Δροσος Γεωργιος

Τα σούπερ-μικροσκόπια της Ευρώπης ενώνουν τις δυνάμεις τους. Οι 16 ερευνητικοί οργανισμοί της Ευρώπης που διαθέτουν 19 επιταχυντές δημιουργίας εστιασμένου φωτός -τα λεγόμενα και «σούπερ-μικροσκόπια»- ένωσαν τις δυνάμεις τους, δημιουργώντας έναν Σύνδεσμο, με στόχο την ενίσχυση της συνεργασίας τους. Οι πηγές φωτός που δημιούργησαν τη LEAPS (League of European Accelerator-based Photon Sources) παράγουν, με τη βοήθεια συγχρότρων και άλλων επιταχυντών φωτονίων, άκρως ισχυρές ακτίνες-Χ, καθώς επίσης ακτίνες υπεριώδους και υπερύθρου φωτός. Οι ακτίνες αυτές χρησιμοποιούνται για να «φωτίσουν» την μικροσκοπική ύλη με μοναδικό τρόπο, ανοίγοντας νέους δρόμους για τη μελέτη νέων φαρμάκων, υλικών, βιολογικών και χημικών διαδικασιών (πρωτεϊνών και άλλων μορίων), αρχαιολογικών ευρημάτων κ.α. Χάρη στις έρευνες περίπου 24.000 επιστημόνων-άμεσων χρηστών και άλλων 35.000 συνεργαζόμενων ερευνητών σε αυτές τις εγκαταστάσεις, έχουν κατά την τελευταία πενταετία γίνει πάνω από 26.300 ατομικές και ομαδικές επιστημονικές δημοσιεύσεις. Η υπογραφή της συμφωνίας έγινε με τη συμβολή της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, που στηρίζει την πρωτοβουλία LEAPS, προκειμένου να ενισχυθεί η ευρωπαϊκή επιστήμη και ανταγωνιστικότητα. Πρώτος πρόεδρος του LEAPS ανέλαβε ο καθηγητής Χέλμουτ Ντος, διευθυντής του γερμανικού επιταχυντή DESY στο Αμβούργο. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500174526

ISS-54/55 Πριν από την έναρξη της επόμενης αποστολής στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό μένει λίγο περισσότερο από ένα μήνα. Οι επερχόμενες εβδομάδες για τα πληρώματα της 54 / 55ης μακράς αποστολής στο ISS θα είναι γεμάτα από εξετάσεις και εκπαιδευτικές ασκήσεις. Ως μέρος των πρωτογενών και backup πληρώματων των κοσμοναύτων Anton Shkaplerov και Sergey Prokopiev(Roskosmos) των αστροναύτων Scott Tingley και Dzhanett Epps(NASA) τον αστροναύτη Norishige Kanal(JAXA) και τον αστροναύτη της ESA Alexander Gerst. Στις 13 Νοεμβρίου 2017 ο διοικητής του πληρώματος Anton Shkaplerov και ο Sergey Prokopiev πέρασαν με επιτυχία τις εξετάσεις της εκπαίδευσης με προσομοιωτή «κάμεραμαν», το οποίο έχει ως στόχο να προετοιμάσει τα πληρώματα των μακροπρόθεσμων αποστολών με την εφαρμογή του εγχειριδίου λειτουργίας του τηλεχειριστηρίου από το ραντεβού ISS και την σύνδεση των μη επανδρωμένων διαστημοπλοιων. Κάθε κάρτα εξέτασης περιείχε διάφορα είδη των καταστάσεων έκτακτης ανάγκης που συμβαίνουν είτε αυτόματα ή με χειροκίνητο έλεγχο του οχήματος φορτίου (THC) «Πρόοδος MS» (κατάσταση TORU). Ο Anton Shkaplerov στις εξετάσεις πήρε, συμπεριλαμβανομένης μιας τόσο ασυνήθιστης κατάστασης, με βραχυπρόθεσμη απώλεια τηλεοπτικής εικόνας. Σε αυτή την περίπτωση, θα πρέπει να εκτελέσει τη λειτουργία πέδησης από την αναχώρηση με ταχύτητα από το σταθμό με 0,1-0,2 μέτρα ανά δευτερόλεπτο, και όταν η εικόνα αποκαθίσταται, μετά από 30 δευτερόλεπτα, ο αστροναύτης θα πρέπει να αποσύρει το πλοίο από το σταθμό. Στο τελευταίο μέρος της φόρτωσης, ο έλεγχος πραγματοποιείται στον στόχο σύνδεσης, επειδή τα μεγάλα δομικά στοιχεία είναι ήδη εκτός οράσης. Ο στόχος του κοσμοναύτη είναι να ελέγχει την ευθυγράμμιση των σταυρών στο στόχο και να φέρει τον στόχο στο κέντρο της οθόνης . Παρά το γεγονός ότι η βάση σύνδεσης των μη επανδρωμένων διαστημοπλοιων με το Διεθνή Διαστημικό Σταθμό συνήθως λαμβάνει χώρα στην αυτόματη λειτουργία, οι αστροναύτες πρέπει να είναι σε πλήρη ετοιμότητα με δεξιότητες για την σύνδεση του TGK «Πρόοδος MS». Οι διοικητές των κύριων και εφεδρικών πληρωμάτων του ISS-54/55 αντιμετώπισαν έξοχα το έργο, έχοντας λάβει εξαιρετικά αποτελέσματα στην εξέταση. https://www.roscosmos.ru/print/24333/

Η NASA έφερε στο φως της δημοσιότητας νέες φωτογραφίες από τον πλανήτη Δία. Η NASA έφερε στο φως της δημοσιότητας νέες φωτογραφίες από τον πλανήτη Δία, οι οποίες απαθανατίστηκαν από το διαστημικό σκάφος, Ήρα (Juno). Από τις εκπληκτικές φωτογραφίες αποκαλύπτεται μια μάζα από σύννεφα, που στροβιλίζονται σε μια τεράστια καταιγίδα πάνω από το νότιο ημισφαίριο του πλανήτη. Η έγχρωμη εικόνα καταγράφηκε στις 24 Οκτωβρίου, σύμφωνα με πληροφορίες της NASA. Το διαστημικό σκάφος απείχε 33.115 χλμ. από τις κορυφές των σύννεφων στο «String of Pearls» - μία από τις οκτώ τεράστιες θύελλες του πλανήτη - όταν καταγράφηκε η εικόνα. Τα δεδομένα από το διαστημικό σκάφος και οι εικόνες επεξεργάστηκαν από τους επιστήμονες Gerald Eichstädt και Seán Doran. Οι εικόνες απαιτούν επεξεργασία, καθώς η NASA και το σκάφος της φωτογραφίζουν τις εικόνες με κόκκινα, πράσινα, μπλε και υπέρυθρα φίλτρα, τα οποία στη συνέχεια πρέπει να συνδυαστούν. Αυτό σημαίνει ότι μπορούν να τροποποιηθούν και να αλλάξουν. Το διαστημικό σκάφος «Ήρα» μπήκε με επιτυχία στην τροχιά του Δία τον Ιούλιο του 2016, πέντε χρόνια μετά την αναχώρηση του από τη Γη. Εκτός από τη λήψη εικόνων, η «Ήρα» είναι επίσης εξοπλισμένη με αισθητήρες για να διερευνήσει το μαγνητικό πεδίο και την ατμόσφαιρα του Δία, ενώ στόχος της NASA είναι να ανακαλύψει τα μυστικά του μυστηριώδους πλανήτη. http://www.pronews.gr/epistimes/diastima/645952_i-nasa-efere-sto-fos-tis-dimosiotitas-nees-fotografies-apo-ton-planiti-dia

Η Ανταρκτική λιώνει από... κάτω. Τις τελευταίες δεκαετίες η Ανταρκτική αντιμετωπίζει πολύ σοβαρά προβλήματα αφού οι μόνιμοι παγετώνες αλλά και παγοκρηπίδες (παγετώνες που εκτείνονται από την στεριά και επιπλέουν στην θάλασσα) λιώνουν με ταχείς ρυθμούς δημιουργώντας μικρότερα αλλά τεράστια παγόβουνα που αποκολλώνται και βγαίνουν στην ανοικτή θάλασσα. Η κρατούσα θεωρία αναφέρει ότι όλα αυτά οφείλονται στην κλιματική αλλαγή και την αύξηση της θερμοκρασίας στον πλανήτη και ειδικότερα στην περιοχή της Ανταρκτικής. Οι ειδικοί εκτιμούν ότι η αύξηση της θερμοκρασίας θερμαίνει όχι μόνο την επιφάνεια αλλά και ολόκληρη την θαλάσσια περιοχή της παγωμένης ηπείρου με αποτέλεσμα τα πιο ζεστά από το κανονικό νερά να «αδυνατίζουν» προοδευτικά τους πάγους με τους οποίους έρχονται σε επαφή. Ομως πριν από 30 χρόνια επιστήμονες του Πανεπιστημίου του Κολοράντο παρατηρώντας διάφορα γεωλογικά φαινόμενα στην Ανταρκτική όπως κάποιες μεγάλες ρωγμές που δημιουργούνταν στην επιφάνεια της είχαν διατυπώσει μια... προωθημένη θεωρία. Είχαν πει ότι είναι πιθανό η Ανταρκτική να μην λιώνει «από πάνω» δηλαδή από τις συνθήκες που επικρατούν στην ατμόσφαιρα της Γης αλλά «από κάτω». Εριξαν στο τραπέζι την ιδέα να συμβαίνει κάποια γεωλογική διεργασία στο υπέδαφος Ανταρκτικής μια γεωλογική διεργασία που θερμαίνει τα νερά και αυτή η διεργασία ακόμη και αν δεν είναι ο αποκλειστικός υπεύθυνος του λιώσιμου των πάγων πάντως σε κάθε περίπτωση συμβάλει σημαντικά σε αυτή την εξέλιξη. Η ιδέα δεν είχε απλά απορριφθεί από την επιστημονική κοινότητα αλλά είχε χλευαστεί. Ομως τώρα ερευνητική ομάδα της NASA έρχεται μετά από τόσα χρόνια να ανατρέψει τα δεδομένα και να δικαιώσει τους επιστήμονες του Πανεπιστημίου του Κολοράντο. Χρησιμοποιώντας διάφορες νέες τεχνικές και επιστημονικά εργαλεία η ερευνητική ομάδα της NASA διαπίστωσε ότι πράγματι κάτω από το υπέδαφος της Ανταρκτικής εξελίσσεται ένα σπάνιο γεωλογικό φαινόμενο που έχει ως αποτέλεσμα η ήπειρος να θερμαίνεται από κάτω. Οι ερευνητές της NASA υποστηρίζουν ότι κάτω από το υπέδαφος της Ανταρκτικής έχει σχηματιστεί ένας μίνι μανδύας, δηλαδή μεγάλες ποσότητες λιωμένων πετρωμάτων που βρίσκονται σε περιβάλλον υψηλών πιέσεων και υψηλής θερμότητας. Ο μανδύας της Γης είναι το μεγαλύτερο στρώμα του πλανήτη. Είναι ένα παχύ ημίρρευστο στρώμα που ξεκινά περίπου 30 χλμ. κάτω από την επιφάνεια και εκτείνεται σε βάθος 2.900 χλμ. «Θεωρούσα ότι επρόκειτο για μια τρελή ιδέα. Δεν μπορούσα να αντιληφθώ πώς ένα περιβάλλον που παράγει τόσο υψηλές θερμοκρασίες είναι δυνατόν να βρίσκεται στο υπέδαφος μιας περιοχής που καλύπτεται μόνιμα από πάγο» αναφέρει η Ελεν Σερούσι, του Εργαστηρίου Αεριώθησης της NASA (το γνωστό JPL) που είναι μέλος της ερευνητικής ομάδας. Οι ερευνητές της NASA μάλιστα πιστεύουν ότι εντόπισαν και το σημείο της Ανταρκτικής κάτω από το οποίο βρίσκεται αυτός ο μίνι μανδύας. Πρόκειται για την περιοχή Marie Byrd Land στην Δυτική Ανταρκτική. Η ανακάλυψη, αν τελικά επιβεβαιωθεί, μπορεί να προσφέρει κάποιες απαντήσεις αλλά δημιουργεί νέα ερωτηματικά αφού οι ειδικοί πρέπει τώρα να εξηγήσουν αυτό το σπάνιο γεωλογικό φαινόμενο. Κάποιοι μάλιστα έσπευσαν να υποστηρίξουν ότι μίνι μανδύες βρίσκονται και σε άλλες περιοχές της Γης (κυρίως ηφαιστειακές) όπου παρατηρείται ανεξήγητη γεωθερμική δραστηριότητα http://www.tovima.gr/science/technology-planet/article/?aid=914713

Made in China οι δύο ισχυρότεροι υπερυπολογιστές του κόσμου. Όχι μόνο οι δύο ισχυρότεροι υπερυπολογιστές στον κόσμο είναι κινεζικοί, αλλά η Κίνα για πρώτη φορά ξεπέρασε τις ΗΠΑ και έχει τα περισσότερα υπερυπολογιστικά συστήματα (202 έναντι 143) στον κατάλογο Top 500 με τους 500 μεγαλύτερους υπερυπολογιστές διεθνώς. Πριν από έξι μόλις μήνες, οι ΗΠΑ προηγούνταν, καθώς είχαν 169 υπερυπολογιστές στο Top 500, έναντι 160 της Κίνας, η οποία όμως αυξάνει συνεχώς τις επενδύσεις της στην έρευνα και τεχνολογία. Σύμφωνα με τη νέα λίστα που μόλις δημοσιοποιήθηκε (η κατάταξη ξεκίνησε πριν 25 χρόνια και ανανεώνεται ανά εξάμηνο), στην κορυφή για τέταρτο συνεχόμενο εξάμην- βρίσκεται ο κινεζικός Sunway TaihuLight με επεξεργαστική ισχύ 93 petaflops/sec (χίλια τρισεκατομμύρια υπολογισμοί ανά δευτερόλεπτο). Ακολουθούν ο, επίσης, κινεζικός Tianhe-2 (33,9 petaflop/sec), ο ελβετικός Piz Daint (19,6 petaflop/sec, που είναι και ο πιο ισχυρός ευρωπαϊκός υπερυπολογιστής), ο ιαπωνικός Gyoukou (19,1 petaflop/sec) και ο αμερικανικός Titan (17,6 petaflop/sec). Στο νέο Top 500, μετά την Κίνα και τις ΗΠΑ, η Ιαπωνία διαθέτει 35 υπερυπολογιστές, η Γερμανία 20, η Γαλλία 18 και η Βρετανία 15. Για πρώτη φορά και οι δέκα ισχυρότεροι υπερυπολογιστές έχουν ο καθένας ισχύ άνω των 10 petaflops. H συνολική ισχύς των 500 ισχυρότερων συστημάτων έχει φθάσει πια τα 845 petaflops έναντι 749 petaflops πριν έξι μήνες και 672 petaflops πριν ένα έτος. Από αυτή τη συνολική ισχύ, το 35,4% ανήκει στην Κίνα και το 29,6% στις ΗΠΑ. To όριο για να συμπεριληφθεί ένας υπερυπολογιστής στο Top 500, έχει αυξηθεί πλέον στα 548 teraflops από 432 teraflops τον Ιούνιο. Στον συμπληρωματικό κατάλογο Top Green 500 με τους πιο «πράσινους» και λιγότερο ενεργοβόρους υπερυπολογιστές προηγούνται τρεις από την Ιαπωνία. Όσον αφορά τον πιο «ψηλό» υπολογιστή, αυτός βρίσκεται εγκατεστημένος στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Οι υπερυπολογιστές έχουν ποικιλία εφαρμογών: μελέτη και πρόβλεψη του κλίματος και του καιρού, προσομοίωση πυρηνικών και άλλων όπλων, έρευνες για πετρέλαιο, ανάλυση DNA κ.α. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500174510&ref=newsroomwidget&subscriberUrl=www.tanea.gr Η Ελλάδα υπέγραψε τη Διακήρυξη για την πληροφορική υψηλών επιδόσεων. Η Ελλάδα έγινε η 12η χώρα που υπέγραψε τη Διακήρυξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την πληροφορική υψηλών επιδόσεων (High-Performance Computing-HPC), συμμετέχοντας έτσι στη φιλόδοξη προσπάθεια της ΕΕ να αναπτύξει την επόμενη γενιά υποδομών πληροφορικής και δεδομένων. Τη διακήρυξη, που είχε παρουσιαστεί τον περασμένο Μάρτιο, υπέγραψε ο αναπληρωτής υπουργός Έρευνας, Κώστας Φωτάκης, στις 10 Νοεμβρίου, στην Αθήνα. Έως τώρα είχαν υπογράψει η Γαλλία, η Γερμανία, η Ιταλία, το Λουξεμβούργο, η Ολλανδία, η Ισπανία, η Πορτογαλία, η Σλοβενία, το Βέλγιο, η Βουλγαρία και η Ελβετία. Οι χώρες που προσυπογράφουν τη διακήρυξη έχουν δεσμευτεί να συνεργασθούν για να καθιερώσουν ένα παγκοσμίου κύρους «οικοσύστημα» πληροφορικής υψηλών επιδόσεων, με την απόκτηση και τη λειτουργία υπερ-υπολογιστών παγκόσμιας εμβέλειας, καθώς και με την κατασκευή του κύριου εξοπλισμού, των εργαλείων λογισμικού και των εφαρμογών που απαιτούνται για την τεχνολογία HPC. Στόχος είναι να υπάρξουν λειτουργικοί ευρωπαϊκοί υπερ-υπολογιστές κλίμακας exa (πεντάκις εκατομμυριοστής κλίμακας) στην πρώτη τριάδα της παγκόσμιας κατάταξης έως το 2022-2023. Ο όρος HPC αφορά υπερυπολογιστικά συστήματα που μπορούν να εκτελέσουν πάνω από 10^15 υπολογισμούς ανά δευτερόλεπτο (petascale) και τα οποία σε λίγα χρόνια θα είναι σε θέση να φθάσουν τους 10^18 υπολογισμούς ανά δευτερόλεπτο (exascale), μία υπολογιστική ισχύ ανάλογη με αυτήν που έχουν όλα μαζί τα κινητά τηλέφωνα των πολιτών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Σήμερα, η ΕΕ κατέχει ηγετική θέση διεθνώς στη χρήση των ερφαρμογών HPC, όμως δεν κατέχει κανέναν υπολογιστή στην πρώτη δεκάδα, παγκοσμίως. Οι πανίσχυροι υπολογιστές θα παίξουν ζωτικό ρόλο στην ανάπτυξη νέων φαρμάκων και στη διάγνωση και θεραπεία των ασθενειών, στη νευροεπιστήμη και στην αποκάλυψη του μυστικών του εγκεφάλου και του νου, στην πρόβλεψη του κλίματος, στην παρατήρηση του διαστήματος, στην πρόληψη και διαχείριση των φυσικών καταστροφών, στην ανάπτυξη νέων υλικών κ.ά. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, μαζί με τις χώρες που έχουν υπογράψει τη Διακήρυξη, ετοιμάζουν έως το τέλος του 2017 έναν «οδικό χάρτη» για την υλοποίηση των νέων ευρωπαϊκών υπερυπολογιστών. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500174375

Μουσική από τα δεδομένα του διαστημικού σκάφους Voyager 1 Μουσική η οποία δημιουργήθηκε από τα δεδομένα που έχει μεταδώσει πίσω στη Γη το διαστημόπλοιο Voyager 1, καθ’όλη τη διάρκεια των τεσσάρων δεκαετιών της αποστολής του, παρουσιάζει η NASA στο πλαίσιο της SC17 Supercomputing Conference στο Ντένβερ του Κολοράντο. Το διάρκειας τριών λεπτών μουσικό κομμάτι φτιάχτηκε για τα 40ά γενέθλια του Voyager 1 και βασίζεται στις πληροφορίες που έχει συλλέξει το όργανο LECP (Low-Energy Charged Particle), ένα ειδικό τηλεσκόπιο σχεδιασμένο για τον εντοπισμό πρωτονίων και άλλων σωματιδίων στο διάστημα. Ο κάθε αριθμός, που αντιστοιχεί σε έναν μέσο όρο μετρήσεων 26 ημερών που έχει ληφθεί από το Space Physics Data Facility της ΝASA μέχρι και την προηγούμενη εβδομάδα, μετατρέπεται σε μουσική νότα, με αποτέλεσμα τη δημιουργία μιας μελωδίας η οποία αντιπροσωπεύει όλο το ταξίδι του διαστημοπλοίου. Για να δημιουργήσουν τη μουσική, ο Dr. Ντομένικο Βιτσινάντζα, του Anglia Ruskin University και του GEANT και η Dr. Ζενεβιέβ Γουΐλιαμς, του University of Exeter, χρησιμοποίησαν μια διαδικασία με την ονομασία «data sonification», για τη μετατροπή των μετρήσεων και των χαρακτηριστικών της πτήσης σε μελωδία, αρμονία και ενορχήστρωση. Η διαδικασία αυτή βασίζεται σε μετρήσεις του LECP οι οποίες αντικατοπτρίζουν τις μεταβολές που ανίχνευσε το Voyager 1 όταν πλησίασε πρώτα τον Δία, μετά τον Κρόνο και μετά όταν βγήκε εκτός ηλιακού συστήματος το 2012, βγαίνοντας στο διαστρικό διάστημα. Η κύρια μελωδία προέρχεται από τις μετρήσεις πάνω στην κοσμική ακτινοβολία, και παίζεται με βιολιά για τα δεδομένα μέχρι το 2012, και στη συνέχεια με φλάουτο, πίκολο και μεταλλόφωνο. Στη «επισκέψεις» στον Δία και τον Κρόνο συμμετέχουν επίσης πιάνο και γαλλικό κόρνο, υπογραμμίζοντας την αύξηση και τη μείωση της κοσμικής ακτινοβολίας κατά την είσοδο και την έξοδο από τις ατμόσφαιρες των πλανητών Όπως υπογράμμισε ο Βιτσινάντζα, το data sonification μπορεί να παίξει σημαντικό ρόλο ως προς το να «μοιραζόμαστε επιστημονικές ανακαλύψεις, και ελπίζουμε πως, μετατρέποντας 40 χρόνια δεδομένων σε μουσική, οι ακροατές θα είναι σε θέση να ακούσουν πλευρές του ταξιδιού του Voyager 1 οι οποίες ίσως να μην είναι τόσο προφανείς όταν κοιτά κανείς γραφήματα δεδομένων». https://physicsgg.me/2017/11/13/%ce%bc%ce%bf%cf%85%cf%83%ce%b9%ce%ba%ce%ae-%ce%b1%cf%80%cf%8c-%cf%84%ce%b1-%ce%b4%ce%b5%ce%b4%ce%bf%ce%bc%ce%ad%ce%bd%ce%b1-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%b4%ce%b9%ce%b1%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%bc%ce%b9%ce%ba/

"Angosat" Η RSC «Ενέργεια» ολοκλήρωσε τις δοκιμές αποδοχής της «Angosat» διαστημικο οχημα που δημιουργηθηκε από την εταιρία και ανατέθηκε από το Υπουργείο Τεχνολογιών Πληροφορικής της Δημοκρατίας της Αγκόλας.Στο πλαίσιο των δοκιμών αποδοχής, η RSC Energia απέδειξε στον πελάτη την πλήρη συμμόρφωση των λειτουργικών παραμέτρων του διαστημικού οχήματος με τις απαιτήσεις της προδιαγραφής. Η πλευρά της Αγκόλας υπέγραψε πιστοποιητικά που επιβεβαιώνουν την εκπλήρωση από την ρωσική πλευρά όλων των σταδίων εργασίας και δοκιμών, καθώς και την ετοιμότητα της συσκευής για τη μεταφορά. Μετά την υπογραφή των σχετικών εγγράφων, το διαστημικό σκάφος εγκαταστάθηκε σε εμπορευματοκιβώτιο για αποστολή στο κοσμοδρόμιο Baikonur. Η εκτόξευση του δορυφόρου επικοινωνιών "Angosat" έχει προγραμματιστεί για τις 7 Δεκεμβρίου Ο «Angosat» - διαστημόπλοιο που δημιουργήθηκαν απο την RKK «Ενέργεια» προς το συμφέρον της Δημοκρατίας της Αγκόλας θα παρέχει μετάδοση στην C- συχνότητα και Ku-ζωνών στο έδαφος της Δημοκρατίας της Αγκόλας, καθώς και στο έδαφος ολόκληρης της αφρικανικής ηπείρου. Το έργο «Angosat» προβλέπει τη δημιουργία ενός αναμεταδότη δορυφορικής επικοινωνίας, εκτόξευσής του στην γεωστατική τροχιά και τη δημιουργία των επίγειων υποδομών της επικοινωνίας και μετάδοσης. https://www.energia.ru/ru/news/news-2017/news_11-10.html

Μυστηριώδες κοσμικό σώμα στο κέντρο του Γαλαξία. Τον Ιούνιο του 2016 το Αστρονομικό Πρόγραμμα OGLE εντόπισε σε απόσταση 22 χιλιάδων ετών φωτός από εμάς στο κέντρο του γαλαξία μας ένα μυστηριώδες κοσμικό σώμα που έλαβε την κωδική ονομασία OGLE-2016-BLG-1190Lb. Παρά τις προσπάθειες των επιστημόνων η ταυτότητα του εν λόγω αντικειμένου αυτό εξακολουθεί να παραμένει μυστηριώδης. Η τελευταία προσπάθεια έγινε από διεθνή ομάδα αστρονόμων που χρησιμοποίησαν στις παρατηρήσεις τους το διαστημικό τηλεσκόπιο Spitzer. Αν και η ερευνητική ομάδα δεν κατάφερε να ταυτοποιήσει το αντικείμενο αυτό με άρθρο της στο διαδικτυακό αρχείο επιστημονικών προδημοσιεύσεων Arxiv κάνουν κάποιες ενδιαφέρουσες εκτιμήσεις. Αστρο η πλανήτης; Οι ερευνητές θεωρούν ότι πρόκειται είτε για ένα άστρο είτε για ένα πραγματικά τεράστιο πλανήτη. Αν πρόκειται για άστρο οι ερευνητές εκτιμούν ότι πρόκειται για ένα καφέ νάνο ενώ αν πρόκειται για πλανήτη αυτός θα είναι απίστευτα μεγάλος αφού υπολογίζεται ότι θα είναι 13 φορές μεγαλύτερος από τον γίγαντα του ηλιακού μας συστήματος, τον Δία! Καφέ νάνοι ονομάζονται τα σώματα που βρίσκονται σε μια ενδιάμεση κατάσταση ανάμεσα σε πλανήτες και άστρα με τους περισσότερους ειδικούς να κάνουν λόγο για… «αποτυχημένα άστρα». Διαπιστώθηκε επίσης ότι στην ίδια περιοχή με το μυστηριώδες σώμα βρίσκεται ένα άστρο και ότι το μυστηριώδες σώμα κινείται γύρω από αυτό το άστρο ολοκληρώνοντας μια πλήρη περιστροφή κάθε τρία έτη. Η αποκάλυψη της ταυτότητας του αντικειμένου θεωρείται σημαντική γιατί αν πρόκειται τελικά για πλανήτη λόγω της θέσης στην οποία βρίσκεται στον γαλαξία μας θα προσφέρει νέα δεδομένα για τον αριθμό και την διασπορά τους μέσα στους γαλαξίες. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500174300

Οι φάροι του Διαστήματος. Π​​ριν από 50 χρόνια, τη φθινοπωρινή εκείνη μέρα της 28ης Νοεμβρίου 1967, η Jocelyn Bell είχε μείνει άφωνη από τη σταθερότητα των ραδιοπαλμών τα οποία είχε καταγράψει το ραδιοτηλεσκόπιο που κατασκεύαζε με τον καθηγητή της Antony Hewish. Ο καθηγητής είχε την εποπτεία της έρευνας που έκανε η νεαρή Βορειοϊρλανδέζα ερευνήτρια για την απόκτηση του διδακτορικού της διπλώματος, ενώ οι ραδιοακτινοβολίες προέρχονταν από ένα σημείο του ουρανού στο μέσον σχεδόν της απόστασης ανάμεσα στα άστρα Βέγας και Αλτάιρ. Τέτοιου είδους σήματα δεν είχαν παρατηρηθεί ποτέ πριν, ούτε είχε ποτέ διαβάσει κάτι παρόμοιο στην επισκόπηση της βιβλιογραφίας κατά την έρευνα που έκανε για την απόκτηση του διδακτορικού της. Αλλά ούτε και κάποιος άλλος ερευνητής ήταν σε θέση να δώσει κάποια λογική εξήγηση στο φαινόμενο αυτό. Λόγω της έλλειψης, λοιπόν, συγκεκριμένων στοιχείων οι ερευνητές, μισοαστεία-μισοσοβαρά, έδωσαν στα σήματα αυτά την προσωρινή ονομασία LGM από τα αρχικά των αγγλικών λέξεων «Μικρά Πράσινα Ανθρωπάκια»! Αργότερα ανακαλύφτηκαν παρόμοια σήματα και σε άλλα σημεία του ουρανού, ονομάστηκαν παλλόμενες ραδιοπηγές κι έγιναν γνωστά με τη διεθνή συγκεκομμένη ονομασία τους ως πάλσαρ. Τελικά όμως ο Thomas Gold ταύτισε τα πάλσαρ με τα άστρα νετρονίων των θεωριών που είχαν διατυπώσει παλαιότερα οι Robert Oppenheimer και Lev Landau. Η τελική έκβαση όλων αυτών ήταν η απονομή του διδακτορικού διπλώματος στην Jocelyn Bell μετά πολλών επαίνων και στον επιβλέποντα καθηγητή της το βραβείο Νομπέλ Φυσικής του 1974! Εκτοτε επιβεβαιώθηκε επανειλημμένα ότι τα αντικείμενα αυτά είναι τα λείψανα γιγάντιων άστρων των οποίων ο πυρήνας στο τέλος της ζωής τους έχει συμπιεστεί τόσο πολύ ώστε τα αρνητικά φορτισμένα ηλεκτρόνια των χημικών στοιχείων του συγχωνεύονται με τα θετικά φορτισμένα πρωτόνια του πυρήνα, με αποτέλεσμα τη μετατροπή τους σε νετρόνια και τη δημιουργία σε τελική ανάλυση ενός άστρου νετρονίων. Τα άστρα αυτά έχουν διάμετρο περίπου 10-30 χιλιομέτρων, μάζα 1,1 έως και 3 φορές μεγαλύτερη από αυτήν που έχει ο Ηλιος μας και πυκνότητα ίση με τη συμπίεση του πληθυσμού της Γης στο μέγεθος μιας σταγόνας νερού. Και όλα αυτά ως αποτέλεσμα μιας έκρηξης σουπερνόβα. Μια τέτοια αστρική έκρηξη παρατηρήθηκε από Κινέζους αστρονόμους το έτος 1054 μ.Χ. στον αστερισμό του Ταύρου και σε απόσταση 6.300 ετών φωτός. Η έκρηξη εκείνη συνέβη όταν οι Σουμέριοι εγκαταστάθηκαν για πρώτη φορά στη Μεσοποταμία και στη μεγαλύτερή της ένταση έλαμπε με τη φωτεινότητα 500 εκατομμυρίων ήλιων. Στο σημείο εκείνης της έκρηξης τα σύγχρονα τηλεσκόπια μάς έχουν αποκαλύψει ένα φωτεινό νεφέλωμα που μοιάζει με κάβουρα, και γι’ αυτό ονομάστηκε Νεφέλωμα Καρκίνος. Το νεφέλωμα αυτό είναι τα υπολείμματα του κατεστραμμένου εκείνου άστρου, το οποίο παρ’ όλα αυτά λάμπει ακόμη και σήμερα με τη φωτεινότητα 30.000 ήλιων. Από τη μιαν άκρη ώς την άλλη έχει διάμετρο 6,5 ετών φωτός ή 62 τρισεκατομμυρίων χιλιομέτρων και συνεχίζει να διαστέλλεται ακόμη και σήμερα με ταχύτητα που φτάνει τα 5,4 εκατομμύρια χιλιόμετρα την ώρα. Αν η διαστολή του συνεχιστεί με τον ίδιο ρυθμό, τα αέρια αυτά λείψανα θα φτάσουν στη Γη σε περίπου 1,25 εκατομμύρια χρόνια. Στο νεφέλωμα αυτό Αμερικανοί ραδιοαστρονόμοι τον Οκτώβριο του 1968 ανακάλυψαν ένα πάλσαρ με τη μικρότερη μέχρι τότε παλμική περίοδο, που αναβόσβηνε 30 φορές το δευτερόλεπτο. Υπάρχουν όμως και πάλσαρ που περιστρέφονται σαν σβούρες εκατοντάδες φορές κάθε δευτερόλεπτο. Σε κάθε περιστροφή τους όλα τους εκπέμπουν τεράστιες ποσότητες ακτινοβολιών από τους μαγνητικούς τους πόλους, σαν απόκοσμοι φάροι του Διαστήματος. Αλλά ελάχιστα είναι τοποθετημένα «σωστά» σε σχέση με τη Γη, ώστε η περιστροφή των μαγνητικών του πόλων να μας στέλνει ραδιοεκπομπές που μπορούμε να παρατηρήσουμε. Στον γαλαξία μας υπολογίζεται ότι πρέπει να υπάρχουν από 200.000 έως 1.000.000 πάλσαρ, όμως εμείς προς το παρόν έχουμε εντοπίσει 1.800 μόνο από τα παράξενα αυτά αστρικά λείψανα. Ενα απ’ αυτά, που ανακαλύφθηκε στις 12 Νοεμβρίου 1982, περιστρέφεται γύρω από τον άξονά του 642 φορές το δευτερόλεπτο! Ηταν το πρώτο ταχύτατα περιστρεφόμενο πάλσαρ, ενώ έκτοτε έχουν ανακαλυφθεί περίπου 200 σαν κι αυτό (millisecond pulsars). Το ταχύτερο πάλσαρ που έχει εντοπιστεί μέχρι τώρα ανακαλύφθηκε το 2005 και περιστρέφεται 716 φορές το δευτερόλεπτο (42.960 στροφές το λεπτό), ενώ στις 5 Σεπτεμβρίου 2017 ανακαλύφθηκε και το δεύτερο ταχύτερο πάλσαρ, που περιστρέφεται 707 φορές το δευτερόλεπτο (42.420 στροφές το λεπτό). Υπολογίζεται μάλιστα (θεωρητικά τουλάχιστον) ότι η ανώτατη ταχύτητα περιστροφής ενός πάλσαρ δεν θα μπορούσε να υπερβεί τις 1.000 στροφές το δευτερόλεπτο, λόγω της ενέργειας που χάνεται από την εκπομπή βαρυτικών κυμάτων. Αυτού του είδους τα άστρα αποτελούν τα λείψανα γιγάντιων άστρων έπειτα από εκρήξεις σουπερνόβα. Μια τέτοια έκρηξη συμπιέζει τον πυρήνα του άστρου σε τέτοιο βαθμό, ώστε τα υλικά από τα οποία αποτελείται να έχει την πυκνότητα ενός ατομικού πυρήνα. Η συμπίεση είναι τόσο μεγάλη ώστε τα αρνητικά φορτισμένα ηλεκτρόνια των χημικών στοιχείων του άστρου συγχωνεύονται με τα θετικά φορτισμένα πρωτόνια του πυρήνα, με αποτέλεσμα τη δημιουργία νετρονίων και νετρίνων. Κι ενώ τα νετρίνα δραπετεύουν αμέσως από το άστρο, μεταφέροντας μάλιστα αρκετή από την ενέργειά του, τα νεοσχηματισμένα νετρόνια παραμένουν εκεί και ενώνονται με τα ήδη υπάρχοντα των ατομικών πυρήνων. Ολα αυτά τα νετρόνια, όμως, είναι τόσο συμπιεσμένα, ώστε να ακουμπούν σχεδόν το ένα στο άλλο. Αποτέλεσμα αυτής της συμπίεσης είναι η δημιουργία μιας σφαίρας μερικών χιλιομέτρων που έχει την πιο λεία, στερεή επιφάνεια στο σύμπαν. Βρισκόμαστε, δηλαδή, αντιμέτωποι μ’ ένα άστρο νετρονίων. Αν η Γη μας είχε συμπιεστεί στην πυκνότητα ενός τέτοιου άστρου, θα χωρούσε άνετα στο κλειστό Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας στο Φάληρο. Για να πλησιάσουμε κάπως τη φανταστική πυκνότητα ενός τέτοιου άστρου, ολόκληρος ο σημερινός πληθυσμός του πλανήτη μας, δηλαδή 7,5 δισεκατομμύρια άνθρωποι, θα έπρεπε να συμπιεστεί στο μέγεθος μιας σταγόνας νερού. Υλικά από ένα τέτοιο άστρο με μέγεθος όσο το κεφάλι μιας καρφίτσας θα ζύγιζαν ένα εκατομμύριο τόνους, όσο δέκα αεροπλανοφόρα, ενώ ένα μωρό 5 κιλών στην επιφάνεια ενός τέτοιου άστρου θα ζύγιζε 50 εκατομμύρια τόνους! Η καταπληκτική αυτή ανακάλυψη της Τζόσελιν Μπελ έγινε αφορμή να απονεμηθεί το Βραβείο Νομπέλ Φυσικής του 1974 στον επιβλέποντα καθηγητή της Aντονι Χιούις, και όχι σ’ αυτήν! Την εποχή εκείνη, μάλιστα, η επιτροπή των βραβείων Νομπέλ είχε επικριθεί διότι δεν είχε περιλάβει στη βράβευση και τη νεαρή ερευνήτρια που πρώτη παρατήρησε τα αντικείμενα αυτά, αν και έκτοτε η προσφορά της Τζόσελιν Μπελ στην επιστήμη αναγνωρίστηκε επανειλημμένως με δύο δεκάδες βραβεία και τελευταίο το «Breakthrough Prize in Fundamental Physics» τον περασμένο Σεπτέμβριο. Το βραβείο αυτό συνοδεύεται με ένα ποσό τριών εκατομμυρίων δολαρίων το οποίο η Μπελ θα διαθέσει για υποτροφίες επιστημονικών σπουδών σε γυναίκες και μέλη εθνικών μειονοτήτων. http://www.kathimerini.gr/933809/article/epikairothta/episthmh/oi-faroi-toy-diasthmatos

Βρέχει διαμάντια! Ο αριθμός των πλανητών στο Σύμπαν είναι πρακτικά ανυπολόγιστος: υπάρχουν πολλές εκατοντάδες δισεκατομμύρια πλανήτες σε κάθε γαλαξία και υπάρχουν εκατοντάδες δισεκατομμύρια γαλαξίες! Παρά τα ασύλληπτα αυτά νούμερα, τα οποία συνηγορούν υπέρ του αντιθέτου, οι επιστήμονες μέχρι πρόσφατα θεωρούσαν ότι τα πλανητικά συστήματα που σχηματίζονται γύρω από τα μητρικά άστρα στους γαλαξίες είναι λίγο-πολύ πανομοιότυπα σε δομή αλλά και σύνθεση με το δικό μας ηλιακό σύστημα. Με άλλα λόγια, δεν περίμεναν να βρουν και πολύ διαφορετικά πράγματα στις ατμόσφαιρες των εξωπλανητών, των πλανητών που βρίσκονται εκτός του δικού μας ηλιακού συστήματος. Η εντύπωση αυτή άλλαξε βαθμηδόν κατά τη διάρκεια των τελευταίων δύο δεκαετιών και σε αυτό συνέβαλε καθοριστικά ο στόλος των διαστημικών τηλεσκοπίων, σε συνδυασμό με τη συνεχή βελτίωση των δυνατοτήτων των επίγειων τηλεσκοπίων. Ετσι, η συνεχής αποκάλυψη νέων πλανητικών δεδομένων κατέδειξε ότι οι επιστήμονες είχαν πέσει έξω και ότι το κοσμικό εργοστάσιο παραγωγής πλανητών διαθέτει έναν τεράστιο κατάλογο διαφορετικών ειδών τον οποίο μόλις τώρα αρχίζουμε να διατρέχουμε. Δεν είναι τυχαίο ότι μόλις πριν από λίγες ημέρες έπιασε πονοκέφαλος την παγκόσμια αστρονομική κοινότητα όταν ανακοινώθηκε η ανακάλυψη ενός εξωπλανήτη που σύμφωνα με τα υπάρχοντα πλανητικά μοντέλα δεν έπρεπε να... υπάρχει! Σήμερα πάντως εμείς θα σταθούμε σε πλανήτες που υπάρχουν και των οποίων οι ατμοσφαιρικές και καιρικές συνθήκες ξεπερνούν κάθε φαντασία. Δείκτης προστασίας υψηλός Εντοπίστηκε πριν από δύο εβδομάδες σε απόσταση 1.730 ετών φωτός από τη Γη. Ο Kepler 13-Ab είναι ένας εξωπλανήτης που βρίσκεται σε «κλειδωμένη» τροχιά γύρω από το άστρο του, έτσι ώστε μόνο η μια πλευρά του αντικρίζει μόνιμα το μητρικό του άστρο. Σύμφωνα με τους ερευνητές στη σκοτεινή πλευρά του εξωπλανήτη συχνά βρέχει και χιονίζει. Ωστόσο δεν πέφτουν σταγόνες νερού ή νιφάδες χιονιού αλλά βρέχει και χιονίζει διοξείδιο του τιτανίου, ό,τι δηλαδή περιέχει το αντηλιακό μας για να μας προστατεύει από τη βλαβερή ηλιακή ακτινοβολία. Μεταλλική βροχή Ο PSO J318.5-22 είναι ένας μοναχικός πλανήτης, αφού για κάποιον λόγο απομακρύνθηκε από το μητρικό του άστρο και τους άλλους πλανήτες που ίσως υπήρχαν εκεί και βρίσκεται μόνος του σε κάποιο σημείο του Διαστήματος, σε απόσταση 80 ετών φωτός από εμάς. Πρόκειται για έναν γίγαντα αερίων με μάζα οκτώ φορές μεγαλύτερη από αυτή του Δία. Οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι στον πλανήτη σχηματίζονται νέφη τα οποία δημιουργούν βροχή που αποτελείται από λιωμένα μέταλλα. Ρουμπίνια και ζαφείρια Ο καιρός θα είναι νεφελώδης με πιθανότητα βροχοπτώσεων ... πολύτιμων λίθων. Ομάδα αστρονόμων από την Ιρλανδία και την Αγγλία, με δημοσίευσή τους στην επιθεώρηση «Nature Astronomy», παρουσίασαν το πρώτο μετεωρολογικό δελτίο εξωπλανήτη που βασίστηκε σε άμεσες παρατηρήσεις καιρικών μεταβολών. Οπως διαπίστωσαν, ο HAT-P-7b, ο οποίος βρίσκεται σε απόσταση 1.044 ετών φωτός από τη Γη, διαθέτει πανέμορφα σύννεφα στην ατμόσφαιρά του, τα οποία πιθανώς περιέχουν τα συστατικά από τα οποία δημιουργούνται τα ρουμπίνια και τα ζαφείρια. Εστρωσε μαυρο χιονι Μία από τις πιο γνωστές ρήσεις που ακούγεται όταν θέλει κάποιος να τονίσει την επιμονή και την αποφασιστικότητά του σε κάποιο θέμα είναι ότι θα ασχολείται με αυτό «μέχρι να πέσει μαύρο χιόνι». Αν ζούσαμε στον πλανήτη HD 209458 b, ο οποίος απέχει 150 έτη φωτός από τη Γη, η ρήση αυτή δεν θα υπήρχε: στον συγκεκριμένο εξωπλανήτη πέφτει όντως μαύρο χιόνι! Οι μαύρες νιφάδες είναι πιθανότατα προϊόν της πρόσμειξης διοξειδίου του τιτανίου με κάποιο άλλο στοιχείο. Καλυφθείτε! Ερευνητές των πανεπιστημίων της Βέρνης και της Γενεύης έκαναν μια εντυπωσιακή ανακάλυψη στον εξωπλανήτη HD 189733b που βρίσκεται σε απόσταση μόλις 63 ετών φωτός από εμάς. Eίναι ένας γίγαντας αερίων στον οποίο επικρατούν ακραίες καιρικές συνθήκες. Η θερμοκρασία στην ατμόσφαιρα αγγίζει τους 3.000 βαθμούς Κελσίου και οι άνεμοι κατά μέσο όρο έχουν ταχύτητα 1.000 χλμ./ώρα. Και αυτά δεν είναι τα μόνα στοιχεία που καθιστούν τον HD 189733b ιδιαίτερο. Στον πλανήτη εκδηλώνονται τρομερές καταιγίδες στις οποίες βρέχει... γυαλί με ταχύτητες που αγγίζουν τα 9.000 χλμ./ώρα! Οι ερευνητές περιέγραψαν το ακραίο αυτό φαινόμενο με τον όρο «βροχές του τρόμου». Διαμαντένιες ατμόσφαιρες Αν κάποτε ταξιδέψει άνθρωπος στον Δία ή στον Κρόνο, αντί για φωτογραφικές μηχανές καλύτερα να κρατάει μαζί του κανένα μεγάλο καλάθι, αφού μπορεί να επιστρέψει ζάπλουτος. Σωματίδια αιθάλης που σχηματίζονται ψηλά στις ατμόσφαιρες των δύο γιγάντιων πλανητών ενδέχεται, σύμφωνα με τους ειδικούς, να μετατρέπονται σε διαμάντια, τα οποία πέφτουν στους πλανήτες με τη μορφή βροχής. Ολα αρχίζουν όταν μόρια μεθανίου στα ανώτερα στρώματα της ατμόσφαιρας των δύο πλανητών διασπώνται από κεραυνούς και δίνουν άτομα άνθρακα, τα οποία ενώνονται και δίνουν σωματίδια αιθάλης. Η αιθάλη βυθίζεται σε κατώτερα, θερμότερα στρώματα της ατμόσφαιρας, όπου συμπιέζεται και μετατρέπεται πρώτα σε γραφίτη και τελικά σε διαμάντια. Τα διαμάντια συνεχίζουν το ταξίδι τους όλο και πιο βαθιά στην ατμόσφαιρα των δύο πλανητών, μέχρι που η θερμοκρασία αυξάνεται πολύ και κυριολεκτικά τα λιώνει. Στην περίπτωση του Κρόνου, πάντως, οι ειδικοί υπολογίζουν ότι ο πλανήτης «βρέχεται» ανά πάσα στιγμή από περίπου 10 εκατομμύρια τόνους διαμαντιών διάφορων μεγεθών, από ένα χιλιοστό μέχρι 10 εκατοστά. http://www.tovima.gr/science/article/?aid=914624

Η ΙΒΜ δημιούργησε κβαντικό επεξεργαστή με 50 κβαντικά «μπιτ» Ένα ακόμη ορόσημο στον μακρύ δρόμο για τη δημιουργία κβαντικών υπολογιστών πέτυχε η μεγάλη αμερικανική εταιρεία ΙΒΜ, η οποία ανακοίνωσε ότι δημιούργησε τον πρώτο επεξεργαστή με 50 κβαντικά «μπιτ» ή κβαντικά δυφία (qubits). Είναι η πρώτη φορά που μια εταιρεία επιτυγχάνει κάτι τέτοιο, πράγμα που δίνει συγκριτικό πλεονέκτημα στην ΙBM έναντι της Google και άλλων τεχνολογικών εταιρειών, που συμμετέχουν στην άκρως ανταγωνιστική κβαντική «κούρσα». Οι κβαντικοί υπολογιστές, οι οποίοι βρίσκονται ακόμη στα σπάργανα, υπόσχονται ταχύτητα υπολογισμών πολύ μεγαλύτερη από τους τωρινούς ηλεκτρονικούς υπολογιστές. Αυτό συμβαίνει επειδή στους σημερινούς υπολογιστές, το bit, η βασική μονάδα πληροφορίας, μπορεί να πάρει είτε την τιμή «0» είτε την τιμή «1». Όμως το κβαντικό μπιτ (qubit), η στοιχειώδης μονάδα κβαντικής πληροφορίας, μπορεί να παίρνει τις τιμές «0», «1» ή «0 και 1» ταυτόχρονα. Η ΙΒΜ ανακοίνωσε ότι αφενός δημιούργησε ένα σύστημα με 20 κβαντικά «μπιτ» που είναι ήδη έτοιμο για χρήση και αφετέρου ότι ανέπτυξε το πρώτο -ακόμη πειραματικό- σύστημα IBM Q με επεξεργαστή 50 qubits. Η εταιρεία έκανε γνωστό ότι το σύστημά της με τα 20 qubits θα είναι διαθέσιμο online στους πελάτες της από το τέλος του 2017, προκειμένου να διερευνήσουν τις δυνατότητες πρακτικής εφαρμογής του. Η επόμενη γενιά κβαντικών συστημάτων της ΙΒΜ θα ενσωματώσει τον ισχυρότερο επεξεργαστή των 50 qubits. Ο πρώτος κβαντικός υπολογιστής που κατέστη online διαθέσιμος από την ΙΒΜ σε οποιονδήποτε ενδιαφερόμενο, ήταν τον Μάιο του 2016. Στο διάστημα που μεσολάβησε, η εταιρεία έχει κάνει περαιτέρω προόδους και φαίνεται να προηγείται στις εξελίξεις από κάθε άλλο ανταγωνιστή της. Εκτός από τον τομέα του υλικού (hardware), η ΙΒΜ συνεχίζει να αναπτύσσει ένα ολόκληρο «οικοσύστημα» κβαντικής υπολογιστικής, που περιλαμβάνει ανοικτό λογισμικό (software) και εκπαιδευτικό υλικό για την κβαντική κοινότητα των χρηστών. Ήδη, περισσότεροι από 60.000 χρήστες από όλο τον κόσμο (πανεπιστήμια, ερευνητικά κέντρα, σχολεία κ.α.) έχουν πραγματοποιήσει πάνω από 1,7 εκατομμύρια online κβαντικά πειράματα στους υπολογιστές της ΙΒΜ. Παράλληλα, η ΙΒΜ συνεργάζεται με άλλες εταιρείες (Samsung, Honda, Hitachi, Canon κ.α.) για να αναπτύξει βιομηχανικές και άλλες πρακτικές κβαντικές εφαρμογές. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500174243

Το κληροδότημα του Carl Sagan. Γνώρισα τον Carl Sagan για πρώτη φορά στα τέλη του 1971 σ’ ένα συνέδριο στην Ουάσιγκτον όταν παρουσίασε μια μικρή επιχρυσωμένη πλακέτα αλουμινίου μεγέθους 23Χ15 εκατοστών, δικής του έμπνευσης, που θα μεταφέρονταν στο Διάστημα από τις διαστημοσυσκευές Pioneer 10 και 11. Πράγματι το Pioneer 10 εκτοξεύτηκε τον Μάρτιο του 1972, και την επόμενη χρονιά, όταν το Pioneer 11 ξεκινούσε το δικό του ταξίδι στο Διάστημα, τον Απρίλιο του 1973, ξεκινούσα κι εγώ την δική μου περιπέτεια στο Ευγενίδειο Πλανητάριο. Οι δύο αυτές διαστημοσυσκευές, ήσαν τα πρώτα ανθρώπινα κατασκευάσματα που είχαν σκοπό να προσπεράσουν τον πλανήτη Δία, ενώ πάνω στην μικρή πλακέτα ήταν χαραγμένο, σε «επιστημονική» γλώσσα, ένα μήνυμα που ήταν κωδικοποιημένο με τέτοιον τρόπο ώστε να είναι εύκολη η αποκρυπτογράφησή του από έναν τεχνολογικά ανεπτυγμένο εξωγήινο πολιτισμό. Το μήνυμα αυτό περιελάμβανε τις βασικότερες πληροφορίες για τον τόπο, τον χρόνο και τη φύση των κατασκευαστών του. Σήμερα το Pioneer 10 βρίσκεται σε απόσταση 110 περίπου Αστρονομικών Μονάδων (όπου μία Α.Μ. είναι ίση με την απόσταση Γης-Ηλίου ή 150 εκατομμύρια χιλιόμετρα) και κατευθύνεται, με ταχύτητα 43.300 χλμ. την ώρα, προς την περιοχή του λαμπρού άστρου Λαμπαδία (άλφα Ταύρου ή Αλδεβαράν) το οποίο βρίσκεται σε απόσταση 68 ετών φωτός και το οποίο θα προσπεράσει σε 1.700.632 χρόνια. Αλλά παρασύρθηκα! Ο Carl Sagan, λοιπόν, ήταν τότε 38 ετών και καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Cornell στην Ιθάκη της Νέας Υόρκης, αλλά είχε ήδη διαμορφώσει ένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την εκλαΐκευση της επιστήμης στο ευρύ κοινό. Κι εκείνη η παρουσίαση δόθηκε με τόσο ενθουσιασμό, αλλά και τέτοια απλότητα, ώστε χωρίς αμφιβολία επηρέασε έντονα και το δικό μου μετέπειτα ενδιαφέρον για την εκλαΐκευση της αστρονομίας. Ήταν εμφανές ότι ο Sagan διέθετε όλα εκείνα τα εφόδια για μια σωστή επικοινωνία με το κοινό. Χρησιμοποιούσε έναν απλό (αλλά όχι απλοϊκό) και κατανοητό λόγο με πολλά παραδείγματα από την καθημερινή ζωή του ακροατηρίου του. Κι αν μερικές φορές παρασύρονταν, γρήγορα «επανέρχονταν» «μεταφράζοντας» σωστά και άμεσα την αντίδραση των ακροατών του. Χωρίς αμφιβολία, όμως, αυτό που τον έκανε, μερικά χρόνια αργότερα, έναν από τους πλέον αναγνωρίσιμους αστρονόμους σ’ ολόκληρο τον κόσμο, ήταν η τηλεοπτική σειρά «Κόσμος: Ένα Προσωπικό Ταξίδι» την οποία έγραψε και παρουσίασε. Ήταν μία σειρά 13 ωριαίων ντοκιμαντέρ που γυρίστηκε το 1978-1979 με ένα κόστος 8 περίπου εκατομμυρίων δολαρίων και προβλήθηκε για πρώτη φορά το 1980 στη Δημόσια Τηλεόραση των ΗΠΑ. Έκτοτε η σειρά αυτή παρουσιάστηκε σε 60 συνολικά χώρες (περιλαμβανομένης και της Ελλάδας) με 500 εκατομμύρια θεατές. Εντύπωση έκανε επίσης και η μουσική επένδυση της σειράς, με κλασσικά κυρίως θέματα, αλλά και ορισμένα μουσικά κομμάτια του δικού μας Βαγγέλη Παπαθανασίου, με ιδιαίτερα εντυπωσιακή την μουσική των τίτλων από τον δίσκο του με τίτλο «Ignacio». Η σειρά, πάντως, εκείνη και ο τρόπος που είχε παρουσιαστεί είχε μεγάλη επίδραση και στη δική μου εξέλιξη και πορεία. Το βασικό μάθημα και η παρακαταθήκη του Carl Sagan ήταν, για μένα τουλάχιστον, όσα μας είπε για τη Ζωή, τη Γη και το Σύμπαν. Έλεγε, λοιπόν, ότι αυτός ο πλανήτης, αυτός ο γαλάζιος σφαιρικός κόσμος, που είναι μετέωρος στο σκοτάδι του Διαστήματος, είναι το σπίτι μας που όλα αυτά τα χρόνια μας προστατεύει στο αέναο ταξίδι του στο Διάστημα. Πάνω του βρίσκονται όλοι όσοι αγαπάμε, όλοι όσοι γνωρίζουμε και κάθε ανθρώπινο ον που έχει ζήσει μέχρι τώρα. Το σύνολο της χαράς και της λύπης μας, κάθε είδους θρησκεία και ιδεολογία, κάθε είδους οικονομικές μεταρρυθμίσεις και πειραματισμοί, κάθε κυνηγός και τροφοσυλλέκτης, κάθε ήρωας και προδότης, κάθε δημιουργός και καταστροφέας πολιτισμών, κάθε βασιλιάς και δουλοπάροικος, κάθε ζευγάρι ερωτευμένων, κάθε πατέρας και μητέρα, κάθε παιδί, κάθε εφευρέτης και εξερευνητής, κάθε ηθικολόγος και κάθε διεφθαρμένος πολιτικός, κάθε σουπερστάρ και κάθε βεντέτα της μικρής και της μεγάλης οθόνης. Κάθε άγιος αλλά και κάθε αμαρτωλός στην ιστορία της ανθρωπότητας έζησε πάνω σ’ αυτήν τη γαλαζόλευκη σφαίρα, πάνω σ’ αυτόν τον απειροελάχιστο κόκκο άμμου, στην απεραντοσύνη του Σύμπαντος με τα δισεκατομμύρια των γαλαξιών, τα τρισεκατομμύρια των άστρων και τους τρισεκατομμύρια τρισεκατομμυρίων πλανήτες. Μας είπε, επίσης, και κάτι ακόμη: ότι στη διάρκεια της γέννησης του Σύμπαντος γεννήθηκαν δύο χημικά στοιχεία, το Υδρογόνο και το Ήλιο, ενώ όλα τα υπόλοιπα που υπάρχουν ελεύθερα στη φύση, γεννήθηκαν στο εσωτερικό των άστρων, στις θερμοπυρηνικές τους αντιδράσεις και στις επιθανάτιες αστρικές τους εκρήξεις. Χωρίς τις αστρικές εκρήξεις των σουπερνόβα δεν θα υπήρχαν πλανήτες και δορυφόροι. Χωρίς τις σουπερνόβα δεν θα υπήρχε η Γη, δεν θα υπήρχαν βράχια και βότσαλα, δεν θα υπήρχαν φυτά και ζώα. Χωρίς τις εκρήξεις των σουπερνόβα, δεν θα υπήρχε ο άνθρωπος. Ολόκληρη η ύλη στα σώματά μας, όλα τα χημικά στοιχεία που το αποτελούν, φτιάχτηκε στην «κόλαση» τέτοιων αστρικών θανάτων. Είμαστε δηλαδή αστράνθρωποι που δημιουργηθήκαμε από χημικά στοιχεία φτιαγμένα στις θανατηφόρες εκρήξεις υπεργιγάντιων άστρων. Είμαστε όλοι μας αστρόσκονη, και κάποια μέρα θα ξαναγυρίσουμε στα άστρα. Γιατί ακόμη κι όταν πεθάνουμε, τα χημικά στοιχεία των σωμάτων μας δεν πρόκειται να εξαφανιστούν, αλλά θα εξακολουθήσουν να υπάρχουν στο Σύμπαν. Όπως μας λένε σήμερα οι σύγχρονοι βιολόγοι, το πρώτο ζωντανό κύτταρο στη Γη εμφανίστηκε πριν από 4 περίπου δισεκατομμύρια χρόνια, και οι απ’ ευθείας απόγονοί του διατρέχουν σήμερα ολόκληρο το σώμα μας με την μορφή των κυττάρων του αίματος στις φλέβες και τις αρτηρίες μας. Επί πλέον, καθένας από μάς αναπνέει σήμερα μόρια που είχαν στο παρελθόν αναπνεύσει, πριν από εμάς, ο Μωυσής, ο Μέγας Αλέξανδρος και ο Χριστός. Είμαστε αλληλένδετα δεμένοι μεταξύ μας και μ’ όλους όσους πέρασαν πριν από μάς. Καθένας μας περιλαμβάνει μέσα του ένα εκατομμύριο δισεκατομμύρια κύτταρα, εκ των οποίων το 90% δεν είναι ανθρώπινα κύτταρα. Τα σώματά μας αποτελούν μιαν ολάκερη κοινωνία, αλλά χωρίς όλους αυτούς τους άλλους μικροοργανισμούς δε θα μπορούσαμε να ζήσουμε ούτε μία στιγμή, ούτε ένα δευτερόλεπτο. Επί πλέον, καθένα από τα ανθρώπινα κύτταρά μας διαθέτει 400 δισεκατομμύρια μόρια, τα οποία εκτελούν εκατομμύρια διαφορετικές δραστηριότητες με τα τρισεκατομμύρια των ατόμων από τα οποία αποτελούνται. Η συνολική χημική δραστηριότητα που εκτελείται στο εσωτερικό των κυττάρων μας είναι πραγματικά απίστευτη. Οι βιολόγοι υπολογίζουν ότι εκτελούνται ένα εκατομμύριο δισεκατομμύρια δισεκατομμυρίων ενέργειες κάθε στιγμή που περνάει. Αριθμητικά, μιλάμε για έναν αριθμό, ο οποίος αποτελείται από τη μονάδα ακολουθούμενη από 24 μηδενικά. Σ’ ένα χιλιοστό του δευτερολέπτου το σώμα μας έχει εκτελέσει δέκα φορές περισσότερες δραστηριότητες απ’ όλα τ’ άστρα που υπάρχουν στο Σύμπαν. Όλα αυτά, λοιπόν, και όλα όσα άλλα μας έμαθε για την Ζωή, τη Γη και το Σύμπαν, είναι, για όλους όσους μας άγγιξε το πέρασμα του Carl Sagan από τη ζωή μας, ένα πραγματικά ανεκτίμητο κληροδότημα. Διονύσης Π. Σιμόπουλος. http://physicsgg.me/2017/11/10/%cf%84%ce%bf-%ce%ba%ce%bb%ce%b7%cf%81%ce%bf%ce%b4%cf%8c%cf%84%ce%b7%ce%bc%ce%b1-%cf%84%ce%bf%cf%85-carl-sagan/

Φιλε alfa015 Για διάβασε αυτο για να εισαι περισσότερο αισιοδοξος!!! Υπερφωτεινή κίνηση Alcubierre λόγω στρέβλωσης του χωροχρόνου. Μια ιδέα για να γίνει πιθανό ένα διαστημικό ταξίδι με ταχύτητα μεγαλύτερη από αυτή που ταξιδεύει το φως, προτάθηκε για πρώτη φορά από το Μεξικανό θεωρητικό φυσικό Miguel Allcubierre το 1994. Αυτή η ιδέα αρχίζει από την αντίληψη, που υπονοείται στη γενική θεωρία της σχετικότητας του Αϊνστάιν, ότι η ύλη αναγκάζει την επιφάνεια του χωροχρόνου γύρω της να κυρτώνεται. Ο Miguel Alcubierre ενδιαφέρθηκε για το αν θα μπορούσε ποτέ να πραγματοποιηθεί η "κίνηση λόγω στρέβλωσης του χωροχρόνου" (warp drive), όπως παρουσιαζόταν στο έργο επιστημονικής φαντασίας Star Trek. Αυτό τον οδήγησε στην αναζήτηση μιας έγκυρης μαθηματικής περιγραφής του πεδίου βαρύτητας, που θα επέτρεπε ένα είδος χωροχρονικής στρέβλωσης σαν μέσο υπερφωτεινής προώθησης. Ο Alcubierre κατέληξε στο συμπέρασμα ότι μια κίνηση λόγω στρέβλωσης του χωροχρόνου θα ήταν εφικτή, εάν η ύλη θα μπορούσε να κανονιστεί έτσι ώστε να διαστέλλεται ο χωροχρόνος πίσω από ένα διαστημόπλοιο (κι έτσι να απομακρύνει το σημείο αναχώρησης πολλά έτη φωτός πίσω), και να συρρικνώνει τον χωροχρόνο μπροστά (ώστε να φέρνει τον προορισμό πιο κοντά). Με αυτό τον τρόπο θα αφήνει το ίδιο το διαστημόπλοιο σε μια τοπικά επίπεδη περιοχή του χωροχρόνου που θα ορίζεται από μια "φυσαλίδα στρέβλωσης", που θα βρίσκεται μεταξύ των δύο στρεβλώσεων του χωροχρόνου. Το σκάφος έτσι θα ήταν σαν να έκανε σερφ κατά μήκος της φυσαλίδας του με μια αυθαίρετα υψηλή ταχύτητα, ωθούμενο προς τα εμπρός λόγω της διαστολής του διαστήματος στο πίσω τμήμα του και της συστολής του διαστήματος μπροστά του. Θα μπορούσε λοιπόν να ταξιδέψει γρηγορότερα από το φως χωρίς καμιά παράβαση οποιουδήποτε φυσικού νόμου επειδή, ο χωροχρόνος στην τοπική φυσαλίδα στρέβλωσης θα ήταν σε ηρεμία. Επίσης, όντας τοπικά στάσιμο, το διαστημόπλοιο και το πλήρωμά του δεν θα επηρεαζόταν από τις τρομακτικές επιταχύνσεις και επιβραδύνσεις (που προλαμβάνουν την ανάγκη για "διατάξεις απόσβεσης της αδράνειας"), και από τα σχετικιστικά αποτελέσματα, όπως η χρονική διαστολή (επειδή το πέρασμα του χρόνου μέσα στη φυσαλίδα στρέβλωσης θα ήταν η ίδια με αυτό στο εξωτερικό). Θα μπορούσε άραγε να γίνει πραγματικότητα μια τέτοια κίνηση λόγω στρέβλωσης του χωροχρόνου; Όπως επισημαίνει ο Alubierre θα απαιτούσε τον επιδέξιο χειρισμό της ύλης με μια αρνητική ενεργειακή πυκνότητα. Τέτοια ύλη, γνωστή ως εξωτική ύλη, είναι το ίδιο είδος της ουσίας που απαιτείται προφανώς για να διατηρήσει ανοικτές τις σκουληκότρυπες - ένα άλλα μέσον που έχει προταθεί για να ταξιδέψουμε χωρίς το φραγμό της ταχύτητας του φωτός. Η κβαντομηχανική επιτρέπει την ύπαρξη περιοχών αρνητικής ενεργειακής πυκνότητας κάτω από ειδικές περιστάσεις, όπως είναι το φαινόμενο Casimir. Το 1999 ο Chris Van Den Broeck, στο Καθολικό Πανεπιστήμιο Leuven του Βελγίου, ανέλυσε περισσότερο την ιδέα της κίνησης Alubierre λόγω στρέβλωσης. Έτσι, ίσως ήρθε πιο κοντά η κατασκευή ενός διαστημοπλοίου τύπου Enterprise. Οι υπολογισμοί του Van Den Broeckο έδειξαν ότι δεν χρειάζεται τόση ενέργεια όση υπολόγισε ο Alcubierre στην εργασία του. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι είμαστε στα πρόθυρα της ικανότητας να στρεβλώσουμε τον χωροχρόνο. Όπως συμπεραίνει ο Van Den Broeck: "Το πρώτο υπερφωτεινό ταξίδι λόγω στρέβλωσης είναι ακόμα πολύ μακρινή υπόθεση, αλλά ίσως έχει γίνει τώρα ελαφρώς λιγότερο απίθανο." Φυσική της κίνησης Alubierre Για εκείνους που είναι εξοικειωμένοι με τα φαινόμενα της ειδικής σχετικότητας, όπως είναι η συστολή Lorentz και η χρονική διαστολή, η κίνηση Alcubierre έχει μερικές προφανώς ειδικές πτυχές. Ειδικότερα, ο Alcubierre έχει δείξει ότι ακόμα και όταν επιταχύνει το σκάφος, ταξιδεύει σε μια γεωδαισιακή ελεύθερης πτώσης. Με άλλα λόγια, ένα σκάφος που χρησιμοποιεί τη στρέβλωση του χωροχρόνου για να επιταχυνθεί και να επιβραδυνθεί είναι πάντα σε ελεύθερη πτώση, και το πλήρωμα του σκάφους δεν θα δοκίμαζε καμία βαρυτική δύναμη επιτάχυνση. Κάποιες τεράστιες παλιρροιακές δυνάμεις θα παρουσιάζονταν πλησίον των άκρων του επίπεδου διαστημικού σκάφους, λόγω της μεγάλης χωρικής κυρτότητας εκεί, αλλά με την κατάλληλη προδιαγραφή της μετρικής, αυτές θα γίνονταν πολύ μικρές μέσα στον όγκο του σκάφους. Ο D. Coule έχει υποστηρίξει ότι σχέδια όπως αυτό που προτείνεται από τον Alcubierre δεν είναι εφικτά επειδή η ύλη που τοποθετείται στο δρόμο πρέπει εκ των προτέρων να τοποθετηθεί με ταχύτητα υπερφωτεινή. Κατά συνέπεια, σύμφωνα με τον Coule, απαιτείται μια κίνηση Alcubierre προκειμένου να φτιαχτεί μια κίνηση Alcubierre. Γι αυτό και είναι αδύνατη η κατασκευή αυτής της κίνησης, ακόμα κι αν η μετρική είναι φυσικά σημαντική. Σημαντικά προβλήματα με τη μετρική αυτής της μορφής προέρχονται από το γεγονός ότι όλες οι γνωστές κινήσεις λόγω στρεβλώσεων του χωροχρόνου, παραβιάζουν διάφορες ενεργειακές συνθήκες. Είναι αλήθεια ότι ορισμένα πειραματικά ελεγμένα κβαντικά φαινόμενα, όπως το φαινόμενο Casimir, όταν περιγράφονται στα πλαίσια της κβαντικής θεωρίας πεδίου, παραβιάζουν επίσης τις ενεργειακές συνθήκες. Έτσι, κάποιος μπορεί να ελπίζει ότι οι κινήσεις τύπου Alcubierre, λόγω στρεβλώσεων του χωροχρόνου, θα μπορούσαν ίσως να πραγματοποιηθούν με μια έξυπνη εφαρμοσμένη μηχανική που θα εκμεταλλεύεται τέτοια κβαντικά αποτελέσματα. Πάντως, υπολογισμοί έδειξαν ότι απαιτούνται παράλογα τεράστιες ενέργειες για τέτοιες κινήσεις, π.χ. απαιτείται ενέργεια ισοδύναμη με 1067 gr, για να μεταφέρει ένα μικρό σκάφος πέρα από το Γαλαξία μας. Αυτά είναι μεγέθη μεγαλύτερα από τη μάζα όλου του σύμπαντος. Υπάρχουν βέβαια αντεπιχειρήματα σε αυτά τα προφανή προβλήματα ενέργειας, αλλά δεν έχουν πείσει τους φυσικούς ότι μπορούν να υπερνικηθούν. Το υπερφωτεινό ταξίδι λόγω στρέβλωσης του χωροχρόνου χρησιμοποιείται συχνά στην επιστημονική φαντασία για να δείξει μια ευρεία ποικιλία φανταστικών μεθόδων προώθησης, οι περισσότερες από τις οποίες δεν έχουν καμία σχέση με την κίνηση Alcubierre ή οποιαδήποτε άλλη φυσική θεωρία. Η φυσική της κίνησης λόγω στρέβλωσης του χωροχρόνου στο έργο Star Trek δεν ήταν ποτέ καθορισμένη, ούτε οι συγγραφείς του έχουν κάνει οποιαδήποτε αναφορά στη θεωρία του Dr. Alcubierre. Όμως το 1978 ένα υπόμνημα του Jesco von Puttkamer, τεχνικού συμβούλου για το Star Trek, προτείνει μια θεωρία σημαντικά όμοια με την θεωρία στρεβλώσεων του χωροχρόνου Alcubierre. Η κίνηση Alcubierre αναφέρεται επίσης στο Orbiter, ένα μυθιστόρημα του Warren Ellis. Applause Applause Applause

(TPC) «Soyuz MS-07" Στη θέση 254 στο κοσμοδρόμιο Μπαϊκονούρ συνεχίζονται οι προετοιμασίες για την εκτόξευση του επανδρωμένου διαστημόπλοιου (TPC) «Soyuz MS-07" με ένα άλλο διεθνές πλήρωμα. Στις 9 Νοεμβρίου του 2017 οι επιχειρήσεις των εμπειρογνωμόνων Roskosmos μεταφέρουν το (TPC) «Soyuz MS-07" σε ανηχοϊκό θάλαμο (BEC). Μέσα σε λίγες μέρες θα πραγματοποιηθεί στα συστήματα ραδιοφώνου δοκιμαστική λειτουργεια στο διαστημικό σκάφος BEC που παρέχουν λειτουργική επικοινωνία, τηλεμετρίας και χρησιμοποιείται κατά τη διάρκεια της προσέγγισης και σύνδεσης της WPK με το Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Η εκτόξευση του (TPC) «Soyuz MS-07" έχει προγραμματιστεί για τις 17 Δεκεμβρίου 2017 από το κοσμοδρόμιο Baikonur. Στα κύρια και εφεδρικα πληρώματα του πλοίου για την ISS-54/55 ειναι οι κοσμοναύτες Anton Shkaplerov και Sergey Prokopiev(Roskosmos), οι αστροναύτες Scott Tingley και Dzhanett Epps(NASA), ο αστροναύτης Norishige Kahan(JAXA) και ο αστροναύτης της ESA Alexander Gerst. https://www.roscosmos.ru/print/24318/ Παγκόσμιο ρεκόρ πτήσης με ιπτάμενη τζετ στολή από Βρετανό εφευρέτη. Ρεκόρ Guinness σημείωσε ο Βρετανός εφευρέτης Ρίτσαρντ Μπράουνινγκ, επιτυγχάνοντας την ταχύτερη πτήση με ιπτάμενη τζετ στολή αυτή την εβδομάδα. Σύμφωνα με το Sky News, ο ιδρυτής και επικεφαλής πιλότος δοκιμών της βρετανικής Gravity Industries πέτυχε ταχύτητα 32,02 μιλίων ανά ώρα (51,53 χλμ/ ώρα) στην τρίτη απόπειρά του, στο Lagoona Park στο Ρέντινγκ. Στη συνέχεια δεν πήρε καλά μια στροφή και έπεσε στη λίμνη- ωστόσο είχε καταφέρει ήδη να σημειώσει το ρεκόρ. Ο Πρέιβιν Πατέλ των Ρεκόρ Guinness βρισκόταν επί τόπου για να διασφαλίσει ότι η μέτρηση της ταχύτητας του Μπράουνινγκ θα γινόταν με ακρίβεια για τουλάχιστον 100 μέτρα. Η συγκεκριμένη «στολή του Iron Man» αποτελείται από έξι τουρμπίνες κηροζίνης, με ωστική δύναμη 22 κιλών η καθεμία. Η στολή ελέγχεται εξολοκλήρου από την κίνηση του σώματος, οπότε ο Μπράουνινγκ χρειάστηκε να κάνει ασκήσεις ενδυνάμωσης πριν προσπαθήσει να σπάσει το ρεκόρ, προκειμένου να είναι σε θέση να ισορροπεί στον αέρα. «Είναι μια πολύ ειδική στιγμή κάθε φορά που φοράς τη στολή, είναι περίπου 45 κιλά, οπότε ξέρεις πολύ καλά ότι πρόκειται να πας να κάνεις κάτι» είπε στο Reuters. «Καθώς η μηχανή αρχίζει να γεμίζει και να παίρνει δύναμη, μπορείς να νιώσεις την ενέργεια. Και τη στιγμή που τα πόδια σου φεύγουν από το έδαφος και είσαι στον αέρα, είναι ευχαρίστηση και χαρά» πρόσθεσε. Τη στολή έφτιαξε ο ίδιος, σε ένα εγχείρημα που διήρκεσε τρία χρόνια και άρχισε όταν ο Μπράουνινγκ αποφάσισε ότι ήθελε να φτιάξει τη δική του στολή. Σύμφωνα με το Wired, στην αρχή είχε πειραματιστεί με φτερά και ηλεκτροκινητήρες, στο πνεύμα των ανεμοπτέρων, ωστόσο τελικά κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ήταν ευκολότερο απλά να προσδεθεί σε αεριωθούμενους κινητήρες. Το αποτέλεσμα ήταν η εν λόγω στολή, με όνομα «Δαίδαλος» (Daedalus). http://www.naftemporiki.gr/story/1293269/pagkosmio-rekor-ptisis-me-iptameni-tzet-stoli-apo-bretano-efeureti Συνάντηση Έλον Μασκ- Ερντογάν για εκτοξεύσεις δορυφόρων και συνεργασία Tesla - SpaceX με τουρκικές εταιρείες. Ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και ο ιδρυτής της Tesla και της SpaceX Έλον Μασκ, συναντήθηκαν την Τετάρτη για να συζητήσουν συνεργασία μεταξύ των δύο εταιρειών του Μασκ και τουρκικών εταιρειών, ανακοίνωσε εκπρόσωπος της τουρκικής προεδρίας. Ο Μασκ, που βρίσκεται στην Τουρκία για να παραστεί στο Global SatShow στην Κωνσταντινούπολη, συνάντησε τον Ερντογάν και τους υπουργούς Μεταφορών και Βιομηχανίας της Τουρκίας στο προεδρικό μέγαρο στην Άγκυρα. Όπως αναφέρει το Reuters, o Ιμπραχίμ Καλίν, εκπρόσωπος της προεδρίας, είπε ότι ο Μασκ και ο Ερντογάν συζήτησαν πιθανά κοινά εγχειρήματα μεταξύ της Tesla, της SpaceX και τουρκικών εταιρειών, καθώς και για την εκτόξευση των τουρκικών δορυφόρων Turksat 5A και 5B. «Επίσης ανταλλάξαμε απόψεις σχετικά με το τι είδους κοινές επιχειρήσεις θα μπορούσαν να έχουν τουρκικές εταιρείες με τις SpaceX και την Tesla» ανέφερε ο Καλίν, σύμφωνα με το πρακτορείο Anadolu. Η Τουρκία σκοπεύει να εκτοξεύσει τον δορυφόρο Turksat 5A το 2020 και τον 5Β το 2021. Τον Οκτώβριο η Airbus υπέβαλε την καλύτερη προσφορά σε διαγωνισμό για την κατασκευή των τουρκικών δορυφόρων. Φωτογραφίες. Turkish Presidency @trpresidencyFollow President Recep Tayyip Erdoğan received SpaceX founder and Tesla CEO Elon Musk at the Presidential Complex. https://t.co/9NQiuuQwmD ReplyRetweetFavorite TeknoGirişim @basariodakliFollow Elon Musk - Erdoğan Görüşmesinden Kareler https://t.co/ScPVUaNwpV Ο Καλίν είπε πως μια συμφωνία θα μπορούσε να υπογραφεί με την Airbus την Πέμπτη, και ο Μασκ θα ήταν επίσης παρών στην συνάντηση ως υπεργολάβος. Επίσης, πρόσθεσε ότι ο Ερντογάν και ο Μασκ συζήτησαν σχετικά με ηλεκτρικά οχήματα, λίγες ημέρες αφού η Τουρκία αποκάλυψε τα σχέδιά της για τη δημιουργία ενός αυτοκινήτου που θα έχει παραχθεί εξολοκλήρου στην Τουρκία ως το 2021- κάτι για το οποίο ο Τούρκος πρόεδρος είπε ότι αποτελεί ένα μακρόχρονο όνειρο του τουρκικού λαού. http://www.naftemporiki.gr/story/1293262/sunantisi-elon-mask-erntogan-gia-ektokseuseis-doruforon-kai-sunergasia-tesla-spacex-me-tourkikes-etaireies Σχολιο:Αραγε στην Ελλαδα δεν υπάρχει τίποτα που να μπορουμε να συνεργαστουμε με την SpaceX και την Tesla.Η απλα λεμε για την ιδρυση Διαστημικής Υπηρεσίας και μετα χαος!!!

Άκαρπες και οι νέες έρευνες για τα σωματίδια σκοτεινής ύλης. Άκαρπη για μια ακόμη φορά, η αναζήτηση των υποθετικών σωματιδίων της σκοτεινής ύλης καθώς τα τελευταία αποτελέσματα του πειράματος ΧΕΝΟΝ1Τ στο Εθνικό Εργαστήριο Γκραν Σάσο της Ιταλίας, που διαθέτει τον πιο ευαίσθητο ανιχνευτή σκοτεινής ύλης παγκοσμίως, δεν εντόπισαν τίποτα. Εξίσου με άδεια χέρια κατέληξαν και οι κινέζοι επιστήμονες του πειράματος PandaX, οι οποίοι παράλληλα έκαναν τη δική τους ανακοίνωση. Εδώ και 30 χρόνια, οι επιστήμονες ψάχνουν τα σωματίδια σκοτεινής ύλης που προβλέπουν μερικές θεωρίες, αλλά σωματίδια δεν βρίσκονται. Έτσι, οι φυσικοί σιγά-σιγά συνειδητοποιούν ότι μάλλον πρέπει να στραφούν σε εναλλακτικές εξηγήσεις πέρα από τα σωματίδια για να ερμηνεύσουν τη φύση της σκοτεινής ύλης, η οποία αποτελεί περίπου το 85% της μάζας του υλικού σύμπαντος και σχεδόν το 27% της συμπαντικής μάζας-ενέργειας (το υπόλοιπο 5% είναι η κανονική ύλη και το 68% η σκοτεινή ενέργεια). Περισσότερες από δέκα επιστημονικές ομάδες σε διάφορα μέρη του κόσμου έχουν αποτύχει να ανιχνεύσουν τα σωματίδια της σκοτεινής ύλης. Ούτε οι επίγειοι ούτε οι διαστημικοί ανιχνευτές, ούτε οι επιταχυντές του CERN έχουν βρει το παραμικρό σωματίδιο που να είναι «φορέας» της σκοτεινής ύλης. Η ύπαρξη της οποίας τεκμαίρεται έμμεσα, μέσω των βαρυτικών επιδράσεων που ασκεί στις κινήσεις των γαλαξιών. Από τη δεκαετία του 1980 η ύπαρξη της σκοτεινής ύλης έχει γίνει ευρέως αποδεκτή ως η βασική εξήγηση για την αιτία που οι γαλαξίες παραμένουν συγκροτημένοι και δεν «φυλλοροούν» στα εξ ων συνετέθησαν. Πιστεύεται ότι μία αόρατη «άλως» σκοτεινής ύλης περιβάλλει τους γαλαξίες και τους συγκρατεί σε σταθεροποιημένη κατάσταση. Πώς «ενσαρκώνεται» η σκοτεινή ύλη Οι φυσικοί έχουν εδώ και δεκαετίες προτείνει την ύπαρξη των «ασθενώς αλληλεπιδρώντων σωματιδίων με μάζα» (WIMPs) ως φορέων της εν λόγω ύλης. Το πρόβλημα είναι ότι κανείς δεν φαίνεται ικανός να βρει αυτά τα WIMPS -και έτσι αυξάνονται όσοι λένε ότι απλούστατα τέτοια σωματίδια δεν υπάρχουν. «Οι περισσότεροι από εμάς δεν θέλουμε να παραδεχθούμε ότι δεν κατανοούμε πώς δουλεύει το σύμπαν σε βαθύτερο και πιο θεμελιακό επίπεδο», δήλωσε η αστροφυσικός Στέισι ΜακΓκόου του Πανεπιστημίου Case Western Reserve του Κλίβελαντ των ΗΠΑ, σύμφωνα με το Nature. Οι φυσικοί δεν θέλουν όμως να πετάξουν το μωρό μαζί με τα απόνερα της μπανιέρας. Με άλλα λόγια, ακόμη κι αν αφήσουν στην άκρη τέτοια «σκοτεινά» σωματίδια ως ανύπαρκτα, δεν θέλουν να θεωρήσουν ως ανύπαρκτη και την ίδια τη σκοτεινή ύλη - απλώς χρειάζονται μια πιο πειστική εξήγηση γι' αυτήν. Προς το παρόν, πάντως, μετά και τα τελευταία άκαρπα αποτελέσματα, φαίνεται να καταρρίπτονται οι απλούστερες θεωρίες της υπερ-συμμετρίας, σύμφωνα με τις οποίες τα -επίσης μη ανιχνεύσιμα έως τώρα- θεωρητικά υποατομικά σωματίδιά της, δεν είναι παρά τα WIMPs. «Αυτά τα πειράματα δεν έχουν τελείως κλείσει το παράθυρο, όμως χρειαζόμαστε να εξετάσουμε και άλλες μορφές σκοτεινής ύλης και νέα πειράματα», δήλωσε ο θεωρητικός αστροφυσικός Ντέηβιντ Σπέργκελ του Πανεπιστημίου Πρίνστον του Νιου Τζέρσι. Κάποιοι δεν αποκλείουν πλέον ότι η σκοτεινή ύλη μπορεί να μην αλληλεπιδρά καθόλου με τα σωματίδια της κανονικής ύλης. Ενώ μερικοί τολμούν να ισχυρισθούν ότι τελικά η ίδια η σκοτεινή ύλη δεν υπάρχει. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500173669

Πλανήτης Δίας: Δείτε τις εκπληκτικές νέες φωτογραφίες που έστειλε το διαστημόπλοιο Juno. Στις 24 Οκτωβρίου το διαστημόπλοιο Juno (Ήρα) πραγματοποίησε ακόμη ένα κοντινό πέρασμα από τον 5ο πλανήτη (από τον Ήλιο) του ηλιακού μας συστήματος τον Δία. Η κάμερα του διαστημοπλοίου πήρε μερικές μαγευτικές φωτογραφίες από τον Δία και η NASA τις έδωσε στη δημοσιότητα στις 6 Νοεμβρίου. http://www.pronews.gr/epistimes/diastima/645176_planitis-dias-deite-tis-ekpliktikes-nees-fotografies-poy-esteile

Η πρωτοποριακή σύντηξη κουάρκ παράγει δεκαπλάσια ενέργεια από την πυρηνική σύντηξη. Ομάδα φυσικών από το Πανεπιστήμιο του Τελ Αβίβ και το Πανεπιστήμιο του Σικάγο ανακάλυψαν ότι η σύντηξη κουάρκ μπορεί να παράγει περισσότερη ενέργεια από την πυρηνική σύντηξη. Αν και οι επιστήμονες ανησυχούσαν αρχικά για την πιθανή καταστροφική δύναμη της σύντηξης κουάρκ, και ήταν επιφυλακτικοί για τη δημοσιοποίηση της ανακάλυψής τους, κατέληξαν τελικά ότι η ακόμα θεωρητική διαδικασία είναι ασφαλής για χρήση. Το νέο είδος αντίδρασης, το οποίο μπορεί να αποδώσει έως και δέκα φορές μεγαλύτερη ενέργεια από την πυρηνική σύντηξη, ίσως αποτελέσει την πολυπόθητη πηγή ανεξάντλητης καθαρής ενέργειας στο μέλλον. Μια αντίδραση σύντηξης, είτε πυρηνική είτε κουάρκ, συμβαίνει όταν δύο ή περισσότεροι ατομικοί πυρήνες βρίσκονται αρκετά κοντά ο ένας στον άλλο ώστε να σχηματίσουν τουλάχιστον έναν διαφορετικό ατομικό πυρήνα και υποατομικά σωματίδια. Στη σύντηξη, τα εμπλεκόμενα αντιδραστήρια και προϊόντα απελευθερώνουν μια τεράστια ποσότητα ενέργειας, η οποία μπορεί θεωρητικά να συγκομιστεί ως σχεδόν απεριόριστη καθαρή ενέργεια. Μία αντίδραση κουάρκ περιλαμβάνει την σύντηξη των κάτω κουάρκ, με αποτέλεσμα ένα μεγαλύτερο υποατομικό σωματίδιο και τεράστια παραγωγή ενέργειας. Η αντίδραση είναι τόσο ισχυρή ώστε είναι δυνητικά ισχυρότερη από την αντίδραση στο κέντρο μιας εκρηγνυόμενης βόμβας υδρογόνου. Ωστόσο, οι εκρήξεις από βόμβες υδρογόνου αποκτούν την καταστροφική τους δύναμη από αλυσιδωτές αντιδράσεις. Η σύντηξη κουάρκ φαίνεται ότι δεν θα μπορούσε να είναι επικίνδυνη, επειδή τα κάτω κουάρκ εξαφανίζονται ένα τρισεκατομμυριοστό του δευτερολέπτου αφού σχηματιστούν. Συνεπώς δεν υπάρχει αρκετός χρόνος για αυτά τα υποατομικά σωματίδια να σχηματίσουν μια αλυσιδωτή αντίδραση. Αν και η σύντηξη κουάρκ παραμένει σε θεωρητικό στάδιο, οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι θα μπορούσε να επιτευχθεί στο Μεγάλο Επιταχυντή Αδρονίων στο CERN της Γενεύης. http://www.naftemporiki.gr/story/1293459/i-protoporiaki-suntiksi-kouark-paragei-dekaplasia-energeia-apo-tin-puriniki-suntiksi

Βραβείο Επιστήμης των Διεθνών Βραβείων «Giuseppe Sciacca» 2017 για την Ελλάδα! Μια υψηλού επιπέδου επιστήμονας με σημαντική συνεισφορά στην ακαδημαϊκή κοινότητα, η Ασημίνα Αρβανιτάκη είναι η πρώτη Ελληνίδα που κατέχει την ερευνητική έδρα «Αρίσταρχος» στο Institute Perimeter στον Καναδά, το μεγαλύτερο ερευνητικό κέντρο θεωρητικής Φυσικής στον κόσμο, ενώ έχει διακριθεί για την πρωτοποριακή έρευνά της, ώστε να κατανοηθούν τα μυστικά του σύμπαντος. Βίκυ Μπαφατάκη (Γενική Γραμματέας Βραβείων Sciacca): «Είμαστε ευτυχείς που για τρίτη χρονιά το Βραβείο Επιστήμης απονέμεται σε Ελληνίδα, την Φυσικό Ασημίνα Αρβανιτάκη, που διαπρέπει παγκοσμίως στο χώρο της επιστήμης και μας κάνει περήφανους», δήλωσε η κα Βίκυ Μπαφατάκη, Γενική Γραμματέας των Διεθνών Βραβείων “Giuseppe Sciacca”, Αρχαιολόγος – Επικοινωνιολόγος, η οποία αποτελεί ουσιαστικά την πρέσβειρα των Βραβείων Sciacca όχι μόνον στην Ελλάδα, αλλά και σε παγκόσμιο επίπεδο, ιδιαίτερα όσον αφορά στην προώθηση των αξιών της Αλληλεγγύης και του Εθελοντισμού. Τα Διεθνή Βραβεία “Giuseppe Sciacca” αποτελούν έναν από τους μεγαλύτερους θεσμούς παγκοσμίως, με γνώμονα τις αρχές του εθελοντισμού, τις αξίες και τα ιδεώδη, το ήθος, την αγάπη και φιλία μεταξύ των λαών. Επιβραβεύουν την αριστεία νέων ανθρώπων ανά τον κόσμο που ξεχωρίζουν και διακρίνονται σε διαφορετικούς τομείς δράσης, ενώ παράλληλα αναδεικνύουν το έργο αξιοσήμαντων προσωπικοτήτων παγκοσμίως. Ιδρύθηκαν το 2001 στην πόλη L'Aquila της Ιταλίας, από τον κληρικό του Βατικανό και Καθηγητή Νομικής, Bruno Lima. Είναι αφιερωμένα στη μνήμη του Giuseppe Sciacca, ενός 26χρονου φοιτητή Αρχιτεκτονικής, πρότυπου ήθους και προσφοράς στην κοινωνία, που έχασε τη ζωή του όταν δεν άνοιξε το αλεξίπτωτό του κατά τη διάρκεια των εορτασμών της Παναγίας της Θείας Αγάπης. Τα Διεθνή Βραβεία “Giuseppe Sciacca” επέλεξαν αυτόν τον αφοσιωμένο εκπρόσωπο διαχρονικών αξιών, ως παράδειγμα για τις νεότερες γενιές. Κατηγορίες Βραβείων “Giuseppe Sciacca” 1. Βραβεία Νέων έως 35 ετών 2. «Ειδικά» Τιμητικά Βραβεία Κριτικής Επιτροπής (Βραβείο Πολιτισμού, Βραβείο Επιστήμης, κ.ά, για προσωπικότητες άνω των 35 ετών) 3. Διπλώματα αξίας 4. Απόλυτο Βραβείο. http://www.pronews.gr/epistimes/645041_vraveio-epistimis-ton-diethnon-vraveion-giuseppe-sciacca-2017-gia-tin-ellada

Και η Ελλάδα ανάμεσα στις χώρες που πιθανόν να πέσει ο κινεζικός διαστημικός σταθμός «Tiangong 1» Ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος (ESA) έδωσε στην δημοσιότητα τις πιθανές περιοχές συντριβής του κινεζικού διαστημικού σταθμού Tiangong-1, που θα διαλυθεί πλήρως στις αρχές του 2018 και μεταξύ αυτών περιλαμβάνεται και η Ελλάδα! Το διαστημικό σκάφος αναμένεται να πραγματοποιήσει ανεξέλεγκτη επιστροφή στην ατμόσφαιρα της Γης μεταξύ Ιανουαρίου και Μαρτίου 2018. Η τροχιά του Tiangong-1 φαίνεται εδώ. http://www.n2yo.com/?s=37820 Το Γραφείο Διαστημικών Υπολειμμάτων (IADC) του ESA, που εδρεύει στο Ευρωπαϊκό Κέντρο Διαστημικών Επιχειρήσεων, στο Ντάρμσταντ της Γερμανίας, θα πραγματοποιήσει παράλληλα διεθνή μελέτη εμπειρογνωμόνων, την εβδομάδα της 28ης Φεβρουαρίου, εστιάζοντας στις προβλέψεις επανεισδοχής και τις μελέτες για τη διάλυση του σταθμού στα στρώματα της ατμόσφαιρας. έρευνα σε αυτά και σε σχετικά θέματα. Η πλειοψηφία του διαστημικού σκάφους αναμένεται να καεί κατά την είσοδό του στην ατμόσφαιρα της Γης, σύμφωνα με το δελτίο Τύπου του ESA. «Λόγω της γεωμετρίας της τροχιάς του σταθμού, μπορούμε ήδη να αποκλείσουμε το ενδεχόμενο τυχόν θραύσματα να πέσουν σε οποιοδήποτε σημείο βόρεια από τις 43 μοίρες ή πιο νότια από τις 43 μοίρες» δήλωσε ο Χόλγκερ Κραγκ, επικεφαλής του Γραφείου Διαστημικών Υπολειμμάτων του ESA. Αυτά τα γεωγραφικά πλάτη δείχνουν πως η Ισπανία, η Πορτογαλία, η Ιταλία, η Βουλγαρία και η Ελλάδα θα μπορούσαν να βρεθούν στο επίκεντρο των θραυσμάτων εάν κάποια μεγαλύτερα κομμάτια του διαστημικού σταθμού δεν καταστραφούν εντελώς στην ατμόσφαιρα. «Η ημερομηνία, ο χρόνος και το γεωγραφικό αποτύπωμα της εισαγωγής στη Γη μπορούν να προβλεφθούν μόνο με μεγάλες αβεβαιότητες. Ακόμη και λίγο πριν την είσοδό του, μπορεί να εκτιμηθεί μόνο σε ένα πολύ μεγάλο χρονικό και γεωγραφικό πλαίσιο» πρόσθεσε ο Κραγκ. «Στην ιστορία των διαστημικών πτήσεων, δεν έχουν επιβεβαιωθεί ποτέ θύματα λόγω πτώσης συντριμμιών» πρόσθεσε ο οργανισμός. Να σημειωθεί πως δεν έχει υπάρξει επαφή με το σταθμό από το 2016, αφού προηγουμένως είχε εγκαταλειφθεί το 2013. http://www.pronews.gr/epistimes/diastima/644915_kai-i-ellada-anamesa-stis-hores-poy-anamenetai-na-pesei-o-kinezikos Συμφωνία Uber - NASA για λογισμικό εναέριας κυκλοφορίας ιπτάμενων ταξί. Η Uber έκλεισε συμφωνία με τη NASA για την ανάπτυξη λογισμικού για τη διαχείριση διαδρομών «ιπτάμενων ταξί», στο πρότυπο των υπηρεσιών ride hailing τις οποίες παρέχει στο έδαφος. Η Uber- η οποία αυτή φορά, όπως υπογραμμίζει το Reuters, φαίνεται να καταβάλλει προσπάθειες να έχει την εύνοια των αρμοδίων ρυθμιστικών αρχών- ανέφερε ότι πρόκειται για το πρώτο επίσημο συμβόλαιο της NASA σχετικά με εναέριο χώρο χαμηλού υψομέτρου, αντί για το διάστημα. Η NASA χρησιμοποιεί τέτοια συμβόλαια για την ανάπτυξη πυραύλων από τα τέλη της δεκαετίας του 1950. Ο chief product officer, Τζεφ Χόλντεν, είπε επίσης ότι η Uber σκοπεύει να αρχίσει δοκιμές υπηρεσιών ιπτάμενων ταξί για τέσσερις επιβάτες, ταχυτήτων 322 χλμ ανά ώρα, στο Λος Άντζελες το 2020. Ο Χόλντεν αναμένεται να αποκαλύψει περισσότερες λεπτομέρειες για τα σχέδια ιπτάμενων ταξί της εταιρείας στο Web Summit- ετήσια διάσκεψη που λαμβάνει χώρα αυτή την εβδομάδα στη Λισσαβώνα. Όπως είπε ο ίδιος σε συνέντευξη εν όψει της ομιλίας του, η εταιρεία επιδιώκει να επιταχύνει την ανάπτυξη μιας νέας βιομηχανίας ηλεκτρικών, on-demand ιπτάμενων ταξί για αστική χρήση, τα οποία οι πελάτες θα καλούν μέσω smartphone με τρόπους που παραπέμπουν στον τρόπο λειτουργίας των σημερινών της οχημάτων. Η Uber σχεδιάζει να παρουσιάσει επί πληρωμή υπηρεσίες ιπτάμενων ταξί από το 2023, και συνεργάζεται με αρμόδιους φορείς εναέριας κυκλοφορίας σε ΗΠΑ και Ευρώπη για να λάβει τις απαραίτητες εγκρίσεις, δήλωσε στο Reuters ανώτερο στέλεχος της Uber. H εταιρεία οραματίζεται έναν στόλο ηλεκτροκίνητων αεριωθουμένων αεροσκαφών- υβρίδια ελικοπτέρου, drone και αεροσκάφους σταθερών πτερύγων- που θα είναι ικανά για κάθετες απογειώσεις και προσγειώσεις. Ωστόσο, δεν σχεδιάζει να κατασκευάζει η ίδια τα αεροσκάφη, αλλά αναπτύσσει το λογισμικό που θα απαιτείται για τη διαχείριση δικτύων ιπτάμενων ταξί στον αέρα, βασιζόμενη σε εταιρείες όπως η Aurora Flight Sciences (υπάγεται πλέον στη Boeing), η Embraer, η Mooney, η Bell Helicopter και η Pipistrel Aircraft για το κατασκευαστικό κομμάτι. Ακόμη, συνεργάζεται με εταιρείες real estate όπως η Sandstone Properties στο Λος Άντζελες για τη δημιουργία ζωνών προσγείωσης σε ταράτσες ουρανοξυστών, από όπου και θα προσφέρει τις υπηρεσίες «uberAIR» της. http://www.naftemporiki.gr/story/1293052/sumfonia-uber-nasa-gia-logismiko-enaerias-kukloforias-iptamenon-taksi

ΕΝΑ ΑΣΤΡΟ ΠΟΥ ΑΡΝΕΙΤΑΙ ΝΑ... ΠΕΘΑΝΕΙ Χιλιάδες εκρήξεις υπερ-καινοφανών αστέρων (σούπερ-νόβα) έχουν παρατηρηθεί μέχρι σήμερα, καθώς τα συγκεκριμένα άστρα ολοκληρώνουν τη ζωή τους με βίαιο τρόπο. Όμως, για πρώτη φορά οι αστρονόμοι ανακάλυψαν μια αξιοσημείωτη εξαίρεση: ένα άστρο που αρνείται να πεθάνει, καθώς εξερράγη τουλάχιστον δύο φορές σε διάστημα μερικών δεκαετιών, κάτι που αποτελεί «παραφωνία» σε σχέση με τις έως τώρα θεωρίες για τις κοσμικές καταστροφές αυτού του είδους. Η σούπερ-νόβα iPTF14hls, που βρίσκεται σε απόσταση περίπου μισού δισεκατομμυρίου ετών από τη Γη στην κατεύθυνση του αστερισμού της Μεγάλης Άρκτου, είχε αρχικά ανακαλυφθεί το 2014 και έμοιαζε με μια τυπική περίπτωση. Όμως μετά από μερικούς μήνες, οι αστρονόμοι παρατήρησαν κάτι που δεν είχαν ξαναδεί: ο υπερκαινοφανής αστέρας που είχε γίνει στο μεταξύ αχνός, έγινε και πάλι φωτεινός. Συνήθως μια τυπική έκρηξη σούπερ-νόβα ξεθωριάζει στον ουρανό μέσα σε 100 περίπου μέρες. Όμως η συγκεκριμένη έγινε διαδοχικά πιο λαμπερή και πιο αχνή, τουλάχιστον πέντε φορές μέσα στην επόμενη διετία. Όταν οι επιστήμονες ανέτρεξαν στα αστρονομικά αρχεία τους, με μεγάλη έκπληξή τους συνειδητοποίησαν ότι ακριβώς στο ίδιο σημείο του ουρανού, είχε γίνει έκρηξη σούπερ-νόβα το 1954. Με κάποιο τρόπο, το εν λόγω άστρο επιβίωσε από εκείνη την έκρηξη, για να εκραγεί ξανά το 2014, και στη συνέχεια να αρχίσει να «αναβοσβήνει». Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Ιάιρ Αρκάβι του Αστεροσκοπείου Las Cumbres Observatory (LCO) και του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια στη Σάντα Μπάρμπαρα, έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Nature». Όπως είπε ο Αρκάβι, «η εν λόγω σούπερ-νόβα καταρρίπτει κάθε τι που νομίζαμε ότι ξέραμε γι' αυτές. Είναι το μεγαλύτερο αίνιγμα που έχω συναντήσει στη διάρκεια μια δεκαετίας μελέτης των αστρικών εκρήξεων». Εκτιμάται ότι το άστρο που εξερράγη, είχε μάζα τουλάχιστον 50 φορές μεγαλύτερη από τον Ήλιο. Οι επιστήμονες δεν αποκλείουν να πρόκειται για την πιο ισχυρή έκρηξη σούπερ-νόβα που έχουν δει ποτέ και ίσως το μέγεθος αυτό να εξηγεί την παράξενη συμπεριφορά του φαινομένου. Οι ερευνητές έκαναν λόγο για το πρώτο πιθανό δείγμα ενός «παλλόμενου υπερκαινοφανούς αστέρα» (ένα είδος σουπερνόβα-πάλσαρ), που εκρήγνυται σε διαδοχικές φάσεις, ώσπου η τελική - και φαρμακερή - έκρηξη να μετατρέψει το άστρο σε μαύρη τρύπα. Δεν αποκλείεται πάντως να πρόκειται και για κάποιο άλλο, τελείως άγνωστο έως τώρα φαινόμενο. Οι αστρονόμοι συνεχίζουν να παρακολουθούν τη σούπερ-νόβα iPTF14hls, που παραμένει φωτεινή τρία χρόνια μετά την ανακάλυψή της. Μεταξύ των ερευνητών είναι ο ελληνικής καταγωγής Γιώργος Λελούδας, του τμήματος Αστροφυσικής του ινστιτούτου Βάιζμαν του Ισραήλ και του Κέντρου Σκοτεινής Αστρονομίας του Πανεπιστημίου της Κοπεγχάγης, καθώς επίσης ο ελληνο-αμερικανός αστρονόμος Νικ Κονιδάρης, του Ινστιτούτου Επιστημών Κάρνεγκι των ΗΠΑ. Ο τελευταίος έχει κατασκευάσει ένα όργανο (SED Machine), που αναλύει το φως των σούπερ-νόβα, επιτρέποντας την ταχεία κατηγοριοποίησή τους. Όπως δήλωσε ο Ν.Κονιδάρης, «ποτέ δεν περίμενα ότι το όργανο αυτό θα βοηθούσε στην ανάλυση μιας έκρηξης τόσο παράξενης από ένα τέτοιο άστρο-ζόμπι». http://www.tanea.gr/news/science-technology/article/5484974/ena-astro-poy-arneitai-na-pethanei/

Απομόνωση 6 κοσμοναυτών σε πείραμα εξομοίωσης πτήσης προς τη Σελήνη. Τρεις άνδρες και τρεις γυναίκες κλείστηκαν σήμερα σε μια ειδικά κατασκευασμένη κάψουλα στη Μόσχα, όπου θα παραμείνουν για 17 ημέρες, στο πλαίσιο ενός πειράματος εξομοίωσης μιας πτήσης προς τη Σελήνη. Το πρόγραμμα SIRIUS (Επιστημονική Διεθνής Έρευνα σε Μοναδικό Χερσαίο Σταθμό) στο οποίο εντάσσεται το πείραμα αυτό διεξάγεται σε συνεργασία με τη NASA και θα διαρκέσει συνολικά πέντε χρόνια. "Μέχρι πρόσφατα, στόχος ήταν η κατάκτηση του διαστήματος, τώρα πρέπει να μάθουμε να ζούμε και να εργαζόμαστε στο διάστημα για να το εξερευνήσουμε", εξήγησε ο Ολέγκ Ορλόφ, ο διευθυντής του Ινστιτούτου Ιατρικών και Βιολογικών Προβλημάτων της Μόσχας που είναι υπεύθυνος για το πρόγραμμα. "Πρόκειται για μια μεθοδική δουλειά με στόχο να αναπτύξουμε τεχνολογίες που θα επέτρεπαν τη ζωή του ανθρώπου στο διάστημα", πρόσθεσε. Το πρώτο πείραμα διαρκεί 17 ημέρες: τόσο είναι ο χρόνος για να φτάσει ένα διαστημόπλοιο στη Σελήνη, να κάνει το γύρο της σε τροχιά και να επιστρέψει στη Γη. Στη συνέχεια, προγραμματίζονται πειράματα "απομόνωσης" 4, 8 και 12 μηνών, διευκρίνισε ο Ορλόφ. Το πρόγραμμα πήρε το όνομα SIRIUS από τον Σείριο, το πιο λαμπρό άστρο στον ουρανό που "συμβολίζει την επιθυμία μας να υπερβούμε τον ορίζοντα", υπογράμμισε. Οι επιστήμονες θέλουν κατά κύριο λόγο να αναπτύξουν ένα σύστημα ιατρικής βοήθειας για τις διαπλανητικές πτήσεις μελετώντας ταυτόχρονα τις ψυχολογικές και σωματικές επιπτώσεις των αστροναυτών λόγω της απομόνωσής τους. "Ένα από τα κύρια προβλήματα των γιατρών μέσα σε ένα διαστημικό σκάφος είναι η απόλυτη αυτονομία της. Πρέπει να μάθουν να χειρίζονται καταστάσεις ολομόναχοι", εξήγησε ο Ορλόφ, υπενθυμίζοντας ότι τα μηνύματα που στέλνονται από ένα διαστημόπλοιο δεν λαμβάνονται αμέσως από τη Γη αλλά με καθυστέρηση. Ένα άλλο σημαντικό θέμα που θα εξεταστεί σχολαστικά στην πρώτη αυτή "αποστολή" του SIRIUS είναι το φύλο των αστροναυτών. "Είναι η πρώτη φορά στη ρωσική ή τη σοβιετική ιστορία που ένα πλήρωμα περιλαμβάνει περισσότερες από μία γυναίκες", είπε ο ψυχολόγος Βαντίμ Γκούτσιν. Τρεις γυναίκες, η κοσμοναύτης Άννα Κικίνα, 33 ετών και οι ερευνήτριες παθοφυσιολογίας Έλενα Λουτσίσκαγια, 37 ετών και Ναταλία Λισόβα, 27 ετών, "επιβαίνουν" στο SIRIUS μαζί με τρεις άνδρες: τον κοσμοναύτη Μαρκ Σέροφ, τον Γερμανό μηχανικό, ρωσική καταγωγής, Βίκτορ Φέτερ και τον γιατρό Ιλιά Ρουκαβιτσνίκοφ, ο οποίος είναι ειδικευμένος στη διαστημική ιατρική. "Με αυτό το μικτό πλήρωμα θα εξετάσουμε τι συμβαίνει όταν ο αριθμός των γυναικών αυξάνεται", είπε ο Γκούτσιν. Τα έξι μέλη του πληρώματος, κλεισμένα στην κάψουλα που θυμίζει διαστημικό σκάφος, υποσχέθηκαν ότι θα κάνουν ό,τι είναι δυνατόν για να επιτύχει η "αποστολή" τους. Στα τέλη Σεπτεμβρίου η ρωσική διαστημική υπηρεσία Roskosmos ανακοίνωσε ότι υπέγραψε συμφωνία με τη NASA για να συνεργαστεί στο αμερικανικό σχέδιο για τη δημιουργία ενός σταθμού που θα περιφέρεται σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη, στο πλαίσιο του προγράμματος Deep Space Gateway. Από την πλευρά της, η Ρωσία φιλοδοξεί ότι θα ιδρύσει μια επιστημονική βάση στη Σελήνη και ελπίζει ότι θα πραγματοποιήσει τις πρώτες πτήσεις προς τη Σελήνη μέχρι το 2031. Έξι εθελοντές, όλοι άνδρες, είχαν παραμείνει κλεισμένοι επί 520 ημέρες σε ένα "διαστημικό σκάφος" στη Μόσχα, σε μια προσομοίωση ενός ταξιδιού στον Άρη, σε ένα πείραμα που ολοκληρώθηκε τον Νοέμβριο του 2011. http://www.pronews.gr/epistimes/diastima/644717_apomonosi-6-kosmonayton-se-peirama-exomoiosis-ptisis-pros-ti-selini

H NASA στέλνει 2,4 εκατομμύρια ονόματα στον Άρη. Τον προηγούμενο μήνα η NASA απηύθυνε ανοιχτή πρόσκληση προς τους πολίτες να στείλουν τα ονόματά τους, προκειμένου αυτά να σταλούν στον Άρη και, όπως αναφέρεται σε ανακοίνωση της αμερικανικής διαστημικής υπηρεσίας, οι πολίτες ανταποκρίθηκαν, δυνατά και καθαρά. Εν τέλει, πάνω από 1,6 εκατομμύρια άτομα υπέβαλαν τα ονόματά τους για να γραφτούν σε ένα μικροτσίπ το οποίο θα αποσταλεί με την επερχόμενη αποστολή InSight της NASA, που εκτοξεύεται τον Μάιο του 2018. Το JPL (Jet Propulsion Laboratory) της NASA στην Πασαντίνα της Καλιφόρνια «άνοιξε» ξανά την ευκαιρία αυτή μετά από επιτυχές αντίστοιχο εγχείρημα το 2015- όταν είχαν υποβληθεί περίπου 827.000 ονόματα για ένα μικροτσίπ το οποίο βρίσκεται τώρα στο ρομποτικό όχημα προσεδάφισης InSight. Το σύνολο στις αρχές του 2018, όταν τοποθετηθεί και το δεύτερο μικροτσίπ, θα φτάνει τα 2.429.807 ονόματα. Οι φίλοι της εξερεύνησης του διαστήματος που συμμετείχαν σε αυτόν τον δεύτερο γύρο είχαν τη δυνατότητα να κοινοποιήσουν τα «boarding passes» τους στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, μαζί με το σύνολο «μιλίων πτήσης» που έχουν συλλέξει συμμετέχοντας σε άλλες παρεμφερείς πρωτοβουλίες συμμετοχής σε άλλες αποστολές οι οποίες έχουν να κάνουν με τον Άρη. Η αποστολή InSight θα είναι η πρώτη που θα «κοιτάξει» κάτω από την επιφάνεια του Κόκκινου Πλανήτη και θα μελετήσει το εσωτερικό του «στήνοντας αυτί» για σεισμούς. Οι σεισμοί αυτοί «ταξιδεύουν» μέσα από το γεωλογικό υλικό σε διαφορετικές ταχύτητες, και δίνουν στους επιστήμονες μια εικόνα σχετικά με τη σύνθεση και τη δομή του υπεδάφους. Αυτές οι πληροφορίες με τη σειρά τους θα δώσουν πολύτιμα στοιχεία σχετικά με το πώς σχηματίστηκε ο Άρης, κάτι που θα βοηθήσει στην καλύτερη κατανόηση του τρόπου δημιουργίας άλλων βραχωδών πλανητών. http://www.naftemporiki.gr/story/1292696/h-nasa-stelnei-24-ekatommuria-onomata-ston-ari

150 χρόνια από την γέννηση της Μαρίας Κιουρί. Μια γυναίκα στο πάνθεον των ηρώων της επιστήμης. Το φόρεμά της είναι σκούρο με ελάχιστο ντεκολτέ, τα χέρια της φαγωμένα από τα οξέα, είναι γυμνά. Δεν τα στολίζει ούτε μια βέρα. Ολόγυρά της στραφτοκοπούν στα πλατιά ντεκολτέ τα ωραιότερα διαμάντια της αυτοκρατορίας. Τα περιεργάζεται με αληθινή ευχαρίστηση τα βαρύτιμα κοσμήματα και παρατηρεί με έκπληξη ότι και οι άντρας της που είναι συνήθως τόσο αφηρημένος, έχει κι αυτός τα μάτια καρφωμένα στα κολιέ και στα αδαμαντοκόλλητα περιδέραια. -Δεν φανταζόμουν πως υπάρχουν τέτοια κοσμήματα του λέει το βράδυ επιστρέφοντας στο σπίτι. Εκείνος βάζει τα γέλια. «Σκέψου» συνέχισε εκείνη, «ότι σε όλο το δείπνο, μια και δεν είχα τι να κάνω, βρήκα ένα παιχνίδι. Υπολόγιζα πόσα εργαστήρια θα μπορούσαν να φτιαχτούν με τα πετράδια που φορούσε στο λαιμό της καθεμιά από τις προσκεκλημένες. Όταν ήρθε η ώρα για τις ομιλίες είχα φτάσει σ’ ένα αστρονομικό νούμερο!» «Ξένη, γιατί ήταν αληθινή, σε ένα ψεύτικο κόσμο, με γυμνά χέρια που δάμαζαν τα μέταλλα, και ατίθασες ξανθές μπούκλες να στεφανώνουν ένα μέτωπο που πίσω του ανθούσε η σκέψη, απέναντι στις «κουπ» που γέμιζαν το εντός τους κενό με φλυαρίες… Ήταν 7 Νοεμβρίου 1867, όταν στην οδό Νοβολπίκι στην Βαρσοβία, στην οικογένεια του καθηγητή Φυσικής και Μαθηματικών Βλαντισλάβ Σκλοντόβσκι, γεννιόταν η κόρη του Μαρία το στερνοπαίδι του σπιτιού. Διαβάστε μερικές αριθμητικές συμπτώσεις σχετικά με την επέτειο της γέννησης της Μαρίας Κιουρί.ΕΔΩ: blogs.scientificamerican.com Θα μεγαλώσει μέσα στην αγάπη που όμως την σκεπάζει μια βαριά σκιά. Δεν θυμήθηκε ποτέ να την έχει φιλήσει η μητέρα της. Μόνο ένα τρυφερό χάδι στην καμπύλη του μετώπου της. Γιατί η κυρία Σκλοντόβσκα παρουσίασε τα πρώτα συμπτώματα φυματίωσης όταν γεννήθηκε η Μαρία και παρά τους γιατρούς, επί πέντε χρόνια, το κακό προχωρούσε σταθερά. Η κυρία Σκλοντόβσκα χρησιμοποιούσε το δικό της σερβίτσιο και δεν φιλούσε ποτέ το γιό και τις κόρες της. Τα μικρά λίγα ήξεραν για την φοβερή αρρώστια, αλλά κάτι μάντευαν στην θλίψη που σκίαζε το πρόσωπο του καθηγητη και στη φράση «Θεέ μου κάνε καλά τη μητέρα μας» που είχαν προσθέσει στην βραδυνή προσευχή τους. Το πρώτο συναπάντημα με τον θάνατο συνέβη το 1876 όταν πέθανε από τύφο η αδελφή της Ζόσια, ενώ δύο χρόνια μετά, το 1878, πέθανε η μητέρα της. Η Μαρία μαθαίνει απο νωρίς πως η ζωή είναι σκληρή και εφεξής θα την αντιμετωπίσει με άγρια περηφάνεια και χωρίς καρτερία. Ένα χρυσό μετάλλιο, λόγω των επιδόσεών της, σφραγίζει τις γυμνασιακές της σπουδές στις 12 Ιουνίου 1883. Η μεγάλη της αδελφή Μπρόνια έχει αναλάβει όλες τις δουλειές του σπιτιού, όμως μέσα της σιγοκαίει ένας πόθος, ένα κρυφό όνειρο: Να σπουδάσει Ιατρική στο Παρίσι, γιατί εκείνα τα χρόνια δεν επιτρεπόταν στις κοπέλλες να σπουδάσουν στο Πανεπιστήμιο στην Πολωνία. Έχει μαζέψει ένα μικρό «κομπόδεμα», όμως οι σπουδές και η διαμονή στο εξωτερικό κοστίζουν ακριβά. Η Μαρία δεν δίστασε και έπιασε δουλειά ως «εσωτερική δασκάλα» σε κάποια οικογένεια εξασφαλίζοντας τροφή, στέγη και ένα μισθό που θα έστελνε στην αδελφή της. Δούλεψε έτσι για 8 χρόνια, όμως το πάθος της μάθησης την καίει και αυτή. Παρακολούθησε στη Βαρσοβία το Κινητό Πανεπιστήμιο, μια σειρά δηλαδή παράνομων μαθημάτων ανατομίας, φυσικής, ιστορίας και κοινωνιολογίας από εθελοντές δασκάλους. Ήταν στον αριθμό 66 της οδού Κρακοβίας στο βάθος μιας αυλής με πασχαλιές. Θέλει να μελετήσει Φυσική και Χημεία, ενώ παράλληλα δωρίζει τις γνώσεις της, παραδίδοντας μαθήματα στις εργάτριες μιας βιοτεχνίας ρούχων. Μια πρόσκληση από την Μπρόνια, το 1891, της επιτρέπει να εγκατασταθεί στο Παρίσι στο σπίτι της αδελφής της, στην λεωφόρο Ζαν Ζωρές, τότε οδός Γερμανίας, για να παρακολουθήσει μαθήματα στη σχολή Θετικών Επιστημών της Σορβόνης. «Παίρνω τον ήλιο και τον εκσφενδονίζω…» Το δεκεμβριάτικο φως ρίχνει τις χλομές του ακτίνες στο μεγάλο αμφιθέατρο. Τα νεανικά κεφάλια σκυμμένα αντιγράφουν τις εξισώσεις που χαράζει στον πίνακα το χέρι του καθηγητή Πολ Απέλ. Στα πρώτα έδρανα ένα κορίτσι χαμογελά εκστατικά. Τη μεγάλη καμπύλη του μετώπου της, στεφανώνουν ατίθασες ξανθές μπούκλες. Πώς είναι δυνατόν να θεωρεί κανείς την επιστήμη «στεγνή»; Καθώς ήταν αδύνατον να μελετήσει, λόγω της συνεχούς κίνησης στο ιατρείο της αδελφής της και του συζύγου της, αποφασίζει να μείνει μόνη της, διάβαζε συνεχώς και μόνο οι λιποθυμίες από την κόπωση της υπενθύμιζαν ότι έπρεπε που και που να τρώει. Κάνει αιματηρές οικονομίες. Πηγαινοέρχεται με τα πόδια στην Σορβόννη και όταν αρχίζει να νυχτώνει καταφεύγει στην βιβλιοθήκη ΣενΖενεβιέβ όπου καίει το φωταέριο και είναι ζεστά. Το 1893 κατέκτησε την πρώτη θέση στις εξετάσεις για το πτυχίο των Φυσικών Επιστημών και το 1894 τη δεύτερη θέση για το πτυχίο των Μαθηματικών. Επιστρέφοντας στη Βαρσοβία, της δόθηκε μια υποτροφία 600 ρουβλίων που προοριζόταν για άξιους φοιτητές. Λίγα χρόνια αργότερα, μετρώντας όπως πάντα, δεκάρα – δεκάρα, από την πρώτη της αμοιβή για μια μελέτη, επέστρεψε 600 ρούβλια στον γραμματέα του ιδρύματος, που έμεινε άναυδος από τη χειρονομία της. Η ίδια δέχθηκε την υποτροφία ως μια ένδειξη εμπιστοσύνης. Θα το ένιωθε σαν ατιμία αν κρατούσε έστω και και μια στιγμή παραπάνω αυτά τα χρήματα που, με την επιστροφή τους, θα μπορούσαν να είναι στήριγμα για κάποια άλλη φτωχή κοπέλα που θα ήθελε να σπουδάσει. Συνάντηση με τον Πιερ Το 1894, η Εταιρεία Προώθησης της Εθνικής Βιομηχανίας είχε αναθέσει στη Μαρία μια μελέτη και είχε ανάγκη από ένα εργαστήριο, στην ανεύρεση του οποίου την βοήθησε ο Πολωνός καθηγητής Κοβάλσκι που την έφερε σε επαφή με έναν λαμπρό επιστήμονα, τον Πέτρο Κιουρί, ο οποίος ένιωσε αμέσως έλξη για τη νεαρή συνάδελφό του. Παντρεύτηκαν χωρίς νυφικό, βέρες γαμήλια δεξίωση και βέβαια χωρίς θρησκευτικό μυστήριο. Αλλά και χωρίς συμβολαιογράφο αφού δεν είχαν τίποτε άλλο εκτός από δύο αστραφτερά ποδήλατα, που αγόρασαν την προηγουμένη με το δώρο σε ?μετρητά? που τους είχε κάνει ένας εξάδελφός τους και με τα οποία σκόπευαν όλο το καλοκαίρι να αλωνίσουν τις εξοχές! Στις 12 Σεπτεμβρίου 1897 απέκτησαν την κόρη τους Ειρήνη, ενώ η Μαρία απέκτησε και την άδεια διδασκαλίας στη Μέση Εκπαίδευση. Προετοιμαζόμενη για το διδακτορικό της, ενδιαφέρθηκε για τις εργασίες του Γάλλου φυσικού Ανρί Μπεκερέλ, ο οποίος είχε παρατηρήσει ότι τα άλατα ενός σπάνιου μετάλλου, του ουρανίου, χωρίς προηγούμενη επίδραση του φωτός, εξέπεμπαν, αυτόματα, κάποιες άγνωστου είδους ακτίνες και το αίνιγμα ήταν η προέλευσή τους. Η Μαρία βρήκε το θέμα της: Μελέτη των ακτίνων του ουρανίου, το οποίο εγκαταλείπει προσωρινά και μελετά όλα τα γνωστά σώματα. Οι ενώσεις ενός άλλου στοιχείου, του θορίου, εκπέμπουν επίσης αυτόματα ακτίνες όμοιες με εκείνες του ουρανίου. Μελετώντας δείγματα ορυκτών αποκλείει βαθμιαία εκείνα που δεν περιέχουν ουράνιο και θόριο, όμως εκείνα που τα περιέχουν εκπέμπουν πολύ πιο ισχυρή ακτινοβολία από όση «κανονικά» θα αναμενόταν αν περιείχαν μόνο ουράνιο. Διατυπώνει μια τολμηρή υπόθεση: Τα ορυκτά κρύβουν σίγουρα ένα νέο υλικό που ακτινοβολεί, ένα νέο χημικό στοιχείο! Ο Πιέρ εγκαταλείπει τις δικές του έρευνες, ενώνοντας τις προσπάθειές του με τις δικές της το Μάη του 1898. Αναζητούν την ιδιαίτερα ενεργή ουσία σε ένα ορυκτό του ουρανίου, τον πισσουρανίτη, διαχωρίζοντας με χημική ανάλυση τα συστατικά του στοιχεία και μετρώντας τη ραδιενέργεια του καθενός. Τελικά, εντοπίζουν τη ραδιενέργεια σε δύο κυρίως χημικά στοιχεία του πισσουρανίτη. Αυτό σημαίνει πως υπάρχουν δύο διαφορετικά καινούργια στοιχεία. Τον Ιούλη του 1898 ήταν σε θέση να ανακοινώσουν την ανακάλυψη και των δύο, πρώτα εκείνου που ονομάστηκε πολώνιο προς τιμή της πατρίδας της Μαρίας και μετά του ραδίου, από το οποίο πήρε το όνομά της η ραδιενέργεια (ενέργεια που εκπέμπεται από το ράδιο). Προσπαθώντας να παρασκευάσουν σε καθαρή μορφή τα δύο στοιχεία, οι Κιουρί δούλεψαν τέσσερα ολόκληρα χρόνια σε μια παράγκα, καθώς το επίσημο Πανεπιστήμιο της Σορβόνης δεν τους παραχωρούσε εργαστήριο, ούτε τους επιδοτούσε. Ο πισσουρανίτης ήταν πανάκριβος. Τον κατεργάζονταν τα μεταλλεία του Γιοάχιμσταλ στη Βοημία. Οι Κιουρί σκέφθηκαν ότι αφού το πολώνιο και το ράδιο βρίσκονται στο ορυκτό, θα βρίσκονται και στα κατάλοιπά του και έτσι ζήτησαν από αυστριακούς συναδέλφους τους να μεσολαβήσουν στα μεταλλεία της Βοημίας. Οι Κιουρί θα πλήρωναν τα κατάλοιπα από τις πενιχρές τους οικονομίες. Στάθηκαν τυχεροί, αφού το εργοστάσιο στη Βοημία αποφάσισε να διαθέσει δωρεάν έναν τόνο κατάλοιπα σε αυτούς τους δύο …παράφρονες που έλεγαν ότι τα χρειάζονται. Στα 1902, μετά από υπεράνθρωπες προσπάθειες σε συνθήκες απίστευτης στέρησης, φτώχειας και δουλειάς, η Μαρία Κιουρί πέτυχε να παρασκευάσει ένα δέκατο του γραμμαρίου καθαρό ράδιο και ένα εικοστό καθαρό πολώνιο. Ο Πιέρ Κιουρί ανακηρύχθηκε καθηγητής στη Σορβόνη το 1904, όμως εργαστήριο δεν του παραχώρησαν ποτέ. Του είχαν προτείνει το 1900 έδρα στη Γενεύη, που αν γινόταν δεκτή θα έλυνε το βιοποριστικό τους πρόβλημα, όμως θα έπρεπε να εγκαταλείψουν τις έρευνες. Οι Κιουρί αρνήθηκαν. Η Μαρία διορίστηκε καθηγήτρια Φυσικής στη Σχολή Θηλέων των Σεβρών. Η σπατάλη δυνάμεων για να μπορέσουν να επιβιώσουν ήταν πολύ μεγάλη. Το 1902 η Μαρία συγκλονίζεται από το θάνατο του πατέρα της, ενώ το 1903, χρονιά που γεννιέται η κόρη τους Εύα, ο Πιέρ Κιουρί δίνει διάλεξη στη Γενεύη για το ράδιο. Στις 25 Ιουνίου 1903 στην Σορβόννη η Μαρία απαντά στους τρείς ενδεδυμένους με επίσημο ένδυμα κκ Μπουτί, Λιπμάν και Μουασάν και περιμένει την απόφασή αυτών των αυστηρών ανθρώπων που την ανακοινώνει ο κ. Λιπμάν, ο πρώτος της δάσκαλος: «Το Πανεπιστήμιον των Παρισίων σας απονέμει τον τίτλο του διδάκτορος των Φυσικών Επιστημών με τον βαθμόν ‘Άριστα’». Στις 10 Δεκέμβρη 1903, η Ακαδημία Επιστημών της Στοκχόλμης ανακοίνωσε ότι το βραβείο Νόμπελ Φυσικής απονέμεται κατά το ήμισυ στον Ανρί Μπεκερέλ και κατά το ήμισυ στο ζεύγος Κιουρί, οι οποίοι δεν μπόρεσαν να παρευρεθούν στην τελετή. Ενδεικτικό του ήθους τους είναι το γεγονός ότι δεν κατοχύρωσαν τις μεθόδους τους για την απομόνωση των στοιχείων, επειδή θεωρούσαν ότι δε συμβάδιζε με το επιστημονικό πνεύμα, καθώς η επιστήμη είναι κοινωνική κατάκτηση και η «κατοχύρωση» (πατέντα) εμποδίζει τη συνέχιση της επιστημονικής έρευνας από τους επόμενους. Η σημασία της πράξης αυτής είναι ακόμα μεγαλύτερη, διότι οι Κιουρί ανακάλυψαν πως η ακτινοβολία του ραδίου κατέστρεφε τους καρκινικούς όγκους. Στις 19 Απρίλη 1906, η ζωή της Μαρίας Κιουρί άδειασε απότομα, καθώς ο Πιέρ σκοτώθηκε σε τροχαίο δυστύχημα. Στις 13 Μάη αποφασίστηκε η έδρα του Πιέρ Κιουρί να δοθεί στην Μαρία. Γινόταν η πρώτη γυναίκα στη Γαλλία που της δινόταν έδρα πανεπιστημίου, ενώ ήταν επίσης η πρώτη γυναίκα που έδωσε διάλεξη στη Σορβόνη. Πριν ξεκινήσει για τη διάλεξη στους φοιτητές, κοίταξε τις σημειώσεις του Πιέρ και ξεκίνησε το μάθημα με την ίδια ακριβώς φράση που εκείνος είχε κλείσει την προηγούμενη παράδοση. Το Δεκέμβρη του 1911 η Μαρία Κιουρί τιμήθηκε με το Νόμπελ Χημείας,παρ’ότι λίγους μήνες νωρίτερα, η Ακαδημία Επιστημών της Γαλλίας είχε αρνηθεί να τη δεχτεί ως μέλος της. Υπεβλήθη σε εγχείρηση, καθώς τα νεφρά της ήταν σε φρικτή κατάσταση, ενώ στη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου «όργωσε» τη Γαλλία, με το πρώτο «ακτινολογικό όχημα» δικής της έμπνευσης, σώζοντας χιλιάδες τραυματίες. Υπολογίζεται ότι η ίδια, με τα χρήματα που είχε συγκεντρώσει από τα δύο βραβεία Νόμπελ, έστησε περίπου 250 ακτινολογικούς θαλάμους στα πολεμικά μέτωπα. Το 1922 εξελέγη μέλος της Διεθνούς Επιτροπής Πνευματικής Συνεργασίας, της Κοινωνίας των Εθνών ενώ το 1932 εγκαινίασε το Ινστιτούτο Ραδίου στη Βαρσοβία. Το 1944, το Πολωνικό Πανεπιστήμιο ονομάστηκε προς τιμήν της: Μαρία Σκλοντόφσκι – Κιουρί. Η επιστημονική κοινότητα, σε ένδειξη σεβασμού προς το πρόσωπό της έδωσε το όνομά της σε μονάδα μέτρησης της ραδιενέργειας (το κιουρί ή Ci) και στο υπερουράνιο τεχνητό χημικό στοιχείο κιούριο (Cm), με ατομικό αριθμό 96. Τον τελευταίο καιρό, οι γιατροί ανακάλυπταν αφύσικα συμπτώματα στο αίμα της. Ο καθηγητής Ρεγκό σημείωσε. «Η κυρία Κιουρί μπορεί να καταμετρηθεί ανάμεσα στα μακροπρόθεσμα θύματα των ραδιενεργών σωμάτων, που ανακάλυψαν ο σύζυγός της και η ίδια». Στη διάρκεια της αγωνίας έβγαζε μικρά βογκητά πόνου και κάποια παράπονα γεμάτα απορία. Ως το τέλος, η έννοιά της ήταν η δουλειά της «οι παράγραφοι των κεφαλαίων… Να τις κάνουμε΄ολες όμοιες… Σκέφτηκα αυτή την ανακοίνωση…». Στις 4 Ιουλίου 1934 ενταφιάστηκε δίπλα στον άντρα της στο κοιμητήριο του Σο, παρουσία μόνο των στενών συνεργατών της. Τα αδέλφια της έριξαν στον τάφο της μια χούφτα χώμα πολωνικής γης. Το 1995, τα οστά της μεταφέρθηκαν στο Πάνθεον, στο μαυσωλείο στο οποίο βρίσκονται θαμμένοι οι «μεγάλοι άνδρες» της Γαλλίας. Ένα χρόνο μετά το θάνατό της, ένας πελώριος τόμος προστέθηκε στα επιστημονικά συγγράμματα της βιβλιοθήκης του Ινστιτούτου Ραδίου. Ηταν το μήνυμά της στη νέα γενιά, στους νέους εραστές της επιστήμης, αλλά και στην ανθρωπότητα: Στο γκρίζο εξώφυλλο, το όνομα του συγγραφέα: «Κυρία Πιέρ Κιουρί – Καθηγήτρια στη Σορβόνη – Βραβείο Νόμπελ Φυσικής, Βραβείο Νόμπελ Χημείας». Από κάτω μονολεκτικός ο φοβερός τίτλος: «Ραδιενέργεια». http://physicsgg.me/2017/11/08/150-%cf%87%cf%81%cf%8c%ce%bd%ce%b9%ce%b1-%ce%b1%cf%80%cf%8c-%cf%84%ce%b7%ce%bd-%ce%b3%ce%ad%ce%bd%ce%bd%ce%b7%cf%83%ce%b7-%cf%84%ce%b7%cf%82-%ce%bc%ce%b1%cf%81%ce%af%ce%b1%cf%82-%ce%ba%ce%b9%ce%bf/

Ένας πάρα πολύ μακρινός γαλαξίας στο Σύμπαν. Αστρονόμοι από τις ΗΠΑ, το Μεξικό και την Ευρώπη ανακάλυψαν ένα πάρα πολύ μακρινό γαλαξία, τον G09 83808, σε απόσταση 12,8 δισεκατομμυρίων ετών φωτός. Παλαιότερα οι αστρονόμοι είχαν ανακαλύψει με τη βοήθεια του διαστημικού τηλεσκοπίου «Χαμπλ», έναν γαλαξία που βρίσκεται σε απόσταση 13,4 δισεκατομμυρίων ετών φωτός από τη Γη. Πρόκειται για τον πιο μακρινό γαλαξία που έχει ποτέ εντοπισθεί στο σύμπαν – το προηγούμενο ρεκόρ κατείχε ο γαλαξίας EGSY8p7, σε απόσταση 13,2 δισεκατομμυρίων ετών φωτός). Αν και εμφανίσθηκε μόνο ένα δισεκατομμύριο χρόνια μετά την «Μεγάλη Έκρηξη» που αποτέλεσε την αφετηρία του σύμπαντος, ο εν λόγω γαλαξίας G09 83808 – πιθανώς ένας από τους πρώτους που υπήρξαν- μπορούσε κιόλας να γεννά πολλά άστρα. Η αρχική ανακάλυψη έγινε από το διαστημικό τηλεσκόπιο «Χέρσελ» και ακολούθησαν πιο λεπτομερείς παρατηρήσεις -χάρη στη μέθοδο του βαρυτικού φακού- με το μεγάλο αμερικανο-μεξικανικό τηλεσκόπιο LMT διαμέτρου 50 μέτρων στην κορυφή ενός ανενεργού ηφαιστείου του Μεξικού. Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Μεξικανό Χόρχε Ζαβάλα, έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό αστρονομίας «Nature Astronomy». https://www.nature.com/articles/s41550-017-0297-8 http://physicsgg.me/2017/11/07/%ce%ad%ce%bd%ce%b1%cf%82-%cf%80%ce%ac%cf%81%ce%b1-%cf%80%ce%bf%ce%bb%cf%8d-%ce%bc%ce%b1%ce%ba%cf%81%ce%b9%ce%bd%cf%8c%cf%82-%ce%b3%ce%b1%ce%bb%ce%b1%ce%be%ce%af%ce%b1%cf%82-%cf%83%cf%84%ce%bf-%cf%83/

SZ: ΕΓΚΩΜΙΑΣΤΚΟ ΑΡΘΡΟ ΓΙΑ ΒΡΑΒΕΥΜΕΝΟ ΕΛΛΗΝΑ ΕΡΕΥΝΗΤΗ. Η διαδικτυακή έκδοση της Süddeutsche Zeitung κάνει αναφορά στον διακεκριμένο έλληνα ερευνητή Βασίλη Ντζιαχρήστο, καθηγητή και διευθυντή του τμήματος Βιοϊατρικής Απεικόνισης του Πολυτεχνείου του Μονάχου και διευθυντή του Ινστιτούτου Βιολογικής και Ιατρικής Απεικόνισης του Ερευνητικού Κέντρου Helmholtz. Η εφημερίδα του Μονάχου εστιάζει στο έργο του έλληνα ερευνητή, ο οποίος τιμήθηκε το 2013 με το κορυφαίο γερμανικό επιστημονικό βραβείο Leipniz για την πρωτοποριακή μέθοδο απεικόνισης καρκινικών κυττάρων που ανέπτυξε. H SZ σχολιάζει ότι «οι εικόνες μοιάζουν με πίνακες, σαν συνθέσεις από γραμμές και πιτσιλιές και όσο απωθεί κανείς από τη σκέψη του τι είναι αυτό που απεικονίζουν, είναι εξαιρετικά όμορφες. Στην πραγματικότητα οι εικόνες που έχει κρεμάσει ο Βασίλης Ντζιαχρήστος στο γραφείο του δείχνουν καρκινώματα. Είναι εικόνες από σώματα που νοσούν και η τεχνική του ηλεκτρολόγου μηχανικού κάνει ορατά πολύ περισσότερα από ό,τι ένα συνηθισμένο μικροσκόπιο». «Πρωτοπόρος σε νέο ερευνητικό πεδίο» Η εφημερίδα του Μονάχου υπογραμμίζει ότι ο Βασίλης Ντζιαχρήστος ασχολείται καθ' όλη τη διάρκεια της ερευνητικής του ζωής με τη δημιουργία απεικονίσεων του εσωτερικού του ανθρώπινου σώματος: «(…) Εδώ και αρκετά χρόνια είναι ένας εκ των πρωτοπόρων σε ένα νέο ερευνητικό πεδίο: την οπτικοακουστική (σ.σ. Πολυφασματική Οπτικοακουστική Τομογραφία)». Το δημοσίευμα σημειώνει ότι ο έλληνας ερευνητής θέλει να καταστήσει γρήγορα εφαρμόσιμη τη μέθοδό του. Οπως διευκρινίζει η SZ, «θέλει να βελτιώσει την πρόληψη του καρκίνου και σκέφτεται να εντοπίζει καρκινικούς όγκους αρχικά οπτικοακουστικά και εν συνεχεία να τους σημαδεύει με φωσφορίζουσες ουσίες ώστε τελικά να μπορεί να τους απομακρύνει αποτελεσματικότερα». Σύμφωνα με τον Βασίλη Ντζιαχρήστο, οι πρώτες κλινικές έρευνες βρίσκονται σε εξέλιξη χωρίς να έχουν προκύψει προβλήματα μέχρι στιγμής. http://www.tanea.gr/news/world/article/5484759/sz-egkwmiastko-arthro-gia-brabeymeno-ellhna-ereynhth/