Δροσος Γεωργιος

Νανοφύλλα πάχους ενός ατόμου φέρνουν μια νέα εποχή. Πρώτα ήρθε το γραφένιο, μια εξωτική μορφή του άνθρακα που έχει τη μορφή φύλλων, πάχους ενός μόνο ατόμου. Τώρα, Αμερικανοί ερευνητές ανακοινώνουν ότι δημιούργησαν δισδιάστατα φύλλα από μια πληθώρα άλλων υλικών, κατάλληλα μεταξύ άλλων για ηλεκτρονικά κυκλώματα και σούπερ μπαταρίες. «Λόγω των εξαιρετικών ηλεκτρονικών ιδιοτήτων του, το γραφένιο τραβά όλη την προσοχή. Στην πραγματικότητα όμως υπάρχουν εκατοντάδες άλλα υλικά με στρωματική δομή που θα μας επέτρεπαν να δημιουργήσουμε νέες τεχνολογίες» δήλωσε η ρωσίδα Valeria Nicolosi του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης. Η ομάδα της έφτιαξε «νανοφύλλα» πάχους ενός ατόμου, κατασκευασμένα από υλικά που σχηματίζουν τείνουν να διατάσσονται σε στρώματα, όπως το νιτρίδιο του βορίου, το διθειούχο μολυβδένιο και το τελλουριούχο βισμούθιο. Οι επιστήμονες, εξηγεί η Nicolosi, προσπαθούν εδώ και δεκαετίες να δημιουργήσουν μονοατομικά φύλλα από αυτά τα υλικά, καθώς η διάταξη αυτή αποκαλύπτει τις ασυνήθιστες ηλεκτρικές και θερμοηλεκτρικές τους ιδιότητες. Η νέα μέθοδος, βασισμένη σε κοινούς διαλύτες και παλμούς υπερήχων, είναι απλή, φθηνή, γρήγορη και κατάλληλη για βιομηχανική χρήση, επισημαίνουν οι ερευνητές. «Από τις πολλές πιθανές εφαρμογές αυτών των νέων νανοφύλλων, η σημαντικότερη είναι ίσως η χρήση τους ως θερμοηλεκτρικών υλικών» αναφέρει σε ανακοίνωσή του ο Jonathan Coleman, συνεργάτης της Nicolosi από το Κολέγιο Trinity του Δουβλίνου. Τα νέα υλικά θα μπορούσαν για παράδειγμα να χρησιμοποιηθούν σε συσκευές που δεσμεύουν και αξιοποιούν τη χαμένη θερμότητα από εργοστάσια ηλεκτροπαραγωγής, στα οποία οι απώλειες ενέργειας κυμαίνονται από 50 έως 70 τοις εκατό. Θα μπορούσαν επίσης να χρησιμοποιηθούν σε «υπερπυκνωτές», μπαταρίες νέας γενιάς που θα μπορούσαν για παράδειγμα να κινούν ηλεκτρικά αυτοκίνητα. Δισδιάστατα φύλλα από διάφορα υλικά είχαν αναπτυχθεί και στο παρελθόν, βασίζονταν όμως σε χρονοβόρες, δαπανηρές και αναποτελεσματικές μεθόδους. Η νέα τεχνική «προσφέρει χαμηλά κόστη, πολύ υψηλές αποδόσεις και πολύ υψηλό ρυθμό παραγωγής -σε διάστημα δύο ωρών, και με μόλις 1 χιλιοστογραμμάριο υλικού, δισεκατομμύρια επί δισεκατομμυρίων μονοατομικών φύλλων, που μοιάζουν με το γραφένιο, μπορούν να δημιουργηθούν ταυτόχρονα» επισήμανε η Nicolosi. *Το Νόμπελ Φυσικής 2010 απονεμήθηκε σε δύο φυσικούς ρωσικής καταγωγής, τον Αντρέ Γκέιμ και τον Κονσταντίν Νοβοσέλοφ, ως αναγνώριση για τα «επαναστατικά τους πειράματα που αφορούν το δισδιάστατο υλικό γραφένιο»

Δορυφόροι της NASA κοιτούν τα δύο πρόσωπα του Ήλιου. Οι αστροφυσικοί μπορούν για πρώτη φορά να μελετούν ολόκληρη την επιφάνεια του Ήλιου ταυτόχρονα: οι δίδυμοι δορυφόροι Stereo της NASA ευθυγραμμίστηκαν σε αντιδιαμετρικά αντίθετες θέσεις γύρω από το άστρο και μεταδίδουν εντυπωσιακές, στερεοσκοπικές εικόνες. Η δυνατότητα παρακολούθησης του Ήλιου από όλες τις πλευρές θα επιτρέψει τον εντοπισμό ηλιακών καταιγίδων που ξεσπούν στην πλευρά του άστρου η οποία παραμένει αθέατη από τη Γη εκείνη τη στιγμή. Αυτό θα επιτρέψει την έκδοση έγκαιρων προειδοποιήσεων για επικίνδυνο «διαστημικό καιρό» -τα σωματίδια που εκτοξεύονται στις ηλιακές εκρήξεις απειλούν τους δορυφόρους, τους αστροναύτες και τα δίκτυα ηλεκτροδότησης. «Για πρώτη φορά, μπορούμε να παρακολουθούμε την ηλιακή δραστηριότητα σε όλο το 3D μεγαλείο του» σχολίασε ο ελληνικής καταγωγής Άγγελος Βουρλίδας, μέλος της ομάδας Stereo. Οι φυσικοί υποψιάζονται ότι μεγάλες εκρήξεις στην επιφάνεια του Ήλιου -ηλιακές εκλάμψεις και εκτινάξεις στεμματικού υλικού- μπορούν να συμβαίνουν ταυτόχρονα σε αντιδιαμετρικές περιοχές και να αλληλεπιδρούν μεταξύ τους. Η αποστολή Stereo τούς δίνει τώρα την ευκαιρία να εξετάσουν αν αυτό όντως συμβαίνει. Το σημαντικότερο όμως είναι ότι οι δορυφόροι της αποστολής θα μπορούν να εντοπίζουν εκρήξεις πριν γίνουν ορατές από τη Γη. Τον περασμένο Αύγουστο, για παράδειγμα, μια ασυνήθιστα μεγάλη έκρηξη κατάπιε τα δύο τρίτα της ηλιακής επιφάνειας. Το μεγαλύτερο μέρος της ήταν αθέατο εκείνη την ώρα από τη Γη, οι δορυφόροι Stereo όμως ήταν ήδη σε θέση να την καταγράψουν. Οι δίδυμοι δορυφόροι εκτοξεύτηκαν το 2006 και έκτοτε κινούνται στην ίδια τροχιά με τη Γη στο ταξίδι της γύρω από τον Ήλιο. Σταδιακά όμως απομακρύνονταν μεταξύ τους έτσι ώστε ο ένας να προηγείται του πλανήτη και ο άλλος να τον ακολουθεί. Έλαβαν τις τελικές τους θέσεις στις 6 Φεβρουαρίου, με τον Ήλιο ακριβώς ανάμεσά τους. Εκτός του ότι παρακολουθούν τον Ήλιο από όλες τις πλευρές, οι δορυφόροι μεταδίδουν στερεοσκοπικές εικόνες που δείχνουν για πρώτη φορά το μητρικό μας άστρο σε 3D. Τα δεδομένα της αποστολής Stereo θα συνδυάζονται με τις εικόνες και τις μετρήσεις που μεταδίδει ένα άλλο νέο σκάφος, το Παρατηρητήριο Ηλιακής Δυναμικής (SDO) της NASA.

Η δημιουργία του ISS βήμα προς βήμα. Μια ενδιαφέρουσα διαδραστική ψηφιακή σύνθεση μπορείτε να δείτε στον συγκεκριμένο σύνδεσμο, http://i.usatoday.net/tech/graphics/iss_timeline/flash.htm όπου απεικονίζεται η κατασκευή του διεθνούς διαστημικού σταθμού βήμα προς βήμα από την εποχή τοποθέτησης του πρώτου τμήματος σε τροχιά. Αυτό ήταν στις 20 Νοεμβρίου του 1998 και το τμήμα ήταν το ρωσικής κατασκευής Zarya που σημαίνει ανατολή. Από τότε μεσολάβησαν τουλάχιστον 12 χρόνια μέχρι το 2010 όπου τοποθετήθηκε το πλέον πρόσφατο κομμάτι του ISS επονομαζόμενο ως Cupola δίνοντας στον διαστημικό σταθμό, την σημερινή του μορφή. Στην ψηφιακή αυτή απεικόνιση μπορείτε να δείτε τις λεπτομέρειες του κάθε τμήματος ξεχωριστά, αρκεί να κάνετε κλικ στην κάθε ημερομηνία. Ο ΔΔΣ θα χρησιμοποιείται ως σπάνιο επιστημονικό εργαστήριο. Έτσι αποφάσισαν οι μετέχοντες στη συνεδρίαση του Πολυμερούς Συντονιστικού Συμβουλίου για το ΔΔΣ που έγινε στις 3 Φεβρουαρίου σε μορφή βίντεο διάσκεψης. Στις συζητήσεις πήραν μέρος εκπρόσωποι της Ρωσίας, των ΗΠΑ, της Ευρώπης, του Καναδά και της Ιαπωνίας. Από τον Μάρτιο ως τον Σεπτέμβριο του 2010 οι 5 εταιρικές Υπηρεσίες εκπλήρωσαν στο ΔΔΣ σχεδόν 200 προγράμματα επιστημονικών ερευνών για 400 παραγγελιοδότες. Εκτός απ’ αυτό, ο ΔΔΣ θα χρησιμοποιείται και για διάφορους ανθρωπιστικούς σκοπούς σε περίπτωση καταστροφών και διαροής πετρελαίου, καθώς επίσης και για το μόνιτορινγκ των κλιματικών αλλαγών.

Διάπυρα νέφη από τον Ήλιο κινούνται σαν τα γήινα σύννεφα. Τα γιγάντια νέφη υπέρθερμου υλικού που εκτοξεύονται από τον Ήλιο, και ενίοτε απειλούν τη Γη, εμφανίζουν δίνες και άλλες αστάθειες παρόμοιες με αυτές που παρατηρούνται στα σύννεφα, δείχνουν εικόνες από το ηλιακό παρατηρητήριο SDO της NASA. Η ανακάλυψη θα μπορούσε να βοηθήσει τις προσπάθειες των φυσικών να μοντελοποιήσουν και να προβλέψουν τον ηλιακό «καιρό», περίπου όπως οι μετεωρολόγοι μπορούν να προβλέπουν τον καιρό στη Γη. Οι ερευνητές του Πανεπιστημίου του Γουόργουικ στη Βρετανία ανακάλυψαν τις δίνες στη διάρκεια μιας «εκτίναξης στεμματικού υλικού» (CME), δηλαδή μιας έκρηξης στην επιφάνεια του Ήλιου που σκορπίζει υπέρθερμα σωματίδια στο Διάστημα. Οι διαταραχές στη ροή του υλικού εντοπίστηκαν σε εικόνες του νέου δορυφόρου SDO (Παρατηρητήριο Ηλιακής Δυναμικής) οι οποίες ελήφθησαν στο άκρο της περιοχής του υπεριώδους. Η ακτινοβολία που αποτυπώνουν οι εικόνες αντιστοιχεί σε θερμοκρασία 11 εκατομμυρίων βαθμών Κελσίου, πέρα από τις δυνατότητες προηγούμενων οργάνων. Οι δίνες, αναφέρουν οι ερευνητές, μοιάζουν με τις «αστάθειες Κέλβιν-Χέλμχοτζ», οι οποίες παρατηρούνται σε ρέοντα υλικά όπως τα γήινα σύννεφα: ο ατμός του σύννεφου ταξιδεύει με διαφορετική ταχύτητα από ό,τι ο περιβάλλων αέρας, και η διαφορά αυτή οδηγεί στην εμφάνιση μικρών δινών στο όριο ανάμεσα στο σύννεφο και τον αέρα (όπως στην ένθετη αριστερά). Στην περίπτωση του Ήλιου, οι αστάθειες Κέλβιν-Χέλμχοτζ εμφανίζονται λόγω της μεγάλης ταχύτητας και ενέργειας του υλικού που εκτινάσσεται, σε σχέση με την ηλιακή ατμόσφαιρα που παραμένει στη θέση της. Τέτοιες αστάθειες είχε προβλεφθεί θεωρητικά να εμφανίζονται στις ηλιακές εκρήξεις, αυτή όμως είναι η πρώτη φορά που καταγράφονται άμεσα στο ηλιακό στέμμα, δηλαδή την ηλιακή ατμόσφαιρα. Η έρευνα δημοσιεύεται στο Astrophysical Research Letters με επικεφαλής την Δρ Κλερ Φούλον. Η δημοσίευση είναι διαθέσιμη σε προέκδοση εδώ. http://www2.warwick.ac.uk/fac/sci/physics/research/cfsa/people/foullon/publications/foullon_preprint_apjl_2011.pdf

Νέο ηλιακό σύστημα με... στριμωγμένους πλανήτες. Ένα νέο, παράξενο ηλιακό σύστημα ανακάλυψε το διαστημικό τηλεσκόπιο «Κέπλερ» στο οποίο οι πλανήτες περιφέρονται... “ασφυκτικά” στριμωγμένοι γύρω από το άστρο τους. Η “απίστευτη” ανακάλυψη του ηλιακού συστήματος, που περιλαμβάνει έξι εξωπλανήτες, αποτελεί τη σημαντικότερη στο είδος της, από το 1995, όταν ανακαλύφθηκε ο πρώτος εξωπλανήτης. Αυτό γιατί ποτέ δεν έχει βρεθεί ταυτόχρονα τόσο μεγάλος αριθμός εξωπλανητών σε τροχιά γύρω από το ίδιο άστρο. Το άστρο τους, που μοιάζει με τον ήλιο μας, σε απόσταση περίπου 2.000 ετών φωτός από τη Γη, είναι πιο «ηλικιωμένο» από το δικό μας, καθώς έχει ηλικία έξι έως δέκα δισεκατομμυρίων ετών. Οι έξι εξωπλανήτες έχουν ακτίνα δύο έως 4,5 φορές μεγαλύτερη από αυτήν του δικού μας πλανήτη και μάζα δύο έως 13 φορές μεγαλύτερη. Πέντε από αυτούς βρίσκονται σε τρομερά κοντινές τροχιές στο άστρο τους -πιο κοντά από ότι ο Ερμής στο δικό μας ήλιο- με συνέπεια να είναι πιθανότατα υπερβολικά «καυτοί». Το «έτος» για πέντε από αυτούς (δηλαδή μια πλήρης περιστροφή γύρω από το άστρο τους) διαρκεί από μόλις δέκα έως 47 μέρες. Στον έκτο και πιο μακρινό διαρκεί 118 μέρες. Όπως εκτιμούν οι επιστήμονες από τις πρώτες ενδείξεις, οι νέοι εξωπλανήτες μοιάζουν μάλλον με μικρούς «Ποσειδώνες» παρά με γιγάντιες «Γαίες». Οι πυκνές ατμόσφαιρές μερικών πλανητών πιθανώς περιέχουν υδρογόνο και ήλιο όπως του Ουρανού, ενώ κανείς από τους έξι δεν πρέπει να μοιάζει με τη Γη. Δύο από τους εξωπλανήτες ενδέχεται να είναι βραχώδεις με νερό αλλά δεν έχει επιβεβαιωθεί. Δεν αποκλείεται ακόμη, να υπάρχει και έβδομος πλανήτης που δεν έχει φανεί ακόμη. Η ανακάλυψη, παρουσιάστηκε στο περιοδικό “Nature”, από τους ερευνητές με επικεφαλής τον ειδικό στους πλανήτες Τζακ Λισάουερ του Κέντρου Ερευνών Ames της NASA. Ο Κέπλερ έχει εντοπίσει ακόμη τουλάχιστον 1.200 πρόσθετους υποψήφιους εξωπλανήτες, κάτι που θα επιβεβαιωθεί μέσα στους επόμενους μήνες. Το διαστημικό τηλεσκόπιο έχει βρει ενδείξεις για ένα ακόμα σύστημα με τρεις εξωπλανήτες που ονομάστηκε «Κέπλερ-9», ενώ τον Ιανουάριο εντόπισε τον πρώτο σίγουρα βραχώδη εξωπλανήτη, ο οποίος ονομάστηκε «Κέπλερ-10». Το νέο ηλιακό σύστημα των έξι εξωπλανητών πήρε την ονομασία «Κέπλερ-11». Μικρές ειδήσεις. Η ΝΑΣΑ θέλει να αγοράσει θέσεις στα ρωσικά διαστημόπλοια «Σογιούζ» για τη μεταφορά αστροναυτών στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ΔΔΣ) στην περίοδο από το 2013 ως το 2017. Τη σχετική δήλωση έκανε στο ραδιοσταθμό «Εχο Μοσκβύ» ο επικεφαλής της Ρωσκόσμος Ανατόλι Περμίνοφ, που διευκρίνισε ότι λόγω του τερματισμού της εκμετάλλευσης των αμερικανικών διαστημοπλοίων πολλαπλής χρήσης η Ρωσία έχει υπογράψει συμβόλαια μεταφορικής εξασφάλισης της ΝΑΣΑ με τη βοήθεια ρωσικών διαστημοπλοίων στην περίοδο ως το 2013. Οι διαστημικοί τουρίστες θα μπορούν στο μέλλον να κάνουν πτήσεις προς τη Σελήνη με τα ρωσικά διαστημόπλοια Σογιούζ.΄Ετσι δήλωσε ο Αλεξέι Κρασνόφ, διευθυντής των επανδρωμένων προγραμμάτων της Ομοσπονδιακής Διαστημικής Υπηρεσίας της Ρωσίας (Ροσκόσμος). Το σχέδιο στο πλαίσιο του οποίου οι τουρίστες θα μπορούν να κάνουν περιστροφή γύρω από τη Σελήνη και να επιστρέψουν στη Γη με το Σογιούζ είναι πραγματοποιήσιμο τεχνικά,- είπε ο Κρασνόφ. Η λύση αυτού του προβλήματος, όπως είπε, θα απαιτήσει ορισμένο εκσυγχρονισμό του διαστημοπλοίου. Εξάλλου, η αμερικανική εταιρεία Space Adventures, η οποία ασχολείται με τον διαστημικό τουρισμό ανακοίνωσε ότι βρήκε ήδη άνθρωπο που θα ήθελε να κάνει περιστροφή γύρω από τη Σελήνη με 150 εκατομμύρια δολάρια.

Στα 2,5 δισ. δολάρια το κόστος του επόμενου ρομπότ στον Άρη. Το Curiosity της NASA θα είναι όχι μόνο το μεγαλύτερο τροχοφόρο ρομπότ που έχει εκτοξευτεί ποτέ, αλλά και η ακριβότερη αποστολή που έχει σχεδιαστεί ως σήμερα για την εξερεύνηση του Άρη. Με τις υπερβάσεις του προϋπολογισμού να έχουν ξεπεράσει τα 660 εκατομμύρια δολάρια, το συνολικό κόστος έχει φτάσει πλέον τα 2,5 δισεκατομμύρια δολάρια. Μόλις εννέα μήνες πριν από την εκτόξευση, η οποία έχει ήδη αναβληθεί κατά δύο χρόνια, και προγραμματίζεται τώρα για τέλη Νοεμβρίου, η NASA ανακοίνωσε ότι χρειάζεται ακόμα 82 εκατομμύρια για τις τελικές δοκιμές. Το Curiosity, με την επίσημη ονομασία Επιστημονικό Εργαστήριο του Άρη (MSL), είναι σχεδιασμένο να εξετάσει το κατά πόσο ο Άρης είναι, ή ήταν, κατάλληλος για τη διατήρηση μικροβιακής ζωής. Το ρομπότ έχει μέγεθος τζιπ και αντλεί ενέργεια από μια θερμοηλεκτρική ενέργεια ραδιενεργών ισοτόπων. Πέντε φορές βαρύτερο από το Spirit και το Opportunity, τα δύο μικρά ρομπότ που εξερευνούν το αρειανό τοπίο από το 2004, το Curiosity φέρει μεταξύ άλλων ένα λέιζερ που τρυπά βράχους για να αναλύσει το εσωτερικό τους. Το MSL θα είναι επίσης η πρώτη αποστολή που επιχειρεί προσεδάφιση ακριβείας στον Άρη (φωτογραφία) -τα προηγούμενα ρομπότ ήταν τυλιγμένα σε αερόσακους ώστε να μπορούν να αναπηδούν κατά την ανώμαλη προσγείωση. Όπως ενημέρωσε η NASA την αρμόδια Συμβουλευτική Επιτροπή, οι δυσκολίες που οδήγησαν σε υπερβάσεις του κόστους αφορούν κυρίως τα ηλεκτρονικά συστήματα, το ραντάρ προσεδάφισης και το τρυπάνι του ρομπότ. Την ευθύνη της αποστολής έχει το Εργαστήριο Αεριώθησης (JPL) της NASA, σε συνεργασία με το Πολιτειακό Πανεπιστήμιο της Αριζόνα. Βρήκαν 54 πλανήτες σαν τη Γη! Μεγάλη ανακάλυψη του τηλεσκόπιου Κέπλερ στη γειτονιά του Γαλαξία μας. Περισσότερους από πενήντα πλανήτες που θα μπορούσαν θεωρητικά να φιλοξενήσουν ζωή εντόπισε το νέο υπέρυθρο τηλεσκόπιο της NASA. Η ανακάλυψη είναι εντυπωσιακή, αν ληφθεί υπόψη ότι το τηλεσκόπιο Κέπλερ της αμερικανικής υπηρεσίας διαστήματος βρίσκεται σε τροχιά μόλις έναν χρόνο και ότι σε αυτό το διάστημα έχει παρατηρήσει μόλις ένα μικρό τμήμα του Γαλαξία. Τα όργανα του Κέπλερ εντόπισαν 1.235 πλανήτες έξω από το ηλιακό μας σύστημα. Οι 54 από αυτούς φαίνεται να βρίσκονται σε μια περιοχή που θα μπορούσε υπό ορισμένες προϋποθέσεις να φιλοξενήσει ζωή. Η περιοχή αυτή δεν είναι «ούτε ζεστή ούτε κρύα», δήλωσε χαρακτηριστικά ο επικεφαλής της επιστημονικής ομάδας του Κέπλερ Ουίλιαμ Μπορούκι. Εως σήμερα, μόλις δύο πλανήτες έξω από το ηλιακό σύστημα της Γης θεωρούνταν ότι βρίσκονται σε «κατοικήσιμη ζώνη». Σύμφωνα με τον αμερικανό επιστήμονα, ο αριθμός των 54 πλανητών είναι «τεράστιος, ασύλληπτος». Εξάλλου, για τα περισσότερα από τα 1.200 ουράνια σώματα δεν έχει επιβεβαιωθεί ότι είναι πλανήτες. Οι ειδικοί εκτιμούν ότι περίπου το 80% θα χαρακτηρισθούν ως τέτοιοι. Το επόμενο μεγάλο βήμα θα είναι η επιστημονική απόδειξη της υπόθεσης ότι κάποιοι από τους 54 πλανήτες έχουν τις βασικές προϋποθέσεις για να υποστηρίξουν ζωή όπως είναι το μέγεθος, η σύνθεση, η θερμοκρασία και η απόσταση από τον ήλιο τους. Ακόμη πιο ειδικές προϋποθέσεις, όπως οι ατμοσφαιρικές συνθήκες και η παρουσία νερού και άνθρακα, απαιτούν τηλεσκόπια που δεν έχουν κατασκευαστεί ακόμη. Το γεγονός πάντως ότι ένας πλανήτης βρίσκεται σε κατοικήσιμη ζώνη δεν σημαίνει ότι έχει ζωή. Ο Αρης αποτελεί ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα. Εξάλλου, οι επιστήμονες δεν μιλούν απαραιτήτως για νοήμονα ζωή, αλλά ακόμη και για ζωή σε βακτηριδιακή μορφή ή ακόμη και σε μορφές που δεν γνωρίζουμε. Το τηλεσκόπιο Κέπλερ έδωσε τη δυνατότητα στους επιστήμονες της NASA να τριπλασιάσουν τον αριθμό των γνωστών πλανητών.Το Κepler είναι εξοπλισμένο με την πιο ισχυρή κάμερα που έχει τεθεί ποτέ σε τροχιά (η κάμερα έχει ανάλυση 95 megapixel) και γι΄ αυτό μπορεί να εντοπίζει έστω και αμυδρά τις κινήσεις όλων των πλανητών (και όχι μόνο των μεγάλων) γύρω από ένα άστρο. Οι προηγμένες του δυνατότητες επιτρέπουν στο Κepler να παρατηρεί 100.000 αστέρια την ίδια στιγμή. Σύμφωνα με τους ειδικούς, τα νέα δεδομένα που έχει στείλει το τηλεσκόπιο είναι πιθανό να αποκαλύπτουν την ύπαρξη εκατοντάδων άγνωστων ως σήμερα πλανητών, ο αριθμός των οποίων μπορεί να φθάνει και τους χίλιους! Χάρις στο Κέπλερ διαπιστώθηκε ακόμη ότι υπάρχουν πολύ περισσότεροι σχετικά μικροί πλανήτες και περισσότερα άστρα, με άνω του ενός πλανήτη να βρίσκεται σε τροχιά γύρω από αυτά. Η ΝΑSΑ έχει προγραμματίσει ότι το Κepler θα λειτουργήσει ως το 2013, αν και ο σχεδιασμός του επιτρέπει τη συνέχιση της λειτουργίας του ως το 2015.

Έκθεση αστροφωτογραφίας από τη Νήσο του Πάσχα στο Ίδρυμα Ευγενίδου. Μια εντυπωσιακή έκθεση αστροφωτογραφίας του Λουκά Χαψή διοργανώνεται από τις 2 έως τις 27 Φεβρουαρίου στο Ίδρυμα Ευγενίδου. Η έκθεση με τίτλο «Παρατηρητές του Χρόνου» περιλαμβάνει φωτογραφίες από τη Νήσο του Πάσχα στον Ειρηνικό Ωκεανό. Η έκθεση αποτελεί ένα «αστρικό ταξίδι στη Γη των Μοάι» και περιλαμβάνει τις καλύτερες στιγμές από την αποστολή του Έλληνα φωτογράφου στη μακρινή Νήσο του Πάσχα, στον Ειρηνικό ωκεανό, ένα από τα πιο απομονωμένα σημεία του πλανήτη μας, η οποία έχει κυρίως γίνει γνωστή για τα περίφημα αγάλματα Moai. Υπενθυμίζεται ότι ο Λουκάς Χαψής συμμετείχε στην ελληνική αποστολή που ταξίδεψε στο Νησί του Πάσχα για την έκλειψη Ηλίου πέρυσι τον Ιούλιο. Όλες οι φωτογραφίες ελήφθησαν τότε. Αφορμή για τη φωτογράφηση αποτέλεσε η ολική έκλειψη ηλίου που ήταν ορατή στη Νήσο του Πάσχα. Ο Λ.Χαψής παρέμεινε στο νησί πάνω από ένα μήνα για να φωτογραφίσει όχι μόνον την έκλειψη αλλά και να τραβήξει πολλές αστροφωτογραφίες με κοινό παρονομαστή τα Moai, τα εμβληματικά πέτρινα αγάλματα του χαμένου πολυνησιακού πολιτισμού των Ράπα Νούι. Ο φωτογράφος Λουκάς Χαψής έχει μέχρι σήμερα φωτογραφίσει τον ουρανό σε διάφορα σημεία του πλανήτη, από την Αρούμπα ως τη Ζάμπια και από το Καστελόριζο ως τη Νήσο του Πάσχα, όντας σε όλες τις περιπτώσεις παρατηρητής των αστρικών σωμάτων και των ουράνιων φαινόμενων, καθώς επίσης της φύσης και των οικοσυστημάτων. Η είσοδος στην έκθεση είναι ελεύθερη, κατά τις ώρες 10:00 - 20:00 καθημερινά, στο Ίδρυμα Ευγενίδου (Λεωφ. Συγγρού 387, 175 64 Π. Φάληρο, είσοδος από οδό Πεντέλης 11). Την έκθεση διοργανώνει το Ίδρυμα Ευγενίδου, σε συνεργασία με το περιοδικό Φωτογράφος. Το Ισραήλ και η Ευρωπαϊκή Διαστημική Υπηρεσία υπέγραψαν συμφωνία συνεργασίας τους. Το Ισραήλ και η Ευρωπαϊκή Διαστημική Υπηρεσία υπέγραψαν συμφωνία για την συνεργασία στον τομέα της διαστημικής τεχνολογίας και της εξερεύνησης του διαστήματος. Η σχέση του Ισραήλ με το διάστημα ξεκινά πριν από σχεδόν 40 χρόνια όταν η μεσανατολική χώρα ξεκίνησε την δημιουργία της κατάλληλης υποδομής για την εξερεύνηση και αξιοποίηση των δυνατοτήτων που παρέχει το διάστημα. Βασικός πυλώνας αυτής της προσπάθειας ήταν η κατασκευή του πυραυλικού φορέα Shavit. Η διαστημική υπηρεσία του Ισραήλ ιδρύθηκε το 1983 και είχε επιφορτιστεί με την ανάπτυξη προγραμμάτων για την έρευνα και την εμπορική αξιοποίηση του διαστήματος. Το 1988 η διαστημική υπηρεσία του Ισραήλ εκτόξευσε τον πρώτο δορυφόρο της τον Ofeq 1, από τις εγκαταστάσεις της στο Palmachim. Η εκτόξευση αυτή ανέδειξε το Ισραήλ ως την όγδοη τότε χώρα που μπορούσε να εκτοξεύσει στο διάστημα, διαστημικό όχημα με δικά του μέσα. Από τα τέλη της δεκαετίας του 1980 η χώρα ανέπτυξε σειρά δορυφόρων για αποστολές επιτήρησης τηλεπικοινωνιών, και για επιστημονικούς σκοπούς. Επιστήμονες της ισραηλινής υπηρεσίας διαστήματος έχουν συμμετάσχει σε αρκετά ευρωπαϊκά διαστημικά προγράμματα ενώ το 1995 ισραηλινοί φοιτητές συμμετείχαν σε ερευνητικό πρόγραμμα της ευρωπαϊκή διαστημικής υπηρεσίας για την σχεδίαση ενός οχήματος που θα μπορούσε να σταλεί στο φεγγάρι και να κινηθεί επί της επιφάνειας του.

Φιλε trex,κανένα πρόβλημα.Η γνώση και οι πληροφορίες ειναι ελεύθερες και αυτό ειναι το μεγάλο πλεονεκτημα της εποχής μας. Το σκεφτόμουνα χθες κοιτώντας τις ειδήσεις για την Αιγυπτο και σκεφτόμουν την ιστορία τους και την θέση τους οτι ειναι η πρώτη επανασταση τους απο την εποχή των Φαραω.Εποχή που ολα ηταν υπο απόλυτο ελεγχο και η γνώση και οι πληροφορίες μονο στα χερια των ιερατείων.

Το Σύμπαν είναι κολοσσιαίο – 250 φορές πιο μεγάλο από αυτό που βλέπουμε. Είναι το σύμπαν μας άπειρο ή κλειστό; Επειδή το ορατό Σύμπαν διαστέλλεται, τα πιο απομακρυσμένο ορατά αντικείμενα είναι πολύ πιο μακριά μας από ότι μας λέει η ηλικία του, περίπου 13.7 δισεκατομμύρια χρόνια. Στην πραγματικότητα, τα φωτόνια στο κοσμικό υπόβαθρο μικροκυμάτων έχουν διανύσει 45 δισεκατομμύρια έτη φωτός για να έρθουν έως εδώ. Τούτο το νούμερο σημαίνει ότι το ορατό σύμπαν στην πραγματικότητα έχει διάμετρο, περίπου, 90 δισεκατομμύρια έτη φωτός. Είναι εύκολο να σκεφθεί κάποιος ότι αφού ο Κόσμος μας είναι 13.7 δισεκατομμυρίων ετών, άρα και το σύμπαν έχει αυτό το μέγεθος. Όμως τα πράγματα δεν είναι έτσι. Υπάρχουν αντικείμενα τόσο μακριά μας, που το φως τους δεν θα φτάσει ποτέ σε μας.Το πραγματικό σύμπαν, ωστόσο, είναι πολύ μεγαλύτερο. Το γνωρίζουμε τώρα χάρη στη στατιστική ανάλυση που έγινε από το Mihran Vardanyan στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης και τους συνεργάτες του. Το κλειδί για τη μέτρηση του πραγματικού μεγέθους του σύμπαντος είναι η μέτρηση της καμπυλότητας του. Οι αστρονόμοι έχουν καταλήξει σε διάφορες μεθόδους για τη μέτρηση αυτής της καμπυλότητας. Μία μέθοδος σύμφωνα είναι να ψάξουμε για ένα μακρινό αντικείμενο γνωστού μεγέθους και να μετρήσουμε πόσο μεγάλο φαίνεται: "Αν είναι μεγαλύτερο από ό,τι θα έπρεπε να είναι, το Σύμπαν είναι κλειστό. Εάν είναι στο σωστό μέγεθος, το σύμπαν είναι επίπεδο και αν είναι μικρότερο, το Σύμπαν μας τότε είναι ανοιχτό. " Οι αστρονόμοι γνωρίζουν ότι κύματα στο πρώιμο σύμπαν ‘καταψύχθηκαν’ στο κοσμικό υπόβαθρο των μικροκυμάτων. Σε αυτό οι επιστήμονες μπορούν να μετρήσουν το μέγεθος αυτών των κυμάτων, που ονομάζονται βαρυονικές ακουστικές ταλαντώσεις, με τη βοήθεια διαστημικών παρατηρητηρίων, όπως το WMAP. Μια άλλη μέθοδος είναι η φωτεινότητα των σουπερνόβα του τύπου 1Α σε μακρινούς γαλαξίες. Το πρόβλημα είναι ότι όταν οι επιστήμονες εξετάζουν τα στοιχεία που προέρχονται από τα διάφορα μοντέλα, παίρνουν δυστυχώς διαφορετικές απαντήσεις στο ερώτημα της καμπυλότητας και το μέγεθός του σύμπαντος. Έτσι αναρωτιούνται για ποια μέθοδος είναι η πιο ακριβής. Η σημαντική ανακάλυψη που έκανε ο Vardanyan ονομάζεται μοντέλο Bayesian averaging και είναι πολύ πιο εξεζητημένο από τη συνηθισμένη καμπύλη, που οι επιστήμονες συχνά χρησιμοποιούν για να εξηγήσουν τα δεδομένα τους. Το μοντέλο Bayesian ερωτά: με δεδομένα τα στοιχεία, πόσο πιθανό είναι το μοντέλο να πρέπει να διορθωθεί. Η προσέγγιση αυτή είναι αυτόματα προκατειλημμένη εναντίον των σύνθετων μοντέλων – «είναι ένα είδος στατιστικής σαν το ξυράφι του Όκαμ". Το μοντέλο του Vardanyan λέει συγκεκριμένα ότι η καμπυλότητα του Σύμπαντος περιορίζεται πολύ κοντά γύρω από το μηδέν. Με άλλα λόγια, το πιο πιθανό μοντέλο είναι ότι το Σύμπαν είναι επίπεδο. Ένα επίπεδο σύμπαν θα μπορούσε, επίσης, να είναι άπειρο και οι υπολογισμοί που κάνουν είναι αρκετά σύμφωνοι με αυτό το μοντέλο. Τέλος ή ομάδα του Vardanyan δείχνει ότι το Σύμπαν είναι τουλάχιστον 250 φορές μεγαλύτερο από τον όγκο του Hubble. Είναι γνωστό πως ο όγκος Hubble είναι παρόμοιος με το μέγεθος του παρατηρήσιμου σύμπαντος. Πηγή: http://www.technologyreview.com/

O επιταχυντής του CERN δεν θα κλείσει στο τέλος του 2011, αλλά το 2012. Ο επιταχυντής του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Πυρηνικών Ερευνών (CERN), κάτω από τα γαλλο-ελβετικά σύνορα, δεν θα κλείσει για ετήσια συντήρηση στο τέλος του χρόνου, όπως ήταν αρχικά προγραμματισμένο, αλλά θα συνεχίσει τη λειτουργία του και το 2012. Η συμβουλευτική επιτροπή του CERN έκρινε ότι τα πειράματα του επιταχυντή βρίσκονται σε καλό δρόμο και υπάρχουν καλές πιθανότητες να οδηγήσουν σε σημαντικές ανακαλύψεις μέσα στην επόμενη διετία, συνεπώς θα ήταν σκόπιμο να μην ανακοπεί η λειτουργία του μηχανήματος, κάτι που ήταν και αίτημα των φυσικών. Οι επιστήμονες ευελπιστούν ότι η "ανάσα" πρόσθετου χρόνου θα τους επιτρέψει να εντοπίσουν το "σωματίδιο του Χιγκς" ή να κάνουν άλλες ανακαλύψεις, όπως τα σωματίδια της υπερσυμμετρίας. Ο επιταχυντής αναμένεται να λειτουργήσει μέχρι το τέλος του 2012 κάνοντας συγκρούσεις σωματιδίων με ενέργεια 3,5 TeV ανά ακτίνα, ενώ μετά το 2013 και αφού κάνει τότε τη μακρά διακοπή λειτουργίας του, θα έχει προετοιμαστεί κατάλληλα, ώστε πλέον να λειτουργήσει στο μέγιστο της ενεργειακής ισχύος του, πραγματοποιώντας συγκρούσεις σωματιδίων με ενέργεια 7 τεραηλεκτρονιοβόλτ (TeV) ανά ακτίνα. Μέχρι τότε, άλλωστε, το CERN θα "παίζει" μόνο του στο "γήπεδο", καθώς θα έχει αποσυρθεί οριστικά ο αμερικανικός επιταχυντής Tevatron του Fermilab.

Το πρώτο διαστημικό σκάφος άνοιξε πανί. H ΝΑSΑ έθεσε σε χαμηλή τροχιά γύρω από τη Γη το πρώτο διαστημικό σκάφος με ηλιακό πανί. Ο νανοδορυφόρος, που ονομάζεται ΝanoSailD, άνοιξε το εμβαδού περίπου 9 τετραγωνικών μέτρων ηλιακό πανί του, το οποίο είναι φτιαγμένο από ειδικό πολυμερές, στις 20 Ιανουαρίου. Οι επίσημες ανακοινώσεις ωστόσο έγιναν πέντε ημέρες αργότερα, καθώς οι επιστήμονες ανέμεναν να τους αποσταλούν δεδομένα από το ίδιο το σκάφος. Τα δεδομένα ελήφθησαν και η όλη επιχείρηση εξελίσσεται ομαλά, σύμφωνα με τους υπευθύνους. Οπως σχολίασε ο εκπρόσωπος της αμερικανικής Διαστημικής Υπηρεσίας Ντιν Αλχορν, «είναι η πρώτη φορά που η ΝΑSΑ θέτει σε χαμηλή τροχιά γύρω από τη Γη διαστημικό σκάφος με ηλιακό πανί». Το σκάφος αναμένεται να παραμείνει σε τροχιά επί 70-120 ημέρες, αναλόγως των ατμοσφαιρικών συνθηκών που θα συναντήσει. Τα διαστημικά... ιστιοφόρα κάνουν χρήση της πίεσης της ακτινοβολίας του Ηλίου προκειμένου να κινούνται σε υψηλές ταχύτητες. Εκτιμάται ότι το παρθενικό αυτό ταξίδι ενός τέτοιου είδους σκάφους θα οδηγήσει σε σημαντικές εξελίξεις σε ό,τι αφορά το πεδίο χρήσης νέας γενιάς... οικολογικών διαστημικών σκαφών, που θα κινούνται χρησιμοποιώντας την ηλιακή ενέργεια.

Μετα το HTV2, του δεύτερου ιαπωνικού «οχήματος μεταφοράς», το οποίο μεταφέρει υλικό στους ενοίκους του ISS προσκολλήθηκε και το Progress M-09M απο την Ρωσια. Η εκτόξευση πραγματοποιηθηκε από το κοσμοδρόμιο Μπαϊκονούρ στις 04:31:39 Moscow Time. Το Προγκρές μεταφέρει στο ρωσοαμερικανικό πλήρωμα που εργάζεται στο Σταθμό, είδη ρουχισμού, τρόφιμα, γλυκό νερό, οξυγόνο και συσκευές για επιστημονικά πειράματα. Η σύζευξη του Προγκρές με το Σταθμό πραγματοποιήθηκε 30 Ιανουαρίου στις 05:38:50 Moscow Time. Συνολικά, στο ΔΔΣ προβλέπεται να σταλούν φέτος 6 διαστημόπλοια Προγκρές.

Στις ώριμες μαύρες τρύπες, ο χρόνος σταματά. Νέες εξισώσεις που ανέπτυξαν Βρετανοί ερευνητές επιτρέπουν στους φυσικούς να υπολογίζουν πότε ο χρόνος σταματά στην καρδιά μιας μαύρης τρύπας. Η έρευνα, που δημοσιεύεται στο Proceedings of the Royal Society A, δείχνει πότε μια μαύρη τρύπα φτάνει στο τελικό στάδιο της εξέλιξής της, μια κατάσταση που ονομάζεται «χωροχρόνος του Κερ». Σε αυτή την κατάσταση, ασύλληπτη για την ανθρώπινη φαντασία, ο χρόνος παγώνει και κηρύσσει την ανεξαρτησία του από το χωροχρόνο. Οι μαύρες τρύπες -σημεία όπου συγκεντρώνεται μάζα άπειρης πυκνότητας- θα συνεχίσουν να προβληματίζουν για καιρό τους φυσικούς, αφού κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει τι συμβαίνει στο εσωτερικό τους: οι εξισώσεις της Γενικής Σχετικότητας του Αϊνστάιν παύουν να ισχύουν όταν κανείς βρεθεί μέσα στη μελανή οπή. Οι μαύρες τρύπες «βρίσκονται πραγματικά πέρα από τη φυσική που γνωρίζουμε» σχολιάζει στο Space.com o Χουάν Αντόνιο Βαλιέντε Κρουν, μαθηματικός του Πανεπιστημίου του Λονδίνου Queen Mary. «Για να κατανοήσουμε τι συμβαίνει μέσα σε μια μαύρη τρύπα, θα έπρεπε να εφεύρουμε μια νέα φυσική» προσθέτει. Όμως, παρόλο που οι φυσικοί αγνοούν παντελώς τα τεκταινόμενα μέσα στις μαύρες τρύπες, περιέργως μπορούν να υπολογίσουν με ακρίβεια την τελική κατάσταση της εξέλιξής τους. Οι εξισώσεις της Γενικής Σχετικότητας οδηγούν στο συμπέρασμα ότι οι ώριμες μαύρες τρύπες έχουν περάσει στην κατάσταση του χωροχρόνου του Κερ, στην οποία ο χρόνος είναι ανεξάρτητος του χωροχρόνου. «Θα μπορούσε κανείς να πει ότι, από τη στιγμή που [η μαύρη τρύπα] θα φτάσει σε αυτή την κατάσταση, δεν συμβαίνουν πια περαιτέρω διαδικασίες» εξηγεί ο Δρ Βαλιέντε Κρουν. Οι εξισώσεις που ανέπτυξε η ομάδα του υπολογίζουν πόσο χρόνο χρειάζεται μια μαύρη τρύπα για να φτάσει στην τελική κατάσταση Κερ. Για να λύσουν τις νέες εξισώσεις στην περίπτωση μιας οποιασδήποτε μαύρης τρύπας, οι φυσικοί θα χρειάζονταν μόνο να μετρήσουν τη μάζα της. Αυτό μπορεί να γίνει μεταξύ άλλων μετρώντας τη διάμετρο του λεγόμενου «ορίζοντα των γεγονότων» -το όριο πέρα από το οποίο δεν υπάρχει επιστροφή. Από τη στιγμή που ένα αντικείμενο, ακόμα και τα φωτόνια του φωτός, περάσουν τον ορίζοντα των γεγονότων, χάνονται για πάντα μέσα στη μαύρη τρύπα. Οι εξισώσεις δείχνουν ότι, όσο μεγαλύτερος είναι ο ο ορίζοντας των γεγονότων, και επομένως η μάζα της μαύρης τρύπας, τόσο λιγότερος είναι ο χρόνος που χρειάζεται η μαύρη τρύπα για να φτάσει στην κατάσταση Κερ. Για τις μαύρες τρύπες που βρίσκονται στο κέντρο των περισσότερων γαλαξιών, συμπεριλαμβανομένου του δικού μας Γαλαξία, ο χρόνος μέχρι το τέλος του χρόνου μπορεί να είναι μόλις μερικά δευτερόλεπτα.

Ένα διαστημικό τηλεσκόπιο συνέλαβε το κρουστικό κύμα ενός άστρου που τρέχει αφηνιασμένα μέσα στο διάστημα. Ένα τεράστιο μπλε άστρο στον αστερισμό του Οφιούχου τρέχει ασταμάτητα σαν δραπέτης μέσα σε ένα νέφος σκόνης και αερίου, με μια ταχύτητα 24 χιλιομέτρων το δευτερόλεπτο. Η NASA χρησιμοποίησε ένα τροχιακό παρατηρητήριο της, το WISE, που όμως βλέπει στο υπέρυθρο φως. Οι αστρονόμοι πιστεύουν ότι το αστέρι, που ονομάζεται Ζήτα και ανήκει στον αστερισμό του Οφιούχου, κάποτε περιστρεφόταν γύρω από ένα άλλο ακόμα μεγαλύτερο άστρο. Αλλά ο συνοδός του εξερράγη με μία βίαιη έκρηξη σουπερνόβα, ρίχνοντας το Ζήτα έξω στο βαθύ διάστημα με μια ταχύτητα 24 χιλιόμετρα το δευτερόλεπτο. Το Ζήτα Οφιούχου έχει περίπου 20 φορές μεγαλύτερη μάζα και 65.000 φορές πιο φωτεινή από τον Ήλιο μας. Εάν δεν ήταν περιτριγυρισμένο από τόση σκόνη, θα ήταν ένα από τα φωτεινότερα αστέρια στον ουρανό, ενώ φαίνεται μπλε στα οπτικά μήκη κύματος. Όπως όλα τα αστέρια με αυτό το είδος της ακραίας μάζας και ισχύος, υιοθετεί το σύνθημα: «ζήσε γρήγορα, πέθανε νέος». Έχει ήδη ζήσει την μισή από την μικρή του ζωή του – συνολικά θα ζήσει μόλις 8 εκατομμύρια χρόνια. Συγκριτικά, ο Ήλιος είναι τώρα περίπου στο μέσον της αναμενόμενης ζωής του, που υπολογίζεται 10 δισεκατομμύρια χρόνια. Ενώ ο Ήλιος θα γίνει τελικά ένας ήσυχος λευκός νάνος, το Ζήτα Οφιούχου, όπως και ο πρώην συνοδός του, τελικά θα πεθάνει μέσα σε μια τεράστια έκρηξη σουπερνόβα. Το WISE κατέγραψε όμως κι ένα λαμπρό κίτρινο τόξο που δημιουργείται μόλις οι ισχυροί αστρικοί άνεμοι του συναντούν το αέριο και τη σκόνη του νέφους στο δρόμο τους. και που βρίσκεται ακριβώς πάνω από Ζήτα. Είναι ένα θαυμάσιο παράδειγμα ενός κρουστικού κύματος. Στην παραπάνω εικόνα, το αστέρι τρέχει αφηνιασμένα από κάτω δεξιά προς τα πάνω αριστερά. Καθώς τρέχει ο πολύ ισχυρός αστρικός άνεμος του πιέζει το αέριο και τη σκόνη που συναντάει στο δρόμο του (ο αστρικός ανέμου εκτείνεται πολύ πέρα από το ορατό τμήμα του αστεριού, δημιουργώντας μια αόρατη «φυσαλίδα», γύρω του. Και ακριβώς μπροστά από την πορεία του αστεριού ο άνεμος συμπιέζει το αέριο τόσο πολύ που λάμπει εξαιρετικά έντονα (στο υπέρυθρο όμως), δημιουργώντας ένα τόξο κρουστικό. Είναι σαν το κύμα που σπρώχνει μπροστά ένα σκάφος καθώς κινείται μέσα στο νερό. Αυτό το χαρακτηριστικό είναι εντελώς κρυμμένο στο ορατό φως. Τα χρώματα που χρησιμοποιούνται σε αυτή την εικόνα αντιπροσωπεύουν συγκεκριμένα μήκη κύματος του υπέρυθρου φωτός. Μπλε και κυανό αντιπροσωπεύουν το φως που εκπέμπεται σε μήκη κύματος από 3,4 και 4,6 μικρόμετρα, τα οποία προέρχονται κατά κύριο λόγο από τα αστέρια. Το πράσινο και το κόκκινο αντιπροσωπεύουν το φως από τα 12 και 22 μικρόμετρα, αντιστοίχως, που ως επί το πλείστον εκπέμπονται από τη σκόνη. Στην φωτογραφία το μπλε άστρο κοντά στο κέντρο αυτής της εικόνας είναι το άστρο Ζήτα Οφιούχου. Όταν παρατηρείται στο ορατό φως εμφανίζεται ως ένα σχετικά αμυδρό κόκκινο αστέρι που περιβάλλεται από άλλα εξασθενημένα αστέρια χωρίς καθόλου σκόνη. Ωστόσο, σε αυτή την υπέρυθρη εικόνα που τραβήχτηκε από το διαστημικό τηλεσκόπιο WISE της NASA, αναδύεται μια εντελώς διαφορετική άποψη. Το Ζήτα Οφιούχου είναι πραγματικά ένα ζεστό, φωτεινό μπλε αστέρι με μεγάλη μάζα, που κινείται αφηνιασμένα μέσα σε ένα μεγάλο νέφος διαστρικής σκόνης και αερίου

Φιλοι μου,μολις το διαβασα και πιστευω οτι αξιζει για την συζητηση μας. Η χημεία του περιβάλλοντος θα μπορούσε να προδώσει τους ET. Η εξωγήινη ζωή (ΕΤ) μπορεί να είναι δύσκολο να βρεθεί για τον απλούστατο λόγο ότι θα είναι ριζικά αντίθετα με τη ζωή στη Γη. Μπορεί να μην χρησιμοποιεί DNA, ή να μην περιέχει πρωτεΐνες. Αλλά ό,τι και να είναι και όπου και να είναι, αυτή έχει την τάση να τροποποιεί χημικά το περιβάλλον της κι αυτό θα μπορούσε να την προδώσει έστω και από μακριά. Η ζωή είχε οπωσδήποτε μια ριζική επίδραση πάνω στην χημεία της Γης – ίσως η κύρια επίδραση της να οδήγησε σε μια ραγδαία αύξηση των ατμοσφαιρικών συγκεντρώσεων του οξυγόνου, πριν περίπου, 2,2 δισεκατομμύρια χρόνια. Αν η ζωή είχε ανάλογες συνέπειες κι αλλού σε άλλα ηλιακά συστήματα, η σχετική αναλογία των χημικών ενώσεων –κλειδιά – για την επιβίωσή της – όποια ασφαλώς κι αν είναι αυτή – θα μπορούσε να προδώσει την παρουσία της. Στη Γη, τα χημικά-κλειδιά για τη ζωή, όπως τα αμινοξέα, που είναι μετρίου μεγέθους, υπάρχουν σε σχετικά μικρές ποσότητες και λειτουργούν ως δομικά συστατικά για να σχηματίσουν όλη την πολύπλοκη ζωή. Η ταυτοποίηση των εξωγήινων ισοδυνάμων με αυτά τα χημικά δομικά στοιχεία "είναι ο μόνος τρόπος για να ανιχνεύσουμε τη ζωή όχι όπως την ξέρουμε”, λέει ο Chris McKay αστροβιολόγος του Ερευνητικού Κέντρου Ames της NASA. Ο ίδιος αποκαλεί αυτό σαν την Αρχή Lego. Για να ελέγξει την ιδέα αυτή, ο Christoph Adami του Ινστιτούτο Εφαρμοσμένων Επιστημών Ζωής στην Καλιφόρνια, και οι συνεργάτες του έκαναν 30 μετρήσεις της αφθονίας των αμινοξέων από αβιοτικούς πηγές, συμπεριλαμβανομένων και των μετεωριτών καθώς και πειράματα σύνθεσης στο εργαστήριο. Συνέκριναν λοιπόν όλα αυτά με 125 δείγματα που λήφθηκαν από το έδαφος, από ωκεάνια ιζήματα καθώς και από νερά. Τα άψυχα δείγματα κυριαρχούνται από τα απλούστερα αμινοξέα, τη γλυκίνη και την αλανίνη. Αντίθετα, οι βιολογικές πηγές είχαν επίσης πολλά από τα πιο περίπλοκα αμινοξέα, που είναι όμως θεμελιώδους σημασίας για την επίγεια ζωή. Ο Adami λοιπόν βρήκε μια παρόμοιο υπογραφής για καρβοξυλικά οξέα, τα οποία περιλαμβάνουν κοινές ουσίες, όπως το μυρμηκικό οξύ. Τα άψυχα δείγματα κυριαρχούνται από μικρά οξέα μήκους μέχρι έξι άτομα άνθρακα, ενώ τα βιολογικά δείγματα περιείχαν λιπαρά οξέα μέχρι και 30 άτομα άνθρακα, με μια προτίμηση για ζυγό αριθμό αλυσίδων. Ο Adami προχώρησε, στη συνέχεια, ένα βήμα παραπέρα. Από το 1993 έχει συνεργαστεί με Avida, ένα software για υπολογιστές με το οποίο φτιάχνονται τα λεγόμενα avidians. Κάθε avidian είναι ένας τεχνητός οργανισμός, που κτίστηκε από ένα σύνολο 29 απλών οδηγιών, που αντιστοιχούν με τα 20 αμινοξέα που βρίσκονται στην χερσαία ζωή, ενώ έχουν τη δυνατότητα να εξελιχθούν μέσω μετάλλαξης και επιλογής. Αν οι οργανισμοί απουσίαζαν κάθε μία από τις οδηγίες θα ήταν εξίσου ισοδύναμες. Όταν λοιπόν ο Adami έτρεξε 350 πληθυσμούς από avidians βάσει μιας σειράς προϋποθέσεων, διαπίστωσε ότι ορισμένες οδηγίες γίνονταν πάντα πιο πλούσιοι σε βάρος των άλλων, δημιουργώντας έτσι μία "avidian χημική" υπογραφή, η οποία θα έδειχνε την παρουσία τους. "Αυτό είναι πολύ σημαντικό”, λέει ο αστροβιολόγος Chris McKay. “Αυτό που βλέπουμε στη Γη δεν είναι μια ιδιοτροπία της βιολογίας της Γης, αλλά μια καθολική αρχή." Αυτό μπορεί να είναι αλήθεια, λέει ο Dirk Schulze-Makuch του Πολιτειακού Πανεπιστημίου στο Pullman, αλλά προειδοποιεί τους κυνηγούς των χημικών για τους ΕΤ, ότι διαφορετικά ορυκτά, θερμοκρασίες και πιέσεις θα μπορούσαν να επιτρέψουν την ανάπτυξη χημικών αντιδράσεων που δεν εμφανίζονται πάνω στη Γη. Έτσι, η παρουσία της ζωής μπορεί να αποδειχθεί δύσκολη. "Υπάρχει μια μεγάλη αβεβαιότητα με τη μέθοδο αυτή, λέει. Ο Adami συμφωνεί μεν ότι είναι μια πρόκληση, αλλά πιστεύει ότι δεν είναι ανυπέρβλητα τα εμπόδια. "Θα πρέπει να καθοριστεί αρκετά καλά η γεωχημεία για να ξέρουμε το αλφάβητο των μορίων πριν από το κυνήγι ασυνήθιστων σχετικά ποσοτήτων”, υποστηρίζει. Η αναζήτηση των εξωγήινων Lego Καμιά αποστολή στον Άρη δεν έχει ακόμα προσπαθήσει να ανιχνεύσει οποιαδήποτε μορφή ζωής χρησιμοποιώντας την αρχή Lego), όμως διερευνήθηκαν παρόμοιες μέθοδοι. Η ομάδα πίσω από το ρόβερ ExoMars, που έχει προγραμματιστεί για εκτόξευση το 2018, σχεδιάζει να ψάξει για αμινοξέα που να έχουν την ίδια συμμετρία μεταξύ τους. Όλη η ζωή στη Γη βασίζεται σε αμινοξέα της ίδιας συμμετρίας, οπότε αυτό θα μπορούσε να είναι ένα αποκαλυπτικό σημάδι – αν υποτεθεί ότι η Αρειανή ζωή χρησιμοποιεί αμινοξέα. Ο Victor Parro του Κέντρου Αστροβιολογίας στη Μαδρίτη και οι συνάδελφοί του έχουν μια διαφορετική προσέγγιση. Αντί να ποντάρουν τα πάντα σε έναν τύπο μορίου, η συσκευή τους, που ονομάζεται SOLID2, μπορεί να ανιχνεύσει ένα ευρύ φάσμα μορίων περιλαμβανομένου του DNA και των σακχάρων. Στη δουλειά τους που πρόκειται να δημοσιευθεί, ο Parro διαπίστωσε ότι η συσκευή SOLID2 έχει ανιχνεύσει επιτυχώς την παρουσία της ζωής σε δύο κυρίως άψυχα περιβάλλοντα – την Ανταρκτική κατά τη διάρκεια του χειμώνα, και στην καρδιά του καλοκαιριού στην έρημο Ατακάμα. Ο Victor Parro εξετάζει τώρα τρόπους για να πετάξει στον Άρη με αυτή την αποστολή. Σύμφωνα με τον Christoph Adami του Ινστιτούτου Keck, η SOLID2 είναι πολύ γεωκεντρική, επειδή αυτή ψάχνει για συγκεκριμένες ακολουθίες μορίων. "Αυτοί ψάχνουν για φράσεις όπως «σκέφτομαι άρα υπάρχω", ενώ εγώ ψάχνω για τις συχνότητες των επιμέρους γραμμάτων», υποστηρίζει. Ακόμα, ο ίδιος πιστεύει πως η τεχνολογία θα μπορούσε να τροποποιηθεί έτσι ώστε να ταιριάζει στον σκοπό αυτό. http://www.physics4u.gr/blog/?p=3045

Περικυκλώνεται’ η σκοτεινή ύλη στον επιταχυντή του CERN. Σωματιδιακοί φυσικοί λένε ότι είναι πιο κοντά από ποτέ για να βρουν επιτέλους την πηγή της μυστηριώδους σκοτεινής ύλης του σύμπαντος, μετά από μια πολύ καλή χρονιά ερευνών στον ανιχνευτής σωματιδίων Compact Muon Solenoid (CMS), που ανήκει στον Μεγάλο Επιταχυντή Αδρονίων (LHC) στη Γενεύη. Οι επιστήμονες έχουν τώρα πραγματοποιήσει την πρώτη πλήρη εκτέλεση πειραμάτων, όταν συνέτριψαν μαζί πρωτόνια με σχεδόν την ταχύτητα του φωτός. Κι όταν αυτά τα πρωτόνια συγκρούονται στην καρδιά του ανιχνευτή CMS, οι προκύπτουσες ενέργειας καθώς και οι πυκνότητες είναι παρόμοιες με αυτές που υπήρχαν στις πρώτες στιγμές του Σύμπαντος, αμέσως μετά το Big Bang, κάπου 13,7 δισεκατομμύρια χρόνια πριν. Οι μοναδικές συνθήκες που δημιουργούνται από αυτές τις συγκρούσεις μπορεί να οδηγήσουν στην παραγωγή νέων σωματιδίων, που νομίζουμε πως θα υπήρχαν σε αυτές τις πρώτες στιγμές, αλλά από τότε έχουν εξαφανιστεί. Οι ερευνητές πιστεύουν τώρα ότι βρίσκονται στον σωστό δρόμο είτε για να επιβεβαιώσουν είτε για να αποκλείσουν μία από τις αρχικές θεωρίες, που θα μπορούσε να λύσει πολλά από τα εκκρεμή ζητήματα της σωματιδιακής φυσικής, μια θεωρία γνωστή ως υπερσυμμετρία (SUSY). Πολλοί ελπίζουν ότι τούτη η θεωρία θα μπορούσε να είναι μια έγκυρη επέκταση για το Καθιερωμένο Μοντέλο της σωματιδιακής φυσικής, που περιγράφει τις αλληλεπιδράσεις των γνωστών υποατομικών σωματιδίων με εκπληκτική ακρίβεια, αλλά παραλείπει να ενσωματώσει τη γενική σχετικότητα, την σκοτεινή ύλη και την σκοτεινή ενέργεια. Στη σωματιδιακή φυσική, η υπερσυμμετρία είναι μια συμμετρία που σχετίζει τα στοιχειώδη σωματίδια με spin 1, με άλλα σωματίδια που διαφέρουν κατά 1/2 του spin αυτού και που είναι γνωστά σαν υπερ-εταίροι. Σε μια θεωρία με μη σπασμένη υπερσυμμετρίας, για κάθε τύπο μποζονίου υπάρχει ένας αντίστοιχος τύπος φερμιονίου, με την ίδια μάζα και εσωτερικούς κβαντικούς αριθμούς, και το αντίστροφο. Η σκοτεινή ύλη είναι μια αόρατη ουσία που δεν μπορεί να ανιχνευτεί άμεσα, αλλά η παρουσία του οποίου συνάγεται από την περιστροφή των γαλαξιών. Οι φυσικοί πιστεύουν ότι αποτελεί περίπου το 1/4 της μάζας του Σύμπαντος, ενώ η απλή και ορατή ύλη αποτελεί μόνο το 5% περίπου της μάζας του Σύμπαντος. Η σύνθεσή της είναι ένα μυστήριο, που οδηγεί σε μια ενδιαφέρουσα δυνατότητα μιας, μέχρι σήμερα, ανεξερεύνητης φυσικής. Ο καθηγητής Geoff Hall, από το Τμήμα Φυσικής στο Imperial College του Λονδίνου και ο οποίος εργάζεται για το πείραμα CMS, αναφέρει: «Έχουμε κάνει ένα σημαντικό βήμα προς τα εμπρός στο κυνήγι για τη σκοτεινή ύλη, αν και δεν έχει γίνει ακόμη καμιά ανακάλυψη. Αυτά τα αποτελέσματα έχουν έρθει πιο γρήγορα από ότι περιμέναμε, επειδή τόσο ο επιταχυντής LHC όσο και ο ανιχνευτής CMS έτρεξαν καλύτερα από ό,τι πέρυσι τολμούσαμε να πιστεύουμε,. Τώρα όμως είμαστε πολύ αισιόδοξοι για τις προοπτικές να πετύχουμε την ανακάλυψη της υπερσυμμετρίας στα επόμενα χρόνια. " Η ενέργεια που απελευθερώνεται στις συγκρούσεις πρωτονίου-πρωτονίου στον ανιχνευτή CMS, εκδηλώνεται ως σωματίδια που πετάγονται μακριά προς όλες τις κατευθύνσεις. Οι περισσότερες συγκρούσεις παράγουν γνωστά σωματίδια, αλλά, σε σπάνιες περιπτώσεις, μπορούν να παράγονται νέα κι άγνωστα σωματίδια, συμπεριλαμβανομένων κι εκείνων που προβλέπονται από τη SUSY – γνωστά ως υπερσυμμετρικά σωματίδια, ή «s-particles». Το ελαφρύτερο sparticle είναι το υποψήφιο σωματίδιο για την σκοτεινή ύλη, καθώς αυτό είναι σταθερό. Ο δε CMS θα «δει» αυτά τα αντικείμενα, μέσα από την απουσία του σήματός τους στον ανιχνευτή, κάτι που οδηγεί σε μια ανισορροπία της ενέργειας και της ορμής. Για να αναζητήσει τα s-particles (τους υπερ-εταίρους των γνωστών σωματιδίων), ο CMS αναζητά συγκρούσεις που παράγουν δύο ή περισσότερους πίδακες υψηλής ενέργειας (δέσμες σωματιδίων που ταξιδεύουν με περίπου την ίδια κατεύθυνση), καθώς και σημαντική ποσότητα χαμένης ενέργειας. Ο Oliver Buchmueller, επίσης από το Τμήμα Φυσικής του Imperial College αλλά και στο CERN, τονίζει: «Πρέπει να κατανοήσουμε αρκετά τις συνηθισμένες συγκρούσεις ώστε να μπορέσουμε να αναγνωρίσουμε τις ασυνήθιστες, όταν αυτές συμβούν. Τέτοιες συγκρούσεις είναι μεν σπάνιες αλλά μπορούν να παραχθούν από την γνωστή μας φυσική. Εξετάσαμε λοιπόν κάπου 3 τρισεκατομμύρια συγκρούσεις μεταξύ των πρωτονίων και βρέθηκαν 13 που μοιάζουν σαν να προέρχονται από τα SUSY’, κοντά στον αριθμό που περιμέναμε. Αν και δεν υπάρχουν στοιχεία για εύρεση s-particles, η μέτρηση αυτή στενεύει προς τα κάτω την περιοχή που θα αναζητήσουμε την σκοτεινή ύλη. " Οι φυσικοί βεβαίως ανυπομονούν να τρέξει το 2011 ο LHC με τον ανιχνευτή CMS, τα οποία αναμένεται να αποκαλύψουν δεδομένα που θα μπορούσαν να επιβεβαιώσουν ότι το ελαφρύτερο υπερσυμμετρικό σωματίδιο εξηγεί την σκοτεινή ύλη. Ο ανιχνευτής CMS μαζί το ATLAS διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στο CERN. Μεταξύ των άλλων έχουν αποστολή να βρουν νέα σωματίδια, συμπεριλαμβανομένων και του φευγαλέου σωματιδίου Higgs (αν υπάρχει βεβαίως). Συγχρόνως να λύσουν και κάποια από τα μυστήρια της φύσης, όπως από το πού προέρχεται η μάζα, γιατί δεν υπάρχει αντι-ύλη στο Σύμπαν μας, και αν υπάρχουν περισσότερες από τις τρεις χωρικές διαστάσεις.

Τσάλεντζερ -Συμπληρώθηκαν 25 χρόνια από την καταστροφή του. Είκοσι πέντε χρόνια συμπληρώθηκαν την Πέμπτη από την καταστροφή του διαστημικού λεωφορείου Τσάλεντζερ, λίγα δευτερόλεπτα μετά την απογείωσή του. Με αφορμή την επέτειο, η NASA προγραμμάτισε εκδηλώσεις στη μνήμη όλων των αστροναυτών της που έχασαν τη ζωή τους εν ώρα καθήκοντος. «Οι ελεγκτές της πτήσης εξετάζουν προσεκτικά την κατάσταση. Προφανώς πρόκειται για μια πολύ σοβαρή δυσλειτουργία...» Με αυτά τα λόγια ο εκπρόσωπος της ΝΑΣΑ, Στιβ Νέσμπιτ, άρχισε να περιγράφει κάτι που μέχρι εκείνη τη στιγμή ήταν αδιανόητο - την έκρηξη σε ένα διαστημικό λεωφορείο λίγα δευτερόλεπτα μετά την εκτόξευσή του. Το ημερολόγιο έδειχνε 28 Ιανουαρίου 1986, η ώρα Γκρίνουιτς ήταν 16.39, όταν μια τεράστια έκρηξη μετέτρεψε το Challenger σε συντρίμμια και έστειλε στο θάνατο το 7μελές πλήρωμα. Το διαστημικό λεωφορείο εξερράγη 73 δευτερόλεπτα μετά την απογείωσή του, με αποτέλεσμα να χάσουν την ζωή τους και τα επτά μέλη του πληρώματος, ανάμεσά τους και μια δασκάλα. Την εκτόξευση του Τσάλεντζερ και την καταστροφή του στον αέρα παρακολούθησαν «ζωντανά» από την τηλεόραση εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο. Ο διευθυντής της NASA Τσάρλι Μπόλντεν κατέθεσε στεφάνι στο κοιμητήριο του Αρλινγκτον στη μνήμη όλων των αστροναυτών που σκοτώθηκαν ενώ βρίσκονταν σε αποστολή στο Διάστημα. Ανάμεσά τους, οι τρεις αστροναύτες του Απόλλων 1 που χάθηκαν όταν στο διαστημόπλοιο εκδηλώθηκε πυρκαγιά στις 27 Φεβρουαρίου 1967 και οι επτά του Κολούμπια, το οποίο διαλύθηκε την 1η Φεβρουαρίου 2003 όταν έμπαινε στην ατμόσφαιρα της Γης. Ανάλογες εκδηλώσεις έχουν προγραμματιστεί στα διαστημικά κέντρα Κένεντι στη Φλόριντα και Τζόνσον στο Χιούστον. «Στην πορεία της ιστορίας έχουμε δει πως οι μεγάλες επιτυχίες έχουν και μεγάλο κόστος. Θρηνούμε για τους γενναίους αστροναύτες που έκαναν την απόλυτη θυσία, στηρίζοντας τις αποστολές της NASA» επισήμανε σε ανακοίνωσή του, με αφορμή την επέτειο της τραγωδίας, ο Αμερικανός πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα. «Μέσα από τον θρίαμβο και την τραγωδία, ο κάθε ένας από μας κέρδισε από το κουράγιο και την αφοσίωσή τους. Τιμούμε τη μνήμη τους προσπαθώντας για ένα καλύτερο μέλλον» υπογράμμισε ο Αμερικανός πρόεδρος. Συνέντευξη Τύπου θα δώσει η NASA για νέους πλανήτες. Συνέντευξη Τύπου πρόκειται να δώσει η NASA στις 2 Φεβρουαρίου αναφορικά με νέες ανακαλύψεις πλανητών έξω από το ηλιακό σύστημα. Η συνέντευξη πρόκειται να πραγματοποιηθεί στην Ουάσιγκτον και όσοι θέλουν μπορούν να την παρακολουθήσουν μέσω διαδικτύου στο www.nasa.gov/ntv. Τα δεδομένα προέρχονται από τον δορυφόρο Kepler ο οποίος είναι ο πρώτος δορυφόρος ειδικά σχεδιασμένος για την έρευνα πλανητών παρόμοιων με της Γης που ανήκουν ή βρίσκονται κοντά στη λεγόμενη «ζώνη εποικισμού» η οποία καθορίζεται με το αν στον υπό εξέταση πλανήτη υπάρχει ροή νερού στην επιφάνειά του. Αν και για την περαιτέρω εξακρίβωση των συνθηκών που επικρατούν σε κάθε πλανήτη θα χρειαστούν και άλλες έρευνες εντούτοις ο Kepler έχει τη δυνατότητα να ανιχνεύσει μεγάλο αριθμό από πιθανούς πλανήτες σε μεγέθη παρόμοια με αυτό της Γης και σε αποστάσεις από τα κοντινά τους άστρα που θα μπορούσα να επιτρέψουν τη δημιουργία ζωής στην επιφάνειά τους. Στην Αλεξανδρούπολη ο αστροφυσικός Διονύσης Σιμόπουλος. Ομιλία με θέμα «Από τη γένεση στον κατακλυσμό», θα πραγματοποιήσει στις 8.30 μ.μ. στην αίθουσα του Επιμελητηρίου Έβρου στην Αλεξανδρούπολη, ο αστροφυσικός και Διευθυντής του Ευγενίδειου Πλανηταρίου Διονύσης Σιμόπουλος, προσκεκλημένος του Ιστορικού Μουσείου Αλεξανδρούπολης.

Οπως εγραψε πολυ σωστα ο φιλος Τάσος Βράτολης όπως έλεγε και o αγαπημένος μας Carl Sagan...ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΣΤΑ ΑΣΤΕΡΙΑ! Μην αμφιβάλλετε ούτε δευτερόλεπτο για αυτό... Ετσι λοιπόν πιστευω οτι ολοι οι φίλοι του Astrovox αλλα και εκατομμυρια ανθρωποι σε ολο τον πλανήτη πιστευουν στο ιδιο δόγμα και αυτο ειναι που κάνει την πορεια μας προς τα έξω(αστέρια) τόσο ομορφη και τοσο ωραία. Αυτη η ανάγκη του ανθρωπου απαντα και στο ερώτημα που θετει στο βιβλίο του ο Terence Dickinson "ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ ΚΑΙ ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΑΥΤΟ", αν βρισκόμαστε στο κρίσιμο στάδιο όπου είτε θα γίνουμε ταξιδιώτες του διαστήματος ή θα κυλήσουμε στην καταστροφή του είδους μας. Πιστευόντας ακράδαντα οτι η ανθρωποτητα θα επιλέξει να γινουμε ταξιδιώτες του διαστήματος προσπαθω οπως ολοι μας να βάλω ενα λιθαράκι σ`αυτο τον δρόμο και γι`αυτο πιστευω οτι υπάρχουν εκει εξω και μας περιμενουν!!!

Ο πιο μακρινός γαλαξίας που είδε ποτέ ο άνθρωπος. Το αμερικανικό διαστημικό τηλεσκόπιο Χαμπλ (Hubble) εντόπισε ένα γαλαξία, που είναι ο πιο μακρινός και συνεπώς ο νεαρότερος που έχει ποτέ παρατηρηθεί, όπως πιστεύουν οι επιστήμονες. Ο νέος γαλαξίας - κάτοχος του ρεκόρ είναι πιο μακρινός κατά περίπου 100 εκατ. έτη φωτός σε σχέση με τον γαλαξία που κρατούσε τα σκήπτρα ως τώρα. Εκτιμάται ότι η απόσταση του γαλαξία φτάνει τα 13,2 δισ. έτη φωτός, δηλαδή χρονολογείται από μία εποχή μόλις 480 εκατ. ετών μετά τη "Μεγάλη Έκρηξη" (Μπιγκ Μπανγκ), όταν ακόμα το σύμπαν ήταν πολύ "νεανικό" και είχε μόλις το 4% της σημερινής ηλικίας του. Οι ερευνητές, υπό τον καθηγητή αστρονομίας και αστροφυσικής του πανεπιστημίου της Καλιφόρνια-Σάντα Κρουζ Γκαρθ Ίλινγκγουορθ και τον αστρονόμο Ρίτσαρντ Μπούβενς του ολλανδικού πανεπιστημίου του Λάιντεν, παρουσίασαν την ανακάλυψή τους και τη σχετική υπέρυθρη φωτογραφία στο περιοδικό Nature, σύμφωνα με το BBC, το γαλλικό πρακτορείο ειδήσεων και το Science. H ανακάλυψη - με βάση την κλασική μέθοδο μέτρησης της μετατόπισης του μήκους κύματος του φωτός του γαλαξία προς το ερυθρό τμήμα του ηλεκτρομαγνητικού φάσματος - έγινε με την πρόσφατα εγκατασταθείσα κάμερα ευρέος πεδίου 3 του Χαμπλ, η οποία εστιάστηκε στον συγκεκριμένο γαλαξία επί 87 ώρες. Όπως δήλωσαν οι αστρονόμοι, χάρη στα νέα όργανα του τηλεσκοπίου, μπορούν να "βλέπουν" μια περίοδο του πρώιμου σύμπαντος, όταν ο σχηματισμός και η επέκταση των γαλαξιών γινόταν με γρήγορο ρυθμό, σε σχετικά σύντομο κοσμικό χρόνο. Τα στοιχεία δείχνουν ότι υπήρχε μόνο ένας γαλαξίας περίπου 500 εκατ. χρόνια μετά το Μπιγκ Μπανγκ, αλλά μετά από 150 εκατ. χρόνια οι γαλαξίες ήταν πλέον τουλάχιστον δέκα, ενώ ο αριθμός τους διπλασιάστηκε μετά από άλλα 100 εκατ. χρόνια. Όταν το σύμπαν είχε ηλικία πια 650 εκατ. ετών, έχουν εντοπιστεί περίπου 60 γαλαξίες. Οι επιστήμονες θεωρούν ότι αυτή η γρήγορη (για τα κοσμικά δεδομένα) ανάπτυξη των γαλαξιών βοηθήθηκε με τη συγχώνευσή τους υπό τη βαρυτική επίδραση της "σκοτεινής ύλης". "Είναι πολύ συναρπαστικό να βλέπει κανείς αυτή την πολύπλοκη φυσική διαδικασία να εξελίσσεται μπροστά στα μάτια του, κάπου όπου κανένας άνθρωπος δεν είχε δει μέχρι τώρα", δήλωσε ο Μπούβενς, ο οποίος σύγκρινε τον πιο μακρινό και παλιό γαλαξία με ένα νήπιο, που είναι πολύ μικρότερο (περίπου 100 φορές) από τον δικό μας γαλαξία, αλλά μεγαλώνει πολύ πιο γρήγορα. Αν και όπως είπε, η ανακάλυψη πρέπει να επιβεβαιωθεί, ενώ άλλοι αστρονόμοι εξέφρασαν επιφυλάξεις κατά πόσο ο νέος γαλαξίας είναι όντως τόσο μακρινός, ο Μπούβενς και οι συνεργάτες του δήλωσαν "αρκετά σίγουροι" ότι κατάφεραν να εντοπίσουν τον αρχαιότερο και πιο μακρινό γαλαξία μέχρι σήμερα, στον οποίο έδωσαν το κωδικό όνομα UDFj-39546824. Οι νέες παρατηρήσεις στα βάθη και στην απαρχή του σύμπαντος θα βοηθήσουν τους αστρονόμους να ελέγξουν τις θεωρίες τους σχετικά με τη διαχρονική ανάπτυξη των άστρων και των γαλαξιών και γενικότερα την εξέλιξη του σύμπαντος. Το υπό κατασκευή άκρως εξελιγμένο διαστημικό τηλεσκόπιο "James Webb" της NASA, που αναμένεται να εκτοξευτεί το 2014, θα μπορέσει να "δει" άλλα 200 εκατ. χρόνια πιο πίσω στον κοσμικό χωρόχρονο, μόλις άρχιζε ο σχηματισμός των πρώτων γαλαξιών, κάτι που εκτιμάται ότι έγινε 200 έως 300 εκατ. μετά την "Μεγάλη Έκρηξη". Στην φωτογραφία στο μπλε πλαίσιο φαίνεται ο νέος γαλαξίας που εντοπίστηκε με τη βοήθεια του Hubble (NASA)

Φιλοι μου,εχω την αίσθηση οτι η συζήτηση αυτή δεν εχει αρχή και τέλος. Μην ξεχνάμε οτι υπάρχουν θεωρίες οτι οχι μονο υπάρχουν εξωγηινοι αλλα και εχουν ερθει στον πλανήτη μας και εχουμε πάρει και τεχνολογία απο τα διαστημοπλοια τους. Να θυμίσω οτι υπάρχει ακόμα και θεωρία οτι συμμετείχαν και στην μαχη του Μαραθώνα υπέρ των Ελληνων με τον Εχετλαίο. Αρα εδω δεν βρίσκεις άκρη!!! Ομως το θεμα που βαζει ο Χάουαρντ Σμιθ ειναι οτι οι πιθανότητες να βρούμε εξωγήινη ζωή είναι μηδαμινές. Κατ¨αρχην αν μιλαμε για μορφές ζωής οπως βακτήρια,ιους κ.λ.π. μαλλον ακομα και το Ηλιακο μας συστημα πρεπει να ειναι γεματο με τετοιες μορφές(Αρης,Τιτανας,Ευρωπη κ.λ.π.) Αν μιλάμε για μορφες ζωής που μπορουν να αναπτύξουν πολιτισμό και τεχνολογια και ετσι να μπορουν να επεκταθουν εξω απο τον μητρικό τους πλανήτη πιστευω οτι η εξίσωση Drake δίνει ενα καλο εργαλείο για υπολογισμούς. Ομως τελικά στην συζήτηση αυτή κυριαρχο ρόλο παιζει αν εισαι φύσει αισιοδοξος η απαισιοδοξος,αν βλέπεις το ποτηρι μισογεμάτο η μισοαδειο.(Φιλε kkokkolis τις γνώσεις σου) Επειδη λοιπον εγω ειμαι φύσει αισιοδοξος πιστευώ οτι υπάρχουν μεσα στον Γαλαξία μας πολιτισμοι και θα μπορέσουμε καποια στιγμή να ερθουμε σε επαφη μαζί τους(Για να μην πω οτι εχουμε ερθει σε επαφή και μας το κρύβουν-Που εισαι Λιακοπουλε,Χαρδαβέλλα κ.λ.π.)

Τα κοντινά πορτρέτα του Φόβου. Λεπτομερείς εικόνες του Φόβου, του μεγαλύτερου από τους δύο δορυφόρους του Αρη (ο δεύτερος είναι ο Δείμος), έλαβε το διαστημικό σκάφος Μars Εxpress της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Διαστήματος. Τα πορτρέτα αυτά του Φόβου που είναι πολύ κοντινά- οι λήψεις έγιναν από απόσταση μόλις 100 χιλιομέτρων - αποκαλύπτουν μια ανομοιογενή, μη σφαιρική μάζα που είναι γεμάτη κρατήρες. Το Μars Εxrpess που έχει μέγεθος όσο εκείνο ενός μεγάλου ψυγειοκαταψύκτη βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τον Αρη από τα Χριστούγεννα του 2003. Οι κοντινές εικόνες του Φόβου ελήφθησαν στις 9 Ιανουαρίου. Μικρές ειδήσεις. Η ΝΑΣΑ δεν θα κατασκευάσει ως την προβλεπόμενη προθεσμία, δηλαδή ως το 2016 νέο επανδρωμένο διαστημόπλοιο. Τέτοιο συμπέρασμα διατυπώθηκε σε έκθεση της Εθνικής Διαστημικής Υπηρεσίας για το Κογκρέσο των ΗΠΑ. Αυτό σημαίνει ότι όλο το βάρος μεταφοράς ανθρώπων και φορτίων στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό χρειάζεται να το αναλάβουν τα ρωσικά Σογιούζ. Είναι συμβολικό ότι τα ρωσικά Σογιούζ θα γίνουν τα μοναδικά διαστημικά μεταφορικά μέσα ακριβώς το έτος της 50ης επετείου της πτήσης του πρώτου ανθρώπου στο Διάστημα. Η ρωσική πλευρά για την εξασφάλιση μεγαλύτερης ευελιξίας του χρονοδιαγράμματος πτήσεων στο ΔΔΣ, αποφάσισε να αυξήσει την κατασκευή των διαστημοπλοίων από 4 σε 5 το χρόνο, κάτι που θα διευρύνει βέβαια, σημαντικά τις δυνατότητες της Ρωσίας,- θεωρεί ο Ιγκόρ Λίσοφ, ειδικός στον διαστημικό τομέα. «Όταν ο αριθμός των μελών του πληρώματος του Σταθμού αυξήθηκε το 2009 ως 6, χάσαμε τη δυνατότητα εξασφάλισης τουριστικών πτήσεων. Για να πετάξει κάποιος τουρίστας στο Διάστημα σήμερα χρειάζεται ώστε το πλήρωμα του Σταθμού να είναι πενταμελές. Η κατασκευή δε του πέμπτου Σογιούζ θα μας επιτρέψει να λύσουμε αυτό το πρόβλημα. Δηλαδή το πλήρωμα θα μείνει εξαμελές και θα έχουμε τη δυνατότητα να μεταφέρουμε περιοδικά τουρίστες στο Σταθμό και πίσω. Με άλλα λόγια, μιά και εμφανίζεται επιπρόσθετο διαστημόπλοιο, σημαίνει ότι με αυτό διαστημόπλοιο μπορούν να μεταφέρονται στο Διάστημα και επιπρόσθετοι άνθρωποι»,- παρατήρησε ο Ρώσος ειδικός Ιγκόρ Λίσοφ. Ο διαστημικός τουρισμός, λοιπόν, αναβιώνεται. Από το 2013 στο ΔΔΣ θα στέλνονται κάθε χρόνο τρείς τουρίστες,- ανακοίνωσε η εταιρεία Space Adventures. Παρ’ όλα αυτά κύριο καθήκον των Σογιούζ ήταν και θα είναι η μεταφορά στο ΔΔΣ εναλασσόμενων πληρωμάτων. Για την περίοδο 2012-2013 η ΝΑΣΑ συμφώνησε με τη Ρωσική Διαστημική Υπηρεσία για την αγορά 12 θέσεων για τους αστροναύτες της στα ρωσικά διαστημόπλοια και σχεδιάζει να αγοράσει ακόμα 12 θέσεις. Σε περίπτωση έκτακτης μεταφοράς των ανθρώπων από τον Σταθμό, θα παίξουν αυτό τον ρόλο και πάλι τα ρωσικά διαστημόπλοια. Ο πρωθυπουργός της Ρωσίας Βλαντίμιρ Πούτιν έδωσε εντολή να επιταχυνθεί η ολοκλήρωση του κοσμοδρομίου Βοστότσνι. Το νέο κοσμοδρόμιο εγγυάται στη Ρωσία πλήρη ανεξαρτησία στη διαστημική δραστηριότητα, τόνισε ο Πούτιν. Γενικά υπολογίζουμε να ενισχύσουμε τις θέσεις της Ρωσίας στην παγκόσμια αγορά διαστημικών τεχνολογιών και υπηρεσιών, είπε ο πρωθυπουργός, προσθέτοντας ότι η κατασκευή του κοσμοδρομίου είναι σημαντική και από την άποψη της ανάπτυξης της Απω Ανατολής. Στη βάση του πυραύλου-φορέα «Ανγκαρά» στο Κρατικό Διαστημικό Επιστημονικο-Παραγωγικό Κέντρο Χρούνιτσεφ εκπονούνται υπερισχυροί πύραυλοι για τις μελλοντικές διαπλανητικές αποστολές, μεταξύ άλλων και για τη πτήση στον Άρη, δήλωσε εκπρόσωπος του Κέντρου. Για το πρόγραμμα του Άρη στη βάση του πυραύλου-φορέα «Ανγκαρά» εκπονούνται πύραυλοι της υπερβαριάς τάξης «Αμούρ» και «Ενισέι», που μπορούν να μεταφέρουν σε περίγεια τροχιά περίπου 120 τόνους φορτίων. Η αποστολή στον Άρη, κατα την άποψη των επιστημόνων, πρέπει να συνεχίσει τα προηγούμενα διαστημικά προγράμματα – το περίγειο και το σεληνιακό.

Λιγα ακομα για τον ερυθρό υπεργίγαντα Betelgeuse. Ο Μπετελγκέζ ήταν το πρώτο άστρο που μετρήθηκε το μέγεθός του και μέχρι σήμερα είναι ένα από τα ελάχιστα άστρα που από το τηλεσκόπιο Χαμπλ φαίνεται μάλλον ως δίσκος παρά ως κουκίδα φωτός. Ήταν ακόμα το πρώτο άστρο, πέρα από τον ήλιο μας, που φωτογραφήθηκε η επιφάνειά του από το Χαμπλ.. Έχει φασματικό τύπο Μ ενώ είναι υποψήφιο να γίνει σουπερνόβα. Ο αστέρας βρίσκεται στο τέλος της ζωής του και πάλλεται ακανόνιστα, μεταβάλλοντας το φαινόμενο μέγεθος του από 0 έως 1,5. Η λαμπρότητά του είναι 14.000 φορές μεγαλύτερη του Ήλιου μας και ο όγκος του 160.000.000 φορές μεγαλύτερη του Ήλιου. Η μάζα του από τις παρατηρήσεις προκύπτει ότι είναι 20 ηλιακές μάζες ενώ αν υπολογιστεί η πυκνότητά του βρίσκεται ότι έχει μόνο 10-4 φορές την πυκνότητα του αέρα. Γι’ αυτό χαρακτηρίζεται σαν ένα "κόκκινο θερμό κενό". Διαβάστε για πιο πολλά: http://www.physics4u.gr/blog/?p=611 http://www.physics4u.gr/articles/2008/supergiants_stars.html

Η σκοτεινή ύλη δεν ελέγχει την ανάπτυξη της μαύρης τρύπας. Οι αστρονόμοι θεωρούν ότι είναι πολύ αστείο δύο από τις πιο σημαντικές δυνάμεις που κυριαρχούν στο πώς μοιάζει ένας γαλαξίας, στο πώς συμπεριφέρεται και πώς ταξιδεύει μέσα στο χώρο, δεν μπορούν να ανιχνευθούν. Τόσο η σκοτεινή ύλη όσο και οι μαύρες τρύπες ασκούν τις επιδράσεις τους μέσα από την έλξη της βαρύτητας. Η σκοτεινή ύλη πιστεύεται ότι είναι μια ιδιαίτερη μορφή της ύλης που δεν μπορεί να ανιχνευθεί αμέσως. Ωστόσο, η επιρροή της γίνεται ορατή από τις συνέπειες της βαρύτητας πάνω στην κανονική ύλη. Συγκροτήματα από την ύλη αυτή πιστεύεται ότι αποτελούν περίπου το 22 τοις εκατό της μάζας του Σύμπαντος. Από την άλλη πλευρά, οι μαύρες τρύπες είναι σημεία με άπειρη πυκνότητα και βαρυτική έλξη, που ασκεί τέτοια τεράστια έλξη που τα πάντα γύρω τους, ακόμα και το φως, δεν μπορεί να ξεφύγει, παρόλη την τεράστια ταχύτητά του. Οι μαύρες τρύπες, είτε αυτές με μάζα κοντά στον ήλιο είτε αυτές με τεράστια μάζα, μπορούν να βρεθούν σε όλο το Σύμπαν, στο κέντρο οποιουδήποτε γαλαξία και σε όλους τους γαλαξίες. Οι κοσμικές αυτές δομές επηρεάζουν τόσο την συμπεριφορά των άστρων, όσο και τα αστρικά φυτώρια και τα πλανητικά συστήματα στο περιβάλλον τους, επίσης μέσω της βαρύτητας. Στο παρελθόν, ορισμένοι αστροφυσικοί πρότειναν ότι υπήρχε σύνδεση μεταξύ της ύπαρξης των μαύρων οπών και της τεράστιας άλως της σκοτεινής ύλης (γύρω από κάθε γαλαξία). Οι περισσότεροι μεγάλοι γαλαξίες που περιέχουν κολοσσιαίες μαύρες τρύπες στους πυρήνες τους διαθέτουν επίσης πυκνούς δακτυλίους σκοτεινής ύλης γύρω τους. Το 2002, μια ομάδα ερευνητών προτείνει ότι αυτά τα δύο αντικείμενα ήταν συνδεδεμένα με ένα αρκετά απλό μηχανισμό – η μάζα των μαύρων οπών είναι επηρεασμένη από την εξωτερική ταχύτητα περιστροφής του γαλαξιακού δίσκου. Με τη σειρά της, αυτή η ταχύτητα ελέγχεται από τη σκοτεινή ύλη στο φωτοστέφανο (άλως), που εκτείνεται πέρα από τις άκρες του γαλαξία, έλεγε η έρευνα τους. Ως εκ τούτου, υπήρχε μια σχέση μεταξύ των δύο κρυμμένων δυνάμεων του Γαλαξία μας (μαύρες τρύπες και σκοτεινή ύλη). Αλλά το μέγεθος των μαύρων οπών έχει, επίσης, συνδεθεί με τη μάζα της διόγκωσης του γαλαξία που τους φιλοξενούν. Σε αυτό το σημείο, παραμένει ασαφές ποιος παράγοντας έχει μεγαλύτερη επίδραση στον προσδιορισμό της ανάπτυξης της μαύρης τρύπας. Τώρα, σε μια νέα μελέτη από το Ινστιτούτο Max Planck για την Εξωγήινη Φυσική (MPIE), οι ειδικοί John Kormendy και Ralf Bender προσπάθησαν να καθορίσουν ποιός από τους δύο παράγοντες είναι πιο σημαντικός. "Αυτοί όντως διαπίστωσαν ότι οι γαλαξίες χωρίς μια διόγκωση – ακόμα κι αν είναι ενσωματωμένοι σε μια μεγάλη άλω από σκοτεινή ύλη – στην καλύτερη περίπτωση μπορεί να περιέχει μαύρες τρύπες πολύ μικρής μάζας", δήλωσε ένας από το Ινστιτούτο MPIE. Έτσι, οι δύο επιστήμονες μπόρεσαν να δείξουν ότι η ανάπτυξη της μαύρης τρύπας είναι συνήθως συνδεδεμένη με τον σχηματισμό της διόγκωσης και όχι με την σκοτεινή ύλη. "Είναι δύσκολο να γίνει αντιληπτό πως η χαμηλής πυκνότητας μη βαρυονική σκοτεινή ύλη (που βρίσκεται παντού) θα μπορούσε να επηρεάσει την ανάπτυξη μιας μαύρης τρύπας σε ένα πολύ μικρό όγκο βαθιά μέσα σε ένα γαλαξία”, εξηγεί ο Ralf Bender. "Φαίνεται πολύ πιο εύλογο ότι οι μαύρες τρύπες αυξάνονται από το αέριο που βρίσκεται κοντά τους, κυρίως όταν οι γαλαξίες σχηματίζονται”, καταλήγει ο John Kormendy.

Ραντεβού με κομήτη θα έχει του Αγίου Βαλεντίνου το Stardust της NASA. Μετά τη συνεύρεσή του με τον κομήτη Wild 2 πριν από επτά χρόνια, το σκάφος Stardust της NASA ετοιμάζεται για ένα ρομαντικό ραντεβού με τον κομήτη Tempel 1 την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου, ανακοίνωσε η NASA. Ο Tempel 1 είχε μελετηθεί το 2005 από την αποστολή Deep Impact της NASA, η οποία εκτόξευσε ένα μεταλλικό βλήμα εναντίον του κομήτη για να σηκώσει σκόνη και να δει από τι αποτελείται. Σχεδόν έξι χρόνια αργότερα ο Tempel 1 θα δεχθεί νέα επίσκεψη, αυτή τη φορά από το Stardust, προκειμένου να ελέγξουν οι επιστήμονες πώς έχει αλλάξει η επιφάνεια του κομήτη μετά το τελευταίο πέρασμά του από τον Ήλιο. Σε αντίθεση με τους περισσότερους κομήτες, που βρίσκονται στις παρυφές του Ηλιακού Συστήματος και σπάνια επισκέπτονται τη γειτονιά της Γης, ο Tempel 1 ακολουθεί μια μικρότερη ελλειπτική τροχιά γύρω από τον Ήλιο, κινούμενος ανάμεσα στις τροχιές του Άρη και του Δία με περίοδο 5 ετών. Το ραντεβού του Sardust με τον κομήτη στις 14 Φεβρουαρίου θα συμβεί 336 εκατομμύρια χιλιόμετρα από τη Γη. Το σκάφος θα πλησιάσει τον κομήτη σε απόσταση 200 χιλιομέτρων και θα μεταδώσει φωτογραφίες και άλλα δεδομένα που αναμένεται να δημοσιευτούν την επομένη. Δεδομένου ότι οι κομήτες θεωρούνται κατάλοιπα από τον σχηματισμό του Ηλιακού Συστήματος, πριν από 4,6 δισ. χρόνια, τα νέα δεδομένα ίσως προσφέρουν στοιχεία για το πώς γεννήθηκε η Γη. O «βομβαρδισμός» του Tempel 1 το 2005 είχε δημιουργήσει ένα σύννεφο από σωματίδια σαν πούδρα, διαψεύδοντας τις προηγούμενες εκτιμήσεις ότι ο κομήτης αποτελείται κυρίως από πάγο.

Πολύ καλό φίλε kkokkolis. Θα εχουμε και οικονομική αναζωογονηση και πιθανή εξοδο και απο το μνημόνιο. Ποιος μας πιάνει.