Δροσος Γεωργιος

Από την Κρήτη στο κέντρο του σύμπαντος. «Τα μοριακά νέφη είναι η σκηνή πάνω στην οποία εκτυλίσσεται η δημιουργία των άστρων», διαβάζω στην εισαγωγή της διδακτορικής διατριβής της σπουδαίας νέας επιστήμονα Τζίνας Πανοπούλου και σκέφτομαι ότι η ίδια φράση θα μπορούσε να σταθεί και ως εναρκτήρια ενός μυθιστορήματος. Αλλά αυτή είναι η ιδιαιτερότητα του κλάδου της αστροφυσικής, συναρπάζει ακόμα και τους τριτοδεσμίτες. Είχα την ευκαιρία να βουτήξω πρόσκαιρα στα σύννεφα της μεσοαστρικής ύλης, με αφορμή τη μεγάλη διάκριση που απέσπασε η διατριβή της δρος Πανοπούλου από τη Διεθνή Αστρονομική Ενωση (International Astronomical Union-IAU), τον μεγαλύτερο διεθνή οργανισμό αστρονομίας με πάνω από 12.000 μέλη σε 79 χώρες. Η έρευνά της με τίτλο «Αξιολογώντας τον ρόλο των Μαγνητικών Πεδίων στην Αστρική Γένεση» που εκπόνησε στο Τμήμα Φυσικής του Πανεπιστημίου Κρήτης (επιβλέπων καθηγητής ο Κώστας Τάσσης), αναδείχθηκε καλύτερη διδακτορική διατριβή για το 2017, στην κατηγορία Interstellar Matter and Local Universe. Η βράβευση θα γίνει τον Αύγουστο, στη Γενική Συνέλευση της IAU στη Βιέννη. «Είναι πολύ μεγάλη τιμή και χαρά για μένα να βλέπω την έρευνά μου να διακρίνεται από μια διεθνή επιτροπή κορυφαίων επιστημόνων!» είπε στην «Κ», από το τμήμα Αστρονομίας του California Institute of Technology, του περίφημου Caltech, όπου εργάζεται σήμερα ως μεταδιδακτορική ερευνήτρια. Η πορεία της Τζίνας στις επιστήμες είχε τροχιοδρομηθεί ήδη από τα παιδικά της χρόνια στο Ηράκλειο της Κρήτης. «Ημουν πάντα περίεργη, όπως όλα τα παιδιά. Ημουν όμως και τυχερή γιατί είχα υπομονετικούς γονείς που έδιναν χώρο στην περιέργειά μου να αναπτύσσεται. Μου άρεσε να παρατηρώ τα σύννεφα, τα δέντρα, τα έντομα, να μαθαίνω πώς μοιάζει το ηλιακό σύστημα και γιατί φτιάχνονται τα ουράνια τόξα». Ο πατέρας της, καθηγητής Βιολογίας στο πανεπιστήμιο, ξεναγούσε συχνά τις κόρες του στο εργαστήριο και τους έκανε διαλέξεις για το πώς οι μικροοργανισμοί μάχονται ή συνεργάζονται με τα φυτά. Με τον τομέα της αστροφυσικής άρχισε να συνδέεται στο γυμνάσιο, με αφορμή μια εργασία. Επρεπε να διαλέξει ένα θέμα που την ενδιέφερε και αυθόρμητα σκέφτηκε κάτι που από παιδί καθημερινά έβλεπε στο δωμάτιό της, μια αφίσα του ηλιακού συστήματος. Στη διατριβή της την απασχόλησε ένα από τα μεγάλα ερωτήματα στην αστροφυσική, το πώς δημιουργούνται τα άστρα. «Γνωρίζουμε ότι η γέννησή τους συμβαίνει μέσα σε τεράστια σύννεφα από μεσοαστρική ύλη», εξηγεί. «Ομως, η διαδικασία με την οποία το υλικό του σύννεφου συμπυκνώνεται για να κατασκευάσει ένα άστρο αποτελεί άλυτο μυστήριο». Στο διδακτορικό της, η Πανοπούλου μελέτησε τη μορφολογία των νηματοειδών δομών που σχηματίζει το υλικό των μεσοαστρικών νεφών πριν δημιουργήσει αστέρια («αυτές οι δομές μοιάζουν λίγο σαν μακαρόνια σπαγκέτι, είναι μακρουλές και λεπτές»), καθώς και την επίδραση του μαγνητικού πεδίου του γαλαξία πάνω στα μεσοαστρικά νέφη και τις νηματοειδείς τους δομές. «Στο Πανεπιστήμιο Κρήτης είχα την ευκαιρία να χρησιμοποιήσω το τηλεσκόπιο του αστεροσκοπείου του Σκίνακα όπου υπάρχει ένα όργανο κατάλληλο για τέτοιου είδους μετρήσεις, ένα πολωσίμετρο. Μέσω αυτών των μετρήσεων, για πρώτη φορά, υπολόγισα τον βαθμό επιρροής του μαγνητικού πεδίου σε ένα πολύ νεαρό σύννεφο». Σήμερα, στο Caltech συνεχίζει την έρευνα γύρω από τη μεσοαστρική ύλη και το μαγνητικό πεδίο του γαλαξία, ενώ βρίσκεται στο κέντρο των εξελίξεων γύρω από τη λύση των γρίφων του σύμπαντος. «Μία από τις πιο σημαντικές αναμενόμενες ανακαλύψεις σχετίζεται με την αρχή του σύμπαντος. Με πειράματα που έχουν ήδη αρχίσει, οι ερευνητές στοχεύουν να ανιχνεύσουν ένα πολύ ασθενές σήμα από το πρώιμο σύμπαν που θα αποδεικνύει ότι υπήρξε μία περίοδος κατά την οποία το σύμπαν αναπτύχθηκε με εκθετικό ρυθμό. Η ύπαρξη αυτής της περιόδου εξηγεί πολλές από τις ιδιότητες του σημερινού σύμπαντος, όμως μέχρι σήμερα δεν έχει υπάρξει πειραματική επιβεβαίωσή της. Η έρευνα στην οποία συμμετέχω σκοπεύει να βοηθήσει στην ανίχνευση αυτού του σήματος με το να συνεισφέρει στη μείωση του “θορύβου” που λαμβάνουμε από τον γαλαξία μας ο οποίος δυσχεραίνει την ανίχνευση». Οπως λέει, τα επόμενα χρόνια περιμένουμε αναρίθμητες ακόμα ανακαλύψεις: για τις μαύρες τρύπες και τους αστέρες νετρονίων μέσω των νεοανιχνευθέντων βαρυτικών κυμάτων, για τα πρώτα αστέρια και τους πρώτους γαλαξίες, για τις μυστηριώδους προέλευσης εκλάμψεις ακτίνων Γ και τις γρήγορες εκλάμψεις ραδιοκυμάτων κ.ά. Ευκαιρίες Πώς είναι άραγε για κάποιον που μελετά τα άστρα να στρέφει το βλέμμα στα προβλήματα της καθημερινότητας; «Μέσω της αστροφυσικής έμαθα να αντιλαμβάνομαι τα προβλήματα όχι σαν εμπόδια, αλλά σαν ευκαιρίες για να ανακαλύπτω, να μαθαίνω και να εξελίσσομαι. Κάποια καθημερινά προβλήματα βέβαια από τη φύση τους, δεν είναι απλά. Εχω την ελπίδα, όμως, ότι τα περισσότερα μπορούν να λυθούν αν ακολουθήσουμε την προτροπή του αστροφυσικού Carl Sagan και, ως κάτοικοι της μοναδικής μας “αχνής μπλε κουκκίδας”, να συνεργαστούμε για να τα λύσουμε». http://www.kathimerini.gr/965983/article/epikairothta/ellada/apo-thn-krhth-sto-kentro-toy-sympantos Ά. Τρίτσης: Ο Έλληνας αστροφυσικός που βραβεύθηκε από την Ευρωπαϊκή Αστρονομική Εταιρεία. To Βραβείο MERAC της Ευρωπαϊκής Αστρονομικής Εταιρείας για την καλύτερη διδακτορική διατριβή απονέμεται στον θεωρητικό αστροφυσικό Αρη Τρίτση, ο οποίος «αφουγκράστηκε» τη μουσική της γέννησης των άστρων. Δεν έχει υπάρξει άνθρωπος που έζησε πάνω στον πλανήτη Γη και δεν πέρασε έστω και λίγο χρόνο ατενίζοντας τον έναστρο ουρανό. Αυτόν που μας μαγεύει όταν είμαστε παιδιά και συνεχίζει να μας προκαλεί δέος με την απεραντοσύνη και την ομορφιά του μεγαλώνοντας. Και φυσικά από καιρού εις καιρόν κάποιοι από εμάς δεν αρκούνται στην ενατένιση. Περνούν στη δράση και προσπαθούν να αφουγκραστούν τα μυστικά του, να χαρτογραφήσουν τις μέχρι πρότινος απροσπέλαστες «γωνιές» του. Για την αποκάλυψη θεμελιωδών παραμέτρων ενός διαστρικού νέφους, ο έλληνας θεωρητικός αστροφυσικός δρ Αρης Τρίτσης παίρνει το Βραβείο MERAC, το οποίο απονέμει η Ευρωπαϊκή Αστρονομική Εταιρεία για την καλύτερη διδακτορική διατριβή. Το βραβείο απονέμεται κάθε τρία χρόνια και αποτελεί την ύψιστη διάκριση της Ευρωπαϊκής Αστρονομικής Κοινότητας για σπουδές διδακτορικού επιπέδου. Εχει δε τη σημασία του να τονιστεί ότι ο δρ Τρίτσης, ο οποίος αυτή τη στιγμή συνεχίζει τις έρευνές του ως μεταδιδακτορικός υπότροφος στο Εθνικό Πανεπιστήμιο της Αυστραλίας, πραγματοποίησε τη διδακτορική διατριβή του επί ελληνικού εδάφους και ειδικότερα στο Τμήμα Φυσικής του Πανεπιστημίου Κρήτης και στο Ινστιτούτο Ηλεκτρονικής Δομής και Λέιζερ του Ιδρύματος Τεχνολογίας και Ερευνας (ΙΤΕ) της Κρήτης. Το θέμα της διατριβής του, η οποία πραγματοποιήθηκε υπό την καθοδήγηση του καθηγητή Κωνσταντίνου Τάσση και ολοκληρώθηκε το 2017, αφορούσε την αστρογένεση και την αστροφυσική των διαστρικών νεφελωμάτων. Μια ομάδα γεννιέται Στην πραγματικότητα η τιμητική αυτή διάκριση δεν αποτελεί μεγάλη έκπληξη: όταν το 2018 δημοσιεύτηκαν τα αποτελέσματα της δουλειάς του δρος Τρίτση στην περίβλεπτη επιστημονική επιθεώρηση Science, η διεθνής επιστημονική κοινότητα τη χαιρέτισε ως το επίτευγμα που άνοιγε νέους δρόμους στην κατανόηση της αστρογένεσης. Οι ιθύνοντες μάλιστα της επιθεώρησης είχαν εκδώσει σχετικό δελτίο Τύπου προκειμένου να διαδώσουν τα ευρήματα της ελληνικής ερευνητικής ομάδας. Περιττό να πούμε ότι στη συνέχεια η είδηση καλύφθηκε εκτενώς από τα διεθνή μέσα ενημέρωσης. Το άρθρο των Τρίτση και Τάσση είχε τίτλο «Magnetic Seismology of Interstellar Gas Clouds: Unveiling a Hidden Dimension» (Μαγνητική σεισμολογία διαστρικών νεφών αερίων: αποκαλύπτοντας μια κρυμμένη διάσταση) και προκειμένου να αντιληφθούμε τη σημασία του επικοινωνήσαμε τόσο με τους ίδιους όσο και με την αναπληρώτρια καθηγήτρια Βασιλική Παυλίδου και μέλος του Εργαστηρίου Αστροφυσικής, η οποία μάλιστα είχε καταλυτικό ρόλο στην προσέλκυση του μεταπτυχιακού τότε φοιτητή Αρη Τρίτση στην Κρήτη: «Ο Αρης είχε σπουδάσει Φυσική στο Πανεπιστήμιο των Ιωαννίνων και είχε ολοκληρώσει τις μεταπτυχιακές σπουδές του στην Αστροφυσική στο University College του Λονδίνου, όταν συναντηθήκαμε στη Γερμανία και ειδικότερα στο Ινστιτούτο Μαξ Πλανκ στη Βόννη. Εκείνος αναζητούσε εργαστήριο για τη διδακτορική διατριβή του και ήλπιζε να το βρει στη Βόννη και να εστιάσει στην Κοσμολογία» μας είπε η κυρία Παυλίδου και πρόσθεσε: «Περαιτέρω όμως επικοινωνία μαζί μας τον οδήγησε στο να πραγματοποιήσει ένα ταξίδι στην Κρήτη κατά τη διάρκεια του οποίου αποφάσισε ότι είχε βρει το εργαστήριο που έψαχνε. Ομοίως, και εμείς, τα υπόλοιπα μέλη του εργαστηρίου, αισθανθήκαμε από την αρχή ότι ο Αρης έδενε αρμονικά με την ομάδα μας». Θεμελιώδη ερωτήματα Η ερευνητική ομάδα, η οποία είχε μόλις σχεδόν συσταθεί (παρότι η κυρία Παυλίδου είχε εκλεγεί στο Τμήμα Φυσικής από το 2010 και ο κ. Τάσσης από το 2011, όλες οι προσλήψεις είχαν ανασταλεί λόγω της οικονομικής κρίσης – έτσι, το εργαστήριο άρχισε να λειτουργεί στα τέλη του 2013, όταν επιτέλους κατέστη δυνατή η πρόσληψή τους), εστίαζε το ενδιαφέρον της στη γέννηση των άστρων. Τι καθορίζει άραγε τον αριθμό και το είδος των άστρων που γεννιούνται στον Γαλαξία μας; Αυτό το θεμελιώδες και βασανιστικό ερώτημα το οποίο απασχολεί διαχρονικά τους αστροφυσικούς ήταν στο κέντρο των αναζητήσεων της ερευνητικής ομάδας. «Τα άστρα και οι πλανήτες δημιουργούνται μέσα σε πυκνά διαστρικά νέφη αερίων στα οποία κυριαρχεί το μοριακό υδρογόνο. Ποιες είναι όμως οι δυνάμεις που αναπτύσσονται εκεί; Ποιες είναι οι κυρίαρχες; Είναι τα μαγνητικά πεδία; Η αντίσταση στη βαρύτητα; Και τι συμβαίνει όταν κυριαρχεί η μία ή η άλλη; Τέτοιου είδους ερωτήματα μας απασχολούν» εξήγησε η κυρία Παυλίδου και πρόσθεσε: «Η Φυσική της Αστρογένεσης έχει άμεσο αντίκτυπο στο σχήμα των νεφών. Ετσι, αν γνωρίζουμε το σχήμα του νέφους, μπορούμε να εξαγάγουμε πολύτιμα συμπεράσματα σχετικά με τις φυσικές διεργασίες που κυριαρχούν στη γένεση των άστρων του». Εύκολο να το λέει κανείς, αλλά στην πράξη εξαιρετικά δύσκολο, καθώς όταν οι επιστήμονες παρατηρούν τα διαστρικά νέφη, αυτό που στην πραγματικότητα βλέπουν είναι μόνο οι δυσδιάστατες προβολές τους. Στην ουσία βλέπουν μόνο τις δύο από τις τρεις διαστάσεις τους και αυτή η άγνοια της τρίτης διάστασης (του βάθους ενός διαστρικού νέφους) συνεπάγεται και άγνοια του σχήματός του. Οχι όμως πλήρη: «Γνωρίζουμε ότι η βαρύτητα προσπαθεί να συμπυκνώσει τα νέφη και να φτιάξει αστέρια, όμως κάτι αντιστέκεται – αλλιώς όλο το αέριο του Γαλαξία θα είχε ήδη γίνει άστρα. Δύο είναι οι υποψήφιοι γι’ αυτόν τον ρόλο: το μαγνητικό πεδίο του Γαλαξία και η τύρβη. Νέφη-τηγανίτες προκύπτουν σε περιοχές με ισχυρό μαγνητικό πεδίο, ενώ νηματοειδή νέφη προκύπτουν σε περιοχές με ισχυρή τύρβη» εξήγησε ο κ. Τάσσης. Νηματοειδές ή τηγανίτα; Το διαστρικό νέφος με το όνομα Musca επέλεξε να μελετήσει ο Αρης Τρίτσης για τη διδακτορική διατριβή του. Επρόκειτο για ένα νηματοειδές νέφος, ένα νέφος δηλαδή στο οποίο η επικρατούσα δύναμη όφειλε να είναι η τύρβη. Μόνο που στην πορεία ανακάλυψε ότι το Musca δεν ήταν καθόλου νηματοειδές! Αντιθέτως ήταν ένα πεπλατυσμένο νέφος, ένα νέφος-τηγανίτα στο οποίο επικρατούσαν ισχυρά μαγνητικά πεδία. Αν φέρουμε μια τηγανίτα μπροστά στα μάτια μας και την κρατήσουμε με το επίπεδό της παράλληλο προς το έδαφος, αυτό που θα δούμε είναι μια γραμμή, ένα νήμα. Θα χρειαστεί να την παρατηρήσουμε υπό γωνία για να αντιληφθούμε το πραγματικό της σχήμα. Αλλά οι αστροφυσικοί δεν μπορούν να μετακινήσουν τα νέφη! Ετσι, προσπαθούν να εξάγουν συμπεράσματα για το σχήμα τους κάνοντας μετρήσεις φυσικών παραμέτρων, όπως παραδείγματος χάριν είναι η συχνότητα των μαγνητικών κυμάτων που παγιδεύονται σε αυτά. Η επιλογή του Musca, ενός απομονωμένου νέφους στον νότιο ουρανό, δεν ήταν τυχαία: αφενός η απομόνωση ευνοεί την παγίδευση των κυμάτων και αφετέρου πρόκειται για ένα από τα λιγότερο χαοτικά νέφη καθώς αν το παρατηρήσει κανείς προσεκτικά φαίνεται να διασχίζεται από ραβδώσεις. Οπτικά δηλαδή παραπέμπει σε ύφασμα κοτλέ! Σε προηγούμενη εργασία τους οι Τρίτσης και Τάσσης είχαν δείξει ότι οι ραβδώσεις αυτές δημιουργούνται όταν διαδίδονται κύματα μαγνητικής πίεσης. Μόνο που στην περίπτωση του Musca τα κύματα δεν μπορούσαν να διαφύγουν από τα όρια του νέφους και έτσι δημιουργούσαν στάσιμα κύματα με αρμονικές συχνότητες. Αστρική μουσική συμφωνία Ο υπολογισμός και η ανάλυση των συχνοτήτων των κυμάτων αυτών κατέδειξαν ότι ολόκληρο το νέφος Musca δονείται. Οι δονήσεις όμως είναι ήχος, είναι μουσική. Με άλλα λόγια, οι έλληνες ερευνητές είχαν ακούσει τη μουσική που παιζόταν στο νεφέλωμα Musca! Αλλά τι μπορούσε να μας πει αυτή η μουσική για το σχήμα του; Αυτός ακριβώς ήταν ο κόμπος που έπρεπε να λυθεί! Και δεν ήταν καθόλου εύκολο καθώς δεν υπήρχε σημείο αναφοράς. Οταν εμείς ακούμε ένα μουσικό όργανο μπορούμε να καταλάβουμε αν η μουσική προέρχεται από ένα έγχορδο ή ένα κρουστό. Αντιλαμβανόμαστε τη χορδή μιας κιθάρας και την ξεχωρίζουμε από το τύμπανο γιατί έχουμε ξανακούσει κιθάρα και τύμπανο. Οι έλληνες ερευνητές όμως ήταν οι πρώτοι στην ιστορία της ανθρωπότητας που άκουσαν την «αστρική μουσική»! Και ο Αρης Τρίτσης βάλθηκε να πάει πέρα από τις νότες, να αναζητήσει τη γενεσιουργό αιτία τους. Η συγκεκριμένη φάση της διερεύνησης περιελάμβανε πολύ κόπο και μεγάλη επιμονή. Και βεβαίως όλα έγιναν με τη βοήθεια υπολογιστών. «Ο Αρης έτρεξε έναν πολύ μεγάλο αριθμό προσομοιώσεων, μεταβάλλοντας κάθε φορά τις παραμέτρους, προκειμένου να είναι βέβαιος για το αποτέλεσμα» μας είπε η κυρία Παυλίδου. Η ανάλυση λοιπόν των αρμονικών συχνοτήτων που είχαν προκύψει από τις μετρήσεις έδειξαν, στα μοντέλα προσομοίωσης που δημιούργησε ο υποψήφιος τότε διδάκτορας Αρης Τρίτσης, ότι ήταν συμβατές με ένα νεφέλωμα-τηγανίτα και όχι με κυλινδρικό νεφέλωμα, γεγονός που έφερε τα πάνω κάτω στην αστρονομία. Νέα αρχή για την αστρονομία «Η ανακάλυψη αρμονικών συχνοτήτων στο μοριακό νεφέλωμα Musca είχε εξαιρετικά μεγάλο αντίκτυπο στην επιστημονική κοινότητα. To Musca θεωρούνταν για πολύν καιρό το πρότυπο νηματοειδούς νέφους – η προβολή του στον ουρανό μοιάζει πραγματικά με βελόνα! Και όμως, οι αρμονικές συχνότητές του έδειξαν – προς μεγάλη έκπληξη όλων – ότι έχει σχήμα τηγανίτας, απλώς τυχαίνει να το βλέπουμε από τη λεπτή του πλευρά. Αυτό άλλαξε ριζικά τον τρόπο που κατανοούμε τόσο το Musca όσο και τους μηχανισμούς που επικρατούν στη διαδικασία της αστρογένεσης. Το ότι το Musca είναι τηγανίτα υποδεικνύει ότι το μαγνητικό του πεδίο είναι πιο σημαντικό από την τύρβη. Αν και σε άλλες περιοχές έχουμε τηγανίτες «μασκαρεμένες» σε νήματα, ίσως αυτό να ισχύει στις περισσότερες περιοχές του Γαλαξία» εξήγησε ο κ. Τάσσης. Τα παραπάνω ήταν μόνο η αρχή: ο Τρίτσης προσομοίωσε με ακρίβεια που δεν είχε ποτέ πριν επιτευχθεί τις χημικές αντιδράσεις στο εσωτερικό των νεφών και ανέπτυξε ένα σύστημα προσομοίωσης της διάδοσης της ακτινοβολίας μέσα από το αέριο των νεφελωμάτων το οποίο επιτρέπει να προβλεφθούν με ακρίβεια οι παρατηρήσιμες ιδιότητες κάθε θεωρητικού μοντέλου της διαδικασίας της αστρογένεσης μέσα σε τέτοια νεφελώματα. Συνεχίζοντας δε το έργο που άρχισε στην Κρήτη, κατά τη διάρκεια της μεταδιδακτορικής του υποτροφίας στην Αυστραλία, ανέπτυξε μια νέα μέθοδο για τη μέτρηση μαγνητικών πεδίων στον Γαλαξία μας, την οποία χρησιμοποιεί για να πραγματοποιήσει μια τρισδιάστατη χαρτογράφηση των πεδίων αυτών. «Ενας τέτοιος χάρτης θα έχει πλήθος διαφορετικών εφαρμογών στην Αστροφυσική» εκτιμά ο κ. Τάσσης ο οποίος κλείνοντας σημείωσε: «Η πηγαία δημιουργικότητα και σταθερή αποφασιστικότητα του Αρη μάς έφερε σε αυτό το καταπληκτικό αποτέλεσμα, και είναι πραγματικά απολαυστικό να μοιράζεσαι μια τόσο αναπάντεχη και σημαντική ανακάλυψη με έναν ερευνητή στην αρχή ακόμη της καριέρας του και να ξέρεις ότι έχει ένα λαμπρό μέλλον με πολλές ακόμη ανακαλύψεις μπροστά του». «Πιστεύω στα ελληνικά πανεπιστήμια» Δεν μπορέσαμε να μη ρωτήσουμε τον Αρη Τρίτση για την απόφασή του να προτιμήσει την Ελλάδα για τη διδακτορική διατριβή του ενώ θα μπορούσε να έχει μείνει στο εξωτερικό. Ιδού η απάντησή του: «Νομίζω πως η γενικότερη αντίληψη ότι τα ελληνικά πανεπιστήμια υστερούν έναντι των πανεπιστημίων και ερευνητικών κέντρων του εξωτερικού είναι εσφαλμένη. Ειδικά στο Πανεπιστήμιο Κρήτης και το ΙΤΕ το υψηλό επίπεδο έρευνας που εκπονείται είναι η καλύτερη διαφήμιση και προσελκύει όχι μόνο ερευνητές και διδακτορικούς φοιτητές, όπως ήμουν εγώ, αλλά και σημαντικές διεθνείς συνεργασίες. Τέτοιες συνεργασίες, που στοχεύουν να δώσουν απαντήσεις σε θεμελιώδη, αναπάντητα ερωτήματα της Φυσικής και της Αστρονομίας, συντονίζονται αυτή τη στιγμή από τα μέλη του καινούργιου Ινστιτούτου Αστροφυσικής του Πανεπιστήμιου Κρήτης. Ενας επιπλέον παράγοντας για τον οποίο διάλεξα να κάνω τη διδακτορική μου διατριβή στην Ελλάδα ήταν πως πιστεύω στα ελληνικά πανεπιστήμια και ήθελα να συνεισφέρω σε αυτά με την έρευνά μου. Καθότι το Πανεπιστήμιο Κρήτης είναι σταθερά πρώτο στις λίστες κατάταξης μεταξύ των ελληνικών πανεπιστημίων, ήταν και η προφανής επιλογή. Τέλος, ως διδακτορικός φοιτητής στο Τμήμα Φυσικής, είχα τη συνεχή στήριξη των συναδέλφων και καθηγητών μου και ένιωθα ότι άνηκα σε μια μεγάλη επιστημονική οικογένεια. Το μεράκι αυτής της πανεπιστημιακής κοινότητας ήταν και είναι αυτό που αντισταθμίζει τις όποιες ελλείψεις που μπορεί να υπάρχουν σε πόρους και υποδομές». Παράδοση αριστείας Η βράβευση του Αρη Τρίτση έρχεται να συνεχίσει μια παράδοση σημαντικών διεθνών επιτυχιών των φοιτητών της ομάδας Αστροφυσικής του Πανεπιστημίου Κρήτης και του Ινστιτούτου Αστροφυσικής του ΙΤΕ. «Ο Γιάννης Λιοδάκης, που ολοκλήρωσε το διδακτορικό του το 2017 υπό την επίβλεψη της κυρίας Παυλίδου, μελέτησε τη φυσική των πιδάκων ύλης που εκτοξεύονται από τις μεγαλύτερες μαύρες τρύπες στο Σύμπαν. Τιμήθηκε με το βραβείο καλύτερης διδακτορικής διατριβής από την Ελληνική Αστρονομική Εταιρεία το 2017 και με τη μεταδιδακτορική υποτροφία του Ινστιτούτου Αστροσωματιδιακής Φυσικής και Κοσμολογίας του Πανεπιστημίου Stanford στις ΗΠΑ» μας είπε ο κ. Τάσσης και πρόσθεσε: «Και η δική μου φοιτήτρια, Τζίνα Πανοπούλου, που ολοκλήρωσε το διδακτορικό της το 2017, μελέτησε την τεχνική της μαγνητικής τομογραφίας – τεχνική που βρίσκεται στην καρδιά του πειράματος PASIPHAE που τρέχουμε στην Κρήτη και στη Νότιο Αφρική για να αποκαλύψουμε τις πρώτες στιγμές του Σύμπαντος. Τιμήθηκε με το βραβείο καλύτερης διδακτορικής διατριβής από τη Διεθνή Αστρονομική Ενωση το 2017 και μετακινήθηκε στο Caltech των ΗΠΑ, ενώ το 2019 έλαβε τη μεταδιδακτορική υποτροφία Hubble της NASA, την πλέον περίβλεπτη μεταδιδακτορική υποτροφία Αστροφυσικής». https://www.tovima.gr/2020/03/11/science/aris-tritsis-elliniki-protia-stin-astrofysiki/

(TPC) «Soyuz MS-09.» Σύμφωνα με τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό στις 6 Ιούνη του 2018 στις 14:12:41 MSK απο την πλατφόρμα 1 («Start Γκαγκάριν») στο κοσμοδρόμιο Μπαϊκονούρ έχει προγραμματιστεί να ξεκινήσει το επανδρωμένο διαστημόπλοιο μεταφοράς (TPC) «Soyuz MS-09.» Το πλήρωμα τακτικο και αναπληρωματικο οι κοσμοναύτες Σεργκέι Prokopiev και Oleg Kononenko, ένας Γερμανός αστροναύτης ο Αλέξανδρος Gerst, απο την ΗΠΑ οι αστροναύτες Serina AUNON-CHENSELLOR και Anne McClain, καθώς και ο απο Καναδά αστροναύτης David Saint-Jacques Ένα ζωντανό webcast των γεγονότων στην ιστοσελίδα της Roskosmos http://online.roscosmos.ru/ https://www.roscosmos.ru/25065/ TPK «Soyuz MS-07» Στις 3 Ιούν 2018, σύμφωνα με το Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS) είναι προγραμματισμένη η κάθοδος προσγείωση Appart του επανδρωμένου διαστημόπλοιου μεταφοράς (TPC) «Soyuz MS-07», ISS-54/55 με τον κοσμοναύτη της Roscosmos Anton SHKAPLEROVA, τον αστροναύτη της NASA Scott TINGLA και τον αστροναύτη της JAXA Norishige KANAI. Η φύτευση σχεδιάζεται στις στέπες του Καζακστάν κοντά στην πόλη Zhezkazgan. Μετά την αποσύνδεση του TPK «Soyuz MS-07» απο τον ISS αρχίζουν εργασίες μακράς εκστρατείας ISS-56 με διοικητή τον Αμερικανό αστροναύτης Andrew FOYSTEL. Οι μηχανικοί πτήσης - ο κοσμοναυτης της Roscosmos Όλεγκ Artemyev και ο αστροναύτης της NASA Richard Arnold. Οι τρεις τους θα πραγματοποιήσουν όλες τις εργασίες για τη διατήρηση του χώρου απόδοσης του σταθμού και την εκτέλεση πολύπλοκων επιστημονικών πειραμάτων, μέχρι να φτάσει το επόμενο πλήρωμα και τον ISS Expedition-56 θα αρχίσει να λειτουργεί σε πλήρη ισχύ. Αποσύνδεση της TPK "Soyuz MS-07" - 12:16:30 ώρα Μόσχας Προσγείωση - 15:40 ώρα Μόσχα Ένα ζωντανό webcast από την προσγείωση της κάψουλας κάθοδο και την εκκένωση των αστροναυτών - σε απευθείας σύνδεση http://online.roscosmos.ru/ ή στην επίσημη ιστοσελίδα της https://vk.com/roscosmos https://www.roscosmos.ru/25036/

Εντυπωσιακή ανάλυση άστρου νετρονίων. Καναδοί αστρονόμοι ανακοίνωσαν ότι έκαναν μια από τις πλέον υψηλής ανάλυσης παρατηρήσεις στην ιστορία της αστρονομίας, παρατηρώντας δύο περιοχές έντονης ακτινοβολίας, σε απόσταση 20 χιλιομέτρων η μία από την άλλη, σε ένα άστρο νετρονίων (πάλσαρ) σε απόσταση 6.500 ετών φωτός από τη Γη. Οι επιστήμονες, με επικεφαλής τον Ρόμπερτ Μέιν του Ινστιτούτου Αστρονομίας και Αστροφυσικής του Πανεπιστημίου του Τορόντο, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο Nature, δήλωσαν ότι «η παρατήρηση είναι ισοδύναμη με το χρησιμοποιήσεις ένα γήινο τηλεσκόπιο για να δεις ένα ψύλλο πάνω στην επιφάνεια του Πλούτωνα». https://www.nature.com/articles/s41586-018-0133-z Οι αστρονόμοι μελέτησαν το άστρο νετρονίων με την ονομασία PSR B1957+20, ένα από τα μεγαλύτερα που έχουν βρεθεί μέχρι σήμερα, το οποίο περιστρέφεται γύρω από τον εαυτό του σαν σβούρα, κάνοντας πάνω από 600 περιστροφές το δευτερόλεπτο. Καθώς γυρνάει, εκπέμπει δέσμες ισχυρής ακτινοβολίας από δύο καυτά σημεία στην επιφάνειά του. Το πάλσαρ έχει -σε απόσταση μόνο δύο εκατομμυρίων χιλιομέτρων- ένα άλλο άστρο ως σύντροφο, ένα ψυχρό καφέ νάνο, με διάμετρο το ένα τρίτο του Ήλιου μας, που είναι βαρυτικά «κλειδωμένος» γύρω από το πάλσαρ, κάνοντας μια πλήρη περιφορά γύρω του κάθε εννέα ώρες. Το άστρο αυτό, που βομβαρδίζεται από την ακτινοβολία του άστρου νετρονίων, έχει μια ουρά αερίων, η οποία θυμίζει κομήτη. Τα αέρια αυτά λειτουργούν ως μεγεθυντικός φακός μπροστά από το πάλσαρ, πράγμα που επέτρεψε την τόσο υψηλής ανάλυση παρατήρηση. Τα πάλσαρ σε τέτοιου είδους «ζευγάρια» λέγονται «μαύρες χήρες», όπως οι ομώνυμες αράχνες που τρώνε τους συντρόφους τους, επειδή σταδιακά το άστρο νετρονίων θα εξαερώσει τον καφέ νάνο. Εκτός από την υψηλής ανάλυσης παρατήρηση, που έγινε με το ραδιοτηλεσκόπιο Αρεσίμπο, η νέα μελέτη μπορεί να ρίξει φως και στις μυστηριώδεις «Γρήγορες Ραδιο-Εκλάμψεις» (FRBs). http://www.in.gr/2018/05/24/tech/entyposiaki-analysi-astrou-netronion-se-apostasi-6-500-eton-fotos/

Ραδιοαστρονομία με στόχο τις σκοτεινές εποχές του σύμπαντος… από διαστημικές αποστολές της Κίνας. Στις 20/5/2018 η Κίνα εκτόξευσε με επιτυχία έναν δορυφόρο που θα τοποθετηθεί στο σημείο Lagrange L2, 65000 km πίσω από την Σελήνη, για την πραγματοποίηση ραδιοαστρονομικών παρατηρήσεων. O δορυφόρος φέρει το όνομα Queqiao (ή Magpie Bridge) και θα μπορεί να επικοινωνεί τόσο με τους σταθμούς στη Γη όσο και με το σεληνιακό όχημα Chang’e-4, που αναμένεται να προσεληνωθεί στη αθέατη πλευρά της Σελήνης στο τέλος του έτους. Η αθέατη πλευρά της Σελήνης εκτός του ότι είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσα όσον αφορά την μορφολογία της, παρουσιάζει ενδιαφέρον και για τους ραδιοαστρονόμους. Ενώ σχεδόν όλες οι ραδιοσυχνότητες που προέρχονται από το διάστημα μπορούν να ληφθούν στην Γη, εκείνες που είναι μικρότερες από 30 MHz εμποδίζονται από την ατμόσφαιρα. Όμως αυτές οι συχνότητες περιέχουν σημαντικές πληροφορίες για το αρχέγονο σύμπαν και μπορούν να ανιχνευθούν μόνο από κάποιο ιδιαίτερα πλεονεκτικό σημείο, όπως πίσω από τη Σελήνη, το οποίο είναι απαλλαγμένο από την γήινη ατμόσφαιρα και τις ανθρωπογενείς παρεμβολές. Αυτό σημαίνει ότι η μακρινή πλευρά της Σελήνης είναι ένα από τα ευνοϊκότερα μέρη για την ανίχνευση της γραμμής εκπομπής του υδρογόνου στα 21 εκατοστά, διαμέσου της οποίας είναι δυνατή η μελέτη της μάζας και της δυναμικής των γαλαξιών, αλλά και των «κοσμολογικών σκοτεινών εποχών» – μιας περιόδου μεταξύ της Μεγάλης Έκρηξης και της δημιουργίας των πρώτων άστρων. H ραδιοαστρονομία των 21 εκατοστών μπορεί «δει» την χρονική περίοδο των σκοτεινών εποχών του σύμπαντος, που πιθανόν να κρύβει μυστικά για την σκοτεινή ύλη, τον πληθωρισμό, αλλά και την θεωρία των χορδών (διαβάστε επίσης: Κοσμολογία με ραδιοκύματα μήκους κύματος 21cm) https://physicsgg.me/2016/01/15/%CE%BA%CE%BF%CF%83%CE%BC%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AF%CE%B1-%CE%BC%CE%B5-%CF%81%CE%B1%CE%B4%CE%B9%CE%BF%CE%BA%CF%8D%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1-%CE%BC%CE%AE%CE%BA%CE%BF%CF%85%CF%82-%CE%BA%CF%8D%CE%BC/ Τέτοιου είδους μετρήσεις θα πραγματοποιήσει ο δορυφόρος Queqiao που μεταφέρει μια κεραία σχεδιασμένη για την ανίχνευση ραδιοκυμάτων μεταξύ 1 έως 80 MHz. Παράλληλα με τον Queqiao θα τεθούν σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη και δύο μικροδορυφόροι, οι Longjiang-1 και Longjiang-2, για να διεξαγάγουν παρόμοιες ραδιοαστρονομικές παρατηρήσεις. Οι δυο μικροδορυφόροι θα ερευνήσουν την δυνατότητα μιας μελλοντικής αποστολής συστοιχίας μικροδορυφόρων, η οποία θα είναι πιο ευαίσθητη στην ανίχνευση μακρινών και αδύναμων ραδιοσημάτων. Εκτός από την ραδιοαστρονομική έρευνα, ένας άλλος βασικός στόχος της αποστολής του δορυφόρου Queqiao είναι και η επικοινωνία του σεληνιακού οχήματος Chang’e-4 που θα προσεληνωθεί για να εξερευνήσει την αθέατη πλευρά της Σελήνης και θα διαθέτει αναλυτή χαμηλών ραδιοσυχνοτήτων. https://physicsgg.me/2018/05/22/%cf%81%ce%b1%ce%b4%ce%b9%ce%bf%ce%b1%cf%83%cf%84%cf%81%ce%bf%ce%bd%ce%bf%ce%bc%ce%af%ce%b1-%ce%bc%ce%b5-%cf%83%cf%84%cf%8c%cf%87%ce%bf-%cf%84%ce%b9%cf%82-%cf%83%ce%ba%ce%bf%cf%84%ce%b5%ce%b9%ce%bd/

Οκτώ Έλληνες στους επιστήμονες με τη μεγαλύτερη ερευνητική επιρροή. Τη λίστα με τους επιστήμονες που έχουν τη μεγαλύτερη επιρροή σε άλλους συναδέλφους τους ανακοίνωσε για το 2018 η Webometrics. Ο πίνακας «Highly Cited Researchers (h>100)» συντάχθηκε με βάση τις πληροφορίες των δημόσιων «προφίλ» στο Google Scholar καθηγητών και ερευνητών πανεπιστημίων (εν ζωή και μη), οι οποίοι με το συγγραφικό και ερευνητικό έργο τους έχουν ασκήσει σημαντική επιρροή. Η κατάταξη έγινε κυρίως με βάση τον δείκτη h-index και τις ετεροαναφορές έως και τον Απρίλιο του 2018. Ο δείκτης h είναι ίσος με τον αριθμό των επιστημονικών άρθρων που έχει δημοσιεύσει ένας ερευνητής, τα οποία έχουν τουλάχιστον h αναφορές από άλλους επιστήμονες. Έτσι, ένας ερευνητής με δείκτη h=100 έχει δημοσιεύσει 100 επιστημονικά άρθρα, το καθένα από τα οποία έχει τουλάχιστον 100 αναφορές από άλλους επιστήμονες. Μέσω του δείκτη αυτού αναδεικνύεται όχι τόσο η ποσότητα των άρθρων, αλλά η ποιότητα και η απήχησή τους στην επιστημονική κοινότητα. Στους πρώτους 300 της κατάταξης περιλαμβάνονται οκτώ επιστήμονες της Ελλάδας και της ελληνικής διασποράς. Ο πρώτος Έλληνας Ένας φυσικός, ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών Παρασκευάς Σφήκας, είναι ο έλληνας ερευνητής που εμφανίζεται να έχει την μεγαλύτερη διεθνή απήχηση με τις επιστημονικές δημοσιεύσεις του, σύμφωνα με την παγκόσμια κατάταξη της Webometrics. Καταλαμβάνει την 73η θέση διεθνώς με δείκτη H-Index 181 και 149.913 αναφορές άλλων επιστημόνων (ετεροαναφορές) στις δικές του δημοσιεύσεις. Ο κ. Σφήκας, ο οποίος έχει διδακτορικό από το ΜΙΤ, είναι διευθυντής του Ινστιτούτου Επιταχυντικών Συστημάτων και Εφαρμογών (ΙΕΣΕ) και το πεδίο της έρευνάς του είναι η Φυσική Υψηλών Ενεργειών. Μελετά στο CERN τα στοιχειώδη σωματίδια και τις αλληλεπιδράσεις τους, διερευνώντας την πιθανή ύπαρξη μιας νέας φυσικής (π.χ. της υπερσυμμετρίας) πέραν του Καθιερωμένου Προτύπου. Ο δεύτερος Έλληνας που ακολουθεί στη διεθνή κατάταξη, στην 80ή θέση, είναι ο καθηγητής της Ιατρικής Σχολής του ΕΚΠΑ Γεώργιος Χρούσος, με H-index 179 και 132.181 ετεροαναφορές στο δημοσιευμένο έργο του. Στους πρώτους 300 της κατάταξης περιλαμβάνονται οκτώ επιστήμονες της Ελλάδας και της ελληνικής διασποράς. Από ελληνικής πλευράς ακολουθεί τρίτος, στην 168η θέση, ο Γιάννης Ιωαννίδης, καθηγητής στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Στάνφορντ της Καλιφόρνια (h-index 164 και 161.500 ετεροαναφορές). Στην θέση 237 είναι ο ελληνο-αμερικανός Πολ Αλιβιζάτος, καθηγητής του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια-Μπέρκλεϊ. Ακολουθούν στη θέση 241 ο καθηγητής φυσικής της σχολής ΣΕΜΦΕ του ΕΜΠ Γιώργος Τσιπολίτης, στη θέση 254 ο καθηγητής χημικής μηχανικής Νικόλαος Πέππας του Πανεπιστημίου του Τέξας, στη θέση 255 ο Χρήστος Μάρκου του Ινστιτούτου Πυρηνικής Φυσικής του «Δημόκριτου» και στη θέση 289 ο αναπληρωτής καθηγητής φυσικής Σταύρος Μαλτέζος, επίσης της ΣΕΜΦΕ του ΕΜΠ. Πρώτος παγκοσμίως εμφανίζεται ο Ζίγκμουντ Φρόιντ με h-index 280 και 491.861 ετεροαναφορές. Μερικά γνωστά ονόματα των κοινωνικών επιστημών συναντά κανείς πιο χαμηλά, όπως τον Πιέρ Μπουρντιέ (θέση 6), τον Μισέλ Φουκό (θέση , τον Ζακ Ντεριντά (θέση 47), τον Νόαμ Τσόμσκι (θέση 115) και τον Κάρολο Μαρξ (θέση 160). Προφανώς ο πίνακας δεν μπορεί να είναι επίσημος, παρά ενδεικτικός, καθώς υπάρχουν ελλείψεις μιας και δεν έχουν όλοι οι ερευνητές «προφίλ» στο Google Scholar, ενώ για το κάθε επιστημονικό πεδίο, ισχύουν διαφορετικά «μέτρα και σταθμά». Δείτε τον αναλυτικό πίνακα με τους 2.610 επιστήμονες που έχουν h-index πάνω από 100. http://www.webometrics.info/en/node/58 http://www.in.gr/2018/05/23/tech/okto-ellines-stous-epistimones-ti-megalyteri-ereynitiki-epirroi/

Τεχνητή νοημοσύνη «εκπαιδεύει» ρομπότ παρακολουθώντας τι κάνουν οι άνθρωποι. Ερευνητές της NVIDIA, με επικεφαλής τους Σταν Μπίρτσφιλντ και Τζόναθαν Τρέμπλεϊ, ανέπτυξαν ένα άνευ προηγουμένου σύστημα τεχνητής νοημοσύνης βασισμένο στο deep learning, το οποίο μπορεί να «εκπαιδεύσει» ένα ρομπότ να ολοκληρώνει εργασίες απλά και μόνο παρατηρώντας τις ενέργειες ενός ανθρώπου. Η συγκεκριμένη μέθοδος είναι σχεδιασμένη έτσι ώστε να βελτιώνει την επικοινωνία μεταξύ ανθρώπων και ρομπότ, ενώ ταυτόχρονα θα ενισχύει την έρευνα που θα επιτρέπει στα ρομπότ να δουλεύουν απρόσκοπτα και ομαλά πλάι στους ανθρώπους. «Για να μπορούν τα ρομπότ να πραγματοποιούν χρήσιμες εργασίες σε συνθήκες πραγματικού κόσμου, πρέπει να είναι εύκολο να επικοινωνείται η αποστολή στο ρομπότ- αυτό περιλαμβάνει τόσο το επιθυμητό αποτέλεσμα και οποιεσδήποτε οδηγίες όσον αφορά στο πώς θα επιτευχθεί καλύτερα αυτό το αποτέλεσμα» αναφέρουν οι επιστήμονες στο paper τους. «Με επιδείξεις, ένας χρήστης μπορεί να επικοινωνήσει μια εργασία στο ρομπότ και να παρέχει στοιχεία σχετικά με το πώς να το φέρει καλύτερα σε πέρας». Χρησιμοποιώντας NVIDIA TITAN X GPUs, οι ερευνητές «εκπαίδευσαν» μια αλληλουχία νευρωνικών δικτύων για να κάνουν εργασίες που σχετίζονται με την αντίληψη, την παραγωγή προγράμματος και την εκτέλεση προγράμματος. Ως αποτέλεσμα, το ρομπότ ήταν σε θέση να μαθαίνει μια δουλειά από μία απλή επίδειξη στον πραγματικό κόσμο. Όταν το ρομπότ βλέπει μια εργασία, παράγει μια αναγνώσιμη από άνθρωπο περιγραφή των απαραίτητων βημάτων για να την κάνει και αυτό. Η περιγραφή αυτή επιτρέπει στον χρήστη να ταυτοποιεί γρήγορα και να διορθώνει οποιαδήποτε ζητήματα σχετικά με την ερμηνεία της ανθρώπινης επίδειξης από το ρομπότ πριν την εκτέλεσή της εργασίας. Το «κλειδί» για αυτό είναι η αξιοποίηση των δυνατοτήτων των συνθετικών δεδομένων για την «εκπαίδευση» των νευρωνικών δικτύων. Οι παρούσες προσεγγίσεις στο θέμα της εκπαίδευσης των νευρωνικών δικτύων απαιτούν μεγάλους όγκους εκπαιδευτικών δεδομένων, κάτι που αποτελεί σημαντικό περιορισμό για αυτά τα συστήματα. Με την παραγωγή συνθετικών δεδομένων, είναι δυνατή η παραγωγή μιας σχεδόν απεριόριστης ποσότητας εκπαιδευτικών δεδομένων, με πολύ μικρή προσπάθεια. Επίσης, πρόκειται για την πρώτη φορά που μια τέτοια, εικονοκεντρική domain randomization προσέγγιση χρησιμοποιείται σε ρομπότ: Το domain randomization είναι μια τεχνική που παράγει συνθετικά δεδομένα με μεγάλο εύρος ποικιλίας, κάτι που στη συνέχεια «ξεγελά» το δίκτυο με αποτέλεσμα να βλέπει τα δεδομένα του πραγματικού κόσμου ως απλά μια άλλη παραλλαγή των εκπαιδευτικών του δεδομένων. Οι ερευνητές επέλεξαν να επεξεργαστούν τα δεδομένα με εικονοκεντρικό τρόπο, προκειμένου να διασφαλιστεί ότι τα δίκτυα δεν εξαρτώνται από την κάμερα ή το περιβάλλον. Για τους σκοπούς της επίδειξής τους, οι ερευνητές εκπαίδευσαν ανιχνευτές αντικειμένων με πολύχρωμα κυβάκια και ένα αυτοκινητάκι. Το σύστημα εκπαιδεύτηκε ως προς τη φυσική σχέση που είχαν τα κυβάκια μεταξύ τους -το αν ήταν στοιβαγμένα το ένα πάνω στο άλλο ή τοποθετημένα πλάι – πλάι. Οι ίδιοι λένε πως θα συνεχίσουν να εξερευνούν τη χρήση συνθετικών εκπαιδευτικών δεδομένων για σκοπούς «εκπαίδευσης» ρομπότ έτσι ώστε να επεκταθούν οι δυνατότητες χρήσης της μεθόδου τους σε επιπρόσθετα σενάρια. https://www.naftemporiki.gr/story/1353236/texniti-noimosuni-ekpaideuei-rompot-parakolouthontas-ti-kanoun-oi-anthropoi

Σημαίες ευαισθητοποίησης στην τελετή στο Μπαϊκονούρ. Στις 21 May 2018 στο έδαφος του συγκροτήματος κατάρτισης Δοκιμές (17η πλατεία) συγκρότημα «Μπαϊκονούρ» κατά την τελετή της υψωσης των σημαιών των χωρών που συμμετέχουν στην εκστρατεία με το επανδρωμένο διαστημόπλοιο (TPC) «MS-09 Soyuz» ξεκινησε το τελικό στάδιο προετοιμασίας των πληρωμάτων. Κοσμοναύτες και αστροναύτες τα κύρια και εφεδρικά πληρώματα ο Σεργκέι Prokopiev, ο Oleg Kononenko, ο Αλέξανδρος Gerst, η Serina AUNON-CHENSELLOR η Anne McClain και ο David Saint-Jacques έχουν υψωσει τις σημαίες της Ρωσίας, της Γερμανίας, των ΗΠΑ και του Καζακστάν. Μετά την τελετή, το αντίγραφο ασφαλείας του πληρώματος - ο Oleg Kononenko,η Anne McClain και ο David Saint-Jacques εκαναν μια περιήγηση στην πόλη του Μπαϊκονούρ, σύμφωνα με την παράδοση που θελει την τοποθετηση λουλούδιων στο μνημείο για τον πρώτο κοσμοναύτη Γιούρι Γκαγκάριν και στη προτομή του μεγάλου επιστήμονα και σχεδιαστή Σεργκέι Korolev και επισκέφθηκαν την έκθεση στο κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ το Ιστορικό Μουσείο και απέκτησαν πρόσβαση με τις παραδόσεις του Καζακστάν, ντυμένοι με παραδοσιακες φορεσιές. Στο υπόλοιπο πριν από την εκτόξευση του διαστημικού σκάφους «Soyuz MS-09» οι κοσμοναύτες και αστροναύτες θα μελετήσουν τα έγγραφα του διοικητικού συμβουλίου του ρωσικού τμήματος της πτήσης του προγράμματος ISS και βαλλιστικά τον TPK «Soyuz MS-09» θα μελετησουν την κατάρτιση για την χειροκίνητη πρόσδεση, θα μάθουν να εργάζονται με το νέο σύστημα επικοινωνίας και εξεύρεσης της κατεύθυνσης «Dawn-3BM» θα ενημερωθούν σχετικά με την ασφάλεια και τις δράσεις σε καταστάσεις έκτακτης ανάγκης, κ.λπ. Εκτός από την θεωρητική και πρακτική εκπαίδευση των πληρωμάτων θα εχουν καθημερινή σωματική άσκηση, ιατρικές εξετάσεις και εργασίες για την προετοιμασία για τους παράγοντες της διαστημικής πτήσης. https://www.roscosmos.ru/print/25079/ (TPC) «Soyuz MS-09" Στις 22 May 2018 οι εμπειρογνωμόνες της Roskosmos στο Μπαϊκονούρ ολοκληρωσαν τις επιχειρήσεις για τον ανεφοδιασμό του επανδρωμένου διαστημικου σκαφους (TPC) «Soyuz MS-09" με προωθητικα συστατικά και συμπιεσμένα αέρια. Μετά τον ανεφοδιασμό, το πλοίο παραδόθηκε στη μονάδα συναρμολόγησης και δοκιμάστηκε και εγκαταστάθηκε σε μια γέφυρα για περαιτέρω εργασίες προετοιμασίας. Σύμφωνα με το χρονοδιάγραμμα της προετοιμασίας του πλοίου πριν από την εκτόξευση, στις 24 Μαΐου, θα λάβει χώρα η συνδεση του με το μεταβατικό διαμέρισμα. Η εκτοξευση του φορέα πύραυλου «Soyuz-FG» με το TPK «Soyuz MS-09» έχει προγραμματιστεί για τις 6 του Ιούνη, 2018 στις 14:12:41 MSK από τον αριθμό πλατφόρμας 1 ( «Start Γκαγκάριν») απο το κοσμοδρόμιο Μπαϊκονούρ. https://www.roscosmos.ru/print/25084/

Η Κίνα εκτόξευσε δορυφόρο για την εξερεύνηση της αθέατης πλευράς της Σελήνης. Η Κίνα εκτόξευσε νωρίς τη Δευτέρα έναν δορυφόρο- αναμεταδότη, με σκοπό τη δημιουργία ενός link επικοινωνίας μεταξύ της Γης και της σεληνακάτου Chang'e-4, η οποία θα εξερευνήσει την άλλη πλευρά της Σελήνης, η οποία δεν φαίνεται από τη Γη. Σύμφωνα με το κινεζικό πρακτορείο Xinhua, ο δορυφόρος Queqiao εκτοξεύτηκε με πύραυλο Long March-4C από το διαστημικό κέντρο του Σιτσάνγκ στη νοτιοδυτική Κίνα, όπως ανέφερε η κινεζική διαστημική υπηρεσία (CNSA). «Η εκτόξευση είναι ένα βήμα- κλειδί για να υλοποιήσει η Κίνα τον στόχο της να γίνει η πρώτη χώρα που θα στείλει σκάφος για “μαλακή” προσγείωση και περιήγηση στην άλλη πλευρά της Σελήνης» είπε ο Ζανγκ Λιχούα, μάνατζερ του σχετικού προγράμματος. Περίπου 25 λεπτά μετά την εκτόξευση, ο δορυφόρος αποχωρίστηκε από τον πύραυλο και μπήκε σε πορεία προς τη Σελήνη, ξεδιπλώνοντας τους ηλιακούς του συλλέκτες και τις κεραίες του. O Queqiao αναμένεται να τεθεί σε τροχιά γύρω από το δεύτερο σημείο Lagrange (L2) στο σύστημα Γης- Σελήνης, σε απόσταση περίπου 455.000 χλμ από τη Γη. Όπως υπογραμμίζει το κινεζικό πρακτορείο, θα είναι ο πρώτος τηλεπικοινωνιακός δορυφόρος στην ιστορία που επιχειρεί εκεί. Ωστόσο, όπως τόνισε ο Ζανγκ, η αποστολή έχει να ξεπεράσει πολλές δυσκολίες, όπως η ανάγκη για πολλαπλές ρυθμίσεις στην τροχιά του, το φρενάρισμα κοντά στη Σελήνη, η αξιοποίηση της βαρύτητας της Σελήνης κ.α. Κινέζοι επιστήμονες και μηχανικοί ελπίζουν πως ο δορυφόρος Queqiao θα δημιουργήσει μια γέφυρα επικοινωνίας μεταξύ των ελεγκτών στη Γη και στην άλλη πλευρά της Σελήνης, όπου αναμένεται να προσεληνωθεί το Chang'e-4 αργότερα μέσα στο τρέχον έτος. Σημειώνεται πως η εκτόξευση της Δευτέρας ήταν η 275η αποστολή με πύραυλο της σειράς Long March. H απευθείας επικοινωνία με την αθέατη πλευρά της Σελήνης είναι δύσκολη επειδή δεν υπάρχει οπτική επαφή με τη Γη, που θα επέτρεπε την άμεση τηλεπικοινωνία- οπότε και για να επιτευχθεί αυτό απαιτείται ένα σκάφος- αναμεταδότης στο L2, που θα λαμβάνει τα δεδομένα από τη σεληνάκατο και θα τα στέλνει με τη σειρά του στη Γη. https://www.naftemporiki.gr/story/1352890/i-kina-ektokseuse-doruforo-gia-tin-eksereunisi-tis-atheatis-pleuras-tis-selinis

Δύο νέοι δορυφόροι θα παρακολουθούν το νερό της Γης. Ένας πύραυλος Falcon 9 της αμερικανικής εταιρείας Space X του Έλον Μασκ έθεσε την Τρίτη το βράδυ σε τροχιά δύο αμερικανο-γερμανικούς περιβαλλοντικούς δορυφόρους GRACE, που θα παρακολουθούν τις κάθε είδους αλλαγές στο νερό της Γης, το επίπεδο της στάθμης των θαλασσών, την τήξη των πάγων, την εξάτμιση λόγω ξηρασίας κ.α. Οι δύο GRACE-FO (Gravity Recovery and Climate Experiment Follow-on), o καθένας με μέγεθος αυτοκινήτου, που θα κινούνται σε απόσταση 220 χιλιομέτρων ο ένας από τον άλλο, θα αντικαταστήσουν τους παλαιότερους ομώνυμους δορυφόρους, που είχαν εκτοξευθεί το 2002 και λειτούργησαν έως το 2017, καταγράφοντας, μεταξύ άλλων, τη συρρίκνωση των πάγων στην Ανταρκτική και στη Γροιλανδία. Η νέα κοινή αποστολή της Αμερικανικής Διαστημικής Υπηρεσίας (NASA) και του Γερμανικού Κέντρου Ερευνών Γεωεπιστημών (GFZ), κόστους 520 εκατ. δολαρίων, θα παρακολουθεί το νερό των ωκεανών, λιμνών και ποταμών, καθώς και τις μεταβολές στον υδρολογικό κύκλο. Καθώς οι μάζες του νερού εμφανίζουν μετακινήσεις και αυξομειώσεις, αυτό επιφέρει αλλαγές στη βαρύτητα της Γης, κάτι που μπορούν να «πιάσουν» οι δορυφόροι. Τα όργανα μικροκυμάτων των δύο δορυφόρων είναι τόσο ευαίσθητα, που μπορούν να ανιχνεύσουν αλλαγές του νερού με ακρίβεια περίπου ενός μικρομέτρου (εκατομμυριοστού του μέτρου), περίπου το ένα δέκατο του πλάτους μιας ανθρώπινης τρίχας. Εξωτερικά οι δύο νέοι GRACE μοιάζουν με τους προκατόχους τους, αλλά έχουν ένα νέο όργανο, ένα πειραματικό συμβολόμετρο λέιζερ, που έχει δεκαπλάσια ακρίβεια από το όργανο των μικροκυμάτων. Αν δουλέψει καλά, η NASA σκοπεύει να το καθιερώσει. Η συναρμολόγηση των δορυφόρων έγινε από την εταιρεία Airbus στη Γερμανία και η αποστολή αναμένεται να έχει τουλάχιστον πενταετή διάρκεια. Στο μέλλον η Ευρώπη μπορεί να αποκτήσει καθαρά δικούς της δορυφόρους τύπου GRACE, αναβαθμίζοντας την αποστολή Sentinel-6. Με την ίδια εκτόξευση από την αεροπορική βάση Βάντενμπεργκ της Καλιφόρνια, τέθηκαν σε τροχιά επίσης πέντε τηλεπικοινωνιακοί δορυφόροι Iridium Next, ανεβάζοντας το συνολικό αριθμό τους σε 55. Στο μέλλον θα εκτοξευθούν άλλοι 20 για να συμπληρωθεί ο αριθμός των 75. http://www.in.gr/2018/05/23/tech/dyo-neoi-doryforoi-tha-parakolouthoun-nero-tis-gis/

Επιστήμονες εξερευνούν πώς αναδύθηκε η κοσμική αυγή. Πώς αναδύθηκε το Σύμπαν μέσα από το σκοτάδι μετά τη Μεγάλη Έκρηξη; Πώς ήταν τα πρώτα αστέρια που φώτισαν το μαύρο κενό και έφεραν την κοσμική αυγή; Κινέζοι επιστήμονες θα αναζητήσουν απαντήσεις στη σκοτεινή πλευρά της Σελήνης. Την προηγούμενη Δευτέρα η Κίνα εκτόξευσε τον δορυφόρο αναμετάδοσης Queqiao (Magpie Bridge) για να βοηθήσει στην επικοινωνία μαζί με τον σεληνιακό ανιχνευτή Chang’e-4, ο οποίος αναμένεται να προσγειωθεί στη σκοτεινή πλευρά της Σελήνης στο τέλος του τρέχοντος έτους. Επίσης σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη θα τεθούν και δύο μικροδορυφόροι, οι Longjiang-1 και Longjiang-2, για να διεξαγάγουν αστρονομικές παρατηρήσεις μεγάλου φάσματος οι οποίες θα βοηθήσουν τους επιστήμονες να διερευνήσουν την αυγή του σύμπαντος. Το σύμπαν εισήλθε στις «σκοτεινές εποχές» του μετά τη Μεγάλη Έκρηξη. Υπό την επίδραση των παγκόσμιων βαρυτικών δυνάμεων, η αρχέγονη διαταραχή στη σκοτεινή ύλη αυξήθηκε σταδιακά και οδήγησε στον σχηματισμό των πρώτων αστεριών και των γαλαξιών που πυροδότησαν την αυγή του σύμπαντος, δήλωσε ο Τσεν Χουελέι, κοσμολόγος στα Εθνικά Αστρονομικά Παρατηρητήρια της Κινεζικής Ακαδημίας Επιστημών (CAS). «Η μελέτη της κοσμικής αυγής αποτελεί πλέον το νέο στοίχημα στους ακαδημαϊκούς κύκλους. Πότε ξεκίνησε, πώς άναψαν τα πρώτα αστέρια, πόσο μεγάλα ήταν; Μέχρι τώρα μόνο εικασίες μπορούμε να κάνουμε. Είναι ανάγκη να διεξαχθεί μία εμπεριστατωμένη έρευνα η οποία θα μας δώσει τις απαντήσεις», λέει ο Τσεν. Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι κατά την αυγή του σύμπαντος, το ουδέτερο υδρογόνο θα μπορούσε να έχει δημιουργήσει μια απορρόφηση για μήκος κύματος των 21 εκατοστών. Επιστήμονες από τις Ηνωμένες Πολιτείες, την Αυστραλία, την Ινδία και άλλες χώρες έχουν τοποθετήσει αστρονομικά όργανα σε πολλά μέρη του πλανήτη για να αναζητήσουν το «ροζ σύννεφο» που αχνοφέγγει λίγο πριν από την αυγή. Ομως από τις μέχρι τώρα παρατηρήσεις δεν έχουν εξαχθεί αξιόπιστα αποτελέσματα. Η ιονόσφαιρα, το ιονισμένο τμήμα της ανώτερης ατμόσφαιρας της Γης, καθώς και η ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία που παράγεται από ανθρώπινες δραστηριότητες στη Γη, πιθανόν να παρεμβαίνουν αρνητικά στις παρατηρήσεις. Για τον λόγο αυτό είναι αναγκαίο να πραγματοποιηθούν πιο εξειδικευμένες αστρονομικές έρευνες. Οι αστρονόμοι υποστηρίζουν ότι είναι αναγκαίο ένα εντελώς ήσυχο ηλεκτρομαγνητικό περιβάλλον για την ανίχνευση των αδύναμων σημάτων που εκπέμπονται από απομακρυσμένα ουράνια σώματα στα βάθη του διαστήματος. Η σκοτεινή πλευρά της Σελήνης είναι αυτή που προστατεύει τον πλανήτη από τις ραδιοπαρεμβολές της Γης. Και από εκεί, οι αστρονόμοι μπορούν να μελετήσουν την προέλευση και την εξέλιξη των αστεριών και των γαλαξιών, κοιτάζοντας προσεκτικά την αυγή ή ακόμη και τις σκοτεινές εποχές του σύμπαντος. Τη δεκαετία του ’70 οι Ηνωμένες Πολιτείες έστειλαν δύο δορυφόρους στο διάστημα, έναν σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη, για αστρονομικές έρευνες μεγάλου φάσματος. Όμως λόγω έλλειψης σύγχρονων τεχνολογιών εκείνη την εποχή, τα αποτελέσματα δεν ήταν ικανοποιητικά. Μία ομάδα αποτελούμενη από Κινέζους και Ολλανδούς επιστήμονες πρότειναν ένα νέο πρόγραμμα ερευνών, σύμφωνα με το οποίο θα σταλεί ένας στόλος δορυφόρων, μεταξύ των οποίων ένας κύριος δορυφόρος και αρκετοί μικροί, γύρω από την τροχιά της Σελήνης. Όταν βρίσκονται στη σκοτεινή πλευρά θα κάνουν έρευνες και όταν βρίσκονται στη φωτεινή πλευρά θα στέλνουν τα δεδομένα πίσω στη Γη. Οι μικροδορυφόροι Longjiang-1 και Longjiang-2 που εκτοξεύθηκαν μαζί με τον σεληνιακό ανιχνευτή Chang’e-4, θα πραγματοποιήσουν μια πρώτη έρευνα βάσει του προγράμματος. «Η εξερεύνηση της κοσμικής αυγής είναι ο μακροπρόθεσμος στόχος μας και η εκτόξευση των μικροδορυφόρων Longjiang-1 και Longjiang-2 είναι μόνο ένα προκαταρκτικό πείραμα. Αντιμετωπίζουμε πολλούς περιορισμούς, καθώς οι συσκευές στους μικροδορυφόρους πιθανόν να προκαλέσουν αξιοσημείωτες ηλεκτρομαγνητικές παρεμβολές και το χρονικό διάστημα της έρευνας να μην είναι μεγάλο» λέει ο Τσεν. Ο δορυφόρος αναμετάδοσης και το σύστημα προσεδάφισης του σεληνιακού ανιχνευτή Chang’e-4 είναι επίσης εξοπλισμένα με ραδιοσυχνόμετρα χαμηλής συχνότητας τα οποία επίσης θα διεξάγουν παρόμοιες έρευνες, που αναμένεται να βοηθήσουν τους επιστήμονες να «ακούσουν» τις βαθύτερες περιοχές του σύμπαντος. http://www.in.gr/2018/05/22/tech/epistimones-eksereynoun-sti-skoteini-pleyra-tis-selinis-pos-anadythike-kosmiki-aygi/

Το πρώτο θερινό σχολείο τεχνητής νοημοσύνης στα Χανιά. Το πρώτο διεθνές θερινό σχολείο με θέμα Τεχνητή Νοημοσύνη (AI) και Παιχνίδια (http://school.gameaibook.org/) ξεκινά στις 28 Μαΐου 2018 στα Χανιά. Πρόκειται για πρωτοβουλία του Γιώργου Γιαννακάκη, καθηγητή και διευθυντή του Institute of Digital Games, με έδρα στη Μάλτα και του Julian Togelius, αναπληρωτή καθηγητή του τμήματος Computer Science and Engineering του Πανεπιστημίου Tandon School of Engineering, με έδρα στη Νέα Υόρκη. Κατά τη διάρκεια των πέντε εντατικών ημερών του summer school, επαγγελματίες που δραστηριοποιούνται στον χώρο του gaming, προγραμματιστές, game designers αλλά και φοιτητές από ελληνικά και ξένα πανεπιστήμια, θα έχουν την ευκαιρία να μάθουν τις τρέχουσες τεχνικές στον τομέα του AI, θ’ ασχοληθούν με τη μοντελοποίηση παικτών, αλλά και την παραγωγή περιεχομένου. Ομιλητές από σημαντικές εταιρείες Ομιλητές, από σημαντικές εταιρείες στον χώρο της τεχνητής νοημοσύνης και της τεχνολογίας, όπως η Deep Mind, η Unity και η Ubisoft, θα καθοδηγήσουν τους εκπαιδευόμενους, προσφέροντάς τους όλα τ’ απαραίτητα εφόδια που χρειάζονται για να δημιουργήσουν ανταγωνιστικά ψηφιακά παιχνίδια. Κατά τη διάρκεια του summer school θα πραγματοποιηθεί και AI game jam, υπό την καθοδήγηση του Αντώνη Λιάπη, λέκτορα του Institute of Digital Games της Μάλτας. Στη βράβευση των νικητών του game jam, η οποία θα πραγματοποιηθεί την Παρασκευή 1 Ιουνίου 2018, στις 18:30, θα παρευρεθεί ο γενικός γραμματέας Ενημέρωσης και Επικοινωνίας Λευτέρης Κρέτσος. Την επικοινωνία και υποστήριξη του πρώτου International Summer School on Artificial Intelligence and Games έχει αναλάβει η Γενική Γραμματεία Ενημέρωσης και Επικοινωνίας του υπουργείου Ψηφιακής Πολιτικής, Τηλεπικοινωνιών και Ενημέρωσης και το ελληνογαλλικό δίκτυο επικοινωνίας Mazinnov. http://www.tanea.gr/news/greece/article/5565683/to-prwto-therino-sxoleio-texnhths-nohmosynhs-sta-xania/

ISS-56/57 Το πλήρωμα οι κοσμοναύτες Σεργκέι Prokopiev και Oleg Kononenko, ένας Γερμανός αστροναύτης ο Αλέξανδρος Gerst, απο την ΗΠΑ οι αστροναύτες Serina AUNON-CHENSELLOR και Anne McClain, καθώς και ο απο Καναδά αστροναύτης David Saint-Jacques συνεχιζουν κανονικα την εκπαιδευση τους. https://www.roscosmos.ru/print/25075/

Τα κύρια και εφεδρικα πληρώματα του επανδρωμένου διαστημόπλοιου (TPC) «Soyuz MS-09" και η ISS-56/57 έφτασαν στο Μπαϊκονούρ. Στις 19 May 2018 οι κοσμοναύτες και αστροναύτες τα κύρια και εφεδρικα πληρώματα του επανδρωμένου διαστημόπλοιου (TPC) «Soyuz MS-09" και η ISS-56/57 έφτασαν στο Μπαϊκονούρ για να υποβληθούν στην τελική φάση της προετοιμασίας πριν από την εκτόξευση για διαστημική πτήση. Το πλήρωμα οι κοσμοναύτες Σεργκέι Prokopiev και Oleg Kononenko, ένας Γερμανός αστροναύτης ο Αλέξανδρος Gerst, απο την ΗΠΑ οι αστροναύτες Serina AUNON-CHENSELLOR και Anne McClain, καθώς και ο απο Καναδά αστροναύτης David Saint-Jacques. Η επόμενη μέρα μετά την άφιξή του, στις 20 Μαΐου έχει προγραμματιστεί η πρώτη προπόνηση στο TPK, η λεγόμενη «τοποθέτηση», κατά την οποία τα μέλη του πληρώματος θα δοκιμάσουν την ετοιμότητα του πλοίου, θα πρέπει να ενημερωθουν για τα μέτρα ασφαλείας, θα εξοικειωθούν με τις διαδικασίες στοιβασίας και εξοπλισμού εργασίας TPK. Υπό τον έλεγχουν του οι κοσμοναύτες και αστροναύτες πρέπει να φορούν στο χώρο τα κοστούμια «Sokol», να ελέγξετε για διαρροές και την εκτέλεση εργασιών ελέγχου μέσα στο διαστημικό σκάφος. Η εκτόξευση του επανδρωμένου διαστημόπλοιου «Σογιούζ-09 MS» έχει προγραμματιστεί για τις 6 Ιούνη 2018 στις 14:12:41 MSK απο την πλατφόρμα №1 ( «Start Γκαγκάριν») στο κοσμοδρόμιο Μπαϊκονούρ. https://www.roscosmos.ru/print/25073/ https://www.roscosmos.ru/print/25075/

O Ελον Μασκ αποκάλυψε το πώς θα μεταφέρει ανθρώπους στον Άρη. Είναι γνωστό ότι ο Αμερικανός μεγιστάνας και οραματιστής Ελον Μασκ θεωρεί πολύ σημαντική την παρουσία του ανθρώπου σε άλλους κόσμους με πρώτο και καλύτερο τον Άρη. Για αυτό και η διαστημική του υπηρεσία, η Space X, έχει ως βασική της προτεραιότητα την οργάνωση όσο το δυνατόν συντομότερα μιας επανδρωμένης αποστολής στον Κόκκινο Πλανήτη. Ο Μασκ δημοσίευσε μέσω του Instangram τις πρώτες εικόνες από την κάψουλα η οποία θα μπορεί να μεταφέρει ανθρώπους στο Διάστημα. H κάψουλα που ονομάζεται Dragon φωτογραφήθηκε μέσα στον ειδικό θάλαμο δοκιμών στον οποίο βρίσκεται. Πρόκειται για ένα θάλαμο που απορροφά οποιοδήποτε θόρυβο και δεν παράγει κανενός είδους ηχώ και θεωρείται ιδανικός για να ελεγχθούν τα ηλεκτρικά κυκλώματα της κάψουλας. Ο θάλαμος αυτός αναφέρεται ως το «πιο αθόρυβο σημείο στην Γη» που προσομοιάζει τις διαστημικές συνθήκες. Στον θάλαμο θα πραγματοποιηθούν διαφόρων ειδών ηλεκτρομαγνητικά τεστ στην κάψουλα. Το συγκεκριμένο μοντέλο που αποκάλυψε ο Μασκ θα μπορεί να μεταφέρει επτά άτομα είτε στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό είτε στην Σελήνη. Η κάψουλα διαθέτει παράθυρα από τα οποία οι επιβάτες θα βλέπουν την εντυπωσιακή θέα του Διαστήματος. Με βάση τον έως τώρα προγραμματισμό, η Space Χ σχεδιάζει να στείλει στον Άρη την πρώτη μη επανδρωμένη αποστολή το 2022 και τους πρώτους ανθρώπους το 2024. Αν η κάψουλα αποδειχθεί λειτουργική και ασφαλής στόχος της Space X είναι να κατασκευάσει μοντέλα που θα μπορούν να φιλοξενήσουν όσο το δυνατόν μεγαλύτερο αριθμό επιβατών. Παράλληλα η Space X κατασκευάζει ένα σούπερ πύραυλο που θα κινείται με μεγάλες ταχύτητες ενώ θα μπορεί να μεταφέρει μεγάλου μεγέθους επανδρωμένες κάψουλες. Στόχος της Space X είναι ένα ταξίδι στον Άρη να διαρκεί 80 μέρες αντί έξι μήνες όπως σήμερα και με κάθε δρομολόγιο να μεταφέρονται περίπου 100 άνθρωποι στον Κόκκινο Πλανήτη. Ο Μασκ θέλει επίσης το ταξίδι στον Άρη να είναι όσο το δυνατόν πιο προσιτό οικονομικά ώστε να δημιουργηθεί μέχρι το 2050 όχι απλά μια βάση αλλά μια μεγάλη αποικία από στην οποία θα ζουν δεκάδες ή και εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι. «Είναι σημαντικό να αποκτήσουμε μια αυτάρκη βάση στον Άρη, επειδή θα είναι αρκετά μακριά από τη Γη στην περίπτωση ενός πολέμου, οπότε είναι πιθανότερο να επιβιώσει από ό,τι μια σεληνιακή βάση. Αν υπάρξει ένας τρίτος παγκόσμιος πόλεμος, θέλουμε να είμαστε σίγουροι ότι θα υπάρχουν αρκετοί σπόροι του ανθρώπινου πολιτισμού κάπου αλλού, ώστε να τον αναβιώσουν και να συντομεύσουν τη διάρκεια των σκοτεινών ετών» έχει δηλώσει στο παρελθόν ο Μασκ που έχει επισημάνει ότι αρχικά τουλάχιστον το ταξίδι στον Άρη θα είναι μια περιπέτεια. «Θα είναι δύσκολη, επικίνδυνη, μια καλή ευκαιρία για να πεθάνει κανείς, αλλά και συναρπαστική για όσους επιβιώσουν. Δεν θα υπάρξουν και πολλοί που θα θελήσουν να πάνε στην αρχή. Αλλά στην πορεία ο Άρης θα γίνει φιλόξενος και θα έχει σπουδαία μπαρ» υποστηρίζει ο Μασκ. http://www.in.gr/2018/05/22/tech/o-elon-mask-apokalypse-pos-tha-metaferei-anthropous-ston-ari/

Στην αθέατη πλευρά της Σελήνης εκστρατεύει η Κίνα. Η Εθνική Διαστημική Υπηρεσία της Κίνας ανακοίνωσε ότι τα ξημερώματα της Δευτέρας εκτοξεύτηκε με επιτυχία ένας πύραυλος που μεταφέρει τον δορυφόρο Queqiao γνωστός επίσης με τον όνομα Magpie Bridge. Ο δορυφόρος αυτός θα εγκατασταθεί σε ένα σημείο του Διαστήματος 455 χιλιάδες χλμ. μακριά από την Γη και θα παρέχει τηλεπικοινωνιακές υπηρεσίες στην επερχόμενη αποστολή που θα πραγματοποιήσει η Κίνα στην αθέατη πλευρά της Σελήνης. Ο ασιατικός γίγαντας προσπαθεί τα τελευταία χρόνια να μπει σφήνα στην NASA και τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Διαστήματος έχοντας αναπτύξει ένα πολύ φιλόδοξο διαστημικό πρόγραμμα. Σε αυτό το πρόγραμμα εντάσσεται και η αποστολή στην Σελήνη ενός ρομποτικού οχήματος που θα είναι το πρώτο που θα εξερευνήσει την αθέατη πλευρά του φυσικού μας δορυφόρου. Η αθέατη πλευρά της Σελήνης αποτελεί πόλο έλξης των διαστημικών υπηρεσιών τα τελευταία χρόνια. Ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος (ESA) έχει διακηρύξει την επιθυμία του να δημιουργήσει στην αθέατη πλευρά της Σελήνης μιας το «Χωριό της Σελήνης» όπως το έχουν ονομάσει οι εμπνευστές του. Ο Γιόχαν Ντίτριχ Βέρνερ, επικεφαλής της ESA ανακοίνωσε πρόσφατα ότι στόχος της υπηρεσίας είναι το σεληνιακό χωριό να είναι έτοιμο να κατοικηθεί μέχρι το 2030. Όπως ανέφερε το χωριό θα λειτουργεί και ως τόπος επιστημονικής έρευνας και ως τόπος ανάπτυξης επιχειρηματικών δραστηριοτήτων (π.χ ορυχείων) αλλά και ως τουριστικός προορισμός. Η Κίνα έχει επίσης ανακοινώσει ότι θα θέσει του χρόνου σε λειτουργία τον δικό της επανδρωμένο διαστημικό σταθμό. Η Κίνα κατηγορείται ότι δεν δίνει στοιχεία για τις διαστημικές της δραστηριότητες και δεν θέλει να συνεργάζεται με τις άλλες διαστημικές υπηρεσίες ειδικά σε περίπτωση που υπάρχει ανάγκη για κάτι τέτοιο γεγονός που αφήνει υπόνοιες ότι αν όχι όλες πάντως κάποιες από τις αποστολές της έχουν (και) στρατιωτικό χαρακτήρα. http://www.in.gr/2018/05/21/tech/stin-atheati-pleyra-tis-selinis-ekstrateyei-kina/

Μόνο το 0,01% της πλανητικής βιομάζας είναι οι άνθρωποι Το 80% της βιομάζας της Γης αποτελούν τα φυτά, το 15% τα βακτήρια και το υπόλοιπο 5% περιλαμβάνει άλλους μικροοργανισμούς και τα ζώα. Οι άνθρωποι δεν ξεπερνούν το 0,01%, δηλαδή μόλις το ένα δεκάκις χιλιοστό της πλανητικής βιομάζας, σύμφωνα με την πιο ολοκληρωμένη έως τώρα «απογραφή» της γήινης βιόσφαιρας που έκαναν οι επιστήμονες. Η μάζα των 7,6 δισεκατομμυρίων ανθρώπων της Γης είναι πλέον περίπου δεκαπλάσια της μάζας όλων των άγριων ζώων, καθώς στην πορεία της εξέλιξης, από την αυγή του πολιτισμού μέχρι σήμερα, οι άνθρωποι έχουν εξαφανίσει το 83% των άγριων ζώων και το 50% της μάζας των φυτών. Εν ολίγοις, από τότε που οι άνθρωποι εμφανίσθηκαν στο προσκήνιο, τουλάχιστον η μισή ζωή στη Γη έχει εξαφανισθεί. Παρόλα αυτά, οι ιοί έχουν τριπλάσια βιομάζα από τους ανθρώπους, όπως και τα σκουλήκια, τα ψάρια 12πλάσια και οι μύκητες 200 φορές μεγαλύτερη. Η συνολική βιομάζα της Γης -δηλαδή το σύνολο της μάζας κάθε έμβιου οργανισμού- εκτιμάται σε περίπου 550 γιγατόνους άνθρακα, από τους οποίους οι 450 γιγατόνοι είναι η μάζα των φυτών και οι 70 γιγατόνοι η μάζα των βακτηρίων. Εν ολίγοις, φυτά και μικροοργανισμοί κυριαρχούν στη βιόσφαιρα του πλανήτη μας. Ακολουθούν στην τρίτη θέση οι μύκητες που έχουν μάζα 12 γιγατόνων, επτά γιγατόνοι είναι η μάζα άλλων μικροοργανισμών (αρχαιοβακτήρια), τέσσερις γιγατόνοι είναι τα πρώτιστα (αμοιβάδες και άλλοι μονοκύτταροι οργανισμοί με πυρήνα), ενώ 0,2 γιγατόνοι είναι οι ιοί. Μόλις δύο γιγατόνοι είναι η μάζα των κάθε είδους ζώων, συμπεριλαμβανομένων των ανθρώπων (όλοι μαζί είμαστε 0,06 γιγατόνοι). Παρόλο που οι ωκεανοί καταλαμβάνουν το 71% της επιφάνειας της Γης, η συνολική βιομάζα της ξηράς (470 γιγατόνοι) υπολογίζεται ότι είναι σχεδόν 80 φορές μεγαλύτερη από τη συνολική βιομάζα των θαλασσών (έξι γιγατόνοι). Σχεδόν όλη η βιομάζα των φυτών βρίσκεται στην ξηρά, ενώ αντίθετα το μεγαλύτερο μέρος της βιομάζας των ζώων βρίσκεται στη θάλασσα. Περίπου το 60% της παγκόσμιας βιομάζας (320 γιγατόνοι) βρίσκεται πάνω στην επιφάνεια της Γης, ενώ η υπόλοιπη κάτω από την επιφάνεια (130 γιγατόνοι είναι οι ρίζες των φυτών και 100 γιγατόνοι τα υπόγεια βακτήρια). Το μεγαλύτερο ποσοστό της βιομάζας των μικροοργανισμών (περίπου το 90%) εκτιμάται ότι βρίσκεται βαθιά κάτω από την επιφάνεια της ξηράς και κάτω από τους βυθούς των θαλασσών. Στους ωκεανούς το 70% της θαλάσσιας βιομάζας αποτελείται από μικρόβια, ενώ το υπόλοιπο 30% είναι τα αρθρόποδα και τα ψάρια. H συνολική βιομάζα των ανθρώπων και των οικόσιτων ζώων (κυριαρχούν τα βοοειδή και οι χοίροι) είναι περίπου δεκαπλάσια από εκείνη των άγριων ζώων (0,007 γιγατόνοι). Τα κοτόπουλα και άλλα πουλερικά της πτηνοτροφίας έχουν συνολικά σχεδόν τριπλάσια βιομάζα (0,005 γιγατόνοι) σε σχέση με τα άγρια πουλιά (0,002 γιγατόνοι). Παρόλο που οι άνθρωποι και τα εξημερωμένα ζώα κυριαρχούν στη βιομάζα των θηλαστικών, αποτελούν ένα μικρό μόνο ποσοστό στη συνολική βιομάζα των ζώων (δύο γιγατόνοι), όπου κυριαρχούν τα κάθε είδους αρθρόποδα της ξηράς και της θάλασσας (1,2 γιγατόνοι) και τα ψάρια (0,7 γιγατόνοι). Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον καθηγητή Ρον Μίλο του Ινστιτούτου Επιστημών Βάιζμαν του Ισραήλ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο επιστημονικό έντυπο της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών των ΗΠΑ (PNAS), http://www.pnas.org/content/early/2018/05/15/1711842115 έλαβαν υπόψη τους εκατοντάδες μελέτες των τελευταίων δεκαετιών, συνδυάζοντας τις έως τώρα εκτιμήσεις με νέες εκτιμήσεις. Ως μέτρο σύγκρισης χρησιμοποιήθηκε η μάζα του άνθρακα, που αντανακλά τη μάζα των μορίων της ζωής, όπως του DNA και τωμ πρωτεϊνών, ενώ αφήνει απέξω τη μάζα του νερού μέσα στους έμβιους οργανισμούς. Οι επιστήμονες παραδέχθηκαν πάντως ότι οι υπολογισμοί τους έχουν ένα όχι αμελητέο περιθώριο σφάλματος. Οι επιστήμονες εκτιμούν ότι οι κάθε είδους ανθρώπινες δραστηριότητες έχουν επιφέρει σημαντικές μειώσεις διαχρονικά στη βιομάζα των άγριων θηλαστικών, των ψαριών και των φυτών. Η συνολική βιομάζα των καλλιεργούμενων φυτών από τους ανθρώπους εκτιμάται σε δέκα γιγατόνους, δηλαδή μόνο το 2% της συνολικής βιομάζας των φυτών. http://www.in.gr/2018/05/22/tech/mono-001-tis-planitikis-viomazas-einai-oi-anthropoi/

Καινοτόμος ελληνική κατασκευή από βιοπλαστικά υλικά. Μια καινοτόμα κατασκευή από βιοπλαστικά υλικά προωθεί για πρώτη φορά σε παγκόσμια κλίμακα η νεοσύστατη ομάδα Panther Racing AUTh που αποτελείται από φοιτητές του Tμήματος Mηχανολόγων Mηχανικών του ΑΠΘ. Με την πρωτότυπη μοτοσικλέτα που κατασκεύασαν και όπου εφαρμόζουν τα συγκεκριμένα πρωτοποριακά υλικά από τα οποία αποτελείται το fairing, σκοπεύουν να αγωνιστούν στο διεθνή πανεπιστημιακό διαγωνισμό MotoStudent που συνδιοργανώνεται κάθε δύο έτη από την MEF (Moto Engineering Foundation) και την TechnoPark Motorland στις εγκαταστάσεις της συναρπαστικής πίστας Μotorland Aragon στην Αραγονία της Ισπανίας. Το ραντεβού των Ελλήνων φοιτητών του ΑΠΘ δόθηκε για τον Οκτώβριο του 2018, όπου θα έχουν την ευκαιρία να ανταγωνιστούν με αντίστοιχες ομάδες από διάφορα πανεπιστήμια ανά τον κόσμο. Πρόκειται για ένα συναρπαστικό αγωνιστικό τετραήμερο το οποίο ολοκληρώνεται με έναν αγώνα ταχύτητας και αξιολογείται από τους διοργανωτές όχι μόνο για το αγωνιστικό κομμάτι, αλλά και για καινοτομίες και την τεχνολογία. «Το fairing το σχεδιάζουμε εμείς και εφαρμόζουμε καινοτόμα κατασκευή από βιοπλαστικά υλικά. Είναι πρώτη φορά που χρησιμοποιείται κάτι τέτοιο παγκοσμίως. Το βιοπλαστικό είναι συνθετικό υλικό από οργανική ίνα λιναριού. Η διαδικασία κατασκευής του ξεκινάει από το σχεδιασμό του στον υπολογιστή και συνεχίζει με το ανάγλυφο του με πυλό, μέσω του οποίου κατασκευάζονται τα καλούπια και ολοκληρώνεται τοποθετώντας το βιοπλαστικό στα καλούπια. Σε αυτό έχουν εφαρμοστεί όλοι οι μέθοδοι της αεροδυναμικής ανάλυσης για ακόμη μεγαλύτερη απόδοση», αναφέρει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο επικεφαλής της ομάδας, Μίλτος Γιαννιός. Ο ίδιος, αναλύοντας την καινοτόμα ιδέα του υλικού, επισήμανε πως «με αυτά τα βιοπλαστικά υλικά η μοτοσικλέτα μας γίνεται πιο οικολογική. Επίσης, αυτό το υλικό δεν έχει να ζηλέψει τίποτε από τα συνηθισμένα υλικά, καθώς είναι το ίδιο ανθεκτικό. Είναι επίσης ασύγκριτα φθηνότερο, καθώς στοιχίζει περίπου το 1/5 της τιμής των συνηθισμένων υλικών. Πάνω σε αυτό ωστόσο εφαρμόζεται άριστα όλη η τεχνογνωσία που έχει αποκτηθεί στο πανεπιστήμιο. Δυστυχώς στην Ελλάδα δεν υπάρχει η συγκεκριμένη τεχνογνωσία και αναγκαζόμαστε να παίρνουμε τις πρώτες ύλες από την Αγγλία από ένα εργοστάσιο που ανακαλύψαμε μετά από πολύ μεγάλη έρευνα». Ο κινητήρας της πρωτότυπης μοτοσικλέτας είναι ο KTM RC 250 μοντέλο του 2016, είναι μονοκύλινδρος, τετράχρονος και υδρόψυκτος, έχει ισχύ 37 ίππων, έχει κόπτη στροφών στις 13.000 σ.α.λ., ενώ η τελική του ταχύτητα φτάνει τα 192 χλμ./ώρα. «Για εγκέφαλο στη μηχανή χρησιμοποιούμε την πλακέτα Speeduino, που είναι μια εφαρμογή που χρησιμοποιεί επεξεργαστή arduino μέσω του οποίου έγινε η χαρτογράφηση από εμάς. Το πλαίσιο είναι από χωροδικτύωμα από χρωμομολυβδένιο, το υποπλαίσο από αλουμίνιο, το ψαλίδι επίσης από αλουμίνιο και η τιμονόπλακα από αλουμίνιο αεροπορικού τύπου. Σε όλα τα παραπάνω κατασκευαστικά μέρη έχουν εφαρμοστεί μέθοδοι πεπερασμένων στοιχείων FEA για τον έλεγχο της αντοχής τους», ανέφερε χαρακτηριστικά ο Μίλτος Γιαννιός ο οποίος δεν ξέχασε να ευχαριστήσει τους χορηγούς που στηρίζουν την προσπάθειά τους. «Το ΑΠΘ δυστυχώς δεν έχει χρήματα για να στηρίξει μια τέτοια προσπάθεια. Ωστόσο έχει πληρώσει την εγγραφή μας στον διαγωνισμό που είναι 3.000 ευρώ. Είναι σημαντική βοήθεια αυτή. Από τους χορηγούς δεν παίρνουμε χρήματα, αλλά προϊόντα για να κάνουμε τη μοτοσικλέτα μας. Χωρίς αυτούς δεν θα καταφέρναμε τίποτε. Όμως η βοήθειά τους είναι καταλυτική για την ολοκλήρωση της ιδέας μας». Σύσσωμη η ομάδα παίρνει μέρος στην έκθεση μοτοσικλέτας που διοργανώνεται από την ΔΕΘ στις εγκαταστάσεις της. Αναλύοντας τους λόγους ο Μίλτος Γιαννιός επισημαίνει πως «το κάνουμε για να γνωρίσει ο κόσμος την μεγάλη μας προσπάθεια. Γνωρίζουμε πως τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά στο πανεπιστήμιο από την ζωή. Αυτή η αναζήτηση χορηγών και η αναζήτηση λύσεων ουσιαστικά μας εντάσσει νωρίτερα μέσα στην καθημερινότητα». http://www.in.gr/2018/05/21/tech/kainotomos-elliniki-kataskeyi-apo-vioplastika-ylika/

Ανακαλύφθηκε ο πρώτος μόνιμος αστεροειδής από άλλο ηλιακό σύστημα. Οι αστρονόμοι ανακάλυψαν έναν αστεροειδή που κινείται πέριξ του Ήλιου, αλλά με ανάποδη κατεύθυνση από ό,τι οι πλανήτες, και ο οποίος είναι ο πρώτος μόνιμος «κάτοικος» που εκτιμάται ότι προέρχεται από άλλο ηλιακό σύστημα. Πιθανώς μάλιστα πρόκειται για το αρχαιότερο ουράνιο σώμα στο δικό μας ηλιακό σύστημα. Ο αστεροειδής «2015 ΒΖ509» ή σκέτα ΒΖ έχει πλάτος σχεδόν τριών χιλιομέτρων και άγνωστη σύσταση. Εκτιμάται ότι γεννήθηκε σε κάποιο άλλο ηλιακό σύστημα και εγκλωβίσθηκε από τις βαρυτικές δυνάμεις του δικού μας συστήματος κάποια στιγμή πριν από δισεκατομμύρια χρόνια. Αυτό εξηγεί την ασυνήθιστη τροχιά του, που είναι ανάποδη από όλους τους πλανήτες και σχεδόν κάθε άλλου σώματος στο δικό μας ηλιακό σύστημα. Έχουν βρεθεί μερικοί ακόμη αστεροειδείς με ανάποδη τροχιά, η οποία παραμένει ένα μυστήριο. Είχε προηγηθεί προ μηνών ο εντοπισμός ενός άλλου «εξωτικού» αστεροειδούς, που βαφτίστηκε «Ουμουαμούα», ο οποίος όμως ήταν περαστικός από την ηλιακή «γειτονιά» μας, ενώ ο ΒΖ είναι προ καιρού -θέλοντας και μη- μόνιμος κάτοικος. Η τροχιά του είναι βαρυτικά συνδεμένη με του Δία εδώ και τουλάχιστον 4,5 δισ. χρόνια. Οι αστρονόμοι, που παρατήρησαν τον ΒΖ με τηλεσκόπια της Χαβάης και της Αριζόνα, έκαναν σχετική δημοσίευση στο επιστημονικό έντυπο Monthly Notices της Βασιλικής Αστρονομικής Εταιρείας της Βρετανίας. https://academic.oup.com/mnrasl/article/477/1/L117/4996014 Ο επικεφαλής ερευνητής Δρ Φαδί Ναμουνί του Αστεροσκοπείου της Κυανής Ακτής στη Γαλλία δήλωσε ότι «αν το ηλιακό σύστημα είχε προξενική υπηρεσία και μπορούσε να εκδώσει βίζες σε «αλλοδαπούς» αστεροειδείς, ο Ουμουαμούα θα έπαιρνε απλώς μιας σύντομης διάρκειας βίζα, ενώ ο ΒΖ πράσινη κάρτα παραμονής». Οι αστρονόμοι θεωρούν πιθανό ότι στο μέλλον θα βρουν και άλλους αστεροειδείς και κομήτες, που η προέλευσή τους είναι από άλλο ηλιακό σύστημα. http://www.in.gr/2018/05/22/tech/anakalyfthike-o-protos-monimos-asteroeidis-apo-allo-iliako-systima/

O κυνηγός εξωπλανητών τράβηξε την πρώτη του φωτογραφία. Στις 19 Απριλίου εκτοξεύθηκε τo νέο αμερικανικό διαστημικό τηλεσκόπιο Transiting Exoplanet Survey Satellite (TESS), που θα αποτελέσει τον διάδοχο του τηλεσκοπίου Kepler στην αναζήτηση εξωπλανητών. Το τηλεσκόπιο δημιουργήθηκε από το Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Μασαχουσέτης, το περίφημο ΜΙΤ, που έχει και την επιστημονική ευθύνη της κόστους 337 εκατ. δολαρίων αποστολής, σε συνεργασία με το Κέντρο Διαστημικών Πτήσεων Goddard της NASA. Μετά τις κατάλληλες «μανούβρες», οι οποίες θα διαρκέσουν περίπου δύο μήνες, το TESS, που έχει μέγεθος ψυγείου, θα τεθεί σε μια άκρως ελλειπτική τροχιά γύρω από τη Γη. Πρόκειται για μια τροχιά στην οποία δεν έχει ποτέ τεθεί άλλο διαστημικό αντικείμενο. Το τηλεσκόπιο θα κάνει μία πλήρη περιστροφή γύρω από τον πλανήτη μας κάθε 13,7 ημέρες, κινούμενο σε απόσταση 108.000 χιλιομέτρων από τη Γη (στο περίγειο) και μέχρι 373.000 χιλιόμετρα (στο απόγειο). Κάθε φορά που θα πλησιάζει πολύ τη Γη, θα στέλνει στους επιστήμονες τα στοιχεία που θα έχει συλλέξει στο μεταξύ. Στο πλαίσιο της διαδικασίας εγκατάστασης και λειτουργίας του TESS και ενώ τηλεσκόπιο βρισκόταν σε απόσταση 8 χιλιάδων χλμ. από την Σελήνη οι υπεύθυνοι της αποστολής αποφάσισαν να πραγματοποιήσουν μια σύντομη δοκιμή των οργάνων του. Ετσι το TESS χρησιμοποιώντας μια από τις συνολικά τέσσερις κάμερες του κατέγραψε την πρώτη του φωτογραφία η οποία δείχνει μια περιοχή του αστερισμού του Κενταύρου στην οποία συγκεντρώνονται περίπου 200 χιλιάδες άστρα. Οταν το TESS τεθεί σε πλήρη λειτουργία θα μπορεί να καταγράφει εικόνες του ουράνιου θόλου που καλύπτουν έκταση 400 φορές μεγαλύτερη από εκείνη που κατέγραψε σε αυτή την πρώτη εικόνα. Ετσι οι επιστήμονες με την βοήθεια του TESS ευελπιστούν ότι θα ανακαλύψουν χιλιάδες νέους εξωπλανήτες. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=980953

Κινεζικά σχέδια για επαναχρησιμοποιούμενους διαστημικούς πυραύλους. Σχέδια για ανάπτυξη και χρήση επαναχρησιμοποιούμενων διαστημικών πυραύλων, στα πρότυπα της SpaceX και της Blue Origin στις ΗΠΑ, έχουν κινεζικές εταιρείες, σύμφωνα με το blog Eastern Arsenal του Popular Science, που εξειδικεύεται σε θέματα κινεζικής στρατιωτικής και αεροδιαστημικής τεχνολογίας. Σύμφωνα με το Eastern Arsenal, η CASC (Chinese Aerospace Science and Technology Corporation), μια από τις σημαντικότερες εταιρείες στον τομέα της κατασκευής διαστημικών πυραύλων στην Κίνα, ανακοίνωσε πως ο πύραυλος Long March (CHang Zheng) LM-8 θα εκτοξευτεί το 2020. Όπως και στις περιπτώσεις των πυραύλων Falcon της SpaceX, το πρώτο επίπεδο του LM-8 θα είναι επαναχρησιμοποιούμενο και θα χρησιμοποιεί εναπομείναντα καύσιμα για να προσεδαφίζεται κάθετα. Το LM-8 είναι ένας μέσου μεγέθους πύραυλος, ικανός να μεταφέρει φορτίο 7,7 τόνων σε χαμηλή τροχιά. Κάποια τμήματά του είναι κοινά με τον μεγαλύτερο Long March 7, ωστόσο διαθέτει μόνο δύο πυραυλοκινητήρες K2. Όταν το δεύτερο επίπεδο αποκολλάται για να τεθεί σε τροχιά, το πρώτο επίπεδο θα επιστρέφει στη Γη χρησιμοποιώντας τα καύσιμα που έχουν απομείνει για να ακουμπήσει στην εξέδρα προσγείωσης και ειδικά πτερύγια (grid fins). Επιπλέον, η CASC σχεδιάζει να δοκιμάσει grid fins σε πύραυλο Long March 4Β το επόμενο έτος για να τις εξελίξει περισσότερο, ενώ σχεδιάζεται για το 2020 εκτόξευση ενός επαναχρησιμοποιούμενου, μικρότερου Long March 6. Εάν αυτά τα τεστ επιτύχουν, τότε θα προχωρήσουν το σχέδιο της CASC να καταστήσει όλους τους πυραύλους της επαναχρησιμοποιούμενους ως το 2035. Αυτό, όπως σημειώνει το Eastern Arsenal, θα αποτελεί ένα σημαντικό βήμα για τις κινεζικές εταιρείες στον δρόμο προς μια αγορά διαστημικών εκτοξεύσεων με επαναχρησιμοποιούμενους πυραύλους: Η Linkspace έχει και αυτή σχέδια για πτήση του New Line 1, που επίσης θα μπορεί να προσγειώνεται κάθετα, για το 2020, ενώ τόσο η CASC όσο και η CASIC σχεδιάζουν να έχουν έτοιμα προς πτήση διαστημοπλάνα ως το ίδιο έτος. http://www.naftemporiki.gr/story/1350641/kinezika-sxedia-gia-epanaxrisimopoioumenous-diastimikous-puraulous Τα drones πηγαίνουν και στο Διάστημα. Πριν από λίγες ημέρες η NASA ανακοίνωσε ότι θα στείλει με την επόμενη αποστολή της στον Άρη ένα drone που θα έχει χαρακτηριστικά ελικοπτέρου. Το «Ελικόπτερο του Άρη», όπως ονομάζεται το drone, θα ταξιδέψει με την αποστολή του οχήματος rover του «Άρη 2020». Οι επιστήμονες θέλουν να δοκιμάσουν τον τρόπο με τον οποίο θα λειτουργούν οχήματα που είναι «βαρύτερα από τον αέρα» στον Κόκκινο Πλανήτη, δήλωσε εκπρόσωπος της NASA. «Η ιδέα ενός ελικοπτέρου που πετά στον ουρανό ενός άλλου πλανήτη είναι συναρπαστική. Το «Ελικόπτερο του Άρη» δίνει πολλές υποσχέσεις για τις μελλοντικές επιστημονικές αποστολές εξερεύνησης στον πλανήτη» δήλωσε ο διοικητής της NASA Τζιμ Μπραϊντενστάιν, που είναι επικεφαλής της ομάδας κατασκευής του. «Αφού οι αδελφοί Ράιτ απέδειξαν πριν από 117 χρόνια ότι ήταν δυνατή μια ελεγχόμενη πτήση εδώ στη Γη, μια άλλη ομάδα αμερικανών πρωτοπόρων μπορεί να αποδείξει ότι το ίδιο μπορεί να γίνει σε έναν άλλο κόσμο» δήλωσε ο Τόμας Ζοπιρμπούκεν, αναπληρωτής διευθυντής της Διεύθυνσης Επιστημών της NASA. Το αεροδυναμικό Η NASA έδωσε πριν από λίγο καιρό στη δημοσιότητα τα σχέδια και ορισμένα στοιχεία για ένα drone που θα πετά κοντά στην επιφάνεια του Άρη και θα πραγματοποιήσει σειρά ερευνών. Το Prandtl-m (Preliminary Research Aerodynamic Design to Land on Mars) θα λειτουργήσει ως προπομπός μιας επανδρωμένης αποστολής στον Άρη. Το πρωτότυπο του drone βρίσκεται στην τελική φάση κατασκευής και αν τελικά η NASA το στείλει στον Άρη, η πρώτη του αποστολή θα είναι να ανιχνεύσει την επιφάνειά του για να εντοπίσει τα καταλληλότερα σημεία προσεδάφισης του σκάφους στο οποίο θα βρίσκονται οι πρώτοι αστροναύτες που θα πατήσουν το πόδι τους στην επιφάνεια του Κόκκινου Πλανήτη. Οι μέλισσες H NASA αποφάσισε να χρηματοδοτήσει το πρόγραμμα «Marsbees», το οποίο, όπως λέει και το όνομά του, θα έχει στόχο την κατασκευή ρομποτικών μελισσών οι οποίες θα εξερευνήσουν τον Αρη. Πιο συγκεκριμένα, οι ερευνητές του προγράμματος θα προσπαθήσουν να δημιουργήσουν ρομποτικούς βομβίνους (οι γνωστοί μπούμπουρες), ένα είδος αγριομέλισσας που είναι μεγαλύτερο σε μέγεθος από τα υπόλοιπα είδη. Αυτά τα ρομποτικά έντομα θα είναι εφοδιασμένα με διάφορους αισθητήρες και συστήματα ασύρματης επικοινωνίας για να μεταδίδουν τα δεδομένα τους, ενώ θα μπορούν να φορτίζονται πάνω στα ρομπότ εξερεύνησης που βρίσκονται στην επιφάνεια του Αρη. Αν και τα οχήματα εξερεύνησης, πιο γνωστά ως rover, παρέχουν πλήθος σημαντικών πληροφοριών στους επιστήμονες, εν τούτοις κινούνται με αρκετά αργό ρυθμό. Τα ρομποτικά έντομα από την άλλη πλευρά θα μπορούν να μετακινούνται γρήγορα σε διάφορες περιοχές του Κόκκινου Πλανήτη και να μεταδίδουν στο rover τα δεδομένα τους, ώστε να έχουν πρόσβαση σε αυτά οι επιστήμονες στη συνέχεια. Επειδή η ατμόσφαιρα του Αρη είναι πολύ πιο αραιή από αυτή της Γης, θα πρέπει οι ρομποτικές μέλισσες να διαθέτουν μεγαλύτερα σε μέγεθος και ισχυρότερα φτερά από εκείνα των πραγματικών για να μπορούν να πετούν χωρίς προβλήματα στον πλανήτη. Οι λιβελούλες Μια πρόταση την οποία υπέβαλε το φημισμένο Τμήμα Εφαρμοσμένης Φυσικής του Πανεπιστημίου Τζονς Χόπκινς στις ΗΠΑ κάνει λόγο για αποστολή στον Τιτάνα αυτόνομων ιπτάμενων οχημάτων, τα οποία πετώντας θα εξερευνούν τον δορυφόρο και βασική τους αποστολή θα είναι η αναζήτηση περιοχών που θα μπορούσε να φιλοξενήσει αρχικά κάποια βάση και αργότερα κάποια αποικία. Πρόκειται για drones που, σύμφωνα με τους σχεδιαστές τους, θα μιμούνται τον τρόπο με τον οποίο πετούν τα έντομα και πιο συγκεκριμένα οι λιβελούλες. Θα είναι πυρηνοκίνητα και θα διαθέτουν σειρά οργάνων με τα οποία, όταν πετάνε, θα κάνουν ταυτόχρονα ατμοσφαιρικές αναλύσεις. Τα drones αυτά θα πρέπει να προσεδαφίζονται ώστε να επαναφορτίζεται η θερμοηλεκτρική γεννήτρια ραδιοϊσοτόπων με την οποία θα λειτουργούν. Κατά τη διάρκεια της προσεδάφισης τα drones θα συλλέγουν δείγματα του εδάφους για αναλύσεις, όπου ανάμεσα στα άλλα θα αναζητείται η ύπαρξη κάποιων μορφών ζωής στον δορυφόρο. Το drone του ISS Εδώ και περίπου έναν χρόνο στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS) βρίσκεται το Internal Ball Camera, ένα drone που έχει σταλεί στον ISS με σκοπό να τραβά φωτογραφίες και βίντεο της δουλειάς που κάνουν οι αστροναύτες. Η συσκευή έχει τη δυνατότητα να αιωρείται σε περιβάλλον μηδενικής βαρύτητας, ενώ ο χειρισμός του γίνεται από τη Γη. Το drone μπορεί να κινηθεί οπουδήποτε και να τραβά φωτογραφίες ή να καταγράφει βίντεο από οποιαδήποτε οπτική γωνία, κάτι που μέχρι τώρα αναγκάζονταν να κάνουν οι ίδιοι οι αστροναύτες. Οι εικόνες αποστέλλονται πίσω στη Γη σε πραγματικό χρόνο και επιτρέπουν στο κέντρο ελέγχου στη Γη να παρατηρεί αν τηρείται το πρόγραμμα των εργασιών στον ISS και αν οι εργασίες γίνονται σωστά. http://www.in.gr/2018/05/21/tech/ta-drones-pigainoun-kai-sto-diastima/

Ελληνας κυνηγός της σκοτεινής ύλης. Έχετε σκεφθεί ποτέ πως το 99,99999% του ατόμου αποτελείται από κενό; Έχετε αναρωτηθεί τι κάνει τον Ήλιο και τα άλλα αστέρια να είναι τόσο φωτεινά; Γιατί παρά τη μεγάλη ταχύτητα με την οποία κινούνται τα ουράνια σώματα τελικά συγκροτούν ηλιακά συστήματα; Αυτά είναι ορισμένα από τα βασικά ερωτήματα για τη δημιουργία και οργάνωση της ύλης που προσπαθεί να απαντήσει η σύγχρονη φυσική. Ταυτόχρονα, τα ανοιχτά ερωτήματα γύρω από την άγνωστη φύση της σκοτεινής ύλης και της σκοτεινής ενέργειας, που αθροιστικά αποτελούν το 95% του σύμπαντος, μας καλούν να ψάξουμε βαθύτερα. Βασικά εργαλεία σε αυτή την προσπάθεια είναι οι επιταχυντές σωματιδίων, όπως ο LHC στο CERN, που λειτουργούν ως πανίσχυρα μικροσκόπια που μας επιτρέπουν να μελετήσουμε την ύλη στις πολύ μικρές κλίμακες. Παράλληλα με τους επιταχυντές, πειράματα υψηλής ακριβείας που πραγματοποιούνται σε χαμηλότερες ενέργειες, λειτουργούν συμπληρωματικά στην αναζήτηση νέας φυσικής. Ιχνος νέας φυσικής θα μπορούσε να είναι μια μικρή απόκλιση στη συμπεριφορά ενός σωματιδίου από το καθιερωμένο πρότυπο. Ένας από τους πρωτοπόρους παγκοσμίως σε αυτή την έρευνα είναι ο καθηγητής Γιάννης Σεμερτζίδης, διευθυντής του Κέντρου για την αναζήτηση Αξιονίων και Φυσικής Υψηλής Ακριβείας (Axions and Precision Physics Research) στην Daejeon της Νότιας Κορέας. Από την Κατερίνη Με καταγωγή από την Κατερίνη, πραγματοποίησε προπτυχιακές σπουδές στη Φυσική στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Στην τρίτη χρονιά των προπτυχιακών σπουδών του παρακολούθησε το εργαστήριο πυρηνικής φυσικής. «Εκεί γνώρισα έναν από τους επιστημονικούς συνεργάτες του τομέα, τον Κωνσταντίνο Ζιούτα, που υπήρξε από πολλές απόψεις ο μέντοράς μου. Ξεχώρισα αμέσως την εργατικότητά του και το πόσο προσιτός ήταν με τους φοιτητές. Εκείνος με έστρεψε προς την πυρηνική φυσική και μου έδωσε και την αυτοπεποίθηση που χρειάζεται κανείς για να προχωρήσει στη ζωή». Στο πλαίσιο της διπλωματικής του, μελέτησε την αλληλεπίδραση των φορτισμένων σωματιδίων της κοσμικής ακτινοβολίας με την ατμόσφαιρα, ενώ συνέχισε την έρευνά του στο πείραμα CPLEAR στο CERN. Το 1985, θα φύγει για τη Νέα Υόρκη, για να πραγματοποιήσει το διδακτορικό του στο πανεπιστήμιο του Rochester υπό την επίβλεψη του Αδριανού Μελισσινού. Τότε ήρθε για πρώτη φορά σε επαφή με τα «αξιόνια», υποθετικό σωματίδιο από το οποίο μπορεί να είναι φτιαγμένη η λεγόμενη σκοτεινή ύλη: είδος «αόρατης» ύλης, απαραίτητη για να εξηγήσει, μεταξύ άλλων, τη μεγάλη ταχύτητα περιστροφής του γαλαξία μας. «Ηδη από την αποφοίτησή μου, το μυστήριο της σκοτεινής ύλης με γοήτευε και κάπως έτσι αποφάσισα να ασχοληθώ με τα αξιόνια». Στη συνέχεια, εργάστηκε για το πείραμα Muon g-2 στο Brook-haven National Lab (BNL) στο Λονγκ Αϊλαντ της Νέας Υόρκης, όπου αναδείχθηκε σε μόνιμο μέλος του τμήματος Φυσικής και τελικά να πάρει τον τίτλο του senior scientist with tenure. «Ηταν μια εποχή που προσπαθούσαμε να καταλάβουμε τα ανοιχτά ερωτήματα, τη σημασία τους στο πλαίσιο της φυσικής που γνωρίζαμε αλλά και τι θα μπορούσαμε να μετρήσουμε στα υπάρχοντα πειράματα». Το 2013, του προτάθηκε από τον Kim Jihn-Ε, «πατέρα» της ιδέας του «αόρατου» αξιονίου, να αναλάβει την καθιέρωση εκ του μηδενός ενός νέου κέντρου στο ινστιτούτο Βασικής Φυσικής της Ν. Κορέας. «Ηταν μια συναρπαστική ευκαιρία να συνεχίσω την έρευνά μου στη σκοτεινή ύλη». Βέβαια, η μετάβαση στη Ν. Κορέα δεν ήταν τόσο εύκολη. «Οσο περίεργο και αν ακουστεί, συχνά μου θυμίζει την ελληνική κοινωνία πριν από 40 χρόνια. Αρκετό πάθος και πολύ συναίσθημα, κάτι που αναγνωρίζουν και οι ίδιοι στον εαυτό τους». Ο ηγέτης και το πλάνο Ωστόσο, μας εξηγεί πώς κατάφεραν να υπερβούν τις δυσκολίες και να πετύχουν αυτή την εντυπωσιακή ανάπτυξη μέσω του κουμφουκιανισμού με τον σεβασμό προς την ιεραρχία. «Η κοινωνία τους ακολουθεί έντονα μια προσέγγιση από τα πάνω προς τα κάτω, ο ηγέτης έχει ένα πλάνο το οποίο πρέπει να ακολουθήσει η κοινωνία. Η προσέγγιση αυτή δεν δίνει την ελευθερία που χρειάζεται για να δημιουργηθεί η επόμενη μηχανή αναζήτησης μετά την Google ή μια πλατφόρμα κοινωνικής δικτύωσης όπως το Facebook». Η Κίνα και η Νότια Κορέα επιχειρούν ένα άνοιγμα προς τη Δύση προσκαλώντας νέους επιστήμονες, ερευνητές και επιχειρηματίες. «Εχουν καταλάβει πως η οποιαδήποτε αλλαγή κουλτούρας χρειάζεται χρόνια και έτσι προσελκύουν ανθρώπινο δυναμικό από το εξωτερικό που θα βοηθήσει να συντελεστεί μια αλλαγή στην κοινωνία πιο γρήγορα. Νομίζω, μάλιστα, πως ένα από τα μεγαλύτερα επιτεύγματά μου στην Κορέα μέχρι σήμερα είναι πως οι φοιτητές μου έχουν το θάρρος να διαφωνήσουν μαζί μου και να υπερασπιστούν με επιχειρήματα την άποψή τους». Βασικός τομέας έρευνας του CAPP είναι η πειραματική ανίχνευση αξιονίων, που θα έριχναν φως στο μυστήριο της σκοτεινής ύλης. «Διαθέτουμε σήμερα την καλύτερη πειραματική διάταξη στον κόσμο για την ανίχνευση αυτού του σωματιδίου. Παράλληλα, οι ερευνητές του εργαστηρίου αναπτύσσουν συστήματα πολύ υψηλής τεχνολογίας και για τη μελέτη μιας άλλης κβαντικής, της ηλεκτρικής διπολικής ροπής του πρωτονίου (proton EDM). Η ύπαρξή της θα αποτελούσε σαφή ένδειξη για την παραβίαση δύο θεμελιωδών συμμετριών της φύσης, η οποία πιθανότατα ευθύνεται για την επικράτηση της ύλης έναντι της αντιύλης λίγα κλάσματα του δευτερολέπτου μετά τη Μεγάλη Εκρηξη. Σήμερα, το CERN στην Ελβετία μελετά το ενδεχόμενο να συμπεριλάβει αυτό το πείραμα στο ερευνητικό του πρόγραμμα». https://physicsgg.me/2018/05/20/%ce%b5%ce%bb%ce%bb%ce%b7%ce%bd%ce%b1%cf%82-%ce%ba%cf%85%ce%bd%ce%b7%ce%b3%cf%8c%cf%82-%cf%84%ce%b7%cf%82-%cf%83%ce%ba%ce%bf%cf%84%ce%b5%ce%b9%ce%bd%ce%ae%cf%82-%cf%8d%ce%bb%ce%b7%cf%82/

Μιχάλης Δαφέρμος: Διαψεύδοντας την υπόθεση της κοσμικής λογοκρισίας. Η εργασία των Μιχάλη Δαφέρμου και του Jonathan Luk (μαθηματικοί στα πανεπιστήμια Princeton και Stanford, αντίστοιχα) απαντά σε ένα από τα πιο σημαντικά ερωτήματα της γενικής σχετικότητας και αλλάζει τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε τον χωρόχρονο. Ο τίτλος και η περίληψη της εργασίας των Μιχάλη Δαφέρμου και Jonathan Luk, όπου διαψεύδουν τις εικασίες που έγιναν για να διασώσουν τις μαύρες τρύπες, αφιερωμένη στον Δημήτριο Χριστοδούλου Σε ένα άρθρο που δημοσιεύθηκε το φθινόπωρο οι Δαφέρμος και Luk απέδειξαν ότι η εικασία της ισχυρής κοσμικής λογοκρισίας, η οποία αφορά την παράξενη λειτουργία του εσωτερικού των μαύρων τρυπών, είναι ψευδής. Σύμφωνα με τον Igor Rodnianski, μαθηματικό στο Πανεπιστήμιο του Princeton, η εργασία αυτή είναι ένα ποιοτικό άλμα προς την κατανόηση της γενικής σχετικότητας. Η ισχυρή υπόθεση της κοσμικής λογοκρισίας προτάθηκε το 1979 από τον φυσικό Roger Penrose. Ήταν η διέξοδος από μια παγίδα. Για δεκαετίες, η θεωρία της γενικής σχετικότητας του Αϊνστάιν κυριαρχούσε ως η καλύτερη επιστημονική περιγραφή των μεγάλης κλίμακας φαινομένων στο σύμπαν. Όμως, οι μαθηματικές εξελίξεις στην δεκαετία του 1960 έδειξαν ότι οι εξισώσεις του Αϊνστάιν κατέληγαν σε προβληματικές ασυνέπειες όταν εφαρμόζονταν σε μαύρες τρύπες. Ο Penrose πίστευε πως αν η ισχυρή υπόθεση κοσμικής λογοκρισίας ήταν αληθής, αυτή η έλλειψη προβλεψιμότητας θα μπορούσε να αγνοηθεί ως μια μαθηματική μικρολεπτομέρεια, παρά ως μια αληθή διατύπωση σχετικά με τον φυσικό κόσμο. Σύμφωνα με τον Μιχάλη Δαφέρμο, η εικασία του Penrose στην ουσία είναι μια ευχή για να εξορκιστεί αυτή η κακή συμπεριφορά. Στην τελευταία εργασία του καταρρίπτεται το όνειρο του Penrose. Ταυτόχρονα, πραγματοποιεί την επιθυμία του Penrose με άλλο τρόπο, αποδεικνύοντας ότι η διαίσθησή του σχετικά με την φυσική στο εσωτερικό των μαύρων τρυπών ήταν σωστή, όχι μόνο για τον λόγο που υποψιαζόταν. Στην κλασική φυσική το σύμπαν είναι προβλέψιμο: Αν γνωρίζετε τους νόμους που διέπουν ένα φυσικό σύστημα και γνωρίζετε την αρχική του κατάσταση, τότε μπορείτε να παρακολουθείτε την μελλοντική του εξέλιξη. Αυτό ισχύει εάν χρησιμοποιείτε τους νόμους του Νεύτωνα για να προβλέψετε την μελλοντική θέση μιας μπάλας μπιλιάρδου, τις εξισώσεις του Maxwell για να περιγράψετε ένα ηλεκτρομαγνητικό πεδίο ή τη θεωρία της γενικής σχετικότητας του Αϊνστάιν για την πρόβλεψη της εξέλιξης της μορφής του χωροχρόνου. «Αυτή είναι η βασική αρχή όλης της κλασικής φυσικής που ξεκινάει με την Νευτώνεια μηχανική», λέει ο Δημήτριος Χριστοδούλου, μαθηματικός στο Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Ζυρίχης και ένας από τους πρωτοπόρους στην μελέτη των εξισώσεων του Αϊνστάιν. «Μπορείτε να καθορίσετε την εξέλιξη από τα αρχικά δεδομένα». Αλλά στην δεκαετία του 1960 οι μαθηματικοί βρήκαν ένα φυσικό σενάριο στο οποίο οι εξισώσεις πεδίου του Αϊνστάιν – που αποτελούν τον πυρήνα της θεωρίας της γενικής σχετικότητας – παύουν να περιγράφουν ένα προβλέψιμο σύμπαν. Οι μαθηματικοί και οι φυσικοί παρατήρησαν ότι κάτι δεν πήγαινε καλά όταν μοντελοποιούσαν την εξέλιξη του χωρόχρονου στο εσωτερικό μιας περιστρεφόμενης μαύρης τρύπας. Για να καταλάβετε τι δεν πάει καλά, φανταστείτε ότι πέφτετε μέσα σε μια μαύρη τρύπα. Αρχικά διασχίζετε τον ορίζοντα των γεγονότων, το σημείο πέραν του οποίου δεν υπάρχει επιστροφή (αν και δεν θα αντιληφθείτε κάποια διαφορά από τον συνηθισμένο χωροχρόνο). Εδώ οι εξισώσεις του Αϊνστάιν εξακολουθούν να λειτουργούν όπως πρέπει, δίνοντας μια μοναδική ντετερμινιστική πρόβλεψη για το πώς θα εξελιχθεί στο χωρο-χρόνος στο μέλλον. Αλλά καθώς συνεχίζετε να ταξιδεύετε προς το εσωτερικό της μαύρης τρύπας, τελικά θα περάσετε έναν άλλο ορίζοντα, γνωστό ως ορίζοντα Cauchy. Εδώ τα πράγματα γίνονται αλλόκοτα. Οι εξισώσεις Αϊνστάιν αρχίζουν να δείχνουν ότι θα μπορούσαν να εκτυλιχθούν πολλές διαφορετικές διαμορφώσεις του χωροχρόνου. Είναι όλες διαφορετικές, όμως όλες τους ικανοποιούν τις εξισώσεις. Η θεωρία δεν μπορεί να μας πει ποια επιλογή είναι αληθινή. Για μια φυσική θεωρία αυτό είναι ένα θανάσιμο αμάρτημα. «Η απώλεια της προβλεψιμότητας που προέκυπτε στην γενική σχετικότητα ήταν πολύ ενοχλητική», λέει ο Eric Poisson, ένας φυσικός του πανεπιστημίου Guelph στον Καναδά. Ο Roger Penrose πρότεινε την εικασία της ισχυρής κοσμικής λογοκρισίας για να αποκαταστήσει την προβλεψιμότητα των εξισώσεων του Αϊνστάιν. Η εικασία λέει ότι ο ορίζοντας Cauchy είναι ένα αποκύημα της μαθηματικής σκέψης. Μπορεί να υπάρχει σε ένα ιδεατό σενάριο όπου το σύμπαν δεν περιέχει τίποτε, εκτός από μια μόνο περιστρεφόμενη μαύρη τρύπα, αλλά δεν μπορεί να υπάρξει με καμία πραγματική έννοια. Ο λόγος, σύμφωνα με τον Penrose, είναι ότι ο ορίζοντας Cauchy είναι ασταθής. Κάθε διερχόμενο βαρυτικό κύμα θα έπρεπε να καταρρεύσει στον ορίζοντα Cauchy σε μια ανωμαλία-ιδιομορφία (singularity) – μια περιοχή άπειρης πυκνόητας η οποία διαχωρίζεται από τον χωρόχρονο. Επειδή το πραγματικό σύμπαν διαταράσσεται από τέτοια κύματα, ένα ορίζοντας Cauchy δεν θα εμφανίζονταν ποτέ στη φύση Το αποτέλεσμα είναι ότι δεν έχει νόημα να ρωτάμε τι συμβαίνει στον χωροχρόνο πέρα από τον ορίζοντα Cauchy, επειδή εκεί ο χωροχρόνος σύμφωνα με τη θεωρία της σχετικότητας δεν υπάρχει πια. «Αυτό δίνει μια διέξοδο στο φιλοσοφικό γρίφο», λέει ο Δαφέρμος. Ωστόσο, στη νέα εργασία του αποδεικνύει ότι το όριο του χωροχρόνου που καθορίστηκε στον ορίζοντα Cauchy είναι λιγότερο μοναδικό απ’ ότι είχε φανταστεί ο Penrose. Οι Dafermos και Luk, απέδειξαν ότι η κατάσταση στον ορίζοντα Cauchy δεν είναι τόσο απλή. Η εργασία τους είναι ευφυής – μια ανασκευή της αρχικής διατύπωσης του Penrose, της εικασίας της ισχυρής κοσμικής λογοκρισίας, όχι όμως μια πλήρης άρνηση του πνεύματός της. Με βάση τις μεθόδους που έθεσε πριν από μια δεκαετία ο Χριστοδούλου, ο επιβλέπων καθηγητής της διδακτορικής διατριβής του Δαφέρμου, απέδειξαν ότι ο ορίζοντας Cauchy μπορεί να σχηματίσει μια ιδιομορφία, αλλά όχι σαν αυτή που προβλέπει ο Penrose. Η ιδιομορφία στην εργασία των Dafermos και Luk είναι ηπιότερη από αυτή του Penrose – βρήκαν μια ασθενή «φωτοειδή» ιδιομορφία εκεί όπου περίμεναν μια «χωροειδή» ιδιομορφία. Αυτή η ασθενέστερη μορφή της ιδιομορφίας ασκεί μια έλξη στην χωροχρονική δομή, αλλά δεν την διαχωρίζει. «Το θεώρημά μας συνεπάγεται ότι οι παρατηρητές που διασχίζουν τον ορίζοντα Cauchy δεν διαλύονται από τις παλιρροιακές δυνάμεις. Μπορούν να αισθάνονται κάποια δύναμη αλλά δεν θα διαλυθούν», σύμφωνα με τον Δαφέρμο. Επειδή η ιδιομορφία που σχηματίζεται στον ορίζοντα Cauchy είναι στην πραγματικότητα πιο ήπια απ’ ότι προβλέπει η εικασία της ισχυρής κοσμικής λογοκρισίας, η θεωρία της γενικής σχετικότητας μπορεί να εξετάσει τι συμβαίνει στο εσωτερικό. «Εξακολουθεί να έχει νόημα ο καθορισμός του ορίζοντα Cauchy γιατί μπορεί κανείς, αν το επιθυμεί, να κάνει συνεχή επέκταση του χωροχρόνου πέρα απ’ αυτόν», λέει ο Harvey Reall, φυσικός στο Πανεπιστήμιο του Cambridge. Οι Δαφέρμος και Luk αποδεικνύουν ότι ο χωροχρόνος εκτείνεται πέρα ​​από τον ορίζοντα Cauchy. Μπορούν επίσης να αποδείξουν ότι από το ίδιο σημείο εκκίνησης η επέκταση μπορεί να γίνει με διάφορους τρόπους: Μετά τον ορίζοντα «υπάρχουν πολλές τέτοιες επεκτάσεις που θα μπορούσαμε να σκεφτούμε, και δεν υπάρχει κανένας καλός λόγος να προτιμούμε την μια από την άλλη», δήλωσε ο Δαφέρμος. Όμως – και εδώ βρίσκονται τα λεπτά σημεία της εργασίας τους – αυτές οι μη μοναδικές επεκτάσεις του χωροχρόνου δεν σημαίνουν ότι οι εξισώσεις του Αϊνστάιν πηγαίνουν χαοτικά πέρα ​​από τον ορίζοντα. Οι εξισώσεις του Αϊνστάιν δουλεύουν προσδιορίζοντας ποσοτικά τον τρόπο με τον οποίο μεταβάλλεται ο χωρόχρονος. Στη μαθηματική γλώσσα, υπολογίζονται οι παραγώγοι μιας αρχικής διαμόρφωσης του χωροχρόνου. Για να είναι δυνατή η παραγώγιση, ο χωρόχρονος πρέπει να είναι επαρκώς «ομαλός» – χωρίς ασυνεχή άλματα. Οι Δαφέρμος και Luk αποδεικνύουν ότι ενώ ο χωροχρόνος υπάρχει πέρα ​​από τον ορίζοντα Cauchy, αυτός ο εκτεταμένος χωροχρόνος δεν είναι αρκετά ομαλός ώστε να ικανοποιούνται οι εξισώσεις του Αϊνστάιν. Επομένως, ακόμη κι αν η ισχυρή κοσμική λογοκρισία αποδείχθηκε ψευδής, οι εξισώσεις δεν αποφεύγουν τον σκόπελο της εξαγωγής μη μοναδικής λύσης. «Έχει νόημα να μιλάμε για τον ορίζοντα Cauchy, ωστόσο, δεν μπορούμε να συνεχίσουμε πέρα ​​από αυτόν διαμέσου των λύσεων των εξισώσεων του Αϊνστάιν», λέει ο Reall. «Δίνουν αρκετά πειστικές αποδείξεις ότι αυτό είναι αληθές, κατά τη γνώμη μου.» Θα μπορούσατε εκλάβετε αυτό το αποτέλεσμα ως έναν απογοητευτικό συμβιβασμό: Παρόλο που μπορείτε να επεκτείνετε τον χωροχρόνο πέρα ​​από τον ορίζοντα Cauchy, οι εξισώσεις του Αϊνστάιν δεν μπορούν να λυθούν. Αλλά το γεγονός ότι αυτή η μέση οδός φαίνεται να υπάρχει, κάνει την εργασία των Δαφέρμος και Luk συναρπαστική. «Πράγματι, ανακάλυψαν ένα νέο φαινόμενο στις εξισώσεις του Einstein», δήλωσε ο Rodnianski. διαβάστε περισσότερες λεπτομέρειες ΕΔΩ: https://www.quantamagazine.org/mathematicians-disprove-conjecture-made-to-save-black-holes-20180517/ https://physicsgg.me/2018/05/20/%ce%bc%ce%b9%cf%87%ce%ac%ce%bb%ce%b7%cf%82-%ce%b4%ce%b1%cf%86%ce%ad%cf%81%ce%bc%ce%bf%cf%82-%ce%b4%ce%b9%ce%b1%cf%88%ce%b5%cf%8d%ce%b4%ce%bf%ce%bd%cf%84%ce%b1%cf%82-%cf%84%ce%b7%ce%bd-%cf%85%cf%80/

Αστρονομικά ρεκόρ στο σύμπαν και στο ηλιακό σύστημα. Το σύμπαν είναι αχανές και σε αυτό υπάρχουν πολλά μεγάλα «πράγματα». Πολύ μεγάλα, αδιανόητα μεγάλα για τα ανθρώπινα μέτρα και σταθμά. Αλλά ποια είναι τα πιο μεγάλα, ποια κατέχουν τα διάφορα αστρονομικά ρεκόρ; Εν μέρει η απάντηση εξαρτάται από το τι εννοεί κανείς «πράγμα» στο σύμπαν. Σύμφωνα με ένα αστροφυσικό ορισμό, είναι κάτι που συγκροτείται σε οντότητα και συγκρατείται από τη δική του βαρύτητα. Στο τέλος Απριλίου οι αστρονόμοι ανακάλυψαν τα ίχνη μια κολοσσιαίας κοσμικής σύγκρουσης και συγχώνευσης μεταξύ 14 γαλαξιών, που συνέβη πριν από 12,4 δισεκατομμύρια χρόνια, μόνο 1,4 δισεκατομμύρια χρόνια μετά το «Μπιγκ Μπανγκ» που γέννησε το σύμπαν. Πρόκειται για το γαλαξιακό πρωτοσμήνος με την ονομασία SPT2349, το οποίο, όταν παρατηρήθηκε, είχε μάζα περίπου δέκα τρισεκατομμύρια φορές μεγαλύτερη από τον Ήλιο μας. Οι επιστήμονες είδαν το πρωτοσμήνος των γαλαξιών όπως αυτό ήταν στο μακρινό παρελθόν, αλλά εκτιμούν ότι σήμερα πια θα έχει μεγαλώσει κι άλλο, «καταπίνοντας» και άλλους γαλαξίες και αποκτώντας πλέον μάζα όσο 1.000 τρισεκατομμύρια Ήλιοι. Έτσι, μπορεί να είναι πια το μεγαλύτερο «πράγμα» στο σύμπαν, μόνο που οι άνθρωποι δεν μπορούν να το δουν, επειδή το φως του διευρυμένου SPT2349-56 θα αργήσει πολύ να φθάσει σε μας. Η μεγαλύτερη κοσμική δομή που αποδεδειγμένα έχει βρεθεί μέχρι σήμερα, είναι το λεγόμενο «Μεγάλο Τείχος Ηρακλή-Βόρειου Στέφανου» (Hercules-Corona Borealis Great Wall), που περιλαμβάνει δισεκατομμύρια γαλαξίες, σμήνη και υπερσμήνη γαλαξιών, καθώς επίσης μεγάλες ποσότητες αερίων, σκόνης και σκοτεινής ύλης. Ανακαλύφθηκε το 2013 και είναι τόσο μεγάλο, που το φως χρειάζεται περίπου δέκα δισεκατομμύρια χρόνια για να ταξιδέψει από τη μία άκρη του ως την άλλη (συγκριτικά το σύμπαν έχει ηλικία 13,8 δισ. ετών). Είναι όμως δύσκολο να το θεωρήσει κανείς «πράγμα», αφού είναι απροσδιόριστο πού ακριβώς αρχίζει και πού τελειώνει. Το μεγαλύτερο υπερσμήνος γαλαξιών είναι πιθανώς της Λανιακέα, γνωστό και ως Τοπικό Υπερσμήνος, που έχει μήκος 520 εκατομμυρίων ετών φωτός και περιλαμβάνει περίπου 100.000 γαλαξίες. Μεταξύ άλλων, περιλαμβάνει και την Τοπική Ομάδα Γαλαξιών, όπου βρίσκεται και ο δικός μας γαλαξίας. Διεκδικητής του τίτλου είναι και το υπερσμήνος της Σαρασβάτι, που μπορεί να φθάνει έως και τα 650 εκατ. έτη φωτός σε μήκος. Αν και είναι δύσκολο να εκτιμήσει κανείς το μέγεθος των μεμονωμένων γαλαξιών, επειδή δεν έχουν σαφή σύνορα, ο μεγαλύτερος γνωστός γαλαξίας θεωρείται ότι είναι ο IC 1101, που βρίσκεται σε απόσταση 5,5 δισεκατομμυρίων ετών φωτός από τη Γη. Έχει μέγεθος περίπου 50 φορές μεγαλύτερο του δικού μας γαλαξία (ο οποίος έχει διάμετρο 100.000 ετών φωτός) και μάζα 2.000 φορές πιο μεγάλη. Το μεγαλύτερο γνωστό νεφέλωμα (τεράστιο νέφος αερίων) είναι το NGC 604 στο γαλαξία του Τριγώνου, το οποίο έχει διάμετρο περίπου 1.520 ετών φωτός. Το μεγαλύτερο άστρο σε μέγεθος είναι μάλλον το YU Ασπίδος (YU Scuti), ένας φωτεινός κόκκινος υπεργίγαντας στον αστερισμό της Ασπίδος, σε απόσταση 9.500 ετών φωτός από τη Γη. Έχει μάζα μόνο 30 φορές μεγαλύτερη του Ήλιου μας, αλλά από άποψη διαμέτρου το άστρο αυτό είναι κατά πολύ μεγαλύτερο, καθώς η ακτίνα του είναι 2,4 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα, περίπου 1.708 μεγαλύτερη της ακτίνας του Ήλιου μας, με αποτέλεσμα να έχει όγκο πέντε δισεκατομμύρια φορές μεγαλύτερο του Ήλιου. Επειδή όμως, σύμφωνα με τους αστρονόμους, στους υπολογισμούς αυτούς υπάρχει ένα περιθώριο λάθους συν/πλην 192 ηλιακών ακτίνων, το ΥU Ασπίδος μπορεί να έχει ακτίνα από 1.500 έως 1.900 φορές μεγαλύτερη του Ήλιου. Έτσι, υπάρχει ένας δεύτερος διεκδικητής για τον επίζηλο τίτλο του μεγαλύτερου άστρου: το NML του Κύκνου, στον ομώνυμο αστερισμό, ένας άλλος ερυθρός υπεργίγαντας σε απόσταση 5.300 ετών φωτός από τη Γη. Στην περίπτωσή του η αβεβαιότητα είναι μεγαλύτερη, καθώς εκτιμάται ότι έχει ακτίνα 1.642 έως 2.775 μεγαλύτερη του Ήλιου, συνεπώς είναι το πρώτο ή το δεύτερο άστρο σε μέγεθος. Με βάση όχι το μέγεθος αλλά τη μάζα, το πιο «βαρύ» γνωστό άστρο είναι το R136a1, στο Μεγάλο Μαγγελανικό Νέφος, σε απόσταση περίπου 163.000 ετών φωτός από τη Γη, το οποίο εκτιμάται πως έχει μάζα 265 έως 315 φορές μεγαλύτερη του Ήλιου μας ή, σε κιλά, ο αριθμός 2 ακολουθούμενος από 30 μηδενικά. Εκπέμπει τόση ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία, που κάθε χρόνο χάνει μια μάζα 16πλάσια της Γης. H μαύρη τρύπα με την μεγαλύτερη μάζα θεωρείται ότι είναι η ΤΟΝ 618, ένα πολύ μακρινό και φωτεινό κβάζαρ (ενεργός γαλαξιακός πυρήνας), που «ζυγίζει» έως 66 δισεκατομμύρια φορές περισσότερο από τον Ήλιο. Συγκριτικά, η μαύρη τρύπα στο κέντρο του δικού μας γαλαξία έχει μάζα μόνο τέσσερα εκατομμύρια φορές μεγαλύτερη του άστρου μας. Τα ρεκόρ στο ηλιακό σύστημα Στη «γειτονιά» μας, το ηλιακό σύστημά μας, ο μεγαλύτερος πλανήτης είναι ο Δίας με διάμετρο σχεδόν 143.000 χιλιομέτρων, περίπου 11 φορές μεγαλύτερη της Γης. Το βάρος του σε κιλά είναι ο αριθμός 1,9 ακολουθούμενος από 27 μηδενικά. Ο βαρύτερος (με τη μεγαλύτερη μάζα) εξωπλανήτης, εκτός του ηλιακού μας συστήματος, είναι ο HR2562b, που ανακαλύφθηκε το 2016 και «ζυγίζει» 30 φορές περισσότερο από το Δία. Οι επιστήμονες αμφιβάλλουν αν με τόσο βάρος πρέπει να θεωρηθεί τεράστιος πλανήτης ή μικρό άστρο (καφέ νάνος). Ο μεγαλύτερος δορυφόρος στο ηλιακό μας σύστημα είναι ο Γανυμήδης του Δία με διάμετρο σχεδόν 5.300 χιλιομέτρων, ο οποίος είναι λίγο μεγαλύτερος από τον πλανήτη Ερμή. Ο μεγαλύτερος γνωστός αστεροειδής -και ο πιο φωτεινός που φαίνεται από τη Γη- είναι η «Εστία», με διάμετρο 530 χιλιομέτρων. Πρόκειται για το δεύτερο μεγαλύτερο σώμα στη ζώνη των αστεροειδών μεταξύ ‘Αρη-Δία, μετά τον νάνο πλανήτη Δήμητρα. Ο μεγαλύτερος νάνος πλανήτης είναι ο Πλούτων με διάμετρο 2.370 χιλιομέτρων, ο οποίος το 2015 – μετά από νέες μετρήσεις- έκλεψε αυτό τον τίτλο από την Έριδα. Το μεγαλύτερο ηφαίστειο και ταυτόχρονα το ψηλότερο βουνό στο ηλιακό μας σύστημα είναι το Όρος Όλυμπος στον ‘Αρη, με ύψος περίπου 25 χιλιομέτρων, τριπλάσιο του Έβερεστ στη Γη. Το μεγαλύτερο φαράγγι είναι το Valles Marineris στον ‘Αρη με μήκος πάνω από 3.000 χιλιόμετρα, πλάτος 600 χιλιόμετρα και βάθος οκτώ χιλιόμετρα. Ο μεγαλύτερος κρατήρας στο ηλιακό μας σύστημα είναι η Utopia Planitia, επίσης στον ‘Αρη, με διάμετρο 3.300 χιλιομέτρων. Και το σύμπαν; Και το ίδιο το σύμπαν πόσο μεγάλο είναι; Στην πραγματικότητα οι επιστήμονες δεν μπορούν να δώσουν απάντηση με ένα και μοναδικό νούμερο. Το παρατηρήσιμο σύμπαν έχει ηλικία περίπου 13,8 δισεκατομμυρίων ετών φωτός. Αυτό σημαίνει ότι -λόγω της σχέσης ανάμεσα στην ταχύτητα του φωτός και στην απόσταση που αυτό διανύει- οι επιστήμονες μπορούν να παρατηρήσουν με τα τηλεσκόπιά τους το σύμπαν σε μία ακτίνα έως 13,8 δισ. ετών φωτός. Όμως αυτό που μπορούν να δουν τα ανθρώπινα μάτια, δηλαδή το παρατηρήσιμο σύμπαν σαν μια σφαίρα με διάμετρο σχεδόν 28 δισεκατομμυρίων ετών φωτός, δεν είναι τόσο στην πραγματικότητα, αλλά πολύ μεγαλύτερο. Αυτό κατ’ αρχήν οφείλεται στο ότι το σύμπαν διαστέλλεται συνεχώς. Έτσι, ενώ οι επιστήμονες μπορεί να βλέπουν ένα σημείο όπως αυτό βρισκόταν σε απόσταση 13,8 δισ. ετών φωτός από τη Γη την εποχή της Μεγάλης Έκρηξης (Μπιγκ Μπανγκ), επειδή το σύμπαν δεν σταμάτησε να διαστέλλεται, αυτό το ίδιο σημείο στο μεταξύ έχει απομακρυνθεί και μπορεί πια να βρίσκεται -σύμφωνα με μια εκτίμηση- στα 46 δισ. έτη φωτός από τον πλανήτη μας. Πρακτικά, αυτό σημαίνει ότι η ακτίνα του παρατηρήσιμου σύμπαντος φθάνει σήμερα τα 46 δισεκατομμύρια έτη φωτός, άρα το εν δυνάμει ορατό σύμπαν είναι μια σφαίρα με διάμετρο περίπου 92 δισεκατομμυρίων ετών φωτός. Αυτό ισχύει φυσικά, εφόσον θεωρήσουμε ότι η Γη βρίσκεται στο κέντρο του σύμπαντος, πράγμα που καθόλου δεν γνωρίζουμε. Αλλά, σύμφωνα με μια εκτίμηση, το πραγματικό σύμπαν είναι τουλάχιστον 250 φορές μεγαλύτερο από το παρατηρήσιμο σύμπαν, καταλαμβάνοντας από τη μια άκρη έως την άλλη μια απόσταση πάνω από επτά τρισεκατομμύρια έτη φωτός. Αυτό ισχύει βέβαια μόνο αν το σύμπαν είναι «κλειστό», δηλαδή έχει σχήμα σφαίρας και είναι μετρήσιμο, καθώς δεν μπορεί να αποκλεισθεί ότι είναι «ανοικτό», οπότε δεν μπορεί να μετρηθεί. Τελικά, σύμφωνα με τη NASA, «το μόνο που μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα, είναι ότι το σύμπαν είναι πολύ μεγαλύτερο από αυτό που άμεσα παρατηρούμε». Στις φωτογραφίες μια ομάδα 14 συγκρουόμενων γαλαξιών, γνωστή ως SPT2349. Θεωρείται ως το μεγαλύτερο αντικείμενο στο σύμπαν. Ο γαλαξίας IC 1101. Η φωτογραφία λήφθηκε το 1995 από το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble. Το YU Ασπίδος (YU Scuti) Εντυπωσιακή φωτογραφία του διαστημικού τηλεσκοπίου Hubble στην οποία φαίνεται το σέλας στον έναν πόλο του Δία. Ο μεγαλύτερος δορυφόρος στο ηλιακό μας σύστημα ο Γανυμήδης του Δία. Αυτή είναι μια από τις τελευταίες εικόνες του αστεροειδούς Εστία (Vesta) από το διαστημικό σκάφος Dawn της NASA. O Πλούτωνας όπως τον είδε to διαστημικό σκάφος New Horizons και δεξιά όπως φαίνεται από το διαστημικό τηλεσκόπιο ακτίνων Χ Chandra. https://physicsgg.me/2018/05/19/%ce%b1%cf%83%cf%84%cf%81%ce%bf%ce%bd%ce%bf%ce%bc%ce%b9%ce%ba%ce%ac-%cf%81%ce%b5%ce%ba%cf%8c%cf%81-%cf%83%cf%84%ce%bf-%cf%83%cf%8d%ce%bc%cf%80%ce%b1%ce%bd-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%cf%83%cf%84%ce%bf-%ce%b7/

Διακήρυξη του Τορόντο: Έκκληση για προστασία έναντι διακρίσεων από συστήματα τεχνητής νοημοσύνης. Έκκληση για προστασία έναντι πιθανών διακρίσεων από πλευράς συστημάτων τεχνητής νοημοσύνης απηύθυναν η Διεθνής Αμνηστία και η Access Now, στο πλαίσιο της RightsCon 2018. H αποκαλούμενη Διακήρυξη του Τορόντο (The Toronto Declaration on protecting the rights to equality and non discrimination in machine learning systems) έχει ως θέμα της τον κίνδυνο βλάβης/ την πιθανή απειλή προς τα ανθρώπινα δικαιώματα που μπορεί να προκύψουν σε σχέση με τη συγκεκριμένη τεχνολογία, με έμφαση στο δικαίωμα στην ισότητα και την αντιμετώπιση των διακρίσεων. Το προσχέδιο της διακήρυξης συνέταξαν η Διεθνής Αμνησία και η Access Now, με τη βοήθεια μιας επιτροπής από ακτιβιστές για τα ανθρώπινα δικαιώματα και ακαδημαϊκούς. Το αποτέλεσμα ήταν να συνταχθεί το τελικό κείμενο σε ένα event στις 15 Μαΐου, σε μια συνάντηση άνω των 30 ειδικών. Με την επίσημη έκδοσή της, η διακήρυξη υιοθετήθηκε από τη Ηuman Rights Watch και το Wikimedia Foundation, ενώ ελπίζεται πως στη συνέχεια θα υιοθετηθεί και από άλλους επίσημους φορείς του ιδιωτικού και του κρατικού τομέα. Σύμφωνα με σχετική ανακοίνωση, σκοπός της διακήρυξης είναι να παρουσιάσει απτούς τρόπους διατήρησης της ισότητας και αντιμετώπισης των διακρίσεων, και προσδιορίζει τις υποχρεώσεις κρατών και εταιρειών όσον αφορά στην προστασία ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην ανάπτυξη και χρήση του machine learning. Επίσης, δίνεται έμφαση στο θέμα της ευθύνης (ποιος είναι υπόλογος) για παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων και τη σημασία της πρόσβασης σε αποτελεσματικά μέτρα στήριξης για αυτούς που τις υφίστανται στο ευρύτερο πλαίσιο της χρήσης συστημάτων machine learning. Όπως υπογραμμίζεται, η διακήρυξη αυτή είναι μοναδική ως προς το ζήτημα της ηθικής στην τεχνητή νοημοσύνη, από την άποψη ότι βασίζεται στο διεθνές δίκαιο και παρέχει ένα ευρέως αποδεκτό πλαίσιο ηθικής, το οποίο είναι νομικά δεσμευτικό. Επίσης, υπογραμμίζει τη σημασία της εφαρμογής της διεθνούς νομοθεσίας ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των σχετικών στάνταρ σε νέες τεχνολογίες όπως τα συστήματα machine learning. Σύμφωνα με τη Διακήρυξη του Τορόντο, όσο αυξάνεται η χρήση και οι δυνατότητες συστημάτων machine learning, είναι υποχρέωση των κρατών και του ιδιωτικού τομέα να αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους όπου τίθενται θέματα ισότητας και παραβίασης ανθρωπίνων δικαιωμάτων. http://www.naftemporiki.gr/story/1351431/diakiruksi-tou-toronto-ekklisi-gia-prostasia-enanti-diakriseon-apo-sustimata-texnitis-noimosunis

Στο διάστημα ο πρώτος κινεζικός ιδιωτικός πύραυλος. Η Κίνα εκτόξευσε τον πρώτο πύραυλο που κατασκεύασε ιδιωτική κινεζική εταιρεία. Η εξέλιξη αυτή χαρακτηρίστηκε από τα κρατικά κινεζικά μέσα ενημέρωσης το τελευταίο ορόσημο στο φιλόδοξο διαστημικό πρόγραμμα της χώρας. Ο πρόεδρος Σι έχει θέσει ως μια από τις προτεραιότητές του να κάνει την Κίνα υπερδύναμη στο διάστημα, με αιχμή την τοποθέτηση σε τροχιά γύρω από τη Γη ενός μόνιμου επανδρωμένου διαστημικού σταθμού περίπου το 2022. Η εκτόξευση του πυραύλου «Chongqing Liangjiang Star», τον οποίο ανέπτυξε η ιδιωτική εταιρεία OneSpace Technology με έδρα το Πεκίνο, σηματοδοτεί την πρώτη φορά που ένας ιδιωτικός κινεζικός πύραυλος τέθηκε με επιτυχία σε τροχιά, σύμφωνα με το κρατικό πρακτορείο ειδήσεων Xinhua και το Reuters. Ο πύραυλος, γνωστός και ως OS-XO, διαθέτει κινητήρα στερεών καυσίμων και μπορεί να θέσει ένα φορτίο βάρους 100 κιλών σε τροχιά απόστασης έως 800 χιλιομέτρων από τον πλανήτη μας. Η εταιρεία OneSpace ιδρύθηκε το 2015 και ενθαρρύνεται από την κινεζική κυβέρνηση να συμμετάσχει στην ανάπτυξη του διαστημικού προγράμματος της χώρας, κατά το παράδειγμα των ΗΠΑ, όπου η παρουσία του ιδιωτικού τομέα είναι ολοένα πιο αισθητή, με πιο γνωστή την περίπτωση της Space X του Έλον Μασκ. Η κινεζική εταιρεία προσδοκά ότι το 2019 θα αναλάβει δέκα εκτοξεύσεις και, όπως δήλωσε ο ιδρυτής της Σου Τσανγκ, σταδιακά θα εξελιχθεί σε μία από τις μεγαλύτερες εταιρείες εκτόξευσης μικρών δορυφόρων παγκοσμίως. Το 2017, η εταιρεία υπέγραψε συμφωνία με τον κρατικό όμιλο Chongqing Liangjiang Aviation Industry Investment Group για να αναπτύξουν από κοινού ερευνητικές και βιομηχανικές εγκαταστάσεις στη νοτιοδυτική πόλη Τσονγκίνγκ. Η στρατηγική τοποθεσία της υπό κατασκευή βάσης, στο πλαίσιο της ευρύτερης πρωτοβουλίας «Μία Ζώνη-Ένας Δρόμος» της Κίνας, αποσκοπεί στο να δημιουργήσει μια μεγάλη εξαγωγική εξαγορά για την OneSpace. Όπως είπε ο Σου Τσανγκ, «θα αναπτύξουμε μεγαλύτερους πυραύλους στο μέλλον και θα συμμετάσχουμε στον παγκόσμιο ανταγωνισμό». Προφανώς, τελείωσε οριστικά η εποχή που η Κίνα αποτελούσε ανταγωνιστή των άλλων χωρών μόνο για φθηνά χαμηλής τεχνολογίας προϊόντα. http://www.in.gr/2018/05/18/tech/kina-ektokseyse-ton-proto-idiotiko-pyraylo/