Δροσος Γεωργιος

Ακυρώθηκε η εκτόξευση «ερασιτεχνικού» πυραύλου με ανδρείκελο ως επιβάτη. Τεχνικό πρόβλημα της τελευταίας στιγμής εμπόδισε την εκτόξευση ενός «αυτοσχέδιου» πυραύλου που κατασκεύασαν Δανοί ιδιώτες. Ο Heat-1X, πρωτότυπο ενός φθηνού συστήματος για την εκτόξευση φορτίων και αστροναυτών σε τροχιά, θα μετέφερε ένα ανδρείκελο σε ύψος 30 χιλιομέτρων. Η Copenhagen Suborbitals, μια μη κερδοσκοπική εταιρεία που ίδρυσαν λάτρεις του Διαστήματος, έχει περιθώριο να επαναλάβει την προσπάθεια μέχρι τις 17 Σεπτεμβρίου. Αν δεν προλάβει εντός αυτής της προθεσμίας που της έχει δώσει η κυβέρνηση, θα πρέπει να περιμένει μέχρι το 2011. Μόνο ένα μικρό σύννεφο καπνού εμφανίστηκε στο κάτω μέρος του Heat-1X όταν η αντίστροφη μέτρηση έφτασε στην «ώρα μηδέν» το μεσημέρι της Κυριακής. Ο έλεγχος που ακολούθησε έδειξε ότι η βαλβίδα που ελέγχει τη ροή υγρού οξυγόνου είχε παγώσει και δεν λειτουργούσε. Ο πύραυλος βασίζεται σε έναν «υβριδικό» σχεδιασμό που καίει στερεό πολυπροπυλένιο με υγρό οξυγόνο. Στην κορυφή του βρίσκεται μια σφραγισμένη κάψουλα που φιλοξενούσε το ανδρείκελο, όμοιο με αυτά που χρησιμοποιούνται σε ασκήσεις της πυροσβεστικής. Εφόσον πραγματοποιηθεί με επιτυχία η εκτόξευση του πρωτότυπου, η Copenhagen Suborbitals ελπίζει να στείλει επανδρωμένο πύραυλο στο Διάστημα σε περίπου 10 χρόνια. Ο Heat-1X επρόκειτο να αναχωρήσει από μια μικρή πλωτή εξέδρα, η οποία στήθηκε με ειδική άδεια έξω από το νησί Μπόρνχολμ της Βαλτικής, στο χώρο ενός στρατιωτικού πεδίου δοκιμών. Μετά την ολοκλήρωση της πτήσης, θα έπεφτε στη θάλασσα με αλεξίπτωτο. Αποστολή-καμικάζι της NASA θα πέσει στον Ήλιο-Θυσία για την επιστήμη. Η NASA ξεκίνησε το σχεδιασμό ενός διαστημικού σκάφους σε μέγεθος αυτοκινήτου που θα καταστραφεί πέφτοντας στην υπέρθερμη ατμόσφαιρα του Ήλιου -η αυτοκτονία του ίσως προσφέρει απαντήσεις σε δύο ερωτήματα που βασανίζουν τους αστροφυσικούς εδώ και δεκαετίες. Η αποστολή Solar Probe Plus θα αναχωρήσει το αργότερο το 2018, ανακοίνωσε η υπηρεσία την Πέμπτη. «Αυτό το πρόγραμμα θα επιτρέψει στην εφευρετικότητα της ανθρωπότητας να φτάσει εκεί που κανένα διαστημικό σκάφος δεν έχει πάει μέχρι σήμερα. Για πρώτη φορά, θα μπορέσουμε να αγγίξουμε, να γευτούμε και να μυρίσουμε τον Ήλιο» σχολιάζει η Λίκα Γκουχατακούρτα, επιστήμονας στο πρόγραμμα του Solar Probe Plus. Η NASA εξέτασε τις 13 προτάσεις που κατέθεσαν οι επιστήμονες για τα όργανα του σκάφους και επέλεξε τις πέντε, τις οποίες θα χρηματοδοτήσει με 180 εκατομμύρια δολάρια. «Τα πειράματα που επιλέχθηκαν για το Solar Probe Plus σχεδιάστηκαν ειδικά για να απαντήσουν σε δύο βασικά ερωτήματα για τη φυσική του Ήλιου: Γιατί η εξώτερη ατμόσφαιρα του Ήλιου είναι θερμότερη από την ορατή επιφάνειά του; Τι προωθεί τον ηλιακό άνεμο που επηρεάζει τη Γη και το Ηλιακό Σύστημα;» εξηγεί ο Ντικ Φίσερ, διευθυντής του Τμήματος Ηλιοδυναμικής της NASA στην Ουάσινγκτον. «Αυτά τα ερωτήματα μας βασανίζουν εδώ και δεκαετίες, και αυτή η αποστολή θα προσφέρει επιτέλους τις απαντήσεις». Καθώς το σκάφος πλησιάζει την ταραχώδη κορόνα, δηλαδή την ατμόσφαιρα του Ήλιου, η θερμική ασπίδα του από σύνθετα υλικά άνθρακα θα πρέπει να αντέξει ριπές ακτινοβολίας και θερμοκρασίες άνω των 1.400 βαθμών Κελσίου. Μεταξύ άλλων, το Solar Probe Plus θα συλλέξει στερεοσκοπικές εικόνες του μητρικού μας άστρου, θα μελετήσει το μαγνητικό του πεδίου και θα μετρήσει τον ηλιακό άνεμο, μια αδιάκοπη ροή φορτισμένων σωματιδίων που λούζει ολόκληρο το Ηλιακό Σύστημα. Στίβεν Χόκινγκ: Μυστήριαι αι βουλαί του Σύμπαντος. Μετά τους θρήσκους, ο Στίβεν Χόκινγκ βάλθηκε να σοκάρει και τους συναδέλφους του, υποστηρίζοντας ότι το «άγιο δισκοπότηρο» της φυσικής επιστήμης, η ενοποιημένη θεωρία των πάντων, είναι χίμαιρα. Πριν από τρεις δεκαετίες, ο διάσημος φυσικομαθηματικός είχε εκτιμήσει ότι η ανακάλυψη της θεωρίας που θα ερμηνεύει συνολικά το Σύμπαν ήταν ζήτημα χρόνου. Είχε μάλιστα εκτιμήσει ότι ήταν πολύ πιθανό αυτό να συμβεί πριν το 2000. Δέκα χρόνια μετά από εκείνο το ορόσημο, αναθεωρεί και με το βιβλίο του "Το Μεγάλο Σχέδιο" εκτιμά ότι η ανθρωπότητα δεν θα μπορέσει ποτέ να βάλει όλους τους νόμους της Φύσης κάτω από μία ομπρέλα. Το καλύτερο που μπορεί να κάνει η επιστήμη για να εξηγήσει μια πραγματικότητα που δεν μπορεί να συλλάβει ο ανθρώπινος νους είναι να ανοίξει "παράθυρα" σε αυτή, χωρίς να σημαίνει ότι κάποιο από αυτά είναι πιο "αληθινό" από τα υπόλοιπα. Τονίζει, πάντως, ότι η επιστήμη μπορεί να βρει απαντήσεις σε πολλά από τα αινίγματα του Σύμπαντος ακόμη και αν δεν καταλήξει ποτέ σε μία ενοποιημένη θεωρία. Φιλε Alexandros164. Η δημοσιευση αποψεων ανθρωπων σαν τον Στίβεν Χόκινγκ δεν μπορει να αποτελει μειον για αυτο το τοπικ!!! Ετσι τουλαχιστον πιστευω.

Μια ομορφη μικρη ειδηση. Κοσμική σάουνα. Ενα σπάνιο αλλά και εντυπωσιακό κοσμικό φαινόμενο αντίκρισε το ευρωπαϊκό διαστημικό τηλεσκόπιο Ηerschel, όταν είδε ένα γηρασμένο άστρο να «λούζεται» από ένα γιγαντιαίο στρώμα υδρατμών που έχουν δημιουργηθεί γύρω από αυτό. Το CW Leonis είναι ένας κόκκινος γίγαντας που βρίσκεται σε απόσταση 650 ετών φωτός και διανύει την προτελευταία φάση της ζωής του, με την επόμενη και τελευταία να είναι η μετατροπή του σε λευκό νάνο. Γύρω από το CW Leonis κινούνταν εκατομμύρια αστεροειδείς, πολλούς εκ των οποίων το άστρο λιώνει όσο χάνει τα καύσιμά του και διαστέλλεται. Η διαδικασία αυτή παράγει, εκτός των άλλων, και μεγάλες ποσότητες νερού, την παρουσία του οποίου είχαν εντοπίσει πριν από μερικά χρόνια οι επιστήμονες. Τώρα το Ηerschel εντόπισε το εντυπωσιακό στρώμα υδρατμών και οι επιστήμονες εικάζουν ότι η υπεριώδης ακτινοβολία των γειτονικών στο CW Leonis άστρων προκαλεί εξάτμιση του νερού, επιτρέποντας έτσι στο άστρο να κάνει «μπάνια ατμού», όπως χαρακτηριστικά αναφέρουν τα μέλη της ομάδας βέλγων επιστημόνων που έκαναν την ανακάλυψη. Οσο για τις δηλωσεις του Στίβεν Χόκινγκ υπαρχει ομορφη συζητηση στο http://www.astrovox.gr/forum/viewtopic.php?t=12775&postdays=0&postorder=asc&start=0

Φιλοι μου,Κοσμοναυτες του Συμπαντος. Να και μια αλλη αποψη. Ο Θεός υπάρχει και είναι... εξωγήινος. Απάντηση στον Στίβεν Χόκινγκ, ο οποίος υποστηρίζει στο νέο του βιβλίου ότι το Σύμπαν δεν χρειάστηκε το χέρι του Θεού για να δημιουργηθεί, δίνει με άρθρο του στη βρετανική εφημερίδα «Daily Telegraph» ο αστροφυσικός Τζον Γκρίμπιν. Το Σύμπαν μας μπορεί να "ψήθηκε" σε έναν επιταχυντή σωματιδίων, εκτιμά ο Βρετανός επιστήμονας Ο επιστήμονας θεωρεί πιθανό το ενδεχόμενο η πλάση να δημιουργήθηκε όχι από κάποιο Παντογνώστη και Παντοδύναμο δημιουργό, αλλά από όντα σαν και εμάς, με τη βοήθεια της τεχνολογίας. Ο Γκρίμπιν εκτιμά ότι το μόνο που χρειάζεται για τη δημιουργία ενός Σύμπαντος είναι ένας επιταχυντής σωματιδίων ισχυρότερος από εκείνο που λειτουργεί στις εγκαταστάσεις του CERN και η τεχνογνωσία για τη δημιουργία μιας σταθερής τεχνητής μαύρης τρύπας. Αν όντως αυτό ισχύει, το Μπιγκ Μπανγκ δεν είναι παρά το προϊόν ενός επιστημονικού πειράματος εξωσυμπαντικών πλασμάτων. Ο αστροφυσικός απαντά και στο ερώτημα "που είναι ο Θεός", γράφοντας ότι οι δημιουργοί, που ζουν σε ένα άλλο Σύμπαν, άφησαν το δικό μας να εξελιχθεί αυτόνομα, χωρίς να παρεμβαίνουν. Γιατί όμως ένας εξωσυμπαντικός πολιτισμός θα έπαιζε το Θεό; Η απάντηση του επιστήμονα είναι αφοπλιστική: Επειδή μπορεί.

Επιτυχής δοκιμή για τον ισχυρότερο πυραυλοκινητήρα που ανέπτυξε ποτέ η NASA. Με έναν εκκωφαντικό βρυχηθμό και έναν πίδακα φωτιάς, η NASA και η εταιρεία αεροδιαστημικών συστημάτων ATK πραγματοποίησαν τη δεύτερη στατική δοκιμή του DM-2, του ισχυρότερου πυραυλοκινητήρα στερεών καυσίμων που έχει δημιουργηθεί ποτέ. Παραμένει όμως αμφίβολο αν το νέο σύστημα θα πετάξει ποτέ στο Διάστημα. Ο DM-2 (Demonstration Motor 2) προοριζόταν για τον πύραυλo Ares-1 που θα μετέφερε τους Αμερικανούς αστροναύτες πίσω στη Σελήνη και τελικά στον Άρη. Το πρόγραμμα όμως ακυρώθηκε από την κυβέρνηση του Μπαράκ Ομπάμα και το μέλλον του αμερικανικού διαστημικού προγράμματος μένει στον αέρα. Η δεύτερη στατική δοκιμή του πρωτότυπου, η οποία πραγματοποιήθηκε στη Γιούτα και διήρκεσε δύο λεπτά, έλεγξε την αντοχή των υλικών και τη συμπεριφορά του συστήματος σε χαμηλές θερμοκρασίες. Οι 760 συσκευές μέτρησης που παρακολουθούσαν τη δοκιμή έδειξαν ότι ο DM-2 αντεπεξέρχεται στις προσδοκίες. Η μείωση της θερμοκρασίας κατά μερικούς βαθμούς Κελσίου επιβραδύνει ελαφρώς το ρυθμό καύσης των στερεών καυσίμων, εξήγησε στο AFP o Άλεξ Πρίσκος, υπεύθυνος για την πρώτη βαθμίδα του πυραύλου Ares στο Κέντρο Διαστημικής Πτήσης Μάρσαλ της NASA, στο Χάντσβιλ της Αλαμπάμα. Στον αέρα Το πρόγραμμα «Αστερισμός» της NASA που είχε οραματιστεί η κυβέρνηση του Τζορτζ Μπους προέβλεπε την κατασκευή δύο γιγάντιων πυραύλων: O Ares-1 θα μετέφερε σε τροχιά την κάψουλα Orion με το πλήρωμα, ενώ ο ακόμα μεγαλύτερος Ares-2 θα μετέφερε μια ξεχωριστή σεληνάκατο για αποστολές στην επιφάνεια του φεγγαριού. Τα διαστημικά λεωφορεία, που πρόκειται να αποσυρθούν οριστικά στα τέλη του 2011, δεν μπορούν να πετάξουν πέρα από τη χαμηλή γήινη τροχιά. Το πρόγραμμα «Αστερισμός» ακυρώθηκε τελικά από τον Μπαράκ Ομπάμα λόγω του υψηλού κόστους και των τεχνικών δυσκολιών. Ο νέος σχεδιασμός προβλέπει για το απώτερο μέλλον αποστολές σε αστεροειδείς και τελικά στον Άρη, δεν διευκρινίζει όμως με ποιο όχημα θα πραγματοποιηθούν αυτές οι αποστολές. Παραμένει άγνωστο το πότε θα ξεκαθαριστεί η κατάσταση από την κυβέρνηση και τη NASA. Το νέο σκάφος αποκλείεται πάντως να είναι έτοιμο πριν από το 2016. Η ανάπτυξη της κάψουλας Orion συνεχίζετα. Από ό,τι φαίνεται, όμως, ότι το εξαθέσιο σκάφος θα χρησιμοποιείται μόνο ως σκάφος διαφυγής σε περπτωση ατυχήματος στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS). Μετά τον παροπλισμό των διαστημικών λεωφορείων, η NASA θα εξαρτάται από τα ρωσικά Soyuz για τη μεταφορά πληρωμάτων από και προς τον ISS. Όπως προβλέπει ο σχεδιασμός Ομπάμα, η μεταφορά φορτίων θα ανατεθεί σταδιακά σε Αμερικανούς ιδιώτες. Να μην ξαναγραψω παλι για την μυωπικη πολιτικη του Ομπαμα για την Διαστημικη Εξερευνηση. Στ. Χόκινγκ: «Δεν δημιούργησε ο Θεός το σύμπαν» Δεν έχει θέση ο Θεός στις θεωρίες γαι τη δημιουργία του σύμπαντος υποστηρίζει ο καθηγητής Μαθηματικών και Θεωρητικής Φυσικής του Πανεπιστημίου του Κέιμπριτζ, Στίβεν Χόκινγκ, στο τελευταίο του βιβλίο του οποίου μέρος δημοσιεύουν σήμερα οι Times. Αν και ο Στίβεν Χόκινγκ σε προγενέστερο βιβλίο του, A Brief History of Time, είχε υποστηρίξει πως η πίστη στην ύπαρξη Θεού δεν είναι ασύμβατη με την επιστήμη, στο νέο του βιβλίο αποκλείει το ενδεχόμενο να εμπλέκεται ο Θεός στη δημιουργία του Bing Bang. Απορρίπτοντας, λοιπόν, τη θεωρία του Νεύτωνα, πως το σύμπαν ήταν δημιούργημα του Θεού και ότι δεν μπορεί να προέκυψε από το χάος από μόνο του, εκτιμά πως "το σύμπαν μπορεί να δημιουργηθεί από μόνο του". 'Εάν καταφέρουμε να ανακαλύψουμε μια θεωρία πλήρη, θα αποτελούσε τον υπέρτατο θρίαμβο της ανθρώπινης λογικής, γιατί σε αυτή την περίπτωση θα έπρεπε να γνωρίζουμε το μυαλό του Θεού", σημειώνει ο καθηγητής. Χωρις σχολιο.

Ο Ηλιος γεννητορας της ζωης στον μικρο πλανητη μας συνεχιζει να μας βοηθα και να μας εκπλησει οσο περισσοτερο τον μελεταμε.!!! Οι ηλιακές κηλίδες καθορίζουν τη διάρκεια της μέρας. Οι αυξομειώσεις της τάξης των χιλιοστών του δευτερολέπτου που υπάρχουν στη διάρκεια των ημερών του χρόνου, Γάλλοι επιστήμονες τις αποδίδουν στην επίδραση των ηλιακών κηλίδων πάνω στην ταχύτητα περιστροφής του πλανήτη μας γύρω από τον εαυτό του. Οι μέχρι τώρα γνωστές εξηγήσεις για τους λόγους που ποικίλει η διάρκεια της μέρας, αφορούν κυρίως τις μεταβολές στα ρεύματα του αέρα και των ωκεανών, που επιταχύνουν ή "φρενάρουν" ελαφρά την περιστροφή της Γης. Αλλά και οι αλλαγές -εξαιτίας π.χ. της κλιματικής αλλαγής- στον τρόπο που η ύλη είναι κατανεμημένη στον πλανήτη μας, μπορούν επίσης να επηρεάσουν την ταχύτητα περιστροφής του πλανήτη μας. Οι ερευνητές του Ινστιτούτου Γεωφυσικής του Παρισιού υπό τον Ζαν-Λουί Μουέλ, σε εργασία τους στο περιοδικό "Geophysical Research Letters" της Αμερικανικής Γεωφυσικής Ένωσης, σύμφωνα με το "New Scientist", αναφέρουν ότι ανακάλυψαν πως ο 11ετής "κύκλος" δραστηριότητας του ήλιου ασκεί τη δική του επίδραση στη διάρκεια της γήινης μέρας. Οι επιστήμονες είχαν, ήδη, παρατηρήσει ότι η ταχύτητα περιστροφής της Γης μεταβάλλεται ελαφρά, ανάλογα με τις εποχές του χρόνου (καθώς μεταβάλλονται οι άνεμοι), όμως αυτή τη φορά οι γάλλοι ερευνητές διαπίστωσαν ότι η εποχική αυτή επίδραση αυξομειώνεται, επίσης, με βάση έναν 11ετή κύκλο, που φαίνεται να ακολουθεί το βαθμό εμφάνισης και εξαφάνισης των ηλιακών κηλίδων. Σύμφωνα με την ανάλυση των στοιχείων για την περίοδο 1962 - 2009, οι εποχές του χρόνου έχουν μεγαλύτερη επίδραση στην ταχύτητα περιστροφής της Γης, όταν οι ηλιακές κηλίδες είναι αραιές, ενώ η επίδρασή τους εξασθενεί, όταν οι ηλιακές κηλίδες αυξάνουν. Τα τελευταία χρόνια, οι ηλιακές κηλίδες είχαν σχεδόν εξαφανιστεί (πρόσφατα μόνο φαίνεται ο ήλιος να "ξυπνάει" ξανά), συνεπώς -λόγω της απουσίας τους- υπήρχε μεγαλύτερη επίπτωση στην περιστροφή του πλανήτη μας. Οι Γάλλοι επιστήμονες υποπτεύονται ότι η σχέση ανάμεσα στις ηλιακές κηλίδες και την ταχύτητα γήινης περιστροφής οφείλεται στο ότι με κάποιο τρόπο, οι κηλίδες αλλάζουν την κίνηση των ανέμων στη Γη, πιθανώς καθώς μεταβάλλουν την ποσότητα υπεριώδους ακτινοβολίας που ο ήλιος στέλνει στη Γη. Καθώς η υπεριώδης ακτινοβολία θερμαίνει την στρατόσφαιρα σε διαφορετικό βαθμό, ανάλογα με την ύπαρξη ή όχι ηλιακών κηλίδων, οι γήινοι άνεμοι μεταβάλλουν τα μοτίβα της κίνησής τους και έτσι "σπρώχνουν" ή "φρενάρουν" την περιστροφή της Γης. Η ανακάλυψη προσθέτει ακόμα μια ψηφίδα στο "παζλ", αλλά αρκετά ακόμα πράγματα παραμένουν άγνωστα για τους επιστήμονες, οι οποίοι ελπίζουν ότι όσο καλύτερα καταλάβουν τους μηχανισμούς που επηρεάζουν την περιστροφή της Γης (συνεπώς και τη διάρκεια της μέρας) τόσο πιο ακριβής θα γίνει η καθοδήγηση των διαστημικών σκαφών και δορυφόρων. Ένα σφάλμα της τάξης του ενός χιλιοστού του δευτερολέπτου στην περίοδο περιστροφής της Γης μπορεί να ρίξει έξω κατά αρκετές χιλιάδες χιλιόμετρα τους υπολογισμούς των επιστημόνων, οι οποίοι, για παράδειγμα, στέλνουν διαστημοσυσκευές στον Άρη. Δεν φοβόμαστε τις ηλιακές καταιγίδες λέει η Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Διαστήματος. Τη διαβεβαίωση ότι η ενίσχυση της δραστηριότητας του Ηλιου και οι ηλεκτρομαγνητικές καταιγίδες που θα τη συνοδεύσουν δεν πρόκειται να θέσει σε κίνδυνο τους δορυφόρους του συστήματος Galileo δίνει η Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Διαστήματος (ESA). Το Galileo αποτελεί την προσπάθεια της Ευρώπης για τη δημιουργία ενός δορυφορικού "πλέγματος" που θα χρησιμοποιηθεί σε διάφορες εφαρμογές με κυρίαρχη το γεωγραφικό εντοπισμό θέσης, υποκαθιστώντας στην ουσία το αμερικανικής κατασκευής σύστημα GPS. Σύμφωνα με τον προγραμματισμό της ESA στην ερχόμενη τριετία θα έχει ολοκληρωθεί η εκτόξευση στο Διάστημα 4 δορυφόρων του συστήματος Galileo, που θα κινούνται σε τροχιά σε απόσταση 22.000 χλμ. από τη Γη. Η εκτόξευση και ενεργοποίηση των δορυφόρων συμπίπτει χρονικά με το ζενίθ της ηλιακής δραστηριότητας και κατά καιρούς στο διεθνή Τύπο δημοσιεύονται επιφυλάξεις ή και... σενάρια Αποκάλυψης για την τύχη των δορυφόρων που θα βρεθούν στο κέντρο μιας "καταιγίδας" φορτισμένων σωματιδίων και ακτινοβολίας. Η ίδια η υπηρεσία, ωστόσο, καθησυχάζει τους ανησυχούντες, τονίζοντας πως οι προδιαγραφές κατασκευής των δορυφόρων περιλαμβάνουν και συστήματα προστασίας τους από τις ηλιακές καταιγίδες. "Οι δορυφόροι του Galileo έχουν σχεδιαστεί [για να λειτουργούν] στις δυσχερέστερες συνθήκες. Ακόμα και σε αυτό το ενδεχόμενο θα εξακολουθήσουν να λειτουργούν " σχολιάζει ο Bertram Arbesser-Rastburg, επικεφαλής του τμήματος της ESA για τις ηλεκτρομαγνητικές ακτινοβολίες. Οπως σημειώνει η Υπηρεσία, το 2005 και το 2008 εκτοξεύθηκαν δύο δορυφόροι που κινούνται στις τροχιακές θέσεις του Galileo, με κύριο αντικείμενο τη συλλογή στοιχείων σχετικά με την ακτινοβολία και το διαστημικό "καιρό". Οι συγκεκριμένοι δορυφόροι εξακολουθούν να λειτουργούν στέλνοντας διαρκώς στοιχεία προς αξιολόγηση στην ESA. Ομως το «Προγκρές» άρχισε «ελεύθερη πλεύση» Το μεταγωγικό διαστημόπλοιο «Προγκρές» αποσυνδέθηκε από το Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ΔΔΣ) και αναχώρησε για «ελεύθερη πλεύση». Στη διάρκεια μιάς βδομάδας θα μετατραπεί σε τροχιακό εργαστήριο, με τη βοήθεια του οποίου, μεταξύ άλλων, θα ερευνηθεί η ατμόσφαιρα της Γης. Μετά την ολοκλήρωση του πειράματος το «Προγκρές» θα κατεβαστεί από την τροχιά και θα καταποντιστεί σε ειδικά καθορισμένη περιοχή του Ειρηνικού ωκεανού. Στη θέση του στις 10 Σεπτεμβρίου στο ΔΔΣ θα «προσαράξει» νέο μεταγωγικό διαστημόπλοιο, το οποίο θα μεταφέρει στο σταθμό επιστημονικό εξοπλισμό, τρόφιμα και νερό. Σήμερα στο ΔΔΣ εργάζεται ρωσο-αμερικανικό εξαμελές πλήρωμα. Στο μεταξυ ετοιμαζεται το Progress M-07M cargo.Φωτογραφιες.

Τελετή θεμελίωσης για το νέο διαστημικό κέντρο της Ρωσίας. Το 2015 προγραμματίζεται να πραγματοποιηθούν οι πρώτες εκτοξεύσεις από το νέο διαστημικό κέντρο που κατασκευάζει η Ρωσία στο Βοστότσνι, μια αραιοκατοικημένη περιοχή 5.800 χλμ ανατολικά της Μόσχας και λίγες εκατοντάδες χιλιόμετρα από τα σύνορα με την Κίνα. Οι επανδρωμένες αποστολές της Ρωσίας και όλες οι εμπορικές εκτοξεύσεις δορυφόρων πραγματοποιούνται σήμερα από το κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ που βρίσκεται στο Καζακστάν. Η Ρωσία πληρώνει ενοίκιο στη γειτονική χώρα μέχρι το 2050 για τη σοβιετικής κατασκευής εγκατάσταση. Ένα δεύτερο, μικρό κέντρο στη βόρεια Ρωσία χρησιμοποιείται για τις εκτοξεύσεις στρατιωτικών δορυφόρων. Στο πλαίσιο συμφωνίας με τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Διαστήματος. τα ρωσικά σκάφη Soyuz θα εκτοξεύονται σύντομα και από το ευρωπαϊκό διαστημικό κέντρο του Κουρού στη Γαλλική Γουιάνα της Νοτίου Αμερικής. Μιλώντας στην τελετή θεμελίωσης του νέου κέντρου που πραγματοποιήθηκε το Σάββατο, ο Ρώσος πρωθυπουργός Βλαντιμίρ Πούτιν τόνισε τη «στρατηγική» ανάγκη για ένα νέο κέντρο που θα προσφέρει στη Μόσχα «ανεξάρτητη πρόσβαση στο Διάστημα». Όπως ανακοίνωσε, οι πρώτες μη επανδρωμένες αποστολές από το Βοστότσνι θα πραγματοποιηθούν το 2015, ενώ οι επανδρωμένες πτήσεις θα ακολουθήσουν το 2018. Χάρη στην αξιοποίηση νέων τεχνολογιών, το νέο κοσμοδρόμιο θα είναι έως και δέκα φορές μικρότερο σε έκταση από το Μπαϊκονούρ. Τα αρχηγεία της Ρωσικής Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Διαστήματος (Roscosmos) βρίσκονται σήμερα στη Μόσχα, ενώ το κέντρο ελέγχου βρίσκεται στη γειτονική πόλη Κορολιέφ. Το Κέντρο Εκπαίδευσης Αστροναυτών βρίσκεται στο Σταρ Σίτι, περίπου 30 χλμ από τη ρωσική πρωτεύουσα. Οι Ρώσοι στο ΔΔΣ ετοιμάζουν το «Προγκρές» για αναχώρηση. Οι Ρώσοι-μέλη του πληρώματος του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού (ΔΔΣ) σήμερα ολοκληρώνουν την προετοιμασία του μεταγωγικού διαστημοπλοίου «Προγκρές» για αποσύνδεση από το σταθμό. Στη διάρκεια μερικών βδομάδων οι κοσμοναύτες Αλεξάντρ Σκβορτσόφ, Μιχαήλ Κορνιένκο και Θεόδωρος Γιουρτσίχιν εργάστηκαν ως χαμάλιδες, προκειμένου να προλάβουν να στερεώσουν στο διαστημόπλοιο τα κιβώτια με τα απόβλητα και τον χρησιμοποιημένο εξοπλισμό. Το «φορτηγό» θα αποσυνδεθεί από το σταθμό την Τρίτη 31 Αυγούστου βάσει εντολής από τη Γη.

The Particle Physics Song ‘Higgs,Higgs glorious Higgs’ Ένα χιουμοριστικό βίντεο από τους φυσικούς στο CERN για το σωματίδιο Higgs ή το σωματίδιο του Θεού, μια μελωδία που μας θυμίζει το Gloria που ψάλουμε το Πάσχα! Ελπίζουμε να το δούμε σύντομα στις οθόνες των ανιχνευτών.

Τη διέλευση δύο πλανητών γύρω από το ίδιο άστρο κατέγραψε το Kepler. Μετά από μήνες εξαιρετικά καρποφόρων ερευνών με το διαστημικό όχημα Kepler, οι επιστήμονες ανακοίνωσαν την ανακάλυψη του πρώτου ζεύγους πλανητών που διέρχονται μπροστά από το ίδιο άστρο, όπως φαίνεται από τη Γη. Η διέλευση των πλανητών προκαλεί εξαιρετικά μικρές μεταβολές στη φωτεινότητα του άστρου γιατί σκεπάζουν το δίσκο και περιορίζουν την ποσότητα της ακτινοβολίας που φτάνει στις ευαίσθητες κάμερες του Kepler. Αν το φαινόμενο της μεταβολής της λαμπρότητας επαναλαμβάνεται με σταθερή συχνότητα είναι μία σαφής ένδειξης ότι το άστρο φιλοξενεί πλανητικό σύστημα. Ωστόσο, μπορεί να υπάρχουν και πλανήτες που δεν πραγματοποιούν διελεύσεις αλλά εντοπίζονται με διαφορετικές μεθόδους. Οι δύο πλανήτες στο άστρο με τη προσωρινή ονομασία Kepler-9 ονομάστηκαν Kepler-9b και Kepler 9c. Και οι δύο πλανήτες έχουν μάζα περίπου ίδια ή λίγο μικρότερη από αυτή την Κρόνου, δηλαδή 95 φορές μεγαλύτερη από αυτή της Γης, και περιφέρονται κάθε 19 και 38 ημέρες αντίστοιχα. Είναι πιθανόν ότι υπάρχει και τρίτος πλανήτης κάπως μεγαλύτερος από τη Γη σε τροχιά 1,6 ημερών. Το διαστημικό όχημα Kepler παρακολουθεί συνεχώς ένα μικρό τμήμα του ουρανού με περισσότερα από 150.000 αστέρια και καταγράφει τις μεταβολές της φωτεινότητάς τους. Περισσότερα από 700 αστέρια που θα χρειαστούν περισσότερη προσοχή εντοπίστηκαν μέσα στις πρώτες 43 ημέρες λειτουργίας. Τα πορίσματα της μελέτης δημοσιεύονται στο Science. Στην φωτογραφια καλλιτεχνική αναπαράσταση των εξωπλανητών που, όπως φαίνεται, αφθονούν στο Διάστημα. Ενα «λουλούδι» που καίει. Οι ρομαντικοί θα δουν ένα ηλιοτρόπιο. Οι λάτρεις των UFΟ, μια μυστηριώδη κόρη οφθαλμού. Αλλά στην πραγματικότητα είναι μια ηλιακή κηλίδα- το πιο λεπτομερές «ΚΛΙΚ» ηλιακής κηλίδας που τραβήχτηκε ποτέ χρησιμοποιώντας μόνο ορατό φως. Υπεύθυνο είναι το Νέο Ηλιακό Τηλεσκόπιο που βρίσκεται στο Ηλιακό Παρατηρητήριο Βig Βear, στην Καλιφόρνια. Για την ιστορία, το «λουλούδι» αυτό καίει- αν και αυτό είναι στην καλύτερη περίπτωση ευφημισμός. Στο κέντρο της ηλιακής κηλίδας, η θερμοκρασία είναι περίπου 3.600 βαθμούς Κελσίου ενώ στην περιβάλλουσα περιοχή, την κυψελωτή δομή που είναι γνωστή ως κοκκίαση (πρόκειται ουσιαστικά για καυτό αέριο που βγαίνει μέσα από τον Ηλιο), φτάνει και τους 5.800 βαθμούς.

O Ανιχνευτής αντιύλης θα εκτοξευτεί με την τελευταία πτήση διαστημικού λεωφορείου. Έτοιμο να αναλάβει δράση είναι το Άλφα Μαγνητικό Φασματόμετρο, ένας ανιχνευτής αντιύλης που κατασκευάστηκε στο CERN και κόστισε 2 δισεκατομμύρια δολάρια. Το γιγάντιο όργανο μεταφέρεται στις ΗΠΑ για να εκτοξευτεί το Φεβρουάριο του 2011 με την τελευταία αποστολή στην καριέρα των διαστημικών λεωφορείων. Η πολεμική αεροπορία των ΗΠΑ φορτώνει τον AMS σε αεροπλάνο C-5 Galaxy που αναχωρεί την Πέμπτη από τη Γενεύη για το Διαστημικό Κέντρο Κένεντι στη Φλόριντα. Ο ανιχνευτής, βάρους 8,5 τόνων, θα εγκατασταθεί στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό όπου θα παραμείνει σε λειτουργία για 20 χρόνια. Είναι σχεδιασμένος να συλλέγει στοιχεία για την αντιύλη και την μυστηριώδη σκοτεινή ύλη, ένα υλικό άγνωστης σύστασης που αντιστοιχεί στο ένα τέταρτο της συνολικής υλοενέργειας του Σύμπαντος. «Αντι-Σύμπαν» Σε συνδυασμό με άλλα πειράματα που πραγματοποιούνται στο CERN (Ευρωπαϊκός Οργανισμός Πυρηνικής Έρευνας), o AMS ίσως προσφέρει απάντηση στο μεγάλο μυστήριο της χαμένης αντιύλης. Η Μεγάλη Έκρηξη πιστεύεται ότι θα έπρεπε να είχε δημιουργήσει ίσες ποσότητες ύλης και αντιύλης, περιέργως όμως η αντιύλη είναι άφαντη στο σημερινό Σύμπαν -παράγεται μόνο στο εργαστήριο σε απειροελάχιστες ποσότητες. Υπάρχουν διάφορες θεωρίες που θα εξηγούσαν αυτή την έλλειψη, ωστόσο δεν μπορεί να αποκλειστεί το θεωρητικό ενδεχόμενο να υπάρχουν στο Σύμπαν σώματα από αντιύλη που δεν έχουν γίνει μέχρι σήμερα αντιληπτά. Μιλώντας σε συνέντευξη Τύπου ενόψει της αναχώρησης του AMS από τη Γενεύη, ο νομπελίστας Αμερικανός Φυσικός Σάμιουελ Τινγκ εκτίμησε ότι τέτοια σώματα μπορεί όντως να υπάρχουν. Δήλωσε μάλιστα (λίγο προκλητικά ίσως) ότι δεν αποκλείεται να υπάρχει ένας ολόκληρος αθέατος κόσμος φτιαγμένος από αντιύλη: «Αν υπάρχει ένα αντι-Σύμπαν, ίσως εκεί έξω πέρα από την άκρη του Σύμπαντός μας, ο διαστημικός ανιχνευτής ίσως μας δώσει ενδείξεις για την ύπαρξή του» είπε. Οι περισσότεροι επιστήμονες πιστεύουν πάντως ότι σώματα από αντιύλη δεν υπάρχουν: Αν υπήρχαν, θα συναντούσαν περιστασιακά σώματα από κανονική ύλη και θα εξολόθρευαν το ένα το άλλο, εκμπέμποντας ακτινοβολία που θα ήταν δύσκολο να διαφύγει από την προσοχή των αστρονόμων. Στις 28/4/2010 -Σελ.25 εγραφα για τον Ανιχνευτής αντιύλης Σύμφωνα με τον αρχικό σχεδιασμό, ο ανιχνευτής AMS (Αλφα Μαγνητικό Φασματόμετρο) επρόκειτο να εκτοξευτεί τον Ιούλιο με το διαστημικό λεωφορείο Endeavour και θα παρέμενε σε τροχιά για τρία μόνο χρόνια. Πρόσφατα, όμως, η αμερικανική κυβέρνηση αποφάσισε ότι η NASA δεν θα εγκαταλείψει το πρόγραμμα του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού το 2015, όπως προγραμμάτιζε, αλλά το 2020 το νωρίτερο. Οι επιστήμονες αποφάσισαν τότε πως ο AMS θα μπορούσε να παραμείνει σε λειτουργία για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. Για να συμβεί αυτό, ο αρχικός υπεραγώγιμος μαγνήτης του AMS, ο οποίος απαιτεί για τη λειτουργία του υγρό ήλιο, πρέπει να εγκατασταθεί με έναν μόνιμο μαγνήτη μεγαλύτερης διάρκειας. Ο νέος AMS, ένα πρόγραμμα στο οποίο συνεργάζονται 16 χώρες, συναρμολογείται αυτή την εβδομάδα στο CERN (Ευρωπαϊκός Οργανισμός Πυρηνικής Έρευνας), με επικεφαλής των εργασιών τον Σάμιουελ Τινγκ, νομπελίστα φυσικό που εργάζεται σήμερα στο MIT (Τεχνολογικό Ίδρυμα Μασαχουσέτης). H αντικατάσταση του μαγνήτη θεωρητικά περιορίζει την ικανότητα του οργάνου να εκτρέπει και να αναλύει τα κοσμικά σωματίδια καθώς περνούν από μια σειρά ανιχνευτών, ωστόσο, όπως τόνισε ο Δρ Τινγκ, η βελτίωση των ανιχνευτών και η παράταση του χρόνου λειτουργίας υπερσταθμίζουν αυτή την απώλεια. Ο AMS είναι 100 έως 1.000 φορές πιο ευαίσθητος από προηγούμενα αντίστοιχα όργανα και θα μπορεί να εξετάζει σωματίδια με πολύ μεγαλύτερες ενέργειες από ό,τι τα σωματίδια που μπορεί να παράγει ο γιγάντιος επιταχυντής LHC του CERN. Εκτός από αντιύλη, θα μπορέσει ίσως να ανιχνεύσει σωματίδια της μυστηριώδους «σκοτεινής ύλης». O AMS θα μεταφερθεί αεροπορικώς από τη Γενεύη στο Ακρωτήριο Κανάβεραλ. Στην φωτοφραφια το λευκό τετράγωνο σημειώνει τη θέση που θα καταλάβει το όργανο στο σταθμό. Δυστυχως Νέα προβλήματα για τον ευρωπαϊκό δορυφόρο-χαρτογράφο της βαρύτητας. Μία ακόμα βλάβη στο εφεδρικό υπολογιστικό σύστημα αντιμετωπίζει ο ευρωπαϊκός δορυφόρος Goce, με αποστολή τη λεπτομερή χαρτογράφηση του βαρυτικού πεδίου της Γης, ανακοίνωσε η Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Διαστήματος (ESA) που ανέστειλε προσωρινά τη συλλογή δεδομένων. Τον περασμένο Φεβρουάριο μία εξαιρετικά ασυνήθιστη βλάβη στο κύριο υπολογιστή ανάγκασε τους επιστήμονες να χρησιμοποιήσουν τον εφεδρικό. Στα μέσα Ιουλίου παρουσίασε βλάβη και το εφεδρικό σύστημα με αποτέλεσμα ο Goce να μην μπορεί να στείλει στη Γη τηλεμετρικά δεδομένα, δηλαδή δεδομένα για τη λειτουργία του. Μία προσπάθεια για την επιδιόρθωση του προβλήματος με επανεκκίνηση του υπολογιστή δεν απέδωσε. Παρά τη δύσκολη κατάσταση στην οποία βρίσκονται λόγω του προβλήματος, όπως παραδέχονται στο BBC, οι μηχανικοί της ESA εκφράζουν την αισιοδοξία τους ότι η ζημιά θα επιδιορθωθεί. Ο δορυφόρος έχει τεθεί προσωρινά σε κατάσταση αναμονής. Μετά από προσπάθειες έθεσαν σε μερική λειτουργία τον πρώτο υπολογιστή και προσπαθούν να κάνουν τον δορυφόρο να εργαστεί «με δύο μισούς υπολογιστές». Επισημαίνουν ακόμη ότι όλα τα υπόλοιπα όργανα λειτουργούν ομαλά. Ο Goce (Gravity field and steady-state Ocean Circulation Explorer, Εξερευνητής του βαρυτικού πεδίου και της ωκεάνιας κυκλοφορίας) εκτοξεύτηκε τον Μάρτιο του 2009 και μέχρι σήμερα έχει ολοκληρώσει τα δύο τρίτα της αποστολής του να χαρτογραφήσει το βαρυτικό πεδίο της Γης. Πετά σε ύψος 260 χιλιομέτρων –χαμηλότερα από άλλους δορυφόρους– και διαθέτει ένα εξαιρετικά ακριβές επιταχυνσιόμετρο που μετρά τις μεταβολές της βαρύτητας οι οποίες οφείλονται, για παράδειγμα, στη διαφορετική σύσταση του εδάφους ή ακόμα στις υδάτινες μάζες των ωκεανών. Στις 18/3/2009-Σελ.10 εγραφα για τον GOCE. Εκτοξευτηκε με επιτυχια ο GOCE απο το κοσμοδομιο Πλεσετσκ της βορειας Ρωσιας στις 16,21 ωρα Ελλαδας.Στοχος να χαρτογραφησει τις απειροελαχιστες διακυμανσεις της βαρυτικης ελξης σε ολα τα μηκη και τα πλατη της Γης. Η χαρτογραφηση θα γινει με βασει τις μετρησεις εξι εξαιρετικα ευαισθητων επιταχυνσιομετρων,σχεδιασμενων να μετρουν επιταχυνσεις 10 τρισεκατομμυρια φορες μικροτερες απο την επιταχυνση της βαρυτητας στο επιπεδο της θαλασσας,(1g). Η κατασκευη του GOCE ηταν πραγματικα αθλος της μηχανικης: Οπως εξηγησε ο μανατζερ της αποστολης (Ρουν Φλομπεργκχαγκεν) οι θεσεις των επιταχυνσιομετρων μεσα στον δορυφορο υπολογιστηκαν με ακριβεια ενος πικομετρου(τρισεκατομμυριοστου του μετρου),το οποιο ισοδυναμει με το 1% της διαμετρου ενος ατομου. Προκειμενου να παραμεινει σταθερος στο χαμηλο υψος 263 χιλιομετρων,ο GOCE ειναι εφοδιασμενος με πλευρικα πτερυγια σταθεροποιησης μηκους πεντε μετρων και πλατους ενος μετρου. Επειδη σταδιακα θα χανει ταχυτητα λογω της ασθενους αντιστασης του αερα,ο δορυφορος ανα διαστηματα θα διορθωνει την τροχια του με εναν κινητηρα ιοντων,ο οποιος εκτοξευει με μεγαλη ταχυτητα ιοντα του ευγενους αεριου ξενου.Ο δορυφορος θα βρισκεται στο διαστημα για περιπου 20 μηνες. Το βαρος του ειναι 1100 κιλα και κατασκευαστηκε απο μια κοινοπραξια 45 ευρωπαικων εταιριων,με επικεφαλης την Thales Alenia Srace στην Ιταλια. Μεταξυ αλλων, τα στοιχεια που θα στειλει ο δορυφορος: -θα δωσουν πληρεστερη εικονα για την κυκλοφορια των νερων των ωκεανων,κατι που θα βοηθησει στις κλιματικες προβλεψεις -θα επιτρεψουν την καλυτερη γνωση της κατανομης της μαζας στο εσωτερικο της Γης,πραγμα που θα βοηθησει στην προβλεψη των σεισμων και των ηφαιστειακων εκρηξεων. Οι ανωμαλιες του βαρυτικου πεδιου θα μετρηθουν με ακριβεια 1 mGal και το γεωειδες με ακριβεια 1 εως 2 εκατοστα. Στο σχεδιο του πλανητη στις κοκκινες περιοχες η βαρυτικη ελξη ειναι ελαφρως ισχυροτερη απο τις μπλε. Θα γίνει ή δεν θα γίνει επίθεση των αστεροειδών; Η Ρωσία θα πάρει μέρος στο Διαγωνισμό σχεδίων προστασίας της Γης από τα αστεροειδή και τους κομήτες που συνιστούν απειλή για τον πλανήτη μας. Ο διαγωνίσμος αρχίζει στις 20 Ιουλίου και ύστερα από 4 μήνες ο πλανήτης μας θα μάθει τον ήρωά του. Εξάλλου, δεν είναι πολλές οι χώρες που θα πάρουν μέρος σ΄αυτό το Διαγωνισμό. Προσκλήθηκαν επίσημα από την ΕΕ μόνο η Ρωσία και οι ΗΠΑ. Δεν αποκλείεται επίσης η δυνατότητα συμμετοχής στο Διαγωνισμό και της Ιαπωνίας. Το πρόγραμμα δράσης σε περίπτωση πρόσκρουσης της Γης με κάποιο αστεροειδές θα πρέπει να προβλέπει μερικά μέτρα,- θεωρεί ο Μπορίς Σούστοφ, διευθυντής του Ινστιτούτου Αστρονομίας της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών. Γίνεται λόγος πρώτ'απ' όλα για τον εντοπισμό των επικίνδυνων σωμάτων, και, βέβαια, για την επεξεργασία των δυνατών μεθόδων αποτροπής της πτώσης τους. Αν έχουμε ανακαλύψει κάποιο σώμα πριν από πολύ καιρό, τότε μπορούμε να το κάνουμε να παρεκλίνει από την απειλητική τροχιά. Αν όμως το σώμα βρίσκεται ήδη πολύ κοντά και έμενε μόνο ένας μήνας ή ακόμα μικρότερος χρόνος ως τη σύγκρουση, τότε θα πρέπει να παρθούν μέτρα σκληρής επίδρασης, μαζί και τα μέτρα ανατίναξής του. Την μεγαλύτερη απειλή για τον πλανήτη μας συνιστούν οι αστεροειδή με διάμετρο 100 μέτρων. Τέτοια αστεροειδή αποτελούν το 90% όλων των σωμάτων που πλησιάζουν τη Γη. Δηλαδή ο αριθμός τους ξεπερνά τις 6000. Πιθανά επικίνδυνα θεωρούνται 964 αστεροειδή. Εκτός απ' αυτό, τώρα προς τη Γη πετούν 84 κομήτες και αστεροειδή με διάμετρο 806 μέτρων. Κανένας απ' αυτούς τους κομήτες δεν συνιστά καμιά απειλή για μας. Από τα αστεροειδή με διάμετρο 1000 μέτρων προκαλεί φόβους μόνο το 25% από το ολικό ποσοστό τους,- θεωρεί ο Μπορίς Σούστοφ. Τη δοσμένη στιγμή στους επιστήμονες όλου του κόσμου προκαλεί ανησυχίες το αστεροειδές ΄Αποφις (Apophis) με διάμετρο 350 μέτρων. Αναμένεται ότι το 2029 το αστεροειδές αυτό θα πλησιάζει επικίνδυνα τη Γη - περίπου σε απόσταση 30 χιλιάδων χιλιομέτρων, δηλαδή πιο κοντά από την τροχιά των γεωστάσιμων δορυφόρων. Αν το αστεροειδές ΄Αποφις θα αλλάξει ακόμα και την τροχιά του, τότε θα συγκρουστεί με τη Γη το 2036. Μάλιστα, θα θεωρηθεί τυχερή σύμπτωση αν πέσει στη ξηρά- στη δοσμένη περίπτωση θα εμφανιστεί έρημος μεγέθους ίσου με την έκταση της Γαλλίας. ΄Αν όμως θα πέσει στον παγκόσμιο ωκεανό, τότε δεν θα μας σώσει κανένας, ούτε και ο Μπρους Ουίλις»,- παρατήρησε συμπεραίνοντας ο Μπορίς Σούστοφ.

Εχουμε πει οτι πολλα πραγματα γινονται οταν υπαρχει το μερακι και το ψωνιο για κατι.Ιδου μια επιβεβαιωση. Εκκεντρικοί Δανοί εκτοξεύουν χειροποίητο πύραυλο- Είναι η τέταρτη χώρα που το κάνει. Η εποχή που οι Βίκινγκς φημίζονταν για τις τολμηρές εξερευνητικές αποστολές τους στις παγωμένες θάλασσες ήλθε και παρήλθε καλωσορίστε τους Βίκινγκς του 21ου αιώνα. Δύο δανοί λάτρεις του διαστήματος αποφάσισαν να κατασκευάσουν τον δικό τους πύραυλο και να κάνουν πραγματικότητα το μεγάλο τους όνειρο: ένα ταξίδι πέρα από τα ανώτερα στρώματα της γήινης ατμόσφαιρας. Αν όλα πάνε καλά και καιρού επιτρέποντος, ως τα μέσα του επόμενου μήνα ο χειροποίητος πύραυλος, μήκους εννέα μέτρων και πλάτους 63 εκατοστών, θα εκτοξευθεί με εκπληκτική ταχύτητα από μία πλωτή πλατφόρμα στη Βαλτική προς τα βάθη του σκοτεινού Διαστήματος. Αυτό θα καταστήσει τη Δανία την τέταρτη χώρα που θα εισέλθει στο πάνθεον των κρατών που έχουν στείλει επανδρωμένες αποστολές στο Διάστημα: μετά τους κοσμοναύτες της Σοβιετικής Ενωσης, τους αστροναύτες των Ηνωμένων Πολιτειών και τους Σινοναύτες της Κίνας, έρχεται η επέλαση των... Δανοναυτών. Επειτα από έξι χρόνια σκληρής δουλειάς οι μηχανικοί Κρίστιαν φον Μπένγκστον και Πέτερ Μάντσεν κατάφεραν να κατασκευάσουν τον πρώτο ερασιτεχνικό διαστημικό πύραυλο με δυνατότητα μεταφοράς ανθρώπων. Λαμβάνοντας υπόψη τις καιρικές συνθήκες και μερικές απαραίτητες βελτιώσεις του «τελευταίου λεπτού» στον κινητήρα προώθησης, ο πύραυλος «Ηybrid Εxo Αtmospheric Τransporter» ή πιο απλά «Ηeat 4», θα ξεκινήσει τη διαστημική του πτήση από τη νήσο Μπόρνχολμ της Δανίας, μέσα στις επόμενες 20 ημέρες. Παρ΄ ότι η πρώτη αποστολή θα μεταφέρει ένα ανδρείκελο, ο πύραυλος προορίζεται για επανδρωμένες υποτροχιακές πτήσεις 100 χλμ. πάνω από την επιφάνεια της Γης. Ο πύραυλος φέρει μία κάψουλα που μετά βίας χωράει έναν άνθρωπο σε όρθια θέση, επιτρέποντάς του να έχει πανοραμική θέα 360 μοιρών στο Διάστημα. Μετά την εκτόξευση ο Ηeat 4 θα παραμείνει για πέντε λεπτά στις διαστημικές συνθήκες έλλειψης βαρύτητας προτού αρχίσει την καθοδική πορεία προς τη Βαλτική με τη βοήθεια ενός αλεξιπτώτου. Οι δύο εκκεντρικοί δανοί εφευρέτες βασίστηκαν αποκλειστικά σε δωρεές για την κατασκευή του πυραύλου, ο οποίος στοίχισε περίπου 50.000 ευρώ. «Θέλουμε να δείξουμε στον κόσμο ότι τα διαστημόπλοια δεν είναι αποκλειστικότητα των μεγάλων βιομηχανιών, όπου τα πάντα κατασκευάζονται από τιτάνιο σε αποστειρωμένα δωμάτια από ανθρώπους με λευκές στολές. Θέλουμε να δώσουμε ένα άλλο πιο ανθρώπινο πρόσωπο στα ταξίδια προς το Διάστημα» λέει ο Φον Μπένγκστον, ο οποίος εργαζόταν παλαιότερα στη ΝΑSΑ αλλά αποχώρησε απογοητευμένος από την «αργή πρόοδο» που σημειώνει η αμερικανική διαστημική υπηρεσία. «Θα είναι μία μεγάλη ημέρα για εμάς. Ο κόσμος μπορεί να μας προτείνει ιδέες μέσω της ιστοσελίδας μας ή να έρθει στο εργαστήριό μας για εθελοντική εργασία» προσέθεσε ο Φον Μπένγκστον. Η είδηση έκανε τον γύρο του κόσμου. Ο «Ιndependent» αφιέρωσε μία σελίδα στο «περίεργο» σχέδιο. Ομως το πείραμα στον «Fobos-grunt» άρχισε. Ως την ημέρα της εκκίνησης της διαστημικής αποστολής «Fobos-grunt» για τη μεταφορά στη Γη δειγμάτων υπεδάφους από το δορυφόρο του Άρη απομένει ενάμιση έτος. Ωστόσο το πρώτο πείραμα στο σταθμό ήδη άρχισε και ονομάζεται «BioFobos», ανακοίνωσε στη "Φωνή της Ρωσίας" εκπρόσωπος του Ινστιτούτου Διαστημικών Ερευνών της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών. H πτήση προς τον Άρη, το πέρασμα σε τροχιά του, η προσεδάφιση στο Φόβο και η επιστροφή στη Γη θα διαρκέσουν περίπου τρία χρόνια. Ένας από τους στόχους της αποστολής θα είναι ο έλεγχος της βιωσιμότητας των μικροοργανισμών σε συνθήκες σκληρής ραδιενέργειας του διαπλανητικού χώρου, αφού αυτά τα δεδομένα είναι απαραίτητα για τη μελλοντική επανδρωμένη πτήση στον Άρη. Γι΄αυτό ο σταθμός «Fobos-grunt» στα πλαίσια του πειράματος «BioFobos», θα πάρει μαζί του στη πτήση ερμητικές κάψουλες με βιολογικά δείγματα, τα οποία ήδη έχουν τοποθετηθεί στη συσκευή, λέει ο αναπληρωτής του επιστημονικού Διευθυντή του σχεδίου Αλεξάντρ Ζαχάροφ: «Υπάρχουν δυο κάψουλες. Στη μιά το βιολογικό υλικό θα αντικατασταθεί πριν τη πτήση, ενώ στην άλλη δεν θα αντικατασταθεί. Αυτό σε ένα βαθμό εμπλουτίζει και διευρύνει το πείραμα. Ουσιαστικά, το βιολογικό μέρος του πειράματος ήδη έχει αρχίσει». Αμέσως μετά την επιστροφή του σταθμού Fobos-grunt στη Γη οι επιστήμονες θα συγκρίνουν τους μικροοργανισμούς που έμειναν στη Γη με εκείνους, που συμμετείχαν στη πτήση. Και θα εξακριβώσουν, ποιές αλλαγές σημειώθηκαν υπό την επίδραση των διαστημικών παραγόντων. Όμως ο κύριος στόχος της αποστολής είναι η μεταφορά δείγματος του εδάφους του Φόβου στη Γη, στο οποίο μπορεί να βρεθούν σωματίδια ουσίας αριανής προέλευσης. Αυτό μπορεί να εξακριβωθεί σε εργαστήριο στη Γη με τη βοήθεια ισοτοπικής ανάλυσης. Εκτος αυτού, στον ίδιο το σταθμό έχουν τοποθετηθεί όργανα για τη διεξαγωγή αναλύσεων, λέει ο Αλεξάντρ Ζαχάροφ: «Στο σχέδιο υπάρχει αρκετά πλατύς διεθνής συνεταιρισμός. Στο σταθμό υπάρχει φασματογράφος γερμανικής κατασκευής με τη συμμετοχή του Ινστιτούτου Διαστημικών Ερευνών - για την έρευνα της χημικής σύνθεσης των ορυκτών που περιέχουν σίδηρο. Υπάρχει σουηδικός φασματογράφος ιόντων, υπάρχουν οπτικές τηλεοπτικές κάμερες συστήματος τεχνικής όρασης από τη Γαλλία. Μπορεί κανείς να φανταστεί, πόσο πολυπόθητα θα είναι για τους επιστήμονες κομματάκια του Φόβου. Σ΄αυτά μπορεί να βρεθούν ακόμα και ίχνη αρχαίας ζωής, που είχαν μεταφερθεί από μετεωρίτες. Δεν αποκλείεται να διαλευκανθεί η προέλευση του Φόβου. Υπάρχει και η εκδοχή ότι ο δορυφόρος με διάμετρο 20 χλμ. δεν δημιουργήθηκε από υλικό του Άρη, αλλά από αστεροειδή, που αρπάχτηκε από τη βαρύτητα του Άρη. Ο Φόβος κινείται σε παράξενη σπειροειδή τροχιά, πλησιάζοντας όλο και περισσότερο στον Ερυθρό πλανήτη. Όμως σύγκρουση δεν θα συμβεί, γιατί σε 7 εκατ. χρόνια η βαρύτητα θα σπάσει το δορυφόρο και από τα θρύμματά του γύρω από τον Άρη θα δημιουργηθεί δακτύλιος, παρόμοιος με το δακτύλιο που υπάρχει γύρω από τον Κρόνο. Εδω ομως ενα ηλιακό σύστημα «ξαδελφάκι» μας. Μια εντυπωσιακή ανακάλυψη έκανε επιστημονική ομάδα στο Νότιο Ευρωπαϊκό Παρατηρητήριο (ΕSΟ) στη Χιλή. Σε απόσταση 127 ετών φωτός από εμάς, στον αστερισμό της Υδρας, εντοπίστηκε ένα ηλιακό σύστημα που αποτελείται από ένα μητρικό άστρο με μέγεθος ανάλογο με αυτό του Ηλιου γύρω από το οποίο κινούνται τουλάχιστον πέντε πλανήτες. Το άστρο ονομάστηκε ΗD 10180 και το πλανητικό σύστημα γύρω του είναι το μεγαλύτερο που έχει εντοπισθεί από τους επιστήμονες ως σήμερα. «Εισερχόμαστε πλέον σε μια νέα εποχή στη διαστημική εξερεύνηση. Στη μελέτη σύνθετων πλανητικών συστημάτων και όχι στη μελέτη μεμονωμένων πλανητών που εντοπίζονται σε διάφορες περιοχές του Διαστήματος» δήλωσε στο ΒΒC ο Κριστόφ Λοβίς του Πανεπιστημίου της Γενεύης, που ήταν και ο επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας. Οι επιστήμονες έχουν εντοπίσει να κινούνται σε τροχιά γύρω από τον ΗD 10180 πέντε πλανήτες και συνεχίζουν την αναζήτηση αφού δεν αποκλείουν να υπάρχουν και άλλοι. Οι πλανήτες που εντοπίστηκαν είναι ανάλογοι με τον Ποσειδώνα και είναι όλοι τους συγκεντρωμένοι σε απόσταση από το άστρο ανάλογη με αυτήν που έχει ο Αρης από τον Ηλιο, καθιστώντας έτσι το σύστημα πιο «πυκνοκατοικημένο» από το δικό μας. Μάλιστα η μελέτη των πλανητών και της κίνησής τους έχει ήδη ξεκινήσει και οι επιστήμονες πιστεύουν ότι σύντομα θα έχουν πολλά στοιχεία για τη δημιουργία και την εξέλιξη του συστήματος. Κατι ακομα!«Ηφαιστειακή» έκρηξη στον γαλαξία Μ87. Ενα σπάνιο αλλά και ιδιαίτερα εντυπωσιακό φαινόμενο εντόπισε ο φακός του διαστημικού τηλεσκοπίου Chandra. Πρόκειται για μια γαλαξιακή έκρηξη την ένταση και τις επιπτώσεις της οποίας οι επιστήμονες συγκρίνουν (αναλογικά) με εκείνη του ηφαιστείου Εϊγια-φγιαλα-γιοεκούλ στην Ισλανδία πριν από λίγους μήνες. Μια μαύρη τρύπα στον γαλαξία Μ87 που βρίσκεται σε απόσταση 50 εκατομμυρίων ετών φωτός από εμάς εκτόξευσε «κοσμική λάβα» η οποία κατέστρεψε τα υλικά δημιουργίας νέων άστρων. Τον Μ87 κυκλώνουν νέφη αερίων και άλλης κοσμικής ύλης που έχουν πολύ υψηλή θερμοκρασία. Καθώς περιοχές αυτών των νεφών ψυχραίνονται, κατεβαίνουν σιγά σιγά προς το κέντρο του γαλαξία δημιουργώντας νεφελώματα μέσα στα οποία δημιουργούνται νέα άστρα. Η μαύρη τρύπα που βρίσκεται στο κέντρο του Μ87 εκτόξευσε γιγαντιαίες δέσμες σωματιδίων οι οποίες αφενός απομάκρυναν τα αέρια και την κοσμική ύλη από το εσωτερικό του γαλαξία, αφετέρου αύξησαν τη θερμοκρασία τους. Σύμφωνα με τους επιστήμονες, η «έκρηξη» της μαύρης τρύπας εμπόδισε τη δημιουργία εκατοντάδων εκατομμυρίων νέων άστρων. Στη φωτογραφία που έδωσε στη δημοσιότητα η ΝΑSΑ απεικονίζεται το πολύχρωμο ωστικό κύμα που δημιουργήθηκε στον γαλαξία Μ87 από την έκρηξη της μαύρης τρύπας η οποία κατέστρεψε τα νεφελώματα μέσα στα οποία δημιουργούνται νέα άστρα.

Σημερα με την Αυγουστιατικη Πανσεληνο ας δουμε λιγα θεματα για τον θαυμασιο δορυφορο μας. Η Σελήνη ξεφούσκωσε. Το Σύμπαν διαστέλλεται. Η Σελήνη συρρικνώθηκε σαν μια σταφίδα ή ένα μπαλόνι που ξεφουσκώνει και πιθανότατα συνεχίζει να συρρικνώνεται, όπως δείχνει μια νέα μελέτη που βασίστηκε σε ανάλυση χιλιάδων εικόνων του δορυφόρου της Γης, οι οποίες ελήφθησαν από διαστημικό σκάφος της ΝΑSΑ (Lunar Reconnaissance Οrbiter, LRΟ). Τo σκάφος αυτό χαρτογραφεί σπιθαμή προς σπιθαμή την επιφάνεια της Σελήνης και, όπως μαρτυρούν οι εικόνες που έστειλε πίσω στη Γη, έχει καταγράψει την ύπαρξη 14 «ρυτίδων», για την ακρίβεια ρηγμάτων, στην επιφάνεια του πλανήτη. Σύμφωνα με ειδικούς του Ιδρύματος Σμιθσόνιαν στην Ουάσιγκτον DC, οι οποίοι ανέλυσαν τις εικόνες, ο σχηματισμός «ρυτίδων» στην επιφάνεια της Σελήνης οφείλεται στην αργή ψύξη και στη συρρίκνωση του πυρήνα της. Η ψύξη του πυρήνα προκαλεί συστολή με αποτέλεσμα να συρρικνώνεται και η επιφάνεια εμφανίζοντας ρήγματα. Η νέα ανάλυση των εικόνων, τα αποτελέσματα της οποίας δημοσιεύονται στην έγκριτη επιστημονική επιθεώρηση «Science», μαρτυρεί ότι οι μεταβολές στην επιφάνεια της Σελήνης έγιναν πάρα πολύ πρόσφατα, σε διάστημα μικρότερο του ενός δισεκατομμυρίου ετών (για τους κοινούς θνητούς το διάστημα αυτό είναι τεράστιο αλλά σε... αστρονομικό χρόνο πολύ μικρό). Δείχνει επίσης ότι τα ρήγματα που έχουν δημιουργηθεί έχουν πολύ μικρό μέγεθος, της τάξης των δύο το πολύ χιλιομέτρων, με αποτέλεσμα να μην είναι ορατά από τη Γη. Με βάση τα νέα στοιχεία οι επιστήμονες εκτιμούν ότι η Σελήνη έχει χάσει περίπου 200 μέτρα από τη διάμετρό της. Ωστόσο ο αριθμός αυτός είναι μικρός σε σύγκριση με τη συνολική της διάμετρο των περίπου 3.500 χιλιομέτρων. Τ ο Σύμπαν διαστέλλεται και θα συνεχίσει πιθανότατα να διαστέλλεται για πάντα, σύμφωνα με μελέτη ειδικών της ΝΑSΑ η οποία δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Science». Οι αστρονόμοι χρησιμοποίησαν έναν γαλαξιακό μεγεθυντικό φακό προκειμένου να καταλήξουν στα συμπεράσματά τους. Επικεντρώθηκαν συγκεκριμένα σε ένα γαλαξιακό σύμπλεγμα που ονομάζεται Αbell 1689 και βρίσκεται στον αστερισμό της Παρθένου. Το συγκεκριμένο σύμπλεγμα είναι ένα από τα μεγαλύτερα που γνωρίζουν οι επιστήμονες και λόγω της τεράστιας μάζας του ενεργεί σαν ένας κοσμικός μεγεθυντικός φακός αναγκάζοντας το φως να κάμπτεται γύρω από αυτόν. Με χρήση αυτού του κοσμικού φακού οι επιστήμονες προσπάθησαν να υπολογίσουν την ποσότητα της σκοτεινής ενέργειας στο Σύμπαν. Η σκοτεινή ενέργεια είναι μια μυστηριώδης δύναμη που επιταχύνει τη διαστολή του Σύμπαντος και αποτελεί τα τρία τέταρτά του· ωστόσο είναι αόρατη. Με στόχο να υπολογίσουν την κατανομή της σκοτεινής ύλης στο Διάστημα οι ερευνητές χρησιμοποίησαν το διαστημικό τηλεσκόπιο Ηubble ώστε να δουν πώς κάμπτεται το φως μακρινών αστεριών γύρω από το γαλαξιακό σμήνος Αbell 1689. Ο τρόπος που κάμπτεται το φως εξαρτάται από τρεις παράγοντες: από το πόσο μακριά από το γαλαξιακό σύμπλεγμα βρίσκεται το άστρο, από τη μάζα του γαλαξιακού συμπλέγματος και από την κατανομή της σκοτεινής ενέργειας. Οι αστρονόμοι κατάφεραν να μετρήσουν τους δύο πρώτους παράγοντες με χρήση του Πολύ Μεγάλου Τηλεσκοπίου που βρίσκεται στο Παρατηρητήριο της Νότιας Ευρώπης. Ετσι πέτυχαν τελικά να υπολογίσουν και την κατανομή της σκοτεινής ενέργειας. Οι μετρήσεις τους έδειξαν ότι το Σύμπαν θα συνεχίσει να «μεγαλώνει» για πάντα και τελικά θα μετατραπεί σε ένα ψυχρό και νεκρό τοπίο. Σύμφωνα με τον καθηγητή Πριγιαμβάντα Ναταράχαν από το Πανεπιστήμιο του Γέιλ που συμμετείχε στη μελέτη, τα νέα ευρήματα «δείχνουν καθαρά ποια θα είναι η μοίρα του Σύμπαντος». Ομως η προσπαθεια αποικισμου του δορυφορου μας συνεχιζεται εντατικα. Αγώνας δρόμου για τη Σελήνη μεταξύ Ινδίας, Ρωσίας και Κίνας. Μια νέα ανταγωνιστική κούρσα βρίσκεται σε εξέλιξη για το ποια χώρα θα προλάβει να στείλει πρώτη στο φεγγάρι το επόμενο μη επανδρωμένο ρομποτικό διαστημικό σκάφος. Από την μια πλευρά βρίσκονται η Ινδία και η Ρωσία που συνεργάζονται και από την άλλη η Κίνα. Μετά από πολύμηνες διαπραγματεύσεις, οι Ρώσοι και οι Ινδοί μηχανικοί άρχισαν πια να εργάζονται από κοινού για την αποστολή ενός ρομποτικού σκάφους στο δορυφόρο της Γης, σύμφωνα με το BBC. Ο στόχος τους είναι η κατασκευή ενός μικρού τετράτροχου οχήματος τύπου «ρόβερ» που θα εκτοξευτεί και θα προσεληνωθεί το 2013 – περίπου τότε που η Κίνα έχει προγραμματίσει να στείλει στο φεγγάρι το δικό της διαστημόπλοιο «Τσανγκ’ε-3». Όποια ομάδα κι αν φτάσει εκεί πρώτη, θα είναι η πρώτη που θα προσεληνώσει κάποιο μηχάνημα στη Σελήνη μετά το 1976, όταν το σοβιετικό σκάφος «Λούνα 24» ήταν το τελευταίο που έφερε δείγματα εδάφους πίσω στη Γη. Η ρωσο-ινδική αποστολή, που είναι γνωστή στη Ρωσία ως “Luna-Resource” και στην Ινδία ως «Chandrayaan-2», θα περιλαμβάνει ένα ινδικής κατασκευής σκάφος σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη και μια αυτόματη ρωσικής κατασκευής πλατφόρμα που θα προσεληνωθεί, ενώ ο πύραυλος που θα εκτοξευτεί από τη Γη και θα φτάσει στη Σελήνη, θα είναι ινδικός. Η στατική ρωσική πλατφόρμα, με τέσσερα πόδια, θα περιλαμβάνει 35 κιλά επιστημονικού εξοπλισμού και θα απελευθερώσει στην επιφάνεια του φεγγαριού το 15 κιλών ρομποτικό «ρόβερ», ινδικής κατασκευής. Αν και το ηλεκτρικό ινδικό ρόβερ είναι πολύ μικρότερο από τα γιγάντια ρόβερ τύπου Lunokhod, βάρους 750 κιλών, που η ΕΣΣΔ είχε στείλει στο φεγγάρι στη δεκαετία του ΄70, παρόλα αυτά αναμένεται να εκτελέσει τις αναγκαίες επιστημονικές εργασίες του, χάρη στην σμίκρυνση της τεχνολογίας, που έχει καταστεί εφικτή έκτοτε. Το ρόβερ θα διαθέτει, μεταξύ άλλων, τηλεοπτική κάμερα και ένα ρομποτικό βραχίονα για τη συλλογή δειγμάτων από το έδαφος. Για χάρη της Ινδίας, που θέλει να προλάβει την Κίνα το 2013, το αρμόδιο Ινστιτούτο Διαστημικών Ερευνών της Μόσχας έχει δώσει υψηλή προτεραιότητα στο ρωσο-ινδικό σχέδιο, ακόμα και σε βάρος του αντίστοιχου αμιγώς ρωσικού προγράμματος σεληνιακής εξερεύνησης “Luna-Glob”. Ο κύριος στόχος της ρωσο-ινδικής αποστολής θα είναι η γεωχημική ανάλυση του σεληνιακού εδάφους, μεταξύ άλλων με σκοπό τον εντοπισμό νερού. Η αποστολή θα κάνει γεώτρηση σε βάθος μέχρι ένα μέτρο και ελπίζει, με λίγη τύχη, να…χτυπήσει διάνα. Ως πιθανότερη τοποθεσία προσελήνωσης έχει επιλεγεί ο Νότιος Πόλος της Σελήνης, όπου θεωρείται ότι είναι πιο εύκολο να βρεθεί νερό κοντά στην επιφάνεια του εδάφους. Η πρώτη ινδική αποστολή «Chandrayaan-1» τέθηκε σε τροχιά γύρω από το φεγγάρι το 2008. Το 2011, η Ρωσία σχεδιάζει μια άλλη αποστολή, στο δορυφόρο Φόβο του Άρη. Ομως το Ηλιακό Σύστημα ειναι λίγο πιο ηλικιωμένο από ό,τι είχε εκτιμηθεί. Οι πρώτοι κόκκοι στερεών υλικών του Ηλιακού Συστήματος σχηματίστηκαν πριν από 4,568 δισεκατομμύρια χρόνια, δηλαδή 0,3 έως 1,9 εκατομμύρια χρόνια νωρίτερα από ό,τι νομίζαμε μέχρι σήμερα. Η νέα εκτίμησε βασίστηκε στην ανάλυση ενός μετεωρίτη 1,49 κιλών που βρέθηκε στην έρημο του Μαρόκου, και είναι πιθανότατα ένα από τα αρχαιότερα αντικείμενα της κοσμικής γειτονιάς μας. Η ομάδα της Όντρεϊ Μπουβιέ στο Πανεπιστήμιο της Αριζόνα στο Τέμπε χρησιμοποίησε μια μέθοδο χρονολόγησης που εξετάζει την αναλογία δύο ισοτόπων μολύβδου (Pb-207 και Pb-206). Τα αποτελέσματα δημοσιεύονται στην ηλεκτρονική έκδοση του Nature Geoscience. H νέα μελέτη όχι μόνο βελτιώνει την εκτίμηση για την ηλικία του Ηλιακού Συστήματος, αλλά και ξεκαθαρίζει την εικόνα των αστρονόμων για τις συνθήκες κάτω από τις οποίες γεννήθηκε ο Ήλιος. Τα αποτελέσματα της ανάλυσης δείχνουν ότι ο δίσκος αερίου και σκόνης από τον οποίο γεννήθηκε το μητρικό μας άστρο περιείχε διπλάσιες ποσότητες σιδήρου-60. Το ισότοπο αυτό παράγεται στις καρδιές ορισμένων γιγάντιων αλλά βραχύβιων άστρων. Όταν τα άστρα αυτά φτάνουν στο τέλος της ζωής τους και εκρήγνυνται σε υπερκαινοφανείς αστέρες (σουπερνόβα), εκτοξεύουν το σίδηρο στο διάστημα γύρω τους. «Αυτό υποδηλώνει ότι ένα ή περισσότερα σουπερνόβα συνέβησαν [στη γειτονιά μας] πριν από το σχηματισμό του Ήλιου, κάτι που εξηγεί την παρουσία αυτών των στοιχείων και τη σχετική αφθονία τους» εξηγεί στο δικτυακό τόπο του Nature η Δρ Μπουβιέ. Η σχετική αφθονία του σιδήρου ενισχύει επομένως την υπόθεση ότι ο Ήλιος δεν γεννήθηκε απομονωμένος, αλλά σχηματίστηκε υπό την επίδραση γιγάντιων άστρων που βρίσκονταν κοντά του στο ίδιο νεφέλωμα. Η ίδια διαδικασία παρατηρείται να συμβαίνει σήμερα στο νεφέλωμα του Ωρίωνα. Ας δουμε κατι ακομα για τον Διεθνη Διαστημικο Σταθμο. Ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός (ΔΔΣ) θα λειτουργεί σε τροχιά ως το 2020. Όμως τι θα γίνει στη συνέχεια - είναι άραγε δυνατό να μην καταποντιστούν στον ωκεανό έστω και μερικά τμήματά του και να χρησιμοποιηθούν για άλλες διαστημικές αποστολές; Σ΄ αυτό το ερώτημα προσπαθούν σήμερα να απαντήσουν οι μετέχοντες στο πρόγραμμα του Σταθμού. Στο μεταξύ τον Ιανουάριο ο επικεφαλής της ρωσικής εταιρίας «Ενέργκια Βιτάλι Λοπότα έχει εισηγηθεί σχέδιο σωτηρίας των ρωσικών λειτουργικών μονάδων του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού μετά το 2020. Για παράδειγμα, το πολυλειτουργικό εργαστήριο, το οποίο η Ρωσία θα εκτοξεύσει για το Σταθμό το 2013, σε 7 χρόνια θα εξαντλήσει τις δυνατότητές του και θα είναι λυπηρό να εγκαταλειφθεί ως άχρηστο αντικείμενο. Ο Βιτάλι Λοπότα εισηγείται να χωριστεί το ρωσικό τμήμα του ΔΔΣ από τις αμερικανικές λειτουργικές μονάδες και να εφοδιαστεί με ενεργειακή εγκατάσταση. Σ΄αυτή την περίπτωση θα δημιουργηθεί αυτόνομος σταθμός, κατάλληλος ως βασικό λιμάνι για τις μελλοντικές σεληνιακές και αριανές αποστολές. Στους Αμερικανούς τέτοιου είδους σχέδια δεν αρέσουν, γιατί μαζί με τις ρωσικές λειτουργικές μονάδες ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός θα μείνει χωρίς το μοναδικό κινητήρα, που χρειάζεται για την απομάκρυνση του σταθμού από την τροχιά και τον καταποντισμό του στον ωκεανό. Βέβαια είναι καλύτερα να μην καταστραφεί ο σταθμός, θεωρεί ο εκπρόσωπος της Ρωσικής Υπηρεσίας Διαστήματος (Ρωσκόσμος) Αλεξάντρ Βορομπιόφ: Αν χρειαστεί να χρησιμοποιηθεί ωφελιμιστικά ο Σταθμός, μιά από τις επιλογές, που σχεδόν δεν έχει μελετηθεί από κανένα, είναι να αποσταλεί, π.χ., στη Σελήνη και να χρησιμοποιείται εκεί. Άλλο ένα σενάριο, κατά την άποψη του Αλεξάντρ Βορομπιόφ, είναι να ανυψωθεί ο σταθμός σε υψηλή τροχιά, που θα μπορούσε να παραμείνει ακόμα και χίλια χρόνια. Εφόσον ο καταποντισμός του βάρους 370 τόνων ΔΔΣ αποτελεί κίνδυνο για τους κατοίκους της Γης και η ίδια η διαδικασία ακόμα δεν έχει μελετηθεί λεπτομερώς. Ας συνεχίσει ο Σταθμός το ταξίδι του ήρεμα ως το 2020 και αν οι μετέχοντες στο σχέδιο συμφωνήσουν - να παραταθεί η ζωή του και μετά από το 2020, - είπε ολοκληρώνοντας ο Αλεξάντρ Βορομπιόφ. Μικρόβια από την ύπαιθρο επιζούν ενάμισι χρόνο στο κενό του Διαστήματος. Βακτήρια από βράχους στις νότιες ακτές της Βρετανίας επέζησαν για 553 ημέρες στο εξωτερικό του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού, ανακοίνωσαν τη Δευτέρα ερευνητές που συνεργάζονται με τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Διαστήματος. Παλαιότερα πειράματα είχαν δείξει ότι σπόρια διαφόρων βακτηρίων μπορούν να επιζούν για χρόνια στο Διάστημα, αυτή όμως είναι η πρώτη φορά που παρατηρείται το ίδιο φαινόμενο με ζωντανά κύτταρα. Μικρόβια που αντέχουν τις ακραίες συνθήκες του Διαστήματος θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν σε συστήματα ανακύκλωσης για μελλοντικές επανδρωμένες αποστολές, ανέφερε στο BBC η υπεύθυνη του πειράματος. «Υπάρχει επίσης η ιδέα ότι, αν πρόκειται να δημιουργήσουμε βάσεις στη Σελήνη ή στον Άρη, θα μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε βακτήρια για "βιο-εξόρυξη", να τα χρησιμοποιήσουμε δηλαδή για την εξαγωγή σημαντικών μεταλλευμάτων από τα πετρώματα» είπε η Δρ Κάρεν Όλσον-Φράνσις του Ανοιχτού Πανεπιστημίου. Η έρευνα φαίνεται επίσης να ενισχύει τη θεωρία της πανσπερμίας, σύμφωνα με την οποία η ζωή στη Γη προήλθε από εξωγήινα μικρόβια που έφτασαν στον πλανήτη με αστεροειδείς. Τα συγκεκριμένα βακτήρια ζουν πάνω και μέσα στα απόκρημνα βράχια του Μπιρς στις ακτές του Ντέβον. Κομμάτια πέτρας που περιείχαν διάφορα είδη μικροβίων μεταφέρθηκαν για ενάμισι χρόνο σε μια ανοιχτή πλατφόρμα που βρίσκεται στην άκρη του καινούργιου ευρωπαϊκού εργαστηρίου Columbus στον ISS. Ενάμισι χρόνο αργότερα, τα πετρώματα επέστρεψαν στη Γη για ανάλυση. Η ομάδα της Δρ Όλσον-Φράνσις εντόπισε τότε ζωντανές αποικίες ενός βακτηρίου που επέζησε τις ακραίες διακυμάνσεις της θερμοκρασίας και τον ανελέητο βομβαρδισμό της υπεριώδους ακτινοβολίας και των κοσμικών ακτίνων. Το μικρόβιο δεν έχει ταυτοποιηθεί ακόμα και ονομάζεται απλώς «OU-20». Μοιάζει πάντως με τα κυανοβακτήρια (φωτοσυνθετικά βακτήρια) του γένους Gloeocapsa. «Τα Gloeocapsa σχηματίζουν μια αποικία από πολυάριθμα κύτταρα, η οποία πιθανότατα προστατεύει τα κύτταρα στο κέντρο της από την υπεριώδη ακτινοβολία, και επιπλέον παρέχει προστασία από την εξάχνωση του νερού», ανέφερε στο BBC ο καθηγητής Τσαρλς Κόκελ, μέλος της ερευνητικής ομάδας. «Υποψιάζομαι ότι έχουν επίσης πολύ καλούς μηχανισμούς επιδιόρθωσης του DNA» πρόσθεσε. Μετά την επιστροφή τους, τα σκληροτράχηλα μικρόβια ζουν και βασιλεύουν σε εργαστήριο του Ανοιχτού Πανεπιστημίου στο Μίλτον Κέινς.

Ας δουμε μετα απο αρκετο καιρο τα νεα για τον ISS. Αδύναμοι «σαν ογδοντάρηδες» επιστρέφουν οι αστροναύτες από τον ISS. Οι σαραντάρηδες αστροναύτες που περνούν έξι μήνες στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό επιστρέφουν στη Γη με παροδική αλλά σοβαρή μυική ατροφία που θυμίζει ογδοντάρηδες -η νέα μελέτη εντείνει τις ανησυχίες για τις μελλοντικές επανδρωμένες αποστολές σε αστεροειδείς ή στον Άρη. Παρά την καθημερινή εξάσκηση σε ειδικά μηχανήματα, οι αστροναύτες που περνούν ένα εξάμηνο σε τροχιά χρειάζονται φυσικοθεραπεία όταν επιστρέφουν και, λόγω προβλημάτων ισορροπίας, δεν μπορούν να οδηγούν αυτοκίνητο για δύο με τέσσερις εβδομάδες. Οι μύες επιστρέφουν πάντως στην αρχική τους κατάσταση έπειτα από μερικούς μήνες. Το φαινόμενο της απώλειας μυικής μάζας ήταν γνωστό εδώ και χρόνια, ωστόσο η τελευταία μελέτη είναι η πρώτη που το επιβεβαιώνει με βιοψίες των μυών πριν και μετά το πολύμηνο ταξίδι. H έρευνα του Πανεπιστημίου Μαρκέτ στο Μίσιγκαν εγείρει ερωτηματικά για τις μελλοντικές αποστολές στον Άρη που θα διαρκούσαν το λιγότερο τρία χρόνια. Θα μπορούσε το πλήρωμα να αντεπεξέλθει σε έκτακτες καταστάσεις; «Εγώ θα ανησυχούσα», σχολίασε ο βιολόγος Ρόμπερτ Φιτς, επικεφαλής της μελέτης που χρηματοδοτήθηκε από τη NASA. Τα ευρήματα δημοσιεύονται στο Journal of Physiology. Ο μηχανισμός του φαινομένου παραμένει ασαφής, πιθανότατα όμως σχετίζεται με τις μειωμένες απαιτήσεις της διαβίωσης σε μηδενική βαρύτητα. Το περίεργο είναι ότι αστροναύτες χάνουν μυική μάζα παρόλο που εξασκούνται για μία έως δύο ώρες κάθε μέρα σε ειδικά μηχανήματα -διαδρόμους, στατικά ποδήλατα και μηχανήματα αντίστασης. Η NASA περιμένει τώρα τα αποτελέσματα των δοκιμών για ένα νέο σύστημα άσκησης που έφτασε στον ISS πέρυσι. Βιοψίες στη γάμπα Η μελέτη εξέτασε εννέα Αμερικανούς αστροναύτες και Ρώσους κοσμοναύτες που ταξίδεψαν στο σταθμό το διάστημα 2002-2005. Βιοψίες στους μύες της γάμπας πριν και μετά το ταξίδι έδειξαν μείωση 40% στη δύναμη των μυικών ινών βραδείας σύσπασης. Οι ίνες αυτές παίζουν κεντρικό ρόλο στην ισορροπία και τη στάση του σώματος και φαίνεται ότι πλήττονται περισσότερο από ό,τι οι ίνες ταχείας σύσπασης. Προηγούμενες μελέτες στη Γη έχουν δείξει ότι οι εθελοντές που παραμένουν καθηλωμένοι στο κρεβάτι για μεγάλα χρονικά διαστήματα, προσομοιώνοντας τη διαβίωση σε μηδενική βαρύτητα, πρέπει να καταναλώνουν περισσότερες θερμίδες για να ωφεληθούν από την άσκηση. «Όλα τα μέλη πληρώματος που εξετάστηκαν στη μελέτη [...] δεν έτρωγαν αρκετά» επισήμανε ο Φιτς. Το ίδιο είχε παρατηρηθεί στο ρωσικό σταθμό Mir, στον οποίο οι κοσμοναύτες κατανάλωναν λιγότερες θερμίδες από ό,τι χρειάζονταν και συχνά επέστρεφαν στη Γη πιο αδύνατοι. Το φαινόμενο ίσως συνδέεται με το φορτωμένο πρόγραμμα του πληρώματος, που δεν αφήνει πολύ χρόνο για τα γεύματα, αλλά και με τις διαταραχές της γεύσης και της όσφρησης που αναφέρουν ορισμένοι αστροναύτες. Για τη διατήρηση της μυικής μάζας, τονίζει ο Φιτς, οι αστροναύτες πρέπει να τρώνε αμέσως μετά την άσκηση στα ειδικά μηχανήματα. Επιφυλακτικός ως προς τα συμπεράσματα της νέας μελέτης εμφανίστηκε πάντως ο Γκρέγκορι Άνταμς, φυσιολόγος του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια ο οποίος συνεργάζεται με τη NASA. Επισήμανε ότι οι μύες της γάμπας είναι ιδιαίτερα ευάλωτοι στην ατροφία και δύσκολα γυμνάζονται στο διάστημα, οπότε τα αποτελέσματα της έρευνας ίσως δεν είναι ενδεικτικά για όλο το σώμα. Παραδέχεται πάντως ότι η μυική ατροφία είναι πρόβλημα που συχνά είναι αδύνατο να αντιμετωπιστεί με την άσκηση. Η παραμονή σε συνθήκες μηδενικής βαρύτητας προκαλεί και άλλες διαταραχές, όπως για παράδειγμα μετακίνηση του αίματος από τα πόδια στον κορμό και διόγκωση της καρδιάς. Εκτός από τη μυική ατροφία, το πλήρωμα μιας μελλοντικής αποστολής στον Άρη θα είχε να αντιμετωπίσει και την παρατεταμένη έκθεση στη φονική κοσμική ακτινοβολία. Εν τω μεταξυ!!! Μικρή διόρθωση στην τροχιά του ISS, σε λειτουργία το σύστημα ψύξης. Η τροχιά του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού ανυψώθηκε κατά 2,2 χιλιόμετρα ενόψει της άφιξης ενός σκάφους ανεφοδιασμού το Σεπτέμβριο, ανακοίνωσε το ρωσικό κέντρο ελέγχου έξω από τη Μόσχα. Στο μεταξύ, οι ένοικοι του τροχιακού συγκροτήματος κατάφεραν τελικά να διορθώσουν τη σοβαρή βλάβη στο σύστημα ψύξης. Όπως μεταδίδει το ρωσικό πρακτορείο Interfax, o ISS κινείται τώρα σε ύψος 355,5 χιλιομέτρων. Η τροχιά του ανυψώθηκε χρησιμοποιώντας τους κινητήρες του ρωσικού, μη επανδρωμένου σκάφους ανεφοδιασμού Progress M-06M, το οποίο παραμένει συνδεδεμένο στο σταθμό. Η αλλαγή ήταν απαραίτητη για την πρόσδεση του σκάφους Progress M-07M που αναμένεται στις 10 Σεπτεμβρίου, καθώς και για την αποσύνδεση ενός άλλου ρωσικού σκάφους, του Soyuz TMA-18. To Soyuz θα μεταφέρει πίσω στη Γη δύο Ρώσους κοσμοναύτες και μια Αμερικανίδα αστροναύτη στις 24 Σεπτεμβρίου. Στο μεταξύ τέθηκε σε λειτουργία στον ISS η νέα αντλία υγρής αμμωνίας, τμήμα του συστήματος ψύξης του σταθμού, έπειτα από τη σοβαρή βλάβη που εμφανίστηκε στην παλιά αντλία στις 31 Ιουλίου. Για την επιδιόρθωση χρειάστηκαν συνολικά τρεις διαστημικοί περίπατοι, από τους δυσκολότερους που έχουν πραγματοποιηθεί στον ISS στα δέκα χρόνια ζωής του. Όπως εκτίμησε τη Δευτέρα η Roscosmos, η Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Διαστήματος της Ρωσίας, ο ISS μπορεί να παραμείνει σε τροχιά για ακόμα μια δεκαετία. Ομως μεσα στην δεκαετια στο ISS θα ανεβει το ακριβέστερο ρολόι του διαστήματος. Σε λίγα χρόνια ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός (ISS) θα φιλοξενεί το πιο ακριβές ρολόι που έχει ποτέ σταλεί στο διάστημα και το οποίο θα επιτρέπει τον καλύτερο συγχρονισμό των ρολογιών στη Γη. Όπως ανακοίνωσε ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος (ESA), το ρολόι (Atomic Clock Ensemble in Space-ACES) θα κατασκευαστεί από την EADS Astrium και σχεδιάζεται να τοποθετηθεί στον ISS το 2014. Το ρολόι θα καταγράφει το πέρασμα του χρόνου, μετρώντας τη συχνότητα των μικροκυμάτων που απορροφώνται από τα ευρισκόμενα σε φάση ψύξης άτομα καισίου. Στη Γη η ακρίβεια των ρολογιών καισίου περιορίζεται από τη βαρύτητα του πλανήτη μας. Τα άτομα καισίου θα ψυχθούν με την χρήση λέιζερ που θα επιβραδύνουν την κίνησή τους και, σε επόμενη φάση, θα γίνεται η μέτρηση του χρόνου με βάση την ακρίβεια της συχνότητας της ακτινοβολίας μικροκυμάτων που απορροφούν και εκπέμπουν. Οι συνθήκες μικροβαρύτητας που επικρατούν στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, επιτρέπουν μακρύτερης διάρκειας και μεγαλύτερης ακρίβειας μετρήσεις. Το νέο ρολόι αναμένεται να είναι τουλάχιστον 100 φορές πιο ακριβές από τα ρολόγια στους δορυφόρους GPS. Χάρη στο νέο ρολόι του διαστήματος, που θα αποτελέσει το πιο αξιόπιστο μέχρι σημείο αναφοράς, τα επίγεια ατομικά ρολόγια θα μπορούν να συγκριθούν και να συγχρονιστούν καλύτερα μεταξύ τους. Επιπλέον, οι αποκλίσεις μεταξύ των διαφόρων ατομικών ρολογιών μπορεί να αποκαλύψουν αν η φυσική σταθερά που αποκαλείται «άλφα» και αποτελεί συστατικό της ηλεκτρομαγνητικής δύναμης, είναι όντως σταθερά. Αλλα το δικό της διαστημικό σταθμό ετοιμάζεται να εκτοξεύσει η Κίνα. Η Κίνα δοκιμάζει το πρώτο τμήμα ενός διαστημικού σταθμού με την προοπτική να το εκτοξεύσει το 2011, μεταδίδουν τοπικά μέσα. Η υπομονάδα «Τιανγκόγκ-1», βάρους 8,5 τόνων, θα εκτοξευτεί του χρόνου με πύραυλο Long March 1 εγχώριας κατασκευής, αναφέρει το επίσημο πρακτορείο Xinhua. Αργότερα το ίδιο έτος το επανδρωμένο σκάφος Σενζού-8 θα συνδεθεί με την υπομονάδα σε τροχιά, ενώ αργότερα θα ακολουθήσουν οι αποστολές Σενζού 9 και 10. Χρονοδιάγραμμα για την ολοκλήρωση του σταθμού δεν γνωστοποιήθηκε. Στο πλαίσιο του φιλόδοξου διαστημικού της προγράμματος, η Κίνα πραγματοποίησε την πρώτη επανδρωμένη αποστολή σε τροχιά το 2003 -και έγινε έτσι μόλις η τρίτη χώρα του κόσμου, μετά τις ΗΠΑ και τη Ρωσία, που έχει τη δυνατότητα να στείλει ανθρώπους στο Διάστημα. Το 2007 εκτοξεύτηκε ο δορυφόρος Τσανγκ-ε, η πρώτη μη επανδρωμένη αποστολή της Κίνας στη Σελήνη, λίγες εβδομάδες μετά την πρώτη ιαπωνική αποστολή στο φεγγάρι και λίγους μήνες πριν από το αντίστοιχο εγχείρημα της Ινδίας. Για τον Οκτώβριο του 2009 προγραμματίζεται η εκτόξευση ενός δεύτερου κινεζικού δορυφόρου σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη, ενώ για το 2012 σχεδιάζεται μια μη επανδρωμένη προσσελήνωση. Μια επανδρωμένη αποστολή στο φεγγάρι θα μπορούσε να ακολουθήσει το 2017. Η Κίνα είναι μάλλον μυστικοπαθής με το διαστημικό της πρόγραμμα, στο οποίο ο στρατός παίζει κεντρικό ρόλο. Η χώρα δεν περιλαμβάνεται στα 16 κράτη που συμμετέχουν στο πρόγραμμα του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού.

Ο σικελός «προφήτης» και το ασύλληπτο σωματίδιο. Ενα ενδιαφερον βιβλιο οπως το παρουσιαζει ο Τασος Καφανταρης. Ο τίτλος του βιβλίου «Ο άνθρωπος νετρίνο» αντικατοπτρίζει το κοινό χαρακτηριστικό μιας ιδιοφυΐας του πνεύματος και ενός σωματιδίου της ύλης: η ύπαρξή τους έμεινε απαρατήρητη από τους πολλούς. Διότι τόσο ο φυσικός Ετορε Μαγιοράνο όσο και το νυν περιβόητο νετρίνο παρέμειναν επί μισό και πλέον αιώνα κάτι το ανεξιχνίαστο ως και... φαντασματώδες. Ο μεν Ετορε ήταν για τους πολλούς μια αντικοινωνική διάνοια, ένα μυαλό-υπολογιστής που αδιαφορούσε για οποιαδήποτε αναγνώριση και τιμή, ένας άνθρωπος που έλυνε τα δυσκολότερα προβλήματα της Φυσικής στην πλάτη ενός πακέτου τσιγάρων και ύστερα... το πετούσε, το δε νετρίνο ήταν κάτι το ασύλληπτο, κάτι που μπορούσε να διαπεράσει τα πάντα χωρίς να αφήνει ίχνη. Το νήμα της εξιχνίασης και των δύο μυστηρίων ανέλαβε να ξετυλίξει ένας λογοτεχνικά προικισμένος φυσικός του καιρού μας, ο πορτογάλος συγγραφέας του βιβλίου «Φως- ο μύθος της ταχύτητας» Ζοάο Μαγκέιζο. Ο τρόπος που επέλεξε να κάνει το ξετύλιγμα είναι όντως ευρηματικός: Ξεκινάει με μιαν ανάστροφη βιογραφία- αφηγούμενος πρώτα τις περιστάσεις υπό τις οποίες εξαφανίστηκε από προσώπου γης ο Ετορε-, για να περάσει σε μια παράλληλη αφήγηση της ιστορίας και των δύο πρωταγωνιστών. Ετσι τα κεφάλαια εναλλάσσονται, με το ένα να μας αποκωδικοποιεί τις συνθήκες που διαμόρφωσαν τον Ετορε και το επόμενό του να μας εξηγεί τις θεωρίες και τα πειράματα που οδήγησαν στην ερμηνεία της φύσης αυτού του μυστηριώδους εξαδέλφου του ηλεκτρονίου, του νετρίνου. Η διπλή αυτή εξιστόρηση συνεχίζεται σαν γαϊτανάκι που ξετυλίγεται αποκαλύπτοντας τις αρχικές κορδέλες που το δόμησαν. Αξιοζήλευτο πράγματι το εύρημα του Ζοάο, διότι δεν μπορώ να φανταστώ πώς αλλιώς θα κρατούσε καυτό το ενδιαφέρον του αναγνώστη: Υπάρχουν σημεία- όπως η επεξήγηση της κβαντομηχανικής και η αριστερόστροφη στροφορμή (spin) των νετρίνων- όπου ελλοχεύει η βεβαιότητα παραίτησης του αναγνώστη, αλλά να σου το επόμενο κεφάλαιο με την κοινωνιολογική ανάλυση της συμπεριφοράς των φυσικών στα χρόνια άνθησης του φασισμού, που αναθερμαίνει το ενδιαφέρον! Μαζί με τις εξαιρετικά χρήσιμες υποσημειώσεις του μεταφραστή και των επιμελητών της ελληνικής έκδοσης, οι 423 σελίδες του μεστού κειμένου συν τις 15 σελίδες βιβλιογραφίας και ευρετηρίου καταλήγουν ένα πολύτιμο σώμα μιγαδικής αναφοράς, τόσο για τον εραστή της Φυσικής όσο και για τον ενθουσιώδη ιχνευτή των ψυχολογικών δραμάτων που οδηγούν την ανθρώπινη συμπεριφορά στα άκρα. Επιπόλαια κρίνοντας, θα σύστηνα την ανάγνωση αυτού του βιβλίου σε όσους θέλουν να υπερβούν την εθνική κατάθλιψη για την πτώχευση των αξιών μας με τη μελέτη των αιτίων της κατάθλιψης ενός επιστήμονα που «είδε έναν αιώνα μπροστά». Ωστόσο υπάρχει και ένας βαθύτερος λόγος να διαβάσει κανείς προσεκτικά αυτή τη «διπλή βιογραφία». Είναι αυτός που συμπυκνώνεται στα λόγια του ίδιου του συγγραφέα ως εξής: «Η προσωπική άποψή μου είναι πως δημιούργησε μια διακλάδωση στον δρόμο της Φυσικής του 20ού αιώνα, και εμείς απλώς δεν ακολουθήσαμε τον δρόμο του Ετορε.Ισως να ζούμε ακόμη όταν θα το μετανιώσουμε». a.kafantaris@gmail.com Στην φωτογραφια φωτοπαγίδες.

Τρισδιάστατη απεικόνιση της έκρηξης ενός σουπερνόβα πέτυχαν για πρώτη φορά οι αστρονόμοι. Την τρισδιάστατη απεικόνιση της έκρηξης ενός σουπερνόβα, χαρτογραφώντας με μεγάλη ακρίβεια τα κύματα ύλης που διέφυγαν στο διάστημα από την κολοσσιαία έκρηξη πέτυχαν για πρώτη φορά οι αστρονόμοι. Η έκρηξη δεν ήταν εξίσου ισχυρή από όλες τις κατευθύνσεις και δημιούργησε λοβούς με ακανόνιστο σχήμα, όπως προβλέπουν μοντέλα σε υπερυπολογιστές. Μέρος του υλικού βρέθηκε ότι κινείται με 100 εκατομμύρια χιλιόμετρα την ώρα, περίπου το 10% της ταχύτητας του φωτός, γεγονός που μαρτυρά τη βιαιότητα του γεγονότος. Ωστόσο, ακόμα και αυτό το κύμα, παρά την ταχύτητά του, χρειάστηκε δέκα χρόνια για να φτάσει ένα νέφος αερίων μικρότερης ταχύτητας που είχε εκτοξευτεί πριν από τη σύγκρουση. Η ομάδα των Βρετανών και Σουηδών ειδικών αξιοποίησε τα εξαιρετικά ακριβή όργανα του ευρωπαϊκού Πολύ Μεγάλου Τηλεσκοπίου στη Χιλή προκειμένου να παρατηρήσει το σουπερνόβα 1987A. Πρόκειται για ένα από τα καλύτερα μελετημένα συστήματα λόγω της μικρής για τα δεδομένα του διαστήματος απόστασης, καθώς βρίσκεται στο Μεγάλο Νέφος του Μαγγελάνου, 168.00 έτη φωτός από τη Γη. Πριν την έκρηξη ήταν ένα γιγαντιαίο άστρο που 'έζησε' μερικά εκατομμύρια χρόνια πριν το εντυπωσιακό τέλος του. Ρομποτικά «τιτιβίσματα» από το διάστημα. Ποιος θα το περίμενε; Σίγουρα όχι ο Ισαάκ Ασίμοφ, ο οποίος τόσο αγαπούσε (και φοβόταν) τα ρομπότ. Ο Robonaut 2 –εν συντομία R2 - που θα σταλεί τον επόμενο μήνα στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS) ως βοηθητικό μέλος του πληρώματος, θα γίνει το πρώτο ανθρωποειδές ρομπότ στην ιστορία, το οποίο θα διατηρεί επαφή με τη Γη μέσω μηνυμάτων Twitter. Το R2 της NASA εντάσσεται στο πλαίσιο της προσπάθειας δημιουργίας ενός ρομπότ που θα μπορεί να εκτελεί πολύπλοκα και επαναλαμβανόμενα διαστημικά καθήκοντα, τα οποία αλλιώς θα «χρεωνόταν» ένας αστροναύτης. Ήδη έχει δημιουργηθεί ο λογαριασμός @ΑstroRobonaut και τα πρώτα (προς το παρόν επίγεια) μηνύματα έχουν σταλεί στο ρομπότ μέσω του Twitter. To ρομπότ αναφέρεται στις προετοιμασίες του για την εκτόξευση και, μόλις βρεθεί σε τροχιά στο διάστημα, θα συνεχίσει να ενημερώνει τους «φίλους» του μέσω…τιτιβισμάτων (tweets). «Γεια σου Κόσμε! Το όνομά μου είναι Robonaut 2 – R2 εν συντομία.Παρακολουθείστε τις περιπέτειές μου, καθώς προετοιμάζομαι για το διάστημα», έγραφε ένα μήνυμα, σύμφωνα με το βρετανικό Τύπο. Το ρομπότ έχει σχεδιαστεί έτσι ώστε να έχει μεγάλες ικανότητες χειρισμού εργαλείων και συστημάτων στο διάστημα, ιδίως εκτός του Διαστημικού Σταθμού, στη διάρκεια του λεγόμενου «διαστημικού περιπάτου». Σύμφωνα με τους σχεδιαστές του, είναι σχεδόν τόσο ικανό όσο ένας άνθρωπος-αστροναύτης. Η NASA προσβλέπει στα ρομπότ, προκειμένου να αποτελέσουν αξιόπιστους μελλοντικούς συντρόφους των αστροναυτών σε διάφορες διαστημικές αποστολές. Αρχικά το R2 προοριζόταν να παραμείνει στη Γη, αλλά τελικά οι δημιουργοί του αποφάσισαν να δουν πώς λειτουργεί σε συνθήκες μικροβαρύτητας, έτσι θα μεταφερθεί στον ISS με το διαστημικό λεωφορείο «Ντισκάβερι». Δυστυχώς για τους φίλους της επιστημονικής φαντασίας, τα tweets του R2 δεν γράφονται από το ίδιο (προς το παρόν τουλάχιστον), αλλά από τους μηχανικούς του διαστημικού κέντρου Τζόνσον της Αμερικανικής Διαστημικής Υπηρεσίας στο Χιούστον. Οι ενδιαφερόμενοι πάντως μπορούν να υποβάλουν ερωτήσεις στο ρομπότ στέλνοντας μήνυμα στο λογαριασμό του περιλαμβάνοντας την ένδειξη #4R2. Έγινε γνωστό ένα ζευγάρι εξωπλανητών με ένα περίεργο ‘χορό’ ανάμεσα τους. Δύο γίγαντες πλανήτες στρέφονται γύρω από ένα αστέρι περίπου 223 έτη φωτός μακριά μας, που αποτελούν το πιο κοντινό από οποιονδήποτε άλλο πλανητικό ζεύγος, αποδεικνύοντας έτσι ότι η ουράνια μηχανική σπάει τα όρια αυτού που μέχρι τώρα οι επιστήμονες πίστευαν ότι είναι δυνατόν. Το κοσμικό μπαλέτο των εξωπλανητών αναμορφώνει τις υποθέσεις των αστρονόμων για τα ηλιακά συστήματα πέρα από το δικό μας. Η υπόθεση με λίγα λόγια Οι αστρονόμοι ανακάλυψαν ένα άστρο που πεθαίνει το οποίο έχει δύο τεράστιους πλανήτες σε τροχιά γύρω του, σε απόσταση κάπου 50 εκατομμύρια χιλιόμετρα μεταξύ τους. Το πώς αυτοί οι εξωπλανήτες κατάφεραν να επιβιώσουν και να εγκατασταθούν σε απρόσμενες μεν, αλλά σε σταθερές τροχιές δε, είναι ένα μυστήριο. Μια μελέτη βρίσκεται ήδη σε εξέλιξη για να εξετάσει 450 παρόμοιους στόχους – πλανητικά συστήματα Οι δύο πλανήτες, οι οποίοι είναι περίπου στο μέγεθος του Δία, πιθανόν έχουν σχηματιστεί πριν 2,5 έως 3 δισεκατομμύρια χρόνια, από τον δίσκο της σκόνης και των αερίων που περιβάλλει ένα τεράστιο νεογέννητο άστρο, γνωστό σήμερα ως HD200964. Κανονικά, η βαρύτητα καταλήγει να εξισορροπεί τα πλανητικά ζευγάρια, έτσι ώστε ο εσωτερικός πλανήτης να ολοκληρώνει δύο τροχιές για κάθε μία που γίνεται από τον πιο απομακρυσμένο αμφιθαλή αδελφό πλανήτη του. Όμως εδώ ο εσωτερικός πλανήτης του άστρου HD200964 που μοιάζει με τον Δία, κάνει τέσσερις τροχιές για κάθε τρεις που ολοκληρώνει ο συνοδός του εσωτερικός πλανήτης. Είναι γνωστό πως όσο πιο κοντά είναι οι πλανήτες τόσο πιο λεπτές είναι οι διαδικασίες της ισορροπίας λόγω των ολοένα και πιο ισχυρών βαρυτικών δυνάμεων ανάμεσα στους πλανήτες. "Όσο πιο κοντά είναι οι πλανήτες, τόσο πιο δύσκολες και λεπτές είναι οι ισορροπίες αν πρέπει να κάποιος να τους βάλει τον έναν δίπλα στον άλλον," λέει ο αστρονόμος John Johnson, του Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Καλιφόρνια Ο συγχρονισμός των πλανητών στο άστρο HD200964 είναι ιδιαίτερα εκλεκτός. Ένας περιστροφικός, τροχιακός χορός φέρνει τους δύο γίγαντες πλανήτες πολύ κοντά μεταξύ τους, περίπου 50 εκατομμύρια χιλιόμετρα. Στο δικό μας ηλιακό σύστημα, ο Δίας και ο πλησιέστερος γείτονας του, ο Κρόνος, δεν είναι ποτέ σε μικρότερη απόσταση από το 10-πλάσιο αυτής της απόστασης. Δηλαδή το πλανητικό ζεύγος που στρέφεται γύρω από το άστρο HD200964 χωρίζεται από μια απόσταση παρόμοιο με αυτήν που υπάρχει μεταξύ της Γης και του Άρη. "Είναι νησιά της σταθερότητας μέσα σε μια θάλασσα αστάθειας", δήλωσε ο Eric Ford από το Πανεπιστήμιο της Φλόριντα. "Στην περίπτωση του HD200964, αυτό είναι ιδιαίτερα δραματικό επειδή είναι ένα όμορφο μικρό νησί." Οι αστρονόμοι έχουν υπό στενή παρακολούθηση το HD200964 για περίπου πέντε χρόνια, αποσπώντας συνεχώς νέες λεπτομέρειες από την παράξενη ταλάντευση από τα κύματα φωτός του, λόγω της βαρυτικής έλξης πάνω στους πλανήτες. Μετά αυτοί τρέχουν τα δεδομένα σε υπολογιστικά μοντέλα και βγάζουν τα συμπεράσματα τους. Το αστέρι αυτό είναι μεταξύ 450 παρόμοιων στόχων που σαρώνουν για τα πλανητικά τους συστήματα. "Ένα από τα πράγματα που θα θέλαμε να καταλάβουμε είναι πώς ο σχηματισμός του πλανήτη επηρεάζεται από τον τύπο του άστρου”, δήλωσε ο Ford. Το HD200964 δεν είναι το μόνο αστέρι που μελετάται και που έχει σε τροχιά γύρω του πλανήτες πολύ κοντά του. Ένα άλλο ζευγάρι πλανητών στρέφεται γύρω από το άστρο 24 Sextanis, που βρίσκεται 244 έτη φωτός μακριά, και πλησιάζουν πολύ κοντά περίπου 110 εκατομμύρια χιλιόμετρα. Ο Johnson εκτιμά ότι περίπου το 20 ή ακόμη και το 25 τοις εκατό των άστρων σαν το HD2000964 και του 24 Sextanis έχουν μεγάλους πλανήτες στην κατηγορία του Δία.

Σε φάση «αφύπνισης» μπαίνει ο ήλιος. Μια ισχυρή μαγνητική έκρηξη στον ήλιο στέλνει ήδη ένα μεγάλο νέφος ηλεκτρικά φορτισμένων σωματιδίων προς την κατεύθυνση του πλανήτη μας. Το ηλιακό «τσουνάμι», που αποτελείται από τόνους πλάσματος (ιονισμένων ατόμων) μπορεί να δημιουργήσει θεαματικό σέλας πάνω από τους πόλους της Γης, αλλά και να προκαλέσει προβλήματα στους δορυφόρους και στις τηλεπικοινωνίες. Την 1η Αυγούστου παρατηρήθηκε η πρώτη αναλαμπή πάνω από μια γιγάντια ηλιακή κηλίδα στο μέγεθος της Γης, παράλληλα όμως εξερράγη μια μεγάλη ποσότητα αερίων από ένα "νημάτιο" στο βόρειο ημισφαίριο του ήλιου. Αν και τα δύο γεγονότα απέχουν εκατοντάδες χιλιάδες χιλιόμετρα, πιθανότατα συνδέονται. Οι εικόνες του τροχιακού Παρατηρητηρίου Ηλιακής Δυναμικής (SDO) της NASA, το οποίο εκτοξεύτηκε τον Φεβρουάριο για να μελετήσει τον ήλιο, κατέγραψαν τα φαινόμενα, καθώς επίσης αστρονόμοι από όλο τον κόσμο. Τα "νημάτια" είναι γιγάντιοι σωλήνες μαγνητισμού που γεμίζουν με ηλιακά αέρια και κρέμονται στην ατμόσφαιρα του ήλιου. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, το "νημάτιο", πριν εκραγεί, είχε διάμετρο 50 φορές μεγαλύτερη από τον πλανήτη μας. Η έκρηξη εκτόξευσε το περιεχόμενό του στο διάστημα, παράγοντας ένα νέφος ηλεκτρικά φορτισμένων σωματιδίων, με κατεύθυνση προς τη Γη. Το όλο γεγονός δεν θεωρείται μεγάλη έκρηξη για τα δεδομένα του ήλιου, αλλά επειδή τόσα χρόνια ήταν "ήσυχος", το φαινόμενο δείχνει ότι ο ήλιος μπαίνει σε φάση "αφύπνισης". Ουσιαστικά πρόκειται για την πρώτη αξιοσημείωτη ηλιακή "καταιγίδα" που φτάνει στον πλανήτη μας εδώ και αρκετά χρόνια, σύμφωνα με τη βρετανική "Τέλεγκραφ" και το New Scientist. Το ηλιακό πλάσμα αναμένεται να φτάσει στη Γη στις 3 έως 4 Αυγούστου, σύμφωνα με τον αστρονόμο Λέον Γκόλουμπ του Κέντρου Αστροφυσικής Χάρβαρντ-Σμιθσόνιαν. Όταν τα ηλιακά σωματίδια φτάσουν στη Γη, αλληλεπιδρούν με το μαγνητικό πεδίο της, δημιουργώντας πιθανώς μια γεωμαγνητική καταιγίδα. Τα φορτισμένα σωματίδια κινούνται κατά μήκος των γραμμών του γήινου μαγνητικού πεδίου και συγκεντρώνονται στους πόλους της Γης όπου και δημιουργείται το πολικό σέλας. Τα ηλιακά σωματίδια συγκρούονται με άτομα αζώτου και οξυγόνου στη γήινη ατμόσφαιρα και έτσι λάμπουν σαν φώτα νέον. Αν και κανονικά το σέλας είναι ορατό μόνο στα υψηλά γεωγραφικά πλάτη (δηλαδή κοντά στους πόλους), σε περιπτώσεις γεωμαγνητικών καταιγίδων το σέλας μπορεί να παρατηρηθεί και σε χαμηλότερα γεωγραφικά πλάτη, σαν "κουρτίνες" πράσινου και κόκκινου φωτός. Ο ήλιος περνάει από ένα 11ετή κύκλο περιοδικής δραστηριότητας. Το τελευταίο μέγιστο (ζενίθ) της δράσης του καταγράφηκε το 2001, ενώ το τελευταίο ελάχιστο (ναδίρ) ήταν ιδιαίτερα ασθενές και κράτησε πολύ καιρό. Τώρα όμως φαίνεται πως ο ήλιος "ξυπνάει" και πάλι, αρχίζοντας το νέο κύκλο του. Δειτε: Ας δουμε ομως και κατι ακομα για τον Ηλιο μας. Κρατά ο ήλιος μας στον πυρήνα του ένα «σκοτεινό» μυστικό; Ο ήλιος μας ίσως έχει ένα «σκοτεινό» μυστικό. Στην «καρδιά» του μπορεί να ελλοχεύει σκοτεινή ύλη, που διαρκώς μειώνει την θερμοκρασία του πυρήνα του, σύμφωνα με την νέα ριζοσπαστική θεωρία ενός βρετανού φυσικού. Οι επιστήμονες έχουν συμπεράνει ότι η λεγόμενη «σκοτεινή ύλη» αποτελεί πάνω από το 80% της συνολικής μάζας του σύμπαντος, όμως ποτέ δεν την έχει δει κανένα ανθρώπινο μάτι, αφού δεν έχει παραχθεί σε εργαστήριο, ούτε έχει άμεσα παρατηρηθεί σε κάποιο πείραμα ή στο διάστημα. Έτσι, οι φυσικοί γνωρίζουν στην πραγματικότητα ελάχιστα πράγματα γι’ αυτήν. Ο δρ Στεφεν Γουέστ του τμήματος φυσικής του Πανεπιστημίου του Λονδίνου πιστεύει ότι ο ήλιος αποτελεί ένα θαυμάσιο «εργαστήριο» για να παρατηρηθούν οι μυστηριώδεις ιδιότητες της σκοτεινής ύλης, επειδή ισχυρίζεται ότι στο κέντρο του αυτή η μορφή ύλης αφθονεί. Σύμφωνα με τις απόψεις του, η σκοτεινή ύλη σχηματίζει μια άλω γύρω από το γαλαξία μας (σε αυτό συμφωνούν πολλοί επιστήμονες) και, καθώς ο ήλιος κινείται συνεχώς στο γαλαξία μας, υφίσταται έναν «άνεμο» σκοτεινής ύλης, καθώς περνάει μέσα από αυτήν κατά την κίνησή του. Αυτό, όπως πιστεύει ο Γουέστ, αναγκάζει μερικά σωματίδια της σκοτεινής ύλης να συγκρούονται με σωματίδια στοιχείων του ήλιου και έτσι να εγκλωβίζονται από τη βαρύτητα του άστρου. Με τον τρόπο αυτό, κατά τον βρετανό φυσικό, σταδιακά συσσωρεύονται σωματίδια σκοτεινής ύλης στο κέντρο του ήλιου μας. Οι προσομοιώσεις σε ηλεκτρονικό υπολογιστή που έκανε η ερευνητική ομάδα του Γουέστ, δείχνουν ότι η συγκέντρωση της σκοτεινής ύλης στον καυτό πυρήνα του ήλιου οδηγεί στην μερική ψύξη του. Τα σωματίδια σκοτεινής ύλης παγιδεύουν θερμότητα από την «καρδιά» του ήλιου μας και την μεταφέρουν προς την επιφάνεια, μειώνοντας έτσι συνεχώς την θερμοκρασία του ηλιακού πυρήνα. Η μείωση της θερμοκρασίας επηρεάζει με τη σειρά της τον αριθμό των νετρίνων που παράγονται ως υποπροϊόντα κατά τις πυρηνικές αντιδράσεις μέσα στον ήλιο. Οι ερευνητές ελπίζουν ότι, μελετώντας αυτά τα νετρίνα, θα μπορέσουν να βγάλουν συμπεράσματα για το ρόλο που παίζει η σκοτεινή ύλη στην ηλιακή φυσική, καθώς και για την μάζα των ίδιων των σωματιδίων της σκοτεινής ύλης και για τον τρόπο που αυτά αλληλεπιδρούν με τα άλλα στοιχεία της ύλης του άστρου του ηλιακού μας συστήματος. Η ομάδα του Γουέστ σχεδιάζει με μελετήσει περαιτέρω το ζήτημα και με τη βοήθεια του μεγάλου επιταχυντή σωματιδίων στο CERN. Κατι ενδιαφερον και για τον δορυφορο μας και για την προοπτικη μονιμης εγκαταστασης μας εκει!!! «Εκατομμύρια τόνοι πάγος» υπάρχουν στους πόλους της Σελήνης, σύμφωνα με νέες έρευνες σε σκοτεινούς κρατήρες. Την εικόνα της εντελώς άνυδρης Σελήνης ανατρέπουν τα πρόσφατα πορίσματα των ερευνών με ραντάρ στους πόλους του δορυφόρου και ειδικά σε περιοχές που δεν φωτίζονται από τον Ήλιο. Έχοντας ολοκληρώσει το μισό της χαρτογράφησης, το ραντάρ στον αμερικανικό δορυφόρο Lunar Reconnaissance Orbiter κατέγραψε τεράστιες ποσότητες πάγου, μέσα σε κρατήρες κοντά στους πόλους. Όπως αναφέρουν οι αστρονόμοι, τα στοιχεία από το ραντάρ ταιριάζουν με την «υπογραφή» που θα είχε στο ραντάρ ο πάγος, και μάλιστα ένα αρκετά παχύ στρώμα πάγου, που ίσως φτάνει και τα δύο μέτρα. Συγκεκριμένα εκτιμούν ότι μόνο στο βόρειο πόλο σε 40 κρατήρες έχουν βρεθεί περί τα 600 εκατομμύρια τόνοι πάγου, σε μεγάλο μέρος του ελεύθερου από προσμίξεις όπως χώματα και πέτρες. Σε παρόμοια πορίσματα είχε καταλήξει και η έρευνα με ραντάρ που πραγματοποίησε το ινδικό διαστημόπλοιο Chandrayaan-1.

Ένας τεράστιος αστεροειδής θα μπορούσε να συντριβή στη Γη κατά το 2182 προειδοποιούν οι επιστήμονες. Ένας αστεροειδής, που ονομάζεται 1999 RQ36, έχει μία στις χίλιες (0.092%) πιθανότητα να χτυπήσει τη Γη κάποια στιγμή πριν από το έτος 2200, αλλά το πιθανότερο είναι να χτυπήσει στις 24 Σεπτεμβρίου του 2182. Ο αστεροειδής ανακαλύφθηκε για πρώτη φορά κατά το έτος 1999 και έχει μήκος πάνω από 550 μέτρα. Αν ένας αστεροειδής αυτού του μεγέθους χτυπήσει τη Γη θα μπορούσε να προκαλέσει μια εκτεταμένη καταστροφή και πιθανώς μια μαζική εξαφάνιση. Οι ειδικοί λένε ότι οποιαδήποτε προσπάθεια για να εκτρέψουμε τον αστεροειδή θα πρέπει να γίνει τουλάχιστον 100 χρόνια προτού χτυπήσει, για να έχει κάποια πιθανότητα επιτυχίας. Αν ο αστεροειδής δεν έχει εντοπιστεί επακριβώς μέχρι το 2080 θα είναι αδύνατο να τον εκτρέψουμε από τον στόχο του, προειδοποίησαν οι επιστήμονες σε μια νέα ερευνητική εργασία. Ενώ οι πιθανότητα να συμβεί το κτύπημα φαίνεται μεγάλη, είναι πολύ μικρότερη από εκείνη του αστεροειδή Απόφις (Apophis), που σήμερα έχει μία στις 250.000 πιθανότητες να κτυπήσει τη Γη το έτος 2036. Η Maria Eugenia Sansaturio με τους συνεργάτες της, από το ισπανικό πανεπιστήμιο της Valladolid, έχουν χρησιμοποιήσει δύο μαθηματικά μοντέλα για τον υπολογισμό του κινδύνου ώστε ο ως άνω αστεροειδής να χτυπήσει τη Γη μας οποτεδήποτε από τώρα έως το έτος 2200. Επίσης, χρησιμοποίησαν κάπου 290 οπτικές παρατηρήσεις και 13 μετρήσεις με ραντάρ για να καθορίσουν την τροχιά του επικίνδυνου αστεροειδή. Οι επιστήμονες σε όλο τον κόσμο εδώ και καιρό συζητούν με ποιους τρόπους είναι δυνατόν να εκτρέψουμε επικίνδυνους αστεροειδείς ώστε να τους εμποδίσουμε να χτυπήσουν τη γη. Μία από τις πιο δημοφιλείς μεθόδους που συζητείται είναι να προκαλέσουμε έκρηξη μιας πυρηνικής κεφαλής, σε περίπτωση πιθανής προσέγγισης ενός αστεροειδή, για να τον αποτρέψουμε από την πορεία του. Τον περασμένο μήνα, ο φυσικός David Dearborn του Εργαστηρίου Lawrence Livermore των ΗΠΑ ισχυρίστηκε ότι τα πυρηνικά όπλα θα μπορούσαν να είναι η καλύτερη στρατηγική για την αποφυγή μιας τέτοιας σύγκρουσης – ειδικά για μεγάλους αστεροειδείς και με ελάχιστο χρόνο προειδοποίησης. Τέλος ας θυμηθούμε πως ο αντίκτυπος από την αστεροειδή που δημιούργησε τον περίφημο κρατήρα Chicxulub στο Μεξικό, είχε ως αποτέλεσμα πολλές χιλιάδες μέγα τσουνάμι ύψους χιλιάδων μέτρων. Πιστεύεται ότι τούτος ο αστεροειδής οδήγησε στην μαζική εξαφάνιση των δεινοσαύρων. Το φαινόμενο Yarkovsky Αν και η τροχιά του αστεροειδή 1999-RQ36 έχει πλέον προσδιοριστεί με ακρίβεια, εξακολουθεί να υπάρχει μια σημαντική αβεβαιότητα στην τροχιά διότι, εκτός από τη βαρύτητα, η πορεία του επηρεάζεται από το φαινόμενο Yarkovsky. Είναι γνωστό ότι το φαινόμενο Yarkovsky προκαλείται από τη θέρμανση των στρεφόμενων αντικειμένων. Το φαινόμενο αυτό το καταλαβαίνουμε καλύτερα με το παράδειγμα ενός τόπου στη Γη, που αυτό είναι συνήθως πιο θερμό το απόγευμα, κι όχι όταν ο Ήλιος βρίσκεται ακριβώς πάνω του κατά το μεσημέρι. Αυτό σημαίνει ότι το πιο θερμό σημείο της επιφάνειας δεν βλέπει τον Ήλιο κατευθείαν, αλλά ήδη έχει περιστραφεί 20, 30 μοίρες ή άλλη γωνία από την κάθετο. Δεν είναι φυσικά μεγάλη η γωνία, αλλά σε ένα σώμα στο μέγεθος ενός μικρού αστεροειδούς, τα φωτόνια που εκπέμπονται από το πιο θερμό μέρος της επιφάνειας, δρουν σαν ένα είδος καυσαερίων σε ένα πύραυλο, όπου τα ‘καυσαέρια’ σπρώχνουν το αντικείμενο προς την αντίθετη κατεύθυνση. Επειδή το αντικείμενο περιστρέφεται προς την αντίθετη κατεύθυνση δεν είναι στην ευθεία με τον Ήλιο, αλλά υπό γωνία με αυτόν, πράγμα που με τον καιρό μπορεί να προσφέρει αρκετή πίεση για να τροποποιηθεί ελαφρώς η τροχιά του. Σύμφωνα με τους ειδικούς αυτό μας δίνει μια κάποια αβεβαιότητα στις προβλέψεις της τροχιάς του αστεροειδή. Και βεβαίως αυτό το επίπεδο της αβεβαιότητας είναι το πραγματικό πρόβλημα για την ώρα. Το μπλε αστέρι που ξέφυγε από τη γιγάντια μαύρη τρύπα-Ταξιδεύει με τεράστια ταχύτητα στο Σύμπαν. Ενα μπλε αστέρι που «εξορίστηκε» πριν από εκατομμύρια χρόνια από την καρδιά του Γαλαξία μας- ίσως για να γλιτώσει από τα... δόντια μιας γιγάντιας μαύρης τρύπας- ανακάλυψαν πρόσφατα επιστήμονες. Το αστέρι κινείται με ασύλληπτη ταχύτητα σκορπίζοντας το εντυπωσιακό φως του στο σκοτεινό Διάστημα. Πριν από 100 εκατομμύρια χρόνια, ένα σύστημα από τρία αστέρια ταξίδευε ανέμελο μέσα στον Γαλαξία μας, όταν ξαφνικά έκανε ένα... στραβοπάτημα που του άλλαξε τη ζωή. Τα τρία αστέρια κινούνταν πολύ κοντά στη μαύρη τρύπα του Γαλαξία, η οποία κάποια στιγμή «ρούφηξε» το ένα από αυτά. Τα δύο που απέμειναν συνενώθηκαν ύστερα από καιρό σχηματίζοντας ένα μεγάλο μπλε αστέρι που «εξορίστηκε» από τον Γαλαξία και άρχισε να ταξιδεύει με τεράστια ταχύτητα στις εσχατιές του Σύμπαντος. Η ιστορία μοιάζει αν μη τι άλλο με σενάριο επιστημονικής φαντασίας, όμως αστρονόμοι από το Κέντρο Αστροφυσικής του Χάρβαρντ λένε πως μόνο με αυτόν τον τρόπο μπορεί να εξηγηθεί η ανακάλυψη του συγκεκριμένου αστεριού που έλαβε την κωδική ονομασία ΗΕ 0437-5439. Είναι ένα από τα πιο γρήγορα αστέρια που ανιχνεύτηκαν ποτέ. Οι αμερικανοί ειδικοί που το εντόπισαν με τη βοήθεια του τηλεσκοπίου Χαμπλ διαπίστωσαν ότι κινείται με ταχύτητα 2,5 εκατομμυρίων χιλιομέτρων την ώρα. Η ταχύτητα αυτή είναι τρεις φορές μεγαλύτερη από εκείνη με την οποία περιφέρεται ο δικός μας Ήλιος μέσα στον Γαλαξία. Πρόκειται δηλαδή για ένα αστέρι υπερυψηλής ταχύτητας, όπως λέγεται. Οι επιστήμονες έχουν εντοπίσει από το 2005 μέχρι σήμερα 16 τέτοια αστέρια. Ολα τους θεωρείται πως «εξορίστηκαν» από την καρδιά του Γαλαξία μας. Στη συγκεκριμένη όμως περίπτωση κατάφεραν για πρώτη φορά να διαπιστώσουν απευθείας από πού προέρχεται το μπλε αστέρι. «Υπολογίσαμε τη διεύθυνση της κίνησης του αστεριού και είδαμε ότι το ταξίδι του προς το Διάστημα άρχισε κατευθείαν από τον Γαλαξία μας», λέει ο Γουόρεν Μπράουν από το Χάρβαρντ. «Αυτά τα εξόριστα αστέρια είναι σπάνια στον Γαλαξία μας, ο οποίος περιλαμβάνει περίπου 100 δισεκατομμύρια αστέρια. Για κάθε 100 εκατομμύρια αστέρια αντιστοιχεί ένα αστέρι υπερυψηλής ταχύτητας». Για τους επιστήμονες, η μελέτη αυτών των αστεριών μπορεί να αποβεί καθοριστική για τον προσδιορισμό της μορφής που έχει η σκοτεινή ύλη η οποία περιβάλλει τον Γαλαξία μας. Οπως λέει ο αστρονόμος Ολεγκ Γκνεντίν από το Πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν, «από τα αστέρια αυτά μπορούμε να αντλήσουμε πληροφορίες σχετικά με τη φύση της σκοτεινής ύλης, η οποία δεν είναι ορατή». Το μπλε αστέρι βρίσκεται τώρα περίπου 200.000 έτη φωτός από το κέντρο του Γαλαξία μας, ο οποίος έχει διάμετρο περίπου 100.000 έτη φωτός. Παρατηρώντας τη θέση του αστεριού και την ταχύτητά του, οι ειδικοί πιστεύουν ότι το μπλε αστέρι- που έχει μάζα εννέα φορές μεγαλύτερη από του Ηλίου, είναι ηλικίας περίπου 100 εκατομμυρίων χρόνων. Η μεγάλη του ταχύτητα το βοήθησε να ξεφύγει από την βαρυτική έλξη του Γαλαξία μας. Σύμφωνα με τους αστρονόμους, το μπλε αστέρι ήταν το «χαμένο» στοίχημα ενός βαρυτικού μπιλιάρδου. Η τεράστια μαύρη τρύπα κατάπιε το ένα από τα τρία αστέρια που κινούνταν μαζί. Η κεκτημένη ταχύτητα από το άστρο αυτό προσδόθηκε στα δύο που απέμειναν και έτσι άρχισαν να «δραπετεύουν» από τον Γαλαξία. Το μεγαλύτερο από αυτά ακολούθησε την κανονική εξέλιξη ενός άστρου και έγινε ένας κόκκινος γίγαντας. Στη συνέχεια άρχισε να απορροφά το διπλανό του μικρότερο αστέρι ώσπου και τα δύο συσσωματώθηκαν ακολουθώντας σπειροειδή κίνηση. Ετσι δημιουργήθηκε ένα μπλε αστέρι. Η θεωρία για τη δημιουργία αστεριών υπερυψηλής ταχύτητας εξαιτίας της γιγαντιαίας μαύρης τρύπας διατυπώθηκε για πρώτη φορά το 1988 και σύμφωνα με αυτήν, κάθε 100.000 χρόνια ένα τέτοιο αστέρι «εξορίζεται» από τον Γαλαξία μας. Ειναι ενα από τα πιο γρήγορα αστέρια που ανιχνεύτηκαν ποτέ και οι ειδικοί που το εντόπισαν διαπίστωσαν ότι κινείται με ταχύτητα 2,5 εκατομμυρίων χιλιομέτρων την ώρα.

Καλο μηνα και καλες διακοπες για ολους μας(απαραιτητα) Ας δουμε μερικες νεες ενδιαφερουσες ειδησεις. Μια περιοχή στον Άρη θα μπορούσε να έχει απολιθωμένα κατάλοιπα ζωής. Μια τοποθεσία στον Άρη που ονομάζεται Χαράδρες του Νείλου (Nili Fossae), που είναι πλούσια σε αργιλώδεις βράχους, θα μπορούσε να είναι μία θαυμάσια περιοχή για την αναζήτηση απολιθωμένων κατάλοιπων μορφών ζωής στον Άρη, που ενδεχομένως να υπήρχαν πριν 4 δισεκατομμύρια χρόνια, σύμφωνα με νέα έρευνα. Στη μελέτη, επιστήμονες χρησιμοποίησαν ένα όργανο του διαστημικού σκάφους Mars Reconnaissance Orbiter της NASA για να μελετήσουν πετρώματα με ανθρακικό άργιλο στην επιφάνεια του Άρη, που έχουν απομείνει από την αρχαία εποχή του κόκκινου πλανήτη, γνωστή ως περίοδος του Νώε (Noachian). Όταν οι επιστήμονες ανακάλυψαν για πρώτη φορά ανθρακικά πετρώματα στις Χαράδρες του Νείλου το 2008, ο ενθουσιασμός ήταν μεγάλος. Οι ζωντανοί οργανισμοί μετατρέπονται σε ανθρακικά πετρώματα (ασβεστόλιθους κ.λπ.), αν δεν μετατραπούν σε πετρέλαιο. Η μελέτη δεν προσφέρει βέβαια πραγματικά στοιχεία από την παρελθούσα ζωή. Μάλλον, προτείνει ένα μέρος που θα μπορούσε να ήταν κατοικήσιμη από κάποια μορφή ζωής. «Προτείνουμε ότι οι συνδεδεμένη υδροθερμική δραστηριότητα, θα είχε δώσει επαρκή ενέργεια για τη βιολογική δραστηριότητα στην πρώιμη εποχή του Άρη στις Χαράδρες του Νείλου», δήλωσε ο επικεφαλής συντάκτης της μελέτης Adrian Brown, ένας επιστήμονας στο Ινστιτούτο για την Αναζήτηση Εξωγήινης Νοημοσύνης (SETI). Τα συμπεράσματα της μελέτης θα αναλυθούν λεπτομερώς στο περιοδικό Earth and Planetary Science Letters. Οι επιστήμονες δεν έχουν βρει ακόμα καμιά απόδειξη για ζωή στον πλανήτη Άρη, ή οπουδήποτε αλλού στον κόσμο πέρα από τη Γη, αν και είναι πιο κοντά στο να μάθουν προς τα πού να κοιτάξουμε και πώς να αναγνωρίσουμε τα σημάδια της ζωής, εάν βεβαίως υπάρχουν. Ο Brown και οι συνάδελφοί του μελέτησαν τον υδροθερμικό σχηματισμό πετρωμάτων από ανθρακούχο άργιλο στην περιοχή Nili Fossae (Χαράδρες του Νείλου) στον Άρη. Τα αποτελέσματά τους δείχνουν ότι αυτά τα ανθρακικά πετρώματα φέρουν ομοιότητες με ίχνη της ζωής και βιολογικούς δείκτες της πρώιμης Γης – ιδιαίτερα σε μια περιοχή της Δυτικής Αυστραλίας. «Είναι ένα μέρος της Γης που έχει καταφέρει να μείνει στην επιφάνεια επί 3,5 δισεκατομμύρια χρόνια, δηλαδή τα 3/4 της ιστορίας του πλανήτημας και μας δίνει μια μικρή ιδέα για το τι μπορεί να συνέβαινε στη Γη στα πρώτα στάδια,» τονίζει ο Brown. Οι Χαράδρες του Νείλου είναι κοιλάδες που έχουν κοπεί από τον αρχαίο φλοιό του Άρη, εκθέτοντας έτσι σε κοινή θέα αργιλικά ορυκτά. Το έδαφος του Άρη σε αυτές τις λεγόμενες Χαράδρες του Νείλου μοιράζεται πολλά κοινά με μια περιοχή της Ανατολικής Πιλμπάρα της Αυστραλίας, η οποία έχει διατηρήσει στοιχεία της αρχαίας ζωής της Γης κάτω από το χώμα. "Στο άρθρο, συζητούμε τις ομοιότητες που έχει η Ανατολικής Pilbara της Δυτικής Αυστραλίας με τα πετρώματα στην περιοχή Noachian Nili στον Άρη”, δήλωσε ο Brown. "Αυτά τα πετρώματα δείχνουν ότι βιοδείκτες ή αποδεικτικά στοιχεία για έμβιους οργανισμών, αν δημιουργήθηκαν στον Άρη, θα μπορούσαν να έχουν διατηρηθεί, καθώς αυτά έχουν διατηρηθεί στον Βόρειο Άρη. Οι επιστήμονες αναγνωρίζουν ότι απομένουν ακόμη πολλά να γίνουν και φυσικά θα περιμένουν αρκετά. Το σκάφος «Mars Science Laboratory» θα αρχίσει το ταξίδι του για τον Άρη το 2011, αλλά αποφασίστηκε να μην προσεδαφιστεί στην επίμαχη περιοχή, αφού τα αφιλόξενα πετρώματα ενδέχεται να το καταστρέψουν. Στην φωτογραφια Χάρτης του Άρη με τους τόπους που βρίσκονται διαστημικά σκάφη που πήγαν στον Άρη αλλά και αυτά που θα πάνε και στην δευτερη φωτογραφια μελέτη διαπιστώνει ότι οι Χαράδρες του Νείλου είναι πλούσιες σε αργιλώδη πετρώματα. Στις 21/5/2010-Σελ. 25 εγραφα Ρεκόρ επιβίωσης στον Αρη για το ρομπότ Opportunity της NASA. Ο ρομποτικός γεωλόγος Οpportunity έκλεψε το ρεκόρ της πιο μακρόχρονης αποστολής στην εχθρική επιφάνεια του Αρη που κατείχε μέχρι σήμερα η αποστολή Viking 1 της δεκαετίας του 1970, ανακοίνωσε ενθουσιασμένη η NASA. Η στατική εξερευνητική συσκευή του Viking 1 λειτούργησε στον Κόκκινο Πλανήτη για έξι (γήινα) χρόνια και 116 ημέρες. To ρεκόρ καταρρίφθηκε την Πέμπτη 20 Μαΐου από το Opportunity, το οποίο προσεδαφίστηκε το 2004 για μια αποστολή που επρόκειτο να διαρκέσει μόλις 90 ημέρες. Περισσότερο από έξι χρόνια αργότερα, το ακούραστο ρομπότ συνεχίζει ακάθεκτο, έχοντας διανύσει σχεδόν 30 χιλιόμετρα στον ξερό, παγωμένο πλανήτη. Τρεις εβδομάδες νωρίτερα από το Opportunity είχε φτάσει στον Αρη το πανομοιότυπο ρομπότ Spirit, το οποίο όμως σταμάτησε να επικοινωνεί με τη Γη στις 22 Μαρτίου και δεν αποκλείεται να έχει πεθάνει οριστικά. Το ρομπότ έμεινε κουτσό από βλάβες σε δύο από τους έξι τροχούς του και απέτυχε να στρέψει τους ηλιακούς συλλέκτες του προς τον αμυδρό χειμωνιάτικο ήλιο. Αν τελικά ξυπνήσει το επόμενο διάστημα, θα κατακτήσει και το ρεκόρ. Ομως το Spirit μπορεί να μην ξυπνήσει από τον ύπνο του, προειδοποιεί η NASA. Το ρομποτικό εξερευνητικό όχημα Spirit που είναι στον Άρη από το 2004 και βρίσκεται σε ύπνωση από τις 22 Μαρτίου μπορεί να μην έχει αρκετή ενέργεια για να ενεργοποιηθεί και πάλι, ανακοίνωσε η NASA, που πάντως δεν έχει εγκαταλείψει τις προσπάθειες της. Αυτό σημαίνει ότι μπορεί να έχει φτάσει το τέλος της αποστολής του οχήματος, το οποίο από τον Απρίλιο του 2009 είναι παγιδευμένο στην άμμο. Οι επιστήμονες της NASA έδωσαν τον περασμένο Μάρτιο εντολή στο Spirit να μπει σε κατάσταση νάρκης μέχρι να περάσει ο (αρειανός) χειμώνας, οπότε και λόγω της μειωμένης διάρκειας της ηλιοφάνειας το όχημα θα είχε λιγότερη ενέργεια στη διάθεσή του. Μέσα στο χειμώνα οι θερμοκρασίες πέφτουν κάτω από τους -50 βαθμούς. Όπως υπολόγιζαν στο τέλος Ιουλίου οι συνθήκες θα ήταν καλύτερες και θα προσπαθούσαν να «ξυπνήσουν» το όχημα. Το Spirit δεν έχει απαντήσει στα επανειλημμένα καλέσματα από τη Γη. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα το πράξει στο μέλλον, ίσως το Σεπτέμβριο με Οκτώβριο, υπογραμμίζει η NASA. Ωστόσο, οι επιστήμονες προειδοποιούν ότι υπάρχει η πιθανότητα το Spirit μπορεί να ξυπνήσει ποτέ ξανά γιατί δεν θα έχει αρκετή ενέργεια στις μπαταρίες του. Τα δίδυμα εξερευνητικά οχήματα της NASA, το Spirit και το Opportunity, βρίσκονται στον Άρη από τις αρχές του 2004. Αν και αρχικά αποστολή είχε προβλεπόμενη διάρκεια 90 ημερών, τουλάχιστον το Opportunity συνεχίζει μετά από περίπου 2.400 ημέρες με μικρά τεχνικά προβλήματα. Βρήκαν άθικτο μετεωρίτη στη μέση της Σαχάρας. Εναν άγνωστο έως τώρα κρατήρα από μετεωρίτη ανακάλυψαν επιστήμονες στη μέση της Σαχάρας μελετώντας δορυφορικές φωτογραφίες στο Google Εarth. Η ανακάλυψη αυτή μπορεί να εμπλουτίσει την επιστημονική γνώση με νέα σημαντικά στοιχεία, καθώς ο μετεωρίτης φαίνεται να προσέκρουσε άθικτος στη Γη και όχι να διαλύθηκε στην ατμόσφαιρα, όπως έχει συμβεί στις περισσότερες περιπτώσεις που έχουν ερευνήσει οι ειδικοί. Ο κρατήρας έχει πλάτος 45 μέτρα και βάθος 16 μέτρα. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς των ερευνητών, ο μετεωρίτης που τον προκάλεσε αποτελούνταν από σίδηρο, ζύγιζε 5.000-10.000 κιλά και είχε διάμετρο 1,3 μέτρα. Η ταχύτητά του κατά την πρόσκρουση υπολογίζεται στα 3,5 χιλιόμετρα το δευτερόλεπτο. Οι ειδικοί εκτιμούν πως ο κρατήρας δημιουργήθηκε πριν από περίπου 2.000 χρόνια. Οι κάτοικοί της είχαν εγκαταλείψει την περιοχή πριν από 5.000 χρόνια λόγω της ερημοποίησης- έτσι, οι επιστήμονες πιστεύουν πως ο μετεωρίτης δεν είχε καταστροφικές συνέπειες. Με τα νέα στοιχεία, υπολογίζεται ότι το 35% των μετεωριτών που εισέρχονται στη γήινη ατμόσφαιρα μπορούν να μείνουν άθικτοι και να πέσουν ολόκληροι στην επιφάνεια του πλανήτη μας. Μόλις 176 κρατήρες έχουν ανακαλυφθεί μέχρι σήμερα στη Γη, όμως τα υπολογιστικά μοντέλα καταδεικνύουν πως οι μετεωρίτες που έχουν χτυπήσει τη Γη σε ένα εκατομμύριο χρόνια κυμαίνονται από 1.000 ώς 10.000. Οσο για τον κίνδυνο που διατρέχει σήμερα η Γη από μετεωρίτες, οι ερευνητές υπολογίζουν πως οι πιθανές απειλές φτάνουν τις δεκάδες χιλιάδες, χωρίς όμως να μπορούν να υπολογίσουν πόσα αντικείμενα βρίσκονται σε τροχιά πρόσκρουσης. Η ομάδα Ιταλών και Αιγυπτίων επιστημόνων που επισκέφθηκε πρόσφατα την περιοχή, δημοσίευσε τα ευρήματά της στο «Science». Εκτοξεύθηκε ο πέμπτος κινεζικός δορυφόρος πλοήγησης. Στις 9:30 GMT του Σαββάτου εκτοξεύθηκε ο πύραυλος Long March 3 από το διαστημικό κέντρο Xichang με φορτίο τον πέμπτο δορυφόρο του συστήματος δορυφορικής πλοήγησης Beidou που αναπτύσσει η Κίνα. Το Beidou αυτή τη στιγμή παρέχει τις υπηρεσίες του εντός της επικράτειας της χώρα καθώς και στις γειτονικές και μέχρι το 2020 η χώρα σκοπεύει να έχει δημιουργήσει ένα δίκτυο 35 δορυφόρων που θα καλύπτουν όλη τη γη παρέχοντας υπηρεσίες σε χρήστες σε όλον τον κόσμο. Το σύστημα θα είναι ανταγωνιστικό των Navstar, Glonass και Galileo.

Μερικα ακομα για το ταξίδι στο παρελθόν. Το μοντέλο του ταξιδιού πίσω στον χρόνο, που προτείνεται από τον Seth Lloyd και άλλους, προκύπτει από την έρευνά του στην κβαντομηχανική των κλειστών χρονο-καμπυλών (CTCs) και την αναζήτηση μιας θεωρίας της βαρύτητας. Με απλά λόγια, η CTC είναι μια τροχιά του χωροχρόνου που επιστρέφει στην αφετηρία. Η ύπαρξη των CTCs επιτρέπεται από τη Γενική Σχετικότητα του Αϊνστάιν, αν και ο Γκέντελ ήταν αυτός ο οποίος τις ανακάλυψε για πρώτη φορά. Όπως και με άλλες επιπτώσεις των θεωριών του, ο Αϊνστάιν είχε ενοχληθεί λίγο από τις CTCs. Στη νέα εργασία, οι επιστήμονες διερεύνησαν μια συγκεκριμένη έκδοση των CTCs που βασίζεται στο συνδυασμό της κβαντικής τηλεμεταφοράς με την μετα-επιλογή, με αποτέλεσμα μια θεωρία με την επιλογή εκ των υστέρων των CTCs (P-CTCs). Στην κβαντική τηλεμεταφορά, οι κβαντικές καταστάσεις είναι πεπλεγμένες έτσι ώστε μία κατάσταση μπορεί να μεταδοθεί σε ένα άλλο σωματίδιο σε μια διαφορετική θέση. Οι επιστήμονες μετά εφαρμόζουν στη συνέχεια την έννοια της μετα-επιλογής, που είναι η ικανότητά του να γίνει ένας υπολογισμός αυτόματα, που αποδέχεται μόνο συγκεκριμένα αποτελέσματα και αγνοεί τα υπόλοιπα. Με τον τρόπο αυτό, μετά την επιλογή θα μπορούσε να διασφαλιστεί ότι μόνο μία ορισμένη κατάσταση μπορεί να τηλεμεταδοθεί. Οι καταστάσεις που "δικαιούνται" να τηλεμεταφερθούν είναι εκείνες που έχουν μετα-επιλεγεί ώστε να είναι αυτο-συνεπείς, πριν από την τηλεμεταφορά. Μόνο μετά από αυτό υπήρξε ταυτοποίηση και έγκριση ότι μπορεί η κατάσταση να τηλεμεταφερθεί ούτως ώστε, στην πράξη, η κατάσταση να ταξιδεύει πίσω στο χρόνο. Υπό αυτές τις συνθήκες, το χρονοταξίδι θα μπορούσε να συμβεί μόνο αν είναι αυτο-συνεπές, και χωρίς καμιά παραδοξότητα. "Ο φορμαλισμός της P-CTCs δείχνει ότι αυτό το κβαντικό χρονο-ταξίδι μπορεί να θεωρηθεί ως ένα είδος κβαντικής σήραγγας προς τα πίσω στο χρόνο, που μπορεί να πραγματοποιηθεί ακόμη και εν απουσία της κλασικής διαδρομής από το μέλλον στο παρελθόν," γράφουν οι ερευνητές. «Επειδή η θεωρία της P-CTCs βασίζεται σε μια μετα-επιλογή, προβλέπει αυτο-συνεπείς αναλύσεις για παράδοξα”. Ωστόσο, οι επιστήμονες σημειώνουν ότι η απαγόρευση παράδοξων εκδηλώσεων θα ήταν μάλλον απίθανο να συμβούν γεγονότα πιο συχνά. Σαν ήρωας μιας ταινίας που πάντα καταφέρνει να ξεφύγει από φαινομενικά επικείμενο θάνατο, έτσι και ο παππούς θα καταφέρνει πάντα να επιζεί από κάποια δολοφονική απόπειρα του εγγονού του. "Κάποια μικρή κβαντική διακύμανση θα διώχνει τη σφαίρα μακριά την τελευταία στιγμή,» εξήγησε ο Lloyd. Κατι ομορφο ομως περα απο τις παραδοξοτητες. Ο «φάρος» του γαλαξία. Το Νότιο Ευρωπαϊκό Παρατηρητήριο (ΕSΟ) έδωσε στη δημοσιότητα μια εντυπωσιακή φωτογραφία που ελήφθη από το τηλεσκόπιο Wide Field Ιmager που βρίσκεται στη Χιλή. Στο κέντρο της φωτογραφίας ξεχωρίζει το WR 22, ένα εξαιρετικά λαμπρό άστρο που βρίσκεται στο Νεφέλωμα της Τρόπιδος σε απόσταση πέντε χιλιάδων ετών φωτός από εμάς. Πρόκειται για ένα από τα πιο μεγάλα και λαμπρά άστρα του γαλαξία· για αυτόν τον λόγο άλλωστε, παρά το γεγονός ότι βρίσκεται σε μεγάλη απόσταση από εμάς, μπορεί να γίνει ορατό ακόμη και με γυμνό μάτι στον (καθαρό) νυκτερινό ουρανό. Το WR22 είναι μέλος ενός διπλού αστρικού συστήματος (υπάρχει δηλαδή κοντά του άλλο ένα άστρο) και σύμφωνα με τους επιστήμονες ανήκει στην κατηγορία των άστρων που ζουν πολύ έντονα και πεθαίνουν γρήγορα. Το άστρο εκτοξεύει στο Διάστημα το υλικό του με ρυθμό εκατομμύρια φορές πιο ταχύ από ό,τι άστρα σαν τον Ηλιο, δημιουργώντας ένα εντυπωσιακό κοσμικό φαινόμενο που θα καταλήξει στο μέλλον σε μια έκρηξη σουπερνόβα.

Το ΙΚΥ προκηρύσσει πρόγραμμα μετεκπαίδευσης Ελλήνων επιστημόνων στο CERN. Για μηχανικούς και θεωρητικούς/θετικούς επιστήμονες. Πρόγραμμα μετεκπαίδευσης Ελλήνων μηχανικών και θεωρητικών/θετικών επιστημόνων στον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Έρευνας και Σωματιδιακής Φυσικής (CERN) ανακοίνωσε το Ίδρυμα Κρατικών Υποτροφιών (ΙΚΥ). Τα ελληνικά πανεπιστήμια μπορούν να υποβάλουν, έως τις 30 Σεπτεμβρίου, τις ερευνητικές τους προτάσεις, τα κονδύλια που δεσμεύονται να διαθέσουν και τον αριθμό των συγχρηματοδοτούμενων θέσεων υποτροφιών. Το Πρόγραμμα απευθύνεται σε τεχνικούς φοιτητές και υποψήφιους διδάκτορες. Για τους τεχνικούς φοιτητές (Technical Students) καλύπτει την εκπόνηση διπλωματικής ή μεταπτυχιακής εργασίας και η χρηματοδότηση έχει διάρκεια πέντε μήνες. Για τους υποψήφιους διδάκτορες (Doctoral Students) το πρόγραμμα καλύπτει την εκπόνηση διδακτορικής διατριβής και η χρηματοδότηση έχει διάρκεια 12 μήνες. Οι προϋποθέσεις συμμετοχής, τα γνωστικά πεδία, τα απαιτούμενα δικαιολογητικά, οι όροι επιλεξιμότητας και οι διαδικασίες αξιολόγησης των υποψήφιων υποτρόφων είναι διαθέσιμα στον δικτυακό τόπο του CERN. www.cern.ch Οι όροι και οι υποχρεώσεις του ΙΚΥ και των συμμετεχόντων πανεπιστημίων ορίζονται σε σχετικό Μνημόνιο Συνεργασίας μεταξύ του ΙΚΥ και των πανεπιστημίων που εκπροσωπούνται από το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο. * Οι προτάσεις πρέπει να υποβληθούν με συστημένη επιστολή στο ΙΚΥ (υπόψη κ. Γ.Κρέζου, Ίδρυμα Κρατικών Υποτροφιών, Μακρή 1 & Δ. Αρεοπαγίτου, 117 42, Αθήνα). Περισσότερες πληροφορίες παρέχονται από την κα Μ.Αγιουτάκη (τηλ.: 210 3726380, Fax: 210 3252468, Ε-mail: magiou@iky.gr).

Να και ενα θεμα μεταδιαστημικο. Εφικτό το ταξίδι στο παρελθόν σύμφωνα με το MIT. Με κβαντική χρονομηχανή και χωρίς παράδοξα, ισχυρίζονται ερευνητές του διάσημου αμερικανικού πανεπιστημίου. Μια ομάδα κβαντικών φυσικών του πανεπιστημίου ΜΙΤ των ΗΠΑ θεωρούν ότι είναι δυνατή η δημιουργία μιας χρονομηχανής, η οποία θα επιτρέπει το ταξίδι στο παρελθόν και συνεπώς την πρόκληση αλλαγών σε αυτό, χωρίς καν να δημιουργούνται παράδοξα στο παρόν και το μέλλον. Οι κβαντομηχανικοί έχουν καταφέρει μέχρι σήμερα –αξιοποιώντας το μυστηριώδες φαινόμενο του «κβαντικού εναγκαλισμού» (που ξένιζε ακόμα και τον Αϊνστάιν)- να τηλεμεταφέρουν κβαντικές καταστάσεις από το ένα μέρος στο άλλο, σε απόσταση χιλιομέτρων. Τώρα ο καθηγητής Σιθ Λόιντ και οι συνεργάτες στο Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Μασαχουσέτης (ΜΙΤ), σύμφωνα με τη βρετανική «Τέλεγκραφ», φιλοδοξούν να πάνε ακόμα παραπέρα, αξιοποιώντας ένα άλλο κβαντικό φαινόμενο, την «μετα-επιλογή», προκειμένου να ταξιδέψουν ανάποδα στον χρόνο. Όπως δήλωσε ο Λόιντ στο περιοδικό “Technology Review” (Τεχνολογική Επιθεώρηση), «είναι δυνατό για τα σωματίδια (και, θεωρητικά, για τους ανθρώπους) να ταξιδέψουν στο τούνελ του χρόνου, από το μέλλον προς το παρελθόν». Οι ερευνητές του ΜΙΤ θεωρούν ότι αν συνδυαστούν τα φαινόμενα του «κβαντικού εναγκαλισμού» και της «κβαντικής μετα-επιλογής», είναι η εφικτή η τηλεμεταφορά στο παρελθόν. Αντίθετα με άλλες θεωρίες τηλεμεταφοράς στον χρόνο, η συγκεκριμένη κβαντική θεωρία αποφεύγει διλήμματα και παράδοξα που προκύπτουν από ένα τέτοιο ταξίδι στον χρόνο (του τύπου «αν φρόντισα ο μπαμπάς και η μαμά μου να μη συναντηθούν ποτέ στο παρελθόν, τότε εγώ πώς υπάρχω σήμερα;» ή «αν σκότωσα τον παππού μου όταν τον συνάντησα στο παρελθόν, τότε πώς εγώ γεννήθηκα και πώς γίνεται μετά να ταξίδεψα στο παρελθόν κοκ;»). Επιπλέον, αντίθετα με άλλες θεωρίες «επιστροφής στο μέλλον», η κβαντική χρονομηχανή δεν προϋποθέτει την κάμψη του χωροχρόνου (κάτι που υποτίθεται ότι κάνουν οι μαύρες τρύπες, όμως ένα ταξίδι μέσω αυτών φαντάζει ιδιαίτερα απίθανο από πρακτική άποψη…). Φυσικά και το κβαντικό ταξίδι στο παρελθόν δεν φαντάζει προς το παρόν πιο κοντά στην πραγματικότητα, καθώς δεν είναι παρά μια αμφιλεγόμενη θεωρία και πολλοί φυσικοί δεν πιστεύουν ότι μπορεί ποτέ να υλοποιηθεί. Πάντως η ομάδα του ΜΙΤ την παρουσίασε με τίτλο «Η κβαντομηχανική του ταξιδιού στον χρόνο μέσω μετα-επιλεγμένης τηλεμεταφοράς» στο arxiv.org – Quantum Physics. Οποιος φιλος μπορει με σαφη τροπο να γραψει λιγα λογια για τον «κβαντικο εναγκαλισμο» και για την «κβαντικής μετα-επιλογής»

Οι επιστήμονες πλησιάζουν στην ανακάλυψη του «σωματιδίου του Θεού». Στο «φως» έρχονται τα μυστικά του μποζόνιου του Χιγκς, του επονομαζόμενου και «σωματιδίου του Θεού». Φυσικοί που εργάζονται στους μεγάλους και ανταγωνιστικούς επιταχυντές σωματιδίων της Ευρώπης (CERN) και των ΗΠΑ (Fermilab Tevatron) έχουν ήδη ανιχνεύσει όλα τα βασικά σωματίδια που προβλέπει το Καθιερωμένο Πρότυπο ή Μοντέλο, δηλαδή η κυρίαρχη θεωρία για τη σύσταση της ύλης στο σύμπαν. Όπως ανακοίνωσαν στο πλαίσιο της Διεθνούς Συνδιάσκεψης Φυσικής Υψηλής Ενέργειας, που πραγματοποιείται στο Παρίσι μέχρι τις 28 Ιουλίου, με τη συμμετοχή άνω των 1.000 κορυφαίων επιστημόνων από όλο τον κόσμο, τα πειράματα προχωρούν ταχύτερα του αναμενομένου και ήδη εισέρχονται σε ένα στάδιο από όπου μπορεί να προκύψει μια «νέα φυσική». Ο γενικός διευθυντής του CERN Ρολφ Χόγιερ ανέφερε μεταξύ άλλων, ότι αυτό σημαίνει την από καιρό αναμενόμενη απόδειξη για την ύπαρξη του μποζονίου του Χιγκς - που πιστεύεται ότι έδωσε μάζα στα άλλα σωματίδια μετά το «Μπιγκ Μπανγκ» - και την ανίχνευση της σκοτεινής ύλης, που αποτελεί περίπου το ένα πέμπτο του σύμπαντος. Αξίζει να σημειωθεί ότι η ορατή ύλη δεν ξεπερνά το 5%. Όπως πάντως είπε ο επιφυλακτικός Χόγιερ, «θα χρειαστεί χρόνος για να ρίξουμε το πρώτο φως σε αυτό το σκοτεινό σύμπαν» και απέφυγε να προβλέψει αν θα υπάρξουν ανακαλύψεις μέχρι το 2012, μην αποκλείοντας να χρειαστούν τρία έως τέσσερα ακόμα χρόνια. Στην αντίπερα όχθη, πιο αισιόδοξοι εμφανίζονται οι φυσικοί του παλαιότερου, μικρότερου και λιγότερου ισχυρού αμερικανικού επιταχυντή Tevatron, οι οποίοι δήλωσαν ότι έχουν πλέον περιορίσει την γκάμα για την πιθανή μάζα του μποζονίου του Χιγκς κατά το ένα τέταρτο, με αξιοπιστία 95%. Από την πλευρά τους, οι επιστήμονες του CERN παρουσίασαν στοιχεία που δείχνουν ότι για πρώτη φορά κατάφεραν να εντοπίσουν στην Ευρώπη το «υψηλό» κουάρκ (top), ένα μεγάλης μάζας βραχύβιο σωματίδιο που μέχρι τώρα είχε εντοπιστεί μόνο στις ΗΠΑ. Αν και ο επιταχυντής του CERN προγραμματίζεται να λειτουργήσει έως το 2030, άρχισαν ήδη οι συζητήσεις για την κατασκευή ενός ακόμα μεγαλύτερου και ισχυρότερου επιταχυντή, που αυτή τη φορά θα είναι γραμμικός και όχι κυκλικός. Δύο ανταγωνιστικά σχέδια υπάρχουν ήδη, με μήκος που φτάνει μέχρι και τα 50 χλμ. (ο κυκλικός υπόγειος επιταχυντής του CERN είναι 27 χλμ). Όμως ο Χόγιερ παραδέχτηκε ότι δεν υπάρχουν ακόμα μερικά τμήματα της τεχνολογίας του επιταχυντή της επόμενης γενιάς, ο οποίος σε κάθε περίπτωση θα προκύψει από μια διεθνή επιστημονική συνεργασία. Ακόμα δεν έχει αποφασιστεί ο τόπος εγκατάστασής του, πράγμα που πιθανώς θα εξαρτηθεί από το ποιες χώρες θα δώσουν τα περισσότερα χρήματα, τα οποία αναμένεται να ξεπεράσουν τα 10 δισ. δολάρια. Ιαπωνία, Ρωσία, ΗΠΑ, Ελβετία, Ινδία, Κίνα, Καναδάς κ.α. θεωρούνται υποψήφιες χώρες για την φιλοξενία του. Ο νέος επιταχυντής θα επιτρέπει τη σύγκρουση όχι πρωτονίων, όπως αυτός του CERN, αλλά ηλεκτρονίων και ποζιτρονίων (του ισοδυνάμου τους στην αντι-ύλη). Σύμφωνα με διευθυντικό στέλεχος του CERN, ο αρχικός προγραμματισμός είναι ο επιταχυντής να παραμείνει ανενεργός καθ’ όλο το 2012 ή και περισσότερο (για 15 μήνες), ώστε να γίνουν νέες τεχνικές βελτιώσεις προκειμένου να «τρέξει» πλέον με την μέγιστη ενεργειακή ισχύ του, χωρίς το φόβο νέας βλάβης. Η οριστική απόφαση για το ζήτημα δεν έχει ληφθεί ακόμα από το Συμβούλιο του CERN, το οποίο απαρτίζουν οι εκπρόσωποι των 20 κρατών - μελών του. Η είδηση είναι πιθανό ότι θα δυσαρεστήσει την παγκόσμια κοινότητα των φυσικών και πιο πολύ των Ευρωπαίων, καθώς με τον τρόπο αυτό ο αμερικανικός επιταχυντής Tevatron - αν συνεχίσει να λειτουργεί, γιατί το αρχικό σχέδιο ήταν να λειτουργήσει ως το 2011 - θα έχει μια ακόμα μεγάλη ευκαιρία να προλάβει τον ευρωπαϊκό και να εντοπίσει πρώτος το «σωματίδιο του Θεού».

Εγραφα στις 23/7/2010 οτι ανακαλύφθηκαν πάνω από 100 εξωπλανήτες στο μέγεθος της Γης. Το διαστημικό τηλεσκόπιο «Κέπλερ» κατάφερε να εντοπίσει περίπου 140 εξωπλανήτες με μέγεθος σαν τη Γη κατά τις τελευταίες εβδομάδες. Ομως τα πραγματα δεν ειναι ακριβως ετσι. Οι “100 πλανήτες σαν τη Γη" είναι πραγματικά μόνο 5 επιβεβαιώνουν οι επιστήμονες του Kepler. Οι επιστήμονες του διαστημοπλοίου Kepler της NASA επιβεβαίωσαν μόνο πέντε εξωπλανήτες από τους 100 που είχε ανακοινωθεί παλαιότερα. Το τηλεσκόπιο που ξεκίνησε το 2009 έχει εντοπίσει πράγματι αρκετές εκατοντάδες πλανήτες που θα μπορούσαν να είναι παρόμοιοι με τη Γη, αλλά επιβεβαίωσαν μόνο πέντε από αυτούς, πέρα από το ηλιακό μας σύστημα. Η σύγχυση προφανώς ήρθε μετά από μια βιντεοσκοπημένη ομιλία του συν-ερευνητή του Kepler, Dimitar Sasselov σε ένα συνέδριο TED (Technology Entertainment and Design). Αρκετές εφημερίδες αυτή την εβδομάδα γράφουν ότι έχουν ανακαλυφθεί πάνω από 100 πλανήτες σαν τη Γη από το τηλεσκόπιο Kepler. Τώρα όμως οι επιστήμονες διευκρινίζουν ότι ο Sasselov ανέφερε για πιθανούς πλανήτες μέσα στην βάση δεδομένων του Κέπλερ. Ο David Koch, αναπληρωτής κύριος ερευνητής της αποστολής στο Ερευνητικό Κέντρο Ames της NASA αναφέρει ότι η συζήτηση ήταν μόνο για "υποψήφιους πλανήτες". «Αυτοί έχουν την προφανή υπογραφή που εμείς ψάχνουμε, αλλά πρέπει να εκτελέσουμε μια εκτεταμένη παρακολούθηση για να εξαλείψουμε τα ψευδο-θετικά αποτελέσματα, όπως συμβαίνουν πολλές φορές στο υπόβαθρο. Γι αυτό απαιτούνται σημαντικές επίγειες παρατηρήσεις, που γίνονται κυρίως την θερινή σεζόν ". Αυτό που το τηλεσκόπιο Kepler αναζητά στα αστέρια – στόχους είναι η αυξομείωση της λάμψης τους, διότι αυτό είναι μια ένδειξη ότι ένας ή περισσότεροι πλανήτες περνούν μπροστά τους. Τον περασμένο μήνα, το Κέπλερ ανακάλυψε 706 αντικείμενα, πιθανώς υποψήφιοι εξωγήινοι κόσμοι. Μεταξύ αυτών των πλανητών, πολλοί φαίνεται να είναι όπως ο δικός μας, μάλλον μικροί και βραχώδεις. Ωστόσο ο David Koch τόνισε ότι «εκτός από 5 πλανήτες που έχουμε δημοσιεύσει, δεν έχουμε ανακοινώσει κάτι άλλο." Ο Sasselov εξήγησε ότι ακόμη και πριν από την πλήρη επιβεβαίωση, μεταξύ των υποψηφίων οι επιστήμονες βλέπουν στατιστικά ότι οι μικρότεροι σε μέγεθος πλανήτες θα είναι πιο συνηθισμένοι από τους μεγάλου μεγέθους (σαν τον Δία και τον Κρόνο) στο δείγμα που έχουμε. Δεδομένου ότι οι επιστήμονες ελπίζουν ότι κάποια μέρα θα βρουν έναν πλανήτη που να μπορεί να υποστηρίξει τη ζωή ακριβώς όπως η Γη, τα ευρήματα του Kepler είναι μάλλον ενθαρρυντικά, έστω και αν οι περισσότεροι πλανήτες ήταν αέριοι γιγάντιοι πλανήτες. Σύμφωνα με στελέχη της ΝΑSΑ, το Κέπλερ θα καταφέρει κατά τα επόμενα δύο έτη να εντοπίσει περίπου 60 πλανήτες όπου θα επικρατούν συνθήκες που ευνοούν την ανάπτυξη ζωής. Το Κέπλερ διαθέτει τα πλέον προηγμένα όργανα παρατήρησης τα οποία στοχεύουν σε περιοχές κοντινές στο ηλιακό μας σύστημα με στόχο τον εντοπισμό πλανητών με μέγεθος και κυρίως συνθήκες παρόμοιες με αυτές της Γης. Οι προηγμένες δυνατότητές του επιτρέπουν στο τηλεσκόπιο να παρατηρεί 100.000 πλανήτες και αστέρια την ίδια στιγμή. Στην φωτογραφια η περιοχή παρατήρησης του Kepler τον Γαλαξία μας. Ο πρώτος ιδιωτικός διαστημικός σταθμός. Σε τέσσερα χρόνια από σήμερα, ο πρώτος ιδιωτικός διαστημικός σταθμός θα βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τη Γη. Θα μοιάζει με φουσκωμένο αερόστατο και θα μπορούν να τον επισκέπτονται αστροναύτες από διάφορες χώρες, που θα πληρώνουν την ιδιοκτήτρια εταιρεία για να διενεργούν διαστημικά πειράματα. Σύμφωνα με την εφημερίδα «Τhe Νew Υork Τimes», ο διαστημικός σταθμός που ανήκει στην εταιρεία Βigelow Αerospace, θα είναι φτιαγμένος από ειδικό καουτσούκ και εξωτερικά θα φέρει επιστρώσεις από λεπτά μεταλλικά φύλλα και αφρό, ώστε να μπορεί να απορροφά τις καταπονήσεις από τα χτυπήματα των μικρών μετεωριτών. Με βάση το σημερινό κοστολόγιο, η διαμονή στον σταθμό για 30 μέρες συμπεριλαμβανομένης και της μετάβασης σε αυτόν, στοιχίζει κάτι λιγότερο από 25 εκατ. δολάρια. Το ποσό αυτό είναι περίπου το μισό από εκείνο που δαπανά η ΝΑSΑ για να στέλνει τους αστροναύτες της στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό με διαστημόπλοια τύπου Σογιούζ. Ο ιδιωτικός σταθμός θα τεθεί σε τροχιά γύρω από τη Γη με διαστημόπλοιο και θα φουσκωθεί με αέρα στο Διάστημα. Σύμφωνα με τον σχεδιασμό της ιδιοκτήτριας εταιρείας, το 2016 θα τεθεί σε τροχιά ένας ακόμη παρεμφερής σταθμός. Και οι δύο θα μπορούν να φιλοξενούν 36 αστροναύτες. Η ιδέα για τη δημιουργία ενός φουσκωτού διαστημικού σταθμού είναι αρκετά παλιά και χρονολογείται από τη δεκαετία του 1960. Η ΝΑSΑ είχε αναθέσει σε μεγάλη εταιρεία κατασκευής ελαστικών να σχεδιάσει τέτοιους σταθμούς αλλά το πρόγραμμα εγκαταλείφθηκε εξαιτίας της αδυναμίας των σταθμών να αντέξουν στις επιθέσεις των μικρών μετεωριτών. Μία τρισδιάσταση βόλτα στο φεγγάρι με τη NASA. Ποιος δεν θέλησε να ακολουθήσει τα βήματα του Νιλ Άρμστρονγκ της 21ης Ιουλίου 1969, όταν ο Αμερικανός αστροναύτης έγινε ο πρώτος άνθρωπος που πάτησε στη Σελήνη; Χάριν στο παιχνίδι Moonbase Alpha της NASA μπορεί κανείς να ζήσει «διαδραστικά» την εμπειρία ενός αστροναύτη μαζί με άλλους παίκτες στο φεγγάρι. Εάν αποδεχθείτε την αποστολή σύμφωνα με τις οδηγίες της NASA θα πρέπει να ενώσετε τιε δυνάμεις σας με άλλους εξερευνητές αστροναύτες οι οποίοι σταθμεύουν στο διάστημα σε ένα δορυφόρο ο οποίος όμως έχει υποστεί σοβαρές ζημιές ύστερα από πρόσκρουση με μετεωρίτη. Κύριο μέλημα σας θα είναι να αποκατασταθεί η παροχή οξυγόνου στη βάση. Ο χρόνος τρέχει... Το νέο αυτό παιχνίδι http://www.nasa.gov/offices/education/programs/national/ltp/games/moonbasealpha/index.html έχει ως στόχο να προβάλει την τεχνολογία που χρησιμοποιείται από τη NASA και το μέλλον της εξερεύνησης του διαστήματος.

Μερικες μικρες ειδησεις διαστημικου ενδιαφεροντος. Αυτόματος εντοπισμός επικίνδυνων διαστημικών σκουπιδιών με γήινα λέιζερ. Η αυστραλιανή εταιρία Electrο Optic Systems (EOS) ανακοίνωσε ότι άρχισε να αναπτύσσει ένα νέο αυτόματο σύστημα λέιζερ, το πρώτο του είδους του στον κόσμο, το οποίο μπορεί να εντοπίσει και να σταματήσει τα επικίνδυνα μικροσκοπικά θραύσματα και λοιπά «σκουπίδια» που γυροφέρνουν με πολύ υψηλές ταχύτητες στο διάστημα. Τα υπολείμματα αυτά αποτελούν σημαντικό κίνδυνο για διαστημόπλοια και δορυφόρους, αν διασταυρωθούν οι τροχιές τους κατά τύχη. Το σύστημα της εταιρίας «πυροδοτεί» ακτίνες λέιζερ από τη Γη, οι οποίες μπορούν να ανιχνεύσουν θραύσματα μέχρι και δέκα εκατοστών, κάτι που δεν μπορούν να πετύχουν τα σημερινά συστήματα ραντάρ. Τα «σκουπίδια» αυτά συνήθως αποτελούν υπολείμματα άχρηστων πυραύλων και δορυφόρων που ταξιδεύουν με ταχύτητα περίπου 30.000 χλμ. την ώρα. Εκτιμάται ότι υπάρχουν γύρω στα 200.000 αντικείμενα με μέγεθος λιγότερο από ένα εκατοστό και άλλα 500.000 μεγαλύτερα από ένα εκατοστό, που γυροφέρνουν στο διάστημα. Το σύστημα λέιζερ της εταιρίας αναπτύσσεται σε συνεργασία με το Αστεροσκοπείο του Όρους Στρόμλο της Καμπέρα, με το Αυστραλιανό Εθνικό Πανεπιστήμιο και την αμερικανική εταιρία Global Near Space Services Inc, με χρηματοδότηση 4,04 εκατ. δολαρίων από το διαστημικό ερευνητικό πρόγραμμα της αυστραλιανής κυβέρνησης και έχει ήδη προσελκύσει διεθνές ενδιαφέρον για την αξιοποίησή του. To σύστημα αναμένεται να λειτουργήσει για πρώτη φορά το 2012. Για να δουλέψει σωστά όμως, χρειάζεται η κατασκευή ενός δικτύου επίγειων σταθμών λέιζερ σε στρατηγική σημεία της Γης. Ανακαλύφθηκαν πάνω από 100 εξωπλανήτες στο μέγεθος της Γης. Το διαστημικό τηλεσκόπιο «Κέπλερ» κατάφερε να εντοπίσει περίπου 140 εξωπλανήτες με μέγεθος σαν τη Γη κατά τις τελευταίες εβδομάδες. Το «Κέπλερ» εκτοξεύτηκε από τη NASA ακριβώς για να ανιχνεύσει τέτοιου είδους εξωπλανήτες γύρω από μακρινά άστρα και μέχρι στιγμής τα πάει μια χαρά. Όπως δήλωσε ο αστρονόμος Ντίμιταρ Σασέλοβ, ερευνητής της αποστολής του «Κέπλερ», μιλώντας σε επιστημονική συνδιάσκεψη στη Βρετανία, σύμφωνα με το βρετανικό Τύπο, αυξάνονται πλέον οι πιθανότητες να μην είμαστε μόνοι μας στο σύμπαν. Οι επιστήμονες εκτιμούν πλέον ότι υπάρχουν πιθανώς περίπου 100 εκατομμύρια (εξω)πλανήτες μόνο στο δικό μας γαλαξία, οι οποίοι διαθέτουν ακριβώς τις κατάλληλες συνθήκες για την ανάπτυξη ζωής. Οι ερευνητές του «Κέπλερ» -το οποίο θα λειτουργήσει χωρίς διακοπή για μια τετραετία- πιστεύουν ότι μέσα στα επόμενα δύο χρόνια θα εντοπιστούν τουλάχιστον 60 από αυτούς τους κατοικήσιμους εξωπλανήτες. Κατά την τελευταία 15ετία περίπου 500 εξωπλανήτες έχουν βρεθεί να περιφέρονται γύρω από άλλα άστρα-ήλιους, όμως ελάχιστοι από αυτούς έχουν ομοιότητες με τη Γη. Παρόλα αυτά, οι αστρονόμοι είναι σίγουροι ότι σχετικά σύντομα θα ανακαλύψουν πολλούς περισσότερους «γήινους» εξωπλανήτες. Μια και ειχαμε και Μουντιαλ προσφατα Μόρια άνθρακα στο μέγεθος ποδοσφαιρικής μπάλας. Καναδοί, Αμερικανοί και Γάλλοι επιστήμονες ανακάλυψαν τα μεγαλύτερα μόρια άνθρακα που έχουν ποτέ βρεθεί στο διάστημα. Ο λόγος για το λεγόμενο «τρίτο τύπο» άνθρακα, που αποτελείται από τρισδιάστατα σφαιρικά μόρια σε μέγεθος μπάλας ποδοσφαίρου και έχουν την καθόλα χαρακτηριστική ονομασία buckyballs. Αντίθετα με τον γραφίτη και το διαμάντι - τους άλλους δύο τύπους άνθρακα - που συναντώνται ευρέως στη Γη, τα γιγάντια μόρια-μπάλες είχαν δημιουργηθεί μόνο σε επιστημονικά εργαστήρια πριν από 25 χρόνια και η ύπαρξή τους δεν είχε ποτέ αποδειχθεί στο σύμπαν μέχρι τώρα. Σύμφωνα με το BBC, οι ερευνητές, υπό τον Γιαν Κάμι του καναδικού πανεπιστημίου του Δυτικού Οντάριο, αναφέρουν σε σχετική μελέτη που παρουσίασαν στο περιοδικό Science, ότι χρησιμοποίησαν το υπέρυθρο τηλεσκόπιο "Σπίτσερ" της NASA για να εντοπίσουν τα buckyballs. Όπως τονίζουν, τα εντόπισαν σε ένα νέφος κοσμικής σκόνης που περιβάλλει ένα μακρινό άστρο, στον ουρανό του νοτίου ημισφαιρίου, σε απόσταση περίπου 6.500 ετών φωτός από τη Γη. Οι επιστήμονες αναζητούσαν κάτι άλλο, όταν τυχαία ανίχνευσαν την υπέρυθρη "υπογραφή" κάποιων μεγάλων αντικειμένων, τα οποία, μετά από εξέταση, αποδείχτηκε ότι ήσαν τα μεγάλα μόρια του "τρίτου τύπου" άνθρακα. Τα buckyballs είναι μόρια αποτελούμενα 60 άτομα άνθρακα διατεταγμένα σε εναλλασσόμενα πενταγωνικά και εξαγωνικά σχήματα κι ενωμένα μαζί σε μια σφαίρα, που έχουν πάρει το όνομα του διάσημου αρχιτέκτονα και εφευρέτη Μπακμίνστερ Φούλερ, δημιουργού του γεωδαιτικού θόλου στον οποίο μοιάζουν πολύ τα μόρια. Πλέον, οι επιστήμονες επιδιώκουν να ανακαλύψουν ποιο ποσοστό του άνθρακα του σύμπαντος βρίσκεται "κλειδωμένο" σε αυτά τα γιγάντια σφαιρικά μόρια, καθώς επίσης να αξιοποιήσουν τις γνωστές ιδιότητές τους.

Εντοπίστηκε άστρο-τέρας, το μεγαλύτερο που έχει ποτέ βρεθεί. Ένα κολοσσιαίων διαστάσεων άστρο, που έχει μάζα περίπου 265 φορές μεγαλύτερη από την μάζα του ήλιου μας, ενώ παλαιότερα ίσως ήταν μέχρι και 320 φορές μεγαλύτερο, εντοπίστηκε από ευρωπαίους αστρονόμους. Πρόκειται για ένα πραγματικό «τέρας» του διαστήματος, το μεγαλύτερο άστρο που έχει ποτέ βρεθεί. Η ανακάλυψη, που παρουσιάστηκε στο περιοδικό “Monthly Notices” της Βασιλικής Αστρονομικής Εταιρίας της Βρετανίας, έγινε από ομάδα επιστημόνων του Πολύ Μεγάλου Τηλεσκοπίου του Ευρωπαϊκού Νοτίου Αστεροσκοπείου στην Χιλή, με επικεφαλής τον καθηγητή αστροφυσικής Paul Crowther του βρετανικού πανεπιστημίου του Σέφιλντ. Άστρα όπως αυτό που ανιχνεύθηκε (και απέκτησε την κωδική ονομασία R136a1 στο κέντρο ενός αστρικού σμήνους στο Νεφέλωμα της Ταραντούλας, σε απόσταση περίπου 165.000 ετών φωτός από τον δικό μας γαλαξία, έχουν μέγεθος και φωτεινότητα πολύ πέρα από αυτήν που οι επιστήμονες πίστευαν ότι είναι δυνατό να υπάρχουν. Το συγκεκριμένο άστρο εντοπίστηκε σε μια περιοχή του διαστήματος όπου πυκνά νέφη αερίων και σκόνης καταρρέουν σχηματίζοντας πυκνότερους σχηματισμούς, με τελικό αποτέλεσμα τη γέννηση πελώριων άστρων που «καίνε» σε σχετικά σύντομο χρόνο τα αέριά τους, πριν εκραγούν σε τεράστιες εκρήξεις σουπερ-νόβα. Το άστρο-τέρας είναι δύο φορές βαρύτερο από οποιοδήποτε άλλο άστρο έχει βρεθεί μέχρι σήμερα, εμφανίζει φωτεινότητα σχεδόν 10 εκατομμύρια φορές μεγαλύτερη από αυτήν του ήλιου μας, ενώ έχει πιθανώς ακτίνα 30 φορές μεγαλύτερη από τον ήλιο μας. Στη γύρω περιοχή υπάρχουν και άλλα τεράστια άστρα με επιφανειακή θερμοκρασία άνω των 40.000 βαθμών Κελσίου, δηλαδή επτά φορές πιο καυτά από το δικό μας ήλιο. Αντίθετα όμως με τον καλοσχηματισμένο δίσκο του ήλιου μας, τα τεράστια αυτά άστρα, σύμφωνα με τους επιστήμονες, φαίνεται να έχουν ασαφή περίμετρο και να χάνουν τεράστιες ποσότητες υλικών εξαιτίας πανίσχυρων ανέμων γύρω τους. Θεωρείται σίγουρο ότι γύρω από ένα τέτοιο άστρο-τέρας δεν περιφέρονται πλανήτες σε τροχιά, επειδή τα άστρα ζουν λίγο και δεν προλαβαίνουν να σχηματιστούν πλανήτες στην περιφέρειά τους. «Ακόμα όμως κι αν υπήρχαν πλανήτες, δεν θα υπήρχαν αστρονόμοι πάνω σε αυτούς, γιατί ο νυχτερινός ουρανός τους θα ήταν σαν μέρα εξαιτίας της λαμπρότητας του ήλιου τους», σχολίασε χαρακτηριστικά ο Crowther. Μέχρι τώρα είχαν εντοπιστεί άστρα-γίγαντες μεγαλύτερα κατά περίπου 150 φορές σε σχέση με την μάζα του ήλιου μας. Η νέα ανακάλυψη θέτει το ερώτημα ποιο είναι τελικά το ανώτατο όριο μεγέθους για ένα άστρο-ήλιο. Οι αστρονόμοι εκτιμούν ότι στο αρχέγονο σύμπαν θα υπήρχαν πολλά περισσότερα από αυτά τα άστρα-τέρατα. Ορισμένοι άλλοι αστρονόμοι εξέφρασαν πάντως κάποιες επιφυλάξεις μήπως η ομάδα του Crowther, λόγω της απόστασης, μπέρδεψε δύο κοντινά μεγάλα άστρα και τα θεώρησε ως ένα τεράστιο. Στην φωτογραφια σύγκριση του Ήλιου μας (που είναι ένας κίτρινος νάνος) ενός μπλε νάνου με το άστρο-τέρας R136a1 Συνεπαρμένη η NASA για την αποκάλυψη από το WISE αόρατων μέχρι τώρα αντικειμένων. Μια σειρά διαστημικών αντικειμένων που μέχρι τώρα ήταν αόρατα, έχουν ανακαλυφθεί από ένα από τα νεώτερα διαστημικά τηλεσκόπια της NASA, τον Υπέρυθρο Εξερευνητή (WISE), σε μόλις έξι μήνες, σύμφωνα με αξιωματούχους της Αμερικανικής Υπηρεσίας Διαστήματος. Το τηλεσκόπιο WISE έγινε το πρώτο που μπόρεσε να προσδιορίσει πολλά αντικείμενα που μέχρι τώρα ήταν αθέατα, όπως αστέρια, αστεροειδείς, νέφη σκόνης και κομήτες. Έχει ένα τηλεσκόπιο 16 ιντσών, βρίσκεται σε ένα ύψος 500 χιλιόμετρα και λαμβάνει στιγμιότυπα κάθε 11 δευτερόλεπτα πάνω σε όλο τον ουρανό. Το διαστημικό τηλεσκόπιο υπέρυθρων ακτίνων, που κόστισε 320 εκατομμύρια, έχει κάνει έως τώρα την χαρτογράφηση χιλιάδων αντικειμένων, που μέχρι ήταν αόρατα, συμπεριλαμβανομένων άστρων, αστεροειδών, νέφη από σκόνη και αέρια, κομήτες αλλά ακόμη και ένα νέο γαλαξία. Χρησιμοποιώντας υπέρυθρες ακτίνες για να φωτογραφίσει το σύνολο του νυχτερινού ουρανού το νέο τηλεσκόπιο εντόπισε περισσότερους από 25.000 νέους αστεροειδείς, από τότε που ξεκίνησε τις εργασίες του στα τέλη του προηγούμενου έτους. Αστρονομία εμπειρογνώμονες αναφέρουν ότι σχεδόν 100 από αυτά τα αντικείμενα κρίθηκαν ότι ήταν "κοντά στη γη”, ή μέχρι 48 εκατομμύρια χιλιόμετρα. Κανένα από αυτά, προσθέτουν, δεν κρύβουν κάποια πραγματική απειλή για τη Γη. Το τηλεσκόπιο αντίκρισε επίσης 15 νέους κομήτες και εκατοντάδες πιθανών καφέ νάνων, ή άστρα που απέτυχαν να λάμψουν όπως ο Ήλιος μας. Επιβεβαίωσε επίσης την ύπαρξη του 20 ‘dwars’, συμπεριλαμβανομένων ορισμένων από τα πιο ψυχρά άστρα που γνωρίσαμε ποτέ. Το WISE επίσης ανίχνευσε ένα εξαιρετικά φωτεινό γαλαξία, πάνω από 10 δισεκατομμύρια έτη φωτός μακριά μας που σχηματίστηκε από άλλους γαλαξίες που συγκρούστηκαν μαζί. Τα περισσότερα όμως από τα αντικείμενα που βρήκε ήταν ορατά και από άλλα τηλεσκόπια μέχρι τώρα. Η NASA ελπίζει ότι η ανακάλυψη αστεροειδών που βρίσκονται πλησίον της Γης, και που είναι κατά μέσο όρο μεγαλύτεροι από αυτούς που βρέθηκαν με τα υπάρχοντα τηλεσκόπια, θα μπορούσε να βοηθήσει τους επιστήμονες να υπολογίσουν την πιο πιθανή απειλή αυτών των αστεροειδών εναντίον της Γης. Μέχρι το τέλος του έτους, οι ερευνητές αναμένουν να έχουν στα χέρια τους μια κοσμική απογραφή εκατομμυρίων νεο-ανακαλυφθέντων σωμάτων, που θα τους βοηθήσει να απαντήσουν σε ερωτήσεις σχετικά με το πώς σχηματίζονται οι πλανήτες, τα αστέρια και οι γαλαξίες. Ο Richard Binzel, ένας επιστήμονας από το Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Μασαχουσέτης, δήλωσε ότι το τηλεσκόπιο μπόρεσε να δει μέσα από ένα σχεδόν αδιαπέραστο πέπλα σκόνης στον ουρανό, συγκεντρώνοντας την θερμότητα των αντικειμένων που είναι όμως αόρατα στα κανονικά τηλεσκόπια. “Τα περισσότερα τηλεσκόπια επικεντρώνονται στα πιο καυτά και πιο φωτεινά αντικείμενα στο σύμπαν", λέει. "Το δε WISE είναι ιδιαίτερα ευαίσθητο στο να βλέπει τα πιο ψυχρά και σκοτεινά, αυτά που θα μπορούσατε να ονομάσετε τα stealth του σύμπαντος." Μια και σε προηγουμενες δημοσιευσεις μιλαγαμε για τις ιδιωτικες εταιρειες που θα αναλαβουν το εργο των εκτοξευσεων πληρωματων και φορτιων στην θεση της ΝΑΣΑ να μια μικρη ειδηση. CST-100: Η Boeing αποκαλύπτει το διαστημικό της πορθμείο. Η αεροδιαστημική βιομηχανία Boeing αποκάλυψε τα σχέδιά της για την κατασκευή μιας διαστημικής κάψουλας η οποία θα είναι σε θέση να μεταφέρει αστροναυτες προς και από το διεθνή διαστημικό σταθμό (ISS) ή και από ιδιωτικούς διαστημικούς σταθμούς όταν αυτοί θα γίνουν πραγματικότητα. Η σχεδίαση του διαστημοπλοίου έρχεται όπως είναι φυσικό για να αναπληρώσει το κενό που θα αφήσει πίσω της η απόσυρση του στόλου των διαστημικών λεωφορείων το 2011. Το διαστημόπλοιο ονομάζεται CST-100 (Crew Space Transportation) και το πρόγραμμα ανάπτυξής του είναι στο πλαίσιο της συμφωνίας με τη NASA για την εμπορική εκμετάλλευση του διαστήματος και για αυτό το σκοπό η τελευταία έχει χρηματοδοτήσει το πρόγραμμα της Boeing με 18 εκατ. $. Η σχεδίαση της Boeing είναι μια από αρκετές υποψήφιες σχεδιάσεις από αμερικανικές εταιρείες με στόχο την κατασκευή του πρώτου ιδιωτικού διαστημικού πορθμείου που θα μπορεί να μεταφέρει αστροναύτες στον ISS. To CST θα μπορεί να μεταφέρει έως και εφτά άτομα σε χαμηλή γήινη τροχιά 100 χιλιομέτρων. Το πρόβλημα όμως είναι πως ο ISS βρίσκεται σε τροχιά μεταξύ 347 και 360 χιλιομέτρων επομένως θα χρειαστεί μια άλλη έκδοση του διαστημικού πορθμείου ώστε αυτή να φτάνει στο απαιτούμενο ύψος της τροχιάς του.

Μια φωτογραφια ακομα!!!