aktistar

Παραθέτω δύο ειδήσεις από τη σημερινή ειδησεογραφία χωρίς σχόλια: 1. Φιλόδοξο πείραμα επιχειρεί να μετατρέψει πιθήκους σε «ανθρώπους» Τα Νέα Ουάσινγκτον Οκτώ πίθηκοι μπονόμπο εξαιρετικά υψηλής νοημοσύνης θα μεταφερθούν σε ένα «σπίτι» υψηλής τεχνολογίας στις ΗΠΑ όπου θα ζήσουν και θα αναπαραχθούν για δεκαετίες, προκειμένου να διαπιστωθεί αν θα αναπτύξουν γλώσσα και άλλες ιδιότητες της «ανθρώπινης φύσης». To «Ίδρυμα Ανθρωποειδών Πιθήκων» στην Αΐόβα, κόστους δέκα εκατ. δολαρίων και έκτασης άνω των 1.200 τετραγωνικών μέτρων, θα κατοικηθεί από τρεις θηλυκούς και πέντε αρσενικούς μπονόμπο, ένα είδος πιθήκου από το Κονγκό, γνωστό και ως πυγμαίος χιμπατζής. Οι μπονόμο, διάσημοι για τη σεξουαλική τους «ασυδοσία», μοιάζουν στον άνθρωπο περισσότερο από κάθε άλλο είδος, σχολιάζει η Δρ Σου Σάβατζ-Ρούμπο του Πολιτειακού Πανεπιστημίου της Τζόρτζια, κορυφαία ειδικός στη μελέτη της γλώσσας στους πιθήκους και επικεφαλής του πειράματος. Στη φυσική τους κατάσταση, οι μπονόμπο παράγουν ήχους «σαν να επικοινωνούν» και συχνά περπατούν όρθιοι. Αν στη διάρκεια του πειράματος οι πίθηκοι μάθουν να μιλούν, να εκτιμούν τη μουσική και άλλες μορφές τέχνης, θα είναι πλέον ξεκάθαρο ότι αυτές οι ιδιότητες «δεν είναι εγγενείς στους ανθρώπους». Οι πίθηκοι, με διάρκεια ζωής περίπου 50 χρόνια, θα μπορούν να αναπαράγονται και να ελέγχουν σχεδόν πλήρως το περιβάλλον τους. Θα μπορούν να χρησιμοποιήσουν την κουζίνα, να παίρνουν σνακ από μηχανήματα αυτόματης πώλησης, να πηγαίνουν βόλτες στο «δάσος» και να σκαρφαλώνουν εμπόδια δέκα μέτρων. Η επικοινωνία με τους ερευνητές θα γίνεται με οθόνες αφής. Οι επισκέπτες επιτρέπονται, αλλά πρέπει να κατανοήσουν ότι το Ίδρυμα Ανθρωποειδών Πιθήκων δεν είναι ζωολογικός κήπος, αναφέρει η Σάβατζ-Ρούμπο. Οι μπονόμπο θα βλέπουν σε οθόνες ποιος επισκέπτης τους χτυπάει το κουδούνι και θα μπορούν να πατούν ένα πλήκτρο στην οθόνη αφής για να τον αφήσουν να περάσει στον ειδικό χώρο επισκέψεων. «Μόνο αν θέλουν να ανοίξουν την πόρτα θα μπορεί κανείς να περάσει» τονίζει η Σάβατζ-Ρούμπο. news.in.gr, με πληροφορίες από Associated Press 2. Risky situation? Call the SWAT monkey Thursday, April 21, 2005 Posted: 0735 GMT (1535 HKT) PHOENIX, Arizona (Reuters) -- "Send in the SWAT monkey" is not an order police commanders are accustomed to giving, but that could change if an Arizona police department follows through on a proposal to train a capuchin monkey for high-risk police operations. A Special Weapons and Tactics veteran from Mesa, Arizona, a suburb of Phoenix, has researched the possibility of landing a $100,000 federal grant to fund a pilot program to train one monkey. "Everybody laughs about it until they really start thinking about it," Sean Truelove told the East Valley Tribune, a local newspaper. "It could change the way we do business." Major city police departments in the United States use paramilitary SWAT teams for hostage situations and in situations involving heavily armed criminals.

Αγαπητοί φίλοι, Η προσφώνηση "κύριε" δεν είναι καθόλου απαραίτητη. Στα πλαίσια αυτού του Φόρουμ συμμετέχουμε όλοι ως συνάδελφοι ερασιτέχνες. Αντώνη, Όπως το περιγράφεις, οι DSLR έστω και αν δεν μπορούν να αντικαταστήσουν τις ψυχόμενες CCD ως προς τις ευκολίες που εκείνες προσφέρουν στη συστηματική αστρονομική φωτογράφηση, παραμένουν ιδιαίτερα ενδιαφέρουσες για αστρονομική χρήση - ιδιαίτερα μάλιστα τη στιγμή που οι τιμές τους είναι τόσο χαμηλότερες. Η ενημέρωσή σου και οι γνώσεις σου πάνω στην αστροφωτογράφηση πραγματικά εντυπωσιάζουν. Γιώργο, Είναι πράγματι αναντικατάστατη η ευχαρίστηση της οπτικής παρατήρησης, όμως με τη φωτορύπανση και τις αντίξοες καιρικές συνθήκες που επικρατούν τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας - ιδίως στη Βόρεια Ελλάδα - πως να μην θέλει κανείς να αξιοποιήσει αστρονομικά τις λίγες ευνοϊκές νύκτες φωτογραφίζοντας ακόμη και από το σπίτι του; Φιλικά Γιάννης

Γιώργο, Εγώ πάλι, εξακολουθώ να είμαι ενθουσιασμένος με τη μικρή ψυχόμενη CCD κάμερα που χρησιμοποιώ από το παράθυρο ενός δωματίου παρά τη μεγάλη φωτορύπανση που επικρατεί στην περιοχή. Δεν με τράβηξαν μέχρι τώρα ούτε οι DSLR του εμπορίου ούτε και τα νέα φωτογραφικά φίλμ. Μόνο αυτός ο τρόπος μου δίνει την ικανοποίηση της πραγματικής και συστηματικής παρατήρησης. Με τη DSLR απ'ότι καταλαβαίνω δεν μπορεί να βλέπει κανείς το αποτέλεσμα άμεσα στον υπολογιστή, ή να εστιάσει στην οθόνη, η ευαισθησία είναι μικρότερη και ιδίως στο Ηα, ενώ τα αρχεία είναι πολύ βαριά για επεξεργασία, προσθέσεις διαδοχικών εικόνων, φωτομετρία κλπ Όσο για το φωτογραφικό φίλμ - έχει μικρή σχετικά ευαισθησία ενώ επηρρεάζεται πολύ από τη φωτορύπανση. Για μένα η "αστρονομία παραθύρου" υπήρξε μια πραγματική αποκάλυψη. Η φωτογράφηση γίνεται δυνατότητα ακόμη και για τους τεμπέληδες που βαριούνται να μετακινήσουν το τηλεσκόπιό τους ακόμη και μέχρι τον κήπο! Παραθέτω δίπλα μια φωτογραφία που έβγαλα χθές από το παράθυρό μου του NGC3521. Ο γαλαξίας αυτός ήταν σχετιά κοντά στο φεγγάρι (25 μοίρες περίπου) ενώ ο ουρανός δεν ήταν ιδιαίτερα διαυγής. Ίσως να μην πρόκειται για μαι αισθητικά συναρπαστική φωτογραφία Όμως ποιός άλλος τρόπος φωτογράφησης θα μπορούσε να εγγυηθεί ένα παρόμοιο αποτέλεσμα; Γιάννης

Για όσους δεν γνώριζαν πολλά πράγματα γι'αυτόν http://www.phoenixnewtimes.com/issues/1997-09-25/news/feature.html

Αγαπητοί φίλοι, Δεν θα πραγματοποιηθεί σήμερα η καθιερωμένη αστροβραδιά της Πέμπτης στην ΑΚΤΙS εξ'αιτίας υποχρεώσεών μου στο πανεπιστήμιο. Γιάννης Ηλιόπουλος

Κύριε Μαυρουδή, Το ύφος των παρεμβάσεών σας και τις παραπομπές στον Ηράκλειτο τις βρίσκω συμπαθητικές. Όμως το ύφος αυτό φαίνεται να μη σας βοηθάει να διατυπώσετε με σαφήνεια του συλλογισμούς σας και έτσι η όποια επιχειρηματολογία σας καταντά να μοιάζει με ασυναρτησία. Ούτε η εξοικείωσή μου με τους προσωκρατικούς ούτε και οι δικοί μου προβληματισμοί για τη φύση της συναίνεσης στην επιστήμη μου επιτρέπουν να παρακολουθήσω το λόγο σας. Νομίζω λοιπόν ότι ο Στέφανος δίκαια προσπάθησε να σας εξηγήσει ότι με την ιδιοσυγκρασιακή διατύπωση των επιχειρημάτων σας δείχνετε να περιφρονείτε τις συμβάσεις που είναι απαραίτητες για να υπάρξει διάλογος υπενθυμίζοντας μας πως: «του λόγου δ’εόντος ξυνού ζώουσιν οι πολλοί ως ιδίαν έχοντες φρόνησιν.» Γιάννης

Το σημαντικότερο είναι να καταλάβει κανείς ότι για να αξιοποιήσει με τον καλύτερο τρόπο τον εξοπλισμό του πρέπει να συνδυάσει σωστά τα χαρακτηριστικά της CCD με την εστιακή απόσταση του τηλεσκοπίου του. Για την εστιακή φωτογράφηση (βαθύς ουρανός) πρέπει να πετύχει κλίμακα ειδώλου περίπου 2,5 arcsec ανά pixel. Αν είναι περισσότερα χάνει διακριτική ικανότητα, αν είναι λιγότερα χάνει ευαισθησία. Τηλεφακοί και μικρές αποστάσεις μας βοηθάνε όταν δεν μας ενδιαφέρει τόσο η διακριτική ικανότητα αλλά επιθυμούμε να φωτογραφήσουμε μεγαλύτερη έκταση ουρανού και να ξεπεράσουμε πιο εύκολα το πρόβλημα της οδήγησης του τηλεσκοπίου. Αν χρησιμοποιήσουμε όμως την ιδανική κλίμακα ειδώλου, τότε το μικρότερο τηλεσκόπιο θα χρειαστεί φυσικά περισσότερο χρόνο για να φωτογραφήσει το ίδιο αντικείμενο σε σχέση με ένα μεγαλύτερης διαμέτρου με τον ίδιο εστιακό λόγο, επειδή στο μεγάλο τηλεσκόπιο για να επιτευχθεί η ίδια αναλογία δευτερολέπτων ανα pixel θα χρησιμοποιήσουμε μεγαλύτερα pixels (ή bining). Η ποιότητα της φωτογραφίας όμως δεν θα εξαρτηθεί από το αν το τηλεσκόπιο είναι μεγαλύτερο ή μικρότερο, πιο γρήγορο ή πιο αργό, αλλά από το αν ο συνολικός χρόνος έκθεσης ήταν αρκετός, αν η οδήγηση του τηλεσκοπίου πραγματοποιήθηκε με ακρίβεια, αν το seeing ήταν καλό και τέλος αν η ποιότητα του ειδώλου που παρέχει το τηλεσκόπιο στο τμήμα του οπτικού πεδίου που καλύπτει ο αισθητήρας CCD είναι ικανοποιητικό. Για τις καλύτερες αισθητικά ερασιτεχνικές φωτογραφίες γαλαξιών του καταλόγου ΝGC απαιτήθηκαν συχνά πολλές ώρες (ή και νύκτες) συνολικής έκθεσης. Γιάννης

Ξαναδιαβάζοντας αυτά που προηγήθηκαν διαπίστωσα ότι υπήρξα και εγώ πολύ βιαστικός στην απάντησή μου στον Αντώνη και πως δεν τον διάβασα προσεκτικά. Λυπάμαι. Αν και οι επίσημάνσεις του διατυπώθηκαν με αξιοθαύμαστη σαφήνεια ο τρόπος με τον οποίο έσπευσα να τις κατηγοριοποιήσω δείχνει μάλλον πως τις παρανόησα. Γιάννης

Νομίζω ότι έχει δίκιο ο Αντώνης να εναντιώνεται στην εύκολη και ρηχή αμφισβήτηση της αξίας της επιστήμης και της αλήθειας των θεωριών. Πολλοί οδηγούνται εκεί γιατί έχουν σχηματίσει την εντύπωση ότι νέες εντελώς θεωρίες αντικαθιστούν συνεχώς τις παλαιότερες. Όμως, αν και υπάρχει σημαντική συναίνεση στους νεώτερους χρόνους για το «ορθόδοξο» επιστημονικό πρότυπο, καμιά συναίνεση δεν έχει επιτευχθεί στο χώρο της φιλοσοφίας (επιστημολογίας) στα θέματα της «αλήθειας» και της «εξήγησης» που παρέχουν οι επιστημονικές θεωρίες. Η υπόθεση του Big Bang αμφισβητείται σήμερα από λίγους μόνο επιφανείς επιστήμονες (π.χ. Narlikar) - αλλά και ο «επιστημονικός ρεαλισμός» που εκθέτει ο Αντώνης εκπροσωπείται από μια μειοψηφία στο χώρο της φιλοσοφίας. Η προσπάθεια να συγκροτήσει κάποια άμυνα η επιστήμη απέναντι στο σκεπτικισμό με τον οποίο αντιμετωπίζεται σήμερα από τους φιλοσοφικούς (και φιλολογικούς) κύκλους απαιτεί οπωσδήποτε βαθιά γνώση τόσο της ιστορίας της επιστήμης όσο και της ιστορίας της φιλοσοφίας. Δεν θεωρώ ότι διαθέτω την επάρκεια που θα μου επέτρεπε να διατυπώσω με σαφή και οριστικό τρόπο τη δική μου γνώμη. Υποψιάζομαι όμως ότι όσο περισσότερο αναπτύσσει η επιστημονική θεωρία τη δυνατότητα να προβλέπει γεγονότα και να ελέγχει μηχανισμούς τόσο λιγότερο την ενδιαφέρει να κάνει λόγο για «εξήγηση» και «αλήθεια». Γίνεται πιο ξεκάθαρο πως οι απαντήσεις της δεν μπορούν να ανταποκριθούν στο συνολικό αίτημα κατανόησης που θέτει ο άνθρωπος. Αν θεωρήσουμε ότι οι επιστημονικές θεωρίες του παρελθόντος δεν έχουν απορριφθεί αλλά απλά τελειοποιηθεί από τις σύγχρονες είναι επειδή αποδίδουμε, στην περίπτωση αυτή, στις παλαιότερες θεωρίες το ρόλο της περιγραφής - πρόβλεψης των γεγονότων και όχι της κατανόησης - αλήθειας. Ίσως η σύγχρονη επιστήμη να αναγκαστεί να αποδεχτεί κάποτε αυτόν τον περιορισμένο ρόλο και για τον εαυτό της. Οι ορίζοντες της κατανόησης και του νοήματος επεκτείνονται, κατά τη γνώμη μου, πολύ πέρα από τη στενή σφαίρα δικαιοδοσίας των επιστημών και είναι στενά συνυφασμένοι με την εξέλιξη της ανθρώπινης πολιτισμικής συνείδησης γενικότερα (στην οποία συμμετέχει βέβαια και η επιστήμη.) Να γιατί δεν κρίνω αυστηρά όποιον υπαινίσσεται ότι η κατάσταση που επικρατεί σήμερα στην κοσμολογία εμπεριέχει μια δόση ειρωνείας και αποκαλύπτει ένα στοιχείο ματαιότητας της επιστημονικής φιλοδοξίας. Γιάννης

Με autoguiding έχουμε τη δυνατότητα απεριόριστων χρόνων έκθεσης, όμως οι περισσότεροι αστροφωτογράφοι προτιμούν να αθροίζουν εκθέσεις των 5 - 8 λεπτών κυρίως γιατί έτσι αντιμετωπίζεται καλύτερα η φωτορύπανση. Ένας τρόπος να επεκταθεί ο χρόνος έκθεσης για λίγο περισσότερο από 2 λεπτά με τη GPDX και το SkySensor, χωρίς autoguiding, είναι και η ενεργοποίση του PEC. (periodic error correction) Γιάννης

Αντώνη, Στα fits των 90 δευτερολέπτων που μου έστειλε ο Γιώργος το ADU του κέντρου του Μ51 είναι 7.000, τη στιγμή που το ADU του ουρανού είναι 3.500 και η τιμή κορεσμού είναι 65.000. Επομένως η έκθεση φαίνεται να είναι πολύ μικρή. Εάν μια καλή φωτογραφία με f/3,3 χρειάζεται 1 ώρα έκθεσης τότε με f/7,7 για την ίδια φωτογραφία χρειαζόμαστε ceteris paribus 4,5 περίπου ώρες έκθεσης. Δηλαδή 13 φορές μεγαλύτερη έκθεση από αυτή που χρησιμοποίησε ο Γιώργος. Γιάννης