Από αυτό μπορούμε να καταλάβουμε ότι τα άλματα από αστέρι σε αστέρι σε τόσο απαιτητικά πεδία δεν αρκούν, αν δε ξέρουμε τα 4 σημεία προσανατολισμού. Εύγε Μάνο! Το είχες βιδώσει το φίλτρο ή το είχες πάνω από το προσοφθάλμιο; Όσοι έχουμε βρεθεί πάνω από τέτοια πεδία σε τόσο μεγάλες μεγεθύνσεις, μπορούμε να καταλάβουμε πόσο δύσκολο είναι, όχι μόνο να εντοπίσεις και να αναγνωρίσεις τον στόχο, αλλά να βρεθείς ακόμα και στο σωστό πεδίο, αφού το φίλτρο σκοτινιάζει το υπόβαθρο και τα αστέρια-οδηγοί του πεδίου είτε χάνονται, είτε γίνονται πολύ αμυδρά. Ά ρε Μάνο, είσαι φοβερός! Σε καταλαβαίνω απόλυτα, πίστεψέ με!! Αν θες να σου μεταφέρω από τη δική μου εμπειρία, σε δύσκολα πλανητικά, έχω καταλάβει ότι βολεύει καλύτερα η ακριβής αποστήθιση του πεδίου χωρίς το φίλτρο και η σύγκρισή του με το πεδίο που έχεις με βιδωμένο το φίλτρο και όχι μπροστά στο προσοφθάλμιο. Πολλά συγχαρητήρια!! Ελπίζω αυτή η περιγραφή σου, που τόσο μας ταξίδεψε, να σταθεί αφορμή να βρει μιμητές και από άλλους ερασιτέχνες που δεν αρκούνται στα συνηθισμένα! Συνέχισε να μας εκπλήσσεις και να αντλείς ευτυχία από τέτοια παρατηρησιακά κατορθώματα! Καλή συνέχεια!!!!