη την ανθρωπότητα, να προσυπογράψουν το ακόλουθο ψήφισμα: "Λαμβάνοντας υπόψη ότι σε οποιοδήποτε μελλοντικό παγκόσμιο πόλεμο θα υιοθετηθούν σίγουρα τα πυρηνικά όπλα, και ότι τέτοια όπλα απειλούν την συνέχεια της ανθρώπινης ύπαρξης, πιέζουμε τις κυβερνήσεις όλου του κόσμου να πραγματοποιήσουν, και για να αναγνωρίσουν δημόσια, ότι οι σκοποί τους δεν μπορούν να προαχθούν μέσα από έναν Παγκόσμιο πόλεμο, και τους ωθούμε, συνεπώς, να βρούνε ειρηνικά μέσα για την τακτοποίηση όλων των θεμάτων στα οποία διαφωνούν μεταξύ τους." Max Born Perry W. Bridgman Albert Einstein Leopold Infeld Frederic Joliot-Curie Herman J. Muller Linus Pauling Cecil F. Powell Joseph Rotblat Bertrand Russell Hideki Yukawa Αυτα για την νεα εποχη με Ιραν-Β.Κορεα απο την μια και συμφωνια Η.Π.Α.-Ρωσιας(Start-2) απο την αλλη!!!Ας ελπισουμε οτι τα 55 χρονια του Μανιφεστου να μας κανουν πιο ωριμους.

Πώς τα αποτελέσματα του δορυφόρου Planck θα μπορούσαν να βοηθήσουν την έρευνα στον επιταχυντή LHC. Πριν λίγες μέρες η Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Διαστήματος παρουσίασε ένα χάρτη της μικροκυματικής ακτινοβολίας υποβάθρου του σύμπαντος, που είναι το αποτέλεσμα των πρώτων 10 μηνών παρατηρήσεων του δορυφόρου Planck. Όταν ο δορυφόρος Planck ολοκληρώσει την αποστολή του το 2011, θα μας δώσει την καλύτερη εικόνα που είχαμε ποτέ για το πως ήταν το σύμπαν, αμέσως μετά τη Μεγάλη Έκρηξη. Αλλά πιστεύουμε ότι αυτή η εικόνα θα έχει σοβαρές επιπτώσεις και για τα πειράματα στον Μεγάλο Επιταχυντή Αδρονίων. Δύο από τα μεγαλύτερες αναζητήσεις στη φυσική σήμερα – η ανίχνευση των βαρυτικών κυμάτων (κι ένας από τους στόχους του Planck) καθώς και η ανακάλυψη μιας νέας ομάδας σωματιδίων (τα υπερσυμμετρικά σωματίδια που αναζητά ο LHC) – θα μπορούσαν να έρθουν σε σύγκρουση. Όμως η επιτυχία για το ένα μπορεί να σημαίνει απογοήτευση για το άλλο. Πώς μπορεί ο Planck να ανιχνεύσει τα βαρυτικά κύματα; Έμμεσα. Ο Planck μελετά τα φωτόνια που συνθέτουν το κοσμικό υπόβαθρο των μικροκυμάτων (CMB), την ακτινοβολία που έχει μείνει από τη Μεγάλη Έκρηξη. Αυτά τα φωτόνια απελευθερώθηκαν όταν το σύμπαν ήταν ηλικίας περίπου 380.000 ετών και περιέχουν αποτυπώματα των γεγονότων που έλαβαν χώρα κατά τις πρώτες στιγμές μετά τη Μεγάλη Έκρηξη. Για παράδειγμα, ένα φαινόμενο που έλαβε χώρα αμέσως μετά το Big Bang, γνωστό σαν πληθωρισμός – δηλαδή μια περίοδο εκθετικής διαστολής όταν το σύμπαν ήταν ηλικίας περίπου 10-36 δευτερολέπτων – πρέπει να έχει δημιουργήσει τεράστιες διακυμάνσεις στον ιστό του χωροχρόνου, που ονομάζονται κύματα βαρύτητας. Αυτά τα κύματα θα έχουν πολώσει τα φωτόνια της ακτινοβολίας CMB με ένα συγκεκριμένο τρόπο, αλλά ο Planck θα μπορούσε να ανιχνεύσει αυτή την πόλωση. Πώς όμως αυτό έχει να κάνει με τον επιταχυντή LHC; Μεταξύ των άλλων, ο LHC προσπαθεί να βρει φαινόμενα που υπερβαίνουν το καθιερωμένο μοντέλο της σωματιδιακής φυσικής, η θεωρία που περιγράφει όλα τα γνωστά σωματίδια και τις δυνάμεις της, εκτός από τη βαρύτητα. Υπάρχουν δε αρκετοί λόγοι που μας κάνουν να πιστεύουμε ότι αυτή η νέα φυσική υπάρχει. Ένα πολυσυζητημένο μοντέλο της νέας φυσικής είναι η υπερσυμμετρία, η οποία εν ολίγοις μας λέει ότι για κάθε σωματίδιο του Καθιερωμένου Μοντέλου υπάρχει ένα βαρύτερο σωματίδιο – εταίρος. Ωστόσο, εάν ο δορυφόρος Πλανκ έβρισκε το αποτύπωμα των βαρυτικών κυμάτων στην ακτινοβολία CMB, αυτό θα μπορούσε να σημαίνει ότι ο επιταχυντής LHC θα είναι απίθανο να βρει κάποια υπερσυμμετρικά σωματίδια. Γιατί οι δύο ανακαλύψεις συνδέονται; Ο ρωσικής καταγωγής κοσμολόγος Andrei Linde του Πανεπιστημίου του Στάνφορντ και οι συνεργάτες του έδειξαν ότι υπάρχει μια σχέση μεταξύ της ενεργειακής πυκνότητας του χωροχρόνου κατά τη διάρκεια του πληθωρισμού και τη μάζα του γκραβιτίνου (gravitino), ένα υποθετικό σωματίδιο των υπερσυμμετρικών θεωριών. Τα όργανα του Planck θα είναι σε θέση να ανιχνεύσουν σημάδια σχετικά ισχυρών βαρυτικών κυμάτων, κι έτσι εάν πάρουν τέτοιες αποδείξεις, τότε η κλίμακα της ενέργειας του πληθωρισμού πρέπει να ήταν σχετικά υψηλή, που έχει σαν αποτέλεσμα η μάζα του γκραβιτίνου να είναι μεγαλύτερη από 1 Teraelectronvolt (TeV) περίπου. Στις υπερσυμμετρικές θεωρίες, μια τόσο μεγάλη μάζα για το γκραβιτίνο θα σήμαινε ότι τα άλλα υπερσυμμετρικά σωματίδια εταίροι θα ήταν επίσης αντίστοιχα μεγάλης μάζας, πιθανώς εκτός της εμβέλειας του LHC: έτσι αυτός δεν θα είχε την απαιτούμενη ενέργεια για τη δημιουργία αυτών των σωματιδίων. Από την άλλη πλευρά, αν ο LHC ανακαλύψει κάποια υπερσυμμετρικά σωματίδια, αυτό θα σήμαινε ότι η μάζα του γκταβιτίνο είναι σχετικά μικρή, λιγότερο από 1 TeV. Σύμφωνα με τον Andrei Linde, αυτό θα σημαίνει ότι η ενεργειακή κλίμακα του πληθωρισμού ήταν επίσης χαμηλή – με τη δημιουργία πολύ ασθενών βαρυτικών κυμάτων που είναι απαγορευτικά για τον Planck. Κι αν ο Planck δεν θα μπορεί να ανιχνεύσει τα βαρυτικά κύματα, τότε τι θα γίνει; Ένας προτεινόμενος δορυφόρος που ονομάζεται CMBPol http://cmbpol.uchicago.edu/ θα είναι πολύ πιο ευαίσθητος στην πόλωση των φωτονίων της CMB από ό,τι ο Planck, ενώ θα πρέπει να είναι σε θέση να ανιχνεύσει και ασθενέστερα βαρυτικά κύματα.

Μερικα ακομα για την Ολική έκλειψη ηλίου στο Νησί του Πάσχα. Αυξήθηκε η θερμοκρασία του Ήλιου.Αυτό έδειξαν μετρήσεις επιστημονικής αποστολής του ΑΠΘ. «Άφθονο ιονισμένο σίδηρο FeXIV», εντόπισε στην ατμόσφαιρα του ήλιου η ελληνική αποστολή επιστημόνων από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, που ταξίδεψε στο Νησί του Πάσχα για να παρατήρησει το σπάνιο φαινόμενο ολικής έκλειψης, την περασμένη Κυριακή. Πρόκειται για την πρώτη ολική έκλειψη ηλίου που συμβαίνει μετά την αντιστροφή του μαγνητικού του πεδίου, το 2009. Αν και είχε διάρκεια μόλις 4' λεπτά και 40" δευτερόλεπτα, επιβεβαιώθηκαν οι αρχικές εκτιμήσεις των ειδικών για αύξηση του μαγνητικού πεδίου και της θερμοκρασίας στο στέμμα του ήλιου. Εξάλλου ήταν η τελευταία εμφάνιση του φαινομένου ως το Νοέμβριο του 2012. Η ελληνική αποστολή πραγματοποίησε φασματοσκοπικές μετρήσεις του ιονισμένου σιδήρου, του μαγνησίου και του υδρογόνου στην ατμόσφαιρα του ήλιου. Ο ιονισμένος σίδηρος, σε αντίθεση με τις δύο προηγούμενες εκλείψεις (το 2006 και 2008), παρουσιάστηκε άφθονος. Το γεγονός αποδίδεται στην αύξηση θερμοκρασίας του πλανήτη, λόγω ανάκαμψης της δραστηριότητάς του, η οποία συνδέεται με την αντιστροφή του μαγνητικού πεδίου, κάτι που συμβαίνει κάθε 11 χρόνια. Επικεφαλής της αποστολής είναι ο καθηγητής φυσικής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Γιάννης Σειραδάκης. Συμμεχείχαν, ο Θεσσαλονικιός ερασιτέχνης αστρονόμος Αριστείδης Βούλγαρης, που έχει κατασκευάσει ένα πρωτοποριακό όργανο για την ανίχνευση διαφόρων χημικών στοιχείων στην ατμόσφαιρα του ήλιου και ο Γρεβενιώτης καθηγητής από το πανεπιστήμιο του Σικάγου, Θάνασης Οικονόμου, που είναι δημιουργός διαφόρων διαστημικών συσκευών σε αποστολές της NASA. Στο Νησί του Πάσχα συμμετείχε επίσης μια Αμερικανική αποστολή, με το γνωστό "κυνηγό εκλείψεων" Τζέι Πασάχοφ, που κάλυψε φωτογραφικά την έκλειψη, μια Ινδική αποστολή, η οποία έκανε φασματοσκοπικές παρατηρήσεις μεγάλης ακρίβειας σε περιορισμένες περιοχές του στέμματος και μερικές μικρότερες αποστολές από άλλα πανεπιστήμια του κόσμου.

Ολική έκλειψη ηλίου. Η μέρα έγινε νύχτα στον Νότιο Ειρηνικό. Το φεγγάρι κάλυψε εντελώς όχι μόνο τον ήλιο, αλλά και τον τελικό του Μουντιάλ την Κυριακή στον Νότιο Ειρηνικό, όπου η Γαλλική Πολυνησία και το Νησί του Πάσχα κατακλύσθηκαν από τουρίστες που έφτασαν για να παρακολουθήσουν το θέαμα. Η επόμενη ολική έκλειψη ηλίου θα πραγματοποιηθεί στις 13 Νοεμβρίου 2012. Η νύκτα έπεσε μέρα-μεσημέρι σε μια κατοικημένη ζώνη του Ειρηνικού Ωκεανού, περίπου 700 χλμ. νοτιοανατολικά της Τόνγκα. Ο κώνος της σεληνιακής σκιάς κάλυψε στη συνέχεια τη Γαλλική Πολυνησία, όπου είχαν συγκεντρωθεί για να παρακολουθήσουν την ολική έκλειψη ηλίου 5.000 άνθρωποι, μεταξύ των οποίων διασημότητες όπως ο Καναδός σκηνοθέτης του «Avatar» Τζέιμς Κάμερον. Οι Ταϊτινοι, λάτρεις του ποδοσφαίρου, εγκατέλειψαν οι περισσότεροι τις τηλεοράσεις τους για περίπου τέσσερα λεπτά για να παρακολουθήσουν το φαινόμενο. Στο Νησί του Πάσχα, σε απόσταση 3.500 χλμ. από τις ακτές της Χιλής, οι 4.000 κάτοικοι και οι ισάριθμοι αστρονόμοι και τουρίστες απόλαυσαν το θέαμα, αν και μια καταιγίδα που είχε ξεσπάσει νωρίτερα εμπόδισε την προσγείωση πολλών αεροπλάνων. Εκει ηταν και η Ελληνικη αποστολη.Η αποστολή επικεντρωθηκε σε φασματομετρικές αναλύσεις του ιονισμένου σιδήρου, μαγνήσιου και υδρογόνου στο στέμμα του ήλιου, δηλαδή την εξώτερη ατμόσφαιρα του άστρου που γίνεται ορατή σαν φωτοστέφανο την ώρα της ολικής έκλειψης. Οι παρατηρήσεις αναμένονται με ενδιαφέρον καθώς η έκλειψη της Κυριακής είναι η πρώτη μετά την αντιστροφή του μαγνητικού πεδίου του Ήλιου το 2009. Αυτό σημαίνει ότι ο Ήλιος περνά σε μια περίοδο αύξησης της δραστηριότητάς του που χαρακτηρίζεται από αύξηση της έντασης του μαγνητικού πεδίου αλλά και της θερμοκρασίας του στέμματος. Για την ελληνική ομάδα, η αποστολή είναι η τέταρτη μετά τις εκλείψεις στο Καστελόριζο το 2006, στο Νοβοσιμπίρσκ της Ρωσίας το 2008 και στη Σαγκάη της Κίνας το 2009. Αυτή η έβδομη ολική έκλειψη ηλίου του 21ου αιώνα κάλυψε ένα στενό διάδρομο μήκους 11.000 χλμ. διασχίζοντας τον Νότιο Ειρηνικό και ολοκληρώθηκε στις 23.52 (ώρα Ελλάδας), λίγο πριν πέσει η νύχτα στην Παταγονία, όπου πολλοί τουρίστες είχαν μεταβεί για να παρακολουθήσουν το θέαμα. Στην φωτογραφια από αριστερά οι Έλληνες ερευνητές Αριστείδης Βούλγαρης, Θανάσης Οικονόμου, Γιάννης Σειραδάκης. Πίσω τους διακρίνονται η φασματοσκοπική διάταξη και ο διαφορικός φασματογράφος. Επίσκεψη από το ευρωπαϊκό Rosetta δέχθηκε ο αστεροειδής Λουτεσία πέρα από την τροχιά του Άρη. Έξι χρόνια μετά την εκτόξευσή του, το ευρωπαϊκό σκάφος Rosetta πραγματοποίησε το Σάββατο το πολυαναμενόμενο πέρασμά του από τον μυστηριώδη διαστημικό βράχο Λουτεσία, ο οποίος κινείται στη Ζώνη των Αστεροειδών ανάμεσα στον Άρη και τον Δία. Η Λουτεσία, με διάμετρο περίπου 100 μέτρα, είναι ο μεγαλύτερος αστεροειδής που έχει δεχθεί επίσκεψη από διαστημικό σκάφος μέχρι σήμερα, υπερηφανεύεται ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος (ΕΣΑ). Τα επίγεια τηλεσκόπια δεν μπορούν να διακρίνουν αν η Λουτεσία ανήκει στους αστεροειδείς κατηγορίας C, οι οποίοι αποτελούνται κυρίως από πετρώματα και παραμένουν αναλλοίωτοι για δισκατομμύρια χρόνια, ή αν εντάσσεται στην κατηγορία Μ, στην οποία ταξινομούνται αστεροειδείς που περιέχουν κυρίως σίδηρο και άλλα μέταλλα. Οι αστεροειδείς γενικά θεωρούνται κατάλοιπα από το σχηματισμό του Ηλιακού Συστήματος πριν από 4,6 δισ. χρόνια, και η μελέτη τους θα μπορούσε να προσφέρει στοιχεία για τη γέννηση και την εξέλιξη της Γης. Στις 18.44 ώρα Ελλάδας το Σάββατο, το Rosetta πλησίασε τον αστεροειδή σε απόσταση 3.162 χιλιομέτρων, με σχετική ταχύτητα 54.000 χιλιομέτρων ανά ώρα. Ο ESA δεν ήταν έτοιμος να δώσει περισσότερα στοιχεία όταν ανακοίνωσε την ολοκλήρωση της δύσκολης μανούβρας με webcast λίγη ώρα αργότερα. Οι πρώτες, ασπρόμαυρες εικόνες που μεταδόθηκαν στο Κέντρο Ελέγχου στο Ντάρμσταντ της Γερμανίας προγραμματίζεται να δημοσιοποιηθούν από νωρίς την Κυριακή μέχρι τις επόμενες ημέρες. Τα οπτικά, υπέρυθρα και φασματοσκοπικά όργανα του σκάφους επρόκειτο να αναλύσουν την επιφάνεια, το «φωτοστέφανο» σκόνης, την εξώσφαιρα, το μαγνητικό πεδίο και τη μάζα του διαστημικού βράχου, Το Rosetta εκτοξεύτηκε το 2004 και το 2008 επισκέφθηκε τον μικρότερο αστεροειδή 2867 Στάινς. Κύριος προορισμός της αποστολής είναι ο κομήτης Τσουριούμοφ-Γκερασιμένκο, στον οποίο θα φτάσει το Νοέμβριο του 2014 για να τον ακολουθήσει στην πορεία του γύρω από τον Ήλιο έως το Δεκέμβριο του 2015. Ο αστεροειδής Λουτεσία παίρνει το όνομά του από την προ-ρωμαϊκή πόλη που βρισκόταν στη θέση του Παρισιού. Πρωτος εγραψε για την Rosetta ο φιλος vossinakis. http://www.astrovox.gr/forum/viewtopic.php?t=12433 Ρεκόρ λειτουργίας 12.000 ημερών του Βόγιατζερ στο Διάστημα. Τα τελευταία 33 χρόνια, τα δύο Βόγιατζερ ταξιδεύουν στο Διάστημα σπάζοντας κάθε ρεκόρ. Στις 28 Ιουνίου, το Βόγιατζερ 2 κατέρριψε το ρεκόρ συνεχούς λειτουργίας για 12.000 μέρες, κάτι που αναμένεται να κάνει και το δίδυμο αδελφάκι του στις 13 Ιουλίου. Τα διαστημόπλοια της ΝΑSΑ μελετούν και καταγράφουν τα χαρακτηριστικά των ηλιακών ανέμων και την αλληλεπίδρασή τους με τους πλανήτες. Εκτός των άλλων, το Βόγιατζερ 2 ανακάλυψε τη μεγάλη σκοτεινή κηλίδα στον Ποσειδώνα, ενώ κατέγραψε ανέμους με ταχύτητα 1.600 χιλιομέτρων την ώρα. Το όχημα εκτοξεύθηκε στις 20 Αυγούστου του 1977, επί προεδρίας Τζίμι Κάρτερ. Το Βόγιατζερ 1 ακολούθησε δύο εβδομάδες αργότερα. Τα δύο διαστημόπλοια βρίσκονται στο χείλος της ηλιόσφαιρας, της τρισδιάστατης περιοχής γύρω από το ηλιακό μας σύστημα. Το Βόγιατζερ 1 αναμένεται να αφήσει το ηλιακό μας σύστημα και να μπει στο διαστρικό σύμπαν στα επόμενα πέντε χρόνια και λίγο αργότερα θα ακολουθήσει το Βόγιατζερ 2. Στο ταξίδι τους, τα διαστημικά οχήματα έχουν διανύσει περισσότερα από 21 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα και απέχουν από τον Ηλιο περίπου 14 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα. Μία εντολή από τη Γη χρειάζεται 12,8 ώρες για να φτάσει στο Βόγιατζερ 2.

Ειχα γραψει και παλαιοτερα οτι το νεο διαστημικο προγραμμα που ανακοινωσε ο Ομπαμα παραχωροντας τις διαστημικες εκτοξευσεις στους ιδιωτες ειναι κοντοφθαλμο και θα παραλυσει την ΝΑΣΑ.Να τα πρωτα σημαδια!!! Η Nasa αναμένεται να απολύσει 1.000 επιστήμονες. Ο κορυφαίος διαστημικός προμηθευτής των ΗΠΑ αναμένεται να περικόψει περίπου 1.000 θέσεις εργασίας επιστημόνων και τεχνικών ανά τον κόσμο αφού η Nasa διέκοψε το πρόγραμμα διαστημικών λεωφορείων της. Η United Space Alliance, που διαχειρίζεται το στόλο διαστημικών ταξιδιών ανακοίνωσε ότι οι περισσότεροι εργαζόμενοι θα μεταφερθούν στη Φλόριντα και το Τέξας. Αναμένονται ακόμη δύο διαστημικές αποστολές, που έχουν προγραμματιστεί να ολοκληρωθούν μέχρι το 2011. Οι περικοπές των θέσεων εργασίας αντιπροσωπεύουν το 15% του συνολικού εργατικού δυναμικού, ενώ αναμένονται περαιτέρω απολύσεις.Οι άνθρωποι που απολύονται τώρα, είναι μόνο η αρχή. Πολλές περισσότερες χιλιάδες ανθρώπων θα απολυθούν όσο πλήττεται το πρόγραμμα", δήλωσε ο Keith Cowing, συντάκτης της ιστοσελίδας Nasa Watch, στο BBC. Το διαστημικό λεωφορείο της Nasa, σύμφωνα με το πρακτορείο ειδήσεων, έχει σημειώσει μεγάλη επιτυχία τους τελευταίους 14 μήνες καθώς έχει εκτελέσει οκτώ δρομολόγια. Το προσωπικό του έχει επίσης εμφανίσει ιδιαίτερη ταχύτητα στη διεκπεραίωση των πτήσεων ενώ έχουν μειωθεί οι ανωμαλίες στις αποστολές.

Ο ουρανός τότε και σήμερα με τα μάτια του τηλεσκοπίου Planck. To νέο διαστημικό τηλεσκόπιο Planck του Ευρωπαϊκού Oργανισμού Διαστήματος (ESA) μετέδωσε τις πρώτες παρατηρήσεις του στο σύνολο του ουρανού -η εντυπωσιακή εικόνα προσφέρει νέα στοιχεία όχι μόνο για τους νεογέννητους γαλαξίες, αλλά και για το αρχαιότερο φως που εκπέμφθηκε στο Σύμπαν λίγο μετά τη Μεγάλη Έκρηξη. «Αυτή είναι η στιγμή για την οποία επινοήθηκε το Planck» σχολιάζει ο Ντέιβιντ Σάουθγουντ, διευθυντής Επιστήμης και Ρομποτικής Εξερεύνησης του ESA. «Η ίδια η πρώτη εικόνα και η αξιοθαύμαστη ποιότητά της είναι τιμή για τους μηχανικούς που έφτιαξαν και διαχειρίζονται το Planck. Tώρα είναι η ώρα να αρχίσει η επιστημονική σοδειά των παρατηρήσεων» αναφέρει. Στο κέντρο της φωτογραφίας διακρίνεται ο κεντρικός δίσκος του Γαλαξία μας Μίλκι Ουέι (η Γη βρίσκεται στην άκρη αυτού του δίσκου και έχει καλή θέα στο κέντρο του Γαλαξία). Επάνω και κάτω από το επίπεδο του γαλαξιακού δίσκου, αχνά ρεύματα παγωμένης σκόνης εκτείνονται προς τα έξω σε αποστάσεις χιλιάδων ετών φωτός. Αυτά τα σύννεφα σκόνης είναι ο «γαλαξιακός ιστός» μέσα στον οποίο σχηματίζονται νέα άστρα, και το Planck κατάφερε ήδη να εντοπίσει σημεία όπου νεαρά αστέρια ξεκινούν τον κύκλο της εξέλιξής τους. Λιγότερο θεαματικό αλλά πιθανότατα πιο σημαντικό είναι το φόντο της εικόνας: Οι κηλίδες που διακρίνονται στο πάνω και κάτω τμήμα της φωτογραφίας είναι η λεγόμενη κοσμική ακτινοβολία μικροκυμάτων υποβάθρου (CMBR). Πρόκειται για το απόφωτο της αρχαιότερης ακτινοβολίας που κατέκλυσε το νεαρό Σύμπαν, λίγο μετά τη γέννησή του πριν από περίπου 13,7 δισεκατομμύρια χρόνια. Ενώ το πορτρέτο του Μίλκι Ουέι προσφέρει μια εικόνα για το πώς είναι σήμερα το Σύμπαν, ο χάρτης της ακτινοβολίας υποβάθρου δείχνει πώς ήταν το Σύμπαν πριν καν ανάψουν τα πρώτα άστρα και σχηματιστούν οι πρώτοι Γαλαξίες. Το σημαντικό με το χάρτη είναι ότι η ακτινοβολία υποβάθρου δεν είναι ομοιόμορφη σε όλο το Σύμπαν -οι χρωματιστές κηλίδες της εικόνας αντιστοιχούν σε περιοχές με διαφορετική πυκνότητα ύλης και ελαφρώς διαφορετική θερμοκρασία. Αυτή ακριβώς η ανομοιομορφία στην κατανομή της ακτινοβολίας υποβάθρου ήταν ο παράγοντας που επέτρεψε στο αρχέγονο αέριο να συμπυκνωθεί και να σχηματίσει τα πρώτα άστρα. Αν αντίθετα η ακτινοβολία ήταν ομοιόμορφη σε όλο τον ουρανό, το Σύμπαν θα ήταν ακόμα και σήμερα μια ομοιογενής «σούπα» αερίου. Όταν το Planck ολοκληρώσει την τριετή αποστολή του, οι κοσμολόγοι θα έχουν στη διάθεσή τους τον ακριβέστερο χάρτη της ακτινοβολίας υποβάθρου, ο οποίος θα μπορούσε να βελτιώσει τα μοντέλα για την εξέλιξη του Σύμπαντος. Το διαστημικό τηλεσκόπιο θα σαρώσει ολόκληρο τον ουρανό ακόμα τρεις φορές μέχρι το 2012. Αμερικανικός δορυφόρος θα παρακολουθεί τα διαστημικά σκουπίδια. Ο πρώτος δορυφόρος που ειδικεύεται στην παρακολούθηση των διαστημικών σκουπιδιών εκτοξεύεται την Πέμπτη από την πολεμική αεροπορία των ΗΠΑ. Η αποστολή του έχει κρίσιμη σημασία, καθώς τα ανθρώπινα αντικείμενα που γυροφέρνουν τον πλανήτη είναι πια δεκάδες χιλιάδες και απειλούν τις διαστημικές επιχειρήσεις. O δορυφόρος SBSS (Space-Based Space Surveillance, Παρακολούθηση του Διαστήματος από το Διάστημα) είναι εξοπλισμένος με μια κάμερα που βλέπει στο ορατό φως και μπορεί να περιστρέφεται για να έχει ευρύτερο οπτικό πεδίο. Θα συλλέγει καθημερινά 400.000 παρατηρήσεις, οι οποίες θα μεταδίδονται διαρκώς σε επίγειους σταθμούς. Το νέο όργανο θα έχει ελεύθερη θέα στον ουρανό της Γης, σε αντίθεση με τα υφιστάμενα συστήματα που συναντούν σοβαρούς περιορισμούς. Η αμερικανική πολεμική αεροπορία βασίζεται μέχρι σήμερα σε ένα δίκτυο επίγειων τηλεσκοπίων και ραντάρ, τα οποία παρακολουθούν περίπου 1.000 ενεργούς δορυφόρους και 20.000 διαστημικά σκουπίδια. Όμως τα επίγεια τηλεσκόπια είναι άχρηστα όταν ο ουρανός δεν είναι καθαρός, και πολλά από τα ραντάρ δεν είναι αρκετά ισχυρά για να εντοπίζουν τους δορυφόρους στη λεγόμενη γεωστατική τροχιά, περίπου 36.000 χλμ από την επιφάνεια του πλανήτη. Η πολεμική αεροπορία παρακολουθεί αντικείμενα με μήκος άνω των 10 εκατοστών, τα οποία θα μπορούσαν να καταστρέψουν δορυφόρους ή ακόμα και τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό σε περίπτωση άμεσου χτυπήματος. Τα περισσότερα από τα αντικείμενα αυτά είναι ανθρώπινα -τα περισσότερα φυσικά σωματίδια σε γήινη τροχιά είναι συνήθως αρκετά μικρότερα. Ο κίνδυνος από τα διαστημικά σκουπίδια δεν είναι μόνο θεωρητικός: τουλάχιστον δύο ατυχήματα έχουν καταγραφεί τα τελευταία 15 χρόνια: Το 1996, ένας γαλλικός δορυφόρος υπέστη ζημιές από ένα αδέσποτο εξάρτημα πυραύλου, ενώ το 2009 ένας παροπλισμένος ρωσικός δορυφόρος συγκρούστηκε με έναν ενεργό αμερικανικό δορυφόρο επικοινωνιών πάνω από τη Σιβηρία. Το θέμα είχε έρθει στη δημοσιότητα και το 2007, όταν η Κίνα δοκίμασε με επιτυχία έναν πύραυλο σχεδιασμένο να καταστρέφει δορυφόρους. Η δοκιμή είχε στόχο έναν παλιό κινεζικό δορυφόρο ο οποίος διαλύθηκε και απελευθέρωσε 2.400 θραύσματα διαμέτρου άνω των 5 εκατοστών. Στην φωτογραφια ο δορυφόρος SBSS, εδώ στη διαδικασία προετοιμασίας. Βρέθηκαν «λεπτά σωματίδια» του αστεροειδή Itokawa. Η διαστημική υπηρεσία της Ιαπωνίας δήλωσε ότι έχει βρει «λεπτά σωματίδια», που ελπίζει να είναι η σκόνη του αστεροειδούς που βρίσκεται μέσα στην κάψουλα του διαστημοπλοίου Hayabusa, το οποίο επέστρεψε στη Γη τον περασμένο μήνα Οι επιστήμονες ελπίζουν τυχόν δείγματα σκόνης από τον αστεροειδή Itokawa σε σχήμα πατάτας, θα βοηθούσε στην αποκάλυψη μυστικών σχετικά με την προέλευση του ηλιακού συστήματος. «Έχουμε ξεκινήσει τη διαδικασία ανοίγματος του δοχείου με τα δείγματα από τις 24 Ιουνίου και επιβεβαιώθηκε ότι υπάρχουν λεπτά σωματίδια," δήλωσε η JAXA. Πρόσθεσε όμως ότι παραμένει ασαφές κατά πόσο τα σωματίδια αυτά έχουν μεταφερθεί από τη Γη ή προέρχονται από τον Itokawa, που έφτασαν στη Γη μετά από ένα ταξίδι πολλών δισεκατομμυρίων χιλιομέτρων. Αναμένεται δε ότι θα χρειαστούν μήνες για να έχουμε τα τελικά αποτελέσματα της ανάλυσης. Ο υπεύθυνος του πρότζεκτ Junichiro Kawaguchi δήλωσε ότι οι επιστήμονες θεωρούσαν ότι τα υλικά από τη Γη ήταν μεταξύ των σωματιδίων που βρέθηκαν στη συσκευή. "Αλλά είναι σημαντικό ότι δεν ήταν άδειο … Χαίρομαι που υπάρχει η πιθανότητα κάποια σωματίδια να προέρχονται από την αστεροειδή, δήλωσε σε συνέντευξη Τύπου. Οι ερευνητές δεν έχουν ανοίξει πλήρως την κάψουλα ακόμη, αλλά έχουν βρεθεί πάνω από 10 κουκίδες ορατές με γυμνό μάτι, είπε ένας άλλος επιστήμονας της JAXA, ο Toshifumi Mukai. Ο Mukai παραδέχθηκε πως αυτά τα σωματίδια μπορεί τελικά να μην προέρχονται από την αστεροειδή. "Έχω την αίσθηση ότι δεν είναι κοσμική σκόνη", είπε, προσθέτοντας ότι είναι επίσης δυνατό να είναι από το βαθύ διάστημα. Με ένα ηλεκτρονικό μικροσκόπιο βρέθηκαν δύο ακόμη λεπτά σωματίδια, που εκτιμάται ότι θα είναι ελαφρώς μεγαλύτερο από 10 μικρά το καθένα, λέει ο ίδιος επιστήμονας. Ένα μικρό είναι ένα εκατομμυριοστό του μέτρου. Ως γνωστόν τα τεράστια τεχνικά προβλήματα που εμφανίστηκαν βασάνισαν το ταξίδι του Hayabusa, το οποίο σε κάποια φάση βρέθηκε εκτός ελέγχου και έχασε την επαφή του με την Ιαπωνική JAXA για επτά εβδομάδες, καθυστερώντας έτσι την αποστολή για τρία χρόνια μέχρι να φτάσει ο αστεροειδής σε μια εκ νέου ευθυγράμμιση με τη Γη. Όταν τελικά ‘κλείδωσε’ πάνω στον αστεροειδή Itokawa, ένα σύστημα πυροδότησης που είχε σχεδιαστεί ώστε να σηκώσει σκόνη έπαθε βλάβη, αφήνοντας έτσι ασαφές πόσο υλικό ήταν σε θέση να συγκεντρώσει το διαστημόπλοιο. Μετά από μια πραγματική επταετή οδύσσεια του διαστήματος, το κουτί με το πολύτιμο υλικό έφτασε πίσω στη Γη από το Hayabusa τον Ιούνιο. Οι ερευνητές της JAXA άνοιξαν το κουτί σε συνεργασία με την αμερικανική διαστημική υπηρεσία NASA. Στην φωτογραφια καλλιτεχνική απεικόνιση του ιαπωνικού διαστημοπλοίου Hayabusa (το γεράκι) μαζί με τον αστεροειδή Itokawa στο διάστημα. Όταν το Hayabusa ξεκίνησε το 2003, το μεταλλικό κουτί ήταν ανοικτό, που σημαίνει ότι μπορεί να περιέχει υλικό που να προήλθε από τη Γη, ανακοίνωσε ένας εκπρόσωπος της Ιαπωνικής Υπηρεσίας Διαστήματος JAXA. Για το κλεισιμο κατι ομορφο απο τον πανεμορφο συμπαν που μας περιβαλλει. R Coronae Australis: Μια κοσμική υδατογραφία. Το άστρο R Coronae Australis (Νότιο Στέμμα) βρίσκεται σε μία από τις πλησιέστερες και πιο θεαματικές περιοχές γέννησης νέων άστρων. Το δε πορτρέτο του ελήφθη από την κάμερα WFi του τηλεσκόπιου των 2.2 μέτρων, στο Ευρωπαϊκό Νότιο Παρατηρητήριο La Silla στη Χιλή. Η εικόνα είναι ένας συνδυασμός από δώδεκα ξεχωριστές εικόνες που λήφθηκαν μέσω κόκκινου, πράσινου και μπλε φίλτρων. Στην εικόνα φαίνεται ένα τμήμα του ουρανού που εκτείνεται όσο περίπου και το ολόγεμο φεγγάρι. Αυτό ισοδυναμεί με πλάτος περίπου τέσσερα έτη φωτός, ενώ το νεφέλωμα που βρίσκεται εκεί απέχει 420 περίπου έτη φωτός μακριά μας, στον μικρό αστερισμό του Νότιου Στέμματος (Corona Australis). Το συγκρότημα ονομάστηκε έτσι από το άστρο Ε Coronae Australis, που βρίσκεται στο κέντρο της εικόνας. Είναι ένα από τα πάμπολλα αστέρια στην περιοχή αυτή που ανήκουν στην κατηγορία των πολύ νέων άστρων και που ποικίλλουν στη φωτεινότητα, ενώ εξακολουθούν να περιβάλλονται από νέφη αερίου και σκόνης από το οποίο προέρχεται. Η έντονη ακτινοβολία που εκπέμπεται από τα εν λόγω καυτά νερά αστέρια αλληλεπιδρά με το αέριο που τα περιβάλλει και είτε αντανακλάται είτε επανεκπέμπεται σε ένα διαφορετικό όμως μήκος κύματος. Αυτές οι πολύπλοκες διαδικασίες, που καθορίζονται από τη φυσική του διαστρικό μέσου και τις ιδιότητες των άστρων, είναι υπεύθυνες για τα θαυμάσια χρώματα των νεφελωμάτων. Το γαλάζιο νεφέλωμα που εμφανίζεται σε αυτή την εικόνα ως επί το πλείστον οφείλεται στην αντανάκλαση της αστρικής ακτινοβολίας από τα μικρά σωματίδια της σκόνης. Τα νεαρά αστέρια στο συγκρότημα R Coronae Australis είναι παρόμοια σε μάζα με τον Ήλιο μας και δεν εκπέμπουν αρκετό υπεριώδες φως για να ιονίζεται ένα σημαντικό τμήμα του γύρω υδρογόνου. Αυτό σημαίνει ότι το νέφος δεν λάμπει με το τυπικό κόκκινο χρώμα που παρατηρείται σε πολλές περιοχές αστέρι όπου σχηματίζονται νέα άστρα. Το τεράστιο νέφος της σκόνης μέσα στο οποία είναι ενσωματωμένο το νεφέλωμα, φαίνεται με μια εντυπωσιακή λεπτομέρεια. Τα λεπτά χρώματα και οι ποικίλες υφές των νεφών της σκόνης κάνει αυτή την εικόνα να μοιάζει με ένα ιμπρεσιονιστικό πίνακα ζωγραφικής. Μια καταφανής δε σκοτεινή λωρίδα διασχίζει την εικόνα από το κέντρο προς τα κάτω αριστερά. Εδώ το ορατό φως που εκπέμπεται από τα αστέρια που σχηματίζονται μέσα στο νέφος απορροφάται πλήρως από τη σκόνη. Αυτά τα αντικείμενα θα μπορούσαν να ανιχνευθούν μόνο με την παρατήρηση σε μεγαλύτερα μήκη κύματος, χρησιμοποιώντας όμως μια φωτογραφική μηχανή που να μπορεί να ανιχνεύσει την υπέρυθρη ακτινοβολία. Φυσικά το άστρο R Coronae Australis δεν είναι ορατό με γυμνό μάτι, αλλά ο μικρός, σε σχήμα τιάρας αστερισμός στον οποίο βρίσκεται είναι εύκολα να φανεί από σκοτεινές περιοχές της Γης, λόγω της εγγύτητάς του στον ουρανό με τον μεγαλύτερο αστερισμό του Τοξότη και τα νέφη με πάρα πολλά άστρα προς την κατεύθυνση του κέντρου του Γαλαξία μας.

Υπηρξε προβλημα αλλα με θετικη καταληξη για το Progress M-06M cargo. Ας δουμε το θεμα!!! Ξέφυγε στο διάστημα σκάφος ανεφοδιασμού που πλησίαζε τον ISS-Αστοχία κατά την προσέγγιση. Ρώσοι αξιωματούχοι δηλώνουν ότι ένα μη επανδρωμένο σκάφος που μεταφέρει προμήθειες για τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS) ξέφυγε κατά τη διάρκεια της της προσέγγισης στο τροχιακό συγκρότημα και κινείται στο διάστημα σε απόσταση ασφαλείας. Το πρακτορείο Interfax μετέδωσε ότι ο κυβερνήτης του ISS ανέφερε ότι το ρωσικό Progress άρχισε να «περιστρέφεται ανεξέλεγκτα», ωστόσο λίγη ώρα αργότερα η NASA διαβεβαίωσε ότι το σκάφος δεν βρίσκεται εκτός ελέγχου. Οι Ρώσοι ανακοίνωσαν ότι η αστοχία προκλήθηκε από άγνωστο τεχνικό πρόβλημα, η NASA όμως το απέδωσε σε διακοπή της ραδιοεπικοινωνίας. Το Progress έχασε τον ISS κατά περίπου 3 χλμ και κινείται τώρα στην ίδια τροχιά με τον σταθμό αλλά προηγειται κατά μερικά χιλιόμετρα. Νέα προσπάθεια πρόσδεσης προγραμματίζεται για το απόγευμα της Κυριακής, ανέφεραν Ρώσοι αξιωματούχοι. Στον ISS αυτή τη στιγμή βρίσκεται εξαμελές πλήρωμα, τρεις Ρώσοι και τρεις Αμερικανοί. Το Progress μεταφέρει περίπου δύο τόνους τροφίμων και άλλων προμηθειών, οι οποίες όμως δεν είναι άμεσα απαραίτητες για τους ενοίκους του συγκροτήματος. Αίσια κατάληξη. Προσδέθηκε τελικά στον Διαστημικό Σταθμό το «αδέσποτο» σκάφος Progress. Ρωσικό σκάφος ανεφοδιασμού που παρά λίγο να χαθεί στο Διάστημα καθώς προσέγγιζε τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS) κατάφερε τελικά να συνδεθεί στο τροχιακό συγκρότημα με τη δεύτερη απόπειρα το απόγευμα της Κυριακής. Το μη επανδρωμένο σκάφος Progress συνδέθηκε αυτόματα σε μια από τις θυρίδες πρόσδεσης του σταθμού στις 19.17 ώρα Ελλάδας, ανακοίνωσε το ρωσικό κέντρο ελέγχου έξω από τη Μόσχα, έπειτα από οπτική επιβεβαίωση της επιχείρησης στη ζωντανή ροή βίντεο από τον ISS. Το βράδυ της Παρασκευής, το Progress ξέφυγε από την προγραμματισμένη πορεία του κατά την πρώτη απόπειρα προσέγγισης και έχασε τον σταθμό κατά περίπου 3 χιλιόμετρα. Ο κυβερνήτης του ISS ανέφερε αρχικά ότι το σκάφος είχε αρχίσει να περιστρέφεται ανεξέλεγκτα, λίγη ώρα αργότερα όμως η NASA διαβεβαίωσε ότι το Progress δεν βρισκόταν εκτός ελέγχου. Το Progress μεταφέρει περίπου δύο τόνους τροφίμων και άλλων προμηθειών, οι οποίες όμως δεν ήταν άμεσα απαραίτητες για τους τρεις Αμερικανούς και τρεις Ρώσους που διαμένουν στον ISS. Το θεμα το ειχε πρωτος θεσει ο φιλος Mich. http://www.astrovox.gr/forum/viewtopic.php?t=12405 Για το 2011 αναβάλλεται η συνταξιοδότηση των διαστημικών λεωφορείων. H NASA ανέβαλε τις δύο τελευταίες αποστολές των διαστημικών λεωφορείων λόγω καθυστερήσεων στην προετοιμασία των φορτίων που προορίζονται για τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS). Η αυλαία στην καριέρα των σκαφών πιθανότατα θα πέσει με την αποστολή του Endeavour το Φεβρουάριο, αν και δεν αποκλείεται να πραγματοποιηθεί μία ακόμα πτήση τον Ιούνιο. Το Discovery προγραμματιζόταν να αναχωρήσει για τον ISS στις 16 Σεπτεμβρίου, η εκτόξευση όμως αναβάλλεται για την 1η Νοεμβρίου. Η τελευταία αποστολή με το Endeavour επίσης αναβάλλεται από τα τέλη Νοέμβρη για τις 26 Φεβρουαρίου. Στην 134η και πιθανότατα τελευταία αποστολή των γερασμένων σκαφών, το Endeavour θα μεταφέρει στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό έναν φασματόμετρο για μελέτες Φυσικής, αξίας 1,5 δισ. δολαρίων. Ο παροπλισμός των διαστημικών λεωφορείων αποφασίστηκε από την κυβέρνηση του Τζορτζ Μπους το 2004, όχι μόνο λόγω της προχωρημένης ηλικίας τους (οι πρώτες πτήσεις ήταν το 1982), αλλά και λόγω των υψηλών λειτουργικών δαπανών -το πρόγραμμα των διαστημικών λεωφορείων θα κόστιζε στη NASA γύρω στα 200 εκατ. δολάρια το μήνα αν παρατεινόταν πέρα από το 2010. Ο Μπαράκ Ομπάμα τελικά αναθεώρησε τη διαστημική στρατηγική του προκατόχου του, δεν ακύρωσε όμως την απόσυρση του στόλου. Σύμφωνα με το νέο σχεδιασμό, ο οποίος πάντως εκκρεμεί στο Κογκρέσο, οι μεταφορές αστροναυτών σε χαμηλή γήινη τροχιά (στο ύψος του ISS) θα ανατεθούν σε ιδιωτικές εταιρείες, ενώ η NASA θα εστιαστεί στην ανάπτυξη μεγαλύτερων πυραύλων για επανδρωμένες αποστολές σε αστεροειδείς και τελικά στον Άρη. Το νέο σκάφος της NASA αποκλείεται να είναι έτοιμο πριν από το 2015. Στο μεσοδιάστημα, οι ΗΠΑ θα εξαρτώνται από τα ρωσικά Soyuz για τις αποστολές από και προς τον ISS. Πάντως η συνταξιοδότηση των διαστημικών λεωφορείων ενδέχεται να αναβληθεί εκ νέου αν η NASA εγκρίνει τελικά μια επιπλέον αποστολή με το Atlantis τον Ιούνιο του 2011. Το Atlantis θα πρέπει ούτως ή άλλως να είναι έτοιμο να πετάξει, δεδομένου ότι θα βρίσκεται σε αναμονή για την περίπτωση που χρειαστούν διάσωση οι αστροναύτες του Endeavour το Φεβρουάριο. Ο Ρώσος μάγος των Μαθηματικών λέει «νιέτ» σε βραβείο 1 εκατ. δολαρίων. Ένα ξερό «όχι» είναι η οριστική απάντηση του Γκριγκόρι Πέρελμαν στο Βραβείο της Χιλιετίας, την κορυφαία αναγνώριση στον κλάδο των Μαθηματικών, συνοδευόμενη από χρηματικό έπαθλο ενός εκατομμυρίου δολαρίων. Η ιδιόρρυθμη ιδιοφυία είχε καταφέρει να αποδείξει την περίφημη Εικασία του Πουανκαρέ, έναν μαθηματικό γρίφο πολλών διαστάσεων που παρέμενε ανεπίλυτος για έναν αιώνα. «Για να το πω απλά, ο κύριος λόγος είναι η διαφωνία μου για την οργανωμένη μαθηματική κοινότητα. Δεν μου αρέσουν οι αποφάσεις τους, τις θεωρώ άδικες» είπε ο Ρώσος Πέρελμαν στο πρακτορείο Interfax. Η Εικασία διατυπώθηκε το 1904 από τον Γάλλο μαθηματικό, φυσικό και φιλόσοφο Ζιλ Ανρί Πουανκαρέ. Αφορά αφορά τη γεωμετρία πολυδιάστατων χώρων και προσφέρει απαντήσεις για τα σχήματα που είναι δυνατόν να έχει το Σύμπαν. Έπειτα από οκτώ χρόνια προσπαθειών, ο Πέρελμαν κατέληξε το 2002 σε μια απόδειξη 473 σελίδων, στην οποία οι συνάδελφοί του δεν κατάφεραν να εντοπίσουν λάθος. Η απόδειξη δημοσιεύτηκε στο Διαδίκτυο και όχι σε επιστημονική έκδοση ως είθισται. Την Παρασκευή, το Ινστιτούτο Μαθηματικών Clay της Μασαχουσέτης, το οποίο απονέμει το Βραβείο της Χιλιετίας, ανακοίνωσε ότι ο Πέρελμαν αρνήθηκε τη βράβευση. Ο πρόεδρος του Ινστιτούτου Τζιμ Κάρλσον δήλωσε ότι η απάντηση ήταν αναμενόμενη, δεδομένου ότι ο Ρώσος μαθηματικός είχε αρνηθεί στο παρελθόν και άλλα βραβεία. To κυριότερο από αυτά ήταν το Μετάλλιο Φιντς, γνωστό και ως «Νόμπελ των Μαθηματικών», το οποίο επρόκειτο να απονεμηθεί στον Πέρελμαν στη Μαδρίτη το 2006. Ο Ισπανός βασιλιάς Χουάν Κάρλος μάταια περίμενε όρθιος τον Πέρελμαν να εμφανιστεί στη λαμπρή τελετή απονομής. Παρά το θόρυβο που δημιουργήθηκε, ελάχιστα είναι γνωστά για τον αινιγματικό Γκριγκόρι Πέρελμαν. Γεννήθηκε το 1966, φοίτησε σε σχολείο της Αγίας Πετρούπολης με ειδίκευση στα Μαθηματικά και τη Φυσική, και σε ηλικία 16 ετών κέρδισε το χρυσό μετάλλιο στην Διεθνή Μαθηματική Ολυμπιάδα. Η μαθηματική διάνοια του Πέρελμαν άνθησε μέσα σε ένα περιβάλλον αυστηρά μαθηματικό ώστε να αφοσιωθεί στο πάθος του. Αποτελείται από την μαθηματικό μητέρα του (που τον ακολουθεί παντού και πάντα), τον προγυμναστή των Μαθηματικών (που φροντίζει να «περνάει απαρατήρητη» η εβραϊκή καταγωγή του στην αντισημιτική Ρωσία), από τους καθηγητές του στο ειδικό μαθηματικό σχολείο (που μαζί με τον προγυμναστή του πετυχαίνουν να τον στείλουν στους Μαθηματικούς Ολυμπιακούς Αγώνες, όπου έρχεται πρώτος) και τέλος οι μαθηματικοί στο Πανεπιστήμιο (που τον κατευθύνουν προς τις σωστές συνεργασίες). Αφότου ολοκλήρωσε το διδακτορικό του στο Πανεπιστήμιο της Αγίας Πετρούπολης και εργάστηκε για λίγο στη Ρωσία, μετακόμισε στις Ηνωμένες Πολιτείες. Επέστρεψε στη Ρωσία πριν από περίπου 14 χρόνια προκειμένου να αφοσιωθεί στην απόδειξή του για το σχήμα του Σύμπαντος. Σήμερα ζει στην Αγία Πετρούπολη μαζί με τη μητέρα του και δεν έχει επαφές με την ακαδημαϊκή κοινότητα. Παραμένει άγνωστο τι θα γίνει τώρα με το Βραβείο της Χιλιετίας. «Έχουμε μερικές ιδέες υπόψη» δήλωσε ο πρόεδρος του Ινστιτούτου Clay. «Θα το εξετάσουμε προσεκτικά και θα αξιοποιήσουμε τα χρήματα με τον καλύτερο δυνατό τρόπο προς όφελος των μαθηματικών» είπε. Η Εικασία του Πουανκαρέ ουσιαστικά προβλέπει ότι σε έναν τρισδιάστατο χώρο ένα σχήμα «ντόνατ» δεν μπορεί να μετατραπεί σε σφαίρα χωρίς να σπάσει, ενώ οποιοδήποτε σχήμα που δεν περιέχει τρύπα μπορεί να τεντωθεί ή να συρρικνωθεί σε σφαίρα. Περισσοτερα και στις δημοσιευσεις στην Σελιδα 23-Ημερ.22/3/2010 και 24-Ημερ.26/3/2010 της Διαστημικης Εξερευνησης.

Οι έλληνες «κυνηγοί εκλείψεων»-Ταξιδεύουν στην άκρη του κόσμου για να δουν ένα ουράνιο φαινόμενο διάρκειας 4 λεπτών. Στο μυστηριώδες Νησί του Πάσχα, το πλέον απομονωμένο κομμάτι γης στην καρδιά του Ειρηνικού Ωκεανού, ταξιδεύουν τις επόμενες ημέρες τρεις έλληνες «κυνηγοί εκλείψεων», φυσικοί και αστρονόμοι που σκοπεύουν να παρατηρήσουν από κοντά την ολική έκλειψη Ηλίου στις 11 Ιουλίου. «Ευχηθείτε μας μόνο να έχει καθαρό ουρανό» λέει στα «ΝΕΑ» ο κ. Γιάννης Σειραδάκης, καθηγητής Φυσικής στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και επικεφαλής της ελληνικής αποστολής στη μακρινή Πολυνησία. Οι «κυνηγοί εκλείψεων», επιστήμονες και ερασιτέχνες από ολόκληρο τον κόσμο, φορτώνουν στα σακίδιά τους επιστημονικά όργανα και αδημονούν για την καταγραφή του απόκοσμου ουράνιου φαινομένου: τα λίγα λεπτά της ώρας που η Σελήνη παρεμβάλλεται μεταξύ του Ηλιου και της Γης, εμποδίζοντας το φως Ηλιου να φθάσει στην επιφάνεια του πλανήτη μας. «Η έκλειψη στο Νησί του Πάσχα θα πραγματοποιηθεί την Κυριακή 11 Ιουλίου, στις 11.10 το βράδυ ώρα Ελλάδος, και δεν θα είναι ορατή από τη χώρα μας. Την ολική έκλειψη θα έχουν τη δυνατότητα να δουν λιγότεροι από 5.000 άνθρωποι, καθώς το ίχνος της, διασχίζοντας τον Ειρηνικό Ωκεανό, θα σκεπάσει μερικά μόνο αραιοκατοικημένα νησάκια και ατόλες. Το σπάνιο φαινόμενο θα διαρκέσει μόλις τεσσεράμισι λεπτά της ώρας, γι΄ αυτό ελπίζουμε ο ουρανός να είναι ξάστερος», εξηγεί ο κ. Σειραδάκης. Το ίχνος της ολικότητας θα αρχίσει βορειοανατολικά της Νέας Ζηλανδίας, θα διέλθει από ορισμένα νησιά στο σύμπλεγμα Κουκ με λιγότερους από 300 κατοίκους το καθένα, θα σκιάσει τα μυστηριώδη λίθινα αγάλματα, τα μοάι, στο Νησί του Πάσχα και θα καταλήξει στις ακτές της Παταγονίας. Για λίγα λεπτά, η νύχτα θα γίνει μέρα, η θερμοκρασία θα μειωθεί κι ένα ελαφρύ αεράκι θα χαϊδέψει τα πρόσωπα των επιστημόνων, οι οποίοι, φορώντας ειδικά γυαλιά, θα έχουν το βλέμμα τους στραμμένο στον ουρανό. Το στέμμα του Ηλιου Το σπάνιο φυσικό φαινόμενο, όπως σημειώνει ο έλληνας «κυνηγός εκλείψεων» κ. Σειραδάκης, αναμένεται με εξαιρετικό ενδιαφέρον από την παγκόσμια επιστημονική κοινότητα, καθώς είναι η πρώτη ολική έκλειψη που συμβαίνει μετά την περσινή αντιστροφή του μαγνητικού πεδίου του Ηλιου. «Ο Ηλιος έχει θερμοκρασία 6.000 βαθμούς και το στέμμα του 1 εκατ. βαθμούς. Σκεφτείτε ένα κομμάτι πάγου να θερμαίνει μια σόμπα. Η ενέργεια του μαγνητικού πεδίου του Ηλιου μεταφέρεται στο στέμμα του και επηρεάζει τη θερμοκρασία του», λέει ο καθηγητής Φυσικής στο ΑΠΘ. Η ελληνική αποστολή θα επικεντρωθεί σε φασματοσκοπικές μετρήσεις του ιονισμένου σιδήρου (FeΧ και FeΙV), του μαγνησίου (Μg) και του υδρογόνου στο στέμμα του Ηλιου. Μαζί με τον κ. Σειραδάκη στην Πολυνησία θα ταξιδέψει ο θεσσαλονικιός ερασιτέχνης αστρονόμος κ. Αριστείδης Βούλγαρης, ο οποίος έχει κατασκευάσει ένα πρωτοποριακό όργανο ικανό να ανιχνεύσει συγχρόνως διάφορα χημικά στοιχεία στην ατμόσφαιρα του Ηλιου. Και βέβαια ο γρεβενιώτης καθηγητής του Πανεπιστημίου του Σικάγου Θανάσης Οικονόμου, που έχει σχεδιάσει επιστημονικά όργανα για πολλές αποστολές της ΝΑSΑ. Η ελληνική αποστολή αναχωρεί την Κυριακή από τη Θεσσαλονίκη, απ΄ όπου θα ταξιδέψει στην Ατλάντα των ΗΠΑ, έπειτα στο Σαντιάγκο της Χιλής και τέλος στη χιλιανή επαρχία του Νησιού του Πάσχα. Εκεί θα έχει συνεργασία με τον διάσημο «κυνηγό εκλείψεων» Τζέι Πασάχοφ από το Πανεπιστήμιο της Μασαχουσέτης. Εξάλλου, δεν είναι η πρώτη φορά που η ελληνική ομάδα ξενιτεύεται για να καταγράψει ένα τόσο σημαντικό ουράνιο φαινόμενο. Τον Αύγουστο του 2008 οι επιστήμονες ταξίδεψαν για την έκλειψη Ηλίου, μόλις δύο λεπτών, στο μακρινό Νοβοσιμπίρσκ της Σιβηρίας, ενώ πέρυσι έφθασαν ώς τη Σαγκάη της Κίνας για να παρατηρήσουν τη «σπουδαιότερη ολική έκλειψη Ηλίου του αιώνα», όπως χαρακτηρίστηκε. Στην Ελλάδα ολική έκλειψη Ηλίου παρατηρήθηκε τον Μάρτιο του 2006 στο Καστελλόριζο. Η επόμενη αναμένεται το μακρινό 2081. Λύθηκε το γαλαξιακό μυστήριο ενός λαμπρού πράσινου τέρατος. Επιστήμονες έχουν καταλήξει σε μια πιθανή εξήγηση για ένα περίεργο τεράστιο σχήμα, σαν τέρας, από λαμπρό νέφος αερίου πράσινου χρώματος, που επιπλέει στον διαγαλαξιακό χώρο. Το μυστηριώδης νέφος ανακαλύφθηκε το 2007, από την Ολλανδή δασκάλα Hanny van Arkel (ηλικίας τότε 25 ετών) ενώ παρατηρούσε εικόνες γαλαξιών, για ένα εκπαιδευτικό πρότζεκτ με τίτλο Galaxy Zoo, που αφορά ερασιτέχνες αστρονόμους. Βρίσκεται κοντά στον σπειροειδή γαλαξία IC 2497 περίπου 700 εκατομμύρια έτη φωτός μακριά, στον αστερισμό του Μικρό Λέοντα, και είναι γνωστό ως Voorwerp Hanny (Αντικείμενο της Hanny). Αυτό που το κάνει εκπληκτικό είναι το ασυνήθιστο σχήμα του – μια τερατώδης πράσινη άμορφη μάζα με μια τεράστια κεντρική τρύπα, μήκους 16 χιλιάδες έτη φωτός περίπου. Αν και πρόκειται για ένα αντικείμενο γαλαξιακής κλίμακας, είναι σαφές ότι δεν είναι γαλαξίας, διότι δεν περιέχει αστέρια. Οι φασματικές αναλύσεις του επιβεβαίωσαν ότι είναι ένας γιγάντιο νέφος αερίου. Όμως οι αστρονόμοι δεν μπορούσαν να εξηγήσουν γιατί είχε ένα ασυνήθιστα φωτεινό πράσινο χρώμα. Τον περασμένο χρόνο κάποιοι επιστήμονες πρότειναν ότι περίπου 10.000 χρόνια πριν, το IC 2497 υπέστη ξαφνικά μια δραματική έκρηξη σαν την ακτινοβολία που εκπέμπει ένα κβάζαρ και στη συνέχεια ηρέμησε. Αυτό που βλέπουμε σήμερα είναι απλά μια αντανάκλαση της εν λόγω έκρηξης. Με άλλα λόγια, το Voorwerp Hanny ή IC 2497 θεώρησαν ότι είναι μια ηχώ της ακτινοβολίας σαν του κβάζαρ. Το πρόβλημα με αυτή την ιδέα ήταν ότι κανείς δεν ήξερε τι θα μπορούσε να αναγκάσει έναν ολόκληρο γαλαξία να ‘φουντώσει’ τόσο σύντομα και ξαφνικά. Ιονισμένο αέριο Τελευταία όμως μια ομάδα επιστημόνων με επικεφαλής τον Hayden Rampadarath από το Joint Institute VLBI στην Ευρώπη, με έδρα την Ολλανδία θεωρεί ότι έχει μια πιο αληθοφανής απάντηση. Ο Rampadarath και οι συνεργάτες του μελέτησαν την περιοχή αυτή, σε διάφορα μήκη κύματος και βρήκαν ότι, όπως και πολλοί άλλοι γαλαξίες, το IC 2497 περιέχει μια υπερβαρέα μαύρη τρύπα στο κέντρο του. Η πτώση της γύρω ύλης στην μαύρη τρύπα παράγει έναν κώνο ακτινοβολίας η οποία ιονίζει το αέριο στο Voorwerp Hanny που το αναγκάζει αποκτήσει μια πράσινη λάμψη. Αυτό που είχε προκαλέσει σύγχυση στο θέμα αυτό είναι ότι ένα άλλο νέφος από σκόνη και αέρια, που βρίσκεται ανάμεσα στη Γη και στο IC 2497, μας εμποδίζει να δούμε άμεσα τη μαύρη τρύπα. Ο Darren Croton ένας θεωρητικός αστροφυσικός στο Swinburne του Πανεπιστημίου της Μελβούρνης λέει, «τα αποδεικτικά στοιχεία που αποδεικνύουν ότι το IC 2497 είναι ακόμα ένα ενεργό αντικείμενο, θέτουν τέρμα στην θεωρία της αντανάκλασης του φωτός, που είναι κρίμα γιατί ήταν μια ωραία ιδέα". «Εξηγεί επίσης γιατί τα αντικείμενα αυτά σαν το Voorwerps είναι τόσο σπάνια, επειδή οι κώνοι της ακτινοβολίας, από τους ενεργούς γαλαξιακούς πυρήνες, είναι εξαιρετικά κατευθυντικοί, γι αυτό και τα νέφη του αερίου θα γίνουν περιστασιακά φωτεινοί." Σύμφωνα με τον Darren Croton από την έρευνα προκύπτει ότι υπάρχουν μεγάλες ποσότητες αερίου στον διαγαλαξιακό χώρο. «Είναι απλώς δύσκολο να το δούμε", λέει. “Όμως, χάρη σε αυτόν τον κοντινό ενεργό γαλαξιακό πυρήνα μπορούμε να ξέρουμε ότι είναι εκεί πάνω."

Μερικες ακομη πληροφοριες για τον Τιτανα. Η υπεριώδης ακτινοβολία πάνω σε ένα μίγμα σαν την ατμόσφαιρα του Τιτάνα δημιουργεί πρόδρομες ενώσεις της ζωής. Ερευνητές στο Πανεπιστήμιο της Αριζόνα αναπαρήγαγαν την ατμόσφαιρα του Τιτάνα και την ακτινοβόλησαν με υπεριώδες φως. Αυτό τους επέτρεψε να δημιουργήσουν βιολογικά μακρομόρια που νομίζουν ότι είναι ένα μοντέλο της χημείας της Γης που υπήρχε προτού εμφανιστεί η ζωή. Η Γη και ο Τιτάνας είναι τα μόνα γνωστά αντικείμενα σε μέγεθος πλανήτη που έχουν μια παχιά ατμόσφαιρα κυρίως από άζωτο. "Ο Τιτάνας παρουσιάζει πολύ ενδιαφέρον επειδή η ατμόσφαιρα του που κυριαρχείται από άζωτο καθώς και η οργανική χημεία που επικρατεί εκεί μέσα, μπορεί να μας δώσει μια ένδειξη για την προέλευση της ζωής πάνω στη Γη μας”, λέει ο Hiroshi Imanaka, ο οποίος διεξήγαγε την έρευνα. «Το άζωτο είναι ένα απαραίτητο στοιχείο της ζωής." Ωστόσο, δεν είναι απαραίτητο μόνο το άζωτο. Το αέριο άζωτο πρέπει να μετατραπεί σε μια πιο χημικά ενεργός μορφή του αζώτου, που μπορεί να οδηγήσει τις αντιδράσεις που αποτελούν τη βάση των βιολογικών συστημάτων. Κι αυτό είναι που οι ερευνητές έψαχναν για να δημιουργήσουν. Ο Imanaka και ο συν-ερευνητής Mark Smith μετέτρεψαν ένα αέριο μίγμα αζώτου-μεθανίου παρόμοιο με την ατμόσφαιρα του Τιτάνα σε μια συλλογή αζωτούχων οργανικών μορίων με την ακτινοβόληση του αερίου με υψηλής ενέργειας υπεριώδεις ακτίνες. Το εργαστήριο τους έχει σχεδιαστεί έτσι ώστε να μιμείται τον τρόπο που η ηλιακή ακτινοβολία επηρεάζει την ατμόσφαιρα του Τιτάνα. Παραδόξως, το περισσότερο άζωτο μετατρέπεται απευθείας σε στερεές ενώσεις, αντί να γίνουν αέρια. Προηγούμενα όμως μοντέλα πρόβλεπαν ότι το άζωτο θα πέρναγε πρώτα από τις αέριες ενώσεις για να μετατραπεί σε στερεές σε μια σταδιακή μακρύτερη διαδικασία. Οι ερευνητές ήθελαν να προσομοιώσουν τις συνθήκες την λεπτή πάνω ατμόσφαιρα του Τιτάνα επειδή το διαστημικό όχημα Cassini έδειξε ότι ακραία υπεριώδης ακτινοβολία κτυπάει την ατμόσφαιρα συνθέτοντας σύνθετες οργανικές ενώσεις. Στην αρχή του πειράματος, οι ερευνητές ανέλυσαν μόνο τα προκύπτοντα αέρια και δεν εντόπισαν καθόλου οργανικές ενώσεις που να περιέχουν άζωτο. Οι Imanaka και Smith σκέφτηκαν ότι κάτι υπήρχε λάθος στην πειραματική οργάνωση, έτσι χρειάστηκε να τροποποιήσουν το σύστημα. Αλλά εξακολουθούσαν να μην ανιχνεύουν άζωτο. «Ήταν ένα μυστήριο», είπε ο Imanaka. "Που πήγαινε το άζωτο;" Τελικά, οι δύο ερευνητές συνέλεξαν κομμάτια από μια καφέ κολλώδη ύλη που συγκεντρώνονταν πάνω στα τοιχώματα του δοχείου, και την οποία ανέλυσαν. "Τελικά βρήκαμε εκεί το άζωτο!" καυχιέται ο Imanaka. Οι Imanaka και Smith υποπτεύονται ότι οι εν λόγω ενώσεις δημιουργούνται στα ανώτερα στρώματα της ατμόσφαιρας του Τιτάνα και τελικά πέφτουν στην επιφάνεια του. Και, μετά στην επιφάνεια, θα μπορούσαν να συμβάλουν σε ένα περιβάλλον που να είναι ευνοϊκό για την εξέλιξη της ζωής. Ο Τιτάν φαίνεται με ένα πορτοκαλί χρώμα επειδή ένα νέφος οργανικών μορίων περιβάλλει το φεγγάρι του Κρόνου. Τα σωματίδια στο νέφος τελικά θα πέσουν στην επιφάνεια και μπορεί να εκτίθενται σε συνθήκες που θα μπορούσαν να δημιουργήσουν μια μορφή ζωής, σύμφωνα με τον Imanaka. "Εάν κάποια από τα σωματίδια είναι τα ίδια οργανικά μόρια που περιέχουν άζωτο, τότε το πιο πιθανό είναι εμείς να δημιουργηθήκαμε σε ένα εργαστήριο ευνοϊκών προϋποθέσεων για την ζωή", δήλωσε ο Smith. Οι Imanaka and Smith δημοσίευσαν την εργασία τους με τίτλο "Formation of nitrogenated organic aerosols in the Titan upper atmosphere," στα Πρακτικά της Ακαδημίας Επιστημών. Φωτογραφία που τραβήχτηκε το 2007 από το Cassini και δείχνει δύο δακτυλίους (A και F) του Κρόνου, τον ομιχλώδη Τιτάνα μαζί με τον μικρό δορυφόρο Επιμηθέα.

Κατι για ολους τους φιλους της αστρονομιας. Κατασκήνωση για λάτρεις της αστρονομίας τον Ιούλιο στη Θάσο!!! Έπειτα από την επιτυχία της περυσινής αντίστοιχης κατασκήνωσης, ο Σύλλογος Φίλων Αστρονομίας Ανατολικής Μακεδονίας προγραμματίζει για τα μέσα Ιουλίου το επόμενο πενθήμερο Astrocamping, το οποίο δίνει στους συμμετέχοντες την ευκαιρία να εξοικειωθούν με την Αστρονομία και μάλιστα σε χαμηλή τιμή. Η φετινή κατασκήνωση θα πραγματοποιηθεί το διάστημα 15-19 Ιουλίου στο Υψάριο της Θάσου. Η τοποθεσία βρίσκεται ανάμεσα σε δύο χαράδρες, λίγο κάτω από την υψηλότερη κορυφή της Θάσου, και είναι μια από τις σκοτεινότερες περιοχές της Ελλάδας, ιδανική για παρατηρήσεις του ουρανού. Το πρόγραμμα περιλαμβάνει ξεναγήσεις στο νυχτερινό ουρανό, εργαστήριο για τον εξοπλισμό αστρονομικής παρατήρησης, αθλητικές δραστηριότητες, καθώς και διαλέξεις του Σ.Θεοδοσίου, αναπληρωτή καθηγητή της Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας στο Τμήμα Φυσικής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Σύμφωνα με ανακοίνωση των διοργανωτών, η τιμή συμμετοχής και για τις πέντε ημέρες του Astrocamping είναι 30 ευρώ με πλήρη σίτιση (πρωινό, μεσημεριανό, βραδινό, νερά και αναψυκτικά). Η συμμετοχή και η σίτιση των παιδιών προσφέρεται δωρεάν. Περισσότερες πληροφορίες http://www.astrosfam.org/alphastrocamping.html

Μερικες ειδησεις της προηγουμενης εβδομαδας. Νέα στοιχεία για νερό στον Άρη αυτή τη φορά από παγετώνες. Πλανητικοί επιστήμονες ανακάλυψαν αποκαλυπτικά σημάδια του νερού στον Άρη – παγωμένο και υγρό – κατά την πρώτη περίοδο της ιστορίας του Κόκκινου Πλανήτη. Εντόπισαν στοιχεία από τρεχούμενο νερό που ξεπήδησε από παγετώνες σε όλα τα μεσαία γεωγραφικά πλάτη του Άρη, όπως πρόσφατα στην εποχή του Αμαζονίου, δηλαδή αρκετές εκατοντάδες εκατομμύρια χρόνια πριν. Αυτές οι παγετωνικές κοιλάδες ήταν, βασικά, παραπόταμοι του νερού που δημιουργήθηκαν όταν έφθασε στους παγετώνες αρκετό φως του ήλιου που έλιωσε ένα λεπτό στρώμα στην επιφάνεια του Άρη. Αυτό ακολούθως οδήγησε σε μια «περιορισμένη επιφανειακή τήξη" του πάγου, που σχημάτισε κανάλια που έρρεαν για αρκετά χιλιόμετρα ενώ θα μπορούσαν να έχουν πλάτος περισσότερο από 150 μέτρα. Η διαπίστωση αυτή είναι κάτι περισσότερο από ένα «Ναι, βρήκαμε νερό», λέει ο Caleb Fassett από το πανεπιστήμιο Brown, που μαζί με τον James Dickson, καθώς και γεωλόγους από το Πανεπιστήμιο της Βοστώνης και του Πόρτλαντ, δημοσίευσε μια μελέτη στο περιοδικό Ίκαρος . «Αυτό που βλέπουμε τώρα είναι ότι υπάρχουν πολύπλοκα διαφορετικά περιβάλλοντα, εκεί όπου διαμορφώνεται το νερό." Η ομάδα ανέλυσε 15.000 εικόνες που τραβήχτηκαν από την κάμερα CTX του Mars Reconnaissance Orbiter για να καταρτίσει την πρώτη αποτύπωση των παγετωνικών κοιλάδων στον Άρη. Αυτό που καθιστά τα ευρήματα ακόμα πιο ενδιαφέρουσα είναι ότι οι πλανητικοί επιστήμονες μπορούν να μελετήσουν κάτι, που όπως πιστεύουν έχει παρόμοιες συνθήκες με την Ανταρκτική στη Γη. Επιστημονικές ομάδες από τα δύο πανεπιστήμια (το Brown και της Βοστώνης) επισκέπτονταν τις Ξηρές Κοιλάδες (Dry Valleys) της Ανταρκτικής επί χρόνια, όπου οι επιφάνειες των παγετώνων λιώνουν κατά τη διάρκεια του νότιου καλοκαιριού, λιώνοντας έτσι αρκετή ποσότητα νερού που μπορεί να χαράξει ένα κανάλι πάνω στον πάγο. Ακριβώς το ίδιο βλέπουν να συμβαίνει και στον Άρη. “Είναι μια τρέλα", δήλωσε ο Dickson, ένα μέλος της ομάδας, ο οποίος έμεινε στην Dry Valleys για τρεις μήνες πέρυσι. «Κάνει τσουχτερό κρύο και υπάρχει πάγος παντού" Ο Caleb Fassett κάνει σχέδια για να αναζητήσει περισσότερες παγετωνικές κοιλάδες από εικόνες που προέρχονται από την κάμερα CTX, και η οποία; έχει χαρτογραφήσει σχεδόν το 40 τοις εκατό του πλανήτη. Η εικόνα δείχνει ένα ποταμό που αναβλύζει από ένα παλιό παγετώνα ενός κρατήρα σε μεσαία γεωγραφικά πλάτη του Άρη. Θύελλες στον εξωπλανήτη «Όσιρι». Αμερικανοί και Ολλανδοί επιστήμονες ανακάλυψαν μια τρομακτική θύελλα που μαίνεται στην επιφάνεια του εξωπλανήτη «Όσιρι», ενός αέριου γίγαντα σε απόσταση περίπου 150 ετών φωτός από τη Γη. Η επιφάνεια αυτή δεν είναι καθόλου ευχάριστο μέρος για ανθρώπους, οι οποίοι, αν πατούσαν το πόδι τους σε αυτόν, ταυτόχρονα θα έβραζαν από την καυτή θερμοκρασία του που φτάνει τους 1.100 βαθμούς Κελσίου, θα δηλητηριάζονταν από το μονοξείδιο του άνθρακα της ατμόσφαιράς του και θα γίνονταν κομμάτια από την τρομακτική θύελλα που μαίνεται στην επιφάνειά του, με ανέμους οι οποίοι φτάνουν την ασύλληπτη ταχύτητα των 7.000 έως 10.000 χιλιομέτρων την ώρα. Οι σχετικές διαπιστώσεις, με επικεφαλής τον Ίγκνας Σνέλεν του Αστεροσκοπείου του Λάιντεν της Ολλανδίας, έγιναν με τη βοήθεια του υπέρυθρου φασματογράφου του Πολύ Μεγάλου Τηλεσκοπίου του Ευρωπαϊκού Νότιου Παρατηρητηρίου στην έρημο της Χιλής και παρουσιάστηκαν στο περιοδικό “Nature”, σύμφωνα με το Γαλλικό Πρακτορείο και το BBC. Ο μακρινός εξωπλανήτης (με την κωδική ονομασία HD 209458b) ανακαλύφθηκε το 1999, έχει περίπου το 60% του μεγέθους του Δία και βρίσκεται σε τροχιά γύρω από ένα φωτεινό άστρο στον αστερισμό του Πήγασου. Έχει μικρή απόσταση από το μητρικό άστρο του, γύρω στα 7 εκατ. χλμ., δηλαδή μόλις το ένα εικοστό από την απόσταση της Γης από τον Ήλιο, με συνέπεια το «έτος» του εξωπλανήτη να είναι μόνο τρισήμισι γήινες μέρες. Οι τρομεροί άνεμοι προκαλούνται από τις μεγάλες διαφορές θερμοκρασίας που υπάρχουν στον εξωπλανήτη ανάμεσα στην πλευρά εκείνη που «ψήνεται» από το κοντινό άστρο του και στην πολύ πιο κρύα σκοτεινή πλευρά του. Η παρεμβολή του εξωπλανήτη μεταξύ του άστρου του και της Γης επέτρεψε στους αστρονόμους επί τρεις πολύτιμες ώρες να μελετήσουν τις αλλαγές, οι οποίες προκλήθηκαν στο φως που έφτανε στον πλανήτη μας και, μέσω αυτών των μεταβολών, να εξαχθούν εντυπωσιακά συμπεράσματα σχετικά με τις φυσικές και χημικές συνθήκες στην επιφάνεια του Όσιρι (φέρει το όνομα του αιγύπτιου θεού του κάτω κόσμου, ένας μάλλον ταιριαστός χαρακτηρισμός για τον συγκεκριμένο εξωπλανήτη-κόλαση). Οι αστρονόμοι κατάφεραν επίσης για πρώτη φορά να υπολογίσουν άμεσα την μάζα ενός εξωπλανήτη μέσου του φαινομένου Ντόπλερ. Οι προηγούμενες προσπάθειες για άλλους εξωπλανήτες βασίζονταν μέχρι σήμερα μόνο σε εκτιμήσεις. Μέχρι τώρα έχουν ανακαλυφθεί συνολικά 462 εξωπλανήτες (δηλαδή πλανήτες εκτός του ηλιακού μας συστήματος), από τότε που ο πρώτος εντοπίστηκε το 1995. Κανείς όμως δεν μοιάζει με τη Γη και δεν έχει νερό, ενώ σχεδόν όλοι είναι αέριοι γίγαντες σαν το Δία, αλλά πολύ πιο καυτοί. Πρώτα ευρήματα από τον αστεροειδή «Ιτοκάβα» Η Ιαπωνική Διαστημική Υπηρεσία (JAXA) ανακοίνωσε ότι ξεκίνησε το προσεκτικό άνοιγμα της κάψουλας, την οποία, μετά από περιπετειώδες επταετές ταξίδι περίπου 5 δισεκατομμυρίων χιλιομέτρων, το οποίο έγραψε ιστορία, έφερε πίσω στη Γη το σκάφος «Χαγιαμπούζα» από έναν μακρινό αστεροειδή. Ήδη οι ιάπωνες επιστήμονες ανίχνευσαν ένα άγνωστο αέριο υπό χαμηλή πίεση, του οποίου θα μελετήσουν την σύνθεση. Το μεγάλο ερωτηματικό που θα απαντηθεί σύντομα, είναι αν η κάψουλα περιέχει και σκόνη από τον αστεροειδή. Η διαδικασία ανοίγματος και ελέγχου του περιεχομένου της κάψουλας δεν είναι καθόλου απλή (υπάρχει μεγάλος φόβος μήπως «μολυνθεί» από το γήινο περιβάλλον) και αναμένεται να διαρκέσει περίπου μια εβδομάδα, σύμφωνα με τα ξένα πρακτορεία και το BBC. Χρησιμοποιώντας ένα οπτικό μικροσκόπιο, οι ερευνητές σχεδιάζουν να αναλύσουν το περιεχόμενό της κάψουλας. Ελπίζουν ότι αν όντως βρουν δείγματα σκόνης από τον σχήματος πατάτας αρχαίο αστεροειδή «Ιτοκάβα», θα μπορέσουν να ρίξουν φως στην καταγωγή και τη δημιουργία του ηλιακού μας συστήματος. Για να καταφέρουν να προχωρήσουν σε χημική ανάλυση όμως, πρέπει να βρουν μέσα στην κάψουλα σκόνη τουλάχιστον δέκα μικρομέτρων (δέκα χιλιοστών του χιλιοστού). Ακόμα και τότε όμως, θα χρειαστούν μήνες μέχρι να βεβαιωθούν ότι αυτά τα δείγματα μικροσκοπικής ύλης προέρχονται από το ουράνιο σώμα και όχι από τη Γη. Η αποστολή του «Χαγιαμπούσα» ταλαιπωρήθηκε από αλλεπάλληλα τεχνικά προβλήματα και η JAXA έχασε επαφή με το σκάφος της για αρκετό καιρό. Το σκάφος αναγκάστηκε να παρατείνει την αποστολή του για τρία χρόνια, καθώς δεν μπόρεσε να φτάσει στον αστεροειδή, όταν και όπως είχε αρχικά προγραμματιστεί, με αποτέλεσμα να αρχίσουν αυτοσχεδιασμοί (επιτυχημένοι εκ του αποτελέσματος) από τους Ιάπωνες μηχανικούς και να αλλάξει ο αρχικός «στόχος» προσεδάφισης με έναν άλλο αστεροειδή. Η δυσλειτουργία όμως του εξοπλισμού συλλογής υλικών, όταν το σκάφος προσγειώθηκε τελικά στον «Ιτοκάβα», ήταν ένα νέο πλήγμα και μέχρι σήμερα παραμένει ασαφές, αν τελικά το «Χαγιαμπούζα» κατάφερε να συλλέξει έστω και μερικούς κόκκους «εξωτικής» ύλης. Το στοιχείο 114 προ των πυλών του Περιοδικού Πίνακα. Ο διάσημος Περιοδικός Πίνακας, που περιλαμβάνει τα γνωστά χημικά στοιχεία, ετοιμάζεται να διευρυνθεί με την προσθήκη του στοιχείου 114, καθώς τρία ανεξάρτητα επιστημονικά εργαστήρια ανά τον κόσμο δημιούργησαν πλέον άτομα από αυτό. Το μόνο ερωτηματικό που παραμένει, είναι αν θα καταχωρηθεί ως μέταλλο ή ως ευγενές αέριο. Φέτος τον Φεβρουάριο, το στοιχείο 112 (με 112 πρωτόνια στον ατομικό πυρήνα του) αναγνωρίστηκε από τη Διεθνή Ένωση Καθαρής και Εφαρμοσμένης Χημείας (IUPAC) και συμπεριλήφθηκε ως το πιο πρόσφατο μέλος στον Περιοδικό Πίνακα με τον όνομα «Κοπερνίκειο». Τώρα έρχεται η σειρά του στοιχείου 114, που περιέχει 114 πρωτόνια στον πυρήνα του. Το 1999, για πρώτη φορά, ερευνητές του Κοινού Ινστιτούτου Πυρηνικών Ερευνών στη Ντούμπνα της Ρωσίας ανακοίνωσαν ότι δημιούργησαν άτομα του στοιχείου 114, όμως κανένα άλλο εργαστήριο στον κόσμο δεν μπορούσε να επιβεβαιώσει την ύπαρξη του στοιχείου. Τώρα, δύο ανεξάρτητες επιστημονικές ομάδες, μια αμερικανική από το εργαστήριο Λόρενς Μπέρκλεϊ υπό τους Χάινο Νίτσε και Κεν Γκρέγκοριτς και μια γερμανική στο Κέντρο Έρευνας Βαρέων Ιόντων στο Ντάρμσταντ υπό τον Κριστόφ Ντίλμαν, κατάφεραν να δημιουργήσουν και αυτές το ίδιο στοιχείο. Οι σχετικές επιστημονικές εργασίες δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό φυσικής «Physical Review Letters». Οι Αμερικανοί επιστήμονες ανίχνευσαν δύο άτομα του στοιχείου 114 και οι γερμανοί 13. Τα περισσότερα από αυτά τα άτομα είχαν πολύ σύντομη ζωή, καθώς μετατράπηκαν σε ελαφρύτερα άτομα μέσα σε ελάχιστα δέκατα του δευτερολέπτου. Το πιο μακρόβιο άτομο του στοιχείου 114 έζησε για 3,6 δευτερόλεπτα. Με τον τρόπο αυτό –μετά από την αναγκαία διπλή επιβεβαίωση- πληρούνται πλέον οι προϋποθέσεις για να συμπεριληφθεί το στοιχείο 114 επισήμως στον Περιοδικό Πίνακα, σύμφωνα με το New Scientist. Παραμένουν όμως αμφιβολίες σχετικά με τις χημικές ιδιότητέςτου, καθώς δεν είναι σαφές αν είναι ευγενές αέριο ή μέταλλο παρόμοιο με το μόλυβδο. Μερικα ακομα για την ΤΗ ΧΩΡΑ ΤΩΝ ΥΠΕΡΟΥΡΑΝΙΩΝ To Ινστιτούτο Υπερουρανίων Στοιχείων εδρεύει στις εγκαταστάσεις του πάλαι ποτέ Εθνικού Κέντρου Πυρηνικών Ερευνών Κernforschungszentrum Κarlsruhe. Από τη συνένωση του Πανεπιστημίου της Καρλσρούης με το Κέντρο Ερευνών προέκυψε το 2009 το Τεχνολογικό Ινστιτού το της Καρλσρούης (ΚΙΤ)- μια απομίμ ηση του αμερικανικού ΜΙΤ, που ήδη κατατάσσεται ως πανεπιστήμιο 6ο στην Ευρώπη.Ομως το Ιnstitute for Transuranium Εlements εντάσσεται μόν ο τοπογραφικά στο πλαίσιο του ΚΙΤ: Τύποις,το έδαφός του δεν θεωρείται γερμανικό,αλλά «έδαφος της Ενωμένης Ευρώπης».Οπτικά το αντιλαμβάνεσαι αυτό όταν φθάνεις στα όριά του και αντικρίζεις έναν διπλό φράχτη από συρματοπλέγματα και ζώνη ασφαλείας να το περιβάλλει. Ο τίτλος του ξενίζει λίγο όσους δεν έχουν πολλές αναμνήσεις από τον περιοδικό πίνακα των στοιχείων της ύλης: «Υπερουράνια» ονομάζονται τα στοιχεία που στον περιοδικό πίνακα καταλαμβάνουν τις θέσεις 92- 110,αρχίζοντας με το ουράνιο που βρίσκεται στη θέση 92. Το πιο γνωστό σε όλους μας είναι το πλουτώνιο,με τα ονόματα των υπολοίπων να τα συναντάμε πολύ σπάνια στην ειδησεογραφία (νεπτόνιο,αμερίκιο,κιούριο, μπερκέλιο, καλιφόρνιο,αϊνστάινιο, φέρμιο,μεντελέβιο, νομπέλιο,λορένσιο...). Τα στοιχεία μετά τη θέση 100 και ως τη θέση 118 θεωρούνταν ως πριν από λίγα χρόνια «φαντάσματα της ύλης»,λόγω της μεγάλης τους αστάθειας και της ελάχιστης περιόδου ημίσειαςζ ωής που είχαν.Εφέτος όμως,στις 7 Απριλίου,ρώσοι φυσικοί κατόρθωσαν να συνθέσουν και το τελευταίο στοιχείο που έλειπε από τον περιοδικό πίνακα,το αβάφτιστο ακόμη στοιχείο της θέσης 117. Το κατόρθωσαν βομβαρδίζοντας Μπερκέλιο-249 με ιόντα Ασβεστίου-48, μέσω του μοναδικού επιταχυντή σωματιδίω ν με μαγνητικό συντονισμό που διαθέτουν στο Πυρηνικό Κέντρο Ερευνώ ν της Dubna.Ετσι,έχουμε τώρα την πλήρη παλέτα στοιχείων που υπάρχουν ή μπορούν να υπάρξουν στη φύση,εκ των οποίων τα «υπερουράνια» παρέχουν τους πολύκοκκους πυρήνες που χρειάζετ αι μια πυρηνική σχάση ή σύντηξη. Για την ανάλυση και μελέτη αυτών των υλικών,το Ινστιτούτο Υπερουρανίων Στοιχείων χρησιμοποιεί πανίσχυρα ηλεκτρονικά μικροσκόπια και για τον χειρισμό των άκρως ραδιενεργών ράβδων καυσίμων έχει ειδικά μονωμένους θαλάμους και ρομποτικούς βραχίονες.Πίσω από τα όργανα και τα μηχανήματα βρίσκονται 120 περίπου ερευνητές, από τις χώρες της ΕΕ,αλλά και από άλλες χώρες που εκπαιδεύονται εκεί.Περιττό να σημειώσουμε ότι οι συνθήκες ελέγχου της εισόδου και εξόδου στις εγκαταστάσεις αυτές κάνουν τον έλεγχο των αεροδρομίω να μοιάζει με παιδική χαρά. Ξεναγούμενος μέσα από τα πολλά εργαστήρια του ινστιτούτου,εντόπισα ετικέτε ς με ελληνικά ονόματα.Ρώτησα τον προϊστάμενο σχετικά και μου είπε ότι έχουν όντως πέντε Ελληνες μεταξύ τους.Σχολίασε με θαυμασμό το υψηλό επίπεδό τους και εξέφρασε την έκπληξή του πώς μια χώρα μικρή και χωρίς πυρηνικά εργοστάσια έχει τόσο καλούς πυρηνικούς επιστήμονες.«Σε αντιδιαστολή», μου είπε,«από χώρα μεγάλη,όπως η Πολωνία,δεν έχουμε ούτε έναν». Σε επίρρωση των λεγομένων του,στον έλληνα ερευνητή του ΙΤU Δημήτρη Παπαϊωάννου και στους συναδέλφους του Vincenzo Rondinella,Ramil Νasyrow και Jean-Ρaul Glatz, απονεμήθηκε στις 17 Ιουνίου 2010 το Βραβείο Σημαντικής Συνεισφοράς της Αμερικανικής Πυρηνικής Ενωσης. Ετσι για να μαθαινουμε για Ελληνες Επιστημονες που μας τιμουν σε ολα τα μηκη και τα πλατη και τα υψη(Διεθνη Διαστημικο Σταθμο). Μια και ειπαμε για τον Διεθνη Διαστημικο Σταθμο να δουμε και μια ακομη υπηρεσια του. Το κυκλοφοριακό χάος που παρατηρείται στους ωκεανούς άρχισε να καταγράφει ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός. Οταν στις αρχές του μήνα έθεσε για πρώτη φορά σε λειτουργία το καινούργιο του Σύστημα Αυτόματης Αναγνώρισης, κατάφερε μέσα σε λίγες ώρες να αποτυπώσει το στίγμα και την ταυτότητα 90.000 πλοίων που ταξίδευαν σε κάθε θάλασσα του πλανήτη. Τα πλοία που πραγματοποιούν μακρινά ταξίδια είναι εφοδιασμένα με παρόμοιο σύστημα το οποίο συνεχώς μεταδίδει σε παράκτιους σταθμούς δεδομένα για την ταυτότητα του καραβιού και για την πορεία που ακολουθεί. Η τακτική αυτή εφαρμόζεται για να μπορούν οι κατά τόπους λιμενικές αρχές να παρακολουθούν την εξέλιξη της κίνησης των πλοίων. Το σύστημα είναι αποτελεσματικό όταν το πλοίο κινείται κοντά στην ξηρά, αφού στηρίζεται στη χρήση ραδιοσημάτων VΗF που έχουν οριζόντια εμβέλεια περίπου 75 χιλιομέτρων. Επομένως, όταν ένα πλοίο βρίσκεται καταμεσής του ωκεανού, το στίγμα του δεν φθάνει στις ακτές και έτσι δεν καταγράφεται συνολικά ο όγκος των πλοίων που ταξιδεύουν. Ομως τα σήματα VΗF εκτός από οριζόντια διεύθυνση ακολουθούν και κατακόρυφη, με αποτέλεσμα να μπορεί ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός να τα καταγράψει με ένα ειδικό όργανο που λέγεται CΟLΑΙS και να αποκτήσει έτσι σφαιρική εικόνα του παγκόσμιου ναυτιλιακού φόρτου. Ο Σταθμός κινείται με ταχύτητα 7 χιλιομέτρων το δευτερόλεπτο και εκτελεί σχεδόν 16 περιφορές της Γης κάθε 24 ώρες. Γι΄ αυτό δεν μπορεί να δει ακόμα με ξεκάθαρο τρόπο κάθε στίγμα που εκπέμπεται δεδομένου ότι συχνά τα σήματα επικαλύπτονται. Οπως λένε επιστήμονες από τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Διαστήματος, τα όργανα λήψης και καταγραφής δεδομένων θα βελτιωθούν στο άμεσο μέλλον, με αποτέλεσμα να αναβαθμιστεί και το πλέγμα προστασίας που καλύπτει τις υπερπόντιες μεταφορές.

CERN: Νέο ρεκόρ συγκρούσεων σωματιδίων από τον επιταχυντή. Οι επιστήμονες του μεγάλου υπόγειου επιταχυντή του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Πυρηνικών Ερευνών (CERN), στα γαλλο-ελβετικά σύνορα, ήλθαν ένα βήμα πιο κοντά στην αποκάλυψη των μυστηρίων του σύμπαντος, επιτυγχάνοντας ένα νέο ρεκόρ. Ο επιταχυντής πλέον παράγει 10.000 συγκρούσεις σωματιδίων υψηλής ενέργειας ανά δευτερόλεπτο, διπλάσιες σε σχέση με τον προηγούμενο ρυθμό. Με τον ρυθμό αυτό είναι ζήτημα λίγου χρόνου ο επιταχυντής μήκους 27 χλμ. κοντά στη Γενεύη να ξεπεράσει τον αμερικανικό «ανταγωνιστή» του Tevatron του εργαστηρίου Fermilab στο Ιλινόις. Οι ερευνητές του CERN αργά αλλά σταθερά αυξάνουν το ενεργειακό επίπεδο και την ένταση των συγκρούσεων των ακτινών πρωτονίων. Αυτό το Σαββατοκύριακο, σύμφωνα με το BBC, για πρώτη φορά οι μηχανικοί του CERN έφεραν σε σύγκρουση δύο ακτίνες, κάθε μια από τις οποίες αποτελείτο από τρεις δέσμες σωματιδίων και κάθε δέσμη περιείχε 100 δισεκατομμύρια πρωτόνια. Προς το παρόν, ο επιταχυντής λειτουργεί με την μισή ενέργεια σε σχέση με αυτή για την οποία σχεδιάστηκε. Οι επιστήμονες σκοπεύουν να φθάσουν την μέγιστη ενέργεια των 14 τρισεκατομμυρίων ηλεκτρονιοβόλτ (TeV) έως το 2013. «Όσες περισσότερες συγκρούσεις πρωτονίων κάνουμε, τόσο πιο κοντά ερχόμαστε στην υπερσυμμετρία, τη σκοτεινή ύλη, το μποζόνιο του Χιγκς και άλλες μορφές της Νέας Φυσικής», δήλωσε ο καθηγητής Τζον Έλις, ένας από τους κορυφαίους θεωρητικούς φυσικούς του CERN, ο οποίος επίσης είπε ότι το ερευνητικό δυναμικό του Οργανισμού βρίσκεται σε εγρήγορση για τυχόν εμφάνιση κάποιας μίνι-μαύρης τρύπας, η οποία ευτυχώς δεν αναμένεται να «καταπιεί» τον πλανήτη μας, αλλά να εξαφανιστεί σχεδόν αμέσως μετά τη δημιουργία της.

To αρειανό ηφαίστειο Pavonis Mons σε παλαιότερη δορυφορική εικόνα (Φωτογραφία: NASA/JPL )

Σπηλιά στον Άρη ανακαλύφθηκε από μαθητές γυμνασίου. Μαθητές γυμνασίου της Καλιφόρνια, που συμμετείχαν σε εκπαιδευτικό πρόγραμμα της NASA, εντόπισαν σε εικόνες του Άρη μια μυστηριώδη τρύπα, η οποία είναι πιθανότατα η είσοδος μιας υπόγειας ηφαιστειακής σπηλιάς. Όπως αναφέρει την Τρίτη το Space.com, η σπηλιά ανακαλύφθηκε από 16 μαθητές του γυμνασίου «Έβεργκριν» στο Κότονγουντ της Καλιφόρνια, οι οποίοι ταξίδεψαν στο Πολιτειακό Πανεπιστήμιο της Αριζόνα για να συμμετάσχουν στο ερευνητικό πρόγραμμα. Εκεί, είχαν την ευκαιρία να διατυπώσουν ένα επιστημονικό ερώτημα για τον Άρη και να ζητήσουν από τη NASA να φωτογραφίσει συγκεκριμένες περιοχές του πλανήτη με τη βοήθεια των δορυφόρων της. Καθώς εξέταζαν τις εικόνες, η προσοχή των 12χρονων μαθητών έπεσε σε μια παράξενη μαύρη κηλίδα στις πλαγιές του αρχαίου ηφαιστείου Pavonis Mons. Την εικόνα κλήθηκε να εξετάσει ο Γκλεν Κάσινγκ της αμερικανικής γεωλογικής υπηρεσίας, ο οποίος εκτιμά ότι πρόκειται για έναν λάκκο με διάμετρο γύρω στα 170 μέτρα και βάθος 115 μέτρα.Το πιθανότερο είναι ότι η τρύπα σχηματίστηκε όταν κατέρρευσε η οροφή μιας υπόγειας σπηλιάς. Η ίδια η σπηλιά θα μπορούσε να είναι ένας «σωλήνας λάβας», δηλαδή ένας κατακόρυφος αγωγός ή κοιλότητα που σχηματίστηκε από την άνοδο λάβας πριν από δισεκατομμύρια χρόνια (ο Άρης δεν έχει πια ενεργά ηφαίστεια και πιστεύεται ότι είναι γεωλογικά νεκρός). Οι σωλήνες λάβας, συνήθης σχηματισμός και στη Γη, ήταν εξάλλου το ερευνητικό αντικείμενο που είχαν επιλέξει οι μαθητές. Αυτό που ανακάλυψαν όμως ξεπέρασε τις προσδοκίες τους. «Αυτός ο λάκκος ήταν άγνωστος για μας. Και είναι μόλις ο δεύτερος που ανακαλύπτεται στο Pavonis Mons» δήλωσε ο Δρ Κάσινγκ. Ο γεωλόγος είχε εντοπίσει παρόμοιους σχηματισμούς στον Άρη το 2007 και διατύπωσε την υπόθεση ότι πρόκειται για εισόδους ηφαιστειακών σπηλαίων. Η σπηλιά του Pavonis Mons ανακαλύφθηκε σε εικόνες που έλαβε η θερμική κάμερα του δορυφόρου Mars Odyssey. Οι μαθητές έχουν ζητήσει τώρα νέα φωτογράφιση της περιοχής με έναν δεύτερο δορυφόρο, τον Mars Reconnaissance Orbiter. Το διαστημικό παρατηρητήριο CoRoT ανακάλυψε επτά νέους εξωπλανήτες. Μια διεθνής ομάδα επιστημόνων έχει ανακαλύψει επτά νέους εξωπλανήτες με διάφορες μορφές και μεγέθη, από έναν "συρρικνωμένο Κρόνο" έως ένα "φουσκωμένο καυτό Δία”, καθώς και ένας σπάνιος καφέ νάνος πλανήτης με 60-πλάσια μάζα του Δία. Οι ανακαλύψεις έγιναν με το διαστημικό τηλεσκόπιο CoRoT με τη μέθοδο της διέλευσης των εξωπλανητών μπροστά από τα γονικά αστέρια τους. Μόλις το CoRoT εντοπίσει μια διέλευση (με τη μείωση της φωτεινότητας του άστρου) τότε γίνονται συμπληρωματικές παρατηρήσεις από το έδαφος, χρησιμοποιώντας μια σειρά από τηλεσκόπια σε όλο τον κόσμο. Αν και οι αστρονόμοι δεν μπορούν να δουν τους πλανήτες άμεσα, χρησιμοποιούν διαστημικά και επίγεια δεδομένα για τη μέτρηση του μεγέθους, της μάζας και τις τροχιές των νέων αυτών πλανητών με μεγάλη ακρίβεια. Για το λόγο αυτό, μεταξύ όλων των γνωστών εξωπλανητών, για εκείνους που βρίσκονται με τη μέθοδο των διελεύσεων έχουμε τις πιο πλήρεις πληροφορίες σχετικά με το σχηματισμό του πλανήτη και την εξέλιξη του. “Κάθε ένας από αυτούς τους πλανήτες είναι μια ενδιαφέρουσα περίπτωση από μόνος του, αλλά αυτό που είναι πραγματικά συναρπαστικό είναι πόσο διαφορετικοί είναι", λέει μία από τους ερευνητές, η Suzanne Aigrain από το Τμήμα Φυσικής του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης. “Οι πλανήτες είναι εξ ορισμού σύνθετα αντικείμενα, και έχουμε πολλά να μάθουμε γι ‘αυτά," λέει ο ερευνητής Magali Deleuil στο Εργαστήριο Αστροφυσικής της Μασσαλίας (LAM) και επικεφαλής του προγράμματος εξωπλανητών του διαστημικού παρατηρητηρίου CoRoT. ”Κάθε ανακάλυψη εξωηλιακών πλανητικών συστημάτων είναι ένα νέο κομμάτι του παζλ για το πώς αυτά τα συστήματα πρέπει να σχηματίζονται και να εξελίσσονται. Όσο περισσότερο συστήματα βρούμε, τόσο περισσότερο ελπίζουμε για την κατανόηση των διεργασιών που γίνονται σε αυτά", δήλωσε ο Deleuil. Ο εξωπλανήτης CoRoT-8b είναι ο μικρότερος σε αυτή την παρτίδα. Με περίπου 70% του μεγέθους και της μάζας του Κρόνου, είναι ένας μετρίως μικρός πλανήτης από αυτούς που ξέρουμε. ενώ η εσωτερική δομή του θα πρέπει να είναι παρόμοια με εκείνη των γιγάντιων παγωμένων πλανητών, όπως ο Ουρανός και ο Ποσειδώνας στο ηλιακό σύστημα. Είναι ο μικρότερος πλανήτης που ανακαλύφθηκε από την ομάδα του CoRoT μέχρι στιγμής μετά τον Corot-7b, την πρώτη σούπερ γη. Ο CoRoT-10b είναι ο εκκεντρικός γίγαντας. Η τροχιά του CoRoT-10b είναι τόσο επιμηκυμένη που ο πλανήτης περνάει πάρα πολύ κοντά και πάρα πολύ μακριά από το αστέρι του. Η ποσότητα της ακτινοβολίας που λαμβάνει από το αστέρι διαφέρει κατά δέκα φορές σε ένταση, ενώ οι επιστήμονες εκτιμούν ότι η θερμοκρασία στην επιφάνεια του μπορεί να αυξηθεί κατά 250 έως 600 βαθμός Κελσίου, κι όλα αυτά μέσα 13 γήινες μέρες (η διάρκεια του έτους στον CoRoT-10b). Ο CoRoT-11b είναι ο πλανήτης του οποίου το αστέρι στρέφεται ταχύτατα. Το άστρο CoRoT-11 είναι το μητρικό αστέρι του CoRoT-11b, και περιστρέφεται γύρω από τον άξονά του μόνο σε 40 ώρες. Για σύγκριση, η περίοδος περιστροφής του ήλιου είναι 26 ημέρες. Είναι ιδιαίτερα δύσκολο να βρεθούν πλανήτες γύρω από τέτοια αστέρια που περιστρέφονται ταχύτατα, κι έτσι αυτή η ανίχνευση είναι σημαντικό επίτευγμα για την ομάδα του CoRoT. Οι τρεις πλανήτες CoRoT-12b, 13b και 14b, ένα τρίο γιγάντων, βρίσκονται σε τροχιά πολύ κοντά στο μητρικό τους αστέρι, αλλά έχουν πολύ διαφορετικές ιδιότητες. Παρά το γεγονός ότι ο CoRoT-13b είναι μικρότερος από τον Δία, είναι δύο φορές πιο πυκνός. Αυτό υποδηλώνει την παρουσία ενός μεγάλου βραχώδους πυρήνα στο εσωτερικό του πλανήτη. Με ακτίνα 50% πιο μεγάλη από εκείνη του Δία (ή 16 φορές μεγαλύτερη από της Γης), ο CoRoT-12b ανήκει στην οικογένεια των "φουσκωμένων καυτών Δίίων πλανητών", των οποίων τα ανώμαλα μεγάλα μεγέθη οφείλονται στην έντονη αστρική ακτινοβολία που δέχονται. Από την άλλη πλευρά, ο CoRoT-14b, που βρίσκεται ακόμη πιο κοντά στο γονικό αστέρι του, έχει μέγεθος παρόμοιο με αυτό του Δία. Έχει επίσης πολύ μάζα, 7.5 φορές τη μάζα του Δία, που μπορεί να εξηγήσει γιατί είναι λιγότερο διογκωμένος. Τέτοιοι πλανήτες με πολύ μάζα και πολύ ζεστοί είναι σπάνιοι, και γι αυτό ο CoRoT-14b είναι μόνο ο δεύτερος με αυτές τις ιδιότητες που βρέθηκε μέχρι σήμερα. Τέλος ο CoRoT-15b είναι ένας καφέ νάνος του οποίου η μάζα είναι περίπου 60 φορές μεγαλύτερη από του Δία. Έτσι είναι εξαιρετικά πυκνός, περίπου 40 φορές περισσότερο από του Δία. Για τον λόγο αυτό, χαρακτηρίζεται ως καφέ νάνος, με ενδιάμεσα χαρακτήρα ανάμεσα στους πλανήτες και τα αστέρια. Οι καφέ νάνοι είναι πολύ πιο σπάνιοι από ό, τι οι πλανήτες, γεγονός που καθιστά αυτήν την ανακάλυψη πολύ συναρπαστική.

Τα γεωνετρίνα μπορούν να απαντήσουν σε βαθειά ερωτήματα της Γεωλογίας. Μια διεθνής ομάδα επιστημόνων εντόπισε γεωνετρίνα βαθιά μέσα στο εσωτερικό της Γης. Η ανακάλυψη αυτή θα μπορούσε να βοηθήσει τους γεωλόγους να κατανοήσουν πώς κάποιες αντιδράσεις που λαμβάνουν χώρα στο εσωτερικό του πλανήτη μας, επηρεάζουν ορισμένα γεγονότα στην επιφάνεια του, όπως για παράδειγμα τους σεισμούς και τα ηφαίστεια. Κάποτε, οι επιστήμονες θα μπορούν να γνωρίζουν αρκετά για τις πηγές και τη ροή της θερμότητας μέσα στη Γη, ώστε να προβλέψουν γεγονότα όπως η πρόσφατη έκρηξη του ηφαιστείου στην Ισλανδία. Οι επιστήμονες που ανήκουν στην Συνεργασία Borexino έχουν εντοπίσει τα γεωνετρίνα στο Εργαστήριο του Gran Sasso της Ιταλίας. Αυτή η σφαίρα από ανοξείδωτο ατσάλι είναι μέρος του ανιχνευτή των νετρίνων που χρησιμοποιείται στο επιστημονικό πρότζεκτ. Βρίσκεται περίπου ένα μίλι κάτω από την επιφάνεια του βουνού Gran Sasso περίπου 100 χιλιόμετρα έξω από τη Ρώμη Η διαπίστωση αυτή, γίνεται από μια επιστημονική συνεργασία (Borexino Collaboration) στο Εργαστήριο που είναι στο Gran Sasso της Ιταλίας. Η εργασία αυτή βασίζεται σε μια παλαιότερη απόδειξη των λεγόμενων "γεω-νετρίνων", που λήφθηκαν κατά τη διάρκεια ενός ιαπωνικού πειράματος το 2005. "Είναι ένα σημαντικό αποτέλεσμα", δήλωσε ο Frank Calaprice, καθηγητής Φυσικής στο Πρίνστον και ένας από τους συντάκτες της δημοσιευμένης μελέτης. “Δείχνει ότι τα γεωνετρίνα έχουν ανιχνευθεί και καθιερώνεται έτσι ένα νέο εργαλείο για τη μελέτη του εσωτερικού της Γης." Το νετρίνα, τα οποία είναι χωρίς φορτίο, αδρανή και από τα θεμελιώδη σωματίδια της φύσης, εκπέμπονται από τον ήλιο και τις κοσμικές ακτίνες που εισέρχονται στη γήινη ατμόσφαιρα. Τα γεωνετρίνα είναι αντινετρίνα – η αντιύλη των νετρίνων και προέρχονται από την ραδιενεργό διάσπαση του ουρανίου, θορίου και του καλίου στον φλοιό της Γης καθώς και στον μανδύα του – το παχύ στρώμα που επεκτείνεται κάπου 3.000 χιλιόμετρα κάτω από την επιφάνεια. Σε εργαστήρια όπως το Gran Sasso, οι ερευνητές χρησιμοποιούν όργανα που λειτουργούν ως "τηλεσκόπια" γεωνετρίνων, εξετάζοντας το εσωτερικό της Γης με τον εντοπισμό αυτών των περίεργων σωματιδίων. Οι επιστήμονες αναμένουν ότι αυτά θα τους βοηθήσουν να κατανοήσουν καλύτερα από τι συνίσταται η ύλη βαθιά μέσα στη Γη. "Είναι μια πολύ σημαντική ανακάλυψη και υπόσχεται πολλά για μια καλύτερη κατανόηση της σύνθεσης της Γης και για το πώς λειτουργεί η Γη", δήλωσε ο Thomas Duffy, καθηγητής γεωεπιστημών στο Princeton, ο οποίος όμως δεν συμμετείχε στην έρευνα. Οι γεωλόγοι βεβαίως θα ήθελαν να γνωρίζουν περισσότερα για τον κρίσιμο ρόλο των στοιχείων που διασπώνται, όπως είναι το ουράνιο και το θόριο, στη θέρμανση της Γης και τι είναι αυτό που προκαλεί την μεταφορά θερμότητας στον μανδύα της – την αργή, συνεχή ροή θερμών μετάλλων στο εσωτερικό που μεταφέρει θερμότητα από τα μεγάλα βάθη στην επιφάνεια της Γης. Με την μεταφορά της θερμότητας κινούνται και οι τεκτονικές πλάκες και φυσικά βλέπουμε όλα τα συνοδευτικά φαινόμενα τους στην επιφάνεια – ηπείρους που κινούνται, ο ωκεάνιος πυθμένας να εξαπλώνεται, να ξεσπούν τα ηφαίστεια και οι σεισμοί. Κανείς δεν ξέρει αν η ραδιενεργός διάσπαση είναι υπεύθυνη για την ενέργεια θέρμανσης ή είναι μόνο ένας παίκτης από τους πολλούς παράγοντες. Η προέλευση της ηλεκτρικής ενέργειας που παράγεται εντός της Γης είναι ένα από τα θεμελιώδη ερωτήματα της γεωλογίας, σύμφωνα με τον Calaprice. Η οριστική ανίχνευση των γεωνετρίνων στο πείραμα Borexino επιβεβαιώνει ότι η ραδιενέργεια συμβάλλει σε σημαντικό ποσοστό – ίσως το περισσότερο – της ενέργειας, τονίζει. Το πείραμα Borexino πράγματι είχε σχεδιαστεί για την ανίχνευση χαμηλής ενέργειας ηλιακών νετρίνων κι όχι των γεωνετρίνων. "Αλλά συνειδητοποιήσαμε ότι το πείραμα είχε την ικανότητα να ανιχνεύει τα σωματίδια που έρχονται σε εμάς από τη ραδιενέργεια πολύ βαθιά από τη Γη”, είπε ο Cristiano Galbiati, καθηγητής της φυσικής και ένας από τους 13 συνεργάτες του Πρίνστον, μεταξύ των 88 επιστημόνων που εμπλέκονται στην έρευνα. Το πρότζεκτ Borexino βρίσκεται σχεδόν ένα μίλι κάτω από την επιφάνεια του βουνού Gran Sasso περίπου 100 χιλιόμετρα έξω από την Ρώμη – ένα ιδανικό σημείο για τη μελέτη των νετρίνων διότι τα βράχια προστατεύουν τον ανιχνευτή από άλλους τύπους ακτινοβολίας και σωματίδια, που θα φτάνουν στην αισθητήρια διάταξη. Μεγάλο μέρος του πειράματος Borexino είναι η διαδικασία για την εξάλειψη του «θορύβου» της ακτινοβολίας υποβάθρου. Τα νετρίνα είναι εμφανώς δύσκολο να ανιχνευθούν διότι συνήθως περνάνε μέσα από την ύλη, και σπανίως αλληλεπιδρούν με αυτή. Ο ανιχνευτής αποτελείται από μια σφαίρα νάιλον που περιέχει 1.000 τόνους ενός υγρού υδρογονάνθρακα. Μια σειρά από υπερευαίσθητους φωτοανιχνευτές βρίσκονται γύρω γύρω μέσα σε μια άλλη σφαίρα από ανοξείδωτο χάλυβα. Κι όλα αυτά είναι περιτριγυρισμένο από 2.400 τόνους νερού υψηλής καθαρότητας μέσα σε μια άλλη χαλύβδινη σφαίρα. Τα ηλιακά νετρίνα παράγουν έναν τύπο σήματος όταν αυτά έρχονται σε επαφή με τον ανιχνευτή, ενώ τα γεωνετρίνα παράγουν έναν άλλο τύπο σήματος. Επειδή υπάρχουν χιλιάδες φορές λιγότερα γεωνετρίνα να κτυπήσουν τον ανιχνευτή, υπάρχουν λίγα μόνο γεγονότα που συμβαίνουν ανά έτος. Η εργασία των επιστημόνων περιγράφει τα αποτελέσματα δύο χρόνων, μέχρι το Δεκέμβριο του 2009. Το πείραμα φυσικά συνεχίζεται. Ας πούμε τέλος ότι η σημασία των γεωνετρίνων τονίστηκε από τους επιστήμονες στη δεκαετία του 1960, και από μια καταλυτική μελέτη των Lawrence Krauss, Sheldon Glashow και David Schramm το 1994 τέθηκαν τα θεμέλια για αυτό το πεδίο. Το 2005, μια επιστημονική συνεργασία της Ιαπωνίας και των ΗΠΑ, η KamLAND, έκανα ένα πείραμα σε ένα ορυχείο στην Ιαπωνία όπου βρήκε μια υπερβολή στον αριθμό των χαμηλής ενέργειας αντνετρίνων. Στην φωτογραφια η σφαίρα από ανοξείδωτο ατσάλι που είναι μέρος του ανιχνευτή των νετρίνων που χρησιμοποιείται στο επιστημονικό πρότζεκτ.

Το CERN ανοίγει στις πόρτες του σε περισσότερα κράτη-μέλη. Ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Πυρηνικών Ερευνών (CERN), που λειτουργεί τον μεγάλο υπόγειο επιταχυντή σωματιδίων στα γαλλο-ελβετικά σύνορα κοντά στη Γενεύη, αποφάσισε να ανοίξει τις πόρτες του, ώστε σταδιακά όχι μόνο ευρωπαϊκά κράτη όπως τώρα, αλλά και άλλες χώρες να γίνουν πλήρη μέλη του. Το ηλικίας 56 ετών ερευνητικό κέντρο, που φιλοδοξεί με το μεγαλεπήβολο πείραμά του να ρίξει φως στα μυστήρια της ύλης, αποφάσισε να κάνει αυτό το άνοιγμα, αναγνωρίζοντας την αυξανόμενη παγκοσμιοποίηση του πεδίου της σωματιδιακής φυσικής, όπως είπε ο Μ.Σπίρο, πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου του CERN, το οποίο έλαβε τη σχετική απόφαση. Ο γενικός διευθυντής του CERN γερμανός φυσικός Ρολφ Χόιερ δήλωσε ότι η αλλαγή αντανακλά το παγκόσμιο ενδιαφέρον στην έρευνα για τη γέννηση του σύμπαντος. Το άνοιγμα του CERN δεν «μεταφράζεται» κατ’ ανάγκην άμεσα σε περισσότερα χρήματα για τη διεξαγόμενη έρευνα, καθώς ο προϋπολογισμός του είναι προκαθορισμένος για μια πενταετία και κατανέμεται μεταξύ των κρατών-μελών. Στο μέλλον όμως, το CERN μπορεί να έχει αυξημένη χρηματοδότηση, την οποία ασφαλώς θα χρειαστεί, καθώς, σύμφωνα με τους επικριτές του, δαπανά τεράστια ποσά για θεωρητική έρευνα, που θα μπορούσε να έχει κατευθυνθεί σε πιο πρακτικούς σκοπούς. Το CERΝ ιδρύθηκε το 1954 από 12 ευρωπαϊκές χώρες με στόχο να αναστηλώσει την κατεστραμμένη από το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο ερευνητική κοινότητα της ηπείρου. Σήμερα έχει 20 πλήρη μέλη, ενώ σχεδόν 8.000 ερευνητές από 80 χώρες συνεργάζονται μαζί του. Έξι μη ευρωπαϊκές χώρες έχουν καθεστώς παρατηρητή (Ινδία, Ισραήλ, Ιαπωνία, Ρωσία. ΗΠΑ και Τουρκία), καθώς επίσης η Unesco και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Το Ισραήλ και η Τουρκία ήδη ετοιμάζονται να γίνουν πλήρη μέλη, όπως και άλλα κράτη που δεν είχαν καν καθεστώς παρατηρητή (Κύπρος, Σερβία, Σλοβενία) θα γίνουν κανονικά μέλη έως το τέλος του έτους. Οι χώρες-παρατηρητές θα αντικατασταθούν από ένα νέο καθεστώς συνεργαζόμενης χώρας-μέλους. Οι τελευταίες, όπως και οι παρατηρητές, δεν θα έχουν δικαίωμα ψήφου στο διοικητικό συμβούλιο, όμως θα συμμετέχουν στην κατανομή του προϋπολογισμού του CERN και σταδιακά θα γίνουν πλήρη μέλη του.

Κατι ακομα!!! Στην μεση ο Φιόντορ (Θοδωρής) Γιουρτσίχιν - Γραμματικόπουλος

Στον Διεθνή Διαστημικό σταθμό το Σογιούζ. Το ρωσικό διαστημόπλοιο Σογιούζ, στο οποίο επιβαίνουν δύο Αμερικανοί αστροναύτες και ένας Ρώσος κοσμοναύτης, έφθασε στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Το Σογιούζ απογειώθηκε από το κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ, στο Καζακστάν με κυβερνήτη τον Ρώσο Φιοντόρ Γιουρτσίχιν και πλήρωμα τους Αμερικανούς Ντουγκ Γουίλοκ και Σάνον Ουόλκερ. Η σύνδεση του Σογιούζ με το Διεθνή Διαστημικό Σταθμό έγινε στις 01.21 (ώρα Ελλάδας), καθώς βρισκόταν πάνω από την Αργεντινή. Πρόκειται για την εκατοστή πτήση προς το Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, που πραγματοποιείται από αμερικανικά και ρωσικά διαστημόπλοια. Οι αστροναύτες θα παραμείνουν ως πλήρωμα στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό για πεντέμησι μήνες, μαζί με τους Ρώσους Αλεξάντερ Σβορτσόφ και Μιχαήλ Κορνιένκο και την Αμερικανίδα Τρέισι Καλντγουελ Ντάισον. Το πλήρωμα θα κάνει αρκετούς διαστημικούς περιπάτους κατά την παραμονή του στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Ήταν περίπου 04:25 ώρα Ελλάδας, όταν ο ομογενής κοσμοναύτης Φιόντορ (Θοδωρής) Γιουρτσίχιν - Γραμματικόπουλος άνοιξε τις ερμητικά σφραγισμένες πόρτες και μπήκε πρώτος στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ΔΔΣ), ως διοικητής του διαστημοπλοίου Σογιούζ, που είχε λίγες ώρες νωρίτερα προσδεθεί με ασφάλεια στο Σταθμό. Οι δύο Ρώσοι κοσμοναύτες Αλεξάντρ Σκβαρτσόφ και Μιχαήλ Κορνιένκο, μαζί με την Αμερικανίδα αστροναύτη Τρέισι Κόλντουελ-Ντάισον υποδέχθηκαν στο Σταθμό τους νεοαφιχθέντες Αμερικανούς αστροναύτες, τον Ντάγκλας Ουίλοκ και την Σένον Ουόκερ, οι οποίοι συνόδευσαν τον Θ. Γιουρτσίχιν στο διήμερο ταξίδι ως το Διαστημικό Σταθμό. Με πρωτοβουλία του ομογενούς κοσμοναύτη, οι τρεις νεοαφιχθέντες, "Όλυμποι 1, 2 και 3" όπως έχουν ονομαστεί, προσδέθηκαν στο ΔΔΣ στη 01:21 ώρα Ελλάδας κατά την προβλεπόμενη αυτόματη διαδικασία, χωρίς καμία επιπλοκή, γεγονός που έγινε δεκτό με χειροκροτήματα από συγγενείς, συνεργάτες και φίλους κοσμοναυτών και αστροναυτών, που είχαν συγκεντρωθεί στο Κέντρο Διεύθυνσης Πτήσεων στο Καραλιόφ, στα περίχωρα της Μόσχας. Σύμφωνα με το πρόγραμμα, μετά την επιτυχή ολοκλήρωση της πολύπλοκης διαδικασίας της πρόσδεσης θα ξεκουραστούν πριν ενσωματωθούν στη διαστημική «ρουτίνα» των επιστημονικών προγραμμάτων, αρχίζοντας ως συνήθως από τη γνωριμία των «νέων» με το χώρο, που θα αποτελέσει τόπος διαμονής τους για 163 ημέρες. Οι «Όλυμποι 1, 2 και 3» αναχώρησαν από τη Γη στις 00:35 ώρα Ελλάδας, ξημερώματα Τετάρτης, έπειτα από την επιτυχή εκτόξευση του διαστημοπλοίου Σογιούζ ΤΜΑ-19 από το ρωσικό κοσμοδρόμιο Μπαϊκονούρ στο Καζαχστάν. Το θεμα το εγραψε πρωτα ο ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ αλλα αξιζει τον κοπο!!! http://www.astrovox.gr/forum/viewtopic.php?t=12293 Τηλεσκόπιο στη Χαβάη επαγρυπνεί για φονικούς αστεροειδείς. Ο πλανήτης μας γίνεται ελαφρώς πιο ασφαλής χάρη σε ένα τηλεσκόπιο που θα σαρώνει αυτόματα τον ουρανό ψάχνοντας για αστεροειδείς και κομήτες σε πορεία σύγκρουσης με τη Γη. Το Pan-STARRS 1 (PS1) που εγκαινιάστηκε στη Χαβάη φέρει κάτοπτρο 1,8 μέτρων και είναι εξοπλισμένο με τη μεγαλύτερη ψηφιακή κάμερα του κόσμου, με ανάλυση 1.400 Megapixel. «Αν και έχει μέτριο μέγεθος, αυτό το τηλεσκόπιο βρίσκεται στην αιχμή της τεχνολογίας» υπερηφανεύεται ο Νικ Κάιζερ, ερευνητής του Πανεπιστημίου τη Χαβάης και επικεφαλής του διεθνούς ερευνητικού προγράμματος. H κάμερα του PS 1 θα λαμβάνει κάθε νύχτα 500 εικόνες συνολικού μεγέθους 4 Terabyte, όσο θα μπορούσαν να αποθηκεύσουν περίπου 1.000 DVD. Το λογισμικό του συστήματος θα συγκρίνει κάθε νέα εικόνα με εικόνες της ίδιας περιοχής του ουρανού που είχαν ληφθεί νωρίτερα, προκειμένου να εντοπίζει αντικείμενα που άλλαξαν θέση ή φωτεινότητα. Η τεχνική αυτή αναμένεται να ανακαλύψει 100.000 αστεροειδείς τα επόμενα χρόνια και να υπολογίσει ποιοι από αυτούς θα μπορούσαν να βρεθούν σε πορεία πρόσκρουσης στη Γη. Εκτός όμως από την αναζήτηση εισερχόμενων αστεροειδών, το PS 1 θα αξιοποιηθεί και σε άλλους είδους έρευνες. Μεταξύ άλλων θα χρησιμοποιηθεί για τη δημιουργία του πληρέστερου αστρονομικού ψηφιακού χάρτη, ο οποίος θα καλύπτει το 75% του ορατού Σύμπαντος στον ουρανό της Χαβάης. Για να το κάνει αυτό, θα χρειαστεί να καταγράψει 5 δισεκατομμύρια άστρα και 500 εκατομμύρια γαλαξίες. Το PS1 είναι το πειραματικό πρωτότυπο του τηλεσκοπίου PS4, το οποίο θα κατασκευαστεί αργότερα στο Μάουνα Κέα της Χαβάης και θα είναι τέσσερις φορές ισχυρότερο. Στην φωτογραφια ο κομήτης Χολμς σε μια από τις πρώτες εικόνες του τηλεσκοπίου.

Έγινε ορατό ουράνιο σώμα πέρα από τον Ποσειδώνα. Για πρώτη φορά στην ιστορία της αστρονομίας, αμερικανοί αστρονόμοι κατάφεραν, να δουν και να μελετήσουν έναν μακρινό διαστημικό σώμα με διάμετρο περίπου 300 χλμ., το οποίο βρίσκεται πέρα και από τον πιο απομακρυσμένο πλανήτη Ποσειδώνα. Ο βράχος κινείται σε τροχιά στη λεγόμενη «Ζώνη Αντικειμένων Κούιπερ» (KBO), μια ομάδα ουράνιων σωμάτων διαφόρων μεγεθών, που περιφέρονται γύρω από τον ήλιο και θεωρούνται απομεινάρια του σχηματισμού του ηλιακού μας συστήματος. Ο συγκεκριμένος βράχος, με τον κωδικό KBO 55636, βρίσκεται σε απόσταση περίπου 6 δισ. χλμ. από τη Γη και οι αστρονόμοι ανακάλυψαν ότι η επιφάνειά του καλύπτεται από ένα μυστηριώδες λευκό χρώμα, που θα μπορούσε να είναι πάγος. Μετά από πέντε χρόνια συνδυασμένων προσπαθειών από ένα δίκτυο 21 επίγειων τηλεσκοπίων, κατέστη εφικτό για πρώτη φορά να τραβήξουν φωτογραφίες από ένα αντικείμενο της αινιγματικής Ζώνης Κούιπερ, που εκτείνεται σε απόσταση 4,95 - 8,25 δισ. χλμ. από τον ήλιο, δηλαδή αγγίζει τις εσχατιές, το απώτατο σύνορο του ηλιακού μας συστήματος. Το τεχνικό κατόρθωμα πραγματοποιήθηκε από τον καθηγητή πλανητικής αστρονομίας Τζέημς Έλιοτ και τους συνεργάτες στο πανεπιστήμιο ΜΙΤ και παρουσιάστηκε στο περιοδικό «Nature», σύμφωνα με το Γαλλικό Πρακτορείο και το BBC. Ο εντοπισμός του σώματος κατέστη δυνατός, όταν η τροχιά του το έφερε ανάμεσα στη Γη και σε ένα άλλο φωτεινό άστρο. Η αλλαγή στην ακτινοβολία του άστρου που έφτανε στη Γη, εξαιτίας της πολύ σύντομης παρεμβολής του διαστημικού βράχου (κράτησε μόνο δέκα δευτερόλεπτα), ήταν αρκετή για να επιτρέψει τη μελέτη του ουράνιου σώματος της Ζώνης Κούιπερ, παρόλο που είναι πολύ μικρό και κινείται με ταχύτητα 91.000 χλμ. την ώρα. Για να καταστεί αντιληπτή η δυσκολία του εγχειρήματος, όπως είπαν οι ερευνητές, είναι σαν να φωτογραφίζεις ένα νόμισμα αξίας ενός ευρώ από μια απόσταση 500 χιλιομέτρων! Η θερμοκρασία του σώματος υπολογίστηκε στους μείον 224 βαθμούς Κελσίου. Οι αστρονόμοι εντυπωσιάστηκαν όμως περισσότερο από την μεγάλη ανακλαστική ικανότητά του (albedo). Οι μετρήσεις έδειξαν ότι είναι από τα φωτεινότερα αντικείμενα του ηλιακού μας συστήματος, πράγμα που δείχνει ότι πιθανότατα είναι καλυμμένο με πάγο που αντανακλά τις ηλιακές ακτίνες. Αν αυτό όντως συμβαίνει, αποτελεί ένα αίνιγμα για τους επιστήμονες, επειδή θεωρούν ότι ένα σώμα τόσο παλιό (πιστεύεται ότι δημιουργήθηκε σε μια κοσμική σύγκρουση πριν από ένα δισεκατομμύριο χρόνια) θα έπρεπε να έχει «σκουρύνει» με το πέρασμα του χρόνου, λόγω επικάλυψής του με σκόνη και φθορά από την ηλιακή ακτινοβολία. Οι μέχρι στιγμής γνωστές εξαιρέσεις είναι ο Πλούτων και ο δορυφόρος του Κρόνου Εγκέλαδος, που διαθέτουν λαμπερές επιφάνειες, επειδή ανανεώνονται συνεχώς με φρέσκο πάγο, ο οποίος προέρχεται από τη συμπύκνωση αερίων ή από ηφαίστεια που εκλύουν νερό αντί για λάβα. Όμως το ουράνιο σώμα KBO 55636 είναι πολύ μικρό για να ισχύουν στην περίπτωση του κάποια από αυτές τις γεωφυσικές διαδικασίες, έτσι η έρευνα θα συνεχιστεί για να βρεθεί η αιτία που είναι τόσο λευκό. Η Ζώνη Κούιπερ μοιάζει με τη ζώνη των αστεροειδών μετά τον Άρη, όμως αντί τα σώματά της να αποτελούνται κυρίως από πετρώματα και μέταλλα, περιέχουν σε μεγάλο βαθμό σώματα με παγωμένες ουσίες (μεθάνιο, αμμωνία, νερό κ.α.). Μέχρι στιγμής οι αστρονόμοι έχουν εντοπίσει γύρω στα 1.000 αντικείμενα στη Ζώνη Κούιπερ, αλλά πιστεύουν ότι υπάρχουν γύρω στα 70.000. Η Ζώνη «φιλοξενεί» τουλάχιστον τρεις «νάνους» πλανήτες, μεταξύ αυτών τον Πλούτωνα, ο οποίος προ ετών υποβιβάστηκε από την τάξη των κανονικών πλανητών και ο οποίος αποτελεί το μεγαλύτερο γνωστό αντικείμενο της Ζώνης.

Μια και ανοιξε η συζητηση για τα νετρινα ας δουμε τα νεα ευρήματα για την υφή του σύμπαντος. Το δρόμο για μια «νέα φυσική» είναι πιθανό να δείχνουν οι έρευνες για τα νετρίνα στο πλαίσιο του πειράματος MINOS του εργαστηρίου-επιταχυντή Fermilab των ΗΠΑ, με το οποίο συνεργάζονται επιστήμονες από την Ελλάδα. Τα νετρίνα, αυτά τα υποατομικά σωματίδια-χαμαιλέοντες, είναι διάσημα στην κοινότητα των φυσικών για την μοναδική ικανότητά τους να «μεταμορφώνονται» από το ένα είδος σωματιδίου σε άλλο. Οι έρευνες αυτές μπορεί να ρίξουν φως στο γιατί το σύμπαν φαίνεται να αποτελείται μόνο από ύλη και όχι αντιύλη. Η σημαντική επιστημονική ανακοίνωση για τη διαφορά στις μετρήσεις νετρίνων-αντινετρίνων έγινε ταυτόχρονα στο Fermilab και στην Αθήνα, όπου διεξάγεται η 14η Διεθνής Συνδιάσκεψη για την Φυσική των Νετρίνων και την Αστροφυσική (Neutrino 2010, 14-19 Ιουνίου), στο Μέγαρο Μουσικής, στην οποία παρουσιάζονται οι τελευταίες διεθνείς εξελίξεις στην έρευνα για τα νετρίνα. Οι φυσικοί του πειράματος MINOS (Main Injector Neutrino Oscillation Search), που διεξάγεται στον επιταχυντή Fermilab του Ιλινόις, σύμφωνα με το New Scientist, στο πλαίσιο μελέτης του φαινομένου της "ταλάντωσης" των νετρίνων, έκαναν για πρώτη φορά διεθνώς μια σημαντική ανακάλυψη, καθώς βρήκαν μια απόκλιση ανάμεσα στα νετρίνα και στα αντι-νετρίνα, η οποία δεν μπορεί να εξηγηθεί με βάση το σημερινό "Καθιερωμένο Μοντέλο" σωματιδιακής φυσικής. Τα νετρίνα (ύλη) και τα αντι-νετρίνα (αντιύλη) "ταλαντώνονται" (δηλαδή "μεταλλάσσονται") ανάμεσα σε τρεις τύπους με διαφορετική μάζα: ηλεκτρόνια, ταυ και μυόνια. Στο πλαίσιο του πειράματος MINOS, μυονικά νετρίνα και μυονικά αντινετρίνα στέλνονται μέσω ακτινών σε δύο ανιχνευτές υποατομικών σωματιδίων: ο ένας είναι κοντινός και βρίσκεται μέσα στο ίδιο το Fermilab και ο άλλος είναι μακρινός και απέχει 735 χλμ., ευρισκόμενος μέσα σε ένα ορυχείο στα έγκατα της Μινεσότα. Οι φυσικοί ανέμεναν -με βάση την θεωρία- ένα δεδομένο έλλειμμα μυονικών νετρίνων και αντινετρίνων, όταν θα έφταναν στον προορισμό τους, σε σχέση με αυτά που ξεκίνησαν από την πηγή εκπομπής τους. Το νέο όμως απρόσμενο δεδομένο, που προέκυψε με το πείραμα του MINOS, είναι ότι οι φυσικοί δεν μέτρησαν το έλλειμμα σωματιδίων που περίμεναν να δουν με βάση την κυρίαρχη θεωρία. Αντίθετα, μετρώντας τις "ταλαντώσεις" των νετρίνων και αντινετρίνων, διαπίστωσαν μια απόκλιση μεγαλύτερη κατά 40% (καθόλου αμελητέα δηλαδή) στα αντινετρίνα σε σχέση με τα νετρίνα. Η εκπρόσωπος της ερευνητικής κοινοπραξίας MINOS Τζένι Τόμας του University College του Λονδίνου, ανέφερε ότι τα στοιχεία είναι προσωρινά και δεν μπορεί ακόμα να αποκλειστεί η περίπτωση στατιστικού σφάλματος (υπάρχει ακόμα 5% πιθανότητα τέτοιου λάθους, που αναμένεται να εξαλειφθεί με νέες μετρήσεις). Αν όμως αποδειχτεί όντως αυτή η απόκλιση και στις επόμενες μετρήσεις μεταξύ νετρίνων και αντινετρίνων, τότε ίσως θα βοηθήσει τους επιστήμονες να λύσουν ένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια του σύμπαντος: γιατί ενώ η ύλη και η αντιύλη ξεκίνησαν σε ίσες ποσότητες στο αρχικό "Μπιγκ Μπανγκ", στην συνέχεια επικράτησε μια ανισορροπία και η ύλη …πήρε το πάνω χέρι (γι' αυτό άλλωστε σήμερα υπάρχουμε, αντί η ύλη και η αντι-ύλη να έχουν αλληλοεξουδετερωθεί μέσα στην ανυπαρξία). Η διαφορά μέτρησης μπορεί να οφείλεται στο διαφορετικό τρόπο που "ταλαντώνονται" τα νετρίνα σε σχέση με τα αντινετρίνα. Εναλλακτικά, μπορεί τα αντινετρίνα, μέχρι να διασχίσουν -μέσα σε μόλις 2,5 χιλιοστά του δευτερολέπτου!- τα 735 χλμ. για να φθάσουν στον προορισμό τους (η απόσταση "πομπού"-"δέκτη" μεταξύ Fermilab-Μινεσότα) μπορεί να αλληλεπιδρούν με την μεσολαβούσα ύλη με κάποιον άγνωστο μέχρι σήμερα τρόπο. "Αν το εύρημα αποδειχτεί πραγματικό, τότε δείχνει προς μια μη αναμενόμενη Φυσική. Θα πρόκειται για κάτι καινούριο, που δεν καταλαβαίνουμε", δήλωσε η Τόμας. Ο Αντόνιο Ερεντιτάτο, του πανεπιστημίου της Βέρνης στην Ελβετία, ο οποίος είναι εκπρόσωπος του πειράματος νετρίνων OPERA στην Ιταλία, δήλωσε κι αυτός ότι "πρόκειται για μια ακόμη απόδειξη πως η φυσική των νετρίνων αποτελεί προνομιακο εργαλείο για το άνοιγμα του δρόμου προς μια Νέα Φυσική", αν και πρόσθεσε ότι πρέπει πρώτα να επιβεβαιωθεί ότι δεν πρόκειται για στατιστικό λάθος. Στο πείραμα MINOS συμμετέχουν πάνω από 140 επιστήμονες, μηχανικοί, τεχνικοί και φοιτητές από 30 ερευνητικούς φορείς και πανεπιστήμια σε πέντε χώρες (ΗΠΑ, Βρετανία, Ελλάδα, Βραζιλία, Πολωνία). Από ελληνικής πλευράς παίρνουν μέρος ερευνητές από το πανεπιστήμιο Αθηνών.