Δροσος Γεωργιος

Rocket and Space Corporation "Energia" Τα ηλιακά πάνελ της Progress MS-30 είναι σε τέλεια τάξη. Σήμερα στο Baikonur δοκίμασαν πώς λειτουργούν χιλιάδες ηλιακά κύτταρα στις μπαταρίες του διαστημικού μας φορτηγού. Σε μια ειδική βάση, ισχυροί λαμπτήρες μιμούνται το ηλιακό φως και τα πάνελ αρχίζουν να παράγουν ηλεκτρικό ρεύμα. Το ταξίδι του διαστημικού φορτηγού προς τον σταθμό διαρκεί συνήθως δύο ημέρες και πραγματικά χρειάζεται επιπλέον ενέργεια. Ενώ η Πρόοδος βρίσκεται σε τροχιά, η θέση της σε σχέση με τον Ήλιο αλλάζει συνεχώς. Για τον προσανατολισμό των πλαισίων με φωτοκύτταρα, το πλοίο «στρίβεται». Με απλά λόγια, το Progress περιστρέφεται ομαλά γύρω από τον άξονά του – λίγο πάνω από 2° ανά δευτερόλεπτο – και οι ακτίνες χτυπούν τις μπαταρίες, οι οποίες παρέχουν αξιόπιστα ενέργεια στα συστήματα του σκάφους. Παράλληλα, συνεχίζονται οι προετοιμασίες για την παράδοση φορτίου και εξοπλισμού στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Οι αστροναύτες δεν έχουν να περιμένουν πολύ! Το Progress MS-30 θα εκτοξευτεί στον ISS στις 28 Φεβρουαρίου. https://vk.com/rsc_energia?offset=10&own=1&w=wall-167742670_22279

Κολούμπο: Το SANTORY ρίχνει φως στο ηφαίστειο της Σαντορίνης – Τι γνωρίζουμε. Το ΕΚΠΑ βρίσκεται στην πρωτοπορία των ερευνών για το υποθαλάσσιο ηφαίστειο - Τι έχει αποκαλύψει η πολυετής έρευνα Με τη σεισμική «καταιγίδα» στη θαλάσσια περιοχή της Σαντορίνης να συνεχίζεται, η προσοχή όλων επικεντρώνεται στο υποθαλάσσιο ηφαίστειο Κολούμπο.Αν και δεν υπάρχει προς το παρόν ένδειξη σύνδεσης των σεισμών με το ηφαίστειο, με την πλειονότητα των επιστημόνων να πιστεύουν ότι δεν θα «ξυπνήσει», είναι λογικό η επιστημονική κοινότητα να το παρακολουθεί στενά.Το Κολούμπο αν και αόρατο από την επιφάνεια στα 7 χλμ βορειοανατολικά της Σαντορίνης, είναι ένα από τα πιο ενεργά υποθαλάσσια ηφαίστεια της Μεσογείου. Η τελευταία του έκρηξη το 1650 προκάλεσε την εκπομπή τοξικών αερίων που κόστισαν τη ζωή σε πάνω από 70 κατοίκους της Σαντορίνης, ενώ το τσουνάμι που ακολούθησε προκάλεσε σοβαρές υλικές ζημιές στη Σαντορίνη, την Ίο και τη Σίκινο.Το ΕΚΠΑ βρίσκεται στην πρωτοπορία των ερευνών για το υποθαλάσσιο ηφαίστειο, με το ερευνητικό προγράμμα SANTORY, που χρηματοδοτείται από το ΕΛΙΔΕΚ. Ποιοι συμμετέχουν στο SANTORY Οι πρόσφατες δραστηριότητες στο πλαίσιο αυτών του προγράμματος ανέδειξαν τη σημασία της συνεχούς παρακολούθησης του ηφαιστείου, καθιστώντας αναγκαία τη διατήρηση και ενίσχυση της ερευνητικής προσπάθειας. Στη διεθνή ομάδα του SANTORY συμμετέχουν επιστήμονες με πολυετή εμπειρία στη μελέτη του Ελληνικού ηφαιστειακού τόξου από το Τμήμα Γεωλογίας και Γεωπεριβάλλοντος και το Τμήμα Φυσικής του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, το Ινστιτούτο Θαλάσσιας Βιολογίας, Βιοτεχνολογίας και Υδατοκαλλιεργειών του Ελληνικού Κέντρου Θαλασσίων Ερευνών, το Εργαστήριο Τηλεπισκόπησης του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, το Εθνικό Ινστιτούτο Γεωφυσικής και Ηφαιστειολογίας του Παλέρμου, το Πανεπιστήμιο του Μιλάνο- Μπικόκα και την Ισπανική εταιρία Ploatech με συντονίστρια την καθηγήτρια Γεωλογικής Ωκεανογραφίας του ΕΚΠΑ Παρασκευή Νομικού. Σε εξέλιξη έρευνες εδώ και 20 χρόνια Το Κολούμπο για τους επιστήμονες του SANTORY, αποτελεί ένα μοναδικό φυσικό εργαστήριο το οποίο μελετούν εδώ και μία εικοσαετία. Σκοπός της ερευνητικής μας ομάδας στο πρόγραμμα SANTORY είναι η συνεχής παρακολούθηση της δραστηριότητάς του με όργανα τελευταίας τεχνολογίας για να εκτιμήσουμε πόσο ενεργό είναι το υδροθερμικό του πεδίο και να αναλύσουμε πόσο επικίνδυνο είναι για τον πληθυσμό των κοντινών νησιών.Για να το πετύχουν αυτό οι επιστήμονες, τοποθέτησαν στο εσωτερικό του κρατήρα στα 500 μέτρα βάθος ειδικούς αισθητήρες που μετρούν φυσικοχημικές παραμέτρους (θερμοκρασία, pH, συγκεντρώσεις αερίων, πίεση κα.), κλισιόμετρα για τη μέτρηση των θαλάσσιων ρευμάτων μέσα στον κρατήρα και ειδικά θερμόμετρα για τη μέτρηση των αλλαγών της θερμοκρασίας των καμινάδων του. Ειδικές κάμερες Οπτικές κάμερες τοποθετήθηκαν μπροστά από ενεργές καμινάδες για την καταγραφή της υδροθερμικής ροής των ρευστών. Τοποθετήσαμε επίσης μία ειδική κάμερα για να καταγράψουμε την υφή του υποθαλάσσιου πυθμένα αλλά και την UV κάμερα CHERI για τον εντοπισμό της ακτινοβολίας Cherenkov – κάτι που για πρώτη φορά πραγματοποιείται σε παγκόσμια κλίμακα. Επιπλέον, εγκαταστήσαμε όργανα για μετρήσεις ακτινοβολίας-γ σε πραγματικό χρόνο.Στο πλαίσιο της έρευνας του ΕΚΠΑ πραγματοποιήθηκαν στο εσωτερικό του κρατήρα δειγματοληψίες νερού για μικροβιολογικές αναλύσεις με στόχο τον εντοπισμό υπερανθεκτικών βακτηρίων. Συλλέχθηκαν επίσης αέρια και υδροθερμικά υγρά από τις πολύ ενεργές καμινάδες. Χρονοσειρά δεδομένων Μέσα από αυτές τις προσπάθειες, διαθέτουμε για πρώτη φορά, χρονοσειρά δεδομένων για δύο χρονικές περιόδους από τον κρατήρα του Κολούμπο, δηλαδή όχι μεμονωμένες μετρήσεις αλλά ένα μοτίβο που μας αποκαλύπτει την καθημερινότητα του ηφαιστείου. Τα δεδομένα αυτά είναι πολύτιμα καθώς εάν γνωρίζουμε την τυπική του δραστηριότητα, τυχόν αλλαγές στις φυσικό-χημικές και ακουστικές παραμέτρους θα μας δείξουν αλλαγές στην ενεργή συμπεριφορά του. Μέσα από τα προγράμματα προέκυψαν καινοτόμα αποτελέσματα αναδεικνύοντας τη μοναδικότητα του υποθαλάσσιου ηφαιστείου Κολούμπο, μεταξύ των οποίων:Καταγραφή μεταβολών φυσικών και γεωχημικών παραμέτρων: Οι μεταβολές αυτές συνδέονται με την ηφαιστειακή δραστηριότητα του ενεργού υδροθερμικού πεδίου του Κολούμπο και εκτιμήθηκε η ηφαιστειακή του επικινδυνότητα.Καταγραφή εξαιρετικά υψηλής φυσικής ακτινοβολίας: Για πρώτη φορά καταγράφηκαν δεδομένα που δείχνουν πολύ υψηλά επίπεδα φυσικής ακτινοβολίας εντός του υδροθερμικού πεδίου του Κολούμπο.Απομόνωση μικροοργανισμών από το ακραίο περιβάλλον του Κολούμπο: Οι μικροοργανισμοί αυτοί παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την αξιοποίησή τους σε τομείς της βιοτεχνολογίας καθώς διαθέτουν μοναδικούς μηχανισμούς προσαρμογής σε ακραίες συνθήκες.Μεταγονιδιωματικές αναλύσεις: Οι αναλύσεις αυτές αποκάλυψαν νέες πληροφορίες για τον κύκλο του άνθρακα και του μεθανίου, οι οποίοι επηρεάζουν άμεσα το κλίμα του πλανήτη μας. Φωτογραφία του υποθαλάσσιου ηφαιστείου Κολούμπο.. πηγή φωτό (SANTORY) Όλες οι εξελίξεις από το liveblog της Ναυτεμπορικής.

Σύνοδος για την Τεχνητή Νοημοσύνη στο Παρίσι: Η Ευρώπη στο επίκεντρο, σε μια κρίσιμη καμπή. Η Ευρώπη θέλει να φτάσει τον ανταγωνισμό - Οι στόχοι της Γαλλικής Προεδρίας Η μάχη για την παγκόσμια ηγεσία στην τεχνητή νοημοσύνη μαίνεται και η Ευρώπη κινδυνεύει να χάσει. Ο ευρωπαϊκός τεχνολογικός κόσμος αναστατώνεται από την ανακοίνωση του Ντόναλντ Τραμπ για το Stargate και την πρόσφατη «επίθεση» της DeepSeek.Σε αυτό επικεντρώνεται και η διεθνής Σύνοδος για την AI που διεξάγεται στο Παρίσι: συζήτηση και δράση ώστε να μην μείνει η Ευρώπη πίσω.Πρόθεση της Γαλλικής Προεδρίας και συγκεκριμένα του προέδρου, όπως ανέφεραν πηγές του Μεγάρου Ελιζέ, είναι να μπει η Ευρώπη στο επίκεντρο της Τεχνητής Νοημοσύνης: «Δεν ανήκει μόνο σε δυο χώρες», αναφέρουν οι ίδιες πηγές.Η Γαλλία αναγνωρίζει πως «είμαστε σε μια κρίσιμη καμπή για την Ευρώπη» στον τομέα, με δεδομένη την τεράστια χρηματοδότηση της κυβέρνησης Τραμπ και την εμφάνιση της DeepSeek: «Εμείς έχουμε και τις υποδομές και τα μυαλά για να ανταγωνιστούμε (τις ΗΠΑ)», σημειώνουν πηγές των Ηλυσίων Πεδίων.Με δεδομένο ότι θα μετέχει και επίσημα η Κομισιόν στη Σύνοδο, το Ελιζέ σημειώνει: «Είναι μια καλή στιγμή να δείξουμε τις δυνατότητές μας και να πιέσουμε σε αυτήν την κατεύθυνση», με στόχο και τη χρηματοδότηση, αλλά και την αλλαγή προτεραιοτήτων από την πλευρά της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.Το roller-coaster στα τέλη Ιανουαρίου που προηγήθηκε της συνόδου κορυφής έβαλε το Παρίσι σε κατάσταση μάχης. Τώρα η εκδήλωση αφορά περισσότερο την επίδειξη του τι μπορεί να κάνει η Ευρώπη και την υποστήριξη του αναπτυσσόμενου τομέα της τεχνητής νοημοσύνης της ηπείρου.Είναι επίσης μια ευκαιρία να πειστούν οι Ευρωπαίοι επενδυτές να υποστηρίξουν τις τοπικές εταιρείες τεχνητής νοημοσύνης, όπως άλλωστε είπε και ο κ. Μακρόν την περασμένη εβδομάδα κατά τη διάρκεια μιας τηλεδιάσκεψης μαζί με την επίτροπο τεχνολογικής κυριαρχίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, Χένα Βίρκουνεν.Να σημειωθεί ότι στη Σύνοδο αναμένεται να δώσει το «παρών» και ο Κυριάκος Μητσοτάκης. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1908170/synodos-gia-tin-techniti-noimosyni-sto-parisi-i-eyropi-sto-epikentro-se-mia-krisimi-kampi/

Εντοπίστηκαν μικροπλαστικά και στους πάγους της Ανταρκτικής. Ορισμένα από αυτά έχουν μέγεθος παρόμοιο με ένα ερυθρό αιμοσφαίριο. Τα μικροσκοπικά κομμάτια πλαστικού είναι σχεδόν πανταχού παρόντα ακόμη και σε μέρη τόσο απομακρυσμένα όπως τα βαθύτερα σημεία των ωκεανών και οι επιστήμονες τα έχουν επίσης ανακαλύψει σε όλο το ανθρώπινο σώμα καθώς και στον οργανισμό πολλών ειδών σε θάλασσα και στεριά. Ήρθε η στιγμή που τα μικροπλαστικά έκαναν την εμφάνιση τους στην Ανταρκτική.Ερευνητές από της Βρετανικής Αποστολής της Ανταρκτικής (BAS), της παλαιότερης και πιο οργανωμένης κρατικής ερευνητικής αποστολής στην παγωμένη ήπειρο ανακάλυψαν μικροπλαστικά στο χιόνι σε σημεία κοντά σε δύο ερευνητικούς καταυλισμούς της BAS. Είναι η πρώτη φορά που αυτά τα μικροσκοπικά κομμάτια πλαστικού, μερικά τόσο μικρά όσο ένα ερυθρό αιμοσφαίριο, έχουν βρεθεί σε τόσο απομακρυσμένες τοποθεσίες.Μια αρχική ανάλυση υποδηλώνει ότι τα μικροπλαστικά προέρχονται από τοπικές πηγές. «Θα μπορούσαν να προέρχονται από ρούχα εξωτερικού χώρου ή από τα σχοινιά και τις σημαίες που χρησιμοποιούνται για τη σήμανση ασφαλών διαδρομών μέσα και γύρω από τον καταυλισμό» λέει η Δρ. Κλάρα Μάνο, οικολόγος ωκεανών στο BAS.Οι επιπτώσεις των μικροπλαστικών σε αυτή την παγωμένη ερημιά παραμένουν ασαφείς. «Παρά τους αυστηρούς κανονισμούς για τα υλικά που εισέρχονται στην Ανταρκτική, τα ευρήματά μας αποκαλύπτουν μικροπλαστική μόλυνση ακόμη και σε απομακρυσμένες και άκρως ελεγχόμενες περιοχές. Αυτό υπογραμμίζει τη διάχυτη φύση της πλαστικής ρύπανσης αποδεικνύοντας ότι πουθενά στη Γη δεν είναι πραγματικά ανέγγιχτο» λέει η Δρ. Κίρστι Τζόουνς-Ουίλιαμς εκ των επικεφαλής της μελέτης Η ανθρώπινη παρουσία στην Ανταρκτική προκάλεσε την μόλυνση της από μικροπλαστικά. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1908103/entopistikan-mikroplastika-kai-stoys-pagoys-tis-antarktikis/

Το James Webb εντόπισε ένα κοσμικό ουράνιο τόξο που (μάλλον) είναι ένα υπό δημιουργία πλανητικό σύστημα (βίντεο) Άλλη μια εκπληκτική ανακάλυψη του πανίσχυρου διαστημικού τηλεσκοπίου. Στη μακρά λίστα των εντυπωσιακών ανακαλύψεων που πραγματοποιεί από την στιγμή που ξεκίνησε να λειτουργεί το James Webb κατέγραψε εικόνες από ένα μυστηριώδες κοσμικό φαινόμενο που μοιάζει με ένα ουράνιο τόξο και ειδικοί εκτιμούν ότι μπορεί να αποτελεί ένα υπό ανάπτυξη πλανητικό σύστημα.Με δημοσίευση τους στην επιθεώρηση «The Astrophysical Journal» ερευνητική ομάδα αναφέρει ότι η εικόνα που κατέγραψε το διαστημικό τηλεσκόπιο είναι ενός νεαρού άστρου που εκτοξεύει ενέργεια στο Διάστημα φωτίζοντας έναν πρωτοπλανητικό δίσκο από τον οποίο μπορεί να σχηματιστεί ένα νέο πλανητικό σύστημα.Το νεαρό άστρο που ονομάζεται HH 30, είναι ένα αντικείμενο Herbig-Haro, ένας φωτεινός «κόμπος» αερίου που σχηματίζεται όταν το αέριο που ρέει από τους νεαρούς πρωτοαστέρες συγκρούεται με την κοντινή ύλη παράγοντας κρουστικά κύματα. Το HH 30 βρίσκεται 450 έτη φωτός μακριά από τη Γη στο σκοτεινό νέφος LDN 1551 στο Μοριακό Νέφος του Ταύρου. Οι αστρονόμοι μελετούν τον αέριο κόμπο για να μάθουν περισσότερα για το πώς οι κόκκοι σκόνης συνδυάζονται με τεράστιους πίδακες για να σχηματίσουν πλανήτες. Τα άστρα χρειάζονται δεκάδες εκατομμύρια χρόνια για να σχηματιστούν, εξελισσόμενα από πυκνά, διογκούμενα σύννεφα τυρβώδους σκόνης και αερίου σε λαμπερά πρωτάστρα, προτού υλοποιηθούν σε γιγάντιες σφαίρες πλάσματος που λειτουργούν με σύντηξη όπως ο Ηλιος.Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι οι πλανήτες σχηματίζονται γύρω από νεαρά άστρα όταν σωματίδια σκόνης και αερίου συγκρούονται και κολλούν μεταξύ τους για εκατομμύρια χρόνια μέχρι να φτάσουν στην τελική τους μορφή. Η ερευνητική ομάδα κατέληξε στα συμπεράσματα της για το τι συμβαίνει στο νεαρό άστρο μελετώντας τις εικόνες του James Webb αλλά και με δεδομένα που συνέλεξαν τόσο το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble όσο και η επίγεια συστοιχία τηλεσκοπίων ALMA στην έρημο Ατακάμα στη Χιλή. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1908085/to-james-webb-entopise-ena-kosmiko-oyranio-toxo-poy-mallon-einai-ena-ypo-dimioyrgia-planitiko-systima-vinteo/

Τα πρώτα σουπερνόβα πλημμύρισαν με νερό το νεαρό Σύμπαν θεμελιώνοντας την παρουσία της ζωής. Απρόσμενη ανακάλυψη που ανατρέπει τα κοσμολογικά μοντέλα. Όταν τα πρώτα αστέρια του Σύμπαντος εξερράγησαν σε θεαματικά σουπερνόβα, μπορεί να απελευθέρωσαν τεράστιες ποσότητες νερού οι οποίες πλημμύρισαν το πρώιμο Σύμπαν και δυνητικά κατέστησαν δυνατή τη ζωή μόλις 100 εκατομμύρια χρόνια μετά τη Μεγάλη Έκρηξη δείχνουν νέες προσομοιώσεις.Ωστόσο αυτή η θεωρία έρχεται σε σύγκρουση με την τρέχουσα κατανόησή μας για την κοσμική εξέλιξη και θα είναι εξαιρετικά δύσκολο να αποδειχθεί. Το νερό είναι από τα πλέον άφθονα στοιχεία στο Σύμπαν σύμφωνα με τη NASA. Εκτός από τη Γη οι αστρονόμοι έχουν βρει νερό σε διάφορες μορφές σε πολλά σημεία σε όλο το ηλιακό σύστημα σε πλανήτες και δορυφόρους αλλά και σε κομήτες.Έξω από τη διαστημικά μας γειτονιά οι επιστήμονες έχουν επίσης εντοπίσει νερό σε μακρινούς εξωπλανήτες και μέσα σε τεράστια σύννεφα διαστρικού αερίου που διαπερνούν το γαλαξία μας. Μέχρι τώρα, οι επιστήμονες υπέθεταν ότι όλο αυτό το νερό συσσωρεύτηκε σταδιακά μέσα σε δισεκατομμύρια χρόνια ως υδρογόνο, το πιο άφθονο στοιχείο στο Σύμπαν σε συνδυασμό με οξυγόνο που έχει σφυρηλατηθεί στις καρδιές των άστρων και διασκορπίζεται μέσω εκρήεξων σουπερνόβα.Στη νέα μελέτη που δημοσιεύεται στο διαδικτυακό αρχείο προδημοσιεύσεων arXiv, οι ερευνητές προσομοίωσαν τους εκρηκτικούς θανάτους γιγάντιων άστρων του πρώιμου Σύμπαντος που είχαν μάζα περίπου 200 φορές μεγαλύτερη από αυτή του Ήλιου και διαπίστωσαν ότι μπορούσαν να δημιουργήσουν τις συνθήκες που απαιτούνται για να διαμορφωθεί το νερό.Το νερό από αυτές τις αστρικές εκρήξεις πιθανότατα θα είχε σχηματιστεί μέσα σε πυκνά νέφη υδρογόνου, οξυγόνου και άλλων στοιχείων που αποτέλεσαν τόπο γέννησης άστρων. Μπορεί να είχε συγκεντρώσεις έως και 30 φορές υψηλότερες από το νερό που παρατηρείται να «επιπλέει» στον διαστρικό χώρο στον Γαλαξία μας, αναφέρουν οι ερευνητές στη μελέτη.«Εκτός από την αποκάλυψη ότι ένα δομικό συστατικό για τη ζωή υπήρχε ήδη στο Σύμπαν μεταξύ 100 και 200 εκατομμυρίων ετών μετά τη Μεγάλη Έκρηξη, οι προσομοιώσεις μας δείχνουν ότι το νερό ήταν πιθανότατα βασικό συστατικό των πρώτων γαλαξιών», γράφουν οι ερευνητές. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1907627/ta-prota-soypernova-plimmyrisan-me-nero-to-nearo-sympan-themelionontas-tin-paroysia-tis-zois/

Roscosmos Αλλαγές στα πληρώματα του ISS για το 2025-2026 Σε σχέση με την υπογραφή του τρίτου συμπληρώματος στη συμφωνία μεταξύ της Roscosmos και της NASA για τις διασταυρούμενες πτήσεις, άλλαξε η σύνθεση του κύριου και του εφεδρικού πληρώματος των μακροπρόθεσμων αποστολών. ▪️ Ο Κρίστοφερ Ουίλιαμς διορίστηκε στο κύριο πλήρωμα της 74ης μακροχρόνιας αποστολής (εκτόξευση στο Soyuz MS-28 το φθινόπωρο του 2025), η οποία περιλαμβάνει τους Σεργκέι Κουντ-Σβερτσκόφ και Σεργκέι Μικάγιεφ, αντικαθιστώντας τον Όλεγκ Πλατόνοφ. ▪️ Ο Όλεγκ Πλατόνοφ έχει συμπεριληφθεί στο πλήρωμα του διαστημικού σκάφους Crew Dragon (αποστολή Crew-11), που εκτοξεύεται το δεύτερο εξάμηνο του 2025. ▪️ Η Anna Kikina έχει διοριστεί στο prime πλήρωμα ISS-75 (που εκτοξεύτηκε στο Soyuz MS-29 το καλοκαίρι του 2026), το οποίο περιλαμβάνει τον Pyotr Dubrov, αντί του Sergei Korsakov, και ο Anil Menon Samoylenko ορίστηκε να αντικαταστήσει την Anna Kikina. ▪️ Ο Oleg Artemyev είναι στο πλήρωμα του Crew Dragon (αποστολή Crew-12), που εκτοξεύεται το πρώτο εξάμηνο του 2026. https://vk.com/roscosmos?w=wall-30315369_580966

Μετεωρίτης έπεσε στη Σελήνη και δημιούργησε σε δέκα λεπτά δύο φαράγγια μεγαλύτερα από το Γκραν Κάνιον (βίντεο) Η σύγκρουση προκάλεσε μια τρομακτική σε ένταση και έκταση γεωλογική διεργασία. Ονομάζονται Vallis Schrödinger και Vallis Planck είναι δύο τεράστια φαράγγια στο νότιο πόλο της Σελήνης και μια νέα μελέτη αναφέρει ότι σχηματίστηκαν μέσα σε μόλις δέκα λεπτά όταν ένας μεγάλος διαστημικός βράχος έπεσε στον φυσικό μας δορυφόρο όταν αυτός βρισκόταν σε βρεφική ηλικία.Το Vallis Schrödinger έχει μήκος 270 χλμ. και βάθος 2.7 χλμ. ενώ το Vallis Planck έχει 280 χλμ. και βάθος 3.5 χλμ. ενώ το μέγιστο βάθος του Γκραν Κάνιον είναι 1.8 χλμ. Ενώ το Γκραν Κάνιον σμιλεύτηκε από τον ποταμό Κολοράντο σε χρονικό διάστημα 6-7 εκατ. ετών η νέα μελέτη αναφέρει ότι τα δύο φαράγγια σχηματίστηκαν μέσα σε μόλις δέκα λεπτά γεγονός που αν πράγματι ισχύει αποκαλύπτει και το πόσο σφοδρή, βίαιη και ισχυρή ήταν η σύγκρουση του αστεροειδή με τη Σελήνη.Τα φαράγγια του φεγγαριού βρίσκονται στην περιοχή του κρατήρα Σρέντινγκερ, έναν κρατήρα πλάτους 320 χλμ. που βρίσκεται κοντά στον νότιο πόλο του φεγγαριού ο οποίος σχηματίστηκε όταν ένας μετεωρίτης χτύπησε στη σεληνιακή επιφάνεια. Οι ερευνητές πιστεύουν ότι τα φαράγγια σχηματίστηκαν όταν ο μεγάλος μετεωρίτης προκάλεσε μια εξαιρετικά βίαιη έκρηξη έσκισε στην κυριολεξία τη σεληνιακή επιφάνεια και πετώντας θραύσματα σε τεράστιες αποστάσεις. Η σύγκρουση αυτή εκτιμάται ότι συνέβη πριν από περίπου 3.8 δισ. έτη.«Οι παραλλαγές στον φλοιό της Σελήνης μπορεί να έχουν δημιουργήσει ρεύματα βράχων μέσα στο παραπέτασμα των θραυσμάτων που εκτοξεύτηκαν για να σχηματίσουν τον κρατήρα. Αυτό οδήγησε στην πτώση των θραυσμάτων σε μακριές, ευθείες γραμμές που ονομάζονται ακτίνες εκτίναξης και δημιούργησαν βαθιά κανάλια όπως το Vallis Schrödinger και το Vallis Planck» λέει ο Δρ. Ντέιβιντ Κρινγκ διαστημικός γεωλόγος από το Σεληνιακό και Πλανητικό Ινστιτούτο, επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας. Ο χάρτης Μελετώντας παλαιές αλλά και νέα εικόνες του δορυφόρου LRO της NASA που βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη οι ερευνητές δημιούργησαν έναν τρισδιάστατο χάρτη της περιοχής που βρίσκονται τα φαράγγια για να μοντελοποιήσουν την κατεύθυνση και την ταχύτητα της ροής των θραυσμάτων της σύγκρουσης.Στην εργασία τους που δημοσιεύτηκε στην επιθεώρηση «Nature Communications» οι ερευνητές υπολογίζουν ότι τα θραύσματα πρέπει να ταξίδευαν με ταχύτητες μεταξύ 3.420-4.608 χλμ./ώρα. Αυτή η ταχύτητα υποδηλώνει ότι τα θραύσματα που σχημάτισαν τα φαράγγια θα ήταν μεταξύ δύο και πέντε τοις εκατό του μεγέθους του αρχικού μετεωρίτη.Αυτό σημαίνει ότι κάθε θραύσμα θα μπορούσε να είχε πλάτος έως και 1.250 μέτρα μέγεθος περισσότερο από 60 φορές μεγαλύτερο από τον μετεωρίτη του Τσελιάμπινσκ που εξερράγη πάνω από τη Ρωσία το 2013. «Η ενέργεια για την παραγωγή των δύο μεγάλων φαραγγιών του φεγγαριού ήταν ίση με 130 φορές την ενέργεια του συνολικού αποθέματος πυρηνικών όπλων στον κόσμο. Η έρευνα δείχνει ότι αυτά τα σεληνιακά φαράγγια σχηματίστηκαν μέσα σε λίγα λεπτά και όχι σε εκατομμύρια χρόνια. Τα ρεύματα βράχων που δημιουργούνται από μια τέτοια σύγκρουση είναι πολύ πιο ικανά να σχηματίσουν φαράγγια από ό,τι το νερό στη Γη» λέει ο Δρ. Κρινγκ. Μελετώντας τις ακτίνες που σχηματίστηκαν από την σύγκρουση οι ερευνητές μπόρεσαν επίσης να προσδιορίσουν το πιθανό σημείο που έπεσε ο μετεωρίτης. Είναι ενδιαφέρον ότι αυτό το σημείο δεν βρίσκεται στο κέντρο του κρατήρα Σρέντιγκερ όπως θα περίμενε κανείς, αλλά μάλλον πιο νότια στις 78,2° νότια και 143,7° ανατολικά.Αυτή η λεπτομέρεια υπονοεί ότι ο μετεωρίτης πιθανότατα χτύπησε τη σεληνιακή επιφάνεια σε μια αρκετά χαμηλή γωνία εκτοξεύοντας τα θραύσματα μακριά από το Νότιο Πόλο της Σελήνης. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1904207/meteoritis-epese-sti-selini-kai-dimioyrgise-se-deka-lepta-dyo-faraggia-megalytera-apo-to-gkran-kanion-vinteo/

Roscosmos «Ιονόσφερα-Μ» Νο 1 και Νο 2: μελέτη του διαστημικού καιρού! Κατά τη διάρκεια των δοκιμών πτήσης, οι δορυφόροι μετέδωσαν με επιτυχία πληροφορίες σχετικά με τις ηλιογεωφυσικές συνθήκες της Γης. Το σύμπλεγμα εξοπλισμού στόχου επιτρέπει άμεσες μετρήσεις της ιονόσφαιρας, συμπεριλαμβανομένης μιας μεθόδου κατακόρυφης ηχογράφησης που βασίζεται στα χαρακτηριστικά συμπεριφοράς του διαστημικού πλάσματος. Χάρη σε αυτό, είναι δυνατός ο προσδιορισμός των συχνοτήτων και των συντονισμών πλάσματος με υψηλή ακρίβεια. Το διαστημόπλοιο Ionosphera-M δημιουργεί έναν παγκόσμιο χάρτη της ιονόσφαιρας, κατανέμοντας ομοιόμορφα τις μετρήσεις σε ολόκληρη τη Γη. Βοηθούν στον προσδιορισμό των πιο σημαντικών παραμέτρων του διαστημικού πλάσματος και παρακολουθούν τις αλλαγές στην ιονόσφαιρα κατά τη διάρκεια ηλιακών εκλάμψεων και μαγνητικών καταιγίδων. Οι δορυφόροι μπορούν επίσης να ανιχνεύσουν διάφορες δομές στην ιονόσφαιρα, όπως το σχήμα και τη θέση του οβάλ σέλας, τοποθεσίες πτώσης φορτισμένων σωματιδίων σε μεγάλο γεωγραφικό πλάτος, μεγάλες κοιλότητες στην ιονόσφαιρα και άλλα φαινόμενα. Μία από τις σημαντικές εξελίξεις είναι η δημιουργία μεθόδου βραχυπρόθεσμης πρόγνωσης σεισμών. Αυτό θα βοηθήσει στην πρόβλεψη των σεισμών και στη βελτίωση των μέτρων για την προστασία από τις συνέπειές τους. https://vk.com/roscosmos?w=wall-30315369_580974

Η τεχνητή νοημοσύνη θα μπορούσε να μας δείξει πώς θα τελειώσει το σύμπαν. Ο καθηγητής Mark Thomson, ο Βρετανός φυσικός που θα αναλάβει την ηγεσία του CERN την 1η Ιανουαρίου του 2026, θεωρεί ότι η η τεχνητή νοημοσύνη πρόκειται να φέρει επανάσταση στη θεμελιώδη φυσική και θα μπορούσε μας δείξει την μοίρα του σύμπαντος.Η πρόοδος που θα φέρει στη φυσική των σωματιδίων θα είναι συγκρίσιμη με την ανακάλυψη δομών πρωτεϊνών με την βοήθεια της τεχνητής νοημοσύνης που χάρισε στους επιστήμονες του Google DeepMind Βραβείο Νόμπελ τον Οκτώβριο (Βραβείο Νόμπελ Φυσικής 2024). Στον Μεγάλο Επιταχυντή Αδρονίων (LHC) χρησιμοποιούνται παρόμοιες στρατηγικές για την ανίχνευση απίστευτα σπάνιων γεγονότων στα οποία βασίζεται η ερμηνεία του πώς τα σωματίδια απέκτησαν μάζα τις πρώτες στιγμές μετά τη Μεγάλη Έκρηξη και αν το σύμπαν μας θα μπορούσε να βρίσκεται στα πρόθυρα μιας καταστροφικής κατάρρευσης.Υπενθυμίζεται ότι το CΕRΝ σχεδιάζει τον Μελλοντικό Κυκλικό Επιταχυντή ( FCC), μπροστά στον οποίο ο σημερινός Μεγάλος Επιταχυντής Αδρονίων (LHC) θα φαίνεται νάνος. Κάποιοι δεν έχουν πειστεί για την αναγκαιότητα του νέου επιταχυντή, δεδομένης της έλλειψης νεώτερων εντυπωσιακών αποτελεσμάτων στον LHC μετά την ανακάλυψη-ορόσημο του μποζονίου Higgs το 2012. Η Γερμανία έχει περιγράψει την πρόταση κατασκευής του FCC, που θα κοστίσει 17 δισεκατομμύρια δολάρια, ως μη προσιτή. Ωστόσο, ο Thomson υποστηρίζει πως η τεχνητή νοημοσύνη έχει δώσει νέα ώθηση στην αναζήτηση νέας φυσικής σε υποατομική κλίμακα – και ότι σημαντικές ανακαλύψεις θα μπορούσαν να συμβούν μετά το 2030, όταν μια σημαντική αναβάθμιση θα ενισχύσει την ένταση της δέσμης του LHC κατά δέκα φορές. Αυτό θα επιτρέψει νέες παρατηρήσεις σχετικά με το μποζόνιο Χιγκς – θα διερευνηθεί η παραγωγή όχι ενός, αλλά δύο μποζονίων Χιγκς ταυτόχρονα. Αυτό θα επιτρέψει στους επιστήμονες να ανιχνεύσουν το φαινόμενο που ονομάζεται αυτοσύζευξη Χιγκς. Η αυτοσύζευξη Higgs O μηχανισμός Brout-Englert-Higgs (BEH) αποτελεί τον πυρήνα της θεωρίας του μικρόκοσμου των στοιχειωδών σωματιδίων. Αυτή η θεωρία, που συνήθως αναφέρεται ως Καθιερωμένο Πρότυπο, περιγράφει τα θεμελιώδη συστατικά της ύλης και τις αλληλεπιδράσεις τους. Επιπλέον εισάγει ένα νέο πεδίο, το πεδίο Higgs, μέσα από το οποίο οι φορείς της ασθενούς αλληλεπίδρασης, τα ασθενή μποζόνια W± και Z αποκτούν μάζα, ενώ οι φορείς της ηλεκτρομαγνητικής αλληλεπίδρασης παραμένουν χωρίς μάζα. Η διέγερση αυτού του πεδίου είναι ένα φυσικό σωματίδιο, το σωματίδιο Higgs, το οποίο ανιχνεύθηκε για πρώτη φορά το 2012, από τις ερευνητικές ομάδες ATLAS και CMS στο CERN. O μηχανισμός BEH προβλέπει επίσης ότι το πεδίο Higgs μπορεί να αλληλεπιδράσει με τον εαυτό του, με άλλα λόγια, ένα μόνο (εικονικό) μποζόνιο Higgs μπορεί να διασπαστεί σε δυο μποζόνια Higgs. H παρατήρηση και η μέτρηση αυτής της ιδιο-αλληλεπίδρασης, ή της «αυτo-σύζευξης Higgs», θα ήταν η απόλυτη επιβεβαίωση της θεωρίας γέννησης της μάζας, ενώ κάθε απόκλιση από το Καθιερωμένο Πρότυπο θα άνοιγε ένα παράθυρο για νέες θεωρίες φυσικής. Δυστυχώς όμως, η θεωρία προβλέπει πως ο αριθμός παραγωγής των ζευγών Higgs είναι πολύ σπάνιος όταν συγκρούονται πρωτόνια – περίπου χίλιες φορές μικρότερος από τον ρυθμό παραγωγής ενός μόνο μποζονίου Higgs. Και τα πράγματα γίνονται χειρότερα, διότι δεν προκύπτουν όλα τα ζεύγη Higgs μόνο εξαιτίας της «αυτo-σύζευξης Higgs». Επομένως, απαιτείται τεράστιος όγκος πειραματικών δεδομένων για την ανίχνευση αυτής της διαδικασίας, καθιστώντας αναγκαία την αναβάθμιση του Μεγάλου Επιταχυντή Αδρονίων (LHC) προς έναν υψηλής φωτεινότητας Μεγάλο Επιταχυντή Αδρονίων (HL-LHC). Ο LHC μπορεί να παράγει έως ένα δισεκατομμύριο συγκρούσεις πρωτονίων ανά δευτερόλεπτο. Ο μελλοντικός HL-LHC θα αυξήσει κατά πέντε έως επτά φορές αυτό τον αριθμό, γνωστό ως «φωτεινότητα» στους σωματιδιακούς φυσικούς. (Διαβάστε σχετικά ΕΔΩ: Το πείραμα ATLAS ψάχνει για ζεύγη σωματιδίων Higgs https://physicsgg.me/2021/03/30/το-πείραμα-atlas-ψάχνει-για-ζεύγη-σωματιδί/ ΕΔΩ: Η αλληλεπίδραση του σωματιδίου Higgs με τον εαυτό του. https://physicsgg.me/2018/09/05/η-αλληλεπίδραση-του-σωματιδίου-higgs-με-το/ Δύο μποζόνια Χιγκς εμφανίζονται μαζί ταυτόχρονα εξαιρετικά σπάνια και όταν εμφανίζονται διασπώνται σχεδόν ακαριαία σε άλλα γνωστά σωματίδια. Πριν από πέντε χρόνια θεωρούσαν ότι η ανίχνευσή τους ήταν πέρα από τις δυνατότητες του LHC. «Τώρα είμαι σίγουρος ότι θα κάνουμε μια καλή μέτρηση», είπε ο Thomson.Η διερεύνηση της αυτοσύζευξης Higgs είναι κρίσιμη για να κατανοήσουμε πώς, ένα τρισεκατομμυριοστό του δευτερολέπτου μετά την Μεγάλη Έκρηξη, μια αλλαγή στο πεδίο Higgs είχε ως αποτέλεσμα τα σωματίδια να αποκτήσουν ξαφνικά μάζα. Θα μπορούσε επίσης να μας αποκαλύψει αν το πεδίο Higgs έχει φτάσει σε μια τελική, σταθερή κατάσταση ηρεμίας ή αν θα ήταν δυνατή μια άλλη δραστική μετάβαση στο μέλλον, ένα σενάριο σύμφωνα με το οποίο το σύμπαν εξατμίζεται σχεδόν ακαριαία. Το Καθιερωμένο Πρότυπο των στοιχειωδών σωματιδίων θεωρεί ότι αυτό είναι μια πιθανότητα – αλλά δεν χρειάζεται να πανικοβληθούμε.«Δεν είναι κάτι που θα μπορούσε να συμβεί σε μια χρονική κλίμακα που να έχει κάποια σχέση με τον χρόνο ζωής των αθρώπων, ούτε καν και με τον χρόνο ζωής των άστρων. Όμως το αν θα μπορούσε να συμβεί κάτι τέτοιο, είναι μια επιστημονική ερώτηση», δήλωσε ο Δρ Dr Matthew McCullough, θεωρητικός φυσικός στο CERN. Σύμφωνα με τον Mark Thomson: «Αν βλέπαμε την αυτοσύζευξη του Χιγκς να είναι διαφορετική από την τρέχουσα θεωρία μας, αυτό θα ήταν μια άλλη τεράστια, ανακάλυψη. Και κανείς δεν το ξέρει μέχρι να πραγματοποιηθεί η μέτρηση».Η τεχνητή νοημοσύνη εισάγεται πλέον σε κάθε πτυχή της λειτουργίας του LHC, από την απόφαση ποιά δεδομένα θα συλλεχθούν μέχρι τον τρόπο ερμηνείας τους. Οι επιστήμονες ήλπιζαν από καιρό ότι ο LHC θα μπορούσε να δημιουργήσει σκοτεινή ύλη. Αλλά δεδομένου ότι η φύση της σκοτεινής ύλης είναι εντελώς άγνωστη, η αναζήτησή της είναι μια πρόκληση. Η τεχνητή νοημοσύνη θα μπορούσε να βοηθήσει να λύσει αυτό το παζλ, σύμφωνα με τον Thomson. «Μπορείτε να αρχίσετε να κάνετε πιο περίπλοκες ερωτήσεις ανοιχτού τύπου. Αντί να ψάχνετε για μια συγκεκριμένη υπογραφή, κάντε την ερώτηση: «Υπάρχει κάτι μη-αναμενόμενο σε αυτά τα δεδομένα;» Τα διαγράμματα Feynman για τους δυο βασικούς μηχανισμούς παραγωγής ζευγών Higgs και η καμπύλη που δείχνει την αντίστοιχη πιθανότητα παραγωγής. Το κόκκινο χρώμα αντιστοιχεί στην αυτοαλληλεπίδραση Higgs πηγή: https://www.theguardian.com/science/2025/feb/03/ai-to-revolutionise-fundamental-physics-and-could-show-how-universe-will-end

Αυτός ο αστεροειδής πλησιάζει τη Γη και ξέρουμε τώρα τι θα συμβεί αν πέσει πάνω μας. Εγινε μια προσομοίωση της σύγκρουσης του Bennu με τον πλανήτη μας. Ο αστεροειδής Bennu αποτελεί μόνιμο στόχο μελετών από την επιστημονική κοινότητα αφού εκτός των άλλων έγινε πετυχημένη αποστολή συλλογής δειγμάτων από αυτόν. Ο Bennu θα πλησιάσει τη Γη το 2.182 και υπάρχει μια στις 2.700 πιθανότητες να πέσει στα… κεφάλια μας με μια νέα προσομοίωση να αποκαλύπτει τι θα συμβεί αν πράγματι ο διαστημικός βράχος συγκρουστεί με τον πλανήτη μας.Ο διαμέτρου 500 μέτρων Bennu συγκέντρωσε τα φώτα της δημοσιότητα πρόσφατα όταν έγινε γνωστό ότι διαθέτει τα δομικά υλικά της ζωής. Τα δείγματα πετρωμάτων και σκόνης από τον Bennu περιέχουν οργανική ύλη, μεταξύ άλλων αμινοξέα και όλες τις πέντε νουκλεοβάσεις του DNA και RNA, καθώς και άλατα που σχηματίστηκαν νωρίς στην ιστορία του. Τα ευρήματα αυτά προσφέρουν νέες πληροφορίες για τη χημεία του πρώιμου ηλιακού μας συστήματος.Οι ερευνητές σημείωσαν στη μελέτη τους ότι ο Bennu έχει πολύ πλουσιότερη πολυπλοκότητα σε οργανική ύλη από τη γήινη βιολογία και προτείνουν ότι το σώμα από το οποίο προήλθε ο αστεροειδής μπορεί να βρισκόταν στο εξωτερικό ηλιακό σύστημα. Χρησιμοποιώντας έναν υπερυπολογιστή και προσομοιώσεις αιχμής για το κλίμα, ερευνητές από το Εθνικό Πανεπιστήμιο Pusan στη Νότια Κορέα είδαν τι θα συμβεί αν ο Bennu πέσει στη Γη.Η σύγκρουση θα προκαλέσει μια τρομακτική έκρηξη που θα πυροδοτήσει σεισμούς και τσουνάμι ενώ παράλληλα θα εκτοξεύσει στην ατμόσφαιρα κολοσσιαίες ποσότητες σκόνης και άλλων υλικών που θα δημιουργήσουν ένα πέπλο εμποδίζοντας για τουλάχιστον δύο χρόνια τις ακτίνες του Ήλιου να φτάνουν στην επιφάνεια του πλανήτη προκαλώντας συνθήκες παρόμοιες με τον αποκαλούμενο «πυρηνικό χειμώνα» που θα ακολουθήσει ένα πυρηνικό πόλεμο. Θα υπάρξει ραγδαία πτώση της μέσης παγκόσμιας θερμοκρασίας, απουσία βροχοπτώσεων και συνθήκες που θα καθιστούν αδύνατη τη γεωργία προκαλώντας φυσικά παγκόσμια επισιτιστική κρίση.Οι ερευνητές σημειώνουν ότι η πτώση του Bennu δεν θα προκαλέσει μαζική εξόντωση της ζωής σε επίπεδα παρόμοια με αυτά της πτώσης του γιγάντιου αστερεοιδή που έπεσε στη Γη πριν από 66 εκατ. έτη εξαφανίζοντας ανάμεσα στα άλλα τους δεινοσαύρους αλλά σίγουρα ο αριθμός των ανθρώπινων θυμάτων και άλλων ειδών από τις επιπτώσεις της σύγκρουσης θα είναι τεράστιος.Οι ερευνητές επισημαίνουν μάλιστα ότι διαστημικοί βράχοι μεγέθους παρόμοιου με αυτό του Bennu πέφτουν στη Γη κάθε 100-200 χιλιάδες έτη και οι πρόγονοι μας που δεν διέθεταν φυσικά τα δικά μας τεχνικά μέσα και δυνατότητες κατάφεραν σε όλες τις περιπτώσεις να επιβιώσουν άρα δεν τίθεται θέμα εξαφάνισης της ανθρωπότητας. Στη φωτογραφία εικονίζεται ο αστεροειδής Bennu. πηγή φωτό. ( NASA/Goddard/University of Arizona) https://www.naftemporiki.gr/techscience/1906600/aytos-o-asteroeidis-plisiazei-ti-gi-kai-xeroyme-tora-ti-tha-symvei-an-pesei-pano-mas/

NASA Goes Live: Πρώτη ροή Twitch από τον Διαστημικό Σταθμό. Για πρώτη φορά, η NASA φιλοξενεί μια ζωντανή εκδήλωση Twitch από περίπου 250 μίλια μακριά από τη Γη στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, φέρνοντας το νέο κοινό πιο κοντά στο διάστημα από ποτέ. Οι θεατές θα έχουν την ευκαιρία να ακούσουν ζωντανά από τους αστροναύτες της NASA και να κάνουν ερωτήσεις σχετικά με τη ζωή σε τροχιά. Η εκδήλωση θα ξεκινήσει στις 11:45 π.μ. EST την Τετάρτη, 12 Φεβρουαρίου, σε ζωντανή μετάδοση στο επίσημο κανάλι Twitch του πρακτορείου: https://www.twitch.tv/nasa «Αυτό το συμβάν Twitch από το διάστημα είναι το πρώτο από τα πολλά», δήλωσε η Brittany Brown, διευθύντρια του Τμήματος Ψηφιακής και Τεχνολογίας του Γραφείου Επικοινωνιών, στα κεντρικά γραφεία της NASA στην Ουάσιγκτον. «Μιλήσαμε με ψηφιακούς δημιουργούς στο TwitchCon για την επιθυμία τους για ροές σχεδιασμένες με γνώμονα τις κοινότητές τους και ακούσαμε. Εκτός από τους διαστημικούς περιπάτους, τις εκτοξεύσεις και τις προσγειώσεις μας, θα φιλοξενήσουμε περισσότερες ροές αποκλειστικά για το Twitch όπως αυτή. Το Twitch είναι μία από τις πολλές ψηφιακές πλατφόρμες που χρησιμοποιούμε για να προσεγγίσουμε νέο κοινό και να τους ενθουσιάσουμε με όλα τα πράγματα στο χώρο». Αν και η NASA είχε προηγουμένως μεταδώσει γεγονότα στο Twitch, αυτή η συνομιλία θα είναι η πρώτη εκδήλωση της NASA από τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό που αναπτύχθηκε ειδικά για την πλατφόρμα Twitch του οργανισμού. Κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης, οι θεατές θα ακούσουν από τον αστροναύτη της NASA Don Pettit, ο οποίος βρίσκεται επί του παρόντος στο εργαστήριο σε τροχιά, και τον αστροναύτη της NASA Matt Dominick, ο οποίος επέστρεψε πρόσφατα στη Γη μετά την αποστολή Crew-8 του οργανισμού. Οι αστροναύτες της NASA θα συζητήσουν την καθημερινή ζωή στο διαστημικό σταθμό και την έρευνα που διεξάγεται στη μικροβαρύτητα. Επιπλέον, η εκδήλωση θα επισημάνει τρόπους για τους χρήστες του Twitch να αλληλεπιδρούν με τη NASA, συμπεριλαμβανομένων έργων επιστήμης πολιτών και προγραμμάτων επιστήμης, τεχνολογίας, μηχανικής και μαθηματικών που έχουν σχεδιαστεί για να εμπνεύσουν τη Γενιά Άρτεμις. Η NASA έχει δεσμευτεί να εξερευνήσει νέες ψηφιακές πλατφόρμες για να εμπλακεί με νέο κοινό. Πέρυσι, η υπηρεσία παρουσίασε τη δική της πλατφόρμα ροής, τη NASA+, και επανασχεδίασε τους ιστότοπους nasa.gov και science.nasa.gov, δημιουργώντας μια νέα βάση για ειδήσεις πρακτορείων, πληροφορίες Artemis και πολλά άλλα. Για να ενημερώνεστε για τα τελευταία νέα από τη NASA και να μάθετε περισσότερα για τον οργανισμό, επισκεφτείτε: https://www.nasa.gov Roscosmos «Επιβίωση» χειμώνα-άνοιξη στο Κέντρο Εκπαίδευσης Κοσμοναυτών Ο κοσμοναύτης Dmitry Petelina και οι υποψήφιοι κοσμοναύτες Anastasia Burchuladze και Elchin Vakhidov δίνουν το τεστ ομαδικής εργασίας. Ήταν τυχεροί με τον καιρό - η θερμοκρασία στην περιοχή της Μόσχας είναι πάνω από το μηδέν. Πριν σκοτεινιάσει, το πλήρωμα πρέπει να στήσει στρατόπεδο, να φτιάξει ένα καταφύγιο, να εφοδιαστεί με καυσόξυλα για θέρμανση, να πάρει νερό και να φάει. https://vk.com/roscosmos?w=wall-30315369_580821&z=video-30315369_456244289%2F9a952533186a9ac0bf https://vk.com/roscosmos?w=wall-30315369_580821

To 2026 η νέα κινεζική αποστολή εξερεύνησης της Σελήνης (βίντεο) Θα γίνουν έρευνες για τον υδάτινο πάγο και πειράματα προηγμένων τεχνολογιών. Σε πλήρη εξέλιξη είναι το φιλόδοξο διαστημικό πρόγραμμα της Κίνας το οποίο είναι πολυεπίπεδο και επίσης έχει πολλές πτυχές και στόχους που η διαστημική υπηρεσία της χώρας καταφέρνει να κρατά με επιτυχία μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας και εμφανίζονται ξαφνικά εκπλήσσοντας την επιστημονική αλλά και διεθνή κοινότητα όπως η δημιουργία σε χρόνο ρεκόρ του επανδρωμένου διαστημικού σταθμού της χώρας.Όπως έγινε γνωστό η προγραμματισμένη ρομποτική κινεζική αποστολή εξερεύνησης της Σελήνης Chang’e-7 αναμένεται να εκτοξευτεί το 2026, επιδιώκοντας να εξερευνήσει τον νότιο σεληνιακό πόλο. Η ρομποτική αποστολή θα διεξάγει έρευνα για τον εντοπισμό υδάτινου πάγου, ενώ θα δοκιμάσει τεχνολογίες αιχμής, που είναι καθοριστικές για τις βιώσιμες ανθρώπινες δραστηριότητες στο φεγγάρι, σύμφωνα με την China Media Group.Η αναφερόμενη διαστημική αποστολή θα πραγματοποιηθεί από ένα καινοτόμο τεχνολογικά ρομποτικό διαστημικό όχημα που έχει σχήμα χοάνης, ενώ θα είναι εξοπλισμένο με μία συσκευή μοριακής ανάλυσης ύδατος, ώστε να επιβεβαιώσει την ύπαρξη και διασπορά υδάτινου πάγου σε κρατήρες που βρίσκονται μόνιμα στη σκιά του φεγγαριού, σύμφωνα με την ίδια δημοσιογραφική αναφορά.Οι διαστημικές αποστολές Chang’e-3 και Chang’e-5 προσεδαφίστηκαν επιτυχώς στην κοντινή πλευρά του φεγγαριού που βλέπει πάντα προς τη Γη, ενώ οι διαστημικές αποστολές Chang’e-4 και Chang’e-6 επέτυχαν ιστορικές προσεδαφίσεις στην αθέατη πλευρά του φεγγαριού.Έτσι, η προγραμματισμένη προσεδάφιση της αποστολής Chang’e-7 στον νότιο πόλο της Σελήνης θα δοκιμάσει την ικανότητα των διαστημικών σεληνιακών αποστολών της Κίνας ως προς την προσέγγιση της οποιαδήποτε περιοχής του φεγγαριού, δήλωσε ο Τανγκ Γιούχουα αναπληρωτής υπεύθυνος σχεδιασμού της διαστημικής αποστολής Chang’e-7 στην ίδια συνέντευξη. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1904510/to-2026-i-nea-kineziki-apostoli-exereynisis-tis-selinis-vinteo/

Νέα σουίτα τεχνητής νοημοσύνης και κβαντική πληροφορική από την Google. O ιντερνετικός γίγαντας κοιτάζει την επόμενη μέρα στη βιομηχανία της τεχνολογίας. Λίγα 24ωρα μετά την αποκάλυψη ότι η Google αναίρεσε την απόφαση της να μην αναπτύσσει τεχνολογίες τεχνητής νοημοσύνης για οπλικά συστήματα και παρακολούθηση η εταιρεία ανακοίνωσε τη νέα έκδοση της σουίτας ΑΙ Gemini και ότι εντός πενταετίας θα κυκλοφορήσουν οι πρώτες εφαρμογές κβαντικής πληροφορικής.O κολοσσός των διαδικτυακών υπηρεσιών είχε δώσει πρόσβαση τον περασμένο Δεκέμβριο σε προγραμματιστές και επιλεγμένους χρήστες σε ορισμένες λειτουργίες της σουίτας Gemini 2.0. Η Google ανακοίνωσε ότι η γενική έκδοση της σουίτας είναι πλέον ανοικτή προς όλους.Η σουίτα περιλαμβάνει μια σειρά από μοντέλα ΑΙ όπως το 2.0 Flash, το οποίο χαρακτηρίζεται ως «μοντέλο εργαλείο, βέλτιστο για εργασίες υψηλού όγκου και μεγάλης συχνότητας», καθώς και το 2.0 Pro Experimental για απόδοση κωδικοποίησης και το 2.0 Flash-Lite, το οποίο η εταιρεία αποκαλεί το «πιο αποδοτικό μοντέλο μέχρι στιγμής».Παράλληλα ο Χάρτμοθτ Νίβεν επικεφαλής του τομέα κβαντικής τεχνολογίας της Google δήλωσε το πρακτορείο Reuters ότι εντός της προσεχούς πενταετίας θα δούμε πρακτικές εφαρμογές κβαντικής τεχνολογίας. Η δήλωση αυτή προκάλεσε αίσθηση στη βιομηχανία της τεχνολογίας αφού πριν από λίγες εβδομάδες ο επικεφαλής της Nvidia, της ηγέτιδας δύναμης στους επεξεργαστές τεχνητής νοημοσύνης, είχε δηλώσει ότι βρισκόμαστε περίπου 20 χρόνια μακριά από πρακτικές εφαρμογές κβαντικής τεχνολογίας.Ο Τζένσεν Χουάνγκ είχε εξηγήσει ότι η εκτίμηση του στηρίζεται στις υπάρχουσες τεχνολογικές εξελίξεις και δυνατότητες που δεν φαίνεται ότι μπορούν να υποστηρίξουν για αρκετά χρόνια ακόμη την ανάπτυξη κβαντικών συστημάτων που θα παράγουν πρακτικά αποτελέσματα.Οι αναλυτές της βιομηχανίας αναρωτιούνται αν η Google ξέρει κάτι που δεν ξέρει η Nvidia, αν δηλαδή στα εργαστήρια της Google έχει υπάρξει εντυπωσιακή πρόοδος στην κβαντική πληροφορική κάτω από τα ραντάρ, η αν η δήλωση αυτή έρχεται για να στηρίξει τις επενδύσεις στην κβαντική τεχνολογία αφού υπήρξαν χρηματιστηριακές απώλειες ύψους 8 δισ. δολαρίων στο συγκεκριμένο τομέα μετά τις δηλώσεις του Χουάνγκ.Πάντως τον περασμένο Δεκέμβριο η Google παρουσίασε ένα τσιπ κβαντικού υπολογισμού που κατασκεύασε το οποίο χρειάζεται μόλις πέντε λεπτά για να ολοκληρώσει εργασίες που θα χρειάζονταν 10.000.000.000.000.000.000.000.000.000.000.000 χρόνια για μερικούς από τους ταχύτερους συμβατικούς υπολογιστές του κόσμου. Στη φωτογραφία το κβαντικό τσιπάκι Willow της Google. πηγή φωτό. (Google) https://www.naftemporiki.gr/techscience/1905433/nea-soyita-technitis-noimosynis-kai-kvantiki-pliroforiki-apo-tin-google/

Ανακαλύφθηκε ο γαλαξιακός άρχοντας των δαχτυλιδιών του Σύμπαντος (βίντεο) Πρόκειται για να ένα γαλαξία με εννιά δακτυλίους γεμάτους άστρα. Το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble κατάφερε να καταγράψει μια πραγματικά μοναδική εικόνα, το γαλαξία με τους περισσότερους δακτυλίους που γνωρίζουμε στο Σύμπαν.«Αυτή ήταν μια τρελή ανακάλυψη», δήλωσε ο Ιμαντ Πάσα διδακτορικός φοιτητής στο Πανεπιστήμιο Γέιλ «Έβλεπα μια επίγεια απεικόνιση απεικόνισης και όταν είδα έναν γαλαξία με αρκετούς καθαρούς δακτυλίους με τράβηξε αμέσως. Έπρεπε να σταματήσω για να τον ερευνήσω». Η εικόνα του Hubble αποτυπώνει ένα γαλαξία που διαθέτει οκτώ δακτυλίους οι οποίοι είναι γεμάτοι άστρα. Μέχρι σήμερα έχουν εντοπιστεί γαλαξίες με μάξιμουμ τρεις τέτοιους δακτυλίους.Αυτό το εντυπωσιακό μοτίβο σχηματίστηκε σύμφωνα με τους ειδικούς πριν από 50 εκατομμύρια χρόνια, όταν ένας μικρός μπλε νάνος γαλαξίας (ορατός στην εικόνα κεντροαριστερά) πέρασε μέσα από τον μεγάλο γαλαξία που ονομάζεται LEDA 1313424 και μέγεθος σχεδόν διπλάσιο από αυτό του δικού μας γαλαξία.Γαλαξιακές συγκρούσεις συμβαίνουν συνεχώς στο Σύμπαν αποτελώντας μια από τις πιο σημαντικές εξελικτικές του διεργασίες. Όμως είναι εξαιρετικά σπάνιο είναι ένας γαλαξίας να περάσει απευθείας από το κέντρο ενός άλλου. Ο μπλε νάνος γαλαξίας όχι μόνο άφησε πίσω του συνολικά εννέα δακτυλίους γεμάτους άστρα αλλά γενικότερα δημιούργησε νέες περιοχές αστρογένεσης. Αυτό συνέβη καθώς αέριο εκτοξεύτηκε προς τα έξω κατά τη διάρκεια της διέλευσης του γαλαξία, αναμειγνύοντας τους νέους δακτυλίους με κοσμική ύλη (σκόνη, αέρια). Το διαστημικό τηλεσκόπιο Nancy Grace Roman που θα εκτοξεύσει σύντομα η NASA θα έχει την ικανότητα να… ξετρυπώνει τέτοιου είδους κοσμικά σώματα και να παρέχει περισσότερες λεπτομέρειες για αυτά. Η ανακάλυψη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Astrophysical Journal Letters». Η εικόνα του γαλαξία με τους δακτυλίους. πηγή φωτό. (NASA / ESA / Hubble / Imad Pasha & Pieter van Dokkum, Yale University) https://www.naftemporiki.gr/techscience/1904267/anakalyfthike-o-galaxiakos-archontas-ton-dachtylidion-toy-sympantos-vinteo/

Η Google εγκαταλείπει την πολιτική της ειρηνικής και υπεύθυνης χρήσης της τεχνητής νοημοσυνης. Ο τεχνολογικός κολοσσός θα ασχοληθεί όπως φαίνεται με όπλα και παρακολουθήσεις προϊόν έρευνας ΑΙ. Αμερικανικά μέσα ενημέρωσης διαπίστωσαν ότι η Google αφαίρεσε από την διακήρυξη των αρχών της εταιρείας τη δέσμευση να απέχει από τη χρήση τεχνητής νοημοσύνης για δυνητικά επιβλαβείς εφαρμογές, όπως όπλα και παρακολούθηση.Μια προηγούμενη έκδοση των αρχών της AI της Google ανέφερε ότι η εταιρεία δεν θα ασχολούνταν με «όπλα ή άλλες τεχνολογίες των οποίων ο κύριος σκοπός ή η εφαρμογή τους είναι να προκαλέσουν ή να διευκολύνουν άμεσα τον τραυματισμό ανθρώπων» και «τεχνολογίες που συλλέγουν ή χρησιμοποιούν πληροφορίες για παρακολούθηση παραβιάζοντας διεθνώς αποδεκτούς κανόνες».Αυτοί οι στόχοι δεν εμφανίζονται πλέον στον ιστότοπο των Αρχών AI της Google. «Υπάρχει ένας παγκόσμιος ανταγωνισμός για την ηγεσία της τεχνητής νοημοσύνης μέσα σε ένα ολοένα και πιο περίπλοκο γεωπολιτικό τοπίο», αναφέρεται σε ανάρτηση της εταιρείας που συνέγραψε ο Ντέμης Χασάμπις, Διευθύνων Σύμβουλος της Google DeepMind, του βραχίονα ανάπτυξης τεχνολογιών τεχνητής νοημοσύνης του γίγαντα των διαδικτυακών υπηρεσιών. «Πιστεύουμε ότι οι δημοκρατίες πρέπει να ηγούνται στην ανάπτυξη της τεχνητής νοημοσύνης, με γνώμονα τις βασικές αξίες όπως η ελευθερία, η ισότητα και ο σεβασμός των ανθρωπίνων δικαιωμάτων».Οι ενημερωμένες αρχές της εταιρείας αντικατοπτρίζουν τις αυξανόμενες φιλοδοξίες της Google να προσφέρει την τεχνολογία και τις υπηρεσίες AI σε περισσότερους χρήστες και πελάτες, μεταξύ των οποίων και κυβερνήσεις. Η αλλαγή είναι επίσης σύμφωνη με την αυξανόμενη ρητορική των ηγετών της Σιλικον Βάλει για έναν αγώνα τεχνητής νοημοσύνης μεταξύ ΗΠΑ και Κίνας με τον Σιάμ Σανκάρ της εταιρείας Palantir να λέει τη Δευτέρα ότι «θα είναι μια προσπάθεια ολόκληρου του έθνους που εκτείνεται πολύ πέρα από το Υπουργείο Άμυνας για να κερδίσουμε εμείς ως έθνος». https://www.naftemporiki.gr/techscience/1904231/i-google-egkataleipei-tin-politiki-tis-eirinikis-kai-ypeythynis-chrisis-tis-technitis-noimosynis/

Τι είναι η πιθανότητα; Όλες οι στατιστικές και μεγάλο μέρος της επιστήμης εξαρτώνται από την έννοια της πιθανότητας. Πρόκειται για ένα εκπληκτικό επίτευγμα, αν συνειδητοποιήσουμε ότι κανείς δεν είναι πραγματικά σίγουρος για το τι είναι πιθανότητα!Η ζωή είναι αβέβαιη. Κανείς μας δεν ξέρει τι πρόκειται να συμβεί. Γνωρίζουμε ελάχιστα για το τι έχει συμβεί στο παρελθόν ή τι συμβαίνει τώρα πέρα από την άμεση εμπειρία μας. Η αβεβαιότητα ονομάστηκε «συνειδητή επίγνωση της άγνοιας» – είτε πρόκειται για τον αυριανό καιρό, είτε για το αποτέλεσμα του ποδοσφαιρικού αγώνα Ολυμπιακού-Παναθηναϊκού, ή για το αν θα γίνει τις επόμενες ημέρες μεγάλος σεισμός.Στην καθημερινή ζωή, γενικά εκφράζουμε την αβεβαιότητα με λόγια, λέγοντας ότι ένα γεγονός «θα μπορούσε», «μπορεί» ή «είναι πιθανό» να συμβεί. Αλλά οι αβέβαιες λέξεις μπορεί να είναι ύπουλες. Όταν, το 1961, ο νεοεκλεγείς πρόεδρος των ΗΠΑ Τζον Φ. Κένεντι ενημερώθηκε για ένα σχέδιο εισβολής στην Κούβα υπό την αιγίδα της CIA και ζήτησε μια αξιολόγηση από την ανώτατη στρατιωτική του ομάδα. Κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η αποστολή είχε 30% πιθανότητες επιτυχίας – δηλαδή 70% πιθανότητα αποτυχίας. Στην έκθεση που έφτασε στον πρόεδρο, αυτό αναφερόταν ως «μια καλή ευκαιρία». Έτσι αποφασίστηκε η εισβολή στον Κόλπο των Χοίρων και κατέληξε σε φιάσκο. Σήμερα υπάρχουν καθιερωμένες κλίμακες για την αριθμητική εκτίμηση πιθανοτήτων αβέβαιων γεγονότων. Για παράδειγμα, οποιοσδήποτε στην κοινότητα πληροφοριών του Ηνωμένου Βασιλείου χρησιμοποιεί τον όρο «πιθανό», αυτό θα πρέπει να σημαίνει πιθανότητα μεταξύ 55% και 75% (βλέπε go.nature.com/3vhu5zc).Ανοίξτε οποιοδήποτε επιστημονικό περιοδικό, για παράδειγμα και θα βρείτε άρθρα που είναι πασπαλισμένα με τιμές σημαντικότητας P, διαστήματα εμπιστοσύνης και πιθανώς εκ των υστέρων Μπεϋζιανές κατανομές, όπου όλα εξαρτώνται από την πιθανότητα.Κι όμως, οποιαδήποτε αριθμητική πιθανότητα – είτε σε μια επιστημονική εργασία, ως μέρος των μετεωρολογικών προβλέψεων, ή στην πρόβλεψη της έκβασης ενός ποδοσφαιρικού αγώνα ή στον ποσοτικό προσδιορισμό ενός κινδύνου για την υγεία – δεν είναι μια αντικειμενική ιδιότητα του κόσμου, αλλά μια κατασκευή που βασίζεται σε προσωπικές ή συλλογικές κρίσεις και (συχνά αμφίβολες) υποθέσεις. Επιπλέον, στις περισσότερες περιπτώσεις, δεν υπολογίζει καν κάποια υποκείμενη «αληθινή» ποσότητα. Πράγματι, η πιθανότητα σπανιότατα μπορεί να ειπωθεί ότι «υπάρχει».Η πιθανότητα εισήλθε σχετικά αργά στα μαθηματικά. Αν και οι άνθρωποι έπαιζαν «κόκκαλα» ή ζάρια για χιλιετίες, μόνο όταν οι Γάλλοι μαθηματικοί Blaise Pascal και Pierre de Fermat άρχισαν στη δεκαετία του 1650 την συστηματική ανάλυση των «τυχαίων» γεγονότων. Έκτοτε, η πιθανότητα έχει πλημμυρίσει τομείς τόσο διαφορετικούς όπως η οικονομία, η αστρονομία και η νομική – για να μην αναφέρουμε τον τζόγο.Για να καταλάβετε την παρανόηση που κρύβεται πίσω από την έννοια της πιθανότητας, σκεφτείτε πώς χρησιμοποιείται η έννοια στις σύγχρονες μετεωρολογικές προβλέψεις. Οι μετεωρολόγοι κάνουν προβλέψεις για την θερμοκρασία, την ταχύτητα του ανέμου και την ποσότητα της βροχής, και πολύ συχνά για την πιθανότητα βροχής – ας πούμε 70% για δεδομένο χρόνο και τόπο. Οι τρείς πρώτες μπορούν να συγκριθούν με τις «αληθινές» τιμές τους. Μπορείτε να βγείτε έξω και να τις μετρήσετε. Αλλά δεν υπάρχει «αληθινή» πιθανότητα να συγκρίνει την τελευταία με την εκτίμηση της πρόγνωσης. Δεν υπάρχει «πιθανόμετρο». Ή βρέχει ή δεν βρέχει.Επιπλέον, όπως υπογράμμισε ο φιλόσοφος Ian Hacking, η πιθανότητα έχει «το πρόσωπο του Ιανού»: χειρίζεται τόσο την τύχη όσο και την άγνοια. Φανταστείτε ότι ρίχνω ένα νόμισμα και σας ρωτάω ποιά είναι η πιθανότητα να έλθει «κορώνα». Λέτε άνετα «50%». Στη συνέχεια ρίχνω το νόμισμα και πιάνοντάς το με τα δυο μου χέρια στον αέρα. Αφού ρίξω μια γρήγορη κρυφή ματιά στο κέρμα, ξαναρωτάω: ποια είναι η πιθανότητά σας να είναι τώρα «κορώνα»;Σημειώστε ότι λέω η πιθανότητά «σας», όχι «η» πιθανότητα. Οι περισσότεροι άνθρωποι τώρα διστάζουν να δώσουν μια απάντηση, πριν επαναλάβουν διστακτικά «50–50». Αλλά το γεγονός συνέβη τώρα, και δεν υπάρχει τυχαιότητα – μόνο η άγνοιά σας. Η κατάσταση έχει μετατραπεί από την «τυχαία» αβεβαιότητα, για το μέλλον που δεν μπορούμε να γνωρίζουμε, στην «γνωσιολογική» αβεβαιότητα, γι αυτό που προς το παρόν δεν γνωρίζουμε. Η αριθμητική πιθανότητα χρησιμοποιείται και για τις δύο αυτές καταστάσεις.Ακόμα κι αν υπάρχει ένα στατιστικό μοντέλο για το τι πρέπει να συμβεί, αυτό βασίζεται πάντα σε υποκειμενικές υποθέσεις – στην περίπτωση ρίψης νομίσματος, ότι υπάρχουν δύο εξίσου πιθανά αποτελέσματα. Όλοι θεωρούμε ότι η ρίψη ενός νομίσματος έχει μοιρασμένες πιθανότητες «50-50» να έρθει κορώνα ή γράμματα, όταν (υποκειμενικά) εμπιστευόμαστε αυτόν που εκτελεί τη ρίψη ότι δεν χρησιμοποιεί ένα νόμισμα π.χ. με δυο κορώνες.Όποιαδήποτε πρακτική χρήση της πιθανότητας περιλαμβάνει υποκειμενικές κρίσεις. Αυτό δεν σημαίνει ότι μπορώ να επιλέξω οποιουσδήποτε αριθμούς – θα αποδεικνυόμουν κακός εκτιμητής πιθανοτήτων αν ισχυριζόμουν με βεβαιότητα 99,9% ότι μπορώ να πετάξω από τη στέγη μου, για παράδειγμα. Ο αντικειμενικός κόσμος μπαίνει στο παιχνίδι όταν οι πιθανότητες και οι υποκείμενες υποθέσεις τους ελέγχονται έναντι της πραγματικότητας. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι οι ίδιες οι πιθανότητες είναι αντικειμενικές.Ορισμένες υποθέσεις που χρησιμοποιούν οι άνθρωποι για να εκτιμήσουν τις πιθανότητες θα έχουν ισχυρότερη αιτιολόγηση από άλλες. Αν έχω εξετάσει προσεκτικά ένα νόμισμα προτού το ρίξω, και προσγειωθεί σε μια σκληρή επιφάνεια και αναπηδά χαοτικά, θα αισθανθώ πιο δικαιωμένος με την κρίση μου 50-50, παρά αν κάποιος άγνωστος μυστηριώδης τύπος ρίξει ένα δικό του νόμισμα περιορίζοντάς το σε μερικές τυχαίες στροφές. Αλλά αυτοί οι ίδιοι περιορισμοί ισχύουν οπουδήποτε χρησιμοποιούνται πιθανότητες – ακόμη και σε επιστημονικά πλαίσια, στα οποία θα μπορούσαμε να είμαστε λιγότερο υποψιασμένοι για την υποτιθέμενη αντικειμενικότητά τους.Είναι όμως αυτοί οι αριθμοί, οι υποκειμενικές μας, και ίσως εσφαλμένες εκτιμήσεις μας για κάποια υποκείμενη «αληθινή» πιθανότητα, ένα αντικειμενικό χαρακτηριστικό του κόσμου; Πώς ορίζεται στην πραγματικότητα μια αντικειμενική πιθανότητα;Έχουν γίνει πολλές προσπάθειες για να δοθεί μια απάντηση στο ερώτημα αυτό, αλλά όλες φαίνονται είτε ελαττωματικές είτε περιορισμένες. Αυτές περιλαμβάνουν την πιθανότητα συχνότητας, μια προσέγγιση που ορίζει τη θεωρητική αναλογία γεγονότων που θα μπορούσαν να εμφανιστούν σε άπειρες επαναλήψεις ουσιαστικά πανομοιότυπων καταστάσεων – για παράδειγμα, επανάληψη της ίδιας κλινικής δοκιμής στον ίδιο πληθυσμό με τις ίδιες καταστάσεις ξανά και ξανά, όπως στην ταινία Ημέρα της Μαρμότας. Αυτό φαίνεται μάλλον μη ρεαλιστικό. Ο Βρετανός στατιστικολόγος Ronald Fisher πρότεινε να σκεφτούμε ένα μοναδικό σύνολο δεδομένων ως δείγμα από έναν υποθετικό άπειρο πληθυσμό, αλλά αυτό φαίνεται να είναι περισσότερο ένα πείραμα σκέψης παρά μια αντικειμενική πραγματικότητα. Ή υπάρχει η ημι-μυστικιστική ιδέα της τάσης, ότι υπάρχει κάποια αληθινή υποκείμενη τάση να συμβεί ένα συγκεκριμένο γεγονός σε ένα συγκεκριμένο πλαίσιο, όπως για παράδειγμα να πάθω καρδιακή προσβολή τα επόμενα δέκα χρόνια ή να εκραγεί ένα συγκεκριμένο ηφαίστειο στους επόμενους μήνες. Οι πιθανότητες που αποδίδονται σε τέτοια γεγονότα φαίνονται πρακτικά μη επαληθεύσιμες.Υπάρχει ένα περιορισμένο εύρος καλά ελεγχόμενων, επαναλαμβανόμενων καταστάσεων με τεράστια πολυπλοκότητα που, ακόμη κι αν είναι ουσιαστικά ντετερμινιστικές, ταιριάζουν με το παράδειγμα συχνότητας, έχοντας μια κατανομή πιθανότητας με προβλέψιμες ιδιότητες μακροπρόθεσμα. Αυτές περιλαμβάνουν τυπικές διατάξεις τυχαιοποίησης, όπως τροχούς ρουλέτας, ανακατεμένες κάρτες, ρίξιμο νομισμάτων, ζαριών και σφαιρίδια λοταρίας, καθώς και γεννήτριες ψευδοτυχαίων αριθμών, που βασίζονται σε μη γραμμικούς, χαοτικούς αλγόριθμους για να δώσουν αποτελέσματα που περνούν τα τεστ τυχαιότητας.Στον φυσικό κόσμο, π.χ. μπορούμε να θεωρήσουμε την συμπεριφορά πολύ μεγάλου αριθμού μορίων αερίων τα οποία, ακόμα κι αν ακολουθούν τη νευτώνεια φυσική, υπακούουν στους νόμους της στατιστικής μηχανικής. ή στη γενετική, όπου η τεράστια πολυπλοκότητα της επιλογής και του ανασυνδυασμού των χρωμοσωμάτων οδηγεί σε σταθερά ποσοστά κληρονομικότητας. Μπορεί να είναι λογικό σε αυτές τις περιορισμένες περιστάσεις να υποθέσουμε μια ψευδο-αντικειμενική πιθανότητα – αντί για «μια» (υποκειμενική) πιθανότητα.Ωστόσο, σε κάθε άλλη κατάσταση στην οποία χρησιμοποιούνται πιθανότητες – από μεγάλα τμήματα της επιστήμης μέχρι τον αθλητισμό, την οικονομία, τον καιρό, το κλίμα, την σεισμολογία, την ανάλυση κινδύνου, τα μοντέλα καταστροφών κ.λπ. – δεν έχει νόημα να θεωρούμε ότι οι κρίσεις μας είναι εκτιμήσεις για αληθινές πιθανότητες. Αυτές είναι απλώς καταστάσεις στις οποίες μπορούμε να προσπαθήσουμε να εκφράσουμε την προσωπική ή συλλογική μας αβεβαιότητα ως προς τις πιθανότητες, με βάση τις γνώσεις και την κρίση μας.Όλα αυτά απλώς εγείρουν περισσότερα ερωτήματα. Πώς ορίζουμε την υποκειμενική πιθανότητα; Και γιατί οι νόμοι των πιθανοτήτων είναι λογικοί, αν βασίζονται σε πράγματα που ουσιαστικά επινοούμε; Αυτό έχει συζητηθεί στην ακαδημαϊκή βιβλιογραφία σχεδόν επί έναν αιώνα, αλλά χωρίς καθολικά αποδεκτό αποτέλεσμα.O μαθηματικός Bruno de Finetti ξεκινά το βιβλίο του «Θεωρία των Πιθανοτήτων» με την προκλητική δήλωση: οι πιθανότητες δεν υπάρχουν! Παρ’ όλα αυτά υποστήριξε ότι ξεκινώντας από μια συγκεκριμένη, αλλά καθαρά υποκειμενική, έκφραση πεποιθήσεων, θα πρέπει να ενεργούμε σαν τα γεγονότα να οδηγούνται από αντικειμενικές πιθανότητες.Είναι εκπληκτικό το γεγονός ότι ένα τόσο σημαντικό σύνολο έργου, στο οποίο βασίζεται όλη η στατιστική επιστήμη, όπως και πλήθος επιστημονικών και οικονομικών δραστηριοτήτων, έχει προκύψει από μια τόσο ασαφή ιδέα. Ίσως στον καθημερινό μας κόσμο, οι πιθανότητες πιθανότατα δεν υπάρχουν – αλλά είναι συχνά χρήσιμο να ενεργούμε σαν να υπάρχουν. διαβάστε περισσότερες λεπτομέρειες στο άρθρο του David Spiegelhalter με τίτλο «Probability Probably Doesn’t Exist» – http://www.scientificamerican.com/article/why-probability-probably-doesnt-exist-but-its-useful-to-act-like-it-does/

NASA, Συνεργάτες για να καλωσορίσουν την Τέταρτη Διαστημική Αποστολή Axiom στον Διαστημικό Σταθμό Η NASA και οι διεθνείς εταίροι της ενέκριναν το πλήρωμα για την τέταρτη ιδιωτική αποστολή αστροναυτών του Axiom Space στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, η οποία θα εκτοξευθεί από τη Φλόριντα όχι νωρίτερα από την άνοιξη του 2025. Η Peggy Whitson, πρώην αστροναύτης της NASA και διευθύντρια ανθρώπινης διαστημικής πτήσης στο Axiom Space, θα διευθύνει την εμπορική αποστολή, ενώ ο αστροναύτης του ISRO (Ινδικός Οργανισμός Διαστημικής Έρευνας) Shubhanshu Shukla θα υπηρετήσει ως πιλότος. Οι δύο ειδικοί στην αποστολή είναι ο αστροναύτης του προγράμματος ESA (Ευρωπαϊκή Διαστημική Υπηρεσία) Sławosz Uznański-Wiśniewski από την Πολωνία και ο Tibor Kapu από την Ουγγαρία. «Είμαι ενθουσιασμένος που βλέπω το συνεχές ενδιαφέρον και την αφοσίωση για τις ιδιωτικές αποστολές αστροναυτών στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό», δήλωσε η Dana Weigel, διευθύντρια του Προγράμματος Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού της NASA στο Διαστημικό Κέντρο Johnson του οργανισμού στο Χιούστον. «Καθώς η NASA κοιτάζει προς το μέλλον της χαμηλής τροχιάς της Γης, οι ιδιωτικές αποστολές αστροναυτών βοηθούν να ανοίξει ο δρόμος και να επεκταθεί η πρόσβαση στο μοναδικό περιβάλλον μικροβαρύτητας». Το πλήρωμα Axiom Mission 4, ή Ax-4, θα εκτοξευτεί σε ένα διαστημόπλοιο SpaceX Dragon και θα ταξιδέψει στον διαστημικό σταθμό. Μόλις ελλιμενιστούν, οι ιδιωτικοί αστροναύτες σχεδιάζουν να περάσουν έως και 14 ημέρες στο τροχιακό εργαστήριο, πραγματοποιώντας μια αποστολή που αποτελείται από επιστημονικές, ευαισθητοποιημένες και εμπορικές δραστηριότητες. Η αποστολή θα στείλει τον πρώτο αστροναύτη ISRO στον σταθμό ως μέρος μιας κοινής προσπάθειας μεταξύ της NASA και της ινδικής διαστημικής υπηρεσίας. Η ιδιωτική αποστολή μεταφέρει επίσης τους πρώτους αστροναύτες από την Πολωνία και την Ουγγαρία που θα παραμείνουν στο διαστημικό σταθμό. «Η συνεργασία με το ταλαντούχο και ποικιλόμορφο πλήρωμα του Ax-4 ήταν μια βαθιά ανταποδοτική εμπειρία», είπε ο Whitson. «Το να παρακολουθείς την ανιδιοτελή αφοσίωσή τους και τη δέσμευσή τους να διευρύνουν τους ορίζοντες και να δημιουργήσουν ευκαιρίες για τα έθνη τους στην εξερεύνηση του διαστήματος είναι πραγματικά αξιοσημείωτο. Κάθε μέλος του πληρώματος φέρνει μοναδικές δυνάμεις και προοπτικές, καθιστώντας την αποστολή μας όχι απλώς μια επιστημονική προσπάθεια, αλλά μια απόδειξη της ανθρώπινης ευρηματικότητας και της ομαδικής εργασίας. Η σημασία της αποστολής μας έγκειται στο να σπρώξουμε τα όρια του τι μπορούμε να πετύχουμε μαζί και να εμπνεύσουμε τις μελλοντικές γενιές να ονειρεύονται μεγαλύτερα και να φτάσουν μακρύτερα». Η πρώτη ιδιωτική αποστολή αστροναυτών στον σταθμό, Axiom Mission 1, απογειώθηκε τον Απρίλιο του 2022 για μια αποστολή 17 ημερών στο εργαστήριο σε τροχιά. Η δεύτερη ιδιωτική αποστολή αστροναυτών στον σταθμό, Axiom Mission 2, διοικήθηκε επίσης από τον Whitson και εκτοξεύτηκε τον Μάιο του 2023 με τέσσερις ιδιωτικούς αστροναύτες που πέρασαν οκτώ ημέρες σε τροχιά. Η πιο πρόσφατη ιδιωτική αποστολή αστροναυτών, Axiom Mission 3, που ξεκίνησε τον Ιανουάριο του 2024. το πλήρωμα πέρασε 18 ημέρες αγκυροβολημένο στο διαστημικό σταθμό. Ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός είναι μια σύγκλιση επιστήμης, τεχνολογίας και ανθρώπινης καινοτομίας που καθιστά δυνατή την έρευνα που δεν είναι δυνατή στη Γη. Για περισσότερα από 24 χρόνια, η NASA έχει υποστηρίξει μια συνεχή ανθρώπινη παρουσία στο τροχιακό εργαστήριο, μέσω του οποίου οι αστροναύτες έχουν μάθει να ζουν και να εργάζονται στο διάστημα για εκτεταμένες χρονικές περιόδους. Ο διαστημικός σταθμός είναι ένα εφαλτήριο για την ανάπτυξη μιας χαμηλής οικονομίας της Γης. Ο στόχος της NASA είναι να επιτύχει μια ισχυρή οικονομία σε χαμηλή τροχιά της Γης, όπου ο οργανισμός μπορεί να αγοράσει υπηρεσίες ως ένας από τους πολλούς πελάτες για την επίτευξη των επιστημονικών και ερευνητικών στόχων της στη μικροβαρύτητα. Η εμπορική στρατηγική της NASA για τη χαμηλή τροχιά της Γης θα παρέχει στην κυβέρνηση αξιόπιστες και ασφαλείς υπηρεσίες με χαμηλότερο κόστος, επιτρέποντας στον οργανισμό να επικεντρωθεί στις αποστολές Artemis στη Σελήνη στο πλαίσιο της προετοιμασίας για τον Άρη, ενώ παράλληλα θα συνεχίσει να χρησιμοποιεί τη χαμηλή τροχιά της Γης ως χώρο εκπαίδευσης και δοκιμασίας για αυτές τις αποστολές στο βαθύ διάστημα. Μάθετε περισσότερα για την εμπορική διαστημική στρατηγική της NASA στη διεύθυνση: https://www.nasa.gov/commercial-space Το πλήρωμα Axiom Mission 4, ή Ax-4, θα εκτοξευτεί με ένα διαστημόπλοιο SpaceX Dragon στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό από το Διαστημικό Κέντρο Κένεντι της NASA στη Φλόριντα όχι νωρίτερα από την Άνοιξη του 2025. Από αριστερά προς τα δεξιά: Tibor Kapu της Ουγγαρίας, ISRO (Indian Space Ερευνητικός Οργανισμός) αστροναύτης Shubhanshu Shukla, πρώην αστροναύτης της NASA Peggy Whitson και ESA (Ευρωπαϊκή Διαστημική Υπηρεσία) αστροναύτης Sławosz Uznański-Wiśniewski από την Πολωνία.

Η NASA πιέζει την αναζήτηση για VIPER Moon Rover Partner Για να προωθήσει τα σχέδια για την εξασφάλιση μιας δημόσιας/ιδιωτικής συνεργασίας και την προσγείωση και λειτουργία της αποστολής VIPER (Volatiles Investigating Polar Exploration Rover) της NASA στη Σελήνη σε συνεργασία με τη βιομηχανία, η υπηρεσία ανακοίνωσε τη Δευτέρα ότι αναζητά προτάσεις από τις ΗΠΑ. Ως μέρος της εκστρατείας Artemis του οργανισμού, τα όργανα στο VIPER θα επιδείξουν την ικανότητα της βιομηχανίας των ΗΠΑ να αναζητά πάγο στη σεληνιακή επιφάνεια και να συλλέγει επιστημονικά δεδομένα. Η Ανακοίνωση για Πρόταση Συνεργασίας περιέχει οδηγίες πρότασης και κριτήρια αξιολόγησης για μια νέα Επιστημονική Συνεργασία Lunar Volatiles. Οι απαντήσεις αναμένονται την Πέμπτη, 20 Φεβρουαρίου. Μετά την αξιολόγηση των υποβολών, τυχόν επιλογές από την υπηρεσία θα απαιτήσουν από τους ερωτηθέντες να υποβάλουν μια δεύτερη, πιο λεπτομερή, πρόταση. Η NASA αναμένεται να λάβει απόφαση για την αποστολή VIPER αυτό το καλοκαίρι. «Η πρόοδος με μια συνεργασία VIPER προσφέρει στη NASA μια μοναδική ευκαιρία να συνεργαστεί με τον ιδιωτικό τομέα», δήλωσε ο Nicky Fox, συνεργάτης διαχειριστής στη Διεύθυνση Επιστημονικής Αποστολής στα κεντρικά γραφεία της NASA στην Ουάσιγκτον. «Μια τέτοια συνεργασία παρέχει την ευκαιρία στη NASA να συλλέξει την επιστήμη του VIPER που θα μπορούσε να μας πει περισσότερα για το νερό στη Σελήνη, ενώ προάγει τις εμπορικές δυνατότητες προσεδάφισης στη Σελήνη και τις δυνατότητες αναζήτησης πόρων». Αυτή η νέα ανακοίνωση έρχεται αφότου η NASA εξέδωσε Αίτημα για Πληροφορίες στις 9 Αυγούστου 2024, για να αναζητήσει ενδιαφέρον από αμερικανικές εταιρείες και ιδρύματα για τη διεξαγωγή μιας αποστολής χρησιμοποιώντας το ρόβερ VIPER Moon του οργανισμού μετά την ακύρωση του προγράμματος τον Ιούλιο του 2024. Οποιαδήποτε εταιρική σχέση θα λειτουργούσε στο πλαίσιο μιας Συνεταιριστικής Συμφωνίας Έρευνας και Ανάπτυξης. Αυτός ο τύπος συνεργασίας επιτρέπει τόσο στη NASA όσο και σε έναν συνεργάτη του κλάδου να συνεισφέρουν υπηρεσίες, τεχνολογία και υλικό στη συνεργασία. Ως μέρος μιας συμφωνίας, η NASA θα συνεισφέρει το υπάρχον ρόβερ VIPER ως έχει. Οι πιθανοί εταίροι θα πρέπει να μεριμνήσουν για την ενσωμάτωση και την επιτυχή προσγείωση του rover στη Σελήνη, να διεξάγουν μια εκστρατεία επιστήμης/εξερεύνησης και να διαδώσουν επιστημονικά δεδομένα που δημιουργούνται από το VIPER. Ο συνεργάτης δεν επιτρέπεται να αποσυναρμολογήσει το rover και να χρησιμοποιήσει τα όργανα ή τα εξαρτήματά του χωριστά από την αποστολή VIPER. Η προσέγγιση επιλογής της NASA θα ευνοήσει προτάσεις που επιτρέπουν την κοινή χρήση δεδομένων από τα επιστημονικά όργανα της αποστολής με οποιονδήποτε επιθυμεί να τα χρησιμοποιήσει. «Η επιλογή για τη συνεργασία VIPER θα ωφελούσε κάθε εταιρεία που ενδιαφέρεται να προωθήσει τις ικανότητές της για προσγείωση και επιφανειακές επιχειρήσεις», δήλωσε ο Joel Kearns, αναπληρωτής συνεργάτης διαχειριστής για την εξερεύνηση στο Science Mission Directorate. «Αυτή η πρόσκληση αναζητά προτάσεις που περιγράφουν ξεκάθαρα τι χρειάζεται για την επιτυχή προσγείωση και λειτουργία του ρόβερ και καλεί τη βιομηχανία να προτείνει τους δικούς της συμπληρωματικούς επιστημονικούς στόχους και προσεγγίσεις. Η NASA ανυπομονεί να συνεργαστεί με την αμερικανική βιομηχανία για να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις της εκτέλεσης της επιστήμης των πτητικών στο σεληνιακό περιβάλλον». Η Σελήνη είναι ένας ακρογωνιαίος λίθος για την επιστήμη του ηλιακού συστήματος και τις μελέτες εξωπλανητών. Εκτός από τη βοήθεια της ενημέρωσης για το πού υπάρχει πάγος στη Σελήνη για πιθανούς μελλοντικούς αστροναύτες, η κατανόηση του πλησιέστερου γείτονα μας βοηθά να κατανοήσουμε πώς έχει εξελιχθεί και ποιες διαδικασίες διαμόρφωσαν την επιφάνειά του. Για να μάθετε περισσότερα για τη σεληνιακή επιστήμη της NASA, επισκεφθείτε: https://www.nasa.gov/moon Το VIPER της NASA (Volatiles Investigating Polar Exploration Rover) κάθεται έξω από έναν θάλαμο δοκιμών μετά την ολοκλήρωση των δοκιμών θερμικού κενού το φθινόπωρο του 2024.

Γεμίζει ρωγμές το γιγάντιο μόνιμο στρώμα πάγου της Γροιλανδίας (βίντεο) Αν το στρώμα λιώσει θα βουλιάξουν τα νησιά και οι παράκτιες περιοχές της Γης. Δορυφορικές εικόνες αποκαλύπτουν την έκταση της αποσύνθεσης που συντελείται στο μόνιμο στρώμα πάγου της Γροιλανδίας αυτό εξαιτίας της κλιματικής αλλαγής γεγονός που προκαλεί έντονη ανησυχία στην επιστημονική κοινότητα.Το μόνιμο στρώμα πάγου της Γροιλανδίας είναι ένα τεράστιο απόθεμα παγωμένου νερού το οποίο αν λιώσει μπορεί να ανεβάσει τη στάθμη της θάλασσας κατά επτά μέτρα γεγονός που θα φέρει πλανητικού επιπέδου οικολογική καταστροφή και ανυπολόγιστη ανθρωπιστική κρίση πολλών επιπέδων.Μια μελέτη με επικεφαλής ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Durham στη Βρετανία διαπίστωσε ότι ο αριθμός των ρωγμών στο στρώμα πάγου της Γροιλανδίας έχει αυξηθεί γρήγορα τα τελευταία πέντε χρόνια. Συνολικά, ο αριθμός των ρωγμών αυξήθηκε κατά 4,3 τοις εκατό μεταξύ 2016 και 2021.Ωστόσο, σε ορισμένα μέρη του στρώματος πάγου, οι παγετώνες είχαν 25 τοις εκατό περισσότερες ρωγμές. Αυτή η τάση είναι ιδιαίτερα ανησυχητική γιατί υποδηλώνει ότι οι παγετώνες λιώνουν και ρέουν στη θάλασσα πιο γρήγορα από ό,τι αναμενόταν. Καθώς δημιουργούνται βαθιές ρωγμές στον πάγο, βοηθούν στη διάσπαση του φύλλου σε παγόβουνα και επιτρέπουν στο θερμότερο λιωμένο νερό να ρέει στον πάγο. Οι ερευνητές προειδοποιούν ότι αυτό θα μπορούσε να προκαλέσει ένα «φαινόμενο ντόμινο» που θα μπορούσε να οδηγήσει στην εξαφάνιση του μόνιμου στρώματος πάγου της Γροιλανδίας ακόμη πιο γρήγορα.Το μόνιμο στρώμα πάγου της Γροιλανδίας είναι το μεγαλύτερο στρώμα πάγου στο βόρειο ημισφαίριο και καλύπτει πάνω από 1,7 εκατομμύρια τετραγωνικά χιλιόμετρα σχεδόν το 80 τοις εκατό της επιφάνειας της Γροιλανδίας. Τον τελευταίο αιώνα το στρώμα πάγου λιώνει με σταθερά αυξανόμενο ρυθμό, εγείροντας ανησυχίες για επικίνδυνες αυξήσεις της στάθμης της θάλασσας παγκοσμίως.Ήδη, οι επιστήμονες εκτιμούν ότι το στρώμα πάγου της Γροιλανδίας έχει συμβάλει κατά 14 χιλιοστά στην άνοδο της στάθμης της θάλασσας από το 1992 και προβλέπουν ότι θα μπορούσε να προσθέσει άλλα 30 χιλιοστά έως το 2100. Καθώς ο πλανήτης θερμαίνεται και οι πάγοι λιώνουν οι απέραντες παγετώνες του φύλλου πάγου ρέουν προς τη θάλασσα όπου διασπώνται, ή γεννώνται, σε παγόβουνα.Καθώς ο παγετώνας επιταχύνεται, οι διακυμάνσεις του ρυθμού ροής δημιουργούν βαθιές σφηνοειδείς ρωγμές στον πάγο. Ένας αυξανόμενος αριθμός νέων ρωγμών που σχηματίζονται σε μια δεδομένη χρονική περίοδο είναι, επομένως, μια βασική ένδειξη ότι το στρώμα πάγου λιώνει γρηγορότερα ως απάντηση στην παγκόσμια θέρμανση. «Σε έναν κόσμο που θερμαίνεται, θα περιμέναμε να δούμε να σχηματίζονται περισσότερες ρωγμές. Αυτό οφείλεται στο ότι οι παγετώνες επιταχύνονται ως απόκριση στις θερμότερες θερμοκρασίες των ωκεανών και επειδή οι ρωγμές που γεμίζουν το νερό τήξης μπορούν να δημιουργήσουν βαθύτερα ανοίγματα στον πάγο» αναφέρει ο Δρ. Τομ Τσάντλει επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1903068/gemizei-rogmes-to-gigantio-monimo-stroma-pagoy-tis-groilandias/

Η NASA προσκαλεί τα μέσα ενημέρωσης να συζητήσουν την αποστολή PUNCH για τη μελέτη του ηλιακού ανέμου Η NASA θα πραγματοποιήσει τηλεδιάσκεψη μέσων ενημέρωσης στις 2 μ.μ. EST την Τρίτη, 4 Φεβρουαρίου, για να μοιραστούν πληροφορίες σχετικά με την επερχόμενη αποστολή PUNCH (Polarimeter to Unify the Corona and Heliosphere) της υπηρεσίας, η οποία έχει στόχο να ξεκινήσει όχι νωρίτερα από την Πέμπτη, 27 Φεβρουαρίου. Η αποστολή PUNCH του οργανισμού είναι ένας αστερισμός τεσσάρων μικρών δορυφόρων. Όταν φτάσουν σε χαμηλή τροχιά της Γης, οι δορυφόροι θα κάνουν παγκόσμιες, τρισδιάστατες παρατηρήσεις της εξωτερικής ατμόσφαιρας του Ήλιου, το στέμμα, και θα βοηθήσουν τη NASA να μάθει πώς η μάζα και η ενέργεια εκεί γίνονται ηλιακός άνεμος. Απεικονίζοντας το στέμμα του Ήλιου και τον ηλιακό άνεμο μαζί, οι επιστήμονες ελπίζουν να κατανοήσουν καλύτερα ολόκληρη την εσωτερική ηλιόσφαιρα - Ήλιο, ηλιακό άνεμο και Γη - ως ένα ενιαίο συνδεδεμένο σύστημα. Ο ήχος της τηλεδιάσκεψης θα μεταδοθεί ζωντανά στον ιστότοπο του πρακτορείου στη διεύθυνση: https://www.nasa.gov/live Στους συμμετέχοντες περιλαμβάνονται: Joe Westlake, διευθυντής τμήματος ηλιοφυσικής, έδρα της NASA Nicholeen Viall, επιστήμονας της αποστολής PUNCH, Κέντρο Διαστημικών Πτήσεων Goddard της NASA Craig DeForest, κύριος ερευνητής PUNCH, Southwest Research Institute Για να συμμετάσχουν στην τηλεδιάσκεψη μέσων ενημέρωσης, τα μέσα ενημέρωσης πρέπει να απαντήσουν το αργότερο στις 12 μ.μ. στις 4 Φεβρουαρίου προς: Abbey Interrante στη διεύθυνση: abbey.a.interrante@nasa.gov. Η πολιτική διαπίστευσης μέσων της NASA είναι διαθέσιμη στο διαδίκτυο. Η αποστολή PUNCH θα μοιραστεί μια διαδρομή στο διάστημα με το διαστημικό τηλεσκόπιο SPHEREx (Spectro-Photometer for the History of the Universe, Epoch of Reionization and Ices Explorer) της NASA σε έναν πύραυλο SpaceX Falcon 9 από το Space Launch Complex 4 East στη διαστημική βάση Vandenberg στο Καλιφόρνια. Το Southwest Research Institute στο Boulder του Κολοράντο ηγείται της αποστολής PUNCH. Η αποστολή διαχειρίζεται το Γραφείο Προγράμματος Explorers στο Κέντρο Διαστημικών Πτήσεων Goddard της NASA στο Greenbelt του Μέριλαντ, για τη Διεύθυνση Επιστημονικής Αποστολής της NASA στην Ουάσιγκτον. Για να μάθετε περισσότερα για το PUNCH, επισκεφθείτε: https://nasa.gov/punch Λεζάντα: Απεικόνιση των τεσσάρων διαστημικών σκαφών PUNCH σε χαμηλή τροχιά της Γης. Πίστωση: Εργαστήριο εννοιολογικής εικόνας του Goddard Space Flight Center της NASA

Ένα αστέρι μέσα σε ένα αστέρι. Αμέσως μετά την ανακάλυψη του νετρονίου το 1932, ένας από τους μεγαλύτερους φυσικούς της Σοβιετικής Ένωσης, ο Lev Davidovich Landau διατύπωσε την ιδέα των «άστρων νετρονίων», αντικειμένων με εξαιρετικά μεγάλη πυκνότητα και πολύ μικρό μέγεθος. Η πυκνότητα ενός τέτοιου άστρου είναι εκατοντάδες τρισεκατομμύρια φορές μεγαλύτερη από την πυκνότητα του νερού, η ακτίνα του περίπου δέκα χιλιόμετρα και η βαρύτητα στην επιφάνειά του δισεκατομμύρια φορές μεγαλύτερη από τη βαρύτητα της Γης. Ο Landau σκέφθηκε να χρησιμοποιήσει την ιδέα αυτή για να εξηγήσει την πηγή ενέργειας του Ήλιου και των συνηθισμένων άστρων…. Έτσι, φαντάστηκε ότι στην καρδιά του Ήλιου υπάρχει ένα μικρό άστρο νετρονίων (διαβάστε σχετικά ΕΔΩ: Ένα άστρο νετρονίων στην καρδιά του Ήλιου https://physicsgg.me/2011/04/11/ένα-άστρο-νετρονίων-στην-καρδιά-του-ή/ ΕΔΩ: Η σπουδαιότερη εργασία του Οπενχάιμερ). https://physicsgg.me/2023/08/21/η-σπουδαιότερη-εργασία-του-οπενχάιμε/ Αν και η εργασία του Landau αποδείχθηκε λανθασμένη όσον αφορά τον Ήλιο, φαίνεται πιθανόν κάποια γιγαντιαία άστρα να τροφοδοτούνται ενεργειακά βάσει του μηχανισμού που διατύπωσε στην εργασία του ο Landau. Aυτά τα γιγαντιαία άστρα πιστεύεται ότι δημιουργούνται σε συστήματα διπλών αστέρων όταν το ένα άστρο καταρρεύσει και μετατραπεί σε αστέρα νετρονίων και αρκετά αργότερα πλησιάσει σπειροειδώς στο κέντρο του συνοδού του. Αυτά τα ιδιόμορφα αντικείμενα κατέληξαν να ονομάζονται «αντικείμενα Thorne–Zytkow», επειδή οι Kip Thorne και Anna Żytkow ήταν οι πρώτοι που υπολόγισαν λεπτομερώς την δομή τους [Kip S. Thorne, Anna N.Żytkow, (15 March 1977). «Stars with degenerate neutron cores. I – Structure of equilibrium models«, The Astrophysical Journal. 212 (1): 832–858A]. Μια νέα έρευνα αποκαλύπτει περιπλοκές στον προτεινόμενο τρόπο σχηματισμού των αντικειμένων Thorne–Zytkow. Ο όρος «άστρο» περιλαμβάνει μια μεγάλη ποικιλία αντικειμένων, από τον γνώριμο ήλιο μας μέχρι τους υπεργίγαντες δεκάδες φορές μεγαλύτερης μάζας και εκατοντάδες φορές μεγαλύτερη. Ορισμένοι τύποι άστρων θεωρούνται μόνο, όπως αυτοί που περιέχουν τεράστιες ποσότητες σκοτεινής ύλης ή με πυρήνες που αποτελούνται από παράξενα κουάρκ. Ένα τέτοιο άστρο είναι το αντικείμενο Thorne-Zytkow, γνωστό και ως υβριδικό άστρο.Τα αντικείμενα Thorne-Zytkow μπορεί να σχηματιστούν σε δυαδικά αστρικά συστήματα όταν το ένα άστρο καταβροχθίσει το άστρο νετρονίων-σύντροφό του. Λόγω της πιθανής δυαδικής προέλευσής τους, είναι πιθανό τα αντικείμενα Thorne-Zytkow να προκύπτουν σε δυαδικά συστήματα ακτίνων Χ που περιέχουν ένα άστρο νετρονίων που «ρουφάει» αέριο από τον συνοδό του σε έναν υπερθερμενόμενο δίσκο προσαύξησης.Αφού καλυφθεί από τον σύντροφό του, το άστρο νετρονίων πιστεύεται ότι βυθίζεται στον πυρήνα του άστρου. Εκεί, υποτίθεται ότι ενεργοποιείται το περιβάλλον άστρο μέσω της συσσώρευσης και της πυρηνικής σύντηξης, δημιουργώντας ένα περίεργο μείγμα στοιχείων που διακρίνει ένα αντικείμενο Thorne-Zytkow σε σχέση με ένα συνηθισμένο άστρο.Αυτή είναι η θεωρία. Όμως, σύμφωνα με μια πρόσφατη δημοσίευση [«Rethinking Thorne–Żytkow Object Formation: The Fate of X-Ray Binary LMC X-4 and Implications for Ultra-Long Gamma-Ray Bursts», Tenley Hutchinson-Smith et al 2024 ApJ 977 196], χρειάζεται περισσότερη δουλειά για να κατανοηθεί αν τα δυαδικά συστήματα ακτίνων Χ θα μπορούσαν πραγματικά να εξελιχθούν σε αντικείμενα Thorne-Zytkow. Ο πυρήνας αυτής της ερώτησης είναι πώς το ενσωματωμενο άστρο νετρονίων επηρεάζει τον σύντροφο που το έχει καταπιεί. Πόσο χρόνο θα διαρκεί η φάση Thorne–Zytkow; Θα μπορούσε το άστρο νετρονίων να παραμείνει στο κέντρο του συντρόφου του επ’ αόριστον, ή το άστρο νετρονίων τελικά αποκτά μάζα και καταρρέει σε μια μαύρη τρύπα;Οι αστροφυσικοί της παραπάνω εργασίας χρησιμοποίησαν ως βάση της έρευνάς της το δυαδικό σύστημα ακτίνων Χ LMC X-4, το οποίο περιέχει ένα άστρο νετρονίων με μάζα 1,57 φορές και ένα βαρύτερο άστρο 18 ηλιακών μαζών. Τα άστρα είναι παγιδευμένα σε μια σφιχτή βαρυτική αγκαλιά, απέχουν μόνο 14 ηλιακές ακτίνες και περιφέρονται το ένα γύρω από το άλλο κάθε 1,4 ημέρες.Χρησιμοποιώντας μια τρισδιάστατη προσομοίωση δυναμικής ρευστών, ο Hutchinson-Smith και οι συνεργάτες του παρακολούθησαν την εξέλιξη του LMC X-4 καθώς το πρωτεύον άστρο «κατάπινε» το αστέρι νετρονίων. Καθώς το άστρο νετρονίων κινούνταν σπειροειδώς προς το εσωτερικό, η ενέργεια που απελευθερώθηκε εκτόξευσε μόνο μια μικρή ποσότητα αερίου και το άστρο νετρονίων συσσώρευσε μόνο μια μικρή ποσότητα ύλης από το άστρο-συνοδό. Σε εκείνο το σημείο, ο σχηματισμός ενός αντικειμένου Thorne–Zytkow φαινόταν αναπόφευκτος, αλλά η συγχώνευση του αστέρα νετρονίων με τον πυρήνα του συνοδού άστρου έθεσε το σύστημα σε διαφορετική πορεία.Καθώς το άστρο νετρονίων συγχωνεύτηκε με τον πυρήνα του συνοδού, προσέδωσε στροφορμή στον πυρήνα. Αυτό δημιούργησε έναν δίσκο προσαύξησης που τροφοδοτούσε το άστρο νετρονίων έως ότου κατέρρευσε σε μια μαύρη τρύπα. Η κατάρρευση εκτόξευσε έναν σχετικιστικό πίδακα και τροφοδοτούσε εκπομπή ακτίνων γάμμα που έμοιαζε με μια εξαιρετικά μεγάλη έκρηξη ακτίνων γάμμα. Η ανατροφοδότηση από τη συσσώρευση στη μαύρη τρύπα εκτίναξε σχεδόν όλο το αέριο περίβλημα, σταματώντας οριστικά τη βραχύβια φάση Thorne–Zytkow.Έτσι, απέδειξαν ότι ένα αντικείμενο Thorne-Żytkow είναι απίθανο να προκύψει από την εξέλιξη ενός δυαδικού συστήματος ακτίνων Χ όπως το LMC X-4, αν και αυτή η εξέλιξη μπορεί να πάρει διαφορετική τροπή, προς την τροφοδότηση εξαιρετικά μεγάλων εκρήξεων ακτίνων γάμμα. Αυτό δείχνει ότι η συσσώρευση και η ανατροφοδότηση που οδηγούν στην κατάρρευση του άστρου νετρονίων και την εκτίναξη του αστρικού περιβλήματος πρέπει να ληφθούν υπόψη κατά την εξερεύνηση του σχηματισμού των αντικειμένων Thorne-Zytkow. Καλλιτεχνική απεικόνιση των προτεινόμενων φάσεεων του σχηματισμού αντικειμένων Thorne–Zytkow. Από πάνω αριστερά προς τα κάτω δεξιά, ένα άστρο νετρονίων που συσσωρεύει ύλη από τον αστρικό του σύντροφο «καταπίνεται» και μεταναστεύει στον πυρήνα του συνοδού αστέρα. [AAS Nova/Kerry Hensley] πηγή: https://aasnova.org/2025/01/31/testing-a-recipe-for-a-star-within-a-star/

Ο νομπελίστας Κιπ Θορν αποκαλύπτει στην «Κ» τα μυστήρια του «Interstellar» «Μία ώρα εδώ… ισοδυναμεί με επτά χρόνια στη Γη». Αυτή η ατάκα, η οποία έγινε συνώνυμη με την ταινία «Interstellar» και αποτυπώνει το ταξίδι στον χωροχρόνο και τη θεωρία της γενικής σχετικότητας του Αϊνστάιν, έμελλε να εισαγάγει τους θεατές σε έννοιες όπως μαύρη τρύπα, πέμπτη διάσταση και σκουληκότρυπα. Δέκα χρόνια μετά την πρώτη προβολή της εμβληματικής ταινίας του Κρίστοφερ Νόλαν και την επιστροφή της στις αίθουσες, η «Κ» συνομίλησε με τον επιστημονικό διευθυντή της ταινίας και ομότιμο καθηγητή Θεωρητικής Φυσικής στο Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Καλιφόρνιας (Caltech), Κιπ Θορν.Με τη χαρακτηριστική δίχρωμη γενειάδα και την απλοποίηση των όρων της φυσικής επιστήμης, ο βραβευμένος με Νομπέλ Φυσικής (για τον εντοπισμό των βαρυτικών κυμάτων, το 2017) Κιπ Θορν εξηγεί βασικές έννοιες και προβληματισμούς που έμειναν αναπάντητα στην ταινία, όπως η πέμπτη διάσταση, και αποκαλύπτει τι συζήτησε με τον Κρίστοφερ Νόλαν μετά την ανακάλυψη των βαρυτικών κυμάτων, τα οποία είχαν μείνει έξω από το τελικό σενάριο. Ο Κιπ Θορν αποκαλύπτει ότι ο Κρίστοφερ Νόλαν μετάνιωσε που αφαίρεσαν από το «Interstellar» ό,τι αφορούσε τα βαρυτικά κύματα. [A.P. Photo/Jae C. Hong] – Καθηγητά Θορν, κοιτάζοντας πίσω, ποια πιστεύετε ότι ήταν η πιο σημαντική επιστημονική ιδέα που παρουσιάστηκε στο κοινό μέσω του «Interstellar»; – Υπήρξαν πολλές ιδέες που παρουσιάστηκαν στο κοινό, αλλά αυτή που ήταν ίσως η πιο δυνατή και άφησε τη μεγαλύτερη εντύπωση ήταν το γεγονός ότι ο χρόνος ρέει διαφορετικά σε διαφορετικές τοποθεσίες του σύμπαντος. Το γεγονός ότι ο Κούπερ (στην ταινία τον υποδύεται ο Μάθιου Μακόναχι) μπορούσε να κατέβει στον πλανήτη Μίλερ κοντά στη μαύρη τρύπα, να μείνει εκεί για λίγες ώρες και να επιστρέψει, και να έχουν περάσει τόσο πολλά έτη στη Γη και στο μητρικό σκάφος, ήταν εντυπωσιακό. Επίσης, το γεγονός ότι η κόρη του, όταν ο Κούπερ ήταν κοντά στη μαύρη τρύπα, γέρασε την πρώτη φορά, από περίπου δέκα ετών, που ήταν, σε περίπου 28 ετών, και τη δεύτερη φορά που ο Κούπερ ήταν κοντά στη μαύρη τρύπα, η κόρη του έγινε μια πολύ ηλικιωμένη γυναίκα στα 90 της, ήταν οπτικά τόσο συναρπαστικό για πολύ κόσμο, που πραγματικά πήραν μια αίσθηση της σχετικότητας του χρόνου. – Κατά τη διάρκεια του σχεδιασμού, πόσο δύσκολος ήταν ο συνδυασμός της θεωρητικής φυσικής με το χολιγουντιανό κινηματογραφικό πλαίσιο; – Η εταιρεία οπτικών εφέ που δημιούργησε τα εφέ και κέρδισε το Οσκαρ, όταν προσπάθησε να χρησιμοποιήσει τις συνήθεις μεθόδους για να φτιάξει εικόνες εκχέοντας ακτίνες φωτός από μία πηγή φωτός γύρω από μια σχεδιασμένη μαύρη τρύπα σε μια κάμερα Imax, δεν κατόρθωσε να το πετύχει. Οι εικόνες ήταν πολύ σπασμωδικές και είχαν οδοντωτές άκρες. Eτσι έπρεπε να επινοήσω έναν εντελώς νέο τρόπο για να φτιάχνω εικόνες. Το πρόβλημα ήταν ότι όταν δύο ακτίνες φωτός περνούν από μια μαύρη τρύπα, οι παλιρροϊκές δυνάμεις σπρώχνουν τις ακτίνες φωτός χώρια. Και έτσι έχουμε ένα μεγάλο κενό μεταξύ των ακτίνων φωτός.Eπειτα, ο Oλιβερ Τζέιμς (υπεύθυνος οπτικών εφέ) είχε την ιδέα και του έδειξα πώς να την εφαρμόσει, πώς θα διαδίδονταν οι ακτίνες φωτός που επικαλύπτονταν. Ετσι αναπτύξαμε μια τεχνική και τα μαθηματικά για τη χρήση δύο ακτίνων, την εφαρμόσαμε και γράψαμε μια τεχνική εργασία που δημοσιεύτηκε στη βιβλιογραφία της Φυσικής και είχε αντίκτυπο τόσο στους φυσικούς όσο και στους κινηματογραφιστές. Οπότε δεν είναι αυτή η απάντηση που περιμένατε, αλλά στην πραγματικότητα ήταν ένα τεχνικά πολύ δύσκολο πρόβλημα, που λύσαμε με έναν τρόπο που έχει διαρκή αντίκτυπο. – Υπάρχει κάποια επιστημονική έννοια που θα θέλατε να είχατε συμπεριλάβει ή να είχατε διερευνήσει περισσότερο στην ταινία; – Λοιπόν, ναι. Στην αρχική ταινία είχαμε συμπεριλάβει τα βαρυτικά κύματα και τα τρία πρώτα προσχέδια του σεναρίου γράφτηκαν από τον αδελφό του Κρίστοφερ Νόλαν, τον Τζόναθαν. Hταν μια πρώιμη περίοδος όπου ο σκηνοθέτης της ταινίας ήταν στην πραγματικότητα ο Στίβεν Σπίλμπεργκ. Ο Κρίστοφερ Νόλαν δεν είχε σχέση με την ταινία στην αρχή και έτσι ο Τζόναθαν κι εγώ είχαμε δημιουργήσει έναν πρόλογο, ένα άνοιγμα της ταινίας όπου θα βλέπαμε το στόμιο της σκουληκότρυπας που βρίσκεται κοντά στον Κρόνο, όπου λόγω των βαρυτικών κυμάτων ένα αστέρι νετρονίων θα εισερχόταν και θα συγκρουόταν με μια μαύρη τρύπα. Επομένως, τα βαρυτικά κύματα θα ταξίδευαν μέσω της σκουληκότρυπας και θα έφταναν στη Γη.Η κατανόησή μας για τις μαύρες τρύπες και τα βαρυτικά κύματα έχει αλλάξει πάρα πολύ μέσα στα δέκα χρόνια που πέρασαν από την προβολή της ταινίας.Oταν ήρθε ο Κρίστοφερ Νόλαν στην ταινία, αποφάσισε ότι χρειαζόταν περισσότερος χώρος για το «ξεδίπλωμα» της επιστήμης ώστε να κατανοηθεί και έτσι είπε ότι θα αφαιρέσουμε όλα τα βαρυτικά κύματα από την ταινία. Και ένα χρόνο αφότου βγήκε η ταινία, ανακοινώσαμε με το πρόγραμμα «LIGO», στο οποίο συμμετείχα, ότι είχαμε ανακαλύψει βαρυτικά κύματα. Ο Κρίστοφερ Νόλαν μου τηλεφώνησε την επόμενη ημέρα και μου είπε, «σε παρακαλώ, έλα στο σπίτι μου, θέλω να μιλήσουμε». Μιλήσαμε για περίπου μιάμιση ώρα, για όλα τα πράγματα που θα μπορούσε να είχε κάνει με τα βαρυτικά κύματα αν τα είχε κρατήσει στην ταινία, αλλά τελικά είπε, «φυσικά δεν υπάρχει επιστροφή. Δεν μπορούμε να αλλάξουμε το παρελθόν». Και έτσι προχώρησε. Αλλά ναι, νομίζω ότι και αυτός και εγώ μετανιώσαμε που τα βαρυτικά κύματα δεν ήταν στην ταινία. – Δέκα χρόνια από το «Interstellar», πόσο έχει προχωρήσει η έρευνα στον τομέα των μαύρων τρυπών και των βαρυτικών κυμάτων; – Υπήρξαν τεράστιες εξελίξεις και εντυπωσιακή πρόοδος. Iσως η πιο σημαντική ήταν η απεικόνιση μιας μαύρης τρύπας από το ραδιοτηλεσκόπιο Event Horizon, το οποίο στην πραγματικότητα ήταν μια συστοιχία ραδιοτηλεσκοπίων, που βρίσκονταν σε όλο τον κόσμο και είδαν ταυτόχρονα τη μαύρη τρύπα στο κέντρο του γαλαξία Μ87. Είναι πολύ συναρπαστικό να έχουμε πραγματικές εικόνες και σύντομα ταινίες από πράγματα που περιφέρονται γύρω από μια μαύρη τρύπα, όπου θα βλέπετε πραγματικά τη σκιά της. Και έτσι ήταν πολύ ενδιαφέρον να δούμε τις ομοιότητες και τις διαφορές μεταξύ αυτών των εικόνων που δημιουργήσαμε και της μαύρης τρύπας που ανακαλύφθηκε.Στο πεδίο των βαρυτικών κυμάτων βλέπουμε αρκετές συγκρούσεις μαύρων τρυπών κάθε εβδομάδα, κάτι που είναι φανταστικό. Και στη συνέχεια, οι προσομοιώσεις των συγκρούσεων των μαύρων τρυπών στον υπολογιστή μας μας δείχνουν πώς συμπεριφέρεται ο στρεβλωμένος χωροχρόνος σε μια σύγκρουση μαύρων τρυπών, η οποία είναι κάτι σαν καταιγίδα στο σχήμα του χώρου και ο ρυθμός ροής του χρόνου είναι εξίσου παρόμοιος με μια μεγάλη καταιγίδα που διασχίζει τον ωκεανό. Και έτσι η κατανόησή μας για τις μαύρες τρύπες και τα βαρυτικά κύματα έχει αλλάξει πάρα πολύ μέσα στα δέκα χρόνια που πέρασαν από το «Interstellar». – Σε μία από τις τελευταίες σκηνές της ταινίας, βλέπουμε την πέμπτη διάσταση, όπου ο χωροχρόνος παύει να είναι δύο ξεχωριστές οντότητες. Πώς ακριβώς λειτουργεί η πέμπτη διάσταση και πόσο εφικτό είναι να χειραγωγήσετε τον χωροχρόνο για να έρθετε σε επαφή με το παρελθόν; – Μόλις είχαμε αρχίσει να δουλεύουμε πάνω στην ταινία, ο Κρίστοφερ Νόλαν μου είπε ότι θαύμαζε πολύ τον Στάνλεϊ Κιούμπρικ και την ταινία που έκανε, «2001: H Οδύσσεια του Διαστήματος», η οποία έχει ένα πολύ παράξενο τέλος που είναι λίγο δύσκολο να το καταλάβει κανείς. Και ο Νόλαν μου είπε, «θέλω να έχω ένα τέλος που να είναι ακόμη πιο δύσκολο να το καταλάβεις από την ταινία του Κιούμπρικ». Και αυτό είναι που έχουμε, το οποίο περιλαμβάνει την πέμπτη διάσταση. Και νομίζω ότι το μόνο μέρος όπου μπορείτε να πάτε για να κατανοήσετε πραγματικά πλήρως την πέμπτη διάσταση είναι στο βιβλίο μου «Η επιστήμη του Interstellar» (στα ελληνικά από τις εκδόσεις Ροπή).Αυτό που θα προσθέσω και που δεν καταλαβαίνουν οι περισσότεροι άνθρωποι είναι ότι όταν ο Κούπερ μπαίνει μέσα στη μαύρη τρύπα, αιχμαλωτίζεται πολύ κοντά στο κέντρο της μαύρης τρύπας από ένα διαστημόπλοιο που ταξιδεύει στην πέμπτη διάσταση που ονομάζεται Τεσσεράκτιο, του οποίου βλέπετε το εσωτερικό του. Το Τεσσεράκτιο βγαίνει έξω από το σύμπαν μας, έξω από τη διάστασή μας, καθώς το σύμπαν έχει τέσσερις διαστάσεις μέχρι αυτό που κάποιοι ονομάζουν υπερδιάστημα, ή οι φυσικοί το ονομάζουν όγκο (bulk) ή στην ταινία ονομάζεται πέμπτη διάσταση. Μέσω αυτής μπορεί να ταξιδέψει γρήγορα με το Τεσσεράκτιο πίσω στη Γη, στην περιοχή της κρεβατοκάμαρας της κόρης του, και στη συνέχεια, αυτό που βλέπετε στο τελευταίο μέρος της ταινίας είναι ότι βρίσκεται αγκιστρωμένος δίπλα από την κρεβατοκάμαρα της κόρης του σε αυτή την υψηλότερη διάσταση, την πέμπτη διάσταση.Αυτό που δεν εξηγείται ποτέ στην ταινία, αλλά εξηγείται στο βιβλίο μου, είναι πως ποτέ δεν πηγαίνει ο ίδιος πίσω στον χρόνο, αλλά στέλνει σήματα πίσω στον χρόνο στην κόρη του. Και αυτό συμβαίνει επειδή στην υψηλότερη διάσταση όπου βρίσκεται ο Κούπερ, στο εσωτερικό του Τεσσεράκτιου, υπάρχει βασικά μια μηχανή του χρόνου που ονομάζουμε κλειστές χρονικές καμπύλες και δεν ξέρω αν οι νόμοι της φυσικής επιτρέπουν κάτι τέτοιο, δηλαδή να πάμε πίσω στον χρόνο. Η καλύτερη εικασία μας είναι ότι όποτε ένας πολύ προηγμένος πολιτισμός προσπαθεί να κατασκευάσει μια μηχανή του χρόνου για να πάει πίσω στον χρόνο, όπως αυτή που εμφανίζεται στο «Interstellar», αυτή η μηχανή του χρόνου καταστρέφεται τη στιγμή που την ενεργοποιεί. Αλλά και πάλι δεν είμαστε καθόλου σίγουροι ότι συμβαίνει. – Ολοκληρώνοντας, ποιο θεωρείτε ότι είναι το πιο σημαντικό επιστημονικό ερώτημα που θα θέλατε να δείτε να απαντάται τα επόμενα χρόνια; – Θα ήθελα να κατανοήσω τη γέννηση του σύμπαντος και τους νόμους της φυσικής που ελέγχουν τη γέννηση του σύμπαντος, τους οποίους αποκαλούμε νόμους της κβαντικής βαρύτητας. Ωστόσο, για να την κατανοήσουμε πραγματικά, χρειαζόμαστε δεδομένα παρατήρησης σχετικά με την κβαντική βαρύτητα και τη γέννηση του σύμπαντος. Και υπάρχει μια μορφή ακτινοβολίας που μπορεί να δημιουργηθεί κατά τη γέννηση του σύμπαντος και να ταξιδέψει στη Γη χωρίς να απορροφηθεί ή να διασκορπιστεί από όλη την ύλη.Είμαι αισιόδοξος ότι μέσα στις επόμενες δεκαετίες οι ανιχνευτές βαρυτικών κυμάτων θα αρχίσουν να βλέπουν τα βαρυτικά κύματα από τη γέννηση του σύμπαντος και θα είμαστε σε θέση να χρησιμοποιήσουμε τις ιδιότητες αυτών των κυμάτων για να βοηθήσουμε στην κατανόηση της γέννησης του σύμπαντος και των νόμων της κβαντικής βαρύτητας που ελέγχουν τη γέννηση του σύμπαντος. Αυτή είναι λοιπόν μια πολύ συναρπαστική δυνατότητα και είμαι αισιόδοξος ότι αυτό θα συμβεί μέχρι πιθανώς τη δεκαετία του 2060. Το βιβλίο του Κιπ Θορν «Η επιστήμη του Interstellar», όπου ο καθηγητής εξηγεί την έννοια της πέμπτης διάστασης, κυκλοφορεί στα ελληνικά από τις εκδόσεις Ροπή. https://www.kathimerini.gr/culture/563448160/ta-varytika-kymata-se-mayri-trypa/

Το ROS θα γίνει λιμάνι για μικρούς δορυφόρους και ρομποτικά οχήματα Ένας σταθμός βάσης για την ανάπτυξη μικρών δορυφόρων θα εμφανιστεί στον μελλοντικό Ρωσικό Τροχιακό Σταθμό (ROS), αυτό ανακοίνωσε ο Γενικός Σχεδιαστής της Ρωσικής Ομοσπονδίας για επανδρωμένα διαστημικά συστήματα και συγκροτήματα, Γενικός Σχεδιαστής της RSC Energia Vladimir Solovyov. Εξετάζεται επίσης η επιλογή μετατροπής του σταθμού σε ένα υβριδικό τροχιακό σύμπλεγμα, όπου οι άνθρωποι θα αλληλεπιδρούν ενεργά με τη ρομποτική. Σύμφωνα με τον Solovyov, ο σταθμός βάσης ως μέρος του ROS θα είναι ικανός όχι μόνο να αποθηκεύει και να αναπτύσσει γρήγορα μικρούς δορυφόρους για να σχηματίσει τροχιακές ομάδες, αλλά και να πραγματοποιεί την επισκευή, τον εκσυγχρονισμό και τη συντήρησή τους. Ο συνάδελφός του, Γενικός Σχεδιαστής Αυτόματων Διαστημικών Συστημάτων και Συστημάτων Βίκτορ Χαρτόφ, μίλησε για σχέδια μετατροπής των ROS σε ένα ρομποτικό «υβριδικό σύμπλεγμα». Αυτό θα είναι δυνατό μέσω της ενεργούς αλληλεπίδρασης μεταξύ ανθρώπων και τεχνολογίας. Ο γενικός σχεδιαστής σημείωσε ότι οι αυτόματες συσκευές θα μπορούν να εκτελούν διάφορες εργασίες στο ROS: να πετούν με διαφορετικούς τύπους ωφέλιμων φορτίων, να πλησιάσουν το σταθμό έτσι ώστε οι κοσμοναύτες να μπορούν να τις αντικαταστήσουν ή να τις ανεφοδιάσουν με καύσιμα. Τέτοιες πλατφόρμες θα επιτρέψουν επίσης τη συναρμολόγηση μεγάλων κατασκευών όπως κεραίες και ηλιακούς συλλέκτες. Σύμφωνα με τον Khartov, κατά την ανάπτυξη αυτόματων συσκευών που θα συνεργάζονται με επανδρωμένα πλοία, είναι απαραίτητο να λαμβάνεται υπόψη πρώτα και κύρια η μέγιστη απόδοση. Ως εκ τούτου, είναι σημαντικό να δημιουργηθούν και οι δύο τύποι οχημάτων ταυτόχρονα, και όχι ξεχωριστά. Σύμφωνα με το προηγουμένως εγκεκριμένο γενικό χρονοδιάγραμμα για την ανάπτυξη του ROS, η πρώτη, επιστημονική και ενεργειακή ενότητα (SEM), θα εκτοξευθεί σε τροχιά κοντά στη γη στα τέλη του 2027. Μέχρι το 2030, θα ενωθεί με ένα γενικό hub, πύλη και βασικές μονάδες. Μαζί με το ΝΕΜ θα αποτελέσουν τον «πυρήνα» του σταθμού, ο οποίος θα ολοκληρώσει το πρώτο στάδιο κατασκευής. Στο δεύτερο στάδιο, από το 2031 έως το 2033, το συγκρότημα θα επεκταθεί για να περιλαμβάνει δύο ακόμη ενότητες-στόχους. Τον Δεκέμβριο, ο Solovyov ανέφερε ότι το κύριο στάδιο της παραγωγής του πρώτου σχεδιασμού της μονάδας ROS είχε ήδη ολοκληρωθεί - η μονάδα ήταν έτοιμη "σε μέταλλο". Οι ηλεκτρολογικές δοκιμές του θα ξεκινήσουν γύρω στα τέλη του τρέχοντος έτους. Νωρίτερα, ο αναπληρωτής γενικός σχεδιαστής του RSC Energia, ο επικεφαλής σχεδιαστής του ROS Vladimir Kozhevnikov είπε ότι το πολλά υποσχόμενο τροχιακό συγκρότημα θα λάβει έναν ρομποτικό χειριστή βραχίονα, ο οποίος, όπως ο ανάλογος στον ISS, θα επιτρέπει στους αστροναύτες να πραγματοποιούν μια ολόκληρη σειρά λειτουργιών εκτός ο χώρος. Οι ειδικοί αναπτύσσουν ήδη νέα τεχνολογία. https://prokosmos.ru/2025/01/29/ros-stanet-portom-dlya-malikh-sputnikov-i-robotizirovannikh-apparatov Rocket and Space Corporation "Energia" ‼ Διόρθωση τροχιάς: προετοιμασία για την προσγείωση του Soyuz MS-26 και την εκτόξευση του Soyuz MS-27 Σήμερα στις 11:58 ώρα Μόσχας, οι κινητήρες του Progress MS-28 άναψαν και λειτούργησαν για 1227,2 δευτερόλεπτα, παράγοντας ώθηση 1,82 m/s. Ως αποτέλεσμα, το μέσο υψόμετρο της τροχιάς του σταθμού αυξήθηκε κατά 3,2 km και ανήλθε σε 417,23 km πάνω από την επιφάνεια της Γης. https://m.vk.com/wall-167742670_22266

Ο μύθος του Σισύφου. Le Mythe de Sisyphe (Serge Mazet) Οι θεοί είχαν καταδικάσει τον Σίσυφο να σπρώχνει ασταμάτητα ένα βράχο μέχρι την κορυφή ενός βουνού, απ’ όπου η πέτρα κατρακυλούσε από το ίδιο της το βάρος. Είχαν σκεφτεί, και κάπως δικαιολογημένα, ότι δεν υπάρχει πιο φοβερή τιμωρία από την ανώφελη και ανέλπιδη εργασία.Αν πιστέψουμε τον Όμηρο, ο Σίσυφος ήταν ο πιο συνετός και ο πιο προνοητικός από τους θνητούς. Μια άλλη όμως παράδοση τον παρουσίαζε ως ληστή. Δεν βλέπω εδώ καμιά διαφορά. Οι γνώμες διχάζονται πάνω στα αίτια που τον ανάγκασαν να καταντήσει ο ανώφελος δουλευτής του Άδη. Κατ’ αρχάς του προσάπτουν κάποια επιπολαιότητα απέναντι στους θεούς. Αποκάλυψε τα μυστικά τους. Ο Δίας απήγαγε την Αίγινα, την κόρη του Ασωπού. Ο πατέρας της παραξενεύτηκε με τούτη την εξαφάνιση και παραπονέθηκε στον Σίσυφο ο οποίος, γνωρίζοντας για την αρπαγή, προσφέρθηκε να τον βοηθήσει, με τον όρο πως ο Ασωπός θα έδινε νερό στο κάστρο της Κορίνθου. Από τους ουράνιους κεραυνούς, προτίμησε την ευλογία του νερού. Τιμωρήθηκε γι’ αυτό στον Άδη. Ο Όμηρος μας διηγείται επίσης ότι ο Σίσυφος είχε αλυσοδέσει τον Θάνατο. Ο Πλούτων δεν μπόρεσε ν’ ανεχτεί το θέαμα του έρημου και σιωπηλού βασιλείου του. Έσπευσε να στείλει το θεό του πολέμου που ελευθέρωσε τον Θάνατο από τα χέρια του νικητή του.Λένε ακόμα πως, όταν ο Σίσυφος ήταν ετοιμοθάνατος, θέλησε απερίσκεπτα να δοκιμάσει την αγάπη της γυναίκας του. Της παράγγειλε να μη θάψει το πτώμα του, αλλά να το πετάξει καταμεσής της δημόσιας πλατείας. Ο Σίσυφος βρέθηκε στον Άδη. Κι εκεί, εξοργισμένος εξαιτίας μιας υπακοής τόσο αντίθετης στην ανθρώπινη αγάπη, πήρε την άδεια από τον Πλούτωνα να επιστρέψει στη γη για να τιμωρήσει τη γυναίκα του. Μα όταν ξαναείδε την όψη του επάνω κόσμου, γεύτηκε το νερό και τον ήλιο, τις ζεστές πέτρες και τη θάλασσα, δεν ήθελε πια να επιστρέψει στον καταχθόνιο Άδη. Οι ανακλήσεις, η οργή και οι προειδοποιήσεις δεν απέδωσαν τίποτα. Για πολλά χρόνια ακόμα, απόλαυσε την καμπύλη του κόλπου, τη λαμπερή θάλασσα και τα χαμόγελα της γης. Χρειάστηκε η επέμβαση των θεών. Ο Ερμής ήρθε κι άρπαξε τον θρασύ από το σβέρκο και, απομακρύνοντάς τον από τις χαρές του, τον ξανάφερε διά της βίας στον Άδη όπου τον περίμενε ο βράχος του.Έχουμε ήδη καταλάβει ότι ο Σίσυφος είναι ο παράλογος ήρωας, τόσο για τα πάθη του όσο και για το βασανιστήριό του. Η περιφρόνησή του απέναντι στους θεούς, το μίσος του για το θάνατο και το πάθος του για τη ζωή, του στοίχισαν τούτο το ανείπωτο μαρτύριο όπου όλο το είναι του επιδίδεται σε κάτι που δεν τελειώνει ποτέ. Είναι το τίμημα που πρέπει να πληρώσει για τα γήινα πάθη του. Δεν μας αφηγούνται τίποτα για τον Σίσυφο στον Άδη. Οι μύθοι φτιάχτηκαν για να τους ζωντανεύει η φαντασία. Σ’ αυτόν εδώ, βλέπουμε μόνο όλη την προσπάθεια ενός τεντωμένου κορμιού για ν’ ανασηκώσει την τεράστια πέτρα, να την κυλήσει και να τη σπρώξει ν’ ανεβεί μια πλαγιά εκατοντάδες φορές ξανά και ξανά. Βλέπουμε το συσπασμένο πρόσωπο, το μάγουλο κολλημένο πάνω στην πέτρα, τη βοήθεια ενός ώμου που δέχεται τον λασπωμένο όγκο, το ένα πόδι που τη στηρίζει, την επαναληπτική προσπάθεια με τεντωμένα μπράτσα, την εντελώς ανθρώπινη σιγουριά των δυο χεριών γεμάτων χώμα. Στο τέλος αυτής της τρομερής προσπάθειας, μετρημένης μ’ ένα διάστημα δίχως ουρανό κι ένα χρόνο δίχως τελειωμό, ο σκοπός εκπληρώνεται. Ο Σίσυφος βλέπει τότε το βράχο να κατρακυλά σε λίγες στιγμές προς τους πρόποδες του βουνού απ’ όπου θα πρέπει να την ανεβάσει πάλι στην κορυφή. Ξανακατεβαίνει στην πεδιάδα.Ο Σίσυφος μ’ ενδιαφέρει κατά τη διάρκεια αυτής της επιστροφής, αυτής της ανάπαυλας. Ένας άνθρωπος που μοχθεί τόσο κοντά στις πέτρες, πέτρα ήδη κι ο ίδιος! Τον βλέπω να ξανακατεβαίνει, με βαρύ αλλά σταθερό βήμα, προς το ατέλειωτο μαρτύριό του. Τούτη η ώρα που είναι σαν μια ανάσα και που επαναλαμβάνεται το ίδιο σίγουρη με τη δυστυχία του, τούτη η ώρα είναι η ώρα της συνείδησης. Σε καθεμιά απ’ αυτές τις στιγμές, από τότε που αφήνει την κορυφή και βουλιάζει σιγά σιγά στις φωλιές των θεών, είναι ανώτερος της μοίρας του. Είναι πιο δυνατός από το βράχο του.Το τραγικό του μύθου βρίσκεται στη συνείδηση του ήρωα. Πού θα ήταν, πράγματι, ο μόχθος του, αν σε κάθε βήμα τον στήριζε η ελπίδα της επιτυχίας; Σήμερα, ο εργάτης κάνει την ίδια δουλειά όλες τις μέρες της ζωής του κι αυτή η μοίρα είναι το ίδιο παράλογη. Είναι όμως τραγικός μόνο τις σπάνιες στιγμές που αποκτά συνείδηση. Ο Σίσυφος, προλετάριος των θεών, ανίσχυρος κι επαναστατημένος, γνωρίζει όλη την έκταση της άθλιας κατάστασής του: αυτήν σκέφτεται καθώς κατεβαίνει. Η διαύγεια του πνεύματός του, που θα ’πρεπε να ήταν το μαρτύριό του, ολοκληρώνει ταυτόχρονα τη νίκη του. Κανένα πεπρωμένο δεν αντέχει στην περιφρόνηση.Αν η κατάβαση μερικές φορές είναι θλιβερή, μπορεί να είναι και χαρούμενη. Τούτη η λέξη δεν είναι υπερβολική. Φαντάζομαι πάλι τον Σίσυφο να επιστρέφει προς το βράχο του και την οδύνη ν’ αρχίζει. Όταν οι εικόνες της γης παραμένουν πολύ έντονες στη μνήμη, όταν το κάλεσμα της ευτυχίας γίνεται πολύ επιτακτικό, στην καρδιά του ανθρώπου γεννιέται η θλίψη: είναι η νίκη του βράχου, είναι ο ίδιος ο βράχος. Η απέραντη απόγνωση είναι αβάσταχτη. Είναι οι νύχτες μας της Γεθσημανή. Μα οι συντριπτικές αλήθειες χάνονται όταν αναγνωρίζονται. Έτσι, ο Οιδίπους υπακούει αρχικά στη μοίρα χωρίς να το ξέρει. Από τη στιγμή που ξέρει, αρχίζει η τραγωδία του. Αλλά την ίδια στιγμή που, τυφλωμένος κι απελπισμένος, κατανοεί ότι το μόνο που τον κρατάει δεμένο μ’ αυτό τον κόσμο είναι το δροσερό χέρι μιας κοπέλας, αντηχεί ένας μεγάλος λόγος: «Παρά τις τόσες δοκιμασίες, η προχωρημένη ηλικία μου και το μεγαλείο της ψυχής μου μού παρέχουν το δικαίωμα να κρίνω ότι όλα είναι καλά». Ο Οιδίπους του Σοφοκλή, όπως ο Κιρίλοφ του Ντοστογιέφσκι, δίνει έτσι τον ορισμό της παράλογης νίκης. Η αρχαία σοφία σμίγει με τον σύγχρονο ηρωισμό.Δεν ανακαλύπτει κανείς το παράλογο δίχως να επιχειρήσει να γράψει κάποιο εγχειρίδιο για την ευτυχία. «Ε! Πώς, από τόσο στενούς δρόμους…;» Ένας όμως κόσμος υπάρχει. Η ευτυχία και το παράλογο είναι δυο παιδιά της ίδιας γης. Είναι αχώριστα. Το λάθος θα ήταν αν λέγαμε ότι η ευτυχία γεννιέται αναγκαστικά από τη γνωριμία με το παράλογο. Συμβαίνει, ωστόσο, το συναίσθημα του παραλόγου να γεννιέται από την ευτυχία. «Κρίνω ότι όλα είναι καλά», λέει ο Οιδίπους, και τούτα τα λόγια είναι ιερά. Αντηχούν στο άγριο και πεπερασμένο σύμπαν του ανθρώπου. Του μαθαίνουν ότι δεν εξαντλήθηκαν όλα, δεν έχουν εξαντληθεί. Διώχνουν από τούτο τον κόσμο ένα θεό που παρεισέφρησε ανικανοποίητος και που αρέσκεται σε ανώφελους πόνους. Καθιστούν τη μοίρα μια ανθρώπινη υπόθεση που πρέπει να ρυθμίζεται από τον άνθρωπο και μόνο.Όλη η βουβή χαρά του Σισύφου βρίσκεται εδώ. Η μοίρα του τού ανήκει. Ο βράχος του είναι δικός του. Το ίδιο συμβαίνει με τον παράλογο άνθρωπο: όταν στοχάζεται μπροστά στο μαρτύριό του, όλα τα είδωλα σωπαίνουν. Σ’ αυτό το σύμπαν, παραδομένο αίφνης στη σιωπή, υψώνονται οι χιλιάδες μικρές, έκθαμβες φωνές της γης. Ασυνείδητα και μυστικά καλέσματα, προσκλήσεις όλων των προσώπων, αποτελούν την απαραίτητη ανάποδη όψη του νομίσματος και το τίμημα της νίκης. Δεν υπάρχει ήλιος δίχως σκιά, και πρέπει να γνωρίσουμε τη νύχτα. Ο παράλογος άνθρωπος λέει ναι και ο αγώνας του δεν θα ’χει τελειωμό. Αν υπάρχει μια προσωπική μοίρα, δεν υπάρχει κανένα ανώτερο πεπρωμένο, ή τουλάχιστον υπάρχει μόνο εκείνο που ο άνθρωπος κρίνει μοιραίο και αξιοκαταφρόνητο. Για όλα τ’ άλλα, ξέρει ότι είναι ο κύριος των ημερών. Τούτη την κρίσιμη στιγμή που ο άνθρωπος κάνει τον απολογισμό της ζωής του, ο Σίσυφος, επιστρέφοντας προς το βράχο του, παρατηρεί αυτή την ασύνδετη σειρά των πράξεων που φτιάχνει το πεπρωμένο του, δημιουργημένο από τον ίδιο, συσπειρωμένο κάτω από το βλέμμα της μνήμης του και σφραγισμένο σε λίγο με το θάνατό του. Έτσι, πεπεισμένος για την απόλυτα ανθρώπινη έλευση κάθε ανθρώπινου πράγματος, σαν τυφλός που λαχταρά το φως του και που γνωρίζει πως η νύχτα είναι ατέλειωτη, πορεύεται συνέχεια. Ο βράχος κυλάει πάντα.Αφήνω τον Σίσυφο στους πρόποδες του βουνού! Πάντα ξαναβρίσκει κανείς το φορτίο του. Αλλά ο Σίσυφος διδάσκει την ύψιστη πίστη που αρνείται τους θεούς και σηκώνει τους βράχους. Κι εκείνος επίσης κρίνει ότι όλα είναι καλά. Τούτο το σύμπαν, αδέσποτο στο εξής, δεν του φαίνεται άγονο ούτε ασήμαντο. Κάθε κόκκος αυτής της πέτρας, κάθε ορυκτό θραύσμα αυτού του πλημμυρισμένου από νύχτα βουνού, σχηματίζει από μόνο του έναν κόσμο. Ο αγώνας και μόνο προς την κορυφή αρκεί για να γεμίσει μιαν ανθρώπινη καρδιά. Πρέπει να φανταστούμε τον Σίσυφο ευτυχισμένο. Albert Camus: «Ο μύθος του Σισύφου. Δοκίμιο για το παράλογο» – Μετάφραση: Νίκη Καρακίτσου-Ντουζέ & Μαρία Κασαμπάλογλου-Ρομπλέν – Εκδόσεις Καστανιώτης. – http://www.greek-language.gr/digitalResources/ancient_greek/anthology/mythology/browse.html?text_id=691