Δροσος Γεωργιος

«Soyuz-2.1V» Στις 29 Μαρτίου 2018 στις 20:38 MSK από το κοσμοδρόμιο του Πλεσέτσκ στην περιοχή Αρχάγγελσκ πραγματοποίηθηκε επιτυχή εκτόξευση πυραύλου «Soyuz-2.1V» με διαστημικό σκάφος για το Υπουργείο Άμυνας της Ρωσίας. Η εκτόξευση του οχήματος εκτόξευσης και η εκτόξευση του διαστημικού σκάφους σε τροχιά κρατήθηκαν σε κανονική λειτουργία. Τρία λεπτά μετά την εκτόξευση του «Soyuz-2.1V» ο πύραυλος φορέας περασε στην διαχειριση του Titov Διαστημικό Κέντρο. Την καθορισμένη ώρα, το διαστημικό σκαφος ξεκίνησε σε τροχιά και εγκρίθηκε η διαχείριση του απο τις επίγειες Space Δυνάμεις. Μια σταθερή σύνδεση τηλεμετρίας δημιουργείται και συντηρείται με το διαστημικό σκάφος. Τα ενσωματωμένα συστήματα του διαστημικού σκάφους λειτουργούν κανονικά. Μετά την ανάληψη, δόθηκε στο διαστημικό σκάφος ο αύξων αριθμός "Kosmos-2525". Εκτόξευση πυραύλου φως-class «Soyuz-2.1V»που έχουν πραγματοποιηθεί στο κοσμοδρόμιο του Πλεσέτσκ, των Space Δυνάμεων ειναι για τέταρτη φορά. Η πρώτη εκτόξευση του Soyuz-2.1v ILV πραγματοποιήθηκε με επιτυχία το 2013. Οι δοκιμές πτήσης του διαστημικού πυραύλου χώρου Soyuz-2 ξεκίνησαν στο διαστημικό κέντρο Plesetsk στις 8 Νοεμβρίου, Κατά τα τελευταία δεκατρία έτη από το βόρειο κοσμοδρόμιο διεξήχθησαν 33 εκτοξεύσεις του φορέα «Soyuz-2» με τις φάσεις εκσυγχρονισμού 1α, 1β και 1γ. https://www.roscosmos.ru/24867/

InSight: «Έρχεται» η εκτόξευση της πρώτης αποστολής εξερεύνησης του εσωτερικού του Άρη. Λεπτομέρειες σχετικά με τη νέα της αποστολή στον Άρη αποκάλυψε την Πέμπτη η NASA: Η αποστολή Interior Exploration using Seismic Investigations, Geodesy and Heat Transport (InSight) προορίζεται να εκτοξευτεί στις 5 Μαΐου (η εκτιμώμενη νωρίτερη ημερομηνία) και θα είναι η πρώτη αποστολή στην ιστορία της που έχει σκοπό την εξερεύνηση και μελέτη του εσωτερικού του πλανήτη. Επίσης, θα είναι η πρώτη αποστολή της NASA από τις προσεληνώσεις του προγράμματος «Απόλλων» που θα εγκαταστήσει σεισμόμετρο στο έδαφος άλλου πλανήτη. «Κατά κάποιον τρόπο, το InSight είναι σαν επιστημονική χρονομηχανή που θα φέρνει πίσω πληροφορίες σχετικά με τα πρώιμα στάδια της δημιουργίας του Άρη, πριν από 4,5 δισ. χρόνια» λέει ο Μπρους Μπάνερντ του JPL, επικεφαλής ερευνητής του InSight.«Θα μας βοηθήσει να μάθουμε πώς δημιουργούνται βραχώδη σώματα, περιλαμβανομένης της Γης, της Σελήνης, και ακόμη και πλανήτες σε άλλα ηλιακά συστήματα». Το InSight διαθέτει μια σουΐτα ευαίσθητων οργάνων για τη συλλογή δεδομένων τα οποία απαιτούν ένα στατικό όχημα προσεδάφισης (και όχι ρόβερ), προκειμένου να τοποθετηθούν με προσοχή πάνω και κάτω από την επιφάνεια του Άρη. Η μελέτη του εσωτερικού του Άρη θα επιτρέψει στους επιστήμονες να κατανοήσουν πόσο διαφορετικός είναι ο φλοιός, ο μανδύας και ο πυρήνας του από αυτούς της Γης- κάτι που έχει ιδιαίτερη σημασία, αν σκεφτεί κανείς πως, κατά κάποιον τρόπο, ο Άρης είναι ο πιο κοντινός μας «εξωπλανήτης», δηλαδή μας δείχνει πώς αέρια, σκόνη, και θερμότητα συνδύαζονται και δημιουργούν πλανήτες. Η NASA δεν είναι η μόνη υπηρεσία που συμμετέχει στην αποστολή, καθώς συνέβαλαν και ευρωπαϊκές υπηρεσίες και φορείς, όπως το γαλλικό Centre National d'Études Spatiales και το Γερμανικό Κέντρο Αεροδιαστημικής (DLR), κατασκευάζοντας όργανα για το InSight: Στην πρώτη περίπτωση, πολυεθνική ομάδα κατασκεύασε ένα εξαιρετικά ευαίσθητο σεισμόμετρο για τον εντοπισμό σεισμών στον Άρη και στη δεύτερη το γερμανικό κέντρο έφτιαξε ένα θερμικό όργανο που μπορεί να θάβεται σε βάθος πέντε μέτρων και να μετρά τη θερμότητα στο εσωτερικό του πλανήτη. «Το InSight είναι μια πραγματικά διεθνής διαστημική αποστολή» είπε ο Τομ Χόφμαν, project manager στο JPL. «Οι συνεργάτες μας παρέδωσαν απίστευτα ικανά όργανα που θα κάνουν δυνατή τη διεξαγωγή μοναδικών επιστημονικών ερευνών μετά την προσεδάφιση». Επί της παρούσης, το InSight βρίσκεται στην αεροπορική βάση Βάντενμπεργκ στην Καλιφόρνια, όπου και λαμβάνουν χώρα οι τελικές προετοιμασίες πριν την εκτόξευση. Τον επόμενο μήνα θα τοποθετηθεί στον πύραυλο, θα ελεγχθούν οι συνδέσεις και θα γίνουν οι υπόλοιπες προετοιμασίες της ομάδας που έχει αναλάβει την εκτόξευση. http://www.naftemporiki.gr/story/1336714/insighterxetai-i-ektokseusi-tis-protis-apostolis-eksereunisis-tou-esoterikou-tou-ari

Ο διαστημικός σταθμός Tiangong-1 καίγεται… πάνω από τον νότιο Ειρηνικό. Ο κινεζικός διαστημικός σταθμός Tiangong-1 μετατράπηκε σε πύρινη σφαίρα και διαλύθηκε στο μεγαλύτερο μέρος του κατά την είσοδό του στην ατμόσφαιρα της Γης την 00.15 GMT (04.15 ώρα Ελλάδος), με ταχύτητα που υπολογιζόταν στα 26.000 χιλιόμετρα την ώρα, μετέδωσε το κινεζικό πρακτορείο ειδήσεων Σινχουά. Ο Tiangong-1, παρότι μη ελεγχόμενος, ήταν «συνεπής» στο ραντεβού του αφού, σύμφωνα με την τελευταία εκτίμηση της διαστημικής υπηρεσίας της Κίνας, η «άφιξή» του αναμενόταν με απόκλιση μιάμισης ώρας από την 00.11 GMT (04.11 ώρα Ελλάδος) της 2ας Απριλίου». Η κινεζική υπηρεσία διαστήματος ανακοίνωσε ότι το σημείο «επανεισόδου του» στη γήινη ατμόσφαιρα εντοπίστηκε πάνω από το μέσον του Νότιου Ειρηνικού Ωκεανού. Ο εγκαταλελειμμένος διαστημικός σταθμός ζύγιζε περί τους οκτώ τόνους. Ετέθη σε τροχιά στον Σεπτέμβριο του 2011. Επρόκειτο να πραγματοποιήσει ελεγχόμενη επιστροφή στη γήινη ατμόσφαιρα, αλλά σταμάτησε να λειτουργεί τον Μάρτιο του 2016, προκαλώντας ανησυχίες για την πτώση του. Ωστόσο, η πιθανότητα να πληγεί άνθρωπος από συντρίμμι, βάρους άνω των 200 γραμμαρίων, του διαστημικού σταθμού ήταν μία στα 700 εκατομμύρια, σύμφωνα με την κινεζική υπηρεσία σχεδιασμού επανδρωμένων διαστημικών πτήσεων (CMSEO). «Οι άνθρωποι δεν έχουν κανέναν λόγο ανησυχίας», βεβαίωνε η υπηρεσία. Αυτός ο τύπος διαστημικού σταθμού «δεν συντρίβεται στη Γη βίαια, όπως στις ταινίες επιστημονικής φαντασίας, αλλά διαλύεται σε θαυμαστή βροχή μετεωριτών στον ωραίο έναστρο ουρανό… θα είναι κάπως σαν πλήθος μετεωριτών που εμφανίζονται στην ίδια περιοχή, το ίδιο λεπτό. Τα διάπυρα συντρίμμια θα είναι ορατά σε ακτίνα άνω των 100 χιλιομέτρων», είχε δηλώσει ο αστρονόμος Φλοράν Ντελεφλί, του Αστεροσκοπείου του Παρισιού. Σε 60 χρόνια διαστημικών πτήσεων, υπήρξαν 6.000 μη ελεγχόμενες επιστροφές μεγάλων αντικειμένων κατασκευασμένων από τον άνθρωπο και μόνο ένα συντρίμμι έπληξε άνθρωπο χωρίς να τον τραυματίσει, σύμφωνα με τον Στιν Λέμενς, της Ευρωπαϊκής Διαστημικής Υπηρεσίας. Τα περισσότερα κομμάτια αναμενόταν να διαλυθούν στον αέρα και μικρός αριθμός θα έφθανε αργά μέχρι την επιφάνεια της Γης, πέφτοντας, όπως είχε προβλεφθεί, πιθανότατα στη θάλασσα, καθώς οι ωκεανοί καλύπτουν το 70% της επιφάνειας του πλανήτη. Το 50ό μεγαλύτερο αντικείμενο Ο σταθμός Tiangong-1 ήταν το 50ό μεγαλύτερο αντικείμενο που πραγματοποίησε μη ελεγχόμενη επιστροφή από το 1957, σύμφωνα με τον Τζόναθαν ΜακΝτάουλε, αστρονόμο του Κέντρου Αστροφυσικής του Harvard-Smithsonian των ΗΠΑ. Η Κίνα έχει επενδύσει δισεκατομμύρια ευρώ στην κατάκτηση του διαστήματος στην προσπάθειά της να φθάσει την Ευρώπη και τις ΗΠΑ. Το κινεζικό διαστημικό πρόγραμμα συντονίζεται από τον στρατό και θεωρείται σύμβολο της νέας ισχύος της χώρας. Το Πεκίνο φιλοδοξεί να στείλει διαστημικό σκάφος στον Αρη, περί το 2020, πριν αναπτύξει στην επιφάνειά του τηλεχειριζόμενο όχημα. Φιλοδοξεί επίσης ν’ αναπτύξει μέχρι το 2022 επανδρωμένο διαστημικό σταθμό, όταν ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός θα έχει σταματήσει τη λειτουργία του και να στείλει άνθρωπο στη Σελήνη. https://www.youtube.com/watch?v=frQWUeyc3Qs https://physicsgg.me/2018/04/02/%ce%b2%ce%af%ce%bd%cf%84%ce%b5%ce%bf-%ce%bf-%ce%b4%ce%b9%ce%b1%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%bc%ce%b9%ce%ba%cf%8c%cf%82-%cf%83%cf%84%ce%b1%ce%b8%ce%bc%cf%8c%cf%82-tiangong-1-%ce%ba%ce%b1%ce%af%ce%b3%ce%b5/

Ταξίδια στα αστέρια-«Αδύνατη η εποίκηση του Αρη» «Ενα ταξίδι που θα ήθελα να κάνω είναι στην επιφάνεια της Ευρώπης», μας λέει ο Σταμάτης Κριμιζής, και ο επιφανής καθηγητής δεν εννοεί τη γήινη Γηραιά Ηπειρο αλλά τον δορυφόρο του Δία που είναι καλυμμένος με ωκεανούς από πάγο. «Θα ήθελα να κάθομαι και να κοιτάω τον πολύχρωμο Δία και τα φεγγάρια του καθώς εμφανίζονται και εξαφανίζονται πίσω του. Είναι ο πιο φαντασμαγορικός πλανήτης του ηλιακού μας συστήματος», μας λέει γελώντας ενώ βλέπουμε μαζί το αθηναϊκό αστικό τοπίο έξω από το παράθυρο του σπιτιού του. Συνήθως οι υποχρεώσεις του στο Εργαστήριο Εφαρμοσμένης Φυσικής του αμερικανικού Πανεπιστημίου Τζονς Χόπκινς και στη NASA τον κρατούν μακριά από την Ελλάδα, αλλά για τα επόμενα δύο χρόνια οι ημέρες του στην Αθήνα θα είναι περισσότερες λόγω των νέων του καθηκόντων: Ο Σταμάτης Κριμιζής είναι ο πρώτος πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου του νεοσύστατου Ελληνικού Διαστημικού Οργανισμού. «Η δουλειά του νέου οργανισμού είναι να κατασκευάσει μια υπηρεσία από την αρχή» ενώνοντας τις διάσπαρτες σχετικές κρατικές υπηρεσίες κάτω από έναν φορέα στελεχωμένο από επιστημονικό και διοικητικό προσωπικό. «Οι αρχές μας είναι τρία άλφα τουλάχιστον: αριστεία, αξιοκρατία, αξιολόγηση – και ήθος», μας λέει κατηγορηματικά και σημειώνει ότι σκέφτηκε τρεις και τέσσερις φορές προτού λάβει την τελική του απόφαση. «Ηθελα ορισμένες διαβεβαιώσεις ότι οι αρχές που σας περιέγραψα θα γίνουν σεβαστές και θα τηρηθούν. Επιπλέον, στην ηλικία μου δεν κοιτάω άλλες απασχολήσεις και ο λόγος που το δέχθηκα δεν είναι μόνον ο υπουργός και οι άνθρωποί του, αλλά πολλοί συνάδελφοι σε όλη τη χώρα που μου ζήτησαν να βοηθήσω σε αυτή την προσπάθεια και αισθάνθηκα ότι θα έπρεπε να το κάνω. Ξέρετε οι ευκαιρίες για μια τέτοια πρωτοβουλία δεν έρχονται συχνά στην Ελλάδα», σημειώνει. Εθνικό καθήκον Από τη δεκαετία του ’80, ως σύμβουλος επιχειρήσεων και μέλος τουλάχιστον πέντε διαφορετικών επιτροπών, εισηγούνταν την είσοδο της Ελλάδας στην αναπτυσσόμενη αγορά του Διαστήματος, στην οποία είναι γνωστό ότι δραστηριοποιούνται ελληνικές ιδιωτικές επιχειρήσεις. «Είναι εθνικό καθήκον για όλους και για όλα τα κόμματα να υποστηρίξουν αυτή την προσπάθεια», σημειώνει, από τη στιγμή που η Ελλάδα είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Διαστημικής Υπηρεσίας (ESA). «Δεν πρόκειται να κατασκευάσουμε ολόκληρο διαστημόπλοιο», μας λέει, αλλά επιστημονικά όργανα μετρήσεων για τις διάφορες διαστημικές αποστολές. «Αυτή την τεχνολογία τη χρειάζεται και η ασφάλεια της χώρας και είναι ο μόνος τρόπος να την αποκτήσουμε και να τη χρησιμοποιήσουμε. Οι ανατολικοί γείτονες το κατάλαβαν αυτό πριν από 20 χρόνια», επισημαίνει. Στο πρόσφατο βιβλίο του «Ταξίδι στο ηλιακό σύστημα» (εκδ. Παπαδόπουλος), ο Σταμάτης Κριμιζής περιγράφει τις «επισκέψεις» του από τον Ερμή έως τον Πλούτωνα. Μέσω των οργάνων που έχει σχεδιάσει είναι ο μόνος επιστήμονας που «ταξίδεψε» σε όλους τους πλανήτες της αστρικής γειτονιάς μας. Η πρώτη του επιτυχημένη αποστολή ήταν η εκτόξευση του «Mariner 4» το 1964 με προορισμό τον Αρη. Μέσα στα 50 χρόνια επιτυχιών υπήρξε, ωστόσο, και μία αποτυχία, την οποία φυσικά δεν μπορεί να ξεχάσει. «Το 2002 εκτοξεύσαμε ένα διαστημόπλοιο για να επισκεφθεί τους πυρήνες από αρκετούς κομήτες. To λέγαμε CONTOUR», θυμάται ο καθηγητής. Η αποστολή του CONTOUR ήταν να εξερευνήσει τη συμπεριφορά δύο κομητών που θα περνούσαν κοντά στη Γη. Ωστόσο, κατά την πυροδότηση των προωθητήρων του για να προσεγγίσει τους κομήτες προκλήθηκε υπερθέρμανση, με αποτέλεσμα το μικρό διαστημόπλοιο να καταστραφεί αμέσως. «Ηταν η μεγάλη μου απογοήτευση», μας λέει. Ο καθηγητής θυμάται επίσης τις 24 ώρες «αγωνίας και τρόμου» που πέρασε με την ομάδα του όταν «χάθηκε» το διαστημόπλοιο «New Horizons» στον μακρύ δρόμο προς τον Πλούτωνα, αλλά και όταν το σκάφος της αποστολής NEAR (Near Earth Asteroid Rendezvous) παραλίγο να «ακυρώσει» το ραντεβού του με ένα σύστημα αστεροειδών στα τέλη του ’90. Ηλεκτρονικές εντολές που δεν βρήκαν ακριβώς τον στόχο τους ή φορτία μνήμης που άργησαν να φτάσουν προκαλούσαν «μονομαχίες» μεταξύ των υπολογιστών μέσα στα διαστημόπλοια και κρύο ιδρώτα στους επιστήμονες πίσω στη Γη. Απρόβλεπτες καταστάσεις Σήμερα, σε κάθε διαστημόπλοιο υπάρχουν χιλιάδες μικροτσίπ και αμέτρητοι υπολογιστικοί «διάλογοι». Ολη αυτή η τεχνολογία βοηθάει τις αποστολές; «Οι πιθανότητες, όχι για λάθη αλλά για απρόβλεπτες καταστάσεις, είναι τεράστιες και χρησιμοποιούμε τους πρώτους μήνες μιας διαστημικής αποστολής για να καταλάβουμε πώς πετάει το διαστημόπλοιο και πάντα υπάρχει η αμφιβολία μήπως κάτι δεν έχει προβλεφθεί», μας λέει και προσθέτει ότι τα Voyager που εκπέμπουν ακόμα ύστερα από 40 χρόνια λειτουργούν με απλές εντολές και μόλις 70ΚΒ μνήμη. Ο Σταμάτης Κριμιζής έζησε την αρχή της διαστημικής εποχής και το «σοκ» της Δύσης από την εκτόξευση του ρωσικού δορυφόρου «Σπούτνικ» (1957). Πιστεύει ακράδαντα ότι ο ανταγωνισμός του Διαστήματος έσωσε τον κόσμο από έναν βέβαιο πόλεμο και εκτιμά ότι οι μελλοντικές διαστημικές αποστολές θα είναι προϊόν διεθνούς συνεργασίας, κυρίως λόγω αυξημένου κόστους. Με έναν τέτοιο τρόπο σημειώνει ότι θα γίνει η επανδρωμένη αποστολή στον πλανήτη Αρη, «μια αποστολή από την ανθρωπότητα» με προϋπολογισμό περίπου 500 δισ. δολάρια. Προσθέτει με έμφαση, όμως, ότι «θα πατήσουμε στον Αρη ως εξερευνητές και όχι ως άποικοι». Οι πιθανότητες κατοικίας σε έναν πλανήτη με σχεδόν ανύπαρκτη ατμόσφαιρα και με θανατηφόρα για τον άνθρωπο ακτινοβολία στην επιφάνειά του είναι μηδαμινές. «Ποιος θα ήθελε να ζήσει κάτω από την επιφάνεια για να προστατευθεί από την ακτινοβολία και να μάθει να καλλιεργεί φυτά πάνω σε αυτή για να ζήσει; Είναι τρομερά δύσκολο. Οταν λέει ο Ελον Μασκ (σ.σ. CEO της εταιρείας Space X) ότι θα κάνουμε εποίκηση στον Αρη, αυτά είναι όνειρα», τονίζει. «Στο Διάστημα γράφεται Ιστορία, δημιουργείται η γνώση του μέλλοντος» Το ηλιακό μας σύστημα είναι ένα σύνορο, το οποίο όμως δεν έχει εξερευνηθεί επαρκώς, μας λέει ο κ. Κριμιζής, ο οποίος ετοιμάζεται για την αποστολή «Parker Solar Probe» που θα εξερευνήσει τον Ηλιο. Αν το πρώτο tour στο ηλιακό σύστημα κατακτήθηκε τα προηγούμενα χρόνια, το νέο διακύβευμα για τους επιστήμονες έχει δύο άξονες: την αναζήτηση πλανητών που μπορεί να έχουν «φιλική» ατμόσφαιρα με οξυγόνο και άζωτο (και έχει υπολογιστεί ότι υπάρχουν περίπου 40 εκατομμύρια τέτοιοι κόσμοι στον Γαλαξία μας) και την πληρέστερη εξερεύνηση των κόσμων «που περιέχουν νερό, όπως η Ευρώπη, ο Εγκέλαδος και ο Τιτάνας». Ειδικά για τις λίμνες μεθανίου του Τιτάνα εξετάζεται η αποστολή «Dragon Fly» με μια συσκευή σε μορφή ελικοφόρου drone. «Θα κάνει μετρήσεις σε μια περιοχή, θα σηκώνεται και θα πηγαίνει σε άλλο μέρος. Θα έχει τη δυνατότητα να προσθαλασσωθεί στις λίμνες του μεθανίου και θα κοιτάξει αν υπάρχει βιολογική δραστηριότητα», μας λέει ο κ. Κριμιζής. Η πρώτη επαφή του Σταμάτη Κριμιζή με ρουκέτες, προωθητήρες και αεριωθούμενα δεν έγινε στην Αμερική αλλά στην ιδιαίτερη πατρίδα του, τη Χίο, με το πασχαλινό έθιμο του ρουκετοπόλεμου. Μέχρι τα 16 του χρόνια μεγάλωσε με τη μητέρα του, χάρη στην επιμονή της οποίας σπούδασε και επιδίωξε την αριστεία, όπως γράφει στο βιβλίο του. Το 1956 φοίτησε στο Πανεπιστήμιο της Μινεσότα και μια τυχαία συνάντηση με τον καθηγητή Τζέιμς Βαν Αλεν του αλλάξει τη ζωή. Ο διάσημος καθηγητής που είχε δώσει το όνομά του στις ραδιενεργές «ζώνες Βαν Αλεν» γύρω από τη Γη είδε κάτι στον νεαρό φοιτητή που του εξηγούσε πώς κατασκεύαζε έναν μετρητή κοσμικών ακτίνων και τον πήρε στο μεταπτυχιακό του πρόγραμμα. Λίγο αργότερα, του ζήτησε να κατασκευάσει ένα εξειδικευμένο επιστημονικό όργανο που θα έμπαινε πάνω στο διαστημόπλοιο «Mariner 4» για τον Αρη. «Το τελείωσα μόλις έναν μήνα πριν από την εκτόξευση», μας λέει ο κ. Κριμιζής. Κουλτούρα συνεργασίας Αυτό όμως που δεν γνωρίζουν οι περισσότεροι είναι ότι πριν από την επιτυχημένη εκτόξευση του ’64 υπήρχε το «Mariner 3». «Τότε φτιάχναμε πάντα δύο διαστημόπλοια, γιατί το ένα συνήθως κατέληγε στον Κόλπο του Μεξικού», μας λέει, όπως και έγινε με την πρώτη απόπειρα του «Mariner». «Ημουν τρομερά απογοητευμένος, αλλά η ομάδα των μηχανικών κατάλαβε το λάθος και μέσα σε τρεις εβδομάδες κατασκεύασαν το καινούργιο σκάφος που έφυγε για τον Κόκκινο Πλανήτη». Η επιτυχία δεν είναι μόνο θέμα ικανοτήτων, όπως αφήνει να εννοηθεί ο καθηγητής, αλλά η αντανάκλαση της κουλτούρας συνεργασίας, του esprit de corps, που πρέπει να έχει μια τέτοια ομάδα. «Το Διάστημα είναι κατ’ εξοχήν συλλογικό», λέει ο Σταμάτης Κριμιζής και είναι σημαντικό να καταλάβουν όλοι ότι ο λόγος που τέτοιες ομάδες εργάζονται νυχθημερόν για πολλά χρόνια δεν είναι μόνον η φύση της δουλειάς, αλλά επειδή αυτοί οι άνθρωποι «γράφουν Ιστορία, δημιουργούν τη γνώση του μέλλοντος». Το βιβλίο του δρος Σταμάτη Κριμιζή «Ταξίδι στο ηλιακό σύστημα. Από τον Ερμή στον Πλούτωνα σε 50 χρόνια», σε συνεργασία με τον Βαγγέλη Πρατικάκη, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Παπαδόπουλος. http://www.kathimerini.gr/956618/gallery/epikairothta/episthmh/stamaths-krimizhs-adynath-h-epoikhsh-toy-arh

Σύστημα τεχνητής νοημοσύνης καθοδηγεί τη δημιουργία νέων μορίων. Η συνθετική οργανική χημεία είναι η επιστήμη της δημιουργίας νέων χημικών δομών από απλούστερα μέρη. Έως σήμερα, η γνώση και η εμπειρία των χημικών ήταν το «κλειδί» για να σχεδιάσουν και να συνδυάσουν πετυχημένα τις χημικές αντιδράσεις, έτσι ώστε να παράγουν το επιθυμητό αποτέλεσμα, όπως το μόριο ενός νέου φαρμάκου. Αλλά, εφεξής θα έχουν ένα πολύτιμο βοηθό, αν όχι οδηγό: την τεχνητή νοημοσύνη. Γερμανοί επιστήμονες δημιούργησαν ένα νέο σύστημα τεχνητής νοημοσύνης που, αφού έχει αφομοιώσει σχεδόν κάθε χημική αντίδραση που έχει γίνει μέχρι σήμερα από τους ανθρώπους, μπορεί πια μόνο του να προτείνει τις χημικές αντιδράσεις και να σχεδιάσει τα διαδοχικά χημικά βήματα για να παραχθεί ένα νέο μόριο. Οι χημικοί έκαναν λόγο για μια εξέλιξη-ορόσημο, που μπορεί να μεταμορφώσει τη Χημεία και να τη βάλει σε μεγάλο βαθμό στον…αυτόματο πιλότο, μεταξύ άλλων επιταχύνοντας την ανάπτυξη νέων φαρμάκων, αλλά και μειώνοντας το κόστος. Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον ειδικό στην οργανική χημεία και στην τεχνητή νοημοσύνη Μάρβιν Ζέγκλερ του Πανεπιστημίου του Μίνστερ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό Nature, χρησιμοποίησαν νευρωνικά δίκτυα βαθιάς μάθησης για να τροφοδοτήσουν και να «εκπαιδεύσουν» το λογισμικό τους με περίπου 12,4 εκατομμύρια γνωστές οργανικές χημικές αντιδράσεις, που έχουν συσσωρευθεί από τα μέσα του 19ου αιώνα μέσα από τη θεωρία και την πρακτική. Στη συνέχεια, το σύστημα – που μαθαίνει και βελτιώνεται τελείως μόνο του- μπορεί να προβλέψει τις χημικές αντιδράσεις που μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε κάθε βήμα. Το «έξυπνο» λογισμικό σχεδιάζει μόνο του μια διαδικασία πολλαπλών σταδίων για τη σύνθεση ενός νέου μορίου, από την αρχή έως το τέλος. Από τη δεκαετία του 1960, οι χημικοί ξεκινάνε συχνά από το τέλος, δηλαδή με το μόριο που θέλουν να φτιάξουν, το οποίο βρίσκουν πια με τη βοήθεια υπολογιστών. Στη συνέχεια, πηγαίνοντας ανάποδα και χρησιμοποιώντας τόσο την ανάλυση άλλων μορίων που ήδη υπάρχουν όσο και τη διαίσθησή τους, καταλήγουν στις ουσίες (π.χ. στα πρόδρομα μόρια) και στις χημικές αντιδράσεις με τις οποίες πρέπει να ξεκινήσουν. Μια διαδικασία που μπορεί να πάρει στους ανθρώπους από μερικές ώρες έως αρκετές μέρες, αλλά την οποία τώρα πια είναι σε θέση να κάνει -και μάλιστα πολύ πιο γρήγορα- το νέο εργαλείο της τεχνητής νοημοσύνης. Προς επιβεβαίωση, οι ερευνητές έδειξαν σε 45 χημικούς στη Γερμανία και στην Κίνα εννέα καταγεγραμμένα «μονοπάτια» σύνθεσης διαφορετικών μορίων, τα οποία είχαν σχεδιασθεί είτε από ανθρώπους χημικούς είτε από το σύστημα τεχνητής νοημοσύνης και τους κάλεσαν -αν μπορούσαν- να διακρίνουν ποιά προέρχονταν από το μηχάνημα. Οι χημικοί δεν ήσαν σε θέση να διακρίνουν τα μεν από τα δε και δεν είχαν προτίμηση για το ποιά ήσαν τα καλύτερα, πράγμα που δείχνει ότι το σύστημα τεχνητής νοημοσύνης λειτουργεί πια όπως ένας έμπειρος χημικός. Δεν σημαίνει βέβαια ότι κάθε πρόταση του χημικού αλγόριθμου τελικά θα «δουλέψει» στο εργαστήριο, όπως όμως αποδεδειγμένα δεν φέρνει αποτελέσματα και κάθε ιδέα ανθρώπου χημικού. Έχουν διεθνώς υπάρξει διάφορες προσπάθειες για να «παντρευτεί» η χημεία με την τεχνητή νοημοσύνη, αλλά το σύστημα του Ζέγκλερ είναι το πιο προχωρημένο, επειδή μαθαίνει τελείως μόνο του και δεν χρειάζεται καθόλου να του μάθουν οι άνθρωποι τους κανόνες που θα χρησιμοποιήσει. Ήδη αρκετές φαρμακευτικές εταιρείες έχουν δείξει ενδιαφέρον για το νέο σύστημα. Ο Ζέγκλερ δήλωσε αισιόδοξος, σύμφωνα με το «Nature», ότι οι οργανικοί χημικοί δεν θα μείνουν χωρίς δουλειά στο μέλλον, απλώς το νέο εργαλείο θα αποτελέσει έναν πολύτιμο βοηθό τους. Όπως ανέφερε χαρακτηριστικά, «η συσκευή πλοήγησης GPS μπορεί να κατέστησε περιττούς τους χάρτινους χάρτες, αλλά όχι και τον οδηγό του αυτοκινήτου». Δεν είναι πάντως σίγουρο ότι όλοι οι χημικοί θα το δουν με το ίδιο μάτι… http://www.in.gr/2018/04/02/tech/systima-texnitis-noimosynis-kathodigei-ti-dimiourgia-neon-morion/

Το τελευταίο άρθρο του Χόκινγκ. Ο Στίβεν Χόκινγκ φρόντιζε να μας εκπλήσσει συνεχώς σε όλη τη διάρκεια της ζωής του. Τελικά φρόντισε να μας εκπλήξει και μετά τον θάνατό του... Λίγες ημέρες προτού ο μεγάλος θεωρητικός αστροφυσικός και κοσμολόγος εγκαταλείψει τα εγκόσμια είχε υποβάλει προς δημοσίευση μία ακόμα μελέτη, προϊόν συνεργασίας με τον Τόμας Χέρτογκ, φυσικό του βελγικού Καθολικού Πανεπιστημίου της Λουβέν. Η εργασία δημοσιεύθηκε στην ηλεκτρονική πλατφόρμα Arxiv.org του Πανεπιστημίου Κορνέλ και σε αυτήν ο Χόκινγκ προσπαθεί να αποδείξει την ύπαρξη και άλλων συμπάντων, ενώ προτείνει και έναν τρόπο για να τα εντοπίσουμε. Ο Τόμας Χέρτογκ, ο οποίος αποτελούσε σταθερό συνεργάτη του Στίβεν Χόκινγκ τα τελευταία 20 χρόνια, μίλησε στο «Βήμα» για τη σημασία αυτής της ύστατης μελέτης, η οποία, όπως υποστηρίζει, θα μπορούσε να χαρίσει το Νομπέλ Φυσικής στον βρετανό επιστήμονα. Τι πραγματεύεται αυτή η εργασία και πώς συνδέεται με τη θεωρία της Μεγάλης Εκρηξης; «Είναι μια εργασία για τη Μεγάλη Εκρηξη και στην πραγματικότητα αποτελεί μια βελτιωμένη εκδοχή της "πρότασης χωρίς σύνορα", του κοσμολογικού μοντέλου που είχαν προτείνει το 1983 ο Στίβεν Χόκινγκ και ο Τζέιμς Χαρτλ. Το μοντέλο αυτό ανέφερε ότι μαζί με τη Μεγάλη Εκρηξη ξεκίνησε και ο χρόνος, όπως τουλάχιστον εμείς τον αντιλαμβανόμαστε. Ωστόσο το μοντέλο αυτό δεν περιέγραφε με ξεκάθαρο τρόπο τι είδους σύμπαν είχε δημιουργηθεί από τη Μεγάλη Εκρηξη και παρά τις προσπάθειες πολλών ετών δεν είχαμε καταφέρει να βρούμε την απάντηση. Τελικά καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι το μοντέλο δεν περιγράφει ένα σύμπαν αλλά την ύπαρξη πάρα πολλών, ίσως και αμέτρητων συμπάντων. Οι κοσμολόγοι το ονομάζουν πολυσύμπαν, ένα σύνολο παράλληλων συμπάντων. Αυτό το συμπέρασμα οδηγούσε όμως σε ένα παράδοξο: Το μοντέλο φαινόταν ότι δεν μπορούσε να μας πει απολύτως τίποτε για το δικό μας σύμπαν, το οποίο όμως είναι ένα από τα άπειρα που υπάρχουν. Ο Χόκινγκ δεν ήταν ευχαριστημένος με αυτή την εξέλιξη και έτσι πριν από έναν χρόνο μού είπε: "Ας προσπαθήσουμε να δαμάσουμε το πολυσύμπαν". Ετσι ξεκινήσαμε την προσπάθεια να αναπτύξουμε μια μέθοδο ώστε να τοποθετήσουμε την ιδέα του πολυσύμπαντος σε ένα κατανοητό επιστημονικό πλαίσιο το οποίο μπορούσε να γίνει αντικείμενο εξέτασης και ελέγχου. Αυτός είναι ο πυρήνας της νέας μας εργασίας. Βάλαμε το αρχικό θεωρητικό μοντέλο του Στίβεν σε πιο στέρεες μαθηματικές βάσεις. Δημιουργήθηκε έτσι ένα νέο μοντέλο το οποίο περιορίζει τον αριθμό των παράλληλων συμπάντων και τον καθιστά μετρήσιμο, επιτρέποντας έτσι στο μοντέλο να μπορεί να μπει στη διαδικασία του ελέγχου». Με ποιον τρόπο θα ελεγχθεί αυτό το νέο μοντέλο; «Το νέο μοντέλο προβλέπει ότι το δικό μας σύμπαν δημιουργήθηκε μέσω μιας απότομης διαστολής η οποία έχει λάβει την ονομασία "κοσμικός πληθωρισμός". Από αυτό το κοσμικό γεγονός προέκυψαν βαρυτικά κύματα (ρυτιδώσεις στον χωροχρόνο), τα οποία μπορούν να εμφανιστούν στις εικόνες της μικροκυματικής ακτινοβολίας. Εχει ήδη προχωρήσει πολύ η ανάπτυξη τεχνολογίας καταγραφής των βαρυτικών κυμάτων και νομίζω ότι σύντομα δορυφόροι και διαστημικά ερευνητικά σκάφη θα μπορούν να εντοπίσουν αυτά τα βαρυτικά κύματα ή τουλάχιστον να δουν το αποτύπωμά τους στη μικροκυματική ακτινοβολία υποβάθρου. Ετσι θα διαπιστωθεί αν η θεωρία είναι σωστή και αυτό θα αποτελέσει μια σημαντική προέκταση της αντίληψής μας για τη φυσική πραγματικότητα». Τι θα σημαίνει για την Κοσμολογία η απόδειξη αυτής της θεωρίας; «Ο εντοπισμός των βαρυτικών κυμάτων θα αποτελέσει ισχυρή απόδειξη της ύπαρξης ενός πολυσύμπαντος. Αυτή η τελευταία εργασία μας δημιουργεί τις προϋποθέσεις για τη μαθηματική απόδειξη του πολυσύμπαντος». Αυτή η νέα ιδέα μπορεί να θεωρηθεί αμφιλεγόμενη από άλλους κοσμολόγους. Ποια είναι η κριτική που μπορεί να δεχθείτε και τι θα απαντήσετε; «Κάποιοι κοσμολόγοι δεν συμφωνούν με την ιδέα του πολυσύμπαντος στη βάση του ότι δεν μπορεί να ελεγχθεί η ύπαρξή του. Ωστόσο το μοντέλο μας δείχνει ότι παρατηρήσεις στο δικό μας σύμπαν μπορούν να παρέχουν ισχυρές αποδείξεις για την ύπαρξη άλλων συμπάντων». Πώς αισθάνεσθε που δουλέψατε με τον Στίβεν Χόκινγκ στην τελευταία του εργασία; «Αυτή η εργασία αποτελεί μέρος μιας σειράς πολλών άλλων εργασιών. Με τον Στίβεν συνεργαζόμαστε για περίπου είκοσι χρόνια, αλλά πραγματικά και οι δύο ευχαριστηθήκαμε πολύ αυτή την τελευταία εργασία. Νιώσαμε ότι επιτέλους αρχίζουμε να αποκτούμε κάποιον έλεγχο πάνω στο πολυσύμπαν». Ποια είναι τα επόμενα ερευνητικά σας σχέδια; «Αυτή η εργασία αποτελεί μέρος ενός ευρύτερου επιστημονικού προγράμματος που στοχεύει στην κατανόηση της φύσης της Μεγάλης Εκρηξης και του γιατί το σύμπαν μας είναι έτσι όπως το γνωρίζουμε». Ο Στίβεν Χόκινγκ έλεγε συνεχώς ότι ένας προηγμένος εξωγήινος πολιτισμός πιθανότατα θα θελήσει να μας καταστρέψει και γι' αυτό θα πρέπει να σταματήσουμε να προσπαθούμε να έρθουμε σε επαφή με εξωγήινους και να κρατήσουμε κρυφή την ύπαρξή μας. Συμφωνείτε με αυτή την άποψη; «Ναι, συμφωνώ. Θεωρώ ότι αν έρθουμε σε επαφή με εξωγήινους, κάτι που πιστεύω ότι είναι εξαιρετικά απίθανο να συμβεί, η κατάσταση δεν θα εξελιχθεί καλά για εμάς για πολλούς και διαφόρους λόγους». Πληθωρισμός και πολυσύμπαν Η ανακάλυψη των βαρυτικών κυμάτων θα προσφέρει στήριξη στη λεγόμενη θεωρία του κοσμικού πληθωρισμού, σύμφωνα με την οποία το νεογέννητο Σύμπαν πέρασε από μια φάση απότομης διόγκωσης. Κεντρική ιδέα αυτής της θεωρίας είναι ότι το σύμπαν μας είναι μόνο μία «μονάδα» μέσα σε ένα άπειρο και συνεχώς επεκτεινόμενο σύνολο ασύνδετων μεταξύ τους παράλληλων συμπάντων που αποτελούν το πολυσύμπαν. Την ύπαρξη του πολυσύμπαντος προτείνουν και άλλες θεωρίες, όπως η θεωρία των χορδών, και τομείς της θεωρητικής φυσικής, όπως η κβαντομηχανική. «Αν υπάρχει πληθωρισμός, υπάρχει και πολυσύμπαν. Κάθε παρατήρηση που πιστοποιεί τον πληθωρισμό φέρνει πιο κοντά στην επαλήθευση την ύπαρξη του πολυσύμπαντος» υποστηρίζει ο Αντρέι Λίντε, καθηγητής Φυσικής στο Πανεπιστήμιο Στάνφορντ στις ΗΠΑ και ένας εκ των εμπνευστών της θεωρίας του κοσμικού πληθωρισμού. http://www.tovima.gr/science/article/?aid=956341

Το τελευταίο «αντίο» στον Στίβεν Χόκινγκ. Πλήθος κόσμου γέμισε τους δρόμους του Κέιμπριτζ για την παραστεί στην κηδεία του κορυφαίου αστροφυσικού Στίβεν Χόκινγκ. Στην εκκλησία του πανεπιστημίου του Κέιμπριτζ η καμπάνα χτύπησε 76 φορές. Μία για κάθε έτος που συμπλήρωσε στον πλανήτη μας. Η οικογένειά του ζήτησε από έξι πρόσωπα του πανεπιστημίου να μεταφέρουν το φέρετρό του. Μετά την ιδιωτική επιμνημόσυνη δέηση θα αποδοθεί εκ νέου φόρος τιμής στον Χόκινγκ κατά τη διάρκεια του ενταφιασμού της τέφρας του στο Αβαείο του Γουέστμινστερ στο Λονδίνο, κοντά στους τάφους του Νεύτωνα και του Δαρβίνου. «Ήταν αναπόσπαστο και ιδιαίτερα αναγνωρίσιμο κομμάτι του πανεπιστημίου και της πόλης. Για τον λόγο αυτό αποφασίσαμε να τελέσουμε την κηδεία του στην πόλη που αγαπούσε τόσο πολύ και η οποία τον αγαπούσε. Η ζωή και το έργο του πατέρα μας σημαίνει τόσα πράγματα για τόσους πολλούς ανθρώπους, πιστούς και άθεους. Γι’ αυτό τον λόγο η τελετή θα είναι περιεκτική και παραδοσιακή, αντικατοπτρίζοντας το εύρος και την ποικιλομορφία της ζωής του» ανέφεραν σε ανακοίνωσή τους τα παιδιά του, Λούσι, Ρόμπερτ και Τιμ. Ο Χόκινγκ διέψευσε όλες τις ιατρικές εκτιμήσεις και όχι μόνο έζησε, αλλά κατάφερε να ξεχωρίσει μέσα από τη δουλειά του αποσπώντας κορυφαίες διακρίσεις. Το έργο του σημάδεψε μία ολόκληρη γενιά και άνοιξε το δρόμο για άλματα στην επιστήμη. Οι παρευρισκόμενοι συνόδευσαν το φέρετρό μου με χειροκροτήματα, ενώ ήταν και πολλοί οι διάσημοι Βρετανοί που τον τίμησαν. Ο ηθοποιός που τον υποδείχθηκε στην ταινία για τη ζωή του (Η Θεωρία των Πάντων), Έντι Ρέντμεϊν, ο επιχειρηματίας Έλον Μάσκ και πολλοί άλλοι έδωσαν το παρών στο τελευταίο «αντίο» στον σπουδαίο επιστήμονα. http://www.in.gr/2018/03/31/tech/teleytaio-antio-ston-spoudaio-astrofysiko-stiven-xokingk-eikones-vinteo/ Το τελευταίο άρθρο του Χόκινγκ. Ο Στίβεν Χόκινγκ φρόντιζε να μας εκπλήσσει συνεχώς σε όλη τη διάρκεια της ζωής του. Τελικά φρόντισε να μας εκπλήξει και μετά τον θάνατό του... Λίγες ημέρες προτού ο μεγάλος θεωρητικός αστροφυσικός και κοσμολόγος εγκαταλείψει τα εγκόσμια είχε υποβάλει προς δημοσίευση μία ακόμα μελέτη, προϊόν συνεργασίας με τον Τόμας Χέρτογκ, φυσικό του βελγικού Καθολικού Πανεπιστημίου της Λουβέν. Η εργασία δημοσιεύθηκε στην ηλεκτρονική πλατφόρμα Arxiv.org του Πανεπιστημίου Κορνέλ και σε αυτήν ο Χόκινγκ προσπαθεί να αποδείξει την ύπαρξη και άλλων συμπάντων, ενώ προτείνει και έναν τρόπο για να τα εντοπίσουμε. Ο Τόμας Χέρτογκ, ο οποίος αποτελούσε σταθερό συνεργάτη του Στίβεν Χόκινγκ τα τελευταία 20 χρόνια, μίλησε στο «Βήμα» για τη σημασία αυτής της ύστατης μελέτης, η οποία, όπως υποστηρίζει, θα μπορούσε να χαρίσει το Νομπέλ Φυσικής στον βρετανό επιστήμονα. Τι πραγματεύεται αυτή η εργασία και πώς συνδέεται με τη θεωρία της Μεγάλης Εκρηξης; «Είναι μια εργασία για τη Μεγάλη Εκρηξη και στην πραγματικότητα αποτελεί μια βελτιωμένη εκδοχή της "πρότασης χωρίς σύνορα", του κοσμολογικού μοντέλου που είχαν προτείνει το 1983 ο Στίβεν Χόκινγκ και ο Τζέιμς Χαρτλ. Το μοντέλο αυτό ανέφερε ότι μαζί με τη Μεγάλη Εκρηξη ξεκίνησε και ο χρόνος, όπως τουλάχιστον εμείς τον αντιλαμβανόμαστε. Ωστόσο το μοντέλο αυτό δεν περιέγραφε με ξεκάθαρο τρόπο τι είδους σύμπαν είχε δημιουργηθεί από τη Μεγάλη Εκρηξη και παρά τις προσπάθειες πολλών ετών δεν είχαμε καταφέρει να βρούμε την απάντηση. Τελικά καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι το μοντέλο δεν περιγράφει ένα σύμπαν αλλά την ύπαρξη πάρα πολλών, ίσως και αμέτρητων συμπάντων. Οι κοσμολόγοι το ονομάζουν πολυσύμπαν, ένα σύνολο παράλληλων συμπάντων. Αυτό το συμπέρασμα οδηγούσε όμως σε ένα παράδοξο: Το μοντέλο φαινόταν ότι δεν μπορούσε να μας πει απολύτως τίποτε για το δικό μας σύμπαν, το οποίο όμως είναι ένα από τα άπειρα που υπάρχουν. Ο Χόκινγκ δεν ήταν ευχαριστημένος με αυτή την εξέλιξη και έτσι πριν από έναν χρόνο μού είπε: "Ας προσπαθήσουμε να δαμάσουμε το πολυσύμπαν". Ετσι ξεκινήσαμε την προσπάθεια να αναπτύξουμε μια μέθοδο ώστε να τοποθετήσουμε την ιδέα του πολυσύμπαντος σε ένα κατανοητό επιστημονικό πλαίσιο το οποίο μπορούσε να γίνει αντικείμενο εξέτασης και ελέγχου. Αυτός είναι ο πυρήνας της νέας μας εργασίας. Βάλαμε το αρχικό θεωρητικό μοντέλο του Στίβεν σε πιο στέρεες μαθηματικές βάσεις. Δημιουργήθηκε έτσι ένα νέο μοντέλο το οποίο περιορίζει τον αριθμό των παράλληλων συμπάντων και τον καθιστά μετρήσιμο, επιτρέποντας έτσι στο μοντέλο να μπορεί να μπει στη διαδικασία του ελέγχου». Με ποιον τρόπο θα ελεγχθεί αυτό το νέο μοντέλο; «Το νέο μοντέλο προβλέπει ότι το δικό μας σύμπαν δημιουργήθηκε μέσω μιας απότομης διαστολής η οποία έχει λάβει την ονομασία "κοσμικός πληθωρισμός". Από αυτό το κοσμικό γεγονός προέκυψαν βαρυτικά κύματα (ρυτιδώσεις στον χωροχρόνο), τα οποία μπορούν να εμφανιστούν στις εικόνες της μικροκυματικής ακτινοβολίας. Εχει ήδη προχωρήσει πολύ η ανάπτυξη τεχνολογίας καταγραφής των βαρυτικών κυμάτων και νομίζω ότι σύντομα δορυφόροι και διαστημικά ερευνητικά σκάφη θα μπορούν να εντοπίσουν αυτά τα βαρυτικά κύματα ή τουλάχιστον να δουν το αποτύπωμά τους στη μικροκυματική ακτινοβολία υποβάθρου. Ετσι θα διαπιστωθεί αν η θεωρία είναι σωστή και αυτό θα αποτελέσει μια σημαντική προέκταση της αντίληψής μας για τη φυσική πραγματικότητα». Τι θα σημαίνει για την Κοσμολογία η απόδειξη αυτής της θεωρίας; «Ο εντοπισμός των βαρυτικών κυμάτων θα αποτελέσει ισχυρή απόδειξη της ύπαρξης ενός πολυσύμπαντος. Αυτή η τελευταία εργασία μας δημιουργεί τις προϋποθέσεις για τη μαθηματική απόδειξη του πολυσύμπαντος». Αυτή η νέα ιδέα μπορεί να θεωρηθεί αμφιλεγόμενη από άλλους κοσμολόγους. Ποια είναι η κριτική που μπορεί να δεχθείτε και τι θα απαντήσετε; «Κάποιοι κοσμολόγοι δεν συμφωνούν με την ιδέα του πολυσύμπαντος στη βάση του ότι δεν μπορεί να ελεγχθεί η ύπαρξή του. Ωστόσο το μοντέλο μας δείχνει ότι παρατηρήσεις στο δικό μας σύμπαν μπορούν να παρέχουν ισχυρές αποδείξεις για την ύπαρξη άλλων συμπάντων». Πώς αισθάνεσθε που δουλέψατε με τον Στίβεν Χόκινγκ στην τελευταία του εργασία; «Αυτή η εργασία αποτελεί μέρος μιας σειράς πολλών άλλων εργασιών. Με τον Στίβεν συνεργαζόμαστε για περίπου είκοσι χρόνια, αλλά πραγματικά και οι δύο ευχαριστηθήκαμε πολύ αυτή την τελευταία εργασία. Νιώσαμε ότι επιτέλους αρχίζουμε να αποκτούμε κάποιον έλεγχο πάνω στο πολυσύμπαν». Ποια είναι τα επόμενα ερευνητικά σας σχέδια; «Αυτή η εργασία αποτελεί μέρος ενός ευρύτερου επιστημονικού προγράμματος που στοχεύει στην κατανόηση της φύσης της Μεγάλης Εκρηξης και του γιατί το σύμπαν μας είναι έτσι όπως το γνωρίζουμε». Ο Στίβεν Χόκινγκ έλεγε συνεχώς ότι ένας προηγμένος εξωγήινος πολιτισμός πιθανότατα θα θελήσει να μας καταστρέψει και γι' αυτό θα πρέπει να σταματήσουμε να προσπαθούμε να έρθουμε σε επαφή με εξωγήινους και να κρατήσουμε κρυφή την ύπαρξή μας. Συμφωνείτε με αυτή την άποψη; «Ναι, συμφωνώ. Θεωρώ ότι αν έρθουμε σε επαφή με εξωγήινους, κάτι που πιστεύω ότι είναι εξαιρετικά απίθανο να συμβεί, η κατάσταση δεν θα εξελιχθεί καλά για εμάς για πολλούς και διαφόρους λόγους». Πληθωρισμός και πολυσύμπαν Η ανακάλυψη των βαρυτικών κυμάτων θα προσφέρει στήριξη στη λεγόμενη θεωρία του κοσμικού πληθωρισμού, σύμφωνα με την οποία το νεογέννητο Σύμπαν πέρασε από μια φάση απότομης διόγκωσης. Κεντρική ιδέα αυτής της θεωρίας είναι ότι το σύμπαν μας είναι μόνο μία «μονάδα» μέσα σε ένα άπειρο και συνεχώς επεκτεινόμενο σύνολο ασύνδετων μεταξύ τους παράλληλων συμπάντων που αποτελούν το πολυσύμπαν. Την ύπαρξη του πολυσύμπαντος προτείνουν και άλλες θεωρίες, όπως η θεωρία των χορδών, και τομείς της θεωρητικής φυσικής, όπως η κβαντομηχανική. «Αν υπάρχει πληθωρισμός, υπάρχει και πολυσύμπαν. Κάθε παρατήρηση που πιστοποιεί τον πληθωρισμό φέρνει πιο κοντά στην επαλήθευση την ύπαρξη του πολυσύμπαντος» υποστηρίζει ο Αντρέι Λίντε, καθηγητής Φυσικής στο Πανεπιστήμιο Στάνφορντ στις ΗΠΑ και ένας εκ των εμπνευστών της θεωρίας του κοσμικού πληθωρισμού. http://www.tovima.gr/science/article/?aid=956341

Επανέρχεται το μάθημα της Αστρονομίας στο Λύκειο. Ο υπουργός Παιδείας Κώστας Γαβρόγλου θα καταθέσει αμέσως μετά το Πάσχα μια τροπολογία η οποία θα επαναφέρει το μάθημα της «Αστρονομίας- Στοιχεία Διαστημικής» στο Λύκειο από το επόμενο σχολικό έτος. http://digitalschool.minedu.gov.gr/modules/ebook/show.php/DSGL-B114/42/257,1243/ Η απόφαση αυτή λήφθηκε μετά από μακρά συνομιλία που είχε ο Κώστας Γαβρόγλου με τον υπουργό ψηφιακής πολιτικής, τηλεπικοινωνιών και ενημέρωσης, Νίκο Παππά, οι πολύμηνες προσπάθειες του οποίου αποσκοπούν στο να κερδίσει η Ελλάδα το στοίχημα για το διάστημα: Το Διάστημα μας αφορά, λοιπόν. Και δεν θα το αφήσουμε στην τύχη του, τις προσεχείς εβδομάδες, φέρνουμε στο Κοινοβούλιο την Εθνική Διαστημική Νομοθεσία. Παύουμε να είμαστε ουραγοί. Προχωράμε στην ίδρυση του Ελληνικού Διαστημικού Οργανισμού (ΕΔΟ). pic.twitter.com/mxWUfStKCU — Νίκος Παππάς (@nikospappas16) November 13, 2017 O υπουργός ψηφιακής πολιτικής και τηλεπικοινωνιών εξέπληξε τον Κώστα Γαβρόγλου, όταν αναφερόμενος στο υπόβαθρο των τηλεπικοινωνιών, του υπενθύμισε πως βασίζεται στον ηλεκτρομαγνητισμό, στα πειράματα και τους νόμους των Oersted, Faraday, Biot-Savart, Faraday, Maxwell κλπ, βασικά κεφάλαια της φυσικής που διδάσκονται στην μέση εκπαίδευση όλων των χωρών του πλανήτη, εκτός από την Ελλάδα. Γι αυτή την παραδοξότητα είναι ενήμερος και προβληματισμένος ο ίδιος ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας. Σύμφωνα με δημοσιογραφικές πληροφορίες ο Κώστας Γαβρόγλου διαφώνησε έντονα στο ζήτημα αυτό, τονίζοντας πως όλα αυτά είναι ανυπόστατα. Επέμεινε πως ο ίδιος είναι φυσικός και γνωρίζει πολύ καλά ότι η διδασκαλία του ηλεκτρομαγνητισμού δεν θα προσφέρει τίποτε στους μαθητές Λυκείου. Ο ηλεκτρομαγνητισμός είναι δύσκολος και πρέπει να διδάσκεται μόνο στις αντίστοιχες πανεπιστημιακές σχολές και σε όσους φοιτητές τον επιλέξουν. Η Τομεάρχης Παιδείας της Νέας Δημοκρατίας, Νίκη Κεραμέως, έκανε την ακόλουθη δήλωση: «Οι προτάσεις της ΝΔ για την εκπαίδευση θέτουν σε απόλυτη προτεραιότητα την παροχή υψηλής ποιότητας εκπαιδευτικού προϊόντος, βασισμένου στις αρχές της αυτονομίας, της αξιοκρατίας και της αριστείας. Υπενθυμίζουμε τις προσπάθειες του πρώην πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά, που πρώτος έβαλε τα θεμέλια για την δημιουργία Κέντρου Διαστημικής Έρευνας και Υψηλής Τεχνολογίας στην Καλαμάτα. Είναι αυτονόητο πως οι μαθητές-πελάτες του προϊόντος της μέσης εκπαίδευσης πρέπει να διδάσκονται το μάθημα αστρονομία και στοιχεία διαστημικής σε υψηλό επίπεδο. Οι παρεμβάσεις στην μέση εκπαίδευση που στοχεύουν στην προώθηση της αριστείας, εννοείται πως θα στηριχθούν από τη ΝΔ». http://physicsgg.me/2018/04/01/%ce%b5%cf%80%ce%b1%ce%bd%ce%ad%cf%81%cf%87%ce%b5%cf%84%ce%b1%ce%b9-%cf%84%ce%bf-%ce%bc%ce%ac%ce%b8%ce%b7%ce%bc%ce%b1-%cf%84%ce%b7%cf%82-%ce%b1%cf%83%cf%84%cf%81%ce%bf%ce%bd%ce%bf%ce%bc%ce%af%ce%b1/

Έτοιμο για εκτόξευση το διαστημικό «σκουπιδιάρικο» RemoveDebris Θα είναι ένας συνδυασμός αλιευτικού σκάφους και απορριμματοφόρου, μόνο που δεν θα «ψαρεύει» σκουπίδια στη θάλασσα αλλά στο Διάστημα. Πρόκειται για την ευρωπαϊκή διαστημοσυσκευή RemoveDebris, ένα μικρό πιλοτικό διαστημικό «ψαράδικο-σκουπιδιάρικο», το πιο εξελιγμένο του είδους του μέχρι σήμερα, που θα εκτοξευθεί στο πλαίσιο μιας προσπάθειας να δοκιμασθούν νέες τεχνολογίες, ώστε να μειωθούν τα διάφορα διαστημικά σκουπίδια που έχουν αυξηθεί επικίνδυνα. Όχι μόνο οι δορυφόροι, αλλά ο ίδιος ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός (ISS) και οι αστροναύτες του κινδυνεύουν, όπως έδειξε ένα «ξέμπαρκο» θραύσμα που θρυμμάτισε ένα παράθυρο του σταθμού το 2016. Το RemoveDebris, μια δορυφορική πλατφόρμα βάρους περίπου 100 κιλών, έχει σχεδιασθεί και κατασκευασθεί από μια κοινοπραξία ευρωπαϊκών αεροδιαστημικών εταιρειών και πανεπιστημίων (Airbus, ArianeGroup, CSEM, Inria, ISIS, SSC κ.ά.) με επικεφαλής το βρετανικό Πανεπιστήμιο του Σάρεϊ και με χρηματοδότηση της ΕΕ. Προγραμματίζεται να εκτοξευθεί την επόμενη εβδομάδα από το Διαστημικό Κέντρο Κένεντι στο Ακρωτήριο Κανάβεραλ της Φλόριντα, με ένα πύραυλο Falcon 9 της Space Χ του Έλον Μασκ. Αρχικά η διαστημοσυσκευή θα «δέσει» στον ISS και στη συνέχεια θα ξεκινήσει τη δοκιμαστική αποστολή της. Θα απελευθερώσει στο διάστημα ως τεχνητούς στόχους δύο νανοδορυφόρους CubeSat διαμέτρου δέκα εκατοστών ο καθένας και στη συνέχεια θα προσπαθήσει να τους πιάσει, χρησιμοποιώντας εναλλακτικά ένα αλιευτικό καμάκι κι ένα δίχτυ (και τα δύο έχουν κατασκευασθεί από την Airbus). Μόλις πιάσει το σκουπίδι, θα το σύρει στην ατμόσφαιρα της Γης, ώστε να καεί εκεί από τις υψηλές θερμοκρασίες. Από το 1957 που ξεκίνησε η διαστημική εποχή, οι χιλιάδες εκτοξεύσεις έχουν θέσει σε τροχιά γύρω από τη Γη δεκάδες χιλιάδες άχρηστα πλέον αντικείμενα (π.χ. δορυφόροι εκτός λειτουργίας) και μικρά ή μεγάλα θραύσματα. Εκτιμάται ότι υπάρχουν πια πάνω από 7.600 τόνοι διαστημικών σκουπιδιών γύρω από τον πλανήτη μας και μερικά θραύσματα κινούνται με ταχύτητες 48.000 χιλιομέτρων την ώρα, γεγονός που τα καθιστά τρομερή απειλή για τους περίπου 1.200 εν ενεργεία δορυφόρους και τους διαστημικούς σταθμούς, τωρινούς ή μελλοντικούς. Σύμφωνα με μια εκτίμηση, υπάρχουν στο διάστημα 750.000 θραύσματα μεγαλύτερα του ενός εκατοστού και 166 εκατομμύρια μεγαλύτερα του ενός χιλιοστού. Ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος (ESA) έχει θέσει σε λειτουργία το πρόγραμμα Space Situational Awareness (SSA) για να παρακολουθεί τα διαστημικά σκουπίδια, ενώ το θέμα απασχολεί σοβαρά και την αμερικανική NASA. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500210673

Parker Solar Probe: Η NASA καλεί το κοινό στην αποστολή που θα «αγγίξει» τον ήλιο. Η NASA καλεί ανθρώπους από όλο τον κόσμο να υποβάλουν online τα ονόματά τους για να περαστούν σε μικροτσίπ που θα τοποθετηθεί στο διαστημόπλοιο της ιστορικής αποστολής Parker Solar Probe- το οποίο προορίζεται για εκτόξευση το καλοκαίρι του 2018. Στο πλαίσιο της αποστολής, το σκάφος θα πετάξει στην ατμόσφαιρα του ήλιου, αντιμετωπίζοντας συνθήκες πολύ υψηλής θερμότητας και ακτινοβολίας, μεταφέροντας καθ'όλη τη διάρκειά της τα ονόματα των συμμετεχόντων. «Το σκάφος αυτό θα ταξιδέψει σε μια περιοχή που η ανθρωπότητα δεν έχει εξερευνήσει ποτέ» είπε ο Τόμας Ζούρμπουχεν, associate administrator για το Science Mission Directorate στα κεντρικά της NASA στην Ουάσινγκτον. «Αυτή η αποστολή θα δώσει απαντήσεις σε ερωτήματα που οι επιστήμονες προσπαθούν να απαντήσουν εδώ και πάνω από έξι δεκαετίες». Οι σχετικές αιτήσεις θα γίνονται αποδεκτές μέχρι τις 27 Απριλίου 2018, μέσω του http://go.nasa.gov/HotTicket Το διαστημόπλοιο, που έχει το μέγεθος ενός μικρού αυτοκινήτου, θα ταξιδέψει απευθείας μέσα στην ατμόσφαιρα του ήλιου, σχεδόν 4 εκατ. μίλια από την επιφάνεια του άστρου. Η αποστολή αναμένεται να φέρει επανάσταση όσον αφορά στις γνώσεις μας για τον ήλιο, και, για να αντέξουν τις εξαιρετικά αντίξοες συνθήκες, το σκάφος και τα όργανά του θα είναι προστατευμένα από μια ειδική ασπίδα πάχους 11 εκατοστών από σύνθετο υλικό άνθρακα. Οι ταχύτητες στις οποίες θα κινείται θα είναι τρομερά υψηλές: Στην κοντινότερη προσέγγισή του, θα κινείται με περίπου 700.000 χλμ/ ώρα. Όσον αφορά στο όνομά του, τον Μάιο του 2017 η NASA το μετονόμασε από Solar Probe Plus σε Parker Solar Probe, προς τιμήν του αστροφυσικού Γιουτζίν Πάρκερ, του University of Chicago. Είναι η πρώτη φορά που η NASA δίνει σε σκάφος το όνομα κάποιου που βρίσκεται ακόμα εν ζωή. http://www.naftemporiki.gr/story/1336396/parker-solar-probe-i-nasa-kalei-to-koino-stin-apostoli-pou-tha-aggiksei-ton-ilio

Νέα αποστολή της NASA για την αναζήτηση «άλλης Γης» Μετά τις εκπληκτικές ανακαλύψεις του Kepler, η NASA ετοιμάζεται να εκτοξεύσει νέο δορυφόρο που ονομάζεται TESS και η αποστολή του είναι να βρει κόσμους όπως ο δικός μας. Πριν από 25 χρόνια, κανείς δεν ήξερε με βεβαιότητα εάν τα αστέρια που φωτίζουν τον νυχτερινό ουρανό θα μπορούσαν να θυμίζουν σε κάτι τις συνθήκες της Γης Το 2009, η αμερικανική διαστημική υπηρεσία εκτόξευσε τον «κυνηγό πλανητών» Kepler, αναζητώντας κόσμους που να μοιάζουν με τη Γη μας. Το διαστημικό σκάφος TESS είναι ο διάδοχος του Kepler. Πρόκειται για διαστημικό σκάφος βάρους 700 λιβρών που ονομάζεται Transition Exoplanet Survey (TESS). Στις 16 Απριλίου Η εκτόξευσή του προγραμματίζεται για τις 16 Απριλίου και με τις τέσσερις εξελιγμένες κάμερές του θα εξερευνήσει περίπου 200.000 αστέρια. Η αποστολή του είναι να βοηθήσει ν’ απαντηθεί ένα από τα παλαιότερα ερωτήματα της ανθρωπότητας: Είμαστε πραγματικά μόνοι στο σύμπαν; Το διετές πρόγραμμα θα εξετάσει αστέρια τα οποία δεν απέχουν περισσότερο από 300 έτη φωτός - και 100 φορές φωτεινότερα από αυτά που ανίχνευσε ο δορυφόρος Kepler. Αυτή η σχετική εγγύτητα θα επιτρέψει την πιο λεπτομερή ανάλυση των εξωπλανητών, συμπεριλαμβανομένων των δεδομένων όπως η μάζα, η πυκνότητα, η σύνθεση και τα στοιχεία που συνθέτουν την ατμόσφαιρά τους. Το TESS μπορεί να επιφέρει επανάσταση στην αστρονομία, λένε οι επιστήμονες της NASA. Η ανθρωπότητα χρειάστηκε 4.000 χρόνια για ν’ ανακαλύψει οκτώ πλανήτες και περίπου 20 χρόνια για ν’ ανακαλύψει άλλους 4.000, λέει η Σάρα Σίγκερ. Θα χαρτογραφήσει το 85% τ' ουρανού «Στην πράξη αναζητούμε άλλη Γη» λέει η αμερικανίδα αστροφυσικός στο Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Μασαχουσέτης και επικεφαλής του προγράμματος TESS. Η εκτόξευση του δορυφόρου θα γίνει με τη βοήθεια πυραύλου SpaceX Falcon 9. Το σκάφος θα παραμείνει σε τροχιά και θα υποβληθεί επί δύο μήνες σε δοκιμές των οργάνων του πριν ξεκινήσει την πραγματική αποστολή του. Ο στόχος είναι να χαρτογραφήσει το 85 % τ' ουρανού και να ερευνήσει πλανήτες που έχουν περίπου 1 έως 1,5 φορές το μέγεθος της Γης. Το TESS έχει σχεδιαστεί να λειτουργεί παράλληλα με το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb, το οποίο πρόκειται να εκτοξευτεί ως το Μάιο του 2020. Όταν λειτουργούν και τα δύο συστήματα τα στοιχεία από τους εξωπλανήτες που θα ελέγχει ο δορυφόρος TESS θα στέλνονται στο Webb για καλύτερη ανάλυση, δήλωσαν αξιωματούχοι της NASA. http://www.tanea.gr/news/science-technology/article/5532832/nea-apostolh-ths-nasa-gia-thn-anazhthsh-allhs-ghs/

«Soyuz MS-10» Ο κοσμοναύτης Nikolai Tikhonov(Roscosmos) και ο Andrei Babkin έλαβαν μέρος στην λεγόμενη «τοποθέτηση» «Soyuz MS-10» σχετικά με τα αποθέματα του Corporation,στην οποία πραγματοποιηται διαδικασία συναρμολόγησης του. Οι κοσμοναύτες μαζί με τους μηχανικούς στο πλαίσιο της προετοιμασίας του τελικού προϊόντος διενεργείσαν προκαταρκτική εξέταση και δοκιμή του εξοπλισμού του πλοίου, εξοικείωση τους με τη διανομή των προϊόντων, ο ρόλος του κανονικού στοιβάγματος που πραγματοποιείται σε τεχνολογικά μοντέλα. Όπως λένε οι ειδικοί, είναι πολύ σημαντικό για τους κοσμοναύτες να αισθάνονται στο εσωτερικό του πλοίου, επειδή ο προσομοιωτής για την πληρότητα του όγκου θυμίζει μόνο το προσωπικό "Soyuz". Τέτοια μαθήματα είναι σημαντικά και για τους μηχανικούς που θα πρέπει να συνοδεύσουν το μελλοντικό πλήρωμα στο Baikonur. - Τώρα οι κοσμοναύτες έχουν την ευκαιρία να επιθεωρήσουν ολόκληρο το πλοίο, ακόμη και να κοιτάξουν τον υπόγειο χώρο. Σε ένα κανονικό αυτοκίνητο ήδη στο Baikonur δεν μπορείτε να εργαστείτε όπως αυτό. Στο κοσμοδρόμιο, το πλοίο είναι έτοιμο για πτήση, αλλά εδώ βρίσκεται σε διαδικασία συναρμολόγησης και προετοιμασίας. Και το πιο σημαντικό, ότι οι κοσμοναύτες στο διαστημικό σκάφος, εγκαταστάθηκαν, για να συνηθίσουν σε αυτό ειπε ο Gennady Τολστόι ένας εκπρόσωπος του Τμήματος τεχνικων δραστηριότητων κατάρτισης και το σχεδιασμό των κοσμοναυτών RSC «Energia». - Αυτός δεν είναι προσομοιωτής - είναι ένας πραγματικός "σίδηρος", με τον οποίο θα εργαστείτε αργότερα. Και ως ναύτες, πιλότοι που πάντα μιλούν στο αυτοκίνητο, η τεχνική είναι ζωντανή γι 'αυτούς, και εδώ για μένα. Η πρώτη γνωριμία - όσο πιο γρήγορα συμβαίνει, τόσο το καλύτερο. Το πλοίο είναι σχεδόν έτοιμο: μια κονσόλα, κουμπιά ελέγχου, συστήματα πλοίων. Αποδεικνύεται, και ο «σίδηρος» προετοιμάζεται, και ένα άτομο ετοιμάζεται να - είναι μια συνεργατική διαδικασία, - συνόψισε την τεχνική «τοποθέτηση» του πλοίου ο Κοσμοναύτης Nikolai Tikhonov. Το "Soyuz MS-10" είναι ένα ρωσικό διαστημικό σκάφος με επανδρωμένα μεταφορικά μέσα. Η εκτόξευση προγραμματίζεται για τον Σεπτέμβριο του 2018 από το κοσμοδρόμιο Baikonur. Το πλοίο θα φέρει τα μέλη της αποστολής ISS-57 και ISS-58 στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. https://www.energia.ru/ru/news/news-2018/news_03-28.html TGK Progress MG-07 Στις 28 Μαρτίου 2018, σύμφωνα με το πρόγραμμα πτήσεων του ρωσικού τμήματος του ISS, το όχημα μεταφοράς φορτίου Progress-MS-07 (TGK) απομονώθηκε από τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Σύμφωνα με τις συνήθεις πρακτικες το TGK «Πρόοδος MS-07» απομακρυνθηκε από τη μονάδα σύνδεσης «Pirs» (CO 1) του Ρωσικου τμήματος του ISS στις 16:50:30 MSK. Το μεταφορικό φορτίο Progress-MS-07 ήταν μέρος του τροχιακού σταθμού από τις 16 Οκτωβρίου 2017. Μετά την αποσύνδεση και την απόκλιση, το TGK "Progress MS-07" θα συνεχίσει την τροχιακή του πτήση με αυτόνομο τρόπο, κατά τη διάρκεια της οποίας θα διεξαχθούν προγραμματισμένα επιστημονικά και εφαρμοσμένα πειράματα. Η πτωση του πλοίου μεταφοράς από την τροχιά και η πτωση των μη εύφλεκτων θραυσμάτων του στην περιοχή του Ειρηνικού που δεν είναι πλεύσιμη, αναμένεται στις 26 Απριλίου 2018. https://www.roscosmos.ru/24863/

Ανακαλύφθηκε ο πρώτος γαλαξίας χωρίς σκοτεινή ύλη. Οι γαλαξίες και η σκοτεινή ύλη πάνε χέρι-χέρι, καθώς δεν μπορείς να βρεις τον έναν, χωρίς να υπάρχει και η άλλη - έως τώρα τουλάχιστον. Όμως, για πρώτη φορά, οι αστρονόμοι βρήκαν ένα γαλαξία που φαίνεται να μην έχει σχεδόν καθόλου σκοτεινή ύλη, πράγμα που οι ίδιοι χαρακτήρισαν «σοκαριστικό», καθότι τελείως απρόσμενο. Με δεδομένο αφενός ότι το σύμπαν κυριαρχείται από τη σκοτεινή ύλη, που είναι πολύ περισσότερη (έως το 85% του συνόλου της ύλης στο σύμπαν) από ό,τι η ορατή βαρυονική ύλη, και αφετέρου ότι η σκοτεινή ύλη αποτελεί το θεμέλιο που συγκρατεί τους γαλαξίες, η ανακάλυψη θεωρείται πραγματικά σημαντική. Ο ασυνήθιστος γαλαξίας είναι ο NGC1052-DF2, σε απόσταση 65 εκατομμυρίων ετών φωτός από τη Γη. Έχει περίπου το μέγεθος του δικού μας γαλαξία, αλλά μόνο το ένα διακοσιοστό των άστρων του, ενώ -αντίθετα με τον δικό μας- δεν διαθέτει μαύρη τρύπα στο κέντρο του. Ο γαλαξίας μελετήθηκε από πολλά τηλεσκόπια (Τζέμινι και Κεκ Χαβάης, διαστημικό Χαμπλ κ.α.) για να υπάρξει διασταύρωση των αποτελεσμάτων. Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Πίτερ βαν Ντόκουμ του Πανεπιστημίου Γέιλ των ΗΠΑ, έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο Nature. «H εύρεση ενός γαλαξία χωρίς σκοτεινή ύλη είναι αναπάντεχη, επειδή αυτή η αόρατη μυστηριώδης ουσία αποτελεί την πιο κυρίαρχη όψη ενός γαλαξία» δήλωσε ο Ντόκουμ. «Επί δεκαετίες νομίζαμε ότι οι γαλαξίες ξεκινούν πάντα τη ζωή τους ως συσσωματώσεις της σκοτεινής ύλης. Στη συνέχεια συμβαίνουν όλα τα άλλα: αέριο πέφτει μέσα στη άλω της σκοτεινής ύλης, το αέριο μετατρέπεται σε άστρα, αυτά αργά μεγαλώνουν, ώσπου στο τέλος εμφανίζονται γαλαξίες όπως ο δικός μας. Όμως ο NGC1052-DF2 θέτει σε αμφισβήτηση τις κυρίαρχες ιδέες για το σχηματισμό των γαλαξιών». «Αν υπάρχει καθόλου σκοτεινή ύλη σε αυτόν τον γαλαξία, θα είναι ελάχιστη. Τα άστρα του αρκούν για να εξηγήσουν όλη τη μάζα του και δεν φαίνεται να υπάρχει καθόλου έξτρα χώρος για τη σκοτεινή ύλη», πρόσθεσε. Από την άλλη, όπως είπε, «αυτό δείχνει ότι η σκοτεινή ύλη είναι ξεχωριστή από τους γαλαξίες. Είναι πραγματική, αλλά έχει τη δική της ξεχωριστή ύπαρξη από τα άλλα συστατικά των γαλαξιών». Με άλλα λόγια, προκύπτει το ερώτημα: αν ένας γαλαξίας δεν ξεκίνησε με αφετηρία τη σκοτεινή ύλη, η οποία στη συνέχεια προσέλκυσε βαρυτικά την κοινή ύλη, τότε πώς σχηματίσθηκε; Οι επιστήμονες έκαναν λόγο για «ένα γαλαξία απόλυτο μυστήριο, που δεν προβλέπεται από καμία θεωρία, τα πάντα πάνω του είναι παράξενα. Είναι τελείως άγνωστο πώς είναι δυνατό να σχηματισθεί ένας τέτοιος γαλαξίας». Δεν αποκλείουν πλέον ότι πιθανώς υπάρχουν περισσότεροι τρόποι για να δημιουργηθεί ένας γαλαξίας και όχι μόνο ξεκινώντας από ένα πυρήνα σκοτεινής ύλης. Οι αστρονόμοι θα ψάξουν μήπως βρουν και άλλους τέτοιους γαλαξίες στο σύμπαν. Ήδη έχουν υποψίες για τρεις, τους οποίους θα παρατηρήσουν καλύτερα. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500210309

Έλληνας ανακάλυψε νέα συνθετικά αντιβιοτικά κατά του MRSA. Μια νέα κατηγορία συνθετικών αντιβιοτικών που είναι ικανά να καταστρέψουν τον ανθεκτικό στα αντιβιοτικά χρυσίζοντα σταφυλόκοκκο (MRSA), ανακάλυψε ο καθηγητή Ιατρικής, Μικροβιολογίας και Ανοσολογίας, Ελευθέριος Μυλωνάκης του Πανεπιστημίου Μπράουν του Ρόουντ Αϊλαντ. Σύμφωνα με άρθρο του Nature, ο Δρ Μυλωνάκης, επικεφαλής ομάδας ειδικών, βρήκε δύο νέες συνθετικές ουσίες που, όπως έδειξαν τα πειράματα σε σκώληκες και ποντίκια, μπορούν να σκοτώσουν τα κύτταρα του MRSA. Ο MRSA είναι ένα δυνητικά θανατηφόρο μικρόβιο που είναι δύσκολο να αντιμετωπιστεί, επειδή πολλά στελέχη του έχουν πια αναπτύξει ανθεκτικότητα στα υπάρχοντα αντιβιοτικά. Η ανακάλυψη δίνει ελπίδες ότι στο μέλλον οι επιστήμονες θα έχουν στα χέρια τους νέα απολύτως αναγκαία όπλα στον πόλεμο εναντίον αυτών των υπερανθεκτικών μικροβίων. Οι δύο ουσίες (CD437 και CD1530), οι οποίες ανήκουν στα ρετινοειδή, μικρά μόρια που είναι παράγωγα της βιταμίνης Α, είναι ικανές να εξαλείψουν ακόμη και τα παθογόνα κύτταρα που «κρύβονται», επειδή έχουν εισέλθει σε μια μια μεταβολικά αδρανή ή υπνώττουσα κατάσταση. Τα κύτταρα αυτά (persister cells) αναπτύσσονται ελάχιστα ή καθόλου και δεν τα «πιάνουν» τα υφιστάμενα αντιβιοτικά. Αυτό έχει ως συνέπεια την επανεμφάνιση των λοιμώξεων μετά από κάποιο διάστημα, π.χ. στην περίπτωση ενδοκαρδίτιδας λόγω λοίμωξης από εμφυτευμένη ιατρική συσκευή ή στις συχνές πνευμονικές λοιμώξεις λόγω κυστικής ίνωσης. Η κατάσταση είναι πιο επικίνδυνη, όταν η υποτροπιάζουσα λοίμωξη οφείλεται στον MRSA. Οι δύο νέες ουσίες -οι οποίες ανακαλύφθηκαν ανάμεσα σε περίπου 82.000 μόρια που δοκιμάστηκαν- είναι οι πρώτες που έχουν άμεσο και ουσιαστικό αποτέλεσμα ενάντια σε αυτά τα κρυφά και επίμονα κύτταρα του MRSA. Μία από τις δύο ουσίες μάλιστα κατάφερε να θεραπεύσει και μια χρόνια λοίμωξη από MRSA στα πειραματόζωα. Επίσης, πλην του MRSA, τα νέα αντιβιοτικά έχουν αποτέλεσμα ενάντια σε ένα βακτήριο (εντερόκοκκο) που προκαλεί ενδοκαρδίτιδα. Επιπλέον, σύμφωνα με τις πρώτες ενδείξεις, οι ουσίες έχουν χαμηλά επίπεδα τοξικότητας για το ήπαρ και τους νεφρούς, ενώ, σύμφωνα με τους επιστήμονες, είναι μάλλον απίθανο οι παθογόνοι μικροοργανισμοί να αναπτύξουν ανθεκτικότητα και στις δύο νέες ουσίες. Οι ερευνητές εξέφρασαν την αισιοδοξία τους ότι η μελέτη τους θα βοηθήσει στην ανάπτυξη νέων αποτελεσματικών και κλινικά χρήσιμων αντιβιοτικών φαρμάκων. Θα ακολουθήσουν περαιτέρω μελέτες για να εξασφαλισθεί η ασφάλεια των ουσιών, ώστε να αρχίσουν σε λίγα χρόνια οι κλινικές δοκιμές σε ανθρώπους. Δυστυχώς, πάντως, οι νέες ουσίες δεν φαίνεται να δρουν αποτελεσματικά ενάντια στα Gramm-αρνητικά βακτήρια (Escherichia coli, Pseudomonas aeruginosa, Neisseria gonorrhoeae, Klebsiella pneumoniae and Yersinia pestis κ.α.). http://www.tovima.gr/science/article/?aid=955912

TGK Progress MG-07 Σύμφωνα με το πρόγραμμα αποστολών για το ρωσικό τμήμα του ISS, η αποδέσμευση του Progress MG-07 TGK απο τον σταθμό προγραμματίζεται για τις 28 Μαρτίου στις 16:50 ώρα Μόσχας. Μετά την αποδέσμευση το Progress MS-07 θα συνεχίσει την τροχιακή πτήση με αυτόνομο τρόπο, κατά τη διάρκεια της οποίας θα διεξαχθούν προγραμματισμένα επιστημονικά και εφαρμοσμένα πειράματα. Η πτωση του πλοίου μεταφοράς από την τροχιά και η πτωση των μη εύφλεκτων τεμαχίων στην περιοχή του Ειρηνικού που δεν είναι πλωτή αναμένεται στις 26 Απριλίου 2018. https://www.roscosmos.ru/24854/

Νέα αναβολή της εκτόξευσης του διαστημικού τηλεσκοπίου James Webb. Η Αμερικανική Διαστημική Υπηρεσία (NASA), ανακοίνωσε ότι το νέο διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb, ο οποίο θα αποτελέσει το διάδοχο του Hubble και θα είναι το μεγαλύτερο που θα έχει ποτέ εκτοξευθεί στο διάστημα, θα καθυστερήσει κι άλλο και, σύμφωνα με το νέο χρονοδιάγραμμα, και προγραμματίζεται να εκτοξευθεί περίπου στα μέσα του 2020. Αρχικά, το τηλεσκόπιο επρόκειτο να εκτοξευθεί τον Οκτώβριο του 2018, μετά η ημερομηνία αυτή αναβλήθηκε για τα μέσα του 2019 και τώρα μετατίθεται άλλο ένα έτος προς τα πίσω. Η νέα πιθανή ημερομηνία εκτόξευσης είναι ο Μάιος 2020 από το ευρωπαϊκό διαστημοδρόμιο Κουρού στη Γαλλική Γουιάνα. Ο πρόσθετος χρόνος, όπως έγινε γνωστό, χρειάζεται για τη σωστή συναρμολόγηση και δοκιμή των επιμέρους τμημάτων του τηλεσκοπίου. Επιπλέον, το κόστος του τηλεσκοπίου συνεχώς αναθεωρείται προς τα πάνω, σε σχέση με τον αρχικό προϋπολογισμό του 2011, όταν το Κογκρέσο είχε θέσει ως όριο τα οκτώ δισεκατομμύρια δολάρια για την κατασκευή του και τα 800 εκατομμύρια για τη λειτουργία του επί πέντε χρόνια. Σύμφωνα με τις νέες εκτιμήσεις, έχουν ήδη δαπανηθεί 7,3 δισ. δολάρια και τελικά θα υπάρξουν υπερβάσεις αυτού του κόστους, πράγμα που θα υποχρεώσει τη NASA να ζητήσει νέα έγκριση από το Κογκρέσο. Το νέο τηλεσκόπιο βάρους 6,1 τόνων - το οποίο αναπτύσσεται με τη βοήθεια του ευρωπαϊκού και του καναδικού Οργανισμού Διαστήματος- θα δώσει νέες δυνατότητες στους αστρονόμους χάρη στο κάτοπτρό του με διάμετρο 6,5 μέτρα, χάρη στο οποίο διαθέτει μια επιφάνεια παρατήρησης περίπου επταπλάσια από ό,τι το Hubble, που έχει κάτοπτρο διαμέτρου 2,4 μέτρων. Επιπλέον, το James Webb θα διαθέτει μια ηλιακή ασπίδα μεγάλη όσο ένα γήπεδο τένις. Βλέποντας τόσο στο ορατό όσο και στο υπέρυθρο τμήμα του ηλεκτρομαγνητικού φάσματος, το James Webb θα μπορεί να ανιχνεύσει το φως από τα πρώτα άστρα και τους γαλαξίες που έλαμψαν λίγο μετά την αυγή του σύμπαντος πριν από 13,5 δισεκατομμύρια χρόνια. Επίσης θα είναι σε θέση να παρατηρήσει εξωπλανήτες γύρω από άστρα. Το νέο τηλεσκόπιο -το οποίο φέρει το όνομα του στελέχους της NASA που ήταν υπεύθυνος για τα διαστημικά προγράμματα Mercury, Gemini και Apollo- θα τεθεί σε τροχιά γύρω από τον Ήλιο σε μεγάλη απόσταση περίπου 1,6 εκατομμυρίων χιλιομέτρων από τη Γη, τέσσερις περίπου φορές πιο μακριά από ό,τι η Σελήνη. Θα είναι έτσι αδύνατο να επισκευασθεί αν παρουσιάσει τεχνική βλάβη (κάτι που ήταν εφικτό με το Hubble χάρη στις αποστολές των αμερικανικών διαστημικών λεωφορείων), συνεπώς οι επιστήμονες θέλουν να είναι σίγουροι ότι θα λειτουργήσει σωστά. Όταν το Hubble εκτοξεύθηκε το 1990, διαπιστώθηκε ένα σφάλμα στο κάτοπτρό του, το οποίο θόλωνε την όρασή του. Οι αστροναύτες ενός διαστημικού λεωφορείου κατάφεραν να διορθώσουν το πρόβλημα το 1993, όμως το ίδιο πράγμα δεν θα είναι δυνατό να συμβεί με το νέο τηλεσκόπιο, το οποίο αυτή τη στιγμή βρίσκεται στις εγκαταστάσεις της εταιρείας Northrop Grumman στην Καλιφόρνια για την τελική συναρμολόγησή του. «Το έχετε ξανακούσει, αλλά πραγματικά η αποτυχία δεν αποτελεί επιλογή. Με απλά λόγια, έχουμε μόνο μια ευκαιρία για να γίνουν όλα σωστά, προτού το στείλουμε στο διάστημα» τόνισε ο επιστημονικός επικεφαλής της NASA Τόμας Ζερμπούχεν. Στο μεταξύ, στις 16 Απριλίου φέτος, η NASA θα εκτοξεύσει έναν μικρότερο «κυνηγό» εξωπλανητών, το διαστημικό τηλεσκόπιο TESS (Transiting Exoplanet Survey Satellite) από το ακρωτήριο Κανάβεραλ. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500209936

Ο θάνατος του Y. Gagarin και VS Seregin Στις 27 Μάρ. 1968 ο Γιούρι Γκαγκάριν Alekseevich, ο πρώτος άνθρωπος στη γη που πηγε στο διάστημα, πέθανε σε αεροπορικό δυστύχημα, εκτελώντας μια εκπαιδευτική πτήση με το MiG-15UTI με τον εκπαιδευτή πτήσεων Vladimirom Sergeevichem Seroginym, κοντά στο χωριό της περιοχής Novoselova Kirzhach Βλαντιμίρ. Ήταν μια εκπαιδευτική πτήση.Το Mig-15UTI με το οποίο πέταξε ο GAGARIN (ονομάζονταν «Σπίθα»), έγινε στην Τσεχοσλοβακία. Εκείνη την ημέρα το πρωί σε ένα στρατιωτικό αεροδρόμιο κοντά στη Μόσχα Chkalovsky άρχιζε ως συνήθως. Ο πρώτος πήγε για να αναζητήσει τις καιρικές συνθήκες στον ουρανό. Ο Γιούρι Γκαγκάριν πήρε τη θέση του μπροστά από το πιλοτήριο της «Σπίθα» με αριθμό ουράς «18». Εκπαιδευτής, ο συνταγματάρχης Βλαντίμιρ Sergeevich Serogin - στο πίσω μέρος. Χαρακτηριστικό κλήσης - "625". Οι Ραδιοεπικοινωνίες με τον επικεφαλής της πτήσης, σύμφωνα με τα στοιχεία, ήταν σαφής και περιεκτική. Η Απογείωση έγινε στις 10:19.Στις 10:22 ο Γιούρι Γκαγκάριν συμφωνα με τις εντολές του επικεφαλής των αποστολών πήγε στο τρίτο κανάλι επικοινωνίας. Το έργο για την πτήση ήταν απλο - άσκηση κατάρτισης №2 μαθήματος των μαχητικών αεροσκαφών (KBP IA-67), που είναι μία από τις αρχικές μικρης διάρκειας ασκήσεων: ακροβατικά στη ζώνη με την απόδοση των στροφων, γυρίζει σε ένα μικρό καταδύσεων σπιράλ, την καταπολέμηση των spreads, την πτήση βαρέλια με ταχύτητα ελέγχου (ελάχιστη ταχύτητα οριζόντια πτήση). Σύντομα ακολούθησε μια έκθεση του Gagarin «625-ου θέσεων εργασίας στη ζώνη των είκοσι-τελικού, ζητώ την άδεια να γυρίσω σε γραμμή 320». «625 λεπτά, επιτρέπουν», - δήλωσε ο επικεφαλής. «Εντάξει, να το κάνει» - ειπε Gagarin. Μετά από αυτά τα λόγια, σταμάτησε στις 10:30 το ραδιόφωνο, σε τυχόν ερωτήσεις στα 625 χιλ δεν απαντουσε. Όταν έγινε σαφές ότι το καύσιμο στο αεροπλάνο του Gagarin και Seregin ηταν λιγότερο και η επιστροφη θα είναι προβληματική, άγχος έπιασε όλους. Υπήρχε μια ομάδα επειγόντως να προετοιμάσει και να απογειωθει στον αέρα με δύο Il-14 μεταφοράς. Στη συνέχεια και τέσσερα Mi-4. Και στις 14:50 ο διοικητής ενός από τα ελικόπτερα, ανέφερε: «Νότια της Novoselovo χωριό, δάσος ορατός μεγάλος κρατήρας με καπνό και φωτιά.» Ο Kamanina με τους συγκεντρωμένους στρατηγούς στο αεροδρόμιο πέταξε αμέσως στον τόπο της συντριβής. Στα χωράφια και στο δάσος ήταν ακόμα ανέγγιχτη βαθιά τήξη χιονιού, μόνο εδώ και εκεί μπορούμε να δούμε κάποια σημεια - προϋποθέσεις για την εξεύρεση στον λευκό θόλο που ήταν πολύ δύσκολο. Η Αναζήτηση με το ελικόπτερο κάθισε στην άκρη του δάσους 800 μέτρα από το σημείο της συντριβής. Το Χιόνι ήταν πάνω από ένα μέτρο και για να πάει στον τόπο της συντριβής καποιος ήταν πολύ δύσκολο. Το αεροπλάνο συνετρίβη σε ένα πυκνό δάσος, με ταχύτητα κατά τη στιγμή της πρόσκρουσης με το έδαφος, όπως αργότερα αποδείχθηκε, ήταν 700-800 χιλιόμετρα την ώρα. Ο κινητήρας και το μπροστινό μέρος της καμπίνας άφησε στο έδαφος συρσιμο 6-7 μέτρα.Τα Wings, ουρά, δεξαμενές και το cockpit ειχε σπάσει σε μικροσκοπικά κομμάτια που ήταν διάσπαρτα στη ζώνη των 200 έως 100 μέτρων. Η εξέταση του τόπο της συντριβής οδήγησε στο συμπέρασμα ότι ο κοσμοναύτης σκοτώθηκε μαζί με τον εκπαιδευτή του. Τα μέρη του σώματος και τα ρούχα των πιλότων ελήφθησαν στη Μόσχα, όπου αποτεφρώθηκαν το βράδυ - οι δύο τεφροδόχοι που περιέχουν την τέφρα τέθηκαν μέχρι να τον αποχαιρετήσουν στην αίθουσα του σοβιετικού στρατού. Την ίδια ημέρα για να διευκρινίσει τις συνθήκες της συντριβής δημιουργήθηκε κυβερνητική επιτροπή με επικεφαλής τον Dmitriy Fedorovich Ουστίνοφ, ο οποίος υπηρέτησε ως Γραμματέας του ΚΚΣΕ. Πρώτα απ 'όλες τις περιστάσεις της καταστροφής έχουν εντοπιστεί. Η πρώτη - το αεροσκάφος πριν χτυπήσει το έδαφος ήταν άθικτο. Το δεύτερο - ο κινητήρας του αεροσκάφους ήταν σε λειτουργία κατά τη στιγμή της πτωσης με ταχύτητα αρκετή για να εχει οριζόντια πτήση. Το τρίτο - οι πιλότοι δεν προσπάθησε να βγουν. Τέταρτη - οι πιλότοι ήταν σε κατάσταση λειτουργίας. Πέμπτον - αν κρίνουμε από τις δύο καμπίνες ρολόγια και ρολόγια χειρός των πιλότων, το δυστύχημα συνέβη στις 10:31, ήτοι 50 δευτερόλεπτα μετά το τελευταίο ραδιόφωνο. Επιπλέον, επιβεβαιώθηκε ότι Γιούρι Γκαγκάριν και ο Βλαντιμίρ Seregin ήταν στο αεροπλάνο απόλυτα νηφάλιοι. Αποδείχθηκε πολύ πιο δύσκολο να εξακριβωθεί η κατάσταση του κινητήρα και του εξοπλισμου κατά τη διάρκεια της ίδιας της πτήσης. Ωστόσο, οι επιστημονικές μέθοδοι έρευνας στον τομέα των αερομεταφορών είχε ήδη φτάσει σε ένα υψηλό επίπεδο, και αποδείχθηκε ότι όλα τα συστήματα λειτουργούσαν εντός των φυσιολογικών ορίων με τις καταστροφικές επιπτώσεις στο έδαφος. Δεν είναι λιγότερο να μελετηθεί το ενδεχόμενο σύγκρουσης με τα πουλιά η με άλλα αεροσκάφη, η με τον καθετήρα μπαλόνι που εκτελούσε πτηση προκειμένου να αποκτήσει δεδομένα σχετικά με την κατάσταση της ατμόσφαιρας. Η περιπτωση της σύγκρουσης απορρίφθηκε. Τον Μάρτιο του 1987 ο καθηγητής Σεργκέι Mihaylovich Belotserkovsky και ο κοσμοναύτης Αλεξέι Arhipovich Leonov, οι οποίοι συμμετείχαν στην έρευνα, ειχαν την δική τους εκδοχή του αεροπορικού δυστυχήματος που στοίχισε τη ζωή στον Yuriya Alekseevicha Gagarina. Ανέφεραν ότι μια ομάδα εμπειρογνωμόνων σχετικά με τη δυναμική της πτήσης της Πολεμικής Αεροπορίας των Μηχανικών Ακαδημίας έκαναν μια σειρά από υπολογισμούς. Με τη βοήθεια της προσομοίωσης ήταν σε θέση να αποκαταστήσουν την πιο πιθανή πορεία των γεγονότων. Αφού έλαβε την άδεια από τον επικεφαλή της πτήσης επιστροφής ο Gagarin έπρεπε να κάνει μια στροφή με ένα ρυθμό 70 έως 320 με ένα ποσοστό μείωσης. Σε αυτή την πτήση έλαβε χώρα μεταξύ των δύο στρωμάτων απουσία νέφωσης που φαίνεται στον φυσικό ορίζοντα. Στη συνέχεια, κάτι αναπάντεχο συνέβη και το αεροπλάνο ήταν στο υπερκρίσιμο καθεστώτος σε θέση κατακόρυφης βουτιάς. Όπως αποδείχθηκε, υπάρχουν τρεις πιθανές αιτίες. Ο πρώτος λόγος - όταν πλησιάζει το ανώτατο όριο του κάτω στρώματος νεφών, το οποίο ήταν αρκετά «σχισμένο» από τη «γλώσσα» των νεφών, οι πιλότοι θα μπορούσαν να πάρουν μια «γλώσσα» του εμποδίου. Είναι πιθανό ότι πραγματικά εκεί υπήρξαν κάποια εμπόδια - για παράδειγμα, ένα σμήνος πουλιών. Η δραματική σύγκρουση θα μπορούσε να οδηγήσει σε στασιμότητα ελιγμων και μηχανής. Ο δεύτερος λόγος - να μπει στην πίστα πριν πετάξει το αεροσκάφος. Από το τέλος του φτερού κάθε αεροσκάφους ξεφευγουν τα λεγόμενα «τερματικα» δίνες. Οι Αεροπόροι γνωρίζουν πολύ καλά ότι κατά τη διάρκεια των συστημάτων πτήσης ή ανεφοδιασμού στον αέρα, δεν μπορεί να εμπίπτει στο πεδίο εφαρμογής της δράσης τους - αλλιώς υπάρχει μια τέτοια ισχυρή ροή στροβιλισμού επίδραση που είναι δύσκολο να την αντιμετωπίσει: το αεροπλάνο πηγαίνει σε μια απότομη στροφή και πτωση. Ο τρίτος λόγος - μια ανοδική κατακόρυφη ροή του αέρα, η οποία θα μπορούσε να μεταβάλει το χαρακτήρα της ροής κατά τη διάρκεια της οριζόντιας πτήσης. Θα μπορούσε κάλλιστα να είναι ένας συνδυασμός των δύο ή και οι τρεις από αυτούς τους παράγοντες. Οι ειδικοί έχουν προσπαθήσει να αναδημιουργήσουν την εικόνα που παίζεται την τελευταία στιγμή της πτήσης του MiG-15UTI. Μετά την αναφορά στον επικεφάλης των ασκήσεων στην περιοχή έλαβε την άδεια να επιστρέψουν. Από το τέλος του φτερού κάθε αεροσκάφους ξεφευγουν από τα λεγόμενα «τερματικα» δίνες.Οι Αεροπόροι γνωρίζουν πολύ καλά ότι κατά τη διάρκεια των συστημάτων πτήσης ή ανεφοδιασμού στον αέρα, δεν μπορεί να εμπίπτει στο πεδίο εφαρμογής της δράσης τους οταν ανακύπτει ένα τέτοιο ισχυρό αντίκτυπο στροβιλίζοντας ροής που είναι δύσκολο να την αντιμετωπίσει: το αεροπλάνο πηγαίνει σε μια απότομη στροφή και πτωση. Ο τρίτος λόγος η κατακόρυφη ροή του αέρα, η οποία θα μπορούσε να μεταβάλει το χαρακτήρα της MIG ροής για οριζόντια πτήση. Θα μπορούσε κάλλιστα να είναι ένας συνδυασμός των δύο ή και οι τρεις από αυτούς τους παράγοντες. Οι ειδικοί έχουν προσπαθήσει να αναδημιουργήσουν την εικόνα που παίζεται την τελευταία στιγμή της πτήσης του MiG-15UTI. Μετά την αναφορά στο επικεφάλης των ασκήσεων στην περιοχή έλαβε την άδεια να επιστρέψουν.Ο Γιούρι Γκαγκάριν, μετά την καθοδική πορεία που ξεκίνησε αμέσως για να εκτελέσει μια στροφή. Κοντά στο άνω όριο των κάτω σύννεφων το αεροπλάνο έζησε μία από τις παραπάνω επιδράσεις, που οδηγεί σε στασιμότητα της πτέρυγας. Μόλις ηταν σε μια δύσκολη κατάσταση ο πιλότος έκανε ό, τι είναι δυνατόν για να το σώσει. Μέσα σε δευτερόλεπτα, ο Γιούρι Γκαγκάριν και ο Βλαντιμίρ Seregin πολέμησαν για τη ζωή, φέρνοντας το αεροπλάνο από μια βουτιά και υπό σημαντικα φορτία. Δεν είχαν παρα διακόσια μέτρα ύψος - δηλαδή, δυο δευτερόλεπτα πτήσης. https://www.roscosmos.ru/ Την Πρωταπριλιά ίσως πέσει στη Γη ο «Τιανγκόνγκ-1» Είναι αρκετά πιθανό ο πρώτος -και εκτός ελέγχου πλέον- κινεζικός διαστημικός σταθμός «Τιανγκόνγκ-1» (Ουράνιο Παλάτι-1) να πέσει στη Γη την Πρωταπριλιά. Σύμφωνα με την τελευταία εκτίμηση του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA), ο σταθμός θα πέσει στη Γη μεταξύ της Παρασκευής 30 Μαρτίου και της Δευτέρας 2 Απριλίου. Αλλά και η εταιρεία Aerospace Corporation, που πραγματοποιεί αναλύσεις για την Πολεμική Αεροπορία των ΗΠΑ, σύμφωνα με τους «Τάιμς της Νέας Υόρκης», θεωρεί ως πιθανότερη ημερομηνία πτώσης την Πρωταπριλιά συν/πλην μια-δυό μέρες. Ακριβής πρόβλεψη είναι αδύνατο να γίνει για το πότε και πού ακριβώς θα πέσει ο μήκους 10,4 μέτρων και βάρους 8,5 τόνων σταθμός, ο οποίος σήμερα κάνει 16 περιφορές γύρω από τη Γη κάθε μέρα. Ο σταθμός, που βρίσκεται τώρα σε ύψος περίπου 200 χιλιομέτρων από τη Γη και κινείται με ταχύτητα 27.000 χιλιομέτρων την ώρα, χάνει σταδιακά ύψος, με ρυθμό περίπου δύο χιλιομέτρων καθημερινά. Η ζώνη της πτώσης εκτείνεται σε μια τεράστια έκταση, που περιλαμβάνει και την Ελλάδα, σύμφωνα με το Γραφείο Διαστημικών Θραυσμάτων (Space Debris Office) του Ευρωπαϊκού Κέντρου Διαστημικών Επιχειρήσεων (ESOC) της ESA στο Ντάρμσταντ της Γερμανίας. Μόνο λίγες ώρες πριν την πτώση θα υπάρξει πιο σαφής εικόνα. Η επανείσοδος του σταθμού στην ατμόσφαιρα θα λάβει χώρα οπουδήποτε σε γεωγραφικό πλάτος ανάμεσα στις 43 μοίρες βόρεια και 43 μοίρες νότια, μια περιοχή που περιλαμβάνει και τη χώρα μας, όπως προαναφέραμε. Ένα μέρος του σταθμού θα καεί, καθώς θα διασχίζει τη γήινη ατμόσφαιρα, αν και μερικά κομμάτια του (από το 10% έως το 40%) αναμένεται να πέσουν στην επιφάνεια της Γης σε αποστάσεις έως 100 χιλιομέτρων μεταξύ τους. Όμως η πιθανότητα κάποιο κομμάτι να πέσει στο κεφάλι κάποιου ανθρώπου δεν είναι ούτε μία στο τρισεκατομμύριο. Σύμφωνα με την ESA, είναι δέκα εκατομμύρια φορές μικρότερη από την πιθανότητα να χτυπηθεί κανείς από κεραυνό μέσα σε ένα έτος ή μικρότερη από την πιθανότητα να χτυπηθεί από κεραυνό δύο φορές μέσα στο ίδιο έτος. Άλλωστε, το 70% της Γης καλύπτεται από νερό και το υπόλοιπο είναι σε μεγάλο βαθμό αραιοκατοικημένο Ο «Τιανγκόνγκ-1» υπήρξε το πρώτο διαστημικό εργαστήριο της Κίνας, το οποίο εκτοξεύθηκε το 2011 για να βοηθήσει τη χώρα να αποκτήσει τεχνογνωσία, έτσι ώστε να κατασκευάσει και να θέσει σε τροχιά ένα μεγαλύτερο επανδρωμένο σταθμό, κάτι που προγραμματίζεται να γίνει μέσα στη δεκαετία του 2020. Παρότι ο κινεζικός σταθμός δεν είναι μικρός, στη διαστημική ιστορία έχουν υπάρξει και άλλες ανεξέλεγκτες πτώσεις, με πιο χαρακτηριστική -και ανησυχητική- εκείνη, το 1979, του αμερικανικού διαστημικού σταθμού Skylab, βάρους 74 τόνων (περίπου δεκαπλάσιο βάρος από τον κινεζικό σταθμό) του οποίου ορισμένα κομμάτια έπεσαν στην έρημη Δυτική Αυστραλία. Από άποψη μεγέθους, σύμφωνα με τη «Γκάρντιαν», ο κινεζικός σταθμός είναι το 50ό μεγαλύτερο διαστημικό σκάφος που πέφτει στη Γη. Στην ιστορία των διαστημικών πτήσεων ίσως το μόνο επιβεβαιωμένο περιστατικό διαστημικού «σκουπιδιού» που έπεσε πάνω σε άνθρωπο, είναι το 1997 ένα κομμάτι μετάλλου περίπου 15 εκατοστών από ένα αμερικανικό πύραυλο Delta 2, το οποίο έπεσε στον ώμο μιας γυναίκας στην Οκλαχόμα, χωρίς να την τραυματίσει. Αν κάποιο αντικείμενο από το διάστημα προξενήσει βλάβη ή θάνατο σε άνθρωπο, την ευθύνη φέρει η χώρα που κατασκεύασε τη διαστημοσυσκευή, εν προκειμένω η Κίνα. Υπάρχει ένα μόνο προηγούμενο το 1978, όταν ο πυρηνοκίνητος σοβιετικός δορυφόρος Cosmos 954 έπεσε στον Καναδά, ο οποίος έβαλε την ΕΣΣΔ να πληρώσει αποζημίωση έξι εκατομμυρίων καναδικών δολαρίων (τελικά η ΕΣΣΔ κατέβαλε τα μισά). http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500209606

2000 ημέρες στον πλανήτη Άρη. Ένα νέο, σημαντικό ορόσημο πέτυχε την προηγούμενη εβδομάδα το Curiosity της NASA στον Άρη: Το ρομποτικό όχημα έκλεισε 2.000 αρειανές ημέρες (sol) στον Κόκκινο Πλανήτη, και ένα μωσαϊκό εικόνων που τράβηξε τον Ιανουάριο παρέχει μια αρκετά καλή εικόνα όσον αφορά στο τι περιλαμβάνει το πρόγραμμα για το προσεχές μέλλον. Στο πάνω μέρος της παραπάνω εικόνας δεσπόζει το Όρος Σαρπ, στο οποίο το όχημα ανεβαίνει από τον Σεπτέμβριο του 2014, ενώ στο κέντρο του βρίσκεται ο επόμενος μεγάλος επιστημονικός του στόχος- μια περιοχή την οποία επιστήμονες έχουν μελετήσει από τροχιά και θεωρούν πως περιλαμβάνει αργιλώδη ορυκτά. Ο σχηματισμός των ορυκτών αυτών απαιτεί νερό και οι επιστήμονες έχουν ήδη διαπιστώσει πως τα κατώτερα στρώματα του βουνού σχηματίστηκαν μέσα σε λίμνες οι οποίες κάποτε βρίσκονταν στον πυθμένα του κρατήρα Γκέιλ. Η περιοχή αυτή θα μπορούσε να παρέχει επιπλέον σημαντικές πληροφορίες σχετικά με την παρουσία νερού, το για πόσο υπήρξε εκεί και το αν το αρχαίο εκείνο περιβάλλον μπορούσε να υποστηρίξει ζωή. Η επιστημονική ομάδα του Curiosity σκοπεύει να αναλύσει δείγματα από τους βράχους που βρίσκονται στο κέντρο της εικόνας. Σημειώνεται πως το όχημα άρχισε πρόσφατα να δοκιμάζει το τρυπάνι του στον Άρη για πρώτη φορά από τον Δεκέμβριο του 2016. Μία νέα διαδικασία σχετικά με τη λήψη δειγμάτων και την ανάλυσή τους στα εργαστήρια που διαθέτει ο όχημα είναι σε στάδιο βελτίωσης, εν όψει επιστημονικών στόχων όπως η περιοχή με τα αργιλώδη ορυκτά. Στην φωτογραφία δυο τρύπες από το τρυπάνι του Curiosity – η δεξιά έχει 16 χιλιοστά πλάτος και 20 χιλιοστά βάθος, η αριστερή έχει βάθος 64 χιλιοστά Το Curiosity προσεδαφίστηκε τον Αύγουστο του 2012 και από τότε έχει διανύσει 18,7 χλμ. Το 2013, η αποστολή εντόπισε στοιχεία περί ύπαρξης ενός περιβάλλοντος λίμνης με γλυκό νερό, που παρείχε όλα τα βασικά χημικά συστατικά για μικροβιακή ζωή. Από τότε που έφτασε στο Όρος Σαρπ το 2014, το όχημα έχει εξετάσει περιβάλλοντα όπου τόσο το νερό όσο και οι άνεμοι έχουν αφήσει τα ίχνη τους. Έχοντας μελετήσει αυτά τα στοιχεία, οι επιστήμονες της ομάδας του Curiosity έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα πως η περίοδος κατά την οποία ο πλανήτης είχε «κατοικήσιμες» συνθήκες διήρκεσε εκατομμύρια χρόνια. https://physicsgg.me/2018/03/26/2000-%ce%b7%ce%bc%ce%ad%cf%81%ce%b5%cf%82-%cf%83%cf%84%ce%bf%ce%bd-%cf%80%ce%bb%ce%b1%ce%bd%ce%ae%cf%84%ce%b7-%ce%ac%cf%81%ce%b7/

Απότομα και γρήγορα εμφανίστηκε το οξυγόνο στην ατμόσφαιρα. Η Γη υπολογίζεται ότι δημιουργήθηκε πριν από περίπου 4,5 δισ. έτη και το οξυγόνο που σήμερα αποτελεί περίπου το 21% της ατμόσφαιρας για περίπου δύο δισ. έτη είχε ελάχιστη παρουσία στον πλανήτη. Σύμφωνα με την κρατούσα θεωρία το οξυγόνο άρχισε να συσσωρεύεται αισθητά στη γήινη ατμόσφαιρα πριν από περίπου 2,3 δισεκατομμύρια χρόνια, στη διάρκεια μιας περιόδου που έχει ονομαστεί «Το Γεγονός της Μεγάλης Οξείδωσης». Το φαινόμενο αυτό αποτέλεσε τον καταλύτη για την εξέλιξη της ζωής στον πλανήτη μας. Οι πρωτόγονες μικροβιακές μορφές ζωής που είχαν κάνει την εμφάνισή τους στον πλανήτη μας στήριζαν την ύπαρξή τους σε «αναερόβιες» χημικές διεργασίες. Οταν το οξυγόνο άρχισε να κάνει δυναμικά αισθητή την παρουσία του στη Γη οι αναερόβιοι οργανισμοί εξωθήθηκαν σε εξαφάνιση και τη θέση τους κατέλαβαν μεγαλύτερες, πιο πολύπλοκες (και εν καιρώ πιο έξυπνες) αερόβιες μορφές ζωής, οι οποίες μπορούσαν να εκμεταλλευθούν το οξυγόνο. Η επιστημονική κοινότητα δεν έχει καταλήξει στο αν το γεγονός της οξείδωσης ήταν μια σχετικά αργή διαδικασία ή αν συνέβη με ταχύ ρυθμό. Μια δημοφιλής θεωρία αναφέρει ότι το γεγονός της μεγάλης οξείδωσης ήταν μια διαδικασία που διήρκεσε μερικά εκ. έτη. Ερευνητές του Τμήματος Γεωεπιστημών του Πανεπιστημίου Πρίνστον με μελέτη τους που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Science» υποστηρίζουν ότι η αύξηση των επιπέδων του οξυγόνου στην ατμόσφαιρα έγινε απότομα και γρήγορα. Οι ερευνητές μελέτησαν κρυστάλλους αλατιού που ανέσυραν από ένα άνοιγμα βάθους περίπου δύο χλμ. το οποίο δημιουργήθηκε με γεώτρηση στις ακτές της λίμνης Ονέγκα της Ρωσίας. «Ηταν σαν να έριχνε κάποιος στην ατμόσφαιρα οξυγόνο με μια μάνικα. Δεν γνωρίζουμε ακόμη πώς συνέβη αυτό. Αν άλλαξε δραματικά ο κύκλος της παραγωγής και απελευθέρωσης οξυγόνου στην στεριά και τους ωκεανούς ή αν τα μικρόβια που υπήρχαν στην Γη αύξησαν σημαντικά τις ποσότητες του οξυγόνου που παρήγαγαν» δηλώνει η Κλάρα Μπλάτερ, επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500209393

Επίτιμος διδάκτορας του Ιονίου Πανεπιστημίου ο Ιωσήφ Σηφάκης. Σε Επίτιμο Διδάκτορα του Τμήματος Πληροφορικής της Σχολής Επιστήμης της Πληροφορίας και Πληροφορικής του Ιονίου Πανεπιστημίου πρόκειται να αναγορευτεί την Τετάρτη 18 Απριλίου ένας από τους σημαντικότερους σύγχρονους της Επιστήμης της Πληροφορικής, ο παγκοσμίου κύρους έλληνας καθηγητής του Πανεπιστημίου της Γκρενόμπλ Ιωσήφ Σηφάκης. Τον ανώτατο ακαδημαϊκό τίτλο για το σύνολο του επιστημονικού του έργου και ειδικότερα για την προσφορά του στην Επιστήμη της Πληροφορικής θα απονείμει στον Καθ. Σηφάκη ο Πρύτανης του Ιονίου Πανεπιστημίου Καθ. Βασίλειος Χρυσικόπουλος, ενώ την προσωπικότητα του τιμώμενου και τον έπαινο θα παρουσιάσει ο Καθηγητής του Τμήματος Πληροφορικής και Διευθυντής του Εργαστηρίου Βιοπληροφορικής & Ανθρώπινης Ηλεκτροφυσιολογίας (BiHELab) Παναγιώτης Βλάμος. Ο καθηγητής Σηφάκης κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης θα δώσει διάλεξη με τίτλο: ”Κατανοώντας και αλλάζοντας τον κόσμο”. Η τελετή αναγόρευσης του μοναδικού έλληνα βραβευμένου με το βραβείο Turing, που αποτελεί το αντίστοιχο του βραβείου Νόμπελ στην Πληροφορική, θα πραγματοποιηθεί στην Αίθουσα Τελετών της Ιονίου Ακαδημίας στην Κέρκυρα στις 20:00 μ.μ. Η Ιόνιος Ακαδημία υπήρξε το πρώτο νεώτερο ελληνικό πανεπιστήμιο που κόσμησε την Κέρκυρα επί 40 χρόνια (1824-1864), δηλαδή μέχρι την Ένωση της Επτανήσου με την Ελλάδα. Το σύγχρονο Ιόνιο Πανεπιστήμιο αποτελεί τη συνέχεια αυτού του πρώτου ελληνικού πανεπιστημίου. Ποιος είναι ο Ιωσήφ Σηφάκης Ο καθηγητής Ιωσήφ Σηφάκης είναι ηλεκτρολόγος μηχανικός απόφοιτος του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου και Διδάκτωρ Πληροφορικής του Πανεπιστήμιου της Grenoble. Έχει διατελέσει καθηγητής στο Πολυτεχνείο της Λωζάνης (EPFL) και είναι ο ιδρυτής του εργαστηρίου Verimag στην Grenoble, που είναι διεθνώς αναγνωρισμένο στον τομέα της σχεδίασης κρίσιμων συστημάτων. Στις αρχές της δεκαετίας του ‘90 ανέπτυξε σε συνεργασία με την βιομηχανία και ιδιαίτερα την Airbus, την τεχνολογία fly-by-wire που χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά σε επιβατικά αεροπλάνα (Airbus320) για τον αυτόματο έλεγχο πτήσεων. Ο Έλληνας ερευνητής είναι διεθνώς αναγνωρισμένος για τις πρωτοποριακές εργασίες του στον τομέα της σχεδίασης και επαλήθευσης συστημάτων και θεωρείται ένας από τους θεμελιωτές του Model-Checking που είναι η κύρια βιομηχανική μέθοδος επαλήθευσης πληροφορικών συστημάτων σήμερα χρησιμοποιούμενη από εταιρείες όπως Intel, Microsoft και Google. Για την συμβολή του στην θεωρία και την εφαρμογή μεθόδων επαλήθευσης, το 2007 τού απονεμήθηκε το βραβείο Turing. Σήμερα, τα ενδιαφέροντα του επικεντρώνονται στην μελέτη μεθόδων κατασκευής ενσωματωμένων συστημάτων υψηλής ασφάλειας και πιστότητας. Ο διαπρεπής επιστήμονας είναι μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας Επιστήμων, της Γαλλικής Ακαδημίας Τεχνολογιών, της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας, της American Academy of Arts and Sciences και της National Academy of Engineering. Το 2009 το γαλλικό κράτος του απένειμε τον τίτλο του Μεγάλου Αξιωματούχου Εθνικής Αξίας (Grand Officier de l’Ordre du Mérite) και το 2011 του διοικητού της Λεγεώνας της Τιμής (Commandant de la Légion d’Honneur). To 2009, του απονεμήθηκε το Βραβείο του Ιδρύματος της Βουλής των Ελλήνων για τον Κοινοβουλευτισμό και την Δημοκρατία και το 2013 το μετάλλιο της τάξης του Ταξιάρχη του Τάγματος του Φοίνικος. Είχε προηγηθεί το Leonardo Da Vinci Medal το 2012. Ο καθηγητής έχει αναγορευθεί επίτιμος διδάκτορας του Πανεπιστημίου Αθηνών, του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών, του Πανεπιστημίου Πατρών, του Διεθνούς Πανεπιστήμιου και της Ecole Polytechnique Fédérale de Lausanne. Έχει επίσης διατελέσει Πρόεδρος του Εθνικού Συμβουλίου Έρευνας και Τεχνολογίας τη διετία 2014-2016. Ο Ιωσήφ Σηφάκης έχει συγγράψει δύο συλλογές κειμένων έμμετρων και πεζών (εκδόσεις Αρμός). http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500209482

(TPC) «Soyuz MS-08" Το επανδρωμένο διαστημόπλοιο μεταφοράς (TPC) «Soyuz MS-08« στις 23 Μαρτίου, 2018 συνδεθηκε με επιτυχία στο σταθμό σύνδεσης Μονάδα Mini Ερευνών (MRM2) του ρωσικού τμήματος του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού (ISS). Το πρόγραμμα πτήσης προέβλεπε διήμερο πρόγραμμα για την προσέγγιση του πλοίου προς το σταθμό. Η προσέγγιση πραγματοποιήθηκε σε αυτόματη λειτουργία υπό τον έλεγχο των Επικεφαλής Επιχειρησιακού εμπειρογνώμονων Ρωσικό τμήμα της ομάδας διαχείρισης ISS στο Κέντρο Ελέγχου Αποστολής (MCC) και με τα Ρωσικά μέλη του πληρώματος από τους σταθμούς των πλοίων και των μεταφορών. Η φόρτωση πραγματοποιήθηκε στις 22:40 ώρα Μόσχας. Ο πυραύλος μεταφοράς Soyuz-FG με το Soyuz MS-08 TPK ξεκίνησε στις 21 Μαρτίου 2018 στις 20:44 ώρα Μόσχας. Τα μέλη του πληρώματος του επανδρωμένου διαστημικου σκάφος μεταφοράς «Soyuz MS-08»ο Ρώσος κοσμοναύτης Όλεγκ Artemyev (Roscosmos) oi Αμερικανοί αστροναύτες Andrew FOYSTELA (NASA) και Richard ARNOLD (NASA) στις 24 του Μάρτη, 2018 στις 00:49 MSK πήγαν στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS). Τα μέλη του ISS Expedition-55 οι Anton SHKAPLEROVA (Roscosmos) Oleg Artemyev (Roscosmos), Scott Tingley ( NASA), Andrew FOYSTELA ( NASA), Richard ARNOLD (NASA) και το Kanal Norishige (JAXA) άρχισan να εργάzontai επί του σταθμού. https://www.youtube.com/watch?v=cxztZZlQX2s https://www.roscosmos.ru/24853/ ISS-56/57 Στο Κέντρο Εκπαίδευσης για τα πληρώματα των μεγάλων αποστολών στο ISS είναι η εκπαίδευση στο Κέντρο Εκπαίδευσης Cosmonaut. Έτσι ο κοσμοναύτης Όλεγκ Kononenko(Roscosmos) ο αστροναύτης του Οργανισμού Διαστήματος του Καναδά (CSA) ο David Saint-Jacques και η αστροναύτης της NASA Anne McClain περασαν "εκπαίδευση έκτακτης ανάγκης." Κάθε εκπαίδευση περιελάμβανε διάφορα σενάρια. Για παράδειγμα, εάν η μονάδα στην οποία έχει συνδεθεί το σκάφος διάσωσης είναι αποσυμπιεσμένη, το πλήρωμα θα πρέπει να εγκαταλείψει τον σταθμό. Εάν η αποσυμπίεση λαμβάνει χώρα σε μια μονάδα που απέχει πολύ από το πλοίο, μπορεί να απομονωθεί και να συνεχίσει τη λειτουργία του σταθμού. Η πυρκαγιά που έχει προκληθεί στο ΔΔΣ μπορεί να εκκαθαριστεί και να παραλειφθεί. Στην πρώτη περίπτωση, μετά την εξάλειψη της πυρκαγιάς, το πλήρωμα αναλαμβάνει την αποκατάσταση της ατμόσφαιρας στο σταθμό. Στη δεύτερη περίπτωση, όταν η φωτιά δεν μπορεί να εξαλειφθεί, η περαιτέρω τοποθέτηση είναι αδύνατη, οπότε ο κοσμοναύτης και οι αστροναύτες μεταφέρονται αμέσως στο Soyuz TPK για επιστροφή στη Γη. "Η πιο τοξική ουσία στον σταθμό είναι η αμμωνία", δήλωσε ο δάσκαλος Alexei Darkin. - Ερεθίζει το αναπνευστικό σύστημα, το βλεννογόνο, το δέρμα και σε υψηλές συγκεντρώσεις είναι επικίνδυνο για τη ζωή. Δεν υπάρχει αμμωνία στο ρωσικό τμήμα του ISS. Και στο αμερικανικό τμήμα, υπάρχει στα εξωτερικά κυκλώματα θερμορύθμισης. Και δεδομένου ότι υπάρχει πιθανότητα εκπομπής αμμωνίας στην ατμόσφαιρα του σταθμού, ασκούμε αυτή την κατάσταση. " https://www.roscosmos.ru/print/24850/

Ξεκινώντας από τον πυθμένα του Καθιερωμένου Προτύπου… των Στοιχειωδών Σωματιδίων. Το Καθιερωμένο Πρότυπο της Σωματιδιακής Φυσικής διατυπώθηκε πριν από αρκετές δεκαετίες για να περιγράψει τις ιδιότητες και τις αλληλεπιδράσεις των στοιχειωδών σωματιδίων. Η θεωρία του επεκτάθηκε και τροποποιήθηκε πολλές φορές στο πέρασμα του χρόνου και τα πειράματα έχουν ενισχύσει την εμπιστοσύνη των φυσικών σ’ αυτό. Κι όμως, οι επιστήμονες γνωρίζουν ότι το Καθιερωμένο Πρότυπο είναι ελλιπές. Δεν μπορεί να προβλέψει τις μάζες συγκεκριμένων σωματιδίων, ούτε μπορεί να εξηγήσει τι είναι η σκοτεινή ενέργεια και η σκοτεινή ύλη, περίπου το 95% του περιεχομένου του σύμπαντος. Για να ανακαλύψουν τι κρύβεται πέρα από το Καθιερωμένο Πρότυπο οι φυσικοί ψάχνουν για τις ατέλειές του – αβάσιμες υποθέσεις και φαινόμενα τα οποία δεν προβλέπονται από το Καθιερωμένο Πρότυπο. Ένα αυξανόμενο σύνολο δεδομένων από την μελέτη των bottom κουάρκ (αλλιώς κουάρκ πυθμένων ή χαμηλών κουάρκ) θα μπορούσε να προσφέρει στους φυσικούς μια τέτοια καλοδεχούμενη ευκαιρία. Σύμφωνα με τον ιταλό θεωρητικό φυσικό Marco Nardecchia, «ο καλύτερος τρόπος για να κλονιστεί το Καθιερωμένο Πρότυπο είναι να ελέγξουμε με ακρίβεια τις προβλέψεις του» Το Καθιερωμένο Πρότυπο κάνει πολλές και ακριβείς προβλέψεις για το πως τα σωματίδια αλληλεπιδρούν και διασπώνται. Kάποιες υποατομικές διαδικασίες είναι τόσο περίπλοκες που ακόμα και οι θεωρητικοί φυσικοί δεν είναι απολύτως βέβαιοι για το πως ακριβώς πρέπει να τις χειριστούν. Για παράδειγμα, τα κουάρκ θα έπρεπε με τον ίδιο τρόπο που αλληλεπιδρούν με το ηλεκτρόνιο, να αλληλεπιδρούν και με τα βαρύτερα ξαδερφάκια του, το μιόνιο και το ταυ. Υπάρχουν έξι τύποι κουάρκ. Τα πιο κοινά και πιο ελαφρά είναι το πάνω και κάτω κουάρκ , τα συστατικά των πρωτονίων και των νετρονίων. Tα σωματίδια, όπως τα μεσόνια Β, που περιέχουν ένα κουάρκ πυθμένα – το οποίο είναι πολύ βαρύτερο – είναι βραχύβια. Κατά την διάσπασή τους το κουάρκ πυθμένας μεταπίπτει σε ένα ελαφρύτερο κουάρκ, κατά προτίμηση προς ένα γοητευτικό κουάρκ και σπανίως προς ένα πάνω κουάρκ, σχηματίζοντας ένα άλλο γνωστό σωματίδιο. Η υπόλοιπη ενέργεια μεταφέρεται από ένα φορτισμένο λεπτόνιο: ένα ηλεκτρόνιο, ένα μιόνιο ή ένα ταυ, που το καθένα συνοδεύεται από το σχετικό νετρίνο. Το Καθιερωμένο Πρότυπο των στοιχειωδών σωματιδίων προβλέπει την πιθανότητα των διαφόρων τρόπων διάσπασης. Η θεωρητική πρόβλεψη είναι ότι, εκτός από μια μικρή και υπολογίσιμη διαφορά λόγω διαφοράς μαζών μιονίων-ηλεκτρονίων- ταυ (για παράδειγμα, η μάζα του ταυ υπερβαίνει την μάζα του ηλεκτρονίου κατά έναν παράγοντα 3500) , αυτά τα λεπτόνια θα πρέπει να παράγονται με την ίδια πιθανότητα. Αυτή η ιδιότητα είναι γνωστή ως lepton universality. «Οι προβλέψεις αυτές είναι απλές και ακριβείς», λέει η Vera Lüth, μια φυσικός από το πείραμα Babar. «και γι αυτό αποφασίσαμε να πραγματοποιήσουμε αυτές τις μετρήσεις». Οι φυσικοί που εργάζονται σε τρία διαφορετικά πειράματα – BaBar, Belle και LHCb – ερευνούν τις διασπάσεις των μεσονίων Β που περιέχουν το κουάρκ πυθμένα, και σύγκριναν τους ρυθμούς των διασπάσεων που δίνουν αντίστοιχα, ηλεκτρόνιο, μιόνιο ή το βαρύτερο λεπτόνιο ταυ. Και τα τρία πειράματα παρατηρούν υψηλότερους ρυθμούς διάσπασης από το αναμενόμενο όσον αφορά την διάσπαση προς το ταυ. Η πρώτη απροσδόκητη ένδειξη όσον αφορά την διάσπαση προς το λεπτόνιο ταυ, παρατηρήθηκε το 2012 στο πείραμα BaBar στον επιταχυντή SLAC, όπου διερευνήθηκαν 500 εκατομμύρια γεγονότα που προέκυψαν από συγκρούσεις ηλεκτρονίων-ποζιτρονίων, καταγράφοντας λιγότερες από 2000 διασπάσεις προς σωματίδια ταυ. Το 2015, το πείραμα Belle στην Ιαπωνία ανέφερε την παρατήρηση υψηλότερου του αναμενομένου ρυθμού διάσπασης προς ταυ, στα δεδομένα που συλλέχθηκαν από τις συγκρούσεις ηλεκτρονίων-ποζιτρονίων στο ίδιο ενεργειακό εύρος. «Ένας φίλος που εργαζόταν σε άλλο πείραμα ήταν σίγουρος πως κάναμε κάτι λάθος», λέει η Lüth. «Τότε και εκείνοι παρατήρησαν το ίδιο αποτέλεσμα.» Το 2015 οι φυσικοί που εργάζονται στο πείραμα LHCb που πραγματοποιείται στο CERN παρατήρησαν ενδείξεις του ίδιου φαινομένου σε πολύ μεγάλα δείγματα συγκρούσεων πρωτονίων-πρωτονίων σε πολύ μεγαλύτερες ενέργειες και ρυθμούς συγκρούσεων. «Όλα αυτά τα αποτελέσματα δείχνουν προς την ίδια κατεύθυνση», λέει ο Hassan Jawahery, καθηγητής στο πανεπιστήμιο του Maryland που εργάζεται στο LHCb. «Και αυτό προβληματίζει τον καθένα μας.» Από μόνα τους, αυτά τα μεμονωμένα αποτελέσματα έχουν μικρή σημασία. Όμως, ο συνδυασμός των αποτελεσμάτων είναι που κεντρίζει το ενδιαφέρον, σύμφωνα με τον Tom Browder εκπρόσωπο του πειράματος Belle και του διαδόχου πειράματος Belle II. «Είμαστε σίγουροι πως κάτι νέο είναι έξω εκεί. Αποδεικνύοντας ακόμα και μια μικρή απόκλιση από το Καθιερωμένο Πρότυπο, αυτή θα μπορούσε να οδηγήσει σε μια επανάσταση στην φυσική. Τα αποτελέσματα που έχουν συλλεχθεί μέχρι στιγμής έχουν ήδη εμπνεύσει τους θεωρητικούς να κάνουν υποθέσεις σχετικά με τη νέα φυσική που θα μπορούσε να εξηγήσει αυτές τις αποκλίσεις. Μερικές θεωρίες υποδεικνύουν ότι ίσως υπάρχει ένα ακόμα άγνωστο μποζόνιο Higgs με ηλεκτρικό φορτίο το οποίο ευνοεί το βαρύ λεπτόνιο ταυ περισσότερο από τα πολύ ελαφρύτερα, μιόνιο και ηλεκτρόνιο. Άλλες θεωρίες προβλέπουν την ύπαρξη τουλάχιστον ενός νέου σωματιδίου πέραν του Καθιερωμένου Προτύπου. «Μπορεί να χρειαζόμαστε κάτι που αλληλεπιδρά ταυτόχρονα με κουάρκ και λεπτόνια», λέει ο Ιταλός θεωρητικός Marco Nardecchia. Οι επιστήμονες δεν θα μάθουν τι ακριβώς συμβαίνει χωρίς περαιτέρω μελέτη και συλλογή επιπλέον δεδομένων, τα οποία θα επιτρέψουν ακόμα πιο λεπτομερείς και ακριβείς υπολογισμούς, ώστε να αρθεί το αδιέξοδο και να αποκαλυφθεί η νέα φυσική . Οι επιστήμονες στο πείραμα του LHCb βρίσκονται στην αρχή αυτής της έρευνας. Σχεδιάζουν την ανάλυση τετραπλάσιων δεδομένων στα επόμενα χρόνια. Ελπίζουν να ολοκληρώσουν τις νέες και πιο βελτιωμένες μετρήσεις μέχρι το καλοκαίρι. Παράλληλα το πείραμα Belle II προγραμμάτισε την έναρξη των πειραμάτων το 2019 και αναμένεται να καταγράψει αρκετά δεδομένα ώστε να επιλυθεί το πρόβλημα στα επόμενα χρόνια. Και οι θεωρητικοί φυσικοί σε όλο τον κόσμο περιμένουν με ανυπομονησία τα πειραματικά αποτελέσματα για να τα συγκρίνουν με τις σημειώσεις τους. http://physicsgg.me/2018/03/25/%ce%be%ce%b5%ce%ba%ce%b9%ce%bd%cf%8e%ce%bd%cf%84%ce%b1%cf%82-%ce%b1%cf%80%cf%8c-%cf%84%ce%bf%ce%bd-%cf%80%cf%85%ce%b8%ce%bc%ce%ad%ce%bd%ce%b1-%ce%ba%ce%b1%ce%b8%ce%b9%ce%b5%cf%81%cf%89%ce%bc%ce%ad/

Οι επιταχυντές σωματιδίων στο Fermilab και το CERN Πως δημιουργούνται οι δέσμες σωματιδίων στο Fermilab; Το βίντεο διάρκειας δυο λεπτών που ακολουθεί, μας εξηγεί πως όλα ξεκινούν από την πηγή και την δέσμη πρωτονίων. Στη συνέχεια παράγονται οι δέσμες: νετρονίων, μιονίων, πιονίων και νετρίνων για τα διάφορα πειράματα στα οποία συμμετέχουν πάνω από 4000 επιστήμονες από 50 και πλέον χώρες. Ο Linac4 στο CERN Το επόμενο βίντεο επικεντρώνεται στον νέο γραμμικό επιταχυντή Linac4 στο CERN. Eγκαινιάστηκε τον Μάιο του 2017 και από το 2021 θα τροφοδοτεί με πρωτόνια τα πειράματα στο CERN: https://physicsgg.me/2018/03/23/%CE%BF%CE%B9-%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%84%CE%B1%CF%87%CF%85%CE%BD%CF%84%CE%AD%CF%82-%CF%83%CF%89%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%B4%CE%AF%CF%89%CE%BD-%CF%83%CF%84%CE%BF-fermilab-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%84%CE%BF/

Mir Στις 23 Μαρτίου 2001 εγινε η ελεγχομενη πτωση του Mir στον Ειρηνικο ωκεανο.Κατά τη στιγμή της πτωσης ο σταθμος αποτελείται από επτά ενότητες: βασικά μπλοκ, «Quantum-1», «Quantum-2», «Crystal», «Spectrum», «φύση» και της μονάδας σύνδεσης. Η πτωση του σταθμού πραγματοποιήθηκε σε τρία στάδια. Το πρώτο στάδιο ήταν η μείωση της τροχιάς στα 220 χλμ. Υπό την επίδραση του φρένου του φορτηγού Progress M1-5. Το δεύτερο στάδιο ήταν η μεταφορά του σταθμού σε ύψος 165 χιλιομέτρων. Το τρίτο στάδιο συνίστατο στην τελευταία πέδηση των κινητήρων Progress, η οποία διήρκεσε 22 λεπτά. Στο τελικό στάδιο, ο σταθμός μπήκε στα πυκνά στρώματα της ατμόσφαιρας, πέφτοντας σε ύψος μικρότερο από 100 χλμ. Οι πτωση συνέβη στις 9:01 ώρα Μόσχας στον Νότιο Ειρηνικό σε μια κλειστή ναυτιλιακή περιοχή. Το επανδρωμένο διαστημικό σταθμό «Mir» - ένα πολλαπλών χρήσεων διεθνές κέντρο, το οποίο ηταν περισσότερο από 15 χρόνια το μόνο διαστημικό εργαστήριο του κόσμου για τη δοκιμή και τον έλεγχο από τους κύριους τομείς για στοχευμένη χρήση των μελλοντικών επανδρωμένων σταθμών και συστημάτων, παρέχοντας πρόσβαση στη μελέτη του κόσμου για την ανθρωπότητα. Ήταν ο Mir που έγινε ο πρώτος τροχιακός σταθμός που χτίστηκε σε μια αρθρωτή βάση, όταν άλλα στοιχεία απαραίτητα για την εκτέλεση ορισμένων λειτουργιών μπορούν να συνδεθούν με τη μονάδα βάσης. Αυτή η αρχή χρησιμοποιείται επίσης στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS). Έχουν οριστεί πολλές πρωτιες στο σταθμό Mir. Αλλά είναι από μόνη της ένας κάτοχος ρεκόρ. Αρχικά είχε προγραμματιστεί ότι θα διαρκέσει μόλις πέντε χρόνια και θα αντικατασταθεί από τον Mir-2. Αλλά η περικοπή της χρηματοδότησης οδήγησε στο γεγονός ότι η διάρκεια ζωής της επεκτάθηκε κατά δεκαπέντε χρόνια. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, πραγματοποιήθηκαν πάνω από 23 χιλιάδες επιστημονικά πειράματα στο "Κόσμο". Ο Κοσμοναύτης Valery Polyakov, ηταν επί του σκάφους σε τροχιά συνεχώς 438 ημέρες (8 Ιανουαρίου, 1994 έως τις 22 Μαρτίου, 1995), η οποία εξακολουθεί να αποτελεί ρεκόρ στην ιστορία. Και υπήρχε ένα παρόμοιο ρεκόρ για τις γυναίκες - η Αμερικανιδα Shannon LUSID το 1996 εμεινε στο διάστημα 188 ημέρες. https://www.roscosmos.ru/23347/ Πάνω από 3.500 συμμετοχές στον Διαγωνισμό Εκπαιδευτικής Ρομποτικής. Με τη συμμετοχή περισσότερων από 3.500 μαθητών και πάνω από 800 ομάδων και εκπαιδευτικών-προπονητών από όλη την Ελλάδα, την υψηλότερη από ποτέ, ολοκληρώθηκε ο φετινός Πανελλήνιος Διαγωνισμός Εκπαιδευτικής Ρομποτικής, που διοργάνωσε ο Οργανισμός Εκπαιδευτικής Ρομποτικής, Επιστήμης και Τεχνολογίας WRO Hellas με στρατηγικό συνεργάτη την COSMOTE. Στον φετινό τελικό του διαγωνισμού συμμετείχαν 1.230 μαθητές σε 265 ομάδες δημοτικού, γυμνασίου και λυκείου, οι οποίοι έδωσαν τον καλύτερό τους εαυτό, για τη νίκη. Στην κατηγορία Δημοτικού, με θέμα «Εποικισμός στον Άρη», νικητές αναδείχτηκαν: Οι Space Team από το Δημοτικό Θυμιανών Χίου: ειδική διαστημική πλατφόρμα που βοηθά τους ανθρώπους να μεταφερθούν από το διαστημόπλοιο στην αποικία τους και δημιουργεί για τους αποίκους συνθήκες διαβίωσης παρόμοιες με αυτές της Γης. Οι Crazy Builders από το 3ο Δημοτικό Hρακλείου Αττικής, με ένα ρομπότ που εξειδικεύεται στην παραγωγή δομικών υλικών για την κατασκευή κατοικιών για τους αποίκους του Άρη. Οι OXYGENATORS από τα Εκπαιδευτήρια Γείτονα, με ρομποτικό μηχανισμό ονόματι MOXIE, ο οποίος παράγει οξυγόνο από το διοξείδιο του άνθρακα που βρίσκεται στην ατμόσφαιρα του κόκκινου πλανήτη. Στην κατηγορία του Δημοτικού «WeDo 2.0 Ποδόσφαιρο», τις πρώτες θέσεις κατέκτησαν οι: Iron Maiden από τα Robotakia, Christiano Ronaldo από το Γ΄Αρσάκειο Τοσίτσειο Δημοτικό Εκάλης και οι LEGO F.C.από το 10ο Δημοτικό Καλλιθέας. Στο Γυμνάσιο, με θέμα «Βυζαντινή Αυτοκρατορία και Επικοινωνίες (Φρυκτωρίες)», οι τρεις πρώτες ομάδες ήταν οι: Smart Moves, ΤΑΛΩΣ από το 2ο Γυμνάσιο Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης Ιωαννίνων και Robots FC από το 13ο Γυμνάσιο Λάρισας. Στο Λύκειο, για την θεματική «Αειφόρος Ανάπτυξη και Επιχειρηματικότητα», νικητές αναδείχθηκαν: οι Ρομποτικές Αλχημείες από το 12ο ΓΕΛ Πατρών, η ομάδα ΘΕΤΙΚΟ από την Ερμιόνη και οι RoboΤree από το Γυμνάσιο-Λύκειο Σίφνου. Ο τελικός του Πανελλήνιου Διαγωνισμού Εκπαιδευτικής Ρομποτικής φιλοξενήθηκε στο Κλειστό Ολυμπιακό Γήπεδο Γαλατσίου, με την ευγενική παραχώρηση του Δήμου Γαλατσίου και της Εταιρείας Ακινήτων Δημοσίου Α.Ε (ΕΤΑΔ). «Για άλλη μια χρονιά οι συμμετοχές στον Πανελλήνιο Διαγωνισμό Εκπαιδευτικής Ρομποτικής ξεπέρασαν κάθε προσδοκία. Αυτό δείχνει ότι ευοδώνονται οι προσπάθειές μας ώστε να αποκτήσει η εκπαιδευτική κοινότητα της χώρας πρόσβαση στην εκπαιδευτική ρομποτική. Με την εθελοντική συνδρομή ανθρώπων που έχουν διεθνή εμπειρία στην εκπαιδευτική ρομποτική και το STEM, ο WRO Hellas εργάζεται σκληρά για την ανάπτυξη ποιοτικών διαγωνισμών που λειτουργούν ως πλατφόρμα για την κατάρτιση των εκπαιδευτικών και την υποστήριξη των σχολείων με εκπαιδευτικό υλικό. Στόχος μας είναι όλοι οι μαθητές της Ελλάδας να κατανοήσουν σε βάθος την φιλοσοφία του STEM», δήλωσε ο Γιάννης Σομαλακίδης, πρόεδρος του WRΟ Hellas. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500208272

Πείραμα για τη μετατροπή φωτός σε ύλη. Επιστήμονες του Imperial College London πραγματοποιούν πειράματα σε εγκαταστάσεις με λέιζερ με σκοπό την επαλήθευση μιας θεωρίας 84 ετών η οποία φέρνει κατά νου αλχημιστές ή όνειρα της επιστημονικής φαντασίας: Τη μετατροπή φωτός σε ύλη. Η θεωρία της διαδικασίας Breit- Wheel λέει πως θα έπρεπε να είναι δυνατή η μετατροπή φωτός σε ύλη μέσω της σύγκρουσης δύο σωματιδίων φωτός (φωτονίων), ώστε να δημιουργήσουν ένα ηλεκτρόνιο και ένα ποζιτρόνιο. Ωστόσο, παλαιότερες προσπάθειες πάνω σε αυτό απαιτούσαν τη χρήση και άλλων σωματιδίων υψηλής ενέργειας. Φυσικοί του Imperial College London, με επικεφαλής τον καθηγητή Στίβεν Ρόουζ, βρήκαν έναν τρόπο να δοκιμάσουν τη θεωρία ο οποίος δεν βασίζεται σε επιπρόσθετα σωματίδια το 2014, και πλέον είναι σε εξέλιξη ένα πείραμα, σκοπός του οποίου είναι η απευθείας μετατροπή φωτός σε ύλη, για πρώτη φορά. Όπως είπε ο καθηγητής Ρόουζ, «θα ήταν μια καθαρή επίδειξη της διάσημης εξίσωσης του Αϊνστάιν, που σχετίζει την ενέργεια με τη μάζα: Ε=mc2, που μας λέει πόση ενέργεια παράγεται όταν η ύλη μετατρέπεται σε ενέργεια. Αυτό που κάνουμε είναι το ίδιο, αλλά αντίστροφα: Μετατρέπουμε την ενέργεια των φωτονίων σε μάζα, δηλαδή m=E/c2». Το εν λόγω σύστημα περιλαμβάνει δύο ακτίνες λέιζερ υψηλής ισχύος, που χρησιμοποιούνται για τη δημιουργία των φωτονίων προς σύγκρουση. Ένα από τα φωτόνια έχει περίπου 1.000 φορές την ενέργεια των φωτονίων που παράγουν ορατό φως, και το άλλο έχει 1.000.000.000 φορές αυτή την ενέργεια. Οι ακτίνες λέιζερ επικεντρώνονται σε δύο ξεχωριστούς μικροσκοπικούς στόχους εντός ειδικού θαλάμου, που περιέχει πολύπλοκα οπτικά που χρησιμοποιούνται για να εστιάζουν οι ακτίνες και μαγνήτες που χρησιμοποιούνται για την εκτροπή των φορτισμένων σωματιδίων. Είναι τα φορτισμένα ποζιτρόνια που προκύπτουν από τη σύγκρουση τα οποία οι ερευνητές θα αναζητήσουν, προκειμένου να επιβεβαιώσουν εάν η διαδικασία ήταν επιτυχής. Η ομάδα, της οποίας ηγούνται ο Ρόουζ και ο Στούαρτ Μαγνκλς, αναζήτησε ένα κατάλληλο σύστημα λέιζερ για αυτό το πείραμα και κατέληξε στο λέιζερ Gemini στο STFC Rutherford Appleton Laboratory. Εάν οι ερευνητές επιτύχουν, θα εντοπίσουν ποζιτρόνια, αλλά θα πρέπει να πραγματοποιήσουν προσεκτική ανάλυση των δεδομένων πριν επιβεβαιωθεί πως αυτά τα ποζιτρόνια προήλθαν από τη διαδικασία Breit-Wheeiler και όχι από άλλες διαδικασίες, αποδεικνύοντας την επιτυχία της μετατροπής φωτός σε ύλη. «Αν μπορέσουμε να το επιδείξουμε τώρα, θα αναδημιουργούσαμε μια διαδικασία που ήταν σημαντική τα πρώτα 100 δευτερόλεπτα του σύμπαντος, και που επίσης παρατηρείται στις εκλύσεις ακτίνων γάμμα, που είναι οι μεγαλύτερες εκρήξεις στο σύμπαν και ένα από τα μεγαλύτερα άλυτα μυστήρια της Φυσικής» λέει σχετικά ο Μανγκλς. http://www.naftemporiki.gr/story/1332997/peirama-gia-ti-metatropi-fotos-se-uli