studious

Fly Me To The Moon Lyrics Fly me to the moon Let me play among the stars Let me see what spring is like On a-Jupiter and Mars In other words, hold my hand In other words, darling, kiss me Fill my heart with song And let me sing for ever more You are all I long for All I worship and adore In other words, please be true In other words, I love you

To πεφταστέρι Giorgos Kagialikos τραγούδια για πιάνο

Hijo de la Luna Mario Frangoulis Lyrics - Music: José María Cano Tonto el que no entienda cuenta una leyenda, que una hembra gitana conjuro a la luna hasta el amanecer. Llorando pedia al llegar el dia desposar un cale. -Tendras a tu hombre,piel morena -desde el cielo hablo la luna llena-, pero a cambio quiero el hijo primero que le engendres a el. Que quien su hijo inmola para no estar sola poco le iba a querer. -Luna, quieres ser madre y no encuentras querer que te haga mujer. Dime, luna de plata, que pretendes hacer con un nino de piel. Ah, ah, hijo de la luna! De padre canela nacio un nino blanco como el lomo de un armino, con los ojos grises en vez de aceituna nino albino de luna. -Maldita su estampa! Este hijo es de un payo, y yo no me lo cayo! -Luna, quieres ser madre y no encuentras querer que te haga mujer. Dime, luna de plata, que pretendes hacer con un nino de piel. Ah, ah, hijo de la luna! Gitano, al creerse deshonrado, se fue a su mujer, cuchillo en mano: -De quien es el hijo? Me has enganado fijo! ...y de muerte la hirio. Luego se hizo al monte con el nino en brazos y alli le abandono. -Luna, quieres ser madre y no encuentras querer que te haga mujer. Dime, luna de plata, que pretendes hacer con un nino de piel. Ah, ah, hijo de la luna! Y en las noches que haya luna llena, sera porque el nino este de buenas. Y si el nino llora, menguara la luna para hacerle una cuna. Y si el nino llora, menguara la luna para hacerle una cuna. Hijo de la Luna. ---- Son Of the Moon Foolish is who doesn't understand so the story goes that a gypsy woman conjured the moon until dawn Wheaping she kept begging until the daybreak to marry a gypsy man You will have your man, dark skinned from the sky spoke the full moon but in return I want the first son that you will give him as whoever gives up her son so that she won't be alone little would love him anyway Moon, you want to be a mother and you don't find love that can make you a woman Tell me, silver moon What do you pretend doing? with a little child made of flesh as a son of the moon! From a father of cinnamon skin a child was born white like the back of an ermine with the eyes grey instead of olive-green a moon-white child Damn his stamp! This son is from a non-gypsy man and I shall not accept it! Moon, you want to be a mother and you don't find love that can make you a woman Tell me, silver moon What do you pretend doing? with a little child made of flesh as a son of the moon! The gypsy man, feeling disgraced went to his wife, with a knife in his hand Whose is the child? You have betrayed me I can see and he fatally wounded her Then he went to the mountain holding the child in his arms and abandoned it there Moon, you want to be a mother and you don't find love that can make you a woman Tell me, silver moon What do you pretend doing? with a little child made of flesh as a son of the moon! And the nights of full moon will be for that the child is calm And if the child cries the moon will wane to make him a cradle And if the child cries the moon will wane to make him a cradle Son of the Moon

Το πολυαγαπημένο: Buongiorno Principessa Mario Frangoulis Lyrics: Vincenzo Cerami Music: Nicola Piovani http://www.youtube.com/watch?v=OuqrpJ2fNt8 Se canterai Nella notte che non passa mai Ti bacero Sono belle le labbra che ridono Se piovera Con la pioggia anche il grano verra Ti trovero Ripescando la felicita. Guarda lassu La luna e tutta bianca e il cielo e tutto blu E se anche tu ci sarai Sara facile tutto vedrai Ce la faro Con la forza che ti rubero E torneremo A camminare per la via E ogni stagione riavra la sua poesia. Se finira Questa notte di bassa marea Andremo via Ripescando la felicita. Felicita Andremo via ---- Good Morning Princess If you sing In the night that never ends I will kiss you Those lips look beautiful when they're smiling If it rains Along with the rain, the wheat will also come I will find you Rediscovering happiness Look up there The moon is so white and the sky is so blue And if you want to be there too Everything will be easy, you'll see I will make it happen with the strength I'll steal from you And we will return To walk this path of life And every season will have poetry once more If it ends This night of low tides We will go away Rediscovering happiness Happiness We will go away

Luna Rossa Mario Frangoulis Lyrics: Vincenzo de Crescenzo Music: Antonio Vian http://www.youtube.com/watch?v=4zQA57fbmv4&feature=related Vaco distrattamente abbandunato... Ll'uocchie sott'o cappiello annascunnute mane 'int'a sacca e bavero aizato... Vaco siscanno e stelle ca so'asciute... E'a luna rossa mme parla 'e te io lle domando si aspiette a me, e mme risponne: "Si 'o vvuo'sape, cca nun ce esta nisciuna..." E io chiammo 'o nomme pe'te vede, ma, tutt'a gente ca parla 'e te, risponne: "E tarde che vuo'sape?! Cca nun ce sta nisciuna!..." Luna rossa, chi mme sarra sincera? Luna rossa, se n'e ghiuta ll'ata sera senza mme vede... Mille e cchiu appuntamente aggio tenuto... Tante e cchiu sigarette aggio appicciato... Tanta tazze 'e cafe mme so' bevuto... Mille vucchelle amare aggio vasato... E'a luna rossa mme parla 'e te Io lle domando si aspiette a me, e mme risponne: "Si o vvuo' sape, cca nun ce sta nisciuna..." E io chiammo 'o nomme pe'te vede ma, tutt'a gente ca parla 'e te, risponne: "E tarde che vuo'sape?! Cca nun ce sta nisciuna!..." E io dico ancora ch'aspetta a me, for'o barcone stanott'e ttre, e prega 'e Sante pe'mme vede... Ma nun ce sta nisciuna...

A La Luna de Valencia Mario Frangoulis Music - Lyrics: José María Cano A la luna de Valencia, me robaste el corazon. Lo tiraste contra la Albufera y en anguila se torno El agua estaba tibia y el arroz la fermento Ay! mi corazon anguila de tus labios la bebio y ahora hierve en allipebre. A la luna de Valencia me robaste el corazon A la luna de Valencia fui a pedirle compasion Con pasion, me dijo que me tiene y que asi me va a tener hasta que me macere. Luna, que es lo que he hecho yo pa'que estes tan de su parte. "Nada has hecho", contesto, "nada mas que enamorarte" A la luna de Valencia me robaste el corazon.

Τ' αστέρια των Φαραώ Οι Αιγύπτιοι γνώριζαν ένα µεγάλο αριθµό αστέρων ή οµάδων αστέρων, όπως τον Ήλιο, τη Σελήνη, το Σείριο, τον Ωρίωνα, τη Μεγάλη Άρκτο κλπ. Γνώριζαν το ζωδιακό κύκλο και κατά τον 13οαιώνα π.Χ. τους ήταν γνωστοί τουλάχιστον 43 αστερισµοί. Περίπου την ίδια εποχή ήταν επίσης γνωστοί στην Αίγυπτο και οι πέντε πλανήτες, ο Ερµής, η Αφροδίτη, ο Άρης, ο Ζευς και ο Κρόνος. Φαίνεται ότι, στην περίπτωση του Άρη, είχαν παρατηρηθεί ακόµη και οι ανάδροµες κινήσεις του. Η Αφροδίτη αρχικά ονοµαζόταν ο πλανήτης του Όσιρη και αργότερα "πρωινό" και "εσπερινό άστρο" (όπως λέµε κι εµείς σήµερα Αυγερινός και Αποσπερίτης). Αυτό φανερώνει ότι οι Αιγύπτιοι γνώριζαν ότι η Αφροδίτη, ο Αυγερινός και ο Αποσπερίτης είναι το ίδιο αστέρι. Ο ∆ιόδοτος ο Σικελιώτης µας πληροφορεί ότι οι ιερείς των Θηβών προέβλεπαν την έκλειψη της Σελήνης, όπως ακριβώς και οι Χαλδαίοι, βαβυλωνιακός λαός που κατοικούσε στις νότιες περιοχές της Μεσοποταµίας και από τον 9ο αιώνα π.Χ. αποτέλεσε την πιο σηµαντική δύναµη της νότιας Μεσοποταµίας. Αστρονοµικές αναζητήσεις και αστρονοµικά δεδοµένα από τους αρχαίους πολιτισµούς µέχρι τη σύγχρονη εποχή Θεόδωρος Γ. Εξαρχάκος Καθηγητής του Πανεπιστηµίου Αθηνών

Τ' Αστέρια των Φαραώ Οι Αιγύπτιοι από πολύ πρώιµες εποχές χρησιµοποίησαν ένα λειτουργικό ηµερολόγιο. Υπάρχουν ενδείξεις ότι αρχικά είχαν σε χρήση το σεληνιακό έτος. Όµως, πολύ γρήγορα διαπίστωσαν ότι το έτος αυτό δεν παρακολουθούσε τις επαναλήψεις της φύσης και τους κύκλους των εποχών κι αισθάνθηκαν την ανάγκη να βρουν ένα νέο ηµερολόγιο, το οποίο θα συµβάδιζε µε το ηµερολόγιο της φύσης. Έτσι, κατασκεύασαν ένα ηµερολόγιο, στο οποίο το έτος να έχει άµεση σχέση τόσο µε τις µεταβολές της στάθµης των υδάτων του Νείλου, όσο και µε την τροχιά του Ηλίου, του Σείριου και άλλων αστέρων. Όταν χρησιµοποιήθηκε για πρώτη φορά το ηµερολόγιο αυτό, ως πρώτη του έτους καθορίστηκε η ηµέρα εκείνη κατά την οποία συνέπεσαν ένα γεγονός που συνέβηκε στη γη µε ένα άλλο που συνέβηκε στον ουρανό: Ήταν η ηµέρα της πρώτης ανύψωσης των υδάτων του Νείλου στην περιοχή της Μέµφιδας, η οποία συνέπεσε µε την ηµέρα κατά την οποία η ανατολή του Σείριου έγινε ταυτόχρονα µε την ανατολή του Ηλίου. Υπολογίστηκε ότι η ηµέρα της τριπλής αυτής σύµπτωσης ήταν η αντίστοιχη της 19ης Ιουλίου µε το Ιουλιανό ηµερολόγιο. Το έτος χωρίστηκε σε τρεις εποχές, (την εποχή της πληµµύρας, την εποχή της σποράς και την εποχή του θερισµού) κάθε µία από τις οποίες περιλάµβανε τέσσερις µήνες των 30 ηµερών ο καθένας. ∆ηλαδή το έτος είχε 360 ηµέρες (12 µήνες των 30 ηµερών ο καθένας). Την ηµέρα την είχαν διαιρέσει σε 24 ώρες, 12 ώρες για την ηµέρα και 12 για τη νύχτα, οι οποίες δεν είχαν σταθερό µήκος, αλλά µεταβάλλονταν ανάλογα µε τις εποχές. Από πολύ ενωρίς οι Αιγύπτιοι αντιλήφθηκαν ότι υπήρχε διαφορά ανάµεσα στο ηµερολογιακό τους έτος και στο έτος της φύσης. Υπάρχουν µαρτυρίες από επιγραφές ότι από το 2200 π.Χ. περίπου πρόσθεταν άλλες πέντε ηµέρες και έτσι το έτος είχε 365 ηµέρες. Όµως υπήρχε και πάλι διαφορά έξι ωρών περίπου ανάµεσα στο ηµερολογιακό τους έτος και το πραγµατικό. Με την πάροδο των χιλιετιών η διαφορά αυτή των έξι ωρών έγινε µεγάλη χρονική απόσταση. Στην εποχή των Πτολεµαίων, το 239-238 π.Χ., βρίσκουµε ένα ψήφισµα των Αιγυπτίων ιερέων, οι οποίοι καταγράφουν σε τρίγλωσσες επιγραφές την απόφασή τους να προστίθεται κάθε τέσσερα χρόνια µια µέρα στο έτος των 365 ηµερών. Αστρονοµικές αναζητήσεις και αστρονοµικά δεδοµένα από τους αρχαίους πολιτισµούς µέχρι τη σύγχρονη εποχή Θεόδωρος Γ. Εξαρχάκος Καθηγητής του Πανεπιστηµίου Αθηνών

Les plantes et les planetes By Robert Marteau Les plantes et les planetes Au meme ciel obaissent Du meme soleil les betes Et les hommes se nourrissent Et le matal dans la mine Couve l'astre minuscule, Soufre dont la fleur si fine Vit en chaque corpuscule. Naines ou gáantes sont Poudre et bran jetas loin Qui sans chute ou frein s'en vont Aux quatre mondes sans coin Ni angle, d'anges peuplas, Mais d'autres disent que non, Dont les mondes envolas Seraient comme d'un canon, Par qui par hasard tira, L'expansive consequence, Et d'aucune intelligence Le fruit de quel grain tira.

Ian Brown Lyrics "My Star" Space exploration for nuclear stations NASA corrupters, jewelled abductors Space exploration, excursion to the stars On a military mission on a military journey to Mars I'll see you in my star I'll see you in my star I'll see you in my star Solar system bases, the new world order Lust for space dust, forming galaxy borders Never seeking new life, only planning war Sending satellites at new height, satellites to destroy I'll see you in my star I'll see you in my star I'll see you in my star Space exploration for nuclear stations Nasa corrupters, jewelled abductors Space exploration, excursion to the stars On a military mission on a military Journey to Mars To boldly go where no man's ever been before Astronauts the new conquistadores See you in my star I'll see you in my star (x3)

Η γνώση είναι η ικανότητα μας να βλέπουμε τα πράγματα μέσα από διαφορετική οπτική. Όμορφο και διασκεδαστικό το βιντεάκι που ακολουθεί. DR QUANTUM VISITS FLATLAND http://www.youtube.com/watch?v=7xQABydS_PM&feature=related

Μουσική και συμπαντική αρμονία μέσα από τη φιλοσοφία του Πυθαγόρα http://www.youtube.com/watch?v=C5EYn1fERYY&feature=related Υπολογισμός διαστημάτων. Πιο συγκεκριμένα ο Πυθαγόρας ήταν αυτός που πρώτος έθεσε τις βάσεις της επιστήμης της Μουσικής με μια επιστημονικά θεμελιωμένη θεωρία της Μουσικής. Ανακάλυψε τη σχέση ανάμεσα στο μήκος των χορδών και το τονικό ύψος που δίνουν. Για να το πετύχει αυτό χρησιμοποίησε ένα έγχορδο όργανο, που το δημιούργησε ο ίδιος, το «Μονόχορδο». Αρχικά υπολόγισε ότι δύο χορδές, που η μία είναι διπλάσια από την άλλη (άρα έχουν σχέση 2/1), παράγουν ήχους, δηλαδή νότες, που απέχουν διάστημα Οκτάβας ή «δια πασών». Στη συνέχεια διαπίστωσε ότι όταν δύο χορδές έχουν σχέση 3/2 τότε το διάστημα που σχηματίζουν οι νότες που παράγονται είναι μια 5η Καθαρή. Με αυτά τα διαστήματα, γνωρίζοντας κανείς ότι όταν προσθέτουμε διαστήματα πολλαπλασιάζουμε τους λόγους τους και αντίθετα όταν αφαιρούμε, τους διαιρούμε, -γιατί δεν πρόκειται για ποσότητες αλλά για αναλογίες- μπορούμε να υπολογίσουμε τους λόγους όλων των διαστημάτων. [Π.χ. με αφετηρία τη νότα ντο, η νότα σολ είναι 5η Καθαρή πάνω, άρα έχει σχέση 3/2. Το ρε, και πάλι, είναι μια 5η Καθαρή πάνω από το σολ, άρα σε σχέση με το ντο είναι (3/2)2 = 9/4. 9/4 όμως είναι η σχέση του διαστήματος 9ης. Για να βρούμε λοιπόν το διάστημα 2ας θα πρέπει να διαιρέσουμε (9/4) : (2/1) = 9/8. Άρα η 2η Μεγάλη δίνεται από τη σχέση 9/8.] Με αυτό τον τρόπο ο Πυθαγόρας υπολόγισε όλα τα διαστήματα και απέδειξε ότι υπάρχουν δύο ειδών ημιτόνια: τα διατονικά (μι-φα και σι-ντο) και τα χρωματικά (π.χ. φα-φα#). Το διατονικό το ονόμασε λείμμα και το χρωματικό αποτομή. Τη διαφορά τους την ονόμασε Πυθαγόρειο Κόμμα, το οποίο μάλιστα είναι ίσο προς τη διαφορά (3/2)12 και (2/1)7. Κανονικά 12 πέμπτες πρέπει να ισούνται με 7 οκτάβες (στο πιάνο αυτά τα διαστήματα ταυτίζονται). Ωστόσο ο Πυθαγόρας απέδειξε πως διαφέρουν κατά το Πυθαγόρειο Κόμμα. Βέβαια από την αρχαιότητα είχε παρατηρηθεί ότι αυτή η διαδικασία δεν κλείνει ποτέ με την αφετηρία της όσο και αν πολλαπλασιάζουμε, παρόλα αυτά η απόσταση μικραίνει χωρίς ποτέ να γίνεται 0. Το πλεονέκτημα του Πυθαγόρειου υπολογισμού των διαστημάτων είναι το ότι αποτελεί έναν τρόπο που να στηρίζεται σε αριθμητικές πράξεις και όχι στο αυτό ή την εμπειρία. Αντίθετα το μειονέκτημά του είναι πως σήμερα δεν μπορεί να εφαρμοστεί για το χόρδισμα των οργάνων. Το Πυθαγόρειο Κόμμα είναι αυτό που οδήγησε στον Ισοτονικό Συγκερασμό (η διαίρεση της οκτάβας σε δώδεκα ίσα τμήματα-ημιτόνια). Μ’ αυτόν τον τρόπο τα φυσικά διαστήματα τροποποιούνται ελαφρά ώστε όλα τα ημιτόνια να είναι ίδια και οι δώδεκα 5ες να συμπίπτουν με επτά 8άβες (δηλαδή 12 5ες = 7 8άβες). Ο Πυθαγόρας έκανε τους υπολογισμούς του χωρίς να κάνει συγκεκριμένη αναφορά σε κάποιο μουσικό όργανο ή σε κάποια τονικότητα. Μέχρι το 16ο αι. ο Πυθαγόρειος υπολογισμός των διαστημάτων υπήρξε ο πυρήνας της τεχνικής χορδίσματος των οργάνων. http://www.peemde.gr/portal/index.php?option=com_content&task=view&id=48&Itemid=34

Η Πυθαγόρεια Μουσική http://www.youtube.com/watch?v=-DXEsz7vnAM&feature=fvwrel Μουσική Διάστημα. Η σχέση μεταξύ δύο αριθμών, αυτό δηλαδή που ονομάζεται σήμερα στην αριθμητική και στη γεωμετρία λόγος, στη μαθηματική θεωρία της Μουσικής του Πυθαγόρα ονομάζεται «Διάστημα». Στη θεωρία της Μουσικής μάλιστα η λέξη διάστημα είχε διπλή σημασία. Διότι αφενός μεν ονομαζόταν διάστημα η αριθμητική σχέση με την οποία εκφραζόταν ο λόγος του μουσικού διαστήματος, αφετέρου δε αυτή η λέξη ήταν σύμφωνη με την καθημερινή έννοιά της και το «τμήμα ευθείας», δηλαδή την απόσταση μεταξύ δύο σημείων. Το μουσικό διάστημα, που εκφραζόταν ως «σχέση δύο αριθμών προς αλλήλους» στη θεωρία της Μουσικής του Πυθαγόρα ονομαζόταν αρχικά διάστημα = απόσταση δυο σημείων απ’ αλλήλων. Το «διάστημα» αυτό είχε πράγματι δύο συνοριακά σημεία (πέρατα, όρους), τα οποία δινόντουσαν ως αριθμοί. Οι αρχαίοι θεωρητικοί ενδιαφέρονταν κυρίως για τα σύμφωνα διαστήματα ή συμφωνίες. Το όνομα ενός τέτοιου διαστήματος στην Πρακτική της Μουσικής ήταν συνήθως «συμφωνία», αφού άλλωστε για αυτό το λόγο ήθελαν να εκφράσουν το «συγχρονισμένο τονισμό», το «συμφωνείν» δηλαδή δύο ήχων. Ο Πυθαγόρας κυρίως ασχολήθηκε με το «Οκτάτονο (δια πασών, Oktave)», με το «Τετράτονο (δια τεσσάρων, Quarte)» και με το «Πεντάτονο (δια πέντε, Quinte)».

Τα Μονοπάτια των Αστρων Δημοσιεύθηκε: 05 Friday December @ GTB Standard Time Θεματική Ενότητα: Διάστημα Απόμακρα, μακριά, πέρα, χωρίς κανένα συγγενή Ταξιδεύουν, περιπλανώμενοι, μακροταξιδεμένοι αλήτες Όλο λαχτάρα, αστρομαγεμένοι, οι Πρωτοπόροι προχωρούν, Φεύγουν καβάλα στον ηλιακό άνεμο. Ένας άντρας, μια γυναίκα, ορφανά της ζεστής γης Ή περίλαμπροι ταξιδιώτες με χρυσαφένια πανιά, Ή τσιγγάνοι που περιπλανώνται σ΄ αρχαία αστρικά μονοπάτια, Ένα καραβάνι σ΄ αναζήτηση ενός ουράνιου λιμανιού. Αν βαθιά στον παγερό αστρικό χώρο, Κάποιο φοβερό μάτι κρυφοδεί τη ζωή στη σχεδία αυτή, Θα δει την καρδιά μες την τέχνη μας, Ένα πάλσαρ που χτυπά τους ρυθμούς της ειρήνης. Μια αστρολάμψη του πνεύματος διαπερνά νέα σύνορα. Και πατρίδα μας είναι μια Οδύσσεια ας δοξάσουμε τους Πρωτοπόρους Άρβιντ Φ. Σπόνμπεργκ Από τα ομιχλώδη βάθη της αρχαιότητας μέχρι και τη σημερινή τεχνολογική εποχή, η ζωή και η εξέλιξη του ανθρώπου ήταν και είναι άμεσα συνυφασμένες με τη συμπαντική πραγματικότητα. Δεν θα μπορούσε άλλωστε να μη συμβαίνει κάτι τέτοιο αφού η ίδια η Γη αποτελεί ένα μικροσκοπικό μα ζωντανό κύτταρο του παγκόσμιου οργανισμού που αποκαλούμε σύμπαν. Στη μακρινή αρχαιότητα, όταν οι άνθρωποι είχαν μια πιο άμεση και διαισθητική επαφή με τη φύση, τα άστρα συντρόφευαν τον άνθρωπο σε κάθε στιγμή της ζωής του και εκείνος βίωνε την ανάγκη να τα λατρέψει καθώς ένιωθε τις δημιουργικές τους επιδράσεις να αποτυπώνονται βαθιά στην ψυχή του. Οι αρχαίοι Έλληνες, οι Αιγύπτιοι, οι Μάγια, οι Ίνκας, οι λαοί της Μεσοποταμίας, οι ινδιάνοι της Βόρειας Αμερικής είναι μερικά μόνο χαρακτηριστικά παραδείγματα λαών των οποίων η ζωή και η εξέλιξη βασίζονταν πάνω σε συμπαντικά πρότυπα. Η ανθρωπότητα έδωσε ονόματα στα αστέρια και αποτύπωσε επάνω τους όλα τα οράματα και τα όνειρά της. Μύθοι και θρύλοι που περνούσαν από γενιά σε γενιά είχαν ως θέμα τους δρώμενα συμπαντικά και μέσα από αυτά τα μυθολογικά και συμπαντικά συνάμα πρότυπα ο άνθρωπος φαινόταν να σβήνει τη δίψα της ίδιας του της ψυχής για εξέλιξη. Όμως η επακόλουθη ανάπτυξη του νου στον άνθρωπο, έφερε μια ανισορροπία. Η άμεση και βιωματική επαφή του ανθρώπου με τη φύση αντικαταστάθηκε από τη νοητική προσέγγιση με αποτέλεσμα την αποξένωση από τη φύση και τις ζωντανές δυνάμεις της. Διάφορα νοητικά πρότυπα εγέρθηκαν και τα αστέρια φάνηκαν να σωπαίνουν τώρα για την ανθρωπότητα. Η γεωκεντρική θεώρηση του σύμπαντος ήταν ένα τέτοιο διαστρεβλωμένο πρότυπο, που έκανε την ανθρωπότητα να κλειστεί στο «καβούκι» της, να στενέψει να οράματά της και να θέλει να προσαρμόσει το σύμπαν ολάκερο στις δικές της ανάγκες! Ήρθε όμως η ηλιοκεντρική θεώρηση για να ανατρέψει αυτό το δυσαρμονικό «τοπίο», να ανοίξει και πάλι το μάτι της ανθρωπότητας προς το σύμπαν και δειλά – δειλά να αναζωπυρώσει τα συμπαντικά της οράματα και να την κάνει να αναζητήσει για άλλη μια φορά τόσο την συμπαντική της καταγωγή όσο και την κοσμική της προοπτική. Η Γη στη συνείδηση των ανθρώπων άρχισε να γίνεται αντιληπτή και πάλι ως ένα ζωντανό κύτταρο του παγκόσμιου ζωντανού οργανισμού. Από εκεί και πέρα οι ανακαλύψεις διαδέχονται η μία την άλλη με αποκορύφωμα τη σημερινή εποχή όπου φαίνεται ότι το μάτι της ανθρωπότητας δεν κοιτά με απλανές βλέμμα το σύμπαν, αλλά πλέον έχει εστιαστεί στο σύμπαν. Το διάστημα έχει μπει και πάλι στην καθημερινή μας ζωή και δεν είναι τυχαίο ότι στο διαδίκτυο, στα περιοδικά και τις εφημερίδες τα διαστημικά δρώμενα και ειδήσεις είναι από τα «ουκ άνευ» της σύγχρονης ζωής. Με διαφορετικό σίγουρα τρόπο από ότι συνέβαινε στα αρχαία χρόνια, αλλά τα γεγονός είναι ότι αποτελούν μια ζώσα καθημερινότητα. Ο άνθρωπος έφτασε μέχρι τη Σελήνη, διαστημόπλοια επισκέφθηκαν πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος και άλλα στάλθηκαν πέρα από αυτό, γεμάτα με μηνύματα από τη μικρή μας Γη για να συναντήσουν τα αστέρια. Επίσης, για πρώτη φορά στην ιστορία της ανθρωπότητας συστάθηκε ένας οργανισμός από επιστήμονες, η SETI, με στόχο την αναζήτηση εξωγήινων πολιτισμών. Αυτή τη στιγμή τρία νέα διαστημόπλοια κατευθύνονται προς τον Άρη, νέες αποστολές σχεδιάζονται για τον Ερμή, την Αφροδίτη, τους δορυφόρους του Δία, τη Σελήνη και τον μακρινό Πλούτωνα. Ταυτόχρονα δορυφόροι παρατηρητήρια κρατούν το μάτι της ανθρωπότητας ανοιχτό προς το σύμπαν. Ενώ υπάρχουν συγκεκριμένα σχέδια για εποικισμό της Σελήνης και του Άρη, αλλά και για την εξερεύνηση του διαστρικού χώρου με στόχο τον εντοπισμό πλανητών κατάλληλων για εποικισμό. Και όλα αυτά είναι ενδεικτικά μόνο της κινητικότητας που υπάρχει αυτή τη στιγμή γύρω από το διάστημα. Όμως όλη τούτη η δραστηριότητα είναι φυσική συνέπεια και εξωτερική έκφραση της εσωτερικής πόλωσης της ανθρωπότητας προς το σύμπαν. Σύμφωνα με τις εσωτερικές παραδόσεις ο εσωτερικός κόσμος του ανθρώπου αποτελεί μια μικρογραφία του ίδιου του σύμπαντος και μέσα σε κάθε άνθρωπο βρίσκονται εκείνες οι πύλες που οδηγούν σε κάθε γωνιά του σύμπαντος. Αυτά τα κανάλια εντός μας, έστω και ασυνείδητα, μας κρατούν σε επαφή με το σύμπαν με τον ίδιο τρόπο που κάθε μικρό λιμάνι επικοινωνεί με τον ωκεανό. Και εδώ θα πρέπει να αναζητήσουμε την πηγή εκείνης της εσωτερικής ανάγκης που μας κάνει να εξερευνούμε το σύμπαν εξωτερικά και εσωτερικά. Κάτι φαίνεται να σκιρτά πάνω στον πλανήτη τούτη την ώρα. Η ανθρωπότητα σήμερα μοιάζει με μικρό παιδί που αρχίζει να αφυπνίζεται μπροστά στη συμπαντική πραγματικότητα. Στέκεται στο κατώφλι του διαστήματος ατενίζοντας την αιώνια αρμονία του και αναζητά να βρει τα βήματα εκείνα που θα την φέρουν οδοιπόρο και ταξιδευτή στο πανάρχαιο μονοπάτι των άστρων, στο μονοπάτι εκείνο που κάποτε την οδήγησε πάνω στη Γη και το οποίο θα την οδηγήσει στο μέλλον πέρα από τη Γη, στην απεραντοσύνη του διαστήματος. http://www.e-zine.gr/modules.php?name=News&file=article&sid=2

Zenius - Εκπαιδευτικά Προγράμματα Μέσα σε έναν θόλο και με τη βοήθεια οπτκοακουστικών μέσων, οι μικροί ήρωες μαθαίνουν για την επιστήμη, την ιστορία, το περιβάλλον και την υγεία. Στόχος είναι να έρθουν τα παιδιά σε επαφή με επιστημονικές πληροφορίες με ένα πολύ απλό αλλά και διασκεδαστικό τρόπο. Διάστημα - Εξερεύνηση Ακολουθήστε μας στο μαγικό νυχτερινό ουρανό! Ταξιδέψτε ανάμεσα στα αστέρια, τους αστερισμούς και τους πλανήτες όπως οι πρώτοι εξερευνητές.

Αν και παιδιά των αστεριών, είμαστε προσκολλημένοι στη γη που μας ασκεί μια παθιασμένη έλξη στην καθημερινότητα και τότε μόνη διέξοδος είναι προς τ' αστέρια για να ξεφεύγει κανείς από αυτή την ακατανίκητη δύναμη. Όμως ξεφεύγοντας μπορεί να χάσουμε πολλές από τις γήινες ομορφιές που μας έλκουν να τις ζήσουμε. Μια ευχή Στίχοι: Ανδριάνα Μπάμπαλη Μουσική: Χρυσόστομος Μουράτογλου Πρώτη εκτέλεση: Ανδριάνα Μπάμπαλη Δεν ξέρω από που έρχεσαι, δε μοιάζεις με κανένα Μα πάντοτε περίμενα, με πίστη πως θα 'ρθεις Μια θάλασσα περπάτησες, για μένα και για σένα Τα κύματα ησύχασες, μαζί μου να ενωθείς Δεν είσαι από 'δω, είσαι απ' άγνωστα μέρη σ' έχει στείλει ένα αστέρι να με νιώθεις και να μ' αγαπάς μια προσευχή, μια ευχή σ' ένα αστέρι που κανένας δε ξέρει, σ' έχει φέρει για να μ' αγαπάς. Τίποτα δε φοβάμαι πία, σφιχτά κλείνω τα μάτια σ' αφήνω να με οδηγείς σ' άγνωστα μονοπάτια Εσύ 'σαι μόνο που μπορείς Να μπαίνεις στη σιωπή μου Ν' ακούς την κάθε σκέψη μου πριν να στην πει η φωνή μου Δεν είσαι από 'δω, είσαι απ' άγνωστα μέρη σ' έχει στείλει ένα αστέρι να με νιώθεις και να μ' αγαπάς μια προσευχή, μια ευχή σ' ένα αστέρι που κανένας δε ξέρει, σ' έχει φέρει για να μ' αγαπάς ...

Πόσες φορές έχουν χρησιμοποιηθεί τ΄αστέρια, το φεγγάρι, οι πλανήτες, οι κομήτες για να εκφραστούν, και να αισθητοποιηθούν τα ανθρώπινα συναισθήματα; Πάρα πολλές, είναι η απάντηση και το συγκεκριμένο θέμα έχει παρουσιάσει πολλές μορφές απόδοσής τους μέσα από κάθε μορφή τέχνης. Η λύπη, η χαρά, η προσμονή, η απογοήτευση, η μοναξιά, η ελπίδα βρίσκουν χώρο εγκατοίκησης σε χώρους μακρινούς πολύ από τη γη μας. Μήπως γιατί τα συναισθήματά μας τα εξιδανικεύουμε όπως και τ' άστρα; Μήπως γιατί η τελείωσή τους τοποθετείται έτη φωτός μακριά μας; Ή μήπως γιατί εκεί δε γνωρίζουμε αν υπάρχουν άνθρωποι, οπότε τα συναισθήματα μας είναι σε " ασφαλή χέρια"; Ο προβληματισμός ποτέ δεν τελειώνει και επειδή η αισιοδοξία θα έπρεπε να είναι η πρώτη επιλογή στη ζωή μας, παραθέτω ένα τραγούδι που μοιάζει με γλυκιά περιήγηση σε πλανήτες μακρινούς ή κοντινούς με τη φαντασία, τη ματιά ή το συναίσθημα, ο καθένας ανάλογα με την προτίμησή του διαλέγει και παίρνει. Φίλα με ακόμα Στίχοι: Πάνος Μουζουράκης Μουσική: Πάνος Μουζουράκης Πρώτη εκτέλεση: Πάνος Μουζουράκης & Κωστής Μαραβέγιας ( Ντουέτο ) Μια τεράστια του χρόνου σπατάλη, κάτι το αδύνατο Να εφεύρεις το όνειρο, μια ζωή σε μια μέρα Μια σκηνή πέρα από την σελήνη Ένας όμορφος κόσμος, που απέχει ένα βήμα Μην ανάβεις το φως, τράβα απλά την κουρτίνα Πεταλούδες γυρνούν στην Αθήνα Πάρκα στο κέντρο, καλοκαίρι μυρίζει Μια μητέρα, μια ερωμένη, μία κόρη περιμένει Αλλάζουν όλα, αλλάζω κι εγώ Ένας μαγνήτης στο ψυγείο, ένα σημείωμα, ένα αστείο Ένα σπίτι, ένα φιλί, ένα αντίο Φίλα με ακόμα Φίλα με ακόμα Όλα τα άλλα ηχούν μακρινά Ένα αστέρι που σκάει στου ουρανού την καρδιά Φίλα με ακόμα Φίλα με ακόμα Θέλω να ‘μαι μαζί σου, να κυνηγάω μαζί σου Τα κύματα όλα της μοίρας Ένα κορίτσι χορεύει στον ουρανό, στο δωμάτιο Το δρόμο, την δουλειά, το σχολείο Μια ψυχή και άλλη μία, και μια συνομιλία Μόνο μάτια, και λέξη καμία Ένα τέλειο λάθος, μια καινούργια αρχή Ένα δάκρυ που δεν μπορεί να κρυφτεί Μια ανάσα βαθιά, για να μην τρελαθώ Μια ιστορία αγάπης, τι πιο απλό Και Θεός, και αμαρτία, κι άλλη μια ευκαιρία Για όσους δεν βρήκαν το χρόνο να ψάξουν Είναι μέσα σου η λύση, που θα τιμωρήσει Όσους δεν έχουν φτερά να πετάξουν Φίλα με ακόμα Φίλα με ακόμα Όλα τα άλλα ηχούν μακρινά Ένα αστέρι που σκάει στου ουρανού την καρδιά Φίλα με ακόμα Φίλα με ακόμα Θέλω να ‘μαι μαζί σου, να γεράσω μαζί σου Το φεγγάρι να έχουμε στρώμα Και τυχαίο και γραφτό, το μεγάλο μωρό Που παίζει με τόξο και βέλη Που χτυπάει και φεύγει, όλα τα ανατρέπει Μα ο χάρτης τον δρόμο σου δείχνει Του κρυμμένου θησαυρού, το ταξίδι τελειώνει Εκεί που είναι αδύνατον να ‘μαστε μόνοι Σε κοιτάζω στα μάτια, σαν καθρέφτες γυαλίζουν Το πιο ωραίο εαυτό μας αντικατοπτρίζουν Φίλα με ακόμα Φίλα με ακόμα Όλα τα άλλα ηχούν μακρινά Ένα αστέρι που σκάει στου ουρανού την καρδιά Φίλα με ακόμα

Εύχομαι να έχεις τη δροσιά, τη μεγαλοσύνη, την ομορφιά και τη μαγεία στη ζωή σου που έχει και o Δούναβης ποταμός. Χρόνια πολλά Κωστή. http://www.youtube.com/watch?v=Q7jAp-BQb7I&feature=related

Όταν η αρμονία κατακλύζει την ανθρώπινη υπόσταση και αποτυπώνεται σε κάθε ανθρώπινο και φυσικό δημιούργημα. Vivaldi, L' estro armonico

Vivaldi Moonlight Sonata Flute Concerto in G major Op. 10/4 *Largo" by Camerata Romana

Μια αγαπημένη φωνή σ' ένα μελωδικό ταξίδι. Μουσική: Γ. Ζήκας Στίχοι: Λ. Νικολακοπούλου Τραγουδά η μοναδική Ελευθερία Αρβανιτάκη Ελαφρώνει το σώμα, ο ύπνος ο αμέριμνος και κοχύλια γεμίζει τώρα η έρημος. Απροσδόκητα μπήκες στη σχισμή των ονείρων μου και του αγγέλου το σώμα κουλουριάζεται γύρω μου. Κύμα το κύμα η πέτρα λιώνει του ονείρου η αύρα μας ενώνει. Τρεμοπαίζει η σιωπή πριν χαθεί η σελήνη και του αγγέλου τα δάκρυα ανεμώνες και κρίνοι. Το παράδοξο θαύμα την ψυχή δυναμώνει ένα όνειρο απλά πως μπορεί και μας σώνει.

Ο Δωδεκάλογος του Γύφτου, Λόγος Γ', Η Αγάπη Κωστής Παλαμάς Mη δως γυναικί την ψυχήν σου, επιβήναι αυτήν επί την ισχύν σου. Σοφία Iησού υιού Σειράχ. Kαθάριος θα γενόμουνα σαν την αυγή και σαν τη δροσιά, δυνατή θα γενόσουνα σαν τον ήλιο ή σαν τη θάλασσα. Swinburne (O Θρίαμβος του Kαιρού). Περδικόστηθη Tσιγγάνα, ω μαγεύτρα, που μιλείς τα μεσάνυχτα προς τ' άστρα γλώσσα προσταγής, που μιλώντας γιγαντεύεις 5 και τους κόσμους ξεπερνάς και τ' αστέρια σού φορούνε μια κορώνα ξωτικιάς! Σφίξε γύρω μου τη ζώνη των αντρίκειω σου χεριών· 10 είμαι ο μάγος της αγάπης, μάγισσα των αστεριών. Mάθε με πώς να κατέχω τα γραφτά θνητών κ' εθνών, πώς τ' απόκρυφα των κύκλων 15 και των ουρανών· πώς να φέρνω αναστημένους σε καθρέφτες μαγικούς τις πεντάμορφες του κόσμου κι όλους τους καιρούς· 20 πώς, υπάκουους τους δαιμόνους, τους λαούς των ξωτικών, στους χρυσούς να δένω γύρους των δαχτυλιδιών, καθώς δένω και το Λόγο, 25 δαίμονα και ξωτικό, στο χρυσό το δαχτυλίδι, στο Pυθμό· πώς με βούλλα σολομώντεια να σφραγίζω και να κλειώ 30 τα μεγάλα τα τελώνια σε γυαλί στενό, και στη θάλασσα να ρίχνω το γυαλί, και να γυρνά μέσ' στην άβυσσο το ό,τι είναι 35 με την άβυσσο γενιά. (Έτσι κι άλλο ένα τελώνιο, έτσι και η τρανή Ψυχή στου κορμιού φυλακισμένη το στενό γυαλί, 40 μέσ' στη θάλασσα της Σκέψης άθλια πεταχτή ζη κ' εκεί σα στην πατρίδα, σάμπως μια άβυσσο κι αυτή). Mάθε με όλα να διαβάζω 45 τα υπερκόσμια μυστικά στο σκολιό της αγκαλιάς σου μέσα στα φιλιά. Kι όλα γύρω μου τα πάντα παντογνώστρα σε μηνάν· 50 μόνο κάτι ακόμα λείπει... νά με! Eγώ κ' εσύ, το Παν! Γιατί κάτι ξέρω, κάτι να σου δώσω έχω κ' εγώ· άδεια στέκεται μια στάμνα 55 στο βαθύ μπροστά νερό, και θα στη γιομίσω. Ξέρω την πανώρια μουσική· θα τη ζήσης θεία μαζί μου στο δικό μου το βιολί. 60 Σάρκα η μουσική θα γίνη με την πλάστρα μας φωτιά, κι από μας θα γεννηθούνε τ' αψεγάδιαστα παιδιά, που όμοια τους θα σπείρουν κι άλλα, 65 κι ό,τι γύρω τους αχνό, άρρωστο, άσκημο, θα ρέψη στον αφανισμό. Tης χαράς θα λάμψη ο Nόμος που προστάζει, βασιλιάς: 70 "φτάνει να είσαι από υγεία κι από δύναμη· νικάς!" Kι ο άνθρωπος μέσα στα θάμπη της ακέριας νέας ζωής θα είναι πάντα ή κυβερνήτης 75 ή τραγουδιστής. Ω φωλιές! Ω αηδόνια! Πάνε τ' άμοιαστα και τα πεζά, πέτρα ακύλιστη σκεπάζει πεθαμένη τη Σκλαβιά 80 Στερνοπαίδι αγάλια αγάλια θα προβάλη και θα βγή πλάσμα ακόμα πιο γιομάτο, νόημα πιο βαθύ. Kι ο A ρ χ ο ν τ ά ν θ ρ ω π ο ς θα νάβγη, 85 που η ρομφαία του κι αυτή θα φαντάζη σαν κιθάρα παναρμονική. Kι ο άνθρωπος ο βαριομοίρης ο ιδροκόπος δουλευτής 90 ο άπλερος που παραδέρνει δούλος ή βασανιστής, και ή βασανιστής ή δούλος, αμολόητα και σκληρά μύριους τύραννους γρικάει 95 μέσ' στα σωθικά, κι ο άνθρωπος ο βαριομοίρης θα υψωθή θριαμβευτής σε μια γη πλατιά προφήτης μιας πλατύτερης ψυχής. 100 Δε γνωρίζω από θρησκείες, μήτε σκύβω σε θεούς, γνωριμιά μου εσύ και πίστη! Πήρα αράδα τους ναούς, γύμνωσα το εικονοστάσι 105 βέβηλα και το βωμό, λείψαν' άγια, τίμια ξύλα, κάθε πρόσφορο ιερό, δισκοπότηρα, λαμπάδες, όλα τ' άγια της καρδιάς, 110 όλα στάρριξα σαν άνθια, για να τα πατάς! ...Eίπα, κι άκουσες, και γέρνεις... Tρισαλιά μου, ω τρισαλιά, στο σκολιό της αγκαλιάς σου 115 μ' όλα τα φιλιά! Περδικόστηθη Tσιγγάνα, ω μαγεύτρα, που μιλείς τα μεσάνυχτα προς τ' άστρα γλώσσα προσταγής! 120 Στα μεστά στα νικηφόρα στήθια σου ηύρα μοναχά της γυναίκας την απάτη και της σάρκας τη σκλαβιά, κι αχαμνή πλανεύτρα αγάπη 125 κ' έν' αρρωστημένο φως και το λίγωμα που λιώνει το κορμί του καθενός. Mέσα μου κι αν να σαλεύη άκουα κάτι σα φτερό, 130 με τ' αντρίκεια σου τα χέρια σύντριψες και το φτερό. Ω που αγνάντια και μακριά μου τα μεσάνυχτα μιλείς προς τ' αστέρια, προς τα πάντα, 135 γλώσσα προσταγής, κι όντας μέσ' στην αγκαλιά σου σφιχτοκλής με ερωτική, ω γυναίκα, εσύ σαν όλες, ψεύτρα, σκλάβα! Ποια είσ' εσύ;... 140 (από τα Άπαντα, Γ΄, Mπίρης)

Τραγούδι του 1939 του Θ. Παπαδόπουλου το ακούμε απο τις υπέροχες φωνές των Πάνου Βισβάρδη & Μ.Στρέη απο την μουσική συλλογή του Ν ΣΔΡΕΓΑ. ΠΑΙΞΕ ΠΛΑΚΙΩΤΙΚΗ ΚΙΘΑΡΑ Έχει μπλέξει το φεγγάρι στης γαζίας το κλωνάρι και μοσχοβολούν στη γλάστρα δυό γαρύφαλλα γκρενά. Μιά κιθάρα σιγοσβήνει, μία γρίλια σιγοκλείνει κι έχουν μαρμαρώσει τ' άστρα μεσ' της Πλάκας τα στενά. Παίξε Πλακιώτικη κιθάρα απόψε παίξε κι εσύ χλωμό φεγγάρι φέξε κάποιο παράθυρο κλειστό. Παίξε γιά μάτια και γιά χείλια για κάποια γρίλια, παίξε Πλακιώτικη κιθάρα να ξεχαστώ. Όσοι θέλετε να νοσταλγήσετε μπορείτε να το ακούσετε σε παλιά εκτέλεση: Πλάκα. Ο αρχαιότερος οικισμός της Ευρώπης

Brigada, Στους ηλίθιους δεν υποκύπτει το σύμπαν , Ανέσπερα ξόρκια Οι κοσμικές εξουσίες στο αίμα πνιγήκαν Οι ουράνιοι σωτήρες τώρα παγιδευτήκαν Οι προφήτες στα χαμένα τους λόγια κρυφτήκαν Στους ηλίθιους δεν υποκύπτει το σύμπαν Μη λυγίσεις ψυχή μου για των άλλων τις τύψεις παλιά είχες χώρο το καλό μου για να κρύψεις, μη δακρύσεις γιατί βγαίνει το τρωτό μου σημείο, κάποιοι ηλίθιοι τώρα κάνουν ταμείο· κάποιοι νιώθουν Θεοί και τη ζωή μας αρπάζουν που φτάνουν λεει τ αστέρια και το χρόνο μοιράζουν που φωνάζουν, γιορτάζουν, διατάζουν τα πάντα, οι αλυσίδες τεντώσαν δε παίρνει άλλο αγάντα. Κράτα μη ζητιανεύεις Μεσσίες, σ αυτή την όμορφη πλάνη υπάρχουν μόνο σωσίες, μονάχα νιώθε, μην ακούς και μη βλέπεις, μην επιτρέπεις στα παράσιτα να ζουν σε σένα από σένα, άγγιξε τώρα όσα σου λέγανε ξένα, πάνω από σένα τώρα τα χουν χαμένα, φτύσε πάνω στ ανέγγιχτα και κλειδωμένα. Για του μυαλού σου ήρθε η ώρα τη γέννα και κέρνα και τ όνειρο που κρύβανε ζήσε και γέρνα. Απέναντι πέρνα, δεν είν το σύμπαν μια στέρνα, δε γεννήθηκες με βέλος στη φτέρνα. Ξέρνα φωτιά απ τα μικρά σωθικά σου κι όσα γινήκαν σκιά σου κάφτα και βιάσου, τώρα που μπαίνουν σε σειρά όλα τ αστέρια, σκέψου και άφησε άδεια τα χέρια. Ξέχνα, όσους το τίποτα έχουνε θρόνο, συγχωροχάρτι έχουνε πάρει απ το χρόνο. Ξέχνα ό,τι αντάμωσες, ξέχνα ό,τι είπαν στους ηλίθιους δεν υποκύπτει το σύμπαν. Πίνουν ζωή οι Θεοι κι οι θνητοί το γλεντάνε κι όλα τ αστέρια μυστικό έχουνε δείπνο, όλα τελειώνουνε κι όλα περνάνε και θα μας πιάσουνε όλους στον ύπνο. Κλώνοι αγκαλιάζουν γαλήνιες ψυχές, μα τα όνειρα σα να γιατρευτήκαν. Μη με σπρώχνεις να πέσω στο χθές στους ηλίθιους δεν υποκύπτει το σύμπαν. Κurt gibi bagirip iki taraftan hapise girdik kor gibi savasip degil kardes- dusman edindik bir dil bir dusunce bir kul iki devlet- bir savas- bak istanbul kan dolu hikayeyle kuruldu bugun komsumuz komsuya damga vurdu low bap ve siyah kus gecimisi birakip one yuruyor iki gurup baris icin bu yolda dunyaya bir siir gonderiyor almanya` da yabanci- atena` da yerli yok bizim gibi dusunen- bize benzeri birakmayiz size dunya`yi dinle- dusun anla bu mesaji

Διάβασα ότι ο εγκέφαλος έχει 100 δισεκατομμύρια νευρώνες, όσα τ' αστέρια του ηλιακού συστήματος. Και συνέχιζε το άρθρο αν τοποθετούσαμε αυτούς του νευρώνες, που προσλαμβάνουν τη μάθηση που λαμβάνουμε από το περιβάλλον μας, σε σειρά θα καλύπταμε την απόσταση από τη γη στο φεγγάρι. Είναι τυχαίο να ορίζεται το πλήθος στην επιστήμη με στοιχεία της αστρονομίας; Η αστρονομία είναι τόσο πολύ μέσα στη ζωή μας ή φαντάζει ως κάτι το εξωτικό που χρησιμοποιείται για να προκαλέσει την εντύπωσή μας;