Δροσος Γεωργιος

Η NASA παύει να ελπίζει ότι το Spirit επιζεί στον Άρη. Ξεπέρασε την εγγύησή του κατά σχεδόν επτά χρόνια, περπάτησε ως πρωτοπόρος στο χώμα ενός ξένου κόσμου και, τελικά, πέθανε σαν ήρωας. Το Spirit δεν είναι πια κοντά μας -η NASA ανακοίνωσε την Τετάρτη ότι εγκαταλείπει την προσπάθεια να επικοινωνήσει με το ρομπότ. Η υπηρεσία θα αφοσιωθεί τώρα στο δίδυμο αδελφάκι του, το ρομποτικό γεωλόγο Opportunity, που συνεχίζει την εξερεύνηση ακάθεκτος. Η τελευταία απόπειρα επικοινωνίας με το Spirit πραγματοποιήθηκε τα ξημερώματα ώρα Ελλάδας, ανακοίνωσε η NASA. «Σε παρακαλούμε, τηλεφώνησέ μας σπίτι» έλεγε ουσιαστικά το ύστατο μήνυμα που μετέδωσε το Εργαστήριο Αεριώθησης (JPL), το οποίο διαχειρίζεται τη διπλή αποστολή. Τα δίδυμα ρομπότ προσεδαφίστηκαν σε σχεδόν αντιδιαμετρικές περιοχές του Κόκκινου Πλανήτη το 2004. Η αποστολή προγραμματιζόταν να διαρκέσει μόλις τρεις μήνες, ωστόσο τα ρομπότ αποδείχθηκαν πολύ σκληρά για να πεθάνουν τόσο νωρίς. Στα χρόνια που ακολούθησαν, τα εξάτροχα ρομπότ προσέφεραν τις πρώτες αδιάσειστες ενδείξεις για το υγρό, φιλόξενο παρελθόν του Άρη, που σήμερα είναι μια σκονισμένη, κατεψυγμένη έρημος. Το Spirit, όμως, ήταν εξαρχής το πιο άτυχο από τα δύο ρομπότ. Σε αντίθεση με το Opportunity, που είχε προσεδαφιστεί σε μια περιοχή με πλούσιες γεωλογικές ενδείξεις, το Spirit χρειάστηκε να τραβήξει την ανηφόρα για να κάνει σημαντικές ανακαλύψεις: το 2005, σκαρφάλωσε έναν λόφο στο ύψος του Αγάλματος της Ελευθερίας. Περίπου ένα χρόνο αργότερα, το 2006, το Spirit κουτσάθηκε όταν έχασε έναν από τους μπροστινούς τροχούς. 'Έκτοτε προχωρούσε μόνο με την όπισθεν, μέχρι που χάλασε και μια δεύτερη ρόδα το 2009, οπότε το ρομπότ ακινητοποιήθηκε στην άμμο. Το κοντέρ έμεινε κολλημένο στα 7,72 χιλιόμετρα. Η αιτία θανάτου, όμως, δεν ήταν η παράλυση αλλά το σκοτάδι και η παγωνιά. Με την έλευση του τελευταίου αρειανού χειμώνα, το Spirit αδυνατούσε να συλλέξει αρκετή ηλιακή ενέργεια. Οι υπεύθυνοι του JPL προσπάθησαν να στρέψουν τους ηλιακούς συλλέκτες προς την ασθενική λιακάδα, με την ελπίδα ότι το ρομπότ θα ξυπνούσε με τον ερχομό της άνοιξης. Αυτό, όμως, δεν συνέβη. «Δεν πιστεύουμε πλέον ότι υπάρχει ρεαλιστική πιθανότητα να ξανακούσουμε από το Spirit» εκτιμά τώρα η NASA. «Τερματίζουμε τις προσπάθειες να ανακτήσουμε την επικοινωνία [...] με το Spirit, που επικοινώνησε τελευταία φορά με τη Γη στις 22 Μαρτίου 2010» ανακοίνωσε. Η ελπίδα, πάντως, πεθαίνει τελευταία. Οι δορυφόροι που κινούνται σε τροχιά γύρω από τον Άρη θα συνεχίσουν να επαγρυπνούν για ενδεχόμενο σήμα από το Spirit μέχρι τα τέλη Μαΐου. Στο μεταξύ, η NASA θα αφιερώσει περισσότερους πόρους στην αποστολή του Opportunity, που κοστίζει γύρω στα 13 εκατομμύρια δολάρια το χρόνο. Το ρομπότ έχασε μεν τον δίδυμο αδελφό του, σύντομα όμως θα έχει νέα παρέα: το φθινόπωρο η NASA εκτοξεύει το πυρηνοκίνητο ρομπότ Curiosity, σε μέγεθος μικρού αυτοκινήτου, το οποίο θα αναλάβει να εξετάσει αν ο Άρης διέθετε ποτέ κατάλληλο περιβάλλον για την εμφάνιση μικροβιακής ζωής. Skylon: το βρετανικό «διαστημοπλάνο» Την είσοδο της στον τομέα των μεταφορών στο διάστημα θέλει να κάνει η Μ. Βρετανία με το Skylon, ένα διαστημικό σκάφος. Πρόκειται για ένα επαναστατικού σχεδιασμού σκάφος, μήκους 84 μέτρων, που μπορεί να μεταφέρει φορτία αλλά και επιβάτες με πολύ χαμηλό κόστος. Έτσι το Skylon που μοιάζει με μεγάλο πύραυλο μπορεί να αξιοποιηθεί για εμπορικούς ή επιστημονικούς σκοπούς όπως για παράδειγμα, την μεταφορά δορυφόρων. Φυσικά θα μπορεί να χρησιμοποιηθεί και στον αναπτυσσόμενο τομέα του διαστημικού τουρισμού είτε για μια σύντομη βόλτα των επιβατών έξω από την Γη είτε για την μεταφορά ατόμων μελλοντικά σε διαστημικά ξενοδοχεία. Το Skylon Η αρχική ιδέα για τον σχεδιασμό ενός «διαστημοπλάνου» προτάθηκε την δεκαετία του 1980 από την British Aerospace και την Rolls Royce. Όμως το Hotol όπως ονομάστηκε το προτεινόμενο σκάφος είχε σημαντικές τεχνικές αδυναμίες και έτσι η κατασκευή του εγκαταλείφθηκε. Όμως ορισμένοι από όσους αρχικά ασχολήθηκαν με αυτή την πρόταση συνέχισαν την εργασία τους και προχώρησαν σε βελτιώσεις. Δημιούργησαν μάλιστα την εταιρία Reaction Engines Limited (REL) και αποφάσισαν να σχεδιάσουν ένα σκάφος με βάση το σύστημα προώθησης Sabre. Πρόκειται για ένα υβριδικό κινητήρα που συνδυάζει τις λειτουργίες των πυραυλοκινητήρων αλλά και των κινητήρων τύπου τζετ. Το καύσιμο του είναι μίγμα υδρογόνου-οξυγόνου και όταν το σκάφος θα βρίσκεται σε μικρά ύψη το απαιτούμενο οξυγόνο θα λαμβάνεται από την ατμόσφαιρα. Άλλο σημαντικό πλεονέκτημα του Skylon είναι επίσης ότι μπορεί να χρησιμοποιεί κοινά αεροδρόμια για την προσγείωση και απογείωσή του. Η Υπηρεσία Διαστήματος της Μ.Βρετανίας έστειλε τα σχέδια του Skylon στην Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Διαστήματος (ESA) η οποία απάντησε ότι μετά την πρώτη εκτίμηση που έκαναν τα στελέχη της δεν φαίνεται το σκάφος να έχει κάποιες εμφανείς τεχνικές αδυναμίες ή άλλα προβλήματα. Μάλιστα η ESA σκέφτεται σοβαρά να συμμετάσχει στην χρηματοδότηση της κατασκευής του σκάφους το συνολικό κόστος της οποίας η REL εκτιμά ότι θα κυμαίνεται ανάμεσα στα 9-12 δις δολάρια. «Έσπασε» το ρεκόρ των κοσμικών αποστάσεων. Η κατακλυσμική έκρηξη ενός τεράστιου αστεριού στην άκρη του ορατού σύμπαντος μπορεί να είναι το πιο μακρινό αντικείμενο που έχει εντοπισθεί από τηλεσκόπιο, σύμφωνα με ανακάλυψη της NASA. Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι η έκρηξη έγινε 520 εκατομμύρια χρόνια μετά το Big Bang. Αυτό σημαίνει ότι το φως το αστεριού χρειάστηκε 13,14 δισεκατομμύρια χρόνια για να φτάσει στη γη. Θα μπορούσε να είναι ένα τεράστιο αστέρι ίσως με 30 φορές μεγαλύτερη μάζα από αυτή του ήλιου, είπε ο επικεφαλής της έρευνας Αντονίνο Κουκιάρα από το πανεπιστήμιο Μπέρκλεϊ της Καλιφόρνια. “Δεν έχουμε επαρκείς πληροφορίες για να ισχυριστούμε ότι πρόκειται για ένα από τα επονομαζόμενα “Population III”, τα οποία είναι τα πρώτα αστέρια στο σύμπαν αλλά σίγουρα είμαστε στις πρωιμότερες φάσεις της γέννησης αστεριών, δήλωσε ο επιστήμονας του Μπέρκλεϊ. Οι λεπτομέρειες της ανακάλυψης θα δημοσιευθούν σύντομα στην Αστροφυσική εφημερίδα.

Το ηλεκτρόνιο είναι σχεδόν απόλυτα σφαιρικό. Η πιο ακριβής, μέχρι στιγμής, μέτρηση του σχήματος του ηλεκτρονίου έδειξε ότι είναι σχεδόν τέλεια σφαιρικό. Η πρόσφατη ανακάλυψη της ομάδας επιστημόνων του Imperial College London θεωρείται σημαντική γιατί καθιστά λιγότερο πιθανές ορισμένες θεωρίες της σωματιδιακής φυσικής, όπως η υπερσυμμετρία. Η νέα μέτρηση, χρειάστηκε πειράματα μιας δεκαετίας περίπου και έγινε με τη βοήθεια λέιζερ, σε πολύ χαμηλές θερμοκρασίες της ύλης. Είναι δύο φορές ακριβέστερη από την καλύτερη μέτρηση που υπήρχε μέχρι τώρα για το ηλεκτρόνιο. Τα ηλεκτρόνια είναι αρνητικά φορτισμένα υποατομικά σωματίδια που κινούνται γύρω από τον πυρήνα του ατόμου. Στην έρευνά τους, οι επιστήμονες εκτιμούν ότι μια μικροσκοπική διαφορά (μόλις 0,000000000000000000000000001 εκατοστά ή λιγότερο από το ένα δισεκατομμυριοστό του ενός δισεκατομμυριοστού του ενός δισεκατομμυριοστού του ενός εκατοστού) εμποδίζει το ηλεκτρόνιο από το να είναι ολοστρόγγυλο. Έτσι, επιβεβαιώνεται η θεωρία ότι το ηλεκτρόνιο έχει σχήμα σφαιρικό και όχι ωοειδές. Ωστόσο οι ερευνητές τόνισαν ότι οι νέες μετρήσεις του ηλεκτρονίου δεν αποκλείουν την πιθανότητα της υπερσυμμετρίας αλλά δεν την στηρίζουν κιόλας ως θεωρία. Η έρευνα με επικεφαλής τον δρα Τζόνι Χάντσον και τον Έντουαρντ Χιντς του Τμήματος Φυσικής, δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Nature». Ο Χάντσον δήλωσε ότι μέσα στην επόμενη πενταετία θα καταστεί δυνατό να τετραπλασιαστεί η ακρίβεια των μετρήσεων, οπότε θα ξεκαθαριστεί οριστικά η βασιμότητα των θεωριών της υπερσυμμετρίας, σε συνδυασμό και με τις παρατηρήσεις του επιταχυντή του CERN.

Ιδού το διαστημόπλοιο που θα μεταφέρει ανθρώπους στον Αρη. Το σκάφος με το οποίο θα πραγματοποιηθεί η πρώτη επανδρωμένη αποστολή σε αστεροειδή, και αργότερα στον Άρη ή στα φεγγάρια του, θα βασιστεί στο σχέδιο της κάψουλας Orion, η οποία δείχνει να αναβιώνει εν μέρει, μετά την απόφαση του Μπαράκ Ομπάμα να αλλάξει τη διαστημική στρατηγική του προκατόχου του. Το Orion, μια κωνική κάψουλα παρόμοια με τα Soyuz που χρησιμοποιεί μέχρι και σήμερα η Ρωσία, σχεδιάστηκε αρχικά για να μεταφέρει τους Αμερικανούς πίσω στη Σελήνη τη δεκαετία του 2020, όπως προέβλεπε η στρατηγική του τέως προέδρου Τζορτζ Μπους, με την ονομασία Πρόγραμμα Αστερισμός. Πέρυσι όμως, ο Ομπάμα τερμάτισε το πρόγραμμα για επιστροφή στη Σελήνη,(Μεγάλο λάθος-Τι θα κανει οταν θα πηγαινουν στην Σελήνη,Ρώσοι,Ευρωπαίοι,Κινέζοι,Ινδοι κ.α.) και ανακοίνωσε ότι η NASA θα βάλει πλώρη για πολύ μακρύτερα, πιθανότατα στη Ζώνη των Αστεροειδών, που βρίσκεται ανάμεσα στον Άρη και τον Δία, ή σε κάποιο από τα δύο μικρά φεγγάρια του Άρη. Αυτό πιθανώς θα συμβεί τη δεκαετία του 2020. Απώτερος προορισμός είναι βέβαια ο ίδιος ο Άρης, ωστόσο η πρώτη επανδρωμένη αποστολή σε άλλο πλανήτη δεν αναμένεται πριν από τη δεκαετία του 2030, ή το πιθανότερο του 2040. Άγνωστο εξάλλου παραμένει το πότε θα πραγματοποιήσει το παρθενικό του ταξίδι το νέο σκάφος. Από των Ωρίωνα στο MPCV Όπως ανακοίνωσε ο διοικητής της NASA Τσαρλς Μπόλντεν, το Orion θα αποτελέσει τη βάση για ένα νέο σκάφος που ονομάζεται προσωρινά Πολυχρηστικό Όχημα Προσωπικού, ή MPCV. «Παραμένουμε αφοσιωμένοι στην ανθρώπινη εξερεύνηση πέρα από τη χαμηλή γήινη τροχιά και προσμένουμε να αναπτύξουμε μια νέα γενιά συστημάτων που θα μας μεταφέρουν εκεί» δήλωσε ο Μπόλντεν. Ανέφερε ακόμα ότι η NASA «συνεχίζει επιθετικά» τις εργασίες για την ανάπτυξη του νέου, γιγάντιου πυραύλου με τον οποίο θα εκτοξεύεται το νέο σκάφος. Ο σχεδιασμός του Κογκρέσου προβλέπει ότι ο νέος πύραυλος θα είναι έτοιμος το 2015, ωστόσο η εκτίμηση αυτή έχει αρχίσει να φαίνεται υπεραισιόδοξη. Στριμωγμένες περιπέτειες Το νέο σκάφος, μάζας 23 τόνων, θα κατασκευαστεί από τη Lockheed Martin. Θα έχει θέσεις για τέσσερις αστροναύτες και πραγματοποιεί μόνο του αποστολές διάρκειας έως και 21 ημερών. Στην περίπτωση αυτή, το πλήρωμα θα παραμένει στριμωγμένο σε έναν χώρο εννέα κυβικών μέτρων, από τα 19,5 κυβικά μέτρα της συνολικής χωρητικότητας. Για αποστολές μεγαλύτερης διάρκειας, το MPCV θα συνδέεται με πρόσθετη υπομονάδα διαβίωσης, και τα συστήματά της θα παραμένουν σε κατάσταση αναμονής στο μεγαλύτερο τμήμα του ταξιδιού, εξήγησε ο Νταγκ Κουκ της Διεύθυνσης Αποστολής Εξερευνητικών Συστημάτων της NASA. Ιδιώτες στον ISS, ίσως και μακρύτερα Για να μειώσει τα λειτουργικά της έξοδα και να αφοσιωθεί στην ανάπτυξη νέου σκάφους, η NASA παροπλίζει φέτος οριστικά τα τρία εναπομείναντα διαστημικά λεωφορεία, μετά και την ολοκλήρωση της συναρμολόγησης του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού (ISS) σε χαμηλή γήινη τροχιά. Μετά την τελευταία εκτόξευση του Atlantis το καλοκαίρι, ο στόλος συνταξιοδοτείται και οι ΗΠΑ δεν θα έχουν τη δυνατότητα επανδρωμένων αποστολών. Αυτό σημαίνει ότι οι αμερικανοί αστροναύτες θα πληρώνουν εισιτήριο στη Ρωσία για να ταξιδέψουν από και προς το τροχιακό συγκρότημα, το οποίο προβλέπεται να παραμείνει σε λειτουργία τουλάχιστον μέχρι το 2020. Τις μεταφορές φορτίων θα αναλάβουν αρχικά ρωσικά, ευρωπαϊκά και ιαπωνικά μη επανδρωμένα σκάφη. Αργότερα, όμως, γύρω στα μέσα της δεκαετίας, η NASA θα αναθέσει αυτό το έργο σε αμερικανικές ιδιωτικές εταιρείες. Η υπηρεσία ήδη συγχρηματοδοτεί την ανάπτυξη εμπορικών διαστημικών σκαφών. Μια από τις εταιρείες που έχουν εξασφαλίσει ένα από τα συμβόλαια, η SpaceX του Έλον Μασκ, υποστηρίζει ήδη ότι το σκάφος της, με την ονομασία Dragon, θα μπορεί τελικά να πραγματοποιεί ιδιωτικές επανδρωμένες αποστολές και πέρα από τη χαμηλή γήινη τροχιά.

Μήπως η αντιβαρύτητα ή σκοτεινή ενέργεια διαρρέει από ένα παρακείμενο σύμπαν; Μπορεί να το μάθουμε σύντομα. Νέα αποτελέσματα από την έρευνα Galaxy Evolution Explorer της NASA και το Αγγλο-Αυστραλιανό τηλεσκόπιο επιβεβαιώνουν ότι η σκοτεινή ενέργεια είναι μια ήρεμη, ομοιόμορφη δύναμη που κυριαρχεί πλέον πάνω στην βαρύτητα. Οι παρατηρήσεις της επιβεβαιβεώνονται από ακριβείς μετρήσεις της απομάκρυνσης των γαλαξιακών ζευγών. Διαρροή βαρύτητας από άλλο σύμπαν Αλλά τι προκαλεί αυτή την «ήρεμη, ομοιόμορφη δύναμη» που κυριαρχεί πάνω στη βαρύτητα; Οι αστρονόμοι γνωρίζουν εδώ και χρόνια ότι κάτι άγνωστο αναγκάζει τον Γαλαξία μας, όπως και δισεκατομμύρια άλλους γαλαξίες να απομακρύνονται μεταξύ τους με την ιλιγγιώδη ταχύτητα των 22 εκατομμυρίων χιλιομέτρων την ώρα. Αλλά δεν μπορούσαν να εντοπίσουν τι είναι ακριβώς, ή πού βρίσκεται. Μπορεί να επίκειται μία από τις πιο συναρπαστικές ανακαλύψεις του νέου αιώνα μας, αν ο επιταχυντής LHC παράγει νανο-μαύρες τρύπες. Σύμφωνα με την καλύτερη σύγχρονη θεωρία μας, τέτοιες νάνο μαύρες τρύπες δεν ήταν δυνατόν να παραχθούν με τα επίπεδα ενέργειας που αναπτύσσονται στον LHC, αλλά θα μπορούσαν να γεννηθούν μόνο εάν ένα παράλληλο σύμπαν παρείχε μια επιπλέον βαρυτική δύναμη. Διάφορες εκδοχές της θεωρίας του πολυσύμπαντος δείχνουν ότι υπάρχει τουλάχιστον ένα άλλο σύμπαν πολύ κοντά στο δικό μας, ίσως και ένα χιλιοστό μόνο μακριά μας. Το γεγονός αυτό (αν είναι αλήθεια) καθιστά πιθανό η βαρύτητα από το άλλο σύμπαν, να “διαρρέει” προς το δικό μας, κάτι που θα ήταν υπεύθυνη για την παραγωγή της σκοτεινής ενέργειας και της σκοτεινής ύλης που απαρτίζουν το 96% του δικού μας σύμπαντος. Ο φημισμένος για την εργασία του πάνω στη θεωρία των χορδών Burt Ovrut, που σήμερα είναι Καθηγητής Θεωρητικής Φυσικής Υψηλών Ενεργειών στο Πανεπιστήμιο της Πενσυλβάνια, φαντάστηκε δύο σύμπαντα βράνες, σαν το δικό μας, που χωρίζονται από ένα μικρό κενό της τάξεως των 10-32 μέτρων. Δεν μπορεί όμως να υπάρξει επικοινωνία μεταξύ των δύο κόσμων, εκτός από την βαρυτική έλξη του παράλληλου σε μας σύμπαντος, η οποία θα μπορούσε να διασχίσει αυτό τα μικροσκοπικό κενό. Η νέα έρευνα Τελευταία 26 αστρονόμοι από 14 διαφορετικά Ινστιτούτα με τη χρήση του Αγγλο-Αυστραλιανού τηλεσκοπίου, συνέβαλαν στο πρότζεκτ «WiggleZ Dark Energy Survey», που χαρτογράφησε την κατανομή των γαλαξιών σε ένα πρωτοφανή όγκο του Σύμπαντος. Επειδή το φως χρειάζεται πάρα πολύ χρόνο να φτάσει στη Γη από τα απώτερα άκρα του σύμπαντος, ήταν σαν να κοιτάξαμε πίσω στον χρόνο κατά επτά δισεκατομμύρια χρόνια – περισσότερο από τη μισή ηλικία του σύμπαντος, αρχής δεδομένης από το Big Bang. "Ήταν η πρώτη γαλαξιακή έρευνα που επεκτάθηκε σε μια τόσο μεγάλη έκταση του κοσμικού χρόνου”, δήλωσε ο Michael Drinkwater από το Πανεπιστήμιο του Queensland στην Αυστραλία (UQ). Η έρευνα, που κάλυψε πάνω από 200.000 γαλαξίες, χρειάστηκε τέσσερα χρόνια για να ολοκληρωθεί και είχε στόχο να μετρήσουν τις ιδιότητες της «σκοτεινής ενέργειας» – μια έννοια που αρχικά αναπτύχθηκε από τον Αϊνστάιν στη θεωρία της Γενικής Σχετικότητας. Η σκοτεινή ενέργεια είναι το όνομα που έδωσαν οι αστρονόμοι στα τέλη του 1990 σε μια άγνωστη αιτία που προκαλεί την επιτάχυνση της διαστολής του Σύμπαντος. Αυτό το μυστηριώδες φαινόμενο, που αψηφά τη βαρύτητα, αποτελεί περίπου το 72 τοις εκατό του Σύμπαντος, ενώ το 24 τοις εκατό αποτελεί τη σκοτεινή ύλη, και το υπόλοιπο 4 τοις εκατό είναι η συνηθισμένη ύλη που φτιάχνει τους πλανήτες, τα αστέρια και τους γαλαξίες. «Η ανακάλυψη της επιτάχυνσης ήταν ένα τεράστιο σοκ, επειδή πήγαινε ενάντια σε όλα όσα νομίζαμε ότι γνωρίζαμε για τη βαρύτητα," αναφέρει η συν-ερευνήτρια Tamara Davis από το Πανεπιστήμιο του Queensland. "Το πρόβλημα ήταν, ότι τα δεδομένα των σουπερνόβα δεν θα μπορούσαν να μας πουν αν η σκοτεινή ενέργεια ήταν πραγματικά εκεί, ή αν η ίδια η θεωρία της βαρύτητας του Αϊνστάιν ήταν μια αποτυχία." Σε μια νέα έρευνα λοιπόν στην Αυστραλία οι αποστάσεις των γαλαξιών έχουν υπολογιστεί με βάση ένα «πρότυπο κανόνα." Η μέθοδος αυτή βασίζεται στην προτίμηση ζεύγη γαλαξιών που πρέπει να έχουν μεταξύ τους απόσταση 490 εκατομμυρίων ετών φωτός σήμερα. Αυτή η μεταξύ τους απόσταση φαίνεται να ελαττώνεται καθώς πάμε πίσω στον χρόνο, ακριβώς όπως ένας χάρακας σταθερού μήκους. Το πρότζεκτ «WiggleZ» χρησιμοποίησε δύο άλλα είδη παρατηρήσεων για να δώσει έναν ανεξάρτητο έλεγχο πάνω στα αποτελέσματα των σουπερνόβα: Η μία μέτρησε του πως οι γαλαξίες είναι κατανεμημένοι στο χώρο και η άλλη μέτρησε του πόσο γρήγορα τα σμήνη των γαλαξιών σχηματίστηκαν με την πάροδο του χρόνου. Σύμφωνα με τον καθηγητή Warrick Couch, Διευθυντή του Κέντρου Αστροφυσικής, η επιβεβαίωση της ύπαρξης της αντι-βαρύτητας είναι ένα σημαντικό βήμα προς την κατανόηση του Σύμπαντος. "Αν και η ακριβής φυσική που απαιτείται για να εξηγήσει τη σκοτεινή ενέργεια παραμένει ένα μυστήριο, το ότι γνωρίζουμε ότι υπάρχει η σκοτεινή ενέργεια έχει βοηθήσει στην κατανόηση για την προέλευση, την εξέλιξη και τη μοίρα του Σύμπαντος», τόνισε. Ισχυρός φασματογράφος Οι παρατηρήσεις του WiggleZ έγινε δυνατή λόγω ενός ισχυρού φασματογράφου που βρίσκεται στο αγγλο-αυστραλιανό τηλεσκόπιο. Ο φασματογράφος αυτός ήταν σε θέση να πάρει εικόνες από 392 γαλαξίες ανά ώρα, και των γαλαξιών που βρίσκονται στα μισά του δρόμου προς την άκρη του παρατηρήσιμου Σύμπαντος. Επίσης, ένας άλλος φασματογράφος το Μαγνητικό Φασματόμετρο Alpha, μια συσκευή πάνω από 6.900 κιλά, που θα ψάχνει για κοσμικές ακτίνες – υψηλής ενέργειας φορτισμένα σωματίδια που έρχονται από το διάστημα – παραδόθηκε την περασμένη εβδομάδα ανέπαφα στον ISS. Το τελευταίο όργανο περιέχει ένα μόνιμο μαγνήτη, περίπου, 1.900 kg για να δημιουργήσει ένα ισχυρό μαγνητικό πεδίο πάνω από 3.000 φορές την ένταση του πεδίου της Γης. Αυτός ο μαγνήτης εκτρέπει τις κοσμικές ακτίνες, έτσι ώστε να γίνει ανάλυση των ιδιοτήτων τους, όπως το φορτίο και η ταχύτητα τους. Ο Sam Ting, επιστημονικός υπεύθυνος για το πείραμα Alpha Magnetic Spectrometer-2, ελπίζει ότι θα μας δώσει στοιχεία που θα αποδεικνύουν την ύπαρξη των παράλληλων κόσμων που αποτελούνται από αντι-ύλη. Οι τυχόν ανακαλύψεις θα μπορούσαν να επαληθεύουν τις θεωρίες και να απαντήσουν σε βασικές ερωτήσεις σχετικά με το πώς σχηματίστηκε το Σύμπαν. Σύμφωνα με τον Sam Ting, το πείραμα ήδη έδωσε τα πρώτα του δεδομένα καθώς περίμενε την ημερομηνία εκτόξευσης με το διαστημικό λεωφορείο Endeavour, Το AMS-02 θα ψάξει ανάμεσα στις κοσμικές ακτίνες για κάποια εξωτικά σωματίδια, για αντιύλη και για σκοτεινή ύλη. Το όργανο θα τοποθετηθεί στο εξωτερικό τμήμα του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού (ISS) και δεν θα απαιτήσει διαστημικούς περιπάτους για να προσκολληθεί. Από τα πλεονεκτικό σημείο που βρίσκεται το ANS υπάρχει η ελπίδα ότι το πείραμα θα ανοίξει ένα νέο παράθυρο στην σωματιδιακή φυσική και έτσι να προκαλέσει μια επανάσταση στην κατανόηση του Σύμπαντος. Υπάρχει, επίσης, η ελπίδα ότι το πείραμα θα ανακαλύψει σωματίδια που το φορτίο τους τους θα είναι ακριβώς το αντίθετο από τα συνηθισμένα σωματίδια (αντιύλη). Παράλληλα Σύμπαντα Οι τυχόν ανακαλύψεις θα μπορούσαν να επαληθεύσουν τις θεωρίες και να απαντήσουν σε βασικές ερωτήσεις σχετικά με το πώς σχηματίστηκε το Σύμπαν, όπως την θεωρία του Burt Ovrut, ο οποίος υπήρξε πρωτοπόρος της Μ-θεωρίας των υπερχορδών, που μπορεί να εξηγεί τη Μεγάλη Έκρηξη χωρίς την παρουσία μιας ιδιομορφίας. Η θεωρία Orvut για σύμπαντα-βράνες θα μπορούσε να εξηγήσει την επίδραση της σκοτεινής ύλης στις περιοχές όπου το Σύμπαν είναι βαρύτερα από ό,τι θα πρέπει να είναι αν υπήρχε μόνο η κανονική ύλη. Με τη θεωρία του Ovrut, κάποια προβλήματα γύρω από το Big Bang (από τι ξεκίνησε και τι προκάλεσε την έναρξη του Big Bang) αντικαθίστανται από ένα αιώνιο κοσμικό κύκλο, όπου η σκοτεινή ενέργεια δεν είναι πλέον μια μυστηριώδη άγνωστη ποσότητα, αλλά μάλλον η επιπλέον βαρυτική δύναμη που αναγκάζει το σύμπαν να αλληλεπιδράσει με το άλλο σύμπαν (αλληλεπίδραση βράνης-βράνης). Στο διάγραμμα φαίνεται καθαρά ότι η διαστολή του σύμπαντος επιταχύνεται. Αυτό σημαίνει ότι υπάρχει εκτός της συνηθισμένης ύλης και η σκοτεινή ενέργεια με τη μορφή της Λ του Einstein.

Φιλε Makis. Στις 25/5/2011 εγραφες: Εκτόξευση Soyuz Ο πύραυλος Soyuz θα εκτοξευθεί στις 20 Οκτωβρίου 2011 στην Γαλλικί Γουιάνα ύστερα από συμφωνία που έκαναν η ΕSA και η Roscosmos.Αυτό έγινε επειδή η βάση Μπαικονούρ στοΚαζακστάν υπέστη σοβαρές ζημιές και οι Ρώσοι δεν είχαν βάση εκτόξευσης.Έτσι ήρθαν σε συμφωνία με την ESA και θα εκτοξευθούν τελικά από την Γαλλική Γουιάνα. http://www.federalspace.ru/main.php?id=2&nid=11818 Απο που προκύπτει οτι η συμφωνία εγινε επειδή η βάση Μπαικονούρ στο Καζακστάν υπέστη σοβαρές ζημιές και οι Ρώσοι δεν είχαν βάση εκτόξευσης??? http://www.federalspace.ru/main.php?id=2&nid=11818 Μεταφραση:Ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος, Arianespace και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ανακοίνωσε ότι η εκτόξευση των πρώτων δύο δορυφόρων του παγκόσμιου συστήματος δορυφορικής πλοήγησης της Ευρώπης έχει προγραμματιστεί να διεξαχθεί στις 20 Οκτωβρίου. Αυτό θα είναι το πρώτο από μια σειρά Galileo εκτοξεύσεις δορυφόρων από την Arianespace από την ευρωπαϊκή διαστημική βάση στη Γαλλική Γουιάνα. Η ανακοίνωση ακολουθεί μια λεπτομερή ανασκόπηση που πραγματοποιήθηκε στις 12 Μαΐου, υπό την προεδρία του Γενικού Διευθυντή του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ΕΟΔ), καθώς και με τη συμμετοχή της Arianespace και βιομηχανικών εντολοδόχων, η οποία κατέληξε στο συμπέρασμα ότι τα στοιχεία χώρου και του εδάφους θα είναι έτοιμα για να ξεκινήσει τον Οκτώβριο. Οι δύο δορυφόροι του Galileo θα αναπτυχθουν χρησιμοποιώντας ένα πυραυλικό σύστημα Σογιούζ. Η έναρξη τον Οκτώβριο θα σηματοδοτήσει την πρώτη πτήση Soyuz από τις νέες εγκαταστάσεις του στη Γαλλική Γουιάνα, χτισμένο στο πλαίσιο κοινού προγράμματος της Ρωσίας και της Γαλλίας

Φωτογραφίες της Ελλάδας. Ο Ιταλός Πάολο Νέσπολι, αστροναύτης του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA) και διάσημος πλέον φωτογράφος, επέστρεψε στη Γη τα ξημερώματα της Τρίτης, έπειτα από έξι μήνες παραμονής στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS). Χιλιάδες Έλληνες έχουν θαυμάσει φωτογραφίες του Αιγαίου και άλλων περιοχών που αναρτούσε τακτικά ο Νέσπολι στο λογαριασμό του στο Flickr. http://www.flickr.com/photos/magisstra Ας δουμε μερικές!!! Ελλας-Αγαθονήσι-Αναφη-Χαλκη-Κυκλάδες-Μήλος,Κιμωλος,Πολυαιγος-Σαντορίνη-Ναξος.

Eπιστροφή Σογιούζ. Με ασφάλεια επέστρεψε στη Γη η διαστημική κάψουλα Σογιούζ με πλήρωμα τρεις αστροναύτες. Έπειτα από εξάμηνη παραμονή στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, το Σογιούζ προσεδαφίστηκε στο Καζακστάν, σύμφωνα με ανακοίνωση της NASA. Ο Ρώσος κοσμοναύτης Ντμίτρι Κοντρατίεφ και οι αστροναύτες Κάθριν «Κάντι» Κόλμαν από τις ΗΠΑ και Πάολο Νεσπόλι από την Ιταλία πάτησαν και πάλι γήινο έδαφος και ήταν σε πολύ καλή κατάσταση, σύμφωνα με τη NASA. Κατά την αναχώρησή του από το Διαστημικό Σταθμό ο Κοντρατίεφ οδήγησε το Σογιούζ σε απόσταση περίπου 200 μέτρων καθώς ο Νεσπόλι έβγαζε φωτογραφίες και κατέγραφε σε βίντεο τις εικόνες από το διαστημόπλοιο Endeavour που βρίσκεται «δεμένο» στο Σταθμό. Οι εικόνες που τραβήχτηκαν πριν την κάθοδο του Σογιούζ στη Γη θα είναι οι πρώτες που θα απεικονίζουν ταυτόχρονα ένα διαστημόπλοιο και το Διεθνή διαστημικό Σταθμό από ένα σημείο εκτός του Σταθμού και μάλιστα στο φόντο φαίνεται και η Γη.

Εικόνες αποκαλύπτουν εκπληκτικές εκρήξεις στην Ιώ, το ηφαιστειακό φεγγάρι του Δία. Εκπληκτικές εικόνες από το διαστημόπλοιο Galileo, το οποίο ήταν σε τροχιά γύρω από τον Δία μεταξύ 1995 και 2003, δείχνουν εκρήξεις στην Ιώ, ένα από τα φεγγάρια του Δία. Η εικόνα αυτή καταγράφηκε αρχικά στις 28 Ιουνίου του 1997 από μια απόσταση περίπου 500.000 χιλιόμετρα. Η Ιώ, η οποία περιστρέφεται γύρω από τον γιγάντιο πλανήτη Δία, είναι ένας κόσμος με τα πιο ενεργά ηφαίστεια στο ηλιακό σύστημα. Μόλις την περασμένη εβδομάδα αποκαλύφθηκε ότι επιστήμονες της NASA ανακάλυψαν έναν απέραντο ωκεανό από λιωμένο πέτρωμα κάτω από τη επιφάνεια της Ιούς, δίνοντας έτσι στο φεγγάρι την εμφάνιση μιας πίτσας (κάτω εικόνα). Παρά το γεγονός ότι έχει μόνο το ένα τέταρτο της διαμέτρου της Γης, η Ιώ παράγει περίπου 100 φορές περισσότερη λάβα από όλα τα ηφαίστεια του πλανήτη μας μαζί, ενώ έχει πάνω από 400 ενεργά ηφαίστεια. Επιστήμονες στα πανεπιστήμια της Καλιφόρνιας και του Μίτσιγκαν ανακάλυψαν ροές λάβας από έναν ωκεανό μάγματος 30-40 χιλιόμετρα κάτω από την επιφάνεια της Ιούς και με πάνω από 45 χιλιόμετρα βάθος. Οι ειδικοί πιστεύουν ότι το υλικό της επιφάνειας της Ιούς συνεχώς αναπληρώνεται. Η ηφαιστειακή δραστηριότητα προκαλείται από την πάρα πολύ ισχυρή έλξη του γιγάντιου Δία στο εσωτερικό της Ιούς, κάτι σαν την παλιρροιακό έλξη της Σελήνης στον δικό μας πλανήτη. Τα ηφαίστεια της Ιούς ήταν μια έκπληξη για τους αστρονόμους, όταν για πρώτη φορά φωτογραφήθηκαν από τα δύο διερχόμενα διαστημόπλοια Voyagers της NASA, στα τέλη της δεκαετίας του 1970. Ο δε υπόγειος ωκεανός της λιωμένης λάβας εντοπίστηκε από την ανάλυση των δεδομένων που συγκεντρώθηκαν από την διαστημοσυσκευή Galileo, που ήταν επί οκτώ χρόνια σε τροχιά γύρω από τον Δία. Οι επιστήμονες μετά την ανάλυση των δεδομένων προσδιόρισαν μάλιστα πως το είδος του λιωμένου βράχου, ήταν lherzolite, ένα ηφαιστειακό πέτρωμα που βρίσκεται στο Spitzbergen της Σουηδίας. Με τους μπλε χρωματισμούς στον ορίζοντα, το ηφαιστειακό φεγγάρι του Δία, έχει μια μαγευτική ομορφιά. Εκρηκτική: Στην κορυφή αυτής της εικόνας, μια τεράστια έκρηξη ύψους 150 χιλιομέτρων υψώνεται πάνω από την επιφάνεια. Χαμηλότερα στην εικόνα, κοντά στο όριο της σκιάς, είναι ένα δεύτερο, σαν δακτυλίδι, λοφίο – ύψους 70 χιλιομέτρων.

Στις 8 Ιουλίου η τελευταία εκτόξευση του Atlantis. Η τελευταία εκτόξευση του αμερικανικού διαστημικού λεωφορείου Atlantis ορίστηκε για τις 8 Ιουλίου, ανακοίνωσε η NASA, μεταθέτοντας κατά λίγες ημέρες την αρχικά προγραμματισμένη ημερομηνία. Η εκτόξευση μεταφέρθηκε χρονικά λόγω της αναβολής δύο εβδομάδων, στις 16 Μαΐου, της εκτόξευσης του Endeavour που είχε παρουσιάσει πρόβλημα στο ηλεκτρικό του σύστημα. Το πλήρωμα της πτήσης είναι τέσσερις αστροναύτες, όλοι όμως έχουν πετάξει και στο παρελθόν. Πρόκειται για την 33η αποστολή του Atlantis και τη 37η πτήση διαστημικού λεωφορείου για την κατασκευή του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού, που έχει πλέον ολοκληρωθεί. Είναι όμως και η 135η και τελευταία στην ιστορία του διαστημικού λεωφορείου. Ο Πάπας Βενέδικτος ΙΣΤ’ μίλησε με το πλήρωμα του ISS. Πώς μπορεί ένα διαστημικό πρόγραμμα να προωθήσει την ειρήνη; Προσεύχονται οι αστροναύτες όταν είναι σε τροχιά; Φαίνεται πολύ άρρωστη η Γη από εκεί ψηλά; Αυτές είναι μερικές από τις ερωτήσεις που έκανε ο Πάπας στην πρώτη συνομιλία μέσω βίντεο που έχει γίνει ποτέ από το Βατικανό με το διάστημα. Και συγκεκριμένα στους 12 αστροναύτες του Endeavour και του ISS που βρίσκονται σε τροχιά γύρω από τη Γη. «Πρέπει να σας φαίνεται παράλογο ότι όλοι εμείς που ζούμε μαζί στη Γη κάνουμε πολέμους και σκοτωνόμαστε μεταξύ μας», είπε ο Πάπας Βενέδικτος ΙΣΤ’, εκφράζοντας το ενδιαφέρον του για την Γκάμπριελ Γκίφορντς, τη σύζυγο του διοικητή του διαστημικού σκάφους Μαρκ Κέλι, η οποία αναρρώνει ύστερα από τρομοκρατική επίθεση που δέχθηκε. Ο Κέλι ευχαρίστησε τον Πάπα για το ενδιαφέρον του και παρατήρησε ότι οι άνθρωποι στη Γη πολεμούν συνήθως για τους φυσικούς πόρους. «Στον διαστημικό σταθμό ο Ηλιος παρέχει άφθονη ενέργεια», συνέχισε, «και αν αυτές οι τεχνολογίες μπορούσαν να προσαρμοστούν στη Γη, ίσως κατορθώναμε να περιορίσουμε αυτή τη βία». Ο αστροναύτης Ρομπέρτο Βιτόρι απέδειξε την ύπαρξη μικροβαρύτητας στρίβοντας ένα νόμισμα που του είχε δώσει ο Πάπας. Το νόμισμα θα επιστραφεί στον Ποντίφικα μετά την προσγείωση του Endeavour, που είναι προγραμματισμένη για την 1η Ιουνίου. «Οταν έρχεται η νύχτα, όλοι έχουμε την ευκαιρία να κοιτάζουμε έξω όπως και να κοιτάζουμε κάτω, τη Γη. Ο πλανήτης μας, ο γαλάζιος πλανήτης, είναι όμορφος», τόνισε ο Βιτόρι, προσθέτοντας ότι προσεύχεται συχνά για τον εαυτό του, για τις οικογένειές τους, για το μέλλον. Προς το τέλος της συνομιλίας, που διήρκεσε 18 λεπτά, ο Πάπας είχε ένα προσωπικό μήνυμα και για ένα άλλο μέλος του πληρώματος, τον μηχανικό Πάολο Νέσπολι, που η μητέρα του πέθανε στις 2 Μαΐου. «Πώς ζείτε αυτές τις δύσκολες στιγμές στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό;», τον ρώτησε στα ιταλικά. «Αισθάνεστε απομονωμένος και μόνος ή νιώθετε ενωμένος με όλους εμάς που σας παρακολουθούμε με προσοχή και αγάπη;». Μιλώντας και εκείνος στα ιταλικά, ο Νέσπολι απάντησε ότι ένιωσε τις προσευχές όλων των ανθρώπων στη Γη και βεβαίωσε πως οι συνάδελφοί του τού στάθηκαν πάρα πολύ.

Φίλε Makis Στις 8 Ιουλίου η τελευταία εκτόξευση του Atlantis και οχι 8 Ιουνίου!!!

Ρεκόρ ταχύτητας στη μεταφορά δεδομένων. Ερευνητές πέτυχαν να μεταφέρουν δεδομένα μέσω οπτικών ινών στα 26 terabits το δευτερόλεπτο, με τη βοήθεια λέιζερ. Πρόκειται για ασύλληπτη ταχύτητα αναφέρουν οι ερευνητές, αναφέροντας ως παράδειγμα ότι η μέθοδος αυτή επιτρέπει την μετάδοση όλων των πληροφοριών που περιέχονται στην τεράστια Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου των ΗΠΑ, μέσα σε μόλις δέκα δευτερόλεπτα! Η τεχνική βασίζεται στο μαθηματικό "εργαλείο" με την ονομασία «γρήγορο μετασχηματισμό Φουριέ», που επιτρέπει να διακριθούν περισσότερα από 300 ξεχωριστά χρώματα σε μια ακτίνα λέιζερ, όπου το καθένα από αυτά μπορεί να κωδικοποιηθεί και να μεταφέρει τις δικές του πληροφορίες. Αν χρησιμοποιηθούν ταυτόχρονα πολλά λέιζερ για την αποστολή δεδομένων μέσω οπτικής ίνας, η ταχύτητα μπορεί να αυξηθεί θεαματικά και ήδη έχει επιτευχθεί πειραματικά η ταχύτητα των 100 terabits το δευτερόλεπτο. Όμως χρειάστηκαν γι’ αυτό 500 λέιζερ, πράγμα που καθιστά την όλη διαδικασία απαγορευτικά δαπανηρή για εμπορική αξιοποίηση. Όμως η νέα μέθοδος καταφέρνει να επιτύχει ταχύτητες-ρεκόρ με την χρήση ενός μόνο λέιζερ, γεγονός που την καθιστά πρακτικά αξιοποιήσιμη. Σύμφωνα με τους ερευνητές, είναι δυνατό η νέα τεχνολογία να ενσωματωθεί σε ένα «τσιπάκι» πυριτίου, που θα βγει στην αγορά κάποια στιγμή στο μέλλον. Η διεθνής ομάδα των ερευνητών μεταξύ των οποίων είναι Γερμανοί, Βρετανοί, Ελβετοί, Ισραηλινοί και ο ελληνικής καταγωγής Περικλής Πετρόπουλος, του Κέντρου Ερευνών Οπτοηλεκτρονικής του πανεπιστημίου του Σαουθάμπτον στη Βρετανίας, με επικεφαλής τον καθηγητή Βόλφγκανγκ Φρόϊντε του Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Καρλσρούης στη Γερμανία, δημοσίευσε τη σχετική μελέτη στο περιοδικό φωτονικής “Nature Photonics”.

Υπόγειο τηλεσκόπιο βαρυτικών κυμάτων για την εξερεύνηση του Big Bang και μαύρων οπών. Ερευνητές έχουν καταρτίσει σχέδια για την επόμενη γενιά παρατηρητηρίων βαρυτικών κυμάτων που θα είναι 100 φορές πιο ευαίσθητα από τα σημερινά όργανα. Το τηλεσκόπιο Αϊνστάιν, όπως ονομάστηκε, υπολογίζεται να κοστίσει γύρω στα 790 εκατομμύρια και να ολοκληρωθεί έως το 2025. Θα επιδιώξει να ανιχνεύει άμεσα τα κύματα βαρύτητας και συγχρόνως θα προσπαθήσει να επιλύσει την προέλευση και τη φύση τους. Θα διαφέρει βεβαίως από τους υπάρχοντες ανιχνευτές βαρυτικών κυμάτων στο ότι θα είναι κατασκευασμένο κάτω από το έδαφος. Οι ερευνητές θα ξεκινήσουν τώρα να κάνουν μια λεπτομερή τεχνική μελέτη για το τηλεσκόπιο Αϊνστάιν, η οποία αναμένεται να ολοκληρωθεί έως το 2017, καθώς και την επιλογή της θέσης του. Το τηλεσκόπιο είναι ένα από τα επτά σχέδια που έχουν προταθεί σε ένα Ευρωπαϊκό Ερευνητικό Οργανισμό (ASPERA), που χρηματοδοτείται από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, το CERN και από 17 χώρες. Τα βαρυτικά κύματα είναι κυματισμοί στον ιστό του χωροχρόνου που η γενική θεωρία της σχετικότητας του Αϊνστάιν προβλέπει ότι πρέπει να διαποτίζουν όλο το σύμπαν. Το τηλεσκόπιο Αϊνστάιν – ένα παρατηρητήριο βαρυτικών κυμάτων τρίτης γενιάς – θα είναι παρόμοιο στο σχεδιασμό με τα υφιστάμενα, όπως το παρατηρητήριο βαρυτικών κυμάτων LIGO στην Ουάσιγκτον, και το Livingston στη Λουιζιάνα. Το LIGO λειτουργεί με δύο συμβολόμετρα σε γωνία 90° και μήκους 4 km, στα οποία μοιράζεται μια δέσμη λέιζερ στα δύο. Οι ακτίνες στο τέλος κάθε βραχίονα γυρίζουν πίσω στην αφετηρία τους, όπου συμβάλουν μεταξύ τους. Αν πράγματι υπάρχουν βαρυτικό κύμα τότε θα αλλάξουν ελαφρώς προς τα πάνω το χρονικό διάστημα που διαδίδεται στον ένα και ελαφρώς προς τα κάτω στον άλλο βραχίονα. Αλλάζοντας έτσι το σχέδιο συμβολής με μετρήσιμο τρόπο. Το τηλεσκόπιο Αϊνστάιν θα μελετήσει όλο το φάσμα των συχνοτήτων των βαρυτικών κυμάτων – από 1 Hz έως 10 kHz – από αστρονομικές πηγές που μπορεί να μετρηθούν στη Γη. Το παρατηρητήριο θα κατασκευαστεί υπόγεια σε ένα βάθος περίπου 100-200 μέτρων. και θα αποτελείται από τρεις υπόγειους ανιχνευτές, που ο κάθε ένας θα συνδέεται με δύο βραχίονες συμβολομέτρων μήκους 10 χιλιομέτρων. Ένα από τα συμβολόμετρα θα ανιχνεύσει σήματα βαρυτικά κύματα χαμηλής συχνότητας 2 έως 40 Hz, ενώ το άλλο θα εντοπίσει σήματα υψηλότερης συχνότητας. "Το γεγονός ότι το τηλεσκόπιο αυτό θα είναι υπόγεια μας επιτρέπει να επεκτείνουμε την ευαισθησία του ‘παράθυρου’ σε πολύ χαμηλές συχνότητες, ακόμα και κάτω από 10 Hz", λέει ο Andreas Freise από το Πανεπιστήμιο του Birmingham στην Αγγλία, ο οποίος ηγείται του οπτικού σχεδιασμού του τηλεσκοπίου . "Πολλά σήματα βαρυτικών κυμάτων από, για παράδειγμα, μαύρες τρύπες που συντρίβονται μεταξύ τους, θα έχει μια σημαντική υπογραφή στην εν λόγω περιοχή συχνοτήτων." Το LIGO αυτή τη στιγμή αναβαθμίζεται στο Advanced LIGO, που θα γίνει 10 φορές πιο ευαίσθητο. Σύμφωνα με τον Freise, οι φυσικοί περιμένουν το Advanced LIGO να κάνει την πρώτη άμεση ανίχνευση των κυμάτων βαρύτητας, αλλά επειδή το τηλεσκόπιο Αϊνστάιν θα είναι επιπλέον 10 φορές πιο ευαίσθητο, θα είναι σε καλύτερη θέση να εκτιμήσει την προέλευση των βαρυτικών κυμάτων και να δώσει πληροφορίες για το βαρυτικό περιβάλλον γύρω τους. Αναπαράσταση για το σχεδιαζόμενο τηλεσκόπιο Αϊνστάιν για τα βαρυτικά κύματα.

Παράξενο ‘μη-σωματίδιο’ (unparticle) εξηγεί ένα σήμα στον επιταχυντή Tevatron. Τα παράξενα ελαστικά ‘μη-σωματίδια’ θα μπορούσαν να εξηγήσουν ένα μυστηριώδες σήμα που είδαν οι φυσικοί στον επιταχυντή σωματιδίων Tevatron πριν από ένα χρόνο. Αυτή η εξήγηση θα μπορούσε να συνδέσει μια αδύναμη, αλλά πολύ ενδιαφέρουσα ιδέα για ένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια στη φυσική: γιατί η ύλη υπερισχύει της αντιύλης στο σύμπαν. "Νομίζω ότι αυτό θα ανεβάσει την αξιοπιστία της θεωρίας των μη σωματιδίων (unparticles)”, λέει ο Run-Hui Li του Πανεπιστημίου Yonsei στη Σεούλ, ο επικεφαλής της μιας εκ των δύο ομάδων που προτείνει τη σύνδεση. Ύλη και αντιύλη θεωρούνται ότι έχουν δημιουργηθεί σε ίσες ποσότητες μετά τη Μεγάλη Έκρηξη, όμως κάτι έχει αναγκάσει την ύλη να κυριαρχήσει πάνω στην αντιύλη, τουλάχιστον στο δικό μας ‘κομμάτι’ του σύμπαντος. Μια πιθανή εξήγηση γι αυτή την κυριαρχία είναι ότι γίνονται κάποιες φυσικές διεργασίες υπέρ της ύλης. Για παράδειγμα, σύμφωνα με το καθιερωμένο μοντέλο της σωματιδιακής φυσικής, σωματίδια γνωστά ως Β μεσόνια συνεχώς αλλάζουν, ή αναμιγνύονται, ανάμεσα σε μορφές ύλης και αντιύλης. Επειδή είναι λίγο πιο εύκολο για ένα αντι-B μεσόνιο να γίνει ένα κανονικό Β μεσόνιο, παρά το αντίθετο, γι αυτό προκύπτει αυτή η ανισορροπία . Αυτή η “άνιση ανάμειξη" μεταφέρεται στα σωματίδια που παράγονται κατά την διάσπαση των Β μεσονίων, αλλά από μόνη της δεν είναι αρκετά μεγάλη για να εξηγήσει την παρατηρούμενη ασυμμετρία ύλης-αντιύλης στο σύμπαν. Μέχρι τώρα, αρκετές ομάδες είχαν δώσει παραδείγματα ασυμμετρίας ακόμα μεγαλύτερη από ότι προβλέπει το κανονικό μοντέλο. Τον Μάιο του 2010, ερευνητές στον Επιταχυντή Fermi στην Batavia, ανέφεραν 1% προτίμηση για τα B μεσόνια, που παράγονται σε ένα επιταχυντή συγκρουόμενων δεσμών τους, στο Tevatron. Αυτός ο αριθμός είναι 40 φορές μεγαλύτερος από την ανισορροπία που προβλέπεται από το καθιερωμένο μοντέλο. Δύο ξεχωριστές ομάδες προτείνουν τώρα μια εξήγηση γι ‘αυτή την μεγαλύτερη ασυμμετρία που κρύβεται στο unparticle, μια υποθετική οντότητα που την έφερε στο προσκήνιο το 2007 ο θεωρητικός του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ Howard Georgi. Ο Howard Georgi πρότεινε ότι μια ιδιότητα, γνωστή ως αναλλοίωτη κλίμακα – εμφανίζονται σε μοτίβα, σαν φράκταλ, που παραμένουν αμετάβλητα (αναλλοίωτα) ακόμη και όταν κάνετε zoom in και out σε διαφορετικές κλίμακες, σαν τις οδοντωτές άκρες των ακτών – θα μπορούσε να εφαρμοστεί επίσης και σε μεμονωμένα σωματίδια. Το φορτίο και το σπιν των περίεργων αυτών μη σωματιδίων θα είναι σταθερά, αλλά, χωρίς να μπορούμε να το καταλαβαίνουμε, η μάζα τους με κάποιο τρόπο θα μεταβάλλεται ανάλογα με την κλίμακα στην οποία είδε το σωματίδιο ένας παρατηρητής. Δηλαδή, ενώ τα κανονικά σωματίδια του Καθιερωμένου Μοντέλου έχουν ορισμένη μάζα, ενέργεια ορμή, χωρίς να μεταβάλλονται ανάλογα με την κλίμακα που παρατηρούνται, οι ιδιότητες αυτές των μη σωματιδίων εξαρτώνται από την κλίμακα. Όπως επίσης ενώ όλα τα κανονικά σωματίδια έχουν πάντα την ίδια μάζα ανεξάρτητα της ορμής τους, αυτό δεν συμβαίνει στα unparticles. Τούτα τα περίεργα μη σωματίδια θα μπορούσαν λένε οι φυσικοί να διαδραματίσουν ένα ρόλο ακόμα και στην υπερσυμμετρία, μια δημοφιλής επέκταση του Καθιερωμένου Μοντέλου. Ο ίδιος Xiao-Gang και οι συνάδελφοί του στο Πανεπιστήμιο της Σαγκάης υπολογίζουν ότι τα μη σωματίδια δύνανται επίσης να επηρεάσουν τη διάρκεια ζωής του Β μεσονίου. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η κβαντομηχανική υπαγορεύει ότι, όταν αυτά υπάρχουν, πρέπει να υπάρχει επίσης και οι «εικονικές» τους εκδόσεις. Τα εν λόγω μεταβατικά (virtual) μη σωματίδια θα εμφανιστούν και αμέσως θα εξαφανιστούν, οπότε θα μπορούσαν να επηρεάσουν μερικές φορές τη διάρκεια ζωής των πραγματικών Β μεσονίων. Και αν η επίδραση αυτή διαφέρει μεταξύ των Β μεσονίων και της αντιύλης τους, τότε θα μπορούσε να ενισχύσει την ήδη άνιση ανάμειξη που προβλέπεται από το κανονικό μοντέλο, οπότε αυτό αρκεί για να εξηγήσει το μυστηριώδες σήμα του Tevatron. Η ελαστική μάζα του μη-σωματιδίου σημαίνει ότι αυτό μπορούσε ενδεχομένως να είχε αποφύγει την ανίχνευση στο Tevatron μέχρι τώρα. Μάλιστα μια ξεχωριστή ομάδα με επικεφαλής τον Li έχει φτάσει σε παρόμοιο συμπέρασμα. Ο Bruce Hoeneisen, ένα μέλος της ομάδας του Fermilab που είδε την ανισορροπία των μεσονίων, το 2010, λέει πως άλλες επιλογές, συμπεριλαμβανομένων και νέων τύπων των κουάρκ που επί του παρόντος δεν περιλαμβάνονται στο πρότυπο μοντέλο, θα μπορούσαν να εξηγήσουν το σήμα στο Tevatron. Προειδοποιεί, επίσης, ότι η διαπίστωση στο Tevatron απαιτεί μια πρόσθετη επιβεβαίωση. http://www.physics4u.gr/blog/?p=3466

Αστέρια νετρονίων μπορούν να γίνουν σταδιακά «παράξενα» άστρα. Ερευνητές λένε τώρα ότι τα αστέρια νετρονίων – αντικείμενα που σχηματίζονται μετά από μια υπερκαινοφανή ή σουπερνόβα έκρηξη – μπορεί με το πέρασμα του χρόνου να μετατρέπονται σε παράξενα αστέρια. Τα τελευταία είναι ένας τύπος αστρικού αντικειμένου που φτιάχνονται από τα παράξενα (strange) κουάρκ. Στο καθιερωμένο μοντέλο, υπάρχουν τρεις βασικές κατηγορίες σωματιδίων – κουάρκ, λεπτόνια και μποζόνια. Τα τελευταία είναι οι φορείς των δυνάμεων ή των αλληλεπιδράσεων, ενώ τα πρώτα δύο είναι τα πραγματικά, ανιχνεύσιμα σωματίδια. Υπάρχουν επίσης έξι διαφορετικοί τύποι κουάρκ, και άλλα τόσα λεπτόνια. Οι έξι τύποι των κουάρκ ονομάζονται "πάνω", "γοητευτικό", "κορυφαίο", "κάτω", "περίεργο" και "κάτω." Οι αστροφυσικοί προτείνουν στη νέα μελέτη ότι τα αστέρια νετρονίων μετατρέπονται σε αντικείμενα που αποτελούνται μόνο από παράξενα κουάρκ. Η ερευνητική ομάδα λέει ότι είναι μια πρόκληση για τον κοινό νου, για το πώς θα μοιάζει ένα τέτοιο αντικείμενο. Μέχρι τώρα, οι φυσικοί σωματιδίων πρότειναν ότι ένα τέτοιο παράξενο αστέρι θα ήταν εξαιρετικά φωτεινό. Η τελευταία όμως έρευνα φαίνεται να αμφισβητεί αυτή την ιδέα. Οι ερευνητές στην πραγματικότητα μελετούσαν τα ηλεκτρικά πεδία που αναπτύσσονται θεωρητικά γύρω από ένα τέτοιο αντικείμενο, οπότε κατέληξαν σε αυτό το συμπέρασμα. «Δεν έχουμε βρει παράξενα αστέρια ακόμα. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν. Ίσως να τα έχουμε βρει. Ίσως μερικά από αυτά τα αστέρια νετρονίων να είναι πραγματικά παράξενα άστρα ", λέει ο ερευνητής Prashanth Jaikumar. "Σύμφωνα με τη θεωρία μας, θα ήταν πολύ δύσκολο να ξεχωρίσουμε ένα παράξενο αστέρι από ένα αστέρι νετρονίων", προσθέτει ο ερευνητής. Τα αστέρια νετρονίων, όπως λέει η ομάδα, επιδεικνύουν μια περίεργη μορφή της ύλης στους πυρήνες τους, που ονομάζεται υπερρευστό. Αυτό σημαίνει ότι τα αντικείμενα είναι τόσο πυκνά που το υλικό από το οποίο απαρτίζεται είναι ένα υγρό χωρίς τριβές. Τα αστέρια νετρονίων συνήθως έχουν μια διάμετρο περίπου 30 χιλιόμετρα. Σύμφωνα με τους επιστήμονες, ένα παράξενο αστέρι θα έχει επίσης ένα υγρό πυρήνα, αλλά όχι κατ ‘ανάγκην μια στερεή επιφάνεια, όπως πίστευαν μέχρι τώρα. "Σε ένα τέτοιο αστέρι, τα παράξενα κουάρκ επιπλέουν σε μια θάλασσα από ηλεκτρόνια. Κατά συνέπεια, η επιφάνεια του άστρου μπορεί να είναι άγρια, κι όχι λεία. Η επίδραση της επιφανειακής τάσης, μέχρι τώρα δεν είχε ληφθεί υπ’ όψιν”, προσθέτει ο ο ερευνητής. Διαβάστε κι άλλες πληροφορίες για αυτά τα άστρα ■Παράξενα άστρα από κουάρκ http://www.physics4u.gr/blog/?p=2475 •Βλέποντας άστρα με παράξενα κουάρκ http://www.physics4u.gr/news/2006/scnews2336.html •Μήπως η σκοτεινή ύλη προκαλεί την δημιουργία παράξενων άστρων http://www.physics4u.gr/blog/?p=2641

Αποκαλύφθηκαν εντυπωσιακοί πίδακες από μαύρες τρύπες. Αστρονόμοι, χρησιμοποιώντας διάφορα επίγεια και διαστημικά τηλεσκόπια πρόσφατα μπόρεσαν να συλλάβουν την πιο εντυπωσιακή εικόνα που είχαμε ποτέ για μια υπερβαρέα μαύρη τρύπα, που τροφοδοτεί το γειτονικό μας γαλαξία Centaurus Α.. ή NGC 5128, όπως αλλιώς είναι γνωστός. Η τεράστια αυτή δομή βρίσκεται στον αστερισμό του Κενταύρου και απέχει 10 έως 16 εκατομμύρια έτη φωτός από μας. Αλλά οι αστρονόμοι δεν έχουν ακόμη βρει αν αυτή η δομή είναι ένας φακοειδής ή ένας τεράστιος ελλειπτικός γαλαξίας. Αυτό που όμως ξέρουν με σιγουριά είναι ότι εκπέμπει τεράστιες ποσότητες ραδιοακτινοβολίες, εκτός από τα άλλα είδη του φωτός. Διαθέτει επίσης έναν ενεργό γαλαξιακό πυρήνα, ο οποίος τροφοδοτείται από μια υπερβαρέα μαύρη τρύπα. Αυτό που την ξεχωρίζει από τα άλλα μεγαθήρια είναι το γεγονός ότι παράγει ένα ζεύγος σχετικιστικούς πίδακες σωματιδίων, που καλύπτουν μια έκταση στο διάστημα 1 εκατομμύρια έτη φωτός. Η επόμενη εικόνα δείχνει την πιο πρόσφατη εικόνα που πήραν οι αστρονόμοι από αυτούς τους πίδακες. Τα δεδομένα συλλέχθηκαν από τα ραδιοκύματα που εκπέμπονται από τους πίδακες με τη βοήθεια μιας σειράς από ραδιοτηλεσκόπια σε όλο τον κόσμο. Η διεθνής ομάδα αστρονόμων επικεντρώθηκε σε μια έκταση περίπου 4,2 έτη φωτός, στην οποία είχαν τη δυνατότητα να πάρουν λεπτομέρειες μήκους, όσο 15 ημέρες φωτός. Πρόκειται, συνεπώς, για μια εικόνα με την υψηλότερη ανάλυση που λήφθηκαν ποτέ από πίδακες σωματιδίων του Κενταύρου Α. ¨ “Αυτοί οι πίδακες προκύπτουν καθώς η ύλη πλησιάζει την μαύρη τρύπα, αλλά δεν γνωρίζουμε ακόμα τις λεπτομέρειες του πώς διαμορφώνονται και πως διατηρούνται”», εξηγεί η ερευνήτρια Cornelia Mueller. Υπάρχουν διάφορες θεωρίες που εξηγούν το φαινόμενο, αλλά απαιτούνται ασφαλώς περισσότερα στοιχεία για να στηρίξουν κάποια από αυτές. Στην περίπτωση της μαύρης τρύπας του Centaurus A, οι ραδιο-πίδακες βρέθηκαν να κινούνται μακριά από τη μαύρη τρύπα με μια ταχύτητα στο ένα τρίτο της ταχύτητας του φωτός. Μάλλον δε αυτή μαύρη τρύπα περιβάλλεται από έναν δίσκο προσαύξησης. Η τελευταία αυτή δομή συλλαμβάνει την ύλη και την αναγκάζει να στροβιλίζεται γύρω από τη μαύρη τρύπα, προκαλώντας τεράστιες τριβές στην ύλη, οπότε η θερμοκρασίας της γίνεται τεράστια και ακτινοβολεί . Οι αστροφυσικοί λένε πως η διαδικασία αυτή μπορεί να είναι υπεύθυνη για τη δημιουργία αυτών των μεγάλων όγκων της ακτινοβολίας. Πρωτη φωτογραφία:Μια άποψη ολόκληρου του γαλαξία του Κενταύρου Δευτερη φωτογραφία:Οι τεράστιοι λοβοί, που εμφανίζονται με πορτοκαλί χρώμα, επεκτείνονται σχεδόν ένα εκατομμύριο έτη φωτός μακριά από το γαλαξία. Επίσης:

Η σκοτεινή ενέργεια του σύμπαντος όντως υπάρχει βεβαιώνει μια έρευνα. Η επιβεβαίωση έρχεται μετά την τετραετή μελέτη περισσότερων από 200.000 γαλαξιών στο πλαίσιο της λεγόμενης έρευνας “WiggleZ Dark Energy Survey” και θα παρουσιαστεί από μια διεθνή ομάδα αστρονόμων σε δύο ξεχωριστές επιστημονικές δημοσιεύσεις. Οι 26 επιστήμονες από 14 διαφορετικούς ερευνητικούς φορείς, με επικεφαλής τον καθηγητή Michael Drinkwater της Σχολής Φυσικής του αυστραλιανού πανεπιστημίου του Κουίνσλαντ, "κοιτώντας" μέχρι οκτώ δισεκατομμύρια χρόνια στο παρελθόν, ανέλυσαν τον τρόπο κατανομής των γαλαξιών στο σύμπαν, καθώς επίσης το πόσο γρήγορα οι ομάδες γαλαξιών έχουν σχηματιστεί στο πέρασμα του χρόνου. Μέσα από το συνδυασμό αυτών των παρατηρήσεων και των σχετικών μετρήσεων, κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι πράγματι υπάρχει η σκοτεινή ενέργεια, που όμως ακόμα κανείς δεν ξέρει τι ακριβώς είναι, παρόλο που η ιδέα της προτάθηκε για πρώτη φορά στη δεκαετία του ΄90. Για να ερμηνεύσουν την επέκταση του σύμπαντος, οι αστροφυσικοί έπρεπε είτε να αναθεωρήσουν την θεωρία γενικής σχετικότητας του Αϊνστάιν, είτε να αποδεχτούν ότι στο σύμπαν είναι πανταχού παρούσα μια νέα μορφή ενέργειας, που προκαλεί τη συνεχή επέκτασή του και άρα την απομάκρυνση των γαλαξιών μεταξύ τους. Σήμερα, οι περισσότεροι επιστήμονες αποδέχονται ότι η σκοτεινή ενέργεια αποτελεί ένα είδος "κοσμολογικής σταθεράς", μια ιδέα που είχε προτείνει ο Αϊνστάιν και αργότερα την απέρριψε, θεωρώντας την το μεγαλύτερο λάθος του (μάλλον…λανθασμένα). Εκτός από τη σκοτεινή ενέργεια (72%-74%) και την κοινή ορατή ύλη (4%), υπάρχει η επίσης μυστηριώδης σκοτεινή ύλη, που αποτελεί το υπόλοιπο 22 έως 24% περίπου του σύμπαντος και δεν εκπέμπει, ούτε αντανακλά το ορατό φως, γι’ αυτό πήρε το όνομά της. Μια σημαντική εξέλιξη για την μελέτη της σκοτεινής ύλης είναι το νέο πανάκριβο επιστημονικό όργανο Άλφα Μαγνητικό Φασματόμετρο (AMS), που μόλις εγκατέστησαν οι αστροναύτες του διαστημικού λεωφορείου Endeavour στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Το νέο όργανο, κόστους 2 δισεκατομμυρίων δολαρίων και βάρους 7,5 τόνων, έχει ως στόχο να "δει" την ύλη του σύμπαντος που δεν μπορεί να δει κανένα άλλο τηλεσκόπιο μέχρι σήμερα. Το AMS κατά την επόμενη δεκαετία τουλάχιστον, θα συλλαμβάνει τα σωματίδια υψηλής ενέργειας της κοσμικής ακτινοβολίας, αναζητώντας έτσι απτά ίχνη σκοτεινής ύλης, αντιύλης και άλλων "εξωτικών" φυσικών φαινομένων. Οι επιστήμονες ευελπιστούν ότι το όργανο θα φέρει μια επανάσταση στην αστροφυσική και την αστρονομία, ανάλογη με εκείνη του τηλεσκοπίου Hubble. Το AMS διαθέτει ένα πανίσχυρο μαγνήτη που διοχετεύει τις κοσμικές ακτίνες στους ανιχνευτές-αισθητήρες του, ώστε να «διαβάσουν» τα ενεργειακά φορτία τους, τα ενεργειακά επίπεδά τους και άλλες πληροφορίες, τις οποίες θα μεταβιβάζει στη Γη. Ο σχεδιασμός και η κατασκευή του οργάνου απαίτησε σχεδόν δύο δεκαετίες και τη συμμετοχή περισσότερων από 600 φυσικών και άλλων επιστημόνων από 16 χώρες. Επίσης: http://www.astrovox.gr/forum/viewtopic.php?t=14485

Το Αλφα Μαγνητικό Φασματόμετρο εγκαταστάθηκε στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Έχοντας λάβει σχεδόν την τελική του μορφή, ο Διεθνής Διαστημικός πλησιάζει πλέον στο αποκορύφωμα της επιστημονικής αποστολής του. Αναβαθμίστηκε με την εγκατάσταση του Άλφα Μαγνητικού Φασματόμετρου (AMS), ενός οργάνου των δύο δισ. δολαρίων με τη φιλόδοξη αποστολή να αποκαλύψει νέες μορφές ύλης. Ο ανιχνευτής, «παιδί» του νομπελίστα φυσικού Σάμιουελ Τινγκ, θα αναλύει για χρόνια το αδιάκοπο ρεύμα κοσμικών ακτίνων, αναζητώντας ίχνη της αντιύλης και της αόρατης σκοτεινής ύλης που πιστεύεται ότι γεμίζει το Σύμπαν. Ο AMS είναι το τελευταίο μεγάλο κομμάτι πριν ολοκληρωθεί η συναρμολόγηση του σταθμού (ISS). H μεταφορά του σε τροχιά ήταν επίσης το αποκορύφωμα στη σταδιοδρομία του διαστημικού λεωφορείου Endeavour, το οποίο θα καθηλωθεί οριστικά όταν επιστρέψει στη Φλόριδα την 1η Ιουνίου. Νέα ματιά στο Σύμπαν Οι αστροναύτες του Endeavour χρησιμοποίησαν ένα ρομποτικό βραχίονα για να μεταφέρουν την περίπλοκη κατασκευή από το χώρο φόρτωσης του σκάφους στο μεταλλικό σκελετό του σταθμού. Το όργανο των επτά τόνων περιέχει στην καρδιά του έναν γιγάντιο μαγνήτη που θα καθοδηγεί τις κοσμικές ακτίνες σε μια σειρά ανιχνευτών. Δεδομένα για τα ηλεκτρικά φορτία, τα επίπεδα ενέργειας και άλλες παραμέτρους των εισερχόμενων σωματιδίων θα συλλέγονται 25.000 φορές το δευτερόλεπτο. Μετά την πρώτη επεξεργασία τους στα συστήματα που βρίσκονται μέσα στο όργανο, τα δεδομένα θα μεταδίδονται σε μια διεθνή ομάδα 600 επιστημόνων, οι οποίοι περιμένουν μια νέα επανάσταση στην κοσμολογία, ανάλογη με αυτή που προσέφερε το τηλεσκόπιο Hubble την περασμένη δεκαετία. Στο κυνήγι των σκοτεινών μυστηρίων Τα βασικά μυστήρια που θα κληθεί να λύσει ο AMS είναι δύο: η λεγόμενη σκοτεινή ύλη, ένα είδος «κανονικής» ύλης που όμως δεν εκπέμπει και δεν διαθλά το φως. Παραμένει έτσι εντελώς αόρατη, αν και υπερβαίνει κατά σχεδόν πέντε φορές την συνολική ποσότητα της ύλης που βλέπουμε. Το δεύτερο μυστήριο είναι η λεγόμενη σκοτεινή ενέργεια, μια υποθετική μορφή ενέργειας που γεμίζει το κενό και δρα αντίθετα από τη βαρύτητα, αναγκάζοντας το Σύμπαν να διαστέλλεται όλο και ταχύτερα. Η κατανόηση αυτών των δύο μυστηριωδών συστατικών του Σύμπαντος έχει κρίσιμη σημασία: η κανονική ύλη εκτιμάται ότι αντιστοιχεί σε λιγότερο από 5% της συνολικής υλοενέργειας του Σύμπαντος, ενώ η σκοτεινή ύλη στο 25% και η σκοτεινή ενέργεια σε πάνω από 70%. Ο ενθουσιασμός για τις μελλοντικές ανακαλύψεις ήταν εμφανής στα λόγια του Σάμιουλ Τινγκ, σήμερα καθηγητή στο MIT, ο οποίος περίμενε 17 χρόνια για να δει το πείραμα να ξεκινά. «Σας ευχαριστώ πάρα πολύ! [...] Η υποστήριξη και το φανταστικό σας έργο μας φέρνει πιο κοντά στην αξιοποίηση του επιστημονικού δυναμικού του AMS» είπε στους αστροναύτες από το Κέντρο Ελέγχου στο Χιούστον. Ο AMS θα είναι μόνιμο εξάρτημα του σταθμού, ο οποίος προγραμματίζεται να μείνει σε τροχιά τουλάχιστον μέχρι το 2020. Διαστημικός «Υδροχόος» θα μελετήσει τους ωκεανούς. Στις 9 Ιουνίου η NASA έχει προγραμματίσει την εκτόξευση του δορυφόρου «Aquarius» ο οποίος θα μελετήσει τους ωκεανούς ώστε οι επιστήμονες να έχουν στην διάθεση τους νέα δεδομένα για να εκτιμήσουν τις κλιματικές αλλαγές που λαμβάνουν χώρα στον πλανήτη μας. Ο δορυφόρος θα μετρήσει τα επίπεδα αλατότητας των ωκεανών η οποία συνδέεται με όλους τους καθοριστικούς παράγοντες δημιουργίας και ρύθμισης του κλίματος στην Γη. Η αλατότητα των ωκεανών συνδέεται άμεσα με την εξάτμιση αλλά και την πυκνότητα των υδάτων. Τα στοιχεία που θα συλλέξει ο δορυφόρος θα προσφέρουν επίσης πληροφορίες για την κυκλοφορία των ωκεάνιων ρευμάτων αλλά και την απορρόφηση του διοξειδίου του άνθρακα από το νερό - παράγοντες που επίσης συμβάλλουν αποφασιστικά στις κλιματικές μεταβολές. «Είναι ένα μεγάλο άλμα στην επιστήμη της ωκεανογραφίας. Ο δορυφόρος θα βοηθήσει τους επιστήμονες να ελέγξουν τις διάφορες θεωρίες που έχουν αναπτυχθεί τα τελευταία χρόνια για τη διασύνδεση της μεταβολής της παγκόσμιας κυκλοφορίας των υδάτων με τις κλιματικές αλλαγές και ειδικότερα της αύξησης της θερμοκρασίας στον πλανήτη» δηλώνει ο Ερικ Λίντρομ, επικεφαλής της αποστολής του δορυφόρου. Aquarius: 7 μέρες για να σκανάρει τους ωκεανούς Ο δορυφόρος διαθέτει τρεις υψηλής ευαισθησίας ραδιοδέκτες οι οποίοι θα μπορούν να «συλλέγουν» την ασθενή μικροκυματική ακτινοβολία που εκπέμπεται φυσικά από τους ωκεανούς. Αυτές οι εκπομπές ακτινοβολίας διαφέρουν ανάλογα με την ηλεκτρική αγωγιμότητα του νερού η οποία συνδέεται άμεσα με την αλατότητά του. Χάρη στους τρεις δέκτες του, ο δορυφόρος έχει τη δυνατότητα να εκτελεί ταυτόχρονα μετρήσεις σε ωκεάνιες περιοχές έκτασης 390 χιλιομέτρων, πράγμα που του επιτρέπει να ολοκληρώνει την παρατήρηση ολόκληρου του πλανήτη μέσα σε διάστημα μιας εβδομάδας. Έτσι οι επιστήμονες μετά από λίγους μήνες θα έχουν αρκετά στοιχεία για να κάνουν τις απαραίτητες συγκρίσεις και αναλύσεις ώστε να προχωρήσουν στις πρώτες εκτιμήσεις για τις κλιματικές μεταβολές που συντελούνται στον πλανήτη ή πρόκειται να συμβούν μελλοντικά.

Ο Γαλαξίας μας μπορεί να φαίνεται διαστρεβλωμένος απ ‘έξω. Το ότι ο Γαλαξίας είναι ένας σπειροειδής γαλαξίας έχει προταθεί από το 1852 και από τότε ήταν αποδεκτό από όλους. Αλλά οι ερευνητές μέχρι στιγμής είχαν αποτύχει να καταλήξουν σε συμφωνία ως προς τον συνολικό αριθμό των σπειροειδών βραχιόνων που έχει, όπως επίσης και σχετικά με το γενικό σχήμα του. Ειδικοί προτείνουν τώρα ότι ο Γαλαξίας μας διαθέτει 3 γαλαξιακούς βραχίονες, αντί 2 που θεωρούσαμε μέχρι τώρα. Η ανακάλυψη συνεπάγεται, επίσης, ότι το ολικό σχήμα του Γαλαξία μας μπορεί να είναι λίγο διαφορετικό από ό,τι υπολογιζόταν με βάση τα παλαιά δεδομένα. Για παράδειγμα, πριν περίπου 20 χρόνια ερευνητές πρότειναν ότι ο Γαλαξίας είχε μια κεντρική ράβδο, και τουλάχιστον έξι σπείρες. Όμως, όπως καταλαβαίνει, ο καθένας μας η εξακρίβωση αυτών των πληροφοριών είναι πολύ δύσκολη, λόγω του γεγονότος ότι τα αστέρια αλληλεπικαλύπτονται σε εικόνες του γαλαξιακού πυρήνα από τα τηλεσκόπια. Ως εκ τούτου, καθίσταται πολύ δύσκολο να εκτιμηθεί ποια αστέρια είναι κοντά και ποια είναι μακριά μας, ενώ αυτό θα ήταν απαραίτητο για να καταλάβουμε το σχήμα του γαλαξία μας. Αλλά πιο πρόσφατες έρευνες αρχίζουν να φέρνουν μια πολύ ξεκάθαρη εικόνα του Γαλαξία μας. Για παράδειγμα, η αστρονομική κοινότητα συμφωνεί ότι υπάρχουν μόνο δύο σπειροειδείς βραχίονες – Ο Περσέας και η Ασπίδα του Κενταύρου – ενώ οι άλλες δομές είναι απλώς μεγάλες ουρές από αέριο. Η τελευταία έρευνα στο πεδίο αυτό υποστηρίζει τούτη την άποψη, αλλά και φέρνει κάτι παραπάνω στο τραπέζι. Οι αστρονόμοι Thomas Dame και Patrick Thaddeus στο Κέντρου Αστροφυσικής Smithsonian (CFA) προσθέτουν ότι μέχρι τώρα υπήρχε ομοφωνία ότι ο Γαλαξίας έχει μόνο δύο σπείρες, αλλά αυτοί τώρα προτείνουν την παρουσία κι άλλου ένα βραχίονα από την άλλη όμως πλευρά του γαλαξία. Η δομή αυτή μπορεί να βρίσκεται απέναντι από την θέση του ηλιακού μας συστήματος, αλλά περιστρέφεται γύρω από το γαλαξιακό πυρήνα πολύ μακρύτερα από ότι ο Ήλιος μας. Ο νέος βραχίονας υποτίθεται ότι είναι μήκους 62.000 έτη φωτός, ενώ καλύπτει περίπου 50 μοίρες στον ουρανό. Τα εσωτερικά άκρα των σπειρών ενώνονται με μια εγκάρσια ράβδο μήκους 25. 000 ετών φωτός, πλάτους 4.000 ετών φωτός και πάχους 650 ετών φωτός περίπου. Η ράβδος αυτή, στην οποία οφείλεται το συνθετικό " ραβδωτός " στο όνομα του Γαλαξία μας, φιλοξενεί περίπου το 1/3 από τα 600.000 γηραιά αστέρια που κατοικούν συνολικά στο κεντρικό γαλαξιακό εξόγκωμα. Αλλά αυτός ο σχηματισμός είναι πιο πιθανό να είναι μια επέκταση του βραχίονα της Ασπίδας του Κενταύρου, και όχι ένας εντελώς νέος γαλαξιακός βραχίονας. Αν η τελευταία αυτή πρόταση ισχύει, τότε από ο βραχίονας του Κενταύρου μπορεί να είναι στην πραγματικότητα εξίσου μεγάλος όσο και ο βραχίονας του Περσέα. Το τελευταίο θα κάνει τον Γαλαξία μας έναν ραβδωτό, με δύο σπείρες, που μοιάζει με τον Great Barred Spiral. Ο τελευταίος γαλαξίας βρίσκεται περίπου 56 εκατομμύρια έτη φωτός μακριά μας, Ο λόγος για τον οποίο οι ειδικοί δεν μπορούσαν να δούνε αυτή την επέκταση είναι επειδή είναι στρεβλή, λυγισμένη ελαφρά, και λίγο μακριά από το γαλαξιακό επίπεδο. Το γεγονός αυτό μπορεί να δώσει σε ολόκληρο τον Γαλαξία μια παραμορφωμένη εμφάνιση, αν θα τον βλέπαμε απ ‘έξω. Σχεδιο: Η κεντρική ράβδος με τις σπείρες του Γαλαξία μας. Προς τα εξωτερικά μέρη του Γαλαξία, ανάμεσα στην σπείρα του Περσέα και του Τοξότη βρίσκεται η τοπική σπείρα του Ωρίωνα, όπου βρίσκεται το ηλιακό μας σύστημα. Στο παραπάνω σχήμα, ο Ήλιος είναι το αστέρι με το ζωηρό κίτρινο χρώμα.

«Αδέσποτοι» πλανήτες κυκλοφορούν στο Σύμπαν. Αδέσποτοι πλανήτες που περιφέρονται χωρίς να βρίσκονται σε τροχιά γύρω από κάποιο άστρο ή που «γυρίζουν» σε τεράστια απόσταση από αυτό ενδέχεται να συνωστίζονται στο Σύμπαν ζαλίζοντας κυριολεκτικά τους αστροφυσικούς. Η ανακάλυψη έγινε από διεθνή ομάδα επιστημόνων και δημοσιεύτηκε στην επιθεώρηση «Nature». Προτού καλά καλά ανακοινωθεί επίσημα έχει ήδη εξάψει τη φαντασία αλλά και ανάψει τα πνεύματα μεταξύ των ειδικών, εφόσον αντιβαίνει σε όλες τις παραδεδεγμένες θεωρίες. Εκτός τροχιάς Η διεθνής ομάδα των ερευνητών, οι οποίοι προέρχονται από πανεπιστήμια της Ιαπωνίας, των Ηνωμένων Πολιτειών, της Νέας Ζηλανδίας, της Βρετανίας και της Χιλής, έχει εντοπίσει σε ένα μικρό τμήμα του Γαλαξία μας 10 πλανήτες οι οποίοι έχουν μάζα παρόμοια με του Δία. Οι πλανήτες αυτοί φαίνεται να κινούνται σε τροχιά σε πολύ μεγάλη απόσταση από το άστρο τους ή και να βρίσκονται εντελώς εκτός τροχιάς. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς τους, οι νέου τύπου αυτοί πλανήτες είναι ιδιαίτερα διαδεδομένοι, τουλάχιστον στη «γειτονιά» μας: ενδέχεται, όπως τονίζουν, να ξεπερνούν κατά 50% τους «συμβατικούς» πλανήτες που περιφέρονται γύρω από άστρα και να είναι διπλάσιοι από τα άστρα που υπάρχουν στον γαλαξία μας. Οι «ορφανοί» πλανήτες προβληματίζουν ιδιαίτερα τους επιστήμονες. Αν κινούνται εκτός τροχιάς αντιβαίνουν στον ίδιο τον ορισμό του πλανήτη, τουλάχιστον έτσι όπως τον γνωρίζουμε στο ηλιακό μας σύστημα και οι εδικοί αδυνατούν να εξηγήσουν πώς σχηματίστηκαν. Ακόμη όμως και αν βρίσκονται σε τροχιές μεγάλων αποστάσεων, το μέγεθος, η μάζα και ο αριθμός τους υποδηλώνουν ότι οι μεγάλου μεγέθους, αεριώδους σύστασης πλανήτες είναι πολύ περισσότεροι από ό,τι πιστεύαμε ως τώρα. Μέχρι σήμερα και άλλοι ερευνητές έχουν εντοπίσει σώματα που κινούνται ελεύθερα σε περιοχές του Σύμπαντος όπου σχηματίζονται νέα άστρα, οι «γίγαντες» που συνέλαβαν τα όργανα της συγκεκριμένης ομάδας ερευνητών φαίνονται όμως να είναι διαφορετικοί. Οι ειδικοί ελπίζουν ότι η περαιτέρω μελέτη τους θα προσφέρει πολύτιμες γνώσεις σχετικά με τον σχηματισμό των πλανητών. Ορατοί με τον «μικροφακό» Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Τακαχίρο Σούμι του Πανεπιστημίου της Οσάκα, δεν παρατήρησαν τους νέου τύπου πλανήτες άμεσα. Οι περισσότερες τεχνικές που διαθέτει σήμερα η επιστήμη προσφέρονται για την ανίχνευση πλανητών κοντά στα άστρα τους, η οποία είναι και πιο εύκολη. Για αυτούς που βρίσκονται σε μεγαλύτερη απόσταση, μια ενδεδειγμένη μέθοδος είναι ο εντοπισμός τους μέσω του φαινομένου του «μικροφακού»: της μεγέθυνσης δηλαδή του φωτός του άστρου τους που προκαλεί η μάζα τους όταν περνούν από μπροστά του. Παρατηρώντας σχολαστικά επί δυο χρόνια περισσότερα από 50 εκατομμύρια άστρα του Γαλαξία μας οι ειδικοί εντόπισαν τελικά 10 τέτοια «περιστατικά» στα οποία όμως οι πλανήτες δεν φαίνονταν να κινούνται γύρω από κάποιο άστρο. Η τεχνική που χρησιμοποίησαν δεν μπορεί να αποκλείσει την ύπαρξη ενός «μητρικού» άστρου, βεβαιώνει όμως ότι, αν αυτό υπάρχει, οι εν λόγω πλανητες κινούνται γύρω του σε απόσταση τουλάχιστον τόσο μεγάλη όσο αυτή που χωρίζει τον Κρόνο από τον Ηλιο. Με βάση αυτό το δεδομένο και το γεγονός ότι οι πλανήτες που βρίσκονται σε τόσο μεγάλες αποστάσεις από το άστρο τους είναι σπάνιοι στο Σύμπαν, οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι οι νεοακαλυφθέντες πλανήτες είναι «ορφανοί» και δεν συνδέονται με κάποιο μητρικό άστρο. Αντιρρήσεις και θεωρίες Κάποιοι επιστήμονες δεν πείθονται από αυτό το επιχείρημα και θεωρούν ότι η πλειονότητα των ανακαλυφθέντων σωμάτων θα πρέπει να κινείται γύρω από κάποιο άστρο το οποίο προς το παρόν παραμένει αόρατο. Αυτό γιατί η κίνηση γύρω από ένα άστρο αποτελεί, σύμφωνα με τη θεωρία, βασική προϋπόθεση για τον σχηματισμό κάθε πλανήτη. Η Λίζα Καλτενέγκερ του Κέντρου Αστροφυσικής Χάρβαρντ-Σμιθσόνιαν εμφανίστηκε ιδιαίτερα επιφυλακτική στις δηλώσεις της στο πρακτορείο Associated Press, αναγνωρίζοντας ωστόσο ότι η ανακάλυψη έχει ιδιαίτερη σημασία. «Αν πράγματι τα ουράνια αυτά σώματα δεν βρίσκονται σε τροχιά» τόνισε «τότε δεν εμπίπτουν στον ορισμό που γνωρίζουμε για τους πλανήτες». Εξίσου διστακτικός υπήρξε μιλώντας στο περιοδικό «New Scientist» ο Στάιν Σιγκούρντσον του Πολιτειακού Πανεπιστημίου της Πενσιλβάνια, ο οποίος δήλωσε ότι δεν πιστεύει πως μια τόσο συντριπτική πλειονότητα πλανητών δεν έχει μητρικό άστρο. Παραδέχθηκε ωστόσο ότι η μελέτη υποδηλώνει αδιαμφισβήτητα ότι ένας μεγάλος αριθμός πλανητών πλανάται ελεύθερος στο Σύμπαν. Από την πλευρά της η Σάρα Σίγκερ του Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Μασαχουσέτης υπογράμμισε ότι η νέα μελέτη υποστηρίζει τη θεωρία ότι κάποιοι πλανήτες ενδέχεται να «αποβάλλονται» από τα ηλιακά συστήματά τους εξαιτίας των βαρυτικών αλληλεπιδράσεων με τα «αδέλφια» τους. Αυτή είναι μια από τις βασικές «γραμμές» της νέας έρευνας. «Η ανακάλυψη αυτών των ελεύθερων πλανητών μας λέει πόσοι πλανήτες έχουν δημιουργηθεί και έχουν αποβληθεί από την τροχιά τους» δήλωσε ο κ. Σούμι.

Τα παράλληλα σύμπαντα μπορούν να είναι κρυμμένα μέσα στις τέσσερις διαστάσεις. Οι φυσικοί εξετάζουν με σχολαστικό τρόπο την προέλευση του σύμπαντος στον επιταχυντή LHC του CERN, ελπίζοντας έτσι ότι την επόμενη χρονιά (2012) θα εμφανιστούν οι πρώτες αποδείξεις για την ύπαρξη ιδεών, που κάποτε ήταν επιστημονική φαντασία. Παρά τις όλο και πιο εξελιγμένες παρατηρήσεις του ουρανού από τον πλανήτη μας, μόνο το 4% του σύμπαντος μας είναι γνωστό – επειδή το υπόλοιπο αποτελείται από την αόρατη σκοτεινή ύλη και την σκοτεινή ενέργεια. Δισεκατομμύρια σωματίδια, που δημιουργούνται μετά από κάθε σύγκρουση στον LHC, εντοπίζονται σε τέσσερις ανιχνευτές στο CERN – και στη συνέχεια τα συνεργαζόμενα εργαστήρια σε όλο τον κόσμο – προσπαθούν να διαπιστώσουν πότε και πώς δημιουργήθηκαν αλλά και τι φτιάχνουν στη συνέχεια. Οι θεωρητικοί του CERN λένε πως αυτή η μελέτη θα μπορούσε να τους δώσει σαφή δείγματα των διαστάσεων στον κόσμο, πέρα ​​από τις γνωστές (μήκος, πλάτος, βάθος και χρόνος), γιατί σε τόσο υψηλές ενέργειες τα σωματίδια θα μπορούσαν να τα δούμε να εξαφανίζονται – πιθανώς σε αυτές τις διαστάσεις – και στη συνέχεια να έρχονται πίσω στις κλασικές αυτές τέσσερις διαστάσεις. Παράλληλα σύμπαντα Τα παράλληλα σύμπαντα θα μπορούσαν, επίσης, να κρύβονται μέσα σε αυτές τις διαστάσεις, αλλά εκεί που το φως δεν μπορεί να διαδοθεί – γεγονός που θα καθιστούσε σχεδόν αδύνατο την εξερεύνηση τους. Δεδομένου ότι ο Μεγάλος Επιταχυντής Αδρονίων (LHC) θα αρχίσει να λειτουργεί σε ολοένα και πιο υψηλές ενέργειες την τρέχουσα χρονιά, οι φυσικοί μιλούν όλο και περισσότερο για μια «Νέα Φυσική» στον ορίζοντα, που θα μπορούσε να αλλάξει εντελώς τις σύγχρονες απόψεις για το πως λειτουργεί το σύμπαν. Αρκετοί από τους κορυφαίους κοσμολόγους του κόσμου πιστεύουν ότι είμαστε όχι στο μοναδικό, αλλά σε ένα από τα πολλά σύμπαντα. Μέχρι στιγμής, όπως γνωρίζουμε, δεν υπάρχει καμία απόδειξη για το ότι υφίστανται και άλλα σύμπαντα εκεί έξω. Ορισμένες παραλλαγές αυτής της θεωρίας δείχνουν ότι υπάρχει τουλάχιστον ένα άλλο σύμπαν πολύ κοντά στο δικό μας, που χωρίζονται ίσως από μια μεμβράνη πάχους μόλις ενός χιλιοστού, μια θεωρία που αν αληθεύει, θα μπορούσε να εντοπιστεί από κάποια ενέργεια ή δυνάμεις σαν την βαρύτητα που να διαρρέει ανάμεσα στα δύο σύμπαντα. Στην πραγματικότητα, όπως προβλέπεται από τους θεωρητικούς των βρανών, αυτή η «διαρροή» θα μπορούσε να είναι υπεύθυνη για την παραγωγή της σκοτεινής ενέργειας από ένα άλλο παράλληλο σύμπαν, που η επίδραση του γίνεται αισθητή στο δικό μας, μέσω της βαρυτικής έλξης του. Δεν είναι επιστημονική φαντασία οι πολλαπλοί κόσμοι του Everett Αν και δεν έχει αποδειχθεί τίποτα ακόμα, πολλοί σοβαροί επιστήμονες λένε τώρα ότι υπάρχει λόγος να πιστεύουμε ότι οι παράλληλες διαστάσεις θα μπορούσαν κάλλιστα να μην είναι στη φαντασία μας, αλλά πραγματικότητα. "Η ιδέα των πολλαπλών κόσμων είναι κάτι περισσότερο από μια φανταστική εφεύρεση – αναδύεται φυσικά μέσα σε αρκετές επιστημονικές θεωρίες και αξίζει να ληφθεί σοβαρά υπόψη», δήλωσε ο Aurelien Barrau, ένας Γάλλος φυσικός σωματιδίων στο CERN. Υπάρχει δε μια ποικιλία από ανταγωνιστικές θεωρίες, που βασίζονται στην ιδέα των παράλληλων κόσμων, αλλά η πιο βασική ιδέα είναι ότι εάν το σύμπαν είναι άπειρο, τότε όλα όσα θα μπορούσαν ενδεχομένως να συμβούν έχουν συμβεί, ή συμβαίνουν, ή πρόκειται να συμβούν. Σύμφωνα με την κβαντομηχανική, τίποτα στο υποατομικό επίπεδο δεν μπορεί πραγματικά να λεχθεί ότι υπάρχει, μέχρις ότου διαπιστωθεί. Μέχρι τότε, τα σωματίδια καταλαμβάνουν αβέβαιες καταστάσεις "υπέρθεσης", στις οποίες μπορούν να έχουν ταυτόχρονα ένα "πάνω" και ένα "κάτω" σπιν, ή φαίνεται να είναι σε διαφορετικά μέρη ταυτόχρονα. Η απλή πράξη της παρατήρησης τους, κατά κάποιο τρόπο φαίνεται να "καθηλώνει" μια ιδιαίτερη κατάσταση της πραγματικότητας. Οι φυσικοί δεν έχουν ακόμα μια τέλεια επεξήγηση για το πώς συμβαίνει αυτό, αλλά αυτό δεν αλλάζει το γεγονός ότι το φαινόμενα αυτά συμβαίνουν παρότι είναι παράδοξα. Τα απαρατήρητα σωματίδια περιγράφονται από τις "κυματοσυναρτήσεις” που αντιπροσωπεύουν ένα σύνολο από πολλαπλές «πιθανές» καταστάσεις. Όταν ένας παρατηρητής κάνει μια μέτρηση, τότε το σωματίδιο βρίσκονται σε μία από αυτές τις πολλαπλές επιλογές (κατάστασης), οι οποίες κατά κάποιο τρόπο μπορούν να εξηγηθούν με την θεωρία του πολλαπλού σύμπαντος. Η ύπαρξη ενός τέτοιου παράλληλου σύμπαντος "δεν υποθέτει ακόμη μια περίεργη σύγχρονη φυσική, γιατί απλώς ο χώρος είναι άπειρος και μάλλον ομοιόμορφα γεμάτος με ύλη, όπως προκύπτει από τις πρόσφατες αστρονομικές παρατηρήσεις," συμπεραίνει ο Max Tegmark, ένας κοσμολόγος στο ΜΙΤ, σε μια μελέτη για τους παράλληλους κόσμους, που δημοσιεύθηκε από το Πανεπιστήμιο του Cambridge. Ο μαθηματικός Hugh Everett σε μια δημοσιευμένη του μελέτη-ορόσημο το 1957, ενώ ακόμα ήταν μεταπτυχιακός φοιτητής στο Πανεπιστήμιο του Πρίνστον, έδειξε πώς η κβαντική θεωρία προβλέπει ότι μία απλή κλασική πραγματικότητα σταδιακά θα διαχωριστεί σε δύο ξεχωριστές, αλλά ταυτόχρονα υπάρχουσες πραγματικότητες. "Αυτός είναι απλά ένας τρόπος να εμπιστευτούμε απόλυτα τις θεμελιώδεις εξισώσεις της κβαντομηχανικής," λέει ο Barrau. «Οι κόσμοι δεν είναι χωρισμένοι στον χώρο, αλλά υπάρχουν ως είδη “παράλληλων συμπάντων”. Εν μέρει επειδή η ιδέα αυτή είναι τόσο παράξενη, είναι απορριπτέα ως επιστημονική φαντασία από πολλούς κριτικούς. Όμως υπάρχουν και πολλοί αξιόπιστοι υποστηρικτές της θεωρίας αυτής – μια ομάδα που κερδίζει συνεχώς νέους οπαδούς, καθώς η νέα έρευνα μας αποκαλύπτει νέα στοιχεία. Κάποια έρευνα στην Οξφόρδη – για πρώτη φορά – πρόσφατα βρήκε μια μαθηματική απάντηση που σαρώνει μία από τις βασικές αντιρρήσεις ως προς την αμφιλεγόμενη αυτή ιδέα. Η έρευνά δείχνει ότι ο Everett ήταν πράγματι στον σωστό δρόμο, όταν μας έδωσε την πολύ παράξενη θεωρία του. Η ομάδα της Οξφόρδης, με επικεφαλής τον Δρ David Deutsch, έδειξε μαθηματικά ότι το πολυσύμπαν (που μοιάζει σαν ένα θάμνο που διακλαδίζεται), που δημιουργήθηκε από το αρχικό Σύμπαν αφού διαιρέθηκε σε παράλληλες εκδοχές του εαυτού του, μπορεί να εξηγήσει την πιθανολογική φύση των κβαντικών αποτελεσμάτων. Αυτή η εργασία έχει μια άλλη παράξενη επίπτωση. Η ιδέα των παράλληλων κόσμων προφανώς θα συμβαδίσει με μία κατηγορία-κλειδί για το ταξίδι στο χρόνο. Επειδή από το 1949 ο μεγάλος επιστήμων της λογικής Kurt Godel το απέρριπτε, πολλοί επιφανείς φυσικοί τάχθηκαν κατά του ταξιδιού στο χρόνο, διότι υπονομεύει τις ιδέες της αιτίας και του αποτελέσματος. Ένα παράδειγμα είναι το περίφημο "παράδοξο του παππού", όταν ένας ταξιδιώτης πηγαίνει πίσω στο χρόνο για να σκοτώσει τον παππού του, κι έτσι αυτός ποτέ δεν θα μπορούσε να γεννηθεί. Τα μαθηματικά ενισχύουν τον ισχυρισμό του Deutsch ότι η κβαντική θεωρία δεν απαγορεύει το ταξίδι στο χρόνο. "Απλώς κάνεις μια παράκαμψη, και πηγαίνεις σε ένα άλλο σύμπαν", λέει. Αλλά παραδέχεται ότι θα υπάρξει πολλή δουλειά ώστε να μπορέσουμε να χειραγωγήσουμε τον χωροχρόνο με έναν τρόπο, που να κάνει τα “άλματα” δυνατά. Ενώ μπορεί να ακούγεται ευφάνταστο, ο Deutsch λέει ότι η επιστημονική έρευνα συνεχώς κάνει τη θεωρία πιο πιστευτή. «Πολλοί συγγραφείς επιστημονικής φαντασίας υποστήριξαν ότι τα παράδοξα ταξίδια στο χρόνο θα λυθούν με τους παράλληλους κόσμους, αλλά στη δουλειά μου, το συμπέρασμα αυτό συνάγεται από την ίδια την κβαντική θεωρία." Η διαχωριστική γραμμή μεταξύ της φυσικής και μεταφυσικής δεν καθορίζεται από το αν μια οντότητα μπορεί να παρατηρηθεί, αλλά αν είναι ελέγξιμη, επιμένει ο Tegmark. Ο ίδιος επισημαίνει ότι φαινόμενα όπως είναι οι μαύρες τρύπες, ο καμπύλος χώρος, η επιβράδυνση του χρόνου σε υψηλές ταχύτητες, ακόμα και μία στρογγυλή Γη, που όλοι στο παρελθόν την απέρριπταν ως επιστημονική αίρεση προτού αποδειχθεί μέσω πειραματισμών, υπάρχουν ακόμη και αν ορισμένα δεν τα κατανοούμε δια της παρατήρησης. Είναι πιθανό, συμπεραίνει ο Tegmark ότι τα μοντέλα του πολυσύμπαντος που βασίζονται στη σύγχρονη φυσική τελικά θα ελεγχθούν εμπειρικά. Διαβάστε για να κατανοήσετε – όσο μπορείτε – τα παράξενα παράλληλα σύμπαντα: ■Τα παράλληλα σύμπαντα έχουν κβαντικό νόημα. http://www.physics4u.gr/articles/2007/parallel_universes_quantum_sense.html ■Παράλληλα Σύμπαντα. http://www.physics4u.gr/articles/2003/paralleluni1.html ■Η καταστροφή της υπέρθεσης των κβαντικών καταστάσεων και η ερμηνεία του Everett για την κβαντομηχανική. http://www.physics4u.gr/articles/2003/decoherence.html

Δεν βρέθηκε τελικά το μποζόνιο ΧιγκςΤο CERN διαψεύδει τις φημολογίες περί εντοπισμού του «σωματιδίου του Θεού» Πριν από τρεις εβδομάδες η επιστημονική κοινότητα αναστατώθηκε όταν ένα εσωτερικό έγγραφο που διέρρευσε στο Διαδίκτυο ανέφερε ότι το ευκταίο είχε συμβεί _ ότι δηλαδή οι ερευνητές που εργάζονται στον Μεγάλο Επιταχυντή Αδρονίων (LHC) του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Πυρηνικών Ερευνών (CERN) στη Γενεύη είχαν δει ένα πρώτο δείγμα του μποζονίου Χιγκς. Η εμφάνιση του «σωματιδίου του Θεού» δεν θα αποτελούσε απλώς επιβεβαίωση για το καθιερωμένο μοντέλο της σωματιδιακής Φυσικής αλλά και για το φιλόδοξο έργο του ίδιου του επιταχυντή, εφόσον ο εντοπισμός του υπήρξε ένας από τους βασικούς σκοπούς της κατασκευής του. Τελικά η αναστάτωση ήταν άνευ αντικειμένου. Η διασταύρωση των στοιχείων του πειράματος «Ατλας» _ στο πλαίσιο του οποίου οι φήμες ήθελαν να έχει «συλληφθεί» το μποζόνιο Χιγκς _ δεν έδωσε κανένα δείγμα του περιζήτητου σωματιδίου. Η ανακοίνωση έγινε από ανώτατους αξιωματούχους του CERN σε συνομιλίες που έλαβαν χώρα σήμερα στη Βασιλική Εταιρεία του Λονδίνου. Το πείραμα «Ατλας» αποτελεί ένα από τα δυο «πολυπειράματα» που διεξάγονται στον LHC για τον εντοπισμό του μποζονίου Χιγκς και περισσότεροι από 3.000 ερευνητές εργάζονται σε αυτό. Η Φαμπιόλα Τζανότι, εκπρόσωπος και συντονίστρια του «Ατλας», ήταν μια εκ των αξιωματούχων που έκαναν την ανακοίνωση με την οποία δίνεται τέλος στις φημολογίες που είχαν «φουντώσει» το τελευταίο διάστημα. Μη βιάζεστε «Για τον λόγο αυτό δεν θέλουμε να κάνουμε ανακοινώσεις αποτελεσμάτων προτού είμαστε βέβαιοι ότι ισχύουν πραγματικά» δήλωσε η καθηγήτρια μιλώντας στο BBC. Από την πλευρά του, ο γενικός διευθυντής του CERN, Ρολφ-Ντίτερ Χόιερ παραδέχθηκε ότι η διοίκηση του οργανισμού δεν «χάρηκε ιδιαίτερα» με τη διαρροή. «Αυτό» τόνισε «θα πρέπει να αποτελέσει ένα μάθημα για τους δημοσιογράφους ώστε να μην μεταδίδουν αποτελέσματα που βλέπουν ενδεχομένως στα μπλογκ. Αν ανακαλύψουμε κάτι και είμαστε βέβαιοι γι’ αυτό, θα το ανακοινώσουμε επίσημα. Οποιαδήποτε άλλη είδηση είναι αναπόδεικτη». Το μποζόνιο Χιγκς έχει καθοριστική σημασία για τη θεωρία της Φυσικής. Αποτελεί θεμέλιο λίθο του Καθιερωμένου Μοντέλου και εξηγεί τη μάζα όλων των άλλων σωματιδίων. Παρ’ ότι στη θεωρία η ύπαρξή του _ αν μπορεί κανείς να χρησιμοποιήσει αυτόν τον χαρακτηρισμό _ είναι σχεδόν αυτονόητη, στην πραγματικότητα κανείς δεν το έχει «δει» ως σήμερα. Όπως τόνισε ο γενικός διευθυντής του CERN, «αν το μποζόνιο Χιγκς υπάρχει, το αργότερο μέχρι το τέλος του 2012 θα το έχουμε εντοπίσει. Αλλά αν τελικά δεν εντοπιστεί το συγκεκριμένο σωματίδιο αυτό δεν θα είναι μια αποτυχία, το αντίθετο θα έλεγα. Αν δεν εντοπιστεί μέχρι τότε αυτό σημαίνει ότι δεν υπάρχει και έτσι θα πρέπει να αναζητήσουμε κάτι άλλο που να εξηγεί την ύπαρξη της μάζας στην ύλη»

Μακρινός πλανήτης με «ωκεανούς, σύννεφα και βροχοπτώσεις». Τις ισχυρότερες μέχρι σήμερα ενδείξεις για την ύπαρξη ενός εξωπλανήτη που θα μπορούσε να διαθέτει ζωή υποστηρίζουν ότι συγκέντρωσαν Γάλλοι αστρονόμοι. Ο πλανήτης Gliese 581d, σχετικά κοντά στη γαλαξιακή γειτονιά της Γης, «είναι αρκετά ζεστός ώστε να έχει ωκεανούς, σύννεφα και βροχοπτώσεις». Όσοι πάντως ενδιαφέρονται να μεταναστεύσουν, θα πρέπει να κάνουν αυστηρή δίαιτα και να ξεχάσουν τη γήινη λιακάδα. Ο δυνητικά φιλόξενος εξωπλανήτης περιφέρεται γύρω από το άστρο Gliese 581, έναν κόκκινο νάνο που βρίσκεται μόλις 20 έτη φωτός από τον Ήλιο (συγκριτικά, το πλησιέστερο στον Ήλιο άστρο, το Α του Κενταύρου, απέχει 4 έτη φωτός). Ο Gliese 581d ανακαλύφθηκε το 2007 και είναι ένας από τους τέσσερις ή έξι πλανήτες του παράξενου συστήματος. Σύμφωνα με τη νέα μελέτη, δημοσιευμένη στο Astrophysical Research Letters, ο πλανήτης βρίσκεται στην άκρη της λεγόμενης κατοικήσιμης ζώνης, εκεί που η θερμοκρασία είναι κατάλληλη για την ύπαρξη υγρού νερού. Γεγονός πάντως είναι ότι η ανακάλυψη του Gliese 581d είχε γίνει δεκτή με δυσπιστία πριν από τέσσερα χρόνια, με ορισμένους ειδικούς να εκτιμούν ότι ο πλανήτης δεν υπάρχει καν. Ακόμα και οι αστρονόμοι που αποδέχονταν την ύπαρξή του υποστήριξαν ότι ο πλανήτης είναι υπερβολικά σκοτεινός, καθώς δέχεται λιγότερο από το ένα τρίτο της ακτινοβολίας με την οποία λούζει ο Ήλιος τη Γη -οι κόκκινοι νάνοι είναι εξάλλου ασθενικά άστρα με ήπιο, κοκκινωπό φως. Επιπλέον, ο Gliese 581d ενδέχεται να έχει τη μία πλευρά του μονίμως στραμμένη στο μητρικό του άστρο, οπότε στην άλλη πλευρά θα βασίλευε αιώνια νύχτα. Τώρα, όμως, η γαλλική ομάδα που υπογράφει τη νέα μελέτη υποστηρίζει ότι ο εξωπλανήτης έχει το δυναμικό να φιλοξενεί κάποιου είδους κατοίκους. Το σημαντικό είναι ότι η ατμόσφαιρά του πιθανότατα αποτελείται κυρίως από διοξείδιο του άνθρακα, ένα αέριο του θερμοκηπίου που συγκρατεί θερμότητα και θα μπορούσε να αποτρέπει τη θανατηφόρο παγωνιά. «Με μια πυκνή ατμόσφαιρα διοξειδίου του άνθρακα -ένα πιθανό σενάριο για έναν τόσο μεγάλο πλανήτη- το κλίμα του Gliese 581d όχι μόνο είναι σταθερό, αλλά είναι επιπλέον και αρκετά ζεστό ώστε να διαθέτει ωκεανούς, νέφη και βροχοπτώσεις» αναφέρει η ανακοίνωση του γαλλικού Εθνικού Κέντρου Επιστημονικής Έρευνας (CNRS). Παρόλα αυτά, ο Gliese 581d «θα ήταν ένα αρκετά παράξενο μέρος να επισκεφθεί κανείς» επισημαίνει η ερευνητική ομάδα. Πρώτον, το φως του κόκκινου νάνου είναι διαφορετικό από το φως του Ήλιου. Και δεύτερον, ο πλανήτης έχει μάζα διπλάσια από της Γης, οπότε έχει και δύο φορές πιο ισχυρή βαρύτητα. Ένας γήινος που ζυγίζει 70 κιλά στη Γη θα έβλεπε τη ζυγαριά να γράφει 140 κιλά στον Gliese 581d. «Ο πυκνότερος αέρας και η πυκνή νέφωση θα κρατούσαν την επιφάνεια σε ένα ζοφερό, κόκκινο λυκόφως» προειδοποιούν οι ερευνητές. Οι γήινοι που θα ήθελαν να επισκεφθούν αυτό το παράξενο τοπίο θα έπρεπε εξάλλου να λάβουν υπόψη τους το χρόνο του ταξιδιού: το φως χρειάζεται 20 χρόνια για να διανύσει την απόσταση, ενώ οι σημερινές πυραυλικές τεχνολογίες θα χρειάζονταν 300.000 χρόνια. H επιφάνεια μπορεί να είναι φιλόξενη, λούζεται όμως σε ένα ζοφερό, κόκκινο φως (καλλιτεχνική απεικόνιση)

Αμφισβητείται η θεωρία του ανακυκλωμένου σύμπαντος. Το Νοέμβριο του 2010, οι κοσμολόγοι υποστήριξαν πως είδαν την ηχώ των βίαιων συγκρούσεων που συνέβησαν πριν από το Big Bang με τη μορφή κυκλικών σχεδίων, στην ακτινοβολία λείψανο της απαρχής του σύμπαντος. Όμως, δύο νέες αναλύσεις των ίδιων στοιχείων, που αποτελούν τις πρώτες δημοσιεύσεις για το ίδιο θέμα, ισχυρίζονται ότι οι κύκλοι αυτοί δεν είναι τίποτα ιδιαίτερο. «Βρήκαμε ότι δεν υπάρχει τίποτα παράξενο στο κοσμικό υπόβαθρο των μικροκυμάτων», δήλωσε η αστροφυσικός Ingunn Wehus του Πανεπιστημίου του Όσλο. Η διαφορά στις αναλύσεις τους, όπως λέει, είναι: "Εμείς το κάνουμε σωστά, και δεν το κάνουν." Ο αρχικός ισχυρισμός, σημειώθηκε στην έρευνα που δημοσιεύθηκε στο arXiv.org από τους θεωρητικούς φυσικούς Roger Penrose του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης και Vahe Gurzadyan του Ινστιτούτου Φυσικής στην Αρμενία. Ο Penrose είχε υπερασπιστεί στο παρελθόν την ιδέα ότι το σύμπαν ξεκίνησε πολύ πριν από το Big Bang, δηλαδή το κυκλικό σύμπαν μέσα από μια ατέλειωτη σειρά από Big Bang για απίστευτα χρονικά διαστήματα. Ως απόδειξη γι ‘αυτό το περίεργο ισχυρισμό, ο ίδιος καθώς και ο Gurzadyan επεσήμανε αστείους ομόκεντρους κύκλους στις φωτογραφίες του βρεφικού σύμπαντος, το κοσμικό υπόβαθρο μικροκυμάτων. Η CMB όπως λέγεται δείχνει ένα σύμπαν που μοιάζει περισσότερο ή λιγότερο το ίδιο προς κάθε κατεύθυνση, με μια σχεδόν ομοιόμορφη θερμοκρασία, περίπου, 3 βαθμών Κέλβιν. Αλλά κάποια σημεία στον ουρανό είναι θερμότερο ή ψυχρότερο από άλλα. Αυτές οι διακυμάνσεις, οι οποίες τελικά οδήγησε στην συγκέντρωση της ύλης που συνθέτει τους γαλαξίες και άλλες κοσμικές δομές σήμερα, δεν είναι τόσο τυχαίες όσο φαίνονται, ισχυρίστηκαν οι Penrose και Gurzadyan. Κάνοντας μια στατιστική έρευνα της CMB αποκάλυψαν ομόκεντρους κύκλους, όπου οι μικροσκοπικές διακυμάνσεις της θερμοκρασίας μεταξύ μιας θέσης και των γειτονικών της είναι μικρότερες από το μέσο όρο. Οι εν λόγω κύκλοι είναι σίγουρα σημάδια μιας προ του Big Bang δραστηριότητας, ισχυρίζεται ο Penrose. Προτείνει δε ότι έχουν δημιουργηθεί από τις συγκρούσεις μεταξύ μεγάλων μαύρων οπών σε μια παλαιότερη εποχή, από την οποία ξεκίνησε μια έντονη έκρηξη της ενέργειας. Η έκρηξη αυτή θα ακτινοβολούσε προς τα έξω σε μια ενιαία σφαίρα από βαρυτικά κύματα, που όμως θα άφηνε κύκλους πάνω στην CMB, όταν εισήλθαμε στην εποχή που ζούμε «Επειδή οι δύο φυσικοί υποστήριξαν αυτές τις περίεργες απόψεις, τα ΜΜΕ αφιέρωσαν πολύ χρόνο σε αυτές. Όλοι μιλούσαν γι ‘αυτό το ζήτημα", δήλωσε ο Wehus. "Φάνηκε περίεργο το γεγονός ότι κανείς άλλος δεν το είχε προσέξει πριν. Είναι ένα πολύ απλό πράγμα που ελέγχεται. Δεδομένου ότι κανείς άλλος δεν το είχε ελέγξει, απλά αποφάσισα να το κάνω. " Ο Wehus και ο φυσικός από το Πανεπιστήμιο του Όσλο Hans Eriksen ανέλυσαν τα δεδομένα του Penrose, από το WMAP της NASA, που πέρασε εννέα χρόνια χαρτογραφώντας την λάμψη των πρώτων ατόμων, που απελευθέρωσαν την ακτινοβολία τους 380.000 χρόνια μετά το Big Bang. Μια άλλη ανεξάρτητη ομάδα, με επικεφαλής τον Adam Moss του Πανεπιστημίου της Βρετανικής Κολούμπια, έκανε μια παρόμοια ανάλυση και δημοσίευσε τα αποτελέσματά της στο περιοδικό της Κοσμολογίας και Αστροσωματιδιακής Φυσικής. Προς έκπληξή τους, οι δύο ομάδες είδαν στην πραγματικότητα τους ίδιους κύκλους που είδε και ο Penrose. Οι κύκλοι είναι πραγματικά εκεί. Στη συνέχεια όμως οι σκεπτικιστές ερευνητές έφτιαξαν χιλιάδες τυχαίες προσομοιώσεις της CMB, που δημιουργήθηκε από τις αρχές του κοινώς αποδεκτού καθιερωμένου μοντέλου της κοσμολογίας. Οι κύκλοι τότε εμφανίστηκε πάλι εκεί, με τον ίδιο αριθμό. "Στην περίπτωσή μας έχουμε διαπιστώσει ότι οι δακτύλιοι είναι σε όλες τις προσομοιώσεις, δηλαδή είναι ακριβώς ένα χαρακτηριστικό γνώρισμα του κανονικού υποδείγματος," λέει ο Wehus. «Δεν είναι μια υπογραφή μιας νέας φυσικής». Ο Moss και οι συνεργάτες του διαπίστωσαν ακόμα ομόκεντρα ισόπλευρα τρίγωνα στην CMB, ένα χαρακτηριστικό για το οποίο η κυκλική κοσμολογία του Penrose δεν έχει καμία εξήγηση. "Δεν υπάρχει τίποτα ειδικό σχετικά με την παρουσία χαμηλής διακύμανσης κύκλων στον ουρανό," καταλήγει ο Moss. "Εάν υπάρχουν ενδείξεις για ασυνήθιστα πρώιμα στοιχεία θαμμένα στην CMB, δεν έχουν ακόμα βρεθεί, και θα πρέπει να συνεχίσουμε να ψάχνουμε." Οι Penrose και Gurzadyan σύγκριναν επίσης τα αποτελέσματά τους με τις προσομοιώσεις, αλλά οι Wehus και Moss ισχυρίζονται ότι οι προσομοιώσεις τους ήταν σε λάθος βάση. Οι Wehus και Moss υποθέτουν ότι οι μέσες διακυμάνσεις της CMB καθορίστηκαν από τους νόμους του καθιερωμένου μοντέλο της κοσμολογίας. Η αρχική δημοσίευση του Penrose, προφανώς χρησιμοποίησε λευκό θόρυβο. “Ήταν λάθος οι προσομοιώσεις τους", δήλωσε ο Wehus. “Αυτό όμως δεν σημαίνει κατ ‘ανάγκη ότι η κυκλική θεωρία του σύμπαντος είναι λάθος, προσθέτει. "Δεν δείξαμε ότι είναι λάθος αυτή η ιδέα του Penrose, για το κυκλικό σύμπαν”, αναφέρει. "Απλώς δείξαμε ότι δεν υπάρχει καμία απόδειξη για αυτό." Από την άλλη, ο Penrose εμμένει στην άποψη του. Σε μια πιο πρόσφατη δημοσίευση του, κοιτάζει για ομόκεντρες ομάδες τριών ή περισσοτέρων κύκλων από τα στοιχεία του WMAP και ενός προσομοιωμένου ουρανού. Τα σχήματα και τα χρώματα για τον προσομοιωμένο ουρανό μοιάζουν λέει ότι είναι τυχαία, αλλά τα σχέδια στον πραγματικό ουρανό δεν είναι. "Ένα τέτοιο σχέδιο είναι σύμφωνο με την κυκλική κοσμολογία, αλλά είναι δύσκολο να συμβιβαστεί με το μοντέλο του πληθωρισμού που εξηγεί την προέλευση των μεταβολών της θερμοκρασίας,” εξηγεί ο Penrose. "Νομίζω ότι οι Eriksen και Werhus μπορεί να έχουν διαβάσει αυτή την εξήγηση και όχι βιαστικά … προφανώς δεν έχουν καταλάβει αυτό που κάναμε». Και πρόσθεσε. "Μου φαίνεται ότι εδώ είναι κάτι που πρέπει να ληφθεί πολύ σοβαρά." Πρωτη Εικόνα: Ένας χάρτης ομόκεντρων δακτυλίων στον ουρανό, όπως μετρήθηκε από τον WMAP Δευτερη Εικόνα:Χάρτης ομόκεντρων δακτυλίων σε ένα προσομοιωμένο ουρανό (V.Gurzadyan και R. Penrose) Δείτε επίσης: ■Δεν υπάρχουν στοιχεία στον ουρανό για την ύπαρξη άλλου σύμπαντος. http://www.physics4u.gr/blog/?p=2867 ■Και ο Ρότζερ Πενρόουζ πιστεύει ότι υπάρχουν ενδείξεις για ένα κυκλικό σύμπαν. http://www.physics4u.gr/blog/?p=2769

Το 2012 θα λυθεί το μυστήριο για το "σωματίδιο του Θεού" Φυσικοί του CERN ανακοίνωσαν ότι μέχρι το τέλος του 2012 θα έχουν καταφέρει να ανακαλύψουν αν το υποτιθέμενο σωματίδιο, που αποκαλείται σωματίδιο του Χιγκς, υπάρχει ή όχι. Ο γενικός διευθυντής του οργανισμού, Rolf-Dieter Heuer, τόνισε κατά τη διάρκεια μιας συνέντευξης τύπου, πως “είμαι σχεδόν βέβαιος ότι μέχρι το τέλος του 2012 θα έχουμε την απάντηση στο ‘σεξπιρικό’ ερώτημα αναφορικά με το σωματίδιο του Χιγκς, δηλάδη ‘υπάρχει ή δεν υπάρχει;’” Ένα από τα πειράματα στον επιταχυντή LHC έχει ως στόχο του τον εντοπισμό του σωματιδίου Χιγκς, ώστε να λυθεί ένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια του σύμπαντος, δηλαδή το γιατί μερικά σωματίδια έχουν μάζα ενώ άλλα όχι. Αξίζει να σημειωθεί ακόμα, πως το σωματίδιο αυτό, αποτελεί έναν από τους χαμένους κρίκους στο λεγόμενο “σταθερό μοντέλο”, μια ενοποιημένη θεωρία που αφορά όλα τα στοιχεία και τις δυνάμεις του Σύμπαντος.

Ο Τιτάνας άρχισε να αποκαλύπτει κάπως τα μυστικά του. Όπως φαίνεται, το νερό στο ηλιακό σύστημα αποτελεί μάλλον κανόνα, παρά εξαίρεση. Οι Βέλγοι επιστήμονες υποστηρίζουν ότι νερό σε υγρή κατάσταση υπάρχει στο δορυφόρο του Κρόνου – Τιτάνα. Σ΄ αυτό το συμπέρασμα κατέληξαν στη βάση δεδομένων της διαπλανητικής συσκευής της ΝΑΣΑ Cassini. Σύμφωνα με την υπόθεσή τους, ο Τιτάνας δεν είναι εντελώς στερεό σώμα. Μέσα του πρέπει να υπάρχει γιγαντιαίο στρώμα νερού πάχους περίπου 400 χλμ. και από πάνω του – στρώμα πάγου, ακριβώς το οποίο βγαίνει στην επιφάνεια. Και ακριβώς σ΄ αυτό το στρώμα πάγου υπάρχουν λίμνες υγρού μεθανίου και αιθανίου σε θερμοκρασία 179 ο C υπό το μηδέν. Αυτές οι εικασίες είναι εντελώς βάσιμες, θεωρεί ο ανώτερος επιστημονικός λειτουργός του Ρωσικού Ινστιτούτου Αστρονομίας Βαλέρι Σεματόβιτς: - Αυτό μπορεί να ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα, γιατί ο Τιτάνας είναι αρκετά μεγάλος δορυφόρος. Υπάρχουν άμεσες αποδείξεις του ότι και σε δύο από τους 4 δορυφόρους του Δία - την Ευρώπη και τον Γανυμήδη - υπάρχουν ωκεανοί νερού, καλυμμένοι από πάγο. Όπως πιστεύουν οι επιστήμονες, υγρό νερό υπάρχει και στους κρατήρες του Άρη – εκεί φαίνονται ίχνη, οι μοιάζουν με φαράγγια, καθώς και στο δορυφόρο του Κρόνου Εγκέλαδο, όπου υπάρχουν θερμοπίδακες, που εκτινάσσουν υδρατμούς στο διάστημα. Λοιπόν στον κατάλογο των «υδάτινων δορυφόρων» μπορεί να προστεθεί ο Τιτάνας. Αυτό μπορούν να το αποδείξουν ή να το διαψεύσουν μόνο οι συσκευές προσεδάφισης. Το 2005 στον Τιτάνα κάθισε η ερευνητική συσκευή Huygens - δημιούργημα της NASA και της Ευρωπαϊκής Διαστημικής Υπηρεσίας, η οποία μετέδωσε στη Γη φωτογραφίες σκληρού εδάφους με πέτρες από τη λεγόμενη παγωμένη άμμο, που όπως πιστεύεται πρόκειται για κρυστάλλους από παγωμένο νερό. Σήμερα εκπονείται δεύτερη ερευνητική συσκευή, ο προορισμός της οποίας είναι να κατεβεί στη λίμνη υγρού μεθανίου στις πολικές περιοχές του Τιτάνα. Η Ρωσία, με τη σειρά της, εκπονεί συσκευή προσεδάφισης για το δορυφόρο του Δία Ευρώπη. Η συσκευή αυτή πρέπει να διατρήσει το παγωμένο κάλυμμα και να φτάσει στο στρώμα του νερού. Η εκτόξευση προγραμματίζεται για το 2020. Πιθανόν, αυτές οι αποστολές θα δώσουν απάντηση στην ερώτηση, να η ζωή στη Γη είναι μοναδική στο Ηλιακό σύστημα. Εφόσον η πλούσια οργανική χημική σύνθεση των δορυφόρων του Κρόνου και του Δία, η θετική θερμοκρασία και το νερό μπορούν, θεωρητικά να δημιουργήσουν συνθήκες για την ύπαρξη ζωής σ΄ αυτά τα ουράνια σώματα.