Δροσος Γεωργιος

Μια σημαντικη μερα για την Ομογενεια που σε ολο τον πλανητη τιμα την Ελλαδα. Για το τρίτο του διαστημικό ταξίδι ξεκίνησε ο ομογενής κοσμοναύτης Θόδωρος Γιουρτσίχιν. Για το τρίτο του διαστημικό ταξίδι ξεκίνησε στις 00.35 (ώρα Ελλάδας) ο ομογενής κοσμοναύτης Θόδωρος Γιουρτσίχιν (Γραμματικόπουλος), ως διοικητής του ρωσικού διαστημοπλοίου Σογιούζ ΤΜΑ – 19 που κατευθύνεται προς το Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Η εκτόξευση έγινε σύμφωνα με το πρόγραμμα από το ρωσικό κοσμοδρόμιο Μπαϊκονούρ στο έδαφος του Καζακστάν. Στο διαστημόπλοιο επιβαίνουν επίσης οι Αμερικανοί αστροναύτες, η 45χρονη φυσικός Σένον Ουόκερ, που πετά για πρώτη φορά και ο 50χρονος στρατιωτικός Ντάγκλας Ουίλοκ ο οποίος πραγματοποιεί τη δεύτερη πτήση του. Έπειτα από πρόταση του ελληνικής καταγωγής κοσμοναύτη η αποστολή του έχει πάρει το επίσημο διακριτικό όνομα "Όλυμπος" και αναμένεται να διαρκέσει περί τους 5,5 μήνες. Σύμφωνα με τον υποδιευθυντή της ΝΑΣΑ Ουίλιαμ Γέρστενμάγερ, ο οποίος συμμετείχε στην κυβερνητική επιτροπή, που κατά τα ειωθότα εγκρίνει την τελική σύνθεση του πληρώματος, μετά το πέρας της αποστολής διάρκειας 161 ημερών, θα αναμένει από κοσμοναύτες και αστροναύτες απάντηση στο ερώτημα "πως να αξιοποιηθεί περαιτέρω ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός για την εξερεύνηση του ανοιχτού Διαστήματος". Την πρόταση υποστήριξε με ενθουσιασμό και ο επικεφαλής της Ρωσικής Διαστημικής Υπηρεσίας Ανατόλι Πέρμινοφ, σημειώνοντας ότι ο σταθμός λειτουργεί πλέον με πλήρη ανάπτυξη και πληρότητα και οι δυνατότητές του ακόμη δεν έχουν πλήρως αξιοποιηθεί. Διαστημικό Ιστολόγιο Σε συνεργασία με το Μουσείο της Κοσμοναυτικής Επιστήμης, τη Ρωσική Διαστημική Υπηρεσία και το ελληνικών συμφερόντων περιοδικό "Ελλάδα", που εκδίδεται στη Μόσχα, ο Θοδωρής Γιουρτσίχιν θα επιμεληθεί διαστημικό ιστολόγιο, στο οποίο θα απαντά στα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα "παιδιών, νέων και των γονιών τους" από ολόκληρη τη Ρωσία και τον κόσμο. Τις ερωτήσεις παιδιών από την Ελλάδα, την Κύπρο και την ομογένεια έχει αναλάβει να μεταφράζει και να αποστέλλει στο Διάστημα η ομάδα διαχείρισης της δικτυακής πύλης www.ellada-russia.gr, η οποία θα αρχίσει να λειτουργεί σε λίγες μέρες και θα δέχεται τα ερωτήματα στη διεύθυνση info@ellada-russia.gr. Ο Θοδωρής Γιουρτσίχιν, 51 ετών, πέταξε πρώτη φορά με το αμερικανικό διαστημικό λεωφορείο Ατλαντίς το 2002 σε σύντομη διαστημική αποστολή και το 2007 για δεύτερη φορά, σε εξάμηνη αποστολή στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, του οποίου υπήρξε διοικητής. Ο Θ. Γιουρτσίχιν είναι ο 98ος κοσμοναύτης στην ιστορία της Ρωσίας και είναι μόνιμο στέλεχος της εταιρείας "Ενέργκια", που ιδρύθηκε από τον θρυλικό κατασκευαστή πυραύλων και διαστημοπλοίων Σεργκέι Καραλιόφ. Παρόντες στην εκτόξευση ήταν ο Νομάρχης Θεσσαλονίκης Π. Ψωμιάδης, ο Μητροπολίτης Μεσογαίας και Λαυρεωτικής Νικόλαος, ο πρέσβης της Ελλάδας στη Μόσχα Μ. Σπινέλλης και πολυπληθής αντιπροσωπεία ομογενειακών οργανώσεων από ολόκληρη την πρώην Σοβιετική Ένωση. Το ταξίδι των ομογενών διοργάνωσε η Διεθνής Ένωση Ελληνικών Κοινοτήτων των χωρών της ΚΑΚ και της Βαλτικής "Πόντος", η οποία και εόρτασε την 20ή επέτειο από την ίδρυσή της υπό τον επιφανή πολιτικό Βλαδίμηρο Κάισεφ. Πολλες φωτογραφιες απο την συνεντευξη και την εκτοξευση.Πιστευω οτι ολοι γνωριζουμε τον Γιουρτσιχιν-Γραμματικοπουλο.

Στα χέρια των αστρονόμων η κάψουλα με τα πρώτα δείγματα αστεροειδή. Ιάπωνες επιστήμονες πέταξαν σήμερα, Δευτέρα, στην έρημο της Αυστραλίας και ανέκτησαν την κάψουλα του «Χαγιαμπούσα», της πρώτης αποστολής που ολοκλήρωσε ταξίδι σε αστεροειδή μετ΄επιστροφής. Θα περάσουν πάντως εβδομάδες μέχρι να εξακριβωθεί αν το δοχείο περιέχει δείγματα σκόνης από την αστεροειδή Ιτοκάουα. «Η πιθανότητα επιτυχίας είναι ίσως 50%» εκτίμησε ο Σεΐτσι Σακαμότο της Ιαπωνικής Υπηρεσίας Εξερεύνησης Αεροδιαστήματος (JAXA). Λόγω αλλεπάλληλων τεχνικών προβλημάτων, το σκάφος Χαγιαμπούσα («γεράκι») καθυστέρησε τρία χρόνια να επιστρέψει από τον Ιτοκάουα. Το βράδυ της Κυριακής η κάψουλα εισήλθε στη γήινη ατμόσφαιρα αφήνοντας μια φωτεινή γραμμή στον ουρανό σαν μετεωρίτης. Έπεσε τελικά με αλεξίπτωτο στην Απαγορευμένη Περιοχή Γούμερα, μια στρατιωτική ζώνη 480 χλμ βορειοδυτικά της Αδελαΐδας. Προτού πετάξουν με ελικόπτερα για να ανακτήσουν το πολύτιμο μεταλλικό κουτί, οι επιστήμονες χρειάστηκε να περιμένουν επιβεβαίωση από την γερουσία των ιθαγενών Αβορίγινων ότι η κάψουλα δεν είχε πέσει σε ευαίσθητη περιοχή θρησκευτικής σημασίας. Το Χαγιαμπούσα εκτοξεύτηκε το 2003 και το 2005 έφτασε στον αστεροειδή Ιτοκάουα, έναν βράχο μήκους περίπου 500 μέτρων. Αφού τον φωτογράφισε από όλες τις γωνίες, το σκάφος άγγιξε τον αστεροειδή δύο φορές και επιχείρησε να συλλέξει δείγματα. Το Χαγιαμπούσα ήταν σχεδιασμένο να εκτοξεύσει ένα μικρό βλήμα στην επιφάνεια του βράχου για να σηκώσει σκόνη την οποία θα συνέλεγε αργότερα με έναν σωλήνα. Το βλήμα πιθανότατα δεν εκτοξεύτηκε λόγω βλάβης, ωστόσο οι μηχανικοί της αποστολής ελπίζουν ότι ο ο σωλήνας κατάφερε να αναρροφήσει λίγη σκόνη στον θάλαμο συλλογής. «Θα περάσει αρκετός χρόνος πριν μάθουμε αν υπάρχει δείγμα, και αν ναι πόσο» σχολίασε ο Σκοτ Στάνφορντ της NASA, η οποία παρακολουθούσε τη μετεωρική κάθοδο της αποστολής. Το ίδιο το Χαγιαμπούσα κάηκε στην ατμόσφαιρα. Η κάψουλα βρίσκεται τώρα στην μικρή πόλη Γούμερα όπου προετοιμάζεται για το ταξίδι επιστροφής στην Ιαπωνία σε λίγες ημέρες. Αν έχει πετύχει, το Χαγιαμπούσα θα ήταν μόλις η τέταρτη αποστολή που καταφέρνει να φέρει στη Γη δείγματα υλικού από το διάστημα: Οι αποστολές Apollo έφεραν δείγματα από τη Σελήνη το 1969, το Stardust συνέλεξε υλικό από την ουρά ενός κομήτη το 2004, και το Genesis έφερε σωματίδια του λεγόμενου ηλιακού ανέμου, επίσης το 2004. Η προκαταρκτική ανάλυση των δειγμάτων του Χαγιαμπούσα θα πραγματοποιηθεί από Ιάπωνες, Αμερικανούς και Αυστραλούς επιστήμονες στην Ιαπωνία. Ένα χρόνο αργότερα, επιστήμονες από όλο τον κόσμο θα μπορέσουν να υποβάλλουν αιτήσεις για εξέταση των πολυπόθητων δειγμάτων. Δεδομένου ότι οι αστεροειδείς θεωρούνται κατάλοιπα από το σχηματισμό του Ηλιακού Συστήματος, η μελέτη των δειγμάτων θα μπορούσε να αποκαλύψει νέα στοιχεία για την προέλευση της Γης. Στην φωτογραφια η μετεωρική κάθοδος της κάψουλας άφησε μια φωτεινή γραμμή στον ουρανό της Αυστραλίας

Λιγα πραγματα για ενα πολυσυζητημενο θεμα.Οι πολύ μικρές μαύρες τρύπες στον Μεγάλο Επιταχυντή. Πρέπει να εξηγήσουμε στους ανήσυχους πολίτες ότι ναι, ελπίζουμε ότι κάποια στιγμή ο ο επιταχυντής LHC θα μπορούσε να παράγει μια πολύ μικρή μαύρη τρύπα, αν όντως η Θεωρία-M των υπερχορδών είναι σωστή. Και αν βεβαίως ο επιταχυντής μπορεί να εισχωρήσει μέσα σε ορισμένες από αυτές τις επιπλέον διαστάσεις, όπως προβλέπεται από την Θεωρία-M, η οποία επιτρέπει στην βαρύτητα να είναι πολύ ισχυρή μέσα στις κρυμμένες διαστάσεις. Πρέπει να είμαστε ειλικρινείς με τους ανθρώπους και να τους εξηγήσουμε γιατί, όχι μόνο δεν έχουν να φοβηθούν τίποτα από τις πολύ μικρές μαύρες τρύπες, αλλά γιατί μια μίνι μαύρη τρύπα είναι κάτι που πολλοί θεωρητικοί και φυσικοί σωματιδίων ελπίζουν ότι μπορεί να δημιουργηθεί στον LHC. Από μόνος του όμως ο LHC δεν έχει αρκετή ενέργεια για να δημιουργηθούν, αυτό είναι αλήθεια. Σε περίπτωση που η Θεωρία-M είναι σωστή, τότε υπάρχει αισιοδοξία να δημιουργηθεί κάποια στιγμή μια μίνι μαύρη τρύπα και αυτό είναι καλό για μας, διότι θα απαντήσει σε πολλές ερωτήσεις σχετικά με τη φύση του σύμπαντος. Μην ξεχνάμε ότι η δύναμη της βαρυτικής έλξης μιας μαύρης τρύπας πάνω σε άλλα αντικείμενα γύρω της εξαρτάται από τη μάζα του αντικειμένου που υπήρχε στη θέση της προτού αυτό το αντικείμενο εξαφανιστεί και γίνει μαύρη τρύπα. Η μάζα όμως μιας αστρικής όπως και μιας υπερβαρέας μαύρης τρύπας μπορεί να αυξηθεί εφόσον υπάρχει αρκετό υλικό κοντά κοντά σε αυτές. Αυτή τη στιγμή, η υπερμεγέθης μαύρη τρύπα στον δικό μας Γαλαξία, που την ονομάζουμε Τοξότης Α* είναι σε ‘νηστεία’, επειδή δεν υπάρχει σχεδόν τίποτα αρκετά κοντά της για να τα καταναλώσει. Στην πραγματικότητα όχι μόνο δεν βρίσκονται άστρα να είναι πολύ κοντά σε τροχιά στην μαύρη τρύπα Τοξότης Α *, όχι μόνο δεν καταστρέφονται από αυτήν, αλλά αντίθετα δημιουργούνται νέα άστρα από το αέριο που είναι σε τροχιά γύρω από τον Τοξότη Α*. Μήπως λοιπόν νομίζετε ότι μια πολύ μικρή μαύρη τρύπα, με έναν ορίζοντα γεγονότων πιθανότατα μικρότερο από ένα ηλεκτρόνιο, και με μάζα πολύ μικρή για να καταναλώσει έστω κάποιο υποατομικό σωματίδιο, μπορεί να καταπιεί όλη τη Γη; Βεβαίως, ακόμη και αν δεν ξέρουμε πώς συμπεριφέρεται η βαρύτητα στο κβαντικό επίπεδο, αυτό δεν σημαίνει ότι αυτό που είπαμε δεν θα ισχύει και για τα υποατομικά σωματίδια, τα οποία έχουν αμελητέα μάζα. Και αυτά που αναφέρθηκαν πιο πάνω ισχύουν με την προϋπόθεση ότι δεν θα εξατμιστεί η μίνι μαύρη τρύπα, όπως προβλέπει η θεωρία του Stephen Hawking. Αλλά ακόμη και αν ισχύει η εξάτμιση της μαύρης τρύπας, αυτό δεν αποτελεί απειλή. Κατά πάσα πιθανότητα, πολύ μικρές μαύρες τρύπες συνεχώς δημιουργούνται από το βομβαρδισμό της ατμόσφαιρας από τις κοσμικές ακτίνες. Αλλά είμαστε ακόμα εδώ! Ας το πούμε και διαφορετικά. Εάν μία μίνι μαύρη τρύπα μπορεί να δημιουργηθεί στον επιταχυντή LHC, τότε από αυτό μπορούμε να συμπεράνουμε ότι οι πολύ μικρές μαύρες τρύπες δημιουργούνται στην ατμόσφαιρα από τον βομβαρδισμό των κοσμικών ακτίνων παντού και δεν υπήρξε ποτέ κάτι για να μας κάνει να ανησυχήσουμε. Με άλλα λόγια, μετά από αυτή τη λογική, η δημιουργία μιας μικρής μαύρης τρύπας στον LHC θα είναι απόδειξη ότι δεν είναι απειλή για εμάς! Πρόκειται για μία από τις μεγάλες ειρωνείες της ιστορίας της επιστήμης ότι η κβαντική μηχανική, η οποία αποτελεί άμεση συνέπεια της ειδικής σχετικότητας και ότι η γενική σχετικότητα, η οποία ασχολείται με την βαρύτητα σε πολύ μεγάλη κλίμακα, προέρχονται από το ίδιο άτομο, δηλαδή τον Άλμπερτ Αϊνστάιν, ενώ είναι ασυμβίβαστες μεταξύ τους. Το πρόβλημα της κβαντικής βαρύτητας είναι ένα από τα προβλήματα που οι φυσικοί, συμπεριλαμβανομένου και του ίδιου του Αϊνστάιν, έχουν προσπαθήσει να επιλύσουν επί πολλές δεκαετίες. Και ελπίζουμε ότι τα πειράματα που διεξάγονται στον LHC θα μας δώσουν μια καλύτερη γνώση του προβλήματος αυτού. Τέλος, η φυσική που εμπλέκεται στον επιταχυντή LHC είναι όντως πολύ σύνθετη και πολύ δύσκολο να την κατανοήσουμε. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι οι ερευνητές που εργάζονται στο CERN με τον LHC δεν ξέρουν τι κάνουν! Στην φωτογραφια μια άποψη από το κέντρο του Γαλαξία από ένα επίγειο τηλεσκόπιο, με βέλη εντοπίζεται η θέση της υπερβαρέας μαύρης τρύπας Sagittarius A* Επισης οι μίνι μαύρες τρύπες που μπορεί να παραχθούν στους επιταχυντές θα είναι περιστρεφόμενες ,γεωδεσιακές στον χωροχρόνο Kerr, όπως προβλέπεται από την θεωρία της Γενικής Σχετικότητας.

Φιλε tsan. (Εύχομαι η παρέμβασή μου να μην διασπά την συνέχεια των δημοσιεύσεών σας.... ) Οχι σε καμια περιπτωση και ολες οι δημοσιευσεις απο φιλους του Astrovox στην σελιδα ειναι καλοδεχουμενες και μαλιστα θα ηθελα ακομα περισσοτερες για τον εμπλουτισμο της σελιδας που αφορα οπως γραφω παντοτε στη αρχη Αφου λοιπον ο φιλος tsan εχει το βιντεο για το Χαγιαμπουσα ας ξεκινησουμε απο αυτον Επέστρεψε στη Γη μετά από περιπετειώδες ταξίδι επτά ετών το ιαπωνικό διαστημικό όχημα Χαγιαμπούσα το οποίο εξερεύνησε έναν μικρό αστεροειδή και μετέφερε, αν όλα πήγαν καλά, δείγμα από σκόνη και πέτρες. Το μητρικό σκάφος κάηκε μέσα στην ατμόσφαιρα της Γης κάπου στο Ειρηνικό Ωκεανό. Όπως είχε σχεδιαστεί μία μικρή κάψουλα απελευθερώθηκε τρεις ώρες πριν από την επάνοδο μέσα στην οποία υπάρχουν δείγματα –ελάχιστα γραμμάρια στην καλύτερη περίπτωση– του αστεροειδή Ιτοκάουα τον οποίο εξερεύνησε το Χαγιαμπούσα («γεράκι» στα ιαπωνικά). Η κάψουλα κατέπεσε με αλεξίπτωτο σε ερημική περιοχή στην Αυστραλία γύρω στις πέντε το απόγευμα (ώρα Ελλάδος, αργά το βράδυ στην Αυστραλία). Οι επιστήμονες έχουν εντοπίσει το ραδιόφαρο της κάψουλας και θα την ανασύρουν μόλις ξημερώσει. Στη συνέχεια θα μεταφερθεί σε εργαστήριο στην Ιαπωνία όπου θα εξεταστούν τα δείγματα. Θα περάσουν εβδομάδες πριν γίνει γνωστό αν η κάψουλα όντως περιέχει δείγματα από πετρώματα ή σκόνη από τον αστεροειδή. Το Χαγιαμπούσα ξεκίνησε το ταξίδι του το 2003 και δύο χρόνια αργότερα έφτασε στον Ιτοκάουα και τον εξερεύνησε για αρκετές εβδομάδες. Η αποστολή είχε να αντιμετωπίσει πλήθος τεχνικά προβλήματα στους κινητήρες και στην επικοινωνία με τη Γη που καθυστέρησαν την επιστροφή του για τρία χρόνια. Ωστόσο, οι Ιάπωνες μηχανικοί κατάφεραν να ξεπεράσουν όλα τα προβλήματα που απειλούσαν την αποστολή με αποτυχία. Τέθηκε σε λειτουργία το μεγαλύτερο ραδιοτηλεσκόπιο στον κόσμο. Το μεγαλύτερο ραδιοτηλεσκόπιο του κόσμου τέθηκε σε λειτουργία το Σαββατοκύριακο, κοντά στην πόλη Άσεν της βορειοανατολικής Ολλανδίας. Το τηλεσκόπιο είναι σε θέση να ανιχνεύει αχνά ραδιοσήματα τόσο μακριά στον χώρο και τον χρόνο, που φθάνουν σχεδόν στην εποχή του αρχικού «Μπιγκ Μπανγκ» του σύμπαντος. Με την ονομασία LOFAR (Low Frequency Array), σύμφωνα με τα ξένα πρακτορεία, το τηλεσκόπιο αποτελείται από 25.000 μικρές αντένες διαμέτρου μισού έως δύο μέτρων η κάθε μια, αντί για ένα μεγάλο «πιάτο» όπως στα παραδοσιακά ραδιοτηλεσκόπια (π.χ. του Αρεσίμπο στο Πουέρτο Ρίκο, με την μεγαλύτερη στον κόσμο αντένα των 305 μέτρων). Οι αντένες του LOFAR, το οποίο ελέγχεται από το Ινστιτούτο Ραδιοαστρονομίας της Ολλανδίας, είναι εξαπλωμένες όχι μόνο σε όλη την χώρα, αλλά και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες (Γερμανία, Γαλλία, Βρετανία και Σουηδία). Αν συνδυαστούν όλες μαζί αυτές οι διάσπαρτες μικρές αντένες, δημιουργείται ένα γιγάντιο τηλεσκόπιο με διάμετρο περίπου 1.000 χιλιομέτρων. Τα στοιχεία που θα συλλέγει το ραδιοτηλεσκόπιο-γίγας, θα στέλνονται για επεξεργασία σε έναν σούπερ-υπολογιστή στο πανεπιστήμιο του Γκρόνιγκεν και στη συνέχεια θα μεταδίδονται στο ολλανδικό Ινστιτούτο Ραδιοαστρονομίας. Κατι ακομα που δημοσιευσε και ο george_clima Η Ιαπωνική Υπηρεσία Εξερεύνησης Αεροδιαστήματος (JAXA) πανηγυρίζει την Παρασκευή για την επιτυχή αναχώρηση ενός «ηλιακού ιστίου» που θα ταξιδέψει στην Αφροδίτη κινούμενο με τη δύναμη του φωτός. Ο Ίκαρος, ένα μικρό σκάφος σε σχήμα δίσκου, ολοκλήρωσε την ανάπτυξη μιας τετράγωνης μεμβράνης με πλευρά 14 μέτρα, η οποία έχει συνολική επιφάνεια 200 τετραγωνικά μέτρα αλλά είναι τέσσερις φορές λεπτότερη από μια ανθρώπινη τρίχα και έχει μάζα μόλις μισού κιλού. Αυτό το «ιστίο» θα προωθεί το σκάφος εκμεταλλευόμενο δύο δυνάμεις: Η πρώτη είναι η λεγόμενη «πίεση ακτινοβολίας», δηλαδή η πίεση που ασκούν τα φωτόνια της ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας (τα φωτόνια δεν έχουν μάζα, παραδόξως όμως έχουν ορμή). Η δεύτερη δύναμη είναι η πίεση που ασκεί στο ιστίο ο ηλιακός άνεμος, δηλαδή το συνεχές ρεύμα φορτισμένων σωματιδίων που ρέει από τον Ήλιο προς το εξώτερο διάστημα. Στο απώτερο μέλλον, η τεχνολογία των ηλιακών ιστίων, η οποία μέχρι σήμερα έχει δοκιμαστεί μόνο σε γήινη τροχιά, θα μπορούσε να επιτρέψει ανέξοδα και γρήγορα διαπλανητικά ταξίδια, ελπίζουν οι Ιάπωνες μηχανικοί. Ο Ίκαρος εκτοξεύτηκε στις 21 Μαΐου από το Διαστημικό Κέντρο Τανεγκασίμα της Ιαπωνίας μαζί με μια δεύτερη, ανεξάρτητη αποστολή, το δορυφόρο Ακατσούκι που θα τεθεί σε τροχιά γύρω από την Αφροδίτη. Η ανάπτυξη του ιστίου ξεκίνησε στις 3 Ιουνίου και ολοκληρώθηκε με επιτυχία την Παρασκευή σε απόσταση 770.000 χιλιομέτρων από τη Γη, ανακοίνωσε η JAXA. Για να ξεδιπλώσει την τεράστια μεμβράνη, ο κεντρικός δίσκος του Ίκαρου άρχισε αρχικά να περιστρέφεται. Λόγω των φυγόκεντρων δυνάμεων, τέσσερα «βαρίδια» που συγκρατούσαν τις άκρες τις μεμβράνης εκτινάχθηκαν προς τα έξω και άπλωσαν το ιστίο στο κενό του Διαστήματος. Η υπηρεσία επιβεβαίωσε λίγο αργότερα ότι οι υπέρλεπτοι ηλιακοί συλλέκτες που έχουν ενσωματωθεί στο ιστίο άρχισαν να παράγουν ενέργεια. Περισσοτερα για την εκτοξευση του Ακατσουκι και τον Ικαρο στις 21/5/2010-Σελ.25!!! Το 1/3 του Άρη κάποτε καλυπτόταν από ωκεανό-Σύμφωνα με νέες εκτιμήσεις. Ένας τεράστιος ωκεανός με μέγεθος σαν τον Ατλαντικό, που δεν αποκλείεται να φιλοξενούσε εξωγήινη ζωή, είναι πιθανό ότι, πριν περίπου 3,5 δισ. χρόνια, κάλυπτε πάνω από το ένα τρίτο του πλανήτη Άρη, που σήμερα πια είναι κατάξερος, σύμφωνα με μια νέα αμερικανική επιστημονική μελέτη, η οποία όμως δεν έχει πείσει όλους τους επιστήμονες – προς το παρόν τουλάχιστον. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις ο αρειανός ωκεανός κάλυπτε το βόρειο πόλο του πλανήτη και περιείχε όγκο νερού όσο περίπου το ένα δέκατο των γήινων ωκεανών. Τελευταία, έρχονται στο προσκήνιο συνεχώς νέες εκτιμήσεις επιστημόνων ότι ο «κόκκινος πλανήτης» κάποτε διέθετε έναν κανονικό «υδρολογικό κύκλο», που επέτρεπε την ύπαρξη σύννεφων, βροχών, επιφανειακών και υπόγειων ποταμών, λιμνών και θαλασσών, όμως οι αμφιβολίες παραμένουν ακόμα. Η νέα μελέτη, υπό τον Γκαετάνο Ντι Ακίλε και τον Μπράιαν Χάινεκ του πανεπιστημίου του Κολοράντο, η οποία δημοσιεύτηκε στο περιοδικό “Nature Geoscience”, σύμφωνα με το Γαλλικό Πρακτορείο και το «Science», μελέτησε ξανά τον τεράστιο όγκο εικόνων που έχουν συλλέξει κατά τα τελευταία χρόνια τα αμερικανικά και ευρωπαϊκά διαστημικά οχήματα. Αν και τα στοιχεία δεν ήσαν νέα, οι ερευνητές τα επαναξιολόγησαν και πιστεύουν ότι ανακάλυψαν 52 «δέλτα» ποταμών, διάσπαρτα στον Άρη, εκ των οποίων περισσότερα από τα μισά βρίσκονται στο ίδιο περίπου υψόμετρο και εικάζεται ότι αποτελούσαν το όριο του κάποτε εκτεταμένου αρειανού ωκεανού. Όλα αυτά τα δέλτα πιστεύεται ότι κατέληγαν στον ωκεανό, είτε απευθείας, είτε μέσω γειτονικών λιμνών. Οι επιστήμονες υπολόγισαν ότι η αρχαία θάλασσα κάλυπτε το 36% περίπου της επιφάνειας του πλανήτη και περιείχε γύρω στα 124 εκατ. κυβικά χιλιόμετρα νερού, την ίδια περίπου εποχή (πριν 3,5 δισ. χρόνια) που στη Γη άρχισαν να αναπτύσσονται οι πρώτοι μονοκύτταροι οργανισμοί. Σε μια ξεχωριστή μελέτη, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό της Αμερικανικής Γεωφυσικής Εταιρίας “Journal of Geophysical Research”, o Χάινεκ και οι συνεργάτες του κατέγραψαν κάπου 40.000 κοίτες ποταμών διαφόρων μεγεθών στον Άρη, τετραπλάσιες σε σχέση με όσες πίστευαν μέχρι τώρα οι επιστήμονες ότι μπορεί να υπήρχαν. Σύμφωνα με τους ερευνητές, όλες αυτές οι κοίτες δείχνουν ότι κάποτε στον Άρη υπήρχαν άφθονες βροχοπτώσεις και εκτιμούν ότι επιβεβαιώνεται έτσι οριστικά πως υπήρχε πλήρης υδρολογικός κύκλος στον πλανήτη. Πάντως η οριστική απόδειξη όλων αυτών των εκτιμήσεων δεν είναι εύκολη υπόθεση, επειδή η ηφαιστειακή λάβα έχει εδώ και πολύ καιρό καλύψει τον υποθετικό βυθό του αρχαίου ωκεανού, ενώ η διάβρωση έχει εξαφανίσει το παραμικρό ίχνος από την αρχαία ακτογραμμή. Από την άλλη, οι επιστήμονες εκτιμούν ότι αν ποτέ υπήρξε ζωή στον Άρη, τα στοιχεία θα βρεθούν ακριβώς στα δέλτα των αρχαίων ποταμών του. Όμως παραμένουν ακόμα αναπάντητα ερωτήματα. Το κυριότερο, σύμφωνα με τον Ντε Ακίλε, είναι «που πήγε όλο αυτό το νερό του Άρη». Οι μελλοντικές επανδρωμένες και μη διαστημικές αποστολές της NASA και της ESA στον «κόκκινο πλανήτη» ίσως μπορέσουν να ρίξουν φως στο ζήτημα. Η απόσταση του Άρη από τη Γη κυμαίνεται μεταξύ των 55 και άνω των 400 εκατ. χλμ.

Τελικα εξερραγη. Εξερράγη ο πύραυλος που επρόκειτο να θέσει σε τροχιά νοτιοκορεατικό δορυφόρο. Ο νοτιοκορεατικός πύραυλος, ο οποίος επρόκειτο να θέσει σε τροχιά έναν επιστημονικό δορυφόρο, παρεξέκλινε της πορείας του όταν βρισκόταν σε ύψος 70 χιλιομέτρων και εξερράγη. Ο υπουργός Εκπαίδευσης, Επιστήμης και Τεχνολογίας, Αν Μπιόνγκ-μαν, δήλωσε ότι αξιωματούχοι πιστεύουν ότι ο πύραυλος λειτούργησε κανονικά για 137 δευτερόλεπτα μετά την εκτόξευσή του από το κέντρο Naro. Στη συνέχεια χάθηκε η επικοινωνία. «Πιστεύουμε ότι ο πύραυλος Naro εξερράγη». Η εκτόξευση του πυραύλου από το κέντρο Naro ήταν προγραμματισμένη για αργά το απόγευμα της Τετάρτης (τοπική ώρα) αλλά παρουσιάστηκε πρόβλημα στο σύστημα πυρόσβεσης. Ο πύραυλος έχει κατασκευαστεί από τη Ρωσία και τη νότιο Κορέα και μεταφέρει μετεωρολογικό δορυφόρο. Πρόκειται για την δεύτερη απόπειρα εκτόξευσης δορυφόρου από τη νότιο Κορέα. Η πρώτη, τον περασμένο Αύγουστο, απέτυχε να στείλει σε τροχιά δορυφόρο γιατί δεν άνοιξαν τα καλύμματα. Συνολικά, από το 1992 η Νότιος Κορέα έχει εκτοξεύσει 11 δορυφόρους στο διάστημα, όλους από βάσεις εκτός του εδάφους της. Η απόπειρα εκτόξευσης έρχεται σε μια περίοδο που οι σχέσεις της Νοτίου Κορέας με τη Βόρειο Κορέα είναι τεταμένες.

Το πορτρέτο της Ταραντούλας από έναν διαστημικό εξερευνητή. Την πρώτη του φωτογραφία από το Σύμπαν κατέγραψε το Τrappist, ένα ρομποτικό τηλεσκόπιο που τοποθετήθηκε σε διαστημικό παρατηρητήριο στα περίχωρα της ερήμου Ατακάμα στη Χιλή αλλά λειτουργεί και δέχεται εντολές από ένα κέντρο ελέγχου στο Βέλγιο. Το Τrappist θα ασχολείται αποκλειστικά με τον εντοπισμό και τη μελέτη πλανητών εκτός του ηλιακού μας συστήματος, γι΄ αυτό και τοποθετήθηκε στο παρατηρητήριο La Silla όπου υπάρχουν άλλα δύο τηλεσκόπια που ασχολούνται με την εξερεύνηση εξωηλιακών πλανητών. Η πρώτη εικόνα που κατέγραψε το ρομποτικό τηλεσκόπιο είναι το Νεφέλωμα Ταραντούλα που βρίσκεται στο Μεγάλο Μαγγελανικό Νέφος, έναν γαλαξία κοντινό στον δικό μας. Το νεφέλωμα έχει διάμετρο περίπου χίλια έτη φωτός και πήρε το όνομά του επειδή σύμφωνα με τους επιστήμονες που το βάφτισαν το σχήμα του και ειδικά οι πιο λαμπρές περιοχές του μοιάζουν (πολύ αμυδρά είναι η αλήθεια) με τη γνωστή αράχνη. Το νεφέλωμα αποτελεί ένα μεγάλο κοσμικό μαιευτήριο μέσα στο οποίο γεννιούνται κατά χιλιάδες νέα άστρα και είναι τόσο λαμπρό που οι ειδικοί αναφέρουν ότι αν ήταν κοντά μας και βρισκόταν, για παράδειγμα, στην ίδια απόσταση με αυτή που βρίσκεται το νεφέλωμα του Ωρίωνα, θα κάλυπτε τον μισό ουρανό μας και το φως του θα μετέτρεπε τη νύχτα σε ημέρα. Αναβολή λόγω βλάβης στην εκτόξευση νοτιοκορεατικού δορυφόρου. Αναβάλλεται λόγω βλάβης η εκτόξευση δορυφόρου που κατασκεύασε η Νότιος Κορέα σε μία χρονική συγκυρία που η ένταση με το βόρειο γείτονά της έχει ενταθεί και πάλι. Η εκτόξευση του πυραύλου από το κέντρο Naro ήταν προγραμματισμένη για αργά το απόγευμα της Τετάρτης (τοπική ώρα) αλλά παρουσιάστηκε πρόβλημα στο σύστημα πυρόσβεσης. Ο πύραυλος έχει κατασκευαστεί από τη Ρωσία και τη νότιο Κορέα και μεταφέρει μετεωρολογικό δορυφόρο. Πρόκειται για την δεύτερη απόπειρα εκτόξευσης δορυφόρου από τη νότιο Κορέα. Η πρώτη, τον περασμένο Αύγουστο, απέτυχε να στείλει σε τροχιά δορυφόρο γιατί δεν άνοιξαν τα καλύμματα. Συνολικά, από το 1992 η Νότιος Κορέα έχει εκτοξεύσει 11 δορυφόρους στο διάστημα, όλους από βάσεις εκτός του εδάφους της. Η Βόρειος Κορέα, που δεν έχει αντιδράσει επίσημα στη σχεδιαζόμενη εκτόξευση, έχει πραγματοποιήσει δύο δοκιμές βαλλιστικών πύραυλων και κατά τους ισχυρισμούς της έχει εκτοξεύσει τηλεπικοινωνιακό δορυφόρο στο διάστημα, αν και αυτό δεν έχει επιβεβαιωθεί.

Μια φωτογραφια ακομα για τον Ιτοκάουα.

Ιαπωνική αποστολή επιστρέφει με τα πρώτα δείγματα αστεροειδή.Άφιξη την Κυριακή. Το απόγευμα της Κυριακής επιστρέφει στη Γη η ιαπωνική αποστολή Χαγιαμπούσα, η οποία πιθανώς κατάφερε να συλλέξει τα πρώτα δείγματα από την επιφάνεια ενός αστεροειδή. Πέντε χρόνια έχουν περάσει από την επίσκεψη του Χαγιαμπούσα στον μικρό αστεροειδή Ιτοκάουα, ο οποίος βρισκόταν τότε σε απόσταση 300 εκατ. χιλιομέτρων από τη Γη. Παρά τα αλλεπάλληλα τεχνικά προβλήματα, το σκάφος φαίνεται ότι μπόρεσε τελικά να συλλέξει μικροσκοπικά δείγματα βράχου. Οι αστεροειδείς θεωρούνται κατάλοιπο από το σχηματισμό του Ηλιακού Συστήματος και η μελέτη της σύστασής τους αναμένεται να προσφέρει νέα στοιχεία για τη δημιουργία της Γης αλλά και των πλανητικών συστημάτων σε άλλα άστρα. Οι επιστήμονες θα γνωρίζουν με βεβαιότητα αν η αποστολή πέτυχε μόνο όταν ανοίξουν την σφραγισμένη κάψουλα που θα πέσει με αλεξίπτωτο στο εθνικό πάρκο Γούμερα της Αυστραλίας, γύρω στις 17.00 ώρα Ελλάδας στις 13 Ιουνίου. Όπως αναφέρει το BBC, στη διάρκεια του περασμένου Σαββατοκύριακου η Ιαπωνική Υπηρεσία Εξερεύνησης Αεροδιαστήματος (JAXA) ανακοίνωσε ότι το σκάφος ολοκλήρωσε με επιτυχία την προτελευταία μανούβρα στο ταξίδι προς τη Γη. Οι υπεύθυνοι της αποστολής αναγκάστηκαν να χρησιμοποιήσουν για τον ελιγμό τον κινητήρα ιόντων του σκάφους, δεδομένου ότι οι προωθητήρες χημικών καυσίμων έχουν πάψει να λειτουργούν. Τη Δευτέρα, το Χαγιαμπούσα βρίσκεται σε απόσταση 3,6 εκατομμυρίων χιλιομέτρων. Η κάθοδος της κάψουλας στη γήινη ατμόσφαιρα θα βιντεοσκοπηθεί από ένα τροποποιημένο αεροπλάνο DC-8 της NASA. Στην φωτογραφια ο αστεροειδής Ιτοκάουα όπως φωτογραφήθηκε από μικρή απόσταση το 2005. Η κουκίδα στο κέντρο είναι η σκιά το Χαγιαμπούσα.

CERN: Συνεργασία φυσικών – γιατρών σε έρευνες κατά του καρκίνου. Οι σωματιδιακοί φυσικοί και οι ιατρικοί επιστήμονες πρόκειται να συνεργαστούν, στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Πυρηνικών Ερευνών (CERN), προκειμένου, μέσα από τις συνδυασμένες προσπάθειές τους, να αναπτύξουν νέες τεχνικές έγκαιρης διάγνωσης και θεραπευτικής αντιμετώπισης της νόσου, αξιοποιώντας στον ιατρικό τομέα τις έρευνες του μεγάλου υπόγειου επιταχυντή σχετικά με την καταγωγή και τη σύνθεση της ύλης του σύμπαντος. Το από κοινού ερευνητικό πρόγραμμα, σύμφωνα με το πρακτορείο Ρόιτερ και τη σχετική ανακοίνωση του CERN, θα αναζητήσει νέους τρόπους καταπολέμησης του καρκίνου, ευελπιστώντας ότι το «σπάσιμο» των υφισταμένων τειχών μεταξύ φυσικών και γιατρών θα αποδώσει αποτελέσματα. Το πρόγραμμα με την ονομασία «Φυσική για την Υγεία στην Ευρώπη» θα φροντίσει ώστε οι ευρωπαίοι ερευνητές να συναντιούνται συχνά και να ανταλλάσσουν ιδέες, με κοινό στόχο το άνοιγμα νέων δρόμων στο πρόβλημα του καρκίνου. Επίσης, το πρόγραμμα έχει ως στόχο να δημιουργηθεί ένα ευρωπαϊκό κέντρο που θα εφοδιάζει τα νοσοκομεία και τα ερευνητικά κέντρα της «γηραιάς ηπείρου» με καινοτομικά ραδιο-ισότοπα. Ακόμα, στα σχέδια περιλαμβάνεται η κατασκευή μιας ξεχωριστής εγκατάστασης στο CERN, η οποία θα παρέχει ακτίνες σωματιδίων σε εξωτερικούς χρήστες για χρήση στη ραδιοβιολογία και στην ανάπτυξη διαγνωστικών μηχανημάτων. Η όλη ιδέα προέκυψε φέτος μετά από ένα εργαστήρι στη Γενεύη, που έφερε μαζί 400 φυσικούς, βιολόγους και γιατρούς. «Συχνά οι γιατροί και οι φυσικοί δεν γνωρίζουν ποιες πτυχές της δουλειάς των μεν έχουν σημασία για τους δε και αντιστρόφως», δήλωσε ο ειδικός στον καρκίνο Γκίλις ΜακΚένα του πανεπιστημίου της Οξφόρδης. Εξαρχής, είχε καταβληθεί προσπάθεια, ώστε το μεγάλο κόστος δημιουργίας του επιταχυντή του CERN να «αποσβεστεί» με την αξιοποίησή του σε πιο «εγκόσμια» πράγματα, κάτι που γίνεται τώρα με τον καρκίνο.

Πιθανές ενδείξεις εξωγήινης ζωής στον Τιτάνα. Επιστήμονες της Αμερικανικής Διαστημικής Υπηρεσίας (NASA) πιστεύουν ότι πιθανώς για πρώτη φορά εντόπισαν τις χημικές «υπογραφές» πρωτόγονων μορφών ζωής στο δορυφόρο Τιτάνα του Κρόνου, με βάση στοιχεία που συνέλεξε το διαστημικό σκάφος «Κασίνι». Δεν αποκλείουν πάντως την πιθανότητα οι παρατηρήσεις τους να οφείλονται σε μη βιολογικές χημικές αντιδράσεις. Οι νέες εκτιμήσεις περιέχονται σε δύο νέες επιστημονικές μελέτες, μια από υπό τον Ρότζερ Κλαρκ της Αμερικανικής Γεωλογικής Υπηρεσίας, η οποία δημοσιεύτηκε στο περιοδικό γεωφυσικής “Journal of Geophysical Research” και μια υπό τον Ντάρελ Στρόμπελ του πανεπιστημίου Τζον Χόπκινς, η οποία δημοσιεύτηκε στο περιοδικό “Icarus”, σύμφωνα με το New Scientist και τη βρετανική «Τέλεγκραφ». Ο Τιτάν, ένας από τους μεγαλύτερους και πιο ενδιαφέροντες δορυφόρους του Κρόνου, είναι πολύ παγωμένος για να διατηρείται υγρό νερό πάνω του, όμως εδώ και μερικά χρόνια ορισμένοι επιστήμονες εκτιμούν ότι μπορεί να υπάρχουν εξωτικές μορφές ζωής μέσα στις μεγάλες λίμνες υγρού μεθανίου ή αιθανίου που υπάρχουν στην επιφάνειά του. Από το 2005 έχει διατυπωθεί η θεωρία ότι μπορεί να ζουν σε αυτές τις λίμνες υδρογονανθράκων μικρόβια που εισπνέουν αέριο υδρογόνο και «τρώνε» το οργανικό μόριο του ακετυλενίου (ασετυλίνης), παράγοντας με τον τρόπο αυτό μεθάνιο. Οι νέες παρατηρήσεις έρχονται πιθανώς να επιβεβαιώσουν την παραπάνω θεωρία, καθώς διαπίστωσαν έλλειψη ακετυλενίου στον Τιτάνα, πράγμα που σημαίνει ότι ίσως όντως ζουν εξωτικοί οργανισμοί στο δορυφόρο του Κρόνου. Οι μετρήσεις του Cassini δείχνουν επίσης ότι το υδρογόνο που παράγεται από χημικές αντιδράσεις της πυκνής ατμόσφαιρας του Τιτάνα με την υπεριώδη ακτινοβολία του ήλιου, ενώ κινείται τόσο προς τα πάνω (στο διάστημα) όσο και προς τα κάτω, εξαφανίζεται όσο περισσότερο πλησιάζει στην επιφάνεια του Τιτάνα, άλλη μια ένδειξη ότι υπάρχει κάτι που «τρώει» το υδρογόνο, όπως στη Γη πολλοί οργανισμοί αντίστοιχα καταναλώνουν οξυγόνο. Σύμφωνα με τους ερευνητές, τα νέα στοιχεία «αποκαλύπτουν μια πολύ ασυνήθιστη και προς το παρόν ανεξήγητη χημεία. Δεν υπάρχει ακόμα απόδειξη για ύπαρξη ζωής, αλλά το γεγονός είναι ενδιαφέρον», δήλωσε ο αστροβιολόγος Κρις Μακέη του Ερευνητικού Κέντρου Ames της NASA. Μια πιθανή εναλλακτική ερμηνεία (πέρα από την ύπαρξη εξωγήινων μικροβίων) είναι ότι το υδρογόνο συνδυάζεται με τον άνθρακα στην επιφάνεια του Τιτάνα, δημιουργώντας μεθάνιο, όμως λόγω των χαμηλών θερμοκρασιών που επικρατούν στο δορυφόρο, αυτές οι χημικές αντιδράσεις κανονικά θα έπρεπε να είναι πολύ αργές και έτσι δεν θα μπορούσαν από μόνες τους να εξηγήσουν την εξαφάνιση του υδρογόνου. «Ο επιστημονικός συντηρητισμός επιτάσσει ότι η βιολογική εξήγηση πρέπει να αποτελεί την τελευταία επιλογή, αφού πρώτα αποκλειστούν όλες οι μη βιολογικές εξηγήσεις. Πρέπει να κάνουμε πολλή δουλειά για να αποκλείσουμε όλες τις δυνατές μη βιολογικές ερμηνείες», δήλωσε ο Μαρκ Άλεν του Εργαστηρίου Αεριοπροώθησης της NASA στην Καλιφόρνια. Ίσως όμως, σύμφωνα με άλλους επιστήμονες, να μην μπορεί να δοθεί οριστική απάντηση, αν οι επιστήμονες δεν καταφέρουν να πάρουν στα χέρια τους δείγματα από τις λίμνες του Τιτάνα. Μερικες μικρες ακομα ειδησεις!!! Σκάφος διαστημικών μεταφορών δοκίμασε ο ιδρυτής της PayPal. Ο πύραυλος Falcon 9 που ανέπτυξε η εταιρεία του Αμερικανού εκατομμυριούχου Έλον Μασκ πραγματοποίησε με επιτυχία την πρώτη μη επανδρωμένη δοκιμαστική πτήση, με την προοπτική να χρησιμοποιηθεί σε εμπορικές αποστολές προς τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. «Αυτή είναι το ξεκίνημα μιας νέας εποχής στη διαστημική εξερεύνηση, μια συναρπαστική εποχή που πιστεύω ότι θα οδηγήσει στον εκδημοκρατισμό του διαστήματος, καθιστώντας το προσβάσιμο σε όλους» δήλωσε ο Μασκ, ιδρυτής της εταιρείας διαδικτυακών πληρωμών PayPal και πρόεδρος της εταιρείας ηλεκτρικών αυτοκινήτων Tesla Motors. Η εταιρεία SpaceX του Μασκ είναι μία από τις αμερικανικές εταιρείες που έχουν συνάψει συμβόλαια με τη NASA για εκτοξεύσεις φορτίων σε τροχιά. Η ιδιωτική πρωτοβουλία στο Διάστημα είναι βασικός άξονας της διαστημικής στρατηγικής που παρουσίασε πρόσφατα η κυβέρνηση του Μπαράκ Ομπάμα. Ο πυραυλοφορέας Falcon 9 πυροδοτήθηκε στις 21.45 ώρα Ελλάδας την Παρασκευή σε μια ανακαινισμένη εξέδρα του Διαστημικού Κέντρου Κένεντι. Στην κορυφή του πυραύλου βρισκόταν ένα ομοίωμα της κάψουλας Dragon, η οποία στο μέλλον θα μπορεί να μεταφέρει όχι μόνο φορτία αλλά και αστροναύτες. Ο πύραυλος οξυγόνου-κηροζίνης έφτασε με επιτυχία σε τροχιά και η δοκιμαστική πτήση τερματίστηκε έπειτα από 9 λεπτά και 38 δευτερόλεπτα. Η SpaceX προγραμματίζει μία ακόμα δοκιμή του πυραύλου Falcon και της κάψουλας Dragon με την προοπτική να πραγματοποιήσει την πρώτη εμπορική αποστολή στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό το 2011. Το βιντεο της εκτοξευσης απο τον φιλο Mich!!! http://www.youtube.com/watch?v=sP5gykvTBpM Χτύπημα μετεωρίτη στον Δία κατέγραψε ερασιτέχνης αστρονόμος. Μια μυστηριώδης, έντονη λάμψη που εμφανίστηκε για λίγο στην επιφάνεια του Δία την Πέμπτη ήταν πιθανότητα ένας μετεωρίτης που διαλύθηκε στην ατμόσφαιρα του αέριου γίγαντα, εκτιμούν οι αστρονόμοι. Το σπάνιο χτύπημα έγινε αντιληπτό από έναν ερασιτέχνη αλλά διακεκριμένο αστρονόμο στην Αυστραλία, και αργότερα επιβεβαιώθηκε από έναν άλλο ερασιτέχνη στις Φιλιππίνες. «Όταν είδα τη λάμψη, δεν μπορούσα να το πιστέψω» δήλωσε ο Αυστραλός Άντονι Ουέσλι. «H πύρινη μπάλα διήρκεσε περίπου 2 δευτερόλεπτα και ήταν πολύ φωτεινή». Η πρόσκρουση δεν φαίνεται να άφησε ίχνη στην επιφάνεια του Δία, ωστόσο οι αστρονόμοι συνεχίζουν την αναζήτηση το απόγευμα της Παρασκευής. Η μικρή διάρκεια της λάμψης και η απουσία εξαερωμένων συντριμμιών οδηγεί τους επιστήμονες στο συμπέρασμα ότι το σώμα που χτύπησε τον μεγαλύτερο πλανήτη του Ηλιακού Συστήματος ήταν μετεωρίτης και όχι κομήτης. «Ποτέ δεν έχουμε δει μετεωρίτη να συντρίβεται στον Δία» σχολίασε ο Γκλεν Όρτον του Εργαστηρίου Αεριώθησης (JPL) της NASA στην Καλιφόρνια. Το 1994, πάντως, αστρονόμοι σε όλο τον κόσμο έμειναν άφωνοι όταν κομμάτια του κομήτη Σουμέικερ-Λίβαϊ 9 φωτογραφήθηκαν να προσκρούουν στον Δία και να αφήνουν γιγάντιες κηλίδες στην ταραχώδη ατμόσφαιρα. Στην εικόνα που κατέγραψε ο ερασιτέχνης αστρονόμος Αντονι Ουέσλι, η λάμψη της πρόσκρουσης διακρίνεται πάνω αριστερά. "Απογειώθηκε" η αποστολή Mars500. Ξεκίνησε η αποστολή προσομοίωσης ενός ταξιδιού στον Άρη, τον "κόκκινο" πλανήτη με το κλείσιμο της καταπακτής της "κάψουλας" στο κέντρο Ιατρικών και Βιολογικών Προβλημάτων στη Μοσχα. Η διάρκεια της αποστολής είναι 520 ημέρες αποτελούμενες από το ταξίδι αναχώρησης 250 ημερών, παραμονή 30 ημερών και ταξίδι επιστροφής 240 ημερών. Κατά τη διάρκεια της τα έξι μέλη του πληρώματος θα αντιμετωπίσουν όλες εκείνες τις καταστάσεις που είναι πιθανό να εμφανιστούν σε μια προγματική αποστολή προσεδάφισης στον "κόκκινο" πλανήτη. Στην προσμοίωση γίνεται προσπάθεια αναπαραγωγής όλων των συνθηκών του ταξιδιού με εξαίρεση -φυσικά- την έκθεση στην ακτινοβολία και την έλειψη βαρύτητας. Η κάψουλα στην οποία τα έξι μέλη του πληρώματος θα περάσουν τις επόμενες 520 ημέρες, αποτελείται από εργαστήριο, διαμερίσματα διαβίωσης, αποθήκη και κήπο. Η επικοινωνία του πληρώματος θα πραγματοποιείται μέσω e-mails που θα εμφανίζουν 40λεπτη καθυστέρηση. Κατά τη διάρκεια της παραμονής τους στην "επιφάνεια" του πλανήτη τρία μέλη του πληρώματος θα πραγματοποιήσουν έξοδο από την κάψουλα πραγματοποιώντας ερευνητικές εργασίες. Το πλήρωμα αποτελείται από τρεις Ρώσους, έναν Κινέζο, ένα Γάλλο, ένα Ιταλό και ένα Βέλγο οι οποίοι θα λάβουν το ποσό των $100.000 ως αμοιβή για την συμμετοχή τους στην αποστολή. Περισσοτερα στην δημοσιευση μου στις 11/5/2010 -Σελιδα 25 Στην φωτογραφια το πλήρωμα της αποστολής Mars500. Η Αφροδίτη σε διπλό ραντεβού με τον Άρη και τον Κρόνο. Ένα θεαματικό κοσμικό τρίο ξεκινά αυτή την εβδομάδα, περίπου μία ώρα μετά από κάθε ηλιοβασίλεμα, καθώς η Αφροδίτη πλησιάζει τον Άρη και τον Κρόνο στον δυτικό ουρανό. Η λαμπερή Αφροδίτη, γνωστή ως Αποσπερίτης στις βράδυνες εμφανίσεις της και ως Αυγερινός όταν εμφανίζεται πρωί, θα παρουσιάζεται λίγο δεξιά από το σημείο όπου δύει ο Ήλιος. Ακριβώς από πάνω της θα βρίσκονται τα άστρα Πολυδεύκης και Κάστορας του αστερισμού των Διδύμων, αναφέρει το Space.com. Καθώς ο ουρανός σκοτεινιάζει, ο Άρης θα εμφανίζεται αριστερά της Αφροδίτης, εντός του αστερισμού του Λέοντα, ενώ ακόμα πιο αριστερά, στον αστερισμό της Παρθένου, θα κάνει την εμφάνισή του και ο Κρόνος. Τελικά οι τρεις πλανήτες θα φαίνονται να παρατάσσονται σχεδόν στην ίδια ευθεία. Η φαινόμενη απόσταση ανάμεσα στα τρία σώματα θα συνεχίσει να μειώνεται μέχρι τον Αύγουστο, οπότε ο Δίας και ο Κρόνος θα αρχίσουν να γίνονται δυσδιάκριτοι, καθώς απομακρύνονται από τη Γη. Μέχρι την πρώτη εβδομάδα του μήνα, ο Κρόνος θα φαίνεται να έχει μετακινηθεί ανάμεσα στους δύο άλλους πλανήτες. Η Αφροδίτη, ο Δίας και ο Κρόνος θα εμφανίζονται πολύ κοντά μεταξύ τους και για τους παρατηρητές στο νότιο ημισφαίριο, θα είναι όμως διατεταγμένοι σε μια σχεδόν κατακόρυφη γραμμή.

Προσγειώθηκε το Σογιούζ. Όπως ανακοίνωσε το ρωσικό κέντρο ελέγχου, προσγειώθηκε στο Καζακστάν η κάψουλα του Σογιούζ με τρεις αστροναύτες από το Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Η προσγείωση τα ξημερώματα έγινε περίπου 3,5 ώρες μετά την αποκόλληση από τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό της κάψουλας, η οποία μετέφερε τον Ρώσο Όλεγκ Κοτόφ, τον Αμερικανό Τίμοθι Κρίμερ και τον Γιαπωνέζο Σοΐτσι Νογκούτσι. Οι τρεις αστροναύτες βρίσκονταν στο διάστημα από τον περασμένο Δεκέμβριο. Δυστυχως χανουμε τον φωτογραφο μας!!! http://www.astrovox.gr/forum/viewtopic.php?t=12174 Για την πτηση ειχα γραψει στις 23/12/2009 Έφτασαν στον ISS Χριστούγεννα στο Διάστημα θα κάνουν άλλοι τρεις κοσμοναύτες. Με επιτυχία συνδέθηκε χθες το Ρωσικό διαστημόπλοιο Σογιούζ με τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS), μεταφέροντας τους τρεις αστροναύτες στο σταθμό όπου έτυχαν θερμής υποδοχής από το αμερικανό Τζεφ Ουίλιαμς και τον Ρώσο Μαξίμ Σουράεφ. "Τρεις νέες Χριστουγεννιάτικες κάλτσες κρεμάστηκαν στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό", ήταν το μήνυμα που μεταδόθηκε από το κέντρο ελέγχου της αποστολής στο Χιούστον όταν το ρωσικό διαστημόπλοιο συνδέθηκε στο σταθμό που βρίσκεται πάνω από τη Βραζιλία. Ο αστροναύτης Τι Τζέι Κρίμερ από τις ΗΠΑ, ο Ρώσος κοσμοναύτης Όλεγκ Κότοφ κι ο Ιάπωνας αστροναύτης Σοΐτσι Νογκούτσι θα βρίσκονται σε τροχιά με τους άλλους δύο συναδέλφους τους στο Σταθμό για έξι μήνες. Οι Ουίλιαμς και Σουράεφ, που βρίσκονται στον σταθμό από τον Οκτώβριο εκτελούσαν μόνοι τους όλα τα αναγκαία καθήκοντα επί τρεις εβδομάδες, μετά την αποχώρηση τριών μελών πληρώματος, από το Βέλγιο, από τον Καναδά και από τη Ρωσία. Ο ρώσος κοσμοναύτης, Κότοφ, είπε ότι και οι πέντε θα γιορτάσουν τα Χριστούγεννα μαζί και πρόσθεσε ότι το Σογιούζ έπαιξε το ρόλο της σλαβικής εκδοχής του Άι-Βασίλη, φέρνοντας ένα σάκο με δώρα κι ένα μεγάλο Χριστουγεννιάτικο δέντρο. Ο Ιάπωνας Νογκούτσι, μετέφερε τα υλικά για να φτιάξει σούσι για την ομάδα κι ένα ομοίωμα τίγρη προς τιμή της επερχόμενης κινεζικής χρονιάς του τίγρη. Ωστόσο και οι πέντε "ένοικοι" του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού θα έχουν φορτωμένο πρόγραμμα, περιλαμβανομένου ενός διαστημικού περιπάτου, της μεταφοράς του Σογιούζ, της υποδοχής του Πρόγκρες, ενός μη επανδρωμένου ρωσικού διαστημοπλοίου ανεφοδιασμού, και της υποδοχής του Endeavour ("Επίπονη Προσπάθεια") του αμερικανικού διαστημικού λεωφορείου, το Φεβρουάριο, σύμφωνα με τη NASA. Στις φωτογραφιες ολο το πληρωμα του ISS και ο Ρώσος κοσμοναύτης Όλεγκ Κότοφ κι ο Ιάπωνας αστροναύτης Σοΐτσι Νογκούτσι και η προσγειωση τους. Ιαπωνικά σχέδια για αμιγώς ρομποτική βάση στη Σελήνη έως το 2020. Θεωρώντας ότι μια σεληνιακή βάση θα αποβεί πολύτιμη για την περαιτέρω εξερεύνηση του ηλιακού συστήματος, η Ιαπωνία ανακοίνωσε ότι σχεδιάζει να στείλει στο φεγγάρι ανθρωποειδή ρομπότ (τομέα στον οποίο έχει διεθνές συγκριτικό πλεονέκτημα), προκειμένου να κατασκευάσουν μια βάση. Το σχέδιο, προϋπολογισμού 2,2 δισ. δολαρίων, προβλέπει ότι τα ρομπότ θα αρχίσουν να μελετούν την επιφάνεια της Σελήνης γύρω στο 2015 και θα έχουν χτίσει, χωρίς ανθρώπινη συμμετοχή, τη βάση τους, κοντά στο Νότιο Πόλο του δορυφόρου της Γης, μέχρι το έτος 2020. Το σχέδιο συντονίζεται από κυβερνητική επιτροπή με επικεφαλής τον πρόεδρο του πανεπιστημίου Βασέντα Κατσουχίκο Σιράι. Σύμφωνα με τον αρχικό προγραμματισμό, τα ρομπότ, βάρους περίπου 300 κιλών το καθένα, σε πρώτη φάση θα φωτογραφήσουν την περιοχή της Σελήνης που προορίζεται για εγκατάστασή τους, θα κάνουν διάφορες έρευνες (π.χ. σεισμογραφικές), θα συλλέξουν δείγματα βράχων και θα επιστρέψουν στη Γη μέσω πυραύλου. Σε επόμενη φάση, τα ρομπότ θα σταλούν στη Σελήνη για να κατασκευάσουν μόνα τους τη βάση τους. Τα ρομπότ και η μη επανδρωμένη με ανθρώπους βάση θα τροφοδοτούνται ενεργειακά μέσω ηλιακών συλλεκτών. Τα ρομπότ θα ελέγχονται από τη Γη, αλλά παράλληλα θα έχουν σημαντικό βαθμό αυτονομίας, ώστε να αποφασίζουν μόνα τους για διάφορες εργασίες που θα πρέπει να γίνουν. Τελικά, αν όλα πάνε καλά, η σεληνιακή βάση θα χρησιμεύσει ως αφετηρία για τον μελλοντικό αποικισμό του ηλιακού μας συστήματος από ρομπότ και, αργότερα, από ανθρώπους.

Τρεις νεες ενδιαφερουσες ειδησεις!!! Εγραφα στις 28/5/2010 για την συνεργασια Ρωσιας-Ιταλιας για αντιδραστήρα σύντηξης υδρογόνου.Ταυτοχρονα ομως Αμφίβολο το μέλλον του Διεθνούς Θερμοπυρηνικού Αντιδραστήρα(ITER). Η οικονομική κρίση στην Ευρώπη θέτει εν αμφιβόλω την υλοποίηση του Διεθνούς Πειραματικού Θερμοπυρηνικού Αντιδραστήρα (ITER), ενός γιγάντιου πειράματος με στόχο την παραγωγή ανεξάντλητης, καθαρής ενέργειας από τη σύντηξη υδρογόνου. Το κόστος για την εγκατάσταση εκτιμάται πλέον στα 15 δισεκατομμύρια ευρώ, τρεις φορές περισσότερο από τον προϋπολογισμό που είχε ανακοινωθεί το 2006. Η Ευρώπη καλείται να καλύψει το 45% του συνολικού ποσού. Σε συνάντησή τους που πραγματοποιήθηκε στις 26 Μαΐου, οι χώρες-μέλη της ΕΕ απέτυχαν να συμφωνήσουν για την ανεύρεση επιπλέον πόρων. Πιστεύω πως, αν έχουμε το όραμα, μπορούμε να ξεπεράσουμε τις δυσκολίες Όπως σχολιάζει τώρα ο δικτυακός τόπος του περιοδικού Nature, το ευρωπαϊκό κώλυμα στην καλύτερη περίπτωση θα καθυστερήσει το έργο, ενώ στη χειρότερη θα οδηγήσει στη ματαίωσή της. Σύμφωνα μάλιστα με πηγές που διατηρούν την ανωνυμία τους, ορισμένες χώρες-μέλη της ΕΕ ζήτησαν από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να εξετάσει το ενδεχόμενο αποχώρησης από το πρόγραμμα ITER. Ακόμα όμως και αυτή η αποχώρηση θα είχε μεγάλο κόστος, δεδομένου ότι υπάρχουν ρήτρες που προβλέπουν αποζημιώσεις για τους διεθνείς εταίρους. Η επίτροπος Έρευνας Μόιρα Γκέγκεν-Κουίν αρνήθηκε πάντως να σχολιάσει αυτές τις αναφορές. «Πιστεύω πως, αν έχουμε το όραμα, μπορούμε να ξεπεράσουμε τις δυσκολίες» περιορίστηκε να δηλώσει. Σύμφωνα με το σχεδιασμό ο γιγάντιος αντιδραστήρας του ITER θα κατασκευαστεί στο Κανταράς της Γαλλίας με τη συμμετοχή της ΕΕ, των ΗΠΑ, της Ρωσίας, της Ιαπωνίας, της Κίνας, της Ινδίας και της Νοτίου Κορέας. Ο αντιδραστήρας θα χρησιμοποιεί ισχυρούς υπεραγώγιμους μαγνήτες για να συμπιέζει ισότοπα υδρογόνου μέσα σε ένα θωρακισμένο κάνιστρο. Όταν φτάσουν σε θερμοκρασίες εκατομμυρίων βαθμών Κελσίου, τα άτομα υδρογόνου συντήκονται σε άτομα ήλιου, απελευθερώνοντας τεράστια ποσά ενέργειας. Έπειτα από τουλάχιστον τρεις δεκαετίες πειραμάτων, η τεχνολογία σύντηξης θα μπορούσε να γίνει πιο αποδοτική από την πυρηνική σχάση, και μάλιστα χωρίς να απελευθερώνει επικίνδυνα πυρηνικά απόβλητα. Η σύντηξη υδρογόνου είναι εξάλλου ο μηχανισμός με τον οποίο παράγει ενέργεια ο Ήλιος. Σχετικο αρθρο και στις 30/4/2010. Νέο ρεκόρ υπερηχητικής πτήσης από αμερικανικό πειραματικό αεροσκάφος. Τρία λεπτά πτήσης με ταχύτητα 6 φορές μεγαλύτερη του ήχου πέτυχε το αεροσκάφος X-51A Waverider της αμερικανικής πολεμικής αεροπορίας, εφοδιασμένο με έναν πειραματικό στροβιλοκινητήρα που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί και στα μελλοντικά επιβατικά τζετ. Οι κινητήρες «scramjet» (αυλοωθητής υπερηχητικής καύσης) προσφέρουν τελικές ταχύτητες που μέχρι σήμερα μόνο οι πυραυλοκινητήρες μπορούσαν να προσφέρουν. Οι σημερινοί, πειραματικοί scramjet μπορούν να λειτουργήσουν μόνο σε ταχύτητες άνω των Μαχ 6 (έξι φορές η ταχύτητα του ήχου) γι' αυτό και πρέπει πρώτα να επιταχύνονται με πυραύλους. Πρέπει επίσης να πετούν ψηλά στην ατμόσφαιρα, πολύ πάνω από τα συμβατικά αεροπλάνα. Συνδεδεμένο κάτω από το δεξί φτερό ενός βομβαρδιστικού B-52 Stratofortress, το Χ-51Α αναχώρησε το πρωί της Τετάρτης από παράκτια βάση στη νότια Καλιφόρνια. Το πειραματικό αεροσκάφος αποδεσμεύτηκε σε μεγάλο ύψος και πέταξε αυτόνομα για 200 δευτερόλεπτα πριν αρχίσει να επιβραδύνει. Σύμφωνα με το δικτυακό τόπο της USAF, το προηγούμενο ρεκόρ χρόνου πτήσης για κινήρα scramjet ήταν μόλις 12 δευτερόλεπτα. «Πρόκειται για νέο ρεκόρ που βάζει τα θεμέλια για μια σειρά υπερηχητικών εφαρμογών όπως η πρόσβαση στο Διάστημα, τις αναγνωριστικές αποστολές, τις επιθέσεις, την παγκόσμια πρόσβαση και τις εμπορικές μεταφορές» δήλωσε εκπρόσωπος της Boeing, η οποία ανέπτυξε το X-51A σε συνεργασία με την Pratt & Whitney Rocketdyne. Τρία ακόμα X-51A που κατασκευάστηκαν για την αεροπορία προγραμματίζεται να δοκιμαστούν το φθινόπωρο. Αλλοι πειραματικοί scramjet που έχουν δοκιμαστεί από τη NASA και την κυβέρνηση της Αυστραλίας έχουν πετύχει για λίγα δευτερόλεπτα ταχύτητες έως Μαχ 10. Γαλαξίες σαν τους κόκκους της άμμου σε μια νέα εικόνα του μακρινού σύμπαντος. Η καταπληκτική εικόνα από το τηλεσκόπιο Herschel δείχνει αναρίθμητους γαλαξίες σαν κόκκους της άμμου, που ο καθένας τους περιέχει δισεκατομμύρια αστέρια. Είναι απομακρυσμένοι γαλαξίες που εκπέμπουν στο υπέρυθρο τμήμα της ακτινοβολίας. Πιστεύεται πως οι γαλαξίες ξεκίνησαν τη ζωή τους πριν 10 – 12 δισεκατομμύρια έτη πριν, ενώ σχημάτισαν μεγάλα σμήνη γαλαξιών λόγω της αμοιβαίας βαρυτικής δύναμης τους. Γαλαξίες σε ένα νέο χάρτη του σύμπαντος από το διαστημικό τηλεσκόπιο Herschel της ESA από την περιοχή που λέγεται οπή του Lockman στον γνωστό βόρειο αστερισμό της Μεγάλης Άρκτου Η νέα εικόνα του Herschel δείχνει μόνο μια γεύση του τι πρόκειται να ακολουθήσει, καθώς το Herschel συνεχίζει να ξεκλειδώνει τα μυστικά στα αρχικά στάδια της γέννησης των άστρων και των γαλαξιών στις πρώτες στιγμές του σχηματισμού του Σύμπαντος. Οι γαλαξίες κωδικοποιούνται με μπλε, πράσινο και κόκκινο χρώμα, που αναπαριστούν τις τρεις περιοχές συχνοτήτων που χρησιμοποιούνται για την παρατήρηση τους από τα όργανα του Χέρσελ. Τα λευκά σημεία έχουν την ίδια ένταση σε όλες τις τρεις ζώνες και είναι οι γαλαξίες με τον πιο έντονο σχηματισμό νέων άστρων. Οι γαλαξίες που εμφανίζονται με κόκκινο χρώμα είναι πιθανόν να είναι οι πιο μακρινοί, ακόμα και, περίπου, 12 δισεκατομμύρια έτη φωτός. Για πάνω από μια δεκαετία, οι αστρονόμοι ήταν προβληματισμένοι πάνω στους παράξενα λαμπρούς γαλαξίες στο μακρινό Σύμπαν. Αυτοί οι λαμπροί στο υπέρυθρο γαλαξίες φαίνεται να δημιουργούν αστέρια με ένα πρωτοφανές ρυθμό, που αψηφά τις συμβατικές θεωρίες σχηματισμού των γαλαξιών. Τώρα όμως το υπέρυθρο διαστημικό παρατηρητήριο Herschel της ESA, με την ικανότητα που έχει να χαρτογραφεί με πολύ μεγάλη ευαισθησία εκτεταμένες περιοχές του διαστήματος, έχει δει χιλιάδες από αυτούς τους γαλαξίες, ενώ εντόπισε περιοχές τους που δείχνει για πρώτη φορά του πόσο ‘σαρδελοποιημένοι’ είναι – πάρα πολύ κοντά. Όλες οι ενδείξεις δείχνουν ότι αυτοί οι γαλαξίες συγκρούονται μεταξύ τους σχηματίζοντας έτσι μεγάλες ποσότητες νέων άστρων, ως αποτέλεσμα αυτών των βίαιων συναντήσεων. Αυτή η εικόνα είναι μέρος του πρότζεκτ που ονομάζεται Multi-tiered Extragalactic Survey (Hermes), που μελετά την εξέλιξη των γαλαξιών στο απόμακρο, αρχαίο Σύμπαν. Το πρόγραμμα ερευνά μεγάλες περιοχές του ουρανού, που σήμερα ανέρχονται σε 15 τετραγωνικές μοίρες, ή περίπου 60 φορές το φαινομενικό μέγεθος της Πανσελήνου. Αυτή η συγκεκριμένη εικόνα λήφθηκε σε μια περιοχή του διαστήματος που ονομάζεται ‘τρύπα’ του Lockman, που βρίσκεται στον γνωστό βόρειο αστερισμό της Μεγάλης Άρκτου.

Στις 30/4/2010 εγραφα οτι αντιδραστήρα σύντηξης υδρογόνου θα κατασκευάσουν Ιταλία-Ρωσία. Συγκεκριμενα οτι Ρώμη και Μόσχα υπέγραψαν συμφωνία για την ανάπτυξη ενός πειραματικού αντιδραστήρα που θα παράγει ενέργεια από τη σύντηξη υδρογόνου. Υπουργοί των δύο χωρών υπέγραψαν το μνημόνιο έπειτα από συναντήσεις που είχαν στην Ιταλία τη Δευτέρα ο Ιταλός πρωθυπουργός Σίλβιο Μπερλουσκόνι και ο Ρώσος ομόλογός του Βλαντιμίρ Πούτιν. Η συμφωνία αφορά την κατασκευή του αντιδραστήρα Ignitor («αναφλεκτήρας») σε ρωσικό έδαφος αλλά με κοινή τεχνογνωσία. Μερικα ακομα νεα για το νέο πρότζεκτ που στοχεύει στην ανάφλεξη της σύντηξης. Η Ρωσία και η Ιταλία έχουν συνάψει οπως γνωριζουμε συμφωνία για την κατασκευή ενός νέου αντιδραστήρα σύντηξης, έξω από τη Μόσχα, που θα μπορούσε να γίνει ο πρώτος τέτοιος αντιδραστήρας για την επίτευξη ανάφλεξης, το σημείο όπου μια αντίδραση σύντηξης αρχίζει να γίνεται αυτοτροφοδοτούμενη αντί να απαιτεί μια συνεχή εισροή ενέργειας. Ο σχεδιασμός για τον αντιδραστήρα, που ονομάζεται Ignitor, προέρχεται από καθηγητή φυσικής του MIT Bruno Coppi, που θα είναι ο κύριος ερευνητής του έργου. Η ιδέα για το νέο αντιδραστήρα βασίζεται σε εμπειρίας δεκαετιών στο ερευνητικό πρόγραμμα σύντηξης Alcator του ΜΙΤ, που το ξεκίνησε ο Bruno Coppi, το οποίο στη σημερινή μορφή του (που ονομάζεται Alcator C-Mod) έχει το υψηλότερη μαγνητικό πεδίο και την υψηλότερη δυνατή πίεση στο πλάσμα (δύο από τα πιο σημαντικά μέτρα της απόδοσης στον τομέα της μαγνητικής σύντηξης) του κάθε αντιδραστήρα σύντηξης. Ενώ είναι ο μεγαλύτερος αντιδραστήρας σύντηξης σε πανεπιστήμιο στον κόσμο. Το βασικό συστατικό σε όλα τα πειράματα σύντηξης είναι το πλάσμα, ένα είδος θερμού αερίου που αποτελείται από φορτισμένα σωματίδια, όπως πυρήνες και ηλεκτρόνια. Στους αντιδραστήρες σύντηξης, οι ατομικοί πυρήνες – συνήθως των ισότοπων δευτέριου και τρίτιου του υδρογόνου – εξαναγκάζονται να ‘αντιδράσουν’ κάτω από την υψηλή θερμότητα και πίεση, ώστε να αντιμετωπίσουν την ηλεκτροστατική απώθηση τους. Όταν τελικά οι πυρήνες ενώνονται, απελευθερώνουν τεράστια ποσά ενέργειας. Η συσκευή Ignitor θα έχει περίπου διπλάσιο μέγεθος από τη συσκευή Alcator C-Mod (στο ΜΙΤ), με ένα κύριο θάλαμο διαμέτρου 1,3 μέτρων σε σχήμα ντόνατ, καθώς και με ένα πολύ ισχυρό μαγνητικό πεδίο. Θα είναι πολύ μικρότερα και λιγότερο δαπανηρό από ό,τι το ITER – ένα διεθνές πρότζεκτ σύντηξης που έχει ένα θάλαμο πλάτους 6,2 μ.), που είναι υπό κατασκευή στη Γαλλία. Αν και αρχικά είχε σχεδιαστεί για την επίτευξη ανάφλεξης, ο αντιδραστήρας ITER τροποποιήθηκε και δυστυχώς δεν αναμένεται να φθάσει σε αυτό το ορόσημο. Ο αντιδραστήρας Ignitor, εξηγεί ο Coppi, θα είναι "ένα πολύ συμπαγές, όχι ακριβό είδος και σε αντίθεση με το μεγαλύτερο ITER θα μπορούσε να είναι έτοιμος να αρχίσει τις εργασίες του μέσα σε λίγα χρόνια. Ο σχεδιασμός του βασίζεται σε ένα ιδιαίτερα αποτελεσματικό συνδυασμό παραγόντων, που οι ερευνητές ανακάλυψαν απροσδόκητα κατά τη διάρκεια των πολλών χρόνων λειτουργίας του προγράμματος Alcator, και που αργότερα επιβεβαιώθηκαν σε πειράματα σε άλλους αντιδραστήρες. Μαζί, αυτοί οι παράγοντες συγκρατούν πολύ καλά το πλάσμα, αλλά και αυτό έχει μία καθαρότητα υψηλού βαθμού (οι προσμείξεις στα θερμά αέρια μπορεί να είναι μια σημαντική πηγή μη καλής λειτουργίας). Το νέο σχέδιο έχει ως στόχο να διατηρήσει αυτά τα χαρακτηριστικά για να παράγει πλάσμα με τη μεγαλύτερη πυκνότητα ρεύματος – το ποσό του ηλεκτρικού ρεύματος σε συγκεκριμένη περιοχή του πλάσματος. Ο σχεδιασμός έχει επίσης πρόσθετες δομές που απαιτούνται για την παραγωγή και τον περιορισμό του πλάσματος σύντηξης, ώστε να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις που απαιτούνται για την ανάφλεξη, λέει ο Coppi. Αν και η μέθοδος αυτή θεωρείται ότι θα συμβάλει σημαντικά στην ενέργεια που χρειάζεται ο κόσμος στο μέλλον, γιατί είναι απαλλαγμένη από εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου, η παραγωγή ενέργειας από τη σύντηξη απέχει τουλάχιστον δύο δεκαετίες από τώρα, συμφωνούν οι περισσότεροι επιστήμονες. Αλλά η αρχική ώθηση για τη δημιουργία του αντιδραστήρα Alcator στη δεκαετία του 1970 είχε περισσότερο να κάνει με την καθαρή επιστήμη: “Ο αντιδραστήρας αυτός συστάθηκε για την προσομοίωση των άστρων που εκπέμπουν ακτίνες-Χ που γνωρίζαμε την εποχή εκείνη," λέει ο Coppi, του οποίου η έρευνα έχει να κάνει πιο πολύ με την αστροφυσική, παρά με την ενέργεια. Τα ίδια τα άστρα είναι φτιαγμένα από πλάσμα και τροφοδοτούνται από τη σύντηξη, έτσι ο μόνος τρόπος για να μελετηθούν σε ατομικό επίπεδο λεπτομερώς είναι μέσα από πειράματα σε αντιδραστήρες σύντηξης. “Μόλις ο αντιδραστήρας άρχισε να λειτουργεί”, λέει, "βρήκα ότι φτιάξαμε πλάσμα με ασυνήθιστες ιδιότητες και έτσι συνειδητοποίησα ότι αυτό μπορεί να αποτελέσει μια διαδρομή προς τον μεγάλο στόχο: της ανάφλεξης της σύντηξης. Εξωτερική άποψη του αντιδραστήρα πυρηνικής σύντηξης Ignitor, του οποίου η βασική μονάδα θα κατασκευαστεί στην Ιταλία, ενώ το εξωτερικό περίβλημα έξω από τη Μόσχα, όπου και θα εγκατασταθεί

Τελευταία προσεδάφιση για το Atlantis πριν καταλήξει στο μουσείο. Η προσεδάφιση του διαστημικού λεωφορείου Atlantis το απόγευμα της Παρασκευής ήταν πιθανότατα και η τελευταία της καριέρας του. Από την παρθενική του πτήση το 1985, το σκάφος πραγματοποίησε 32 αποστολές και διήνυσε 193 εκατομμύρια χιλιόμετρα παραμένοντας σε τροχιά 294 ημέρες και εκτελώντας 4648 πλήρεις κύκλους. Στο τελευταίο του ταξίδι, το Atlantis μετέφερε ένα νέο ρωσικό εργαστήριο στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, του οποίου η συναρμολόγηση προγραμματίζεται να ολοκληρωθεί το 2011. Τα δύο άλλα διαστημικά λεωφορεία της NASA, το Discovery και το Endeavour, θα πραγματοποιήσουν ακόμα μία αποστολή το καθένα πριν αποσυρθούν κι αυτά στο τέλος της φετινής χρονιάς. Και τα τρία σκάφη θα δημοπρατηθούν σε μουσεία, έχει προαναγγείλει η NASA. Προς το παρόν, πάντως, το Atlantis θα παραμείνει στο Διαστημικό Κέντρο Κένεντι της Φλόριντα και θα βρίσκεται σε ετοιμότητα για την περίπτωση που χρειαστεί να διασώσει τους αστροναύτες αν παρουσιαστούν προβλήματα στις δύο αποστολές που απομένουν. Όπως αποφάσισε πρόσφατα η κυβέρνηση Ομπάμα, στο μέλλον οι αποστολές από και προς τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό θα ανατεθούν σε ιδιωτικές εταιρείες. Η NASA έχει ξεκινήσει την ανάπτυξη ενός άλλου σκάφους, της κάψουλας Orion, η οποία όμως δεν θα χρησιμοποιείται σε αυτόνομες αποστολές, αλλά θα παραμένει συνδεδεμένη στο σταθμό ως όχημα διαφυγής σε περίπτωση ατυχήματος. Η αμερικανική κυβέρνηση και η NASΑ δεν έχουν αποφασίσει ακόμα για το σκάφος που θα χρησιμοποιηθεί στο απώτερο μέλλον για επανδρωμένες αποστολές πέρα από τη γήινη τροχιά. Τα διαστημικά λεωφορεία δεν μπορούν να πετάξουν σε ύψος άνω των 600 χλμ από την επιφάνεια της Γης.

«Διαστημικός τρομοκράτης» Μια δύσκολη απόφαση που θα κληθεί να λάβει η ανθρωπότητα μέσα στο 2010 είναι εάν θα στηρίξει την πρόταση που έχει καταθέσει ο Anatoly Perminov, επικεφαλής της ρωσικής διαστημικής υπηρεσίας Roscosmos. Σύμφωνα με τον Perminov, θα πρέπει να επιχειρηθεί μη επανδρωμένη αποστολή στο διάστημα με στόχο την αλλαγή της τροχιάς ενός μεγάλου αστεροειδούς που ενδέχεται να συγκρουστεί με τη Γη μετά το 2030. Με διάμετρο που ξεπερνά τα 360 μέτρα, ο αστεροειδής ονόματι Απόφις είναι 12 φορές μεγαλύτερος από το ουράνιο σώμα της Τουνγκούσκα (προφανώς μετεωρίτης ή κομήτης) ο οποίος κατέστρεψε μεγάλο τμήμα της ανατολικής Σιβηρίας όταν προσέκρουσε σε αυτή πριν από έναν αιώνα. Σύμφωνα με τα διαθέσιμα στοιχεία, το εν λόγω σώμα εξερράγη στις 30 Ιουνίου 1908 με ισχύ ανάλογη ενός πυρηνικού όπλου, ισοπεδώνοντας 80 εκατομμύρια δέντρα σε έκταση 2.000 τ. χλμ. Σύμφωνα με τη NASA, εάν ο αστεροειδής Απόφις συγκρουστεί με τη Γη, θα εκλυθεί 100.000 μεγαλύτερη ενέργεια από αυτή που απελευθερώθηκε στην περίπτωση της Τουνγκούσκα. Χιλιάδες τετραγωνικά χιλιόμετρα θα γίνουν σκόνη κατά την έκρηξη, ο ήλιος θα κρυφτεί για όλο τον πλανήτη, ενώ θα ακολουθήσουν και άλλα φαινόμενα λόγω της διάχυσης της σκόνης στην ατμόσφαιρα. Για αυτόν ακριβώς το λόγο, ο Ρώσος αναλυτής αποκαλεί τον συγκεκριμένο αστεροειδή «διαστημικό τρομοκράτη. Σύμφωνα με τις ισχύουσες προβλέψεις, ο Απόφις, ο οποίος ανακαλύφθηκε το 2004, θα βρεθεί πολλές φορές σε τροχιά κοντά στη Γη το διάστημα 2029 έως 2036. Τον Οκτώβριο 2009, οι αστρονόμοι Steve Chesley και Paul Chodas που συμμετέχουν στο πρόγραμμα «near-Earth object (NEO)» του Εργαστηρίου Αεριώθησης της NASA στο Πασαντένα της Καλιφόρνιας, εκτίμησαν ότι ο Απόφις θα προσκρούσει στη Γη το 2036, με πιθανότητα 1/233.000 –χαμηλότερη από προηγούμενες εκτιμήσεις. Η εκτίμησή τους, όμως, ότι θα περάσει σε ακτίνα 30.000 χλμ. από τον πλανήτη μας το 2029 (πιο κοντά από κάποιους γεωστατικούς δορυφόρους τηλεπικοινωνιών, καθώς και από τη Σελήνη) περισσότερο χαροποιεί τους αστρονόμους παρά τους ειδικούς διεθνούς ασφάλειας. Τις επόμενες δεκαετίες, κάποιος άγνωστος κομήτης ή άλλο ουράνιο σώμα θα μπορούσε να περάσει αρκετά κοντά από τον αστεροειδή αλλάζοντας την αναμενόμενη πορεία του, ενδεχομένως με τέτοιο τρόπο που να τον ανακατευθύνει προς τη Γη. Σύμφωνα με τον Perminov, οι προτάσεις που εξετάζει η Roscosmos δεν προβλέπουν την επιχείρηση καταστροφής του αστεροειδούς, αλλά τη χρήση των νόμων της φυσικής με στόχο την αλλαγή της πορείας του. Εάν η διοίκηση της Roscosmos αποφασίσει να λάβει δράση, υποστηρίζει ο κορυφαίος αστρονόμος, θα πρέπει να συνεργαστεί με ειδικούς επιστήμονες από την Ευρώπη, τις Ηνωμένες Πολιτείες, την Κίνα και άλλες διαστημικές δυνάμεις προκειμένου να αποφασιστεί ο καλύτερος τρόπος δράσης. Οι επιστήμονες έχουν προτείνει διάφορους τρόπους για την εκτροπή ενός αστεροειδούς μακριά από τη Γη. Ορισμένοι έχουν προτείνει την τοποθέτηση ενός μεγάλου αντικειμένου κοντά σε αυτόν για την αλλαγή της τροχιάς του με τη βοήθεια της αμοιβαίας βαρυτικής έλξης. Μια άλλη μέθοδος είναι η χρήση κατόπτρων, φωτός ή χρωμάτων για την αλλαγή του τρόπου με τον οποίο απορροφά θερμότητα ο αστεροειδής, το οποίο θα μπορούσε επίσης να αλλάξει την τροχιά του. Η επισύναψη «ηλιακών ιστίων» στον αστεροειδή θα είχε ως αποτέλεσμα τα σωματίδια του Ηλίου να αλλάξουν την πορεία του. Άλλοι προτείνουν την προγραμματισμένη πρόσκρουση διαστημόπλοιου ή άλλου σώματος πάνω στον αστεροειδή για αλλαγή της δυναμικής του. Λίγοι επιστήμονες –και πολλοί συγγραφείς επιστημονικής φαντασίας– κάνουν λόγο για τη χρήση πυρηνικών όπλων με στόχο την καταστροφή ενός αστεροειδούς, κομήτη, μετεωρίτη ή διαστημικού σκάφους εξωγήινων που κατευθύνεται προς τη Γη. Η συμφωνία «Outer Space Treaty» απαγορεύει την εκτόξευση πυρηνικών όπλων σε τροχιά, την τοποθέτησή τους πάνω σε ουράνια σώματα ή τη διατήρηση «ανάλογων όπλων στο διάστημα με οποιοδήποτε τρόπο» –παρότι, μπορεί, κάποιος να συμπεράνει ότι επιτρέπει την εφάπαξ χρήση τους. Μπορεί το σημείο αυτό να τροποποιηθεί ή τα κράτη που πρόκειται να «επιτεθούν» στον αστεροειδή να αποχωρήσουν από τη συμφωνία με προειδοποίηση ενός έτους νωρίτερα. Το βασικό πρακτικό πρόβλημα είναι ότι ακόμη και μια πυρηνική έκρηξη ίσως δεν αποδειχθεί αρκετά ισχυρή. Ακόμη και αν μια πυρηνική κεφαλή διέλυε τον αστεροειδή σε πολλά μικρά κομμάτια, θα υπήρχε ο χρόνος για να επανενωθούν σε ένα μεγαλύτερο σώμα. Επιπλέον, το διαστημικό όχημα που θα μεταφέρει το όπλο υπάρχει πιθανότητα να παρουσιάσει βλάβη, με αποτέλεσμα η πυρηνική κεφαλή να προσγειωθεί (ή ακόμη και να εκραγεί) κάπου στη Γη. Η πλέον ασφαλής προσέγγιση θα ήταν ίσως να δοκιμαστούν οι διάφορες τεχνικές σε κοντινούς αστεροειδείς, προτού επιχειρηθεί απόκρουση του «Απόφις» όταν θα πλησιάζει τη Γη. Το κακό είναι ότι, σύμφωνα με τους υπολογισμούς, μια «επίθεση» κατά αστεροειδούς μπορεί να κοστίσει δισεκατομμύρια δολάρια, καθώς θα πρέπει να εκτοξευτούν πολλά μη επανδρωμένα εξερευνητικά οχήματα για να διασφαλιστεί η επιτυχία της αποστολής. Τα δεδομένα αυτά γεννούν τα ερωτήματα ποιος θα πληρώσει για μια τέτοια αποστολή και, ακόμη σημαντικότερο, ποιος θα δώσει την άδεια. Τα ερωτήματα αυτά αφορούν τη διεθνή διακυβέρνηση και τίθενται και σε περιπτώσεις άλλων παγκόσμιων απειλών, όπως οι κλιματικές αλλαγές, οι οποίες διακυβεύουν την επιβίωση της ανθρωπότητας. Το 2008, ορισμένοι αστρονόμοι με έκθεσή τους στο Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών απηύθυναν έκκληση προκειμένου να ληφθεί κάποια οριστική απόφαση για τον τρόπο αντιμετώπισης ενδεχόμενων απειλών από ουράνια σώματα που προσεγγίζουν στη Γη. Το Συμβούλιο Ασφαλείας συνήθως διενεργεί ψηφοφορία για ζητήματα που αφορούν σε απειλές κατά της διεθνούς ειρήνης και ασφάλειας –αυτή η μέθοδος, όμως, συνεπάγεται ότι για τη μοίρα της Γης θα αποφάσιζε μόνο από ένας μικρός αριθμός κυβερνήσεων. Ο Perminov πρότεινε και αυτός στην απόφαση για τον «Απόφις» να συμμετέχουν μόνο τα κράτη που έχουν σημαντικά διαστημικά προγράμματα. Εφόσον, όμως, η πρόσκρουση ενός αστεροειδούς, όπως και η αλλαγή του παγκόσμιου κλίματος, επηρεάζει ολόκληρη την ανθρωπότητα, δεν θα έπρεπε να έχουν όλοι λόγο στη λήψη της απόφασης; Ίσως θα μπορούσε κάθε χώρα να ψηφίσει κατά τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ σχετικά με τα μέτρα που πρέπει να ληφθούν. Θα μπορούσε, ίσως να υπάρχει η δυνατότητα λήψης περισσότερων ψήφων –με πιθανό υποχρεωτικό ελάχιστο όριο, ή να υπάρχει εναλλακτική πρόταση για επίτευξη πλειοψηφίας ή υψηλότερο αριθμό ψήφων. Μια άλλη εναλλακτική θα ήταν να μπορεί κάθε ενήλικας να ψηφίζει ανάλογα με την άποψή του απευθείας στο πλαίσιο ενός παγκόσμιου δημοψηφίσματος. Σημαντικό πρόβλημα θα υπήρχε, επίσης, εάν κάποιες χώρες ήταν διατεθειμένες να λάβουν δράση ενώ κάποιες άλλες όχι. Θα είχε η Ρωσία ή η συμμαχία των αποφασισμένων κρατών το δικαίωμα να επιχειρήσει την αλλαγή της τροχιάς του «Απόφις» χωρίς την έγκριση των υπόλοιπων κρατών; Ποια είναι τα δικαιώματα και οι υποχρεώσεις των επιστημόνων και των κυβερνήσεων που πιστεύουν ότι οι συνέπειες θα είναι μεγαλύτερες από αυτές που εκτιμούν οι ομόλογοί τους από άλλες χώρες; Η έλλειψη ομοφωνίας τούς στερεί το δικαίωμα της δράσης; Η πρόταση του Perminov εγείρει σημαντικά ερωτήματα –τόσο επιστημονικά όσο και πολιτικά. Ανεξάρτητα από την απειλή που συνιστά ο Απόφις, καλά θα κάναμε να βρίσκαμε απαντήσεις.

Μια φωτογραφια και ενα βιντεο ακομα για τον Φοινικα. http://www.in.gr/video/default.aspx?videoID=105084 Στη φετινή δορυφορική εικόνα, το Phoenix φαίνεται να έχει σχεδόν διαλυθεί.

«Τέλος εποχής» για το στατικό εργαστήριο «Φοίνιξ» της NASA στον Άρη. H Αμερικανική Διαστημική Υπηρεσία (NASA) επισήμως ανακοίνωσε ότι θεωρεί πια χαμένη υπόθεση το σκάφος της «Φοίνιξ», δύο περίπου χρόνια μετά την προσγείωσή του στατικού επιστημονικού εργαστηρίου της στην επιφάνεια του «κόκκινου πλανήτη». Το Phoenix εκτοξεύτηκε από τη Γη τον Αύγουστο του 2007 κι έφτασε στον Άρη τον Μάιο του 2008. Αφότου προσγειώθηκε αυτόματα με αλεξίπτωτο στην παγωμένη επιφάνεια του βορείου πόλου του Άρη (βορειότερα από κάθε άλλο γήινο σκάφος ή όχημα μέχρι τότε), έκανε στατικές επιστημονικές έρευνες επί πέντε μήνες, συλλέγοντας και αναλύοντας δείγματα του εδάφους και αναζητώντας χημικά ίχνη για παλαιές μορφές ζωής, σκάβοντας, μυρίζοντας, ψήνοντας κλπ. το χώμα που βρισκόταν από κάτω του. Όμως στη συνέχεια, το τροφοδοτούμενο με ηλιακή ενέργεια εργαστήριο, που έχει μέγεθος περίπου όσο ένα φορτηγάκι, έπεσε σε «νάρκη», καθώς ο ήλιος χάθηκε από τον αρειανό πολικό ορίζοντα, βυθίζοντας την περιοχή γύρω από το «Φοίνιξ» στο σκοτάδι και το κρύο (ο Άρης χρειάζεται περίπου δύο γήινα χρόνια για να κάνει μια πλήρη τροχιά γύρω από το ήλιο). Ουσιαστικά από το τέλος του 2008 οι χειριστές του Phoenix στη Γη είχαν χάσει την επαφή μαζί του. Οι επιστήμονες της NASA δεν έλπιζαν ότι το «Φοίνιξ», που διέθετε επτά επιστημονικά όργανα, θα κατόρθωνε να τα βγάλει πέρα με τον χειμώνα στον πόλο του Άρη. Το «τέλος εποχής» επιβεβαιώθηκε, σύμφωνα με το BBC και τα ξένα πρακτορεία, όταν το σκάφος "Mars Orbiter", που βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τον «κόκκινο πλανήτη», απέτυχε επανειλημμένα να έρθει σε ραδιο-επικοινωνία με το "Phoenix". Επιπλέον, μια νέα εικόνα που τράβηξε ένας δεύτερος αμερικανικός δορυφόρος γύρω από τον Άρη, ο "Mars Reconnaissance Orbiter", έδειξε ότι το «Φοίνιξ» έχει υποστεί από τον πάγο σοβαρή καταστροφή στους ηλιακούς συλλέκτες του, οι οποίοι λύγισαν από το βάρος πάνω τους κι έσπασαν - έτσι δεν μπορεί να «αναγεννηθεί» πια, παρά το μυθικό όνομά του! Το «Φοίνιξ» ήταν το έκτο σκάφος που προσγειώθηκε στον Άρη με επιτυχία, από τότε που άρχισε η ρομποτική εξερεύνηση του πλανήτη στη δεκαετία του ΄70 με το πρόγραμμα «Βίκινγκ». Δύο ακόμα οχήματα της NASA παραμένουν σήμερα σε λειτουργία στην επιφάνεια του Άρη, τα ρόβερ "Spirit" και "Opportuntiy", που προσγειώθηκαν το 2004 και έχουν ξεπεράσει τον αρχικό χρόνο της αποστολής τους κατά πολύ, αν και το πρώτο από τα δύο έχει κολλήσει για τα καλά σε ένα αμμόλοφο από πέρυσι. Μια από τις σημαντικότερες επιστημονικές ανακαλύψεις του «Φοίνιξ» υπήρξε ο εντοπισμός υπερχλωρικών αλάτων, ενός οξειδωτικού χημικού στη Γη που αποτελεί «τροφή» για μερικά μικρόβια, αλλά είναι τοξικό για άλλα. Υπήρξε επίσης το πρώτο σκάφος που βρήκε νερό με μορφή πάγου λίγα εκατοστά κάτω από την επιφάνεια. Για να εχουμε μια καλυτερη εικονα για την δουλεια που εκανε ο Φοινικας στον Αρη να τι εγραφα στις 27/5/2008. Ξεκινησε ενα πολυ σημαντικο βημα για την Διαστημικη Εξερευνηση με την προσγειωση του Phoenix Mars Lander.Περα απο την επιτυχια της προσγειωσης που ουσιαστικα τσεκαρισε με τον καλυτερο τροπο το μηχανικο μερος της συσκευης και μπορει τωρα να χρησιμοποιηθει η μεθοδος και σε αλλες αποστολες (παρ,οτι υπηρξε μια καθυστερηση 6,5 sec στο ανοιγμα του αλεξιπτωτου με συνεπεια να υπαρξει μια αποκλιση 25 χιλιομετρων απο το αναμενομενο προορισμο του μεσα ομως στα ορια της περιοχης ερευνας ) ολα πηγαν σωστα.Το σημαντικο στην μεθοδο προσεδαφισης εν σχεσει με την μεθοδο των αεροσακων που αναπηδουν με τη οποια προσγειωθηκαν τα δυο ροβερ ειναι οτι υπαρχει σημαντικο κερδος στο βαρος που μπορει να εχει ο δορυφορος κατα την εκτοξευση του(αρα περισσοτερα οργανα).Οι εικονες της περιοχης προσεδαφισης αποκαλυπτουν ενα παραξενο διαμορφωμενο τοπιο.Υπαρχουν πολλα "πολυγωνα" σαν καπιτονε που δεν ειναι εμφανη απο τους δορυφορους σε τροχια.Οπως φαινεται μεσω της καμερας του Φοινικα τα πολυγωνα δινουν στην περιοχη της προσγειωσης μια εμφανιση σαν παπλωμα,που υπαρχουν χαμηλες προσκρουσεις και ρηχες εμβυθισεις. Τα πανελ ανοιξαν επιτυχως και ετσι θα υπαρχει η αναγκαια ενεργεια γιατι αλλοιως η ζωη του φοινικα θα ηταν 34 ωρες οσο η ενεργεια των μπαταριων του.Τα οργανα του σκαφους δειχνουν πως καθεται σχεδον σε ενα επιπεδο , με μια κλιση λιγοτερο απο 0,25 μοιρες, ενω αν ειχε σημαντικη κλιση σε λαθος κατευθυνση θα ειχε μειωσει την ποσοτητα της ηλιακης ενεργειας ,τοσο απαραιτητη για τα επιστημονικα πειραματα.Ο Φοινικας θα σκαψει κατω απο τον παγο και θα αναζητησει ιχνη απο οργανικα υπολειματα που μπορει να μας δειξει αν υπηρχε ζωη στον Αρη κατα το παρελθον. Οι δυο πολοι του Αρη μοιαζουν περισσοτερο με τον Νοτιο Πολο της Γης και την περιοχη της Ανταρκτικης που αποτελειται απο ενα στρωμα παγου πανω στο πετρωμα και οχι παγος πανω σε ωκεανο.Βεβαια ο παγος στους πολους της Γης αποτελειται απο νερο ενω ο παγος στο Αρη ειναι μειγμα υδατινου παγου και παγωμενου διοξειδιου του ανθρακα.Μεγαλη διαφορα υπαρχει στη θερμοκρασια αφου στους Αρειανους πολους ειναι -123 βαθμους Κελσιου ενω στους Γηινους πολους δεν ξεπερνα τους -65 βαθμους Κελσιου. Επισης στις 11/11/2008 εγραφα για το τελος της αποστολης Τέλος στην αποστολή του Φοίνικα στον κόκκινο πλανήτη αποφάσισε να δώσει η NASA αφού σταμάτησε κάθε επικοινωνία του διαστημικού οχήματος με την ομάδα του ερευνητικού προγράμματος στη γή. Αξιωματούχοι της αμερικανικής διαστημικής υπηρεσίας ΝΑΣΑ ανακοίνωσαν τη νύχτα πως δεν μπορούν πλέον να επικοινωνήσουν με το διαστημικό όχημα Φοίνιξ στον Άρη κι ως εκ τούτου δίνουν τέλος στην πεντάμηνη και πλέον αποστολή του στον Κόκκινο Πλανήτη. Οι υπεύθυνοι έλαβαν το τελευταίο σήμα από τον Άρη στις 2 Νοεμβρίου, δηλώθηκε από τη διαστημική υπηρεσία. «Ουσιαστικά τελειώνουμε τις επιχειρήσεις, δίνοντας τέλος στην αποστολή σ’ αυτό το σημείο», τόνισε σε συνέντευξη Τύπου ο υπεύθυνος του προγράμματος Φοίνιξ Μπάρι Γκόλντστιν. Όπως αναμενόταν, αυτή την εποχή μειώνεται η ηλιοφάνεια στο τμήμα του πλανήτη όπου έχει προσγειωθεί το διαστημικό όχημα με αποτέλεσμα να μη μπορούν να επαναφορτιστούν οι μπαταρίες του. Όπως είπαν οι υπεύθυνοι της NASA, η ένταση των ηλιακών ακτίνων μειώθηκε τρείς εβδομάδες νωρίτερα από το αναμενόμενο εξαιτίας θύελλας σκόνης που έχει ξεσπάσει στην περιοχή. Η ομάδα του προγράμματος θα μπορούσε να κρατήσει την ηχητική επαφή με το διαστημικό όχημα για μερικές εβδομάδες με την ελπίδα ότι Φοίνικας θα κατάφερνε να αναζωογοννηθεί και να επικοινωνήσει με τη βάση. Τελικά, έκριναν ότι κάτι τέτοιο θα ήταν μάταιο αφού ο καιρός εκεί χειροτερεύει. Το διαστημικό σκάφος εκτοξεύτηκε τον Αύγουστο του 2007 και προσγειώθηκε, τον περασμένο Μάιο, σε παγωμένη έρημο στο βόρειο πόλο του Άρη, αναζητώντας νερό και αξιολογώντας στοιχεία τα οποία θα συνηγορούσαν στην πιθανότητα ύπαρξης ζωής στον πλανήτη. Ο Φοίνικας πραγματοποίησε χημική ανάλυση δείγματος από το έδαφος του Άρη και διακρίβωσε ότι η σύνθεσή του έμοιαζε με το γήινο θαλασσινό νερό. Το γεγονός αναπτέρωσε τις ελπίδες των επιστημόνων για ύπαρξη κάποιας μορφής ζωής στον κόκκινο πλανήτη. Επίσης, στη διάρκεια των ερευνών του το διαστημικό όχημα είχε στείλει στη γη περίπου 25.000 φωτογραφίες. Έως τα τέλη Οκτωβρίου, η παραμονή του Φοίνικα στον Άρη είχε ξεπεράσει και κατά δύο μήνες το αρχικό πλάνο.

Φιλοι μου,Κοσμοναυτες του Συμπαντος. Για καλυτερη ενημερωση στο θεμα!!! Ένα αστέρι κατασπαράζει αργά και αδυσώπητα έναν τεράστιο εξωπλανήτη Ο WASP-12b είναι ο πιο καυτός γνωστός εξωπλανήτης μέσα στον Γαλαξία μας, και ίσως να είναι και ο πιο βραχύβιος. Γιατί το μητρικό του άστρο καταβροχθίζει σιγά σιγά τον πλανήτη, σύμφωνα με παρατηρήσεις από ένα νέο όργανο πάνω στο διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble, το Cosmic Origins Spectrograph (COS). Ο πλανήτης μπορεί να έχει ζωή άλλα 10 εκατομμύρια χρόνια προτού αυτός διαλυθεί τελείως. Η ανακάλυψη περιγράφεται στο περιοδικό Astrophysical Journal Letters. Το WASP-12 είναι ένα κίτρινο αστέρι νάνος – μοιάζει με τον Ήλιο μας – που βρίσκεται περίπου 600 έτη φωτός μακριά μας στον χειμερινό αστερισμό Auriga. Ο εξωπλανήτης αυτός ανακαλύφθηκε από την αυτοματοποιημένη έρευνα πλανητών WASP το 2008. Η έρευνα αυτή αναζητά για την περιοδική εξασθένιση του φωτός των άστρων καθώς οι πλανήτες περνούν από μπροστά τους, ένα φαινόμενο που ονομάζεται διέλευση. Το WASP-12b είναι τόσο κοντά στο μητρικό του αστέρι, 3 εκατομμύρια χιλιόμετρα, που ολοκληρώνει μια τροχιά μόνο σε 1,1 ημέρες, είναι υπέρθερμο με περίπου 1.500 βαθμούς Κελσίου και είναι τεντωμένο σε ένα σχήμα που μοιάζει με μια μπάλα του ράγκμπι – η βαρυτική έλξη του ήλιου του είναι ισχυρότερη στην μπροστινή επιφάνεια του εξωπλανήτη, παρά στην πίσω – από τις τεράστιες παλιρροϊκές δυνάμεις. Η ατμόσφαιρα του είναι σαν μεγάλο μπαλόνι, σχεδόν τρεις φορές την ακτίνα του Δία, ενώ φεύγει υλικό από πάνω του προς το αστέρι. Ο πλανήτης έχει 40 τοις εκατό περισσότερη μάζα από τον Δία. Δεν είναι ακριβώς το είδος ηλιακού συστήματος που αναμενόταν να βρεθεί. “Όλα όσα δεν περιμέναμε να βρούμε τα βρίσκουμε”, δήλωσε η Carole Haswell, αστρονόμος του Ανοικτού Πανεπιστημίου στη Μεγάλη Βρετανία, που ηγείται της έρευνας. “Οι προκαταλήψεις μας για πως θα έμοιαζαν τα υπόλοιπα πλανητικά συστήματα, εμπνεύστηκαν από το δικό μας ηλιακό σύστημα και ιδίως το Star Trek”, αστειεύτηκε η ίδια. Η έρευνα της επιβεβαιώνει την πρόβλεψη που έγινε πέρυσι από τον Shu-lin Li του Πανεπιστημίου του Πεκίνου. Αυτός υπέθεσε ότι η επιφάνεια του εξωπλανήτη θα ήταν κατεστραμμένη από την βαρύτητα του άστρου, και ότι οι παλιρροϊκές δυνάμεις θα εξόγκωναν την ατμόσφαιρα του,. Το νέο όργανο COS τοποθετήθηκε επί του Hubble το 2009 και είναι σε θέση να κάνει εξαιρετικά ευαίσθητες μετρήσεις της υπεριώδους ακτινοβολίας. Οι πρόσφατες παρατηρήσεις έδειξαν ότι οι γραμμές απορρόφησης από αργίλιο, κασσίτερο και μαγγάνιο γίνονταν πιο έντονες όσο ο πλανήτης περνούσε μπροστά από το αστέρι. Αυτό σημαίνει ότι αυτά τα στοιχεία υπάρχουν στην ατμόσφαιρα του πλανήτη καθώς και στο μητρικό αστέρι του. Το γεγονός ότι το COS θα μπορούσε να ανιχνεύσει τα χαρακτηριστικά αυτά σε έναν πλανήτη, προσφέρει ισχυρές ενδείξεις ότι η ατμόσφαιρα του πλανήτη είναι πολύ εκτεταμένη διότι είναι πολύ καυτή.

Απίστευτη Εικόνα: το διαστημικό λεωφορείο Atlantis και ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός ISS περνάνε μπροστά από τον Ήλιο. Μια απίστευτη εικόνα τράβηξε στις 16 Μαΐου του 2010 περίπου 50 λεπτά πριν από την σύνδεση του Λεωφορείου με τον διαστημικό σταθμό, ο φωτογράφος Thierry Legault από τη Μαδρίτη. Φαίνονται καθαρά και το Atlantis και ο ISS μπροστά από τον Ήλιο. Ο 48χρονος φωτογράφος Thierry Legault χρειάστηκε να στηθεί σε μια ζώνη οκτώ χιλιομέτρων. που διασχίζει την Ισπανία, τη Νότια Γαλλία και τη Βόρεια Ιταλία, προκειμένου να συλλάβει τη συγκεκριμένη στιγμή. Ακόμα και έτσι όμως, εάν είχε καθυστερήσει ελάχιστα θα μπορούσε να τη χάσει, γιατί το διαστημικό λεωφορείο ταξίδευε με 26.554 km./ώρα. Ο Ήλιος εμφανίστηκε χωρίς την έντονη λάμψη του, λόγω της χρήσης ενός ειδικού φίλτρου. Η όλη προσπάθεια σίγουρα αποζημίωσε τον επίμονο φωτογράφο..

Επιτελους το ιαπωνικό σκάφος «Ακατσούκι» ταξιδεύει για την Αφροδίτη. Η Ιαπωνία εκτόξευσε τελικά –αφού η πρώτη απόπειρα είχε αποτύχει προ ημερών λόγω ομίχλης- ένα νέο υψηλής τεχνολογίας διαστημικό σκάφος με προορισμό την Αφροδίτη, προκειμένου να μελετήσει την ατμόσφαιρά και τα ηφαίστειά της. Μαζί του ταξιδεύει και το πρωτοποριακό ηλιακό «γιότ» Ίκαρος. Το σκάφος «Ακατσούκι», με διαστάσεις 1 επί 1,4 μέτρα, που ζυγίζει 500 κιλά, ταξιδεύει πάνω σε ένα πύραυλο μήκους 53 μέτρων, τον οποίο έχει κατασκευάσει η Mitshubishi Heavy Industries σε συνεργασία με την Ιαπωνική Διαστημική Υπηρεσία (JAXA). Το «Ακατσούκι» θα τεθεί επί 4,5 χρόνια σε ελλειπτική τροχιά γύρω από την Αφροδίτη, σε απόσταση μεταξύ 300 – 80.000 χιλιομέτρων, σύμφωνα με το BBC και τα ξένα πρακτορεία. Στον μακρινό πλανήτη, το ιαπωνικό σκάφος δεν θα…νιώσει μοναξιά, γιατί θα έχει παρέα το ευρωπαϊκό σκάφος “Venus Express” της Ευρωπαϊκής Διαστημικής Υπηρεσίας (ESA), που έφτασε εκεί το 2006. Τα δύο σκάφη θα κάνουν από κοινού επιστημονικές παρατηρήσεις. Η Αφροδίτη έχει περίπου ίδιο μέγεθος με τη Γη και θεωρείται ότι έχει παρόμοια σύνθεση, όμως υπάρχουν και μεγάλες διαφορές, καθώς η επιφάνειά της είναι καλυμμένη από ένα πυκνό νέφος, κυρίως από διοξείδιο του άνθρακα. Έτσι, η ατμόσφαιρά της δρα ως «κουβέρτα» που παγιδεύει τη θερμότητα της εισερχόμενης ηλιακής ακτινοβολίας, με συνέπεια η μέση θερμοκρασία της να είναι 460 βαθμοί Κελσίου, ενώ η πίεση στην επιφάνειά της είναι περίπου 90 φορές μεγαλύτερη από τη γήινη. Αρκετά σοβιετικά σκάφη που προσέγγισαν τον πλανήτη στη δεκαετία του ΄60, συνετρίβησαν καθώς πλησίαζαν την επιφάνεια. Μελετώντας αυτό τον εχθρικό κόσμο, οι επιστήμονες προσδοκούν να κατανοήσουν καλύτερα ποιό ίσως θα μπορούσε να είναι το μέλλον της Γης, αν η κλιματική αλλαγή ξεφύγει από κάθε έλεγχο. Επειδή η πυκνή ατμόσφαιρα της Αφροδίτης εμποδίζει την ορατότητα, το ιαπωνικό σκάφος φέρει πέντε κάμερες που είναι ευαίσθητες στα υπέρυθρα και στα υπεριώδη μήκη κύματος του ηλεκτρομαγνητικού φάσματος. Το «Ακατσούκι» θα επιχειρήσει επίσης να βρει ενεργά ηφαίστεια, καθώς το ευρωπαϊκό "Venus Express" πρόσφατα ανακάλυψε ροές λάβας πιθανώς νεότερες των 250.000 ετών. Παράλληλα, οι ιάπωνες επιστήμονες θα δοκιμάσουν την τύχη ενός συμπληρωματικού σκάφους, με την ελληνική ονομασία «Ίκαρος», ένα πολύ λεπτό και εύκαμπτο ηλιακό ιστίο σε σχήμα χαρταετού που θα ακολουθεί το «Ακατσούκι» και θα κινείται με την πίεση του «ηλιακού ανέμου», δηλαδή της ηλιακής ακτινοβολίας. Πρόκειται για ένα πειραματικό «ηλιακό γιοτ» (με «πανί» 14 Χ 14 μέτρων, που είναι πολύ λεπτότερο από μια ανθρώπινη τρίχα), το οποίο, αν πετύχει, μπορεί να αποτελέσει μια εναλλακτική λύση για την κίνηση των διαστημοπλοίων στο ηλιακό μας σύστημα. Οι ιάπωνες ελεγκτές του «Ίκαρου» παραδέχονται ότι η ανάπτυξη του ιστίου και ο έλεγχός του από τη Γη θα είναι δύσκολο επίτευγμα, αν και έχουν κάνει ήδη αρκετές δοκιμές σε τροχιά γύρω από τον πλανήτη μας. Περισσοτερα και στην προηγουμενη δημοσιευση στις 19/5/2010. Ρεκόρ επιβίωσης στον Αρη για το ρομπότ Opportunity της NASA. Ο ρομποτικός γεωλόγος Οpportunity έκλεψε το ρεκόρ της πιο μακρόχρονης αποστολής στην εχθρική επιφάνεια του Αρη που κατείχε μέχρι σήμερα η αποστολή Viking 1 της δεκαετίας του 1970, ανακοίνωσε ενθουσιασμένη η NASA. Η στατική εξερευνητική συσκευή του Viking 1 λειτούργησε στον Κόκκινο Πλανήτη για έξι (γήινα) χρόνια και 116 ημέρες. To ρεκόρ καταρρίφθηκε την Πέμπτη 20 Μαΐου από το Opportunity, το οποίο προσεδαφίστηκε το 2004 για μια αποστολή που επρόκειτο να διαρκέσει μόλις 90 ημέρες. Περισσότερο από έξι χρόνια αργότερα, το ακούραστο ρομπότ συνεχίζει ακάθεκτο, έχοντας διανύσει σχεδόν 30 χιλιόμετρα στον ξερό, παγωμένο πλανήτη. Τρεις εβδομάδες νωρίτερα από το Opportunity είχε φτάσει στον Αρη το πανομοιότυπο ρομπότ Spirit, το οποίο όμως σταμάτησε να επικοινωνεί με τη Γη στις 22 Μαρτίου και δεν αποκλείεται να έχει πεθάνει οριστικά. Το ρομπότ έμεινε κουτσό από βλάβες σε δύο από τους έξι τροχούς του και απέτυχε να στρέψει τους ηλιακούς συλλέκτες του προς τον αμυδρό χειμωνιάτικο ήλιο. Αν τελικά ξυπνήσει το επόμενο διάστημα, θα κατακτήσει και το ρεκόρ. Στα έξι χρόνια της αποστολής τους, τα δίδυμα ρομπότ προσέφεραν πειστικές ενδείξεις για το υγρό παρελθόν του Αρη, όταν μεγάλες λίμνες και θάλασσες κάλυπταν μεγάλο μέρος της επιφάνειάς του. Ο ερευνητής Ρέι Αρβιντσον του Πανεπιστημίου Ουάσινγκτον, ο οποίος συμμετείχε τόσο στην αποστολή των δίδυμων ρομπότ όσο και στις αποστολές Viking, δήλωσε έκπληκτος με το κατόρθωμα του Opportunity. «Δεν πίστευα ότι θα έβλεπα κάτι τέτοιο όσο ζω» σχολίασε.. Το πρόγραμμα Viking, που ξεκίνησε το 1975, περιλάμβανε δύο σκάφη που τέθηκαν σε τροχιά γύρω από τον Αρη καθώς και δύο συσκευές προσεδάφισης. Το Viking Lander 1 ήταν η πρώτη αποστολή που έφτασε στην επιφάνεια του Αρη -άγγιξε το εξωγήινο έδαφος στις 20 Ιουλίου 1976 και συνέχισε να λειτουργεί μέχρι τις 13 Νοεμβρίου 1982. Το Viking Lander 2 έφτασε στον Αρη λίγο αργότερα αλλά λειτούργησε μόνο για 3 χρόνια και 221 ημέρες μέχρι να εξαντληθούν οι μπαταρίες. Το Viking 1 θα μπορούσε να έχει επιζήσει ακόμα περισσότερο αν δεν είχε συμβεί ένα ανθρώπινο λάθος: Η NASA το απενεργοποίησε κατά λάθος το 1982 και δεν κατάφερε ποτέ να το επαναφέρει. Ας δουμε ομως και ενα ενδιαφερον αστροφυσικο θεμα. Νέα κατηγορία σουπερνόβα ενδέχεται να ανακάλυψαν οι αστρονόμοι. Τελικά δεν υπάρχουν μόνο δύο τρόποι να ανατιναχθεί ένα άστρο στον ουρανό, εκτιμούν διεθνείς ερευνητικές ομάδες. Πιστεύουν ότι ανακάλυψαν μια τρίτη, πιο αμυδρή μορφή υπερκαινοφανούς αστέρα, η οποία μάλιστα θα μπορούσε να εξηγήσει τις μεγάλες ποσότητες ασβεστίου που υπάρχουν στο Σύμπαν. «Ανακαλύπτουμε παράξενα σουπερνόβα που ίσως αντιστοιχούν σε διαφορετικούς μηχανισμούς συγκριτικά με τους δύο καλά γνωστούς τύπους, ή απλά θα μπορούσαν να είναι παραλλαγές στο ίδιο θέμα» σχολίασε στο AFP ο Αλεξ Φιλιπένκο του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια στο Μέρκλεϊ. Ο Φιλιπένκο είναι μέλος μιας από τις δύο διεθνείς ομάδες που δημοσιεύουν τις παρατηρήσεις τους στο περιοδικό Nature της Παρασκευής. Σήμερα, οι υπερκαινοφανείς αστέρες χωρίζονται σε δύο κατηγορίες. Τα σουπερνόβα Τύπου Ιa πιστεύεται ότι προέρχονται από λευκούς νάνους (μικρά άστρα με μάζα αντίστοιχη με του Ήλιου) οι οποίοι απορροφούν υλικό από ένα παρόμοιο άστρο που κινείται γύρω τους. Όταν απορροφήσουν υπερβολικά πολλή μάζα, εκρήγνυνται κάτω από την ίδια τους τη βαρύτητα χωρίς να αφήνουν τίποτα πίσω τους. Στο κρίσιμο σημείο της έκρηξης, ο πυρήνας οξυγόνου και άνθρακα του άστρου καταρρέει και δημιουργεί μια θερμοπυρηνική έκρηξη τόσο λαμπρή που μπορεί να κάνει ολόκληρο το γαλαξία να ωχριά σε φωτεινότητα. Η δεύτερη κατηγορία, γνωστή ως Τύπος ΙΙ (ή Τύπος Ib ή Ic) αφορά πολύ μεγαλύτερα, νεαρά άστρα, τα οποία καταρρέουν υπό το βάρος τους και μετατρέπονται σε μαύρες τρύπες ή άστρα νετρονίων. Το 2005, όμως, οι αστρονόμοι κατέγραψαν δύο εκρήξεις αστέρων, τις SN 2005cz και SN 2005E, που δεν φαίνεται να ταιριάζουν με τις γνωστές κατηγορίες υπερκαινοφανών. Όπως οι εκρήξεις Τύπου Ιa, η έκρηξη SN 2005E φαινόταν να προέρχεται από λευκούς νάνους. Όμως οι τεράστιες ποσότητες ασβεστίου και τιτανίου που απελευθέρωσε ήταν ενδεικτικές μιας θερμοπρηνικής έκρηξης με ήλιο, αντί με οξυγόνο και άνθρακα όπως στον Τύπο Ιa. Ταυτόχρονα, η ποσότητα του υλικού που εκτινάχθηκε και το περιβάλλον στο οποίο εμφανίστηκε η έκρηξη δεν ταιριάζουν ούτε με τον Τύπο ΙΙ. Μία από τις δύο ερευνητικές ομάδες εκτιμά ότι το σουπερνόβα SN 2005E πιθανότατα αντιστοιχεί σε νέα κατηγορία, ενώ η δεύτερη ομάδα θεωρεί πιθανότερο να πρόκειται για παραλλαγή των γνωστών τύπων, η οποία αφορά λευκούς νάνους που αποτελούνται κυρίως από ήλιο, αντί από υδρογόνο. Σε κάθε περίπτωση, η καταγραφή των δύο ασυνήθιστων σουπερνόβα θα μπορούσε να εξηγήσει ένα μυστήριο που απασχολεί εδώ και χρόνια τους αστρονόμους: πού βρέθηκε τόσο ασβέστιο στο σύμπαν; Όπως όλα τα βαρύτερα στοιχεία, το ασβέστιο που υπάρχει στα οστά μας προήλθε από εκρήξεις αρχαίων υπερκαινοφανών. Όμως οι γνωστές κατηγορίες σουπερνόβα δεν παράγουν αρκετό ασβέστιο για να εξηγήσουν τη συγκέντρωση αυτού του στοιχείου στο Σύμπαν. Οι ερευνητές υπολογίζουν τώρα ότι το μισό από το υλικό που απελευθέρωσε το SN 2005E ήταν ασβέστιο που δημιουργήθηκε στον πυρήνα τους. Αυτό σημαίνει ότι δύο τέτοιες εκρήξεις ανά αιώνα θα ήταν αρκετές για να παράγουν το ασβέστιο που υπάρχει στον δικό μας Γαλαξία.

Ακόμα ένα δωμάτιο προστέθηκε στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Μια ρωσική υπομονάδα για τη διενέργεια επιστημονικών πειραμάτων, η οποία διαθέτει και μια θυρίδα πρόσδεσης για σκάφη ανεφοδιασμού, εγκαταστάθηκε στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS) μετά την άφιξή της με το διαστημικό λεωφορείο Atlantis. Με την εγκατάσταση της υπομονάδας Rassvet («Χαραυγή» στα ρωσικά), το πολυεθνικό τροχιακό συγκρότημα των 100 δισ. δολαρίων πλησιάζει την τελική του μορφή. Με την υπομονάδα Rassvet, ο ISS έχει συνολικά 13 δωμάτια, αναφέρει το πρακτορείο Reuters: Δύο κεντρικές ρωσικές μονάδες (Zarya, Zvezda), τρία εργαστήρια (το αμερικανικό Destiny, το ευρωπαϊκό Columbus και το ιαπωνικό Kibo), δύο αεροστεγείς θυρίδες για διαστημικούς περίπατους, δύο εργαστήρια με θυρίδες πρόσδεσης, μια εξωτερική πλατφόρμα παρατήρησης και ένα παρατηρητήριο με πανοραμική θέα της Γης. Ο σταθμός, η μεγαλύτερη ενεργή ερευνητική κοινοπραξία στον κόσμο, με τη συμμετοχή 16 χωρών, θα ολοκληρωθεί το 2012 με την εγκατάσταση ενός ακόμα μεγάλου ρωσικού εργαστηρίου. Οι εργασίες συναρμολόγησης σε τροχιά ξεκίνησαν το 1998 αλλά καθυστέρησαν σημαντικά λόγω της τραγωδίας με την καταστροφή του διαστημικού λεωφορείου Columbia το 2003. Μόνο δύο αποστολές απομένουν για τη NASA πριν τα γερασμένα διαστημικά λεωφορεία αποσυρθούν οριστικά: To Discovery θα εκτοξευτεί το Σεπτέμβριο μεταφέροντας τα τελευταία ανταλλακτικά στα τέλη του έτους θα ακολουθήσει η αποστολή του Endeavour για την εγκατάσταση ενός ανιχνευτή σωματιδίων αξίας 2 δισ. δολαρίων. Η αποστολή του Endeavour θα είναι η 134η και τελευταία αποστολή διαστημικού λεωφορείου. Οι αποστολές μεταφοράς πληρωμάτων και προμηθειών θα βασίζονται αποκλειστικά στα ρωσικά σκάφη μέχρι να ανατεθούν τελικά σε ιδιωτικές εταιρείες. Το Atlantis, που πραγματοποιεί κι αυτό την τελευταία αποστολή της καριέρας του, βρίσκεται συνδεδεμένο στον σταθμό από την Κυριακή και προγραμματίζεται να αναχωρήσει τη Δευτέρα. Μέχρι τότε θα πραγματοποιηθούν ακόμα δύο διαστημικοί περίπατοι για την αντικατάσταση έξι γιγάντιων μπαταριών που αποθηκεύουν ενέργεια από τους ηλιακούς συλλέκτες του σταθμού. Δειτε το βιντεο! http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=33&artId=332603&dt=19/05/2010 Κατι ακομα πολυ σημαντικο για την νεα εποχη που ζουμε που δειχνει και την δυνατοτητα επιβιωσης και εξελιξης μας σαν ειδος μεσα στο Συμπαν!!! Αποθηκεύτηκε σε καταφύγιο στις Άλπεις το «ψηφιακό γονιδίωμα». Το ψηφιακό ισοδύναμο του γενετικού κώδικα των διαφορετικών ψηφιακών «φορμά» που έχουν υπάρξει μέχρι σήμερα αποθηκεύτηκε σε μυστικό υπόγειο οχυρό βαθιά κάτω από τις Άλπεις για χρήση από τις μελλοντικές γενιές. Ευρωπαίοι επιστήμονες, αρχειοφύλακες και βιβλιοθηκάριοι, φοβούμενοι μήπως κάποτε οι μελλοντικές γενιές δεν μπορούν να διαβάσουν τις ψηφιακές πληροφορίες που θα είναι αποθηκευμένες σε ξεπερασμένες πια τεχνολογίες, έθαψαν σε ένα μυστικό υπόγειο οχυρό, βαθιά κάτω από τις ελβετικές Άλπεις, ένα "ψηφιακό γονιδίωμα" που θα επιτρέψει στους ανθρώπους του μέλλοντος, αν ποτέ το χρειαστούν, να "ξεκλειδώσουν" ένα τεράστιο όγκο πληροφοριών. Οι επιστήμονες κάτω από αυστηρά μέτρα ασφαλείας μετέφεραν την ψηφιακή "χρονοκάψουλα" στο λεγόμενο "ελβετικό Φορτ Νοξ", μέσα σε ένα λαβύρινθο από υπόγεια τούνελ και πέντε διαδοχικές ζώνες ασφαλείας και την απόθεσαν σε μια κρύπτη κάτω από τις πλαγιές όπου βρίσκεται το Γκστάαντ, ο δημοφιλής προορισμός για σκι της διεθνούς ελίτ. Το σφραγισμένο κουτί με τον κώδικα, κρυμμένο πίσω από μια πόρτα 3,5 τόνων, σύμφωνα με το πρακτορείο Reuters, περιέχει το "κλειδί", ώστε οι άνθρωποι του μέλλοντος να μπορούν να διαβάσουν τα απαρχαιωμένα ψηφιακά "φορμά". Σύμφωνα με όσα δήλωσε ο Άνταμ Φαρκουχάρ, της Βρετανικής Βιβλιοθήκης, ένας από τους δύο επιστήμονες της πληροφορικής ειδικούς στην αρχειοθέτηση οι οποίοι έχουν επιφορτιστεί με την μεταφορά της "χρονοκάψουλας", "μπορούμε σήμερα να κατεβάσουμε από το ράφι και να διαβάσουμε τις σημειώσεις του Αϊνστάιν, αλλά σε 50 χρόνια από σήμερα, οι περισσότερες από τις σημειώσεις του Στέφεν Χόκινγκ θα είναι πιθανώς αποθηκευμένες μόνο ψηφιακά και ίσως δεν θα μπορούμε να έχουμε καν πρόσβαση σε αυτές". Το κόστος του εγχειρήματος ανέρχεται σε 15 εκατ. ευρώ και αποτελεί το αποκορύφωμα του τετραετούς σχεδίου "Πλανήτες", που συνδυάζει την εμπειρία 16 ευρωπαϊκών βιβλιοθηκών, αρχείων και ερευνητικών ινστιτούτων, ώστε να διατηρηθεί η ψηφιακή "περιουσία" της ανθρωπότητας, καθώς οι συνεχείς τεχνολογικές εξελίξεις καθιστούν κάθε όλο και περισσότερο ξεπερασμένο το υπάρχον υλικό και λογισμικό. Η "χρονοκάψουλα" που θάφτηκε κάτω από τις Άλπεις, περιέχει, σύμφωνα με τον Φαρκουχάρ, το ψηφιακό ισοδύναμο του γενετικού κώδικα των διαφορετικών ψηφιακών "φορμά" που έχουν υπάρξει μέχρι σήμερα, γι' αυτό έχει αποκληθεί "ψηφιακό γονιδίωμα". Περίπου 100 GΒ δεδομένων -ισοδύναμα με 24 τόνους βιβλίων- έχουν ήδη δημιουργηθεί μέχρι τώρα για κάθε κάτοικο του πλανήτη μας. Όλος αυτός ο όγκος των ψηφιακών πληροφοριών αντιστοιχεί σε περίπου ένα τρισεκατομμύριο CD. Η συνεχής τεχνολογική εξέλιξη οδηγεί, μόνο στην Ευρωπαϊκή Ένωση, στην απαξίωση και ουσιαστικά στην απώλεια (λόγω αδυναμίας πρόσβασης) ψηφιακών πληροφοριών αξίας περίπου 3 δισ. ευρώ κάθε χρόνο. Οι μελέτες δείχνουν ότι τα "φορμάτ" αποθήκευσης, όπως των CD και των DVD, διαρκούν μόνο γύρω στα 20 χρόνια. "Αντίθετα με τα ιερογλυφικά που είναι σκαλισμένα σε κάποια πέτρα ή έχουν γραφτεί με μελάνι σε μια περγαμηνή, τα ψηφιακά δεδομένα έχουν ζωή ετών όχι χιλιετιών", δήλωσε ο καθηγητής του Τεχνολογικού Πανεπιστημίου της Βιέννης Αντρέας Ράουμπερ, ένας από τους πρωτεργάτες της "χρονοκάψουλας". "Η αποτυχία να λάβουμε επαρκή μέτρα ψηφιακής διατήρησης τώρα, μπορεί να μας κοστίσει δισεκατομμύρια στο μέλλον", πρόσθεσε, επισημαίνοντας ότι η πρωτοβουλία έχει καταστήσει ελεύθερα διαθέσιμο το κατάλληλο online λογισμικό για να επιτρέψει σε κάθε ενδιαφερόμενο να αποκωδικοποιεί δεδομένα που βρίσκονται σε απαρχαιωμένα ψηφιακά "φορμά". Χωρίς την ύπαρξη του κατάλληλου λογισμικού, καθώς και συμβατών λειτουργικών συστημάτων, δεν θα είναι δυνατή όχι μόνο η ανάγνωση, αλλά ούτε καν η επίγνωση του τι υπάρχει αποθηκευμένο σε ένα παλαιό δίσκο. Στόχος είναι η διατήρηση του "DNA" των ψηφιακών δεδομένων, με τη βοήθεια των κατάλληλων "εργαλείων" λογισμικού, ώστε να μην χαθούν οριστικά ιστορικές ψηφιακές "μνήμες" τον επόμενο αιώνα - ή και νωρίτερα. Στην φωτογραφια σε τούνελ κάτω από τις ελβετικές Αλπεις τοποθετήθηκε κιβώτιο που περιέχει πληροφορίες για το πώς μπορεί κάποιος να «ξεκλειδώσει» και να διαβάσει τα δεδομένα που υπάρχουν στα σημερινά ψηφιακά συστήματα αποθήκευσης

Αναβλήθηκε η εκτόξευση της ιαπωνικής αποστολής στην Αφροδίτη.Επόμενη ευκαιρία το Σάββατο. Οι ακατάλληλες καιρικές συνθήκες στο διαστημικό κέντρο του Τανεγκασίμα εμπόδισαν τα ξημερώματα της Τρίτης την εκτόξευση του πρώτου ιαπωνικού δορυφόρου που θα τεθεί σε τροχιά γύρω από την Αφροδίτη. Εκτός από το σκάφος «Ακατσούκι» που θα μελετήσει τον γειτονικό πλανήτη, ο πύραυλος Η-ΙΙΑ θα μεταφέρει ακόμα τέσσερα δευτερεύοντα φορτία, στα οποία περιλαμβάνεται ένα «ηλιακό ιστίο» που κινείται με την πίεση της ηλιακής ακτινοβολίας. Η Ιαπωνική Υπηρεσία Εξερεύνησης Αεροδιαστήματος (JAXA) έχει τώρα περιθώριο μέχρι τον Ιούνιο να εκτοξεύσει την αποστολή. Το επόμενο παράθυρο εκτόξευσης ανοίγει το Σάββατο στις 00.58 ώρα Ελλάδας. Ο δορυφόρος Ακατσούκι είναι εξοπλισμένος με πέντε κάμερες που βλέπουν στο υπέρυθρο και το υπεριώδες τμήμα του φάσματος και θα μπορούν έτσι να διακρίνουν την επιφάνεια της Αφροδίτης κάτω από τα πυκνά, αδιαφανή σύννεφα θειικού οξέος. Σε συνδυασμό με τον ευρωπαϊκό δορυφόρο Venus Express που βρίσκεται ήδη σε τροχιά γύρω από τον πλανήτη, ο Ακατσούκι θα μπορούσε να εξηγήσει γιατί ο γειτονικός πλανήτης, που έχει ουσιαστικά το ίδιο μέγεθος με τη Γη, είναι τόσο διαφορετικός και αφιλόξενος. Μαζί με τον Ακατσούκι η JAXA θα εκτοξεύσει ένα ηλιακό ιστιοφόρο με την ονομασία Ίκαρος. Όταν βρεθεί στο διάστημα, ο Ίκαρος θα ξεδιπλώσει μια παραλληλόγραμμη μεμβράνη, πιο λεπτή από μια ανθρώπινη τρίχα, η οποία θα προωθεί το σκάφος εκμεταλλευόμενη δύο δυνάμεις: Η πρώτη είναι η λεγόμενη «πίεση ακτινοβολίας», δηλαδή η πίεση που ασκούν τα φωτόνια της ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας (τα φωτόνια δεν έχουν μάζα, παραδόξως όμως έχουν ορμή. Η δεύτερη δύναμη είναι η πίεση που ασκεί στο ιστίο ο ηλιακός άνεμος, δηλαδή το συνεχές ρεύμα φορτισμένων σωματιδίων που ρέει από τον Ήλιο προς το εξώτερο διάστημα. Στο απώτερο μέλλον η τεχνολογία των ηλιακών ιστίων, η οποία μέχρι σήμερα έχει δοκιμαστεί μόνο σε γήινη τροχιά, θα μπορούσε να επιτρέψει ανέξοδα και γρήγορα διαπλανητικά ταξίδια, ελπίζουν οι Ιάπωνες μηχανικοί. Για τον Ικαρο ειχα γραψει σχετικα στις 29/4/2010!!! Η Ιαπωνική Υπηρεσία Διαστήματος JΑΧΑ έδωσε στη δημοσιότητα φωτογραφίες και στοιχεία για το επαναστατικό σκάφος ΙΚΑRΟS, το όνομα του οποίου παραπέμπει στον «ιπτάμενο» μυθικό ήρωα, αλλά ταυτόχρονα είναι και τα αρχικά της αποστολής (Ιnterplanetary Κitecraft Αccelerated by Radiation Οf the Sun) που σημαίνουν «Διαπλανητικός Χαρταετός-Σκάφος Κινούμενο με Ηλιακή Ακτινοβολία». Τo σκάφος θα εκτοξευτεί μαζί με την αποστολή ΑΚΑΤSUΚΙ που θα ταξιδέψει στην Αφροδίτη. Σύμφωνα με τον σχεδιασμό, η εκτόξευση των δύο αποστολών θα γίνει στις 18 Μαΐου. Το ΙΚΑRΟS είναι στην ουσία ένα διαστημικό ιστιοφόρο με ένα μεγάλο «πανί» με διαγώνιο 20 μέτρων που διαθέτει ηλιακές κυψέλες οι οποίες συλλέγουν την ηλιακή ακτινοβολία και τη μετατρέπουν σε ενέργεια. Το σκάφος διαθέτει και συμβατικό κινητήρα προώθησης, αλλά επιδίωξη των υπευθύνων της αποστολής είναι να διαπιστωθεί αν και με ποιες προϋποθέσεις μπορεί να ταξιδέψει ένα σκάφος στο Διάστημα με τη χρήση ηλιακής ενέργειας. Αν διαπιστωθεί ότι τα διαστημικά ταξίδια με ηλιακή ενέργεια είναι εφικτά, θα ανοίξει μια νέα σελίδα στη διαστημική εξερευνηση. Τωρα κατι για τον Ζωοδοτη Ηλιο μας. Το σταθερό μέγεθος του ήλιου διαχρονικά εκπλήσσει τους επιστήμονες. Μια ομάδα Αμερικανών αστρονόμων, μετά από πολύχρονες έρευνες, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι εδώ και χρόνια το μέγεθος του ηλιακού δίσκου έχει παραμείνει εντυπωσιακά –και απρόσμενα- σταθερό. Οι επιστήμονες έχουν ξαφνιαστεί από το γεγονός ότι η διάμετρος του ήλιου έχει αλλάξει λιγότερο από ένα εκατομμυριοστό κατά τα τελευταία 12 χρόνια, παρά τη διαρκή πύρινη αναστάτωση που επικρατεί διαρκώς στον ήλιο. «Η αμετάβλητη σταθερότητα του ήλιου μας δημιουργεί απορίες, δεδομένης τόσο της βιαιότητας των αλλαγών που βλέπουμε κάθε μέρα στην επιφάνειά του, όσο και των διακυμάνσεων που λαμβάνουν χώρα κατά τον 11ετή ηλιακό κύκλο», δήλωσε ο επικεφαλής των ερευνητών δρ Τζεφ Κουν, διευθυντής του Ινστιτούτου Αστρονομίας του πανεπιστημίου της Χαβάης και επικεφαλής του τοπικού αστεροσκοπείου Χαλεακάλα. Η έρευνα του Κουν και των συνεργατών του εντάσσεται στο πλαίσιο μιας ευρύτερης διεθνούς προσπάθειας να κατανοηθεί η επίδραση του ήλιου στο γήινο κλίμα. «Δεν μπορούμε να προβλέψουμε το κλίμα στη Γη, μέχρι να καταλάβουμε αυτές τις αλλαγές στον ήλιο», δήλωσε ο Κουν. Ο Κουν και οι συνεργάτες του χρησιμοποίησαν το παλαιό δορυφορικό παρατηρητήριο SOHO της NASA για να καταγράψουν τη διάμετρο του ήλιου και θα συνεχίσουν τις μετρήσεις τους με το νέο, τεχνολογικά εξελιγμένο και πιο ακριβές Παρατηρητήριο Ηλιακής Δυναμικής (SDO) της NASA, το οποίο εκτοξεύτηκε στις 11 Φεβρουαρίου φέτος και αναμένεται να δώσει μια πληρέστερη από ποτέ εικόνα για τον ήλιο μας. Όμως ακόμα πιο αναλυτικά στοιχεία αναμένεται να δώσει το υπό κατασκευή επίγειο Ηλιακό Τηλεσκόπιο Προηγμένης Τεχνολογίας (ATST), το οποίο θα λειτουργήσει στην περιοχή Χαλεακάλα της Χαβάης από το 2017. Το νέο όργανο θα είναι σε θέση να καταγράψει και την παραμικρή αλλαγή στην επιφάνεια του ήλιου. Σε συνδυασμό με τα στοιχεία του τροχιακού παρατηρητηρίου SDO, οι επιστήμονες σε μερικά χρόνια ευελπιστούν ότι θα μπορούν να μπορούν να προβλέψουν τις επόμενες…κινήσεις του ήλιου.

Για την τελευταία αποστολή της καριέρας του αναχώρησε το Atlantis. Το διαστημικό λεωφορείο Atlantis εκτοξεύτηκε το βράδυ της Παρασκευής για το τελευταίο ταξίδι της 25ετούς καριέρας του, μια αποστολή ανεφοδιασμού στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Η 32η αποστολή του Atlantis, το οποίο πραγματοποίησε την παρθενική του εκτόξευση το 1985, μεταφέρει έξι αστροναύτες στο πολυεθνικό τροχιακό εργαστήριο και θα παραδώσει 12 τόνους προμηθειών και εξοπλισμού, μεταξύ άλλων ένα ρωσικό μίνι εργαστήριο για επιστημονικά πειράματα. Το διαστημικό λεωφορείο εκτοξεύτηκε στις 21:20 το βράδυ της Παρασκευής (ώρα Ελλάδος) από το Διαστημικό Κέντρο Κένεντι στη Φλόριντα. Τέλος εποχής Μόνο δύο ακόμα αποστολές διαστημικού λεωφορείου απομένουν πριν ο γερασμένος στόλος της NASA αποσυρθεί οριστικά αργότερα φέτος. Μετά το τελευταίο ταξίδι επιστροφής στη Γη, το Atlantis, το Endeavoυr και το Discovery θα μεταφερθούν σε μουσεία. Τα επόμενα χρόνια η NASA θα βασίζεται στα ρωσικά Soyuz για τη μεταφορά αστροναυτών στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Όπως αποφάσισε τελικά η κυβέρνηση Ομπάμα, οι αμερικανικές αποστολές από και προς τον σταθμό θα ανατεθούν τελικά σε ιδιωτικές εταιρείες. Η κάψουλα Orion που αναπτύσσει η NASA δεν θα χρησιμοποιηθεί τελικά για αποστολές στη Σελήνη, όπως σχεδίαζε ο τέως Αμερικανός πρόεδρος Τζορτζ Μπους, αλλά θα μετατραπεί σε όχημα διαφυγής για το πλήρωμα του διεθνούς σταθμού. Παραμένει άγνωστο πότε οι ΗΠΑ θα αναπτύξουν νέο σκάφος για αποστολές πέρα από τη χαμηλή γήινη τροχιά. Ο Ομπάμα πάντως έθεσε ως απώτερο στόχο μια επανδρωμένη αποστολή στην τροχιά του Αρη μέσα στις επόμενες τρεις δεκαετίες.

Η αποστολή LISA με τρία διαστημικά σκάφη θα αναζητήσει τα βαρυτικά κύματα του Αϊνστάιν. Απρόσκοπτα συνεχίζεται η οργάνωση της φιλόδοξης διαστημικής αποστολής LΙSΑ που έχει στόχο τον εντοπισμό των μυστηριωδών βαρυτικών κυμάτων η ύπαρξη των οποίων προβλέπεται στη γενική θεωρία της σχετικότητας. Τα βαρυτικά κύματα είναι κυματισμοί (αναταράξεις) που δημιουργούνται μέσα στον χώρο και χρόνο (χωρόχρονο) του Σύμπαντος από βίαια κοσμικά φαινόμενα όπως οι συγκρούσεις γαλαξιών. Οι επιστήμονες εκτιμούν ότι βαρυτικά κύματα εκπέμπονται από μαύρες τρύπες αλλά και από υπέρπυκνους αστέρες (πάλσαρ) που περιστρέφονται ο ένας γύρω από τον άλλον. Σύμφωνα με τους ειδικούς, τα βαρυτικά κύματα προκαλούν παραμορφώσεις στον χωροχρόνο οι οποίες λαμβάνουν τη μορφή ταλαντώσεων αναλόγων με τους κυματισμούς στην επιφάνεια του νερού μιας λίμνης μετά τη ρίψη πέτρας. Παρά τις προσπάθειες, όμως, η παρουσία των βαρυτικών κυμάτων (που θα επιβεβαιώσει και τη θεωρία της σχετικότητας) δεν έχει εντοπιστεί ως σήμερα. Έτσι οι διαστημικές υπηρεσίες των ΗΠΑ και της Ευρώπης (ΝΑSΑ και ΕSΑ) ένωσαν τις δυνάμεις τους για τη δημιουργία ενός σύνθετου διαστημικού παρατηρητηρίου που θα προσπαθήσει να «συλλάβει» τα βαρυτικά κύματα. Το παρατηρητήριο ονομάζεται LΙSΑ (Laser Ιnterferometer Space Αntenna) και αποτελείται από τρία σκάφη τα οποία θα βρίσκονται σε απόσταση 5 εκατ. χλμ. το ένα από το άλλο σε διάταξη ισόπλευρου τριγώνου. Τα συμβολόμετρα λέιζερ που διαθέτουν τα σκάφη θα πραγματοποιούν συνεχώς μετρήσεις στον χώρο και στη μάζα για να εντοπίσουν τυχόν μεταβολές στο πεδίο του χωροχρόνου στον οποίο θα βρίσκονται τα τρία σκάφη. Ακατάληπτα σήματα αποστέλλει στη Γη το Voyager 2. Το διαστημικό σκάφος Voyager 2 το οποίο βρίσκεται έξω από τα όρια του ηλιακού συστήματος άρχισε να στέλνει από τις 22 Απριλίου -που έγινε αντιληπτό το φαινόμενο- ακατάληπτα σήματα τα οποία οι επιστήμονες της NASA δεν μπορούν να ερμηνεύσουν. Οι ενέργειες διάγνωσης της κατάστασης των συστημάτων του δεν έχουν αποφέρει κάποιο συγκεκριμένο αποτέλεσμα έτσι ώστε να δώσουν στους επιστήμονες του τμήματος JPL (Jet Propulsion Laboratory) τη δυνατότητα να εντοπίσουν και να διορθώσουν το πρόβλημα. Σύμφωνα με την ανακοίνωση τύπου που εργαστηρίου JPL το πρόβλημα πρωτοπαρουσιάστηκε όταν δεδομένα για τις συνθήκες που επικρατούν και που συλλέγει το Voyager 2 στο χώρο του διαστήματος που κινείται άρχισαν να καταφθάνουν στο κέντρο ελέγχου στη Γη σε ακατάληπτη μορφή χωρίς οι ειδικοί να μπορέσουν να τα αποκρυπτογραφήσουν. Παρόλα αυτά τα δεδομένα από την κατάσταση του σκάφους που επίσης παρέχονται από τον Voyager 2 λαμβάνονται στην κανονική τους μορφή και έτσι οι επιστήμονες θεωρούν πως μέσω αυτών θα μπορέσουν να καταλάβουν το πρόβλημα που υπάρχει με τα επιστημονικά δεδομένα. Η απόσταση όμως του σκάφους είναι αρκετά μεγάλη και χρειάζονται τουλάχιστον 13 ώρες μέχρι το σήμα από τη Γη να φθάσει στο διαστημόπλοιο και φυσικά άλλες 13 από το τελευταίο να στείλει την «απάντησή» του. Οι ειδικοί θεωρούν πάντως πως το πρόβλημα οφείλεται στην κατάσταση της μνήμης η οποία μορφοποιεί τα σήματα πριν αυτά αποσταλούν πίσω στο κέντρο ελέγχου. Έτσι είτε πρόκειται για στοιχεία που έχουν υποστεί φθορά είτε για κάποια «λανθασμένα» bits έχουν εισχωρήσει στη κεντρική μνήμη προκαλώντας την αστοχία. Ο Voyager 2 εκτοξεύτηκε τον Αύγουστο του 1977 και μέχρι σήμερα έχει καλύψει σε απόσταση περί τα 13,8 δις. χιλιόμετρα -τουλάχιστον τη διπλάσια απόσταση από τη Γη στον Πλούτωνα- και βρίσκεται στα όρια της ηλιόσφαιρας η οριογραμμή όπου ο ηλιακός άνεμος αναχαιτίζεται –επιβραδύνοντας- από την κοσμική ακτινοβολία και μετά τον Voyager 1 είναι η πιο απομακρυσμένο ανθρώπινο κατασκεύασμα. Σε περίπτωση που λυθεί το πρόβλημα ο Voyager 2 είναι σχεδιασμένος ώστε να στέλνει σήματα στο κέντρο ελέγχου της αποστολής μέχρι το 2025. Κατι ακομα οχι Διαστημικο αλλα πολυ ενδιαφερον και ομορφο!!! Νανο-Γη, πολύ μικρότερη από έναν κόκκο αλατιού! Ερευνητές της ΙΒΜ στην Ελβετία ανέπτυξαν μια καινοτομική τεχνική νανοτεχνολογίας, που τους επιτρέπει να «ζωγραφίζουν» και να «σμιλεύουν» εικόνες και τρισδιάστατες κατασκευές χιλιάδες φορές μικρότερες από έναν κόκκο αλατιού. Ως πρώτη εφαρμογή για το νανο-πινέλο και για τη νανο-σμίλη τους, που δουλεύουν στο επίπεδο της ατομικής κλίμακας της ύλης, δημιούργησαν μια τρισδιάστατη υδρόγειο, η οποία είναι τόσο μικρή που χίλια τέτοια «μοντέλα» θα χωρούσαν σε έναν κόκκο αλατιού. Οι ερευνητές του εργαστηρίου της ΙΒΜ στη Ζυρίχη, υπό τον φυσικό Αρμίν Κνολ, σύμφωνα με το Live Science, χρησιμοποίησαν μια υπερβολικά μικρή μύτη από πυρίτιο, που είναι περίπου 100.000 φορές μικρότερη από μια ξυσμένη κοινή μύτη μολυβιού, και με αυτήν δημιούργησαν σχήματα και δομές μήκους μέχρι 15 νανομέτρων (δηλαδή 15 δισεκατομμυριοστών του μέτρου). Εκτός από τη μίνι-Γη, οι ερευνητές επίσης κατασκεύασαν ένα τρισδιάστατο αντίγραφο του διάσημου όρους Μάτερχορν των Ελβετικών Άλπεων, καθώς και δισδιάστατες εικόνες του λογοτύπου της ΙΒΜ. Η νέα τεχνική, που παρουσιάστηκε στο περιοδικό “Advanced Materials” (Εξελιγμένα Υλικά), μπορεί να έχει πρακτικές εφαρμογές πέρα από τη δημιουργία μικροσκοπικών μοντέλων και έργων τέχνης. Πιθανώς ανοίγει το δρόμο για τη σημαντική μείωση του κόστους και της πολυπλοκότητας, όσον αφορά την κατασκευή νανο-αντικειμένων (δηλαδή σε νανο-κλίμακα), για μελλοντική χρήση στη βιομηχανία ηλεκτρονικών.

Ο Αρης εχει την τιμητικη του στην σημερινη δημοσιευση!!! Ευρωπαίοι στον Άρη. Ένας Γάλλος και ένας Ιταλός, Κολομβιανής καταγωγής, θα εκπροσωπήσουν την Ευρώπη σε μια 18μηνη αποστολή στον Άρη. Μόνο που δεν θα φύγουν ποτέ από τη Γη. Ο 31χρονος Ρομάν Τσαρλς και ο 26χρονος Ντιέγο Ουμπρίνα, οι οποίοι δεν είναι αστροναύτες, επιλέχθηκαν από την Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Διαστήματος (ΕSA) για ένα πείραμα εξομοίωσης μακράς πτήσης προς τον πλανήτη Άρη. Οι δύο τους μαζί με δύο Ρώσους και έναν Κινέζο, στις 3 Ιουνίου θα μπουν σε ειδικά διαμορφωμένα κοντέινερ χωρίς παράθυρα προκειμένου να συμμετάσχουν σε ένα πείραμα που θα εκτιμήσει τις φυσικές και διανοητικές αντοχές που απαιτούνται για ταξίδια μακράς διάρκειας στο διάστημα. Το "διαστημόπλοιό" τους Mars500, βρίσκεται στη Ρωσία στο Ινστιτούτο διερεύνησης Βιοιατρικών Προβλημάτων. Όλα τα εφόδια, όπως νερό και φαγητό, που χρειάζονται για το "ταξίδι" θα φορτωθούν στο "διαστημόπλοιο" πριν την αναχώρηση. Επίσης, οι επιστήμονες θέλουν να κάνουν το πείραμα όσο πιο ρεαλιστικό γίνεται και γι΄αυτό το λόγο η επικοινωνία με τα πληρώματα και τη βάση στη Γη θα γίνεται με καθυστέρηση είκοσι λεπτών, όσο δηλαδή χρειάζεται ένα μήνυμα που εκπέμπεται από τον Άρη να φτάσει στον πλανήτη μας. Όσοι αντέξουν το ταξίδι των 250 ημερών θα χρειαστεί να περπατήσουν στην επιφάνεια του Άρη φορώντας μια ειδικά διαμορφωμένη για το σκοπό αυτό, ρωσικής κατασκευής, διαστημική στολή. Ένα από τα κοντέινερ θα έχει σχεδιαστεί με τέτοιο τρόπο που θα θυμίζει το έδαφος του Άρη. Οι "αστροναύτες" θα παρακολουθούνται διαρκώς από επιστήμονες οι οποίοι θα βλέπουν πως τους επηρεάζει το στρες ψυχικά και σωματικά και θα μπορούν να ελέγχουν τα επίπεδα ορμονών στο αίμα τους, την ποιότητα του ύπνου τους, αλλά και τα οφέλη των διαιτητικών συμπληρωμάτων. Επίσης όπως διευκρινίζουν οι αρμόδιοι του πειράματος, αν κάποιος από τους συμμετέχοντες σε αυτό νιώσει ότι δεν αντέχει την απομόνωση και θέλει να φύγει θα μπορεί να το κάνει, ωστόσο διευκρινίζουν πως σε μια τέτοια περίπτωση θα καταβληθεί κάθε προσπάθεια για να πείσουν τον "αστροναύτη" να αντέξει και να παραμείνει. Για να εχουμε ομως μια συνεχεια του πειραματος εγραψα στις 21/10/2009 ΜΟΣΧΑ Σαράντα χρόνια μετά το πρώτο βήμα του Νιλ Αρμστρονγκ στο έδαφος της Σελήνης, έξι κοσμοναύτες πραγματοποίησαν την πρώτη προσεδάφιση στον πλανήτη Αρη. Μόνο που αυτή τη φορά το θαυμαστό ταξίδι ήταν εικονικό: δεν απομακρύνθηκαν ούτε μέτρο από τη Μόσχα! Επρόκειτο για προσομοίωση διαστημικού ταξιδιού στον Κόκκινο Πλανήτη, η οποία ολοκληρώθηκε με απόλυτη επιτυχία μέσα σε μια αποθήκη του ρωσικού Ινστιτούτου Βιοϊατρικών Προβλημάτων, όπου δημιουργήθηκαν εγκαταστάσεις 550 κυβικών μέτρων. Το πλήρωμα- τέσσερις Ρώσοι, ένας Γερμανός και ένας Γάλλος- «επέστρεψε» χαμογελαστό στο γήινο περιβάλλον έπειτα από ένα «ταξίδι» 105 ημερών. Για την περιπέτεια αυτή ο καθένας εισέπραξε 20.000 δολάρια. Οσο για τη συμβίωσή τους, οι ίδιοι βεβαιώνουν ότι υπήρξε αρμονικότατη. Τα συμπεράσματα του πειράματος θα χρησιμοποιηθούν για τον μελλοντικό σχεδιασμό αληθινών αποστολών στο Διάστημα. Από την καταπακτή του εικονικού θαλαμίσκου βγήκαν φορώντας τις γαλάζιες στολές τους υπό τα χειροκροτήματα του επιστημονικού προσωπικού που τους προσέφερε λουλούδια σαν να ήταν πραγματικοί κοσμοναύτες. «Αποστολή εξετελέσθη» ανέφερε ο κυβερνήτης Σεργκέι Ριαζάνσκι στους προϊσταμένους του της Ροσκόσμος, της Ρωσικής Υπηρεσίας Διαστήματος, η οποία συνεργάστηκε στο πείραμα αυτό με την Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Διαστήματος (ΕSΑ), με σκοπό τη μελέτη των αντιδράσεων του ανθρώπου σε συνθήκες παρόμοιες με εκείνες που θα συναντήσουν οι πρώτοι πραγματικοί ταξιδιώτες στον Αρη. Ερευνήθηκαν οι συνέπειες της απομόνωσης στον ύπνο και μετρήθηκαν τα επίπεδα του στρες και των ορμονών. Ο Συρίλ Φουρνιέ, ο 40χρονος γάλλος πιλότος της αποστολής, έγραψε στο ημερολόγιό του ότι ο ρώσος κυβερνήτης τού έδωσε μαθήματα... χορού, βοηθώντας τον να βελτιώσει τις επιδόσεις του στο βαλς. Οσο για τον 28χρονο μηχανικό του γερμανικού στρατού Ολιβερ Κνίκελ, αυτός έγραψε στο δικό του ημερολόγιο: «Τελευταία ημέρα της απομόνωσης. Ολοι με το ένα μάτι γελάμε και με το άλλο κλαίμε, μετρώντας τα δευτερόλεπτα ώσπου να ανοίξει η πόρτα του προσομοιωτή». Το πείραμα ήταν ρεαλιστικό. Προσομοίωσε επίσης τη διαπλανητική ραδιοεπικοινωνία με υποτιθέμενες «καθυστερήσεις» έως και 20 λεπτών λόγω της μεγάλης απόστασης ανάμεσα στη Γη και στον Αρη. Κατά τα άλλα, οι έξι κοσμοναύτες έτρωγαν κανονικές μερίδες Διαστήματος, ανέπνεαν αέρα ανακυκλωμένο και χρησιμοποιούσαν τουαλέτες παρόμοιες με εκείνες των διαστημικών σταθμών. Υπήρχαν ατομικά δωμάτια των 3,2 τετραγωνικών μέτρων, ένα μικρό ιατρείο, χώρος αποθήκευσης τροφίμων, καθώς και ομοίωμα διαστημικής ακάτου, μέσα στην οποία η ομάδα πέρασε τις τελευταίες 30 ημέρες του πειράματος σε «τροχιά» γύρω από τον Αρη ως την εικονική προσεδάφιση. Στον ίδιο χώρο θα ξεκινήσει το 2010 μία ακόμη προσομοίωση, αυτή τη φορά για 520 ημέρες, περίπου όσο υπολογίζεται ότι θα διαρκέσει ένα πραγματικό ταξίδι στον Αρη. Στην φωτογραφια οι εξι κοσμοναυτες Νέα στοιχεία για αρχαία ζωή στον Άρη μετά την επανεξέταση ενός μετεωρίτη από τη NASA. Επιστήμονες της NASA ανακοίνωσαν πρόσφατα ότι μια νέα μελέτη που πραγματοποίησαν σε ένα διάσημο μετεωρίτη του Άρη, που βρέθηκε το 1996, προσφέρει πρόσθετα αξιόπιστα στοιχεία στο γεγονός ότι υπήρχε αρχαία ζωή σε ένα σημείο στον Άρη. Ο βράχος από το διάστημα έχει γίνει αιτία για μια διχόνοια ανάμεσα στην διεθνή επιστημονική κοινότητα, από τότε που ανακαλύφθηκε για πρώτη φορά. Πολλές δε ομάδες ήταν είτε υπέρ είτε κατά της παρουσίας ζωής κάποτε στον Άρη. Όμως χρησιμοποιώντας σύγχρονες μεθόδους, η ομάδα της NASA αποφασίσει ότι η ύπαρξη ζωής στον Άρη την πρώτη περίοδο της ζωής του, εξακολουθεί να είναι η πιο εύλογη εξήγηση για τις δομές που εντοπίζονται στα βράχια, εκθέσεις. Το πιο ενδιαφέρον για το νέο αυτό project είναι ότι δεν επικεντρώνεται άμεσα στη μελέτη των αρχαίων μετεωριτών. Αντίθετα, η ομάδα ανέλυσε τις μελέτες που προτείνουν ότι οι δομές που βρέθηκαν σε βράχους του διαστήματος δεν είχαν σημάδια της ζωής. Τα αποτελέσματά τους είναι πολύ καθαρά – άλλες προελεύσεις αντί για μορφές ζωής δεν έχουν πιθανότητα για αυτά τα συγκεκριμένα δείγματα. Η έρευνα έρχεται μετά από 14 χρόνια όπου τότε μια άλλη ομάδα της NASA με επικεφαλής τους David McKay, Everett Gibson και Kathie Thomas-Keprta, δημοσίευσε μια αναφορά στο περιοδικό Science, που ισχυρίστηκε ότι ανακάλυψε βιογενή στοιχεία πάνω στον μετεωρίτη ALH84001. Η πρόσφατη δημοσίευση έχει τίτλο «Προέλευση των Νανοκρυστάλλων Μαγνητίτη στον Αρειανό Μετεωρίτη ALH84001" και αφού μελετάει πάλι την παλιά υπόθεση, προσθέτει νέα στοιχεία για την υποστήριξη των ισχυρισμών αυτών. "Σε αυτή τη μελέτη, ερμηνεύουμε τα αποτελέσματά μας για να δείξουμε ότι οι in situ ανόργανες υποθέσεις είναι ασυμβίβαστες με τα δεδομένα, και, επομένως, συμπεραίνουμε ότι η βιογενής υπόθεση εξακολουθεί να είναι μια βιώσιμη εξήγηση," αποκαλύπτει η Thomas-Keprta, που ήταν η υπεύθυνη της έρευνας. «Πιστεύουμε ότι η βιογενής υπόθεση είναι τώρα ισχυρότερη από ό,τι όταν την προτείναμε για πρώτη φορά πριν από 13 χρόνια», προσθέτει ο Everett Gibson, ανώτερος επιστήμονας στην Αμερικανική Διαστημική Υπηρεσία. «Τα αποδεικτικά στοιχεία που υποστηρίζουν τη δυνατότητα της παρουσίας ζωής κατά το απώτατο παρελθόν στον πλανήτη Άρη, έχει κτιστεί αργά αργά κατά τη διάρκεια της τελευταίας δεκαετίας. Αυτά τα στοιχεία περιλαμβάνουν σημάδια παλιών επιφανειακών νερών, που συμπεριλαμβάνουν στάσιμα ποτάμια, λίμνες και, ενδεχομένως, ωκεανούς, σημάδια νερού που έτρεχε κοντά ή πάνω στην επιφάνεια, νερό που προέρχεται από καταθέσεις αργιλικών ορυκτών και ανθρακικών αλάτων στο παλιό ανάγλυφο του εδάφους, καθώς και μια πρόσφατη απελευθέρωση μεθανίου στην ατμόσφαιρα του Άρη, μία ανακάλυψη που μπορεί να έχει διάφορες εξηγήσεις, συμπεριλαμβανομένης και της παρουσίας μικροβιακής ζωής, την κύρια πηγή του μεθανίου πάνω στη Γη», εξηγεί ο David McKay, ο οποίος είναι επικεφαλής για την εξερεύνηση και την αστροβιολογία του Διαστημικού Κέντρου Τζόνσοντης της NASA. Στην φωτογραφια αυτές οι δομές μπορεί να παριστάνουν απολιθώματα αρχαίας ζωής στον Άρη. Τωρα κατι ακομα για την ματαιοδοξια μας!!!Η Γη από τον Άρη Μια νέα εντυπωσιακή διαστημική φωτογραφία έρχεται να «γράψει ιστορία» και να δώσει ένα ακόμα πλήγμα στον εγωκεντρισμό ή, καλύτερα, τον γεω-κεντρισμό μας. Πρόκειται για την πρώτη εικόνα της Γης και ταυτόχρονα του δορυφόρου της, που έχει ποτέ τραβηχτεί από τον Άρη και γενικότερα από οποιονδήποτε άλλο πλανήτη του ηλιακού μας συστήματος. Η εικόνα ελήφθη από το σκάφος Mars Global Surveyor της Αμερικανικής Διαστημικής Υπηρεσίας (NASA), το οποίο εκτοξεύτηκε το Σεπτέμβριο του 1997 και έκτοτε βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τον «κόκκινο πλανήτη». Η φωτογραφία δείχνει τον πλανήτη μας -και πιο πέρα τη Σελήνη- σε σχήμα «μισής Γης», τυλιγμένη από το απέραντο σκοτάδι του διαστήματος – μια ακόμη υπόμνηση για το πόσο μυστηριώδης και εύθραυστη είναι η ζωή μας. Η NASA έχει επεξεργαστεί ψηφιακά την φωτογραφία, ώστε η Γη και η πολύ πιο σκοτεινή Σελήνη να είναι ταυτόχρονα ορατές στο ίδιο πλάνο. Επειδή η Γη και το φεγγάρι είναι πιο κοντά στον ήλιο μας σε σχέση με τον Άρη, εμφανίζουν φάσεις για κάποιον που βρίσκεται πάνω στον «κόκκινο πλανήτη» (δηλαδή η Γη εμφανίζεται ως ημισέληνος, μισός πλανήτης, ολόκληρος κοκ), όπως ακριβώς συμβαίνει για ένα γήινο παρατηρητή που παρατηρεί από τον πλανήτη μας τη Σελήνη, την Αφροδίτη και τον Άρη.