Δροσος Γεωργιος

Ανακαλύφθηκε κομήτης που περιβάλλεται από ένα νέφος «σωματιδίων» πάγου. Η ανάλυση των στοιχείων που συνέλεξε το διαστημικό σκάφος Deep Impact της NASA που πλησίασε τον κομήτη Χάρτλεϊ, έδειξε ότι αυτός περιβάλλεται από ένα πελώριο σύννεφο από αφράτα παγωμένα σωματίδια, μερικά από τα οποία -προς μεγάλη έκπληξη των επιστημόνων που ποτέ πριν δεν είχαν δει κάτι τέτοιο- είναι πολύ μεγάλα, έχοντας μέγεθος από ένα μπαλάκι του γκολφ μέχρι μια μπάλα μπάσκετ. Το σκάφος της Αμερικανικής Διαστημικής Υπηρεσίας προσέγγισε τον -μήκους 1,5 χλμ. και σχήματος φασολιού- κομήτη στις 4 Νοεμβρίου, σε απόσταση 700 χιλιομέτρων από αυτόν και περίπου 23 εκατ. χλμ. από τη Γη. Τα όργανα του Deep Impact, τόσο στο μήκος κύματος του ορατού φωτός όσο και του υπέρυθρου, έστειλαν στη Γη μια πληθώρα φωτογραφιών και άλλων δεδομένων, σύμφωνα με το BBC και το New Scientist, τα οποία θα επιτρέψουν στους επιστήμονες να καταλάβουν καλύτερα τις ιδιότητες αυτών των μυστηριωδών «ταξιδευτών» των ουρανών, όπως είναι οι κομήτες. Μεταξύ άλλων, αποκαλύφθηκε ότι για κάθε μεγάλη «χιονόμπαλα» διαμέτρου 25 εκατοστών γύρω από τον κομήτη, υπάρχουν γύρω στα χίλια μικρότερα σωματίδια των 2,5 εκατοστών. Ανεξαρτήτως μεγέθους πάντως, σύμφωνα με τους επιστήμονες που αξιολογούν τα στοιχεία της διαστημικής αποστολής, με επικεφαλής τον δρα Μάικ Ο Χερν του πανεπιστημίου του Μέριλαντ, τα σωματίδια του νέφους δεν αποτελούνται από συμπαγή πάγο, αλλά έχουν μια πιο αραιή, κοκκώδη και πορώδη φύση. Το Deep Impact στράφηκε στο νέο στόχο του, τον κομήτη Χάρτλεϊ, αφού προηγουμένως είχε κληθεί το 2005 να προσεγγίσει τον κομήτη Τέμπελ 1, τον οποίο μάλιστα είχε «βομβαρδίσει» εκσφενδονίζοντας στο διάστημα τόνους σωματιδίων πάγου, προκειμένου να μελετηθεί καλύτερα η σύστασή του. Οι παρατηρήσεις εκείνες είχαν δείξει ότι ο Τέμπελ 1 επίσης περιβάλλεται από σωματίδια, αλλά είναι μόνο μικροσκοπικά και όχι τόσο μεγάλα όσο του Χάρτλεϊ, πράγμα που ίσως οφείλεται στο ότι οι δύο κομήτες «γεννήθηκαν» σε διαφορετικές περιοχές του ηλιακού συστήματος. Οι κομήτες θεωρείται ότι περιέχουν υλικά, τα οποία ουσιαστικά έχουν μείνει αναλλοίωτα από την εποχή που σχηματίστηκε το ηλιακό μας σύστημα. Μεταξύ άλλων, περιέχουν άνθρακα, υδρογόνο, υδρογόνο και άζωτο, δηλαδή εκείνα ακριβώς τα στοιχεία που απαρτίζουν τα αμινοξέα και αποτελούν τα συστατικά της ζωής στον πλανήτη μας. Μερικοί επιστήμονες πιστεύουν ότι κομήτες προσέκρουσαν μαζικά στην αρχέγονη Γη κι «έσπειραν» τα αναγκαία χημικά συστατικά για να ξεπηδήσει αργότερα η ζωή σε αυτήν. Το Deep Impact απομακρύνεται πια από τον κομήτη Χάρτλεϊ, αλλά συνεχίζει να τον φωτογραφίζει με τις υψηλής ανάλυσης κάμερές του. Όταν σταματήσει στο τέλος της επόμενης εβδομάδας, θα έχει τραβήξει συνολικά γύρω στις 122.000 φωτογραφίες ή 22 GB δεδομένων, που αντιπροσωπεύουν περισσότερες πληροφορίες από όσες έχουν ποτέ συλλέξει οι επιστήμονες για κάποιο κομήτη. Το Δεκέμβριο, το διαστημικό σκάφος θα περιμένει σε φάση αδράνειας νέες οδηγίες από τη NASA, η οποία μελετά την πιθανή νέα αποστολή του, που σίγουρα δεν θα αφορά την προσέγγιση ενός ακόμα κομήτη. Περισσότερα για τον κομήτη Ηartley 2 στην δημοσίευση στις 5/11/2010.

Διαστημική επέτειος. Η Ρωσία γιορτάζει την επέτειο μιάς μεγάλης διαστημικής προσπάθειας. Ακριβώς πριν 40 χρόνια, το Νοέμβριο του 1970, στην επιφάνεια της Σελήνης μεταφέρθηκε το πρώτο αυτοκινούμενο ρομπότ – το Σεληνόχημα-1. Έτσι εγκαινιάστηκε η εποχή των διαπλανητικών σταθμών θεμελιωδώς νέου τύπου, οι οποίοι διευθύνονται από τη Γη. Οι Αμερικανοί χρησιμοποίησαν αυτή την αρχή διεύθυνσης μόνο μετά την πάροδο 27 χρόνων, κατασκευάζοντας σταθμό για τον Άρη. Στο αποκορύφωμα του «ψυχρού πολέμου» οποιεσδήποτε διαστημικές αποστολές ετοιμάζονταν με απόλυτη μυστικότητα. Μόνο όταν ο σταθμός προσεδαφίστηκε επιτυχώς στην περιοχή της θάλασσας των Βροχών και η βάρους 840 κιλών συσκευή κύλισε και βγήκε από αυτόν, όλος ο κόσμος έμαθε την είδηση για το Σεληνόχημα. Όπως μας είπε σε συνέντευξη ο οδηγός-πλοηγητής του Σεληνοχήματος-1 Βικέντι Σαμάλ, σχεδιαζόταν η έρευνα της τοπογραφικής και της γεωλογικο-μορφολογικής κατάστασης της τοποθεσίας, ο προσδιορισμός της σύστασης και των φυσικών ιδιοτήτων του σεληνιακού εδάφους, η έρευνα της ραδιενεργού κατάστασης στη γραμμή της πτήσης και της σεληνιακής επιφάνειας, έρευνες της διαστημικής ακτινοβολίας Ρέντγκεν (ακτίνων Χ) και πείραμα ανίχνευσης της Σελήνης με ακτίνες λέιζερ. Η συσκευή διευθυνόταν από ομάδα πέντε ατόμων, που έβλεπαν το σεληνιακό πανόραμα σε τηλεοπτικές οθόνες. Η διεύθυνση ήταν ασυνήθιστη – κάθε εντολή εκτελούταν με καθυστέρηση 2,5 δευτερολέπτων, ακριβώς όσο χρειάζεται το ραδιοσήμα για να φτάσει στη Σελήνη και να επιστρέψει. Οι οδηγοί διεύθυναν το Σεληνόχημα 322 μέρες και μετά ξαφνικά η επικοινωνία διακόπηκε. Όλες οι προσπάθειες αποκατάστασης της επικοινωνίας απέβηκαν άκαρπες. Σ΄ αυτό το διάστημα το ρομπότ διάνυσε πάνω από 10 χλμ. και μετέδωσε στη Γη 20 χιλ. φωτογραφίες και δεδομένα για τις ιδιότητες του εδάφους στα σημεία διάτρησης. Αυτά τα επιτεύγματα ξεπεράστηκαν το 1973 από το διάδοχό του – Σεληνόχημα-2, που μπόρεσε να λειτουργήσει στη Σελήνη περίπου 4 μήνες. Αυτό διάνυσε 37 χλμ. και έστειλε 80 χιλ. φωτογραφίες, καθώς επίσης εκτέλεσε πολύπλοκα πειράματα. Το κύριο μυστικό των Σεληνοχημάτων αποκαλύφθηκε μόνο μερικές δεκαετίες αργότερα. Αυτές οι συσκευές προορίζονταν για την υποστήριξη των επανδρωμένων αποστολών και τις σεληνιακές βάσεις, πράγμα που δεν ήξεραν ακόμα και πολλοί από τους εκπονητές τους. Όμως κατά τα μέσα της δεκαετίας του ΄70 η σοβιετική ηγεσία μετατόπισε την έμφαση στους αυτόματους σταθμούς για τον Άρη. Τα σχέδια επανδρωμένων πτήσεων στη Σελήνη ακυρώθηκαν, όμως οι εφευρέσεις χρειάστηκαν στη Γη. Μετά το ατύχημα στο Τσέρνομπιλ έπρεπε να καθαρίσει το σπασμένο κάλυμμα του ατομικού αντιδραστήρα, που είχε εκραγεί. Οι ραδιοδιευθυνόμενες μπουλντόζες ήταν υπερβολικά βαριές, γι΄αυτό με παράκληση της σοβιετικής ηγεσίας οι σχεδιαστές του Σεληνοχήματος μέσα σε μόνο δυο βδομάδες κατασκεύασαν δυο ελαφρά οχήματα παντοδαπού εδάφους, τα οποία αντεπεξήρθαν στις αποστολές τους. Η Ρωσία σκοπεύει να επιστρέψει στη Σελήνη. Το 2013 στο δορυφόρο της Γης θα μεταβεί η συσκευή «Λουνα-Γκλομπ» και μετά το 2015 η «Λουνα-Ρεσούρς» και στη σύνθεση του σταθμού θα περιλαμβάνεται και μεγάλο αυτοκινούμενο ρομπότ. Για την ακριβή μέτρηση της απόστασης και του υπολογισμού των τροχιών, μην παραξενεύεστε, ακόμα μπορεί να χρησιμεύσει το Σεληνόχημα-1. Γιατί, όπως αποδείχτηκε, ανάμεσα σε όλες τις συσκευές που έμειναν στη Σελήνη, αυτό αντικαθρεπτίζει ισχυρότερα το σήμα λέιζερ. Πάντως, πρέπει να σημειωθεί ότι οι μοναδικές τεχνολογίες, που είχαν εκπονηθεί κατά τη δημιουργία εκείνων των Σεληνοχημάτων, χρησιμοποιούνται στο διάστημα ως σήμερα. Ας αναφέρουμε έστω τις μοναδικές στο είδος τους ηλεκτρικές γεννήτριες, που αντέχουν στο κενό. Πλανήτης από άλλο... γαλαξία. Oνομάζεται ΗΙΡ 13044b και είναι ο πρώτος πλανήτης που εντοπίζουν οι επιστήμονες και δεν είναι «προϊόν» του δικού μας γαλαξία. Πρόκειται για έναν πλανήτη που βρίσκεται σε απόσταση 2.000 ετών φωτός από εμάς και έχει χαρακτηριστικά παρόμοια με αυτά του Δία. Σύμφωνα με τους επιστήμονες, το ηλιακό σύστημα στο οποίο ανήκει βρισκόταν σε έναν μικρό γειτονικό γαλαξία με τον οποίο ο δικό μας γαλαξίας ήρθε σε επαφή και συγχωνεύθηκαν πριν από 6-9 δισ. έτη, μια κοσμική διαδικασία που είναι γνωστή ως «γαλαξιακός κανιβαλισμός». Η ανακάλυψη έγινε από επιστήμονες του Ινστιτούτου Αστρονομίας Μαξ Πλανκ της Γερμανίας στο Παρατηρητήριο La Silla της Χιλής. Ο πλανήτης βρίσκεται σε πολύ κοντινή απόσταση από το μητρικό του άστρο και ολοκληρώνει μια πλήρη περιστροφή γύρω από αυτό σε μόλις 16 ημέρες. Το άστρο είναι ένας κόκκινος γίγαντας, δηλαδή βρίσκεται στο προτελευταίο στάδιο της ζωής του αφού έχοντας πλέον καταναλώσει τα καύσιμά του έχει διασταλεί και, σύμφωνα με τους επιστήμονες, το πιθανότερο είναι να έχει «καταπιεί» κάποιους από τους πλανήτες του συστήματος. Η ανακάλυψη, εκτός των άλλων, είναι σημαντική αφού ανάλογο τέλος θα έχει σε μερικά δισεκατομμύρια χρόνια και η Γη, μια και ο Ηλιος αναμένεται να γίνει και αυτός κόκκινος γίγαντας- οπότε οι επιστήμονες θα μελετήσουν καλύτερα το φαινόμενο. Στην φωτογραφία καλλιτεχνική απεικόνιση του νεοανακαλυφθέντος πλανήτη ΗΙΡ 13044b, του πρώτου πλανήτη που εντοπίζουν οι επιστήμονες εκτός του γαλαξία μας.

Άτομα αντιύλης κατάφερε για πρώτη φορά να παγιδεύσει το CERN. Πώς μπορεί κανείς να μελετήσει κάτι που εξαϋλώνεται ακαριαία όταν τοποθετηθεί σε οποιοδήποτε δοχείο; Κι όμως, τελικά υπάρχει τρόπος: Χρησιμοποιώντας μια έξυπνη μαγνητική παγίδα, ερευνητές του CERN κατάφεραν για πρώτη φορά να συλλάβουν μερικά άτομα αντιυδρογόνου, ενός πολύτιμου υλικού που προσφέρει στοιχεία για τις θεμελιώδεις αρχές του Σύμπαντος. «Είμαστε εκστασιασμένοι. Το καταφέραμε έπειτα από πέντε χρόνια σκληρής δουλειάς» δήλωσε ο Τζέφρι Χάνγκστ, εκπρόσωπος του πειράματος ALPHA, σχολιάζοντας την εξέλιξη στο περιοδικό Nature όπου δημοσιεύονται τα αποτελέσματα. Ουδέτερα άτομα αντιύλης είχαν δημιουργηθεί και στο παρελθόν (σε ακόμα μεγαλύτερες ποσότητες), εξαφανίστηκαν όμως αμέσως μετά το σχηματισμό τους. Αντιστάρ Η αντιύλη είναι όμοια με την αντιύλη σε όλα τα χαρακτηριστικά της εκτός από ένα: αποτελείται από σωματίδια με αντίθετα φορτία. Τα πρωτόνια που βρίσκονται στον πυρήνα των κανονικών ατόμων είναι φορτισμένα θετικά, ενώ τα αντιπρωτόνια της αντιύλης αρνητικά. Ομοίως, το αντι-ηλεκτρόνιο της αντιύλης, γνωστό και ως ποζιτρόνιο, έχει θετικό φορτίο και όχι αρνητικό όπως το ηλεκτρόνιο. Θεωρητικά, ολόκληρα πλανητικά συστήματα και ζωντανά όντα θα μπορούσαν να αποτελούνται από αντιύλη. Όμως το παράξενο αυτό υλικό απουσιάζει από τον κόσμο γύρω μας, αφού, αν ερχόταν σε επαφή με την κανονική ύλη, θα εξαφανιζόταν μαζί της σε μια λάμψη υψηλής ενέργειας. Η αντιύλη φαίνεται όμως να απουσιάζει όχι μόνο από τη γειτονιά μας αλλά και από ολόκληρο το Σύμπαν. Πολλοί επιστήμονες πιστεύουν ότι αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η γέννηση του Σύμπαντος δημιούργησε περισσότερη ύλη παρά αντιύλη. Η μελέτη του αντιυδρογόνου αναμένεται να αποκαλύψει στο μέλλον γιατί συνέβη αυτό, ή, όπως το ονομάζουν οι φυσικοί, γιατί υπάρχει αυτή η παρατηρούμενη ασυμμετρία ύλης-αντιύλης. Εφόσον καταφέρουν να παγιδεύσουν λίγο περισσότερα άτομα αντιυδρογόνου, οι ερευνητές θα προσπαθήσουν επίσης να εξακριβώσουν αν οι ηλεκτρομαγνητικές δυνάμεις που δρουν στην αντιύλη είναι ίδιες με αυτές που δέχεται η ύλη όπως την ξέρουμε. Αυτό θα επιβεβαίωνε μια πρόβλεψη του λεγόμενου Καθιερωμένου Μοντέλου της σωματιδιακής φυσικής, η οποία, αν και ακούγεται λογική, ουδέποτε έχει επιβεβαιωθεί. Ένα άλλο σχετικό πείραμα του CERN, με την ονομασία ΑΕgIS, θα εξετάσει αν η ύλη και η αντιύλη αντιδρούν όντως με τον ίδιο τρόπο στη βαρύτητα. Συλλαμβάνοντας τους ύποπτους To δύσκολο για τη διεθνή ερευνητική ομάδα του ALPHA δεν ήταν να δημιουργήσει αντιάτομα -περίπου 50.000 άτομα αντιυδρογόνου είχαν παραχθεί σε μια προηγούμενη προσπάθεια το 2002. Σε εκείνη την περίπτωση, όμως, η αντιύλη αντέδρασε με τα γειτονικά άτομα ύλης και εξαφανίστηκε ακαριαία. Η λύση ήταν να δημιουργηθεί ένα δοχείο που κρατά τα αντιάτομα αιωρούμενα εν κενώ, χωρίς να την αφήνει να έρθει σε επαφή με τα τοιχώματα. Αυτό είναι εύκολο να γίνει με τα επιμέρους συστατικά των αντιατόμων, τα ποζιτρόνια και τα αντιπρωτόνια, επειδή τα σωματίδια αυτά είναι φορτισμένα και μπορούν να διατηρηθούν αιωρούμενα με τη χρήση ηλεκτρικών πεδίων. Το αντιυδρογόνο, όμως, είναι ηλεκτρικά ουδέτερο και δεν μπορεί να παγιδευτεί έτσι απλά. Επηρεάζεται όμως από τα μαγνητικά πεδία επειδή τα συστατικά της έχουν μια ιδιότητα που ονομάζεται σπιν. Οι ερευνητές δημιούργησαν έναν οκταπολικό μαγνήτη, του οποίου το πεδίο ήταν ισχυρότερο κοντά στα τοιχώματα της παγίδας και εξασθενεί προς το κέντρο του. Αυτό ανάγκασε τα άτομα αντι-υδρογόνου να συγκεντρωθούν στο κέντρο της παγίδας, όπου και επέζησαν για 170 millisecond πριν τελικά εξαφανιστούν. Έπειτα από 335 απόπειρες, οι ερευνητές κατάφεραν να παγιδεύσουν με αυτή τη μέθοδο συνολικά 38 μεμονωμένα άτομα αντιυδρογόνου. Το επίτευγμα είναι εντυπωσιακό, ωστόσο η απειροελάχιστη αυτή ποσότητα αντιυδρογόνου δεν επαρκεί για τη μελέτη του -οι ερευνητές εκτιμούν ότι η παγίδα πρέπει να περιέχει γύρω στα 100 αντιάτομα κάθε φορά. Οι ερευνητές του ALPHA θα συνεχίσουν τις προσπάθειες, έχουν όμως να αντιμετωπίσουν τον ανταγωνισμό του ATRAP, ενός άλλου πειράματος στο CERN που επιχειρεί να δημιουργήσει άτομα αντιυδρογόνου που κινούνται με χαμηλότερες ταχύτητες και παγιδεύονται έτσι πιο εύκολα. «Αντί να προσπαθούμε να δείξουμε ότι μπορούμε να κρατάμε περιορισμένα 18 άτομα για ένα κλάσμα του δευτερολέπτου, αναπτύσσουμε μεθόδους ώστε να παράξουμε και να παγιδεύσουμε μεγαλύτερους αριθμούς ψυχρών ατόμων» εξήγησε στο περιοδικό ο Τζέραλντ Γκάμπριελς, εκπρόσωπος του ATRAP. «Μένει να δούμε ποια προσέγγιση θα αποφέρει καρπούς» σχολίασε. Ακομα: http://www.astrovox.gr/forum/viewtopic.php?t=13293

Σκόνη από αστεροειδή για πρώτη φορά στη Γη. Επιστήμονες από την Ιαπωνική Διαστημική Υπηρεσία (JAXA) επιβεβαίωσαν σήμερα Τρίτη ότι το διαστημόπλοιο Χαγιαμπούσα έφερε πίσω στη Γη σκόνη από την επιφάνεια αστεροειδούς, για πρώτη φορά στην ιστορία της ανθρωπότητας. Το ιαπωνικό διαστημικό σκάφος Χαγιαμπούσα, που σημαίνει "γεράκι" στα ιαπωνικά, καταστράφηκε κατά την είσοδό του στην ατμόσφαιρα τον Ιούνιο, τερματίζοντας νωρίτερα φέτος ένα επταετές ταξίδι, προλαβαίνοντας ωστόσο να ρίξει στην περιοχή της Αυστραλίας ένα δοχείο με το δείγμα σκόνης που πήρε το 2005, όταν προσγειώθηκε στον αστεροειδή Ιτοκάουα. Σύμφωνα με την ανακοίνωση της Ιαπωνικής υπηρεσίας, 1.500 κόκκοι που συλλέχθηκαν στο ειδικό δοχείο του διαστημοπλοίου είναι όντως εξωγήινης προέλευσης. Όπως μεταδίδει το BBC, καθώς και άλλα διεθνή δίκτυα, πρόκειται για ένα θρίαμβο των Ιαπώνων καθώς για πρώτη φορά δείγματα από το υλικό ενός αστεροειδούς επιστρέφουν στη Γη. Ο υπουργός Επιστημών και Τεχνολογίας της Ιαπωνίας, Γιοσιάκι Τακάγκι, χαρακτήρισε τη συλλογή της σκόνης από το διάστημα, άλλη από αυτή του Φεγγαριού, ως αξιοθαύμαστο και μοναδικό επίτευγμα. Ο επικεφαλής της αποστολής Τζουνιχίρο Καγαγκούτσι, δήλωσε στους δημοσιογράφους ότι η συγκεκριμένη επιτυχία ξεπέρασε και τα πιο αισιόδοξα όνειρά τους. Το 2005 άγγιξε την επιφάνεια του αστεροειδή Ιτοκάουα -ενός περιστρεφόμενου διαστημικού βράχου σε σχήμα πατάτας , ο οποίος βρισκόταν τότε 300 εκατομμύρια χιλιόμετρα από τη Γη, δύο φορές πιο μακριά από ό,τι ο Ήλιος. Το πρώτο πρόβλημα ήρθε όταν το σκάφος απέτυχε να εκτοξεύσει ένα σφαιρίδιο, σχεδιασμένο να σηκώσει σκόνη από τη σαθρή επιφάνεια του αστεροειδή. Πέρασαν τελικά πέντε χρόνια μέχρι να εξακριβώσουν οι επιστήμονες ότι η απόπειρα συλλογής δειγμάτων είχε πετύχει. Το Χαγιαμπούσα το οποίο ταξίδεψε 6 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα, κατάφερε το 2005 να προσεγγίσει και να τεθεί σε τροχιά γύρο από τον αστεροειδή Itokowa. Η 200 εκατομμυρίων δολαρίων αποστολή κινδύνεψε αρκετές φορές μέσα σε όλα αυτά τα χρόνια λόγω τεχνικών προβλημάτων, ωστόσο η επιστημονική ομάδα στη Γη έβρισκε πάντα τρόπους να επιλύει τα όποια προβλήματα προέκυπταν. Στο δρόμο της επιστροφής, το Χαγιαμπούσα συνάντησε νέα προβλήματα. Μεταξύ άλλων έχασε την επαφή με τη Γη για επτά εβδομάδες, μια διακοπή που παρέτεινε το ταξίδι τρία χρόνια. Το τέλος της αποστολής ήρθε τον Ιούνιο, όταν το σκάφος έστειλε την κάψουλα να πέσει με αλεξίπτωτο στην έρημο της Αυστραλίας, ενώ το ίδιο καταστράφηκε φλεγόμενο στην ατμόσφαιρα. Η Ιαπωνική Υπηρεσία Εξερεύνησης Αεροδιαστήματος (JAXA) χρειάστηκε πέντε μήνες μέχρι να επιβεβαιώσει ότι η σκόνη που περιείχε το κάνιστρο δεν προερχόταν από επιμόλυνση με γήινα υλικά. Όπως αναφέρει το AFP, η εξέταση με ηλεκτρονικό μικροσκόπιο έδειξε ότι όντως πρόκειται για το πρώτο δείγμα αστεροειδή που φτάνει στη Γη. Αντικειμενικός στόχος της αποστολής ήταν η κατανόηση και η εξέλιξη του ηλιακού συστήματος. Επίσης οι επιστήμονες ελπίζουν να κατανοήσουν πότε και πώς ένας αστεροειδής γεννάται και σχηματίζεται, τα φυσικά συστατικά του, με τι είδους άλλα σώματα μπορεί να έχει έρθει σε επαφή και πώς οι ηλιακοί άνεμοι και η ραδιενέργεια μπορούν να τον επηρεάσουν. Οι επιστήμονες ελπίζουν ότι τα σωματίδια θα τους βοηθήσουν ν' αποκαλύψουν μυστικά του σχηματισμού του ηλιακού συστήματος πριν από 4,6 δισ. χρόνια. Οι αστεροειδείς πιστεύεται ότι έχουν διατηρήσει την αρχική τους κατάσταση, αντίθετα από την επιφάνεια της Γης, η οποία επηρεάζεται από τις ατμοσφαιρικές αλλαγές, το νερό και την ηφαιστειακή δραστηριότητα. Μέρος του δείγματος θα διανεμηθεί τον ερχόμενο χρόνο σε ερευνητές σε όλο τον κόσμο για περαιτέρω δοκιμές, ανακοίνωσε η JAXA. Η Ρωσία συμμετέχει στη συνάντηση των διευθυντών των Διαστημικών Υπηρεσιών σχεδόν 30 χωρών. Ο διευθυντής της Ομοσπονδιακής Διαστημικής Υπηρεσίας της Ρωσίας έφτασε στην Ουάσιγκτον προκειμένου να πάρει μέρος στη συνάντηση των διευθυντών των Διαστημικών Υπηρεσιών σχεδόν 30 κρατών του κόσμου. Οι μετέχοντες στη συνάντηση θα συζητήσουν 4 βασικά θέματα – τις επανδρωμένες διαστημικές πτήσεις, την εξερεύνηση των πλανητών και της Σελήνης, τις κλιματικές αλλαγές στη Γη, το μόνιτορινγκ και τη πρόγνωση των φυσικών και των ανθρωπογενών εκτάκτων καταστάσεων και καταστροφών στον πλανήτη μας. Σκοπός της συνάντησης είναι ο συντονισμός της δράσης σε ανώτατο επίπεδο σ΄αυτούς τους 4 τομείς.

Φίλοι μου,Κοσμοναύτες του Σύμπαντος. Και ομως κατι γίνεται για αυτό το θέμα. Αναμένουν έντονη ηλιακή καταιγίδα το 2013. Η ζωή στο σύμπαν μπορεί να είναι δύσκολη ακόμα και στους κατοικήσιμους πλανήτες, ειδικά όταν είστε στην πορεία μιας τεράστιας εκτίναξης στεμματικού υλικού (CME), από το μητρικό μας αστέρι. Ακόμη και χωρίς το τεράστιο δίκτυο γραμμών ηλεκτρικής ενέργειας, που σαρώνουν ολόκληρο τον πλανήτη, οι ηλιακές καταιγίδες μπορούν να σκορπίσουν τον όλεθρο. Όμως τώρα έχουμε και το δίκτυο των γραμμών μεταφοράς ενέργειας, γι αυτό και η ζωή εδώ στον πλανήτη μας γίνεται πολύ δύσκολη. Οι θεωρητικοί έχουν προβλέψει παγκόσμιες διακοπές ρεύματος για πολύ χρόνο εάν μας κτυπούσε μια τέτοια καταιγίδα, και μπορεί να είναι αρκετά ισχυρή για να σβήσει τους μετασχηματιστές. Μια τέτοια καταιγίδα έπληξε για παράδειγμα στις 13 Μαρτίου του 1989 τους μετασχηματιστές στο Κεμπέκ, το New Jersey και τη Μεγάλη Βρετανία, και φέρεται να είχε προκαλέσει περισσότερες από 200 ανωμαλίες στις Ηνωμένες Πολιτείες. Φυσικά, υπάρχει μια ανησυχία στους επιστήμονες για το φαινόμενο αύξησης της ηλιακής ακτινοβολίας που παρατηρείται τώρα και φημολογείται ότι το 2013 ο πλανήτης θα πληγεί από μια ισχυρή ηλιακή καταιγίδα, σύμφωνα με την NASA. Αυτή η ανησυχία έχει οδηγήσει τους επιστήμονες της NASA να αναπτύξει ένα νέο πρόγραμμα με την ονομασία «Solar Shield», και το οποίο αποσκοπεί στην προστασία των μετασχηματιστών 30 λεπτά πριν κτυπήσει την ηλιακή καταιγίδα. Πώς λειτουργεί Η Ηλιακή Ασπίδα «Solar Shield» θα παίρνει εικόνες από το SOHO και τα δίδυμα διαστημόπλοια STEREO της NASA, ώστε να φτιάξουν οι ειδικοί ένα 3D μοντέλο της CME (Εκτίναξης Στεμματικού Υλικού), και να προβλέψει πότε θα φτάσει εδώ κάτω. Η CME θέλει κάπου 24 έως 48 ώρες για να καλύψει την απόσταση μεταξύ του σημείου εκτόξευσης στον Ήλιο και τον πλανήτη μας, γεγονός που μας δίνει πολύ χρόνο για να την αντιμετωπίσουμε. Όμως, τα τελευταία 30 λεπτά πριν το κτύπημα είναι το πιο σημαντικό διάστημα. Ένα διαστημόπλοιο που σταθμεύει 1,5 χιλιόμετρα πάνω από τη Γη – το ACE – θα κάνει μετρήσεις της ταχύτητας, της πυκνότητας της CME, και του μαγνητικού πεδίου, και αμέσως θα τα διαβιβάσει τα δεδομένα αυτά στο ειδικό κέντρο αντιμετώπισης της ηλιακής καταιγίδας. Τα μοντέλα των επιστημόνων προβλέπουν τα πεδία και τα ρεύματα στην ανώτερη ατμόσφαιρα της Γης και την διάδοση των εν λόγω ρευμάτων κάτω στο έδαφος. Η ομάδα στη συνέχεια θα είναι σε θέση να κάνει προβλέψεις με βάση τις πληροφορίες που θα έχει συγκεντρώσει και να προειδοποιήσει τις επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας για τους μετασχηματιστές που πρέπει να βγουν έξω από το πλέγμα – προσωρινά – για να αποφευχθεί μια μόνιμη διακοπή ρεύματος. Ενώ το πρότζεκτ Ηλιακή Ασπίδα (Solar Shield ) δεν έχει δοκιμαστεί ακόμα κάτω από πραγματικές γεωμαγνητικές καταιγίδες και επομένως είναι ακόμα εξαιρετικά πειραματικό, οι επιστήμονες πίσω από αυτό το σχέδιο είναι αισιόδοξοι.

Ο φίλος Captain Kerk στον τομέα Αστρονομία,Αστροφυσική και Κοσμολογια εκανε μια ενδιαφέρουσα ανακοίνωση για το CERN.Αξίζει η αναρτηση της εδώ που υπάρχει μια ενότητα για τον Μεγάλο Επιταχυντή Αδρονίων. Οι επιστήμονες του ευρωπαϊκού οργανισμού πιστεύουν ότι με τον επιταχυντή που έχουν θέσει σε λειτουργία θα βρουν μέσα στο 2011 αποδείξεις για την ύπαρξη και άλλων διαστάσεων. Οι επιστήμονες του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Πυρηνικών Ερευνών (CERN) είναι καταχαρούμενοι γιατί τα πειράματα του μεγάλου υπόγειου επιταχυντή έχουν ήδη ξεπεράσει κάθε προσδοκία, με αποτέλεσμα να ευελπιστούν ότι ακόμα και του χρόνου είναι δυνατό να προκύψουν οι πρώτες αποδείξεις για την ύπαρξη κι άλλων διαστάσεων στο σύμπαν, πέρα από τις ήδη γνωστές τέσσερις, τις τρεις του χώρου (μήκος, πλάτος, ύψος) και τον χρόνο. Επίσης, εκτιμούν ότι μέχρι το τέλος του 2011 θα μπορέσουν να ξεκαθαρίσουν αν όντως υπάρχει το μυστηριώδες υποατομικό σωματίδιο «μποζόνιο του Χιγκς». Ο φυσικός Γκουίντο Τονέλι, σύμφωνα με το πρακτορείο Ρόιτερ, εκτίμησε ότι καθώς το 2011 θα αυξηθεί η ενέργεια με την οποία θα γίνονται οι συγκρούσεις πρωτονίων στον επιταχυντή, η αναζήτηση έξτρα διαστάσεων θα διευκολυνθεί. Προς το παρόν, ο επιταχυντής κάνει προσωρινά συγκρούσεις ιόντων μολύβδου, πριν ξαναγυρίσει στη βασική «δουλειά» του, τις συγκρούσεις πρωτονίων. Στις 6 Δεκεμβρίου το τεράστιο μηχάνημα θα τεθεί πάλι εκτός λειτουργίας για συντήρηση και θα επαναλειτουργήσει το Φεβρουάριο του 2011, οπότε αρκετοί φυσικοί αναμένουν και τις πρώτες κρίσιμες ανακαλύψεις. Μετά, ο επιταχυντής θα κλείσει για μια ακόμη φορά και θα ξαναλειτουργήσει το 2013, οπότε πλέον θα «τρέξει» στο μέγιστο της ενεργειακής ισχύος του για τα επόμενα χρόνια. Παράλληλα όμως με τις επιστημονικές αναζητήσεις τους, οι ερευνητές του CERN έχουν τις καλλιτεχνικές ανησυχίες τους. Έτσι, σύμφωνα με τη βρετανική «Guardian», 20 φυσικοί του πειράματος «Άτλας» δημιούργησαν τη δική τους δισκογραφική εταιρία, τη Neutralino Records, που φέρει το όνομα του, προς το παρόν, θεωρητικού υποατομικού σωματιδίου νετραλίνο. Ήδη ηχογράφησαν και κυκλοφόρησαν το πρώτο τους άλμπουμ με τίτλο «Resonance» (Αντήχηση ή Συντονισμός). Οι μουσικές αναζητήσεις των επιστημόνων του CERN περιλαμβάνουν από κλασικά κομμάτια στο πιάνο μέχρι τραγούδια ποπ. Σκεφτείτε τι έμπνευση θα έχουν, αν πράγματι ανακαλύψουν νέες διαστάσεις! http://portal.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathciv_1_16/11/2010_364612 Οσο για τις καλλιτεχνικές ανησυχίες των φυσικών του CERN δείτε αυτο που εγραφα στις 31/8/2010. The Particle Physics Song ‘Higgs,Higgs glorious Higgs’ Ένα χιουμοριστικό βίντεο από τους φυσικούς στο CERN για το σωματίδιο Higgs ή το σωματίδιο του Θεού, μια μελωδία που μας θυμίζει το Gloria που ψάλουμε το Πάσχα!

Στις 12/11/2010 εγραφα για το οτι κατι περιεργο συμβαινει και θα δουμε την Δευτερα. Συνέντευξη τύπου της NASA τη Δευτέρα για «εξαιρετική ανακάλυψη στη κοσμική γειτονιά μας». Την ανακάλυψη της νεότερης και πλησιέστερης μαύρης τρύπας στη Γη ανακοίνωσε η NASA. Τη νεότερη –αναφορικά με το χρόνο παρατήρησής της- και την πλησιέστερη σε εμάς μαύρη τρύπα ανακοίνωσαν πως ανακάλυψαν οι επιστήμονες της NASA. Αυτό ανακοινώθηκε με σημερινή συνέντευξη τύπου που είχε ανακοινωθεί πριν από πέντε ημέρες περίπου. Η μαύρη τρύπα βρίσκεται σε απόσταση 50 εκατ. ετών φωτός από τη Γη, στον γαλαξία Μ100 –στην κοσμική γειτονιά μας- έχει ηλικία 30 ετών και τοποθετείται εκεί που βρίσκονται τα κατάλοιπα του Super Nova 1979C. Η ανακάλυψη έγινε από τον δορυφόρο παρατήρησης Chandra –X όταν έγινε αντιληπτό πως η πηγή των ακτίνων –Χ είναι σταθερή από το 1995 έως και το 2007, κάτι που σημαίνει πως είτε υλικό πέφτει στη μαύρη τρύπα από τα υπολείμματα του SN 1979C είτε από κάποιο άλλο δίδυμο άστρο. Το ενδιαφέρον των επιστημόνων, είναι πως το SN 1979C που πρωτοπαρατηρήθηκε το 1979 από ένα ερασιτέχνη αστρονόμο, και έχει μάζα 20 φορές τη μάζα του Ήλιου κατέρρευσε μόλις τελείωσε το καύσιμό του αλλά ανήκει σε μια κατηγορία Super Nova που δεν σχετίζονται με μαζική εκπομπή ακτίνων –Χ Οι επιστήμονες θεωρούν πως είναι μια πραγματική ευκαιρία να παρατηρήσουν τη γένεση μιας μαύρης τρύπας Μια άλλη βέβαια περίπτωση είναι η πηγή αυτή των ακτίνων Χ να προέρχεται όχι από μια μαύρη τρύπα αλλά το SN 1979C να είναι ένα ταχέα περιστρεφόμενο άστρο νετρονίων –ένα άστρο όταν καταρρέει είτε θα μετατραπεί σε άστρο νετρονίων είτε σε μαύρη τρύπα- δημιουργώντας ένα πανίσχυρο «άνεμο» από σωματίδια υψηλής ενέργειας. Εάν συμβαίνει αυτό τότε το SN 1979C θα είναι το νεότερο άστρο νετρονίων που έχει σταθερή εκπομπή ακτίνων Χ, καθώς το αμέσως νεότερο είναι το pulsar Crab το οποίο έχει ηλικία 950 ετών. Μερικες μικρες ειδησεις για τον Διεθνή Διαστημικο Σταθμό και για αλλα θέματα. Οι Ρώσοι κοσμοναύτες έκαναν διαστημικό περίπατο. Οι Ρώσοι κοσμοναύτες Θεόδωρος Γιουρτσίχιν και Ολέγκ Σκρίποτσκα βγήκαν από το Διεθνή Διαστημικό Σταθμό στον ανοικτό διαστημικό χώρο. Όπως ανακοινώθηκε από το Κέντρο Διεύθυνσης Πτήσεων, οι κοσμοναύτες θα εργαστούν έξω από το Σταθμό περίπου έξι ώρες. Κατα τη διάρκεια του διαστημικού τους περιπάτου θα πάρουν δείγματα για ανάλυση από την εξωτερική επιφάνεια της υπηρεσιακής λειτουργικής μονάδας «Ζβεζντά» και του Τμήματος συνδεσης «Πιρς». Επίσης θα φωτογραφίσουν τον παλμικό εγχυτήρα πλάσματος και θα εγκαταστήσουν καθολική θέση εργασίας στην επιφάνεια του ΔΔΣ για τα μελλοντικά πειράματα. Επιχείρηση βύθισης του φορτηγού διαστημόπλοιου Προγκρές. Οι ειδικοί του ρωσικού Κέντρου Ελέγχου των Διαστημικών Πτήσεων προχώρησαν στην επιχείρηση βύθισης του φορτηγού διαστημόπλοιου Προγκρές. Στο Προγκρές ύστερα από την αποσύνδεσή του από το ΔΔΣ στη διάρκεια 3 εβδομάδων πραγματοποιόταν ειδικό γεωφυσικό πείραμα. Πριν την αποσύνδεση του Προγκρές από το ΔΔΣ τα μέλη του πληρώματος του Σταθμού τοποθέτησαν στο φορτηγό διαστημόπλοιο πάνω από 1 τόνο σκουπιδιών και μεταχειρισμένων συσκευών. Τα τεμάχια του Προγκρές που δεν θα καούν κατά την είσοδό του στα πυκνά στρώματα της ατμόσφαιρας, θα καταποντιστούν στο «νεκροταφείο διαστημοπλοίων» στην ειδικά καθορισμένη περιοχή του Ειρηνικού ωκεανού. Τα ρωσικά διαστημόπλοια «Σογιούζ» θα σώσουν τους αστροναύτες. Η ΝΑΣΑ εκπόνησε σχέδιο διάσωσης του πληρώματος του τελευταίου αμερικανικού διαστημικού λεωφορείου σε περίπτωση βλάβης του – με τη βοήθεια τριών ρωσικών επανδρωμένων διαστημοπλοίων «Σογιούζ». Οι αστροναύτες θα έρθουν στη Ρωσία για να δοκιμάσουν τα προσωπικά καθίσματα-κρεβάτια του διαστημοπλοίου και τα διασωστικά σκάφανδρα. Η εκτόξευση του σατλ «Ατλαντις» σχεδιάζεται για τις 28 Ιουνίου του 2011. Στην Άπω Ανατολή κατασκευάζεται μελλοντικό ρωσικό κοσμοδρόμιο. Το μέλλον του διαστημικού κλάδου της Ρωσίας συνδέεται με το κοσμοδρόμιο Βοστότσνι, που κατασκευάζεται στο Ουγκλεγκόρσκ στην περιοχή Αμούρ, ανακοίνωσε η Ρωσική Υπηρεσία Διαστήματος «Ρωσκόσμος». Ως το 2020 το 45% των εκτοξεύσεων ρωσικών πυραύλων-φορέων θα πραγματοποιείται από το κοσμοδρόμιο στην Άπω Ανατολή, στο οποίο περιλαμβάνονται δυο συστήματα εκτόξευσης, κέντρα εκπαίδευσης κοσμοναυτών και ιατρικής εξέτασης. Στην περιοχή του νέου κοσμοδρομίου θα κατασκευαστεί ολόκληρη πόλη για τις οικογένειες των ειδικών. Από εκεί θα εκτοξεύονται επανδρωμένες διαστημικές συσκευές και διάφοροι δορυφόροι. Ο Κρόνος «σβήνει» σιγά-σιγά. Ο Κρόνος τα τελευταία 4 χρόνια εκπέμπτει όλο και λιγότερη ενέργεια σε υπέρυθρη ακτινοβολία, όπως ο λαμπτήρας η τροφοδότηση του οποίου μειώνεται βαθμιαία. Σε τέτοιο συμπέρασμα κατέληξαν οι Αμερικανοί και οι Βρετανοί επιοστήμονες μετά την μελέτη των δεδομένων που στάλθηκαν από τον αυτόματο διαπλανητικό Σταθμό Cassini. Ο Σταθμός αυτός, που είχε εκτοξευτεί το 1997 έγινε ο πρώτος τεχνητός δορυφόρος του Κρόνου. Με τη βοήθεια του καθετήρα του Cassini οι επιστήμονες προσπαθούν να καταλάβουν τη φύση της πηγής ενέργειας στους κόλπους του Κρόνου. Ο Κρόνος εκπέμπει κατά δύο φορες μεγαλύτερη ενέργεια απ’ ό,τι παίρνει από τον Ήλιο. Νέο στάδιο μελέτης του Ηλίου. Στη Ρωσία προκηρύχτηκε διαγωνισμός για την κατασκευή συσκευών βολιδοσκόπησης και μελέτης του Ηλίου- ειδικού επίγειου Κέντρου λήψης και κατεργασίας πλήροφοριών με την ονομασία Interhelioprobe ή Interhelios. Το σχέδιο αυτό, σύμφωνα με τους υπολογισμούς της ρωσικής εταιρείας Ροσκόσμος, στοιχίζει 200 εκατομμύρια ρούβλια. Το σχέδιο αυτό προβλέπεται να υλοποιηθεί μέσα σε δύο χρόνια. Η διαστημική συσκευή που θα εκτοξευτεί με τη βοήθεια του πυραύλου Σογιούζ θα συγκεντρώνει πληροφορίες για τον Ήλιο και το γύρω του περιβάλλον από απόσταση 21-28 εκατομμυρίων χιλιομέτρων.

Μια πραγματικά όμορφη δημοσίευση απο τον Χάρη Βάρβογλη που είναι καθηγητής του Τμήματος Φυσικής του ΑΠΘ. ΤΑ ΟΜΟΡΦΟΤΕΡΑ ΠΕΙΡΑΜΑΤΑ.Ο Ερατοσθένης και η ακτίνα της Γης Οι αρχαίοι Ελληνες, αντίθετα με όσα πιστεύει ο μέσος πολίτης σήμερα, γνώριζαν από την εποχή του Αριστοτέλη ότι η Γη είναι σφαιρική και όχι επίπεδη. Ο Ερατοσθένης μάλιστα, με ένα πείραμα που έχει μείνει στην Ιστορία, μπόρεσε να μετρήσει την ακτίνα της Γης με ακρίβεια απρόσμενη για τα μέσα της εποχής εκείνης. Οι μεταγενέστεροι αστρονόμοι και γεωγράφοι όμως συντάχθηκαν με την άποψη του Πτολεμαίου ότι η Γη είναι 30% μικρότερη από όσο είχε μετρήσει ο Ερατοσθένης. Το λάθος αυτό παρέμεινε για 15 αιώνες και ήταν η αιτία να αποφασίσει ο Κολόμβος το ταξίδι για την Ινδία, το οποίο κατέληξε στην ανακάλυψη της Αμερικής. Στον τροπικό του Καρκίνου. Το πείραμα του Ερατοσθένη βασίστηκε στη μέτρηση του ύψους του Ηλίου την ίδια ημερομηνία σε δύο διαφορετικές τοποθεσίες, καθώς και στην πεποίθηση του μεγάλου έλληνα μαθηματικού ότι ο Ηλιος είναι πολύ μακριά από τη Γη, τόσο ώστε οι ακτίνες του να φθάνουν στον πλανήτη μας σχεδόν παράλληλα. Από διηγήσεις ταξιδιωτών ο Ερατοσθένης έμαθε ότι στις 21 Ιουνίου, την ημέρα του θερινού ηλιοστασίου, ο Ηλιος καθρεφτίζεται στην επιφάνεια του νερού των πηγαδιών της πόλης Συήνης, αυτής που σήμερα οι Αιγύπτιοι ονομάζουν Ασουάν. Από την πληροφορία αυτή ο Ερατοσθένης συμπέρανε ότι η Συήνη βρίσκεται πάνω στον τροπικό του Καρκίνου, δηλαδή στον παράλληλο κύκλο με γεωγραφικό πλάτος 23,5 μοίρες. Το χαρακτηριστικό των τόπων που βρίσκονται στον τροπικό του Καρκίνου είναι ότι το μεσημέρι της 21ης Ιουνίου ο Ηλιος βρίσκεται στο ζενίθ, δηλαδή ακριβώς κατακόρυφα προς τα πάνω. Ετσι οι ακτίνες του διαδίδονται κατά μήκος των κατακόρυφων τοιχωμάτων των πηγαδιών, ανακλώνται στην επιφάνεια του νερού και επιστρέφουν προς την επιφάνεια, κάνοντας ορατό το είδωλό του σε έναν παρατηρητή που κοιτάζει από το στόμιο του πηγαδιού. Το μεσημέρι της ημέρας του θερινού ηλιοστασίου ο Ερατοσθένης μέτρησε το ύψος του Ηλίου στην πόλη στην οποία κατοικούσε, την Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Η μέτρηση έγινε με τη βοήθεια ενός οβελίσκου, ο οποίος είναι το αρχαιότερο αστρονομικό όργανο στην ιστορία της επιστήμης. Το μήκος της σκιάς που ρίχνει ο οβελίσκος, διαιρεμένο με το ύψος του οβελίσκου, μας δίνει, όπως μάθαμε στο σχολείο, την εφαπτομένη της γωνίας του ύψους του Ηλίου. Η γωνία αυτή, η οποία από τη μέτρηση του Ερατοσθένη προέκυψε 7,2 μοίρες, είναι ίση (ως «εντός-εκτός και επί τα αυτά», όπως θυμούνται οι παλαιότεροι) με την επίκεντρη γωνία που σχηματίζουν δύο ακτίνες της Γης με άκρα τη Συήνη και την Αλεξάνδρεια, υπό την προϋπόθεση ότι οι δύο πόλεις έχουν το ίδιο γεωγραφικό μήκος, βρίσκονται δηλαδή στον ίδιο μεσημβρινό. Επειδή από τη γεωμετρία γνωρίζουμε ότι η απόσταση των δύο πόλεων, η ακτίνα της Γης και η γωνία που μέτρησε ο Ερατοσθένης συνδέονται με τη σχέση απόσταση/ακτίνα = 6,28x(7,2/360), η ακτίνα της Γης βρίσκεται αμέσως αν γνωρίζουμε την απόσταση των δύο πόλεων. Την εποχή του Ερατοσθένη, περί το 250 π.Χ., δεν υπήρχε ακριβής μέθοδος μέτρησης τόσο μεγάλων αποστάσεων. Σύμφωνα με την παράδοση, ο Ερατοσθένης ανέθεσε σε επαγγελματίες βαδιστές να την υπολογίσουν, και το αποτέλεσμά τους το συνέκρινε με τις εκτιμήσεις αρχηγών καραβανιών. Το τελικό του αποτέλεσμα ήταν ότι η απόσταση Αλεξάνδρειας- Συήνης ισούται με 5.000 στάδια, οπότε η ακτίνα της Γης προκύπτει ίση με 252.000 στάδια. Για να μπορέσουμε να εκτιμήσουμε την ακρίβεια της μέτρησης του Ερατοσθένη, θα έπρεπε να γνωρίζουμε πόσο είναι το μήκος ενός σταδίου σε μέτρα, καθώς και κατά πόσο αληθεύουν οι δύο υποθέσεις του Ερατοσθένη, δηλαδή ότι η Συήνη έχει γεωγραφικό πλάτος 23,5 μοίρες και ότι Συήνη και Αλεξάνδρεια βρίσκονται στον ίδιο μεσημβρινό. Μια ματιά σε έναν σύγχρονο χάρτη δείχνει ότι και οι δύο υποθέσεις ήταν λανθασμένες, αλλά το λάθος δεν ήταν μεγάλο: το γεωγραφικό πλάτος της Συήνης είναι 24,1 μοίρες, ενώ τα γεωγραφικά μήκη των δύο πόλεων διαφέρουν μόνο κατά μία μοίρα. Επομένως η βασική πηγή σφάλματος είναι το μήκος ενός σταδίου σε μέτρα. Θα έλεγε κανείς ότι έχουν διασωθεί πολλά αρχαία στάδια, οπότε δεν έχουμε παρά να μετρήσουμε πόσο μήκος έχει ένα από αυτά. Δυστυχώς τα στάδια δεν είχαν το ίδιο μήκος σε όλες τις περιοχές της αρχαίας Ελλάδας. Αν υποθέσουμε ότι ο Ερατοσθένης εννοούσε αττικά στάδια των 185 μέτρων, τότε το αποτέλεσμά του δίνει για την ακτίνα της Γης 7.400 χιλιόμετρα, τιμή 16% μεγαλύτερη από την πραγματική. Αν όμως εννοούσε αιγυπτιακά στάδια, πράγμα που είναι και το πιθανότερο, τότε κατά τον Ερατοσθένη η ακτίνα της Γης είναι 6.316 χιλιόμετρα, μόλις 1% μικρότερη από την πραγματική, που σήμερα γνωρίζουμε ότι είναι 6.366 χιλιόμετρα! Πώς ξεγελάστηκε ο Κολόμβος. Το πείραμα του Ερατοσθένη είχε δημιουργήσει μεγάλη εντύπωση στην εποχή του, και αρκετοί μεταγενέστεροι φυσικοί φιλόσοφοι, όπως ονομάζονταν οι επιστήμονες εκείνη την εποχή, θέλησαν να το επαναλάβουν. Ο πρώτος που γνωρίζουμε, χρονολογικά, ήταν ο Ελληνας Ποσειδώνιος ο Ρόδιος, ο οποίος γύρω στο 100 π.Χ. υπολόγισε την ακτίνα της Γης με διαφορετική μέθοδο από αυτήν του Ερατοσθένη. Υπέθεσε ότι η Αλεξάνδρεια και η Ρόδος είναι στον ίδιο μεσημβρινό και υπολόγισε ότι η επίκεντρη γωνία που σχηματίζουν οι δύο πόλεις είναι 7,5 μοίρες, παρατηρώντας όχι τον Ηλιο αλλά το ύψος του αστέρα Κάνωπου, όπως φαίνεται από τις δύο πόλεις. Υποθέτοντας ότι η απόσταση των δύο πόλεων είναι 5.000 στάδια, κατέληξε σε ένα αποτέλεσμα πρακτικά ίδιο με αυτό του Ερατοσθένη. Μεταγενέστερα όμως αναθεώρησε την εκτίμησή του για την απόσταση Ρόδου- Αλεξάνδρειας σε 3.750 στάδια, οπότε η ακτίνα της Γης προέκυψε ίση με 4.500 χιλιόμετρα, δηλαδή 30% μικρότερη από την πραγματική. Με την τιμή αυτή συμφώνησε στη συνέχεια ο ρωμαίος ναύαρχος και φυσικός φιλόσοφος Πλίνιος, ενώ την καθιέρωσε οριστικά ο έλληνας αστρονόμος Πτολεμαίος αναφέροντάς τη στο βιβλίο του Γεωγραφία. Τα βιβλία του Πτολεμαίου έχαιραν μεγάλης εκτίμησης μεταξύ των επιστημόνων ως την Αναγέννηση, και αυτό το γεγονός ήταν η αιτία να επικρατήσει τελικά η λανθασμένη τιμή του Ποσειδώνιου για την ακτίνα της Γης. Σε υδρόγειες σφαίρες της εποχής, κατασκευασμένης με βάση αυτήν τη λανθασμένη τιμή, βλέπει κανείς τοποθετημένες την Ευρώπη, την Ασία και την Αφρική να καλύπτουν όλη την επιφάνεια της Γης, χωρίς να υπάρχει διαθέσιμος χώρος για άλλη ήπειρο. Ο Κολόμβος, με βάση παρόμοιους χάρτες, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η Ινδία απείχε από τα Κανάρια Νησιά μόλις 6.300 χιλιόμετρα δυτικά (αντί για τη σωστή 28.000 χιλιόμετρα), οπότε θα μπορούσε να φθάσει σχετικά σύντομα στις Ινδίες ταξιδεύοντας προς δυσμάς. Επομένως θα μπορούσε κανείς να πει ότι το λάθος του Ποσειδώνιου έπαιξε καθοριστικό ρόλο για την ανακάλυψη της Αμερικής από τον Κολόμβο, αφού είναι σχεδόν βέβαιο ότι αν γνώριζε τις πραγματικές διαστάσεις της Γης δεν θα τολμούσε ποτέ να ξεκινήσει για ένα ταξίδι 28.000 χιλιομέτρων με τα πλοία της εποχής. Στην φωτογραφία Υδρόγειος σφαίρα του Μαρτίνου της Βοημίας, γερμανού χαρτογράφου στην υπηρεσία του βασιλιά της Πορτογαλίας,1492 μ.χ.

Στις 3/11/2010 εγραφα για Ένα μικρό βήμα για τον «ρομποναύτη», ένα γιγάντιο άλμα για τις μηχανές. Μερικα ακομα στοιχεία. Αστροναύτες ρομπότ στα διαστημόπλοια της NASA. Ενα ανθρωπόμορφο ρομπότ αντί για αστροναύτη ευελπιστεί να στείλει τα αμέσως επόμενα χρόνια στο φεγγάρι η NASA. Θα είναι μια λύση οικονομική και πρακτική. Το ρομπότ δεν θα χρειάζεται τροφή, νερό ή αέρα και επίσης δεν θα στεναχωρηθεί αν δεν γυρίσει ποτέ πίσω στη Γη. Καθώς τα λουριά έχουν στενέψει και στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, τα χρήματα προς το παρόν δεν φαίνεται να επαρκούν για φιλόδοξες διαστημικές αποστολές. Το σχέδιο της επιστροφής του ανθρώπου στη Σελήνη με σκοπό να δημιουργήσει ένα προγεφύρωμα για να φτάσει στον Αρη, φαίνεται πως έχει εγκαταλειφθεί προς το παρόν λόγω υπέρογκου κόστος και άλλων δυσκολιών. Η έλλειψη κονδυλίων όμως δεν σημαίνει ότι δεν μπορούν να βρεθούν τρόποι για να γίνουν νέες... ανακαλύψεις. Αλλωστε ό,τι θα έκανε εκεί πάνω ο άνθρωπος, θα μπορεί – περίπου – να κάνει και το ρομπότ. Είναι και μία πρώτης τάξεως ευκαιρία για να δοκιμαστούν και οι τελευταίες τεχνολογικές εφαρμογές. Ποιος είναι. Το ρομπότ λοιπόν, ο Ρομποναύτης, σχεδιάζεται να κατασκευαστεί σε συνεργασία με διάφορες εταιρείες κάθε μία από τις οποίες θα σχεδιάσει και θα δημιουργήσει ξεχωριστά τα μηχανικά και ηλεκτρονικά του μέρη. Ο ΣτέφενΑλτεμους, που είναι αρχιμηχανικός στο ∆ιαστημικό Κέντρο Τζόνσον της NASA, λέει προς την εφημερίδα «The New York Times», ότι ήδη ένα σημαντικό βήμα προς την κατεύθυνση αυτή έχει γίνει με την κατασκευή του Robonaut 2. Πρόκειται για ένα ανθρωπόμορφο ρομπότ, χωρίς όμως πόδια,που κατασκεύασε η NASA και η General Motors και το οποίο θα κάνει παρέα από εδώ και στο εξής στους αστροναύτες του ∆ιεθνούς ∆ιαστημικού Σταθμού. Είναι το πρώτο ανθρωπόμορφο ρομπότ που αποστέλλεται σε διαστημική αποστολή. Τα καθήκοντα που θα αναλάβει είναι η καθαριότητα του Σταθμού, εξωτερικές εργασίες και η επιφυλακή για ενδεχόμενη εκδήλωση πυρκαγιάς ή κάποιας τοξικής διαρροής. Ζυγίζει 150 κιλά. Ο Robonaut 2, που θα αποτελέσει το πρότυπο πάνω στο οποίο θα δημιουργηθεί ο μηχανικός αστροναύτης που θα φτάσει στο φεγγάρι, έχει ύψος ένα μέτρο και ζυγίζει περίπου 150 κιλά. Τα χέρια του έχουν μήκος 80 εκατοστά και είναι κατασκευασμένος από αλουμίνιο και επινικελωμένο ανθρακόνημα. Στη θέση των ματιών του και στο στόμα, υπάρχουν πέντε κάμερες που βλέπουν στο ορατό και στο υπέρυθρο φάσμα φωτός ενώ στο υπόλοιπο σώμα του έχουν τοποθετηθεί τουλάχιστον 350 αισθητήρες διαφόρων τύπων που του προσδίσουν την ιδιότητα να αντιλαμβάνεται με την αφή ακόμη και ένα φτερό. Το ανθρωπόμορφο ρομπότ που ευελπιστεί να στείλει η NASA στο φεγγάρι, θα ταξιδέψει μέχρις εκεί με μια μικρή διαστημοσυσκευή η οποία θα κινείται με πυραύλους οι οποίοι θα καίνε υγρό μεθάνιο και υγρό οξυγόνο, δηλαδή φιλικά προς το περιβάλλον καύσιμα. Η προσσελήνωση θα γίνει από ένα αυτοματοποιημένο σύστημα, ικανό να πλοηγήσει το σκάφος έτσι ώστε να αποφύγει βράχους, γκρεμούς ή άλλα εμπόδια. Το ρομπότ θα είναι ικανό να διεξαγάγει μικρά επιστημονικά πειράματα καθώς θα είναι εξοπλισμένο με μικρό αριθμό απλών επιστημονικών οργάνων. Ο Robonaut 2 που κατασκεύασαν η NASA και η General Motors θα κάνει παρέα από εδώ και στο εξής στους αστροναύτες του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού

Κατι περιεργο συμβαινει και θα δουμε την Δευτερα. Συνέντευξη τύπου της NASA τη Δευτέρα για «εξαιρετική ανακάλυψη στη κοσμική γειτονιά μας». Ανακοίνωση εξέδωσε η αμερικανική υπηρεσία διαστήματος NASA σύμφωνα με την οποία πρόκειται να πραγματοποιηθεί συνέντευξη τύπου αναφορικά με ανακάλυψη που έκανε το παρατηρητήριο Chandra X-ray Observatory. Το τελευταίο είναι ένας δορυφόρος που ανιχνεύει εκπομπές ακτίνων-Χ που μπορεί να προέρχονται από διάφορες πηγές στο εξώτερο διάστημα όπως pulsars, άστρα νετρονίων, ολόκληρους γαλαξίες κτλ. Το θέμα όμως που έχει προκαλέσει το ενδιαφέρον είναι η φρασεολογία της ανακοίνωσης. Αυτή έχει ως εξής: «Η NASA πρόκειται να πραγματοποιήσει συνέντευξη τύπου στις 12:30 p.m. EST τη Δευτέρα στις 15 Νοεμβρίου, για να συζητήσει την ανακάλυψη του παρατηρητηρίου Chandra X-ray Observatory αναφορικά με ένα εξαιρετικό αντικείμενο (exceptional object) στη κοσμική γειτονιά μας». Η φράση περί ενός «εξαιρετικού αντικείμενου στην κοσμική γειτονιά μας»¨έχει εξάψει τη φαντασία των απανταχού ερασιτεχνών αστρονόμων και ενασχολούμενων με το διάστημα, για το τι μπορεί να είναι αυτό το αντικείμενο, που χρήζει έκτακτης συνέντευξης τύπου, για να ανακοινωθεί η ανακάλυψή του. Πρόσφατα βέβαια (στις 9 Νοεμβρίου) ανακοινώθηκε η ανακάλυψη ενός τεράστιου μυστήριου συμπλέγματος στο κέντρο του γαλαξία. Το σύμπλεγμα αυτό, ή κατασκευή όπως αναφέρεται, ανιχνεύτηκε από την ύπαρξη δύο τεράστιων «φυσαλίδων» εκπομπής ακτίνων Χ οι οποίες εκτείνονται σε απόσταση 25 χιλιάδων φωτός η κάθε εκπομπή εκτείνεται κάθετα στο επίπεδο του γαλαξία με άξονα το κέντρο του. Μέσα στις «φυσαλίδες» αυτές ηλεκτρόνια υψηλής ενέργειας συγκρούονται με φως χαμηλότερης ενέργειας (φωτόνια) δημιουργώντας ακτίνες Χ, κανείς όμως δεν ξέρει την πηγή των ηλεκτρονίων. Οι πιθανές απαντήσεις μπορεί να είναι πως η πηγή των ηλεκτρονίων είναι τα αποτελέσματα της δημιουργίας ενός νέου άστρου ή τα αποτελέσματα της έκρηξης μιας τεράστιας μαύρης τρύπας. Το πιθανότερο επομένως σενάριο για την συνέντευξη τύπου της NASA θα ήταν η συγκεκριμένη ανακάλυψη, με τη διαφορά πως αυτή δεν έγινε από το Chandra X-ray αλλά...από το έτερο παρατηρητήριο ακτίνων Χ το «Fermi Gamma-ray Space Telescope». Μπορεί να είναι κάτι που συνδέει τα δύο αυτά τηλεσκόπια ακτίνων Χ ή πρόκειται για κάτι εντελώς νέο που δεν έχει σχέση με την ανακάλυψη του Fermi. Τη Δευτέρα θα δοθούν οι απαντήσεις... Σχετικα για τις Διαστημικές «φυσαλίδες» στο κέντρο του γαλαξία εγραφα στις 10/11/2010. Ακομα εχουμε: http://www.nasa.gov/mission_pages/GLAST/news/new-structure.html http://www.astrovox.gr/forum/viewtopic.php?t=13241 Ξερει καποιος κατι περισσοτερα.

Ρωγμές στη δεξαμενή καυσίμων απειλούν εκ νέου την τελευταία αποστολή του Discovery. Στη διάρκεια της επιδιόρθωσης των βλαβών που είχαν εντοπιστεί στο διαστημικό λεωφορείο Discovery, η NASA ανακάλυψε και νέο πρόβλημα -μεγάλες ρωγμές στην εξωτερική δεξαμενή καυσίμων, οι οποίες πρέπει να επιδιορθωθούν εσπευσμένα για να μη χαθεί το επόμενο παράθυρο εκτόξευσης. Έπειτα από τρεις προηγούμενες αναβολές στην αποστολή με την οποία θα κλείσει η καριέρα του Discovery, η NASA ανακάλυψε την Παρασκευή διαρροή αέριου υδρογόνου, και αναγκάστηκε να αναβάλει την πυροδότηση μέχρι τις 30 Νοεμβρίου. Αν η εκτόξευση δεν πραγματοποιηθεί έως τις 6 Δεκεμβρίου, θα πρέπει να αναβληθεί για τον Φεβρουάριο του 2011. Το διαστημικό λεωφορείο παραμένει στην εξέδρα εκτόξευσης του Διαστημικού Κέντρου Κένεντι. Όπως αναφέρει το AFP, παραμένει ασαφές αν το σκάφος μπορεί να επιδιορθωθεί σε αυτή τη θέση, κάτι που δεν έχει επιχειρηθεί στο παρελθόν. Το πρόβλημα που εμφανίστηκε στο Discovery μετά τη διαρροή υδρογόνου είναι δύο ρωγμές, μήκους 23 εκατοστών, οι οποίες εντοπίστηκαν στην εξωτερική πλευρά της αλουμινένιας δεξαμενής, σε σημείο όπου βρίσκονται όργανα. Μία ακόμα ρωγμή εντοπίστηκε στον μονωτικό αφρό που καλύπτει τη γιγάντια δεξαμενή. Η NASA είναι ιδιαίτερα προσεκτική για την κατάσταση του μονωτικού αφρού: ένα κομμάτι που αποκολλήθηκε κατά την τελευταία εκτόξευση του Columbia το 2004 χτύπησε το φτερό και προκάλεσε ρήγμα. Ως αποτέλεσμα, το σκάφος διαλύθηκε στην ατμόσφαιρα κατά την επιστροφή του στη Γη δύο εβδομάδες αργότερα. Όλα τα μέλη του πληρώματος σκοτώθηκαν. Απόσυρση Η επόμενη εκτόξευση του Discovery, το οποίο πέταξε για πρώτη φορά το 1984 και είναι το παλαιότερο από τα τρία εναπομείναντα διαστημικά λεωφορεία των ΗΠΑ, θα είναι και η τελευταία. Μετά την τελευταία αποστολή του στόλου το Φεβρουάριο, το Discovery, το Atlantis και το Endeavour θα γίνουν μουσειακά εκθέματα. Μία επιπλέον αποστολή διαστημικού λεωφορείου είναι πάντως πιθανό να εγκριθεί για τον Ιούνιο του 2011, προκειμένου να ολοκληρωθεί η κατασκευή του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού (ISS). Η συνταξιοδότηση των διαστημικών λεωφορείων αποφασίστηκε από την κυβέρνηση του Τζορτζ Μπους, προκειμένου να αφοσιωθεί η NASA στο σχεδιασμό νέου σκάφους, κατάλληλου για αποστολές πέρα από τη γήινη τροχιά. Αυτό όμως σημαίνει ότι οι ΗΠΑ δεν θα έχουν όχημα για επανδρωμένες αποστολές τουλάχιστον μέχρι το 2016. Στο μεσοδιάστημα, οι μεταφορές εφοδίων θα ανατεθούν σταδιακά σε ιδιωτικές εταιρείες, ενώ για τις αποστολές πληρωμάτων θα χρησιμοποιούνται αποκλειστικά τα ρωσικά Soyuz. Πραγματικά αστρονομικό το κόστος για το νέο διαστημικό τηλεσκόπιο της NASA. H NASA τα καταφέρνει καλά στη επιστήμη αλλά λιγότερο καλά στη λογιστική: Η υπηρεσία ανακοίνωσε ότι το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb, το οποίο θα είναι 100 φορές ισχυρότερο από το Hubble και θα μπορεί να δει τα πρώτα άστρα που άναψαν στο Σύμπαν, θα κοστίσει τελικά τουλάχιστον 6,5 δισ. δολάρια, δηλαδή 1,5 δισ. περισσότερο από ό,τι είχε εκτιμηθεί. Το κόστος θα αυξηθεί ακόμα περισσότερο αν η εκτόξευση του οργάνου αναβληθεί για μετά το Σεπτέμβριο του 2015, προειδοποίησε ο υποδιοικητής της NASA Κρις Σκολίζ. Για να προλάβει η NASA αυτή την ημερομηνία, είπε ο Σκολίζ, το Κογκρέσο πρέπει να αυξήσει τον προϋπολογισμό της υπηρεσίας κατά 250 εκατ. δολάρια ανά έτος για την επόμενη διετία. «Αμφιβάλλω αν θα καταφέρουμε να βρούμε επιπλέον 250 εκατομμύρια» παραδέχτηκε. Η λανθασμένη εκτίμηση του προϋπολογισμού οφείλεται σε παραβλέψεις της διοίκησης κατά την έγκριση του προγράμματος το 2008, δικαιολογήθηκε ο υποδιοικητής της NASA. «Μας ξέφυγε ένα μέρος» είπε σε τηλεδιάσκεψη με δημοσιογράφους. Το μόνο θετικό είναι ότι η ανάπτυξη του James Webb (παίρνει το όνομα του δεύτερου διοικητή της NASA) δεν συναντά τεχνικά προβλήματα. Το πανίσχυρο τηλεσκόπιο, το οποίο προβλεπόταν αρχικά να εκτοξευτεί το 2007 με κόστος μόλις 3 δισ. δολαρίων, θα είναι εξοπλισμένο με πρωτεύον κάτοπτρο με διάμετρο 6,5 μέτρων και συνολική επιφάνεια έξι φορές μεγαλύτερη από ό,τι το Hubble. Τουλάχιστον 100 φορές ισχυρότερο από τον προκάτοχό του, το νέο όργανο θα αναλάβει μια σημαντική αποστολή με τέσσερα σκέλη: θα αναζητήσει τα αρχαιότερα και πιο μακρινά άστρα του Σύμπαντος, θα μελετήσει το σχηματισμό και την εξέλιξη των γαλαξιών, θα κατανοήσει τις διαδικασίες σχηματισμού άστρων και πλανητικών συστημάτων και θα ρίξει φως στην προέλευση της ζωής. Το James Webb δεν αποκλείεται να φέρει μια νέα επανάσταση στην αστρονομία, ωστόσο οι εικόνες του ίσως δεν είναι τόσο εντυπωσιακές για το ευρύ κοινό: σε αντίθεση με το Hubble, το οποίο «βλέπει» το ορατό και το υπεριώδες φως, το νέο τηλεσκόπιο θα λειτουργεί μόνο στο υπέρυθρο τμήμα του φάσματος, επομένως οι εικόνες του θα είναι ψευδοχρωματικές.

Κατι ακομα!!! http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231066891

Διαστημικές «φυσαλίδες» στο κέντρο του γαλαξία. Νέα ερωτήματα για το τι συμβαίνει στο κέντρο του γαλαξία μας δημιουργεί στους επιστήμονες η ανακάλυψη κοντά το κέντρο του δύο τεράστιων, άγνωστης προέλευσης, δομών που μοιάζουν με «ενεργειακές φυσαλίδες» και οι οποίες εκπέμπουν πανίσχυρες ακτίνες-γ. Οι "φυσαλίδες" αυτές περιέχουν ασύλληπτη ενέργεια ισοδύναμη με 100.000 εκρήξεις σούπερ-νόβα. Η ανακάλυψη έγινε αρχικά από τον Νταγκ Φινκμπάινερ του Κέντρου Αστροφυσικής Χάρβαρντ-Σμιθσόνιαν και παρουσιάζεται στο περιοδικό αστροφυσικής "The Astrophysical Journal", σύμφωνα με το Γαλλικό Πρακτορείο και τους "Τάιμς της Νέας Υόρκης". Οι δύο "φυσαλίδες", που φαίνεται να διαθέτουν καλά προσδιορισμένα εξωτερικά περιγράμματα και καλύπτονται πίσω από μια "ομίχλη" ακτίνων γάμα, καταλαμβάνουν μια πελώρια έκταση 50.000 ετών φωτός, 25.000 έτη βόρεια του κέντρου του γαλαξία και άλλα 25.000 έτη νότια από αυτό. Μπορεί να εκπέμφθηκαν από μια έκρηξη σωματιδίων από την υπερμεγέθη μαύρη τρύπα που εκτιμάται ότι βρίσκεται στο κέντρο του γαλαξία μας ή να δημιουργούνται από ένα κύμα γεννήσεων και θανάτων άστρων στο γαλαξιακό κέντρο. Το φαινόμενο είναι τόσο εκτεταμένο, που, όπως συνειδητοποίησαν οι αστρονόμοι, καλύπτει περισσότερο από το μισό ουρανό της Γης (από τον αστερισμό της Παρθένου έως αυτόν του Γερανού) και μπορεί να έχει ηλικία εκατομμυρίων ετών. "Δεν καταλαβαίνουμε πλήρως τη φύση ή την προέλευση τους (σ.σ. των φυσαλίδων)", δήλωσε ο Φινκμπάινερ, ο οποίος έκανε την ανακάλυψη με τη βοήθεια του διαστημικού τηλεσκοπίου "Φέρμι" της NASA, που αποτελεί το πιο ευαίσθητο όργανο που έχει ποτέ εκτοξευθεί στο διάστημα για την ανίχνευση ακτινών-γ, οι οποίες αποτελούν την υψηλότερης ενέργειας μορφή ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας στο σύμπαν. Το τηλεσκόπιο (στο οποίο έχουν συμβάλει επιστήμονες από πολλές ευρωπαϊκές χώρες) από το 2008 "χτενίζει" ολόκληρο τον ουρανό κάθε τρεις ώρες και αναμένεται να κάνει κι άλλες σημαντικές ανακαλύψεις στο μέλλον. "Ουάου! Και νομίζαμε ότι ξέραμε πολλά για το δικό μας γαλαξία…", σχολίασε ο αστροφυσικός Ντέηβιντ Σπέργκελ του πανεπιστημίου Πρίνστον, ο οποίος επεσήμανε ότι οι "φυσαλίδες" φαίνεται να είναι μεγάλες όσο ολόκληρος ο γαλαξίας μας και, παρόλα αυτά, δεν είχαν εντοπιστεί μέχρι σήμερα. "Είναι άλλη μια απόδειξη ότι το σύμπαν είναι γεμάτο εκπλήξεις", πρόσθεσε ο επικεφαλής αστροφυσικός της NASA Γιον Μόρσε. Μέχρι τώρα τις μυστηριώδεις "φυσαλίδες" έκρυβε η "ομίχλη" που δημιουργείται όταν σωματίδια που κινούνται σχεδόν με την ταχύτητα του φωτός αλληλεπιδρούν με το φως και τα διαστρικά αέρια του γαλαξία μας. Όταν ένα ηλεκτρόνιο που κινείται σχεδόν τόσο γρήγορα όσο και το φως, συγκρούεται με ένα φωτόνιο χαμηλής ενέργειας, η σύγκρουση επιβραδύνει ελαφρά το ηλεκτρόνιο και παράλληλα αυξάνει τρομερά την ενέργεια του φωτονίου στο επίπεδο μιας ακτίνας-γ. Αστρικό βαλς. Διεθνής ομάδα αστρονόμων μελετά ένα από τα πιο ασυνήθιστα αστρικά συστήματα του γαλαξία μας. Το σύστημα ΝΝ Serpentis βρίσκεται σε απόσταση 1.670 ετών φωτός από τη Γη και αποτελείται από έναν κόκκινο και έναν λευκό νάνο οι οποίοι κινούνται σε εξαιρετικά κοντινές τροχιές μεταξύ τους. Η θέση στην οποία βρίσκεται η Γη επιτρέπει στους αστρονόμους να βλέπουν τις συνεχείς εκλείψεις που δημιουργούνται από την τροχιακή κίνηση των δύο άστρων. Σύμφωνα με τους ερευνητές, ο κόκκινος νάνος που είναι το μεγαλύτερο εκ των δύο άστρων περνάει μπροστά από τον λευκό κάθε τρεις ώρες και επτά λεπτά! Οι επιστήμονες με βάση τα νέα ευρήματα εκτιμούν ότι στο ΝΝ Serpentis υπάρχουν δύο πλανήτες, δύο γίγαντες αερίου, ο ένας εκ των οποίων είναι έξι φορές μεγαλύτερος από τον δικό μας γίγαντα αερίου (τον Δία) και ο άλλος περίπου δύο φορές μεγαλύτερος. Πιστεύουν ότι αυτός ο περίεργος κοσμικός χορός οφείλεται στην παρουσία των δύο πλανητών και στις τρομερές βαρυτικές δυνάμεις που ασκούνται στην περιοχή, επηρεάζοντας έτσι τις τροχιές των δύο άστρων.

Περισσοτερα για τις μετωπικές συγκρούσεις ιόντων μολύβδου. Ο Μεγάλος Επιταχυντής Αδρονίων πιο κοντά στη Μεγάλη Έκρηξη. Σε νέα φάση πειραμάτων πέρασε το Σαββατοκύριακο ο Μεγάλος Επιταχυντής Αδρονίων του CERN: Οι συγκρούσεις πρωτονίων μέσα στην υπόγεια σήραγγα αντικαταστάθηκαν από συγκρούσεις βαρέων ιόντων μολύβδου, από τις οποίες παράγεται μια παράξενη μορφή της ύλης που υπήρξε λίγο μετά τη Μεγάλη Έκρηξη. Οι συγκρούσεις ιόντων μολύβδου στη μέγιστη ενέργεια ξεκίνησαν την Κυριακή και θα διαρκέσουν μέχρι τις 6 Δεκεμβρίου, οπότε το γιγάντιο όργανο θα τεθεί εκτός λειτουργίας για συντήρηση, ανακοίνωσε ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Πυρηνικής Έρευνας. Οι συγκρούσεις πρωτονίων που πραγματοποιούνταν μέχρι σήμερα, και θα επαναληφθούν σε επόμενη φάση, αναμένεται μεταξύ άλλων να επιβεβαιώσουν ή να διαψεύσουν την ύπαρξη του μποζόνιου Χιγκς, ενός υποθετικού σωματιδίου που δίνει στην ύλη τη μάζα της. Οι συγκρούσεις ιόντων μολύβδου (άτομα μολύβδου χωρίς τα ηλεκτρόνια) αναδημιουργούν αντίθετα τις συνθήκες που επικρατούσαν λίγο μετά τη Μεγάλη Έκρηξη που γέννησε το Σύμπαν. Η μετωπική σύγκρουση δημιουργεί θερμοκρασίες 10 τρισεκατομμυρίων βαθμών -ένα εκατομμύριο φορές υψηλότερες από ό,τι στην καρδιά του Ήλιου. Τα ιόντα διαλύονται στα συστατικά τους σωματίδια, κουάρκ και γλουόνια, και σχηματίζουν μια παράξενη μορφή της ύλης που ονομάζεται πλάσμα κουαρκ-γκουονίων. Ένα εκατομμυριοστό του δευτερολέπτου μετά τη Μεγάλη Έκρηξη, όλη η ύλη του Σύμπαντος βρισκόταν σε αυτή τη μορφή. Τα νέα πειράματα στο CERN αναμένεται να αποκαλύψουν πώς αυτή η υπέρθερμη «σούπα» σταδιακά ψύχθηκε και μετατράπηκε στα πρωτόνια, τα νετρόνια και τελικά τα άτομα της ύλης όπως την γνωρίζουμε σήμερα. Αναμένεται να προσφέρει επίσης νέα στοιχεία για τη λεγόμενη ισχυρή πυρηνική δύναμη, χάρη στην οποία τα κουάρκ και τα γλουόνια ενώνονται και σχηματίζουν πρωτόνια και νετρόνια, και τα πρωτόνια και τα νετρόνια ενώνονται και σχηματίζουν πυρήνες ατόμων. Οι χιλιάδες συγκρούσεις μέσα στην υπόγεια σήραγγα του CERN παρακολουθούνται από τον εξειδικευμένο ανιχνευτή ALICΕ και τους ανιχνευτές γενικής χρήσης CMS και ATLAS. Πρόγραμμα μετεκπαίδευσης Ελλήνων επιστημόνων στο CERN-Με υποτροφίες του ΙΚΥ. Την έναρξη προγράμματος μετεκπαίδευσης Ελλήνων μηχανικών, θεωρητικών και θετικών επιστημόνων στον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Έρευνας Σωματιδιακής Φυσικής (CERN) για το 2011 ανακοίνωσε το Ίδρυμα Κρατικών Υποτροφιών (ΙΚΥ). Τα ελληνικά Πανεπιστήμια, ως οργανισμοί προέλευσης των υποτρόφων, καλούνται να υποβάλουν, έως τις 10 Δεκεμβρίου, τις προτάσεις τους σχετικά με τις ερευνητικές τους ανάγκες, τα κονδύλια που δεσμεύονται να διαθέσουν και τον αριθμό των συγχρηματοδοτούμενων θέσεων υποτροφιών. Τα προγράμματα μετεκπαίδευσης στο CERN καλύπτουν τις εξής κατηγορίες: -Υποψήφιοι Μεταδιδάκτορες (Fellows): Η συγχρηματοδότηση έχει διάρκεια 12 μήνες και αφορά την εκπόνηση έρευνας ή ανάληψη ερευνητικού έργου του υποτρόφου. -Υποψήφιοι Διδάκτορες (Doctoral Students): Η συγχρηματοδότηση έχει διάρκεια 12 μήνες και αφορά την εκπόνηση διδακτορικής διατριβής του υποτρόφου. - Τεχνικοί Φοιτητές (Technical Students). Η συγχρηματοδότηση έχει διάρκεια πέντε μήνες και αφορά την εκπόνηση διπλωματικής ή μεταπτυχιακής εργασίας του υποτρόφου. - Διοικητικοί Φοιτητές (Administrative Students): Η συγχρηματοδότηση έχει διάρκεια δύο μήνες και αφορά την πρακτική άσκηση του υποτρόφου σε τομείς Διοίκησης. - Θερινοί Φοιτητές (Summer Students): Η συγχρηματοδότηση έχει διάρκεια δύο μήνες και αφορά την μετεκπαίδευση του υποτρόφου κατά τη θερινή περίοδο. Οι όροι και οι διαδικασίες συμμετοχής στο πρόγραμμα βασίζονται στο μνημόνιο συνεργασίας, που υπογράφηκε τον Μάιο, μεταξύ του ΙΚΥ και όλων των Πανεπιστημίων, τα οποία εκπροσωπούνται από το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Η επιλογή των υποτρόφων πραγματοποιείται αποκλειστικά από την αρμόδια Επιτροπή Επιλογής CERN. Η οικονομική συμμετοχή κάθε Πανεπιστημίου ανέρχεται στο 35% του μηνιαίου κόστους κάθε κατηγορίας υποτρόφου. Οι προϋποθέσεις συμμετοχής, τα γνωστικά πεδία, τα απαιτούμενα δικαιολογητικά, οι όροι επιλεξιμότητας, οι περίοδοι υποβολής αιτήσεων και οι διαδικασίες αξιολόγησης των υποψηφίων υποτρόφων είναι διαθέσιμα στους δικτυακούς τόπους του ΙΚΥ και του CERN.

Κοντινό πέρασμα από ακόμα έναν κομήτη πραγματοποίησε το Deep Impact. Πέντε χρόνια μετά τον βομβαρδισμό του κομήτη Τεμπλ-1, η αποστολή Deep Impact της NASA επισκέφθηκε το απόγευμα της Πέμπτης ακόμα μία διαστημική χιονόμπαλα. Χθες το βράδυ το εξερευνητικό σκάφος «Deep Ιmpact» της ΝΑSΑ που έχει μετονομαστεί σε Epoxi, πλησίασε σε απόσταση αναπνοής τον κομήτη Ηartley 2 για να τον φωτογραφίσει και να συλλέξει όσο το δυνατόν περισσότερα στοιχεία γι΄ αυτόν. Το σκάφος βρέθηκε σε απόσταση μόλις 700 χιλιομέτρων από τον κομήτη και οι εικόνες που έλαβε και έστειλε στους επιστήμονες δείχνουν ότι μοιάζει με ένα τεράστιο... φιστίκι με μήκος 1,5 χιλιόμετρο. Ο κομήτης, διαμέτρου περίπου 2 χλμ, βρισκόταν εκείνη την ώρα 23 εκατομμύρια χιλιόμετρα από τη Γη. Οι πέντε πολυαναμενόμενες φωτογραφίες του πυρήνα που κατέγραψαν δύο κάμερες ορατού φως και ένας υπέρυθρος αισθητήρας άρχισαν να μεταδίδονται στη Γη περίπου μισή ώρα μετά το ραντεβού. Στις πρώτες, ασπρόμαυρες εικόνες, πίδακες ατμού και σκόνης πηγάζουν από τη σαθρή επιφάνεια του κομήτη, καθώς θερμαίνεται από το αμυδρό ηλιακό φως. Τα νέα στοιχεία ίσως βοηθήσουν στην κατανόηση της προέλευσης και της διαδικασίας σχηματισμού των κομητών. «Οι πυρήνες των τεσσάρων κομητών που έχουμε εξετάσει από κοντά είναι πολύ διαφορετικοί μεταξύ τους [...] Αυτό που θέλουμε είναι να καταλάβουμε γιατί υπάρχουν αυτές οι διαφορές, τη στιγμή που δεν υπάρχουν προφανείς διαφορές στις διαδικασίες σχηματισμού τους» σχολίασε ο Μάικ Α'Χιρν, επιστημονικός υπεύθυνος της αποστολής στο Πανεπιστήμιο του Μέριλαντ. Ήδη, φωτογραφίες του κομήτη που λαμβάνονται διαρκώς από το Σεπτέμβριο αποκαλύπτουν ότι ο Χαρτλ 2 έχει ασυνήθιστα χαρακτηριστικά: η απελευθέρωση ενώσεων του κυανίου αυξομειώνεται ανεξήγητα, ενώ ο ατμός που εκτινάσσεται από την επιφάνεια είναι διπλάσιος από ό,τι σε άλλους κομήτες. Οι αστρονόμοι πιστεύουν γενικά ότι οι κομήτες, συσσωματώματα σκόνης και πάγων, είναι κατεψυγμένα κατάλοιπα από το σχηματισμό του Ηλιακού Συστήματος πριν από 4,5 δισ. χρόνια. Εκατομμύρια κομήτες που δεν έχουμε δει ποτέ πιστεύεται ότι συγκεντρώνονται στο λεγόμενο Νέφος του Όορτ, το οποίο βρίσκεται στις παρυφές του Ηλιακού Συστήματος, σε απόσταση ενός ολόκληρου έτους φωτός από τον Ήλιο. Όμως η εικόνα περιπλέκεται όλο και περισσότερο από το 1986, όταν ένα ολόκληρο σμήνος διαστημικών σκαφών μελέτησε τον διάσημο κομήτη του Χάλεϊ κατά το τελευταίο πέρασμά του. Ο Χάρτλεϊ-2 θα είναι ο πέμπτος κομήτης που εξετάζουν οι αστρονόμοι από μικρή απόσταση. Μια μεγάλη έκπληξη ήρθε το 2004, όταν η αποστολή Stardust συνέλεξε δείγματα από την ουρά του κομήτη Βιλντ-2 και τα έφερε στη Γη. Οι ερευνητές εντόπισαν υλικά που θα μπορούσαν να είχαν σχηματιστεί μόνο σε υψηλές θερμοκρασίες, παρατήρηση που ανατρέπει τις θεωρίες για τον σχηματισμό των κομητών σε πολύ μεγάλες αποστάσεις από τον Ήλιο. Μη αναμενόμενα δεδομένα μετέδωσε το 2004 και το Deep Impact, όταν απελευθέρωσε ένα βλήμα που προσέκρουσε στον κομήτη Τεμπλ-1 και εκτόξευσε τόνους υλικού από την επιφάνειά του. Η αποστολή αποκάλυψε την ύπαρξη δεκάδων μυστηριωδών κοιλοτήτων που μοιάζουν με κρατήρες πρόσκρουσης, καθώς και πιδάκων που μοιάζουν με ηφαίστεια υδρατμού και πάγου. Στις αρχές Νοεμβρίου, το σκάφος ίσως ανακαλύψει γιατί ο πυρήνας και η επιφάνεια του Χαρτλ-2 είναι ακόμα πιο δραστήρια. Το Φεβρουάριο του 2011, η αποστολή Stardust της NASA θα επισκεφθεί εκ νέου τον κομήτη Τεμπλ 1, ενώ το το 2014 η ευρωπαϊκή αποστολή Rosetta θα φτάσει στον προορισμό της, τον κομήτη Τσουριούμοφ-Γκερασιμένκο. «Οι κομήτες είναι απίστευτα σημαντικοί (...) επειδή περιέχουν οργανικά υλικά, νερό και διοξείδιο του άνθρακα (CO2)», δήλωσε ο Εντ Βάιλερ, διευθυντής των επιστημονικών προγραμμάτων της NASA, ερωτηθείς από την τηλεόραση της NASA. «Ορισμένοι επιστήμονες πιστεύουν ότι τα βασικά στοιχεία της ζωής στη Γη προήλθαν στην πραγματικότητα από κομήτες, ενώ πολλοί από αυτούς θεωρούν ότι ίσως η μισή ποσότητα του νερού, ίσως και περισσότερο, που έχουμε στη Γη, προήλθε από τους κομήτες», σημείωσε η ίδια πηγή. H πρώτη εικόνα που μετέδωσε το σκάφος μετά το κοντινό πέρασμα. Πίδακες ατμού και σκόνης πηγάζουν από την επιφάνεια του Χάρτλεϊ-2.(Φωτογραφία)και ο Χάρτλεϊ-2 όπως φωτογραφήθηκε με μικρό επίγειο τηλεσκόπιο στις 6 Οκτωβρίου. Ράβουν νέο «κουστούμι» στους αστροναύτες Ένα ελαστικό κουστούμι που μιμείται τις επιδράσεις της γήινης βαρύτητας αναπτύχθηκε στις ΗΠΑ προκειμένου να γλιτώσουν οι αστροναύτες από τις παρενέργειες της έλλειψης βαρύτητας κατά τις μακρόχρονες αποστολές. Οι αστροναύτες όταν επιστρέφουν έχουν χαμηλότερη οστική και μυϊκή μάζα ενώ μπορεί να υποφέρουν ακόμη και από διαχωρισμό των σπονδύλων. Το κουστούμι είναι φτιαγμένο από ύφασμα του οποίου η ελαστικότητα είναι προσεκτικά σχεδιασμένη. Δημιουργεί καλύτερο τράβηγμα στα πόδια απ' ότι στους ώμους ακολουθώντας το μοτίβο της έλξης της γήινης βαρύτητας. “Θεωρούμε δεδομένο” λέει στο BBC ο Jim Locke χειρούργος της NASA “το γεγονός ότι όταν καθόμαστε και περπατάμε στη γη ουσιαστικά γυμνάζουμε λίγο τους μυς και τα οστά μας. Όταν είσαι στο διάστημα αυτό το βάρος απουσιάζει”. Το ίδιο πρόβλημα αποπειράθηκε να αντιμετωπίσει και το ρωσικό κουστούμι “Pingvin”, ένα απλό σύστημα που αποτελείται από μια ζώνη κι ένα σετ ελαστικών “ταινιών” από τη μέση έως τους ώμους και μέχρι τα πόδια, το οποίο ωστόσο θεωρείται αρκετά άβολο. Ένα από τα προβλήματα είναι ότι χρησιμοποιεί μόνο δύο επίπεδα πίεσης, ανάμεσα στους ώμους και τη μέση και ανάμεσα στη μέση και τα πόδια. Το νέο κουστούμι αντίθετα, προσπαθεί να προσομοιώσει τον τρόπο με τον οποίο επιδρά η βαρύτητα στο σώμα, οι ώμοι για παράδειγμα στηρίζουν μόνο το κεφάλι, η μέση στηρίζει το κεφάλι και τον κορμό και οι αστράγαλοι στηρίζουν σχεδόν ολόκληρο το σώμα. Χρησιμοποιεί ίνες που έχουν μια “αρμονική” ελαστικότητα και είναι σχεδιασμένο να “τραβάει” πιο κοντά στα πόδια όπως κάνει και η βαρύτητα. Το επόμενο βήμα είναι να δοκιμαστούν τα νέα κουστούμια σε μια πραγματική διαστημική αποστολή.

Τρίτη αναβολή στην εκτόξευση του Discovery λόγω βλάβης στα ηλεκτρικά. Η τελευταία εκτόξευση στην καριέρα του διαστημικού λεωφορείου Discovery αναβλήθηκε ξανά, αυτή τη φορά λόγω μιας βλάβης στην ηλεκτρική συνδεσμολογία. Η αναχώρηση του σκάφους, που μεταφέρει έναν ρομποτικό αστροναύτη για τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS), προγραμματίζεται τώρα για την Πέμπτη, αν και δεν αποκλείεται να αναβληθεί εκ νέου. Η μετεωρολογική υπηρεσία της NASA προειδοποιεί ότι υπάρχει 70% πιθανότητα ακατάλληλων καιρικών συνθηκών το απόγευμα της Πέμπτης στο Ακρωτήριο Κανάβεραλ. Το Discovery πρέπει να έχει αναχωρήσει για τον ISS το αργότερο μέχρι τη Δευτέρα 8 Νοεμβρίου, αλλιώς θα πρέπει να περιμένει μέχρι το Δεκέμβριο. Η εκτόξευση του γηραιότερου σκάφους της NASA προγραμματιζόταν αρχικά για την Παρασκευή, αναβλήθηκε όμως δύο φορές λόγω διαρροής καυσίμου από το σύστημα που πραγματοποιεί ελιγμούς σε τροχιά. Αυτή τη φορά, οι μηχανικοί εντόπισαν διακυμάνσεις της ηλεκτρικής τάσης σε έναν διακόπτη του εφεδρικού συστήματος που ελέγχει έναν από τους τρεις κύριους κινητήρες. Εκτός από τον ρομποτικό αστροναύτη Robonaut 2, τον οποίο ανέπτυξε η NASA σε συνεργασία με τη General Motors, το Discovery μεταφέρει ακόμα ένα νέο χώρο αποθήκευσης για τον ISS. Θα είναι η τελευταία αποστολή του Discovery και η προτελευταία αποστολή διαστημικού λεωφορείου γενικά, πριν τα γερασμένα σκάφη της NASA μετατραπούν σε μουσειακά εκθέματα. Δεν αποκλείεται πάντως μία ακόμα αποστολή να εγκριθεί για τα τέλη του 2011 προκειμένου να ολοκληρωθεί η συναρμολόγηση του πολυεθνικού τροχιακού εργαστηρίου. Τα διαστημικά λεωφορεία αποσύρονται προκειμένου να εστιαστεί η NASA στην ανάπτυξη νέου σκάφους για αποστολές πέρα από τη χαμηλή γήινη τροχιά. Μέχρι να συμβεί αυτό, το νωρίτερο το 2016, οι Αμερικανοί αστροναύτες θα εξαρτώνται από τα ρωσικά Soyuz. H αντίστροφη μέτρηση διακόπηκε 11 ώρες πριν από την προγραμματισμένη εκτόξευση. Περισσοτερα και στο! http://www.astrovox.gr/forum/viewtopic.php?t=13187 Δήλωση Ομπαμα για τα 10 χρόνια του ISS. Ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός συνενώνει τις χώρες για την επίτευξη του κοινού τους σκοπού- του σκοπού της βελτίωσης της ζωής στη Γη. Ετσι δήλωσε ο πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα, υπογραμμίζοντας ότι πριν 10 χρόνια στις 2 Νοεμβρίου είχε διαδραματιστεί σημαντικό γεγονός στην ιστορία της κατάκτησης του Διαστήματος από τον άνθρωπο- οι εκπρόσωποι 15 χωρών άρχισαν να ζουν και να δουλεύουν μαζί στη διαστημική τροχιά. «Τα 600 και πάνω πειράματα που έγιναν σ’ αυτό το καταπληκτικό εργαστήριο πρόσφεραν μεγάλη συμβολή στις έρευνες που εχουν μεγάλη σημασία για την αύξηση της ποιότητας της ζωής των ανθρώπων»,- είπε ο Μπαράκ Ομπάμα. Ο πρόεδρος των ΗΠΑ πρότεινε να παραταθούν τα χρονικά όρια λειτουργίας του ΔΔΣ τουλάχιστον ως το 2020.

Φίλοι μου,Κοσμοναύτες του Σύμπαντος. Στον Διαστημικό Σταθμό μετά το τέλος των πτήσεων των Διαστημικών Λεωφορείων τα πληρώματα θα ανεβοκατεβαίνουν με τα ρωσικά Soyuz TMA-M(αυτό γίνεται και τώρα απο την αρχή λειτουργίας του ISS)(τα διαστημικα λεωφορεία δεν μεταφέρουν πληρώματα και οι 7 συνήθως αστροναύτες του ανεβοκατεβαίνουν μαζί του),για δε τα φορτία υπαρχουν τα ρωσικα Progress-M,το ευρωπαικό φορτηγό το οποίο έχει κανει ηδη μια πτήση στον ISS και ένα επίσης ιαπωνικό που και αυτό εχει κάνει μία επιτυχημένη πτηση στον Διαστημικό Σταθμό.

Από μέρα σε μέρα το μίνι Βig Βang στο CΕRΝ. Ερευνητές του Μεγάλου Επιταχυντή Αδρονίων (LΗC) στον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Πυρηνικών Ερευνών (CΕRΝ) στα γαλλοελβετικά σύνορα ετοιμάζονται να αναπαραγάγουν ένα μίνι Βig Βang. Από το 2009 ο LΗC που αποτελεί τον μεγαλύτερο επιταχυντή σωματιδίων προκαλεί συγκρούσεις πρωτονίων σε μια προσπάθεια των επιστημόνων να ρίξουν φως στη φύση της ύλης. Ωστόσο τώρα για πρώτη φορά ο τεράστιος επιταχυντής θα προκαλέσει μετωπικές συγκρούσεις ιόντων μολύβδου. Το πείραμα που έχει τον τίτλο ΑLΙCΕ σχεδιάζεται να ξεκινήσει στις αρχές αυτού του μήνα και θα διαρκέσει επί τέσσερις εβδομάδες. Οι επιστήμονες στοχεύουν να διερευνήσουν μέσω του συγκεκριμένου πειράματος αλλά και άλλων παρόμοιων πειραμάτων που λαμβάνουν χώρα στο τούνελ των 27 χιλιομέτρων όπου βρίσκεται ο LΗC πώς έμοιαζε το Σύμπαν σε... νεογνική ηλικία, όπως ανέφερε στο ΒΒC ο Τζέιμς Γκίλις εκπρόσωπος του CΕRΝ. Τα πειράματα που έχουν διεξαχθεί μέχρι σήμερα και τα οποία αφορούσαν συγκρούσεις πρωτονίων είχαν στόχο να φωτίσουν άλλες πτυχές της Φυσικής, όπως εκείνη που αφορά την εύρεση του μποζονίου Χιγκς (το αποκαλούμενο σωματίδιο του Θεού) ή τον νόμο της υπερσυμμετρίας. Πάντως σύμφωνα με τους ερευνητές, στο σύνολό τους τα πειράματα που θα λάβουν χώρα στο CΕRΝ θα είναι κυριολεκτικώς «καυτά», αφού θα παραχθούν οι υψηλότερες θερμοκρασίες που έχουν παραχθεί μέχρι σήμερα κατά τη διάρκεια πειράματος.

Ένα μικρό βήμα για τον «ρομποναύτη», ένα γιγάντιο άλμα για τις μηχανές. Ο πρώτος ανθρωποειδής ρομποτικός αστροναύτης αναχωρεί το βράδυ της Τετάρτης για τη νέα του κατοικία, τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Ένα μικρό θαύμα της μηχανικής και της ηλεκτρονικής, ο Robonaut 2 θα αντικαταστήσει τους ανθρώπινους συναδέλφους του στις πιο ανιαρές και επικίνδυνες διαστημικές εργασίες. Το ρομπότ, προϊόν μιας ασυνήθιστης συνεργασίας ανάμεσα στη NASA και τη General Motors, περιμένει την εκτόξευση αποθηκευμένο στο χώρο φόρτωσης του διαστημικού λεωφορείου Discovery. «Αν και θα είναι ένα μικρό μόνο βήμα για αυτό το ρομπότ, θα είναι στην πραγματικότητα ένα γιγάντιο άλμα για τις μηχανές» αστειεύτηκε ο Ρομπ Άμπροουζ, επικεφαλής του τμήματος αυτοματισμού, ρομποτικής και προσομοιώσεων στο Διαστημικό Κέντρο Τζόνσον. Ο Robonaut 2, κόστους 2,5 εκατομμυρίων δολαρίων, θα πρέπει να περιμένει τις επόμενες αποστολές της NASA για να αποκτήσει πόδια -προς το παρόν, υπάρχει μόνο από τη μέση και πάνω. Έχει ύψος ένα μέτρο, χέρια μήκους 81 εκατοστών και βάρος σχεδόν 150 κιλά. Το σώμα του, πάντως, θα έκανε τον Terminator περήφανο: δυνατά χέρια με αρθρώσεις που διαθέτουν ελατήρια, παλάμες και δάχτυλα, φαρδείς ώμους και επίπεδο στομάχι. Κατασκευασμένος από αλουμίνιο και επινικελωμένο ανθρακόνημα, φέρει προστατευτικές επενδύσεις από την κορυφή ως τα νύχια. Το αμυδρά ανθρώπινο χρυσαφί κεφάλι κρύβει πίσω από τη μάσκα του τέσσερις κάμερες που βλέπουν στο ορατό φως, ενώ μια υπέρυθρη κάμερα για την αντίληψη του βάθους βρίσκεται μέσα στο στόμα του. Ο εγκέφαλος, πάντως, βρίσκεται στο στομάχι -μόνο εκεί υπήρχε χώρος για τον υπολογιστή που ελέγχει τις κινήσεις της μηχανής. Ένα μεταλλικό «σακίδιο» στην πλάτη επιτρέπει στο ρομπότ να συνδέεται στο σύστημα ηλεκτροδότησης του ISS. Περισσότεροι από 350 ηλεκτρονικοί αισθητήρες, διάσπαρτοι σε όλο το σώμα, επιτρέπουν στο ρομποναύτη να αντιλαμβάνεται με την αφή ακόμα και ένα φτερό. Ένα ακόμα πλεονέκτημα του ρομπότ είναι ότι δεν μιλάει... Εφόσον ο Robonaut εγκλιματιστεί χωρίς προβλήματα στο περιβάλλον μηδενικής βαρύτητας, θα μπορούσε να αναλάβει τις εργασίες καθαριότητας, να πραγματοποιεί πολύωρες εξωτερικές εργασίες, να αντιμετωπίζει τοξικές διαρροές και πυρκαγιές, ή τουλάχιστον να βοηθά τους ανθρώπινους συναδέλφους του. H NASA είχε αρχίσει την ανάπτυξη του πρώτου ανθρωποειδούς ρομπότ της, του Robonaut 1, το 1997. Το πρόγραμμα σταμάτησε λίγο αργότερα λόγω του κόστους, μέχρι που η General Motors πρότεινε χείρα βοηθείας, με απώτερο σκοπό τη βελτίωση της κατασκευής αυτοκινήτων και την αύξηση της ασφάλειάς τους. Εκτός από τον Robonaut 2, η NASA και η General Motors κατασκεύασαν ένα ακόμα πανομοιότυπο ρομπότ, το οποίο θα παραμείνει στο Διαστημικό Κέντρο Κένεντι για δοκιμές και επιδείξεις. Ο ίδιος ο Robonaut 2 θα παραμείνει πακεταρισμένος στην αποθήκη του σταθμού μέχρι το Δεκέμβριο, οπότε θα εμφανιστεί σαν χριστουγεννιάτικο δώρο στο εξαμελές πλήρωμα του συγκροτήματος. Αν νιώθει μοναξιά θα μπορεί να κάνει παρέα με τα δύο άλλα ρομπότ του ISS -έναν καναδικό και έναν ιαπωνικό ρομποτικό βραχίονα που θυμίζουν γερανούς. Και αν η καριέρα του Robonaut 2 αποδειχθεί επιτυχής, οι απόγονοί του θα μπορούσαν μια μέρα να βάλουν πλώρη για τη Σελήνη ή τους αστεροειδείς. Και τον Αρη!!!Να μην ξεχνιόμαστε!!!

Δημιουργία αμερικανικής βάσης στην Αυστραλία για την παρακολούθηση διαστημικών «αντικειμένων» Μια νέα αμερικανική βάση που θα κοστίσει 588 εκατ. δολάρια πρόκειται να δημιουργηθεί δυτική Αυστραλία σύμφωνα με δημοσίευμα του αυστραλιανού Τύπου. Η βάση πρόκειται να παρακολουθεί ξένους δορυφόρους αλλά και την πορεία των περίφημων «διαστημικών σκουπιδιών», εντοπίζοντας τα πιο επικίνδυνα από αυτά. Η επίσημη αναγγελία για τη δημιουργία της βάσης πρόκειται να γίνει την επόμενη εβδομάδα με την ευκαιρία της επίσκεψης εκεί του αμερικανού υπουργού Άμυνας Robert Gates μαζί με την αμερικανίδα υπουργό Εξωτερικών Hillary Clinton. Η τοποθεσία της βάσης πρόκειται να είναι πλησίον της απόρρητης Αυστραλιανής βάσης τηλεπικοινωνιών στο Exmouth στο δυτικό τμήμα της χώρας. Ο υπουργός Άμυνας της Αυστραλίας Stephen Smith δήλωσε πως «η βάση πρόκειται να είναι ενταγμένη στο αμερικανικό δίκτυο παρακολούθησης διαστήματος ένα κύριο σύστημα παρακολούθησης στο οποίο η Αυστραλία και άλλα έθνη βασίζονται στο να ανιχνεύουν, παρακολουθούν και ταυτοποιούν αντικείμενα στο διάστημα». Πριν όμως δημιουργηθούν δεύτερες σκέψεις για τη δημιουργία της βάσης όπως τι αντικείμενα μπορεί να είναι αυτά, ξεκινώντας μια παραφιλολογία αναφορικά με πιθανά σενάρια προσέγγισης μετεωριτών ή άλλων σωμάτων, ο ίδιος έσπευσε να δηλώσει πως η δημιουργία της βάσης θα ωφελήσει αφενός τις ένοπλες δυνάμεις της χώρας του και αφετέρου είναι κάτι που προβλέπεται από τη «λευκή βίβλο» αναφορικά με την προστασία των δικαιωμάτων της Αυστραλίας στο διαστημικό χώρο που της ανήκει γύρω από τη Γη από ξένες δυνάμεις.

Το θέμα αυτό ειχε συζητηθεί και παλαιοτερα με αρνητικές απόψεις απο την πλειοψηφία των επιστημόνων.Βλέπω ομως οτι στην ΝΑΣΑ συνεχίζουν να το συζητούν. One way ταξίδι στον Άρη με την αποστολή 100-Υear Starship σχεδιάζει η NASA. H αποστολή ανθρώπων στον Άρη, τον Κόκκινο Πλανήτη, αποτελεί διαχρονικό όνειρο για τους επιστήμονες της ΝΑSΑ. Υπάρχει όμως ένα ζήτημα: το ταξίδι είναι τόσο μακρινό και οι ανάγκες σε καύσιμα τόσο μεγάλες, ώστε το πλήρωμα της πρώτης αποστολής προς τον Κόκκινο Πλανήτη δεν θα μπορεί να επιστρέψει στη Γη! Κανένα πρόβλημα, απαντούν οι επιστήμονες: η πρώτη επανδρωμένη αποστολή στον Άρη θα αποτελείται αποκλειστικά από εθελοντές που θα πραγματοποιήσουν εν γνώσει τους ένα ταξίδι χωρίς επιστροφή και θα έχουν σκοπό τον μόνιμο εποικισμό του Κόκκινου Πλανήτη. Το σχέδιο, με συνολικό προϋπολογισμό 1,1 εκατ. ευρώ, ονομάζεται «Το διαστημόπλοιο των 100 ετών» («100-Υear Starship») και, σύμφωνα με τον διευθυντή του Κέντρου Ερευνών Αmes της ΝΑSΑ, Simon “Pete” Worden, μπορεί να πραγματοποιηθεί μέσα στα επόμενα 20 χρόνια. Σύμφωνα με τους επιστήμονες, το κόστος της αποστολής και της επιστροφής τεσσάρων αστροναυτών από τον Άρη, ακόμη και αν επιλύονταν ως εκ θαύματος τα τεχνικά προβλήματα, ισοδυναμεί με το κόστος της «one-way» αποστολής 20 ατόμων. «Το συγκεκριμένο διαστημικό πρόγραμμα έχει στόχο τον εποικισμό του Άρη, όχι την επίσκεψη σε αυτόν» είπε ο Worden, προσθέτοντας ότι «ως το 2030 είναι δυνατό να ζουν άνθρωποι στον Κόκκινο Πλανήτη». Μαζί του συντάσσονται και οι επιστήμονες Dirk Schulze-Makuch και Paul Davies, οι οποίοι, σε άρθρο τους στην επιστημονική επιθεώρηση «Journal of Cosmology», θεωρούν ότι ένα πρώτο βήμα είναι η αποστολή τεσσάρων αστροναυτών στον Άρη, οι οποίοι και θα αποτελέσουν τον πυρήνα για τον μελλοντικό εποικισμό του πλανήτη με εφόδια που θα τους αποστέλλονται από τη Γη. Οι δύο επιστήμονες, ισχυρίζονται ότι με τη χρήση κινητήρων, οι οποίοι θα καταναλώνουν πυρηνική ενέργεια, το ταξίδι ως τον Άρη θα διαρκούσε μόλις τέσσερις μήνες: όμως οι συνθήκες για τη διαβίωση του ανθρώπου επάνω στον πλανήτη είναι απαγορευτικές χωρίς τη χρήση ειδικών τεχνολογιών. Αυτό θα συμβεί επειδή οι αστροναύτες, κατά το μακροχρόνιο ταξίδι τους στο Διάστημα, θα χάσουν περίπου το 40% της μυϊκής τους δύναμης. Όταν λοιπόν θα φθάσουν στον Άρη και θα πρέπει να εργαστούν για να στήσουν μια μόνιμη βάση, δεν θα τους έχουν απομείνει σωματικές δυνάμεις για να φέρουν εις πέρας ένα τόσο απαιτητικό έργο. «Νέες τεχνολογίες, όπως η συνθετική βιολογία και οι μεταβολές στα ανθρώπινα γονίδια, θα μπορούσαν να βοηθήσουν στην καλύτερη προσαρμογή του ανθρώπινου οργανισμού στις αφιλόξενες εκτάσεις του Άρη» καταλήγει ο διευθυντής της ΝΑSΑ. Η επιφανειακή θερμοκρασία του Άρη είναι πολύ χαμηλή, γύρω στους 50 C υπό το μηδέν, ενώ το καλοκαίρι όλος ο πλανήτης πλήττεται από ισχυρές ανεμοθύελλες ταχύτητας 400 χλμ./ώρα. Επίσης, όποιος βρίσκεται στην επιφάνειά του βομβαρδίζεται από την ηλιακή ακτινοβολία, καθώς η ατμόσφαιρά του δεν διαθέτει προστατευτική ζώνη όζοντος. Ωστόσο, ο Άρης, παρά το αφιλόξενο του κλίματός του, παραμένει ο πλανήτης του ηλιακού μας συστήματος με τα πιο κοντινά στη Γη χαρακτηριστικά. Έχει σχεδόν την ίδια διάρκεια ημέρας, τις ίδιες εποχές και περίπου διπλάσια διάρκεια έτους. Οι επιστήμονες θεωρούν ότι ο πλανήτης διαθέτει υπόγεια κοιτάσματα νερού και διοξειδίου του άνθρακα, ενώ πολλοί αστρονόμοι έχουν δηλώσει ότι εντόπισαν μεθάνιο στην ατμόσφαιρα του Άρη. Θα ήθελα τις απόψεις των φίλων του Astrovox σε αυτό το θέμα!!!Πρωτη δική μου-Αρνητική. Οσο και μεγάλο να είναι το επίτευγμα(κατάκτηση του Αρη) η ανθρώπινη ζωή ειναι αδιαπραγμάτευτη. Ομως υπάρχουν και οι μικρές ειδήσεις. Για την Τετάρτη αναβλήθηκε η τελευταία αποστολή του Discovery. Η τελευταία αποστολή στην καριέρα του διαστημικού λεωφορείου Discovery αναχωρεί για τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό την Τετάρτη, ανακοίνωσε η NASA, μετά την επιδιόρθωση των δύο αλλεπάλληλων διαρροών που καθυστέρησαν την εκτόξευση δύο ημέρες. Η πρώτη διαρροή καυσίμου, στο σύστημα προώθησης που χρησιμοποιεί το Discovery σε τροχιά, έγινε αντιληπτή την Παρασκευή όταν το σκάφος βρισκόταν ήδη στην εξέδρα εκτόξευσης του Διαστημικού Κέντρου Κένεντι. Μια δεύτερη διαρροή αερίου εντοπίστηκε αργότερα στο ίδιο σύστημα. Η αντίστροφη μέτρηση άρχισε από την αρχή το απόγευμα της Κυριακής. Η εκτόξευση προγραμματίζεται τώρα για τις 21.52 ώρα Ελλάδας την Τετάρτη, με τη μετεωρολογική υπηρεσία της NASA να δίνει 70% πιθανότητα κατάλληλων καιρικών συνθηκών. Το παράθυρο για την αναχώρηση της αποστολής διαρκεί μέχρι τις 7 Νοεμβρίου. Θα είναι η τελευταία εκτόξευση για το Discovery, το οποίο πέταξε για πρώτη φορά το 1984 και είναι το παλαιότερο από τα τρία εναπομείναντα διαστημικά λεωφορεία των ΗΠΑ. Μετά την τελευταία αποστολή του στόλου το Φεβρουάριο, το Discovery, το Atlantis και το Endeavour θα γίνουν μουσειακά εκθέματα. Πάντως μία επιπλέον αποστολή διαστημικού λεωφορείου είναι πιθανό να εγκριθεί για τον Ιούνιο του 2011, προκειμένου να ολοκληρωθεί η κατασκευή του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού (ISS). Η συνταξιοδότηση των διαστημικών λεωφορείων αποφασίστηκε από την κυβέρνηση του Τζορτζ Μπους λόγω του κόστους και των ανησυχιών για την ασφάλεια των αστροναυτών. Οι ΗΠΑ δεν θα έχουν όχημα για επανδρωμένες αποστολές τουλάχιστον μέχρι το 2016, οπότε αναμένεται να παρουσιαστεί νέο σκάφος για αποστολές πέρα από τη χαμηλή γήινη τροχιά. Στο μεσοδιάστημα, οι μεταφορές εφοδίων θα ανατεθούν σταδιακά σε ιδιωτικές εταιρείες, ενώ για τις αποστολές πληρωμάτων θα χρησιμοποιούνται αποκλειστικά τα ρωσικά Soyuz. Εκτοξευτηκε το Progress M-08M. Στις 27/10/2001εκτοξεύτηκε απο το Κοσμοδρόμιο του Baikonur στις 7:11:50 p.m. Moscow time το Progress M-08M. Το φορτηγό με 2,5 τόνους εφόδια συνδέθηκε στις 30/10/2010 και 8:40 p.m. Moscow time με τον ISS. Έχασε τον δορυφόρο η Γαλλία που ειχε εκτοξευσει στις 27/10/2010 με τον Πύραυλο Ariane. Η Γαλλία έχασε τον τηλεπικοινωνιακό δορυφόρο W3B, μόλις αυτός τέθηκε σε τροχιά με την εκτόξευση του πυραύλου Ariane 5, σύμφωνα με ανακοίνωση της ευρωπαϊκής εταιρείας τηλεπικοινωνιών Eutelsat, σήμερα Παρασκευή. "Η εταιρεία 'Eutelsat Επικοινωνίες' ανακοινώνει την απώλεια του δορυφόρου W3B, εξαιτίας μίας δυσλειτουργίας που παρατηρήθηκε στο σύστημα προώθησης του δορυφόρου, αφού τέθηκε σε τροχιά από τον πύραυλο Ariane 5", ανακοίνωσε ο εκπρόσωπος της εταιρείας. Η Eutelsat , η πρώτη ευρωπαϊκή δορυφορική ομάδα, υποστηρίζεται κατά τουλάχιστον 25% από το γαλλικό κράτος και εδρεύει στο Παρίσι. Η Arianespace είχε ανακοινώσει χθες Πέμπτη ότι οι δύο τηλεοπτικοί δορυφόροι W3B της εταιρίας Eutelsat και ο BSAT-3b της ιαπωνικής εταιρίας "Broadcasting Satellite System Corporation", τέθηκαν επιτυχώς σε τροχιά, έπειτα από την εκτόξευση του ευρωπαϊκού πυραύλου Ariane 5, της τέταρτης μέσα στο 2010. Με συνολική μάζα 5,37 τόνων κατά την εκτόξευση, ο δορυφόρος W3B, προοριζόταν για την ενίσχυση της ψηφιακής τηλεόρασης της κεντρικής Ευρώπης και των νησιών του Ινδικού ωκεανού καθώς και για την ενίσχυση των ψηφιακών σημάτων της τηλεφωνίας GSM στην Αφρική. Ο W3B ήταν ο 25ος δορυφόρος της Eutelsat που εκτοξεύτηκε από την Arianespace και επρόκειτο να αντικαταστήσει τους δορυφόρους Eurobird 16, W2M και SESAT 1. Οι τρεις αυτοί δορυφόροι θα εξακολουθήσουν να λειτουργούν κανονικά μέχρι την εκτόξευση του επόμενου δορυφόρου, του W3D, όπως ανακοίνωσε η εταιρεία.

Πράσινο φως για το ινδικό παρατηρητήριο νετρίνων. Το μεγαλύτερο παρατηρητήριο νετρίνων στον κόσμο θα χτιστεί σε βάθος 2 χλμ. κάτω από το έδαφος της Νοτιοανατολικής Ινδίας, μετά την έγκριση της κυβέρνησης. Το εγχείρημα είναι πιο μακρόπνοο και από το CΕRΝ, καθώς το κέντρο θα περιέχει 50.000 τόνους μαγνητισμένου σιδήρου και 30.000 ανιχνευτές για τον εντοπισμό των σωματιδίων. Οι επιστήμονες ελπίζουν να αιχμαλωτίσουν τα νετρίνα που θα εκπέμπουν το CΕRΝ από τα γαλλοελβετικά σύνορα και το Fermilab, που στεγάζει τον επιταχυντή πρωτονίων-αντιπρωτονίων στο Ιλινόι των ΗΠΑ.

Φίλοι μου,Κοσμοναύτες του Σύμπαντος. Ας δούμε και την Ελληνική συμμετοχή στο θέμα. Το Εθνικό Αστεροσκοπείο Αθηνών μελετά τις ηλιακές καταιγίδες. Ερευνητές του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών ολοκλήρωσαν ερευνητικό πρόγραμμα που αναμένεται να επιτρέψει την ανάπτυξη συστημάτων έγκαιρης προειδοποίησης για τις ηλιακές καταιγίδες που απειλούν τη Γη. Είναι μάλιστα το πρώτο πρόγραμμα του είδους στην Ελλάδα που χρηματοδοτείται από τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Διαστήματος (ESA). Πρόκειται για το έργο «SREM Solar Particle Event Scientific Analysis», το οποίο αφορά την ανάλυση των μετρήσεων ηλιακών σωματιδίων από τον ανιχνευτή SREM της ΕSA. Το έργο πραγματοποιήθηκε σε συνεργασία με την Ομάδα Κοσμικής Ακτινοβολίας του Πανεπιστημίου Αθηνών. Από το 2005, όταν η Ελλάδα έγινε πλήρες μέλος της ESA, υπάρχουν ολοένα και περισσότερα ερευνητικά έργα που χρηματοδοτούνται από τον οργανισμό, ωστόσο το SREM είναι το πρώτο που αφορά την επιστημονική εξερεύνηση και κατανόηση του διαστημικού χώρου. Όλες οι άλλες περιπτώσεις αφορούσαν διαστημικές εφαρμογές (γεωσκόπηση, δορυφορική πλοήγηση και δορυφορικές τηλεπικοινωνίες), καθώς και ανάπτυξη διαστημικής τεχνολογίας. Διαστημικές καταιγίδες Η μελέτη των εκρηκτικών ηλιακών επεισοδίων, που θέτουν σε κίνδυνο τόσο τα υποσυστήματα των δορυφόρων όσο και τους αστροναύτες επανδρωμένων αποστολών, ενδιαφέρει ιδιαίτερα την ESA και τη NASA. Οι μετρήσεις των ενεργειακών ηλιακών σωματιδίων προέρχονται από τον ανιχνευτή σωματιδιακής ακτινοβολίας SREM (Standard Radiation Environment Monitor) της ESA, που βρίσκεται εγκατεστημένος σε έξι διαστημικές αποστολές της: PROBA-1, INTEGRAL, Rosetta, Herschel, Planck και Giove-Β. Τα εκρηκτικά ηλιακά επεισόδια ξεκινούν με την εμφάνιση ηλιακών εκλάμψεων ή εκτινάξεων ηλιακής μάζας από το στέμμα του ήλιου και καταλήγουν στην εκροή ενεργειακών πρωτονίων και ηλεκτρονίων στο διαπλανητικό χώρο, κυρίως σε περιόδους έντονης ηλιακής δραστηριότητας, δηλαδή κοντά στο μέγιστο του ηλιακού κύκλου. Το έργο της ανάλυσης των δεδομένων ανατέθηκε από την ESA, κατόπιν ανοικτής πρόσκλησης υποβολής προτάσεων, στο Ινστιτούτο Διαστημικών Εφαρμογών και Τηλεπισκόπησης του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών (ΙΔΕΤ/ΕΑΑ). Σκοπός της ανάλυσης ήταν η καλύτερη κατανόηση των φυσικών μηχανισμών που δημιουργούν και ελέγχουν τα εκρηκτικά ηλιακά επεισόδια, καθώς και της εξέλιξής τους στην ηλιόσφαιρα και τη γήινη μαγνητόσφαιρα, έτσι ώστε μακροπρόθεσμα να δημιουργηθούν συστήματα έγκαιρης προειδοποίησης για την προστασία τόσο των διαστημοσυσκευών όσο και των αστροναυτών. Στο πλαίσιο του έργου, με επιστημονικό υπεύθυνο το διευθυντή του ΙΔΕΤ/ΕΑΑ Ιωάννη Δαγκλή, οι Έλληνες ερευνητές ανέπτυξαν μια καινοτόμο μέθοδο υπολογισμού των ροών ενεργειακών πρωτονίων και ηλεκτρονίων, χρησιμοποιώντας τις μετρήσεις των καταμετρητών του SREM, τους οποίους ανέλυσαν με ειδικούς αλγόριθμους. Η ερευνητική ομάδα του ΙΔΕΤ/ΕΑΑ, που υλοποίησε το έργο, έχει μακρά πείρα στην ανάλυση και την ερμηνεία δεδομένων από επίγειες και διαστημικές πειραματικές διατάξεις, αλλά και στη μοντελοποίηση φυσικών διεργασιών που λαμβάνουν χώρα στον Ήλιο, το διαπλανητικό χώρο και τη γήινη μαγνητόσφαιρα. Στο πλαίσιο του έργου, το ΙΔΕΤ/ΕΑΑ συνεργάστηκε με την Ομάδα Κοσμικής Ακτινοβολίας του Τμήματος Φυσικής στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών (ΕΚΠΑ), που είχε την ευθύνη συσχέτισης των επεισοδίων ενεργειακών ηλιακών σωματιδίων με σχετικές καταγραφές από επίγειους μετρητές νετρονίων, ένας εκ των οποίων λειτουργεί στο ΕΚΠΑ. Συγκεκριμένα, στο έργο συμμετείχαν, από πλευράς ΙΔΕΤ/ΕΑΑ οι Ιωάννης Δαγκλής (συντονιστής), Ίνγκμαρ Σάντμπεργκ, Αναστάσιος Αναστασιάδης, Κωνσταντίνος Τζιότζιου, Ιωάννης Παναγόπουλος και, από πλευράς ΕΚΠΑ, οι Ελένη Μαυρομιχαλάκη, Αθανάσιος Παπαϊωάννου και Μαρία Γεροντίδου.

Στις 18/10/2010 εγραφα για την συναντήση του Deep Ιmpact με τον κομητη Ηartley-2.Μερικά στοιχεία ακομα!!! Το Deep Impact της NASA έτοιμο για νέο ραντεβού με κομήτη. Πέντε χρόνια αφότου εμβόλισε τον κομήτη Τεμπλ-1 για να αποκαλύψει το εσωτερικό του, η αποστολή Deep Impact της NASA προετοιμάζεται για ραντεβού με μια άλλη διαστημική χιονόμπαλα στις 4 Νοεμβρίου. Το διαστημικό σκάφος, που έχει μετονομαστεί σε Epoxi, θα πλησιάσει τον κομήτη Χάρτλεϊ-2 σε απόσταση 700 χιλιομέτρων. Συνολικά το σκάφος έχει διανύσει περίπου 5 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα από τον Ιανουάριο του 2005 που ξεκίνησε το ταξίδι του, ενώ τώρα προσεγγίζει τον κομήτη Hartley-2 με ταχύτητες που φτάνουν τα 43.000 km/h, σύμφωνα με τη NASA. Ήδη, φωτογραφίες του κομήτη που λαμβάνονται διαρκώς από το Σεπτέμβριο αποκαλύπτουν ότι ο Χαρτλ 2 έχει ασυνήθιστα χαρακτηριστικά: η απελευθέρωση ενώσεων του κυανίου αυξομειώνεται ανεξήγητα, ενώ ο ατμός που εκτινάσσεται από την επιφάνεια είναι διπλάσιος από ό,τι σε άλλους κομήτες. Οι αστρονόμοι πιστεύουν γενικά ότι οι κομήτες, συσσωματώματα σκόνης και πάγων, είναι κατεψυγμένα κατάλοιπα από το σχηματισμό του Ηλιακού Συστήματος πριν από 4,5 δισ. χρόνια. Εκατομμύρια κομήτες που δεν έχουμε δει ποτέ πιστεύεται ότι συγκεντρώνονται στο λεγόμενο Νέφος του Όορτ, το οποίο βρίσκεται στις παρυφές του Ηλιακού Συστήματος, σε απόσταση ενός ολόκληρου έτους φωτός από τον Ήλιο. Όμως η εικόνα περιπλέκεται όλο και περισσότερο από το 1986, όταν ένα ολόκληρο σμήνος διαστημικών σκαφών μελέτησε τον διάσημο κομήτη του Χάλεϊ κατά το τελευταίο πέρασμά του. Ο Χάρτλεϊ-2 θα είναι ο πέμπτος κομήτης που εξετάζουν οι αστρονόμοι από μικρή απόσταση. Μια μεγάλη έκπληξη ήρθε το 2004, όταν η αποστολή Stardust συνέλεξε δείγματα από την ουρά του κομήτη Βιλντ-2 και τα έφερε στη Γη. Οι ερευνητές εντόπισαν υλικά που θα μπορούσαν να είχαν σχηματιστεί μόνο σε υψηλές θερμοκρασίες, παρατήρηση που ανατρέπει τις θεωρίες για τον σχηματισμό των κομητών σε πολύ μεγάλες αποστάσεις από τον Ήλιο. Μη αναμενόμενα δεδομένα μετέδωσε το 2004 και το Deep Impact, όταν απελευθέρωσε ένα βλήμα που προσέκρουσε στον κομήτη Τεμπλ-1 και εκτόξευσε τόνους υλικού από την επιφάνειά του. Η αποστολή αποκάλυψε την ύπαρξη δεκάδων μυστηριωδών κοιλοτήτων που μοιάζουν με κρατήρες πρόσκρουσης, καθώς και πιδάκων που μοιάζουν με ηφαίστεια υδρατμού και πάγου. Στις 4 Νοεμβρίου του 2010, το ίδιο σκάφος ίσως ανακαλύψει γιατί ο πυρήνας και η επιφάνεια του Hartley-2 είναι ακόμα πιο δραστήρια. Το Φεβρουάριο του 2011, η αποστολή Stardust της NASA θα επισκεφθεί εκ νέου τον κομήτη Τεμπλ 1, ενώ το το 2014 η ευρωπαϊκή αποστολή Rosetta θα φτάσει στον προορισμό της, τον κομήτη Τσουριούμοφ-Γκερασιμένκο. Στην φωτογραφία η λάμψη που καταγράφηκε όταν το Deep Impact βομβάρδισε τον κομήτη Τεμπλ-1 το 2004. Ζωή στον Άρη: μεταμορφώνοντας τον κόκκινο πλανήτη σε μια νέα Γη. Οι προγενέστεροι αστρονόμοι είδαν τον Άρη και νόμισαν ότι ανακάλυψαν ένα πλανήτη διασχισμένο από αρδευτικά κανάλια και βλάστηση. Εκατό χρόνια αργότερα, το 1964, το διαστημόπλοιο Mariner 4 έφθασε στον Άρη. Η απογοήτευση για τους επιστήμονες πρέπει να ήταν μεγάλη, καθώς αντίκρισαν έναν άγονο κόσμο χωρίς ίχνη βλάστησης, νερού ή ζωής. Γι’ αυτούς τους επιστήμονες, η ιδέα ενός υγρού Άρη καλυπτόμενου από φυτά φάνηκε ξαφνικά ως σενάριο επιστημονικής φαντασίας. Κατά τη διάρκεια των 40 ετών που ακολούθησαν από την αποστολή του Mariner 4, μάθαμε αρκετά για τον Άρη από τα πολλά διαστημόπλοια που στάλθηκαν στον Κόκκινο Πλανήτη. Τώρα γνωρίζουμε ότι η επιφανειακή θερμοκρασία του Άρη ποικίλει ανάμεσα στους -143°C στους πόλους έως τους +27°C στον ισημερινό. Ο Άρης διαθέτει μια πολύ αραιή ατμόσφαιρα (περίπου 1% της ατμοσφαιρικής πίεσης της Γης), καθόλου υγρό νερό, και η τυχαία υπεριώδης ακτινοβολία σε συνδυασμό με το ιδιαίτερα οξειδωτικό εδαφικό κάλυμμα, κάνουν την επιφάνεια του Άρη ένα θανατηφόρο μέρος για να ζήσεις. Παρόλα αυτά από εικόνες που δείχνουν μεγάλα κανάλια και δίκτυα ποταμών, καθώς και από τα περιπλανώμενα ρομπότ στον Άρη που δείχνουν στρώματα ιζημάτων και διαφοροποιήσεις των στρωμάτων από το νερό, έχουμε μάθει ότι τα πρώτα μισό δισεκατομμύριο χρόνια της ιστορίας του, ο Άρης ήταν ένα ζεστό, υγρό μέρος με πυκνή ατμόσφαιρα. Άρα μπορεί ο Άρης να γίνει κατοικήσιμος ξανά? Αυτός είναι ο συλλογισμός του μετασχηματισμού σε Γη- αλλάζοντας ένα πλανήτη για να γίνει κατοικήσιμος όπως η Γη (terra = Γη). Η ιδέα του μετασχηματισμού σε Γη προτάθηκε αρχικά τη δεκαετία του 1930- καθαρά στον χώρο επιστημονικής φαντασίας. Όμως, τη δεκαετία του 1960, οι επιστήμονες ξεκίνησαν να σκέφτονται την ιδέα πιο σοβαρά. Είναι αυτό εφικτό; Μπορεί να γίνει με τη σύγχρονη τεχνολογία? Για να απαντήσουμε στην ερώτηση εάν ο μετασχηματισμός του Άρη σε Γη είναι εφαρμόσιμος, πρέπει πρώτα να δούμε τι απαιτείται για τη ζωή και αν ο Άρης διαθέτει αυτά τα βασικά. Ο Άρης δεν μπορεί, στη σημερινή εποχή, να διατηρήσει υγρό νερό, εξαιτίας των χαμηλών θερμοκρασιών και της αραιής ατμόσφαιρας (η ατμοσφαιρική πίεση είναι χαμηλότερη του τριπλού σημείου του νερού, πίεση κάτω από την οποία ένα υλικό μπορεί να υπάρχει ως στερεό ή ατμός, ανεξάρτητα από τη θερμοκρασία). Εκτός από το νερό σε υγρή μορφή, η πιο βασική μορφή ζωής στη Γη χρειάζεται μία ατμόσφαιρα με την οποία να ανταλλάσει αέρια. Οι πιο πολύπλοκοι οργανισμοί έχουν πιο αυστηρές και περισσότερες απαιτήσεις – τα φυτά χρειάζονται μικρά ποσά οξυγόνου, τα ζώα απαιτούν μεγαλύτερη ατμοσφαιρική πίεση – αλλά οι μικροοργανισμοί έχουν μικρές απαιτήσεις. Ο Άρης έχει παγωμένο διοξείδιο του άνθρακα (CO2 πάγος) στις άκρες των πόλων, το οποίο έχει απορροφηθεί από το έδαφος, και το οποίο θα απελευθερωνόταν αν ο πλανήτης θερμαινόταν. Η θέρμανση, επίσης, θα προκαλούσε την τήξη του παγωμένου νερού που έχει παρατηρηθεί στους πόλους. Επομένως, ο Άρης φαίνεται ότι διαθέτει τα δύο συστατικά-κλειδιά για τη διατήρηση της ζωής. Εκτός από αυτό, αν ο Άρης θερμανθεί με κάποια μέθοδο, θα υπάρξει θετική ανάδραση στην απελευθέρωση του διοξειδίου του άνθρακα από τους πόλους και από το εδαφικό κάλυμμα, συμπύκνωση της ατμόσφαιρας, περαιτέρω θέρμανση του πλανήτη, απελευθέρωση νερού, και ως επακόλουθο, συνθήκες που επιτρέπουν το υγρό νερό να διατηρηθεί στην επιφάνεια. Για περισσότερα στοιχεία: http://www.physics4u.gr/news/2005/scnews1802.html Στην φωτογραφία Η σύλληψη ενός καλλιτέχνη για έναν μετασχηματισμένο Άρη. Οπως εχω ξαναπεί η Ρωσία ετοιμάζεται ταχύτατα για την Σελήνη εναντιθέσει με τις Η.Π.Α. Η Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Διαστήματος Ρωσίας (Ρωσκόσμος) έχει προκηρύξει διαγωνισμό για σχέδιο δυο επανδρωμένων διαστημικών συστημάτων αξίας 2 δισεκ. ρουβλιών (σχεδόν 50 εκατ. ευρώ). Η εκπόνησή τους θα αποτελέσει το πρώτο στάδιο δημιουργίας επανδρωμένου μεταφορικού συστήματος για το μέλλον. Ο προορισμός αυτού του συστήματος είναι η αξιοποίηση του περίγειου χώρου, οι επιστημονικές πρακτικές έρευνες και πειράματα, καθώς και οι επανδρωμένες πτήσεις στη Σελήνη και η μεταφορά φορτίων στις διαδρομές Γης-Σελήνης. Το σύστημα πρέπει να περιλαμβάνει επανδρωμένο διαστημόπλοιο πολλαπλών χρήσεων με τετραμελές πλήρωμα. Στις 27/10/2010 εγραφα:Η Ευρώπη μπορεί να πρωτοπορεί στη «δορυφορική» αγορά.Ετσι: Πύραυλο Ariane εκτόξευσε η Γαλλία. Πύραυλος Ariane έθεσε σε τροχιά δύο δορυφόρους, που θα εξυπηρετήσουν ευρωπαϊκές και ιαπωνικές εταιρίες για τη διανομή τηλεοπτικού σήματος και την εξυπηρέτηση των τηλεπικοινωνιών. Ο πύραυλος Ariane-5 εκτοξεύτηκε από το κέντρο της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Διαστήματος στο Κουρού της Γαλλικής Γουιάνας, στη βορειοανατολική ακτή της νότιας Αμερικής. Ο δορυφόρος W3B της ευρωπαϊκής εταιρίας Eutelsat έχει σχεδιαστεί για την παροχή άμεσου τηλεοπτικού προγράμματος, την εξυπηρέτηση πληροφοριών τηλεπικοινωνιών και ευρυζωνικών συστημάτων στην Ευρώπη, την Αφρική, τη Μέση Ανατολή και την Κεντρική Ασία. Ο δορυφόρος BSAT-3b, της ιαπωνικής εταιρίας "Broadcasting Satellite System Corporation" θα εξυπηρετήσει τη μετάδοση τηλεπτικού προγράμματος στην Ιαπωνία. Η σημερινή ήταν η 39η συνεχόμενη επιτυχής εκτόξευση πυραύλου Ariane.

Προς παράταση το αμερικανικό πείραμα που αναζητά το σωματίδιο Χιγκς. Επιτροπή ειδικών προτείνει στην αμερικανική κυβέρνηση να παρατείνει για τρία χρόνια τη λειτουργία του επιταχυντή Tevatron στο Ίλινοϊ, προκειμένου να συνεχιστεί η αναζήτηση του φευγαλέου σωματιδίου που δίνει στην ύλη τη μάζα της. Ο επιταχυντής, μέσα στον οποίο πρωτόνια συγκρούονται με αντιπρωτόνια σε υψηλές ταχύτητες, θα μπορούσε έτσι να επιβεβαιώσει ή να διαψεύσει την ύπαρξη του σωματιδίου Χιγκς πριν από τον Μεγάλο Επιταχυντή Αδρονίων στο ευρωπαϊκό CERN. Αν και οι επιστήμονες των δύο επιταχυντών διαψεύδουν ότι είναι ανταγωνιστές, και επισημαίνουν ότι τα δύο ερευνητικά ιδρύματα λειτουργούν συμπληρωματικά, ο εντοπισμός του Χιγκς στο Tevatron σίγουρα θα ενίσχυε το επιστημονικό γόητρο των ΗΠΑ. Σε συνεδρίασή της την Τρίτη, η Συμβουλευτική Επιτροπή Φυσικής Υψηλών Ενεργειών (HEPAP) πρότεινε την παράταση λειτουργίας του Tevatron έως το 2014, με 14 ψήφους υπέρ και μόλις έναν κατά. Η Επιτροπή γνωμοδοτεί στο αμερικανικό υπουργείο Ενέργειας. Το πράσινο φως στην πρότασή της δεν αναμένεται πριν το Κογκρέσο οριστικοποιήσει τον προϋπολογισμό του υπουργείου για το 2011. Για να συνεχίσει να λειτουργεί το Tevatron, το διάσημο εργαστήριο Fermilab του Ίλινοϊ όπου βρίσκεται ο επιταχυντής θα χρειαζόταν τουλάχιστον 35 εκατομμύρια δολάρια επιπλέον το χρόνο. Λόγω σχεδιασμού, ο Μεγάλος Επιταχυντής Αδρονίων (LHC) του CERN θα μπορούσε θεωρητικά να ανιχνεύσει πιο εύκολα το παράξενο σωματίδιο. Λόγω τεχνικών προβλημάτων, όμως, ο LHC λειτουργεί ακόμα στη μισή από τη μέγιστή ενέργειά του, και το 2012 θα χρειαστεί να κλείσει για 15 μήνες λόγω εργασιών συντήρησης και βελτίωσης. Αυτό σημαίνει ότι το Tevatron θα μπορούσε να νικήσει στην κούρσα. Το σωματίδιο Χιγκς, ή «σωματίδιο του Θεού» όπως έχει ονομαστεί, δημιουργεί ένα πεδίο που δίνει στα υλικά σωματίδια τη μάζα τους. Αν η ύπαρξή του διαψευστεί, οι επιστήμονες θα αναγκαστούν να αναθεωρήσουν το Καθιερωμένο Μοντέλο της σωματιδιακής φυσικής. O γιγάντιος, υπόγειος επιταχυντής βρίσκεται στη Μπατάβια του Ίλινοϊ-Φωτογραφία.