Μανούσος

Αφού κάνεις collimation, ξανατοποθέτησε τον barlow αυτόν και δοκίμασε και πάλι. Έχω την εντύπωση ότι δεν πρόκειται για barlow αλλά για κάποιο διορθωτικό φακό που μειώνει την εστιακή.

Μπράβο παίδες. Καλή παρέα και δίπλα στο σπίτι. Συνεχίστε έτσι και κάποια στιγμή ο καιρός να υποκύψει, πού θα πάει;

Δεν ξέρω ποιος στο είπε αυτό, αλλά να ξέρεις ότι δεν είναι αλήθεια. Το ίδιο πράγμα είναι και τα δύο όσο αφορά την ποιότητα κατασκευής (μη σου πω ότι το GSO υπερτερεί σε 1-2 σημεία). Και να ξέρεις ότι πρώτη η GSO έβγαλε 12" και τώρα έχει πρωτοπορήσει και πάλι βγάζοντας 16" το οποίο είναι πολύ προσιτό σε εμάς τους low budget ερασιτέχνες. Αν ήμουν στη θέση σου δεν θα το σκεφτόμουν καθόλου και θα έπαιρνα GSO. Ψάξε μέσα στο astrovox και θα καταλάβεις για ποιο λόγο υπερτερεί το GSO (βαριέμαι να τα ξαναγράφω).

Επειδή έχω το ίδιο τηλεσκόπιο σε χαρακτηριστικά με το δικό σου (αλλά GSO) θα σου προτείνω τη σειρά προσοφθάλμιων που έχω κι εγώ τα οποία με έχουν ανταμείψει με το παραπάνω. Για μικρές μεγεθύνσεις ένας 24mm Panoptic ο οποίος έχει το μεγαλύτερο πραγματικό πεδίο από τα προσοφθάλμια κατηγορίας 1,25". Ή 27άρης αν θες να πας σε 2". Σου δίνουν λίγο παραπάνω από 1 μοίρα πραγματικό πεδίο ουρανού και σε συνδιασμό με ένα φίλτρο ΟΙΙΙ είναι ο συνδιασμός που σκοτώνει για μεγάλης έκτασης πλανητικά. Για μεσαίες μεγεθύνσεις αντί για τον 13 Nagler θα σου έλεγα να πάρεις τον 11mm. Είναι η χρυσή τομή όσο αφορά contrast και exit pupil για το τηλεσκόπιό σου. Ο 13 είναι καλός για τις 8". Στις 12" μπορείς να χρησιμοποιείς μεγαλύτερες μεγεθύνσεις για να δεις περισσότερη λεπτομέρεια στα φωτεινά αντικείμενα. Αντίστοιχα ισχύουν και για μεγάλες μεγεθύνσεις. Ο 9άρης είναι η χρυσή τομή για τις 8". Για τις 12" όμως το αντίστοιχο είναι ο 7άρης. Ο 7άρης θα σε βοηθήσει να δεις πολύ αμυδρά (και μικρά) αντικείμενα καθώς και να σπάσεις σφαιρωτά. Επίσης είναι πολύ καλός στον εντοπισμό αστρικών πλανητικών με χρήση ΟΙΙΙ. Για πλανητική παρατήρηση ένας όρθο 6mm είναι το καλύτερο. Οι εικόνες του σε συνδυασμό με καλό seeing, θα σου κόψουν την ανάσα. Επίσης ένας 16mm Nagler θα σου καλύψει το κενό μεταξύ του 11άρη και του 24άρη. Περιττό να σου πω βέβαια ότι ένα φίλτρο ΟΙΙΙ ΔΕΝ πρέπει να λείπει από τη συλλογή σου. Τα παραπάνω προσοφθάλμια με έναν Barlow 2X σου δίνουν μια σειρά μεγεθύνσεων σχεδόν κάθε λίγα mm και αποτελεί για μένα μια πολύ καλή συλλογή.

1ον: Έλεγξε αν έχεις ρυθμίσει σωστά τη θύρα. 2ον: Αν η θύρα είναι σωστή, υπάρχει πιθανότητα να φταίει το λειτουργικό. Δοκίμασε σε XP αν υπάρχουν άμεσα διαθέσιμα (πχ σε κάποιο άλλο μηχάνημα). 3ον: Δοκίμασε να εγκαταστήσεις μια τελευταία έκδοση του plugin ASCOM για Vista. Πρόσεξε όμως το plugin να είναι για την έκδοση 6. 4ον: Αν παρ' όλ' αυτά δεν τα καταφέρεις δοκίμασε να εγκαταστήσεις κάποιο άλλο πρόγραμμα-πλανητάριο όπως το Cartes du ciel. To OpenGL είναι για να εμφανίζει τον ουρανό και τρέχει καλύτερα, παρά με DirectX. Δυστυχώς υπάρχει περίπτωση να μην έχει βγει τελευταία έκδοση του plugin και να μην μπορείς να το χρησιμοποιήσεις στο Starry Night Pro Plus 6.

Έχω ξεκινήσει να διαβάζω ένα pdf που δίνει η AAVSO εδώ: http://www.aavso.org/publications/manual/. Πάντως θα το έχω στα υπόψη μου το βιβλίο και κάποια στιγμή θα το χτυπήσω.

Νομίζω είναι μια καλή ευκαιρία να ασχοληθούμε με μεταβλητούς. Στην επόμενη εξόρμηση θα επιχειρήσω μια πρώτη προσπάθεια εκτίμησης της λαμπρότητας του αστέρα. Τώρα τελευταία έχω ξεκινήσει να διαβάζω σχετικά άρθρα τόσο από το site του Συλλόγου σας όσο και από την AAVSO μιας και είμαι εντελώς άσχετος με το θέμα. Θα κανονίσουμε και μια εξόρμηση με το φίλο Γρηγόρη εδώ στην Κρήτη να μας κάνει ένα σεμινάριο σαν ποιο έμπειρος με το θέμα. Για να μαζευόμαστε σιγά σιγά...

Όπως είπαν και τα παιδιά παραπάνω, μην πάρεις κάτι λιγότερο από 8''. Μπορείς να πάρεις GSO 8'' το οποίο είναι το ίδιο πράγμα με το Skywatcher αν βιάζεσαι δηλαδή.

Αυτό που λες είναι υπερβολικό. Με 50Χ ο Μ51 είναι πολύ μικρός. Στα φωτεινά αντικείμενα (όπως είναι ο Μ51) ίσα ίσα που μπορείς να ανεβάσεις λίγο τη μεγέθυνση για να δεις λεπτομέρειες. Μιλάμε πάντα για ουρανό πάνω από 5 mag. Αυτό για να γίνει πρέπει να κάνεις μεγέθυνση πάνω από 200Χ. Η μεγέθυνση 50Χ είναι πολύ μικρή και χρησιμοποιείται περισσότερο όταν θέλουμε να δούμε ένα πολύ εκτεταμένο αντικείμενο, δηλαδή όταν θέλουμε να έχουμε μεγάλο exit pupil, συχνά με τη χρήση ενός φίλτρου. Αλλιώς ο ουρανός που θα δούμε θα είναι πολύ γκρίζος και δε θα έχει καλή αντίθεση. Ο 16 Nagler είναι μια καλή επιλογή για μέση μεγέθυνση και όταν θες να "σπασεις" ή να βλέπεις καλύτερα ένα σφαιρωτό αλλά και για πλανητικά θα σου πρότεινα έναν 11mm που σου δίνει 163Χ.

Η ιδανική μέση μεγέθυνση για Deep Sky στις 8'' είναι περίπου 100Χ. Αυτή θα είναι η μεγέθυνση που θα χρησιμοποιείς περισσότερο. Για μεγαλύτερη θα σου πρότεινα 170Χ (για Deeeeeeeeep Sky) και για πλανητική αγορά ενός καλού Barlow και διπλασιασμό των παραπάνω μεγεθύνσεων. Για μεγάλα πεδία αργότερα αν θέλεις ιδανικό είναι γύρω στα 50Χ. Σπάνια θα μπορείς να χρησιμοποιήσεις μεγέθυνση πάνω από 300Χ αλλά για να είσαι καλυμμένος, ένας ορθοσκοπικός που να σου δίνει 300Χ είναι καλός. ΥΓ. Δεν γνωρίζω τι εστιακή έχεις αλλά μπορείς με τις μεγεθύνσεις αυτές να υπολογίσεις τι προσοφθάλμια θέλεις.

Δεν υπάρχει τέτοιο φίλτρο. Ίσως να έχεις μπερδέψει με τα φίλτρα φωτορύπανσης που είναι κάτι άλλο. Συμφωνώ. Πρέπει να αφήσεις το κάτοπτρο να κρυώσει ΚΑΛΑ για να μπορείς να εκτιμήσεις το seeing. Επίσης παίζει ρόλο και η ευθυγράμμιση των οπτικών για να βλέπεις τους δίσκους του seeing κυκλικούς.

Όταν αργότερα θες να πάρεις κάποιο φίλτρο, θα πρέπει να επιλέξεις σε τι προσοφθάλμια θα το βάζεις. Αν το βάζεις σε 1,25'' θα πρέπει να πάρεις 1,25''. Αν όμως θες να χρησιμοποιήσεις και 2'' προσοφθάλμια θα πρέπει να πάρεις το ίδιο φίλτρο και σε 2''. Με τον εστιαστή του GSO μπορείς να έχεις ένα 2'' φίλτρο και να το χρησιμοποιήσεις και στους δύο τύπους προσοφθάλμιων. Είναι μια λεπτομέρεια που δεν την ήξερα κι εγώ και την ανακάλυψα τυχαία. Κατά τη γνώμη μου είναι σημαντικό αν θέλεις να χρησιμοποιήσεις και τους δύο τύπους προσοφθάλμιων.

Η ποιο σημαντική διαφορά των δύο τηλεσκοπίων είναι στον εστιαστή. Ο εστιαστής του Skywatcher έχει δύο ξεχωριστούς αντάπτορες για 1,25'' και 2'', ενώ του GSO έχει μόνο ένα 1,25'' με ενσωματωμένο σπείρωμα για 2'' φίλτρα. Αυτό σημαίνει ότι δεν χρειάζεται να έχεις 1,25'' φίλτρα αλλά μόνο 2''. Άλλες διαφορές είναι στο αζιμούθιο στο οποίο το Skywatcher έχει τεφλον ενώ το GSO έχει ρουλεμάν. Και στην κατακόρυφη κίνηση το Skywatcher έχει tension control ενώ το GSO έχει 2 ελατήρια.

Επειδή πρόσφατα είδα ένα ντοκιμαντέρ σχετικό, θα μου επιτρέψεις να διαφωνήσω. Οι μαγνητικοί πόλοι της Γης μετακινούνται συνεχώς. Είναι ένα φυσικό φαινόμενο. Δεν ξεκίνησαν στα καλά καθούμενα να κινούνται. Υπάρχει και σχετική υπηρεσία που σου δείχνει την απόκλιση από τους πραγματικούς πόλους κάθε χρόνο. Όσο αφορά την αντιστροφή, αυτό είναι φαινόμενο το οποίο αν συμβεί, απαιτεί χιλιάδες χρόνια για να γίνει, δεν γίνεται από τη μια μέρα στην άλλη. http://en.wikipedia.org/wiki/Magnetic_declination Όσο αφορά για το τέλος της Γης, τα ίδια λέγανε και το 2000.

Αυτή η μικρή κίνηση που έγινε αν γινόταν πριν 30 χρόνια εδώ στην Ελλάδα ίσως να μην ακούγαμε τίποτα. Όχι ότι φταίμε σαν λαός (την καραμέλα του ότι ο Έλληνας κάνει αυτό και ο Έλληνας κάνει το άλλο την έχω βαρεθεί ποια...), απλά το ίδιο θα συνέβαινε πιστεύω και σε άλλα κράτη. Τι θέλω να πω; Ότι ο κόσμος για να ευαισθητοποιηθεί χρειάζεται παιδεία. Η παιδεία όμως χρειάζεται χρόνο. Το παιδάκι που μεγαλώνει τώρα θα πρέπει να μεγαλώσει με αυτές τις αρχές τόσο από την οικογένειά όσο και από το σχολείο, που σημαίνει ότι εμείς θα πρέπει να έχουμε αυτή την παιδεία τόσο σαν γονείς όσο και σαν δάσκαλοι. Εγώ πιστεύω ότι σε αυτό το θέμα έχουμε ευαισθητοποιηθεί αρκετά σε σχέση με το παρελθόν. Χρέος μας είναι από τώρα και στο εξής να μεταδώσουμε αυτή την παιδεία στα παιδιά μας, όχι για να έχουν ένα καλύτερο περιβάλλον μόνο, αλλά να είναι καλύτεροι από εμάς σαν άνθρωποι. Αν το καταφέρουμε αυτό θα έχουμε και καλύτερο περιβάλλον και λιγότερη εγκληματικότητα και όλα αυτά που μας υποβιβάζουν σαν ανθρώπους.

Αφού έχεις τηλεσκόπιο, πάρε ένα ζευγάρι καλά κιάλια. Το κορυφαίο μεταφορικό όργανο και αν είσαι σε σκοτεινό ουρανό καλοκαίρι μπορείς να δεις πολλά πράγματα.

Το τελευταίο ΠΣΚ του Μαρτίου μας έδωσε την ευκαιρία να κάνουμε απανωτά 2 εξορμήσεις στις οποίες χορτάσαμε στην κυριολεξία το νυχτερινό ουρανό. Περισσότερο όμως θέλω να περιγράψω την παρατήρηση που κάναμε το Σάββατο 28 του Μάρτη. Εκείνη τη βραδιά είχαμε προγραμματίσει από νωρίς να επιχειρήσουμε να δούμε κάποιους στόχους πρόκληση. Ο Μάνος θα έκανε φωτογράφηση με το 8'' και δεν θα μπορούσε να κάνει παρατήρηση με το δικό του. Είπαμε λοιπόν να κάναμε εναλλάξ παρατήρηση από το δικό μου. Όποτε έκανε ο ένας starhopping, έψαχνε ο άλλος για τον επόμενο στόχο. Περισσότερο είχαμε εστιάσει σε πλανητικά από τον κατάλογο του Abell αλλά και από μια λίστα με προκλήσεις με διάφορα αντικείμενα. Περιττό να πω βέβαια ότι ο κατάλογος αυτός περιέχει αντικείμενα αρκετά δύσκολα τόσο σε φαινόμενο μέγεθος όσο και σε επιφανειακή λαμπρότητα. Φτάνουμε κατά της 20:00 και ξεκινάμε στήσιμο. Αυτή τη φορά ήταν και ο Γιώργος, ένα νέο μέλος της παρέας με πολύ όρεξη. Ο καιρός στην αρχή ξεκίνησε με υγρασία, αλλά μετά από λίγη ώρα η υγρασία ευτυχώς έφυγε. Πρώτος ξεκίνησα εγώ για το λόγο ότι ο Μάνος ετοίμαζε ακόμη το στήσιμο της ισημερινής. Ο πρώτος στόχος πρόκληση ήταν ένα υπόλειμμα supernova στους διδύμους το IC 443. Γνωστό και ως Jellyfish nebula βρίσκεται 5000 έτη φωτός μακριά, μεταξύ του μ και η Gem, ποιο κοντά στον η. Επειδή ήταν αρκετά μεγάλο σε μέγεθος, λίγο κάτω από 1 μοίρα, έβαλα τον 24mm και ΟΙΙΙ για να έχω το μέγιστο contrast. Προσπάθησα πολύ ώρα για να το εντοπίσω σαρώνοντας αργά το πεδίο. Τελικά εντόπισα ένα ίχνος, το ποιο φωτεινό κομμάτι του, το οποίο μου έδωσε την εντύπωση ημισελήνου παρόμοιο με το Cresent αλλά πολύ ποιο αμυδρό. Καλά ξεκινήσαμε. Επόμενος στόχος, το πλανητικό Abell 12. Εδώ τα πράγματα δυσκολεύουν περισσότερο. Το Abell 12 λέγετε αλλιώς και ως "Το κρυμμένο πλανητικό" μόλις 13 mag το οποίο βρίσκεται πάρα πολύ κοντά στο μ-Ori ένα αστέρι μόλις 4,1 mag στο χέρι του Ωρίωνα. To μυστικό για να εντοπιστεί είναι απαραίτητη η χρήση ΟΙΙΙ για να υποβιβάσει τη λαμπρότητα του αστέρα αλλά και να αναδείξει το νεφέλωμα. Επίσης η αυξημένη μεγέθυνση βοηθάει στο να διαχωρίσει περισσότερο το νεφέλωμα από το αστέρι. Με τη βοήθεια της φωτογραφίας του DSS το νεφέλωμα εντοπίστηκε σαν ένα εξόγκωμα στο κυκλικό glow του αστέρα. Πολύ όμορφο θέαμα. Έβλεπες το glow του αστέρα να διογκώνετε σε κάποιο σημείο. Πάμε στον Λέοντα και στο αστέρι Regulus. Θα μου πείτε χαίρω πολύ τον Regulus θα μας περιγράψεις τώρα; Κοντά στον regulus, σε απόσταση μικρότερη από 1 μοίρα λοιπόν βρίσκεται ο νάνος γαλαξίας LEO 1. Ο γαλαξίας αυτός είναι ο ποιο απομακρυσμένος νάνος γαλαξίας και δορυφόρος του δικού μας. Βρίσκεται σε απόσταση 800.000 ε.φ. μακριά, ενώ ο regulus μόλις 75 ε.φ. Το φαινόμενο μέγεθος του γαλαξία είναι μόλις 9,8 mag ενώ η επιφανειακή του λαμπρότητα πολύ χαμηλή μιας και εκτείνεται 10,7'Χ7,7'. Ο μόνος τρόπος για να εντοπιστεί ένα τέτοιο αντικείμενο είναι να βγει εκτός πεδίου το 1,4 mag αστέρι. Και πάλι με χρήση 24mm για να έχω μεγάλο exit pupil κατάφερα και εντόπισα το γαλαξία σχετικά εύκολα αυτή τη φορά. Μόλις επανέφερες το αστέρι όμως εντός πεδίου, ο γαλαξίας χανόταν μέσα στη λάμψη του αστεριού. Τελευταίος στόχος πρόκληση για μένα ήταν το πλανητικό Abell 37 ή αλλιώς IC 972. To ωραίο με το πλανητικό αυτό είναι ότι βρίσκεται στην Παρθένο, αστερισμός αποκλειστικά για γαλαξίες. Είναι ένα από τα αντικείμενα που σπάνε τη μονοτονία. Βρίσκεται αρκετά χαμηλά περίπου στις -17 μοίρες Νότια του κ-Vir. Με φαινόμενο μέγεθος 13,6 και 43'' μέγεθος αποτελεί πρόκληση. Με 11mm και ΟΙΙΙ κατακτήθηκε με συνοπτικές διαδικασίες . Μάνο η σειρά σου... Καλές παρατηρήσεις σε όλους.

Μπράβο Θέμη. Πραγματικά χαίρομαι να διαβάζω τις παρουσιάσεις σου. Μόλις σημείωσα τον 5248 για την επόμενη φορά. Πήγαμε κι εμείς Παρασκευή και Σάββατο (αναμένετε παρουσίαση). Την Παρασκευή τον είδαμε κι εμείς και είχε όντως καλό seeing και στην Κρήτη. Το χώρισμα Cassini το είδα κι εγώ σε μεγέθυνση 250Χ (πάντα με τον 6mm ορθοσκοπικό).

Και μεγαλύτερο τηλεσκόπιο να πάρεις, στην αρχή μπορεί να απογοητευτείς λίγο γιατί άλλο θα περιμένεις και άλλο θα δεις. Καλό είναι να πας σε μια συνάντηση να δεις μέσα από τηλεσκόπιο. Στης 4 Απρίλη είναι μέρα αστρονομίας πεζοδρομίου και είναι ευκαιρία να πας και να δεις μέσα από τηλεσκόπιο αλλά και να μιλήσεις με ερασιτέχνες.

Εννοείται ότι δεν το ανάλυσα, απλά μου έδωσε την εντύπωση ότι ήταν στη μέση της θολούρας ένα αμυδρό αστέρι. Αυτό το αμυδρό αστέρι σαφώς και δεν ήταν πραγματικό αλλά ήταν ίσως κάποιο παιχνίδισμα του εγκεφάλου μου, όπως γράφω παραπάνω. Δεν είναι δυνατόν άλλωστε αφού το λαμπρότερο είναι 18 mag όπως λες κι εσύ. Αλλά για τη θολούρα είμαι 100% σίγουρος ότι την είδα. Σε καμία περίπτωση δεν ήταν όπως το G1 και το G76 (τα οποία έχω δει) τα οποία μοιάζουν όπως λες με θαμπάδες αλλά πολύ μικρότερες σε μέγεθος και φωτεινότερες από το Palomar 4. Αν καταφέρουμε να έρθουμε λέμε Αύγουστο περίπου σε κάποια από τις εξορμήσεις στον Πάρνωνα. Θέλουμε να έρθουμε σε συνάντηση με όσο γίνεται περισσότερο κόσμο για να σας γνωρίσουμε. Θα δείξει...

Υπάρχει βέβαια και μια ποιο ακριβή λύση. Η αγορά ενός Netbook (mini-laptop) το οποίο έχει αυτονομία μέχρι και 6 ώρες. http://www.astrovox.gr/forum/viewtopic.php?t=9710&highlight=

Θες να πεις ότι αυτά που ακούγονται δεν ισχύουν στο βαθμό που τα περιγράφουν; Ότι δηλαδή δεν είναι τόσο άσχημα τα πράγματα;

Μπορεί να χρησιμοποιηθεί σαν γωνιακός ερευνητής . Πέρα απ' την πλάκα κατά τη γνώμη που δεν πρόκειται για σοβαρό τηλεσκόπιο. Θα ήταν καλό για 2-3 ευρέως πεδίου στόχους (Ροζέτα, North America, Μ31) λόγο του μεγάλου πεδίου που δίνει, αλλά μέχρι εκεί. Θα σου έλεγα κι εγώ να περιμένεις το 8'' Dob.

Αν έχουμε δουλειά δε λες;

Σας ευχαριστώ παιδιά όλους για τα καλά σας λόγια. Μακάρι να μπορούσαμε να ήμασταν ποιο κοντά και να ανταλλάσσαμε μαζί εμπειρίες. Ελπίζω να μπορέσουμε να έρθουμε φέτος στον Πάρνωνα. Ναι ήταν ο θρυλικός Nagler 7mm ο οποίος μου δίνει 214Χ. Το γαλαξία τον έχει ο χάρτης του Torres (αυτόν χρησιμοποιώ) και είναι δίπλα στο Μ85. Συγκεκριμένα είναι ο Μ85 στη μέση, αριστερά είναι ο NGC 4394 και δεξιά ο IC 3292.http://archive.stsci.edu/cgi-bin/dss_search?v=poss2ukstu_red&r=12+25+24.23&d=%2B18+11+26.9&e=J2000&h=23&w=23&f=gif&c=none&fov=NONE&v3= Εντάξει το SN πάντα υπερβάλει με το φαινόμενο μέγεθος. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί το κάνει αυτό. Δεν έχει πάρει τα δεδομένα από τους καταλόγους; Μπορεί να τον γράφει σαν MGC. Πάντως αυτό που καταλαβαίνω σιγά σιγά είναι ότι τα τηλεσκόπιά μας (8ιντσα 10ιντσα 12ιντσα κτλ) έχουν φοβερή δύναμη, αρκεί να έχεις υπομονή και επιμονή για να το καταλάβεις. Πιστεύω ότι έχουν ακόμη πολλά να μας δώσουν και χαίρομαι γι' αυτό.