Δροσος Γεωργιος

62 χρόνια από την ίδρυση του Μπαϊκονούρ. Η 2 Ιουνίου 2017 σηματοδότησε την 62η επέτειο από την ίδρυση του Μπαϊκονούρ. Την ημέρα αυτή το 1955, η οδηγία του Γενικού Επιτελείου του Υπουργείου Άμυνας της ΕΣΣΔ ενέκρινε το οργανωτικό και το προσωπικό του 5ου Πεδιου Έρευνας Δοκιμών (5ος NIIP) και δημιούργησε τη στρατιωτική μονάδα 11284 - έδρα του χώρου υγειονομικής ταφής. Το Πολύγωνο και το χωριό πήρε την ανεπίσημη ονομασία «Αυγή». Το 1955 μια κοινή απόφαση του Υπουργείου Συγκοινωνιών και του Υπουργείου Άμυνας της ΕΣΣΔ ιδρύθηκε υπό όρους ταχυδρομική διεύθυνση για τις στρατιωτικές μονάδες της χωματερής - «Μόσχα-400» Η 5η NIIP πηρε το όνομα «Κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ» μετά την πρώτη πτήση του Γιούρι Γκαγκάριν το 1961. Μπαϊκονούρ - ο πρώτος χώρος διαστημοδρομιο της χώρας, σηματοδότησε την αρχή της ιστορίας της ρωσικής Κοσμοναυτικής και άνοιξε για τον κόσμο τον δρόμο για την επιστημονική και τεχνολογική πρόοδο. Από το Μπαϊκονούρ πραγματοποιούνται ένα σημαντικό μέρος των ρουκετών φορέων με επιστημονικους και κοινωνικο-οικονομικούς σκοπούς, διαπλανητικές αποστολές, καθώς και ένα πλοίο μεταφοράς για τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Σήμερα στο κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ : 5 θεσεις λειτουργούν με δυνατότητες για την εκτόξευση πυραυλων? Στο κτίριο 13 γινεται η συναρμολόγηση στην οποία έχει 34 κέντρα για τα prelaunch οχημάτων εκτόξευσης, διαστημόπλοια και άνω μπλοκ, και πλήρωση-εξουδετέρωση και την πλήρωση σταθμό για τα πρατήρια βενζίνης και των ενισχυτών προωθητικων συστατικά και συμπιεσμένα αέρια? Επισης συγκρότημα σύγχρονο με κέντρο ηλεκτρονικών υπολογιστών για τον έλεγχο της πτήσης των πυραύλων, ενισχυτές, τον έλεγχο και την επεξεργασία των πληροφοριών μέτρησης διαστημικων σκάφων? Στο Μπαικονουρ υπάρχουν 600 υποσταθμοι μετασχηματιστών? δύο αεροδρομία: η «Крайний» και «Jubilee»? 470 χιλιόμετρα σιδηροδρομικών γραμμών? 1281 χιλιόμετρα δρόμων? 6610 χλμ γραμμών μεταφοράς? 2784 χιλιόμετρα γραμμών επικοινωνίας. https://www.roscosmos.ru/23610/ Θεόδωρος Γιουρτσίχιν: Στον ποντιακής καταγωγής κοσμοναύτη η διοίκηση του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού. Στον ποντιακής καταγωγής κοσμοναύτη, Θεόδωρο Γιουρτσίχιν, ανέθεσε η Αμερικανίδα αστροναύτης Πέγκι Ουίτσον, χθες τον έλεγχο του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού. Ο ποντιακής καταγωγής κοσμοναύτης, Θεόδωρος Γιουρτσίχιν-Γραμματικόπουλος αναχώρησε τον Απρίλιο για τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό έχοντας μαζί του δύο σημαίες - της Ελλάδας και του ΠΑΟΚ - καθώς και μία ποντιακή λύρα. Τον περασμένο Φεβρουάριο, ο 58χρονος ποντιακής καταγωγής κοσμοναύτης, Θεόδωρος Γιουρτσίχιν-Γραμματικόπουλος είχε βρεθεί στο Μουσείο Κοσμοναυτικής στο Ροστόφ και είχε συναντήσει τον Ιβάν Σαββίδη που του ζήτησε στο επόμενο ταξίδι του στο διάστημα, εκτός από την ελληνική σημαία και μία ποντιακή λίρα να πάρει μαζί του και μία σημαία του ΠΑΟΚ. https://www.youtube.com/watch?time_continue=24&v=r5n7gLvqQEw http://www.pronews.gr/epistimes/diastima/600407_theodoros-gioyrtsihin-ston-pontiakis-katagogis-kosmonayti-i-dioikisi-toy

Αποστολή της NASA τιμά τον πατέρα του ηλιακού ανέμου. Η ιστορική αποστολή που θα εκτοξευτεί το 2018 για να εισέλθει στην καυτή ατμόσφαιρα του Ήλιου βαφτίζεται προς τιμήν του αμερικανού αστροφυσικού Γιουτζίν Πάρκερ που διατύπωσε τη θεωρία του ηλιακού ανέμου, ανακοίνωσε η NASA. Είναι μάλιστα η πρώτη φορά που η υπηρεσία δίνει σε αποστολή το όνομα προσώπου που παραμένει εν ζωή -ο Πάρκερ, σήμερα επίτιμος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Σικάγο, θα γιορτάσει τα 90ά του γενέθλια στις 10 Ιουνίου. Το Parker Solar Probe θα πλησιάσει την επιφάνεια του Ήλιου σε απόσταση μόλις 6,4 εκατομμυρίων χιλιομέτρων, πιο κοντά από οποιαδήποτε προηγούμενη αποστολή. Μια θερμική ασπίδα από σύνθετα υλικά άνθρακα θα το προστατεύει από θερμοκρασίες μέχρι 1,400 βαθμούς Κελσίου, ικανές να λιώσουν ακόμα και τα πιο γερά μέταλλα. Ένας από τους στόχους της αποστολής είναι να μελετήσει τον ηλιακό άνεμο, ένα συνεχές ρεύμα σωματιδίων -κυρίως πρωτονίων και ηλεκτρονίων- που εκπέμπονται από τον Ήλιο και λούζουν ολόκληρο το Ηλιακό Σύστημα. Το 1958, ο Γιουτζίν Πάρκερ, τότε καθηγητής στο Ινστιτούτο Ενρίκο Φέρμι στο Πανεπιστήμιο του Σικάγο, δημοσίευσε μελέτη στο Astrophysical Journal προτείνοντας την ιδέα ότι μεγάλες ποσότητες ύλης και μαγνητικής ενέργειας διαρρέουν συνεχώς από το μητρικό μας άστρο -μια ροή την οποία ονόμασε ηλιακό άνεμο. Ο Πάρκερ είχε προσπαθήσει επίσης να λύσει ένα μεγάλο μυστήριο της αστροφυσικής, την παρατήρηση ότι η ατμόσφαιρα του Ήλιου, γνωστή ως στέμμα, είναι παραδόξως εκατομμύρια βαθμούς θερμότερη από την ίδια της ηλιακής επιφάνειας. Έξι δεκαετίες μετά, η αποστολή Parker Solar Probe, κόστους 1,5 δισ. δολαρίων, θα μπορούσε να λύσει το μεγάλο μυστήριο. Θα μπορούσε επίσης να προσφέρει στοιχεία για τις γεωμαγνητικές καταιγίδες που ξεσπούν όταν η Γη δέχεται σωματίδια από ηλιακές εκρήξεις. Το σκάφος προγραμματίζεται να εκτοξευτεί στη διάρκεια χρονικού παράθυρου 20 ημερών που ανοίγει στις 21 Ιουλίου 2018. Το σχεδιασμό, την κατασκευή και τη διαχείριση του σκάφους έχει αναλάβει το περίφημο Εργαστήριο Εφαρμοσμένης Φυσικής (APL) του Πανεπιστημίου «Τζονς Χόπκινς» στο Μέριλαντ. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500147163

Κι άλλο βαρυτικό κύμα ανίχνευσε το LIGO Η ανίχνευση έγινε στις 4 Ιανουαρίου του 2017 και γι αυτό το νέο βαρυτικό γεγονός ονομάστηκε GW170104 Σύμφωνα με την ανακοίνωση της ερευνητικής ομάδας του LIGO που έγινε σήμερα, το βαρυτικό κύμα φαίνεται ότι προκλήθηκε από τη σύγκρουση δυο μαύρων τρυπών 31,2 ηλιακών μαζών η μια και 19,4 ηλιακών μαζών η άλλη. Το αποτέλεσμα ήταν ο σχηματισμός μιας μεγαλύτερης μαύρης τρύπας περίπου 48,7 ηλιακών μαζών. Υπενθυμίζεται ότι το LIGO είχε μέχρι τώρα ανιχνεύσει 3 φορές βαρυτικά κύματα μέσα σε 4 μήνες – αλλά το ένα από αυτά τα γεγονότα δεν ικανοποιούσε τις προδιαγραφές για επίσημη ανακοίνωση. Η πηγή του συγκεκριμένου σήματος βρίσκεται σε απόσταση περίπου 880 Mpc. Σύμφωνα με τον Vagelford, ένα από τα ενδιαφέροντα χαρακτηριστικά του σήματος αυτού είναι ότι τα σπιν των αρχικών μελανών οπών μάλλον δεν ήταν προσανατολισμένα στην ίδια κατεύθυνση. Άλλο ένα επιπλέον αποτέλεσμα από την ανίχνευση του GW170104 είναι ότι το σήμα αυτό θέτει ισχυρότερους περιορισμούς στη μάζα του βαρυτονίου. Το βαρυτόνιο είναι ο φορέας της βαρυτικής αλληλεπίδρασης, όπως το φωτόνιο είναι ο φορέας της ηλεκτρομαγνητικής αλληλεπίδρασης. Η δημοσίευση αναφέρει ότι τώρα η μάζα του βαρυτονίου υπολογίζεται ≤ 7,7×10−23 eV/c2. Το βαρυτικό κύμα GW170104 σε κάθε περίπτωση είναι σύμφωνο με την γενική θεωρία της σχετικότητας. Τα χαρακτηριστικά των τριών βαρυτικών γεγονότων που ανιχνεύθηκαν και ανακοινώθηκαν επίσημα από το LIGO. Το GW170104 που ανακοινώθηκε σήμερα είναι και το πιο μακρινό. Προς το παρόν, διαβάστε περισσότερα ΕΔΩ: https://www.ligo.caltech.edu/page/press-release-gw170104 ΕΔΩ: http://ligo.org/science/Publication-GW170104/index.php ΕΔΩ: https://www.quantamagazine.org/latest-black-hole-collision-comes-with-a-twist-20170601/?platform=hootsuite Η επιστημονική δημοσίευση έχει τίτλο: «GW170104: Observation of a 50-Solar-Mass Binary Black Hole Coalescence at Redshift 0.2» http://ligo.org/detections/GW170104/paper/GW170104-PRL-Final.pdf. Η δημοσίευση αυτή δίνει οριστική απάντηση σε διάφορους κακεντρεχείς που διέδιδαν πως τα «βαρυτικά κύματα» που ανίχνευσε το LIGO ήταν απλοί σεισμοί! http://physicsgg.me/2017/06/01/%ce%ba%ce%b9-%ce%ac%ce%bb%ce%bb%ce%bf-%ce%b2%ce%b1%cf%81%cf%85%cf%84%ce%b9%ce%ba%cf%8c-%ce%ba%cf%8d%ce%bc%ce%b1-%ce%b1%ce%bd%ce%af%cf%87%ce%bd%ce%b5%cf%85%cf%83%ce%b5-%cf%84%ce%bf-ligo/

Πρώτη πτήση για τηλεχειριζόμενη λιβελούλα- cyborg στις ΗΠΑ. Την πρώτη της πτήση πραγματοποίησε τηλεχειριζόμενη λιβελούλα- cyborg, στο πλαίσιο προγράμματος ερευνητών του Charles Stark Draper Laboratory και τουHoward Hughes Medical Institute (HHMI) στις ΗΠΑ. Έρευνες πάνω σε έντομα- cyborg (με ενσωματωμένα πάνω τους τεχνητά/ τεχνολογικά τμήματα) είναι σε εξέλιξη εδώ και καιρό, με κατσαρίδες, ακρίδες κ.α. Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται και το συγκεκριμένο πρόγραμμα, ονόματι DragonflEye, που είχε ανακοινωθεί τον Ιανουάριο- όπως περιγράφεται από το Draper, ένα drone που χρησιμοποιεί ζωντανές λιβελούλες για να πετά. Η λιβελούλα φορά ένα μικρό «σακίδιο» με ηλεκτρονικά τμήματα, αισθητήρες και μια ηλιακή κυψέλη. Μια πηγή φωτός φορτίζει την κυψέλη, που τροφοδοτεί με ενέργεια το «σακίδιο». Το έντομο κατευθύνεται μέσω παλμών φωτός που διοχετεύονται σε συγκεκριμένους νευρώνες στον εγκέφαλό του- δίνοντας τη δυνατότητα ελέγχου του σε άνθρωπο πιλότο, όπως θα έκανε με ένα drone. Απώτερος στόχος, σύμφωνα με τους ερευνητές, είναι η χρήση τέτοιων μικροσκοπικών cyborgs για γονιμοποίηση φυτών, παράδοση μικρών φορτίων ή αποστολές αναγνώρισης σε επικίνδυνες ζώνες. Επίσης, δεν αποκλείεται η χρήση της συγκεκριμένης τεχνολογίας στον τομέα της ιατρικής, για πιο ακριβείς διαγνώσεις, πιο ακριβείς και λεπτεπίλεπτες επεμβάσεις κ.α. Όπως εκτιμούν οι ερευνητές, το DragonflEye ανοίγει τον δρόμο για αντίστοιχα εγχειρήματα σε κάποια από τα πιο ευέλικτα και ικανά από πτητικές άποψης έντομα της φύσης- όπως οι μέλισσες, ο πληθυσμός των οποίων έχει μειωθεί δραματικά μέσα στα τελευταία 25 χρόνια, με συνέπειες στη γονιμοποίηση των φυτών. Τέτοιου είδους συστήματα θα μπορούσαν να μειώσουν τους ρυθμούς απωλειών, κατευθύνοντας τις μέλισσες έτσι ώστε να αποφεύγουν τους κινδύνους, καθώς και επιτρέποντας την παρακολούθηση των τάσεων μετανάστευσης τους και της υγείας τους. http://www.naftemporiki.gr/story/1242391/protiptisi-gia-tilexeirizomeni-libeloula-cyborgstis-ipa

Πυραυλος (LV) "Proton-M" με το διαστημόπλοιο (SC) 21 EchoStar Communications ( "EchoStar-21"). Στο Μπαϊκονούρ συνεχίζει τις προετοιμασίες για την έναρξη της εκτόξευσης του οχήματος (LV) "Proton-M" με το διαστημόπλοιο (SC) 21 EchoStar Communications ( "EchoStar-21"). Πραγματοποιηθηκε σύνδεση του διαστημικου σκάφους με το άνω στάδιο «Breeze-M» Η εκτόξευση έχει προγραμματιστεί για τις 8, Ιουνίου, 2017 στις 6:45 MSK. Η σύμβαση για την εκτόξευση του δορυφόρου EchoStar 21 από την «Proton» θυγατρική του Κέντρου im.M.V.Hrunicheva ειναι απο την ρωσο-αμερικανική κοινοπραξία Διεθνές Launch Services Inc. (ILS). EchoStar 21 - ισχυρός γεωστατικος δορυφόρος επικοινωνιών που κατασκευάζεται από την Space Systems / Loral που τις ανατέθηκε από τους κορυφαίους παγκόσμιους χειριστες EchoStar Corporation Δορυφορικές Επικοινωνίες (ΗΠΑ).Ο SC EchoStar 21 έχει σχεδιαστεί για να παρέχει υπηρεσίες σε κινητές δορυφορικές επικοινωνίες στην Ευρώπη. Ο EchoStar 21 ειναι ο έκτος δορυφόρος της EchoStar τροχιακής ομάδας, που ξεκίνησε από ένα ρωσικό πύραυλο «Proton». https://www.roscosmos.ru/23600/ WPK "Soyuz MS-03" Το πλήρωμα του ISS που αποτελείται από τον διοικητή του επανδρωμένου διαστημόπλοιου μεταφοράς (TPC) κοσμοναύτη Olega Novitskogo (Roscosmos) και τον μηχανικό πτήσης Tom Pecke (αστροναύτης της ESA) ετοιμαζονται για την προσγείωση. Στις 26 και 29 του Μάη του 2017 η εκπαίδευση επί του πλοίου για την κάθοδο του πληρώματος σχετικά με το επανδρωμένο διαστημόπλοιο «Σογιούζ-03 MS«πραγματοποιήθηκαν στο ΔΔΣ. Η καθοδος του Lander σε μια συγκεκριμένη περιοχή του Καζακστάν αναμένεται στις 2 Ιουνίου στις 17:10 GMT https://www.roscosmos.ru/23602/

Πως εντοπίζονται τα anyons (ενυόνια) ; Τα κβαντικά σωματίδια είναι είτε φερμιόνια (έχουν ημιακέραιο σπιν s=1/2, 3/2,… και ακολουθούν την στατιστική Fermi-Dirac) είτε μποζόνια (έχουν ακέραιο σπιν s=0, 1, 2,… και ακολουθούν την στατιστική Bose-Einstein) εφόσον «ζουν» στις τρεις ή περισσότερες διαστάσεις. Βάλτε τα όμως σε δύο διαστάσεις και θα μπορούσαν να είναι οτιδήποτε μεταξύ φερμιονίων και μποζονίων. Σ’ αυτόν τον τύπο των οιονεί σωματιδίων, που προκύπτει μόνο σε συστήματα δυο διαστάσεων και υπακούει σε μια στατιστική μεταξύ των στατιστικών Fermi-Dirac και Bose-Einstein, ο Frank Wilczek έδωσε το χιουμοριστικό όνομα anyon(s) (θα μπορούσαμε να λέμε ενυόν – και όχι ανιόν – πληθυντικός: ενυόνια ή ενυόντα; ). Ενώ μπορεί κανείς να τα περιγράψει εύκολα θεωρητικά, τα anyons είναι δύσκολο να εντοπιστούν πειραματικά. Τα anyons κατηγοριοποιούνται σε αβελιανά και μη αβελιανά. Τα αβελιανά anyons έχουν ανιχνευθεί και παίζουν σημαντικό ρόλο στο κλασματικό κβαντικό φαινόμενο Hall. Τα μη–αβελιανά anyons, που αναμένεται να έχουν εφαρμογή στους κβαντικούς υπολογιστές, δεν έχουν ανιχνευθεί ακόμα. Οι ερευνητές Morampudi, Turner, Pollmann, και ο νομπελίστας Frank Wilczek μας λένε ότι οι γνωστές φασματοσκοπικές τεχνικές θα μπορούσαν εύκολα να ταυτοποιήσουν τα anyons. Η εργασία τους με τίτλο «Statistics of Fractionalized Excitations through Threshold Spectroscopy» θα βοηθήσει τους πειραματιστές να εξερευνήσουν συστήματα τα οποία φιλοξενούν μη-αβελιανά anyons. https://journals.aps.org/prl/abstract/10.1103/PhysRevLett.118.227201 Οι φυσικοί για να ταυτοποιήσουν anyons σε ένα υλικό, ψάχνουν για την υπογραφή της ιδιόμορφης κβαντικής στατιστικής των σωματιδίων, που βρίσκεται μεταξύ της στατιστικής Fermi-Dirac των φερμιόνων και της στατιστικής Bose-Einstein των μποζονίων. Συνήθως αυτό επιτυγχάνεται με μετρήσεις συμβολομετρίας σωματιδίων και μετρήσεις εντροπίας. Όμως, και οι δυο μετρήσεις είναι δύσκολο να πραγματοποιηθούν: η συμβολή των anyons είναι δύσκολο να απομονωθεί, και η εντροπία που σχετίζεται με τα σωματίδια είναι πάρα πολύ μικρή. Ο Wilczek και οι συνεργάτες του αποδεικνύουν ότι οι συνήθεις φασματοσκοπικές τεχνικές, όπως η σκέδαση νετρονίων θα μπορούσαν να λύσουν το πρόβλημα. Βρήκαν πως σε ενέργειες κοντά στο κατώφλι παραγωγής των anyons, υπάρχει η πιθανότητα να περιέχεται μια ξεκάθαρη υπογραφή των σωματιδίων. Συγκεκριμένα, είναι ανάλογη ενός εκθετικού νόμου, με έναν εκθέτη του οποίου η τιμή εξαρτάται από το που ακριβώς βρίσκονται οι στατιστικές των anyons μεταξύ των φερμιονικών και μποζονικών τύπων στατιστικής. http://physicsgg.me/2017/06/01/%cf%80%cf%89%cf%82-%ce%b5%ce%bd%cf%84%ce%bf%cf%80%ce%af%ce%b6%ce%bf%ce%bd%cf%84%ce%b1%ce%b9-%cf%84%ce%b1-anyons-%ce%b5%ce%bd%cf%85%cf%8c%ce%bd%ce%b9%ce%b1/

«Progress MS-06» Σήμερα, 31 Μαΐου, οι ειδικοί RSC «Energia» στο κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ ολοκλήρωσαν με επιτυχία μια σειρά από τεχνολογικές ενεργειες ανεφοδιασμού του οχηματος μεταφοράς φορτίου (THC) «Πρόοδος MS-06" με προωθητικό συστατικο και συμπιεσμένα αέρια. Η εκτόξευση του TGK «Πρόοδος MS-06» στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS) είναι προγραμματισμένη για τις 14 Ιουνίου 2017.Θα παραδώσει περίπου 2,5 τόνους φορτίου, συμπεριλαμβανομένων ξηρού φορτίου, δεξαμενές καυσίμων και σύστημα ανεφοδιασμού καυσίμων DCD, νερό και συμπιεσμένα αέρια. http://www.energia.ru/ru/iss/iss51/progress_ms-06/photo_05-31.html Στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS) ολοκληρώθηκε η 51η μακρά εκστρατεία. Τα μέλη του διεθνούς πληρωματος του επανδρωμένου διαστημόπλοιου μεταφοράς (TPC) «Soyuz MS-03" ο κοσμοναύτης Όλεγκ Novitsky (Roscosmos) και ο αστροναύτης Tom ПЕСКЕ (ESA) ετοιμάζονται να επιστρέψουν στη Γη. Σύμφωνα με τις πρώτες ενδειξεις η βαλλιστικη υπηρεσία δεδομένων πλοήγησης το Mission Control Center (MCC) η αποσύνδεση του «MS-03 Συμμαχία» με τον ISS έχει προγραμματιστεί 2 Ιουνίου, 2017 στις 13:50 MSK. Διάρκεια παραμονής στο χώρο της πτήσης των δύο μελών του πληρώματος του ISS-50/51, επιστρέφοντας στη Γη θα είναι 197 ημέρες. Μετά την αποσύνδεση του επανδρωμένου διαστημόπλοιου «Σογιούζ MS-03» απο τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό θα συνεχίσουν να εργάζονται στο πλήρωμα ο Φιοντόρ Γιουρτσίχιν (Roscosmos), Πέγκυ Whitson (NASA) και Jack Fischer (NASA). Η Προσγείωση του όχηματος επανεισόδου «Σογιούζ MS-03» αναμένεται στις 2 Ιουνίου, στις 17:10 MSK σε 147 χιλιόμετρα νότια-ανατολικά της πόλης της Zhezkazgan στο Καζακστάν https://www.roscosmos.ru/23594/

Το νέο ερευνητικό πρόγραμμα NELIOTA ανιχνεύει λάμψεις από προσκρούσεις στη Σελήνη. Το ερευνητικό πρόγραμμα NELIOTA, το οποίο επιτελείται στο Εθνικό Αστεροσκοπείο Αθηνών άρχισε να ανιχνεύει λάμψεις φωτός που προκαλούνται από μετεωροειδείς που χτυπούν την επιφάνεια της Σελήνης, χρησιμοποιώντας ένα σύστημα που αναπτύχθηκε στα πλαίσια σύμβασης με τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Διαστήματος (ESA). Το NELIOTA είναι το πρώτο σύστημα που μπορεί να εκτιμήσει τη θερμοκρασία αυτών των λάμψεων πρόσκρουσης. Μελέτες όπως το NELIOTA είναι σημαντικές επειδή η Γη και η Σελήνη βομβαρδίζονται συνεχώς από φυσικά συντρίμμια. Το μεγαλύτερο μέρος αυτού του υλικού κυμαίνεται σε μέγεθος από σωματίδια σκόνης έως μικρές πέτρες, αν και μεγαλύτερα αντικείμενα μπορεί να εμφανίζονται απροσδόκητα. Για παράδειγμα, ένα αντικείμενο διαμέτρου περίπου 20 μέτρων διαλύθηκε πάνω από τη ρωσική πόλη Τσελιαμπίνσκ τον Φεβρουάριο του 2013. Η προκύπτουσα έκρηξη, που καταγράφηκε με κάμερα, προκάλεσε σημαντικές ζημιές, χωρίς ευτυχώς κάποια ανθρώπινα θύματα. Σωματίδια διαμέτρου μερικών χιλιοστών εισέρχονται στην ατμόσφαιρα της Γης αρκετές φορές ανά ώρα και σε κάθε διαυγή και σκοτεινή νύχτα μπορούν να παρατηρηθούν ακόμη και με γυμνό μάτι με τη μορφή φωτεινών μετεωριτών ή 'διαττόντων αστεριών'. Ωστόσο, ο ακριβής αριθμός των μετεωριτών με εύρος μεγέθους από μερικά εκατοστά έως μέτρα δεν είναι γνωστός. Τα αντικείμενα αυτά σπάνια παρατηρούνται από κάμερες όταν εισέρχονται στην ατμόσφαιρα της Γης, εξαιτίας του πολύ μικρού μεγέθους τους και της τυχαίας εμφάνισής τους, που δεν επιτρέπει να ανιχνευτούν απευθείας με τηλεσκόπια. Ένας τρόπος να προσδιοριστεί ο αριθμός των μεγαλύτερων αυτών ουράνιων σωματιδίων και η πιθανή απειλή για τους ανθρώπους είναι η παρατήρηση της Σελήνης, ιδιαίτερα της περιοχής που δεν φωτίζεται από τον Ήλιο. Όταν μικροί αστεροειδείς χτυπούν τη σεληνιακή επιφάνεια με μεγάλη ταχύτητα, διαλύονται με την πρόσκρουση, δημιουργώντας μία σύντομη λάμψη φωτός, η οποία μπορεί να είναι ορατή από τη Γη. Κάνοντας λογικές υποθέσεις σχετικά με την ταχύτητα και πυκνότητα των αντικειμένων αυτών, το μέγεθος και η μάζα τους μπορούν να εκτιμηθούν από τη φωτεινότητα της λάμψης. Για το χαρακτηρισμό αυτών των σεληνιακών λάμψεων διεξάγεται στο Εθνικό Αστεροσκοπείο Αθηνών ένα νέο παρατηρησιακό πρόγραμμα, το NELIOTA (Near-Earth object Lunar Impacts and Optical TrAnsients), το οποίο άρχισε να παρατηρεί συστηματικά στις 8 Μαρτίου 2017. Το NELIOTA χρησιμοποιεί ένα αναβαθμισμένο τηλεσκόπιο του Ινστιτούτου Αστρονομίας Αστροφυσικής Διαστημικών Εφαρμογών και Τηλεπισκόπησης (ΙΑΑΔΕΤ) του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών που βρίσκεται κοντά στο Κρυονέρι Κορινθίας. Το τηλεσκόπιο, με διάμετρο κατόπτρου 1.2 μέτρα, διαχωρίζει το εισερχόμενο φως σε δύο κατευθύνσεις και χρησιμοποιεί δύο ψηφιακές κάμερες τελευταίας τεχνολογίας για την καταγραφή των δεδομένων με ταχύτητα 30 καρέ ανά δευτερόλεπτο. Οι παρατηρήσεις της νυχτερινής πλευράς της Σελήνης γίνονται κάθε φορά που ο φυσικός δορυφόρος της Γης είναι πάνω από τον ορίζοντα και συγκεκριμένα μεταξύ της Νέας Σελήνης και της φάσης του πρώτου τετάρτου και μεταξύ του τελευταίου τετάρτου και της Νέας Σελήνης. Ένα αυτοματοποιημένο λογισμικό αναλύει το βίντεο της παρατήρησης και εντοπίζει τις όποιες λάμψεις εμφανίζονται. Όσες από αυτές καταγράφονται και από τις δύο κάμερες συγχρόνως υποδηλώνουν ότι πρόκειται για φαινόμενα που συμβαίνουν στην επιφάνεια της Σελήνης. Οι κάμερες είναι εφοδιασμένες με φίλτρα που επιτρέπουν να περάσει τμήμα του εισερχόμενου φωτός και το καταγράφουν σε δύο διαφορετικά χρώματα. Αυτό επιτρέπει την εκτίμηση της θερμοκρασίας των λάμψεων πρόσκρουσης – το NELIOTA είναι το πρώτο σύστημα παρακολούθησης προσκρούσεων της Σελήνης που παρέχει αυτή τη δυνατότητα. Η εξαιρετική ικανότητα του τηλεσκοπίου επιβεβαιώθηκε κατά τη διάρκεια της φάσης παράδοσης και δοκιμαστικής περιόδου παρατηρήσεων, όπου καταγράφηκαν τέσσερις λάμψεις πρόσκρουσης μέσα σε μόλις 11 ώρες παρατήρησης. Στόχος της ερευνητικής ομάδας είναι να παρατηρήσει αυτές τις λάμψεις στη νυχτερινή πλευρά της Σελήνης έως τις αρχές του 2019. "Το μεγάλο κάτοπτρο του τηλεσκοπίου επιτρέπει στο ερευνητικό πρόγραμμα NELIOTA να ανιχνεύει πιο αμυδρές λάμψεις συγκριτικά με άλλες έρευνες παρακολούθησης της Σελήνης και να παρέχει ακριβείς πληροφορίες για το χρώμα τους, γεγονός που δεν ήταν εφικτό μέχρι σήμερα", λέει η Άλκηστις Μπονάνου, Κύρια Ερευνήτρια του ΙΑΑΔΕΤ/ΕΑΑ και Επιστημονική Υπεύθυνη του NELIOTA. "Το σύστημα των δύο καμερών μας επιτρέπει να επιβεβαιώσουμε τα συμβάντα σεληνιακών προσκρούσεων χρησιμοποιώντας ένα μόνο τηλεσκόπιο. Με τη συλλογή δεδομένων κατά την περίοδο παρατηρήσεων (22 μήνες), θα μπορέσουμε να προσδιορίσουμε πολύ καλύτερα τον αριθμό των αντικειμένων που διέρχονται κοντά από τη Γη (NEOs, near-Earth objects) και έχουν μέγεθος από μερικά εκατοστά έως μέτρα. "Οι παρατηρήσεις μας θα βοηθήσουν επίσης να προσδιοριστεί καλύτερα ο φυσικός μηχανισμός των λάμψεων πρόσκρουσης. Αναλύουμε τις λάμψεις σε συνεργασία με το Γραφείο Υποστήριξης της Επιστήμης στην ESA, για να μετρήσουμε τη θερμοκρασία κάθε λάμψης και να εκτιμήσουμε τη μάζα, και το μέγεθος του αντικειμένου που την προκαλεί καθώς και το μέγεθος του κρατήρα που δημιουργείται από την πρόσκρουση.” "Οι παρατηρήσεις αυτές είναι πολύ σημαντικές για το Πρόγραμμα Διαστημικής Επιτήρησης (Space Situational Awareness, SSA). Ειδικότερα, ο ακριβής αριθμός των αντικειμένων στο εύρος μεγέθους που παρατηρούμε με το τηλεσκόπιο Κρυονερίου δεν είναι γνωστός. Η παρακολούθηση αυτών των λάμψεων για μια μεγάλη χρονική περίοδο θα μας βοηθήσει να προσδιορίσουμε καλύτερα τον αριθμό αυτό", λέει ο Detlef Koschny, Συν-Διευθυντής του τμήματος NEO του προγράμματος Διαστημικής Επιτήρησης της ESA, και επιστήμονας στο Γραφείο Υποστήριξης της Επιστήμης. Το ερευνητικό πρόγραμμα NELIOTA συμβάλλει επίσης στην ενημέρωση και την εκπαίδευση του κοινού. "Αυτή τη στιγμή εκπαιδεύουμε δύο διδακτορικούς φοιτητές ώστε να μπορούν να λειτουργήσουν το τηλεσκόπιο Κρυονερίου και να διεξάγουν παρατηρήσεις παρακολούθησης της Σελήνης", λέει η Άλκηστις. "Διοργανώνουμε επίσης δημόσιες περιηγήσεις στο Αστεροσκοπείο Κρυονερίου, κατά τη διάρκεια των οποίων παρουσιάζουμε το ερευνητικό πρόγραμμα NELIOTA, καθώς και ομιλίες για μαθητές και το ευρύ κοινό σχετικά με τους αστεροειδείς που διέρχονται κοντά από τη Γη. Φέτος, όπως και πέρσι, σκοπεύουμε να συμμετάσχουμε στην παγκόσμια Ημέρα των Αστεροειδών 2017 (Asteroid Day 2017), διοργανώνοντας μια δημόσια εκδήλωση στο Αστεροσκοπείο Κρυονερίου στις 30 Ιουνίου." Γενικές πληροφορίες Το Εθνικό Αστεροσκοπείο Αθηνών ανέπτυξε και λειτουργεί το NELIOTA, το οποίο χρηματοδοτείται μέσω σύμβασης από τη Διεύθυνση Επιστημών της ESA. Ο ιστότοπος του έργου NELIOTA (http://neliota.astro.noa.gr/) παρέχει τα χαρακτηριστικά παρατήρησης των λάμψεων (χρόνος, διάρκεια, λαμπρότητα, συντεταγμένες) εντός 24 ωρών από τις παρατηρήσεις. Έπειτα από την αναβάθμισή του το 2016 για το ερευνητικό πρόγραμμα NELIOTA, το τηλεσκόπιο Κρυονερίου χρησιμοποιείται κυρίως για παρατηρήσεις της Σελήνης. Συμβάλλει επίσης στην παρακολούθηση της φωτομετρίας παροδικών συμβάντων (transient events), όπως αυτά που ανιχνεύονται από την αποστολή Γαία (Gaia) της ESA. Ένας από τους κινδύνους που μπορεί να αντιμετωπίσουν οι άνθρωποι στη Σελήνη είναι ότι ακόμη και ένας μικρός αστεροειδής, μια που κινείται με μεγάλη ταχύτητα, θα μπορούσε να προκαλέσει καταστροφές στις όποιες υποδομές αναπτυχθούν εκεί – τα αποτελέσματα από το NELIOTA θα βοηθήσουν στην εκτίμηση του κινδύνου από τέτοιους μικρούς αστεροειδείς. Καθώς η Σελήνη δεν έχει ατμόσφαιρα, δεν μπορεί να εμποδίσει τα μικρότερα – αλλά επίσης επικίνδυνα – αντικείμενα. Είναι πιθανό ότι οι μόνιμες εγκαταστάσεις στη Σελήνη θα είναι υπόγειες, για να παρέχουν καλύτερη προστασία από μικρούς αστεροειδείς ή μετεωρίτες, καθώς και από την ηλιακή ακτινοβολία. Επαφές: Άλκηστις Μπονάνου, Κύρια Ερευνήτρια του ερευνητικού προγράμματος NELIOTA Ινστιτούτο Αστρονομίας, Αστροφυσικής, Διαστημικών Εφαρμογών & Τηλεπισκόπησης (ΙΑΑΔΕΤ) Εθνικό Αστεροσκοπείο Αθηνών Ελλάδα Τηλέφωνο: +30 210 8109177 Email: bonanos@noa.gr Detlef Koschny, Συν-Διευθυντής SSA-NEO Διεύθυνση Επιστημών Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος Email: Detlef.Koschny@esa.int Vicente Navarro, Τεχνικός Διευθυντής του ερευνητικού προγράμματος NELIOTA Διεύθυνση Επιστημών Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος Email: Vicente.Navarro@esa.int http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/To_nheo_ereynetikho_prhogramma_NELIOTA_anichnehuei_lhampseis_apho_proskrohuseis_ste_Selhene

Το πείραμα και η θεωρία στη Φυσική. Ο Max Born (1882 – 1970) έζησε όλες τις μεγάλες εξελίξεις της φυσικής στο πρώτο μισό του εικοστού αιώνα, αλλά και ο ίδιος συμμετείχε σ’ αυτές ως ένας από τους θεμελιωτές της κβαντικής φυσικής (το 1954 βραβεύθηκε με το Νόμπελ φυσικής για την ερμηνεία της κυματοσυνάρτησης). Στις 21 Μαΐου του 1943 δίνοντας μια διάλεξη στο King’s College του Newcastle-upon-Tyne για την Φιλοσοφική Εταιρεία και την Εταιρεία Θεωρητικών Επιστημών του Durham, άρχιζε ως εξής: «Είναι φυσικό να θεωρεί κάποιος ότι η εργασία των χεριών και του νου του είναι χρήσιμη και σημαντική. Ουδείς, λοιπόν, παρεξηγεί τον μανιώδη πειραματικό όταν υπερηφανεύεται για τις μετρήσεις του και κοιτάζει αφ’ υψηλού τη φυσική της «χαρτούρας» του θεωρητικού φίλου του • ούτε τον θεωρητικό, όταν καυχιέται για τις βαρύγδουπες ιδέες του και απεχθάνεται τα «μουτζουρεμένα» δάχτυλα του πειραματικού – προφανώς όμως αυτή η φιλική αντιπαλότητα μεταστράφηκε σε κάτι το σοβαρό: στη Γερμανία μια σχολή ακραίων πειραματιστών, με ηγέτες τους Lenard και Stark, έχει προχωρήσει τόσο πολύ ώστε να απορρίψει εξ ολοκλήρου τη θεωρία, σαν επινόηση των Εβραίων, ανακηρύσσοντας το πείραμα τη μόνη γνήσια «αρία» επιστημονική μέθοδο. Υπάρχει και μια αντίθετη άποψη η οποία, μολονότι δεν έχει ρατσιστικό χαρακτήρα, είναι το ίδιο ριζοσπαστική καθώς ισχυρίζεται πως οι νόμοι της φυσικής αποκαλύπτονται σε ένα πνεύμα καλά εκπαιδευμένο στα μαθηματικά και στην επιστημολογία, χωρίς καταφυγή στο πείραμα. Δυο διακεκριμένοι αστρονόμοι, ο Milne και ο Eddington, είναι οπαδοί αυτής της φιλοσοφίας η οποία διακηρύσσει το θρίαμβο της θεωρίας επί του πειράματος. Είμαι θεωρητικός φυσικός (εβραϊκής καταγωγής) και θα περίμενε κάποιος να συνηγορήσω με αυτή τη φιλοσοφία. Κι όμως δεν το κάνω. Αντιθέτως, θεωρώ πως αυτές οι ιδέες αποτελούν σοβαρό κίνδυνο για τη συνεπή ανάπτυξη της επιστήμης….» (ολόκληρο το δοκίμιο κυκλοφορεί στα ελληνικά: Max Born, «Το πείραμα και η θεωρία στη Φυσική» – εκδόσεις τροχαλία) Σύμφωνα λοιπόν με την ισορροπημένη άποψη του Max Born η φυσική δεν προχωρά χωρίς το πείραμα, αλλά και το πείραμα από μόνο του, δεν συνεισφέρει στην επιστημονική μέθοδο της φυσικής. Αυτά ισχυριζόταν ο μεγάλος φυσικός Max Born πριν από εβδομήντα και πλέον χρόνια. Σήμερα φαίνεται ότι τα πράγματα άλλαξαν ραγδαία, τουλάχιστον στην σύγχρονη μέση εκπαίδευση. Έτσι φέτος εισήχθη το μάθημα της φυσικής για πρώτη φορά στην πρώτη γυμνασίου, και αυτοί που σχεδίασαν το αναλυτικό πρόγραμμα μάλλον συγκλίνουν προς τις απόψεις των Lenard και Stark, δεδομένου ότι το αντίστοιχο εγχειρίδιο που μοίρασαν στις μικρούς μαθητές περιγράφει μόνο πειράματα και μετρήσεις, αλλά χωρίς θεωρία. Η φυσική μέσα από τα πειράματα, λένε. Πειράματα χωρίς φυσική, απαντούν κάποιοι άλλοι με το δίκιο τους. http://physicsgg.me/2014/05/30/%cf%84%ce%bf-%cf%80%ce%b5%ce%af%cf%81%ce%b1%ce%bc%ce%b1-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%ce%b7-%ce%b8%ce%b5%cf%89%cf%81%ce%af%ce%b1-%cf%83%cf%84%ce%b7-%cf%86%cf%85%cf%83%ce%b9%ce%ba%ce%ae/

Ο Χαμπλ και το βραβείο Νόμπελ Ο Edwin Powel Hubble (1889-1953) θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους αστρονόμους του 20ου αιώνα. Τέσσερις είναι κυριότερες συνεισφορές του Ηubble στην αστρονομία: 1. Το σύστημα ταξινόμησης γαλαξιών που φέρει το όνομά του Hubble, σε ένα διάγραμμα που περιλαμβάνει σπειροειδείς, ραβδωτούς και ελλειπτικούς γαλαξίες και μοιάζει με διαπασών. 2. Την ανακάλυψη των Κηφείδων στον γαλαξία NGC 6822 (ή γαλαξίας του Μπάρναρντ), και την αντίστοιχη εργασία του στους γαλαξίες M31(ή γαλαξίας της Ανδρομέδας3) και M33 (ή γαλαξίας του Τριγώνου), που έδωσαν απαντήσεις σε κρίσιμα ερωτήματα σχετικά με την φύση των γαλαξιών. 3. Την ανακάλυψη της ομοιογενούς κατανομής των γαλαξιών και 4. Την σχέση μεταξύ της ταχύτητας-απόστασης των γαλαξιών που είναι γνωστή ως νόμος του Hubble, το φυσικό συμπέρασμα του οποίου είναι πως το σύμπαν διαστέλλεται. Ο Edwin Hubble κατά τη διάρκεια της ζωής του τιμήθηκε με διάφορα βραβεία για την επιστημονική συνεισφορά του, χωρίς όμως να λάβει το υπέρτατο βραβείο, ένα Νόμπελ Φυσικής. Σύμφωνα με φήμες – που αναφέρονται συχνά σε βιβλία εκλαϊκευμένης αστρονομίας και στην wikipedia – η επιτροπή των βραβείων Νόμπελ, το 1953, αποφάσισε να απονείμει το βραβείο Νόμπελ Φυσικής στον Hubble. Όμως ο Hubble, πέθανε λίγο πριν την ανακοίνωση, κι έτσι δεδομένου ότι το βραβείο δεν απονέμεται σε επιστήμονα που δεν βρίσκεται εν ζωή, χάθηκε η ευκαιρία να τιμηθεί για πρώτη φορά – μέχρι το 1953 – με το βραβείο Νόμπελ ένας αστρονόμος. Η εντύπωση που επικρατούσε μέχρι τώρα ήταν πως η τύχη έπαιξε ένα άσχημο παιχνίδι στερώντας το βραβείο Νόμπελ Φυσικής σε έναν από τους μεγαλύτερους αστρονόμους της σύγχρονης ιστορίας δεδομένου ότι, εκ των υστέρων, φαίνεται αυτονόητο πως ο Hubble άξιζε το Νόμπελ Φυσικής. Ο Kohji Tsumura διερεύνησε το ζήτημα [λεπτομέρειες εδώ: Verification of the anecdote about Edwin Hubble and the Nobel Prize] https://arxiv.org/pdf/1705.10125.pdf και διαπίστωσε πως ο Edwin Hubble το 1953 ήταν πράγματι υποψήφιος για το βραβείο Νόμπελ Φυσικής. Όμως, η επιτροπή αξιολόγησης κατέληξε στο συμπέρασμα πως το ερευνητικό έργο του Hubble στην αστρονομία δεν άξιζε το βραβείο. Με λίγα λόγια οι αξιολογητές δεν αντιλήφθηκαν την σπουδαιότητα των ανακαλύψεων ενός επιστήμονα που άλλαξαν τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε το σύμπαν. Πρόκειται για ένα συνηθισμένο συμβάν στην επιστημονική εξέλιξη. Για την ιστορία, το βραβείο Νόμπελ Φυσικής για το έτος 1953 δόθηκε στον Frederik Zernike για την εφεύρεση του μικροσκοπίου αντίθεσης φάσης. http://physicsgg.me/2017/05/30/%ce%bf-%cf%87%ce%b1%ce%bc%cf%80%ce%bb-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%cf%84%ce%bf-%ce%b2%cf%81%ce%b1%ce%b2%ce%b5%ce%af%ce%bf-%ce%bd%cf%8c%ce%bc%cf%80%ce%b5%ce%bb/

Neutron Star Interior Composition Explorer (NICER) Για αυτή την εβδομάδα έχουμε δύο πολύ ενδιαφέροντα αστροφυσικά νέα. Το πρώτο σχετίζεται και με την ερχόμενη εκτόξευση της Space-X η οποία με την αποστολή CRS-11 που θα ανεφοδιάσει τον διεθνή διαστημικό σταθμό (ISS) θα μεταφέρει και ένα όργανο παρατήρησης στις ακτίνες Χ που έχει ως στόχο την μελέτη των αστέρων νετρονίων. Συγκεκριμένα η εκτόξευση είναι προγραμματισμένη για την 1η του Ιουνίου Static fire test of Falcon 9 complete—targeting June 1 launch from historic Pad 39A for Dragon’s next resupply mission to the @Space_Station pic.twitter.com/LjG6JdVtCo — SpaceX (@SpaceX) May 28, 2017 Μέχρι στιγμής όλα δείχνουν καλά και η εκτόξευση έχει 70% πιθανότητα για να γίνει όπως προβλέπει το πρόγραμμα. Οι εκτοξεύσεις της Space-X φυσικά έχουν πάντα ενδιαφέρον, αλλά η συγκεκριμένη έχει έναν λόγο παραπάνω να μας ενδιαφέρει αφού θα πάρει μαζί της στο διαστημικό σταθμό τον Neutron Star Interior Composition Explorer (NICER). Όπως λέει και το όνομα ο στόχος του οργάνου είναι η μελέτη της σύστασης και της δομής του εσωτερικού των αστέρων νετρονίων, ένα επιστημονικό πεδίο που με ενδιαφέρει ιδιαίτερα. Μια αποστολή τύπου NICER την περιμένουμε εδώ και πολύ καιρό και ελπίζουμε ότι θα μας βοηθήσει να ξεκλειδώσουμε πολλά από τα μυστήρια της δομής των αστέρων νετρονίων. Αυτό κάνει φυσικά ακόμα πιο σημαντική την επερχόμενη εκτόξευση της Space-X. Ας ελπίσουμε να πάνε όλα καλά γιατί ένα όργανο σαν το NICER σε συνδυασμό με την αστρονομία βαρυτικών κυμάτων θα ανοίξουν τους ορίζοντές μας προς πολλές κατευθύνσης. Αν όλα πάνε καλά, τα επόμενα χρόνια οι αστέρες νετρονίων έχουν να μας μάθουν πολλά πράγματα, τόσο για τις ιδιότητες της ύλης σε πυκνότητες υψηλότερες των πυρηνικών, όσο και για την ίδια την βαρύτητα. http://mavro-oxi-allo-karvouno.blogspot.gr/2017/05/blog-post.html

Επιστήμονες «διάβασαν» το DNA αιγυπτιακών μουμιών! Τη γενετική σύνθεση του αρχαίου αιγυπτιακού πληθυσμού αποκαλύπτει η ανάλυση γενετικού υλικού (DNA) από αρχαίες μούμιες, την οποία έκαναν επιστήμονες από τη Γερμανία και άλλες χώρες, μεταξύ των οποίων μια διακεκριμένη Ελληνίδα παλαιοανθρωπολόγος. Τα δείγματα αφορούσαν μιτοχονδριακό DNA από 90 μούμιες που βρίσκονταν σε γερμανικά μουσεία, καθώς και πυρηνικό DNA από άλλες τρεις μούμιες που βρέθηκαν στην ίδια περιοχή, στο Αμπουσίρ ελ-Μελέκ στη Μέση Αίγυπτο. Οι μούμιες χρονολογούνταν περίπου μεταξύ του 1400 πΧ και του 400 μΧ, καλύπτοντας έτσι μια μεγάλη χρονική περίοδο: προ-πτολεμαϊκή, πτολεμαϊκή-ελληνιστική και ρωμαϊκή. Οι ερευνητές συνέκριναν το DNA από τις μούμιες με το γενετικό υλικό των σύγχρονων Αιγύπτιων και άλλων γειτονικών πληθυσμών. Η βασική διαπίστωση είναι ότι οι σύγχρονοι Αιγύπτιοι έχουν περισσότερα κοινά γενετικά χαρακτηριστικά με τους κατοίκους της υπο-Σαχάριας Αφρικής από ό,τι είχαν στο παρελθόν. Αντίθετα, οι αρχαίοι Αιγύπτιοι είχαν στενότερη γενετική συγγένεια με αρχαίους λαούς από την Εγγύς Ανατολή (Μέση Ανατολή και Δυτική Ασία) από ό,τι με την Αφρική. Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Γιοχάνες Κράουζε, διευθυντή του Ινστιτούτου Μαξ Πλανκ για την Επιστήμη της Ανθρώπινης Ιστορίας στην Ιένα, έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Nature Communications». Στην έρευνα συμμετείχε η καθηγήτρια παλαιοανθρωπολογίας Κατερίνα Χαρβάτη του πανεπιστημίου του Τίμπιγκεν (Τυβίγγης) και του Κέντρου Σένκενμπεργκ για την Ανθρώπινη Εξέλιξη και την Παλαιοοικολογία. Αν και δεν είναι η πρώτη ανάλυση DNA από αιγυπτιακές μούμιες, είναι η πρώτη γενετική μελέτη που θεωρείται αξιόπιστη χάρη στη χρήση των πιο σύγχρονων τεχνικών ανάλυσης παλαιογενετικού υλικού, φωτίζοντας έτσι το πολύπλοκο παρελθόν της Αιγύπτου. «Η πιθανότητα διατήρησης DNA σε μούμιες πρέπει να αντιμετωπίζεται με σκεπτικισμό» δήλωσε ο Κράουζε, καθώς, όπως είπε, «το ζεστό αιγυπτιακό κλίμα, τα υψηλά επίπεδα υγρασίας σε πολλούς τάφους και ορισμένες χημικές ουσίες που χρησιμοποιήθηκαν κατά την μουμιοποίηση, συμβάλλουν στην αποσύνθεση του DNA και θεωρείται ότι καθιστούν απίθανη την επιβίωση του DNA των αιγυπτιακών μουμιών σε βάθος χρόνου». Γι' αυτό ακριβώς, στο παρελθόν, η όποια ανάλυση DNA από μούμιες είχε θεωρηθεί προβληματική, όμως αυτή τη φορά τα προβλήματα ξεπεράσθηκαν. Στο σταυροδρόμι τριών ηπείρων (Αφρικής, Ασίας, Ευρώπης), η Αίγυπτος αποτέλεσε τόπο συνάντησης πολλών λαών και κατακτητών, μεταξύ των οποίων και των Ελλήνων. Όπως είπε η ερευνήτρια Βερένα Σοϊένεμαν του πανεπιστημίου του Τίμπιγκεν, «θέλαμε να ελέγξουμε αν η κατάκτηση του Μεγάλου Αλεξάνδρου και άλλων ξένων δυνάμεων έχει αφήσει το γενετικό αποτύπωμά της στον αρχαίο αιγυπτιακό πληθυσμό». Η γενετική ανάλυση έδειξε ότι οι αρχαίοι Αιγύπτιοι σχετίζονταν περισσότερο με λαούς από το Λεβάντε (Συρία-Λίβανο-Ισραήλ), καθώς και με νεολιθικούς πληθυσμούς από την Ανατολία και την Ευρώπη. Όμως, κατά τα τελευταία 1.500 χρόνια αυξήθηκε η ροή γονιδίων από τον αφρικανικό νότο, καθώς αυξήθηκε το εμπόριο προϊόντων κατά μήκος του Νείλου, αλλά και μαύρων σκλάβων διαμέσου της Σαχάρας, διευρύνθηκε και η παρουσία του αφρικανικού DNA. Έτσι, σύμφωνα με τα ευρήματα, οι σύγχρονοι Αιγύπτιοι έχουν περίπου 8% περισσότερη γενετική συγγένεια με τους υπο-σαχάριους Αφρικανούς από ό,τι είχαν οι αρχαίοι πρόγονοί τους. Σύμφωνα με την μελέτη, η περιοχή Αμπουσίρ ελ-Μελέκ γειτνιάζει με την περιοχή του Φαγιούμ, όπου υπήρχε μεγάλη εισροή Ελλήνων και Ρωμαίων αποίκων, γι' αυτό ήσαν συνηθισμένα τα ελληνικά και λατινικά ονόματα των κατοίκων. Πολλοί ελληνικοί πάπυροι έχουν βρεθεί στην περιοχή και αρκετοί κάτοικοι εκτιμάται ότι μιλούσαν ελληνικά και αργότερα λατινικά. Η ανάλυση του DNA από τις μούμιες δείχνει μια σχεδόν αδιάσπαστη γενετική συνέχεια μεταξύ των πληθυσμών της προ-πτολεμαϊκής, ελληνιστικής και ρωμαϊκής εποχής στην περιοχή Αμπουσίρ ελ-Μελέκ. Αυτό, κατά τους ερευνητές, πιθανώς υποδηλώνει ότι ο τοπικός πληθυσμός είχε επηρεασθεί μόνο σε περιορισμένο βαθμό από την «εισβολή» των Ελλήνων και Ρωμαίων. Οι ερευνητές θεωρούν πιθανό ότι το γενετικό αποτύπωμα της ελληνικής και ρωμαϊκής μετανάστευσης θα είναι πιο αισθητό στη βορειοδυτική περιοχή του Δέλτα του Νείλου και στην περιοχή του Φαγιούμ, όπου ήσαν συγκεντρωμένοι οι περισσότεροι ελληνικοί και ρωμαϊκοί οικισμοί. Αλλά για να αποδειχθεί αυτό, θα χρειασθεί μια άλλη γενετική έρευνα http://www.ethnos.gr/epistimi/arthro/epistimones_diabasan_to_dna_aigyptiakon_moumion-65149730/

Οι συγκρούσεις των σωματιδίων στο CERN θα μετατραπούν σε μουσική για πιάνο! Τα δεδομένα από τις συγκρούσεις των σωματιδίων στον μεγάλο επιταχυντή του CERN θα μετατραπούν σε μουσική για πιάνο με τη βοήθεια ηλεκτρονικών υπολογιστών. Έτσι, αφενός οι επιστήμονες θα μπορούν να «ακούσουν» τη «γλώσσα» των σωματιδίων και ίσως να έχουν κάποια νέα έμπνευση για τα μυστήρια της φύσης, αφετέρου ο καθένας θα μπορεί να ακούσει ένα μουσικό έργο εμπνευσμένο από την επιστήμη. Το φιλόδοξο σχέδιο προωθούν ερευνητές του Διεπιστημονικού Κέντρου Ερευνών για Μουσική από Υπολογιστές (ICCMR) του βρετανικού Πανεπιστημίου του Πλίμουθ, του Εργαστηρίου Μέσων (Media Lab) του αμερικανικού Πανεπιστημίου ΜΙΤ και του ανιχνευτή ATLAS του ίδιου του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Πυρηνικών Ερευνών (CERN). Οι συνεργαζόμενοι ερευνητές, με επικεφαλής τον καθηγητή Εδουάρδο Μιράντα του ICCMR, θα χρησιμοποιήσουν ισχυρούς υπολογιστές και εξελιγμένες τεχνολογίες μοντελοποίησης και προσομοίωσης για να «μεταφράσουν» τις σωματιδιακές συγκρούσεις σε ήχους. Με δεδομένο τον τεράστιο όγκο πολύπλοκων δεδομένων που παράγουν οι συγκρούσεις των σωματιδίων στον μεγάλο επιταχυντή αδρονίων (LHC), το έργο των ερευνητών δεν θα είναι καθόλου εύκολο. Ο Μιράντα δήλωσε ότι, αν όλα πάνε καλά, ο πιανίστας Ντέρεκ Γουάνγκ της διάσημης μουσικής σχολής Τζούλιαρντ της Νέας Υόρκης θα παρουσιάσει μια νέα σύνθεση για πιάνο και ηλεκτρονικά με τίτλο «Ασθενής Δύναμη» (το όνομα μιας από τις τέσσερις θεμελιώδεις δυνάμεις μεταξύ των σωματιδίων), πιθανώς την άνοιξη του 2018. http://www.ethnos.gr/epistimi/arthro/oi_sygkrouseis_ton_somatidion_sto_cern_tha_metatrapoun_se_mousiki_gia_piano-65150106/

NASA: Αποστολή στον «16 Psyche» Η NASA προωθεί μια αποστολή σε έναν αστεροειδή που θα χαρακτήριζε κανείς σωστό θησαυρό. Το μετάλλευμά του, μεταλλικός σίδηρος και νικέλιο, εκτιμάται στα 9.000 τετράκις εκατ. ευρώ, ένα ποσό που θα μπορούσε άνετα να συντρίψει την παγκόσμια οικονομία! Τον λένε 16 Psyche (16 Ψυχή) και ήταν γνωστός στους επιστήμονες ήδη από το 1852 ως ο μεγαλύτερος ίσως μεταλλικός αστεροειδής που περιφέρεται γύρω από τον ήλιο. Η NASA έχει βάλει πλέον για τα καλά πλώρη για τον αστεροειδή. Η αποστολή αναμένεται να ξεκινήσει το καλοκαίρι του 2022 και να φτάσει το 2026, την ίδια ώρα που εταιρίες μεταλλεύματος προγραμματίζουν να στείλουν και μερικά διαστημικά οχήματα ώστε να εξορύξουν το πολύτιμο μετάλλευμα και να το φέρουν πίσω στη Γη. «Αυτή είναι μια ευκαιρία να εξερευνήσουμε έναν νέο τύπο κόσμου, όχι έναν με πέτρα ή πάγο, αλλά με μέταλλο», δήλωσε η επικεφαλής της αποστολής και διευθύντρια της Διαστημικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Αριζόνα, Lindy Elkins-Tanton, για να συνεχίσει: «Ο 16 Ψυχή είναι το μόνο γνωστό αντικείμενο αυτού του είδους στο ηλιακό μας σύστημα και ο μόνος τρόπος να επισκεφτεί ο άνθρωπος έναν πυρήνα». Με μέση διάμετρο στα 240 χιλιόμετρα, ο αστεροειδής αποτελείται κατά 90% από μέταλλα όπως ο σίδηρος και το νικέλιο, παρόμοια δηλαδή με αυτά που συναντά κανείς στον πυρήνα της Γης. Οι επιστήμονες υποθέτουν ότι δεν αποκλείεται να πρόκειται πράγματι για εκτεθειμένο πυρήνα κάποιου νεαρού πλανήτη, έπειτα από χρόνια συγκρούσεων με άλλα διαστημικά σώματα. Η αποστολή του 2022 θα κομίσει νέες γνώσεις αναφορικά με τον σχηματισμό των πλανητών αλλά και τους αστεροειδείς, αν και το ενδιαφέρον εδώ δεν είναι αποκλειστικά επιστημονικό. Η αμερικανική εταιρία Planetary Resources χαρακτήρισε τέτοιου είδους αστεροειδείς ως «το ώριμο φρούτο του ηλιακού μας συστήματος», μιας και «500 μέτρα αστεροειδούς πλούσιου σε πλουτώνιο περιέχουν περισσότερο πλουτώνιο από όσο έχει μαζευτεί στην ιστορία της ανθρωπότητας». Αν και εφόσον κατορθώσουν να μεταφέρουν στη Γη το μετάλλευμα αξίας 9.000 τετράκις εκατ. ευρώ, τότε κινδυνεύουμε ως ανθρωπότητα να δούμε την παγκόσμια οικονομία να καταστρέφεται, όπως εκτιμούν οικονομολόγοι και αναλυτές της αγοράς! «Αν καταφέρουμε να αρπάξουμε ένα μεγάλο κομμάτι μετάλλου και το σύρουμε πίσω … τι θα το κάνουμε;», αναρωτιέται η ίδια η Lindy Elkins-Tanton, «θα το έκρυβες και θα έλεγχες τα παγκόσμια αποθέματα, όπως κάνουν οι εταιρίες που ελέγχουν τα διαμάντια, προστατεύοντας την αγορά; Και τι θα γινόταν αν αποφάσιζες να το φέρεις πίσω για να λύσεις ισοβίως το πρόβλημα των αποθεμάτων μετάλλων της ανθρωπότητας;». Άβολα ερωτήματα, πράγματι. Ίσως εικόνες του μέλλοντος και της εκμετάλλευσης του διαστήματος για βιομηχανικούς και οικονομικούς λόγους http://www.pronews.gr/portal/20170531/genika/diastima/49/nasa-apostoli-ston-16-psyche-o-asteroeidis-me-amythites-posotites

Πρόγραμμα εκτοξεύσεων για τον Ιούνιο-Ιούλιο του 2017 Η Επιτροπή έχει ορίσει ένα σχέδιο εκτοξεύσεων των διαστημικών σκαφών (SC) σύμφωνα με τον ομοσπονδιακό Διαστημικό Πρόγραμμα (FCP) το Ομοσπονδιακό Πρόγραμμα Target (FTP), τα προγράμματα διεθνούς συνεργασίας και τα εμπορικά έργα, τον Ιούνιο και τον Ιούλιο το 2017. Σύμφωνα με το πρόγραμμα ISS το καλοκαίρι του 2017 έχουν προγραμματιστεί 2 εκτοξεύσεις από το Μπαϊκονούρ: 14η Ιουνίου -Το «Σογιούζ 2.1α» με το φορτηγό πλοίο μεταφοράς «Πρόοδος MS-06» 28, Ιούλιου -Το "Σογιούζ-05 MS" με το "Soyuz-FG" επανδρωμένο διαστημόπλοιο για τον ΔΔΣ. Σύμφωνα με τα εμπορικά προγράμματα τον Ιούνιο και τον Ιούλιο, 2017 η Roscosmos σχεδιάζει να εκτοξευσει δυο διαστημοπλοια από το κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ. 8η του Ιούνη -Με "Proton-M" τον EchoStar διαστημικό σκάφος 21 ( "EchoStar-21")? 14ης Ιουλίου - "Canopus-Β-IR" διαστημικό σκάφος με το "Soyuz-2.1α" https://www.roscosmos.ru/23592/ Πυραυλος (LV) "Proton-M" με το διαστημόπλοιο (SC) 21 EchoStar Communications ( "EchoStar-21"). Η εκτόξευση έχει προγραμματιστεί για τις 8, Ιουνίου, 2017 στις 6:45 MSK. Η σύμβαση για την εκτόξευση του δορυφόρου EchoStar 21 από την «Proton» θυγατρική του Κέντρου im.M.V.Hrunicheva ειναι απο την ρωσο-αμερικανική κοινοπραξία Διεθνές Launch Services Inc. (ILS). EchoStar 21 - ισχυρός γεωστατικος δορυφόρος επικοινωνιών που κατασκευάζεται από την Space Systems / Loral που τις ανατέθηκε από τους κορυφαίους παγκόσμιους χειριστες EchoStar Corporation Δορυφορικές Επικοινωνίες (ΗΠΑ).Ο SC EchoStar 21 έχει σχεδιαστεί για να παρέχει υπηρεσίες σε κινητές δορυφορικές επικοινωνίες στην Ευρώπη. Ο EchoStar 21 ειναι ο έκτος δορυφόρος της EchoStar τροχιακής ομάδας, που ξεκίνησε από ένα ρωσικό πύραυλο «Proton». https://www.roscosmos.ru/23593/ Το μεγαλύτερο αερόπλοιο του κόσμου από τον Sergey Brin. Ο ένας από τους δύο συνιδρυτές της Google, o Sergey Brin, σχεδιάζει να κατασκευάσει το μεγαλύτερο αερόπλοιο του κόσμου. Για την ακρίβεια, ο Sergey Brin φιλοδοξεί να χρηματοδοτήσει την κατασκευή ενός τεράστιου αερόπλοιου, το οποίο θα φέρει μπόλικες τεχνολογικές καινοτομίες. Σύμφωνα με τα όσα αποκαλύπτει ο Guardian, το αεροσκάφος που σχεδιάζει και θέλει να κατασκευάσει με απόλυτη μυστικότητα ο Sergey Brin μπορεί να φτάσει έως και τα 200 μέτρα σε μήκος. Τα σχέδια του Sergey Brin δείχνουν ένα αερόπλοιο τόσο μεγάλο όσο και τα Zeppelin της δεκαετίας του 1930. Η χρήση του αερόπλοιου που χρηματοδοτεί αποκλειστικά ο Sergey Brin προορίζεται να είναι η αποστολή προμηθειών σε ανθρωπιστικές αποστολές σε όλο τον κόσμο. Μία άλλη εναλλακτική χρήση του θα είναι ως ένα αεροσκάφος αναψυχής για τους φίλους και την οικογένεια του πολυεκατομμυριούχου, Sergey Brin. Το κόστος κατασκευής του υπολογίζεται ότι θα αγγίζει τα 100 με 150 εκατομμύρια δολάρια. Σύμφωνα με διάφορες πηγές στο Διαδίκτυο, ο Sergey Brin φέρεται να αγαπά και να ενθουσιάζεται από τα αερόπλοια, ενώ παράγοντες της αεροπορίας σημειώνουν με νόημα ότι η ιδέα της χρήσης αερόπλοιων για τη διεθνή μεταφορά φορτίων ενδέχεται να αποτελέσει μία σημαντική εναλλακτική χαμηλότερου κόστους. Η ενασχόληση του Sergey Brin με κάτι τέτοιο δεν αποκλείεται να κρύβει και τις επιχειρηματικές του βλέψεις στον τομέα αυτό… http://www.pestaola.gr/to-megalytero-aeroploio-tou-kosmoy-apo-ton-sergey-brin/ Ανοικτός στο κοινό ο «Δημόκριτος» σήμερα το απόγευμα. Το Εθνικό Κέντρο Έρευνας Φυσικών Επιστημών «Δημόκριτος» ανοίγει σήμερα τις πύλες του στο κοινό, συμμετέχοντας στην πανευρωπαϊκή καμπάνια «H Ευρώπη στη περιοχή μου 2017» («Europe in My Region 2017»). Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί από 17:00 έως 20:00 στον χώρο της Έκθεσης Καινοτομίας, καθώς και σε εργαστήρια του Κέντρου, με είσοδο ελεύθερη για το κοινό. Στόχος της διοργάνωσης "Open Day - Εξερευνώντας την επιστήμη» είναι να ενθαρρύνει τους πολίτες να πληροφορηθούν τα σημαντικότερα αποτελέσματα από τη συμμετοχή των ερευνητών σε επιλεγμένα επιστημονικά προγράμματα που χρηματοδοτούνται από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Το κοινό θα μπορέσει να γνωρίσει από κοντά τα αποτελέσματα των έργων που έχουν συγχρηματοδοτηθεί από την Ευρωπαϊκή Ένωση και τα οποία διεξάγονται στα διάφορα Ινστιτούτα του «Δημόκριτου» (Νανοεπιστήμης και Νανοτεχνολογίας, Πληροφορικής και Τηλεπικοινωνιών, Βιοεπιστημών και Εφαρμογών, Φυσικής και Στοιχειωδών Σωματιδίων, Πυρηνικών Ραδιολογικών και Τεχνολογίας, Ενέργειας και Ασφάλειας) κ.α. Για τη διευκόλυνση των επισκεπτών θα διατεθούν πούλμαν του «Δημόκριτου» από και προς τη στάση Νομισματοκοπείο του Μετρό, από τις 16:50 έως τις 20:00 και κάθε 15 λεπτά, διότι δεν υπάρχει η δυνατότητα στάθμευσης μέσα στο ερευνητικό Κέντρο. http://www.kathimerini.gr/911773/article/epikairothta/ellada/anoiktos-sto-koino-o-dhmokritos-shmera-to-apogeyma

Αποκαλύψεις από τη NASA για το σκάφος που θα «αγγίξει» τον Ήλιο. «Φως» στην αποστολή Solar Probe Plus, στο πλαίσιο της οποίας το ομώνυμο σκάφος θα «αγγίξει» τον Ήλιο, αναμένεται να ρίξει αύριο η NASA, στη συνέντευξη Τύπου που έχει προγραμματίσει. Έτσι, θα γίνουν γνωστές περισσότερες λεπτομέρειες για το σκάφος που θα προσεγγίσει την καυτή εξωτερικού ατμόσφαιρα του άστρου του ηλιακού μας συστήματος. Η αμερικανική υπηρεσία διαστήματος ανακοίνωσε τον Φεβρουάριο το σχέδιό της, για ένα μη επανδρωμένο διαστημόπλοιο που θα φτάσει σε απόσταση μόλις 6,5 εκατ. χιλιομέτρων από την επιφάνεια του Ήλιου. Έκτοτε, δεν έχει γνωστοποιήσει κανένα άλλο στοιχείο για την απόπειρά της να λύσει τα “μυστήρια” του ηλιακού ανέμου, όπως και του μηχανισμού που βρίσκεται πίσω από τς εκρήξεις στο ηλιακό στέμμα. Οι ενδείξεις συγκλίνουν στην εκτίμηση πως το Solar Probe Plus θα εκτοξευθεί το 2018, φθάνοντας στον προορισμό του σε 7 χρόνια, αφού πρώτα διανύσει μία απόσταση περίπου 6 εκατ. χιλιομέτρων. Με τη μελέτη των ηλιακών φαινομένων, οι υπεύθυνοι της αποστολής αισιοδοξούν πως θα βελτιωθούν σημαντικά οι προγνώσεις του “διαστημικού καιρού”, από τον οποίο δεν εξαρτάται μόνο η λειτουργία των διαστημοπλοίων και η υγεία των αστροναυτών, αλλά και τα συστήματα τηλεπικοινωνιών ή τα ηλεκτρικά δίκτυα στη Γη. Είναι χαρακτηριστικό πως, με βάση μία μελέτη που δημοσιεύθηκε πριν από λίγο καιρό στο επιστημονικό περιοδικό Space Weather, αν επαναληφθεί μέσα στην επόμενη δεκαετία μία “ηλιακή καταιγίδα” όπως αυτή που συνέβη το 1859, τότε οι οικονομικές απώλειες μόνο για τις ΗΠΑ θα αγγίξουν ημερησίως τα 41,5 δισ. δολάρια. Για να μπορεί να επιβιώσει στις ακραίες θερμοκρασίες της ηλιακής ατμόσφαιρας, οι οποίες αγγίζουν τους 1.350 βαθμούς Κελσίου, το σκάφος θα είναι εξοπλισμένο με μία πυρίμαχη “ασπίδα”. Πρόκειται για το πρώτο σκάφος που θα βρεθεί σε ένα περιβάλλον με τόσο υψηλή θερμοκρασία και ακτινοβολία. Επίσης, αναμένεται να διαθέτει μία μεγάλη ποικιλία από όργανα, όπως μαγνητόμετρα, τα οποία θα το βοηθήσουν να μελετήσει τον Ήλιο. Στη συνέντευξη Τύπου της Τετάρτης, θα πάρουν μέρος ο Τόμας Ζαρμπέρχεν, αναπληρωτής διευθυντής του Διευθυντηρίου Επιστημονικών Αποστολών της NASA, και ο Νίκολα Φοξ, επικεφαλής του επιστημονικού επιτελείου της αποστολής. Ανάμεσα στις ηλιακές δομές που κρύβουν “μυστήρια” για τους επιστήμονες, και είναι σχεδόν βέβαιο πως θα μπουν στο στόχαστρο του Solar Probe Plus, ξεχωρίζει το στέμμα, δηλαδή το εξωτερικό στρώμα από πλάσμα που περιβάλλει τον αστέρα. Έτσι, οι επιστήμονες θέλουν να διαλευκάνουν τον λόγο για τη διαφορά της θερμικής ενέργειας ανάμεσα στη φωτόσφαιρα (την ηλιακή επιφάνεια) και το στέμμα, όπου οι θερμοκρασίες αγγίζουν τους 5.500 και τους 2 εκατ. βαθμούς Κελσίου, αντίστοιχα. Ένα αναπάντεχο φαινόμενο, αφού κανονικά οι πιο μακρινές περιοχές του αστέρα θα έπρεπε να είναι και ψυχρότερες. Επίσης, αναμένεται να μελετήσει τις σκοτεινές περιοχές στο στέμμα (γνωστές ως “τρύπες του στέμματος”), αναζητώντας με ποιον τρόπο δημιουργούνται από τους ηλιακούς ανέμους και τη ροή μαγνητικής ενέργειας. http://www.naftemporiki.gr/story/1241029/apokalupseis-apo-ti-nasa-gia-to-skafos-pou-tha-aggiksei-ton-ilio

Σκάφος σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη επέζησε πρόσκρουσης μετεωροειδούς. Περίεργες παραμορφώσεις σε μια εικόνα που μετέδωσε ο δορυφόρος LRO της NASA, ο οποίος κινείται σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη, μαρτυρούν ότι η κάμερα του σκάφους δέχτηκε χτύπημα από ένα αδέσποτο πετραδάκι που κινείτο με ταχύτητα 7 χιλιομέτρων το δευτερόλεπτο, ανακοίνωσε η NASA. Η κάμερα, πάντως, αποδείχθηκε πολύ ανθεκτική. Το σπάνιο περιστατικό πρόσκρουσης μετεωροειδούς συνέβη το 2014, τα ευρήματα όμως παρουσιάζονται μόλις τώρα από τους υπεύθυνους της αποστολής. To LRO (Lunar Reconnaissance Orbiter, Αναγνωριστικός Δορυφόρος της Σελήνης) εκτοξεύτηκε το 2009 για να χαρτογραφήσει το φεγγάρι, και ιδιαίτερα τους πόλους, και να εντοπίσει ορυκτούς πόρους και κατάλληλες θέσεις για την προσσελήνωση μελλοντικών αποστολών. Ο δορυφόρος διαθέτει δύο ασπρόμαυρες κάμερες με τηλεφακό και μια ευρυγώνια κάμερα που δίνει έγχρωμες εικόνες. Στις 13 Οκτωβρίου 2014, μία από τις δύο ασπρόμαυρες κάμερες, οι οποίες συλλέγουν εικόνες γραμμή προς γραμμή καθώς ο δορυφόρος κινείται σε σχέση με τη Σελήνη, μετέδωσε μια φωτογραφία με περίεργες παραμορφώσεις σε σχήμα ζιγκ-ζαγκ, ένδειξη ότι η κάμερα είχε ταρακουνηθεί βίαια. Η ανάλυση των δεδομένων του σκάφους έδειξε ότι εκείνη την ώρα οι ηλιακοί συλλέκτες και η κεραία του σκάφους δεν κινούνταν και επομένως δεν θα μπορούσαν να είχαν προκαλέσει τη δόνηση. Επιπλέον, η επίμαχη παραμόρφωση δεν εμφανίστηκε στις εικόνες της δεύτερης ασπρόμαυρης κάμερας. «Η μόνη λογική εξήγηση είναι ότι η κάμερα χτυπήθηκε από μετεωροειδές» λέει ο Μαρκ Ρόμπινσον του Πολιτειακού Πανεπιστημίου της Αριζόνα, το οποίο συμμετείχε στην κατασκευή του LRO. Για να προσδιορίσουν κατά προσέγγιση το μέγεθος και την ταχύτητα του εισερχόμενου αντικειμένου, ο Ρόμπινσον και οι συνεργάτες του χρησιμοποίησαν ένα μαθηματικό μοντέλο που είχε αναπτυχθεί προκειμένου να εκτιμηθεί η συμπεριφορά του LRO κατά την εκτόξευση, όταν εκτίθεται σε ισχυρές δονήσεις. Το μοντέλο έδειξε ότι οι παραμορφώσεις της εικόνας είναι σύμφωνες με αυτές που θα προκαλούσε η πρόσκρουση ενός μετεωροειδούς που είχε διάμετρο 0,8 χιλιοστά, ταχύτητα 7 χιλιομέτρων το δευτερόλεπτο και πυκνότητα πέτρας. «Η κάμερα χτυπήθηκε αλλά επέζησε για να συνεχίσει την εξερεύνηση του φεγγαριού» σχολιάζει ο Ρόμπινσον. Και όλα αυτά χάρη στον στιβαρό σχεδιασμό της κάμερας, επισημαίνει. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500146574

Ευρωπαίοι αστρονόμοι ανακάλυψαν κοντινό πλανήτη που μπορεί να φιλοξενεί εξωγήινη ζωή. Ευρωπαίοι αστρονόμοι ανακάλυψαν άλλον ένα σχετικά κοντινό εξωπλανήτη, μια υπερ-Γη που έχει μάζα περίπου τριπλάσια από το δικό μας πλανήτη. Βρίσκεται σε απόσταση περίπου 21 ετών φωτός γύρω από ένα άστρο νάνο, που έχει το ένα τρίτο του μεγέθους του Ήλιου μας. Υπερ-Γη θεωρείται ένας εξωπλανήτης, όταν έχει μάζα μεγαλύτερη της Γης, αλλά όχι μεγαλύτερη του Ποσειδώνα. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, η υπερ-Γη κινείται γύρω από το άστρο GJ 625 και η ανακάλυψη έγινε με ένα τηλεσκόπιο των Καναρίων Νήσων, με επικεφαλής τον Αλεχάντρο Σουάρεθ Μασκαρένο του Ινστιτούτου Αστροφυσικής των Καναρίων. Ο εξωπλανήτης GJ625b ολοκληρώνει μια πλήρη περιφορά γύρω από το μητρικό άστρο του κάθε 14,6 γήινες μέρες (η διάρκεια του έτους του), ευρισκόμενος αρκετά κοντά σε αυτό, σε απόσταση μόνο 0,08 αστρονομικών μονάδων, κοντύτερα και από τον Ερμή (που κινείται σε μέση απόσταση 0,38 αστρονομικών μονάδων από τον Ήλιο). Η μέση επιφανειακή θερμοκρασία του εξωπλανήτη εκτιμάται σε 350 βαθμούς Κελσίου, ενώ δεν αποκλείεται να διαθέτει νερό σε υγρή μορφή, κάτι που πρέπει να επιβεβαιωθεί από περαιτέρω μελέτες της ατμόσφαιράς του. Αν αυτό όντως συμβαίνει, τότε μπορεί οριακά να είναι φιλόξενος για ζωή. Διαβάστε την επιστημονική προδημοσίευση στο εξής link. https://arxiv.org/abs/1705.06537 http://www.pronews.gr/portal/20170530/genika/diastima/49/apokalypsi-eyropaioi-astronomoi-anakalypsan-kontino-planiti-poy-mporei

Πεντε μετεωρίτες που έπεσαν και φώτισαν τον ουρανό. Ακούμε συνέχεια ότι πέφτουν μετεωρίτες στη γη, αλλά οι περισσότεροι από εμάς δεν έχουμε δει ποτέ κάτι τέτοιο με τα μάτια μας σε κοντινή απόσταση. Όταν πέφτει ένας μετεωρίτης και μπαίνει στην ατμόσφαιρα, θερμαίνεται από την τριβή και παίρνει φωτιά, αφήνοντας πίσω του μια γραμμή φωτός και γι’ αυτό το ονομάζουμε «πεφταστέρι». Φαντάσου λοιπόν πως θα ήταν αν έβλεπες αυτό το μοναδικό θέαμα live και μάλιστα σε τέτοια απόσταση που θα ένιωθες ότι πλησιάζει πολύ κοντά σου. Ίσως να είναι και λίγο τρομακτικό αυτό, αλλά κάποιοι άνθρωποι το έχουν βιώσει. Στο βίντεο που θα δεις στην συνέχεια υπάρχουν 5 τέτοιες περιπτώσεις όπου οδηγοί αυτοκινήτων σταμάτησαν για να μαγνητοσκοπήσουν αυτό το ξεχωριστό φυσικό φαινόμενο! https://www.youtube.com/watch?time_continue=85&v=Da2tVZSVM4I http://www.pronews.gr/portal/20170530/genika/diastima/49/5-meteorites-poy-epesan-kai-fotisan-ton-oyrano-vinteo

Ο «σιωπηλός» θάνατος ενός ερυθρού υπεργίγαντα. Η κρατούσα αντίληψη που θέλει τα μεγάλα άστρα να εκρήγνυνται σε σουπερνόβα πριν τελικά μετατραπούν σε μαύρες τρύπες δείχνει να ανατρέπεται από τις παρατηρήσεις ενός γιγάντιου άστρου που πέθανε αθόρυβα, υποστηρίζουν αμερικανοί αστρονόμοι. Η πρωτοφανής υπόθεση αφορά το άστρο N6946-ΒΗ1, το οποίο είχε μάζα 25 φορές μεγαλύτερη από του Ήλιου και βρισκόταν σε έναν γαλαξία που απέχει από τη Γη 22 εκατομμύρια έτη φωτός. Βρισκόταν στα τέλη της ζωής του και είχε διογκωθεί σε αυτό που οι αστροφυσικοί ονομάζουν «ερυθρό υπεργίγαντα». Όταν οι αστρονόμοι είδαν τη φωτεινότητα του N6946-ΒΗ1 να αυξάνεται το 2009, οι αστρονόμοι κατάλαβαν ότι οι μέρες του ήταν μετρημένες. Περίμεναν όμως ότι το άστρο θα τέλειωνε τη ζωή του με μια μεγαλειώδη έκρηξη υπερκαινοφανούς, περισσότερο γνωστού ως σουπερνόβα. Σε αυτή την περίπτωση, τα εξωτερικά στρώματα του άστρου εκτινάσσονται βίαια στο Διάστημα, ενώ ό,τι απομένει καταρρέει υπό το ίδιο του το βάρος και μετατρέπεται σε μαύρη τρύπα. Περιέργως, όμως, το άστρο έμοιαζε να είχε εξαφανιστεί εντελώς όταν οι αστρονόμοι προσπάθησαν να το εντοπίσουν το 2015 με τα διαστημικά τηλεσκόπια Hubble και Spitzer. H μόνη εξήγηση είναι ότι το γερασμένο άστρο μετατράπηκε σε μαύρη τρύπα χωρίς να εκραγεί, αναφέρει η ερευνητική ομάδα στην επιθεώρηση Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. https://academic.oup.com/mnras/article-abstract/469/2/1445/3605377/The-search-for-failed-supernovae-with-the-Large?redirectedFrom=fulltext Το πριν και το μετά σε εικόνες του διαστημικού τηλεσκοπίου Hubble. Το γιγάντιο άστρο που έβγαζε μάτι το 2007 είχε πια εξαφανιστεί το 2015. Στη θέση του πρέπει να έμεινε μια μαύρη τρύπα Παραμένει ασαφές πόσο συχνό είναι το φαινόμενο του σιωπηλού θανάτου ερυθρών υπεργιγάντων. Οι ερευνητές επισημαίνουν πάντως ότι στα επτά χρόνια της μελέτης τους έχουν εντοπίσει έξι κανονικά σουπερνόβα και ένα αποτυχημένο, κάτι που οδηγεί στην εκτίμηση ότι το 10 με 30 τοις εκατό των άστρων μεγάλης μάζας πεθαίνουν ως αποτυχημένα σουπερνόβα. Επισημαίνουν επίσης ότι στις εκρήξεις υπεραινοφανών τα ετοιμοθάνατα άστρα χάνουν μεγάλο μέρος της μάζας τους, κάτι που δεν φαίνεται να συμβαίνει στις περιπτώσεις αποτυχημένων σουπερνόβα, στα οποία όλη η μάζα του άστρου μετατρέπεται σε μελανή οπή. Όπως σχολιάζει η Κρίστοφ Στάνεκ του Πολιτειακού Πανεπιστημίου του Οχάιο, μέλος της ερευνητικής ομάδας, «υποψιάζομαι ότι είναι πολύ πιο εύκολο να σχηματιστεί μια μαύρη τρύπα μεγάλης μάζας αν δεν συμβεί σουπερνόβα». http://physicsgg.me/2017/05/29/%ce%bf-%cf%83%ce%b9%cf%89%cf%80%ce%b7%ce%bb%cf%8c%cf%82-%ce%b8%ce%ac%ce%bd%ce%b1%cf%84%ce%bf%cf%82-%ce%b5%ce%bd%cf%8c%cf%82-%ce%b5%cf%81%cf%85%ce%b8%cf%81%ce%bf%cf%8d-%cf%85%cf%80%ce%b5%cf%81/

Πρωτοποριακή ψηφιακή κάμερα που βλέπει το «αόρατο» δημιούργησε Έλληνας ερευνητής. Ερευνητές στην Ισπανία, με επικεφαλής έναν Έλληνα ηλεκτρολόγο μηχανικό, δημιούργησαν τον πρώτο στον κόσμο αισθητήρα εικόνας CMOS που ενσωματώνει γραφένιο και κβαντικές τελείες, πράγμα που επιτρέπει στην κάμερα να βλέπει ταυτόχρονα στο ορατό και στο αόρατο (υπέρυθρο και υπεριώδες) τμήμα του φάσματος. Εδώ και 40 χρόνια, η μικροηλεκτρονική και τα συστήματα εικόνας έχουν κάνει τεράστιες προόδους χάρη στη χρήση του πυρίτιου και της τεχνολογίας κυκλωμάτων CMOS (Complementary Metal-Oxide Semiconductors) (συμπληρωματικοί ημιαγωγοί μεταλλικού οξειδίου), ανοίγοντας έτσι το δρόμο για τη δημιουργία μικρών, ισχυρών και φθηνών «τσιπ» για υπολογιστές, «έξυπνα» κινητά τηλέφωνα, ψηφιακές κάμερες (με ανάλυση πάνω από 100 megapixels) και άλλες ηλεκτρονικές συσκευές. Όμως, έως τώρα υπήρχε μεγάλη τεχνική δυσκολία να συνδυαστεί η τεχνολογία κατασκευής ολοκληρωμένων κυκλωμάτων (τσιπ ή μικροεπεξεργαστών) CMOS με άλλα ηλεκτρο-οπτικά υλικά πέρα από το πυρίτιο. Το σοβαρό αυτό εμπόδιο τώρα υπερκεράστηκε, καθώς για πρώτη φορά δημιουργήθηκε ένα τσιπάκι (φωτοτρανζίστορ) CMOS με γραφένιο αντί για πυρίτιο. Οι ερευνητές του Ινστιτούτου Φωτονικών Επιστημών (ICFO) στη Βαρκελώνη, με επικεφαλής τον καθηγητή Γεράσιμο Κωνσταντάτο, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο κορυφαίο διεθνώς περιοδικό φωτονικής "Nature Photonics" (μάλιστα επρόκειτο για το κεντρικό θέμα στο εξώφυλλο), δημιούργησαν την πρώτη ψηφιακή κάμερα με αισθητήρα εικόνας υψηλής ανάλυσης CMOS, που διαθέτει χιλιάδες φωτοανιχνευτές με βάση το γραφένιο αντί για το πυρίτιο, καθώς και κβαντικές τελείες. Ο νέος αισθητήρας εικόνας CMOS διαθέτει μια διάταξη 388 επί 288 φωτοανιχνευτών γραφένιου-κβαντικών τελειών. Η πρωτοποριακή κάμερα είναι τόσο ευαίσθητη, που «βλέπει» την ίδια στιγμή στο ορατό, στο υπέρυθρο και στο υπεριώδες τμήμα του ηλεκτρομαγνητικού φάσματος, «πιάνοντας» το φως από τα 300 έως σχεδόν τα 2.000 νανόμετρα, κάτι που ποτέ έως τώρα δεν είχε καταστεί δυνατό με τους υπάρχοντες αισθητήρες εικόνας. http://www.amna.gr/articlep/158618/Protoporiaki-psifiaki-kamera-pou-blepei-to-aorato-dimiourgise-Ellinas-ereunitis

A, G, C, και T εναντίον «0» και «1» Αν χρησιμοποιούσαμε γενετικό υλικό, αντί για τις υπάρχουσες μεθόδους αποθήκευσης δεδομένων, τότε θεωρητικά ένας χώρος λίγο μεγαλύτερος από γκαράζ θα ήταν αρκετός για να αποθηκευτούν όλες οι πληροφορίες που έχουν καταγραφεί στην ιστορία της ανθρωπότητας. Το πλεονέκτημα αυτό, δηλαδή η δυνατότητα φύλαξης μεγάλου όγκου δεδομένων σε συσκευές που θα έχουν μικρό όγκο, είναι ο βασικός λόγος που οι επιστήμονες του τμήματος Έρευνας της Microsoft προσπαθούν να αναπτύξουν ένα σύστημα το οποίο θα χρησιμοποιεί ως μέσο αποθήκευσης μικρές αλυσίδες DNA. Μάλιστα, όπως φαίνεται από τις δηλώσεις στο MIT Technology Review του Νταγκ Κάρμαν, ερευνητή από το συγκεκριμένο τμήμα, οι προσπάθειες αυτές δεν θα αργήσουν να καρποφορήσουν. Κι αυτό γιατί το πρώτο ανάλογο λειτουργικό σύστημα αναμένεται να είναι έτοιμο μέχρι το τέλος της δεκαετίας, ώστε να εγκατασταθεί σε ένα κέντρο δεδομένων της Microsoft. Ο πρώτος «σκληρός δίσκος» από DNA πιθανότατα θα αναλάβει κάποια πιλοτική εφαρμογή, για την επίδειξη της τεχνολογίας. Ωστόσο, απώτερος στόχος της Microsoft είναι με την αποθήκευση πληροφοριών σε γενετικό υλικό να αντικαταστήσεις τις μαγνητικές ταινίες που ακόμη χρησιμοποιούνται στα κέντρα δεδομένων. Όσο απαρχαιωμένη κι αν ακούγεται η χρήση μαγνητικών ταινιών, ακόμη και σήμερα αποτελεί έναν από τους καλύτερους τρόπους για τη φύλαξη πληροφοριών, καθώς δεν απαιτεί μεγάλους χώρους, έχει μικρό κόστος και εγγυάται πως οι πληροφορίες θα μείνουν άθικτες έως και για 30 χρόνια. Παρ’ όλα αυτά, με δεδομένο πως η παραγωγή δεδομένων έχει πλέον κυριολεκτικά εκτιναχθεί, καθώς μέσα στα δύο μόλις προηγούμενα χρόνια ο όγκος τους έφτασε την ποσότητα που έχει παραχθεί σε όλη την υπόλοιπη ανθρώπινη ιστορία, σύντομα θα χρειασθεί μία εναλλακτική τεχνολογία για να καλύψει τις ολοένα αυξανόμενες απαιτήσεις. Μπορεί οι ζωντανοί οργανισμοί να χρησιμοποιούν εδώ και δισεκατομμύρια χρόνια το DNA για την κωδικοποίηση και τη μεταβίβαση γενετικών πληροφοριών, ωστόσο ο δρόμος για την ανάπτυξη «σκληρών» δίσκων με DNA άνοιξε μόλις πριν από 5 χρόνια όταν ο γενετιστής Τζορτζ Τσερτς από το πανεπιστήμιο Χάρβαρντ αποθήκευσε ένα βιβλίο σε 55.000 μικρές αλυσίδες γενετικού υλικού. Από τότε, η τεχνολογία έχει κάνει σημαντικά βήματα, αφού για παράδειγμα πέρυσι η Microsoft κατάφερε να κωδικοποιήσει 100 κλασικά λογοτεχνικά έργα (ανάμεσα στα οποία και το Πόλεμος και Ειρήνη του Λέοντος Τολστόι), δηλαδή περίπου 200 ΜΒ δεδομένων, σε ποσότητα γενετικού υλικού που το μέγεθός της δεν ξεπερνούσε τη μύτη ενός μολυβιού. Ωστόσο, η διαδικασία παραμένει ακριβή και χρονοβόρα. Έτσι, παρόλο που η Microsoft δεν αποκάλυψε το κόστος της κρυπτογράφησης, το MIT Review εκτιμά πως στοίχισε περίπου 800.000 δολάρια. Ένα ποσό που θα πρέπει να μειωθεί κατακόρυφα, για να μπορέσει η αποθήκευση πληροφοριών σε DNA να αποκτήσει πρακτική εφαρμογή. Παράλληλα, θα πρέπει να αυξηθεί η ταχύτητα της κρυπτογράφησης, η οποία αυτή τη στιγμή είναι περίπου 400 bytes ανά δευτερόλεπτο. Εξάλλου, και η ίδια η Microsoft παραδεχόταν πέρυσι πως χρειάζεται να βελτιωθεί δραστικά, φθάνοντας τουλάχιστον τα 100 megabytes ανά δευτερόλεπτο. Το τριετές χρονοδιάγραμμα για τον πρώτο “σκληρό δίσκο”, που έχει θέσει η αμερικανική εταιρεία, δείχνει πως έχει βρει απαντήσεις στα παραπάνω προβλήματα. Ακόμη κι έτσι, πάντως, οι πρώτες εφαρμογές αναμένεται να αφορούν πελάτες με ιδιαίτερες ανάγκες αποθήκευσης, όπως ιατρικών αρχείων ή κρίσιμων πληροφοριών, που για να τις καλύψουν θα είναι διατεθειμένοι να πληρώσουν μεγαλύτερα ποσά απ’ ό,τι με τα συμβατικά μέσα. http://physicsgg.me/2017/05/29/a-g-c-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-t-%ce%b5%ce%bd%ce%b1%ce%bd%cf%84%ce%af%ce%bf%ce%bd-0-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-1/

Πείραμα «Δοκιμή» Οι ειδικοί του ινστιτούτου TsNIImash κατά τη διάρκεια του διαστημικου πείραματος «Δοκιμή» διαπίστωσαν ότι η επιφάνεια του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού (ISS) μπορεί να είναι μια προσωρινή φύλακας του βιολογικού υλικού εξωγήινης προέλευσης, και ο ίδιος ο σταθμός είναι ένα ευέλικτο εργαλείο έρευνας exobiology. Στο πλαίσιο της έρευνας οι κοσμοναύτες κατά τη διάρκεια εξωοχηματικης δραστηριότητας συγκεντρώσαν 19 δείγματα σκόνης από την επιφάνεια του ISS. Η λύση στο πρόβλημα συλλογης κατέστη δυνατή μέσω της δημιουργίας μιας απλής συσκευής που είναι διαθέσιμη για τη λειτουργία ενός κοσμοναύτη στο διάστημα, το οποίο εξασφαλίζει στα δείγματα στειρότητα μέχρι τη μεταφορά τους στο εργαστήριο για να καθορίσει τη σύνθεση και την πιθανή πηγή των λεπτών ιζημάτων στην επιφάνεια του ISS. Εργαστηριακές μελέτες της χημικής σύστασης των λεπτών ιζημάτων δείγματος από την επιφάνεια του ISS έδειξαν ιζήματα με γεωχημικη σύνθεση της τροπόσφαιρας αερολυμάτων και την παρουσία στοιχείων που αποτελούν ένα σταθερό τμήμα απο μετεωρίτες, σε χαρακτηριστικές αναλογίες τους. Αυτό επιβεβαίωσε την παρουσία επί της επιφάνειας του ISS λεπτου ίζηματος μετέωρικης ουσίας. Μόνο το 25% του συνολικού χρόνου μετακίνησης του ISS βρίσκεται σε προστατευόμενη περιοχή της Γης. Ταυτόχρονα η επιφάνεια του μπορεί να εκτίθεται σε μετέωρα ρεύματα. Κατά τη διάρκεια της δραστηριότητας ορισμένων τύπων ροής ο αριθμός των σωματιδίων ανά ημέρα μπορεί να φθάσει αρκετές χιλιάδες. Σωματίδια κομήτη εκτινάσσονται στον διαπλανητικό χώρο του κομήτη πυρήνα (ουρά κομήτη), εισάγονται στην ατμόσφαιρα και καίγονται σε ύψος 80-100 χιλιομέτρων πάνω από τη γη. . Η πτώση στην επιφάνεια και μικρομετεωρίτες απο κομήτη μπορεί να περιέχει ένα βιογενές εξωγήινη ουσία σε φυσική μορφή. Ως εκ τούτου, η επιφάνεια του ISS είναι ένα μοναδικό ευκόλως διαθέσιμος συλλέκτης του υλικού και ενδεχομένως της εξωγήινης προέλευσης του βιολογικού υλικού. Επιπλέον στην επιφάνεια μπορεί να βρεις επίγειους μικροοργανισμούς που παραμένουν μετά τη συναρμολόγηση και την αφαίρεση των ενοτήτων σε τροχιά. Υπάρχει ένας αξιόπιστος τρόπος για να γίνει διάκριση μεταξύ ενός αμινοξέος που σχηματίζεται στο περιβάλλον της Γης, από εξω-επίγεια αναλόγου της. Ο άνθρακας είναι η βάση της ζωής στη γη, αντιπροσωπεύεται από δύο σταθερα ισοτόπα - 12C εύκολη και βαρύτερο 13C. Η κοσμική προέλευση των δειγμάτων η αναλογία αυτών των ισοτόπων μπορεί να είναι διαφορετική και όχι η ίδια με εκείνη της γης. Κατά κανόνα, είναι πιο βαριά 13C άνθρακα. Αν το δείγμα από την επιφάνεια του ISS έχει αυτές τις ιδιότητες, μπορεί να υποστηριχθεί ότι μια ουσία εχει σχηματίσθει έξω από τη Γη. Ωστόσο, το πρόβλημα της ανάλυσης ισοτόπου είναι περίπλοκο, δεδομένου ότι τα δείγματα ουσίας που πέφτουν πάνω στην επιφάνεια του ISS είναι μικρα και η χρήση τυποποιημένων μεθόδων δεν θα δώσει γρήγορα αποτελέσματα. Ρωσοι ειδικοί εργάζονται τώρα για την επίλυση αυτού του προβλήματος. Ο ISS ειναι ένα μοναδικό εργαλείο έρευνας για τα πιο σημαντικά δεδομένα πεδίου, μάλλον ακριβά στην οργάνωση αποστολές σε κομήτες. Ορθολογική χρήση των δυνατοτήτων ISS μπορεί να βοηθήσει στη διεξαγωγή της έρευνας στον τομέα της αστροβιολογίας, πλανητικών και astromineralogii. https://www.roscosmos.ru/23582/

E-ELT: το μεγαλύτερο τηλεσκόπιο του κόσμου άρχισε να κατασκευάζεται στην έρημο Ατακάμα της Χιλής. Τέθηκε ο θεμέλιος λίθος του ευρωπαϊκού Υπερβολικά Μεγάλου Τηλεσκοπίου (European Extremely Large Telescope-ELT), που άρχισε να κατασκευάζεται στην έρημο Ατακάμα της Χιλής και τα οποίο θα αποτελέσει τμήμα του Ευρωπαϊκού Νοτίου Αστεροσκοπείου (European Southern Observatory-ESO). Το ELT, που θα ανεγερθεί στην κορυφή του όρους Αρμαζόνες της βόρειας Χιλής σε υψόμετρο 3.046 μέτρων, θα είναι το μεγαλύτερο «μάτι» που έχει ποτέ στραφεί στους ουρανούς και αναμένεται να φέρει επανάσταση στην αστρονομία και στην κατανόηση του σύμπαντος. Στη σχετική τελετή που έγινε χθες στην περιοχή Παρανάλ, παρευρέθηκε και η πρόεδρος της Χιλής Μιτσέλ Μπατσελέ, η κυβέρνηση της οποίας στηρίζει ποικιλοτρόπως το έργο, δωρίζοντας μεταξύ άλλων την έκταση όπου θα κτισθεί το τηλεσκόπιο, καθώς φιλοδοξεί να αναδείξει τη Χιλή σε αστρονομική «πρωτεύουσα» του κόσμου. Η ξηρή έρημος Ατακάμα με τον πεντακάθαρο ουρανό θεωρείται ιδανικό μέρος για αστρονομικές παρατηρήσεις, γι’ αυτό συγκεντρώνει όλο και περισσότερα διεθνή τηλεσκόπια. Όταν το ELT -το κόστος του οποίου αναμένεται να ξεπεράσει το ένα δισεκατομμύριο ευρώ- ολοκληρωθεί και τεθεί σε λειτουργία το 2024, θα είναι το μεγαλύτερο οπτικό και υπέρυθρο τηλεσκόπιο στον κόσμο, περίπου πενταπλάσιο από τα μεγαλύτερα σημερινά τηλεσκόπια, έχοντας διάμετρο κατόπτρου περίπου 39 μέτρων. Το τεράστιο κάτοπτρο θα στεγάζεται σε ένα ακόμη πιο γιγάντιο θόλο διαμέτρου 85 μέτρων και μάζας 5.000 τόνων, με έκταση όσο περίπου ένα γήπεδο ποδοσφαίρου. Μεταξύ άλλων, το νέο τηλεσκόπιο θα μπορεί να παρατηρήσει εξωπλανήτες γύρω από άστρα, πιθανώς ακόμη και τις ατμόσφαιρες γύρω από ορισμένους από αυτούς τους πλανήτες, κάτι που θα δώσει πολύτιμες ενδείξεις για την πιθανότητα να είναι φιλόξενοι για ζωή. Ακόμη θα ρίξει περισσότερο φως σε μυστήρια, όπως η σκοτεινή ύλη και σκοτεινή ενέργεια, καθώς η αρχέγονη φάση δημιουργίας του σύμπαντος. http://physicsgg.me/2017/05/27/e-elt-%cf%84%ce%bf-%ce%bc%ce%b5%ce%b3%ce%b1%ce%bb%cf%8d%cf%84%ce%b5%cf%81%ce%bf-%cf%84%ce%b7%ce%bb%ce%b5%cf%83%ce%ba%cf%8c%cf%80%ce%b9%ce%bf-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%ba%cf%8c%cf%83%ce%bc%ce%bf%cf%85/

Η NASA στέλνει διαστημικό σκάφος στον Ηλιο! “H Αμερικανική Διαστημική Υπηρεσία (NASA) σχεδιάζει την ιστορική αποστολή του διαστημικού σκάφους Solar Probe Plus, το οποίο για πρώτη φορά θα εισέλθει στο εσωτερικό της ατμόσφαιρας του Ήλιου. Κανένα άλλο ανθρώπινο κατασκεύασμα δεν έχει φτάσει ποτέ στο σημείο να «αγγίξει» το άστρο μας. Η διαστημοσυσκευή αναμένεται να εκτοξευθεί το καλοκαίρι του 2018 (μεταξύ 31 Ιουλίου-19 Αυγούστου) και, αν όλα πάνε καλά, η αποστολή προβλέπεται να διαρκέσει περίπου επτά χρόνια. Περισσότερες λεπτομέρειες θα δώσει η NASA σε συνέντευξη την ερχόμενη εβδομάδα. Το Solar Probe Plus θα τεθεί σε «καυτή» τροχιά σε απόσταση σχεδόν έξι εκατομμυρίων χιλιομέτρων από την επιφάνεια του Ήλιου. Για να το πετύχει αυτό, θα χρειαστεί προηγουμένως να κάνει επτά βοηθητικά περάσματα κοντά από την Αφροδίτη στη διάρκεια έξι ετών, προκειμένου σταδιακά να συρρικνώσει την τροχιά του γύρω από τον Ήλιο. Τελικά, κινούμενο με 720.000 χιλιόμετρα την ώρα, το Solar Probe Plus θα πλησιάσει περίπου επτά φορές πιο κοντά στον Ήλιο από ό,τι ο τωρινός κάτοχος του ρεκόρ, το σκάφος Helios. Θα αντιμετωπίσει θερμοκρασίες γύρω στους 1.400 βαθμούς Κελσίου και ακτινοβολίες που κανένα άλλο σκάφος δεν έχει ποτέ συναντήσει. Το σκάφος θα μελετήσει την εξώτερη ατμόσφαιρα του Ήλιου (γνωστή επίσης ως ηλιακό στέμμα ή κορώνα) και τον ηλιακό «άνεμο» των υψηλής ενέργειας σωματιδίων, κάνοντας ζωτικές παρατηρήσεις που αναμένεται να δώσουν «από πρώτο χέρι» απαντήσεις σε ερωτήματα δεκαετιών σχετικά με τη λειτουργία των άστρων. Μεταξύ άλλων, τα στοιχεία αυτά θα βελτιώσουν τις προβλέψεις για τις απότομες και δυνητικά επικίνδυνες μεταβολές του διαστημικού καιρού, οι οποίες μπορεί να έχουν επιπτώσεις στους δορυφόρους, στους αστροναύτες και στα ηλεκτρικά δίκτυα της Γης. Χωρίς έγκαιρη προειδοποίηση, οι επιστήμονες έχουν κρούσει τον κώδωνα του κινδύνου ότι η ανθρωπότητα μπορεί κάποια στιγμή να βρεθεί προ δυσάρεστης εκπλήξεως. Συνολικά, το σκάφος αναμένεται να συμπληρώσει 24 περιφορές γύρω από το μητρικό άστρο του ηλιακού μας συστήματος, που η κάθε μία θα διαρκέσει 88 μέρες. Ο Ήλιος είναι μια καυτή σφαίρα λαμπερών αερίων υδρογόνου και ήλιου, που χαρίζει ενέργεια και ζωή στη Γη. Αν και μοναδικός για μας, δισεκατομμύρια παρόμοια άστρα υπάρχουν διάσπαρτα στο γαλαξία μας. Η μέση διάμετρος του Ήλιου είναι περίπου 109 φορές μεγαλύτερη από αυτή της Γης και η περιστροφή του διαρκεί περίπου 27 μέρες στον ισημερινό του. Η θερμοκρασία στην επιφάνειά του εκτιμάται σε 5.540 βαθμούς Κελσίου, ενώ στον πυρήνα του σε 15 εκατομμύρια βαθμούς Κελσίου. http://www.scoop.it/t/physicists-and-physics/p/4079507307/2017/05/28/nasa