kkokkolis

Aberration = Παρέκκλιση. Στην οπτική το λέμε και εκτροπή, αλλά και διαστρέβλωση. Λατινικά ab-erro, μακρυά και περιπλανώμαι, παρεκκλίνω.

Docter (τώρα Noblex) 12.5mm UWA 800 euros APM 12.5mm UWA 300 euros O Markus Ludes λέει πως είναι νέο σχέδιο του Mark Ackermann, αλλά... δεν ξέρω. Άλλαξε ο Μανωλιός; Δεν πήρα το Docter επειδή ήταν ακριβότερο από τον Nagler 12 (και έχω και τον Ethos 13), αλλά στην τιμή αυτή θα έκανα άλλες επιλογές.

Η APM διέθετε μόνο πανάκριβα πράγματα, σαν την Company7 περίπου. Αναρωτιέμαι από ποιο εργοστάσιο της Κίνας ψωνίζουν. Ακόμη και ο 12.5 UWA (Docter) πωλείται σε λογική τιμή, αδύνατο να κατασκευάζεται στη Γερμανία.

Καλοπαρατήρητος! Από που τον πήρες και πόσο; Ήλθε γρήγορα;

Να το χαρείς. Το 10ρι είναι;

Το πάτωμα του χώρου αποθήκευσης είναι σκληρό (μεσολαβεί μια μοκέτα) και συνήθως εκεί βρίσκονται και οι θόλοι των τροχών. Αφενός περιορίζεται ο διαθέσιμος χώρος, αφετέρου η ανάρτηση βρίσκεται ακριβώς από κάτω και έτσι οι διαδρομές των ταλαντώσεων είναι οι μέγιστες στο σημείο αυτό, ενώ στον θάλαμο επιβατών είναι πιο περιορισμένες. Από κατασκευής άλλωστε, τα αμαξώματα ρυθμίζονται ώστε η μέγιστη άνεση να επικεντρώνεται στον θάλαμο επιβατών, όπου τα πίσω καθίσματα διαθέτουν αφρώδες απορροφητικό υλικό. Έτσι, η πιθανότητα απευθυγράμμισης ελαχιστοποιείται όταν τοποθετήσεις τον σωλήνα στο πίσω κάθισμα, ενώ το 10ρι μπορεί και να τοποθετηθεί σε ορισμένα αυτοκίνητα και όρθιο στο κάθισμα του συνοδηγού. Η συγκράτηση με τις ζώνες ασφαλείας, όπως προαναφέρθηκε, είναι ένα επιπλέον πλεονέκτημα. Εκτός από την απευθυγράμμιση, υπάρχει κίνδυνος να πιεστεί κάποιο σημείο όπως οι κοχλίες των Flextube και να καταστραφεί το σπείρωμα, βλάβη που χρειάζεται παρέμβαση με σπειροτόμο μετά. Για τον ίδιο λόγο θα πρέπει να φροντίσεις ο εστιαστής και ο ερευνητής να είναι ελεύθεροι προς τα επάνω και να μην ακουμπούν πουθενά. Οι κραδασμοί χαλαρώνουν και τις βίδες που πιάνουν σε μέταλλο, ειδικά εάν είναι εκ κατασκευής πλαδαρές. Στα Hatchback τουλάχιστον η βάση χωράει όρθια στον χώρο αποσκευών και το διάστημα μεταξύ των βραχιόνων είναι ωφέλιμος χώρος για ευαίσθητα αντικείμενα, τα οποία έτσι δεν θα κυλούν πέρα-δώθε. Εάν βέβαια έχεις αυτοκίνητο διανομής φορτίων (σαν το Berlingo) ή van, οι επιλογές σου αυξάνονται κατακόρυφα. Αλλά και πάλι, καλό είναι να βάλεις τον σωλήνα κοντά στο κέντρο βάρους και καθηλωμένο, χρησιμοποιώντας αφρώδες υλικό από κάτω, όπως ένα υπόστρωμα camping ή στρώμα yoga, ή κάτι ανάλογο. Πάρε το πρώτα και κατόπιν θα τα βρεις αυτά.

Όχι, μέχρι να δεις μέσα από άλλους είναι πολύ καλός.

Είναι θέμα γούστου, αλλά και τεχνικής. Οι φακοί αυτοί που έχουν καλό κέντρο και ασαφή περιφέρεια, λειτουργούν σαν τον φακό του ματιού μας (ο οποίος είναι ενός στοιχείου αλλά με adaptive optics) και σαν τον αμφιβληστροειδή μας. Μόνο σε μια περιορισμένη περιοχή έχουμε μεγάλη οπτική οξύτητα, την ωχρά κηλίδα. Στην περιφέρεια βλέπουμε κάτι σαν bokeh, είμαστε εκεί ευαίσθητοι στην αλλαγή, ώστε να στρέψουμε το οπτικό μας πεδίο εάν κάτι μας τραβήξει την προσοχή. Η διακριτική ικανότητα στην περιφέρεια του οπτικού μας πεδίου είναι φρικτή, κατώτερη από κάθε προσοφθαλμίου (εκτός των σφαιρικών φακών ενός στοιχείου). Εάν το σεβαστείς αυτό, τόσο στον φακό των 40, όσο και των 120 μοιρών, φέρνεις το αντικείμενο στο κέντρο και το βλέπεις στη μέγιστη διακριτική ικανότητα φακού και οφθαλμού. Η περιφέρεια λειτουργεί σαν φόντο με bokeh, εάν κάτι δηλαδή σου τραβήξει την προσοχή εκεί, θα το κεντράρεις και θα το παρατηρήσεις σε ιδανικές συνθήκες. Έτσι η τελειότητα της περιφέρειας δεν είναι ζητούμενο εδώ, αρκεί να υπάρχει αξιοπρεπής απόδοση και να μην φαίνεται κάθε άστρο σαν μικρός fuzzy γαλαξίας. Η δεύτερη τεχνική συνίσταται στο να κρατάς το πεδίο σταθερό και αντί να κεντράρεις το αντικείμενο να στρέφεις το μάτι σου εκεί που το αντικείμενο βρίσκεται. Τότε απαιτείται καλή απόδοση έως το όριο του φακού, ή σχεδόν έως εκεί. Στην πράξη συνδυάζουμε τις δύο τεχνικές (εγώ τουλάχιστον). Τα μικρά αντικείμενα τα κεντράρουμε και τα εκτεταμένα (νεφελώματα και ανοικτά σμήνη) τα παρατηρούμε σε σταθερότερο πεδίο. Στους φακούς 40-50 μοιρών η δεύτερη τεχνική δεν έχει πρακτικά νόημα, δεν υπάρχει αρκετό περιθώριο για να έχεις μεγάλο φόντο. Οπότε βλέπεις στο κέντρο και εκθειάζεις την απόδοση του φακού σου, μη λαμβάνοντας υπ' όψιν πως ένας ευρυγώνιος μπορεί να έχει ισάξια απόδοση με επιπλέον πλεονέκτημα το φόντο, το οποίο σε βοηθά να βλέπεις την αστρική γειτονιά, να κάνεις ευκολότερα τα αστροάλματα, να βάζεις το αντικείμενο σε διάβαση όταν δεν έχεις tracking κλπ. Ως προς το θέμα γούστου, η ελεύθερη αγορά μας επιτρέπει να έχουμε όλες τις επιλογές διαθέσιμες. Εάν έχεις τα χρήματα, έχεις και τις επιλογές. Οι υπόλοιποι δεν πρέπει να αποθαρρύνονται. Αστρονομία και ας είναι και με Kellner.

Η σειρά 70 μοιρών της Auriga προσφέρθηκε κατά καιρούς από διάφορους κατασκευαστές. Προέρχονται από το ίδιο εργοστάσιο και η εσωτερική σχεδίαση είναι ίδια, αλλά δεν αποκλείεται να διαφέρουν στο τρόχισμα, τον ποιοτικό έλεγχο ή τις επιστρώσεις. Τους είχα αγοράσει σαν πακέτο από την Agena εδώ και πολλά χρόνια. https://agenaastro.com/agena-1-25-super-wide-angle-swa-eyepiece-set.html Μου άρεσε ο 20mm καθώς ήταν πανάλαφρος και είχε καλό eye relief (αν και κατώτερος από τους φακούς που απέκτησα μετά, συμπεριλαμβανομένου του Hyperion) αλλά προοδευτικά το eye relief ελαττούται και ο 10mm δεν ήταν χρήσιμος σε εμένα. Θα τον χρησιμοποιούσα σε >f/8 τηλεσκόπιο. Στην πράξη εγώ έβλεπα όλα τα ελαττώματά του, καθώς τον χρησιμοποιούσα σε f/4 και f/5 διοπτρικά. Θα ξαναγόραζα τον 20mm, αλλά αυτή τη φορά θα τον συνδύαζα με τα 2 Goldlines, 9 & 6mm (Skywatcher UWA) 66 μοιρών, τα οποία είναι τα καλύτερα εκείνης της σειράς και έχουν καλό eye relief. https://www.planitario.gr/catalogsearch/result/?q=ultrawide https://agenaastro.com/agena-1-25-ewa-eyepiece-set.html Θα έβαζα και ένα Super Plossl 32 mm (εάν το έχεις ανάγκη και ένα από τα 15ρια) και θα είχα μια πλήρη σειρά. Για να δούμε όμως (από Πλανητάριο): 32mm 49 euros 20mm 49 euros 9mm 68 euros 6mm 68 euros Σύνολο= 234 euros (με το 15 284 euros). Με 255 αγοράζεις τον Baader Hyperion Zoom Mark IV. https://www.planitario.gr/baader-hyperion-universal-zoom-mark-iv-8-24mm-eyepiece-1-2.html Στενότερο εύρος μεγεθύνσεων αλλά καλύτερη ποιότητα και μεγαλύτερη ευελιξία. Στην πορεία προσθέτεις και τον Super Plossl 32mm (ή έναν 24mm SWA) και έναν barlow (Q Barlow που τον κάνει 18-6 και μέχρι 10.66-3.55) και με 100 ευρώ επιπλέον καλύπτεις φάσμα 9x σε μεγεθύνσεις, από 38 έως 338x με ένα 8" Νευτώνιο της SW.

Αυτός ο 0.5x δεν με ικανοποίησε και εμένα, ο 0.63x των SCT είναι πολύ καλύτερος (και ακριβότερος φυσικά).

Η μαξιλαροειδής παραμόρφωση από που προέρχεται; Λογικά ο θετικός φακός 2.5 διοπτριών πρέπει να φέρνει κοντύτερα την εστίαση. Και κάθε 4 διοπτρίες έχουμε αύξηση της μεγέθυνσης κατά 1x (εδώ δηλαδή +0.625x). Στο άπειρο εστιάζεις;

Ζητούνται (τροποποίηση) 1. TS-OPTICS Dovetail, τύπου Vixen GP - 180mm 2. Προσαρμογέας SCT σε T2, βραχύς κατά προτίμηση. Ειδάλλως, το Celestron 1/25¨ Visual Back. 3. William Optics 40mm SWAN eyepiece, 2'' ή άλλο παρόμοιο >από 38mm Ευχαριστώ

Σε ευχαριστώ!

Και άλλες. Ζητώ συγνώμη από τον συνάδελφο Dimitriskor που χρησιμοποιώ τις φωτογραφίες του, το κάνω για καλό πιστεύω. Η κατασκευή: /forum/viewtopic.php?t=6826

Το βρήκα. Είναι το dob αριστερά. Dimitriskor ο κατασκευαστής. Βρήκα και άλλες. Η συγκεκριμένη ρόδα είναι από μοτοσυκλέτα Suzuki GS.

Υπάρχει κάπου στο Mastrovox, από τα πρώτα χρόνια, αλλά δεν μπόρεσα να το βρω. Ίσως θυμούνται οι παλαιότεροι.

Ευχαριστώ! Καλά που ρώτησα. Αυτή λες; https://www.teleskop-express.de/shop/product_info.php/language/en/info/p9154_TS-Optics-Photo-Dovetail-Bar-Vixen-GP-style---length-180-mm.html Πρέπει να είναι τα μητρικά δακτυλίδια. Δεν βρήκα τις σωστές βίδες, οπότε στην πλάκα έβαλα μικρότερου πάχους, τις οποίες κόντραρα με παξιμάδι.

Εναλλακτικά, είναι μια ευκαιρία να σκεφτείς εάν θα σε ενδιέφερε να αλλάξεις τη βάση με μια GOTO. https://www.planitario.gr/dobsonian-8-goto-upgrade-kit.html Υπάρχει και η ιδέα της χρήσης μιας ζάντας αλουμινίου με τα ρουλεμάν της για τον αζιμουθιακό μηχανισμό. Μην γελάς, έχει ήδη συμβεί και δουλεύει. Από πάνω μπορείς να στήσεις χωροδικτύωμα (εάν έχεις ηλεκτροσυγκόλληση) ή κατασκευή με ναυτικό καπλαμά, όπως σχεδιάζεις. Καλή επιτυχία.

Ερώτηση προς όσους έχουν το τηλεσκόπιο: Ποιο είναι το μήκος του Dovetail για το τηλεσκόπιο αυτό; Υποθέτω πως 21 cm είναι το σωστό. Συμφωνείτε;

Και ο καιρός μας έκανε τη χάρη απόψε, δίνοντας ευκαιρία για μια δίωρη δοκιμή πριν αρχίσει το μοιρολόϊ που αύριο πάλι πίσω στη δουλειά. Σύντομα σχόλια. Το τηλεσκόπιο στήνεται γρήγορα, αλλά στον διπλάσιο χρόνο από το Heritage. Ο διαγώνιος push to δεν μου εμπνέει εμπιστοσύνη σε σχέση με τους βιδωτούς, δύο φορές χαλάρωσε κάτω από το βάρος των θηριωδών φακών μου. Ο ερευνητής βρίσκεται σε άβολο σημείο. Όταν χρησιμοποιούσα φακό 100 μοιρών ή Delos, εκείνος έφθανε ψηλότερα από τον ερευνητή και πολύ κοντά σε αυτόν. Αδύνατο να ευθυγράμμισω το μάτι μου. Ευτυχώς στα 20-25x δεν χρειάζεται ερευνητής. 4 μοίρες πεδίο δίνει ο ES100 20mm. Ο εστιαστής σφιχτός. Κατώτερος των Dobson 8 & 12 της ίδιας εταιρείας. Με έχουν κακομάθει η William Optics, η Zeiss, η Nikon, η Canon και η Pentax. Κάνει τη δουλειά του πάντως και δεν είναι ασαφής. Η Vixen Porta Mount επαρκέστατη για τον σωλήνα αυτό. Χωρίς απορροφητές κραδασμών και βάρη ο τρόμος ελάχιστος. Στον φωτογραφικό τρίποδα η εικόνα ήταν διαφορετική. Θα δοκιμάσω και την στήριξη Dobson μια νύκτα. Αρχικά νόμιζα πως το τηλεσκόπιο χρειαζόταν ευθυγράμμιση. Σιγά σιγά η ατμόσφαιρα σταθεροποιήθηκε και ο σωλήνας κρύωσε. Έτσι τα άστρα έσφιξαν, χωρίς ποτέ να γίνουν απολύτως σημειακά. Αντιθέτως υπήρχαν πολύ μικρά spikes, με ελάχιστο κατάλοιπο χρώματος στα λαμπρότερα, στον Σείριο ιδίως. Πριν βγάλω συμπέρασμα θα πρέπει να παρατηρήσω και μετά τα μεσάνυκτα και στην εξοχή, καθώς πάνω από τα τσιμέντα τα θερμικά ρεύματα κρατούν ώρες. Στις 9:30μμ πάντως η εικόνα έτεινε προς το ιδανικό. Οι Πλειάδες πανέμορφες, χωρούν ολόκληρες στον Ethos 13 και τον Nagler 17. Στο τραπέζιο φαίνονται 4 άστρα ήδη με τον Nagler 22, με το 4ο ορατό με πλάγια όραση στον Adpheric 31. Το τηλεσκόπιο συνεργάζεται με όλους τους φακούς άψογα. Το χρωματικό σφάλμα δεν με απασχόλησε. Όταν το έψαχνα, το έβλεπα, όταν πρόσεχα το αντικείμενο, το έχανα. Στη Σελήνη η εικόνα ήταν καλύτερη από της ημερήσιας. Με τον περιορισμό της διαμέτρου σε 50mm f/10 το σφάλμα εξαφανίζεται και η Σελήνη παρατηρείται χωρίς να σε τυφλώνει. Έφτασα τα 100x με Radian 5mm. Οι εικόνες με Delos 6 και BGO 6 εκπληκτικές. Μπορεί να μην είναι πλανητικό το τηλεσκόπιο, αλλά για το φεγγάρι είναι επαρκέστατο. Το Fringe killer έκανε τη Σελήνη κίτρινη. Δεν είμαι σίγουρος εάν μου άρεσε αυτή η εικόνα. Το Moon & Skyglow μετέτρεψε τον ουρανό σε βελούδινο. To Deep Sky σκοτείνιαζε αρκετά, το Orion Nebula ήταν πανέμορφο με ES82 4.7mm χωρίς φίλτρο. Γενικά θα πω πως είναι ένα πολύ καλό τηλεσκόπιο για τα χρήματα του. Ίσως από τα καλύτερα εισαγωγικά τηλεσκόπια. Γιατί να πάρει κάποιος ένα 50-70 f/10; Το Skytravel είναι βραχύτερο και φωτεινότερο, δίνει καλές εικόνες και σηκώνει αξιοπρεπώς φακούς που κοστίζουν 3-4 φορές περισσότερο. Έχει διπλή χρήση, καθώς αποτελεί και μια αξιοπρεπέστατη διόπτρα. Φθάνει να έχει καλή στήριξη, κάτι που ισχύει για κάθε τηλεσκόπιο. Το λογικό θα ήταν να αναβαθμιστεί κάποιος από το Skywatcher στο William Optics και όχι το ανάποδο. Στην πράξη κάπως έτσι έγινε, αφού πριν το 66 είχα χρησιμοποιήσει το Stellarvue 50, το Orion 80ST, ακόμη και το C4 με μειωτή 0.63x. Μετά από αυτά το WO ήταν ένα άλμα μπροστά. Το Skywatcher μηχανικά είναι στιβαρό αλλά δεν μπορεί να συγκριθεί με το μικρούλι, ίσως δεν μπορεί να συγκριθεί και με τα ομόσταβλα ED. Οπτικά όμως βρίσκεται σε πολύ καλό επίπεδο. Το ίδιο ισχύει όμως και με το 130/650 Heritage το οποίο έχει παρόμοιες δυνατότητες (εκτός της επίγειας και της χρήσης 2" και φωτογραφικών αξεσουάρ), όντας πλήρως αποχρωματικό, αναρτημένο σε σταθερότατη βάση και φθηνότερο από το Startravel.

Ακολουθεί πρώτη νυκτερινή γνωριμία

Σχετικά με το χρωματικό σφάλμα υπάρχουν πολλά θετικά σχόλια στο διαδίκτυο. Υποτίθεται πως η διάταξη των δύο στοιχείων σε απόσταση μεταξύ τους το ελαχιστοποιεί. Η αλήθεια είναι πως αυτό είναι μικρότερο από ότι του 80ST (μπορούμε να μιλάμε για αναβάθμιση και ως προς αυτήν την παράμετρο) και πολύ μικρότερο από ότι σε ένα 150 f/5 που έχω δει (το οποίο φυσικά έβγαζε μεγαλύτερες μεγεθύνσεις. Σήμερα χάζευα τον ήλιο με τα Pentax 8x30 και κατόπιν τα δούλεψα λίγο σε επίγεια, όπου διαπίστωσα πως έχουν το ίδιο περίπου χρωματικό σφάλμα με το 102. Πράγμα εντυπωσιακό αφού το 102 έχει τριπλάσια μεγέθυνση. Ως προς το βάρος, ενω είναι περίπου ισοβαρές με το Zenithstar στα 2.5kgr, δεν αγαπά τον φωτογραφικό τρίποδα. Δημιουργούνται μεγαλύτερες ροπές λόγω μήκους, ενώ πρέπει να προσθέσουμε και το βάρος του dovetail (πλάκα της Vixen προς το παρόν) και των 2 δακτυλίων. Το Zenithstar έχει ένα ευέλικτο πέδιλο το οποίο χρησιμοποιείται σαν dovetail ή βιδώνεται σε φωτογραφική στήριξη και προσφέρει καλό ζύγισμα, χωρίς να ζυγίζει πολύ, ή να γρατζουνά τον σωλήνα. Είναι και γεμάτο άλλες έξυπνες λύσεις, όπως συρόμενο παρέκταμα, περιστρεφόμενο εστιαστή με ρυθμιζόμενη αντίσταση, υποδεκαπλασιαστή, κλείδωμα εστίασης και χώρα σε μια τσαντούλα με όλα τα αξεσουάρ του. Το 102 υπερτερεί μόνο στο ημίφως και στο σκοτάδι. Το ίδιο ακριβώς δίλημμα αφορά και τις διοπτρες, με διαμέτρους 66-72mm για κάθε χρήση και 80-100 για νυκτερινή παρατήρηση, ενώ προσφάτως πλημμύρησε η αγορά και με φορητές διόπτρες 50 και 60mm, κάτι που οι αστρονόμοι το είχαμε χρόνια και ονομάζεται RACI (σαν το υπέροχο Stellarvue). Σήμερα το στήριξα καλύτερα στην Porta Mount και ίσως το βράδυ να δούμε τίποτε.

Όχι, η διάμετρος του προσοφθαλμίου στοιχείου του προσοφθαλμίου φακού σχετίζεται μόνο με το eye relief. Ξανασκέψου την αναλογία του φινιστρινιού και της κλειδαρότρυπας (ή του fish eye φακού που έχουμε στις εξώπορτες στις πολυκατοικίες). Εξωτερικά υπάρχει το χωλ, το οποίο βλέπεις με μεγέθυνση 1x υποτεθείσθω (κατ' αναλογία με το ίδιο εστιακό μήκος) και στο ίδιο φαινόμενο πεδίο (λόγω του φαινομένου "οφθαλμού του ιχθύος"), άρα και στο ίδιο πραγματικό πεδίο, αφού TFOV=magnification * AFOV=1 * AFOV=AFOV. Είναι εμφανές πως βλέπεις ακριβώς τα ίδια πράγματα, στην ίδια μεγέθυνση, στο ίδιο πεδίο. Υπάρχουν μόνο 2 διαφορές: 1. Στο φινιστρίνι βλέπεις το πεδίο με άνεση από σχετική απόσταση (αυτό είναι το "long eye relief", 10-20mm στους φακούς συνήθως), ενώ στο "ματάκι" της πόρτας πρέπει να κολλήσεις το μάτι σου, ώστε να ευθυγραμμίσεις την κόρη εξόδου με την κόρη εισόδου. 2. Στο φινιστρίνι όλη η εικόνα είναι επίπεδη και χωρίς οπτικά σφάλματα, ενώ στο "ματάκι" υπάρχει βαρελοειδής παραμόρφωση και καμπυλότητα πεδίου (ίσως και αστιγματισμός). Πως αλλιώς θα χωρούσε όλο το πεδίο άλλωστε; Στους προσοφθαλμίους όμως, οι οποίοι περιλαμβάνουν 4-12 διαφορετικά στοιχεία, κάποια από αυτά προσπαθούν να διορθώσουν αυτές ακριβώς τις παραμορφώσεις.