Στέφανος Σοφολόγης

Ευχαριστώ, αυτό πρόσεξα κι εγώ σε προηγούμενες χρήσεις. Ευτυχώς πάντως θυμόμουν λάθος και το πρόβλημα είναι στον άξονα της απόκλισης κι όχι της ορθής αναφοράς που ασφαλώς χρειάζεται να λειτουργεί άψογα. Αύριο θα ανοίξω τη βάση και βλέπουμε...

Ευχαριστώ πολύ για τις απαντήσεις σας. Θα τη λύσω πάλι μόλις βρω χρόνο και όπου χρειαστεί θα ρίξω λίγο WD-40. Αν υπάρχει σκουριά (η βάση έχει δύο μεγάλα ρουλεμάν) θα κάνω αναπόφευκτα απολίπανση, τρίψιμο-καθάρισμα, επαναλίπανση. Αν υπάρχει περιορισμένη σκουριά σε μικρό σημείο, ίσως το κάνω μόνο τοπικά. Κάτι που δεν γνωρίζω είναι αν το WD-40 προσβάλει χημικά το γράσο ή αν υπάρχουν πχ συμβατά γράσα με αυτό. Είναι και οι συνθέσεις γράσων τόσες πολλές...

To 2001 αγόρασα μια στήριξη Synta ΕQ-5 (όχι τη μεταγενέστερη SkyWatcher HEQ-5). Είναι όπως αυτή της φωτογραφίας. Αξιοπρεπής μέχρι οπτικό σωλήνα 7-8 Kg (παρατήρηση μόνο) και βελτιώθηκε πολύ όταν την έκανα βίδες για καθαρισμό από γρέζια/γράσο και επαναλίπανση με νέο γράσο. Και με δύο μοτεράκια Celestron έγινε πολύ εύχρηστη. Όταν μερικά χρόνια αργότερα απέκτησα τη Vixen SXD (άλλη περιπέτεια), η EQ-5 έμεινε αχρησιμοποίητη για 1-2 χρόνια και ο άξονας της ορθής αναφοράς "κόλλησε" και ακινητοποιήθηκε (διόρθωση: ο άξονας της απόκλισης κόλλησε, όχι της ορθής αναφοράς). Ο σφιγκτήρας του ήταν σφιγμένος οπότε μπορεί απλά να κόλλησε το τακάκι του επάνω στον άξονα. Υποψιάζομαι όμως χειρότερη κατάσταση, αφού, όση ροπή και να άσκησα, δεν ξεκόλλησε - πιθανόν λοιπόν κάπως να μπήκε υγρασία και να δημιουργήθηκε σκουριά (;) Το κακό είναι ότι την άφησα έτσι αρκετά χρόνια. Πριν την ξανανοίξω για καθάρισμα/επαναλίπανση, ήθελα να σας ρωτήσω αν έχει κανείς αντιμετωπίσει παρόμοιο πρόβλημα κι αν ο ψεκασμός πχ με WD-40 είναι καλή ιδέα - μήπως και αποφύγω τη χρονοβόρα διαδικασία. Θα ήθελα να την επαναχρησιμοποιήσω με μικρά τηλεσκόπια γιατί ήταν πολύ γρήγορη και απλή.

Επιπλέον, πλην της αστροπαρατήρησης, γνώρισε θεαματική ανάπτυξη, έκρηξη θα έλεγα, η αστροφωτογραφία, με πλατφόρμα διάδοσης, αλληλεπίδρασης και έκθεσης το Astrovox. Οι δεκάδες χιλιάδες φωτογραφίες του αρχείου το μαρτυρούν και οι αρκετές χιλιάδες αστροφωτογραφίες "παγκόσμιας κλάσης" το υπογραμμίζουν. Αυτές δεν εκτέθηκαν απλώς εδώ, δημιουργήθηκαν εδώ με την τριβή, την αλληλοβοήθεια, την ανταλλαγή μεθόδων και πληροφοριών, το σχολιασμό μεταξύ αστροφωτογράφων αλλά και των "απλώς" παρατηρητών. Και με τον ενθουσιασμό που δημιούργησε αυτό το μοίρασμα, οι αστροφωτογράφοι έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους. Αυτά είναι από τα πλέον σημαντικά στοιχεία της ιστορίας της ερασιτεχνικής αστρονομίας στη Ελλάδα την τελευταία 20ετία.

Η συζήτηση ήταν εξαιρετική, μάθαμε και πράγματα που δεν γνωρίζαμε για την εποχή πριν το 1990. Θεωρώ όμως ότι το Astrovox "δικαιούταν" πολύ εκτενέστερη αναφορά αφού αποτέλεσε ισχυρό συνδετικό κρίκο των ελλήνων ερασιτεχνών μετά το 2002-2003 και το κύριο μέσο της μεγάλης διάδοσης και άνθισης της ερασιτεχνικής αστρονομίας στη δεκαετία προ κρίσης.

Παλαιότερες (πολύ παλαιότερες) συζητήσεις που μπορεί να βοηθήσουν: Σημειώνω ιδιαίτερα ότι είναι πολύ σημαντική στην πράξη η ύπαρξη μανιβέλας ανύψωσης. Με κάθε αλλαγή στόχου οι προσοφθάλμιοι αλλάζουν ύψος Αν δεν υπάρχει μανιβέλα, είναι πολύ επίπονο να παρατηρείς με λίγα εκατοστά λάθος ύψος ή να χάνεις το στόχο για να ξεσφίξεις το άλλο, στοιχειώδες σύστημα τριβής και να αλλάξεις ύψος. Και κάτι ακόμη: εδώ και 20 περίπου χρόνια επικράτησαν οι τρίποδες με πλαστικές κεφαλές και σφιγκτήρες. Είναι κυριολεκτικά "σκουπίδια" για τη χρήση που συζητάμε, σε σχέση με τους παλιούς "φουλ μέταλ". Ακόμη και οι μικροί, οικονομικοί, είχαν παλιά μεταλλικούς άξονες με λίπανση και μεταλλικούς, ομαλούς σφιγκτήρες. Ήταν αληθινοί τρίποδες σε σχέση με τα τρεμάμενα σημερινά παιχνίδια. Αν μπορέσει κάποιος να εντοπίσει τέτοιο τρίποδο πρέπει να το αρπάξει! Υπάρχουν και σήμερα κατασκευές με μεταλλικές κεφαλές και σωστές τριβές αλλά έχουν μετατοπιστεί σε κατηγορία τιμής όσο ένα τηλεσκόπιο ή μια DSLR. Τυχερός όποιος πρόλαβε τους υπέροχους μεταλλικούς Velbon...

Βαγγέλη, το τρίποδο/μονοποδο πρέπει να ανεβαίνει πιο πάνω (περ. 20 cm) από το ύψος των ματιών στη στάση παρατήρησης. Αυτό επειδή, όταν η κεφαλή του τρίποδα στρέψει τα κυάλια προς τα πάνω, οι προσοφθάλμιοι κατεβαίνουν σημαντικά προς τα κάτω. Ο χρήστης, αν σκύβει/καμπουριάζει δεν πρόκειται να παρατηρήσει τελικά. Αντίθετα, αν μπορεί να έχει την πλάτη του ευθύγραμμη και τα κιάλια πάνω από τα μάτια του με άνεση, ο χρόνος παρατήρησης αυξάνεται σημαντικά. Αν δεν χρησιμοποιήσει κανείς το βέλτιστο σύστημα με το μεταβλητό παραλληλόγραμμο που περιέγραψε ο Κώστας πιο πάνω (είναι δυστυχώς κάπως ογκώδες για μεταφορά και απαιτεί ισχυρή στήριξη) τότε μια άριστη λύση είναι γωνιακά κιάλια (45⁰ ή 90⁰) σε αξιόλογο τρίποδο, σχεδίασης χωρίς αντιρίδες. Ο χρήστης τότε μπορεί να πάρει σωστή και άνετη θέση και να παρατηρήσει για σημαντικό χρόνο. Για να μη χρειαστεί ασυνήθιστα ψηλό και βαρύ τρίποδο, πρέπει να κάθεται. Επιπλέον, συχνά βολεύει ιδιαίτερα, ο μοχλός σύσφιξης και κατεύθυνσης της κεφαλής να είναι απέναντι από τον παρατηρητή, δηλ με τη λαβή προς τον ουρανό. Επιτυγχάνεται έτσι καλύτερο ζύγισμα των κιαλιών και ευκολότερος έλεγχος της θέσης και σκόπευσης.

Σβήνουμε τον λαμπτήρα led των 8w στη βεράντα και μπαίνουμε μέσα για να καθήσουμε στο PC ή την TV των 100w (και λίγα είπα). Η καθημερινή μας ζωή "απαιτεί" όλο και μεγαλύτερα ποσά ενέργειας, για κάθε δραστηριότητα, κάθε αγορά, κάθε κατασκευή προϊόντος, κάθε αλλαγή του με "νέο". Εξοικονόμηση ενέργειας και κατανάλωση αγαθών και υπηρεσιών είναι εντελώς ασύμβατες έννοιες. Θέλει πολύ γενναίες αποφάσεις και δραστικά διαφορετικό τρόπο ζωής για να μπορέσει κανείς να ισχυριστεί ότι μείωσε το ενεργειακό του αποτύπωμα στον πλανήτη...

Σπύρο, δεν αναφέρομαι στο υλικό κατασκευής του σώματος της διόπτρας αλλά στο υλικό επίστρωσης των κατόπτρων (για τα κατοπτρικά τηλεσκόπια), που είναι λίγα milligram αλουμινίου. Πάντως η διόπτρα σου από μαγνήσιο ζυγίζει 2 και κάτι κιλά, οπότε η προηγούμενη έκδοσή της (με σώμα από αλουμίνιο) θα ζύγιζε το πολύ μέχρι 2,5-3 κιλά, όχι 14 όπως γράφεις.

Ναι, σε διοπτρικά, καταδιοπτρικά και κιάλια οι επιστρώσεις είναι πολύ ανθεκτικές. Εκεί που είναι ευαίσθητες είναι στα κάτοπτρα που έχουν μόνο μια προστατευτική επίστρωση επάνω από το υπερευαίσθητο αλουμινίο, ενώ όσα κάτοπτρα έχουν διηλεκτρικές επιστρώσεις για την αύξηση της ανακλαστικότητας, είναι επίσης ανθεκτικά στο (προσεκτικό) καθάρισμα. Όσο για το Azax, ίσως ο ...Τραμπ να ξέρει κανένα τρόπο χρήσης ακόμα! 😄

Εδώ Βαγγέλη θα μου επιτρέψεις να διαφωνήσω (λίγο). Ενώ η σκόνη πρέπει να απομακρύνεται μόνο με ένα απλό φύσημα με ελαστικό "πουάρ" (κι όχι με επαφή/σκούπισμα), υπάρχουν λεκέδες που απαιτούν καθάρισμα αλλιώς οι επιστρώσεις του γυαλιού κινδυνεύουν. Τέτοιοι είναι στίγματα από διάφορα υγρά, εκκρίσεις εντόμων, σταγονίδια σάλιου από φύσημα με το στόμα αλλά το κυριότερο ελαιώδεις δαχτυλιές και γενικά οργανικοί λεκέδες. Αν παραμείνουν ακαθάριστα καιρό, μπορούν να προσβάλλουν χημικά τις αντιανακλαστικές επιστρώσεις του γυαλιού και να αφήσουν μόνιμα ίχνη που δεν φεύγουν με κανένα καθάρισμα. Ο κίνδυνος δεν είναι θεωρητικός και μακρινός, το έχω δει συχνά σε μεταχειρισμένα οπτικά που οι ιδιοκτήτες τους απέφευγαν να καθαρίσουν, ιδίως σε προσοφθάλμιους φακούς. Οι μοντέρνες επιστρώσεις είναι απίστευτης αντοχής στο σωστό καθάρισμα - αρκεί αυτό να γίνει έγκαιρα και με ένα ποιοτικό καθαριστικό φακών. Έχω φακούς 20ετίας που καθαρίστηκαν δεκάδες φορές και είναι ολοκαίνουργοι, άθικτοι. Αντίθετα, έχω παραλάβει ακαθάριστους φακούς που ποτέ δεν ξανάγιναν καινούργιοι. Όσο δύσκολο ή επίφοβο και να μας φαίνεται το καθάρισμα, πρέπει να γίνεται. Η σωστή διαδικασία βασίζεται σε απλές αρχές και είναι τελικά απλή, αλλά είναι ...άλλο κεφάλαιο! (έχουν γραφτεί πολλά και αναλυτικά σε άλλα νήματα). Παραδέχομαι όμως ότι, επιχειρώντας κανείς να καθαρίσει μεγάλες επιφάνειες όπως αντικειμενικούς φακούς διοπτρικών ή διορθωτικές πλάκες καταδιοπτρικών, μπορεί να "πελαγώσει" αφού συχνά καθαρίζει ένα σημείο και λερώνει άλλα. Με τα πολλά όμως βρίσκεται ο τρόπος.

Δεν κάνει τίποτα! Αυτός ο κύλινδρος που έχει την εγκοπή, λογικά επεκτείνεται προς τα έξω για να προστατεύει από το πλευρικό ηλιακό φως που μπορεί να μειώσει το κοντράστ της εικόνας. Και τη νύχτα να κόβει τυχόν πλευρικά φώτα που μπορεί να έχουν το ίδιο αποτέλεσμα.

Κε Σπύρο, με πολλή χαρά διάβασα τις ενθουσιώδεις εντυπώσεις σας από την πρώτη παρατήρηση της Σελήνης! Ήδη λοιπόν χαίρεστε τη διόπτρα και "αστρονομικά"! Για να βρίσκετε εύκολα το στόχο σας έχετε τα εξής δύο βοηθήματα: 1) Από την ίδια τη διόπτρα: Ξεκινάτε πάντα με τη χαμηλότερη μεγέθυνση αφού έτσι επιτυγχάνεται το μεγαλύτερο πραγματικό οπτικό πεδίο. Επιπλέον, η διόπτρα έχει ένα μικρό αλλά αποτελεσματικό σκοπευτικό βοήθημα, τη μακρόστενη εγκοπή επάνω στον κύλινδρο που περιβάλλει τον αντικειμενικό φακό (των 100mm). Αυτός ο κύλινδρος περιστρέφεται ώστε να φέρετε την εγκοπή στο πλάι της διόπτρας (σε όποια θέση σας βολεύει) και να στοχεύσετε κατά μήκος του. Φανταστείτε την εγκοπή σαν ένα "μακαρόνι" με τρύπα που όμως έχει σχιστεί στα δύο. Εσείς, με τις λαβές του τρίποδα πρέπει να προσανατολίσετε την εγκοπή προς τον στόχο, σαν να παρατηρείτε μέσα από την τρύπα του "μακαρονιού". Σ' αυτή τη φάση δηλ. δεν κοιτάζετε με τον προσοφθάλμιο, αλλά έξω από τη διόπτρα. Όταν έχετε ευθυγραμμίσει τη ματιά σας και το "μακαρόνι" επάνω στο στόχο, τότε ο στόχος θα είναι ήδη μέσα στο πεδίο του προσοφθάλμιου φακού. Με εξάσκηση θα το καταφέρνετε όχι μόνο στις εύκολες, χαμηλές μεγεθύνσεις αλλά και κατευθείαν σε μεγαλύτερες.(Τα γράφω αυτά γιατί δεν ξέρω αν η διόπτρα έχει οδηγίες στα ελληνικά ή αν διαβάζετε αγγλικά με ευχέρεια - συγχωρήστε με αν είναι περιττά ή στοιχειώδη). 2) Ο zoom φακός που ήδη έχετε, αναγκαστικά (ως zoom) έχει περιορισμένο οπτικό πεδίο στη χαμηλότερη μεγέθυνση, σε σχέση με άλλους φακούς. Αν τελικά δεν συνηθίσετε να στοχεύετε με ευκολία, μπορείτε να χρησιμοποιείτε έναν άλλο, ευρυγώνιο φακό των 24mm (ως 32mm), ο οποίος θα εκμεταλεύεται πλήρως το μέγιστο οπτικό πεδίο που μπορεί να προσφέρει η διόπτρα - έχω γράψει και πιο πάνω γι αυτό. Το Πλανητάριο Θεσσαλονίκης, αν χρειαστεί, θα σας συμβουλέψει σχετικά. (Και μάλιστα, με έναν ευρυγώνιο φακό χαμηλής μεγέθυνσης, η παρατήρηση της φύσης γίνεται ακόμη πιό "χορταστική"). Προϋπόθεση για το (2) είναι τα πρίσματα της διόπτρας να μπορούν πράγματι να προσφέρουν μεγαλύτερο οπτικό πεδίο - αυτό πάλι το κατάστημα θα σας το πεί.

Ανδρέα, τι θα έλεγες για αυτό σε τρίτομο δερματόδετο; https://www.amazon.com/Millennium-Star-Atlas-Comprising-Catalogues/dp/0933346840 Γνωρίζω πως το έχει στα χέρια της κάποια κυρία που δεν ασχολείται με την αστρονομία και ψάχνει να το διαθέσει. Πιθανόν να βάλει και αγγελία εδώ, αλλά δεν είμαι σίγουρος.

To φίλτρο Σελήνης θα χρειαστεί μόνο αν θελήσετε να μειώσετε λίγο τη φωτεινότητά της - αν σας φανεί πολύ λαμπρή. Πιστεύω όμως ότι δεν θα το χρειαστείτε, κυρίως χρησιμεύει σε αρκετά μεγαλύτερα τηλεσκόπια και σε μικρές μεγεθύνσεις όπου το είδωλο είναι πιό φωτεινό. Θέμα ασφαλείας του ματιού δεν τίθεται (με ή χωρίς φίλτρο), μόνο θέμα άνεσης αφού η μεγάλη λαμπρότητα κάποτε κουράζει. -- Με την ευκαιρία (δεν ξέρω αν το έχουμε γράψει), ποτέ δεν στρέφουμε ένα τηλεσκόπιο ή διόπτρα στον Ήλιο!!! Το αποτέλεσμα θα είναι άμεση, μόνιμη βλάβη του ματιού. Ο ήλιος παρατηρείται με τηλεσκόπια μόνο με ειδικά ηλιακά φίλτρα, αφού έχει προηγηθεί γνώση και εκπαίδευση. Πιο πάνω αναρωτηθήκατε γιατί αναφέρομαι σε μεγάλες μεγεθύνσεις (130-150Χ) αφού ο κατασκευαστής γράφει ότι φτάνει μέχρι 67Χ. Ο κατασκευαστής γράφει απλά σε τι μεγέθυνση φτάνει με το προσφερόμενο zoom προσοφθάλμιο. Στη δική σας διόπτρα όμως ο προσοφθάλμιος αποσπάται και μπορεί να τοποθετηθεί άλλος, αν χρειαστεί. Αλλάζοντας προσοφθάλμιο, μπορούμε να αλλάξουμε μεγεθύνσεις, σύμφωνα με όσα έχουμε πει νωρίτερα. Αν το θέλετε μπορείτε να φτάσετε και σε υπερβολικές μεγεθύνσεις (με κατάλληλο συνδιασμό προσοφθαλμίων και barlow), αλλά όπως ανέλυσα πιό πάνω, η μέγιστη αξιοποιήσιμη μεγέθυνση με μια διόπτρα 100mm είναι πιθανό να βρίσκεται στην περιοχή των 90-100Χ. Ωστόσο, το πιθανότερο είναι ότι για την επίγεια παρατήρηση δεν θα χρειαστείτε κάτι παραπάνω από το 67Χ.

Πολύ εντυπωσιακό έργο! Και ...λαχταριστό! 😄 Από τη φωτογραφία που ανάρτησες έμαθα και μια καινούρια λέξη που στην αρχή πίστεψα ότι ήταν τυπογραφικό λάθος στο "hills and mounds", (mound: ανάχωμα, ίσως αδόκιμη μετάφραση, μιας και υπονοείται κάτι τεχνητό).

Για ακόμη 3-4 μέρες η Σελήνη θα είναι σε φανταστική φάση για παρατήρηση, την καλύτερη! Κατόπιν, στην Πανσέληνο, όπως έγραψε ο Βαγγέλης, ο κάθετος φωτισμός της από τον Ήλιο διώχνει τις σκιές του ανάγλυφου (βουνά, κρατήρες, χαράδρες) και είναι λιγότερο εντυπωσιακή. Παραπάνω ο Βαγγέλης έγραψε ότι θα βλέπετε απίστευτες λεπτομέρειες, όχι όπως στη φωτογραφία. Εννοεί ότι θα βλέπετε πολύ περισσότερες απ' ό,τι στη φωτογραφία (κι όχι το αντίθετο). Σας περιμένουν πολύ θεαματικές εικόνες! Και θα αξιοποιήσετε και την περιοχή των μεγάλων μεγεθύνσεων. Κι αν έχει καλό seeing η βραδιά, θα εισέλθει άμεσα το σαράκι της ...μεγέθυνσης. Θεωρητικά, ένα αποχρωματικό οπτικό όργανο των 100mm όπως η διόπτρα σας, έχει πολύ καλή εικόνα ακόμη και σε μεγέθυνση 130-150x (με απόλυτο όριο τις 200x). Επειδή όμως πρόκειται για διόπτρα κι όχι για αστρονομικό τηλεσκόπιο, στην οπτική διαδρομή χρησιμοποιούνται υποχρεωτικά πρίσματα για ανόρθωση της εικόνας. Αυτά, σε πολύ μεγάλες μεγεθύνσεις εισάγουν ένα μικρό και αναπόφευκτο χρωματικό σφάλμα οπότε πιθανόν να ανακαλύψετε ότι η πιο ικανοποιητική μεγάλη μεγέθυνση βρίσκεται κάπου στην περιοχή 80-110x. Και πάλι όπως έγραψε ο Βαγγέλης, ένας καλός φακός 5mm (108x στη διόπτρα σας) ή πιθανόν ένας 6mm (90x στη διόπτρα σας) θα ήταν ένα δυνατό συμπλήρωμα. Κάποτε είχα μια σπουδαία αποχρωματική διόπτρα 82mm της Vixen, στην οποία έβρισκα ότι το όριο για θαυμάσιες εικόνες ήταν περίπου τα 75x. Για αυτό σκέφτομαι τα 90x για τη δική σας. Όμως, η δική σας μάτια μπορεί να διαφέρει. Η πιο "έξυπνη" δοκιμή θα ήταν ένας βραχύσωμος, οικονομικός Barlow που να μπορεί να χρησιμοποιηθεί στην Regal M2 με τον υπάρχοντα ΖΟΟΜ που είναι 8-24mm (στο Πλανητάριο Θεσσαλονίκης θα σας συμβουλεύουν για τη δυνατότητα τέτοιας σύνδεσης). Αυτό θα μετέτρεπε τον φακό σε 4-12mm. Κι αφού η εστιακή απόσταση της διόπτρας είναι 540mm, θα σας έδινε μεγεθύνσεις 45-135x. Έτσι, με αρκετή χρήση, θα βρίσκατε ποια είναι η μεγάλη μεγέθυνση που σας ενδιαφέρει και είναι αξιοποιήσιμη, και τότε θα μπορούσατε να αγοράσετε τον κατάλληλο σταθερό φακό. Αυτός θα σας έδινε μεγαλύτερο οπτικό πεδίο από τον συνδιασμό ZOOM+Βarlow και ελάχιστα καθαρότερη εικόνα, όταν και αν το seeing επιτρέπει. Μπορεί όμως και να διαπιστώσετε ότι σας αρκεί ο συνδιασμός ZOOM+Barlow. Προς το παρόν χαρείτε την παρατήρηση, όλα τα παραπάνω είναι δυνατότητες αλλά καθόλου αναγκαία.

Καλημέρα Σπύρο και καλές παρατηρήσεις με τη super διόπτρα! Έκανες άριστη επιλογή για επίγεια παρατήρηση! Η ημικρανία προκαλείται συχνά από το συνεχές σφίξιμο των μυών που κρατούν κλειστό το μάτι που δεν παρατηρεί. Η λύση είναι πολύ απλή: Ένα κάλυμμα "μονόφθαλμου πειρατή" στο μάτι που δεν παρατηρεί, ώστε να μένει κι αυτό ανοιχτό και ξεκούραστο, χωρίς να βλέπει. Θα το φτιάξεις εύκολα με ένα κομμάτι μαύρο ύφασμα κι ένα λαστιχάκι ή κορδονάκι. Περίπου σαν αυτά που δίνουν στο αεροπλάνο για να κοιμόμαστε χωρίς να μας ενοχλεί το φως, αλλά φτιαγμένο για το ένα μάτι. Η πιο γρήγορη κατασκευή για δοκιμή: Ένα στρογγυλό μαύρο χαρτονάκι διαμέτρου 7-8 εκ. στο οποίο στερεώνεις ένα μεγάλο λαστιχάκι με συρραπτικό, με τρόπο ώστε να μη σφίγγει πολύ το κεφάλι σου. Μπορείς να ενώσεις δυο-τρία κομμένα λάστιχα. Η τελική κατασκευή καλύτερα να είναι πιο άνετη, ύφασμα (διπλό ή τριπλό ή με χαρτονάκι μέσα για να στέκεται) και άνετο, φαρδύ λάστιχο ή υφασμάτινο ζωνάκι για το κεφάλι.) Αν παρατηρείς πολύ, θα γίνει το πιο απαραίτητο αξεσουάρ σου. Μην αγοράσεις ακριβούς φακούς αν δεν χρησιμοποιήσεις αρκετά τις μεγαλύτερες μεγεθύνσεις του ζουμ φακού που έχεις. Η παρατήρηση και η ατμόσφαιρα θα σε καθοδηγήσουν για τις επιθυμητές/εφικτές μεγεθύνσεις. Μπορεί να μη χρειαστείς κανέναν άλλο φακό! Κι αν χρειαστείς, μπορεί να είναι για χαμηλές μεγεθύνσεις όπου ο ζουμ δεν δίνει πολύ ευρύ πεδίο, ενώ ένας άλλος, σταθερός φακός θα έδινε πλούσια, ευρυγώνια εικόνα. (Θα είναι όμως ακριβός για να συνεργάζεται σωστά με οπτικά f/5.8 όπως της διόπτρας). Να θυμάσαι ότι στις υψηλές μεγεθύνσεις μπορείς να βγάζεις τα γυαλιά αφού ο αστιγματισμός "χάνεται" αν δεν είναι πολύ μεγάλος. (Για μυωπία, πρεσβυωπία κτλ, όπως είπαμε αντισταθμίζονται εντελώς κατά την την εστίαση). Και μια γενικότερη οδηγία για την άνεση του ματιού: Κατά τη εστίαση, άφηνε το μάτι ελεύθερο σαν να κοιτάζει μακριά μέσα από ένα παράθυρο κι όχι σαν να ψάχνει κάτι κοντά, μέσα στη διόπτρα. Έτσι θα πετυχαίνεις την πιο ξεκούραστη ρύθμιση εστίασης. Μετά από κάποιες παρατηρήσεις θα το κάνεις εντελώς αυτόματα, χωρίς να το σκέφτεσαι ή να το προσπαθείς. (Άλλωστε, μετά από κάποια ηλικία το μάτι μας δεν έχει σχεδόν καθόλου "ρύθμιση" του φακού του για κοντά και μακριά αλλά μία σχεδόν σταθερή, που απλουστεύει τη διαδικασία εστίασης στα οπτικά όργανα - ουδέν κακόν αμιγές καλού... 😄 ) Παρατήρησε όσο μπορείς, κι εδώ είμαστε για κάθε βοήθεια!

Νομίζω πως έτσι πρέπει να δωθεί λύση. Η μοντούρα M42 κατασκευαζόταν για απόσταση φλάντζας-φιλμ 45,46mm ενώ η μοντούρα Canon ΕF θέλει απλώς 44,00mm. Aν με έναν αντάπτορα που προσθέτει τη διαδρομή 1,46mm (ή και λιγότερο) ο φακός δεν εστιάζει στο άπειρο σε EF, τότε δεν θα εστιάζει ούτε και στις "δικές του" μηχανές (M42). Άρα χρήζει επισκευής/ρύθμισης εσωτερικά. Ελπίζω να γίνεται.

Σίγουρα δεν εστιάζει στο άπειρο ή μήπως προχωρά και "πέρα" απ' αυτό και ξαναχάνει την εστίαση; (το κάνουν κάποιοι τηλεφακοί με σκόπιμη σχεδίαση). Ο αντάπτορας από Μ42 σε EOS είναι σωστός; Κάποτε είχαν κυκλοφορίσει και κάποιοι με λανθασμένο (μεγαλύτερο) πάχος με αποτέλεσμα το πρόβλημα που περιγράφεις, Αν δεν ισχύει τίποτα από τα παραπάνω, το πρόβλημα είναι στον φακό , πιθανόν στο "στοπ" της περιστροφής.

Μπράβο τους που προσφέρουν λύση. Φαντάζομαι αρχικά δεν είχε σχεδιαστεί ως "αναλώσιμο". Πόσο έχει; Δεν έχω καταφέρει να πάρω ένα lunt, ίσως αρχίσω από το γυαλάκι. 😄

Με το καλό να το παραλάβετε! Ελπίζω η Τσικνοπέμπτη να μη θολώσει τον ουρανό! Κρίμα πάντως που δεν έχει Σελήνη σε βολικές ώρες, θα περιμένει και η κορούλα να τη δεί επιτέλους... Πάντως τις τελευταίες ώρες της νύχτας μπορείτε να την παρατηρήσετε, αλλιώς υπομονή ένα 10ήμερο για να ξαναφανεί καλά στον βραδινό ουρανό. Ευκαιρία για διάβασμα ενός εισαγωγικού βιβλίου όπως το "NightWatch". (Μπράβο και στο "Πλανητάριο Θεσσαλονίκης" για την άμεση λύση, ερωτηματικά όμως για τη Levenhuk - και δεν είναι η πρώτη φορά.)

Μάνο, συγχαρητήρια σε σένα και σε όλη την ομάδα για το επίτευγμά σας! Είναι ολοφάνερο ότι δουλέψατε με γνώση, αγάπη και μεράκι για το αντικείμενό σας. Δίνετε ολοκληρωμένο νόημα στον όρο "ερασιτεχνική αστρονομία". Ελπίζω πως θα έχουμε την ευκαιρία να δούμε την παρουσίαση της εργασίας στην Πάτρα. Καλή συνέχεια!

Χα! Δεν θα το φανταζόμουν ποτέ, κι αν το φανταζόμουν θα ...ντρεπόμουν να το προτείνω σαν πιθανότητα χωρίς να σκεφτώ ...τον Τζανετάκο να τρώει την καρπαζιά του! 🤣 🤣...Τελικά όλα είναι δυνατά για τους κινέζους! Πάντως, η ανάποδη τοποθέτηση του αντικειμενικού δίνει συνήθως πολύ μικρή μετακίνηση της θέσης εστίασης και ανάλογα με τη σχεδίαση του φακού μπορεί να είναι "θετική" ή "αρνητική" δηλ. κέρδος ή απώλεια κάποιων mm. Πώς λύθηκε το μυστήριο τελικά; Το τηλεσκόπιο χρειάστηκε να πάει στη Θεσσαλονίκη ή ήταν ήδη γνωστό πρόβλημα παρτίδας και σας δόθηκαν οδηγίες εξ αποστάσεως; Φτιάχτηκε το ίδιο ή αντικαταστάθηκε με άλλο; Εστιάζει πλέον στον ουρανό με όλους τους φακούς;