Δροσος Γεωργιος

Εκπληκτικό βίντεο δείχνει ηλιοβασίλεμα στη Κίνα με… επτά Ήλιους. Πρόκειται για οπτική ψευδαίσθηση από το σημείο της καταγραφής Μια γυναίκα σε νοσοκομείο της Κίνας κατέγραφε με το κινητό της τηλέφωνο την κάθοδο του Ήλιου στον ορίζοντα όταν συνέβη κάτι μοναδικό και άκρως εντυπωσιακό, η εικόνα έδειχνε περισσότερους από έναν Ήλιους στον ουρανό και πιο συγκεκριμένα έδειχνε επτά άστρα.Η γυναίκα ανάρτησε το βίντεο στο Διαδίκτυο και όπως ήταν επόμενο έχει συγκεντρώσει μεγάλο ενδιαφέρον. Φυσικά αυτό που φαίνεται δεν είναι ένα κοσμικό θαύμα αλλά μια οπτική ψευδαίσθηση που δημιουργήθηκε από τη διάθλαση του φωτός στο πολυστρωματικό γυαλί του παραθύρου μέσα από το οποίο πραγματοποιήθηκε η καταγραφή του ηλιοβασιλεμάτος.Το βίντεο καταγράφηκε από τον 11ο όροφο ενός νοσοκομείου στο Τσενγκντού της Κίνας νοτιοδυτικά της επαρχίας Σιτσουάν στις 18 Αυγούστου, δείχνοντας τον Ήλιο να αναπαράγεται με διαφορετικά επίπεδα έντασης. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1748764/ekpliktiko-vinteo-deichnei-iliovasilema-sti-kina-me-epta-ilioys/

Το διάγραμμα φάσης του ούζου. Γιατί θολώνει το ούζο; Το αιθέριο έλαιο του γλυκάνισου, η ανηθόλη, είναι πρακτικά αδιάλυτη στο νερό, αλλά πολύ ευδιάλυτη στην αιθανόλη (οινόπνευμα), στην περιεκτικότητα αιθανόλης που έχει το ούζο. Όταν όμως προστεθεί νερό η διαλυτότητά της μειώνεται, και καθώς είναι υδρόφοβη δημιουργεί μικρά συσσωματώματα που σχηματίζουν σταγονίδια, τα οποία σκεδάζουν το φως. Γι αυτό βλέπουμε το λευκό θόλωμα του ούζου. Οι κακές γλώσσες έλεγαν ότι κάποιοι μαθηματικοί του Πανεπιστημίου Loughborough συχνά-πυκνά τα κοπανάνε πίνοντας ούζο. Και για να μην χαρακτηριστούν ως «μπέκρουλες» χρησιμοποιούσαν την δικαιολογία ότι μελετούν το ‘Ouzo Effect’ – το θόλωμα του ούζου όταν σ’ αυτό προστίθεται νερό. Όμως οι φήμες περί «έρευνας μεθυσμένων» διαψεύστηκαν οριστικά όταν οι μαθηματικοί Archer et al δημοσίευσαν το νέο μαθηματικό μοντέλο τους που περιγράφει τον αυθόρμητο σχηματισμό μικροσκοπικών σταγονιδίων στο νερωμένο ούζο και την αιώρησή τους για μεγάλο χρονικό διάστημα. Η μαθηματική περιγραφή του ‘Ouzo Effect’ θα μπορούσε να έχει ευρύτερες εφαρμογές πέρα από τον κόσμο των ποτών, όπως η δημιουργία νέων υλικών.Το ούζο είναι ουσιαστικά τρία πράγματα: αλκοόλ, αιθέριο έλαιο γλυκάνισου και νερό. Όταν προστίθεται νερό, σχηματίζονται μικροσκοπικά σταγονίδια που αποτελούνται κυρίως από έλαιο και αυτά είναι αποτέλεσμα του διαχωρισμού του γλυκάνισου από το μείγμα αλκοόλης-νερού. Αυτό κάνει το ούζο θολό καθώς τα σταγονίδια διασκορπίζουν το φως.Αυτή η γαλακτωματοποίηση – η εναιώρηση των καλά αναμεμειγμένων σταγονιδίων λαδιού στο υγρό – είναι κάτι που απαιτεί πολλή ενέργεια σε άλλα συστήματα και τρόφιμα. Για παράδειγμα, τα γαλακτώματα τροφίμων όπως η μαγιονέζα και οι σάλτσες σαλάτας απαιτούν έντονο χτύπημα για να επιτευχθεί ένα λείο και σταθερό μείγμα. Στο ούζο όμως η γαλακτωματοποίηση γίνεται αυθόρμητα.Αυτό που προκαλεί επίσης έκπληξη είναι πόσο χρόνο αυτά τα σταγονίδια και η προκύπτουσα θολότητα παραμένουν σταθερά στο μείγμα χωρίς να διαχωρίζονται, ειδικά σε σύγκριση με άλλα γαλακτώματα τροφίμων. Το γαλάκτωμα ούζου-νερού παραμένει σταθερό για πολύ μεγαλύτερο χρονικό διάστημα.Η κατανόηση του πώς και γιατί συμβαίνει αυτό στο ούζο θα μπορούσε να οδηγήσει στην ανάπτυξη νέων υλικών, ειδικά σε τομείς όπως τα φαρμακευτικά προϊόντα, τα καλλυντικά και τα τρόφιμα, όπου η σταθερότητα και η κατανομή των μικροσκοπικών σωματιδίων είναι κρίσιμης σημασίας.Οι ερευνητές του Loughborough, σε συνεργασία με ειδικούς από το Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου και το Πανεπιστήμιο του Nottingham Trent, ανακάλυψαν τις μαθηματικές αρχές που εξηγούν το πώς σχηματίζονται τα σταγονίδια και το περιβάλλον υγρό – δύο διακριτές «φάσεις» μέσα στο μείγμα – και μπορούν να παραμείνουν σταθερά μαζί για μεγάλες περιόδους.Αναμιγνύοντας αλκοόλ, λάδι και νερό σε διάφορες αναλογίες, μπόρεσαν να παρατηρήσουν τον διαχωρισμό φάσεων και να μετρήσουν βασικές ιδιότητες όπως η επιφανειακή τάση. Χρησιμοποίησαν αυτά τα δεδομένα και μια μέθοδο στατιστικής μηχανικής μοντελοποίησης γνωστή ως «κλασική θεωρία συναρτησιακής πυκνότητας» για να αναπτύξουν το μαθηματικό τους μοντέλο. Αυτό το μοντέλο χρησιμοποιήθηκε για τον υπολογισμό ενός διαγράμματος φάσης που περιγράφει λεπτομερώς τους σταθερούς συνδυασμούς των συστατικών του ούζου.Η εργασία των Archer et al δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Soft Matter με τίτλο «Experimental and theoretical bulk phase diagram and interfacial tension of ouzo» . Σύμφωνα με τον καθηγητή Andrew Archer, το πρώτο όνομα στην δημοσίευση: «θα μπορούσατε να πείτε, πως ό,τι φαίνεται θολό είναι πλέον πιο καθαρό. Αυτό που είναι επίσης διασκεδαστικό είναι ότι απλά μοντέλα όπως αυτό μπορούν να προβλέψουν πολλά – όπως πόσο χρόνο μπορούν να παραμένουν στο αέρα τα σταγονίδια που φτερνιζόμαστε στον αέρα. Όπως συμβαίνει συχνά, η θεμελιώδης έρευνα του ‘γαλάζιου ουρανού’ εξαιτίας της σκέδασης του φωτός μπορεί να πει κάτι βαθύτερο για μια εμπειρία που εμφανίζεται στην κανονική ζωή – όπως το σερβίρισμα και η κατανάλωση ούζου». Το διάγραμμα φάσης του ούζου πηγή: https://www.lboro.ac.uk/news-events/news/2024/august/ouzo-transformation-maths-revealed/

To θεώρημα του Μπέυζ και το γιότ «Μπεϋζιανός» … του μεγιστάνα Μάικ Λιντς Η εξίσωση στην παραπάνω εικόνα εκφράζει το θεώρημα του Bayes (Μπέυζ). Στην εξίσωση αυτή οι εκφράσεις P(A) και P(B) είναι οι πιθανότητες να συμβούν τα γεγονότα A και B που είναι ανεξάρτητα μεταξύ τους, P(A|B) είναι η υπό συνθήκη πιθανότητα – η πιθανότητα του A δεδομένου ότι αληθεύει το γεγονός B και P(B|A) είναι η πιθανότητα του B δεδομένου ότι αληθεύει το γεγονός A.Το θεώρημα διατυπώθηκε από τον Άγγλο μαθηματικό και πρεσβυτεριανό ιερέα Τόμας Μπέυζ (1701–1761). Επρόκειτο για μια νέα προσέγγιση σε ένα θεμελιώδες αίνιγμα: πως να προχωρήσεις αντίστροφα από τις παρατηρήσεις στα κρυφά αίτια όταν οι πληροφορίες που έχεις είναι ελλιπείς. Το θεώρημα αναπτύχθηκε περαιτέρω από τον Pierre-Simon Laplace, που δημοσίευσε τη μοντέρνα διατύπωση το 1812 στο βιβλίο του «Théorie analytique des probabilités». Μάλιστα χρησιμοποίησε το θεώρημα για να εκτιμήσει την μάζα του πλανήτη Κρόνου. Έτσι, ο Laplace ήταν ένας από τους πρώτους «Μπεϋζιανούς» στατιστικολόγους. “Bayesian” (Μπεϋζιανός) ήταν και το όνομα του πολυτελούς γιότ του Βρετανού μεγιστάνα Mike Lynch, του οποίου η βύθιση σε ακτή της Σικελίας στις 19 Αυγούστου 2024, προκάλεσε τον πνιγμό του μαζί με άλλα 21 άτομα που επέβαιναν στο σκάφος. Στον «Μπεϋζιανό» γιόρταζε με φίλους την αθώωσή του μετά την πολυετή δικαστική διαμάχη με την Hewlett-Packard (HP) στις ΗΠΑ. Το όνομα του γιότ «Μπεϋζιανός» δεν ήταν τυχαίο. Ο άτυχος επιχειρηματίας είχε γοητευθεί από τα φοιτητικά του χρόνια με την μπεϋζιανή μαθηματική ανάλυση.Ο Μάικ Λιντς σπούδασε φυσική, μαθηματικά και βιοχημεία στο Κέιμπριτζ και εκπόνησε διδακτορική διατριβή σχετική με την μηχανική μάθηση [Lynch, M. R. (1990). Adaptive techniques in signal processing and connectionist models]. Κατά την διάρκεια των σπουδών του στο Κέιμπριτζ ο Lynch γοητεύτηκε από τη θεωρία πιθανοτήτων και το έργο του Τόμας Μπέυζ. Η Autonomy, η εταιρεία λογισμικού που ίδρυσε ο Lynch το 1996 θα γινόταν μια από τις πιο επιτυχημένες εξαγωγές τεχνολογίας του Ηνωμένου Βασιλείου κατά τη διάρκεια μιας περιόδου που κατά τα άλλα κυριαρχούσε η Silicon Valley. Στο θεώρημα του Μπέυζ βασίζονταν η ικανότητα του Autonomy να αναλύει μεγάλα σύνολα δεδομένων. Σε μια συνέντευξη στο WIRED το 2015, ο Lynch δήλωσε ότι ο Μπέυζ στην εποχή της πληροφορίας ισοδυναμεί με ό,τι ήταν ο Αϊνστάιν για τη φυσική.Το όνομα Μπεϋζιανός που έδωσε o Λιντς στο γιότ του δείχνει πόσο ενθουσιώδης και εμμονικός ήταν στη ζωή του με την μπεϋζιανή θεωρία πιθανοτήτων, στην οποία βασίζονταν και η εργασία του στη μηχανική μάθηση και την τεχνητή νοημοσύνη. Εκ των υστέρων, απεδείχθη ότι οι πιθανότητες δεν ήταν με το μέρος του. διαβάστε σχετικά: Mike Lynch: The Probability Man – https://reaction.life/mike-lynch-the-probability-man/

Δημιουργήθηκαν… αόρατες μπαταρίες που θα τροφοδοτούν νανορομπότ τα οποία θα εισβάλουν στο σώμα μας για να μας γιατρεύουν. Το σύστημα λειτουργεί με το οξυγόνο που υπάρχει στο περιβάλλον του. Ερευνητική ομάδα στο Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Μασαχουσέτης, το περίφημο MIT, ανέπτυξε μια μπαταρία μεγέθους όσο μια ανθρώπινη τρίχα η οποία θα τροφοδοτεί ρομπότ μεγέθους όσο ένα ανθρώπινο κύτταρο.Η μπαταρία ψευδαργύρου-αέρα συλλαμβάνει οξυγόνο από το περιβάλλον της και οξειδώνει ελάχιστες ποσότητες ψευδαργύρου, μια αντίδραση που μπορεί να δημιουργήσει έως και 1 βολτ. Αυτή η ενέργεια μπορεί στη συνέχεια να τροφοδοτήσει αντικείμενα όπως αισθητήρες ή ένα μικροσκοπικό ρομποτικό βραχίονα που θα μπορεί να ανυψώνεται και να χαμηλώνει για να μεταφέρει ένα ωφέλιμο φορτίο όπως για παράδειγμα, ινσουλίνη απευθείας στα κύτταρα ενός ατόμου με διαβήτη.Ενώ τα ρομπότ μεγέθους κυττάρου έχουν προταθεί εδώ και καιρό για να μεταφέρουν φάρμακα σε συγκεκριμένες τοποθεσίες στο σώμα ο τρόπος με τον οποίο θα αποκτούν ενέργεια για να κινούνται και να λειτουργούν αποτελεί ένα… πονοκέφαλο για την επιστημονική κοινότητα που προσπαθεί να αναπτύξει νέες επαναστατικές τεχνολογίες που να υποστηρίξουν αυτά τα ρομποτικά συστήματα. Μαριονέτες Πολλά σύγχρονα σχέδια χρησιμοποιούν ηλιακή ενέργεια, πράγμα που σημαίνει ότι πρέπει είτε να εκτίθενται στο φως του Ήλιου είτε να ελέγχονται από δέσμες λέιζερ. Αλλά κανένα από τα δύο δεν διεισδύει μακριά στο σώμα, περιορίζοντας πόσο μακριά μπορούν να ταξιδέψουν τέτοια ρομπότ, που ονομάζονται «μαριονέτες», επειδή πρέπει να παραμείνουν συνδεδεμένα με αυτήν την πηγή φωτός σαν μια χορδή μαριονέτας.«Τα συστήματα μαριονέτας δεν χρειάζονται πραγματικά μπαταρία επειδή παίρνουν όλη την ενέργεια που χρειάζονται από εξωτερική πηγή. Αλλά αν θέλετε ένα μικρό ρομπότ να μπορεί να μπαίνει σε χώρους στους οποίους δεν θα μπορούσατε να έχετε πρόσβαση διαφορετικά πρέπει να έχει μεγαλύτερο επίπεδο αυτονομίας. Η μπαταρία είναι απαραίτητη για κάτι που δεν πρόκειται να έχει επαφή με τον έξω κόσμο» », αναφέρει ο Μάικλ Στράνο χημικός μηχανικός στο MIT, επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας που δημοσιεύει την ανακάλυψη της στην επιθεώρηση «Science Robotics»Η νέα μπαταρία είναι από τις μικρότερες που έχουν εφευρεθεί ποτέ. Το 2022, ερευνητές στη Γερμανία περιέγραψαν μια μπαταρία μεγέθους χιλιοστού που μπορεί να χωρέσει σε ένα μικροτσίπ. Η μπαταρία του Strano και της ομάδας του είναι περίπου 10 φορές μικρότερη, με μήκος μόλις 0,1 χιλιοστά και πάχος 0,002 χιλιοστά. Η μέση ανθρώπινη τρίχα έχει πάχος περίπου 0,1 χιλιοστό. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1748062/dimioyrgithikan-aorates-mpataries-poy-tha-trofodotoyn-nanorompot-ta-opoia-tha-eisvaloyn-sto-soma-mas-gia-na-mas-giatreyoyn/

Roscosmos Αποτελέσματα της συνεδρίασης της επιτροπής για την αξιολόγηση της ετοιμότητας του πληρώματος για διαστημική πτήση Τα κύρια και εφεδρικά πληρώματα της Expedition 72 είναι έτοιμα για διαστημική πτήση με το Soyuz MS-26! Το επόμενο στάδιο είναι η προετοιμασία πριν από την εκτόξευση στο Baikonur. Κύριο πλήρωμα: ▪ Ο κοσμοναύτης της Roscosmos Alexey Ovchinin. ▪ Ο κοσμοναύτης της Roscosmos Ivan Vagner. ▪ Ο αστροναύτης της NASA Donald Pettit. Εφεδρικό πλήρωμα: ▪ Ο κοσμοναύτης της Roscosmos Sergei Ryzhikov. ▪ Ο κοσμοναύτης της Roscosmos Alexey Zubritsky. ▪ Ο αστροναύτης της NASA Τζόναθαν Κιμ. Η αποστολή ξεκινά στις 11 Σεπτεμβρίου. Η προγραμματισμένη διάρκεια εργασίας στο σταθμό είναι 202 ημέρες. Συνέντευξη Τύπου των πληρωμάτων ISS-72 Σήμερα, ο Alexey Ovchinin, ο Ivan Vagner και ο Donald Pettit, το κύριο πλήρωμα του ISS-72, απάντησαν σε ερωτήσεις δημοσιογράφων. Και επίσης οι μαθήτριές τους - Sergei Ryzhikov, Alexey Zubritsky και Johnny Kim. Ο Alexey Ovchinin μίλησε για τα προγραμματισμένα πειράματα (περισσότερες από σαράντα μελέτες, τρεις από αυτές νέες), το επιλεγμένο διακριτικό κλήσης - "Burlak" και τον δείκτη έλλειψης βαρύτητας - ένα μαλακό παιχνίδι, ένα σκυλί corgi. «Έχουμε ένα μέλος της οικογένειας - ένα σκυλί αυτής της ράτσας, το όνομά του είναι Peach. Και αυτός ο δείκτης θα είναι μαζί μου σε όλη τη διάρκεια της πτήσης, θα ζεστάνει την ψυχή και την καρδιά μου και θα μου θυμίζει το σπίτι». Ο εφεδρικός μηχανικός πτήσης του πληρώματος Alexey Zubritsky ρωτήθηκε από δημοσιογράφους σχετικά με την επιθυμία του σχετικά με την πτήση στο διάστημα: «Η επιθυμία είναι το κύριο πλήρωμα να εκτοξευτεί στην ώρα του και εμείς να τους συναντήσουμε στην τροχιά εγκαίρως έξι μήνες αργότερα, να τους πάρουμε τη σκυτάλη και να συνεχίσουμε την αποστολή μας ως μέρος του κύριου πληρώματος την επόμενη άνοιξη». Επίσης, κατά τη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου, ο κοσμοναύτης Ιβάν Βάγκνερ έλαβε πιστοποιητικό ειδικού ανταποκριτή για το πρακτορείο ειδήσεων TASS. Στη συνέντευξη Τύπου μίλησαν επίσης για τη διαφορά στην προετοιμασία για πτήση σε Ρωσία και ΗΠΑ. «Πρόκειται για μια ομαδική προσπάθεια: θα ήθελα να σημειώσω τον επαγγελματισμό των εκπαιδευτών, τη συνοχή αυτών των ομάδων και τη συνεργασία των χωρών μας. - μοιράστηκε ο αστροναύτης Τζόναθαν Κιμ. https://vk.com/roscosmos?z=video-30315369_456244123%2F7b68c6e8f7d296f451%2Fpl_wall_-30315369 https://vk.com/roscosmos?w=wall-30315369_573438 Rocket and Space Corporation "Energia" Λίγος τεχνητός ήλιος για το Soyuz MS-26 ☀ Ας ελέγξουμε πώς λειτουργούν τα ηλιακά πάνελ του διαστημικού μας σκάφους. Σε μια ειδική βάση, περισσότεροι από 100 ισχυροί λαμπτήρες μιμούνται το φως του ήλιου και οι μπαταρίες αρχίζουν να παράγουν ηλεκτρικό ρεύμα. Κατά τη διάρκεια μοτίβων γρήγορης πτήσης (αρκετές ώρες), η ισχύς της μπαταρίας είναι γενικά επαρκής, επομένως οι μπαταρίες λειτουργούν μόνο όσο μπορούν. Αλλά στην περίπτωση ενός μεγαλύτερου ταξιδιού στον ISS, χρειάζεται περισσότερη ενέργεια. Ενώ το πλοίο βρίσκεται σε τροχιά, η θέση του σε σχέση με τον ήλιο αλλάζει. Για να χτυπήσουν οι ακτίνες στις μπαταρίες, πραγματοποιείται ένας ξεχωριστός ελιγμός «στρίβωματος» του Soyuz. Αυτή είναι μια δύσκολη στιγμή για τους αστροναύτες, οι οποίοι μέχρι τώρα έχουν χρόνο να βιώσουν όλα τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα της έλλειψης βαρύτητας. https://vk.com/rsc_energia?w=wall-167742670_21602

Πύρινος ωκεανός κάλυπτε κάποτε τη Σελήνη. Νέα ευρήματα στο νότιο πόλο του φεγγαριού υποδεικνύουν αρχαίες θάλασσες μάγματος. Ο νότιος πόλος της Σελήνης αποτελεί το επίκεντρο της επιστημονικής κοινότητας αφού είναι το σημείο που έχει επιλεχθεί ως αυτό που υποδεχθεί την επιστροφή της ανθρωπότητας στο φυσικό μας δορυφόρο και θα δημιουργηθούν εκεί οι πρώτες επανδρωμένες βάσεις.Έχει διαπιστωθεί ότι στο υπέδαφος του νότιου πόλου της Σελήνης υπάρχουν μεγάλα αποθέματα νερού σε παγωμένη μορφή η απόκτηση και πολυεπίπεδη αξιοποίηση του οποίου (πόσιμο νερό, οξυγόνο, καύσιμα) θα διευκολύνει τη μόνιμη παρουσία του ανθρώπου στο φεγγάρι. Όπως είναι ευνόητο πραγματοποιούνται συνεχώς τα τελευταία χρόνια διαφόρων ειδών ερευνητικές αποστολές και μελέτες στο νότιο πόλο της Σελήνης.Με δημοσίευση της στην επιθεώρηση «Nature» ερευνητική ομάδα παρουσιάζει τα αποτελέσματα μελέτης σε δεδομένα της αποστολής Chandrayaan-3 της Ινδίας που προσεδαφίστηκε στο νότιο πόλο της Σελήνης πριν από ένα χρόνο.Σύμφωνα με τους ερευνητές ο νότιος πόλος της Σελήνης καλυπτόταν κάποτε από έναν ωκεανό από λιωμένα πετρώματα, από μάγμα. Η μελέτη αυτή ενισχύει τη θεωρία που αναφέρει ότι μάγμα σχημάτισε την επιφάνεια της Σελήνης πριν από περίπου 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια.Η αποστολή εξερεύνησε αυτήν την απομονωμένη και μυστηριώδη περιοχή της Σελήνης όπου κανένα σκάφος δεν είχε πραγματοποιήσει κάποια προσσελήνωση. Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι όταν σχηματίστηκε η Σελήνη πριν από 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια, άρχισε να ψύχεται και ένα ελαφρύτερο ορυκτό που ονομάζεται ανορθοσίτης φερροάν επέπλεε στην επιφάνεια. Αυτός ο φερροικός ανορθοσίτης σχημάτισε την επιφάνεια του φεγγαριού.«Η θεωρία της πρώιμης εξέλιξης της Σελήνης γίνεται πολύ πιο ισχυρή υπό το φως των παρατηρήσεών μας», λέει ο Δρ. Σαντός Βανταγουάλε του Physical Research Laboratory, εκ των επικεφαλής της μελέτης.Πριν από την ινδική αποστολή στοιχεία για την παρουσία ωκεανών μάγματος στη Σελήνη είχαν εντοπιστεί στα μεσαία γεωγραφικά πλάτη της Σελήνης από τις επανδρωμένες αποστολές Apollo της NASA στα τέλη της δεκαετίας του 1960 και τις αρχές της δεκαετίες του 1970. Η εξερεύνηση Το ρόβερ Pragyaan της αποστολής Chandrayaan-3 εξερεύνησε την περιοχή του σεληνιακού νότιου πόλου για 10 ημέρες τον περασμένο Αύγουστο.«Ήταν πραγματικά συναρπαστικές στιγμές. Το να κάθεσαι στο δωμάτιο ελέγχου, να μετακινείς το ρόβερ στη σεληνιακή επιφάνεια – αυτό ήταν πραγματικά μια μοναδική εμπειρία», λέει ο καθηγητής Βάνταγουάλε. Το ρόβερ κατασκευάστηκε για να αντέχει τις μεγάλες μεταβολές της θερμοκρασίας στη Σελήνη και μπορούσε να πάρει τις δικές του αποφάσεις σχετικά με το πώς να κινηθεί στην ανώμαλη και σκονισμένη επιφάνεια της Σελήνης. Το ρόβερ της Ινδίας στη Σελήνη Χρειάστηκαν 23 μετρήσεις με ένα όργανο που ονομάζεται φασματόμετρο ακτίνων Χ και σκέδασης σωματιδίων άλφα. Η μέθοδος αυτή διεγείρει τα άτομα και αναλύει την ενέργεια που παράγεται για να εντοπίσει τα ορυκτά στο έδαφος της Σελήνης.Η ερευνητική ομάδα βρήκε επίσης στοιχεία για μια συντριβή ενός τεράστιου μετεωρίτη στο νότιο πόλο της Σελήνης πριν από τέσσερα δισεκατομμύρια χρόνια. Η συντριβή πιστεύεται ότι προκάλεσε τη λεκάνη του Aitken η οποία είναι ένας από τους μεγαλύτερους κρατήρες στο ηλιακό σύστημα, με διάμετρο 2,5 χιλιάδες χλμ.Οι ερευνητές εντόπισαν επίσης μαγνήσιο, το οποίο πιστεύουν ότι προερχόταν από τα βάθη της Σελήνης το οποίο εκτοξεύτηκε από τη συντριβή και προωθήθηκε πάνω από την επιφάνεια. Τα ευρήματα πιστεύεται ότι θα βοηθήσουν στο να αναλυθεί ακόμη καλύτερα η γεωλογική κατάσταση της Σελήνης ώστε να αποφασισθεί που πρέπει να δημιουργηθούν επανδρωμένες βάσεις εκεί.Οι ΗΠΑ έχουν ανακοινώσει ότι θέλουν να δημιουργήσουν μέσα στην επόμενη δεκαετία μια επανδρωμένη βάση στο νότιο πόλο της Σελήνης ενώ μια κοινή βάση θέλουν να δημιουργήσουν στο νότιο πόλο του φεγγαριού η Κίνα με τη Ρωσία σε ένα εγχείρημα στο οποίο έχουν εκδηλώσει ενδιαφέρον συμμετοχής πολλές χώρες όπως το Αζερμπαϊτζάν, η Βενεζουέλα, η Νότιος Αφρική και το Πακιστάν. Ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος (ESA) έχει ανακοινώσει τα σχέδια του για τη δημιουργία μιας μεγάλης εγκατάστασης στην αθέατη πλευρά της Σελήνης την οποία έχει ονομάσει «Σεληνιακό Χωριό» η οποία θα λειτουργεί τόσο ως τόπος επιστημονικής έρευνας αλλά και ως εμπορικός ή τουριστικός προορισμός χωρίς ωστόσο να έχουν γίνει μέχρι στιγμής κάποιες κινήσεις προς την έναρξη υλοποίησης αυτού του πρότζεκτ. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1746529/pyrinos-okeanos-kalypte-kapote-ti-selini/

Μια φυσική ερμηνεία του εξωγήινου σήματος «ουάου!» Το ραδιοτηλεσκόπιο Big Ear του Πανεπιστημίου του Οχάιο συνέλαβε το 1977 ένα ισχυρό, παράξενο ραδιοσήμα διάρκειας 72 δευτερολέπτων από την κατεύθυνση του αστερισμού του Τοξότη. Πρόκειται για το πιο διάσημο σήμα εξωγήινης προέλευσης, το επονομαζόμενο σήμα Ουάου!O αστρονόμος Jerry R. Ehman εξετάζοντας τα δεδομένα του ραδιοτηλεσκοπίου Big Ear σημείωσε εντυπωσιασμένος στο εκτυπωμένο σήμα το επιφώνημα «Wow!». Το πραγματικό όνομα του σήματος είναι 6EQUJ5.Το σήμα προκάλεσε μεγάλο ενθουσιασμό στην αστρονομική κοινότητα, κυρίως, γιατί πολλοί θεώρησαν ότι επρόκειτο για σήμα από κάποιον εξωγήινο πολιτισμό. Όμως όπως γίνεται συνήθως η επιθυμία δεν ταυτίζεται με την πραγματικότητα. Το εν λόγω σήμα ήταν πιο πιθανό να προέρχεται είτε από ανθρώπινη δραστηριότητα ή να οφείλεται σε κάποιο (άγνωστο) φυσικό φαινόμενο. Σε μια πρόσφατη δημοσίευση υποστηρίζεται ότι το σήμα «Wow!» έχει τελικά μια εντελώς φυσική εξήγηση.Το «Arecibo Wow!» είναι μια νέα έρευνα που στοχεύει να βρει παρόμοια σήματα σε αρχειοθετημένα δεδομένα από το Παρατηρητήριο Arecibo. Από το 2017 έως το 2020, πραγματοποιήθηκαν πολλές παρατηρήσεις στα 1 έως 10 GHz με το τηλεσκόπιο 305 μέτρων. Οι Abel Méndez, Kevin Ortiz Ceballos και Jorge Zuluaga δημοσίευσαν τα πρώτα αποτελέσματα της έρευνας στα 1420 MHz [Arecibo Wow! I: An Astrophysical Explanation for the Wow! Signal]. Οι μέθοδοι, η συχνότητα και το εύρος ζώνης αυτών των παρατηρήσεων είναι παρόμοιες με εκείνες που χρησιμοποιήθηκαν για την ανίχνευση του σήματος «Wow!»Στη δημοσίευση αναφέρεται η ανίχνευση σημάτων στενής ζώνης (10 kHz) κοντά στη γραμμή υδρογόνου παρόμοια – αν και λιγότερο ισχυρά – με το σήμα «Wow!». Τα σήματα αυτά προέρχονται από διαστρικά νέφη ψυχρού υδρογόνου (HI) στον Γαλαξία μας.Οι συγγραφείς υποστηρίζουν ότι αυτά τα σήματα εξηγούνται εύκολα θεωρώντας ένα αστροφυσικό φαινόμενο, ίδιο με εκείνο που δημιούργησε το σήμα «Wow!»Το σήμα προήλθε από ξαφνική έκλαμψη εξαιτίας της εκπομπής από την αποδιέργεση των ατόμων στα νέφη υδρογόνου. Η διέγερση των ατόμων προκλήθηκε από μια ισχυρή παροδική πηγή ακτινοβολίας, όπως μια έκλαμψη κάποιου αστρονομικού αντικειμένου – μάγναστρο ή άστρο νετρονίων – που παράγει εκρήξεις ακτίνων γάμμα και ακτίνων Χ σε ακανόνιστα διαστήματα. Αυτά τα συμβάντα είναι σπάνια και βασίζονται σε συγκεκριμένες συνθήκες και ευθυγραμμίσεις, όπου αυτά τα νέφη μπορεί να γίνουν πολύ φωτεινότερα για δευτερόλεπτα έως λεπτά. Μπορούν να κάνουν τα νέφη υδρογόνου να λάμψουν έντονα για δευτερόλεπτα ή και λεπτά.Η αρχική πηγή ή το νέφος ενδέχεται να μην είναι ανιχνεύσιμα, ανάλογα με την ευαισθησία του τηλεσκοπίου. Η ακριβής θέση του σήματος «Wow!» μπορεί να προσδιοριστεί με αναζήτηση μεταβατικών ραδιοφωνικών πηγών πίσω από τα ψυχρά νέφη υδρογόνου στην αντίστοιχη περιοχή. Η υπόθεση αυτή εξηγεί όλες τις παρατηρούμενες ιδιότητες του σήματος «Wow!».Οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι αυτό που είδε το Big Ear το 1977 ήταν η παροδική εκπομπή ενός από τα πολλά νέφη ουδέτερου υδρογόνου στη γραμμή παρατήρησης του τηλεσκοπίου. Το σήμα του 1977 ήταν παρόμοια με αυτά που κατέγραψε και το Arecibo. Η μόνη διαφορά μεταξύ των σημάτων που παρατηρήθηκαν στο Arecibo και του σήματος «Wow!» είναι η έντασή τους. Είναι ακριβώς αυτή η ομοιότητα μεταξύ των φασμάτων που υποδηλώνει έναν μηχανισμό στην προέλευση του μυστηριώδους σήματος.Αυτά τα σήματα είναι σπάνια επειδή η ευθυγράμμιση στον χώρο μεταξύ πηγής, νέφους και παρατηρητή είναι σπάνια. Η σπανιότητα της ευθυγράμμισης εξηγεί γιατί και οι ανιχνεύσεις είναι τόσο σπάνιες. Οι ερευνητές μπόρεσαν να αναγνωρίσουν τα νέφη που είναι υπεύθυνα για το σήμα αλλά όχι την πηγή. Τα αποτελέσματά τους δείχνουν ότι η πηγή είναι πολύ πιο μακρινή από τα νέφη που παράγουν το σήμα υδρογόνου.«Δεδομένης της ανιχνευσιμότητας των νεφών όπως αποδεικνύεται στα δεδομένα μας, αυτή η εικόνα θα μπορούσε να επιτρέψει τον προσδιορισμό της ακριβούς θέσης της προέλευσης του σήματος και να επιτρέψει τη συνεχή παρακολούθηση για επόμενα γεγονότα. Η υπόθεσή μας εξηγεί όλες τις παρατηρούμενες ιδιότητες του σήματος «Wow!» Signal», το οποίο θα μπορούσε να είναι το πρώτο καταγεγραμμένο γεγονός μιας αστρονομικής έκλαμψης μέιζερ στη γραμμή υδρογόνου», αναφέρουν οι ερευνητές στα συμπεράσματά τους. Αυτό το απλό σχήμα δείχνει πώς δημιουργήθηκε και εντοπίστηκε στο σήμα «Ουάου!». Μια πηγή ακτινοβολίας όπως ένα μάγναστρο βρίσκεται πίσω από ένα νέφος ψυχρού ουδέτερου υδρογόνου. Η ενέργεια από την πηγή διεγείρει τα άτομα του υδρογόνου και προκαλεί την εκπομπή από το νέφος HI, που είναι παρατηρήσιμη από τη Γη. Προτείνεται ότι το σήμα θα μπορούσε να είναι το πρώτο καταγεγραμμένο γεγονός μιας αστρονομικής έκλαμψης μέιζερ στη γραμμή υδρογόνου. πηγή: https://www.universetoday.com/168176/the-wow-signal-deciphered-it-was-hydrogen-all-along/

Roscosmos Οι δοκιμές συνεχίζονται: δεύτερη μέρα σύνθετης εκπαίδευσης εξετάσεων Στις 21 Αυγούστου, οι κοσμοναύτες και οι αστροναύτες δίνουν ξανά εξετάσεις, αλλά άλλαξαν την ανάπτυξή τους: το κύριο πλήρωμα του ISS-72 έχει εξετάσεις στον προσομοιωτή του επανδρωμένου διαστημικού σκάφους Soyuz και τα αντίγραφα ασφαλείας δείχνουν γνώσεις και δεξιότητες σε προσομοιωτές του ρωσικού τμήματος ο σταθμός. Την προηγούμενη μέρα, ο Alexey Ovchinin, ο Ivan Vagner και ο Donald Pettit χειρίστηκαν τέλεια όλες τις καταστάσεις έκτακτης ανάγκης που προέκυψαν κατά τη διάρκεια της εργασίας τους στο ρωσικό τμήμα. Σήμερα το κύριο πλήρωμα ελέγχει το Soyuz. Και ο Sergei Ryzhikov, ο Alexey Zubritsky και ο Johnny Kim διεξάγουν επιστημονικά πειράματα και εξαλείφουν καταστάσεις έκτακτης ανάγκης στην «τροχία». https://vk.com/roscosmos?w=wall-30315369_573429 Roscosmos Καθημερινή ζωή στο διάστημα: πώς πηγαίνουν οι εργασίες στον ISS; Οι κοσμοναύτες μας αφιερώνουν τον περισσότερο χρόνο τους στην επιστήμη. Χθες πραγματοποίησαν μια σειρά πειραμάτων: ▪ «Photobioreactor» - τα μικροφύκη αναπτύχθηκαν σε συνθήκες μικροβαρύτητας. ▪ «Peritectics» - μελέτησε τήγματα πολλαπλών συστατικών με βάση τον σίδηρο σε μηδενική βαρύτητα. ▪ «Aseptic» - ανέλυσε την αποτελεσματικότητα των μεθόδων αποστείρωσης και των τεχνικών μέσων κατά τη διάρκεια της επιστημονικής έρευνας. ▪ "Ekon-M" - φωτογράφισε τη Γη για να αξιολογήσει την περιβαλλοντική κατάσταση. Το πλήρωμα αντικατέστησε επίσης την τεκμηρίωση επί του σκάφους με αυτή που παραδόθηκε από το Progress MS-28 και άντλησε πόσιμο νερό από τη δεξαμενή του πλοίου στη δεξαμενή της μονάδας Zvezda. Περισσότερα για τα πράγματα σε τροχιά - στην αναφορά στον ιστότοπο: https://www.roscosmos.ru/40789/. https://vk.com/roscosmos?w=wall-30315369_573433

Πώς η τεχνητή νοημοσύνη μεταμορφώνει την υγεία. «Η τεχνητή νοημοσύνη θα αλλάξει τον τρόπο που ζούμε και εργαζόμαστε, με σημαντικές συνέπειες για την υγεία» τόνισε ο γενικός διευθυντής του ΠΟΥ. Σε μια Στρογγυλή Τράπεζα οι επιστήμονες του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (ΠΟΥ) εξέτασαν ευκαιρίες και κινδύνους για την αξιοποίηση της τεχνητής νοημοσύνης (AI) με στόχο τη βελτίωση της ποιότητας της υγειονομικής περίθαλψης, υποστηρίζοντας παράλληλα τις αρχές της δικαιοσύνης, της ισότητας, της ένταξης, της ασφάλειας, της ιδιωτικής ζωής, της διαφάνειας και της λογοδοσίας.Όπως ανέφερε ο γενικός διευθυντής του ΠΟΥ, Δρ Τέντρος Αντανόμ Γκεμπρεγέσους, «κάποιοι λένε ότι η τεχνητή νοημοσύνη θα ξεκλειδώσει μια 4η βιομηχανική επανάσταση. Η τεχνητή νοημοσύνη θα αλλάξει τον τρόπο που ζούμε και εργαζόμαστε, με σημαντικές συνέπειες για την υγεία».Οι ομιλητές άντλησαν τις εμπειρίες τους στον τομέα της υγείας, του ακαδημαϊκού κόσμου, της κυβέρνησης και των ρυθμιστικών και ιδιωτικών τεχνολογικών τομέων για να αντιμετωπίσουν ζητήματα, όπως συνεργασίες, να συνδυάσουν την τεχνογνωσία της δημόσιας υγείας με την ιδιωτική καινοτομία και τη ρύθμιση, για να υποστηρίξουν με τόλμη αλλά υπεύθυνα την υιοθέτηση και την καινοτομία της τεχνητής νοημοσύνης τεχνολογίες. Τονίστηκε επίσης ο ρόλος της αξιόπιστης ηγεσίας του ΠΟΥ στη διαμόρφωση ενός δίκαιου ψηφιακού μέλλοντος και η καθοδήγησή του στην ενημέρωση σχετικά με την υλοποίηση έργων τεχνητής νοημοσύνης.Στη συζήτηση υπογραμμίστηκε η σημασία να τεθούν οι άνθρωποι και το δημόσιο συμφέρον στο επίκεντρο κατά τη χρήση της τεχνητής νοημοσύνης για την υγεία. Εκφράστηκαν ανησυχίες για την ενίσχυση των υφιστάμενων ανισοτήτων, αλλά καταγράφηκε επίσης ελπίδα ότι η τεχνητή νοημοσύνη θα μπορούσε να βοηθήσει να ξεπεραστούν οι τρέχοντες περιορισμοί, βοηθώντας στην προσέγγιση περιθωριοποιημένων κοινοτήτων και ανθρώπων σε απομακρυσμένες περιοχές και αυξάνοντας τις δυνατότητες των εργαζομένων στον τομέα της υγείας με περιορισμένο χρόνο. Τα επόμενα βήματα θα ληφθούν στους τομείς: μιας ανανεωμένης παγκόσμιας στρατηγικής για την ψηφιακή υγεία και την τεχνητή νοημοσύνη (2026-2030). της υλοποίησης της Παγκόσμιας Πρωτοβουλίας για την τεχνητή νοημοσύνη για την υγεία (GI-AI4H)· της κατανομής των ευθυνών μεταξύ των ενδιαφερομένων, όπως: κινητοποίηση πόρων για την υποστήριξη της ΠΟΥ και των κρατών-μελών για την οικοδόμηση συναίνεσης, ανάπτυξη καθοδήγησης και την παροχή τεχνικής υποστήριξης για την υπεύθυνη μόχλευση της τεχνητής νοημοσύνης για την ενίσχυση των συστημάτων υγείας. https://www.naftemporiki.gr/health/1736776/pos-i-techniti-noimosyni-metamorfonei-tin-ygeia/

Δείτε την εντυπωσιακή έκρηξη πυραυλικού κινητήρα σε διαστημοδρόμιο της Βρετανίας (βίντεο) Πρόκειται για μια αποτυχημένο δοκιμή κάθετης εκτόξευσης. Ένας κινητήρας πυραύλων εξερράγη κατά τη διάρκεια μιας δοκιμής στο διαστημοδρόμιο SaxaVord στη Σκωτία, το οποίο πέρυσι έγινε η πρώτη αδειοδοτημένη τοποθεσία εκτόξευσης κάθετων πυραύλων της Βρετανίας. Τα πλάνα δείχνουν την πυρκαγιά που έχει ξεσπάσει σε μια από τις εξέδρες εκτόξευσης και την μεγάλη έκρηξη που ακολουθεί.Το σημείο είχε εκκενωθεί πριν από τη δοκιμή και κανείς δεν τραυματίστηκε, ανέφεραν σε ξεχωριστές ανακοινώσεις το SaxaVord και η γερμανική εταιρεία Rocket Factory Augsburg (RFA) που κατασκευάζει τα πυραυλικά συστήματα που δοκιμάζονται στο διαστημοδρόμιο.«Αυτό ήταν ένα τεστ και οι δοκιμές έχουν σχεδιαστεί για τον εντοπισμό προβλημάτων πριν από το επόμενο στάδιο. Θα συνεργαστούμε με την RFA για να κατανοήσουμε και να μάθουμε από τις αιτίες και να τους υποστηρίξουμε καθώς προχωρούν στην επόμενη φάση της προετοιμασίας τους» ανέφερε εκπρόσωπος του SaxaVord.Η RFA είπε ότι προσπαθούσε να συγκεντρώσει πληροφορίες για να επιλύσει το τι συνέβη μετά από μια «ανωμαλία» κατά τη διάρκεια της δοκιμής, μια από τις πολλές δοκιμές που έγιναν πριν από την εκτόξευση. Η διαστημική βιομηχανία Το SaxaVord που σχεδιάζει να γίνει η πρώτη βρετανική εγκατάσταση που θα πραγματοποιήσει κάθετη εκτόξευση δορυφόρου στο Διάστημα έλαβε μια βασική άδεια ασφαλείας από τις ρυθμιστικές αρχές τον Απρίλιο, ανοίγοντας το δρόμο για εκτόξευση αργότερα φέτος.Η διαστημική αγορά προβλέπεται να έχει αξία πάνω από ένα τρισεκατομμύριο δολάρια μέχρι το 2030 καθώς εταιρείες σε όλο τον κόσμο σχεδιάζουν να αναπτύξουν δεκάδες χιλιάδες τηλεπικοινωνιακούς δορυφόρους ενώ αναπτύσσονται δυναμικά και άλλοι εμπορικοί τομείς όπως ο διαστημικός τουρισμός ενώ επεκτείνεται η επιστημονική διαστημική δραστηριότητα και παράλληλα έχει ξεκινήσει η κούρσα της κατάκτησης της Σελήνης και του Άρη με επανδρωμένες αποστολές και δημιουργία μόνιμης διαμονής βάσεων. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1745496/deite-tin-entyposiaki-ekrixi-pyraylikoy-kinitira-se-diastimodromio-tis-vretanias-vinteo/

Για τη συνείδηση, την κβαντική φυσική και την ασφάλεια της τεχνητής νοημοσύνης. Η τεχνητή νοημοσύνη και το ChatGPT έχουν σημειώσει εξαιρετική πρόοδο τα τελευταία χρόνια. Τι πρέπει να περιμένουμε από μια τέτοια πρόοδο; Ο Scott Aaronson συζητά με τον Αλέξη Παπάζογλου στο Institute for Art and Ideas για την την ασφάλεια της τεχνητής νοημοσύνης, την κβαντική μηχανική και τι είναι αυτό που κάνει την ανθρώπινη εμπειρία μοναδική. 00:00 Introduction 00:22 Are we suffering from an optimistic induction in the case of AI? 04:53 What do you think about AI skepticism? 07:30 Is seeming to understand the same as understanding? 10:00 What differentiates humans from machines? 15:20 Why do you think quantum mechanics lies at the basis of human uniqueness? 19:19 Why continue developing AI, if it risks catastrophe? 25:12 What should our focus be, in AI safety? 27:32 Is there evidence that AI, in its current form, is trying to manipulate us? Ο Scott Aaronson είναι καθηγητής Επιστήμης Υπολογιστών του Ντέιβιντ Τζ. Μπρούτον Τζούνιορ στο Πανεπιστήμιο του Τέξας στο Ώστιν και διευθυντής του Κβαντικού Κέντρου Πληροφοριών του. Προηγουμένως, ήταν στη σχολή του Τεχνολογικού Ινστιτούτου της Μασαχουσέτης. Σπούδασε στο Cornell και στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στο Μπέρκλεϋ και έκανε μεταδιδακτορικό στο Ινστιτούτο Προηγμένων Σπουδών καθώς και στο Πανεπιστήμιο του Βατερλώ. Το πρώτο του βιβλίο,Quantum Computing From Democritus,εκδόθηκε το 2013 από τις εκδόσεις Cambridge University Press. Έχει λάβει το βραβείο Alan T. Waterman του Εθνικού Ιδρύματος Επιστημών, το βραβείο PECASE των Ηνωμένων Πολιτειών και το βραβείο Junior Bose του MIT για την αριστεία στη διδασκαλία. Η έρευνα του Aaronson επικεντρώνεται στις δυνατότητες και τα όρια των κβαντικών υπολογιστών και γενικότερα στην υπολογιστική πολυπλοκότητα και τη σχέση της με τη φυσική. Στο πλαίσιο της συνεργασίας It from Qubit, ο Aaronson ενδιαφέρεται εξαιρετικά για την αλληλεπίδραση μεταξύ της υπολογιστικής πολυπλοκότητας και της κβαντικής βαρύτητας. Αυτό περιλάμβανε τη μελέτη των πτυχών της επιστήμης των υπολογιστών του επιχειρήματος Harlow-Hayden, το οποίο επιχειρεί να εφαρμόσει τη θεωρία πολυπλοκότητας στο περιβόητο «παράδοξο τείχους προστασίας» στις πληροφορίες για τις μαύρες τρύπες, καθώς και τη συνεργασία με τον Leonard Susskind για την κατανόηση της ανάπτυξης της πολυπλοκότητας των κβαντικών κυκλωμάτων σε συστήματα που προκύπτουν από την αντιστοιχία AdS/CFT. Tο βιβλίο του Scott Aaronson «Από τον Δημόκριτο στους κβαντικούς υπολογιστές» κυκλοφορεί στα ελληνικά από τις εκδόσεις ροπή. https://physicsgg.me/2024/08/21/για-τη-συνείδηση-την-κβαντική-φυσική-κ/

Rocket and Space Corporation "Energia" Ποια είναι η σχέση μεταξύ του σέλας και των μαγνητικών καταιγίδων; . Και οι δύο είναι «ηχώ» του ηλιακού ανέμου. Τα φορτισμένα σωματίδια επηρεάζουν τη μαγνητόσφαιρα της Γης, προκαλώντας τη διαταραχή της. Μόνο στην περίπτωση της ακτινοβολίας είναι και αντίδραση της ατμόσφαιρας. Ως εκ τούτου, το βλέπουμε συχνά πιο κοντά στους πόλους, όπου οι γραμμές του μαγνητικού πεδίου «συγκλίνουν». Ωστόσο, κατά τη διάρκεια ιδιαίτερα ισχυρών καταιγίδων, μπορείτε να βασιστείτε σε μια «παράσταση» σε μέτρια γεωγραφικά πλάτη. Πριν από λίγο καιρό, οι κάτοικοι της περιοχής της Μόσχας πείστηκαν για αυτό. Και όλο και περισσότεροι άνθρωποι αρχίζουν να υποψιάζονται ότι το σέλας είναι, φυσικά, όμορφο, αλλά οι μαγνητικές καταιγίδες παρεμβαίνουν σημαντικά στη ζωή τους. Η επίδραση τέτοιων διαταραχών στην τεχνολογία είναι γενικά αναγνωρισμένη. Τι γίνεται με την υγεία μας; Θέλουν να συλλέξουν περισσότερες πληροφορίες ως μέρος του νέου διαστημικού πειράματος «Endothelium». Στην πραγματικότητα, το ενδοθήλιο είναι ένα λεπτό στρώμα κυττάρων που επενδύει την εσωτερική επιφάνεια των αιμοφόρων αγγείων. Έχει πολλές χρήσιμες λειτουργίες, οι παραβιάσεις των οποίων μπορεί να οδηγήσουν σε υπέρταση, αθηροσκλήρωση και θρόμβωση. Ο σκοπός του πειράματος είναι να ελέγξει πόσο επηρεάζει η διαταραχή της γεωμαγνητόσφαιρας της Γης την υγεία των αστροναυτών. Νέος εξοπλισμός για το πείραμα παραδόθηκε στον ISS από το φορτηγό πλοίο Progress MS-28. https://vk.com/rsc_energia?w=wall-167742670_21589 Roscosmos Το πλήρωμα άρχισε να ξεφορτώνει το Progress MS-28, το οποίο έδεσε στο ISS στις 17 Αυγούστου. Επιπλέον, οι κοσμοναύτες συμμετείχαν σε επιστημονικά πειράματα: αξιολόγησαν την οικολογική κατάσταση του πλανήτη ("Ekon-M"), μελέτησαν τη δυναμική του σχεδιασμού του ISS ("Identification") και ανάπτυξαν μικροφύκη ("Photobioreactor"). Έκαναν επίσης ηλεκτροκαρδιογράφημα και μέτρησαν την αρτηριακή πίεση. Διαβάστε την πλήρη έκθεση στον ιστότοπό μας: https://www.roscosmos.ru/40769/ https://vk.com/roscosmos?w=wall-30315369_573426

Τι συμβαίνει με το Starliner της Boeing -Τα σενάρια της επιστροφής του από το διάστημα. Ο Μπουτς Γουίλμορ και η Σούνι Γουίλιαμς περιμένουν. Και σε όλες τις αίθουσες της NASA, ηγέτες και μηχανικοί συγκεντρώνονται, αναλύουν και συζητούν.Η κάψουλα Starliner της Boeing "Calypso" βρίσκεται στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό από τις αρχές Ιουνίου, σε μια αποστολή που έχει παραταθεί επ' αόριστον, καθώς η εταιρεία και η NASA προσπαθούν να προσδιορίσουν γιατί απέτυχαν πολλοί από τους προωθητές του διαστημικού σκάφους.Αυτοί οι προωθητήρες, μέρος του συστήματος πρόωσης του διαστημικού σκάφους, είναι το κλειδί για την επιστροφή του Starliner από τον ISS. Ωστόσο, η NASA παραμένει αβέβαιη για το εάν η κάψουλα είναι ασφαλής να επιστρέψει με τους δύο αστροναύτες επί του σκάφους, σημειώνει το CNBC.«Η μεγάλη μας ανησυχία είναι να έχουμε ένα επιτυχημένο έγκαυμα από την τροχιά — να βεβαιωθούμε ότι το σύστημα [προώθησης] λειτουργεί ακριβώς όπως χρειάζεται σε όλη τη διαδρομή του. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο εξετάζουμε τόσο προσεκτικά τα αεριωθούμενα αεροσκάφη και ακόμη σκεφτόμαστε πώς λειτουργούν οι μεγαλύτεροι προωθητήρες», είπε ο αναπληρωτής διαχειριστής της NASA, Ken Bowersox, στους δημοσιογράφους κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου την Τετάρτης. Η Boeing Η NASA έχει ήδη προσαρμόσει το χρονοδιάγραμμα για την επόμενη εκτόξευση των αστροναυτών του SpaceX που κατευθύνονται προς τον ISS, αλλά πρέπει να αποφασίσει σύντομα για την επιστροφή του Starliner με πλήρωμα ή άδειo — ή αλλιώς να καθυστερήσει περαιτέρω τα τρέχοντα σχέδιά της. Εάν το Starliner επιστρέψει άδειο, το SpaceX θα χρησιμεύσει ως η επιλογή διάσωσης για την επιστροφή των Wilmore και Williams.Ο Bowersox είπε ότι ένας τελικός γύρος ανάλυσης δεδομένων αναμένεται να ολοκληρωθεί έως τις 23 Αυγούστου, κάτι που θα οδηγήσει στη διεξαγωγή μιας ανασκόπησης ετοιμότητας πτήσης από τη NASA.Η Boeing έχει υποβάλει τα επιχειρήματά της στη NASA για τους λόγους για τους οποίους η εταιρεία είναι σίγουρη ότι το Starliner είναι ασφαλές, φτάνοντας στο σημείο να κάνει δημόσιες εκκλήσεις σχετικά με τον όγκο των δοκιμών που έχoυν γίνει.Όσον αφορά τους ίδιους τους αστροναύτες, ο επικεφαλής του γραφείου ασφάλειας διαστημικών πτήσεων της NASA, Ρας Ντελόουτς, τόνισε ότι ο Γουίλμορ και ο Ουίλιαμς θα κάνουν «τη δουλειά τους ως αστροναύτες», εμπιστευόμενοι τη διαδικασία λήψης αποφάσεων του οργανισμού.Ο Joe Acaba, επικεφαλής του γραφείου αστροναυτών της NASA, τόνισε περαιτέρω ότι το ζευγάρι είναι δοκιμαστικοί πιλότοι που αναλαμβάνουν πρόθυμα και σκόπιμα τον κίνδυνο.«Αυτή η αποστολή είναι μια δοκιμαστική πτήση και, όπως εξέφρασαν οι Μπουτς και Σούνι πριν από την εκτόξευση τους, ήξεραν ότι αυτή η αποστολή μπορεί να μην ήταν τέλεια. Η ανθρώπινη διαστημική πτήση είναι εγγενώς επικίνδυνη και ως αστροναύτες το αποδεχόμαστε ως μέρος της δουλειάς», είπε ο Acaba. https://www.economistas.gr/diethni/64380_ti-symbainei-me-starliner-tis-boeing-ta-senaria-tis-epistrofis-toy-apo-diastima

Αυγουστιάτικη μυσταγωγία με την «Πανσέληνο του Οξύρρυγχου»

Γιατί οι επιστήμονες ανοίγουν τρύπες στον μανδύα της Γης. Η βαθύτερη γεώτρηση στον μανδύα της Γης. 2.900 χιλιόμετρα είναι το πάχος του γήινου φλοιού Το σκάφος γεώτρησης Joides Resolution τον Ιανουάριο του 2023 βρίσκονταν στο Αιγαίο Πέλαγος στα ανοιχτά της Αμοργού. Το σκάφος από τον Απρίλιο έως τον Ιούνιο του 2023 άνοιξε τη βαθύτερη τρύπα στον μανδύα της Γης κάτω από τον Ατλαντικό Ωκεανό (reuters.com).Ερευνητικό πλοίο που άνοιξε γεώτρηση στη μέση του Ατλαντικού ανέσυρε μια σχεδόν συνεχή στήλη πετρωμάτων με μήκος 1.268 μέτρα και διάμετρο 6,5 εκατοστά, το βαθύτερο δείγμα που έχει ανασυρθεί μέχρι σήμερα από τον ανεξερεύνητο γήινο μανδύα.Το πρασινωπό υλικό που ήρθε στην επιφάνεια προσφέρει πληροφορίες για την ανακύκλωση των συστατικών της Γης και, δυνητικά, τις συνθήκες που επέτρεψαν την εμφάνιση ζωής.Ο μανδύας, ο οποίος αντιστοιχεί στο 80% του όγκου του πλανήτη, είναι το στρώμα στερεών πετρωμάτων που χωρίζει τον υπέρθερμο γήινο πυρήνα από τον εξωτερικό φλοιό που έχει διαφορετική σύσταση.Στην ξηρά, ο φλοιός έχει πάχος δεκάδες χιλιόμετρα και είναι πρακτικά αδιαπέραστος, υπάρχουν όμως και περιοχές των ωκεανών όπου είναι πολύ λεπτότερος. Οπως στη μεσοωκεάνια ράχη του Ατλαντικού, εκεί όπου φρέσκο υλικό αναβλύζει αργά από τον μανδύα για να γεμίσει το κενό καθώς η τεκτονική πλάκα της Βόρειας Αμερικής απομακρύνεται από την Ευρασία και την Αφρική.Καθώς το υλικό του μανδύα ανεβαίνει, η πίεση που δέχεται πέφτει και ορισμένα από τα συστατικά του λιώνουν και μετατρέπουν το πέτρωμα σε μάγμα, το οποίο αναβλύζει τελικά στον βυθό κατά μήκος της μεσοωκεάνιας ράχης. Στην περιοχή που επέλεξαν οι γεωλόγοι, το υποβρύχιο όρος Ατλαντίς, το μάγμα μεταφέρει μαζί του άθικτους βράχους του μανδύα.Όταν έφτασαν με το αμερικανικό σκάφος JOIDES Resolution το 2023, οι ερευνητές σχεδίαζαν να φτάσουν σε βάθος 200 μέτρων, το μέγιστο που είχαν πετύχει προηγούμενες γεωτρήσεις στον σκληρό μαγματικό βράχο.Εξεπλάγησαν όμως από την ευκολία με την οποία προχωρούσε η γεώτρηση, τρεις φορές ταχύτερα από το αναμενόμενο, και πέτυχαν έτσι ένα νέο ρεκόρ βάθους στα έγκατα της Γης.Η μελέτη που δημοσίευσαν αυτόν τον μήνα στο «Science» είναι οι παρατηρήσεις που πρόλαβαν να συλλέξουν από τα κομμάτια της πέτρινης στήλης, γνωστά ως πυρήνες, στο ταξίδι της επιστροφής [A long section of serpentinized depleted mantle peridotite].Περαιτέρω αναλύσεις αναμένεται να προσφέρουν στοιχεία για το βάθος στο οποίο ανιχνεύονται μικρόβια και την αλληλεπίδραση των υλικών του μανδύα με το νερό των ωκεανών, μια γεωλογικά ενεργή διαδικασία που απελευθερώνει ένα πλούσιο μείγμα ουσιών όπως το υδρογόνο.Η γεώτρηση πραγματοποιήθηκε στη λεγόμενη «Χαμένη Πόλη» του υποβρύχιου όρους, ένα υδροθερμικό πεδίο όπου καυτό νερό με διαλυμένο υδρογόνο και άλλα συστατικά αναβλύζει από οπές στον βυθό.Τα βακτήρια που ζουν από το υδρογόνο συντηρούν με τη σειρά τους ένα οικοσύστημα άλλων οργανισμών, μια όαση στο απόλυτο σκοτάδι, ένα σπάνιο παράδειγμα ζωής που δεν εξαρτάται από την ενέργεια του Ηλίου.Οι υδροθερμικές οπές των ωκεανών θεωρούνται μάλιστα ένα από τα μέρη όπου μπορεί να πρωτοεμφανίστηκε η ζωή στη Γη, κάτι που σημαίνει ότι η μελέτη των νέων πυρήνων θα μπορούσε να προσφέρει νέες ενδείξεις για αυτή τη διαδικασία.Επόμενος στόχος των γεωλόγων είναι μια ακόμα βαθύτερη γεώτρηση, η οποία θα φτάσει σε άθικτο υλικό του μάγματος που δεν έχει αλλοιωθεί από το θαλασσινό νερό. https://www.tovima.gr/print/science/giati-oi-epistimones-anoigoun-trypes-ston-mandya-tis-gis/

Γη και Σελήνη παίζουν σήμερα πινγκ πονγκ με ευρωπαϊκό διαστημόπλοιο για να το στείλουν να εξερευνήσει το Δία (βίντεο) Το σκάφος θα πάρει πορεία προς τον πλανήτη εκμεταλλευόμενο βαρυτικές αλληλεπιδράσεις. Τον Απρίλιο του 2023 εκτοξεύθηκε από το διαστημικό κέντρο της Γαλλικής Γουιάνας ο πύραυλος που μετέφερε το σκάφος της αποστολής JUICE του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA). Το σκάφος αναμένεται να φτάσει στο Δία σε οκτώ χρόνια με στόχο να εξερευνήσει το γίγαντα αερίου του ηλιακού μας συστήματος καθώς και τα παγωμένα φεγγάρια του, Γανυμήδη, Καλλιστώ και Ευρώπη.Οι επιτελείς της αποστολής επέλεξαν ένα σύνθετο και υψηλού ρίσκου τρόπο για να μπορέσει το σκάφος να φτάσει στο γίγαντα αερίου του ηλιακού μας συστήματος εξοικονομώντας με αυτή τη διαδικασία πολύτιμα καύσιμα.Το σκάφος περιφέρεται εδώ και 16 μήνες γύρω από τη Σελήνη και χθες στη διάρκεια της εντυπωσιακής πανσελήνου πλησίασε το φυσικό μας δορυφόρο σε πολύ κοντινή απόσταση έτσι ώστε οι βαρυτικές δυνάμεις του φεγγαριού να το σπρώξουν δυνατά σε ένα σημείο όπου θα συναντήσει σήμερα Τρίτη τις βαρυτικές δυνάμεις της Γης οι οποίες με τη σειρά τους θα του δώσουν την απαραίτητη ώθηση για να ταξιδέψει στον πλανήτη. Μάλιστα το σκάφος κατέγραψε εικόνες από το κοντινό του πέρασμα από τη Σελήνη σε απόσταση περίπου 750 χλμ. από την επιφάνεια της. Οι πρωτιές και η εξερεύνηση Η αποστολή φέρει την ονομασία «Jupiter Icy Moon Explorer» («Εξερευνητής των παγωμένων φεγγαριών του Δία») και συγκεντρώνει πολλές πρωτιές. Πρόκειται για το πρώτο διαστημόπλοιο που θα βρεθεί ποτέ σε τροχιά γύρω από ένα άλλο φεγγάρι, πέρα από το δικό μας, τον Γανυμήδη, που είναι το μεγαλύτερο φεγγάρι του Δία. Επίσης, θα είναι το πρώτο διαστημικό σκάφος που θα χρησιμοποιήσει τη βαρυτική υποβοήθηση Σελήνης – Γης για να εξοικονομήσει καύσιμα και το πρώτο που θα αλλάξει τροχιά από έναν άλλο πλανήτη σε ένα από τα φεγγάρια του (από τον Δία στο Γανυμήδη).Η αποστολή θα εξερευνήσει σε βάθος το πολύπλοκο περιβάλλον του Δία, θα μελετήσει την εξέλιξη και την προέλευσή του αλλά και να διαπιστωθεί αν στην ατμόσφαιρα του Δία υπάρχουν συνθήκες που να επιτρέπουν την παρουσία κάποιων μορφών ζωής. Βασικός στόχος της αποστολής είναι να διαπιστώσει αν υπάρχουν συνθήκες ευνοϊκές στη ζωή στους υπόγειους ωκεανούς που έχει διαπιστωθεί ότι υπάρχουν στο εσωτερικό των τριών παγωμένων φεγγαριών του Δία. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1744550/gi-kai-selini-paizoyn-simera-pingk-pongk-me-eyropaiko-diastimoploio-gia-na-to-steiloyn-na-exereynisei-to-dia-vinteo/

Νεά μελέτη ανοίγει παράθυρο σωτηρίας του γαλαξία μας από την Ανδρομέδα αλλά φέρνει κακά μαντάτα για τη Γη. Οι ερευνητές περιορίζουν τις πιθανότητες σύγκρουσης των δύο γαλαξιών. Ένα από τα πιο συνήθη κοσμικά φαινόμενα και μάλιστα από αυτά που παίζουν κρίσιμο ρόλο στην εξέλιξη του Σύμπαντος είναι οι γαλαξιακές συγκρούσεις –συγχωνεύσεις. Οι βαρυτικές αλληλεπιδράσεις γειτονικών γαλαξιών τους φέρνουν συνήθως κάποια στιγμή σε τροχιά σύγκρουσης όπου κατά βάση οι μεγαλύτεροι σε μέγεθος γαλαξίες κερδίζουν τη μάχη και καταστρέφουν τους μικρότερους απορροφώντας κάποιο μέρος τους ενώ παράλληλα στις περιοχές που συμβαίνει η σύγκρουση υπάρχει μαζική γέννηση νέων άστρων με αποτέλεσμα όταν ολοκληρωθεί αυτή η κοσμική διαδικασία να έχει σχηματιστεί ένας νέος σε χαρακτηριστικά γαλαξίας στο Σύμπαν.Οι επιστήμονες είχαν διαπιστώσει ότι ο γαλαξίας μας έχει συγκρουστεί με άλλους γαλαξίες στο πολύ μακρινό αλλά και σχετικά πρόσφατο (σε κοσμικούς χρόνους) παρελθόν. O γαλαξίας μας θεωρείται ένας από τους αρχαιότερους στο Σύμπαν με ηλικία που εκτιμάται ότι είναι άνω των 13 δις. ετών. Τα τελευταία χρόνια πλήθος μελετών υποδεικνύουν ότι ο γαλαξίας μας είναι ένας από μεγαλύτερους… κανίβαλους στο Σύμπαν αφού σύμφωνα με τα τελευταία ευρήματα ο γαλαξίας μας έχει έρθει σε περίπου 12 συγκρούσεις με άλλους γαλαξίες και έχει βγει νικητής από όλες αυτές τις αναμετρήσεις ακόμη και όταν αντίπαλοι του ήταν μεγαλύτεροι σε μέγεθος γαλαξίες.Έχει επίσης διαπιστωθεί ότι η Ανδρομέδα που είναι ο μεγαλύτερος σε μέγεθος γαλαξίας του Τοπικού Σμήνους, της ομάδας γαλαξιών στην οποία ανήκει ο γαλαξίας μας, έχει βάλει στο στόχαστρο το γαλαξία μας και κινείται προς αυτόν. Πραγματοποιούνται συνεχώς μελέτες για το πότε η Ανδρομέδα θα εξαπολύσει την επίθεση της με την ημερομηνία να μεταβάλλεται ανάλογα με την κάθε μελέτη. Αυτό στο οποίο συμφωνούν όλοι οι ειδικοί είναι ότι αυτή την φορά ο γαλαξίας μας δεν μπορεί να βγει νικητής από αυτή τη μάχη. Το μέγεθος και η ισχύς της Ανδρομέδας είναι τέτοια που υποχρεώνουν τους επιστήμονες να μην δίνουν καμία πιθανότητα επιβίωσης στο γαλαξία μας. Η νέα μελέτη Με άρθρο της στο διαδικτυακό αρχείο προδημοσιεύσεων arXiv διεθνής ερευνητική ομάδα δίνει ελπίδες στο γαλαξία μας αναφέροντας ότι οι πιθανότητες να συμβεί η σύγκρουση με την Ανδρομέδα όχι μόνο δεν είναι βέβαιη αλλά οι πιθανότητες είναι 50-50. Οι ερευνητές δίνουν ένα χρονικό παράθυρο δέκα δισ. ετών για την πιθανή πραγματοποίηση αυτή της σύγκρουσης. Όμως η μελέτη έχει και μια δυσάρεστη πρόβλεψη αφού αναφέρει ότι σε περίπτωση που η σύγκρουση πραγματοποιηθεί είναι πιθανό το ηλιακό μας σύστημα να βρεθεί στη δίνη του κοσμικού… μετώπου και η Γη είτε να καταστραφεί ολοσχερώς και να εξαφανιστεί από τον συμπαντικό χάρτη είτε να μετακινηθεί από τη θέση στην οποία βρίσκεται και να γίνει ένα κόσμος αφιλόξενος στη ζωή.Η κρατούσα θεωρία αναφέρει όμως ότι σε περίπου πέντε δισ. έτη ο Ήλιος έχοντας κάψει τα καύσιμα του θα μπει στη διαδικασία της αυτοκαταστροφής του μετατρεπόμενος αρχικά σε ερυθρό γίγαντα διαδικασία που θα εξαφανίσει τη Γη ή θα την καταστήσει ένα αφιλόξενο κόσμο για τη ζωή. Οπότε αν τελικά η Ανδρομέδα επιτεθεί στο γαλαξία μας μπορεί να μην βρει κάτι στη διαστημική μας γειτονιά για να καταστρέψει αφού θα την έχει προλάβει ο Ήλιος. Το ερώτημα αν θα υπάρχει ανθρωπότητα ως τότε και που θα έχει βρει ασφαλές καταφύγιο από όλους αυτούς τους κινδύνους θα παραμείνει φυσικά στη σφαίρα της εικασίας. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1743700/nea-meleti-anoigei-parathyro-sotirias-toy-galaxia-mas-apo-tin-andromeda-alla-fernei-kaka-mantata-gia-ti-gi/

Η πειραματική αναζήτηση του σωματιδίου Χιγκς. Σε προηγούμενο βίντεο, ο Don Loncoln περιέγραψε την ιστορία της αναζήτησης του μποζονίου Higgs, και συγκεκριμένα το πώς τα διάφορα πειράματα μπόρεσαν να περιορίσουν τις πιθανές περιοχές μάζας στις οποίες θα μπορούσε να βρίσκεται το μποζόνιο Higgs. Τις τελευταίες δύο δεκαετίες, υπήρξαν τρεις διαφορετικές προσεγγίσεις για την αναζήτηση του Higgs. Κάθε μία από αυτές τις προσεγγίσεις σχετίζεται με τον επιταχυντή που χρησιμοποιήθηκε.Σε κάθε επιταχυντή, υπήρχαν πολλές πειραματικές ομάδες, αλλά αυτές οι ομάδες χρησιμοποιούσαν παρόμοιες τεχνικές. Έτσι, οι επιταχυντές καθορίζουν τις τρεις χρονικές περιόδους αναζήτησης του σωματιδίου Χιγκς: η περίοδος του LEP (Large Electron–Positron Collider) από το 1989 έως τα τέλη του 2000 όπου πραγματοποιούνταν συγκρούσεις δεσμών ηλεκτρονίων-ποζιτρονίων, η περίοδος του Tevatron από το 1986 έως το 2011με συγκρούσεις πρωτονίων με αντι-πρωτόνια και η περίοδος του LHC (Large Hadron Collider) με συγκρούσεις δεσμών πρωτονίων, από το 2000 μέχρι σήμερα.Στο βίντεο που ακολουθεί ο Dr. Don Lincoln εξηγεί με περισσότερες λεπτομέρειες πως οι φυσικοί αναζήτησαν το μποζόνιο Χιγκς χρησιμοποιώντας αυτούς τους τρεις μεγάλους επιταχυντές καταλήγοντας τελικά στην ανακάλυψη το 2012: https://physicsgg.me/2024/08/19/η-πειραματική-αναζήτηση-του-σωματιδί/

Rocket and Space Corporation "Energia" Το υπερφασματόμετρο άρχισε να λειτουργεί στον ISS Η νέα συσκευή κοιτάζει τώρα προσεκτικά τη Γη από το ένατο παράθυρο της μονάδας Zvezda. Η πρώτη εικόνα του πλανήτη μας χρησιμοποιώντας υπερφασματόμετρο πραγματοποιήθηκε από τον κοσμοναύτη Alexander Grebenkin. Η πρώτη ενεργοποίηση του εξοπλισμού έγινε στις 30 Ιουλίου Και ήταν αρκετά επιτυχημένο - οι ερευνητές ήταν σίγουροι ότι η συσκευή λειτουργούσε και μπορούσαν να ξεκινήσουν την περαιτέρω «βαθμονόμηση» και την ανάλυση μεγάλου όγκου δεδομένων. Πραγματοποιήθηκε έρευνα της επικράτειας της Ρωσικής Ομοσπονδίας, συμπεριλαμβανομένης της περιοχής δοκιμών εδάφους του Ινστιτούτου Γεωγραφίας της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών. Στις φωτογραφίες βλέπουμε σύννεφα, λιμνούλες, δασικές εκτάσεις, χωράφια. Σε αντίθεση με μια συμβατική κάμερα, η συσκευή μπορεί να συλλάβει αντικείμενα στο εγγύς υπέρυθρο εύρος του φάσματος. Εν ολίγοις, δίνει μια ιδέα για την εσωτερική δομή των αντικειμένων - τη χημική σύσταση και τις ιδιότητές τους Οι επιστήμονες ελπίζουν ότι η συσκευή θα βοηθήσει στην παρακολούθηση της κατάστασης των δασών, των δεξαμενών και των γεωργικών εκτάσεων. Διαβάστε περισσότερα για το πώς και τι κάνει ένα υπερφασματόμετρο ΕΔΩ https://vk.com/@rsc_energia-giperspektrometr-pristupil-k-rabote-na-mks https://vk.com/rsc_energia?w=wall-167742670_21583 Rocket and Space Corporation "Energia" Υπάρχει σύνδεση! Το φορτηγό πλοίο Progress MS-28 έδεσε επιτυχώς στο ISS. Παρέδωσε περισσότερα από 2.500 κιλά φορτίου. Εκτός από τα τρόφιμα και τα απαραίτητα πράγματα για τους αστροναύτες, αυτά είναι εξοπλισμός και αναλώσιμα για επιστημονικά πειράματα: ▪ «All Sky Monitor» (μέτρηση του κοσμικού υποβάθρου ακτίνων Χ και της ακτινοβολίας από διαφορετικούς γαλαξίες για τη λήψη δεδομένων για την εξέλιξη των υπερμεγέθων μαύρων τρυπών). ▪ «Αναγκαστική εκπνοή» (μελέτη της επίδρασης της μακροχρόνιας πτήσης στο διάστημα στη λειτουργία των πνευμόνων). ▪ «Ενδοθήλιο» (μελέτη της επίδρασης της γεωμαγνητόσφαιρας της Γης στην ανάπτυξη καρδιαγγειακών παθήσεων). ▪ «Άσηπτη» (παρακολούθηση της στειρότητας του εξοπλισμού στο ISS). ▪ «Εικονική» (μελέτη του έργου των αισθητηρίων οργάνων των κοσμοναυτών υπό συνθήκες αποπροσανατολισμού και ψευδαίσθησης της χωρικής θέσης). ▪ «Βιοαποικοδόμηση» (προστασία των κατοικήσιμων διαμερισμάτων του ISS από επιβλαβείς μικροοργανισμούς). ▪ «Αντοχή» (δοκιμή της αντοχής διαφόρων τύπων δομών και υλικών στο διάστημα). ▪ «Λάσμα» (ανάλυση των αλλαγών στη μικροκυκλοφορία του αίματος στην έλλειψη βαρύτητας και την επίδρασή του στο μεταβολισμό στους ιστούς). ▪ «Νευροανοσία» (μελετάει την επίδραση του στρες στην ανοσία των αστροναυτών). ▪ «Photobioreactor» (δημιουργούν εξοπλισμό για την ανάπτυξη μικροφυκών σε μηδενική βαρύτητα, τα οποία μπορούν να γίνουν πηγή οξυγόνου και ακόμη και διατροφής). Σύμφωνα με τα σχέδια, το Progress MS-28 θα προσδεθεί στον ISS για περίπου έξι μήνες. https://vk.com/rsc_energia?z=video-167742670_456239404%2F6f607de30620b8753b%2Fpl_wall_-167742670 https://vk.com/rsc_energia?w=wall-167742670_21584

Όλα όσα πρέπει να ξέρετε για την πανσέληνο του Αυγούστου. Ακολουθεί ένα άρθρο που είχε γράψει για το Ίδρυμα Ευγενίδου ο αείμνηστος Διονύσης Σιμόπουλος σχετικά με το αυγουστιάτικο φεγγάρι. Η καθημερινή παρουσία της Σελήνης στον ουρανό αλλά και η συνεχής αλλαγή της φωτισμένης της μορφής επηρέαζε ανέκαθεν τους ανθρώπους όπως φαίνεται στα τραγούδια, στις προλήψεις και στις δογματικές τους αντιλήψεις. Γιατί παρ’ όλο που η Σελήνη αντανακλά μόνο το 7% του ηλιακού φωτός που πέφτει πάνω στη γεμάτη κοιλώματα επιφάνειά της, είναι αρκετά λαμπερή, ώστε να καλύπτει με το φως της ένα αρκετά μεγάλο μέρος των άστρων της νύχτας. Πολλές μάλιστα παραδόσεις, που κρατάνε από την αρχαία ακόμη εποχή, συνδέουν τη Πανσέληνο του κάθε μήνα με διάφορες αγροτικές εργασίες. Πάρτε για παράδειγμα την Πανσέληνο του Αυγούστου που ακόμη και σήμερα πολλοί την θεωρούν ότι είναι λαμπρότερη και μεγαλύτερη απ’ οποιαδήποτε άλλη Πανσέληνο του χρόνου, κάτι που φυσικά δεν είναι σωστό, αφού πρόκειται απλά για μια οπτική απάτη.Αυτό που συμβαίνει δηλαδή είναι ότι στη διάρκεια των καλοκαιρινών μηνών ο Ήλιος βρίσκεται στο ψηλότερο σημείο της ετήσιας φαινόμενης τροχιάς του στον ουρανό, ενώ αντίθετα η Σελήνη βρίσκεται σχετικά πιο κοντά στον ορίζοντα. Σ’ αυτή τη θέση η Πανσέληνος μπορεί να συγκριθεί με διάφορα άλλα χαρακτηριστικά που βρίσκονται εκεί, όπως δέντρα, κεραίες και διάφορα κτίσματα. Μ’ αυτόν τον τρόπο ο εγκέφαλος του παρατηρητή παρασύρεται να πιστέψει ότι η Πανσέληνος είναι μεγαλύτερη, ενώ επανειλημμένες μετρήσεις έχουν αποδείξει ότι το μέγεθος της Πανσελήνου δεν διαφέρει καθόλου από ώρα σε ώρα.Υπάρχει φυσικά μετρήσιμη διαφορά του μεγέθους της Σελήνης ανάλογα με το αν βρίσκεται στο περίγειό της ή στο απόγειό της, κάτι που συμβαίνει μια φορά κάθε μήνα. Αυτό όμως δεν έχει σχέση με το πόσο μεγάλη φαίνεται όταν βρίσκεται κοντά στον ορίζοντα, που οφείλεται όπως είπαμε αποκλειστικά και μόνο σε οπτική απάτη.Υπάρχουν όμως κι άλλοι παρόμοιοι μύθοι που έχουν καλλιεργηθεί στους διάφορους λαούς, μεταξύ των οποίων και η σύνδεση της έξαρσης της «τρέλας» την ημέρα της Πανσελήνου. Απ’ αυτόν τον μύθο άλλωστε προέρχεται και η λέξη «σεληνιασμός» και η σύνδεσή της με την επιληψία. Στατιστικές μελέτες που έγιναν επανειλημμένα και έχουν δημοσιευθεί σε έγκριτα επιστημονικά περιοδικά (όπως το Annals of Emergency Medicine, το Journal of Emergency Nursing, και το Journal of Toxicology and Psychological Report) αποδεικνύουν ότι δεν υπάρχει καμιά απολύτως σχέση με την συμπεριφορά του ανθρώπου και την Πανσέληνο. Μύθος είναι επίσης και αυτό που ακούγεται ότι την ημέρα της Πανσελήνου γεννιούνται περισσότερα παιδιά ή ότι υπάρχουν περισσότερα ατυχήματα και άλλα παρόμοια. Παρ’ όλα αυτά οι μύθοι αυτοί συνεχίζουν να υπάρχουν και να μπερδεύουν τον κάθε πολίτη χωρίς καμιά απολύτως απόδειξη.Πάρτε επίσης κι έναν ακόμη μύθο σχετικά με τον χρωματισμό της Πανσελήνου που ορισμένοι τον θέλουν μερικές φορές να είναι «μπλε». Κάτω από ορισμένες συνθήκες πράγματι υπάρχουν περιπτώσεις που η χροιά της Σελήνης παίρνει ένα γαλαζωπό χρώμα (αντί του κανονικού της γκρίζου), όταν στην ατμόσφαιρα υπάρχει μεγάλη συγκέντρωση σκόνης από κάποια πρόσφατη και μεγάλη έκρηξη ηφαιστείου, όπως συνέβη για παράδειγμα με την έκρηξη του ηφαίστειου Κρακατόα το 1883. Το φαινόμενο αυτό είναι τόσο σπάνιο, ώστε έμεινε στα χρονικά ως έκφραση ενδεικτική της έννοιας του «σχεδόν ποτέ».Μ’ αυτή λοιπόν την έννοια χρησιμοποιείται και η φράση «Μπλε Σελήνη» για να χαρακτηρίσει την ύπαρξη δύο πανσελήνων σ’ έναν μήνα, η δεύτερη δηλαδή Πανσέληνος σ’ ένα μήνα ονομάζεται «Μπλε Σελήνη» παρ’ όλο που ένα τέτοιο φαινόμενο, αν και ασυνήθιστο (αφού η περίοδος από την μια Πανσέληνο έως την επόμενη φτάνει τις 29,5 περίπου ημέρες και για την ακρίβεια 29,53059 ημέρες), δεν είναι ιδιαίτερα σπάνιο. Ο Φεβρουάριος φυσικά, που έχει μόνο 28 ή 29 ημέρες, είναι αδύνατον να περιλάβει ποτέ μια «Μπλε Σελήνη», ενώ κατά μέσον όρο ένας μήνας με δύο Πανσελήνους συμβαίνει μια φορά κάθε 2,5 περίπου χρόνια (και για την ακρίβεια κάθε 2,72 χρόνια), κάτι που φυσικά δεν μπορεί να θεωρηθεί ιδιαίτερα σπάνιο. Συνολικά στα επόμενα 40 χρόνια θα έχουμε 17 μήνες που θα περιλαμβάνουν δύο Πανσελήνους τον ίδιο μήνα.Είναι πάντως γεγονός ότι η παρουσία της Σελήνης στον νυχτερινό ουρανό πραγματικά δεν έχει αντίζηλο, γι’ αυτό δεν είναι καθόλου παράξενο που η μυθολογία είναι γεμάτη με τις ιστορίες της που πολλές την ταύτιζαν με την θεά Άρτεμη. Όταν πρόβαλλε στον ουρανό το χαριτωμένο της πρόσωπο με την ασημένια ανταύγεια, η ομορφιά της έκανε τα άστρα να ωχριούν, ενώ η φαντασία των αρχαίων παρομοίαζε τις ακτίνες της Σελήνης με τα γρήγορα και μυτερά βέλη της Αρτέμιδος. Η αγνή πανέμορφη παρθένα, η κυνηγός θεά, ήταν για τον Όμηρο το πρότυπο της γυναικείας ομορφιάς. Στη Σελήνη απέδιδαν επίσης τη νυχτερινή δροσιά και τις βροχές, γι’ αυτό ονόμαζαν την Άρτεμη «Ποτάμια» και την λάτρευαν κοντά σε πηγές και λίμνες όπου πίστευαν ότι λούζονταν μαζί με τις Νύμφες μακριά από τα βέβηλα βλέμματα των ανδρών.Σύμφωνα επίσης με την ελληνική μυθολογία η Σελήνη ήταν κόρη των Τιτάνων Υπερίωνα και Θείας, αδελφή του Ήλιου και της Ιούς, και μητέρα του Ωρίωνα με πατέρα τον Ήλιο. Όπως ο Ήλιος έτσι και η Σελήνη είχε το δικό της άρμα που το έσερναν βόδια ή άλογα ή και ελάφια, ενώ αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι στην Κλασσική κυρίως εποχή η λατρεία της Σελήνης είχε ατονήσει, γιατί πίστευαν ότι η λατρεία των ουράνιων σωμάτων ήταν γνώρισμα των βαρβάρων.Από την αρχαιότητα ακόμη στο ορατό αυτό πρόσωπο της Σελήνης διακρίνονταν διάφορες μορφές και σχήματα που κυριολεκτικά γοήτευαν τους ανθρώπους της Γης επί χιλιάδες χρόνια. Μερικοί πίστευαν ότι ήταν ένα κουνέλι. ‘Αλλοι πάλι ότι ήταν βάτραχος. Ενώ οι περισσότεροι έλεγαν ότι μπορούσαν να διακρίνουν ένα ανθρώπινο πρόσωπο: έναν άνθρωπο στη Σελήνη. Στις σκανδιναβικές χώρες έβλεπαν δύο παιδιά να μεταφέρουν ανάμεσά τους έναν κουβά νερό, ενώ στη Γροιλανδία απαγόρευαν στις νέες κοπέλες να κοιτάζουν την Πανσέληνο γιατί πίστευαν ότι θα έμεναν έγκυοι.Φυσικά πολλοί από τους κλασικούς Έλληνες φιλοσόφους είχαν αντιληφθεί από νωρίς ότι ο διαφορετικός φωτισμός των περιοχών της Σελήνης οφειλόταν στις ανωμαλίες του εδάφους της. Ο Θαλής ο Μιλήσιος, για παράδειγμα, πίστευε ότι ο δορυφόρος μας ήταν φτιαγμένος από τα ίδια υλικά που είναι φτιαγμένη και η Γη, ενώ ο Δημόκριτος υποστήριζε ότι οι διαφορές του φωτισμού της οφείλονταν στην ύπαρξη βουνών και κοιλάδων. Κι έτσι από την κλασική ακόμη εποχή, οι αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι μπόρεσαν να διαλευκάνουν αρκετά από τα μυστήρια της Σελήνης, ανάμεσα στα οποία ήταν και ο μηχανισμός των φάσεών της.Οι αρχαίοι φιλόσοφοι είχαν κατανοήσει δηλαδή ότι το φως της Σελήνης δεν ήταν παρά η αντανάκλαση των ακτίνων του Ήλιου στην επιφάνειά της. Επειδή όμως το φως του Ήλιου φωτίζει καθημερινά διαφορετικές περιοχές της πλευράς της που είναι στραμμένη προς τη Γη, βλέπουμε τη Σελήνη να αλλάζει μορφή συνεχώς ανάλογα με το πώς φαίνεται από τη Γη. Έτσι όταν η Σελήνη βρίσκεται στην ίδια κατεύθυνση με τον Ήλιο, στρέφει προς εμάς το μη φωτιζόμενο ημισφαίριό της, οπότε λέμε ότι έχουμε Νέα Σελήνη ή Νουμηνία. Με την πάροδο των ημερών η Σελήνη μετατοπίζεται στην τροχιά της και έτσι από τη Γη αρχίζουμε να βλέπουμε όλο και μεγαλύτερο μέρος του φωτιζόμενου ημισφαιρίου της.Όταν η αποχή της από τον Ήλιο είναι 90 μοίρες, φαίνεται να είναι φωτισμένη κατά το 1/2, και η φάση αυτή ονομάζεται πρώτο τέταρτο. Η κίνηση της Σελήνης γύρω από τη Γη συνεχίζεται μέχρις ότου βρίσκεται σε αντίθεση προς τη θέση του Ήλιου, βρίσκεται δηλαδή απέναντι από τον Ήλιο με την Γη στη μέση, οπότε εμείς βλέπουμε από τη Γη ολόκληρο το φωτιζόμενο ημισφαίριό της και λέμε ότι έχουμε Πανσέληνο. Τότε η Σελήνη ανατέλλει όταν ο Ήλιος δύει. Ο χρόνος όμως κυλάει και η Σελήνη συνεχίζει την κίνησή της μέχρις ότου βρεθεί στη φάση του τελευταίου τέταρτου. Τέλος, η Σελήνη ξανάρχεται σε σύνοδο με τον Ήλιο, οπότε έχουμε και πάλι Νουμηνία ή Νέα Σελήνη.Από τη μια σύνοδο ως την επομένη, για τη συμπλήρωση δηλαδή όλων των φάσεων της Σελήνης, χρειάζονται περίπου 29,5 ημέρες, και για την ακρίβεια 29 ημέρες 12 ώρες, 44 λεπτά και 2,86 δευτερόλεπτα. Ο χρόνος αυτός ονομάζεται συνοδικός μήνας και είναι η χρονική περίοδος μεταξύ δύο διαδοχικών πανσελήνων ή δύο διαδοχικών φάσεων Νέας Σελήνης, από την οποία γεννήθηκε ο ημερολογιακός μας μήνας. Δεν είναι λοιπόν καθόλου παράξενο που τα πρώτα ημερολόγια βασίζονταν σε έναν κύκλο σεληνιακών μηνών.Υπάρχει όμως και ένας άλλος «μήνας» που ονομάζεται «αστρικός μήνας», και είναι ο πραγματικός χρόνος μιας πλήρους περιφοράς της Σελήνης γύρω από τη Γη, αφού μετράει την χρονική περίοδο μεταξύ δύο διαδοχικών περασμάτων της Σελήνης μπροστά από ένα δεδομένο άστρο. Η κίνηση αυτή γίνεται εμφανής καθώς η θέση της Σελήνης ανάμεσα στα άστρα αλλάζει από νύχτα σε νύχτα. Ο χρόνος αυτός είναι περίπου 27 ημέρες, και για την ακρίβεια 27 ημέρες 7 ώρες, 43 λεπτά και 11,5 δευτερόλεπτα.Η αιτία της μεγαλύτερης διάρκειας του συνοδικού μήνα σε σχέση με τον αστρικό μήνα είναι αρκετά απλή: Κατά τη διάρκεια ενός μήνα, το ντουέτο Γη και Σελήνη έχει διασχίσει μια αρκετά μεγάλη απόσταση γύρω από τον Ήλιο. Έτσι όταν η Σελήνη έχει ολοκληρώσει μία πλήρη περιφορά της γύρω από τη Γη, πρέπει να ταξιδέψει επιπλέον πάνω από δύο ακόμη ημέρες για να ξαναγυρίσει στην ίδια γραμμική σχέση που είχε με την Γη και τον Ήλιο, ώστε να δημιουργηθούν οι ίδιες πάλι προϋποθέσεις που είναι αναγκαίες για να έχει την ίδια φάση με αυτή με την οποία άρχισε την τροχιά της γύρω από τη Γη. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1742831/erchetai-ti-deytera-to-vrady-i-entyposiaki-panselinos-toy-oxyrrygchoy/

Μεσόγειος: Νέο ρεκόρ θαλάσσιου καύσωνα τον Δεκαπενταύγουστο. Επί δύο διαδοχικά καλοκαίρια, η Μεσόγειος ήταν θερμότερη σε σχέση με τον ακραίο καύσωνα του 2003. Η υψηλότερη γνωστή ημερήσια θερμοκρασία καταγράφηκε στα ύδατα της Μεσογείου χθες, ξεπερνώντας το προηγούμενο ρεκόρ που είχε καταγραφεί το 2023.Στις 15 Αυγούστου, η μέση ημερήσια θερμοκρασία της επιφάνειας της Μεσογείου έφθασε τους 28,90°C, καταγράφοντας νέο ρεκόρ μετά τους 28,71°C που μετρήθηκαν στις 24 Ιουλίου 2023, ανακοίνωσε σήμερα το AFP το βασικό κέντρο θαλασσίων ερευνών της Ισπανίας.Οι προκαταρκτικές αυτές μετρήσεις βασίζονται σε δορυφορικά στοιχεία της ναυτικής υπηρεσίας του ευρωπαϊκού παρατηρητηρίου Copernicus, που χρονολογούνται από το 1982.«Η μέγιστη θερμοκρασία της 15ης Αυγούστου καταγράφηκε στις αιγυπτιακές ακτές, στο Ελ-Αρίς (31,96ºC), αλλά «η τιμή αυτή πρέπει να αντιμετωπισθεί με επιφυλακτικότητα» πριν από μία ενδελεχέστερη επαλήθευση, δήλωσε ο Χουστίνο Μαρτίνεθ, ερευνητής του Ινστιτούτου Θαλάσσιων Επιστημών (ICM) και του καταλανικού Ινστιτούτου ICATMAR. Σπάνε τα ρεκόρ μετά από 20 χρόνια. Επί δύο διαδοχικά καλοκαίρια, η Μεσόγειος ήταν θερμότερη σε σχέση με το εξαιρετικού χαρακτήρα καύσωνα το 2003, όταν η ημερήσια μέση θερμοκρασία μετρήθηκε στους 28,25°C στις 23 Αυγούστου. Αυτό το ρεκόρ διατηρήθηκε επί 20 χρόνια.Το νέο χθεσινό ρεκόρ καταγράφεται έπειτα από έναν καυτό Ιούλιο για την περιοχή της Μεσογείου, ένα από τα hot points της κλιματικής αλλαγής, η οποία επλήγη από κύματα καύσωνα, ξηρασία και πυρκαγιές. Οι συνέπειες Οι θαλάσσιοι καύσωνες στην Μεσόγειο πλήττουν σοβαρά τα ψάρια, τα μαλάκια και τα φυτά, ευνοούν τα χωροκατακτητικά είδη και αυξάνουν εν δυνάμει την ένταση των βροχών λόγω του εντονότερου βαθμού εξάτμισης.Σήμερα, το αξιοσημείωτο δεν είναι η μέτρηση της μέγιστης θερμοκρασίας σε μία δεδομένη ημέρα, αλλά η παρατήρηση μίας μακράς περιόδου που χαρακτηρίζεται από πολύ υψηλές θερμοκρασίες, χωρίς κατάρριψη ρεκόρ, είχε εξηγήσει ο Χουστίνο Μαρτίνεθ όταν ισοφαρίσθηκε το ρεκόρ του 2023.«Από το 2022, οι θερμοκρασίες της επιφάνειας είναι υψηλές για μεγάλη περίοδο κατά ανώμαλο τρόπο, ακόμη και όταν λαμβάνουμε υπ’ όψιν την συνθήκη της κλιματικής αλλαγής», είχε πει. https://www.naftemporiki.gr/green/1742166/mesogeios-o-dekapentaygoystos-espase-rekor-stin-thermokrasia-tis-thalassas/

Εντοπίστηκε η «κραυγή» ενός άστρου που δέχεται επίθεση θανάτου από τεράστια μαύρη τρύπα. Καταγράφηκε με λεπτομέρεια το εντυπωσιακό κοσμικό φαινόμενο. Χρησιμοποιώντας νέα δεδομένα από τα διαστημικά τηλεσκόπια Chandra, Swift και XMM-Newton της ESA μια ομάδα ερευνητών έκανε σημαντική πρόοδο στην κατανόηση του πώς και πότε μια υπερμεγέθης μαύρη τρύπα συλλαμβάνει διαστημικά σώματα και γενικότερα κοσμική ύλη και την… καταβροχθίζει.Η εικόνα που έδωσε στη δημοσιότητα η NASA δείχνει ένα άστρο που έχει δεχθεί επίθεση από μια τεράστια μαύρη τρύπα στο σύστημα που έχει λάβει την κωδική ονομασία AT2018fyk. Η υπερμεγέθης μαύρη τρύπα στο AT2018fyk έχει περίπου 50 εκατομμύρια φορές μεγαλύτερη μάζα από αυτή του Ήλιου και βρίσκεται στο κέντρο ενός γαλαξία περίπου 860 εκατομμύρια έτη φωτός μακριά από τη Γη.Οι αστρονόμοι έχουν διαπιστώσει ότι το άστρο του συστήματος βρίσκεται σε μια εξαιρετικά ελλειπτική τροχιά γύρω από τη μαύρη τρύπα έτσι ώστε το σημείο της πιο απομακρυσμένης προσέγγισής του από τη μαύρη τρύπα να είναι πολύ μεγαλύτερο από το πλησιέστερο. Κατά την πλησιέστερη προσέγγισή του οι τρομερές βαρυτικές δυνάμεις της μαύρης τρύπας αποσπούν ύλη από το άστρο δημιουργώντας δύο παλιρροϊκές ουρές «αστρικών συντριμμιών».Η εικόνα δείχνει ένα στιγμιότυπο όταν οι παλιρροϊκές ουρές βρίσκονται ακόμα σε κοντινή απόσταση από το άστρο. Η ύλη καταλήγει στη μαύρη τρύπα και χάνει ενέργεια, οδηγώντας σε μεγάλη αύξηση της φωτεινότητας των ακτίνων Χ. Αυτή η διαδικασία επαναλαμβάνεται κάθε φορά που το αστέρι επιστρέφει στο σημείο της πλησιέστερης προσέγγισής του, που είναι περίπου κάθε 3,5 χρόνια. Η εικόνα απεικονίζει το αστέρι κατά τη δεύτερη τροχιά του και τον δίσκο ακτίνων Χ που εκπέμπει αέριο γύρω από τη μαύρη τρύπα που παράγεται ως υποπροϊόν της πρώτης παλιρροϊκής συνάντησης. To παλλιροϊκό φαινόμενο Οι ερευνητές σημείωσαν το AT2018fyk το 2018, όταν η οπτική επίγεια έρευνα ASAS-SN εντόπισε ότι το σύστημα είχε γίνει πολύ πιο φωτεινό. Αφού το παρατήρησαν με τα διαστημικά τηλεσκόπια οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι η αύξηση της φωτεινότητας προήλθε από ένα «γεγονός παλιρροϊκής διαταραχής» ή TDE, το οποίο σηματοδοτεί ότι ένα άστρο αφού βρέθηκε κοντά σε μια μαύρη τρύπα διαλύθηκε και η ύλη του έχει καταλήξει σε μεγάλο ποσοστό στη μαύρη τρύπα.Όπως είναι ευνόητο τα ευρήματα της έρευνας φωτίζουν τους μηχανισμούς και τα φαινόμενα των πιο μυστηριωδών κοσμικών σωμάτων, των μαύρων τρυπών. Η εικόνα από το σύστημα που παρατήρησαν οι ερευνητές. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1742498/entopistike-i-kraygi-enos-astroy-poy-dechetai-epithesi-thanatoy-apo-terastia-mayri-trypa/

Η κβαντική προέλευση του φαινομένου του θερμοκηπίου. Το έντονο φαινόμενο της παγίδευσης θερμότητας από τα μόρια διοξειδίου του άνθρακα (CO2) της ατμόσφαιρας μπορεί να εξηγηθεί κβαντομηχανικά. Επομένως, η μελέτη της κβαντικής συμπεριφοράς του CO2 συνεισφέρει στην κατανόηση της ανθρώπινης επίδρασης στο φυσικό φαινόμενο της κλιματικής αλλαγής.Μια αριθμητική σύμπτωση βοηθά τα μόρια του CO2 να ταλαντεύονται με συγκεκριμένο τρόπο, παγιδεύοντας πολύ περισσότερη υπέρυθρη ακτινοβολία από ό,τι θα έκαναν διαφορετικά.Το 1896, ο Σουηδός φυσικός Svante August Arrhenius ήταν ο πρώτος που υπολόγισε την σχέση της μέσης θερμοκρασίας του πλανήτη με την συγκέντρωση διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα, στην εργασία του με τίτλο ‘On the Influence of Carbonic Acid in the Air upon the Temperature of the Ground‘. Στα συμπεράσματά του (υπερ)εκτιμά ότι ο διπλασιασμός της συγκέντρωσης του διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα θα προκαλέσει μια αύξηση στην μέση θερμοκρασία της γήινης επιφάνειας κατά 5 έως 6 oC. Επιπλέον, από τους πίνακες που παραθέτει φαίνεται μια λογαριθμική σχέση μεταξύ της αύξησης θερμοκρασίας της Γης συναρτήσει της συγκέντρωσης του διοξειδίου του άνθρακα. Έκτοτε, ολοένα και πιο εξελιγμένα σύγχρονα κλιματικά μοντέλα έχουν επιβεβαιώσει το κεντρικό συμπέρασμα του Arrhenius: ότι κάθε φορά που η συγκέντρωση CO2 στην ατμόσφαιρα διπλασιάζεται, η μέση θερμοκρασία της Γης θα αυξάνεται μεταξύ 2 και 5 βαθμών Κελσίου.Ωστόσο, ο φυσικός λόγος για τον οποίο το CO2 συμπεριφερόταν με αυτόν τον τρόπο παρέμενε μυστήριο όχι μόνο για τον Arrhenius και για τους επιστήμονες του 19ου αλλά και εκείνους του 20ου αιώνα, που ασχολήθηκαν με το φαινόμενο.Έτσι, φτάσαμε στο 2022, όταν οι φυσικοί David M. Romps, Jacob T. Seeley και Jacob P. Edman με την δημοσίευσή τους ‘Why the Forcing from Carbon Dioxide Scales as the Logarithm of Its Concentration‘ διευθέτησαν την διαφωνία σχετικά με την προέλευση της «λογαριθμικής κλιμάκωσης» του φαινομένου του θερμοκηπίου. Πρόκειται για τον τρόπο με τον οποίο η αύξηση της θερμοκρασίας της Γης είναι η ίδια ως απόκριση σε οποιονδήποτε διπλασιασμό της συγκέντρωσης του CO2, ανεξάρτητα από συγκεκριμένες τιμές.Στη συνέχεια, την άνοιξη του 2024, μια ερευνητική ομάδα με επικεφαλής τον Robin Wordsworth του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ περιέγραψε λεπτομερώς γιατί το μόριο CO2 είναι τόσο καλό στην παγίδευση θερμότητας χρησιμοποιώντας θεμελιώδεις φυσικές αρχές. Οι ερευνητές εντόπισαν μια παράξενη ιδιορρυθμία της κβαντικής δομής του μορίου που εξηγεί γιατί είναι ένα τόσο σημαντικό αέριο στο φαινόμενο του θερμοκηπίου – και γιατί η συγκέντρωση περισσότερου διοξειδίου άνθρακα στην ατμόσφαιρα επιδρά στο φαινόμενο της κλιματικής αλλαγής. Η εργασία τους δημοσιεύθηκε στο περιοδικό The Planetary Science Journal με τίτλο ‘Fermi Resonance and the Quantum Mechanical Basis of Global Warming‘.Η δημοσίευση αυτή είναι μια καλή απάντηση σε όλους εκείνους που λένε ότι η υπερθέρμανση του πλανήτη είναι απλώς κάτι που προκύπτει από αδιαφανή υπολογιστικά μοντέλα. Αντίθετα, η υπερθέρμανση του πλανήτη συνδέεται με μια αριθμητική σύμπτωση που περιλαμβάνει δύο διαφορετικούς τρόπους με τους οποίους μπορεί να διεγερθεί το CO2. Αν δεν υπήρχε αυτή η σύμπτωση τότε πολλά πράγματα θα ήταν διαφορετικά. Ένα παλιό συμπέρασμα Πώς μπόρεσε ο Arrhenius να κατανοήσει τα βασικά του φαινομένου του θερμοκηπίου πριν καν ανακαλυφθεί η κβαντική μηχανική; Η θεμελίωση της κλιματικής επιστήμης ξεκίνησε με τον Jean Baptiste Joseph Fourier, έναν Γάλλο μαθηματικό και φυσικό ο οποίος πριν από 200 χρόνια (ακριβώς!) συνειδητοποίησε ότι η ατμόσφαιρα της Γης δρα ως «κουβέρτα» και μονώνει τον πλανήτη από το «κρύο» του διαστήματος, μια ανακάλυψη που ξεκίνησε το πεδίο της κλιματικής επιστήμης. Στη συνέχεια, το 1856, μια Αμερικανίδα, η Eunice Newton Foote, απέδειξε πειραματικά ότι το διοξείδιο του άνθρακα είναι ιδιαίτερα αποδοτικό στην απορρόφηση της θερμότητας. Την σκυτάλη πήρε ο Ιρλανδός φυσικός John Tyndall ο οποίος μέτρησε την ποσότητα του υπέρυθρου φωτός που απορροφά το CO2, δείχνοντας την επίδραση που ο Arrhenius στη συνέχεια ποσοτικοποίησε χρησιμοποιώντας βασικές γνώσεις για τη Γη.Η Γη εκπέμπει θερμότητα με τη μορφή υπέρυθρης ακτινοβολίας. Η ουσία του φαινομένου του θερμοκηπίου είναι ότι μέρος αυτής της ακτινοβολίας, αντί να διαφεύγει κατευθείαν στο διάστημα, απορροφάται (κυρίως) από τα μόρια του CO2 στην ατμόσφαιρα. Ένα μόριο απορροφά το φως και μετά το εκπέμπει ξανά. Στη συνέχεια θα το κάνει κάποιο άλλο κ.ο.κ.. Μερικές φορές το φως επανεκπέμπεται προς την επιφάνεια της Γης. Μερικές φορές κατευθύνεται προς το διάστημα, αφήνοντας τη Γη απειροελάχιστα πιο κρύα, αλλά μόνο εφόσον καταφέρει να διασχίσει ένα δύσκολο πριονωτό μονοπάτι προς το κρύο ανώτερο τμήμα της ατμόσφαιρας.Χρησιμοποιώντας μια πιο ακατέργαστη εκδοχή της ίδιας μαθηματικής προσέγγισης που ακολουθούν σήμερα οι επιστήμονες του κλίματος, ο Arrhenius κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η προσθήκη περισσότερου CO2 θα προκαλούσε την αύξηση της θερμοκρασίας της επιφάνειας του πλανήτη. Είναι σαν να προσθέτετε μόνωση στους τοίχους σας για να διατηρείτε το σπίτι σας πιο ζεστό το χειμώνα – η θερμότητα από τον φούρνο σας ενώ θα εκπέμπεται με τον ίδιο ρυθμό, θα διαφεύγει δυσκολότερα.Η υπέρυθρη ακτινοβολία με μήκη κύματος γύρω στα 15 μm απορροφάται περισσότερο από το CO2 σε σχέση με τους υδρατμούς.Λίγα χρόνια αργότερα, ωστόσο, ο Σουηδός φυσικός Knut Ångström δημοσίευσε μια διαφωνία. Υποστήριξε ότι τα μόρια του CO2 απορροφούν μόνο ένα συγκεκριμένο μήκος κύματος υπέρυθρης ακτινοβολίας στα 15 μm. Και υπήρχε ήδη αρκετό αέριο στην ατμόσφαιρα για να παγιδεύσει το 100% του φωτός των 15 μm που εκπέμπει η Γη, οπότε η προσθήκη περισσότερου CO2 δεν θα έκανε τίποτα παραπάνω. Εκείνο που δεν γνώριζε ο Ångström ήταν ότι το CO2 μπορεί να απορροφήσει μήκη κύματος και ελαφρώς μικρότερα ή μεγαλύτερα από 15 μm, αν και λιγότερο εύκολα. Αυτό το φως συλλαμβάνεται λιγότερες φορές κατά τη διάρκεια του ταξιδιού του προς το διάστημα.Αλλά αυτός ο ρυθμός σύλληψης αλλάζει αν διπλασιαστεί η ποσότητα διοξειδίου του άνθρακα. Τώρα το φως έχει διπλάσια μόρια προς αποφυγή πριν διαφύγει, και τείνει να απορροφάται περισσότερες φορές στην διαδρομή του. Διαφεύγει από ένα υψηλότερο, ψυχρότερο στρώμα της ατμόσφαιρας, ώστε η εκροή της θερμότητας να επιβραδύνεται με το σταγονόμετρο. Η αυξημένη απορρόφηση αυτών των μηκών κύματος γύρω από τα 15 μm είναι που ευθύνεται σε μεγάλο ποσοστό για το φαινόμενο του θερμοκηπίου.Παρά το λάθος, η εργασία του Ångström έριξε αρκετές αμφιβολίες για τη θεωρία του Arrhenius. Ακόμη και σήμερα, οι σκεπτικιστές της συναίνεσης για την ανθρωπογενή επιρροή στην κλιματική αλλαγή επικαλούνται μερικές φορές το «λογικό» επιχείρημα του Ångström για τον «κορεσμό άνθρακα». Επιστροφή στα βασικά Σε αντίθεση με εκείνες τις πρώτες μέρες, η σύγχρονη εποχή της κλιματικής επιστήμης έχει προχωρήσει σε μεγάλο βαθμό μέσω υπολογιστικών μοντέλων που αποτυπώνουν τις πολλές περίπλοκες και χαοτικές πτυχές της ακατάστατης, μεταβαλλόμενης ατμόσφαιράς μας. Αυτό κάνει τα συμπεράσματα πιο δυσνόητα.Πολλοί σκεπτικιστές φυσικοί δυσκολεύονται να αποδεχθούν τα αποτελέσματα των κλιματικών μοντέλων που τρέχουν στους υπολογιστές, προβάλλοντας ως επιχείρημα ότι πρόκειται για υπολογισμούς που προκύπτουν από ένα «μαύρο κουτί» χωρίς κανείς να τους κατανοεί σε βάθος. Το να μη μπορεί κανείς να εξηγήσει σε κάποιον με χαρτί και μολύβι ή πίνακα και κιμωλια γιατί παίρνουμε αυτά τα αποτελέσματα προκαλεί δυσφορία.Γι αυτό κάποιοι επιστήμονες έχουν θέσει ως στόχο να οικοδομήσουν μια όσο το δυνατόν απλή εξήγηση (αλλά όχι απλοϊκή) της επίδρασης της συγκέντρωσης CO2 στο κλίμα της Γης.Ένα βασικό ερώτημα ήταν η προέλευση της λογαριθμικής κλιμάκωσης του φαινομένου του θερμοκηπίου – η αύξηση της θερμοκρασίας από 2 έως 5 βαθμούς που προβλέπουν τα μοντέλα ότι θα συμβεί για κάθε διπλασιασμό του CO2. Μια θεωρία υποστήριζε ότι η κλιμάκωση προέρχεται από το πόσο γρήγορα μειώνεται η θερμοκρασία με το υψόμετρο. Αλλά το 2022, μια ομάδα ερευνητών χρησιμοποίησε ένα απλό μοντέλο για να αποδείξει ότι η λογαριθμική κλιμάκωση προέρχεται από το σχήμα του «φάσματος» απορρόφησης του διοξειδίου του άνθρακα – από το γεγονός ότι η ικανότητά του να απορροφά φως ποικίλλει ανάλογα με το μήκος κύματος του φωτός.Αυτό ανάγεται σε εκείνα τα μήκη κύματος που είναι ελαφρώς μεγαλύτερα ή μικρότερα από 15 μm. Μια κρίσιμη λεπτομέρεια είναι ότι το διοξείδιο του άνθρακα είναι «χειρότερο» – αλλά όχι πολύ «χειρότερο» – στην απορρόφηση του φωτός με αυτά τα μήκη κύματος. Η απορρόφηση πέφτει και στις δύο πλευρές της κορυφής με τον κατάλληλο ρυθμό για να προκαλέσει την λογαριθμική κλιμάκωση.«Το σχήμα αυτού του φάσματος είναι ουσιαστικό», δήλωσε ο David Romps, που συμμετείχε στην εργασία του 2022. «Αν το αλλάξετε, δεν θα έχετε τη λογαριθμική κλιμάκωση.» Το σχήμα του φάσματος του διοξειδίου του άνθρακα είναι ασυνήθιστο – τα περισσότερα αέρια απορροφούν ένα πολύ στενότερο εύρος μηκών κύματος. «Η ερώτηση που είχα στο πίσω μέρος του μυαλού μου ήταν: Γιατί έχει αυτό το σχήμα;» είπε ο Romps. «Αλλά δεν μπορούσα να καταλάβω τον ακριβή λόγο για τον οποίο συνέβαινε αυτό». Κανονικοί τρόποι ταλάντωσης Ο Wordsworth, Jacob Seeley και Keith Shine στράφηκαν στην κβαντομηχανική για να βρουν την απάντηση. Το φως αποτελείται από πακέτα ή κβάντα ενέργειας που ονομάζονται φωτόνια. Μόρια όπως το CO2 απορροφούν τα φωτόνια μόνο όταν αυτά έχουν ακριβώς τη σωστή ποσότητα ενέργειας για να διεγείρουν το μόριο σε μια διαφορετική κβαντομηχανική κατάσταση.Το διοξείδιο του άνθρακα βρίσκεται συνήθως στην θεμελιώδη του κατάσταση, όπου τα τρία άτομά του βρίσκονται στην ίδια ευθεία, με το άτομο άνθρακα στο κέντρο, σε ίση απόσταση από τα δυο άτομα του οξυγόνου. Όμως διαθέτει επίσης και «διεγερμένες» καταστάσεις.Ένα φωτόνιο με μήκος κύματος 15 μm μεταφέρει την ενέργεια που απαιτείται ακριβώς για να ρυθμίσει το άτομο άνθρακα να στροβιλίζεται γύρω από το κεντρικό σημείο σε ένα είδος κίνησης χούλα-χουπ. Οι κλιματικοί επιστήμονες έχουν ενοχοποιήσει εδώ και καιρό αυτή την κατάσταση hula-hoop για το φαινόμενο του θερμοκηπίου, αλλά – όπως προέβλεπε ο Ångström— το φαινόμενο απαιτεί μια ακριβώς συγκεκριμένη ποσότητα ενέργειας, σύμφωνα με τους Wordsworth et al. Η κατάσταση hula-hoop δεν μπορεί να εξηγήσει τη σχετικά αργή μείωση του ρυθμού απορρόφησης φωτονίων πέρα από τα 15 mμ, επομένως δεν μπορεί να εξηγήσει από μόνη της την κλιματική αλλαγή.Όμως οι Wordsworth et al βρήκαν ότι το κλειδί, είναι ο άλλος τύπος κίνησης, όπου τα δύο άτομα οξυγόνου εκτινάσσονται επανειλημμένα προς και μακριά από το κέντρο άνθρακα, σαν να τεντώνουν και να συμπιέζουν ένα ελατήριο που τα συνδέει. Αυτή η κίνηση απαιτεί πολύ περισσότερη ενέργεια για να προκληθεί μόνο από τα υπέρυθρα φωτόνια που εκπέμπει η Γη.Αλλά οι συγγραφείς διαπίστωσαν ότι η ενέργεια αυτού του τρόπου ταλάντωσης τυχαίνει να είναι πολύ κοντά στο διπλάσιο αυτής της κίνησης χούλα-χουπ ώστε οι δύο καταστάσεις κίνησης αναμειγνύονται η μία με την άλλη. Υπάρχουν ειδικοί συνδυασμοί των δύο κινήσεων, που απαιτούν λίγο περισσότερη ή μικρότερη από την ακριβή ενέργεια της κίνησης χούλα-χουπ.Αυτό το μοναδικό φαινόμενο ονομάζεται συντονισμός Fermi από τον διάσημο φυσικό Enrico Fermi, ο οποίος το διατύπωσε σε μια εργασία του 1931. Αλλά η σύνδεσή του με το κλίμα της Γης έγινε για πρώτη φορά σε μια περσινή δημοσίευση των Shine και Perry με τίτλο ‘Radiative forcing due to carbon dioxide decomposed into its component vibrational bands‘. Πρόκειται για ένα αποτέλεσμα που μας δείχνει τελικά την άμεση σύνδεση της κβαντικής μηχανικής με τη μεγαλύτερη εικόνα.Κατά κάποιο τρόπο ο υπολογισμός αυτός μας βοηθά να κατανοήσουμε την κλιματική αλλαγή καλύτερα από οποιοδήποτε μοντέλο υπολογιστή. Είναι θεμελιωδώς σημαντικό να κατανοούμε τις βασικές αρχές από τις οποίες προέρχονται τα διάφορα φαινόμενα. Και η εν λόγω δημοσίευση ενισχύει την υπόθεση της ανθρωπογενούς συνεισφοράς στο φυσικό φαινόμενο της κλιματικής αλλαγής, δείχνοντας ότι βασίζεται σε βασικές κβαντομηχανικές έννοιες – με λίγα λόγια σε απλή φυσική. Υπενθυμίζεται ότι αυτόν τον Ιανουάριο, το Εργαστήριο Παγκόσμιας Παρακολούθησης της NOAA (National Oceanic and Atmospheric Administration) ανέφερε ότι η συγκέντρωση του CO2 στην ατμόσφαιρα έχει αυξηθεί από το προβιομηχανικό επίπεδο των 280 μερών ανά εκατομμύριο σε ένα ρεκόρ 419,3 μέρη ανά εκατομμύριο έως το 2023, προκαλώντας εκτιμώμενη αύξηση θερμοκρασίας 1 βαθμού Κελσίου μέχρι στιγμής. Σχηματική απεικόνιση των τριών τρόπων δόνησης του διοξειδίου του άνθρακα. πηγή: https://www.quantamagazine.org/physicists-pinpoint-the-quantum-origin-of-the-greenhouse-effect-20240807/

Ρίζες υδροξυλίου στον αστεροειδή Ψυχή. … ανίχνευσε το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb Οι θεωρίες για την εξέλιξη του Ηλιακού Συστήματος είναι στενά συνδεδεμένες με τις ερμηνείες της σύνθεσης των αστεροειδών, ιδιαίτερα των αστεροειδών τύπου Μ – αστεροειδών που φαίνεται να περιέχουν υψηλότερες συγκεντρώσεις μεταλλικών φάσεων (π.χ. σίδηρο-νικέλιο). Πρόσφατες αστρονομικές παρατηρήσεις αυτών των αστεροειδών έχουν αποκαλύψει στην επιφάνειά τους την ύπαρξη ριζών υδροξυλίου (OH) και ενδεχομένως νερού (H2O), στην μορφή σκουριάς π.χ. FeO(OH), Fe(OH)3 ή Fe2O3·nH2O.Η ερευνητική ομάδα των Jarmak et al παρουσίασε δεδομένα που εκτείνονται σε μήκη κύματος από 1,1 έως 6,63 μm από την επιφάνεια του μεγαλύτερου αστεροειδή κατηγορίας M, του 16 Psyche. Φάσματα από την υπέρυθρη περιοχή, σε μεγάλα μήκη κύματος που αντιλαμβανόμαστε ως θερμότητα αλλά δεν μπορούμε να δούμε, έδειξαν κυρίως την υπογραφή υδροξυλίου και πιθανόν νερού, που περιέχονται στην σκουριά [Η εργασία με τίτλο ‘Estimate of water and hydroxyl abundance on asteroid (16) Psyche from JWST data‘ θα δημοσιευθεί στο περιοδικό Planetary Science Journal].Ο αστεροειδής 16 Psyche είναι αρκετά ασυνήθιστος για την κύρια ζώνη αστεροειδών μεταξύ του Άρη και του Δία. Έχοντας διαστάσεις 280 χιλιόμετρα στο μεγαλύτερο πλάτος του, με σχήμα πατάτας εθεωρείτο ότι ήταν εξ ολοκλήρου μεταλλικός. Η υπεργυαλιστερή επιφάνεια της Ψυχής είχε οδηγήσει τους ερευνητές να προτείνουν ότι ο αστεροειδής ήταν πιθανώς η πλούσια σε σίδηρο καρδιά ενός πλανητοειδούς, κάτι που θα μπορούσε να εξηγήσει πώς σχηματίστηκαν η Γη και άλλοι πλανήτες.Κάποιοι έχουν αποτιμήσει τα σπάνια μέταλλα (χρυσός, πλατίνα) του αστεροειδούς στα 100.000 τετράκις εκατομμύρια δολάρια – ένα κυριολεκτικό χρυσωρυχείο στο διάστημα. Αυτή η υπόθεση για τη σύνθεση του αστεροειδούς οδήγησε στην αποστολή Psyche της NASA. Το διαστημικό σκάφος με στόχο την Ψυχή εκτοξεύτηκε τον Οκτώβριο του 2023 και αναμένεται να φτάσει στον αστεροειδή το 2029 για να τον μελετήσει σε βάθος.Αλλά ό,τι λάμπει δεν είναι χρυσός – ούτε καν μέταλλο. Την τελευταία δεκαετία, νέα δεδομένα σχετικά με τα φάσματα πυκνότητας και ανάκλασης της Ψυχής – η ένταση των διαφορετικών μηκών κύματος του ηλιακού φωτός που αντανακλάται από την επιφάνεια του αστεροειδούς – δείχνουν πιθανότατα ότι πρόκειται για έναν μικτό κόσμο πυριτικών ορυκτών και μετάλλων.Το 2017 οι ερευνητές ανακάλυψαν ίχνη και ενός άλλου συστατικού: του νερού. Φάσματα από την υπέρυθρη περιοχή έδειξαν την υπογραφή υδροξυλίου ΟΗ, που αποτελεί μέρος του μορίου του νερού.Αυτό σήμαινε ότι η επιφάνεια της Ψυχής μπορεί να περιέχει μικρές ποσότητες νερού, είτε σε μορφή πάγου είτε ως ενυδατωμένα μέταλλα. Αλλά τα αποτελέσματα ήταν ασαφή, καθώς το φάσμα, που συλλέχθηκε με τη χρήση της επίγειων τηλεσκοπίων υπέρυθρων, μπορεί να είχε αλλοιωθεί από τους υδρατμούς στην ατμόσφαιρα της Γης.Για να προσδιορίσουν αν ο αστεροειδής 16 Psyche έχει πράγματι νερό, οι ερευνητές Jarmak et al χρησιμοποίησαν το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb, που διαθέτει τον φασματογράφο εγγύς υπερύθρου (NIRSpec) και το όργανο μέσης υπέρυθρης ακτινοβολίας (MIRI). Κατευθύνοντας αυτά τα όργανα προς τον αστεροειδή τον Μάρτιο του 2023, οι επιστήμονες συνέλεξαν το φάσμα που ανακλάται από τον βόρειο πόλο της Ψυχής, ο οποίος τότε έβλεπε προς το τηλεσκόπιο.Τα δεδομένα έδειξαν την υπογραφή του υδροξυλίου, επιβεβαιώνοντας την παρουσία του στον αστεροειδή. Επιπλέον, αποκάλυψαν ότι η υπογραφή του υδροξυλίου στην Ψυχή έμοιαζε την υπογραφή υδροξυλίου από ορισμένους μετεωρίτες που φέρουν σκουριά. Αυτό το εύρημα οδήγησε τους ερευνητές στο συμπέρασμα ότι τα υδροξύλια συνδέονται με μέταλλα σχηματίζοντας σκουριά. Αλλά τα δεδομένα δεν περιείχαν την οριστική υπογραφή του νερού. Ωστόσο, οι ερευνητές δεν μπορούν να αποκλείσουν την παρουσία νερού, καθώς θα μπορούσε να υπάρχει σε άλλα μέρη της Ψυχής που ο JWST δεν μπορούσε να δει.Οι συγκεντρώσεις υδροξυλίου στον αστεροειδή 16 Psyche δίνουν στοιχεία για το πώς σχηματίστηκε ο αστεροειδής. Αν το υδροξύλιο σχηματίστηκε μέσα στον αστεροειδή, αυτό θα μπορούσε να σημαίνει ότι ο αστεροειδής γεννήθηκε στα ψυχρά, εξωτερικά όρια του ηλιακού μας συστήματος και στη συνέχεια να μετακινήθηκε προς το εσωτερικό του. Όμως τα υπάρχοντα στοιχεία υποδεικνύουν πως οι αστεροειδείς που περιείχαν νερό συγκρούστηκαν με τον 16 Psyche μεταφέροντας (τουλάχιστον) υδροξύλιο σε αυτόν.Οι πλούσιοι σε μέταλλα αστεροειδείς είναι προσοδοφόρες πηγές σπάνιων ορυκτών και αντικείμενο μελλοντικών εγχειρημάτων διαστημικών εξορύξεων. Ωστόσο, παρά την εκτιμώμενη αξία του, ο αστεροειδής Ψυχή δεν συγκαταλέγεται σε αυτούς, δεδομένου ότι βρίσκεται σε απόσταση τριπλάσια της απόστασης Γης-Ήλιου, πολύ μακριά για να είναι οικονομικά αποδοτικές οι προσπάθειες εξόρυξης. πηγή: https://www.livescience.com/space/asteroids/asteroid-psyche-s-origin-story-may-be-more-complex-than-previously-thought-study-suggests

Από πού προήλθε ο αστεροειδής που εξαφάνισε τους δεινόσαυρους; Ο αστεροειδής Chicxulub που εξαφάνισε τους δεινόσαυρους πριν από 66 εκατομμύρια χρόνια σχηματίστηκε στην εξωτερική περιοχή του Ηλιακού Συστήματος. Ο αστεροειδής που έπεσε στη Γη πριν από 66 εκατομμύρια χρόνια και τερμάτισε απότομα την εποχή των δεινοσαύρων, ήταν κάπως παράξενος, επιβεβαιώνει νέα μελέτη. Η φύση και η προέλευση αυτού του αστεροειδούς, γνωστού ως Chicxulub, έχει εμπνεύσει πλήθος συζητήσεων, συμπεριλαμβανομένης μιας μακροχρόνιας διαμάχης για το αν ήταν κομήτης ή αστεροειδής. Ωστόσο, τα τελευταία χρόνια αυξάνονται τα στοιχεία ότι ο Chicxulub, πλάτους περίπου 9,6 χιλιομέτρων, ανήκε σε μια οικογένεια αστεροειδών που σχηματίστηκαν πέρα από την τροχιά του Δία και σπάνια προσκρούουν στη Γη.Τώρα, μια ομάδα με επικεφαλής τον Μάριο Φίσε- Γκοντ, ερευνητής στο Πανεπιστήμιο της Κολωνίας στη Γερμανία, ενίσχυσε αυτή την υπόθεση με τη βοήθεια του σπάνιου στοιχείου ρουθήνιο. Το στοιχείο αυτό είναι άφθονο στους αστεροειδείς, αλλά εξαιρετικά σπάνιο στον φλοιό της Γης. Η ομάδα αναζήτησε ισότοπα ρουθηνίου στα γεωλογικά κατάλοιπα της πρόσκρουσης του Chicxulub.Η ανάλυσή τους αποκάλυψε μια ομοιόμορφη υπογραφή σε όλο το παγκόσμιο στρώμα των συντριμμιών που άφησε η πρόσκρουση, το οποίο είναι γνωστό ως όριο Κρητιδικού-Παλαιογενούς (K-Pg). Αυτή η υπογραφή ταιριάζει απόλυτα με τη σύνθεση μιας ομάδας διαστημικών πετρωμάτων, γνωστών ως ανθρακούχων αστεροειδών λόγω της υψηλής περιεκτικότητάς τους σε άνθρακα.«Αυτή η υπογραφή ισοτόπου ρουθηνίου που ανιχνεύσαμε δεν μπορεί να είναι τίποτα άλλο από έναν ανθρακούχο αστεροειδή» δήλωσε ο ερευνητής.Οι πυριτικοί αστεροειδείς που προσκρούουν στη Γη προέρχονται συνήθως από τη ζώνη των αστεροειδών μεταξύ Άρη και Δία. Οι ερευνητές μέτρησαν τα επίπεδα του ρουθηνίου στα δείγματα πέντε άλλων προσκρούσεων αστεροειδών που συνέβησαν τα τελευταία 541 εκατομμύρια χρόνια.«Μέχρι στιγμής, ο Chicxulub, ηλικίας 500 εκατομμυρίων ετών, φαίνεται να είναι μια μοναδική και σπάνια περίπτωση ανθρακούχου αστεροειδούς που προσκρούει στη Γη», δήλωσε ο ερευνητής.Δεν είναι ακόμα σαφές πώς ένας τεράστιος ανθρακούχος αστεροειδής κατέληξε σε πορεία σύγκρουσης με τον πλανήτη μας. Μια πιθανή προέλευση είναι ένας πληθυσμός ανθρακούχων αστεροειδών που υπάρχει σήμερα στο εξωτερικό άκρο της ζώνης των αστεροειδών. Αν και αυτοί οι βράχοι σχηματίστηκαν αρχικά πέρα από τον Δία, οι επιστήμονες πιστεύουν ότι οι βαρυτικές αστάθειες στο πρώιμο ηλιακό σύστημα τους εκτόξευσαν προς τα μέσα στη σημερινή θέση τους.«Ο προσδιορισμός του τύπου του αστεροειδούς είναι σημαντικός γιατί μας βοηθά να αξιολογήσουμε τη συχνότητα τέτοιων επιπτώσεων στο γεωλογικό παρελθόν και τους κινδύνους τέτοιων επιπτώσεων στο μέλλον του πλανήτη» δήλωσε ο Ντέιβιντ Κρινγκ, επικεφαλής επιστήμονας στο Σεληνιακό και Πλανητικό Ινστιτούτο και ειδικός στον αντίκτυπο του Chicxulub.Πολλά μυστήρια παραμένουν σχετικά με την πρόσκρουση του Chicxulub, καθώς και για τον ευρύτερο ρόλο που έχουν διαδραματίσει οι προσκρούσεις αστεροειδών στην εμφάνιση και την εξέλιξη της ζωής στη Γη και, ενδεχομένως, και σε άλλους πλανήτες.Η μελέτη δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Science. https://www.ertnews.gr/eidiseis/epistimi/apo-pou-proilthe-o-asteroeidis-pou-eksafanise-tous-deinosayrous/