Στέφανος Σοφολόγης

Με γειά, Βαγγέλη! Οι λαβές έχουν μεταλλικό περίβλημα (κι ας φαίνεται σαν επινικελωμένο πλαστικό). Μεταλλικό είναι και το εσωτερικό έλασμα της λαβής που εφαρμόζει στο "ημικύκλιο" του άξονα. Όμως, η σφιχτή τριβή μπορεί να χαλαρώσει το έλασμα που μάλλον περιβάλλεται από πλαστικό. Λύση οι κοντές λαβές της SkyWatcher, αν εισάγονται στην Ευρώπη...

Καρφί πάνω από τη Λάρισα! Ας είναι ανέφελη εκείνη η χειμωνιάτικη νύχτα! Κι ας διατηρηθεί η πρόβλεψη του μονοπατιού! 😃

Αν αφαίρεσες εντελώς τον φακό του τηλεσκοπίου, ενδέχεται να τον επανατοποθέτησες ανάποδα. Ξαναδικίμασέ τον "αλλιώς". Αν άνοιξες τους προσοφθάλμιους φακούς και έβγαλες τα οπτικά στοιχεία, πράγμα που ποτέ δεν κάνουμε για τον καθαρισμό τους (μόνο εξωτερικά καθαρίζουμε), τότε πρέπει να δοκιμάσεις να τους ξανασυναρμολογίσεις σωστά. Ευτυχώς οι φακοί που έχεις είναι τύπου Huygens (αυτό σημαίνει το "H") οπότε έχουν μόνο δύο στοιχεία. Αυτά τοποθετούνται έτσι: https://scopethegalaxy.com/what-is-a-huygens-eyepiece/ https://www.astroshop.eu/advice/telescope/telescope-knowledge/items-of-a-telescope/eyepieces/c,8703 Γενικά ψάξε εικόνες για "Huygens eyepiece"

Φυσικά μπορείτε να δείτε τεχνητούς δορυφόρους με γυμνό μάτι, εκατοντάδες! Τον συγκεκριμένο τον ξεχωρίσατε πολύ σωστά, από το ότι δεν "αναβοσβήνει" και έχει σταθερό λευκό φως (έτσι φαίνονται όλοι οι δορυφόροι). Μετά τη δύση του ηλίου και για 1-2 ώρες, όσοι περνάνε από πάνω μας, δηλ σε μιά ακτίνα λίγων εκατοντάδων χιλιομέτρων από τον τόπο μας, φωτίζονται ακόμη από τον ήλιο (δεν έχουν δικό τους φως) και βλέπουμε πολλούς! Ακολουθούν συνήθως πολική τροχιά, δηλ. φαίνονται να πλησιάζουν ή να απομακρύνονται από τον Πολικό Αστέρα.

Στο παραπάνω manual δείτε στη σελίδα 18 τα ηλεκτρονικά που σας λείπουν. Η βάση αυτή είναι "ισημερινή" δηλ. προορισμένη για αυτόματη και άνετη παρακολούθηση του στόχου, αντισταθμίζοντας με ακρίβεια την περιστροφή της Γης - καθώς και για αστοφωτογράφηση. Οπότε χρησιμοποιεί μοτέρ (ήδη ενσωματωμένα μάλλον αν κρίνω από τη φωτογραφία σας) και ηλεκτρονικά χειριστήρια για την παρακολούθηση του στόχου. Αν δεν τα έχετε ή δεν μπορέσετε να τα βρείτε, λογικά μπορεί να λειτουργήσει με χειροκίνητες περιστροφικές λαβές, που θα σας βοηθήσουν πολύ στην παρακολούθηση του στόχου, όχι όμως ιδιαίτερα για αστροφωτογραφία.

Η προβολή αυτή είναι δυνατή (ασφαλής) μόνο με διοπτρικά. Σε άλλα τηλεσκόπια κινδυνεύει να καταστραφεί ο δευτερεύων καθρέφτης όπου συγκεντρώνεται πολύ πυκνά η ηλιακή δέσμη. Για τον ίδιο λόγο δεν χρησιμοποιήσουμε καθόλου το διαγώνιο ενός διοπτρικού, εκτός κι αν αφήσουμε πολύ μικρό άνοιγμα μπροστά από το τηλεσκόπιο. Χρησιμοποιούμε απευθείας ένα προσοφθάλμιο, το οποίο πρέπει να έχει χαμηλή μεγέθυνση / μεγάλο οπτικό πεδίο (πχ. Plossl 32mm, 25mm) και να μην είναι ακριβό. Αν ξεχαστούμε και ο ήλιος πάει στα άκρα του πεδίου, μπορεί να κάψει τη μαύρη βαφή των μετάλλων του προσοφθαλμίου ή να σπάσει οπτικά του στοιχεία από την υπερθέρμανση των μεταλλικών μερών. Δεν χρησιμοποιούμε κανένα φίλτρο, το φως του ήλιου "απλώνεται" με ασφάλεια πάνω σε ένα σκιασμένο λευκό χαρτόνι. Αν μπει ηλιακό φίλτρο το είδωλο του ήλιου θα είναι απολύτως αόρατο στο χαρτόνι με αυτή τη μέθοδο προβολής.

Μιας που το ανέφερες, αυτό τον τύπο σφιγκτήρων έχει μιά άλλη υπέροχη βάση που έχω, η Skywatcher Skytee (ή Sky-T, από το σχήμα της) η οποία είναι μια heavy-duty αλταζιμουθιακή βάση. Αν και αυτοί οι σφιγκτήρες είναι "επικίνδυνο" να μην υλοποιηθούν σωστά - αφού η μία σιαγώνα είναι κινητή και το πάχος των εσωτερικών βιδών και των καναλιών τους παίζει κάποιο ρόλο στο τελικό σφίξιμο (μαζί με τη γωνία του τραπεζίου) - στη βάση που έχω έχουν υλοποιηθεί άριστα και σφίγγουν απόλυτα. Ακλόνητη, πανίσχυρη, με μικρομετρικές που δουλεύουν σωστά. Δέχεται οπτικούς σωλήνες με μεγάλο βάρος και την χρησιμοποιώ για δύο σκοπούς: Σαν γρήγορη βάση για το σχετικά βαρύ αποχρωματικό Skywatcher ED120 όταν δεν θέλω να σχοληθώ με την ισημερινή Vixen SXD, αντίβαρα, πολική ευθυγράμμιση κλπ. Επίσης για τη σύγκριση οπτικών σωλήνων σε απολύτως όμοιες συνθήκες, αφού δέχεται δύο! Όταν τη χρησιμοποιώ με έναν, η μπάρα των αντίβαρων φεύγει. Χρησιμεύουν μόνο για την ισορροπία του ενός τηλεσκοπίου, αν είναι βαρύ.

...και επιπλέον, η τραπεζοειδής διατομή της μπάρας και της βάσης, αλλά και το υπέρ-αρκετό μήκος των βιδών, εξασφαλίζουν απόλυτο και ακλόνητο κούμπωμα. Μη σε απασχολεί καθόλου αυτό το θέμα. Τι εννοείς, όμως, μικρή σε πλάτος dovetail; Νομίζω πως όλες οι τραπεζοειδείς (dovetail) μπάρες της Vixen και SkyWatcher έχουν την ίδια διατομή. Αν θέλεις γράψε το πλάτος της πάνω και της κάτω έδρας του τραπεζίου για να σου πω.

Μπράβο Γιώργο, η βάση πήγε σε άξια χέρια!

Πολύ ωραία κατασκευή Γιάννη! 🙂🙂

Η αρχή λειτουργίας είναι απλή: Σε κάθε άξονα της βάσης υπάρχει αισθητήρας που αναγνωρίζει την ακριβή θέση περιστροφής του άξονα σε σχέση με ένα ακίνητο κυκλικό πλαίσιο. Αυτά ονομάζονται συνήθως "encoders" γιατί "κωδικοποιούν" τη θέση ή την κυκλική κίνηση του άξονα, σε ψηφιακή μορφή. Αφού γίνει η αρχική ρύθμιση στο χειριστήριο με βάση κάποιο/κάποια γνωστά αντικείμενα, στη συνέχεια όπου και να στρέψει ο χρήστης τον οπτικό σωλήνα (χειροκίνητα), το ηλεκτρονικό χειριστήριο δείχνει τις ουράνιες συντεταγμένες, ή το ύψος και το αζιμούθιο. Έχουν βάση δεδομένων με τα αντικείμενα του ουρανού και αν ζητήσεις από το χειριστήριο κάποιο αντικείμενο, σε καθοδηγεί πόσο και μέχρι που ακριβώς να στρέψεις τον οπτικό σωλήνα μέχρι να βρεθείς στο αντικείμενο που ζήτησες. Είναι λοιπόν συστήματα χωρίς μοτέρ και ιδανικά για τοποθέτηση σε μεσαία και μεγάλα dobsonian. Ένα διάσημο και προηγμένο τέτοιο σύστημα είναι το Argo Navis: https://www.wildcard-innovations.com.au/ https://www.wildcard-innovations.com.au/faq.html#encoder_pushto αλλά υπάρχουν κι άλλα. Το καλό είναι ότι πωλούνται και αυτόνομα για να τα τοποθετήσεις στο τηλεσκόπιό σου αν έχει τον απαραίτητο χώρο/γεωμετρία στους άξονές του. Συχνά ένα τέτοιο σύστημα αναφέρεται και ως "digital setting circles".

Συγχαρητήρια και για τις δύο εργασίες! Η καλή δουλειά ανταμείβεται!

...μάλιστα, μια γνωστή Ιαπωνική εταιρεία έφτιαξε μια πολύ γερή και αποτελεσματική λαβή ειδικά για την Porta Mount, περιττή κατά τη γνώμη μου για μακριά διοπτρικά, χρήσιμη ίσως για τα μικρότερα ή για μικρά maksutov ή ειδικές διατάξεις. Είναι έξυπνα σχεδιασμένη για να "εισάγεται" στην Porta Mount χωρίς να την υποβαθμίζει σε κάτι άλλο. https://agenaastro.com/kokusai-kohki-guide-handle-vixen-porta-ii-mount.html Δείτε τις πολλές φωτογραφίες στο κάτω τμήμα της ιστοσελίδας.

Πριν πολλά-πολλά χρόνια, όταν η SkyWatcher δεν ήταν πολύ γνωστή στην Ελλάδα, είχα συστήσει σε συγγενείς που ήθελαν τηλεσκόπιο για τα κοριτσάκια τους, ένα αχρωματικό Vixen μαζί με την νέα τότε Porta Mount. Όταν μετά από μήνες τους επισκέφτηκα, το τηλεσκόπιο ήταν σε αχρηστία γιατί "δεν κατάφερναν τη βάση". Ανακάλυψα έκπληκτος ότι ποτέ δεν ώθησαν τον οπτικό σωλήνα για να προσανατολίσουν το τηλεσκόπιο, αλλά έσπρωχναν με τις κοντές λαβές! Δεν είχαν καν "ανακαλύψει" ότι οι λαβές γύριζαν με σκοπό την ακριβή στόχευση. Όταν ρώτησα γιατί δεν διάβασαν τις οδηγίες μου απάντησαν το αφοπλιστικό "που να τα καταλάβουμε εμείς αυτά"! (Ευτυχώς πάντως τα κοριτσάκια έγιναν επιστήμονες.) Οι λαβές ήταν πλέον άχρηστες και παραγείλαμε νέες εύκαμπτες, το δε τηλεσκόπιο το ευχαριστήθηκαν πολύ από τότε, αφου κατάλαβαν την απλή λειτουργία του.

Δες και το manual αν δεν το έχεις ήδη δει: https://www.vixenoptics.co.uk/PDFs/User Guides/Porta_Mini_Porta_User_Guide.pdf Αναφέρεται και στους οπτικούς σωλήνες που υποστηρίζει, αλλά είναι λίγο παλιό και δεν δείχνει όλους τους σύγχρονους τρίποδες της Vixen. Θα δεις επίσης ότι έχει σύστημα ρύθμισης της τριβής για τη χειροκίνητη αλλαγή κατεύθυνσης με ώθηση του σωλήνα (δηλ. τη χονδρική όχι τη μικρομετρική). Η αλλαγή κατεύθυνσης με ώθηση του σωλήνα είναι φοβερά χρήσιμη και ευτυχώς την έχει και η ΑΖ5. Για τη αλλαγή της μικρομετρικής τριβής η Vixen δεν δίνει οδηγίες, προφανώς για να μην επέμβει ο χρήστης και κάνει περισσότερο ζημιά παρά βελτίωση (πολύ εύκολο να συμβεί, ιδίως αν ο χρήστης ξεγελαστεί και σφίξει αρκετά κάποια μαύρα βιδάκια-ψείρες allen που ακινητοποιούν τα έκκεντρα στηρίγματα στα ατέρμονα αξονάκια - επίσης, αν δεν κατανοήσει το μηχανισμό επαφής των γραναζιών μπορεί να χαλάσει κάπως τη χρυσή τομή τριβής-τζόγου που ανέφερα νωρίτερα.) Κάτι άλλο που θέλει φροντίδα είναι το εξής: Αν από το εργοστάσιο η μικρομετρική είναι πράγματι σφιχτή, ενδέχεται να "χαλαρώσει" την καλή επαφή των χειρολαβών στα αξονάκια κι έτσι να πέφτουν, γιατί είναι "φορετές" και δεν ασφαλίζουν με βιδάκι όπως είναι το σύνηθες. Σ' αυτή την περίπτωση μπορεί να χρειαστεί αγορά νέων χειρολαβών με βιδάκι όπως οι κοντότερες από αυτές: https://www.astroshop.eu/miscellaneous/skywatcher-slow-motion-cable-set-for-eq3-2/p,16097 http://skywatcher.com/product/control-cable-16cm/ Παρόλα αυτά, όταν η βάση ρυθμιστεί σωστά, έχει τα φυσικά χαρακτηριστικά (βάρος, γεωμετρία, αρχή λειτουργίας) που την κάνουν πολύ εύχρηστη και γρήγορη, πραγματικά "grab 'n' go" βάση για μικρά τηλεσκόπια. Και για λίγο μεγαλύτερα αφού μπορεί να κουμπώσει και σε βαρύτερους τρίποδες. Τα ίδια πιθανόν ισχύουν και για την SkyWatcher AZ5.

Μιας που γράφουμε για όλα αυτά, να διευκρινίσουμε ότι "go-to" λέγονται εκείνες οι βάσεις/τηλεσκόπια που βρίσκουν το στόχο που θα ζητηθεί - και φυσικά, αφού έχουν μοτέρ, στη συνέχεια μπορούν τον παρακολουθούν. Υπάρχουν και απλές, αυτόματες βάσεις που έχουν απλά χειριστήρια και μοτέρ, ώστε να παρακολουθούν το στόχο, αφού πρώτα τον εντοπίσει ο χρήστης. Έτσι ήταν για πολλά χρόνια οι motorized ισημερινές βάσεις και μετά ήρθε η τεχνολογία εντοπισμού στόχου"go-to" ("πήγαινε-προς"). Υπάρχει και η τεχνολογία "push-to" όπου ο χρήστης ωθεί χειροκίνητα το τηλεσκόπιο προς το στόχο και τα ηλεκτρονικά αναλαμβάνουν να δείχνουν που κοιτάζει το τηλεσκόπιο και αν έχει φτάσει στο στόχο. Χρησιμοποιείται κυρίως σε αλταζιμουθιακές βάσεις σε μεγάλα dobsonian αλλά όχι μόνο.

Πράγματι στο SkyWatcher 80ED χρησιμοποιούν σωλήνα με μεγαλύτερη διάμετρο απ' όσο χρειάζεται. Η Porta II μέχρι πριν κάποιο καιρό μπορούσε να αγοραστεί μόνο σαν "κεφαλή" ώστε να επιλεγεί ως τρίποδας, ένας από τους παρακάτω ενισχυμένους: https://www.bresser.de/Astronomie/Vixen-SXG-AL130-Aluminumstativ-ohne-Montierung.html https://www.bresser.de/en/Astronomy/Accessories/Tripods/Vixen-APP-TL130-Tripod-for-AP-GPD-SX-Mounts.html https://www.bresser.de/Astronomie/Vixen-SXG-HAL130-Aluminumstativ-fuer-GP-SX-AP-Montierungen.html Στον πρώτο απ' αυτούς (SXG - AL130 €199), είναι ενδιαφέρον ότι η σύνδεση των ποδιών με τον δίσκο της κορυφής γίνεται με 3 μονοκόμματα μεταλλικά στελέχη αντί για τα 6 συνήθη πλαστικά στελέχη και σύμφωνα με κάποια review κάνει σημαντική διαφορά. Τον σκέφτομαι σαν μελλοντική αναβάθμιση και ίσως, αντί να εισάγω μασίφ πηχάκια στον νέο βασικό τρίποδα - δουλειά χρονοβόρα που πρέπει να γίνει με ακρίβεια εφαρμογής - να το κάνω μια και καλή στον SXG-AL130. Aλλά τότε θα μου μείνει o βασικός αχρησιμοποίητος. Ο τρίτος από τους παραπάνω, SXG-HAL130, είναι ένα απίθανο, ακλόνητο προΐόν που "δεν καταλαβαίνει τίποτα" από ταλαντώσεις ούτε καν με φορτίο την Vixen SXD (8Kg + αντίβαρα) + το 10ιντσο Orion Optics (9~11Kg φορτωμένο) . Είναι ο βαρέως τύπου που ανέφερα παραπάνω ότι έχω (σε μια πρώιμη βερσιόν) και ζυγίζει 6Kg. Πάντως, ακόμη και ο βασικός τρίποδας της Porta ΙΙ (και στην Porta I) έχει μεταλλικό πλαίσιο στους σφιγκτήρες των ποδιών ενώ όλοι οι άλλοι όμοιοι έχουν πλαστικό πλαίσιο.

Νομίζω πως η Vixen Porta mount αποτέλεσε ένα από τα καλύτερα προσιτά προιόντα της Vixen και την χάρηκα σε κάθε χρήση για 15 σχεδόν χρόνια. Ο μόνος λόγος που την άλλαξα με ...την ίδια (στη βερσιόν II) ήταν για να εναλλάσσω εύκολα τρίποδες, αφού η Porta II έχει εύκολα αποσπώμενη κεφαλή - και τυχαίνει να έχω και βαρέως τύπου τρίποδο Vixen. Έτυχε βέβαια η πρώτη να ταιριάξει ιδιαίτερα και στις ανάγκες του φίλου Γιώργου (george mic), οπότε αποφάσισα αυτή τη μικρή αναβάθμιση. Η Porta II όταν ήρθε μου φάνηκε αρκετά σφιχτή στην περιστροφή των μικρομετρικών κινήσεων αλλά έχει τρόπους μικρορύθμισης (δεν αναφέρονται όμως στο manual) Παρατηρώντας τα έκκεντρα στηρίγματα των ατέρμονων κοχλίων καταλαβαίνει κανείς ότι μπορεί να μεταβάλει το πόσο σφιχτά θα εφάπτεται κάθε ατέρμονας με την αντίστοιχη "κορώνα". Είναι όμως λεπτοδουλειά και μάλλον καταλήγει σε "χρυσή τομή" μεταξύ τριβής και "backlash"/τζόγου, παρά σε ανεξάρτητη ρύθμιση. Στην πρώτη βάση πάντως είχα βρει άριστη ρύθμιση και μαζί με την επέμβαση στο αλουμινένιο τρίποδο (δηλ. τα εσωτερικά ξύλινα πηχάκια) έγινε μια απολύτως εύχρηστη και ιδανική βάση για το Vixen ED81S που "φορτωμένο" φτάνει τα 3,5 kg. Πολύ καλή επίσης και με το λίγο βαρύτερο maksutov Orion Optics OMC-140 (φτάνει ως 4,8 kg). Όμως στην καινούργια νομίζω πως έχουν αλλάξει το είδος γράσου και δυσκολεύομαι προς το παρόν να βρώ την ιδανική ρύθμιση - η περιστροφή των λαβών παραμένει λιγο πιο σφιχτή από όσο πρέπει. Ίσως με τη χρήση "χαλαρώσει" - δεν θυμάμαι πια πως είχε συμπεριφερθεί η πρώτη. Το αστείο είναι ότι μαζί με την πρώτη έδωσα και το βελτιωμένο τρίποδο, οπότε αν χρειαστεί θα ξανακάνω την ίδια βελτίωση. Έχω όμως όπως ανέφερα και το βαρύτερο τρίποδο που ταιριάζει, αν και δεν χρειάζεται καθόλου με το ED81S. Η αλήθεια είναι πως όταν παρήγειλα την Porta ΙΙ στο Πλανητάριο Θεσσαλονίκης, παραξενεύτηκαν και μου πρότειναν απ' ευθείας την SkyWatcher AZ5 η οποία φαίνεται επάξιος αντίπαλος/αντίγραφο της Porta και μάλιστα είναι και λίγο ακριβότερη. Ήθελα όμως τη συμβατότητα με το βαρύ τρίποδο της Vixen και επιπλέον είχα άριστες εντυπώσεις από την πρώτη Porta. Μην έχοντας χρησιμοποιήσει την AZ5 δεν μπορώ να πω περισσότερα αλλά βρίσκει κανείς αρκετά στο Cloudynights και κάποια βίντεο στο YouTube. Σχετικά με ότι SkyWatcher έχω, σχεδόν όλα επιδέχονται ή έχουν ανάγκη από βελτιώσεις/ρυθμίσεις σε σχέση με την εργοστασιακή κατάσταση παράδοσης., ωστόσο η SkyWatcher έχει βελτιωθεί πολύ με το πέρασμα των χρόνων και τη θεωρώ πια αξιόπιστη και πραγματικά value for money.

Να σημειώσουμε ότι ακόμη και σε πανάκριβα, εξωτικά τηλεσκόπια (φορητά πάντα), η επιλογή για τις τριβές των αξόνων είναι μία: τεφλόν που ολισθαίνει σε συνθετική επιφάνεια (όπως έχουν κάποιοι ελαφρώς "σατινέ" πάγκοι κουζίνας). Απλά πρέπει να είναι σωστά υπολογισμένα όλα (διαστάσεις, ακτίνες, βάρη) για να υπάρχει η ορθή τριβή. Τα ρουλεμάν ή ρόδες είναι κακή λύση για πολλούς λόγους και όποτε χρησιμοποιούνται σωστά για τους τους άξονες (αζιμούθιο και ύψος) είναι σε συνδυασμό με τριβές τεφλόν σε συνθετικό υλικό.

Δες κι αυτό μήπως μήπως βοηθήσει. Δεν το διάβασα αλλά στο τέλος νομίζω βρίσκουν λύση. https://stargazerslounge.com/topic/68089-ra-offset-45deg-problem/

Κατάλαβα τι συνέβαινε, το είχα συναντήσει κι εγώ κάποτε σε φθηνά κιάλια με χαλαρό σύστημα εστίασης. Το ίδιο το βάρος των προσοφθαλμίων και ο "τζόγος" των κινητών μερών άλλαζε ελαφρά τη θέση εστίασης όταν κοίταζαν ψηλά σε σχέση με την οριζόντια θέση. Αυτός ο τζόγος υπάρχει μερικές φορές και σε κιάλια μεσαίας ποιότητας και δημιουργεί τέτοια μικροπροβλήματα. Όμως η διάθλαση της ατμόσφαιρας στα χαμηλά αντικείμενα στον ορίζοντα δεν αλλάζει τη θέση εστίασης σε σχέση με άλλα ψηλότερα - μπορεί κάποιος να το επιβεβαιώσει με ασφάλεια αν έχει έναν άκαμπτο οπτικό σωλήνα με ακριβές σύστημα εστίασης.

Κώστα, κατέγραψες πολύ σωστά τη διαδικασία εστίασης των κιαλιών, καλά είναι να τα θυμίζουμε περιοδικά. Στο βήμα (5) όμως, εκτός από το αυτονόητο για την αλλαγή της απόστασης, δεν έχω παρατηρήσει ποτέ διαφοροποίηση της θέσης εστίασης ανάλογα με το ύψος του αντικειμένου στον ουρανό, είτε σε κιάλια είτε σε τηλεσκόπιο (που επιβάλει πολύ λεπτομερέστερη ρύθμιση εστίασης). Η θέση ενός αντικειμένου πολύ χαμηλά στον ουρανό, με όλα τα θέματα διάθλασης που εμφανίζει, δεν νομίζω ότι διαφοροποιεί στο παραμικρό τη θέση του "στο άπειρο". Για κάθε μήκος κύματος ξεχωριστά, το φως έρχεται με παράλληλες ακτίνες. Η διάθλαση της ατμόσφαιρας διαφοροποιεί μεν τη θέση εστίασης των διαφόρων μηκών κύματος επάνω στο εστιακό επίπεδο αλλά δεν μεταφέρει το εστιακό επίπεδο εμπρός ή πίσω. Θα το έκανε αν λειτουργούσε ως φακός (σε οποιοδήποτε μήκος κύματος) αλλά δεν λειτουργεί έτσι. Ίσως βέβαια κάτι να αγνοώ, αν θέλεις δώσε περισσότερα στοιχεία ή link αν έχεις.

Πολύ ενδιαφέροντα, δεν τα είχα δει!

Ξεκόλλησε επιτέλους! Επειδή δεν είχα αρκετά μεγάλη μέγγενη για πιάσει σωστά το αλουμινένιο κέλυφος, πήγα χθες σε γνωστό μου σιδερά - για να βρω εξάλλου και τη σωστή σιδερένια βέργα ώστε να μπει στις τρύπες που άνοιξα αντιδιαμετρικά στην κορώνα και να ασκηθεί η ροπή. Ο σιδεράς το πήρε πολύ ζεστά: εμπότισε το φρακαρισμένο σύστημα για 15' σε βενζίνη και κατόπιν, με ένα ξύλο άρχισε να δίνει μέτρια χτυπηματάκια γύρω-γύρω στο κέλυφος για άλλα 10'. Όταν ήρθε η ώρα της μέγγενης, σκόπιμα πήρε σχετικά κοντή βέργα για τη ροπή, ώστε να μη σπάσει το κέλυφος με την πρώτη. Χρειάστηκε αρκετό ζόρι τελικά και μερικές αντιστροφές της ροπής για να αρχίσει να κινείται η κορώνα και να βγει τελικά με δυσκολία Η εντύπωση που μας δόθηκε ήταν ότι για κάποιο λόγο είχε σφίξει υπερβολικά, παρά ότι είχε κολλήσει. Ωστόσο, παρατηρώντας τα δύο σώματα κατόπιν, είδαμε κάποιο είδος μαυριδερής οξείδωσης και "αγριάδας" στην περιφέρεια της κορώνας. Παραμένει παράξενο αφού, όπως έγραψα, είχε προηγηθεί παλαιότερα πλήρης και σχολαστική επαναλίπανση της βάσης. Ίσως το γράσο που βρήκα τότε να μην ήταν το κατάλληλο. Επιπλέον, θα έπαιξαν ρόλο δύο πιθανά δικά μου λάθη: Μετά από κάποια παρατήρηση μπορεί να έβαλα τη βάση στη βαλίτσα της χωρίς να σκουπίσω εντελώς την υγρασία της νύχτας από πάνω της. Και σίγουρα είχε προηγηθεί παραμονή της βάσης σε πολύ θερμό (40⁰C) κλιμακστάσιο πολλές φορές. Ίσως το γράσο να έγινε πιό ρευστό και να έφυγε από καίρια σημεία. Γενικά για το θέμα της λίπανσης δεν μπορεί κανείς εύκολα να βγάλει άκρη με όσα βρίσκει στο ίντερνετ. Άλλοι γράφουν ότι αρκεί ένα καλό γράσο λιθίου (σαν αυτό που είχα εφαρμόσει), κάποιοι αναφέρονται σε διάφορα μάλλον δυσεύρετα προϊόντα με πολύ διαφορετικά χαρακτηριστικά μεταξύ τους. Η Geoptik πουλά ένα σετ από 2 γράσα άγνωστης σύνθεσης "ειδικά" για τις ισημερινές βάσεις. Στην αγορά δεν έχω καταφέρει καν να εντοπίσω το ελαφρά κολλώδες, διάφανο γράσο που μπορεί και παραμένει στα σημεία επαφής των γραναζιών και των σπειρωμάτων. Χρειάζεται ψάξιμο η υπόθεση, κάθε σχετικη γνώση ευπρόσδεκτη!

Ευχαριστώ Γιώργο, ευτυχώς δεν υπάρχουν Ο-ring εκεί κοντά, όχι τουλάχιστον ελαστικά. Το απίστευτο είναι πόσο "ένα σώμα" έχουν γίνει ο κολλημένος κύλινδρος-γρανάζι με το κυλινδρικό κέλυφος αλουμινίου στο οποίο εφαρμόζει! Έχω προχωρήσει σταδιακά σε αύξηση της ροπής που ασκώ για το ξεκόλλημα και έχω φτάσει να ανοίξω κατάλληλες τρύπες για εισαγωγή πύρων για να αυξήσω πολύ σημαντικά τη ροπή. Και τίποτα! Παρότι το WD-40 έχει δράσει 2 μέρες! Ίσως βέβαια να μην μπόρεσε να φτάσει εκεί που πρέπει λόγω του υπάρχοντος γράσου. Θα προχωρήσω κι άλλο, ακόμη πιο δραστικά και, ή θα ξεκολλήσει ή θα σπάσει από την τεράστια ροπή που θα ασκήσω με μακριά βέργα/πύρο. Άλλη λύση όμως δυστυχώς δεν υπάρχει... Αν τελικά δεν φτιαχτεί, θα τη μετατρέψω εύκολα σε μια θαυμάσια αστροφωτογραφική βάση σε στυλ "Star-Adventurer" για φωτ. μηχανή με τηλεφακούς. Ευτυχώς όλο το τμήμα του άξονα απόκλισης αφαιρείται, αφήνοντας ένα "καθαρό" και λειτουργικό τμήμα ορθής αναφοράς.