Δροσος Γεωργιος

Εκτοξεύτηκε η δεύτερη κινεζική αποστολή στη Σελήνη. Ο δορυφόρος Τσανγκ-ε 2, o δεύτερος κινεζικός δορυφόρος σχεδιασμένος να τεθεί σε τροχιά γύρω από το φεγγάρι, εκτοξεύτηκε με επιτυχία την Παρασκευή, επέτειο των 61 χρόνων από την ίδρυση της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας. Η αναχώρηση της αποστολής ήταν πρώτο θέμα στα κινεζικά δελτία ειδήσεων, αφήνοντας στη δεύτερη θέση τους εορτασμούς για την επέτειο στην πλατεία Τιεν Αμέν του Πεκίνου, επισημαίνει το πρακτορείο Reuters. Ο Τσανγκ-ε 2 (παίρνει το όνομα μιας κινεζικής θεότητας που ταξίδεψε στο φεγγάρι) θα φτάσει στη Σελήνη σε πέντε μέρες και θα τεθεί σε τροχιά σε απόσταση 100 χλμ από την επιφάνεια. Σταδιακά θα πλησιάζει μέχρι την απόσταση των 15 μόλις χιλιομέτρων, και μεταξύ άλλων θα φωτογραφίσει τον «Όρμο των Ουράνιων Τόξων», μια περιοχή της Σελήνης στην οποία προγραμματίζεται να προσεδαφιστεί το 2013 η επόμενη αποστολή Τσανγκ-ε 3. Οι διαστημικές φιλοδοξίες της Κίνας προβλέπουν ακόμα αποστολή συλλογής σεληνιακών δειγμάτων το 2017 και επανδρωμένες αποστολές στο φεγγάρι μετά το διάστημα 2025-2030. Αυτό θα καθιστούσε την Κίνα τη δεύτερη χώρα που στέλνει ανθρώπους στη Σελήνη. Με την εκτόξευση της ιστορικής αποστολής Σενζού-5 το 2003, η Κίνα έγινε η τρίτη χώρα του κόσμου, μετά τις ΗΠΑ και τη Ρωσία, που πραγματοποιεί επανδρωμένη πτήση στο Διάστημα. Έκτοτε έχει πραγματοποιήσει δύο ακόμα επανδρωμένες αποστολές. Για το 2011 η Κίνα προγραμματίζει να εκτοξεύσει το πρώτο τμήμα του διαστημικού σταθμού της, στο οποίο θα συνδέονται τα επόμενα χρόνια οι μελλοντικές αποστολές του Σενζού («θεικό σκάφος»). Αντίστοιχες διαστημικές φιλοδοξίες έχουν πάντως κι άλλες ασιατικες χώρες: H Ινδία έστειλε αποστολή στην επιφάνεια της Σελήνης το 2008 και προγραμματίζει την πρώτη επανδρωμένη αποστολή της στο Διάστημα για το 2016. Η Ιαπωνία εκτόξευσε τον πρώτο σεληνιακό δορυφόρο της πέρυσι το καλοκαίρι, ενώ αντίστοιχη αποστολή ετοιμάζει και η Νότιος Κορέα.

Κλεφτές ματιές στην ύλη του πρώιμου Σύμπαντος.Ο LHC ίσως κατάφερε να παραγάγει το «πρωταρχικό μείγμα» κοσμικής ύλης. Οι ερευνητές του Ευρωπαϊκού Κέντρου Πυρηνικών Ερευνών (CERN) στη Γενεύη υποψιάζονται ότι, χάρη στον ισχυρότερο επιταχυντή σωματιδίων στον κόσμο, κατάφεραν να δημιουργήσουν στο εργαστήριο και επομένως να καταστήσουν «ορατές» κάποιες αόρατες μέχρι πρόσφατα πρωταρχικές δομές της ύλης. Απ' ό,τι φαίνεται, στις ακραίες εργαστηριακές συνθήκες στις οποίες λειτουργεί ο επιταχυντής, είναι πιθανότατα εφικτό να σχηματιστεί το αρχικό «Πλάσμα κουάρκ-γλοιονίων», μια τέταρτη κατάσταση της ύλης που εμφανίστηκε τα πρώτα 20-30 μικροδευτερόλεπτα αμέσως μετά τη γένεση του Σύμπαντος, πριν από περίπου 14 δισεκατομμύρια χρόνια. Μάλιστα, αρκετοί θεωρητικοί φυσικοί υποστηρίζουν ότι από αυτό το πρωταρχικό «Πλάσμα» προήλθαν όλες οι μεταγενέστερες -μικροσκοπικές και μακροσκοπικές- δομές της ύλης. Γύρω από αυτά τα βασανιστικά ερωτήματα οι θεωρητικοί φυσικοί έχουν διατυπώσει τα τελευταία χρόνια διάφορες θεωρίες, λιγότερο ή περισσότερο εξωφρενικές, με αποτέλεσμα η σύγχρονη θεωρητική φυσική να θυμίζει σήμερα ένα απέραντο πεδίο μάχης στο οποίο συγκρούονται μέχρι θανάτου οι πιο αυθαίρετες, ευφάνταστες και κυρίως μη εμπειρικά ελεγμένες θεωρίες. Το αν και το ποιες από αυτές τις θεωρητικές προτάσεις θα επιβεβαιωθούν πειραματικά, και συνεπώς θα επιβιώσουν στη Φυσική του αύριο, θα εξαρτηθεί σε πολύ μεγάλο βαθμό από τα πειραματικά αποτελέσματα που θα προκύψουν από τον επιταχυντή LHC. Χωρίς βέβαια να παραβλέπουμε και τα σημαντικά τεχνολογικά οφέλη και τις τεχνικές καινοτομίες που θα προκύψουν από τη λειτουργία του. Η τερατώδης μεγαμηχανή Αν ο Βόρειος Πόλος είναι το ψυχρότερο μέρος του πλανήτη μας (-80° C), ο Μεγάλος Επιταχυντής Αδρονίων είναι το ψυχρότερο μέρος του Γαλαξία μας, αφού σε αυτόν η θερμοκρασία κατεβαίνει στους -271° C. Κι αν ο Ηλιος είναι το θερμότερο μέρος του Ηλιακού μας Συστήματος, ο Μεγάλος Αδρονικός Επιταχυντής είναι ίσως ένα από τα θερμότερα μέρη του Σύμπαντος! Πώς όμως αυτό το γιγάντιο τέχνημα καταφέρνει να αναπαράγει τις ακραίες αρχικές συνθήκες που επικρατούσαν στο Σύμπαν λίγα μόνο κλάσματα του δευτερολέπτου μετά τη γέννησή του; Χάρη στους 9 χιλιάδες και πλέον πανίσχυρους υπεραγώγιμους μαγνήτες του, που δημιουργούν ένα μαγνητικό πεδίο δέκα χιλιάδες φορές μεγαλύτερο από αυτό της Γης, αλλά και επειδή διαθέτει το πιο πολύπλοκο υπολογιστικό σύστημα που κατασκευάστηκε ποτέ μέχρι σήμερα. Αυτή η τεράστια μεγαμηχανή είναι στην πραγματικότητα μια υπόγεια κυκλική σήραγγα μήκους 27 χιλιομέτρων, που βρίσκεται σε βάθος περίπου 100 μέτρων κάτω από τα γραφικά λιβάδια στα περίχωρα της Γενεύης. Η σήραγγα περιβάλλεται από γιγάντιους μαγνήτες που ψύχονται σε απίστευτα χαμηλές θερμοκρασίες (-271,5 OC). Τέτοιες χαμηλές θερμοκρασίες απαιτούνται για να διατηρούνται οι μαγνήτες αυτοί σε υπεραγώγιμη κατάσταση. Ομως τι ακριβώς μπορεί να κάνει αυτός ο «τερατώδης» ευρωπαϊκός επιταχυντής; Ούτε λίγο -ούτε πολύ είναι σε θέση να αναπαραγάγει, σε μικρογραφία, τις ακραίες αρχικές συνθήκες που επικρατούσαν στο Σύμπαν κατά τις πρώτες στιγμές της ύπαρξής του! Μόλις πριν από μερικές ημέρες (στις 21-09-10) ανακοινώθηκε επίσημα στη Γενεύη η παρατήρηση ενός απροσδόκητου φαινομένου που προέκυψε μετά τη σύγκρουση των αντίρροπων δεσμίδων πρωτονίων στον LHC. Σε αυτά τα πειράματα, μετά από κάθε τέτοια σύγκρουση παράγονται συνήθως καμιά εικοσαριά σωματίδια υψηλής ενέργειας. Σε ορισμένες περιπτώσεις όμως, όπως διαπίστωσαν πρόσφατα, τα σωματίδια που προκύπτουν μπορεί να είναι πολύ περισσότερα, ακόμη και αρκετές δεκάδες. Οταν οι ερευνητές εστίασαν το ενδιαφέρον τους σε τέτοιες ιδιαίτερα παραγωγικές συγκρούσεις, είδαν έκπληκτοι ότι αυτά τα σωματίδια τείνουν να κατανέμονται σε διακριτές ομάδες. Με άλλα λόγια, διαπίστωσαν ότι σε τέτοιου τύπου συγκρούσεις «υψηλής πολλαπλότητας», όπως τις αποκαλούν οι ίδιοι οι ερευνητές, όταν δηλαδή από τις συγκρούσεις δεσμίδων πρωτονίων παράγονται πάνω από εκατό φορτισμένα σωματίδια, ορισμένα από αυτά τα σωματίδια είναι κατά κάποιον τρόπο εκ γενετής συσχετισμένα: εμφανίζονται πάντα στενά συνδεδεμένα μεταξύ τους κατά τη στιγμή της δημιουργίας τους. Εκλεκτικές μικρο-συγγένειες Ανάλογα φαινόμενα είχαν παρατηρηθεί κατά το παρελθόν σε πειράματα με ιόντα που είχαν γίνει στα πυρηνικά εργαστήρια Brookhaven των ΗΠΑ, τότε όμως δεν επρόκειτο για συγκρούσεις πρωτονίων αλλά για συγκρούσεις ατομικών πυρήνων με πολύ μεγαλύτερη μάζα! Το γεγονός ότι, κατά τις συγκρούσεις σε επιταχυντή, παρατηρούνται ανάλογες ομαδοποιήσεις και μεταξύ υποατομικών σωματιδίων (π.χ. πρωτονίων) είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον και επιδέχεται διάφορες ερμηνείες. Για παράδειγμα, ενδέχεται να είναι ένα φαινόμενο που οφείλεται και ίσως να εξηγείται επαρκώς από τη φύση των κουάρκ, των υποατομικών σωματιδίων που με τις διαφορετικές τους «γεύσεις», δηλαδή τις ποικιλίες τους, παράγουν τα πυρηνικά σωματίδια (αδρόνια). Ενδέχεται όμως -και αυτό θα ήταν εξαιρετικά ενδιαφέρον- κατά τις πρώτες στιγμές μετά τον σχηματισμό του Σύμπαντος όλη η ύλη να είχε τη μορφή Πλάσματος από κουάρκ και γλοιόνια (τα τελευταία θεωρούνται τα σωματίδια-φορείς των αλληλεπιδράσεων μεταξύ των κουάρκ). Στη σημερινή κατάσταση του Σύμπαντος δεν υπάρχουν βέβαια ελεύθερα κουάρκ ή γλοιόνια. Αυτά είναι πλέον οριστικά «παγιδευμένα» στην τρέχουσα δομή της ύλης, βρίσκονται δηλαδή ενσωματωμένα στις σημερινές πιο σύνθετες μορφές οργάνωσης της ύλης-ενέργειας και συνδιαμορφώνουν τις οικογένειες των μεγαλύτερων υποατομικών σωματιδίων. Μάλιστα, όπως υποστηρίζει το καθιερωμένο σήμερα πρότυπο εξήγησης, μόνο μετά την εμφάνιση της ισχυρής πυρηνικής αλληλεπίδρασης, η οποία διαμεσολαβείται μέσω των γλοιονίων, μπόρεσαν τα κουάρκ να σχηματίσουν τους πρώτους σταθερούς ατομικούς πυρήνες. Μπορεί τα νέα πειραματικά δεδομένα που ανακάλυψαν οι ερευνητές οι οποίοι εργάζονται στον ανιχνευτή CMS (Compact Muon Solenoid) -έναν από τους τέσσερις μεγάλους ανιχνευτές που βρίσκονται στον Μεγάλο Αδρονικό Επιταχυντή- να φαίνεται ότι ενισχύουν την υπόθεση της ύπαρξης μιας τέταρτης κατάστασης της ύλης, ενός πρωταρχικού Πλάσματος κουάρκ-γλοιονίων, σε καμία περίπτωση όμως δεν αποτελούν την οριστική επιβεβαίωσή της. Πολύ πιο σαφείς απαντήσεις ενδέχεται να μας προσφέρει πολύ σύντομα ένας άλλος ανιχνευτής του LHC. Πρόκειται για το πρόγραμμα «Αλίκη», το οποίο είναι ειδικά σχεδιασμένο για να διερευνά τη δομή και την οργάνωση του εξωτικού Πλάσματος κουάρκ και γλοιονίων. Οπως διευκρινίζει στη συνέντευξη Τύπου ο Γκουίντο Τονέλι, ο Ιταλός πυρηνικός φυσικός που συντονίζει αυτές τις έρευνες: «Είναι πολύ νωρίς ακόμη για να μπορέσουμε να κατανοήσουμε επακριβώς περί τίνος πρόκειται. Υπάρχουν πέντε ή έξι εναλλακτικές επιστημονικές υποθέσεις, συνεπώς θα ήταν μάλλον πρόωρο να εξαγάγουμε οριστικά συμπεράσματα. Ο,τι παρατηρούμε είναι ένα εντελώς νέο φαινόμενο, που χρήζει περαιτέρω μελέτης».

Φιλοι μου,Κοσμοναυτες του Συμπαντος. Η συζήτηση μας έχει κάποια χαρακτηριστικά που πρέπει να ξεκαθαριστούν.Οταν μιλάμε να πάμε σε ενα άλλο ουράνιο σώμα(Σελήνη,Αρη κ.λ.π) δεν έχει καμιά σχέση με την αποικιοκρατία στην Γη. Στην αιχμή της προσπάθειας για βάση στην Σεληνη θα την εχουν οι επιστήμονες και οι ειδικοι(στην αποκιοκρατία την ειχαν οι στρατιωτες)που θα πρέπει να στησουν βάσεις,να εξασφαλίσουν ενεργεια, να βρούν νερό για ολες τις χρήσεις, να εξασφαλισουν δηλαδη την επιβίωση των πληρωμάτων και μετα θα ερθουν τα επιστημονικα οργανα(τηλεσκόπια,σεισμογράφοι,rover κ.λ.π.)και μετα σίγουρα θα ερθει και κάποια εξόρρυξη συγκεκριμένων υλικών. Μετα σίγουρα θα ερθει και το μάζεμα του He3,του υλικου που αποτελει το καλυτερο υλικό για τους σταθμούς πυρηνικής σύντηξης που κατασκευάζονται στην Γη και ηδη οι Ρωσοι εχουν δηλώσει οτι αποτελεί το πολυτιμότερο υλικό που υπάρχει στην Σελήνη. Ετσι η αποίκιση αλλων ουράνιων σωμάτων δεν εχει καμία σχέση με αυτά που εχουμε μαθει να κάνουμε επάνω σ¨αυτην την πολύπαθη Γη!!! Υπαρχει λοιπόν καλη προοπτικη και πρέπει να είμαστε θετικοί σ¨αυτην την προσπάθεια του ανθρώπινου γένους. Υπαρχουν τόσοι τόποι που μας περιμένουν εκεί έξω αλλα υπαρχει και ο πλανητης μας που περιμένει απλά μιά πιο συνετή οικολογική συμπεριφορά που πιστεύω οτι σιγά-σιγά υπερισχύει της αλόγιστης καταστροφικής ιστορίας μας.

Εμπορικό διαστημικό σταθμό σχεδιάζει ρωσική κοινοπραξία. Ρωσική εταιρεία αποκάλυψε σήμερα τα φιλόδοξα σχέδιά της για τη δημιουργία ενός διαστημικού ξενοδοχείου για πλούσιους τουρίστες του διαστήματος. Σύμφωνα με το ρωσικό πρακτορείο ειδήσεων,RIA Novosti, η εταιρεία Orbital Technologies ανακοίνωσε ότι το τεσσάρων δωματίων διαστημικό ξενοδοχείο θα έχει μπει σε τροχιά έως το 2016. Οι ένοικοι θα μεταφέρονται στο ξενοδοχείο με διαστημόπλοια τύπου Σογιούζ κατά τον ίδιο τρόπο που μεταφέρονται οι κοσμοναύτες στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Ο επικεφαλής της εταιρείας Σεργκέι Κοστένγκο, διαβεβαίωσε ότι η διαμονή θα είναι πολύ άνετη και πως οι επισκέπτες θα έχουν πανοραμική θέα της Γης. Επίσης δήλωσε ότι θα απευθύνεται σε πλούσιους πελάτες και σε ανθρώπους που εργάζονται σε ιδιωτικές εταιρείες και επιθυμούν να κάνουν έρευνα στο διάστημα. Το πρώτο συγκρότημα θα απαρτίζεται από τέσσερις καμπίνες, με κατοικήσιμο όγκο 20 κυβικών μέτρων, σχεδιασμένες να φιλοξενούν έως και επτά επισκέπτες. Επιπλέον είπε ότι θα προσληφθούν κορυφαίοι σεφ για την παρασκευή φαγητών στη Γη που θα ταιριάζουν στις απαιτήσεις των πελατών. Για την υλοποίηση του σχεδίου η Orbital Technologies συνεργάζεται με την κρατική RKK Energia, η οποία κατασκευάζει τα ρωσικά Soyuz και τα σκάφη ανεφοδιασμού Progress που εξυπηρετούν τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS). Η ρωσική διαστημική υπηρεσία Roscosmos, από την οποία θα μισθώνει εξέδρες εκτόξευσης η κατασκευαστική κοινοπραξία, ανακοίνωσε ότι ο σταθμός θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ως καταφύγιο σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης στον ISS. Ακόμη ο Κοστένγκο ανέφερε ότι το σχέδιο έχει προσελκύσει Ρώσους και Αμερικανούς επενδυτές που είναι διατεθειμένοι να χρηματοδοτήσουν με εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια το συγκεκριμένο σχέδιο. Ωστόσο η ρωσική εταιρεία δεν αποκάλυψε το κόστος διαμονής αλλά και κατασκευής του ξενοδοχείου. Επιπλέον, η Ρωσία συνεργάζεται με την αμερικανική εταιρεία Space Adventures, η οποία οργανώνει τα ταξίδια αναψυχής που έχουν πραγματοποιήσει ελάχιστοι εκατομμυριούχοι τουρίστες στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Μετά την απόσυρση των διαστημικών λεωφορείων της NASA το 2011, και μέχρι να αναπτυχθεί νέο αμερικανικό σκάφος, τα ρωσικά Soyuz θα είναι τα μόνα σκάφη που μπορούν να μεταφέρουν αστροναύτες από και προς τον ISS. Το δικό της διαστημικό σταθμό έχει ανακοινώσει ότι ετοιμάζει και η Κίνα. Στις 28/9/2010 εγραφα για το Πώς φαίνεται το ηλιακό σύστημα στους εξωγήινους;Μερικα στοιχεια ακομα. Οι επιστήμονες χρησιμοποίησαν έναν υπερ-υπολογιστή της NASA για να καταλάβουν πώς θα φαινόταν το ηλιακό μας σύστημα σε εξωγήινους αστρονόμους που θα έψαχναν για άλλους πλανήτες. Νέες προσομοιώσεις εντόπισαν την επίδραση χιλιάδων κόκκων σκόνης στο πώς η εικόνα του πλανητικού μας συστήματος μπορεί να άλλαξε και να διαμορφώθηκε καθώς αυτό ωρίμασε. Και οι αστρονόμοι ελπίζουν πως αυτή η νέα εικόνα μπορεί να τους βοηθήσει να εντοπίζουν πλανήτες που βρίσκονται σε τροχιά γύρω από μακρινά αστέρια. Η σκόνη προέρχεται από τη Ζώνη Kuiper, μια ζώνη αποθήκευσης ψύχους πίσω από τον Ποσειδώνα, όπου εκατομμύρια παγωμένα σώματα – συμπεριλαμβανομένου του Πλούτωνα- περιστρέφονται γύρω από τον ήλιο. Τα σώματα στην Ζώνη Kuiper συγκρούονται περιστασιακά μεταξύ τους και αυτό το… αδυσώπητο χτύπημα παράγει μια καταιγίδα παγωμένων κόκκων. Αλλά ο εντοπισμός του πώς αυτή η σκόνη ταξιδεύει στο ηλιακό σύστημα δεν είναι εύκολος καθώς τα μικρά σωματίδια υπόκεινται σε μια ποικιλία δυνάμεων μαζί με την βαρυτική έλξη από τον ήλιο και τους πλανήτες. Οι κόκκοι επηρεάζονται από τον ηλιακό άνεμο, ο οποίος προσπαθεί να φέρει πλησιέστερα στον ήλιο τη σκόνη, και το ηλιακό φως, το οποίο είτε έλκει την σκόνη είτε την απωθεί. Το τι ακριβώς συμβαίνει εξαρτάται από το μέγεθος του κάθε κόκκου. «Οι καινούριες μας προσομοιώσεις μας επιτρέπουν επίσης να δούμε πώς φαινόταν η σκόνη από την Ζώνη Kuiper όταν το ηλιακό μας σύστημα ήταν πολύ νεότερο», δήλωσε ο Christopher Stark, του Ιδρύματος Carnegie στην Ουάσινγκτον, και συνέχισε λέγοντας πως «ως αποτέλεσμα μπορούμε να πάμε πίσω στο χρόνο και να δούμε πώς η απομακρυσμένη θέα του ηλιακού μας συστήματος έχει αλλάξει». «Οι πλανήτες μπορεί να είναι πολύ αμυδροί για να εντοπισθούν απευθείας αλλά εξωγήινοι που (υποθετικά) μελετούν ο ηλιακό σύστημα μπορούν να προσδιορίσουν την ύπαρξη του Ποσειδώνα, καθώς η βαρύτητά του δημιουργεί ένα μικρό κενό στη σκόνη», είπε ο said Marc Kuchner, ένας αστροφυσικός στο Διαστημικό Κέντρο Πτήσης Goddard της NASA, ο οποίος ηγήθηκε της έρευνας. «Ελπίζουμε τα μοντέλα μας θα μας βοηθήσουν να βρούμε πλανήτες του μεγέθους του Ποσειδώνα γύρω από άλλα αστέρια. Αρχικά πιστεύαμε πως η μέτρηση των συγκρούσεων μεταξύ των κόκκων ήταν αδύνατη λόγω της πληθώρας αυτών των υπερβολικά μικρών σωματιδίων, όμως βρήκαμε έναν τρόπο να το κάνουμε ανοίγοντας ένα εντελώς διαφορετικό πεδίο». Με τη βοήθεια του υπερ-υπολογιστή Discover της NASA supercomputer, οι ερευνητές κατάφεραν να καταγράψουν την κίνηση 75.000 σωματιδίων σκόνης και το πώς αλληλεπιδρούν με άλλους πλανήτες, το ηλιακό φώς, τον ηλιακό άνεμο και μεταξύ τους.

Φιλοι μου,Κοσμοναυτες του Συμπαντος. Ας δουμε και την ελληνικη δημοσιευση!!! Εξωπλανήτης όμοιος με τη Γη.Απέχει 20 έτη φωτός. Ένα πλανήτη που μοιάζει περισσότερο από κάθε άλλο με τη Γη ανακάλυψαν Αμερικανοί αστρονόμοι. Πρόκειται για ένα βραχώδη εξωπλανήτη, ο οποίος διαθέτει ατμόσφαιρα και νερό και έχει το μέγεθος περίπου του δικού μας, θα μπορούσε να είναι κατοικήσιμος λόγω της κατάλληλης θερμοκρασίας του και περιφέρεται γύρω από ένα κοντινό άστρο. Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι πάρα πολλοί, ίσως 20 έως 40 δισεκατομμύρια «γήινοι» εξωπλανήτες υπάρχουν μόνο στο γαλαξία μας (για να μη μιλήσουμε για όλο το σύμπαν…) και σιγά-σιγά θα ανακαλύπτονται, καθώς εντείνεται η σχετική αστρονομική έρευνα. Η ανακάλυψη, που παρουσιάζεται στο περιοδικό αστροφυσικής “Astrophysical Journal”, έγινε -μετά από 11 χρόνια παρατηρήσεων με τη βοήθεια του δέκα μέτρων τηλεσκοπίου Κεκ της Χαβάης- από αστρονόμους του πανεπιστημίου της Καλιφόρνια - Σάντα Κρουζ και του Ινστιτούτου Κάρνεγκι της Ουάσογκτον, υπό τον καθηγητή αστρονομίας και αστροφυσικής Στίβεν Βογκτ, σύμφωνα με το BBC, τα πρακτορεία Ρόιτερ και Γαλλικό, το “Science” και το “New Scientist”. Ο «γήινος» εξωπλανήτης Γκλιέζε 581g περιστρέφεται σε σχεδόν κυκλική τροχιά κάθε 37 γήινες μέρες γύρω από το άστρο-νάνο Γκλιέζε 581 μαζί με άλλους πέντε εξωπλανήτες (είναι το μεγαλύτερο εξωπλανητικό ηλιακό σύστημα, μετά το δικό μας, που έχει ποτέ βρεθεί). Βρίσκεται σε απόσταση «μόνο» 20 ετών φωτός από τη Γη (ένα έτος φωτός είναι περίπου 10 τρισ. χλμ.), στον αστερισμό του Ζυγού. Ο πλανήτης φαίνεται να έχει τριπλάσια έως τετραπλάσια μάζα και διάμετρο μεγαλύτερη κατά 1,2 έως 1,4 φορές σε σχέση με τη Γη. Δεν είναι ούτε πολύ ζεστός, ούτε πολύ κρύος (η μέση θερμοκρασία του εκτιμάται σε μείον 31 έως μείον 12 βαθμούς Κελσίου), πράγμα που τον τοποθετεί στην «ιδανική» ζώνη των κατοικήσιμων πλανητών, που θα μπορούσαν να φιλοξενούν κάποιες μορφές ζωής. Αν όντως είναι βραχώδης (αυτό είναι πολύ πιθανό λόγω της μάζας του, αλλά όχι ακόμα εξακριβωμένο), όπως η Γη, θα μπορούσε να έχει βαρύτητα και ατμόσφαιρα παρόμοια με του δικού μας πλανήτη (άρα θα μπορούσε ένας αστροναύτης να περπατήσει πάνω του), καθώς επίσης να διαθέτει υγρό νερό στην επιφάνειά του, αν και προς το παρόν κάτι τέτοιο δεν έχει ανιχνευθεί από τους αστρονόμους. Όπως η Σελήνη, η μια πλευρά του εξωπλανήτη είναι «κλειδωμένη» και λούζεται μόνιμα στο φως του άστρου-ήλιου του (που είναι πολύ αχνό, καθώς έχει μόλις το 1% της λαμπρότητας του δικού μας ήλιου), ενώ η άλλη βρίσκεται μόνιμα στο σκοτάδι. Η πιο κατοικήσιμη περιοχή του πλανήτη θα είναι αυτή που αποτελεί το «σύνορο» ανάμεσα στις ζώνες του φωτός (με εκτιμώμενη θερμοκρασία 71 βαθμών Κελσίου) και του σκοταδιού (με θερμοκρασία μείον 34 βαθμών). Όμως, θα είναι δύσκολο οι επιστήμονες να μάθουν αν όντως ο συγκεκριμένος εξωπλανήτης φιλοξενεί ζωή, τουλάχιστον μέχρι να αναπτυχθούν νέες μέθοδοι και τεχνικές για την εξ αποστάσεως μελέτη ιχνών ζωής στην ατμόσφαιρα ενός τόσο μακρινού ουρανίου σώματος. Μέχρι στιγμής έχουν βρεθεί περίπου 500 εξωπλανήτες, αλλά κανείς ως τώρα δεν φαινόταν να πληροί τις προϋποθέσεις για φιλοξενία ζωής. Όλοι σχεδόν είναι ουσιαστικά αέριοι γίγαντες (μερικοί πολύ μεγαλύτεροι και από τον Δία), χωρίς στερεή επιφάνεια και με θερμοκρασίες υπερβολικά ψηλές ή χαμηλές. Επειδη η συζητηση αναψε για το πως θα παμε μεχρι εκει να τι εγραφα στις 18/12/2009 στην Διαστημικη Εξερευνηση σε μια ερωτηση του φιλου mitsos. Υπερφωτεινή κίνηση Alcubierre λόγω στρέβλωσης του χωροχρόνου. Μια ιδέα για να γίνει πιθανό ένα διαστημικό ταξίδι με ταχύτητα μεγαλύτερη από αυτή που ταξιδεύει το φως, προτάθηκε για πρώτη φορά από το Μεξικανό θεωρητικό φυσικό Miguel Allcubierre το 1994. Αυτή η ιδέα αρχίζει από την αντίληψη, που υπονοείται στη γενική θεωρία της σχετικότητας του Αϊνστάιν, ότι η ύλη αναγκάζει την επιφάνεια του χωροχρόνου γύρω της να κυρτώνεται. Ο Miguel Alcubierre ενδιαφέρθηκε για το αν θα μπορούσε ποτέ να πραγματοποιηθεί η "κίνηση λόγω στρέβλωσης του χωροχρόνου" (warp drive), όπως παρουσιαζόταν στο έργο επιστημονικής φαντασίας Star Trek. Αυτό τον οδήγησε στην αναζήτηση μιας έγκυρης μαθηματικής περιγραφής του πεδίου βαρύτητας, που θα επέτρεπε ένα είδος χωροχρονικής στρέβλωσης σαν μέσο υπερφωτεινής προώθησης. Ο Alcubierre κατέληξε στο συμπέρασμα ότι μια κίνηση λόγω στρέβλωσης του χωροχρόνου θα ήταν εφικτή, εάν η ύλη θα μπορούσε να κανονιστεί έτσι ώστε να διαστέλλεται ο χωροχρόνος πίσω από ένα διαστημόπλοιο (κι έτσι να απομακρύνει το σημείο αναχώρησης πολλά έτη φωτός πίσω), και να συρρικνώνει τον χωροχρόνο μπροστά (ώστε να φέρνει τον προορισμό πιο κοντά). Με αυτό τον τρόπο θα αφήνει το ίδιο το διαστημόπλοιο σε μια τοπικά επίπεδη περιοχή του χωροχρόνου που θα ορίζεται από μια "φυσαλίδα στρέβλωσης", που θα βρίσκεται μεταξύ των δύο στρεβλώσεων του χωροχρόνου. Το σκάφος έτσι θα ήταν σαν να έκανε σερφ κατά μήκος της φυσαλίδας του με μια αυθαίρετα υψηλή ταχύτητα, ωθούμενο προς τα εμπρός λόγω της διαστολής του διαστήματος στο πίσω τμήμα του και της συστολής του διαστήματος μπροστά του. Θα μπορούσε λοιπόν να ταξιδέψει γρηγορότερα από το φως χωρίς καμιά παράβαση οποιουδήποτε φυσικού νόμου επειδή, ο χωροχρόνος στην τοπική φυσαλίδα στρέβλωσης θα ήταν σε ηρεμία. Επίσης, όντας τοπικά στάσιμο, το διαστημόπλοιο και το πλήρωμά του δεν θα επηρεαζόταν από τις τρομακτικές επιταχύνσεις και επιβραδύνσεις (που προλαμβάνουν την ανάγκη για "διατάξεις απόσβεσης της αδράνειας"), και από τα σχετικιστικά αποτελέσματα, όπως η χρονική διαστολή (επειδή το πέρασμα του χρόνου μέσα στη φυσαλίδα στρέβλωσης θα ήταν η ίδια με αυτό στο εξωτερικό). Θα μπορούσε άραγε να γίνει πραγματικότητα μια τέτοια κίνηση λόγω στρέβλωσης του χωροχρόνου; Όπως επισημαίνει ο Alubierre θα απαιτούσε τον επιδέξιο χειρισμό της ύλης με μια αρνητική ενεργειακή πυκνότητα. Τέτοια ύλη, γνωστή ως εξωτική ύλη, είναι το ίδιο είδος της ουσίας που απαιτείται προφανώς για να διατηρήσει ανοικτές τις σκουληκότρυπες - ένα άλλα μέσον που έχει προταθεί για να ταξιδέψουμε χωρίς το φραγμό της ταχύτητας του φωτός. Η κβαντομηχανική επιτρέπει την ύπαρξη περιοχών αρνητικής ενεργειακής πυκνότητας κάτω από ειδικές περιστάσεις, όπως είναι το φαινόμενο Casimir. Το 1999 ο Chris Van Den Broeck, στο Καθολικό Πανεπιστήμιο Leuven του Βελγίου, ανέλυσε περισσότερο την ιδέα της κίνησης Alubierre λόγω στρέβλωσης. Έτσι, ίσως ήρθε πιο κοντά η κατασκευή ενός διαστημοπλοίου τύπου Enterprise. Οι υπολογισμοί του Van Den Broeckο έδειξαν ότι δεν χρειάζεται τόση ενέργεια όση υπολόγισε ο Alcubierre στην εργασία του. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι είμαστε στα πρόθυρα της ικανότητας να στρεβλώσουμε τον χωροχρόνο. Όπως συμπεραίνει ο Van Den Broeck: "Το πρώτο υπερφωτεινό ταξίδι λόγω στρέβλωσης είναι ακόμα πολύ μακρινή υπόθεση, αλλά ίσως έχει γίνει τώρα ελαφρώς λιγότερο απίθανο." Φυσική της κίνησης Alubierre Για εκείνους που είναι εξοικειωμένοι με τα φαινόμενα της ειδικής σχετικότητας, όπως είναι η συστολή Lorentz και η χρονική διαστολή, η κίνηση Alcubierre έχει μερικές προφανώς ειδικές πτυχές. Ειδικότερα, ο Alcubierre έχει δείξει ότι ακόμα και όταν επιταχύνει το σκάφος, ταξιδεύει σε μια γεωδαισιακή ελεύθερης πτώσης. Με άλλα λόγια, ένα σκάφος που χρησιμοποιεί τη στρέβλωση του χωροχρόνου για να επιταχυνθεί και να επιβραδυνθεί είναι πάντα σε ελεύθερη πτώση, και το πλήρωμα του σκάφους δεν θα δοκίμαζε καμία βαρυτική δύναμη επιτάχυνση. Κάποιες τεράστιες παλιρροιακές δυνάμεις θα παρουσιάζονταν πλησίον των άκρων του επίπεδου διαστημικού σκάφους, λόγω της μεγάλης χωρικής κυρτότητας εκεί, αλλά με την κατάλληλη προδιαγραφή της μετρικής, αυτές θα γίνονταν πολύ μικρές μέσα στον όγκο του σκάφους. Ο D. Coule έχει υποστηρίξει ότι σχέδια όπως αυτό που προτείνεται από τον Alcubierre δεν είναι εφικτά επειδή η ύλη που τοποθετείται στο δρόμο πρέπει εκ των προτέρων να τοποθετηθεί με ταχύτητα υπερφωτεινή. Κατά συνέπεια, σύμφωνα με τον Coule, απαιτείται μια κίνηση Alcubierre προκειμένου να φτιαχτεί μια κίνηση Alcubierre. Γι αυτό και είναι αδύνατη η κατασκευή αυτής της κίνησης, ακόμα κι αν η μετρική είναι φυσικά σημαντική. Σημαντικά προβλήματα με τη μετρική αυτής της μορφής προέρχονται από το γεγονός ότι όλες οι γνωστές κινήσεις λόγω στρεβλώσεων του χωροχρόνου, παραβιάζουν διάφορες ενεργειακές συνθήκες. Είναι αλήθεια ότι ορισμένα πειραματικά ελεγμένα κβαντικά φαινόμενα, όπως το φαινόμενο Casimir, όταν περιγράφονται στα πλαίσια της κβαντικής θεωρίας πεδίου, παραβιάζουν επίσης τις ενεργειακές συνθήκες. Έτσι, κάποιος μπορεί να ελπίζει ότι οι κινήσεις τύπου Alcubierre, λόγω στρεβλώσεων του χωροχρόνου, θα μπορούσαν ίσως να πραγματοποιηθούν με μια έξυπνη εφαρμοσμένη μηχανική που θα εκμεταλλεύεται τέτοια κβαντικά αποτελέσματα. Πάντως, υπολογισμοί έδειξαν ότι απαιτούνται παράλογα τεράστιες ενέργειες για τέτοιες κινήσεις, π.χ. απαιτείται ενέργεια ισοδύναμη με 1067 gr, για να μεταφέρει ένα μικρό σκάφος πέρα από το Γαλαξία μας. Αυτά είναι μεγέθη μεγαλύτερα από τη μάζα όλου του σύμπαντος. Υπάρχουν βέβαια αντεπιχειρήματα σε αυτά τα προφανή προβλήματα ενέργειας, αλλά δεν έχουν πείσει τους φυσικούς ότι μπορούν να υπερνικηθούν. Το υπερφωτεινό ταξίδι λόγω στρέβλωσης του χωροχρόνου χρησιμοποιείται συχνά στην επιστημονική φαντασία για να δείξει μια ευρεία ποικιλία φανταστικών μεθόδων προώθησης, οι περισσότερες από τις οποίες δεν έχουν καμία σχέση με την κίνηση Alcubierre ή οποιαδήποτε άλλη φυσική θεωρία. Η φυσική της κίνησης λόγω στρέβλωσης του χωροχρόνου στο έργο Star Trek δεν ήταν ποτέ καθορισμένη, ούτε οι συγγραφείς του έχουν κάνει οποιαδήποτε αναφορά στη θεωρία του Dr. Alcubierre. Όμως το 1978 ένα υπόμνημα του Jesco von Puttkamer, τεχνικού συμβούλου για το Star Trek, προτείνει μια θεωρία σημαντικά όμοια με την θεωρία στρεβλώσεων του χωροχρόνου Alcubierre. Η κίνηση Alcubierre αναφέρεται επίσης στο Orbiter, ένα μυθιστόρημα του Warren Ellis.

Λιγη Φυσικη!!! Ο χρόνος πάνω στη Γη είναι σχετικός. Ο χρόνος σε ένα ρολόι που βρίσκεται στο πάτωμα κυλάει πιο αργά σε σχέση με ένα ίδιο ρολόι που βρίσκεται πάνω σε μια σκάλα. Ο λόγος είναι διότι το ρολόι που βρίσκεται χαμηλότερα επηρεάζεται οριακά περισσότερο από την βαρύτητα. Αυτό συμβαίνει γιατί βρίσκεται πιο κοντά στην επιφάνειά της. Αντίθετα, ο χρόνος κυλάει πιο γρήγορα για το ρολόι που βρίσκεται πιο ψηλά. Εξάλλου, αυτό υποστήριζε η θεωρία του Αϊνστάιν για τη σχετικότητα του χρόνου. Χάρη στην χρήση δύο υπερσύγχρονων ατομικών οπτικών ρολογιών ύψιστης ακρίβειας, η θεωρία αποδείχθηκε στις ΗΠΑ. Τα ρολόγια είχαν τοποθετηθεί σε υψομετρική διαφορά μόλις 33 εκατοστών. Όπως έδειξαν, εάν κάποιος ζήσει επί 79 χρόνια σε υψόμετρο 33 εκατοστών ψηλότερο από κάποιον άλλο, θα γεράσει περίπου 90 δισεκατομμυριοστά του δευτερολέπτου (νανοδευτερόλεπτα) περισσότερο. Τα "ρολόγια κβαντικής λογικής", όπως ονομάζονται, βασίζονται σε ανεπαίσθητες δονήσεις ενός ιόντος αλουμινίου που είναι παγιδευμένο σε ένα ηλεκτρικό πεδίο. Υπολογίζεται ότι "χάνουν" μόλις ένα δευτερόλεπτο ανά 3,7 δισεκατομμύρια χρόνια, δηλαδή όσο περίπου υπάρχει η ζωή η Γη. Οι δονήσεις έχουν την ίδια γκάμα συχνοτήτων με το υπεριώδες φως, συνεπώς μπορούν να ανιχνευτούν από λέιζερ, για αυτό τα συγκεκριμένα ατομικά ρολόγια στην ουσία είναι οπτικά. Είναι η πρώτη φορά στον κόσμο που οι επιστήμονες χρησιμοποιούν ρολόγια να δείξουν ότι όντως ο χρόνος κυλάει πιο γρήγορα στο κεφάλι του ανθρώπου σε σχέση με τα πόδια του. Το γεγονός έχει ικανοποιήσει βαθιά όσους πάντα πίστευαν ότι ο Αϊνστάιν είχε δίκιο. Η επιβεβαίωση έγινε από ερευνητές του Εθνικού Ινστιτούτου Προτύπων και Τεχνολογίας (NIST) των ΗΠΑ, υπό τον Τζέιμς Τσιν - Ουέν Τσου. Ο Αϊνστάιν ήταν ο πρώτος, εδώ και περίπου 100 χρόνια, που κατέρριψε την ψευδαίσθηση ότι ο χρόνος κινείται με την ίδια ταχύτητα για όλους και παντού στο σύμπαν. Είχε συνειδητοποιήσει - με τη θεωρία της ειδικής σχετικότητας - ότι ο χρόνος είναι κάτι σχετικό και κινείται με διαφορετική ταχύτητα, ανάλογα με τις ειδικές περιστάσεις καθενός ανθρώπου. Έτσι, ο χρόνος επιβραδύνεται όταν κανείς βρίσκεται πιο κοντά στη Γη ή όταν κινείται με μεγαλύτερη ταχύτητα. Για παράδειγμα, για κάποιον που στέκεται στην αποβάθρα των τρένων, ο χρόνος στο ρολόι του θα κυλάει ανεπαίσθητα πιο γρήγορα σε σχέση με τον δίδυμο αδελφό του, ο οποίος φοράει το ίδιο ακριβώς ρολόι, αλλά βρίσκεται μέσα στο τρένο που περνά μπροστά από την αποβάθρα, μόνο και μόνο επειδή αυτός κινείται ταχύτερα σε σχέση με τον αδελφό του. Σύμφωνα με την θεωρία της γενικής σχετικότητας του Αϊνστάιν, η βαρύτητα προκαλείται όταν σώματα με μεγάλη μάζα, όπως η Γη, καμπυλώνουν τον "ιστό" του χωροχρόνου, με συνέπεια ένα ρολόι που βρίσκεται πιο κοντά στη Γη, άρα και στη έλξη της βαρύτητάς της, να "τρέχει" πιο αργά σε σχέση με ένα ρολόι ψηλά σε ένα βουνό. Η απόκλιση του χρόνου έχει υπολογιστεί μαθηματικά χονδρικά σε τρία μικροδευτερόλεπτα ανά έτος ανά χιλιόμετρο υψομετρικής διαφοράς. Η "ψαλίδα" στην ταχύτητα του χρόνου είχε ήδη επιβεβαιωθεί εδώ και δεκαετίες από ατομικά ρολόγια μεγάλης ακρίβειας, που βρίσκονταν πάνω σε πυραύλους στο διάστημα ή σε αεριωθούμενα αεροπλάνα, ότι ίσχυε για μεγαλύτερα υψόμετρα και μεγαλύτερες ταχύτητες κίνησης. Για πρώτη φορά όμως, η σχετικότητα του χρόνου επιβεβαιώνεται τώρα και για ασήμαντες υψομετρικές διαφορές πάνω στη Γη μικρότερες του ενός μέτρου και ταυτόχρονα για μικρές ταχύτητες κάτω των δέκα μέτρων ανά δευτερόλεπτο, πράγμα που σημαίνει ότι άλλος χρόνος ισχύει στα κεφάλι μας και άλλος στα πόδια μας! Με άλλα λόγια, γίνεται φανερό πλέον ότι η θεωρία της σχετικότητας δεν ισχύει μόνο για ταχύτητες κοντά στην ταχύτητα του φωτός, ούτε μόνο για διαστημικές αποστάσεις, αλλά επίσης στην καθημερινότητά μας. Ως εκ τούτου, όσοι ζουν σε ρετιρέ, ας το ξανασκεφτούν, γιατί γερνάνε πιο γρήγορα... Τι να πουμε και για τους φιλους μας που περνουν τα βουνα!!! Χαμένο βίντεο της πρώτης προσσελήνωσης επανεμφανίζεται στην Αυστραλία. Οι πρώτες καθαρές εικόνες του Νιλ Άρμστρονγκ να κατεβαίνει στην επιφάνεια του φεγγαριού, χαμένες εδώ και χρόνια σε αποθήκες της Αυστραλίας, βρέθηκαν και αποκαταστάθηκαν και θα παρουσιαστούν στο κοινό την επόμενη εβδομάδα, ανακοίνωσε ο αστρονόμος που τις εντόπισε. Την ώρα που η αποστολή Apollo 11 έφτανε στο ιστορικό της αποκορύφωμα, στις 20 Ιουλίου 1969, τα ραδιοτηλεσκόπια της Αυστραλίας είχαν οπτική επαφή με τη Σελήνη και ήταν σε καλύτερη θέση από τις ΗΠΑ για τη λήψη του τηλεοπτικού σήματος. «H NASA χρησιμοποιούσε το σήμα του σταθμού Γκόλντστοουν [στην Καλιφόρνια], ο οποίος είχε λανθασμένες ρυθμίσεις, ενώ στο σήμα που λάμβαναν οι αυστραλιανοί σταθμοί μπορείς να δεις ξεκάθαρα τον Άρμστρονγκ» ανέφερε στο AFP o Τζον Σαρκίσιαν, αστρονόμος και ιστορικός της αστρονομίας που εντόπισε και αποκατέστησε τις ιστορικές μπομπίνες. Όπως εξήγησε, στις εικόνες που είχαμε δει ως σήμερα ο Άρμστρονγκ δεν φαίνεται σχεδόν καθόλου καθώς αρχίζει να κατεβαίνει τη σκάλα της σεληνάκατου. Το νέο βίντεο προσφέρει «την καλύτερη ποιότητα εικόνας», είπε. Η μπομπίνα με το βίντεο είχε χαθεί για χρόνια στα αρχεία και βρέθηκε μισοκατεστραμμένη έπειτα από μια «μακρά ιστορία για ντεντέκτιβ», ανέφερε ο Σαρκίσιαν. Έπειτα από την ψηφιοποίησή τους, οι ασπρόμαυρες εικόνες θα παρουσιαστούν την επόμενη Τετάρτη κατά την απονομή των βραβείων του περιοδικού Australian Geographic. Παρών θα είναι ο Μπαζ Όλντριν, ο δεύτερος άνθρωπος που πάτησε στη Σελήνη μετά τον Νιλ Άρμστρονγκ. Όσον αφορά τις εικόνες που είχαν καταγραφεί στις ΗΠΑ, η NASA παραδέχτηκε το 2006 ότι οι πρωτότυπες βιντεοταινίες... σβήστηκαν προκειμένου να επαναχρησιμοποιηθούν. Ευτυχώς η υπηρεσία κατάφερε να βρει βιντεοσκοπημένη τη ζωντανή μετάδοση στα αρχεία του δικτύου CBS και του Διαστημικού Κέντρου Τζόνσον. Ρωσικο ρομποτ. Στη θάλασσα Μπάρεντς τοποθετήθηκε το πρώτο στο ρωσικό τομέα της Αρκτικής ρομπότ, που παρακολουθεί τον ήλιο. Όπως μετέδωσε το Ρωσικό Μετεωρολογικό κέντρο, η συσκευή μπορεί να βρίσκει αυτόματα στον ουρανό τον ήλιο, να μετρά τη φωτιστική και θερμική του ενέργεια, καθώς και τη δύναμη αντανάκλασης των ηλιακών ακτίνων από τη Γη. Τα ληφθέντα δεδομένα θα περνούν από επεξεργασία και θα μεταδίδονται στο Κέντρο πληροφοριών. Έτσι θα βοηθήσουν τους επιστήμονες να προβλέπουν τις συνέπειες του φαινομένου του «θερμοκηπίου» και της αλλαγής του κλίματος.

Επιστήμονες του CERN στη Θράκη Συναντήσεις με εκπροσώπους πέντε βιομηχανιών του κλάδου ηλεκτρονικών, ηλεκτρολογικών, μηχανολογικών κατασκευών και καλωδιώσεων, οι οποίες λειτουργούν στην περιφέρεια Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης, είχε η 12μελής επιστημονική αντιπροσωπεία του Ευρωπαϊκού Κέντρου Έρευνας στην Πυρηνική Ενέργεια CERN, στο πλαίσιο της διερευνητικής επίσκεψης τους με στόχο τον εντοπισμό πιθανών συνεργατών. Η επίσκεψη των στελεχών του CERN στην περιοχή της Θράκης πραγματοποιήθηκε μετά από πρόσκληση της εταιρείας υψηλής τεχνολογίας «Πρίσμα Ηλεκτρονικά» , που εδρεύει στην Αλεξανδρούπολη, και με την οποία το Ευρωπαϊκό Κέντρο έχει συνεργασία τα τελευταία χρόνια. Οι εκπρόσωποι του CERN ενημερώθηκαν από τους εκπροσώπους των πέντε τοπικών βιομηχανιών για τη δυνατότητα να παράγουν και να διαθέσουν στον ευρωπαϊκό Οργανισμό, μέσα από ειδικές συνθήκες ανταγωνισμού, υλικά υψηλής ποιότητας, και διαπίστωσαν ότι και στις πέντε μονάδες βρέθηκαν προϊόντα «που μπορούν να ανταποκριθούν στις προδιαγραφές αυτού του διαγωνισμού», σχολίασε σε δηλώσεις του ο εθνικός αντιπρόσωπος στο CERN, καθηγητής στο Εθνικού Μετσόβειου Πολυτεχνείου, Ευάγγελος Γαζής. Ο ίδιος ανακοίνωσε ότι θα διοργανωθούν και άλλες παρόμοιες εκδηλώσεις προκειμένου να ενισχυθεί η τεχνογνωσία και η μεταφορά τεχνολογίας στη Θράκη, «ώστε να υπάρξουν καλύτεροι ανταγωνιστές και “πρωταγωνιστές”, τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό, σε σύγχρονα καινοτομικά προϊόντα». Υπαρχει μια αλλη Ελλαδα που παραγει,σπουδαζει,προσπαθει και αυτη πρεπει να εχουμε στο νου μας οταν ακουμε τις καθημερινες αρνητικες ειδησεις. Ολο και καλυτερα για αυτους που ξερουν!!!

Διεθνές Συνέδριο Αστροναυτικής στην Πράγα. Στην Πράγα αρχίζουν σήμερα (27/9/2010) οι εργασίες του Διεθνούς Συνεδρίου Αστροναυτικής με θέμα «Το Διάστημα για τον άνθρωπο και την επιστήμη». Ο επικεφαλής της ρωσικής αντιπροσωπείας, διευθυντής της Ομοσπονδιακής Διαστημικής Υπηρεσίας της Ρωσίας Ανατόλι Περμίνοφ είπε στο ΙΤΑΡ-ΤΑΣΣ ότι προβλέπεται να συζητηθούν τα προβλήματα της κατασκευής Διαστημικών Σταθμών, της ανάπτυξης διαφόρων διαστημικών μεταφορικών συστημάτων, της εξερεύνησης του Σύμπαντος, της χρησιμοποίησης των αποτελεσμάτων της διαστημικής δραστηριότητας για την καλυτέρευση της ζωής στη Γη, της κατασκευής νέων υλικών κλπ. Στο κέντρο της προσοχής του Διεθνούς Συνεδρίου Αστροναυτικής βρίσκονται οι ρωσικές πρωτοβουλίες για την αξιοποίηση του Διαστήματος. Ετσι δήλωσε στο ΙΤΑΡ-ΤΑΣΣ ο πρώτος Τσεχοσλοβάκος κοσμοναύτης Βλαντίμιρ Ρέμεκ. Η Ρωσία, όπως είπε, είναι αναγνωρισμένη πρωτοπόρα χώρα στην κατασκευή των διαστημικών Σταθμών. Για τους Διαστημικούς Σκοπούς ακριβώς θα γίνει λόγος στο Συνέδριο. Ο διευθυντής της Ρωσικής Διαστημικής Υπηρεσίας Ροσκόσμος Ανατόλι Περμίνοφ ανακοίνωσε ότι συναντήθηκε ήδη με τον διευθυντή της Ευρωπαϊκής Διαστημικής Υπηρεσίας Ζακ Καρντέν, την διεύθυνση της ΝΑΣΑ, και επιστήμονες-μέλη της νορβηικής αντιπροσωπείας. Συνολικά ο Περμίνοφ, προβλέπεται να έχει στο πλαίσιο του Συνεδρίου Αστροναυτικής 10 και πάνω συναντήσεις. Η Ρωσία είναι ανοικτή για συνεργασία στην αξιοποίηση του διαστήματος, δήλωσε ο επικεφαλής της Ρωσικής Υπηρεσίας Διαστήματος («Ρωσκόσμος») Ανατόλι Περμίνοφ. Επίσης ανακοίνωσε ότι μέσα σε ένα έτος η Ρωσία μετέφερε σε περίγεια τροχιά 40 διαστημικές συσκευές, συμπεριλαμβανομένων και 15 ξένων. Αυτό σημαίνει ότι στη Ρωσία ανήκει το 41% των εκτοξεύσεων στον κόσμο. Ο Περμίνοφ τόνισε τη σημαντική οικονομική απόδοση του διαστημικού κλάδου. Αυξήθηκε σημαντικά η σημασία της πλοηγικής εξασφάλισης. Στη Ρωσία αυτή πραγματοποιείται με τη βοήθεια του δορυφορικού συστήματος ΓΚΛΟΝΑΣΣ. Διεθνές συνέδριο στην Κέρκυρα για την αλληλεπίδραση Γης-Ήλιου. Δεκάδες επιστήμονες διαστημικής φυσικής συμμετέχουν σε συνέδριο που πραγματοποιείται στην Κέρκυρα για τα δέκα χρόνια ζωής του Cluster, μιας ευρωπαϊκής αποστολής που μελετά την αλληλεπίδραση των ηλιακών σωματιδίων με το γήινο μαγνητικό πεδίο. Η αποστολή Cluster (σμήνος) περιλαμβάνει τέσσερις πανομοιότυπος δορυφόρους που τέθηκαν σε ελλειπτικές πολικές τροχιές το 2000 και έκτοτε πηγαινοέρχονται ανάμεσα μαγνητικό πεδίο που προστατεύει τη Γη και τον λεγόμενο ηλιακό άνεμο -ένα συνεχές ρεύμα φορτισμένων σωματιδίων που πηγάζει από το μητρικό μας άστρο και λούζει ολόκληρο το Ηλιακό Σύστημα. Η περίπλοκη αλληλεπίδραση του μαγνητικού πεδίου με τα ηλιακά σωματίδια ευθύνεται μεταξύ άλλων για το βόρειο και το νότιο σέλας, κινούμενα πέπλα φωτός που εμφανίζονται πάνω από τους πόλους του πλανήτη. Το Cluster ανακάλυψε μάλιστα σκοτεινές περιοχές μέσα στο σέλας οι οποίες οφείλονται σε ανωμαλίες της ιονόσφαιρας και ονομάζονται «μαύρο σέλας». Η αποστολή Cluster μελετά ακόμα τα «φονικά ηλεκτρόνια» που ρέουν γύρω από τη Γη και απειλούν με βραχυκυκλώματα τους δορυφόρους. Τα δεδομένα που συνεχίζει να μεταδίδει το κουαρτέτο δορυφόρων «επέτρεψαν ένα άλμα όσον αφορά την κατανόηση της αλληλεπίδρασης του ηλιακού ανέμου με τη Γη» σχολιάζει ο Ματ Τέιλορ, επιστήμονας της αποστολής. Στο συνέδριο συμμετέχουν όχι μόνον Ευρωπαίοι φυσικοί, αλλά και επιστήμονες των αποστολών THEMIS της NASA και Double Star της κινεζικής διαστημικής υπηρεσίας, οι οποίοι συνεργάζονται με τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Διαστήματος (ESA) για την επίλυση επίκαιρων προβλημάτων της διαστημικής εξερεύνησης. Το συνέδριο, το οποίο πραγματοποιείται σε ξενοδοχείο τη Κέρκυρας το διάστημα 27 Σεπτεμβρίου-1 Οκτωβρίου, διοργανώνεται από το Ινστιτούτο Διαστημικών Εφαρμογών και Τηλεπισκόπησης (ΙΔΕΤ) του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών, το οποίο συμμετέχει στις αποστολές Cluster και Themis. Επειδη εγινε πολυ συζητηση για εξωγηινους στο Astrovox να μια ενδιαφερουσα ειδηση!!! Επιτροπή υποδοχής... εξωγήινων -Μαλαισιανή καθηγήτρια ανέλαβε την ευθύνη για την πρώτη επαφή. Οταν και εφόσον οι εξωγήινοι θελήσουν να επισκεφθούν τη Γη, το βέβαιο είναι πως θα μάθουν τι εστί ανθρώπινη φιλοξενία. Αυτό τουλάχιστον φαίνεται ότι απασχολεί τα Ηνωμένα Εθνη που διόρισαν επί της υποδοχής στον πλανήτη μας τη Μαλαισιανή αστροφυσικό Μαζλάν Οτμάν. Μπορεί να μοιάζει με σενάριο επιστημονικής ταινίας, ωστόσο στις μέρες μας η ανθρώπινη αντίδραση στην ανακάλυψη εξωγήινης ζωής είναι ένα θέμα που απασχολεί πολύ τους επιστήμονες. Για τον λόγο αυτό, τα Ηνωμένα Εθνη τοποθέτησαν επί της υποδοχής των εξωγήινων την Οτμάν που ήδη διευθύνει το άγνωστο για πολλούς Γραφείο των Ηνωμένων Εθνών για τις Εξωγήινες Υποθέσεις. Η 58χρονη επιστήμονας πρόκειται να παρουσιάσει τον νέο ρόλο της την επόμενη εβδομάδα σε ένα επιστημονικό συνέδριο στο Μπάκιγχαμ, στη Βρετανία. Η Οτμάν, σε πρόσφατη ομιλία της προς συναδέλφους της αστροφυσικούς, είχε επισημάνει την ανάγκη ετοιμότητας σε περίπτωση επίσκεψης εξωγήινων όντων. Την άποψή της αυτή, εκτός των άλλων, είχε στηρίξει σε πρόσφατη ανακοίνωση της ΝΑSΑ, σύμφωνα με την οποία το διαστημικό αστεροσκοπείο Κepler ανακάλυψε περισσότερους από 700 πλανήτες στους οποίους ίσως υπάρχει εξωγήινη ζωή, συμπεριλαμβανομένων περίπου 140 στο ίδιο μέγεθος με τη Γη. «Η συνεχής αναζήτηση για εξωγήινη επικοινωνία στηρίζει την ελπίδα ότι κάποια στιγμή ο άνθρωπος θα λάβει σήματα από εξωγήινους» είχε παρατηρήσει. «Και όταν θα λάβουμε τέτοια σήματα θα πρέπει να έχουμε μια συντονισμένη απάντηση, λαμβάνοντας υπόψη όλες τις παραμέτρους του θέματος. Ο ΟΗΕ είναι ένας έτοιμος μηχανισμός». Η Οτμάν ήταν διευθύντρια της εθνικής διαστημικής εταιρείας της Μαλαισίας και επέβλεψε την πτήση του πρώτου αστροναύτη της χώρας της. Στις νέες αρμοδιότητές της, η πλέον σημαντική είναι κυρίως να προστατεύσει τους εξωγήινους από την ανθρωπότητα παρά το αντίθετο. «Η Οτµάν είναι η καταλληλότερη για αυτήν τη θέση» δήλωσε στους «Sunday Τimes» ο καθηγητής Ρίτσαρντ Κρόουθερ από τη Βρετανική Διαστημική Εταιρεία. Υποστηρίζει ωστόσο πως οποιαδήποτε ανθρώπινη επαφή με εξωγήινα όντα είναι πιο πιθανό να γίνει με ραδιοσήματα ή με σήματα φωτός από κάποιον μακρινό πλανήτη. Και πως αν συναντήσουμε εξωγήινους, το πιθανότερο είναι να πρόκειται για μικρόβια παρά για νοήμονα όντα. Πώς φαίνεται το ηλιακό σύστημα στους εξωγήινους; Χρησιμοποιώντας υπερ-υπολογιστές της ΝΑSΑ και εικόνες που έχουν στείλει τα διαστημικά τηλεσκόπια, αμερικανοί επιστήμονες δημιούργησαν μέσω προσομοιώσεων εικόνες οι οποίες δείχνουν πώς φαίνεται το ηλιακό μας σύστημα σε παρατηρητές έξω από αυτό. Με απλά λόγια, δημιούργησαν μια ρεαλιστική εικόνα του πώς θα βλέπουν εξωγήινοι αστρονόμοι το ηλιακό μας σύστημα από τα δικά τους τηλεσκόπια. Την προσομοίωση έκαναν επιστήμονες του Ινστιτούτου Επιστημών Carnegie οι οποίοι δημιούργησαν ανάμεσα στα άλλα και την παραπάνω εικόνα. Η φωτεινή κουκκίδα στο κέντρο είναι ο Ηλιος και οι πορτοκαλί κόκκοι που τον περιβάλλουν είναι γιγαντιαίες ποσότητες κοσμικής σκόνης η οποία δημιουργείται από τις αμέτρητες συγκρούσεις των μεγαλύτερων και μικρότερων διαστημικών σωμάτων στη ζώνη αστεροειδών Κούιπερ η οποία βρίσκεται έξω από τον Ποσειδώνα, στις παρυφές του ηλιακού μας συστήματος. Το σέλας του Αρχοντα των Δακτυλιδιών. Η ΝΑSΑ έδωσε στη δημοσιότητα εντυπωσιακές εικόνες του Κρόνου λουσμένου σε ένα φως χρωμάτων που χορεύουν στην ατμόσφαιρά του, φαινόμενο ανάλογο με αυτό του βόρειου σέλαος στη Γη. Οι επιστήμονες της ΝΑSΑ δημιούργησαν ένα βίντεο στο οποίο εξελίσσεται το φαινόμενο στον Κρόνο με βάση περισσότερες από χίλιες εικόνες που τράβηξε το διαστημικό σκάφος «Cassini», το οποίο εδώ και έξι χρόνια εξερευνά τον Κρόνο και τα φεγγάρια του. Το εντυπωσιακό φαινόμενο, το οποίο διαρκεί περίπου 11 ώρες, είναι ίσως το μεγαλύτερο σε έκταση, ένταση και διάρκεια στο ηλιακό μας σύστημα και η μελέτη του θα βοηθήσει τους επιστήμονες να κατανοήσουν καλύτερα το σέλας που εμφανίζεται στους δύο πόλους της Γης.

Προσγειώθηκε το Σογιούζ. Με ασφάλεια προσγειώθηκε σήμερα στο Καζακστάν το διαστημόπλοιο Σογιούζ το οποίο μετέφερε δύο Ρώσους και έναν Αμερικανό κοσμοναύτη, όπως ανακοίνωσε εκπρόσωπος του ρωσικού κέντρου επιχειρήσεων. Η επιστροφή του Σογιούζ καθυστέρησε κατά μία ημέρα, αφού η αρχική προσπάθεια αποσύνδεσής του από τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό απέτυχε καθώς δεν άνοιξαν τα άγκιστρα που το συγκρατούσαν. Το Σογιούζ μετέφερε στη γη τους Ρώσους κοσμοναύτες Αλεξάντρ Σκβορτσόφ και Μιχαήλ Κορνιένκο και την Αμερικανίδα αστροναύτη Τρέισι Κάλντγουελ-Ντάισον που βρίσκονταν στον διεθνή διαστημικό σταθμό επί έξι μήνες. Λαχανικά για αστροναύτες ξεφυτρώνουν στην έρημο της Αριζόνα. Στο εχθρικό περιβάλλον της ερήμου της Αριζόνα, το οποίο μοιάζει με το περιβάλλον του Άρη, η NASA δοκίμασε ένα σύστημα καλλιέργειας σαλατικών για τις μελλοντικές επανδρωμένες αποστολές της. Η βελτιωμένη τεχνολογία διαστημικής καλλιέργειας αναπτύχθηκε για λογαριασμό της NASA από την αμερικανική εταιρεία Orbitec, η οποία έχει εμπειρία από παλαιότερα συστήματά της που δοκιμάστηκαν στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Η μικρή μονάδα «Veggie» («λαχανικό») της Orbitec έχει επιφάνεια ενός τετραγωνικού μέτρου. Περιλαμβάνει αποδοτικό φωτισμό φωτοδιόδων (LED) και μια κατασκευή σαν ψάθα, η οποία διοχετεύει νερό και θρεπτικά συστατικά στις ρίζες των φυτών. «Ελέγχοντας το φωτισμό και την υγρασία, μεγιστοποιούμε την ανάπτυξη των φυτών και φτάνουμε στη συγκομιδή πολύ γρήγορα» είπε στο Space.com ο Πολ Ζαμπέλι, διευθυντής επιχειρήσεων στην Orbitec. H δοκιμή πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο της ετήσιας επίδειξης Μελετών Έρευνας και Τεχνολογίας της NASA, γνωστής και ως Desert RATS. To πείραμα διήρκεσε μόνο δύο εβδομάδες, χρόνος που δεν αρκεί για την ωρίμανση των σαλατικών. Η Orbitec ελπίζει πάντως να στείλει σύντομα δύο μονάδες Veggie στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. «Πάντα έχουμε φυτά που αναπτύσσονται στο διαστημικό σταθμό» ανέφερε η Τζούλι Ρόμπινσον της NASA. Τα περισσότερα πειράματα, είπε, εστιάζονταν στο πώς επηρεάζεται το ριζικό σύστημα από τη μικροβαρύτητα. Οι έρευνες οδηγούν ενίοτε σε εκπλήξεις: τα διαστημικά μαρούλια, για παράδειγμα, όχι μόνο δεν ενοχλούνται από το υπερβολικό πότισμα, αλλά αντίθετα μεγαλώνουν δύο φορές ταχύτερα. Τα φυτά θα μπορούσαν να προσφέρουν στους αστροναύτες όχι μόνο τροφή αλλά και οξυγόνο. Μια ιδέα που εξετάζει η NASA είναι η ανάπτυξη βιοαντιδραστήρων μέσα στους οποίους ζουν μονοκύτταρα φύκια. Παραμένει πάντως άγνωστο αν οι διαστημικές καλλιέργειες θα προσέφεραν αρκετό και ασφαλές φαγητό. Σύμφωνα με τη Ρόμπινσον, οι αστροναύτες θα μπορούσαν να αντέξουν χωρίς λαχανικά για μια αποστολή μέχρι τον Άρη. Αν όμως ήθελαν να ταξιδέψουν ακόμα πιο πέρα, είναι σίγουρο ότι οι προμήθειες από τη Γη δεν θα αρκούσαν και θα έπρεπε να παράγουν μόνοι τους την τροφή τους. Μια ειδηση κατα την γνωμη πολυ σημαντικη. Απο την πρωτη μου δημοσιευση στο ξεκινημα της Διαστημικης Εξερευνησης στις 23/10/2007 ρωτουσα: Ποιο ειναι το μελλον των κινητηρων με χημικα καυσιμα (Ερωτηση¨ ποια ειναι η μεγαλυτερη ταχυτητα που εχουμε επιτυχει μ*αυτα) και αν γνωριζει κανεις αν υπαρχει απο τις διαστημικες υπηρεσιες προγραμμα κατασκευης κινητηρων που να πετυχαινουν ταχυτητες υψηλοτερες απο αυτες των χημικων καυσιμων. Απο τοτε η συζητηση προχωρησε και στις 1/3/2010 εγραφα σχετικα: Εχω γραψει επανειλλημενα για τον κινητηρα Μαγνητοπλασματος Μεταβλητης Ειδικης Ωσης(VASIMR)-Variable Specific Impulse Magnetoplasma Rocket-και οτι ειναι η πιο προωθημενη τεχνολογια που εχουμε αυτη την στιγμη για να γινει εφικτο ενα ταξιδι στον Αρη.Τα νεα ειναι ευχαριστα. Ένα ταξίδι από τη Γη στον Άρη θα μπορούσε στο μέλλον να κρατήσει μόλις 39 ημέρες –δηλαδή περίπου στο 1/6 της διάρκειας που κρατάει σήμερα το ταξίδι αυτό. Αυτή η άποψη είναι του Franklin Chang-Diaz, ενός πρώην αστροναύτη και φυσικού στο MIT, που είναι ειδικός στην τεχνολογία των πυραύλων. Ο Franklin Chang-Diaz λέει ότι το ταξίδι προς τον Κόκκινο Πλανήτη θα μπορούσε να είναι πολύ ταχύτερο αν χρησιμοποιήσουμε έναν υψηλής τεχνολογίας πύραυλο VASIMR, που τώρα βρίσκεται σε καλό δρόμο για να πετάξει μετά από δεκαετίες ανάπτυξης του. Ο πύραυλος μεταβλητής ειδικής ώθησης, όπως είναι το πλήρες όνομά του, γρήγορο θα γίνει το κεντρικό θέμα της μελλοντικής στρατηγικής της NASA, η οποία τώρα προσβλέπει σε σύμπραξη με ιδιωτικές επιχειρήσεις με στόχο να καλύψει το αστρονομικό κόστος της εξερεύνησης του διαστήματος. Η NASA, που ακόμη να συνέλθει από την πολιτική απόφαση να ακυρωθεί το πρόγραμμα Αστερισμός (Constellation), που θα της επέτρεπε να στείλει ανθρώπους στο φεγγάρι μέχρι το τέλος αυτής της δεκαετίας, ζήτησε από τις επιχειρήσεις να τις προσφέρουν νέες τεχνολογίες για την προώθηση πυραύλων ή ακόμη και μελλοντικές επανδρωμένες αποστολές. Οι ελπίδες της τώρα βρίσκονται πάνω σε επιχειρήσεις όπως την Ad Astra Rocket Company στο Τέξας, όπου εργάζεται ο Chang-Diaz. “Τον πρώτο καιρό η υποστήριξη της NASA στο πρόγραμμα ήταν μάλλον μικρή, διότι ο οργανισμός δεν είχε δώσει έμφαση στις προηγμένες τεχνολογίες, όπως κάνει τώρα," λέει ο Chang-Diaz. Αντίθετα η NASA επικεντρώθηκε στις αποστολές Απόλλων, που έστειλαν ανθρώπους στο φεγγάρι για πρώτη, και μέχρι τώρα τελευταία, φορά. "Ήταν γοητευμένοι για τις ημέρες του Απόλλων και ζούσαν στην εποχή του για 40 χρόνια, και έτσι αυτοί απλώς ξέχασαν την ανάπτυξη ενός νέου πυραύλου”, τονίζει. Ο Chang-Diaz, 60 ετών σήμερα, ελπίζει ότι αυτό το “νέο” να είναι ένας πύραυλος χωρίς χημικά, που τελικά θα κάνει δυνατό ένα επανδρωμένο ταξίδι στον Άρη – μακράν το Άγιο Δισκοπότηρο για τους ανθρώπους της NASA. Ο πύραυλος του θα χρησιμοποιεί ηλεκτρική ενέργεια για να μετατρέψει ένα καύσιμο – πιθανόν υδρογόνο, ήλιο ή δευτέριο – σε αέριο πλάσμα στους 11 εκατομμύρια βαθμούς Κελσίου. Το αέριο πλάσμα στη συνέχεια θα διοχετεύεται σε κατάλληλες απολήξεις με μαγνητικά πεδία για την κίνηση του διαστημικού σκάφους. Αυτός ο πύραυλος λοιπόν θα στείλει ένα σκάφος μεταφοράς από / προς το φεγγάρι και τον Άρη με όλο και μεγαλύτερες ταχύτητες μέχρι, περίπου, 55 χιλιόμετρα το δευτερόλεπτο μέχρι να αναστραφούν οι κινητήρες. Ο Chang-Diaz, βετεράνος επτά διαστημικών αποστολών, εξηγεί ότι η γρήγορη επιτάχυνση θα μπορούσε να επιτρέψει ταξίδια μόλις 39 ημερών, αντί του αναμενόμενου ταξιδιού μετ ‘επιστροφής στον Άρη που θα κρατήσει τρία χρόνια, συμπεριλαμβανομένης της αναγκαστικής παραμονής των 18 μηνών πάνω στον Κόκκινο Πλανήτη, καθώς οι αστροναύτες θα περιμένουν μια κατάλληλη θέση των δύο πλανητών για να επιστρέψουν στη Γη. Η απόσταση μεταξύ της Γης και του Άρη κυμαίνεται μεταξύ 55 και 400 εκατομμύρια χιλιόμετρα, ανάλογα με τις θέσεις των δύο πλανητών. Η χρήση του ιονισμένου καυσίμου θα μπορούσε να έχει και το επιπλέον πλεονέκτημα ότι θα βοηθά στη δημιουργία ενός μαγνητικού πεδίου γύρω από το διαστημικό σκάφος, για την προστασία του από την ακτινοβολία. Ήδη τα μοντέλα του σκάφους VASIMR έχουν κατασκευαστεί και δοκιμαστεί σε ένα κενό χώρο, σε συμφωνία με τη NASA. Το επόμενο μεγάλο βήμα, σύμφωνα με τον φυσικό Chang-Diaz, θα είναι η ανάπτυξη σε τροχιά προς το τέλος του 2013 ενός σκάφους που θα χρησιμοποιεί έναν πρωτότυπο κινητήρα VASIMR ισχύος 200 κιλοβάτ, τον VX-200. Επίσης, γίνονται συνομιλίες με διαστημικές επιχειρήσεις όπως την SpaceX και την Orbital Science Corp για να κάνουμε αυτό το σχέδιο πραγματικότητα. Παρά τα εμπόδια που έχουν μπροστά τους, ο Chang-Diaz βλέπει ότι υπάρχει μια τεράστια αγορά για την τεχνολογία του – την συντήρηση και την επισκευή των σταθερών δορυφόρων ή την εκτόξευση μη επανδρωμένων δορυφόρων και φυσικά για εμπορικές ρομποτικές αποστολές στον Άρη. Ο πύραυλος του μπορεί να δώσει πνοή σε ένα νέο, εμπορικό, κόσμο για την εξερεύνηση του διαστήματος. Σε σχετικο αρθρο στις 14/1/2009 εγραφα για το ποσοστο βαρους των καυσιμων σε διαφορους κινητηρες.Σημαντικοτατο γιατι δινει το τι μπορεις να φορτωσεις για το ταξιδι σου. 1.Χημικοι-55% βαρος καυσιμων. 2.Θερμοπυρηνικοι-33% βαρος καυσιμων. 3.Ιοντικοι-22% βαρος καυσιμων. 4.Μαγνητοπλασματοδυναμικοι-6,7% εως 31% αναλογα την ωση που θα ζητηθει να παραγουν. 5.Παλμοεπαγωγικοι-14% βαρος καυσιμων. 6.VASIMR-(Μαγνητοπλασματος Μεταβλητης Ειδικης Ωσης)-2,4% εως 4,6% αναλογα την ωση. Φαινεται καθαρα οτι οι κινητηρες VASIMR ειναι οι πιο ικανοι για να δωσουν την δυνατοτητα να ταξιδεψουμε στο Ηλιακο μας Συστημα εν.αρχη και μετα βλεπουμε. Και να η καλη ειδηση:Το πρωτότυπο κινητήρα για τη πτήση στον Άρη θα δοκιμαστεί στο ΔΔΣ Ο πρώην αστροναύτης της ΝΑΣΑ Φράνκλιν Τσανγκ-Ντίας εκπόνησε την αντίληψη μαγνητοπλασματικού αεριωθούμενου κινητήρα, χάρη στον οποίο μπορεί να μειωθεί ο χρόνος της πτήσης στον Άρη από ένα έτος στις 39 μέρες. Οι δοκιμές του πρωτοτύπου του προγραμματίζονται για το 2014 στην εξωτερική επιφάνεια του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού. Η επανδρωμένη αποστολή στον Άρη καλείται να επιλύσει τεράστιο αριθμό προβλημάτων. Ένα από τα δυσκολότερα είναι η μακρόχρονη περίοδος του ταξιδιού. Στη διάρκεια του ενός έτους πτήσης προς τον Κόκκινο πλανήτη και άλλου ενός της επιστροφής ο αστροναύτης ρισκάρει να υποστεί ανεπανόρθωτες αλλαγές του οργανισμού του.

Το βόρειο σέλας λάμπει ζωντανά στο Διαδίκτυο. Η Καναδική Υπηρεσία Διαστήματος εγκαινίασε ένα διαδικτυακό παρατηρητήριο που μεταδίδει ζωντανά το φαντασμαγορικό βόρειο σέλας στην Αρκτική. «Οι απανταχού αστρονόμοι του καναπέ μπορούν τώρα να ανακαλύπτουν το θαύμα του βόρειου σέλατος ζωντανά στον υπολογιστή του σπιτιού σας» δήλωσε, σύμφωνα με το AFP, ο πρόεδρος της διαστημικής υπηρεσίας Στιβ ΜακΛιν. «Ελπίζουμε ότι ο χορός του βόρειου σέλατος θα σας δημιουργήσει απορίες για την επιστήμη του ουρανού και τη σχέση που έχουμε με το άστρο μας τον Ήλιο». Το βόρειο σέλας στoν αρκτικό κύκλο και το νότιο σέλας στον ανταρκτικό κύκλο προκαλούνται από φορτισμένα ηλιακά σωματίδια που παγιδεύονται στο γήινο μαγνητικό πεδίο και εκτρέπονται προς τους πόλους. Εκεί, αντιδρούν με αέρια ψηλά στην ατμόσφαιρα και εκπέμπουν φωτόνια που γίνονται ορατά ως κινούμενες κουρτίνες φωτός. O δικτυακός τόπος λειτουργεί στη διεύθυνση www.asc-csa.gc.ca/auroramax. Τα εγκαίνιά του συμπίπτουν με την αρχή της περιόδου του σέλατος στον Καναδά, η οποία ξεκινά στα τέλη Αυγούστου ή τις αρχές του Σεπτεμβρίου και διαρκεί μέχρι το Μάιο. Το θέαμα θα γίνεται όλο και πιο εντυπωσιακό μέχρι το 2013, οπότε η ηλιακή δραστηριότητα θα φτάσει στο απόγειο του 11ετούς κύκλου της. Εκτός από το ζωντανό βίντεο του ουρανού, ο νέος δικτυακός τόπος προσφέρει φωτογραφίες προηγούμενων ημερομηνιών καθώς και επιστημονικές πληροφορίες για το σέλας. Εγκρίθηκε η σύνθεση του πληρώματος της νέας αποστολής στο ΔΔΣ. Η Διαυπηρεσιακή Επιτροπή ενέκρισε τη σύνθεση του βασικού και του αναπληρωματικού πληρώματος της επόμενης αποστολής στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Μέλη του βασικού πληρώματος έγιναν ο Αλεξάντρ Καλερί, ο Ολέγκ Σκρίποτσκα και ο αστροναύτης της ΝΑΣΑ Σκοτ Κέλι (Scott Kelly). Η πρώτη εκτόξευση του νέου επανδρωμένου διαστημόπλοιου Σογιούζ ΤΜΑ-01Μ προς το ΔΔΣ προγραμματίστηκε για τις 8 Οκτωβρίου από το Μπαϊκονούρ στο Καζακστάν και η σύζευξή του με το Σταθμό- για τις 10 Οκτωβρίου. Η διαστημική αποστολή του βασικού πληρώματος της νέας αποστολής θα διαρκέσει σχεδόν 5 μήνες. Το ύψος πτήσης του ΔΔΣ αυξήθηκε κατά 2 χιλιόμετρα. Το Κέντρο Διεύθυνσης Διαστημικών Πτήσεων που βρίσκεται στα περίχωρα της Μόσχας, ολοκλήρωσε την επιχείρηση αύξησης του μεσαίου ύψους της τροχιάς πτήσης του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού κατά δύο χιλιόμετρα. Τώρα το ύψος πτήσης του ΔΔΣ φθάνει τα 356 χιλιόμετρα. Η διόρθωση της τροχιάς του ΔΔΣ έγινε με σκοπό την δημιουργία βέλτιστων συνθηκών επιστροφής του πληρώματος κοσμοναυτών με το διαστημόπλοιο «Σογκιουζ ΤΜΑ-18» στις 24 Σεπτεμβρίου, καθώς επίσης και την προετοιμασία της σύζευξης του Σταθμού με το νέο επανδρωμένο «Σογιουζ ΤΜΑ-01Μ», η εκτόξευση του οποίου προγραμματίστηκε για την 8 Οκτωβρίου από το κοσμοδρόμιο Μπαϊκονούρ. Τον Μάιο θα βρούμε την επόμενη Γη; Αμερικανοί επιστήμονες υποστηρίζουν ότι με τον ρυθμό με τον οποίο προχωρεί η έρευνα και η ανακάλυψη πλανητών έξω από το ηλιακό μας σύστημα, είναι θέμα λίγων μηνών να εντοπιστεί και ένας πλανήτης με χαρακτηριστικά παρόμοια με αυτά της Γης. Σύμφωνα με τον Σάμιουελ Αρμπεσμαν του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ και τον Γκρεγκ Λάφλιν του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας, πολύ σύντομα κάποια επιστημονική ομάδα θα ανακοινώσει ότι εντόπισε έναν πλανήτη με συνθήκες ευνοϊκές για την ανάπτυξη ζωής, ανάλογες με αυτές της Γης. Οι δύο ερευνητές πραγματοποίησαν αναλύσεις από τη διαδικασία που έχει οδηγήσει τα τελευταία 4-5 χρόνια στην ανακάλυψη περίπου 370 εξωηλιακών πλανητών και υποστηρίζουν ότι υπάρχει 50% πιθανότητα να εντοπιστεί η επόμενη Γη τον προσεχή Μάιο.

Ο νέος εξερευνητής του Αρη. Η ΝΑSΑ έδωσε στη δημοσιότητα φωτογραφίες από τα εργαστήριά της στην Πασαντίνα στα οποία συναρμολογείται το «Curiosity», το ρομποτικό εξερευνητικό όχημα που σύμφωνα με τον προγραμματισμό της αμερικανικής υπηρεσίας το 2012 θα προσεδαφιστεί στον Αρη και θα ξεκινήσει νέα αποστολή εξερεύνησης με κύριο στόχο την ανακάλυψη ζωής ακόμη και σε μικροβιακό επίπεδο. Το όχημα έχει μήκος 2,7 μέτρα και ζυγίζει 900 κιλά, μέγεθος διπλάσιο από τα δύο ρομποτικά οχήματα που βρίσκονται εδώ και μερικά χρόνια στον Αρη και τον εξερευνούν έχοντας προσφέρει πολύτιμες πληροφορίες και εικόνες από τον κόκκινο πλανήτη. Το «Curiosity» θα φύγει από τη Γη στα τέλη του 2011 και θα μεταφέρει δέκα φορές περισσότερα και πιο προηγμένα όργανα από ό,τι τα δύο άλλα οχήματα. Διαστημικό τηλεσκόπιο 1 εκατ. μίλια από τη Γη- Αναμένεται να εκτοξευτεί το 2014. Φως στην «σκοτεινή εποχή» του Σύμπαντος θα επιχειρήσει να ρίξει ένα καινούργιο διαστημικό τηλεσκόπιο. Θα προσπαθήσει να δει τι συνέβη πριν από 13 δισεκατομμύρια χρόνια όταν μέσα στο απόλυτο σκοτάδι άρχισαν ξαφνικά να δημιουργούνται τα αστέρια πλημμυρίζοντας με φως τις εσχατιές του κόσμου. Αυτή η σκοτεινή εποχή διήρκεσε από 250 εκατομμύρια χρόνια έως 450 εκατομμύρια χρόνια μετά τη Μεγάλη Εκρηξη που δημιούργησε το Σύμπαν. Ηταν η περίοδος κατά την οποία άρχισαν να δημιουργούνται αστέρια, όπως ο δικός μας Ηλιος, και γαλαξίες. Το διαστημικό τηλεσκόπιο που θα κοιτάξει τόσο μακριά στο χρόνο είναι το James Webb το οποίο θα «αγκυροβολήσει» περίπου ένα εκατομμύριο μίλια μακριά απο τη Γη. Εκεί, στην απόλυτη ησυχία του Διαστήματος, θα προσπαθήσει να ανιχνεύσει τα αμυδρά απομεινάρια της ακτινοβολίας απο εκείνη την εποχή, που θα μεταφέρει πληροφορίες για τις διεργασίες που έγιναν στο Σύμπαν και οδήγησαν στη δημιουργία των άστρων. «Είναι το καλύτερο όργανο διαστημικών παρατηρήσεων που έχουμε αυτή τη στιγμή», λέει προς τους «Sunday Τimes» ο δρ. Αλιστερ Γκλας απο το Αστρονομικό Κέντρο Τεχνολογίας του Ηνωμένου Βασιλείου. «Θα μπορέσουμε να δούμε τα πρώτα αστέρια και τους γαλαξίες τη στιγμή που δημιουργούνταν». Τα όργανα του τηλεσκοπίου θα αξιοποιήσουν την χαμηλής ενέργειας υπέρυθρη ακτινοβολία η οποία είναι αόρατη στο ανθρώπινο μάτι. Η υπέρυθρη ακτινοβολία ανήκει στο ηλεκτρομαγνητικό φάσμα το οποίο εκτός απο το ορατό φως που μπορεί να διαπεράσει την ατμόσφαιρα της Γης περιλαμβάνει ακόμη τις ακτίνες γ, Χ, την υπεριώδη ακτινοβολία, τα μικροκύματα και τα ραδιοκύματα. Για τους αστρονόμους και τους αστροφυσικούς, η υπέρυθρη ακτινοβολία είναι υπερπολύτιμη καθώς μπορεί να διαπερνά τα σύννεφα σκόνης στον διαστρικό χώρο που αποτελούνται κυρίως απο ήλιο και υδρογόνο αλλά και κόκκους πυριτίου και άνθρακα. Ετσι μπορεί να ταξιδεύει αέναα. Το τηλεσκόπιο, που αναμένεται να εκτοξευτεί το 2014, θα καταφέρει να «παγιδεύσει» την ακτινοβολία που εξέπεμψαν τα άστρα πριν απο δισεκατομμύρια χρόνια και να αποκωδικοποιήσει τις πληροφορίες που μεταφέρει. Στο σημείο όπου θα τοποθετηθεί, η βαρύτητα της Γης και του Ηλίου εξουδετερώνονται κατά κάποιο τρόπο και το τηλεσκόπιο θα μοιάζει ακίνητο. Ωστόσο το James Webb θ΄ ακολουθεί την τροχιά της Γης γύρω απο τον Ηλιο. Μάλιστα η θέση στην οποία θα βρίσκεται θα το προστατεύει απο τις ηλιακές ακτίνες και καθώς η θερμοκρασία στην περιοχή θα είναι περίπου μείον 223 βαθμούς Κελσίου, θα μπορεί να εντοπίσει την αμυδρή υπέρυθρη ακτινοβολία. Το πλεονέκτημα του τηλεσκοπίου είναι το τεράστιο κάτοπτρο που διαθέτει και που έχει διάμετρο 6,49 μέτρα. Είναι πολύ μεγαλύτερο απο το αντίστοιχο του Ηubble που έχει διάμετρο 2,4 μέτρα. Το κάτοπτρο αυτό θα είναι διπλωμένο κατά τη διάρκεια της εκτόξευσης και θα ξεδιπλωθεί στο Διάστημα.

Συγχαρητηρια στους μαθητες και σε ολους καθηγητες και μη που βοηθησαν. Απο το σημερινο Βημα!!! http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=1&artId=355626&dt=21/09/2010 Δύο παιδιά κοιτάνε τα άστρα Χάλκινο μετάλλιο για δύο έλληνες μαθητές στην 4η Ολυμπιάδα Αστρονομίας και Αστροφυσικής στο Πεκίνο. «Αν ρωτήσεις έναν κάτοικο της Αθήνας ποια ήταν η τελευταία φορά που είδε τον ουρανό, μάλλον θα σου απαντήσει ποτέ ή ότι δεν θυμάται.Ε,λοιπόν, δεν ξέρει τι χάνει». Τα λόγια του 18χρονου Ορφέα Βουτυρά, ενός από τους δύο έλληνες νικητές του χάλκινου μεταλλίου στην Ολυμπιάδα Αστρονομίας και Αστροφυσικής που ολοκληρώθηκε χθες στο Πεκίνο, είναι ενδεικτικά της σχέσης των νεαρών αυτών «Κέπλερ» με τον απαιτητικό κόσμο των ουράνιων σωμάτων. «Αυτά τα παιδιά μπορούν κοιτώντας απλά τον ουρανό να σου πουν τι μέρα και τι ώρα είναι» λέει ο αστροφυσικός, καθηγητής του Τμήματος Φυσικής του ΑΠΘ κ. Γιάννης Σειραδάκης, ο οποίος ηγήθηκε της ελληνικής αποστολής στην κινεζική πρωτεύουσα. Φυσικά η επιτυχία αυτή δεν ήρθε χωρίς κόπο. «Για μένα εφέτος το διάβασμα δεν τελείωσε με τη λήξη της σχολικής χρονιάς. Ακόμη και μέσα στο καλοκαίρι προετοιμαζόμουν για την Ολυμπιάδα τουλάχιστον τρεις ώρες την ημέρα» λέει ο έτερος των «χάλκινων» Γιώργος Λιούτας. «Το χάλκινο μετάλλιο δεν σου δίνει ούτε οικονομικό έπαθλοούτε κάποια μοριοδότηση για το πανεπιστήμιο. Οταν όμως κάνεις κάτι που σου αρέσει, δεν δίνεις σημασία σε αυτά. Είναι το αντίθετο απ΄ ό,τι το εκπαιδευτικό μας σύστημα. Στην προετοιμασία για τις πανελλήνιες επικεντρώνεσαι μόνο στο αποτέλεσμα,μαθαίνεις πολλά πράγματα απλά για να τα μάθεις,χωρίς να καταλαβαίνεις τον λόγο» λέει ο Ορφέας, ο οποίος από εφέτος θα είναι φοιτητής στη Σχολή Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών του ΕΜΠ. Οι δύο ολυμπιονίκες πλέον νέοι είχαν πάρει την... κρυάδα της συμμετοχής σε τέτοια διοργάνωση στην περυσινή Ολυμπιάδα που έγινε στο Ιράν. «Οπως συμβαίνει σε όλους τους διαγωνισμούς,έτσι και εδώ πρέπει να είσαι καλά προετοιμασμένος. Εμείς κάναμε ένα θερινό σχολείο σε Πήλιο και Χαλκιδική.Οι αντίπαλοί μας, όμως, ειδικά οι προερχόμενοι από την Ινδία, δίνουν τεράστια σημασία στην Ολυμπιάδα Αστρονομίας και Αστροφυσικής.Προετοιμάζονται για τον διαγωνισμό ακόμη και έναν χρόνο πριν» επισημαίνει ο Γιώργος. Οι συμμετέχοντες από όλες τις χώρες είναι μαθητές, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι το επίπεδο του διαγωνισμού δεν είναι υψηλό. «Εδειξα στους φοιτητές μου τα θέματα στα οποία εξετάζονται τα παιδιά. Μου είπαν:“Κύριε καθηγητά,μακριά από μας”.Πιστεύω ότι το 90% των τριτοετών φοιτητών φυσικής ή μαθηματικών δεν θα μπορούσε να απαντήσει» λέει ο κ. Σειραδάκης. Η δυσκολία του εγχειρήματος γίνεται ακόμη πιο φανερή αν σκεφθεί κανείς ότι η αστρονομία δεν διδάσκεται στα ελληνικά σχολεία παρά μόνο ως μάθημα επιλογής στη Β΄ λυκείου. «Για εμάς ούτως ή άλλως η αστρονομία είναι χόμπι, ξεκινήσαμε την ενασχόληση με αυτήν πολύ πριν από το λύκειο. Προσωπικά μου αρέσει γιατί συνδυάζει,σε πρακτικές εφαρμογές, στοιχεία από τις αγαπημένες μου επιστήμες, που είναι η φυσική και τα μαθηματικά» τονίζει ο Ορφέας. Οι μαθητές που απέσπασαν τα δύο μετάλλια και την τιμητική διάκριση ανάμεσα στους καθηγητές συνοδούς της Ολυμπιάδας. Από αριστερά, Λουκάς Ζαχείλας, Ορφέας Βουτυράς, Νίκος Φλεμοτόρος, Γιώργος Λιούτας, Γιάννης Σειραδάκης Είτε κάποιος είναι επαγγελματίας επιστήμονας είτε ερασιτέχνης αστρονόμος, αυτό που ελκύει τους περισσότερους είναι φυσικά η παρατήρηση του ουρανού με τηλεσκόπιο. «Είναι πραγματικά μαγικό να παρατηρείς νεφελώματα,κομήτες,πλανήτες.Το πιο εντυπωσιακό από όλα,τουλάχιστον όταν βρίσκεσαι στο Βόρειο Ημισφαίριο,είναι το νεφέλωμα τουΩρίωνα» λέει ο Γιώργος Λιούτας, ο οποίος εφέτος θα παρακολουθήσει την τελευταία του σχολική χρονιά. «Στόχος μου είναι να ακολουθήσω σπουδές φυσικής και από εκεί και πέρα μεταπτυχιακές σπουδές στον τομέα της αστρονομίας. Η βάση εισαγωγής στο Τμήμα Φυσικής είναι αρκετά χαμηλήαν σκεφθεί κανείς τη δυσκολία της σχολής. Ετσιθα μπορέσω και εφέτος να ασχοληθώ με τις αστρονομικές παρατηρήσεις χωρίς να παραμελήσω το σχολείο» συμπληρώνει. Σε αντίθεση με τις παλαιότερες και πιο καθιερωμένες Ολυμπιάδες Μαθηματικών, όσοι διακρίνονται στις Ολυμπιάδες Αστρονομίας και Αστροφυσικής δεν κερδίζουν το δικαίωμα να εγγραφούν χωρίς εξετάσεις στις αντίστοιχες πανεπιστημιακές σχολές. «Και τα πέντε παιδιά που ήρθαν από την Ελλάδα στο Πεκίνο θα τα κατάφερναν ούτως ή άλλως σε οποιεσδήποτε εξετάσεις και αν συμμετείχαν. Αν όμως δινόταν αυτό το κίνητρο, ίσως να δημιουργηθεί ευρύτερο ενδιαφέρον για την αστρονομία,κάτι από το οποίο η χώρα μας μόνο να κερδίσει έχει. Από αυτά τα παιδιά θα προέλθουν οι αυριανοί κορυφαίοι επιστήμονες» δηλώνει ο κ. Σειραδάκης. Η αστροφυσική δεν βοήθησε τους νεαρούς μαθητές να γνωρίσουν καλύτερα μόνο το Σύμπαν αλλά και να επισκεφθούν κάθε πλευρά του πλανήτη που ήδη... κατοικούσαν. «Χάρη στην αστροφυσική ταξίδεψα σε χώρες όπως το Ιράν και η Κίνα, ενώ το καλοκαίρι, ως ανταμοιβή για την πρώτη θέση στον ελληνικό διαγωνισμό, επισκέφθηκα το Κέντρο Διαστημικών Πτήσεων της ΝΑSΑστο Χάντσβιλ της Αλαμπάμα. Εκεί είχαμε την ευκαιρία να ζήσουμε την εμπειρία της προσομοίωσης πτήσης με διαστημόπλοιοχωρίς βαρύτητα. Ηταν μια απίστευτη εμπειρία» καταλήγει ο Ορφέας. Στην φωτογραφια Οι μαθητές που απέσπασαν τα δύο μετάλλια και την τιμητική διάκριση ανάμεσα στους καθηγητές συνοδούς της Ολυμπιάδας. Από αριστερά, Λουκάς Ζαχείλας, Ορφέας Βουτυράς, Νίκος Φλεμοτόρος, Γιώργος Λιούτας, Γιάννης Σειραδάκης.

Μήπως ο Δίας και ο Κρόνος έπαιζαν φλίπερ με τον Ουρανό; Μια νέα μελέτη προτείνει ότι ο πλανήτης Ουρανός μπορεί να πήγαινε μπρός – πίσω μεταξύ του Δία και του Κρόνου, προτού να εκσφενδονιστεί στη σημερινή του θέση. Τα προηγούμενα μοντέλα είχαν δείξει ότι ο Δίας και ο Κρόνος μετακινήθηκαν από τις αρχικές τροχιές τους στις απαρχές του ηλιακού συστήματος, όταν πέρασαν κοντά τους άλλα αντικείμενα. Σε ορισμένες προσομοιώσεις, το γεγονός αυτό έδειξε ότι ο Ουρανός διασταυρώθηκε με την τροχιά του Κρόνου, γεγονός που θα μπορούσε στη συνέχεια να τον ‘εκσφενδονίσει’ προς τον Δία, που εν συνεχεία τον έστειλε, σαν τη πέτρα μιας σφεντόνας, πίσω προς τον Κρόνο. Η διαδικασία αυτή θα μπορούσε να έχει συμβεί τρεις φορές προτού ο Ουρανός, τελικά εκτιναχθεί πέρα από τον Κρόνο, εκεί όπου διαμένει τώρα. Τότε όμως ο Ουρανός θα ανάγκαζε τον Δία και τον Κρόνο να κάνουν ανάκρουση, στρέφοντας κι άλλο τις τροχιές τους. Οι νέες προσομοιώσεις που έγιναν από τον Alessandro Morbidelli του Παρατηρητηρίου της Κυανής Ακτής, δείχνουν πως αυτό το παιχνίδι σαν φλίπερ, το οποίο θα είχε κρατήσει 100.000 χρόνια, ταιριάζει με τις σημερινές παρατηρήσεις. Σε ένα εναλλακτικό σενάριο, ο Δίας και ο Κρόνος κινήθηκαν προς τις τροχιές τους πάνω από 5 εκατομμύρια χρόνια, εκσφενδονίζοντας μακριά διαστημικούς βράχους, αλλά αυτό θα είχε εμφανώς αφήσει σημάδια στην ζώνη των αστεροειδών, λένε οι αστρονόμοι. “Η εξέλιξη του γίγαντα πλανήτη ήταν πιο βίαιη από ό,τι νομίζαμε στο παρελθόν", λέει ο Morbidelli. Τα ευρήματα δημοσιεύονται στο Astronomical Journal. O Δίας στις εντυπωσιακότερες εμφανίσεις του έως το 2022 Αν δεν καταφέρετε να θαυμάσετε τον Δία αυτή την εβδομάδα, θα πρέπει να περιμένετε έως το 2022 για μια τόσο εντυπωσιακή εμφάνιση: Ο μεγαλύτερος πλανήτης του Ηλιακού Συστήματος πλησιάζει τη Γη σε ασυνήθιστα μικρή απόσταση και γίνεται το λαμπρότερο ουράνιο σώμα μετά τη Σελήνη. Η Γη πλησιάζει τον Δία κάθε 13 μήνες όταν τον προσπερνά στην αιώνια κούρσα τους γύρω από τον Ήλιο. Δεδομένου όμως ότι οι τροχιές των πλανητών είναι ελλειπτικές και όχι απόλυτα κυκλικές, η ελάχιστη απόστασή τους μεταβάλλεται από ραντεβού σε ραντεβού. Το βράδυ της Δευτέρας 21 Σεπτεμβρίου, ο Δίας θα περάσει σε απόσταση 380 εκατομμυρίων χιλιομέτρων από τη Γη και θα παραμείνει εξαιρετικά φωτεινός για αρκετές εβδομάδες. Είναι το κοντινότερο πέρασμα του πλανήτη από το 1963 και μέχρι το 2022, ανακοίνωσε η NASA. Καθώς η Γη περνά αυτές τις ημέρες ανάμεσα στον Δία και τον Ήλιο, ο Δίας εμφανίζεται στον δυτικό ουρανό την ώρα της δύσης. Σταδιακά ανεβαίνει όλο και ψηλότερα και γύρω στα μεσάνυχτα εμφανίζεται στην κορυφή του ουράνιου θόλου, κατακόρυφα προς τα πάνω. Όσοι έχουν ερασιτεχνικά τηλεσκόπια θα μπορέσουν να δουν την Κόκκινη Κηλίδα, μια καταιγίδα δύο φορές μεγαλύτερη από τη Γη που μαίνεται στον Δία εδώ και αιώνες. Θα μπορέσουν επίσης να δουν τα τέσσερα μεγάλα φεγγάρια που παρατήρησε πρώτος ο Γαλιλαίος: Ιώ, Γανυμήδης, Ευρώπη και Καλλιστώ. Σε ασυνήθιστα μικρή απόσταση από τη Γη βρίσκεται αυτές τις ημέρες και ο Ουρανός, ο οποίος όμως θα παραμείνει δυσδιάκριτος με γυμνό μάτι, καθώς είναι τρεις φορές μικρότερος από τον Δία και απέχει πέντε φορές περισσότερο. Με ένα σχετικά μικρό τηλεσκόπιο, θα εμφανίζεται ως σμαραγδένια κουκκίδα σε απόσταση περίπου μίας μοίρας από τον Δία. Στο διαστημόπλοιο «Σογιούζ» θα χρησιμοποιείται νέο ψηφιακό σύστημα διεύθυνσης Στο διαστημόπλοιο «Σογιούζ ΤΜΑ-01Μ», το οποίο θα μεταφέρει στο ΔΔΣ την επόμενη μακρόχρονη αποστολή, έχουν εκσυγχρονιστεί δυο συστήματα: διεύθυνσης της κίνησης και τηλεμετρίας. Τη σχετική είδηση ανακοίνωσε σε συνέντευξη τύπου στην Αστρούπολη στα περίχωρα της Μόσχας ο διοικητής του νέου «Σογιούζ» Αλεξάντρ Καλέρι. Συγκεκριμένα, στο σύστημα διεύθυνσης κίνησης «εγκαταστάθηκε ψηφιακό υπολογιστικό σύστημα, στη βάση σύγχρονης αρχιτεκτονικής», το οποίο διευρύνει σημαντικά τις δυνατότητες του διαστημοπλοίου. Η εκτόξευση του διαστημοπλοίου «Σογιούζ ΤΜΑ-01Μ» με τριμελές πλήρωμα έχει προγραμματιστεί για τις 8 Οκτωβρίου. Ο εκσυγχρονισμός του «Σογιούζ» θα ολοκληρωθεί στα τέλη του 2011. Πώς επηρεάζουν τα ουράνια σώματα το κλίμα της Γης. Ο Γάλλος αστροφυσικός, μαθητής του Στίβεν Χόκινγκ και συγγραφέας Κριστόφ Γκαλφάρ, θα βρεθεί την ερχόμενη Τρίτη, 22 Σεπτεμβρίου, στις 7 μ.μ., στο Αμφιθέατρο του Ιδρύματος Ευγενίδου (λεωφ. Συγγρού 387, Π. Φάληρο) για να συμμετάσχει σε εκδήλωση που διοργανώνουν από κοινού το Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών, το Ιδρυμα Ευγενίδου και οι εκδόσεις Καλέντη. Πρόκειται για μια πρωτοποριακή παρουσίαση για παιδιά άνω των 10 ετών (και όχι μόνο), με τίτλο: «Από τη γέννηση των άστρων στα νέφη του ουρανού: ένα κοσμικό ταξίδι για την κατανόηση του κλίματος». Αφορμή για την εκδήλωση αποτελεί η πρόσφατη έκδοση και στα ελληνικά, από τις εκδόσεις Καλέντη, του βιβλίου του Κριστόφ Γκαλφάρ «Ο πρίγκιπας των νεφών», που έχει ήδη γίνει best seller και τιμήθηκε με το Βραβείο Καλύτερου Επιστημονικού Νεανικού Βιβλίου από το υπουργείο Παιδείας της Γαλλίας, καθώς και με το Βραβείο Καλύτερου Νεανικού Μυθιστορήματος. Πρόκειται για τον πρώτο τόμο μιας συναρπαστικής τριλογίας, γεμάτης δράση και περιπέτεια, η οποία καταφέρνει να «παντρέψει» με τρόπο δημιουργικό και πρωτότυπο τη λογοτεχνική φαντασία με την επιστημονική γνώση. Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί στα γαλλικά με ταυτόχρονη διερμηνεία στα ελληνικά. Η είσοδος είναι ελεύθερη για το κοινό. Απαραίτητη η δήλωση συμμετοχής στα τηλέφωνα: 210 9469631 και 632.

Νέα ματιά στη δομή της ύλης. Με τη βοήθεια των λέιζερ ακτίνων Χ και ταχύτητες παρόμοιες με αυτήν του φωτός ο ευρωπαϊκός επιταχυντής ΧFΕL που κατασκευάζεται στη Γερμανία θα «φωτογραφίζει» μοριακές δομές και χημικές αντιδράσεις ανοίγοντας καινούργιους δρόμους για την επιστήμη Τρεις σήραγγες μήκους 3,4 χιλιομέτρων, ακτινοβολία λέιζερ με ένταση δισεκατομμύρια φορές μεγαλύτερη από αυτήν των συμβατικών πηγών και ταχύτητες που ξεπερνούν ό,τι είναι γνωστό ως σήμερα στον τομέα. Κάποιοι υποστηρίζουν ότι ο ευρωπαϊκός επιταχυντής λέιζερ ακτίνων Χ ελεύθερων ηλεκτρονίων (Εuropean ΧFΕL) που κατασκευάζεται στο Αμβούργο είναι κάτι ανάλογο με τον CΕRΝ για τις ακτίνες Χ. Ακόμη και αν αυτό μπορεί να θεωρηθεί υπερβολικό, το βέβαιο είναι ότι πρόκειται για ένα από τα πλέον φιλόδοξα προγράμματα που υλοποιούνται σήμερα, όχι μόνο σε ευρωπαϊκό αλλά σε παγκόσμιο επίπεδο. Οταν ολοκληρωθεί, θα είναι ο μεγαλύτερος και καλύτερος επιταχυντής στο είδος του στον πλανήτη, ανοίγοντας νέα πεδία έρευνας που θα επιτρέψουν την ανάπτυξη αποτελεσματικότερων φαρμάκων, τον σχεδιασμό νέων υλικών και την καλύτερη κατανόηση του Σύμπαντος. Γνώση της ατομικής δομής «Οι ακτίνες Χ είναι το κατ΄ εξοχήν μέσο που διαθέτουμε για να μελετήσουμε την ατομική δομή.Μπορούν να μας επιτρέψουν να “δούμε” τη θέση που έχουν τα άτομα στον χώρο και αυτό είναι πολύ σημαντικό από πολλές απόψεις για την επιστήμη» λέει μιλώντας ο Μάσιμο Αλταρέλι , διευθυντής του Εuropean ΧFΕL. Αυτό ακριβώς φιλοδοξεί να κάνει ο νέος επιταχυντής, προσφέροντας γνώσεις που σήμερα είναι αδύνατον να αποκτήσουμε με άλλους τρόπους, όπως εξήγησε ο ιταλός καθηγητής μιλώντας στο 10ο Ευρωπαϊκό Συνέδριο Επιταχυντών στην Εφαρμοσμένη Ερευνα και Τεχνολογία (Εcaart-10) που διεξήχθη την περασμένη εβδομάδα στην Αθήνα. Πρόκειται για ένα από τα σημαντικότερα διεθνώς συνέδρια σχετικά με τις ειρηνικές εφαρμογές της ατομικής και πυρηνικής φυσικής με χρήση επιταχυντών, το οποίο διοργανώθηκε για πρώτη φορά στην Ελλάδα, με τη συμμετοχή όλων των κύριων ιδρυμάτων της χώρας που δραστηριοποιούνται στην πυρηνική φυσική (Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, ΕΚΠΑ, Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, ΕΚΕΦΕ Δημόκριτος). Πρόεδρος της τοπικής οργανωτικής επιτροπής ήταν ο Παναγιώτης Μισαηλίδης, καθηγητής Ραδιοχημείας στο ΑΠΘ, και αντιπρόεδρος ο Μιχάλης Κόκκορης, επίκουρος καθηγητής Πυρηνικής Φυσικής στη Σχολή Εφαρμοσμένων Μαθηματικών και Φυσικών Επιστημών του ΕΜΠ. Μοναδικός και με διαφορά Ο Μάσιμο Αλταρέλι, επικεφαλής του Εuropean ΧFΕL Επιταχυντές που λειτουργούν με ανάλογο τρόπο με τον ΧFΕL υπάρχουν ήδη: ο SLΑC στο Στάνφορντ της Καλιφόρνιας ή ο Diamond Light Source στη Βρετανία. Ο ευρωπαϊκός επιταχυντής θα είναι όμως πολύ πιο ισχυρός. Τι είναι αυτό που τον κάνει να ξεχωρίζει; «Ο ΧFΕL έχει δύο κυρίως χαρακτηριστικά που τον καθιστούν μοναδικό» απαντά ο κ. Αλταρέλι. Το ένα, τονίζει, είναι η τεράστια ένταση της ακτινοβολίας του: «Αυτό που τεχνικά ονομάζουμε λαμπρότητα και δηλώνει την ένταση της φωτεινής πηγής,πόσες δηλαδή ακτίνες Χ παράγονται». Το δεύτερο είναι η ταχύτητά του. «Η ακτινοβολία Χ» εξηγεί ο καθηγητής «θα παράγεται σε πολύ σύντομες “λάμψεις”, σαν ένα φωτογραφικό φλας,αλλά σε υπερβολικά μικρή χρονική κλίμακα». Η κλίμακα αυτή είναι της τάξεως των 10 femtosecondsδηλαδή 10 εκατομμυριοστών του ενός δισεκατομμυριοστού του δευτερολέπτου. «Για να πάρετε μια ιδέα τού πόσο μικρά είναι αυτά τα χρονικά διαστήματα» διευκρινίζει «σκεφθείτε ότι το φως χρειάζεται περίπου ένα δευτερόλεπτο για να φθάσει από τη Σελήνη ως τη Γη και 100 ως 200 femtoseconds για να διατρέξει κατά πλάτος μια τρίχα από τα μαλλιά σας». Αυτές οι διαστημικές ταχύτητες επιτρέπουν στο «φλας» του επιταχυντή να «παγώσει» στον χρόνο στιγμιότυπα από εξαιρετικά ταχείες διεργασίες, όπως για παράδειγμα αυτές που συντελούνται κατά τη διάρκεια μιας χημικής αντίδρασης, και να δώσει, κατά κάποιον τρόπο, μια φωτογραφία τους. «Δεν εννοούμε φυσικά μια συμβατική φωτογραφία, πρόκειται για στοιχεία που επεξεργαζόμαστε στον υπολογιστή, από αυτά παίρνουμε όμως μια πιστή απεικόνιση» εξηγεί ο κ. Αλταρέλι. Πολύτιμες εφαρμογές Οι απεικονίσεις αυτές είναι πολύτιμες για πολλούς ερευνητικούς τομείς. Ενας από αυτούς είναι η δομική βιολογία, η επιστήμη που μελετά τη δομή των βιολογικών μορίων. «Αυτό,ξέρετε,είναι το πρώτο βήμα για να κατανοήσει κανείς τη λειτουργία των βιολογικών μηχανισμών,ώστε να είναι σε θέση να γνωρίσει καλύτερα τις ασθένειες και να αναπτύξει θεραπείες και φάρμακα για την καταπολέμησή τους» λέει ο κ. Αλταρέλι. Σήμερα η μόνη μέθοδος για αυτή τη μελέτη είναι η κρυσταλλογραφία, η οποία όμως, όπως τονίζει, έχει το μειονέκτημα ότι πρέπει κανείς να αναπτύξει από τα μόρια κρυστάλλους σχηματίζοντας περιοδικά στερεά. «Τα βιολογικά συστήματα όμως, οι ζωντανοί οργανισμοί όπως εγώ ή εσείς» εξηγεί «δεν είναι περιοδικά στερεά.Πολλά μόρια είναι πολύ δύσκολο να κρυσταλλογραφηθούν.Ελπίζουμε λοιπόν ότι αυτός ο επιταχυντής θα μας επιτρέψει να προσδιορίσουμε τη δομή τους χωρίς την ανάγκη της κρυσταλλογραφίας. Κάτι τέτοιο θα αποτελέσει ένα τεράστιο βήμα για τη βιολογία και την ιατρική». Αλλος τομέας που θα ωφεληθεί σημαντικά είναι η επιστήμη των υλικών. «Στη νανοτεχνολογία,για παράδειγμα, θα δούμε πώς σχηματίζονται τα υλικά ή,στη χημεία,θα μπορέσουμε για πρώτη φορά να παρακολουθήσουμε τις χημικές αντιδράσεις σαν να βλέπουμε ταινία και να κατανοήσουμε επιτέλους τον ακριβή ρόλο που παίζει ο κάθε “ηθοποιός” σε αυτές». Η κατανόηση αυτή, προσθέτει, θα μας επιτρέψει να σχεδιάσουμε νέα υλικά ή να βελτιώσουμε τις υπάρχουσες διαδικασίες, από την παραγωγή λιπασμάτων και τη διύλιση πετρελαίου ως την ανάπτυξη συστημάτων αποθήκευσης υδρογόνου και φωτοβολταϊκών υλικών. Τέλος, ο ΧFΕL θα δώσει νέα ώθηση στη φυσική πλάσματος και στην αστροφυσική, προσφέροντας στους ερευνητές τη δυνατότητα να δημιουργήσουν στο εργαστήριο ακραίες συνθήκες που επικρατούν στο αστροφυσικό περιβάλλον. ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΚΑΙ ΑΡΙΘΜΟΙ Μακέτα των εγκαταστάσεων του επιταχυντή με τα υπόγεια εργαστήρια και τις σήραγγες Ο Εuropean ΧFΕL θα διαθέτει τρεις υπόγειες σήραγγες συνολικού μήκους 3,4 χιλιομέτρων που θα ξεκινούν από τις εγκαταστάσεις της Deutsches Εlektronen-Synchrotron (DΕSΥ) στο Αμβούργο και θα φθάνουν στο Σένεφελντ του γειτονικού κρατιδίου Σλέσβιχ-Χολστάιν, όπου θα βρίσκονται τα διοικητικά κτίρια και οι πειραματικοί και ερευνητικοί σταθμοί. Τα ηλεκτρόνια θα επιταχύνονται σχεδόν ως την ταχύτητα του φωτός σε έναν γραμμικό επιταχυντή και στη συνέχεια θα περνούν μέσα από ένα σύστημα κυματογράφων,μια διάταξη μαγνητών που θα τα οδηγεί σε πορεία «σλάλομ», ενισχύοντας την ακτινοβολία Χ που εκπέμπουν και τακτοποιώντας τα σε σειρές λεπτών δίσκων που θα εκπέμπουν συγχρονισμένα πολύ σύντομα «φλας» με τις ιδιότητες της ακτινοβολίας λέιζερ. Ο προϋπολογισμός του ανέρχεται σε 986 εκατ. ευρώ και χρηματοδοτείται από 12 χώρες,μετ αξύ των οποίων η Ελλάδα. Αναμένεται να αρχίσει να λειτουργεί το 2014. Στις φωτογραφιες η μηχανή ΤULΑ αρχίζει τη διάνοιξη της σήραγγας τον περασμένο Ιούνιο- Μακέτα των εγκαταστάσεων του επιταχυντή με τα υπόγεια εργαστήρια και τις σήραγγες Ο Μάσιμο Αλταρέλι, επικεφαλής του Εuropean ΧFΕL.

Νέος χάρτης της Σελήνης προβληματίζει για το βίαιο παρελθόν της Γης. Ένας νέος, πιο πλήρης από ποτέ, τοπογραφικός χάρτης των μεγάλων σεληνιακών κρατήρων, που δημιούργησαν αμερικανοί επιστήμονες με βάση τα νέα στοιχεία του σκάφους Lunar Reconnaissance Orbiter (LRO) της Αμερικανικής Διαστημικής Υπηρεσίας (NASA), έρχεται να αναζωπυρώσει μια χρονίζουσα επιστημονική διαμάχη σχετικά με το κατά πόσο ο δορυφόρος της Γης επλήγη από ένα ξαφνικό «μπαράζ» ουράνιων σωμάτων στην αρχή της ζωής του, ενώ δημιουργεί νέους προβληματισμούς για το βίαιο παρελθόν και του δικού μας πλανήτη. Η Σελήνη πιστεύεται ότι δημιουργήθηκε πριν από περίπου 4,5 δισ. χρόνια, από τα υπολείμματα μιας σφοδρής σύγκρουσης ανάμεσα στη Γη και σε ένα ουράνιο σώμα σαν τον Αρη. Η επιφάνειά της φέρει πολλαπλά σημάδια προσκρούσεων, τα οποία όμως -σε αυτό συμφωνούν οι γεωλόγοι- έχουν αραιώσει με το πέρασμα του χρόνου. Το κεντρικό ερώτημα είναι αν υπήρξε ένας αιφνίδιος «βομβαρδισμός» από ουράνια σώματα πριν από 3,9 δισ. χρόνια και, αν όντως υπήρξε, τι τον προκάλεσε. Οι νέες παρατηρήσεις του LRO επέτρεψαν την λεπτομερή τοπογραφική μελέτη του φεγγαριού μέσω της εκπομπής ακτινών λέιζερ στην επιφάνεια του δορυφόρου και του υπολογισμού του χρόνου που χρειάστηκαν οι ακτίνες για να επιστρέψουν στο διαστημικό σκάφος, που βρισκόταν σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη. Το όργανο αυτό μπορεί από ψηλά να εντοπίσει οποιαδήποτε ανωμαλία του σεληνιακού εδάφους με ύψος ακόμα και δέκα εκατοστών. Οι ερευνητές, υπό τον πλανητικό γεωλόγο Τζέημς Χεντ του πανεπιστημίου Μπράουν, που δημοσίευσαν σχετική εργασία στο περιοδικό «Science» (μαζί με άλλες δύο παρεμφερείς μελέτες), εντόπισαν 5.185 κρατήρες με διάμετρο άνω των 20 χιλιομέτρων, περίπου διπλάσιους από όσους είχαν εντοπίσει οι επιστήμονες μέχρι τώρα. Βρήκαν επίσης ότι οι παλαιότερες περιοχές του φεγγαριού είχαν αναλογικά περισσότερους μεγάλους κρατήρες σε σχέση με τις πιο νέες γεωλογικά περιοχές, μια ένδειξη ότι υπήρξαν δύο διαφορετικά «κύματα» προσκρούσεων στη Σελήνη, η οποία απέχει από τον πλανήτη μας 384.000 χιλιόμετρα περίπου. Οι μεγαλύτεροι κρατήρες, που προήλθαν από μεγαλύτερους αστεροειδείς (μάλλον προερχόμενους από την κύρια ζώνη αστεροειδών μεταξύ Αρη και Δία), προκλήθηκαν πιο παλιά (πριν από 3,8 έως 3,9 δισ. χρόνια), ενώ οι μικρότεροι κρατήρες σχηματίστηκαν πιο πρόσφατα και προέρχονται από πιο μικρούς αστεροειδείς, που βρίσκονται πιο κοντά στη Γη. Επίσης η μελέτη των στοιχείων του LRO σχετικά με τα κοιτάσματα ορυκτών δείχνει ότι ουσιαστικά πάνω στο φεγγάρι δεν υπάρχει πια καμία «παρθένα» επιφάνεια εξαιτίας των αλλεπάλληλων προσκρούσεων, άρα δεν φαίνεται πιθανό οι επιστήμονες να καταφέρουν να βρουν απομεινάρια πετρωμάτων που χρονολογούνται από την πιο πρώιμη εποχή γέννησης του δορυφόρου. Ακόμα ανακαλύφθηκαν αρκετές ποσότητες οξυγόνου (άγνωστης προέλευσης) δεσμευμένες μέσα στα σεληνιακά ορυκτά, κάτι που θα μπορούσε να φανεί χρήσιμο σε μελλοντικές επανδρωμένες αποστολές στο φεγγάρι, για την αναπνοή και ως συστατικό καυσίμων. Όμως άλλοι επιστήμονες, όπως ο Γκέρχαρντ Νέουκουμ του Ελευθέρου Πανεπιστημίου του Βερολίνου, διαφωνούν και πιστεύουν ότι, επί δισεκατομμύρια χρόνια, διάφορες γεωλογικές διαδικασίες, όπως η ροή λάβας και η εκτίναξη υλικών από τις προσκρούσεις, έχουν στο μεταξύ αλλοιώσει σημαντικά τη σεληνιακή επιφάνεια και έχουν περιπλέξει την εικόνα, με αποτέλεσμα να μην προκύπτει μια αξιόπιστη εικόνα για το αν όντως περισσότεροι μεγαλύτεροι αστεροειδείς προσέκρουσαν στη Σελήνη κατά το απώτατο παρελθόν σε σχέση με το πιο πρόσφατο. Link: Για τις πρωτότυπες επιστημονικές εργασίες (με συνδρομή) στις διευθύνσεις: http://www.sciencemag.org/cgi/content/abstract/329/5998/1504 και http://www.sciencemag.org/cgi/content/abstract/329/5998/1507 και http://www.sciencemag.org/cgi/content/abstract/329/5998/1510 Περισσοτερα για το Σκάφος για επιβατικές πτήσεις στο Διάστημα που ετοιμάζει η Boeing. Σε συνεργασία με την Space Adventures, την εταιρεία που αναλαμβάνει να στέλνει τουρίστες στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, η Boeing σχεδιάζει να προσφέρει πτήσεις αναψυχής σε χαμηλή γήινη τροχιά από το 2015. H διαστημική κάψουλα CST-100, η οποία αναπτύσσεται από τη Boeing για τη NASA, θα μπορεί να μεταφέρει επτά επιβάτες σε τροχιά ή μέχρι τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Αργότερα, θα μπορεί να πετάει και σε «ιδιωτικούς διαστημικούς σταθμούς». Όπως ανακοίνωσε ο γίγαντας των αεροδιαστημικών και αμυντικών συστημάτων, οι πτήσεις απευθύνονται σε ιδιώτες, εταιρείες, μη κυβερνητικές οργανώσεις και ομοσπονδιακές υπηρεσίες των ΗΠΑ. Οι τιμές των εισιτηρίων δεν έχουν καθοριστεί, θα είναι όμως «ανταγωνιστικές», υπόσχονται οι δύο εταιρείες σύμφωνα με το Reuters. Βασικός ανταγωνιστής του CST-100 θα είναι πιθανότατα το SpaceShipTwo, το σκάφος της Virgin Galactic που προγραμματίζεται να ξεκινήσει υποτροχιακές πτήσεις αναψυχής από το 2012 ή το 2013, ανάλογα με την πορεία των δοκιμών. Στο μεταξύ, όσοι επείγονται να ταξιδέψουν στο Διάστημα μπορούν να απευθύνονται στην εταιρεία Space Adventures, με έδρα τη Βιρτζίνια, η οποία ανακοίνωσε ότι θα μεταφέρει ακόμα επτά ιδιώτες στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS) Οι τουρίστες του Διαστήματος θα ταξιδέψουν στο σταθμό με ρωσικά Soyuz, έπειτα από συμφωνία με τη ρωσική υπηρεσία διαστήματος. Οι τιμές για το δεκαπενθήμερο ταξίδι είναι μάλλον υψηλές. Τελευταίος επιβάτης της Space Adventures ήταν ο Γκι Λαλιμπέρτ, ιδρυτής του καναδικού τσίρκου Cirque du Soleil, o οποίος λέγεται ότι πλήρωσε πάνω από 35 εκατομμύρια δολάρια για την σπάνια περιπέτεια. Η Virgin Galactic θα είναι πιο οικονομική με τιμές γύρω στα 200.000 δολάρια για μια σύντομη πτήση σε ύψος περίπου 100 χιλιομέτρων. Τα ρωσικά Soyuz θα είναι πάντως τα μόνα σκάφη που θα μπορούν να μεταφέρουν πληρώματα στον ISS όταν αποσυρθούν τα διαστημικά λεωφορεία της NASΑ το 2011. Στο μεταξύ, οι ΗΠΑ θα αναθέσουν μέρος των αποστολών σε ιδιωτικές εταιρείες και θα αναπτύξουν νέο σκάφος, το οποίο όμως δεν αναμένεται να πετάξει πριν από το 2016 το νωρίτερο. Η Ρωσία χρεώνει τη NASA περίπου 51 εκατομμύρια δολάρια για τη μεταφορά κάθε Αμερικανού αστροναύτη στον ISS. Από το 2013 το εισιτήριο θα αυξηθεί στα 56 εκατομμύρια. Κατι ακομα. Οι κοσμοναύτες κατα τη διάρκεια της μακράς παραμονής σε τροχιά δεν βασανίζονται από πονοκέφαλο, έγραψε στον ανταποκριτή του «ΡΙΑ Νόβοστι» από το ΔΔΣ ο τωρινός διοικητής του Αλεξάντρ Σκβορτσόφ. «Οι πονοκέφαλοι, το αίσθημα αναγούλας, η αδιαθεσία είναι περισσότερο χαρακτηριστικά ακριβώς στην αρχή της πτήσης. Οι γιατροί ονομάζουν αυτή την κατάσταση οξεία περίοδο προσαρμογής. Για τον καθένα αυτή η περίοδος περνά ατομικά ανάλογα με τον οργανισμό του. Ένας από τους δείχτες προσαρμογής είναι η όρεξη ή, κατ΄ ακρίβειαν, - πόσο γρήγορα θα σου έρθει. Σε μένα η όρεξη ήρθε ουσιαστικά αμέσως», - είπε ο Σκβορτσόφ.

Καλη Επιτυχια και στους πεντε και συγχαρητηρια. Ας αρπαξουν τις ευκαιριες ολα τα νεα παιδια γιατι εμεις μειναμε δυστυχως απεξω(Γυμνασιο την εποχη της χουντας,μετα κλεισιμο στην Νομικη,γεγονοτα Πολυτεχνειου,Κυπρος,Μεταπολιτευση δεν εμεινε τιποτα για τα ονειρα μας.) Μυθολογια:H ευκαιρια ειναι μια ομορφη γυναικα με μακρια μαλλια που ειναι ομως φαλακρη στο πισω μερος του κεφαλιου.Αν δεν την πιασεις την στιγμη που περνα διπλα σου μετα δεν μπορεις να το κανεις γιατι ειπαμε ειναι φαλακρη πισω. Καλη Τυχη και παλι στα παιδια.

Δύσκολες εξετάσεις- εύκολη δουλιά στο Διάστημα. Στην Αστρούπολη για δεύτερη μέρα πραγματοποιούνται εξετάσεις- ακήσεις ελέγχου του βασικού και του αναπληρωματικού πληρώματος της επόμενης αποστολής στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ΔΔΣ). Με βάση τα αποτελέσματα των εξετάσεων θα αποφασιστεί ποιός συγκεκριμένα θα πετάξει στο Διάστημα στις 8 Οκτωβρίου. Η πτήση στο ΔΔΣ θα πραγματοποιείται για πρώτη φορά στον εκσυγχρονισμένο διαστημόπλοιο «Σογιούζ ΤΜΑ» το οποίο είναι εξοπλισμένο με πολυάριθμα ψηφιακά συστήματα, νέο ηλεκτρονικό σύμπλεγμα και σύστημα τηλεμετρίας. Για αυτό τον λόγο ακριβώς για την πρώτη δοκιμαστική πτήση διαλέχτηκαν ιδιαίτερα έμπειροι κοσμοναυτες που γνωρίζουν πολύ καλά τις ρωσικές συσκευές. Μέλη του βασικού και του αναπληρωματικού πληρώματος έγιναν συνολικά 4 εκπρόσωποι της Ρωσίας και 2 εκπρόσωποι των ΗΠΑ. -«Οι προπονήσεις τους πραγματοποιούνταν με νέο μη παραδοσιακό σχήμα έτσι ώστε να είναι έτοιμοι για ασυνήθιστες καταστάσεις, που μπορούν να εμφανιστοιύν με τα νέα τεχνικά μέσα,- είπε ο Σεργκέι Κρικαλιόφ, διευθυντής του Ινστιτούτου Επιστημονικών Ερευνών του Κέντρου Εκπαίδευσης Κοσμοναυτών. Η κύρια ιδιομορφία των εκπαιδευτικών ασκήσεων συνισταται στο ότι η κατασκευή του νέου διαστημοπλοίου, όπως συμβαίνει συνήθως σε τέτοιες περιπτωσεις πραγματοποιόταν ταυτόχρονα με την προετοιμασία των κοσμοναυτών. Για αυτό τον λόγο ως μέλη του πληρώματος διαλέχτηκαν αυτή την φορά ιδιαίτερα σίγουροι και έμπειροι κοσμοναύτες. Επιφανειακά όλα φαίνονται ως συνηθισμένες εξετάσεις. Μία ομάδα κοσμοναυτών παίρνει από το τραπέζι εισιτήριο με την περιγραφή κάποιας ασυνήθιστης κατάστασης και μετά μπαίνει στη μακέτα διαστημοπλοίου για να πάρει την χρειαζούμενη απόφαση και να λύσει επι τόπου το πρόβλημα. Ταυτόχρονα, η άλλη ομάδα λύνει κάποιο ασυνήθιστο πρόβλημα στη μακέτα του ρωσικού τμήματος του ΔΔΣ.Την πρώτη μέρα των εξετάσεων δηλαδή στις 14 Σεπτεμβρίου στη μακέτα του διαστημοπλοίου, σύμφωνα με την παράδοση, έστειλαν το αναπληρωματικό πλήρωμα, αποτελούμενο από τον Σεργκέι Βόλκοφ, τον Ολέγκ Κονονένκο και τον Ρόναλντ Γκάραν. Στις 15 Σεπτεμβρίου τα πληρώματα άλλαξαν τις θέσεις τους. Το αναπληρωματικό δούλευε στο ρωσικό τμήμα του ΔΔΣ και το βασικό πλήρωμα, αποτελούμενο από τον Αλεξάντρ Καλερί, τον Ολέγκ Σκρίποτσκα και τον Σκοτ Κέλλυ- στη μακέτα του διαστημοπλοίου. Η εξεταστική επιτροπή θα κάνει αξιλόγηση της δουλιάς όλου του πληρώματος γενικά και όχι του κάθε ένα κοσμοναύτη ξεχωριστά. Ύστερα από την επισταμένη ανάλυση θα βάλει τους βαθμούς με βάση το πενταβάθμιο σύστημα με ακρίβεια ως 1/10 του βαθμού. Στις 17 Σεπτεμβρίου οι βαθμοί πρόκειται να εγκριθούν από ειδική διαυπηρεσιακή επιτροπή και τότε θα γίνει γνωστό ποιός θα πετάξει στο ΔΔΣ στις 8 Οκτωβρίου.Εξάλλου, ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός είναι έτοιμος να φιλοξενήσει τους ξένους. Την περασμένη Κυριακή με το Σταθμό συζεύτηκε το διαστημόπλοιο εφοδιασμού «Προγκρές», το οποίο μετέφερε διάφορα φορτία ολικού βάρος 2,5 τόνων. Το νέο πλήρωμα θα δουλεύει στο Σταθμό, όπως συνήθως, 6 μήνες.-παρατήρησε συμπεραίνοντας ο Σεργκέι Κρικαλιόφ. Αστρο-κανίβαλος... καταπίνει γείτονά του. Πριν από λίγες ημέρες οι επιστήμονες εντόπισαν σε απόσταση 55 εκατομμυρίων ετών φωτός έναν γαλαξία που «κατασπάραξε» γειτονικό του γαλαξία. Χθες η ΝΑSΑ ανακοίνωσε ότι με τη βοήθεια του διαστημικού τηλεσκοπίου Chandra ομάδα αμερικανών επιστημόνων ανακάλυψε και ένα άστρο που «κατάπιε» έναν γείτονά του. Οι αμερικανοί επιστήμονες διαπίστωσαν ότι το άστρο «κατάπιε» πριν από εκατοντάδες εκατομμύρια χρόνια ένα γειτονικό του διαστημικό σώμα, τα απομεινάρια του οποίου κατάφερε να εντοπίσει το Chandra. Στη σύνθετη φωτογραφία που έδωσε στη δημοσιότητα η ΝΑSΑ, στο κέντρο της αριστερής εικόνας που έχει τραβήξει το Chandra, διακρίνεται το άστρο να λάμπει ενώ ταυτόχρονα είναι ορατές οι δέσμες διάπυρης ύλης και σωματιδίων που εκτοξεύει προς κάθε κατεύθυνση. Στη δεξιά εικόνα, καλλιτεχνική απεικόνιση του άστρου-«κανίβαλου». Ιδιωτικές πτήσεις στο διάστημα από την Boeing Συμφωνία με την εταιρία μάρκετινγκ Space Adventures για την μεταφορά επιβατών στο διάστημα ανακοίνωσε ότι έχει συνάψει η εταιρεία Boeing. Η εταιρία Μπόινγκ, η οποία εδρεύει στο Χιούστον, ανακοίνωσε ότι το διαστημικό ταξίδι θα πραγματοποιείται με το διαστημικό σκάφος CST-100, το οποίο κατασκευάζει η Μπόινγκ για τη ΝΑΣΑ. Το CST-100 μπορεί να μεταφέρει επτά επιβάτες και να πετάει σε χαμηλή τροχιά. Σύμφωνα με ανακοίνωση που ανήρτησε στην ιστοσελίδα της η Boeing, το διαστημικό σκάφος θα είναι έτοιμο να ταξιδέψει ως το 2015. Η εταιρία Space Adventure, η οποία εδρεύει στη Βιρτζίνια, έχει κλείσει θέσεις για επτά άτομα που θα συμμετάσχουν σε οκτώ αποστολές στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, η καθεμία έναντι εκατομμυρίων δολαρίων, κυρίως με ρωσικά διαστημικά σκάφη. Μέχρι στιγμής δεν έχει αποφασιστεί τιμή για τις πτήσεις της Μπόινγκ.

Αναζητούνται διαστημικοί ωκεανοί. Επιστήμονες του Πανεπιστημίου του Σιάτλ αναπτύσσουν μια νέα τεχνολογία διαστημικής εξερεύνησης η οποία θα ενσωματωθεί στα νέας γενιάς διαστημικά τηλεσκόπια που θα εκτοξευθούν τα επόμενα χρόνια για να ενώσουν τις δυνάμεις τους μαζί με τα υπόλοιπα που βρίσκονται ήδη σε τροχιά γύρω από τη Γη. Η συγκεκριμένη τεχνολογία θα επιτρέπει στα διαστημικά τηλεσκόπια να εντοπίζουν την ύπαρξη νερού στους πλανήτες που ανακαλύπτονται έξω από το ηλιακό μας σύστημα. Η τεχνολογία θα επιτρέψει τον εντοπισμό θαλασσών και ωκεανών σε μακρινούς πλανήτες. Η ανακάλυψη νερού σε υγρή μορφή σε άλλους κόσμους είναι άκρως σημαντική, αφού η παρουσία του συνδέεται άμεσα με την ύπαρξη ζωής. Η νέα τεχνολογία θα ενσωματωθεί στο διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb που είναι προγραμματισμένο να εκτοξευθεί το 2014 και, όπως έχει ανακοινώσει η ΝΑSΑ, θα αποτελέσει τον διάδοχο του διαστημικού τηλεσκοπίου Ηubble το οποίο βρίσκεται σε λειτουργία 20 χρόνια και δεν πρόκειται να γίνει άλλη αποστολή συντήρησής του. Ηλιακή έκρηξη χωρίς επιπτώσεις για τη Γη. Η ΝΑSΑ έδωσε στη δημοσιότητα εντυπωσιακές εικόνες από τις βίαιες εκρήξεις που έγιναν την περασμένη Τετάρτη στον Ηλιο. Οπως φαίνεται και στη φωτογραφία, οι εκρήξεις προκάλεσαν την εκτίναξη στο Διάστημα γιγαντιαίων ποσοτήτων πλάσματος. Τέτοιες εκρήξεις προκαλούν συνήθως τη δημιουργία των λεγόμενων ηλιακών καταιγίδων οι οποίες όταν πλησιάζουν τη Γη προκαλούν δυσλειτουργίες στους τηλεπικοινωνιακούς δορυφόρους αλλά ακόμη και στα εργοστάσια παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας. Σύμφωνα με τους επιστήμονες, οι εκρήξεις των τελευταίων 24ώρων λόγω της θέσης όπου εκδηλώθηκαν δεν πρόκειται αυτή τη φορά να δημιουργήσουν τέτοια προβλήματα. Τις εκρήξεις κατέγραψε το «Solar Dynamics Οbservatory», ένας προηγμένος διαστημικός μετεωρολογικός σταθμός που εκτοξεύτηκε πριν από λίγους μήνες με αποκλειστική αποστολή την παρατήρηση του Ηλιου. Το SDΟ μπορεί να παρατηρεί τον Ηλιο στη μεγαλύτερη λεπτομέρεια που έχει επιτευχθεί ως σήμερα, επιτρέποντας έτσι στους επιστήμονες να κατανοήσουν καλύτερα τις πολύπλοκες συνθήκες που επικρατούν στο μητρικό μας άστρο. Βασικός στόχος είναι η κατανόηση των καιρικών συνθηκών του Ηλιου, ώστε να μπορέσουν οι επιστήμονες να προβλέπουν με όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ακρίβεια τον «διαστημικό καιρό» και ειδικότερα τη δημιουργία των ηλιακών καταιγίδων. Κατι μοναδικο απο τον Αρη. Σίγουρα δεν έχετε αντικρίσει ποτέ το θέαμα που εικονίζεται εδώ. Πρόκειται για διαστημικές αμμοθίνες και ειδικότερα για θίνες που εντοπίζονται στον βόρειο πόλο του πλανήτη Αρη. Σύμφωνα με τη ΝΑΣΑ, για λογαρισαμό της οποίας ελήφθη η φωτογραφία, το τοπίο τον αρειανό πόλο μοιάζει με εκείνο της Σαχάρας. Στη συγκεκριμένη φωτογραφία, δε, η οποία δείχνει τις παρυφές της ερήμου, οι θίνες εναλλάσονται με κανονικό έδαφος. Το διαστημόπλοιο Προγκρές μεταφέρει υλικά στο ΔΔΣ. Μετα απο δυο ημερες ελευθερης πτησης το Ρωσικο φορτηγο Progress М-07М προσδεθηκε επιτυχως στον ISS.

Πείραμα «MARS-500»: πέρασαν οι πρώτες 100 μέρες. Συμπληρώθηκαν 100 μέρες από την «παραμονή» στον Κόκκινο πλανήτη εκείνων των 6 εθελοντών που παίρνουν μέρος στο πείραμα προσομείωσης πτήσης στον ΄Αρη. Γίνεται λόγος για τρείς Ρώσους, έναν Γάλλο, έναν Ιταλό και ένα Κινέζο, που συμμετέχουν στο κοινό σχέδιο της Ρωσικης Διαστημικής Υπηρεσίας Ροσκόσμος και της Ευρωπαϊκή Διαστημικής Υπηρεσίας ESA. Το πείραμα αυτό πραγματοποιείται από το Ινστιτούτο Ιατρο-βιολογικών προβλημάτων της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών κοντά στη Μόσχα. Οι «διαστημικοί περιηγητές» θα βρίσκονται αποκλεισμένοι σε μακέτα διαστημοπλοίου 520 μέρες για να κατανοηθεί τι θα πρέπει να δοκιμάζουν οι πραγματικοί αστροναύτες πετώντας προς τον Κόκκινο πλανήτη και πίσω στη Γη. Για το θεμα αυτο εγραφα στις 7/6/2010-Σελ.26 Απογειώθηκε" η αποστολή Mars500. Ξεκίνησε η αποστολή προσομοίωσης ενός ταξιδιού στον Άρη, τον "κόκκινο" πλανήτη με το κλείσιμο της καταπακτής της "κάψουλας" στο κέντρο Ιατρικών και Βιολογικών Προβλημάτων στη Μοσχα. Η διάρκεια της αποστολής είναι 520 ημέρες αποτελούμενες από το ταξίδι αναχώρησης 250 ημερών, παραμονή 30 ημερών και ταξίδι επιστροφής 240 ημερών. Κατά τη διάρκεια της τα έξι μέλη του πληρώματος θα αντιμετωπίσουν όλες εκείνες τις καταστάσεις που είναι πιθανό να εμφανιστούν σε μια προγματική αποστολή προσεδάφισης στον "κόκκινο" πλανήτη. Στην προσμοίωση γίνεται προσπάθεια αναπαραγωγής όλων των συνθηκών του ταξιδιού με εξαίρεση -φυσικά- την έκθεση στην ακτινοβολία και την έλειψη βαρύτητας. Η κάψουλα στην οποία τα έξι μέλη του πληρώματος θα περάσουν τις επόμενες 520 ημέρες, αποτελείται από εργαστήριο, διαμερίσματα διαβίωσης, αποθήκη και κήπο. Η επικοινωνία του πληρώματος θα πραγματοποιείται μέσω e-mails που θα εμφανίζουν 40λεπτη καθυστέρηση. Κατά τη διάρκεια της παραμονής τους στην "επιφάνεια" του πλανήτη τρία μέλη του πληρώματος θα πραγματοποιήσουν έξοδο από την κάψουλα πραγματοποιώντας ερευνητικές εργασίες. Το πλήρωμα αποτελείται από τρεις Ρώσους, έναν Κινέζο, ένα Γάλλο, ένα Ιταλό και ένα Βέλγο οι οποίοι θα λάβουν το ποσό των $100.000 ως αμοιβή για την συμμετοχή τους στην αποστολή. Περισσοτερα στην δημοσιευση μου στις 11/5/2010 -Σελιδα 25 Στην φωτογραφια το πλήρωμα της αποστολής Mars500. Το διαστημόπλοιο Προγκρές μεταφέρει υλικά στο ΔΔΣ. Ο ρωσικός πύραυλος-φορέας «Σογιούζ» τοποθέτησε σε τροχιά το διαστημόπλοιο εφοδιασμού Προγκρες. ΄Οπως είπαν στο πρακτορείο Ιντερφαξ εκπρόσωποι του Κέντρου Διεύθυνσης των πτήσεων, το φορτηγό διαστημόπλοιο θα μεταφέρει για το ρωσοαμερικανικό πλήρωμα του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού πάνω από 2,5 τόνους διαφόρων υλικών, μαζί και οξυγόνο, νερό, τρόφιμα, ιατρικές συσκευές, καθώς επίσης και ερωτηματολόγια για τους Ρώσους κοσμοναύτες οι οποίοι θα πάρουν μέρος τον Οκτώβριο στην πανρωσική απογραφή του πληθυσμού. Η σύζευξη του Προγκρές με το ΔΔΣ προγραμματίστηκε για την Κυριακή. Τέλη του έτους η δεύτερη κινεζική αποστολή στη Σελήνη.Έτοιμος ο δορυφόρος Τσανγκ-ε. Η δεύτερη αποστολή της Κίνας που θα τεθεί σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη αναχωρεί στα τέλη του 2010, ανακοίνωσε την Παρασκευή ο μηχανικός που επιβλέπει την προσπάθεια. Το εγχείρημα εντάσσεται στο σχέδιο της χώρας να γίνει διαστημική δύναμη συγκρίσιμη με τις ΗΠΑ και τη Ρωσία. Οι προετοιμασίες του δορυφόρου Τσανκ-ε 2 «προχωρούν ομαλά» είπε στην Ημερησία της Κίνας ο Γου Γουεϊρέν, πρώτος μηχανικός της αποστολής. Το σκάφος «υποβάλλεται σε ελέγχους πριν από την εκτόξευση -το σχέδιο είναι να πραγματοποιήσουμε μια δοκιμαστική πτήση στα τέλη του έτους» πρόσθεσε. Ο προηγούμενος δορυφόρος Τσανγκ-ε (παίρνει το όνομα μιας κινεζικής θεότητας που πέταξε στο φεγγάρι) εκτοξεύτηκε το 2007 και μεταξύ άλλων χαρτογράφησε τη Σελήνη σε υψηλή ανάλυση. Ο διάδοχός του θα πλησιάσει το φεγγάρι σε απόσταση μόλις 15 χιλιομέτρων και θα δοκιμάσει τεχνολογίες που θα χρησιμοποιηθούν στην επόμενη φάση: Η Κίνα σκοπεύει να εκτοξεύσει το 2017 μια αποστολή που θα φέρει πίσω στη Γη δείγματα από την επιφάνεια της Σελήνης. Επανδρωμένη αποστολή στο φεγγάρι προγραμματίζεται να ακολουθήσει γύρω στο 2020, ενώ σύμφωνα με τα κινεζικά μέσα το Πεκίνο ενδιαφέρεται και για την ανάπτυξη μόνιμης βάσης στη Σελήνη. Το 2003 η Κίνα έγινε η τρίτη χώρα του κόσμου, μετά τις ΗΠΑ και τη Ρωσία, που έστειλε άνθρωπο στο Διάστημα με σκάφος δικής της κατασκευής. Η δεύτερη πτήση με το «Σενζού» ακολούθησε το 2005, ενώ το 2008 οι Κινέζοι αστροναύτες πραγματοποίησαν τον πρώτο τους διαστημικό περίπατο. Το Πεκίνο συμμετέχει τώρα σε μια ασιατική κούρσα από τη Γη στη Σελήνη: Το 2008, η Ινδία εκτόξευσε αποστολή που συνετρίβη ελεγχόμενα στο φεγγάρι, ενώ η Ιαπωνία εκτόξευσε τον πρώτο σεληνιακό δορυφόρο της τον Ιούνιο του 2009. O δορυφόρος Τσανγκ-ε θα πλησιάσει το φεγγάρι σε απόσταση μόλις 15 χλμ (εικόνα αρχείου)

Η Ρωσία θα αποκτήσει δικό της επιταχυντή πυρηνικών σωματιδίων. Στην Ντουμπνά, ρωσική πόλη στα περίχωρα της Μόσχας άρχισε η κατασκευή νέου εθνικού επιταχυντή πυρηνικών μορίων με την επωνυμία «Νίκη». Ο επιταχυντής αυτός θα είναι «μικρότερος αδελφός» του επιταχυντή του Ευρωπαϊκού Κέντρου Πυρηνικών Ερευνών CERN στην Ελβετία. Αν οι επιστήμονες στη Γενεύη σχεδιάζουν να ανακαλύψουν τα μικρότερα στοιχειώδη σωματίδια, όμως καθηκον του σχεδίου «Νίκη» είναι η μελέτη της ίδιας της διαδικασίας εμφάνισης αυτών των σωματιδίων πριν μερικά δισεκατομμύρια χρόνια και ίσως και η κατανόηση μερικών μυστικών της δημιουργίας του κόσμου. Οι ειδικοί του CERN επέδειξαν ενδιαφέρον για το ρωσικό σχέδιο και υπέγραψαν Συμφωνία συνεργασίας. Η έναρξη λειτουργίας του επιταχυντή «Νίκη» προγραμματίστηκε για το 2016.

Λιγα ακομα για τον κομητη του Χάλεϊ και τον Αναξαγόρα. Οι αρχαίοι Έλληνες «είχαν δει πρώτοι τον κομήτη του Χάλεϊ» Το μυστηριώδες λαμπερό αντικείμενο που εμφανίστηκε πάνω από τον Ελλήσποντο τον 5ο αιώνα π.Χ ήταν πιθανώς ο κομήτης του Χάλεϊ, τον οποίο κανείς άλλος πολιτισμός δεν είχε περιγράψει ως τότε, υπολογίζουν Αμερικανοί αστρονόμοι. Προτείνουν μάλιστα ότι το περιστατικό έπαιξε ρόλο στην πρωτοποριακή θεωρία του Αναξαγόρα για την πτώση ουράνιων σωμάτων στη γη. Η εμφάνιση του κομήτη φαίνεται ότι συνέβη σχεδόν ταυτόχρονα με τη μυστηριώδη πτώση ενός μετεωρίτη στη βόρεια Ελλάδα, αναφέρουν οι ερευνητές του Πανεπιστημίου «Μπράιχαμ Γιανγκ» της Γιούτα. Όπως γράφουν στο Journal of Cosmology, αρκετές αρχαίες πηγές αναφέρουν ότι το 467/6 π.Χ ένας μετεωρίτης «σε μέγεθος άμαξας» έπεσε στην περιοχή Αιγός Ποταμοί του Ελλήσποντου. Όπως ανέφερε τον 1ο αιώνα μ.Χ. ο Ρωμαίος φυσικός φιλόσοφος Πλίνιος ο Πρεσβύτερος, ο διαστημικός βράχος έγινε αξιοθέατο για τους επισκέπτες της περιοχής για τα επόμενα 500 χρόνια. Ένα αιώνα μετά την πτώση του μετεωρίτη, ο Αριστοτέλης ανέφερε στο έργο του Μετεωρολογικά ότι ο βράχος έπεσε από τον ουρανό τη διάρκεια της ημέρας, και συνδυάστηκε τόσο με την εμφάνιση διαττόντων αστέρων όσο και με τη διέλευση ενός μεγάλου κομήτη στο δυτικό ουρανό. Το ίδιο αναφέρουν ακόμα ο Πλίνιος και δύο ακόμα αρχαίες πηγές, οι οποίες κάνουν λόγο για ένα λαμπρό σώμα που παρέμενε ορατό στον ουρανό για 75 ημέρες πριν από την πτώση του μετεωρίτη. Πράγματι, αναφέρουν οι Αμερικανοί ερευνητές, ο κομήτης του Χάλεϊ πρέπει να ήταν ορατός από την Ελλάδα για περίπου 88 ημέρες, από τις 4 Ιουνίου έως τις 25 Αυγούστου του 466 π.Χ. Ο βράχος από τον ουρανό συνδέθηκε αμέσως με το όνομα του προσωκρατικού φιλόσοφου Αναξαγόρα, ο οποίος σύμφωνα με τις ίδιες πηγές είχε προβλέψει την πτώση του. Ωστόσο οι συγγραφείς της νέας μελέτης διαφωνούν με την άποψη ότι ο Αναξαγόρας είχε «προβλέψει» την πτώση του μετεωρίτη, κάτι που θα ήταν ουσιαστικά αδύνατο. Οι ερευνητές πιστεύουν αντίθετα αυτό που λέει ο Πλούταρχος: ο ιστορικός του 1ου π.Χ αιώνα διευκρινίζει ο Αναξαγόρας είχε προβλέψει ότι σώματα από τον ουρανό θα μπορούσαν δυνητικά να πέσουν στη Γη αν ξεφύγουν από τη θέση τους. Ο Αναξαγόρας φέρεται να συμπέρανε το 478 π.Χ ότι τα ουράνια σώματα δεν ήταν φλεγόμενα και πιο ελαφρά από τον αέρα όπως νόμιζαν όλοι, αλλά βαριά, βραχώδη αντικείμενα που παρέμεναν αιωρούμενα λόγω μιας φυγόκεντρου δύναμης. Υπέθεσε μάλιστα ότι τα σώματα αυτά θα μπορούσαν να ξεφύγουν από τη θέση τους και να πέσουν στη Γη αν κάτι διατάρασσε τη φυγόκεντρο δύναμη. Ο Έλληνας φιλόσοφος είχε δίκιο και πρέπει επιτέλους να καταλάβει τη θέση που του αξίζει στην ιστορία της Αστρονομίας, προτείνει η ομάδα του Δρ Ντάνιελ Γκράαμ που υπογράφει τη δημοσίευση. Όμως τι σχέση είχε ο κομήτης του Χάλεϊ με τα πεφταστέρια και τον μετεωρίτη στον Ελλήσποντο; Οι υπολογισμοί της τροχιάς του κομήτη του Χάλεϊ δείχνουν ότι οι διάττοντες αστέρες θα μπορούσαν να ήταν σωματίδια από την κόμη του, τα οποία ανεφλέγησαν στη γήινη ατμόσφαιρα. Όσον αφορά τον μετεωρίτη, η πτώση του θα παραμείνει μυστήριο. Μπορεί μόνο να υποθέσει κανείς, χωρίς να υπάρχει δυνατότητα επιβεβαίωσης, ότι ο κομήτης του Χάλεϊ διατάραξε την κίνηση ενός μικρού αστεροειδή και τον έστειλε πάνω στον πλανήτη. Το σίγουρο είναι ότι η θεωρία του Αναξαγόρα έγινε δεκτή από τους Έλληνες, οι οποίοι πλέον γνώριζαν ότι βράχια από το διάστημα μπορούσαν να πέσουν στα κεφάλια τους. Η πτώση του μετεωρίτη, πάντως, θεωρήθηκε αργότερα οιωνός για την κρίσιμη ήττα των Αθηναίων από τους Σπαρτιάτες στην περιοχή των Αιγός Ποταμών το 405 π.Χ. Μέχρι σήμερα, η αρχαιότερη γνωστή αναφορά για τον κομήτη του Χάλεϊ αποδιδόταν σε Κινέζους αστρονόμους το 240 π.Χ. Μια πολυ καλη συζητηση στο http://www.astrovox.gr/forum/viewtopic.php?t=12822

Οι αρχαίοι Ελληνες ανακάλυψαν τον κομήτη του Χάλεϊ. Σύμφωνα με νέα μελέτη, ο Αναξαγόρας πιθανότατα τον γνώριζε, μάλιστα είχε υπολογίσει χρονικά τις εμφανίσεις του Μια νέα μελέτη αναφέρει ότι οι πρώτοι οι οποίοι εντόπισαν τον κομήτη του Χάλεϊ, καταφέρνοντας μάλιστα να υπολογίσουν τον περιοδικό κύκλο εμφάνισής του, ήταν οι αρχαίοι Ελληνες. Μέχρι σήμερα οι παλαιότερες γνωστές καταγραφές του κομήτη του Χάλεϊ ήταν από κινέζους αστρονόμους, με την πρώτη εξ αυτών να γίνεται το 240 π.Χ. Σύμφωνα όμως με τη νέα μελέτη, οι αρχαίοι Ελληνες κατάφεραν να τον εντοπίσουν και να τον μελετήσουν από τον 5ο π.Χ. αιώνα. Ο φιλόσοφος Ντάνιελ Γκράχαμ και ο αστρονόμος του αμερικανικού Πανεπιστημίου Ρrovo Ερικ Γκράχαμ δημιούργησαν μοντέλα της πορείας που ακολουθεί ο κομήτης του Χάλεϊ και στη συνέχεια μελέτησαν καταγραφές για κομήτες από αρχαίους πολιτισμούς. Κάποια στιγμή ανάμεσα στο 466 και στο 468 π.Χ. σε μια άγνωστη σήμερα περιοχή της Βορείου Ελλάδος έπεσε ένας μετεωρίτης και μάλιστα το σημείο της πρόσκρουσης αποτέλεσε για περίπου πέντε αιώνες τουριστική ατραξιόν. Ο Πλούταρχος μάλιστα αναφέρει ότι την πτώση τού μετεωρίτη είχε προβλέψει ο Αναξαγόρας, τον οποίο πολλοί θεωρούν κορυφαίο αστρονόμο του αρχαίου ελληνικού κόσμου. Υπολογίζοντας την πορεία του κομήτη του Χάλεϊ εκείνη την εποχή, οι δύο ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι ο μετεωρίτης αποτελούσε μέρος του κομήτη και έπεσε στον πλανήτη επειδή στο συγκεκριμένο πέρασμά του πλησίασε τη Γη περισσότερο από άλλες φορές. Αυτό σημαίνει ότι οι αρχαίοι Ελληνες όχι μόνο είχαν εντοπίσει την ύπαρξη του κομήτη, αλλά είχαν διαπιστώσει ότι είναι τακτικός επισκέπτης μας και μάλιστα είχαν καταφέρει να υπολογίσουν χρονικά την εμφάνιση του. Ο κομήτης του Χάλεϊ, που είναι ο διασημότερος κομήτης, εμφανίζεται περίπου κάθε 75 χρόνια. Πήρε το όνομά του από τον βρετανό αστρονόμο Εντμοντ Χάλεΐ (1656- 1742), ο οποίος στις 4 Σεπτεμβρίου του 1682 τον παρατήρησε και τον περιέγραψε. Η εμφάνισή του το 12 π.Χ. παρακίνησε πολλούς ειδικούς να εικάσουν ότι ο Χάλεϊ είναι το Αστρο της Βηθλεέμ που καθοδήγησε τους τρεις μάγους όταν θέλησαν να επισκεφθούν τον νεογέννητο Ιησού. Οι επιστήμονες υπολογίζουν ότι ο κομήτης θα κάνει την επανεμφάνισή του στη γειτονιά μας στα τέλη της άνοιξης του 2061. Ισχυρή έκρηξη ακτίνων γάμμα στο Σύμπαν. Το νέο τηλεσκόπιο-ρομπότ του συστήματος «Μάστερ», που έχει τοποθετηθεί στην πεδιάδα Τουνκίνσκαγια στην περιοχή Ιρκούτσκ έβγαλε φωτογραφίες ισχυρής έκρηξης ακτίνων γάμμα στο Σύμπαν. Οι Ρώσοι επιστήμονες είναι οι πρώτοι που μπόρεσαν να πάρουν πολύ σημαντικές φωτογραφίες, στις οποίες παρουσιάζονται ζωντανά στιγμιότυπα της καταστροφής ογκώδους αστεριού και της δημιουργίας μαύρης τρύπας. Αυτή η έκρηξη ήταν εντελώς ιδιαίτερη, δήλωσε ο επικεφαλής του σχεδίου «Μάστερ» Βλαντίμιρ Λιπουνόφ, ανώτερος επιστημονικός λειτουργός του Αστρονομικού Ινστιτούτου Στέρνμπεργκ, προφέσορας του Κρατικού Πανεπιστημίου Λομονόσοφ. Οι επιστήμονες είδαν στο τηλεσκόπιό τους μαύρη τρύπα, η οποία είχε δημιουργηθεί πριν 7 δισεκ. χρόνια! Συνήθως οι εκρήξεις ακτίνων γάμμα από οπτική άποψη εκπέμπουν φως μόνο μερικές δεκάδες δευτερόλεπτα και μετά, στη διάρκεια μερικών ωρών, εξαφανίζονται από το οπτικό πεδίο ακόμα και των μεγάλων τηλεσκοπίων. Όμως αυτή η έκρηξη φαινόταν στη διάρκεια 3-4 νυχτών. Τηλεσκόπια -ρομπότ «Μάστερ» έχουν τοποθετηθεί σε μερικές περιοχές της Ρωσίας, εφόσον η χώρα μας είναι θαυμάσιος τόπος παρατηρήσεων. Οι εκρήξεις ακτίνων γάμμα είναι οι ισχυρότερες στο Σύμπαν και ερευνούνται από διεθνή ομάδα των αστρονόμων. Το ερχόμενο έτος σχεδιάζουμε να τοποθετήσουμε δικό μας τηλεσκόπιο-ρομπότ στα νησιά των Καναρίων, στην Ισπανία. Θέλουμε να δημιουργήσουμε παγκόσμιο δίκτυο τηλεσκοπίων «Μάστερ» και τότε θα μπορούμε να παρακολουθούμε επί 24-ώρου βάσης τον ουρανό με τα άστρα, - είπε ο Βλαντίμιρ Λιπουνόφ.

Γαλαξίας-«κανίβαλος» εν δράσει. Διεθνής ομάδα επιστημόνων κατάφερε να εντοπίσει για πρώτη φορά έναν γαλαξία να «καταβροχθίζει» κάποιον άλλο. Ηταν εδώ και καιρό γνωστό ότι οι σπειροειδείς γαλαξίες αυξάνουν το μέγεθός τους συγχωνεύοντας τους μικρότερους γαλαξίες που βρίσκονται κοντά τους. Ωστόσο στο γαλαξιακό σμήνος που ανήκουμε υπάρχουν μόλις τρεις σπειροειδείς γαλαξίες και έτσι το μικρό αυτό δείγμα δεν βοήθησε τους επιστήμονες να ανακαλύψουν περισσότερα στοιχεία για το κοσμικό φαινόμενο του γαλαξιακού κανιβαλισμού. Ομάδα ερευνητών με επικεφαλής τον Ντέιβιντ Μαρτίνεζ Ντελγκάδο του Ινστιτούτου Αστρονομίας Μαξ Πλανκ στη Γερμανία άρχισε να παρατηρεί και να μελετά σπειροειδείς γαλαξίες που βρίσκονται πολύ μακριά από τη δική μας γαλαξιακή γειτονιά σε αποστάσεις μέχρι και 50 εκατομμύρια έτη φωτός. Κατάφεραν να εντοπίσουν τα ίχνη της συγχώνευσης σε γαλαξίες, όπως ο εικονιζόμενος Μ63, που βρίσκεται στον αστερισμό Canes Venatici (Κύνες Θηρευτικοί) σε απόσταση 37 εκατομμυρίων ετών φωτός από εμάς. Οπως διαπίστωσαν, ο γαλαξίας τον οποίο οι επιστήμονες παρομοιάζουν με ηλιοτρόπιο κάποια στιγμή τράβηξε κοντά του και άρχισε να απορροφά έναν γειτονικό του γαλαξία, με τη διαδικασία της συγχώνευσης να συνεχίζεται. Η ανακάλυψη θα βοηθήσει στην καλύτερη κατανόηση της εξέλιξης των γαλαξιών. Το φωτογραφικό αρχείο της NASA διαθέσιμο στο διαδίκτυο. Ύστερα από πενήντα χρόνια προσπαθειών για την κατάκτηση του διαστήματος, η NASA προσφέρει στους χρήστες του διαδικτύου δωρεάν όλο το φωτογραφικό αρχείο της. Η ΝΑSA μόλις δημιούργησε ένα λογαριασμό όπου αρχειοθετεί το υλικό της. Μέρος του αρχείου της ήταν ήδη διαθέσιμο στην ιστοσελίδα http://www.nasaimages.org/ αλλά υπό προϋποθέσεις και περιορισμούς.

Φαινεται τις τελευταιες ημερες να εχουμε πολλες επισκεψεις. «Επίσκεψη» αστεροειδών στη γειτονιά της γης. Δύο αστεροειδείς θα περάσουν σήμερα, κοντά από τη Γη, με διαφορά ωρών μεταξύ τους, ανακοίνωσε η αμερικανική διαστημική υπηρεσία, NASA. Οι αστεροειδείς, διαμέτρου μερικών μέτρων, ανακαλύφθηκαν την Κυριακή με τηλεσκόπιο στην Αριζόνα και θα περάσουν από τη γη σε απόσταση πιο κοντινή σε σχέση με εκείνη της Γης από τη σελήνη. Παρότι οι αστεροειδείς συχνά περνούν σε τέτοια απόσταση από τη Γη, είναι σπάνιο δύο μαζί να περάσουν σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα. Ο πρώτος αστεροειδής, ο 2010 RX30, έχει διάμετρο 10 με 20 μέτρα και θα περάσει σε απόσταση 248.000 χιλιομέτρων από τη Γη στις 12:51 (ώρα Ελλάδος). Ο δεύτερος, ο 2010 RF12, διαμέτρου περίπου 6 με 14 μέτρων, θα περάσει σε απόσταση 79.000 χιλιομέτρων από τη Γη στη 01:12 (ώρα Ελλάδος). Και οι δύο θα είναι ορατοί με τη βοήθεια ερασιτεχνικών τηλεσκοπίων, σύμφωνα με τη ΝΑSΑ. ΚΑΛΗ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ ΣΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΕΡΑΣΙΤΕΧΝΕΣ. Συσκευή ανίχνευσης διαστημικών σκουπιδιών. Οι επιστήμονες της Ρωσίας κατασκεύασαν συσκευή ανίχνευσης τεμαχιών διαστημικών σκουπιδιών, μεγέθους απο 1 ως 10 εκατοστά, τα οποία δεν μπορούν να ανακαλυφθούν με τη βοήθεια των γνωστών συσκευών. Έτσι ανακοίνωσε η Υπηρεσία τύπου του Ινστιτούτου Φυσικής Λέμπεντεφ. Το νέο τηλεσκόπιο με φακούς βλέπει σκουπίδια σε ακτίνα μερικών εκατοντάδων χιλιομέτρων και δεν απαιτεί ειδικούς δορυφόρους. Μπορεί να τοποθετηθεί σε οποιαδήποτε διαστημική συσκευή. Σήμερα στο Διάστημα βρίσκονται σχεδόν 100 χιλιάδες διαστημικές συσκευές η προθεσμία χρήσης των οποίων έχει λήξει, διαφόρων ορόφων πυραύλων–φορέων, καθώς επίσης και βίδες, παξιμάδια κλπ.*** Και τωρα ενα αξιολογο βιβλιο απο τον Τασο Καφανταρη. Πόσο κοντά είμαστε στην επαφή με εξωγήινη ζωή; Ο καταιγισμός των σχεδόν καθημερινών πλέον ειδήσεων για ανακαλύψεις εξωπλανητών και αποθεμάτων νερού σε άλλους πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος ανεβάζει τον πυρετό της προσμονής μας για ζωή σε άλλους κόσμους. Παράλληλα όμως ανεβάζει τον βαθμό σύγχυσής μας για το τι τελικά αποδεικνύεται αξιόπιστο εύρημα και τι όχι. Από την άλλη, οι «περίεργα» συμπυκνωμένες μετά το 2000 δηλώσεις επιφανών επιστημόνων (όπως του Χόκινς) για τα ενδεχόμενα συνάντησής μας με πολύ πιο προχωρημένους από εμάς πολιτισμούς, ανεβάζουν τους δείκτες της γενικευμένης ανησυχίας και τροφοδοτούν ισχυρή συνωμοσιολογία. Ενας μελλοντικός ιστορικός ίσως καταγράψει τη λήξη των πρώτων 50 ετών της διαστημικής εποχής της ανθρωπότητας ως το μεταίχμιο μεταστροφής του συλλογικού ψυχισμού μας από την ιμπεριαλιστική εξερεύνηση των εκτός στην αμυντική διαφύλαξη των εντός του πλανήτη μας. Το βιβλίο του αμερικανού αστροβιολόγου και επικεφαλής του Ιστορικού Τμήματος της ΝΑSΑ Στίβεν Τζ. Ντικ έρχεται την κατάλληλη στιγμή να αποσαφηνίσει το ιστορικό αυτής της διαρκώς ανερχόμενης στον 20ό αιώνα αναζήτησης εξωγήινων. Δεν είναι στείρος βερμπαλισμός και δεν είναι προβολή προσωπικής κοσμοθεωρίας. Είναι μια έξοχα πεζογραφημένη εγκύκλια παράθεση των αστροβιολογικών μας γνώσεων, των συνθηκών δημιουργίας ζωής στο Σύμπαν και των δειγμάτων της που έχουμε εντοπίσει μέσω δορυφόρων, φασματογράφων και ρομποτικών ανιχνευτών. Λόγω των εξαίρετων ευρετηρίων όρων και εικόνων που διαθέτει, μπορεί να αντιμετωπίσει κανείς το βιβλίο αυτό ως επίτομη εγκυκλοπαίδεια. Αλλά και λόγω του στρωτού γραψίματος του Ντικ και της ιδιαίτερα προσεγμένης μετάφρασης του Παναγιώτη Παπαχρήστου, μπορεί να διαβάσει τις 480 σελίδες του ως το τέλος ακούραστα. Είναι γεμάτες στοιχεία που αυτοτροφοδοτούν το αναγνωστικό ενδιαφέρον τους με τις συνεχείς ανατροπές τους και τις επιστημονικές διαμάχες που ξεσπούσαν γύρω από αυτά. Βεβαίως, όπως και με κάθε τι που προσπαθεί να συμπεριλάβει την αιχμή των εξελίξεων σήμερα, ο αναγνώστης του βιβλίου αυτού θα αναζητήσει σύντομα έναν «τόμο β »: Σε διάστημα μόλις δύο ετών από σήμερα, οι γνώσεις μας στον τομέα προβλέπεται να είναι κατά πολύ περισσότερες. Αλλά η αξία του ως βιβλίου εκκίνησης για τα όσα θα γνωρίσουν οι άνθρωποι του 21ου αιώνα παραμένει μέγιστη. Αν θέλετε να είστε «προετοιμασμένοι», σας το συστήνω ανεπιφύλακτα. Η συντριπτική πλειονότητα των Αμερικανών πιστεύει όχι μόνο στην ύπαρξη εξωγήινων αλλά και σε μυστικές συμφωνίες τους με γήινες κυβερνήσεις. Για να ξεχωρίσει κανείς την ήρα από το στάρι χρειάζεται το βιβλίο του Σ. Ντικ. a.kafantaris@gmail.com

Το μυστικό του δαχτυλιδιού. Η αποκατάσταση της βλάβης ενός σημαντικού οργάνου του διαστημικού τηλεσκοπίου Ηubble βοήθησε τους επιστήμονες να βρουν την απάντηση σε ένα σπάνιο αλλά και εντυπωσιακό κοσμικό φαινόμενο που είχε ανακαλύψει το τηλεσκόπιο αμέσως μετά την έναρξη της λειτουργίας του. Το 1987 τα επίγεια τηλεσκόπια εντόπισαν στο Μεγάλο Μαγγελανικό Νέφος (έναν κοντινό μας γαλαξία) μια έκρηξη σουπερνόβα η οποία αποτέλεσε αντικείμενο επισταμένης μελέτης. Οταν τρία χρόνια αργότερα εκτοξεύθηκε το Ηubble, οι επιστήμονες έστρεψαν αμέσως το διαστημικό τηλεσκόπιο στην περιοχή της έκρηξης. Το Ηubble κατάφερε να εντοπίσει και να φωτογραφίσει τα υπολείμματα του άστρου που εξερράγη, γύρω από τα οποία είχε δημιουργηθεί ένα λαμπρό δαχτυλίδι κοσμικής ύλης. Η ανακάλυψη και η φωτογραφία θεωρούνται από τις πλέον σημαντικές και ιστορικές για το Ηubble. Από τότε πολύ συχνά το Ηubble έστρεφε το βλέμμα του στη συγκεκριμένη περιοχή και χρησιμοποιώντας τον φασματογράφο του συνέλεγε στοιχεία. Κάποια στιγμή όμως ο φασματογράφος εντελώς απρόσμενα σταμάτησε να λειτουργεί και χρειάστηκαν αρκετά χρόνια ώσπου να γίνει η επιδιόρθωσή του και οι επιστήμονες να αρχίσουν και πάλι να τον χρησιμοποιούν. Γάλλοι επιστήμονες που εδώ και χρόνια ερευνούν αυτό το σουπερνόβα μελετώντας στοιχεία που συνέλεξε εκ νέου ο φασματογράφος ανακάλυψαν ότι μετά την έκρηξη γύρω από τα υπολείμματα δημιουργήθηκε ένας δακτύλιος από τα «συντρίμμια» του άστρου τα οποία φωτίζονται από τα ωστικά κύματα των αερίων που εκτόξευσε στο Διάστημα η έκρηξη. Η ανακάλυψη θεωρείται σημαντική επειδή δίνει στοιχεία για τη φύση και την εξέλιξη των εκρήξεων σουπερνόβα. Το αστεροειδές δεν αποτελεί απειλή για τη Γη. Αστεροειδές με διάμετρο 7-14 μέτρων την Τετάρτη πλησίασε τη Γη σε απόσταση περίπου 84 χιλ. χλμ., ανακοίνωσε στο ΡΙΑ «Νόβοστι» ο αστρονόμος του Ινστιτούτου εφαρμοσμένων μαθηματικών με την επωνυμία του Κέλντυς Λεονίντ Ελένιν. Επίσης είπε ότι το ουράνιο σώμα θα μπορούμε να το δούμε με μεγάλο ερασιτεχνικό τηλεσκόπιο. Το αστεροειδές ανακαλύφθηκε την Κυριακή από επιστήμονες του αστεροσκοπείου Μάουντ-Λέμον. Δεν αποτελεί απειλή για τον πλανήτη μας, ακόμα και αν συγκρουστεί με αυτόν. «Αν εισέρθει στην ατμόσφαιρα, θα καεί προτού προλάβει να φτάσει στην επιφάνεια της Γης», - είπε ο Ελένιν.