kkokkolis

Μπορούμε νομίζω (όχι εγώ φυσικά, 25 χρόνια μακράν της φυσικής είναι πολλά). Αυτό που ρωτάς διαφοροποιείται για σώματα στα οποία δεν ασκείται δύναμη και για σώματα σε τροχιά όπως η σελήνη. Κάθε πρόσκρουση μετακινεί ένα σώμα σε βαθμό αντίστροφα ανάλογο της μάζας του, αλλά για να φύγει από την τροχιά χρειάζεται να δωθεί επιτάχυνση που θα οδηγήσει σε ταχύτητα διαφυγής. Όσο για την απομάκρυνση της σελήνης έχει αρχίσει από την ημέρα 0 και σχετίζεται με την επιβράδυνση της ταχύτητας περιστροφής της γης αν θυμάμαι καλά. Αλλά επειδή είναι πιθανόν να μην θυμάμαι καλά, περιμένω και εγώ με ενδιαφέρον την απάντηση κάποιου φυσικού.

To 300/1200 f/4 Νευτώνιο. Αυτό όμως πάνω στην EQ-7 που δεν το αναγνωρίζω και χωράει ολόκληρος και με ημίψηλο καπέλο ο (ουκ ευκαταφρόνητης διαμέτρου) κύριος που φωτογραφίζεται δίπλα του φαίνεται για μεγαλύτερο ακόμη.

Αυτές οι θεωρίες προάγουν την έρευνα. Είναι υποθέσεις που ακόμη και εάν αποδειχθεί πως είναι εσφαλμένες επέρχεται πρόοδος. Κάποιες παράλογες θεωρίες κάποτε αποδεικνύονται και ορθές, όπως το οτι η γη περιστρέφεται γύρω από τον ήλιο, πολλά από τα νεφελώματα στον ουρανό είναι ολόκληροι γαλαξίες, το σύμπαν διαστέλεται κλπ.

Famous People, Dai Dudu, Li Tiezi, Zhang An, Κίνα, 2006 Ελαιογραφία σε καμβά Το προηγούμενο το πήρε το ποτάμι. Στον μυστικό δείπνο είχαμε μόνο μια συμμετοχή. Εδώ δεν θα μου ξεφύγετε. Ποιούς αστρονόμους, αστροφυσικούς, φυσικούς, εφευρέτες, φιλοσόφους αναγνωρίζετε στον πίνακα αυτόν; Η φωτογραφία με την αρίθμηση θα μας βοηθήσει να προσδιορίσουμε τον εκάστοτε αναγνωρισθέντα. Εμπρός, πόσα ψάρια πιάνεις Astrovox;

Astronomers Monument, Griffith Observatory, LA, 1934 Ίππαρχος 150πχ Κοπέρνικος 1473-1543 Γαλιλαίος 1564-1642 Κέπλερ 1571-1630 Νεύτων 1642-1727 Χέρσελ 1738-1822

Ευγενίδειο Πλανητάριο, 1966, 2003

Γυναίκα με τηλεσκόπιο, Jean Honore Fragonard, Γαλλία, 18ος αιώνας Ελαιογραφία σε καμβά

Forty Thousand Meteor Origins Across the Sky, SonotaCo Network, Ιαπωνία, 2009 Φιλοξενείται εδώ, όχι μόνο ως τεχνικό επίτευγμα, αποτύπωση από 100 βιντεοκάμερες σε 25 μέρη της Ιαπωνίας 240000 λαμπρών μετεώρων, με 40000 από αυτά ορατά από περισσότερους από έναν σταθμούς ώστε να προσδιοριστεί η προέλευσή τους, αλλά και ως μια πανέμορφη εικόνα. APOD 11/05/09

Target Robot, Masudaya, Ιαπωνία, 1965

Καλημέρα. Μια απλή ερώτηση: έχει κανείς που μας διαβάζει οποιοδήποτε προσφθάλμιο από την Explore Scientific, της σειράς 82, είτε 100;

Προσέξατε τον όγκο του 16'' ως προς το 12''; Σαν τον Τκατσένκο μπροστά από τον Γκάλη είναι.

Μην κοροιδεύεις Sporty, πρώτος εσύ το παρατήρησες, για να το επισημαίνεις! Πέραν αυτού είδα στις φωτογραφίες και την Cruela μου. Η επίσκεψη στο Ευγενίδειο απόψε είχε μια ευχάριστη εξέλιξη: προσδιορίστηκε από τον Στρατάρχη χρονικός ορίζοντας για το επόμενο //:D/ . Το μόνο πρόβλημα είναι πως μου αρέσουν οι αφρατούλες. Ας τηρήσει η Cruela τις ασπρόμαυρές της ενδυματολογικές επιλογές, φτάνει να θυσιάσει την σιλουέτα της για χάρη μου! Ας πούμε 300-300-300, ιδανικές αναλογίες κατά την γνώμη μου.

Πάντως το Avatar σου και κάτι παράπονα που είχες πετάξει έδειχναν την φαγούρα που είχες για παρατηρητήριο. Εδώ που τα λέμε και ποιός από μας δεν έχει. (την φαγούρα εννοώ, όχι παρατηρητήριο); Αχ, είναι ωραίο να έχεις μια φωλίτσα, όπως και να' ναι. Το τηλεσκόπιο μου και μίαν καλύβην. Ξανά συγχαρητήρια και σιδερένιο.

Κουκλί είναι. Να το χαρείς στο έπακρο. Μήπως να το σήκωνες σε μια πλατφόρμα, για να μην φουσκώσουν τα ξύλα στο πάτωμα από τα νερά;

Ο θάνατος των άστρων ήταν ακόμη καλύτερος. Να το δείτε αν υπάρξει ευκαιρία. Επίσης, είναι πάντοτε υπέροχο να παρακολουθείς παραστάσεις κάθε είδους και τριγύρω σου, συνθεατές, να βρίσκονται παιδιά και παιδάκια.

2000! 2000 καταχωρήσεις έργων τέχνης και τεχνημάτων, με εύμπνευση από ή για την αστρονομία, τον ουρανό και το διάστημα. Ὁ μὲν βίος βραχύς, ἡ δὲ τέχνη μακρή, ὁ δὲ καιρὸς ὀξύς, ἡ δὲ πεῖρα σφαλερή, ἡ δὲ κρίσις χαλεπή. Η τέχνη είναι μεγάλη, όχι τόσο όσο το διάστημα αλλά μεγάλη. Συνεχίζουμε, στο άπειρο κι ακόμη παραπέρα!

Lego ISS

Lego Space Shuttle

Asteroids, Atari Inc, 1979

Playmospace, Playmobil

Le crépuscule du soir, Le Spleen de Paris, Charles Baudelaire, 1864 Le jour tombe.Un grand apaisement se fait dans les pauvres esprits fatigués du labeur de la journée; et leurs pensées prennent maintenant les couleurs tendres et indécises du crépuscule. Cependant du haut de la montagne arrive à mon balcon, à travers les nues transparentes du soir, un grand hurlement, composé d'une foule de cris discordants, que l'espace transforme en une lugubre harmonie, comme celle de la marée qui monte ou d'une tempête qui s'éveille. Quels sont les infortunés que le soir ne calme pas, et qui prennent, comme les hiboux, la venue de la nuit pour un signal de sabbat? Cette sinistre ululation nous arrive du noir hospice perché sur la montagne; et, le soir, en fumant et en contemplant le repos de l'immense vallée, hérissée de maisons dont chaque fenêtre dit : « C'est ici la paix maintenant ; c'est ici la joie de la famille! » je puis, quand le vent souffle de là-haut, bercer ma pensée étonnée à cette imitation des harmonies de l'enfer. Le crépuscule excite les fous. - Je me souviens que j'ai eu deux amis que le crépuscule rendait tout malades. L'un méconnaissait alors tous les rapports d'amitié et de politesse, et maltraitait, comme un sauvage, le premier venu. Je l'ai vu jeter à la tête d'un maître d'hôtel un excellent poulet, dans lequel il croyait voir je ne sais quel insultant hiéroglyphe. Le soir, précurseur des voluptés profondes, lui gâtait les choses les plus succulentes. L'autre, un ambitieux blessé, devenait, à mesure que le jour baissait, plus aigre, plus sombre, plus taquin. Indulgent et sociable encore pendant la journée, il était impitoyable le soir; et ce n'était pas seulement sur autrui, mais aussi sur lui-même, que s'exerçait rageusement sa manie crépusculeuse. Le premier est mort fou, incapable de reconnaître sa femme et son enfant; le second porte en lui l'inquiétude d'un malaise perpétuel, et fût-il gratifié de tous les honneurs que peuvent conférer les républiques et les princes, je crois que le crépuscule allumerait encore en lui la brûlante envie de distinctions imaginaires. La nuit, qui mettait ses ténèbres dans leur esprit, fait la lumière dans le mien; et, bien qu'il ne soit pas rare de voir la même cause engendrer deux effets contraires, j'en suis toujours comme intrigué et alarmé. O nuit ! ô rafraîchissantes ténèbres ! vous êtes pour moi le signal d'une fête intérieure, vous êtes la délivrance d'une angoisse! Dans la solitude des plaines, dans les labyrinthes pierreux d'une capitale, scintillement des étoiles, explosion des lanternes, vous êtes le feu d'artifice de la déesse Liberté ! Crépuscule, comme vous êtes doux et tendre ! Les lueurs roses qui traînent encore à l'horizon comme l'agonie du jour sous l'oppression victorieuse de sa nuit, les feux des candélabres qui font des taches d'un rouge opaque sur les dernières gloires du couchant, les lourdes draperies qu'une main invisible attire des profondeurs de l'Orient, imitent tous les sentiments compliqués qui luttent dans le coeur de l'homme aux heures solennelles de la vie. On dirait encore une de ces robes étranges de danseuses, où une gaze transparente et sombre laisse entrevoir les splendeurs amorties d'une jupe éclatante, comme sous le noir présent transperce le délicieux passé; et les étoiles vacillantes d'or et d'argent, dont elle est semée, représentent ces feux de la fantaisie qui ne s'allument bien que sous le deuil profond de la Nuit.

First Playmobil on the Moon, Yahoo Playmobil Group

Lego Space City, João Figueiredo, 2006

Across the Universe, Let it Be, The beatles, 1970 Words are flying out like endless rain into a paper cup They slither while they pass They slip away across the universe Pools of sorrow waves of joy are drifting thorough my open mind Possessing and caressing me Jai guru deva om Nothing's gonna change my world Nothing's gonna change my world Nothing's gonna change my world Nothing's gonna change my world Images of broken light which dance before me like a million eyes That call me on and on across the universe Thoughts meander like a restless wind inside a letter box they tumble blindly as they make their way across the universe Jai guru deva om Nothing's gonna change my world Nothing's gonna change my world Nothing's gonna change my world Nothing's gonna change my world Sounds of laughter shades of life are ringing through my open ears exciting and inviting me Limitless undying love which shines around me like a million suns It calls me on and on across the universe Jai guru deva om Nothing's gonna change my world Nothing's gonna change my world Nothing's gonna change my world Nothing's gonna change my world Jai guru deva Jai guru deva

Ζώον δίπουν, άπτερον, πλατώνυχον